AghaLibrary

Download from:aghalibrary
‫ﻛﺘﺎب ﭘﯧﮋﻧﺪﻧﻪ‪:‬‬
‫‪ ::‬ﻫــﻮﺳۍ )ﻧﺎول(‬ ‫د ﻛﺘﺎب ﻧﻮم‬

‫‪ ::‬ﻣﺤﻤﺪا ﺟﺎن ﻳﺎر‬ ‫ﻟﻴﻜﻮال‬
‫‪::‬د ﭘښﺘﻮﻧﺨﻮا د ﭘﻮﻫﻨﯥ دﯦﺮه _ ﭘﯧښﻮر‬ ‫ﺧﭙﺮوﻧﻜﻰ‬
‫‪ 1000 ::‬ټﻮﻛﻪ‬ ‫ﭼﺎپ ﺷﻤﯧﺮ‬
‫‪1385 ::‬ل‪2006/‬م‬ ‫ﭼﺎپ ﻧﯧټﻪ‬
‫‪ ::‬ﻟﻮﻣړى‬ ‫ﭼﺎپ وار‬
‫‪ ::‬ﻋﺒﺪاﻟﺒﺼﻴﺮ ﺑﻴﺪار‬ ‫ﭼﺎپ زﻳﺎر‬
‫‪ ::‬ذﺑﻴﺢ ﺷﻔﻖ‬ ‫ﻛﻤﭙﻮزر‬
‫ﭼﺎپ او ﻛﻤﭙﻴﻮټﺮ ځﺎى‬

‫د داﻧﺶ ﺧﭙﺮﻧﺪوﻳﯥ ټﻮﻟﻨﯥ ﺗﺨﻨﻴﻜﻲ څﺎﻧګﻪ _ﭘﯧښﻮر‬
‫‪Tel:+92-91-2564513/E-mail:danish2k2000@yahoo.com‬‬
‫‪Download from:aghalibrary‬‬
‫ﻫــﻮﺳۍ‬
‫ﻧــﺎول‬
‫ﻟﻴﻜﻮال‪:‬‬
‫ﻣﺤﻤﺪا ﺟﺎن ﻳﺎر‬
‫ﺧﭙﺮﻧﺪوى‪ :‬د ﭘښﺘﻮﻧﺨﻮا د ﭘﻮﻫﻨﯥ دﯦﺮه _ ﭘﯧښﻮر‬
‫ﻳـــﺎر‬
‫ﻟﻪ ﻳﻮ ﺑﻞ ﻧﺎول ﺳﺮه‬

‫ﭘـــﻪ ﭘـــښﺘﻮ داﺳـــﺘﺎﻧﻲ ادﺑﻴـــﺎﺗﻮ ﻛـــﯥ د ﻧـــﺎول ﻟﻴﻜﻨـــﯥ د ﺗـــﺎرﻳﺨﻲ ﺑﻬﻴـــﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌـــﻪ څـــﻮ ﭘـــﻪ زړه ﭘـــﻮرې ټﻜـــﻲ د‬
‫ﺳـــړي ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ږدي‪ .‬ﻟـــﻮﻣړﻧﻰ ټﻜـــﻰ ﻳـــﯥ دا دى‪ ،‬ﭼـــﯥ د ژﺑـــﺎړې او ﺧﭙﻠـــﻪ د ﻧـــﺎول ﻟﻴﻜﻨـــﯥ ﺑﻬﻴـــﺮ ﺳـــﺮه ﻟـــﻪ دې‬
‫ﭼــﯥ اوږد ﺗــﺎرﻳﺦ ﻟــﺮي‪ ،‬ﺧــﻮ دﻏــﻪ ﺑﻬﻴــﺮ ﻟــﻪ ﭘﻴــﻞ راوروﺳــﺘﻪ ﭘــﻪ ﺳــﻤﻪ ﭘﺮﻟــﻪ ﭘــﺴﯥ ﺗﻮګــﻪ او ﭘــﻪ ټﻴﻨګــﺎر ﺳــﺮه‬
‫دوام ﻧـــﻪ دى ﭘﻴـــﺪا ﻛـــړى‪ .‬ددﻏـــﻪ ﺗـــﺎرﻳﺨﻲ ﺑﻬﻴـــﺮ ﻟـــﻪ ﻣﻄـــﺎﻟﻌﯥ څﺨـــﻪ راوﺗﻠـــﻰ ﺑـــﻞ ټﻜـــﻰ دا دى‪ ،‬ﭼـــﯥ زﻣـــﻮږ ﭘـــﻪ‬
‫وﻟـــﺲ ﻛـــﯥ او د اوﻟـــﺲ د ژوﻧـــﺪ ﭘـــﻪ ﺑﯧﻼﺑﯧﻠـــﻮ اړﺧﻮﻧـــﻮ ﻛـــﯥ د ﭘﯧـــښﻮ د ډﯦﺮښـــﺖ او د اﺗﻼﻧـــﻮ او څﻴـــﺮو ﻟـــﻪ‬
‫ځﻠﯧـــﺪو ﺳـــﺮه ﺳـــﺮه زﻣـــﻮږ د ﻧـــﺎول ﻟﻴﻜﻨـــﯥ ﺑﻬﻴـــﺮ او زﻣـــﻮږ ﻧـــﺎول ﻛـــښﻮﻧﻜﻮ ﻟـــﻪ دې څﺨـــﻪ ﻻزﻣـــﻪ ګټـــﻪ ﻧـــﻪ ده‬
‫اﺧﻴـــﺴﺘﯥ‪ .‬ﻫﻐـــﻮﻣﺮه ﭼـــﯥ د اوﻟـــﺲ ژوﻧـ ـﺪ ﻟـــﻪ ﺳـــﺘﺮو ﭘﯧـــښﻮ ﻟـــﻪ ﺳـــﺘﺮو اﺗﻠﻮﻟﻴـــﻮ ډك دى او څﯧـــﺮې او ﭘﯧـــښﯥ‬
‫ﭘــﻪ ﻛــﯥ ډﯦــﺮې ﭘــﻪ زړه ﭘــﻮرې دي‪ .‬زﻣــﻮږ ﭘــﻪ ﻧــﺎوﻟﻮﻧﻮ ﻛــﯥ ﺑــﯥ ﻟــﻪ ﻳــﻮ څــﻮ ﺑﯧﻠګــﻮ ﭘﺮﺗــﻪ ﻻزﻣــﻪ ځــﻼ ﻧــﻪ ده ﭘﻴــﺪا‬
‫ﻛړې‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ دې وروﺳـــﺘﻴﻮ ﻛﻠﻮﻧـــﻮ ﻛـــﯥ زﻣـــﻮږ ﻳـــﻮ ﺷـــﻤﯧﺮ ﻟﻴﻜـــﻮال دې ﺑﺮﺧـــﯥ ﺗـــﻪ ﻫـــﻢ ﭘـــﺎم رااړوﻟـــﻰ دى‪ .‬ﭘـــﻪ دﻏـــﻮ‬
‫ﻛﻠﻮﻧـــﻮ ﻛـــﯥ ﻳـــﻮ ﺷـــﻤﯧﺮ ﭘـــﻪ زړه ﭘـــﻮرې ﻧﺎوﻟﻮﻧـــﻪ او ﻣﻨځﻨـــۍ ﻛﻴـــﺴﯥ ﻟﻴﻜـــﻞ ﺷـــﻮي دي‪ .‬ﭘـــﻪ دﻏـــﻮ ﻛﻴـــﺴﻮ او‬
‫ﻧــــﺎوﻟﻮﻧﻮ ﻛــــﯥ د اوﻟــــﺲ د ژوﻧــــﺪ ﺑﯧﻼﺑﯧــــﻞ اړﺧﻮﻧــــﻪ ځــــﺎى ﺷــــﻮي او داﺳــــﺘﺎﻧﻲ ﺷــــﻮي دي‪ .‬دﻏــــﻪ ﻫـــــڅﯥ د‬
‫ﺳﺘﺎﻳﻨﯥ وړ دي‪ ،‬ﺧﻮ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻪ دي‪.‬‬
‫ښــﺎﻏﻠﻰ ﻟﻴﻜــﻮال او ﺷــﺎﻋﺮ ﻣﺤﻤــﺪا ﺟــﺎن ﻳــﺎر ﻫــﻢ ﭘــﻪ دﻏــﻮ وروﺳــﺘﻴﻮ څــﻮ ﻛﻠﻮﻧــﻮ ﻛــﯥ ﭘــﻪ دې ﺑﺮﺧــﻪ ﻛــﯥ‬
‫ﻫﻠـــﯥ ځﻠـــﯥ ﻛـــړي دي‪ .‬ﻧﻮﻣـ ـﻮړى ﭼـــﯥ ﺗﺮاوﺳـــﻪ ﻳـــﯥ د ﺷـــﻌﺮوﻧﻮ او ﻧﻈﻤﻮﻧـــﻮ د ﻛـــښﻠﻮ ﻟـــړۍ ګﺮﻣـــﻪ ﺳـــﺎﺗﻠﯥ ده‪،‬‬
‫ﭘﻪ راروﺳﺘﻪ ﻛﯥ ﻳﯥ داﺳﺘﺎﻧﻲ ﻟﻴﻜﻨﻴﻮ ﺗﻪ ﭘﻮره ﭘﺎﻣﻠﺮﻧﻪ وراړوﻟﯥ ده‪.‬‬
‫ښـــﺎﻏﻠﻲ ﻟﻴﻜـــﻮال ﺗﺮاوﺳـــﻪ ﭘـــﻮرې څـــﻮ داﺳـــﺘﺎﻧﻲ ټـــﻮﻟګﯥ او د ﻧـــﺎوﻟﻮﻧﻮ او ﻣﻨځﻨـــۍ ﻛﻴـــﺴﯥ ﻛـــښﻠﻲ دي‪.‬‬
‫ﭘــﻪ دﻏــﻮ داﺳــﺘﺎن ﻟﻴﻜﻨــﻮ ﻛــﯥ د ﺗﯧــﺮو دﯦﺮﺷــﻮ اورﻧﻴــﻮ او ﺧﻮﻧړﻳــﻮ ﻛﻠﻮﻧــﻮ ﭘﯧــښﻮ ﭘــﻪ ښــﻪ ﺗﻮګــﻪ ځــﺎى ﻣﻮﻧــﺪﻟﻰ‬
‫دى‪.‬‬
‫ښـــﺎﻏﻠﻲ ﻳـــﺎر دﻏـــﻪ ﻧـــﻮي ﻧـــﺎول ﻫـــﻢ د ﻫﻤـــﺪﻏﻮ ﻛﻠﻮﻧـــﻮ ﻳـــﻮه ﭘﯧـــښﻪ رااﺧﻠـــﻲ او داﺳـــﺘﺎﻧﻲ ﺑڼـــﻪ ورﻛـــﻮى‪ .‬ﻣـــﺎ‬
‫ددې ﻧــﺎول ﻟــﻮﻣړﻧۍ ﻛــښﻞ ﺷــﻮې ﻧــﺴﺨﻪ وﻟﻮﺳــﺘﻠﻪ او ګــﺮان ﻟﻴﻜــﻮال ﺗــﻪ ﻣــﯥ ددﻏــﻪ اﺛــﺮ ﭘــﻪ اړه ﺧﭙــﻞ ﻧﻈــﺮ او‬
‫ځﻴﻨــﯥ ﻣــﺸﻮرې ورﻛــړې‪ ،‬ﭼــﯥ د ﭼــﺎپ ﭘــﻪ وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﭘــﺎم ﻛــﯥ وﺳــﺎﺗﻲ او ﺑﻴــﺎ ځﻠــﻲ ﻛﺘﻨــﻪ ﭘــﺮې وﻛــړي‪.‬‬
‫ﻫﻴﻠــﻪ ﻟــﺮم زﻣــﻮږ ځــﻮان ﻟﻴﻜــﻮال دﻏــﻪ ﭘــﻪ زړه ﭘــﻮرې ادﺑــﻲ ډول ﺗــﻪ ﻏــﻮر وﻛــړي‪ .‬دا ﻫﻐــﻪ داﺳــﺘﺎﻧﻲ ډول دى‪،‬‬
‫ﭼـــﯥ د ﻳـــﻮ ﻣﻠـــﺖ د ژوﻧـــﺪ ټـــﻮﻟﯥ ﻟـــﻮړې ژورې‪ ،‬ټـــﻮﻟﯥ ﻧـــﺎﺧﻮاﻟﯥ‪ ،‬ټـــﻮل ﻋﻈﻤـــﺖ‪ ،‬ټـــﻮﻟﯥ ﻣﻴﻨـــﯥ او وﻳﻨـــﯥ ﭘﻜـــﯥ‬
‫ځﺎﯦﺪاى او ځﻠﯧﺪاى ﺷﻲ‪.‬‬
‫دﻏﯥ ﺑﺮﺧﯥ ﺗﻪ د ﻻ زﻳﺎﺗﯥ ﭘﺎﻣﻠﺮﻧﯥ ﭘﻪ ﻫﻴﻠﻪ‪ .‬ﺗﺎﺳﻮ د ښﺎﻏﻠﻲ ﻳﺎر ددﻏﻪ ﻧﺎول ﻟﻮﺳﺘﻠﻮ ﺗﻪ راﺑﻮﻟﻢ‪.‬‬
‫ﭘﻪ درﻧښﺖ‬
‫زرﻳــﻦ اﻧځــﻮر‬
‫‪2005/8/22‬‬
‫ﺟﺮﻣﻨﻲ‪ ،‬ﻛﻮﻟﻦ ښﺎر‬
‫ﻟﻮﻣړى څﭙﺮﻛﻰ‬
‫د ﻛـــــﻮټﯥ ﻛړﻛـــــۍ او دروازه ﺑﻴﺨـــــﻲ ډﻧګـــــﯥ ډﻳـــــﻮال ﭘﺮﺗـــــﻪ وه‪ .‬د ﻟﻤـــــﺮ وړاﻧګـــــﯥ ﭘـــــﻪ ﻛړﻛـــــۍ ﻛـــــﯥ‬
‫راﻧﻨــﻮﺗﻠﯥ وې‪ .‬ﻫــﻮا دوﻣــﺮه ﭘﺎﻛــﻪ وه‪ ،‬ﭼــﯥ زره ګــﺮد ﻫــﻢ د ﻟﻤــﺮ ﭘــﻪ وړاﻧګــﻮ ﻛــﯥ ﻧــﻪ ﻟﻴــﺪل ﻛﯧــﺪه‪ .‬ځــﺎن ﻣــﯥ‬
‫ﻛړﻛــۍ ﺗــﻪ ښــﻪ ورﻧــﺰدې ﻛــړ‪ ،‬د ﺳــﻴﻨﺪ ﺷــﻮر او زوږ ﻣــﯥ ﺗــﺮ ﻏــﻮږ راورﺳــﯧﺪ‪ ،‬ﺳــﺮ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻛړﻛــۍ ﻧــﻪ ښــﻪ‬
‫ﺑﻬــﺮ ﻛــړ‪ ،‬ﻻﻧــﺪې ﺳــﻴﻨﺪ ﭘــﻪ ﻣــﺴﺘۍ ﺑﻬﯧــﺪه‪ .‬ﻳﺨــﯥ ﻳﺨــﯥ څﭙــﯥ ﻟــﻪ ﺳــﻴﻨﺪه راﺟګﯧــﺪﻟﯥ‪ ،‬د ﺳــﻴﻨﺪ ﭘــﻪ ﻏــﺎړه‬
‫د "وﻟـــﻮ" د وﻧـــﻮ څـــﺎﻧګﯥ ﺳـــﻴﻨﺪ ﻛـــﯥ ډوﺑـــﯥ ﺷـــﻮې وې‪ .‬ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ اوړي د ﻏـــﺮو ﭘـــﻪ ﺳـــﺮوﻧﻮ ﭘـــﻮره واوره‬
‫ﭘﺮﺗـــﻪ وه‪ ،‬ﻧـــﻮ ځﻜـــﻪ ﺧـــﻮ ﺳـــﻴﻨﺪ ﭘـــﻪ ﻣـــﺴﺘۍ ﻛـــﯥ و‪ ،‬اوﺑـــﻪ ﺧـــﻮ ﻳـــﯥ دوﻣـــﺮه ﻳﺨـــﯥ وې‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫـــډو ﻻس ﭘـــﻪ‬
‫ﻛــﯥ ﭼــﺎ ﻧــﺸﻮ ښــﻜﺘﻪ ﻛــﻮﻟﯥ‪ .‬ﻣــﺎ ﺑــﻪ ﻟــﻪ ﻣﻌﻤــﻮل ﺳــﺮه ﺳــﻢ ﻟــﻪ ﻫﻤــﺪﻏﯥ ﻛړﻛــۍ ﻧــﻪ د ﺷــﺎﺗﻮت د زړې وﻧــﯥ ﭘــﻪ‬
‫دوه ﺧﻮښــﻲ ښــﺎخ ﻛــﯥ د ﺑــﺎﺟﻮﻧﻜﯥ ځــﺎﻟﯥ ﺗــﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﭘــﺎم ﻛــﺎوه‪ .‬د ﺗــﻮرې ﺑــﺎﺟﻮﻧﻜﯥ ځﺎﻟــﻪ ﺧــﻮ ﻟــﻪ ﻛﻠﻮﻧــﻮ‬
‫ﻛﻠﻮﻧـــﻮ ﭘـــﻪ ﻫﻤـــﺪﻏﯥ ښـــﺎخ ﻛـــﯥ ﭘﺮﺗـــﻪ وه‪ .‬ﻣـــﺎ ﻻ ﻟـــﻪ ځـــﺎﻟﯥ ﻧـــﻪ ﺳـــﺘﺮګﯥ ﻧـــﻪ وې اړوﻟـــﯥ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺑﺎﺟﻮﻧﻜـــﻪ د‬
‫ځــﺎﻟﯥ ﺗــﺮ څﻨګــﻪ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ډﻛــﻲ ﻧﺎﺳــﺘﻪ وه‪ .‬ﭘﺨﭙﻠــﻪ ﻣــښﻮﻛﻪ ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﻳــﻮ اوږد ډﻛــﻰ ﻧﻴــﻮﻟﻰ و‪ .‬ﻏﻮښــﺘﻞ ﻳــﯥ‬
‫ﭼــﯥ ډﻛــﻰ ﭘﺨﭙﻠــﻪ ځﺎﻟــﻪ ﻛــﯥ ﺳــﻢ ﻛــړي‪ .‬ﺑﻠــﻪ ﺑﺎﺟﻮﻧﻜــﻪ ورﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﺑﻠــﻪ څﺎﻧګــﻪ ﻧﺎﺳــﺘﻪ وه‪ ،‬ﺷــﭙﯧﻠﻲ ﻳــﯥ‬
‫وﻫﻞ‪ .‬دا ځﺎﻟﻪ د ﻫﻐﻮى ډﯦﺮه ﭘﺨﻮاﻧۍ ﻣﯧﻨﻪ وه‪.‬‬
‫رښــﺘﻴﺎ ﭼــﯥ ﺧﭙﻠــﻪ ځﺎﻟــﻪ‪ ،‬ﺧﭙﻠــﻪ ﻣﯧﻨــﻪ او ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر څــﻮﻣﺮه ﺧــﻮږ ﺷــﻰ دى! ﭘــﻪ ﻫــﺮ ﭼــﺎ اﻧــﺴﺎن دى ﻛــﻪ‬
‫ﺣﻴـــﻮان او ﻛـــﻪ ﭘﺮﻧـــﺪه دى‪ ،‬ﺧﭙـــﻞ ټـــﺎټﻮﺑﻰ ﭘـــﺮې ګـــﺮان دى‪ .‬زه ﻟـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﻪ ﭘﺨـــﻮا راوﺗـــﻰ وم زﻳـــﺎت وﺧـــﺖ‬
‫ﻣﯥ ښﺎر ﻛﯥ ﺗﯧﺮﯦﺪه‪ ،‬ﻳﻮازې ﺑﻪ اﺧﺘﺮوﻧﻮ ﻛﯥ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ﺗﻠﻢ‪.‬‬
‫زﻣــﻮږ ﻛﻠــﻰ ډﯦــﺮ ﻟــﻮى ﻧــﻪ و‪ ،‬ﺧــﻮ د ښــﻜﻠﻴﻮ ﻣﻨﻈــﺮو ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ ﭘــﺮوت و‪ .‬دوو ﺧــﻮاو ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﺟــګ‬
‫ﺟــګ ﻏﺮوﻧــﻪ وﻻړ وو‪ .‬دﻏــﻪ اﺳــﻤﺎن څــﻮﻛﻲ ﻏﺮوﻧــﻪ ﭘــﻪ ﺷــﻨﻮ ځﻨګﻠﻮﻧــﻮ ﭘــټ و‪ ،‬د څﯧــړۍ او ﻧــښﺘﺮو وﻧــﻮ‬
‫د ګــڼ واﻟــﻲ ﻻﻣﻠـــﻪ ﺗــﻮره ﺷـــﭙﻪ ﺟــﻮړه ﻛـــړې وه‪ .‬اوړى _ ژﻣــﻰ ﭘـــﺮ دﻏــﻮ ﻏﺮوﻧـــﻮ واورې ﭘﺮﺗــﯥ وي‪ .‬ﻧﺎووﻧـــﻪ‬
‫او ﺧﻮړوﻧـــﻪ ﻟـــﻪ روڼـ ـﻮ او ﭘـــﺎﻛﻮ اوﺑـــﻮ ډك ﺑﻬﯧـــږي‪ .‬ﭘـــﻪ ﻏﺮوﻧـــﻮ ﻛـــﯥ ځـــﺎى ځـــﺎى ﺑﺎﻧـــډې او ﻛﺮوﻧـــﺪې ﻫـــﻢ‬
‫ﺷـــﺘﻪ‪ .‬ډﯦـــﺮى ﺧﻠـــﻚ ﭘﻜـــﯥ اوﺳـــﯧږي‪ ،‬د ﻏـــﺮو ﻟﻤﻨـــﻮ ﻛـــﯥ ﻟـــﻮى او واړه ﻛﻠـــﻲ ﭘﺮاﺗـــﻪ دي‪ ،‬ﺧـــﻮ دا ﻛﻠـــﻲ د‬
‫ﺳــﻴﻨﺪ ﭘــﻪ ﻏــﺎړه ﭘــﺮوت دى‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﺳــﻴﻨﺪ ﻛــﯥ ﺳــﯧﻼب راﺷــﻲ‪ ،‬ډﯦــﺮ ﻛﻮروﻧــﻪ او ځﻤﻜــﯥ ﻟــﻪ ځﺎﻧــﻪ‬
‫ﺳــــﺮه وړي‪ .‬ﺑــــﺲ ﻫﻤــــﺪا ﻏﺮوﻧــــﻪ او ﻫﻮاګــــﺎﻧﯥ دي‪ ،‬ﭼــــﯥ ددې ﺳــــﻴﻤﯥ د ﻛﻠﻴــــﻮ ﺧﻠــــﻚ ﻳــــﯥ روغ رﻣــــټ‬
‫ﺳﺎﺗﻠﻲ دي‪.‬‬
‫زﻣـــﺎ ښـــﻪ ﻳـــﺎد ﺷـــﻲ‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﺑﺎﻧـــﺪﻧﻲ ﻫﯧﻮادوﻧـــﻮ ځﻴﻨـــﯥ ﺳـــﻴﻼﻧﻴﺎن زﻣـــﻮږ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﺗﯧﺮﯦـــﺪل او ﻧـــﻮرو‬
‫درو ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﺗﻠــﻞ‪ .‬ددې ځــﺎى ﭘــﻪ ﺧﻠﻜــﻮ ﻛــﯥ ښــﻪ راﺷــﻪ درﺷــﻪ ﺷــﺘﻪ دى‪ .‬ﭘــﻪ اﺧﺘﺮوﻧــﻮ او اﺷــﺮوﻧﻮ ﻛــﯥ ﻟــﻪ ﻳــﻮ‬
‫ﺑـــﻞ ﻛـــﺮه ځـــﻲ راځـــﻲ‪ .‬ﻫـــﺴﯥ ﺧـــﻮ ﭘـــﻪ ټـــﻮل اﻓﻐﺎﻧـــﺴﺘﺎن ﻛـــﯥ ﻫﻤـــﺪا ﻛﻮﻟﺘـــﻮر دى‪ ،‬ﺧـــﻮ ﭘـــﻪ ځـــﺎﻧګړي ﺗﻮګـــﻪ‬
‫ددې ځـــﺎى ﭘـــﻪ ﭘـــښﺘﻨﻮ ﻛـــﯥ دﯦـــﺮې او ﺣﺠـــﺮې ﭘـــﻪ ټﻨـــګ ټﻜـــﻮر ﺗـــﻮدې دي او ﺑﻴـــﺎ ﺧـــﻮ د ژﻣـــﻲ ﭘـــﻪ اوږدو‬
‫ﺷــﭙﻮ ﻛــﯥ د ﻛﻠــﻲ ﻟــﻪ ﺣﺠــﺮو ﻧــﻪ د ټﭙــﻮ او ﻳﻜــﻪ زار ﻏــږ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛﯧــږي‪ .‬ﺳــﺮه ﻟــﻪ دوﻣــﺮه ﻏﺮﻳﺒــۍ ﻫــﻢ ټــﻮل ﻟﻜــﻪ‬
‫د وروڼـــﻮ ﭘـــﻪ ﺷـــﺎن ﺷـــﭙﯥ ورځـــﯥ ﺗﯧـــﺮوي‪ .‬ادب‪ ،‬ﺣﻴـــﺎ د ﻛـــﺸﺮ او ﻣـــﺸﺮ ﺧﭙـــﻞ ﺧﭙـــﻞ ځـــﺎى او درﻧـــﺎوى‬
‫ﭘﻜـــﯥ ﻣﻮﺟـــﻮد دى‪ .‬ﭼـــﻞ ول‪ ،‬ټګـــﻲ ﺑﺮګـــﻲ دا ﺧﻠـــﻚ ﻧـــﻪ ﭘﯧﮋﻧـــﻲ‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻳـــﻮ ﺷـــﻮى ﭼـــﻲ ددې ﺧﻠﻜـــﻮ ژوﻧـــﺪ‬
‫ﻳــﯥ ﺗﺒــﺎه ﻛــړى دى‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﺑــﯥ ﺳــﻮادي ده‪ ،‬ﭼــﯥ ﻗــﺼﻮر او ګﻨــﺎه ﻳــﯥ د ﺗﯧــﺮو رژﻳﻤﻮﻧــﻮ ﭘــﻪ ﻏــﺎړه ده‪ .‬ﺳــﺮه‬
‫ﻟﻪ ﺑﯥ ﺳﻮادۍ ﻫﻢ‪ ،‬ﺧﻠﻚ ﻳﯥ ﭘﻪ ادب ګړﯦږي‪ .‬ﺗﻪ ﺑﻪ واﻳﯥ‪ ،‬ﭼﯥ ﻟﻮړې زده ﻛړې ﻟﺮي‪.‬‬
‫زه ډﯦـــﺮه ﻣـــﻮده ﭘـــﺲ ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻰ وم‪ .‬ﭘـــﻪ ﻧـــﻮرو ﻛﻠﻴـــﻮ ﻛـــﯥ ﻫـــﻢ وګﺮځﯧـــﺪم‪ .‬ﭘـــﻪ ټﻮﻟـــﻮ ﻛﻠﻴـــﻮ ﻛـــﯥ د‬
‫ﺧﻠﻜـــﻮ ﺗـــﺮﻣﻨځ ﺳـــﺨﺖ اﺗﻔـــﺎق او اﺗﺤـــﺎد ﻣﻮﺟـــﻮد و‪ ،‬ټـــﻮل ﻟﻜـــﻪ وروڼـــﻪ داﺳـــﯥ اوﺳـــﯧﺪل‪ .‬ﺳـــﺮه ﻟـــﻪ دوﻣـــﺮه‬
‫ﻏﺮﻳﺒـــۍ ﻳـــﻮ ﺗـــﺮ ﺑﻠـــﻪ ځﺎرﯦـــﺪل‪ ،‬دا ﻧـــﻪ وه ﭼـــﯥ ﺗـــﻪ څـــﻮك ﻳـــﯥ او زه څـــﻮك ﻳـــﻢ‪ ،‬ﻟﻜـــﻪ د ﻳـــﻮه ﻛﺎﻟـــﻪ د ﺧﻠﻜـــﻮ‬
‫ﻏﻮﻧﺪې ﻳﯥ ژوﻧﺪ ﻛﺎوه‪.‬‬
‫ﻣﺎﺗــﻪ ﻫﻐــﻪ ژوﻧــﺪ ﺧﻮﻧــﺪ راﻛــﺎوه‪ ،‬ﻳــﻮه ﻣﻴﺎﺷــﺖ ﭘــﻪ رﺧــﺼﺘۍ راﻏﻠــﻰ وم‪ ،‬ﭘــﻮه ﻧــﻪ ﺷــﻮم‪ ،‬ﭼــﯥ دا ﻳــﻮه‬
‫ﻣﻴﺎﺷﺖ څﻨګﻪ زر ﺗﯧﺮه ﺷﻮه؟‪.‬‬
‫دې ښــﺎر ﺗــﻪ ﭼــﯥ راﻏﻠــﻰ ﻳــﻢ‪ ،‬دا څﻮوﻣــﻪ ﺷــﭙﻪ ده‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫــﯧڅ ﺧــﻮب ﻧــﻪ راځــﻲ‪ .‬زړه ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ‬
‫ﭘـــﺎﺗﯥ دى‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﺷـــﻨﻪ ﺑﺎﻏﻮﻧـــﻪ‪ ،‬د ﻛﻠـــﻲ ﭼﻨﺎروﻧـــﻪ‪ ،‬ﭘـــﻪ دﯦـــﺮو او وﺳـــﺘﻠﻮﻧﻮ ﻛـــﯥ د ﻛﻠـــﻲ د ﺧﻠﻜـــﻮ ﻧﺎﺳـــﺘﻪ‬
‫ﭘﺎﺳـــﺘﻪ‪ ،‬د ﭼﯧﻠﻤـــﺎﻧﻮ ﻟﺨـــړې‪ ،‬د ﻛﻠـــﻲ د ټﻮﻛﻤـــﺎرو ﺗـــﺮﻣﻨځ ټـــﻮﻛﯥ ټﻜـــﺎﻟﯥ‪ ،‬د ﭘـــﺴﺮﻟﻲ ﭘـــﻪ ﻣﻮﺳـــﻢ ﻛـــﯥ د‬
‫ﺷـــﻨﻮ ﺗﻮﺗﻴـــﺎﻧﻮ اوازوﻧـــﻪ‪ ،‬د ﺳـــﭙﯧﺮو ﺗـــړو ﻟـــﻪ ﭘﺎﺳـــﻪ د ﻣـــﺴﺘﻮ زرﻛـــﻮ ﭼړﭼﻜـــﯥ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺷـــﻨﻮ ﻓـــﺼﻠﻮﻧﻮ ﻛـــﯥ‬
‫ګﺮځﯧـــﺪل‪ ،‬راګﺮځﯧـــﺪل‪ ،‬ګﻮدروﻧـــﻮ ﺗـــﻪ د ﻛﻠﻴـــﻮ د ﻧﺠﻮﻧـــﻮ ﻛﺘﺎروﻧـــﻪ‪ ،‬ﻫـــﺮ ﻣﺎښـــﺎم ﭘـــﻪ ﺷـــﻨﻮ وﻧـــﻮ ﻛـــﯥ د‬
‫ﻣﺮﻏﻴــﻮ ﺷــﻮر او اوازوﻧــﻪ‪ ،‬د ﭼــﻢ ګﺎوﻧــډ ګڼــﻪ ګﻮڼــﻪ‪ ،‬ودوﻧــﻪ‪ ،‬اﺧﺘﺮوﻧــﻪ‪ ،‬ټﺎﻟﻮﻧــﻪ او ﺳــﻤﻨﻜﻮﻧﻪ ﻳــﻮ ﺷــﯥ‪،‬‬
‫ﭼﯥ ﻫﯧڅ ﻟﻪ ﻳﺎده ﻣﯥ ﻧﻪ وځﻲ او ﻫﻐﻪ دا دى‪ ،‬ﭼﯥ‪:‬‬
‫د ﻫﻐــﻪ ﺑــﺮ ﻛﻠــﻲ ﺗﺮڅﻨګــﻪ ﺑــﻪ ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻟــﻮړ ګړﻧــګ ﻛﺠﻴــﺮان ﻧﺎﺳــﺖ وْ او ﭘــﺎس ﺑــﻪ ﻫــﻮا ﻛــﯥ د زاڼــﻮ ﻛــﺎږه‬
‫واږه ﻛﺘﺎروﻧـــﻪ ﺗﯧﺮﯦـــﺪل‪ ،‬د ښـــﻜﺎرﻳﺎﻧﻮ ﺳـــﺎﺗﻞ ﺷـــﻮﻳﻮ زرﻛـــﻮ ﺑـــﻪ ﭘـــﻪ ﭘﻨﺠـــﺮو ﻛـــﯥ څﻨګـــﻪ ښـــﯥ او ﭘـــﻪ زړه‬
‫ﭘﻮرې ﭼړﭼﻜﯥ وﻫﻠﯥ‪.‬‬
‫ﻛـــﺮار ﻛـــﺮار راﻧـــﻪ د ښـــﺎر ﻣـــﺼﺮوﻓﻴﺘﻮﻧﻮ د ﺧﭙـــﻞ ﻛﻠـــﻲ ﻳﺎدوﻧـــﻪ واﺧﻴـــﺴﺘﻞ‪ .‬ﺑﻮﺧﺘﻴـــﺎوې ﻣـــﯥ زﻳـــﺎﺗﯥ‬
‫ﺷــﻮې‪ ،‬د ﻛﻠــﻲ ﻳﺎدوﻧــﻪ ﻣــﯥ ﻫﯧــﺮ ﺷــﻮل‪ ،‬ﺧــﻮ ﺑﻴــﺎ ﻫــﻢ ﺳــړى ﻫــﺮ ﺷــﻰ ﻫﯧﺮوﻟــﻰ ﺷــﻲ وﻟــﯥ د ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر او‬
‫ﻛﻠﻲ د ﺧﺎﭘﻮړو ﻛﻮڅﯥ ﻧﻪ ﺷﻲ ﻫﯧﺮوﻟﻰ‪.‬‬
‫زﻣـــﻮږ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ اﻳﻠـــﻪ ﺑﯧﻠـــﻪ درې _ څﻠـــﻮر ﺗﻨـــﻪ ﻣـــﺎﻣﻮرﻳﻦ او ﺗﻨﺨـــﻮا ﺧـــﻮاره ﻣﻮﺟـــﻮد وو‪ ،‬ﻧـــﻮرو‬
‫ټﻮﻟـــﻮ ﭘﺨﭙﻠـــﻪ ځﻤﻜـــﻪ ﻛـــﯥ ﻟـــﻪ ﭘﺨـــﻮا ﻧـــﻪ ﺑﺰګـــﺮي ﻛﻮﻟـــﻪ‪ .‬زه د ﻣﻌﻤـــﻮل ﺳـــﺮه ﺳـــﻢ ﺧﭙﻠـــﯥ دﻧـــﺪې ﺗـــﻪ ﺗﻠـــﻢ‪ .‬د‬
‫ﻣـــﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ ﺗﻨﺨﻮاګـــﺎﻧﯥ ﻛﻤـــﯥ وې‪ ،‬ټﻮﻟــــﻮ اﻗﺘـــﺼﺎدي ﺳـــﺘﻮﻧﺰې درﻟـــﻮدﻟﯥ‪ ،‬ﺧــــﻮ ﭼـــﺎ د ﻫﻐـــﯥ وﺧــــﺖ د‬
‫رژﻳﻢ ﻟﻪ ډاره څﻪ ﻧﻪ ﺷﻮ وﻳﻠﻰ‪.‬‬
‫ﺑﻴـــﺎ ﻫـــﻢ ﻫـــﺮ ﭼـــﺎ ﺳـــﺘﻮﻧﺰو ﺗـــﻪ ﻏـــﺎړه اﻳـــښﯥ وه‪ .‬ﭼﯧﺮﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﻣﻴﺎﺷـــﺖ ﻛـــﯥ ﺑـــﻪ ﻫـــﻢ ﻛـــﻮم ﻣـــﺎﻣﻮر ﻏﻮښـــﻪ‪،‬‬
‫ښــــﻮروا ﻧــــﻪ ﺷــــﻮه ﺧــــﻮړﻟﻰ‪ .‬د اﻓﻐﺎﻧــــﺴﺘﺎن ﭘــــﻪ ﺑﯧﻼﺑﯧﻠــــﻮ وﻻﻳﺘﻮﻧــــﻮ ﻛــــﯥ د ﺧﻠﻜــــﻮ د ژوﻧــــﺪ ﺑــــﯧﻼ ﺑﯧﻠــــﯥ‬
‫ﻃﺮﻳﻘـــﯥ وې‪ .‬ﭘـــﻪ ﻫﯧـــﻮاد ﻛـــﯥ د اﻗﺘـــﺼﺎدي او اﺟﺘﻤـــﺎﻋﻲ ﭘﺮﻣﺨﺘﻴـــﺎو ﺧـــﻮ ﻫـــډو ﻓﻜـــﺮ ﭼـــﺎ ﺳـــﺮه ﻧـــﻪ و‪.‬‬
‫ﻳــﻮازې ﭘــﻪ ګــﺮد اﻓﻐﺎﻧــﺴﺘﺎن ﻛــﯥ ښــﻪ اﻣﻨﻴــﺖ ﻣﻮﺟــﻮد و‪ .‬ﻫﯧﭽــﺎ ﺳــﺮه د ﺳــﺮ او ﻣــﺎل ﺧﻄــﺮه ﻧــﻪ وه‪ .‬ﺑﯧګﺎﻧــﻪ‬
‫و ﺧـــﻮ زﻣـــﻮږ ﻣﻠـــﻚ ﺗـــﻪ ﻛـــﺎږه ﻫـــﻢ ﻧـــﺸﻮ ﻛـــﺘﻼى‪ .‬د ﺧﻮښـــۍ او اراﻣـــۍ ﻓـــﻀﺎ ﺧـــﻮره وه‪ .‬د ﻫـــﺮ ﻛﻠـــﻲ ﭘـــﻪ‬
‫ﺟﻮﻣﺎت ﻛﯥ ﺑﻪ د ﺟﻤﻌﯥ ﺗﺮ ﻟﻤﺎﻧځﻪ وروﺳﺘﻪ دوﻋﺎ ﻛﯧﺪه او وﻳﻞ ﻛﯧﺪه ﺑﻪ ﭼﯥ‪:‬‬
‫زﻣـــﻮږ د ﭘﺎﭼـــﺎ ﺗﺨـــﺖ و ﺑﺨـــﺖ دې ﺧـــﺪاى ﺑﺮﻗـــﺮار ﻟـــﺮې‪ ،‬ﺗﺎﺳـــﻮ ﺗـــﻪ ښـــﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣـــﻪ ده‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﯧﭽـــﺎ ﺑـــﻪ د‬
‫ﭘﺎﭼﺎ ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ ﺑﺪه ﺧﺒﺮه ﻧﻪ ﻛﻮﻟﻪ‪ ،‬د ﻫﺮ ﭼﺎ ﭘﻪ ژﺑﻪ دا وﻳﻞ ﻛﯧﺪل‪:‬‬
‫اﷲ دې زﻣﻮږ د اﺳﻼم ﺑﺎﭼﺎ ﺗﻪ ډﯦﺮ ﻋﻤﺮ ورﻛړي‪.‬‬
‫دوﻟﺘــﻲ ﻣــﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ ﻫــﻢ ﭘــﻪ ښــﻜﺎره څــﻪ ﻧــﺸﻮ وﻳﻠــﻰ‪ ،‬وﻟــﯥ زړوﻧــﻪ ﻳــﻲ د وﺧــﺖ ﻟــﻪ ﻧــﺎﺧﻮاﻟﻮ ﻧــﻪ ﭘــﻪ ﺗﻨــګ‬
‫راﻏﻠــﻲ وو‪ .‬ﻣــﺎﻣﻮر ﺳــﻬﺎر ﺑــﻪ ﭼــﯥ ﻛﻠــﻪ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ راﻏــﻰ‪ ،‬ﻣــﻮږ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻳــﯥ د ښــﺎر ﻛﻴــﺴﯥ ﻛــﻮﻟﯥ‪ .‬ده وﻳــﻞ‬
‫ﻧــﻮى ﻣــﺎﻣﻮر ﺷــﻮى وم‪ ،‬د ورځﭙــﺎڼﯥ ﻟﭙــﺎره ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﻫــﺮه ورځ د ﺧﭙﺮوﻟــﻮ وړ ﻣــﻮاد ﺗﻴــﺎرول‪ ،‬ﺗــﻞ ﺑــﻪ ﻣــﯥ د‬
‫ﻛﺎر ﭘﻪ ځﺎى ﻛﯥ ﭘﺨﭙﻞ ﻣﯧﺰ ﺳﺮټﻴټ ﻛړى و‪ ،‬څﻪ ﺑﻪ ﻣﯥ ﻟﻴﻜﻞ‪.‬‬
‫ﻳـــﻮه ورځ د ﻛـــﺎر ﭘـــﻪ ﺧﻮﻧـــﻪ ﻛـــﯥ ﺳـــﺨﺖ ﻣـــﺼﺮوف وم‪ ،‬ﭼـــﯥ د دﻓﺘـــﺮ ﻣـــﻼزم راﻏـــﻰ‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﻣـــﺎﻣﻮر‬
‫ﺻـــﺎﺣﺐ څـــﻮك دې ﻏـــﻮاړي‪ .‬ﺧﻮﻟـــﻪ ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ﻧـــﺴﻮارو ډﻛـــﻪ وه‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻟﻴﻜﻨـــﻪ ﺑﻮﺧـ ـﺖ وم‪ ،‬ﺳـــﺮ ﻣـــﯥ راﺟـــګ‬
‫ﻛـــړو‪ ،‬ﭼـــﯥ وړاﻧـــﺪې ﭘـــﻪ دروازه ﻛـــﯥ ﻳـــﻮه ﺟﻴﻨـــۍ راﻧﻨﻮﺗﻠـــﻪ‪ .‬ښـــﻜﻠﯥ ﺟﻴﻨـــۍ ﭘـــﻪ ښـــﻜﻠﯥ درﯦـــﺸۍ ﻛـــﯥ‬
‫رارواﻧﻪ وه‪.‬‬
‫زر ﻣــﯥ ﻧـــﺴﻮار ﺗــﻮ ﻛـــړل‪ ،‬ﻟــﻪ ﻣﯧـــﺰ ﻧــﻪ ورﭘﺎڅﯧـــﺪم او د ﻫﻐــﯥ ﻣﺨـــﯥ ﺗــﻪ ورﻏﻠـــﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻧـــﺰدې راﻏﻠـــﻪ او‬
‫ﺳــﺘﺮګﯥ ﻣــﯥ ﭘــﺮې وﻟګﯧــﺪې‪ ،‬ښﺎﯦــﺴﺖ او ښــﻜﻼ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻫــﻚ ﭘــﻚ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮم‪ .‬ﺣﯧــﺮان ﺷــﻮم‪ ،‬ﭼــﯥ دا‬
‫ښـــﻜﻠﯥ او ﻓﯧـــﺸﻨﻲ ﭘﯧﻐﻠـــﻪ او ﺳـــﻬﺎره ﺗـــﻪ؟ زه د ﻛﻠـــﻲ ﺳـــړى او دا د ښـــﺎر ښـــﺎﭘﯧﺮۍ؟ ﻣـــﺎ وې دا بْ څـــﻮك‬
‫وي؟ ﻣﺨــــﺎﻣﺦ ور روان وم‪ ،‬وﻳﻠــــﯥ ﻣــــﺎﻣﻮر ﺳــــﻬﺎر ﺗﺎﺳــــﯥ ﻳﺎﺳــــﺖ؟ ﻣــــﺎ وى ﻫــــﻮ ﺑــــﻲ ﺑــــﻲ زه ﻳــــﻢ راځــــﻪ‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ وﻛړه راځﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ راﺗﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﺳﺘﺮګﻮ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪ ،‬وې وﻳﻞ‬
‫ﻣﻨﻪ ﺳﻬﺎر ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬ښﻪ ﺷﻮ ﭼﯥ دا ﺳﺘﺎ ﻛﺎر ځﺎى ﻣﯥ وﻣﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫زه ﻻ ﺷــــﻜﻤﻦ ﺷــــﻮم‪ ،‬ﻣــــﺎ وې ﻟﻜــــﻪ ﭼــــﯥ ﻛﻮﻣــــﻪ ﺟﺎﺳﻮﺳــــﻪ ﻳــــﯥ درﭘــــﺴﯥ ﻛــــړې ده‪ ،‬ﺧــــﺪاى دې ﺧﻴــــﺮ‬
‫ﭘـــﯧښ ﻛـــړي‪ ،‬ﻛﻮﻣـــﻪ ګﻨـــﺎه ﺧﻄـــﺎ راﻧـــﻪ ﺷـــﻮې ﻧـــﻪ وي‪ ،‬ﻧـــﻮر څـــﻪ ﺧـــﻮ ﻧـــﻪ وو‪ ،‬ﺻـــﺮف ځﻴﻨـــﻲ ﻟﻴﻜﻨﯧـــﻲ ﻣـــﯥ‬
‫داﺳــﯥ ﻛــړې وې‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﺮ ﻧﻈــﺎم د اﻧﺘﻘــﺎد ﺑــﻮى ﺗــﺮې ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛﯧــﺪه او ﻫــﻢ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻧﻴﻤــﻪ ﻟﻴﻜﻨــﻪ ﻛــﯥ د‬
‫وﺧــﺖ ﻟــﻪ ﻧــﺎﺧﻮاﻟﻮ ﻧــﻪ ﺳــﺮ ټﻜــﺎوه‪ .‬اګﺮﭼــﯥ ډﯦــﺮو ﺑــﻪ د رژﻳــﻢ ﭘــﻪ ﺧــﻼف ځﻴﻨــﯥ ﻣﻘــﺎﻟﯥ او ﻃﻨﺰﻳــﻪ ﻟﻴﻜﻨــﯥ‬
‫ﭘــﻪ اﺧﺒــﺎروﻧﻮ ﻛــﯥ ﺧﭙﺮوﻟــﯥ‪ ،‬ﺧــﻮ ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ ﻣــﯥ ډﯦــﺮ څــﻪ ﺗﯧﺮﯦــﺪل‪ .‬ﻫﻐــﻪ زﻣــﺎ د ﻣﯧــﺰ ﺗﺮڅﻨګــﻪ ﭘــﻪ څــﻮﻛۍ‬
‫ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪ ،‬د ﺳـــﺘﺮګﻮ ﻻﻧـــﺪې ﻣـــﯥ وڅﺎرﻟـــﻪ‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﻛـــﻪ ﻛﻮﻣـــﻪ ﺧﭙﻠﻮاﻧـــﻪ او ﺷـــﻨﺎﺧﺘﻪ ده او ﻛـــﻪ څﻨګـــﻪ؟‬
‫د ﺷﻌﺒﯥ ﺧﺪﻣﺘګﺎر ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫واﻟﻜـــﻪ ﭼﻨـــﺎر ګﻠـــﻪ! ﻫـــﻦ دا ﭘﻴـــﺴﯥ واﺧﻠـــﻪ ﭼـــﺎى راوړه‪ .‬ﻟـــﻪ دوﻛﺎﻧـــﻪ درﺳـــﺮه ﺷـــﻴﺮ ﭘﯧـــﺮه ﻫـــﻢ راوړه‪ .‬زه‬
‫ﺧﭙﻞ ﻣﯧﺰ ﺗﻪ ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﺟﻴﻨۍ ﺗﻪ ﻣﯥ ﭘﻪ اﺣﺘﻴﺎط او ادب ﺳﺮه ﻣﺦ ورواړاوه‪ ،‬ورﺗﻪ وﻣﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺑﺨښﻨﻪ ﻏﻮاړم ﻛﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎن راﺗﻪ راوﭘﯧﮋﻧﯥ؟‬
‫ﻫﻐــﻪ ﻣﻮﺳــﻜۍ ﺷــﻮه ﺳــﺮې ﻧــﺮۍ ﺷــﻮﻧډې ﻳــﯥ ﺑﯧﺮﺗــﻪ ﻛــړې‪ ،‬ﺗــﻮرې اوږدې ﺳــﺘﺮګﯥ ﻳــﯥ راواړوﻟــﯥ‪،‬‬
‫وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫زﻣـــﺎ ﻧـــﻮم ﻫﻮﺳـــۍ دى‪ .‬د ادﺑﻴـــﺎﺗﻮ د ﭘـــﻮﻫﻨځﻲ د څﻠـــﻮرم ﻛـــﺎل ﻣﺤـــﺼﻠﻪ ﻳـــﻢ‪ .‬ﺧﭙـــﻞ ورﺑـــﻞ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﭼـــﭗ‬
‫ﺧﻮا وارﺗﺎوه ﻛړه‪ ،‬ﺳﺘﺮګﯥ ﻳﯥ ﻣړې ﻏﻮﻧﺪې ﭘﻮرﺗﻪ واړوﻟﯥ‪ ،‬وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻟــﻪ ﭘﺨــﻮا ﻧــﻪ راﺳــﺮه دا ﻫﻴﻠــﻪ وه‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﺗﺎﺳــﯥ ﺳــﺮه ﻟــﻪ ﻧــﺰدې ﻧــﻪ وګــﻮرم‪ .‬د ژوﻧــﺪون ﭘــﻪ ﻣﺠﻠــﻪ ﻛــﯥ‬
‫ﻣـــﯥ ﻳـــﻮه ورځ ﺳـــﺘﺎ ﻳــﻮه ﻣﻘﺎﻟـــﻪ ﻟﻮﺳـــﺘﻠﯥ وه‪ ،‬ټﻮﻟـــﻮ ﭘـــﺮې ښـــﯥ ﺗﺒـــﺼﺮې ﻛـــﻮﻟﯥ‪ .‬ﺳـــﺘﺎ راډﻳـــﻮ داﺳـــﺘﺎﻧﻮﻧﻪ‬
‫ﻫــﺮ ﭼــﺎ اورﯦــﺪﻟﻲ دي‪ ،‬ﻣــﺎ ﻫــﻢ د ﻫــﺮې ﺟﻤﻌــﯥ ﭘــﻪ ﺷــﭙﻪ ﺳــﺘﺎ راډﻳــﻮﻳﻲ داﺳــﺘﺎﻧﻮﻧﻪ اورﯦــﺪﻟﻲ او ﺗﻌﻘﻴــﺐ‬
‫ﻛــړي دي‪ ،‬ﻏﻮښــﺘﻞ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﻳــﻮ ځــﻞ دې ﻟــﻪ ﻧــﺰدې ﻧــﻪ وګــﻮرم‪ .‬ﺳــﻬﺎر ﺻــﻴﺐ! ﻟــﻪ ډﯦــﺮه وﺧﺘــﻪ راﻫﻴــﺴﯥ‬
‫ﺳﺘﺎﺳـــﯥ راډﻳـــﻮﻳﻲ داﺳـــﺘﺎﻧﻮﻧﻪ د ﺟﻤﻌـــﯥ ﭘـــﻪ ﺷـــﭙﻪ اورم‪ ،‬ﺳﺘﺎﺳـــﯥ ﻟﻴﻜﻨـــﯥ‪ ،‬ﻟﻨـــډې ﻛﻴـــﺴﯥ او ﻣﻘـــﺎﻟﯥ‬
‫ﻣــﯥ ﻫــﻢ ﻟﻮﺳــﺘﻲ دي‪ .‬څــﻮ وارې ﻣــﯥ ﻟــﻪ ځﺎﻧــﻪ ﺳــﺮه ﭘﺮﯦﻜــړه ﻛــړې ده‪ ،‬ﭼــﯥ ﺗﺎﺳــﯥ ﻟــﻪ ﻧــﺰدې ﻧــﻪ ووﻳــﻨﻢ‪ ،‬ﻟــﻪ‬
‫ښــﻪ ﻣﺮﻏــﻪ ﭼــﯥ دا ﻧــﻦ ﻣــﯥ ﺳﺘﺎﺳــﯥ ﺳــﺮه د ﻟﻴــﺪو ﻧــﺼﻴﺐ وﺷــﻮ‪ ،‬ﻟــﻪ ډﯦــﺮو ﭘﻮښــﺘﻨﻮ وروﺳــﺘﻪ ﻣــﯥ دﻟﺘــﻪ‬
‫ﭘﻴﺪا ﻛړې‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې ﻫـــﻮ وﻻ څـــﻪ وﻛـــړو وﻇﻴﻔـــﻪ ده‪ ،‬ﺳـــﺒﺎ ﻳـــﯥ راځـــﻮ‪ ،‬ټﻮﻟـــﻪ ورځ ﺑـــﺲ ﻫﻤـــﺪا ﻛـــﺎر دى‪ ،‬ﭘـــﻪ دې ﻣﯧـــﺰ‬
‫ﻣــﯥ ﺳــﺮ ټﻴــټ وي ان ﭼــﯥ ﻣــﺎزدﻳګﺮ ﺷــﻲ ﺑﻴــﺎ ﻛــﻮر ﺗــﻪ روان ﺷــﻢ‪ .‬ﭘــﻪ دې وﺧــﺖ ﻛــﯥ د ﺷــﻌﺒﯥ ﺧــﺪﻣﺘګﺎر‬
‫ﭼــﺎى راوړ‪ .‬ﻣــﺎ د ﭼــﺎى ﭘﻴﺎﻟــﻪ ډﻛــﻪ ﻛــړه او د ﻫﻐــﯥ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﺮ ﻣﯧــﺰ ورﺗــﻪ ﻛﯧــښﻮده‪ .‬د ﭼــﺎى څــښﻠﻮ‬
‫ﻫﻴﻠﻪ ﻣﯥ ﺗﺮې وﻛړه‪ .‬وﻳﻞ ﻣﻨﻨﻪ‪ .‬ﻣﺎ ﻫﻢ د ﭼﺎى ﭘﻴﺎﻟﻪ ځﺎﻧﺘﻪ ډﻛﻪ ﻛړه‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ زړه ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ دا ﻟـــږه ﺷـــﯧﺒﻪ ﻛـــﯥ ډﯦـــﺮ څـــﻪ ﺗﯧـــﺮ ﺷـــﻮل‪ ،‬ﺣﯧـــﺮان ﺧـــﻮ ﭘـــﻪ دې وم ﭼـــﯥ دا ښـــﻜﻠﯥ‬
‫ﺟﻴﻨـــۍ او ﺳـــﻬﺎره ﺗـــﻪ ﻧـــﺴﻮارﭘﻚ‪ .‬ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ ﻓﻜـــﺮ وﻛـــﺎوه‪ ،‬ﻣـــﺎ وى ﺧـــﻮ ﺧـــﺎﻟﻲ ﻟﻴـــﺪو ﺗـــﻪ دې راﻏﻠـــﯥ‬
‫ده‪ ،‬ﻧـــﻮ ﺗـــﻪ اوس څـــﻪ زړه ښـــﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــﻮې‪ .‬ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﯥ زړه راﻟـــﻮى ﻛـــړو او داﺳـــﯥ ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ ﻣـــﯥ ﺗـــﺮې‬
‫وﻛړه‪:‬‬
‫ﺑﺨـــښﻨﻪ ﻏـــﻮاړم ﻛـــﻪ ﺗﺎﺳـــﯥ ځـــﺎن راﺗـــﻪ راوﭘﯧﮋﻧـــﺊ او ﻫـــﻢ راﺗـــﻪ وواﻳـــﺊ‪ ،‬ﭼـــﯥ اﺻـــﻠﻲ ﻣﻄﻠـــﺐ دې څـــﻪ‬
‫دى؟‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪:‬‬
‫ﻣﺨﻜـــﯥ ﻣـــﯥ درﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ ،‬ﭼـــﯥ زﻣـــﺎ ﻧـــﻮم ﻫﻮﺳـــۍ دى‪ ،‬د ﻛﺎﺑـــﻞ ﭘﻮﻫﻨﺘـــﻮن ادﺑﻴـــﺎﺗﻮ ﭘـــﻮﻫﻨځﻲ ﻛـــﯥ د‬
‫څﻠﻮرم ﻛﺎل ﻣﺤﺼﻠﻪ ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻧﻮر ﻣﯥ ﺗﺮې د ﭘﻮښﺘﻨﯥ ﺟﺮاْت ﻧﻪ درﻟﻮد‪ ،‬ﺧﻮ ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻛــﻮر ﻣــﯥ ﭘــﻪ وزﻳــﺮ اﻛﺒــﺮ ﺧــﺎن ﻣﯧﻨــﻪ ﻛــﯥ دى اﺻــﻼً د ﺟﻨــﻮﺑﻲ ﻳــﻮ‪ .‬زﻣــﻮږ ټﻮﻟــﻪ ﻛــﻮرﻧۍ د ﺟﻤﻌــﯥ ﭘــﻪ‬
‫ﺷﭙﻪ ﺧﺎﻣﺨﺎ ﺳﺘﺎﺳﯥ راډﻳﻮﻳﻲ داﺳﺘﺎﻧﻮﻧﻪ اوري‪.‬‬
‫ﻫﻐــﯥ د ﭼــﺎى ﻧــﻪ ﻏــړپ وﻛــړو‪ ،‬زه ورﺗــﻪ ښــﻪ ﭘــﻪ ځﻴــﺮ ﺷــﻮم‪ ،‬ﺧــﺪاى راﺳــﺘﻲ ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻏــړۍ ﻛــﯥ ﻳــﯥ‬
‫اوﺑـــﻪ ښـــﻜﺎرﯦﺪې‪ .‬زه ﻟـــﻪ وړوﻛﺘﻮﺑـــﻪ ﺷـــﺮﻣﯧﻨﺪوﻛﻰ وم‪ ،‬ښـــځﻮ ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ﻧـــﺸﻮ ﻛـــﺘﻼى‪ ،‬ﺧـــﻮ ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﯥ زړه‬
‫راﻟـــﻮى ﻛـــړو‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻏټـــﻮ او روڼـــﻮ ﻣـــﯥ وروﻛﺘـــﻞ‪ .‬ﻫﻐـــﯥ ﭼـــﯥ ﺳـــﺘﺮګﯥ راواړوﻟـــﯥ‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ګﻨـــﯥ زړه ﻳـــﻲ‬
‫راﻧـــﻪ ووﯦـــﺴﺖ‪ ،‬څـــﻪ ﺑـــﻞ ﺷـــﺎن ښﺎﯦـــﺴﺖ رب ورﻛـــړى و‪ .‬ﭘـــﻪ ﻣـــﺮۍ ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ ﻻړې وﭼـــﯥ ﺷـــﻮې‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﻫـــﻢ‬
‫راﺑﺎﻧــﺪې ﭘــﻮه ﺷــﻮه‪ .‬ﻣــﺎ ﭼــﯥ ﺑﻴــﺎ وروﻛﺘــﻞ‪ ،‬ﻫﻐــﯥ زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﺳــﺘﺮګﻮ ﻛــﯥ ﺧﭙﻠــﯥ ﺳــﺘﺮګﯥ ښــﺨﯥ ﻛــړې‪ .‬زه‬
‫وﺷــﺮﻣﯧﺪم د ﻫﻐــﯥ د ﺳــﺘﺮګﻮ ﺟﻨــګ ﻛــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ راﻏﻠــﻢ‪ .‬ﻳــﻮه ﺷــﯧﺒﻪ ﻣــﻮﻧږه دواړه ﻏﻠــﻲ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮ‪ ،‬ﭘــﻪ زړه‬
‫ﻛﯥ ﻣﯥ ﺗﯧﺮ ﺷﻮل ﻣﺎ وې ﻫﺴﯥ ﻧﻪ ﭼﯥ درﺑﺎﻧﺪې ﭘﻮه ﺷﻲ او ﺷﻜﺎﻳﺖ درﻧﻪ وﻛړي‪ .‬ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺑــښﻨﻪ ﻏــﻮاړم ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻛــﺎره دې وﻧــﻪ ﺑﺎﺳــﻢ‪ .‬ﻟــﻪ ﺧﭙﻠــﯥ ﭘﻴــﺎﻟﯥ ﻳــﯥ ګــﻮټ وﻛــړ‪ ،‬ﭘــﻪ ﺷــﻌﺒﻪ ﻛــﯥ ې ﻫــﺮې‬
‫اﻟﻤﺎرۍ ﺗﻪ ﻳﻮ ځﻞ وروﻛﺘﻞ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ زﻣﺎ ﻣﯧﺰ او ﻣﺎﺗﻪ ﭘﻪ ځﻴﺮ ځﻴﺮ ﻛﺎﺗﻪ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ ﻏﻮښـــﺘﻞ‪ ،‬ﭼـــﯥ دوﻳﻤـــﻪ ﭘﻴﺎﻟـــﻪ ﭼـــﺎى ورواﭼـــﻮم‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﺑـــﺲ دى‪ .‬ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﺎﺣﺐ ډﯦـــﺮه ډﯦـــﺮه ﻣﻨﻨـــﻪ‬
‫اوس ﻫﻤـــﺪوﻣﺮه‪ .‬ﻟـــږ څـــﻪ ﭘﯧﮋﻧـــﺪګﻠﻮي ﻣـــﻮ ﺳـــﺮه وﺷـــﻮه‪ .‬ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ ﻛـــﻪ وﺧـــﺖ وﻟـــﺮي ﻛـــﻮم ځـــﺎى ﺑـــﻪ ﺳـــﺮه‬
‫وﻋــﺪه ﻛﯧــږدو‪ ،‬ﻏــﻮاړم ﭘــﻮره درﺳــﺮه وﭘﯧــﮋﻧﻢ څﻨګــﻪ؟ ډﯦــﺮه ښــﻪ ده ﺑــﻲ ﺑــﻲ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺑــﻪ زه ﭘــﻪ څﻠــﻮرو ﺑﺠــﻮ‬
‫درﺗــﻪ ﻻﻧــﺪې د ﻣﻄﺒﻌــﯥ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ وﻻړ ﻳــﻢ‪ .‬ﻛــﻪ دې ﻏﻮښــﺘﻞ او وﺧــﺖ دې درﻟــﻮد ﺳــﺮه وﺑــﻪ ګــﻮرو‪ .‬وﻳــﻞ‬
‫ﻳﯥ‪ :‬ﺳﻤﻪ ده‪ .‬اوس ﺑﻪ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ اﺟﺎزت ﺳﺮه درﻧﻪ رﺧﺼﺖ ﺷﻢ‪ .‬ﻣﺎ وې ښﻪ ده ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ وﻛړه‪.‬‬
‫زه ورﺳﺮه ان ﺗﺮ دروازې ﻻړم‪ ،‬ﻣﺦ ﻳﯥ راﺳﺘﻮن ﻛړو وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺑــﺲ ﻧــﻮر ﻣــﻪ راځــﻪ ډﯦــﺮ ﺗــﺸﻜﺮ‪ ،‬د ﻣﯧﻠﻤــﻪ ﭘــﺎﻟﻨﯥ ﻧــﻪ دې‪ .‬وﻳــﯥ ﺧﻨــﺪل‪ .‬د ﻣﻴﻨــﯥ ډﻛــﻪ ﺧﻨــﺪا ﻳــﯥ وﻛــړه‪،‬‬
‫ﻣـــﺎ ﻫـــﻢ ورﺳـــﺮه ﺧﻮﻟـــﻪ ﭼﻴﻨګـــﻪ ﻛـــړه‪ .‬ﺧـــﺪاى ﭘـــﻪ اﻣـــﺎﻧﻲ ﻣـــﯥ ورﺳـــﺮه وﻛـــړه او ﻻړه‪ .‬ﺑﻴﺮﺗـــﻪ ﭼـــﯥ راﺳـــﺘﻮن‬
‫ﺷــﻮم‪ ،‬د ﺳـــﺮ وﻳـــښﺘﺎن ﻣـــﯥ ﻧﯧـــﻎ ودرﯦــﺪل‪ .‬دﺳـــﺘﻲ ﻣـــﯥ ﻳـــﻮه ټﻮﻧګـــﻪ ﻧــﺴﻮار ﺧـــﻮﻟﯥ ﺗـــﻪ وارﺗـــﻮل‪ .‬ﭘـــﻪ ﻓﻜـــﺮ‬
‫ﻛـــﯥ ډوب ﻻړم‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ښـــﻪ د ﻛﻮﻧـــډې زوﻳـــﻪ ﻳـــﻮ ﻓﻘﻴـــﺮ ﻣﻠﻨـــګ ﻟﻴﻜـــﻮال ﭘـــﻪ ﻏﻴـــﺮ ﻟـــﻪ دې ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘـــﻪ ﻧــﻮر‬
‫ﻫــــﯧڅ ﻧــــﻪ ﻟــــﺮې‪ ،‬ﭘــــﻪ ﻛﻠــــﻲ ﻛــــﯥ دې ﻳــــﻮ زوړ ﻛــــﻮر او زړه ﺑــــﻮډۍ ﻣــــﻮر درﭘــــﺎﺗﯥ ده‪ ،‬ﻏﺮﻳﺒــــۍ ﺧــــﻮ ﻟــــﻪ‬
‫وړوﻛﺘﻮﺑﻪ د ﻫﺮ ﺷﻲ ﻟﻪ ﺟﺮﺋﺘﻪ وﯦﺴﺘﻠﻰ ﻳﯥ‪.‬‬
‫د ﺧﻮارې ﻛﻮﻧډې زوﻳﻪ‪ ،‬ﺧﭙﻠﯥ روټﻲ ژوﻳﻪ‬
‫ﭘــــﻪ ﻣﻨــــډه ﻟــــﻪ ﻣﯧــــﺰه ﭘﻮرﺗــــﻪ ﺷــــﻮم او ﭘــــﻪ دﯦــــﻮال ﭘــــﻮرې ځﻮړﻧــــﺪې ﻫﻨــــﺪارې ﺗــــﻪ ودرﯦــــﺪم‪ .‬ﭘﺨﭙﻠــــﻮ‬
‫وﻳښﺘﺎﻧﻮ ﻣﯥ ګﻮﺗﯥ ﻣﺘﯥ ووﻫﻠﯥ‪ ،‬څﻪ ﺗﻤﻪ ﻣﯥ ځﺎﻧﺘﻪ ﭘﻴﺪا ﺷﻮه‪ .‬زړه ﻛﯥ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳــﻬﺎره ﻟــﻪ ﭼــﺎ ﻧــﻪ ﻛــﻢ ﻧــﻪ ﻳــﯥ! ﺧــﻮ ﭘــﻪ ﺟﯧــﺐ ﻛــﯥ دې ﻗﻴــﺮان ﺟــﺎن )ﻏﻴــﺮان( ﻧــﻪ ﺑــﻮدﯦږي‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ څــﻮ‬
‫ګﺎﻣــﻪ ﭘــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ واﺧﻴــﺴﺘﻞ‪ ،‬ﺳــګﺮټ ﻣــﯥ وﻟګــﺎوه‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻣــﯥ ﻓﻜــﺮ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻪ‪ .‬ﻧــﻮم ﻣــﯥ ﻫﻮﺳــۍ دى‪،‬‬
‫د ادﺑﻴـــﺎﺗﻮ د ﭘـــﻮﻫﻨځﻲ ﻣﺤـــﺼﻠﻪ ﻳـــﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ دا د ﻛـــﺎﻓﺮ ﻟـــﻮر څـــﻮﻣﺮه ښـــﻜﻠﯥ ده؟ ﺳـــﺮې ﻧـــﺮۍ ﺷـــﻮﻧډې‪،‬‬
‫ﺳـــﭙﻴﻦ ﻏﺎښـــﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺗـــﻮرې اوږدې ﺳـــﺘﺮګﯥ‪ ،‬دﻧګـــﻪ وﻧـــﻪ‪ ،‬ﺻـــﺮاﺣﻲ ﻏـــﺎړه‪ ،‬ﺗـــﻮرې اوږدې زﻟﻔـــﯥ ﻳـــﺎ رﺑـــﻪ‬
‫ﭼـــﯥ څـــﻮﻣﺮه ښﺎﯦـــﺴﺖ دې ورﻛـــړى دى‪ .‬ﺑﻴـــﺎ ﻣﯧـــﺰ ﺗـــﻪ ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه ﻣـــﯥ ووې‪ :‬د ﭼـــﻮﻧﭽڼﯥ‬
‫زړه دې دى دا څﻪ ﻛﻮې؟ ﻏﺮﻳﺐ ﺳړى او ﺑﺮګ ﻳﯥ ﺳﭙﻰ‪ ،‬ﭘﺮدۍ ﺟﻴﻨۍ ﭘﺴﯥ دې زړه ﻻړ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ﺑــﻪ ﻫــﺮه ﻏﺮﻣــﻪ د ډوډۍ ﭘــﻪ ﺳــﺮ ﻟــﻪ ﺧﭙﻠــﻮ ﻫﻤﻜــﺎراﻧﻮ ﺳــﺮه ټــﻮﻛﯥ ټﻜــﺎﻟﯥ ﻛــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﺧــﻮ ﭘــﻪ دې ﻏﺮﻣــﻪ‬
‫ﻣﯥ ﺳﭙږه ﻣړه وه‪ .‬اﻧډﻳﻮاﻻﻧﻮ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳــﻬﺎره ﻧــﻦ ﻏﻠــﻰ ﻳــﯥ ټــﻮﻛﯥ ﻧــﻪ ﻛــﻮې څﻨګــﻪ ﭼﺮﺗــﻲ ﻳــﯥ؟ ﻣــﺎ ځــﺎن ﺗﺮﯦﻨــﻪ ﺗﯧــﺮاوه‪ .‬ﻣــﺎزدﻳګﺮ ﭼــﯥ ﻛــﻮر‬
‫ﺗـــﻪ ﻻړم د ډوډۍ ﺗﻴـــﺎرى او دﻳـــګ ﻣﻴـــګ ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ﻻﺳـــﻪ ﻧـــﻪ ﻛﯧـــﺪه‪ .‬ﺑـــﺲ ﻫﻤـــﺪا ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﻓﻜـــﺮ ﻛـــﯥ‬
‫راﻛﻮزﯦـــﺪل‪ .‬اﻟﻜـــﻪ ﺳـــﻬﺎره دا ﺟﻴﻨـــۍ درﺳـــﺮه څـــﻪ ﻟـــﺮي؟ اﺳـــﺘﺨﺒﺎراﺗﻮ وﻇﻴﻔـــﻪ ورﻛـــړې ده او ﻛـــﻪ څﻨګـــﻪ؟‬
‫ﻧﻪ ﻧﻪ‪ ....‬ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ ﺧﻮارﺷﯥ ﻣﻴﻨﻪ درﺳﺮه وﻟﺮي‪ .‬ﻣﻴﻨﻪ ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ زﻣﺎ ﻏﺮﻳﺒﻲ او ﻟﻪ ﻫﻐﯥ ﺳﺮه ﻣﻴﻨﻪ؟‬
‫ﭘـــﻪ دې ﺷـــﭙﻪ ﺧـــﻮب ﻧـــﻪ راﺗﻠـــﻮ‪ ،‬ﺳـــﻬﺎر ﺧﭙﻠـــﯥ دﻧـــﺪې ﺗـــﻪ ﻻړم‪ .‬ﭘـــﻪ دې ﻓﻜـــﺮ وم ﭼـــﯥ ﻫﻐـــﻪ ﭘـــﻪ څﻠـــﻮرو‬
‫ﺑﺠــﻮ راځــﻲ او ﺳــﺘﺎ ﭘــﻪ ﺟﯧــﺐ ﻛــﯥ ﻏﻴــﺮان ﻧــﺸﺘﻪ‪ ،‬ﻟــﻪ ﻳــﻮه ﻣــﺎﻣﻮر ﻧــﻪ ﻣــﯥ ﺳــﻞ روﭘــۍ ﭘــﻮر ﻛــړې‪ .‬ﻣــﺎ وې‬
‫ﻧــﻪ وﻳــﻞ ﻛﯧــږي‪ ،‬ﭼــﯥ د ﺿــﺮورت ﭘــﻪ وﺧــﺖ ﻛــﯥ ورﺗــﻪ ﺧﺠﺎﻟــﺖ ﻧــﻪ ﺷــﻢ او ﭘــﻪ دې ورځ ﻣــﯥ ﺑﺎﻳــﺪ ﻧﻴﻤګــړى‬
‫داﺳﺘﺎن راډﻳﻮ ﺗﻪ ﭘﻮره ﻛړى واى‪.‬‬
‫ﺧـــﻮ ﻓﻜـــﺮ او ﻗﻠـــﻢ ﻣـــﯥ ودرﯦـــﺪل‪ ،‬ﻧـــﻮر راﻛـــﯥ د ﻟﻴﻜﻠـــﻮ ﺗـــﻮان ﻧـــﻪ و‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻫﻤـــﺪې ورځ ﭘـــﻪ دا څـــﻮ ﺷـــﯧﺒﻮ‬
‫ﻛــﯥ ﺑــﻪ زړه ﺗــﻪ ډﯦــﺮ ډﯦــﺮ څــﻪ راﻏﻠــﻞ‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﻓﻜــﺮ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛﯧــﺪاى ﺷــﻲ دا ﺟﻴﻨــۍ د ﻛــﻮم ﺑــﻞ‬
‫ﻣﻄﻠـــﺐ ﻟﭙـــﺎره ﭼـــﺎ ﻣﻮْﻇﻔـــﻪ ﻛـــړې وي‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ ووﻳـــﻞ ﺳـــﻬﺎره ﺗـــﻪ ﻧـــﻮ څـــﻪ ﻛـــﻮم ﻟـــﻮړ ﻣﻘـــﺎم ﻟـــﺮې ﻳـــﺎ د‬
‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺿﺪ ﺳړى ﻳﯥ ﺗﻪ څﻪ ﺷﻰ ﻳﯥ؟ ﭼﯥ دا ﻧﻪ ﻳﯥ ﻧﻮ څﻪ ﺑﺪل ﻓﻜﺮوﻧﻪ ﻛﻮې‪.‬‬
‫ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ ﻣﻴﻨﻪ درﺳﺮه وﻟﺮي‪ .‬ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﺑﻪ ﻣﯥ وﺧﻨﺪل‪ .‬ﻣﺎ ﺳﺮه ﻣﻴﻨﻪ؟‬
‫ﺧـــﻮ ﻟﻨـــډه دا ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻫﻤـــﺪې ﺳـــﻮﭼﻮﻧﻮ او ﻓﻜﺮوﻧـــﻮ ﻛـــﯥ څﻠـــﻮر ﺑﺠـــﯥ ﺷـــﻮې‪ ،‬رﺧـــﺼﺘﻲ ﺷـــﻮه‪ .‬زړه‬
‫ﻧــﺎزړه ﻣــﯥ ﺣﺎﺿــﺮي اﻣــﻀﺎء ﻛــړه‪ ،‬ﻟــﻪ ﻧــﻮرو ﻣــﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻰ ﺷــﻮم‪ ،‬ﭘــﻪ ﻛــﺮار ﻛــﺮار ﻟــﻪ ﻣﻄﺒﻌــﯥ ﻧــﻪ‬
‫ووﺗﻠــﻢ‪ .‬د ﺧﭙــﻞ ﻟــﻴﻦ ﺑــﺲ ﺳــﺮوﻳﺲ ﭼﻠــﻮوﻧﻜﻲ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ﻣــﺎ وې زه ﻧــﻦ ﭼﯧــﺮې ﻛــﺎر ﻟــﺮم‪ ،‬ﻧــﻦ ﺗﺎﺳــﯥ‬
‫ﺳـــﺮه ﻧـــﺸﻢ ﺗـــﻼى‪ .‬ټـــﻮل ﻣـــﺎﻣﻮرﻳﻦ ﻛﻮروﻧـــﻮ ﺗـــﻪ وﻻړل‪ .‬زه د ﻣﻄﺒﻌـــﯥ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ﻳـــﻮازې ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮم‪ .‬ﭘـــﻪ‬
‫ﺳـــړك وړاﻧـــﺪې ﻻړم او د ﻫﻐـــﯥ د رﺗﻠـــﻮ اﻧﺘﻈـــﺎر ﻣـــﯥ ﻛـــﺎوه‪ .‬ﻟـــږه ﺷـــﯧﺒﻪ ﭘـــﺲ ﻳـــﻮ ﺗـــﻮر ښـــﻜﻠﻰ ﻣـــﻮټﺮ ﻣـــﯥ‬
‫ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ودرﯦﺪ‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﻟﻪ ﻣﻮټﺮه راښﻜﺘﻪ ﺷﻮه‪ .‬ﭘﻪ ﺧﻨﺪا ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ ﻟﻜــﻪ ﭼــﯥ ډﯦـــﺮ اﻧﺘﻈــﺎر ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮې‪ .‬ﺑــښﻨﻪ ﻏـــﻮاړم ﻟــﻪ ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن څﺨــﻪ ﭘــﻪ ﻫﻤـــﺪوﻣﺮه‬
‫وﺧﺖ ﻛﯥ ﺳړى رارﺳﯧږي‪ .‬ﻫﻠﻪ راځﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ وﻛړه‪ .‬ﻣﻮټﺮ ﺗﻪ ﺑﻪ وﺧﯧږو‪.‬‬
‫زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﺧﻮﻟــﻪ ﻛــﯥ ﻻړې وﭼــﯥ ﺷــﻮې وې‪ ،‬ځﻜــﻪ ﭼــﯥ د ﭘــﺮدۍ ﻟــﻮر ﺳــﺮه ﭘــﻪ داﺳــﻲءگ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ او‬
‫ﺑﻴﺎ ﭼﯧﺮﺗﻪ؟ زه ﻟږ زړه ﻧﺎزړه وم‪ ،‬ﻫﻐﻪ وﻣﻮﺳﯧﺪه وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﺎﺳﯥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ وﻛړئ ﭘﻪ ﻣﻮټﺮ ﻛﯥ ﺑﻪ ﺧﺒﺮې ﺳﺮه وﻛړو‪.‬‬
‫ﻟـــﻮﻣړى ځـــﻞ ﻣـــﯥ و‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ دﻏـــﺴﯥ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ .‬ﻟـــﻪ ﺣﻴـــﺎ ﻧـــﻪ ﭘـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﺳـــﻴټ ﻛـــﯥ‬
‫ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﻣـــﺎ وى ﭼـــﯥ څـــﻮك ﻣـــﯥ وﻧـــﻪ وﻳﻨـــﻲ‪ .‬ﻫﻐـــﯥ ﺑﻴـــﺎ ﻟـــﻪ ﻧـــﺎزه ﻳـــﻮ اوﺧﻜـــﻰ ﻛـــﻮږ ﻛـــړو ﻣﻮﺳـــﻜۍ‬
‫ﺷﻮه‪ ،‬وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳــــﻬﺎر ﺻــــﺎﺣﺐ ﻣﺨﻜــــﯥ ﺑــــﻪ ﻧﺎﺳــــﺖ واى‪ ،‬ﻣــــﺎ وې ﺧﻴــــﺮ دى ﻫﻤﺪﻟﺘــــﻪ ﺑــــﻪ ﻛــــښﯧﻨﻢ‪ .‬ﻫﻐــــﯥ راﺗــــﻪ ﻣــــﺦ‬
‫راواړاوه‪ ،‬وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ ﺳــﺘﺎ ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ څــﻪ ﺗﯧــﺮ ﻧــﺸﻲ داﺳــﯥ ځــﺎى ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻻړ ﺷــﻮ‪ ،‬ﭼــﯥ دواړه ﺳــﺮه ښــﻪ ﻳــﻮ‬
‫ﺑــﻞ وﭘﯧﮋﻧــﻮ او ﻧــﻮرې ﺧﺒــﺮې ﺑــﻪ ﻫﻠﺘــﻪ ﻛــﻮو‪ .‬زړه دې ﻣــﻪ ښــﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــﻮه‪ .‬ﻣــﺎ وې ﻧــﻪ ﻧــﻪ ﺑــﻲ ﺑــﻲ ﭘــﺮوا ﻧــﻪ‬
‫ﻟﺮي ﺳﺘﺎ ﺧﻮښﻪ زﻣﺎ ﺧﻮښﻪ ده‪ .‬ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ښﻪ ﻧﻮ وواﻳﻪ‪ ،‬ﭼﯥ د ﻛﺮﻏﯥ ډﻧډ ﺗﻪ وﻻ ﺷﻮ او ﻛﻪ ﻛﻮم ﻫﻮټﻞ ﺗﻪ؟‬
‫ﭘـــﻪ دوﻳﻤـــﻪ ﺧﺒـــﺮه ﻣـــﯥ ﻧﯧـــﻎ ټـــﻮپ وﻛـــړو‪ ،‬ځﻜـــﻪ ﭼـــﯥ زﻣـــﺎ ﺟﻴـــﺐ ﻛـــﯥ ﻳـــﻮازې ﻳـــﻮ ﺳـــﻞ ګـــﻮن ﭘـــﺮوت و‪.‬‬
‫ﻫﻐــﯥ زر ﺧﺒــﺮه وﻧﻴﻮﻟــﻪ وﻳﻠــﯥ د ﻛﺮﻏــۍ ډﻧــډ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻻړ ﺷــﻮ‪ .‬ﻣــﺎ وې ښــﻪ ده‪ .‬ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﺣﺮﻛــﺖ ورﻛــړو‪.‬‬
‫ﭘﻪ ﻻره ﻳﯥ راﻧﻪ دا ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه‪:‬‬
‫ﺳﻬﺎر ﺻﺎﺣﺐ څﻮ ﻛﻠﻦ ﻳﯥ؟‬
‫ﻣﺎ وې ‪ 25‬ﻛﻠﻦ ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ وې‪:‬‬
‫ﺑﻴﺨﻲ ځﻮان ښﻜﺎرې‪ ،‬ﻣﺎ وې ﻣﻨﻨﻪ ﺑﻲ ﺑﻲ څﻪ ځﻮاﻧﻲ ده‪ ،‬ﺧﻮ ﺑﺲ ﺗﯧﺮﯦږي‪.‬‬
‫د ﭘﻮﻟﻴﺘﺨﻨﻴﻚ ﭘﻪ ﻣﺨﻪ ﭼﯥ ﺗﯧﺮﯦﺪﻟﻮ وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫واده ﺧﻮ ﺑﻪ دې ﻛړى ﻳﯥ؟‬
‫ﻣــﺎ وې‪ :‬ﻧــﻪ واده ﻣــﯥ ﻧــﻪ دى ﻛــړى‪ .‬ﺑــﻲ ﺑــﻲ ﺟــﺎن ﻣــﺎ ﻻ ﭘــﻪ ﺳــﻴﺮ ﻛــﯥ ﭘــﻮڼۍ ﻫــﻢ ﻧــﻪ ده رﯦــﺸﻠﯥ‪ .‬ﻫﻐــﯥ ﭘــﻪ‬
‫ﻛـــړت ﻛـــړت وﺧﻨـــﺪل‪ .‬وﻳﻠـــﯥ ﻫﺮڅـــﻪ ﺑـــﻪ ﺧـــﺪاى وﻛـــړي‪ ،‬دﻧﻴـــﺎ ﭘـــﻪ اﻣﻴـــﺪ ﺧـــﻮړل ﻛﯧـــږي‪ .‬ﻛﺮﻏـــﯥ ﺗـــﻪ ﭼـــﯥ‬
‫ورﺳــﮕﺪو‪ ،‬وﻳﻠــﯥ د ﺳــﭙﻮږﻣۍ ﻫﻮټــﻞ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ورﺷــﻮ‪ ،‬ﻟــﻮﻣړى ﺑــﻪ ﻳــﻮه ﻧﺎﺷــﺘﻪ وﻛــړو او ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ د ډﻧــډ ﭘــﻪ‬
‫ﻏــﺎړه ﭼﻜــﺮ ووﻫــﻮ‪ .‬د ﺳــﭙﻮږﻣۍ د ﻫﻮټــﻞ ﻧــﻮم ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻫﻐــﯥ د ﺧــﻮﻟﯥ ﻧــﻪ واورﯦــﺪ‪ .‬ﻏﺮﺷــﻰ ﭼــﯥ ﻣــﻮټﺮ ﻳــﯥ‬
‫د ﺳﭙﻮږﻣۍ ﻫﻮټﻞ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ودروﻟﻮ‪ .‬ﻣﻮټﺮ ودرﯦﺪ او ﻣﻮږ دواړه ﻫﻮټﻞ ﺗﻪ ﻧﻨﻮﺗﻠﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻐــــﻪ ﻣﺨﻜــــﯥ او زه ورﭘــــﺴﯥ وم‪ ،‬د ﻫﻮټــــﻞ ﭘــــﻪ ګﻮښــــﻪ ځــــﺎى ﻛــــﯥ ﭘــــﻪ ﻣﯧــــﺰ ﺳــــﺮه ﻛــــښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ .‬د‬
‫رﺳﺘﻮراﻧټ ﻛﺎرګﺮ راﻏﻰ وﻳﻠﯥ څﻪ ﺧﻮرئ؟ ﻫﻐﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﺎﺣﺐ څـــﻪ ﺷـــﯥ ﺧـــﻮرې؟ ﻣـــﺎ وې ﺗـــﻪ ﭼـــﯥ څـــﻪ ﺧـــﻮرې ﻫﻐـــﻪ ﺑـــﻪ زه ﻫـــﻢ وﺧـــﻮرم‪ .‬ﻫﻐـــﯥ ﻟـــږ‬
‫وﺧﻨـــﺪل‪ ،‬وې وﻳـــﻞ‪ :‬ﻣـــﺎﻫﻲ ﺑـــﻪ راوﻏـــﻮاړو‪ .‬د ﻫﻮټـــﻞ واﻻ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬دوه ﺧﻮراﻛـ ـﻪ ﻣـــﺎﻫﻲ راړه‪ .‬ﻫﻐـــﻪ‬
‫ﻣﺎﺗــﻪ ﻣﺨــﺎﻣﺦ ﻛــښﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻧــﺰدې دﻣــﻪ ﻣــﯥ ﻫــﯧڅ ﺗﻤــﻪ ﻧــﻪ وه او ﻧــﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪﻣــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ دا ﺑــﻪ ﻣﺎﺗــﻪ څــﻪ واﻳــﻲ‬
‫او څــﻪ ﻣﻄﻠــﺐ ﺑــﻪ ﻟــﺮي؟ ﻣــﺎ ﻫــﯧڅ ﻫﻐــﯥ ﺗــﻪ ﻣﺨــﺎﻣﺦ ﻧــﻪ ورﻛﺘــﻞ‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﭼــﯥ ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ ﻳــﯥ څــﻪ ور وﻧــﻪ‬
‫ګﺮځــﻲ‪ .‬ځــﺎن ﻣــﯥ ﻏﻠــﻰ ﻧﻴــﻮﻟﻰ و‪ ،‬د ﻣــﺎﻫﻲ ﭘــﻪ ﺧﻮﻧــﺪ ﻫــﻢ ﭘــﻮه ﻧــﺸﻮم‪ .‬وﻟــﯥ ﭼــﯥ ﺟﯧــﺐ ﻣــﯥ ﺧــﺎﻟﻲ و او د‬
‫ﻫﻐـــﯥ د ښﺎﯦـــﺴﺖ ﺗـــﺮ ﺗـــﺎﺛﻴﺮ ﻻﻧـــﺪې وم‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ډﯦـــﺮه ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ښـــﻜﺎرﯦﺪه‪ ،‬ډوډۍ ﻳـــﯥ ﺧﻮړﻟـــﻪ او ﻣﺎﺗـــﻪ ﺑـــﻪ‬
‫ﻳــﯥ ﻛﺘــﻞ‪ ،‬ﺧــﻮ ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ﻣﺨــﺎﻣﺦ ﻧــﻪ ﻛﺘــﻞ‪ .‬د ﻫﻐــﯥ ﺑﯧــﺮون ﺗــﻪ ﭘــﺎم ﺷــﻮ‪ ،‬ﻟــﻪ وﺧــﺖ ﻧــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻪ اﺳــﺘﻔﺎده ﺳــﺮه‬
‫زر وروﻛﺘـــﻞ‪ ،‬ﺗـــﻮرې ﻏټـــﯥ اوږدې ﺳـــﺘﺮګﯥ‪ ،‬ﺳـــﭙﻴﻦ ﻣـــﺦ‪ ،‬ﺳـــﺮې ﻧـــﺮۍ ﺷـــﻮﻧډې‪ ،‬ﺟګـــﻪ ﻏـــړۍ‪ ،‬ﺳـــﭙﻴﻦ‬
‫ﻏﺎښﻮﻧﻪ‪ ،‬د زﻧﯥ د ﺳﺮ ﺷﻴﻦ ﺧﺎل او ﺗﻮر ﻛﺎﻛﻞ ﺧﻮ ﻳﯥ ﻧﻴﻤﺎﻳﻲ ﺳﭙﻴﻦ ﻣﺦ ﭘټ ﻛړى و‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﯥ ﭼـــﯥ ﻣـــﺦ راواړوه او ﺳـــﺘﺮګﯥ ﻳـــﯥ راﺳـــﺮه ﻣﺨـــﺎﻣﺦ وﺟﻨګـــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﺑـــﺲ ﻫﻤﺪﻏـــﻪ ﺷـــﯧﺒﻪ ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ‬
‫زړه ﺑﻴﺨـــﻲ ﺑـــﻞ ډول ﺷـــﻮ‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ګﻨـــﯥ زړه ﯦـــﻲ راﻧـــﻪ ﺑـــﻮټ ووﯦـــﺴﺖ‪ .‬ﭘـــﻪ ډوډۍ ﭘـــﺴﯥ ﻳـــﯥ ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ‬
‫ﭼﺎى راوﻏﻮښﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻳﻮ ﺧﺎص ﻧﺰاﻛﺖ ﺳﺮه ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ! ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﺣﯧــﺮان ﭘــﺎﺗﯥ ﻳــﯥ ﭼــﯥ دې ﺟﻴﻨــۍ ﺗــﺮ دې ځــﺎى څﻨګــﻪ او د څــﻪ ﻣﻄﻠــﺐ ﻟﭙــﺎره‬
‫راوﺳـــﺘﻰ ﻳـــﻢ؟ ﻣـــﺎ وروﻛﺘـــﻞ ﻫﻐـــﻪ ﭘـــﻪ داﺳـــﯥ ﺣـــﺎل ﻛـــﯥ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺳـــﺘﺮګﯥ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ډډه ﻛـــږې رااړوﻟـــﯥ‬
‫وې‪ ،‬زﻟﻔﻮ ﻳﯥ ﻧﻴﻤﺎﻳﻲ ﻣﺦ ﻧﻴﻮﻟﻰ و‪ .‬ﻣﺎ ورﺗﻪ ﭘﻪ ځﻮاب ﻛﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻧﻪ ﺑﻲ ﺑﻲ ﺧﻮ ﺗﻪ راﭘﺴﯥ راﻏﻠﯥ او ﭘﻪ ﻣﻮټﺮ ﻛﯥ دې راوﺳﺘﻢ‪ ،‬ﻧﻮ ﻫﻐﯥ داﺳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳﻬﺎر ﺻﺎﺣﺐ! زه ﺑﻪ اوس درﺳﺮه د ﻣﻄﻠﺐ ﺧﺒﺮې وﻛړم‪.‬‬
‫زه ﭘﻪ څﻮﻛۍ ﻛﯥ راټﻮل ﺷﻮم‪ ،‬ﻣﺎ وې اﷲ ﺧﻴﺮ ﻛړې څﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻪ ﻟﺮي؟‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻣﯧﺰ دواړه څﻨګﻠﯥ وﻟګﻮﻟﯥ وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫د ﺧﭙــﻞ ځــﺎن ﭘــﻪ ﺑــﺎب درﺗــﻪ واﻳــﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ ﺗــﻪ داﺳــﯥ ﻓﻜــﺮ وﻧــﻪ ﻛــړې‪ ،‬ﭼــﯥ ګﻨــﯥ دا ﺟﻴﻨــۍ ﻛﻮﻣــﻪ ﺑــﺪﻛﺎره‬
‫ده‪ ،‬د ﺧﭙﻠـــﯥ ﺳـــﺎﻋﺖ ﺗﯧـــﺮۍ ﻟﭙـــﺎره ﻳـــﯥ زه راوﺳـــﺘﻰ ﻳـــﻢ‪ .‬ﻣـــﺎ درﺗـــﻪ ﺳـــﺘﺎ ﭘـــﻪ دﻓﺘـــﺮ ﻛـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ ،‬ﭼـــﯥ زه‬
‫ﻫﻮﺳــۍ ﻧــﻮﻣﯧږم‪ ،‬د ﭘـــﻼر ﻧــﻮم ﻣــﯥ ﺳـــﻮر ګــﻞ دى‪ .‬د ﻇــﺎﻫﺮ ﭘـــﻪ وﺧــﺖ ﻛــﯥ رﺋـــﻴﺲ و او د ﺷــﺎﻫﻲ ﻛـــﻮرﻧۍ‬
‫ﺳــﺮه ﻧــږدې اړﻳﻜــﻲ ﻟــﺮي‪ .‬ددې داود ﺧــﺎن ﭘــﻪ وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﺗﻘــﺎوت وﻛــړو‪ .‬ﻣــﻮر ﻣــﯥ ﻫــﻢ ﺗﻘﺮﻳﺒــﺎً ﺑــﻮډۍ‬
‫ده‪ ،‬وروڼــﻪ ﻧــﻪ ﻟــﺮم‪ ،‬دوه ﺧﻮﯦﻨــﺪې ﻣــﯥ واده ﺷــﻮي دي‪ .‬ﻳــﻮ ﻛــﻮر ﻣــﻮ ﭘــﻪ وزﻳــﺮ اﻛﺒــﺮ ﺧــﺎن ﻣﯧﻨــﻪ ﻛــﯥ او ﺑــﻞ‬
‫ﻛـــﻮر ﻣـــﻮ ﭘـــﻪ څﻠﻮرﻣـــﻪ ﻛﺎرﺗـــﻪ ﻛـــﯥ دى‪ .‬ﭘـــﻼر ﻣـــﯥ د ډﯦـــﺮو ﺷـــﺘﻮ او ﭘﻴـــﺴﻮ ﺧﺎوﻧـــﺪ دى‪ ،‬ﻳـــﻮ ﺗـــﺮه ﻣـــﯥ د‬
‫ﺟﺮﻣﻨـــﻲ ﺗﺠـــﺎرت ﻛـــﻮي‪ ،‬د ﻛﺎﻛـــﺎ زاﻣـــﻦ ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﺗﺤـــﺼﻴﻞ ﺑﻮﺧـــﺖ دي‪ ،‬زه ﻫـــﻢ د ادﺑﻴـــﺎﺗﻮ د ﭘـــﻮﻫﻨځﻲ د‬
‫څﻠﻮرم ټﻮﻟګﻲ ﻣﺤﺼﻠﻪ ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﻴﺐ ﺳـــﺘﺎ راډﻳـــﻮﻳﻲ داﺳـــﺘﺎﻧﻮﻧﻪ ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ﭘﺨـــﻮا ﻧـــﻪ ﺗﻌﻘﻴـــﺐ ﻛـــړي او اورﯦـــﺪﻟﻲ دي‪ .‬زه ﺳـــﺘﺎ‬
