Ang pantayong pananaw ay nag-ugat sa dalawang suliranin, ito ay:

 Kasaysayan – walang tayong tala/pweba o walang nagdokumento ng ating Kasaysayan bago

tayo sakupin ng mga kanluraning bansa. Kung meron man, maaring sinira/binura na ito ng mga
mananakop.
 Wika

Pantayong Pananaw – Nilalayon na maisulong ang sariling atin o sarili nating kultura, kamalayan at
diwang Pilipino. Bunsod narin po ng pananakop ng mga kanluraning bansa kaya nabahiran yung kultura
po natin ng kanluraning pag-iisip. Bukod po dito ito ay nagresulta rin ng pagkakahati ng ating lipunan sa
“elit” at “bayan”.

1. Elit – Kulturadong grupo ng mga tao (Salazar, 1988). (Tangan-tangan nila ang Kanluraning
oryentasyon)
2. Bayan – Dala-dala/sumusuporta naman nila ang Kulturang Pilipino.

Pang-Kaming Pananaw – Mga propagandista (repormista) na gumamit ng kanluranin oryentasyon (ex.

Wikang dayuhan) para ipagtangol ang mga Pilipino. Ang audience nila ay ang mga Espanyol.

Halimbawa ng propagandista o repormista:

 Jose Rizal  Juan Luna

 Antonio Luna  Marcelo H. del Pilar
 Graciano Lopez Jaena  Mariano Ponce

 Nilalayon nila na kilalanin ng mga Kastila ang Pilipinas bilang bahagi at lalawigan ng bansang
Espanya.
 Gusto po nila na pantay yung tingin ng mga Kastila sa mga Pilipino sa harap ng batas.
 Pagkakaroon ng Kinatawan sa Cortes Generales ang Pilipinas.
 Pagkakaroon ng sekularisasyon sa mga parokysa ng Pilipinas.
 Kalayaan sa pagpupulong ng matiwasay,
 Pagpapalathala at pagsasabi ng mga pang-aabuso at ano mang anomalya sa pamahalan.
 Nilalayong humingi sa pamahalang Kastila ng mga reporma sa mapayapang pamamaraan.

Halimbawa ng mga gumagamit ng Pantayong Pananaw:

 Andres Bonifacio at Emilio Aguinaldo (accrd. to Salazar and Chua)

---

Nagkaroon din ng Poblema sa Akademya – Dahil nakasanay na natin ang magsulat o makikitapag-usap
gamit ang wikang Ingles.

“Kapansin-pansin ang pagsusulat sa wikang Pilipino ngunit ang pag-iisip ay nanatiling banyaga.
“(Guillermo, 2003).

Layunin ng Pantayong Pananaw

 Pagtagpuin ang dalawang bahagi ng ating kalinangang Pilipino.

Diskuso ng “LIWANAG-DILIM-LIWANAG” (Salazar, 1988) – Ito ay ginamit upang maipaliwanag sa
tunguhin ng ating lipunan.

Anong ang gusto o layunin ni Salazar?

 Pagbubuo ng Samabayanang Pilipino (Wala nang elit at wala naring bayan; maging isa tayo.)
 Gusto nyang gamitin natin ang ating sariling wika at pananaw sa pagpapaliwanag ng mga bagay
bagay.

KALULUWA AT GINHAWA

Persepsyon ng mga ninuno sa Kaluluwa at Ginahawa

 Kaluluwa – nagbibigay buhay sa tao. Pinakabuod ng Tao. Ito ay hindi maaaring mamatay. Ito ay
isang elementong moral.
 Ginhawa – ito ay papanatili ng kaluluwa sa kanilang katawan. Ito may kinalaman sa kalusugan,
mabuting pakiramdam, at mabuting pamumuhay.
- Para sa kanila kapag wala nang Kaluluwa, wala na ring Ginhawa. Para sa kanila hindi
kailangang mamatay upang makampatan ang ginhawa, ang kailangan ay mapanatili sa
katawan ang kaluluwa.
Tagasalo Personality

Carandang who first cited several cases of what she calls the " tagasalo " or mananalo “syndrome in her
book, Filipino Children Under Stress (1987).

- She states, Tagasalo comes from the root word salo, which literally means "to catch."
- With the prefix taga it means "one who catches." Used colloquially, the word refers to one who
"takes care, or one who comes to the rescue. “
- Mananalo is a synonym of tagasalo.

Carandang believes that there is a tagasalo in every family

She discusses the syndrome's development in the context of a Filipino society where female members
are expected to take care of household matters early in life

Eventually, these chores expand to the emotional care of family members and others outside the family.
It can go on indefinitely and indiscriminately.

Carandang further made the distinction between the non-compulsive and the compulsive tagasalo.

NON-COMPULSIVE TAGASALO

is the one who occupies the role of caretaker naturally and carries it out without being compulsively
stuck to it.

COMPULSIVE TAGASALO

tries very hard to be recognized and approved by her parents, always anticipating other people's needs
because she herself needs to be taken care of.

Western Counterpart of Tagasalo

 Schaef (1990) - "careaholics"

 Adler (1973) – “redeemer complex"
 Beattie (1987) - "codependency”
 Miller (1988) - "enabler"

Some of the tagasalo characteristics that Carandang (1987) enumerated include:

 Compulsive character - the person feels driven to take care of others and come to their rescue
as if it were her duty and obligation to do so;
 Unconscious aspect - The person cannot seem to understand why she feels driven nor why she
feels guilty when she says "no"
 Overgeneralized and indiscriminate stance - the need does not appear to be delimited to family
members alone.
Udarbe, Margaret Helen of Siliman University studied Carandang’s Tagasalo Personality

It was found that the tagasalo personality is not systematically related to gender nor birth order , but it
can develop out of the need for a child to be different from a sibling who causes emotional upheaval
(disturbance) in the family.

Udarbe’s study cleared some points different from Carandang

Instead of the self-doubting, unloved, compulsive, dependent, and passive Tagasalo who appears to be
acted upon in Carandang's theory, this study found them to be responsible, caring, and dependable
children who actually take charge in efforts at relieving tension and resolving conflicts in the family.

The tagasalo is actually a person who influences the family's dynamics, who actually holds power, and
who seeks to be in control.

Udarbe noted that in this study many males are the Tagasalo in their families.

 The tagasalo in the Filipino family can either be male or female and can be of any birth category
 What is important is that somewhere in the family system and at various periods of a family's
life, alliances may experience stress and the person who gets recruited, or triangle in, to relieve
stress is the tagasalo.