Verovatno je da mnogi nikad neće dobiti ove informacije; i to je šokantno kada se sazna da je

više od 12.000 ljudi nestalo tokom svih ovih godina.498 v M. Mennecke U Srebrenici, u
blizini nekadašnje baze holandske mirovne misije UN-a Potočari, uspostavljeno je groblje za
žrtve mase 1995. godine pogubljenja čiji su ostaci pronađeni u jednoj od brojnih masovnih
grobnica u regionu i koji se mogu identifikovati. Potočari su 2007. godine postali i mjesto
spomenika pod nazivom Memorijalna soba Srebrenice (vidi www.potocarimc.ba/_ba/ssoba).
Svake godine u julu je održana komemoracija obilježavanja godišnjice pada Srebrenice i
sahrane novo identificirane žrtve, koje okupljaju desetine hiljada bosanskih Muslimana i mali
broj predstavnika međunarodne zajednice. U početku bosanski Musliman bi mogao posjetiti
Potočare samo pod zaštitom snažne policijske snage jer bi bosanski Srbi bacali kamenje u
autobuse i uznemiravali ih na svom putovanju. Na kraju se situacija poboljšala, ali postoje
različita mišljenja o tome šta i kom se održavaju. Na primer, u julu 2005. godine neki
bosanski Srbi podigli su sedam metara visokog krsta u Kravici kako bi označili ubistvo oko
40 Srba od strane snaga bosanskih Muslimana u januaru 1993. godine. Taj krst se nalazi na
vrlo vidljivom mjestu koje se nalazi duž glavnog puta autobusa koji dovode bosanske
Muslimane u Potočare. Kravica je takođe mesto gde je u julu 1995. godine izvedeno da je
pogubljeno oko 1.000 bošnjačkih muslimanskih muškaraca i dječaka. KonvencijaU ranijem
izdanju ove kolekcije, Eric Markusen, jedan od pionira studija genocida, napisao je da veruje
da su bosanski Srbi, u manjoj mjeri, bosanski Hrvati počinili genocid (Mennecke &
Markusen, 2004, str. 429). Nastavljen je naš koautorni tekst, naglašavajući genocidne
naučnike. . . neće ni na koji način biti obavezujuća na osnovu slobode presude MKSJ-a ili
drugih pravnih institucija. . . . Istovremeno, naučnici genocida će morati da se suprotstave
činjenici da je zaPrvi put u istoriji postoji pravno tijelo koje precizno procjenjuje karakter
sukoba na osnovu zakonskog rješenja. Haški tribunal će svoju ocjenu učiniti pošto je saslušao
i unakrsno ispitivao hiljade preživjelih i stručnih svjedoka i analizirao podatke o hiljadama
relevantnih dokumenata, snimaka i video snimaka sa Balkana i drugih relevantnih zemalja.
Iako zakon ne definira stvarnost, rad MKSJ-a i drugih pravnih institucija trebao bi pažljivo
ispitati svi naučnici koji su zainteresovani za genocid u Bosni i Hercegovini (Mennecke &
Markusen, 2004, str. 430). Ovaj autor smatra da je ova izjava zadržala njenu legitimaciju.
Genocidno nasilje u bivšoj Jugoslaviji. 499 Da bi se razmotrilo pravni postupak, takođe znači
da se kritički angažuje sa njihovim postupcima. Tis, na primjer, nije učinio MSP u svom
gorepomenutom slučaju o genocidu, gdje su sudije odlučile da se ograniče na citiranje i
upoznavanje sa predmetima MKSJ-a bez stavljanja relevantnih sudskih odluka kroz kritičku
analizu (Mennecke & Tams, 2007, str. ). Tus, tu bi bilo još istraživanja na pitanju genocida.
Naučnici imaju nesposobnost da se ovo istraživanje ne degeneriše u polemike o etiketi
"genocid"; umjesto toga, naučnici genocida bi trebali podsjetiti da se ova "debata ne odnosi na
to da li su zločini. . . stvarno se dogodilo; samo je to da li su najprikladnije opisani kao zločini
protiv čovečnosti, a ne genocid "(Schabas, 2001, str. 288f). Računovi očevidaca Sledeći
računi predstavljaju izvode iz dva svedočenja data pred istragom. MKSJ je na svojoj internet
stranici prikupila izjave žrtava i počinilaca teških zločina počinjenih tokom sukoba
(www.icty.org/sid/105; www.icty.org/sid/203). Prvo svedočenje je sledeće: Dražen
Erdemović, bivši vojnik vojske bosanskih Srba koji je priznao da je učestvovao u masakru u
Srebrenici u julu 1995. godine. Kao što je detaljnije razmotreno u prethodnom poglavlju,
MKSJ je to držao od svih krivičnih dela počinjenih tokom konflikt u Bosni i Hercegovini,
samo masakr u Srebrenici može se klasifikovati kao genocid. Erdemović je prvobitno bio
osuđen na 10 godina zatvora, ali je kazna kasnije smanjivana i puštena iz norveškog zatvora.
