ไฮไลท์

ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR)
และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC)
ของ American Heart Association (AHA) ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
 สารบัญ
บทน�ำ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1
ประเด็นด้านจริยธรรม. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3
ระบบการดูแลและการปรับปรุงคุณภาพอย่างต่อเนื่อง . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3
การช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานในผู้ใหญ่และคุณภาพในการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพ: การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพโดยผู้ช่วยเหลือทั่วไป . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5
การช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานในผู้ใหญ่และคุณภาพในการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพ: ผู้ให้บริการด้านสุขภาพ การช่วยชีวิตขั้นพื้นฐาน . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8
เทคนิคทางเลือกและอุปกรณ์ช่วยเหลือส�ำหรับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ. . . . . . . 11
การช่วยชีวิตขั้นสูงส�ำหรับผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในผู้ใหญ่ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13
การดูแลหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15
ภาวะหัวใจขาดเลือดเฉียบพลัน . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
การกู้ชีพในสถานการณ์พิเศษ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18
การช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานในเด็กและคุณภาพในการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ . . . . . . . 20
การช่วยชีวิตขั้นสูงในเด็ก . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23
การกู้ชีพในทารกแรกเกิด . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25
การให้ความรู้ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27
การปฐมพยาบาล. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29
เอกสารอ้างอิง . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32

กิตติกรรมประกาศ
American Heart Association ขอขอบคุณบุคคลดังต่อไปนี้ที่ให้การสนับสนุนในการพัฒนาเอกสารนี้: Mary Fran Hazinski, RN, MSN; Michael
Shuster, MD; Michael W. Donnino, MD; Andrew H. Travers, MD, MSc; Ricardo A. Samson, MD; Steven M. Schexnayder, MD; Elizabeth
H. Sinz, MD; Jeff A. Woodin, NREMT-P; Dianne L. Atkins, MD; Farhan Bhanji, MD; Steven C. Brooks, MHSc, MD; Clifton W. Callaway,
MD, PhD; Allan R. de Caen, MD; Monica E. Kleinman, MD; Steven L. Kronick, MD, MS; Eric J. Lavonas, MD; Mark S. Link, MD;
Mary E. Mancini, RN, PhD; Laurie J. Morrison, MD, MSc; Robert W. Neumar, MD, PhD; Robert E. O’Connor, MD, MPH; Eunice M.
Singletary, MD; Myra H. Wyckoff, MD; and the AHA Guidelines Highlights Project Team.
© 2558 American Heart Association

บทน�ำ
เอกสาร “ไฮไลท์ของแนวทาง” ฉบับนี้ได้สรุปประเด็นส�ำคัญและการเปลี่ยนแปลง
ใน แนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจ
หลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ American Heart Association (AHA)
ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558 ซึ่งพัฒนาขึ้นมาส�ำหรับผู้ด�ำเนินการกู้ชีพและส�ำหรับครู
ของ AHA เพื่อมุ่งเน้นวิทยาศาสตร์การกู้ชีพและค�ำแนะน�ำตามแนวทางที่ส�ำคัญที่
สุดหรือข้อโต้แย้ง หรือสิ่งที่อาจส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในการปฏิบัติการกู้ชีพ
หรือการฝึกอบรมการกู้ชีพ นอกจากนี้ ยังระบุถึงเหตุผลส�ำหรับค�ำแนะน�ำด้วย
เนื่องจากเอกสารฉบับนี้ได้รับการออกแบบมาเพื่อให้เป็นบทสรุป จึงไม่ได้อ้างอิง
การวิจัยสนับสนุนที่ตีพิมพ์และไม่ได้แสดงประเภทของค�ำแนะน�ำหรือระดับของ
หลักฐาน ส�ำหรับข้อมูลโดยละเอียดและเอกสารอ้างอิง ขอเชิญชวนให้ผู้อ่าน
อ่าน แนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจ
หลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558 รวม
ถึง บทสรุปส�ำหรับผู้บริหาร1 ซึ่งได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร Circulation ในเดือน
ตุลาคม 2558 ตลอดจนถึงดูบทสรุปโดยละเอียดเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์การกู้ชีพ
ใน ฉันทามตินานาชาติด้านวิทยาศาสตร์การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR)
และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) พร้อมกับ
ค�ำแนะน�ำการรักษา พ.ศ. 2558 (COSTAR) ซึ่งได้รับการตีพิมพ์พร้อมกัน
ในวารสาร Circulation2 และ Resuscitation3
แนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจ
หลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558 อิงกับ
กระบวนการประเมินหลักฐานระหว่างประเทศที่ผู้ทบทวนหลักฐาน 250 คน
จาก 39 ประเทศมีส่วนร่วม กระบวนการในการทบทวนอย่างเป็นระบบ ส�ำหรับ
คณะกรรมการประสานงานระหว่างประเทศด้านการกู้ชีพ (ILCOR) พ.ศ. 2558
แตกต่างอย่างมากเมื่อเปรียบเทียบกับกระบวนการที่ใช้ใน พ.ศ. 2553 ส�ำหรับ
กระบวนการในการทบทวนอย่างเป็นระบบ พ.ศ. 2558 นั้น คณะท�ำงาน
เฉพาะกิจของ ILCOR ได้จัดล�ำดับความส�ำคัญของหัวข้อในการทบทวน โดย
เลือกหัวข้อที่มีข้อมูลทางวิทยาศาสตร์หรือข้อโต้แย้งใหม่เพียงพอที่จะกระตุ้น
ให้ท�ำการทบทวนอย่างเป็นระบบ ผลของการจัดล�ำดับความส�ำคัญนี้ ท�ำให้มี
การทบทวนที่ด�ำเนินการเสร็จสิ้นใน พ.ศ. 2558 (166 รายการ) น้อยกว่าใน
พ.ศ. 2553 (274 รายการ)

ภาพที่ 1
ระบบการจ�ำแนกประเภทใหม่ของ AHA ส�ำหรับประเภทของค�ำแนะน�ำและระดับของหลักฐาน*

ระดับ (ความแข็งแรง) ของคำาแนะนำา ระดับ (คุณภาพ) ของหลักฐาน‡

ระดับ I (ชัดเจน) ประโยชน์ >>> ความเสี่ยง ระดับ A
วลีที่แนะนำ�สำ�หรับก�รเขียนคำ�แนะนำ�:  หลักฐ�นคุณภ�พ-สูง‡ จ�กม�กกว่� 1 ก�รวิจัยแบบสุ่มมีกลุ่มควบคุม
 ขอแนะนำ�  ก�รวิเคร�ะห์อภิม�นของก�รวิจัยแบบสุ่มมีกลุ่มควบคุมที่มีคุณภ�พ-สูง
 มีข้อบ่งใช้/มีประโยชน์/มีประสิทธิภ�พ/มีผลดี  หนึ่ง หรือม�กกว่�ของก�รวิจัยแบบสุ่มมีกลุ่มควบคุมซึ่งยืนยันโดยก�รศึกษ�
 ควรจะดำ�เนินก�ร/ให้/อื่นๆ ที่ได้รับก�รลงทะเบียนที่มีคุณภ�พ-สูง
 วลีเปรียบเทียบประสิทธิผล†:
 ก�รรักษ�/แนวท�ง ก นั้นเป็นที่แนะนำ�/มีข้อบ่งชี้ม�กกว่� ก�รรักษ� ข
ระดับ B-R (แบบสุ่ม)
 ก�รรักษ� ก ควรจะถูกเลือกม�กกว่� ก�รรักษ� ข  หลักฐ�นคุณภ�พ-ป�นกล�ง‡ จ�ก 1 หรือม�กกว่�ของก�รวิจัยแบบสุ่ม
มีกลุ่มควบคุม
ระดับ IIa (ปานกลาง) ประโยชน์ >> ความเสี่ยง  ก�รวิเคร�ะห์อภิม�นของก�รวิจัยแบบสุ่มมีกลุ่มควบคุมที่มีคุณภ�พ-ป�นกล�ง
วลีที่แนะนำ�สำ�หรับก�รเขียนคำ�แนะนำ�:
 มีเหตุผล
ระดับ B-NR (แบบไม่มีการสุ่ม)
 น่�จะมีประโยชน์/มีประสิทธิภ�พ/มีผลดี  หลักฐ�นคุณภ�พ-ป�นกล�ง‡ จ�ก 1 หรือม�กกว่�ของก�รวิจัยแบบไม่มี
 วลีเปรียบเทียบประสิทธิผล†: ก�รสุ่มที่มีก�รออกแบบที่ดีและก�รดำ�เนินก�รที่ดี, ก�รศึกษ�แบบสังเกต,
 ก�รรักษ�/แนวท�ง ก นั้นอ�จจะเป็นที่แนะนำ�/มีข้อบ่งชี้ม�กกว่� หรือก�รศึกษ�ที่ได้รับก�รลงทะเบียน
ก�รรักษ� ข  ก�รวิเคร�ะห์อภิม�นของก�รศึกษ�เหล่�นั้น
 มีเหตุผลที่จะเลือกก�รรักษ� ก ม�กกว่� ก�รรักษ� ข

ระดับ C-LD (ข้อมูลที่มีอย่างจำากัด)

ระดับ IIb (อ่อน)
วลีที่แนะนำ�สำ�หรับก�รเขียนคำ�แนะนำ�:
 อ�จ/อ�จจะมีเหตุผล
 อ�จ/อ�จพิจ�รณ�
 ประโยชน์/ประสิทธิผล ยังไม่เป็นที่ทร�บ/ไม่ชัดเจน/ไม่แน่นอน หรือ
ยังไม่เป็นที่ยอมรับ
ระดับ III: ไม่มีประโยชน์ (ปานกลาง)
(โดยทั่วไป, ใช้ระดับของหลักฐาน A หรือ B เท่านั้น)
วลีที่แนะนำ�สำ�หรับก�รเขียนคำ�แนะนำ�:
 ไม่แนะนำ�
 ไม่มีข้อบ่งใช้/มีประโยชน์/มีประสิทธิภ�พ/มีผลดี
 ไม่ควรจะดำ�เนินก�ร/ให้/อื่นๆ
ระดับ III: เป็นอันตราย (ชัดเจน)
วลีที่แนะนำ�สำ�หรับก�รเขียนคำ�แนะนำ�:
 มีโอก�สทำ�ให้เกิดอันตร�ยได้
 ทำ�ให้เกิดอันตร�ย
 เกี่ยวข้องกับก�รเพิ่มขึ้นของอัตร�ก�รเจ็บป่วย/อัตร�ก�รต�ย
 ไม่ควรจะดำ�เนินก�ร/ให้/อื่นๆ
ประโยชน์ ≥ ความเสี่ยง
 ก�รศึกษ�แบบสังเกตแบบสุ่มหรือแบบไม่มีก�รสุ่ม หรือ ก�รศึกษ�ที่ได้รับ
ก�รลงทะเบียนที่มีข้อจำ�กัดในก�รออกแบบหรือก�รดำ�เนินก�ร
 ก�รวิเคร�ะห์อภิม�นของก�รศึกษ�เหล่�นั้น
 ก�รศึกษ�ท�งสรีรวิทย�หรือกลไกในมนุษย์
ระดับ C-EO (ความเห็นของผู้เชี่ยวชาญ)
ประโยชน์ = ความเสี่ยง ฉันท�มติของคว�มเห็นของผู้เชี่ยวช�ญโดยอิงจ�กประสบก�รณ์ท�งคลินิก
ระดับคว�มแข็งแรงของคำ�แนะนำ�และระดับของหลักฐ�นจะถูกกำ�หนดโดยอิสระจ�กกัน (ระดับคว�ม
แข็งแรงของคำ�แนะนำ�ใดๆ อ�จถูกจับคู่กับระดับของหลักฐ�นใดๆ)
คำ�แนะนำ�ซึ่งมีระดับของหลักฐ�น C ไม่ได้หม�ยคว�มว่�คำ�แนะนำ�นั้นจะไม่หนักแน่น หล�ยคำ�ถ�ม
ท�งคลินิกที่สำ�คัญที่ได้กล่�วถึงในแนวท�งก�รปฏิบัติไม่เหม�ะสมกับก�รวิจัยท�งคลินิก อ�จจะมี
คว�มเห็นเป็นเอกฉันท์ท�งคลินิกที่ชัดเจนม�กว่�ก�รทดสอบหรือก�รรักษ�นั้นๆเป็นประโยชน์หรือ
มีประสิทธิภ�พแม้ว่�จะไม่มีผลก�รวิจัยแบบสุ่มมีกลุ่มควบคุม
ความเสี่ยง > ประโยชน์ * ผลลัพธ์หรือผลจ�กก�รให้ก�รรักษ�ควรจะชัดเจน (เป็นผลก�รรักษ�ที่ดีขึ้นหรือคว�มถูกต้องของ
ก�รวินิจฉัยเพิ่มขึ้นหรือข้อมูลเพื่อก�รพย�กรณ์โรคที่เพิ่มขึ้น)
† คำ�แนะนำ�สำ�หรับก�รเปรียบเทียบประสิทธิผล (ระดับคว�มแข็งแรงของคำ�แนะนำ� I และ IIa; ระดับ
ของหลักฐ�น A และ B เท่�นั้น), ก�รศึกษ�ที่สนับสนุนก�รใช้คำ�กริย�เพื่อใช้เปรียบเทียบควรจะ
เกี่ยวข้องกับก�รเปรียบเทียบโดยตรงของก�รรักษ�หรือก�รประเมินแผนก�รรักษ�
‡ วิธีก�รประเมินคุณภ�พมีก�รพัฒน�ขึ้น, รวมทั้งก�รประยุกต์ใช้เครื่องมือก�รให้คะแนนหลักฐ�นที่มี
ม�ตรฐ�น, มีก�รใช้กันอย่�งแพร่หล�ย และโดยเฉพ�ะอย่�งยิ่งตรวจสอบแล้ว; และก�รผนวกเข้�กัน
ของคณะกรรมก�รทบทวนหลักฐ�นสำ�หรับก�รทบทวนเอกส�รอย่�งเป็นระบบ
EO หม�ยถึง คว�มเห็นของผู้เชี่ยวช�ญ; LD หม�ยถึง ข้อมูลที่มีอย่�งจำ�กัด; NR หม�ยถึง แบบไม่มีก�รสุ่ม;
R หม�ยถึง แบบสุ่ม

ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558 1

 เมื่อเลือกหัวข้อได้แล้ว มีกระบวนการที่ส�ำคัญเพิ่มเติม 2 ข้อในกระบวนการ ภาพที่ 2
ทบทวนใน พ.ศ. 2558 ประการแรกคือผู้ทบทวนใช้การจัดระดับ
การประเมินค�ำแนะน�ำ การพัฒนา และการประเมินผล (GRADE: การกระจายตัวของประเภทของประเภทของค�ำแนะน�ำ
www.gradeworkinggroup.org) ซึ่งเป็นระบบการทบทวนหลักฐานที่มีการจัด และระดับของหลักฐานคิดเป็นร้อยละจากค�ำแนะน�ำ
โครงสร้างอย่างดีและสามารถท�ำซ�้ำได้เพื่อปรับปรุงความสอดคล้องและคุณภาพ ทั้งหมด 315 ค�ำแนะน�ำ จาก แนวทางของ AHA
ของการทบทวนอย่างเป็นระบบใน พ.ศ. 2558 ประการที่สอง ผู้ทบทวนจาก ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
ทั่วโลกสามารถท�ำงานร่วมกันในการทบทวนอย่างเป็นระบบได้จริง โดยใช้
แพลตฟอร์มบนเว็บ AHA ที่สร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์นี้ชื่อว่า ระบบประเมินผล
และทบทวนหลักฐานอย่างเป็นระบบ (SEERS) ซึ่งได้รับการออกแบบมา ประเภทของค�ำแนะน�ำ พ.ศ. 2558
เพื่อรองรับขั้นตอนจ�ำนวนมากในกระบวนการประเมินผล มีการใช้เว็บไซต์ ระดับ III: ไม่มี ระดับ III: เป็นอันตราย
ประโยชน์ 5%
SEERS ในการเผยแพร่ร่างเอกสาร ฉันทามตินานาชาติด้านวิทยาศาสตร์การ 2%
นวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดใน
ภาวะฉุกเฉิน (ECC) พร้อมกับค�ำแนะน�ำการรักษา พ.ศ. 2558 (COSTAR) ระดับ I:
25%
ของ ILCOR ต่อสาธารณะ และใช้เพื่อรับฟังข้อคิดเห็นจากสาธารณะด้วยเช่นกัน
หากต้องการเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับ SEERS และดูรายการการทบทวน
ระดับ IIb:
อย่างเป็นระบบทั้งหมดที่ด�ำเนินการโดย ILCOR โปรดเยี่ยมชมเว็บไซต์ 45%
ระดับ IIa:
www.ilcor.org/seers 23%

แนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรค

หัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง
พ.ศ. 2558 แตกต่างไปจากแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR)
และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ
AHA ฉบับก่อนหน้านี้อย่างมาก คณะกรรมการการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจ ระดับของหลักฐาน
ระดับของหลักฐาน A
หลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC Committee) เห็นว่าฉบับ พ.ศ. 2558 นี้ 1%
เป็นการปรับปรุงที่ด�ำเนินการเฉพาะหัวข้อที่ด�ำเนินการในการทบทวนหลักฐาน ระดับของหลักฐาน
ระดับของ
ของ ILCOR พ.ศ. 2558 หรือหัวข้อที่ได้รับการร้องขอจากเครือข่ายการฝึกอบรม หลักฐาน C- B-การศึกษา
ความเห็นของ แบบสุ่ม
การตัดสินใจนี้ท�ำให้มั่นใจว่าเรามีมาตรฐานในการประเมินหลักฐานเพียงหนึ่ง ผู้เชี่ยวชาญ 15% ระดับของ
23% หลักฐาน B-
เดียวเท่านั้น และนั่นคือกระบวนการที่สร้างขึ้นโดย ILCOR ดังนั้น แนวทาง การศึกษาที่
ไม่มีการสุ่ม 15%
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดใน
ภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558 จึงไม่ใช่การแก้ไข ระดับของหลักฐาน
C-ข้อมูลที่มีอย่างจ�ำกัด
แนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจ 46%
หลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับ พ.ศ. 2553 อย่างครอบคลุม
เอกสารฉบับสมบูรณ์มีอยู่ในระบบออนไลน์ที่เว็บไซต์ ECCguidelines.heart.org
เอกสาร ฉันทามตินานาชาติด้านวิทยาศาสตร์การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ ร้อยละจากค�ำแนะน�ำทั้งหมด 315 ค�ำแนะน�ำ
(CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) พร้อม
กับค�ำแนะน�ำการรักษา พ.ศ. 2558 (COSTAR) เริ่มกระบวนการทบทวน
วิทยาศาสตร์การกู้ชีพที่มีความต่อเนื่อง โดยจะมีการปรับปรุงหัวข้อที่ได้รับ หลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ต่อรายงานฉบับนี5้ ว่าจ�ำเป็น
การทบทวนใน พ.ศ. 2558 ตามที่จ�ำเป็น ตลอดจนถึงมีการเพิ่มหัวข้อใหม่ ต้องด�ำเนินการอีกมากเพื่อพัฒนาวิทยาศาสตร์และแนวทางปฏิบัติด้านการกู้ชีพ
ผู้อ่านจะต้องการติดตามเว็บไซด์ SEERS เพื่อให้ได้รับข้อมูลล่าสุดเกี่ยวกับ ให้ก้าวหน้าต่อไป ต้องมีความพยายามร่วมกันเพื่อจัดหาเงินทุนส�ำหรับการวิจัย
วิทยาศาสตร์การกู้ชีพและการประเมินผลของ ILCOR ในวิทยาศาสตร์ การกู้ชีพในภาวะหัวใจหยุดท�ำงานเหมือนกับที่เคยขับเคลื่อนการวิจัยโรคมะเร็ง
การกู้ชีพดังกล่าว เมื่อมีหลักฐานเพียงพอที่ระบุถึงความจ�ำเป็นในการ และโรคหลอดเลือดสมองในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา เมื่อพิจารณาค�ำแนะน�ำ
เปลี่ยนแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรค ในแนวทางฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558 (ภาพที่ 2) พบว่ามีช่องว่างในวิทยาศาสตร์
หัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA จะมีการด�ำเนินการ อย่างชัดเจน โดยรวมแล้ว ระดับของหลักฐานและประเภทของค�ำแนะน�ำใน
เปลี่ยนแปลงดังกล่าวและสื่อสารไปยังแพทย์และเครือข่ายการฝึกอบรม การกู้ชีพมีค่าต�่ำ เพียง 1% ของค�ำแนะน�ำทั้งหมดใน พ.ศ. 2558 (3 จาก 315)
โดยยึดตามระดับสูงสุดของหลักฐาน (LOE A) และเพียง 25% ของค�ำแนะน�ำ
แนวทางฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558 ใช้ค�ำจ�ำกัดความประเภทค�ำแนะน�ำและระดับ (78 จาก 315) ซึ่งจัดเป็นประเภทที่ 1 (แนะน�ำอย่างยิ่ง) ค�ำแนะน�ำในแนวทาง
ของหลักฐานเวอร์ชั่นล่าสุดของ AHA (ภาพที่ 1) ผู้อ่านจะสังเกตได้ว่าเวอร์ชั่นนี้มี ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558 ส่วนใหญ่ (69%) ได้รับการสนับสนุนโดยระดับต�่ำสุด
ค�ำแนะน�ำประเภทที่ 3 ที่ปรับปรุงคือ ไม่มีประโยชน์ ใช้ไม่บ่อยนักเมื่อหลักฐาน ของหลักฐาน (LOE C-LD หรือ C-EO) และเกือบครึ่ง (144 จาก 315, 45%)
บ่งชี้ว่ากลยุทธ์ที่สาธิตโดยการศึกษาที่มีคุณภาพปานกลางหรือสูง (ระดับของ จัดเป็นประเภท IIb (แนะน�ำอย่างไม่หนักแน่น)
หลักฐาน [LOE] A หรือ B ตามล�ำดับ) ไม่ดีไปกว่ากลุ่มควบคุม มีการปรับปรุง
ระดับของหลักฐาน ปัจจุบันระดับของหลักฐาน B แบ่งเป็นระดับของหลักฐาน ผู้เข้าร่วมยึดถือข้อก�ำหนดในการเปิดเผยผลประโยชน์ทับซ้อนของ AHA อย่าง
B-R (การศึกษาแบบสุ่ม) และระดับของหลักฐาน B-NR (การศึกษาที่ไม่ใช่ เคร่งครัดตลอดกระบวนการประเมินผลหลักฐานของคณะกรรมการประสานงาน
แบบสุ่ม) ปัจจุบันระดับของหลักฐาน C แบ่งเป็นระดับของหลักฐาน C-LD ระหว่างประเทศด้านการกู้ชีพ และการพัฒนาแนวทางฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
(ข้อมูลจ�ำกัด) และ C-EO (ความเห็นของผู้เชี่ยวชาญ) เจ้าหน้าที่ AHA ได้ประมวลผลการเปิดเผยผลประโยชน์ทับซ้อนมากกว่า 1000
รายการ และประธานของกลุ่มที่เขียนแนวทางทั้งหมดและสมาชิกของกลุ่มที่
ดังที่ได้สรุปความไว้ในรายงานของสถาบันทางการแพทย์ที่ตีพิมพ์ล่าสุด4 เขียนแนวทางอย่างน้อย 50% ถูกก�ำหนดว่าจะต้องไม่มีผลประโยชน์ทับซ้อน
และการตอบสนองจากการส�ำรวจความคิดเห็นด้านการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจ ที่เกี่ยวข้อง

2 American Heart Association

 ภาวะโคม่าหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน และข้อมูลล่าสุดเกี่ยวกับประโยชน์ของการ
ประเด็นด้านจริยธรรม ทดสอบและการศึกษาเฉพาะจะเป็นข้อมูลในการตัดสินใจเกี่ยวกับเป้าหมายของ
การดูแลและการรักษาที่จ�ำกัด
ขณะที่แนวทางการปฏิบัติการกู้ชีพมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง การพิจารณา
เป็นที่รับรู้อย่างชัดเจนว่า ถึงแม้เด็กและวัยรุ่นจะไม่สามารถท�ำการตัดสินใจที่
ด้านจริยธรรมก็จ�ำเป็นต้องมีการพัฒนาเช่นกัน การจัดการการตัดสินใจ
ผูกพันทางกฎหมายได้ แต่เด็กและวัยรุ่นก็ควรจะได้รับการแบ่งบันข้อมูลเท่าที่
หลายอย่างเกี่ยวกับการกู้ชีพเป็นความท้าทายในหลายมุมมอง แต่ไม่มีอะไร
ท้าทายไปกว่าเมื่อผู้ให้บริการด้านสุขภาพ (HCP) ด�ำเนินการกับการตัดสิน เป็นไปได้ โดยใช้ภาษาและข้อมูลที่เหมาะสมส�ำหรับระดับพัฒนาการของผู้ป่วย
ใจด้านจริยธรรมเพื่อให้หรือหยุดการรักษาโรคหัวใจและหลอดเลือดฉุกเฉิน แต่ละคน นอกจากนี้ ได้มีการเปลี่ยนวลี ข้อจ�ำกัดในการดูแล เป็น ข้อจ�ำกัดใน
การรักษา และมีการเพิ่มการจัดเตรียมแบบฟอร์มค�ำสั่งแพทย์ส�ำหรับการรักษา
ประเด็นด้านจริยธรรมเกี่ยวกับว่าจะเริ่มการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพหรือไม่ หรือ ชีวิตไว้ (POLST) ซึ่งเป็นวิธีการใหม่ในการระบุบุคคลที่มีข้อจ�ำกัดที่เฉพาะเจาะจง
จะหยุดเมื่อใด มีความซับซ้อนและอาจแตกต่างไปตามสถานการณ์ (ภายในหรือ ในการรักษาในช่วงสุดท้ายของชีวิตตามกฎหมายทั้งในและนอกสถานพยาบาล
ภายนอกโรงพยาบาล) ผู้ด�ำเนินการ (พื้นฐานหรือขั้นสูง) และกลุ่มผู้ป่วย (ทารก แม้มีข้อมูลใหม่ว่าความส�ำเร็จในการปลูกถ่ายไตและตับจากผู้บริจาคที่เป็นผู้ใหญ่
แรกเกิด เด็ก ผู้ใหญ่) ถึงแม้ว่าหลักการด้านจริยธรรมจะไม่มีการเปลี่ยนแปลง ไม่เกี่ยวข้องกับการที่ผู้บริจาคได้รับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพหรือไม่ แต่การ
ตั้งแต่มีการเผยแพร่แนวทางฉบับ พ.ศ. 2553 แต่มีการปรับปรุงข้อมูลที่ บริจาคอวัยวะหลังจากการกู้ชีพยังคงเป็นที่ถกเถียงกัน มุมมองเกี่ยวกับข้อกังวล
รายงานการหารือด้านจริยธรรมหลายครั้งตลอดกระบวนการทบทวนหลักฐาน ด้านจริยธรรมหลายข้อที่ยังเป็นหัวข้อที่ถกเถียงกันเกี่ยวกับการบริจาคอวัยวะใน
กระบวนการทบทวนหลักฐานของ ILCOR พ.ศ. 2558 และผลของแนวทาง สถานการณ์ฉุกเฉินสรุปอยู่ใน “ส่วนที่ 3: ประเด็นด้านจริยธรรม” ของแนวทาง
ฉบับปรับปรุงของ AHA ระบุถึงการปรับปรุงทางวิทยาศาสตร์หลายประการ
ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
ซึ่งมีผลโดยนัยต่อการตัดสินใจด้านจริยธรรมส�ำหรับผู้ป่วยที่ใกล้ภาวะหัวใจ
หยุดท�ำงาน (periarrest) ภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน (arrest) และหลังภาวะหัวใจ
หยุดท�ำงาน (post arrest) ระบบการดูแลและการปรับปรุงคุณภาพ
ค�ำแนะน�ำที่ปรับปรุงและค�ำแนะน�ำใหม่ที่ส�ำคัญ อย่างต่อเนื่อง
ซึ่งอาจให้ข้อมูลในการตัดสินใจ ด้านจริยธรรม แนวทางฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558 น�ำเสนอมุมมองใหม่ด้านระบบการดูแลที่
• การท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพภายนอกร่างกาย (ECPR) ท�ำให้ภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาล (IHCAs) ต่างกับภาวะหัวใจ
ส�ำหรับภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน หยุดท�ำงานที่เกิดขึ้นนอกโรงพยาบาล (OHCAs) ให้กับผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง ไฮไลท์
ส�ำคัญ ได้แก่
• ปัจจัยช่วยพยากรณ์โรคภายในภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
(Intra-arrest prognostic factors) • การแบ่งประเภทระบบการดูแลแบบสากล
• การทบทวนหลักฐานเกี่ยวกับคะแนนการพยากรณ์โรคในทารก • การแบ่งแยกแผนภาพเหตุการณ์ต่อเนื่องส�ำหรับผู้ใหญ่โดย AHA
ที่คลอดก่อนก�ำหนด ของการรอดชีวิตเป็น 2 เหตุการณ์ต่อเนื่อง เหตุการณ์ต่อเนื่อง
หนึ่งส�ำหรับระบบการดูแลภายในโรงพยาบาล และอีกเหตุการณ์
• การพยากรณ์โรคในเด็กและผู้ใหญ่หลังจากภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ต่อเนื่องหนึ่งส�ำหรับระบบการดูแลภายนอกโรงพยาบาล
• การท�ำงานของอวัยวะที่ปลูกถ่ายที่ฟื้นตัวหลังจากภาวะหัวใจหยุด • การทบทวนหลักฐานที่ดีที่สุดว่ามีการทบทวนระบบการดูแลภาวะ
ท�ำงาน หัวใจหยุดท�ำงานเหล่านี้อย่างไร โดยเน้นที่ภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
กลยุทธ์ในการกู้ชีพแบบใหม่ เช่น การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพภายนอกร่างกาย ภาวะกล้ามเนื้อหัวใจตายชนิด ST-segment elevation (STEMI)
(ECPR) ท�ำให้การตัดสินใจหยุดมาตรการกู้ชีพซับซ้อนมากขึ้น (ดูหัวข้อ การช่วย และโรคหลอดเลือดสมอง
ให้ฟื้นคืนชีพจากโรคหัวใจ
หลอดเลือดขั้นสูงในผู้ใหญ่ ใน ภาพที่ 3
เอกสารนี้) การท�ำความเข้าใจ
การใช้อย่างเหมาะสม สิ่งที่ การจัดหมวดหมู่ของระบบการดูแล: SPSO
เกี่ยวข้อง และผลประโยชน์ที่
เป็นไปได้ที่เกี่ยวกับการรักษา โครงสร้าง กระบวนการ ระบบ ผลลัพธ์
แบบใหม่นั้นจะส่งผลกระทบ
ต่อการตัดสินใจ มีข้อมูลใหม่ ความพึงพอใจ
เกี่ยวกับการพยากรณ์โรคใน บุคลากร เกณฑ์วิธี แผนงาน
การให้ความรู้ นโยบาย องค์กร
ทารกแรกเกิด เด็ก และผู้ใหญ่ อุปกรณ์ ขั้นตอน วัฒนธรรม
ที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานและ
หลังจากภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ผู้ป่วย
(ดูหัวข้อการช่วยให้ฟื้นคืนชีพ โครงสร้าง กระบวนการ ระบบ
ผลลัพธ์
จากโรคหัวใจหลอดเลือดขั้น
สูงในผู้ใหญ่ และการดูแลหลัง
ภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน) การใช้ คุณภาพ ความปลอดภัย
การจัดการให้ได้ตามอุณหภูมิ
เป้าหมาย (TTM) ที่เพิ่มขึ้น
ท�ำให้เกิดความท้าทายใหม่ๆ
ในการท�ำนายผลลัพธ์ทาง การปรับปรุงคุณภาพอย่างต่อเนื่อง
ประสาทวิทยาในผู้ป่วยที่อยู่ใน บูรณาการ ความร่วมมือ การวัดผล เกณฑ์มาตรฐาน การแสดงความคิดเห็น

ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558 3

 องค์ประกอบของระบบการดูแล
2558 (ใหม่): มีการแสดงองค์ประกอบสากลของระบบการดูแลให้กับผู้มี
ส่วนเกี่ยวข้องโดยให้กรอบโครงร่วมเพื่อประกอบกันเป็นระบบการกู้ชีพที่สมบูรณ์
(ภาพที่ 3)
เหตุผล: การให้บริการทางสาธารณสุขต้องมีโครงสร้าง (เช่น คน เครื่องมือ
การศึกษา) และกระบวนการ (เช่น นโยบาย เกณฑ์วิธี ขั้นตอน) ซึ่งเมื่อครบถ้วน
สมบูรณ์แล้วจะท�ำให้เกิดระบบ (เช่น โครงการ หน่วยงาน วัฒนธรรม) ซึ่งน�ำไป
สู่ผลลัพธ์ที่เหมาะสม (เช่น การรอดชีวิตและความปลอดภัยของผู้ป่วย คุณภาพ
ความพึงพอใจ) ระบบการดูแลที่มีประสิทธิภาพประกอบไปด้วยองค์ประกอบ
ทั้งหมดเหล่านี้ ได้แก่ โครงสร้าง กระบวนการ ระบบ และผลลัพธ์ต่อผู้ป่วย
ในกรอบโครงการปรับปรุงคุณภาพอย่างต่อเนื่อง
เหตุการณ์ต่อเนื่องของการรอดชีวิต
2558 (ใหม่): มีค�ำแนะน�ำให้แยกเหตุการณ์ต่อเนื่องของการรอดชีวิต (ภาพ
ที่ 4) ที่ระบุวิธีการดูแลที่ต่างกันส�ำหรับผู้ป่วยที่เกิดภาวะหัวใจหยุดท�ำงานภายใน
โรงพยาบาลกับที่เกิดในสถานการณ์ภายนอกโรงพบาบาล
เหตุผล: การดูแลผู้ป่วยหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงานทุกคนไม่ว่าจะเกิดภาวะ
หัวใจหยุดท�ำงานที่ใด ต่างมารวมกันอยู่ที่โรงพยาบาล ซึ่งโดยทั่วไปแล้วการดูแล
ผู้ป่วยหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงานจะด�ำเนินการโดยหน่วยดูแลผู้ป่วยหนัก
องค์ประกอบของโครงสร้างและกระบวนการที่จ�ำเป็นก่อนที่จะมาจบลงที่
โรงพยาบาลนั้นมีความแตกต่างกันมากระหว่าง 2 สถานการณ์ ผู้ป่วยที่มีภาวะ
หัวใจหยุดท�ำงานจะพึ่งพาความช่วยเหลือของชุมชน ผู้ช่วยเหลือทั่วไปต้องรับรู้ว่า
เป็นภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ขอความช่วยเหลือ และเริ่มการนวดหัวใจผายปอด
กู้ชีพ และท�ำการกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้า (เช่น การกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าที่
สามารถเข้าถึงได้ในที่สาธารณะ (PAD)) จนกระทั่งทีมผู้ให้บริการด้านการบริการ
ทางการแพทย์ฉุกเฉิน (EMS) ที่เป็นมืออาชีพเข้ามารับผิดชอบ และส่งผู้ป่วยไปยัง
แผนกฉุกเฉิน และหรือ ห้องปฏิบัติการสวนหัวใจ และที่สุดแล้วผู้ป่วยจะถูกส่งต่อ
ไปยังหน่วยดูแลผู้ป่วยวิกฤตเพื่อการดูแลอย่างต่อเนื่อง ในทางตรงกันข้าม ผู้ป่วย
ซึ่งเกิดภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาลจะพึ่งพิงระบบการเฝ้าระวัง
ที่เหมาะสม (เช่น การตอบสนองอย่างรวดเร็ว หรือ ระบบการเตือนล่วงหน้า)
เพื่อป้องกันภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน หากมีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานเกิดขึ้น ผู้ป่วยจะ
พึ่งพิงการท�ำงานร่วมกันอย่างราบรื่นระหว่างแผนกและบริการต่างๆ ของสถาบัน
และพึ่งพิงทีมผู้ให้บริการมืออาชีพจากหลากหลายสาขาวิชา ได้แก่ แพทย์
พยาบาล นักบ�ำบัดระบบหายใจ และอื่นๆ
การใช้สื่อสังคมออนไลน์เพื่อเรียกตัวผู้ช่วยเหลือ
2558 (ใหม่): อาจมีเหตุผลที่ชุมชนจะน�ำเทคโนโลยีสื่อสังคมออนไลน์
มาใช้เรียกตัวผู้ช่วยเหลือซึ่งอยู่ในสถานที่ใกล้เคียงกับผู้ป่วยที่สงสัยว่าเกิดภาวะ
หัวใจหยุดท�ำงาน และยินดีและสามารถ ท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพได้
เหตุผล: มีหลักฐานจ�ำนวนจ�ำกัดที่สนับสนุนการใช้สื่อสังคมออนไลน์โดยมีผู้รับ
เรื่องแจ้งไปยังผู้ช่วยเหลือที่มีศักยภาพต่อภาวะหัวใจหยุดท�ำงานซึ่งอยู่ใกล้เคียง
และการกระตุ้นให้สื่อสังคมออนไลน์ไม่ได้แสดงว่ามีการรอดชีวิตดีขึ้นจากภาวะ
หัวใจหยุดท�ำงาน อย่างไรก็ตาม การศึกษาล่าสุดในประเทศสวีเดนพบว่ามีการ

ภาพที่ 4
เหตุการณ์ต่อเนื่องของการรอดชีวิตส�ำหรับภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาล (IHCA)
และภาวะหัวใจหยุดท�ำงานนอกโรงพยาบาล (OHCA)

ภาวะหัวใจหยุดทำงานที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาล

การเฝาระวังและ การรับรูและ การนวดหัวใจผายปอด การกระตุนหัวใจ การชวยชีวิตขั้นสูง

การปองกัน การแจงระบบตอบรับ กูชีพที่มีคุณภาพสูง ดวยไฟฟาอยางรวดเร็ว และการดูแลภายหลัง
ฉุกเฉิน อยางทันที ภาวะหัวใจหยุดทำงาน

หอง หนวยดูแล
ผูใหบริการดานสุขภาพขั้นพื้นฐาน ทีมกูชีพฉุกเฉิน ปฏิบัติการ
สวนหัวใจ ผูปวยหนัก

ภาวะหัวใจหยุดทำงานที่เกิดขึ้นนอกโรงพยาบาล

การรับรูและ การนวดหัวใจผายปอด การกระตุนหัวใจ บริการการแพทย การชวยชีวิตขั้นสูง

การแจงระบบตอบรับ กูชีพที่มีคุณภาพสูง ดวยไฟฟาอยางรวดเร็ว ฉุกเฉินขั้นพื้นฐาน และการดูแลภายหลัง
ฉุกเฉิน อยางทันที และขั้นสูง ภาวะหัวใจหยุดทำงาน

การบริการ แผนก หอง หนวย

ผูชวยเหลือที่เปนบุคคลทั่วไป ทางการแพทย ปฏิบัติการ ดูแล
ฉุกเฉิน ฉุกเฉิน สวนหัวใจ ผูปวยหนัก

