Conditionals - kondicionali

Kondicionali ili uslovne rečenice, služe da bi govorili o mogućim ili nemogućim situacijama. “Condition” je
uslov ili situacija. Postoje četiri osnovna tipa kondicionala: prvi, drugi, treći i nulti.

Kondicionale ponekad zovemo IF rečenicama jer se obično (ali ne uvek) u rečenicama nalazi reč IF.

Prvi kondicional zovemo realni kondicional zbog toga što opisuje realne situacije, situacije koje su bazirane na
činjenicama. Govorimo o budućnosti. Razmišljamo o nekom uslovu ili situaciji u budućnosti, i njenoj posledici.
Postoji stvarna mogućnost da će se uslov ispuniti. Dakle u If - rečenici koristimo Present Simple Tense, a u glavnoj
rečenici Future Simple. S obzirom da se opet govori o nečemu što je prilično realno i činjenično, opet koristimo
Present Simple Tense u glavnoj rečenici. Ali, ovde za razliku od Nultog kondicionala, ipak postoji neka vrsta
uslovljenosti i veća doza neizvesnosti da li će se radnja izvršiti. Mada je njeno izvršenje veoma realno, jer je uslov
takođe realan. if rečenica (if + present simple) glavna rečenica (subjekat + will + infinitiv)

a) If he studies hard, he will pass an exam. b) If I send her a letter, she will be really happy.

Drugi kondicional zovemo nerealni kondicional zato što opisuje nerealne,imaginarne situacije. Kod drugog
kondicionala, kao i kod prvog, razmišljamo o nekom uslovu u budućnosti, i rezultatu tog uslova, međutim, za
razliku od prvog kondicionala, ovdje ne postoji realna mogućnost da će se uslov ispuniti. Često koristimo ovaj
kondicional kada želimo da izrazimo želju. if rečenica (if + subjekat + simple past), glavna rečenica (subjekat +
would + infinitiv). Ponekad, umesto glagola would koristimo should, could ili might - If I won a million
dollars, I could stop working.

a) If I had money, I would buy a car b) If I were you, I would study more

Trećim kondicionalom izražavamo uslov koji se nije ostvario u prošlosti. Kod prvog i drugog kondicionala
govorimo o budućnosti, međutim kod trećeg govorimo o prošlosti, govorimo o uslovu u prošlosti koji se nije
dogodio. Zbog toga ne postoji mogućnost da se uslov ispuni. Koristimo ga da bi izrazili žaljenje, kritiku... Njegova
nerealnost se sastoji u tome jer izražava radnju, koja se nije ni desila. Čim se pomenuta radnja nije desila, onda je
uslov potpuno nemoguć. Dakle, u pitanju su propuštene životne šanse i moguće njihove posledice - If I had won the
lottery, I would have bought a car. If I had met him, I would have called him to come. If I had gone out, I
would have met my friends

“IF” REČENICA - PAST PERFECT (had + past participle) glavna recenica (would + have + past participle)

Pun oblik rečenice - If I had studied harder, I probably would have passed the exam; skraćeni oblik rečenice - If I'd
studied harder, I probably would've passed the exam

Ponekad umesto would have koristimo should have, could have, might have - If you had bought a lottery ticket, you
might/could have won.

Nulti kondicional služi da bi izrazili opšte poznate činjenice, nešto što je uvek tačno. Nulti kondicional - sigurno
ispunjenje uslova (Zero conditional - certainty) if rečenica (if + subjekat + present simple) - glavna rečenica
(subjekat + present simple) U If rečenici koristimo Present Simple Tense kao i u glavnoj rečenici, zato što ovim
kondicionalom izražavamo nešto što je univerzalna istina, opšte poznata činjenica. Ovaj kondicional se i zove Nulti
zato što na engleskom Condition znači uslov, dakle on izražava nulti uslov ili nepostojanje bilo kakvog uslova.
Većina rečenica u nultom kondicionalu će značiti isto i ako umesto “if” upotrebite “when”.

a) If you heat water to 100 degrees, it boils. b) If you go 10 meters under water, the pressure increases to two
atmospheres.