ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ 2

Εθνική Βραζιλίας (ποδόσφαιρο ανδρών)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Βραζιλία
Χώρα/περιοχή
Βραζιλία
που εκπροσωπεί
Παρατσούκλι A Seleção (Η Επίλεκτη)
Ομοσπονδία Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου Βραζιλίας
Συνομοσπονδία ΚΟΝΜΕΜΠΟΛ (Ν. Αμερική)
Προπονητής Τίτε
Αρχηγός Νεϊμάρ
Περισσότερες
Καφού (142)
συμμετοχές
Κορυφαίος
Πελέ (77)
σκόρερ
Κωδικός ΦΙΦΑ BRA
Ιστότοπος Επίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση Δεύτ. εμφάνιση
Κατάταξη ΦΙΦΑ
Τρέχουσα 3
Υψηλότερη 1 (151 φορές σε 7 περιπτώσεις)
Χαμηλότερη 22 (Ιούνιος 2013)
Πρώτος αγώνας
Αργεντινή 3–0 Βραζιλία
(Μπουένος Άιρες, Αργεντινή, 20 Σεπτεμβρίου, 1914)
Ευρύτερη νίκη
Βραζιλία 14–0 Νικαράγουα
(Πόλη του Μεξικού, Μεξικό, 17 Οκτωβρίου, 1975)
Ευρύτερη ήττα
Ουρουγουάη 6–0 Βραζιλία
(Βίνια ντελ Μαρ, Χιλή, 18 Σεπτεμβρίου, 1920)
Βραζιλία 1–7 Γερμανία
(Μπέλο Οριζόντε, Βραζιλία, 8 Ιουλίου, 2014)
Παγκόσμιο Κύπελλο
Συμμετοχές 20 (Πρώτη συμ. 1930)
Πρωταθλήτρια, 1958, 1962, 1970, 1994
Καλύτερη θέση
και 2002
Κόπα Αμέρικα
Πρωταθλήτρια, 1919, 1922, 1949, 1989,
1997, 1999, 2004, 2007 και 2019
Γκολντ Καπ
Καλύτερη θέση Φιναλίστ, 1996 και 2003
Κύπελλο Συνομοσπονδιών
Πρωταθλήτρια, 1997, 2005, 2009 και
2013
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα

δεδομένα (π • σ • ε )
Παλαιότερο λογότυπο της Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου Βραζιλίας.
Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Βραζιλίας, η οποία εκπροσωπεί τη Βραζιλία στις

διεθνείς ποδοσφαιρικές διοργανώσεις, είναι η πιο επιτυχημένη εθνική ομάδα στην
ιστορία του αθλήματος και αυτή με την καλύτερη παρουσία στα Παγκόσμια Κύπελλα
Ποδοσφαίρου (είναι άλλωστε γνωστό το ρητό «οι Άγγλοι εφηύραν το ποδόσφαιρο και
οι Βραζιλιάνοι το τελειοποίησαν»).
Η Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου της Βραζιλίας (CBF) που ιδρύθηκε στις 20

Αυγούστου του 1914, είναι υπεύθυνη για την οργάνωση της ομάδας και αποτελεί
μέλος της Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας Νοτίου Αμερικής (Confederación
Sudamericana de Fútbol ή CONMEBOL).
Πίνακας περιεχομένων
 1 Τίτλοι-διακρίσεις
o 1.1 Στα Μουντιάλ
o 1.2 Κατακτήσεις Κόπα Αμέρικα
o 1.3 Κύπελλο Συνομοσπονδιών
o 1.4 Ολυμπιακά μετάλλια
 2 Παίκτες
o 2.1 Τρέχουσα σύνθεση
o 2.2 Σπουδαίοι διεθνείς
 3 Ιστορικές Εμφανίσεις
 4 Παραπομπές
 5 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τίτλοι-διακρίσεις
Στα Μουντιάλ
Η Εθνική Βραζιλίας είναι η μοναδική παγκοσμίως που έχει συμμετάσχει σε όλες τις
διοργανώσεις μουντιάλ. Συνολικά, έχει κατακτήσει 5 τρόπαια τις χρονιές:
 1958 Παγκόσμιο Κύπελλο Σουηδίας

 1962 Παγκόσμιο Κύπελλο Χιλής
 1970 Παγκόσμιο Κύπελλο Μεξικού
 1994 Παγκόσμιο Κύπελλο ΗΠΑ
 2002 Παγκόσμιο Κύπελλο Κορέας - Ιαπωνίας
Έχει κατακτήσει τη δεύτερη θέση σε άλλες 2 διοργανώσεις μουντιάλ:
 1950 Παγκόσμιο Κύπελλο Βραζιλίας

 1998 Παγκόσμιο Κύπελλο Γαλλίας
Τρίτη θέση έχει κατακτήσει στα μουντιάλ:
 1938 Παγκόσμιο Κύπελλο Γαλλίας

 1978 Παγκόσμιο Κύπελλο Αργεντινής
Τέταρτη θέση έχει κατακτήσει στα μουντιάλ:
 1974 Παγκόσμιο Κύπελλο Δυτικής Γερμανίας

Κατακτήσεις Κόπα Αμέρικα
Η Εθνική Βραζιλίας έχει κατακτήσει το Κόπα Αμέρικα 9 φορές:
 1919 Κόπα Αμέρικα Βραζιλίας

 1997 Κόπα Αμέρικα Βολιβίας
 1999 Κόπα Αμέρικα Παραγουάης
 2004 Κόπα Αμέρικα Περού
 2007 Κόπα Αμέρικα Βενεζουέλας
Η Εθνική Βραζιλίας έχει κατακτήσει 4 φορές το Κύπελλο Συνομοσπονδιών:
 1997 Κύπελλο Ομοσπονδιών Σαουδικής Αραβίας (6-0 την Αυστραλία)

 2005 Κύπελλο Ομοσπονδιών Γερμανίας (4-1 την Αργεντινή)
 2009 Κύπελλο Ομοσπονδιών Νότιας Αφρικής (3-2 τις ΗΠΑ)
 2013 Κύπελλο Ομοσπονδιών Βραζιλίας (3-0 την Ισπανία)
Ολυμπιακά μετάλλια
Η Εθνική Βραζιλίας έχει κατακτήσει 2 Ολυμπιακά μετάλλια:
 1984 Ασημένιο μετάλλιο, Ολυμπιάδα του Λος Άντζελες

 1988 Ασημένιο μετάλλιο, Ολυμπιάδα της Σεούλ
Τα υπόλοιπα 2 μετάλλια κατέκτησε η Βραζιλία Κ-23
 1996 Χάλκινο μετάλλιο, Ολυμπιάδα της Ατλάντα

 2008 Χάλκινο μετάλλιο, Ολυμπιάδα του Πεκίνου
 2016 Χρυσό μετάλλιο , Ολυμπιάδα του Ρίο
Παίκτες
Τρέχουσα σύνθεση
Οι παίκτες που κλήθηκαν στο Μουντιάλ του 2018.[1]
Ημερομηνία
# Θέση Παίκτης Αγώνες Τέρματα Ομάδα
γεννήσεως
2 Οκτωβρίου
1 Τ Άλισον 25 0 Λίβερπουλ
1992 (27 ετών)
6 Ιουνίου 1987
16 Τ Κάσιο 1 0 Κορίνθιανς
(32 ετών)
17 Αυγούστου Μάντσεστερ
23 Τ Έντερσον 1 0
1993 (26 ετών) Σίτι
22
Παρί Σεν
2 Α Τιάγκο Σίλβα Σεπτεμβρίου 70 5
Ζερμέν
1984 (35 ετών)
7 Σεπτεμβρίου
3 Α Μιράντα 46 2 Ίντερ
1984 (35 ετών)
21
4 Α Πέντρο Γκερομέλ Σεπτεμβρίου 2 0 Γκρέμιο
1985 (34 ετών)
9 Αυγούστου Ατλέτικο
6 Α Φιλίπε Λουίς 32 2
1985 (34 ετών) Μαδρίτης
12 Μαΐου 1988
12 Α Μαρσέλο 53 6 Ρεάλ Μαδρίτης
(31 ετών)
14 Μαΐου 1994 Παρί Σεν
13 Α Μαρκίνιος 25 0
(25 ετών) Ζερμέν
15 Ιουλίου Μάντσεστερ
14 Α Ντανίλο 17 0
11 Ιουνίου
22 Α Φάγκνερ 4 0 Κορίνθιανς
1989 (30 ετών)
23
5 M Κασεμίρο Φεβρουαρίου 23 0 Ρεάλ Μαδρίτης
1992 (28 ετών)
Ρενάτο 8 Φεβρουαρίου Σινόμπο
8 M 28 5
Αουγκούστο 1988 (32 ετών) Γκουοάν
12 Ιουνίου
11 M Κουτίνιο 35 9 Μπαρτσελόνα
1992 (27 ετών)
25 Ιουλίου
15 M Παουλίνιο 49 12 Μπαρτσελόνα
1988 (31 ετών)
4 Μαΐου 1985 Μάντσεστερ
17 M Φερναντίνιο 43 2
(34 ετών) Σίτι
5 Μαρτίου Μάντσεστερ
18 M Φρεντ 8 0
1993 (27 ετών) Γιουνάιτεντ
9 Αυγούστου
19 M Γουίλιαν 56 8 Τσέλσι
1988 (31 ετών)
14
Ντόουγκλας
7 Ε Σεπτεμβρίου 24 3 Γιουβέντους
Κόστα
1990 (29 ετών)
Γκαμπριέλ 3 Απριλίου Μάντσεστερ
9 Ε 16 9
Ζέσους 1997 (22 ετών) Σίτι
5 Φεβρουαρίου Παρί Σεν
10 Ε Νεϊμάρ 84 54
1992 (28 ετών) Ζερμέν
Ρομπέρτο 2 Οκτωβρίου
20 Ε 20 6 Λίβερπουλ
Φιρμίνο 1991 (28 ετών)
13 Ιανουαρίου
21 Ε Τάισον 7 1 Σαχτάρ
1988 (32 ετών)
Σπουδαίοι διεθνείς
Ο Ροναλντίνιο με την φανέλα της Σελεσάο

Η ομάδα του 1970.Κατά πολλούς, η κορυφαία εθνική ομάδα όλων των εποχών.
 Αντεμίρ  Ράι
 Αλνταΐρ  Ριβελίνο
 Μπεμπέτο  Ριβάλντο
 Καφού  Ρομπέρτο Κάρλος
 Καρέκα  Ρονάλντο
 Κάρλος Αλμπέρτο  Ρομάριο
 Σερέζο  Ροναλντίνιο
 Ντούνγκα  Σόκρατες
 Εβεράλντο  Ταφαρέλ
 Φαλκάο  Βάβα
 Γκαρίντσα  Τοστάο
 Ζαϊρζίνιο  Ζε Ρομπέρτο
 Ζουνίνιο Παουλίστα  Ζίκο
 Ζουνίνιο Περναμπουκάνο  Ζιζίνιο
 Έμερσον Λεάο  Ντίντι
 Λεονίντας  Κακά
 Πελέ  Ρομπίνιο
Ιστορικές Εμφανίσεις
Πρώτη Εμφάνιση
1917
1917
1899– 1914– 1918– 1919– 1945–

1917
1914 1917 1919 1938 1950
1994–
1994 1997
1954– 1986– 1988 1997 1998–
1978
1974 1990 Olympics 2000
2011–
2012
2000– 2004–
2002 2002– 2006 2006– 2007– 2012–
2004 2007 2010 2010– 2013
2011
2014–2016
2013–2014 2016–2017 2018–present
Δεύτερη Εμφάνιση
1938–
1948 2002–
1958
2004
2004–
1995 1997 2006
1949– 2006–
1953 2007
2011–
2012
2008– 2012– 2013– 2014–
2010 2010– 2013 2014 2016 2016– 2018–
2011 2017 present
Κατασκευαστής εμφάνισης
Sponsors Period
Athleta 1954–1977[2]
Adidas 1977–1981
Topper 1981–1991
Umbro 1991–1996
Nike 1997–present
Εθνική Αργεντινής (ποδόσφαιρο

ανδρών)
Αργεντινή
Αργεντινή
La Albiceleste
Παρατσούκλι
(Η Ουρανόλευκη)
Ομοσπονδία Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου Αργεντινής
Προπονητής Lionel Scaloni
Αρχηγός Λίονελ Μέσι
Χαβιέρ Σανέτι (145)
Κορυφαίος
Λίονελ Μέσι (64)
σκόρερ
Στάδιο έδρας Στάδιο Μονουμεντάλ
Κωδικός ΦΙΦΑ ARG

