Συγκριτική µελέτη εφαρµογής των µεθόδων ανάλυσης “Static

Pushover” και “Time-History” σε κατασκευές οπλισµένου σκυρο-

δέµατος
Χ. Κοτανίδης
∆ιπλ. Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ.
Ν.Ι. ∆ουδούµης
∆ιπλ. Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ., M. Eng.
Ι.Ν. ∆ουδούµης
∆ρ. Πολιτικός Μηχανικός, αναπλ. καθηγητής Τµήµ. Πολιτικών Μηχανικών Α.Π.Θ.

Λέξεις κλειδιά: Time-History, Pushover, ανελαστική ανάλυση, καµπύλη Pushover

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Για την αξιολόγηση της αντοχής και της σεισµικής συµπεριφοράς των κτιρίων, οι
σύγχρονοι αντισεισµικοί κανονισµοί εν γένει αποδέχονται δύο µεθόδους µη γραµµικής ανάλυσης:
(α) την ανελαστική δυναµική ανάλυση χρονοϊστορίας (Time-History), που επιτρέπεται σε όλες τις
κατασκευές και (β) την ανελαστική στατική ανάλυση (Static Pushover), που µπορεί να εφαρµοστεί
µόνο υπό ορισµένες προϋποθέσεις. Στην παρούσα εργασία εφαρµόζονται οι δύο παραπάνω µέθο-
δοι για τον υπολογισµό της απόκρισης ενός πολυώροφου κτιρίου από οπλισµένο σκυρόδεµα. Σκο-
πός της εργασίας είναι να διευκρινίσει επιµέρους λεπτοµέρειες αναγκαίες για την εφαρµογή των
δύο µεθόδων και να µελετήσει τη διαφοροποίηση στα αποτελέσµατά τους. Προέκυψε ότι η σύ-
γκριση των αποτελεσµάτων των δύο µεθόδων δεν είναι πάντα δυνατή για ορισµένα µεγέθη όπως οι
µετακινήσεις, ότι υπάρχει καλή συσχέτιση ανάµεσα στη µέγιστη τέµνουσα βάσης που µπορεί να α-
ναπτυχθεί στο κτίριο και ότι η ανελαστική στατική ανάλυση έδωσε συντηρητικά αποτελέσµατα α-
ναφορικά µε τη µέγιστη τέµνουσα βάσης.

1 ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Για το σχεδιασµό και τη διαστασιολόγηση νέων κατασκευών, οι µηχανικοί κατά κανόνα χρησιµο-
ποιούν τη δυναµική φασµατική ή την απλοποιηµένη φασµατική µέθοδο υπολογισµού, όπως αυτές
ορίζονται από τους αντισεισµικούς κανονισµούς. Στην περίπτωση που αντικείµενο της µελέτης εί-
ναι ο υπολογισµός της αντοχής σε σεισµό µιας υφιστάµενης κατασκευής ή γενικά για να αξιολογη-
θεί µε µεγαλύτερη ακρίβεια η αντοχή και η ανελαστική σεισµική συµπεριφορά ενός κτιρίου στις
σεισµικές διεγέρσεις, οι σύγχρονοι κανονισµοί εν γένει αποδέχονται δύο µεθόδους µη γραµµικής
ανάλυσης:
• Την ανελαστική δυναµική ανάλυση χρονοϊστορίας ή για συντοµία ανελαστική δυναµική ανά-
λυση, η οποία µπορεί να εφαρµοστεί σε όλες ανεξαιρέτως τις κτιριακές κατασκευές. Στα αγγλι-
κά είναι γνωστή µε τον όρο “Non-linear Dynamic Analysis (NDA)” ή “Time-History” για συ-
ντοµία.
• Την ανελαστική στατική ανάλυση ή στατική υπερωθητική ανάλυση, η οποία µπορεί να εφαρ-
µοστεί σε µια ευρεία κατηγορία κτιρίων, τα οποία όµως πρέπει να ικανοποιούν συγκεκριµένα
κριτήρια. Ο βασικός σκοπός της µεθόδου είναι η σηµαντική µείωση του υπολογιστικού κό-
στους, χωρίς ταυτόχρονη µείωση της αξιοπιστίας των αποτελεσµάτων. Στα αγγλικά είναι γνω-
στή µε τον όρο “Non-linear Static Analysis (NSA)”, “Static Pushover” ή απλά “Pushover”.

15ο Συνέδριο Σκυροδέματος, ΤΕΕ, ΕΤΕΚ, Αλεξανδρούπολη, 25-27 Οκτωβρίου, 2006 1

Υπάρχει πληθώρα εργασιών στις οποίες γίνεται συγκριτική αξιολόγηση των αποτελεσµάτων της
εφαρµογής της Pushover και της Time-History σε συµβατικές κατασκευές. Οι Mwafy & Elnashai
(2001) χρησιµοποίησαν τα αποτελέσµατα ενός µεγάλου αριθµού ανελαστικών δυναµικών αναλύ-
σεων διαφόρων τύπων πλαισίων σκυροδέµατος για να σχεδιάσουν περιβάλλουσες καµπύλες «∆υ-
ναµικής Pushover» και να τις συγκρίνουν µε τις καµπύλες Pushover λόγω διαφορετικών προφίλ ο-
ριζόντιων φορτίων. Κατέληξαν στο συµπέρασµα ότι η ανάλυση Pushover είναι προτιµότερη για
χαµηλά κτίρια µε µικρή θεµελιώδη ιδιοπερίοδο και κανονικά στη µορφή. Ακόµη, πρότειναν τη
χρήση περισσότερων της µίας κατανοµής οριζόντιων δυνάµεων. Οι Lawson, Vance & Krawinkler
(1994) σύγκριναν τα αποτελέσµατα (µετακινήσεις ορόφων, στροφές πλαστικών αρθρώσεων, υστε-
ρητική ενέργεια) διάφορων µεταλλικών πλαισιακών φορέων, ώστε να καθορίσουν «γιατί, πότε και
πώς» θα έπρεπε να χρησιµοποιείται η Pushover αντί της Time-History. Οι Kalkan & Kunnath
(2004) πρότειναν µία εναλλακτική µέθοδο Pushover η οποία χρησιµοποιεί επαλληλία ιδιοµορφών
για να προσδιορίσει την κατανοµή των οριζόντιων φορτίων για την ανάλυση. Η µέθοδος αξιολο-
γήθηκε συγκρίνοντας τα µεγέθη απόκρισης, όπως οι διαφορικές µετατοπίσεις των ορόφων και οι
απαιτήσεις πλαστιµότητας των δοµικών στοιχείων, τα οποία προέκυψαν από την εφαρµογή της, µε
τα αντίστοιχα αποτελέσµατα άλλων µεθόδων ανάλυσης Pushover και της ανάλυσης Time-History.
Οι Papanikolaou, Elnashai & Pareja (2005) εξέτασαν τη δυνατότητα εφαρµογής της ανελαστικής
στατικής ανάλυσης (σε συµβατική και σε προηγµένη µορφή) για την εκτίµηση της σεισµικής από-
κρισης των κατασκευών, παρουσιάζοντας εκτεταµένα αποτελέσµατα αναλύσεων Pushover που
διενεργήθηκαν σε διάφορους τύπους κατασκευών και συγκρίνοντάς τα µε τα αποτελέσµατα ανε-
λαστικών δυναµικών αναλύσεων µε χρήση επιταχυνσιογραφηµάτων από ισχυρούς σεισµούς. Τα
αποτελέσµατα έδειξαν ότι η Pushover χρειάζεται περαιτέρω βελτίωση ώστε να εκτιµά µε αξιοπι-
στία τη δυναµική απόκριση τρισδιάστατων ασύµµετρων κατασκευών, γιατί δε λαµβάνει επαρκώς
υπόψη τα στρεπτικά φαινόµενα.

