Troškovi koji nisu nastali u svrhu obavljanja poslovne

118 delatnosti, kao poreski nepriznat rashod

Troškovi koji nisu nastali u svrhu

obavljanja poslovne delatnosti, kao
poreski nepriznat rashod
Prema članu 7. stav 1. Zakon o porezu na dobit pravnih lica (u nastavku teksta: Zakon), za utvrđivanje oporezive
dobiti priznaju se rashodi u iznosima utvrđenim Bilansom uspeha, u skladu sa MRS, odnosno sa MSFI i MSFI
za MSP, kao i propisima kojima se uređuje računovodstvo, osim rashoda za koje je ovim zakonom propisan
drugi način utvrđivanja.

Drugačiji poreski tretman od računovodstvenog predviđen je upravo za troškove koji nisu nastali u svrhu obav-
ljanja poslovne delatnosti. Naime, u članu 7a tačka 8) Zakona propisano je da se na teret rashoda ne priznaju
troškovi koji nisu nastali u svrhu obavljanja poslovne delatnosti, ako ovim zakonom nije drugačije uređeno.
Drugim rečima, svi rashodi koji nisu nastali u svrhu obavljanja delatnosti neće biti priznati u poreskom bilansu,
osim onih za koje je propisano priznavanje u ograničenom iznosu tj. u procentu od prihoda (npr. rashodi po
osnovu donacija u skladu sa članom 15. Zakona, o kojima je objavljen zaseban tekst u ovom broju časopisa).

S obzirom da Zakon nije definisao šta se smatra troškovima koji nisu nastali u svrhu obavljanja delatnosti,
neophodno je da obveznik, u skladu sa načelom samooporezivanja, u svakom konkretnom slučaju procenjuje
karakter predmetnog rashoda uzimajući u obzir sve delatnosti kojima se bavi. Prema našem mišljenju, u širem
smislu, takav karakter mogu imati rashodi koji:

• nisu povezani sa obavljanjem delatnosti, odnosno sa ostvarivanjem prihoda (npr. bespovratna uplata dru-
gom licu za pokriće gubitka, promet izvršen bez naknade u neposlovne svrhe itd.);
• imaju osnov privatnosti tj. karakter ličnog izdatka, osim onih koji imaju karakter zarade (npr. pokrivanje
troškova licima koja nisu zaposlena kod isplatioca, uzimanje iz imovine za lične potrebe osnivača i dr).

Izdaci koji nisu nastali u svrhu obavljanja poslovne delatnosti i koji se ne priznaju u poreskom bilansu, iskazuju
se na rednom broju 14. Obrasca PB-1.

1. Troškovi koji nisu povezani sa obavljanjem delatnosti,

odnosno ostvarivanjem prihoda
U uslovima tržišne privrede relativno se retko javljaju troškovi koji nisu povezani sa
obavljanjem delatnosti, odnosno ostvarivanjem prihoda. Najveći broj učesnika na tr-
žištu ne preduzima ništa što u širem smislu ne doprinosi ostvarivanju prihoda. U tom
smislu, najveći broj evidentiranih rashoda1 po osnovu poklanjanja dobara (robe ili
opreme) ili novca, koji na prvi pogled nisu izvršeni u cilju obavljanja delatnosti, suštin-
ski imaju karakter nekog prodajnog podsticaja, a ne neposlovnog izdatka (npr. robni

1 Nezavisno od toga da li je, u skladu sa računovodstvenim pravilima, trebalo da se evidentiraju rashodi ili
umanjenje prihoda.

