‫"سلطان دلها"‬

‫تا تو در كرببال جــــــــــــــــــــــــــــــــــــان دادی‬

‫قوت قلب به ايمـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــان دادی‬
‫با سر و جان به ستم شوريـــــــــــــــــــــــــــــــدی‬
‫عزت نفس به انســــــــــــــــــــــــــــــــــــان دادی‬
‫چون سرت بر سر ني مصحف خوانــــــــــــــــــد‬
‫درس قرآن به مسلمــــــــــــــــــــــــــــــــــان دادی‬
‫"تاج سر نيزه" شدي در عالـــــــــــــــــــــــــــــــم‬
‫تاجداري به شهيــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدان دادی‬
‫روي خاك سيه افتاد تنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــت‬
‫تكيه بر تخت سليمــــــــــــــــــــــــــــــــــــان دادی‬
‫الله ی عدل ز خونت روييـــــــــــــــــــــــــــــــــدـ‬
‫بوي گل سرخه و ريحــــــــــــــــــــــــــــــان دادی‬
‫لب سرخ تو ز خونت شد لـــــــــــــــــــــــــــــــعل‬
‫رنگ بر لعل بدخشـــــــــــــــــــــــــــــــــــان دادی‬
‫با لب خشك تالوت كـــــــــــــــــــــــــــــــــــــردی‬
‫آيت و نادي قـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرآن دادی‬
‫جان عشاق خريدي با خـــــــــــــــــــــــــــــــــــود‬
‫در عوض ملك دو كيهــــــــــــــــــــــــــــــان دادي‬
‫َحر َمت كعبه دلسوختـــــــــــــــــــــــــــــــــــــگان‬
‫حج و عمره به "دلســــــــــــــــــــــــــــتان" دادی‬
‫بارگاه تو شده قبله عشــــــــــــــــــــــــــــــــــــــق‬
‫چه صفا‪ ،‬مروه به ميــــــــــــــــــــــــــــــدان دادی‬
‫خلف صالح ابراهيمـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیـ‬
‫رانكه "هفتاد و دو" قربـــــــــــــــــــــــــــان دادی‬
‫ذبح اعظم‪ ،‬تو به قربانگه يــــــــــــــــــــــــــــــــار‬
‫جان شيرينت تو به جانـــــــــــــــــــــــــــــان دادی‬
 ‫در جهان مثل تو ديگر نايـــــــــــــــــــــــــــــــــد‬
‫هاله ی مهر به توفـــــــــــــــــــــــــــــــــــان دادی‬
‫با اسيري عزيزان خــــــــــــــــــــــــــــــــــــودت‬
‫افتخاريـ به اســــــــــــــــــــــــــــــــــــــيران دادی‬
‫همه كردارـ تو شد شور انگـــــــــــــــــــــــــــــــيز‬
‫شور مستانه به يـــــــــــــــــــــــــــــــــــاران دادي‬
‫در تنورـ زن خولي خفتــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی‬
‫معني تازه به مهمـــــــــــــــــــــــــــــــــــــان دادي‬
‫هر چه در داغ تو گرييم كم اســــــــــــــــــــــــــت‬
‫تو به غم سلسله جنبــــــــــــــــــــــــــــــــــان دادي‬
‫چشم ما تا به قيامت شده تـــــــــــــــــــــــــــــــــــر‬
‫چشمه عشق به چشمـــــــــــــــــــــــــــــــــان دادي‬
‫"صادقي" خدمت تو پيشه گرفـــــــــــــــــــــــــــت‬
‫كه تو سلطاني و فرمــــــــــــــــــــــــــــــــان دادي‬

‫از‪ :‬م‪ .‬س‪ .‬تجر‬

‫فيليپينـ‬

‫ياد عزيزان كربال‬

‫‪2‬‬
‫دل مي تپد به ياد عزيزان كربــــــــــــــــــــــــــــال‬
‫زنده است‪ ،‬زنده‪ ،‬ياد شهيدان كربــــــــــــــــــــــال‬
‫از خون پاك آل محمد(ص) چون اللـــــــــــــــه زار‬
‫گرديده دشت همچو گلستان كربــــــــــــــــــــــــال‬
‫رشگ مجاهدان شد علي اصغر حســــــــــــــــــين‬
‫نازك ترين گلوست به قربان كربــــــــــــــــــــــال‬
‫آن شيرخوار تشنه چنان گشت ملتهــــــــــــــــــــب‬
‫از آب تلخ تير سه پيكان كربــــــــــــــــــــــــــــــال‬
‫هر لحظه بشنويمـ نداي حســـــــــــــــــــــــــــين را‬
‫هر آن بگوش ماست فراخوان كربـــــــــــــــــــــال‬
‫آن كوفيان كه دست بشستندـ از وفـــــــــــــــــــــــــا‬
‫نامردمي نموده به مهمان كربـــــــــــــــــــــــــــــال‬
‫تا عالم‪ ،‬عالم است‪ ،‬حكومت حسيني اســــــــــــــت‬
‫برتر ز عالَم است سليمان كربــــــــــــــــــــــــــــال‬
‫لب تشنه مرد‪ ،‬ليك ز خونش نمود ســــــــــــــــــير‬
‫اسالم را ز تفته بيابان كربـــــــــــــــــــــــــــــــــال‬
‫سيلي به پا ز خون عزيزان خود نمـــــــــــــــــــود‬
‫َكند از اساس ظلم ز بنيان كربــــــــــــــــــــــــــــال‬
‫آنجا كه گشت خون به شمشير حمــــــــــــــــله ور‬
‫چون عزم جزم خيل دليران كربـــــــــــــــــــــــــال‬
‫باريد چون به روي زمين خون تشنــــــــــــــــگان‬
‫بر پا هنوز سيل ز باران كربـــــــــــــــــــــــــــــال‬
‫گشته پناهگاه ستمديدگان دهــــــــــــــــــــــــــــــــر‬
‫جا مانده هاي خيمه سوزان كربـــــــــــــــــــــــــال‬
‫تا روز حشر ميدود از ترس هر يزيــــــــــــــــــــد‬
‫هراس بيشه شيران كربـــــــــــــــــــــــــــال‬
‫ِ‬ ‫در دل‬
‫(ع)‬
‫سامان گرفت جمع محبّان اهلبيـــــــــــــــــــــــت‬
‫از كاروان بي سر و سامان كربـــــــــــــــــــــــــال‬
‫تا اشك مانده است درين كاسه هاي چشـــــــــــــــم‬