‫ﻟــﻪ راډﻳــﻮﻳﻲ داﺳــﺘﺎﻧﻮﻧﻮ ﺳــﺮه ﺳــﺨﺘﻪ ﻋﻼﻗــﻪ ﻟــﺮم‪ .‬زﻣــﻮږ ﻛــﻮرﻧۍ ﻫــﻢ ﺳــﺘﺎ ﻟــﻪ ﺟﻤﻌــﯥ د ﺷــﭙﯥ راډﻳــﻮﻳﻲ‬
‫داﺳـــﺘﺎﻧﻮﻧﻮ ﺳـــﺮه ﺧﺎﺻـــﻪ ﻋﻼﻗـــﻪ ﻟـــﺮي‪ .‬ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﻣﺠﻠـــﻪ ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ ﺳـــﺘﺎ ﻳـــﻮه ﻣﻘﺎﻟـــﻪ وﻟﻮﺳـــﺘﻠﻪ‪ ،‬ډﯦـــﺮه ﻣـــﯥ‬
‫ﺧﻮښــﻪ ﺷــﻮه او ﻫــﻢ ﻣــﯥ ﭘﻜــﯥ ﺳــﺘﺎ ﻋﻜــﺲ وﻟﻴــﺪ‪ .‬ﭘــﻪ ﻫﻤﻐــﻪ ﺳــﺎﻋﺖ ﻣــﯥ زړه ﻛــﯥ ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮل‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣــﺎ وى‬
‫ﻛﻠـــﻪ ﺑـــﻪ دې ﻟـــﻪ ﻧـــﺰدې ﻧـــﻪ وګـــﻮرم او دا دى اوس ﭼـــﯥ ﻣـــﯥ وﻟﻴـــﺪې او ﻟـــﻪ ﻧـــﺰدې ﻣـــﯥ درﺳـــﺮه ﻣﻼﻗـــﺎت‬
‫وﺷــــﻮ‪ ،‬ﻻ ﺑــــﻪ دې ښــــﻪ ﭘــــﺴﯥ ﻧــــﻮر ﻫــــﻢ وﭘﯧــــﮋﻧﻢ‪ .‬دا ﺧــــﻮ ﻟــــﻮﻣړۍ ورځ ده‪ ،‬ﻛــــﻪ د دواړو ﺳــــﺮه وﻟګﯧــــﺪه‬
‫وروﺳـــﺘﻪ ﺑـــﻪ ﺑﻴـــﺎ ﻻ ښـــﻪ ﭘـــﺴﯥ ﻣﻌﺮﻓـــﻲ ﺷـــﻮ ﺑﻴـــﺎ ﺑـــﻪ ﻧـــﻮرې ﺧﺒـــﺮې ﻛـــﻮو‪ ،‬څﻨګـــﻪ ﺧﻮښـــﻪ دې ده؟ د ﻫﻐـــﯥ‬
‫ﺧﺒــﺮو راﺗــﻪ ﭘــﻮره ﺟــﺮاْت راﻛــړى و‪ ،‬ﻣــﺎ وې وﻟــﯥ ﻧــﻪ‪ .‬ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﺗﯧــﺮه ﺷــﻮه‪ ،‬ﭼــﯥ ﺟﻴﻨــۍ درﺑﺎﻧــﺪې‬
‫ګﺮﻣﻪ راﻏﻠﯥ ده‪ ،‬ﺑﻞ ﻛﻮﻣﻪ ﺧﺒﺮه ﻧﺸﺘﻪ دى‪ .‬ځﻪ ﺗﻮﻛﻞ ﭘﻪ ﺧﺪاى دى‪ ،‬ﭼﯥ وړاﻧﺪې څﻪ ﻛﯧږي؟‬
‫وې وﻳﻞ‪ :‬ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ وﻛړه ﻛﻪ ﺗﻪ ﻫﻢ راﺗﻪ ځﺎن ﭘﻮره ﭘﻮره راوﭘﯧﮋﻧﯥ؟‬
‫ﻣﺎ ځﺎن ﭘﻪ ﭼﻮﻛۍ ﻛﯥ راﻧﯧﻎ ﻛړو او داﺳﯥ ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻧــﻮم ﻣــﯥ ﻫــﺎرون‪ ،‬ﺳــﻬﺎر ﻣــﯥ ﺗﺨﻠــﺺ دى‪ .‬د ﭘــﻼر ﻧــﻮم ﻣــﯥ ﺣﻴــﺪر ﺧــﺎن دى‪ ،‬ﭘــﻪ ﻗــﻮم ﻣﻮﻣﻨــﺪ ﻳــﻢ‪ .‬ﻛﻠــﻪ‬
‫ﭼـــﯥ د ﺧﻮﺷـــﺎل ﺧـــﺎن ﻟﯧـــﺴﯥ ﻧـــﻪ ﻓـــﺎرغ ﺷـــﻮم‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛـــﺎﻧﻜﻮر ﻛـــﯥ ادﺑﻴـــﺎﺗﻮ ﭘـــﻮﻫﻨځﻲ ﺗـــﻪ ﻛﺎﻣﻴـــﺎب ﺷـــﻮم‪ .‬د‬
‫ژورﻧــﺎﻟﯧﺰم ﻟــﻪ څــﺎﻧګﯥ ﻧــﻪ ﻓــﺎرغ ﺷــﻮم او ﺑﻴــﺎ ﭘــﻪ ﻣﻄﺒﻌــﻪ ﻛــﯥ ﻣﻘــﺮر ﺷــﻮم‪ .‬ﭘــﻼر ﻣــﯥ ﻣــړ دى‪ ،‬ﻳــﻮه وړوﻛــﯥ‬
‫ﺧـــﻮر او ﻳـــﻮه ﺑـــﻮډۍ ﻣـــﻮر ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ اوﺳـــﯧږي‪ .‬ﺧـــﺎﻟﻲ ﻳـــﻮه ﻛﻮټـــﻪ ﻟـــﺮو‪ ،‬ﻣځﻜـــﻪ ﻣـــﻮ ﻟـــږه ده‪ ،‬د‬
‫اﻗﺘــﺼﺎدي ﺳــﺘﻮﻧﺰو ﺳــﺮه ﻣﺨــﺎﻣﺦ ﻳــﻮ‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﻛﻠــﻪ ﭘــﻪ رﺧــﺼﺘﻴﻮ او د اﺧﺘــﺮ ﭘــﻪ ورځــﻮ ﻛــﯥ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ د ﻣــﻮر‬
‫ﻟﻴﺪو ﺗﻪ ځﻤﻪ‪ ،‬ﺑﺲ ﻫﻤﺪا ﻣﯥ ﭘﯧﮋﻧﺪګﻠﻮي ده ﺑﻲ ﺑﻲ!‬
‫ﻫﻐﯥ ﻟﻮﻣړى ﻧﺮۍ ﻣﻮﺳﻜﺎ وﻛړه او وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﺎﺣﺐ ﻏﺮﻳﺒـــﻲ ﭘـــﺮوا ﻧـــﻪ ﻟـــﺮي‪ ،‬د اﻓﻐﺎﻧـــﺴﺘﺎن ډﯦـــﺮ ﺧﻠـــﻚ ﻏﺮﻳـــﺐ دي‪ ،‬ﺧـــﺪاى ﺑـــﻪ دې ټـــﻮﻟﯥ‬
‫ﺳﺘﻮﻧﺰﯦﮓ ﻫﻮارې ﻛړي‪ ،‬ﻫﯧڅ ﻓﻜﺮ ﻣﻪ ﻛﻮه‪ ،‬ﭘﻪ ﻣﺨﻜﯥ دې ډﯦﺮ اوږد ژوﻧﺪ ﭘﺮوت دى‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې ﻫــﻮ ﺳــﻤﻪ ده‪ ،‬دﻧﻴــﺎ ﭘــﻪ اﻣﻴــﺪ ﺧــﻮړل ﻛﯧــږي‪ .‬ﻫﻐــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ﻫــﻮ ﻛــﻪ ﻧــﺼﻴﺐ دې ښــﻪ و‪ ،‬ډﯦــﺮ زر‬
‫ﺑــﻪ دې ژوﻧــﺪ ﺟــﻮړ ﺷــﻲ‪ .‬زړه ﻛــﯥ وې ﭘــﻪ دې ﺗﻨﺨــﻮا ﺑــﻪ ﻣــﯥ څــﻪ ژوﻧــﺪ ﺟــﻮړ ﺷــﻲ؟ ﺗﻮﻛــﻞ ﭘــﻪ ﺧــﺪاى دى‬
‫ﺑﻲ ﺑﻲ!‬
‫ﭘـــﺮې ﭘـــﻮه ﺷـــﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻐـــﻪ درﺗـــﻪ ښـــﻪ ﻧﻴـــﺖ ﻟـــﺮي او د راﺗﻠـــﻮﻧﻜﻲ ژوﻧـــﺪ ﭘـــﻪ ﺑـــﺎب درﺳـــﺮه ﻣﻴﻨـــﻪ او‬
‫ﻳﻮځﺎى ﻛﯧﺪل ﻏﻮاړي‪ .‬ﻫﻐﯥ وﺧﻨﺪل وې وﻳﻞ‪ :‬ﺳﻬﺎر ﺻﺎﺣﺐ ﻛﻮژدن ﺧﻮ ﺑﻪ دې ﻧﻪ وي ﻛړې؟‬
‫ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬ﻧــﻪ ﺑــﻲ ﺑــﻲ ﻣــﺎ ﺧــﻮ ﻻ ﭘــﻪ ﺳــﻴﺮ ﻛــﯥ ﭘــﻮڼۍ ﻫــﻢ ﻧــﻪ ده رﻳــﺸﻠﯥ‪ ،‬ﺗﺮاوﺳــﻪ ﻣــﯥ ﻻ ﭘﻨځــﻪ‬
‫وﻳﺸﺘﻢ ﻛﺎل روان دى‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﯥ ﭘـــﻪ ﺧﻨـــﺪا ﻛـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺧـــﺪاى دې ښـــﻜﻠﻲ ﭘـــﻪ ﻧـــﺼﻴﺐ ﻛـــړه‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ډډه ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ د ﺳـــﺘﺮګﻮ‬
‫ﻻﻧــﺪې ﻛﺘــﻞ وﻳــﻞ ﻳــﯥ‪ :‬راځــﻪ ﻛــﻪ دې ﺧﻮښــﻪ وﻳــﻲ ﭘــﻪ ﻫﻮټــﻞ ﻛــﯥ ﻫﻤــﺪوﻣﺮه ﺑــﺲ دي‪ ،‬ﺑﯧــﺮون ﺑــﻪ د اوﺑــﻮ د‬
‫ډﻧـــډ ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه ﭼﻜـــﺮ ووﻫـــﻮ‪ .‬ﻣـــﺎ وې ښـــﻪ ده‪ .‬ﻟـــﻪ ﻣﯧـــﺰه راﭘﺎڅﯧـــﺪو او د ﭘﻴـــﺴﻮ دﺧــﻞ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ روان ﺷـــﻮ‪ .‬د‬
‫ﭘﻴــﺴﻮ د ورﻛﻮﻟــﻮ ځــﺎى ﺗــﻪ ﭼــﯥ ﻛﻠــﻪ ورﻧــﺰدې ﺷــﻮ‪ ،‬زه ﻣﺨﻜــﯥ ﺷــﻮم او د ﺧــﻮراك ﻣــﺼﺮف ﭘﻴــﺴﯥ ﻣــﯥ‬
‫ﻟــﻪ ﺟﯧﺒــﻪ راواﻳــﺴﺘﻠﯥ‪ .‬ﭘــﻪ دې وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﻫﻐــﯥ راﻏــږ ﻛــړو‪ :‬ﭘﻴــﺴﯥ ﺑــﻪ زه ورﻛــﻮم ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﺟﯧــﺐ ﺗــﻪ ﻻس ﻧــﻪ‬
‫ﺗﯧــﺮوې‪ ،‬ﺗﺮڅــﻮ ﭼــﯥ ﻫﻐــﻪ ﺗــﺮ دﺧــﻞ رارﺳــﯧﺪه‪ ،‬ﻣــﺎ ﭘﻴــﺴﯥ ورﻛــړې وې‪ .‬ﻫﻐــﯥ راﺗــﻪ ﻳــﻮازې دوﻣــﺮه ووﻳــﻞ‪:‬‬
‫زه ﻛﻠــﻪ ﭘــﻪ ﺗــﺎ ﭘﻴــﺴﯥ ورﻛــﻮم‪ .‬ﻟــﻪ ﻫﻮټﻠــﻪ راووﺗﻠــﻮ‪ ،‬وړاﻧــﺪې د اوﺑــﻮ ﭘــﻪ ﻏــﺎړه د ګﻠﻮﻧــﻮ او ﺷــﻨﻮ ﻣﻨﻈــﺮو‬
‫ﭘﻪ ﻣﻨﺢ ﻛﯥ دواړه روان ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ ټﻮﻟـــﻪ ﺷـــﺎوﺧﻮا ﻛـــﯥ څـــﻮك ﻧـــﻪ ښـــﻜﺎرﯦﺪل‪ ،‬ﻫﻠﺘـــﻪ ﻟﻴـــﺮې د اوﺑـــﻮ ﭘـــﻪ ﻣـــﻨځ ﻛـــﯥ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه وړوﻛـــﯥ‬
‫ﻛښﺘۍ ﻛﯥ دوه ﻛﺴﺎن ﻧﺎﺳﺖ وو‪ ،‬د اوﺑﻮ ﻏﺎړې ﺗﻪ د وﺗﻠﻮ ﭘﻪ ﺣﺎل ﻛﯥ و‪.‬‬
‫ﻟﻤـــﺮ ﭘـــﻪ ﻏړﻏـــړه و‪ ،‬د دوو ﻧﺎﺟﻮګـــﺎﻧﻮ ﻣـــﻨځ ﻛـــﯥ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﺷـــﻨﻪ ﺟﻠګـــﻪ ﻣـــﻮږ دواړه ﺳـــﺮه ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ ،‬د‬
‫ﻫﻮﺳـــۍ درﯦـــﺸﻲ ﺑﻴﺨـــﻲ ﻧـــﻮې او ﺗﻨګـــﻪ وه‪ ،‬ﻣـــﺎ ﺧﭙﻠـــﻪ ﻛـــﻮرﺗۍ ووﯦـــﺴﺘﻠﻪ او ﻫﻴﻠـــﻪ ﻣـــﯥ ﺗـــﺮې وﻛـــړه‪ .‬ﻣـــﺎ‬
‫وې ﺑـــﻲ ﺑـــﻲ ﻣﻬﺮﺑـــﺎﻧﻲ وﻛـــړه ﭘـــﻪ دې ﻛﺮﺗـــۍ ﻛـــښﯧﻨﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ درﯦـــﺸﻲ دې ﭼټﻠـــﻪ ﻧـــﺸﻲ‪ .‬ﻫﻐـــﯥ راﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧـــﻪ او د ﻣﻴﻨـــﯥ ډك ﻧﻈـــﺮ وﻛﺘـ ـﻞ وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬ﻧـــﻪ ﻧـــﻪ ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﺎﺣﺐ داﺳـــﯥ ﻛﺎروﻧـــﻪ ﻣـــﻪ ﻛـــﻮه‪ ،‬ﺧﭙـــﻪ‬
‫ﻛﯧږم‪.‬‬
‫د اوﺑـــﻮ ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه ﭘـــﻪ ﺷـــﻴﻦ ﭼﻤـــﻦ ﻛـــﯥ ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ ،‬ﺷـــﺎوﺧﻮا ﺗـــﻪ د ګﻠﻮﻧـــﻮ ﺑﯧـــﻞ ﺑﯧـــﻞ ډوﻟﻮﻧـــﻪ ﻟﻴـــﺪل‬
‫ﻛﯧـــﺪل‪ .‬د ګﻼﺑـــﻮ او ﻧـــﻮرو ګﻠﻮﻧـــﻮ ﺧﻮﺷـــﺒﻮﻳﻲ ﭘـــﻪ ﺗﯧـــﺮه ﺑﻴـــﺎ د ﺳـــﯧﻨځﻠﯥ د وﻧـــﯥ ﻧـــﻪ ښـــﻜﻠﯥ ﺧﻮﺷـــﺒﻮﻳﻲ‬
‫راﺗﻠــﻪ‪ .‬د ﻟــږ واټــﻦ ﭘــﻪ څﻨــګ ﻛــﯥ د ﻳــﻮه ﻟــﻮړ ﭼﻴﻨــﺎر ﭘــﻪ ﺟــګ ښــﺎخ دوه ﻛﻜﻮګــﺎن ﻧﺎﺳــﺖ وو‪ ،‬ﭘﻮرﺗــﻪ ﻣــﯥ‬
‫ﭼــﯥ ورﭘــﺎم ﻛــړ‪ ،‬ﻛــﺎﻛﻮ ﻛــﺎﻛﻮ ﻧــﺎرې ﻳــﯥ وﻫﻠــﯥ‪ .‬ﻫﻮﺳــۍ ﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺑــﻲ ﺑــﻲ ﺟــﺎن ﺗــﻪ ګــﻮره ﭘــﺎس ﭼﻴﻨــﺎر ﺗــﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﭼﯥ ﭼﻴﻨﺎر ﺗﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ورﭘﺎم ﻛړ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ زر ﻣﺎﺗﻪ ووﻳﻞ‪ :‬وﻟﯥ ﻣﻮږ ګﻨﯥ ﺗﺮ دوى ﻛﻢ ﻳﻮ څﻪ؟‬
‫ﻛـــټ ﻛـــټ وﻳـــﯥ ﺧﻨـــﺪل‪ .‬ﺑﻴـــﺎ ﻳـــﯥ د ورﺑـــﻞ وﻳـــښﺘﺎن ﻟـــﻪ ﺳـــﺘﺮګﻮ واړول وې وﻳـــﻞ‪ :‬دا ټـــﻮل او ﻫﺮڅـــﻪ‬
‫ښــﻜﻠﻲ دي‪ ،‬ﻟــﻪ دې ﺧﺒــﺮه ﺳــﺮه ﻳــﯥ زﻣــﺎ د ﻛﺮﺗــۍ ﭘــﻪ ﺟﯧــﺐ ﻛــﯥ ﻻس ښــﻜﺘﻪ ﻛــړو‪ ،‬ﺧــﻮ ﻣــﺎ ﭘــﺮې ځــﺎن ﭘــﻮه‬
‫ﻧـــﻪ ﻛـــړو )زړه ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ وګﺮځﯧـــﺪ‪ ،‬ﭼـــﯥ واﻟﻜـــﻪ ﺗـــﻪ ﺧـــﻮ ﻏﺮﻳـــﺐ ﺳـــړى ﻳـــﯥ دا ﺟﻴﻨـــۍ او ﺳـــﺘﺎ ورﺳـــﺮه ﭘـــﻪ‬
‫داﺳـــﯥ ځـــﺎﻳﻮﻧﻮ ﻛـــﯥ ګﺮځﯧـــﺪل ﭘـــﻪ ژور ﻓﻜـــﺮ ﻛـــﯥ ډوب ﺷـــﻮم(‪ .‬ﻫﻐـــﯥ ﻻس رااوږد ﻛـــړو‪ ،‬ﭘـــﻪ اوږه ﻳـــﯥ‬
‫راﺗـــﻪ ﻛﯧـــښﻮد څﻨګـــﻪ ﭘـــﻪ ﭼـــﻮرت ﻛـــﯥ ﻻړې؟ ﻣـــﺦ ﻣـــﯥ ورواړاوه‪ ،‬ﺳـــﺘﺮګﯥ ﻳـــﯥ زﻣـــﺎ ﭘـــﻪ ﺳـــﺘﺮګﻮ ﻛـــﯥ‬
‫ښــــﺨﯥ ﺷــــﻮې‪،‬ﻫﻤﺪﻏﻪ ﺷــــﯧﺒﻪ زﻣــــﻮږ د دواړو د زړوﻧــــﻮ ورﻛﻮﻟــــﻮ ﺷــــﯧﺒﯥ وې‪ .‬زﻣــــﺎ ﺧــــﻮ ﻟــــﻪ وﭼــــﻪ وﭼــــﻪ‬
‫ﻛﯧــﺪه‪ ،‬د ﻫﻮﺳـــۍ ﺳــﺘﺮګﯥ ﻟـــﻪ ﺗـــﻮرواﻟﻲ ﻧــﻪ ﺳـــﺮې واوښــﺘﯥ‪ .‬دواړه ﺳـــﺮه ﭘـــﻮه ﺷــﻮ‪ ،‬ﺧـــﻮ د وﻳﻠــﻮ څـــﻪ ﻣـــﻮ‬
‫ﭘــﻪ ﺗــﻮان ﻛــﯥ ﻧــﻪ و‪ .‬زه ﺧــﻮ ﻛﻠﻴ ـﻮال ﺳــړى وم‪ ،‬ښــځﻮ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﺳــﻢ ﻧــﺸﻮ ﻛــﺘﻼى او ﻫﻮﺳــۍ ﻫــﻢ څــﻮﻣﺮه ﭼــﯥ‬
‫ښﺎرۍ وه‪ ،‬ﺧﻮ ﭘﻪ دﻏﻪ ﺷﯧﺒﻪ ﻳﯥ څﻪ ﻧﺸﻮ وﻳﻠﯥ‪ ،‬ﻏﻠﯥ وه‪.‬‬
‫ﻳـــﻮه ﺷـــﯧﺒﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﻫﻮﺳـــۍ ﺟـــﺎﻧﯥ ﻳـــﻮه ﺧﺒـــﺮه درﺗـــﻪ ﻛـــﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ زﻣـــﻮږه ﺟﺎﻣﻌـــﻪ‬
‫وروﺳــﺘﻪ ﭘــﺎﺗﯥ ده‪ ،‬ﻣﻄﻠــﺐ ﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻣﺎﺗــﻪ ﻣــﻪ راځــﻪ‪ ،‬زﻣــﺎ ﻣــﺸﻮره دا ده ﭼــﯥ ﭘــﻪ ټﻴﻠﻔــﻮن ﻛ ـﯥ ﺑــﻪ‬
‫ﻳﻮځــﺎى وﻋــﺪه ﻛــﻮو او ﺳــﺮه ګــﻮرو ﺑــﻪ څﻨګــﻪ ﺧﻮښــﻪ دې ﻧــﻪ ده؟ وﻟــﯥ ﻧــﻪ ﺗــﻪ ﭼــﯥ څﻨګــﻪ واﻳــﯥ ﻫﻤﻐــﺴﯥ‬
‫ﺑــﻪ ﻛــﻮو‪ .‬ﻫﻐــﯥ ﺧﭙــﻞ ﺳــﺎﻋﺖ ﺗــﻪ وﻛﺘــﻞ وﻳﻠــﯥ راځــﻪ ﺳــﻬﺎر ﺻــﻴﺐ ﭼــﯥ ځــﻮ‪ ،‬ﻧﺎوﺧﺘــﻪ دى‪ .‬ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ وﺧﺘــﻮ‬
‫او د ښــﺎر ﭘــﻪ ﻟــﻮري ﻣــﻮ ﺣﺮﻛــﺖ وﻛــړ‪ .‬ﭘــﻞ ﺑــﺎغ ﻋﻤــﻮﻣﻲ ﺗــﻪ ﭼــﯥ ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ووﻳــﻞ زﻣــﺎ او ﺳــﺘﺎ د‬
‫وﻋﺪې ځﺎى ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ ﺷﻮ‪ .‬ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺪې ځﺎى ﻛﯥ ﺳﺘﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﻛﻮم‪ .‬ﻣﺎ وې‪ ،‬ﺳﻤﻪ ده‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ ﻻړه‪ ،‬زه ﻫــﻢ ﭘــﻪ ﺳــﺮوﻳﺲ ﻛــﯥ ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻻړم‪ .‬د ﺷــﭙﯥ ﻣــﯥ ﻧﻴﻤګــړى ﻣــﻀﻤﻮن ﭘــﻮره ﻛــړ‪ ،‬ﻣــﺎ‬
‫وې ﭼﯥ ﺣﻖ اﻟﺰﺣﻤﻪ ﻣﯥ ﺣﻮاﻟﻪ ﺷﻲ‪.‬‬
‫د ﻣــﻀﻤﻮن ﻟﻴﻜﻠــﻮ ﻧــﻪ ﭼــﯥ ﻓــﺎرغ ﺷــﻮم‪ ،‬ﻣﺎښــﺎم ﺗﯧــﺮ و‪ ،‬ﺧﺒﺮوﻧــﻮ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﻏــﻮږ وﻧﻴــﻮ‪ .‬ﭘــﻪ ښــﺎر ﻛــﯥ د‬
‫ﻫﻐــﯥ وﺧــﺖ ﭘــﻪ ﺧــﻼف ﻣﻈــﺎﻫﺮه ﺷــﻮې وه‪ .‬ټــﻮل د ﻛﺎﺑــﻞ ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن ﻣﻈــﺎﻫﺮې ﺗــﻪ وﺗﻠــﻲ وو‪ .‬د ﺷــﭙﯥ ﺧﺒــﺮو‬
‫ﻧــﻪ ﻣــﯥ واورﯦــﺪل‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ د ﭼــﺎ ﻳﻠﭙــﺎره ﭼــﺎى ﺟــﻮش ﭘــﻪ ﻣﻨﻘــﻞ ﻛﯧــښﻮد‪ .‬زه د ﺧﭙﻠــﯥ ﻛــﻮټﯥ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ‬
‫د ﻳـــﻮه وړوﻛـــﻲ ﻣﯧـــﺰ ﺗـــﺮ څﻨګـــﻪ ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬راډﻳـــﻮ ﻻ ﻟګﻴـــﺎ وه ﺳـــﻨﺪرې ﻳـــﯥ ﻏږوﻟـــﯥ‪ .‬د ﻫﻮﺳـــۍ ﭘـــﻪ‬
‫ﭼــﺮت ﻛــﯥ ﻻړم )د ورځــﯥ ﻛــﻮم ﺣﺎﻟــﺖ ﭼــﯥ زﻣــﻮږ ﺗــﺮﻣﻨځ ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮى و‪ ،‬ﻫــﺮ ﻳــﻮ ﻣــﯥ ﺳــﺘﺮګﻮ ﺳــﺘﺮګﻮ ﺗــﻪ‬
‫ﻛﯧــﺪه او ﻫﻐــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ اوښــﺘﻪ راوښــﺘﻪ‪ ،‬ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﺧﭙﻠــﻪ ﻏﺮﻳﺒــﻲ او د ﻫﻐــﯥ ﻣــﺴﺘﻲ ﻟــﺮه‬
‫ﺑـــﺮه ﻛﯧـــﺪه( ﻧﺎڅﺎﭘـــﻪ ﻣـــﯥ د ﻛـــﻮرﺗۍ ﺟﯧـــﺐ ﺗـــﻪ ﻻس ﺗﯧـــﺮ ﻛـــړو‪ ،‬ﭼـــﯥ څـــﻪ ډﯦـــﺮو ﭘﻴـــﺴﻮ ﺑﺎﻧـــﺪې ﻣـــﯥ ﻻس‬
‫وﻟګﯧﺪه‪ .‬زر ﻣﯥ ﻟﻪ ﺟﯧﺒﻪ راواﻳﺴﺘﯥ ﺣﯧﺮان ﺷﻮﻣﻪ‪ ،‬ﭼﯥ دا دوﻣﺮه ﭘﻴﺴﯥ ﻟﻪ ﻛﻮﻣﻪ ﺷﻮې؟‬
‫دﺳـــﺘﻲ ﭘـــﻪ دﺳـــﺘﻲ )ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ( ﻣـــﯥ وﺷـــﻤﯧﺮﻟﯥ ﭘـــﻮره ﻟـــﺲ زره اﻓﻐـــﺎﻧۍ وې‪ .‬ﻣـــﺎ وې ﺧﺪاﻳـــﻪ دوﻣـــﺮه‬
‫روﭘـــۍ ﻣـــﯥ ﻛﻠـــﻪ ﺧـــﻮ ﺷـــﻤﺎرﻟﻲ ﻧـــﻪ دي دا د ﻛﻮﻣـــﻪ ﺷـــﻮې؟ ﻟـــږه ﺷـــﯧﺒﻪ ﻏﻠـــﻰ ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮم‪ ،‬ﺧﻴـــﺎل ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ‬
‫وواﻫــﻪ او ښــﻪ ﻓﻜــﺮ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه وﻛــړو‪ ،‬ﭘــﻮه ﺷــﻮم ﭼــﯥ دا ﭘﻴــﺴﯥ ﻫﻮﺳــۍ ﭘــﻪ ﻫﻐــﻪ وﺧــﺖ ﻛــﯥ زﻣ ـﺎ‬
‫ﺟﯧــﺐ ﻛــﯥ اﻳــښﻲ دي‪ ،‬ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﻳــﯥ د ﻗﺮﻏــﯥ ډﻧــډ ﭘــﻪ ﻏــﺎړه ﻻس زﻣــﺎ د ﻛــﻮرﺗۍ ﭘــﻪ ﺟﯧــﺐ ﻛــﯥ وﻣﺎﻧــډه‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ ﻫﻐـــﻪ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ دا ﭘﻴـــﺴﯥ راﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﺟﯧـــﺐ ﻛـــﯥ اﻳـــښﻲ دي‪ .‬ددې ﭘﻴـــﺴﻮ ﺳـــﺮه ﺑﻴـــﺎ ﭘـــﻪ ﺳـــﻮچ ﻛـــﯥ‬
‫ډوب ﺷﻮﻣﻪ‪.‬‬
‫ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ ﭘــﺲ ﭘــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ﺳــﻮى ﺑــﻮى او ﻟــﻮګﻰ ﭘﻴــﺪا ﺷــﻮ‪ ،‬دوﻣــﺮه دا ﺑــﻮى او ﻟــﻮګﻰ زﻳــﺎت ﺷــﻮ‪،‬‬
‫ﭼــﯥ ګﻨــﯥ ﻣــﺎ وې ﺳــﺎه ﻣــﯥ ووﺗــﻪ‪ .‬ﻟــﻪ ﻛــﻮټﯥ ﻧــﻪ ﭼــﯥ ووﺗﻠــﻢ‪ ،‬ﭘــﻪ اﺷــﭙﺰ ﺧﺎﻧــﻪ ﻛــﯥ ﻟﻤﺒــﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮه‪ .‬ﭘــﻮه‬
‫ﺷـــﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭼـــﺎى ﺟـــﻮش وﺳـــﻮځﯧﺪ‪ .‬د اوﺑـــﻮ ډك ﺳـــﻄﻞ ﻣـــﯥ ﭘـــﺮې ورواړاوه‪ ،‬ﻣﻨﻘـــﻞ ﻣـــﯥ ﻣـــړ ﻛـــړو‪ ،‬د‬
‫ﻛــﻮر ﻛړﻛــۍ ﻣــﯥ ﺧﻼﺻــﯥ ﻛــړي‪ ،‬ﺗﺮڅــﻮ ﻟــﻮګﻰ راووځــﻲ‪ .‬ﻟــﻪ ﻟــږې ﺷــﯧﺒﯥ ﻟﭙــﺎره ﺑﻴــﺮون ﺗــﻪ ووﺗﻠــﻢ‪ .‬د ﻛــﻮر‬
‫ﺷــﺎوﺧﻮا ګﺎوﻧــډﻳﺎن ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻟــﻮګﻲ ﻧــﻪ ﭘﺘﻨــګ ﺷــﻮي وو‪ .‬ﻫﻐــﻮى ﻫــﻢ ﺑﻬــﺮ ﺗــﻪ راووﺗــﻞ‪ ،‬ﻣــﺎ ورﺗــﻪ د ﻟــﻮګﻲ‬
‫ﺟﺮﻳـــﺎن وواﻳـــﻪ‪ ،‬ټﻮﻟـــﻮ راﭘـــﻮرې ﺧﻨـــﺪل‪ .‬وﻳﻠـــﯥ ﺗـــﻪ ﺧـــﻮ ډﯦـــﺮ اﺣﺘﻴـــﺎط ﻛـــﻮې وﻟـــﯥ داﺳـــﯥ وﺷـــﻮل؟ ﻣـــﺎ ﺑـــﻪ‬
‫ورﺗــﻪ څــﻪ وﻳﻠــﻲ واى؟ ﻳــﻮ ﺳــﺎﻋﺖ وروﺳــﺘﻪ دوﺑــﺎره ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻧﻨــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﭘﻴــﺴﯥ ﻣــﯥ ﺟﯧــﺐ ﻛــﯥ ﻛﯧــښﻮدې‪،‬‬
‫ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه ﻣــﯥ ووﻳــﻞ ﺳــﺒﺎ ﺑــﻪ دا ﭘﻴــﺴﯥ واﭘــﺲ ﻫﻮﺳــۍ ﺗــﻪ ورﻛــﻮم اﺧــﺮ ﻣﺎﺗــﻪ ﺷــﺮم دى‪ ،‬ﭼــﯥ د ﻫﻐــﯥ‬
‫ﭘﻪ ﭘﻴﺴﻮ ځﺎن ﺳړى ﻛړم‪ .‬ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﺑﻪ ﻛﻮم‪ ،‬ﻫﻮ ﻫﻤﺪاﺳﯥ‪...‬‬
‫ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﭼــﯥ ﻛــﺎر ﺗــﻪ ﻻړم‪ ،‬څــﻪ ﻣــﯥ ﻟﻴﻜــﻞ ﭼــﯥ ﭘــﻪ دې ﻛــﯥ ټﻴﻠﻔــﻮن راﻏــﻰ‪ ،‬ﻏــﻮږۍ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﭘﻮرﺗــﻪ‬
‫ﻛـــړه‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ وه‪ .‬وﻳﻠـــﯥ ﻫـــﺴﯥ اﺣـــﻮال ﻣـــﯥ دې واﺧﻴـــﺴﺘﻠﻮ‪ ،‬ﭼـــﯥ څﻨګـــﻪ ﻳـــﯥ؟ د ﺷـــﭙﯥ د ﭼـــﺎى ﺟـــﻮش‬
‫ﻛﻴـــﺴﻪ ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ټﻴﻠﻔـــﻮن ﻛـــﯥ ورﺗـــﻪ وﻛـــړه‪ ،‬وﻳـــﯥ ﺧﻨـــﺪل ښـــﻪ ډﯦـــﺮ ﻳـــﯥ وﺧﻨـــﺪل وﻳﻠـــﯥ ﺧـــﺪاى دې ﺧﻴـــﺮ‬
‫درﭘــﯧښ ﻛــړي دا ﺧــﻮ ﻻ اول دﻣﻨــﻰ ﺳــﺮ دى‪ .‬ﭘــﻪ ﭘــﺎى ﻛــﯥ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ ﭼــﯥ رﺧــﺼﺖ ﺷــﻮې‪ ،‬ﻫﻤﻐــﻪ ځــﺎى ﺗــﻪ‬
‫راځﻪ‪.‬‬
‫دﻏــﻪ ورځ اوږده ﺷــﻮه‪ ،‬اوږده څﻠـــﻪ وه ﺧــﻮ ﭘــﻪ ﻣـــﺎ اوږده ﺷــﻮه‪ .‬ﻣـــﺎ وې ﭼــﯥ ﻛﻠــﻪ ﺑـــﻪ رﺧــﺼﺘﻲ ﻛﯧـــږي‪،‬‬
‫ﭼﯥ دا ﭘﻴﺴﯥ ﻳﯥ ﺑﯧﺮﺗﻪ ورﻛړم‪.‬‬
‫څﻠـــﻮر ﺑﺠـــﯥ ﭼـــﯥ رﺧـــﺼﺘﻲ ﺷـــﻮه‪ ،‬ټـــﻮل ﻣـــﺎﻣﻮرﻳﻦ ﭘـــﻪ ﺳﺮوﻳـــﺴﻮﻧﻮ ﻛـــﯥ ﺧﭙﻠـــﻮ ﻛﻮروﻧـــﻮ ﺗـــﻪ وﻻړل‪ .‬زه‬
‫ﭘــﻪ دﻏــﻪ ورځ ﭘــﻪ ﻫﻐــﻪ ﺳــﺮوﻳﺲ ﻛــﯥ ﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮم‪ ،‬ﻛــﻢ ﭼــﯥ ﻣــﺎﻣﻮرﻳﻦ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﺟــﺎدهء ﻣﻴﻮﻧــﺪ ﺗــﺮ ﺳــﻴﻨﻤﺎى‬
‫ﭘـــﺎﻣﻴﺮه وړل‪ .‬ﻟـــﻪ ﺳـــﻴﻨﻤﺎﻳﻲ ﭘـــﺎﻣﻴﺮه ﭘـــﻪ ﭘـــښﻮ ﺗـــﺮ ﭘـــﻞ ﺑـــﺎغ ﻋﻤـــﻮﻣﻲ وﻻړم‪ .‬ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ ټـــﺎﻛﻠﻲ ځـــﺎى ﺗـــﻪ‬
‫ورورﺳـــﯧﺪم‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ راﺗـــﻪ وﻻړه وه او زﻣـــﺎ اﻧﺘﻈـــﺎر ﻳـــﯥ ﻛـــﺎوه‪ .‬ﭘـــﻪ دې ورځ ﻳـــﯥ ډﯦـــﺮه ښـــﻜﻠﯥ درﯦـــﺸﻲ ﭘـــﻪ‬
‫ځـــﺎن ﻛـــﯥ وه‪ ،‬ﺗـــﺮ ﻣـــﻮټﺮه ﻣـــﻮږ دواړه ﭘﻴـــﺎده روان ﺷـــﻮ‪ .‬ﺑـــﺎور وﻛـــړئ‪ ،‬ﭼـــﯥ زه ﺷـــﺮﻣﯧﺪﻣﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ د دوﻣـــﺮه‬
‫ښــﻜﻠﯥ او ﻟﻮﻛــﺴﯥ ﺟﻴﻨــۍ ﺳــﺮه زه روان وم‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫــﺮ ﭼــﺎ ﺑــﻪ ﻫﻐــﯥ ﺗــﻪ ورﻛﺘــﻞ او ﻟــﻪ ځﺎﻧــﻪ ﺳــﺮه ﺑﻨګﯧــﺪه‪.‬‬
‫ﻣــــﻮټﺮ ﺗــــﻪ ﭼــــﯥ ورﺳــــﯧﺪو‪ ،‬ﻫﻐــــﯥ راﺗــــﻪ د ﻣــــﻮټﺮ دروازه ﺧﻼﺻـــﻪ ﻛــــړه‪ ،‬وﻳﻠــــﯥ ﻣﻬﺮﺑــــﺎﻧﻲ وﻛــــړه ﺳــــﻬﺎر‬
‫ﺻـــﻴﺐ! دﻟﺘـــﻪ ﭘـــﻪ ﻣﺨﻜـــﯥ ﺳـــﻴټ ﻛـــﯥ ﻛـــښﯧﻨﻪ‪ .‬د ﻣـــﻮټﺮ ﭘـــﻪ ﻣﺨﻜـــﯥ ﺳـــﻴټ ﻛـــﯥ د ﻫﻮﺳـــۍ ﺗﺮڅﻨګـــﻪ‬
‫ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬زړه ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ وګﺮځﯧـــﺪل )ﺳـــﻬﺎره ﺑﭽـــﻮ ﻟﻜـــﻪ ﭼـــﯥ ورځ دې رواﻧـــﻪ ﺷـــﻮه( ﻫﻐـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ روان‬
‫ﻛــړو‪ ،‬ﻟــﻪ ﻣــﺎ ﻳــﯥ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛــړه وﻳﻠــﯥ څﻨګــﻪ ﻳــﯥ څــﻪ ﺗﻜﻠﻴــﻒ ﺧــﻮ ﺑــﻪ ﻧــﻪ ﻟــﺮې؟ ﻣــﺎ وې ﺗــﺸﻜﺮ ﺑــﻲ ﺑــﻲ ښ ـﻪ‬
‫ﻳﻢ ﺗﺎﺳﯥ څﻨګﻪ ﻳﺊ؟‬
‫وﻳـــﻞ ﭘـــﻪ دوﻋـــﺎ دې ﻳـــﻢ‪ .‬ﭘـــﻪ دې ﻛـــﯥ ﺗـــﺮ دﻫﻤﺰﻧـــګ ورﺳـــﯧﺪو‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ ﻟـــږ ﻣـــﺦ راواړاوه او ﭘـــﻪ ﺧﻨـــﺪا‬
‫ﻛــﯥ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬زﻣــﺎ ﺳــﺎده ﺑــﺎده ﺳــﻬﺎره ﻟــﻪ ځﺎﻧــﻪ ﺧﺒــﺮ ﻧــﻪ ﻳــﯥ ﭼــﯥ ﭼﯧــﺮې دې وړم؟ ﺗــښﺘﻮم دې‪ .‬ﺧــټ ﺧــټ‬
‫وﻳـــﯥ ﺧﻨـــﺪل‪ .‬زﻣـــﺎ ﻟـــﻪ ﺧـــﻮﻟﯥ ﻧـــﻪ ورﺗـــﻪ ووﺗـــﻞ‪ :‬ﻣـــﺎ ﺧﭙـــﻞ ځـــﺎن درﺑـــښﻠﻰ دى‪ ،‬ﻫـــﺮ ﭼﯧـــﺮې ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ وړې‬
‫اﺧﺘﻴــﺎر ﻟـــﺮې‪ .‬ﻣـــﻮږ ﻻ ﭘــﻪ دې ﺧﺒـــﺮو ﻛـــﻲ و‪ ،‬ﭼـــﯥ د داراﻻﻣــﺎن ﺑـــڼ ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪو‪ .‬ﻣــﻮټﺮ ﻳـــﯥ ﭘـــﺎرك ﻛـــړو‪،‬‬
‫وﻳﻠـــﯥ راځـــﻪ ﭼـــﯥ دې ﺑـــڼ ﺗـــﻪ ﻧﻨـــﻮزو )زړه ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ ووﻳـــﻞ ﭼـــﯥ ﻧـــﻦ ﻳـــﯥ دې ﺑـــڼ ﺗـــﻪ راوﺳـــﺘﯥ ﻟﻜـــﻪ ﭼـــﯥ‬
‫درﺑﺎﻧــﺪې ښــﻪ ګﺮﻣــﻪ ده‪ ،‬ﻫﻤــﺪا دې وﺧــﺖ دى د ﻛﻮﻧــډې زوﻳــﻪ( ﭘــﻪ ﺑــڼ ﻛــﯥ ﭘﻮرﺗــﻪ وﺧﺘــﻮ‪ ،‬د ګﻠﻮﻧــﻮ ﭘــﻪ‬
‫ﻣـــﻨځ ﻛـــﯥ د ګـــﻼب د ګـــﻞ وﻧـــﻪ ﺳـــﻤﻪ ﻏﻮړﯦـــﺪﻟﯥ وﻻړه وه‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ د ګـــﻼب د ګـــﻞ څﺎﻧګـــﻪ راوﻧﻴـــﻮه‪،‬‬
‫ﻣﺎﺗﻪ ﯦﻲ ﻛړه‪ :‬ﺳﻬﺎر ﺻﻴﺐ ګﻮره ﻫﻐﯥ د ګﻠﻮﻧﻮ ﭘﻪ ﻣﻨځ ﻛﯥ ځﺎن ﭘټ ﻛړو زه ورﺗﻪ اﻏﯧړ ودرﯦﺪم‪.‬‬
‫د ګﻠﻮﻧــﻮ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ ﻳـــﯥ ګــﻞ ګــﻼب او ﺷــﻨﯥ څـــﺎﻧګﯥ راټﻴټــﯥ ﻛــړې‪ ،‬ﺧﭙــﻞ ﻣـــﺦ ﻳــﯥ ﭘﻜــﯥ راښـــﻜﺎره‬
‫ﻛـــړو‪ ،‬ﻣـــﺎ ﭼـــﯥ وروﻛﺘـــﻞ‪ ،‬ﺳـــﺮو ﺷـــﻮﻧډې ﻳـــﯥ د ګـــﻼب د ګـــﻞ ﭘـــﺎڼﯥ ﺷـــﺮﻣﻮﻟﯥ‪ .‬ﻣـــﺎ ﭼـــﯥ دا دوﻳﻤـــﻪ ورځ‬
‫ﻧـــﻮﻛﯥ ﺟـــﺮاْت ﭘﻴـــﺪا ﻛـــړى و‪ ،‬ورﻏـــږ ﻣـــﯥ ﻛـــړو ﻫﻮﺳـــۍ ﻗـــﺴﻢ ﭘـــﻪ ﺧـــﺪاى ﭼـــﯥ د ګـــﻞ ګـــﻼب ﻧـــﻪ دې ﻫـــﻢ‬
‫ﺷـــﻮﻧډې ښﺎﯦـــﺴﺘﻪ دي‪ .‬ﻣـــﺎ وې راځـــﻪ دﻏـــﯥ د ګﻠﻮﻧـــﻮ ﭘـــﻪ ټـــﻞ ﻛـــﯥ ﺑـــﻪ دواړه ﻛـــښﯧﻨﻮ‪ .‬دا ښـــﻪ د ﻧﺎﺳـــﺘﯥ‬
‫ځـــﺎى دى‪ .‬ﻫﻐـــﯥ ﺑﻴـــﺎ ورﺑـــﻞ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﺧـــﻮا وارﺗـــﺎوه او ﻣﻮﺳـــﻜﯧﺪه وﻳﻠـــﻲ ﭘـــﻪ ﺳـــﺘﺮګﻮ ﻫﻐـــﻪ راﺳـــﺮه‬
‫څﻨـــګ ﭘــــﻪ څﻨـــګ ﻛــــښﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪ ،‬ﺷـــﺎوﺧﻮا ﻫﯧڅــــﻮك ﻧـــﻪ وو‪ .‬د ﻫﻮﺳــــۍ دا ﻋـــﺎدت و‪ ،‬ﭼــــﯥ ﻫﻤﻴـــﺸﻪ ﺑــــﻪ‬
‫ﻣﺎﺗﻪ ﻣﺨﺎﻣﺦ ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻠﻪ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ ﻟـــﻮﻣړى ﺟﯧـــﺐ ﺗـــﻪ ﻻس ﻛـــړو‪ ،‬ﭘﻴـــﺴﯥ ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ راواﻳـــﺴﺘﻠﯥ ورﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ووﻳﻠـــﯥ‪ :‬ﻟـــﻪ ﺗﺎﻧـــﻪ ډﯦـــﺮه‬
‫ﻣﻨﻨـــﻪ ﻫـــﻪ دا ﭘﻴـــﺴﯥ دې واﺧﻠـــﻪ‪ .‬ﺧﻴـــﺮ دى ﻣﻴﻨـــﻪ ﻏﺮﻳﺒـــﻲ ﻧـــﻪ ﻏـــﻮاړي‪ .‬ﻳـــﻮه ﻫﻴﻠـــﻪ درﻧـــﻪ ﻟـــﺮم او ﻫﻐـــﻪ دا ﭼـــﯥ‬
‫ﻛــﻪ ﭼﯧﺮﺗــﻪ ﻣﮕــﻲ ﻟــﻪ دې ﻏﺮﻳﺒــۍ ﺳــﺮه ﻗﺒﻠــﻮې‪ ،‬ﺧﻮښــﻪ ده او ﻛــﻪ ﻧــﻪ ﻧــﻮ زه ﺳــﺘﺎ وﺧــﺖ ﻧــﻪ ﻧﻴــﺴﻢ‪ .‬ﭘــﻪ دې‬
‫ﺧﺒـــﺮه ﻫﻐـــﻪ ﺳـــﺮه واوښـــﺘﻪ‪ ،‬ﭘﺎڅﯧـــﺪه او ﻣﺎﺗـــﻪ ﻣﺨـــﺎﻣﺦ ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻪ وې وﻳـــﻞ‪ :‬ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﺎﺣﺐ زه ﻛﻮﻣـــﻪ‬
‫ﻧﺎﭘﻮﻫــﻪ او ﺑــﯥ ﺳــﻮاده ﻛﻮڅــﻪ ګــﺸﺘﻪ ﺟﻴﻨــۍ ﻧــﻪ ﻳــﻢ‪ .‬ﭘــﻪ ﻣــﺎ ﭘــﺴﯥ د دﻧګــﻮ ﻣــﺎڼﻴﻮ څــښﺘﻨﺎن ﭘﻮښــﺘﻨﯥ ﺗــﻪ‬
‫راځـــﻲ‪ ،‬ډﯦـــﺮ ځﻮاﻧـــﺎن ﻻ زﻣـــﺎ ﭘـــﻪ ﺗﻤـــﻪ ﻧﺎﺳـــﺖ دي‪ .‬ډﯦـــﺮ راﺗـــﻪ د ﻣـــﻮټﺮو او ﻗـــﺼﺮوﻧﻮ ﻻﭘـــﯥ وﻫـــﻲ‪ ،‬ﺧـــﻮ زه‬
‫ﺣــﺴﻦ او ﻣﻴﻨــﻪ ﭘﯧــﮋﻧﻢ‪ ،‬اﻧــﺴﺎﻧﻴﺖ ﺗــﻪ ﺳــﺨﺖ اﺣﺘــﺮام ﻟــﺮم‪ .‬ﻇــﺎﻫﺮي ﺷــﺎن او ﺷــﻮﻛﺖ ﻧــﻪ ﻣــﯥ ﺑــﺪي راځــﻲ‪.‬‬
‫ﻛـــﻪ درﺗـــﻪ وواﻳـــﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﺷـــﺎﻫﻲ ﻛـــﻮرﻧۍ ځﻮاﻧـــﺎن راﭘـــﺴﯥ دي ﻟـــﻪ ﭘـــﻼره ﻣـــﯥ ﻏـــﻮاړي‪ ،‬ﺑـــﺎور ﺑـــﻪ دې‬
‫راﻧــﺸﻲ‪ .‬ډﯦــﺮ ﺷــﺘﻤﻦ زﻟﻤﻴــﺎن ﭘــﻪ دې ﻫـــڅﻪ ﻛــﯥ دي‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻣــﺎ ﺳــﺮه ﺻــﺮف ﺧﺒــﺮي وﻛــړي‪ .‬زه ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن‬
‫ﻛــﯥ ډﯦــﺮه ﭘــﻪ ﻋــﺬاب ﻳــﻢ‪ ،‬ﺗــﻞ د ﺧﭙﻠــﻮ ﻫﻤــﺼﻨﻔﻴﺎﻧﻮ ﺳــﺮه ﭘــﻪ ډﻟــﻪ ﻛــﯥ ګــﺮځﻢ او ﺗــﻪ ﭘــﻮﻫﯧږې‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ ډاره‬
‫ﺗﻤﺎﻧﭽــﻪ ګﺮځــﻮم‪ ،‬واﻳــﻢ ﭼــﯥ څــﻮك ﻣــﯥ وﻧــﻪ ﺗــښﺘﻮي‪ .‬ﺗﺮاوﺳــﻪ ﭘــﻮرې ﭘﺮﻣــﺎ د ﭼــﺎ ﻻس ﻫــﻢ ﻟګﯧــﺪﻟﻰ ﻧــﻪ‬
‫دى‪ .‬ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ ﺧــﻮ ﻫﻤــﺪا ﺳــﺒﺐ دى‪ ،‬ﭼــﯥ ډﯦــﺮه ﭘﻴــﺎده او ﻳــﺎ ﭘــﻪ ﻧــﻮرو ﻣــﻮټﺮو ګــﯥ ﻧــﻪ ګــﺮځﻢ‪ ،‬ﺗــﻞ ﭘــﻪ‬
‫ﺧﭙــﻞ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ګــﺮځﻢ‪ ،‬ﭘــﻼر ﻣــﯥ ﻫﻤــﺪا ټﻴﻨګــښﺖ ﻛــﻮي‪ .‬ﺧــﻮ زه ﺳــﺘﺎ ﭘــﻪ ﻏﻴــﺎب ﻛــﯥ ﺳــﺘﺎ ﭘــﻪ ژوﻧــﺪ او‬
‫ﭘﻪ ﺗﺎ ﻣﯧﻨﻪ ﺷﻮې ﻳﻢ‪ ،‬ټﻮﻛﯥ ﺑﻪ راﺳﺮه ﻧﻪ ﻛﻮې‪ ،‬دﻏﻪ ﭘﻴﺴﯥ ﺟﯧﺐ ﺗﻪ ﻛړه‪.‬‬
‫ځــﺎن ﻳــﯥ ﻟــږ ﻣــﺮور ﻏﻮﻧــﺪې وﻧﻴــﻮ‪ ،‬ﻣــﺎ ﺑﻴــﺎ ورﺗــﻪ ﻛــړه‪ :‬ﻫﻮﺳــۍ ﻫﻴﻠــﻪ درڅﺨــﻪ ﻛــﻮم دا ﭘﻴــﺴﯥ واﺧﻠــﻪ‪،‬‬
‫وﻟـــﯥ ﺧﺠﺎﻟـــﺖ راﻛـــﻮې‪ .‬ﻫﻐـــﯥ راﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﺗﻨـــﺪه ﻟﻬﺠـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﺎﺣﺐ ﻣـــﺴﺨﺮې ﻣـــﻪ ﻛـــﻮه‪ ،‬زه دې ﻻ‬
‫ﻧـــﻪ ﻳـــﻢ ﭘﯧﮋﻧـــﺪﻟﯥ‪ ،‬زﻣـــﺎ او ﺳـــﺘﺎ د ﻟﻴـــﺪﻟﻮ او ﻛﺘﻠـــﻮ ﺧـــﻮ څـــﻪ ډﯦـــﺮ وﺧـــﺖ ﭘـــﻪ ﻣـــﺦ ﻛـــﯥ ﭘـــﺮوت دى‪ ،‬د ﻳـــﻮې‬
‫ورځﯥ ﻛﺎر ﺑﻪ ﻧﻪ ﺳﺮه ﻛﻮو‪.‬‬
‫زﻣــﺎ ﻻس ﻳــﯥ ټﻴــﻞ واﻫــﻪ ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬دا څــﻪ ﭘﻴــﺴﯥ دي‪ ،‬د ﭘﻴــﺴﻮ ﺧﺒــﺮه دوﻣــﺮه ارزښــﺖ ﻧــﻪ ﻟــﺮي‪.‬‬
‫ﺧﺒــﺮې د زړوﻧــﻮ دي‪ ،‬د ژوﻧــﺪ او ﻣﻴﻨــﯥ ﺧﺒــﺮې ﻣﺎﺗــﻪ ارزښــﺖ ﻟــﺮي‪ ،‬ﻧــﻮره ﺳــﺘﺎ ﺧﻮښــﻪ ﭼــﯥ ﺗــﻪ څــﻪ ﻓﻜــﺮ‬
‫ﻛﻮې؟‬
‫زه ﭘـــﻮه ﺷـــﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ راﺳـــﺮه وړاﻧـــﺪې راﺗﻠـــﻮﻧﻜﯥ ﺷـــﭙﯥ ورځـــﯥ ﻳﻮځـــﺎى ﺗﯧـــﺮول ﻏـــﻮاړي‪ .‬ﻣـــﺎ‬
‫ﻫــﻢ ﻧــﻮر ﭼــﺮت ﭘﻜــﯥ وﻧــﻪ واﻫـــﻪ‪ ،‬ﭘﻴــﺴﯥ ﻣــﯥ ﺟﯧــﺐ ﺗــﻪ ښــﻜﺘﻪ ﻛـــړې‪ ،‬د ﻟــږې ﺷــﯧﺒﯥ ﻟﭙــﺎره ﻫﻐــﻪ ﭼـــﻮپ‬
‫ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮه‪ ،‬زر ﻣﯥ ﻣﺦ ورواړاوه ﻣﺎ وې ﻫﻮﺳۍ زﻣﺎ ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﺧﻮ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻳﯥ ﺧﭙﻪ ﺷﻮې؟‬
‫ﻧﻪ ﻧﻪ‪ ....‬ﻫﺴﯥ ﺳﻮچ واﺧﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ﭼﯥ ﺗﻪ ﺑﻪ زﻣﺎ ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ څﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻮې؟‬
‫ﭘـــﻪ دې ځـــﺎى ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ د ګﺮاﻧـــﯥ ﻛﻠﻴﻤـــﻪ ﻳـــﺎده ﻛـــړه‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ګﺮاﻧـــﯥ ﭘـــﺎم ﭼـــﯥ زړه ﻛـــﯥ دې څـــﻪ وﻧـــﻪ‬
‫ګﺮځـــﻲ‪ ،‬ﻣﺎﺗـــﻪ دې ﻫـــﺮه ادا او اﻧـــﺴﺎﻧﻲ ﻛﺮﻛټـــﺮ ﻳـــﻮه دﻧﻴـــﺎ ده‪ .‬ﺳـــﺘﺎ د ﺳـــﺘﺮګﻮ ﻫـــﺮ رپ ﻣـــﯥ اوﺑـــﻪ ﻛـــﻮي‪،‬‬
‫ﺣــﺴﻦ او ﻣﻴﻨـــﯥ دې راﻧـــﻪ ﺟـــﺮاْت وړى دى‪ ،‬ﻣـــﺎ ﺑـــﻪ ﺧـــﺎﻟﻲ ﻛـــﺎﻟﺒﻮت ﻧـــﻪ ﭘﺮﯦـــږدې‪ ،‬زه درﺳـــﺮه ﻣﻴﻨـــﻪ ﻟـــﺮم‪ .‬دا‬
‫ﺑـــڼ او دا ښـــﻜﻠﯥ ﻣﻨﻈـــﺮه ﺑـــﻪ زﻣـــﺎ او ﺳـــﺘﺎ د ﻣﻴﻨـــﯥ ﺷـــﺎﻫﺪي ﻛـــﻮي‪ .‬ﻻس دې راﻛـــړه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻳـــﻮ ځـــﻞ ﺑﻴـــﺎ د‬
‫ﻣﻴﻨــﯥ ټﻴﻨګــﻪ وﻋــﺪه ﺳــﺮه وﻛــړو‪ .‬ﻫﻐــﯥ ﻟــﻮﻣړى ﻻس او ﺑﻴــﺎ رﻏــﺎړې وﺗــﻪ‪ ،‬ټﻮﻟــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻏﯧــږ ﻛــﯥ ټﻴﻨګــﻪ‬
‫وﻧﻴﻮﻟــﻪ‪ ،‬ﻫــﯧڅ ﻧــﻪ ﭘﻮﻫﯧــﺪم ټــﻮل ځــﺎن ﻣــﯥ ﺧــﻮﻟﯥ ﺧــﻮﻟﯥ ﺷــﻮى وى‪ .‬ﻳــﻮه ﻟﻨــډه ﺷــﯧﺒﻪ د ﻣﻴﻨــﯥ ﭘــﻪ ﺧــﻮږو‬
‫ﻛــﯥ ﺳــﺮه ډوب ﺷــﻮ‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﻮ ﭼــﯥ ﻳــﻮ ﺑــﻞ ﺗــﻪ ﺳــﺮه وﻛﺘــﻞ‪ ،‬ﻣــﺦ ﻳــﯥ ﻟﻜــﻪ د ﺳــﺮه ګــﻼب ﻏﻮﻧــﺪې اوښــﺘﻰ و‪.‬‬
‫ﺳــﺘﺮګﯥ ﻳــﯥ ﻣــړاوې راواړوﻟــﯥ‪ ،‬د ورﺑــﻞ ټﻴــﻞ ﻳــﯥ ﻧﻴﻤــﺎﻳﻲ ﻣــﺦ راﻧــﻪ ﭘــټ ﻛــړو‪ ،‬ﺑــﻞ ډول ﺷــﻮې وه‪ ،‬ﭘــﻪ‬
‫ﻣــﻮږ دواړو د ﻣﻴﻨــﯥ ﻓــﺴﺎد ﺷـــﻮى و‪ ،‬ﻳــﻮ د ﺑــﻞ ﭘــﻪ ﻛﺘـــﻮ ﻧــﻪ ﻣړﯦــﺪو‪ ،‬ﺗــﺮ ډﯦـــﺮه ﭘــﻮرې ﭘــﻪ ﻫﻤﺪﻏــﻪ ﺣﺎﻟـــﺖ‬
‫ﻛــﯥ ﺳــﺮه ﭘــﺎﺗﯥ وو‪ ،‬زﻣــﺎ ﺧــﻮ ﺑﻴﺨــﻲ ژﺑــﻪ ﭘــﻪ ﺧﻮﻟــﻪ ﻛــﯥ وﭼــﻪ ﺷــﻮې وه‪ .‬ﻣــﻮﻧږ ﻫــﯧڅ ﭘــﻮه ﺷــﻮي ﻧــﻪ وو‪ ،‬ﭼــﯥ‬
‫د ﻣﺎښـــﺎم ﺧـــړه راﺑﺎﻧـــﺪې ﻟګﯧـــﺪﻟﯥ وه‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﻧﺎوﺧﺘـــﻪ دى ﻧـــﻮر ﺑـــﻪ ځـــﻮ‪ .‬ﻫﻐـــﯥ ﭼـــﯥ ﺑﻴـــﺎ‬
‫ﺧﭙـــﻞ ورﺑـــﻞ ﺗـــﻪ ټـــﻚ ورﻛـــړو‪ ،‬ﭘـــﻪ ﭼﭙـــﻪ ﺧـــﻮا ﻳـــﯥ ﺗـــﻮرې زﻟﻔـــﯥ ﺧـــﻮرې ورې واوښـــﺘﯥ‪ ،‬ﺗـــﻮرې ﺳـــﺘﺮګﯥ‬
‫ﻳــﯥ ﺳــﺮې اوښــﺘﯥ وې‪ ،‬د اﻧﻨګــﻮ ﭘــﻪ ﺳــﺮ ﻳــﯥ د ﺧﻮﻟــﻮ څــﺎڅﻜﻲ ﻟﻜــﻪ د زﻣــﺮودو ﻏﻤــﻲ ځﻠﯧــﺪل‪ .‬ﭘــﻪ ﻏﻠــﻲ‬
‫ﻏــږ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬وﺧــﺖ ﻻ ډﯦــﺮ دى‪ ،‬ﻳــﻮه ﺷــﯧﺒﻪ ﺑــﻪ ﻧــﻮر ﻫــﻢ ﻛــښﯧﻨﻮ‪ .‬ﻫــﻮ رښــﺘﻴﺎ ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ! ﺳــﺒﺎ ﺑــﻪ‬
‫ﭘﻨځـــﻪ ﺑﺠـــﯥ د ﻧـــﻮي ښـــﺎر ﻣﻐـــﺎزو ﺗـــﻪ ورځـــﻮ‪ ،‬دواړه ﺑـــﻪ ﻧـــﻮي درﯦـــﺸۍ ځﺎﻧﺘـــﻪ واﺧﻠـــﻮ‪ .‬څﻨګـــﻪ ﺧﻮښـــﻪ دې‬
‫ده؟‬
‫ﻣــﺎ وې وﻟــﯥ ﻧــﻪ! ﺗــﻪ ﭼــﯥ څﻨګــﻪ واﻳــﯥ‪ ،‬ﻫﻐــﺴﯥ ﺑــﻪ ﻛــﻮو‪ .‬ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ ﻣــﻮ د زړه ﺧﻮاﻟــﻪ ﻧــﻮره ﻫــﻢ وﻛــړه‬
‫او ﺑﻴﺎ ﻟﻪ ﻫﻐﯥ ځﺎﻳﻪ د ﻛﻮر ﭘﻪ ﻟﻮر راروان ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﭼــﯥ ﻛــښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ ،‬ﺗﻘﺮﻳﺒــﺎً ﺧــړه ﻟګﯧــﺪه‪ .‬ﻫﻐــﯥ ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ ﻟﺘــﻪ ورﻛــړه ﺗــﺮ دﻫﻤﺰﻧګــﻪ ﻳــﯥ‬
‫ﻣــﻮټﺮ ﺑﻴﺨــﻲ اﻟﻮځــﺎوه‪ .‬ﭘــﻪ ﭘــﻞ ارﺗــﻦ ورﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ‪ ،‬ﭘــﻪ ﺟــﺎده ﻣﻴﻮﻧــﺪ ﻛــﯥ ووﺗﻠــﻮ‪ ،‬زﻣــﻮږ ﺗــﺮ ﻛــﻮره ﭘــﻪ ﻟــږ‬
‫وﺧــﺖ ﻛــﯥ ورﺳــﯧﺪو‪ .‬ﻣــﺎ وې راځــﻪ ﻫﻮﺳــۍ ﺟــﺎﻧﯥ ﻣــﻮږ ﻛــﺮه ﺑــﻪ ﻻړ ﺷــﻮ‪ ،‬ﻣــﻮټﺮ درﺳــﺮه دى ﻧﺎوﺧﺘــﻪ ﺑــﻪ‬
‫ځـــﯥ‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﭘـــﻪ ﺧﻨـــﺪا ﺷـــﻮه وې وﻳـــﻞ ډﻳـــﺮه ﺑـــﻪ ښـــﻪ واى ﺧـــﻮ‪ !....‬ﻻس ﻳـــﯥ رااوږد ﻛـــړو‪ ،‬ﻣﺨـــﻪ ښـــﻪ ﻣـــﯥ‬
‫ورﺳــﺮه وﻛــړه او ﻫﻐــﻪ ﻻړه‪ .‬زه ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻻړم ﻛﺘــﻞ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﻫﺮڅــﻪ ﻣــﯥ ګــډ وډ ﭘﺮاﺗــﻪ و‪ .‬ﻟــﻮﻣړى ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻧــﻞ‬
‫ﻧــــﻪ ﺳــــﻄﻞ راډك ﻛــــړو‪ ،‬ﺑﻴــــﺎ ﻣــــﯥ ځﺎﻧﺘــــﻪ ډوډۍ ﺗﻴــــﺎره ﻛــــړه‪ ،‬ﻟــــﻪ ﭼــــﺎى او ډوډۍ ﻧــــﻪ وروﺳــــﺘﻪ ﻣــــﯥ‬
‫ﻏﻮښـــﺘﻞ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻧﻴﻤګـــړى داﺳـــﺘﺎن راډﻳـــﻮ ﺗـــﻪ ﺗﻴـــﺎر ﻛـــړم‪ .‬ﭘـــﻪ ﻣﯧـــﺰ ﭼـــﯥ ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﻗﻠـــﻢ ﻣـــﯥ ﻻس ﻛـــﯥ‬
‫ﻛﺎﻏـــﺬ ﻣـــﯥ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ﭘـــﺮوت ﻛـــﺮار ورﺗـــﻪ ګـــﻮرم ﻟﻜـــﻪ څﻨګـــﻪ ﺑـــﻪ ﭼـــﯥ ﻣﺨﻜـــﯥ ﭘـــﻪ ﻣﯧـــﺰ د ﻟﻴﻜﻠـــﻮ ﻟﭙـــﺎره‬
‫ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ ﻟﻴﻜـــﻞ‪ ،‬ﺧـــﻮ اوس ﻣـــﯥ ﻗﻠـــﻢ ټﻜﻨـــﻰ ﺷـــﻮى و‪ .‬زړه ﻣـــﯥ ﺑـــﻞ ﭼﯧـــﺮې‬
‫ﺣﯧــﺮان ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮم‪ .‬ﺳــﻮچ واﺧﻴــﺴﺘﻢ )دا ﺟﻴﻨــۍ ﺑــﻪ ګﻨــﯥ ﻣــﺎ ﺳــﺮه ﺗــﺮ اﺧــﺮه ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻲ؟( ﺳــﻬﺎره د ژوﻧــﺪ‬
‫ﻏﺮﻳﺒــﻲ دې ﭘــﻪ ﻗﻠــﻢ ﭼﻠﯧﺪﻟــﻪ‪ ،‬ﻟﻜــﻪ ﭼــﯥ د ژوﻧــﺪ څــﺮخ دې ﭘــﻪ ﺑﻠــﻪ ﺗــﺎو ﺷــﻮ‪ ،‬ﻫــﺮ څــﻮﻣﺮه ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﺧــﻮاري‬
‫وﻛــړه‪ ،‬ﺑــﺎور وﻛــړه ﭼــﯥ ﭘــﻪ دﻏــﻪ ﺷــﭙﻪ ﻣــﯥ ﻫــﯧڅ ﻫــﻢ وﻧــﺸﻮاى ﻟــﻴﻜﻼى‪ ،‬ﺑﻴﺨــﻲ ﻟﻜــﻪ ﭼــﯥ ﻫﺮڅــﻪ راﻧــﻪ ﭼــﺎ‬
‫اﺧﻴـــﺴﺘﻲ وي‪ ،‬ﺑـــﯥ ﺣـــﺴﻪ ﻏﻮﻧـــﺪې ﻧﺎﺳـــﺖ وم‪ .‬ﻣـــﺎ ﺑﺎﻳـــﺪ د ﻫﯧـــﻮاد ورځﭙـــﺎڼﯥ ﺗـــﻪ ﻫـــﻢ ټـــﺎﻛﻠﻰ ﻣـــﻀﻤﻮن‬
‫ﻟﻴﻜﻠــﻰ واى‪ ،‬ﺗــﺮ ﻧﻴﻤــﯥ ﺷــﭙﯥ ﭘــﻮرې ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﻫــﺮ څــﻮ ﺧــﻮاري وﻛــړه‪ ،‬څــﻪ ګټــﻪ ﻳــﯥ ﻧــﻪ درﻟــﻮده‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ‬
‫ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر او ﺧﭙﻠــﯥ ﺑــﻮډۍ ﻣــﻮر ﺗــﻪ او ﻫــﻢ د ژوﻧــﺪ ﻧــﻮرې ﺳــﺘﻮﻧﺰې ﺑــﻪ ﭼــﯥ راﻳــﺎدې ﺷــﻮې‪ ،‬ﻳــﻮ‬
‫دم ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه ووﻳــﻞ‪ :‬واﻟﻜــﻪ دا ﭘﯧــښﯥ ﭘﺮﯦــږده‪ ،‬ﺗﺎﺗــﻪ ګــﻮره او ددﻏــﯥ ﻣﻌﺘﺒــﺮې ﺟﻴﻨــۍ ﺳــﺮه‬
‫ژوﻧــﺪ ﻛــﻮل‪ .‬دا زﻣــﺎ د ﻛﻠــﻲ ﺧﻠــﻚ ﺑــﻪ څــﻪ واﻳــﻲ؟ ﺗــﺮ ﻧﻴﻤــﯥ ﺷــﭙﯥ ﻣــﯥ دا ﺳــﻮﭼﻮﻧﻪ ﻛــﻮل‪ ،‬ﺗــﺮ ﭼــﺮګ ﺑﺎﻧګــﻪ‬
‫ﻣـــﯥ ﺳـــﺘﺮګﯥ ورﻧﻐﻠـــﯥ‪ .‬ﺳـــﺒﺎﻳﻲ ﭼـــﯥ ﻣـــﯥ ﻣـــﺦ وﻣﻴﻨځﻠـــﻮ ﭘـــﻪ اّﺋﻴﻨـــﻪ ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ وﻛﺘـــﻞ‪ ،‬رﻧـــګ ﻣـــﯥ زﯦـــړ‬
‫ﺗښﺘﯧﺪﻟﻰ و‪.‬‬
‫ﺳـــﻬﺎر ﭼـــﯥ ﻛﺎرﺗـــﻪ ﻻړم‪ ،‬رﺋـــﻴﺲ وروﻏﻮښـــﺘﻠﻢ وﻳﻠـــﯥ ﺳـــﻬﺎره اﺧﺒـــﺎر ﺗـــﻪ دې ﻣـــﻀﻤﻮن ﻧـــﻪ دى ﻟﻴﻜﻠـــﻰ‪.‬‬
‫د ﺧﭙﻞ ﻣﻀﻤﻮن ځﺎى دې ﺗﺶ ﭘﺮﻳښﻰ دى‪.‬‬
‫ﻣﺎ ورﺗﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ وﻛړه‪ ،‬ﻣﺎ وې رﺋﻴﺲ ﺻﺎﺣﺐ ﻟږ ﻧﺎروﻏﻪ وم‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ وﻳﻞ ﺧﻴﺮ دى‪ ،‬ﭘﻪ دﻏﻪ ﺑﺮﺧﻪ ﻛﯥ ﻳﻮ ﺑﻞ څﻪ ورواﭼﺎوه‪.‬‬
‫ﻟــﻪ ﻧــﻮرو ورځــﻮ ﻧــﻪ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻛــﺎره ﺳــﺮه ﻋﻼﻗــﻪ ﻛﻤﯧــﺪه ﻟــﻪ ﻳــﻮې ورځــﯥ ﻧــﻪ ﺑﻠــﯥ ﺗــﻪ ﺑــﯥ ﻋﻼﻗــﯥ ﻛﯧــﺪم‪ .‬ﭘــﻪ‬
‫ټﻮﻟـــﻪ ورځ ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ د ﻫﻮﺳـــۍ د راﺗﻠـــﻮ ﺷـــﯧﺒﯥ ﺷـــﻤﺎرﻟﯥ‪ ،‬ﭘـــﻪ دې ورځ ﻣـــﯥ ﻻ وﺧﺘـــﻲ ځـــﺎن د وﻋـــﺪې ځـــﺎى‬
‫ﺗــﻪ وررﺳــﻮﻟﻰ و‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﻣــﺎزدﻳګﺮ ﭘــﻪ ﭘﯧﻨځــﻪ ﺑﺠــﻮ ټــﺎﻛﻠﻲ ځــﺎى ﺗــﻪ راﻏﻠــﻪ او د ﻧــﻮي ښــﺎر ﭘــﺮ ﻟــﻮري ﻳــﯥ‬
‫ګــﺎډى روان ﻛــړو‪ .‬ﭘــﻪ ډﯦــﺮو ﻣﻐــﺎزو ﻛــﯥ وګﺮځﯧــﺪو‪ ،‬ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻛــﯥ ﻣــﻮ درﯦــﺸﻲ واﺧﻴــﺴﺘﻠﯥ وروﺳــﺘﻪ ﺑﻴــﺎ‬
‫ﻳــﻮه رﺳـــﺘﻮراﻧﺖ ﺗـــﻪ وﺧﺘﻠـــﻮ‪ .‬ﻟـــﻪ دﻣـــﯥ او ﭼـــﺎى څﮕﮕــښﻠﻮ ﻧـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ د ﺑـــﺎغ ﺑـــﺎﻻ ﭼﻜـــﺮ ﺗـــﻪ ﻻړو‪ .‬ﻫﻠﺘـــﻪ‬
‫ښﻪ ډﯦﺮ وګﺮځﯧﺪو د ﻧﺎﺟﻮګﺎﻧﻮ د ﻻﻧﺪې ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ ﻫﻤﺪﻏـــﻪ ﺗﺮﺗﻴـــﺐ ﺳـــﺮه زﻣـــﻮږ د دواړو ﻣﻴﻨـــﻪ ﻟـــﻪ ﻳـــﻮې ورځـــﯥ ﻧـــﻪ ﺑﻠـــﯥ ﺗـــﻪ زﻳﺎﺗﯧﺪﻟـــﻪ‪ .‬ﺷـــﭙﯥ ورځـــﯥ‬
‫ﺗﯧﺮﯦــﺪﻟﯥ‪ ،‬زه ﻧــﻮر ﻫﻐــﻪ ﺳــﻬﺎر ﻧــﻪ وم‪ ،‬ﭼــﯥ ﺑــﻪ ﻫــﺮه ورځ د ﻣﻄﺒﻌــﯥ ﭘــﻪ ﺑﯧﻼﺑﯧﻠــﻮ څــﺎﻧګﻮ ﺑــﻪ ګﺮځﯧﺪﻣــﻪ‪،‬‬
‫ﭘــﻪ ﻣﺠﻠــﻮ او اﺧﺒــﺎروﻧﻮ ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﻟﻴﻜﻨــﯥ ﻛﻤــﯥ ﺷــﻮې‪ .‬راډﻳــﻮ داﺳــﺘﺎﻧﻮﻧﻪ ﻣــﯥ ﻫــﻢ ﭘــﻪ ټﭙــﻪ ودرﯦــﺪل‪ ،‬ﻟــﻪ‬
‫ﻫـــﺮې ﻓﺮﻫﻨګـــﻲ څـــﺎﻧګﯥ ﻧـــﻪ ﺑـــﻪ راﺗـــﻪ ټﻴﻠﻔـــﻮن ﻛﯧـــﺪﻟﻮ‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ‪ :‬ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﺎﺣﺐ ﻟﻴﻜﻨـــﯥ دې وﻟـــﯥ‬
‫ﻛﻤﯥ ﻛړي دي؟‬
‫ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ﺑﻠــﻪ ﺑﻬﺎﻧــﻪ ﻧــﺸﻮه ﻛــﻮﻻى‪ ،‬ﭘــﻪ ﻏﯧــﺮ ﻟــﻪ دې ﭼــﯥ وﻳﻠــﯥ ﺑــﻪ ﻣــﯥ‪ :‬ﻧــﺎروﻏﻲ راﭘﯧــښﻪ ﺷــﻮې ده‪،‬‬
‫ځﻜﻪ ﻣﯥ ﻟﻴﻜﻨﯥ ﻛﻤﯥ ﺷﻮي دي‪.‬‬
‫زه ﺧـــﻮ ﺑـــﻪ ﻫـــﺮه ﻣـــﺸﺎﻋﺮه او ادﺑـــﻲ ﺑﺎﻧـــډار ﻛـــﯥ ﻛﻮرﺑـــﻪ وم‪ ،‬ﻣګـــﺮ ټﻮﻟـــﻪ ذﻫﻨـــﻲ ﻗـــﻮه او ﻣﻄﺎﻟﻌـــﻪ ﻣـــﯥ‬
‫ﻳﻮازې د ﻫﻮﺳۍ ﭘﻪ ﻣﻴﻨﻪ ﭘﻮرې ﻏﻮټﻪ ﺷﻮه‪ ،‬ﻧﻮر ژوﻧﺪ راﺗﻪ ﺧﻮﻧﺪ ﻧﻪ راﻛﺎوه‪.‬‬
‫ﻛﻪ دي ﺧﻨﺪﻟﻲ راﺗﻪ ﻧﻪ واى‬

‫ﻏﺮﻳﺐ ﺳړى وم ﺧﭙﻞ روزګﺎر ﺑﻪ ﻣﯥ ﻛﺎوﻧﻪ‬
‫ﻛﻠــــﻪ ﻛﻠــــﻪ ﺑــــﻪ راﺗــــﻪ ﻫﻮﺳــــۍ وﻳﻠــــﯥ‪ :‬درﺑﺎﻧــــﺪې ﭘــــﻮه ﻳﻤــــﻪ ﭼــــﯥ د ﻟﻴﻜﻨــــﻮ او ﻣﻄــــﺎﻟﻌﯥ ﻧــــﻪ دې ﻻس‬
‫اﺧﻴـــﺴﺘﻰ دى‪ ،‬زه ﺧـــﻮ ﺑـــﯥ ﻟـــﻪ ﻫﻐـــﯥ ﺳـــﺘﺎ ﻳﻤـــﻪ‪ ،‬ﺧﭙـــﻞ ﭘﺨـــﻮاﻧﻰ روزګـــﺎر او ژوﻧـــﺪ دې ﭘـــﻪ ﻋـــﺎدي ﺗﻮګـــﻪ‬
‫ﭘــﺮﻣﺦ روان ﻛـــړه‪ .‬زه ﻫـــﻢ درﺳـــﺮه دا ﻧــﺸﻢ ﻣـــﻨﻼى‪ ،‬ژوﻧـــﺪ ﭘـــﻪ ﻣﻴﻨـــﻪ ﭘــﻮرې ﺗړﻟـــﻰ دى‪ ،‬ژوﻧـــﺪ او ﻣﻴﻨـــﻪ ﺑﯧـــﻞ‬
‫ﻧــﻪ دي‪ ،‬ﺗــﻪ ﺑﺎﻳــﺪ دوﺑــﺎره ﺧﭙﻠــﯥ ﻟﻴﻜﻨــﯥ ﺗــﺎزه ﻛــړې‪ .‬ﺧــﺪاى ﺷــﺎﻫﺪ دى‪ ،‬ډﯦــﺮ ﻳــﯥ ﺗــﺸﻮﻳﻘﻮﻟﻢ‪ ،‬ﺗــﻞ ﭘــﻪ ﻳــﯥ‬
‫وﻳﻠــﯥ ﺳــﻬﺎره د ﻟﻴﻜــﻮاﻟۍ ﻧــﻪ ﻻس واﻧﺨﻠــﯥ‪ ،‬زه ﺳــﺘﺎ ﻟﻴﻜــﻮاﻟۍ ﻟــﻪ ﺗــﺎ ﺳــﺮه ﻣﻠګــﺮې ﻛــړې ﻳــﻢ‪ ،‬ﭘــﺎم ﻛــﻮه‬
‫ﭼــﯥ ځــﺎن دې ﻟ ـﻪ ﺧﭙﻠــﻪ ﻣــﺴﻠﻜﻪ وروﺳــﺘﻪ ﭘــﺎﺗﯥ ﻧــﻪ ﻛــړې‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ وروﺳــﺘﻪ ارﻣــﺎن ﻛــﻮې او وﺧــﺖ ﺑــﻪ درﻧــﻪ‬
‫ﺗﯧـــﺮ وي‪ .‬ﻫﻐـــﯥ ﻫـــﻢ ﭘﺨﭙﻠـــﻮ درﺳـــﻮﻧﻮ ﻛـــﯥ ﻛﻮښـــښ ﻛـــﺎوه‪ ،‬ټﻮﻟـــﻮ اﺳـــﺘﺎداﻧﻮ ورﺗـــﻪ وﻳﻠـــﻲ وو‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ‬
‫ﻓﺎرﻏﯧـــﺪو وروﺳـــﺘﻪ ﺑـــﻪ ﺧﺎﻣﺨـــﺎ د اﺳﻴـــﺴﺘﺎﻧﺖ ﭘـــﻪ ﺗﻮګـــﻪ ﭘـــﻪ ﭘﻮﻫﻨﺘـــﻮن ﻛـــﯥ ﭘـــﺎﺗﯥ ﻛﯧـــﺪې ﺷـــﯥ‪ ،‬ﺧـــﻮ‬
‫ﻫﻮﺳــۍ د ﻧــﻮرو ﺗﺤــﺼﻴﻼﺗﻮ ﺧﻴــﺎل ﻛــﺎوه او ﻣﺎﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻳــﯥ دا وﻳﻠــﯥ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ وي ﭼــﯥ دواړه د ﻟــﻮړو‬
‫زده ﻛـــړو ﻟﭙـــﺎره ﺧـــﺎرج ﺗـــﻪ ﻻړ ﺷـــﻮ‪ .‬دا ﻳـــﯥ ارﻣـــﺎن او ﻫﻴﻠـــﻪ وه‪ ،‬زه ځـــﺎن ﺗـــﻪ ﻣﺘـــﻮﺟﯥ ﺷـــﻮم‪ ،‬ﻣـــﺎ د ﻫﻐـــﯥ‬
‫ﺧﺒــﺮو ﺗــﻪ ﻏـــﻮږ وﻧﻴــﻮ او دوﺑـــﺎره ﺧﭙﻠــﯥ دﻧـــﺪې ﺗــﻪ ﻣﺘـــﻮﺟﯥ ﺷــﻮم‪ .‬ﻟـــﻪ ﺧﭙﻠــﯥ ﻟﻴﻜـــﻮاﻟۍ او وﻇﻴﻔــﯥ ﺳـــﺮه‬
‫ﻣـــﯥ ځـــﺎن ﻋﻴـــﺎر او ﺑﺮاﺑـــﺮ ﻛـــړو‪ ،‬ﻟـــﻪ ﭘﺨـــﻮا ﻧـــﻪ ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ ﻻ ښـــﻪ ﻣـــﻀﺎﻣﻴﻦ‪ ،‬داﺳـــﺘﺎﻧﻮﻧﻪ او ادﺑـــﻲ ټـــﻮټﯥ‬
‫ﻟﻴﻜﻠــﯥ‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﻧﺎﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ښــﻪ ﺗﻜــړه ﻣﻘﺎﻟــﻪ ﻳــﻮې ﻧﻴﻤــﯥ ﻣﺠﻠــﯥ ﻛــﯥ ﭼﺎﭘﯧﺪﻟــﻪ‪ .‬ډﯦــﺮو راﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺗــﻪ ﻟﻜــﻪ‬
‫د ﻛــﻮﻧړ درﻳــﺎب داﺳــﻲءگ ﻳــﯥ ﭘــﻪ اوړي ﻣــﻮج ﻧــﻪ وﻫــﯥ‪ ،‬ﭘــﻪ ژﻣــﻲ ﻛــﯥ دې ﭼړوﻧــﻪ ﻓﺮﻳﺎدوﻧــﻪ ﻛــﻮي‪ .‬ﻣــﻮر‬
‫ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ښــﯥ ډﯦــﺮې ﭘﻴــﺴﯥ ﻟﯧږﻟــﻲ‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ د څــﻮ ورځــﻮ ﻟﭙــﺎره ﭘ ـﻪ رﺧــﺼﺘۍ د ﻣــﻮر ﻟﻴــﺪو ﺗــﻪ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ‬
‫ورﺗﻠﻢ‪ .‬دا ځﻠﻲ ﭘﺲ ﻟﻪ اوږدې ﻣﻮدې ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ وﻻړم‪.‬‬
‫ﻣـــﻮر ﻣـــﯥ راﺗـــﻪ ډﯦـــﺮ وژړل او ﭘـــﻮره اوښـــﻜﯥ ﻳـــﯥ ﺗـــﻮﻳﯥ ﻛـــړې او دا ﻳـــﯥ ﻫـــﻢ راﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺑﭽـــﻰ زه‬
‫ﺑـــﻮډۍ ﺷـــﻮې ﻳـــﻢ‪ ،‬ﺧﭙـــﻪ ﻛﯧـــږم زر زر ﻣـــﯥ ﻟﻴـــﺪو ﺗـــﻪ راځـــﻪ‪ .‬ﺗـــﻪ ﺧـــﻮ زﻣـــﺎ ﻳـــﻮه رڼـــﻪ اوښـــﻜﻪ ﻳـــﯥ‪ ،‬زړه ﻣـــﯥ‬
‫درﭘـــﺴﯥ وران دى‪ ،‬ﺑﭽـــﻲ ﺑـــﯥ ﻟـــﻪ ﺗﺎﻧـــﻪ راﺑﺎﻧـــﺪې ژوﻧـــﺪ ګـــﺮان ﺗﯧﺮﯦـــږي‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﺧﭙـــﻞ ﻋـــﺎدي ﺣﺎﻟـــﺖ ﺗـــﻪ‬
‫راﻏﻠـــﻪ‪ ،‬ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ راﻧـــﺰدې ﺷـــﻮه وﻳﻠـــﯥ‪ :‬ﻫـــﻮ رښـــﺘﻴﺎ زوﻳـــﻪ ﭘـــﻪ دې ورځـــﻮ ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ زړه دى‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ‬
‫ﻛﻠﻲ ﻛﯥ درﺗﻪ ﻛﻮژدن وﻛړم‪ .‬ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﯦﻲ زر ﭘﻪ ﺧﻮﻟﯥ ﻛﯥ وروﻟﻮﯦﺪم‪.‬‬
‫ﻣــﻮرې ﭘــﺎم ﭼــﯥ ﭘــﻪ دې ﻫﻜﻠــﻪ ﭼﺎﺗــﻪ وﻧــﻪ واﻳــﯥ‪ ،‬زه ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﺧﻴــﺮه ﺑــﻞ ځــﻞ ﭘــﻪ رﺧــﺼﺘۍ راﻏﻠــﻢ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ‬
‫ﺑــﻪ درﺗــﻪ وواﻳــﻢ‪ .‬ﺗــﺮ ﻫﻐــﯥ ﺑــﻪ ﺧﻴــﺮ دى ﻧــﻮر ﻫــﻢ ﺗﻜﻠﻴــﻒ ﺗﯧــﺮ ﻛــړه‪ ،‬ﺑــﻞ ځــﻞ ﭘــﻪ ﺧﻴــﺮ زر راځــﻢ‪ .‬ﺧﺎﻣﺨــﺎ ﺑــﻪ‬
‫دي ﭘــﻪ ﺧﻴــﺮ ﺳــﺮه ﺳــﺘﺎ ﻧــږور ﭘﻴــﺪا ﺷــﻲ‪ ،‬ﭘــﻪ ﻣﺨﻜــﯥ ﺑــﻪ دې ګﺮځــﻲ‪ ،‬ﻟــﻪ ﻛــﺎروﻧﻮ او ځﻴﻨــﻮ ﺗﻜﻠﻴﻔﻮﻧــﻮ ﻧــﻪ‬
‫ﭘــﻪ ﺧﻼﺻــﻪ ﺷــﯥ‪ .‬ﻣــﺎ ﺧــﻮ ﻫــﯧڅ ﻓﻜــﺮ ﻧــﻪ ﻛــﺎوه‪ ،‬ﭼــﯥ ګﻨــﯥ ﻣــﻮﻧږ ﺗــﻪ ﺑــﻪ څــﻮك ﺧــﻮر او ﻟــﻮر راﻛــړي‪ ،‬ځﻜــﻪ‬
‫ﭼــﯥ د ﺧــﺪاى ﭘــﻪ دا ارﺗــﻪ دﻧﻴــﺎ ﻛــﯥ اﻳﻜــﻲ دا ﻳــﻮه ﻛﻮټــﻪ ﻟــﺮو‪ ،‬ﻧــﻮر ﻫــﯧڅ ﻧــﻪ ﻟــﺮو‪ ،‬ﺧﻠــﻚ ﺧــﻮ ﭘــﻪ ﻣــﺎل او‬
‫دوﻟـــﺖ ﭘـــﺴﯥ ګﺮځـــﻲ‪ .‬ﭘـــﻪ دې وﻃـــﻦ ﻛـــﯥ ﻟﻴﺎﻗـــﺖ او اﻫﻠﻴـــﺖ ﻧـــﻪ ﭘﻜـــﺎرﯦږي‪ ،‬ﻳـــﻮازې ﭘﻴـــﺴﯥ ﭼﻠﯧـــږي‪ .‬ﺧـــﻮ‬
‫ﺗﻮﻛــﻞ زﻣــﻮږه ﭘــﻪ ﺧــﺪاى دى‪ ،‬ﻫﺮڅــﻪ ﺑــﻪ ﺳــﻢ ﺷــﻲ‪ .‬ﺗــﺎ دې راﺗــﻪ اﷲ ژوﻧــﺪۍ ﻟــﺮي‪ .‬ﻣــﻮر ﻣــﯥ ﭘــﻪ دې ﺧﺒــﺮه‬
‫ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ﺷـــﻮه‪ ،‬ﭘـــﻪ زوره زوره ﻳـــﯥ وﺧﻨـــﺪﻟﯥ‪ ،‬ﻣـــﺎ ﻳـــﯥ ﻻﺳـــﻮﻧﻪ ورﻣﭽـــﻲ ﻛـــړل‪ .‬ﭘـــﻪ دې وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ د ﻛﻠـــﻲ‬
‫ځﻴﻨــﯥ ﻛــﺴﺎن زﻣــﺎ ﻫﻤﺰوﻟــﻲ زﻣــﺎ ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻞ‪ ،‬زﻣــﻮږ ﻛﻮټــﻪ ﻳــﻮه وه‪ ،‬ﺧــﻮ ﻟﻮﻳــﻪ وه‪ .‬ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ‬
‫ﻳـــﯥ ﻏـــﻮﻟﻰ )ﻣﻨـــډاو( او اﻧګـــړ ودان ﺷـــﻮي وو‪ ،‬څـــﻮ ﻛټﻮﻧـــﻪ ﭘﻜـــﯥ ﭘﺮاﺗـــﻪ وو‪ .‬ﭘـــﻪ دا ځـــﻞ د ﻛﻠـــﻲ ټـــﻮل‬
‫ﺧﻠــﻚ زﻣــﺎ ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻞ‪ .‬ﭘﺨــﻮا ﺑــﻪ ﭼــﯥ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻻړم‪ ،‬ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﺑــﻪ څــﻮك ﻧــﻪ راﺗﻠــﻞ‪ .‬ﻳــﻮازې ﭘــﻪ‬
‫ﺟﻮﻣــﺎت ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﺧﻠﻜــﻮ راﺗــﻪ ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ وﻳﻠــﯥ‪ .‬ځﻴﻨــﻮ ﻛــﺴﺎﻧﻮ راﺗــﻪ وﻳﻠــﯥ ﺳــﺘﺎ راډﻳــﻮﻳﻲ داﺳــﺘﺎﻧﻮﻧﻪ‬
‫اورو‪ ،‬ټــﻮل ﺧﻠــﻚ ﻳــﯥ ﺧﻮښــﻮي‪ .‬ځﺎﻧﺘــﻪ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﺗﻤــﻪ ﭘﻴــﺪا ﺷــﻮه‪ .‬ﻫﻠﺘــﻪ ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ ﭘــﻮه ﺷــﻮم‪ ،‬ﭼــﯥ دا‬
‫ﺧﻠــﻚ ﻛــﻪ ﺳــﻮاد ﻧــﻪ ﻟــﺮي‪ ،‬د ﭘﯧــښﻮ او ژوﻧــﺪ ﭘــﻪ ټﻮﻟــﻮ ﻛﻴــﺴﻮ ﺧﺒــﺮ دي‪ .‬رښــﺘﻴﺎ ﭼــﯥ ﻫــﺮ ﭼــﺎ راﺳــﺮه ښــﻪ‬
‫ﺳـــﻠﻮك ﻛـــﺎوه‪ ،‬زﻣـــﺎ ﻟـــﻪ وړوﻛﺘﻮﺑـــﻪ ﻋـــﺎدت و‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺳـــﺒﺎﻳﻲ او ﻣـــﺎزدﻳګﺮ ﺑـــﻪ ﺟﻮﻣـــﺎت ﺗـــﻪ ﺗﻠـــﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ‬