rabat, tzv. troškovi unapređenja prodaje, poklanjanje
opreme kupcima koji nakon toga kupuju repromate-
rijal itd.).
Međutim, ukoliko bi obveznik zaista poklonio novac,
stvari ili prava nepovezanom licu,2 odnosno pružio
usluge, a da pritom ne postoji obligacioni odnos s tim
licem kojim bi se dokazalo postojanje poslovnog in-
teresa za tako nešto, rashod po osnovu ovog izdatka
ne priznaje se u poreskom bilansu, s obzirom da nije
izvršen u poslovne svrhe.
Takođe, ukoliko bi se izvršila bespovratna uplata
novca drugom licu (npr. za pokriće gubitaka), ras-
hod po ovom osnovu ne bi bio priznat u poreskom bi-
lansu, osim ukoliko nisu ispunjeni uslovi iz člana 15.
Zakona.
1.1. Rashod po osnovu refundacije
troškova
Refundacija troškova je nadoknađivanje nastalih
izdataka (troškova) jednog lica od strane drugog, u
skladu sa ugovorom (sporazumom), iako između tih
lica ne postoji isporuka dobara ili pružanje usluga
(promet u smislu Zakona o PDV-u) ili nisu ispunjeni
drugi uslovi.
Razlika između prometa usluge u smislu Zakona o
PDV-u i refundacije troškova koja nije predmet opo-
rezivanja PDV-om često je nejasna, s obzirom da nisu
propisani jasni kriterijumi za njihovo razlikovanje.
Nezavisno od PDV aspekta, rashodi po osnovu refun-
dacije troškova, posmatrano sa aspekta priznavanja
u poreskom bilansu, mogu se priznati pod određenim
uslovima (koji se utvrđuju u svakom pojedinačnom
slučaju).
Prema našem shvatanju, u situacijama kada se
refundira / nadoknađuje neki izdatak na osno-
vu ugovora ili sudske odluke, koji je suštinski
nastao kao rashod obveznika (npr. naknada
štete,3 refundacija troškova utrošene električne
2
 Pokloni učinjeni povezanim licima ne priznaju se kao rashod u
poreskom bilansu, u skladu sa članom 7a stav 1. tačka 4) Zakona,
a iskazuju se na rednom broju 9. Obrasca PB-1.
3 Rashodi po osnovu naknade štete priznaju se u poreskom bilan-
su u skladu sa članom 7. stav 1. Zakona, a detaljna objašnjenja o
tome dali smo u tekstu o usklađivanju rashoda i prihoda.
pkt // POREZI I RAČUNOVODSTVO // februar 2020 // broj 02
119
energije zato što brojilo glasi na drugo lice itd.),
