2ο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Ρόδου

Τάξη ΣΤ΄

2020 – 2021

Υπεύθυνη Εκπαιδευτικός: Σπυριδούλα Κώστα

Συνεργαζόμενη Εκπαιδευτικός (στη μετάφραση): Ελένη

Τριανταφύλλου

Ένας σύγχρονος μικρός πρίγκιπας

(Μια συζήτηση με τον μικρό πρίγκιπα)
Ήταν ένα συνηθισμένο βράδυ Παρασκευής. Βρισκόμουν στο δωμάτιό
μου και διάβαζα τον «Μικρό Πρίγκιπα».

Ξαφνικά ακούω έναν περίεργο θόρυβο στο τζάμι του παραθύρου μου.
Ανοίγω, και να! Μπροστά μου βρίσκεται ο μικρός πρίγκιπας
ολοζώντανος …
― Ήρθες πάλι στη Γη; τον ρώτησα.
― Είσαι ο μόνος άνθρωπος σε αυτή τη χώρα;
― Γιατί το λες αυτό; αναρωτήθηκα.
― Αφού δεν υπάρχει κανείς άλλος εκεί έξω! παρατήρησε με απορία.
― Η ζωή στον πλανήτη και στη χώρα μου είναι κάπως δύσκολη τον
τελευταίο χρόνο.
― Γιατί; ξαναρώτησε.
― Εξαιτίας ενός ιού, πολύ επικίνδυνου για τους ανθρώπους. Η
αρρώστια αυτή έχει εξελιχθεί σε πανδημία, κάτι σαν μάχη, γιατί δεν
προσέξαμε στην αρχή.
― Αυτό είναι το πιο σημαντικό! επισήμανε αποφασιστικά. Αυτά τα
πράγματα πρέπει να τα προλαβαίνει κανείς. Είναι όπως τα μπαομπάμπ
στον πλανήτη μου. Ένα μπαομπάμπ, σαν αργήσεις να το ξεριζώσεις,
ποτέ πια δε θα καταφέρεις να το ξεφορτωθείς.

― Και πώς πολεμάτε τώρα; με ρώτησε.

― Πολεμάμε φορώντας σωστά τη μάσκα, κρατώντας αποστάσεις και
πλένοντας συχνά τα χέρια.
― Τι είναι η μάσκα; απόρησε.
― Η μάσκα είναι κάτι σαν ασπίδα στόματος και μύτης, που τη
βρίσκουμε στα φαρμακεία. Τώρα μάλιστα υπάρχει λοκντάουν.
Βγαίνουμε έξω μόνο για ειδικούς λόγους ανάγκης.
― Α!... Είναι κι αυτός ένας μικροσκοπικός κακός σπόρος για τον
πλανήτη σας!

Αυτή ήταν για μένα μια τεράστια ευκαιρία να κάνω μαζί του μια
ουσιαστική συζήτηση.
Συνέχισε, σαν κάτι να θυμήθηκε:
― Έχω ταξιδέψει σε πολλούς πλανήτες, αλλά αυτός εδώ είναι ο πιο
ωραίος και ο πιο μεγάλος πλανήτης που έχω συναντήσει!
― Να ξέρεις πως αυτός ο γαλαζοπράσινος πλανήτης , ο πλανήτης Γη,
είναι ο πιο όμορφος απ’ όλους! Έχει καταγάλανο ουρανό, απέραντες
πεντακάθαρες θάλασσες, πανέμορφες λίμνες, τεράστια ποτάμια,
μεγαλοπρεπή βουνά, πολύχρωμες πεδιάδες. Και το πιο σημαντικό, έχει
εμάς τους ανθρώπους που πρέπει να αγαπάμε πολύ το περιβάλλον και
να σεβόμαστε τον πλανήτη μας, γιατί αυτός μας δίνει ζωή.
Με διέκοψε υπενθυμίζοντάς μου κάτι σημαντικό:
― Οι σπόροι όμως των γήινων μπαομπάμπ βρίσκονται παντού. Τι
κάνετε για να τους ξεριζώσετε;

― Ναι, οι σπόροι του μπαομπάμπ βρίσκονται παντού. Μερικές φορές

όμως κανείς δε νοιάζεται να τους σταματήσει! Μάλιστα οι ίδιοι οι
άνθρωποι τους καλλιεργούν. Αυτοί οι σπόροι πολλαπλασιάζονται από
τις ενέργειες των μεγάλων, οι οποίοι τους δημιουργούν με τις πράξεις
τους: βάζουν φωτιές, κόβουν δέντρα, σπαταλούν τους πόρους της Γης.
Πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε τον πλανήτη μας!
― Γιατί οι μεγάλοι φέρονται έτσι; Γιατί σκοτώνουν το παιδί που έχουν
μέσα τους; αναρωτήθηκε.