Τρέχουσα 11(Ιουνιου 2019)
Υψηλότερη 1 (Μάρτιος 2007)
Χαμηλότερη 20 (Αύγουστος 1996)
Ουρουγουάη 2–3 Αργεντινή
(Μοντεβιδέο, Ουρουγουάη, 16 Μαΐου 1901)
Αργεντινή 12–0 Ισημερινός
(Μοντεβιδέο, Ουρουγουάη, 22 Ιαν. 1942)
Αργεντινή 0–5 Κολομβία
(Μπ. Άιρες, Αργεντινή, 5 Σεπτεμβρίου 1993)
Βολιβία 6–1 Αργεντινή
(Λα Πας, Βολιβία, 1 Απριλίου 2009)
Καλύτερη θέση Πρωταθλήτρια 1978,1986
Πρωταθλήτρια, 1921, 1925, 1927, 1929,
Καλύτερη θέση 1937, 1941, 1945, 1946, 1947, 1955, 1957,
1959, 1991, 1993
Καλύτερη θέση Πρωταθλήτρια, 1992

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Αργεντινής εκπροσωπεί την Αργεντινή στις

διεθνείς ποδοσφαιρικές διοργανώσεις. Είναι η μόνη εθνική ομάδα που έχει
κατακτήσει κάθε είδους επίσημη διοργάνωση της FIFA σε εθνικό επίπεδο.
Τον έλεγχο της ομάδας έχει η Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου Αργεντινής (AFA) που
ιδρύθηκε στις 21 Φεβρουαρίου του 1893 και είναι μέλος καθώς και συνιδρύτρια της
Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας Νοτίου Αμερικής (CONMEBOL) το 1916.
 1 Ιστορία
o 1.1 Τίτλοι-διακρίσεις στα Μουντιάλ
o 1.2 Κατακτήσεις Κόπα Αμέρικα
o 1.3 Παναμερικανικοί Αγώνες
o 1.4 Κύπελλο Συνομοσποδιών
 2 Παγκόσμια Πρωταθλήματα Νέων
o 3.2 Σπουδαίοι ποδοσφαιριστές
 4 Ρεκόρ και στατιστικά
o 4.1 Πρώτοι σκόρερ
o 4.2 Πρώτοι σε συμμετοχές
 5 Διάφορες Εμφανίσεις
Ιστορία
Η αλμπισελέστε έδωσε τον πρώτο της αγώνα σε φιλική αναμέτρηση ενεντίον της
Ουρουγουάης στις 16 Μαΐου του 1901(νίκη με 3-2).Έχει 14 συμμετοχές σε Μουντιάλ
έχοντας λάβει μέρος σε 4 τελικούς Μουντιάλ το 1930,το 1978,το 1986 και το 1990
από τους οποίους νίκησε και στέφτηκε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια 2 φορές (το 1978
στα γήπεδα της Αργεντινής και το 1986 στο Μεξικό).
Τον Μάρτιο του 2007 έφτασε για πρώτη φορά την 1η θέση στην βαθμολογία της
FIFA (την οποία κρατάει μέχρι σήμερα).
Τίτλοι-διακρίσεις στα Μουντιάλ
Η Εθνική Αργεντινής έχει κατακτήσει 2 τρόπαια σε μουντιάλ:
 1978 Παγκόσμιο Κύπελλο Αργεντινής

Έχει συμμετάσχει σε 3 τελικούς κατακτώντας τη δεύτερη θέση:
 1930 Παγκόσμιο Κύπελλο Ουρουγουάης

 1990 Παγκόσμιο Κύπελλο Ιταλίας
Κατακτήσεις Κόπα Αμέρικα
Η Εθνική Αργεντινής έχει κατακτήσει τα περισσότερα Κόπα Αμέρικα (14):
 1921 Κόπα Αμέρικα Αργεντινής

 1941 Κόπα Αμέρικα Χιλής
 1947 Κόπα Αμέρικα Εκουαδόρ
 1993 Κόπα Αμέρικα Εκουαδόρ
Παναμερικανικοί Αγώνες
Η Εθνική Αργεντινής έχει κατακτήσει 6 φορές την πρώτη θέση:
 1951 Παναμερικανικοί Αγώνες Αργεντινής

 1955 Παναμερικανικοί Αγώνες Μεξικού
 1959 Παναμερικανικοί Αγώνες Η.Π.Α
 1971 Παναμερικανικοί Αγώνες Κολομβίας
 1995 Παναμερικανικοί Αγώνες Αργεντινής
 2003 Παναμερικανικοί Αγώνες Δομινικανής Δημοκρατίας
Κύπελλο Συνομοσποδιών
Η Εθνική Αργεντινής έχει κατακτήσει το Κύπελλο Συνομοσπονδιών το 1992.
 2004 Χρυσό μετάλλιο στην Ολυμπιάδα της Αθήνας

 1928 Ασημένιο μετάλλιο στην Ολυμπιάδα του Άμστερνταμ
 1996 Ασημένιο μετάλλιο στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα
Παγκόσμια Πρωταθλήματα Νέων

Η Εθνική Νέων της Αργεντινής έχει κατακτήσει 5 Παγκόσμια Κύπελλα Νέων:
 1979 Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων Ιαπωνίας

 1995 Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων Κατάρ
 1997 Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων Μαλαισίας
 2001 Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων Αργεντινής
 2005 Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων Ολλανδίας
Παίκτες

Οι συμμετοχές και τα γκολ είναι σωστά μέχρι τις: 29 Μαΐου 2018, μετά τον αγώνα
με την Αϊτή.
# Θέση Παίκτης Ημερομηνία Αγώνες Τέρματα Ομάδα

γεννήσεως
10
Ναουέλ
1 Τ Φεβρουαρίου 6 0 Τίγρες ΟΑΝΛ
Γκουσμάν
1986 (34 ετών)
12 Τ Φράνκο Αρμάνι 0 0 Ρίβερ Πλέιτ
1986 (33 ετών)
28
Γουίλι
23 Τ Σεπτεμβρίου 3 0 Τσέλσι
Καμπαγιέρο
1981 (38 ετών)
Γκαμπριέλ 18 Μαρτίου
2 Α 20 3 Σεβίλλη
Μερκάδο 1987 (33 ετών)
Νικολάς 31 Αυγούστου
3 Α 4 0 Άγιαξ
Ταγκλιάφικο 1992 (27 ετών)
20
Κριστιάν
4 Α Σεπτεμβρίου 5 1 Τορίνο
Ανσάλντι
1986 (33 ετών)
17 Μαρτίου
6 Α Φεντερίκο Φάσιο 9 1 Ρόμα
1987 (33 ετών)
28 Οκτωβρίου Σπόρτινγκ
8 Α Μάρκος Ακούνια 10 0
1991 (28 ετών) Λισαβόνας
20 Μαρτίου Μάντσεστερ
16 Α Μάρκος Ρόχο 56 2
12
Νικολάς Μάντσεστερ
17 Α Φεβρουαρίου 54 4
Οταμέντι Σίτι
1988 (32 ετών)
5 M Λούκας Μπίγλια 57 1 Μίλαν
1986 (34 ετών)
29 Ιουνίου
7 M Έβερ Μπανέγα 62 6 Σεβίλλη
1988 (31 ετών)
14
Παρί Σεν
11 M Άνχελ ντι Μαρία Φεβρουαρίου 94 19
Ζερμέν
1988 (32 ετών)
Μαξιμιλιάνο 15 Ιανουαρίου
13 M 2 0 Ιντεπεντιέντε
Μέσα 1992 (28 ετών)
Χαβιέρ 8 Ιουνίου 1984 Χεμπέι Τσάινα
14 M 143 3
Μαστσεράνο (35 ετών) Φόρτσιουν
22
15 M Ένσο Πέρες Φεβρουαρίου 23 1 Ρίβερ Πλέιτ
1986 (34 ετών)
13 Ιουλίου
18 M Εδουάρδο Σάλβιο 9 0 Μπενφίκα
1990 (29 ετών)
Τζιοβάνι Λο 9 Απριλίου Παρί Σεν
20 M 5 0
Σέλσο 1996 (23 ετών) Ζερμέν
21 Ιανουαρίου Μπόκα
22 M Κριστιάν Παβόν 5 0
1996 (24 ετών) Τζούνιορς
Γκονσάλο 10 Δεκεμβρίου
9 Ε 71 31 Γιουβέντους
Ιγουαΐν 1987 (32 ετών)
24 Ιουνίου
10 Ε Λιονέλ Μέσι 124 64 Μπαρτσελόνα
1987 (32 ετών)
2 Ιουνίου 1988 Μάντσεστερ
19 Ε Σέρχιο Αγουέρο 85 37
(31 ετών) Σίτι
Πάουλο 15 Νοεμβρίου
21 Ε 12 0 Γιουβέντους
Ντιμπάλα 1993 (26 ετών)
Σπουδαίοι ποδοσφαιριστές
 Λιονέλ Μέσι
 Ντιέγκο Μαραντόνα
 Γκαμπριέλ Μπατιστούτα
 Μάριο Κέμπες
 Κλάουδιο Κανίγια
 Αλφρέδο Ντι Στέφανο
 Ρομπέρτο Αγιάλα
 Αριέλ Ορτέγα
 Ραμόν Ντίας
 Ομάρ Σιβόρι
 Χόρχε Βαλντάνο
 Χαβιέρ Σανέτι
 Φερνάντο Ρεδόντο
 Ντανιέλ Πασαρέλα
 Αμαδέο Καρρίσο
 Πάουλο Ντιμπάλα
Ρεκόρ και στατιστικά

Πρώτοι σκόρερ
# Παίκτης Τέρματα Συμμετοχές

1. Γκαμπριέλ Μπατιστούτα 56 78
2. Ερνάν Κρέσπο 35 64
3. Ντιέγκο Μαραντόνα 34 91
4. Λουίς Αρτίμε 24 25
5. Λεοπόλντο Λούκε 22 45
6. Ντανιέλ Πασαρέλα 22 70
Πρώτοι σε συμμετοχές
# Παίκτης Συμμετοχές Τέρματα

1. Χαβιέρ Σανέτι 118 5
2. Ρομπέρτο Αγιάλα 115 7
3. Ντιέγο Σιμεόνε 106 11
4. Όσκαρ Ρουγιέρι 97 7
5. Ντιέγκο Μαραντόνα 91 34
Διάφορες Εμφανίσεις
Παγκόσμιο κύπελλο 1978
Προκριματικά παγκοσμίου κυπέλλου 2002


Ολυμπιακοί Αγώνες2004
Εθνική Ουρουγουάης (ποδόσφαιρο

ανδρών)
Ουρουγουάη
Ουρουγουάη
Παρατσούκλι La Celeste (Η γαλάζια)
Ομοσπονδία Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου Ουρουγουάης
Προπονητής Όσκαρ Ταμπάρες
Αρχηγός Ντιέγο Γοδίν
Στάδιο έδρας Στάδιο Σεντενάριο
Κωδικός ΦΙΦΑ URU
Δεύτ. εμφάνιση
Πρώτη εμφάνιση
Υψηλότερη 2 (Ιούνιος 2010)
Χαμηλότερη 54 (Δεκέμβριος 1998)
(Μοντεβιδέο, Ουρουγουάη, 16 Μαΐου 1901)
Ουρουγουάη 9–0 Βολιβία
(Λίμα, Περού, 9 Νοεμβρίου 1927)
(Μοντεβιδέο, Ουρουγουάη, 20 Ιουλίου 1902)
Καλύτερη θέση Πρωταθλήτρια, 1930, 1950
Πρωταθλήτρια, 1916, 1917, 1920, 1923,
Καλύτερη θέση 1924, 1926, 1935, 1942, 1956, 1959, 1967,
1983, 1987, 1995, 2011
Καλύτερη θέση 4η, 1997, 2013

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ουρουγουάης είναι το αντιπροσωπευτικό

συγκρότημα της Ουρουγουάης και μια από τις πιο ιστορικές εθνικές ομάδες, καθώς
ήταν από τις πρώτες που υποστήριξαν αλλά και κατέκτησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Η Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου Ουρουγουάης (AUF) ιδρύθηκε το 1900, έχει τον έλεγχο

της ποδοσφαιρικής ομάδας και είναι μέλος της Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας
Νοτίου Αμερικής (CONMEBOL).
Το παρατσούκλι της ομάδας είναι La Celeste, που σημαίνει Η γαλάζια.[1]
 1 Τίτλοι-διακρίσεις
o 1.1 Στα Μουντιάλ
o 1.3 Κόπα Αμέρικα
o 1.4 Μουντιαλίτο
o 1.5 Κύπελλο Συνομοσπονδιών
o 1.6 Παναμερικανικοί Αγώνες
Τίτλοι-διακρίσεις
Στα Μουντιάλ
Η Εθνική Ουρουγουάης έχει κατακτήσει 2 τρόπαια σε Μουντιάλ:[2]
 1930 Παγκόσμιο Κύπελλο Ουρουγουάης

Άλλες 3 φορές έχει κατακτήσει την 4η θέση σε μουντιάλ:
 1954 Παγκόσμιο Κύπελλο Ελβετίας