Στην παρούσα εργασία γίνεται εφαρµογή της ανελαστικής δυναµικής ανάλυσης χρονοϊστορίας
(Time-History) και της ανελαστικής στατικής ανάλυσης (Pushover) σε πολυώροφο κτίριο από
σκυρόδεµα µε σκοπό τη σύγκριση συγκεκριµένων µεγεθών απόκρισης. Σκοπός της εργασίας είναι
να διευκρινίσει επιµέρους λεπτοµέρειες αναγκαίες για την εφαρµογή των δύο µεθόδων και να µε-
λετήσει τη διαφοροποίηση στα αποτελέσµατά τους.

2 ΒΑΣΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΩΝ ΜΕΘΟ∆ΩΝ ΑΝΑΛΥΣΗΣ

2.1 Ανελαστική δυναµική ανάλυση χρονοϊστορίας (Time-History)

Στη δυναµική ανελαστική ανάλυση χρησιµοποιείται ένα προσοµοίωµα του φορέα το οποίο ενσω-
µατώνει ανελαστικούς νόµους φορτίου – παραµόρφωσης για τα επιµέρους δοµικά στοιχεία του
κτιρίου. Στον φορέα εφαρµόζεται σεισµική φόρτιση η οποία εκφράζεται από επιταχυνσιογραφήµα-
τα εδαφικών δονήσεων. Η απόκριση του φορέα υπολογίζεται µε επαναληπτικό τρόπο µε χρήση
χρονικών βηµάτων. Οι υπολογιζόµενες δυνάµεις και µετακινήσεις συγκρίνονται απ’ ευθείας µε τα
κριτήρια αποδοχής των Κανονισµών.

Τα υπολογιζόµενα εντατικά µεγέθη του φορέα αποτελούν ορθολογικές προσεγγίσεις των αναµενό-
µενων κατά τη διάρκεια ενός σεισµού, επειδή το µοντέλο προσοµοίωσης και η µεθοδολογία προ-
σεγγίζουν µε µεγάλη αµεσότητα την ανελαστική απόκριση του φορέα κατά τη διάρκεια του σει-
σµικού φαινοµένου. Για τους παραπάνω λόγους, η Time-History µπορεί να εφαρµοστεί χωρίς πε-
ριορισµούς σε οποιονδήποτε φορέα ή έδαφος θεµελίωσης. Παρόλα αυτά, η απόκριση της κατα-
σκευής µπορεί να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στα χαρακτηριστικά των συγκεκριµένων επιταχυνσιο-
γραφηµάτων που χρησιµοποιούνται, συνεπώς, η ανάλυση χρονοϊστορίας πρέπει να επαναλαµβάνε-
ται για περισσότερες από µία εδαφικές διεγέρσεις.

15ο Συνέδριο Σκυροδέματος, ΤΕΕ, ΕΤΕΚ, Αλεξανδρούπολη, 25-27 Οκτωβρίου, 2006 2

 Ενώ η ανελαστική δυναµική ανάλυση είναι η ακριβέστερη µέθοδος ανάλυσης, χρησιµοποιείται σε
περιορισµένο βαθµό στο σχεδιασµό των κατασκευών, λόγω του µεγάλου υπολογιστικού κόστους,
της ανάγκης προσεκτικής επιλογής επιταχυνσιογραφηµάτων και της δυσκολίας στην επεξεργασία
του µεγάλου όγκου των εξαγόµενων αποτελεσµάτων . Η Time-History χρησιµοποιείται κυρίως για
ερευνητικούς σκοπούς ως σηµείο αναφοράς και εργαλείο αξιολόγησης της ακρίβειας των αποτελε-
σµάτων των υπόλοιπων µεθόδων ανάλυσης και κυρίως της ανελαστικής στατικής µεθόδου (Mwafy
and Elnashai, 2001), (Chopra and Goel, 2000).

2.2 Ανελαστική στατική ανάλυση (Pushover)

Στη στατική ανελαστική ανάλυση χρησιµοποιείται ένα προσοµοίωµα τους φορέα το οποίο λαµβά-
νει υπόψη ανελαστικούς νόµους φορτίου – παραµόρφωσης για τα επιµέρους δοµικά στοιχεία του
κτιρίου. Το προσοµοίωµα φορτίζεται µε οριζόντια φορτία αµετάβλητης κατανοµής καθ’ ύψος τα
οποία αυξάνουν µονότονα και αναπαριστούν τις αδρανειακές δυνάµεις που εµφανίζονται στα επί-
πεδα των ορόφων κατά τη διάρκεια ενός σεισµού. Η ανάλυση Pushover διενεργείται µέχρι να ση-
µειωθεί αστοχία του φορέα. Η συνήθης µορφή αστοχίας είναι η αστοχία σε κάµψη µιας κρίσιµης
διατοµής (ο ικανοτικός σχεδιασµός που επιβάλλουν οι σύγχρονοι αντισεισµικοί κανονισµοί εξα-
σφαλίζει η καµπτική αστοχία να προηγείται πάντοτε της διατµητικής) ή η µετατροπή του φορέα σε
µηχανισµό, τοπικά ή συνολικά (Makarios, 2005).

