Nuswantara dadi nagara kang sugih banget miskine

Sugihe ora mekakat ning mlarate kaliwat-liwat. Indonesia, kondhang

kawenang-wenang minangka nagara sugih raja kaya lan bangsa kang sugih
bandha donya. Ora mokal, wiwit jamane leluhur kita, nusantara wis sinebut
bangsa lan nagara kang panjang punjung pasir wukir gemah ripah loh
jinawi.
Saumpama digambarake wewangunan, bangsa lan Nagara Indonesia iku kaya omah
gedhong magrong-mangrong susun pitu, kapajangan endah lan kasugihaning sumber
daya alam. Kang manggon ing omah gedhong mau, maneka suku, etnis lan warna-
warnining kabudayan adiluhung.
Miturut Kustawa Esye, Pangarsa Komunitas Damar Seseluh (Spirit Cultur & Religius)
lan pangarsa Padhepokan Redi Mahendra Karanganyar, ana pamikiran kang isih
nganggu piyambake nalika ngudhar kahanan donya kang disandingake kaliyan
gambaran gemah ripah loh jinawi.
“Anehe, geneya tumeka saiki tetep ajeg wae akeh warga masyarakat kang uripe
kesrakat? Nuswantara kang wiwit biyen kondhange minangka surganing donya, nagara
kang tata titi tentrem karta raharja lan murah boga wrastha, saiki kondhang kawenang-
wenang minangka nagara kang sugih ning banget miskine,” tandhese piyambake, Rebo
(3/3).
Indonesia kang disanepakake banyu segarane kolam susu, teken (tongkat) kayu lan
watu bisa dadi tanduran ijo royo-royo, kaya gemah ripah loh jinawine Astina, nagara
kang dadi underaning prang agung Baratayudha ing Tegal Kurusetra, antarane Kurawa
lawan Pandawa, geneya saiki antuk gelar nagara paling mlarat sa Asia Tenggara?
Kasunyatane? Jumbuh jantraning jaman lan laku lelakoning sujarah, sajroning bangsa
lan nagara Indonesia kang gemah ripah loh jinawi, tumeka abad tehnologi iki tetep akeh
warga kang nandang papacintraka, kangelan golek pangupajiwa, sambate sundhul
ngawiyat, uripe kesrakat ing sangisore garis kamiskinan.
Sakehing kasunyatan kang ora bisa diselaki mau, jarene Kustawa, mbuktekake tumaka
abad tehnologi iki para panguwasa lan pangarsaning praja Bumi Nuswantara tetep
durung kasil ngentasake kamiskinan. Kondange ing manca negara, Indonesia iku
negara gemah ripah loh jinawi, bukti nyatane durung bisa nanggulangi kamiskinan.
Dene kang njalari durung kasile ana pirang-pirang prakara, antarane amarga kurang
bener lan penere para panguwasa lan manggalaning praja. Merga salah uruse para
priyagung kang nduwe kawenangan lan kabijakan nggayuh kamulyaning kawula lan
kuncaraning bangsa, wiwit sadurung lan sawise Indonesia merdeka, nuwuhake
karutmarut-ing bangsa.
“Nagara Indonesia kang diibaratake omah gedhong, merga reh pokale para panguwasa
lan nayaka praja kamng nerak angger-anggering agama, moralitas lan pranataning
nagara, gedhong kang katon magrong-magrong mau saya kropos dikrikiti rayap. Trus,
rayap-rayape sapa? Ora liya para panguwasa kang demen korupsi, kolusi lan
nepotisme.”
Bisa uga, filosofi adiluhung gemah ripah loh jinawi warisane para leluhur mau, kajaba
pangalembana uga salah sawijining gegayuhan luhur, murih kasembadan pangarep-
areping bebrayan agung lan kuncaraning bangsa tuwin nagari Indonesia. Mulane iku,
ngijabahi kuwajibane minangka generasi penerus, kabeh kudu tetep mikul dhuwur
gegayuhan luhur kang ngandhut filosofi adiluhung iki. Sanajan mangerteni karutmarut-
ing nagari, reh pokal gawene para panguwasa lan manggalaning praja, tetepa madhep
mantep ngupaya murih enggal kasil gegayuhane bangsa lan nagara mau.
“Gemah ripah loh jinawi iku satemene spirit perjuangane bebrayan agung, sakehing
warga nagara lan bangsa Indonesia kang tansah nggondheli gegayuhan luhur,
“baldatun thayyibatun wa rabbun ghafur”, nagara kang gemah ripah loh jinawi, tata titi
tentrem karta raharja, tansah antuk anugrah lan pangampunane Gusti Allah”. ::dsp
Tags: bahasa jawa
Prev: Sawah-sawah padha kadhesek omah
Next: Idhamanipun leluhur

` NAMA :FITRIANA U.
KELAS :X-9