Μπολτσάνο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση

Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να
βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί
να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 26/01/2020.
Ιταλία
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση
Συντεταγμένες: 43°00′N 12°00′E

Ιταλική Δημοκρατία
Repubblica Italiana

Σημαία
Εθνόσημο
Εθνικός ύμνος: Il Canto degli Italiani
ΜΕΝΟΥ0:00

(Το τραγούδι των Ιταλών)

Η θέση της Ιταλίας (σκούρο πράσινο)

-στην Ευρωπαϊκή ήπειρο (πράσινο και σκούρο γκρι)
-στην Ευρωπαϊκή Ένωση (πράσινο)
Πρωτεύουσα
και μεγαλύτερη πόλη Ρώμη
41°54′N 12°30′E
Επίσημες γλώσσες
Ιταλική γλώσσαα
Πολίτευμα
Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία
Πρόεδρος:
Πρωθυπουργός:
Σέρτζιο Ματαρέλα
Μάριο Ντράγκι
Ανεξαρτησία
Ιταλική ενοποίηση
Δημοκρατία
Ένταξη στον Ο.Η.Ε.
Ένταξη στην Ε.Ο.Κ. (σήμερα Ευρωπαϊκή Ένωση)
17 Μαρτίου 1861
10 Ιουνίου 1946
14 Δεκεμβρίου 1955
25 Μαρτίου 1957 (ιδρυτικό μέλος)
Έκταση
• Σύνολο
• % Νερό
301.340 km2 (72η)
2,4
Πληθυσμός
• Εκτίμηση 12-2019
• Πυκνότητα
60.244.639[1] (23η)
199,9 κατ./km2 (73η)
Α.Ε.Π. (PPP)
• Ολικό (2018)
• Κατά κεφαλή
2.400 τρις $[2] (12η)
39.500 $ (32η)
Α.Ε.Π. (Ονομαστικό)
• Ολικό (2018)
• Κατά κεφαλή
2.182 τρις $ (8η)
35.914 $ (25η)
ΔΑΑ (2019) Αύξηση 0,892[3] (29η) – πολύ υψηλός
Νόμισμα Ευρώ (€)β (EUR)
Ζώνη ώρας
• Θερινή ώρα CET (UTC +1)
(UTC +2)
ISO 3166-1 IT
Internet TLD .itγ
Οδηγούν στα δεξιά
Κωδικός κλήσης +39δ
α. Η γερμανική γλώσσα είναι επίσης επίσημη γλώσσα στην αυτόνομη επαρχία του
Μπολτσάνο, η γαλλική γλώσσα στην κοιλάδα της Αόστα και η σλοβενική γλώσσα στις
επαρχίες της Τεργέστης και της Γκορίτσια.
β) Πριν από το 2002, η λίρα Ιταλίας. Το ευρώ είναι αποδεκτό στο Καμπιόνε ντ'
Ιτάλια, αλλά το επίσημο νόμισμά του είναι το ελβετικό φράγκο.
γ) Χρησιμοποιείται επίσης το domain .eu, όπως αυτό χρησιμοποιείται και από τα άλλα
κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
δ) Για να καλέσετε στο Καμπιόνε ντ' Ιτάλια, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσετε τον
ελβετικό κωδικό +41.
Η Ιταλία (ιταλικά: Italia), επίσημα: Ιταλική Δημοκρατία (Repubblica Italiana)[4],
είναι κυρίαρχο κράτος στην Ευρώπη. Αποτελείται από μία χερσόνησο σε σχήμα μπότας
και δύο μεγάλα νησιά στη Μεσόγειο θάλασσα: τη Σικελία και τη Σαρδηνία. Βόρεια
συνορεύει με την Ελβετία και την Αυστρία, δυτικά με τη Γαλλία και ανατολικά με τη
Σλοβενία, ενώ εξκλάβιο της Ιταλίας αποτελεί και η πόλη Καμπιόνε ντ' Ιτάλια, που
βρίσκεται στο έδαφος της Ελβετίας. Οι ανεξάρτητες χώρες του Αγίου Μαρίνου και του
Βατικανού βρίσκονται εξ ολοκλήρου μέσα σε ιταλικό έδαφος.