4 American Heart Association

เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยส�ำคัญของอัตราการเริ่มนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพโดยผู้ประสบ
เหตุ เมื่อมีการใช้ระบบรับแจ้งเรื่องทางโทรศัพท์เคลื่อนที6่ จากอันตรายใน
ระดับต�่ำและประโยชน์ที่เป็นไปได้ ตลอดจนถึงอุปกรณ์ดิจิตอลที่พบได้ทั่วไป
เทศบาลเมืองต่างๆ ควรพิจารณาในการน�ำเทคโนโลยีเหล่านี้มาใช้ในระบบการ
ดูแลภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
การกู้ชีพเป็นทีม: ระบบสัญญาณเตือนล่วงหน้า
ทีมดูแลผู้ป่วยฉุกเฉิน และระบบทีมแพทย์ฉุกเฉิน
2558 (ปรับปรุง): ส�ำหรับผู้ป่วยผู้ใหญ่ ระบบทีมดูแลผู้ป่วยฉุกเฉิน (RRT)
หรือ ระบบทีมแพทย์ฉุกเฉิน (MET) สามารถมีประสิทธิภาพในการลดอุบัติการณ์
ของภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหอผู้ป่วยทั่วไป สถานพยาบาล
ซึ่งให้การดูแลเด็กที่มีการเจ็บป่วยที่มีความเสี่ยงสูงในแผนกผู้ป่วยในทั่วไป ควร
พิจารณาจัดตั้งระบบทีมแพทย์ฉุกเฉิน/ทีมดูแลผู้ป่วยเด็กฉุกเฉิน อาจพิจารณาใช้
ระบบสัญญาณเตือนล่วงหน้าส�ำหรับผู้ใหญ่และเด็ก
2553 (เดิม): แม้มีหลักฐานที่ขัดแย้งกันอยู่ แต่ฉันทามติของผู้เชี่ยวชาญ
แนะน�ำให้มีการบ่งชี้ผู้ป่วยที่เสี่ยงต่อภาวะหัวใจหยุดท�ำงานอย่างเป็นระบบ การ
ตอบสนองที่มีการจัดการอย่างดีส�ำหรับผู้ป่วยดังกล่าว และการประเมินผลลัพธ์
เพื่อสนับสนุนการปรับปรุงคุณภาพอย่างต่อเนื่อง
เหตุผล: มีการจัดตั้ง RRT หรือ MET ขึ้นเพื่อให้การรักษาระยะเริ่มแรก
แก่ผู้ป่วยที่มีอาการทางคลินิกแย่ลงโดยมีเป้าหมายเพื่อป้องกันภาวะหัวใจ
หยุดท�ำงานที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาล ทีมประกอบไปด้วยการรวมกันของแพทย์
พยาบาล และนักบ�ำบัดระบบหายใจ ตามปกติ ทีมเหล่านี้จะถูกเรียกตัวมาที่ข้าง
เตียงผู้ป่วยเมื่อเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลพบว่าผู้ป่วยมีอาการแย่ลงอย่างเฉียบพลัน
โดยทั่วไป ทีมจะน�ำอุปกรณ์ตรวจสอบฉุกเฉินและอุปกรณ์กู้ชีพและยามาด้วย
ถึงแม้ว่าหลักฐานยังมีการพัฒนาต่อไป แต่พบว่าแนวคิดให้ทีมฝีกอบรมในท่าทาง
การกู้ชีพที่ซับซ้อนมีประสิทธิภาพตามเป้าหมายที่ก�ำหนด
การปรับปรุงคุณภาพอย่างต่อเนื่องส�ำหรับ
โครงการกู้ชีพ
2558 (การยืนยันของปี 2553): ควรก�ำหนดให้มีการประเมินระบบ
การกู้ชีพอย่างต่อเนื่องและการปรับปรุงระบบการดูแล
เหตุผล: มีหลักฐานแสดงถึงความแตกต่างระหว่างภูมิภาคที่ส�ำคัญใน
เหตุการณ์ที่รายงานและผลลัพธ์ของภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในสหรัฐฯ ความแตก
ต่างนี้แสดงถึงความจ�ำเป็นของชุมชนและระบบในการระบุการเกิดภาวะหัวใจหยุด
ท�ำงานที่ได้รับการรักษาอย่างแม่นย�ำ และการบันทึกผลลัพธ์ มีแนวโน้มส�ำหรับ
โอกาสในการปรับปรุงอัตราการรอดชีวิตในหลายชุมชน
โครงการกู้ชีพที่ด�ำเนินการในชุมชนและโครงการกู้ชีพที่ด�ำเนินการใน
โรงพยาบาลควรตรวจสอบภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ระดับการดูแลระหว่างการกู้ชีพ
ที่ด�ำเนินการ และผลลัพธ์อย่างเป็นระบบ การปรับปรุงคุณภาพอย่างต่อเนื่อง
รวมถึงการประเมินและการแสดงความคิดเห็นอย่างเป็นระบบ การวัดผลหรือ
เกณฑ์มาตรฐาน และการวิเคราะห์ จ�ำเป็นต้องมีความพยายามอย่างต่อเนื่อง
เพื่อท�ำให้การดูแลระหว่างการกู้ชีพมีความเหมาะสม เพื่อลดช่องว่างระหว่าง
การปฏิบัติการกู้ชีพตามหลักการและตามความเป็นจริง
การแบ่งการดูแลตามภูมิภาค
2558 (การยืนยันของปี 2553): อาจพิจารณาวิธีการแบ่งตามภูมิภาค
ส�ำหรับการกู้ชีพภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน รวมถึงการใช้ศูนย์นวดหัวใจกู้ชีพ
เหตุผล: ศูนย์นวดหัวใจกู้ชีพ คือ โรงพยาบาลที่ท�ำการดูแลตามหลักฐาน
เชิงประจักษ์ในการกู้ชีพและการดูแลหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ได้แก่ ความ
สามารถที่จะท�ำหัตถการรักษาโรคหลอดเลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวน (PCI)
ในเวลา 24 ชม. และ 7 วัน การจัดการให้ได้ตามอุณหภูมิเป้าหมายที่มีปริมาณ
ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
ผู้ป่วยต่อปีที่เพียงพอ และข้อตกลงในการปรับปรุงสมรรถนะอย่างต่อเนื่อง
ซึ่งรวมถึงการวัดผล เกณฑ์มาตรฐาน และทั้งการแสดงความคิดเห็นและการ
เปลี่ยนแปลงกระบวนการ โดยหวังว่าระบบการดูแลระหว่างการกู้ชีพจะ
ประสบความส�ำเร็จในการเพิ่มอัตราการรอดชีวิตซึ่งเป็นผลต่อเนื่องจากการ
ก�ำหนดระบบการดูแลอื่นๆ เช่น การบาดเจ็บ
การช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานและ
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพในผู้ใหญ่
คุณภาพ: การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
โดยผู้ช่วยเหลือทั่วไป
สรุปย่อประเด็นและการเปลี่ยนแปลงที่ส�ำคัญ
ประเด็นและการเปลี่ยนแปลงที่ส�ำคัญตามค�ำแนะน�ำในแนวทางฉบับปรับปรุง
พ.ศ. 2558 ส�ำหรับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพในผู้ใหญ่โดยผู้ช่วยเหลือทั่วไป
มีดังต่อไปนี้
• ไม่มีการเปลี่ยนแปลงการเชื่อมโยงที่ส�ำคัญในแผนภาพเหตุการณ์ต่อเนื่อง
ส�ำหรับผู้ใหญ่ของการรอดชีวิตภายนอกโรงพยาบาลไปจาก พ.ศ. 2553
โดยยังคงเน้นที่ขั้นตอนวิธีการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐาน (BLS) ในผู้ใหญ่
• มีการเปลี่ยนแปลงขั้นตอนวิธีการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานในผู้ใหญ่เพื่อสะท้อน
ข้อเท็จจริงว่าผู้ช่วยเหลือสามารถกระตุ้นให้มีการตอบรับฉุกเฉินได้ (ได้แก่
โดยการใช้โทรศัพท์เคลื่อนที่) โดยไม่ต้องออกห่างจากข้างกายผู้ป่วย
• มีค�ำแนะน�ำว่าชุมชนซึ่งมีผู้ที่เสี่ยงต่อภาวะหัวใจหยุดท�ำงานให้น�ำโครงการ
การกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าที่สามารถเข้าถึงได้ในที่สาธารณะ (PAD) มาใช้
ปฏิบัติ
• มีการปรับปรุงค�ำแนะน�ำให้มีประสิทธิภาพมากขึ้นเพื่อส่งเสริมการรับรู้ถึง
การไม่ตอบสนองได้ในทันที การกระตุ้นระบบตอบรับฉุกเฉิน และการ
เริ่มต้นการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ ถ้าผู้ช่วยเหลือทั่วไปพบว่าผู้ป่วย
ไม่ตอบสนองคือไม่หายใจหรือหายใจไม่เป็นปกติ (เช่น หายใจล�ำบาก)
• เพิ่มการเน้นย�้ำเกี่ยวกับการบ่งชี้ภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่อาจเกิดขึ้นได้
รวดเร็วโดยผู้รับเรื่องที่ให้การสอนวิธีการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพให้กับผู้โทร
ได้ในทันที (ได้แก่ การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพตามค�ำบอกของผู้รับเรื่อง
(dispatch-guided CPR))
• ยืนยันล�ำดับขั้นตอนที่แนะน�ำส�ำหรับผู้ช่วยเหลือคนเดียว โดยผู้ช่วยเหลือ
คนเดียวเริ่มกดที่หน้าอกก่อนการช่วยหายใจ (การกดหน้าอก (C) -
การเปิดทางเดินหายใจ (A) - การช่วยหายใจ (B) แทนที่จะเป็น การเปิด
ทางเดินหายใจ (A) - การช่วยหายใจ (B) - การเพิ่มการไหลเวียนเลือด
(C)) เพื่อไม่ให้การกดหน้าอกครั้งแรกช้าออกไป ผู้ช่วยเหลือคนเดียว
ควรเริ่มท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยการกดหน้าอก 30 ครั้ง
ตามด้วยการช่วยหายใจ 2 ครั้ง
• มีการเน้นย�้ำถึงลักษณะของการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพที่มีคุณภาพสูง
โดยการกดหน้าอกในอัตราและความลึกเพียงพอ การให้หน้าอกขยายกลับ
ได้เต็มที่หลังจากการกดแต่ละครั้ง การลดการเว้นระยะในการกดหน้าอก
และการหลีกเลี่ยง การระบายลมมากเกินไป
• อัตราการกดหน้าอกที่แนะน�ำคือ 100 ถึง 120 ครั้งต่อนาที (เปลี่ยนแปลง
จากอย่างน้อย 100 ครั้งต่อนาที)
• ค�ำแนะน�ำที่ชัดเจนส�ำหรับความลึกในการกดหน้าอก ส�ำหรับผู้ใหญ่คือ
อย่างน้อย 2 นิ้ว (5 ซม.) แต่ไม่เกิน 2.4 นิ้ว (6 ซม.)
• อาจพิจารณาการให้ยานาโลโซนโดยผู้ประสบเหตุเมื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน
ซึ่งสงสัยว่าเกี่ยวข้องกับยากลุ่มสารสกัดจากฝิ่นที่เป็นอันตรายต่อชีวิต
(suspected life-threatening opioid-associated emergencies)
5
 มีการออกแบบการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เพื่อท�ำให้การฝึกอบรมผู้ช่วยเหลือทั่วไป
ท�ำได้ง่ายและเพื่อเน้นความจ�ำเป็นของการกดหน้าอกในช่วงแรกที่ผู้ป่วยที่เกิด
ภาวะหัวใจหยุดท�ำงานกะทันหัน มีข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง
เหล่านี้แสดงไว้ด้านล่าง
ในหัวข้อต่อไปนี้ จะแสดงเครื่องหมายดอกจัน (*) ไว้ที่การเปลี่ยนแปลง
หรือประเด็นส�ำคัญ ซึ่งเหมือนกันทั้งในผู้ช่วยเหลือทั่วไปและบุคลากรทาง
การแพทย์
โครงการเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจาก
ภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติส�ำหรับผู้ช่วยเหลือ
ทั่วไปในชุมชน
2558 (ปรับปรุง): มีค�ำแนะน�ำให้ด�ำเนินโครงการการกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้า
ที่สามารถเข้าถึงได้ในที่สาธารณะส�ำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในสถาน
ที่สาธารณะซึ่งมีความเป็นไปได้สูงที่จะพบภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน (เช่น สนามบิน
กาสิโน สถานที่ออกก�ำลังกาย)
2553 (เดิม): มีค�ำแนะน�ำให้ผู้ตอบสนองคนแรกในเหตุการณ์ความปลอดภัย
สาธารณะใช้การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพและการใช้เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วย
ไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ (AED) เพื่อเพิ่มอัตราการรอดชีวิต
เมื่อเกิดภาวะหัวใจหยุดท�ำงานกะทันหันนอกโรงพยาบาล แนวทาง พ.ศ. 2553
แนะน�ำให้จัดตั้งโครงการเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกาย
แบบอัตโนมัติในสถานที่สาธารณะซึ่งมีความเป็นไปได้สูงที่จะพบภาวะหัวใจหยุด
ท�ำงาน (เช่น สนามบิน บ่อนการพนัน สถานที่ออกก�ำลังกาย)
เหตุผล: มีหลักฐานที่ชัดเจนและสอดคล้องว่าการรอดชีวิตเพิ่มขึ้นจากภาวะ
หัวใจหยุดท�ำงานเมื่อผู้ประสบเหตุท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพและใช้เครื่อง
กระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติอย่างรวดเร็ว ดังนั้น
การเข้าถึงเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าได้อย่างทันท่วงทีจึงเป็นองค์ประกอบ
ส�ำคัญในระบบการดูแล การน�ำโครงการการกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าที่สามารถ
เข้าถึงได้ในที่สาธารณะมาปฏิบัติจ�ำเป็นต้องมีองค์ประกอบส�ำคัญ 4 ข้อ ได้แก่
(1) การตอบสนองตามแบบแผนและได้รับการฝึกฝน ซึ่งตามหลักการจะรวมถึง
การบ่งชี้ต�ำแหน่งและบริเวณใกล้เคียงที่มีความเสี่ยงสูงต่อภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
การติดตั้งเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติใน
บริเวณเหล่านั้นและท�ำให้มั่นใจว่าผู้ประสบเหตุรับรู้ต�ำแหน่งที่ตั้งของเครื่องกระตุ้น
หัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ และโดยปกติแล้วได้รับการ
ดูแลโดยบุคลากรทางการแพทย์ (2) การฝึกอบรมการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
และการใช้เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติให้
กับผู้ช่วยเหลือที่คาดไว้ (3) การเชื่อมโยงอย่างสมบูรณ์กับระบบการบริการทาง
การแพทย์ฉุกเฉินของท้องถิ่น และ (4) โครงการปรับปรุงคุณภาพอย่างต่อเนื่อง
การเข้าถึงระบบการดูแลส�ำหรับภาวะหัวใจหยุดท�ำงานอาจรวมถึงนโยบาย
สาธารณะซึ่งสนับสนุนการแจ้งต�ำแหน่งที่ตั้งของเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้า
จากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติสาธารณะต่อจุดเข้าถึงบริการสาธารณะ
(PSAP หรือ จุดเข้าถึงบริการสาธารณะ มาแทนที่ ศูนย์ส่งเจ้าหน้าที่ให้บริการ
ทางการแพทย์ฉุกเฉิน (EMS dispatch center) ซึ่งสื่อความหมายไม่ตรงนัก)
นโยบายดังกล่าวจะท�ำให้จุดเข้าถึงบริการสาธารณะน�ำทางผู้ประสบเหตุไปยัง
เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติที่อยู่ใกล้เคียง
และช่วยในการใช้งานเมื่อมีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานเกิดขึ้น เทศบาลเมืองหลาย
แห่ง ตลอดจนถึงรัฐบาลกลางของสหรัฐฯ ออกกฎหมายให้มีการติดตั้งเครื่อง
กระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติในอาคารของเทศบาล
เมือง สถานที่สาธารณะขนาดใหญ่ สนามบิน กาสิโน และโรงเรียน 20% ของ
ภาวะหัวใจหยุดท�ำงานซึ่งเกิดในที่สาธารณะ โครงการในชุมชนเหลานี้เป็น
สัญลักษณ์ของการเชื่อมโยงที่ส�ำคัญในแผนภาพเหตุการณ์ต่อเนื่องของการรอด
ชีวิต (Chain of Survival) ระหว่างการรับรู้และการกระตุ้นของจุดเข้าถึงบริการ
สาธารณะ ข้อมูลเหล่านี้มีรายละเอียดระบุไว้ใน “ส่วนที่ 4: ระบบการดูแลและ
การปรับปรุงคุณภาพอย่างต่อเนื่อง” ในแนวทางฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
ไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะแนะน�ำหรือต่อต้านการเตรียมเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วย
ไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติไว้ในบ้าน ผู้ป่วยภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
6 American Heart Association
ซึ่งเกิดขึ้นในที่อยู่อาศัยส่วนบุคคลมีความเป็นไปได้ที่จะได้รับการกดหน้าอกน้อย
กว่าผู้ป่วยที่เกิดภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในสถานที่สาธารณะ การให้ค�ำแนะน�ำ
ตามเวลาจริงโดยผู้รับเรื่องฉุกเฉินอาจช่วยผู้ช่วยเหลือในบ้านที่มีศักยภาพให้เริ่ม
ปฏิบัติการได้ โครงการฝึกอบรมการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพส�ำหรับภาวะหัวใจ
หยุดท�ำงานของชุมชนที่เข้มแข็ง รวมกับเกณฑ์วิธีก่อนเจ้าหน้าที่จะไปถึงอาจให้
ผลลัพธ์ที่ดีขึ้น
การบ่งชี้อาการหายใจเฮือกโดยผู้รับเรื่อง
บางครั้งผู้ป่วยภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน จะแสดงอาการคล้ายอาการชักหรืออาการ
หายใจเฮือกซึ่งอาจท�ำให้ผู้ช่วยเหลือสับสน ผู้รับเรื่องควรได้รับการฝึกอบรมเป็น
พิเศษในการระบุอาการเหล่านี้ของภาวะหัวใจหยุดท�ำงานเพื่อให้สามารถรับรู้ได้
ทันทีและท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพตามค�ำบอกของผู้รับเรื่องทันที
2558 (ปรับปรุง): ผู้รับเรื่องควรสอบถามเกี่ยวกับอาการขาดการตอบสนอง
ของผู้ป่วยและคุณภาพของการหายใจ (ปกติหรือไม่ปกติ) เพื่อช่วยให้ผู้ประสบเหตุ
รับรู้ถึงภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ถ้าผู้ป่วยไม่ตอบสนองร่วมกับไม่หายใจหรือหายใจ
ผิดปกติ ผู้ช่วยเหลือและผู้รับเรื่องควรสันนิษฐานว่าผู้ป่วยเกิดภาวะหัวใจหยุด
ท�ำงาน ควรมีการฝึกอบรมผู้รับเรื่องให้สามารถบ่งชี้อาการขาดการตอบสนองร่วม
กับอาการหายใจเฮือกและผิดปกติทั้งในด้านอาการแสดงทางคลินิกและลักษณะ
ทั่วไป
2553 (เดิม): เพื่อช่วยให้ผู้ประสบเหตุรับรู้ภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ผู้รับเรื่อง
ควรสอบถามเกี่ยวกับการตอบสนองของผู้ป่วยที่เป็นผู้ใหญ่ว่าผู้ป่วยหายใจอยู่หรือ
ไม่ และการหายใจปกติหรือไม่ โดยพยายามแยกผู้ป่วยที่มีอาการหายใจเฮือก
(เช่น ผู้ที่จ�ำเป็นต้องได้รับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ) จากผู้ป่วยที่หายใจปกติ
และไม่จ�ำเป็นต้องได้รับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
เหตุผล: การเปลี่ยนแปลงที่ต่างไปจากแนวทาง พ.ศ. 2553 โดยเน้นบทบาท
ที่ผู้รับเรื่องฉุกเฉินสามารถให้ความช่วยเหลือผู้ช่วยเหลือทั่วไปให้รับรู้ว่าไม่หายใจ
หรือหายใจผิดปกติ
ควรมีการฝึกอบรมผู้รับเรื่องเป็นพิเศษให้สามารถช่วยผู้ประสบเหตุรับรู้ว่าอาการ
หายใจเฮือกเป็นอาการแสดงของภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ผู้รับเรื่องควรตระหนัก
ว่าอาการชักทั่วไปในเวลาสั้นๆ อาจเป็นอาการเริ่มแรกของภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
โดยสรุป นอกจากการกระตุ้นของผู้ตอบสนองฉุกเฉินแบบมืออาชีพแล้ว ผู้รับเรื่อง
ควรถามค�ำถามที่ตรงไปตรงมาว่าผู้ป่วยมีการตอบสนองหรือไม่ และการหายใจ
ปกติหรือผิดปกติหรือไม่ เพื่อที่จะบ่งชี้ได้ว่าผู้ป่วยเกิดภาวะหัวใจหยุดท�ำงานและ
สามารถท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพตามค�ำบอกของผู้รับเรื่องได้
เน้นย�้ำการกดหน้าอก*
2558 (ปรับปรุง): ผู้ช่วยเหลือทั่วไปที่ไม่เคยรับการฝึกอบรมมาก่อนควร
ท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยการกดหน้าอกอย่างเดียว (ใช้มืออย่างเดียว)
ให้แก่ผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานโดยท�ำตามค�ำบอกของผู้รับเรื่องหรือ
ไม่ก็ได้ ผู้ช่วยเหลือควรท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยการกดหน้าอกอย่าง
เดียวจนกว่าเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติหรือ
ผู้ช่วยเหลือที่ได้รับการฝึกอบรมเพิ่มเติมมาถึง อย่างน้อยที่สุดผู้ช่วยเหลือทั่วไป
ทั้งหมดควรท�ำการกดหน้าอกให้ผู้ป่วยที่เกิดภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน นอกจากนี้
ถ้าผู้ช่วยเหลือทั่วไปที่ได้รับการฝึกอบรมสามารถให้การช่วยหายใจ ผู้ช่วยเหลือ
นั้นควรท�ำการช่วยหายใจเพิ่มในอัตราส่วนการกดหน้าอก 30 ครั้งต่อการช่วย
หายใจ 2 ครั้ง ผู้ช่วยเหลือควรท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพอย่างต่อเนื่องจน
กระทั่งเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติมาถึงและ
พร้อมใช้งาน ผู้ให้บริการทางการแพทย์ฉุกเฉินเข้ามาดูแลผู้ป่วยแทน หรือผู้ป่วย
เริ่มขยับตัว
2553 (เดิม): ถ้าผู้ประสบเหตุไม่เคยรับการฝึกอบรมการนวดหัวใจผายปอด
กู้ชีพมาก่อน ผู้ประสบเหตุควรท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยการกดหน้าอก
อย่างเดียวส�ำหรับผู้ป่วยที่เป็นผู้ใหญ่ซึ่งล้มพับกะทันหัน โดยเน้นให้ “กดแรง
และเร็ว” ตรงกลางหน้าอก หรือท�ำตามค�ำสั่งของผู้รับเรื่องบริการทางการแพทย์
ฉุกเฉิน ผู้ช่วยเหลือควรท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยการกดหน้าอกอย่าง
เดียวจนกว่าเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ
มาถึงและพร้อมใช้งานหรือผู้ให้บริการทางการแพทย์ฉุกเฉินเข้ามาดูแลผู้ป่วย
แทน อย่างน้อยที่สุดผู้ช่วยเหลือทั่วไปที่ได้รับการฝึกอบรมทั้งหมดควรท�ำการกด
หน้าอกให้ผู้ป่วยที่เกิดภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน นอกจากนี้ ถ้าผู้ช่วยเหลือทั่วไปที่
ได้รับการฝึกอบรมสามารถให้การช่วยหายใจ ควรท�ำการกดหน้าอกและการช่วย
หายใจในอัตราส่วนการกดหน้าอก 30 ครั้งต่อการช่วยหายใจ 2 ครั้ง ผู้ช่วยเหลือ
ควรท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพอย่างต่อเนื่องจนกว่าเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วย
ไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติมาถึงและพร้อมใช้งานหรือผู้ให้บริการ
ทางการแพทย์ฉุกเฉินเข้ามาดูแล ผู้ป่วยแทน
เหตุผล: การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยการกดหน้าอกอย่างเดียวเป็นวิธีที่ง่าย
ส�ำหรับผู้ช่วยเหลือที่ไม่ได้รับการฝึกอบรม ยิ่งไปกว่านั้น อัตราการรอดชีวิตจาก
ภาวะหัวใจหยุดเต้นในผู้ใหญ่ที่มีสาเหตุจากหัวใจนั้นยังคล้ายกับการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพด้วยการกดหน้าอกอย่างเดียว หรือการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วย
การกดหน้าอกที่มีทั้งการกดหน้าอกและการช่วยหายใจ เมื่อด�ำเนินการก่อนที่
บริการทางการแพทย์ฉุกเฉินจะมาถึง อย่างไรก็ตาม ส�ำหรับผู้ช่วยเหลือที่ได้รับ
การฝึกอบรมให้สามารถท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพได้ ยังมีค�ำแนะน�ำให้
ผู้ช่วยเหลือท�ำทั้งการกดหน้าอก และการช่วยหายใจ
อัตราการกดหน้าอก*
2558 (ปรับปรุง): ในผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่เกิดภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ผู้ช่วยเหลือ
ควรท�ำการกดหน้าอกที่อัตรา 100 ถึง 120 ครั้งต่อนาที
2553 (เดิม): ผู้ช่วยเหลือทั่วไปและบุคลากรทางการแพทย์ควรท�ำการกด
หน้าอกที่อัตราอย่างน้อย 100 ครั้ง/นาที
เหตุผล: จ�ำนวนครั้งของการกดหน้าอกต่อนาทีระหว่างการนวดหัวใจผายปอด
กู้ชีพเป็นปัจจัยส�ำคัญของการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง
(ROSC) และการรอดชีวิตที่การท�ำงานของระบบประสาทยังดีอยู่ พิจารณา
กล่องข้อความที่ 1
จ�ำนวนครั้งของการกด
ที่ได้รับผลกระทบจากอัตรา
การกดและการเว้นระยะ
จ�ำนวนครัง้ ของการกดทัง้ หมดระหว่างการกูช้ พี เป็นปัจจัยส�ำคัญของการรอดชีวติ
จากภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
• จำ� นวนครัง้ ของการกดทีไ่ ด้รบั ผลกระทบจาก อัตรา การกด (ความถีข่ องการ
กดหน้าอกต่อนาที) และ สัดส่วน ของการกด (สัดส่วนของเวลาการนวดหัวใจ
ผายปอดกูช้ พี ทัง้ หมดในระหว่างทีด่ ำ� เนินการกด) การเพิม่ ขึน้ ของอัตราและ
สัดส่วนของการกด จะเพิม่ จ�ำนวนครัง้ ของการกดโดยรวมทีท่ ำ� ได้ สามารถเพิม่
สัดส่วนของการกดได้โดยการลดจ�ำนวนและระยะเวลาของการเว้นระยะใดๆ
ของการกดนัน้
• ซงึ่ มีความคล้ายคลึงกันกับการเดินทางโดยรถยนต์ เมือ่ เดินทางโดยรถยนต์
จ�ำนวนไมล์ของการเดินทางในหนึง่ วันจะไม่ได้รบั ผลกระทบเพียงแต่จาก
ความเร็วเท่านัน้ (อัตราของการเดินทาง) แต่ยงั รวมถึงจ�ำนวนและระยะเวลา
ของการหยุดรถด้วย (การเว้นระยะของการเดินทาง) การเดินทาง 60 ไมล์ตอ่
ชัว่ โมง (mph) โดยไม่มกี ารหยุดเลย หมายความว่าระยะทางของการเดินทาง
เกิดขึน้ จริงเท่ากับ 60 ไมล์ตอ่ ชัว่ โมง การเดินทาง 60 ไมล์ตอ่ ชัว่ โมง โดยหยุด
เป็นเวลา 10 นาที หมายความว่าระยะทางของการเดินทางเกิดขึน้ จริงเท่ากับ
50 ไมล์ในชัว่ โมงนัน้ ยิง่ มีความถีแ่ ละระยะเวลาของการหยุดรถมากขึน้ เท่าไร
จ�ำนวนไมล์ทเี่ ดินทางได้จริงจะยิง่ ลดลงเท่านัน้
• ในระหว่างการนวดหัวใจผายปอดกูช้ พี ผูช้ ว่ ยเหลือควรด�ำเนินการกดอย่างมี
ประสิทธิภาพด้วยความลึกและอัตราเร็วทีเ่ หมาะสม (100 ถึง 120 ครัง้ /นาที)
ในขณะทีล่ ดจ�ำนวนและระยะเวลาของการเว้นระยะในการกดหน้าอกให้นอ้ ย
ทีส่ ดุ องค์ประกอบเพิม่ เติมของการนวดหัวใจผายปอดกูช้ พี ทีม่ คี ณ
ุ ภาพสูง รวม
ถึงการให้หน้าอกขยายตัวได้เต็มทีห่ ลังจากการกดแต่ละครัง้ และการหลีกเลีย่ ง
การช่วยหายใจมากเกินไป
ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
จ�ำนวนครั้งที่แท้จริงของการกดหน้าอกต่อนาทีจากอัตราการกดหน้าอกและ
จ�ำนวนครั้งและระยะเวลาของการเว้นระยะของการกดหน้าอก (เช่น เพื่อเปิด
ทางเดินหายใจให้การช่วยหายใจ ให้วิเคราะห์เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้า
จากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ) ในการศึกษาส่วนใหญ่ จ�ำนวนครั้งการกด
หน้าอกที่เพิ่มขึ้นสัมพันธ์กับอัตราการรอดชีวิตที่สูงขึ้น และจ�ำนวนครั้งการกด
หน้าอกที่น้อยลงสัมพันธ์กับอัตราการรอดชีวิตที่ต�่ำลง การท�ำการกดหน้าอกที่
เหมาะสมจ�ำเป็นต้องเน้นย�้ำไม่ใช่แค่อัตราการกดหน้าอกที่เหมาะสมเท่านั้น แต่
ยังรวมถึงการลดการเว้นระยะการกด ส�ำหรับองค์ประกอบส�ำคัญของการนวด
หัวใจผายปอดกู้ชีพนี้ อัตราการกดหน้าอกที่ไม่เหมาะสมหรือการเว้นระยะการกด
บ่อยๆ (หรือทั้งสองอย่าง) จะลดจ�ำนวนการกดหน้าอกโดยรวมที่ท�ำได้ต่อนาที สิ่ง
ใหม่ในแนวทางฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558 คือขีดจ�ำกัดสูงสุดของอัตราการกดที่
แนะน�ำและความลึกในการกดหน้าอก โดยอิงกับข้อมูลเบื้องต้นที่บ่งชี้ว่าอัตราการ
กดหน้าอกและความลึกในการกดที่มากเกินไปจะท�ำให้เกิดผลที่ไม่พึงประสงค์
การเพิ่มขีดจ�ำกัดสูงสุดของอัตราการกดหน้าอกตามการวิเคราะห์ของการศึกษา
ขนาดใหญ่ที่ได้รับการลงทะเบียนที่สัมพันธ์กับอัตราการกดหน้าอกที่เร็วอย่าง
มาก (มากกว่า 140 ครั้งต่อนาที) ร่วมกับความลึกในการกดหน้าอกที่ไม่เหมาะ
สม กล่องข้อความที่ 1 ใช้การเทียบเคียงกับการเดินทางทางรถยนต์เพื่ออธิบาย
ผลของอัตราการกดหน้าอกและการเว้นระยะการกดต่อจ�ำนวนการกดหน้าอกรวม
ที่ท�ำได้ในระหว่างการกู้ชีพ
ความลึกในการกดหน้าอก*
2558 (ปรับปรุง): ในระหว่างการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยมือ ผู้ช่วยเหลือ
ควรท�ำการกดหน้าอกให้ลึกอย่างน้อย 2 นิ้ว (5 ซม.) ส�ำหรับผู้ใหญ่ทั่วไป โดย
หลีกเลี่ยงการกดหน้าอกลึกเกินไป (มากกว่า 2.4 นิ้ว [6 ซม.])
2553 (เดิม): กระดูกสันอกของผู้ใหญ่ควรกดลงอย่างน้อย 2 นิ้ว (5 ซม.)
เหตุผล: โดยพื้นฐานนั้นการกดช่วยให้เลือดไหลเวียนโดยการเพิ่มความดันใน
ทรวงอกและการบีบอัดหัวใจโดยตรง ซึ่งส่งผลท�ำให้มีการไหลเวียนเลือดที่จ�ำเป็น
และส่งออกซิเจนไปยังหัวใจและสมอง ผู้ช่วยเหลือมักกดหน้าอกไม่ลึกพอแม้มีค�ำ
แนะน�ำให้ “กดให้แรง” ในขณะที่ระดับความลึกในการกดที่แนะน�ำคืออย่างน้อย
2 นิ้ว (5 ซม.) แนวทางปรับปรุง พ.ศ. 2558 ได้รวบรวมหลักฐานใหม่เกี่ยวกับ
ความเป็นไปได้ส�ำหรับขีดจ�ำกัดสูงสุดของความลึกในการกด (มากกว่า 2.4 นิ้ว
[6 ซม.]) ซึ่งอยู่นอกเหนือโอกาสที่จะเกิดภาวะแทรกซ้อน อาจยากที่จะพิจารณา
ความลึกในการกดโดยไม่ใช้อุปกรณ์แสดงผลการปฏิบัติ และการก�ำหนดขีดจ�ำกัด
สูงสุดของความลึกในการกดอาจเป็นสิ่งที่ท้าทาย สิ่งส�ำคัญส�ำหรับผู้ช่วยเหลือคือ
การรับรู้ค�ำแนะน�ำเกี่ยวกับขีดจ�ำกัดสูงสุดของความลึกในการกด โดยอ้างอิงจาก
การศึกษาขนาดเล็ก 1 ฉบับที่รายงานความสัมพันธ์ระหว่างความลึกในการกดที่
มากเกินไปและการบาดเจ็บที่ไม่เป็นอันตรายคุกคามต่อชีวิต จากการสังเกตผ่าน
อุปกรณ์แสดงผลการปฏิบัติการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพนั้น แสดงให้เห็นว่าการ
กดมักตื้นเกินไป บ่อยกว่าการกดที่ลึกเกินไป
ยานาโลโซนในผู้ประสบเหตุในเหตุฉุกเฉิน
ที่เป็นอันตรายคุกคามต่อชีวิตซึ่งเกี่ยวข้องกับ
สารสกัดจากฝิ่น*
2558 (ใหม่): ส�ำหรับผู้ป่วยที่รู้หรือสงสัยว่าติดสารสกัดจากฝิ่น ซึ่งไม่มีที่ไม่
ตอบสนองร่วมกับไม่มีการหายใจปกติ แต่มีชีพจร ผู้ช่วยเหลือทั่วไปที่ได้รับการ
ฝึกอบรมอย่างเหมาะสมและผู้ให้การช่วยชีวิตขั้นพื้นฐาน ควรให้ยานาโลโซนใน
กล้ามเนื้อ (IM) หรือในช่องจมูก (IN) นอกเหนือไปจากการให้การช่วยชีวิตขั้น
พื้นฐาน อาจพิจารณาการให้การศึกษาเพื่อตอบสนองกรณีการได้รับสารสกัด
จากฝิ่นเกินขนาด ที่มีหรือไม่มียานาโลโซนแจกจ่ายให้กับคนที่มีความเสี่ยงใน
สารสกัดจากฝิ่นเกินขนาดในสถานการณ์ใดๆ ประเด็นนี้ยังถูกกล่าวถึงในส่วน
การกู้ชีพกรณีพิเศษ
7
 เหตุผล: มีข้อมูลทางระบาดวิทยาที่ส�ำคัญแสดงให้เห็นถึงภาระหนักของโรค
จากการใช้สารสกัดจากฝิ่นเกินขนาดที่เป็นอันตรายถึงชีวิต รวมถึงความส�ำเร็จ
บางกรณีที่มีการบันทึกในกลยุทธ์ระดับชาติที่มีการก�ำหนดเป้าหมายส�ำหรับการ
ให้ยานาโลโซนในผู้ประสบเหตุแก่ผู้ที่มีความเสี่ยง ในปี ค.ศ. 2014, เครื่องฉีดยา
นาโลโซนอัตโนมัติได้รับการอนุมัติจากองค์การอาหารและยาของสหรัฐฯ ส�ำหรับ
การใช้งานโดยผู้ช่วยเหลือทั่วไปและผู้ให้บริการด้านสุขภาพ7 เครือข่ายการฝึก
อบรมการกู้ชีพได้ขอข้อมูลวิธีที่ดีที่สุดที่จะรวมอุปกรณ์ดังกล่าวเข้ามาในแนวทาง
การช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานของผู้ใหญ่และการฝึกอบรม ค�ำแนะน�ำนี้รวมการรักษา
ที่ได้รับการอนุมัติใหม่ไว้ด้วย
การช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานส�ำหรับผู้ใหญ่และ
คุณภาพการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ:
ผู้ให้บริการด้านสุขภาพ การช่วยชีวิตขั้นพื้นฐาน
สรุปย่อประเด็นและการเปลี่ยนแปลงที่ส�ำคัญ
ประเด็นและการเปลี่ยนแปลงที่ส�ำคัญตามค�ำแนะน�ำในแนวทางฉบับปรับปรุง
พ.ศ. 2558 ส�ำหรับผู้ให้บริการด้านสุขภาพ มีดังต่อไปนี้:
• ค�ำแนะน�ำเหล่านี้ท�ำให้มีความยืดหยุ่นส�ำหรับการเปิดการท�ำงานระบบ
ตอบรับฉุกเฉินเพื่อให้สอดคล้องกับสถานการณ์ทางคลินิกของผู้ให้บริการ
ด้านสุขภาพ
• ผู้ช่วยเหลือที่ผ่านการฝึกอบรมจะถูกแนะน�ำให้ท�ำขั้นตอนบางขั้นตอนไป
พร้อมๆ กัน (เช่น การตรวจสอบการหายใจและการเต้นของชีพจรในเวลา
เดียวกัน) ระหว่างพยายามลดเวลาในการกดหน้าอกครั้งแรกลง
• ทีมผู้ช่วยเหลือที่สมบูรณ์ที่ผ่านการฝึกอบรมอย่างดีอาจใช้แนวทางควบคุม
สั่งการ ซึ่งหลายๆ ขั้นตอนส�ำเร็จและมีการประเมินไปพร้อมกัน มากกว่าวิธี
แบบต่อเนื่องโดยผู้ช่วยเหลือแต่ละคน (เช่น ผู้ช่วยเหลือคนหนึ่งเปิดใช้งาน
ระบบตอบรับฉุกเฉินในขณะที่อีกคนเริ่มต้นการกดหน้าอก คนที่สามถ้าไม่
ท�ำการผายปอดก็จัดหาอุปกรณ์ถุงหน้ากากส�ำหรับช่วยการหายใจ และคน
ที่สี่ท�ำการจัดหาและตั้งค่าเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้า)
• มีการเน้นย�้ำเพิ่มขึ้นในการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพที่มีคุณภาพสูงโดยใช้
เป้าหมายที่มีประสิทธิภาพ (การกดในอัตราและความลึกเพียงพอ การ
ปล่อยให้ผนังหน้าอกขยายกลับได้เต็มที่ระหว่างการกดแต่ละครั้ง การลด
การเว้นระยะในการกดหน้าอก และการหลีกเลี่ยงการช่วยหายใจมากเกิน
ไป) ดูตารางที่ 1
• อัตราการกด มีการแก้ไขเป็น 100 ถึง 120 ครั้งต่อนาที
• ความลึกในการกด ส�ำหรับผู้ใหญ่มีการแก้ไขเป็นอย่างน้อย 2 นิ้ว
(5 ซม.) แต่ไม่ควรเกิน 2.4 นิ้ว (6 ซม.)
• เพื่อให้ผนังหน้าอกขยายกลับได้เต็มที่หลังการกดแต่ละครั้ง ผู้ช่วยเหลือ
ต้องหลีกเลี่ยงการพิงบนหน้าอกระหว่างการกด
ตารางที่ 1 สิ่งที่ควรท�ำและไม่ควรท�ำในการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานส�ำหรับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพที่มีคุณภาพสูงในผู้ใหญ่
ผู้ช่วยเหลือควร
ด�ำเนินการกดหน้าอกที่อัตราเร็ว 100-120 ครั้ง/นาที
กดที่ความลึกอย่างน้อยที่สุด 2 นิ้ว (5 เซนติเมตร)
ปล่อยให้หน้าอกขยายกลับได้เต็มที่หลังจากการกดแต่ละครั้ง
เว้นระยะในการกดให้น้อยที่สุด
ช่วยหายใจอย่างเพียงพอ (ผายปอด 2 ครั้งหลังการกด 30 ครั้ง การผายปอด
แต่ละครั้งมากกว่า 1 วินาทีและสามารถทำ�ให้หน้าอกยกตัวขึ้นได้ในแต่ละครั้ง)
8 American Heart Association
• เกณฑ์ส�ำหรับการลดการเว้นระยะ ได้รับการท�ำให้ชัดเจนด้วยเป้าหมาย
ของสัดส่วนของการกดหน้าอกให้สูงที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ โดยมีเป้าหมาย
อย่างน้อย 60%
• ส�ำหรับระบบการบริการทางการแพทย์ฉุกเฉินที่ได้น�ำการรวมกลุ่มของการ
ดูแล ซึ่งประกอบด้วยการใช้การกดหน้าอกอย่างต่อเนื่อง การใช้เทคนิคการ
ช่วยหายใจแบบรับมาซึ่งอาจถือได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของการรวมกลุ่มการดูแล
ส�ำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
• ส�ำหรับผู้ป่วยที่ก�ำลังได้รับการท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพและอุปกรณ์
ช่วยหายใจเข้าที่แล้ว อัตราการช่วยหายใจง่ายๆ ที่แนะน�ำคือ หายใจ 1 ครั้ง
ทุก 6 วินาที (10 ครั้งต่อนาที)
การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เพื่อท�ำให้การฝึกอบรมผู้ให้บริการด้านสุขภาพท�ำได้ง่าย
และเพื่อเน้นต่อไปถึงความจ�ำเป็นของการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพให้รวดเร็วและ
มีคุณภาพสูงส�ำหรับผู้ป่วยที่เกิดภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน มีข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ
การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ดังต่อไปนี้
ในหัวข้อต่อไปนี้ส�ำหรับผู้ให้บริการด้านสุขภาพ เครื่องหมายดอกจัน (*)
จะแสดงว่าเหมือนกันทั้งส�ำหรับผู้ให้บริการด้านสุขภาพและผู้ช่วยเหลือทั่วไป
การรับรู้อย่างทันทีทันใดและการเปิดใช้งานของ
ระบบตอบรับฉุกเฉิน
2558 (ปรับปรุง): ผู้ให้บริการด้านสุขภาพต้องเรียกขอความช่วยเหลือที่อยู่
บริเวณใกล้เคียงเมื่อพบว่าผู้ป่วยไม่ตอบสนอง แต่ในทางปฏิบัติจริงผู้ให้บริการ
ด้านสุขภาพควรท�ำการประเมินการหายใจและชีพจรพร้อมกันๆ ต่อไป ก่อนที่
จะเปิดใช้งานระบบตอบรับฉุกเฉินอย่างเต็มที่ (หรือร้องขอการสนับสนุน)
2553 (เดิม): ผู้ให้บริการด้านสุขภาพควรตรวจสอบหาการตอบสนองในขณะ
ที่สังเกตผู้ป่วยเพื่อตรวจสอบหาการไม่หายใจหรือหายใจไม่ปกติ
เหตุผล: จุดประสงค์ของการเปลี่ยนแปลงค�ำแนะน�ำคือเพื่อลดความล่าช้าและ
เพื่อส่งเสริมการประเมินและการตอบสนองพร้อมๆ กันให้มีความรวดเร็วและ
มีประสิทธิภาพ มากกว่าที่จะท�ำแบบช้า เป็นระเบียบแบบแผน การท�ำเป็น
ขั้นตอนๆ ไป
เน้นย�้ำการกดหน้าอก*
2558 (ปรับปรุง): มีเหตุผลให้ผู้ให้บริการด้านสุขภาพท�ำการกดหน้าอกและ
การช่วยหายใจให้กับผู้ป่วยผู้ใหญ่ทุกรายที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ไม่ว่าสาเหตุ
จะเกิดจากโรคหัวใจหรือไม่ก็ตาม นอกจากนี้ในทางปฏิบัติผู้ให้บริการด้านสุขภาพ
นั้นสามารถที่จะปรับล�ำดับของการช่วยเหลือให้ตรงกับสาเหตุที่เป็นไปได้มาก
ที่สุดของการที่หัวใจหยุดท�ำงาน
2553 (เดิม): มีเหตุผลให้ผู้ช่วยเหลือในการบริการทางการแพทย์ฉุกเฉินและ
ผู้ช่วยเหลือระดับวิชาชีพในโรงพยาบาลที่จะท�ำการกดหน้าอกและช่วยการหายใจ
ให้กับผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
ผู้ช่วยเหลือ ไม่ควร
กดที่อัตราเร็วที่ช้ากว่า 100 ครั้ง/นาที หรือเร็วกว่า 120 ครั้ง/นาที
กดที่ความลึกน้อยกว่า 2 นิ้ว (5 เซนติเมตร)
หรือมากกว่า 2.4 นิ้ว (6 เซนติเมตร)
พิงบนหน้าอกระหว่างการกด
เว้นระยะการกดเป็นเวลามากกว่า 10 วินาที
ช่วยหายใจมากเกินไป
(เช่น การผายปอดบ่อยครั้งเกินไปหรือการผายปอดด้วยแรงที่มากเกินไป)
 เหตุผล: การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยการกดหน้าอกอย่างเดียว เป็นวิธี
ที่แนะน�ำส�ำหรับผู้ช่วยเหลือที่ไม่ได้รับการฝึกอบรมที่จะกระท�ำเพราะว่ามันง่าย
ส�ำหรับเจ้าหน้าที่ที่จะให้ค�ำแนะน�ำทางโทรศัพท์ เป็นที่คาดหวังว่าผู้ให้บริการ
ด้านสุขภาพนั้นจะได้รับการฝึกฝนในการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ และสามารถ
กระท�ำได้อย่างมีประสิทธิภาพทั้งการกดและการช่วยหายใจ อย่างไรก็ตามล�ำดับ
ความส�ำคัญส�ำหรับผู้ให้บริการด้านสุขภาพยังคงเป็นการเปิดใช้งานระบบตอบรับ
ฉุกเฉินและท�ำการกดหน้าอก โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าท�ำเพียงคนเดียว อาจมี
บางสถานการณ์ที่มีเหตุผลอันสมควรให้เปลี่ยนแปลงล�ำดับขั้นตอน เช่น
ความพร้อมของเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ
ว่าผู้ให้บริการด้านสุขภาพสามารถหามาและใช้งานได้อย่างรวดเร็วเพียงใด
ช็อคก่อน เทียบกับ การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ก่อน
2558 (ปรับปรุง): ส�ำหรับภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในผู้ใหญ่ที่มีผู้พบเห็น
เหตุการณ์ โดยที่มีเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบ
อัตโนมัติที่พร้อมใช้งานโดยทันที มีเหตุผลที่จะใช้เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้า
นั้นให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ส�ำหรับผู้ใหญ่ที่ภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่ไม่ได้
รับการเฝ้าระวัง หรือส�ำหรับผู้ที่ไม่มีเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอก
ร่างกายแบบอัตโนมัติที่พร้อมใช้งานโดยทันที มีเหตุผลที่จะเริ่มต้นการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพในระหว่างที่จัดหาอุปกรณ์กระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้า และท�ำการ
กระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าถ้ามีข้อบ่งใช้ ให้พยายามต่อไปจนไปจนกว่าอุปกรณ์นั้น
จะพร้อมส�ำหรับการใช้งาน
2553 (เดิม): เมื่อผู้ช่วยเหลือพบเห็นภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิดขึ้นนอก
โรงพยาบาลและมีเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบ
อัตโนมัติที่พร้อมใช้งานโดยทันที ณ ที่นั้น ผู้ช่วยเหลือควรจะเริ่มต้นการนวด
หัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยการกดหน้าอกและใช้เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจาก
ภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ผู้ให้บริการด้านสุขภาพ
ที่รักษาภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในโรงพยาบาลและสถานที่อื่นๆ ที่มีเครื่องกระตุ้น
หัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติหรือเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วย
ไฟฟ้า ณ ที่นั้น ควรท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพโดยทันทีและควรใช้เครื่อง
กระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ/เครื่องกระตุ้นหัวใจ
ด้วยไฟฟ้าให้เร็วที่สุดเมื่อเครื่องพร้อมใช้งาน ค�ำแนะน�ำเหล่านี้ได้รับการออกแบบ
มาเพื่อสนับสนุนการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพให้รวดเร็วและท�ำการกระตุ้นหัวใจ
ด้วยไฟฟ้าให้รวดเร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจาก
ภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ/เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าที่พร้อมใช้งานใน
ช่วงเวลาการเริ่มของภาวะหัวใจหยุดท�ำงานกะทันหัน เมื่อการเกิดภาวะหัวใจ
หยุดท�ำงานไม่ถูกพบเห็นโดยเจ้าหน้าที่บริการทางการแพทย์ฉุกเฉิน เจ้าหน้าที่
บริการทางการแพทย์ฉุกเฉินอาจเริ่มต้นการท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ในขณะที่ท�ำการตรวจสอบจังหวะชีพจรจากเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจาก
ภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติหรือเครื่องตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ (อีซีจี) และ
เตรียมความพร้อมส�ำหรับการกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้า ในกรณีดังกล่าวควร
พิจารณาการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพเป็นเวลา 1½ถึง 3 นาที ก่อนที่จะพยายาม
ท�ำการกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้า เมื่อใดก็ตามที่มีผู้ช่วยเหลือ 2 คนหรือมากกว่าอยู่
ควรท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพระหว่างที่จัดหาเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้า
ส�ำหรับภาวะหัวใจหยุดท�ำงานกะทันหันที่เกิดในโรงพยาบาลนั้น มีหลักฐานไม่
เพียงพอที่จะสนับสนุนหรือยืนยันเพื่อหักล้างการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพก่อน
การกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้า อย่างไรก็ตามในผู้ป่วยที่ได้รับการเฝ้าระวัง เวลา
ตั้งแต่การเกิดภาวะหัวใจห้องล่างเต้นแผ่วระรัวจนถึงการท�ำการช็อคควรจะต�่ำกว่า
3 นาที และควรจะท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพในขณะที่เครื่องกระตุ้นหัวใจ
ด้วยไฟฟ้า พร้อมใช้งานแล้ว
เหตุผล: ในขณะที่การศึกษาจ�ำนวนมากได้ตั้งค�ำถามถึงประโยชน์จากการ
ก�ำหนดระยะเวลาของการกดหน้าอกก่อนการช็อค (โดยทั่วไป 1½ ถึง 3 นาที)
เทียบกับการช็อคทันทีที่เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบ
อัตโนมัติพร้อมใช้งาน ซึ่งไม่พบความแตกต่างในผลลัพธ์ ควรท�ำการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพในขณะที่แผ่นส�ำหรับเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าถูกติด และ
จนกระทั่งเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติพร้อม
ที่จะวิเคราะห์จังหวะชีพจร
ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
อัตราการกดหน้าอก: 100 ถึง 120 ครั้ง/นาที*
2558 (ปรับปรุง): ในผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่เกิดภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ผู้ช่วยเหลือ
ควรท�ำการกดหน้าอกที่อัตรา 100 ถึง 120 ครั้งต่อนาที
2553 (เดิม): ผู้ช่วยเหลือทั่วไปและบุคลากรทางการแพทย์ควรท�ำการกด
หน้าอกที่อัตราอย่างน้อย 100 ครั้ง/นาที
เหตุผล: อัตราการกดขั้นต�่ำที่แนะน�ำยังคงอยู่ที่ 100 ครั้ง/นาที ขีดจ�ำกัดสูงสุด
ของอัตราที่ 120 ครั้งต่อนาทีได้รับการเพิ่มเข้ามาเพราะมีการศึกษาขนาดใหญ่
ที่ได้รับการลงทะเบียน 1 การศึกษาชี้ให้เห็นว่าในขณะที่เพิ่มอัตราการกดขึ้น
ให้มากกว่า 120 ครั้ง/นาที ความลึกในการกดนั้นลดลงในลักษณะที่แปรตาม
ปริมาณ ยกตัวอย่างเช่น สัดส่วนของการกดที่ความลึกไม่เพียงพอมีประมาณ
35% ส�ำหรับอัตราการกดที่ 100 ถึง 119 ครั้ง/นาที แต่ระดับความลึกไม่เพียงพอ
เพิ่มขึ้นเป็น 50% ของการกดเมื่ออัตราการกด เป็น 120 ถึง 139 ครั้ง/นาที
และความลึกไม่เพียงพอเท่ากับ 70% ของการกดเมื่ออัตราการกดมากกว่า
140 ครั้ง/นาที
ความลึกในการกดหน้าอก*
2558 (ปรับปรุง): ในระหว่างการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยมือ ผู้ช่วยเหลือ
ควรท�ำการกดหน้าอกให้ลึกอย่างน้อย 2 นิ้ว (5 ซม.) ส�ำหรับผู้ใหญ่ทั่วไป โดย
หลีกเลี่ยงการกดหน้าอกลึกเกินไป (มากกว่า 2.4 นิ้ว [6 ซม.])
2553 (เดิม): กระดูกสันอกของผู้ใหญ่ควรกดลงอย่างน้อย 2 นิ้ว (5 ซม.)
เหตุผล: ความลึกในการกดประมาณ 5 ซม. มีความเกี่ยวข้องกับความเป็น
ไปได้ที่มากขึ้นของผลลัพธ์ที่ดีเมื่อเทียบกับการกดที่ตื้นกว่า ในขณะที่มีหลักฐาน
น้อยว่ามีขีดจ�ำกัดสูงสุดซึ่งเกินกว่าการกดที่อาจลึกเกินไปหรือไม่ เมื่อเร็วๆ นี้มี
การศึกษาขนาดเล็กมากแสดงให้เห็นโอกาสเกิดการบาดเจ็บ (ที่ไม่เป็นอันตราย
คุกคามต่อชีวิต) จากความลึกในการกดหน้าอกที่มากเกินไป (มากกว่า 2.4 นิ้ว
[6 ซม.]) อาจยากที่จะพิจารณาความลึกในการกดโดยไม่ใช้อุปกรณ์แสดงผลการ
ปฏิบัติ และการก�ำหนดขีดจ�ำกัดสูงสุดของความลึกในการกดอาจเป็นสิ่งที่ท้าทาย
สิ่งส�ำคัญส�ำหรับผู้ช่วยเหลือคือรู้ว่าความลึกในการกดหน้าอกนั้น มักพบว่าตื้นไป
บ่อยกว่าลึกเกินไป
การขยายกลับของหน้าอก*
2558 (ปรับปรุง): มีเหตุผลให้ผู้ช่วยเหลือต้องหลีกเลี่ยงการพิงบนหน้าอก
ระหว่างการกด เพื่อปล่อยให้มีการขยายกลับของผนังหน้าอกอย่างเต็มที่ในผู้ใหญ่
ที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
2553 (เดิม): ผู้ช่วยเหลือควรปล่อยให้มีการขยายกลับของหน้าอกจนสมบรูณ์
หลังการกดแต่ละครั้ง เพื่อปล่อยให้หัวใจได้เติมเลือดได้เต็มที่ก่อนการกดครั้ง
ต่อไป
เหตุผล: การขยายกลับของผนังหน้าอกอย่างเต็มที่จะเกิดขึ้นเมื่อกระดูกสัน
อกกลับไปยังท่าตามธรรมชาติหรือท่าสมดุลในระหว่างระยะคลายแรงกดอัดของ
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ การขยายกลับของผนังหน้าอกสร้างความดันเชิงลบ
สัมพัทธ์ในทรวงอก ที่เสริมการไหลกลับในหลอดเลือดด�ำและการไหลเวียนเลือด
ระหว่างหัวใจและปอด การพิงบนผนังหน้าอกระหว่างการกดนั้นขัดขวางการขยาย
กลับของผนังหน้าอกอย่างสมบูรณ์ การขยายกลับที่ไม่สมบูรณ์นั้นเพิ่มความดัน
ในทรวงอก และลดการไหลกลับในหลอดเลือดด�ำ ความดันในการแพร่กระจาย
ไปยังหลอดเลือดหัวใจ และการไหลเวียนเลือดไปกล้ามเนื้อหัวใจ สามารถมีผล
ต่อผลลัพธ์การกู้ชีพได้
การลดการเว้นระยะในการกดหน้าอก*
2558 (การยืนยันของปี 2553): ผู้ช่วยเหลือควรพยายามที่จะลดความถี่
และระยะเวลาของการเว้นระยะการกด เพื่อเพิ่มจ�ำนวนสูงสุดของการกดที่ท�ำได้
ต่อนาที
9
 ตารางที่ 2 บทสรุปขององค์ประกอบของการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพที่มีคุณภาพสูงส�ำหรับผู้ให้การช่วยชีวิตขั้นพื้นฐาน