‫ﻻﺗﺮاوﺳـــﻪ ﻣـــﯥ ﻫﻤﻐـــﻪ ﻋـــﺎدت درﻟـــﻮد ا د ﺧـــﺪاى ﻋﺒـــﺎدت ﻣـــﯥ ﻛـــﺎوه‪ .‬ﭘـــﻪ دې ﻫـــﻢ د ﺧﻠﻜـــﻮ ﺧﻮښـــﯧﺪم‪ .‬ﭘـــﻪ‬
‫دې رﺧـــﺼﺘۍ ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ دوه ﻫﻔﺘـــﯥ ﺗﯧـــﺮې ﻛـــړې‪ .‬ﺣـــﺎل دا ﭼـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ راﺗـــﻪ د ﭘﻨځـــﻪ و ورځـــﻮ اﺟـــﺎزت‬
‫راﻛــړى و‪ .‬ﻣﺨﻜــﯥ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻮره ﻳــﻮه ﻣﻴﺎﺷــﺖ ﺗﯧﺮوﻟــﻪ‪ ،‬ﻛﻠــﻪ ﻣــﯥ ﭼــﯥ دوه اوﻧــۍ ووﺗﻠــﯥ‪ ،‬ﻟــﻪ ﻣــﻮره ﻣــﯥ‬
‫اﺟــﺎزت راواﺧﻴــﺴﺘﻠﻮ ﻧــﻮر ﺧﭙﻠــﻮان ﻣــﯥ ﻫــﻢ ﻣــﻮﻧږه ﻛــﺮه راﻏﻠــﻲ وو‪ ،‬زﻣــﻮﻧږ ﻧــﺰدې ﺧﭙﻠﻮاﻧــﻮ ﺑــﻪ زﻣــﺎ ﻟــﻪ‬
‫ﻣــﻮر ﺳــﺮه ﻣﺮﺳــﺘﻪ ﻛﻮﻟــﻪ‪ .‬ﺧﭙﻠــﻮان ﻣــﻮﻧږ ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﭼــﻢ ګﺎوﻧــډ ﻛــﯥ ډﯦــﺮه وو‪ .‬د ﻣــﻮر ټــﻮل ﻣــﺸﻜﻼت ﻣــﯥ‬
‫ﺣــﻞ و‪ ،‬ﻣﺎﻣــﺎ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﺗــﻞ ﻣــﻮر ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﺑﻴﻮﻟــﻪ‪ .‬ﻟــﻪ ټﻮﻟــﻮ څﺨــﻪ ﻣــﯥ رﺧــﺼﺖ راواﺧﻴــﺴﺖ او ﺑﯧﺮﺗــﻪ‬
‫ښــﺎر ﺗــﻪ راﻏﻠــﻢ‪ .‬ﻣﺎښــﺎم ﺗﯧــﺮ و‪ ،‬ﭼــﯥ ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪم‪ .‬ﺷــﭙﻪ ﺗﯧــﺮه ﺷــﻮه او ﺳــﺒﺎ ﻳــﯥ ﺧﭙﻠــﯥ دﻧــﺪې ﺗــﻪ‬
‫ﻻړم‪ .‬ﭘـــﻪ ﻛـــﺎر ﺑﻮﺧـــﺖ وم‪ ،‬د څـــﻮ ورځـــﻮ ﻛـــﺎر ﻣـــﯥ راﺗـــﻪ ﭘـــﺮوت و‪ .‬ﻟګﻴـــﺎ وم ﻟﻴﻜﻨـــﯥ ﻣـــﯥ ﻛـــﻮﻟﻲ ﭼـــﯥ د‬
‫ټﻴﻠﻔﻮن زﻧګ راﻏﻰ‪ ،‬ﻏﻮږۍ ﻣﯥ ﭼﯥ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛړه‪ ،‬ﻣﺎ وﻳﯥ ﺑﻠﯥ‪ .‬وﻳﻞ ﻫﻮﺳۍ ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ راﻏﻠــﻰ ﻳــﯥ؟ ﻣــﺎ وې ﻫــﻮ‪ .‬څﻨګــﻪ ﻳــﯥ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﺧﻴﺮﻳــﺖ دى‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ﭘــﻪ ټﻠﻴﻔــﻮن راﺳــﺮه‬
‫ګــړه ﺑــړه وﻛــړه‪ .‬وې وﻳــﻞ‪ :‬ﺗــﻪ ﭘــﻮﻫﯧږې‪ ،‬ﭼــﯥ زه ﺑﻠﻜــﻞ ﻧﺎروﻏــﻪ ﺷــﻮې ﻳــﻢ‪ ،‬رﻧــګ ﻣــﯥ زﯦــړ اوښــﺘﻰ دى‪ ،‬د‬
‫ازﻣﻮﻳﻨﯥ ورځﯥ ﻣﯥ دي‪ ،‬ﻫﯧڅ ﺗﻴﺎري ﻣﯥ ﻧﻪ ده ﻧﻴﻮﻟﯥ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې ﻫﻮﺳـــۍ د ﻛـــﻮر او ﻛﻠـــﻲ ﻛﺎروﻧـــﻪ وو‪ ،‬ﻟـــﻪ ﺑـــﻞ ﭘﻠـــﻮه ﻣـــﯥ ﻣـــﻮر راﭘـــﺴﯥ ﺧﭙـــﻪ ﺷـــﻮې وه‪ .‬ﻛـــﻪ زر‬
‫ﺗـــﺮې راﺗـــﻼى ﻧـــﻮره ﻫـــﻢ ﻻ ﭘـــﺴﯥ ﺧﭙـــﻪ ﻛﯧﺪﻟـــﻪ‪ .‬ﺑـــښﻨﻪ ﻏـــﻮاړم ﺷـــﭙﯥ ﻣـــﯥ ﻟـــږې ډﯦـــﺮې ﺗﯧـــﺮې ﺷـــﻮې‪ .‬دا دى‬
‫اوس درﺗــﻪ راﻏﻠــﻰ ﻳــﻢ‪ .‬وﻳﻠــﯥ زړه ﻣــﯥ ﭼــﻮي‪ ،‬څﻨګــﻪ وﻛــړم ﻧــﻦ ﻫــﻢ ﭘــﻮﻫﻨځﻲ ﺗــﻪ ﻧــﻪ وﻣــﻪ ﺗﻠﻠــﯥ‪ .‬ټﻮﻟــﻪ ورځ‬
‫ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ راﺗــﻪ ﻣﻮﺳــﻴﻘﻲ ﻏږﯦﺪﻟــﻪ‪ .‬ﻧــﻦ ﺑــﻪ زه ﭘــﻪ ﭘــﻮره څﻠــﻮر ﺑﺠــﯥ ﻣﻄﺒﻌــﯥ ﺗــﻪ درﺷــﻢ‪ .‬ډﯦــﺮه ښــﻪ ده ﺧــﻮ‬
‫ﻣﻮټﺮ دې ﻣﻄﺒﻌﯥ ﻧﻪ وړاﻧﺪې ودروه‪ .‬د ﺧﺪا ﻳﭙﻪ اﻣﺎن‪.‬‬
‫د ټﻴﻠﻔـــﻮن ﻏـــﻮږۍ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ ﻛﯧـــښﻮده‪ ،‬رﺋـــﻴﺲ وروﻏﻮښـــﺘﻢ وﻳﻠـــﯥ ﭘـــﺎﺗﯥ ﻛﺎروﻧـــﻪ درﺳـــﺮه ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ‬
‫ﻳﻮﺳــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﺧــﻼص ﻛــړې‪ .‬ﻣــﺎ وې ښــﻪ ده رﺋــﻴﺲ ﺻــﺎﺣﺐ ﺗ ـﻪ ورﺗــﻪ ﺗــﺸﻮﻳﺶ ﻣــﻪ ﻛــﻮه‪ ،‬ﺳــﺒﺎ‬
‫ﺗﻪ ﺑﻪ اﻧﺸﺎء اﷲ ټﻮل ﻛﺎروﻧﻪ ﺳﻢ وي‪.‬‬
‫ﻧﻴﻤګـــړې ﻟﻴﻜﻨـــﯥ ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه ﭘـــﻪ څﻠـــﻮرو ﺑﺠـــﻮ راواﺧﻴـــﺴﺘﯥ او ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه دوﺳـــﻴﻪ ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ‬
‫ﻛﯧښﻮدې‪ ،‬ﻣﺎ وې ﭼﯥ د ﺷﭙﯥ ﻟﻪ ﺧﻮا ﺑﻪ ﭘﺮې ﻛﺎر وﻛړم‪.‬‬
‫ﭘــﻪ څﻠــﻮرو ﺑﺠــﻮ ﻣــﯥ دوﺳــﻴﻪ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه واﺧﻴــﺴﺘﻠﻪ او ﻟــﻪ ﻣﻄﺒﻌــﯥ ﻧــﻪ ووﺗﻠــﻢ‪ .‬وړاﻧــﺪې ﻣــﯥ ﭼــﯥ‬
‫ﭘـــﺎم وﻛـــړو‪ ،‬د ﻫﻮﺳـــۍ ﻣـــﻮټﺮ وﻻړ و‪ .‬ﭘـــﻪ ﭼټﻜـــﻮ ګـــﺎﻣﻮﻧﻮ ورروان ﺷـــﻮم‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﻫﻐـــﻪ ﺑـــﻪ راﺗـــﻪ ډﯦـــﺮه‬
‫ﻣﻨﺘﻈـــﺮه ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮې وي‪ ،‬ﭼـــﯥ ورﻧـــﺰدې ﺷـــﻮم ﻫﻐـــﻪ ﻟـــﻪ ﻣـــﻮټﺮه راﻛـــﻮزه ﺷـــﻮه‪ ،‬ښـــﻜﻠﯥ درﯦـــﺸﻲ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ‬
‫ځــﺎن ﻛــﯥ وه‪ .‬ﭘــﻪ ﭘﻨځــﻮ ﺳــﻮو ګــﺎﻣﻮﻧﻮ ﻛــﯥ ﭼــﯥ ﻛﻠــﻪ ورﻧــﺰدې ﺷــﻮم‪ ،‬ﻫﻐــﻪ زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﻟــﻮر رارواﻧــﻪ ﺷــﻮه‪ .‬ﻏــږ‬
‫ﻣــﯥ ﭘــﺮې وﻛــړو‪ :‬ﻫﻮﺳــۍ زه درځﻤــﻪ ﺗــﻪ ځــﺎن ﻣــﻪ ﭘــﻪ ﻋــﺬاﺑﻮه‪ .‬زه ﻧــﻮر ﻫــﻢ ورګړﻧــﺪى ﺷــﻮم‪ ،‬ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﺳــﺮه‬
‫ﻧـــﺰدې ورﻏﻠـــﻮ‪ ،‬ﭘـــﺎم ﭼـــﯥ ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ وﻛـــړو‪ ،‬د ﻫﻐـــﯥ ﻟـــﻪ ﺳـــﺘﺮګﻮ اوښـــﻜﻮ دارې وﻫﻠـــﯥ‪ ،‬ﻣـــﺎ وې اّخ دا‬
‫وﻟﯥ ژاړي؟‬
‫ﻟــﻪ ﺧـــﻮﻟﯥ ﻧــﻪ ﻳـــﯥ ﻏـــږ ﻧــﻪ ﺧـــﻮت ﻳـــﻮازې دواړه ﻻﺳــﻮﻧﻪ ﻳـــﯥ راﻧـــﻪ ﺗــﺎو ﻛـــړل او ﭘـــﻪ ﺳــﻠګﻮ ﺳـــﻠګﻮ ﻳـــﯥ‬
‫وژړل‪ .‬ﻣـــﺎ وې ﻫﻮﺳـــۍ څـــﻪ ﺷـــﻮي؟ وﻟـــﯥ دوﻣـــﺮه ژاړې؟ د ژړا ﭘـــﻪ ﺣﺎﻟـــﺖ ﻛـــﯥ ﻣـــﻮټﺮ ﺗـــﻪ ورﭘﻮرﺗـــﻪ ﺷـــﻮه‪،‬‬
‫زه ﻫـــﻢ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ورﺳـــﺮه ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﻣـــﻮټﺮ ﻳـــﯥ د ﻣﻄﺒﻌـــﯥ اړخ ﺗـــﻪ ودروﻟـــﻰ و‪ ،‬ﭘـــﻪ ژړﻏـــﻮﻧﻲ اواز ﻳـــﯥ‬
‫ووﻳـــﻞ‪ :‬ﻣـــﺎ ﺧـــﻮ درﺗـــﻪ ﭘﻨځـــﻪ ﺷـــﭙﯥ وﻳﻠـــﯥ وﻳـــﺂ‪ ،‬زه ﺧـــﻮ دې ﻟـــﻪ ژوﻧـــﺪه وﻳـــﺴﺘﻠﯥ ﻳـــﻢ‪ ،‬ﻧﺎﺳـــﺘﻪ وﻻړه ﻫـــﯧڅ‬
‫ﺧﻮﻧﺪ ﻧﻪ راﻛﻮي‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ښﻪ ﻧﻮ دا ﺧﺒﺮه ده!‬
‫ﻫﻐــﻪ ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ ﻏﻠــﯥ ﻧﺎﺳــﺘﻪ وه‪ ،‬ﻣــﻮټﺮ ﻳــﯥ ﻧــﻪ ﭼــﺎﻻوه‪ .‬ﭘــﻮه ﺷــﻮم ﭼــﯥ راﻧــﻪ ﺧﻮاﺑــﺪې ده‪ ،‬ﺧــﻮا ﺗــﻪ ﻳــﯥ‬
‫ورﻧـــﺰدې ﺷـــﻮم‪ ،‬د زﻧـــﯥ ﻧـــﻪ ﻣـــﯥ وﻧﻴﻮﻟـــﻪ‪ :‬ﻫﻮﺳـــۍ ﺑﺨـــښﻨﻪ ﻏـــﻮاړم‪ ،‬زه ﻣﺠﺒـــﻮر وم‪ ،‬ﭼـــﯥ څـــﻮ ﺷـــﭙﯥ ﻣـــﯥ‬
‫ځﻨـــډ ﻛـــړى واى‪ .‬ﺧﻴـــﺮ دې ﻣـــړې راﻧـــﻪ ﻣـــﻪ ﺧﭙـــﻪ ﻛﯧـــږه‪ .‬ﻣـــﺦ ﻳـــﯥ راواړاوه‪ ،‬ﻣﻮﺳـــﻜۍ ﺷـــﻮه‪ ،‬وې وﻳـــﻞ‪:‬‬
‫ﺳــﻬﺎره ﭼﯧــﺮې ﺑــﻪ درﻧــﻪ ﺧﭙــﻪ ﻧــﻪ ﺷــﻢ‪ ،‬ﺧــﻮ ﺣﯧﺮاﻧــﻪ ﭘــﺎﺗﯥ ﻳــﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻣــﺎ څــﻪ ﺷــﻮي دي؟ ﻣــﻮر ﻣــﯥ راﺗــﻪ څــﻮ‬
‫ځﻠـــﻲ ﭘـــﻪ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬څـــﻪ درﺑﺎﻧـــﺪې ﺷـــﻮي ﻫﻮﺳـــۍ ﻟـــﻮرې‪ ،‬ﭼـــﯥ دا رﻧـــګ دې اﻟـــﻮﺗﻰ ښـــﻜﺎري‪ .‬ﭘـــﻪ‬
‫دې ورځﻮ ﻛﯥ دې ﺑﻞ ﺷﺎن وﻳﻨﻤﻪ؟ زه ورﺗﻪ څﻪ وواﻳﻢ‪ ،‬ﭼﯥ وﻟﯥ؟‬
‫ﻫﻮﺳۍ ﺟﺎﻧﯥ! ﭘﻪ ﻣﻴﻨﻪ ﻛﯥ دا ﺧﺒﺮې ﺷﺘﻪ دي‪ ،‬دوﻣﺮه ﻳﯥ اﺳﺎﻧﻪ ﻣﻪ ګڼﻪ‪.‬‬
‫ﻣﻴﻨﻪ ﺧﻮ د اﻧﺴﺎن ﺳﺘﺮګﯥ ﭘټﻮي او ﻏﻮږوﻧﻪ ﻳﯥ ﻛڼﻮي‪.‬‬
‫ځــﻪ ﭼــﯥ ﻛﻮﻣــﻪ ﺧــﻮا ﻻړ ﺷــﻮ‪ ،‬دﻟﺘــﻪ د ﻣﻄﺒﻌــﯥ ﻣﺨــﻪ ده‪ ،‬ﻫــﺴﯥ ﻧــﻪ ﭼــﯥ څــﻮك ﻣــﻮ ووﻳﻨــﻲ‪ .‬ﻫﻐــﯥ ﭘــﻪ‬
‫ﻋـــﺎدي ډول د ﻧـــﺎز ﺧﻨـــﺪا وﻛـــړه‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ د ﺗـــﻮړۍ زوﻳـــﻪ راځـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻧـــﻦ ﭘﻐﻤـــﺎن ﺗـــﻪ ﻻړ ﺷـــﻮ‪ .‬ﻣـــﺎ وې ډﯦـــﺮه‬
‫ښــﻪ ده‪ ،‬ځــﻮ ﺑــﻪ‪ .‬ﻫﻐــﯥ ﻣــﻮټﺮ روان ﻛــړو او د ﻣــﻮټﺮ ټﻴــﭗ ﻛــﯥ ﻳــﯥ د وﺣﻴــﺪ ﺻــﺎﺑﺮي )ﻻﻟﻴــﻪ ګــﺎډي واﻧــﻪ(‬
‫ﺳـــﻨﺪره ﭼـــﺎﻻن ﻛـــړه‪ .‬ﭘـــﻪ ﻟـــږه ﺷـــﯧﺒﻪ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ ﻣـــﻮټﺮ ﻛﻮټـــﻪ ﺳـــﻨګﻲ ﺗـــﻪ ورﺳـــﺎوه‪ .‬د ﻣﻴـــﺮوﻳﺲ ﻣﻴـــﺪان ﻟـــﻪ‬
‫دوﻛــﺎﻧﻮﻧﻮ ﻧــﻪ ﻣــﻮ ﺧــﻮراﻛﻲ ﺷــﻴﺎن ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه راواﺧﻴــﺴﺘﻞ او ﺑﻴــﺎ ﭘﻐﻤــﺎن ﺗــﻪ روان ﺷــﻮ‪ .‬راﺳــﺎً د ﺗﭙــﯥ‬
‫ﺑڼ ﺗﻪ ﻻړو‪ ،‬د ﺗﭙﯥ ﺑڼ د ګﻠﻮﻧﻮ ښﻜﻼګﺎﻧﻮ ﺗﻪ ورﻏﻠﻮ‪.‬‬
‫ﻫــﺮ رﻧــګ ګــﻼن ﻏﻮړﯦــﺪﻟﻲ وو‪ ،‬ﭘــﻪ ﻳــﻮ ښــﻜﻠﻲ ځــﺎى ﻛــﯥ د ګﻼﻧــﻮ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ ﻛــښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ ،‬ﭘــﻪ ﺑــڼ‬
‫ﻛــﯥ ﺧﻠــﻚ ګﺮځﯧــﺪل‪ ،‬ﻣــﻮږه ﭼــﺎ ﻧــﻪ ﻟﻴــﺪو‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﻣــﻮږه ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻮ‪ ،‬ﺳﻤﺪﺳــﺘﻲ ﻫﻮﺳــۍ راﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪:‬‬
‫ﺳــــﻬﺎره د ﺧﭙــــﻞ ﺳــــﻔﺮ او ﻛــــﻮر ﻛﻠــــﻲ ﻛﻴــــﺴﻪ راﺗــــﻪ وﻛــــړه‪ .‬ﻟــــﻮﻣړى دا وواﻳــــﻪ ﭼــــﯥ ﻣــــﻮر دې څﻨګــــﻪ وه؟‬
‫روﻏﺘﻴﺎ ﻳﯥ ښﻪ وه؟ او رښﺘﻴﺎ د ﺧﭙﻞ ﻛﻮر او ﺧﭙﻠﻮاﻧﻮ ﭘﻪ ﺑﺎب راﺗﻪ ﭘﻮره ﭘﻮره وواﻳﻪ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ورﺗــﻪ د ﻛــﻮر او ﻛﻠــﻲ‪ ،‬د ﺧﭙﻠــﯥ ﻣــﻮر د ﺣــﺎل اﺣــﻮال ﭘــﻪ ﺑــﺎب ﺧﺒــﺮې وﻛــړې‪ ،‬څــﻪ ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ‬
‫ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮي وو‪ ،‬ټﻮﻟــﻪ ﻛﻴــﺴﻪ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ وﻛــړه‪ .‬دې راﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬ﻣــﻮر دې ښــﺎر ﺗــﻪ ﻧــﻪ راوﻟــﯥ؟ ﻣــﺎ وې ﻧــﻪ‬
‫ﻣـــﻮر ﻣـــﯥ ﺑـــﻮډۍ ده‪ ،‬ﭘﺨﭙـــﻞ ﻛـــﻮر او ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ده‪ .‬ورور ﻳـــﯥ او ﻧـــﻮر ﺧﭙﻠـــﻮان ﻳـــﯥ ﭘـــﻮره ﺧﻴـــﺎل‬
‫ﺳـــﺎﺗﻲ‪ .‬ﻫـــﻮ رښـــﺘﻴﺎ ﻫﻮﺳـــۍ دا ځﻠـــﯥ ﻣـــﯥ ﻣـــﻮر راﺗـــﻪ د ﻛـــﻮژدﻧﯥ ﺧﺒـــﺮه وﻛـــړه‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ درﺗـــﻪ‬
‫ﭼﯧﺮې ﻻس ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﻮم‪.‬‬
‫اخ ﻧﻮ ﺗﺎ څﻪ ورﺗﻪ ووﻳﻞ؟‬
‫ﻫﻐـــﻪ راﺗـــﻪ ﻣﺘـــﻮﺟﯥ ﺷـــﻮه وﻳﻠـــﯥ وواﻳـــﻪ ﺳـــﻬﺎره رښـــﺘﻴﺎ رښـــﺘﻴﺎ واﻳـــﻪ‪ ،‬دا ﭼـــﯥ ډﯦـــﺮ وځﻨډﯦـــﺪې‪ ،‬ﻟﻜـــﻪ‬
‫ﭼﯥ ﻫﻤﺪا ﺧﺒﺮه وه‪.‬‬
‫ﻧــﻪ ﻧــﻪ! ﭘــﻪ دﻏــﻪ ﺑــﺎب ﻫــﯧڅ ﻧــﻪ دي ﺷــﻮي‪ .‬ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬ﻣــﻮرې ﺑــﻞ ځــﻞ ﭼــﯥ راﻏﻠــﻢ ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﺧﺒــﺮې‬
‫ﺳــﺮه وﻛــړو‪ ،‬ﺗــﺮ ﻫﻐــﯥ ﺑــﻪ زﻣــﺎ د ﻛــﻮژدﻧﯥ ﺧﺒــﺮه ﻫﯧﭽــﺎ ﺳــﺮه ﻧــﻪ ﻛــﻮې‪ .‬ﻫﻐــﻪ دوﺑــﺎره ﺧﭙــﻞ ﻋــﺎدي ﺣﺎﻟــﺖ ﺗــﻪ‬
‫راﻏﻠـــﻪ‪ ،‬ﻻس ﻳـــﯥ ﻛڅـــﻮړې ﺗـــﻪ ورﺗﯧـــﺮ ﻛـــړو‪ ،‬ﺧـــﻮراﻛﻲ ﺷـــﻴﺎن ﻳـــﯥ راواﺧﻴـــﺴﺘﻞ او زﻣـــﺎ ﭘـــﻪ ﻣﺨﻜـــﯥ ﻳـــﯥ‬
‫ﻛﯧښﻮدل‪.‬‬
‫ﻟــــﻮﻣړى ﻣــــﻮږه ﻣﯧــــﻮه وﺧــــﻮړه‪ .‬ﻫﻮﺳــــۍ راﺗــــﻪ ووﻳــــﻞ‪ :‬ﺳــــﻬﺎر ﺻــــﺎﺣﺐ د راﺗﻠــــﻮﻧﻜﻲ ﭘــــﻪ ﺑــــﺎب څــــﻪ‬
‫ﻓﻜﺮﻛﻮې؟ ﻣﺎ ورﺗﻪ ﭘﻪ ځﻮاب ﻛﯥ ووﻳﻞ‪ :‬زه اوس ﻫﯧڅ ﻓﻜﺮ ﻧﺸﻢ ﻛﻮﻟﻰ‪ ،‬ځﻜﻪ ﭼﯥ‪!...‬‬
‫څﻨګﻪ دې ځﻜﻪ ﭼﯥ ووﻳﻞ؟‬
‫زه ﻟــږ ﻏﻠــﻰ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮم‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ﻫﻤﺪﻏــﻪ ﺧﺒــﺮه ﺑﻴــﺎ راﻏﺒﺮګــﻪ ﻛــړه‪ ،‬ﻣــﺎ ﺑﻴــﺎ ﭘــﻪ ﻧﻴــﻮﻟﻲ ﻏــږ ورﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪:‬‬
‫ﺣﯧﺮان ﻳﻢ ﻫﯧڅ ﻧﺸﻢ وﻳﻠﻰ‪.‬‬
‫ﻫﻐــﯥ راﻧــﻪ ﺧﺒــﺮه وﻧﻴﻮﻟــﻪ وې وﻳــﻞ‪ :‬ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ زه ﭘـــﻮﻫﯧږم‪ ،‬ﭼــﯥ ﺗــﻪ څــﻪ واﻳــﯥ؟ ﻧــﻦ درﺳــﺮه څـــﻮ‬
‫ﺑﺮﺑﻨډې او ﻏﻮڅﯥ ﺧﺒﺮې ﻛﻮل ﻏﻮاړم‪ ،‬څﻨګﻪ دې ﺧﻮښﻪ ده؟‬
‫ﻣـــﺎ وې ښـــﻪ ده ﻣﻬﺮﺑـــﺎﻧﻲ وﻛـــړه! )ﭘـــﻪ زړه ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ ﺗﯧـــﺮ ﺷـــﻮل‪ ،‬ﻟﻜـــﻪ ﭼـــﯥ ﻧـــﻦ دې ﻫﺮڅـــﻪ ﭘـــﻪ ډاګـــﻪ‬
‫ﻛﯧــږي( وﻳﻠــﯥ ﻣــﺎ درﺳــﺮه ﭘــﻪ ﻟــﻮﻣړۍ ﻟﻴﺪﻧــﻪ ﻛــﯥ دا وﻳﻠــﻲ وو‪ ،‬ﭼــﯥ زه ﻳــﻮازې ﺳــﺘﺎ د ﻟﻴﻜﻨــﻮ ﺳــﺮه ﻣﻴﻨــﻪ‬
‫ﻧـــﻪ ﻟـــﺮم‪ ،‬ﺑﻠﻜـــﯥ ﻟـــﻪ ﺗـــﺎ ﺳـــﺮه ﻫـــﻢ ﻣﻴﻨـــﻪ ﻛـــﻮل ﻏـــﻮاړم‪ .‬ﺗـــﺎ ﺑﺎﻧـــﺪې ﭘﻮﻫﯧﺪﻣـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺧﭙﻠـــﻪ ﻏﺮﻳﺒـــﻲ دې راﺗـــﻪ‬
‫ﻣﺨـــﯥ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ﻛﻮﻟـــﻪ‪ .‬ﻣـــﺎ درﺗـــﻪ وﻳﻠـــﻲ و‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻣﻴﻨـــﻪ ﻏﺮﻳﺒـــﻲ ﻧـــﻪ ﻏـــﻮاړي‪ .‬اوس ﻧـــﻮ زه او ﺗـــﻪ ﻳـــﻮ ﭘـــﺮ ﺑـــﻞ‬
‫ﭘﻮﻫﯧـــﺪﻟﻲ ﻳـــﻮ‪ ،‬زﻣـــﻮږ ټـــﻮل رازوﻧـــﻪ ﻳـــﻮ ﺑـــﻞ ﺗـــﻪ څﺮګﻨـــﺪ دي‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻳـــﻮ راز او ﻫﻐـــﻪ دا ﭼـــﯥ ﺗـــﺎ زﻣـــﺎ ﻣـــﻮر و‬
‫ﭘــﻼر او ﻛـــﻮرﻧۍ ﻧـــﻪ ده ﻟﻴـــﺪﻟﯥ‪ ،‬ﻳـــﻮ ځـــﻞ ﺑـــﻪ درﺑﺎﻧـــﺪې ﺧﭙﻠـــﻪ ﻛـــﻮرﻧۍ وﻳـــﻨﻢ‪ ،‬ﭘـــﻪ داﺳـــﯥ ﺣـــﺎل ﻛـــﯥ ﭼـــﯥ‬
‫ﻫﻐــﻮى درﺑﺎﻧــﺪې ﻫــﯧڅ ﭘــﻮه ﻫــﻢ ﻧــﺸﻲ‪ .‬ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ ﺷــﻮم‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﺳــﻬﺎره ﻟﻜــﻪ ﭼــﯥ ﻫﻮﺳــۍ ﺳــﺮه‬
‫دې واده ﻛﯧــږي‪ ،‬ﺧــﻮ وﻟــﯥ ﺑﻴــﺎ ﻫــﻢ ﺧﭙﻠــﯥ ﺑــﯥ وﺳــۍ ﭘــﻪ ﭼــﺮت ﻛــﯥ ﻻړم‪ .‬اﻟﻜــﻪ ﻧــﻪ دې ﻛــﻮر ﺷــﺘﻪ‪ ،‬ﻧــﻪ دې‬
‫ﭘﻴـــﺴﯥ‪ ،‬دا ﺧـــﻮ د ﻣﻌﺘﺒـــﺮ ﺳـــړي ﻟـــﻮر ده راﺗﻠـــﻮﻧﻜﯥ ګـــﻮزاره ﺑـــﻪ دې څﻨګـــﻪ ﺷـــﻲ؟ ﻫﻮﺳـــۍ ﭘـــﻪ څﻨګـــﻞ‬
‫ووﻫﻠﻢ‪ ،‬وﻳﻠﯥ ﺑﻴﺎ څﻨګﻪ ﭘﺨﭙﻠﻮ ﭼﺮﺗﻮﻧﻮ ﻛﯥ ډوب ﺷﻮې؟ ﻣﺎ وې ﻧﻪ ﻧﻪ‪ ...‬ﻫﺴﯥ‪!...‬‬
‫زه ﺑــﻪ داﺳــﯥ زﻣﻴﻨــﻪ ﺑﺮاﺑــﺮه ﻛــړم‪ ،‬ﭼــﯥ زﻣــﺎ ﻣــﻮر او ﭘــﻼر وﭘﯧﮋﻧــﯥ‪ ،‬ﺧــﻮ ﻛــﻪ ﭼﯧــﺮې ﻫﻐــﻮى ﭘــﻪ ﻣــﻮﻧږه‬
‫ﭘـــﻮه ﺷـــﻲ ﻣـــﺎ ﺑـــﻪ ﺳـــﺨﺘﻪ ﺗﻬﺪﻳـــﺪ ﻛـــړي‪ .‬ﭘـــﻼر ﻣـــﯥ د زاړه ﻛﻮﻟﺘـ ـﻮر ﺳـــړى دى‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ دا ﺧﺒـــﺮې ﻛﻠـــﻪ ﻣﻨـــﻲ‪.‬‬
‫ﻣـــﻮر ﻣـــﯥ ﻫـــﻢ دﻏـــﺴﯥ درواﺧﻠـــﻪ‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻳـــﻮه ﺧﺒـــﺮه ده‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻐـــﻮى ﭘـــﻪ ﻣـــﺎ ﭘـــﻮره ﺑـــﺎور ﻟـــﺮي‪ .‬زه ورﺑﺎﻧـــﺪې‬
‫ډﯦــﺮه زﻳﺎﺗــﻪ ګﺮاﻧــﻪ ﻳــﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫــﺮ څــﻮﻣﺮه ﭘﻴــﺴﯥ وﻏــﻮاړم‪ ،‬راﻛــﻮي ﻳــﯥ‪ .‬دا ﻣــﻮټﺮ ﻳــﯥ راﺗــﻪ اﺧﻴــﺴﺘﻰ دى‪.‬‬
‫ﻫﻤــﺪا راﺗـــﻪ واﻳـــﻲ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻳـــﻮ ښـــﻜﻠﻰ ﻛــﻮر درﺗـــﻪ ﺟـــﻮړوم‪ .‬د ﭘﻴــﺴﻮ او ﺷـــﺘﻮ ﻛﻤـــﻰ ﻧــﻪ ﻟـــﺮي‪ ،‬ﺧـــﺪاى ﺷـــﺘﻪ‬
‫ﭼــﯥ ډﯦــﺮې ﭘﻴــﺴﯥ ﺗــﺮې زه ﻣــﺼﺮﻓﻮم‪ .‬ﺧــﺪاى دې راﺗــﻪ ژوﻧــﺪي ﻟــﺮي‪ ،‬ﻧــﻮ ځﻜــﻪ ﻣــﯥ درﺗــﻪ دا ﺧﺒــﺮه ﻳــﺎده‬
‫ﻛړه‪ ،‬ﭼﯥ دواړه ﭘﻪ راﺗﻠﻮﻧﻜﻲ څﻪ ﻓﻜﺮ وﻛړو‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳــۍ زه څــﻪ وﻳﻠــﻰ ﺷــﻢ‪ ،‬ﻳــﻮازې دوﻣــﺮه وﻳﻠــﻰ ﺷــﻢ ﭼــﯥ ﻣﻴﻨــﻪ درﺳــﺮه ﻟــﺮم او دا ﻣﻴﻨــﻪ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﺗــﺎ‬
‫ﺳــﺮه ﺗــﺮ اﺧــﺮه ﭘــﺎﺗﯥ وي‪ ،‬ﻧــﻮر ﻧــﻮ ﭘــﻪ ﺗــﺎ ﭘــﻮرې اړه ﻟــﺮي‪ .‬زه ﺧــﻮ ﻧــﻪ ﭘﻴــﺴﯥ ﻟــﺮم او ﻧــﻪ داﺳــﯥ څــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ دا د‬
‫ﻧﻦ دراﻧﻪ رواﺟﻮﻧﻪ ﭘﻪ ځﺎى ﻛړاى ﺷﻢ‪ ،‬ﻳﻮازې ﻫﻤﺪا ﺳﻬﺎر ﻳﻢ او ﺑﺲ‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ ﻣﻮﺳــﻜۍ ﺷــﻮه‪ ،‬ﺧــﺮپ ﺷــﻮ ﭘــﻪ وﻟــﯥ ﻳــﯥ ووﻫﻠــﻢ‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ﻫﻤــﺪوﻣﺮه ﻣــﯥ درﻧــﻪ ﻏﻮښــﺘﻞ‪ ،‬ﻧــﻮر ﺑــﻪ‬
‫ﻛﯧږي‪ .‬ﺗﺮ ﻣﺎزدﻳګﺮ ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﭘﻮرې ﭘﻪ ﺗﭙﯥ ﺑڼ ﻛﯥ وګﺮځﯧﺪو‪ ،‬ﻛﻮر ﺗﻪ ﻧﺎوﺧﺘﻪ وﻻړو‪.‬‬
‫ﻧﻴﻤګـــړي ﻛﺎروﻧـــﻪ ﻣـــﯥ د ﺷـــﭙﯥ ﺳـــﺮﺗﻪ ورﺳـــﻮل‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ ﭼـــﯥ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ رواﻧﯧـــﺪه‪ ،‬وﻟـــﯥ زه او ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ‬
‫دوه ورځــﯥ ﻧــﻮر ﻧــﺸﻮ ﻟﻴــﺪﻟﻰ‪ .‬زه ازﻣﻮﻳﻨــﻪ ﻟــﺮم‪ ،‬ﭘــﻪ ټﻴﻠﻔــﻮن ﺑــﻪ ﺳــﺮه ﺧﺒــﺮ اﺧﻠــﻮ‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﺳــﻤﻪ ده ﻳــﻮ ﻟــﻪ‬
‫ﺑﻠﻪ ﻣﻮ ﺳﺮه ﻣﺨﻪ ښﻪ وﻛړه‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ﺧﭙــﻞ ﭘــﺎﺗﯥ ﻛﺎروﻧــﻪ ﭘــﻪ دﻏــﻮ دوه ورځــﻮ ﺳــﻢ ﻛــړل‪ .‬ﭘــﻪ درﯦﻤــﻪ ورځ ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻛــﺎره رﺧ ـﺼﺖ ﺷــﻮم‪ ،‬د‬
‫ﻣﻄﺒﻌـــﯥ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ښـــﻜﺘﻪ ﺷـــﻮم‪ .‬وړاﻧـــﺪې ﻣـــﯥ وﻟﻴـــﺪ‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﻫﻮﺳـــۍ ګـــﺎډى وﻻړ دى‪ .‬د ګـــﺎډي ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ‬
‫ور روان ﺷــﻮم‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ښــﻪ ورﻧــﺰدې ﺷــﻮم‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻟــﻪ ﻣــﻮټﺮه راښــﻜﺘﻪ ﻧــﺸﻮه‪ ،‬ﺧــﺎﻟﻲ د ﻣــﻮټﺮ دروازه ﻳــﯥ‬
‫راﺗـــﻪ ﺧﻼﺻـــﻪ ﻛـــړه‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ راځـــﻪ ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﺎﺣﺐ! ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﭼـــﯥ ورﺳـــﺮه ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ‬
‫ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺧﭙـــﻪ ﻧـــﺸﯥ ﻟـــﻪ ﻣـــﻮټﺮه ځﻜـــﻪ ښـــﻜﺘﻪ ﻧـــﺸﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ څـــﻮك ﻣـــﯥ وﻧـــﻪ وﻳﻨـــﻲ‪ .‬ﺑـــﻞ ﻫﻐـــﻪ دوه‬
‫ځﻮاﻧﺎن راﺗﻪ وﻻړ دي‪ ،‬څﻪ ﺧﻮ ﻳﯥ راﺗﻪ ﻧﻪ دي وﻳﻠﻲ‪ ،‬ﺧﻮ ځﺎﻧﻮﻧﻪ راﺗﻪ ﺑﻮڅ ﺑﻮڅ ﻛﻮي‪.‬‬
‫ﻣﺎ ورﺗﻪ وﺧﻨﺪل او ﺑﻴﺎ ﻣﯥ ورﺗﻪ داﺳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳــﺘﺎ ﺣــﺴﻦ ﺗــﻪ ﻫﯧڅــﻮك د ټﻴﻨګــﯥ ﻧــﻪ دى‪ ،‬ﭼــﯥ رښــﺘﻴﺎ راﺑﺎﻧــﺪې واﻳــﯥ‪ ،‬ډﯦــﺮې ځــﻮاﻧۍ درﺗــﻪ اوﺑــﻪ‬
‫ﻛﯧــږي‪ .‬ﭘــﻪ دې ﺧﺒــﺮه ﻳــﯥ ﻣــﻮټﺮ ﭘــﻪ ﺗــﺮاټ ﺳــﺮه روان ﻛــړو‪ .‬ﻫﻐــﻪ دوه ځﻮاﻧــﺎن ﻫﻤﻐــﺴﯥ دﯦﻮاﻟــﻪ ﺗــﻪ ﺣﯧــﺮان‬
‫ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮل‪ .‬ﺗـــﺮ ډﯦـــﺮه ﻣـــﻮﻧږ ﺧﻨـــﺪل او ﻣـــﻮټﺮ روان و‪ .‬ﻣـــﻮټﺮ ﭼـــﯥ د ﻣﻴﻮﻧـــﺪ واټ ﺧـــﻮﻟﯥ ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪه‪ ،‬ﭘـــﻪ‬
‫دې وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﻛـــﻮﻣﻲ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ځـــﻮ؟ ﻣـــﺎ وې ﺳـــﺘﺎ ﺧﻮښـــﻪ! ﻫﻐـــﯥ ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ ووﻳـــﻞ‪:‬‬
‫راځﻪ ﻧﻦ ﺑﻪ د ﭼﻬﻠﺴﺘﻮن ﺑڼ ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻮ‪ .‬ﻣﺎ وې ﺳﻤﻪ ده ځﻮ ﺑﻪ‪.‬‬
‫ﭘــﻪ ﺟــﺎده ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﻣــﻮټﺮ ﻟــږ څــﻪ ګړﻧــﺪى ﻛــړ‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﻫﻮﺳــۍ ﺟــﺎﻧﯥ ﺧﻴــﺎل ﺳــﺎﺗﻪ د ﺧﻠﻜــﻮ ګڼــﻪ ګﻮڼــﻪ‬
‫زﻳﺎﺗﻪ ده‪ ،‬ﺧﺪاى ﻣﻪ ﻛړه ﻛﻮﻣﻪ ﭘﯧښﻪ وﻧﻪ ﺷﻲ‪ .‬وﻳﻠﯥ ﺳﺘﺎ ﺧﺒﺮه ﭘﺮځﺎى ده‪.‬‬
‫د ﻛﺎﺑــــﻞ ﭘــــﻪ ښــــﺎر ﻛــــﯥ ﻳــــﻮازې دا د ﻣﻴﻮﻧــــﺪ واټ ﺳــــړك ﻟــــږ څــــﻪ ﭘﺮاﺧــــﻪ دى‪ ،‬ﻣــــﻮټﺮ ﭘﻜــــﯥ ګړﻧــــﺪى‬
‫ﺗﯧﺮﯦﺪى ﺷﻲ‪ ،‬ﻧﻮر د ښﺎر ﺳړﻛﻮﻧﻪ ﺑﻴﺨﻲ ﺗﻨګ دي‪.‬‬
‫د ﻫﻮﺳــۍ دا ﻋــﺎدت و‪ ،‬ﭼــﯥ ﺗــﻞ ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ډﻛــﻪ ﺧﻮﻟــﻪ ﺧﻨــﺪا ﻛﻮﻟــﻪ‪ .‬زه ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﺧﺒــﺮو راوﺳــﺘﻠﻢ‪ .‬زه‬
‫ﻳـــﯥ ﻧـــﻪ ﭘﺮﯦـــښﻮدم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻏﻠـــﻰ او ﭼـــﻮپ ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻢ‪ .‬زﻣـــﺎ ﻋـــﺎدت و‪ ،‬ﭼـــﯥ ډﯦـــﺮ ﻧـــﻪ ګړﯦـــﺪم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭼـــﺎ ﺑـــﻪ‬
‫راګړوﻟــﻰ ﻧــﻪ وم‪ ،‬ﻟــﻪ ﺧــﻮﻟﯥ ﻣــﯥ ﻏــږ ﻧــﻪ ﺧــﻮت‪ ،‬ﺧــﻮ ﻫﻮﺳــۍ ﭘــﻪ ﺧﺒــﺮو راوﺳــﺘﻢ‪ .‬ﭘــﻪ دې ورځ ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ د‬
‫ﻛﺎﺑــﻞ ګــﺬرګﺎه ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬د ﺑــﺎﺑﺮ د ﺑــڼ ﭘــﻪ دروازه ﻣــﻮ ﺳــﺘﺮګﯥ وﻟګﯧــﺪې‪ .‬ﻣــﺎ وې ﻳــﻮه ورځ ﺑــﻪ د ﺑــﺎﺑﺮ‬
‫ﺑــڼ ﺗــﻪ ﻫــﻢ راځــﻮ‪ .‬ﻫﻐــﯥ وﻳــﻞ ﻛــﻪ ﻏــﻮاړې ﭼــﯥ اوس ورﺗــﺎو ﺷــﻮ‪ .‬ﻣــﺎ وې ﻧــﻪ ﻧــﻪ ﻧــﻦ ﭼﻬﻠــﺴﺘﻮن ﺗــﻪ ځــﻮ‪ .‬ﭘــﻪ‬
‫ﻫﻤـــﺪې ﺧﺒـــﺮو ﺧﺒـــﺮو ﻛـــﯥ د ﭼﻬﻠـــﺴﺘﻮن د ﺑـــڼ دروازې ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪو‪ .‬ﻟـــﻪ ﻣـــﻮټﺮه ښـــﻜﺘﻪ ﺷـــﻮ او دﻧﻨـــﻪ ﻣـــﻮ‬
‫ﻏﻮښـــﺘﻞ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻧﻨﻮځـــﻮ‪ .‬ﺑـــڼ ﺗـــﻪ د ورﻧﻨﺘﻠـــﻮ ﭘـــﻪ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ډﯦـــﺮ ﺧﻠـــﻚ د ﺑـــڼ دﻧﻨـــﻪ روان وو‪ ،‬ﻫـــﺮ ﭼـــﺎ ﺑـــﻪ‬
‫ﻫﻮﺳــۍ ﺗــﻪ ورﻛﺘــﻞ‪ .‬ډﯦــﺮ ځﻮاﻧــﺎن ﺑــﻪ ﻫﻮﺳــۍ ﺧــﻮا ﺗــﻪ څﻨــګ و څــټ ﻛﯧــﺪل‪ ،‬ﺧــﻮ ﻫﻐــﯥ ﺑــﻪ ﭘــﺮې ﺧﻴــﺎل ﻫــﻢ‬
‫ﻧــﻪ راوړو‪ .‬ډﯦــﺮو ﺑــﻪ د ﻫﻮﺳــۍ ښﺎﻳــﺴﺖ او ښــﻜﻼ ﺗــﻪ ﭘــﺮزې وﻳﻠــﯥ‪ ،‬ﻣــﺎ ﺑــﻪ ځــﺎن ﺗﯧــﺮاوه‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ﻫــﻢ ﭼــﺮت‬
‫ﻧﻪ ﺧﺮاﺑﺎوه‪.‬‬
‫ﻳــﻮازې ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﻣــﺎ ﺳــﺮه ﺧﺒــﺮې ﻛــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﭼــﯥ ډﯦــﺮه ﺑــﻪ ﭘــﻪ ﻋــﺬاب ﺷــﻮه‪ ،‬دوﻣــﺮه ﺑــﻪ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺑــﯥ ﺗﺮﺑﻴــﻪ‬
‫از ﺧﻮد ﺧﻮار و ﻣﺎدر ﻧﺪارﻳﺪ؟ ﻧﻮره ﻳﯥ ﭘﻪ ﻗﻴﺼﻪ ﻛﯥ ﻧﻪ وه‪.‬‬
‫ځﻴﻨـــﻮ ﺑـــﻪ ﻣﺎﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ ﻧـــﻮش ﺟﺎﻧـــﺖ‪ .‬زه ﺑـــﻪ ﺣﯧـــﺮان ورﺗـــﻪ ﭘـــﺎﺗﯥ وم‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻫﻤـــﺪې ﺣﺎﻟـــﺖ ﻛـــﯥ ﻣـــﻮﻧږ د‬
‫ﭼﻬﻠـــــﺴﺘﻮن ﺑـــــڼ دروازې ﺗـــــﻪ ورﻧﻨﻮﺗﻠـــــﻮ او دﻧﻨـــــﻪ ﻣـــــﻮ د ورﺗﻠـــــﻮ ﻗـــــﺼﺪ درﻟـــــﻮد‪ ،‬ﭼـــــﯥ ان ﻟـــــﻮﻣړى د‬
‫ﭼﻬﻠﺴﺘﻮن ﻗﺼﺮ )وداﻧۍ( وګﻮرو او ﺑﻴﺎ وړاﻧﺪې د ګﻼﻧﻮ ﺧﻮا ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻮ‪.‬‬
‫د ﺧﻠﻜــﻮ ﺑﻴــﺮو ﺑــﺎر زﻳــﺎت و‪ ،‬ﺧــﻮ ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﻣــﻮﻧږه د ﭼﻬﻠــﺴﺘﻮن ﭘــﻪ دروازه وردﻧﻨــﻪ ﺷــﻮ‪ ،‬ددﻏــﯥ ﺑــڼ‬
‫ﺟـــګ ﺟـــګ ﭼﻨﺎروﻧـــﻪ‪ ،‬رﻧګﺎرﻧـــګ ګـــﻼن‪ ،‬د ګﻴﻼﺳـــﻮﻧﻮ ﻣﻴـــﻮې‪ ،‬د ﭼﻬﻠـــﺴﺘﻮن د ﻣـــﺎڼۍ ښـــﻜﻼ ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ‬
‫څـــﻮﻣﺮه ﺳـــﻴﻼﻧﻴﺎن راﺗﻠـــﻞ‪ .‬ﺑـــﺎور وﻛـــړئ د ﺧﻠﻜـــﻮ ﺑﻴﺮوﺑـــﺎر ﺑـــﻪ دوﻣـــﺮه زﻳـــﺎت و‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﺗﯧﺮﯦـــﺪو ﺷـــﺎن‬
‫ﭘﻜــﯥ ﻧــﻪ و‪ .‬ﻣــﻮﻧږ د ﺧﻠﻜــﻮ ﻟــﻪ ټﯧــﻞ ﻧــﻪ ځــﺎن ووﯦــﺴﺖ‪ ،‬ﺷــﺎﺗﻪ راﭘــﺴﯥ دوه ﺗﻨــﻪ زﻟﻤﻴــﺎن وو او ﻫﻮﺳــۍ ﺗــﻪ‬
‫ﻳــﯥ ازار ورﻛـــﺎوه‪ .‬ﻣــﻮږ ﭘـــﻪ ﻛــﺮار ﻛـــﺮار ﺗﻠــﻮ‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﻳــﻮه ﺗـــﻦ ﺣﻴــﺎ او ﺷـــﺮم ﻏــﻮرزوﻟﻰ و‪ ،‬ﻟـــﻪ اﻧــﺴﺎﻧﻴﺖ ﻧـــﻪ‬
‫ﻧــﻮر ووت‪ ،‬ﭘــﻪ ﻣــﺎ ﻟــﻪ ډﯦــﺮه ﻗﻬــﺮه ﻧــﻪ ﺧﻮﻟــﻪ راﻣﺎﺗــﻪ وه‪ .‬ﻧﺎڅــﺎﭘﻲ ﻣــﯥ ﭘــﺮې وروداﻧګــﻞ‪ ،‬ﻟــﻪ ﭘــښﻮ ﻧــﻪ ﻣــﯥ‬
‫وﻧﻴــﻮ او ﺳـــﺮﺗﻪ ﻣـــﯥ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛــړو‪ ،‬ﭘـــﻪ ځﻤﻜـــﻪ ﻣـــﯥ راﺧﺘــﺎ ﻛـــړو‪ .‬ﭼـــﭗ ﻻس ﻳـــﯥ ﭘــﻪ ځﻤﻜـــﻪ وﻧـــښﺘﻮ ځـــﻮان‬
‫ﻳـــﻮازې ووﻳـــﻞ‪ :‬اﷲ ﻣـــﺮدم دﺳـــﺘﻢ ﺷﻜـــﺴﺖ‪ .‬ﻧـــﻮر ﻧـــﻮ ﻫﻐـــﻪ ﻟـــﻪ ځﺎﻳـــﻪ وﻧـــﻪ ﺧﻮځﯧـــﺪ‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﺑـــﻞ راﺑﺎﻧـــﺪې ﻟـــﻪ‬
‫ﭘﺎﺳـــﻪ ﭘـــﺮوت و‪ ،‬زه ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﺳـ ـﺮ ﺑﺎﻧـــﺪې ﭘـــﻪ ﺑـــﻮﻛﺲ ووﻫﻠـــﻢ‪ ،‬ﺳـــﺮ ﻣـــﯥ ګـــﻨګﺲ ﺷـــﻮ‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ ﻫﻐـــﻪ ﭘـــﻪ‬
‫ﺳــــﺘﺮګﻮ ﻛــــﯥ ﭘــــﻪ ﺳــــﻮك وواﻫــــﻪ‪ ،‬زه ﻳــــﻲ ﭘﺮﯦــــښﻮدم‪ ،‬او ﭘﺎڅﯧــــﺪ‪ .‬ﺧﻠــــﻚ راﻏﻮﻧــــډ ﺷــــﻮ‪ ،‬ﻳــــﻮ ﭘــــﻮﻟﻴﺲ‬
‫راﻏــﻰ‪ ،‬ﻣــﺎ ټــﻮل ﺟﺮﻳــﺎن ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ وواﻳــﻪ‪ .‬ټﻮﻟــﻮ ﭘــﺮې ﻟﻌﻨــﺖ واﻳــﻪ‪ .‬ﭘــﻮﻟﻴﺲ ﻫﻐــﻮى ﻟــﻪ ځﺎﻧــﻪ ﺳــﺮه ﺑﻮﺗﻠــﻞ‪.‬‬
‫ﻻس ﭼــــﯥ ﻳــــﯥ ﻣــــﺎت و‪ ،‬ﻫﻐــــﻪ ﻻﭘــــﯥ ﻛــــﻮﻟﯥ وﻳﻠــــﯥ‪ :‬ﻧﻤــــﻰ ﻣــــﺎﻧﻢ اش دﺳــــﺖ ﻣــــﺮا ﺷﻜــــﺴﺘﺎﻧﺪه اﺳــــﺖ‪.‬‬
‫ﭘــــﻮﻟﻴﺲ‪ ،‬ﭼــــﯥ د ﻫﻠــــﻚ ﻻس وﻟﻴــــﺪ‪ ،‬رښــــﺘﻴﺎ ﭼــــﯥ ﻏــــﻮټ ﻣــــﺎت ﺷــــﻮى و‪ .‬د ﻫﻠــــﻚ ﺑــــﺪن ﻟــــړزه ﻛﻮﻟــــﻪ‪،‬‬
‫ﭘـــﻮﻟﻴﺲ ﻣﺎﺗـــﻪ ﻣـــﺦ راواړاوه‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ دده ﺧـــﻮ ﻻس ﻣـــﺎت دى‪ .‬ﭘـــﻪ دې وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ ﭘـــﻮﻟﻴﺲ ﺗـــﻪ‬
‫ووﻳﻞ‪ :‬ﻫﻦ دا ﻛﺎﻏﺬ د ﭘﻮﻟﻴﺴﻮ ﻣﺎﻣﻮر ﺗﻪ ورﻛړه‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳـــۍ ﭘـــﻪ ﺳـــﭙﻴﻦ ﻛﺎﻏـــﺬ ﻛـــﯥ ﭘﻴـــﺴﯥ اﻳـــښﯥ وې‪ ،‬د ﭘـــﻮﻟﻴﺲ ﭘـــﻪ ﺟﯧـــﺐ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ ﻛﺎﻏـــﺬ ﻛﯧـــښﻮد‪،‬‬
‫ﭘﻮﻟﻴﺲ ﻧﻮر څﻪ وﻧﻪ وﻳﻞ‪ ،‬ﻫﻐﻪ دواړه ﻳﯥ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﺑﻮﺗﻠﻞ‪.‬‬
‫ﺧــﺪاﯦږو ﻫﻐــﻪ ﻳــﻮ ﻋﺠﻴﺒــﻪ وﺧــﺖ و‪ ،‬ﻟــﻪ ﻳــﻮه ﭘــﻮﻟﻴﺲ ﻧــﻪ ﺑــﻪ ټــﻮل ﻛﻠــﻰ ډارﯦــﺪه‪ .‬ﭘــﻪ دﻏــﺴﯥ ﭘﯧــښﻮ ﻛــﯥ‬
‫ﺑـــﻪ د ﭘـــﻮﻟﻴﺲ ﻏـــﻮا ﻟﻨګـــﻪ وه‪ .‬ﻣـــﻮﻧږه ﭼـــﯥ د ﭘﯧـــښﯥ ﻟـــﻪ ځﺎﻳـــﻪ روان ﺷـــﻮ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﭼټﻜـــۍ ﺳـــﺮه ﻣـــﻮ ﺗـــﺮ ﻣـــﻮټﺮه‬
‫ځـــﺎن ورﺳـــﺎوه‪ .‬زﻣـــﺎ ﻛﻤـــﻴﺲ څﯧــﺮې ﺷـــﻮى و‪ ،‬ﺳـــﺮ ﻣـــﯥ ﻫـــﻢ درد ﻛـــﺎوه‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ ﻫـــﻢ زﯦـــړه ﺗـــښﺘﯧﺪﻟﯥ وه‪،‬‬
‫ﻣــﻮټﺮ ﻳــﯥ روان ﻛــړو‪ ،‬ﻟــﻪ ﻗﻬــﺮه ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬دا ټﻮﻟﻨــﻪ د ژوﻧــﺪ ﻛﻮﻟــﻮ ﻧــﻪ ده‪ ،‬ﺧــﻮ څــﻪ وﻛــړو زﻣــﻮﻧږ ﻧﺎﻛــﺎم‬
‫دى‪ ،‬ﻧــﻮ‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﻣﺎﺗــﻪ راوﻛﺎﺗــﻪ وﻳــﻞ ﺑــﻪ ﻳــﯥ څﻨګــﻪ ﭘــﻪ ﺗﻜﻠﻴــﻒ ﺧــﻮ ﻧــﻪ ﻳــﯥ؟ ﻣــﺎ ﺑــﻪ ورﺗــﻪ ﭘــﻪ ﺧﻨــﺪا ﻛــﯥ‬
‫ووﻳــﻞ‪ :‬ﻫﻮﺳــۍ ﻫــﻴڅ ﺧﺒــﺮه ﻧــﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺗــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﭘــﻪ اﺣﺘﻴــﺎط ﭼﻠــﻮه‪ ،‬ﺳــﺘﺎ ﺧﺒــﺮه ﭘــﻪ ځــﺎى ده‪ ،‬دﻟﺘــﻪ ګــﻮزاره‬
‫ګﺮاﻧﻪ ده‪.‬‬
‫دا ﺧـــﻮ ﻻ ښـــﺎر دى‪ ،‬د اﻓﻐﺎﻧـــﺴﺘﺎن ﭘﺎﻳﺘﺨـــﺖ دى‪ ،‬ﭘـــﻪ اﻃـــﺮاف او ﻛﻠﻴـــﻮ ﻛـــﯥ ﺧـــﻮ ﻫـــډو ﻣﻴﻨـــﻪ ﻛـــﻮل‬
‫ګﻨــﺎه ده‪ .‬ﻣﻴﻨــﻪ ﻫﻠﺘــﻪ د ﻣــﺮګ ﺳــﺮه ﻟــﻮﺑﯥ دي‪ .‬ﻫــﻮ ﻳــﻮ ﺷــﻰ ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻛﻠﻴــﻮ ﻛــﯥ ﺷــﺘﻪ دى‪ ،‬ﻫﻐــﻪ دا دى ﭼــﯥ‬
‫داﺳـــﯥ ﺑـــﯥ ﺣﻴـــﺎﻳﻲ او ﺑـــﺪاﺧﻼﻗﻲ ﻟﻜـــﻪ ﭼـــﯥ دﻟﺘـــﻪ ده‪ ،‬ﻫﻠﺘـــﻪ ﻧـــﻪ ﺷـــﺘﻪ‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ ﻣـــﻮټﺮ د ﻳـــﻮه رﺳـــټﻮراﻧټ‬
‫ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ودروﻟﻮ‪ ،‬وﻳﻠﯥ راځﻪ ﭼﯥ دﻏﻪ رﺳټﻮراﻧټ ﻛﯥ ﭼﺎى وڅښﻮ‪.‬‬
‫ﻣــــﻮټﺮ ﻳــــﯥ ﭘــــﺎرك ﻛــــړو‪ ،‬ﻣــــﻮږ دواړه ﻳــــﻮه رﺳــــټﻮراﻧټ ﺗــــﻪ ﭘﻮرﺗــــﻪ ﺷــــﻮ‪ .‬ﺳــــﺎه ﻧﻴــــﻮﻟﻰ ﭘــــﻪ ﻣﯧــــﺰ‬
‫ﻛــښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ .‬ﭘــﻪ رﺳــټﻮراﻧټ ﻛــﯥ دوﻣــﺮه ګڼــﻪ ګﻮڼــﻪ ﻧــﻪ وه‪ ،‬څــﻮ ﺗﻨــﻪ د ﭘﺎﺧــﻪ ﻋﻤــﺮ ﺳــړي او څــﻮ ځﻮاﻧــﺎن‬
‫ﺟــﻼ ﺟــﻼ ﺳــﺮه ﻧﺎﺳــﺖ وو‪ .‬درې ﺗﻨــﻪ اﻧﺠــﻮﻧﯥ ﻫــﻢ د ﺧﭙــﻞ ﻓﺎﻣﻴــﻞ ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻣﯧــﺰ ﻧﺎﺳــﺘﯥ وې‪ .‬ﻫﻮﺳــۍ‬
‫راﻧــﺰدې ﺷــﻮه‪ ،‬ﺳــﺮ ﻳــﯥ راټﻴــټ ﻛــړو وﻳﻠــﯥ ﺳــﺮ دې درد ﻛــﻮي؟ ﻧــﻪ دوﻣــﺮه ﻧــﻪ ﺧــﻮ ﻟــﻮﻣړى ﻳــﯥ درد ﻛــﺎوه‪،‬‬
‫ﻣګــﺮ اوس درد ﻧــﻪ ﻛــﻮي‪ .‬ﻫﻮﺳــۍ ﭼــﯥ رﻧــګ ﻳــﯥ زﯦــړ اوښــﺘﻰ و‪ ،‬ﺧﭙــﻪ او ﺳــﺘړي ښــﻜﺎرﯦﺪه‪ .‬ﭘــﻪ ورو او‬
‫ټﻴـــټ ﻏـــږ ﻳـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬ددې ټـــﻮﻟﻨﯥ ﻫﺮڅـــﻪ وﻳﺠـــﺎړ دي‪ ،‬دﻟﺘـــﻪ ژوﻧـــﺪ ډﯦـــﺮ ګـــﺮان دى‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ ﺧﻴـــﺮ دى ﻣـــﻪ‬
‫ﺧﭙــﻪ ﻛﯧــږه‪ .‬ﺑــﻼ ﭘــﺴﯥ ﻛــﻪ‪ ،‬ﻫﺮڅــﻪ ﭼــﯥ و ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ‪ .‬ﭘــﻪ ډﯦــﺮو ﺷــﻴﺎﻧﻮ ﺑﺎﻳــﺪ ﺳــﺘﺮګﯥ ﭘټــﯥ ﺷــﻲ‪ ،‬ﻫﯧــﺮ ﻳــﯥ‬
‫ﻛــړه‪ .‬د رﺳــټﻮراﻧټ ﺷــﺎګﺮد ﭼــﺎى راوړو‪ ،‬ﭼــﺎى ﻣــﻮ څــښﻠﯥ ﭼــﯥ ﻫﻮﺳــۍ ﭘــﻪ ﺧﻨــﺪا ﻛــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ﻫﻐــﻪ ﻳــﻮ‬
‫ﺧــﻮ ﻣــﯥ ﭘــﻪ دا ﺧﻮﻟــﻪ ﻟګــﺎو ﻛــړ‪ ،‬ﻳــﻮ ﺳــﻮك ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﺳــﺘﺮګﻮ وواﻫــﻪ اخ ﺗــﺎ ﻛــﻪ ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ ﺳــﺘﺮګﻮ وﻫﻠــﯥ ﻧــﻪ‬
‫واى‪ ،‬ﺧﺪاﯦﺰده ﭼﯥ څﻪ ﺑﻪ ﭘﯧښﯧﺪل‪ .‬رښﺘﻴﺎ ﭼﯥ ټﻮﻟﻮ ﺧﻠﻜﻮ ﭘﻪ ﻫﻐﻮ ﻟﻌﻨﺘﻮﻧﻪ او ﺑﺪل وﻳﻞ‪.‬‬
‫او ﻫـــﻰ ﭼـــﯥ د دوى ژوﻧـــﺪ وي ﺑﻴـــﺎ ﺑـــﻪ د ﭼـــﺎ ﺗﻮرﺳـــﺮو ﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﺳـــﭙﻜﻪ وﻧـــﻪ ګـــﻮري‪.‬د ﻳـــﻮه ﻻس ﻣـــﺎت‬
‫ﺷــﻮ‪ ،‬ﺧــﻮ ﭘــﻮﻟﻴﺲ ﻫــﻢ وﻧــﻪ ﻧﻴــﻮﻟﻢ‪ .‬ﻫﻮﺳــۍ ﭘــﻪ ﺗﻮﻧــﺪه ﻟﻬﺠــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺗــﻪ ﭘــﻮﻫﯧږې‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻮﻟﻴﺲ ﺗــﻪ ﻣــﺎ ﭘــﻪ‬
‫ﻛﺎﻏـــﺬ ﻛـــﯥ ﭘﻴـــﺴﯥ ﺗـــﺎو ﻛـــړې او ﺟﯧـــﺐ ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ ﻛﯧـــښﻮدې‪ ،‬ځﻜـــﻪ ﻳـــﯥ ﭘﺮﯦـــښﻮدې‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ ﺑـــﺲ‬
‫ﻧــﻮر دا ﺧﺒــﺮې ﭘﺮﯦـــږده‪ ،‬ﻫﺮڅــﻪ ﭼـــﯥ و ﺗﯧــﺮ ﺷـــﻮل‪ .‬د ﻫﻮﺳــۍ ﭘــﻪ رﻧـــګ ﻛــﯥ ﺑﯧﺮﺗـــﻪ ﺳــﻮرواﻟﻰ ﭘﻴﺪاﺷـــﻮ‪ ،‬د‬
‫ﭼﺎى ګﻮټ ﻳﯥ وﻛړو او ﭘﻴﺎﻟﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻣﯧﺰ ﻛﯧښﻮده وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳـــﺒﺎ ﻧـــﻪ ﺑـــﻞ ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ زﻣـــﺎ د ﺗـــﺮه د زوى واده دى‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛﺎﺑـــﻞ ﻫﻮټـــﻞ ﻛـــﯥ‪ .‬زه ﺑـــﻪ درﺗـــﻪ ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ د واده‬
‫ﻛﺎرت درﻛړم‪ .‬واده ﺗﻪ ﺑﻪ راﺷﯥ‪،‬‬
‫ﻣﺎ وې زه ﺧﻮ ﻧﻮ څﻮك ﻧﻪ ﭘﯧﮋﻧﻢ‪ ،‬ﺳﺘﺎﺳﻮ ﻟﻪ ﺧﻠﻜﻮ ﺳﺮه ﺑﻠﺪ ﻧﻪ ﻳﻢ‪ ،‬واده ﺗﻪ ﺑﻪ څﻨګﻪ درﺷﻢ‪.‬؟‬
‫ﺧـــﻮ زه ﻫﻤـــﺪا ﻏـــﻮاړم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺗـــﻪ ﻟـــﻮﻣړى زﻣـــﺎ ﻣـــﻮر او ﭘـــﻼر ووﻳﻨـــﯥ‪ ،‬زه ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ ﻟـــﻪ وړاﻧـــﺪې ﺗﺎﺗـــﻪ‬
‫وښـــﺎﻳﻢ‪ ،‬زﻣـــﺎ ﻛـــﻮرﻧۍ ﺑـــﻪ وﭘﯧﮋﻧـــﯥ‪ .‬ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ زه درﺗـــﻪ ﻧﯧﻜټـــﺎﻳﻲ او ﻛﻤـــﯧﺲ راوړم‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﺗـــﻮره ﻧـــﻮې‬
‫درﯦﺸﻲ ﺑﻪ دې واﻏﻮﻧﺪې‪ .‬ﻣﺎ وې ښﻪ ده‪.‬‬
‫زړه ﻣـــﯥ راﻟـــﻮى ﻛـــړو او ورﺗـــﻪ وﻣـــﯥ وﻳـــﻞ‪ :‬او ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ ﻛﻮﻣـــﻪ درﯦـــﺸﻲ واﻏﻮﻧـــﺪي؟ ﺧﺒـــﺮې ﻣـــﻮ د ﻣﻴﻨـــﯥ‬
‫ﺧــﻮا ﺗــﻪ ﻻړې‪ .‬د ﻫﻐــﯥ رﻧــګ ﭘــﻪ ﻋــﺎدي ﺣــﺎل ﺷــﻮ‪ ،‬وﻳﻠــﯥ زه درﻳــﺸﻲ ﻧــﻪ اﻏﻮﻧــﺪم‪ ،‬زه ﺑــﻪ ﭘــﻪ داﺳــﯥ ﺟﺎﻣ ـﻪ‬
‫ﻛـــﯥ ﻳـــﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ ﻫـــﯧڅ وﻧـــﻪ ﭘﯧﮋﻧـــﯥ‪ .‬ﻣـــﺎ وې دا څـــﻪ واﻳـــﯥ؟ ﻫﻐـــﯥ وﻳﻠـــﯥ ﻫـــﻮ‪ .‬د واده ﺟـــﺎﻣﯥ ﺧـــﻮ‬
‫ﻧـــﻮرې دي‪ .‬ﻣـــﺎ ﭘﺨﭙـــﻞ ﻋﻤـــﺮ ﻛـــﯥ ﭼﯧـــﺮې د ښـــﺎر واده ﻧـــﻪ و ﻟﻴـــﺪﻟﻰ‪ .‬ﻓﻜـــﺮ واﺧﻴـــﺴﺘﻢ‪ ،‬دا ﺑـــﻪ څﻨګـــﻪ واده‬
‫وي‪ .‬زه ﺑـــﻪ د ﻛﺎﺑـــﻞ د ښـــﺎر واده ووﻳـــﻨﻢ او ﻫﻐـــﯥ ﺑـــﻪ داﺳـــﯥ ﺟـــﺎﻣﯥ اﻏﻮﺳـــﺘﯥ وي‪ ،‬ﭼـــﯥ زه ﻳـــﯥ ﻫـــﯧڅ وﻧـــﻪ‬
‫ﭘﯧﮋﻧﻢ‪.‬‬
‫ښــﻪ ډﯦــﺮ ﭘــﻪ ﭼــﺮت ﻛــﯥ ﺗﻠﻠــﻰ وم‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻮﺳــۍ راﺗــﻪ ﻛــړه‪ :‬څﻨګــﻪ ﺳــﻮچ ﻛــﯥ ﻻړې‪ ،‬ﭘــﺎم دې وي ﭼــﯥ‬
‫ﻫــﯧڅ ﻓﻜــﺮ وﻧــﻪ ﻛــړې‪ ،‬زه ﺑــﻪ ﻣــﻮر او ﭘــﻼر ﺗــﻪ ﺗــﺎ ﺳــﻢ وروﭘﯧــﮋﻧﻢ‪ ،‬ورﺗــﻪ ﺑــﻪ وواﻳــﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ دا زﻣــﺎ ټــﻮﻟګﻲ‬
‫وال دى‪ ،‬ﻧﻮر څﻪ واﻳﯥ‪.‬‬
‫ﻣــــﺎ وى ﻫــــﻮ ﻫــــﻮ ﻫﻤﺪﻏــــﺴﯥ وﻛــــړه‪ ،‬دا ﺧﺒــــﺮه ﻣــــﯥ زړه واﺧﻴــــﺴﺘﻪ‪ ،‬وﻳــــﯥ ﺧﻨــــﺪل او وﻳﻠــــﯥ‪ :‬ﺳــــﻬﺎر‬
‫ﺻﺎﺣﺐ زړور او ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ځﺎن وﻧﻴﺴﻪ‪ ،‬داﺳﯥ وګڼﻪ ﭼﯥ ﺳﺘﺎ د ﺗﺮه د زوى واده دى‪.‬‬
‫ښــﻪ ښــﻪ ﻫﻮﺳــۍ ﭘــﺮوا ﻣــﻪ ﻛــﻮه‪ .‬ﻣﺎښــﺎم ﺧــړه ﻟګﯧــﺪه‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ رﺳــﺘﻮراﻧﻪ راووﺗﻠــﻮ او د ﻛــﻮر ﭘــﻪ ﻟــﻮر‬
‫روان ﺷﻮ‪ .‬زه ﻳﯥ د ﻛﻮر ﺧﻮا ﻛﯥ ښﻜﺘﻪ ﻛړم او ﻫﻐﻪ راﻧﻪ ﻻړه‪.‬‬
‫ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ د واده ورځ راورﺳـــﯧﺪه‪ ،‬ﺳـــﻬﺎر وﺧﺘـــﻲ ﺣﻤـــﺎم ﺗـــﻪ ﻻړم‪ ،‬ځـــﺎن ﻣـــﯥ ښـــﻪ ﭘـــﺎك ﻛـــړ‪ .‬ﻳـــﻮه ورځ‬
‫راﺗـــﻪ ﻣﺨﻜـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ ښـــﻜﻠﯥ ﻧﯧﻜټـــﺎﻳﻲ‪ ،‬ﻧـــﻮى ﻛﻤـــﻴﺲ او ﻧـــﻮي ﺑﻮټـــﺎن راوي وو‪ .‬ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ورځ ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ‬
‫وﻇﻴﻔـــﯥ ﻧـــﻪ رﺧـــﺼﺖ ﺷـــﻮم‪ ،‬د ﻣـــﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ ﭘـــﻪ ګـــﺎډي ﻛـــﯥ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﻻړم‪ .‬ﻧـــﻮي درﯦـــﺸﻲ ﻣـــﯥ واﻏﻮﺳـــﺘﻠﻪ‪،‬‬
‫ﭘـــﻪ ځـــﺎن ﻣـــﯥ ﭘـــﻮره ګـــﻮﺗﯥ ووﻫﻠـــﯥ‪ .‬واده د ﻣـــﺎزدﻳګﺮ ﭘـــﻪ ﺷـــﭙږو ﺑﺠـــﻮ ﭘﻴـــﻞ ﻛﯧـــﺪه‪ .‬ﻟـــﻪ ﻛـــﻮره راووﺗﻠـــﻢ‪،‬‬
‫ﻏﻮښــﺘﻞ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﻳــﻮ ټﻴﻜــﺴﻲ ﻛــﯥ ﺗــﺮ ﻛﺎﺑــﻞ ﻫﻮټــﻞ ﭘــﻮرې ځــﺎن ورﺳــﻮم‪ .‬ﻛﺘــﻞ ﻣــﯥ ﭼــﯥ زﻣــﺎ ﻳــﻮ دوﺳــﺖ‬
‫د ﻳـــﻮه دوﻛـــﺎن ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ وﻻړ دى‪ ،‬ﻣـــﺦ ﻳـــﯥ راواړاوه او ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ ﭘـــﻪ ﺧﻨـــﺪا ﺷـــﻮ ﻻس ﻳـــﯥ ﻟـــﻪ وراﻳـــﻪ‬
‫ﺧـــﻮاره ﻛـــړل‪ .‬ﻣـــﺎ ﻫـــﻢ ﻛﻠﻜـــﻪ ﻏﯧـــږه ورﻛـــړه‪ ،‬ډﯦـــﺮه ﻣـــﻮده ﻣـــﻮ ﺳـــﺮه ﻧـــﻪ و ﻟﻴـــﺪﻟﻲ‪ ،‬ﺧـــﻮږه ﺳـــﺘړي ﻣـــﺸﻲ ﻣـــﻮ‬
‫وﻛــړه‪ .‬ﻣﻠﻨــډې ﻣــﻮ ﻟــﻪ ﭘﺨــﻮا ﻧــﻪ درﻟــﻮدﻟﯥ‪ ،‬وﻳﻠــﯥ د ﻛﻮﻧــډې زوﻳــﻪ ﻟﻜــﻪ ﭼــﯥ ﻛــﻮم ﻫــﺎﺗﻲ دې ﭘــﻪ ﺳــﻮﭘﺮه‬
‫ﻛﯥ وﻫﻠﻰ دى‪ ،‬څﻨګﻪ ﻏﻮړ ﺷﻮى ﻳﯥ؟‪ .‬ﺗﻪ او دا د ﻣﻮد ﻓﯧﺸﻦ دي؟‬
‫ﻣـــﺎ وې وﻟـــﯥ زه دې دوﻣـــﺮه ﭘـــﻪ ﺳـــﺘﺮګﻮ ﻛـــﯥ ﻛـــﻢ راﻏﻠـــﻰ وم‪ ،‬دﻧﻴـــﺎ ﺧـــﻮ د ارټ ﻣﻨګـــﻮټﻰ دى‪ ،‬ﻳـــﻮ ﭘـــﺮ‬
‫ﺑﻞ ﭘﺴﯥ اوړي رااوړي‪ .‬ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺑﻪ ﺗﻞ زﻣﻮږ د ﺧﻮارو ﭘﻪ ﺑﺮﺧﻪ وي؟‬
‫ﻫﻐـــﻪ وﻳــﻞ‪ :‬ﻫـــﻮ ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﺎﺣﺐ ﻫﺮڅـــﻪ ﺑـــﺪﻟﯧږي‪ ،‬ﺧـــﻮ زه ﺣﯧـــﺮان دې ﺗـــﻪ ﻳـــﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺗـــﻪ ﺧـــﻮ ډﯦـــﺮ زر ﺑـــﻞ‬
‫ﺷﺎن ﺷﻮې وﻳﻠﯥ ﻟﻜﻪ ﭼﯥ ﭼﯧﺮې روان ﻳﯥ؟‬
‫ﻫـــﻮ اﻧډﻳﻮاﻟـــﻪ ﻛﺎﺑـــﻞ ﻫﻮټـــﻞ ﻛـــﯥ واده ﺗـــﻪ ﻏﻮښـــﺘﻞ ﺷـــﻮى ﻳـــﻢ‪ .‬وﻳﻠـــﯥ راځـــﻪ ﭼـــﯥ زه دې ورﺳـــﻮم‪ .‬ﺧﭙـــﻞ‬
‫ﻣـــﻮټﺮ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړم‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﻟـــﻪ ﭘﺨـــﻮا ﻧـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ګﺮځﯧـــﺪه‪ .‬د ﻟـــﻮى ﺗﺠـــﺎر زوى و‪ ،‬ﻣـــﺎ ﺳـ ـﺮه ﭘـــﻪ‬
‫ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ﻛﯥ ﻳﻮځﺎى ﭘﻪ ﻳﻮه ټﻮﻟګﻲ ګﻲ و‪.‬‬
‫ﺗــــﺮ ﻛﺎﺑــــﻞ ﻫﻮټــــﻞ ﭘــــﻮري ﻣــــﻮ ﺳــــﺮه ښــــﻪ د زړه ﺧﻮاﻟــــﻪ وﻛــــړه او دا ﻳــــﯥ ﻫــــﻢ راﺗــــﻪ ووﻳــــﻞ‪ :‬ﺳــــﻬﺎره‬
‫داﺳــﺘﺎﻧﻮﻧﻪ دې ﭘﺮﻟــﻪ ﭘــﺴﯥ اورم او ﻣــﻀﺎﻣﻴﻦ دې ﻟــﻮﻟﻢ‪ .‬ﻫﻴﻠــﻪ ﻣــﻦ ﻳــﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻧــﻮر ﺑــﻪ ﻫــﻢ ﭘــﻪ ﻟﻴﻜﻨــﻮ ﻛــﯥ‬
‫وړاﻧــﺪې ﻻړ ﺷــﯥ‪ .‬زﻣــﻮږ اﻓﺘﺨـــﺎر ﻳــﯥ ﻳــﺎر‪ .‬ﻣــﻮټﺮ ﻳـــﯥ د ﻛﺎﺑــﻞ ﻫﻮټــﻞ ﻣﺨــﯥ ﺗـــﻪ ودراوه‪ .‬ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ووﻳـــﻞ‬
‫راځــﻪ ﻣــﺎ او ﺗــﺎ ﭘﻜــﯥ څــﻮك څــﻪ ﭘﯧﮋﻧــﻲ‪ ،‬ﺗــﻪ ﻫــﻢ راﺳــﺮه وﻻړ ﺷــﻪ‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﻟــږ ﻣﻮﺳــﻜﻰ ﺷــﻮ وﻳﻠــﯥ ورځــﻪ ﺑﭽــﻮ‬
‫ﻟﻜــﻪ ﭼــﯥ ﻛــﺎر دې ﭘــﻮخ دى‪ .‬زه درﺳــﺮه ﻧــﻪ ځــﻢ‪ .‬ﺧــﺪاى ﭘــﻪ اﻣــﺎﻧﻲ ﻣــﻮ ﺳــﺮه وﻛــړه او وﻻړ‪ .‬زه ﭘــﻪ ﻛــﺮار زړه‬
‫ﻧـــﺎزړه د ﻫﻮټـــﻞ دروازې ﭘﻠـــﻮ روان ﺷـــﻮم‪ .‬ﻟﻴـــﺪل ﻣـــﯥ‪ ،‬ﭼـــﯥ ډﯦـــﺮ ﻛـــﺴﺎن ﭘـــﻪ ﻧﻮﻳـــﻮ ﺟـــﺎﻣﻮ ﻛـــﯥ او ﭘـــﻪ ﻧﻮﻳـــﻮ‬
‫درﯦـــــﺸﻴﻮ ﻛـــــﯥ وﻻړ دي‪ ،‬څـــــﻮك ﻧﻨـــــﻮځﻲ او څـــــﻮك ﻻ وﻻړ دي‪ .‬دروازې دواړو ﻏـــــﺎړو ﺗـــــﻪ څـــــﻮ ﺗﻨـــــﻪ‬
‫ځﻮاﻧـــﺎن ﭘـــﻪ ښـــﻜﻠﻴﻮ درﯦـــﺸﻴﻮ ﻛـــﯥ د ﺧﻠﻜـــﻮ اﺳـــﺘﻘﺒﺎل او ﻫﺮﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ وﻻړ وو‪ .‬ﻣـــﺎ ﺧﭙـــﻞ ګﺎﻣﻮﻧـــﻪ ﻛﻠـــﻚ‬
‫او ﻣـــﻀﺒﻮط اﺧﻴـــﺴﺘﻞ‪ ،‬ﭘـــﻪ دروازه ﻛـــﯥ راﺗـــﻪ ښـــﻪ ﻫﺮﻛﻠـــﻰ وﺷـــﻮ‪ .‬ﻟـــﻪ دروازې ﻧـــﻪ ﭼـــﯥ ﻟـــږ ورﻧﻨـــﻮﺗﻠﻢ‪،‬‬
‫ﻣﺨـــﺎﻣﺦ وړاﻧـــﺪې د ﭘﯧﻐﻠـــﻮ اﻧﺠﻮﻧـــﻮ ټـــﻮﻟګﻰ ﻫﺮﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ وﻻړ وو‪ ،‬ټﻮﻟـــﻮ ښـــﻜﻠﯥ ﺟـــﺎﻣﯥ اﻏﻮﺳـــﺘﯥ وې‪،‬‬
‫ﻣﺎﺗــﻪ ﺧــﻮ ټــﻮﻟﯥ ﻧﺎﺑﻠــﺪه وې‪ ،‬ﻛﺘــﻞ ﻣــﯥ ﭼــﯥ د ﻫﻮټــﻞ ﺗــﺎﻻر او زال ﻟــﻪ ﺧﻠﻜــﻮ ډك ښــﻜﺎرﯦﺪه‪ .‬ﻣــﺎ ځــﺎن ﭘــﻪ‬
‫ﻏټـــﻮ ﻛـــﯥ وﻫﻠـــﻰ و‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺗﻤﻜـــﻴﻦ او ارام ګـــﺎﻣﻮﻧﻮ ﻣـــﯥ ﻗﺪﻣﻮﻧـــﻪ اﺧـــﺴﺘﻞ‪ ،‬ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ درې څﻠـــﻮر‬
‫ﺟﻨﻜـــۍ راﻏﻠـــﯥ‪ ،‬ﻫـــﺮې ﻳـــﻮې ﭘـــﻪ ﺧﭙـــﻞ اﻧـــﺪاز ﻛـــﯥ ښـــﻜﻠﯥ ﺟـــﺎﻣﯥ اﻏﻮﺳـــﺘﯥ وې‪ ،‬ﻫـــﺴﯥ ډول ﻳـــﯥ ﻛـــړى‬
‫و‪ ،‬ﭼــﯥ ﻳــﻮه ﻟــﻪ ﺑﻠــﯥ ﻧــﻪ ﭘﯧﮋﻧــﺪل ﻛﯧــﺪه‪ .‬ﻣﺎﺗــﻪ ﻟــﻮﻣړى ﻳــﻮې ﻻس رااوږد ﻛــړو‪ ،‬ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ ﻳــﯥ راﻛــړه‪،‬‬
‫درې ﻧــــﻮرې ﻳــــﯥ راﺗــــﻪ راوﭘﯧﮋﻧــــﺪل‪ .‬ﻣــــﺎ ﻫــــﯧڅ ﻧــــﻪ ورﻛﺘــــﻞ‪ ،‬ﻫﻤﺪاﺳــــﯥ ﺗــــﺮې روان ﺷــــﻮم‪ .‬ﻫﻐــــﻮى ټﻮﻟــــﻮ‬
‫وﺧﻨــﺪل‪ ،‬زه ځــﺎن ﭘــﻮې ﺣﯧــﺮان ﺷــﻮم زه ﻟــږ څــﻪ ځــﺎن ﭘــﻮرې ﺧﺠﺎﻟــﺖ ﺷــﻮم‪ ،‬ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ ﻣــﯥ وې ﻟﻜــﻪ ﭼــﯥ‬
‫ﻛــﻮم څــﻪ دي ﺑﺮاﺑــﺮ ﻧــﻪ دي‪ ،‬ځﻜــﻪ ﺧــﻮ اﻧﺠﻮﻧــﻮ درﭘــﻮرې وﺧﻨــﺪل‪ .‬څــﻮ ګﺎﻣــﻪ وړاﻧــﺪې ﺗﻠﻠــﻰ ﻧــﻪ وم‪ ،‬ﭼــﯥ‬
‫ﻫﻤﻐــﻪ ﺟﻴﻨــۍ ﺑﻴــﺎ راﻏﻠـــﻪ‪ ،‬ﺷــﺎﺗﻪ ﻳــﯥ راﭘـــﺴﯥ ﻏــږ ﻛــړو‪ ،‬ﺧﻨـــﺪل ﻳــﯥ ﺳــﻬﺎر ﺻـــﺎﺣﺐ ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ ﻣـــﺦ‬
‫ﻣـــﯥ ورواړاوه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻤﻐـــﻪ ړوﻣﺒﻨـــۍ ﺟﻨـــۍ ده‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺑﻴـــﺎ ﻳـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﺎﺣﺐ ﻟـــږ ودرﯦـــږه‪ ،‬ﭼـــﯥ‬
‫ودرﯦــﺪم او ورﺗــﻪ زﻳــﺮ ﺷــﻮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻣﺰﻟــﻪ ﻣــﯥ ﻟــﻪ وړاﻧــﺪې وﭘﯧﮋﻧﺪﻟــﻪ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ ﭼــﺎﺑﻜﻮ ګــﺎﻣﻮﻧﻮ ﺧــﻮا ﺗــﻪ‬
‫راﻏﻠــﻪ‪ .‬درﺗــﻪ ﻧــﻪ ﻣــﯥ و وﻳﻠــﻲ ﭼــﯥ ﭘــﻪ واده ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﻣــﺎ وﻧــﻪ ﭘﯧﮋﻧــﯥ؟ ﻣــﺎ وې دا ﺗﺎﺳــﯥ ﭘــﻪ ځــﺎن څــﻪ ﻛــړي‬
‫دي؟ دا ډول ﺟـــﺎﻣﯥ او دا دوﻣـــﺮه ﺳـــﻴﻨګﺎر‪ .‬ﭘـــﻪ واﷲ ﭼـــﯥ ﻏـــږ دې راﺑﺎﻧـــﺪې ﻧـــﻪ واى ﻛـــړى‪ ،‬ﻛـ ـﻪ ﺗـــﺮ اﺧـــﺮه‬
‫ﻣـــﯥ ﭘﯧﮋﻧـــﺪﻟﻰ واى‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ زﻣـــﺎ ګﻨـــﺎه ﻧـــﻪ ده‪ ،‬دا ﻣـــﯥ ﻟـــﻮﻣړى ځـــﻞ دى‪ ،‬ﭼـــﯥ داﺳـــﯥ واده او داﺳـــﯥ‬
‫ﺟﺎﻣﯥ او ﻓﯧﺸﻨﻮﻧﻪ ګﻮرم‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﯥ ﭼـــﯥ راﺗـــﻪ ﻣﺨـــﺎﻣﺦ راوﻛﺘـــﻞ‪ ،‬ﻏﻠـــﻰ ﺷـــﺎن ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ ﻛـــړه‪ :‬ﺑﻴﺨـــﻲ ښـــﺎﭘﯧﺮۍ درﻧـــﻪ ﺟـــﻮړه ﺷـــﻮې‬
‫ده‪ .‬ﻣﻮﺳـــﻜۍ ﺷـــﻮه وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬ﺗـــﺎ ځﺎﻧﺘـــﻪ ﻛﺘﻠـــﻲ دي‪ ،‬دې ټﻮﻟـــﻮ ﺟﻴﻨﻜـــﻮ راﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ دا زﻟﻤـــﻰ څﻨګـــﻪ‬
‫ﻗﻨـــﺪوﻟﻚ او ښـــﻜﻠﻰ دى‪ .‬راځـــﻪ دا ﺧﺒـــﺮي ﭘﺮﯦـــږده‪ ،‬راځـــﻪ ﭼـــﯥ ﻣـــﻮر او ﭘـــﻼر ﻣـــﯥ دروﭘﯧـــﮋﻧﻢ‪ .‬ﻫﻐـــﻪ راﻧـــﻪ‬
‫ﻣﺨﻜــﯥ ﺷــﻮه او زه ورﭘــﺴﯥ‪ .‬د ﻫﻮټــﻞ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ د ﺗﻠــﻮ راﺗﻠــﻮ ﭘــﻪ ﻻره وړاﻧــﺪې د ﻫﻮټــﻞ ﭘــﻪ اﺧــﺮ ﻛــﯥ‬
‫ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻣﯧــﺰ د ﻫﻮﺳــۍ ﻛــﻮرﻧۍ ﻧﺎﺳــﺘﻪ وه‪ ،‬ﭘــﻼر او ﻣــﻮر ﺗــﻪ ﭼــﯥ ورﻏﻠــﻮ‪ ،‬ﺳــﻼم ﻣــﯥ ورواﭼــﺎوه زه ﻳــﻲ‬
‫ورﻣﻌﺮﻓ ـﻲ ﻛــړم‪ .‬ﻟــﻮﻣړى ﻳــﯥ ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ ﭘــﻪ ډﯦــﺮ اﺣﺘــﺮام او درﻧــﺎوي ﺳــﺮه ووﻳــﻞ دا زﻟﻤــﻰ زﻣــﺎ ﻫﻤــﺼﻨﻔﻲ‬