rashod po osnovu refundacije / naknade troš-
kova priznaje se u poreskom bilansu u skladu
sa opštim uslovima, s obzirom na to da je na-
stao u svrhu obavljanja poslovne delatnosti.
Na primer, izvođač radova troši struju na gra-
dilištu, a brojilo glasi na investitora, zbog čega
investitor izvođaču radova izdaje zahtev za re-
fundaciju troškova. U poreskom bilansu izvođa-
ča radova ovaj rashod priznaje se u skladu sa
opštim uslovima.
Međutim, ukoliko se refundiraju troškovi koji nisu
nastali neposredno u korist obveznika, već za drugo
lice (kome se troškovi nadoknađuju), ali je ugovorom
predviđeno da obveznik snosi (tuđe) troškove, tada
rashod nije priznat u poreskom bilansu s obzirom
da nije nastao u svrhu obavljanja sopstvene poslovne
delatnosti.
Čest slučaj refundacije troškova jeste podela troš-
kova između članica neke međunarodne multina-
cionalne grupe na osnovu tzv. ugovora o podeli ili
alokaciji troškova. Pritom napominjemo da se ovde
ne radi o tzv. ugovorima o rukovođenju i upravljanju
(po osnovu kojih se isplaćuje tzv. management fee),
prema kojima matična kompanija zaista, u fizičkom
smislu, preduzima određene radnje i aktivnosti u ci-
lju upravljanja zavisnim društvom.4
Naime, ugovorima o podeli ili alokaciji troškova de-
finiše se da strano lice (neka od članica grupe) za-
računava određene troškove svim ostalim članicama
grupe po osnovu nekih centralizovanih funkcija koje
se obavljaju na nivou grupe (rukovođenje, razvoj proi-
zvoda, marketing, IT itd.). Ukupni iznosi troškova koje
obračunava jedna članica grupe, a koje plaćaju sve
ostale članice, utvrđeni su najčešće na godišnjem ili
kvartalnom nivou, prema unapred određenom klju-
ču za raspodelu troškova, tako da svaka ugovorna
strana snosi odgovarajuće troškove.
Ovakvi ugovori su poreski rizični jer ne može da se
zaključi da li, u fizičkom smislu, neko nešto konkret-
4
U ovom slučaju može se postaviti pitanje dokazivanja da li su
usluge u fizičkom smislu zaista i pružene, ali je nesporno da po-
stoje definisane radnje i aktivnosti koje imaju karakter usluge.