เด็ก ทารก
องค์ประกอบ ผู้ใหญ่และวัยรุ่น (อายุน้อยกว่า 1 ปี
(อายุ 1 ปีถึงวัยเริ่มหนุ่มสาว) ยกเว้น ทารกแรกเกิด)
ความปลอดภัยของ ให้แน่ใจว่าสภาพแวดล้อมปลอดภัยส�ำหรับผู้ช่วยเหลือและผู้ป่วย
สถานที่เกิดเหตุ
การรับรู้ถึงภาวะ ตรวจสอบการตอบสนอง
หัวใจหยุดท�ำงาน ไม่หายใจหรือมีเพียงการหายใจเฮือก (เช่น ไม่มีการหายใจตามปกติ)
ไม่รู้สึกถึงชีพจรที่แน่นอนภายใน 10 วินาที
(สามารถด�ำเนินการตรวจสอบการหายใจและชีพจรที่เกิดขึ้นพร้อมกันในเวลาน้อยกว่า 10 วินาที)
การแจ้งระบบ หากท่านอยู่เพียงล�ำพังและไม่มีโทรศัพท์มือ พบเห็นการล้มลง
ตอบรับฉุกเฉิน ถือ ให้ปล่อยผู้ป่วยไว้เพื่อท�ำการแจ้งระบบ ปฏิบัติตามขั้นตอนส�ำหรับผู้ใหญ่และวัยรุ่นด้านซ้าย
ตอบรับฉุกเฉินและน�ำเครื่องกระตุ้นหัวใจ
ไม่พบเห็นการล้มลง
ด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ
ท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ 2 นาที
มาไว้ ก่อนเริ่มการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ปล่อยผู้ป่วยไว้เพื่อท�ำการแจ้งระบบตอบรับฉุกเฉิน และน�ำเครื่องกระตุ้นหัวใจ
หรืออีกทางหนึ่ง ส่งบุคคลอื่นไปและ
ด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติมาไว้
เริ่มการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพในทันที โดย
ใช้เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอก กลับไปยังเด็กหรือทารก และเริ่มการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ โดยใช้เครื่อง
ร่างกายแบบอัตโนมัติทันทีเมื่อได้เครื่องมา กระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติทันทีเมื่อได้เครื่องมา
อัตราส่วนการกด ผู้ช่วยเหลือ 1 หรือ 2 คน ผู้ช่วยเหลือ 1 คน
ต่อการช่วยหายใจ 30:2 30:2
ที่ปราศจากอุปกรณ์ ผู้ช่วยเหลือ 2 คนหรือมากกว่า
ช่วยหายใจ 15:2
อัตราส่วนการกด การกดอย่างต่อเนื่องที่อัตราเร็ว 100-120 ครั้ง/นาที
ต่อการช่วยหายใจ ผายปอด 1 ครั้ง ทุก 6 วินาที (10 ครั้ง/นาที)
ที่ใช้อุปกรณ์
ช่วยหายใจ
อัตราการกด 100-120 ครั้ง/นาที
ความลึกในการกด อย่างน้อย 2 นิ้ว (5 เซนติเมตร)* อย่างน้อยหนึ่งในสามของ อย่างน้อยหนึ่งในสามของ
เส้นผ่านศูนย์กลางจากด้านหน้า เส้นผ่านศูนย์กลางจากด้านหน้า
ไปหลังของหน้าอก ไปหลังของหน้าอก
ประมาณ 2 นิ้ว (5 เซนติเมตร) ประมาณ 1½ นิ้ว (4 เซนติเมตร)
การวางมือ วาง 2 มือลงบนครึ่งล่างของกระดูกหน้าอก วางมือทั้ง 2 มือ หรือมือ 1 ข้าง ผู้ช่วยเหลือ 1 คน
(sternum) (เป็นทางเลือกส�ำหรับเด็กเล็กมาก) วาง 2 นิ้วลงตรงกลางหน้าอก
ลงบนครึ่งล่างของกระดูกหน้าอก ให้ต�่ำกว่าเส้นหัวนมเล็กน้อย
(sternum) ผู้ช่วยเหลือ 2 คนหรือมากกว่า
วางนิ้วหัวแม่มือ 2 นิ้ว-โอบมือลง
ตรงกลางหน้าอกให้ต�่ำกว่าเส้นหัวนม
เล็กน้อย
การขยายกลับ ปล่อยให้หน้าอกขยายกลับได้เต็มที่หลังการกดแต่ละครั้ง ห้ามพิงบนหน้าอกหลังการกดแต่ละครั้ง
ของหน้าอก
การเว้นระยะ จำ�กัดการเว้นระยะในการกดหน้าอกให้น้อยกว่า 10 วินาที
ให้น้อยที่สุด

*ความลึกในการกดไม่ควรเกิน 2.4 นิ้ว (6 เซนติเมตร)

10 American Heart Association

 2558 (ใหม่): ส�ำหรับผู้ใหญ่ที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานซึ่งได้รับการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพโดยไม่ใช้อุปกรณ์ช่วยหายใจ อาจจะเหมาะสมที่จะท�ำการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพโดยมีเป้าหมายสัดส่วนของการกดหน้าอกที่สูงที่สุดเท่าที่เป็นไปได้
โดยมีเป้าหมายอย่างน้อย 60%
เหตุผล: การเว้นระยะในการกดหน้าอกอาจกระท�ำโดยตั้งใจโดยเป็นส่วนหนึ่ง
ของการดูแลที่ต้องการ (เช่น การวิเคราะห์จังหวะชีพจรและการหายใจ) หรือโดย
ไม่ได้ตั้งใจ (เช่น มีสิ่งที่ท�ำให้ผู้ช่วยเหลือเสียสมาธิ) สัดส่วนของการกดหน้าอก
คือการวัดสัดส่วนของเวลากู้ชีวิตรวมกับเวลาที่ท�ำการกด การเพิ่มขึ้นของสัดส่วน
ของการกดหน้าอกสามารถท�ำได้โดยการลดการหยุดในการกดหน้าอก เป้าหมาย
ที่เหมาะสมที่สุดส�ำหรับสัดส่วนของการกดหน้าอกนั้นยังไม่ได้รับการก�ำหนด
การเพิ่มเป้าหมายของสัดส่วนของการกดมีจุดมุ่งหมายที่จะจ�ำกัดการเว้นระยะ
การกด และเพื่อเพิ่มการแพร่กระจายไปยังหลอดเลือดหัวใจและการไหลเวียน
เลือดระหว่างการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
การเปรียบเทียบองค์ประกอบส�ำคัญของการ
ช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานในผู้ใหญ่ เด็ก และทารก
ตารางที่ 2 แสดงองค์ประกอบส�ำคัญของการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานในผู้ใหญ่ เด็ก
และทารก (ไม่รวมการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพส�ำหรับทารกแรกเกิด) พ.ศ. 2558
การแสดงผลการปฏิบัติของการกดหน้าอก
2558 (ปรับปรุง): อาจจะมีเหตุผลที่จะใช้อุปกรณ์แสดงผลการปฏิบัติโดยภาพ
และเสียงระหว่างการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพเพื่อการปรับให้เหมาะสมที่สุดตาม
เวลาจริงของประสิทธิภาพการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
2553 (เดิม): อุปกรณ์ใหม่ที่สั่งการและแสดงผลการปฏิบัติการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพนั้นอาจเป็นประโยชน์ส�ำหรับการฝึกอบรมผู้ช่วยเหลือ และเป็น
ส่วนหนึ่งของกลยุทธ์โดยรวมในการปรับปรุงคุณภาพของการนวดหัวใจผายปอด
กู้ชีพในการกู้ชีพที่เกิดขึ้นจริง การฝึกอบรมส�ำหรับการผนวกรวมที่ซับซ้อนของ
ทักษะที่จ�ำเป็นในการกดหน้าอกอย่างเหมาะสม ควรเน้นการสาธิตให้เห็นถึง
ความเชี่ยวชาญ
เหตุผล: เทคโนโลยีท�ำให้สามารถมีการแสดงผลตามเวลาจริง การบันทึก
และแสดงผลการปฏิบัติถึงคุณภาพการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ รวมทั้งตัวแปร
ทางสรีรวิทยาของผู้ป่วยและตัววัดประสิทธิภาพของผู้ช่วยเหลือ ข้อมูลที่ส�ำคัญ
เหล่านี้สามารถน�ำมาใช้ในเวลาจริงในระหว่างการกู้ชีพ ส�ำหรับการซักถามหลัง
การกู้ชีพ และส�ำหรับแผนการปรับปรุงคุณภาพทั้งระบบ การรักษาการมีสมาธิ
อยู่ระหว่างการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพกับลักษณะของอัตราการกดและความลึก
ในการกดและการขยายกลับของหน้าอกในขณะที่พยายามลดการเว้นระยะ
เป็นความท้าทายที่ซับซ้อนแม้กระทั่งส�ำหรับผู้เชี่ยวชาญที่ได้รับการฝึกอบรมมา
อย่างสูง มีบางหลักฐานแสดงว่าการใช้งานอุปกรณ์แสดงผลการปฏิบัติของการ
นวดหัวใจผายปอดกู้ชีพอาจจะมีประสิทธิภาพในการปรับเปลี่ยนอัตราการกด
หน้าอกที่เร็วเกินไป และมีหลักฐานต่างหากว่าอุปกรณ์แสดงผลการปฏิบัติของ
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพช่วยลดแรงพิงระหว่างการกดหน้าอก อย่างไรก็ตาม
การศึกษาจนถึงปัจจุบันไม่ได้แสดงให้เห็นถึงการท�ำให้ดีขึ้นอย่างมีนัยส�ำคัญ
ในผลลัพธ์ทางประสาทวิทยาที่ต้องการ หรือการมีชีวิตอยู่จนถึงการออกจาก
โรงพยาบาลโดยการใช้อุปกรณ์แสดงผลการปฏิบัติการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ในช่วงเหตุภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิดขึ้นจริง
การชะลอการระบายอากาศ
2558 (ใหม่): ส�ำหรับภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่มีผู้พบเห็นเหตุการณ์และ
มีจังหวะที่สามารถกระตุ้นด้วยไฟฟ้าได้ อาจมีเหตุผลส�ำหรับระบบการบริการ
ทางการแพทย์ฉุกเฉินที่ให้ล�ำดับตามความส�ำคัญ การตอบสนองแบบหลายล�ำดับ
ขั้น ที่จะชะลอการระบายอากาศในสภาวะแรงดันเป็นบวก (PPV) โดยใช้แผนการ
ที่ท�ำได้ถึง 3 รอบในการกดต่อเนื่อง 200 ครั้งร่วมกับการพ่นออกซิเจนแบบรับมา
และอุปกรณ์เสริมทางเดินหายใจ
เหตุผล: หลายๆ ระบบการบริการทางการแพทย์ฉุกเฉินได้ทดลองแผนการ
ในการกดหน้าอกอย่างต่อเนื่องในช่วงแรก ร่วมกับการชะลอการระบายอากาศ
ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
ในสภาวะแรงดันเป็นบวกส�ำหรับผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ในทุกๆ
ระบบการบริการทางการแพทย์ฉุกเฉินเหล่านี้ ผู้ให้บริการด้านสุขภาพได้รับการ
ฝึกอบรมเพิ่มเติมโดยเน้นข้อก�ำหนดให้การกดหน้าอกมีคุณภาพสูง สามการ
ศึกษาในระบบที่ให้ล�ำดับตามความส�ำคัญ การตอบสนองแบบหลายล�ำดับขั้น
ทั้งในชุมชนเมืองและชนบท และให้แผนการดูแลแบบรวมกลุ่มที่รวมถึง 3 รอบ
ของ การพ่นออกซิเจนแบบรับมา การใส่อุปกรณ์เสริมทางเดินหายใจ และการ
กดต่อเนื่อง 200 ครั้งร่วมกับการแทรกด้วยการช็อค นั้นแสดงถึงการดีขึ้นใน
ผลลัพธ์ทางประสาทวิทยาที่ต้องการส�ำหรับผู้ป่วยหัวใจหยุดท�ำงานที่มีผู้พบเห็น
เหตุการณ์หรือจังหวะที่สามารถกระตุ้นด้วยไฟฟ้าได้
การช่วยหายใจระหว่างการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ร่วมกับอุปกรณ์ช่วยหายใจ
2558 (ปรับปรุง): อาจมีเหตุผลส�ำหรับผู้ให้บริการด้านสุขภาพที่จะท�ำการ
ช่วยหายใจ 1 ครั้งทุก 6 วินาที (10 การหายใจต่อนาที) ในขณะที่ท�ำการกด
หน้าอกอย่างต่อเนื่อง (เช่น ในระหว่างการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพร่วมกับ
อุปกรณ์ช่วยหายใจ)
2553 (เดิม): เมื่ออุปกรณ์ช่วยหายใจ (เช่น ท่อช่วยหายใจ ท่อช่วยหายใจ
ที่มีสองท่อประกอบกัน หรือหน้ากากครอบกล่องเสียง) อยู่ประจ�ำต�ำแหน่งใน
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพโดยคน 2 คน ให้ช่วยการหายใจ 1 ครั้งทุก 6 ถึง
8 วินาที โดยไม่ต้องพยายามที่จะท�ำให้การหายใจและการกดเกิดขึ้นพร้อมๆ กัน
(จะท�ำให้มีการช่วยหายใจ 8 ถึง 10 ครั้งต่อนาที)
เหตุผล: อัตราเดียวง่ายๆ นี้ส�ำหรับผู้ใหญ่ เด็ก และทารก แทนที่จะเป็นช่วง
ของการหายใจต่อนาที น่าจะง่ายกว่าส�ำหรับการเรียนรู้ จดจ�ำ และน�ำไปใช้
การกู้ชีพเป็นทีม: หลักการพื้นฐาน
2558 (ใหม่): ส�ำหรับผู้ให้บริการด้านสุขภาพ แนวทางปรับปรุง พ.ศ. 2558
ท�ำให้มีความยืดหยุ่นในการเปิดใช้งานระบบตอบรับฉุกเฉิน และการจัดการใน
ภายหลังเพื่อให้สอดคล้องกับสถานการณ์ทางคลินิกของผู้ให้บริการด้านสุขภาพ
(ภาพที่ 5)
เหตุผล: แต่เดิมขั้นตอนในขั้นตอนวิธีการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานได้รับการ
น�ำเสนอเป็นล�ำดับขั้นเพื่อที่จะช่วยให้ผู้ช่วยเหลือคนเดียวสามารถจัดล�ำดับ
ความส�ำคัญของสิ่งที่ต้องท�ำได้ อย่างไรก็ตามมีปัจจัยหลายประการในการกู้ชีพ
ใดๆ (เช่น ประเภทของการที่หัวใจหยุดท�ำงาน สถานที่ ว่ามีผู้ให้บริการด้าน
สุขภาพที่ได้รับการฝึกฝนในบริเวณใกล้เคียงหรือไม่ ว่าผู้ช่วยเหลือจะต้องทิ้งผู้ป่วย
ไว้เพื่อเปิดใช้งานระบบตอบรับฉุกเฉินหรือไม่) ซึ่งอาจท�ำให้ต้องปรับเปลี่ยนล�ำดับ
การช่วยชีวิตขั้นพื้นฐาน ขั้นตอนวิธีการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานส�ำหรับผู้ให้บริการ
ด้านสุขภาพที่ได้รับการปรับปรุง มีจุดมุ่งหมายในการสื่อสารว่าเมื่อใดและที่ใด
ที่ความยืดหยุ่นในล�ำดับขั้นนั้นมีความเหมาะสม
เทคนิคทางเลือก และ
อุปกรณ์ช่วยเหลือส�ำหรับ
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
สรุปย่อประเด็นและการเปลี่ยนแปลงที่ส�ำคัญ
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพแบบดั้งเดิมประกอบด้วยการกดหน้าอกด้วยมือสลับ
กับการช่วยหายใจนั้นไม่มีประสิทธิภาพโดยแน่นอน หากค�ำนึงถึงการสร้าง
ปริมาตรเลือดส่งออกจากหัวใจอย่างมีนัยส�ำคัญ ความหลากหลายของทางเลือก
และสิ่งที่เสริมในการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพแบบดั้งเดิมนั้นได้รับการพัฒนา
โดยมีจุดประสงค์ในการเพิ่มปริมาตรเลือดส่งออกจากหัวใจระหว่างการกู้ชีพจาก
ภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ตั้งแต่แนวทาง พ.ศ. 2553 ได้ถูกตีพิมพ์ มีการวิจัยทาง
คลินิกหลายการวิจัยได้ให้ข้อมูลใหม่เกี่ยวกับประสิทธิภาพของทางเลือกเหล่านี้
11
 ภาพที่ 5
ขั้นตอนวิธีการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานส�ำหรับภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในผู้ใหญ่
การช่
โดยผู ้ให้วบยชีริวกิตารด้
ขั้นพื ้นฐานส�
านสุ ขภาพ าหรัฉบั
บผูบ้ใปรั
ห้บบริกปรุ
ารด้ านสุขภาพ
ง พ.ศ. 2558
ขั้นตอนวิธีการส�าหรับภาวะหัวใจหยุดท�างานในผู้ใหญ่—ปรับปรุงปี ค.ศ. 2015

ตรวจสอบดูความปลอดภัยของสถานที่เกิดเหตุ

ผู้ป่วยไม่ตอบสนอง
ตะโกนเพื่อขอความช่วยเหลือที่อยู่บริเวณใกล้เคียง
แจ้งระบบตอบรับฉุกเฉินผ่านทางโทรศัพท์มือถือ
(ถ้าเหมาะสม)
จัดหาเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอก
ร่างกายแบบอัตโนมัติและอุปกรณ์ฉุกเฉิน
(หรือส่งคนอื่นไปกระท�าแทน) ให้ท�าการผายปอด: ผายปอด 1 ครั้ง
ทุก 5-6 วินาที หรือ ผายปอดประมาณ
10-12 ครั้งต่อนาที
การหายใจปกติ ไม่มีการหายใจ • แจ้งระบบตอบรับฉุกเฉิน (ถ้ายังไม่ได้
มีชีพจร มองหาการไม่หายใจ หรือ ตามปกติ มีชีพจร กระท�า) หลังจาก 2 นาที
เฝ้าระวังจนกระทั่ง มีเพียงการหายใจเฮือก และ • ให้ท�าการผายปอดต่อไป; ตรวจสอบ
หน่วยกู้ภัยฉุกเฉินมาถึง ตรวจชีพจร (ท�าไปพร้อมๆ กัน) การเต้นของชีพจรทุก 2 นาที ถ้าไม่พบ
พบชีพจร อย่างแน่นอน รู้สึกได้ ชีพจร ให้เริ่มท�าการนวดหัวใจผายปอด
ภายใน 10 วินาทีหรือไม่ กู้ชีพ (ไปยังกรอบ “การนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพ”)
• ถ้าเป็นไปได้ว่าอาจเกิดจากสารสกัดจาก
ไม่หายใจ หรือ ฝิ่น ให้ยานาโลโซนถ้ามีพร้อมใช้งาน
มีเพียงการหายใจเฮือก ตามข้อก�าหนด
ไม่มีชีพจร

โดยขณะนี้ในทุกสถานการณ์ ระบบตอบรับฉุกเฉินหรือ
ระบบส�ารองจะได้รับแจ้งเหตุแล้ว และได้รับเครื่องกระตุ้น
หัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติและ
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ อุปกรณ์ฉุกเฉินแล้ว หรือคนอื่นก�าลังไปน�าอุปกรณ์เหล่านั้นมา
เริ่มต้นรอบของกด 30 ครั้งและผายปอด 2 ครั้ง
ใช้เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกาย
แบบอัตโนมัติทันทีเมื่อได้รับมา

เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกาย
แบบอัตโนมัติมาถึง

ตรวจจังหวะชีพจร
จังหวะชีพจรที่สามารถกระตุ้น
ได้ ด้วยไฟฟ้าได้หรือไม่ ไม่ได้
สามารถกระตุ้นด้วยไฟฟ้าได้ ไม่สามารถกระตุ้นด้วยไฟฟ้าได้

ช็อค 1 ครั้ง ท�าการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพต่อทันที ท�าการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพต่อทันทีเป็นเวลา

เป็นเวลาประมาณ 2 นาที (จนกระทั่งเครื่องกระตุ้น
หัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ
แจ้งว่าพร้อมที่จะให้ตรวจสอบจังหวะชีพจร)
ท�าต่อไปจนกว่าผู้ให้การช่วยชีวิตขั้นสูงมาดูแลต่อ
หรือผู้ป่วยเริ่มเคลื่อนไหว
ประมาณ 2 นาที (จนกระทั่งเครื่องกระตุ้นหัวใจ
ด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ
แจ้งว่าพร้อมที่จะให้ตรวจสอบจังหวะชีพจร)
ท�าต่อไปจนกว่าผู้ให้การช่วยชีวิตขั้นสูงมาดูแลต่อ
หรือผู้ป่วยเริ่มเคลื่อนไหว

