Nama : Puspa Ayu Anjani

Kelas : XII Ips 2

Matpel :B. Sunda
Tugas : Paluruh 2 tradisi masyarakat

SISINGAAN
Hartina Sisingaan
Sisingaan mangrupa atraksi kasenian tradisional urang Sunda
anu pidanganganana ku cara méré nahkeun budak sapasang
luhureun sisingaan (singa jijieunan) anu dibarengan ku opat
penari,maké iringan tarompét jeung kendang .Sisingaan
mangrupa pintonan anu atraktif jeung ngahibur panongtonna .
Seni has budaya Sunda ieu ayana di Kabupaten Subang provinsi
Jawa Barat. Sisingaan mangrupa seni pintonan rakyat Subang
anu masih aya nepi ka kiwari.

Sejarah sisingaan
Sisingaan diciptakeun dina taunkira-kira1975 ku para seniman
sunda,margi ngemut datangna kasenian reyog Ponorogo ka
dayeuh kasebat anu di bantun ku kaum Urban ti Ponorogo.
Sanggeus para seniman sunda sawala kalawan seniman Reyog
anu benten pisan kalawan réog sunda,yen reyog ti Jawa wetan
langkung metot perhatin sarta mibanda peunteun filasofi anu
luhur sarta mibanda catetan sajarah ngalawan kolonial belanda.
Mangka di ciptakanlah hiji kasenian sanggem menunjukkeun
identitas has Subang ti alpukah para seniman. Sisingaan di
ilhami ti carios serial Reyog di Jawa Wetan,anu nyaritakeun
bungah lalampahan para ponggawa raja Singa Barong ti
karajaan Lodaya wanci nuju karajaan Daha. Sanaos sang raja
kakoncara bengis sarta angkuh,nanging para ponggawa sok
satia manggul tandu anu di tiduri ku raja singa barong. Sajaba ti
éta minangka lambang lalawanan rakat Indonésia ka
kesewenangan Belanda anu di gambarkan minangka sosok
singa dina lambang VOC,Perkawis ieu boga tujuan minangka
edukasi pembelajaran sajarah menenangkeun kanggo para
siswa.

Fungsi Sisingaan
Kalayan sareng jaman ayeuna, kasenian ieu ogé ngalaman
pangwangunan umum, boh tina patung sisingaan, waditra,
pakean, sareng fungsina sisingaan. Janten tiasa nyarios yén
seni ieu ogé dinamis, nuturkeun jamanna, sareng diluyukeun
kana waktos parobihan.
 Dina awal pembentukan seni sisingaan dibatesan ngan ukur
pikeun fasilitas hiburan nalika murangkalih disunatan, ku
ngalakukeun tur ngurilingan désa. Tapi dina waktos ieu
kasenian sisingaan ngagaduhan rupa-rupa fungsi, antawisna,
pikeun prosesi ngabageakeun tamu anu diajenan, ku naek
luhurna sisingaan. Fungsi séjén nyaéta pikeun ngabagéakeun
atlit anu meunang pertandingan, tiasa ditampilkeun sacara
éksklusif di paménta.

Teknis pelaksanaan na
Nalika tampil euweuh bébédaan anu atra antara sisingaan
modérn jeung sisingaan tradisional. Gerakan jeung atraksi nu
ngangkat singa, mintonkeun gerakan anu méh sarua.Pintonan
sisingaan dibarengan ku sora tarompét jeung kendang jiga
musik penca silat. Sapasang budak leutik anu maké baju adat
sunda ditaékkeun kana sapasang sisingaan anu diangkat ku
opat penari (hiji singa digotong ku opatan).Gerakan-gerakan
jiga jurus silat dipintonkeun bari diseselan ku jaipongan, tarian
has Jawa Barat.

Baheula pamaén sisingaan téh dalapan urang lalaki anu

ngagotong bonéka singa dibarengan ku saurang pamingpin
kelompok, sababaraha urang pamaén waditra jeung dua urang
nu maénkeun jajangkungan. Atraksi sisingaan ngahijikeun tilu
unsur seni anu utama nyaéta gerak tari atawa pencak silat
jeung jaipongan, seni sora gamelan kendang jeung gong, sarta
seni busana anu dipaké ku para pamaénna. Para pamaén
sisingaan mintonkeun akrobat jeung tarian anu atraktif, rupa-
rupa gerakan ieu nyieun warga anu ningali pintonan ngarsa
kahibur. Di tengah zaman modérnisasi jeung ayana budaya
asing anu asup, sisingaan angger bisa lumaku nepi ka kiwari
minangka pintonan rakyat di daérah Subang, Jawa Barat.
Simbolisasi budak anu diuk luhureun singa salaku réfléksi
perjoangan pembébasan Nasional pikeun ngéléhkeun kakuatan
impérialis sarta kompradorna di jero nagri.