120
no radi po nalogu domaćeg lica ili se raspodeljuju
neki globalni troškovi grupe na sve članice. Prema
našem mišljenju, u ovim situacijama – kada ne po-
stoji neka konkretna usluga koju strano lice vrši po
nalogu domaćeg (npr. kao što je usluga upravljanja
i rukovođenja), već se refundiraju tuđi troškovi –
rashod po ovom osnovu ne priznaje se u poreskom
bilansu, s obzirom da nije nastao u svrhu obavljanja
poslovne delatnosti toga društva.
1.2. (Ne)priznavanje rashoda ne zavisi
od toga da li će posao zbog kojeg
je izvršena neka nabavka na kraju
biti realizovan
U praksi se događa da obveznik primi neka dobra ili
usluge, ali se vremenom ispostavi da obveznik nika-
da neće izvršiti promet zbog kojeg je svojevremeno
nabavio neka dobra ili usluge.
Tipični slučajevi iz prakse:
• obveznik razmatra kupovinu nekretnine i za te
svrhe angažuje arhitektu i druge savetnike, koji-
ma plaća naknadu za njihove usluge, ali na kraju
odustaje od kupovine konkretne nekretnine;
• obveznik vrši istraživanje tržišta ili mineralnih
resursa, ali je u momentu prijema tih usluga ne-
izvesno u kojoj meri će to dovesti do obavljanja
budućeg prometa;
• obveznik se priprema za učešće na tenderu i po
tom osnovu prima usluge (npr. prevođenje, advo-
katske ili konsultantske usluge i dr.), ali nije dobio
posao, ili je na kraju odustao od učešća.
U opisanim okolnostima može se eventualno
postaviti pitanje priznavanja rashoda, mada
smatramo da to pitanje ne bi trebalo da bude
sporno. Naime, prema našem mišljenju, okol-
nost da u momentu nabavke nije izvesno da li
će i u kojoj meri obveznik iskoristiti primljena
dobra i usluge za potrebe planiranog prometa,
ne utiče na priznavanje rashoda u poreskom
bilansu. Drugim rečima, ukoliko su primljena
dobra i usluge u momentu njihove nabavke na-
menjeni obavljanju (stvarnog ili potencijalnog)
prometa, rashod se priznaje u skladu s opštim
uslovima.
Troškovi koji nisu nastali u svrhu obavljanja poslovne
delatnosti, kao poreski nepriznat rashod
Na primer, odustajanje od kupovine nekog po-
slovnog prostora, jer se na osnovu analize arhi-
tekte i inženjera ispostavilo da to ne bi bio dobar
potez, svakako je u svrhu obavljanja delatnosti,
pa se rashod po osnovu usluga navedenih lica
svakako smatra rashodom koji je nastao u svr-
hu obavljanja delatnosti.
Za razliku od slučaja kada nabavka dovodi do pri-
znavanja rashoda, obveznik ponekada evidentira
stalno sredstvo u pripremi. Na primer, obveznik je
započeo izgradnju objekta, nabavku opreme ili razvoj
softvera, i po tom osnovu evidentirao je nekretnine,
postrojenja i opremu u pripremi, odnosno nemateri-
jalnu imovinu u pripremi. Ukoliko je po osnovu izda-
taka inicijalno bio priznat odgovarajući oblik imovine
(aktive), u momentu odustajanja od investicije vrši se,
u skladu sa računovodstvenim pravilima, obezvređe-
nje te imovine. Prema članu 22v Zakona, rashodi po
osnovu obezvređenja imovine ne priznaju se kao
rashod u poreskom bilansu, ali priznaju se u pore-
skom periodu u kojem je imovina otuđena ili ošteće-
na usled više sile.
Podsećamo da smo o tome da pravo na odbitak pret-
hodnog poreza ne zavisi od toga da li će posao zbog
kojeg je izvršena neka nabavka na kraju biti realizo-
van, pisali u časopisu Porezi i računovodstvo broj 5/18,
str. 142 (kratka tema broj 7).
1.3. Rashod kamate po osnovu kredita
namenjenog kupovini akcija
U vezi sa troškovima koji nisu nastali u svrhu obavlja-
nja poslovne delatnosti svojevremeno je bilo sporno
pitanje poreskog tretmana rashoda kamate po osno-
vu kredita koji je obveznik uzeo za potrebe kupovine
akcija. Naime, bilo je izdato sporno, tj. pogrešno Mi-
šljenje Ministarstva finansija.
(POGREŠNO) MIŠLJENJE MINISTARSTVA
FINANSIJA
broj 430–07–00400/2005–04 od 3. 10. 2005.
„Smatramo da se, u smislu Zakona, rashodi za
kamate po osnovu bankarskog kredita, u slučaju
kada privredno društvo registrovano za proizvodnu