12 American Heart Association

เมื่อเทียบกับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพแบบดั้งเดิม หลายๆ วิธีการและอุปกรณ์
เหล่านี้ต้องใช้เครื่องมือและการฝึกอบรมแบบพิเศษ เมื่อผู้ช่วยเหลือหรือระบบ
การดูแลสุขภาพพิจารณาที่จะน�ำมาใช้ ควรจะต้องทราบว่าวิธีการและอุปกรณ์
บางอย่างนี้ได้รับการทดลองเฉพาะในกลุ่มย่อยที่มีความเจาะจงสูงของผู้ป่วยที่มี
ภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
• การใช้งานเป็นประจ�ำของอุปกรณ์ที่มีความต้านทานต�่ำสุดมาเสริมในการ
นวดหัวใจผายปอดกู้ชีพแบบดั้งเดิมนั้นไม่ได้รับการแนะน�ำ
• การวิจัยแบบสุ่มมีกลุ่มควบคุมเมื่อเร็วๆ นี้แสดงให้เห็นว่าการใช้งานของ
อุปกรณ์ที่มีความต้านทานต�่ำสุดร่วมกับการใช้งานเครื่องกดหน้าอกใน
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ มีความเกี่ยวข้องกับการเพิ่มของโอกาสที่
ระบบประสาทไม่เสียหายในผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิดขึ้นนอก
โรงพยาบาล
• การใช้งานเป็นประจ�ำของอุปกรณ์กดหน้าอกด้วยกลไกนั้นไม่ได้รับการ
แนะน�ำ แต่บางสถานการณ์พิเศษพบว่าเทคโนโลยีนี้อาจมีประโยชน์
• การใช้การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพภายนอกร่างกายอาจถูกเลือกพิจารณา
ส�ำหรับผู้ป่วยในบางสถานการณ์ ถ้าคาดว่าภาวะหัวใจหยุดท�ำงานนั้นเกิด
จากสาเหตุที่แก้ไขได้
อุปกรณ์ที่มีความต้านทานต�่ำสุด
2558 (ปรับปรุง): การใช้งานเป็นประจ�ำของอุปกรณ์ที่มีความต้านทานต�่ำ
สุดมาเสริมระหว่างการนวดหัวใจผายปอดกูช้ พี แบบดัง้ เดิมนัน้ ไม่ได้รบั การแนะน�ำ
การใช้อุปกรณ์ที่มีความต้านทานต�่ำสุดร่วมกับการใช้งานเครื่องกดหน้าอกใน
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ อาจเป็นทางเลือกที่มีเหตุผลนอกจากการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพแบบดั้งเดิมในบางสถานการณ์ที่มีอุปกรณ์อยู่พร้อมและบุคลากร
ได้รับการฝึกฝนอย่างเหมาะสม
2553 (เดิม): การใช้อุปกรณ์ที่มีความต้านทานต�่ำสุดอาจถูกเลือกพิจารณา
โดยบุคลากรที่ได้รับการฝึกฝน โดยใช้เป็นตัวเสริมการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ในผู้ใหญ่ที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
เหตุผล: การวิจัยแบบสุ่มมีกลุ่มควบคุมสองการวิจัยได้ให้ข้อมูลใหม่เกี่ยวกับ
การใช้งานของอุปกรณ์ที่มีความต้านทานต�่ำสุดในภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิด
ขึ้นนอกโรงพยาบาล การวิจัยแบบสุ่มมีกลุ่มควบคุมขนาดใหญ่หนึ่งการวิจัยไม่
สามารถที่จะแสดงให้เห็นว่ามีการท�ำให้ดีขึ้นใดๆ จากการใช้อุปกรณ์ที่มีความ
ต้านทานต�่ำสุด (เมื่อเทียบกับอุปกรณ์เทียม) ในการเสริมการนวดหัวใจผายปอด
กู้ชีพแบบดั้งเดิม อีกการวิจัยทางคลินิกแสดงให้เห็นถึงประโยชน์จากการใช้
งานเครื่องกดหน้าอกในการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพร่วมกับอุปกรณ์ที่มีความ
ต้านทานต�่ำสุด เมื่อเปรียบเทียบกับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพแบบดั้งเดิมและ
ไม่มีอุปกรณ์ที่มีความต้านทานต�่ำสุด อย่างไรก็ตาม ช่วงความเชื่อมั่นรอบๆ จุด
ผลลัพธ์หลักมีการประมาณที่กว้างมาก และมีความเสี่ยงสูงของการมีอคติบนหลัก
ของการเพิ่มการรักษา (กลุ่มที่ได้รับเครื่องกดหน้าอกในการนวดหัวใจผายปอดกู้
ชีพร่วมกับอุปกรณ์ที่มีความต้านทานต�่ำสุดยังมีการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพโดยใช้
อุปกรณ์แสดงผลการปฏิบัติของการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ ในขณะที่กลุ่มควบคุม
ไม่ได้ใช้อุปกรณ์แสดงผลการปฏิบัติดังกล่าว)
อุปกรณ์กดหน้าอกด้วยกลไก
2558 (ปรับปรุง): หลักฐานที่มีไม่แสดงให้เห็นถึงประโยชน์ของการใช้
อุปกรณ์กดหน้าอกด้วยกลไกสูบลม เมื่อเทียบกับการกดหน้าอกด้วยมือในผู้ป่วย
ที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน การกดหน้าอกด้วยมือยังคงเป็นมาตรฐานการรักษา
ส�ำหรับการรักษาภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน อย่างไรก็ตาม อุปกรณ์ดังกล่าวอาจจะ
เป็นทางเลือกที่เหมาะสมทดแทนการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพแบบดั้งเดิม ใน
บางสถานการณ์ซึ่งการท�ำการกดหน้าอกด้วยมือที่มีคุณภาพสูงเป็นเรื่องยากหรือ
อันตรายส�ำหรับผู้ให้บริการด้านสุขภาพ (เช่น ผู้ช่วยเหลือมีจ�ำกัด การนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพเป็นเวลานาน การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพในภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
จากภาวะอุณหภูมิต�่ำ การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพในรถพยาบาลที่เคลื่อนที่
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพในห้องที่ท�ำการบันทึกภาพหลอดเลือด การนวด
หัวใจผายปอดกู้ชีพในระหว่างการเตรียมการส�ำหรับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ภายนอกร่างกาย)
2553 (เดิม): อุปกรณ์กดหน้าอกด้วยกลไกสูบลมอาจถูกพิจารณาน�ำมาใช้
งานโดยบุคลากรที่ได้รับการฝึกฝนอย่างเหมาะสม ในสถานการณ์จ�ำเพาะส�ำหรับ
ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
การรักษาภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในผู้ใหญ่ (เช่น ในระหว่างขั้นตอนการตรวจ
วินิจฉัย และการให้การรักษาแบบรุกล�้ำ) ที่ท�ำให้การกู้ชีพด้วยมือท�ำได้ยาก
การใช้ถุงลมพันหน้าอกอาจถูกพิจารณาน�ำมาใช้โดยบุคลากรที่ได้รับการฝึกฝน
อย่างเหมาะสมในสถานการณ์จ�ำเพาะส�ำหรับการรักษาภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
เหตุผล: การวิจัยแบบสุ่มมีกลุ่มควบคุมขนาดใหญ่สามการวิจัยได้ท�ำการ
เปรียบเทียบอุปกรณ์กดหน้าอกด้วยกลไกและพบว่า ไม่เห็นผลที่ดีขึ้นส�ำหรับ
ผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิดขึ้นนอกโรงพยาบาลเมื่อเทียบกับการกด
หน้าอกด้วยมือ ด้วยเหตุผลนี้เองการกดหน้าอกด้วยมือยังคงเป็นมาตรฐาน
การรักษา
เทคนิคภายนอกร่างกาย และอุปกรณ์หมุนเวียน
เลือดแบบรุกล�้ำ
2558 (ปรับปรุง): การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพภายนอกร่างกายอาจถูก
พิจารณาเป็นทางเลือกนอกจากการท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพแบบดั้งเดิม
ส�ำหรับผู้ป่วยบางรายที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน และส�ำหรับผู้ป่วยที่คาดว่าสาเหตุ
ของภาวะหัวใจหยุดเต้นนั้นน่าจะเกิดจากสาเหตุที่แก้ไขได้
2553 (เดิม): ไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะแนะน�ำให้ใช้การนวดหัวใจผายปอดกู้
ชีพภายนอกร่างกายเป็นประจ�ำส�ำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
อย่างไรก็ตามในสถานการณ์ที่การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพภายนอกร่างกาย มี
ความพร้อมใช้งาน อาจพิจารณาใช้เมื่อช่วงขาดการไหลเวียนเลือดสั้นและสาเหตุ
ที่ท�ำให้เกิดภาวะหัวใจหยุดท�ำงานนั้นเป็นสาเหตุที่แก้ไขได้ (เช่น ภาวะอุณหภูมิ
ร่างกายต�่ำโดยไม่ตั้งใจ การได้รับพิษจากยา) หรือน�ำไปใช้กับการปลูกถ่ายหัวใจ
(เช่น กล้ามเนื้อหัวใจอักเสบ) หรือการผ่าตัดหลอดเลือด (เช่น ภาวะกล้ามเนื้อ
หัวใจตายเฉียบพลัน)
เหตุผล: ศัพท์ การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพภายนอกร่างกาย ใช้เพื่ออธิบายการ
ริเริ่มของวิธีการหมุนเวียนภายนอกร่างกายและการให้ออกซิเจน ในระหว่างการ
กู้ชีพของผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพภายนอก
ร่างกาย รวมถึงการสอดท่อเข้าในร่างกายฉุกเฉินไปยังหลอดเลือดด�ำและแดง
ขนาดใหญ่ (เช่น หลอดเลือดใหญ่ที่โคนขา) เป้าหมายของการนวดหัวใจผายปอด
กู้ชีพภายนอกร่างกายคือการประคับประคองผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
ขณะที่อาการที่แก้ไขได้ก�ำลังได้รับการรักษา การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ภายนอกร่างกายเป็นขั้นตอนที่ซับซ้อนที่ต้องใช้ทีมงานที่ผ่านการฝึกอบรมสูง
อุปกรณ์พิเศษ และการสนับสนุนจากสหสาขาวิชาภายในระบบการดูแลสุขภาพ
ของที่แห่งนั้น ไม่มีการวิจัยทางคลินิกได้กระท�ำในการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ภายนอกร่างกาย และชุดการวิจัยที่ตีพิมพ์แล้วที่มีอยู่ได้มีการใช้เกณฑ์การคัดเข้า
และเกณฑ์การคัดออกอย่างเข้มงวดรวมในการคัดเลือกผู้ป่วยส�ำหรับการนวด
หัวใจผายปอดกู้ชีพภายนอกร่างกาย แม้ว่าเกณฑ์การคัดเข้าเหล่านี้จะมีความ
หลากหลายสูงมาก โดยส่วนใหญ่ครอบคลุมเฉพาะผู้ป่วยอายุ 18 ถึง 75 ปี โดยที่
จ�ำกัดโรคที่มีร่วมด้วย โดยมีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่มีสาเหตุเกี่ยวข้องจากหัวใจ
หลังจากการท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพแบบดั้งเดิมมามากกว่า 10 นาทีโดย
ไม่มีการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC) เกณฑ์การคัดเข้า
เหล่านี้ควรได้รับการพิจารณาโดยผู้ให้บริการด้านสุขภาพในการเลือกผู้ที่มีความ
เหมาะสมส�ำหรับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพภายนอกร่างกาย
การช่วยชีวิตขั้นสูงส�ำหรับผู้ป่วย
โรคหัวใจหลอดเลือดในผู้ใหญ่
สรุปย่อประเด็นและการเปลี่ยนแปลงที่ส�ำคัญ
ประเด็นและการเปลี่ยนแปลงที่ส�ำคัญตามค�ำแนะน�ำในแนวทางฉบับปรับปรุง
พ.ศ. 2558 ส�ำหรับการช่วยชีวิตขั้นสูงส�ำหรับผู้ป่วยโรคหัวใจ มีดังต่อไปนี้:
• การใช้ร่วมกันของวาโซเพรสซินและยาอีพิเนฟรินไม่ได้ให้ประโยชน์เหนือ
กว่า เมื่อเทียบกับการใช้ยาอีพิเนฟรินขนาดมาตรฐานในภาวะหัวใจหยุด
ท�ำงาน นอกจากนี้วาโซเพรสซินไม่ได้ให้ประโยชน์เหนือกว่าเมื่อเทียบกับ
การใช้ยาอีพิเนฟรินเพียงอย่างเดียว ดังนั้นเพื่อลดความซับซ้อนของขั้นตอน
วิธี วาโซเพรสซินได้ถูกตัดออกจากขั้นตอนวิธีของภาวะหัวใจหยุดท�ำงานใน
ผู้ใหญ่–ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
13
 • การวัดความเข้มข้นของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในลมหายใจที่ขณะหายใจ
ออกสุด (ETCO2) ในผู้ป่วยที่ใส่ท่อช่วยหายใจหลังท�ำการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพเป็นเวลานาน 20 นาที มีความเกี่ยวข้องกับความเป็นไปได้ที่
ต�่ำมากของการกู้ชีพ ในขณะที่ไม่ควรน�ำค่านี้มาใช้ในการตัดสินใจเพียงค่า
เดียว ผู้ให้บริการด้านสุขภาพอาจจะพิจารณาว่าหากการวัดความเข้มข้นของ
ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในลมหายใจที่ขณะหายใจออกสุด (ETCO2) มีค่า
ที่ต�่ำหลังท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพเป็นเวลานาน 20 นาที ร่วมกับ
ปัจจัยอื่นๆ เพื่อที่จะช่วยตัดสินใจว่าเมื่อใดที่ควรจะยุติการช่วยชีวิต
• สเตียรอยด์อาจให้ประโยชน์บางอย่างเมื่อใช้ร่วมกับวาโซเพรสซินและยา
อีพิเนฟรินในการรักษาภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาล ใน
ขณะที่การใช้เป็นประจ�ำนั้นไม่ได้รับการแนะน�ำ โดยอยู่ระหว่างด�ำเนินการ
ศึกษาติดตามผล อาจมีเหตุผลส�ำหรับผู้ให้บริการด้านสุขภาพที่จะใช้ยานี้
ร่วมกันในภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาล
• เมื่อด�ำเนินการอย่างรวดเร็ว การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพภายนอกร่างกาย
อาจยึดการมีชีวิต เพราะวิธีนี้อาจจะให้เวลาในการรักษาอาการที่น่าจะแก้ไข
ได้ หรือท�ำการปลูกถ่ายหัวใจ ส�ำหรับผู้ป่วยที่ไม่สามารถกู้ชีพโดยการนวด
หัวใจผายปอดกู้ชีพแบบดั้งเดิม
• ในผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานและจังหวะที่ไม่สามารถกระตุ้นด้วย
ไฟฟ้าได้ และผู้ป่วยอื่นๆ ที่ได้รับยาอีพิเนฟริน แนะน�ำให้ยาอีพิเนฟริน
ตั้งแต่ระยะเริ่มแรก
• การศึกษาเกี่ยวกับการใช้ยาลิโดเคนหลังการกลับมาของการไหลเวียนโลหิต
ที่เกิดขึ้นเอง (ROSC) นั้นมีความขัดแย้ง และไม่แนะน�ำให้ใช้ยาลิโดเคน
เป็นประจ�ำ แต่การเริ่มใช้หรือการใช้ต่อไปของยาลิโดเคนอาจถูกพิจารณา
โดยทันทีหลังจากการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC)
ในภาวะหัวใจหยุดท�ำงานจากภาวะหัวใจห้องล่างเต้นแผ่วระรัว/ภาวะหัวใจ
ห้องล่างเต้นเร็วที่ไม่มีชีพจร (pVT)
• การศึกษาแบบสังเกตหนึ่งการศึกษาพบว่า เบต้า-ปิดกั้นตัวรับ การใช้ยา
นี้หลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงานอาจเกี่ยวข้องกับผลลัพธ์ที่ดีกว่าเมื่อเทียบกับ
เบต้า-ปิดกั้นตัวรับ ไม่ได้ถูกใช้ แม้ว่าการศึกษาแบบสังเกตไม่ถือเป็นหลัก
ฐานที่แข็งแรงพอที่จะแนะน�ำให้ใช้เป็นประจ�ำ การเริ่มใช้หรือการใช้ต่อไป
ของ เบต้า-ปิดกั้นตัวรับ โดยการรับประทานหรือทางหลอดเลือดด�ำ (IV)
อาจถูกพิจารณาในช่วงต้นหลังจากการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลจาก
ภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่มีภาวะหัวใจห้องล่างเต้นแผ่วระรัว/ภาวะหัวใจห้อง
ล่างเต้นเร็วที่ไม่มีชีพจร
ยาหดหลอดเลือดส�ำหรับการกู้ชีพ: วาโซเพรสซิน
2558 (ปรับปรุง): การใช้ร่วมกันของวาโซเพรสซินและยาอีพิเนฟรินไม่ได้ให้
ประโยชน์ที่เหนือกว่าในการใช้ทดแทน ยาอีพิเนฟรินขนาดมาตรฐานในภาวะ
หัวใจหยุดท�ำงาน
2553 (เดิม): หนึ่งเข็มของวาโซเพรสซิน 40 หน่วยทางหลอดเลือดด�ำ/
ในกระดูก อาจใช้แทนทั้งเข็มแรกหรือเข็มที่สองของยาอีพิเนฟรินในการรักษา
ภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
เหตุผล: ทั้งยาอีพิเนฟรินและวาโซเพรสซินที่ถูกให้ระหว่างภาวะหัวใจหยุด
ท�ำงานได้แสดงให้เห็นว่าเพิ่มการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง
(ROSC) การพิจารณาหลักฐานที่มีแสดงให้เห็นว่าประสิทธิภาพของยาทั้ง 2 ตัว
นั้นใกล้เคียงกันและไม่พบว่ามีประโยชน์ที่แสดงให้เห็นจากการให้ทั้งยา
อีพิเนฟรินและวาโซเพรสซิน เมื่อเทียบกับการให้ยาอีพิเนฟรินเพียงตัวเดียว
เพื่อให้มีความชัดเจน วาโซเพรสซินถูกตัดออกจากขั้นตอนวิธีของภาวะหัวใจหยุด
ท�ำงานในผู้ใหญ่
ยาหดหลอดเลือดส�ำหรับการกู้ชีพ: ยาอีพิเนฟริน
2558 (ใหม่): อาจมีเหตุผลในการให้ยาอีพิเนฟรินให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้
หลังจากที่เริ่มมีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานเนื่องจากจังหวะที่ไม่สามารถกระตุ้นด้วย
ไฟฟ้าได้ในช่วงแรก
เหตุผล: การศึกษาเชิงสังเกตขนาดใหญ่มากของภาวะหัวใจหยุดท�ำงานร่วมกับ
จังหวะที่ไม่สามารถกระตุ้นด้วยไฟฟ้า ได้ท�ำการเปรียบเทียบการให้ยาอีพิเนฟริน
โดยให้ที่ 1 ถึง 3 นาที เทียบกับการให้ยาอีพิเนฟรินที่ 3 ช่วงเวลาต่อมา (4 ถึง 6,
7 ถึง 9 และมากกว่า 9 นาที) การศึกษาพบความสัมพันธ์ระหว่างการให้ยาอีพิเนฟริน
ในช่วงต้นและการเพิ่มการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC)
การมีชีวิตอยู่จนถึงการออกจากโรงพยาบาล และการที่ระบบประสาทไม่เสียหาย
14 American Heart Association
การวัดความเข้มข้นของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์
ในลมหายใจที่ขณะหายใจออกสุด (ETCO2)
ส�ำหรับการท�ำนายการกู้ชีพที่ล้มเหลว
2558 (ใหม่): ในผู้ป่วยที่ใส่ท่อช่วยหายใจ การล้มเหลวที่จะบรรลุเป้าหมาย
การวัดความเข้มข้นของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในลมหายใจที่ขณะหายใจออกสุด
(ETCO2) ให้มากกว่า 10 มม. ปรอท โดยการตรวจสอบก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์
ในระบบทางเดินหายใจในรูปแบบคลื่นหลังจาก 20 นาทีของการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพ อาจถือได้ว่าเป็นส่วนประกอบหนึ่งของวิธีการหลายรูปแบบในการ
ตัดสินใจว่าเมื่อใดที่ควรจะยุติความพยายามในการกู้ชีพ แต่ไม่ควรน�ำมาใช้เพียง
ค่าเดียว
เหตุผล: การล้มเหลวที่จะการบรรลุเป้าหมายการวัดความเข้มข้นของก๊าซ
คาร์บอนไดออกไซด์ในลมหายใจที่ขณะหายใจออกสุด (ETCO2) ให้ได้ 10 มม.
ปรอท โดยการตรวจสอบก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในระบบทางเดินหายใจใน
รูปแบบคลื่นหลังจาก 20 นาทีของการกู้ชีพ มีความเกี่ยวข้องกับโอกาสที่ต�่ำ
เป็นอย่างมากของการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC)
และการรอดชีวิต อย่างไรก็ตามการศึกษาจนถึงปัจจุบันมีข้อจ�ำกัด โดยการที่การ
ศึกษาเหล่านั้นมีตัวแปรกวนที่อาจเกิดขึ้นได้และมีจ�ำนวนของผู้ป่วยที่ค่อนข้าง
น้อย จึงไม่เป็นที่แนะน�ำที่จะอ้างอิงแต่เฉพาะการวัดความเข้มข้นของก๊าซ
คาร์บอนไดออกไซด์ในลมหายใจที่ขณะหายใจออกสุด (ETCO2) ในการตัดสินใจ
ว่าเมื่อใดที่ควรจะยุติความพยายามในการกู้ชีพ
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพภายนอกร่างกาย
2558 (ใหม่): อาจจะพิจารณาท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพภายนอก
ร่างกาย (ECPR) ให้กับผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานบางรายที่ไม่ตอบสนอง
ต่อการท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพแบบธรรมดาในสถานที่ที่สามารถท�ำได้
อย่างรวดเร็ว
เหตุผล: ถึงแม้ว่ายังไม่มีการวิจัยคุณภาพสูงเปรียบเทียบการนวดหัวใจผายปอด
กู้ชีพภายนอกร่างกายกับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพแบบธรรมดาก็ตาม มีการ
วิจัยคุณภาพต�่ำจ�ำนวนหนึ่งที่บอกว่าการรอดชีวิตพร้อมกับมีผลลัพธ์ทางประสาท
วิทยาที่ดีในประชากรผู้ป่วยบางกลุ่ม เนื่องจากการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ภายนอกร่างกายต้องใช้ทรัพยากรอย่างมากและมีค่าใช้จ่ายสูง ควรจะพิจารณาท�ำ
เฉพาะเมื่อผู้ป่วยมีความเป็นไปได้สูงอย่างมีเหตุผลว่าจะเป็นประโยชน์ ในกรณีที่
ผู้ป่วยมีความเจ็บป่วยที่กลับคืนสภาวะปกติได้ หรือเพื่อช่วยประคับประคองผู้ป่วย
ขณะที่ก�ำลังรอการเปลี่ยนถ่ายหัวใจ
การรักษาด้วยยาหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน:
ยาลิโดเคน
2558 (ใหม่): มีหลักฐานไม่เพียงพอทีจ่ ะสนับสนุนการใช้ยาลิโดเคนเป็นประจ�ำ
หลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน อย่างไรก็ตาม อาจพิจารณาให้เริ่มใช้ยาลิโดเคน
หรือใช้ต่อไปโดยทันทีหลังจากการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง
(ROSC) ในภาวะหัวใจหยุดท�ำงานเนื่องจากภาวะหัวใจห้องล่างเต้นแผ่วระรัว
(VF)/ภาวะหัวใจห้องล่างเต้นเร็วที่ไม่มีชีพจร (pVT)
เหตุผล: ขณะที่การวิจัยก่อนหน้านี้ได้แสดงถึงความสัมพันธ์ระหว่างการให้ยา
ลิโดเคนหลังภาวะกล้ามเนื้อหัวใจตาย และมีอัตราการตายเพิ่มขึ้น การวิจัยล่าสุด
เกี่ยวกับยาลิโดเคนในผู้รอดชีวิตจากภาวะหัวใจหยุดท�ำงานแสดงว่าอุบัติการณ์
ของภาวะหัวใจห้องล่างเต้นแผ่วระรัว/ภาวะหัวใจห้องล่างเต้นเร็วที่ไม่มีชีพจรลดลง
แต่ไม่บ่งชึ้ถึงทั้งประโยชน์หรืออันตรายในระยะยาว
การรักษาด้วยยาหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน:
ยากลุ่มปิดกั้นเบต้า (ß-Blockers)
2558 (ใหม่): มีหลักฐานไม่เพียงพอที่จะสนับสนุนการใช้ยากลุ่มปิดกั้นเบต้า
เป็นประจ�ำหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน อย่างไรก็ตาม อาจพิจารณาให้เริ่มใช้ยา
กลุ่มปิดกั้นเบต้าชนิดรับประทานหรือชนิดฉีดเข้าเส้นเลือดด�ำหรือใช้ต่อไปใน
ช่วงต้นหลังจากการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเพราะภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
เนื่องจากภาวะหัวใจหยุดท�ำงานจากภาวะหัวใจห้องล่างเต้นแผ่วระรัว (VF)/
ภาวะหัวใจห้องล่างเต้นเร็วที่ไม่มีชีพจร (pVT)
 เหตุผล: ในการศึกษาเชิงสังเกตของผู้ป่วยที่มีการกลับมาของการไหลเวียน
โลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC) หลังจากภาวะหัวใจหยุดท�ำงานจากภาวะหัวใจห้อง
ล่างเต้นแผ่วระรัว (VF)/ภาวะหัวใจห้องล่างเต้นเร็วที่ไม่มีชีพจร (pVT) พบว่า
การให้ยากลุ่มปิดกั้นเบต้าสัมพันธ์กับอัตราการรอดชีวิตที่สูงขึ้น อย่างไรก็ตาม
ข้อค้นพบนี้เป็นเพียงความสัมพันธ์ และการใช้ยากลุ่มปิดกั้นเบต้าเป็นประจ�ำ
หลังจากภาวะหัวใจหยุดท�ำงานอาจเกิดอันตรายเนื่องจากยากลุ่มปิดกั้นเบต้า
อาจท�ำให้เกิดสัญญาณชีพไม่คงที่ (hemodynamic instability) ที่มีอาการแย่ลง
ภาวะหัวใจล้มเหลวที่มีอาการรุนแรงขึ้น และท�ำให้เกิดภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ
ชนิดที่ช้าลง (bradyarrhythmia) ดังนั้น ผู้ด�ำเนินการควรประเมินผู้ป่วยแต่ละราย
ถึงความเหมาะสมในการใช้ยากลุ่มปิดกั้นเบต้า
การดูแลหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
สรุปย่อประเด็นและการเปลี่ยนแปลงที่ส�ำคัญ
ประเด็นและการเปลี่ยนแปลงที่ส�ำคัญตามค�ำแนะน�ำในแนวทางฉบับปรับปรุง
พ.ศ. 2558 ส�ำหรับการดูแลหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน มีดังต่อไปนี้
• แนะน�ำให้ท�ำการฉีดสีหลอดเลือดหัวใจฉุกเฉินในผู้ป่วยทุกคนที่มี ST
elevation และผู้ป่วยที่มีสัญญาณชีพหรือคลื่นไฟฟ้าไม่คงที่ที่มี ST
elevation ซึ่งสงสัยว่ามีรอยโรคที่หัวใจหลอดเลือด
• มีการปรับปรุงค�ำแนะน�ำเกี่ยวกับการจัดการให้ได้ตามอุณหภูมิเป้าหมาย
ตามหลักฐานใหม่ที่พบว่าอาจมีช่วงอุณหภูมิหนึ่งซึ่งยอมรับได้ที่จะเป็น
เป้าหมายในช่วงหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
• หลังการจัดการให้ได้ตามอุณหภูมิเป้าหมายเสร็จสิ้น อาจจะมีไข้ ขณะที่มี
ข้อมูลจากการศึกษาเชิงสังเกตที่ขัดแย้งเกี่ยวกับอันตรายหรือการเกิดไข้หลัง
การจัดการให้ได้ตามอุณหภูมิเป้าหมาย มีการพิจารณาว่าการป้องกันไข้นั้น
เหมาะสม ดังนั้นจึงมีความสมเหตุสมผลที่จะด�ำเนินการต่อไป
• มีค�ำแนะน�ำให้บ่งชี้และรักษาภาวะความดันโลหิตต�่ำในช่วงหลังภาวะหัวใจ
หยุดท�ำงานทันที
• ขณะนี้ มีค�ำแนะน�ำให้มีการพยากรณ์โรคภายในไม่เกิน 72 ชั่วโมงหลัง
จากเสร็จสิ้นการจัดการให้ได้ตามอุณหภูมิเป้าหมาย ส�ำหรับผู้ป่วยที่ไม่ได้
ท�ำการจัดการให้ได้ตามอุณหภูมิเป้าหมาย ไม่แนะน�ำให้มีการพยากรณ์โรค
ในช่วงก่อน 72 ชั่วโมงหลังการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง
(ROSC)
• ผู้ป่วยทุกคนที่มีอาการลุกลามจนเกิดภาวะสมองตายหรือระบบไหลเวียน
โลหิตล้มเหลวหลังจากภาวะหัวใจหยุดท�ำงานควรพิจารณาเรื่องการเป็น
ผู้บริจาคอวัยวะ
การฉีดสีหลอดเลือดหัวใจ
2558 (ปรับปรุง): ควรท�ำการฉีดสีหลอดเลือดหัวใจอย่างฉุกเฉิน (แทนที่จะ
ท�ำในภายหลังการเข้าพักในโรงพยาบาลหรือไม่ท�ำ) ส�ำหรับผู้ป่วยภาวะหัวใจหยุด
ท�ำงานที่เกิดขึ้นนอกโรงพยาบาลซึ่งพบสาเหตุของการเกิดโรคหัวใจที่สงสัยและ
มี ST elevation จากการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ (อีซีจี) การฉีดสีหลอดเลือดหัวใจ
ฉุกเฉินเป็นวิธีที่มีความสมเหตุสมผลส�ำหรับผู้ป่วยผู้ใหญ่บางราย (เช่น มีสัญญาณ
ชีพหรือคลื่นไฟฟ้าไม่คงที่) ซึ่งอยู่ในภาวะโคม่าหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิด
ขึ้นนอกโรงพยาบาลที่สงสัยว่ามีจุดก�ำเนิดจากหัวใจ แต่ไม่พบ ST elevation
ในการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ (อีซีจี) การฉีดสีหลอดเลือดหัวใจเป็นวิธีที่มีความ
สมเหตุสมผลในผู้ป่วยหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงานซึ่งมีข้อบ่งชี้ให้ท�ำการฉีดสี
หลอดเลือดหัวใจ ไม่ว่าผู้ป่วยจะอยู่ในภาวะโคม่าหรือว่าตื่นอยู่
2553 (เดิม): อาจมีความสมเหตุสมผลที่จะสันนิษฐานว่าหัตถการรักษาโรค
หลอดเลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวนเป็นล�ำดับแรก (PPCI) หลังจากการกลับมา
ของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC) ในผู้ป่วยที่มีหัวใจหยุดท�ำงานมี
สาเหตุของการเกิดโรคหัวใจขาดเลือด แม้ว่าจะไม่แน่ชัดว่ามีภาวะกล้ามเนื้อหัวใจ
ตายชนิด ST-segment elevation (STEMI) ควรเริ่มให้การรักษาที่เหมาะสม
ส�ำหรับภาวะหัวใจขาดเลือดเฉียบพลัน (ACS) หรือ STEMI ได้แก่ หัตถการ
รักษาโรคหลอดเลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวน (PCI) หรือ การให้ยาละลาย
ลิ่มเลือด ไม่ว่าจะอยู่ในภาวะโคม่าก็ตาม
ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
เหตุผล: การศึกษาเชิงสังเกตหลายการวิจัยพบความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่าง
การท�ำให้มีเลือดมาเลี้ยงเส้นเลือดโคโรนารีย์ใหม่ในทันทีและทั้งผลลัพธ์ด้านการ
รอดชีวิตและผลลัพธ์ด้านการท�ำงานตามต้องการ ในกรณีที่ไม่พบภาวะหัวใจหยุด
ท�ำงาน แนวทางได้มีค�ำแนะน�ำในการรักษาฉุกเฉินส�ำหรับ STEMI และการ
รักษาฉุกเฉินส�ำหรับภาวะหัวใจขาดเลือดเฉียบพลันที่ไม่มี ST elevation ร่วมกับ
สัญญาณชีพหรือคลื่นไฟฟ้าไม่คงที่เรียบร้อยแล้ว การรักษาฉุกเฉินส�ำหรับผู้ป่วย
หลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงานควรปฏิบัติตามแนวทางเดียวกัน เนื่องจากผลลัพธ์ของ
ภาวะโคม่าอาจดีขึ้นด้วยการรักษาภาวะหัวใจไม่คงที่ และยังไม่สามารถท�ำการ
พยากรณ์โรคของภาวะโคม่าได้ในช่วงสองสามชั่วโมงแรกหลังภาวะหัวใจหยุด
ท�ำงาน
การจัดการให้ได้ตามอุณหภูมิเป้าหมาย
2558 (ปรับปรุง): ผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่มีภาวะโคม่า (ได้แก่ การขาดการตอบสนอง
ส�ำคัญต่อค�ำสั่งทางวาจา) ทั้งหมดร่วมกับการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่
เกิดขึ้นเอง (ROSC) หลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงานควรได้รับการจัดการให้ได้ตาม
อุณหภูมิเป้าหมาย โดยเลือกและบันทึกอุณหภูมิเป้าหมายระหว่าง 32°C และ
36°C ไว้ จากนั้นรักษาให้คงที่เป็นเวลาอย่างน้อย 24 ชั่วโมง
2553 (เดิม): ผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่มีภาวะโคม่า (ได้แก่การขาดการตอบสนอง
ส�ำคัญต่อค�ำสั่งทางวาจา) ร่วมกับการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้น
เอง (ROSC) หลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงานจากภาวะหัวใจห้องล่างเต้นแผ่วระรัว
ที่เกิดภายนอกโรงพยาบาล ควรได้รับการปรับอุณหภูมิให้เย็นลงถึง 32°C ถึง
34°C เป็นเวลา 12-24 ชั่วโมง อาจพิจารณาใช้วิธีเหนี่ยวน�ำให้เกิดภาวะอุณหภูมิ
ร่างกายต�่ำกว่าปกติส�ำหรับผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่มีภาวะโคม่าร่วมกับการกลับมาของการ
ไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC) หลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิดขึ้นใน
โรงพยาบาลของจังหวะหัวใจเริ่มต้นใดๆ หรือหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิดขึ้น
นอกโรงพยาบาลร่วมกับจังหวะหัวใจเริ่มต้นของคลื่นไฟฟ้าหัวใจที่ไม่มีชีพจรหรือ
ภาวะหัวใจหยุดเต้น (asystole)
เหตุผล: การศึกษาระยะแรกของการจัดการให้ได้ตามอุณหภูมิเป้าหมาย
เป็นการศึกษาในช่วงอุณหภูมิระหว่าง 32°C และ 34°C เปรียบเทียบกับการ
จัดการให้ได้ตามอุณหภูมิเป้าหมายที่ไม่ก�ำหนดอุณหภูมิ และพบว่าผลลัพธ์ทาง
ประสาทวิทยาดีขึ้นในกลุ่มที่ใช้วิธีเหนี่ยวน�ำให้เกิดภาวะอุณหภูมิร่างกายต�่ำกว่า
ปกติ การวิจัยคุณภาพสูงในปัจจุบันเปรียบเทียบการจัดการอุณหภูมิที่ 36°C
และ 33°C และพบว่าผลลัพธ์ของทั้งสองกลุ่มไม่ต่างกัน เมื่อพิจารณาร่วมกัน
การศึกษาระยะแรกบ่งชี้ว่าการจัดการให้ได้ตามอุณหภูมิเป้าหมายมีประโยชน์
ดังนั้น ยังคงมีค�ำแนะน�ำให้เลือกอุณหภูมิเป้าหมายหนึ่งค่าและให้ท�ำการจัดการ
ให้ได้ตามอุณหภูมิเป้าหมาย ถ้าอุณหภูมิ 33°C ไม่ดีไปกว่า 36°C แพทย์สามารถ
เลือกอุณหภูมิเป้าหมายในช่วงที่กว้างขึ้น อาจพิจารณาอุณหภูมิที่เลือกตามความ
พอใจของแพทย์หรือตามปัจจัยทางคลินิก
การจัดการให้ได้ตามอุณหภูมิต่อเนื่องหลังจาก
24 ชั่วโมง
2558 (ใหม่): การป้องกันการเกิดไข้อย่างจริงจังในผู้ป่วยที่มีภาวะโคม่าหลัง
การจัดการให้ได้ตามอุณหภูมิเป้าหมายเป็นสิ่งที่เหมาะสม
เหตุผล: แม้ว่าการวิจัยจะให้ผลที่ขัดแย้งกัน แต่ในการศึกษาเชิงสังเกตบางการ
วิจัยบ่งชี้ว่า การเกิดไข้หลังจากการกลับมาให้ความอบอุ่นหลังการจัดการให้ได้
ตามอุณหภูมิเป้าหมายสัมพันธ์กับการบาดเจ็บทางประสาทวิทยาที่แย่ลง มีการ
แนะน�ำให้ป้องกันการเกิดไข้ เนื่องจากการป้องกันการเกิดไข้หลังการจัดการให้ได้
ตามอุณหภูมิเป้าหมายนั้นไม่รุนแรงและการเกิดไข้อาจจะสัมพันธ์กับอันตรายได้
การท�ำให้เย็นลงนอกโรงพยาบาล
2558 (ใหม่): ไม่แนะน�ำการท�ำให้ผู้ป่วยเย็นลงก่อนมาถึงโรงพยาบาลด้วย
การให้สารละลายที่เย็นทางหลอดเลือดด�ำอย่างรวดเร็วเป็นประจ�ำหลังการกลับ
มาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC)
เหตุผล: ก่อน พ.ศ. 2553 ไม่เคยมีการประเมินผู้ป่วยที่ได้รับการท�ำให้เย็นลง
ก่อนมาถึงโรงพยาบาลอย่างละเอียด มีการสันนิษฐานว่าการเริ่มต้นการท�ำให้เย็น
ลงโดยเร็วอาจช่วยเพิ่มประโยชน์ และการเริ่มต้นตั้งแต่ก่อนมาถึงโรงพยาบาลอาจ
ช่วยอ�ำนวยความสะดวกและท�ำให้การท�ำให้เย็นลงในโรงพยาบาลเป็นไปอย่างต่อ
เนื่อง ปัจจุบัน การวิจัยคุณภาพสูงที่เผยแพร่แสดงให้เห็นว่าการท�ำให้เย็นลงก่อน
มาถึงโรงพยาบาลไม่มีประโยชน์ และบ่งชี้ถึงอาการแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้นเมื่อ
ใช้สารละลายที่เย็นให้ทางหลอดเลือดด�ำในการท�ำให้เย็นลงก่อนถึงโรงพยาบาล
15
 เป้าหมายด้านพลศาสตร์การไหลเวียนเลือด
ภายหลังการกู้ชีพ
2558 (ใหม่): อาจเหมาะสมที่จะหลีกเลี่ยงและรักษาภาวะความดันโลหิตต�่ำ
ทันที (ความดันโลหิตช่วงหัวใจบีบตัวน้อยกว่า 90 มิลลิเมตรปรอท ความดัน
หลอดเลือดแดงเฉลี่ยต�่ำกว่า 65 มิลลิเมตรปรอท) ระหว่างการดูแลหลังภาวะ
หัวใจหยุดท�ำงาน
เหตุผล: การศึกษาในผู้ป่วยหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงานพบว่าความดันโลหิต
ช่วงหัวใจบีบตัวน้อยกว่า 90 มิลลิเมตรปรอท หรือความดันหลอดเลือดแดงเฉลี่ย
ต�่ำกว่า 65 มิลลิเมตรปรอทสัมพันธ์กับอัตราการตายที่สูงขึ้นและการฟื้นตัวของ
การท�ำงานที่ลดลง ในขณะที่ความดันหลอดเลือดแดงช่วงหัวใจบีบตัวมากกว่า
100 มิลลิเมตรปรอทสัมพันธ์กับการฟื้นตัวที่ดีขึ้น ถึงแม้ว่าความดันที่สูงขึ้น
จะดีกว่า ยังไม่สามารถก�ำหนดค่าเป้าหมายความดันช่วงหัวใจบีบตัวหรือ
ความดันหลอดเลือดแดงเฉลี่ยเฉพาะได้ เนื่องจากโดยทั่วไปการวิจัยทางคลินิก
เป็นการศึกษากลุ่มของการรักษาหลายชนิด รวมถึงการควบคุมด้านพลศาสตร์
การไหลเวียนเลือด และเนื่องจากความดันโลหิตเริ่มต้นแตกต่างกันระหว่างผู้ป่วย
แต่ละราย ท�ำให้ผู้ป่วยต่างกันมีความต้องการการรักษาปริมาณการสูบฉีดโลหิต
ไปเลี้ยงอวัยวะที่เหมาะสมต่างกัน
การพยากรณ์โรคหลังจากภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
2558 (ใหม่): เวลาเร็วที่สุดที่จะพยากรณ์โรคของผลลัพธ์ทางประสาทวิทยา
ที่แย่โดยใช้การตรวจประเมินทางคลินิกในผู้ป่วยที่ไม่รับการรักษาด้วยการจัดการ
ให้ได้ตามอุณหภูมิเป้าหมาย คือ 72 ชั่วโมงหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน แต่เวลา
ดังกล่าวอาจจะยาวนานขึ้นอีกหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงานได้หากผลของการสลบ
และอัมพาตที่คงค้างอยู่อาจรบกวนการตรวจประเมินทางคลินิก
2558 (ปรับปรุง): ในผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาด้วยการจัดการให้ได้ตาม
อุณหภูมิเป้าหมายซึ่งการสลบและภาวะอัมพาตอาจรบกวนการตรวจประเมิน
ทางคลินิก พยากรณ์ผลลัพธ์ควรจะรอจนถึง 72 ชั่วโมงหลังจากกลับสู่อุณหภูมิ
ปกติของร่างกายก่อนจึงจะเหมาะสม
กล่องข้อความที่ 2
ผลทางคลินิกที่เป็นประโยชน์
ที่เกี่ยวข้องกับ
ผลลัพธ์ทางประสาทวิทยาที่ไม่ดี*
• ไม่มีรีเฟล็กซ์ม่านตาต่อแสงที่ 72 ชั่วโมงหรือมากกว่าหลังเกิดภาวะหัวใจ
หยุดท�ำงาน
• มีภาวะกล้ามเนื้อกระตุกรัว (ซึ่งแตกต่างจากการกระตุกของแขนขา
(myoclonic jerks)) ในระหว่าง 72 ชั่วโมงหลังการเกิดภาวะหัวใจหยุด
ท�ำงาน
• ไม่มีการรับรู้ทางร่างกายที่ต�ำแหน่ง N20 จากการกระตุ้นด้วยคลื่นไฟฟ้า
ชั้นนอกที่ 24 ถึง 72 ชั่วโมงหลังการเกิดภาวะหัวใจหยุดท�ำงานหรือหลังจาก
การให้ความร้อนอีกครั้ง
• มีการลดลงของอัตราส่วนสีเทา-สีขาวจากการถ่ายภาพรังสีส่วนตัดโดยใช้
เครื่องคอมพิวเตอร์ที่ได้ภายใน 2 ชั่วโมงหลังการเกิดภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
• มีการแพร่กระจายที่ถูกจ�ำกัดในบริเวณกว้างจากการถ่ายภาพรังสีโดยใช้
คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าของสมองที่ 2 ถึง 6 วันหลังการเกิดภาวะหัวใจหยุด
ท�ำงาน
• มีปฏิกิริยาตอบสนองกลับตลอดเวลาของภาพคลื่นไฟฟ้าสมอง (อีอีจี) ต่อ
สิ่งกระตุ้นจากภายนอกที่ 72 ชั่วโมงหลังการเกิดภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
• มีอาการลมชักตลอดเวลาหรือมีอาการชักโดยไม่รู้สึกตัวซึ่งรักษาได้ยากจาก
ภาพคลื่นไฟฟ้าสมอง (อีอีจี) หลังจากที่ให้ความอบอุ่น
การขาดหายไปของการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อ ท่าทางที่เกิดจากกล้ามเนื้อเหยียดตึง หรือ
กล้ามเนื้อกระตุก ไม่ควรถูกน�ำมาใช้ในการท�ำนายผลลัพธ์เพียงอย่างเดียว
*ภาวะช็อค อุณหภูมิ ความผิดปกติของเมแทบอลิซึม ภาวะก่อนให้ยาระงับประสาทหรือยาที่ระงับ
ความรู้สึกที่จุดเชื่อมต่อระหว่างเส้นประสาทและกล้ามเนื้อ และปัจจัยทางคลินิกอื่น ควรถูกน�ำมา
พิจารณาอย่างรอบคอบ เนื่องจากสิ่งเหล่านี้อาจส่งผลกระทบต่อผลการทดสอบหรือการแปลผล
ของการทดสอบบางอย่าง
16 American Heart Association
2553 (เดิม): ขณะที่มีการระบุเวลาที่จะใช้ประโยชน์จากการทดสอบเฉพาะ
ไว้แล้ว ยังไม่มีค�ำแนะน�ำในภาพรวมเกี่ยวกับเวลาในการพยากรณ์โรค
เหตุผล: ทั้งผลทางคลินิก แบบสรีรวิทยาไฟฟ้าหัวใจ แบบภาพ และสารบ่งชี้
ทางเลือดต่างมีประโยชน์ในการพยากรณ์ผลลัพธ์ทางประสาทวิทยาในผู้ป่วยที่
มีภาวะโคม่า แต่ผลการทดสอบ และสารบ่งชี้แต่ละอย่างอาจถูกรบกวนจากการ
สลบและการปิดกั้นระบบประสาทและกล้ามเนื้อในรูปแบบต่างๆ กัน นอกจากนี้
สมองในภาวะโคม่าอาจจะไวต่อยา และยาอาจจะใช้เวลาในการเมแทบอไลท์
นานขึ้นหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
ไม่มีผลตรวจทางกายภาพหรือการทดสอบใดที่สามารถท�ำนายการฟื้นตัวทาง
ประสาทวิทยาหลังจากภาวะหัวใจหยุดท�ำงานได้อย่างแม่นย�ำ 100% เป็นไปได้
มากที่สุดที่การใช้แบบของการทดสอบและการตรวจประเมินหลายแบบร่วมกัน
เพื่อพยากรณ์ผลลัพธ์หลังจากผลของภาวะอุณหภูมิร่างกายต�่ำกว่าปกติและยา
ที่ได้รับการอนุญาตให้ใช้รักษาจะท�ำให้การพยากรณ์ผลลัพธ์เป็นไปได้ถูกต้อง
(กล่องข้อความที่ 2)
การบริจาคอวัยวะ
2558 (ปรับปรุง): อาจประมินว่าผู้ป่วยทุกคนที่ได้รับการกู้ชีพหลังจากภาวะ
หัวใจหยุดท�ำงาน แต่ต่อมามีอาการลุกลามจนเสียชีวิตหรือเกิดภาวะสมองตาย
มีโอกาสเป็นผู้บริจาคอวัยวะ อาจพิจารณาว่าผู้ป่วยที่ไม่มีการกลับมาของการ
ไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC) และผู้ที่ในทางตรงข้ามได้เลิกการกู้ชีพ
ไปว่ามีโอกาสเป็นผู้บริจาคไตหรือตับในสภาวะที่มีโปรแกรมฟื้นฟูอวัยวะอย่าง
รวดเร็ว
2553 (เดิม): อาจพิจารณาผู้ใหญ่ทุกคนที่มีอาการลุกลามจนเกิดภาวะสมอง
ตายหลังการกู้ชีพจากภาวะหัวใจหยุดท�ำงานส�ำหรับการบริจาคอวัยวะ
เหตุผล: ไม่พบความแตกต่างในการท�ำงานของอวัยวะในระยะยาวหรือทันที
จากผู้บริจาคซึ่งอยู่ในภาวะสมองตายหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงานเมื่อเปรียบเทียบ
กับผู้บริจาคซึ่งอยู่ในภาวะสมองตายจากสาเหตุอื่น อวัยวะที่ปลูกถ่ายจากผู้บริจาค
เหล่านี้มีอัตราความส�ำเร็จเทียบเท่ากับอวัยวะที่ฟื้นตัวจากผู้บริจาคเหมือนกันที่
อยู่ในภาวะอื่นๆ
ภาวะหัวใจขาดเลือดเฉียบพลัน
แนวทางฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558 แสดงการเปลี่ยนแปลงภายในของเขตของ
แนวทางของ AHA ส�ำหรับการประเมินและการจัดการภาวะหัวใจขาดเลือด
เฉียบพลัน เริ่มจากการปรับปรุงนี้ จะจ�ำกัดค�ำแนะน�ำไว้ในส่วนของการดูแลช่วง
ก่อนมาถึงโรงพยาบาลและช่วงแผนกฉุกเฉิน ได้มีการกล่าวถึงการดูแลภายใน
โรงพยาบาลไว้ในแนวทางในการจัดการภาวะกล้ามเนื้อหัวใจตามที่ตีพิมพ์ร่วมกัน
ระหว่าง AHA และ มูลนิธิวิทยาลัยแพทย์โรคหัวใจแห่งสหรัฐอเมริกา
สรุปย่อประเด็นและการเปลี่ยนแปลงที่ส�ำคัญ
ประเด็นหลักพร้อมด้วยการเปลี่ยนแปลงส�ำคัญตามค�ำแนะน�ำในแนวทางฉบับ
ปรับปรุง พ.ศ. 2558 ส�ำหรับผู้ให้บริการด้านสุขภาพ มีดังต่อไปนี้
• การจัดหาและการแปลผลการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ (อีซีจี) ก่อนมา
โรงพยาบาล
• เลือกวิธีการท�ำให้เลือดกลับมาไหลเวียนใหม่เมื่อมีการให้ยาละลายลิ่มเลือด
ก่อนมาโรงพยาบาล
• เลือกวิธีการท�ำให้เลือดกลับมาไหลเวียนใหม่ในโรงพยาบาลที่ไม่สามารถ
ท�ำหัตถการรักษาโรคหลอดเลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวนได้
• โทรโปนินใช้บ่งชี้ว่าสามารถจ�ำหน่ายผู้ป่วยนั้นออกจากแผนกฉุกเฉินได้
อย่างปลอดภัย
• การรักษาที่อาจจะมีหรือไม่มีประโยชน์ถ้าให้ก่อนที่จะมาถึงโรงพยาบาล
การจัดหาและการแปลผลการตรวจคลื่นไฟฟ้า
หัวใจ (อีซีจี) ก่อนมาโรงพยาบาล
2558 (ใหม่): ควรมีการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจแบบ 12 ลีด ก่อนมา
โรงพยาบาลให้กับผู้ป่วยที่อาจมีภาวะหัวใจขาดเลือดเฉียบพลัน
 2558 (ใหม่): ผู้ที่ไม่ใช่แพทย์แต่ได้รับการฝึกอบรมอาจแปลผลการตรวจคลื่น
ไฟฟ้าหัวใจ (อีซีจี) เพื่อพิจารณาว่ากราฟแสดงหลักฐานว่าเกิด STEMI หรือไม่
2558 (ปรับปรุง): อาจใช้การแปลผลคลื่นไฟฟ้าหัวใจด้วยคอมพิวเตอร์ร่วม
กับการแปลผลโดยแพทย์หรือผู้ด�ำเนินการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ (อีซีจี) ที่ได้รับ
การฝึกอบรมการตรวจหา STEMI
2558 (ปรับปรุง): ส�ำหรับผู้ป่วยที่ตรวจพบ STEMI ในการตรวจคลื่นไฟฟ้า
หัวใจ (อีซีจี) ก่อนมาโรงพยาบาลทั้งหมด ควรมีการแจ้งล่วงหน้าก่อนมาถึง
โรงพยาบาลที่จะรับผู้ป่วย และ/หรือการกระตุ้นให้เตรียมห้องปฏิบัติการตรวจ
สวนหัวใจและหลอดเลือดก่อนมาโรงพยาบาล
2553 (เดิม): ถ้าผู้ด�ำเนินการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจไม่ได้รับการฝึกอบรมให้
แปลผลการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจแบบ 12 ลีด มีค�ำแนะน�ำให้ส่งต่อการตรวจคลื่น
ไฟฟ้าหัวใจ (อีซีจี) หรือรายงานผ่านคอมพิวเตอร์ไปยังโรงพยาบาลที่รับผู้ป่วย
2553 (เดิม): ส�ำหรับผู้ป่วยที่ตรวจพบ STEMI ควรมีการแจ้งล่วงหน้าไปยัง
โรงพยาบาลที่จะรับผู้ป่วย
เหตุผล: การตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจแบบ 12 ลีดมีราคาไม่สูง ท�ำการตรวจได้
ง่าย และสามารถให้หลักฐานว่ามี ST elevation เฉียบพลันได้อย่างรวดเร็ว
ความกังวลเรื่องการแปลผลการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจโดยผู้แปลที่ไม่ใช่แพทย์
อาจน�ำไปสู่การวินิจฉัยเกินความจริงซึงจะท�ำให้เกิดการใช้ทรัพยากรมากเกินไป
หรืออีกอย่างหนึ่งคือการวินิจฉัยน้อยกว่าความเป็นจริงซึ่งอาจส่งผลให้การรักษา
ล่าช้าออกไป ท�ำให้การขยายโปรแกรมการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจไปยังการบริการ
ทางการแพทย์ฉุกเฉินถูกระงับไป ความกังวลแบบเดียวกันเกิดขึ้นกับการแปลผล
การตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ (อีซีจี) ด้วยคอมพิวเตอร์ การทบทวนงานวิจัยครั้งหนึ่ง
แสดงให้เห็นว่าเมื่อไม่มีการให้ยาละลายลิ่มเลือดในช่วงก่อนมาถึงโรงพยาบาล
การแจ้งโรงพยาบาลล่วงหน้าว่าจะมีผู้ป่วยที่มี ST elevation หรือการกระตุ้นให้
เตรียมห้องปฏิบัติการตรวจสวนหัวใจและหลอดเลือดก่อนมาโรงพยาบาลนั้นช่วย
ลดเวลาในการท�ำให้เลือดกลับมาไหลเวียนใหม่และลดอัตราการเจ็บป่วยและ
อัตราการตายด้วย เนื่องจากอาจต้องใช้เวลาในการพัฒนาทักษะของผู้ด�ำเนินการ
ที่ไม่มีประสบการณ์ในการแปลผลการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจแบบ 12 ลีด สามารถ
คาดหวังได้ว่าการแปลผลด้วยคอมพิวเตอร์จะเพิ่มความถูกต้องของการแปลผล
เมื่อใช้ร่วมกับการแปลผลโดยผู้ที่ไม่ใช่แพทย์แต่ได้รับการฝึกฝน
การท�ำให้เลือดกลับมาไหลเวียนใหม่
2558 (ใหม่): เมื่อมีการให้ยาละลายลิ่มเลือดก่อนมาโรงพยาบาลโดยเป็น
ส่วนหนึ่งของระบบการดูแล STEMI และมีการเคลื่อนย้ายผู้ป่วยโดยตรงไปยัง
ศูนย์หัตถการรักษาโรคหลอดเลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวน อาจจะชอบมากกว่าที่
จะมีการคัดแยกผู้ป่วยก่อนมาโรงพยาบาลและส่งผู้ป่วยไปยังศูนย์หัตถการรักษา
โรคหลอดเลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวนโดยตรงเนื่องจากส่งผลให้มีอุบัติการณ์
ภาวะเลือดออกในกะโหลกศีรษะลดลงเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ไม่มีหลักฐานที่
แสดงประโยชน์ต่ออัตราการตายของการรักษาหนึ่งดีกว่าอีกการรักษาหนึ่ง
2558 (ใหม่): ในผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่มี STEMI ในแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลที่
ไม่สามารถท�ำหัตถการรักษาโรคหลอดเลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวนได้ แนะน�ำ
ให้เคลื่อนย้ายผู้ป่วยที่ไม่ได้มีการให้ยาละลายลิ่มเลือดโดยเร็วที่สุด จากสถานที่
แรกไปจนถึงศูนย์หัตถการรักษาโรคหลอดเลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวน แทนที่
จะการให้ยาละลายลิ่มเลือดทันทีในช่วงแรกที่โรงพยาบาลโดยจะเคลื่อนย้ายผู้ป่วย
เพื่อไปรับหัตถการรักษาโรคหลอดเลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวนส�ำหรับภาวะ
ขาดเลือด
2558 (ใหม่): เมื่อไม่สามารถเคลื่อนย้ายผู้ป่วยที่มี STEMI ไปยังโรงพยาบาล
ที่สามารถท�ำหัตถการรักษาโรคหลอดเลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวนในเวลาที่
เหมาะสมได้ อาจยอมรับการรักษาด้วยยาละลายลิ่มเลือดร่วมกับการเคลื่อนย้าย
ผู้ป่วยไปรับการตรวจเอกซเรย์หลอดเลือดเป็นประจ�ำ (ดูด้านล่าง) เพื่อเป็นทาง
เลือกรองจากการเคลื่อนย้ายผู้ป่วยไปรับหัตถการรักษาโรคหลอดเลือดโคโรนารีย์
ผ่านสายสวน
2558 (ใหม่): เมื่อให้การรักษาด้วยยาละลายลิ่มเลือดกับผู้ป่วยที่มี STEMI
ในโรงพยาบาลที่ไม่สามารถท�ำหัตถการรักษาโรคหลอดเลือดโคโรนารีย์ผ่าน
สายสวน อาจจะเป็นการเหมาะสมที่จะเคลื่อนย้ายผู้ป่วยหลังให้ยาละลายลิ่มเลือด
ทุกรายไปรับการฉีดสีเข้าหลอดเลือดแบบประจ�ำก่อนในช่วง 3-6 ชั่วโมงแรกและ
ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
ไม่เกิน 24 ชั่วโมง แทนที่จะเคลื่อนย้ายผู้ป่วยหลังให้ยาละลายลิ่มเลือดเฉพาะราย
ที่ต้องรับการฉีดสีเข้าหลอดเลือดตามแนวทางส�ำหรับภาวะขาดเลือดเท่านั้น
2553 (เดิม): การเคลื่อนย้ายผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูงซึ่งได้รับการท�ำให้เลือด
กลับมาไหลเวียนใหม่เบื้องต้นโดยการรักษาด้วยยาละลายลิ่มเลือด มีความ
เหมาะสม
เหตุผล: การให้ยาละลายลิ่มเลือดเป็นการดูแลมาตรฐานส�ำหรับ STEMI
มานานกว่า 30 ปี ในช่วง 15 ปีที่ผ่านมา ความพร้อมในการท�ำหัตถการรักษา
โรคหลอดเลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวนเป็นล�ำดับแรก (PPCI)มีเพิ่มมากขึ้นใน
ส่วนใหญ่ของทวีปอเมริกาเหนือ อีกทั้ง พบว่าหัตถการรักษาโรคหลอดเลือด
โคโรนารีย์ผ่านสายสวนเป็นล�ำดับแรกโดยแพทย์ผู้มีประสบการณ์ในเวลาที่
เหมาะสมให้ผลลัพธ์ที่ดีขึ้นปานกลางเมื่อเทียบกับการให้ยาละลายลิ่มเลือด
อย่างไรก็ตาม เมื่อหัตถการรักษาโรคหลอดเลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวน
เป็นล�ำดับแรกล่าช้าออกไป การให้ยาละลายลิ่มเลือดทันทีอาจจะให้ผลดีกว่า
ประโยชน์เพิ่มเติมของหัตถการรักษาโรคหลอดเลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวนได้
ทั้งนี้ขึ้นกับระยะเวลาของการล่าช้าที่เกิดขึ้น เมื่อเปรียบเทียบการเคลื่อนย้าย
ผู้ป่วยโดยตรงไปยังโรงพยาบาลที่สามารถท�ำหัตถการรักษาโรคหลอดเลือด
โคโรนารีย์ผ่านสายสวนกับการให้ยาละลายลิ่มเลือดก่อนมาโรงพยาบาลพบว่า
อัตราการตายไม่ต่างกัน แต่การเคลื่อนย้ายผู้ป่วยเพื่อหัตถการรักษาโรคหลอด
เลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวนเป็นล�ำดับแรกท�ำให้อุบัติการณ์ของภาวะเลือดออก
ในกะโหลกศีรษะลดลงเล็กน้อย การค้นหาหลักฐานใหม่ท�ำให้สามารถแบ่งขั้น
ของค�ำแนะน�ำในการรักษตามช่วงเวลาจาก ตอนเริ่มอาการ และเมื่อคาดว่า
หัตถการรักษาโรคหลอดเลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวนจะล่าช้า อีกทั้งท�ำให้มี
ค�ำแนะน�ำส�ำหรับแพทย์ในโรงพยาบาลที่ไม่สามารถท�ำหัตถการรักษาโรคหลอด
เลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวนโดยเฉพาะ หัตถการรักษาโรคหลอดเลือดโคโรนารีย์
ผ่านสายสวนทันทีหลังจากการรักษาด้วยการให้ยาละลายลิ่มเลือดไม่ท�ำให้เกิด
ประโยชน์เพิ่มเติม แต่การฉ๊ดสีเข้าหลอดเลือดแบบประจ�ำภายใน 24 ชั่วโมง
หลังการให้ยาละลายลิ่มเลือดช่วยลดอุบัติการณ์ของกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดซ�้ำ
โทรโปนินใช้บ่งชี้ว่าสามารถจ�ำหน่ายผู้ป่วยนั้น
ออกจากแผนกฉุกเฉินได้อย่างปลอดภัย
2558 (ใหม่): ไม่ควรใช้การตรวจวัดโทรโปนินที่มีความไวสูง T และ I ที่เวลา
0 และ 2 ชั่วโมง (โดยไม่ได้ท�ำการแบ่งชั้นตามความเสี่ยงทางคลินิก) เพื่อตัด
การวินิจฉัยว่าเป็นภาวะหัวใจขาดเลือดเฉียบพลันออกไป แต่อาจใช้การตรวจ
วัดโทรโปนินที่มีความไวสูง I ซึ่งน้อยกว่า 99 เปอร์เซ็นต์ไทล์ ที่เวลา 0 และ
2 ชั่วโมง ร่วมกับการแบ่งชั้นที่ความเสี่ยงต�่ำ (คะแนนการสลายลิ่มเลือดใน
ภาวะกล้ามเนื้อหัวใจตาย [TIMI] มีค่า 0 หรือ 1 หรือความเสี่ยงต�่ำตามกฎของ
แวนคูเวอร์) เพื่อท�ำนายโอกาสเกิดเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ของหัวใจที่ส�ำคัญ
(MACE) ในเวลา 30 วัน ว่าน้อยกว่า 1% อาจใช้การตรวจวัดโทรโปนิน I หรือ
โทรโปนิน T เป็นลบ ที่เวลา 0 และระหว่าง 3-6 ชั่วโมง ร่วมกับการแบ่งชั้น
ที่ความเสี่ยงต�่ำมาก (คะแนน TIMI เท่ากับ 0 คะแนนความเสี่ยงต�่ำตามกฎ
แวนคูเวอร์ คะแนนการเจ็บหน้าอกทวีปอเมริกาเหนือ เป็น 0 และอายุน้อยกว่า
50 ปี หรือคะแนนหัวใจมีความเสี่ยงต�่ำ) เพื่อท�ำนายโอกาสเกิดเหตุการณ์
ไม่พึงประสงค์ของหัวใจที่ส�ำคัญ (MACE) ในเวลา 30 วัน ว่าน้อยกว่า 1%
2553 (เดิม): ถ้าตัวบ่งชี้ทางชีวภาพให้ผลลบในช่วงแรกภายใน 6 ชั่วโมง
นับจากตอนเริ่มอาการ มีค�ำแนะน�ำว่าควรตรวจวัดตัวบ่งชี้ทางชีวภาพอีกครั้ง
ในช่วงระหว่าง 6-12 ชั่วโมงหลังจากตอนเริ่มอาการ
เหตุผล: การพึ่งพาผลการทดสอบโทรโปนินที่เป็นลบไม่ว่าอย่างเดียวหรือ
ร่วมกับการประเมินความเสี่ยงที่ไม่มีแบบแผน ส่งผลให้เกิดอัตราของเหตุการณ์
ไม่พึงประสงค์ของหัวใจที่ส�ำคัญในเวลา 30 วันที่สูงเกินจะยอมรับได้ อย่างไร
ก็ตาม การท�ำนายซึ่งยึดถือผลการทดสอบโทรโปนินเป็นลบร่วมกับการประเมิน
ความเสี่ยงที่มีแบบแผน จะมีความเสี่ยงในการเกิดเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ของ
หัวใจที่ส�ำคัญ (MACE) ในเวลา 30 วัน น้อยกว่า 1%
การรักษาอื่นๆ
เมื่อการให้ยาตัวหนึ่งสามารถลดอัตราการเจ็บป่วยและอัตราการตายได้ การให้
ยานั้นก่อนมาถึงโรงพยาบาลเทียบกับการให้ยาที่โรงพยาบาล จะช่วยให้ยาได้
เริ่มท�ำงานเร็วขึ้นและอาจช่วยลดอัตราการเจ็บป่วยและอัตราการตายให้ลงไปอีก
อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาในการตอบสนองและการเดินทางของการบริการทางการ
แพทย์ฉุกเฉินในเมืองสั้น อาจมีโอกาสที่ยาจะให้ผลที่มีประโยชน์ไม่มากนัก
17
 นอกจากนี้ การให้ยาเพิ่มขึ้นจะเพิ่มความซับซ้อนของการดูแลก่อนมาถึง
โรงพยาบาล ซึ่งในทางกลับกันอาจท�ำให้เกิดผลเสียได้
• มีค�ำแนะน�ำให้ใช้การยับยั้งอะดีโนซีนไดฟอสเฟตส�ำหรับผู้ป่วยใน
โรงพยาบาลที่ต้องสงสัย STEMI มาเป็นเวลาหลายปีแล้ว การให้ยาที่ยับยั้ง
อะดีโนซีนไดฟอสเฟตในช่วงก่อนมาถึงโรงพยาบาลไม่ท�ำให้เกิดประโยชน์
หรืออันตรายเพิ่มเติมเมื่อเทียบกับการรอเพื่อให้ยานี้ที่โรงพยาบาล
• พบว่าการให้เฮพารินโมเลกุลใหญ่ (UFH) กับผู้ป่วยที่มีภาวะ STEMI ใน
ช่วงก่อนมาโรงพยาบาล ไม่ได้ท�ำให้เกิดประโยชน์เพิ่มเติมจากการให้ใน
โรงพยาบาล ในระบบที่มีการให้เฮพารินโมเลกุลใหญ่ก่อนมาถึงโรง
พยาบาลแล้ว มีความสมเหตุสมผลที่จะให้ใช้ต่อไป หากยังไม่ได้ใช้เฮพาริน
โมเลกุลใหญ่ในช่วงก่อนมาถึงโรงพยาบาล มีความเหมาะสมที่จะรอเพื่อให้
เฮพารินโมเลกุลใหญ่เมื่อมาถึงโรงพยาบาล
• ก่อนค�ำแนะน�ำ พ.ศ. 2553 มีการให้ออกซิเจนเป็นประจ�ำกับคนไข้ทุกราย
ที่สงสัยภาวะหัวใจขาดเลือดเฉียบพลันโดยไม่ได้ค�ำนึงถึงความอิ่มตัวของ
ออกซิเจนหรือภาวะของการหายใจ ใน พ.ศ. 2553 พบหลักฐานอ่อนที่
แสดงถึงความไม่มีประโยชน์และอันตรายที่อาจเกิดขึ้นท�ำให้มีค�ำแนะน�ำ
ว่าไม่มีความจ�ำเป็นต้องให้ออกซิเจนเสริมในผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจขาดเลือด
เฉียบพลันซึ่งมีความอิ่มตัวของออกซิเจน 94% ขึ้นไป (คือไม่มีภาวะการ
ขาดออกซิเจนในเลือด) และไม่มีอาการหายใจล�ำบาก หลักฐานเพิ่มเติมที่
แสดงว่าการให้ออกซิเจนเสริมแบบประจ�ำอาจเป็นอันตรายมาจากการวิจัย
ทางคลินิกที่มีกลุ่มควบคุมแบบสุ่มในหลายสถาบันวิจัยซึ่งตีพิมพ์ตั้งแต่การ
ทบทวนงานวิจัยอย่างเป็นระบบ พ.ศ. 25588 สนับสนุนค�ำแนะน�ำว่าไม่ต้อง
ให้ออกซิเจนในผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจขาดเลือดเฉียบพลันซึ่งมีความอิ่มตัวของ
ออกซิเจนปกติ (คือผู้ที่ไม่มีภาวะขาดออกซิเจนในเลือด)
• การให้เฮพารินโมเลกุลใหญ่หรือ bivalirudin ในผู้ป่วย STEMI ก่อนมาถึง
โรงพยาบาลมีความสมเหตุสมผล
• ส�ำหรับผู้ป่วยที่สงสัยว่าเป็น STEMI ซึ่งได้รับการเคลื่อนย้ายมาเพื่อ
หัตถการรักษาโรคหลอดเลือดโคโรนารีย์ผ่านสายสวนเป็นล�ำดับแรก มี
ความสมเหตุสมผลที่จะได้รับยา enoxaparin เป็นตัวเลือกนอกเหนือไปจาก
เฮพารินโมเลกุลใหญ่
การกู้ชีพในสถานการณ์พิเศษ
สรุปย่อประเด็นและการเปลี่ยนแปลงที่ส�ำคัญ
• ประสบการณ์จากการรักษาผู้ป่วยที่ทราบมาก่อนหรือสงสัยว่าได้รับสาร
สกัดจากฝิ่นเกินขนาด แสดงให้เห็นว่าสามารถให้ยานาโลโซนได้โดยมี
ความปลอดภัยและประสิทธิภาพในการช่วยเหลือเบื้องต้นและการช่วยชีวิต
ขั้นพื้นฐาน ด้วยเหตุนี้เอง จึงมีค�ำแนะน�ำการให้ยานาโลโซนโดยผู้ช่วยเหลือ
ทั่วไปและบุคลากรทางการแพทย์พร้อมทั้งมีการฝึกอบรมอย่างง่ายอีกด้วย
นอกจากนี้ ยังมีการจัดท�ำขั้นตอนใหม่ในการจัดการผู้ป่วยที่สงสัยว่าได้รับ
สารสกัดจากฝิ่นเกินขนาด
• อาจพิจารณาให้สารละลายอิมัลชันของไขมันส�ำหรับหยดเข้าทางหลอด
เลือดด�ำ (ILE) เพื่อรักษาการเกิดพิษทั่วร่างกายจากยาชาเฉพาะที่ (local
anesthetic systemic toxicity) นอกจากนี้ ยังมีค�ำแนะน�ำใหม่ที่สนับสนุน
บทบาทที่เป็นไปได้ของสารละลายอิมัลชันของไขมันส�ำหรับหยดเข้าทาง
หลอดเลือดด�ำในผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานและใช้มาตรการกู้ชีพ
ตามมาตรฐานไม่ได้ผล อันเนื่องมาจากการเกิดพิษจากยาอื่นนอกเหนือ
จากการเกิดพิษทั่วร่างกายจากยาชาเฉพาะที่
• ความส�ำคัญของการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพที่คุณภาพสูงระหว่างภาวะหัวใจ
หยุดท�ำงานส่งผลให้มีการประเมินค�ำแนะน�ำเกี่ยวกับการบรรเทาการกด
รูรั่วที่หลอดเลือดแดงเอออร์ตาระหว่างภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในรายที่
ตั้งครรภ์ใหม่ การประเมินใหม่ท�ำให้ได้ค�ำแนะน�ำที่ละเอียดขึ้นเกี่ยวกับวิธี
การส�ำหรับการเคลื่อนตัวของมดลูก
18 American Heart Association
ความรู้เรื่องการได้รับสารสกัดจากฝิ่นเกินขนาด
และการฝึกอบรมและการกระจายยานาโลโซน
2558 (ใหม่): มีความสมเหตุสมผลที่จะให้การศึกษาเพื่อตอบสนองการได้รับ
สารสารสกัดจากฝิ่นเกินขนาดเพียงอย่างเดียวหรือร่วมกับการฝึกอบรมและ
การกระจายยานาโลโซนให้กับผู้ที่มีความเสี่ยงต่อการได้รับสารสกัดจากฝิ่นเกิน
ขนาด (หรือผู้ที่พักอาศัยอยู่กับผู้ที่มีความเสี่ยง หรือผู้ที่ติดต่อกับผู้ที่มีความเสี่ยง
เป็นประจ�ำ) มีความสมเหตุสมผลที่ให้การฝึกอบรมนี้เน้นที่การช่วยเหลือเบื้องต้น
และการให้ค�ำแนะน�ำในการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานส�ำหรับผู้ที่ไม่ใช่บุคลากรทาง
การแพทย์แทนที่จะเป็นการฝึกปฏิบัติขั้นสูงส�ำหรับบุคลากรทางการแพทย์
การรักษาการได้รับสารสกัดจากฝิ่นเกินขนาด
2558 (ใหม่): การให้ยานาโลโซนทางกล้ามเนื้อหรือทางช่องจมูกตาม
ประสบการณ์แก่ผู้ป่วยที่ไม่ตอบสนองที่เป็นไปได้ว่าอยูในภาวะฉุกเฉินที่เป็น
อันตรายต่อชีวิตซึ่งสัมพันธ์กับสารสกัดจากฝิ่นอาจมีความสมเหตุสมผลโดย
เสริมกับการช่วยเหลือเบื้องต้นตามมาตรฐานและกระบวนการช่วยชีวิตขั้นพื้น
ฐานโดยผู้ที่ไม่ใช่บุคลากรทางการแพทย์ ส�ำหรับผู้ป่วยรายที่ทราบมาก่อนหรือ
สงสัยว่าได้รับสารสกัดจากฝิ่นเกินขนาด ซึ่งยังมีชีพจร แต่การหายใจไม่เป็นปกติ
หรือ กระหืดกระหอบ (ได้แก่ ภาวะหยุดหายใจ) นอกเหนือจากการให้การรักษา
มาตรฐานแล้ว ยังมีความสมเหตุสมผลที่ผู้ช่วยเหลือที่ได้รับการฝึกฝนอย่าง
เหมาะสมจะให้ยานาโลโซนทางกล้ามเนื้อหรือทางช่องจมูกกับผู้ป่วยที่อยูใน
ภาวะฉุกเฉินซึ่งสัมพันธ์กับสารสกัดจากฝิ่น (ภาพที่ 6) ผู้ตอบสนองไม่ควรท�ำให้
การเข้าถึงบริการทางการแพทย์ขั้นสูงกว่านี้ต้องล่าช้าออกไปในขณะที่รอการ
ตอบสนองของผู้ป่วยต่อยานาโลโซนหรือการรักษาอื่นๆ
การให้ยานาโลโซนทางกล้ามเนื้อหรือทางช่องจมูกตามประสบการณ์แก่ผู้ป่วย
ที่ไม่ตอบสนองที่เป็นไปได้ว่าอยูในภาวะกู้ชีพฉุกเฉินซึ่งสัมพันธ์กับสารสกัดจาก
ฝิ่นอาจมีความสมเหตุสมผลโดยเสริมกับการช่วยเหลือเบื้องต้นตามมาตรฐานและ
กระบวนการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานโดยผู้ที่ไม่ใช่บุคลากรทางการแพทย์ กระบวนการ
กู้ชีพมาตรฐาน ได้แก่ การกระตุ้นการบริการทางการแพทย์ฉุกเฉิน ไม่ควรท�ำให้
การให้ยานาโลโซนล่าช้าออกไป
ภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในผู้ป่วยที่ทราบมาก่อน
หรือสงสัยว่าได้รับสารสกัดจากฝิ่นเกินขนาด
2558 (ใหม่): ผู้ป่วยที่คล�ำชีพจรไม่ได้อาจจะอยู่ในภาวะหัวใจหยุดท�ำงานหรือ
อาจจะมีชีพจรอ่อนหรือช้าจนคล�ำไม่ได้ ควรรักษาผู้ป่วยเหล่านี้เหมือนกับผู้ป่วย
ที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ควรให้ความส�ำคัญกับมาตรการกู้ชีพมาตรฐานก่อน
การให้ยานาโลโซน โดยเน้นการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพคุณภาพสูง (การกด
หน้าอกและการระบายอากาศ) อาจมีความสมเหตุสมผลที่จะให้ยานาโลโซน
ทางกล้ามเนื้อหรือทางช่องจมูกโดยยึดตามความเป็นไปได้ว่าผู้ป่วยอยู่ในภาวะ
หยุดหายใจ ไม่ใช่ภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ผู้ตอบสนองไม่ควรท�ำให้การเข้าถึง
บริการทางการแพทย์ขั้นสูงกว่านี้ต้องล่าช้าออกไปในขณะที่รอการตอบสนอง
ของผู้ป่วยต่อยานาโลโซนหรือการรักษาอื่นๆ
เหตุผล: ก่อนหน้านี้ ไม่เคยมีค�ำแนะน�ำในการให้ยานาโลโซนส�ำหรับผู้ท�ำ
การปฐมพยาบาล ผู้ที่ไม่ใช่บุคลากรทางการแพทย์ หรือผู้ที่ให้การช่วยชีวิต
ขั้นพื้นฐานมาก่อน อย่างไรก็ตาม ขณะนี้อุปกรณ์การให้ยานาโลโซนส�ำหรับให้
ผู้ช่วยเหลือทั่วไปใช้งานได้รับการอนุมัติและมีใช้ในประเทศสหรัฐอเมริกาแล้ว
และศูนย์ควบคุมโรค (Centers for Disease Control) ยังเน้นความส�ำคัญของ
การด�ำเนินโครงการให้ยานาโลโซนโดยผู้ช่วยชีวิตทั่วไปที่ประสบความส�ำเร็จ9
แม้ว่าจะไม่ได้หวังว่ายานาโลโซนจะเป็นประโยชน์ต่อภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
ไม่ว่าจะเกิดจากการได้รับสารสกัดจากฝิ่นเกินขนาดหรือไม่ก็ตาม มีความ
ตระหนักว่าอาจจะยากที่จะแยกภาวะหัวใจหยุดท�ำงานออกจากภาวะหายใจ
ล�ำบากรุนแรง (severe respiratory depression) ในผู้ป่วยที่ได้รับสารสกัด
จากฝิ่นเกินขนาด แม้ว่าไม่มีหลักฐานว่าการให้ยานาโลโซนจะช่วยผู้ป่วยที่มี
ภาวะหัวใจหยุดท�ำงานได้ การจัดหายานาโลโซนอาจช่วยผู้ป่วยที่ไม่ตอบสนอง
ที่มีภาวะหายใจล�ำบากรุนแรงซึ่งพบแต่ภาวะหัวใจหยุดท�ำงานเท่านั้น (หมายถึง
ยากที่จะตัดสินว่ามีชีพจรอยู่หรือไม่)
 ภาพที่ 6
ขั้นตอนวิธีการสำ�หรับเหตุฉุกเฉินคุกคามถึงชีวิตที่เกี่ยวข้องกับสารสกัดจากฝิ่น (ผู้ใหญ่)—ฉบับใหม่ พ.ศ. 2558
ขั้นตอนส�ำหรับเหตุฉุกเฉินคุกคำมถึงชีวิตที่เกี่ยวข้องกับสำรสกัดจำกฝิ่น (ผู้ใหญ่)