H µέθοδος Pushover τελεί υπό συνεχή αναθεώρηση, ενώ στους σύγχρονους κανονισµούς (FEMA
356, 2000), (Eurocode 8, 2002) επί του παρόντος χρησιµοποιείται η µέθοδος µε βάση τις µετακι-
νήσεις (Displacement Coefficient Method).

Παράλληλα, σε ερευνητικό επίπεδο έχουν προταθεί και οι παρακάτω µέθοδοι µε σκοπό τη βελτίω-
ση της κλασικής Pushover:
• Προσαρµοστική µέθοδος Pushover βασισµένη σε φάσµατα (Adaptive spectra-based procedure)
(Gupta & Kunnath, 2000).
• Ιδιοµορφική Ανάλυση Pushover (Modal Pushover Analysis) (Chopra & Goel, 2002), η οποία
συνυπολογίζει τη συνεισφορά των ανώτερων ιδιοµορφών του ελαστικού φορέα.
• Φασµατική Υπερωθητική Ανάλυση (Spectral Pushover Analysis) (Αναστασιάδης, 2001).
• Ενεργειακή Pushover (Hernandez-Montes et al, 2004), (Tjhin, Aschheim & Hernandez-Montes,
2005), η οποία προτάθηκε ως βελτίωση της Modal Pushover.

Πολλά έχουν ειπωθεί για την ακρίβεια και τη χρησιµότητα της Pushover στον αντισεισµικό σχε-
διασµό των κατασκευών. Όπως τονίζουν και οι Lawson, Vance & Krawinkler (2001), η Pushover
δεν έχει θεωρητικό υπόβαθρο, οπότε στην καλύτερη περίπτωση παρέχει προσεγγιστικά αποτελέ-
σµατα. Αυτό που µπορεί προσφέρει στο µελετητή είναι να παράσχει µια προσεγγιστική εκτίµηση
των απαιτούµενων παραµορφώσεων κρίσιµων δοµικών στοιχείων της κατασκευής, να αποκαλύψει
πιθανές αδυναµίες του φορέα, όπως οι ασυνέχειες στη δυσκαµψία και η υπερφόρτιση ψαθηρών
στοιχείων, να ανιχνεύσει περιοχές του φορέα οι οποίες παρουσιάζουν µεγάλες απαιτήσεις σε πα-
ραµορφώσεις και να αξιολογήσει την ευστάθεια του δοµικού συστήµατος στο σύνολό του. Η
Pushover δεν µπορεί να εκτιµήσει µε ακρίβεια τη δυναµική συµπεριφορά της κατασκευής, ιδιαίτε-
ρα όταν είναι σηµαντική η συνεισφορά των ανώτερων ιδιοµορφών στη σεισµική απόκριση του φο-
ρέα. Τα αποτελέσµατα της Pushover εξαρτώνται σε µεγάλο βαθµό από τη µορφή του προφίλ των
οριζόντιων σεισµικών φορτίων που επιβάλλονται. Μεγάλη κριτική έχει δεχθεί η επιλογή της µετα-
κίνησης της οροφής της κατασκευής ως παραµέτρου ελέγχου και συνολικής απόκρισης της κατα-
σκευής. Το «έργο» που ορίζεται από το εµβαδό της καµπύλης τέµνουσας βάσης – µετακίνησης ο-
ροφής (καµπύλη Pushover) δεν έχει φυσική σηµασία και ήδη έχει προταθεί η χρήση µιας ισοδύνα-
µης µετακίνησης, εργικά ανταποκρινόµενης (Hernandez-Montes, Kwon, Aschheim, 2004).

15ο Συνέδριο Σκυροδέματος, ΤΕΕ, ΕΤΕΚ, Αλεξανδρούπολη, 25-27 Οκτωβρίου, 2006 3

Οι αντισεισµικοί κανονισµοί (FEMA 356, EC-8) επιτρέπουν τη χρήση της ανελαστικής στατικής
ανάλυσης για την αποτίµηση της σεισµικής συµπεριφοράς των κατασκευών. Στην περίπτωση που
η συνεισφορά των ανώτερων ιδιοµορφών είναι σηµαντική, ο FEMA 356 επιβάλλει την παράλληλη
χρήση της δυναµικής φασµατικής µεθόδου. Ο Ευρωκώδικας 8 δεν έχει ανάλογο περιορισµό στην
εφαρµογή της ανελαστικής στατικής µεθόδου ανάλυσης. Οι δύο κανονισµοί απαιτούν τη χρήση
δύο τουλάχιστον καθ’ ύψος κατανοµών της εγκάρσιας φόρτισης µε στόχο να «περιβάλλουν» την
πραγµατική σεισµική απόκριση της κατασκευής. Συγκεκριµένα, ο FEMA 356 προβλέπει τη χρήση
τουλάχιστον δύο κατανοµών από δύο οµάδες: Στην πρώτη οµάδα περιλαµβάνεται µία κατανοµή α-
νάλογη των υψών των ορόφων, µία κατανοµή που ακολουθεί τη θεµελιώδη ιδιοµορφή και µία κα-
τανοµή η οποία είναι ανάλογη των τεµνουσών των ορόφων, όπως αυτές προκύπτουν από επαλλη-
λία των ιδιοµορφικών αποκρίσεων της κατασκευής λαµβάνοντας υπόψη και ανώτερες ιδιοµορφές.
Η δεύτερη οµάδα περιλαµβάνει µία οµοιόµορφη κατανοµή (ανάλογη προς τη µάζα των ορόφων)
και µία προσαρµοζόµενη κατανοµή. Ο EC-8 περιλαµβάνει µία «οµοιόµορφη» και µία «ιδιοµορφι-
κή» κατανοµή.