‫دى واده ﺗــﻪ راﻏﻠــﻰ دى‪ ،‬ﺗﺎﺳــﯥ ﺗــﻪ ﻣــﯥ دروﭘﯧﮋاﻧــﺪه‪ .‬ﻣــﻮر او ﭘــﻼر ﻳــﯥ ښــﻪ ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ راﺳــﺮه وﻛــړه‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳــۍ ﺧﭙــﻞ ﻣــﻮر او ﭘــﻼر ﺗــﻪ زﻣــﺎ ډﯦــﺮه ﺳــﺘﺎﻳﻨﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﺧــﻮ دا ﻳــﯥ ورﺗــﻪ وﻧــﻪ وﻳــﻞ‪ ،‬ﭼــﯥ ګﻨــﯥ دا ﻫﻐــﻪ‬
‫څـــﻮك دى‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺗﺎﺳــﯥ ﺗـــﻞ داﺳـــﺘﺎﻧﻮﻧﻪ ﻟـــﻮﻟﻲ او ﻏـــﻮږ ورﺗـــﻪ ږدئ‪ .‬زﻣـــﺎ ﻧـــﻮر ﻛـــړه وړه ﻳـــﯥ ﺗـــﺮې ﻟـــﻪ ځـــﺎن‬
‫ﺳــﺮه وﺳــﺎﺗﻞ‪ .‬ﻟــﻪ ﭘﯧﮋﻧــﺪګﻠﻮ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﻫﻮﺳــۍ ﻣﺎﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﺧــﺎص ادب ﻛــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺗﺎﺳــﯥ راځــﺊ‪،‬‬
‫ﭼــﯥ ﻫﻠﺘــﻪ ﻧــﻮر ﻣﻠګــﺮي ﻫــﻢ ﻧﺎﺳــﺖ دي‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﺳــﺮه ﺑــﻪ ﻳﻮځــﺎى ﻛــښﯧﻨﺊ‪ .‬د ﻣــﻮر او ﭘــﻼر ﻟــﻪ ﻣﺨــﻪ ﻳــﯥ‬
‫ﻫـــﺴﯥ ووﻳـــﻞ‪ .‬زه ورﺳـــﺮه روان ﺷـــﻮم‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻫﻮټـــﻞ ﻛـــﯥ ﭼـــﯥ ﻛـــﻮم ښـــﻪ ﻣﯧـــﺰ او ځـــﺎى ﻣﻮﺟـــﻮد و‪ ،‬ﻫﻠﺘـــﻪ ﻳـــﯥ‬
‫ﺑـــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻣﯧـــﺰ دوه درې ﺳـــړي او ښـــځﯥ ﻫـــﻢ ﻧﺎﺳـــﺖ وو‪ ،‬د ﻣﯧـــﺰ ﭘـــﻪ ﻛـــﻮﻧﺞ ﻛـــﯥ زه ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﻫﻐـــﯥ‬
‫راﺗﻪ ووﻳﻞ‪ :‬زه دﺳﺘﻲ ﺑﯧﺮﺗﻪ راځﻢ‪.‬‬
‫ﻳــﻮه ﺷــﯧﺒﻪ وروﺳــﺘﻪ ﻣــﯥ ﻛﺘــﻞ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻐــﻪ راﻏﻠــﻪ‪ ،‬دوه ﺟﻴﻨﻜــۍ ﻧــﻮري او ﻳــﻮ زﻟﻤــﻮټﻰ ﻫﻠــﻚ‪ ،‬ﭼــﯥ‬
‫ﻫﻮﺳــــۍ د اﻛــــﺎ زوى و‪ ،‬راﻏﻠــــﻞ‪ ،‬زﻣــــﺎ ﺳــــﺮه ﻛــــښﯧﻨﺎﺳﺘﻞ‪ .‬ﻫﻮﺳــــۍ دوﻣــــﺮه ﺧﻮﺷــــﺎﻟﻪ ښــــﻜﺎرﯦﺪه‪ ،‬ﭼــــﯥ‬
‫ﻫــﯧڅ اﻧــﺪازه ﻳــﯥ ﻧــﻪ وه‪ .‬دوﻣــﺮه ښــﻜﻠﯥ وه‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻫﻮټــﻞ ﻛــﯥ ټﻮﻟــﻮ ورﺗــﻪ ﺧﺎﻣﺨــﺎ ورﻛﺘــﻞ‪ .‬ﻣــﺎ ځــﺎن ﭘــﻪ‬
‫ارام ﻧﻴـــﻮﻟﻰ و‪ ،‬ځﻜـــﻪ ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ ﻳـــﻮې ﺧـــﻮا ﻧﺎﺑﻠـــﺪه وم او ﻟـــﻪ ﺑﻠـــﯥ ﺧـــﻮا ﻣـــﺎ وې‪ ،‬ﭼـــﯥ څـــﻮك درﺑﺎﻧـــﺪ ﭘـــﻮه‬
‫ﻧــﺸﻲ‪ .‬ﻣګــﺮ ﻫﻮﺳــۍ د ﻫﯧﭽــﺎ ﭘــﻪ ﻗﻴــﺼﻪ ﻛــﯥ ﻧــﻪ وه‪ ،‬ﻟــﻪ ﻣــﺎ ﺳــﺮه ﻳــﯥ ﻫﻤﻐــﺴﯥ ﭘــﻪ ﻣﻴﻨــﻪ ﺧﺒــﺮي ﻛــﻮﻟﯥ‪ .‬د‬
‫ﻫﻐـــﯥ ﺧـــﻮ د ﻛﺎﻛـــﺎ د زوى واده و‪ ،‬ﭘـــﻪ ګـــﺮد ﻫﻮټـــﻞ ﻛـــﯥ ګړﻧـــﺪۍ ګړﻧـــﺪۍ ګﺮځﯧـــﺪه راګﺮځﯧـــﺪه‪ .‬ﻫـــﺮ ﭼـــﺎ‬
‫داﺳــﯥ ﻓﻜــﺮ ﻛــﺎوه‪ ،‬ﭼــﯥ ټــﻮل اﺧﺘﻴــﺎر د واده د ﻫﻤــﺪې ﭘــﻪ ﻻس ﻛــﯥ دى‪ ،‬ﭼــﯥ زﻣــﺎ ﻟــﻪ ﺧــﻮا ﻧــﻪ ﺑــﻪ ﻻړه د‬
‫ﻫﻮټــﻞ ﭘــﻪ وړاﻧــﺪې ځــﺎى ﻛــﯥ ﭘــﻪ ﻣــﺼﺮوﻓﻪ وه‪ .‬د ﻣــﺼﺮوﻓﻴﺖ ﭘــﻪ وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﭘــﻪ ﻳــﯥ زﻣــﺎ ﭘﻠــﻮ ﻫــﺮه ﺷــﯧﺒﻪ‬
‫راﻛﺘــﻞ‪ ،‬ﺧــﻮ ﭼــﯥ ﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ د واده ﭘــﻪ ښــﻜﻠﻮ ﺟــﺎﻣﻮ ﻛــﯥ زﻣــﺎ ﺧــﻮا ﺗــﻪ رارواﻧــﻪ وه‪ ،‬ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه ﺑــﻪ ﻟــﻪ ﺧﻨــﺪا‬
‫ﺷــﻨﻪ وه‪ .‬زه ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﺳــﺘﺮګﻮ ﻛــﯥ د ﻣﻴﻨــﯥ ﭘــﻪ راز ﭘــﻮه ﻛــړم‪ ،‬راﺳــﺮه ﻧﺎﺳــﺘﻮ ﻛــﺴﺎﻧﻮ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﯦــﻲ ووﻳــﻞ‪ :‬دا‬
‫ﻣــﺴﺎﻓﺮ درﻧــﻪ ﺧﭙــﻪ ﻧــﻪ ﺷــﻲ‪ .‬ﻫﻐــﻮى ﺑــﻪ ټﻮﻟــﻮ ﻣﺎﺗــﻪ راوﻛﺘــﻞ او اوﺑــﻪ ﻳــﯥ وﻳ ـﻞ‪ :‬وﻟــﯥ ﺑــﻪ ﺧﭙــﻪ ﻛﯧــږي‪ .‬ﭘــﻪ دې‬
‫وﺧﺖ ﻛﯥ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪاﻧﻮ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﭘﻪ ﻏږوﻟﻮ ﭘﻴﻞ وﻛړو‪.‬‬
‫ټﻮﻟـــﻮ ووﻳـــﻞ دا ښـــﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨـــﺪان دي‪ ،‬ښـــﯥ ﺳـــﻨﺪرې واﻳـــﻲ‪ .‬رښـــﺘﻴﺎ ﻫـــﻢ ﭼـــﯥ رﺧـــﺸﺎﻧﯥ او ﻫﻤﺎﻫﻨـــګ‬
‫وار ﭘﻪ وار ﺧﻮږې ﺳﻨﺪرې وﻳﻠﯥ‪ .‬ﻫﻮټﻞ ﻟﻪ ﺧﻠﻜﻮ ښځﻮ او ﻧﺮو ډك ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳـــۍ ښـــﻪ اوږده ﺷـــﯧﺒﻪ ﺗـــﺮي ﺗـــﻢ ﺷـــﻮې وه‪ ،‬ﻫﺮڅـــﻮ ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ ﺳـــﺘﺮګﯥ واړوﻟـــﯥ راواړوﻟـــﻲ‪ ،‬د‬
‫ﻫﻐــﯥ څــﻪ ﭘﺘــﻪ ﻧــﻪ ﻟګﯧــﺪه‪ .‬ﭘﺨﭙﻠــﻮ ﺧﻮﻟــﻮ ﻛــﯥ ډوﺑــﻪ وه‪ .‬د واده ﻣﺮاﺳــﻢ ﺗــﺎوده روان و‪ ،‬ﭘــﻪ ﻫﻮټــﻞ ﻛــﯥ ګڼــﻪ‬
‫ګﻮڼـــﻪ زﻳﺎﺗـــﻪ وه‪ ،‬څـــﻮ ﻛـــﺴﺎن ﻣـــﯥ د ﭘﯧﮋﻧـــﺪګﻠﻮ وﻟﻴـــﺪل‪ .‬ﻧـــﻮرې اﻧﺠـــﻮﻧﯥ ﻫـــﻢ زﻣـــﺎ د ﻣﯧـــﺰ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﯥ‪.‬‬
‫ﻛﻠــﻪ ﻧﺎﻛﻠــﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻣــﺎ ﭘــﺮزې وﻳﻠــﯥ‪ ،‬ﺧــﻮ ﻣــﺎ ورﺗــﻪ وﺧــﺖ ﻧــﻪ ورﻛــﺎوه‪ ،‬ﭼــﯥ ګــﭗ ﺷــﭗ راﺳ ـﺮه وﻟګــﻮي‪ .‬ﻛﻠــﻪ‬
‫ﺑــﻪ ﭼــﯥ ﻫﻮﺳــۍ ﻣﻮﺳــﻜۍ ﻣﻮﺳــﻜۍ زﻣــﺎ ﺧــﻮا ﺗــﻪ راﻏﻠــﻪ‪ ،‬ﻧﺎﺳــﺘﻮ ﺟﻴﻨﻜــﻮ ﺗــﻪ ﻳــﯥ زور ورﻛــﺎوه‪ .‬ﻫﻐــﻮى‬
‫ټـــﻮﻟﯥ د ﻫﻮﺳـــۍ ښﺎﯦـــﺴﺖ ﺗـــﻪ ﺣﯧﺮاﻧـــﯥ ﭘـــﺎﺗﯥ وې‪ .‬ﻣﺎښـــﺎم ﺷـــﻮ ﺗﻴـــﺎره ﺷـــﻮه‪ ،‬د ډوډۍ ﺧﻮړﻟـــﻮ اﻋـــﻼن‬
‫وﺷـــﻮ‪ ،‬ټـــﻮل ﺧﻠـــﻚ ﻟـــﻪ ﺧﭙﻠـــﻮ ځـــﺎﻳﻮﻧﻮ ﻧـــﻪ ﭘﺎڅﯧـــﺪل او د ډوډۍ ﺧﻮﻟـــﻮ ﺧـــﻮﻧﯥ ﺗـــﻪ روان ﺷـــﻮل‪ .‬زه ﻻ ﻧﺎﺳـــﺖ‬
‫وم‪ ،‬ﭼــــﯥ ﻟـــږه ﺷــــﯧﺒﻪ وروﺳــــﺘﻪ ﻫﻐــــﻪ راﻏﻠــــﻪ او وﻳﻠــــﯥ راځــــﻪ‪ ،‬ﭼــــﯥ ځــــﻮ‪ ،‬ﻣــــﻮږ دواړه ﻳﻮځــــﺎى د ډوډۍ‬
‫ﺧـــﻮﻧﯥ ﺗـــﻪ روان ﺷـــﻮ‪ .‬د ﺧﻠﻜـــﻮ ټﯧـــﻞ زﻳـــﺎت و‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ زﻣـــﺎ ﻻس وﻧﻴـــﻮ راﺗـــﻪ وې وﻳـــﻞ‪ :‬ټﯧـــﻞ دى‪ ،‬ﭼـــﻲ‬
‫راﻧــــﻪ ورك ﻧــــﺸﯥ‪ .‬د ډوډۍ ﺧــــﻮﻧﯥ ﺗــــﻪ ﻻس ﻧﻴــــﻮﻟﻰ ﻻړو‪ .‬ﻫﻠﺘــــﻪ ﻫــــﺮ ډول ﺧــــﻮاړه ﺗﻴــــﺎر ﺷــــﻮي وو‪ ،‬د‬
‫ډوډۍ ﺧﻮړﻟـــﻮ ﻧـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﻧـــﺎوې او ﺷـــﺎه راﻏﻠـــﻞ‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ د ﺷـــﺎه ﺗـــﺮ څﻨګـــﻪ رواﻧـــﻪ وه‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺳـــټﯧﺞ ﻛـــﯥ‬
‫ﻳــــﻮه ﻟﻨــــډه ﺷــــﯧﺒﻪ ودرﯦــــﺪل‪ ،‬د ښــــﺎدۍ واﻻ ﻛــــﻮرﻧۍ د ﻧــــﺎوې او ﺷــــﺎه ﺳــــﺮه وﻻړ وو‪ .‬ﻋﻜﺎﺳــــﻲ وﺷــــﻮه‪،‬‬
‫ﻣﻮﺳــﻴﻘﻲ ښـــﻪ ﭘـــﻪ ﻏـــﺮب ﺳـــﺮه رواﻧـــﻪ وه‪ .‬ﻧڅـــﺎوې ﻛﻴــﺪﻟﯥ‪ ،‬څـــﻮ ځﻠـــﻲ ﻫﻮﺳـــۍ د ﻧڅـــﺎ وار ﺗﯧـــﺮ ﻛـــړو‪ .‬واده‬
‫ان د ﺷـــﭙﯥ ﺗـــﺮ دوو ﺑﺠـــﻮ ﭘـــﻮرې روان وْ‪ .‬ﭘـــﻮره ﭘـــﻪ دوه ﺑﺠــﻮ واده ﭘـــﺎى ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪه‪ .‬ﻟـــﻪ ﻫﻮټـــﻞ ﻧـــﻪ ﺧﻠـــﻚ‬
‫ﭘـــﻪ وﺗﻠـــﻮ ﺷـــﻮل‪ .‬زه ﭼـــﯥ ﻛﻠـــﻪ دروازې ﺗـــﻪ راووﺗﻠـــﻢ‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ وﻻړه وه‪ .‬ﻳـــﻮه ځـــﻮان ﭼـــﯥ ﻫﻐـــﻪ د ﻫﻮﺳـــۍ د‬
‫ﻛﺎﻛــﺎ زوى و‪ ،‬ووﻳــﻞ وروره دا ﻣﯧﻠﻤــﻪ ﺑــﻪ ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ورﺳــﻮې او ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﺗــﺮې ﺑﯧﺮﺗــﻪ ﻫﻮټــﻞ ﺗــﻪ راﺷــﯥ‪،‬‬
‫ﭼــﯥ ﺑﻴــﺎ ﻣــﻮږ ﻛــﻮر ﺗــﻪ وﻻړ ﺷــﻮ‪ .‬زه د ﻫﻐــﯥ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻛــﻮر ﺗــﻪ راﻏﻠــﻢ او د ﻫﻐــﯥ د ﻛﺎﻛــﺎ زوى راﻧــﻪ ﺑﯧﺮﺗــﻪ‬
‫وﻻړ‪.‬‬
‫ډﯦــﺮ ﺳــﺘﻮﻣﺎﻧﻪ ﺷــﻮى وم‪ ،‬ﭘــﻪ دﻏــﻪ ﺷــﭙﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻮره ﺧــﻮب وﻛــړو‪ ،‬ځﻜــﻪ ﭼــﯥ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ د ﺟﻤﻌﮕــﯥ ورځ‬
‫وه ﺳــﺘړﺗﻴﺎ ﻣــﯥ ورﻛــﻪ ﺷــﻮه‪ .‬د ﺟﻤﻌــﯥ ورځ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ دﻣــﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﭼﯧــﺮې وﻻړ ﻧــﻪ ﺷــﻮﻣﻪ‪ .‬ﭘــﻪ ﺳــﺒﺎ‬
‫ﺗـــﻪ ﻟﻜـــﻪ د ﻧـــﻮرو ورځـــﻮ ﻧﻮرﻣـــﺎل ﺧﭙﻠـــﯥ دﻧـــﺪې ﺗـــﻪ ﻻړم‪ .‬ﻫـــﺮه ورځ ﺑـــﻪ د ﻣـــﺎزدﻳګﺮ ﭘـــﻪ وﺧـــﺖ ﻣـــﻮږه ﭼﻜـــﺮ‬
‫واﻫــﻪ‪ ،‬د ﺷــﭙﯥ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﻳــﻮ ﻧــﻴﻢ داﺳــﺘﺎن او ځﻴﻨــﯥ ﻃﻨﺰﻳــﻪ ﻟﻴﻜﻨــﯥ ﻛــﻮﻟﯥ‪ .‬زﻣــﺎ داﺳــﺘﺎن ﺑــﻪ ﭘــﻪ راډﻳــﻮ ﻛــﯥ‬
‫ﺧﺎﻣﺨــﺎ ﻧــﺸﺮﯦﺪه‪ ،‬ﻣﻤﺜﻠﻴﻨــﻮ ﺑــﻪ ﭘــﻪ ﺧــﻮرا ښــﻪ ډول ﺗﻤﺜــﻴﻼوه‪ ،‬ﻧــﻮ ځﻜــﻪ د ﺧﻠﻜــﻮ ﺑــﻪ ﺧﻮښــﯧﺪه‪ .‬ﭘــﻪ ﻣﺠﻠــﻮ‬
‫او ورځﭙــﺎڼﻮ ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﭼــﯥ زﻣــﺎ ﻣﻘــﺎﻟﯥ او ﻧــﻮرې ﻟﻴﻜﻨــﯥ ﻧــﺸﺮﯦﺪﻟﯥ‪ ،‬ﭘــﻮره ﺣــﻖ اﻟﺰﺣﻤــﻪ ﺑــﻪ ﻳــﯥ راﻛﻮﻟــﻪ‪ .‬د‬
‫ﻣﻴﺎﺷـــﺘﻨۍ ﺗﻨﺨـــﻮاه ﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ﺣـــﻖ اﻟﺰﺣﻤـــﻪ زﻳﺎﺗﯧﺪﻟـــﻪ‪ .‬ژوﻧـــﺪ ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﻧﻮرﻣـــﺎل ډول ښـــﻪ ﺗﯧﺮﯦـــﺪه‪ ،‬ﻳـــﻮ څـــﻪ‬
‫روﭘـــۍ ﻣـــﯥ زﺧﻴـــﺮه ﻛـــړې وې‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬وﻃـــﻦ ﺗـــﻪ ځﻤـــﻪ ﺧﭙﻠـــﻪ زړه ﺧﻮﻧـــﻪ ړﻧګـــﻮم او ﻧـــﻮى‬
‫ﻛﻮر ﭘﻜﯥ ﺟﻮړوم‪ ،‬ډﯦﺮ ځﻨډ ﻧﻪ ﻛﻮم ﻳﻮازې ﭼﺎﺗﻪ ﺑﻪ ﯦﻲ ﭘﻪ اﺟﺎره ورﻛړم‪ ،‬ﺳﺘﺎ څﻨګﻪ ﺧﻮښﻪ ده؟‬
‫ﻫﻐــﻪ ﻟــږه ﻏﻠــﯥ ﺷــﻮه‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ډﯦــﺮه ښــﻪ ده‪ ،‬زه ﺑــﻪ ﻫــﻢ درﺳــﺮه ﻣﺮﺳــﺘﻪ وﻛــړم‪ .‬ﻣــﺎ وې ﻛــﻪ وﺷــﻮه‬
‫دوه ورځــﯥ وروﺳــﺘﻪ ﺑــﻪ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻻړ ﺷــﻢ‪ .‬ﺳــﺒﺎ ﻣــﺎزدﻳګﺮ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛﻠــﻪ ﻣــﻮﻧږه ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻛــښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ او‬
‫د ښــﺎر ﭘــﻪ ﻟــﻮر رﻫــﻲ ﺷــﻮ‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ﺧﭙــﻞ ﺑﻜــﺲ ﺗــﻪ ﻻس ﻛــړو‪ ،‬ﭘﻴــﺴﯥ ﻳــﯥ راواﯦــﺴﺘﯥ‪ ،‬وﻳﻠــﯥ دا ﻟــﺲ زره‬
‫اﻓﻐــﺎﻧۍ ﺑــﻪ زﻣــﺎ ﻟــﻪ ﺧــﻮا درﺳــﺮه ﻣﺮﺳــﺘﻪ وي‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ وروﺳــﺘﻪ ګــﻮرو‪ ،‬ﺗــﻪ ﻳــﻮ ځــﻞ ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﭘﻴــﻞ وﻛــړه‪،‬‬
‫دا دې ښـــﻪ ﭘـــﻼن ﺟـــﻮړ ﻛـــړى دى‪ .‬وﻳـــﯥ ﺧﻨـــﺪل وې وﻳـــﻞ ﻛﯧـــﺪاى ﺷـــﻲ ﻛـــﻮم وﺧـــﺖ درﺳـــﺮه ﭘـــﻪ ﭼﻜـــﺮ ﻛﻠـــﻲ‬
‫ﺗﻪ ﻻړه ﺷﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ﻛﻮم ﺑﻪ ﻫﻐﻪ ﺳﺎﻋﺖ وي‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﯥ ﻣـــﻮټﺮ ﭘـــﻪ ﻛـــﺮار ﻛـــړو‪ ،‬ﻣـــﺦ ﻳـــﯥ راواړاوه‪ ،‬وې وﻳـــﻞ‪ :‬ﺗـــﻪ ﭘـــﻮﻫﯧږې‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ دې ورځـــﻮ ﻛـــﯥ‬
‫زﻣــﻮږ ﻗــﻮﻣﻲ ﺧﻠــﻚ زﻣــﺎ د ﻏﻮښــﺘﻨﯥ ﻟﭙــﺎره زﻣــﻮږ ﻛــﻮر ﺗــﻪ څــﻮ ځﻠــﻲ راﻏﻠــﻲ دي‪ ،‬د ﭘــﻼر ﻣﮕــﻲ ﺧﻮښــﻪ‬
‫ده‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ ﻣــﯥ ورﻛــړي‪ ،‬ﻣګــﺮ ﻣــﺎ ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ وﻳﻠــﻲ دي‪ ،‬ﭼــﯥ ګــﻮرئ ﭘــﺎم زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﻏﻴــﺎب ﻛــﯥ‬
‫ﺑــﻪ زﻣــﺎ ژوﻧــﺪ ﭘــﻪ ﭼــﺎ ﭘــﻮرې ﻧــﻪ ﺗــړئ‪ .‬ﻟــﻪ ﻣﺎﻧــﻪ ﺑــﻪ ﺧﺎﻣﺨــﺎ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ ﻛــﻮئ‪ .‬دﻏــﺴﯥ ﺧﺒــﺮې ﺷــﺘﻪ دي‪ .‬ﻓﻜــﺮ‬
‫دې وي‪ ،‬ﭼــﯥ دا ځــﻞ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ وﻻړې ﻣــﻮر ﺗــﻪ ﺑــﻪ دې زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﺑــﺎب ﺧﺒــﺮې ﻛــﻮې‪ .‬ښــﻪ ده ﻫﻮﺳــۍ زﻣــﺎ ﻫــﻢ‬
‫دا ﺳــﺘﺎ ﺧﺒــﺮه ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ ده‪ .‬زه ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﻣــﻮر ﺳــﺮه ﻫﺮوﻣــﺮو ﺳــﺘﺎ ﺧﺒــﺮه ﻛــﻮم‪ .‬ﺗــﻪ ډاډﻣﻨــﻪ اوﺳــﻪ‪ ،‬ﺧــﻮ ﺳــﺘﺎ‬
‫د ﭘﻼر ﺳﺮه ﺑﻪ څﻪ ﻛﯧږي‪ ،‬ځﻜﻪ ﭼﯥ زه‪....‬‬
‫ﭘــﺎم ﭼــﯥ داﺳــﯥ ﻓﻜــﺮ وﻧﻜــړې‪ ،‬ﺗﺮڅــﻮ ﭼــﯥ ﺗــﻪ ﻟــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ ﺑﯧﺮﺗــﻪ راګﺮځــﯥ‪ ،‬ﭘــﻪ دې ﻫﻜﻠــﻪ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﻳــﻮ‬
‫څﻪ ﻛﺎر ﻛړى وي‪.‬‬
‫دوه ورځــﯥ وروﺳــﺘﻪ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻻړم‪ ،‬ﻣــﻮر ﻣــﯥ ډﯦــﺮه زﻳﺎﺗــﻪ ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ﻳــﻮه ورځ ﻣــﯥ د زوړ ﻛــﻮر‬
‫د وراﻧﻮﻟﻮ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪ ،‬ﻫﻐﯥ راﺗﻪ اخ وﻛړو‪ ،‬وې ﻛﻮر وﻟﯥ وراﻧﻮې؟‬
‫ﻣﻮرې ﻧﻮى ﻛﻮر درﺗﻪ ﺟﻮړوم‪.‬‬
‫ﭘﻴﺴﯥ ﺑﻪ ﻟﻪ ﻛﻮﻣﻪ ﺷﻲ؟‬
‫ﻣــﻮرې ﺧــﺪاى ﻣﻬﺮﺑﺎﻧــﻪ دى‪ ،‬ﻳــﻮ څــﻪ ﭘﻴــﺴﯥ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ځﺎﻧــﻪ ﺳــﺮه راوړي دي‪ ،‬د ﻛــﻮر د ﺟﻮړﯦــﺪو ﭼــﺎره‬
‫ﺑــﻪ ﭘــﺮې وﺷــﻲ‪ .‬ﻫــﻮ ﻣﻮرﺟــﺎﻧﯥ رښــﺘﻴﺎ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻐــﻪ ﺟﻤﻌــﻪ ﺧــﺎن د ﺧټــﯥ ﭘــﺴﺨګﺮ ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ دى او ﻛــﻪ‬
‫ﭼﯧﺮﺗﻪ ﺗﻠﻠﻰ دى؟‬
‫ﺷــﺘﻪ دى زوﻳــﻪ‪ ،‬د ﺧﻠﻜــﻮ ﻛﻼګــﺎﻧﯥ ﺟــﻮړوي‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ډﯦــﺮ ښــﻪ ﻛﻮروﻧــﻪ ﺟــﻮړوي‪ ،‬د ﻛــﻮر ﻛــﺎر ﭘــﻪ ﻫﻐــﻪ‬
‫وﻛــړه‪ .‬ﻫــﻮ ﻣﻮرﺟــﺎﻧﯥ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ورﭘــﺴﯥ ورﺷــﻢ‪ ،‬ﺧﺒــﺮې ﺑــﻪ ورﺳ ـﺮه ﻟــﻪ ﻧــږدې ﻧــﻪ وﻛــړم‪ .‬ﻣــﻮر ﻣــﯥ زﻣــﺎ ﭘــﻪ‬
‫دې ﻛــﺎر زﻳﺎﺗــﻪ ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ﻻس ﻳــﻲ ﭘــﺎس ﺗــﻪ ﭘــﻪ دوﻋــﺎ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــړل‪ .‬ډﯦــﺮه دوﻋــﺎ ﻳــﯥ راﺗــﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﭘــﻪ‬
‫دې وﺧــﺖ ﻛــﯥ زﻣــﺎ څــﻮ ﻛﻠﻴــﻮال ﻣﻠګــﺮي ﻣــﻮږ ﻛــﺮه راﻧﻨﻮﺗــﻞ‪ .‬زﻣــﺎ ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻞ‪ .‬ﺗــﺮ ﻧﺎوﺧﺘــﻪ‬
‫ﭘــﻮرې راﺳــﺮه ﻧﺎﺳــﺖ وو‪ ،‬ﺳــﺒﺎﻳﻲ وﺧﺘــﻲ ﭘــﻪ ﺟﻤﻌــﻪ ﺧــﺎن ﭘــﺴﯥ ﻻړم‪ .‬ﻻ ﻛــﺎر ﺗــﻪ ﻧــﻪ و ﺗﻠﻠــﻰ‪ .‬د ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر‬
‫د ﺟﻮړﯦـــﺪو ﭘـــﻪ ﺑـــﺎب ﻣـــﯥ ورﺳـــﺮه ﺧﺒـــﺮي وﻛـــړې‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ښـــﻪ د ﺗﺒـــﯥ ﺳـــړى و‪ ،‬ﻟـــﻮﻣړى راﺗـــﻪ ﺣﯧـــﺮان ﭘـــﺎﺗﯥ‬
‫ﺷــﻮ‪ ،‬وﻳﻠــﯥ وراره ﺷــﺎه ﺑــﺎش ﻟﻜــﻪ ﭼــﯥ ﭘﻴــﺴﯥ دې ﭘﻴــﺪا ﻛــړي دي؟ ﻣــﺎ وې ﻫــﻮ ﺟﻤﻌــﻪ ﺧــﺎن اﻛــﺎ ﻳــﻮ څــﻪ‬
‫ﺧـــﻮ ﻣـــﯥ ﻛـــړي دي‪ .‬اوس راﻏﻠـــﻰ ﻳـــﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ زﻣـــﺎ د ﻛـــﻮر د ﺟﻮړﯦـــﺪو ﺧﺒـــﺮه راﺳـــﺮه وﻛـــړې‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ووﻳـــﻞ‪:‬‬
‫وراره زه دوه ډوﻟــﻪ ﻛــﺎر ﻛــﻮم‪ ،‬ﻳــﻮ دا ﭼــﯥ ﭘــﻪ اﺟــﺎره ﻧﻴــﻮل او دوﻳــﻢ دا ﭼــﯥ ﭘــﻪ ورځﻨــۍ ﻣــﺰدورۍ‪ .‬اوس‬
‫ﺳــﺘﺎ ﺧﻮښــﻪ ﭼــﯥ ﻛﻮﻣــﻪ ﻳــﻮه درﺗــﻪ اﺳــﺎﻧﻪ ښــﻜﺎري‪ .‬ﻣــﺎ وې ﺟﻤﻌــﻪ ﺧــﺎن اﻛــﺎ زه وﺧــﺖ ﻧــﻪ ﻟــﺮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ‬
‫ﺷﻢ‪ ،‬ﺧﻮ د ﻛﻮر وراﻧﻮل او د ﻧﻮي ﺟﻮړﯦﺪو ﺧﺒﺮه راﺳﺮه وﻛړه‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ ډﯦــﺮه ﺷــﯧﺒﻪ ﺳــﻮچ وواﻫــﻪ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻳ ـﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬زه ﺑــﻪ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ وﺧﺘــﻲ درﺷــﻢ‪ ،‬د ﻧــﻮي ﻛــﻮر اﻧــﺪازه ﺑــﻪ‬
‫واﺧﻠـــﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ څـــﻮ ﻣﺘـــﺮه اوږده ﻟـــﺮې او څـــﻮﻣﺮه ﻟﻨـــډواﻟﻰ ﻟـــﺮي‪ ،‬څـــﻮ ﭘﻜـــﯥ ﻛـــﻮټﯥ ﺟـــﻮړوې‪ ،‬دا ټـــﻮل ﺑـــﻪ‬
‫ﺳـــﺮه وﺳـــﻨﺠﻮو‪ .‬د زوړ ﻛـــﻮر د وراﻧﯧـــﺪو ﺧﺒـــﺮه ﺑـــﻪ ﻫـــﻢ وﻛـــړو‪ .‬ﻧﻴﻤـــﺎﻳﻲ ﭘﻴـــﺴﯥ ﺑـــﻪ ﭘﻴـــﺸﻜﻲ )ﻣﺨﻜـــﯥ(‬
‫راﻛــړې‪ ،‬ﭼــﯥ زه ﭘــﺮې ﻛــﺎر ﭘﻴــﻞ ﻛــړم‪ .‬ﻣــﺎ وې ډﯦــﺮه ښــﻪ ده‪ ،‬ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﭼــﯥ راﻏﻠــﯥ ﻧــﻮرې ﺧﺒــﺮې ﺑــﻪ ﻫﻠﺘــﻪ‬
‫وﻛـــړو‪ .‬اوس ﻧـــﻮ درﻧـــﻪ ځﻤـــﻪ‪ .‬د ﺟﻤﻌـــﻪ ﺧـــﺎن ﻧـــﻪ ﻣـــﯥ رﺧـــﺼﺖ راواﺧﻴـــﺴﺖ او ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻢ‪ .‬زوړ ﻛـــﻮر‬
‫ﻣﯥ ﭼﯥ ﭘﻪ ﻣﺘﺮوﻧﻮ ﻛړو‪ ،‬څﻠﻮﯦښﺖ ﻣﺘﺮه اوږد او دﯦﺮش ﻣﺘﺮه ﭘﻪ ﻟﻨډو ﺟﻮړ ﺷﻮى و‪.‬‬
‫د ﻧــــﻮي ﻛــــﻼ اﻧــــﺪازه ﻣــــﯥ ﭼــــﯥ وﻟګﻮﻟــــﻪ ﭘــــﻪ ﻣــــﻨځ ﻛــــﯥ ﻳــــﯥ درې ﻛــــﻮټﯥ ﻛــــﻮر‪ ،‬ﻳــــﻮه اﺷــــﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‬
‫)ﭘﺨﻠﻨځﻰ( او ﻳﻮ د ﻟﻤﺒﺎ ﻛﻮټﻪ او ﭘﻪ ﻳﻮه ﻛﻮﻧﺞ ﺑﻴﺮون ﺗﻪ ﻳﻮه ټټۍ ﺟﻮړﯦﺪﻟﻪ‪.‬‬
‫ﺳــﻬﺎر وﺧﺘــﻲ ﺟﻤﻌــﻪ ﺧــﺎن اﻛــﺎ ﭼــﺎى ﻣــﻮږ ﻛــﺮه راوړ‪ ،‬ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻛﺎﻏــﺬ ﻛــﯥ د ﺧﭙــﻞ ﻓﻜــﺮ ﺳــﺮه ﺳــﻢ د‬
‫ﻧـــﻮي ﻛـــﻮر د ﺟﻮړﯦـــﺪو ﻧﻘـــﺸﻪ وښـــﻮدﻟﻪ‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﭼـــﺎى څـــښﻮ او ﻓﻜـــﺮ ﻳـــﯥ ﻛـــﺎوه‪ .‬ﭘـــﺲ ﻟـــﻪ ډﯦـــﺮ وﺧـــﺖ ﻧـــﻪ‬
‫وروﺳــــﺘﻪ ﻫﻐــــﻪ وﻳــــﻞ‪ :‬وراره ﺟﺎﻧــــﻪ د زوړ ﻛــــﻮر وراﻧﯧــــﺪل او د ﻧــــﻮي ﻛــــﻮر ﺟﻮړﯦــــﺪل ﺑــــﻪ دې ټــــﻮل ټــــﺎل‬
‫ﭘﻨځــﻮس زره اﻓﻐــﺎﻧۍ ﻟګﯧــږي‪ .‬ﻣــﺎ وې ﺟﻤﻌــﻪ ﺧــﺎن اﻛــﺎ ﺗــﻪ او ﺧﭙــﻞ اﻧــﺼﺎف دې زه ﺧــﻮ ﭘــﻪ دې ﺑــﺎب څــﻪ‬
‫ﻣﻌﻠﻮﻣــﺎت ﻧــﻪ ﻟــﺮم‪ .‬ﻫﻐــﻪ وﻳــﻞ ﻛــﻪ ﻣــﯥ درﺗــﻪ زﻳﺎﺗــﻪ وﻳﻠــﻲ و‪ ،‬ددې ﻛﻠــﻲ د ﺧﻠﻜــﻮ ﻧــﻪ ﻫــﻢ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ ﻛــﻮﻟﻰ‬
‫ﺷــﯥ‪ .‬د ﭼــﺎى څــښﻠﻮ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺳــﺒﺎ ﺳــﻬﺎر ﺑــﻪ ﻟــﻪ ﺧﻴــﺮه راﺷــﯥ‪ ،‬ﭼــﯥ د ﻛﻠــﻲ څــﻮ ﺗﻨــﻪ‬
‫ﻣــﺸﺮان او د ﻛﻠــﻲ اﻣــﺎم ﭘــﻪ ګــډون ﺑــﻪ ﺳــﺮه دوﻋــﺎ وﻛــړو‪ .‬ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﺧﭙــﻞ ﻛــﺎر ﭘﻴــﻞ ﻛــړې‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ښــﻪ ده زه ﺑــﻪ‬
‫اوس ﻻړ ﺷــﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﺴﺨﻪ وﻫــﻢ‪ .‬ﻏﺮﻣــﻪ ﺗــﻮده ﺷــﻮه‪ ،‬ﺧټګــﺮ ﺑــﻪ راﻏﻠــﻰ وي‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﻳــﻮه ﻟﻮﻳــﻪ ﻛــﻼ ﭘــﻪ اﺟــﺎره‬
‫ﻧﻴﻮﻟﯥ وه‪ ،‬ﭘﻪ ﻣﻨډه ﻳﯥ ﺧﭙﻠﯥ څﭙﻠۍ ﭘښﻮ ﻛړې او ﻻړ‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ورځ ﻣـــﯥ د ﻛﻠـــﻲ ﻟـــﻪ ځﻴﻨـــﻮ ﺧﻠﻜـــﻮ ﻧـــﻪ د ﺧټګـــﺮو د ﻣـــﺰدورۍ او زﻣـــﺎ د ﻛـــﻮر د ﺟﻮړﯦـــﺪو ټـــﻮل‬
‫ﺧــﺼﻮﺻﻴﺎت وﭘﻮښــﺘﻞ‪ .‬ﻫﻐــﻮى ووﻳــﻞ دوﻣــﺮه ګﺮاﻧــﻪ ﺳــﻮدا ﻧــﻪ ده‪ ،‬ﻧــﻦ ﺳــﺒﺎ ﻣــﺰدوري ګﺮاﻧــﻪ ﺷــﻮې ده‪،‬‬
‫ﭘﻴـــﺴﯥ زﻳـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮي دي‪ .‬ﺧﻠـــﻚ ﻧـــﻮې اﺑـــﺎدي ګـــﺎﻧﯥ ﻛـــﻮي‪ ،‬ﻣـــﺰدوري ګﺮاﻧـــﻪ ده‪ .‬ﺟﻤﻌـــﻪ ﺧـــﺎن ﺧټګـــﺮ‬
‫درﺳـــﺮه ﻣﻨﺎﺳـــﺒﻪ ﻓﻴـــﺼﻠﻪ ﻛـــړې ده‪ .‬ﺑﯧګـــﺎه ﺗـ ـﻪ ﻣـــﯥ دا ټـــﻮﻟﯥ ﺧﺒـــﺮې ﻟـــﻪ ﻣـــﻮر ﺳـــﺮه او ﻟـــﻪ ﻣﺎﻣﺎګـــﺎﻧﻮ ﺳـــﺮه‬
‫ﺷـــﺮﻳﻜﯥ ﻛـــړې‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ﭘـــﻪ دې ﻛـــﺎر ډﯦـــﺮ ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ﺷـــﻮل‪ .‬ﻣـــﺸﺮ ﻣﺎﻣـــﺎ ﻣـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺧﻮرﻳـــﻪ! ډﯦـــﺮ زﻳـــﺎت‬
‫ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ ﺷــﻮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﺗــﻪ د ﺧﭙﻠــﻪ اﻧــﺪه ﺷــﻮې او دا زوړ ﻛــﻮر دې ﻧــﻮى ﺟــﻮړوې‪ .‬دا زﻣــﻮږ د ټﻮﻟــﻮ ﻟﭙــﺎره د‬
‫ﺧﻮښــۍ ځــﺎى دى‪ ،‬ﺧــﺪاى دې ﺑــﺮى درﻛــړي‪ .‬ﻣــﻮر ﻣــﯥ ﭘــﻪ دﻏــﻪ ﺷــﭙﻪ ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ وه‪ ،‬ﺷــﻜﺮ ﻳــﯥ ووﯦــﺴﺖ‪،‬‬
‫وﻳﻠـــﯥ ﺷـــﻜﺮ دى اﷲ‪ ،‬ﭼـــﯥ زﻣـــﺎ زوى دې‪ ،‬دې ورځـــﯥ ﺗـــﻪ راورﺳـــﺎوه‪ .‬ﻣـــﻮږ ﺧـــﻮ د ﺧـــﺪاى ﻏﺮﻳﺒﺎﻧـــﺎن وو‪.‬‬
‫ټﻮﻟﻮ راﺳﺮه ﭘﻪ دې دوﻋﺎ وﻛړه‪ ،‬ﭼﯥ زوړ ﻛﻮر ﺑﻪ وراﻧﻮو او ﻧﻮى ﻛﻮر ﺑﻪ ﺟﻮړوو‪.‬‬
‫ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ وﺧﺘـــﻲ ﺟﻤﻌـــﻪ ﺧـــﺎن ﺧټﻜـــﺮ ﻣـــﻮږ ﻛـــﺮه راﻏـــﻰ‪ ،‬ﻣـــﻼ اﻣـــﺎم او څـــﻮ ﺗﻨـــﻪ د ﻛﻠـــﻲ ﻣـــﺸﺮان ﻣـــﻮ‬
‫راوﻏﻮښـــﺘﻞ‪ ،‬ﭼـــﺎى ﻣـــﺎى ﭼـــﯥ وڅـــښﻞ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﻣـــﻼ اﻣـــﺎم ﻳـــﻮ ﺳـــﻮرت ﻗـــﺮاّت ﻛـــړ وروﺳـــﺘﻪ ﺑﻴـــﺎ دوﻋـــﺎ‬
‫وﺷــﻮه‪ ،‬ﻫــﺮ ﭼــﺎ ﺑﻴــﺎ ﺧﭙــﻞ ﻧﻈــﺮ ورﻛــﺎوه‪ .‬ﭼــﺎ وﻳــﻞ‪ :‬څﻨګــﻪ ﻧﻘــﺸﻪ ﭘﻜــﯥ اﭼــﻮئ؟ ﭼــﺎ ﺑــﻪ وﻳــﻞ ﻳــﻮ ځــﻞ دا زوړ‬
‫ﻛــﻮر ﻫــﻮار ﺷــﻲ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﭘــﺮې ﺗﻨــﺎب واﭼــﻮل ﺷــﻲ‪ ،‬وﺑــﻪ ﻛﺘــﻞ ﺷــﻲ ﭼــﯥ څــﻮ ﻛــﻮټﯥ ﭘﻜــﯥ ﺟﻮړﯦــﺪى ﺷــﻲ‪.‬‬
‫ﺟﻤﻌــﻪ ﺧــﺎن ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﻣﺨﻜــﯥ ﻟــﻪ ﻣﺨﻜــﯥ ﻧــﻪ ﻧﻴﻤــﺎﻳﻲ ﭘﻴــﺴﯥ ورﻛــړې‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ووﻳــﻞ ﺳــﺮ ﻟــﻪ ﺳــﺒﺎ ﻧــﻪ ﻣــﻮږ د‬
‫ﻛـــﻮر ﭘـــﻪ وراﻧﻮﻟـــﻮ ﭘﻴـــﻞ ﻛـــﻮو‪ ،‬ﺗﺎﺳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻛـــﺎﻟﻲ ﺗـــﺮې ﻫﻤـــﺪا ﻧـــﻦ وﺑﺎﺳـــﺊ‪ ،‬ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﺧﻴـــﺮ ﺳـــﺮه زه‬
‫ﻣﺰدوران راوﻟﻢ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې ښـــﻪ ده‪ .‬ټﻮﻟـــﻪ ورځ ﻣـــﻮ ﻟـــﻪ ﻛـــﻮره ﺳـــﺎﻣﺎن د ﻣﺎﻣـــﺎ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ وﭼـــﻼوه‪ ،‬ﺧﭙﻠﻮاﻧـــﻮ راﺳـــﺮه ﻣﺮﺳـــﺘﻪ‬
‫وﻛــړه‪ ،‬ﻛــﺎﻟﻲ ﻳــﯥ راﺳــﺮه وﭼﻠــﻮل‪ ،‬ﻛــﻮر ﻣ ـﻮ ﻣــﺎزدﻳګﺮ ﺗــﻪ ﺧــﺎﻟﻲ ﻛــړو‪ ،‬ﺳــﺒﺎ وﺧﺘــﻲ ﻳــﯥ د ﻛــﻮر ه وراﻧﻮﻟــﻮ‬
‫ﭘﻴـــﻞ وﻛـــړو‪ ،‬ﭘـــﻪ څﻠـــﻮرو ورځـــﻮ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ ټـــﻮل ﻛـــﻮر ﺳـــﻢ ﻫـــﻮار ﻛـــړو‪ .‬ﺟﻤﻌـــﻪ ﺧـــﺎن ﺧټګـــﺮ ووﻳـــﻞ‪ :‬د ﺧټـــﯥ‬
‫ځــﺎى او د ﻛــﻮر د ﺟﻮړﯦــﺪو د څﻠــﻮر دﻳــﻮاﻟۍ ﻛﭽــﻪ ﺑــﻪ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣــﻮو‪ .‬ﻣــﺎ وې ښــﻪ ده ﺟﻤﻌــﻪ ﺧــﺎن اﻛــﺎ‬
‫ﻳــﻮ ځــﻞ ﺑـــﻪ ﺑﻴــﺎ د ﺗﻬـــﺪاﺑﻮﻧﻮ اﻳــښﻮدﻟﻮ ﻟﭙـــﺎره ﻣــﻼ ﺻــﺎﺣﺐ او ﻫﻤﻐـــﻪ ﻣــﺸﺮان راوﻟـــﻮ‪ .‬ﻫﻐــﻪ وې ﺳـــﻤﻪ ده‪،‬‬
‫ﺧﻮ دا ﻛﺎر ﺑﻪ ﻟږ وﺧﺘﻲ ﻛﻮو‪.‬‬
‫ﭘــﻪ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﻣــﻮ ﻫﻤﻐــﻪ ﻛــﺴﺎن راﻏﻮښــﺘﻞ‪ ،‬د ﻛﻠــﻲ ﻧﻘــﺸﻪ ګــﺮ ﺧﻴــﺮو ﺟــﺎن ﻣــﻮ ﻫــﻢ راوﻏﻮښــﺖ‪ ،‬زﻣــﻮږ د‬
‫زاړه ﻛـــﻮر ﺷـــﺎوﺧﻮا څﻠـــﻮر ﺧـــﻮاو ﺗـــﻪ زﻣـــﻮږ ﺷـــﺎړه ځﻤﻜـــﻪ ﭘﺮﺗـــﻪ وه‪ ،‬ﭘـــﻪ اوږدواﻟـــﻲ او ﻟﻨـــډواﻟﻲ ﻣـــﻮ ﺧﺒـــﺮې‬
‫اﺗـــﺮې ﭘـــﺮې ډﯦـــﺮې ﺳـــﺮه وﻛـــړې‪ .‬ﺑﻴـــﺎ دوﻋـــﺎ وﺷـــﻮه‪ ،‬ﻣـــﻼ اﻣـــﺎم د ﻗـــﺮاّن ﻣﺠﻴـــﺪ ﺳـــﻮرت ووى‪ .‬ﺑﻴـــﺎ ورﭘـــﺴﯥ‬
‫دوﻋـــﺎ وﺷـــﻮه او ﺷـــﻴﺮﻳﻨﻲ )ﺧـــﻮږه( ووﯦـــﺸﻞ ﺷـــﻮه‪ .‬ﺧﻴﺮوﺟـــﺎن ﻧﻘـــﺸﻪ ګـــﺮ ﺗﻨـــﺎب راواﺧﻴـــﺴﺖ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻫـــﻮار‬
‫ﺷـــﻮي ﻛـــﻮر او ﺷـــﺎړه ځﻤﻜـــﻪ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ اوږدو ﺧـــﻮر ﻛـــړو‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻮره ﭘﻨځـــﻮس ﻣﺘـــﺮه اوږدواﻟـــﻰ او ﭘﯧﻨځـــﻪ‬
‫دﯦـــﺮش ﻣﺘـــﺮه ﻳـــﯥ ﺳـــﻮر وﺷـــﻮ‪ .‬ټﻮﻟـــﻮ ووﻳـــﻞ دا ﺧـــﻮ ﻟﻮﻳـــﻪ ﻛـــﻼ ﭘﻜـ ـﯥ ﺟﻮړﯦـــﺪى ﺷـــﻲ‪ .‬ﺧﻴـــﺮو ﺟـــﺎن ووﻳـــﻞ‪:‬‬
‫راځــﺊ‪ ،‬ﭼــﯥ د ﻛــﻼ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ اوس د ﻛــﻮر ﻧﻘــﺸﻪ واﭼــﺎوو‪ .‬ﭘــﻪ ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ ﻛــﯥ ﻳــﯥ د څﻠــﻮرو ﻛﻮټــﻮ‪ ،‬ﻳــﻮې‬
‫اﺷــﭙﺰﺧﺎﻧﯥ )ﭘﺨﻠﻨځــﻲ( او ټټــۍ ﻧﻘــﺸﻪ ﺟــﻮړه ﻛــړه‪ .‬ﺧټګــﺮ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬دا دې د ﻛــﻮر ﻧﻘــﺸﻪ‪ ،‬ﻧــﻮر ﭘــﻪ ﺗــﺎ‬
‫اړه ﻟـــﺮي‪ .‬ﺟﻤﻌـــﻪ ﺧـــﺎن ﺧټګـــﺮ ﭘـــﻪ ﺧټـــﻮ ﭘﻴـــﻞ وﻛـــړو‪ ،‬ﻣـــﺎ ﻧـــﻮرې څـــﻮ ﺷـــﭙﯥ ﺗﯧـــﺮي ﮔﻜـــړې‪ ،‬ﻟـــﻪ ﻣـــﻮره ﻣـــﯥ‬
‫رﺧﺼﺖ واﺧﻴﺴﺖ او دوﺑﺎره ﺧﭙﻠﯥ دﻧﺪې ﺗﻪ ﻻړم‪.‬‬
‫ﺳــﻬﺎر ﭼــﯥ د ﺧﭙــﻞ ﻛــﺎر ځــﺎى ﺗــﻪ وﻻړم‪ ،‬دا ﻣــﯥ ﻫﻴﻠــﻪ وه‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻮﺳــۍ ﭘــﻪ څــﻪ ﺗﺮﺗﻴــﺐ ﺳــﺮه د ﺧﭙــﻞ‬
‫راﺗــګ ﻧــﻪ ﺧﺒــﺮ ﻛــړم‪ .‬د ورځــﯥ دووﻟــﺲ ﺑﺠــﯥ د ټﻴﻠﻔــﻮن زﻧــګ راﻏــﻰ‪ .‬د ټﻴﻠﻔــﻮن ﻏــﻮږۍ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﭘﻮرﺗــﻪ‬
‫ﻛړه‪ ،‬ﻫﻮﺳۍ وه‪ .‬وﻳﻠﯥ اّخ ﺷﻜﺮ ﺧﺪاﻳﻪ ﺗﻪ راﻏﻠﻰ ﻳﯥ؟‬
‫ﻣﺎ وې ﻫﻮ ﺑﯧګﺎه ﻣﺎښﺎم راورﺳﯧﺪم‪ ،‬ﺗﻪ څﻨګﻪ ﻳﯥ؟‬
‫ښﻪ ﻳﻢ ﺗﻪ څﻨګﻪ ﻳﯥ؟‬
‫زه ﻫﻢ ښﻪ ﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻮر دې ښﻪ وه؟‬
‫ﻫﻮ د ﺧﺪاى ﻓﻀﻞ او ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ده‪ ،‬ﻫﻮﺳۍ ﻣﻮر او ﭘﻼر دې ﺟﻮړ دي‪.‬‬
‫ﺷﻜﺮ ﺟﻮړ دي‪ ،‬ﻣﻨﻨﻪ‪ .‬ﺳﻬﺎر ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻦ ﺑﻪ ﭘﻪ ﭘﻮره څﻠﻮرو ﺑﺠﻮ درﺷﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ښﻪ ده‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﻠﻪ راﺷﯥ‪.‬‬
‫زﻣــﺎ ډﯦــﺮ ﻛﺎروﻧــﻪ ډپ ﭘــﺎﺗﯥ و‪ ،‬ﺑــﯥ ﻟــﻪ ﻛــﻮﻣﯥ دﻣــﯥ ﻣــﯥ ﺿــﺮوري ﻛﺎروﻧــﻪ ﺗﺮﺳــﺮه ﻛــړل‪ .‬ﭘــﻪ څﻠــﻮرو‬
‫ﺑﺠــﻮ ﻣــﯥ د ﻛــﺎر ﻳــﻮه دوﺳــﻴﻪ ﻫــﻢ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه واﺧﻴــﺴﺘﻠﻪ‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﭼــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ ﻛــﺎر ﺑــﻪ ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﺗﺮﺳــﺮه‬
‫ﻛــړم‪ .‬ﻟــﻪ ﻣﻄﺒﻌــﯥ څﺨــﻪ ووﺗــﻢ‪ ،‬ﺑﻴــﺮون وړاﻧــﺪې ﻻړم‪ ،‬ځﻜــﻪ ﭼــﯥ ﭘﺨــﻮا ﻣــﯥ ﻻ ﻫﻮﺳــۍ ﺗــﻪ وﻳﻠــﻲ و‪ ،‬ﭼــﯥ‬
‫ﻛﻠــﻪ راﺗﻠــﯥ ﻣﻄﺒﻌــﯥ ﺗــﻪ ﻧــﺰدې ﻣــﻪ درﯦــږه‪ ،‬ګــﺎډى وړاﻧــﺪې دروه‪ .‬زه ﭘــﻪ ﭼــﺎﺑﻜﻮ ګــﺎﻣﻮﻧﻮ روان وم‪ ،‬ﻫﻐــﯥ‬
‫ﻣــﻮټﺮ ﭘــﻪ ټــﺎﻛﻠﻲ ﺳــړك ودروﻟــﻰ و‪ ،‬زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﻟﻴــﺪو ﻫﻮﺳــۍ ﻟــﻪ ﻣــﻮټﺮه راښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬د ﻣــﻮټﺮ ﺗــﺮ څﻨګــﻪ‬
‫ودرﯦــــﺪه‪ .‬زه ﭼــــﯥ ورورﺳــــﮕﻴﺪم‪ ،‬د ﻫﻐــــﯥ زړه و ﭼــــﯥ راﻏــــﺎړې وځــــﻲ‪ ،‬ﻣــــﺎ وې ﻧــــﻪ ﺧﭙــــﻞ ﻻس ﻣــــﯥ‬
‫ورﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ ﻛــړ ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ ﻣــﯥ ورﺳــﺮه وﻛــړه‪ .‬وﻳﻠــﯥ داﺳــﯥ ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ درﺳــﺮه ﻧــﻪ ﻛــﻮم‪ .‬ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ‬
‫وﺧﺘــﻮ راﻏــﺎړې وﺗــﻪ‪ ،‬ﻣــﺎ ﻫــﻢ د ﻫﻐــﯥ ﭘــﻪ زﻟﻔــﻮ ﺳــﺮ ﻛﯧــښﻮد‪ ،‬ښــﻪ ﺷــﯧﺒﻪ ﻫﻤﺪاﺳــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮ‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﻮ ﻳــﻮ‬
‫ﺑـــﻞ ﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﻣﻴﻨـــﻪ ﻣﻴﻨـــﻪ ﺳـــﺮه وﻛﺘـــﻞ‪ .‬د ﻫﻮﺳـــۍ ﭘـــﻪ ﺳـــﺘﺮګﻮ ﻛـــﯥ اوښـــﻜﯥ وګﺮځﯧـــﺪې‪ ،‬زه ﻫـــﻢ وچ ﻛﻠـــﻚ‬
‫ﭘــﺎﺗﯥ وم‪ ،‬ﺑــﺪن ﻣــﯥ ﻏــﻮﻧﻲ ﻏــﻮﻧﻲ ﺷــﻮ‪ .‬ﻟــﻪ ﻣــﻮﻧږ دواړو ﻧــﻪ ﺧﺒــﺮې ﻫﯧــﺮې ﺷــﻮې‪ ،‬اﺧــﺮ دوﻣــﺮه ﻣــﯥ ورﺗــﻪ‬
‫ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ځﻪ ﭼﯥ ځﻮ‪ .‬ﻫﻮﺳۍ اﺳﻮﻳﻠﻰ وﻳﻮﺳﺖ ﻳﻮازې دوﻣﺮه ﻳﯥ ووﻳﻞ‪ :‬درﺳﺮه ګﻮرم ﺑﻪ!‬
‫ﻣــﻮټﺮ ﻳــﯥ ﭼــﺎﻻن ﻛــړو‪ ،‬دوه ﻛﻴﻠــﻮﻣټﺮه ﻻره ﻳــﯥ‪ ،‬ﭼــﯥ ووﻫﻠــﻪ ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ راوﻛﺎﺗــﻪ وﻳﻠــﯥ ﭼﯧــﺮې ځــﻮ؟‬
‫ﻣــﺎ وې ﻫﻮﺳــۍ راځــﻪ ﻧــﻦ ﺑــﻪ داراﻟﻤــﺎن ﺗــﻪ ﻻړ ﺷــﻮ‪ ،‬ﻫﻠﺘــﻪ ﭘــﻪ رﺳــﻤﻲ ورځــﻮ ﻛــﯥ څــﻮك ﻧــﻪ وي‪ .‬ﻫﻐــﯥ ﻧــﻮر‬
‫څـــﻪ وﻧـــﻪ وﻳـــﻞ ﻣﺨـــﺎﻣﺦ ﻳـــﯥ ﻛﺘـــﻞ ﻣـــﺎ ورﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﺳـــﺘﺮګﻪ ورﻛﺘـــﻞ‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ ﺧﭙﻠـــﻪ ﻻﻧـــﺪﻳﻨۍ ﺷـــﻮﻧډه‬
‫وﭼﻴﭽﻠــﻪ‪ ،‬ﻟــږ وروﺳــﺘﻪ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺗــﻪ ﭼــﯥ ﻫــﺮ ﭼﯧــﺮي ﻏــﻮاړې‪ ،‬ﻫﻠﺘــﻪ ﺑــﻪ ځــﻮ‪ .‬ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه ﻣﻮﺳــﻜۍ‬
‫ﺷـــﻮه‪ ،‬ورو ﻳـــﯥ ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه ووﻳـــﻞ د ﻛـــﺎﻓﺮ زوﻳـــﻪ درﭘـــﺴﯥ ژﺑـــۍ ﺷـــﻮې ﻣـــﯥ ده‪ ،‬ﻫـــﻮ د ﻛـــﺎﻓﺮ زوﻳـــﻪ‬
‫درﭘــﺴﯥ ژﺑــۍ ﺷــﻮې ﻣــﯥ ده‪ .‬داﺳــﯥ ﻓﻜــﺮ ﻳــﯥ ﻛــﺎوه‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣــﺎ ﻧــﻪ دي اورﯦــﺪل‪ ،‬ﻣﺎﺗــﻪ ﺧﻨــﺪا راﻏﻠــﻪ‪ ،‬ﭘــﻪ‬
‫ﻛـــټ ﻛـــټ ﻣـــﯥ وﺧﻨـــﺪل‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ څﻨګـــﻪ دې وﺧﻨـــﺪل؟ ﻫـــﺴﯥ ﺧﻨـــﺪا راﻏﻠـــﻪ ﻧـــﻮ‪ .‬وﻳﻠـــﯥ ﻫﻠـــﻪ زر ﺷـــﻪ راﺗـــﻪ‬
‫وواﻳﻪ څﻨګﻪ دې وﺧﻨﺪل‪.‬؟‬
‫ﻣﺎ وې ﻫﺴﯥ ﻣړې ﺗﺎ ﭘﻮرې ﺧﻮ ﻣﯥ ﻧﻪ دي ﺧﻨﺪﻟﻲ‪.‬‬
‫ﭘﻮﻫﯧږﻣـــﻪ ﭼـــﯥ ﻣـــﺎ ﭘـــﻮري دې ﻧـــﻪ دي ﺧﻨـــﺪﻟﻲ‪ ،‬ﺧـــﻮ وواﻳـــﻪ ﻛـــﻪ ﻧـــﻪ ﭼـــﯥ څﻨګـــﻪ دې ﭘـــﻪ زوره زوره‬
‫وﺧﻨـــﺪل؟‪ .‬د ﻟـــﻮﻣړي ځـــﻞ ﻟﭙـــﺎره ﻣـــﯥ ﺳـــﺘﺎ ﭘـــﻪ ﻗﻬﻘﻬـــﻪ ﺧﻨـــﺪا واورﯦـــﺪه‪ .‬وﻣـــﯥ ﺧﻨـــﺪل ﭘـــﻪ دې ﭼـــﯥ ﻣـــﺎ وې‬
‫زﻣﺎ ﻣﻴﻨﻪ ﺑﻪ ﺳﺘﺎ د ﻣﻴﻨﯥ ﭘﻪ اﻧډول زﻳﺎﺗﻪ وي‪ ،‬ﺧﻮ ﭼﯥ ﺗﻪ ﻣﯥ وﻟﻴﺪې‪ ،‬ﻟﻪ ﻣﺎﻧﻪ ډﯦﺮه وارﺧﻄﺎ ﻳﯥ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺪې ﭘﻮرې دې وﺧﻨﺪل؟ ښﻪ ﻧﻮ ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ورﺳﯧﺪو‪ ،‬ﻫﻠﺘﻪ ﺑﻪ درﺳﺮه ګﻮرم!‪.‬‬
‫ﻫﻮ وﻟﯥ ﻧﻪ‪ ،‬ﭘﻮﻫﯧږم ﭼﯥ راﺑﺎﻧﺪې ﭘﻪ ﻗﻬﺮ ﻳﯥ‪.‬‬
‫ﻧﻮ ﭘﻪ ﻗﻬﺮ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻳﻢ‪ ،‬ﭘﻪ ﻣﺎ څﻪ ﺗﯧﺮﯦﺪل؟ ﺳﺘﺎ زړه ﺧﻮ ﺳﻨﺪان دى‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ﭼــﯥ ځــﺎن ﺧﺒــﺮې ﺗــﻪ ﺟــﻮړاوه‪ ،‬داراﻟﻤــﺎن د ﺑــڼ ﭘــﻪ دروازه ﻛــﯥ ودرﯦــﺪو‪ .‬ﻟــﻪ ګــﺎډي ﻧــﻪ ښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮ‬
‫او دﻧﻨــﻪ ﺑــڼ ﺗـــﻪ ورﻧﻨﻮﺗﻠــﻮ‪ .‬ﻧﯧـــﻎ د ﻓــﻮارې ﺗﺮڅﻨـــګ د ګﻠﻮﻧــﻮ ټــﻞ ﺗـــﻪ ﻣــﻮ ځـــﺎن ورﺳــﺎوه‪ ،‬څـــﻮ ځﺎﻳــﻪ د څـــﻮ‬
‫ډوﻟـــﻪ ګﻠﻮﻧـــﻮ وړوﻛـــﻰ ﭘټـــﻲ و‪ .‬ﺷـــﺎوﺧﻮا ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ د ﻧﺎﺟﻮګـــﺎﻧﻮ وﻧـــﯥ وﻻړې وې‪ ،‬ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ وﺧـــﺖ ﺷـــﺎوﺧﻮا‬
‫ﺗـــﻪ ﻫـــﯧڅ څـــﻮك ﻧـــﻪ ﻟﻴـــﺪل ﻛﯧـــﺪل‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺷـــﻨﻪ ﺟﻮﻟګـــﻪ ﺑﺎﻧـــﺪې ﻣـــﻮﻧږ دواړه ﺳـــﺮه ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ د‬
‫ﺧﭙـــﻞ ﻋـــﺎدت ﺳـــﺮه ﺳـــﻢ راﺗـــﻪ ﻣﺨـــﺎﻣﺦ ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻠﻪ‪ .‬ﻟـــﻮﻣړى ﻳـــﯥ ﻳـــﻮه ﻧﺎزﻛـــﻪ ﻣﻮﺳـــﻜﺎ وﻛـــړه‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﻳـــﯥ‬
‫ووﻳﻞ‪ :‬اوس وواﻳﻪ ﭼﯥ ﭘﻪ ﻛﻠﻲ ﻛﯥ دې څﻪ وﻛړل؟‬
‫ﻣـــﺎ ورﺗـــﻪ د ﺧﭙﻠـــﯥ ﻣـ ـﻮر د روﻏﺘﻴـــﺎ ډاډ ورﻛـــړ او ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ د ﻛـــﻮر د ﺟﻮړﯦـــﺪو ﭘـــﻪ ﻫﻜﻠـــﻪ ټـــﻮﻟﯥ‬
‫ﺧﺒــﺮې وﻛــړې‪ .‬د راﺗــګ ﺗــﺮ وﺧﺘــﻪ ﭘــﻮرې ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ﻛﻴــﺴﻪ ﺗﯧــﺮه ﻛــړه‪ .‬ﻫﻐــﯥ راﺗــﻪ ﭘــﻪ داﺳــﯥ ﺣــﺎل ﻛــﯥ ﻏــﻮږ‬
‫ﻧﻴــﻮﻟﻰ و‪ ،‬ﭼــﯥ ﺧﭙﻠــﯥ ﺗــﻮرې ﻏټــﯥ ﻏټــﯥ اوږدې ﺳــﺘﺮګﯥ ﻳــﯥ ﻟــﻪ ﻣﺎﻧــﻪ ﻧــﻪ وﯦــﺴﺘﻠﯥ‪ .‬ورﺑــﻞ ﻳــﯥ ﻧﻴﻤــﺎﻳﻲ‬
‫ﻣـــﺦ ﻧﻴـــﻮﻟﻰ و‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛـــﻴڼ ﭘﻠـــﻮ ﻣـــﺦ ﻳـــﯥ ﺧـــﺪاﻳﻰ ﺗـــﻮر داغ ﺑﻴﺨـــﻲ ﺑـــﻞ ﺷـــﺎن ښـــﻪ ښـــﻜﺎرﯦﺪه‪ .‬ﭘـــﻪ ﭘـــﻮزه او‬
‫ﺷـــﻮﻧډو ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ ﺧـــﻮ ﻫـــﯧڅ "ﺧـــﻮ" ﻧـــﻪ وه‪ .‬ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ورځ ﻳـــﯥ ﻧـــﻮر ﺳـــﻴﻨګﺎر ﭘـــﺴﯥ ﻛـــړى و‪ ،‬د ﭼـــﺎ ﺧﺒـــﺮه‬
‫ګﻠﻮﻧــﻮ ﺗــﺮې د ښﺎﯦــﺴﺖ ﻟــﻪ ﺷــﺮﻣﻪ ﺧﭙــﻞ ﻣﺨﻮﻧــﻪ ﭘــﻪ ﭘــﺎڼﻮ ﭘټــﻮل‪ .‬زه ﻫــﻢ ﻋﺠﻴﺒــﻪ ﺳــړى ﻳــﻢ‪ ،‬دوﻣــﺮه ﺳــﺨﺖ‬
‫زړى وم‪ ،‬ﭼﯥ ﻫﯧڅ ﻧﻪ اوﺑﻪ ﻛﯧﺪﻣﻪ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ﭼــﯥ ورﺗــﻪ د ﻛﻠــﻲ ﻛﻴــﺴﻪ ﺗﯧــﺮه ﻛــړه‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬رښــﺘﻴﺎ ﭼــﯥ ﺗــﺎ ډﯦــﺮ ﻛﺎروﻧــﻪ ﺳــﺮﺗﻪ رﺳــﻮﻟﻲ دي‪.‬‬
‫ﻫﻮ رښﺘﻴﺎ ﻫﻐﻪ زﻣﺎ ځﻮاب‪.‬‬
‫ﻛﻮم ځﻮاب؟‬
‫واخ ﻟﻜﻪ ﭼﯥ ﻫﯧﺮ ﺷﻮى دې و ﻛﻪ څﻨګﻪ؟‬
‫زه ﻟږ ﻏﻠﻰ ﺷﻮم‪ ،‬ﻛﻮم ﺳﻮال ځﻮاب؟‬
‫ﺗــﻪ ﭼــﯥ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻻ ﺗﻠﻠــﻰ ﻧــﻪ وې‪ ،‬ﻳــﻮه ورځ د ﺗﻠــﻮ ﻧــﻪ دې ﻣﺨﻜــﯥ ﻣــﺎ ﭼــﯥ درﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬ﻣــﻮر ﺳــﺮه ﺑــﻪ‬
‫دې زﻣﺎ ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ‪!......‬‬
‫ﻫـــﻮ اوس راﻳـــﺎد ﺷـــﻮل‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ ﭘـــﻪ ﺧـــﺪاى ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ دې ﺑـــﺎب ﻟـــﻪ ﻣـــﻮره زښـــﺖ ﺷـــﺮﻣﯧږﻣﻪ‪ ،‬ﺗـــﻪ ﻫـــﯧڅ‬
‫ﻓﻜﺮ ﻣﻪ ﻛﻮه‪ ،‬دا ﺑﻪ ﻫﺮوﻣﺮو ﻛﯧږي‪ ،‬ﺧﻮ ﭘﻪ دا څﻮ ورځﻮ ﻛﯥ ﺳﺘﺎ وﺧﺖ ښﻪ ﺗﯧﺮﯦﺪه؟‬
‫وﻟــﯥ ﻧــﻪ؟ ﻫــﺮه ورځ راﺑﺎﻧــﺪې ﻟﻜــﻪ د ﻛــﺎل اوږدﯦــﺪه‪ ،‬څــﻮ ځﻠــﻲ راﻧــﻪ ﻣــﻮر ﻣــﯥ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛــړه‪ ،‬وﻳﻠــﯥ‬
‫ﻟــﻮرې ﭘــﻪ دې ورځــﻮ ﻛــﯥ ډﯦــﺮ ﺳــﻮچ ﻛــﻮې‪ .‬ﻣــﺎ ورﺗــﻪ وﻳﻠــﯥ‪ :‬ﻣــﻮرې د ازﻣــﻮﻳﻨﯥ ﭘــﻪ ﺑــﺎب ﻓﻜــﺮ وړې ﻳــﻢ‪،‬‬
‫ﭼــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ ﻧــﺸﻢ‪ .‬درې ورځــﯥ ﻣﺨﻜــﯥ راﺗــﻪ ﻧﺘﻴﺠــﻪ اﻋــﻼن ﺷــﻮه‪ ،‬ﭘــﻪ ﺻــﻨﻒ )ټــﻮﻟګﻲ( ﻛــﯥ ﻟــﻮړې ﻧﻤــﺮې‬
‫زﻣﺎ وې‪.‬‬
‫اﻓﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺗﺒﺮﻳﻚ‪ ،‬ﺗﺒﺮﻳﻚ ﻫﻮﺳۍ! ﺑﻼدې ﻛړې ده او زﻣﺎ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ؟‬
‫ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻧﻮر ﻣﯥ ﻫﯧڅ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻧﻪ درﻟﻮد‪ ،‬ﺧﻮ ﻳﻮازې‪....‬‬
‫_ ﻳﻮازې څﻨګﻪ؟‬
‫ﭘﻪ دې وﺧﺖ ﻛﯥ ﻳﯥ ﻻس رااوږد ﻛړو‪ ،‬ﻛﻠﻚ ﻳﯥ وﺳﻜﻮﻧډﻟﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﻫﻢ ﭘﻪ ﻏﯧږ ﻛﯥ راﻛﻠﻜﻪ ﻛړه‪.‬‬
‫وﻳﻠــﯥ ﭘﺮﯦــږده څــﻮك ﺑــﻪ راﺷــﻲ‪ .‬ﺧﻮﺷــﯥ ﻣــﯥ ﻛــړه‪ ،‬وﻳــﻞ ﻳــﯥ‪ :‬ﺳــﻬﺎره دا څــﻪ ﻛــﻮې؟ ﻟﻜــﻪ ﭼــﯥ د ﻣﻴﻨــﯥ‬
‫ټﻮﻛﯥ دې ﻧﻪ دي زده؟‬
‫ﭘــﻪ داﺳــﯥ ﺣــﺎل ﻛــﯥ‪ ،‬ﭼــﯥ ﺧﭙــﻞ ﻻﺳــﻮﻧﻪ ﻣــﯥ ﺳــﺴﺖ ﻛــړل‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻏﯧــږ ﻛــﯥ ﻟﻜــﻪ د ګــﻞ ﭘــﻪ ﺷــﺎن‬
‫وﻏﻮړﯦــــﺪه‪ .‬ﭘــــﻪ ﺗﻨــــﺪي ﻳــــﯥ ﺧﻮﻟــــﻪ راﻣﺎﺗــــﻪ ﺷــــﻮې وه‪ ،‬ﭘــــﻪ ﻛــــﺮاره ﭘﺨﭙــــﻞ ځــــﺎى ﻛــــښﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪ .‬زر زر ﻳــــﯥ‬
‫ﺷــﺎوﺧﻮا ﻟــﻪ ﺳــﺘﺮګﻮ ﻧــﻪ ﺗﯧــﺮ ﻛــړل‪ ،‬ﭘــﻮه ﺷــﻮه ﭼــﯥ څــﻮك ﻧــﻪ ښــﻜﺎري‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ﺳــﺘﺮګﯥ راواړوﻟــﯥ‪ ،‬ﻣــﺎ‬
‫وې ګﻨـــﯥ ﺗﺒـــﺎه ﻳـــﯥ ﻛـــړم‪ .‬زړه ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﺳـــﻴﻨﻪ ﻛـــﯥ ټﻮﭘﻮﻧـــﻪ وﻫـــﻞ‪ ،‬ﻟـــږه ﺷـــﯧﺒﻪ دواړه ﭼـــﻮپ ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮ‪ ،‬د‬
‫ﻣﻴﻨــﯥ ﭘــﻪ ﺧﻮاﻟــﻪ ﻛــﯥ او د ﺧﺒــﺮو اﺗــﺮو ﭘــﻪ ﻟــړ ﻛــﯥ ورو ورو ﻟﻤــﺮ ﭘــﻪ ﻏړﻏــړه ﻛﯧــﺪه‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ﻟــﻪ ﺧﭙــﻞ ﺑﻜــﺲ‬
‫ﻧــــﻪ وړوﻛــــﯥ ﻛﻤــــﺮه راووﯦــــﺴﺘﻠﻪ‪ ،‬ﻟــــﻮﻣړى ﻳــــﯥ زﻣــــﺎ څــــﻮ ﻋﻜــــﺴﻮﻧﻪ وﯦــــﺴﺘﻞ‪ .‬ﻣــــﺎ د ﻫﻐــــﯥ ﻋﻜــــﺴﻮﻧﻪ‬
‫وﯦــﺴﺘﻞ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ﻛﻤــﺮه ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﺟــګ ځــﺎى ﻋﻴــﺎره ﻛــړه‪ ،‬ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻛــړه راﺷــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻳﻮځــﺎى ﻋﻜــﺴﻮﻧﻪ‬
‫واﺧﻠـــﻮ‪ .‬د ګﻠﻮﻧـــﻮ ﭘـــﻪ ﻣـــﻨځ ﻛـــﯥ ﻣـــﻮ څـــﻮ ډوﻟـــﻪ ﻋﻜـــﺴﻮﻧﻪ واﺧﻴـــﺴﺘﻞ‪ .‬ﻧـــﺰدې د ﻣﺎښـــﺎم ﺧړﻧـــۍ ﻟګﯧﺪﻟـــﻪ‪،‬‬
‫ﻛــﻮر ﺗــﻪ د ﺗﻠــﻮ ﭘــﻪ ﻧﻴــﺖ ﻟــﻪ ﺑــڼ ﻧــﻪ د راوﺗﻠــﻮ ﻻره ﻣــﻮ وﻧﻴﻮﻟــﻪ‪ .‬ﻻس ﺗــﺮ ﻻﺳــﻪ راروان وو‪ ،‬ﭘــﻪ ﻻره ﻛــﯥ ﺑــﻪ‬
‫ﻳــﻮ ﺑــﻞ ﺗـــﻪ ﺳــﺮه ﺟﻮﺧـــﺖ ﺷــﻮﻟﻮ‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﺑــﻪ روان ﺷـــﻮ ﺗﺮڅــﻮ ﺗــﺮ ﻣـــﻮټﺮه ورﺳــﯧﺪو‪ .‬ﻛﻠـــﻪ ﭼــﯥ ﭘـــﻪ ګــﺎډي ﻛـــﯥ‬
‫ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ ،‬د ﺳـــړك ﭘـــﻪ ﺳـــﺮ او ﻧـــﻮر ﻧـــﺰدې ﻫﯧڅـــﻮك ﻧـــﻪ ښـــﻜﺎرﯦﺪل‪ .‬ﺧﭙﻠـــﯥ ﭼـــﻮﻛۍ ﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ځـــﺎن ﭘـــﻪ‬
‫ﻫﻐـــﯥ ﭘـــﺴﯥ وراوږد ﻛـــړو‪ ،‬د ﻣـــﺦ ﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ورﻧـــﻪ ښـــﻪ ﻣـــﻀﺒﻮﻃﻪ ﻣﻮﭼﻜـــﻪ واﺧﻴـــﺴﺘﻠﻪ‪ .‬ﻫﻐـــﯥ وش وش‬
‫وﻛــړو‪ ،‬څــﻮﻛۍ ﺗــﻪ ﯦــﻲ ﺗﻜﻴــﻪ ووﻫﻠــﻪ‪ ،‬ﺗــﻮرې زﻟﻔــﯥ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻣــﺦ راﺧــﻮرې وې‪ ،‬ﭘــﻪ ﺗــﻮرو ﺳــﺘﺮګﻮ ﻛــﯥ ﻳــﯥ‬
‫ﺳـــﺮﺧﻲ ﻫـــﻢ ځﻠﯧـــﺪه‪ .‬ﻣـــﺎ وې ﻣـــﻮټﺮ دې ﭼﻠـــﻮه‪ ،‬ﻧﺎوﺧﺘـــﻪ دى‪ .‬ﻟـــږه ﭼـــﻮپ ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮه‪ ،‬وگ وﻳـــﻞ زه ﺣﯧﺮاﻧـــﻪ‬
‫دې ﺗــﻪ ﻳــﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ ﺷــﭙﻪ ﺑــﻪ راﺑﺎﻧــﺪې څﻨګــﻪ وځــﻲ؟ ﺧــﻮ راځــﻪ د زړه ﻛــﻪ زﻣــﺎ ﻛــﻮر ﺗــﻪ راﺳــﺮه وﻻړه ﺷــﻪ‪ .‬زړه‬
‫ﺧــﻮ ﻣــﯥ ﻛﯧــږي وﻟــﯥ ﻣــﻮر او ﭘــﻼر ﻣــﯥ څــﻪ ﺑــﻞ ﺷــﺎﻧﺘﻪ ﺧﻠــﻚ دي‪ ،‬ﭘــﻪ ﺧــﺪاى ﻛــﻪ راﺑﺎﻧــﺪې ﭘــﻮه ﺷــﻲ‪ ،‬ﺑــﯥ‬
‫ﻣﺮګﻪ ﻣﯥ ﻧﻪ ﭘﺮﯦږدي‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳۍ اّﺧﺮ ﺑﻪ څﻪ ﻛﯧږي؟ ﺻﺒﺮ ښﻪ ﺷﻰ دى‪.‬‬
‫ﺻﺒﺮ ﻛﻮه ﺻﺒﺮ ﺧﻮ ښﻪ دى‬
‫ﭘﻪ ﺑﯥ ﺻﺒﺮۍ ﻣﻌﺸﻮﻗﯥ ﭼﺎ ﻣﻴﻨﺪﻟﻲ دﻳﻨﻪ؟‬
‫ﻫﻮﺳۍ زﻣﻮږ ټﻮل ﻋﻤﺮ ﭘﻪ ﺻﺒﺮ ﺗﯧﺮ ﺷﻮ‪ ،‬ﺻﺒﺮ او ﺑﻴﺎ ﻫﻢ ﺻﺒﺮ!‬
‫ﻏـــﺮ ﺷـــﻮ ګـــﺎډى ﻳـــﯥ روان ﻛـــړو‪ ،‬ﻟـــږه ﻻره ﭼـــﯥ وﻻړو‪ ،‬ﻫﻐـــﯥ ﻣﺨـــﺎﻣﺦ وړاﻧـــﺪې ﺳـــړك ﺗـــﻪ ﻛﺎﺗـــﻪ وې‬
‫وﻳﻞ‪ :‬ﺳﻬﺎره زﻣﺎ د ﭘﻮﻫﺘﻮن اﺧﺮﻧﻰ ﺳﻤﺴﺘﺮ دى‪ ،‬ﻓﺎرﻏﯧږم‪.‬‬
‫ﻧـــﻮ ﻻ ﺷـــﭙږ ﻣﻴﺎﺷـــﺘﯥ ﺧـــﻮ درﺗـــﻪ ﭘـــﺎﺗﯥ دي‪ .‬ﺷـــﭙږ ﻣﻴﺎﺷـــﺘﯥ ﺧـــﻮ ﭘـــﺎﺗﯥ دي‪ ،‬ﻣګـــﺮ د ﺳـــﺘﺮګﻮ ﭘـــﻪ رپ‬
‫ﻛــــﯥ ﺗﯧﺮﯦــــږي‪ .‬زه ﺗﺎﺗــــﻪ ﻳــــﻮ وړاﻧــــﺪﻳﺰ ﻛــــﻮم او ﻫﻐــــﻪ دا دى‪ ،‬ﭼــــﯥ ﻫﻤــــﺪا ﻧــــﻦ ﺷــــﭙﻪ ﺑــــﻪ دواړه د ﺧﭙــــﻞ‬
‫راﺗﻠــﻮﻧﻜﻲ ﭘــﻪ ﻫﻜﻠــﻪ ﺳــﻢ ﻓﻜــﺮ وﻛــړو‪ ،‬ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﺑﻴــﺎ ﺳــﺮه ﺧﭙــﻞ ﻧﻈﺮوﻧــﻪ ﺷــﺮﻳﻚ ﻛــړو‪ .‬څﻨګــﻪ ﺧﻮښــﻪ‬
‫دې ده؟ ﻣﺎ وې ﻫﻮ وﻟﯥ ﻧﻪ‪ ،‬ﻟﻪ دې ﻧﻪ ﻫﻢ ﺑﻠﻪ ښﻪ ﺧﺒﺮه!‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ ﻫﻤـــﺪې ﺧﺒـــﺮو ﻛـــﯥ وو‪ ،‬ﭼـــﯥ زﻣـــﻮږ د ﻛـــﻮر ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ګـــﺎډى ودرﯦـــﺪ‪ ،‬زه ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ ﻣـــﻮټﺮه ښـــﻜﺘﻪ‬
‫ﺷــﻮم‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻛړﻛــۍ ﻛــﯥ ﺳــﺮ وردﻧﻨــﻪ ﻛــړو‪ ،‬ﻣــﺎ وې راځــﻪ زړه وﻛــړه‪ ،‬زﻣــﺎ ﻛــﻮر ﺑــﻪ ﻟــﻪ ﻧــږدې ﻧــﻪ‬
‫وګـــﻮرې‪ ،‬واﷲ ﻛـــﻪ ﻫﯧڅـــﻮك وي‪ ،‬ﻛـــﻪ ﻧـــﻪ ﭘـــﺎﺗﯥ ﻛﯧـــﺪې‪ ،‬ﻟـــږه دﻣـــﻪ ﺑـــﻪ وﻛـــړې ﺑﻴـــﺎ ﺑـــﻪ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﻻړه ﺷـــﯥ‪.‬‬
‫ﻣﻮټﺮ درﺳﺮه دى‪ ،‬څﻪ ﺗﻜﻠﻴﻒ درﺗﻪ ﻧﺸﺘﻪ دى‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﺑﻴﺎ ﻏﻠﯥ ﺷﻮه‪ ،‬ﻣﺎ ﻳﯥ ﻻس وﻧﻴﻮ‪ ،‬ﻣﺎل )ﻣﺎ وې( راځﻪ راځﻪ ﻣړې داﺳﯥ ﻣﻪ ﻛﻮه‪.‬‬
‫وې وﻳﻞ‪ :‬ﭘﻪ ﻳﻮ ﺷﺮط؟‬
‫ﭘﻪ ﻛﻮم ﺷﺮط‬
‫ﭼﯥ ﻧﻮر څﻪ راﺗﻪ وﻧﻪ واﻳﯥ‪ ،‬دوﻳﻢ دا ﭼﯥ ﻳﻮازې ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ درﺳﺮه ﻛﯧﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﺑﻪ درﻧﻪ ځﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ﺑﻴﺨﻲ ﺳﻤﻪ ده‪ ،‬ﺗﻪ ﭼﯥ څﻨګﻪ واى ﻫﻤﻐﺴﯥ وﻛړه اوس ﻧﻮ راځﻪ‪.‬‬
‫ﻟـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻧـــﻪ راښـــﻜﺘﻪ ﺷـــﻮه‪ ،‬زړه ﻧـــﺎزړه راﺳـــﺮه رواﻧـــﻪ ﺷـــﻮه‪ ،‬د ﻣﺎښـــﺎم ﺧـــړه ﻟګﯧـــﺪﻟﯥ وه‪ ،‬ﻟـــﻪ ﻳـــﻮه‬
‫دوﻛـــﺎن ﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ﺗـــﺎزه ﻣﯧـــﻮه او ﻫﻮټـــﻞ ﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ډوډۍ راﺳـــﺮه واﺧﻴـــﺴﺘﻞ‪ .‬ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﻣـــﻮږ دواړه وﺧﺘـــﻮ‪ ،‬د‬
‫ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﭘــﻪ دروازه ﻛــﯥ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ﻫﺮﻛﻠــﻰ وواﻳــﻪ‪ .‬ﻣﻨﻨــﻪ ﻳــﯥ راځﻨــﯥ وﻛــړه‪ ،‬زﻣــﺎ ﺧــﻮ د ﻣﺠــﺮدۍ ﻛــﻮر‬
‫و‪ ،‬ﻫﺮڅـــﻪ ﺳـــﺮه ګـــډ وډ ﭘﺮاﺗـــﻪ و‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﭘـــﻪ ﭼـــﻮﻛۍ ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪ ،‬وې وﻳـــﻞ‪ :‬ﺧـــﺪاى دې ﺳـــﺘﺎ د ﻛـــﻮر دا‬
‫وﺿﻌﻪ ﺑﺮاﺑﺮه ﻛړي‪ ،‬ﻣﻮږ دواړو ﺳﺮه ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه وﺧﻨﺪل‪.‬‬
‫راډﻳــﻮ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ﭼــﺎﻻن ﻛــړه‪ ،‬ﻫﻐــﯥ وﺧــﺖ ﻛــﯥ ټﻠﻮﻳﺰﻳــﻮن ﻧــﻪ و‪ ،‬ﭘــﻪ ټﯧــﭗ ﻛــﯥ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ د ﻗﻤــﺮ ګــﻞ‬
‫ﻳـــﻮه ﺳـــﻨﺪره ﻛﯧـــښﻮده‪ .‬ﻣـــﺎ زر زر ﭘـــﻪ ﻣﯧـــﺰ ډوډۍ ﺗﻴـــﺎره ﻛـــړه‪ ،‬داﺳـــﯥ ﻫﻴﻠـــﻪ ﻣـــﯥ ﺗـــﺮې وﻛـــړه‪ :‬ﻫﻮﺳـــۍ‬