ประเมินและเริ่มปฏิบัติกำร
ตรวจหำกำรไม่ตอบสนอง และร้องเพื่อขอควำมช่วยเหลือที่อยู่
บริเวณใกล้เคียง ส่งคนอื่นไปโทรแจ้ง 9-1-1 และจัดหำ
เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้ำจำกภำยนอกร่ำงกำย
แบบอัตโนมัติและยำนำโลโซน
สังเกตหำ กำรหำยใจเทียบกับกำรไม่หำยใจ
หรือมีเพียงกำรหำยใจเฮือก

เริ่มกำรนวดหัวใจผำยปอดกู้ชีพ
หำกผู้ป่วยไม่ตอบสนอง ร่วมกับไม่มีกำรหำยใจ หรือมีเพียง
หำยใจเฮือก ให้เริ่มต้นกำรท�ำกำรนวดหัวใจผำยปอดกู้ชีพ*
ถ้ำอยู่คนเดียว ท�ำกำรนวดหัวใจผำยปอดกู้ชีพเป็นเวลำ
ประมำณ 2 นำทีก่อนที่จะออกไปโทรศัพท์แจ้ง 9-1-1
และจัดหำยำนำโลโซน และเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้ำ
จำกภำยนอกร่ำงกำยแบบอัตโนมัติ

ให้ยำนำโลโซน
ให้ยำนำโลโซนทันทีเมื่อได้รับมำ
2 มก. ทำงจมูก หรือ 0.4 มก. ทำงกล้ำมเนื้อ
อำจให้ซ�้ำได้หลังครบ 4 นำที

บุคคลนั้นมีกำรตอบสนอง
หรือไม่
ณ เวลำใดๆ บุคคลนั้นมีกำรเคลื่อนไหว
อย่ำงตั้งใจ หำยใจเป็นปกติ ครำง
หรือมีกำรตอบสนองอื่นหรือไม่
กระตุ้นและประเมินซ�้ำ
มี ท�ำกำรตรวจสอบกำรตอบสนองและกำรหำยใจต่อไป
จนกว่ำควำมช่วยเหลือขั้นสูงมำถึง ถ้ำบุคคลนั้นหยุด
กำรตอบสนอง ให้เริ่มท�ำกำรนวดหัวใจผำยปอดกู้ชีพ
และให้ยำนำโลโซนซ�้ำ

ไม่มี

ท�ำกำรนวดหัวใจผำยปอดกู้ชีพ และใช้เครื่อง
กระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้ำจำกภำยนอกร่ำงกำย
แบบอัตโนมัติต่อไปทันทีเมื่อได้รับมำ
ท�ำต่อไปจนกระทั่งบุคคลนั้นมีกำรตอบสนอง
หรือจนกว่ำควำมช่วยเหลือขั้นสูงมำถึง

*เทคนิคกำรนวดหัวใจผำยปอดกู้ชีพ ขึ้นอยู่กับระดับกำรฝึกฝนของผู้ช่วยเหลือ

สารละลายอิมัลชันของไขมันส�ำหรับหยดเข้าทาง เหตุผล: ตั้งแต่ พ.ศ. 2553 มีการศึกษาในสัตว์และ รายงานผู้ป่วยที่ได้

หลอดเลือดด�ำ
2558 (ปรับปรุง): อาจมีความสมเหตุสมผลที่จะให้สารละลายอิมัลชันของ
ไขมันส�ำหรับหยดเข้าทางหลอดเลือดด�ำร่วมกับการดูแลการกู้ชีพมาตรฐานแก่
ผู้ป่วยที่มีอาการบอกเหตุการเกิดพิษทางระบบประสาทหรือภาวะหัวใจหยุด
ท�ำงานเนื่องจากการเกิดพิษจากยาชาเฉพาะที่ อาจมีความสมเหตุสมผลที่จะให้
สารละลายอิมัลชันของไขมันส�ำหรับหยดเข้าทางหลอดเลือดกับผู้ป่วยที่มีการ
เกิดพิษจากยาอื่นๆ ซึ่งใช้มาตรการกู้ชีพตามมาตรฐานไม่ได้ผล
2553 (เดิม): อาจมีความสมเหตุสมผลที่จะพิจารณาให้สารละลายอิมัลชัน
ของไขมันส�ำหรับหยดเข้าทางหลอดเลือดด�ำส�ำหรับการเกิดพิษจากยาชาเฉพาะที่
พิจารณาการใช้สารละลายอิมัลชันของไขมันส�ำหรับหยดเข้าทางหลอดเลือดด�ำ
ในผู้ป่วยที่มีการเกิดพิษจากยาซึ่งไม่ใช่ผลจากการหยดยาชาเฉพาะที่เข้า
หลอดเลือด ถึงแม้ว่าผลของการศึกษาและรายงานเหล่านี้มีความหลากหลาย
อาจมีผลทางคลินิกที่ดีขึ้นหลังการให้สารละลายอิมัลชันของไขมันส�ำหรับหยด
เข้าทางหลอดเลือดด�ำ เนื่องจากการพยากรณ์โรคของผู้ป่วยที่ใช้มาตรการกู้ชีพ
ตามมาตรฐานไม่ได้ผลมีภาวะที่แย่มาก อาจมีความสมเหตุสมผลที่จะให้สาร
ละลายอิมัลชันของไขมันส�ำหรับหยดเข้าทางหลอดเลือดด�ำตามประสบการณ์
แม้ว่าหลักฐานจะอ่อนมากและขัดแย้งกัน

ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558 19

 ภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในหญิงตั้งครรภ์:
การท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
2558 (ปรับปรุง): สิ่งส�ำคัญอันดับแรกส�ำหรับหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะหัวใจ
หยุดท�ำงานคือการท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพคุณภาพสูงและการบรรเทา
การกดรูรั่วที่หลอดเลือดแดงเอออร์ ถ้าความสูงของยอดมดลูกอยู่ที่ระดับสะดือ
การใช้มือโกยให้การเคลื่อนตัวของมดลูกไปทางซ้ายจะมีประโยชน์ช่วยบรรเทา
การกดรูรั่วที่หลอดเลือดแดงเอออร์ตาระหว่างการกดหน้าอกได้
2553 (เดิม): มีความสมเหตุสมผลที่จะใช้มือโกยให้การเคลื่อนตัวของมดลูก
ไปทางซ้ายในท่านอนหงายก่อนเพื่อบรรเทาการกดรูรั่วที่หลอดเลือดแดง
เอออร์ตาระหว่างการกดหน้าอกและท�ำให้การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพมีคุณภาพ
ที่เหมาะสม ถ้าเทคนิคนี้ไม่ประสบความส�ำเร็จ และมีลิ่มที่เหมาะสมพร้อมใช้งาน
อยู่ ผู้ด�ำเนินการกู้ชีพจึงอาจะพิจารณาจัดให้ผู้ป่วยอยู่ในท่านอนเอียงข้างซ้าย
27° ถึง 30° โดยใช้ลิ่มที่แข็งรองรับส่วนกระดูกเชิงกรานและทรวงอก
เหตุผล: การตระหนักถึงความส�ำคัญอย่างยิ่งของ การนวดหัวใจผายปอด
กู้ชีพคุณภาพสูงและความมีลักษณะขัดกันของท่านอนเอียงข้างกับการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพคุณภาพสูงท�ำให้มีการตัดค�ำแนะน�ำในการนอนตะแคงเอียงตัวออก
และเน้นให้ค�ำแนะน�ำในการท�ำให้การเคลื่อนตัวของมดลูกไปด้านข้างแทน
ภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในหญิงตั้งครรภ์:
การผ่าท้องคลอดบุตรฉุกเฉิน
2558 (ปรับปรุง): ในบางสถานการณ์ดังเช่นเกิดการบาดเจ็บเกี่ยวกับแม่ที่
ไม่สามารถรอดชีวิตได้ (nonsurvivable maternal trauma)หรือการไม่มีชีพจร
ของแม่เป็นเวลานาน (prolonged maternal pulselessness) ซึ่งความพยายาม
ในการกู้ชีพแม่ไร้ประโยชน์แน่นอน จึงไม่มีเหตุผลที่จะเลื่อนเวลาในการผ่าท้อง
คลอดบุตรกรณีที่มารดาก�ำลังจะเสียชีวิต (PMCD) ออกไป ถ้าแม่ไม่มีการกลับ
มาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC) ควรพิจารณาการผ่าท้องคลอด
บุตรกรณีที่มารดาก�ำลังจะเสียชีวิตภายในเวลา 4 นาทีหลังจากเริ่มเกิดภาวะหัวใจ
หยุดท�ำงานหรือความพยายามในการกู้ชีพ (ส�ำหรับภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่ไม่มี
พยานเห็นเหตุการณ์) การตัดสินใจทางคลินิกเพื่อท�ำการผ่าท้องคลอดบุตรกรณี
ที่มารดาก�ำลังจะเสียชีวิต และระยะเวลาของภาวะหัวใจหยุดท�ำงานของแม่มีความ
ซับซ้อนเนื่องจากความหลากหลายในระดับ ของการฝึกฝนแพทย์และทีม ปัจจัย
ของผู้ป่วย (เช่น สาเหตุของภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน อายุครรภ์ของทารก) และ
ทรัพยากรของระบบ
2553 (เดิม): ถ้าไม่มีการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง
(ROSC) อาจพิจารณาการผ่าท้องคลอดบุตรฉุกเฉินภายในเวลา 4 นาทีหลังจาก
เริ่มเกิดภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
เหตุผล: การผ่าท้องคลอดบุตรกรณีที่มารดาก�ำลังจะเสียชีวิตท�ำให้มีโอกาส
แยกทารกในครรภ์ที่ยังมีชีวิตมากู้ชีพได้ และบรรเทาการกดรูรั่วที่หลอดเลือดแดง
เอออร์ตาได้มากที่สุด ซึ่งอาจท�ำให้ผลลัพธ์ในการกู้ชีพแม่ดีขึ้น สถานการณ์และ
เงื่อนไขทางคลินิกของภาวะหัวใจหยุดท�ำงานควรบ่งบอกถึงการตัดสินใจเกี่ยวกับ
เวลาของการผ่าท้องคลอดบุตรฉุกเฉิน
20 American Heart Association
การช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานในเด็กและ
คุณภาพการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
สรุปย่อประเด็นและการเปลี่ยนแปลงที่ส�ำคัญ
การเปลี่ยนแปลงการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานในเด็กคล้ายกับการเปลี่ยนแปลงการ
ช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานในผู้ใหญ่ มีการทบทวนหัวข้อ ดังต่อไปนี้
• การย�้ำล�ำดับการกดหน้าอก (C) การเปิดทางเดินหายใจ (A) - การช่วย
หายใจ (B) เป็นล�ำดับที่ต้องการส�ำหรับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพส�ำหรับ
เด็ก
• ขั้นตอนวิธีใหม่ส�ำหรับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพส�ำหรับเด็กโดยผู้ให้
บริการด้านสุขภาพเมื่อมีผู้ช่วยเหลือ 1 คนและผู้ช่วยเหลือหลายคน
• การก�ำหนดขีดจ�ำกัดสูงสุดส�ำหรับความลึกในการกดหน้าอกในวัยรุ่นที่
6 ซม.
• และใช้อัตราการกดหน้าอกในการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานเท่ากับอัตราในผู้ใหญ่
ที่แนะน�ำคือ 100 ถึง 120 ครั้ง/นาที
• การย�้ำอย่างชัดเจนว่าการกดและการช่วยหายใจจ�ำเป็นส�ำหรับการช่วยชีวิต
ขั้นพื้นฐานส�ำหรับเด็ก
ล�ำดับการกดหน้าอก (C) - การเปิดทางเดิน
หายใจ (A) - การช่วยหายใจ (B)
2558 (ปรับปรุง): แม้ปริมาณและคุณภาพของข้อมูลสนับสนุนมีจ�ำกัด
แต่อาจควรคงล�ำดับจากแนวทาง พ.ศ. 2553 โดยการเริ่มการนวดหัวใจผายปอด
กู้ชีพด้วยการกดหน้าอก (C) - การเปิดทางเดินหายใจ (A) - การช่วยหายใจ
(B) แทนที่จะเป็นการเปิดทางเดินหายใจ (A) - การช่วยหายใจ (B) - การกด
หน้าอก (C) เนื่องจากยังมีช่องว่างด้านความรู้ จึงจ�ำเป็นต้องท�ำการวิจัยที่
เฉพาะเจาะจงเพื่อตรวจสอบล�ำดับที่ดีที่สุดส�ำหรับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพใน
เด็กต่อไป
2553 (เดิม): เริ่มการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพส�ำหรับทารกและเด็กด้วยการ
กดหน้าอกแทนการช่วยหายใจ (การกดหน้าอก (C) - การเปิดทางเดินหายใจ
(A) - การช่วยหายใจ (B) แทนที่จะเป็นการเปิดทางเดินหายใจ (A) - การช่วย
หายใจ (B) - การกดหน้าอก (C)) การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพควรเริ่มต้นด้วย
การกด 30 ครั้ง (โดยผู้ช่วยเหลือคนเดียว) หรือการกด 15 ครั้ง (ส�ำหรับการกู้ชีพ
ทารกและเด็กโดยผู้ให้บริการด้านสุขภาพ 2 คน) แทนการช่วยหายใจ 2 ครั้ง
เหตุผล: เนื่องจากไม่มีข้อมูลใหม่ ดังนั้น ล�ำดับใน พ.ศ. 2553 จึงไม่มีการ
เปลี่ยนแปลง ความต่อเนื่องในล�ำดับการกด ทางเดินหายใจ และการหายใจ
ส�ำหรับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพในผู้ป่วยทุกวัย อาจเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดส�ำหรับ
การจดจ�ำและด�ำเนินการของผู้ช่วยเหลือที่ดูแลผู้ป่วยทุกวัย การคงล�ำดับเดิม
ส�ำหรับผู้ใหญ่และเด็กน�ำเสนอความต่อเนื่อง ในการสอน
ขั้นตอนวิธีใหม่ส�ำหรับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
โดยผู้ให้บริการด้านสุขภาพเมื่อมีผู้ช่วยเหลือ 1 คน
และผู้ช่วยเหลือหลายคน
ขั้นตอนวิธีใหม่ส�ำหรับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพในเด็กโดยผู้ให้บริการด้าน
สุขภาพเมื่อมีผู้ช่วยเหลือ 1 คนและผู้ช่วยเหลือหลายคน ถูกแยกจากกัน (ภาพ
ที่ 7 และ 8) เพื่อให้ค�ำแนะน�ำอย่างดียิ่งขึ้นแก่ผู้ช่วยเหลือตลอดระยะเริ่มต้นใน
การกู้ชีพในยุคสมัยที่โทรศัพท์มือถือที่มีล�ำโพงเป็นสิ่งที่พบได้ทั่วไป อุปกรณ์
เหล่านี้สามารถช่วยให้ผู้ช่วยเหลือคนเดียวเริ่มปฏิบัติการการตอบรับฉุกเฉินขณะ
เริ่มการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ โดยผู้ช่วยเหลือสามารถสนทนากับผู้รับเรื่อง
อย่างต่อเนื่องระหว่างการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ ขั้นตอนวิธีเหล่านี้ยังคงเน้นย�้ำ
ล�ำดับความส�ำคัญสูงสุดส�ำหรับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพคุณภาพสูง และใน
กรณีการล้มกะทันหันที่มีผู้พบเห็นเหตุการณ์ เพื่อรับเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้า
จากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติอย่างรวดเร็ว เนื่องจากเหตุการณ์ดังกล่าวมี
แนวโน้มเป็นสาเหตุของการเกิดโรคหัวใจ
ภาพที่ 7
ขั้นตอนวิธีการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานโดยผู้ให้บริการด้านสุขภาพ
ส�ำหรับภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในเด็กเมื่อมีผู้ช่วยเหลือคนเดียว
การช่วยชีวิตขัฉบั
้นพืบ้นปรั บปรุ
ฐานส� ง พ.ศ.
าหรั บผู้ให้2558
บริการด้านสุขภาพ
ขั้นตอนวิธีส�าหรับภาวะหัวใจหยุดท�างานส�าหรับเด็ก เมื่อมีผู้ช่วยเหลือคนเดียว—ปรับปรุงปี ค.ศ. 2015

ตรวจสอบดูความปลอดภัยของสถานที่เกิดเหตุ

การหายใจปกติ
แจ้งระบบตอบรับฉุกเฉิน
(ถ้ายังไม่ได้กระท�า)
กลับไปหาผู้ป่วยและเฝ้าระวัง
จนกระทั่งหน่วยกู้ภัยฉุกเฉิน
มาถึง
ผู้ป่วยไม่ตอบสนอง
ตะโกนเพื่อขอความช่วยเหลือที่อยู่บริเวณใกล้เคียง
แจ้งระบบตอบรับฉุกเฉินผ่านทางโทรศัพท์มือถือ
(ถ้าเหมาะสม) ให้ท�าการผายปอด: ผายปอด 1 ครั้ง
ทุก 3-5 วินาที หรือ ผายปอดประมาณ
12-20 ครั้งต่อนาที
มองหาการไม่หายใจ หรือ ไม่มีการหายใจ • ท�าการกด ถ้าชีพจรยังคง ≤60 ครั้ง
มีชีพจร ตามปกติ มีชีพจร ต่อนาที ร่วมกับอาการของระบบ
มีเพียงการหายใจเฮือก และ
ตรวจชีพจร ไหลเวียนที่ไม่ดี
(ท�าไปพร้อมๆ กัน) • แจ้งระบบตอบรับฉุกเฉิน (ถ้ายังไม่ได้
พบชีพจร อย่างแน่นอน รู้สึกได้ กระท�า) หลังจาก 2 นาที
ภายใน 10 วินาทีหรือไม่ • ให้ท�าการผายปอดต่อไป; ตรวจสอบ
การเต้นของชีพจรทุก 2 นาที ถ้าไม่พบ
ชีพจร ให้เริ่มท�าการนวดหัวใจผายปอด
ไม่หายใจ หรือมีเพียง กู้ชีพ (ไปยังกรอบ “การนวดหัวใจ
การหายใจเฮือก ผายปอดกู้ชีพ”)
ไม่มีชีพจร
แจ้งระบบตอบรับฉุกเฉิน (ถ้ายังไม่ได้
พบเห็นการ ใช่ กระท�า) และจัดหาเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วย
การล้มลงอย่างฉับพลัน ไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ/
เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้า
ไม่ใช่
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ผู้ช่วยเหลือ 1 คน: เริ่มต้นรอบของการกด 30 ครั้งและ
ผายปอด 2 ครั้ง
(ใช้อัตราส่วน 15:2 ถ้าผู้ช่วยเหลือคนที่สองมาถึง)
ใช้เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกาย
แบบอัตโนมัติทันทีเมื่อได้รับมา

หลังจากผ่านไปประมาณ 2 นาที ถ้ายังอยู่คนเดียว

แจ้งระบบตอบรับฉุกเฉิน และจัดหาเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้า
จากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ (ถ้ายังไม่ได้กระท�า)

เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอก
ร่างกายแบบอัตโนมัติท�าการวิเคราะห์จังหวะชีพจร
ได้ จังหวะชีพจรที่สามารถกระตุ้นด้วยไฟฟ้าได้หรือไม่ ไม่ได้
สามารถกระตุ้นด้วยไฟฟ้าได้ ไม่สามารถกระตุ้นด้วยไฟฟ้าได้

ช็อค 1 ครั้ง ท�าการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพต่อทันทีเป็น ท�าการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพต่อทันทีเป็นเวลา

เวลาประมาณ 2 นาที (จนกระทั่งเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วย
ไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ แจ้งว่าพร้อมที่
จะให้ตรวจสอบจังหวะชีพจร)
ท�าต่อไปจนกว่าผู้ให้การช่วยชีวิตขั้นสูงมาดูแลต่อ
หรือผู้ป่วยเริ่มเคลื่อนไหว
ประมาณ 2 นาที (จนกระทั่งเครื่องกระตุ้นหัวใจ
ด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ
แจ้งว่าพร้อมที่จะให้ตรวจสอบจังหวะชีพจร)
ท�าต่อไปจนกว่าผู้ให้การช่วยชีวิตขั้นสูงมาดูแลต่อ
หรือผู้ป่วยเริ่มเคลื่อนไหว

ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558 21

 ความลึกในการกดหน้าอก ซึ่งเท่ากับประมาณ 1.5 นิ้ว (ประมาณ 4 ซม.) ในทารกส่วนใหญ่ ถึงประมาณ
2 นิ้ว (ประมาณ 5 ซม.) ในเด็กส่วนใหญ่
2558 (ปรับปรุง): ผู้ช่วยเหลือควรท�ำการกดหน้าอกที่มีการกดที่อย่างน้อย
เหตุผล: การศึกษาจากกลุ่มผู้ใหญ่ฉบับหนึ่งบ่งชี้อันตรายจากการกดหน้าอกลึก
หนึ่งในสามของเส้นผ่านศูนย์กลางจากด้านหน้าไปหลังของหน้าอกผู้ป่วยเด็ก
(ทารก [อายุต�่ำกว่า 1 ปี] จนถึงเด็กวัยเริ่มหนุ่มสาว) ซึ่งเท่ากับประมาณ 1.5 นิ้ว กว่า 2.4 นิ้ว (6 ซม.) ซึ่งส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในค�ำแนะน�ำการช่วยชีวิต
(4 ซม.) ในทารก ถึง 2 นิ้ว (5 ซม.) ในเด็ก เมื่อเด็กเข้าสู่วัยเริ่มหนุ่มสาว ขั้นพื้นฐานในผู้ใหญ่ เพื่อรวมขีดจ�ำกัดสูงสุดส�ำหรับความลึกในการกดหน้าอก
(เช่น วัยรุ่น) ให้ใช้ความลึกในการกดหน้าอกส�ำหรับผู้ใหญ่ที่แนะน�ำคืออย่างน้อย โดยผู้เชี่ยวชาญด้านกุมารเวชศาสตร์ยอมรับค�ำแนะน�ำนี้ส�ำหรับวัยรุ่นซึ่งโตกว่า
2 นิ้ว (5 ซม.) แต่ไม่เกิน 2.4 นิ้ว (6 ซม.) วัยเริ่มหนุ่มสาว นอกจากนั้นการศึกษาด้านกุมารเวชศาสตร์ฉบับหนึ่งยังสังเกต
เห็น อัตราการรอดชีวิตในช่วง 24 ชั่วโมงที่ดีขึ้น เมื่อความลึกในการกดมากกว่า
2553 (เดิม): เพื่อให้ได้แรงกดที่มีประสิทธิภาพ ผู้ช่วยเหลือควรกดที่ 2 นิ้ว (51 มม.) อย่างไรก็ตาม การพิจารณาความลึกในการกดจากข้างเตียงท�ำได้
อย่างน้อยหนึ่งในสามของเส้นผ่านศูนย์กลางจากด้านหน้าไปหลังของหน้าอก ยาก และการใช้อุปกรณ์แสดงผลการปฏิบัติอาจเป็นประโยชน์ หากมีอุปกรณ์นั้น
ภาพที่ 8
การช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานและการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพในผู้ใหญ่
คุณภาพ: การขั้นตอนวิธีการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานโดยผู้ให้บริการด้านสุขภาพ
การช่วยชี
ส�ำหรับภาวะหั วิตขัด้นท�พืำ้นงานในเด็
ใจหยุ ฐานส�าหรักบเมืผู่อ้ให้มีบผริู้ชก่วารด้ านสุอมากกว่
ยเหลื ขภาพ า 2 คน
ขั้นตอนวิธีสฉบั
�าหรับบปรั ภาวะหั ว ใจหยุ
บปรุง พ.ศ. 2558 ด ท� า งานส� า หรั บ เด็ก
เมื่อมีผู้ช่วยเหลือ 2 คนหรือมากกว่า—ปรับปรุงปี ค.ศ. 2015

ตรวจสอบดูความปลอดภัยของสถานที่เกิดเหตุ

ผู้ป่วยไม่ตอบสนอง
ตะโกนเพื่อขอความช่วยเหลือที่อยู่บริเวณใกล้เคียง
ผู้ช่วยเหลือคนที่หนึ่งอยู่กับผู้ป่วย
ผู้ช่วยเหลือคนที่สองแจ้งระบบตอบรับฉุกเฉิน
และจัดหาเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอก
ร่างกายแบบอัตโนมัติและอุปกรณ์ฉุกเฉิน
ให้ท�าการผายปอด: ผายปอด 1 ครั้ง
ทุก 3-5 วินาที หรือ ผายปอดประมาณ
12-20 ครั้งต่อนาที
การหายใจปกติ ไม่มีการหายใจ • ท�าการกด ถ้าชีพจรยังคง ≤60 ครั้ง
มีชีพจร มองหาการไม่หายใจ หรือ ตามปกติ มีชีพจร ต่อนาที ร่วมกับอาการของระบบ
เฝ้าระวังจนกระทั่ง มีเพียงการหายใจเฮือก และ ไหลเวียนที่ไม่ดี
หน่วยกู้ภัยฉุกเฉินมาถึง ตรวจชีพจร (ท�าไปพร้อมๆ กัน) • แจ้งระบบตอบรับฉุกเฉิน (ถ้ายังไม่ได้
พบชีพจร อย่างแน่นอน รู้สึกได้ กระท�า) หลังจาก 2 นาที
ภายใน 10 วินาทีหรือไม่ • ให้ท�าการผายปอดต่อไป ตรวจสอบ
การเต้นของชีพจรทุก 2 นาที ถ้าไม่พบ
ไม่หายใจ หรือ ชีพจร ให้เริ่มท�าการนวดหัวใจผายปอด
มีเพียงการหายใจเฮือก กู้ชีพ (ไปยังกรอบ “การนวดหัวใจ
ไม่มีชีพจร ผายปอดกู้ชีพ”)

การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ผู้ช่วยเหลือคนที่หนึ่งเริ่มท�าการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ในอัตราส่วน 30:2 (การกด ต่อ การผายปอด)
เมื่อผู้ช่วยเหลือคนที่สองกลับมาแล้ว ให้เริ่มใช้อัตราส่วน 15:2
(การกด ต่อ การผายปอด)
ใช้เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกาย
แบบอัตโนมัติทันทีเมื่อได้รับมา

เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกาย
แบบอัตโนมัติท�าการวิเคราะห์จังหวะชีพจร
จังหวะชีพจรที่สามารถกระตุ้นด้วยไฟฟ้าได้หรือไม่
ได้ ไม่ได้
สามารถกระตุ้นด้วยไฟฟ้าได้ ไม่สามารถกระตุ้นด้วยไฟฟ้าได้

ช็อค 1 ครั้ง ท�าการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพต่อ ท�าการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพต่อทันทีเป็นเวลา

ทันทีเป็นเวลาประมาณ 2 นาที (จนกระทั่ง
เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกาย
แบบอัตโนมัติ แจ้งว่าพร้อมที่จะให้ตรวจสอบ
จังหวะชีพจร)
ท�าต่อไปจนกว่าผู้ให้การช่วยชีวิตขั้นสูงมาดูแลต่อ
หรือผู้ป่วยเริ่มเคลื่อนไหว
ประมาณ 2 นาที (จนกระทั่งเครื่องกระตุ้นหัวใจ
ด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ
แจ้งว่าพร้อมที่จะให้ตรวจสอบจังหวะชีพจร)
ท�าต่อไปจนกว่าผู้ให้การช่วยชีวิตขั้นสูงมาดูแลต่อ
หรือผู้ป่วยเริ่มเคลื่อนไหว

22 American Heart Association

อัตราการกดหน้าอก ฉุกเฉินเป็นประจ�ำในผู้ป่วยที่ไม่ใช่ทารกแรกเกิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อ
2558 (ปรับปรุง): เพื่อให้การฝึกอบรมการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพง่ายดาย
ที่สุด เนื่องจากไม่มีหลักฐานทางกุมารเวชศาสตร์เพียงพอ จึงควรใช้อัตราการกด
หน้าอกส�ำหรับผู้ใหญ่ที่แนะน�ำที่ 100 ถึง 120 ครั้ง/นาที ส�ำหรับทารกและเด็ก
2553 (เดิม): “กดเร็ว”: กดที่อัตราความเร็วอย่างน้อย 100 ครั้งต่อนาที
เหตุผล: การศึกษาในกลุ่มผู้ใหญ่ที่ได้รับการลงทะเบียนแสดงให้เห็นความลึก
ในการกดหน้าอกที่ไม่เหมาะสมที่มีอัตราความเร็วในการกดสูงเกินไป เพื่อ
เพิ่มความสอดคล้องและการคงไว้ เนื่องจากไม่มีข้อมูลด้านกุมารเวชศาสตร์
ผู้เชี่ยวชาญด้านกุมารเวชศาสตร์จึงยอมรับค�ำแนะน�ำเดียวกันส�ำหรับอัตราการ
กดที่ก�ำหนดส�ำหรับการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานในผู้ใหญ่ ดูรายละเอียดเพิ่มเติมจาก
หัวข้อคุณภาพการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานและการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพในผู้ใหญ่
ในเอกสารนี้
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยการกดหน้าอก
อย่างเดียว
2558 (ปรับปรุง): ควรท�ำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพแบบดั้งเดิม (การ
ช่วยหายใจและการกดหน้าอก) ให้แก่ทารกและเด็กที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
ลักษณะของการขาดอากาศในภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในเด็กส่วนใหญ่ท�ำให้
การช่วยหายใจเป็นส่วนหนึ่งที่จ�ำเป็นในการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพอย่างมี
ประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยการกด
หน้าอกอย่างเดียวมีประสิทธิภาพในผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ดังนั้น
หากผู้ช่วยเหลือไม่เต็มใจหรือไม่สามารถผายปอดได้ เราขอแนะน�ำให้ผู้ช่วยเหลือ
นวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยการกดหน้าอกอย่างเดียวส�ำหรับทารกและเด็กที่มี
ภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
2553 (เดิม): การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพอย่างเหมาะสมในทารกและเด็ก
ครอบคลุมทั้งการกดหน้าอกและการช่วยหายใจ แต่การกดหน้าอกอย่างเดียว
เป็นวิธีที่ดีกว่าในกรณีที่ไม่ได้นวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
เหตุผล: การศึกษาขนาดใหญ่ที่ได้รับการลงทะเบียนแสดงให้เห็นผลลัพธ์ที่
เลวร้ายลงส�ำหรับภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เชื่อว่ามีการขาดอากาศในเด็ก (ซึ่งส่วน
ใหญ่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในเด็กนอกโรงพยาบาล) ที่ได้รับการรักษาด้วยการ
นวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยการกดหน้าอกอย่างเดียว ในการศึกษา 2 ฉบับ
ในกรณีที่ไม่มีการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพแบบดั้งเดิม (การกดหน้าอกและการ
ช่วยหายใจ) ให้แก่ผู้ที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เชื่อว่าขาดอากาศ พบว่าผลลัพธ์
ไม่ต่างจากผู้ป่วยที่ไม่ได้รับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพในผู้ประสบเหตุ กรณี
ที่เชื่อว่ามีสาเหตุของการเกิดโรคหัวใจ พบผลลัพธ์คล้ายกันไม่ว่าจะท�ำการนวด
หัวใจผายปอดกู้ชีพแบบดั้งเดิมหรือนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยการกดหน้าอก
อย่างเดียวก็ตาม
การช่วยชีวิตขั้นสูงในเด็ก
สรุปย่อประเด็นและการเปลี่ยนแปลงที่ส�ำคัญ
ประเด็นส�ำคัญหลายข้อในการทบทวนงานวิจัยเกี่ยวกับการช่วยชีวิตขั้นสูงในเด็ก
ส่งผลให้มีการขัดเกลาค�ำแนะน�ำที่มีอยู่มากกว่าการให้ค�ำแนะน�ำใหม่ๆ มีการ
จัดหาข้อมูลใหม่หรือข้อมูลปรับปรุงใหม่เกี่ยวกับการกู้ชีพด้วยการให้สารละลาย
ทางหลอดเลือดดําในภาวะไข้ การใช้ยาอะโทรพินก่อนการสอดท่อเข้าทาง
หลอดลม การใช้ยาอะมิโอดาโรนและยาลิโดเคนในภาวะหัวใจห้องล่างเต้นผิด
ปกติที่ไม่ตอบสนองต่อการช็อคด้วยไฟฟ้า/ภาวะหัวใจห้องล่างเต้นเร็วที่ไม่มีชีพจร
การจัดการให้ได้ตามอุณหภูมิเป้าหมายหลังการกู้ชีพจากภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
ในทารกและเด็ก และการจัดการความดันโลหิตหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
• ในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง ขณะรักษาผู้ป่วยเด็กที่มีภาวะไข้ การใช้
ไอโซโทนิกคริสตัลลอยด์ปริมาณจ�ำกัดน�ำไปสู่อัตราการรอดชีวิตที่เพิ่มขึ้น
ซึ่งตรงข้ามกับความคิดทั่วไปที่ว่าการกู้ชีพด้วยการใช้สารปริมาณมากเป็น
ประจ�ำเป็นประโยชน์
• การใช้ยาอะโทรพินเป็นการให้ยาน�ำส�ำหรับการสอดท่อเข้าทางหลอดลม
ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
ป้องกันภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะยังคงเป็นที่ถกเถียงกัน นอกจากนี้ยังมี
ข้อมูลที่บ่งชี้ว่า ไม่มีการก�ำหนดปริมาณยาขั้นต�่ำในการให้ยาอะโทรพิน
ส�ำหรับข้อบ่งชี้นี้
• หากมีการวัดความดันโลหิตหลอดเลือดหัวใจแบบรุกล�้ำอยู่แล้ว อาจใช้วิธีนี้
เพื่อปรับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพเพื่อให้ความดันโลหิตของเด็กที่มีภาวะ
หัวใจหยุดท�ำงานอยู่ที่เป้าหมายที่เฉพาะเจาะจง
• ยาอะมิโอดาโรน หรือ ยาลิโดเคนเป็นยารักษาภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ
ส�ำหรับภาวะหัวใจห้องล่างเต้นผิดปกติที่ไม่ตอบสนองต่อการช็อคด้วยไฟฟ้า
และภาวะหัวใจห้องล่างเต้นเร็วที่ไม่มีชีพจรในเด็ก
• ยาอีพิเนฟรินยังคงได้รับการแนะน�ำเป็นยาหดหลอดเลือดส�ำหรับภาวะ
หัวใจหยุดท�ำงานในเด็ก
• ส�ำหรับผู้ป่วยเด็กที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคหัวใจและภาวะหัวใจหยุด
ท�ำงานที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาลในสถานการณ์ที่มีเกณฑ์วิธีการแลกเปลี่ยน
ออกซิเจนผ่านแผ่นเยื่อภายนอกร่างกายอยู่ อาจพิจารณาการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพภายนอกร่างกาย
• ควรป้องกันการเป็นไข้ขณะดูแลเด็กที่มีภาวะโคม่าที่มีการกลับมาของการ
ไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC) หลังจากภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
การทดลองแบบสุ่มขนาดใหญ่เกี่ยวกับการบ�ำบัดโรคโดยให้ภาวะอุณหภูมิ
ร่างกายต�่ำกว่าปกติส�ำหรับเด็กที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ไม่แสดงผลลัพธ์
ที่แตกต่างไม่ว่าในการบ�ำบัดโรคโดยให้ภาวะอุณหภูมิร่างกายต�่ำกว่าปกติ
ระยะปานกลาง (รักษาอุณหภูมิที่ 32°C ถึง 34°C) หรือการรักษาอุณหภูมิ
ปกติของร่างกายอย่างเคร่งครัด (รักษาอุณหภูมิที่ 36°C ถึง 37.5°C)
• ตัวแปรทางคลินิกในระหว่างและภายหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงานได้รับ
การตรวจสอบเพื่อค้นหาตัวแปรที่มีความส�ำคัญในการพยากรณ์โรค ไม่มี
ตัวแปรตัวหนึ่งตัวใดถูกระบุ ว่ามีความน่าเชื่อถือเพียงพอในการพยากรณ์
ผลลัพธ์ ดังนั้น ผู้ดูแลจึงควรพิจารณาปัจจัยหลายข้อในการพยายาม
พยากรณ์ผลลัพธ์ระหว่างภาวะหัวใจหยุดท�ำงานและในสถานการณ์ภายหลัง
การกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC)
• ภายหลังการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC) ควรให้
สารละลายและสารกระตุ้นหลอดเลือดเพื่อรักษาความดันโลหิตช่วงหัวใจ
บีบตัวให้สูงกว่าเปอร์เซ็นไทล์ที่ห้าส�ำหรับอายุ
• ภายหลังการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC)
ควรก�ำหนดเป้าหมายระดับออกซิเจนในเลือดปกติ เมื่อมีอุปกรณ์ที่จ�ำเป็น
ควรหยุดการให้ออกซิเจนที่เป้าหมายความอิ่มตัวของออกซิเจนใน
ฮีโมโกลบินที่ 94% ถึง 99% ควรป้องกันภาวะเลือดขาดออกซิเจนอย่าง
เคร่งครัด และควรวัดความเข้มข้นของออกซิเจนเพื่อหาค่าที่เหมาะสม
ส�ำหรับสภาวะของผู้ป่วยที่เฉพาะเจาะจง เช่นเดียวกัน ภายหลังการกลับมา
ของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC) ควรก�ำหนดเป้าหมาย
ค่าความดันบางส่วนของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในหลอดเลือดแดง
(Paco2) ในระดับที่เหมาะสมส�ำหรับสภาวะของผู้ป่วยแต่ละคน ควร
ป้องกันภาวะการคั่งของคาร์บอนไดออกไซด์ในเลือดหรือการลดลงของ
คาร์บอนไดออกไซด์ในเลือดอย่างรุนแรง
ค�ำแนะน�ำส�ำหรับการกู้ชีพด้วยการให้สารละลาย
2558 (ใหม่): การให้ของเหลวที่มีความดันออสโมซิสเท่ากันทางหลอดเลือด
ด�ำอย่างรวดเร็วและแต่เนิ่นๆ ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นหลักส�ำคัญ
ในการรักษาภาวะช็อคเหตุพิษติดเชื้อ เมื่อไม่นานมานี้การทดลองแบบสุ่มที่มี
การควบคุมขนาดใหญ่เกี่ยวกับการกู้ชีพด้วยการให้สารละลายในเด็กที่มีภาวะไข้
รุนแรงในสถานการณ์ที่มีทรัพยากรจ�ำกัด พบผลลัพธ์เลวร้ายที่เชื่อมโยงกับการให้
ยาปริมาณมากครั้งเดียวหมดทางหลอดเลือดด�ำ ส�ำหรับเด็กที่มีอาการช็อค ควร
ให้ยาในปริมาณ 20 มก./กก. ครั้งเดียวหมดทางหลอดเลือดด�ำ อย่างไรก็ตาม
ส�ำหรับเด็กที่มีอาการไข้รุนแรงในสถานการณ์ที่สามารถเข้าถึงทรัพยากรการดูแล
ผู้ป่วยวิกฤตจ�ำกัด (เช่น เครื่องช่วยหายใจและระบบสนับสนุนเพื่อเพิ่มการบีบตัว
ของกล้ามเนื้อหัวใจ) การให้ยาปริมาณมากครั้งเดียวหมดทางหลอดเลือดด�ำควร
ด�ำเนินการด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่ง เนื่องจากอาจเป็นอันตรายได้ เน้นย�้ำ
การรักษาเฉพาะบุคคลและการประเมินทางคลินิกซ�้ำบ่อยครั้ง
23
 เหตุผล: ค�ำแนะน�ำนี้ยังคงเน้นย�้ำการให้ยาทางหลอดเลือดด�ำส�ำหรับเด็กที่มี
ภาวะช็อคเหตุพิษติดเชื้อ นอกจากนั้นค�ำแนะน�ำยังเน้นย�้ำแผนการรักษาเฉพาะ
บุคคลส�ำหรับผู้ป่วยแต่ละคน โดยอิงกับการประเมินทางคลินิกบ่อยครั้งก่อน
ระหว่าง และหลังการรักษาด้วยการให้ยาทางหลอดเลือดด�ำ และเชื่อว่ามีวิธีการ
รักษาอื่นๆ ส�ำหรับผู้ป่วยวิกฤต ในบางสถานการณ์ที่มีทรัพยากรจ�ำกัด การให้ยา
ปริมาณมากเกินไปครั้งเดียวหมดทางหลอดเลือดด�ำแก่เด็กที่มีอาการไข้ อาจน�ำ
ไปสู่ภาวะแทรกซ้อน ซึ่งอาจไม่มีอุปกรณ์และความช�ำนาญที่เหมาะสมเพื่อจัดการ
กับสถานการณ์นั้นอย่างมีประสิทธิภาพ
ยาอะโทรพินส�ำหรับการใส่ท่อช่วยหายใจ
2558 (ปรับปรุง): ไม่มีหลักฐานสนับสนุนการใช้ยาอะโทรพินเป็นการให้ยา
น�ำเป็นประจ�ำ เพื่อป้องกันภาวะหัวใจเต้นช้าในการใส่ท่อหายใจฉุกเฉินในเด็ก
โดยอาจพิจารณาใช้วิธีนี้ในสถานการณ์ที่มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นที่เด็กจะมีภาวะหัวใจ
เต้นช้า นอกจากนั้นยังไม่มีหลักฐานสนับสนุนการใช้ยาอะโทรพินปริมาณต�่ำเมื่อ
ใช้เป็นการให้ยาน�ำส�ำหรับการใส่ท่อหายใจฉุกเฉิน
2553 (เดิม): แนะน�ำให้ให้ยาอะโทรพินทางหลอดเลือดด�ำในปริมาณต�่ำสุด
คือ 0.1 มก. เนื่องจากมีรายงานว่าเกิดผลตรงข้ามกับภาวะหัวใจเต้นช้าในทารก
ที่เล็กมากที่ได้รับยาอะโทรพินปริมาณต�่ำ
เหตุผล: หลักฐานที่พบเมื่อไม่นานมานี้เป็นหลักฐานที่ขัดแย้งเช่นเดียวกับ
ข้อสงสัยที่ว่ายาอะโทรพินป้องกันภาวะหัวใจเต้นช้าหรือภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ
อื่นๆ ระหว่างการใส่ท่อหายใจฉุกเฉินในเด็กหรือไม่ อย่างไรก็ตาม การศึกษา
ล่าสุดเหล่านี้ใช้ยาอะโทรพินปริมาณต�่ำกว่า 0.1 มก. โดยไม่เพิ่มแนวโน้มภาวะ
หัวใจเต้นผิดจังหวะ
การตรวจสอบพลศาสตร์การไหลเวียนเลือด
แบบรุกล�้ำ ระหว่างการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
2558 (ปรับปรุง): หากมีการตรวจสอบพลศาสตร์การไหลเวียนเลือดแบบ
รุกล�้ำขณะที่เกิดภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในเด็ก อาจสมควรใช้วิธีนี้เป็นแนวทาง
ตรวจสอบคุณภาพในการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
2553 (เดิม): หากผู้ป่วยมีสายสวนเลือดเสียบค้างอยู่ อาจใช้รูปแบบคลื่น
เป็นการให้ข้อมูลย้อนกลับเพื่อประเมินต�ำแหน่งมือและความลึกในการกด
หน้าอก ขณะนี้ยังไม่มีการศึกษาการกดเป้าหมายความดันโลหิตช่วงหัวใจบีบตัวที่
เฉพาะเจาะจงในมนุษย์ แต่อาจได้ผลลัพธ์ที่ดีขึ้นในสัตว์
เหตุผล: การทดลองแบบสุ่มที่มีการควบคุมในสัตว์สองครั้งพบการกลับมา
ของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC) และอัตราการรอดชีวิตจนจบการ
ทดลองที่ดีขึ้นเมื่อมีการปรับเทคนิคการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพโดยอิงกับการ
ตรวจสอบพลศาสตร์การไหลเวียนเลือดแบบรุกล�้ำ อย่างไรก็ดี ยังไม่มีการศึกษา
วิธีนี้ในมนุษย์
ยารักษาการเต้นผิดจังหวะของหัวใจส�ำหรับ
ภาวะหัวใจห้องล่างเต้นผิดปกติที่ไม่ตอบสนอง
ต่อการช็อคด้วยไฟฟ้าหรือภาวะหัวใจห้องล่าง
เต้นเร็วผิดปกติที่ไม่มีชีพจร
2558 (ปรับปรุง): ยาอะมิโอดาโรนหรือยาลิโดเคนได้รับการยอมรับเท่าๆ
กันส�ำหรับการรักษาภาวะหัวใจห้องล่างเต้นผิดปกติที่ไม่ตอบสนองต่อการช็อค
ด้วยไฟฟ้าหรือภาวะหัวใจห้องล่างเต้นเร็วที่ไม่มีชีพจรในเด็ก
2553 (เดิม): แนะน�ำให้ใช้ยาอะมิโอดาโรนส�ำหรับการรักษาภาวะหัวใจ
ห้องล่างเต้นผิดปกติที่ไม่ตอบสนองต่อการช็อคด้วยไฟฟ้าหรือภาวะหัวใจห้องล่าง
เต้นเร็วที่ไม่มีชีพจร โดยสามารถให้ยาลิโดเคนแทน หากไม่มียาอะมิโอดาโรน
เหตุผล: การลงทะเบียนของหลายสถาบันที่มีการศึกษาย้อนหลังเมื่อเร็วๆ นี้
เกี่ยวกับภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในเด็กที่เข้ารับการรักษาในแผนกผู้ป่วยในแสดง
ให้เห็นว่ายาลิโดเคนเชื่อมโยงกับอัตราการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิด
ขึ้นเอง (ROSC) และอัตราการรอดชีวิตใน 24 ชั่วโมงที่ดีขึ้น เมื่อเปรียบเทียบกับ
24 American Heart Association
อะมิดาโรน อย่างไรก็ตาม การใช้ยาลิโดเคนหรืออะมิดาโรนไม่เชื่อมโยงกับ
อัตราการรอดชีวิตที่เพิ่มขึ้นหลังออกจากโรงพยาบาล
ยาหดหลอดเลือดส�ำหรับการกู้ชีพ
2558 (ปรับปรุง): ควรให้ยาอีพิเนฟรินระหว่างภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
2553 (เดิม): ควรให้ยาอีพิเนฟรินส�ำหรับภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่ไม่มีชีพจร
เหตุผล: ค�ำแนะน�ำเกี่ยวกับการให้ยาอีพิเนฟรินระหว่างภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
ถูกลดระดับลงเล็กน้อยในประเภทของค�ำแนะน�ำ เนื่องจากไม่มีการศึกษาใน
เด็กที่มีคุณภาพสูงที่แสดงประสิทธิภาพของยาหดหลอดเลือดในภาวะหัวใจหยุด
ท�ำงาน นอกจากนั้นการศึกษาเชิงสังเกตการณ์ในเด็กสองฉบับยังปราศจาก
ข้อสรุป และการศึกษาแบบสุ่มนอกโรงพยาบาลในผู้ใหญ่พบว่ายาอีพิเนฟริน
เชื่อมโยงกับการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC) และ
อัตราการรอดชีวิตที่ดีขึ้นในขณะพักรักษาตัวในโรงพยาบาล ไม่ใช่หลังออกจาก
โรงพยาบาล
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพภายนอกร่างกาย
เปรียบเทียบกับการกู้ชีพมาตรฐาน
2558 (ปรับปรุง): อาจพิจารณาการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพภายนอกร่างกาย
ส�ำหรับเด็กที่มีภาวะโรคหัวใจอยู่เดิมและมีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิดขึ้นใน
โรงพยาบาล หากมีเกณฑ์วิธี ความช�ำนาญ และอุปกรณ์ที่เหมาะสม
2553 (เดิม): พิจารณาการเริ่มการช่วยชีวิตโดยอุปกรณ์จากภายนอกร่างกาย
แต่เนิ่นๆ ส�ำหรับภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิดขึ้นในสภาพแวดล้อมที่มีการตรวจ
ตราดูแลอย่างสูง เช่น ในหน่วยดูแลผู้ป่วยหนัก ที่มีเกณฑ์วิธีทางคลินิก รวมทั้ง
มีความช�ำนาญ และอุปกรณ์ในการเริ่มวิธีนี้อย่างรวดเร็ว ควรพิจารณาการ
ช่วยชีวิตโดยอุปกรณ์จากภายนอกร่างกายส�ำหรับเด็กที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
และไม่ตอบสนองต่อความพยายามในการกู้ชีพมาตรฐาน และมีภาวะหัวใจ
หยุดท�ำงานที่เกิดจากสาเหตุที่แก้ไขได้
เหตุผล: ไม่มีการพิจารณาภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในเด็ก ส�ำหรับภาวะหัวใจ
หยุดท�ำงานที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาลในเด็ก ไม่มีความแตกต่างในอัตราการรอด
ชีวิตโดยรวมเมื่อเปรียบเทียบกับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพภายนอกร่างกายที่
ไม่มีการแลกเปลี่ยนออกซิเจนผ่านแผ่นเยื่อภายนอกร่างกาย การทบทวนการลง
ทะเบียนการศึกษาย้อนหลังฉบับหนึ่งแสดงให้เห็นว่าการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ภายนอกร่างกายส�ำหรับผู้ป่วยโรคหัวใจให้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าผู้ป่วยที่ไม่เป็นโรคหัวใจ
การจัดการให้ได้ตามอุณหภูมิเป้าหมาย
2558 (ปรับปรุง): ส�ำหรับเด็กที่มีภาวะโคม่าในช่วงหลายวันแรกหลังจาก
ภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน (ในโรงพยาบาลหรือนอกโรงพยาบาล) ควรตรวจวัด
อุณหภูมิอย่างต่อเนื่อง และควรโหมรักษาอาการไข้
ส�ำหรับเด็กที่มีภาวะโคม่าที่ได้รับการกู้ชีพจากภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน ผู้ดูแล
ควรรักษาอุณหภูมิปกติของร่างกาย (36°C ถึง 37.5°C) นาน 5 วัน หรือภาวะ
อุณหภูมิร่างกายต�่ำกว่าปกติขั้นต้นต่อเนื่อง (32°C ถึง 34°C) นาน 2 วัน
ตามด้วยอุณหภูมิปกติของร่างกายอีก 3 วัน
ส�ำหรับเด็กที่ยังคงมีภาวะโคม่าหลังจากภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิดขึ้นใน
โรงพยาบาล มีข้อมูลไม่เพียงพอที่จะสนับสนุนให้รักษาภาวะอุณหภูมิร่างกาย
ต�่ำกว่าปกติมากกว่าอุณหภูมิร่างกายปกติ
2553 (เดิม): อาจพิจารณาการบ�ำบัดโรคโดยให้ภาวะอุณหภูมิร่างกายต�่ำกว่า
ปกติ (32°C ถึง 34°C) ส�ำหรับเด็กที่ยังคงมีภาวะโคม่าหลังจากได้รับการกู้ชีพ
จากภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน วัยรุ่นควรได้รับการกู้ชีพจากภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
เนื่องจากหัวใจห้องล่างเต้นแผ่วระรัวนอกโรงพยาบาลที่มีผู้พบเห็นเหตุการณ์
เหตุผล: การศึกษามุ่งหวังของศูนย์หลายแห่งเกี่ยวกับผู้ป่วยเด็กที่มีภาวะหัวใจ
หยุดท�ำงานโดยการสุ่มตัวอย่างเพื่อให้ได้รับการบ�ำบัดโรคโดยให้ภาวะอุณหภูมิ
ร่างกายต�่ำกว่าปกติ (32°C ถึง 34°C) หรืออุณหภูมิร่างกายปกติ (36°C ถึง
37.5°C) ไม่แสดงความแตกต่างในผลลัพธ์ด้านการท�ำงานที่อายุ 1 ปีระหว่าง
2 กลุ่ม การศึกษาฉบับนี้และการศึกษาเชิงสังเกตการณ์อื่นๆ ไม่แสดงภาวะ
แทรกซ้อนเพิ่มเติมในกลุ่มที่รักษาโดยการบ�ำบัดโรคโดยให้ภาวะอุณหภูมิร่างกาย
ต�่ำกว่าปกติ ขณะนี้ผลลัพธ์ยังอยู่ระหว่างการด�ำเนินการจากการทดลองแบบ
สุ่มขนาดใหญ่ที่มีการควบคุมในศูนย์ต่างๆ เกี่ยวกับการบ�ำบัดโรคโดยให้ภาวะ
อุณหภูมิร่างกายต�่ำกว่าปกติส�ำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะโคม่าภายหลังการกลับมาของ
การไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC) ตามด้วยภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่เกิด
ขึ้นในโรงพยาบาลในเด็ก (ดู เว็บไซต์เกี่ยวกับการบ�ำบัดโรคโดยให้ภาวะอุณหภูมิ
ร่างกายต�่ำกว่าปกติภายหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในเด็ก: www.THAPCA.org)
ปัจจัยช่วยพยากรณ์โรคภายในภาวะหัวใจหยุด
ท�ำงานและหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
2558 (ปรับปรุง): มีปัจจัยหลายข้อที่ควรพิจารณาขณะพยายามพยากรณ์
ผลลัพธ์ของภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน มีปัจจัยหลายข้อที่มีบทบาทส�ำคัญในการ
ตัดสินใจคงหรือยุติความพยายามในการกู้ชีพระหว่างภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
และในการประเมินศักยภาพการฟื้นตัวหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
2553 (เดิม): แพทย์ควรพิจารณาตัวแปรหลายอย่างส�ำหรับผลลัพธ์การ
พยากรณ์โรค และใช้วิจารณญาณในการตรวจสอบความพยายามอย่างเหมาะสม
เหตุผล: ไม่พบตัวแปรในภาวะหัวใจหยุดท�ำงานหรือหลังภาวะหัวใจหยุด
ท�ำงาน ที่ท�ำนายผลลัพธ์พึงประสงค์หรือผลลัพธ์ที่ไม่ดีที่เชื่อถือได้
สารละลายและสารเพิ่มการบีบตัวของกล้ามเนื้อ
หัวใจหลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
2558 (ใหม่): ภายหลังการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง
(ROSC) ควรให้สารเพิ่มการบีบตัวของกล้ามเนื้อหัวใจและยาหดหลอดเลือด
เพื่อรักษาความดันโลหิตช่วงหัวใจบีบตัวให้สูงกว่าเปอร์เซ็นไทล์ที่ห้าส�ำหรับอายุ
ควรใช้การวัดความดันภายในหลอดเลือดแดงเพื่อวัดความดันโลหิตอย่างต่อเนื่อง
รวมทั้งเพื่อระบุและรักษาภาวะความดันโลหิตต�่ำ
เหตุผล: ไม่มีการระบุการศึกษาที่ประเมินสารกระตุ้นหลอดเลือดที่เฉพาะ
เจาะจงในผู้ป่วยเด็กภายหลังการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง
(ROSC) การศึกษาเชิงสังเกตการณ์เมื่อเร็วๆ นี้พบว่าเด็กที่มีภาวะความดันต�่ำ
ภายหลังการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC) มีอัตราการ
รอดชีวิตต�่ำลงหลังออกจากโรงพยาบาล และผลลัพธ์ทางประสาทวิทยาที่แย่ลง
ค่าความดันบางส่วนของก๊าซออกซิเจนใน
หลอดเลือดแดง (Pao2) และค่าความดันบางส่วน
ของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในหลอดเลือดแดง
(Paco2) หลังภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
2558 (ปรับปรุง): ภายหลังการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง
(ROSC) ในเด็ก ผู้ช่วยเหลืออาจควรวัดความเข้มข้นของออกซิเจนที่ให้ผู้ป่วย
เพื่อให้ถึงระดับออกซิเจนในเลือดปกติ(ความอิ่มตัวของออกซิเจนในฮีโมโกลบิน
ที่ 94% ขึ้นไป) เมื่อมีอุปกรณ์ที่จ�ำเป็น ควรหยุดการให้ออกซิเจนที่เป้าหมาย
ความอิ่มตัวของออกซิเจนในฮีโมโกลบินที่ช่วงระหว่าง 94% ถึง 99% ควรก�ำหนด
เป้าหมายในการป้องกันภาวะเลือดขาดออกซิเจนอย่างเคร่งครัดขณะรักษาระดับ
ออกซิเจนในเลือดปกติ เช่นเดียวกัน กลยุทธ์ในการช่วยหายใจภายหลังการก
ลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิดขึ้นเอง (ROSC) ควรก�ำหนดเป้าหมายค่า
ความดันบางส่วนของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในหลอดเลือดแดง (PaCO2) ที่
เหมาะสมส�ำหรับผู้ป่วยแต่ละคน พร้อมไปกับการป้องกันภาวะการคั่งของ
คาร์บอนไดออกไซด์ในเลือดหรือการลดลงของคาร์บอนไดออกไซด์ในเลือด
อย่างรุนแรง
2553 (เดิม): หลังจากการหมุนเวียนกลับสู่ภาวะปกติ หากมีอุปกรณ์ที่
เหมาะสม อาจควรเลิกอัตราส่วนของออกซิเจนในก๊าซที่หายใจเพื่อรักษาความ
อิ่มตัวของออกซิเจนในฮีโมโกลบินที่ 94% ขึ้นไป ไม่มีค�ำแนะน�ำเกี่ยวกับค่า
ความดันบางส่วนของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในหลอดเลือดแดง (PaCO2)
เหตุผล: การศึกษาเชิงสังเกตการณ์ขนาดใหญ่เกี่ยวกับภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
ที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาลและภาวะหัวใจหยุดท�ำงานพบว่าระดับออกซิเจนในเลือด
ปกติ (ก�ำหนดค่าความดันบางส่วนของก๊าซออกซิเจนในหลอดเลือดแดง (PaO2)
ที่ 60 ถึง 300 มิลลิเมตรปรอท) เชื่อมโยงกับอัตราการรอดชีวิตที่เพิ่มขึ้นในเด็ก
ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
ที่ได้รับการส่งตัวออกจากหน่วยดูแลผู้ป่วยหนัก เมื่อเปรียบเทียบกับภาวะความ
เป็นกรดในเลือดผิดปกติ (ค่าความดันบางส่วนของก๊าซออกซิเจนในหลอดเลือด
แดง (PaO2) สูงกว่า 300 มิลลิเมตรปรอท) การศึกษาในผู้ใหญ่และสัตว์แสดง
อัตราการตายเพิ่มขึ้นที่เชื่อมโยงกับภาวะความเป็นกรดในเลือดผิดปกติ เช่น
เดียวกัน การศึกษาในผู้ใหญ่ภายหลังการกลับมาของการไหลเวียนโลหิตที่เกิด
ขึ้นเอง (ROSC) แสดงผลลัพธ์ต่อผู้ป่วยที่เลวร้ายลงซึ่งเชื่อมโยงกับการลดลงของ
คาร์บอนไดออกไซด์ในเลือด
การกู้ชีพในทารกแรกเกิด
สรุปย่อประเด็นและการเปลี่ยนแปลงที่ส�ำคัญ
ภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในทารกแรกเกิดเกิดจากการขาดอากาศเป็นหลัก ดังนั้น
การเริ่มการช่วยหายใจจึงยังคงเป็นจุดมุ่งเน้นในการเริ่มการกู้ชีพ ต่อไปนี้คือหัวข้อ
เกี่ยวกับทารกแรกเกิดที่ส�ำคัญใน พ.ศ. 2558:
• ล�ำดับค�ำถามในการประเมิน 3 ข้อเปลี่ยนเป็น (1) ระยะเวลาการอยู่ใน
ครรภ์ตามก�ำหนดหรือไม่ (2) ความตึงตัวของกล้ามเนื้อดีหรือไม่ และ
(3) หายใจหรือร้องไห้หรือไม่
• นาทีทอง (60 วินาที) หมายถึงการด�ำเนินการขั้นตอนแรก การประเมิน
ผล และการเริ่มการช่วยหายใจ (หากจ�ำเป็น) ยังคงใช้อยู่เพื่อเน้นย�้ำความ
ส�ำคัญในการหลีกเลี่ยงความล่าช้าโดยไม่จ�ำเป็นในการเริ่มการช่วยหายใจ
ขั้นตอนส�ำคัญส�ำหรับความส�ำเร็จในการกู้ชีพทารกแรกเกิดที่ไม่ตอบสนอง
ขั้นตอนแรก
• มีค�ำแนะน�ำใหม่ว่าควรชะลอการตัดสายสะดือนานกว่า 30 วินาทีส�ำหรับทั้ง
ทารกที่คลอดตามก�ำหนดและทารกที่คลอดก่อนก�ำหนดที่ไม่ต้องกู้ชีพขณะ
เกิด แต่มีหลักฐานไม่เพียงพอในการแนะน�ำแนวทางในการตัดสายสะดือ
ส�ำหรับทารกที่ต้องกู้ชีพขณะเกิด และข้อเสนอแนะที่ไม่เห็นด้วยกับการตัด
สายสะดือจนสุด (นอกสถานการณ์การวิจัย) ส�ำหรับทารกที่คลอดเมื่ออยู่ใน
ครรภ์ไม่ถึง 29 สัปดาห์ จนกว่าจะได้รับรู้ข้อดีและภาวะแทรกซ้อนมากขึ้น
• ควรบันทึกอุณหภูมิเพื่อใช้เป็นปัจจัยท�ำนายผลลัพธ์และตัวระบุที่มีคุณภาพ
• ควรรักษาอุณหภูมิของทารกแรกเกิดที่ไม่มีการขาดอากาศที่ระหว่าง
36.5°C และ 37.5°C หลังคลอดจนถึงการรับเข้ารักษาและเมื่ออาการคงที่
• อาจควรใช้กลยุทธ์ต่างๆ (เครื่องให้ความอบอุ่นโดยการแผ่รังสี พลาสติก
แรปพร้อมสวมหมวก เบาะให้ความร้อน ก๊าซให้ความร้อนแบบควบคุม
ความชื้น และการเพิ่มอุณหภูมิห้องพร้อมสวมหมวกและเบาะให้ความร้อน)
เพื่อป้องกันภาวะอุณหภูมิร่างกายต�่ำกว่าปกติในทารกที่คลอดก่อนก�ำหนด
ควรป้องกันภาวะอุณหภูมิร่างกายสูงกว่าปกติ (อุณหภูมิสูงกว่า 38°C)
เนื่องจากอาจท�ำให้เกิดความเสี่ยงที่เชื่อมโยงกัน
• ในสถานการณ์ที่มีทรัพยากรจ�ำกัด มาตรการแบบง่ายเพื่อป้องกันภาวะ
อุณหภูมิร่างกายต�่ำกว่าปกติในช่วงชั่วโมงแรกๆ หลังคลอด (ใช้พลาสติก
แรป การสัมผัสระหว่างผิวหนัง และแม้กระทั่งการวางทารกหลังท�ำให้
ตัวแห้งโดยให้ส่วนเท้าถึงล�ำคออยู่ในกระเป๋าพลาสติกส�ำหรับใส่อาหาร
ที่สะอาด) อาจลดอัตราการตายได้
• หากทารกเกิดในน�้ำคร�่ำที่มีสารสีเขียวเข้มมีโคเนียมจากอุจจาระ และมี
ความตึงของกล้ามเนื้อไม่ดีและพยายามหายใจอย่างไม่เหมาะสม ควรน�ำ
ทารกไว้ในเครื่องให้ความอบอุ่นโดยการแผ่รังสี และควรเริ่มการระบาย
อากาศในสภาวะแรงดันเป็นบวก หากจ�ำเป็น ไม่แนะน�ำการสอดท่อเพื่อ
ดูดเสมหะผ่านทางหลอดลมเป็นประจ�ำอีกต่อไป เนื่องจากไม่มีหลักฐาน
เพียงพอที่จะด�ำเนินการตามค�ำแนะน�ำนี้ต่อ ควรเริ่มการรักษาอย่างเหมาะ
สมเพื่อสนับสนุนการช่วยหายใจและการแลกเปลี่ยนออกซิเจนตามที่ระบุ
ส�ำหรับทารกแต่ละคน ซึ่งอาจรวมถึงการสอดท่อและการดูดเสมหะ หาก
ทางเดินหายใจถูกปิดกั้น
• การประเมินอัตราการเต้นของหัวใจยังคงมีความส�ำคัญระหว่างนาทีแรก
ของการกู้ชีพ และอาจควรใช้การตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจแบบ 3 ลีด เนื่องจาก
ผู้ด�ำเนินการอาจไม่ได้ประเมินอัตราการเต้นของหัวใจอย่างถูกต้องโดยการ
ฟังตรวจหรือการคล�ำตรวจ และการวัดความอิ่มตัวของออกซิเจนในเลือด
จากชีพจรอาจประเมินอัตราการเต้นของหัวใจต�่ำเกินไป การใช้การตรวจ
คลื่นไฟฟ้าหัวใจไม่สามารถทดแทนความจ�ำเป็นในการใช้การวัดความ
25
 อิ่มตัวของออกซิเจนในเลือดจากชีพจรเพื่อประเมินการแลกเปลี่ยนออกซิเจน
ของทารกแรกเกิด
• การกู้ชีพ ทารกที่คลอดก่อนก�ำหนด ที่อยู่ในครรภ์ไม่ถึง 35 สัปดาห์
ควรเริ่มจากการให้ออกซิเจนความเข้มข้นต�่ำ (21% ถึง 30%) และควรวัด
ความเข้มข้นของออกซิเจนเพื่อให้ได้ค่าความอิ่มตัวของออกซิเจนที่มือขวา
ใกล้เคียงกับค่าพิสัยที่วัดจากทารกแรกเกิดที่คลอดครบก�ำหนดสุขภาพปกติ
• ไม่มีข้อมูลเพียงพอเกี่ยวกับความปลอดภัยและวิธีการใช้การเป่าลมเข้าปอด
ต่อเนื่องเกิน 5 วินาทีเพื่อให้ทารกแรกเกิดปรับตัว
• อาจพิจารณาหน้ากากครอบกล่องเสียงเป็นทางเลือกนอกจากการสอด
ท่อเข้าทางหลอดลม หากการช่วยหายใจผ่านทางหน้ากากไม่ส�ำเร็จ และ
แนะน�ำหน้ากากครอบกล่องเสียงระหว่างการกู้ชีพทารกแรกเกิดที่อยู่ใน
ครรภ์ 34 สัปดาห์ขึ้นไปหากการสอดท่อเข้าทางหลอดลมไม่ส�ำเร็จหรือ
ไม่สามารถท�ำได้
• ทารกที่คลอดก่อนก�ำหนดที่สามารถหายใจเองได้และมีอาการหายใจ
ล�ำบาก อาจได้รับการสนับสนุนด้วยเครื่องอัดอากาศแรงดันบวกชนิดต่อ
เนื่องมากกว่าการสอดท่อเพื่อใช้การระบายอากาศในสภาวะแรงดันเป็นบวก
• ค�ำแนะน�ำเกี่ยวกับเทคนิคการกดหน้าอก (โอบมือลงด้วยนิ้วหัวแม่มือ 2
นิ้ว) และอัตราส่วนการกดต่อการช่วยหายใจ (3:1 หมายถึงการกด 90 ครั้ง
และการหายใจเข้า-ออก 30 ครั้งต่อนาที) ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ตาม
ค�ำแนะน�ำ พ.ศ. 2553 ผู้ช่วยเหลืออาจพิจารณาการใช้อัตราส่วนที่สูงขึ้น
(เช่น 15:2) หากเชื่อว่าภาวะหัวใจหยุดท�ำงานมีสาเหตุมาจากหัวใจ
• แม้ไม่มีการศึกษาทางคลินิกเกี่ยวกับการใช้ออกซิเจนระหว่างการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพ ทว่า กลุ่มที่เขียนแนวทางเกี่ยวกับทารกแรกเกิดยังคงให้การ
รับรองการใช้ออกซิเจน 100% เมื่อใดก็ตามที่ท�ำการกดหน้าอก ควรหยุด
ความเข้มข้นของออกซิเจนทันทีที่อัตราการเต้นของหัวใจกลับสู่ระดับปกติ
• ไม่มีการทบทวนค�ำแนะน�ำเกี่ยวกับการใช้ยาอีพิเนฟรินระหว่างการนวด
หัวใจผายปอดกู้ชีพและการจัดการด้านปริมาณใน พ.ศ. 2558 ดังนั้น ค�ำ
แนะน�ำใน พ.ศ. 2553 จึงยังคงมีผลบังคับใช้
• ไม่มีการทบทวนการบ�ำบัดโรคโดยให้ภาวะอุณหภูมิร่างกายต�่ำกว่าปกติ
แบบเหนี่ยวน�ำในสถานที่ที่มีทรัพยากรครบถ้วน ส�ำหรับทารกแรกเกิดที่อยู่
ในครรภ์นานกว่า 36 สัปดาห์และมีภาวะสมองขาดเลือดขั้นปานกลางถึง
รุนแรงใน พ.ศ. 2558 ดังนั้น ค�ำแนะน�ำใน พ.ศ. 2553 จึงยังคงมีผล
บังคับใช้
• ในสถานการณ์ที่มีทรัพยากรจ�ำกัด ควรพิจารณาการใช้การบ�ำบัดโรคโดย
ให้ภาวะอุณหภูมิร่างกายต�่ำกว่าปกติภายใต้เกณฑ์วิธีที่ก�ำหนดชัดเจน
ซึ่งเหมือนกับเกณฑ์วิธีที่ใช้ในการทดลองทางคลินิกและในสถานที่ที่มี
ศักยภาพในการบริบาลแบบสหสาขาวิชาและการติดตามผล
• โดยทั่วไปนั้น ไม่มีการเผยแพร่ข้อมูลใหม่เพื่อสนับสนุนการเปลี่ยนแปลง
ค�ำแนะน�ำใน พ.ศ. 2553 เกี่ยวกับการระงับหรือการยุติการกู้ชีพ คะแนน
การประเมินสภาพทารกแรกเกิด (คะแนนแอปการ์) ที่ 0 ที่ 10 นาที เป็น
ปัจจัยท�ำนายอัตราการตายและอัตราการเกิดโรคที่ชัดเจนในทารกที่คลอด
ก่อนก�ำหนดในระยะท้ายและทารกที่คลอดก่อนก�ำหนด แต่การตัดสินใจ
คงหรือยุติความพยายามในการกู้ชีพต้องขึ้นอยู่กับทารกแต่ละคน
• แนะน�ำว่าควรท�ำการฝึกอบรมงานการกู้ชีพทารกแรกเกิดบ่อยครั้งกว่า
ทุก 2 ปีเช่นในปัจจุบัน
การจัดการสายสะดือ: การชะลอการตัดสายสะดือ
2558 (ปรับปรุง): แนะน�ำให้ชะลอการตัดสายสะดือนานกว่า 30 วินาที
ส�ำหรับทั้งทารกที่คลอดตามก�ำหนดและทารกที่คลอดก่อนก�ำหนดที่ไม่ต้องกู้ชีพ
ขณะเกิด ไม่มีหลักฐานเพียงพอในการแนะน�ำแนวทางการตัดสายสะดือส�ำหรับ
ทารกที่ต้องกู้ชีพขณะเกิด
2553 (เดิม): มีหลักฐานเพิ่มขึ้นที่บ่งชี้ประโยชน์ในการชะลอการตัดสายสะดือ
อย่างน้อย 1 นาทีในทารกที่คลอดตามก�ำหนดและทารกที่คลอดก่อนก�ำหนดที่ไม่
ต้องกู้ชีพขณะเกิด ไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะสนับสนุนหรือคัดค้านค�ำแนะน�ำใน
การชะลอการตัดสายสะดือส�ำหรับทารกที่ต้องกู้ชีพขณะเกิด
26 American Heart Association
เหตุผล: ส�ำหรับทารกที่ไม่ต้องกู้ชีพขณะเกิด การชะลอการตัดสายสะดือ
เชื่อมโยงกับการลดลงของภาวะเลือดออกในโพรงสมอง ความดันและปริมาณ
โลหิตเพิ่มขึ้น ความจ�ำเป็นในการถ่ายเลือดหลังคลอดลดลง และโอกาสเกิด
ภาวะลําไส้เน่าอักเสบในทารกที่คลอดก่อนก�ำหนดลดลง ผลลบอย่างเดียวที่พบ
คือระดับบิลิรูบินเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ซึ่งเชื่อมโยงกับความจ�ำเป็นในการบ�ำบัดด้วย
แสงเพิ่มขึ้น
การดูดเสมหะทารกที่ไม่หายใจผ่านน�้ำคร�่ำที่มี
สารสีเขียวเข้มมีโคเนียมจากอุจจาระ
2558 (ปรับปรุง): หากทารกที่เกิดในน�้ำคร�่ำที่มีสารสีเขียวเข้มมีโคเนียมจาก
อุจจาระ และมีความตึงของกล้ามเนื้อไม่ดีและพยายามหายใจอย่างไม่เหมาะสม
ขั้นตอนแรกในการกู้ชีพควรด�ำเนินการโดยที่ทารกอยู่ในเครื่องให้ความอบอุ่น
โดยการแผ่รังสี ควรเริ่มการระบายอากาศในสภาวะแรงดันเป็นบวก หากทารก
ไม่หายใจหรืออัตราการเต้นของหัวใจต�่ำกว่า 100 ครั้ง/นาที หลังจากด�ำเนินการ
ขั้นตอนแรกเสร็จสิ้นแล้ว ไม่แนะน�ำการสอดท่อเพื่อดูดเสมหะผ่านทางหลอดลม
เป็นประจ�ำในสถานการณ์นี้ เนื่องจากไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะแนะน�ำแนวทาง
การปฏิบัตินี้ต่อไป อย่างไรก็ตาม ทีมที่รวมถึงผู้ที่มีทักษะในการสอดท่อหายใจ
ทารกแรกเกิดควรอยู่ในห้องคลอดด้วย
2553 (เดิม): ไม่มีหลักฐานเพียงพอในการแนะน�ำการเปลี่ยนแปลงแนวทาง
ปฏิบัติปัจจุบันในการดูดเสมหะทางท่อช่วยหายใจในทารกที่ไม่หายใจและมี
น�้ำคร�่ำที่มีสารสีเขียวเข้มมีโคเนียมจากอุจจาระ
เหตุผล: การทบทวนหลักฐานบ่งชี้ว่าการกู้ชีพควรปฏิบัติตามหลักการเดียวกัน
ส�ำหรับทารกที่มีน�้ำคร�่ำที่มีสารสีเขียวเข้มมีโคเนียมจากอุจจาระกับทารกที่มี
น�้ำคร�่ำใส กล่าวคือหากความตึงของกล้ามเนื้อไม่ดีและมีความพยายามหายใจ
อย่างไม่เหมาะสม ขั้นตอนแรกของการกู้ชีพ (การให้ความอบอุ่นและการรักษา
อุณหภูมิ การจัดท่าทารก การดูดเสมหะออกจากทางเดินหายใจหากจ�ำเป็น
การท�ำให้ตัวแห้ง และการกระตุ้นทารก) ควรด�ำเนินการภายใต้เครื่องให้ความ
อบอุ่นบนเตียง ควรเริ่มการระบายอากาศในสภาวะแรงดันเป็นบวก หากทารก
ไม่หายใจหรืออัตราการเต้นของหัวใจต�่ำกว่า 100 ครั้ง/นาที หลังจากด�ำเนินการ
ขั้นตอนแรกเสร็จสิ้นแล้ว ผู้เชี่ยวชาญให้ความส�ำคัญกับการหลีกเลี่ยงอันตราย
(เช่น การชะลอการใช้หน้ากากส�ำหรับช่วยการหายใจขนาดใหญ่ แนวโน้ม
อันตรายจากกระบวนการ) มากกว่าประโยชน์ที่ไม่เป็นที่รับรู้ของการรักษาด้วย
การสอดท่อเข้าทางหลอดลมและการดูดเสมหะเป็นประจ�ำ ควรเริ่มการรักษา
อย่างเหมาะสมเพื่อสนับสนุนการช่วยหายใจและการแลกเปลี่ยนออกซิเจน
ตามที่ระบุส�ำหรับทารกแต่ละคน ซึ่งอาจรวมถึงการสอดท่อและการดูดเสมหะ
หากทางเดินหายใจถูกปิดกั้น
การประเมินอัตราการเต้นของหัวใจ:
การใช้การตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจแบบ 3 ลีด
2558 (ปรับปรุง): ระหว่างการกู้ชีพทารกที่คลอดตามก�ำหนดและทารกที่
คลอดก่อนก�ำหนด การใช้การตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจแบบ 3 ลีดเพื่อการวัดอัตรา
การเต้นของหัวใจของทารกอย่างแม่นย�ำอาจเป็นประโยชน์ การใช้การตรวจ
คลื่นไฟฟ้าหัวใจไม่สามารถทดแทนความจ�ำเป็นในการใช้การวัดความอิ่มตัว
ของออกซิเจนในเลือดจากชีพจรเพื่อประเมินการแลกเปลี่ยนออกซิเจนของทารก
แรกเกิด
2553 (เดิม): แม้ไม่มีการระบุถึงการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจใน พ.ศ. 2553 แต่
มีการกล่าวถึงประเด็นวิธีการประเมินอัตราการเต้นของหัวใจ: การประเมินอัตรา
การเต้นของหัวใจควรด�ำเนินการโดยการฟังเสียงชีพจรบริเวณหน้าหัวใจเป็นระยะ
เมื่อตรวจพบชีพจร การคล�ำตรวจชีพจรบริเวณสายสะดืออาจให้การประเมินชีพจร
อย่างรวดเร็วและแม่นย�ำกว่าการคล�ำตรวจบริเวณอื่นๆ เครื่องวัดความอิ่มตัว
ของออกซิเจนในเลือดจากชีพจรอาจให้การประเมินชีพจรอย่างต่อเนื่องโดย
ไม่ขัดจังหวะการตรวจวัดอื่นๆ ระหว่างการกู้ชีพ แต่อุปกรณ์นี้อาจใช้เวลา 1 ถึง
2 นาทีในการใช้งาน และอาจไม่ท�ำงานระหว่างปริมาตรเลือดส่งออกจากหัว
หรือระบบไหลเวียนอยู่ในสภาวะที่ไม่ดีอย่างมาก
 เหตุผล: การประเมินอัตราการเต้นของหัวใจทางคลินิกในห้องคลอดพบว่า
ทั้งไม่น่าเชื่อถือและไม่แม่นย�ำ ขณะที่การประเมินอัตราการเต้นของหัวใจต�่ำเกิน
ไปอาจน�ำไปสู่การกู้ชีพโดยไม่จ�ำเป็น ในทางกลับกัน การตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ
พบว่าแสดงอัตราการเต้นของหัวใจที่แม่นย�ำและเร็วกว่าการวัดความอิ่มตัวของ
ออกซิเจนในเลือดจากชีพจร การวัดความอิ่มตัวของออกซิเจนในเลือดจากชีพจร
มักแสดงอัตราลดลงในช่วง 2 นาทีแรกหลังคลอด โดยมักแสดงที่ระดับที่บ่งชี้
ความจ�ำเป็นในการรักษา
การให้ออกซิเจนส�ำหรับทารกที่คลอดก่อนก�ำหนด
2558 (ปรับปรุง): การกู้ชีพทารกที่คลอดก่อนก�ำหนดที่อยู่ในครรภ์ไม่ถึง
35 สัปดาห์ ควรเริ่มจากการให้ออกซิเจนความเข้มข้นต�่ำ (21% ถึง 30%) และ
ควรวัดความเข้มข้นของออกซิเจนเพื่อให้ได้ค่าความอิ่มตัวของออกซิเจนที่มือขวา
ใกล้เคียงกับค่าพิสัยควอไทล์ที่วัดจากทารกแรกเกิดคลอดครบก�ำหนดสุขภาพ
ปกติภายหลังการคลอดทางช่องคลอดที่ระดับน�้ำทะเล ไม่แนะน�ำให้เริ่มการกู้ชีพ
ทารกที่คลอดก่อนก�ำหนดด้วยออกซิเจนความเข้มข้นสูง (65% ขึ้นไป) ค�ำแนะน�ำ
นี้สะท้อนความพอใจในการไม่ให้ออกซิเจนเพิ่มแก่ทารกที่คลอดก่อนก�ำหนดโดย
ไม่มีข้อมูลที่แสดงถึงประโยชน์ที่ได้รับการพิสูจน์แล้วส�ำหรับผลลัพธ์ที่ส�ำคัญ
2553 (เดิม): โดยควรเริ่มการกู้ชีพด้วยอากาศ (ที่มีออกซิเจนเข้มข้น 21%
ที่ระดับน�้ำทะเล) อาจใช้หน้ากากออกซิเจนและการวัดความเข้มข้นเพื่อให้ได้ค่า
ความอิ่มตัวของออกซิเจนที่มือขวาใกล้เคียงกับค่าพิสัยควอไทล์ที่วัดจากทารก
แรกเกิดคลอดครบก�ำหนดสุขภาพปกติภายหลังการคลอดทางช่องคลอดที่ระดับ
น�้ำทะเล ข้อมูลส่วนใหญ่ได้มาจากทารกคลอดครบก�ำหนด ไม่ใช่ระหว่างการกู้ชีพ
โดยมีการศึกษาครั้งเดียวจากทารกที่คลอดก่อนก�ำหนดระหว่างการกู้ชีพ
เหตุผล: ข้อมูลที่มีอยู่ขณะนี้มาจากการวิเคราะห์อภิมานจากการศึกษาแบบสุ่ม
7 ฉบับ ที่แสดงให้เห็นว่าการกู้ชีพทารกแรกเกิดคลอดก่อนก�ำหนดด้วยการให้
ออกซิเจนความเข้มข้นสูง (65% ขึ้นไป) ไม่ได้ช่วยในการมีชีวิตรอดเมื่อออก
จากโรงพยาบาล ป้องกันโรคปอดเรื้อรัง ภาวะเลือดออกในโพรงสมอง หรือ
โรคจอประสาทตาผิดปกติในทารกที่คลอดก่อนก�ำหนด เมื่อเทียบกับการให้
ออกซิเจนความเข้มข้นต�่ำ (21% ถึง 30%)
การบ�ำบัดโรคโดยให้ภาวะอุณหภูมิร่างกายต�่ำกว่า
ปกติหลังการกู้ชีพ: สถานการณ์ที่มีทรัพยากรจ�ำกัด
2558 (ปรับปรุง): ขอแนะน�ำว่าอาจพิจารณาและเสนอการใช้การบ�ำบัดโรค
โดยให้ภาวะอุณหภูมิร่างกายต�่ำกว่าปกติในสถานการณ์ที่มีทรัพยากรจ�ำกัด
(เช่น ขาดบุคลากรหรืออุปกรณ์ที่มีคุณสมบัติเหมาะสม เป็นต้น) ภายใต้เกณฑ์วิธี
ที่ก�ำหนดชัดเจนซึ่งเหมือนกับเกณฑ์วิธีที่ใช้ในการทดลองรักษาที่มีการเผยแพร่
และในสถานที่ที่มีศักยภาพในการบริบาลแบบสหสาขาวิชาและการติดตามผล
ระยะยาว
2553 (เดิม): นอกจากนี้ยังแนะน�ำให้เสนอการบ�ำบัดโรคโดยให้ภาวะ
อุณหภูมิร่างกายต�่ำกว่าปกติ แก่ทารกที่คลอดเมื่ออายุครรภ์ 36 สัปดาห์ขึ้นไป
โดยมีภาวะสมองขาดเลือดขั้นรุนแรง ควรใช้การบ�ำบัดโรคโดยให้ภาวะอุณหภูมิ
ร่างกายต�่ำกว่าปกติภายใต้เกณฑ์วิธีที่ก�ำหนดชัดเจนซึ่งเหมือนกับเกณฑ์วิธีที่ใช้
ในการทดลองรักษาที่มีการเผยแพร่ และในสถานที่ที่มีศักยภาพในการบริบาล
แบบสหสาขาวิชาและการติดตามผลระยะยาว
เหตุผล: แม้ค�ำแนะน�ำในการบ�ำบัดโรคโดยให้ภาวะอุณหภูมิร่างกายต�่ำกว่า
ปกติส�ำหรับภาวะสมองขาดเลือดขั้นปานกลางถึงรุนแรงในสถานการณ์ที่มี
ทรัพยากรณ์ครบถ้วนยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แต่ยังมีค�ำแนะน�ำเพิ่มเพื่อน�ำทาง
ในการใช้วิธีนี้ในสถานการณ์ที่ทรัพยากรอาจจ�ำกัดตัวเลือกส�ำหรับการรักษา
บางอย่าง
ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
การให้ความรู้
แม้วิทยาการในการดูแลผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานมีความก้าวหน้าอย่าง
มาก แต่ยังมีความแปรปรวนอย่างส�ำคัญในอัตราการรอดชีวิตที่ไม่สามารถ
พิจารณาจากลักษณะเฉพาะของผู้ป่วยเท่านั้น เพื่อให้มีแนวโน้มสูงสุดที่ผู้ที่มีภาวะ
หัวใจหยุดท�ำงานจะได้รับการดูแลโดยอิงหลักฐานเชิงประจักษ์อย่างมีคุณภาพ
ที่สุด การให้ความรู้เกี่ยวกับการกู้ชีพต้องใช้หลักการการให้ความรู้ที่ชัดเจนซึ่งได้
รับการสนับสนุนจากการวิจัยทางการศึกษา เชิงประจักษ์เพื่อแปลงความรู้ทาง
วิทยาศาสตร์เป็นแนวทางปฏิบัติ แม้แนวทางการให้ความรู้ของ AHA พ.ศ. 2553
ครอบคลุมการด�ำเนินการและทีมงานในค�ำแนะน�ำ แต่ส�ำหรับแนวทางการให้
ความรู้ของ AHA พ.ศ. 2558 นั้น มุ่งเน้นในด้านการให้ความรู้อย่างเคร่งครัด
โดยรวมการด�ำเนินการและทีมงานไว้ในส่วนอื่นๆ ของแนวทางฉบับปรับปรุง
พ.ศ. 2558
สรุปย่อประเด็นและการเปลี่ยนแปลงที่ส�ำคัญ
ค�ำแนะน�ำส�ำคัญและประเด็นเน้นย�้ำรวมถึงสิ่งต่อไปนี้
• แนะน�ำให้ใช้อุปกรณ์แสดงผลการปฏิบัติการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ เพื่อ
ช่วยในการเรียนรู้ทักษะด้านไซโคมอเตอร์ของการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ควรใช้อุปกรณ์แสดงผลการปฏิบัติที่ถูกต้องเกี่ยวกับประสิทธิภาพมากกว่า
อุปกรณ์ที่ให้การแจ้งเตือนเท่านั้น (เช่น เมโทรนอม)
• สนับสนุนให้ใช้หุ่นที่มีความถูกต้องสูงส�ำหรับโครงการที่มีโครงสร้างพื้นฐาน
บุคลากรที่ได้รับการฝึกอบรม และทรัพยากรในการด�ำเนินการโครงการ
หุ่นมาตรฐานยังคงเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมส�ำหรับองค์กรที่ไม่มี
ศักยภาพนี้
• สามารถเรียนรู้ทักษะการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานได้อย่างง่ายดายผ่านการเรียน
รู้ด้วยตนเอง (บนวิดีโอหรือคอมพิวเตอร์) พร้อมแนวทางปฏิบัติที่เกี่ยวข้อง
โดยตรงเช่นเดียวกับหลักสูตรที่มีครูเป็นผู้น�ำทั่วไป
• แม้การอบรมก่อนการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพไม่ใช่สิ่งส�ำคัญส�ำหรับผู้
ช่วยเหลือที่มีศักยภาพในการเริ่มการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ แต่การฝึก
อบรมจะช่วยในการเรียนรู้ทักษะและพัฒนาความเชื่อมั่นในการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพ เมื่อพบผู้ที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
• เพื่อลดระยะเวลาในการกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าส�ำหรับผู้ที่มีภาวะหัวใจ
หยุดท�ำงาน การใช้เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบ
อัตโนมัติไม่ควรจ�ำกัดเฉพาะผู้ที่ผ่านการฝึกอบรมเท่านั้น (แม้ยังคงแนะน�ำ
ให้มีการฝึกอบรมก็ตาม)
• ควรพิจารณาการรวมการเรียนรู้ด้วยตนเองและหลักสูตรที่มีครูเป็นผู้น�ำกับ
การฝึกอบรมที่เกี่ยวข้องโดยตรงเป็นทางเลือกนอกจากหลักสูตรโดยมีครู
เป็นผู้น�ำแบบดั้งเดิมส�ำหรับผู้ที่ไม่เคยรับการฝึกอบรมมาก่อน
• การเตรียมการก่อนเริ่มหลักสูตรที่ครอบคลุมการทบทวนข้อมูลเนื้อหาอย่าง
เหมาะสม การทดสอบออนไลน์/ก่อนเริ่มหลักสูตร และ/หรือการฝึกทักษะ
ทางเทคนิคที่เกี่ยวข้อง อาจเพิ่มประสิทธิภาพการเรียนรู้จากหลักสูตรการ
ช่วยชีวิตขั้นสูงในผู้ใหญ่และเด็ก
• ให้ความส�ำคัญกับความยืดหยุ่นของทีมในการกู้ชีพ การฝึกอบรมที่เน้นหลัก
การความเป็นผู้น�ำ และการท�ำงานร่วมกันเป็นทีมควรรวมไว้ในหลักสูตร
การช่วยชีวิตขั้นสูง
• ชุมชนอาจพิจารณาการฝึกผู้ประสบเหตุในการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ด้วยการกดหน้าอกอย่างเดียวส�ำหรับภาวะหัวใจหยุดท�ำงานในผู้ใหญ่ เพื่อ
เป็นทางเลือกนอกจากการฝึกการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ แบบดั้งเดิม
• ไม่ควรก�ำหนดรอบการฝึกใหม่ทุกสองปี การฝึกอบรมทักษะการช่วยชีวิต
พื้นฐานและขั้นสูงบ่อยครั้งขึ้นอาจเป็นประโยชน์ส�ำหรับผู้ให้บริการด้าน
สุขภาพที่มีแนวโน้มพบผู้ที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงาน
กลุ่มที่เขียนแนวทางการให้ความรู้ในการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดใน
ภาวะฉุกเฉินของ AHA พ.ศ. 2558 เห็นพ้องในแนวคิดหลักหลายข้อเพื่อแนะน�ำ
การพัฒนาหลักสูตรและเนื้อหาในหลักสูตร (ตาราง 3)
27
 ตารางที่ 3 แนวคิดหลักของการให้ความรู้ด้านการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉินของ AHA