2.3 ∆υνατότητες σύγκρισης µεταξύ των δύο µεθόδων ανάλυσης

Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι υπάρχουν συγκεκριµένες οµοιότητες µεταξύ της Pushover
και της Time-History, καθώς και ουσιώδεις διαφορές αναφορικά µε τη δυνατότητα εφαρµογής
τους στον αντισεισµικό σχεδιασµό των κατασκευών και µε την άµεση ή έµµεση σύγκριση των τι-
µών των µεγεθών απόκρισης που παρέχουν οι δύο µέθοδοι. Η σύγκριση των µεγεθών απόκρισης
(µετακινήσεις, τάσεις-δυνάµεις, υστερητική ενέργεια), όπως αυτά µεταβάλλονται µε το χρόνο για
συγκεκριµένη σεισµική διέγερση, είναι ανέφικτη. Παρόλα αυτά µπορούν να γίνουν συγκεκριµένες
συγκρίσεις µεταξύ παρεµφερών µεγεθών απόκρισης που προκύπτουν από την εφαρµογή της Time-
History και της Pushover, όπως:
• Σύγκριση των τεµνουσών βάσης οι οποίες αντιστοιχούν σε δεδοµένη τιµή µετακίνησης της ο-
ροφής του κτιρίου και το αντίστροφο.
• Σύγκριση των µετακινήσεων των ορόφων οι οποίες αντιστοιχούν σε δεδοµένη τιµή της τέµνου-
σας βάσης και το αντίστροφο.
• Σύγκριση του αριθµού των πλαστικών αρθρώσεων που έχουν σχηµατιστεί στο κτίριο για δεδο-
µένη τέµνουσα βάσης και το αντίστροφο.
Η διαδικασία εφαρµογής των παραπάνω συγκρίσεων και η αξιολόγηση των αποτελεσµάτων τους
παρουσιάζονται αναλυτικά στην εφαρµογή που ακολουθεί.

3 ΜΕΘΟ∆ΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ

3.1 Μοντέλο προσοµοίωσης

Στην αναλυτική παραµετρική µελέτη που ακολουθεί, πραγµατοποιούνται συγκρίσεις των αποτελε-
σµάτων που προέκυψαν από αναλύσεις Time-History και Pushover. Μελετάται ένα 4ώροφο κτίριο
από οπλισµένο σκυρόδεµα, η µορφή του οποίου σε κάτοψη και σε τοµή καθύψος παρουσιάζεται
στο Σχήµα 1. Κάθε όροφος αποτελείται από 8 στύλους (Σ1-Σ8) και 4 τοιχώµατα (Τ1-Τ4). ∆εν υ-
πάρχουν εσωτερικές δοκοί, εκτός από τον όροφο πάνω από τη θεµελίωση· οι εσωτερικοί στύλοι
(Σ3, Σ4) συνδέονται µε τα εξωτερικά πλαίσια µέσω των πλακών των ορόφων. Το πρόσθετο µόνιµο
φορτίο των πλακών (επί πλέον του ιδίου βάρους) λαµβάνεται g = 1.2 kN/m2 και το κινητό q = 5.0
kN/m2. Και στις δύο µεθόδους ανάλυσης τα κατακόρυφα φορτία που δρουν στον φορέα είναι τα
µόνιµα και το 30% των κινητών. Για την αναλυτική προσοµοίωση και επίλυση του φορέα χρησι-
µοποιείται το πρόγραµµα SAP2000, όπου γίνεται χρήση ραβδόµορφων πεπερασµένων στοιχείων
για τις δοκούς, τα υποστυλώµατα και τα τοιχώµατα και θεώρηση διαφραγµατικής λειτουργίας των
πλακών στις στάθµες των ορόφων.

15ο Συνέδριο Σκυροδέματος, ΤΕΕ, ΕΤΕΚ, Αλεξανδρούπολη, 25-27 Οκτωβρίου, 2006 4

 ∆Ε∆ΟΜΕΝΑ ΚΤΙΡΙΟΥ
Εσωτερικοί στύλοι: d=70 cm ∆οκοί ανωδοµής: 25x70 cm
Εξωτερικοί στύλοι: 50x50 cm Πάχος πλάκας: 25 cm
Τοιχώµατα: 250x25 cm Μάζα ορόφου: 300 tn
∆οκοί θεµελίωσης: 40x80 cm Συνολική µάζα: 1260 tn
Σ1 Τ1 Τ2 Σ2

T = 0.60 sec
6.00
3.00
Σ3 Y Σ4
Τ3 X Τ4 3.00

3.00
6.00

4.00
Σ5 Σ6 Σ7 Σ8

6.00 6.00 6.00

Σχήµα 1. Κάτοψη τυπικού ορόφου και καθύψος τοµή του εξεταζόµενου κτιρίου

(α) (β)
Σχήµα 2. α) Πιθανές θέσεις σχηµατισµού πλαστικών αρθρώσεων στις δοκούς β) Νόµος ροπών-στροφών
πλαστικής άρθρωσης.

Η διαστασιολόγηση του κτιρίου έγινε σύµφωνα µε τους ελληνικούς κανονισµούς και επί πλέον έ-
γινε η υπόθεση κατάλληλης όπλισης και ιεράρχησης των αντοχών των δοµικών στοιχείων, ώστε να
µπορούν να δηµιουργηθούν πλαστικές αρθρώσεις µόνο στα άκρα των δοκών (Σχήµα 2α). Η παρα-
πάνω παραδοχή είναι σύµφωνη µε τις διατάξειςόλων των σύγχρονων αντισεισµικών κανονισµών
που θέλουν ισχυρούς στύλους και ασθενή ζυγώµατα, ώστε να αποφεύγεται η πρώιµη δηµιουργία
κινηµατικών µηχανισµών αστοχίας που οδηγούν σε κατάρρευση (π.χ. µε πλαστικοποίηση των στύ-
λων ενός ορόφου στην κεφαλή και στον πόδα). Κάθε πλαστική άρθρωση θεωρείται ότι διαρρέει σε
-
καθαρή κάµψη για θετική ή αρνητική ροπή ίσες κατ’ απόλυτη τιµή (|Μy+| = |Μy |). Ο καταστατικός
νόµος της πλαστικής άρθρωσης λαµβάνεται ως διγραµικός ιδανικά ελαστοπλαστικός (Σχήµα 2β),
γεγονός που συνεπάγεται απεριόριστη πλαστιµότητα στις θέσεις των πλαστικών αρθρώσεων. Για
το συγκεκριµένο κτίριο οι απαιτήσεις αντοχής των δοµικών στοιχείων καθορίστηκαν µε εφαρµογή
του φάσµατος σχεδιασµού του ΕΑΚ 2000, θεωρώντας Ζώνη Σεισµικής Επικινδυνότητας ΙΙΙ, έδα-

15ο Συνέδριο Σκυροδέματος, ΤΕΕ, ΕΤΕΚ, Αλεξανδρούπολη, 25-27 Οκτωβρίου, 2006 5

φος Β και συντελεστή συµπεριφοράς q = 3.5. Αυτό έχει ως αποτέλεσµα το σχηµατισµό πλαστικών
αρθρώσεων στην ανωδοµή, όταν η τέµνουσα βάσης ξεπερνά το 0.16W÷0.20W, όπου W το συνο-
λικό βάρος της κατασκευής.