delatnost koristi sredstva kredita za investi-
ranje u kupovinu akcija akcionarskog društva,
a ne u funkciji obavljanja poslovne delatnosti
(proizvodnja) radi čega je osnovano, smatraju
troškovi iz člana 7a tačka 8) Zakona, odnosno da
se ne priznaju u poreskom bilansu obveznika.“
Ovakav stav nije bio u skladu sa Zakonom. Naime,
prema odredbi člana 19. Zakona, na teret rashoda
u poreskom bilansu priznaju se ukupno obračunate
kamate, izuzev kamata zbog neblagovremeno plaće-
nih poreza, doprinosa i drugih javnih dažbina, i zate-
znih kamata koje zaračunava povezano lice.
S obzirom da se troškovi koji nisu nastali u svrhu
obavljanja poslovne delatnosti ne priznaju u pore-
skom bilansu, sem ako Zakonom nije drugačije uređe-
no, a imajući u vidu da je odredbom člana 19. Zakona
uređeno da se kao rashod priznaju ukupno obračuna-
te kamate po kreditima – jasno je da citirano Mišljenje
Ministarstva finansija nije (bilo) u skladu sa Zakonom.
U međuvremenu, Ministarstvo finansija izdalo je
ispravno mišljenje, čija je suština da se rashodi kama-
te po osnovu kredita uzetog za potrebe kupovine ude-
la ili akcija priznaju kao rashod u poreskom bilansu.
(ISPRAVNO) MIŠLJENJE MINISTARSTVA
FINANSIJA
broj 413–00–84/2013–04 od 26. 3. 2014.
„U slučaju kada obveznik (privredno društvo)
iskaže u svojim poslovnim knjigama rashod od
kamata i negativnih kursnih razlika po osno-
vu kredita uzetog u cilju obavljanja poslovne
delatnosti, uključujući i kupovinu udela u pri-
vrednim društvima u cilju obavljanja postojeće
ili započinjanja nove delatnosti, tako iskazan
rashod priznaje se u poreskom bilansu obve-
znika. Naime, prema zakonu koji uređuje pri-
vredna društva, društvo ima pretežnu delatnost
koja se registruje u skladu sa zakonom o regi-
straciji, a može obavljati i sve druge delatnosti
koje nisu zakonom zabranjene nezavisno od
toga da li su određene osnivačkim aktom, od-
nosno statutom.“
pkt // POREZI I RAČUNOVODSTVO // februar 2020 // broj 02
121
2. Troškovi koji imaju osnov
privatnosti (pokrivanje troškova
fizičkih lica)
Pokrivanje troškova koji su nastali za fizička lica, a
ne za obveznika (privredno društvo), nisu troškovi koji
su nastali u svrhu obavljanja delatnosti obveznika.
Pokrivanje troškova fizičkih lica ima karakter ličnog
izdatka, odnosno ličnog primanja tog fizičkog lica, s
tim da je u pogledu priznavanja troškova u poreskom
bilansu potrebno praviti razliku između:
• ličnih primanja zaposlenih, i
• ličnih primanja fizičkih lica koja nisu zaposlena
kod isplatioca (osnivači i druga fizička lica).
Prema odredbi člana 9. stav 1. Zakona, troškovi zara-
da, odnosno plata priznaju se u iznosu obračunatom
na teret poslovnih rashoda. Dakle, rashodi zarada
priznaju se bezuslovno, odnosno nezavisno od toga
u kom iznosu su zarade isplaćene i po kom osnovu
su obračunate. Izuzetno od navedenog, u skladu sa
stavom 2. istog člana, ukoliko neki izdatak predstav-
lja drugo primanje zaposlenog, koje nema karakter
zarade u smislu Zakona o radu ali ima u smislu Zako-
na o porezu na dohodak građana, rashod u poreskom
bilansu priznaje se u poreskom periodu u kome je
izdatak isplaćen, odnosno realizovan.5
S tim u vezi, izdaci koji imaju karakter zarade
ne mogu se smatrati izdacima koji nisu nastali
u svrhu obavljanja delatnosti u smislu člana 7a
stav 1. tačka 8) Zakona, nezavisno od toga da li
su oni zaista u funkciji delatnosti.
Na primer, ukoliko poslodavac zaposlenom plati pri-
vatno putovanje, ustupi mu stan na korišćenje (sop-
stveni ili zakupljeni) ili službeni automobil za privatne
svrhe, izdaci po tom osnovu priznaju se kao rashod
u poreskom bilansu zato što imaju karakter zarade.
Naime, podsećamo da je odredbom člana 7a stav 1.
tačka 8) Zakona propisano da se na teret rashoda ne
priznaju troškovi koji nisu nastali u svrhu obavljanja
poslovne delatnosti, ako ovim zakonom nije drugači-
je uređeno. S obzirom da je odredbom člana 9. stav
5
Detaljna objašnjenja o poreskom tretmanu zarade i drugih pri-
manja zaposlenih nalaze se u časopisu Porezi i računovodstvo
broj 1/17, na strani 38.