Πίνακας περιεχομένων
1 Ιστορία
1.1 Αρχαιότητα
1.2 Μεσαιωνική Εποχή
1.3 Αναγέννηση
1.4 16ος - 19ος αιώνας
1.5 20ός αιώνας
1.6 Μεταπολεμική περίοδος
2 Διοικητικές περιφέρειες
2.1 Επαρχίες με πληθυσμό άνω των 800.000 κατοίκων
3 Γεωγραφία
4 Κοινωνία
4.1 Εγκληματικότητα
4.2 Θρησκεία
4.3 ΜΜΕ και ελεύθερη διακίνηση πληροφορίας
5 Δημογραφία
6 Πολιτισμός
6.1 Εκπαίδευση
6.2 Γλώσσες
7 Ιταλική Μόδα και Σχέδιο
8 Κρασί
8.1 Βίνο κότο και βινκότο
9 Οικονομία
9.1 Γεωργία, Βιομηχανία και Παροχές Υπηρεσιών
9.2 Ναυτιλία
10 Διακυβέρνηση
11 Εκλογές
12 Παραπομπές
13 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστορία
Αρχαιότητα
Η ιστορία της Ιταλίας είναι στενά συνδεδεμένη με τον πολιτισμό της περιοχής της
Μεσογείου αλλά και της Ευρώπης γενικότερα. Η Ιταλική χερσόνησος κατοικείται ήδη από
τα προϊστορικά χρόνια. Γύρω στον 8ο αι. π.Χ. οι Έλληνες ίδρυσαν αποικίες στη νότιο
Ιταλία και τη Σικελία, ενώ στην κεντρική, κυρίως, Ιταλία κυριαρχούν οι Ετρούσκοι.
Τον 5ο αι. π.Χ. οι Γαλάτες εγκαταστάθηκαν στην πεδιάδα του Πάδου. Τον 3ο αι. π.Χ.
ολόκληρη Ιταλία ενώθηκε από τους Ρωμαίους και μέχρι την πτώση της Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας η ιστορία της χερσονήσου ταυτίζεται μ’ αυτήν της Ρώμης. Η Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία, αφού πέτυχε την κατάκτηση του μεγαλύτερου τμήματος του τότε γνωστού
κόσμου, γνωρίζει μια μακρόχρονη περίοδο οικονομικής ανάπτυξης και ειρήνης (Pax
Romana) έως τα τέλη του 4ου αιώνα μ.Χ. Μετά από μια περίοδο συνεχών επιδρομών η
βυζαντινή Ιταλία από Ούνους, Γότθους και Βάνδαλους, το 476 μ.Χ., με την απομάκρυνση
και του τελευταίου Ρωμαίου αυτοκράτορα Ρωμύλου Αυγουστύλου από τον Οδόακρο, επήλθε
η κατάρρευση του δυτικού τμήματος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Μεσαιωνική Εποχή
Το 493 ο Οδόακρος ηττήθηκε από τον Θεοδώριχο, που ίδρυσε το οστρογοτθικό βασίλειο
στην Ιταλία με πρωτεύουσα τη Ραβένα. Ο πόλεμος μεταξύ των Οστρογότθων και της
Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (535-553) στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού έθεσε
τέλος στην κυριαρχία των πρώτων στην Ιταλία και εδραίωσε τη βυζαντινή ηγεμονία με
τη δημιουργία του Εξαρχάτου της Ραβένας. Λίγα χρόνια αργότερα όμως οι Λομβαρδοί
κατάφεραν να κυριεύσουν το μεγαλύτερο τμήμα της χερσονήσου (568-569). Η ειρήνη που
κλείστηκε με τους βυζαντινούς το 603 οδήγησε στο χωρισμό της χώρας σε δύο μέρη: στη
βυζαντινή Ιταλία στο νότο και τη λογγοβαρδική στο βορρά. Το 774 ο Κάρολος ο Μέγας
έθεσε τέλος στο βασίλειο των Λογγοβάρδων και το 800, με τη στέψη του, γεννιόταν η
Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Με την κάθοδο στην Ιταλία του Όθωνα Α΄της Σαξονίας και
τη στέψη του ως αυτοκράτορα ξεκίνησε μια περίοδος ανταγωνισμού μεταξύ των
αυτοκρατόρων και των παπών. Από τον 11ο αιώνα έχουμε τη δημιουργία των ελεύθερων
ιταλικών πόλεων, όπως η Βενετία, η Πίζα, η Σιένα, το Αμάλφι, η Γένοβα, οι οποίες
γνωρίζουν αξιοσημείωτη πληθυσμιακή έκρηξη και κυριαρχούν με τους στόλους τους στη
Μεσόγειο, χωρίς όμως να καταφέρουν να εξαλείψουν την κυριαρχία του Πάπα και της
αυτοκρατορίας. Την περίοδο αυτή στο προσκήνιο βρίσκεται η μάχη ανάμεσα στις ομάδες
των Γουέλφων (υποστηρικτές του Πάπα) και των Γιβελλίνων (που πρόσκεινται στο
Γερμανό αυτοκράτορα).

