Professional Documents
Culture Documents
Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα - Χανς Κρίστιαν Άντερσεν
Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα - Χανς Κρίστιαν Άντερσεν
https://youtu.be/sm8MbeIrmGE
Τούτη τη φορά δε δίστασε στιγμή και πήρε κι άλλο ένα σπίρτο από το
κουτί και φσσστ!, αυτό άναψε και το φωσάκι του πέφτοντας πάνω
στο λευκό τοίχο, τον έκανε διαφανή σαν ένα πέπλο κι εκείνη
μπορούσε να δει μέσα στο δωμάτιο, που ένα τραπέζι στολίστηκε με
τραπεζομάντηλο, γύρω-γύρω θαυμάσια σερβίτσια από πορσελάνη και
στο κέντρο φάνταζε η ψητή γαλοπούλα, με γέμιση μήλου,
αποξηραμένα δαμάσκηνα και κουκουναρόσπορο. Τότε η γαλοπούλα
πήδηξε από τη πιατέλα της ξεκίνησε να πηγαίνει προς το κοριτσάκι,
έχοντας και τα μαχαιροπήρουνα της στο στήθος για να σερβιριστεί,
μα έσβησε το σπίρτο και τίποτα από αυτά δεν έμεινε παρά ένας ξερός
και κρύος τοίχος.
Άναψε και τρίτο σπίρτο. Τώρα είδε πως καθόταν κάτω από ένα
μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο, πιο διακοσμημένο από αυτό που
‘χε δει εκεί πιο πέρα στη γυάλινη βιτρίνα ενός πλούσιου εμπόρου.
Είχε παιγνίδια ολόγυρα και γλυκίσματα τυλιγμένα σαν δώρα, χιλιάδες
φωτάκια αναβοσβήνανε πάνω στα καταπράσινα κλαριά του κι όλη η
ζεστασιά του κόσμου φώλιαζε στα θαμπωμένα ματάκια της. Ένα
σωρό εικόνες, όπως στις βιτρίνες των καταστημάτων περνούσαν από
το βλέμμα της. Ξάφνου, όλα μαζί τα φωτάκια, αρχίσανε να
υψώνονται όλο και πιο πολύ, όλο και πιο πολύ, ώσπου απλωθήκανε,
φτάσανε στον ουρανό σαν αστεράκια κι ένα τους, μόνον ένα, έπεσε
πάλι στη γη, σχηματίζοντας μια μικρή φωτίτσα γύρω του.
Άναψε ακόμα ένα σπίρτο όλο λαχτάρα και στη λάμψη του ω ναι!
στάθηκε μπρος της η γιαγιάκα της, τόσο φωτεινή, τόσο λαμπερή, με
τόση γλυκύτητα στο χαμογελαστό της βλέμμα και με τόση αγάπη στη
γέρικη αλλά τεράστια αγκαλιά της.
Και στη λαχτάρα της να κρατήσει όσο πιο πολύ τη γιαγιά της κοντά,
πιάνει όλα μαζί τα σπίρτα και τα ανάβει μονομιάς. Κι αυτά δώσανε
τόσο λαμπερό, δυνατό φως που έκανε τη νύχτα πιο φωτεινή κι από
μεσημέρι καλοκαιριού. Πότε δεν είχε δει τη γιαγιά της τόσον όμορφη
και ψηλή. Η γιαγιά, πήρε το κοριτσάκι από το χέρι και μαζί πετάξανε
ψηλά, ως τα αστέρια, με τη λάμψη της χαράς και τόσο ψηλά, που
πια δεν είχε ούτε κρύο, ούτε χιόνι, ούτε πείνα, ούτε θλίψη κι ούτε
σκοτεινιά…