การท�ำให้เข้าใจง่าย ควรท�ำเนื้อหาหลักสูตรให้ง่ายต่อการเข้าใจทั้งในด้านการน�ำเสนอและความกว้างของเนื้อหา เพื่อสนับสนุนให้บรรลุวัตถุประสงค์ของ

หลักสูตร10,11
ความสอดคล้องกัน ควรน�ำเสนอเนื้อหาหลักสูตรและการสาธิตทักษะในลักษณะที่สอดคล้องกัน การสอนโดยใช้วิดีโอเป็นสื่อร่วมกับการปฏิบัติเป็นวิธีที่ให้
ความส�ำคัญเป็นล�ำดับแรกส�ำหรับการฝึกอบรมทักษะพิสัย (psychomotor) เนื่องจากจะช่วยลดความผันแปรของผู้สอนที่อาจเบี่ยงเบน
ไปจากแผนของหลักสูตรที่มุ่งหมายไว้ 11-14
เนื้อหา ควรประยุกต์ใช้หลักการเรียนรู้ของผู้ใหญ่15 กับหลักสูตรการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉินทั้งหมด รวมทั้งเน้นย�้ำการ
สร้างสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการฝึกอบรมที่สามารถน�ำไปปรับใช้กับผู้เรียนได้ในสถานการณ์จริง เช่น การให้ผู้เรียนในโรงพยาบาลฝึก
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพบนเตียงแทนบนพื้น
การฝึกปฏิบัติโดยการ การฝึกปฏิบัติโดยการมีส่วนร่วมโดยตรงที่แท้จริงเป็นสิ่งจ�ำเป็น เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ในด้านทักษะพิสัย (psychomotor) และทักษะ
มีส่วนร่วมโดยตรง ที่ไม่ใช่ทางเทคนิค/ทักษะความเป็นผู้น�ำ11,12,16-18
การปฏิบัติเพื่อ ผู้เรียนควรมีโอกาสในการฝึกปฏิบัติซ�้ำในส่วนของทักษะที่ส�ำคัญร่วมไปกับการประเมินที่เข้มงวดและการให้ข้อมูลย้อนกลับในสถานการณ์
ความช�ำนาญ ที่มีการควบคุม19-22 การปฏิบัติอย่างรอบคอบนี้ควรเป็นไปตามวัตถุประสงค์ที่ได้ระบุไว้อย่างชัดเจน23-25 และไม่เสียเวลาเกินควร เพื่อ
สนับสนุนการพัฒนาของนักเรียนให้เป็นผู้มีความช�ำนาญ26-30
การสอบถาม การก�ำหนดให้มีการให้ข้อมูลย้อนกลับและ/หรือการสอบถามอย่างละเอียดถือเป็นองค์ประกอบส�ำคัญของการเรียนจากประสบการณ์ 31
อย่างละเอียด การให้ข้อมูลย้อนกลับและการสอบถามอย่างละเอียดหลังการปฏิบัติทักษะและการจ�ำลองสถานการณ์จะช่วยให้ผู้เรียน (และกลุ่มของ
ผู้เรียน) มีโอกาสสะท้อนผลงานของตัวเองและเพื่อให้ได้รับข้อมูลย้อนกลับว่าจะปรับปรุงผลงานของตัวเองอย่างไรในอนาคต32
การประเมิน การประเมินการเรียนรู้ของหลักสูตรการกู้ชีพมีไว้เพื่อให้มั่นใจถึงความสามารถที่สัมฤทธิ์ผลและจัดเตรียมไว้เป็นเกณฑ์มาตรฐานส�ำหรับ
นักเรียนที่พยายามเพื่อบรรลุเกณฑ์เหล่านี้ นอกจากนี้ การประเมินยังเป็นพื้นฐานส�ำหรับการให้ข้อมูลย้อนกลับแก่นักเรียน (การประเมิน
ส�ำหรับการเรียนรู้) แผนการประเมินควรเป้นการประเมินความสามารถและส่งเสริมการเรียนรู้ วัตถุประสงค์การเรียนรู้ 33 ต้องชัดเจน
สามารถวัดได้ และท�ำหน้าที่เป็นหลักพื้นฐานของการประเมิน
หลักสูตร/โปรแกรม สิ่งนี้เป็นองค์ประกอบส�ำคัญของการให้ความรู้ด้านการผายปอดกู้ชีพและการประเมินหลักสูตรการกู้ชีพ รวมถึงผู้เรียน ผู้สอนรายบุคคล
การประเมิน หลักสูตร และการด�ำเนินโครงการ34 องค์ที่ให้การฝึกอบรมควรใช้ข้อมูลนี้เพื่อขับเคลื่อนกระบวนการพัฒนาคุณภาพอย่างต่อเนื่อง
ตัวอักษรย่อ: AHA, American Heart Association

อุปกรณ์แสดงผลการปฏิบัติในการนวดหัวใจ จริงมากขึ้น ตลอดจนถึงต้นทุนและทรัพยากรที่เกี่ยวข้องที่เพิ่มขึ้น การทบทวน

ผายปอดกู้ชีพ
2558 (ปรับปรุง): การใช้อุปกรณ์แสดงผลการปฏิบัติอาจเพิ่มประสิทธิภาพ
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพระหว่างการฝึกอบรม
2558 (ใหม่): หากไม่มีอุปกรณ์แสดงผลการปฏิบัติ อาจพิจารณาค�ำแนะน�ำ
ในรูปเสียง (เช่น เมโทรนอม ดนตรี) เพื่อปรับปรุงการปฏิบัติตามค�ำแนะน�ำ
ส�ำหรับอัตราการกดหน้าอก
2553 (เดิม): การใช้อุปกรณ์แสดงผลการปฏิบัติการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
อาจมีประสิทธิภาพส�ำหรับการฝึกอบรม
เหตุผล: หลักฐานใหม่บ่งชี้ความแตกต่างของประโยชน์จากอุปกรณ์แสดงผล
การปฏิบัติแบบต่างๆ ส�ำหรับการฝึกอบรม โดยจะให้ประโยชน์เหนือกว่าเล็กน้อย
ถ้าอุปกรณ์แสดงผลการปฏิบัติมีความครอบคลุมขึ้น
ใช้หุ่นที่มีความถูกต้องสูง
2558 (ปรับปรุง): การใช้หุ่นที่มีความถูกต้องสูงส�ำหรับการฝึกอบรมการ
ช่วยชีวิตขั้นสูงอาจเป็นประโยชน์ในการปรับปรุงประสิทธิภาพของทักษะระหว่าง
การสรุปหลักสูตร
2553 (เดิม): หุ่นที่เหมือนจริงอาจเป็นประโยชน์ส�ำหรับการผสมผสาน
ความรู้ ทักษะ และพฤติกรรมเข้ากับการฝึกอบรมการช่วยชีวิตขั้นสูง
เหตุผล: ในการทบทวนหลักฐาน พ.ศ. 2553 พบว่ามีหลักฐานไม่เพียงพอ
ที่จะแนะน�ำการใช้หุ่นที่เหมือนจริงมากขึ้นเป็นประจ�ำ เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพ
ของทักษะในการกู้ชีพในสถานการณ์จริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากต้องใช้ต้นทุน
และทรัพยากรเพิ่มขึ้น เมื่อพิจารณาทั้งประโยชน์ส�ำคัญในการมีหุ่นที่เหมือน
งานวิจัยที่มีการเผยแพร่ใหม่สนับสนุนการใช้หุ่นที่มีความถูกต้องสูง โดยเฉพาะ
อย่างยิ่งในโครงการที่มีทรัพยากร (เช่น ทรัพยากรมนุษย์และทรัพยากรการเงิน)
พร้อมอยู่แล้ว
รูปแบบการเรียนรู้แบบผสมผสาน
2558 (ปรับปรุง): การเรียนรู้ด้วยตนเองเกี่ยวกับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ด้วยโมดูลบนวิดีโอและ/หรือคอมพิวเตอร์พร้อมการฝึกที่เกี่ยวข้องโดยตรง
อาจเป็นทางเลือกที่เหมาะสมแทนหลักสูตรที่มีครูเป็นผู้น�ำ
2558 (ใหม่): อาจสมควรใช้วิธีการเรียนรู้ทางเลือกส�ำหรับการสอนการ
ช่วยชีวิตพื้นฐานและขั้นสูงในสภาพแวดล้อมที่มีทรัพยากรจ�ำกัด
2553 (เดิม): การเรียนรู้ด้วยวิดีโอแบบสั้นรวมกับการฝึกที่เกี่ยวข้องโดยตรง
ไปพร้อมกันเป็นทางเลือกที่มีประสิทธิภาพนอกจากหลักสูตรการช่วยชีวิตขั้น
พื้นฐานที่มีครูเป็นผู้น�ำ
เหตุผล: ผลลัพธ์ที่ผู้เรียนได้รับส�ำคัญกว่ารูปแบบหลักสูตร การได้รับและการ
จดจ�ำความรู้และทักษะ และประสิทธิภาพในการรักษาและผลลัพธ์ที่ผู้ป่วยได้รับ
จะเป็นแนวทางส�ำหรับการให้ความรู้เกี่ยวกับการกู้ชีพ ขณะนี้มีหลักฐานใหม่ว่า
รูปแบบที่เฉพาะเจาะจง เช่น การเรียนรู้การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยตนเอง
โดยใช้โมดูลบนวิดีโอหรือคอมพิวเตอร์ อาจให้ผลลัพธ์เช่นเดียวกับหลักสูตรที่มี
ครูเป็นผู้น�ำ ความสามารถในการใช้รูปแบบหลักสูตรทางเลือกมีความส�ำคัญโดย
เฉพาะอย่างยิ่งในสภาพแวดล้อมที่มีทรัพยากรจ�ำกัด ที่หลักสูตรที่มีครูเป็นผู้น�ำ
อาจมีข้อจ�ำกัดในด้านต้นทุน หลักสูตรแบบเรียนรู้ด้วยตนเองเสนอโอกาสในการ
ฝึกอบรมบุคคลจ�ำนวนมากในการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ ควบคู่ไปกับการลด
ต้นทุนและทรัพยากรที่จ�ำเป็นส�ำหรับการฝึกอบรม ซึ่งเป็นองค์ประกอบส�ำคัญ
ในการพิจารณาผู้ช่วยเหลือที่มีศักยภาพจ�ำนวนมากที่ควรได้รับการฝึกอบรม