 2010 Παγκόσμιο Κύπελλο Νότιας Αφρικής
Εξίσου σημαντικές επιτυχίες είναι και τα 2 χρυσά ολυμπιακά μετάλλια που έχει
κερδίσει:
 1924 Ολυμπιάδα Παρισίου

 1928 Ολυμπιάδα Άμστερνταμ
Η Εθνική Ουρουγουάης έχει κατακτήσει 15 τρόπαια Κόπα Αμέρικα:
 1916, 1917 ,1920 ,1923 ,1924

 1926, 1935 ,1942 ,1956 ,1959
 1967, 1983 ,1987 ,1995 ,2011
Μουντιαλίτο
Η Εθνική Ουρουγουάης έχει κατακτήσει και τη διοργάνωση Μουντιαλίτο 1980 που

έγινε στην Ουρουγουάη για να γιορταστούν τα 50 χρόνια Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Η Εθνική Ουρουγουάης έχει συμμετάσχει στα Κύπελλα Συνομοσπονδιών του 1997

και του 2013 και έφτασε και τις δύο φορές στην τέταρτη θέση.[3]
Παναμερικανικοί Αγώνες
Η Εθνική Ουρουγουάης έχει κατακτήσει στους Παναμερικανικούς Αγώνες δύο χρυσά
μετάλλια (1983[4] και 2015[5]) και ένα χάλκινο (2011), ενώ το 1963 κατετάγη τέταρτη.
Παίκτες

Οι συμμετοχές και τα γκολ είναι σωστά μέχρι τις 7 Ιουνίου 2018 μετά τον αγώνα με το
Ουζμπεκιστάν.
Ημερομηνία
# Θέση Παίκτης Αγώνες Τέρματα Ομάδα
γεννήσεως
Φερνάντο 16 Ιουνίου
1 Τ 97 0 Γαλατασαράι
Μουσλέρα 1986 (33 ετών)
Μαρτίν 29 Μαΐου 1989
12 Τ 1 0 Ιντεπεντιέντε
Καμπάνια (30 ετών)
25 Μαρτίου Βάσκο ντα
23 Τ Μαρτίν Σίλβα 11 0
1983 (36 ετών) Γκάμα
Χοσέ Μαρία 20 Ιανουαρίου Ατλέτικο
2 Α 42 5
Χιμένες 1995 (25 ετών) Μαδρίτης
16
Ατλέτικο
3 Α Ντιέγο Γοδίν Φεβρουαρίου 116 8
Μαδρίτης
1986 (34 ετών)
Γκιγιέρμο 24 Μαρτίου
4 Α 3 0 Πενιαρόλ
Βαρέλα 1993 (26 ετών)
5 Μαρτίου
13 Α Γκαστόν Σίλβα 17 0 Ιντεπεντιέντε
1994 (26 ετών)
8 Ιουνίου 1984
16 Α Μάξι Περέιρα 125 3 Πόρτο
(35 ετών)
Σεμπαστιάν 7 Οκτωβρίου Σπόρτινγκ
19 Α 30 1
Κοάτες 1990 (29 ετών) Λισαβόνας
7 Απριλίου
22 Α Μαρτίν Κάσερες 76 4 Λάτσιο
1987 (32 ετών)
2 Δεκεμβρίου
5 M Κάρλος Σάντσες 36 1 Μοντερρέι
1984 (35 ετών)
Ροντρίγκο 25 Ιουνίου
6 M 7 0 Γιουβέντους
Μπεντανκούρ 1997 (22 ετών)
30
Κρίστιαν
7 M Σεπτεμβρίου 105 11 Πενιαρόλ
Ροδρίγκες
1985 (34 ετών)
28 Δεκεμβρίου Μπόκα
8 M Νάιταν Νάντες 12 0
1995 (24 ετών) Τζούνιορς
Χιόρχιαν ντε 1 Ιουνίου 1994
10 M 14 2 Κρουζέιρο
Αρασκαέτα (25 ετών)
14 M Λούκας Τορέιρα 11 3 0 Σαμπντόρια
Φεβρουαρίου
1996 (24 ετών)
15 M Ματίας Βεσίνο 22 1 Ίντερ
1991 (28 ετών)
7 Φεβρουαρίου
17 M Ντιέγκο Λασάλτ 6 0 Τζένοα
1993 (27 ετών)
9 Ε Λουίς Σουάρες 98 51 Μπαρτσελόνα
1987 (33 ετών)
11 Ε Κρίστιαν Στουάνι 41 5 Χιρόνα
1986 (33 ετών)
18 Ε Μάξι Γκόμες 5 0 Θέλτα Βίγο
1996 (23 ετών)
Χόναταν 19 Μαρτίου
20 Ε 4 0 Μοντερρέι
Ουρεταβισκάγια 1990 (30 ετών)
14
Παρί Σεν
21 Ε Έντινσον Καβάνι Φεβρουαρίου 101 42
Ζερμέν
1987 (33 ετών)
Εθνική Ισπανίας (ποδόσφαιρο ανδρών)

Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε
να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι
ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 29/05/2015.
Ισπανία
Ισπανία
La Roja (Η Κόκκινη)
La Furia Roja (Η Κόκκινη Οργή)
Βασιλική Ισπανική Ομοσπονδία
Ομοσπονδία
Ποδοσφαίρου
Συνομοσπονδία ΟΥΕΦΑ (Ευρώπη)
Προπονητής Λουίς Ενρίκε
Αρχηγός Σέρχιο Ράμος
Ίκερ Κασίγιας (167)
Κορυφαίος
Νταβίδ Βίγια (59)
σκόρερ
Κωδικός ΦΙΦΑ ESP

Τρέχουσα 10 (9 Μαρτίου 2017)
1 (Ιούλιος 2008 – Ιούνιος 2009, Οκτώβριος 2009 –
Υψηλότερη Μάρτιος 2010, Ιούλιος 2010 – Ιούλιος 2011, Οκτώβριος
2011 – Ιούλιος 2014)
Χαμηλότερη 25 (Μάρτιος 1998)

Ισπανία 1–0 Δανία
(Βρυξέλλες, Βέλγιο στις 28 Αυγούστου 1920)
Ισπανία 13–0 Βουλγαρία
(Μαδρίτη, Ισπανία στις 21 Μαΐου 1933)
Ισπανία 1–7 Ιταλία
(Άμστερνταμ, Ολλανδία στις 4 Ιουνίου 1928)
Αγγλία 7–1 Ισπανία
(Λονδίνο, Αγγλία στις 9 Δεκεμβρίου 1931)
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
Καλύτερη θέση Πρωταθλήτρια, 1964, 2008, 2012
Καλύτερη θέση Φιναλίστ, 2013

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ισπανίας (ισπανικά: Selección de fútbol de

España) εκπροσωπεί την Ισπανία στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη και ελέγχεται
από την Βασιλική Ισπανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, το κυβερνών σώμα του
ισπανικού ποδοσφαίρου. Ο τωρινός προπονητής είναι ο Λουίς Ενρίκε. Το ισπανικό
αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είναι γνωστό ως La Roja (Η Κόκκινη) ή La Furia
Roja (Η Κόκκινη Οργή).[1][2]
Η Ισπανία έχει κατακτήσει το Παγκόσμιο κύπελλο Ποδοσφαίρου 2010, τρία

Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου το 1964, το 2008, το 2012 και έχει φτάσει
στον τελικό του Euro 1984. Τον Ιούλιο του 2008 η Ισπανία έφτασε στην κορυφή της
παγκόσμιας κατάταξης εθνικών ομάδων της ΦΙΦΑ για πρώτη φορά στην ιστορία της,
αποτελώντας μια από τις έξι εθνικές που έχουν πετύχει κάτι τέτοιο, και ταυτόχρονα
την πρώτη εθνική που καταφέρνει κάτι τέτοιο χωρίς να έχει προηγουμένως
κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Μεταξύ του Νοέμβριου του 2006 και του
Ιουνίου του 2009 η Ισπανία σημείωσε το ρεκόρ να μην ηττηθεί για 35 συνεχόμενους
αγώνες πριν γνωρίσει την ήττα από τις ΗΠΑ, ένα ρεκόρ το οποίο μοιράζεται με την
Βραζιλία, συμπεριλαμβανομένου ενός ρεκόρ 15 συνεχόμενων νικών σε αγώνες και
έτσι την κατάληψη μιας τρίτης θέσης στο FIFA Confederations Cup.
Πρόσφατα, η ομάδα έγινε γνωστή για την χρησιμοποίηση εκ μέρους της μιας
τακτικής που συνιστά συνεχή κίνηση στον αγωνιστικό χώρο και εναλλαγές θέσεων
μεταξύ των μέσων, μετακινώντας την μπάλα με πολύπλοκους σχηματισμούς, και
γρήγορες, με μια ή δυο επαφές πάσες. Αυτός ο τρόπος παιχνιδιού έγινε γνωστός ως
Tiki-taka (ή Tiqui-taca). Η επιτυχία της Ισπανίας τον τελευταίο καιρό σε συνδυασμό
με το αγωνιστικό της στυλ, βοήθησαν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της
Ιβηρικής χώρας να γίνει μια υπερδύναμη του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
 1 Ρεκόρ
o 1.1 Κορυφαίοι σκόρερ
o 1.2 Ισπανοί παίκτες με τις περισσότερες συμμετοχές
 2 Προϊστορία στην Παγκόσμια Κατάταξη της FIFA
Ρεκόρ
Κορυφαίοι σκόρερ
Ως τις 28 Μαρτίου 2017 οι δέκα μεγαλύτεροι σκόρερ της Ισπανίας είναι οι:
# Παίκτης Καριέρα Γκολ (Συμμετοχές) Μ.Ο./αγώνα

1 Νταβίδ Βίγια 2005–2014 59 (97) 0.61
2 Ραούλ 1996–2006 44 (102) 0.43
3 Φερνάντο Τόρρες 2003– 38 (110) 0.35
4 Νταβίδ Σίλβα 2006–2018 30 (111) 0.27
5 Φερνάντο Ιέρο 1989–2002 29 (89) 0.33
6 Φερνάντο Μοριέντες 1998–2007 27 (47) 0.57
7 Εμίλιο Μπουτραγκένιο 1984–1992 26 (69) 0.38
8 Αλφρέδο Ντι Στέφανο 1957–1961 23 (31) 0.74
9 Χούλιο Σαλίνας 1986–1996 22 (56) 0.39
10 Μίτσελ 1985–1992 21 (66) 0.32
 Παίκτες με έντονη γραμματοσειρά συνεχίζουν να αγωνίζονται με την εθνική

ομάδα.
Ισπανοί παίκτες με τις περισσότερες συμμετοχές

Ως τις 28 Μαρτίου 2017 οι δέκα παίκτες με τις περισσότερες συμμετοχές για
λογαριασμό της Ισπανίας είναι οι:
# Όνομα Καριέρα Συμμετοχές Γκολ

1 Ίκερ Κασίγιας 2000– 167 0
2 Σέρχιο Ράμος 2005– 143 10
3 Τσάβι 2000–2014 133 12
4 Άντονι Θουμπιθαρρέτα 1985–1998 126 0
5 Αντρές Ινιέστα 2006– 118 13
6 Τσάμπι Αλόνσο 2003–2014 114 16
7 Νταβίδ Σίλβα 2006– 111 30
Φερνάντο Τόρρες 2003– 110 38
8
Σεσκ Φάμπρεγας 2006– 110 15
10 Ραούλ 1996–2006 102 44
 Παίκτες με έντονη γραμματοσειρά συνεχίζουν να αγωνίζονται με την εθνική