‫‪3‬‬
‫ريزيم آب چشم به دامان كربــــــــــــــــــــــــــــــال‬
‫تا روز حشر پير و جوانان به گريه انـــــــــــــــــد‬
‫از بهر جمله پير و جوانان كربــــــــــــــــــــــــــال‬
‫جنگي كه بين اهرمن و نور شد شـــــــــــــــــروع‬
‫جاري است بين سُفله و نيكان كربــــــــــــــــــــــال‬
‫(ع)‬
‫خوش گفت آن حماسه سرا شاعر حســــــــــــين‬
‫فرزانه "محتشم" ز غريبان كربــــــــــــــــــــــــــال‬
‫"زان كشتگان هنوز به عيّوق مي رســــــــــــــــد"‬
‫فريادالعطشـ ز بيابان كربـــــــــــــــــــــــــــــــال!"‬

‫تجر‬
‫از‪ :‬م‪ .‬ص‪ّ .‬‬
‫فيليپين‬

‫‪4‬‬
 ‫اي پدر‬
‫اي پدر‪ ،‬تا تو كنارم بودي‪...‬‬
‫زندگي شيرين بود‪...‬‬
‫اين جهان رنگين بود!‬
‫سر من تاجي داشت‬
‫دلم از فكر تو آرامش و ‪...‬‬
‫جانم ز تو ديباجي داشت!‬
‫****‬
‫همه روز و همه شب ياد تو يار من بود‬
‫بوسه هاي تو به من جان مي داد‬
‫دست پر مرحمتت‪ ،‬بسرم ميساييد‬
‫و حرارت بوجودم ميداد‬
‫و درين ظلمت بيداد زمان‬
‫تيره گيهاي زمين‪،‬‬
‫راه خود را دريايم! راه حق را ميگويم!‬
‫راه خوبان قرون و اعصار‬
‫نيك كاران ديار‬
‫راه خلق بيدار‪ -‬ملت پاك تبار‪...‬‬
‫سنتي را كه پدرها به پسرهاشان‬
‫منتقل ميسازند‪،‬‬
‫و تو نيز آن ره را بهمن آموزاندي‪...‬‬
‫تا كه منهم آنرا ‪...‬‬
‫مشق راه و هدف زندگيم گردانم!‬
‫اي پدر‪ ،‬خوشحالم‪ ،‬و بخود ميبالم‬
‫كه بمن استادي مثل تو گشت نصيب‬
‫و هر زندگي و افكارم‪ -‬همچو يك يار شفيق!‬
‫****‬
‫اي پدر! يادم هست‪...‬‬
‫در اوان عمرم‪ ،‬عالم كودكيم‪،‬‬
‫صبحها در سر سفره‪ ،‬كه پنير و نان و چاي شيرين‬
‫را تو به دستم ميدادي‪،‬‬
‫مثل احساس بهشتي بود‪ ،‬كه به من رخ ميداد‬
‫وقت رفتن به كالس درسم‪ ،‬كه تو همراهمن‬
‫تا در مدرسه‪ ،‬ميرسانديم پدر‪ ،‬بغلم ميكردي‬
‫و خدا حافظيم مي گفتي‪...‬‬
‫همه ئش يادم هست!‬
‫****‬
‫ملي حاال كه رفتي ز برم‪ ،‬اي پدرم‪،‬‬
‫مثل كه همه چيزم رفته ‪...‬‬
‫يادها‪ ،‬خاطره هاي كودكيها و جواني‪ ،‬همه از‬
‫پبش چشمم عين يك فيلم قديمي‪،‬ـ همچنان ميگذرد!‬
‫اي پدر! اي پدر! تا كنون هيچ نمي دانستم‪،‬‬
‫اينچنان سخت است‪ ،‬غم مرگ پدران!‬
‫حال من مي فهمم‪ ،‬آنچه را تو فهميدي‬
‫در غم مرگ پدر‪ ،‬سالها سال پيش!‬
‫كودكان من نيز‪ ،‬رنج خواهند كشيد‪ ،‬سالها سال‬
‫بعد!‬

‫‪5‬‬
‫سوگواري پسر‪ ،‬در غم مرگ پدر‬

‫‪6‬‬