NGARUAT
Hartina ngaruat
Ruwatan asalna tina kecap Ruwat atanapi ngarawat
(Sundanese) anu hartosna pikeun ngajaga atanapi
ngumpulkeun. Maksud ngumpulkeun nyaéta pikeun ngajak
masarakat sadayana pikeun ilubiung hasil bumi badé
dikumpulkeun, duanana atah sareng siap-siap atanapi dina
prosés pamrosesan. Tujuanana pikeun ngan ukur syukur sakali
deui minangka perbaikan peneguhan balaanana sareng hormat
ka karuhunna.
Ngaruwat dina istilah Sunda mah tiasa disebat penyucian
atanapi nyucikeun. Diruwat hartosna disucikeun. Tujuanana
sarua jeung babarit, ménta kasalametan ka karuhun jeung nu
ngageugeuh lembur, dayeuh, atawa nagara. Bédana téh nu
diruatna bisa lembur, nagara, bisa wangunan anyar, imah,
kantor, pabrik, bisa ogé jelema (budak). Upama budak, budak
lalaki kapiheuleutan (panengah). Lanceuk jeung adina awéwé.
Diruat ku cara nanggap wayang, disebutna ngawayang ngaruat.
Biasana ngondang dalang kolot ahlina. Lalakonna teu meunang
nu séjén kudu lalakon Batara Kala Salila pagelaran wayang can
tamat, nu lalajo teu meunang balik. Sing saha nu wani balik,
bakal jadi mangsa Batara Kala. Batara Kala téh hiji buta
(raksasa), kabeukina daging jeung getih jelema.

SEJARAH NGARUAT
sakitar 20 taun ka pengker, unggal ka sasih bulan Maulud sok
ngayakeun bumi ruwatan. Dipimpin ku sesepuh desa, warga
satempat ngariung di sawah anu Binong pohoin bari mawa
tumpeng. Forum éta ogé dipaké pikeun terus silaturahmi
sareng masarakat, sabab saatos upacara agama parantos
réngsé, sadaya warga nyambut bungahna tumpeng sangu
nalika ngobrol sareng guyonan.
Manfaat Ngaruat kampung
 ngabersihkeun jiwa sareng manah
 Nguatkeun gotong royong di kampung
 minangka tanda bersyukur
 Ngajaga diri tina goréng

Teknis pelaksanaan
Naon séri kajadian dina ruwatan kajadian bumi? Pertama dadahut,
nyaéta persiapan anu dilakukeun ku masarakat mimitian ti
pembentukan panitia, musyawarah palaksanaan ruwatan bumi,
ngumpulkeun waragad, nyieun kadaharan, ngadamel lawang daun
(gapura), ngadamel sawen atanapi daun tina daun kawung. Aktivitas
ieu biasana dipigawé sabulan sateuacan palaksanaan.

Kadua Ngadieukeun, nyaéta upacara khusus anu lumangsung dina

guha anu dilakukeun ku pamimpin tradisional ku ngaladikeun seueur
kurban. Tujuanana pikeun nyuhunkeun ijin ti Gusti Nu Maha Kawasa
supados sadayana warga sareng desa dijauhkeun tina musibah. Tilu
Ijab kabul motong munding, nyaéta solat sami sareng salam ka para
sesepuh tradisional sateuacan meuncit kebo. Opatna Ngalawar, anu
nawiskeun atanapi nyimpen kurban di unggal pojok kampung.
Ngalawar dimaksudkeun pikeun ngahormatan para leluhur masarakat
di daérah éta.
 Ngalawar dimimitian ku nyimpen kurban di tengah-tengah kampung.
Teras teraskeun dina sadaya kaopat kampung. Sesa atanapi sesa
kanggo ngalawar dibungkus ukuran leutik dimana aya sagala rupa
tuangeun tina pare.

Salawatan anu kalima, nyaéta muji Allah SWT sareng Rosulna di masjid-
masjid. Sholawatan dimimitian saatos Panonpoé Panonpoé dugi ka
sateuacan Isha. Genep pagelaran seni gembyung diayakeun wengi.
Katujuh Numbal, anu mangrupikeun upacara suci ku ngubur kurban
sareng tuangeun tina tuang sangu. Tujuan tina numbal nyaéta
mangurip bumi munar langkung ageung, hartosna pepelakan sareng
sagala hal anu dilakukeun ku warga masarakat tiasa mangpaat.

Bahan-bahan pikeun beuheung kalebet kalapa hejo, sataun, endog,

gula coklat, rempah-rempah, hayam asli, pisang, tebu, kotok jawer.
Prosesna, sabada ritual agama dituturkeun ku meuncit hayam pribumi.
Hayam kasebut dipotong-potong janten disimpen dina liang anu tangtu
anu parantos digali. Salajengna nyaéta penanaman tangkal pisang,
tebu, jalu kotok sareng hanjuang disinut ku cai sangu.

Dalapan Helaran, prosesi komunitas dimimitian ti tempat ruwatan ka

makam kubur. Dina helaran ieu ngamajukeun kasenian beluk, juru
parukuyan, kuda kosong, sesepuh, tandu dongdang, seni dogdog, saung
sangar, tandu tumpu sawangan, tuangeun dongdang, seni Rengkong
sareng tukang-tukang kapal karawitan.

Sawer kesepian, anu ngaluarkeun puisi buhun. Sawer ngandung pujian

pikeun pangripta, karuhun sareng Nyai Pohaci atanapi Dwi Sri. Sapuluh
Ijab Rosul, anu mangrupikeun ritual pikeun nutup palaksanaan ruwatan
bumi anu dipimpin ku sesepuh tradisional. Saatos acara anu sakral,
biasana diteruskeun ku wayang golek hiburan atanapi seni anu sanés
sareng-sareng Islam