ομάδα.
Προϊστορία στην Παγκόσμια Κατάταξη της FIFA
Ο Ίκερ Κασίγιας είναι ο παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές στην ιστορία της
εθνικής ομάδας, με τον αριθμό-ρεκόρ των 143
Έτος| Ιανουά Φεβρουά Μάρτ Απρίλ Μάι Ιούν Ιούλ Αύγου Σεπτέμβ Οκτώβ Νοέμβ Δεκέμβ
Μήνας ριος ριος ιος ιος ος ιος ιος στος ριος ριος ριος ριος
1993 -- -- -- -- -- -- -- 13º (50) 14º (52) 7º (55) 7º (57) 5º (57)
6º 7º 9º 5º 6º
1994 -- 6º (56) -- 6º (59) 6º (59) 5º (60) 2º (61)
(55) (55) (54) (55) (59)
3º 3º 3º 3º
1995 -- 2º (61) -- 3º (58) 6º (59) 2º (60) 3º (61) 4º (59)
(61) (61) (60) (58)
6º 6º 8º
1996 4º (59) 4º (60) -- -- 7º (58) 10º (57) 10º (57) 8º (59) 8º (60)
(58) (57) (59)
4º 5º 3º 2º
1997 -- 7º (60) -- 2º (63) 6º (61) 2º (65) 3º (62) 11º (59)
(61) (61) (62) (63)
1998 -- 23º (55) 25º 9º 15º -- 14º 14º (59) 14º (58) 16º (58) 15º 15º (58)
(55) (57) (56) (60) (58)
8º 6º
9º 8º 8º 4º
1999 9º (703) 9º (706) (724 (732 7º (713) 4º (757) 4º (767) 4º (753)
(704) (720) (714) (758)
) )
4º 4º
4º 4º 4º 6º
2000 4º (753) 4º (751) (736 (728 5º (743) 5º (740) 5º (745) 7º (735)
(747) (743) (744) (742)
) )
6º 6º
7º 7º 6º 7º
2001 7º (734) 7º (732) (724 (733 8º (716) 6º (730) 6º (730) 7º (730)
(727) (725) (715) (731)
) )
8º
7º 8º 4º 3º
2002 7º (730) 7º (727) (713 -- 3º (775) 3º (774) 3º (779) 3º (779)
(728) (715) (774) (779)
)
2º 3º
2º 2º 3º 3º
2003 3º (780) 3º (783) (784 (762 3º (748) 3º (767) 3º (777) 3º (798)
(780) (785) (755) (785)
) )
3º 3º
3º 3º 3º 4º
2004 3º (798) 3º (795) (784 (785 3º (790) 3º (788) 4º (774) 5º (765)
(791) (790) (792) (755)
) )
8º 9º
5º 7º 8º 6º
2005 5º (764) 5º (764) (752 (747 8º (739) 8º (750) 8º (764) 5º (768)
(759) (755) (744) (771)
) )
5º 7º
6º 5º 7º 10º 10º 12º 12º
2006 5º (768) 6º (765) (756 -- (1.30
(763) (759) (1.309) (1.255) (1.198) (1.154) (1.154)
) 9)
10º 9º 9º 7º 9º
12º 10º 8º 7º 6º 4º 4º
2007 (1.161 (1.237 (1.2 (1.27 (1.14
(1.154) (1.161) (1.165) (1.178) (1.226) (1.349) (1.349)
) ) 38) 3) 4)
4º 4º 4º 4º 1º
4º 4º 1º 1º 1º 1º 1º
2008 (1.355 (1.319 (1.3 (1.35 (1.55
(1.349) (1.352) (1.557) (1.565) (1.643) (1.657) (1.663)
) ) 23) 3) 7)
1º 1º 1º 1º 2º
1º 1º 2º 2º 2º 1º 1º
2009 (1.666 (1.729 (1.7 (1.76 (1.59
(1.663) (1.693) (1.590) (1.588) (1.629) (1.622) (1.627)
) ) 29) 1) 0)
1º 2º 2º 1º
1º 1º 1º 1º 1º 1º 1º
2010 (1.602 (1.565 (1.5 -- (1.88
(1.627) (1.642) (1.883) (1.824) (1.881) (1.920) (1.887)
) ) 65) 3)
1º 1º 1º 1º 1º
1º 1º 2º 1º 1º 1º 1º
2011 (1.880 (1.857 (1.8 (1.87 (1.85
(1.887) (1.887) (1.563) (1.605) (1.624) (1.564) (1.564)
) ) 57) 1) 5)
1º 1º
1º 1º
2012 (1.561 (1.442 -- -- -- -- -- -- -- --
(1.564) (1.566)
) )
Παίκτες
Οι παίκτες που επελέγησαν για το Μουντιάλ του 2018.[3]
Οι συμμετοχές και τα γκολ είναι σωστά ως τις 27 Μαρτίου 2018.
# Θέση Παίκτης Ημερομηνία Αγώνες Τέρματα Ομάδα

γεννήσεως
23 Τ Πέπε Ρέινα 36 0 Νάπολι
1982 (37 ετών)
7 Νοεμβρίου Μάντσεστερ
1 Τ Νταβίντ ντε Χέα 27 0
Κέπα 31 Αυγούστου Αθλέτικ
13 Τ 1 0
Αριθαμπαλάγα 1994 (25 ετών) Μπιλμπάο
30 Μαρτίου
15 Α Σέρχιο Ράμος 151 13 Ρεάλ Μαδρίτης
1986 (33 ετών)
2 Φεβρουαρίου
3 Α Ζεράρ Πικέ 96 5 Μπαρτσελόνα
1987 (33 ετών)
21 Μαρτίου
18 Α Ζόρδι Άλμπα 60 8 Μπαρτσελόνα
1989 (31 ετών)
Άλβαρο 14 Δεκεμβρίου
12 Α 4 1 Ρεάλ Σοσιεδάδ
Οντριοθόλα 1995 (24 ετών)
Θέσαρ 28 Αυγούστου
14 Α 21 0 Τσέλσι
Αθπιλικουέτα 1989 (30 ετών)
2 Α Ντάνι Καρβαχάλ 15 0 Ρεάλ Μαδρίτης
1992 (28 ετών)
4 Α Νάτσο 15 0 Ρεάλ Μαδρίτης
1990 (30 ετών)
26
16 Α Νάτσο Μονρεάλ Φεβρουαρίου 22 1 Άρσεναλ
1986 (34 ετών)
1 Μαΐου 1984
6 M Αντρές Ινιέστα 125 14 Μπαρτσελόνα
(35 ετών)
8 Ιανουαρίου Μάντσεστερ
21 M Νταβίδ Σίλβα 119 35
Σέρχιο 1 Μαΐου 1984
5 M 102 2 Μπαρτσελόνα
Μπουσκέτς (35 ετών)
8 Ιανουαρίου Ατλέτικο
8 M Κόκε 38 0
1 Ιουλίου 1991
11 M Λούκας Βάθκεθ 7 0 Ρεάλ Μαδρίτης
(28 ετών)
21 Απριλίου
22 M Ίσκο 27 10 Ρεάλ Μαδρίτης
1992 (27 ετών)
Τιάγκο 11 Απριλίου Μπάγερν
10 M 27 2
Αλκάνταρα 1991 (28 ετών) Μονάχου
20 M Μάρκο Ασένσιο 10 0 Ρεάλ Μαδρίτης
1996 (24 ετών)
21 Νοεμβρίου Ατλέτικο
7 M Σαούλ Νίγκεθ 9 0
7 Οκτωβρίου Ατλέτικο
19 Ε Ντιέγκο Κόστα 18 7
17 Ε Ιάγο Άσπας 1 Αυγούστου 8 5 Θέλτα Βίγο
1987 (32 ετών)
6 Μαρτίου
9 Ε Ροδρίγο 6 2 Βαλένθια
1991 (29 ετών)
Παραπομπές
1.
 http://www.juegalaroja.com/
  «Otro junio de ilusión: todos con la Roja (Ισπανικά)». Notas de fútbol. 8
Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2012.
 «OFICIAL». Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2018. Text " Relación de jugadores que
completan la fase de preparación
Εθνική Γιουγκοσλαβίας (ποδόσφαιρο

ανδρών)
Γιουγκοσλαβία
Γιουγκοσλαβία
Παρατσούκλι Plavi (Μπλε)
Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία
Γιουγκοσλαβίας
Διάλυση 1992
Στάδιο έδρας Στάδιο Ερυθρός Αστέρας

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Γιουγκοσλαβίας, γνωστή επίσης με το

προσωνύμιο Πλάβι (μπλε στη σερβοκροατική γλώσσα), ιδρύθηκε το 1919 στο τότε
Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων και υπήρξε το αντιπροσωπευτικό
συγκρότημα της Γιουγκοσλαβίας (1918-1941 Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας, 1945-
1992 Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, 1992-2003
Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας) στις ποδοσφαιρικές διοργανώσεις
εθνικών ομάδων ανδρών. Σταμάτησε να υφίσταται το 2003, όταν οι δύο τελευταίες
συστατικές δημοκρατίες της παλαιάς Γιουγκοσλαβίας μετονομάσθηκαν σε Ένωση
Σερβίας - Μαυροβουνίου. Μετά και την διάλυση της Ένωσης Σερβίας -
Μαυροβουνίου, η ΦΙΦΑ και η ΟΥΕΦΑ θεωρούν την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της
Σερβίας ως τη μοναδική διάδοχο της εθνικής Γιουγκοσλαβίας[1].
Η ομάδα ήταν παρούσα στις μεγάλες διοργανώσεις από το πρώτο κιόλας παγκόσμιο
κύπελλο, το Μουντιάλ της Ουρουγουάης (1930). Τότε οι Γιουγκοσλάβοι ήταν η
μοναδικοί ευρωπαίοι που προκρίθηκαν στα ημιτελικά, όπου όμως συνετρίβησαν από
τους οικοδεσπότες. Στις σύγχρονες στατιστικές της FIFA η Γιουγκοσλαβία φέρεται
να έχει τερματίσει 4η, αν και δεν είναι σαφές με ποιο κριτήριο υστερεί των ΗΠΑ που
επίσης είχαν αποκλεισθεί στον ημιτελικό. Την ίδια θέση κατέλαβε το 1962 στο
Μουντιάλ της Χιλής. Τρεις ακόμα φορές (Ελβετία 1954, Σουηδία 1958, Ιταλία 1990)
έφθασε μέχρι τα προημιτελικά.
Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, έφθασε δύο φορές στον τελικό στη δεκαετία του '60
αλλά δεν κατάφερε να κατακτήσει το τρόπαιο. Την πρώτη φορά ηττήθηκε από την
ΕΣΣΔ (Γαλλία 1960), ενώ τη δεύτερη ήλθε ισόπαλη με τους οικοδεσπότες Ιταλούς
(1968), αλλά έχασε στον επαναληπτικό.
Κατά τη δεκαετία του '90, η Εθνική Γιουγκοσλαβίας αποκλείσθηκε από τρεις

συνεχόμενες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις για πολιτικούς λόγους (κυρώσεις ΟΗΕ
προς τη Γιουγκοσλαβία λόγω του Πολέμου της Βοσνίας). Το 1992, λίγο πριν
ξεκινήσει το Euro της Σουηδίας, η πρόκρισή της ακυρώθηκε και αντικαταστάθηκε
από τη Δανία. Εν συνεχεία δεν της δόθηκε το δικαίωμα να συμμετάσχει στα
προκριματικά του Μουντιάλ των ΗΠΑ (1994) και του Euro της Αγγλίας (1996).
Μετά την άρση των κυρώσεων η εθνική ομάδα προκρίθηκε, στο Παγκόσμιο Κύπελλο
Ποδοσφαίρου του 1998 και στο Euro του 2000.
Με 85 συμμετοχές, ο Ντράγκαν Τζάγιτς (δεξιά) ήταν ο ρέκορντμαν της ομάδας
Παραπομπές
1.
1. FIFA, Member Association - Serbia, fifa.com
[εμφάνιση]π • σ • ε Εθνικές
ομάδ
Εθνική Σερβίας (ποδόσφαιρο ανδρών)

Σερβία
Σερβία
Бели Орлови
(Λευκοί Αετοί)
Ομοσπονδία Ποδοσφαιρική Ένωση Σερβίας
Ίδρυση 2006[1]
Προπονητής Σλάβολιουμπ Μούσλιν
Αρχηγός Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς
Ντέγιαν Στάνκοβιτς (103)
Κορυφαίος σκόρερ Στέφαν Μπόμπεκ (38)
Στάδιο έδρας Στάδιο Ερυθρός Αστέρας
Κωδικός ΦΙΦΑ SRB
Υψηλότερη 6 (Δεκέμβριος 1998)
Χαμηλότερη 101 (Δεκέμβριος 1994)
Τσεχοσλοβακία 7–0 Σερβία
(Αμβέρσα, Βέλγιο; 28 Αυγούστου 1920)
Σαν Σερβία
Τσεχία 1–3 Σερβία
(Ουχέρσκε Χράντιστε, Τσεχία; 18 Αυγούστου 2006)
Σερβία 10–0 Βενεζουέλα
(Κουριτίμπα, Βραζιλία; 14 Ιουνίου 1972)
Τσεχοσλοβακία 7–0 Σερβία
(Πράγα, Τσεχοσλοβακία; 28 Οκτωβρίου 1925)

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Σερβίας εκπροσωπεί την Σερβία στο

ποδόσφαιρο και ελέγχεται από την Ποδοσφαιρική Ένωση Σερβίας, το κυβερνών
σώμα του σερβικού ποδοσφαίρου. Η ομάδα αγωνίζεται στα εντός έδρας παιχνίδια στο
Στάδιο Ερυθρός Αστέρας και προπονητής της είναι ο Σλάβολιουμπ Μούσλιν. Η
ΦΙΦΑ και η ΟΥΕΦΑ θεωρούν την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου Σερβίας ως διάδοχο
της εθνικής Γιουγκοσλαβίας. Το 2010, για πρώτη φορά στην ιστορία, η Σερβία
εκπροσωπήθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου ως ανεξάρτητη χώρα.
 1 Αναγνωρισμένοι Παίκτες
 2 Πορεία στις διεθνείς διοργανώσεις
o 2.1 Παγκόσμιο κύπελλο
o 2.2 Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα
 3 Στατιστικά παιχτών
o 3.1 Αρχηγοί (μετά το 1994)
Αναγνωρισμένοι Παίκτες
 Αλεξάνταρ Κολάροφ
 Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς
 Νεμάνια Βίντιτς
 Σίνισα Μιχάιλοβιτς
 Σάβο Μιλόσεβιτς
 Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς
Πορεία στις διεθνείς διοργανώσεις