Τότε, του τράβηξε την προσοχή το βιβλίο που διάβαζα. Μου εξήγησε:
― Όταν έφτασα ξανά στη Γη, βρέθηκα στο Παρίσι. Εκεί συνάντησα έναν
γέρο σοφό. Αυτός μου μίλησε για τον κύριο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ.
― Ναι, ζούσε στη Γαλλία πριν πεθάνει από ένα ατύχημα με αεροπλάνο
κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, το 1944.
―Γνώρισα μάλιστα τα δισέγγονά του. Είναι ο Pierre και η Marie,
ενήλικοι πια.
― Απίστευτο!

Αυθόρμητα μου ήρθε στο μυαλό μια απορία που είχα από την πρώτη
στιγμή που άνοιξα το βιβλίο του.
― Αν επιτρέπεται, γιατί ονομάστηκες «πρίγκιπας»;
― Ονομάστηκα πρίγκιπας γιατί νόμιζα ότι έχω τα πιο ξεχωριστά και
μοναδικά πράγματα σε όλο τον κόσμο. Όταν όμως έκανα το πρώτο μου
ταξίδι, ανακάλυψα ότι υπήρχαν και άλλα πράγματα ολόιδια με τα δικά
μου. Μέχρι που γνώρισα μία αλεπού, που μου εξήγησε πάρα πολλά,
όπως ότι μια φιλία χτίζεται από καλή διάθεση, αγάπη, ειλικρίνεια,
εμπιστοσύνη και υπευθυνότητα. Επίσης μου έμαθε μία άλλη πλευρά
της ζωής ότι το κάθε πλάσμα ή άνθρωπο δεν τον κοιτάμε με τα μάτια
αλλά με την καρδιά. Τότε κατάλαβα πως είναι πιο δύσκολο να κρίνεις
τον εαυτό σου από το να κρίνεις τους άλλους. Αν καταφέρεις να κρίνεις
τον εαυτό σου σωστά, τότε είσαι πράγματι ένας σοφός άνθρωπος!

Αυθόρμητα πρότεινα:
― Θα ήθελα πολύ να γίνουμε φίλοι.
― Πες μου, τι κάνουν οι φίλοι;
― Οι φίλοι παίζουν πολλά παιχνίδια μαζί και βοηθάνε ο ένας τον άλλο,
όταν έχουν πρόβλημα. Αλλά τώρα, δυστυχώς, η καθημερινότητά μου
έχει αλλάξει.
― Α, να εκτιμάς τη ζωή σου και να θυμάσαι πως κάποιος υπάρχει αυτή
τη στιγμή στη ζωή σου, που είναι αναντικατάστατος. Το νιώθεις; Μόνο
με την καρδιά βλέπεις καλά! Την ουσία τα μάτια δεν την βλέπουν!

Σκέφτηκα τους γονείς μου και όλους τους δικούς μου ανθρώπους,
αυτούς που έχω εξημερώσει. Φαντάστηκα και άλλους που θα
μπορέσουν κάποτε να με εξημερώσουν. Ξαφνικά, είδα τον κόσμο με
άλλα μάτια. Ένιωσα τη σιγουριά ότι θα τα καταφέρναμε με όλα τα
προβλήματα.

― Πρέπει να φύγω τώρα, είπε.

Με τη σκέψη αυτού του αποχωρισμού, με κυρίευσε ένας φόβος και μια
μελαγχολία. Του εξέφρασα ό,τι ένιωθα και άρχισε να γελάει.
― Γιατί γελάς; ρώτησα.
― Γιατί το έχω ζήσει και εγώ με την αλεπού. Έτσι είναι η φιλία … Όταν
όμως θα κοιτάζεις τη νύχτα ψηλά στον ουρανό, αφού εγώ κατοικώ και
γελώ σε ένα αστέρι, θα είναι σαν να γελάνε όλα τα αστέρια. Εσύ θα
έχεις αστέρια που ξέρουν να γελάνε!

