Najčešće greške u prevođenju i kako ih izbeći

Napomena: posle primerâ iz teksta nalaze se engleski original i srpski

prevod. Uporedite ih sa greškama koje su ovde objašnjene.

While the men were gone, there was tension in the room.
Dok su ova dvojica bila odsutna, u sobi je narasla tenzija.
Objašnjenja: soba – prostorija (pogledajte kontekst celog teksta; radnja se ne
dešava u sobi); narasla – nastupila (menja se smisao originala); tenzija – napetost
(ukoliko postoje strana i domaća reč koja se odnose na isto, bolje je upotrebiti domaću).

Jake sensed that some sort of communication passed between the barman and the
man in the corner, and he had the uncomfortable feeling that it had to do with him.
Džejk je osetio da se odvija nekakav razgovor/ da se šanker i čovek u ćošku
domunđavaju...
Objašnjenja: odvija nekakav razgovor/domunđavaju – odvija nekakva
komunikacija (komunikacija može biti verbalna i neverbalna, a nije navedeno da li
razmenjuju gestove, šapuću i sl. Upotreba imenice razgovor predstavlja učitavanje
smisla. Isto se može reći ukoliko ste napisali razmenjuju signale, jer ni to nije navedeno.
Glagol domunđavati se takođe se može podvesti pod isto objašnjenje, a i stilski se ne
uklapa); ćošak – ugao (v. objašnjenje za tenzija).

What were those two men doing? Where did that door lead?
Šta su radila ona dvojica? Gde su vodila ona vrata?
Objašnjenja: obe rečenice se moraju prevesti u prezentu, jer je u pitanju
unutrašnji monolog; gde – kuda; Gde se koristi za mirovanje, tj. mesto vršenja radnje, a
kuda za kretanje. Pravilno: Gde si/se nalaziš? Kuda ideš?

He was consumed by two separate desires: he wanted the men to come back, and
especially the small one to pay him some heed, but he also yearned to go behind the door
and see what was there for himself.
...da i sâm vidi šta se tamo dešava.
 Objašnjenja: u originalu se ne pominje nikakvo dešavanje, već samo da nečega
ima iza vrata, tako da je i ovo primer učitavanja smisla.

After what seemed an age, the two re-emerged, radiating pride.

Posle, kako se činilo, sto godina...
Objašnjenja: sintagma sto godina se ne uklapa, jer deluje kolokvijalno.

Whatever lay beyond the door had pleased them mightily.

...učinilo ih je jako zadovoljnim.
Objašnjenja: prilog jako se uglavnom koristi kada se govori o snazi, izuzimajući
kolokvijalni govor. Ukoliko u originalu piše very (much), a lot, mightily, incredibly i
slično, bolje je koristiti veoma, vrlo itd.

Although they directed their attention to each other, as if absorbed in

conversation, Jake could tell that every smile and nod was intended to be noted by the
onlookers, to convey the message that they were quite certain of how things stood, and
entirely satisfied with that.
...Džejk je mogao da kaže...
...bio namenjen da bude primećen od strane onih koji posmatraju...
Objašnjenja: značenje originala najbolje se može preneti glagolom zaključiti.
Osim toga, can/could sa glagolom percepcije (see, hear, smell, sense, tell itd.) ne
označava mogućnost, već samo da se vrši radnja. Pravilno: I can see you. Vidim te. I
can hear you. Čujem te. I can smell perfume. Osećam miris parfema.
Pasiv treba koristiti samo kada za time postoji potreba. Konstrukcija da bude
primećen ovde nije potrebna, jer se može zameniti ličnom konstrukcijom ...da ih primete
posmatrači... Isto važi i za sintagmu od strane, koju ne treba koristiti bez potrebe.
Sintagma onih koji posmatraju je preduga, a može se zameniti imenicom posmatrač.
 Original i prevod:

While the men were gone, there was tension in the room. Jake sensed that some
sort of communication passed between the barman and the man in the corner, and he had
the uncomfortable feeling that it had to do with him. His unease increased. What were
those two men doing? Where did that door lead? He was consumed by two separate
desires: he wanted the men to come back, and especially the small one to pay him some
heed, but he also yearned to go behind the door and see what was there for himself.
After what seemed an age, the two re-emerged, radiating pride. Whatever lay
beyond the door had pleased them mightily. Although they directed their attention to each
other, as if absorbed in conversation, Jake could tell that every smile and nod was
intended to be noted by the onlookers, to convey the message that they were quite certain
of how things stood, and entirely satisfied with that. He could feel the hostility like waves
radiating from the man in the corner and his companion behind the bar, but it made no
difference to them, or at least, added to their enjoyment.

Dok su ova dvojica bili odsutni u prostoriji je nastupila napetost. Džejk je osetio
kako se između šankera i čoveka u uglu odvija nekakva komunikacija, a imao je
neugodan osećaj da se radi o njemu. Osećao je sve veću nelagodnost. Šta li rade ona
dvojica? Kuda vode ona vrata? Obuzimale su ga dve želje: hteo je da se ona dvojica
vrate, naročito onaj niski kako bi mu ukazao malo pažnje, ali je i žarko želeo da prođe
kroz vrata i sâm vidi čega tamo ima.
Posle nekog vremena koje mu je delovalo kao večnost, ona dvojica se ponovo
pojaviše. Zračili su ponosom. Šta god da se nalazilo iza onih vrata, učinilo ih je veoma
zadovoljnim. Iako su pažnju usmerili jedan drugome kao da su se udubili u razgovor,
Džejk je primetio da je svaki osmeh i klimanje glavom upućeno tako da ih primete
posmatrači i prenese poruku da su sasvim sigurni u to kako stoje stvari, te da su time
potpuno zadovoljni. Osetio je da mržnja poput talasa izbija iz čoveka u uglu i njegovog
ortaka za šankom, ali onoj dvojici je bilo svejedno, ili im je bar pričinilo još veće
zadovoljstvo.