3.2 Εφαρµογή της µεθόδου Time-History

Για την ανελαστική δυναµική ανάλυση χρονοϊστορίας (Time-History) ο φορέας υπεβλήθη σε 3
σεισµικές διεγέρσεις στις διευθύνσεις Υ (άξονας συµµετρίας του κτιρίου) και Χ, οι οποίες λήφθη-
καν υπό κλίµακα. Συγκεκριµένα χρησιµοποιήθηκαν επιταχυνσιογραφήµατα του σεισµού El Centro
1940, της Καλαµάτας 1986 και της California 1934. Οι σεισµικές διεγέρσεις έπρεπε να είναι αρκε-
τά ισχυρές, ώστε να προκαλείται σηµαντική αλλά όχι πλήρης πλαστικοποίηση του φορέα. Οι συ-
ντελεστές κλίµακας των επιλεγµένων σεισµών κατά τις διευθύνσεις Υ και Χ παρουσιάζονται στους
Πίνακες 1 & 2 αντιστοίχως, µαζί µε την καταγραφείσα µέγιστη σεισµική επιτάχυνση (PGA) του
κάθε επιταχυνσιογραφήµατος. Τα αντίστοιχα φάσµατα απόκρισής των υπό κλίµακα σεισµών, κα-
θώς και το φάσµα σχεδιασµού που χρησιµοποιήθηκε για τον καθορισµό της αντοχής του κτιρίου
φαίνονται στα Σχήµατα 3 & 4.

Πίνακας 1: Επιταχυνσιογραφήµατα κατά την διεύθυνση Υ του κτιρίου

Σεισµική διέγερση Σταθµός Συνιστώσα PGA (g) Συντελ. κλίµακας

1940 El Centro 117 (USGS) 270 0.215 0.65

1934 Lower California 117 (USGS) 270 0.179 1.20
1986 Καλαµάτα Καλαµάτα 1 (ΙΤΣΑΚ) E-W 0.272 0.40

0.8

Φάσµα σχεδιασµού (q = 3.5)

Tκτιρίου = 0.60 sec (Ζ.Σ.Ε. 3 - έδαφος B)
Καλαµάτα Ε-W (υπό κλίµακα)
California 270 (υπό κλίµακα)
Rd (g)

El Centro 270 (υπό κλίµακα)

0.4

0.0

0 0.5 1 1.5 2 2.5

Ιδιοπερίοδος (sec)

Σχήµα 3. Φάσµα σχεδιασµού και φάσµατα απόκρισης των σεισµικών διεγέρσεων κατά τη διεύθυνση Y.

Πίνακας 2: Επιταχυνσιογραφήµατα κατά την διεύθυνση Χ του κτιρίου

Σεισµική διέγερση Σταθµός Συνιστώσα PGA (g) Συντελ. κλίµακας

1940 El Centro 117 (USGS) 180 0.313 0.40

1934 Lower California 117 (USGS) 180 0.156 1.20
1986 Καλαµάτα Καλαµάτα 1 (ΙΤΣΑΚ) N-S 0.238 0.74

15ο Συνέδριο Σκυροδέματος, ΤΕΕ, ΕΤΕΚ, Αλεξανδρούπολη, 25-27 Οκτωβρίου, 2006 6

 0.8

Φάσµα σχεδιασµού (q = 3.5)

Tκτιρίου = 0.60 sec (Ζ.Σ.Ε. 3 - έδαφος B)
Καλαµάτα N-S (υπό κλίµακα)
California 180 (υπό κλίµακα)
Rd (g)

El Centro 180 (υπό κλίµακα)

0.4

0.0

0 0.5 1 1.5 2 2.5

Ιδιοπερίοδος (sec)

Σχήµα 4. Φάσµα σχεδιασµού και φάσµατα απόκρισης των σεισµικών διεγέρσεων κατά τη διεύθυνση X.

3.3 Εφαρµογή της µεθόδου Pushover

Για την εφαρµογή της µεθόδου Pushover χρησιµοποιούνται δύο διαφορετικά προφίλ φόρτισης, τα
οποία περιγράφονται στον FEMA 356: i) ένα τριγωνικό προφίλ, στο οποίο οι οριζόντιες δυνάµεις
που εφαρµόζονται στους ορόφους είναι ανάλογες της συνολική µάζας του κάθε ορόφου και της α-
πόστασης του ορόφου από τη θεµελίωση, ii) ένα προφίλ «1ης ιδιοµορφής», στο οποίο οι οριζόντιες
δυνάµεις κατανέµονται στους ορόφους ανάλογα προς τη θεµελιώδη ιδιοµορφή του φορέα κατά τη
µελετούµενη διεύθυνση (Σχήµα 5). Επειδή το κτίριο είναι συµµετρικό σε κάτοψη µόνο κατά τον ά-
ξονα Υ, κατά την φόρτιση σύµφωνα µε την 1η ιδιοµορφή κατά τη διεύθυνση Χ, εκτός από τις µε-
ταφορικές συνιστώσες της ιδιοµορφής λαµβάνονται υπόψη και οι στρεπτικές. Έτσι, εκτός από δυ-
νάµεις κατά τη διεύθυνση Χ το προφίλ της φόρτισης περιλαµβάνει και ροπές στρέψης οι οποίες ε-
φαρµόζονται στο κέντρο βάρους της κάτοψης σε κάθε όροφο. Ακόµη, πρέπει να σηµειωθεί ότι δεν
λήφθηκαν υπόψη φαινόµενα 2ης τάξης. Επειδή τα δύο προφίλ φόρτισης δίνουν σχεδόν παρόµοια
αποτελέσµατα, στη συνέχεια θα παρουσιαστούν µόνο οι καµπύλες Pushover που προέρχονται από
την ανάλυση µε την κατανοµή των δυνάµεων που βασίζεται στην 1η ιδιοµορφή.

Σχήµα 5. Προφίλ οριζόντιων δυνάµεων για την ανάλυση Pushover

4 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Τα αποτελέσµατα των δύο συγκρινόµενων µεθόδων παρουσιάζονται σε δύο µορφές. Η κλασική

µορφή, η οποία εφαρµόζεται σε όλες τις προηγούµενες εργασίες, είναι ένα διάγραµµα το οποίο πα-
ρουσιάζει τη µετατόπιση της οροφής του κτιρίου συναρτήσει της τέµνουσας βάσης. Η προτεινόµε-

15ο Συνέδριο Σκυροδέματος, ΤΕΕ, ΕΤΕΚ, Αλεξανδρούπολη, 25-27 Οκτωβρίου, 2006 7

νη µορφή περιλαµβάνει ένα διάγραµµα το οποίο εµφανίζει τον αριθµό των πλαστικών αρθρώσεων
που έχουν σχηµατιστεί στον φορέα συναρτήσει της τέµνουσας βάσης.