Με ξύπνησε η πρώτη ηλιαχτίδα …

2nd Experimental Primary School of Rhodes

Grade 6

2020 – 2021

Educator: Spyridoula Kosta

Assistant educator (translation): Triantafyllou Eleni

A modern-day Little Prince

(A dialogue with the little prince)

It was a Friday evening. I was in my bedroom reading the Little

Prince.
Out of a sudden, I heard a strange noise coming from my bedroom
window.
I open the window, and here he comes! The Little Prince, coming
into life before my eyes!
- Have you visited Earth again? I asked him.
- Are you the only human being in this country?
- Why are you saying so? I wondered.
- There is nobody else out there! He exclaimed.
- Well, life on my planet and in my country has been quite hard
lately.
- How come? He asked again.
- Because of a virus which is extremely dangerous for humanity.
This disease has gradually developed into a pandemic because we
weren’t that careful in the first place.
- That’s the most important thing! He answered assertively.
Prevention is what matters in these cases. Think about baobab trees
on my planet. Unless you uproot them when they are still small, you
will never get rid of them.

- And how do you fight this time? He asked me again.

- Mainly by wearing a mask, social distancing and washing our
hands regularly.
- What is a mask? He wondered.
- A mask is something like a shield for our mouths and noses which
can be found in the chemist’s. Also, there is the lockdown. We
leave our homes only in cases of emergency.
- Oh! This sounds like a tiny evil seed for your planet!

I jumped at the chance to start a meaningful conversation with him.

He went on, as if he remembered something.

- I have been to a lot of different planets but yours is the most

beautiful and the biggest planet I’ve ever seen!
- Let me tell you that this planet, planet Earth, is the most beautiful
of all. It stands out because of its crystal clear sky and seas, its
glorious lakes and rivers, its magnificent mountains and colourful
plains. And most importantly, because of its people who must love
and respect nature and our planet since it’s our sole source of life.

He interrupted me to remind me something important.

- However, the seeds of earth baobabs are found everywhere. What
do you do to uproot them?

- Yes, that’s true. These seeds are everywhere. Sometimes no one

minds stopping them. In fact, more often than not, adult people
themselves plant them. And the seeds are growing fast because of
human activity; wildfires are being put up, trees are being cut down
and natural resources are being wasted. We must learn to respect
our planet.
- Why are grown-ups acting up? Why are they killing their inner
child?

Then, the book I was reading drew his attention. He explained:

- When I first reached the Earth I found myself in Paris. It was there
where I met a wise old man named Antoine de Saint-Exupéry.
- He lived in Paris before he died in a plane accident during World
War II, in 1944.
- I also met his great grandchildren. Their names are Pierre and
Marie.
- This is unbelievable!

Suddenly, a question I had had since I first read his book came to my
mind.
- May I ask you something? Why were you given the title “Prince”?
- I was called a prince as I thought that I had had the most precious
and special things in the world. However, soon after my first
journey around the world, I realised that there were things as
precious and special as mine. I once met a fox, which explained a
lot of things to me. I was taught that friendship is built upon
willingness, love, honesty, trust and responsibility. I was also
taught a new way of thinking, a new perspective on looking people
using my heart and not only my eyes. Then I realised that it is far
more difficult to judge yourself than judging other people. If you
manage to judge yourself, you will become a bit wiser in the end.
Then I spontaneously suggested something.
- I would like to make friends with you.
- Tell me, what do friends do?
- Friends play together and they help each other when in trouble.
However, unfortunately, my daily life has changed significantly
lately.
- Don’t forget to respect your life and that there is always someone
in your life that cannot be replaced. Can you feel it? Use your heart
instead of your eyes and you will see what really matters.

I thought of my parents and all my friends, the ones that I have

tamed. I thought of other people who, one day, may tame me. Out of
a sudden, I was given a whole new outlook on the world. I felt
confident that we will manage to deal with all our problems.
- I have to go now, said he.
Thinking of his departure I felt terrified and miserable. When I told
him, he started laughing.
- Why are you laughing? I asked him.
- Because I have been in your shoes when I had to say farewell to the
fox. This is friendship… but every time you look up in the sky, at
night, always remember that this is where I live, smiling on a star.
This way, you will always know that all the stars are smiling. You
will have stars which know how to smile!

A ray of sunshine woke me up……..