Αναγέννηση

Η Ιταλία το 1494
Από το 14ο αιώνα πολλοί δήμοι μετατράπηκαν σε σινιορίες και πριγκιπάτα. Η άνοδος
της αστικής τάξης και η ανάπτυξη του εμπορίου στις ιταλικές πόλεις συνέβαλε στο
μετασχηματισμό της μεσαιωνικής κοινωνίας και οδήγησε στην οικονομική ευμάρεια και
στην ανάπτυξη των τεχνών, που έφτασε στο απόγειό της κατά την περίοδο της
Αναγέννησης. Οι μεγάλες πολιτικές και στρατιωτικές δυνάμεις της εποχής όπως η
Βενετία, η Φλωρεντία και η έδρα του παπισμού, Ρώμη, ευνοούν την άνθηση και την
ανανέωση της λογοτεχνίας, της ζωγραφικής, της αρχιτεκτονικής, της γλυπτικής και των
επιστημών, προσανατολιζόμενες προς τα κλασικά πρότυπα της αρχαιότητας. Οι πόλεις
αυτές διαδραματίζουν πρωτεύοντα ρόλο στις τέχνες και τα γράμματα και το έργο
καλλιτεχνών όπως ο Πετράρχης, ο Βοκάκιος, Ο Τζιότο, ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Λεονάρντο
ντα Βίντσι, ο Ραφαήλ και ο Τιτσιάνο ακτινοβολεί σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο.

16ος - 19ος αιώνας

Η Ιταλία το 1796
Το τέλος του 15ου αιώνα συνέπεσε με την κρίση των ιταλικών κρατών και την ξένη
κυριαρχία στη χερσόνησο. Η ανακάλυψη της Αμερικής το 1492 και η μετατόπιση των
εμπορικών δρόμων από τη Μεσόγειο στο Νέο Κόσμο οδήγησε στην περιθωριοποίηση των
Ιταλικών δημοκρατιών. Ο βασιλιάς της Γαλλίας Κάρολος Η΄ κατέβηκε στην Ιταλία και
κυρίευσε το Βασίλειο της Νάπολης. Το 1559 η συνθήκη του Σατό-Σαμβρέσις επικύρωνε
την ισπανική κυριαρχία στην Ιταλία. Η ισπανική ηγεμονία (1559-1713) συνέπεσε με μια
περίοδο έντονης παρακμής των τεχνών και των γραμμάτων και μιας σοβαρής οικονομικής
κρίσης. Στο πρώτο μισό του 18ου αιώνα εκδηλώθηκε στην Ιταλία ένας μεγάλος
ενθουσιασμός για τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις και
άρχισαν να ξεχωρίζουν οι έννοιες του έθνους και της ανεξαρτησίας, καθώς και ελπίδες
για την ενότητα του ιταλικού έθνους. Με την αποκατάσταση του «αρχαίου καθεστώτος»
και την επιστροφή των παλιών απολυταρχικών ηγεμόνων γεννήθηκαν οι μυστικές
εταιρείες και τα πρώτα κίνητρα για ανεξαρτησία.

Το ενωμένο Ιταλικό κράτος διαμορφώθηκε το 1861, όταν τα ανεξάρτητα κρατίδια της

χερσονήσου ενώθηκαν για να σχηματίσουν το Βασίλειο της Ιταλίας. Στην Ιταλική Ένωση
συνέβαλαν διανοούμενοι, όπως ο Ματζίνι, ο Τζιομπέρτι, ο Κατανέο, πολιτικοί, όπως ο
Καβούρ και αρχηγοί όπως ο Βίκτωρ Εμμανουήλ Β' και ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι. Πρώτη
πρωτεύουσα του ιταλικού κράτους ορίστηκε το Τορίνο, στη συνέχεια η Φλωρεντία (1865)
και, μετά τη νίκη εναντίον των υποστηρικτών του παπικού κράτους το 1870, η Ρώμη.

20ός αιώνας
Τον 20ό αιώνα η χώρα βρήκε ξανά την ισορροπία της με την κυβέρνηση του Τζιολίτι,
που υπήρξε ένας από τους πιο ικανούς πολιτικούς της Ιταλίας. Με τον πόλεμο ενάντια
στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και την κατάκτηση της Λιβύης και των Δωδεκανήσων ξεκινά
μια περίοδος αποικιοκρατικής και επεκτατικής πολιτικής. Η εκλογική νίκη των
σοσιαλιστών και των καθολικών το 1913 οδήγησε στην παραίτηση του Τζιολίτι, τον
οποίο διαδέχτηκε ο Σαλάντρα (1914). Μετά από μια διακήρυξη ουδετερόα συνεχούς
μείωσης (το 2001 ο πληθυσμός μείωθηκε κάτω από τους 95000 κατοίκους, το χαμηλότερο
ποσοστό των τελευταίων τριάντα ετών), σημείωσε ανάκαμψη και στις αρχές του 2007
ξεπέρασε τις 100000. Η πρώτη φορά που η πόλη του Μπολτσάνο ξεπέρασε τους 100000
κατοίκους ήταν το Νοέμβριο του 1966, ενώ ο μέγιστος αριθμός κατοίκων σημειώθηκε το
Δεκέμβριο του 1975 με 107.112 κατοίκους. Μετά το 1966 το χαμηλότερο ρεκόρ
καταγράφηκε στην απογραφή του 2001, η οποία κατέγραψε π