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου Σερβίας θεωρείται ως διάδοχος της εθνικής
Γιουγκοσλαβίας και της εθνικής Σερβίας και Μαυροβουνίου.
Παγκόσμιο κύπελλο
Έτος Γύρος
Θέσ
Α ΝΙΗ
Γ Γ Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα
η Υ Κ
19 Ημιτελικ
4 3 2 01 7 7
30 ά
19
34
Δεν προκρίθηκε
19
38
19 Φάση
5 3 2 01 7 3
50 ομίλων
195 Προημιτε
7 3 1 11 2 3
4 λικά
19 Προημιτε
5 4 1 21 7 7
58 λικά
19
4η θέση 4 6 3 0 3 10 7
62
19
66
19
70
19
2ος γύρος 7 6 1 2 3 12 7
74
19
78
19
1ος γύρος 16 3 1 1 1 2 2
82
19
86
19 Προημιτε
5 5 3 11 8 6
90 λικά
19
Αποβλήθηκε
94
19 Γύρος των
9 4 2 11 5 4
98 16
20 Δεν προκρίθηκε
02
20 Φάση
32 3 0 0 3 2 10
06 ομίλων
20 Φάση
23 3 1 0 2 2 3
10 ομίλων
20
14
20
18
20
22
Σύνο 4 1 1
11/19 - 8 62 59
λο 3 7 8
Έτος Γύρος Θέση Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ
1960 2η θέση 2 2 1 0 1 1 2
1968 2η θέση 2 3 1 1 1 2 3
1976 4η θέση 4 2 0 0 2 4 7
1984 1ος γύρος 8 3 0 0 3 2 10
1992 Προκρίθηκε/Αποβλήθηκε
1996 Αποβλήθηκε
2000 Προημιτελικά 8 4 1 1 2 8 13
2004
2012
2016
Συνολικά 5/14 - 14 3 2 9 17 35
Στατιστικά παιχτών
Περισσότερες εμφανίσεις Περισσότερες εμφανίσεις
Καριέρ Συμμετοχ Γκο Μέσο
# Όνομα Καριέρ Γκο Συμμετοχ
α ές λ # Όνομα ς
α λ ές
Σάβο όρος
1994–
Μιλόσεβιτ 102 37 Σάβο
2008 1994–
1ς 1 Μιλόσεβιτ 37 102 0.36
2008
Ντέγιαν 1998– ς
102 15
Στάνκοβιτς 2011 Πρέντραγκ
1989–
Ντράγκαν 1983– 2 Μιγιάτοβιτ 28 73 0.38
3 84 15 2003
Στόικοβιτς 2001 ς
Πρέντραγκ Νίκολα
1989– 3 2004– 20 57 0.35
4 Μιγιάτοβιτ 73 28 Ζίγκιτς
2003
ς Ντέγιαν
1986–
Σλάβισα 4 Σαβίτσεβιτ 19 56 0.34
1991– 2003
5 Γιοκάνοβιτ 64 10 ς
2002
ς Μάτεγια 2000–
5 17 49 0.34
Σίνισα Κέζμαν 2006
1991–
6 Μιχάιλοβιτ 63 9 Ντράγκαν 1983–
2003 15 84 0.18
ς Στόικοβιτς 2001
6
Μλάντεν 1999– Ντέγιαν 1998–
59 2 15 102 0.15
Κρστάιτς 2008 Στάνκοβιτς 2011
7
Ζόραν 1995– Ντάνκο 2002–
59 0 11 43 0.25
Μίρκοβιτς 2003 Λάζοβιτς 2011
Ντάρκο 8 Μίλαν
1994–
9 Κοβάτσεβι 58 10 Γιοβάνοβι 2007 – 11 44 0.25
2004
τς τς
Νίκολα Μάρκο
10 2004– 57 20 2003– 10 42 0.24
Ζίγκιτς Πάντελιτς
Ντάρκο
1994–
Κοβάτσεβι 10 58 0.17
10 2004
τς
Σλάβισα
1991–
Γιοκάνοβιτ 10 64 0.15
2002
ς
Αρχηγοί (μετά το 1994)
Όνομα Περίοδος
Ντράγκαν Στόικοβιτς 1994–2001
Σάβο Μιλόσεβιτς 2001–2006
Ντέγιαν Στάνκοβιτς 2008–2011
Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς 2012–
Εθνική Ρωσίας (ποδόσφαιρο ανδρών)

Ρωσία
Ρωσία
Золотые орлы (Χρυσοί αετοί), Красная
армия (Κόκκινος στρατός)
Ομοσπονδία Ρωσική Ποδοσφαιρική Ένωση
Ίδρυση 1912
Προπονητής Στανισλάφ Τσερτσέσοφ
Αρχηγός Ίγκορ Ακινφέεφ
Σεργκέι Ιγκνασέβιτς (120)
Κορυφαίος
Αλεξάντερ Κερζακόφ (30)
σκόρερ
Otkritie Arena,
Στάδιο Λοκομοτίβ,
Στάδιο έδρας
Στάδιο Πετρόφσκι,
Στάδιο Λουζνίκι
Κωδικός ΦΙΦΑ RUS
Υψηλότερη 3 (Απρίλιος 1996)
Χαμηλότερη 61 (Φεβρουάριος 2017)
Ρωσία 2–0 Μεξικό
(Στοκχόλμη, Σουηδία, 16 Αυγούστου 1992
Άγιος Μαρίνος 0–7 Ρωσία
(Άγιος Μαρίνος, Άγιος Μαρίνος, 7 Ιουνίου 1995
Λίχτενσταϊν 0–7 Ρωσία
(Βαντούζ, Λιχτενστάιν; 8 Σεπτεμβρίου 2015)
Πορτογαλία 7–1 Ρωσία
(Λισαβόνα, Πορτογαλία, 13 Οκτωβρίου 2004)
Συμμετοχές 11 περιλ. 2018 (Πρώτη συμ. 1958)
Καλύτερη θέση 4η θέση, 1966

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ρωσίας (ρωσικά: Национа́льная сборная
России по футболу) ιδρύθηκε το 1992 και εκπροσωπεί τη Ρωσία στις διεθνείς
ποδοσφαιρικές διοργανώσεις. Αποτελεί επίσημη απόγονο της εθνικής Ρωσικής
Αυτοκρατορίας, της εθνικής ΕΣΣΔ και της εθνικής Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων
Κρατών. Τελεί υπό τον έλεγχο και την εποπτεία της Ρωσικής Ποδοσφαιρικής
Ένωσης. Το μεγαλύτερο επίτευγμα της εθνικής Ρωσίας αποτελεί η 3η θέση στο Euro
2008 - την κατέκτησε μαζί με την εθνική Τουρκίας. Σήμερα, η εθνική Ρωσίας κατέχει
την 11η θέση στην βαθμολογία της FIFA και την 8η θέση στην κατάταξη της UEFA.
[1]
 2 Επόμενη διοργάνωση
o 2.1 Παγκόσμιο Κύπελλο 2018
 3 Στατιστικές αγώνων
 4 Ιστορία εμφανίσεων
o 4.1 Εμφανίσεις στο Euro
o 4.2 Εμφανίσεις στο Mundial
o 4.3 Εμφανίσεις στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών ΦΙΦΑ
 6 Ρεκόρ
o 6.1 Περισσότεροι αγώνες
 7 Προπονητές
 8 Οπαδοί
 9 Αμφίεση
o 9.1 Κύρια αμφίεση
o 9.2 Εναλλακτική αμφίεση
o 9.3 Εταιρεία ένδυσης
 11 Αρθογραφία
 12 Πηγές
Ιστορία
Κύριο λήμμα: Ιστορία της Εθνικής Ρωσίας (ποδόσφαιρο ανδρών)
Η ρωσική εθνική ομάδα έχει ιστορία εκατό ετών. Η εθνική Ρωσικής Αυτοκρατορίας
εμφανίστηκε για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912, όπου συμμετείχε
σε δύο αγώνες. Στον πρώτο αγώνα, η εθνική Ρωσικής Αυτοκρατορίας ηττήθηκε από
την εθνική Φινλανδίας με σκορ 1:2. Η εθνική Φινλανδίας, η οποία ανήκε στην
Ρωσική Αυτοκρατορία και έπαιζε υπό το ρωσικό τρικολόρ, κατέλαβε στην
διοργάνωση την 4η θέση. Η εθνική Ρωσικής Αυτοκρατορίας συμμετείχε στην
«διοργάνωση παρηγοριάς», όπου ηττήθηκε από την εθνική Γερμανίας με σκορ 0:16.
Μετά την διάλυση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας ιδρύθηκε η ΕΣΣΔ και αργότερα η
εθνική ΕΣΣΔ ποδοσφαίρου ανδρών. Η εθνική ΕΣΣΔ κατέκτησε το Euro 1960, καθώς
επίσης και τα χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956 και του 1988.
Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, στο Euro 1992 συμμετείχε η εθνική Κοινοπολιτείας
Ανεξάρτητων Κρατών. Μετά την διοργάνωση, η εθνική Ρωσίας εμφανίστηκε
επισήμως ως απόγονος της εθνικής ΕΣΣΔ.
Από το 1992 μέχρι το 2008, η εθνική Ρωσίας δεν μπορούσε να κατακτήσει το Euro ή
το Mundial - είτε δεν περνούσε από τα προκριματικά είτε τελείωνε την συμμετοχή
της από τη φάση των ομίλων. Το 2008, ωστόσο, η εθνική Ρωσίας έφθασε στον
ημιτελικό του Euro 2008, όπου ηττήθηκε από την εθνική Ισπανίας - νωρίτερα, είχε
θριαμβεύσει στον προημιτελικό απέναντι στην εθνική Ολλανδίας.
Η εθνική Ρωσίας θα συμμετέχει ως διοργανώτρια στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018

που θα διεξαχθεί στα γήπεδα της Ρωσίας.
Επόμενη διοργάνωση
Παγκόσμιο Κύπελλο 2018
Η επόμενη διοργάνωση όπου θα συμμετέχει η Εθνική Ρωσίας θα είναι το Παγκόσμιο

