Professional Documents
Culture Documents
Tractatus, op. cit., 1.2 (pp. 147-8): “ut idem semper erit vulnus, sive quis gladium in pectus
adigat, sive pectore in gladium incumbat, sive simul faciat utrumque [p. 34]
IBIS “neque fieri potest neque concipi, nisi concedatur posse dari vacuum”
pero para el Hobbes de aquellos años, el vacío se podía perfectamente conceder:
“dari autem vacuum facile est imaginari neque non posse dari hucusque a quoquam
demonstratum est.” [p. 35]
“sed quia neque impossibile est vacuum imaginari, neque possibile probare quod omne
spatium sit corpore aliquo repletum…” [p. 35]
mínima loca quaedam, nunc haec nunc illa, in quibus corpus nullum inest [p. 37] Carta a
Mersenne.
Credo enim illum Vacuum appellasse id quod Cartesius appellat materiam subtilem, ego
substantiam aetheriosam purissimam [p. 38] carta de Hobbes a Sorbière del 6 de febrero de
1657, in TS, p. 72.
Dialogus physicus de natura aëris, que se remonta a 1661: “Quin corpuscola (qualia sunt
atomi quas supponit Lucretius, atque etiam Hobbius) jam ante dura, facile possint ab aliqua
dictarum causarum compingi, ita ut totum ex illis factum durum fiat, dubitandum non est.”
[p. 39] OL 4, p. 283
AW, f. 48 (p. 147) donde se habla de “totius mundi singulae particulae”, f. 114 (p. 192), en
que se alude a una divisibilidad posterior —pero no se dice que pueda ser infinita— de
átomos, “quousque quis voluerit”, en átomos siempre nuevos. [p. 39]
Tractatus Opticus: “Corporum in universum duo sunt genera; unum quorum partes inter
se ita cohaerent ut non facile separentur, qualia sunt quae vocantur Dura, alia magis, alia
minus; alterum quorum partes ad omnem motus impressionem diffluunt et aliae ab aliis
dirimuntur, quod vocant fluidum. Utrum vero sit corpus aliquod ita fluidum ut
quemadmodum cogitatione in semper divisibilia dividi, ita re ipsa in semper separabilia
separari possit, id hoc loco non est disputandum” (Tractatus, op. cit., 1/a ed. cit., p. 154 [p.
39]
“Prima autem et fundamentalis lex naturae est, quaerendam esse pacem, ubi haberi potest;
ubi non potest, quaerenda esse belli auxilia [la primera y fundamental ley de la naturaleza
es que hay que buscar la paz, donde pueda darse; y donde no, buscar ayudas para la
guerra]”, en De Cive, 2.2. Tanto en un caso como en el otro, es necesario que el individuo
se asocie con otros individuos. [p. 43]
una vida futura, afirma explícitamente que es preferible “non esse quam sic esse”, dado que
“manifestum est nullam esse non enti molestiant”.
AW, f, 448r y v (ed. cit., p. 430): “Delabitur hinc in quaestionem an melius sit omnino non
esse quam in aeternum, amissa foelicitate, cruciari: et meâ quidem sententiâ optandum
potius esse non esse, quam sic esse… Et siquidem non esse peius esset quam cruciari in
aeternum, oporteret non esse magis molestum esse quam cruciatus, ut manifestum est
nullam esse non enti molestiam, neque ergo malum est”.
Ibídem. “Quod autem malimus pro tempore certo finito & brevi cruciari quam perire vel
mori; id non fit ex molestia quae concipitur in morte, vel in eo quod desinimus esse, sed vel
à spe recipiendi cum ipsa vita vitae iucunditates, vel à metu doloris inter moriendum”
σῴζειν τὰ φαινόμενα
https://thonyc.wordpress.com/2015/07/29 -sozein-ta-phainomena/