Λόγω της διαφορετικής φύσης των δύο µεθόδων, είναι σηµαντικό να προσδιοριστεί ένας σαφής
τρόπος σύγκρισης των αποτελεσµάτων τους. Στην ανάλυση Pushover παράγεται µία µεµονωµένη
καµπύλη τέµνουσας βάσης – µετακίνησης οροφής ή τέµνουσας βάσης – αριθµού πλαστικών αρ-
θρώσεων, που αντιστοιχεί σε µονότονη µεταβολή της φόρτισης. Στην Time-History έχουµε δυνα-
µική διέγερση της κατασκευής· και η καµπύλη ενός οποιουδήποτε µεγέθους απόκρισης χαρακτηρί-
ζεται από επαναλαµβανόµενους και πολύπλοκους βρόχους φόρτισης – αποφόρτισης µεταβλητού
σχήµατος και µεγέθους. Συνεπώς, τα αποτελέσµατα της Time-History πρέπει να φιλτράρονται µε
κατάλληλο τρόπο, ώστε να είναι συµβατά και συγκρίσιµα µε τα αντίστοιχα αποτελέσµατα της
Pushover. Έτσι, επιλέχτηκαν συγκεκριµένες χρονικές στιγµές και τα αντίστοιχα αποτελέσµατα εµ-
φανίζονται στα διαγράµµατα ως µεµονωµένα σηµεία. Οι συγκεκριµένες χρονικές στιγµές που επι-
λέχτηκαν αντιστοιχούν στη δηµιουργία νέων πλαστικών αρθρώσεων µόνο κατά τη φάση "φόρτι-
σης" του φορέα (δηλ. αυξανόµενης τέµνουσας βάσης).

Τα Σχήµατα 6 & 7 παρουσιάζουν την τέµνουσα βάσης του κτιρίου συναρτήσει του συνολικού α-
ριθµού πλαστικών αρθρώσεων οι οποίες έχουν δηµιουργηθεί στα δοµικά στοιχεία, λόγω οριζό-
ντιων σεισµικών φορτίων κατά τις διευθύνσεις Yκαι X αντίστοιχα. Οι τιµές οι οποίες αντιστοιχούν
στα φιλτραρισµένα αποτελέσµατα της ανάλυσης χρονοϊστορίας παρουσιάζονται ως διακριτά ση-
µεία, ενώ τα αντίστοιχα αποτελέσµατα της Pushover εµφανίζονται µε τη µορφή συνεχούς καµπύ-
λης. Παρατηρούµε ότι τα σηµεία τα οποία αναπαριστούν τη µέγιστη τιµή της τέµνουσας βάσης η
οποία αντιστοιχεί σε προκαθορισµένο αριθµό πλαστικών αρθρώσεων κατά την ανάλυση χρονοϊ-
στορίας βρίσκονται πολύ κοντά στην καµπύλη της Pushover. Το γεγονός ότι ο ίδιος αριθµός πλα-
στικών αρθρώσεων µπορεί να δηµιουργηθεί για διαφορετικές τιµές της τέµνουσας βάσης στην α-
νάλυση χρονοϊστορίας µπορεί να εξηγηθεί, εάν λάβουµε υπόψη το γεγονός ότι η κατασκευή απο-
κρίνεται διαφορετικά κατά τη διάρκεια της κάθε σεισµικής διέγερσης.

Επίσης, παρατηρούµε ότι κατά τις 3 αναλύσεις χρονοϊστορίας αναπτύσσονται στον φορέα µεγαλύ-
τερες τιµές τέµνουσας βάσης από την τιµή της τέµνουσας που αντιστοιχεί στην κατάρρευση του
φορέα σύµφωνα µε τα αποτελέσµατα της Pushover. Άρα η καµπύλη Pushover παρέχει συντηρητι-
κή εκτίµηση της αντοχής του κτιρίου σε σεισµό σε σχέση µε τη µέγιστη τέµνουσα βάσης που εµ-
φανίζεται κατά τη διάρκεια των εξετασθέντων σεισµών.

2500

2000
Τέµνουσα Βάσης (kN)

1500

1000 Καµπύλη Pushover

Καλαµάτα E-W
California 270
500 El Centro 270

Αριθµός πλαστικών αρθρώσεων

0

0 10 20 30 40 50
Σχήµα 6. Καµπύλη τέµνουσας βάσης – αριθµού πλαστικών αρθρώσεων της ανάλυσης Pushover και µεµο-
νωµένα σηµεία της ανάλυσης Time-History για διεύθυνση σεισµού κατά Υ.

15ο Συνέδριο Σκυροδέματος, ΤΕΕ, ΕΤΕΚ, Αλεξανδρούπολη, 25-27 Οκτωβρίου, 2006 8

 2500

2000
Τέµνουσα Βάσης (kN)

1500

1000 Καµπύλη Pushover

Καλαµάτα N-S
California 180
500 El Centro 180

Αριθµός πλαστικών αρθρώσεων

0

0 20 40 60

Σχήµα 7. Καµπύλη τέµνουσας βάσης – αριθµού πλαστικών αρθρώσεων της ανάλυσης Pushover και µεµο-
νωµένα σηµεία της ανάλυσης Time-History για διεύθυνση σεισµού κατά Χ.