‫ﺑﺨــښﻨﻪ ﻏــﻮاړم‪ ،‬څــﻪ ﭼــﯥ ﺗﻴــﺎر وي‪ ،‬ﻫﻐــﻪ د ﻳــﺎر وي‪ .‬د ﻳــﻮه دروﻧــﺪ ﻣﯧﻠﻤــﻪ ﭘﺎﻟﻨــﻪ او ﻫﺮﻛﻠــﻰ راﭘــﻪ ﻏــﺎړه‬
‫و‪ ،‬د ﻣﻴﻨــﯥ ﺧﺒــﺮې د ﻣﻴﻨــﯥ ﭘــﻪ ځــﺎى ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮې‪ ،‬ﻣــﺎ ﻟــﻪ ﻫﻐــﯥ ﺳــﺮه د ﻳــﻮه دروﻧــﺪ ﻣﯧﻠﻤــﻪ ﭘــﻪ ﺗﻮګــﻪ ﭼﻠﻨــﺪ‬
‫ﻛﺎوه‪ ،‬ځﻜﻪ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ زﻣﺎ ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﯥ وه او زه ﻫﻢ د ﻛﻠﻲ ﺳړى وم‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ زﻣــﺎ ﺣﺎﻟــﺖ ﺗــﻪ ﺣﯧﺮاﻧــﻪ ﭘــﺎﺗﯥ وه‪ ،‬ﺧــﻮ ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﻳــﯥ وﺧــﺖ ﭘــﻮره ﺷــﻮ او رواﻧﯧﺪﻟــﻪ‪ ،‬ﭘــﻪ دروازه‬
‫ﻛﯥ ﻳﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪ :‬ﺳﻬﺎره څﻨګﻪ ﭼﯥ ﻣﯥ ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه‪ ،‬ﻫﻤﻐﺴﯥ وﺧﺘﯥ‪...‬‬
‫زه وارﺧﻄﺎ ﻏﻮﻧﺪې ﺷﻮم‪ ،‬ﻣﺎ وې وﻟﯥ؟ ﻛﻮﻣﻪ ﻏﻠﻄﻲ ﺧﻮ راﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻪ ده ﺷﻮې؟‬
‫ﻧـــﻪ ﻧـــﻪ ﺗـــﻪ ﺧـــﻮ ﻏﻠﻄـــﻲ واى‪ ،‬ﻣګـــﺮ د ﭘـــښﺘﻮﻧﻮﻟۍ او ښـــﻪ ﺳـــړﻳﺘﻮب درﺑﺎﻧـــﺪې ﺗﻤﺎﻣـــﻪ ده‪ .‬ﭘـــﻪ دې ﺧﭙـــﻞ‬
‫ﻛﻮر ﻛﯥ دې ﻫډو راﺗﻪ ﻣﺨﺎﻣﺦ ﻫﻢ وﻧﻪ ﻛﺎﺗﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳـــۍ ﺟـــﺎﻧﯥ د ﭘـــښﺘﻮن ﻟـــﻮظ او ژﺑـــﻪ ﻛـــﻮل د ﭘـــښﺘﻨﻲ ﻛﻮﻟﺘـــﻮر ﻏـــﻮره ﺑﯧﻠګـــﻪ ده‪ .‬ﺗـــﻪ ﭘﺨﭙﻠـــﻪ ﭘـــﻪ دې‬
‫ﺷــﻴﺎﻧﻮ ﻟــﻪ ﻣــﺎ ﻧــﻪ ښــﻪ ﭘــﻮﻫﯧږې‪ .‬ﻟــﻪ ﻛــﻮره راووﺗﻠــﻮ‪ ،‬ﺗــﺮ ﻣــﻮټﺮه ورﺳــﺮه وﻻړم‪ ،‬د ﻣﺨــﻪ ښــﯥ ﭘــﻪ وﺧــﺖ ﻛــﯥ‬
‫ﻣــﯥ ﺑﻴـــﺎ ﻫـــﻢ څﻨګـــﻪ ﭼــﯥ ﻗـــﺪرﻣﻦ ﻣﯧﻠﻤـــﻪ د ﭼـــﺎ ﻟــﻪ ﻛـــﻮره رﺧـــﺼﺘﯧږي‪ ،‬ﻫـــﺴﯥ ﭼﻠﻨــﺪ ﻣـــﯥ ورﺳـــﺮه وﻛـــړو‪،‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﻻړه‪.‬‬
‫زه زړه وﺗﻠــــﻰ ﻛــــﻮر ﺗــــﻪ راوګﺮځﯧــــﺪم‪ ،‬د ﭼــــﺎى ﭘﻴﺎﻟــــﻪ ﻣــــﯥ ځﺎﻧﺘــــﻪ ډﻛــــﻪ ﻛــــړه او ﻛــــﺮار ﭘــــﻪ څــــﻮﻛۍ‬
‫ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﭘـــﻪ دې ﺳـــﻮچ ﻛـــﯥ ډوب ﺷـــﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ ﺳـــﺮه ﺧﭙـــﻞ راﺗﻠـــﻮﻧﻜﻰ ژوﻧـــﺪ څﻨګـــﻪ وﺗـــړم؟‬
‫ﻫــﯧڅ ﭼــﻞ ﻳــﯥ ﻧــﻪ راﺗﻠــﻮ‪ ،‬ځﻜــﻪ ﭼــﯥ ﻫﻐــﻪ د ﻣــﺎړه ﺳــړي ﻟــﻮر وه‪ ،‬ﭘــﻼر ﻳــﯥ د درﺑــﺎر ﺳــړى و او زه ﺗــﺶ ﻳــﻮ‬
‫ﻟﻴﻜﻮال د ﻛﻠﻲ ﺳړى‪.‬‬
‫ﭘــﻪ دې ﺷــﭙﻪ ﻣــﯥ ډﯦــﺮ ﻓﻜــﺮ ﻛــﺎوه‪ ،‬ﻟــﻪ ډﯦــﺮه ﺳــﻮﭼﻪ وروﺳــﺘﻪ دﻏــﻪ ﻧﺘﻴﺠــﻪ ﻻس ﺗــﻪ راﻏﻠــﻪ‪ ،‬زه ﭘــﻪ ښــﺎر‬
‫ﻛــﯥ ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﻧــﻪ ﻟــﺮم‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﺑــﻪ راﺳــﺮه ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ وﻻړه ﺷــﻲ او ﻛــﻪ ﻧــﻪ؟ د وﻟــﻮر ﭘﻴــﺴﯥ ﻫــﻢ ﻧــﻪ ﻟــﺮم‪ .‬ﻣــﺎ وې‬
‫راځــﻪ ﺳــﻬﺎره داﺳــﯥ ﺑــﻪ وﻛــړم‪ ،‬ﭼــﯥ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻫﻤﺪﻏــﻪ څــﻮ ﺷــﻴﺎن ﻫﻐــﯥ ﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻣﺨﻜــﯥ ﻛﯧــﺪم‪ ،‬ﭼ ـﯥ ﻫﻐــﻪ‬
‫ﭘﻜﯥ څﻪ واﻳﻲ؟‬
‫ﺗـــﺮ ﻧﻴﻤـــﯥ ﺷـــﭙﯥ ﭘـــﻮرې ﻣـــﯥ ﭼـــﺮت او ﺧﻴـــﺎل د ﻫﻐـــﯥ ﺳـــﺮه و‪ ،‬ﭘﺨـــﻮا ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ د ﻣﺠﻠـــﻮ او اﺧﺒـــﺎروﻧﻮ‬
‫ورځﭙــﺎڼﻮ ﻟﭙــﺎره ﻳــﻮ ﻧــﻴﻢ ﻣــﻀﻤﻮن او څــﻪ ﻟﻴﻜﻨــﯥ ﻛــﻮﻟﯥ‪ ،‬وﻟــﯥ اوس د ﻫﻐــﻮ ﺷــﻴﺎﻧﻮ ﻧــﻪ ووﺗﻠــﻢ‪ .‬زﻣــﻮږ ﭘــﻪ‬
‫ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﻣﺘـــﻞ دى واﻳـــﻲ"ﻏﺮﻳـــﺐ ﺳـــړى او ﺑـــﺮګ ﻳـــﯥ ﺳـــﭙﻰ" ﻫﻐـــﻪ راﺑﺎﻧـــﺪې ښـــﻪ ﭘﻮﻫﯧـــﺪه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺳـــﻬﺎر‬
‫ﻣﯥ ﻟﻪ ژوﻧﺪه وﯦﺴﺘﻠﻰ دى‪.‬‬
‫ﺷـــﭙﻪ ﺗﯧـــﺮه ﺷـــﻮه‪ ،‬ﺳـــﻬﺎر ﺑﻴـــﺎ د ﻣـــﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ ﺳـــﺮوﯦﺲ ﺗـــﻢ ځـــﺎى ﻛـــﯥ ودرﯦـــﺪم‪ .‬ﻟـــږه ﺷـــﯧﺒﻪ ﻻ ﻧـــﻪ وه ﺗﯧـــﺮه‬
‫ﺷــﻮې‪ ،‬ﭼــﯥ زﻣــﻮږ د ﻟــﯧﻦ ﺳـــﺮوﯦﺲ ګــﺎډى راﻏــﻰ‪ .‬ورﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮم او ﺧﭙﻠـــﯥ دﻧــﺪې ﺗــﻪ وﻻړم‪ .‬ﭘــﻪ ګـــﺎډي‬
‫ﻛــﯥ راﺗــﻪ څــﻮ ﺗﻨــﻮ ﻏــږ وﻛــړو‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ ﻧــﻪ ﻳــﻮازې دا ﭼــﯥ ﭘــﻪ ورځﭙــﺎڼﻮ او ﻣﺠﻠــﻮ ﻛــﯥ دې‬
‫ﻟﻴﻜﻨـــﯥ ﻧـــﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻠﻜـــﯥ ﺗـــﻪ ﻫـــﻢ دا ډﯦـــﺮه ﻣـــﻮده ﻛﯧـــږي‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻧـــﻪ ښـــﻜﺎرﯦږې‪ .‬د ټﻮﻟـــﻮ د ﭘﻮښـــﺘﻨﯥ ﻻﻧـــﺪې‬
‫راﻏﻠـــﻰ وم‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ﻳـــﻮه ﺑﻬﺎﻧـــﻪ او ﺑﻠـــﻪ ﺑﻬﺎﻧـــﻪ ﻛﻮﻟـــﻪ‪ .‬ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ورځ ﻣـــﯥ ﻫـــﻢ ډﯦـــﺮ زﻳـــﺎت ﻛـــﺎرر‬
‫درﻟــﻮد‪ ،‬ټﻮﻟــﻪ ورځ ﻣــﯥ ﻟﻴﻜﻨــﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﺿــﺮوري ﻛﺎروﻧــﻪ ﻣــﯥ ﻟــږ راﺳــﭙﻚ ﻛــړل ان ﺗــﺮ څﻠــﻮرو ﺑﺠــﻮ ﻣــﯥ‬
‫ﭘـــﻪ ﻣﯧـــﺰ ﺳـــﺮ ټﻴـــټ ﻛـــړى وى‪ .‬د ﻫﻮﺳـــۍ ټﻴﻠﻔـــﻮن ﻫـــﻢ راﺗـــﻪ راﻧﻐـــﻰ‪ ،‬د رﺧـــﺼﺘۍ ﺷـــﯧﺒﯥ راورﺳـــﯧﺪې‪،‬‬
‫ﻣــﺎﻣﻮرﻳﻦ ﻟــﻪ ﻣﻄﺒﻌــﯥ ﻧــﻪ وﺗــﻞ اﺧــﺮي ﺗــﻦ زه وم‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ دﻓﺘــﺮ ﻧــﻪ ووﺗﻠــﻢ‪ .‬د ﻣــﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ ګــﺎډى رواﻧﯧــﺪه‪،‬‬
‫ﺗـــﺮ دﻏـــﻪ وﺧﺘـــﻪ ﻫﻐـــﻪ راﻏﻠـــﯥ ﻧـــﻪ وه‪ .‬زه ﭘـــﻪ دې ﻓﻜـــﺮ ﻛـــﯥ وم‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﻣـــﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ ﻣـــﻮټﺮ روان ﺷـــﻮ‪ ،‬زه ﺑـــﻪ‬
‫ددﻏــﯥ وﻧــﯥ ﻻﻧــﺪې ودرﯦــږم‪ .‬ﻧــﻴﻢ ﺳــﺎﻋﺖ ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ‪ ،‬ﺳــﺎﻋﺖ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﺎم ﺷــﻮ ﭼــﯥ ﭘــﻪ دې ﻛــﯥ د ﻫﻮﺳــۍ‬
‫ﻣــﻮټﺮ ﭘــﻪ ﻣــﺦ ﻛــﯥ راﺗــﻪ ودرﯦــﺪ‪ .‬ﭘــﻪ ﭼټﻜــۍ ﻟــﻪ ﻣــﻮټﺮه راښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬زﻣــﺎ ﺧــﻮا ﺗــﻪ رارواﻧــﻪ ﺷــﻮه‪ .‬ﻛﺘــﻞ‬
‫ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ﭼــﯥ رﻧــګ ﻳــﯥ ﺳــﭙﻴﻦ اوښــﺘﻰ و‪ ،‬ﻟــﻪ ﻧــﻮرو ورځــﻮ ﻧــﻪ ﺑــﻞ ډول ښــﻜﺎرﯦﺪه‪ .‬ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ ﻣــﻮ‬
‫ﺳﺮه وﻛړل‪ ،‬دﺳﺘﻲ ﻣﯥ ﺗﺮې وﭘﻮښﺘﻞ‪ :‬ﻫﻮﺳۍ ﺧﻴﺮﻳﺖ ﺧﻮ دى؟ رﻧګ دې ﻟږ اﻟﻮﺗﻰ ﻏﻮﻧﺪې دى؟‬
‫ﭘـــﻪ ډﯦـــﺮه وارﺧﻄـــﺎﻳۍ راﻏﻠـــﻢ‪ ،‬ﻧﺎوﺧﺘـــﻪ ﺷـــﻮى و‪ ،‬ﺗـــﺎ ﺳـــﺮه ﻣـــﯥ ﺳـــﻮدا وه‪ .‬ﻣـــﺎ وې ﭼـــﯥ اﻧﺘﻈـــﺎر ﺑـــﻪ‬
‫ﺑﺎﺳــﯥ‪ .‬د ﺗــﺮور ﻛــﺮه ﺗﻠﻠــﯥ وم‪ ،‬ﺑﯧګــﺎه ﺷــﭙﻪ ﻣــﯥ ﻫﻠﺘــﻪ وه‪ .‬د ﻫﻐــﻮى ﻟــﻪ ﻛــﻮره ﻧﺎوﺧﺘــﻪ راﻏﻠــﻢ‪ ،‬ﺧــﺎﻟﻲ ﭘـــﻪ‬
‫ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻫﻤــﺼﻨﻔﺎﻧﻮ ﺳــﺮه د ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن ﻛﺘﺎﺑﺨــﺎﻧﯥ ﺗــﻪ ځــﻢ‪ ،‬ﻛﯧــﺪاى ﺷــﻲ ﻛــﻮر‬
‫ﺗـــﻪ ﻧﺎوﺧﺘـــﻪ راﺷـــﻢ‪ .‬زه ﭘـــﻪ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ ﻫـــﻢ وارﺧﻄـــﺎ وم‪ ،‬ﻣـــﻮر ﻣـــﯥ راﻧـــﻪ دوه ځﻠـــﯥ ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ وﻛـــړه‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ‬
‫ﻫﻮﺳۍ څﻨګﻪ داﺳﯥ وارﺧﻄﺎ ښﻜﺎرې؟ ﻣﺎ وې ټﻮﻟګﻲ وال راﺗﻪ اﻧﺘﻈﺎر دي‪ ،‬ﭼﯥ زر ورﺷﻢ‪.‬‬
‫وﻳﻠـــﯥ ځـــﻪ ورځـــﻪ ﻟـــﻮرې اﻧﺘﻈـــﺎر ﺑـــﺪ ﺷـــﻰ دى‪ .‬اﺟـــﺎزه ﻣـــﯥ ﺗـــﺮې راواﺧﻴـــﺴﺘﻪ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺑﻴـــړه ﻣـــﯥ ﻣـــﻮټﺮ‬
‫راوﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎ وې ﺳﻬﺎر ﺑﻪ ﻣﯥ اﻧﺘﻈﺎر ﻛﻮي‪.‬‬
‫ډﯦﺮه ﻣﻨﻨﻪ ﻫﻮﺳۍ درځﻪ ﭼﯥ ځﻮ‪.‬‬
‫دواړه ګـــﺎډي ﺗـــﻪ ورﭘﻮرﺗـــﻪ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺑﯧګـــﺎه ﺷـــﭙﻪ درﺑﺎﻧـــﺪې ښـــﻪ ﺗﯧـــﺮه‬
‫ﺷﻮه؟‬
‫ﻫﻮ ښﻪ وه‪ ،‬ﺧﻮ‪....‬؟‬
‫ﺧﻮ وﻟﯥ؟‬
‫وﻟﯥ ځﻜﻪ ﭼﯥ ټﻮﻟﻪ ﺷﭙﻪ ﻣﯥ زﻣﻮﻧږ د راﺗﻠﻮﻧﻜﻲ ﭘﻪ ﺑﺎب ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه‪.‬‬
‫ﺳﻬﺎره ﻛﻪ دې ﺧﻮښﻪ وي راځﻪ دا ﺧﺒﺮې ﺑﻪ ﻫﻠﺘﻪ ﻛﻮو‪ .‬ﻫﻮ رښﺘﻴﺎ ﭼﯧﺮې ځﻮ؟‬
‫ﻛﻮم ځﺎى ﭼﯥ ﺳﺘﺎ ﺧﻮښ وي‪.‬‬
‫راځﻪ ﭼﯥ ﻧﻦ د ﺑﺎﺑﺮ ﺑڼ ﺗﻪ وﻻړ ﺷﻮ‪.‬‬
‫ډﯦﺮه ښﻪ‪ ،‬ښﻪ ځﺎى دې ﻧﻦ وټﺎﻛﻪ‪ ،‬درځﻪ ﭼﯥ ځﻮ ښﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﻣﻮ ﺗﯧﺮ ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﭘﻞ ارﺗﻦ ﺗﻪ ﭼﯥ ورﺳﯧﺪو‪ ،‬داﺳﯥ ﻳﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫زه ﺑﻪ ﺗﺎﺗﻪ د ﻧﻦ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﺧﺎﻣﺨﺎ ﻣﻮټﺮ در زده ﻛﻮم‪ ،‬ﻳﻮازې ﺑﻪ ﺳﺘﺎ ډرﯦﻮره ﻳﻢ؟‬
‫ﻣـــﺎ ورﺗـــﻪ وﺧﻨـــﺪل‪ ،‬ډﯦـــﺮه ښـــﻪ ده ﻣـــﺎ د ځـــﺎن ﻣـــﻮټﺮوان ﻛـــړه‪ ،‬څـــﻮﻣﺮه ﺑـــﻪ ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ﺷـــﻢ‪ .‬د ﺑـــﺎﺑﺮ ﺑـــڼ ﺗـــﻪ‬
‫ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬ﻧــﻮر ډﯦــﺮ ﺧﻠــﻚ ورﺗــﻪ ﻫــﻢ ور روان وو‪ ،‬ﻫــﺮ څــﻮك ﺑــﻪ ﭼــﯥ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ راﺗﻠــﻞ‪ ،‬ﻣــﻮږ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻳــﯥ‬
‫ښــﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛﺘــﻞ‪ .‬د ﺑــڼ ﭘــﻪ ښــﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ټﻮﻟــﻮ ځــﺎﻳﻮﻧﻮ ﻛــﯥ ﻣــﻮ ﭼﻜــﺮ وواﻫــﻪ‪ ،‬د ﺑــﺎﺑﺮ ﭘــﻪ ﺑــڼ ﻛــﯥ د‬
‫ﻟﻤﺒﺎ ډﻧډ دى‪ .‬ﻫﻮﺳۍ ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪ :‬ﻛﻪ ﺳﺘﺎ اﺟﺎزت وي‪ ،‬زه ﺑﻪ ﭘﻪ دې ډﻧډ ﻛﯥ وﻻﻣﺒﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ وې وﻟﯥ ﻧﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ وﻛړه‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ راﺗــﻪ ﻛــښﯧﻨﺎﺳﺘﻪ او ﻣــﺎ ﭘــﻪ ډﻧــډ ﻛــﯥ ﻟﻤﺒــﺎ ﭘﻴــﻞ ﻛــړه‪ ،‬ښــﻪ ډﯦــﺮ ﻣــﯥ وﻟﻤﺒــﻞ‪ .‬ﺗــﺮ ﻟﻤﺒــﺎ وروﺳــﺘﻪ د‬
‫ﺑــڼ ﻟــﻮړې ﺑﺮﺧــﯥ ﺗــﻪ ﻻړو او ﻫﻠﺘــﻪ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ځﺎﻧﺘــﻪ ځــﺎى ﻛــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻮ‪ .‬ﻫﻐــﯥ راﺗــﻪ ﻛــړه‪ :‬اوس ﻧــﻮ ﻛــﻮﻟﻰ‬
‫ﺷﯥ ﭼﯥ ﺧﭙﻞ ﺑﯧګﺎﻧﻰ ﺣﺎﻟﺖ او ﺧﺒﺮي راﺗﻪ وﻛړې‪.‬‬
‫ﺑﯧګﺎﻧۍ ﺷﭙﻪ ﻣﯥ ډﯦﺮ ﺳﻮﭼﻮﻧﻪ او ﻓﻜﺮوﻧﻪ ووﻫﻞ‪ ،‬دا څﻮ ﺷﻴﺎن ﻣﯥ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ﺧﻨډ ﺟﻮړوي‪.‬‬
‫ﻛﻮم ﺷﻴﺎن دي؟‬
‫ﻫﻮﺳــۍ ﻣــﺎ درﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻟــﻮﻣړي ځــﻞ ﻫــﻢ وﻳﻠــﻲ و‪ ،‬ﭼــﯥ زه ﻳــﻮ در ﺑــﻪ دره ﺑﻨﻴــﺎدم ﻳــﻢ‪ ،‬ﻧــﻪ ﻣــﺎل او دوﻟــﺖ‬
‫ﻟــﺮم‪ ،‬ﻧــﻪ ﺳــﺘﺎ د ﺷــﺎن ﺳــﺮه ﺑﺮاﺑــﺮ ﻛــﻮر او ﻧــﻪ ﻛــﻮم ﻣــﻮټﺮ‪ .‬ﻳــﻮ ﺑــﯥ وﺳــﯥ ﻟﻴﻜــﻮال ﻳــﻢ‪ ،‬ﻟــﻪ ﺑﻠــﯥ ﺧــﻮا زﻣــﻮږ‬
‫رﺳـــﻢ و رواج او ﻛﻮﻟﺘـــﻮر ﻻ ﻫﻤﺎﻏـــﻪ ﺷـــﺎن ﻛﻠﻴـــﻮاﻟﻰ دى او ﺳﺘﺎﺳـــﯥ د ژوﻧـــﺪ ﺳـــﻄﺤﻪ ﻟـــﻮړه ده‪ .‬ﻛـــﻪ ﻣﻴﻨـــﻪ‬
‫او ﻣﺤﺒـــﺖ ﻳـــﻮې ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ او د ا زﻣـــﺎ ﺳـــﺘﻮﻧﺰﻣﻦ ژوﻧـــﺪ ﺑﻠـــﯥ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ‪ ،‬ﺳـــﺘﺎ راﺗﻠـــﻮﻧﻜﻰ ژوﻧـــﺪ ﺑـــﻪ ګﻨـــﯥ‬
‫ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻧﻪ ﻛړي؟ اوس ﺳﺘﺎ ﻧﻈﺮ او راﻳﻪ څﻪ ده؟‬
‫ﻫﻐﯥ راﺗﻪ ﭘﻪ ځﻮاب ﻛﯥ داﺳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﺎﺣﺐ! ﭘـــﻪ ﻳـــﺎد ﺧـــﻮ دې دي‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻟـــﻮﻣړي وار ﭘـــﻪ ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ ﺳـــﺘﺎ دﻓﺘـــﺮ ﺗـــﻪ‬
‫درﻏﻠــﻢ او د ﺧﭙﻠــﯥ ﻣﻴﻨــﯥ اﻇﻬــﺎر ﻣــﯥ درﺗــﻪ وﻛــړو او ﺗــﺎ ﻫــﻢ ﻟﻜــﻪ ﻫﻤــﺪا اوس ﭼــﯥ دې ووﻳــﻞ‪ ،‬ﻫﻤــﺪاې‬
‫دې ووﻳﻞ‪ ،‬ﺧﻮ ﻣﺎ درﺗﻪ ﭘﻪ ځﻮاب ﻛﯥ څﻪ ووﻳﻞ؟‬
‫ﻫــﻮ ﺗــﺎ ووﻳــﻞ دا ﻫﺮڅــﻪ ﻣــﯥ ﻗﺒــﻮل دي‪ ،‬زه ﻳــﻮازې ﻣﻴﻨــﻪ ﻏــﻮاړم‪ .‬ﻣــﺎ او ﺗــﺎ دواړو ﭘــﻪ ﻫﻤﺪﻏــﻪ ﺧﺒــﺮه د‬
‫ﻣﻴﻨـــﯥ ﻟـــﻮظ وﻛـــړو‪ .‬دا ﺧﺒـــﺮې دي ﺑﻴـــﺎ وﻟـــﯥ زﻣـــﺎ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ﻛﯧـــښﻮدې؟ زه ﺧـــﻮ ﭼﯧـــﺮې ﻧﺎﻟﻮﺳـــﺘﯥ ﻧـــﻪ ﻳـــﻢ‪،‬‬
‫ژوﻧــﺪ‪ ،‬ﻣﻴﻨــﻪ‪ ،‬ښــﻜﻼ ﭘﯧــﮋﻧﻢ‪ .‬زﻣــﺎ د ﭘــﻼر دﻧﻴــﺎ او ﺛــﺮوت زړه ﺗــﻪ ﻣــﻪ ﻧﻴــﺴﻪ‪ ،‬ﻣــﻮږ ﻫــﻢ ﭘــښﺘﺎﻧﻪ ﻳــﻮ‪ ،‬اﺧــﺮ‬
‫ژﺑـــﻪ او ﻛﻮﻟﺘـــﻮر ﻣـــﻮ ﺳـــﺮه ﺷـــﺮﻳﻚ دى او ﺑﻴـــﺎ ﺧـــﻮ ﻣﻴﻨـــﻪ او ﻣﺤﺒـــﺖ دا ﺷـــﻴﺎن ﻧـــﻪ ﻏـــﻮاړي‪ .‬ﻫﻴﻠـــﻪ ﻣﻨـــﻪ ﻳـــﻢ‬
‫ﺳﻬﺎر ﺻﺎﺣﺐ! دا ځﻴﻨﯥ ﺷﻴﺎن ﻟﻪ ﻣﻐﺰه اوﺑﺎﺳﻪ‪.‬‬
‫ﭘﻮه ﺷﻮم ﺳﺘﺎ د زړه اواز ﻣﯥ واورﯦﺪ‪ ،‬ﺧﻮ څﻨګﻪ ﺑﻪ وﻛﻮﻻى ﺷﻮ ﭼﯥ ﺳﺮه ګډ ژوﻧﺪ ﭘﻴﻞ ﻛړو؟‬
‫زه ﺑـــﻪ ﭘـــﻪ ﻫﻤـــﺪې ﺑـــﺎب ﻓﻜـــﺮ وﻛـــړم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ ﻛـــﻮﻣﯥ ﻻرې ﻣـــﯥ ﻣـــﻮر او ﭘـــﻼر وﭘﻮﻫـــﻮم او ﻫﻐـــﻮى‬
‫راﺿﻲ ﺷﻲ؟ ﺗﻪ ﻫﻢ ﻳﻮازې ﭘﻪ دې ﺑﺎب ﻓﻜﺮ وﻛړه‪.‬‬
‫ښﻪ ده ﻣﻮږ دواړه ﺑﺎﻳﺪ ښﻪ ﻓﻜﺮ وﻛړو او د ﺧﭙﻞ راﺗﻠﻮﻧﻜﻲ ﻟﭙﺎره ﻏﻮره ﻻره وﺳﻨﺠﻮو‪.‬‬
‫ﻣــﻮږ دواړه ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ ﭼــﻮپ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮ‪ .‬څــﻪ دروغ درﺗــﻪ وواﻳــﻢ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ راﺑﺎﻧــﺪې ﭘــﻪ ﻣﻴﻨــﻪ ﻛﻮﻟــﻮ ﻛــﯥ‬
‫زړوره وه‪ ،‬وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫راځـــﻪ ﺳـــﻬﺎره دا ﺧﺒـــﺮې ﭘﺮﯦـــږده‪ ،‬ﻧـــﻮرې ﺧﺒـــﺮې ﻛـــﻮه‪ .‬ﻣﻮﺳـــﻜۍ ﺷـــﻮه‪ ،‬د ﺑﻜـــﺲ ﻧـــﻪ ﻳـــﯥ وړوﻛـــﻰ‬
‫ﺷﻴﺸﻪ )اﺋﻴﻨﻪ( راواﺧﻴﺴﺘﻪ او ﺧﭙﻞ ځﺎن ﻳﯥ ﭘﻜﯥ وﻟﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې دﻏﻪ اّﺋﻴﻨﻪ )ﺷﻴﺸﻪ( ﭘﺮﯦږده‪ ،‬زﻣﺎ د زړه ﭘﻪ ﺷﻴﺸﻪ ﻛﯥ ﺧﭙﻞ ځﺎن ووﻳﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﻣﺦ راواړاوه او ﻳﻮه ﺧﻮږه ﺧﻨﺪا ﻳﯥ راﺗﻪ وﻛړه‪ ،‬وﻳﻞ ﻟﻜﻪ ﭼﯥ ډﯦﺮه درﺑﺎﻧﺪې ګﺮاﻧﻪ ﻳﻢ؟‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬د ګﺮاﻧښﺖ ﻧﻪ ﺧﺒﺮه وﺗﻠﯥ ده‪ ،‬ﻟﻪ ژوﻧﺪه دې وﻳﺴﺘﻠﻰ ﻳﻢ‪.‬‬
‫واخ ﻟﻪ ژوﻧﺪه ﻣﯥ څﻨګﻪ وﯦﺴﺘﻠﻰ ﻳﯥ؟‬
‫ژوﻧﺪ ﺧﻮ ﺑﻪ وﺷﻲ‪ ،‬ﻣګﺮ دا ﺷﯧﺒﯥ ﺑﻪ ﺑﻴﺎ ﻧﻪ وي‪.‬‬
‫ﻫـــﻮ دا ﺧﺒـــﺮه ﻣـــﯥ زړه ﻛـــﯥ وه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺗـــﻪ ﺑﺎﻳـــﺪ ﻟﻜـــﻪ څﻨګـــﻪ ﭼـــﯥ دې ﻣﺨﻜـــﯥ ﻟﻴﻜﻨـــﯥ ﻛـــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﻻ ﭘـــﺴﯥ‬
‫ښــﻪ اداﻣــﻪ ورﻛــړې‪ .‬زﻣــﺎ درﺗــﻪ ﺧﻴــﺎل دى دا ډﯦــﺮه ﻣــﻮده ﻛﯧــږي‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛــﻮم راډﻳــﻮﻳﻲ داﺳــﺘﺎن ﻣــﯥ دې ﻧــﻪ‬
‫دى اورﻳﺪﻟﻰ‪ ،‬دا وﻟﯥ؟‬
‫دا وﻟﯥ؟ دا ﭘﻮښﺘﻨﻪ دې ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ وﻛړه‪.‬‬
‫زه ﺧﻮ ددې ﭘﻮښﺘﻨﯥ ځﻮاب ﻧﻪ ﻟﺮم‪ ،‬وﻟﯥ ﺧﭙﻞ زړه او ﻣﻴﻨﻪ دې وﺧﺖ درﻛړى‪.‬‬
‫ﻟـــﻪ ﻣﺎﻧـــﻪ ﻫـــﻢ ﻧـــﻮر ژوﻧـــﺪ ﭘـــﺎﺗﯥ دى‪ ،‬د ﭘﻮﻫﻨﺘـــﻮن اﺧـــﺮي ازﻣﻮﻳﻨـــﻪ ده‪ ،‬اﺳـــﺘﺎد راﺗـــﻪ د ﻣﻮﻧـــﻮګﺮاف‬
‫دﻧــــﺪه راﻛــــړې ده‪ ،‬واﷲ ﻛــــﻪ ﻣــــﯥ ټــــﻚ ﭘﻜــــﯥ ﻛــــړى وي‪ ،‬ﻫﻤﺪارﻧګــــﻪ درﺳــــﻮﻧﻪ ﻣــــﯥ ﻧــــﻪ دي وﻳﻠــــﻲ‪.‬‬
‫ازﻣـــﻮﻳﻨﯥ ﺗـــﻪ ﺗﻴـــﺎرى ﻧـــﻪ ﻟـــﺮم‪ ،‬ﻇﺎﻟﻤـــﻪ ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ ﻛﺘـــﺎب راواﺧﻠـــﻢ او درس وﻳﻠـــﻮ اراده وﻛـــړم‪ ،‬ﻧﯧـــﻎ ﻣـــﯥ‬
‫ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ودرﯦږې‪.‬‬
‫ﺗـــﻪ د ﺧﭙـــﻞ ځـــﺎن واﻳـــﯥ او زﻣـــﺎ ﻧـــﻪ؟ ﻫﻮﺳـــۍ ﻣـــﻮږ دواړه ﻣﻼﻣﺘـــﻪ ﻧـــﻪ ﻳـــﻮ‪ ،‬ﻣﻴﻨـــﻪ ﺧـــﻮ دا ﻛـــﺎﻧﯥ ﻟـــﺮي‪.‬‬
‫وروﺳــﺘﻪ ﻟــﻪ دې ﺑــﻪ دواړه وﻋــﺪه ﺳـــﺮه وﻛــړو‪ ،‬ﭼــﯥ ﻧﻮرﻣــﺎل ژوﻧــﺪ او ﺟﺎﻧـــﺪاري ﺑــﻪ ورﺳــﺮه ﻫــﻢ ﻛـــﻮو‪ .‬زه‬
‫ﺑــﻪ دا ﻧــﻦ ﺷــﭙﻪ ﻫﻐــﻪ ﻧﻴﻤګــړى د ﻣﻴﻨــﯥ داﺳــﺘﺎن ﭘــﻮره ﻛــړم‪ ،‬ﭘــﻪ راﺗﻠــﻮﻧﻜﻲ ﺟﻤﻌــﯥ ﺷــﭙﻪ ﺑــﻪ ﻳــﯥ واورې‬
‫او ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻫــﻢ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ د ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن ﻛﺘﺎﺑﺨــﺎﻧﯥ ﺗــﻪ ورځــﯥ‪ .‬ﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻣــﺎ ﭘــﺴﯥ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﻣــﻪ راځــﻪ‪ .‬د ﻣﻼﻗــﺎت‬
‫وﺧﺖ ﺑﻪ ﺑﻠﯥ ورځﯥ ﺗﻪ واړاوو‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳۍ ﻏﻠﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮه‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪ :‬ټﻴﻠﻔﻮن ﻛﯥ ﺑﻪ ﺧﺎﻣﺨﺎ ﺧﺒﺮې ﻛﻮو‪.‬‬
‫وﻟﯥ ﻧﻪ ټﻴﻠﻔﻮن ﻛﯥ ﺑﻪ ﺳﺮه اﺣﻮال اﺧﻠﻮ‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ﻣـــﺎزﻳګﺮ ﻣـــﻮ ﺳـــﺮه ﭘـــﻮره د زړه ﺧﻮاﻟـــﻪ وﻛـــړه‪ ،‬ﭘـــﻪ ګﺮځﯧـــﺪو او ﭼﻜـــﺮ وﻫﻠـــﻮ ﺳـــﺘړي ﺷـــﻮ‪،‬‬
‫ﻧـــﺰدې ﺧـــړه ﻟګﯧﺪﻟـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﺳـــﻮاره ﺷـــﻮ‪ .‬د ﻧـــﻮي ښـــﺎر ﻫﻮټـــﻞ ﺗـــﻪ د ﻛﺒـــﺎب ﺧﻮړﻟـــﻮ ﻟﭙـــﺎره‬
‫وﻻړو‪ .‬ﺗـــﺮ ﻧﺎوﺧﺘـــﻪ ﭘـــﻮرې ﭘـــﻪ ﻫﻮټـــﻞ ﻛـــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻮ‪ ،‬ﻣﺎﺧـــﺴﺘﻦ ﺗﯧـــﺮ ﻳـــﯥ زه ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ورﺳـــﻮﻟﻢ او ﻫﻐـــﻪ‬
‫راﻧـ ـﻪ ﻻړه‪ .‬ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ﺷـــﭙﻪ ﻣـــﯥ د ﻧﻴﻤګـــړي داﺳـــﺘﺎن ﻟﻴﻜﻨـــﻪ ﭘـــﻮره ﻛـــړه‪ .‬ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ راډﻳـــﻮ ﺗـــﻪ داﺳـــﺘﺎن‬
‫وﺳﭙﺎره او د ﺟﻤﻌﯥ ﺷﭙﯥ ﺗﻪ ﻳﯥ د ﻧﺸﺮوﻟﻮ اﻣﺮ ورﻛړو‪.‬‬
‫د ورځــﯥ ﻣــﯥ ﺧﭙــﻞ ﻋــﺎدي دﻧــﺪه ﺳــﺮﺗﻪ رﺳــﻮﻟﻪ‪ ،‬ﻟــﺲ ﻛــﻢ څﻠــﻮر ﺑﺠــﯥ راﺗــﻪ ﻫﻮﺳــۍ ټﻴﻠﻔــﻮن وﻛــړو‪،‬‬
‫وﻳﻠـــﯥ زه د ﭘﻮﻫﻨﺘـــﻮن ﻟـــﻪ ﻛﺘﺎﺑﺨـــﺎﻧﯥ ﻧـــﻪ ﻏږﯦـــږم‪ ،‬د ﻣﻮﻧـــﻮګﺮاف ځﻴﻨـــﯥ ﻣـــﻮاد او ﻣﺎﺧﺬوﻧـــﻪ ګﻮﺗـــﻮ ﺗـــﻪ‬
‫راﻏﻠﻞ‪ ،‬زړه ﻣﯥ دى ﭼﯥ ﻣﻮﻧﻮګﺮاف ﭘﻴﻞ ﻛړم‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې‪ :‬ډﯦـــﺮه ښـــﻪ ده‪ ،‬ﻛﻮښـــښ وﻛـــړه ﭼـــﯥ ښـــﻪ ﻣﻮﻧـــﻮګﺮاف وﻟﻴﻜـــﯥ‪ ،‬ﺗـــﺮ ﺟﻤﻌـــﯥ ﺑـــﻪ ﺧﭙـــﻞ ﺧﭙـــﻞ‬
‫ﻛﺎروﻧﻪ ﺳﺮﺗﻪ ورﺳﻮو‪ ،‬ﺧﻮ ګﻮره ﻫﻮﺳۍ د ﺟﻤﻌﯥ ﭘﻪ ﭘﻪ راډﻳﻮﻳﻲ داﺳﺘﺎن ﺗﻪ ﻏﻮږ ﻛﯧﺪه‪.‬‬
‫زه ﻳـــﻮازې ﻧـــﻪ‪ ،‬ﺑﻠﻜـــﯥ زﻣـــﺎ ټﻮﻟـــﻪ ﻛـــﻮرﻧۍ ورﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ځﻴـــﺮ ﺳـــﺮه ﻏـــﻮږ ﻧﻴـــﺴﻲ او راډﻳـــﻮﻳﻲ داﺳـــﺘﺎن‬
‫اورو‪ .‬ښـــﻪ ده اوﺑـــﻪ ګـــﻮرم ﭼـــﯥ څﻨګـــﻪ دى ﻟﻴﻜﻠـــﻰ دى‪ .‬رښـــﺘﻴﺎ ﺳـــﺘﺎ ﻳـــﻮه راډﻳـــﻮﻳﻲ داﺳـــﺘﺎن ﺗـــﻪ ﻣـــﺎ او‬
‫ﻣﻮر ﻣﯥ دواړو ژړل اوس ﻫﻤﺪوﻣﺮه‪ ،‬د ﺧﺪاى ﭘﻪ اﻣﺎن‪.‬‬
‫ښﺎده اوﺳﯥ‪ ،‬ﭘﻪ ﻣﺨﻪ دې ګﻠﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫د رﺧـــﺼﺘۍ وﺧـــﺖ راورﺳـــﯧﺪ‪ ،‬ځـــﺎن ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﭼـــﺎﻻﻛۍ ﺳـــﺮه د ﻣـــﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ ﻣـــﻮټﺮ ځـــﺎى ﺗـــﻪ ورﺳـــﺎوه ‪.‬د‬
‫ﺧﭙــﻞ ﻟــﻴﻦ ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ ورﺟــګ ﺷــﻮم‪ ،‬زﻳــﺎﺗﻮ ﻣــﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ راﺗــﻪ ﻛﺘــﻞ‪ .‬وﻳﻠــﯥ ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ دا ډﯦــﺮه ﻣــﻮده ﭘــﻪ‬
‫ﺳﺮوﯦﺲ ﻛﯥ ﻧﻪ ځﻲ؟ ﻟﻜﻪ ﭼﯥ ﻣﻮټﺮ دې اﺧﻴﺴﺘﻰ دى ﻛﻪ څﻨګﻪ؟‬
‫اّخ ﭘـــﻪ دې ﺗﻨﺨـــﻮا ﻛـــﯥ ﻣـــﻮټﺮ اﺧﻴـــﺴﺘﻞ؟ دا څﻨګـــﻪ ﻛﯧـــﺪى ﺷـــﻲ؟ دا ﺗﻨﺨﻮاګـــﺎﻧﯥ ﺧـــﻮ ﻳـــﻮازې د ﻳـــﻮه‬
‫ﺗﻦ ګﻮزاره ﭘﺮې ﻧﻪ ﻛﯧږي‪ ،‬ﭘﺎﺗﯥ ﻻ ﻣﻮټﺮ؟‬
‫ﻳﻮ ﻣﺎﻣﻮر راﺗﻪ ﻛﻠﻚ ﺷﻮ‪ ،‬وﻳﻠﯥ ښﻪ ﻧﻮ ﺗﻪ ﭘﻪ څﻪ ﺷﻲ ﻛﯥ ﻛﻮر ﺗﻪ ځﯥ؟‬
‫ﻣــﺎ وې ﻟــﻪ ﻳــﻮه ﻣﻠګــﺮي ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ځــﻢ‪ ،‬ﭘــﻪ ﻫﻤــﺪﻏﯥ ﺗﺮﺗﻴــﺐ ﺳــﺮه څــﻮ ورځــﯥ ﻣــﻮﻧږه ﻟــﻪ ﻧــﺰدې‬
‫ﻧـــﻪ ﻣﻼﻗـــﺎت او ﻟﻴﺪﻧـــﻪ وﻧـــﻪ ﻛـــړه‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ ﺧﭙـــﻞ ﻛﺎروﻧـــﻪ ﺳـــﻢ ﻛـــړل او ﻣـــﺎ ﻫـــﻢ ﺧﭙـــﻞ‪ .‬د ﺟﻤﻌـــﯥ ﺷـــﭙﻪ‬
‫راورﺳـــﯧﺪه‪ ،‬ﭘﻮﻫﯧﺪﻣـــﻪ ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ دې ﺷـــﭙﻪ ﺑـــﻪ ډﯦـــﺮى ﺧﻠـــﻚ راډﻳـــﻮﻳﻲ داﺳـــﺘﺎن اّوري‪ .‬ﻣﺎﺳﭙـــښﻦ دوه‬
‫ﺑﺠــﯥ راﺗــﻪ ﻫﻮﺳــۍ ټﻴﻠﻔــﻮن وﻛــړ‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ﻧــﻦ ﺧــﻮ د ﺟﻤﻌــﯥ ﺷــﭙﻪ ده‪ ،‬ﺳﺘﺎﺳــﯥ راډﻳــﻮﻳﻲ داﺳــﺘﺎن ﺗــﻪ ﻣــﯥ‬
‫ﺧﭙﻠﯥ درې ﺗﻨﻪ ﻣﻠګﺮې‪ ،‬ﭼﯥ زﻣﺎ ټﻮﻟګﻲ واﻟﯥ دي‪ ،‬راﻏﻮښﺘﻲ دي‪ ،‬ښﻪ ﭘﻪ ﻏﻮر ﺑﻪ ﻳﯥ واورو‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ښﻪ ده د داﺳﺘﺎن ﻧﻴﻤګړﺗﻴﺎوې ﺑﻪ راﺗﻪ ﺑﻴﺎ وروﺳﺘﻪ ﭘﻪ ګﻮﺗﻪ ﻛړې‪.‬‬
‫وﻳﻠـــﯥ‪ :‬دا ﺧﺒـــﺮې ﺑـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﻛـــﻮو‪ ،‬ﺧـــﻮ دا وواﻳـــﻪ ﭼـــﯥ د ﻧـــﺰدې ﻟﻴـــﺪو ﻣﻼﻗـــﺎت ﺑـــﻪ څـــﻪ وﺧـــﺖ ﺳـــﺮه‬
‫ﻛﻮو؟‬
‫ﺳﺘﺎ ﭼﯥ څﻨګﻪ ﺧﻮښﻪ وي‪.‬‬
‫وﻳﻠﯥ د ﺟﻤﻌﯥ ورځ ﺑﻪ ﻟﻴﺪو ﺗﻪ وﺑﺎﺳﻮ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې ښــﻪ ده‪ .‬د رﺧــﺼﺘۍ وﺧــﺖ راورﺳــﯧﺪ‪ .‬ﻟــﻪ ﻣﻌﻤــﻮل ﺳــﺮه ﺳــﻢ ﺑﻴــﺎ د ﻟــﯧﻦ ﭘــﻪ ګــﺎډي ﻛــﯥ ﻛــﻮر ﺗــﻪ‬
‫ﻻړم‪ ،‬د ﺟﻤﻌــﯥ ﭘــﻪ ﺷــﭙﻪ ﻣــﯥ دوه ﺗﻨــﻪ ﻣﯧﻠﻤﺎﻧــﻪ راﻏﻠــﻲ وو‪ .‬ﭘــﻪ ﻣﯧﻠﻤﻨــﻮ ﻛــﯥ ﻳــﻮ ﺗــﻦ ﻓﺮﻫﻨګــﻲ زﻟﻤــﻰ و او‬
‫ﺑﻞ ﻳﯥ د ﻛﻠﻲ ﻧﻪ راﻏﻠﻰ ﻳﻮ د ﭘﺎﺧﻪ ﻋﻤﺮ ﺳړى و‪ ،‬ﭘﻪ ﻟﻴﻚ ﻟﻮﺳﺖ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪه‪ ،‬ﺧﻮ زﻳﺮك ﺳړى و‪.‬‬
‫د ﺷــﭙﯥ ﭘــﻪ ﻟــﺴﻮ ﺑﺠــﻮ راډﻳــﻮﻳﻲ داﺳــﺘﺎن ﭘﻴــﻞ ﺷــﻮ‪ ،‬ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ﻛــړه‪ :‬ﻧــﻦ ﺷــﭙﻪ زﻣــﺎ راډﻳــﻮي داﺳــﺘﺎن‬
‫ﺧﭙﺮﯦــــږي‪ .‬ﻫﻐــــﻮى دواړه ﭼــــﺎى څــــښﻞ او داﺳــــﺘﺎن ﺗــــﻪ ﻳــــﯥ ﻏــــﻮږ ﻧﻴــــﻮﻟﻰ و‪ .‬ﻛﻠــــﻪ ﭼــــﯥ ﭘــــﻪ راډﻳــــﻮ ﻛــــﯥ‬
‫داﺳـــﺘﺎن ﺗﺮاژﻳـــﺪي ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ﻧـــﺰدې ﻛﯧـــﺪه‪ ،‬د دواړو ﻣﯧﻠﻤﻨـــﻮ ﺣﺎﻟـــﺖ ﺑﺪﻟﯧـــﺪﻟﻮ‪ ،‬ډﯦـــﺮ ﭘـــﻪ ﻏـــﻮر ﺳـــﺮه ورﺗـــﻪ‬
‫ﻧﺎﺳــــﺖ وو‪ .‬د ﭼــــﺎى ﭘﻴــــﺎﻟﯥ ﺗــــﺮې ﻻ ﭘﺨــــﻮا ﺳــــړې ﺷــــﻮې وې‪ ،‬ﺑﻌــــﻀﯥ وﺧــــﺖ ﺑــــﻪ د ﻛﻠــــﻲ ﻣﯧﻠﻤــــﻪ ﺳــــﻮړ‬
‫اﺳـــﻮﻳﻠﻰ ﻟـــﻪ ﺧـــﻮﻟﯥ ووﯦـــﺴﺖ او ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﻫـــﺎى ﻫـــﺎى څـــﻮق‪ ،‬څـــﻮق ﻫﻐـــﻪ ﺑـــﻞ زﻟﻤـــﻲ‬
‫ﻣﯧﻠﻤـــﻪ ﺑـــﻪ زر زر ﻣﺎﺗـــﻪ ﻛﺎﺗـــﻪ‪ .‬ﻛـــﻮم وﺧـــﺖ ﭼـــﯥ د داﺳـــﺘﺎن ﭘـــﻪ ﭘـــﺎى ﻛـــﯥ د داﺳـــﺘﺎن اﺗﻠـــﻪ وژل ﻛﯧـــږي‪ ،‬د‬
‫ﻣﯧﻠﻤﻨـــﻮ ﻟـــﻪ ﺳـــﺘﺮګﻮ ﻧـــﻪ اوښـــﻜﯥ رواﻧـــﯥ ﺷـــﻮې‪ .‬رښـــﺘﻴﺎ ﻫـــﻢ د داﺳـــﺘﺎن ﻣﻤﺜﻠـــﻴﻦ ﺧـــﺪاى دې وﺑـــښﻲ ﻳـــﻮه‬
‫زﻟﯧﺨــﺎ ﻓﺨــﺮي او ﭘﺎﻳــﺎ ﺻــﺎﺣﺐ ﭼــﯥ دواړه ﺑــﻼ ﻛﻮﻟــﻪ‪ .‬د راډﻳــﻮﻳﻲ داﺳــﺘﺎن ﭘــﻪ ﭘــﺎى ﻛــﯥ ﻣﯧﻠﻤﺎﻧــﻪ دواړه‬
‫ﻏﻠـــﻲ او ﺧﭙـــﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻞ‪ ،‬ﻣـ ـﺎ وې راځـــﺊ‪ ،‬ﭼـــﯥ اوس ﭼـــﺎى وڅـــښﻮ‪ ،‬داﺳـــﺘﺎن ﻣﺎﺳـــﺘﺎن ﺧـــﻮ ﺗﯧـــﺮ ﺷـــﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻐــــﻮى ﻣــــﯥ دوﺑــــﺎره ﻋــــﺎدي ﺣﺎﻟــــﺖ ﺗــــﻪ راوﺳــــﺘﻞ‪ ،‬ﻫــــﺮ څــــﻮ ﺑــــﻪ ﻣــــﯥ ﭼــــﯥ ﻫﻐــــﻮى ﺗــــﻪ ﻳــــﻮه ﻣﻮﺿــــﻮع‬
‫راواﺧﻴـــﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ﺑـــﻪ ﻟـــﻪ داﺳـــﺘﺎن ﻧـــﻪ ﻟﻴـــﺮې ﻧـــﻪ ﺗﻠـــﻞ‪ .‬د ﺷـــﭙﯥ ﺗـــﺮ ډﯦـــﺮه ﻧﺎﺳـــﺖ وو‪ .‬ﺳـــﻬﺎر ﻫﻐـــﻮى ﻟـــﻪ‬
‫ﭼــﺎى ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ رﺧــﺼﺖ ﺷــﻮل‪ ،‬ﺗﻘﺮﻳﺒــﺎً ﻟــﺲ ﺑﺠــﯥ ﻛﯧــﺪې‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻮﺳــۍ ﻻﻧــﺪې ﭘــﻪ ﺳــړك ﻛــﯥ ﻣﺎﺗــﻪ‬
‫اﻧﺘﻈـــﺎر ﺑﺎﺳـــﻲ‪ .‬ﻟـــﻪ د ﻛړﻛـــۍ ﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ﻻﻧـــﺪې وﻛﺘـــﻞ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻐـــﻪ وﻻړه ده‪ .‬ﻣـــﻮټﺮ ﯦـــﻲ د ﺳـــړك ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه‬
‫دروﻟـــﻰ و‪ .‬ﭘـــﻪ ﭼـــﺎﻻﻛۍ ﺳـــﺮه ورښـــﻜﺘﻪ ﺷـــﻮم‪ ،‬ګـــړه ﺑـــړه ﻣـــﻮ ﺳـــﺮه وﻛـــړه‪ ،‬زارۍ ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ وﻛـــړې‪ ،‬ﭼـــﯥ‬
‫ﻛﻮر ﺗﻪ راﺳﺮه وﺧﯧﮋي‪ ،‬ﺧﻮ ﻫﻐﯥ ﻫﻤﺪا وﻳﻞ‪ :‬راځﻪ ﭼﯥ ځﻮ‪ ،‬ﻧﻪ راځﻪ ﭼﯥ ځﻮ‪.‬‬
‫ﭘﻪ ﻣﻮټﺮ ﻛﯥ ﺳﻮاره ﺷﻮ او د ښﺎر ﭘﻪ ﻟﻮري روان ﺷﻮ‪ .‬ﻣﺎ وې ﭼﯧﺮې ﺑﻪ ځﻮ؟‬
‫وﻳﻠــﯥ ﻧــﻦ ﺟﻤﻌــﻪ ده‪ ،‬ﭘــﻪ ﻫــﺮ ځــﺎى ﻛــﯥ ﻋــﺴﻜﺮ او ﻃﻼﺑــﺎن ګﺮځــﻲ‪ ،‬د ښــﺎر ﺧﻠــﻚ ﻫــﻢ ﻫــﺮې ﺧــﻮا ﺗــﻪ‬
‫ځﻲ راځﻲ‪ ،‬ﻧﻦ ﺑﻪ ﻛﻪ زﻣﺎ اورې ﻛﺎرﯦﺰ ﻣﻴﺮ ﺗﻪ وﻻړ ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې دا ﺧـــﻮ ﺑـــﻪ ډﯦـــﺮه ښـــﻪ وي‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻣـــﺎ ﻫـــﯧڅ ﻧـــﻪ دي ﻟﻴـــﺪﻟﻲ‪ ،‬ﻧـــﻮي ښـــﺎر ﻛـــﯥ ﻣـــﻮ ﺧـــﻮراﻛﻲ ﺷـــﻴﺎن‬
‫راوﻧﻴﻮل او د ﻛﺎرﯦﺰ ﻣﻴﺮ ﭘﻪ ﻟﻮر ﻣﻮ ګﺎډى ﺧﻮﺷﯥ ﻛړو‪.‬‬
‫ﭘﻪ ﻻره ﻣﯥ ﻫﻮﺳۍ ﺗﻪ ووﻳﻞ‪ ،‬ﻣﺎ ﺧﻮ ﻛﺎرﯦﺰ ﻣﻴﺮ ﻧﻪ دى ﻟﻴﺪﻟﻰ‪ ،‬ﺗﺎ ﺧﻮ ﺑﻪ ﻟﻴﺪﻟﻰ وي؟‬
‫وﻳﻠــﯥ ﻫــﻮ‪ ،‬زه ﺧــﻮ څــﻮ ځﻠــﻲ ﻟــﻪ ﺧﭙﻠــﯥ ﻛــﻮرﻧۍ ﺳــﺮه ﻫﻠﺘــﻪ ﺗﻠﻠــﯥ ﻳــﻢ‪ ،‬د ﻟﻴــﺪو وړ ځــﺎى دى‪ ،‬ښــﻜﻠﻰ‬
‫ﺑڼ‪ ،‬ﻳﺨﯥ د ﻛﺎرﯦﺰه اوﺑﻪ‪ ،‬دا اﻧګﻮر او ﻣڼﯥ‪ ،‬څﻪ ﺗﺎزه ﻫﻮا واﷲ ﭼﯥ د ﺳړي زړه ﭘﻜﯥ ﺗﺎزه ﻛﯧږي‪.‬‬
‫څــﻪ ﻛـــﻢ دووﻟـــﺲ ﺑﺠــﯥ ﻛﯧـــﺪې‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻠﺘـــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ .‬ډﯦـــﺮ ﺧﻠـــﻚ د ښـــﺎر ﻧــﻪ ورﺗـــﻪ ورﻏﻠـــﻲ وو‪ ،‬ﻫـــﺮه‬
‫ﺧــــﻮا ډﻟــــﻪ ډﻟــــﻪ ﺧﻠــــﻚ ﻧﺎﺳــــﺖ وو‪ ،‬څــــﻮك ګﺮځﮕﯧــــﺪل‪ .‬ځﻴﻨــــﯥ ځــــﺎﻳﻮﻧﻮ ﻛــــﯥ د ﻣﻮزﻳــــﻚ او ﻣﻮﺳــــﻴﻘۍ‬
‫ﭘﺮوګﺮاﻣﻮﻧـــﻪ و‪ ،‬ﭼـــﺎ ﻛﺒﺎﺑﻮﻧـــﻪ ﭘﺨـــﻮل او ځﻴﻨـــﯥ ﺧﭙﻠـــﻮ ﻛـــﯥ ﺳـــﺮه ﻣـــﺼﺮوف وو‪ .‬ﻣﺎﺗـــﻪ ډﯦـــﺮ ﭘـــﻪ زړه ﭘـــﻮرې‬
‫ځﻜـــﻪ وه‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﻟـــﻮﻣړي ځـــﻞ ﻟﭙـــﺎره ﻣـــﯥ ﻫـــﺴﯥ ﺑﺎﻏﻮﻧـــﻪ او ﻇـــﺎﻫﺮ ﺷـــﺎﻫﻲ ﺑـــڼ او ښـــﻜﻠﻲ ځﺎﻳﻮﻧـــﻪ ﺗـــﺮ‬
‫ﺳــــﺘﺮګﻮ ﻛﯧــــﺪل‪ .‬زه او ﻫﻮﺳــــۍ د ﻳــــﻮې ﻟــــﻮړې ﻏﻮﻧــــډۍ ﺳــــﺮﺗﻪ وﺧﺘــــﻮ‪ ،‬ﭼــــﯥ ﻫﻠﺘــــﻪ د ارﻏــــﻮان وﻧــــﯥ او‬
‫ﻧﺎﺟﻮګـــﺎن وﻻړ وو‪ .‬ﺷـــﺎوﺧﻮا ﺗـــﻪ رواﻧـــﯥ ﻳﺨـــﯥ رڼـــﯥ اوﺑـــﻪ ﺑﻬﯧـــﺪﻟﯥ‪ ،‬اوړى و ﺧـــﻮ ﺑـــﺎور وﻛـــړئ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ‬
‫دﻏــﻮ اوﺑــﻮ ﻛــﯥ ﭼــﺎ ﻻس ﻧــﺸﻮاى ﻧﻴــﻮﻟﻰ‪ ،‬ځﻜــﻪ ﭼــﯥ ډﯦــﺮې ﻳﺨــﯥ وې‪ .‬ﻣــﻮږ د ګﻠﻮﻧــﻮ او ﻳﺨــﻮ اوﺑــﻮ ﭘــﻪ‬
‫ﻏـــﺎړه واړول‪ ،‬ﻟـــﻮﻣړى ﺧـــﻮ ﻣـــﻮ ښـــﻪ ډﯦـــﺮه ﻋﻜﺎﺳـــﻲ وﻛـــړه او ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﻮ ﻳـــﻮ څـــﻪ ﺧـــﻮاړه وﺧـــﻮړل‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږ‬
‫ﻏﻮﻧﺪې ډﯦﺮ ﺧﻠﻚ راﻏﻠﻲ وو او ﻳﻮ ﺗﺮ ﺑﻠﻪ ځﺎرﯦﺪل‪.‬‬
‫ﺗـــﺮ ډوډۍ ﺧﻮړﻟـــﻮ ﻟـــږه ﺷـــﯧﺒﻪ وروﺳـــﺘﻪ اوازه ګـــډه ﺷـــﻮه‪ ،‬ﭼـــﯥ اﻋﻠﺤـــﻀﺮت ﻛـــﺎرﯦﺰ ﻣﻴـــﺮ ﺗـــﻪ راځـــﻲ‪.‬‬
‫ﺧﻠـــﻚ اﺧـــﻮا دﯦﺨـــﻮا ﻧـــﻪ ګړﻧـــﺪي ګړﻧـــﺪي ﺳـــﺮه ګﺮځﯧـــﺪل‪ ،‬ﭘﻮﻟﻴـــﺴﺎن راورﺳـــﯧﺪل‪ ،‬ځـــﺎى ﭘـــﺮ ځـــﺎى ﭘـــﻪ‬
‫ګﺮځﯧــﺪو ﺑﻨــﺪﻳﺰ وﻟګﯧــﺪ‪ .‬ﻫﻠﺘــﻪ وړاﻧــﺪې د ﻇــﺎﻫﺮ ﺷــﺎه د اوﺳــﯧﺪﻟﻮ ښــﻜﻠﯥ ﻣــﺎڼۍ ﺗــﺮ ﺳــﺘﺮګﻮ ﻛﯧﺪﻟــﻪ‪ ،‬د‬
‫ﻫﻐـــﻪ ﭘـــﻪ ﺷﺨـــﺼﻲ اﺳـــﺘﻮګﻦ ځـــﺎى ﻛـــﯥ ﻣﺎﺷـــﻲ ﻫـــﻢ ﻧـــﺸﻮ ګﺮځﯧـــﺪﻟﯥ‪ ،‬ﺧﻠﻜـــﻮ وړاﻧـــﺪې ﺳـــړك ﺗـــﻪ ﻛﺘـــﻞ‪،‬‬
‫ﺗﺮڅــﻮ ﻋﻤــﺮ دې ډﯦــﺮ ﺷــﻪ ﺑﺎﭼــﺎ راﺷــﻲ‪ .‬ﻟــﻪ ﻣــﻮﻧږه وړاﻧــﺪې څــﻮ ﺗﻨــﻪ ځﻮاﻧــﺎن او ښــځﯥ ﻧﺎﺳــﺘﯥ وې‪ ،‬ﻫﻐــﻪ‬
‫ﻳﻮه ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ از ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻞ درﻳﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﺧﻼص ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻮږ ﭼﯥ دا ﺧﺒﺮه واورﯦﺪه‪ ،‬دواړو ﭘﺮې ښﻪ ډﯦﺮ وﺧﻨﺪل‪ .‬ﺑﻴﺎ ﻣﯥ ﻫﻮﺳۍ ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫دا ﺧﻠـــﻚ رښـــﺘﻴﺎ واﻳـــﻲ‪ ،‬اوږده ﻣـــﻮده ﺗﯧـــﺮه ﺷـــﻮه‪ ،‬ﭼـــﯥ دا ﺑﺎﭼـــﺎﻫﻲ ﻛـــﻮي‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻣﻠـــﻚ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ ﻫـــﯧڅ‬
‫ﺧـــﺪﻣﺖ ﻧـــﻪ دى ﻛـــړى‪ .‬ژوﻧـــﺪ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ټﭙـــﻪ دروﻟـــﻰ دى‪ ،‬دﻧﻴـــﺎ څـــﻮﻣﺮه وړاﻧـــﺪې وﻻړه‪ ،‬ﺧـــﻮ اﻓﻐﺎﻧـــﺴﺘﺎن‬
‫ورځ ﭘﻪ ورځ ﻻﻧﺪې وځﻲ‪ .‬ﻫﻮﺳۍ اوس ﺧﻮ ﺧﺒﺮه راﻏﻠﻪ‪ ،‬ﻏﻮږ ﻛﯧﺪه ﭼﯥ څﻪ درﺗﻪ واﻳﻢ‪:‬‬
‫دا زه ﭼــــﯥ څــــﻪ ﻟــــﻴﻜﻢ او ﻛــــﻪ ﻣــــﺎ ﻏﻮﻧــــﺪې ﻧــــﻮر ﻳــــﯥ ﻟﻴﻜــــﻲ‪ ،‬دا ټــــﻮﻟﯥ ﻧــــﺎﺧﻮاﻟﯥ او ددې وﺧــــﺖ‬
‫ﻧﺎرواګــــﺎﻧﯥ ﭘﻜــــﯥ ﭘــــﻪ ﺑﯧﻼﺑﯧﻠــــﻮ ډوﻟﻮﻧــــﻮ راﻧﻐــــښﺘﻞ ﻛﯧــــږي‪ ،‬ﻣــــﻮږ دده د ﭘﺎﭼــــﺎﻫۍ ﻧــــﻪ ژاړو‪ .‬ﺧــــﺪاى‬
‫ښﺎﯦـــﺴﺘﻪ او ﻟـــﻪ ﻫﺮڅـــﻪ ﻧـــﻪ ډك وﻃـــﻦ راﻛـــړى دى‪ ،‬ﺧـــﻮ ددﻏـــﺴﯥ ﭘﺎﭼﺎﻫـــﺎﻧﻮ ﻟـــﻪ ﻻﺳـــﻪ ﺷـــﺎړ ﭘـــﺮوت دى‪ .‬زه‬
‫ﻻ ﭘـــﻪ دې ﺧﺒـــﺮو ﻛـــﯥ وم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻣﻨـــډې ﺷـــﻮې‪ ،‬ﻫـــﺮ ﭼـــﺎ ﻏﻮښـــﺘﻞ ﭼـــﯥ ﺑﺎﭼـــﺎ ووﻳﻨـــﻲ او د دوزخ اور ﭘـــﺮې‬
‫ﺣـــﺮام ﺷـــﻲ‪ .‬ﻣـــﻮږ ﻫـــﻢ ﭘﺨﭙـــﻞ ځـــﺎى ودرﯦـــﺪو‪ ،‬ﺑﺎﭼـــﺎ د ﻛـــﺎرﯦﺰ ﻣﻴـــﺮ ﺑـــڼ ﺗـــﻪ ﺗـــﺸﺮﻳﻒ راوړو‪ ،‬ﺗﻘﺮﻳﺒـ ـﺎً اوﻳـــﺎ‬
‫ګﺎﻣـــﻪ ﺗـــﺮې ﻟﻴـــﺮې وﻻړ و‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ ووﻳـــﻞ ﻛـــښﯧﻪ ﻛـــښﯧﻨﻪ ﺳـــﻬﺎره ﻣـــﺎ ﺧـــﻮ اﻋﻠﺤـــﻀﺮت ډﯦـــﺮ ﻟﻴـــﺪﻟﻰ دى‪،‬‬
‫څــﻮ ځﻠــﻲ د ﺧﭙــﻞ ﭘــﺎر ﺳــﺮه ارګ ﺗــﻪ ورﺳــﺮه ورﻏﻠــﯥ ﻳــﻢ‪ ،‬ﻻ وړه وم ﭼــﯥ ﭘــﻼر ﻣــﯥ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه ﺑﻴــﻮﻟﯥ‬
‫وم‪ .‬ﻣــﺎ ﻳــﯥ اّن ټــﻮل ﺧﺎﻧــﺪان ﻟﻴــﺪﻟﻰ دى‪ ،‬ﻫــﺮ ﻳــﻮ ﻳــﯥ ځﺎﻧﺘــﻪ د ورځــﯥ د ﻣــﻮد ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ګﺮځــﻲ‪ ،‬څــﻪ‬
‫ﺑﻞ ﺷﺎﻧﻪ ژوﻧﺪ ﻟﺮي‪.‬‬
‫ﻧـــﻮ زه ﺧـــﻮ ﻫﻤـــﺪا واﻳـــﻢ ﻛﻨـــﻪ! دوى دﻏـــﺴﯥ ژوﻧـــﺪ ﻟـــﺮي وﻟـــﯥ ﻣﻠـــﺖ ﭘﺮﯦـــږده‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﺑـــﯥ وزﻟـــۍ او‬
‫ﻏﺮﻳﺒــۍ ﻛــﯥ ﺷــﭙﯥ ورځــﯥ ﺗﯧــﺮوي‪ ،‬ﻧــﻪ ﺧﻠﻜــﻮ ﺗــﻪ ﻛــﺎر ﺷــﺘﻪ او ﻧــﻪ روزګــﺎر‪ ،‬ﻧــﻪ ﺳــړﻛﻮﻧﻪ ﺟــﻮړوي او ﻧــﻪ‬
‫ښــﺎروﻧﻪ‪ ،‬ﻧــﻪ دوا درﻣــﻞ ﺷــﺘﻪ او ﻧــﻪ درﻣــﻞ ځــﻲ‪ .‬ﺳــﻮاد ﺧــﻮ ﻫــډو درك ﻧــﻪ ﻟــﺮي‪ ،‬ﭘــﻪ ﺳــﻠﻮ ﻛــﯥ اﺗــﻪ ﻧــﻮي‬
‫ﺧﻠﻚ ښځﯥ او ﻧﺮ ﺑﯥ ﺳﻮاده دي‪ ،‬ﻧﻮ ﺗﻪ او ﺧﺪاى د ﺳړي زړه درد وﻧﻪ ﻛړي؟‬
‫ﺳﻬﺎره ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮو ﭘﺴﯥ ﻣﻪ ګﺮځﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳۍ د ﺑﯥ دردو ﺧﺒﺮې ﻣﻪ ﻛﻮه‪ ،‬ﺗﻪ ﺧﻮ ﻫﻢ ﭘﻪ دې ښﻪ ﭘﻮﻫﯧږې‪ ،‬ﺳﺘﺮګﯥ ﺑﻪ ﻧﻪ ﭘټﻮې‪.‬‬
‫ﻧﻮ څﻪ ﻛﻮﻟﻰ ﺷﻮ ﺳﻬﺎره! وواﻳﻪ ﻧﻮ ﺗﻪ وواﻳﻪ ﻛﻨﻪ!‬
‫زه ﻳـــﻮازې دا واﻳـــﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ ددې ﺧـــﻮار ﻣﻠـــﺖ ﺳـــﺘﻮﻧﻰ راډك ﺷـــﻮى دى‪ ،‬ﻫـــﺮ ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ وي ﭘـــﻪ دوى ﺑـــﻪ‬
‫وراﻧﻴــږي‪ .‬ﻫﻐــﯥ راﺗــﻪ ﺧﭙــﻞ اوښــﻜﯥ ﻛــﻮږ ﻛــړو‪ ،‬ﭘــﺮې ﭘــﻮه ﺷــﻮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ دې ﺷــﻴﺎﻧﻮ ﺳــﺮه دﻟﭽــﺴﭙﻲ ﻧــﻪ‬
‫ﻟﺮي‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻢ ﺧﭙﻠﯥ ﺧﺒﺮې ﺑﻨﺪې ﻛړې او ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ښــﻪ ده ﻧــﻮ راځــﻪ ﭼــﯥ زه او ﺗــﻪ اﺧــﻮا ﺗــﻪ ﭼﻜــﺮ ووﻫــﻮ‪ ،‬ځﻜــﻪ ﭼــﯥ دا ﺳــﻴﻤﻪ ﻣــﺎ ﻫــﯧڅ ﻧــﻪ ده ﻟﻴــﺪﻟﯥ‪ .‬ﻟــﻪ‬
‫دﻏـــﻪ ځﺎﻳـــﻪ وﻻړو‪ ،‬وړاﻧـــﺪې د ګﻴﻼﺳـــﻮﻧﻮ وﻧـــﯥ ﺗـــﻮرې ﻧـــښﺘﯥ وې‪ ،‬ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ د زرداﻻﻧـــﻮ څـــﻮ وﻧـــﯥ‬
‫ﻫــﻢ ډﻛــﯥ وﻻړې وې‪ ،‬ﺗﻮﺗــﺎن ﺧــﻮ ﺗــﻚ ﺳــﺮه ﻧــښﺘﻲ وو‪ .‬د ﺗﻮﺗــﻮ وﻧــﻮ ﻻﻧــﺪې د ﻛــﺎرﯦﺰه ﻳﺨــﯥ ﭘــﺎﻛﯥ رڼــﯥ‬
‫اوﺑـــﻪ ﺑﻬﯧـــﺪﻟﯥ‪ .‬د ﺗـــﻮت څﺎﻧګـــﻪ ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﻻس راوڅﻨډﻟـــﻪ‪ ،‬دﻟـــۍ ﺗﻮﺗـــﺎن ﺗـــﺮې ﻻﻧـــﺪې ﭘـــﻪ ﻳﺨـــﻮ اوﺑـــﻮ ﻛـــﯥ‬
‫راﺗــﻮى ﺷــﻮل‪ .‬ﻣــﻮږ دواړو ﭘــﺮې ﺗــﺎﻻن ﺟــﻮړ ﻛــړو‪ ،‬ښــﻪ د ﻣــﺰې ﺗــﻮت ﻣــﻮ وﺧــﻮړل‪ .‬ﭘــﻪ ګﻴﻼﺳــﻮﻧﻮ ﻣــﻮ ﻫــﻢ‬
‫ﺧﻮﻟــﻪ ﺧــﻮږه ﻛــړه‪ .‬ﻟــﻪ ﻳــﻮې ﺑــﻮډۍ ښــځﯥ ﻧــﻪ ﻣــﻮ ﺷــړوﻣﺒﯥ وﻏﻮښــﺘﯥ‪ ،‬ﻫﻐــﯥ د ﻧــﺮ ﻟــﻮر ډك ﺟــﺎم ﺷــړوﻣﺒﯥ‬
‫راوړې‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ وﻧـــﻪ څـــښﻠﯥ ﺧـــﻮ ﻣـــﺎ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﺳـــﺎه د ﺷـــړوﻣﺒﻮ ﺟـــﺎم ﺗـــﺶ ﻛـــړو‪ .‬ﻫﻐـــﯥ راﭘـــﻮرې ډﯦـــﺮ‬
‫وﺧﻨـــﺪل‪ ،‬وﻟـــﯥ ﻣـــﺎ ﺧﭙـــﻞ د ﻛﻠـــﻲ ﻋـــﺎدت ﻛـــړى و‪ .‬ﺑﻴـــﺎ وروﺳـــﺘﻪ د ﻳـــﻮې ﻧـــﺎﺟﻮ ﺗﺮڅﻨګـــﻪ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﺟﻮﻟګـــﻪ‬
‫ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ ،‬ﭘـــﻪ داﺳـــﯥ ﺣـــﺎل ﻛـــﯥ ﭼـــﯥ ﻣـــﺎ ﺧﭙـــﻞ ﺳـــﺮ د ﻫﻐـــﯥ ﭘـــﻪ ﻏﯧـــږ ﻛـــﯥ اﻳـــښﻰ و‪ ،‬څـــﻪ ﺧـــﻮ د ﻣﻴﻨـــﯥ‬
‫ﺟﺬﺑـــﻪ وه او څـــﻪ د ﺗﻮﺗـــﻮ او ﺷـــړوﻣﺒﻮ ﻧـــﺸﻪ وه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ ﭘـــﻪ ﻏﯧـــږ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﺧـــﻮاږه ﺧـــﻮب وﻳـــﺪه‬
‫ﻛــړم‪ .‬ﻳــﻮ وﺧــﺖ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻣــﺦ ﻫﻮﺳــۍ ﻏﺎښــﻮﻧﻪ ښــﺦ ﻛــړ‪ ،‬ﻣــﺎ وﻳــﻞ ګﻨــﯥ د ﻣــﺦ ﻏﻮښــﯥ ﻳــﯥ راﻧــﻪ ﻳــﻮوړې‪.‬‬
‫ﺳـــﺘﺮګﯥ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ وﻏړوﻟـــﯥ‪ ،‬ﺷـــﻨﻪ د ﺧﻨـــﺪا اوښـــﺘﯥ وه‪ .‬ﺳـــﭙﻴﻨﻮ ﻏﺎښـــﻮﻧﻮ ﻳـــﯥ ﺑـــﺮﯦښ ﻛـــﺎوه‪ ،‬زر ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ‬
‫ﻛﺎﻛــﻞ ﻧــﻪ راوﻧﻴــﻮه‪ ،‬وش وش ﻳــﯥ ﭘﻴــﻞ ﻛــړو‪ ،‬ځﺎﻧﺘــﻪ ﻣــﯥ راﻛــږه ﻛــړه‪ ،‬ﺧــړپ ﻟــﻪ ﻧﺮﻳــﻮ ﺳــﺮو ﺷــﻮﻧډو ﻧــﻪ‬
‫ﻣﯥ ورﻧﻪ ﻣﭽﻮ واﺧﺴﺘﻪ‪ ،‬وﻳﻠﯥ ﻣﻪ ﻛﻮه څﻮك ﺑﻪ ﻣﻮ ووﻳﻨﻲ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې واﷲ ﻛـــﻪ دې ﭘﺮﯦـــږدم‪ ،‬زه ﭼـــﯥ دې ﭼـــﻴﭽﻠﻢ‪ ،‬ﺧـــﻮ دا ﺧﺒـــﺮه ﻧـــﻪ وه او اوس ﺑـــﻪ‪ !....‬ﺗـــﺮ ﻣـــﺎزﻳګﺮه‬
‫ﻣﻮ د ﻣﻴﻨﯥ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﯧﺮى وﻛړ‪ ،‬ﭘﻪ زړه ﭘﻮرې ورځ ﻣﻮ ﺗﯧﺮه ﻛړه‪.‬‬
‫د راﺗﻠـــﻮ ﻧـــﻪ ﻣﺨﻜـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﭘـــﻪ دې ﻛـــﺎر ﻧـــﻪ ﻛﯧـــږي ﭘـــﻪ ﭘـــﻼر ﻣـــﯥ ﺟﺮګـــﻪ وﻛـــړه‪ ،‬ﺗﺮڅـــﻮ ﺑـــﻪ‪....‬‬
‫راﺑﺎﻧﺪې ﺗﯧﺮﯦږي‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې ﻫﻮﺳـــۍ زه ﺧـــﻮ دا ﻛـــﺎر ﻧـــﺸﻢ ﻛـــﻮﻟﻰ‪ ،‬څﻨګـــﻪ او څـــﻮك ﭘـــﻪ څـــﻪ ﺗﺮﺗﻴـــﺐ ﺳـــﺘﺎ ﭘـــﻪ ﭘـــﻼر ﺟﺮګـــﻪ‬
‫ﻛړم؟ دا ﺧﻮ څﻪ ﻛﻠﻰ ﻧﻪ دى‪ ،‬دﻟﺘﻪ ﺧﻮ زه ﻫﯧڅﻮك ﻧﻪ ﭘﯧﮋﻧﻢ‪ ،‬ﺗﻪ څﻪ ﻧﻈﺮ ﻟﺮې‪.‬؟‬
‫ﻫﻐــﯥ د ﻧــﺎز اوښــﻜﻰ ﻛــﻮږ ﻛــړ‪ ،‬وې وﻳــﻞ‪ :‬ﻟﻴﻜﻨــﯥ او ﻣﻘــﺎﻟﯥ ﺧــﻮ ﻧــﻪ دي‪ ،‬ﭼــﯥ وﻳــﯥ ﻟﻴﻜــﯥ‪ .‬ﻛﻠــﻪ دې‬
‫ﺟﺮګﯥ ﻣﺮګﯥ ﻧﻪ دي ﻟﻴﺪﻟﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﺧﻮ ﻛﻠﻴﻮال ﻫﻠﻚ ﻳﯥ‪ ،‬څﻨګﻪ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧږې؟‬
‫ﭘﻮﻫﯧږﻣﻪ ﺧﻮ څﻮك اﺧﺮ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ ﭘﻼر ﺟﺮګﻪ ﻛړم؟‬
‫ﻫﻐــﻪ ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ ﻏﻠــﯥ وه‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬د ﺧﭙﻠــﯥ ﺷــﻌﺒﯥ ﻣــﺪﻳﺮ او رﺋــﻴﺲ درﺳــﺮه راوﻟــﻪ ‪ ،‬وروﺳــﺘﻪ‬
‫ﻣــﯥ ﭘــﻼر ﻟــﻪ ﻣــﺎ ﻧــﻪ ﭘــﻪ دې ﺑــﺎب ﺣﺘﻤــﻲ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ ﻛــﻮي‪ ،‬زه ﺑــﻪ ورﺗــﻪ ﺑﻴــﺎ ﺧﭙــﻞ ﻧﻈــﺮ وواﻳــﻢ‪ .‬ﺗــﻪ ﻟــﻮﻣړى‬
‫ﻫﻤﺪا ﻛﺎر وﻛړه‪.‬‬
‫زﻣﺎ زړه ﺗﻪ وﻟﻮﯦﺪه‪ ،‬ﺳﻤﺪﺳﺘﻲ ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪ :‬ﻫﻮﺳۍ ﻛﻠﻪ ﺑﻪ دا ﻛﺎر وﻛړو؟‬
‫ﺳــﺒﺎ ﻳــﯥ ﻛــﻮﻟﻰ ﺷــﯥ‪ ،‬ﻫﻮښــﻴﺎران واﻳــﻲ ﭘــﻪ ښــﻮ ﺗﻠــﻮار‪ ،‬ﭘــﻪ ﺑــﺪو ﺗﺎْﻣــﻞ‪ .‬ﻛــﻮﻟﻰ ﺷــﯥ ﺳــﺒﺎ ﻣﺎښــﺎم ﺗــﻪ‬
‫زﻣﻮږ ﻛﻮر ﺗﻪ ﺟﺮګﻪ راوﻟﯧږې‪.‬‬
‫ﺑﻴﺨــﻲ ﻣــﯥ ﺧﻮښــﻪ ده‪ ،‬ﺳــﺮ ﻟــﻪ ﺳــﺒﺎ ﺑــﻪ دا ﻛــﺎر ﻛــﻪ ﺧــﺪاى ﻛــﻮل وﻛــړم‪ ،‬ﺧــﻮ ﻳــﻮه ﺧﺒــﺮه ده ﭼــﯥ ﻛــﻪ ﺳــﺘﺎ‬
‫ﭘﻼر ﺑﻪ ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻛﻮر وي او ﻛﻪ څﻨګﻪ؟‬
‫د ورځـــﯥ ﻟـــﻪ ﺧـــﻮا دې ﺳﺘﺎﺳـــﯥ رﺋـــﻴﺲ ورﺗـــﻪ ټﻴﻠﻔـــﻮن وﻛـــړي‪ ،‬ورﺗـــﻪ ودې واﻳـــﻲ ﭼـــﯥ ﻣـ ـﻮږ ﻣﺎښـــﺎم‬
‫ﺳﺘﺎ ﻟﻴﺪو ﺗﻪ درځﻮ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ وي او ﺗﺎﺳﯥ ﺑﻪ راﺷﺊ‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳــۍ ﻗــﺴﻢ دى‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻫﺮڅــﻪ ﻛــﯥ ﻣــﺎﻫﺮه ﻳــﯥ‪ ،‬د ﻣــﺎﻫﺮ ﺗــﻮب څــﻪ ﺧﺒــﺮه ده‪ ،‬دا زﻣــﻮږ ﻛﻠﺘــﻮر دى‬
‫ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ﺑﺎب ﻣﻮږه دواړه ﻟږه ﺷﯧﺒﻪ ﻏﻠﻲ او ﭼﻮپ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻳــﻮه ﺷــﯧﺒﻪ ﻏﻠــﻰ وم ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﺧﭙــﻞ زړه ﺳــﺮه ﺻــﻼح وﻛــړه‪ ،‬ﭘــﻪ ﻛــﻮر او ﻛﻠــﻲ ﻛ ـﯥ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﺧﭙــﻞ ﻣــﻮر‬
‫ﻧــﻪ ﻫــﻢ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﻣــﻮر ﻣــﯥ ﻫــﻢ راﺗــﻪ ﻣــﺸﻮره راﻛــړه‪ .‬ﻟــﻪ ډﯦــﺮې ﺧﻮښــۍ ﻧــﻪ ﻣــﯥ ﻧﺎڅﺎﭘــﻪ ﻟــﻪ ﺧــﻮﻟﯥ‬
‫ووﺗـــﻞ‪ :‬زﻣـــﺎ او ﺳـــﺘﺎ ﺑـــﻪ ګﻨـــﯥ واده وﺷـــﻲ؟ ﻫﻮﺳـــۍ ﭘـــﻪ ﻛـــړت ﻛـــړت ﭘـــﻪ ﺧﻨـــﺪا ﺷـــﻮه‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ د ﻛﻮﻧـــډې‬
‫زوﻳﻪ څﻪ ﭼﻞ درﺑﺎﻧﺪې وﺷﻮ؟ د ﻟﯧﻮﻧﻮ ﭘﯧښﯥ دې ﭘﻴﻞ ﻛړې ﻛﻪ څﻨګﻪ؟‬
‫ﻫﻮﺳــــۍ دا ﺧــــﻮ ﭘﻜــــﯥ ﺷــــﺘﻪ دى‪ ،‬ﭘــــﻮﻫﯧږم ﭼــــﯥ د ﻣﻴﻨــــﯥ د ازﻣﯧــــښﺖ ﻧــــﻪ ﺑــــﻪ ﻣــــﻮږه دواړه ﺑﺮﻳــــﺎﻟﻲ‬
‫راوځﻮ‪ .‬ﻫﻐﻪ دا ځﻞ ﭘﻪ دې ښﻪ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﺷﻮه‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪:‬‬
‫ﻫﻮ ﺧﺎﻣﺨﺎ ﺑﻪ ﻣﻮږه دا ﻟﻮﺑﻪ ګټﻮ‪.‬‬
‫ښــﻪ ﻧــﻮ زه ﺑــﻪ ﻟــﻪ ﺧﻴــﺮه ﭘــﻪ دا ﺑﻠــﻪ اوﻧــۍ ﻛــﯥ ﭘــﻪ دې ﺑــﺎب د ﺧﭙــﻞ رﺋــﻴﺲ ﺳــﺮه ﺧﺒــﺮې وﻛــړم‪ .‬ﻛــﻪ ﭼﯧــﺮې‬
‫راﺳـــﺮه ﻣﻮاﻓﻘـــﻪ ﻳـــﯥ وﻛـــړه‪ ،‬د درﺗﻠـــﻮ او ﻣﺮﻛـــﯥ وﺧـــﺖ او ﻧﯧټـــﻪ ﺑـــﻪ ﺑﻴـــﺎ وټـــﺎﻛﻮ‪ .‬دواړه ﺑـــﻪ ﭘـــﻪ ﻫﻤﻐـــﻪ ورځ‬
‫ﭘﺮې ﻏږﯦږو‪ .‬دواړه ﻫﻤﺪا ﺧﺒﺮه ﺳﺮه ﻏﻮټﻪ ﻛړه‪ ،‬ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫راځــﻪ ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻫﻤــﺪې ﺧﺒــﺮه ﻟــﻪ دې ځﺎﻳــﻪ ووځــﻮ او راﺳــﺎً د ګﻠﺒﻬــﺎر د ﻓــﺎﺑﺮﻳﻜﯥ ﺗﺮڅﻨګــﻪ د ﭘﻨﺠــﺸﻴﺮ‬
‫ﺳــﻴﻨﺪ ﻏــﺎړې ﺗــﻪ ځﺎﻧﻮﻧــﻪ ورﺳــﻮو‪ .‬ﺳــﺎﻋﺖ ﺗــﻪ ﻣــﻮ وﻛﺘــﻞ د ورځــﯥ ﻳــﻮه ﺑﺠــﻪ وه‪ ،‬د اوړي ﺗــﻮده ورځ وه‪،‬‬
‫ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻛــښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ او د ﭘــﺮوان وﻻﻳــﺖ ﭘــﻪ ﻟــﻮري ﻣــﻮ ﻛــﺶ ورﻛــړ‪ ،‬ﻫﻮﺳــۍ ﻫــﻢ ﺧﭙﻠــﻪ ﻣــﻮټﺮواﻧﻲ‬
‫راښـــﻮدﻟﻪ‪ ،‬اّن ﭘـــﻪ اﺗﻴـــﺎ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ ﻣـــﻮټﺮ ﭼـــﻼوه‪ .‬ﻟـــﻪ ﻣټﻜـــﻪ ﺗـــﺮ ﭘﺮواﻧـــﻪ ﭘـــﻪ ﺳـــﻴﻤﻪ ﻛـــﯥ د ﺳـــړك ﭘـــﺮ دواړو‬
‫ﺧــﻮاوو ﻛــﯥ د اﻧګــﻮرو او ﻧــﻮرو ﻣﯧــﻮو ﺷــﻨﻪ او ﻏﻮړﯦــﺪﻟﻲ ﺑﺎﻏﻮﻧــﻪ ﺗــﺮ ﺳــﺘﺮګﻮ ﻛﯧــﺪل‪ .‬د ﺳــړك ﭘــﻪ ﻏــﺎړه‬
‫ځـــﺎى ځـــﺎى ځﻴﻨـــﻮ ﺧﻠﻜـــﻮ او ﻣﺎﺷـــﻮﻣﺎﻧﻮ ﺳـــﺮه ﺗﻮﺗـــﺎن او ﺑﺎدرﻧـــګ د ﺧﺮڅﻮﻟـــﻮ ﻟﭙـــﺎره اﻳـــښﻲ وو‪ ،‬ﻳـــﻮ ﻧـــﻴﻢ‬
‫ګـــﺎډى ﺑـــﻪ ورﺗـــﻪ ودرﯦـــﺪه او ﺳـــﻮرﻟۍ ﺑـــﻪ ﺗـــﺮې دﻏـــﻪ ﻣﻮﺳـــﻤﻲ ﻣﯧـــﻮې راﻧﻴـــﻮﻟﯥ‪ .‬زه ددﻏـــﯥ ﺳﻤـــﺴﻮرې‬
‫ﺳــﻴﻤﯥ ﭘــﻪ ﺗﻤﺎﺷــﻪ وم‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻮﺳــۍ ﻏــﺮ ﺷــﻰ ﻣــﻮټﺮ ودرواوه‪ .‬وﻳــﻞ ﻳــﯥ دا د ﭘــﺮوان د وﻻﻳــﺖ ﺑــﺎزار دى‪.‬‬
‫ﻟـــﻪ ﻣـــﻮټﺮه ښـــﻜﺘﻪ ﺷـــﻮ او ﭘـــﻪ ﺑـــﺎزار ﻛـــﯥ ﻣـــﻮ ﭘـــﻪ دوﻛـــﺎﻧﻮﻧﻮ ﻛـــﯥ ښـــﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﭼﻜـــﺮ وواﻫـــﻪ‪ .‬ﻳـــﻮ څـــﻪ‬
‫ﺧــﻮراﻛﻲ ﺷــﻴﺎن ﻣــﻮ ﻫــﻢ راوﻧﻴــﻮل او د ﻧــﺴﺎﺟﻲ ګﻠﺒﻬــﺎر ﺧــﻮا ﺗــﻪ وﺧﻮځﯧــﺪو‪ .‬ﻟــﻪ ﻣټﻜــﻪ ورﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ‪ ،‬ﭘــﻪ‬
‫ښـــﻲ ﻻس د ﻏـــﺮه ﭘـــﻪ اړخ ﻛـــﯥ دا ﺳـــړك ﻧـــﺴﺎﺟﻲ ګﻠﺒﻬـــﺎر ﺗـــﻪ ﺗﻠﻠـــﻰ و‪ .‬ﭘـــﻪ څـــﻮ دﻗﻴﻘـــﻮ ﻛـــﯥ ﺗـــﺮ ګﻠﺒﻬـــﺎره‬
‫ورﺳـــﯧﺪو‪ .‬ﺗـــﺮ ﻓـــﺎﺑﺮﻳﻜﯥ ورﺗﯧـــﺮ ﺷـــﻮ‪ ،‬وړاﻧـــﺪې ﻣـــﻮ ﺳـــﺘﺮګﯥ د ﭘﻨﺠـــﺸﻴﺮ ﭘـــﻪ ﺳـــﻴﻦ وﻟګﯧـــﺪې‪ .‬ورﻧـــﺰدې‬
‫ﺷـــﻮ او د درﻳـــﺎب ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه ﻣـــﻮ ګـــﺎډى ودراوه‪ .‬ﺑـــﯥ واره ﻣـــﻮ ﻏﻮښـــﺘﻞ‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﺳـــﻴﻨﺪ ﻏـــﺎړې ﺗـــﻪ ﻧـــﺰدې‬
‫ځﺎﻧﻮﻧـــﻪ ور ورﺳـــﻮو‪ ،‬ﺧـــﻮراﻛﻲ ﺷـــﻴﺎن ﻣـــﻮ ﻟـــﻪ ځﺎﻧـــﻪ ﺳـــﺮه واﺧﻴـــﺴﺘﻞ او ﭘـــﻪ ﺗﻮﻧـــﺪو ګـــﺎﻣﻮﻧﻮ ﺳـــﺮه ﻫﻠﺘـــﻪ‬
‫وړاﻧـــﺪې د ﺳـــﻴﻨﺪ د ﻣـــﺴﺘﻮ څﭙـــﻮ ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه ﭘـــﻪ ﻟﻮﻳـــﻮ او ﻫـــﻮارو ﺗﻴـــږو ﺑﺎﻧـــﺪې ورﺗـــﻪ ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ .‬ﺳـــﻴﻨﺪ‬
