exigentibus iam exortas et reformanda inter eos pacis federa plurimum operetur, salubre consilium

apponere curaremus.

Iohannes Aegidius Zamorensis - Legendae sanctorum et festiuitatum aliarum de quibus ecclesia

sollemnizat - LLT-B
littera A, capitulum 'Alfonsus archiepiscopus', pag.: 159, linea: 153
Indignum quippe uidetur et est ut facta mundana libris et memoriis cum magna diligencia
comendentur et facta diuina plena laudibus et mirabilibus remaneant absque reuerencia nullis libris
aut membranulis comendata, quod hodie, peccatis exigentibus, fit, dum rectores ecclesiarum magis
emolumentis intendunt temporalibus quam celestibus et diuinis.

Johannes de Rupescissa (Jean de Roquetaillade) - Liber secretorum euentuum - LLT-B

par.: 89, pag.: 184, linea: 1
89. Et quia necesse est peccatis exigentibus descripta scandala evenire, <necessarius> est ut veritas
evenientium scandalorum a decipiendis reprobis ignoretur; et a sensu contrario ita fiet ut ab electis
clericis qui vivere conantur sine mortali crimine, universa descripta misteria sine omni enigmate
clarissime capiantur et firmiter et profunde intelligantur, quantum est possibile in prophetis, ut ab eis
electi simplices informentur ne a laqueis - proximis erroneis - capiantur.

Iohannes IV Neapolitanus episcopus, Gesta episcoporum Neapolitanorum. Pars altera (762-872) -

eMGH
SS rer. Lang., Cap.: 63, pag.: 434, lin.: 33
Eodem quoque tempore Misenatis ecclesia, peccatis exigentibus, a paganis divastata est.

Iohannes Rabensteinensis - Disputacio - LLT-B

par.: 544, pag.: 31, linea: 12
Cum autem peccatis exigentibus puniendi sumus et si nobis nulle sunt evadendi vie, decreta tua ferre
necessarium erit.

Iohannes Rabensteinensis - Disputacio - LLT-B

par.: 547, pag.: 31, linea: 19
547. Sed vereor, ne peccatis exigentibus hoc pene genus a Deo summo et inmortali nobis sit datum in
flagellum.

Karolus IV. Acta regni Karoli IV (1345-1348) (Const. 8) - eMGH

Const. 8, Nr.: 16, pag.: 32, lin.: 14
Ideoque considerantes attente, quod per prolixam vacationem eiusdem imperii per obitum clare
memorie Henrici ultimi Romanorum imperatoris Ludovico de Bavaria, qui post obitum huiusmodi
dicebatur discorditer in regem Roman(orum) electus, suis detestandis et horrendis excessibus, delictis,
criminibus, culpis, rebellionibus, contumaciis et inobedientiis exigentibus, per processus felicis
recordationis Iohannis pape XXII. predecessoris nostri solemniter et publice dudum factis et habitis
diversis excommunicationis et aliis spiritualibus et temporalibus penis et sententiis innodato ac iure, si
quod sibi ex electione huiusmodi competere poterat, necnon ducatu Bavarie omnibusque privilegiis,