28 American Heart Association

การฝึกอบรมแบบก�ำหนดเป้าหมาย
2558 (ใหม่): การฝึกอบรมผู้ดูแลหลักและ/หรือสมาชิกครอบครัวของผู้ป่วย
ที่มีความเสี่ยงสูงอาจเป็นสิ่งที่เหมาะสม
เหตุผล: การศึกษาแสดงให้เห็นอย่างต่อเนื่องว่าการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
โดยสมาชิกครอบครัวและ/หรือผู้ดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจที่มีความเสี่ยงสูงที่ผ่านการ
ฝึกอบรม ได้คะแนนสูงกว่าเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่ผ่านการฝึกอบรม
การขยายการฝึกอบรมส�ำหรับเครื่องกระตุ้นหัวใจ
ด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ
2558 (ปรับปรุง): อาจพิจารณาการผสมผสานระหว่างการเรียนรู้ด้วยตนเอง
และการสอนโดยมีครูเป็นผู้น�ำพร้อมการฝึกอบรมที่เกี่ยวข้องโดยตรง เป็นทาง
เลือกนอกจากหลักสูตรที่มีครูเป็นผู้น�ำแบบดั้งเดิมส�ำหรับผู้ที่ไม่เคยรับการฝึก
อบรมมาก่อน หากไม่มีการฝึกอบรมที่มีครูเป็นผู้น�ำ อาจพิจารณาการฝึกอบรม
ด้วยตนเองเพื่อให้ผู้ที่ไม่เคยรับการฝึกอบรมมาก่อนได้เรียนรู้ทักษะการใช้เครื่อง
กระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ
2558 (ใหม่): อาจพิจารณาวิธีการเรียนรู้ด้วยตนเองเพื่อให้ผู้ประกอบวิชาชีพ
ด้านการดูแลสุขภาพได้เรียนรู้ทักษะการใช้ เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจาก
ภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ
2553 (เดิม): เนื่องจากแม้การเรียนรู้การใช้เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจาก
ภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติเพียงเล็กน้อย แสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพที่ดีขึ้น
ในการดูแลผู้ที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานที่จ�ำลองขึ้น ดังนั้น จึงควรน�ำเสนอโอกาส
ในการฝึกอบรมและให้การส่งเสริมผู้ช่วยเหลือทั่วไป
เหตุผล: สามารถใช้เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบ
อัตโนมัติอย่างถูกต้องโดยไม่มีการฝึกอบรมมาก่อน: ภาครัฐไม่จ�ำเป็นต้องจัดการ
ฝึกอบรมการใช้เครื่องกระตุ้นหัวใจด้วยไฟฟ้าจากภายนอกร่างกายแบบอัตโนมัติ
อย่างไรก็ตาม การฝึกอบรมแม้เพียงเล็กน้อยสามารถปรับปรุงประสิทธิภาพ
ก�ำหนดเวลา และประสิทธิผลได้ ขณะที่การเรียนรู้ด้วยตนเองขยายโอกาสใน
การฝึกอบรมทั้งส�ำหรับผู้ที่ไม่เคยรับการฝึกอบรมมาก่อนและผู้ประกอบวิชาชีพ
ด้านการดูแลสุขภาพ
การท�ำงานเป็นทีมและความเป็นผู้น�ำ
2558 (ปรับปรุง): เมื่อพิจารณาความเสี่ยงที่มีเพียงเล็กน้อยมากที่จะเกิด
อันตรายและประโยชน์ส�ำคัญจากการฝึกอบรมเกี่ยวกับทีมและความเป็นผู้น�ำ
ควรรวมการฝึกอบรมเกี่ยวกับทีมและความเป็นผู้น�ำเป็นส่วนหนึ่งของการฝึก
อบรมการช่วยชีวิตขั้นสูง
2553 (เดิม): การฝึกอบรมทักษะการท�ำงานเป็นทีมและความเป็นผู้น�ำควร
รวมอยู่ในหลักสูตรการฝึกอบรมการช่วยชีวิตขั้นสูง
เหตุผล: การกู้ชีพเป็นกระบวนการที่ซับซ้อน ซึ่งบ่อยครั้งเกี่ยวข้องกับการ
ร่วมมือกันของคนจ�ำนวนมาก ดังนั้น การท�ำงานเป็นทีมและความเป็นผู้น�ำจึง
เป็นองค์ประกอบส�ำคัญในการกู้ชีพอย่างมีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม แม้ปัจจัย
เหล่านี้มีความส�ำคัญ แต่กลับมีหลักฐานเพียงจ�ำกัดที่แสดงให้เห็นว่าการฝึกอบรม
เกี่ยวกับการท�ำงานเป็นทีมและความเป็นผู้น�ำส่งผลต่อผลลัพธ์ส�ำหรับผู้ป่วย
การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยการกดหน้าอก
อย่างเดียว
2558 (ใหม่): ชุมชนอาจพิจารณาการฝึกผู้ประสบเหตุในการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพ ด้วยการกดหน้าอกอย่างเดียวส�ำหรับภาวะหัวใจหยุดท�ำงานใน
ผู้ใหญ่ เพื่อเป็นทางเลือกนอกจากการฝึกการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพแบบดั้งเดิม
เหตุผล: การนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพด้วยการกดหน้าอกอย่างเดียวท�ำได้
ง่ายดายกว่าการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพแบบดั้งเดิม (การกดหน้าอกพร้อมการ
ช่วยหายใจ) ส�ำหรับผู้ให้บริการสุขภาพที่ไม่เคยรับการฝึกอบรมมาก่อน และยัง
สามารถรับค�ำแนะน�ำจากผู้รับเรื่องระหว่างกรณีฉุกเฉิน การศึกษาหลายฉบับที่
ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
จัดท�ำขึ้นหลังจากโครงการการให้ความรู้ทั่วรัฐส�ำหรับการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ
ด้วยการกดหน้าอกอย่างเดียวโดยผู้ประสบเหตุ แสดงให้เห็นว่ามีการนวดหัวใจ
ผายปอดกู้ชีพทั้งแบบโดยรวมและด้วยการกดหน้าอกอย่างเดียวโดยผู้ประสบเหตุ
แพร่หลายมากขึ้น
ระยะเวลาในการฝึกอบรมการช่วยชีวติ ขัน้ พืน้ ฐานซ�ำ้
2558 (ปรับปรุง): เมื่อพิจารณาว่าทักษะการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานเสื่อมถอยลง
อย่างรวดเร็วภายหลังการฝึกอบรม ประกอบกับการปรับปรุงทักษะและความ
เชื่อมั่นที่สังเกตเห็นได้ในหมู่ผู้เรียนที่ฝึกอบรมบ่อยครั้งกว่า พบว่าผู้ที่มีแนวโน้ม
พบกับผู้ที่มีภาวะหัวใจหยุดท�ำงานสมควรท�ำการฝึกอบรมการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐาน
ซ�้ำบ่อยขึ้น
2558 (ใหม่): เมื่อพิจารณาจากประโยชน์ในการให้ความรู้ของเซสชันการฝึก
อบรมซ�้ำสั้นๆ แต่บ่อยครั้ง ประกอบกับความเป็นไปได้ในการประหยัดต้นทุนจาก
เวลาการฝึกอบรมที่ลดลงและการตัดบุคลากรออกจากสภาพแวดล้อมการรักษา
พยาบาลส�ำหรับการฝึกอบรมทบทวนมาตรฐาน พบว่าผู้ที่มีแนวโน้มพบกับผู้ที่มี
ภาวะหัวใจหยุดท�ำงานสมควรท�ำการฝึกอบรมซ�้ำโดยใช้หุ่นบ่อยขึ้น อย่างไรก็ดี
ไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะแนะน�ำระยะเวลาการฝึกอบรมที่เหมาะสม
2553 (เดิม): ควรประเมินประสิทธิภาพของทักษะระหว่างระยะเวลา 2 ปี
ของใบรับรองด้วยการเน้นย�้ำตามที่จ�ำเป็น
เหตุผล: ขณะที่มีหลักฐานเพิ่มขึ้นที่ยังคงแสดงให้เห็นว่า การออกใบรับรอง
ใหม่ในการช่วยชีวิตขั้นสูงทุก 2 ปีไม่เหมาะส�ำหรับคนส่วนใหญ่ ดังนั้น จึงไม่มี
การก�ำหนดระยะเวลาที่เหมาะสมส�ำหรับการฝึกอบรมซ�้ำแต่อย่างใด ปัจจัยที่
ส่งผลต่อระยะเวลาที่เหมาะสมส�ำหรับการฝึกอบรมซ�้ำรวมถึงคุณภาพการฝึกอบรม
ขั้นต้น ข้อเท็จจริงที่ว่าทักษะบางอย่างอาจมีแนวโน้มที่จะเสื่อมถอยมากกว่าทักษะ
อื่นๆ และความถี่ในการใช้ทักษะนั้นๆ ในการฝึกทางคลินิก แม้มีข้อมูลจ�ำกัด
แต่มีการปรับปรุงทักษะและความเชื่อมั่นที่สังเกตเห็นได้ในหมู่ผู้เรียนที่ฝึกอบรม
บ่อยกว่า นอกจากนี้การทบทวนบ่อยๆ ด้วยการจ�ำลองสถานการณ์โดยใช้หุ่น
ยังอาจช่วยประหยัดต้นทุนจากการใช้เวลาในการฝึกซ�้ำโดยรวมลดลงเมื่อ
เปรียบเทียบกับระยะเวลาในการฝึกซ�้ำมาตรฐาน
การปฐมพยาบาล
แนวทางการปฐมพยาบาลของ AHA และสภากาชาดสหรัฐอเมริกาฉบับปรับปรุง
พ.ศ. 2558 ส�ำหรับการปฐมพยาบาล เน้นย�้ำเป้าหมายในการปฐมพยาบาลคือ
การลดอัตราการเกิดโรคและอัตราการตายโดยการบรรเทาความทุกข์ทรมาน
การป้องกันโรคภัยไข้เจ็บหรือการบาดเจ็บลุกลาม และการส่งเสริมการฟื้นตัว
ขอบเขตการปฐมพยาบาลได้ขยายออกไป และยังสามารถด�ำเนินการได้โดย
ทุกคน ในทุกสถานการณ์ ซึ่งรวมถึงการดูแลตนเอง
สรุปย่อประเด็นและการเปลี่ยนแปลงที่ส�ำคัญ
• การใช้ระบบการประเมินโรคหลอดเลือดสมองสามารถช่วยผู้ท�ำการ
ปฐมพยาบาลด้วยการระบุสัญญาณหรืออาการของโรคหลอดเลือดสมอง
• แม้นิยมใช้เม็ดกลูโคสในการรักษาภาวะน�้ำตาลในเลือดต�่ำเล็กน้อยที่แสดง
อาการ แต่อาจมีบางครั้งที่ไม่มีเม็ดกลูโคสที่พร้อมใช้ ในกรณีเหล่านี้ พบว่า
น�้ำตาลในรูปแบบอื่นๆ ที่พบในผลิตภัณฑ์โภชนาการทั่วไปเป็นทางเลือก
ที่ยอมรับได้นอกจากเม็ดกลูโคสส�ำหรับผู้ป่วยเบาหวานที่มีภาวะน�้ำตาลใน
เลือดต�่ำเล็กน้อยที่แสดงอาการที่ยังมีสติและสามารถกลืนและปฏิบัติตาม
ค�ำสั่งได้
• การที่ผู้ท�ำการปฐมพยาบาลสามารถปล่อยแผลเปิดที่หน้าอกทิ้งไว้ หาก
จ�ำเป็นต้องท�ำแผลหรือกดแผลโดยตรงเพื่อห้ามเลือด ควรใช้ความ
ระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่าการท�ำแผลไม่กลายเป็นการปิดแผลแบบปิดสนิท
โดยไม่ตั้งใจ
29
 • ไม่มีระบบประเมินการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงขั้นเดียวที่จะช่วยให้
ผู้ท�ำการปฐมพยาบาลรับรู้ว่ามีการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง
• เมื่อการปลูกฟันที่เคลื่อนจากเบ้าในต�ำแหน่งเดิมต้องล่าช้าออกไป การเก็บ
รักษาฟันชั่วคราวด้วยวิธีที่เหมาะสมอาจช่วยยืดอายุฟันได้
• การให้ความรู้เกี่ยวกับการปฐมพยาบาลผ่านโครงการสาธารณสุข หัวข้อ
หรือหลักสูตรที่มุ่งเน้น ส่งผลให้การออกใบอนุญาตสามารถเพิ่มอัตราการ
รอดชีวิต ลดความรุนแรงของการบาดเจ็บและระยะเวลาในการพักรักษาตัว
ในโรงพยาบาล และยังอาจรักษาอาการของผู้ได้รับบาดเจ็บหรือเจ็บป่วย
• ขณะดูแลผู้ที่ไม่ตอบสนองแต่ยังหายใจได้ปกติ และไม่มีการบาดเจ็บรุนแรง
เช่น ที่กระดูกสันหลังหรือเชิงกราน การวางผู้ป่วยในท่านอนตะแคงอาจช่วย
ปรับปรุงกลไกทางเดินหายใจ ไม่แนะน�ำท่าพักฟื้นในท่านอนตะแคงหลัง
ตรงยกแขนสูง (HAINES) ที่ปรับปรุงอีกต่อไป
• นอกจากนี้ยังคงไม่มีข้อบ่งชี้ส�ำหรับการให้ออกซิเจนเป็นประจ�ำโดยผู้ท�ำการ
ปฐมพยาบาล ส�ำหรับผู้ท�ำการปฐมพยาบาลที่ผ่านการฝึกอบรมเฉพาะ
ทางในการใช้หน้ากากออกซิเจน การให้ออกซิเจนอาจเป็นประโยชน์ส�ำหรับ
ผู้ที่บาดเจ็บจากการคลายแรงกด สถานการณ์อื่นๆ ที่อาจพิจารณาการให้
ออกซิเจนรวมถึงการสงสัยว่าได้รับก๊าซพิษคาร์บอนมอนอกไซด์ และผู้ป่วย
โรคมะเร็งปอดที่มีอาการหายใจล�ำบากและภาวะเลือดขาดออกซิเจนร่วม
ด้วย
• ค�ำแนะน�ำยังคงระบุว่า ระหว่างรอการบริการทางการแพทย์ฉุกเฉินมาถึง
ผู้ท�ำการปฐมพยาบาลอาจสนับสนุนให้ผู้ที่มีอาการเจ็บหน้าอกเคี้ยวยา
แอสไพริน หากมีสัญญาณและอาการที่บ่งชี้ว่า บุคคลนั้นมีภาวะหัวใจวาย
และไม่มีอาการแพ้ หรือมีโรคหรือสภาวะที่ห้ามใช้ยาแอสไพริน เช่น
ตกเลือดเมื่อเร็วๆ นี้ อย่างไรก็ตาม ค�ำแนะน�ำที่ปรับปรุงนี้ตั้งข้อสังเกตว่า
หากผู้ที่มีอาการเจ็บหน้าอกที่ ไม่ บ่งชี้ว่ามีสาเหตุมาจากหัวใจ หรือหาก
ผู้ท�ำการปฐมพยาบาลไม่แน่ใจเกี่ยวกับสาเหตุของอาการเจ็บหน้าอกหรือไม่
สะดวกใจในการให้ยาแอสไพริน ผู้ท�ำการปฐมพยาบาลไม่ควรสนับสนุนให้
บุคคลนั้นใช้ยาแอสไพริน
• แนะน�ำให้ใช้ยาอีพิเนฟรินส�ำหรับอาการแพ้รุนแรงที่มีสภาวะอันตราย
คุกคามต่อชีวิต และแนะน�ำให้ผู้ที่มีความเสี่ยงใช้อุปกรณ์ฉีดยาอีพิเนฟริน
อัตโนมัติปกติ ซึ่งบ่อยครั้งใช้แพ็คเกจที่มีขนาดบรรจุ 2 ชุด เมื่ออาการแพ้
รุนแรงไม่สามารถรักษาด้วยยาอีพิเนฟรินชุดแรก และการบริการทางการ
แพทย์ฉุกเฉินจะมาถึงในเวลาเกิน 5 ถึง 10 นาที อาจพิจารณาการให้ยา
อีพิเนฟรินชุดที่สอง
• วิธีการหลักในการห้ามเลือดคือการกดที่บาดแผลโดยตรงอย่างแรง ในกรณี
ที่การกดที่บาดแผลโดยตรงไม่ได้ผลส�ำหรับภาวะเลือดออกรุนแรงที่มีสภาวะ
อันตรายคุกคามต่อชีวิต อาจพิจารณาการใช้ผ้าปิดแผลห้ามเลือดร่วมกับ
การกดที่บาดแผลโดยตรง ทว่าต้องมีการฝึกอบรมการใช้และข้อบ่งชี้ในการ
ใช้อย่างเหมาะสม
• ไม่แนะน�ำให้ผู้ท�ำการปฐมพยาบาลใช้ปลอกคอ ส�ำหรับผู้บาดเจ็บที่มีเกณฑ์
ความเสี่ยงสูงในการบาดเจ็บกระดูกสันหลัง วิธีที่เหมาะสมส�ำหรับผู้ท�ำการ
ปฐมพยาบาลในการช่วยป้องกันไม่ให้กระดูกสันหลังเคลื่อนนั้นจ�ำเป็นต้อง
มีการศึกษาเพิ่มเติม แต่อาจรวมถึงการเตือนด้วยวาจาหรือการพยุงด้วย
ตนเองระหว่างรอให้ผู้ดูแลขั้นสูงมาถึง
• ประเด็นต่างๆ ที่อยู่ในแนวทางฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558 ซึ่งไม่มีค�ำแนะน�ำ
ใหม่ๆ นับจาก พ.ศ. 2553 นั้น ครอบคลุมการใช้ยาขยายหลอดลมส�ำหรับ
ผู้ที่มีอาการหอบหืดและหายใจล�ำบาก การบาดเจ็บจากการสัมผัสสารพิษที่
ตา การห้ามเลือด การใช้สายรัดห้ามเลือด การรักษาอาการกระดูกยาวหัก
ที่สงสัย การท�ำให้แผลไหม้จากความร้อนเย็นลง การใช้ผ้าพันแผลไหม้
และการจ�ำกัดการเคลื่อนไหวของกระดูกสันหลัง
30 American Heart Association
การรับรู้โรคหลอดเลือดสมอง
2558 (ใหม่): แนะน�ำให้ผู้ท�ำการปฐมพยาบาลใช้ระบบการประเมินโรค
หลอดเลือดสมอง ระบบการประเมินโรคหลอดเลือดที่ครอบคลุมการวัดระดับ
น�้ำตาลในเลือดมีความอ่อนไหวเช่นเดียวกับระบบการประเมินที่ไม่ต้องใช้การวัด
ระดับน�้ำตาลในเลือด แต่มีความเฉพาะเจาะจงในการรับรู้โรคหลอดเลือดสมอง
สูงกว่า ระบบการประเมินโรคหลอดเลือดที่หน้า แขน การพูด เวลา (FAST)
หรือ Cincinnati Prehospital Stroke Scale (CPSS) เป็นเครื่องมือที่ง่ายดาย
ที่สุดส�ำหรับผู้ท�ำการปฐมพยาบาล ในสภาวะที่มีความอ่อนไหวสูงในการระบุ
โรคหลอดเลือดสมอง
เหตุผล: หลักฐานแสดงให้เห็นว่าการรับรู้ โรคหลอดเลือดสมองแต่เนิ่นๆ โดย
การใช้ระบบการประเมินโรคหลอดเลือดสมองช่วยลดระยะเวลาระหว่างการจู่โจม
ของโรคหลอดเลือดสมองและการเดินทางถึงโรงพยาบาลและการรักษาโดยมุ่งหวัง
ให้หายจากโรค ในการศึกษาฉบับที่ 1 พบว่าผู้ที่ไม่เคยรับการฝึกอบรมมาก่อนที่
ผ่านการฝึกอบรมระบบการประเมินโรคหลอดเลือดสมองมากกว่า 94% สามารถ
รับรู้สัญญาณและอาการของโรคหลอดเลือดสมอง และความสามารถนี้ยังคงอยู่
ภายหลังการฝึกอบรมนาน 3 เดือน35,36
ภาวะน�้ำตาลในเลือดต�่ำ
2558 (ใหม่): ส�ำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวานที่มีภาวะน�้ำตาลในเลือดต�่ำเล็กน้อย
ที่แสดงอาการ ซึ่งสามารถปฏิบัติตามค�ำสั่งและกลืนได้อย่างปลอดภัย การให้
กลูโคสทางปากในรูปเม็ดกลูโคสช่วยบรรเทาอาการทางคลินิกอย่างรวดเร็วกว่า
เมื่อเปรียบเทียบกับน�้ำตาลในรูปแบบอื่นๆ ที่พบในผลิตภัณฑ์โภชนาการทั่วไป
หากมี ควรใช้เม็ดกลูโคสในการรักษาภาวะน�้ำตาลในเลือดต�่ำในผู้ป่วยเหล่านี้
หากไม่มีเม็ดกลูโคส อาหารและของเหลวในรูปแบบที่มีการประเมินผลพิเศษ
อื่นๆ ที่มีน�้ำตาล เช่น ซูโครส ฟรุกโตส และโอลิโกซัคคาไรด์ อาจเป็นทางเลือกที่
มีประสิทธิภาพส�ำหรับการรักษาภาวะน�้ำตาลในเลือดต�่ำเล็กน้อยที่แสดงอาการ
เหตุผล: ภาวะน�้ำตาลในเลือดต�่ำคือภาวะที่ผู้ท�ำการปฐมพยาบาลพบได้ทั่วไป
การรักษาภาวะน�้ำตาลในเลือดต�่ำเล็กน้อยที่แสดงอาการแต่เนิ่นๆ อาจป้องกัน
ไม่ให้อาการลุกลามรุนแรง ภาวะน�้ำตาลในเลือดต�่ำรุนแรงอาจส่งผลให้หมดสติ
หรือชัก และปกติแล้วจะต้องจัดการโดยการบริการทางการแพทย์ฉุกเฉิน
การรักษาแผลเปิดที่หน้าอก
2558 (ใหม่): ผู้ท�ำการปฐมพยาบาลส�ำหรับผู้ที่มีแผลเปิดที่หน้าอกอาจปล่อย
แผลทิ้งไว้ หากจ�ำเป็นต้องท�ำแผลหรือกดที่บาดแผลโดยตรงเพื่อห้ามเลือด ควรใช้
ความระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่า การท�ำแผลไม่กลายเป็นการปิดแผลโดยไม่ตั้งใจ
เหตุผล: การใช้การปิดแผลหรืออุปกรณ์ปิดแผลแบบปิดสนิทที่ไม่เหมาะสม
ส�ำหรับแผลเปิดที่หน้าอกอาจน�ำไปสู่ภาวะปอดถูกกดทับที่เป็นสภาวะอันตราย
คุกคามต่อชีวิตโดยที่ไม่รู้ตัว ขณะนี้ ยังไม่มีการศึกษากับมนุษย์ที่มีการเปรียบ
เทียบการใช้การปิดแผลหรืออุปกรณ์ปิดแผลแบบปิดสนิทกับการปิดแผลหรือ
อุปกรณ์ปิดแผลแบบปิดไม่สนิท และมีเพียงการศึกษากับสัตว์เท่านั้นที่แสดงให้
เห็นประโยชน์จากการใช้อุปกรณ์ปิดแผลแบบปิดไม่สนิท ผลของการขาดหลักฐาน
ส�ำหรับการใช้อุปกรณ์ปิดแผลแบบปิดสนิท และการพิจารณาความเสี่ยงของภาวะ
ปอดถูกกดทับแบบไม่รู้ตัว จึงไม่แนะน�ำให้ผู้ท�ำการปฐมพยาบาล ให้แก่ผู้ที่มี
แผลเปิดที่หน้าอก ใช้การปิดแผลหรืออุปกรณ์ปิดแผลแบบปิดสนิท
การกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง
2558 (ใหม่): HCP ควรประเมินผู้ที่บาดเจ็บที่ศีรษะที่ส่งผลให้ระดับการมีสติ
เปลี่ยนแปลง สัญญาณหรืออาการที่ลุกลามของการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง
หรือสาเหตุอื่นๆ ที่ผู้ท�ำการปฐมพยาบาลควรกังวล ควรประเมินผลโดยเร็วที่สุด
เท่าที่เป็นไปได้
 เหตุผล: ผู้ท�ำการปฐมพยาบาลมักพบผู้ที่บาดเจ็บศีรษะเล็กน้อยและอาจมี
การกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง (การบาดเจ็บที่สมองไม่รุนแรง) สัญญาณและ
อาการมากมายของการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงอาจท�ำให้การบาดเจ็บนี้
ถือเป็นความท้าทาย นอกจากนี้การกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงแบบไม่รู้ตัว
อาจส่งผลระยะยาวอย่างรุนแรง แม้ระบบการให้คะแนนการกระทบกระเทือน
อย่างรุนแรงแบบขั้นตอนเดียวอย่างง่ายที่ได้รับการตรวจยืนยันอาจช่วยให้
ผู้ท�ำการปฐมพยาบาลรับรู้ถึงการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง แต่ไม่มีการระบุ
ระบบประเมินใดๆ เครื่องมือประเมินการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงจาก
การเล่นกีฬาที่ผู้ประกอบวิชาชีพด้านการดูแลสุขภาพใช้ ที่ต้องมีการประเมิน
2 ขั้นตอน (ก่อนการแข่งขันและหลังการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง) ไม่เหมาะ
ที่จะใช้เป็นเครื่องมือประเมินการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงขั้นตอนเดียว
ส�ำหรับผู้ท�ำการปฐมพยาบาล
ฟันเคลื่อนจากเบ้า
2558 (ปรับปรุง): ผู้ท�ำการปฐมพยาบาลอาจไม่สามารถปลูกฟันที่เคลื่อน
จากเบ้าในต�ำแหน่งเดิม เนื่องจากไม่มีถุงมือแพทย์ ขาดการฝึกอบรมและทักษะ
หรือกลัวท�ำให้ผู้รับการปฐมพยาบาลเจ็บปวด เมื่อไม่สามารถปลูกฟันในต�ำแหน่ง
เดิมได้ทันที อาจเป็นประโยชน์ในการเก็บรักษาฟันที่เคลื่อนจากเบ้าด้วยวิธีที่
แสดงให้เห็นว่าสามารถยืดอายุเซลล์จากฟัน (เปรียบเทียบกับน�้ำลาย) วิธีที่แสดง
ให้เห็นประสิทธิภาพในการยืดอายุเซลล์ในฟันจาก 30 เป็น 120 นาทีรวมถึง
สารละลายเกลือของแฮงค์ส�ำหรับคงความสมดุลของแรงดันออสโมติกและความ
เป็นกรดด่างในเซลล์ (ประกอบด้วยแคลเซียม โปแตสเซียมคลอไรด์และฟอสเฟต
แมกนีเซียมคลอไรด์และซัลเฟต โซเดียมคลอไรด์ โซเดียมไบคาร์บอเนต โซเดียม
ฟอสเฟตไดเบสิก และกลูโคส), พลอโพลิส, ไข่ขาว, น�้ำมะพร้าว, Ricetral หรือ
นมครบส่วน
2553 (เดิม): แช่ฟันในนม หรือน�้ำสะอาด หากไม่มีนม
เหตุผล: ฟันเคลื่อนจากเบ้าอาจส่งผลให้สูญเสียฟันถาวร วงการทันตกรรมเห็น
พ้องว่าการปลูกฟันที่เคลื่อนจากเบ้าในต�ำแหน่งเดิมเป็นโอกาสที่ดีที่สุดในการ
รักษาฟันให้อยู่รอด แต่นี่อาจไม่ใช่ตัวเลือก ในกรณีที่การปลูกฟันในต�ำแหน่ง
เดิมล่าช้า การเก็บรักษาฟันที่เคลื่อนจากเบ้าชั่วคราวด้วยวิธีที่เหมาะสมอาจเป็น
โอกาสที่ดีที่สุดในการรักษาฟันให้อยู่รอด
การให้ความรู้ในการปฐมพยาบาล
2558 (ใหม่): การให้ความรู้และการฝึกอบรมในการปฐมพยาบาลอาจเป็น
ประโยชน์ในการปรับปรุงอัตราการเกิดโรคและอัตราการตายจากการบาดเจ็บ
และการเจ็บป่วย และเราแนะน�ำว่าควรน�ำเสนอการให้ความรู้และการฝึกอบรม
อย่างกว้างขวาง
เหตุผล: หลักฐานแสดงให้เห็นว่าการให้ความรู้ในการปฐมพยาบาลสามารถ
เพิ่มอัตราการมีชีวิตรอด ปรับปรุงการรับรู้การเจ็บป่วยเฉียบพลัน และช่วยรักษา
อาการ
การจัดท่าผู้ป่วยหรือผู้บาดเจ็บ
2558 (ปรับปรุง): ท่าพักฟื้นที่แนะน�ำเปลี่ยนจากท่านอนหงายเป็นตะแคง
ข้างส�ำหรับผู้ป่วยที่ไม่มีการบาดเจ็บที่กระดูกสันหลัง สะโพก หรือเชิงกรานที่สงสัย
มีหลักฐานเล็กน้อยที่บ่งชี้ว่าท่าพักฟื้นทางเลือกมีประโยชน์อย่างมากส�ำหรับผู้ที่
ไม่ตอบสนองและหายใจเป็นปกติ
2553 (เดิม): หากผู้ป่วยนอนคว�่ำและไม่ตอบสนอง พลิกตัวให้นอนหงาย
หากผู้ป่วย หายใจล�ำบากเนื่องจากมีสารคัดหลั่งปริมาณมากหรืออาเจียน หรือ
หากคุณอยู่คนเดียวและต้องทิ้งผู้ป่วยที่ไม่ตอบสนองไว้เพื่อไปขอความช่วยเหลือ
ให้วางผู้ป่วยในท่าพักฟื้นคือท่านอนตะแคงหลังตรงยกแขนสูงที่ปรับปรุง
เหตุผล: รายงานการศึกษาหลายฉบับที่แสดงให้เห็นการปรับตัวบางอย่างของ
สิ่งบ่งชี้การหายใจ เมื่อผู้ป่วยอยู่ในท่าตะแคงเมื่อเปรียบเทียบกับท่านอนหงาย
น�ำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในการให้ค�ำแนะน�ำส�ำหรับผู้ป่วยที่ไม่มีการบาดเจ็บที่
ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
กระดูกสันหลัง สะโพก หรือกระดูกเชิงกรานที่สงสัย ทั้งนี้ ไม่แนะน�ำให้ใช้ท่า
นอนตะแคงหลังตรงยกแขนสูงอีกต่อไป เนื่องจากมีหลักฐานเพียงเล็กน้อยและมี
คุณภาพต�่ำมากที่สนับสนุนท่านี้
การใช้ออกซิเจนในการปฐมพยาบาล
2558 (ปรับปรุง): ไม่มีหลักฐานที่สนับสนุนการให้ออกซิเจนเป็นประจ�ำ
โดยผู้ท�ำการปฐมพยาบาล การให้ออกซิเจนอาจเป็นประโยชน์ในบางสถานการณ์
เท่านั้น เช่น การบาดเจ็บจากการคลายแรงกด และขณะด�ำเนินการโดยผู้ท�ำการ
ปฐมพยาบาลที่ผ่านการฝึกอบรมการใช้วิธีนี้
2553 (เดิม): ไม่มีหลักฐานสนับสนุนหรือคัดค้านการใช้ออกซิเจนเป็นประจ�ำ
เป็นการตรวจวัดในการปฐมพยาบาลส�ำหรับผู้ป่วยที่หายใจล�ำบากหรือมีอาการ
เจ็บหน้าอก ออกซิเจนอาจเป็นประโยชน์ส�ำหรับการปฐมพยาบาลนักด�ำน�้ำที่บาด
เจ็บจากการคลายแรงกด
เหตุผล: หลักฐานแสดงให้เห็นประโยชน์จากการใช้ออกซิเจนส�ำหรับโรคลด
ความกดโดยผู้ท�ำการปฐมพยาบาลที่เข้าอบรมหลักสูตรการให้ออกซิเจนในการ
ปฐมพยาบาลส�ำหรับการด�ำน�้ำ นอกจากนั้นหลักฐานที่จ�ำกัดยังแสดงให้เห็น
ว่าการให้ออกซิเจนมีประสิทธิภาพในการบรรเทาอาการหายใจล�ำบากในผู้ป่วย
โรคมะเร็งปอดระยะลุกลามที่มีอาการหายใจล�ำบากและภาวะเลือดขาดออกซิเจน
ร่วมด้วย ซึ่งต่างจากกรณีผู้ป่วยที่ไม่มีภาวะเลือดขาดออกซิเจน แม้ไม่มีการระบุ
หลักฐานที่สนับสนุนการใช้ออกซิเจน แต่เมื่อผู้ป่วยได้รับคาร์บอนมอนอกไซด์
ยังหายใจได้เอง อาจควรให้ออกซิเจนระหว่างรอการรักษาพยาบาลขั้นสูง
อาการเจ็บหน้าอก
2558 (ปรับปรุง): ระหว่างรอให้การบริการทางการแพทย์ฉุกเฉินมาถึง
ผู้ท�ำการปฐมพยาบาลอาจสนับสนุนให้ผู้ที่มีอาการเจ็บหน้าอกเคี้ยวยาแอสไพริน
ในปริมาณส�ำหรับผู้ใหญ่ 1 ชุดหรือปริมาณต�่ำ 2 ชุด หากสัญญาณและอาการ
บ่งชี้ว่าบุคคลนั้นมีอาการกล้ามเนื้อหัวใจตาย และหากบุคคลนั้นไม่มีอาการ
แพ้หรือโรคหรือสภาวะอื่นๆ ที่ห้ามใช้ยาแอสไพริน หากบุคคลนั้นมีอาการเจ็บ
หน้าอกที่ไม่บ่งชี้สาเหตุจากหัวใจ หรือหากผู้ท�ำการปฐมพยาบาลไม่แน่ใจใน
สาเหตุของอาการเจ็บหน้าอก หรือไม่สะดวกใจในการให้ยาแอสไพริน ผู้ท�ำการ
ปฐมพยาบาลไม่ควรสนับสนุนให้บุคคลนั้นกินยาแอสไพริน และชะลอการตัดสิน
ใจในการใช้ยาแอสไพรินให้เป็นหน้าที่ของผู้ด�ำเนินการการบริการทางการแพทย์
ฉุกเฉิน
2553 (เดิม): ระหว่างรอให้การบริการทางการแพทย์ฉุกเฉินมาถึง ผู้ท�ำการ
ปฐมพยาบาลอาจสนับสนุนให้ผู้ป่วยเคี้ยวและกลืนยาแอสไพรินในปริมาณ
ส�ำหรับผู้ใหญ่ 1 ชุด (ไม่เคลือบให้แตกตัวที่ล�ำไส้) หรือยาแอสไพริน “เด็ก”
ปริมาณต�่ำ 2 ชุด หากผู้ป่วยไม่มีอาการแพ้ยาแอสไพริน หรือโรคหรือสภาวะ
อื่นๆ ที่ห้ามใช้ยาแอสไพริน เช่น หลักฐานในการเป็นโรคหลอดเลือดสมองหรือ
ตกเลือดเมื่อเร็วๆ นี้
เหตุผล: การใช้ยาแอสไพรินลดอัตราการตายจากอาการกล้ามเนื้อหัวใจ
ตายได้อย่างมาก แต่ไม่มีหลักฐานสนับสนุนการใช้ยาแอสไพรินส�ำหรับอาการ
เจ็บหน้าอกที่ไม่พบต�ำแหน่ง นอกจากนี้ยังพบการลดอัตราการตายเมื่อใช้ยา
แอสไพริน “แต่เนิ่นๆ” (เช่น ในช่วงชั่วโมงแรกๆ หลังปรากฏอาการจากอาการ
กล้ามเนื้อหัวใจตาย) เมื่อเปรียบเทียบกับเมื่อใช้ยาแอสไพรินส�ำหรับอาการเจ็บ
หน้าอกจากอาการกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลัน “ในภายหลัง” (เช่น หลังเดิน
ทางถึงโรงพยาบาล) อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีความชัดเจนว่าผู้ท�ำการปฐมพยาบาล
สามารถรับรู้สัญญาณและอาการของอาการกล้ามเนื้อหัวใจตายหรือไม่ และเป็น
ไปได้หรือไม่ที่การใช้ยาแอสไพรินส�ำหรับอาการเจ็บหน้าอกที่ไม่ได้มีสาเหตุจาก
หัวใจอาจท�ำให้เกิดอันตราย แม้ปริมาณการใช้และรูปแบบยาแอสไพรินที่ใช้
ส�ำหรับอาการเจ็บหน้าอกอาจไม่ได้รับการตรวจสอบอย่างเฉพาะเจาะจงโดย
ทีมเฉพาะกิจปฐมพยาบาลของ ILCOR พบว่าชีวประสิทธิผลของยาแอสไพริน
แบบเคลือบให้แตกตัวที่ล�ำไส้เหมือนกับแบบไม่เคลือบให้แตกตัวที่ล�ำไส้เมื่อเคี้ยว
และกลืน36 ดังนั้น จึงไม่มีข้อจ�ำกัดในการใช้ยาแอสไพรินแบบไม่เคลือบให้แตกตัว
ที่ล�ำไส้อีกต่อไปตราบที่เคี้ยวแอสไพรินก่อนกลืน
31
 อาการแพ้รุนแรง
2558 (ปรับปรุง): เมื่อผู้ที่มีอาการแพ้รุนแรงไม่ตอบสนองต่อปริมาณยา
อีพิเนฟรินชุดแรก และการดูแลขั้นสูงจะมาถึงในเวลาเกิน 5 ถึง 10 นาที
อาจพิจารณาการให้ยาอีพิเนฟรินซ�้ำ
2553 (เดิม): ในสถานการณ์ทไี่ ม่ปกติ เมือ่ ไม่มคี วามช่วยเหลือทางการแพทย์
ขัน้ สูง อาจพิจารณาให้ยาอีพเิ นฟรินชุดทีส่ อง หากอาการแพ้รนุ แรงยังคงปรากฏอยู่
เหตุผล: แนวทาง พ.ศ. 2553 แนะน�ำว่าผู้ท�ำการปฐมพยาบาลช่วยเหลือ
ด้วยหรือให้ยาอีพิเนฟริน (ของผู้ป่วยเอง) แก่ผู้ที่มีอาการแพ้รุนแรง หลักฐาน
สนับสนุนความจ�ำเป็นในการให้ยาอีพิเนฟรินชุดที่สองส�ำหรับอาการแพ้รุนแรง
เฉียบพลันแก่ผู้ที่ไม่ตอบสนองต่อยาอีพิเนฟรินชุดแรก โดยการแก้ไขปรับปรุง
แนวทางให้ความชัดเจนเกี่ยวกับกรอบเวลาในการพิจารณาให้ยาอีพิเนฟริน
ชุดที่สอง
การท�ำแผลเพื่อห้ามเลือด
2558 (ปรับปรุง): ผู้ให้การปฐมพยาบาลอาจพิจารณาใช้การท�ำแผลเพื่อ
ห้ามเลือด เมื่อวิธีการห้ามเลือดตามมาตรฐาน (การกดที่บาดแผลโดยตรงซึ่ง
อาจใช้ผ้าก๊อซหรือไม่ใช้ก็ได้ หรือการพันแผลด้วยเสื้อผ้า) ไม่มีประสิทธิภาพ
ส�ำหรับภาวะเลือดออกที่รุนแรงหรือเป็นอันตรายถึงชีวิต
2553 (เดิม): ณ เวลานี้ ไม่แนะน�ำให้ใช้ (สารช่วยห้ามเลือด) ที่ใช้เป็นปกติ
ในการปฐมพยาบาล เนื่องจากมีความแตกต่างกันในด้านประสิทธิภาพของสาร
แต่ละชนิดอย่างมีนัยส�ำคัญและมีแนวโน้มที่จะเกิดผลไม่พึงประสงค์จากสารเหล่า
นี้ ซึ่งรวมถึงการท�ำลายเนื้อเยื่อจากการเหนี่ยวน�ำให้เกิดภาวะก่อนเกิดก้อนเลือด
อุดตันหลอดเลือด (proembolic state) และการบาดเจ็บเนื่องมาจากความร้อน
ที่อาจเกิดขึ้น
เหตุผล: การกดที่บาดแผลโดยตรงอย่างหนักแน่นยังคงถือเป็นวิธีพื้นฐาน
ส�ำหรับการห้ามเลือด เมื่อการกดบาดแผลโดยตรงไม่สามารถควบคุมภาวะ
เลือดออกที่รุนแรงหรือเป็นอันตรายถึงชีวิตได้ ผู้ให้การปฐมพยาบาลที่ได้รับ
การฝึกอบรมจ�ำเพาะในด้านข้อบ่งใช้และการใช้อาจพิจารณาการท�ำแผลเพื่อ
ห้ามเลือด การท�ำแผลให้ชุ่มด้วยสารช่วยห้ามเลือดรุ่นใหม่ได้แสดงให้เห็นถึง
การเกิดภาวะแทรกซ้อนและผลไม่พึงประสงค์น้อยกว่าสารช่วยห้ามเลือดรุ่นเก่า
และยังมีประสิทธิภาพในการห้ามเลือดได้สูงสุดร้อยละ 90 ในอาสาสมัคร
การจ�ำกัดการเคลื่อนไหวของกระดูกสันหลัง
2558 (ปรับปรุง): เนื่องจากมีหลักฐานเพิ่มขึ้นที่แสดงให้เห็นถึงอันตรายและ
ยังไม่มีหลักฐานที่ดีที่แสดงให้เห็นประโยชน์อย่างชัดเจน จึงไม่แนะน�ำให้ผู้ให้การ
ปฐมพยาบาลใส่ปลอกคอที่ด�ำเนินการอยู่เป็นประจ�ำ ผู้ให้การปฐมพยาบาลที่
สงสัยว่าอาจเกิดการบาดเจ็บของกระดูกสันหลัง ควรด�ำเนินการให้ผู้บาดเจ็บ
อยู่ในท่าเดิมให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ในขณะที่รอผู้ให้บริการทางการแพทย์
ฉุกเฉิน
2553 (เดิม): ผู้ให้การปฐมพยาบาลไม่ควรใช้อุปกรณ์จ�ำกัดการเคลื่อนไหว
เนื่องจากประโยชน์ของอุปกรณ์เหล่านี้ในการปฐมพยาบาลยังไม่ได้รับการพิสูจน์
และอาจเป็นอันตรายได้ การคงสภาวะการจ�ำกัดการเคลื่อนไหวของกระดูกสัน
หลังโดยการท�ำให้ศีรษะมั่นคงด้วยมือ เพื่อให้ศีรษะ คอ และกระดูกสันหลังมีการ
เคลื่อนไหวน้อยที่สุด
เหตุผล: ในปี 2558 การทบทวนอย่างเป็นระบบของ ILCOR ในเรื่องของ
การใช้ปลอกคอเป็นส่วนประกอบหนึ่งในการจ�ำกัดการเคลื่อนไหวของกระดูกสัน
หลังส�ำหรับการบาดเจ็บที่รุนแรงทั่วร่างกาย ยังไม่พบหลักฐานแสดงให้เห็นถึง
การบาดเจ็บของระบบประสาทที่ลดลงจากการใช้ปลอกคอ ในความเป็นจริงแล้ว
การศึกษาได้แสดงถึงผลไม่พึงประสงค์ที่เป็นไปได้และเกิดขึ้นจริง เช่น ความดัน
ในกะโหลกศีรษะเพิ่มขึ้น และภาวะที่เป็นอันตรายต่อทางเดินหายใจจากการใช้
ปลอกคอ การใส่ปลอกคอในผู้ที่มีความเสี่ยงสูงด้วยเทคนิคที่เหมาะสมจ�ำเป็นต้อง
มีการฝึกอบรมที่ส�ำคัญและการฝึกฝนเพื่อให้ด�ำเนินการได้อย่างถูกต้อง การใส่
ปลอกคอไม่ได้เป็นทักษะการปฐมพยาบาล การทบทวนแนวทางนี้ เพื่อสะท้อน
การเปลี่ยนแปลงของระดับค�ำแนะน�ำเป็นระดับ III: อันตรายจากผลไม่พึงประสงค์
ที่อาจเกิดขึ้น
32 American Heart Association
เอกสารอ้างอิง
1. Neumar RW, Shuster M, Callaway CW, et al. Part 1: executive
summary: 2558 American Heart Association Guidelines Update
for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular
Care. Circulation 2558;132(18)(suppl 2). In press.
2. Hazinski MF, Nolan JP, Aicken R, et al. Part 1: executive
summary: 2558 International Consensus on Cardiopulmonary
Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care Science With
Treatment Recommendations. Circulation 2558;132(16)(suppl 1).
In press.
3. Nolan JP, Hazinski MF, Aicken R, et al. Part 1: executive
summary: 2558 International Consensus on Cardiopulmonary
Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care Science With
Treatment Recommendations. Resuscitation In press.
4. Institute of Medicine. Strategies to Improve Cardiac Arrest
Survival: A Time to Act Washington, DC: National Academies
Press; 2558.
5. Neumar RW, Eigel B, Callaway CW, et al. The American
Heart Association response to the 2558 Institute of Medicine
report on Strategies to Improve Cardiac Arrest Survival
[published online ahead of print June 30, 2558].
Circulation. doi:10.1161/CIR.0000000000000233.
6. Ringh M, Rosenqvist M, Hollenberg J, et al. Mobile-phone
dispatch of laypersons for CPR in out-of-hospital cardiac arrest.
N Engl J Med. 2558;372(24):2316-2325.
7. FDA approves new hand-held auto-injector to reverse opioid
overdose [news release]. Silver Spring, MD: US Food and Drug
Administration; April 3, 2014. http://www.fda.gov/NewsEvents/
Newsroom/PressAnnouncements/ucm391465.htm
Accessed July 27, 2558.
8. Stub D, Smith K, Bernard S, et al. Air versus oxygen in
ST-segment-elevation myocardial infarction. Circulation
2558;131(24):2143-2150.
9. Wheeler E, Jones TS, Gilbert MK, Davidson PJ. Opioid overdose
prevention programs providing naloxone to laypersons—
United States, 2014. MMWR Morb Mortal Wkly
Rep. 2558;64(23):631-635.
10. Nishiyama C, Iwami T, Murakami Y, et al. Effectiveness of
simplified 15-min refresher BLS training program: a randomized
controlled trial. Resuscitation. 2558;90:56-60.
11. Lynch B, Einspruch EL, Nichol G, Becker LB, Aufderheide TP,
Idris A. Effectiveness of a 30-min CPR self-instruction program
for lay responders: a controlled randomized study.
Resuscitation. 2005;67(1):31-43.
12. Einspruch EL, Lynch B, Aufderheide TP, Nichol G, Becker L. Retention
of CPR skills learned in a traditional AHA Heartsaver course versus
30-min video self-training: a controlled randomized study. Resuscitation.
2007;74(3):476-486.
13. Mancini ME, Cazzell M, Kardong-Edgren S, Cason CL. Improving
workplace safety training using a self-directed CPR-AED learning
program. AAOHN J. 2009;57(4):159-167.
14. Roppolo LP, Heymann R, Pepe P, et al. A randomized controlled trial
comparing traditional training in cardiopulmonary resuscitation (CPR) to
self-directed CPR learning in first year medical students: the two-person
CPR study. Resuscitation. 2011;82(3):319-325.
15. Knowles MS, Holton EF III, Swanson RA. The Adult Learner. Woburn,
MA: Butterworth-Heinemann; 1998.
16. Reder S, Cummings P, Quan L. Comparison of three instructional
methods for teaching cardiopulmonary resuscitation and use of an
automatic external defibrillator to high school students. Resuscitation.
2006;69(3):443-453.
17. Nishiyama C, Iwami T, Kawamura T, et al. Effectiveness of simplified
chest compression-only CPR training program with or without
preparatory self-learning video: a randomized controlled trial.
Resuscitation. 2009;80(10):1164-1168.
18. Monsieurs KG, Vogels C, Bossaert LL, et al. Learning effect of a novel
interactive basic life support CD: the JUST system. Resuscitation.
2004;62(2):159-165.
19. Ericsson KA. Deliberate practice and the acquisition and maintenance
of expert performance in medicine and related domains. Acad Med.
2004;79(10)(suppl):S70-S81.
20. Motola I, Devine LA, Chung HS, Sullivan JE, Issenberg SB. Simulation in
healthcare education: a best evidence practical guide. AMEE Guide No.
82. Med Teach. 2013;35(10):e1511-e1530.
21. Hunt EA, Duval-Arnould JM, Nelson-McMillan KL, et al. Pediatric
resident resuscitation skills improve after “rapid cycle deliberate practice”
training. Resuscitation. 2014;85(7):945-951.
22. Cook DA, Hamstra SJ, Brydges R, et al. Comparative effectiveness of
instructional design features in simulation-based education: systematic
review and meta-analysis. Med Teach. 2013;35(1):e867-e898.
23. Bloom B, Englehart M. Furst E, Hill W, Krathwohl D. Taxonomy of
Educational Objectives: The Classification of Educational Goals.
Handbook I: Cognitive Domain. New York, NY: Longmans; 1956.
24. Dave RH. Developing and Writing Behavioral Objectives. Tuscon, AZ:
Educational Innovators Press; 1970.
25. Krathwohl DR, Bloom BS. Taxonomy of Educational Objectives: The
Classification of Educational Goals. Handbook II: Affective Domain. New
York, NY: David McKay Co; 1964.
ไฮไลท์ของแนวทางการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ (CPR) และการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจหลอดเลือดในภาวะฉุกเฉิน (ECC) ของ AHA ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2558
26. Bloom BS. Mastery Learning. New York, NY: Holt Rinehart &
Winston; 1971.
27. Ericsson K, Krampe RT, Tesch-Römer C. The role of deliberate
practice in the acquisition of expert performance. Psychol Rev.
1993;100(3):363-406.
28. McGaghie WC, Issenberg SB, Cohen ER, Barsuk JH, Wayne DB.
Medical education featuring mastery learning with deliberate practice
can lead to better health for individuals and populations. Acad Med.
2011;86(11):e8-e9.
29. McGaghie WC, Issenberg SB, Cohen ER, Barsuk JH, Wayne
DB. Does simulation-based medical education with deliberate
practice yield better results than traditional clinical education?
A meta-analytic comparative review of the evidence. Acad Med.
2011;86(6):706-711.
30. Roppolo LP, Pepe PE, Campbell L, et al. Prospective, randomized
trial of the effectiveness and retention of 30-min layperson
training for cardiopulmonary resuscitation and automated
external defibrillators: the American Airlines Study. Resuscitation.
2007;74(2):276-285.
31. Cheng A, Eppich W, Grant V, Sherbino J, Zendejas B, Cook DA.
Debriefing for technology-enhanced simulation: a systematic review
and meta-analysis. Med Educ. 2014;48(7):657-666.
32. Cheng A, Rodgers DL, van der Jagt E, Eppich W, O’Donnell J.
Evolution of the Pediatric Advanced Life Support course: enhanced
learning with a new debriefing tool and Web-based module for
Pediatric Advanced Life Support instructors. Pediatr Crit Care Med.
2012;13(5):589-595.
33. Mager RF. Preparing Instructional Objectives: A Critical Tool in the
Development of Effective Instruction. 3rd ed. Atlanta, GA: Center for
Effective Performance; 1997.
34. Kirkpatrick D, Kirkpatrick J. Implementing the Four Levels: A
Practical Guide for the Evaluation of Training Programs San
Francisco, CA: Berrett-Koehler; 2007.
35. Wall HK, Beagan BM, O’Neill J, Foell KM, Boddie-Willis CL.
Addressing stroke signs and symptoms through public education:
the Stroke Heroes Act FAST campaign. Prev Chronic Dis.
2008;5(2):A49.
36. Sai Y, Kusaka A, Imanishi K, et al. A randomized, quadruple
crossover single-blind study on immediate action of chewed and
unchewed low-dose acetylsalicylic acid tablets in healthy volunteers.
J Pharma Sci. 2011;100(9):3884-3891.
33
 7272 Greenville Avenue
Dallas, Texas 75231-4596, USA
www.heart.org

ส�ำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับหลักสูตร
และโปรแกรมการช่วยชีวิตของ
American Heart Association
โปรดติดต่อเราที่: www.international.heart.org
JN-0286  10/15

4 American Heart Association