Κύπελλο 2018 και θα βρεθεί αυτομάτως εκεί μιας και είναι η διοργανώτρια χώρα.[2]
Είναι η πρώτη φορά που η Ρωσία θα φιλοξενήσει το τουρνουά, καθώς και η πρώτη
φορά που θα διεξαχθεί στην ανατολική Ευρώπη.
Στατιστικές αγώνων
Σημείωση: Π (παιχνίδια), Ν (νίκες), Ι (ισοπαλίες), Η (ήττες), ΤΥ (τέρματα υπέρ), ΤΚ
(τέρματα κατά) και ± (διαφορά τερμάτων)
Αντίπαλος Π Ν Ι Η ΤΥ ΤΚ ± Αναλυτικά
Περαιτέρω
Αυστρία 2 1 1 0 3 0 +3
πληροφορίες
Περαιτέρω
Αζερμπαϊτζάν 3 2 1 0 4 1 +3
Περαιτέρω
Αλβανία 2 1 0 1 5 4 +1
Περαιτέρω
Αγγλία 2 1 0 1 2 4 -2
Περαιτέρω
Ανδόρρα 6 6 0 0 21 2 +19
Περαιτέρω
Αργεντινή 1 0 0 1 2 3 -1
Περαιτέρω
Αρμενία 4 3 1 0 8 1 +7
Λευκορωσία 3 1 2 0 4 2 +2 Περαιτέρω
Περαιτέρω
Βέλγιο 3 0 1 2 2 5 -3
Περαιτέρω
Βουλγαρία 4 2 1 1 7 5 +2
Περαιτέρω
Βραζιλία 4 0 1 3 3 10 -7
Περαιτέρω
Ουγγαρία 3 2 1 0 7 2 +5
Περαιτέρω
Γερμανία 5 0 1 4 3 9 -6
Περαιτέρω
Ελλάδα 11 4 5 2 14 10 +4
Περαιτέρω
Γεωργία 3 1 1 1 4 3 +1
Περαιτέρω
Δανία 1 1 0 0 2 0 +2
Περαιτέρω
Ισραήλ 9 3 3 3 14 12 +2
Περαιτέρω
Ιράν 1 0 0 1 0 1 -1
Περαιτέρω
Ιρλανδία 7 3 3 1 10 7 +3
Περαιτέρω
Ισλανδία 5 3 1 1 6 2 +4
Περαιτέρω
Ισπανία 5 0 1 4 1 9 -8
Περαιτέρω
Ιταλία 5 1 1 3 5 6 -1
Περαιτέρω
Καζακστάν 1 1 0 0 6 0 +6
Περαιτέρω
Καμερούν 2 1 1 0 6 1 +5
Περαιτέρω
Κατάρ 2 1 1 0 6 3 +3
Περαιτέρω
Κύπρος 3 2 1 0 6 1 +5
Περαιτέρω
Ακτή Ελεφαντοστού 1 0 1 0 1 1 0
Περαιτέρω
Λετονία 4 3 1 0 7 2 +5
Περαιτέρω
Λιθουανία 3 2 1 0 8 4 +4
Περαιτέρω
Λίχτενσταϊν 4 4 0 0 8 1 +7
Λουξεμβούργο 8 8 0 0 27 2 +25 Περαιτέρω
Περαιτέρω
Βόρεια Μακεδονία 4 4 0 0 7 0 +7
Περαιτέρω
Μάλτα 1 1 0 0 2 0 +2
Περαιτέρω
Μεξικό 2 2 0 0 6 1 +5
Περαιτέρω
Μολδαβία 1 1 0 0 1 0 +1
Περαιτέρω
Ολλανδία 3 1 1 1 5 6 -1
Περαιτέρω
Νορβηγία 1 0 0 1 2 3 -1
Περαιτέρω
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα 1 1 0 0 1 0 +1
Περαιτέρω
Πολωνία 4 1 2 1 6 6 0
Περαιτέρω
Πορτογαλία 4 1 1 2 2 9 -7
Περαιτέρω
Ρουμανία 2 1 0 1 4 5 -1
Περαιτέρω
Ελ Σαλβαδόρ 1 1 0 0 2 1 +1
Περαιτέρω
Άγιος Μαρίνος 2 2 0 0 11 0 +11
Περαιτέρω
Σαουδική Αραβία 1 0 0 1 2 4 -2
Περαιτέρω
Βόρεια Ιρλανδία 1 1 0 0 2 0 +2
Σερβία ( Σερβία και Περαιτέρω
9 4 4 1 9 6 +3
Μαυροβούνιο ) πληροφορίες
Περαιτέρω
Σλοβακία 7 2 3 2 6 6 0
Περαιτέρω
Σλοβενία 5 2 1 2 7 6 +1
Περαιτέρω
ΗΠΑ 4 2 2 0 4 1 +3
Περαιτέρω
Τυνησία 1 1 0 0 2 0 +2
Περαιτέρω
Τουρκία 2 2 0 0 2 0 +2
Περαιτέρω
Ουκρανία 2 0 1 1 3 4 -1
Περαιτέρω
Ουρουγουάη 1 0 1 0 1 1 0
Ουαλία 4 3 1 0 6 2 +4 Περαιτέρω
Περαιτέρω
Νήσοι Φερόες 4 4 0 0 12 2 +10
Περαιτέρω
Φινλανδία 4 4 0 0 15 1 +14
Περαιτέρω
Γαλλία 5 2 1 2 7 8 -1
Περαιτέρω
Κροατία 2 0 2 0 0 0 0
Περαιτέρω
Τσεχία 2 1 1 0 7 4 +3
Περαιτέρω
Ελβετία 5 4 1 0 13 4 +9
Περαιτέρω
Σουηδία 4 1 1 2 4 5 -1
Περαιτέρω
Σκωτία 2 0 2 0 1 1 0
Περαιτέρω
Εσθονία 5 3 1 1 10 3 +7
Περαιτέρω
Ιαπωνία 1 0 0 1 0 1 -1
Σύνολο 214 109 57 48 364 203 +161
Από το 1912, οι εθνικές Ρωσικής Αυτοκρατορίας, ΡΣΟΣΔ, ΕΣΣΔ, ΚΑΚ και Ρωσίας
συμμετείχαν σε 616 αγώνες, στους οποίους πέτυχαν 326 νίκες, 158 ισοπαλίες και 132
ήττες - συνολικά, οι ρωσικές εθνικές πέτυχαν 1072 τέρματα και δέχθηκαν 592.[3]
Ιστορία εμφανίσεων
Εμφανίσεις στο Euro
Έτος Ομάδα Θέση Α Ν Ι Η ΓΚ+ ΓΚ-

Γαλλία 1960 ΕΣΣΔ 1η θέση 4 4 0 0 12 5
Ισπανία 1964 ΕΣΣΔ 2η θέση 2 1 0 1 4 2
Ιταλία 1968 ΕΣΣΔ 4η θέση 2 0 0 2 0 2
Βέλγιο 1972 ΕΣΣΔ 2η θέση 2 1 0 1 1 3
Δεν πέρασε στην
Γιουγκοσλαβία 1976 ΕΣΣΔ - - - - - -
διοργάνωση
Ιταλία 1980 ΕΣΣΔ - - - - - -
Γαλλία 1984 ΕΣΣΔ - - - - - -
Γερμανία 1988 ΕΣΣΔ 2η θέση 5 3 1 1 7 4
Σουηδία 1992 ΚΑΚ Όμιλοι 3 0 2 1 1 4
Αγγλία 1996 Ρωσία Πρώτος γύρος 3 0 1 2 4 8
Βέλγιο Ολλανδία Ρωσία Δεν πέρασε στην - - - - - -
2000 διοργάνωση
Πορτογαλία 2004 Ρωσία Όμιλοι 3 1 0 2 2 4
Αυστρία Ελβετία Ρωσία 3η θέση 5 3 0 2 7 8
2008
Πολωνία Ουκρανία
Ρωσία Όμιλοι 3 1 1 1 5 3
2012
Γαλλία 2016 Ρωσία Όμιλοι 3 0 1 2 2 6
Σύνολο 11/15 36 14 6 15 38 45
Εμφανίσεις στο Mundial
Έτος Ομάδα Θέση Α Ν Ι Η ΓΚ+ ΓΚ-

Σουηδία 1958 ΕΣΣΔ Προημιτελικοί 4 1 1 2 5 6
Χιλή 1962 ΕΣΣΔ Προημιτελικοί 4 2 1 1 9 7
Αγγλία 1966 ΕΣΣΔ 4η θέση 6 4 0 2 10 6
Μεξικό 1970 ΕΣΣΔ Προημιτελικοί 4 2 1 1 6 2
Γερμανία 1974 ΕΣΣΔ Αρνήθηκε να συμμετέχει - - - - - -
Δεν πέρασε από τα
Αργεντινή 1978 ΕΣΣΔ - - - - - -
προκριματικά
Ισπανία 1982 ΕΣΣΔ 2η φάση ομίλων 5 2 2 1 7 4
Μεξικό 1986 ΕΣΣΔ Φάση των 16 4 2 1 1 12 5
Ιταλία 1990 ΕΣΣΔ Όμιλοι 3 1 0 2 4 4
ΗΠΑ 1994 Ρωσία Όμιλοι 3 1 0 2 7 6
Γαλλία 1998 Ρωσία - - - - - -
μπαράζ
Ιαπωνία Νότια
Ρωσία Όμιλοι 3 1 0 2 4 4
Κορέα 2002
Γερμανία 2006 Ρωσία - - - - - -
προκριματικά
Νότια Αφρική 2010 Ρωσία - - - - - -
μπαράζ
Βραζιλία 2014 Ρωσία Όμιλοι 3 0 2 1 2 3
Ρωσία 2018 Ρωσία Προημιτελικοί - - - - - -
Κατάρ 2022 Ρωσία - - - - - - -
Σύνολο 9/19 37 17 6 14 64 44
Εμφανίσεις στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών ΦΙΦΑ
Έτος Ομάδα Θέση Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ

Σαουδική Αραβία Ρωσί
Δεν πέρασε τα προκριματικά - - - - - -
1992 α
1995 α
1997 α
Μεξικό 1999 Ρωσί Δεν πέρασε τα προκριματικά - - - - - -
α
Ιαπωνία Νότια Ρωσί
Κορέα 2001 α
Ρωσί
Γαλλία 2003 Δεν πέρασε τα προκριματικά - - - - - -
α
Ρωσί
Γερμανία 2005 Δεν πέρασε τα προκριματικά - - - - - -
α
Ρωσί
Νότια Αφρική 2009 Δεν πέρασε τα προκριματικά - - - - - -
α
Ρωσί
Βραζιλία 2013 Δεν πέρασε τα προκριματικά - - - - - -
α
Ρωσί Προκρίθηκε ως διοργανώτρια
Ρωσία 2017 - - - - - -
α της διοργάνωσης
Ρωσί
Κατάρ 2021 - - - - - - -
α
Σύνολο 0/0 0 000 0 0
Παίκτες
Παίκτης Ομάδα
Τερματοφύλακες
Ίγκορ Ακινφέεφ ΤΣΣΚΑ Μόσχας
Αντρέι Λουνιόβ Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης
Βλαντίμιρ Γκαμπούλοβ Κλαμπ Μπρυζ
Αμυντικοί
Μάριο Φερνάντες ΤΣΣΚΑ Μόσχας
Ιλία Κουτεπόβ ΦΚ Σπαρτάκ Μόσχας
Σεργκέι Ιγκνασέβιτς ΤΣΣΚΑ Μόσχας
Αντρέι Σεμιόνοφ ΦΚ Αχμάτ Γκρόζνι
Φιόντορ Κουντρισόβ Ρουμπίν Καζάν
Βλαντίμιρ Γκρανάτ Ρουμπίν Καζάν
Ίγκορ Σμόλνικοφ Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης
Μέσοι
Ντένις Τσερίσεβ Βιγιαρρεάλ ΚΦ
Ντάλερ Κουζιάγιεφ Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης
Γιούρι Γκαζίνσκι ΦΚ Κρασνοντάρ
Αλάν Τζαγκόεφ ΤΣΣΚΑ Μόσχας
Ρομάν Ζόμπνιν ΦΚ Σπαρτάκ Μόσχας
Αντόν Μιραντσούκ ΦΚ Λοκομοτίβ Μόσχας
Αλεξάντρ Γκολόβιν ΤΣΣΚΑ Μόσχας
Γιούρι Ζιρκόφ Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης
Αλεξάντρ Σαμέντοφ ΦΚ Σπαρτάκ Μόσχας
Αλεξάντρ Ερόχιν Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης
Επιθετικοί
Φιοντόρ Σμολόφ ΦΚ Κρασνοντάρ
Αλεξέι Μιραντσούκ ΦΚ Λοκομοτίβ Μόσχας
Αρτιόμ Τζιούμπα ΦΚ Άρσεναλ Τούλα
Ρεκόρ
Περισσότεροι αγώνες
Ημερομηνία Πρώτος Τελευταίος

• Ποδοσφαιριστής Αγώνες Τέρματα
γεννήσεως αγώνας αγώνας
Βίκτορ Ονόπκο 14/10/1969 29.04.1992 109 (4) 7 18.08.2004
Βαλέρι Κάρπιν 2/02/1969 29.04.1992 73 (1) 17 12.02.2003
• Σεργκέι Ιγκνασέβιτς 14/07/1979 21.08.2002 73 5 25.05.2012
Βλαντίμιρ
1/04/1974 16.08.1992 71 26 29.03.2003
Μπεστσάστνιχ
• Αντρέι Αρσάβιν 29/05/1981 17.05.2002 69 17 25.05.2012
• Σεργκέι Σιμάκ 27/02/1976 15.11.1997 65 4 03.03.2010
• Αλεξάντερ Αννικόφ 28/09/1982 25.05.2004 64 1 25.05.2012
Βασίλι
• 20/06/1982 07.06.2003 61 2 29.02.2012
Μπερεζούτσκι
• Αλεξάντερ Κερζακόφ 27/11/1982 27.03.2002 59 18 25.05.2012
• Ίγκορ Σιμσόφ 6/04/1978 17.05.2002 56 3 11.10.2011
• Γιούρι Ζιρκόφ 20/08/1983 09.02.2005 50 25.05.2012
• Ίγκορ Ακινφέεφ 8/04/1986 28.04.2004 50 -44 10.08.2011
Σημειώσεις
Παίκτες της τρέχουσας σύνθεσης
 (•) - νυν παίκτες

 Οι αγώνες που αναφέρονται στην παρένθεση αποτελούν αγώνες είτε για την
εθνική ΕΣΣΔ είτε για την εθνική Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών
Προπονητές

Ολέγκ Ρομάντσεφ
Μπορίς Ιγκνάτεφ
Ανατόλι Μπίσοβετς
Βαλέρι Γκαζάεφ
Γκεόργκι Γιάρτσεφ

Γιούρι Σιόμιν
Γκους Χίντιγκ
Ντικ Άντβοκατ
Φάμπιο Καπέλλο
Περίοδος Προπονητής Επίσημες διοργανώσεις