‫ﺳــﻢ ﭘــﻪ ﻣــﺴﺘۍ او ﺷــﻮر ﺳــﺮه ﻣــﺦ ښــﻜﺘﻪ روان و‪ .‬وړاﻧــﺪې ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﭼــړ ﻛــﯥ ﻳــﻮه ﺟــﺎﻟګﺮ ﺟــﺎل ارﺗــﺎوه او‬
‫ﻣـــﺎﻫﻲ ﻳـــﯥ راﻧﻴـــﻮل‪ ،‬ﺑـــﺎور وﻛـــړئ‪ ،‬ﻫـــﺮ ﺟـــﺎل ﻛـــﯥ ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ راﻛـــښﺎوه‪ .‬ﺳـــﭙﻴﻦ ﻏـــټ ﻏـــټ ﻣﺎﻫﻴـــﺎن ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ‬
‫راواﯦـــﺴﺘﻞ‪ .‬ﻣـــﻮﻧږ ﻳـــﻮ ﺑـــﻞ ﺳـــﺮه ﺧﺒـــﺮې ﻻ ﻧـــﻪ وې ﭘﻴـــﻞ ﻛـــړې‪ ،‬ﻳـــﻮازې د ﺟـــﺎﻟګﺮ ﺟـــﺎل ﺗـــﻪ ﻣـــﻮ ورﻛﺘـــﻞ‪.‬‬
‫ﺧــﻮاري ﭘــﻪ ﻣــﻮ وﻛــړه‪ ،‬ﺧــﻮ ﻣﺎﻫﻴــﺎن ﺑــﻪ ﻣــﻮ ﺳــﻢ ﺷــﻤﺎر ﻧــﻪ ﻛــړاى ﺷــﻮل‪ ،‬ځﻜــﻪ ﭼــﯥ ﻫــﺮ ﻣــﺎﻫﻲ ﺑــﻪ ﭘﺨﭙــﻞ‬
‫ﻗــﻮت ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﺟــﺎل ﻛــﯥ ټﻮﭘﻮﻧــﻪ وﻫــﻞ‪ .‬ﻳــﻮ ﻧــﻴﻢ ﻣــﺎﻫﻲ ﺑــﻪ ځــﺎن ﭘــﻪ ﺳــﺨﺘﻪ ﺧــﻮارۍ ﺳــﺮه ﻟــﻪ ﺟــﺎل ﻧــﻪ ازاد ﻛــړ‬
‫او ﺳــﻴﻨﺪ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻳــﯥ ځــﺎن ورﻏﻮﭘــﻪ ﻛــړو‪ .‬د ﺳــﻴﻨﺪ ﺷــﻮر او د ﻣﺎﻫﻴــﺎﻧﻮ د ﻧﻴﻮﻟــﻮ ﺗﻤﺎﺷــﯥ ﺗــﺮ ډﯦــﺮه ﭘــﻮرې‬
‫ﻣﻮﻧږ دواړه ﻫﻚ ﭘﻚ ﻛړي وو‪ ،‬ﻣﺎ وې ﻫﻮﺳۍ ﻧﻦ دې ډﯦﺮ ښﻪ ځﺎى ﺗﻪ راوﺳﺘﻠﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﺧﻨﺪا ﺷﻮه‪ ،‬وې وﻳﻞ‪ :‬ﻫﻮ زړه دې دى ﭼﯥ څﻪ ﭘﻜﯥ وﻟﻴﻜﯥ‪.‬‬
‫ﻫــﻮ وﻟــﯥ ﻧــﻪ‪ ،‬ﻟــﻴﻜﻢ ﺧــﻮ ﺑــﻪ وروﺳــﺘﻪ‪ ،‬ﺧــﻮ ﺗــﻪ دا ښــﻜﻼ وګــﻮره‪ ،‬دا ﻏﺮوﻧــﻪ‪ ،‬دا ﺳــﻴﻨﺪ‪ ،‬دا ﺟــﺎﻟګﺮ او‬
‫دا ﻣﺎﻫﻴﺎن‪.‬‬
‫ﺗﺎﺗﻪ څﻨګﻪ ښﻜﺎري؟‬
‫ﻣﺎﺗﻪ ډﯦﺮ ښﻜﻠﻰ ښﻜﺎري‪ ،‬ﺧﺪاى دﻏﺴﯥ ﺟﻨﺘﻲ وﻃﻦ راﻛړى دى‪ ،‬ﺧﻮ‪!....‬‬
‫ﺧﻮ دې ﭘﻜﯥ څﻨګﻪ ووﻳﻞ؟‬
‫ﺳﻬﺎره ﺗﻪ ﭘﺮې ﻟﻪ ﻣﺎﻧﻪ ﻻ ښﻪ ﭘﻮﻫﯧږې‪.‬‬
‫اّﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻮ‪ ،‬ﻫﻮ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ ﻣﻄﻠﺐ ورﺳﯧﺪم‪ ،‬ﻛﺎﺷﻜﯥ ﭼﯥ‪....‬؟‬
‫دا ﻫﺮڅﻪ ﭼﯥ ﺳﻤﯧږي‪ ،‬ﭘﻪ ﻣﻮﻧږ ﺑﻪ ﺧﺎورې اوښﺘﯥ وي‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﯥ وې راځـــﻪ راځـــﻪ دا ﺧﺒـــﺮې اوس ﭘﺮﻳـــږده‪ ،‬ﻟـــﻮﻣړى ﺑـــﻪ دا ﻣﯧـــﻮه وﺧـــﻮرو او ﺑﻴـــﺎ ﺑـــﻪ ﺗـــﺮ ﻫﻐـــﻮ وﻧـــﻮ‬
‫ﭘـــﻮرې د ﺳـــﻴﻨﺪ ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه ورو ورو وﻻړ ﺷـــﻮ‪ .‬ﻛـــﻮﻻى ﺷـــﻮ ﺗـــﺮ ﻣـــﺎزﻳګﺮه ﭘـــﻮرې د ﺳـــﻴﻨﺪ ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه ﭼﻜـــﺮ‬
‫ووﻫــﻮ‪ .‬زرداﻟــﻮ ﻣــﻮ د ﭘﻨﺠــﺸﻴﺮ ﭘــﻪ اوﺑــﻮ ﻛــﯥ ﻳــﺦ ﻛــړل او ﺑﻴــﺎ ﻣــﻮ ﭘــﻪ ﻣــﺰه ﻣــﺰه وﺧــﻮړل‪ .‬ﭘــﻪ ﻟﭙــﻮ ﻟﭙــﻮ اوﺑــﻪ‬
‫ﻣﻮ وڅښﻠﯥ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻣﻮ د ﺳﻴﻨﺪ څﭙﻮ ﺗﻪ ورﻧﺰدې ﭘﻪ زړه ﭘﻮرې ځﺎﻳﻮﻧﻮ ﻛﯥ ﻋﻜﺎﺳﻲ ﻫﻢ وﻛړه‪.‬‬
‫د ﻳــﻮې وﻧــﯥ ﻻﻧــﺪې ﻳــﺦ ﺳــﻴﻮري ﺗــﻪ د ﺳــﻴﻨﺪ ﭘــﻪ ﻏــﺎړه ﭘــﻪ داﺳــﯥ ﺣــﺎل ﻛــﯥ ﻛــښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ ،‬ﭼــﯥ د ﭼــﺎ‬
‫ﺧﺒـــﺮه د اوﺑـــﻮ دارې ﭘـــﻪ ﻣـــﻮږه دواړه ﻟګﯧـــﺪﻟﯥ‪ .‬د ﺳـــﻨځﻠﯥ ﻧـــﻪ داﺳـــﯥ ﺧﻮﺷـــﺒﻮﻳﻲ راﻟﻮﯦﺪﻟـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺳـــړى‬
‫ﻳــﯥ ﺧﻤــﺎر ﺧﻤــﺎر ﻛــﺎوه‪ .‬د ﺗﯧــږو ﻟــﻮړ دﻳﻮاﻟــﻪ ﻧــﻪ د ګﻼﺑــﻮ د ګﻠــﻮ ډﻛــﯥ څــﺎﻧګﯥ راځﻮړﻧــﺪې ﺷــﻮې وې‪ ،‬ﻟــږ‬
‫څــﻮ ګﺎﻣــﻪ اﺧــﻮا ﺗــﻪ د ﻳــﻮه ﭼﻨــﺎر ﭘــﻪ وﻧــﻪ ﻛــﯥ ﻛﻜــﻮ ﭘ ـﻪ ﻛﻜــﻮ ﻛﻜــﻮ ﻧــﺎرو ﻟګﻴــﺎ و‪ .‬ﻧﺎڅﺎﭘــﻪ ﺑــﻪ ﻳــﻮه ﻣــﺎﻫﻲ د‬
‫ﺳـــﻴﻨﺪ ﻧـــﻪ راﺑﻬـــﺮ ﭘﻮرﺗـــﻪ ټـــﻮپ ﻛـــړل او ﺑﯧﺮﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﺳـــﻴﻦ ﻛـــﯥ ﻏﻮﭘـــﻪ ﺷـــﻮ‪ .‬ﻣـــﻮږ دواړو څـــﻪ دروغ ﺑـــﻪ درﺗـــﻪ‬
‫واﻳـــﻢ‪ ،‬ﻳـــﻮ د ﺑـــﻞ ﭘـــﻪ ﻏﯧـــږ ﻛـــﯥ د ﻣﻴﻨـــﯥ ﺧـــﻮب وړي وو‪ .‬ﺳـــﺘﺮګﯥ ﻣـــﯥ وﻏړوﻟـــﯥ‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﻫﻮﺳـــۍ د ورﺑـــﻞ‬
‫وﻳــښﺘﺎن ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﺳــﺘﺮګﻮ ﻛــﯥ راﭘﺮﯦﻮﺗــﻞ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ ﻧــﺎزك ﺧــﻮب وﻳــﺪه وه‪ ،‬ﭘــﻪ ﺗﻨــﺪي او ﺷــﻮﻧډو ﻳــﯥ د‬
‫ﺧﻮﻟــﻮ څــﺎڅﻜﻲ ښــﻜﺎرﯦﺪل‪ ،‬راﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮم‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻫــﻢ راﺑﻴــﺪاره ﺷــﻮه‪ ،‬د ﻣــﺎزﻳګﺮ ﻟﻤــﺮ ﭘــﻪ ﻏړﻏــړه و‪ ،‬ﻣــﺎ‬
‫وې ﻫﻠﻪ ﻫﻮﺳۍ وﻳښﻪ ﺷﻪ‪ ،‬ﭼﯥ ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﻧﻪ ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﭘﺮﻳــږده ﺳــﻬﺎره ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ ﺧــﻮ ﺑــﻪ دې ﭘﺮﯦــښﯥ واى‪ ،‬د ﺧــﻮاږه ﺧﻮﺑــﻪ دې راوﻳــښﻪ ﻛــړم‪ .‬د ﺧﭙــﻞ ورﺑــﻞ‬
‫وﻳــښﺘﺎن ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻻس ﭘﻮرﺗــﻪ واړول‪ ،‬ﺳــﺘﺮګﯥ ﻳــﯥ ﺳــﺮې راواړوﻟــﯥ‪ ،‬ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﺧــﺎص ﻧــﺎز ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪:‬‬
‫ﻟﻜﻪ ﭼﯥ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻛﯥ ﺧﻮب ﻧﺸﺘﻪ دى؟‬
‫ﻫﻮﺳـــۍ د ﻣﻴﻨـــﯥ ﭘـــﻪ ﺧـــﻮب ګﻨـــﯥ څـــﻮك ﻣړﯦـــږي؟ ﻛـــﻪ ﻣـــﯥ ﭘﺮﯦـــښﻰ واى‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺧـــﺪاى ﭼـــﯥ ﺷـــﭙﻪ ﺑـــﻪ‬
‫راﺑﺎﻧﺪې ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ راﻏﻠﯥ واى‪.‬‬
‫څﻪ ﭘﺮوا ﻳﯥ ﻛﻮﻟﻪ‪ ،‬څﻪ ﺧﻄﺮه ﺧﻮ ﻧﺸﺘﻪ دى؟‬
‫ﻫﻮ ﺧﻄﺮه ﻧﺸﺘﻪ دى‪ ،‬دا ﻏﺮ او دا ﺑﻴﺪﻳﺎ‪ ،‬ﻛﻮم ﻟﯧﻮه ﭼﯥ راﻧﻪ ﺧﻮړﻟﯥ واى‪ ،‬ﭘﻪ ﺗﺶ ﻻس ﻳﻮ څﻪ ﺑﻪ ﻣﯥ‬
‫ﻛﻮل؟‬
‫زﻣﺎ ﭘﺎم ﭘﺎس ﻏﺮه ﺗﻪ و‪ ،‬ﭼﯥ ﻫﻐﻪ راﺑﺎﻧﺪې ﻧﺎﺑﺒﺮه د ﺳﻴﻨﺪ اوﺑﻪ راوﺷﻴﻨﺪﻟﯥ‪ ،‬دوﻣﺮه ﻳﺨﯥ وې‪ ،‬ﭼﯥ ﺳﻠګۍ‬
‫ﻣﯥ وﻛړې‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻢ ﻻس ښﻜﺘﻪ ﻛړو ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﻣﯥ څﻮ دارې وﻛړې‪ ،‬ﻻرې ﻻرې ﻳﯥ ﭘﻪ ﻣﺦ اوﺑﻪ راﺗﻮى ﺷﻮې‪،‬‬
‫درﯦﺸﻴﺎﻧﯥ ﺧﻮ د دواړو ﻟﻤﺪې ﻗﻴﺸﺘﯥ ﺷﻮې‪ ،‬ﻳﻮ ﭘﺮ ﺑﻞ ﻣﻮ ښﻪ ډﯦﺮ وﺧﻨﺪل‪ ،‬ﻫﻐﯥ ﺧﭙﻞ ﻣﺦ وﭼﺎوه‪ ،‬ﭼﯥ‬
‫ﻧﺎڅﺎﭘﻪ ﻣﯥ ﭘﻪ ﻏﯧږ ﻛﯥ اوﭼﺘﻪ ﻛړه‪ ،‬اوﺑﻮ ﻛﯥ دې ﻏﻮﭘﻪ ﻛﻮم‪ ،‬ځﺎن راﻧﻪ ﻧﺸﯥ ﺧﻼﺻﻮﻟﻰ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻻس ﭘښﯥ‬
‫وﻫﻠﯥ‪ .‬د ﺳﻴﻨﺪ ﭘﻪ ﻏﺎړه اوﺑﻮ ﻛﯥ ﻣﯥ ودروﻟﻪ‪ ،‬ﺑﻮټﺎن ﻳﯥ ﻻﻣﺪه ﺷﻮل‪ ،‬ﻟﻪ ﻻﺳﻪ ﻣﻲ وﻧﻴﻮه‪ ،‬ﻫﻐﯥ اوﭼﺖ‬
‫ﻏﯧږې ﺗﻪ راوداﻧګﻞ‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻢ ښﻪ ﻛﻠﻜﻪ ﭘﻪ ﻏﯧږ ﻛﯥ ټﻴﻨګﻪ وﻧﻴﻮﻟﻪ‪ .‬ﭘﻪ ﺧﻨﺪا ﺧﻨﺪا ﻛﯥ ﻳﯥ راﺗﻪ ﭘﻪ ﻏﻮږ ﺧﻮﻟﻪ‬
‫وﻟګﻮﻟﻪ‪ ،‬ﭘﻪ ﻏﺎښﻮﻧﻮ ﻳﯥ ﭘﻮره زور راﺑﺎﻧﺪې وﻛړو‪ ،‬ځﺎن ﻣﯥ ﺗﺮې ﭘﻪ ﻳﻮه ﭼﻞ ﻛﯥ ﺧﻼص ﻛړو او ﻏﻮښﺖ ﻳﯥ‬
‫ﭼﯥ وړاﻧﺪې راﻧﻪ د ګﻠﻮﻧﻮ ﭘﻪ ﺑﻮټﻮ ﻛﯥ ﭘټﻪ ﺷﻲ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻣﻨډه ﻛﯥ وه‪ ،‬وروﺳﺘﻪ ﻣﯥ راوﻧﻴﻮه او ﭘﻪ زﻧﻪ ﻣﯥ‬
‫ورﺗﻪ ﺧﻮﻟﻪ ښﻪ ښﺨﻪ ﻛړه او ﭼﻴﻐﯥ ﻳﯥ ﭘﻴﻞ ﻛړې‪ .‬ﻛﺘﻞ ﻣﯥ ﭼﯥ وړاﻧﺪې دوه ﺗﻨﻪ ﻻروي ﭘﻪ ﻻره ګړﻧﺪي‬
‫راروان وو‪ ،‬ﻣﻮږ ﻳﻮ ﺑﻞ ﺳﺮه ﭘﺮﯦښﻮدل‪ ،‬ﻣﺎ وې ﻫﻮﺳۍ اوس ﺑﻪ وﻻړ ﺷﻮ‪ ،‬ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﻛﯧږي‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﯥ وﻳﻠـــﯥ ښـــﻪ ده‪ ،‬ﻫـــﻦ ﻻس راﻛـــړه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ دې ﺗﯧـــږو ﻧـــﻪ درﭘﻮرﺗـــﻪ ﺷـــﻢ‪ .‬ﻻس ﻣـــﯥ وراوږد ﻛـــړو‪،‬‬
‫ﭘــﻪ ﻳــﻮ ټــﻚ ﻣــﯥ راﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــړه‪ .‬ﻣﻨﻨــﻪ ﻳــﯥ راځﻨــﯥ وﻛــړه‪ ،‬ﭘﻮرﺗــﻪ د ﺳــړك ﭘــﻪ ﻟــﻮر روان ﺷــﻮ‪ .‬ﻻره ﻧﯧﻐــﻪ وه‪،‬‬
‫ﻫﻮﺳــۍ ﺳــﺘړې ﺷــﻮه‪ ،‬ﭘﻮﻫﯧــﺪم ﭘــﺮې ﭼــﯥ ﺳــﻴﻨﻪ ﻳــﯥ ځــﻲ راځــﻲ‪ .‬ﻣــﺎ وې‪ :‬څﻨګــﻪ ﺳــﺎ وﺗﻴګــﺎه ﻳــﯥ؟ ﻛــﻪ‬
‫ﺳﺘړې ﻳﯥ ﭼﯥ ﭘﻪ ﺷﺎ دې ﻛړم‪.‬‬
‫ﻣﻠﻨډې راﺑﺎﻧﺪې ﻣﻪ وﻫﻪ‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﻫﻢ ﭘﻪ داﺳﯥ ﻛړﭘﻮ ﻛﯥ ﻧﻪ ﻳﻢ ﺗﻠﻠﯥ‪ ،‬وﻟﯥ ډﯦﺮ ﺧﻮﻧﺪ راﻛﻮي‪.‬‬
‫ﭘــــﻪ ﻛــــﺮار ﻛــــﺮار ﺧﺒــــﺮو ﺧﺒــــﺮو ﻛــــﯥ ﺗــــﺮ ﻣــــﻮټﺮه ورﺳــــﯧﺪو‪ ،‬ﻟﻤــــﺮ ﭘﺮﯦــــﻮت‪ .‬ﻣــــﻮږ ﻫــــﻢ ﭘــــﻪ ﻣــــﻮټﺮ ﻛــــﯥ‬
‫ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ .‬ﻟږه دﻣﻪ ﻣﻮ وﻛړه‪ .‬ﻫﻮﺳۍ راﺗﻪ ﻛړه‪:‬‬
‫ﺳﺮ ﻟﻪ ﺳﺒﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ درﺗﻪ ډرﻳﻮري درزده ﻛﻮم‪ ،‬ﻳﻮازې ﺑﻪ دا زه درﺗﻪ ﻣﻮټﺮواﻧﻲ ﻛﻮم؟‬
‫دا ﺧﻮ ﺑﻪ ډﯦﺮه ښﻪ وي‪ ،‬ﭼﯥ ﻣﻮټﺮ راﺗﻪ رازده ﻛړې‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻧﻮ زه ﭘﻮه ﺷﻪ او ﺳﺘﺎ ﻣﻮټﺮواﻧﻲ‪.‬‬
‫ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﭘــﺲ ﻟــﻪ رﺧــﺼﺘۍ ﭘــﻪ ﺧﻴــﺮ ﺳــﺮه ﭼﻤــﻦ ﺑﺒــﺮك ﭘﻠــﻮ ﺗــﻪ ﺳــﺘﺎ د ﻣــﻮټﺮواﻧۍ د ﺗﻤــﺮﻳﻦ ﻟﭙــﺎره‬
‫وﻻړ ﺷــﻮ‪ ،‬ﺧــﻮ رښــﺘﻴﺎ ﭼــﯥ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ دې د رﺋــﻴﺲ او ﻧــﻮرو ﻣﻠګــﺮو ﺳــﺮه د ﻣﺮﻛــﯥ وواﻳــﯥ‪ .‬زه ﺑــﻪ درﺗــﻪ ﭘــﻪ‬
‫ﻳﻮه ﺑﺠﻪ ټﻠﻴﻔﻮن دروﻛړم‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ﺳﻤﻪ ده‪ ،‬ﺳﺮ ﻟﻪ ﺳﺒﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ دا ﻛﺎر ﻛﻮم‪.‬‬
‫ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﭘــښﻪ ټﻴﻨګــﻪ ﻛــړه او ﭘــﻪ ﻟــږ وﺧــﺖ ﻛــﯥ د ګﻠﺒﻬــﺎر ﻧــﺴﺎﺟۍ ﻧــﻪ ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ او ﭘــﻞ ﻣټــﻚ ﺗــﻪ‬
‫ورﺳــــﯧﺪو‪ ،‬د ﻣﺎښــــﺎم ﺧــــړه ﻻ ﻧــــﻪ وه ﻟګﯧــــﺪﻟﯥ‪ ،‬ﭼــــﯥ ﭘــــﻪ ﭘــــﺮوان واوښــــﺘﻮ‪ ،‬ﻣﻴــــﺮ ﺑﭽــــﻪ ﻛــــﻮټ ﺗــــﻪ ﭼــــﯥ‬
‫ورﺳــﯧﺪو ﻟــږ ﻟــږ ﺗــﻮرﺗﻢ وﻟګﯧــﺪ‪ .‬ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ وروﺳــﺘﻪ ﻟــﻪ دښــﺘﯥ ﭼﻤﺘﻠــﯥ ﻧــﻪ واوښــﺘﻮ او ﭘــﻪ ﻛﻮﺗــﻞ ﺑﺎﻧــﺪې‬
‫ﺳــﺮاى ﺷــﻤﺎﻟﻲ ﺗــﻪ ورښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮ‪ .‬ﭘــﻪ ﻫﻐــﯥ وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﺧﻴﺮﺧﺎﻧــﻪ ﻣﯧﻨﻨــﻪ ﻛــﯥ ﻳــﻮازې څــﻮ ﻛﻮروﻧــﻪ ﺟــﻮړ‬
‫ﺷــﻮي وو‪ ،‬ﻧــﻮره ټﻮﻟــﻪ ﺧﻴﺮﺧﺎﻧــﻪ ﺷــﺎړه ﭘﺮﺗــﻪ وه‪ .‬د ﻏــﺮه ﭘــﻪ ﺑــﯧﺦ ﻛــﯥ ﻫﻤــﺪا ﻳــﻮ ﺳــړك ﺗــﺮ ښــﺎره ﺗﻠﻠــﻰ و‪،‬‬
‫ﻣﺎﺧــﺴﺘﻦ ﻛﯧــﺪه‪ ،‬ﭼــﯥ ښــﺎر ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ .‬ﭘــﻪ ﺧﺒــﺮو ﺧﺒــﺮو ﻛــﯥ زﻣــﻮږ ﺗــﺮ ﻛــﻮره ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬ﻫﻮﺳــۍ ﻣــﻮټﺮ‬
‫ودراوه‪ .‬ﻟﻪ ﻣﻮټﺮه ﻫﻐﻪ ﻫﻢ راښﻜﺘﻪ ﺷﻮه‪ ،‬وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ځﻪ ورځﻪ‪ ،‬ﻧﻮر د ﺧﺪاى ﭘﻪ اﻣﺎن‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې راځﻪ ﻧﻦ ﺧﻮ زړه راﻟﻮى ﻛﻪ راﺳﺮه ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻣﻮﺳﻜۍ ﺷﻮه‪ ،‬ﻫﻮ درﺳﺮه ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻢ‪ ،‬ﭼﯥ‪......‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬زه ﺧﻮ درﻣﻌﻠﻮم ﻳﻢ‪.‬‬
‫وﻟــﯥ ﻧــﻪ ښــﻪ راﺗــﻪ ﻣﻌﻠــﻮم ﻳــﯥ‪ ،‬ﺧــﻮ ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﻣــﯥ څــﻪ ﻧــﻪ دي وﻳﻠــﻲ‪ ،‬ﺗــﻪ ﭘــﻪ درﺧﻮاﺳــﺖ ﻋﺠﻠــﻪ او‬
‫ﺗﻨﺪي وﻛړه‪ ،‬ﺑﻴﺎ زﻣﺎ ﭘﺎﺗﯥ ﻛﯧﺪل درﺳﺮه اﺳﺎﻧﻪ دي‪.‬‬
‫ﻻس ﻳـــﯥ رااوږد ﻛـــړ‪ ،‬ﻣـــﺎ ﻫـــﻢ ﻻس ورﻛـــړوو ﺧـــﺪاى ﭘـــﻪ اﻣـــﺎﻧﻲ ﻣـــﻮ ﺳـــﺮه وﻛـــړه او ﻫﻐـــﻪ ﻻړه‪ .‬زه زړه‬
‫ﻧــﺎزړه ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮم‪ .‬د ﺷــﭙﯥ ﺗــﺮ ډﯦــﺮه ﻣــﯥ ﺳــﻮچ وواﻫــﻪ‪ ،‬اﺧــﺮ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه ﻣــﯥ ﭘﺮﯦﻜــړه وﻛــړه‪،‬‬
‫ﭼﯥ ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ رﺋﻴﺲ او ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻣﺪﻳﺮ ﺗﻪ دا ﺧﺒﺮه ﻛﻮم‪ ،‬ﭼﯥ ﻣﺮﻛﯥ ﺗﻪ راﺳﺮه وﻻړ ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﺳـــﻬﺎر ﭼـــﯥ ﻛـــﺎر ﺗـــﻪ وﻻړم‪ ،‬ﺗـــﺮ ﻟـــﺴﻮ ﺑﺠـــﻮ ﭘـــﻮرې ﻣـــﯥ د ﺧﭙﻠـــﯥ ﺷـــﻌﺒﯥ )څـــﺎﻧګﯥ( ﺿـــﺮوري ﻛﺎروﻧـــﻪ‬
‫ﺗﺮﺳــﺮه ﻛــړل‪ ،‬ﺧــﻮ ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ ﻣــﯥ ددې ﺧﺒــﺮې اړﺧﻮﻧــﻪ ﺗﻠــﻞ راﺗﻠــﻞ‪ ،‬ﺑــﯥ ﻛــﺴﻲ ﻫــﻢ ﺑــﺪ ﺷــﻰ ده‪ ،‬د ﻛﻠــﻲ‬
‫ﺳــړى وم ﭘــﻪ ښــﺎر ﻛــﯥ ﻣــﯥ څــﻮك ﻧــﻪ و‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣﺨﻜــﯥ ﻟــﻪ ﻣﺨﻜــﯥ ﻳــﯥ د ﻣﺮﻛــﯥ زﻣﻴﻨــﻪ راﺗــﻪ ﺑﺮاﺑــﺮه ﻛــړې‬
‫واى‪ ،‬ﺧـــﻮ د ورځـــﯥ ﻟـــﺲ ﺑﺠـــﯥ ﺷـــﻮې‪ ،‬زړه ﻣـــﯥ راﻟـــﻮى ﻛـــړ‪ ،‬د رﺋـــﻴﺲ ﺧﺒـــﺮ ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ﺳــﻜﺘﺮه واﺧﻴـــﺴﺖ‪،‬‬
‫ﭼـــﯥ ځﺎﻧﺘـــﻪ دې ﭘـــﻪ ﭼـــﺎﻳﻮ ﻣـــﺼﺮوف دى‪ .‬اﺟـــﺎزت ﻣـــﻲ واﺧﻴـــﺴﺖ او ورﻧﻨـــﻮﺗﻠﻢ‪ .‬ورﺳـــﺮه ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬دا‬
‫ﺧﺒﺮه ﻣﯥ ورﺳﺮه ﻳﺎده ﻛړه‪ ،‬ﻟﻮﻣړى ﻳﯥ وﺧﻨﺪل او ﺑﻴﺎ ﻳﯥ راﺗﻪ ﻛړه‪:‬‬
‫ﺳﻬﺎر ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻮ دا ﺧﺒﺮه ده‪ ،‬ﭼﯥ ﭘﻪ دې ورځﻮ ﻛﯥ دې ﭘﻪ ﻧﺸﺮاﺗﻮ ﻛﯥ ﻛﻢ وﻳﻨﻢ؟‬
‫ﻣــﺎ وې ﻧــﻪ ﻧــﻪ رﺋــﻴﺲ ﺻــﺎﺣﺐ! ﺑــښﻨﻪ ﻏــﻮاړم دوﻣــﺮه ﺳــﭙﻴﻦ ﺳــﺘﺮګﻰ ﻧــﻪ ﻳــﻢ‪ ،‬ﺧــﻮ څــﻪ وﻛــړم ﻧــﻮر څــﻮك‬
‫ﻣــﯥ ﻧــﺸﺘﻪ دى‪ ،‬د ﺧﭙﻠــﯥ ﻣﺠﺒــﻮرۍ ﻟــﻪ اﻣﻠــﻪ ﻣــﯥ ﻳــﻮازې ﺗﺎﺳــﯥ ﺗــﻪ ﺳــﺘﺮګﯥ ﻏړﯦــږي‪ .‬ﺗﺎﺳــﯥ زﻣــﺎ ﻫــﺮ څــﻪ‬
‫ﻳﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘــﻪ دې ﺧﺒــﺮه رﺋــﻴﺲ ﺧــﻮښ ﺷــﻮ‪ ،‬وې وﻳــﻞ‪ :‬ډﯦــﺮه ښــﻪ ده‪ ،‬دﻏــﻪ ﺧﻠــﻚ ﻟــږ و ډﯦــﺮ ﭘﯧــﮋﻧﻢ‪ ،‬ﭘــښﺘﺎﻧﻪ دي‬
‫ﻣګﺮ ﻟﻪ درﺑﺎر ﺳﺮه ﺗﻞ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮي دي‪ ،‬زﻣﻮږ ﺑﻪ واوري او ﻛﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ﻟﻪ ﺧﭙﻠﯥ ﭼﺎى ﭘﻴﺎﻟﯥ ﻧﻪ ﻳﯥ ګﻮټ وﻛړو ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻧﻮر درﺳﺮه څﻮك ﺑﻴﺎﻳﯥ؟‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ﺗﺎﺳﯥ او زﻣﻮږ د ﺷﻌﺒﯥ ﻣﺪﻳﺮ ﺻﺎﺣﺐ‪ .‬ﺳﺘﺎﺳﯥ ﭘﻪ ﻧﻈﺮ څﻨګﻪ؟‬
‫ﻫﻐـــﯥ وﻳـــﻞ‪ :‬ﺑﻴﺨـــﻲ ﺳـــﻤﻪ ده‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﻫـــﻢ د ﺗﺠﺮﺑـــﯥ ﺧﺎوﻧـــﺪ دى‪ ،‬ﺳـــﭙﻴﻦ ږﻳـــﺮى دى‪ ،‬ﭘـــﻪ دې ﺷـــﻴﺎﻧﻮ ښـــﻪ‬
‫ﭘﻮﻫﯧږي‪ .‬ﻛﻠﻪ دې ﻧﻴﺖ دى ﭼﯥ ورﺷﻮ؟‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ﻣﺎزﻳګﺮ ﺗﻪ ﺑﻪ ورﺷﻮ‪ ،‬ﭘﻨځﻪ ﺑﺠﯥ ﺑﻪ د ﻫﻐﻮى ﻛﻮر ﺗﻪ وﻻړ ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ وﻳﻞ‪ :‬ﺧﺒﺮ دې ورﻛړى دى‪ ،‬ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ دى ﻛﻪ څﻨګﻪ؟‬
‫ﻫﻮ ﻧﻦ ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ دى‪ ،‬ﻟﻪ ﻛﺎره ﭼﯥ رﺧﺼﺖ ﺷﻮ‪ ،‬د ﻫﻐﻮى ﻛﻮر ﺗﻪ ﺑﻪ راﺳﺎً وﻻړ ﺷﻮ‪.‬‬
‫وﻳــﻞ ﻳــﯥ‪ :‬ﺳــﻤﻪ ده زه دې ﭘــﻪ ﻣــﺦ ﻛــﯥ ﻳــﻢ‪ ،‬ﭘــﻪ دواړو ﺳــﺘﺮګﻮ وﻟــﯥ ﻧــﻪ‪ ،‬ﺧــﻮ ﺗــﻪ ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ ﻟــﻮﻣړى ﺧﺒــﺮ‬
‫ورﻛړه‪ ،‬ﻫﺴﯥ ﻧﻪ ﭼﯥ ﺟﺎﻟﻪ ﻣﻮ ﭘﻪ ﻛﺎړ وﺧﯧﮋي‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ښﻪ رﺋﻴﺲ ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬زه ﺑﻪ ورﺗﻪ ﺧﺒﺮ ورﻛړم‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ وﻳﻞ‪ :‬ښﻪ ده‪ ،‬ﭘﻪ ﭘﻨځﻪ ﺑﺠﻮ ﺑﻪ وﻻړ ﺷﻮ‪.‬‬
‫زه ﺗــﺮې راووﺗﻠــﻢ‪ ،‬ﺧﭙــﻞ د ﻛــﺎر ﻣﯧــﺰ ﺗــﻪ ﭼــﯥ ﻛــښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﺷــﺮﻧګ ټﻴﻠﻔــﻮن راﻏــﻰ‪ ،‬ﻏــﻮږۍ ﻣــﻲ ﭼــﯥ‬
‫ﭘﻮرﺗﻪ ﻛړه ﻫﻮﺳۍ وه‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﺳﻬﺎر ﺻﺎﺣﺐ ورځ دې ښﻪ‪ ،‬څﻪ دې وﻛړل؟‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ﻧﻦ ﭘﻪ ﭘﻨځﻪ ﺑﺠﻮ درځﻮ‪.‬‬
‫ښـــﻪ ﻧـــﻮ داﺳـــﯥ وﻛـــړه‪ ،‬ﭼـــﯥ زﻣـــﻮږ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ټﻴﻠﻔـــﻮن وﻛـــړه‪ ،‬ﻣـــﻮر ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ وواﻳـــﻪ‪ .‬زه ﺑـــﻪ ﺷـــﻞ دﻗﻴﻘـــﻲ‬
‫وروﺳﺘﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ ورﺳﮕﻴږم‪ ،‬ﺗﻪ ﻫﻢ ﺷﻞ دﻗﻴﻘﯥ وروﺳﺘﻪ زﻧګ ووﻫﻪ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې ښــﻪ ده‪ ،‬د ټﻴﻠﻔــﻮن ﻏــﻮږۍ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﻛﯧــښﻮده‪ ،‬ﺣﯧــﺮان ﺷــﻮم ﻣــﺎ وې ﺧﺪاﻳــﻪ اوس ﻳــﻲ ﻣــﻮر ﺗــﻪ‬
‫څﻨګــﻪ ﻳــﺎده ﻛــړم؟ ﺳــﺎﻋﺖ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﻛﺘــﻞ ﻧــﻴﻢ ﺳــﺎﻋﺖ وروﺳــﺘﻪ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ زﻧــګ وواﻫــﻪ‪ ،‬ﺑﺮاﺑــﺮ ﻫﻮﺳــۍ د‬
‫ټﯧﻠﻔـــﻮن ﻏـــﻮږۍ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړه‪ ،‬ﻣـــﺎ وې زه ﻳـــﻢ‪ .‬ﻫﻐـــﯥ ځـــﺎن ﭘـــﻪ ټﻴﻠﻔـــﻮن ﻛـــﯥ ﻧﺎﺑﻠـــﺪه وﻳﻨـــﻮ‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﺑﺨـــښﻨﻪ‬
‫ﻏــﻮاړم ﺗﺎﺳــﯥ څــﻮك ﻳﺎﺳــﺖ؟ ﻣــﻮر ﻣــﯥ ﻫــﻮ ﺷــﺘﻪ دى‪ .‬دا زﻣــﻮږ ﺧﺒــﺮي ﮔﻤــﻮر ﻳــﯥ اورﯦــﺪﻟﯥ‪ ،‬ﻳــﺎﻧﯥ ﻣــﻮر‬
‫ﻳﯥ د ﻟﻮر ﺧﺒﺮې اورﻳﺪﻟﯥ‪.‬‬
‫ﻣـــﻮرې اى ﻣـــﻮرې! ﭼــﺎ ټﻴﻠﻔـــﻮن ﻛـــړى ﺧﺒـــﺮې درﺳـــﺮه ﻛـــﻮي‪ .‬ﻣـــﻮر ﻳـــﯥ د ټﻴﻠﻔـــﻮن ﻏـــﻮږۍ واﺧﻴـــﺴﺘﻪ‪،‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﺑﻠﯥ‪ ،‬ﺑﻠﯥ څﻮك ﻳﯥ؟‬
‫اﻟــﺴﻼم ﻋﻠـــﻴﻜﻢ زه ﻳــﻢ ﺳـــﻬﺎر ﻟﻴﻜــﻮال! ﻣـــﻮر ﺟـــﺎﻧﯥ ﻧــﻦ ﭘـــﻪ ﭘﯧﻨځــﻪ ﺑﺠـــﻮ زﻣــﻮږ د ﻣﻄﺒﻌـــﯥ رﺋـــﻴﺲ او‬
‫زه ﺗﺎﺳﯥ ﻛﺮه درځﻮ‪ ،‬ﺧﺎن ﻛﺎﻛﺎ ﺗﻪ وواﻳﻪ‪ ،‬ﭼﯥ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ اوﺳﻲ‪ ،‬ﻟﻪ ﻫﻐﻪ ﺳﺮه ﻳﯥ څﻪ ﻛﺎر دى‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ښﻪ ده وروره! زه ﺑﻪ ﻳﻲ ورﺗﻪ وواﻳﻢ‪.‬‬
‫ښﻪ ﺷﻮه ﻣﻨﻨﻪ ﺗﺮ ﻟﻴﺪو ﭘﻮرې د ﺧﺪاى ﭘﻪ اﻣﺎن‪ ،‬ﺧﺪاى ﭘﻪ اﻣﺎن‪.‬‬
‫زړه ﻣـــﯥ درزا ﭘﻴـــﻞ ﻛـــړه‪ ،‬ﻣـــﺎ وې دا ﺑـــﻪ څﻨګـــﻪ ﺷـــﻲ؟ ﻛـــﺎر ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ وﺷـــﻲ او ﻛـــﻪ ﻧـــﻪ؟ ﻳـــﻮ ﺳـــﺎﻋﺖ ﭘـــﻪ‬
‫ﺳـــﻮچ ﻛـــﯥ ډوب ﻻړم‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﺑـــﯥ ﻛـــﺴﻲ دې ورﻛـــﻪ ﺷـــﻲ ﻛـــﻪ ﻣـــﺸﺮ ورور ﻣـــﯥ واى‪ ،‬ﭘـــﻼر ﻣـــﯥ ژوﻧـــﺪى‬
‫واى ﻣﺎﺗﻪ ﺑﻪ ددې ﻛﺎروﻧﻮ څﻪ ﺿﺮورت و‪.‬‬
‫ﻫــﻮ رښــﺘﻴﺎ ﻧــﻪ ﭘــﻮﻫﯧږم‪ ،‬ﭼــﯥ زه ورﺳــﺮه وﻻړ ﺷــﻢ او ﻛــﻪ ﻧــﻪ؟ زﻣــﻮږ ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ ﺧــﻮ ﻫﻠــﻚ د ﻛــﻮژدن‬
‫واﻻ ﻧــﻪ ځــﻲ‪ ،‬ﭼــﯥ دﻟﺘــﻪ ﺑــﻪ څــﻪ ډول رواج وي‪ .‬داﺳــﯥ ﺑــﻪ وﻛــړم‪ ،‬ﭼــﯥ د رﺋــﻴﺲ ﺳــﺮه ﺑــﻪ وﻻړ ﺷــﻢ‪ ،‬ځــﺎن‬
‫ﺑﻪ وروﭘﮋﻧﻢ‪ ،‬د ﻣﺮﻛﯥ او ﺧﺒﺮو اﺗﺮو ﭘﻪ وﺧﺖ ﻛﯥ ﺑﻪ ﺗﺮې زه راووځﻢ‪ ،‬دوى ﺑﻪ ﺳﺮه ﺧﺒﺮې وﻛړي‪.‬‬
‫رﺧـــﺼﺘﻲ ﺷـــﻮه‪ ،‬ﻣـــﺎﻣﻮرﻳﻦ رﺧـــﺼﺖ ﺷـــﻮل‪ ،‬څـــﻮ دﻗﻴﻘـــﯥ وروﺳـــﺘﻪ رﺋـــﻴﺲ ﺻـــﺎﺣﺐ او زﻣـــﻮږ ﻟـــﻮى‬
‫ﻣـــﺪﻳﺮ درې واړه د رﻳـــﻴﺲ ﭘـــﻪ ګـــﺎډي ﻛـــﯥ د ﻫﻐـــﻮى ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ روان ﺷـــﻮ‪ .‬ﭘـــﻪ ﻻر ﻛـــﯥ راﺗـــﻪ رﺋـــﻴﺲ او ﻟـــﻮى‬
‫ﻣﺪﻳﺮ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﺎﺣﺐ! ﺧـــﺪاى دې وﻛـــړي‪ ،‬ﭼـــﯥ دا ﺧﻠـــﻚ زﻣـــﻮږ ﻣﺮﻛـــﻪ وﻣﻨـــﻲ او ﺳـــﺘﺎ ﻛـــﺎر ﭘـــﻪ ﺧﻴـــﺮ ﺳـــﺮه‬
‫وﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺎ ورﺗﻪ ﺧﺎﻟﻲ ﺧﻨﺪل او دوﻣﺮه ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺘﺎﺳﯥ ﺑﺮﻛﺖ او ﻟﺤﺎظ ډﯦﺮ دى‪ ،‬ﻫﻴﻠﻪ ده ﭼﯥ ﺧﺎﻟﻲ ﻻس ﺑﻪ ﻧﻪ راځﻮ‪.‬‬
‫د ﻫﻮﺳـــۍ دوى ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪو‪ ،‬د دروازې زﻧـــګ ﻣـــﻮ وواﻫـــﻪ‪ ،‬ﻳـــﻮ ﻫﻠـــﻚ دروازه ﺧﻼﺻـــﻪ ﻛـــړه‪،‬‬
‫ﻣﺎ ﺗﺮې دﺳﺘﻲ وﭘﻮښﺘﻞ‪:‬‬
‫وروره! ﺧﺎن ﻛﺎﻛﺎ ﭘﻪ ﻛﻮر دې دى؟‬
‫ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ‪ :‬ﻫﻮ راځﺊ‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﭙﻞ ډرﯦﻮر ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻫﻠﻜﻪ ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ اوﺳﻪ‪ ،‬ﻣﻮږ ﻧﻨﻮﺗﻠﻮ‪.‬‬
‫دﻧﻨــﻪ د ﻛــﻮر ﭘــﻪ ﺣــﻮﻳﻠۍ ﻛــﯥ ﺑﺎﻏﭽــﻪ وه‪ ،‬ﭼــﯥ ډول ډول ګﻠﻮﻧــﻪ ﭘﻜــﯥ و‪ ،‬د ﺣــﻮﻳﻠۍ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ ﭘــﻪ ﻳــﻮه‬
‫ﻧﺮۍ د ﺳﻤټﻮ ﭘﻪ ﭘﺨﻪ ﻻره ﻣﺨﺎﻣﺦ ﻳﻮې ښﻜﻠﯥ وداﻧۍ ﺗﻪ ورروان وو‪.‬‬
‫ﺧـــﺎن ﻛﺎﻛـــﺎ ﻟـــﻪ دروازې ﻧـــﻪ راووت او زﻣـــﻮﻧږ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ راروان ﺷـــﻮ‪ ،‬ﻟـــﻪ وراﻳـــﻪ ﭘـــﻪ ﺧﻨـــﺪا ﺷـــﻮ‪ ،‬وﻳـــﻞ‬
‫ﻳــﯥ‪ :‬راځــﺊ ﺻــﺎﺣﺐ‪ .‬ﻣــﻮږ ﻧــﺰدې ورﻏﻠــﻮ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻟــﻮﻣړى ﻟــﻪ رﺋــﻴﺲ ﺳــﺮه د ﻏﯧــږې روﻏﺒــړ وﻛــړو او ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ‬
‫ﻟــﻪ ﻣــﻮږ ﺳــﺮه‪ .‬د ﻛــﻮر ﻟــﻮى ﺳــﺎﻟﻮن ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻻرښــﻮوﻧﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻣﺨﻜــﯥ او ﻣــﻮږ ورﭘــﺴﯥ ﺳــﺎﻟﻮن ﺗــﻪ‬
‫ﻧﻨﻮﺗﻠـــﻮ او ﭘـــﻪ ﻛﻮﭼﻮﻧـــﻮ ﻛـــﻲ ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻠﻮ‪ .‬ﻣـــﺎ ﻟـــﻮﻣړى اﺟـــﺎزت وﻏﻮښـــﺖ او ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﯥ رﺋـــﻴﺲ ورﻣﻌﺮﻓـــﻲ‬
‫ﻛـــړو او ورﭘـــﺴﯥ ﻣـــﯥ ﻟـــﻮى ﻣـــﺪﻳﺮ او ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﻲ ځـــﺎن وروﭘﯧﮋاﻧـــﺪ‪ .‬ﻫﻐـــﻪ راﺗـــﻪ ښـــﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ وﻛﺘـــﻞ‪ ،‬وار‬
‫دواره ﻳﻲ ووﻳﻞ‪ :‬ﺗﻪ ﻛﻮم ﺳﻬﺎر ﻫﻐﻪ ﭼﯥ راډﻳﻮي داﺳﺘﺎﻧﻮﻧﻪ ﻟﻴﻜﻲ؟‬
‫ﭘﻪ دې وﺧﺖ ﻛﯥ رﺋﻴﺲ ﻟﻪ ﻣﺎﻧﻪ ﻣﺨﻜﯥ ﺷﻮ‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪:‬‬
‫ﻫﻤﻐﻪ دى‪ ،‬دا ډﯦﺮ ﻻﻳﻘﻪ او د ﻣﻠﻚ ﭘﻴﺎوړى ﻟﻴﻜﻮال دى‪ ،‬د ښﻪ ﺳړﻳﺘﻮب ﻫﻢ ﭘﺮې ﺗﻤﺎﻣﻪ ده‪.‬‬
‫ﻟﻮى ﻣﺪﻳﺮ زﻣﺎ ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ داﺳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧــﺎن ﻛﺎﻛـــﺎ! دده ﭘـــﻪ ﺷــﺎن ﻟﻴﻜـــﻮاﻻن ډﯦـــﺮ ﻛــﻢ ﻟـــﺮو‪ .‬دى د ﻧﻨګﺮﻫـــﺎر د ﺳــﻴﻤﯥ دى‪ ،‬د ﻳـــﻮې ډﯦـــﺮې ښـــﯥ‬
‫ﻛـــﻮرﻧۍ ﭘـــﻪ ﻏﯧـــږ ﻛـــﯥ راﻟـــﻮى ﺷـــﻮى دى‪ ،‬د ﻛﺎﺑـــﻞ ﭘﻮﻫﻨﺘـــﻮن د ژورﻧـــﺎﻟﯧﺰم څـــﺎﻧګﯥ ﻧـــﻪ ﻓـــﺎرغ ﺷـــﻮى دى‪،‬‬
‫زﻣﻮږ ﺗﻜړه ﻫﻤﻜﺎر دى‪.‬‬
‫ﭘﻪ دې وﺧﺖ ﻛﯥ ﺧﺎن ﻛﺎﻛﺎ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﺎﺳــﯥ ﺑــﺎور ﭘــﻪ ﺧــﺪاى وﻛــړئ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣــﻮﻧږ د ﺟﻤﻌــﯥ ﺷــﭙﯥ ﺗــﻪ ورځــﻲ ﺷــﻤﺎرو‪ ،‬واﻳــﻮ ﭼــﯥ ﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ د‬
‫ﺟﻤﻌﯥ ﺷﭙﻪ راځﻲ‪ ،‬ﭼﯥ دده راډﻳﻮﻳﻲ داﺳﺘﺎن واورو‪.‬‬
‫رﺋـــﻴﺲ ووﻳـــﻞ‪ :‬زه ﻓﻜـــﺮ ﻛـــﻮم د ټـــﻮل اﻓﻐﺎﻧـــﺴﺘﺎن ﺧﻠـــﻚ دده راډﻳـــﻮﻳﻲ داﺳـــﺘﺎﻧﻮﻧﻪ ﭘـــﻪ ﺷـــﻮق او ﻏـــﻮر‬
‫ﺳﺮه اوري‪ .‬ﺧﺎن ﻛﺎﻛﺎ! ﺧﺪاى دې ﻻ ﺑﺮى ورﻛړي‪ ،‬زﻣﻮږ د ﺳﺮ ﺗﺎج دى‪ ،‬اﻓﺮﻳﻦ دې ﭘﻪ ده وي‪.‬‬
‫ﻳـــﻮه ﻫﻠـــﻚ ﭼـــﺎى راوړو‪ ،‬ورﭘـــﺴﯥ ﻳـــﯥ ﻛﻠﭽـــﯥ او ډول ډول ﻣﻴـــﻮې راوړې‪ ،‬ﻳـــﻮه ﭘﻴﺎﻟـــﻪ ﭼـــﺎى ﻣـــﻮ‪،‬‬
‫ﭼﯥ وڅښﻞ‪ ،‬ﻣﺎ رﺋﻴﺲ ﺗﻪ وروﻛﺘﻞ‪ ،‬ورﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫رﺋــﻴﺲ ﺻــﺎﺣﺐ زه ﺑــﻪ ﺳﺘﺎﺳــﯥ ډرﯦــﻮر ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﻫﻐــﻪ ﺑــﻞ ﻛــﺎر ﭘــﺴﯥ وﻻړ ﺷــﻢ‪ ،‬ﭘــﻪ اوه ﺑﺠــﯥ ﺑــﻪ دﻟﺘــﻪ‬
‫راوګﺮځﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻮه ﺷﻮ او راﺗﻪ وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳﻤﻪ ده‪ ،‬ﺑﻴﺮﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ راﺷﯥ‪.‬‬
‫زه ﺗﺮې راروان ﺷﻮم‪ ،‬د ﻫﻮﺳۍ ﭘﻼر راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺑﭽﻰ ﺑﻴﺮﺗﻪ ﺧﻮ راځﯥ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وﻳــﻞ ﻫــﻮ ﺧــﺎن ﻛﺎﻛــﺎ‪ ،‬ﻳــﻮ ﻛــﺎر ﭘــﺴﻲءگ ځــﻢ‪ ،‬ﺑﻴﺮﺗــﻪ راځــﻢ‪ .‬ﻟــﻪ ﺳــﺎﻟﻮن ﻧــﻪ ﭼــﯥ راووﺗﻠــﻢ‪ ،‬ﻫﻮﺳــۍ د‬
‫ﺳـــﺎﻟﻮن څﻨـــګ ﺗـــﻪ د ګﻠﻮﻧـــﻮ ﭘـــﻪ ﻣـــﻨځ ﻛـــﯥ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه څـــﻮﻛۍ ﻧﺎﺳـــﺘﻪ وه‪ ،‬ﻛﺘـــﺎب ﻳـــﯥ ﻟﻮﺳـــﺖ‪ ،‬ﻣـــﺎ ﭼـــﯥ‬
‫وروﻛﺘﻞ ﻣﻮﺳﻜۍ ﺷﻮه او ﭘﻪ دې وﭘﻮﻫﯧﺪه‪ ،‬ﭼﯥ د ﻣﺮﻛﯥ د ﺧﺒﺮو ﭘﻪ وﺧﺖ ﻛﯥ دى ووت‪.‬‬
‫ﻣــﻮﻧږ دواړه ﺳــﺮه ﭘــﻮه ﺷــﻮ‪ ،‬ﺧــﻮ زه ډﯦــﺮ زر ﺑﻬــﺮ ووﺗﻠــﻢ‪ ،‬د رﺋــﻴﺲ ډرﯦــﻮر ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻧﺎﺳــﺖ و‪ ،‬ﻣــﺎ‬
‫وې راځـــﻪ اﻧډﻳﻮاﻟـــﻪ ﻳـــﻮ ﭼﻜـــﺮ ﭼﯧـــﺮې ځـــﻮ‪ .‬ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ان ﺗـــﺮ ﻧـــﻮي ښـــﺎره وﻻړو‪ ،‬ﭼـــﺮت اﺧﻴـــﺴﺘﻰ وم‪،‬‬
‫ﻣــﺎ وﻳـــﻞ ﭼـــﯥ دا ﺑـــﻪ څـــﻪ ﻛﯧــږي؟ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ﻳـــﻮ ﺳـــﻜﺎﻧﺪاز ټﻴﻠﻔـــﻮن راﻏــﻰ‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﭼــﯥ ﻳـــﻮ ځـــﻞ ﻫﻮﺳـــۍ‬
‫ﺳﺮه وﻏﯧږم‪ ،‬ﭼﯥ څﻪ ﻧﻈﺮ ﻟﺮي‪.‬‬
‫ټﻠﻴﻔــﻮن ﺗــﻪ ورﻏﻠــﻢ‪ ،‬زﻧــګ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ورﺗــﻪ وواﻫــﻪ‪ ،‬ﭘﺨﭙﻠــﻪ ﻫﻮﺳــۍ وه‪ ،‬ﻣــﺎ وﻳــﻞ‪ :‬ﻫﻤــﺪا اوس ﺳــﺘﺎ د‬
‫ﭘـــﻼر ﺳـــﺮه د ﻣﺮﻛـــﯥ ﺧﺒـــﺮې رواﻧـــﯥ دي او زه ﺗـــﺮې راووﺗﻠـــﻢ‪ ،‬ځﻜـــﻪ ﭼـــﯥ ﺗـــﻪ ﺧـــﻮ ﭘـــﻮﻫﯧږې‪ ،‬د ﭘـــښﺘﻨﻮ ﭘـــﻪ‬
‫ﻛﻮﻟﺘﻮر ﻛﯥ ﻫﻠﻚ ﭘﻪ ﺟﺮګﻪ او درﺧﻮاﺳﺘۍ ﻛﯥ ﻧﻪ ﻛښﯧﻨﯥ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻫﻮ ﻫﻤﺪﻏﺴﯥ ده‪ ،‬ﺗﻪ ﺧﻮ ﺑﯧﺮﺗﻪ راځﯥ؟‬
‫ﻫﻮ راځﻤﻪ‪.‬‬
‫زه ﺑﻪ د ﺳﺎﻟﻮن ﺗﺮڅﻨګﻪ ﭘﻪ ﻛړﻛۍ ﻛﯥ ﻏﻮږ ورﺗﻪ وﻧﻴﺴﻢ‪ ،‬ښﻪ ﺷﻮه ﭘﻪ ﻣﺨﻪ دې ښﻪ‪.‬‬
‫ﻟــﻪ ډراﯦــﻮر ﺳــﺮه ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﭼﻜــﺮ وواﻫــﻪ‪ ،‬ﭘــﻪ دې وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﻳــﻮ ﺳــګﺮټ ګــﻞ ﻛــﺎوه او ﺑــﻞ‬
‫ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﻟګــﺎوه‪ ،‬ﺗﻘﺮﻳﺒ ـﺎً ﻳــﻮ ﻧــﻴﻢ ﺳــﺎﻋﺖ ﻣــﻮږه ځﻨــډ وﻛــﺎوه او ﺑﻴــﺎ دوﺑــﺎره وﻻړو‪ .‬د ﻫﻮﺳــۍ د ﻛــﻮر ﻣﺨــﯥ‬
‫ﺗـــﻪ ﻣـــﻮ ګـــﺎډى ودراوه‪ ،‬ﻣـــﺎ د دروازې زﻧـــګ وواﻫـــﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻐـــﻪ ﻫﻠﻜـــﻰ ﺑﻴـــﺎ راﻏـــﻰ‪ ،‬دروازه ﻳـــﯥ راﺧﻼﺻـــﻪ‬
‫ﻛــړه‪ ،‬وﻳﻠــﯥ راځــﻪ ﻣﻬﺮﺑــﺎﻧﻲ وﻛــړه‪ .‬زه ﭘــﻪ ﭼــﺮت ﻛــﯥ ورﻧﻨــﻮﺗﻠﻢ‪ .‬ﻛﺘــﻞ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﻫﻮﺳــۍ ﻫﻠﺘــﻪ وړاﻧــﺪې د‬
‫ﺧﭙﻠـــﯥ ﻛـــﻮټﯥ ﭘـــﻪ ﻛﻠﻜـــﻴﻦ ﻛـــﯥ ﺳـــﺮ راوﯦـــﺴﺘﻠﻰ دى‪ ،‬ﻻس ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ وﺧﻮځـــﺎوه او ﺧـــﻮﻟﯥ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﻻس‬
‫وﻧﻴــﻮ‪ ،‬ﭘــﻮه ﺷــﻮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ ﺧﻨــﺪا ﺷــﻮه‪ .‬ﻣــﺎ زړه ﻛــﯥ وې ﻟﻜــﻪ ﭼــﯥ ﻛــﺎر دې ﺷــﻮى دى‪ ،‬د ﺳــﺎﻟﻮن ﭘــﻪ‬
‫دروازه ورﻧﻨﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﺳﻼم ﻣﯥ واﭼﺎوه‪ ،‬رﺋﻴﺲ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳﻬﺎر ﺻﺎﺣﺐ راﻏﻠﯥ؟‬
‫ﻣﺎ وې ﻫﻮ راﻏﻠﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﺧﺎن ﻛﺎﻛﺎ ﺗﻪ ﻣﺦ واړاوه ورﺗﻪ وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧــﺎن ﻛﺎﻛــﺎ اوس ﺑــﻪ درﻧــﻪ رﺧــﺼﺖ ﺷــﻮ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﻛــﻪ ژوﻧــﺪ ﺑــﺎﻗﻲ ﺑــﻪ ﺳــﺮه ﺧﺒــﺮ ﺷــﻮ‪ .‬ﻫﻐــﻪ وﻳــﻞ‪ :‬ﺳــﻤﻪ‬
‫ده‪ ،‬ﺧﻮ دﺳﺘﻲ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﭙﯥ ﺗﻪ راﺳﺮه ﭘﺎﺗﯥ ﺷﺊ‪ ،‬ډﯦﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﺷﻢ‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻣﻨﻨـــﻪ ﺧـــﺎن ﻛﺎﻛـــﺎ ﺧـــﺪاى دې ﺗـــﻞ ژوﻧـــﺪى ﻟـــﺮه‪ ،‬زﻣـــﻮږ دې ﻗـــﺪر وﻛـــړو‪ ،‬ﺧـــﺪاى دې روغ او ښـــﺎد ﻟـــﺮه‪،‬‬
‫اوس ﻧﻮ اﺟﺎزت راﻛړه‪.‬‬
‫ﻟـــﻪ ﺧـــﺎن ﻛﺎﻛـــﺎ ﻧـــﻪ ﻣـــﻮ رﺧـــﺼﺖ راواﺧﻴـــﺴﺖ او ﺗـــﺮې ﻧـــﻪ راووﺗﻠـــﻮ‪ .‬ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﺳـــﺮه‬
‫ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻮو ﻟﻮﻣړى راﺗﻪ رﺋﻴﺲ داﺳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ! ﻣــﻮﻧږ ورﺳــﺮه ﺳﺘﺎﺳــﯥ د ﺧﭙﻠــﻮۍ ﭘــﻪ ﺑــﺎب ﺧﺒــﺮې وﻛــړې‪ ،‬ﻫﻐــﯥ زﻣــﻮږ ټﻮﻟــﻮ ﺧﺒــﺮو‬
‫ﺗﻪ ﻏﻮږ ﻧﻴﻮﻟﻰ و‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﯥ زﻣﻮږ ﺧﺒﺮې ﭘﺎى ﺗﻪ ورﺳﯧﺪې‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﻟږه ﺷﯧﺒﻪ ﻏﻠﻰ و‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﺎﺳــــﯥ زﻣــــﺎ ﺳــــﺮ ﺳــــﺘﺮګﯥ ﻳﺎﺳــــﺖ‪ ،‬دا ﺧــــﻮ زﻣــــﻮږ او ﺳﺘﺎﺳــــﻮ رواج دى‪ ،‬د ﺧــــﻮر او ﻟــــﻮر ﭘﻮښــــﺘﻨﻪ‬
‫ﻛﯧـــږي‪ ،‬ﺧـــﻮ دوﻣـــﺮه درﺗـــﻪ وﻳﻠـــﻰ ﺷـــﻢ ﭼـــﯥ زﻣـــﺎ د ﻟـــﻮر ﭘـــﻪ ﺑـــﺎب راﺗـــﻪ دوه درې ﻛـــﺴﺎﻧﻮ وﻳﻠـــﻲ دي‪ ،‬ﻣـــﺎ ﻻ‬
‫ﺗﺮاوﺳــﻪ ﻟــﻪ ﺧﭙﻠــﯥ ښــځﯥ ﺳــﺮه او ﻟــﻮر ﺳــﺮه ﭘــﻪ دې ﺑــﺎب څــﻪ ﻧــﻪ دي وﻳﻠــﻲ‪ ،‬ﻟــﻮﻣړى ﺧــﻮ ﺑــﻪ زه ﻟــﻪ ﻫﻐــﻮى‬
‫ﺳـــﺮه د ﺧﭙـــﻞ ﻛﺎﻟـــﻪ ﻣـــﺸﻮره وﻛـــړم او ﭘـــﻪ ﺧﺎﺻـــﻪ ﺗﻮګـــﻪ د ﻟـــﻮر ﺳـــﺮه ﺑـــﻪ ګړﯦـــږم‪ ،‬ﭼـ ـﯥ ﻫﻐـــﻪ څـــﻪ ﻏـــﻮاړي‪،‬‬
‫ﻫﻐـــﺴﯥ ﺑـــﻪ ﻛﯧـــږي‪ ،‬ځﻜـــﻪ ﭼـــﯥ زه ﻫﻤـــﺪا اﻳﻜـــﯥ ﻳـــﻮه ﻟـــﻮر ﻟـــﺮم‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﻫـــﻢ ﭘﻮﻫﻨﺘـــﻮن ﻛـــﯥ ده‪ ،‬زه ﭘﺨـــﻮاﻧﻰ‬
‫ﺳـــړى ﻳـــﻢ ﺳـــﭙﻴﻦ ږﻳـــﺮى ﻳـــﻢ‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻫﻐـــﻪ ډﯦـــﺮ ﭘﺨـــﻮاﻧﻰ ﻓﻜـــﺮ راﺳـــﺮه ﻧـــﺸﺘﻪ دى‪ ،‬څﻨګـــﻪ ﭼـــﯥ زﻣـــﺎ ﻟـــﻮر‬
‫ﻏــﻮاړي‪ ،‬ﻫﻤﻐــﺴﯥ ﺑــﻪ وﻛــړو‪ .‬ﺗﺎﺳــﯥ ﺑــﻪ ﺑﻴــﺎ ﺧﺒــﺮ ﺷــﺊ‪ ،‬اوس درﺗــﻪ ﻫــﯧڅ ﻧــﺸﻢ وﻳﻠــﻰ‪ ،‬ﺗﺎﺳــﯥ راﻧــﻪ ﺧﭙــﻪ‬
‫ﻧﺸﺊ‪.‬‬
‫ﻣﻮﻧږ ﭼﯥ ﻳﯥ ﻧﻈﺮ واورﯦﺪ‪ ،‬ﺑﺪ ﻧﻪ و‪ ،‬اوس ﻧﻮ ﭘﻪ ﺗﺎ ﭘﻮرې اړه ﻟﺮي‪.‬‬
‫ﻟـــﻮى ﻣـــﺪﻳﺮ راﺗـــﻪ ﻛـــړه‪ :‬ﺳـــﻬﺎره رښـــﺘﻴﺎ وواﻳـــﻪ دا ﺧﻠـــﻚ او ﺳـــﺘﺎ د ﺧﭙﻠـــﻮۍ رﯦـــﺸﺘﻪ ﺑـــﻪ څﻨګـــﻪ ﺷـــﻲ‪.‬؟‬
‫ﻛﻪ راﺗﻪ روښﺎﻧﻪ ﻳﯥ ﻛړې!‬
‫ﻣــﺎ ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ د ﻫﻮﺳــۍ ټﻮﻟــﻪ ﻛﻴــﺴﻪ وﻛــړه او دا ﻣــﯥ ﻫــﻢ ورﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﺧﻴــﺎل ﻛــﯥ د ښــځﯥ او‬
‫واده ﻛﻮل ﺧﻴﺎل ﻫډو ﭘﻪ ﺳﺮ ﻛﯥ ﻧﻪ و‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻮى دواړه ﭘـــﻪ ﻛـــړت ﻛـــړت وﺧﻨـــﺪل‪ ،‬رﺋـــﻴﺲ ووﻳـــﻞ‪ :‬ښـــﻪ ﻧـــﻮ ﭼـــﯥ دا ﺧﺒـــﺮه ده‪ ،‬ﻟﻮﺑـــﻪ ﺗـــﺎ وړې ده‪.‬‬
‫ﻣـــﻮږ ټﻮﻟـــﻮ ﭘـــﻪ ګـــډه ﺳـــﺮه وﺧﻨـــﺪل‪ .‬ﻫﻐـــﻮى دواړو راﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﻟـــږه ﻣـــﻮده وروﺳـــﺘﻪ ورﭘـــﺴﯥ څـــﻮك‬
‫وروﻟﯧـــږه‪ ،‬ﻫﺮوﻣـــﺮو ﺑـــﻪ دﺳـــﺘﻤﺎل درﻛـــړي‪ .‬زه ﻳـــﯥ ﺗـــﺮ ﻛـــﻮره ورﺳـــﻮﻟﻢ‪ ،‬ﻟـــﻪ ﻫﻐـــﻮى ﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ﻣﻨﻨـــﻪ وﻛـــړه او‬
‫ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﺗـــﻪ وﻻړل‪ .‬ﻣﺎښـــﺎم ﻧـــﺰدې و‪ ،‬ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﻧﻨـــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﻟـــﻮﻣړى ﻣـــﯥ د ډوډۍ ﻏـــﻢ ځﺎﻧﺘـــﻪ وﺧـــﻮړ او ﺑﻴـــﺎ‬
‫ﻣـــﯥ ﺗـــﺮ ﻧﻴﻤـــﯥ ﺷـــﭙﯥ ﻫﻤـــﺪا ﭼﺮﺗﻮﻧـــﻪ وﻫـــﻞ‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ راﻧـــﻪ ﻧـــﻮر د دﻧﻴـــﺎ ﻛﺎروﻧـــﻪ ﺷـــﺎﺗﻪ ﻛـــړي و‪ ،‬ﺳـــﺒﺎ ﻳـــﯥ‬
‫ﭼــﯥ ﻛــﺎر ﺗــﻪ ﻻړم‪ ،‬ﻫــﯧڅ ډډه ﻣــﯥ ﻛــﺎر ﺗــﻪ ﻧــﻪ ﻟګﯧــﺪه‪ ،‬اﺧــﻮا دﯦﺨــﻮا ﻟــﺮ ﺑــﺮ ﻛﯧــﺪم‪ ،‬ﭘــﻪ دې ﺗﻤــﻪ وم‪ ،‬ﭼــﯥ‬
‫ﻫﻮﺳــۍ ﺑــﻪ راﺗــﻪ ټﻴﻠﻔــﻮن ﻛــﯥ څــﻪ ﭘﻴﻐــﺎم ﻟــﺮي‪ .‬ﻳــﻮه ﺑﺠــﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ﻧــﻮر ﻣــﺎﻣﻮرﻳﻦ د ﻏﺮﻣــﯥ ډوډۍ ﺗــﻪ ﺗﻠﻠــﻲ‬
‫وو‪ ،‬ﭼــﯥ زﻧــګ راﻏــﻰ‪ ،‬زه ﺧﭙﻠــﻪ ﺷــﻌﺒﻪ ﻛــﯥ ﻧﺎﺳــﺖ وم‪ ،‬زر ﻣــﯥ ﻏــﻮږۍ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــړه‪ ،‬ﭼــﯥ د ﻫﻮﺳــۍ ﻏــږ‬
‫راﻏﻰ‪ ،‬ﺑﯥ ﻟﻪ ﻛﻮﻣﯥ ﺑﻠﯥ ﺧﺒﺮې ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳﻬﺎر ﺻﺎﺣﺐ ﻟﻜﻪ ﭼﯥ ﻛﺎر دې وﻧﺸﻮ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې‪ :‬ﻣـــړې زړه ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ ودرﯦـــږي‪ ،‬دا ﺧﺒـــﺮه ﻣـــﻪ ﻛـــﻮهْ‪ ،‬ﺑﯧګـــﺎه راﻫﻴـــﺴﯥ ﻣـــﯥ واﷲ ﻛـــﻪ ﺧـــﻮب ﻛـــړى‬
‫وي‪ ،‬ﭘﻪ ﺳﻮدا او ﭼﺮﺗﻮﻧﻮ ﻣﯥ رﻧګ زﯦړ زﻋﻔﺮان ﺷﻮ‪.‬‬
‫وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬اخ دا څـــﻪ واﻳـــﻲ؟ ﺳـــﻬﺎره ﺗـــﻪ ﺧـــﻮ ﭘـــﻮه ﺳـــړى ﻳـــﯥ ﻟﻜـــﻪ ﭼـــﯥ زه دې ﺗﺮاوﺳـــﻪ ﺳـــﻤﻪ ﻧـــﻪ ﻳـــﻢ‬
‫ﭘﯧﮋﻧـــﺪﻟﯥ‪ ،‬ﺗـــﻪ ﺧـــﻮ ﭘـــﻪ دې ﻫـــﻢ ﭘـــﻮﻫﯧږې‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــښﺘﻨﯥ اﻧﺠـــﻮﻧﯥ د ﭘـــﺮدو ﻫﻠﻜـــﺎﻧﻮ ﺳـــﺮه ګﺮځﯧـــﺪى ﻧـــﻪ‬
‫ﺷــﻲ‪ ،‬څــﻮ ﺳــﺮه ﻳــﯥ ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﭼــﯥ ښــﻜﺎره دي ﻣﻴﻨــﻪ وﻛــړي‪ .‬ﭘــﻪ ﻟــﻮﻣړۍ ورځ ﻣــﯥ درﺗــﻪ څــﻪ وﻳﻠــﻲ و؟ ﻫﯧــﺮ‬
‫ﻛړې دي دي؟‬
‫ﻧﻪ ﻧﻪ ﻫﯧﺮ ﻣﯥ ﻧﻪ دي‪ ،‬ﺧﻮ‪....‬‬
‫ﺧـــﻮ ﻳـــﯥ ﻻ څـــﻪ وي؟ د ﻣﻴﻨـــﯥ ﺗـــﺎر ﻣـــﻮ ﻏـــښﺘﻠﻰ دى‪ ،‬ﻣـــﻪ وارﺧﻄـــﺎ ﻛﯧـــږه‪ ،‬ﺧـــﻮ دا زﻣـــﻮږ د ټـــﻮﻟﻨﯥ‬
‫دﺳﺘﻮر دى ﺳﺘﺎ ﻏﻮږ دى؟‬
‫ﻫﻮ ﻫﻮ وﻟﯥ ﻧﻪ‪ ،‬ﻏﻮږ ﻣﯥ دى‪.‬‬
‫ﺑﯧګــﺎه ﺗــﺮ ﻧﻴﻤــﯥ ﺷــﭙﯥ ﭘــﻮرې ﻣــﯥ ﻣــﻮر او ﭘــﻼر ﭘــﻪ ﻫﻤــﺪې ﺧﺒــﺮه ﺳــﺮه ﻟګﻴــﺎ وو‪ ،‬زه ﻟــﻪ ﻛﺘﺎﺑﺨــﺎﻧﯥ ﻧــﻪ‬
‫ﻧﺎوﺧﺘــﻪ راﻏﻠــﻢ‪ ،‬د ﻣﺎښــﺎم ﻟــﻪ ډوډۍ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﭘﺨﭙﻠــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ﭘــﻪ ﻛﺘــﺎب وﻳﻠــﻮ ﻣــﺼﺮوﻓﻪ وم‪ ،‬ﭼــﯥ‬
‫ﻣـــﻮر ﻣـــﯥ راﻏﻠـــﻪ‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ ﻟـــﻮرې ﺗـــﻪ راﺷـــﻪ ﭘـــﻼر دې ﻏـــﻮاړي‪ .‬زه د واره ﭘـــﻮه ﺷـــﻮم‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ښـــﻪ‬
‫ﻣﻮرﺟـــﺎﻧﯥ درځﻤـــﻪ‪ .‬ﻟـــږه ﺷـــﯧﺒﻪ ﻣـــﯥ ځﻨـــډ وﻛـــړو‪ ،‬ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه ﻣـــﯥ ښـــﻪ ﺳـــﻨﺠﺶ وﻛـــړو‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ورﻏﻠـــﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻮى دواړه ﭘﻪ ﺳﺎﻟﻮن ﻛﯥ ﻧﺎﺳﺖ وو‪ ،‬ﻟﻮﻣړى ﻣﯥ ﺳﻼم واﭼﺎوه‪ ،‬ﭘﻼر ﻣﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻟﻮرﻛۍ راځﻪ دﻟﺘﻪ زﻣﺎ ﺗﺮڅﻨګﻪ ﻛﯧﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ښﻪ ﭘﻼره‪.‬‬
‫ﭘـــﻼر ﻣـــﯥ راﺗـــﻪ ﻟـــﻮﻣړى ډﯦـــﺮې ﺧﺒـــﺮې وﻛـــړې‪ ،‬زﻣـــﺎ د راﺗﻠـــﻮﻧﻜﻲ ژوﻧـــﺪ ﭘـــﻪ ﺑـــﺎب ﻳـــﯥ ډﯦـــﺮې ﺧﺒـــﺮې‬
‫وﻛړې‪ .‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻟــﻮرې ډﯦــﺮ ﺧﻠــﻚ راﻧــﻪ ﺳــﺘﺎ ﭘــﻪ ﺑــﺎب ﭘﻮښــﺘﻨﻪ ﻛــﻮي‪ .‬دا ﻳــﯥ ﻫــﻢ ووﻳــﻞ ﭼــﯥ ﭘﻼﻧﻜــﻰ ﻓﺮﻗــﻪ ﻣــﺸﺮ دې‬
‫زوى ﺗـــﻪ ﻏـــﻮاړي‪ ،‬زﻣـــﺎ وراره‪ ،‬ﺗﺤـــﺼﻴﻞ ﻳﺎﻓﺘـــﻪ دى ښـــﻪ ځـــﻮاﻧﻲ ﺧـــﺪاى ورﻛـــړې ده‪ ،‬ﻳـــﻮ ﺑـــﻞ ﺳـــﺮدار ﻳـــﯥ‬
‫راﺗــﻪ وښــﻮد‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣــﻮټﺮې او ﻣــﺎڼۍ ﻟــﺮي او ﭘــﻪ ﭘــﺎى ﻛــﯥ ﯦــﻲ ﺳــﺘﺎ د ﻣﺮﻛــﯥ ﻫــﻢ راﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ ،‬ﺧــﻮ دا ﻳــﯥ‬
‫ﻫـــﻢ زﻳﺎﺗـــﻪ ﻛـــړه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺳـــﻬﺎر ﻟﻴﻜـــﻮال دى‪ ،‬ﻣګـــﺮ ﻏﺮﻳـــﺐ ﺳـــړى دى‪ ،‬ﻛـــﻮرﻧۍ ﻳـــﯥ ﻣﻌﻠﻮﻣـــﻪ ﻧـــﻪ ده‪ ،‬ﭼـــﯥ‬
‫څﻮك دي؟‬
‫ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ﭘــﻪ ادب ووﻳــﻞ‪ :‬ﭘــﻼره زه ﭘﺨﭙــﻞ ﺳﺮﻧﻮﺷــﺖ ﻓﻜــﺮ ﻛــﻮﻟﻰ ﺷــﻢ‪ ،‬ﺷــﺮم او ﺣﻴــﺎ راځــﻲ‪ ،‬ﭼــﯥ دا‬
‫ﺧﺒــﺮې ﻛــﻮم‪ ،‬ﺧــﻮ اّﺧــﺮ راﺑﺎﻧــﺪگ ﻛﯧــږي‪ .‬زﻣــﺎ ﻛــﻮټۍ او ﻣــﻮټﺮې ﻧــﻪ دي ﭘــﻪ ﻛــﺎر‪ ،‬ﻳــﻮازې ﺑــﻪ ﻫﻐــﻪ څــﻮك‬
‫راﺳــﺮه راﺗﻠــﻮﻧﻜﻰ ژوﻧــﺪ ﺷــﺮﻛﻮي‪ ،‬ﭼــﯥ زﻣــﺎ راﺗﻠــﻮﻧﻜﻰ ژوﻧــﺪ ورﺳــﺮه ښــﻪ ﺗﯧــﺮ ﺷــﻲ او ﻫﻐــﻪ ﺑــﻪ ﻫﻤﺪﻏــﻪ‬
‫ﻟﻴﻜﻮال وي‪ ،‬ﭼﯥ ﻣﯥ درﺗﻪ د ﻻﻻ ﭘﻪ واده ﻛﯥ ﭘﯧﮋﻧﺪﻟﻰ و‪.‬‬
‫ﭘﻼر او ﻣﻮر ﻣﯥ دواړو ووﻳﻞ‪ :‬ﻫﻮ ﻫﻤﻐﻪ ﻟﻴﻜﻮال‪ ،‬ﭼﯥ ﭘﺮون ﯦﻲ ﻣﺮﻛﻪ راﻟﯧږﻟﯥ وه‪.‬‬
‫ﭘــﻪ ﻟــﻮﻣړي ﺳــﺮ ﻛــﯥ دواړه ﭼﻨــﺪان رﺿــﺎ ﻧــﻪ وو‪ ،‬ﺧــﻮ ﺗــﺮ ﻧﻴﻤــﯥ ﺷــﭙﯥ ﻳــﯥ وﻏړﻧﺠﻮﻟــﻪ ﭘــﻪ ﭘــﺎى ﻛــﯥ ﻳــﯥ‬
‫ﻟــﻮرې ﺳــﺘﺎ رﺿــﺎ ﺑــﻪ وﻛــړو‪ ،‬ﺧــﻮ اﻳﻨــﺪه دې ﻧــﺸﻮ ﺗــﻀﻤﻴﻨﻮﻟﻰ‪ .‬ﻣــﺎ وې‪ :‬ﺧﭙﻠــﻪ راﻳــﻪ او ﻧﻈــﺮ ﻣــﯥ درﺗــﻪ‬
‫وړاﻧﺪې ﻛړو‪ ،‬ﻧﻮره ﺳﺘﺎﺳﯥ ﺧﻮښﻪ‪.‬‬
‫زه ﺗـــﺮې ﺧﭙﻠـــﻲ ﻛـــﻮټﯥ ﺗـــﻪ وﻻړم‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى دواړه ﻧﺘﻴﺠـــﯥ ﺗـــﻪ رﺳـــﯧﺪﻟﻲ وو‪ .‬ﺳـــﻬﺎر ﭼـــﯥ ﭘﻮﻫﻨﺘـــﻮن ﺗـــﻪ‬
‫ﺗﻠﻤﻪ‪ ،‬ﻣﻮر ﻣﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻟــﻮرې ﺳــﺘﺎ ﺧﺒــﺮه ﻣــﻮ وﻣﻨﻠــﻪ‪ .‬ﻟــﻪ ﺧﻮﺷــﺎﻟۍ ﻧــﻪ ﭘــﻮه ﻧــﻪ ﺷــﻮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن ﺗــﻪ څﻨګــﻪ ورﺳــﯧﺪم‪ ،‬ﻟــﻪ‬
‫ډﯦﺮې ﺧﻮﺷﺎﻟۍ ﻧﻪ ﻣﯥ د ﻣﻮټﺮ دروازه ﺑﺮﺳﯧﺮه ﭘﺮﯦښﯥ وه‪ .‬ﺳﻬﺎره ﻣﺒﺎرك دې ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې اخ دا څﻪ واﻳﯥ؟‬
‫څﻪ واﻳﻢ ﻫﻤﺪﻏﻪ واﻳﻢ‪ ،‬ﻧﻮرې ﺧﺒﺮې ﺑﻪ ﭘﺲ ﻟﻪ رﺧﺼﺘۍ ﻛﻮو‪ ،‬زه ﺑﻪ ﭘﻪ څﻠﻮر ﻧﻴﻤﻮ ﺑﺠﻮ درﺷﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ﺳﻤﻪ ده‪ ،‬د ﺧﺪاى ﭘﻪ اﻣﺎن‪ ،‬د ټﻴﻠﻔﻮن ﻏﻮږۍ ﻳﯥ ﻛﯧښﻮده‪.‬‬
‫زړه ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﺧﻮښــۍ ﻧــﻪ ټﻮﭘﻮﻧــﻪ وﻫــﻞ‪ ،‬ﺣﯧــﺮان وم‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﭼــﺎ زﯦــﺮى وﻛــړم‪ ،‬ﺑــﻮډۍ ﻣــﻮر ﺧــﻮ ﻣــﯥ ﭘــﻪ‬
‫ﺧﭙــﻞ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ وه‪ ،‬ﭘــﻪ ﻣﻨــډه ﻣﻨــډه د ﻣﻄﺒﻌــﯥ ﭘــﻪ ډﯦــﺮ وڅــﺎﻧګﻮ ﻛــﯥ ﺧﻮﺷــﯥ وګﺮځﯧــﺪم‪ ،‬راوګﺮځﯧــﺪم‪،‬‬
‫څــﻮك ﺑــﻪ ﭼــﯥ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ راﺗﻠــﻞ‪ ،‬ﻫﻤــﺪا ﺑــﻪ ﻳــﯥ وﻳــﻞ‪ :‬ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ ﻧــﻦ ﻫــﺴﯥ ﺗــﺎزه ښــﻜﺎرې‪ .‬ﭘــﻪ دﻏــﻪ‬
‫ورځ ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ډﯦـــﺮې ﺧﻮﺷـــﺎﻟۍ ﻧـــﻪ اّن ﺗـــﺮ ﭘﯧﻨځـــﻪ ﺑﺠـــﻮ ﭘـــﻮرې ډوډۍ وﻧـــﻪ ﺧـــﻮړه‪ ،‬څﻠـــﻮر ﻧﻴﻤـــﻮ ﺑﺠـــﻮ ﺗـــﻪ‬
‫اﻧﺘﻈـــﺎر وم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ راﺷـــﻲ او ټـــﻮﻟﯥ ﺧﺒـــﺮې راﺗـــﻪ وﻛـــړي‪ .‬د رﺧـــﺼﺘۍ ﭘـــﻪ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﻟـــﻪ ټﻮﻟـــﻮ‬
‫ﻣـــﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ ﻧـــﻪ ﻣﺨﻜـــﯥ ﻟـــﻪ ﺷـــﻌﺒﯥ ﻧـــﻪ ووﺗﻠـــﻢ‪ ،‬د ﻣﻄﺒﻌـــﯥ ﻣﺨـــﺎﻣﺦ ﺳـــړك ﺑﺎﻧـــﺪې روان ﺷـــﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ د‬
‫ﻫﻮﺳـــۍ د راﺗﻠـــﻮ ﻻره وه‪ .‬ﭘـــﻪ ﺳـــړك ﺗـــﺮ ډﯦـــﺮه ﻻړم‪ ،‬وړاﻧـــﺪې د ﻫﻐـــﯥ ﻣـــﻮټﺮ راروان و‪ ،‬زﻣـــﺎ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ﭼـــﯥ‬
‫راورﺳـــﯧﺪه ﻏـــﺮ ﺷـــﻲ ﻣـــﻮټﺮ ﻳـــﯥ راﻧـــﻪ ﺗﯧـــﺮ ﻛـــړو‪ ،‬زه ﺣﯧـــﺮان ﺷـــﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ دا وﻟـــﯥ؟ ﻛﺘـــﻞ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ ﻫﻐـــﻪ‬
‫دوﺑـــﺎره ﺷـــﺎﺗﻪ راﻏﻠـــﻪ‪ ،‬ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ ﺑﺮﻳـــﻚ وﻧﻴـــﻮ‪ ،‬دروازه ﻳـــﯥ ﺧﻼﺻـــﻪ ﻛـــړه‪ ،‬ﺷـــﻨﻪ د ﺧﻨـــﺪا ﭘـــﺎﺗﯥ‬
‫وه‪ ،‬ﻣﺎ وې څﻨګﻪ راﻧﻪ ﺗﯧﺮه ﺷﻮې؟‬
‫ﺑﺎور وﻛړه‪ ،‬ﭼﯥ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ ﺳﻮچ ﻛﯥ وم‪ ،‬ﺧﺪاى درﺑﺎﻧﺪې ړﻧﺪه ﻛړم‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ﻛﻮه ﻛﻮه دا ﻧﺰاﻛﺘﻮﻧﻪ ﻛﻮه‪ ،‬څﻪ دې ﻛﻤﻰ دى‪ ،‬د ﺳﻬﺎر ﻫﻢ ﺧﺪاى ﺷﺘﻪ دى‪.‬‬
‫وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬راوړاﻧـــﺪې ﺷـــﻪ د ﻇـــﺎﻟﻢ زوﻳـــﻪ ګﻴﻠـــﯥ ﭘﺮﯦـــږده‪ ،‬ﻣـــﺦ ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ ﻛﻠـــﻚ وﺳـــﻜﻮﻧډو‪ ،‬وش وش‬
‫ﻣﯥ وﻛړو دواړه ﻣﻮټﺮ ﺗﻪ وﺧﺘﻮ‪.‬‬
‫وﻳــﻞ ﻳــﯥ‪ :‬راوړاﻧــﺪې ﺷــﻪ اوس ﻧــﻮ ټﻮﻟــﻪ ټﻮﻟــﻪ ﺳــﺘﺎ ﻳﻤــﻪ‪ ،‬ﺧــﺮپ ﺷــﻮ ﻣــﻮږ دواړو ﺳــﺮه ﻣــﻮﭼﻲ ﻛــړل‪.‬‬
‫ﻟﻪ ډاره ﻣﻮ ﺷﺎوﺧﻮا ﺗﻪ وﻛﺘﻞ‪ ،‬ﻣﺎ وې‪ :‬ﻫﻮﺳۍ ﭼﯧﺮې ځﻮ؟‬
‫ﻫﻐـــﯥ وﻳـــﻞ ﻧـــﻦ ﺑـــﻪ ﻳـــﻮ ځﺎﻧﺘـــﻪ ځـــﺎى ﺗـــﻪ ځـــﻮ‪ ،‬ﺗﺮڅـــﻮ ښـــﻪ ﭘـــﻪ زړه ﭘـــﻮرې د زړه ﺧﻮاﻟـــﻪ وﻛـــړو‪ .‬ﻣـــﺎ وې‬
‫ﭘﻐﻤــﺎن ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻻړ ﺷــﻮ‪ ،‬ﻣــﻮټﺮ ﻣــﻮ د ﭘﻐﻤــﺎن ﭘــﻪ ﻟــﻮر ﺧﻮﺷــﯥ ﻛــړ‪ .‬ﭘــﻪ ﻣﻴــﺮوﻳﺲ ﻣﻴــﺪان ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﻫﻮﺳــۍ ﺗــﻪ‬
‫ووﻳــﻞ‪ :‬دﻟﺘــﻪ ﺑﺮﻳــﻚ ﺷــﻪ ﻳــﻮ څــﻪ ﺧــﻮراﻛﻲ ﺷــﻴﺎن ﺑــﻪ رااﺧﻠــﻮ‪ ،‬ﻣﺎﻟــﻪ ډﯦــﺮې ﺧﻮﺷــﺎﻟۍ ﻧــﻪ د ﻏﺮﻣــﯥ ډوډۍ‬
‫ﻧﻪ ده ﺧﻮړﻟﯥ‪.‬‬
‫وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬د ﻛﻮﻧـــډې زوﻳـــﻪ څـــﻪ ﺷـــﻰ درﺗـــﻪ واﺧﻠـــﻢ‪ ،‬ﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﻛﯧﻨـــﻪ‪ ،‬زه ﺑـــﻪ درﺗـــﻪ ﻛﺒـــﺎب‬
‫راواﺧﻠﻢ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې‪ :‬ﻧـــﻪ ﺗـــﻪ ﻛﯧﻨـــﻪ زه ﺑـــﻪ ګړﻧـــﺪى ﻻړ ﺷـــﻢ‪ .‬ﻣـــﻮږ دواړه ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ د ﻛﺒـــﺎب ﭘﺨﻠﻨځـــﻲ ځـــﺎى ﺗـــﻪ‬
‫وﻻړو‪ ،‬ﻛﺒـــﺎب او ﺗـــﺎزه ﻣﯧـــﻮه ﻣـــﻮ راوﻧﻴـــﻮه او ﻣـــﻮټﺮ ﻣـــﻮ ﭘﻐﻤـــﺎن ﺗـــﻪ ﺧﻮﺷـــﯥ ﻛـــړو‪ .‬ﭘـــﻪ ﻟـــږ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ د‬
‫ﭘﻐﻤــﺎن ﭘــﻪ دو ﺳــﺮﻛﯥ ورواوښــﺘﻮ او ﻧﯧــﻎ د ﺗﭙــﯥ ﺑــڼ ﺗــﻪ روان ﺷــﻮ‪ .‬ﺷــﯧﺒﻪ ﭘــﺲ د ﺗﭙــﯥ ﺑــڼ ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪،‬‬
