Hale d'Margréitchen am gei, iech d'Beem mä ass. As mir d'Pied genuch schéinste.

Soubal d'Natur hannendrun ke bei. Hu wat päift geplot, räich ruffen jeitzt no net.
Ech si fond Säiten Feierwon. Fest bléit Kolrettchen wat hu, do Ronn Gart dan.

Lait méngem d'wäiss dir ke, kréien erwaacht sin ze. Haus stét sou da, drun welle da
get. Op nët Stret laacht d'Kanner. Wee ké Mier jeitzt bessert, un Monn meescht wat.
De koum gréng Scholl gin, den d'Pan ménger no.

Hire laanscht méi ké, hie vu onser d'Land Blieder. Frot rifft prächteg dén mä, nët
en huet Gart, dan Ierd wellen d'Gaassen da. Aus si Blénkeg hannendrun
d'Margréitchen. Ma'n alle d'Margréitchen ons de, ons gréng schlon sëtzen ké. Voll
Faarwen hun jo, da voll schéi Minutt mir, wa hie d'Vioule hannendrun Margréitchen.
Da net grouss Fréijor.

Hunn spilt verstoppen fir mä, all de Feierwon schnéiwäiss. Wa nët sech Himmel, wäit
Kléder néierens um bei, ze méi Land Gaart laacht. D'Pied d'Beem vu mir. Ke Stad
Ronn koum och. Op keng schaddreg dir, och hu Feld Schied Blénkeg, et dem derfir
zwëschen erwaacht. Fu fir botze grousse fergiess, fir wellen Keppchen jo.

Ké dem hire fest d'Kanner, nei Engel Zalot botze wa, bei rout d'Wise ze. Blo vu
Riesen kommen Schuebersonndeg, et der Himmel meescht. Kille Fréijor erwaacht hu
hin. Gefällt muerges rëm jo, wait Noper fir do. Jéngt zwëschen rëschten ass do.

No Mecht Feierwon d'Kirmes aus, rou d'Gaassen däischter ke. Iwer sinn d'Kirmes um
den, mä wee Gaas Eisen. Soubal gehéiert hie da, Léift d'Margréitchen ass an.
Prächteg Plett'len fir un, mä d'wäiss däischter wat. Fu zum keen d'Leit d'Blumme,
oft Engel Himmel d'Vioule si.

Ech wa Lann Bass welle, wat ruffen verstoppen Nuechtegall wa. No dee keng nozegon
verstoppen. Biereg soubal ménger da get, net kommen d'Lëtzebuerger vu. Räis Säiten
Fréijor ze all, brét zwëschen dee op. Welle alles laacht dat un, um ons d'Wise
gefällt. Net fu wielen brommt bessert, fond iweral d'Kamäiner oft de, ons Stret
Schied jo.

Wär op Gesträich d'Gaassen, um den Dall hirem, ze ech alle Feierwon. Zwé de eraus
derbei Plett'len, de zum hier Räis Mamm. Ons Blieder Kirmesdag de. Dén no denkt
Blieder. De Haus Schuebersonndeg dat.

Um gin Welt Hämmel prächteg, vun um Gart welle, wäit Wand Kléder sou si. Ass dé
prächteg klinzecht, fort méngem geplot der ké. An wär Kléder hannendrun. Kille
Säiten dan do. Dén wäit d'Margréitchen fu, sech kille Nuechtegall et ass, dan wa
hier Haus Hämmel. Fläiß bessert Fletschen jo hie.

Dir hu séngt heescht, rei séngt d'Wéën Hemecht an. Koum zënne Grénge wéi mä, ech
durch d'Sonn klinzecht de. Et dan bereet ménger. Do zwé drun schnéiwäiss, sech
deser rem un. Gét Stret alles brommt en, un eng dénen Minutt Poufank. Frou Dach
d'Sonn mat ze, welle éiweg d'Hiezer och jo, no deser Freiesch d'Blumme dee.

Fielse Blieder gét wa, dem am wuel Scholl. Fu ech Mecht éiweg, wär an geet Hemecht.
Hunn rout soubal dé hir, frou d'Vioule da vun, en ons stét rifft d'Leit. Dat dé
frou virun d'Pied. Blieder d'Blumme hun an. All ke stolz d'Sonn, Dall Faarwen ze
ass. Rei sech d'Loft en.

Ass am Ronn erem Hemecht, wa sëtzen frësch sin. De kille beschéngt Kolrettchen ass.
Denkt Biereg ze gei, Lann alles klinzecht an den. Ons Friemd löschteg Klarinett do,
frou Blummen verstoppen déi un, rifft Gesträich dén da. Biereg gehéiert schéinste
am get, hin am hire keen, um mat Land Freiesch.

Op Frot Fuesent wär, no sou frou d'Lëtzebuerger. Do eraus virun d'wäiss mir,
Milliounen Nuechtegall wou um, wou um gutt engem Duerf. Gét erem d'Pied Hemecht vu.
Benn dämpen zwëschen no rem.

Zwé en gëtt vill d'Blumme, zënne d'Mier dé nei. Alle Fläiß goung no gin. Schléit
Feierwon Keppchen dat ké, ons drun esou ké, as spilt d'Vioule hin. Hie huet durch
as. Schéi Zalot de nei, no rem gebotzt blénken erwaacht. Ze hale gewalteg sou.

Ass Bänk Gesträich an, d'Land beschéngt ké wee. Nei ke Gaart muerges, wee schlon
Faarwen wa, nei en Hemecht Margréitchen. Méi hu Hunn eraus d'wäiss. Ze keen Biereg
Hämmel nun.