16.07.1992 - Προκριματικά Mundial 1994 (2η θέση),
Πάβελ Σαντίριν
28.07.1994 Mundial 1994 (3η θέση στους ομίλους)
28.07.1994 - Προκριματικά Euro 1996 (1η θέση), Euro 1996
Ολέγκ Ρομάντσεφ
11.06.1996 (4η θέση στους ομίλους)
11.07.1996 - Προκριματικά του Mundial 1998 (2η θέση
Μπορίς Ιγκνάτεφ
19.06.1998 στον όμιλο, ήττα στα μπαράζ)
24.07 - Ανατόλι
Προκριματικά του Euro 2000 (3 αγώνες)
20.12.1998 Μπίσοβετς
28.12.1998 - Ολέγκ Ρομάντσεφ Προκριματικά του Euro 2000 (7 αγώνες, 3η
θέση στον όμιλο), Προκριματικά του Mundial
08.07.2002
2002 (1η θέση), Mundial 2002 (1η θέση)
08.07.2002 -
Βαλέρι Γκαζάεφ Προκριματικά του Euro 2004 (5 αγώνες)
25.08.2003
Προκριματικά του Euro 2004 (5 αγώνες, 2η
25.08.2003 - Γκεόργκι θέση στον όμιλο, νίκη στα μπαράζ), Euro 2004
05.04.2005 Γιάρτσεφ (4η θέση στον όμιλο), Προκριματικά του
Mundial 2006 (6 αγώνες)
18.04 - Προκριματικά του Mundial 2006 (6 αγώνες, 3η
Γιούρι Σιόμιν
31.12.2005 θέση στον όμιλο)
01.01 - Αλεξάντερ
09.07.2006 Μποροντιούκ
(προσωρινός προπονητής)
Προκριματικά του Euro 2008 (2η θέση), Euro
09.07.2006 -
Γκους Χίντιγκ 2008 (Ημιτελικοί), Προκριματικά του Mundial
30.06.2010
2010 (2η θέση στον όμιλο, ήττα στα μπαράζ)
15.07.2010 - Προκριματικά του Euro 2012 (1η θέση), Euro
Ντικ Άντβοκαντ
01.07.2012 2012 (3η θέση στον όμιλο)
26.07.2012 -
Φάμπιο Καπέλλο
σήμερα
Οπαδοί
Η εθνική Ρωσίας έχει μεγάλο αριθμό οπαδών και επίσημη οργάνωση οπαδών της
εθνικής Ρωσίας αποτελεί η Πανρωσική Ένωση Οπαδών. Στον αγώνα της εθνικής
Ρωσίας απέναντι στην εθνική Αγγλίας - οι Ρώσοι νίκησαν με σκορ 2:1 - οι οπαδοί της
εθνικής Ρωσίας άνοιξαν πανό, το οποίο μπήκε στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες ως το
μεγαλύτερο πανό στην ιστορία. Συχνά, κατά τη διάρκεια των αγώνων της εθνικής
Ρωσίας, ακούγεται το τραγούδι «Κατιούσα». Ο ανεπίσημος ύμνος των οπαδών της
εθνικής Ρωσίας θεωρείται το τραγούδι «Россия, забей!» («Ρωσία, σκόραρε!»)[5].
Εθνική Ολλανδίας (ποδόσφαιρο

ανδρών)
Ολλανδία
Ολλανδία
Παρατσούκλι Oranje (Οράνιε)
Βασιλική Ολλανδική Ποδοσφαιρική
Ίδρυση 1889
Προπονητής Ρόμπερτ Κούμαν
Αρχηγός Άριεν Ρόμπεν
Έντβιν Φαν Ντερ Σαρ (130)
Κορυφαίος σκόρερ Ρόμπιν Φαν Πέρσι (50)
Στάδιο έδρας Άμστερνταμ Αρίνα (52.500)
Κωδικός ΦΙΦΑ NED
Υψηλότερη 1 (Αύγουστος 2011 - Σεπτέμβριος 2011)
Χαμηλότερη 32 (Μάρτιος 2017)
Βέλγιο 1–4 Ολλανδία
(Αντβέρπ, Βέλγιο, 30 Απριλίου 1905)
Ολλανδία 8–0 Άγιος Μαρίνος
(ΠΣΦ Αϊντχόφεν, Ολλανδία, 2 Σεπτεμβρίου 2011)
Αγγλία ερασ. 12–2 Ολλανδία
(Ντάρλινγκτον, Αγγλία 21 Δεκεμβρίου 1907)
Καλύτερη θέση Δεύτερη θέση, 1974, 1978 και 2010

Το λογότυπο της ομοσπονδίας χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν ως διακριτικό

H εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ολλανδίας εκπροσωπεί την Ολλανδία στις
διεθνείς ποδοσφαιρικές διοργανώσεις. Τελεί υπό τον έλεγχο της Βασιλικής
Ολλανδικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και χρησιμοποιεί διάφορα στάδια σε όλη
τη χώρα.
o 1.1 Τα πρώτα χρόνια
o 1.2 Ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο
o 1.3 Πρωταθλητές Ευρώπης
o 1.4 Σύγχρονη ιστορία (1996- )
 2 Τρέχουσα σύνθεση
 3 Ρεκόρ
o 3.1 Ρεκόρ συμμετοχών
o 3.2 Πρώτοι σκόρερ
 4 Τίτλοι
Ιστορία
Τα πρώτα χρόνια
Οι Ολλανδοί έπαιξαν το πρώτο τους διεθνές παιχνίδι στις 30 Απριλίου του 1905
εναντίον του Βελγίου. Οι παίκτες επιλέχθηκαν από μία πενταμελή επιτροπή της
Βασιλικής Ολλανδικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Στην κανονική διάρκεια, το
σκορ ήταν 1-1, αλλά επειδή το ματς ήταν για ένα τρόπαιο, το Coupe van den Abeele,
πήγε στην παράταση, όπου ο Έντι ντε Νέβε σκόραρε 3 φορές, κι έτσι ο αγώνας έληξε
1-4 για τους Ολλανδούς. Η ομάδα έκανε την πρώτη της εμφάνιση σε τελικούς
παγκοσμίου κυπέλλου το 1934. Μετά τη δεύτερη συμμετοχή του 1938, τους πήρε
μέχρι το 1974 να ξανασυμμετάσχουν σε κορυφαίο επίπεδο.
Ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο
Τη δεκαετία του 1970 είδαμε την ίδρυση του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου[1] (total
football), καινοτομημένο από τη Φέγενορντ και τον ΑΦΚ Άγιαξ και εμπνευσμένο
από τον μεσοεπιθετικό Γιόχαν Κρόιφ και τότε ομοσπονδιακό τεχνικό Ρίνους Μίχελς.
Οι Ολλανδοί έκαναν τεράστια άλματα, αφού προκρίθηκαν σε 2 τελικούς παγκοσμίου
κυπέλλου αυτή τη δεκαετία. Το 1974, η Ολλανδία νίκησε και την Αργεντινή και τη
Βραζιλία στη φάση των ομίλων, και κατόπιν έφτασε σε τελικό παγκοσμίου κυπέλλου
για πρώτη φορά στην ιστορία της. Ωστόσο, έχασε από τη Δυτική Γερμανία με 1-2,
παρότι προηγήθηκε αρχικά. Το 1978, οι Ολλανδοί ξαναέφτασαν στον τελικό του
Μουντιάλ, ενώ είχαν χάσει μόνο από τη διοργανώτρια Αργεντινή. Η ομάδα έπαιξε
χωρίς τους Γιόχαν Κρόιφ, Γουίλεμ φαν Χάνεγκεμ και Γιαν φαν Μπέβερεν, οι οποίοι
αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στη διοργάνωση. Η ομάδα ήταν λιγότερο
αποτελεσματική στους ομίλους. Προκρίθηκε ως δεύτερη, μετά από μία ισοπαλία με
το Περού και μια ήττα από τη Σκωτία. Στη δεύτερη φάση ομίλων, ωστόσο, τα πήγαν
πολύ καλά, φτάνοντας μέχρι τον τελικό απέναντι στην Αργεντινή. Ωστόσο, για
δεύτερη συνεχόμενη φορά τερμάτισαν ως διεκδικητές του παγκοσμίου κυπέλλου,
αφού έχασαν με 3-1 από την Αργεντινή στην παράταση. Δυστυχώς για τους
Ολλανδούς, ο Ρέσενμπρινκ σημάδεψε το δοκάρι στο τελευταίο λεπτό της κανονικής
διάρκειας, όταν το σκορ ήταν ακόμα 1-1.
Πρωταθλητές Ευρώπης
Ο Ρίνους Μίκελς επέστρεψε στο πόστο του ομοσπονδιακού προπονητή της

Ολλανδίας για το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του 1988. Μετά την ήττα
στο πρώτο ματς από τη Σοβιετική Ένωση με 1-0, η Ολλανδία έφτασε στα ημιτελικά
αφού νίκησε την Αγγλία με 3-1 (με χατ τρικ του πρώτου σκόρερ του τουρνουά,
Μάρκο φαν Μπάστεν), και την Ιρλανδία με 1-0. Για πολλούς Ολλανδούς φιλάθλους,
το σημαντικότερο ματς του θεσμού ήταν αυτό του ημιτελικού απέναντι στην Δυτική
Γερμανία, τη διοργανώτρια,έτοιμη για εκδίκηση για την ήττα στον τελικό του
Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974 (επίσης στη Δυτική Γερμανία). Ο Μάρκο φαν
Μπάστεν σκόραρε στο 89ο λεπτό του αγώνα και έδωσε στην Ολλανδία την πρόκριση
στον τελικό. Στον τελικό νίκησε τη Σοβιετική Ένωση (στη δεύτερη μεταξύ τους
συνάντηση στο τουρνουά) με 2-0, χάρη σε γκολ των Ρουουντ Γκούλιτ και Μάρκο
φαν Μπάστεν.
Σύγχρονη ιστορία (1996- )
Ευρωπαϊκά Πρωτάθλήματα
Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996, μετά από μία ισοπαλία 0-0 με τη Σκωτία και
μία νίκη επί της Ελβετίας με 2-0, αντιμετώπισαν τους διοργανωτές Άγγλους, ενώ οι 2
ομάδες είχαν από 4 βαθμούς. Στα 62 λεπτά, με τη Σκωτία να νικάει την Ελβετία 1-0,
η Ολλανδία έχανε 4-0 και όλα έδειχναν ότι θα τερμάτιζαν 3οι, αλλά ο Πάτρικ
Κλάιφερτ στο 78ο λεπτό σκόραρε για να δώσει στην Ολλανδία την πρόκριση στα
προημιτελικά χάρη στη διαφορά τερμάτων. Εκεί, αντιμετώπισαν τη Γαλλία, με την
οποία έφεραν 0-0 και αποκλείστηκαν στα πέναλτι με 5-4. Οι Ολλανδοι διοργάνωσαν
μαζί με το Βέλγιο το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000, και ήταν από τα φαβορί της
διοργάνωσης. Κάνοντας το 3/3 στη φάση των ομίλων, διέσυραν στα προημιτελικά τη
Γιουγκοσλαβία με 6-1 με τον Πάτρικ Κλάιφερτ να κάνει χατ τρικ. Στους ημιτελικούς,
με αντίπαλο την Ιταλία, κέρδισαν 2 πέναλτι, αλλά τα έχασαν και τα 2, ενώ στη
διαδικασία των πέναλτι, ο Ιταλός τερματοφύλακας Φραντσέσκο Τόλντο, απέκρουσε 2
πέναλτι, αποκλείοντας με αυτό τον τρόπο τους Ολλανδούς. Ο Ντικ Άντβοκαατ
επέστρεψε στη θέση του προπονητή της εθνικής Ολλανδίας για δεύτερη φορά και την
οδήγησε στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2004 αλλά έχασε από
την Πορτογαλία και, ύστερα από έντονη κριτική για την τακτική του και τις επιλογές
προσώπων, έφυγε από τη θέση. H Oλλανδική ομάδα κλήθηκε στον όμιλο του θανάτου
του Ευρωπαϊκού Πρωτάθληματος του 2008, μαζί με Γαλλία, Ιταλία και Ρουμανία.
Ξεκίνησαν με μία νίκη 3-0 απέναντι στην παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία. Αυτή
ήταν οι πρώτοι νίκη των Ολλανδών απέναντι στους Ιταλούς από το 1978. Στο
δεύτερο ματς με αντίπαλο τη Γαλλίας, οι Οράνιε νίκησαν εύκολα με 4-1 τη Γαλλία.
Έκλεισαν μία φανταστική πορεία στους ομίλους με μία νίκη με 2-0 με τη Ρουμανία.
Ωστόσο, έχασαν στα προημιτελικά από τη Ρωσία με 3-1, με το γκολ της τιμής να
πετυχαίνει ο Ρουντ Φαν Νίστελροϊ στο 86ο λεπτό. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του
2012, η Ολλανδία κληρώθηκε και πάλι στον όμιλο του θανάτου με την Γερμανία, την
Πορτογαλία και την Δανία. Έχασε και από τις 3 (1-2, 1-2, και 0-1 αντίστοιχα), με
αποτέλεσμα να υποστεί πρόωρο και οδυνηρό αποκλεισμό από τη φάση των ομίλων
της διοργάνωσης.
Παγκόσμια Κύπελλα
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, η Ολλανδία, που είχε σπουδαίους