122
1. Zakona propisano da se troškovi zarada priznaju u
ukupno obračunatom iznosu, na njih se svakako ne
primenjuje odredba člana 7a stav 1. tačka 8) Zakona.
Za razliku od izdataka učinjenih zaposlenom, uko-
liko se isti ili slični izdaci učine licima koja nisu za-
poslena kod poreskog obveznika, ili vlasniku, takvi
rashodi neće biti priznati u poreskom bilansu jer
nisu nastali u svrhu obavljanja poslovne delatnosti
obveznika, nezavisno od toga što će postojati obave-
za plaćanja poreza na dohodak građana u skladu sa
Zakonom o porezu na dohodak građana (koji će takođe
biti nepriznat rashod).
Izuzetno od navedenog, ukoliko pokrivanje rashoda
drugih lica koja nisu zaposlena kod isplatioca pred-
stavlja sastavni deo ugovorene naknade za neki rad
koji to fizičko lice obavlja za obveznika (npr. ugovor o
delu, ugovor o privremenim i povremenim poslovima
itd.), rashod se priznaje u poreskom bilansu u zavi-
snosti od toga šta je predmet ugovora.
Takođe, isplate koje se vrše npr. bivšim (penzionisa-
nim) radnicima povodom dana firme ili Nove godine,
članovima porodice zaposlenog u slučaju smrti za-
poslenog i sl., ne priznaju se kao rashod u poreskom
bilansu jer nemaju karakter zarade, a nisu nastali u
svrhu obavljanja poslovne delatnosti.
RASHODI PO OSNOVU REKREACIJE
ZAPOSLENIH I TEAM BUILDING-A
Odredbom člana 14. stav 1. Zakona o porezu na do-
hodak građana propisano je da se zaradom, u smi-
slu ovog zakona, smatraju (pored ostalog) prima-
nja ostvarena činjenjem ili pružanjem pogodnosti,
kao i pokrivanjem rashoda obveznika novčanom
nadoknadom ili neposrednim plaćanjem.
U tom smislu, izdaci za rekreaciju zaposlenih
imaju karakter zarade (ličnog primanja zapo-
slenog), ali se može ostvariti pravo na poresko
oslobođenje – uz ispunjenje uslova propisanih
članom 18a Zakona o porezu na dohodak građa-
na i odredbama Pravilnika o ostvarivanju prava
na poresko oslobođenje po osnovu organizovanja
rekreacije, sportskih događaja i aktivnosti za za-
poslene.
Troškovi koji nisu nastali u svrhu obavljanja poslovne
delatnosti, kao poreski nepriznat rashod
Posmatrano s aspekta priznavanja rashoda u
poreskom bilansu, troškovi rekreativnih i team
building aktivnosti priznaju se u poreskom bi-
lansu u ukupnom iznosu, u skladu sa članom
9. stav 1. Zakona, nezavisno od visine ovih iz-
dataka. Naime, navedenom odredbom propi-
sano je da se troškovi zarada priznaju u iznosu
obračunatom na teret poslovnih rashoda, a ovi
izdaci u smislu Zakona o porezu na dohodak gra-
đana imaju karakter zarade, nezavisno od toga
da li su ispunjeni uslovi za poresko oslobođenje.
Posmatrano s aspekta PDV-a, imajući u vidu da
se u konkretnom slučaju radi o pružanju pogod-
nosti zaposlenima u smislu člana 14. Zakona o
porezu na dohodak građana (nezavisno od toga
da li su ispunjeni uslovi za oslobođenje od pla-
ćanja poreza na zarade), prema našem mišlje-
nju, po osnovu predmetnih izdataka ne postoji
pravo na odbitak prethodnog poreza.
2.1. Priznavanje rashoda za
finansiranje sindikata
Privredni subjekti u kojima postoji organizovano sin-
dikalno udruživanje zaposlenih u obavezi su da obez-
bede sredstva za nesmetano funkcionisanje sindika-
ta. Rashodi kojima se finansira sindikat svakako nisu
nastali u svrhu obavljanja delatnosti (posmatrano u
užem smislu), ali se mogu priznati kao rashod u po-
reskom bilansu u zavisnosti od toga za koje namene
se sredstva daju sindikatu.
Prema članu 210. Zakona o radu, poslodavac je du-
žan da sindikatu koji okuplja zaposlene kod poslo-
davca obezbedi tehničko-prostorne uslove u skladu
sa prostornim i finansijskim mogućnostima, kao i da
mu omogući pristup podacima i informacijama neop-
hodnim za obavljanje sindikalnih aktivnosti. Tehnič-
ko-prostorni uslovi za obavljanje aktivnosti sindikata
utvrđuju se kolektivnim ugovorom ili sporazumom
poslodavca i sindikata.
Prema našem mišljenju, rashodi koji nastaju
po osnovu obezbeđivanja prostorija za sindikat
(plaćanje zakupa i davanja sopstvenih prostori-
ja), osnovnih sredstava (sto, stolica, računar itd.)

i telekomunikacione usluge (telefon, internet i
sl.) priznaju se u poreskom bilansu u celosti,
u skladu sa članom 7. stav 1. Zakona, s obzirom
da je trošak nastao u cilju ispunjavanja zakon-
ske obaveze iz Zakona o radu.
Međutim, u slučaju kada sindikat organizuje sport-
sko-rekreativne aktivnosti za zaposlene – članove
sindikata i/ili ostale zaposlene (sportski susreti, rad-
ničke sportske igre, rekreativni odmor zaposlenih i
slično), postavlja se pitanje da li takvo primanje za-
poslenog ima tretman zarade.
Naime, ukoliko se odlazak na sportsko-rekreativne
aktivnosti organizuje iz sredstava koja se obezbeđuju
putem obustave od zarade zaposlenog ili iz članari-
ne koja se plaća iz zarade zaposlenog, dakle, iz ko-
jih je prethodno plaćen porez na zaradu i doprinosi
za obavezno socijalno osiguranje, poslodavac nema
obavezu obračuna i plaćanja poreza i doprinosa.
Međutim, ukoliko se odlazak organizuje iz sindikal-
nih sredstava sakupljenih prenosom sredstava sa
računa poslodavca, takvo primanje zaposlenog ima
poreski tretman zarade, pa se priznaje kao rashod u
poreskom bilansu.
S tim u vezi, izdaci za sportsko-rekreativne ak-
tivnosti zaposlenih koje finansira poslodavac,
a koji se realizuju preko sindikata (nezavisno od
toga da li se obračunavaju pripadajući porez i
doprinosi), priznaju se kao rashodi zarada, u
skladu sa članom 9. stav 1. Zakona.
S druge strane, u slučaju finansiranja namen-
skih fondova sindikata za lečenje, solidarnost,
rehabilitaciju, rashod se priznaje u poreskom
pkt // POREZI I RAČUNOVODSTVO // februar 2020 // broj 02
123
periodu u kojem su takva davanja zaposlenima
realizovana, u skladu sa članom 9. stav 2. Za-
kona.
MIŠLJENJE MINISTARSTVA FINANSIJA
broj 413–00–85/2017–04 od 11. 12. 2017.
„S tim u vezi, a imajući u vidu navedene zakon-
ske odredbe, kao i odredbe Posebnog kolek-
tivnog ugovora prema kojima je obveznik, kao
poslodavac, u obavezi da vrši navedene uplate
Sindikatu, mišljenja smo da se rashod po tom
osnovu priznaje u poreskom bilansu obveznika,
s tim što se davanja obveznika (Sindikatu) na
ime prevencije radne invalidnosti i za rehabili-
taciju zaposlenih, odnosno u fond solidarnosti
sindikalnih organizacija za pružanje pomoći
zaposlenima za lečenje, priznaje u poreskom
bilansu za poreski period u kojem su realizo-
vana navedena davanja zaposlenima, u smislu
da je Sindikat (iz sredstava koja mu je obve-
znik stavio na raspolaganje) izvršio plaćanja
konkretnim zaposlenim licima (npr. u cilju pre-
vencije njihove radne invalidnosti, rehabilitaci-
je, pomoći zaposlenima za lečenje), o čemu je
obavestio obveznika i, s tim u vezi, dostavio mu
odgovarajuću dokumentaciju (koja se odnosi na
vrstu prihoda, iznos koji je isplaćen, lice kome
je isplata izvršena i sl.).“
Izuzetno, nenamensko finansiranje aktivnosti sin-
dikata koje se ne može dovesti u vezu ni sa jednim
konkretnim zaposlenim niti sa zakonskom obavezom
obezbeđivanja tehničko-prostornih uslova, a s obzi-
rom da izdatak nije učinjen u svrhu obavljanja poslov-
ne delatnosti – ne priznaje se u poreskom bilansu.