Τα Σχήµατα 8 & 9 παρουσιάζουν τη µεταβολή της τέµνουσας βάσης συναρτήσει της οριζόντιας
µετακίνησης της οροφής, λόγω οριζόντιας σεισµικής δράσης κατά τη διεύθυνση Υ και Χ αντίστοι-
χα. Οι τιµές που αντιστοιχούν στα φιλτραρισµένα αποτελέσµατα της Time-History παρουσιάζονται
ως µεµονωµένα σηµεία, ενώ οι τιµές που αντιστοιχούν στην ανάλυση Pushover παριστάνονται από
µια συνεχή καµπύλη. Και εδώ εµφανίζονται τιµές της τέµνουσας βάσης µεγαλύτερες από τη µέγι-
στη τέµνουσα που µπορεί να παραλάβει η κατασκευή σύµφωνα µε την ανάλυση Pushover. Παρό-
µοια µορφή έχουν και τα αντίστοιχα αποτελέσµατα παρεµφερών εργασιών στις οποίες γίνεται σύ-
γκριση των δύο µεθόδων ανάλυσης (Papanikolaou, Elnashai & Pareja 2005), (Mwafy & Elnashai
2001). Σε όλες τις περιπτώσεις των Σχηµάτων 8 & 9 τα σηµεία της Time-History ακολουθούν την
καµπύλη Pushover µε µικρότερες (Καλαµάτα E-W) ή µεγαλύτερες (El Centro 270 & 180) αποκλί-
σεις. Η ευαισθησία που εµφανίζει η σεισµική απόκριση της κατασκευής στα χαρακτηριστικά του
εκάστοτε επιταχυνσιογραφήµατος το οποίο εφαρµόζεται κατά την ανελαστική δυναµική ανάλυση
έχει επισηµανθεί και από τους αντισεισµικούς κανονισµούς οι οποίοι προτείνουν τη χρήση πολλών
διαφορετικών ιστορικών εδαφικών επιταχύνσεων για την ακριβέστερη αποτίµηση της σεισµικής
συµπεριφοράς ενός κτιρίου. Η διαφορετική απόκριση του φορέα δεν εξαρτάται µόνο από την έ-
νταση της σεισµικής διέγερσης (µέγιστη εδαφική επιτάχυνση, PGA), αλλά και από τα επιµέρους
χαρακτηριστικά του σεισµού, κάτι που γίνεται αντιληπτό και από τα Σχήµατα 10 & 11.

2500

2000
Τέµνουσα Βάσης (kN)

1500

1000 Καµπύλη Pushover

Καλαµάτα E-W
California 270

500 El Centro 270

Μετακίνηση κορυφής (mm)

0

0 10 20 30 40 50
Σχήµα 8. Συγκριτική παρουσίαση τέµνουσας βάσης – µετακίνησης οροφής για σεισµό κατά τη διεύθυνση Υ.

15ο Συνέδριο Σκυροδέματος, ΤΕΕ, ΕΤΕΚ, Αλεξανδρούπολη, 25-27 Οκτωβρίου, 2006 9

 2500

2000
Τέµνουσα Βάσης (kN)

1500

1000 Καµπύλη Pushover

Καλαµάτα N-S
California 180
500 El Centro 180

Μετακίνηση κορυφής (mm)

0

0 10 20 30 40 50 60

Σχήµα 9. Συγκριτική παρουσίαση τέµνουσας βάσης – µετακίνησης οροφής για σεισµό κατά τη διεύθυνση Χ.

Στα Σχήµατα 10 & 11 παρουσιάζονται η καµπύλη Pushover (τέµνουσα βάσης – µετατόπιση ορο-
φής) και η αντίστοιχη καµπύλη της Time-History των 2 προαναφερθέντων σεισµών στην πλήρη
της µορφή και όχι ως διακριτά σηµεία. ∆ιακρίνονται οι διαδοχικοί κύκλοι φόρτισης – αποφόρτισης
οι οποίοι συµβαίνουν κατά τη διάρκεια του σεισµικού φαινοµένου. Όταν οι µόνιµες πλαστικές πα-
ραµορφώσεις κατά την κίνηση του φορέα προς µία κατεύθυνση είναι αρκετά µεγαλύτερες απ’ ό,τι
κατά την κίνηση κατά την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, η καµπύλη τέµνουσας βάσης – µετακί-
νησης οροφής της ανελαστικής δυναµικής ανάλυσης παρουσιάζει την χαρακτηριστική µορφή του
Σχήµατος 11 (δηλ. µετατόπιση προς τη µία κατεύθυνση), λόγω των µεγάλων παραµενουσών πλα-
στικών παραµορφώσεων της κατασκευής. Το γεγονός αυτό δε σηµαίνει ότι τα αποτελέσµατα της
ανελαστικής δυναµικής ανάλυσης δε συµφωνούν µε τα αποτελέσµατα της ανελαστικής στατικής
ανάλυσης. Απλά δεν µπορούν να συγκριθούν µεταξύ τους, όταν τα αποτελέσµατα της Time-
History παρουσιάζονται µε τη µορφή των Σχηµάτων 10 & 11. Αντίθετα, η προτεινόµενη µορφή
σύγκρισης των αποτελεσµάτων των δυο µεθόδων, που εµφανίζει τον αριθµό των πλαστικών αρ-
θρώσεων που έχουν σχηµατιστεί στον φορέα συναρτήσει της τέµνουσας βάσης, είναι ανεξάρτητη
των µεγάλων παραµενουσών πλαστικών παραµορφώσεων της κατασκευής και πάντα δίνει συγκρί-
σιµα αποτελέσµατα µεταξύ των δύο µεθόδων.

2500
Τέµνουσα
Βάσης
(kN)

Μετακίνηση κορυφής (mm)

0

-50 -25 0 25 50

Καµπύλη Pushover
Καλαµάτα E-W

-2500

Σχήµα 10. Καµπύλη Pushover (τέµνουσας βάσης – µετακίνησης οροφής) και αντίστοιχη καµπύλη χρονοϊ-
στορίας για τον σεισµό της Καλαµάτας (E-W) κατά τη διεύθυνση Υ.

15ο Συνέδριο Σκυροδέματος, ΤΕΕ, ΕΤΕΚ, Αλεξανδρούπολη, 25-27 Οκτωβρίου, 2006 10

 2500
Τέµνουσα
Βάσης
(kN)

Μετακίνηση κορυφής (mm)

0

-50 -25 0 25 50

Καµπύλη Pushover
El Centro 270

-2500
Σχήµα 11. Καµπύλη Pushover (τέµνουσας βάσης – µετακίνησης οροφής) και αντίστοιχη καµπύλη χρονοϊ-
στορίας για τον σεισµό του El Centro (270) κατά τη διεύθυνση Υ.

5 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Από τα προαναφερθέντα διαπιστώθηκε ότι δεν είναι πάντοτε δυνατή η σύγκριση των µετακινήσε-
ων που παρέχουν οι δύο µέθοδοι, ιδιαίτερα στην περίπτωση που κατά την ανελαστική δυναµική α-
νάλυση έχουµε την εµφάνιση εκτεταµένων (παραµενουσών) πλαστικών παραµορφώσεων. Κατ’ ε-
πέκταση δεν είναι πάντοτε δυνατή η σύγκριση των διαγραµµάτων τέµνουσα βάσης – µετακινήσεις,
επειδή οι τυχόν παραµένουσες µετακινήσεις κατά την Time-History διαφοροποιούν σηµαντικά τη
µορφή της αντίστοιχης καµπύλης, σε σχέση µε την καµπύλη Pushover.