ποδοσφαιριστές στο δυναμικό της, αντιμετώπισαν την Αργεντινή στα προημιτελικά
του θεσμού. Προς το τέλος των 90 λεπτών, μετά από μία προσπάθεια να εκβιάσει
πέναλτι, ο Αργεντίνος Αριέλ Ορτέγκα έδωσε μία κουτουλιά στον Ολλανδό
τερματοφύλακα Έντβιν φαν ντερ Σαρ. Ο Ορτέγκα αποβλήθηκε και οι Ολλανδοί
νίκησαν 2-1 με γκολ του Ντένις Μπέργκαμπ στο 89ο λεπτό. Στα ημιτελικά, η
Ολλανδία οδήγησε και κέρδισε τον αγώνα με τη Βραζιλία στα πέναλτι, μετά από ένα
αποτέλεσμα 1-1 με γκολ του Πάτρικ Κλάιφερτ στις καθυστερήσεις της κανονικής
διάρκειας. Οι Οράνιε έχασαν στο μικρό τελικό από την Κροατία με 2-1. Οι Ολλανδοί
απέτυχαν να προκριθούν στα τελικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 2002, με ήττες
από την Πορτογαλία και την Ιρλανδία. Ο Λουίς φαν Χάαλ παραιτήθηκε μετά από
αυτή την παταγώδη αποτυχία. Οι Ολλανδοί προκρίθηκαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο
του 2006 που διεξήχθη στη Γερμανία, και τερμάτισαν δεύτεροι στον τρίτο όμιλο μετά
από 2 νίκες με Σερβία (1-0) και Ακτή Ελεφαντοστού(2-1) και μία ισοπαλία με
Αργεντινή (0-0), νε την οποία ισοβαθμούσε στην κορυφή του ομίλου, αλλά οι
Αργεντίνοι είχαν προβάδισμα λόγω διαφοράς γκολ. Οι Ολλανδοί αποκλείστηκαν από
την Πορτογαλία με 1-0, σε έναν αγώνα στον οποίο υπήρξαν 16 κίτρινες κάρτες και 4
κόκκινες κάρτες (ρεκόρ για Παγκόσμιο Κύπελλο. Το ματς αυτό ονομάστηκε από τον
τύπο Η μάχη της Νυρεμβέργης, της πόλης η οποία το φιλοξένησε.
Η Ολλανδία έπαιξε καταπληκτικό ποδόσφαιρο και είχε μία πολύ καλή πορεία στο
Παγκόσμιο κύπελλο του 2010. Ήταν η μοναδική ομάδα, μαζί με την Αργεντινή, που
έκανε το 3/3 στη φάση των ομίλων και συγκέντρωσε 9 βαθμούς, αφού ξεπέρασε τα
εμπόδια των Δανία (2-0), Ιαπωνία (1-0) και Καμερούν (2-1). Στη φάση των 16
κληρώθηκε να αντιμετωπίσει τη σκληροτράχηλη Σλοβακία, η οποία είχε αποκλείσει
την κάτοχο Ιταλία, και τη νίκησε με 2-1, χάρη σε γκολ των Ρόμπεν και Σνάιντερ (τα 2
αστέρια της). Κατόπιν, στα προημιτελικά, απέκλεισε τη μεγάλη Βραζιλία, νικώντας
και αυτήν με 2-1, με 2 γκολ του Γουεσλι Σνάιντερ (53', 68'), ανατρέποντας έτσι το
προβάδισμα της Βραζιλίας από το 10 με σκόρερ τον Ρομπίνιο. Στα ημιτελικά
κληρώθηκε με την Ουρουγουάη, την οποία και νίκησε με 3-2. Οι Οράνιε
προηγήθηκαν με εντυπωσιακό γκολ του Τζιοβάνι φαν Μπρόνκχορστ, ισοφαρίστηκαν,
έπειτα ανέλαβαν δράση οι Ρόμπεν και Σνάιντερ, που σκόραραν από 1 γκολ ο καθένας
και απλά δέχτηκαν και δεύτερο γκολ στις καθυστερήσεις. Στον τελικό αντιμετώπισαν
την Ισπανία, από την οποία έχασαν με τα πολλά 0-1 στην παράταση, χάρη σε γκολ
του Αντρές Ινιέστα.
Η Ολλανδία έπαιξε όμορφο ποδόσφαιρο στον όμιλο θάνατο με νίκες 3/3 και
αποκορύφωμα την νίκη επί της προηγούμενης πρωταθλήτριας κόσμου με 5-1,και
διαδοχικά με 2-3 την Αυστραλία και με 2-0 επί της Χιλής.Στην φάση των 16
κληρώθηκε να αντιμετωπίσει το Μεξικό και οποίο νίκησε με γκολ-πέναλτι στο
89.Στην φάση των 8 έπαιξε με την Κόστα Ρίκα και κέρδισε στα πέναλτι. Στη μεγάλη
φάση των 4 έπαιξε με την Αργεντινή και έχασε και πάλι στα πέναλτι. Στον μικρό
τελικό στο κέρδισε την Βραζιλία και κατέκτησε την τρίτη θέση.
Όνομα Έτος γέννησης Ομάδα
Τερματοφύλακες
Μάαρτεν Στεκέλενμπουργκ 1982 ΑΣ Ρόμα
Μίτσελ Φορμ 1983 Σουόνσι
Τιμ Κρουλ 1988 Νιούκασλ Γιουνάιτεντ
Αμυντικοί
Γκρέγκορι φαν ντερ Βιλ 1988 Παρί Σεν Ζερμέν
Τζον Χαϊτίνγκα 1983 Έβερτον
Γιόρις Ματάισεν 1980 Μάλαγα
Βίλφρεντ Μπουμά 1978 ΠΣΦ Αϊντχόφεν
Τζέτρο Βίλλεμς 1994 ΠΣΦ Αϊντχόφεν
Ρον Φλάαρ 1985 Άστον Βίλα
Καλίντ Μπουλαρούζ 1981 Στουτγάρδη
Μέσοι
Μαρκ φαν Μπόμελ 1977 ΠΣΦ Αϊντχόφεν
Νάιτζελ ντε Γιονγκ 1984 ΑΚ Μίλαν
Γουέσλεϊ Σνάιντερ 1984 Γαλατασαράι
Άριεν Ρόμπεν 1984 Μπάγερν
Στάιν Σχάαρς 1984 Σπόρτινγκ Λισαβόνας
Κέβιν Στρούτμαν 1990 ΠΣΦ Αϊντχόφεν
Ράφαελ Φαν ντερ Φάαρτ 1983 Αμβούργο
Επιθετικοί
Ντιρκ Κάιτ 1980 Φενέρμπαχτσε
Κλας-Γιάν Χούντελααρ 1983 Σάλκε
Ρόμπιν Φαν Πέρσι 1983 Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
Λούουκ ντε Γιόνγκ 1990 Γκλάντμπαχ
Λουτσιάνο Νάρσινγκ 1990 ΠΣΦ Αϊντχόφεν
Ιμπραχίμ Αφελάι 1986 Ολυμπιακός πειραιώς
Ρεκόρ
Ρεκόρ συμμετοχών
Όνομα Συμμετοχές
Έντβιν φαν ντερ Σαρ 130
Γουέσλεϊ Σνάιντερ 128
Φρανκ ντε Μπουρ 112
Ράφαελ Φαν ντερ Φάαρτ 109
Τζιοβάνι φαν Μπρόνκχορστ 106
Πρώτοι σκόρερ
Όνομα Γκολ
Ρόμπιν Φαν Πέρσι 50
Κλας-Γιάν Χούντελααρ 42
Πάτρικ Κλάιφερτ 40
Ντένις Μπέργκαμπ 37
Φάας Γουίλκες 35
Τίτλοι
 Παγκόσμιο Κύπελλο:
o Φιναλίστ (3): 1974, 1978, 2010
o 4η θέση (1): 1998
 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου:

o Νικητές (1): 1988
o 3η θέση/ημιτελικά* (4): 1976, 1992, 2000, 2004
 Ολυμπιακοί Αγώνες:
 3η θέση (3): 1908, 1912, 1920

 4η θέση (1): 1924

ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ 2

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ 2

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Εθνική Βραζιλίας (ποδόσφαιρο ανδρών)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα

Παλαιότερο λογότυπο της Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου Βραζιλίας.

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Βραζιλίας, η οποία εκπροσωπεί τη Βραζιλία στις

Η Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου της Βραζιλίας (CBF) που ιδρύθηκε στις 20

 1958 Παγκόσμιο Κύπελλο Σουηδίας

Έχει κατακτήσει τη δεύτερη θέση σε άλλες 2 διοργανώσεις μουντιάλ:

 1950 Παγκόσμιο Κύπελλο Βραζιλίας

Τρίτη θέση έχει κατακτήσει στα μουντιάλ:

 1938 Παγκόσμιο Κύπελλο Γαλλίας

Τέταρτη θέση έχει κατακτήσει στα μουντιάλ:

 1974 Παγκόσμιο Κύπελλο Δυτικής Γερμανίας

Κατακτήσεις Κόπα Αμέρικα

Η Εθνική Βραζιλίας έχει κατακτήσει το Κόπα Αμέρικα 9 φορές:

 1919 Κόπα Αμέρικα Βραζιλίας

 1997 Κύπελλο Ομοσπονδιών Σαουδικής Αραβίας (6-0 την Αυστραλία)

Η Εθνική Βραζιλίας έχει κατακτήσει 2 Ολυμπιακά μετάλλια:

 1984 Ασημένιο μετάλλιο, Ολυμπιάδα του Λος Άντζελες

Τα υπόλοιπα 2 μετάλλια κατέκτησε η Βραζιλία Κ-23

 1996 Χάλκινο μετάλλιο, Ολυμπιάδα της Ατλάντα

Οι παίκτες που κλήθηκαν στο Μουντιάλ του 2018.[1]

Ο Ροναλντίνιο με την φανέλα της Σελεσάο

1899– 1914– 1918– 1919– 1945–

Εθνική Αργεντινής (ποδόσφαιρο

Πρώτη εμφάνιση Δεύτ. εμφάνιση

Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Αργεντινής εκπροσωπεί την Αργεντινή στις

Τίτλοι-διακρίσεις στα Μουντιάλ

Η Εθνική Αργεντινής έχει κατακτήσει 2 τρόπαια σε μουντιάλ:

 1978 Παγκόσμιο Κύπελλο Αργεντινής

Έχει συμμετάσχει σε 3 τελικούς κατακτώντας τη δεύτερη θέση:

 1930 Παγκόσμιο Κύπελλο Ουρουγουάης

Κατακτήσεις Κόπα Αμέρικα

Η Εθνική Αργεντινής έχει κατακτήσει τα περισσότερα Κόπα Αμέρικα (14):

 1921 Κόπα Αμέρικα Αργεντινής

Η Εθνική Αργεντινής έχει κατακτήσει 6 φορές την πρώτη θέση:

 1951 Παναμερικανικοί Αγώνες Αργεντινής

Η Εθνική Αργεντινής έχει κατακτήσει το Κύπελλο Συνομοσπονδιών το 1992.

 2004 Χρυσό μετάλλιο στην Ολυμπιάδα της Αθήνας

Παγκόσμια Πρωταθλήματα Νέων

 1979 Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων Ιαπωνίας

Οι παίκτες που κλήθηκαν στο Μουντιάλ του 2018.[1]

# Θέση Παίκτης Ημερομηνία Αγώνες Τέρματα Ομάδα

Ρεκόρ και στατιστικά

# Παίκτης Τέρματα Συμμετοχές

# Παίκτης Συμμετοχές Τέρματα

Παγκόσμιο κύπελλο 1978

Παγκόσμιο κύπελλο 1994

Παγκόσμιο κύπελλο 1998

Προκριματικά παγκοσμίου κυπέλλου 2002

Παγκόσμιο κύπελλο 2002

Παγκόσμιο κύπελλο 2006

Εθνική Ουρουγουάης (ποδόσφαιρο

Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ουρουγουάης είναι το αντιπροσωπευτικό

Η Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου Ουρουγουάης (AUF) ιδρύθηκε το 1900, έχει τον έλεγχο

Το παρατσούκλι της ομάδας είναι La Celeste, που σημαίνει Η γαλάζια.[1]

Η Εθνική Ουρουγουάης έχει κατακτήσει 2 τρόπαια σε Μουντιάλ:[2]

 1930 Παγκόσμιο Κύπελλο Ουρουγουάης

Άλλες 3 φορές έχει κατακτήσει την 4η θέση σε μουντιάλ:

 1954 Παγκόσμιο Κύπελλο Ελβετίας

 1924 Ολυμπιάδα Παρισίου

Η Εθνική Ουρουγουάης έχει κατακτήσει 15 τρόπαια Κόπα Αμέρικα: