Abstrakti

Hyrje: Traumat jo-penetruese janë ndër problemet më të rëndësishme në praktikën mjekësore,

veçanërisht për shkak të incidencës në rritje të aksidenteve në trafik. . Edhe pse shumica e frakturave
kockore të skeletit torakal janë entite beninje dhe mund të ndiqen pa hospitalizim,trauma e limituar në
kafazin torakal mund të shkaktojë alterime fizpatologjike që mund të jenë fatale nëse nuk trajtohen
menjëherë.Hemo/pneumotoraksi ishte komplikacioni më i hasur ndër pacientë me 74,2% raste nga
totali.

Qëllimi: Për shkak të rëndësisë në praktikën traumatike,ne patëm për qëllim të përcaktojmë patologjitë
e lidhura me traumën torakale jo-penetruese dhe të analizojmë identifikimin e pacientëve në risk të
lartë për traumë madhore torakale.

Materiali dhe Metoda: Është një studim me karakter retrospektiv që rishikon eksperiencën tonë me 121
pacientë me traumë torakale jo-penetruese që u pranuan në Spitalin Universitar të Traumës . Pacientët
u ndanë në tre grupe bazuar në prezencën e frakturës së brinjëve. Grupet u vlerësuan për të
demonstruar marrëdhënien mes frakturës së brinjëve dhe dëmtimëve shoqëruese. Mostra e popullatës
u zgjodh në mënyrë të rastësishme pa ndonjë kufizim studimor.

Rezultati:. Shkalla e zhvillimi të pneumotoraksit dhe/ose hemotoraksit te pacienti pa frakturë të brinjëve

ishte 6.7%, 24.9% në pacientë me një ose dy fraktura të brinjëve dhe 81.4% në pacientë me më shumë
se dy fraktura të brinjëve. Numri i frakturave të brinjëve ishte në mënyrë sinjifikative i lidhur me
prezencën e pneumotoraksit ose hemotoraksit.

Konkluzion: Arritja e rezultateve më të mira në trajtimin e pacientëve me dëmtime të murit torakal në

varësi të faktorëve. Duhet të dallohen pacientët në risk të lart për morbiditet dhe mortalitet dhe
zgjedhja e metodës së përshtatshme të përqasjes për ta.

Fjalë kyçe: trauma torakale, trama jo-penetruese, fraktura e brinjëve, pneumotoraks

OPENING: Non penetrable traumas are one of the most important problems in medical practises,
especially due to increasing incidence of automobilistic accidents. Despite the major part of bone
fractures in the thoracic skeleton being benign entities and being so can be treated without
hospitalization, trauma limited in the thoracic chest can cause fisiopatological alteration which can be
fatal if not treated immediately. Hemo/ pneumothorax is estimated to be the most common
complication among patients with a percentage of 74,2% of total cases.

PURPOSE OF THIS THESIS: Due to its importance in traumatic practises, our main purpose is to define
the pathologies related to non penetrable thoracic trauma and also analyse identification of patients in
high risk of major thoracic trauma.
MEANS AND METHOD: This is a study of retrospective character which reviews our experience with 121
patients with non penetrable thoracic trauma that were admitted to the “Spitali Universitar i Traumes”.
The patients were divided into three groups based on the presence of rib fracture. The groups were
evaluated to demonstrate the correlation between rib fracture and the following damage. The sample of
population was chosen randomly without a study criteria.

THE RESULTS: The scale of development of pneumothorax or/and hemothorax on patients without rib
fractures resulted to be 6.7%, meanwhile it was 24.9% in patients with one or two rib fractures and
81.4% in patients with more than two of the same type of fractures. The number of fractures resulted to
be significantly related to the presence of pneumothorax or hemothorax.

CONCLUSIONS: Achieving better results in the treatment of patients suffering damage of the thoracic
wall is dependent on these factors. Patients in high risk of morbidity or mortality should be detected , so
should be the optimal method of treating them.

KEY WORDS: thoracic trauma, non penetrable trauma, rib fracture, pneumothorax