Αντιθέτως, το προτεινόµενο διάγραµµα τέµνουσας βάσης Vb – αριθµού πλαστικών αρθρώσεων N,

για την ανελαστική δυναµική ανάλυση, είναι ανεξάρτητο από τις τυχόν παραµένουσες µετακινή-
σεις, δηλαδή δεν επηρεάζεται από την ιστορία των πλαστικών παραµορφώσεων, αλλά εξαρτάται
µόνο από το βαθµό πλαστικοποίησης της κατασκευής. Συνεπώς, η χρήση ενός τέτοιου διαγράµµα-
τος επιτρέπει την άµεση σύγκριση της σεισµικής απόκρισης της κατασκευής η οποία προκύπτει α-
πό την εφαρµογή της στατικής και της δυναµικής ανελαστικής ανάλυσης.

Υπό την προϋπόθεση ύπαρξης επαρκούς πλαστιµότητας στις θέσεις των πλαστικών αρθρώσεων, η
Pushover φάνηκε να δίνει πιο συντηρητικά αποτελέσµατα ως προς τη µέγιστη τέµνουσα βάσης που
µπορεί να δεχτεί το κτίριο χωρίς να καταρρεύσει, γεγονός που οδηγεί στο συµπέρασµα ότι η χρήση
της για το σχεδιασµό µιας νέας κατασκευής ή την αποτίµηση της σεισµικής συµπεριφοράς ενός υ-
πάρχοντος κτιρίου δίνει αποτελέσµατα προς την πλευρά της ασφάλειας.

Με την κατάλληλη ερµηνεία τα αποτελέσµατα των δύο µεθόδων που µελετήσαµε βρίσκονται σε
καλή συµφωνία, γεγονός που δικαιολογεί τη χρήση της ανελαστικής στατικής µεθόδου από τους
αντισεισµικούς κανονισµούς για την αποτίµηση της αντισεισµικής συµπεριφοράς των κτιριακών
κατασκευών.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Σηµαντικό τµήµα αυτής της ερευνητικής εργασίας έγινε µε την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένω-
σης και του ΥΠ.Ε.Π.Θ. στα πλαίσια του προγράµµατος Ε.Π.Α.Ε.Κ. (πράξη “Πυθαγόρας ΙΙ”).

15ο Συνέδριο Σκυροδέματος, ΤΕΕ, ΕΤΕΚ, Αλεξανδρούπολη, 25-27 Οκτωβρίου, 2006 11

ΑΝΑΦΟΡΕΣ

Αναστασιάδης, Κ. 2001. Φασµατική υπερωθητική ανάλυση για εκτίµηση σεισµικής επίδοσης κτι-
ρίων, Πρακτικά 2ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Αντισεισµικής Μηχανικής και Τεχνικής Σεισµολογί-
ας, Θεσσαλονίκη 2001.
Chopra, Anil K., Goel, Rakesh K. 2000. Evaluation of NSP to estimate seismic deformation: SDF
systems, Journal of Structural Engineering, Vol. 126, No. 4, 482-490.
Chopra, Anil K., Goel, Rakesh K. 2002. A modal pushover analysis procedure for estimating seis-
mic demands for buildings, Earthquake Engineering and Structural Dynamics 2002, 31, 561–582.
ΕΑΚ 2000. Ελληνικός Αντισεισµικός Κανονισµός, Οργανισµός Αντισεισµικού Σχεδιασµού και
Προστασίας (ΟΑΣΠ), Αθήνα.
Eurocode 8 (EC-8), 2002. Design of structures for earthquake resistance Part 1: General rules,
seismic actions and rules for buildings, DRAFT No 5, Revised Final Project Team Draft (pre-Stage
49), CEN, European Committee for Standardization.
FEMA 356, 2000. Prestandard and Commentary for the Seismic Rehabilitation of Buildings, pre-
pared by American Society of Civil Engineers for the Federal Emergency Management Agency,
Washington, DC.
Gupta, Balram, Kunnath, Sashi 2000. Adaptive Spectra-Based Pushover Procedure for Seismic
Evaluation of Structures, Earthquake Spectra, Vol. 16, No 2, 367-390.
Hernandez-Montes, Enrique, Kwon, Oh-Sung, Aschheim, Mark A. 2004. An energy-based formu-
lation for first-and multiple-mode nonlinear static (pushover) analyses, Journal of Earthquake En-
gineering, Vol. 8, No. 1, 69-88.
Kalkan, Erol, Kunnath, Sashi K. 2004. Method of modal combinations for pushover analysis of
buildings, 13th World Conference on Earthquake Engineering, Vancouver, B.C., Canada, Paper
No. 2713.
Lawson R. Scott, Vance Vicky, Krawinkler Helmut 1994. Nonlinear static push-over analysis—
why, when, and how?, Proceedings of the 5th U.S. National Conference on Earthquake
Engineering, vol. I., 283–292.
Makarios, Triantafyllos K. 2005. Optimum definition of equivalent non-linear SDF system in
pushover procedure of multistory r/c frames, Engineering Structures 27, 814–825.
Miranda, Eduardo 2001. Estimation of inelastic deformation demands of SDOF systems, Journal of
Structural Engineering, Vol. 127, No. 9, 1005-1012.
Mwafy, A.M., Elnashai, A.S. 2001. Static pushover versus dynamic collapse analysis of RC build-
ings, Engineering Structures 23, 407–424.
Papanikolaou, Vassilis K., Elnashai, Amr S., Pareja, Juan F. 2005. Limits of Applicability of Con-
ventional and Adaptive Pushover Analysis for Seismic Response Assessment, Report, Mid-
America Earthquake Center, Civil and Environmental Engineering Department, University of Illi-
nois at Urbana-Champaign.
SAP2000: Integrated Finite Element Analysis and Design of Structures 2003. Computers and
Structures Inc., Berkeley, USA.
Tjhin, T., Aschheim, M., Hernandez-Montes, E. 2005. Estimates of peak roof displacement using
“equivalent” single degree of freedom systems, Journal of Structural Engineering, Vol. 131, No. 3,
517-522.

15ο Συνέδριο Σκυροδέματος, ΤΕΕ, ΕΤΕΚ, Αλεξανδρούπολη, 25-27 Οκτωβρίου, 2006 12