Drugo svjedočenje dato je u tzv. Slučajevima silovanja u Foči, u kojima je nekoliko
muškaraca bosanskih Srba proglašeno krivim za zločine protiv čovječnosti zbog njihovog
sistematskog i ponovljenog seksualnog zlostavljanja zarobljenih civila muslimanskih
Muslimana. Brojni učesnici su klasifikovali ovu vrstu seksualnog nasilja tokom konflikta
asgenocidnog; za dalje upućivanje pogledajte prethodno poglavlje. Naziv svedoka, koji je
imao samo 15 godina u vreme njenog serijskog silovanja, nije otkriven javnosti; poznata je
samo kao svedok "87."

Prvi put u istoriji postoji pravno tijelo koje precizno procjenjuje karakter sukoba na osnovu
zakonskog rješenja. Haški tribunal će svoju ocjenu učiniti pošto je saslušao i unakrsno
ispitivao hiljade preživjelih i stručnih svjedoka i analizirao podatke o hiljadama relevantnih
dokumenata, snimaka i video snimaka sa Balkana i drugih relevantnih zemalja. Iako zakon ne
definira stvarnost, rad MKSJ-a i drugih pravnih institucija trebao bi pažljivo ispitati svi
naučnici koji su zainteresovani za genocid u Bosni i Hercegovini (Mennecke & Markusen,
2004, str. 430). Ovaj autor smatra da je ova izjava zadržala njenu legitimaciju. Genocidno
nasilje u bivšoj Jugoslaviji. 499 Da bi se razmotrilo pravni postupak, takođe znači da se
kritički angažuje sa njihovim postupcima. Tis, na primjer, nije učinio MSP u svom
gorepomenutom slučaju o genocidu, gdje su sudije odlučile da se ograniče na citiranje i
upoznavanje sa predmetima MKSJ-a bez stavljanja relevantnih sudskih odluka kroz kritičku
analizu (Mennecke & Tams, 2007, str. ). Tus, tu bi bilo još istraživanja na pitanju genocida.
Naučnici imaju nesposobnost da se ovo istraživanje ne degeneriše u polemike o etiketi
"genocid"; umjesto toga, naučnici genocida bi trebali podsjetiti da se ova "debata ne odnosi na
to da li su zločini. . . stvarno se dogodilo; samo je to da li su najprikladnije opisani kao zločini
protiv čovečnosti, a ne genocid "(Schabas, 2001, str. 288f). Računovi očevidaca Sledeći
računi predstavljaju izvode iz dva svedočenja data pred istragom. MKSJ je na svojoj internet
stranici prikupila izjave žrtava i počinilaca teških zločina počinjenih tokom sukoba
(www.icty.org/sid/105; www.icty.org/sid/203). Prvo svedočenje je sledeće: Dražen
Erdemović, bivši vojnik vojske bosanskih Srba koji je priznao da je učestvovao u masakru u
Srebrenici u julu 1995. godine. Kao što je detaljnije razmotreno u prethodnom poglavlju,
MKSJ je to držao od svih krivičnih dela počinjenih tokom konflikt u Bosni i Hercegovini,
samo masakr u Srebrenici može se klasifikovati kao genocid. Erdemović je prvobitno bio
osuđen na 10 godina zatvora, ali je kazna kasnije smanjivana i puštena iz norveškog zatvora.
Drugo svjedočenje dato je u tzv. Slučajevima silovanja u Foči, u kojima je nekoliko
muškaraca bosanskih Srba proglašeno krivim za zločine protiv čovječnosti zbog njihovog
sistematskog i ponovljenog seksualnog zlostavljanja zarobljenih civila muslimanskih
Muslimana. Brojni učesnici su klasifikovali ovu vrstu seksualnog nasilja tokom konflikta
asgenocidnog; za dalje upućivanje pogledajte prethodno poglavlje. Naziv svedoka, koji je
imao samo 15 godina u vreme njenog serijskog silovanja, nije otkriven javnosti; poznata je
samo kao svedok "87."