‫ﻫﻤﻐـــﻪ ځـــﺎى ﺗـــﻪ ﻻړو‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘﺨـــﻮا ﻳـــﻮ ځـــﻞ ورﻏﻠـــﻲ وو‪ .‬ﻟـــﻮﻣړى ﻣـــﻮ څـــﻪ ﺧـــﻮاړه وﺧـــﻮړل او ﺑﻴـــﺎ د ګﻠﻮﻧـــﻮ‬
‫ګــڼ ټــﻞ ﺗــﻪ ورﻏﻠــﻮ‪ .‬ﭘــﻪ ﺑــڼ ﻛــﯥ ﻧــﻮر ﺧﻠــﻚ ښــځﯥ او ﻧــﺮ ګﺮځﯧــﺪل‪ ،‬ﺧــﻮ د ﺟﻤﻌــﯥ د ورځــﯥ ﭘــﻪ ﺷــﺎن ﭘﻜــﯥ‬
‫دوﻣــﺮه ډﯦــﺮ څــﻮك ﻧــﻪ وو‪ .‬ﻣــﻮﻧږ ﻫﻐــﻪ ځــﺎى ﺗــﻪ ﻻړو‪ ،‬ﭼــﯥ ﺑﻴﺨــﻲ ځﺎﻧﺘــﻪ و‪ ،‬ﻫﯧڅــﻮك ﻫﻠﺘــﻪ ﻧــﻪ و‪ ،‬ﻳــﻮازې‬
‫د ﺑـــڼ ﻣﺮﻏﻴـــﻮ ﺷـــﻮر رااﺧﻴـــﺴﺘﻰ و‪ .‬ﻣـــﻮﻧږ دواړه د رﻳـــﺪي ګﻠﻮﻧـــﻮ ﭘـــﻪ ﻣـــﻨځ ﻛـــﯥ ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ ،‬ﺷـــﺎوﺧﻮا‬
‫ﻣـــﻮ د ﻧﺎﺟﻮګـــﺎﻧﻮ او ګﻼﺑـــﻮ ﺑـــﻮټﻲ وﻻړ وو‪ ،‬ﻣـــﻮږ ﭼـــﺎ ﻧـــﻪ ﻟﻴـــﺪﻟﻮ‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻣـــﻮږ ﻟـــﻪ دﻏـــﻪ ځﺎﻳـــﻪ ﻫـــﺮ څـــﻮك‬
‫ﻟﻴﺪﻟﻰ ﺷﻮل‪.‬‬
‫ﻣﻌﻤــﻮﻻً ﻣــﻮ ﻟــﻮﻣړى ﻳــﻮ د ﺑــﻞ ﻋﻜﺎﺳــﻲ وﻛــړه او ﺑﻴــﺎ دواړه ﻧــﺰدې څﻨــګ ﭘــﻪ څﻨــګ ﺳــﺮه ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳــۍ راﺗــﻪ د ﺗﯧــﺮې ﺷــﭙﯥ د ﻣــﻮر او ﭘــﻼر ټــﻮﻟﯥ ﺧﺒــﺮې ﻳــﻮ ځــﻞ ﺑﻴــﺎ وﻛــړې‪ ،‬ﺧــﻮ د ﺧﺒــﺮو ﭘــﻪ ﭘــﺎى ﻛــﯥ‬
‫ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫اوس درﺗـــﻪ ﻳـــﻮه ﻣـــﺸﻮره درﻛـــﻮم او ﻫﻐـــﻪ دا ده‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻫﻤـــﺪې ورځـــﻮ ﻛـــﯥ ﺑـــﻪ ﺧﭙـــﻞ ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ ﻻړ‬
‫ﺷــــﯥ‪ ،‬ﻛﺎﻛــــﺎ دې او ﻧــــﻮر دوه درې ﻛــــﺴﺎن ﻧــــﺰدې ﺧﭙﻠــــﻮان دې او دوه درې ﺗــــﻮر ﺳــــﺮې درﺳــــﺮه راوﻟــــﻪ‪،‬‬
‫ﭼﯥ د ﻣﻮر او ﭘﻼر ﺳﺮه ﻣﯥ ﺧﺒﺮې وﻛړي او د ﺧﭙﻠﻮۍ دﺳﺘﻤﺎل درﻛړي‪ .‬ﺗﻪ ﭘﻜﯥ څﻪ واﻳﯥ؟‬
‫ﻣـــﺎ وې‪ :‬ﻫﻮﺳـــۍ ﺗـــﻪ ﻣﺎﺗـــﻪ داﺳـــﯥ ﭘﺨـــﯥ ﻣـــﺸﻮرې راﻛـــﻮې ﻟﻜـــﻪ ﭼـــﯥ دا ټـــﻮل ﻛﺎروﻧـــﻪ ﺗـــﺎ ﻛـــړي وي‪ ،‬د‬
‫ﻳــــﻮه ﻣــــﺸﺮ ورور او ﻣــــﻮر او ﭘـــﻼر ﻏﻮﻧــــﺪې ﻣــــﺸﻮرې راﻛــــﻮې‪ .‬ﻟــــﻪ ﻣــــﺎ ﻧــــﻪ دې ﭘــــﻪ دې ﻣــــﺴﺎﯦﻠﻮ زﻳــــﺎت‬
‫ﺳﺮﺧﻼص دى‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻪ ﻣﻮﺳـــﻜۍ ﺷـــﻮه‪ ،‬وې وﻳـــﻞ‪ :‬ﺳـــﻬﺎره دا زﻣـــﻮږه ټﻮﻟﻨـــﻪ ده‪ ،‬د ﺧﭙﻠـــﯥ ټـــﻮﻟﻨﯥ رواﻳﺘﻮﻧـــﻪ‪ ،‬رواﺟﻮﻧـــﻪ‬
‫او ﻛﻮﻟﺘـــﻮر ﭘﯧﮋﻧـــﻮ‪ .‬ﻣﻴﻨـــﻪ ﺑـــﻪ ﻛـــﻮو‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻟـــﻪ ﺧﭙـــﻞ ﻛﻮﻟﺘـــﻮر ﺳـــﺮه ﺳـــﻤﻪ‪ ،‬اګـــﺮ ﭼـــﯥ دﻟﺘـــﻪ ګﺮاﻧـــﻪ ده‪ ،‬ﭘـــﻪ‬
‫ﭘښﺘﻨﻮ ﻛﯥ ﺑﺮاﻻ ﻣﻴﻨﻪ ﻛﻮل ﺟﺮم دي او ﻳﻮ ﺧﻮ ﺗﻪ ﻳﯥ ﭼﯥ‪...‬‬
‫ﻫﻮﺳــۍ ﭘــﻮﻫﯧږم‪ ،‬ﭼــﯥ راﺗﻠــﻮﻧﻜﻰ ژوﻧــﺪ ﺑــﻪ دې راﺳــﺮه ډﯦــﺮ ښــﻪ ﺗﯧــﺮ ﺷــﻲ‪ ،‬ﻣــﺎ او ﺗــﺎ دواړه د ﺧﭙﻠــﯥ‬
‫ټـــﻮﻟﻨﯥ ﭘـــﻪ ﻏﯧـــږ ﻛـــﯥ راﻟـــﻮى ﺷـــﻮي ﻳـــﻮ‪ ،‬ﻫـــﺮ دﺳـــﺘﻮر ﻳـــﯥ زﻣـــﻮږ ﭘـــﻪ ﻟﯧﻤـــﻮ‪ ،‬ﻧـــﻮ ﻛـــﻪ ﺳـــﺘﺎ ﺧﻮښـــﻪ وي د‬
‫ﭘﻨﺠــﺸﻨﺒﯥ ﭘــﻪ ورځ ﺑــﻪ ﻳــﺎﻧﯥ ﺳــﺒﺎ ﻧــﻪ ﺑــﻞ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ زه ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻻړ ﺷــﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ د ﻛــﻮر د ﺟﻮړﯦــﺪو ﭘــﻪ ﺣــﺎل ځــﺎن‬
‫ﭘﻮه ﻛړم او ﻫﻢ ﻣﯥ ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻮر او ﻛﺎﻛﺎ ﺳﺮه ددې ﺧﺒﺮې ﭘﻪ ﺑﺎب ﺗﺼﻤﻴﻢ وﻧﻴﺴﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪ :‬ډﯦﺮه ښﻪ ده‪ ،‬ﺳﺒﺎ ﺑﻪ درﺗﻪ ﻳﻮ څﻪ ﭘﻴﺴﯥ ﻫﻢ ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه راوړم‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ﻫﻮﺳۍ ﻳﻮه ﭘﻮښﺘﻨﻪ درﻧﻪ ﻛﻮﻟﻰ ﺷﻢ؟‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ وﻳﻞ‪ :‬وﻟﯥ ﻧﻪ ﺳﻬﺎره‪ ،‬ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ وﻛړه‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬دا ﭘﻴﺴﯥ ﭼﯥ ﺗﻪ ﻣﺎﺗﻪ راﻛﻮې د ﻛﻮر ﻧﻪ ﻳﯥ راوړې او ﻛﻪ ﺧﭙﻠﯥ ځﺎﻧګړې ﭘﻴﺴﯥ ﻟﺮې؟‬
‫ﻫﻐــﯥ وﻳــﻞ‪ :‬ﻟــﻪ ﭘﺨــﻮا ﻧــﻪ ﭼــﯥ ﭘــﻼر او ﻣــﻮر ﻣــﯥ ﭘﻴــﺴﯥ راﻛــړي دي‪ ،‬ټــﻮﻟﯥ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﺑﺎﻧــﻚ ﻛــﯥ ذﺧﻴــﺮه‬
‫ﻛــړي دي‪ ،‬ﻣــﻮر او ﭘــﻼر ﻧــﻪ ﻳــﯥ ﻧــﻪ ﻏــﻮاړم او ﻛــﻪ ﺗــﺮې وې ﻏــﻮاړم‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﻫــﻢ راﻛــﻮي‪ .‬ﭘــﻪ ﺑﺎﻧــﻚ ﻛــﯥ ﻻ‬
‫ﭘـــﻮره ﭘﻴـــﺴﯥ ﻟـــﺮم‪ ،‬زړه ﻣـــﻪ ښـــﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــﻮه‪ ،‬د زړه ارﻣـــﺎن ﺑـــﻪ دې د ژوﻧـــﺪ ﭘـــﻪ ټﻮﻟـــﻮ ﭼـــﺎرو ﻛـــﯥ ﭘـــﻮره‬
‫ﻛړم‪ ،‬څﻪ ښﻪ واﻳﻲ‪:‬‬
‫ﭼﯥ وارﺧﻄﺎ ﻧﺸﯥ ﻻﻟﻴﻪ‬
‫ﭘﻪ وارﺧﻄﺎ ﻣﻮرﭼﻞ دې زه وﻻړه ﻳﻤﻪ‬
‫د ﺳـــﺘﺮګﻮ ﺗـــﻮره ﺳـــﻬﺎره! ﻳـــﻮازې ﺗـــﺎ ﻏـــﻮاړم‪ ،‬ﭘﻴـــﺴﯥ او دﻧﻴـــﺎ ﻣـــﯥ ﻧـــﻪ ده ﭘـــﻪ ﻛـــﺎر‪ ،‬ﭘﺮﯦـــږده‪ ،‬ﭼـــﯥ‬
‫دواړه راﺗﻠــﻮﻧﻜﻰ ژوﻧــﺪ ﭘــﻪ ﻣﻴﻨــﻪ ﺗﯧــﺮ ﻛــړو‪ .‬اوس دا ﺧﺒــﺮي ﭘﺮﯦــږده‪ .‬د ﭘﻐﻤــﺎن ﺗﭙــﯥ ﭘــﻪ ﺑــڼ ﻛــﯥ د دا ﺷــﻨﻪ‬
‫اﺳﻤﺎن د ﻻﻧﺪې د ګﻠﻮﻧﻮ ﭘﻪ ﻣﻨځ ﻛﯥ ددې ﺷﯧﺒﻮ ﻧﻪ ﺧﻮﻧﺪ واﺧﻠﻪ‪ ،‬ﻧﻮرې ﭼﺎرې ﭘﺨﭙﻞ وﺧﺖ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې‪ :‬ﻫـــﺮه ﺧﺒـــﺮه دې راﺗـــﻪ د ﻛـــﺎڼﻲ ﻛﺮښـــﻪ ده ﻫﻮﺳـــۍ! زﻣـــﺎ ﺧﺘﻠـــﻰ ژوﻧـــﺪ ﺑـــﻪ وﻏـــﻮړوې‪ ،‬ﺳـــﺘﺎ ﭘـــﻪ‬
‫ﻣﻴﻨــﻪ اﻳﻤــﺎن ﻟــﺮم‪ ،‬ﺣــﺴﻦ دې راﺗــﻪ ﺳــﻢ د ﺧــﻮږې ﻣﻴﻨــﯥ ﺳــﺒﻖ راﻛــړو‪ ،‬د ﻣﻴﻨــﯥ ځﻴﻨــﯥ رښــﺘﻴﺎﻧۍ ﻛﻴــﺴﯥ‬
‫ﻣــﯥ اورﯦــﺪﻟﻲ وې‪ ،‬ﺧﭙﻠــﻪ ﻣــﯥ ﻟﻴﻜﻠــﻲ ﻫــﻢ دي‪ ،‬ﺧــﻮ زه اﻳﻠــﻪ اوس د ﻣﻴﻨــﯥ او ﻣﺤﺒــﺖ ﭘــﻪ راز ﭘــﻮه ﺷــﻮم‪،‬‬
‫ﻛﻪ ټﻮﻟﯥ ﻣﻴﻨﯥ وﺗﻠﻞ ﺷﻲ‪ ،‬ﺧﺪاﯦږو ﭼﯥ زﻣﻮﻧږه د دواړه ﻛﻨډه ﺑﻪ ﭘﺮې درﻧﻪ وﺧﯧﮋي‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳۍ ووﻳﻞ‪ :‬ﻫﻮ ﻟﻜﻪ ﺗﻪ ﭼﯥ ﻟﻪ ﻣﺎ ﺳﺮه ﭘﻪ دې ﻛﻨډه ﺑﺮاﺑﺮ ﻳﯥ‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ ﻫﻤـــﺪې ﺧﺒـــﺮه ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ زړه راوداﻏـــﻪ‪ ،‬ﺑـــﯥ واره ﻣـــﯥ ورﻧـــﻪ ﻏﯧـــږ واﺧﻴـــﺴﺘﻪ او ﺧـــړپ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﭼﭙـــﻪ‬
‫ﻣــﯥ ﺗــﺮې واﺧﻴــﺴﺘﻪ‪ .‬د ﻫﻐــﯥ ﭘــﻪ ﺗﻨــﺪي ﻫــﻢ ﻧــﺮۍ ﺧﻮﻟــﻪ راﻏﻠــﻪ‪ ،‬دا ﻳــﯥ د ﺗــﻮدې ﻣﻴﻨــﯥ ﻧــښﻪ وه‪ ،‬ورﺑــﻞ ﻳــﯥ‬
‫ﭘـــﻪ ﻣـــﺦ راﻣـــﺎت ﺷـــﻮ‪ ،‬اﻧﻨګـــﻲ ﻳـــﯥ ﻳـــﺎﻗﻮﺗﻲ ﺷـــﻮل‪ ،‬ﺳـــﺘﺮګﯥ ﻳـــﯥ ﺗـــﻮرې ﺗـــﻮرې ﺷـــﻮې‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺑـــﺪن ﻳـــﯥ د‬
‫ﻣﺤﺒـــﺖ څﭙـــﻪ راﻏﻠـــﻪ‪ ،‬وﺟـــﻮد ﻳـــﯥ ﻏﻨـــﯥ ﻏﻨـــﯥ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﺧﭙﻠـــﯥ ﺷـــﻮﻧډې ﻣـــﯥ د ﻫﻐـــﯥ ﺷـــﻮﻧډو ﺗـــﻪ ورﻧـــږدې‬
‫ﻛـــړې‪ ،‬د ﻣﻴﻨـ ـﯥ ﺗـــﻮدې ﺗـــﻮدې ﻋﻼﻣـــﯥ ﻣـــﻮ ﭘـــﻪ ﺑـــﺪن راﺧـــﻮري ﺷـــﻮې‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻳـــﻮ ﺑـــﻞ ﻛـــﯥ ﺳـــﺮه ورك ﺷـــﻮ‪،‬‬
‫ﺧـــﺪاﯦﺰده ﭼـــﯥ څـــﻮﻣﺮه وﺧـــﺖ ﺑـــﻪ ﺳـــﺮه ورك و‪ ،‬ﻳـــﻮ وﺧـــﺖ د ﺧﻠﻜـــﻮ ﺧﺒـــﺮې ﻣـــﻮ ﺗـــﺮ ﻏـــﻮږ ﺷـــﻮې‪ ،‬ﭼﻴﻐـــﯥ‬
‫وې‪ ،‬ﻧـــﺎري وې ﭼـــﯥ راﺑﻴـــﺪا ﺷـــﻮ‪ ،‬د ﺑـــڼ ﻛـــﻴڼ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ وړاﻧـــﺪې د دوو ﻛـــﺴﺎﻧﻮ ﺟګـــړه وه‪ ،‬ﻧـــﻮر څـــﻮ‬
‫ﻛــﺴﺎن ورﺗــﻪ راټــﻮل ﺷــﻮي وو‪ ،‬ﺷــﻮر او ﻏﺎﻟﻤﻐــﺎل ﻳــﯥ ﺗــﺮ ﻣــﻮﻧږه راﺗﻠــﻮ‪ .‬ﻣــﻮږ راﭘﺎڅﯧــﺪو او د ﻗﺮﻏــﯥ ﭘــﻪ‬
‫ﺳــړك ﻣــﻮ ﻛﺎﻟــﻪ ﺗــﻪ د راﺗﻠــﻮ ﻧﻴــﺖ وﻛــړ‪ ،‬ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻮ او د ﻗﺮﻏــﯥ د ډﻧــډ ﭘﻠــﻮ ﺳــړك ﻣــﻮ وﻧﻴــﻮ‪ .‬ﭘــﻪ‬
‫ﻻره ﻛــــﯥ څــــﻮ ﻛﻮروﻧــــﻪ ﻣﺨــــﯥ ﺗــــﻪ راﻏﻠــــﻞ‪ ،‬وﻧــــﯥ او ﺑﺎﻏﻮﻧــــﻪ وو‪ ،‬ﭘــــﻪ ﻟــــږ وﺧــــﺖ ﻛــــﯥ ﻗﺮﻏــــﯥ ډﻧــــډ ﺗــــﻪ‬
‫ورﺳــــﯧﺪو‪ .‬د ډﻧــــډ ﭘــــﻪ اړخ ﻛــــﯥ ﺟګــــﻪ ﺗﭙــــﻪ وه‪ ،‬ﭼــــﯥ د ﻧﺎﺟﻮګــــﺎﻧﻮ وﻧــــﯥ ﭘﻜــــﯥ وﻻړې وې‪ ،‬ﺳــــړك ﻳــــﯥ‬
‫ﻻﻧﺪې ﻟﻪ اړخ ﺳﺮه ﺗﯧﺮ ﺷﻮى و‪ ،‬ﻫﻮﺳۍ ﭘﻪ ﻛﺮار ﻛﺮار ﻣﻮټﺮ ﭼﻼوه‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪:‬‬
‫ﺳﻴﻠﻮﻧﻪ ﻛﻮه او زه ﺑﻪ ﻣﻮټﺮواﻧﻲ ﻛﻮم‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ﺧﻮ ﻣﺎﺗﻪ ﻣﻮټﺮ رازده ﻛړه‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﺗﻪ ﺳﯧﻠﻮﻧﻪ ﻛﻮې‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬دا ﻛﺎر ﺣﺘﻤﻲ ﻛﻮم‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻟﻪ ﻛﻠﻲ ﻧﻪ راوګﺮځﯧﺪې‪ ،‬ﻣﻮټﺮ ﺑﻪ زده ﻛﻮې‪.‬‬
‫ﻣــﻮټﺮ ﻳــﯥ ودراوه‪ ،‬ﭘﺨﭙﻠــﻮ ﭘــښﻮ ﭼﻜــﺮ ﺗــﻪ روان ﺷــﻮ‪ ،‬ﺑﻨــﻲ ﺑــﺸﺮ ﻧــﻪ و‪ .‬ﻳــﻮه ټﻮټــﻪ ﭼــﯥ ﻻړه‪ ،‬د ډﻧــډ ﭘــﻪ‬
‫ﻏﺎړه وړوﻛﯥ ﻛښﺘۍ وﻻړه وه‪ ،‬ﭘﻪ ﺧﻮا ﻛﯥ ﻳﯥ ﻳﻮ ﺗﻦ ﻧﺎﺳﺖ و‪ ،‬ﻣﺎ ﺗﺮې ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه‪:‬‬
‫اﻧډﻳﻮاﻟــﻪ ﭘــﻪ دې ﻛــښﺘۍ ﻛــﯥ ﺗــﻼى ﺷــﻮ؟ وﻳــﻞ ﻳــﯥ‪ :‬وﻟــﻲ ﻧــﻪ‪ ،‬ﺷــﻞ اﻓﻐــﺎﻧۍ ﺑــﻪ راﻛــړې‪ ،‬ﻛــﻮﻻى ﺷــﺊ‬
‫ﭼﯥ ﺑﻴﺎ ﭘﻪ ﻛﯥ ﻳﻮ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻔﺮ وﻛړئ‪.‬‬
‫ﺳﻤﺪﺳـ ـﺘﻲ ﻣـــﯥ ﺷـــﻠګﻮن ﭘـــﻪ ﻻس ﻛـــﯥ ورﺗـــﻪ ﻛﯧـــښﻮد‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ د ﻛـــښﺘۍ ﭼـــﻞ راوښـــﻮد‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږ دواړه‬
‫ﻛـــښﺘۍ ﺗـــﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﻛـــښﺘۍ ﻣـــﻮ د ډﻧـــډ ﻣـــﻨځ ﺗـــﻪ ﺧﻮﺷـــﯥ ﻛـــړه‪ ،‬د ﻻس ﭘـــﻪ ﭼﭙـــﻮ ﻣـــﻮ ﻛـــښﺘۍ ښـــﻪ‬
‫ﺗﻮﻧــﺪه رواﻧــﻪ ﻛــړې وه‪ ،‬ﺗﺮڅــﻮ ﭼــﯥ د ډﻧــډ ﻣــﻨځ ﺗــﻪ ورﻏﻠــﻮ‪ .‬د ډﻧــډ ﻣــﻨځ ﻟــﻪ وﭼــﯥ ﻧــﻪ ډﯦــﺮ ﻟﻴــﺮې و‪ ،‬ﭘــﻮره‬
‫واټــﻦ ﻳــﯥ ﻻره‪ .‬ﻣــﻮږ دواړو د ډﻧــډ ﭘ ـﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ ﻳــﻮ ﭘــﺮ ﺑــﻞ ﻛــﯥ ﺳــﺘﺮګﯥ ښــﺨﯥ ﻛــړې وې‪ ،‬ﺗــﺮ ډﯦــﺮه ﻣــﻮ د‬
‫ﺳــﺘﺮګﻮ ﺟﻨــګ وﻛــړو‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﻮ ﺷــﺎوﺧﻮا ﺳــﻴﻤﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ څــﻮﻣﺮه ﺷــﻨﻪ او ښــﻜﻠﯥ ښــﻜﺎرﯦﺪه‪ ،‬ﻟﻴﺪﻟــﻪ‪ .‬اوﺑــﻮ‬
‫ﻛــﯥ ﻣﺎﻫﻴــﺎن ﻟﻴــﺪل ﻛﯧــﺪل‪ ،‬ﭘــﻮره ﻳــﻮ ﺳــﺎﻋﺖ ﻣــﻮ ﭘــﻪ ﻛــښﺘۍ ﻛــﯥ ﭼﻜــﺮ وواﻫــﻪ‪ .‬دوﺑــﺎره وﭼــﯥ ﺗــﻪ د ډﻧــډ‬
‫ﻏــﺎړې ﺗــﻪ راووﺗﻠــﻮ‪ ،‬ﻛــښﺘۍ ﻣــﻮ ورﺗــﺴﻠﻴﻢ ﻛــړه او ﻣــﻮږ د ﻣــﻮټﺮ ﺧــﻮا ﺗــﻪ روان ﺷــﻮ‪ .‬ﻟﻤــﺮ ﻫــﻢ ﭘــﻪ ﻏړﻏــړه‬
‫و‪ ،‬ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻮ او ﻣـــﺦ ﭘـــﻪ ښـــﺎر روان ﺷـــﻮ‪ .‬د ﻫﻮﺳـــۍ دا ﻋـــﺎدت و‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ راﺗﻠـــﻮ‪،‬‬
‫ﻣــﻮټﺮ ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻛــﺮار ﻛــﺮار ﭼــﻼوه‪ ،‬زﻣــﻮږ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﭼــﯥ ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ﺗــﻪ ﻣــﯥ د ﭘــﺎﺗﯥ ﻛﯧــﺪو ﺳــﺖ‬
‫وﻛړو‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪:‬‬
‫وﺧﺖ ﻻ ﺷﺘﻪ دى‪ ،‬ﺧﻮ ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ﺑﻪ ﺳﺘﺎ د ﻛﺎر ﺷﻌﺒﯥ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻟﺴﻮ ﺑﺠﻮ درﺷﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ډﯦﺮ ښﻪ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﻻړه او زه ﻛﻮر ﺗﻪ ﻻړم‪.‬‬
‫ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻟــﺴﻮ ﺑﺠــﻮ ﻫﻐــﻪ راﻏﻠــﻪ‪ ،‬زﻣــﺎ ﺳــﺮ ﭘــﻪ ﻛــﺎر ټﻴــټ و‪ ،‬ﭼــﯥ ﻏﻠــﯥ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﺳــﺮ وﻻړه وه‪ ،‬ﺗــﺮ‬
‫روﻏﺒړ وروﺳﺘﻪ ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪ :‬څﻪ ﺗﻪ ﻣﻴﻞ ﻟﺮې؟ ﭼﺎى‪ ،‬ﻣﯧﻮه او ﻛﻪ ﺷﺮﺑﺖ؟‬
‫ﻫﻐﯥ د ﻧﺮ ﻟﻮر ﺳﻤﺪﺳﺘﻲ راﺗﻪ ﻛړه‪ :‬ﻫﺮ څﻪ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻛﯥ دي‪ ،‬ﻧﻮر څﻪ ﺗﻪ ﻣﯧﻞ ﻧﻪ ﻟﺮم‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې ښــﻪ ﻧــﻮ زه ﺑــﻪ دا څــﻮ ﺟﻤﻠــﯥ ﭘــﻮره ﻛــړم‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ وځــﻮ‪ .‬ﻣــﺎ ﭘــﺎﺗﯥ ﺟﻤﻠــﯥ ﻟﻴﻜﻠــﯥ او ﻫﻐــﯥ ﭘــﻪ ﻣــﺎ‬
‫ﻛــﯥ ﺳــﺘﺮګﯥ ښــﺨﯥ ﻛــړې وې‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﻟﻴﻜﻨــﻪ ﺳــﺮﺗﻪ ورﺳــﻮﻟﻪ‪ ،‬ورﺗــﻪ ﻣــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ﻣــړې دا ﺳــﺘﺮګﯥ‬
‫ﺧﻮ ﻟږې رﭘﻮه‪ ،‬ﭼﯥ ﺳﺘړې ﻧﻪ ﺷﻲ‪.‬‬
‫وﻳــﻞ ﻳــﯥ‪ :‬رښــﺘﻴﺎ ﻟﻴﻜــﻮال ﻳــﯥ ﻧــﻮ‪ ،‬زه ﻧــﻪ ﭘــﻮﻫﯧږم ﭼــﯥ دا ﺗــﻪ څــﻮﻣﺮه ﻣﻴﻨــﯥ او ﻟــﻪ ﻫﻨــﺮه ډﻛــﯥ ﻟﻴﻜﻨــﯥ‬
‫څﻨګﻪ ﻛﻮې؟‬
‫ﻟﻴﻜﻨــﻪ ﭼــﯥ ﻣــﯥ ﭘــﻮره ﻛــړه‪ ،‬ﻟــﻪ ﻣﻄﺒﻌــﯥ ﻧــﻪ راووﺗﻠــﻮ او د ﻧــﻮي ښــﺎر ﻳــﻮه رﺳــټﻮراﻧټ ﺗــﻪ ﻻړو‪ ،‬ﭼــﺎى‬
‫ﻣــﻮ وڅــښﻠﯥ‪ ،‬زﻣــﺎ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ د ﺗﻠــﻮ ﺧﺒــﺮې ﻣــﯥ ﭘﻴــﻞ ﻛــړې‪ .‬د راﺗﻠــﻮﻧﻜﻲ ژوﻧــﺪ او ﭘــﻪ ﺗﯧــﺮه ﻣــﻮ ﻟــﻮﻣړى د‬
‫دوﻳﻤـــﯥ ﻣﺮﻛـــﯥ ﭘـــﻪ ﻫﻜﻠـــﻪ ﺧﺒـــﺮې وﻛـــړې‪ .‬زه ﭘـــﻪ دې وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﺗـــﺸﻨﺎب ﺗـــﻪ ﻻړم‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ ﻻ د ﭼـــﺎﻳﻮ‬
‫ﭘﻴﺎﻟﻪ څښﻠﻪ‪ .‬ﺑﯧﺮﺗﻪ ﭼﯥ راﻏﻠﻢ‪ ،‬ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ! ﻳــﻮ څــﻪ روﭘــۍ ﻣــﯥ درﺗــﻪ ﭘــﻪ دې ﭘﺎﻛــټ ﻛــﯥ راوړي‪ ،‬درﺳــﺮه واﻳــﯥ ﺧﻠــﻪ ﭼــﯥ ﻫﻠﺘــﻪ‬
‫ﭘﺮې ﻣﺎﺗﻪ ګﻮډه ﺳﻤﻪ ﻛړې‪.‬‬
‫ﻣﻨﻨــﻪ ﻣــﯥ ﺗــﺮې وﻛــړه‪ ،‬ﭘﺎﻛــټ ﻣــﯥ ﺟﯧــﺐ ﺗــﻪ ﻛــړو‪ ،‬ﺧــﻮ ﻛﻠــﻪ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﺑﻴــﺎ ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ وﺷــﻤﯧﺮﻟﯥ‪،‬‬
‫دﯦـــﺮش زره اﻓﻐـــﺎﻧۍ وې‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻫﻐـــﯥ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﭘـــﻪ دﯦﺮﺷـــﻮ زرو ﭘـــﻮره ﻛـــﺎر ﻛﯧـــﺪه‪ ،‬ﻻ د ﻫﻮټـــﻞ ﻧـــﻪ‪ ،‬ﻧـــﻪ وو‬
‫وﺗﻠﻲ‪ ،‬ﭼﯥ ﻣﺎ ﻫﻮﺳۍ ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫زه ﻓﻜـــﺮ ﻛـــﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ دا ځـــﻞ ﺑـــﻪ دوه اووﻧـــۍ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮ‪ ،‬ګﺮﭼـــﯥ ﻛﺎروﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ډﯦـــﺮ دي‪،‬‬
‫ﺧﻮ دﻟﺘﻪ دا ﻛﺎر ﻟﻪ ټﻮﻟﻮ ﻧﻪ ﻣﻬﻢ دى‪.‬‬
‫ﻣﻮﺳـــﻜۍ ﺷـــﻮه او وې وﻳـــﻞ‪ :‬زه واﻳـــﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه اووﻧـــۍ ﻛـــﯥ ﺑـ ـﻪ ﻫﺮڅـــﻪ ﺳـــﻢ ﺷـــﻲ‪ ،‬دا ﻛـــﺎر ﭼـــﯥ‬
‫وﺷﻮ‪ ،‬ﻧﻮر ﻛﺎروﻧﻪ ﺑﻪ څﻨګﻪ ﻧﻪ ﻛﯧږي؟‬
‫ﺗــﻪ ﭼــﯥ راﺗــﻪ ﻫﺮڅــﻪ واﻳــﯥ‪ ،‬ﻫﻐــﺴﯥ ﺑــﻪ وﻛــړم‪ ،‬ﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ ﺧﭙــﻞ ﺿــﺮوري ﻛﺎروﻧــﻪ ﺗﺮﺳــﺮه ﻛــړه‪،‬‬
‫ﭼﯥ ﺳﺘﻮﻧﺰې دې ﺣﻞ ﺷﻮې‪ ،‬ﻧﻮ واﭘﺲ ﺑﻪ ﭘﻪ ﺧﻴﺮ ﺳﺮه رځﯥ‪.‬‬
‫ﻟـــﻪ ﻫﻮټﻠـــﻪ راووﺗﻠـــﻮ‪ ،‬ﭘـــﻪ ښـــﺎر ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ د ځﻴﻨـــﻮ ﺷـــﻴﺎﻧﻮ د راﻧﻴﻮﻟـــﻮ ﻫﻐـــﯥ ﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ وﻳــﻞ‪:‬‬
‫راځــﻪ ﭼــﯥ ﺑــﺎزار ﺗــﻪ ﻻړ ﺷــﻮ‪ .‬ﭘــﻪ ﺑــﺎزا ﻛــﯥ ﻣــﻮ ﺳــﻮدا وﻛــړه او د ﻛــﻮر ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ ﻣــﻮ راورﺳــﻮﻟﻪ‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﻻ ﺗــﺮ‬
‫ﻫﻐــﯥ ﭘــﻮرې ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻧﺎﺳــﺘﻪ وه‪ ،‬ﭼــﯥ ﺗﺮڅــﻮ ﻣــﺎ ﺳــﻮدا ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــړه‪ ،‬ﺑﻴــﺎ د ﻫﻮﺳــۍ ﺧــﻮا ﺗــﻪ‬
‫ورﻏﻠﻢ‪ .‬راﺗﻪ وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﭼــﯥ دې ﺣﺮﻛــﺖ ﻛــﺎوه‪ ،‬ﻣﺎﺗــﻪ ﺑــﻪ ټﻠﻴﻔــﻮن وﻛــړې‪ ،‬ﻫــﻮ ﻛــﻪ دې راﺗــﻪ ﭘــﻪ اﺗــﻮ ﺑﺠــﻮ زﻧــګ وواﻫــﻪ‬
‫ﻧﻮ‪...‬‬
‫ﻣــﺎوې‪ :‬ﺳــﻤﻪ ده ﭘــﻪ اﺗـــﻮ ﺑﺠــﻮ ﺑــﻪ درﺗـــﻪ زﻧــګ ووﻫــﻢ‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﭼـــﯥ ﻣــﻮ ﻣﺨــﻪ ښـــﻪ ﺳــﺮه ﻛﻮﻟــﻪ‪ ،‬د ﻫﻮﺳـــۍ‬
‫ﺳــﺘﺮګﯥ ﻟــﻪ اوښــﻜﻮ ډﻛــﯥ ﺷــﻮې‪ ،‬ورﭘــﻮرې وﻣــﯥ ﺧﻨــﺪل‪ :‬دوﻣــﺮه دې زړه ﻧــﺮى دى؟ ﻣــﻪ ﺧﭙــﻪ ﻛﯧــږه‪ ،‬ډﯦــﺮ‬
‫زر ﺑﻪ ﻛﻪ ﺧﻴﺮ وې درﺗﻪ راوګﺮځﻢ‪.‬‬
‫ﭘــﻪ دې ﺧﺒــﺮه ﻳــﯥ ﻏﺒﺮګــﯥ اوښــﻜﯥ ﭘــﻪ اﻧﻨګــﻮ ښــﻜﺘﻪ راوﻟﻮﯦــﺪې‪ ،‬وﻳﻠــﯥ راځــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ څــﻮ دﻗﻴﻘــﯥ ﺑــﻪ‬
‫دواړه ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻛﯧﻨــﻮ‪ .‬ﻣــﺎ وې ﭘــﻪ ﺳــﺘﺮګﻮ‪ .‬دواړه ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮ‪ ،‬ﺷــﺎوﺧﻮا ﻣــﯥ ﭘــﺎم وﻛــړو ﻧــﺰدې‬
‫ﻫﯧڅــﻮك ﻧــﻪ و‪ ،‬ﭘــﻪ ﻏﯧــږ ﻛــﯥ ﻣــﯥ راوﻧﻴــﻮه‪ ،‬ﺧــړپ ﺧــړپ ﭘــﻪ دواړو ﻣــﯥ ښــﻜﻞ ﻛــړه‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﻫــﻢ راﺗــﻪ ﻳــﻮه‬
‫ﻟږه ﺷﯧﺒﻪ ﭘﻪ ﻏﺎړه راﭘﺮﯦﻮﺗﻪ‪ .‬ﻣﻮږه دواړه د ﻣﻴﻨﯥ ﺧﻮاږه ﺳﺮه وڅﻜﻞ ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺑــﺲ دى ﻣﻠګــﺮې ﺑــﻪ ﻣــﯥ راﺗــﻪ اﻧﺘﻈــﺎر ﻛــﻮي‪ .‬ﭘــﻪ اﺧــﺮ ځــﻞ ﻣــﻮ ﺳــﺮه ﺑﻴــﺎ ﺷــﻮﻧډې ﻧــﺰدې ﻛــړې‪ ،‬ﺗــﻮده د‬
‫ﻣﻴﻨــﯥ ډﻛــﻪ ﻣﺨــﻪ ښــﻪ ﻣــﻮ ﺳــﺮه وﻛــړه‪ ،‬ﺧــﻮ ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﻳــﯥ ﻣــﻮټﺮ ﭼــﺎﻻن ﻛــړو‪ ،‬ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ﻻس ﺧﻮځــﺎوه‪ ،‬د‬
‫ﻫﻐﯥ ﻻﻧﺪﻧۍ ﺷﻮﻧډه ورﭘﯧﺪه‪ ،‬ﻧﻮر ﻳﯥ ﭘﻪ ﺳﻮړ اﺳﻮﻳﻠﻲ ﻣﺦ راځﻴﻨﯥ واړاوه او ﻻړه‪.‬‬
‫زه ﻣړژواﻧـــﺪى ﻏﻮﻧـــﺪې ﻣﻄﺒﻌـــﯥ ﺗـــﻪ ﺳـــﺘﻮن ﺷـــﻮﻣﻪ‪ ،‬ﻧﯧـــﻎ د رﺋـــﻴﺲ ﺻـــﺎﺣﺐ دﻓﺘـــﺮ ﺗـــﻪ ﻻړم‪ ،‬رﺋـــﻴﺲ‬
‫راﺗﻪ ﻛړه‪:‬‬
‫ﺳﻬﺎره څﻨګﻪ ﺳﺎه ﻧﻴﻮﻟﻰ راﻏﻠﯥ؟‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬رﺋﻴﺲ ﺻﺎﺣﺐ د ځﻨﯥ ﺑﻨﺪه دې دا ډﯦﺮ ﻣﺸﻜﻼت ورك ﺷﻲ‪ ،‬څﻪ وﻛړو‪ ،‬ﺳﺘﻮﻧﺰې دي‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬څﻨګﻪ؟‬
‫ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ټﻮﻟــﻪ ﻛﻴــﺴﻪ ﺗﯧــﺮه ﻛــړه‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﺗــﻪ زﻣــﺎ د ژوﻧــﺪ ﻫﺮڅــﻪ ورﻣﻌﻠــﻮم و‪ ،‬څــﻪ ﻣــﯥ ﺗــﺮې ﭘــټ ﻧــﻪ و‪،‬‬
‫ځﻜﻪ ﺧﻮ ﭘﯥ ګﺮان وم‪ .‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬رﺧﺼﺖ ﺧﻮ ﺑﻪ ﻧﻪ اﺧﻠﯥ‪.‬‬
‫ﻣﻜــﺮۍ ﺧﻨــﺪا ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﺧــﻮﻟﯥ وﺧﺘــﻪ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻫــﻢ ﻣﻮﺳــﻜﻰ ﺷــﻮ‪ ،‬وﻳــﻞ ﻳــﯥ‪ :‬ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ ﭘــﺮوا ﻧــﻪ ﻟــﺮي‪،‬‬
‫ﻫﺮڅﻪ راﺗﻪ زړور واﻳﻪ‪ ،‬د ﻣﺸﺮ ورور ﭘﻪ ﺷﺎن ﻣﯥ وګڼﻪ‪.‬‬
‫ﻟــﻪ ﻟﻨــډې زړه ﺧــﻮاﻟﯥ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﻣــﯥ ﺗــﺮې رﺧــﺼﺖ راواﺧﻴــﺴﺖ‪ ،‬د ﭘﯧــﺴﻮ ﻻﭘــﻪ ﺷــﺎﭘﻪ ﻳــﯥ ﻫــﻢ راﺗــﻪ‬
‫وﻛــــړه‪ .‬ﻣــــﺎ وې ﻣﻨﻨــــﻪ رﺋــــﻴﺲ ﺻــــﺎﺣﺐ ﻛــــﻮر دې ودان‪ ،‬ټــــﻮﻟﯥ ﺳــــﺘﻮﻧﺰې ﻣــــﯥ ﻓﻌـــﻼً ﺣــــﻞ دي‪ ،‬ﺗــــﺮې ﻧــــﻪ‬
‫راووﺗﻠــﻢ‪ .‬ښــﺎر ﺗــﻪ وﻻړم او ځﻴﻨــﯥ ﻧــﻮر ﺷــﻴﺎن ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻫﻮﺳــۍ ﻧــﻪ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﺷــﺮﻣﻪ ﭘــټ ﻛــړي و‪ ،‬راوﻧﻴــﻮل‬
‫او ﺑﻴـــﺎ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ټﻴﻜـــﺴﻲ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﻣـــﺎزدﻳګﺮ وﻻړم‪ .‬ﺷـــﭙﻪ ﻣـــﯥ ﺗﯧـــﺮه ﻛـــړه او ﺳـــﻬﺎر وﺧﺘـــﻲ ﻟـــﻪ‬
‫ﻛـــﻮره ووﺗﻠـــﻢ او ﭘـــﻪ ټﻴﻜـــﺴﻲ ﻛـــﯥ زﻣـــﻮږ د ﺳـــﻴﻤﯥ د ﻣـــﻮټﺮو ﻫـــډې ﺗـــﻪ ﻻړم‪ .‬اﺗـــﻪ ﺑﺠـــﯥ ﻛﯧـــﺪې‪ ،‬ﭼـــﯥ‬
‫ﻫﻮﺳــۍ راﺗــﻪ ټﻴﻠﻔــﻮن وﻛــړو‪ ،‬ﻫﻤــﺪا ﻳــﯥ وﻳــﻞ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻳــﻮې ﻫﻔﺘــﯥ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﺑــﻪ راځــﯥ‪ .‬ﻣــﺎ وې ﺳــﻤﻪ‬
‫ده‪ .‬زه ﻫﻤــﺪا اوس ﭘــﻪ ﻧﻬــﻮ ﺑﺠــﻮ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﺳــﺮوﯦﺲ ﻛــﯥ ﺣﺮﻛــﺖ ﻛــﻮم‪ ،‬ﻟــﻪ ﺗــﺎ ﺳــﺮه ﺧــﺪاى ﭘــﻪ اﻣــﺎﻧﻲ ﻛــﻮم‪ ،‬د‬
‫ﺑﻴﺎ ﻟﻴﺪو ﭘﻮرې‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻫﻢ ووﻳﻞ‪ :‬د ﺑﻴﺎ ﻟﻴﺪو ﭘﻮرې‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ ﻫـــډه ﻛـــﯥ ګـــﺎډى ﺗﻴـــﺎر وﻻړ و‪ ،‬ﺳـــﺎﻣﺎن ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ زر زر ورﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړو‪ ،‬د ګـــﺎډي ﻛﻠﻴﻨـــﺮ ﻻ د ﻟـــﯧﻦ‬
‫د ﺗﻠـــﻮ ﻧـــﺎرې وﻫﻠـــﯥ‪ ،‬ﭼـــﯥ د ګـــﺎډي ﭼﻠـــﻮوﻧﻜﻰ راﻏـــﻰ او ﻣـــﻮټﺮ ﻳـــﯥ ﭼـــﺎﻻن ﻛـــړ‪ .‬د ﺳـــﺘﺮګﻮ ﭘـــﻪ رپ ﻛـــﯥ‬
‫ګـــﺎډى ډك ﺷـــﻮ او ﺣﺮﻛـــﺖ ﻳـــﯥ وﻛـــړ‪ .‬ﭘـــﻪ ﻫﻐـــﯥ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﺳـــړك ﭘـــﻮخ و‪ ،‬ﭘـــﻪ درﻳـــﻮ ﺳـــﺎﻋﺘﻮﻧﻮ ﻛـــﯥ‬
‫ورﺳـــﯧﺪو‪ ،‬ﻻ د ﻏﺮﻣـــﯥ ډوډۍ ﻣـــﻮ ﻫـــﻢ ﭘـــﻪ ﻻر ﻛـــﯥ ﺧـــﻮړﻟﯥ وه‪ ،‬د ﻛﻠـــﻲ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﺑـــﻞ ګـــﺎډي ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ‬
‫ﻣـــﺎزﻳګﺮ ځـــﺎن ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ ورﺳـــﺎوه‪ .‬ﺳـــﺎﻣﺎن راﺳـــﺮه زﻳـــﺎت و‪ ،‬ځﻴﻨـــﻮ ﻛﻠﻴﻮاﻟـــﻮ راﺳـــﺮه ﺗـــﺮ ﻛـــﻮره ﺷـــﻴﺎن او‬
‫ﺳــﺎﻣﺎن ورﺳــﺎوه‪ .‬زﻣــﻮږ ﭘــﻪ ﭘﺨــﻮاﻧۍ ﻛﻮټــﻪ ﺑﺎﻧــﺪې ﻟﻮﻳــﻪ ﻛــﻼ ﺟــﻮړه ﺷــﻮې وه‪ ،‬ﭘــﻪ ﻳــﻮه ګــﻮټ ﻛــﯥ ﻳــﯥ‬
‫ورﺗــﻪ ان درې ﭘــﻮړه ﺟــګ ﺑــﻮرج ﻫــﻢ ﺧﯧﮋوﻟــﻰ و‪ .‬ﭘــﻪ ﻟــﻮﻣړي ځــﻞ ﻣــﯥ وﻧــﻪ ﭘﯧﮋاﻧــﺪه‪ ،‬ﺧــﻮ ﭼــﯥ ښــﻪ ورﺗــﻪ‬
‫ځﻴــﺮ ﺷــﻮم‪ ،‬رښــﺘﻴﺎ ﻫــﻢ زﻣــﺎ ﭘﺨــﻮاﻧﻰ ﻛــﻮر ﻫﻤﺪﻟﺘــﻪ و‪ .‬ﭘــﻪ ﻻره ﻛــﯥ راﺗــﻪ ﻛﻠﻴﻮاﻟــﻮ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ‬
‫دا ﺳﺘﺎ ﻛﻼ ده‪ ،‬د ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻼ دروازې ﭘﻪ ﻣﺨﻜﯥ راﺳﺮه ﻛﻠﻴﻮاﻟﻮ ﺳﺎﻣﺎن ﻛﯧښﻮد‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ دې ﻛـــﯥ زﻣـــﺎ د ﺗـــﺮه زوى راﻏـــﻰ‪ ،‬ﻏﯧـــږ ﻳـــﯥ راﻛـــړ‪ ،‬ګـــړه ﺑـــړه ﻣـــﻮ ﺳـــﺮه وﻛـــړه‪ ،‬ﻛـــﻼ ﺗـــﻪ ﻣـــﻮ ﺳـــﺎﻣﺎن‬
‫ورﻧﻨﻮﯦـــﺴﺖ‪ .‬زﻣـــﻮږ ﻫﻐـــﻪ ﻳـــﻮه ﭘﺨـــﻮاﻧۍ ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﻼ ﺷـــﻮې وه‪ ،‬ښـــﻜﻠﯥ ښـــﻜﻠﯥ د ﺷﻴـــﺸﻮ ﻛـــﻮټﯥ ﻳـــﺎﻧﯥ د‬
‫ﻟﻮﻳـــﻮ )ﻛړﻛﻴـــﻮ( ﻟﺮوﻧﻜـــﯥ او ﺷﻴـــﺸﻪ ﻳـــﻲ ﻛـــﻮټﯥ ﭘﻜـــﯥ وداﻧـــﯥ ﺷـــﻮې وې‪ ،‬ﻛﺘـــﻞ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ ﻣـــﻮر ﻣـــﯥ او د‬
‫ﻛﺎﻛــﺎ ﻟﻮڼــﻪ ﻣــﯥ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ راﻏﻠــﯥ‪ ،‬ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ ﻳــﯥ راﺳــﺮه وﻛــړه‪ ،‬زه د ﻛــﻮر ﭘــﻪ ﺟﻮړﯦــﺪو ډﯦــﺮ ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ‬
‫ﺷــﻮم‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛـــﻼ ﻛـــﯥ ګړﻧـــﺪى ګړﻧـــﺪى وګﺮځﯧـــﺪم‪ ،‬ﺑـــﻮرج ﺗـــﻪ وروﺧـــﺘﻠﻢ‪ ،‬د ﺑـــﻮرج ﻟـــﻪ وړوﻛـــﻮ ﻛړﻛﻴـــﻮ ﻣـــﯥ‬
‫ﺗﻘﺮﻳﺒــﺎً ټــﻮل ﻛﻠــﻰ وﻟﻴــﺪ‪ .‬زﻣــﺎ ﻟــﻪ ﺑــﻮرج ﻧــﻪ ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ ﺑــﻞ ﻫــﺴﯥ ﺑــﻮرج ﻧــﻪ و‪ ،‬ﻫــﺮه ﻛﻮټــﻪ‪ ،‬ﺗــﺸﻨﺎﺑﻮﻧﻪ‪،‬‬
‫ﭘﺨﻠﻨځــﻰ او ﻧــﻮر ټــﻮل ځﺎﻳﻮﻧــﻪ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﺳــﺘﺮګﻮ ﺗﯧــﺮ ﻛــړل‪ ،‬دوﻣــﺮه ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ ﺷــﻮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﺟــﺎﻣﻮ ﻛــﯥ ﻧــﻪ‬
‫ځﺎﻳﯧﺪﻣﻪ‪.‬‬
‫د ﻛـــﻼ ﭘـــﻪ ﻣـــﻨځ ﻛـــﯥ ﻳـــﻮه وړوﻛـــﯥ ﺗﭙـــﻪ ګـــۍ ﺑﺎﻧـــﺪې ﭼـــﺎﻳﻮ ﺗـــﻪ ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ ،‬ﻣـــﻮږ ﻻ ﭼـــﺎى ﻧـــﻪ و ﭘﻴـــﻞ‬
‫ﻛــړى‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛﺎﻛــﺎ او د ﻛﺎﻛــﺎ ﻣﯧــﺮﻣﻦ ﻣــﯥ راﻏﻠــﻞ‪ ،‬ښــﻪ ﺗــﻮده ﺳــﺘړي ﺷــﻤﻲ ﻳــﯥ راﺳــﺮه وﻛــړه‪ .‬ﭘــﻪ ﭘﺨــﻮا‬
‫وﺧﺘﻮﻧــﻮ ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﭼــﯥ ﻛﻠــﻪ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ورﻏﻠــﻢ‪ ،‬ﺧﭙﻠﻮاﻧــﻮ ﺑــﻪ راﺳــﺮه د ﺧــﻮﻟﯥ د ﺳــﺮ ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ ﻛﻮﻟــﻪ‪ ،‬ﺧــﻮ‬
‫دا ځــﻞ ﻣــﯥ ﺑﻴﺨــﻲ ځﺎﻧﺘــﻪ ﺗﻤــﻪ وﺷــﻮه‪ ،‬دا دﻧﻴــﺎ ﺧــﻮ ﭘــﻪ ﻇــﺎﻫﺮي ﺗﻮګــﻪ ﺧــﻮړل ﻛﯧــږي‪ .‬ﻛﺎﻛــﺎ ﻣــﯥ‪ ،‬د ﻛﺎﻛــﺎ‬
‫اوﻻدوﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻮر ﺧﭙﻠﻮان‪ ،‬ﻣﺎﻣﺎګﺎن ﻣﯥ‪ ،‬ﻧﻮرو د ﻛﻠﻲ ﺧﻠﻜﻮ ﺑﺮﺧﻮرد راﺳﺮه ﺑﻞ ډول ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﭘﺨــﻮا ﺧــﻮ ﻣــﯥ ﻳــﻮه ﻛﻮټــﻪ وه‪ ،‬ﻏﺮﻳﺒــﻲ راﻧــﻪ ﻫــﻢ ﺗــﺎوه‪ ،‬وه ﭼــﺎ څــﻪ ﻛــﻮﻟﻢ‪ ،‬ﺧــﻮ اوس ﭼــﯥ ﺣﺠــﺮه ﺷــﻮه‪،‬‬
‫ﭼــﺎى ﭼﻠــﻢ ﺷــﻮ‪ ،‬ﺑــﺎور وﻛــړئ د ﻧــﻮرو ﻛﻠﻴــﻮ ﻧــﻪ ﺑــﻪ راﺗــﻪ ﺧﻠــﻚ راﺗﻠــﻞ‪ .‬ﭘــﻪ دې ځــﻞ ﺗــګ ﺳــﺮه د ټــﻮل ﻛﻠــﻲ‬
‫ﺧﻠــﻚ ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻞ‪ ،‬ﺧﻠﻜــﻮ دا ګﻮﻣــﺎن ﻛــﺎوه‪ ،‬ﭼــﯥ ﺳــﻬﺎر ﺣﺘﻤــﻲ ﭘــﻪ ﻛﻮﻣــﻪ ﺧﺰاﻧــﻪ ﻛــﯥ ﻻس‬
‫ﻣﻨډﻟﻰ دى‪.‬‬
‫ﭘﺨـــﻮا ﺑـــﻪ زه او ﻣـــﻮر ﻣـــﯥ دوه ﭘـــﻪ دوه ډوډۍ ﺗـــﻪ ﻛـــښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ ،‬ﺧـــﻮ اوس ﺑـــﻪ د ﻫـــﺮ وﺧـــﺖ ﭘـــﻪ ډوډۍ‬
‫ښﺎﯦــﺴﺘﻪ دﻟــۍ ﻛــﺴﺎن ﻧﺎﺳــﺖ وو‪ ،‬زه ﺑــﻪ ﻫــﻢ رښــﺘﻴﺎ ﭼــﯥ ﻫــﺮه ﺷــﯧﺒﻪ ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ وم‪ .‬ﭘــﻪ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﻛﺘــﻞ‪،‬‬
‫ﭼــﯥ ﺧټګــﺮ ځــﺎن راورﺳــﺎوه‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻻ څــﻪ ﻧــﻪ و وﻳﻠــﻲ‪ ،‬ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ﭘــﺎﺗﯥ ﭘﻴــﺴﯥ ﭘــﻪ ﻳــﻮ ټــﻚ وروﺷــﻤﯧﺮﻟﯥ‪.‬‬
‫ﻧﺠـــﺎر ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ﻫـــﻢ ﭘﻴـــﺴﯥ ورﻛـــړې‪ ،‬ﻣـــﻮر او ﻛﺎﻛـــﺎ ﻣـــﯥ ډﯦـــﺮ راﻧـــﻪ راﺿـــﻲ ښـــﻜﺎرﯦﺪل‪ .‬ﺑﻠـــﯥ ﺷـــﭙﯥ ﺗـــﻪ د‬
‫ﻣﺎښﺎم ډوډۍ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﻣﻮر ﻣﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺑﭽـــﻰ اوس دې د ښـــځﯥ ﻛﻮﻟـــﻮ وار رارﺳـــﯧﺪﻟﻰ دى‪ ،‬ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ راﺗـــﻪ څـــﻮ ﻛـــﺴﺎﻧﻮ وﻳﻠـــﻲ دي‪ ،‬څـــﻮ‬
‫ﺟﻴﻨﻜۍ ﻣﯥ ﻫﻢ ﻟﻴﺪﻟﻲ دي‪ .‬زﻣﺎ ﺧﻮ ﻫﺮه ﻳﻮه ﺧﻮښﻪ ده‪ ،‬ﺧﻮ ﺳﺘﺎ رﺿﺎ او ﺧﻮښﻲ ﻫﻢ ﭘﻜﺎر ده‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ ورﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﻣـــﻮرې ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﺑـــﻪ د ﭼـــﺎ ﺳـــﺮه ﭘـــﻪ دې ﺑـــﺎب ﺳـــﺮ ﻧـــﻪ ﺧﻮځـــﻮې‪ ،‬ﻳـــﻮه اوﻧـــۍ‬
‫وروﺳــﺘﻪ ﺑــﻪ ﻣــﻮږ او ﺗﺎﺳــﯥ ﻛﺎﺑــﻞ ﺗــﻪ ځــﻮ‪ ،‬ﻟــﻪ ﻳــﻮه ﭼــﺎ ﺳــﺮه ﻣــﯥ د ﺧﭙﻠــﻮۍ وﻳﻠــﻲ دي‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﻫــﻢ راﺗــﻪ‬
‫ﻟﻮظ راﻛړى دى‪ ،‬ﺧﻮ ﺳﺘﺎﺳﯥ ﭘﻪ ورﺗﻠﻮ ﺑﻪ د ﺧﭙﻠﻮۍ ﺗﺎر ﻏښﺘﻠﻰ ﻛﯧږي‪.‬‬
‫ﻣـــﻮر ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﺗﻌﺠـــﺐ ﺷـــﻮه‪ :‬اخ ﺑﭽـــﻰ ﻟﻜـــﻪ ﭼـــﯥ راﻧـــﻪ د ﻛﺎﺑـــﻞ ﺷـــﻮې‪ ،‬ﺧﭙﻠـــﻪ ﺳـــﭙﻴﻦ ﺳـــﺮې ﻣـــﻮر دې‬
‫ﭼﺎﺗﻪ ﭘﺮﯦږدې؟ ﻛﺎﺑﻠۍ ﻧﺠﻮﻧﯥ ګﻨﯥ ﻣﻮږ ﻏﻮﻧﺪې ﺧﻠﻜﻮ ﺳﺮه ژوﻧﺪ ﺗﯧﺮوي؟‬
‫ﻣﻮرﺟــﺎﻧﯥ ﻛـــﻮم ﭼـــﺎ ﺳـــﺮه‪ ،‬ﭼـــﯥ زه ﺧﭙﻠـــﻮي ﻛـــﻮم‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ﭘـــښﺘﺎﻧﻪ دي‪ ،‬ﭘـــﻪ اﺻـــﻞ ﻛـــﯥ د ﭘﻜﺘﻴـــﺎ دي‪،‬‬
‫ﺧـــﻮ ﭘﺨـــﻮا راﻫﻴـــﺴﯥ ﭘـــﻪ ﻛﺎﺑـــﻞ ﻛـــﯥ اوﺳـــﯧږي‪ ،‬ﻛﺎروﺑـــﺎر ﻳـــﯥ د ﺷـــﺎﻫﻲ ﻛـــﻮرﻧۍ ﺳـــﺮه دى‪ ،‬ﻛـــﻮم ﺳـــﺘﺮ‬
‫ﺳـــﺘړى و‪ ،‬ﻏټـــﻪ څـــﻮﻛۍ ﻳـــﯥ درﻟﻮدﻟـــﻪ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛﺎﺑـــﻞ ﻛـــﯥ ﻛﻮروﻧـــﻪ او ﻣـــﻮټﺮې ﻟـــﺮي‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﻫﺮڅـــﻪ ﻳـــﯥ ﺧﭙـــﻞ‬
‫دي‪ ،‬ﺧــﻮ ﻣﺎﺗــﻪ ﻣﻌﻠــﻮم ﺷــﻮي دي‪ ،‬ښــﻪ ﭘــښﺘﻮن ﺳــړى دى‪ ،‬ﻟــﻮر ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن ﻛــﯥ ده‪ ،‬ژوﻧــﺪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ‬
‫ښـ ـﺎر ﻛـــﯥ ﺗﯧـــﺮ ﺷـــﻮى دى‪ ،‬ﻣګـــﺮ ﭘﺨﭙﻠـــﻪ د ښـــﻪ ﭘـــښﺘﻮن ﺧـــﻮى او ﺧـــﺼﻠﺖ ﻟﺮوﻧﻜـــﯥ ده‪ .‬ﭘـــﻮﻫﯧږم ﻣـــﻮرې‬
‫ډﯦــﺮ ﻗــﺪر او ﻋــﺰت ﺑــﻪ دې ﻛــﻮي‪ .‬ﺑﻠــﻪ دا ﭼــﯥ ﺗــﻪ څــﻪ ﭘــﻮﻫﯧږې‪ ،‬ددې ﻛــﻼ د ﺟﻮړﯦــﺪو ﭘﻴــﺴﯥ ﻣــﺎ ﻟــﻪ ﻛﻮﻣــﻪ‬
‫ﻛړې‪ ،‬دا د ﻫﻐﯥ ﺟﻨۍ ﭘﻴﺴﯥ دي‪ ،‬ﭼﯥ ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ راﻛړي دي‪ .‬ﻣﻮر ﻣﯥ راداﻧګ ﻛړو‪:‬‬
‫ﺑﭽﻰ ﺑﯧﺮﺗﻪ ﻳﯥ درﻧﻪ اﺧﻠﻲ؟‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ﻧﻪ ﻧﻪ ﻣﻮرﺟﺎﻧﯥ ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﺳﺘﺎ ﻧﻨګﻮر ﺷﻲ‪.‬‬
‫وﻳﯥ وﻳﻞ‪ :‬ﭼﯥ دوﻣﺮه ښﻪ ﺟﻨۍ ده زوﻳﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺨﻲ ﻣﯥ درﺳﺮه رﺿﺎ ده‪ ،‬ﭘښﺘﻨﻪ ﺧﻮ ده ﻛﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ﻣـــﺎ وﻳـــﻞ‪ :‬ﻫـــﻮ ﻣﻮرﺟـــﺎﻧﯥ ﭘـــښﺘﻨﻪ ده‪ ،‬ﻛـــﻪ ﻟـــﻪ ﻧـــﺰدې ﻧـــﻪ دې وﻟﻴـــﺪه‪ ،‬ﺧﻮښـــﻪ ﺑـــﻪ دې ﺷـــﻲ‪ .‬ﻣـــﻮرې ﻳـــﻮه‬
‫ﺧﺒــﺮه درﺗــﻪ ﻛــﻮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﺑﯧګــﺎه ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﺗــﻪ ﻳــﻮازې د ﻛﺎﻛــﺎ ﺳــﺮه دا ﺧﺒــﺮه ﺷــﺮﻳﻜﻪ ﻛــړې‪ ،‬زه ﺗــﺮې ﺷــﺮﻣﯧږم‪،‬‬
‫ورﺗﻪ وﻳﻠﻰ ﻧﺸﻢ دا ﻛﺎر ﺑﻪ ﺗﻪ ﻛﻮې‪.‬‬
‫وﻳــﻞ ﻳــﯥ‪ :‬ښــﻪ ﺑﭽــﻰ زه ﺑــﻪ ﻣﺎﺧــﺴﺘﻦ د ﻫﻐــﻮى ﻛــﺮه ﻻړه ﺷــﻢ‪ ،‬ورﺳــﺮه وﺑــﻪ ګړﯦــږم‪ ،‬ﺗــﻪ ﺑــﯥ ﻏﻤــﻪ اوﺳــﻪ‪.‬‬
‫ﻣـــﻮرې دا ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ درﺗـــﻪ څـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ ،‬دا ټـــﻮﻟﯥ ﺧﺒـــﺮې ورﺳـــﺮه وﻛـــړه او ﻫﻤـــﺪا ﻫـــﻢ ورﺗـــﻪ وواﻳـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ د‬
‫راﺗﻠﻮﻧﻜﯥ ﺟﻤﻌﯥ ﭘﻪ ورځ ﺑﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﺗﻪ ځﻮ‪.‬‬
‫ښﻪ ښﻪ زوﻳﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﯥ دى دا ﺳﺘﺎ ټﻮﻟﯥ ﺧﺒﺮې ﺑﻪ ورﺗﻪ وﻛړم‪.‬‬
‫ﻣﻮرﺟــﺎﻧﯥ ﻧــﻮې ﺟــﺎﻣﯥ ځﺎﻧﺘــﻪ ﻛــړې ﻛــړه‪ ،‬دا ﻛــﻮم ﻛــﺴﺎن ﭼــﯥ راﺳــﺮه ځــﻲ ﭘــﺎﻛﯥ ﺟــﺎﻣﯥ دې ﻟــﻪ ځﺎﻧــﻪ‬
‫ﺳـــﺮه واﺧﻠـــﻲ‪ .‬زه ﺑـــﻪ ﭘـــﻪ دې څـــﻮ ورځـــﻮ ﻛـــﯥ دا ځﻴﻨـــﯥ ﻛﺎروﻧـــﻪ ﺳـــﻢ ﻛـــړم‪ ،‬ددې ﻧـــﻮي ﻛـــﻮر ځﻴﻨـــﯥ ﺷـــﻴﺎن‬
‫ﻧﻴﻤګـــړي دي دا ﺑـــﻪ ورﭘـــﻮره ﻛـــړم‪ .‬د ﺣﺠـــﺮې ﭘـــﻪ څﻨـــګ ﻛـــﯥ ﺗـــﺸﻨﺎب ﺟـــﻮړول‪ ،‬ﻧــﻮي ﻛټﻮﻧـــﻪ‪ ،‬دوه ﺟـــﻮړې‬
‫ګﻠﻴﻤـــﺎن او د ﻛـــﻮر او ﻣﯧﻠﻤﻨـــﻮ ﻟﭙـــﺎره ﻧـــﻮې ﺑـــﺴﺘﺮې او ﻧـــﻮر ډﯦـــﺮ ﺷـــﻴﺎن اﺧﻴـــﺴﺘﻞ او ﺟﻮړﯦـــﺪل ﻏـــﻮاړي‪ .‬د‬
‫ځﻴﻨـــﻮ ﺷـــﻴﺎﻧﻮ ﺑـــﻪ د ﻛﺎﻛـــﺎ زوى ﺷـــﯧﺮو ﺗـــﻪ وواﻳـــﻢ‪ ،‬ﭘﻴـــﺴﯥ ﺑـــﻪ ورﺗـــﻪ ﭘﺮﯦـــږدم‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ ﺳـــﻨﺒﺎل ﻛـــړي‪.‬‬
‫ﻫﻤــﺪا اوس ﺑــﻪ ﺟــﻼل اّﺑــﺎد ﺗــﻪ ﻻړ ﺷــﻢ‪ ،‬ځﻴﻨــﯥ ﺳــﺎﻣﺎن او ﺷــﻴﺎن ﺑــﻪ واﺧﻠــﻢ‪ ،‬ﺷــﻴﺮو ﺑــﻪ ﻫــﻢ ﻟــﻪ ځﺎﻧــﻪ ﺳــﺮه‬
‫ﺑﻮځﻢ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﭘﺨﭙﻞ ﻛﺎر ﭘﺴﯥ ﺑﯧګﺎه ﺗﻪ ورﺷﯥ‪ .‬اوس زه ﻻړم ﻣﻮرې‪ ،‬د ﺧﺪاى ﭘﻪ اﻣﺎن‪.‬‬
‫ﻟـــﻪ ﺷــــﯧﺮو ﺳـــﺮه ﻳﻮځــــﺎى ﺟـــﻼل اّﺑــــﺎد ﺗـــﻪ ﻻړم‪ ،‬ﻛــــﻮم ﺿـــﺮوري ﺷــــﻴﺎن ﭼـــﯥ و‪ ،‬ﭘــــﻪ ﺑـــﺎزار ﻛــــﯥ ﻣــــﻮ‬
‫واﺧﻴـــﺴﺘﻞ او ﺑﯧګـــﺎ ﺗـــﻪ ﺑﯧﺮﺗـــﻪ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻮ‪ .‬ﭘـــﻪ څﻠـــﻮرو ﭘﯧﻨځـــﻪ ورځـــﻮ ﻛـــﯥ ﻛـــﻮم ﺿـــﺮوري ﻛﺎروﻧـــﻪ‬
‫ﻧﻴﻤګـــړي ﭘـــﺎﺗﯥ وو‪ ،‬ﺗﺮﺳـــﺮه ﻣـــﻮ ﻛـــړل‪ .‬وﺧـــﺖ ﻣـــﯥ ﻛـــﻢ او ﻛﺎروﻧـــﻪ ﻣـــﯥ زﻳـــﺎت وو‪ ،‬ﻫـــﺮ ﻣﺎﺧـــﺴﺘﻦ ﺑـــﻪ‬
‫ﺣﺠــﺮې ﺗــﻪ د ﻛﻠــﻲ زﻟﻤﻴــﺎن راﺗــﻪ راﺗﻠــﻞ‪ ،‬ښــﻪ ﺑﺎﻧــډار ﻣــﻮ ﺟــﻮړ و‪ .‬ﻫــﺮ ﭼــﺎ ﺑــﻪ راﺗــﻪ وﻳﻠــﯥ‪ :‬ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ‬
‫دﻏـــﯥ ﺟﻤﻌـــﯥ ﺷـــﭙﯥ دې ﻛـــﻮم راډﻳـــﻮﻳﻲ داﺳـــﺘﺎن ﺟـــﻮړ ﻛـــړى دى؟ ﻫﻤـــﺪا ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ ﻛﻮﻟـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ‬
‫زﻣﻮږ د ﺧﻠﻜﻮ څﻮﻣﺮه ذوق او ﻋﻼﻗﻪ وه‪ ،‬د ﺟﻤﻌﯥ د ﺷﭙﯥ راډﻳﻮﻳﻲ داﺳﺘﺎﻧﻮﻧﻮ ﺳﺮه‪.‬‬
‫رښــﺘﻴﺎ ﭼــﯥ ﻣﺎﺗــﻪ ﺛﺎﺑﺘــﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ﭼــﯥ د اﻓﻐﺎﻧــﺴﺘﺎن ﺧﻠــﻚ ﻟــﻪ ﺧﭙــﻞ ﻛﻮﻟﺘــﻮر او ﻓﺮﻫﻨــګ ﺳــﺮه څــﻮﻣﺮه‬
‫ﻋﻼﻗــﻪ ﻟــﺮي‪ ،‬ﺧــﻮ ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧــﻪ زﻳــﺎت ﺧﻠــﻚ ﺑــﯥ ﺳــﻮاده او ﻧﺎﻟﻮﺳــﺘﻲ دي‪ .‬ﭘــﺮ ﻣــﺎ دا ﻳــﻮه اوﻧــۍ ﻟﻜــﻪ د ﺑــﺎد‬
‫ﭘــﻪ ﺷـــﺎن ﺗﯧـــﺮه ﺷــﻮه‪ ،‬د ﭘﻨﺠـــﺸﻨﺒﯥ ﭘـــﻪ ورځ ﻣـــﯥ د وﻟــﺴﻮاﻟۍ ﻧـــﻪ ﻫﻮﺳـــۍ ﺗـــﻪ ټﻴﻠﻴﻔــﻮن وﻛـــړ‪ ،‬او ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ‬
‫ﻣـــﯥ د ورﺗـــګ ورﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ﺷـــﻮه‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ‪ :‬ﺧـــﺪاى ﻣـــﻮ ﭘـــﻪ ﺧﻴـــﺮ ﺳـــﺮه راوﻟـــﻪ‪ .‬ﭘـــﻪ ﻣـــﻮر دې‬
‫ﺳـــﻼم ﻛـــﻮه‪ .‬ﻣـــﺎ وې ﻣـــﻮر ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺳـــﺘﺎ ﺧﺒـــﺮي وﻛـــړې څـــﻪ ﻣﺎﻟګـــﻪ ﻣـــﺴﺎﻟﻪ ﻣـــﯥ ورزﻳﺎﺗـــﻪ ﻛـــړه‪،‬‬
‫ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ ﻳـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺑﭽـــﻰ دا ﺻـــﻔﺘﻮﻧﻪ ﭼـــﯥ ﻟـــﺮي ﺧﺎﻣﺨـــﺎ ﻳـــﯥ ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ ﭘـــﻪ ﻛـــﺎر ده‪ .‬وﻳﻠـــﯥ ﭘﻮﻫﯧږﻣـــﻪ‪،‬‬
‫ﭼــﯥ ﭘﺨﭙﻠــﻪ ﺑــﻪ دې څــﻪ ﻣــﺪاري ﺗــﻮب ورﺗــﻪ ﻛــړى وي‪ ،‬ﺧﻮﺷــﯥ ﻣــﺎ ﺑﻬﺎﻧــﻪ ﻛــﻮې‪ .‬ﭘــﻪ ﺧﻨــﺪا ﺷــﻮه او ﻣﺨــﻪ‬
‫ښﻪ ﻳﯥ راﺳﺮه وﻛړه‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ دې ﺷـــﭙﻪ ﻣـــﯥ ﻛﺎﻛـــﺎ دوى او ﻣﺎﻣـــﺎ ﻣـــﯥ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ راوﺳـــﺘﻞ‪ ،‬د ﻣﺎښـــﺎم ﻟـــﻪ ډوډۍ ﻧـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﻣـــﯥ‬
‫ﻛﺎﻛﺎ ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻛﺎﻛــﺎ ﺟﺎﻧــﻪ! ﺳــﻬﺎر ﺑــﻪ ﺗﻨــﺪار ﻣــﯥ او ﺗــﻪ ﻣــﻮر ﻣــﯥ او ﻣﺎﻣــﺎ ﺟــﺎن ﻣــﯥ ﭘــﻪ اﺗــﻪ ﺑﺠــﻮ د ﺳــﻬﺎر ﻟــﻪ ﻛــﻮره‬
‫وځــﻮ او ﻛﺎﺑــﻞ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﭘــﻪ ﺧﻴــﺮ ﺳــﺮه ﺣﺮﻛــﺖ ﻛــﻮو‪ .‬ﺧﭙــﻞ ﺳــﺎﻣﺎن‪ ،‬ﺟــﺎﻣﯥ او ﺿــﺮوري ﺷــﻴﺎن ﻣــﻮ ورﺳـــﺮه‬
‫راواﺧﻠﺊ‪.‬‬
‫ټﻮﻟـــﻮ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺳـــﻤﻪ ده‪ .‬ﻫﻐـــﻮى راﭘـــﻮرې ټـــﻮﻛﯥ ټﻜـــﺎﻟﯥ ﻛـــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﻣﺎﻣـــﺎ ﻣـــﯥ وې‪ :‬ﺧﻮرﻳـــﻪ ﭼـــﯥ د ښـــځﯥ‬
‫ﻣﺴﺌﻠﻪ دې ده‪ ،‬څﻨګﻪ ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ اوړې رااوړې‪.‬‬
‫ټﻮﻟــﻮ ﭘــﻪ دې ﺧﺒــﺮه وﺧﻨــﺪل‪ ،‬ﻣــﺎ ﺳــﺮ ټﻴــټ اﭼــﻮﻟﻰ و‪ ،‬ﺣﻴــﺎ راﺗﻠــﻪ‪ ،‬د ﺷــﭙﯥ ﺗــﺮ ﻧﺎوﺧﺘــﻪ ﭘــﻮرې زﻣــﻮږ‬
‫ﻛﻮرﻧﻰ ﺑﺎﻧډار ﺗﻮد و‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻣﯥ ﻛﺎﻛﺎ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫اوس وﻳـــﺪه ﺷـــﺊ‪ ،‬ﺳـــﺒﺎﻳﻲ ﺑـــﻪ وﺧﺘـــﻲ ﻟـــﻪ ﺧﻮﺑـــﻪ ﺟګﯧـــږئ‪ .‬دوﻋـــﺎ وﺷـــﻮه او ﻫـــﺮ څـــﻮك د وﻳـــﺪه ﻛﯧـــﺪو‬
‫ﻟﭙﺎره ﺧﭙﻠﻮ ځﺎﻳﻮﻧﻮ ﺗﻪ وﻻړل‪.‬‬
‫ﺷــﭙﻪ ﺗﯧــﺮه ﺷــﻮه‪ ،‬ﺳــﺒﺎﻳﻲ وﺧﺘــﻲ ادې ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﺧﻮﺑــﻪ راﺟــګ ﻛــړم‪ ،‬ﻟــﻪ ﺗــﺸﻨﺎب ﻛﻮﻟــﻮ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﻣــﯥ‬
‫ﺧﭙــﻞ ﺳــﺎﻣﺎن ﺳــﻨﺒﺎل ﻛــړو‪ .‬ﻣــﻮر ﻣــﯥ ورﻳﺠــﯥ ﺳــﺎﺗﻠﯥ وې‪ ،‬ﺧــﺪاﯦﺰده د څــﻮ ﻛــﺎﻟﻮ زړې ورﯦﺠــﯥ وې‪ ،‬ﭘــﻪ‬
‫ﺑـــﻮﺟۍ ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ وﺗړﻟـــﯥ‪ ،‬ﺑﻜـــﺴﻮﻧﻪ ﻣـــﯥ ﺑﺮاﺑـــﺮ ﻛـــړل‪ ،‬ﻛﺘـــﻞ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ ﻛﺎﻛـــﺎ او ﻣﺎﻣـــﺎ دوى راﻏﻠـــﻞ‪ .‬ﻣـــﻮﻧږ‬
‫ﭘﻨځــﻪ ﺗﻨــﻪ وو‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛﺎﺑــﻞ ﺗــﻪ ﺗﻠﻠــﻮ‪ .‬د ﻛﻠــﻲ ﻳــﻮه ﻣــﻮټﺮوان ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﻻ ﻣﺨﻜــﯥ د ﻣﺨﻜــﯥ ﻧــﻪ وﻳﻠــﻲ و‪ ،‬ﭼــﯥ‬
‫ﻣـــﻮﻧږ ﺑـــﻪ ان ﺗـــﺮ ﻛﺎﺑﻠـــﻪ رﺳـــﻮي‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﻫـــﻢ ﻣـــﻮټﺮ راوﺳـــﺖ او ﻛـــﺎﻟﻲ ﻣـــﻮ ﭘﻜـــﯥ ﻛﯧـــښﻮدل‪ .‬ﺑﺮاﺑـــﺮ اﺗـــﻪ ﺑﺠـــﯥ‬
‫وې‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺣﺮﻛـــﺖ ﻣـــﻮ وﻛـــړو‪ .‬ﻣـــﻮټﺮ ﺧـــﻮ ﻫـــﺴﯥ زوړ واګـــﻮن ﻏﻮﻧـــﺪې و‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺧﺎﻣـــﻪ ﺳـــړك ﻳـــﯥ ﺧﻮﺷـــﯥ‬
‫اوازوﻧـــﻪ ﻛـــﻮل‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻻره ﭼـــﯥ ګـــﺎډي روان و‪ ،‬دوړې او ﺧـــﺎورې ﻳـــﯥ ﺑـــﺎدوﻟﯥ او ﭘـــﻪ ﻣـــﻮﻧږه ﭘﺮﯦـــﻮﺗﻠﯥ‪ .‬د‬
‫ګــﺎډي ﻛړﻛﻴــﻮ ﺷﻴــﺸﯥ ﻣــﺎﺗﯥ وې‪ ،‬د ﺳــړك ټــﻮﻟﯥ ﺧــﺎورې ﺑــﻪ دﻧﻨــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ راﻧﻨــﻮﺗﻠﯥ‪ .‬ﺳــﺘﺮګﯥ او ﻣــﺦ‬
‫ﻣــﻮ ﭘــﻪ دوړو ﻛــﯥ ﻧــﻪ ښــﻜﺎرﯦﺪه‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ د ﺟــﻼل اّﺑــﺎد ښــﺎر ﻛــﯥ ﻟــﻪ ﻣــﻮټﺮه ښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮ‪ ،‬ﻟــﻪ ځﺎﻧﻮﻧــﻪ ﻣــﻮ‬
‫دوړې وڅﻨــډﻟﯥ‪ ،‬ﻣــﺦ او ﻻﺳــﻮﻧﻪ ﻣــﻮ ﻫــﻢ ﭘﺮﻳﻤﻴﻨځــﻞ‪ .‬دﻣــﻪ ﻣــﻮ وﻛــړه‪ ،‬ﭼــﺎى وڅــښﻞ ﺷــﻮې‪ ،‬ﺑﻴــﺎ د ﻛﺎﺑــﻞ‬
‫ﭘـــﻪ ﻟـــﻮر روان ﺷـــﻮ‪ ،‬د ﺟـــﻼل اﺑـــﺎد او ﻛﺎﺑـــﻞ ﺗـــﺮﻣﻨځ ﺳـــړك ﭘـــﻮخ و‪ ،‬دوړې او ﺧـــﺎورې ﻧـــﻪ ﺑﺎدﯦـــﺪﻟﯥ‪ .‬د‬
‫ﻟﻐﻤـــﺎن ﭘـــﻪ ﻛـــڅ ورواوﺧﺘـــﻮ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻻره ﻣـــﻮ د اﻟﻔـــﺖ ﺻـــﺎﺣﺐ زﻳـــﺎرت ﺗـــﻪ ﻻﺳـــﻮﻧﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړل‪ .‬ﺳـــﺮوﺑﻲ ﺗـــﻪ‬
‫ﭼﯥ ورﺳﯧﺪو‪ ،‬ﻛﺎﻛﺎ ﻣﯥ ﻏږ ﻛړ‪:‬‬
‫دﻟﺘﻪ ﻟﻤﻮﻧځﻮﻧﻪ ﻛﻮو‪.‬‬
‫ګــﺎډى د ﺳــﺮوﺑﻲ د ډﻧــډ ﭘــﻪ ﻏــﺎړه ودرﯦــﺪ‪ ،‬ﻳــﻮه ﻫﻮټــﻞ ﺗــﻪ ورﻧﻨﻮﺗﻠــﻮ‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﻟﻤﻮﻧځﻮﻧــﻪ وﻛــړل‪ ،‬ﭘــﻪ‬
‫ﺑـــﺎزار ﻛـــﯥ وګﺮځﯧـــﺪو ښﺎﯦـــﺴﺘﻪ ډﯦـــﺮ دوﻛﺎﻧﻮﻧـــﻪ وو‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻫﻮټﻠﻮﻧـــﻮ ﻛـــﯥ ﻫﻨـــﺪﻳﻲ او اﻓﻐـــﺎﻧﻲ رﻛﺎټﻮﻧـــﻪ‬
‫ﻏږﯦــﺪل‪ .‬ﭘــﻮره دﻣــﻪ ﻣــﻮ وﻛــړه‪ ،‬ﻟــﻪ دﻣــﯥ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﺑﻴــﺎ د ﻛﺎﺑــﻞ ﭘــﻪ ﻟــﻮر روان ﺷــﻮ‪ .‬د ﺳــﺮوﺑﻲ ﻧــﻪ ﺑــﺮه ﺧــﻮا‬
‫ﭘــﻪ ﻟﻮﻳــﻪ ﭼړاﻳــﻲ ﻛــﯥ زﻣــﻮږ ګــﺎډى ﭘــﻪ ﺧــﻮارو ﺧــﻮارو ﭘﻮرﺗــﻪ ور روان و‪ ،‬ﭘــﻪ اوﻟﻴــﺎﻧﻮ اوﻟﻴــﺎﻧﻮ د ﭼــړاى‬
‫ﺳــﺮﺗﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮ‪ .‬ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ وروﺳــﺘﻪ د ﻣــﻮﻣﻦ ﺧــﺎن او ﺷــﻴﺮﻳﻨۍ ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻣــﻮ ﺳــﺘﺮګﯥ وﻧــښﺘﯥ‪ .‬ﺳــﻴﻨﺪ‬
‫ﻏـــﺎړې ﺗـــﻪ ګـــﺎډي ﭘـــﻪ ﺳـــړك ورښـــﻜﺘﻪ ﺷـــﻮ‪ ،‬د اﻧـــﺎرو ﺑـــﺎغ ﻛـــﯥ ﺳـــﺮه اﻧـــﺎر راځړﯦـــﺪﻟﻲ وو‪ ،‬ﻟـــﻪ دﻏـــﻪ ځﺎﻳـــﻪ‬
‫ورﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ د ﻣــﺎﻫﻴﭙﺮ ﺟــګ ﻏﺮوﻧــﻪ راﻧــﺰدې ﺷــﻮل‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ د ﻣــﺎﻫﻴﭙﺮ د ﺟګــﯥ ﺗــﺮۍ ﻻﻧــﺪې ﻣــﻮټﺮ ورو‬
‫ورو روان و‪ ،‬ﻛﺎﻛﺎ ﻣﯥ ﻣﻮټﺮ ﭼﻠﻮﻧﻜﻲ ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫وروره ﻛﻠﻪ ﭘﻪ دې ﺳړك ﺗﯧﺮ ﺷﻮى ﻳﯥ؟‬
‫ﻫﻐـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﻫـــﻮ ﻛﺎﻛـــﺎ څـــﻮ ځﻠـــﻲ راﻏﻠـــﻰ ﻳـــﻢ‪ ،‬ﺗﺎﺳـــﯥ ﻣـــﻪ وارﺧﻄـــﺎ ﻛﻴـــږئ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛـــﺮا ﻛـــﺮار ﺑـــﻪ ﭘـــﺮې‬
‫ورﺧﯧــﮋو‪ .‬د ﻣــﺎﻫﻴﭙﺮ ﭘــﻪ ﭼﻴﻨــﻪ ﻛــﯥ ﻣــﻮ ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ دﻣــﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﻫــﺮ ﭼــﺎ څــﻮ ﻟﭙــﯥ اوﺑــﻪ وڅــښﻠﯥ‪ ،‬ﭘــﻪ ﻣــﺎﻫﻴﭙﺮ‬
‫راواوښـــﺘﻮ‪ ،‬اﻳﻠـــﻪ ﻣـــﻮ ﻻړې ﺗﯧـــﺮې ﺷـــﻮې‪ ،‬ځﻜـــﻪ ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ ﻳـــﻮې ﺧـــﻮا ﻣـــﻮټﺮ ډﯦـــﺮ زوړ و او ﻟـــﻪ ﺑﻠـــﯥ ﺧـــﻮا‬
‫ﺳــړك ګــﺮان او ﭘﯧﭽــﻮﻣﻲ ﻳــﯥ درﻟــﻮدل‪ .‬ﻣــﻮر او ﺗﻨــﺪار ﻣــﯥ دواړه ډارﯦــﺪل‪ ،‬ﭘــﻪ ټﻮﻟــﻪ ﻻره ﻳــﯥ زﻳﺎرﺗﻮﻧــﻪ‬
‫ﻳـــﺎدول‪ ،‬ﺗﻨګـــﻲ ﺗـــﻪ راورﺳـــﯧﺪو‪ ،‬وړاﻧـــﺪې ﻣﺨـــﺎﻣﺦ ﻣـــﻮ ﭘـــﻪ ﻋـــﺴﻜﺮي ﭼـــﻮڼۍ ګـــﺎﻧﻮ ﺳـــﺘﺮګﯥ وﻟګﻴـــﺪې‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ ﻫﺮڅــﻪ ﻧــﺎ اﺷــﻨﺎ وو‪ .‬ﭘــﻪ ﭘﻠﭽﺮﺧــﻲ ورﺗــﺎو ﺷــﻮ او د ﺣﺮﺑــﻲ ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن ﭘــﻪ ﻣﺨــﻪ ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ‪ .‬ﻫﻐــﻮى‬
‫ﺻــﻨﻌﺘﻲ ﭘــﺎرك او ﺷــﺎوﺧﻮا ﺷــﻨﯥ ﺳــﻴﻤﯥ ﺗﻤﺎﺷــﺎ ﻛــﻮﻟﯥ‪ ،‬د ﻳﻜــﻪ ﺗــﻮت ﺑﺮﺟــﻮره ﻛــﻼ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻪ‪،‬‬
‫ورﭘــﺴﯥ ﭘــﻪ ﻳــﻮه رپ ﻛــﯥ ﭘــﻞ ﻣﺤﻤــﻮد ﺧــﺎن ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ .‬ﻣــﻮرر ﻣــﯥ او ﺗﻨــﺪار ﻣــﯥ راﻧــﻪ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛــړه‪،‬‬
‫ﺑﭽﻰ دا ﻛﺎﺑﻞ دى‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وﻳـــﻞ ﻫــــﻮ دا ﻛﺎﺑـــﻞ دى‪ .‬دې ځــــﺎى ﺗـــﻪ ﭘــــﻞ ﻣﺤﻤـــﻮد ﺧـــﺎن واﻳــــﻲ‪ .‬ﻣﺨـــﺎﻣﺦ ﭘــــﻪ ﭼﻤـــﻦ ﺣــــﻀﻮري‬
‫ورﻏﻠــﻮ‪ ،‬ﻣــﺎ ﺑــﻪ ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ ﻫﺮځــﺎى ﺑﯧــﻞ ﺑﯧــﻞ ورﭘﯧﮋاﻧــﺪه‪ .‬ﭘــﻪ ﺟــﺎده ﻛــﯥ ووﺗﻠــﻮ‪ ،‬ﭘــﻪ ښــﻲ اړخ ﺳــﻴﻨﻤﺎى‬
‫ﭘـــﺎﻣﻴﺮ ﺑﺎﻧـــﺪې ﺷـــﺎه دو ﺷﻤـــﺸﻴﺮه ﺗـــﻪ وګﺮځﯧـــﺪو‪ .‬د ښـــﺎر ﭘـــﻪ ﻣـــﻨځ ﻛـــﯥ ووﺗﻠـــﻮ او ﺧﭙـــﻞ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﻻړو‪.‬‬
‫ﻣـــﺎزدﻳګﺮ ﻧـــﺰدې و‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪو‪ .‬ﻣﯧﻠﻤﻨـــﻮ ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ﭼـــﺎى دﻣـــﯥ ﻛـــړې‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ﭘـــﻪ ﭼـــﺎﻳﻮ‬
‫ﻛــــښﯧﻨﺎﺳﺘﻞ او زه ﺳﻤﺪﺳــــﺘﻲ ﺑــــﺎزار ﺗــــﻪ ووﺗﻠــــﻢ‪ ،‬ﻏﻮښــــﻪ او ﺗــــﺎزه ﻣﯧــــﻮه ﻣﮕــــﻲ راوﻧﻴﻮﻟــــﻪ‪ .‬دوى ﻻ ﭘــــﻪ‬
‫ﭼــﺎﻳﻮ ﻧﺎﺳــﺖ وو‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ اﺷــﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻛــﯥ ﻣــﯥ دﻳــګ ﺑــﺎر ﻛــړ‪ .‬ﻫﻐــﻮى د ﻣــﺎزﻳګﺮ ﻟﻤﺎﻧځــﻪ ﺗــﻪ ﺳــﺮه ﭘﻮرﺗــﻪ‬
‫ﺷــﻮل‪ ،‬زه ﭘــﻪ ﻣﻨــډه د ﺗﻠﻴﻔــﻮن ﻏﺮﻓــﯥ ﺗــﻪ ورﻏﻠــﻢ‪ .‬ﻫﻮﺳــۍ ﺗــﻪ ﻣــﯥ زﻧــګ وواﻫــﻪ‪ ،‬ﻣــﻮر ﻳــﯥ ﻏــﻮږۍ ﭘﻮرﺗــﻪ‬
‫ﻛــړه‪ ،‬ﺧــﺎﻟﻲ دوﻣــﺮه ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻮﺳ ـۍ ﺗــﻪ وواﻳــﻪ ﻫﻐــﻪ ﺳــﺘﺎ ﻣﯧﻠﻤﺎﻧــﻪ رارﺳــﯧﺪﻟﻲ دي‪ .‬ﻫﻐــﯥ‬
‫وﻳﻠﯥ ﺗﺎﺳﯥ څﻮك ﻳﺎﺳﺖ؟‬
‫ﻣــﺎ وﻳــﻞ‪ :‬زه ﻳــﯥ د ﺻــﻨﻒ )ټــﻮﻟګﻲ( اول ﻧﻤــﺮه ﻳــﻢ‪ .‬ﻳــﻮازې دوﻣــﺮه ورﺗــﻪ وواﻳــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ﺧﺒــﺮه ﺷــﻲ او دا‬
‫ﻫــﻢ ورﺗــﻪ وواﻳــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ وﺧﺘــﻲ ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن ﺗــﻪ راﺷــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣﯧﻠﻤﺎﻧــﻪ ﺑــﻪ دﻳــﯥ درﺗــﻪ اﻧﺘﻈــﺎر ﺑﺎﺳــﻲ‪،‬‬
‫ﻣﻄﻠﺐ د ﻫﻐﯥ ټﻮﻟګﻲ واﻟﯥ دي‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ښﻪ وروره ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ‪.‬‬
‫زه دوﺑـــﺎره ﭘـــﻪ ﻣﻨـــډه ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻢ‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﭼـــﯥ دﯦـــګ ﻧـــﻪ وي ﺳـــﻮى‪ .‬ﭘـــﻪ اﺷـــﭙﺰ ﺧﺎﻧـــﻪ ورﻧﻨـــﻮﺗﻠﻢ‪،‬‬
‫دﻳـــګ ﺑﺨـــﺎرر اوازوﻧـــﻪ ﭘﻴـــﻞ ﻛـــړي وو‪ ،‬ﻣﯧﻠﻤﻨـــﻮ ﺗـــﻪ ورﻏﻠـــﻢ‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ﻟﻤﻮﻧځﻮﻧـــﻪ ﻛـــړي وو‪ ،‬ﺧﭙﻠـــﻮ ﻛـــﯥ‬
‫ﺳــﺮه ﻣــﺸﻐﻮل وو‪ .‬ﻣــﺎ وې ﺗﺎﺳــﯥ ﺧﭙــﻪ ﻧــﺸﺊ‪ ،‬زﻣــﺎ ﻛــﻮر ﺗﻨــګ دى‪ .‬د ښــﺎر ژوﻧــﺪ دﻏــﺴﯥ وي‪ ،‬ﭘــﻪ ﺗﻨګــﻮ‬
‫ﻛﻮټﻮ ﻛﯥ ﺧﻠﻚ اوﺳﯧږي‪ ،‬ﻣﺎوﻳﻞ ﭼﯥ ﻗﻴﺪ ﻧﺸﺊ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻮى راﺗﻪ ﻛړه‪ :‬څﻨګﻪ ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ګﺮځﯥ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې څﻪ ﺧﺒﺮه ﻧﺸﺘﻪ دى‪ ،‬ﺧﺎﻟﻲ دﻳګ ﻣﯥ ﺑﺎﻧﺪې ﻛﺎوه‪ .‬ﻣﻮر او ﺗﻨﺪار ﻣﯥ ﻏﺒﺮګ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻧﻪ ﻧﻪ ﺑﭽﻰ دا څﻪ ﻛﻮې‪ ،‬دا ﺧﻮ زﻣﻮﻧږه ﻛﺎر دى‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې ﺗﺎﺳــﯥ ﻧــﻮي او ﺗــﺎزه ﻣــﺎ ﻛــﺮه د ﻟــﻮﻣړي ځــﻞ ﻟﭙــﺎره راﻏﻠــﻲ ﻳﺎﺳــﺖ‪ ،‬ﻟــﻮﻣړۍ ﻣﯧﻠﻤــﺴﺘﻴﺎ ﺑــﻪ زه‬
‫درﺗﻪ ﺑﺮاﺑﺮه ﻛړم‪ ،‬ﻧﻮر ﺑﻪ ﺑﻴﺎ ګﻮرو‪.‬‬
‫ﭘــﻪ دې ﺷــﭙﻪ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ښــﻪ ﺷــﻮروا ﺑﺮاﺑــﺮه ﻛــړه‪ ،‬د ډوډۍ ﭘــﻪ وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﭘــﻪ ټﻮﻟــﻮ ښــﻪ وﻟګﯧــﺪه‪ ،‬ﻫــﺮ‬
‫ﻳﻮه ﺑﻪ راﺗﻪ وﻳﻠﯥ‪ :‬واﷲ ﭼﯥ د ښځﻮ ﻧﻪ دي ښﻪ ﭘﺨﻠﻰ ﻳﺎد دى‪ .‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﺳﻬﺎره ﺗﻪ ﺧﻮ ﺳﻢ اﺷﭙﺰ ﻳﯥ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬وﻟﯥ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻳﻢ ټﻮل ﻋﻤﺮ ﻣﯥ ﻣﺴﺎﻓﺮۍ ﻛﯥ ﺗﯧﺮ ﺷﻮ‪ ،‬اﺧﺮ ﻳﻮه ښﻮروا ﭘﺨﻮل ﺧﻮ ﺑﻪ ﻳﺎدوو‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﺗــﺎزه ﻣﯧــﻮه ﭘــﻪ ﻣﯧــﺰ ﻛﯧــښﻮده او د ﻛﺎﺑــﻞ د ښــﺎر ﭘــﻪ ﺑــﺎب ﻣــﯥ ورﺳــﺮه ﺧﺒــﺮې ﻛــﻮﻟﯥ‪،‬‬
‫ﻫﻐﻮى ﻫﺮ ﻳﻮه ﺑﻪ وﻳﻞ‪ :‬ﺳﻬﺎره زوﻳﻪ! دا ﻛﺎﺑﻞ ﺧﻮ ډﯦﺮ ﻟﻮى ښﺎر دى‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې ﻫــﻮ دا ﺧــﻮ ﻻ د ښــﺎر ﻣــﻨځ دﻳــﻮ ﺷــﺎوﺧﻮا ﻧــﻮر ﻫــﻢ ﭘﺮاﺧــﻪ دى‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﻟــﻪ ﺧﻴــﺮه ﭘﻜــﯥ وګﺮځــﺊ‪،‬‬
‫ﺳﻴﻠﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﻜﯥ وﻛړئ‪.‬‬
‫ﻛﺎﻛـــﺎ او ﻣﺎﻣـــﺎ ﻣـــﯥ دواړو ووﻳـــﻞ‪ :‬ﻣـــﻮږ ﺑـــﻪ ﺗـــﺎ ﺳـــﺮه ﻳـــﻮازې درې ورځـــﯥ ﺗﯧـــﺮوو‪ ،‬دا ﻛـــﺎر دې ﺧـــﺪاى‬
‫ﺳﻢ ﻛړي‪ ،‬ﭼﯥ ﻛﻮر ﺗﻪ ﭘﻪ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ زړه وروګﺮځﻮ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې ډﯦــﺮه ښــﻪ ده‪ ،‬ﻫﺮڅــﻪ ﺑــﻪ وﺷــﻲ‪ ،‬ﭼــﯥ راﺳــﺮه ﺧﭙــﻪ ﻧــﺸﺊ‪ .‬د ﻣــﻮټﺮ ﭼﻠــﻮوﻧﻜﻲ ﻣــﯥ ﻫــﻢ ښــﻪ ﺧﻴــﺎل‬
‫ﺳــﺎﺗﻠﻮ‪ ،‬ﻣــﺎ وﻳــﻞ د ﻛﻠــﻲ ﺳــړى دى‪ ،‬ﭼــﯥ ﻗــﺪر ﻳــﯥ وﺷــﻲ‪ .‬ﺳــﺒﺎﻳﻲ وﺧﺘــﻲ راﻧــﻪ رﺧــﺼﺖ ﺷــﻮ‪ ،‬ﻟــﻪ ﺧﭙﻠــﯥ‬
‫ﻛﺮاﻳﯥ ﻧﻪ ﻣﯥ ورﺗﻪ ﻧﻮره ﺧﺮﭼﻪ ﻫﻢ ورﻛړه‪ ،‬ښﻪ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﻻړ‪.‬‬
‫دا ﻧـــﻮر ﻣﯧﻠﻤﺎﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ ﭘﺮﯦـــښﻮدل او زه ﺧﭙﻠـــﯥ دﻧـــﺪې ﺗـــﻪ وﻻړم‪ .‬ﻟـــﻮﻣړى د رﺋـــﻴﺲ دﻓﺘـــﺮ ﺗـــﻪ‬
‫ﻻړم‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻫﻐـــﻪ ﻻ ﻧـــﻪ و راﻏﻠـــﻰ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻧـــﻮرو ﻫﻤﻜـــﺎراﻧﻮ او ﻣﻠګـــﺮو وروګﺮځﯧـــﺪم‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﺧﭙـــﻞ دﻓﺘـــﺮ ﺗـــﻪ‬
‫راﻏﻠﻢ‪ ،‬ﭼﯥ د رﺋﻴﺲ ﻣﻼزم راﻏﻰ‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬رﺋﻴﺲ ﺻﺎﺣﺐ دې ﻏﻮاړي‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ‪ ،‬د ﻣﯧﻠﻤﻨﻮ ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﺷﻮ‪ ،‬د واره ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺑﯧګﺎه ﺗﻪ ﺑﻪ زﻣﺎ ﻣﯧﻠﻤﺎﻧﻪ ﺷﺊ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې ﻣﻨﻨـــﻪ رﺋـــﻴﺲ ﺻـــﺎﺣﺐ‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ﻻ دﻟﺘـــﻪ دي‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﺑـــﻪ ګـــﻮرو‪ ،‬ﺧـــﻮ زه ددې ﻟﭙـــﺎره راﻏﻠـــﻰ وم‪،‬‬
‫ﻣﺎ وې ﭼﯥ ﺳﺘﺎ څﻪ ﻧﻈﺮ دى‪ ،‬دوى ﺑﯧګﺎه ﺗﻪ وروﻟږم‪ .‬ﻫﻐﻪ وﻳﻞ‪:‬‬
‫وﻟــﯥ ﻧــﻪ‪ ،‬ډﯦــﺮ ﺑــﻪ ښــﻪ ﺷــﻲ‪ ،‬ﺑﯧګــﺎه ﺗــﻪ ﻳــﯥ ورواﺳــﺘﺎوه‪ .‬ﻛــﻪ د ﻣــﻮټﺮ ﺧﺒــﺮه وه‪ ،‬زﻣــﺎ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ دې وﻻړ‬
‫ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ډﯦﺮه ﻣﻨﻨﻪ ﻳﻮ ټﻜﻴﺴﻲ ﻛﯥ ﺑﻪ وﻻړ ﺷﻲ‪.‬‬
‫وﻳــﻞ ﻳــﯥ‪ :‬ﺳــﻬﺎره ﭘــﻪ ښــﻮ ﺗﻠــﻮار او ﭘــﻪ ﺑــﺪو ﺗﺎﻣــﻞ‪ ،‬ټــﻮﻟﯥ ﺧﺒــﺮې ورﺗــﻪ وښــﺎﻳﻪ‪ ،‬ﺗــﺮ ﻛــﻮره ورﺳــﺮه ﺗــﻪ‬
‫وﻻړ ﺷﻪ‪ ،‬ﭼﯥ ﻫﻐﻮى ﺧﻮ ﻧﺎﺑﻠﺪ دي‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې‪ :‬ﻫـــﻮ ﺻـــﺎﺣﺐ ﻫﻤﺪﻏـــﺴﯥ ﺑـــﻪ ﻛـــﻮم‪ .‬ﻫﻤـــﺪوﻣﺮه رﺋـــﻴﺲ ﺻـــﺎﺣﺐ زه ﺑـــﻪ اوس ﺧﭙـــﻞ ﻛـــﺎر ﺗـــﻪ وﻻړ‬
‫ﺷﻢ‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ‪ ،‬ﭘﻪ ﻣﺨﻪ دې ښﻪ ﺷﻪ‪.‬‬
‫دوﺑــﺎره ﺧﭙــﻞ د ﻛــﺎر ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻢ‪ ،‬ﭘــﻪ څــﻮﻛۍ ﻛــﯥ ﻻ ﻧﺎﺳــﺖ ﻧــﻪ وم‪ ،‬ﭼــﯥ ﺷــﺮﻧګ ﺷــﻮ د ټﻴﻠﻔــﻮن‬
‫زﻧــګ راﻏــﻰ‪ ،‬ﻏــﻮږۍ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﻏــﻮږ ﺗــﻪ وﻧﻴــﻮه‪ ،‬ﺑﻠــﯥ ﯦــﻲ وﻛــړل‪ ،‬ﭘــﻮه ﺷــﻮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻮﺳــۍ ده‪ .‬ﻣــﺎ ورﺗــﻪ‬
‫اواز ﺑﺪل ﻛړو‪ ،‬وې ﻧﻪ ﭘﯧﮋﻧﺪم‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬څﻮك ﻳﯥ؟‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ﺗﺎﺳﯥ څﻮك ﻳﺊ؟‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﺳﻬﺎر ﺻﺎﺣﺐ ﺷﺘﻪ دى؟‬
‫ﺧﭙﻞ ﻏږ ﻣﯥ ﻧﻮر ﻣﺎل ﻛړو‪ :‬ﻫﻮ ﻫﻮ ﺷﺘﻪ دى‪ ،‬ﻟﻪ ﻏږه ﻳﯥ وﭘﯧﮋﻧﺪم‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬راﻏﻠﻰ ﻳﯥ‪ ،‬ﺳﺘړى ﻣﺸﯥ‪ ،‬ﭘﻪ ﺧﻴﺮ راﻏﻠﯥ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ ﻫـــﻢ ﺗـــﺮې د ﻣـــﻮر او ﭘـــﻼر د اﺣـــﻮال ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ وﻛـــړه‪ ،‬وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬اوس ﻫﻤـــﺪوﻣﺮه‪ ،‬زه ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ‬
‫درځﻤﻪ ﻟﻪ ﻛﻮټﯥ ﻧﻪ ﻣﻪ وځﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ښﻪ ده راځﻪ‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﻠﻪ راﺷﯥ‪.‬‬
‫ﻳــﻮه اوﻧــۍ ﻣـــﻮ ﺳــﺮه ﻧـــﻪ و ﻟﻴــﺪﻟﻲ‪ ،‬ﻣـــﻮږ دواړه ﻟﯧﻮاﻟــﻪ وو‪ ،‬ﭼــﯥ ﺳـــﺮه ووﻳﻨــﻮ‪ .‬د ټﻴﻠﻔـــﻮن ﻏــﻮږۍ ﻣـــﯥ‬
‫ﻛﯧـــښﻮده‪ ،‬د دﻓﺘـــﺮ ﺿـــﺮوري ﻛﺎروﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ﺗﺮﺳـــﺮه ﻛـــړل‪ ،‬ﻻ ﭘـــﻪ ﻛـــﺎر ﺑﻮﺧـــﺖ وم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻐـــﻪ راورﺳـــﯧﺪه‪.‬‬
‫روﻏﺒــړ ﻣــﻮ ﺳــﺮه وﻛــړو‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ﻟــﻪ ﺧﻮښــۍ ﻧــﻪ اوښــﻜﯥ ﭘــﻪ ﺳــﺘﺮګﻮ ﻛــﯥ ﻟــﺮې ﺑــﺮې ﺷــﻮې‪ ،‬څــﻮك ﻧــﻪ و‪،‬‬
‫ﻳﻮه ښﻪ ﺷﯧﺒﻪ راﻏﺎړې وﺗﯥ وه‪ ،‬ﺳﻤﺪﺳﺘﻲ ﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧﻠﻚ دې څﻪ ﻛړل؟‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ دي‪.‬‬
‫ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﻳﯥ‪ :‬دا ﺑﻪ څﻨګﻪ زه ووﻳﻨﻢ؟‬
‫ﻣـــﺎ وې ﺗـــﻪ اوس دا ﺧﺒـــﺮې ﭘﺮﯦـــږده‪ ،‬دا ﺧـــﻮ ﺷـــﻌﺒﻪ ده دﻟﺘـــﻪ ﺧﺒـــﺮې ﻧـــﻪ ﻛﯧـــږي‪ ،‬ﻛـــﻮم ﻫﻮټـــﻞ ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ وﻻړ‬
‫ﺷــﻮ‪ .‬ﺳﻤﺪﺳــﺘﻲ ووﺗﻠــﻮ او د ﻫﻐــﯥ ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻫﻮټــﻞ ﺗــﻪ وﻻړو‪ ،‬ﭘــﻪ ﻫﻮټــﻞ ﻛــﯥ ﻣــﻮ دﺳــﺘﻲ ﭘــﻪ دﺳــﺘﻲ‬
‫د دوﻳﻤﯥ ﻣﺮﻛﯥ ﺧﺒﺮې ﭘﻴﻞ ﻛړې‪ ،‬ﻫﻮﺳۍ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻛﻠﻪ زﻣﻮږ ﻛﻮر ﺗﻪ راځﺊ؟‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ﻧﻦ ﺷﭙﻪ ﺧﻮ ﻧﻪ ﻛﯧږي‪ ،‬ﺳﺒﺎ ﺷﭙﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻧږه درﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻐــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬زه ﺑــﻪ ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﻣــﻮر او ﭘــﻼر ﺗــﻪ وواﻳــﻢ‪ ،‬ﭘــﻼر ﺗــﻪ ﺧــﻮ ﻟــﻪ ﺷــﺮﻣﻪ ﻧــﺸﻢ وﻳﻠــﻰ‪ ،‬ﺧــﻮ‬
‫ﻳﻮازې ﺑﻪ ﻣﻮر ﺧﺒﺮه ﻛړم‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﭘﻼر ﺗﻪ وواﻳﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ﺳﻤﻪ ده‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳــــۍ ووﻳــــﻞ‪ :‬ﭼــــﯥ ﻣﯧــــﻮه )ﺷــــﻴﺮﻳﻨﻲ‪ ،‬ﻧﻘــــﻞ( درﺳــــﺮه راوړې‪ .‬زﻣــــﺎ ﻛــــﻮرﻧۍ ﺑــــﻪ ﺗﺎﺳــــﯥ ﺗــــﻪ ګــــﻞ‬
‫درﻛړي‪ .‬زﻣﻮﻧږ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ ﻫﻢ ﻣﯧﻮه ﺷﺘﻪ دى‪ ،‬ﺧﻮ دا ﭘﻪ ګﻮړه ﻣﺎﺗﻲ ﻛﯥ رواج دى‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ﻫﻮﺳۍ داﺳﯥ ﺧﺒﺮې ﻛﻮې ﻟﻜﻪ ﭼﯥ ﻫﺮڅﻪ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ واك ﻛﯥ دي‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﻫﻤﺪﻏﺴﯥ ﻳﯥ ﺑﻮﻟﻪ ﻧﻮ‪ ،‬د ﻛﻮﻧډې زوﻳﻪ ﻣﺰې دې دي‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬وﻟﯥ ﺳﺘﺎ ﻧﻪ دي څﻪ؟‬
‫ﺳﺮ ﻳﯥ ﻟﻪ ﺷﺮﻣﻪ ښﻜﺘﻪ ﻛړو‪ ،‬ﻟږه ﻏﻠﯥ وه‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳﻬﺎره ﺗﻪ ﺑﻪ ورﺳﺮه راﺷﯥ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬زه ﺧﻮ ﺷﺮﻣﯧږم‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬د ﻛﻠﻲ ﺧﺒﺮې دې ﭘﻪ ﻛﻠﻲ ﻛﯥ ﭘﺮﯦږده‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬وﻟﯥ د ﻛﻠﻲ ﻧﻪ ﻣﯥ اوﺑﺎﺳﯥ‪.‬‬
‫ﺳﺎده ﺳﻬﺎره ﭘښﺘﺎﻧﻪ واﻳﻲ ﻟﻪ ﻛﻠﻲ وځﻪ‪ ،‬ﺧﻮ د ﻧﺮﺧﻪ ﻣﻪ وځﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳـــۍ زﻣـــﺎ او ﺳـــﺘﺎ ﻣﻴﻨـــﻪ ﺧـــﻮ رښـــﺘﻴﺎ ﺷـــﻮه‪ ،‬د ﻣﻴﻨـــﯥ ﻟـــﻪ ﻧﺎﻛـــﺎﻣۍ دې اﷲ ﺳـــﺎﺗﻪ‪ .‬ګﺮاﻧـــﻪ ﺧﺒـــﺮه ده‪،‬‬
‫ﭼــﺎى ﻣــﻮ وڅــښﮕﻠﯥ ﻣــﺎ وې زه ﺑــﻪ ﻛــﺎر ﺗــﻪ ﻫــﻢ ﻧــﻪ ځــﻢ‪ ،‬ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻻړ ﺷــﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣﯧﻠﻤﺎﻧــﻪ ﺑــﻪ ﻗﻴــﺪ ﺷــﻮي‬
‫وي‪ ،‬ﭼــﯥ ﺑﯧــﺮون ﺗــﻪ ﻳــﯥ رااوﺑﺎﺳــﻢ‪ .‬ﻣــړه ﺳــﺘﺎ ﻣــﻮټﺮ ﻧــﻪ دى زده‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻐــﻮى دې ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ګﺮځــﻮﻟﻰ‬
‫واى‪ .‬ښـــﻪ ده راځـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ ځـــﻮ‪ .‬زﻣـــﻮږ ﺗـــﺮ ﻛـــﻮره راﻏﻠـــﻮ‪ ،‬ﻫﻐـــﯥ ﺧﭙـــﻞ ﺑﻜـــﺲ ﺗـــﻪ ﻻس ﻛـــړ‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﻫـــﻦ دا‬
‫ﭘﻴــﺴﯥ درﺳــﺮه واﺧﻠــﻪ‪ ،‬ﻟــﻪ ﻛﻠــﻲ راﻏﻠــﻰ ﻳــﯥ‪ ،‬ﺑــﯥ ﺧﺮڅــﻪ ﺷــﻮى ﺑــﻪ ﻳــﻲ‪ ،‬ﻣﯧﻠﻤﺎﻧــﻪ دې دي‪ ،‬ﺳــﻢ ﻗــﺪر ﻳــﯥ‬
‫ﻛﻮه‪.‬‬
‫ﻫـــﺮ څـــﻮ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ ورﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬روﭘـــۍ راﺳـــﺮه ﺷـــﺘﻪ دى‪ ،‬ﻫﻐـــﯥ ﻧـــﻪ ﺑﺎوروﻟـــﻪ‪ ،‬ﻳـــﻮ ﺑﻨـــډل ﭘﻴـــﺴﯥ ﻳـــﻲ‬
‫راﺗـــﻪ ﭘـــﻪ زوره ﭘـــﻪ ﺟﯧـــﺐ ﻛـــﯥ ﻛﯧـــښﻮدې‪ ،‬او دا ﻳـــﯥ ﻫـــﻢ ووﻳـــﻞ‪ :‬څـــﻮﻣﺮه اﻃﺮاﻓـــﻲ ﺧـــﻮى ﻟـــﺮې‪ ،‬ﺗﺮاوﺳـــﻪ ﻻ‬
‫ﻧــﻪ ﻳــﯥ ﻗــﺎﻧﻊ ﺷــﻮى ﺳــﻢ د ﻣــﺪﻋﻲ ﭘــﻪ څﯧــﺮ ﻳــﯥ راﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ ،‬ﻣــﺎ ﻧــﻮر څــﻪ وﻧــﻪ وﻳــﻞ‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﻻړه او زه ﻫــﻢ ﻛــﻮر‬
‫ﺗـــﻪ ﻧﻨـــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﭘـــﻪ دروازه ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ زر ﺗـــﺮ زره د ﭘﯧـــﺴﻮ ﺑﻨـــډل وﺷـــﻤﺎره‪ ،‬ﭘـــﻮره ﻟـــﺲ زره اﻓﻐـــﺎﻧۍ وې‪ ،‬ﭼـــﯥ‬
‫ﭘــﻪ ﻫﻐــﻪ وﺧــﺖ ﻛــﯥ ډﯦــﺮې ﭘﻴــﺴﯥ وې‪ .‬ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ ﻧﻨــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﺑﺎﻧــډار ﭘﻴــﻞ ﻛــړى و‪ ،‬د ﻏﺮﻣــﯥ‬
‫ډوډۍ ﻳـــﯥ ﺧـــﻮړﻟﯥ وه‪ ،‬ﭼـــﺎى ورﺗـــﻪ اﻳـــښﻰ و‪ .‬ﻣـــﻮر او ﺗﻨـــﺪار ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ داﺳـــﯥ ګﺮځﯧـــﺪﻟﯥ ﻟﻜـــﻪ‬
‫ﭘﺨــﻮا ﭼــﯥ ﻳــﯥ ﭘﻜــﯥ ﺷــﭙﯥ ورځــﯥ ﺗﯧــﺮې ﻛــړې وي‪ ،‬ﻫﺮڅــﻪ ﻳــﯥ ﺗﻴــﺎر ﻛــړي وو‪ ،‬ﻣــﺎ وې‪ :‬ﺑــښﻨﻪ ﻛــﻮئ ‪ ،‬د‬
‫ﺷــﻌﺒﯥ ﻛــﺎر ﻣــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ و‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻣــﯥ ﺗﺮﺳــﺮه ﻛــړو‪ .‬اوس ﻫــﻢ ﻟــﻪ ﺧﭙــﻞ وﺧــﺖ ﻧــﻪ ﻣﺨﻜــﯥ راﻏﻠــﻢ‪ .‬ﻣــﺎ وې ﭼــﯥ‬
‫ﺗﺎﺳــﯥ ﺧﭙــﻪ ﺷــﻮي ﻧــﻪ ﻳﺎﺳــﺖ؟ ټﻮﻟــﻮ وﻳﻠــﯥ‪ :‬زوﻳــﻪ ﺳــﺮﻟﻮړى اوﺳــﯥ‪ ،‬وﻟــﯥ ﺑــﻪ ﺧﭙــﻪ ﻛﯧــږو‪ ،‬دا ﺧــﻮ ﺳــﺘﺎ‬
‫ﺑﺮﻛــــﺖ دى‪ ،‬ﭼــــﯥ ﻛﺎﺑــــﻞ وﻳﻨــــﻮ‪ ،‬ﻣــــﻮﻧږ ﭼﯧﺮﺗــــﻪ او ﻛﺎﺑــــﻞ ﭼﯧﺮﺗــــﻪ؟ اوس دې اﷲ دا زﻣــــﻮږ ﻛــــﺎر وﻛــــړي‪،‬‬
‫ورﺳﺮه ﺳﻮدا ﻣﻮ ده‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې ﺗﻮﻛـــﻞ ﭘـــﻪ ﺧـــﺪاى ﻫﺮڅـــﻪ ﺑـــﻪ وﺷـــﻲ‪ ،‬ښـــﻪ ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ﺑـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ ﺳـــﺘﺎﻧﻪ ﺷـــﺊ‪ ،‬ﺧـــﻮ داﺳـــﯥ ﺑـــﻪ‬
‫وﻛـــړو‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺧـــﺪاى ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ ﻛـــﻮي‪ ،‬ﺳـــﺒﺎ ﻣﺎښـــﺎم ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ ﭘـــﻪ درﺧﻮاﺳـــﺖ ورځـــﻮ‪ ،‬ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه ﺑـــﻪ څـــﻪ‬
‫ﺷـــﻴﺮﻳﻨﻲ وړو‪ ،‬ﻧـــﻮر د ﻫﻐـــﻮى ﻛـــﺎر دى‪ .‬ټﻮﻟـــﻮ ﭘـــﻪ دې ﺧﺒـــﺮه ﻻس ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړل‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ‪ :‬ﺧـــﺪاى دې ﻓـــﻀﻞ‬
‫وﻛړي‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬اوس ﺑﻪ ښﺎر ﺗﻪ ووځﻮ‪ ،‬ﭼﯥ ﻟږ ﺳﻴﻞ ﺧﻮ وﻛړئ‪ .‬ﻫﻐﻮى وﻳﻠﯥ‪ :‬ډﯦﺮه ښﻪ ده‪.‬‬
‫ﻟـــﻪ ﻛـــﻮره ووﺗﻠـــﻮ او ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ټﻴﻜـــﺴﻲ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﭘـــﻞ ﺧـــﺸﺘﻲ ﺟﻮﻣـــﺎت ﭘـــﻮري ورﻏﻠـــﻮ‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ﭼـــﯥ‬
‫ﺟﻮﻣـــﺎت وﻟﻴـــﺪ‪ ،‬ﺣﯧـــﺮان ورﺗـــﻪ ﭘـــﺎﺗﯥ وو‪ ،‬وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬اورﯦـــﺪﻟﻲ ﻣـــﻮ وو‪ ،‬ﺧـــﻮ اوس ﻣـــﻮ ﭘﺨﭙﻠـــﻮ ﺳـــﺘﺮګﻮ‬
‫وﻟﻴﺪ‪ .‬دوى راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻧــﻦ ﺑــﻪ د ﻣﺎﺳﭙــښﻴﻦ ﻟﻤــﻮﻧځ ﭘــﻪ دې ﭘــﻞ ﺧــﺸﺘﻲ ﺟﻮﻣــﺎت ﻛــﯥ ﻛــﻮو‪ .‬ﻣــﺎ وﻳــﻞ ښــﻪ ده‪ .‬ﻳــﻮ ځــﻞ ﺑــﻪ ﭘــﻪ‬
‫ﻣﻴﻮﻧـــﺪ واټ ﻛـــﯥ وګﺮځـــﻮ‪ ،‬دا ﺷـــﺎوﺧﻮا ځﺎﻳﻮﻧـــﻪ ﺑـــﻪ ان ﺗـــﺮ ارګ ﭘـــﻮرې وګـــﻮرئ‪ ،‬د ﻣﺎﺳﭙـــښﻴﻦ ﺟﻤﻌـــﯥ‬
‫ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ ځﺎﻧﻮﻧـــﻪ راورﺳـــﻮو‪ .‬دوى ﻣـــﯥ ښـــﻪ ډﯦـــﺮ وګﺮځـــﻮل‪ ،‬ﺳـــﻢ ﺳـــﺘړي ﺷـــﻮل‪ ،‬د ﭘـــﻞ ﺑـــﺎغ ﻋﻤـــﻮﻣﻲ ﻧـــﻪ ﭘـــﻞ‬
‫ﺧـــﺸﺘﻲ ﺟﻮﻣـــﺎت ﺗـــﻪ ووﺗﻠـــﻮ‪ .‬ﻛﺎﻛـــﺎ او ﻣﺎﻣـــﺎ دوى دواړه ﺟﻮﻣـــﺎت ﺗـــﻪ ﻧﻨﻮﺗـــﻞ‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږ درې واړه ﻫﻮټـــﻞ ﺗـــﻪ‬
‫وﺧﺘﻠــــﻮ‪ .‬ډوډۍ ﻣــــﻮ راوﻏﻮښــــﺘﻠﻪ‪ ،‬ډوډۍ ﭼــــﯥ ﻣــــﻮ وﺧــــﻮړه‪ ،‬ﻣــــﻮر او ﺗﻨــــﺪار ﻣــــﯥ ﭘــــﻪ ﻫﻮټــــﻞ ﻛــــﯥ‬
‫ﭘﺮﯦـــښﻮدﻟﯥ او زه ﭘـــﻪ ﻫﻐـــﻮى ﭘـــﺴﯥ ﺟﻮﻣـــﺎت ﺗـــﻪ ﻻړم‪ .‬زه ﭼـــﯥ د ﺟﻮﻣـــﺎت دروازې ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪم‪ ،‬ﺧﻠـــﻚ‬
‫ﻟــﻪ ﺟﻮﻣــﺎت ﻧــﻪ راﺧــﻮاره ﺷــﻮل‪ ،‬ﭘــﻪ ﻣﻨــډه ﺟﻮﻣــﺎت ﺗــﻪ دﻧﻨــﻪ ورﻏﻠــﻢ‪ .‬ﻫﻐــﻮى دواړه د ﺟﻮﻣــﺎت ﭘــﻪ ﺣــﻮﻳﻠۍ‬
‫ﻛــﯥ وﻻړ وو او ﭘﻮرﺗــﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻳــﯥ د ﺟﻮﻣــﺎت ﻟــﻮړ ﻣﻨــﺎر او ﺷــﻨﯥ ګﻨﺒــﺪې ﺗــﻪ ﻛﺘــﻞ‪ .‬ﻏــږ ﻣــﯥ ﭘــﺮې وﻛــړو‪،‬‬
‫ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ورﻏﻠـــﻢ ﻣـــﺎ وې راځـــﺊ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻮټـــﻞ ﻛـــﯥ ادې دوى ځﺎﻧﺘـــﻪ ﻧﺎﺳـــﺘﯥ دي‪ ،‬ﭼـــﯥ ورﺷـــﻮ‪ .‬ﻫﻮټـــﻞ‬
‫ﺗﻪ ﭼﯥ ﻻړو‪ ،‬ډوډۍ ﻣﯥ ورﺗﻪ راوﻏﻮښﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺎﻣﺎ ﻣﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧﻮرﻳـــﻪ ﺟﺎﻧـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ زه ﺧـــﺪاى ﭘﻴـــﺪا ﻛـــړى ﻳـــﻢ‪ ،‬دوﻣـــﺮه ﻏټـــﻪ ﺟﻤـــﻪ ﻣـــﯥ ﻧـــﻪ وه ﻟﻴـــﺪﻟﯥ‪ .‬دا ښﺎﯦـــﺴﺘﻪ‬
‫ﺟﻮﻣـــﺎت‪ ،‬دا ﻣـــﺴﻠﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬د ډوډۍ ﭘـــﻪ ﺳـــﺮ ﻳـــﯥ ﻻس ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړو‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﺧـــﺪاى دې دا د اﺳـــﻼم ﺑﺎﭼـــﺎ‬
‫ﺗــﻞ ﺗــﺮ ﺗﻠــﻪ ﺑﺮﻗــﺮار ﻟــﺮي‪ .‬ﻛﺎﻛــﺎ ﻣــﯥ ﻫــﻢ ورﺳــﺮه اﻣــﻴﻦ ووﻳــﻞ‪ .‬ﻣــﺎ ورﺗــﻪ څــﻪ وﻧــﻪ وﻳــﻞ‪ ،‬ځﻜــﻪ ﭼــﯥ د ﻫﻐﻴــﻮ‬
‫دواړو ﺧﭙـــﻞ ﻧﻈـــﺮ او ﻓﻜـــﺮ وو‪ .‬ﭘـــﻪ ﻫﻮټـــﻞ ﻛـــﯥ ﻣـــﻮ ډﯦـــﺮه دﻣـــﻪ وﻛـــړه‪ ،‬ﭼـــﺎى ﻣـــﻮ وڅـــښﻠﯥ ﻣـــﺎ ورﺗـــﻪ ﺑﻴـــﺎ د‬
‫ارګ ﺷــﺎﻫﻲ او د ﭘــﻞ ﺧــﺸﺘﻲ ﺟﻮﻣــﺎت ﭘــﻪ ﻫﻜﻠــﻪ رڼــﺎ واﭼﻮﻟــﻪ‪ .‬ﻫﻐــﻮى ﻫــﻢ راځﻨــﯥ ﭘﻮښــﺘﻨﯥ ﻛــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﻣــﺎ‬
‫ﺑــﻪ ورﺗــﻪ ﺑﯧﻠــﯥ ﺑﯧﻠــﯥ ځﻮاﺑــﻮﻟﯥ‪ .‬ﻟــﻪ ﻣــﻮر او ﺗﻨــﺪار ﻧــﻪ ﻣــﯥ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﻣــﺎ وې ادې ﻛﺎﺑــﻞ دې ﺧــﻮښ‬
‫ﺷﻮ ﺗﻨﺪار ﺗﻪ څﻪ واﺋﯥ؟‬
‫ﻟـــﻮﻣړى ﻣـــﯥ ﻣـــﻮر ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺑﭽـــﻰ ښﺎﯦـــﺴﺘﻪ ښـــﺎر دى‪ ،‬ﺧـــﻮ دا ښـــځﯥ ﭘﻜـــﯥ ﺑﻴﺨـــﻲ ﻟـــﻮڅﯥ ګﺮځـــﻲ‪ ،‬دا‬
‫ﺧـــﻮ د ﻛﻔـــﺮ ﻛـــﺎر دى‪ .‬ﺗﻨـــﺪار ﻫـــﻢ د ادې ﺧﺒـــﺮه ﺗﺎﺋﯧـــﺪ ﻛـــړه‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ‪ :‬ورك دې ﺷـــﻲ دا ﺧﻮﺷـــﻴﻦ ﻛﻔـــﺮ دى‪.‬‬
‫ﻣﺎﻣـــﺎ ﻣـــﯥ ﻟـــږ ټـــﻮﻛﻲ ﻏﻮﻧـــﺪې و‪ ،‬وې وﻳـــﻞ‪ :‬ﺗﺎﺳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻏﺮوﻧـــﻮ او درو ﻛـــﯥ ژوﻧـــﺪ ﻛـــړى دى‪ ،‬دا ﻫﺮڅـــﻪ‬
‫درﺗـــﻪ ﺳـــﺮﭼﭙﻪ ښـــﻜﺎري‪ .‬ﻣـــﻮر ﻣـــﯥ ﭘـــﺮې راداﻧـــګ ﻛـــړو‪ :‬ﭼـــﻮپ ﺷـــﻪ ﭼـــﻮپ ﺷـــﻪ ﺗﺎﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﻫـــﻢ ﻟﻜـــﻪ ﭼـــﯥ‬
‫ﺧﻮﻧﺪ درﻛړو‪ ،‬دا د ﭘښﺘﻮ او ﻏﯧﺮت ﻛﺎر دى‬
‫ﻣﺎﻣﺎ ﻣﯥ وﻳﻞ‪ :‬دﻟﺘﻪ ﭘښﺘﻮ او ﻏﯧﺮت څﻪ ﻛﻮي‪ ،‬دا د ﭘښﺘﻨﻮ ﺧﺒﺮې دي‪.‬‬
‫ﻛﺎﻛـــﺎ ﻣـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺧﻮﺷـــﯥ ﻛـــړس ﻣـــﻪ ﻛـــﻮئ‪ ،‬دا دﻧﻴـــﺎ ﻳـــﻮازې د دوى ده‪ ،‬ﭘـــﺮې ﭼـــﯥ ﻫﺮڅـــﻪ ﻛـــﻮي‪ ،‬د‬
‫دوى ﻛﺎر دى‪ ،‬ﺧﺪاى دې ﭘښﺘﺎﻧﻪ ﻟﻪ داﺳﯥ ﻛﺎروﻧﻮ ﻧﻪ وﺳﺎﺗﻲ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې ﻛــﻪ دﻣــﻪ ﺷــﻮي ﻳﺎﺳــﺖ‪ ،‬ﻧــﻮ اوس ﺑــﻪ ﭘــﻪ ﺑــﺎزار ﻛــﯥ ﺳــﻮدا وﻛــړو او ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ځــﻮ‪ .‬ﻟـــﻪ‬
‫ﻫﻮټﻠــﻪ راووﺗﻠــﻮ‪ ،‬وﭼــﯥ ﻣﻴــﻮې‪ ،‬ﻧﻘــﻞ او ﻧــﻮر ﺿــﺮوري ﺷــﻴﺎن ﻣــﻮ راوﻧﻴــﻮل او ﺑﻴــﺎ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ټﻴﻜــﺴﻲ ﻛــﯥ‬
‫ﻛـــﻮر ﺗــــﻪ ﻻړو‪ .‬ﺗﻨــــﺪار ﻣــــﯥ د ﻣﺎښــــﺎم ډوډ ﺗﻴــــﺎره ﻛــــړه‪ ،‬ﻟــــﻪ ډوډۍ وروﺳــــﺘﻪ ﻫﻐــــﻮى او ﻣــــﺎ د ﻣﺎﺧــــﺴﺘﻦ‬
‫ﻣــﻮﻧځ وﻛــړو او ﭼــﺎى ﺗــﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻮ‪ .‬ﻫــﺮ ﻳــﻮه راﻧــﻪ د ﻛﺎﺑــﻞ ښــﺎر ﭘــﻪ ﺑــﺎب ﭘﻮښــﺘﻨﯥ ﻛــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ﭘــﻪ‬
‫ادب ﺳﺮه ځﻴﻨﯥ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺗﻮﻧﻪ ورﻛﻮل‪ .‬ﻣﺎﻣﺎ ﻣﯥ راﻧﻪ وﭘﻮښﺘﻞ‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪:‬‬
‫ﺧﻮرﻳﻪ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﻛﯥ څﻪ ﻛﺎر ﻛﻮې؟‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ﻣﺎﻣﺎ ﺟﺎﻧﻪ زه ﻣﻄﺒﻌﻪ ﻛﯥ ﻛﺎر ﻛﻮم‪ ،‬ﻣﺎﻣﻮر ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻛﺎﻛـــﺎ ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬دا د ﺟﻤﻌـــﯥ ﭘـــﻪ ﺷـــﭙﻪ ﭼـــﯥ راډﻳـــﻮﻳﻲ داﺳـــﺘﺎﻧﻮﻧﻪ اورې‪ ،‬ﺧـــﻮ دا ﻳـــﯥ ﻟﻴﻜـــﻲ‬
‫ﻛﻨﻪ‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ښﻪ ﻫﻐﻪ ﺗﻪ ﻟﻴﻜﯥ؟‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ﻫﻮ ﻣﺎﻣﺎ ﺟﺎﻧﻪ! زه ﻳﯥ ﻟﻴﻜﻢ‪.‬‬
‫وﻳــﻞ ﻳــﻲ‪ :‬واﻟﻜــﻪ ﺧﻮرﻳــﻪ ﻣــﺎ ﺧــﻮ ﻟــﻪ ﺗــﺎ ﻧــﻪ دوﻣــﺮه ﺗﻤــﻪ ﻧــﻪ ﻟﺮﻟــﻪ‪ ،‬ﺗــﻪ ﺧــﻮ زورور ﺳــړى راوﺧﺘــﻰ‪ ،‬اﻓــﺮﻳﻦ‬
‫ﺷــﻪ ﭘــﻪ ﺗــﺎ! ﭘــﻪ دې ﻋﻤــﺮ ﻛــﯥ ﺗــﻪ داﺳــﯥ ﭘﺨــﻮاﻧۍ ﻛﻴــﺴﯥ ﻟﻴﻜــﯥ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻋﻘــﻞ ورﺗــﻪ ﻛــﺎر ﻧــﻪ ﻛــﺊ‪ .‬ﺷــﻜﺮ دى‬
‫رﺑــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ زﻣــﺎ ﺧــﻮرى دوﻣــﺮه ﭘــﻮه ﺳــړى دى‪ ،‬ټــﻮل ﻻس ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــړئ‪ ،‬ﭼــﯥ اﷲ ﻳــﯥ ﻟــﻪ دې ﻧــﻪ ﻫــﻢ ﺟــګ‬
‫ﻛړي‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وﻳــﻞ‪ :‬ﻣﺎﻣــﺎ ﺟﺎﻧــﻪ ﻣــﺎ ﻛــﻮم ﻣﻬــﻢ ﻛــﺎر ﻧــﻪ دى ﻛــړى‪ ،‬ﻧــﻦ وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﺧﻠــﻚ ډﯦــﺮ ﻟــﻮى او ﺳــﺘﺮ ﻛﺎروﻧــﻪ‬
‫ﻛﻮي‪ ،‬ﺧﻠﻚ ان اﺳﻤﺎن ﺗﻪ وﺧﺘﻞ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻣـــﺎ ﻣـــﯥ وﻳـــﻞ‪ :‬رښـــﺘﻴﺎ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ دې ﻛﺎﺑـــﻞ ﻛـــﯥ دا ﻛﺎروﻧـــﻪ ﺷـــﻮي دي‪ ،‬ﺗﻌﺠـــﺐ دى‪ .‬ﻫﻐـــﻪ وﻳـــﻞ ﻫـــﻮ‬
‫دا ﺧﺒـــﺮه ﺧـــﻮ ده‪ ،‬دا ﻧـــﻦ ﭼـــﯥ ﻣـــﻮﻧږ ﭘـــﻪ دې ښـــﺎر ﻛـــﯥ دا ﻛـــﻮم ﺷـــﻴﺎن وﻟﻴـــﺪل‪ ،‬دا ﻫـــﻢ د ﺗﻌﺠـــﺐ ﺧﺒـــﺮه ده‪.‬‬
‫ﺧـــﺪاﯦږو ﺧﻮرﻳـــﻪ ﺟﺎﻧـــﻪ! ﻳـــﻮازې دا ﻣـــﻮږ ﭘـــښﺘﺎﻧﻪ ﺑـــﯥ ﻣﺎﻟـــﻪ ﭘـــﺎﺗﯥ ﻳـــﻮ‪ ،‬ﻧـــﻮر ﺧﻠـــﻚ ﻣﺨﻜـــﯥ ﺗﻠﻠـــﻲ دي‪.‬‬
‫ﻣﺎﺗـــﻪ ﻫﻐـــﻮى د وﺧـــﺖ او ﺣـــﺎﻻﺗﻮ د ﻻ څـــﻪ وﻳﻠـــﻮ زﻣﻴﻨـــﻪ ﺑﺮاﺑـــﺮه ﻛـــړه‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﺗﺎﺳـــﯥ ﺗـــﻪ د ﻛﺎﺑـــﻞ دا ﻋـــﺎدي‬
‫ﺷـــﻴﺎن ﺗﻌﺠـــﺐ ښـــﻜﺎري‪ ،‬وﻟـــﯥ د ﻧـــﻮرو ﻣﻠﻜﻮﻧـــﻮ د ژوﻧـــﺪ ﺳـــﻄﺤﻪ ډﯦـــﺮه ﻟـــﻮړه ده‪ ،‬ﻫـــﺮ ﻣﻠـــﻚ ﻛـــﯥ ﺧﭙﻠـــﻮ‬
‫ﺧﻠﻜــﻮ ﻳــﯥ ﻛــﺎر ﻛــړى دى‪ ،‬ﺣﻜﻮﻣﺘﻮﻧــﻪ ﻳــﯥ ښــﻪ دي‪ ،‬ﻋﻠــﻢ او ﻣﻌﺮﻓــﺖ ﭘﻜــﯥ ﺷــﺘﻪ دى‪ ،‬ﻧــﺮ او ښــځﯥ ﻳــﯥ‬
‫ﻟﻴـــﻚ او ﻟﻮﺳـــﺖ ﺑﺎﻧـــﺪې ﭘـــﻮﻫﯧږي‪ ،‬ځﻜـــﻪ ﻳـــﯥ ﺧـــﻮ ژوﻧـــﺪ ښـــﻪ دى‪ .‬زﻣـــﻮږ او ﺳﺘﺎﺳـــﯥ ﻧـــﺮ او ښـــځﯥ ﺑـــﯥ‬
‫ﺳـــﻮاده دي‪ ،‬ﭼﯧـــﺮې ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﻳـــﻮ ﻧـــﻴﻢ ﻣﯧـــﺮزا ﭘﻴـــﺪا ﺷــﻲ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻟﻴـــﻚ ﻟﻮﺳـــﺖ ﭘـــﻮﻫﯧږي‪ ،‬دا څـــﻮ‬
‫ﻛﺎﻟـــﻪ ﻛﯧـــږي‪ ،‬ﭼـــﯥ دا ښـــﻮوﻧځﻲ ﺟـــﻮړ ﺷـــﻮي دي‪ ،‬ﻳـــﻮ ﺷـــﻤﯧﺮ ﻧـــﻮي ځﻮاﻧـــﺎن د ﺧﭙﻠـــﯥ ټـــﻮﻟﻨﯥ ﺧـــﺪﻣﺖ ﺗـــﻪ‬
‫راوﺗﻠــــﻲ دي‪ ،‬ﻛــــﻪ ﭘﺨــــﻮا ښــــﻮوﻧځﻲ او ﻣﻜﺘﺒﻮﻧــــﻪ واى‪ ،‬ﺧــــﻮ ﺗﺎﺳــــﯥ ﺑــــﻪ ﻫــــﻢ ﺳــــﺒﻘﻮﻧﻪ وﻳﻠــــﻲ واى‪،‬‬
‫ﻧﺎﻟﻮﺳـــﺘﻲ ﺑـــﻪ ﻧـــﻪ واى ﭘـــﺎﺗﯥ‪ .‬دا د ژوﻧـــﺪ ﭘﺮﻣﺨﺘـــګ او ﺗﺮﻗـــﻲ ټﻮﻟـــﻪ ﭘـــﻪ ﻋﻠـــﻢ او ﭘـــﻮﻫﯥ ﭘـــﻮرې اړه ﻟـــﺮي او‬
‫د ښـــﻮوﻧځﻴﻮ ﻟـــﻪ ﻻرې ﻣـــﻨځ ﺗـــﻪ راﺗـــﻼى ﺷـــﻲ‪ .‬زﻣـــﻮږ او ﺳﺘﺎﺳـــﯥ د ژوﻧـــﺪ ﺑـــﺪﺑﺨﺘﻲ ﺑـــﯥ ﻋﻠﻤـــﻲ ده‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږ‬
‫ﭘﻪ دې ﺑﺎب ډﯦﺮې ﺧﺒﺮې وﻛړې‪ ،‬وروﺳﺘﻪ ﻣﺎﻣﺎ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧـــﺪاى دې ﻫﻐـــﻪ ﭼـــﺎره ﭘﯧـــښﻪ ﻛـــړي‪ ،‬ﭼـــﯥ زﻣـــﻮﻧږ ﭘـــﻪ ﻛـــﯥ ﺧﻴـــﺮ وي‪ .‬اﷲ دې زﻣـــﻮږ اﻳﻤـــﺎن ﻧـــﻪ ﺧﻄـــﺎ‬
‫ﻛﻮي‪ .‬ﻣﻮر ﻣﯥ ﭘﻪ دې وﺧﺖ ﻛﯥ ﻟﻪ اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﯥ ﻧﻪ راﻏﻠﻪ‪ ،‬داﺳﯥ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫د ﺳﺒﺎ ﺧﺒﺮه وﻛړئ‪ ،‬ﭼﯥ څﻨګﻪ ﺑﻪ ﻛﻮو؟‬
‫ﻣـــﺎ وې‪ :‬ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ ﻟـــﻪ ﺧﻴـــﺮه ﻣـــﺎزدﻳګﺮ او د ﻣﺎښـــﺎم ﺗـــﺮﻣﻨځ ﻫﻐـــﻮى ﻛـــﺮه ورځـــﻮ‪ ،‬ﺗﺎﺳـــﯥ ﺧﭙﻠـــﯥ ﻧـــﻮې‬
‫ﺟـــﺎﻣﯥ ﺗﻴـــﺎرې ﻛـــړئ‪ ،‬زه ﺑـــﻪ درﺗـــﻪ ﺟـــﺎﻣﯥ اوﺗـــﻮ ﻛـــړم‪ .‬ﻫـــﻮ رښـــﺘﻴﺎ! ﻣﺨﻜـــﯥ ﺑـــﻪ ﻫﻐـــﻮى ﺗـــﻪ زه ﺧﺒـــﺮ ﺑﺎﻳـــﺪ‬
‫ورﻛــړم‪ ،‬ﺧــﻮ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﭼــﯥ وﻇﻴﻔــﯥ ﺗــﻪ ﻻړم‪ ،‬ټﻴﻠﻴﻔــﻮن ﺑــﻪ ورﺗــﻪ وﻛــړم‪ .‬ﻛﻮښــښ ﺑــﻪ وﻛــړم‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﭘــﻪ‬
‫ﻳﻮه ﺑﺠﻪ ﺑﯧﺮﺗﻪ راﺷﻢ‪.‬‬
‫دﻏــﻪ ﺷــﭙﻪ ﺗﯧــﺮه ﺷــﻮه‪ ،‬ﺳــﺒﺎﺋﻲ ﻣﻌﻤــﻮﻻً ﺧﭙﻠــﯥ دﻧــﺪې ﺗــﻪ ﻻړم‪ ،‬ﭘــﻪ ﻟــﺴﻮ ﺑﺠــﻮ ﺑﻴــﺎ د رﺋــﻴﺲ ﺻــﺎﺣﺐ‬
‫دﻓﺘــﺮ ﺗــﻪ ورﻏﻠــﻢ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﺟﺮﻳﺎﻧــﻪ ﺧﺒــﺮ ﻛــړ‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ﻛــﻪ ډﯦــﺮ ﺿــﺮوري ﻛــﺎر درﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻣﺨﻜــﯥ ﻧــﻪ وي‪،‬‬
‫ځــﻪ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻻړ ﺷــﻪ‪ ،‬ﺧﭙــﻞ ﻛﺎروﻧــﻪ دې ﺑﯧګــﺎه ﺗــﻪ ﺳــﻢ ﻛــړه‪ .‬ﻣــﺎ وې ﺗــﺮ دوﻟــﺴﻮ ﺑﺠــﻮ ﻳﻤــﻪ‪ ،‬ﺗﺮڅــﻮ ځﻴﻨــﯥ‬
‫ﺿـــﺮوري ﻛﺎروﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ﺗﺮﺳـــﺮه ﻛـــړم‪ .‬ﺧﭙﻠـــﯥ ﺷـــﻌﺒﯥ ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ د ټﻴﻠﻔـــﻮن زﻧـــګ راﻏـــﻰ‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ‬
‫دوه ځﻠﻲ ﻣﯥ درﺗﻪ زﻧګ وواﻫﻪ ﻟﻜﻪ ﭼﯥ ﭘﻪ ﺷﻌﺒﻪ ﻛﯥ ﻧﻪ وې‪.‬‬
‫ﻣــــﺎ وې‪ :‬ﻫــــﻮ رﺋــــﻴﺲ ﺻــــﺎﺣﺐ ﺗــــﻪ ورﻏﻠــــﻰ وم‪ .‬ﻣــــﺎ ورﺗــــﻪ ووﻳــــﻞ‪ :‬ﻧــــﻦ ﻣــــﺎزدﻳګﺮ د ﺷــــﭙږو ﺑﺠــــﻮ ﭘــــﻪ‬
‫ﺷـــﺎوﺧﻮا ﻣـــﻮﻧږ درځـــﻮ‪ ،‬ﺧـــﺎن ﻛﺎﻛـــﺎ دوى ﺧﺒـــﺮه ﻛـــړه‪ ،‬ﻣـــﻮر دې ﻫـــﻢ زﻣـــﻮﻧږ د ﻣﯧﻠﻤﻨـــﻮ ﻧـــﻪ ﺧﺒـــﺮه ﻛـــړه‪ ،‬ﻣـــﺎ‬
‫ﺳﺮه ﭘﺮدي څﻮك ﻧﻪ درځﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻐـــــــــــــــــــــﯥ وې‪ :‬ښـــــــــــــــــــــﻪ ده‪ ،‬زه ﺑـــــــــــــــــــــﻪ ﻫﻐـــــــــــــــــــــﻮى وﭘﻮﻫـــــــــــــــــــــﻮم‪ .‬ﺳـــــــــــــــــــــﻬﺎره!‬
‫ﻣـــــــــــــــﻮﻧږ ﺑـــــــــــــــﻪ ﻣﯧﻠﻤﻨـــــــــــــــﻮ ﺗـــــــــــــــﻪ ډوډۍ ﺗﻴـــــــــــــــﺎره ﻛـــــــــــــــړو‪ ،‬ﺗـــــــــــــــﻪ ﭼـــــــــــــــﯥ راﺗﻠـــــــــــــــﯥ‬
‫ﻫﻐـــــــــــــــﻪ ﻧـــــــــــــــﻮې ﺗــــــــــــــــﻮره درﯦـــــــــــــــﺸﻲ ﺑـــــــــــــــﻪ واﻏﻮﻧــــــــــــــــﺪې‪ ،‬ﻧﯧﻜټـــــــــــــــﺎﻳﻲ وﺗــــــــــــــــړه‪،‬‬
‫ﻣﯧﻠﻤﺎﻧـــــــــــــــــﻪ ﺑـــــــــــــــــﻪ ﻫـــــــــــــــــﻢ ﺧﭙـــــــــــــــــﻞ ﭘـــــــــــــــــﺎك ﻛـــــــــــــــــﺎﻟﻲ واﻏﻮﻧـــــــــــــــــﺪي‪ ،‬ﺧﭙـــــــــــــــــﻪ‬
‫ﻧﺸﯥ‪ ،‬زﻣﺎ ﺧﺒﺮه او ﺳﺘﺎ ﻳﻮه ﺧﺒﺮه ده‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ښﻪ ده او ﺗﻪ ﺑﻪ؟‬
‫ﻫﻐــــــــــــــــﯥ وﻳــــــــــــــــﻞ‪ :‬زه ﺑــــــــــــــــﻪ دې ﻟــــــــــــــــﻪ ﻟﻴــــــــــــــــﺮې ﻟﻴــــــــــــــــﺮې ﺗﻤﺎﺷــــــــــــــــﯥ ﻛــــــــــــــــﻮم‪،‬‬
‫ﻟﻜﻪ ﻫﻨګﺎﻣﻪ ﭼﯥ واﻳﻲ‪:‬‬
‫ﺟﺎﻟﻪ ﻻﻫﻮ ﻛړه ﺟﺎﻟﻪ واﻧﻪ‬
‫ﭼﯥ ﻣﺎزدﻳګﺮ ﺷﻲ ﻣﺮﻏۍ ﺷﻨﻮ وﻧﻮ ﻟﻪ ځﻴﻨﻪ‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ﻫﻮﺳۍ ﻣﻮر او ﭘﻼر ﺧﻮ ﺑﻪ دې‪.......‬‬
‫وﻳـــــــــــــــﻞ ﻳـــــــــــــــﯥ‪ :‬ﻧـــــــــــــــﻪ ﻧـــــــــــــــﻪ ﺳـــــــــــــــﻬﺎر ﺻـــــــــــــــﺎﺣﺐ‪ ،‬ﻫﻐـــــــــــــــﻪ ﺧﺒـــــــــــــــﺮې ﺣـــــــــــــــﻞ‬
‫ﺷــــــــــــــــﻮي دي‪ ،‬ﻳــــــــــــــــﻮازې د ﺧﭙﻠــــــــــــــــﻮۍ ﺗــــــــــــــــﺎر ﺑــــــــــــــــﻪ ﻏﻮټــــــــــــــــﻪ ﻛﯧــــــــــــــــږي‪ ،‬ﻣــــــــــــــــﻮر‬
‫او ﭘﻼر ﺑﻪ ﻣﯥ ﺣﺘﻤﻲ دﺳﺘﻤﺎل درﻛﻮي‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ﭘﻪ ﺧﻮﻟﻪ دې ﺑﺮﻛﺖ ﺷﻪ‪ ،‬زﻣﺎ ﺧﻮ زړه درزﯦږي‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬زړه ﭼﯥ ښﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﻧﻜړې‪ ،‬ﻫﻮﺳۍ درﺳﺮه ده‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ﻣﻨﻨﻪ زه ﻫﻤﺪا اوس ﻛﻮر ﺗﻪ ځﻢ‪.‬‬
‫وﻳﻞ ورځﻪ ﭘﻪ ﻣﺨﻪ دې ګﻠﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫زه ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ ﻟـــﻪ ﺷـــﻌﺒﯥ ﻧـــﻪ ووﺗﻠـــﻢ او ﻧﯧـــﻎ ﺣﻤـــﺎم ﺗـــﻪ ﻻړم‪ ،‬ﺗـــﺮ ﺣﻤـــﺎم ﻛﻮﻟـــﻮ وروﺳـــﺘﻪ ﺷـــﻞ ﻛـــﻢ دوه‬
‫ﺑﺠـــﯥ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪم‪ .‬ﻟـــﻮﻣړى ﻣـــﯥ د ﻫﻐـــﻮى ﺟـــﺎﻣﯥ اوﺗـــﻮ ﻛـــړې او ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﯥ ﺧﭙﻠـــﻪ درﯦـــﺸﻲ‪ .‬ﻫﻐـــﻮى‬
‫ډوډۍ ﺧـــﻮړﻟﯥ وه‪ ،‬ﻣـــﺎ زر زر ډوډۍ وﺧـــﻮړه او ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﯥ ﻫﻐـــﻮى ﺗـــﻪ د ﻫﻮﺳـــۍ دوى ﻛـــﺮه د ورﺗـــګ ﭘـــﻪ‬
‫ﺑــﺎب ځﻴﻨــﯥ ﺧﺒــﺮې وﻛــړې‪ .‬د ﻧﺎﺳــﺘﯥ ﭘﺎﺳــﺘﯥ‪ ،‬د ﺧﺒــﺮې ﻛﻮﻟــﻮ ﻃﺮﻳﻘــﻪ او ځﻴﻨــﯥ ﻧــﻮرې ﺧﺒــﺮې ﻣــﯥ ورﺗــﻪ‬
‫وﻛـــړې‪ .‬ﻣـــﺎ وې ﺳﺘﺎﺳـــﯥ د ﺧﭙﻠـــﯥ ﺳـــﻴﻤﯥ د ﻛﻮﻟﺘـــﻮر ﺧﺒـــﺮې ښـــﯥ زده دي‪ ،‬ﻣګـــﺮ ددې ځـــﺎى ﻛﻮﻟﺘـــﻮر ﻟـــږ‬
‫ﺗـــﻮﭘﻴﺮ ﻟـــﺮي‪ .‬ﺗـــﺮ ﭘﯧﻨځـــﻮ ﺑﺠـــﻮ ﭘـــﻮرې ﻣـــﻮﻧږ ﻟـــﻪ ﻫﻐـــﻮى ﺳـــﺮه د ﻣﺮﻛـــﯥ او د ﺧﭙﻠـــﻮۍ ﻛﻮﻟـــﻮ ﺧﺒـــﺮې اﺗـــﺮې‬
‫ﭘﺨﭙﻠــﻮ ﻛــﯥ ﺳــﺮه وﻛــړې‪ .‬ﻟــﻪ ﻛــﻮره راښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮم او ټﻜﻴــﺴﻲ ﭘــﺴﯥ ګﺮځﯧﺪﻣــﻪ‪ ،‬څــﻮ دﻗﻴﻘــﯥ وروﺳــﺘﻪ‬
‫ټﻜﻴـــﺴﻲ راﻏـــﻰ او ﻣـــﻮﻧږ ﭘﻜـــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻮ او د ﻫﻮﺳـــۍ دوى ﻛـــﺮه ﻻړو‪ .‬د ﻫﻐـــﻮى د ﻛـــﻮر زﻧـــګ ﻣـــﻮ ﭼـــﯥ‬
‫وواﻫﻪ‪ ،‬وړوﻛﻰ ﻫﻠﻚ دروازه ﺧﻼﺻﻪ ﻛړه‪ ،‬ورﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ورﺷﻪ ﺧﺎن ﻛﺎﻛﺎ دوﻛﺮه وواﻳﻪ‪ ،‬ﭼﯥ ﺳﻬﺎر دوى راﻏﻠﻲ دي‪.‬‬
‫ﻟـــږه ﺷـــﯧﺒﻪ وروﺳـــﺘﻪ د ﻫﻮﺳـــۍ ﻣـــﻮر دروازې ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻪ‪ ،‬ﻣـــﻮږ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬راځـــﺊ راځـــﺊ‪ ،‬دﻧﻨـــﻪ‬
‫راځــﺊ‪ .‬ورﻧﻨﻮﺗﻠــﻮ‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﺑﯧــﻞ ﺑﯧــﻞ وروﭘﯧﮋﻧــﺪل او ﻫﻐــﯥ ښــﻪ ﺗــﻮده ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ ﻟــﻪ ﻫــﺮ ﻳــﻮه ﺳــﺮه‬
‫وﻛــړه‪ .‬ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻫــﻢ ﻻس رااوږد ﻛــړو او ﭘــﻪ ﻣﻴﻨــﻪ ﻳــﯥ روﻏﺒــړ راﺳــﺮه وﻛــړو‪ .‬دﻧﻨــﻪ ﻳــﯥ ﺳــﺎﻟﻮن ﺗــﻪ ﺑﻮﺗﻠــﻮ‪،‬‬
‫ﭘﻪ ﻛﻮﭼﻮﻧﻮ ﻛﯥ ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ ،‬د ﻫﻮﺳۍ ﻣﻮر ووﻳﻞ‪:‬‬
‫د ﻫﻮﺳۍ ﭘﻼر ﭼﯧﺮﺗﻪ ﺗﻠﻠﻰ دى اوس دﺳﺘﻲ راځﻲ‪.‬‬
‫ﻳــﻮ ﺑــﻞ زﻟﻤــﻮټﻰ ﻫﻠــﻚ او ﻳــﻮه وړوﻛــﯥ ﺟﻴﻨــۍ‪ ،‬ﭼــﯥ د ﻫﻮﺳــۍ د ﺗــﺮور اوﻻدوﻧــﻪ وو‪ ،‬ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ‬
‫ګﺮځﯧﺪل راګﺮځﯧﺪل‪ .‬ﻫﻐﻪ ﻟﻪ ﺳﺎﻟﻮن ﻧﻪ ووﺗﻠﻪ‪ ،‬وﻳﻠﯥ ﭼﯥ زه ﭼﺎى درﺗﻪ راوړم‪.‬‬
‫ﻛﺎﻛﺎ ﻣﯥ ﻏﻠﻲ ﺷﺎﻧﺘﻪ ووﻳﻞ‪ :‬دا ﺧﻮ ﻟﻜﻪ ﭼﯥ ډﯦﺮ ﻣﺎړه ﺧﻠﻚ دي؟‬
‫ﻣﺎﻣﺎ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪ :‬ﺧﻮرﻳﻪ دا ﻛﻮر ﻳﯥ ﺧﭙﻞ دى‪.‬؟‬
‫ﻣـــﺎ وې ﻫـــﻮ ﻣﺎﻣـــﺎ ﺟﺎﻧـــﻪ‪ ،‬دا ﻛـــﻮر څـــﻪ ﻛـــﻮې‪ ،‬ﻧـــﻮر ﺳـــﺮاﻳﻮﻧﻪ ﻟـــﺮي‪ ،‬دا ﺧـــﻮ د ﺷـــﺎﻫﻲ ﻛـــﻮرﻧۍ ﺳـــﺮه‬
‫ﻧـــږدې ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮى ﺳـــړى دى‪ ،‬ﭘﺨـــﻮا ﻳـــﯥ ﻏټـــﻪ څـــﻮﻛۍ درﻟـــﻮده‪ ،‬ﭘـــﻪ اﺻـــﻞ ﻛـــﯥ د ﺟﻨـــﻮﺑﻲ دي‪ ،‬ﺧـــﻮ‬
‫ﭘﺨـــﻮا ﻛﺎﺑـــﻞ ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻲ دي‪ ،‬اوس ددې ځـــﺎى ﺷـــﻮي دي‪ .‬ﻣـــﻮر او ﺗﻨـــﺪار ﻣـــﯥ ﻏﻠـــﻲ ﻏﻠـــﻲ ﭘـــﻪ ﻛﻮﭼﻮﻧـــﻮ‬
‫ﻧﺎﺳـــﺘﯥ وې‪ ،‬د ﻫﻮﺳــۍ دوى ﻣـــﺰدورې ﭼـــﺎى راوړو او ﭘـــﻪ ﻣﯧـــﺰ ﻳـــﯥ ټﻮﻟـــﻮ ﺗـــﻪ ﭼـــﺎى واﭼـــﻮﻟﯥ‪ .‬ﻟـــږه ﺷـــﯧﺒﻪ‬
‫وروﺳــﺘﻪ د ﻫﻮﺳــۍ ﻣــﻮر راﻏﻠــﻪ‪ .‬ﭘــﻪ ﺧــﻮرا ورﻳــﻦ ﺗﻨــﺪي ﻳــﯥ ﺑﻴــﺎ ﻟــﻪ ﻫــﺮ ﻳــﻮه ﻧــﻪ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﻫــﺮه ﺧﺒــﺮه‬
‫ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻏﻮړﯦـــﺪﻟﻲ ټﻨـــډه ﻛﻮﻟـــﻪ‪ ،‬زﻣـــﺎ ﻣـــﻮر ﺗـــﺮي د ﻛـــﻮرﻧۍ د ﺣـــﺎل اﺣـــﻮال ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ ﭘـــﻪ ﻟـــﻮړ ﺟﺮﺋـــﺖ ﺳـــﺮه‬
‫وﻛــړه‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ورﺗــﻪ ﭘــﻪ ﺧﻨــﺪا او ﻣﻬﺮﺑــﺎﻧۍ ځــﻮاب واﻳــﻪ‪ .‬ﻣــﻮږ ﻻ ﻳــﻮه ﭘﻴﺎﻟــﻪ ﭼــﺎى ﻧــﻪ و څــښﻠﻲ‪ ،‬ﭼــﯥ ﺧــﺎن‬
‫ﻛﺎﻛـــﺎ راﻏـــﻰ‪ .‬روﻏﺒـــړ ﻣـــﻮ ﺳـــﺮه وﻛـــړو‪ ،‬ﻣـــﺎ ورﺗـــﻪ ﺧﭙﻠـــﻪ ﻣـــﻮر‪ ،‬ﻛﺎﻛـــﺎ‪ ،‬ﻣﺎﻣـــﺎ او ﺗﻨـــﺪار وروﭘﯧﮋﻧـــﺪل‪ .‬ﻫﻐـــﻪ‬
‫ﻫﻢ ﺧﭙﻞ ځﺎن ﭘﻮره ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛړو‪ ،‬ﺳﻤﺪﺳﺘﻲ ﻳﯥ ښځﯥ ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫دوى درﻧﻪ ﺧﭙﻪ ﺷﻮي ﻧﻪ ﻳﯥ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ وﻳﻞ‪ :‬دوى ﻫﻢ ﻟږه ﺷﯧﺒﻪ ﻛﯧږي‪ ،‬ﭼﯥ راﻏﻠﻞ‪.‬‬
‫ﺧــﺎن ﻛﺎﻛــﺎ ﻟــﻮﻣړى ﭘــﻪ ټﻴﻠﻔــﻮن ﻛــﯥ ﭼﺎﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ ،‬ﭼــﯥ زه ﻧــﻦ ﺷــﭙﻪ ﻧــﺸﻢ درﺗــﻼى‪ ،‬ﻣﯧﻠﻤﺎﻧــﻪ ﻟــﺮم‪ .‬ﭘــﻪ‬
‫ﺳــﺎﻟﻮن ﻛــﯥ ﭘــﻪ ځــﺎﻧګړې څــﻮﻛۍ ﻛــﯥ ﻛــښﯧﻨﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻟــﻪ ﻫــﺮ ﻳــﻮه ﺳــﺮه ﻳــﯥ دوﺑــﺎره ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ او اﺣــﻮال‬
‫ﭘﺮﺳـــﻲ وﻛـــړه‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﻳـــﯥ ووﻳـــﻞ د ﻟﻤﺎﻧځـــﻪ وﺧـــﺖ دى‪ ،‬ﻟﻤـــﻮﻧځ ﺑـــﻪ وﻛـــړو‪ .‬ټـــﻮل ﭘﺎڅﯧـــﺪل د ﻟﻤﺎﻧځـــﻪ ﭘـــﻪ‬
‫ﺗﻜـــﻞ‪ ،‬څـــﻮك ﺗـــﺸﻨﺎب ﺗـــﻪ ﻻړل‪ ،‬ځﻴﻨـــﯥ ﭘـــﻪ ﻟﻤﺎﻧځـــﻪ ودرﻳـــﺪل‪ ،‬زه ﻟـــﻪ ﺳـــﺎﻟﻮن ﻧـــﻪ ﺑﻬـــﺮ ﺣـــﻮﻳﻠۍ ﻛـــﯥ د‬
‫ګﻠﻮﻧــﻮ ﺑﺎﻏﭽــﻪ ﻛــﯥ ګﺮځﯧﺪﻣــﻪ‪ ،‬د ﻫﻮﺳــۍ د اﻛــﺎ زوى او دوه ﻣﺎﺷــﻮﻣﺎن ﻧــﻮر ﻫــﻢ زﻣــﺎ ﺧــﻮا ﺗــﻪ راﻏﻠــﻞ‪ .‬د‬
‫ﺣــﻮﻳﻠۍ ﭘــﻪ ﺑــﺮه ﺧــﻮا ﻛــﯥ دوه ﻣﻨﺰﻟــﻪ وداﻧــۍ وه‪ ،‬ﭼــﯥ دﻳﻮاﻟﻮﻧــﻪ ﻳــﯥ د ﺳــﻨګ ﻣﺮﻣــﺮو وو‪ .‬د ﻛــﻮر ﺳــﺎﻟﻮن‬
‫د ﻫﻐـــﯥ وداﻧـــۍ ﻧـــﻪ راﺑﯧـــﻞ ﺟـــﻮړ ﺷـــﻮى و‪ ،‬وړاﻧـــﺪې دوه درې ﭘﻴـــﺎده ﺧـــﺎﻧﯥ وې‪ ،‬د وداﻧـــۍ دوﻫـــﻢ ﭘـــﻮړ‬
‫ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ﻛړﻛــۍ ﺧﻼﺻــﻪ وه‪ ،‬ﭼــﯥ ښــﻪ ورﺗــﻪ ځﻴــﺮ ﺷــﻮم‪ ،‬وﻣــﯥ ﻟﻴــﺪه ﭼــﯥ ﻫﻮﺳــۍ ﭘــﻪ ﻛړﻛــۍ‬
‫ﻛـــﯥ ﻧﺎﺳـــﺘﻪ ده‪ .‬ﻣﺎﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﻻس وﺧﻮځـــﺎوه‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﭼـــﯥ څـــﻮك ﻣـــﯥ وﻧـــﻪ وﻳﻨـــﯥ‪ ،‬ﺧـــﺎﻟﻲ ﺧﭙـــﻞ ﺳـــﺮ ﻣـــﯥ‬
‫ورﺗــﻪ وښــﻮراوه‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﻟــﻪ ﻫﻐــﻪ ځــﺎى ﻧــﻪ راښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮه او ﻻﻧــﺪې ﭼﯧــﺮې ﻣ ـﺼﺮوﻓﻪ ﺷــﻮه‪ .‬زه د ﺣــﻮﻳﻠۍ ﭘــﻪ‬
‫ډول ډول ګﻠﻮﻧـــﻮ ﻛـــﯥ ګﺮځﯧـــﺪم‪ ،‬د ﻫﻮﺳـــۍ د ﺗـــﺮه زوى ﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ وﻛـــړه‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ورورﻛـــﻪ دا ﻛـــﻮر‬
‫د دوى ﺧﭙـــﻞ دى‪ .‬ﻫﻐـــﻪ وې ﻫـــﻮ دا ﻳـــﯥ ﺧﭙـــﻞ ﻛـــﻮر دى‪ .‬ددې ﻧـــﻪ ﻳـــﯥ ﻳـــﻮ ﺑـــﻞ ښـــﻪ ﻛـــﻮر ﭘـــﻪ وزﻳـــﺮ اّﺑـــﺎد ﻛـــﯥ‬
‫دى‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻛﺮاﻳــﻲ ورﻛــړى دى‪ .‬دا ﻫﻠــﻚ اﻳﻠــﻪ د ﭘﻨځﻠــﺴﻮ ﻛــﺎﻟﻮ ﺑــﻪ و‪ ،‬د ﭘــﻼر ﭘﻮښــﺘﻨﻪ ﻣــﯥ ﺗــﺮې‬
‫وﻛــړه‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ﭘــﻼر ﻣــﯥ رﺋــﻴﺲ دى‪ ،‬ﺧــﻮ ﻫﻐــﻪ ﻧــﻪ ﭘﻮﻫﯧــﺪه‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻼر ﻳــﯥ د څــﻪ ﺷــﻲ رﺋــﻴﺲ و‪ .‬ﻟــﻪ ﺧﺒــﺮو‬
‫ﻧـــﻪ ﻳـــﯥ ﻣﻌﻠﻮﻣﯧـــﺪل‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﺷـــﺘﻮ ﺧﺎوﻧـــﺪان دي‪ .‬ﻳـــﻮ ﺳـــګﺮټ ﻣـــﯥ وڅـــښﺎوه او ﺑﻴـــﺎ د ﺳـــﺎﻟﻮن و ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ‬
‫روان ﺷـــﻮم‪ .‬ﻣﺨـــﺎﻣﺦ د ﻳـــﻮې ﺑﻠـــﯥ ﻛـــﻮټﯥ ﭘـــﻪ ﻛړﻛـــۍ ﻛـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ ﺑﻴـــﺎ وﻻړه وه‪ ،‬ﻧﻴﻤـــﺎﻳﻲ ځـــﺎن ﻳـــﯥ ﻟـــﻪ‬
‫ﻛړﻛـــۍ ﻧـــﻪ راوﯦـــﺴﺘﻠﻰ و‪ ،‬ﺧﭙـــﻞ دواړه ﻻﺳـــﻮﻧﻪ ﻳـــﯥ ﺳـــﺮه وﻣـــښﻞ او ﻟـــﻪ ﻣﻌﻤـــﻮل ﺳـــﺮه ﺳـــﻢ ﻳـــﯥ ﺧﭙـــﻞ‬
‫اورﺑـــﻞ ﭼـــﭗ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ﺗـــﺎواوه‪ .‬زﻣـــﻮﻧږ ﭘـــﻪ ﻣـــﻨځ ﻛـــﯥ واټـــﻦ دوﻣـــﺮه زﻳـــﺎت ﻧـــﻪ و‪ ،‬زه د ﺳـــﺎﻟﻮن ﭘـــﻪ ﻟـــﻮر‬
‫وګﺮځﯧـــﺪم او ﻫﻐـــﻪ ﻻ وﻻړه وه‪ .‬ﺧړﻧـــۍ ﻟګﯧـــﺪه‪ ،‬ﺳـــﺎﻟﻮن ﺗـــﻪ ورﻧﻨـــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ﻟﻤـــﻮﻧځ ﺧـــﻼص ﻛـــړى‬
‫و‪.‬ﺧــﺎن ﻛﺎﻛــﺎ د ﻛﺎﻛــﺎ دوى ﺳــﺮه ﭘﺨــﻮاﻧۍ ﺧﺒــﺮې ﭘﻴــﻞ ﻛــړې وې‪ ،‬ﻧــﻮرو ورﺗــﻪ ﻏــﻮږ اﻳــښﻰ و‪ .‬ﺧــﺎن ﻛﺎﻛــﺎ‬
‫د اﻧګﺮﯦﺰاﻧـــﻮ د وﺧـــﺖ ﻛﻴـــﺴﯥ راواﺧﻴـــﺴﺘﯥ‪ ،‬ﻛﺎﻛـــﺎ ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ ښـــﻪ ﻛـــﻮل‪ ،‬ﻣـــﻮر او ﺗﻨـــﺪار ﻣـــﯥ د ﻫﻮﺳـــۍ‬
‫ﻟــﻪ ﻣــﻮر ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﺑﻠــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ﻧﺎﺳــﺘﯥ وې‪ .‬د ﺧــﺎن ﻛﺎﻛــﺎ ﺧﺒــﺮې اوږدې ﺷــﻮې‪ ،‬ﻣــﺰدور ﻳــﯥ د ﺳــﺎﻟﻮن ﭘــﻪ‬
‫دروازه ﻛــــﯥ راﻧﻨــــﻮت‪ ،‬وﻳﻠــــﯥ ﺧــــﺎن ﻛﺎﻛــــﺎ ډوډۍ ﺗﻴــ ـﺎره ده‪ .‬ﺧــــﺎن ﻛﺎﻛــــﺎ ﺧﺒــــﺮې ﺑﻨــــﺪې ﻛــــړې‪ ،‬وﻳﻠــــﯥ‬
‫ﻣﻬﺮﺑـــﺎﻧﻲ وﻛـــړئ‪ ،‬درځـــﺊ‪ ،‬ﭼـــﯥ ډوډۍ وﺧـــﻮرو‪ .‬د ﺳـــﺎﻟﻮن ﻧـــﻪ ﻣﺨـــﺎﻣﺦ ﺑﻠـــﻪ ﻛﻮټـــﻪ وه‪ ،‬اوږد ﻣﯧـــﺰ ﭘﻜـــﯥ‬
‫ﭘﺮوت و‪ ،‬ډوډۍ ﭘﺮې ﺗﻴﺎره ﺷﻮې وه‪ ،‬ﭘﻪ ﻣﯧﺰ ﭼﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ ،‬ﻫﺮ ډول ﺧﻮاړه ﭘﻪ ﻣﯧﺰ اﻳښﻲ وو‪.‬‬
‫ډوډۍ ﻣــﻮ وﺧــﻮړه او ﺑﻴــﺎ دوﺑــﺎره ﻫﻤﻐــﻪ ﺳــﺎﻟﻮن ﺗــﻪ راﻏﻠــﻮ‪ .‬ورﭘــﺴﯥ د ﻣﺎﺧــﺴﺘﻦ ﻟﻤــﻮﻧځ ﻫــﻢ وﺷــﻮ‪،‬‬
‫ﻧـــﻮﻛﺮ )ﻣـــﺰدور( ﭼـــﺎى راوړو او ﺑﻴـــﺎ ﻳـــﯥ ورﭘـــﺴﯥ ﺗـــﺎزه ﻣﯧـــﻮه راوړه‪ .‬د ﻣﯧـــﻮې ﻟـــﻪ ﺧﻮړﻟـــﻮ ﻧـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ‬
‫ﻛﺎﻛﺎ ﻣﯥ ﻟﻮﻣړى ﻟﻪ ﺧﺎن ﻛﺎﻛﺎ ﻧﻪ اﺟﺎزت واﺧﻴﺴﺖ او ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﺧﭙﻠﯥ ﺧﺒﺮې داﺳﯥ ﭘﻴﻞ ﻛړې‪:‬‬
‫ﺧــــﺎن ﻛﺎﻛــــﺎ ﻣــــﻮږ د ﻧﻨګﺮﻫــــﺎر د ﺳــــﻴﻤﯥ اوﺳــــﯧﺪوﻧﻜﻲ او ﻣﻮﻣﻨــــﺪ ﻳــــﻮ‪ ،‬ﺳــــﻬﺎر ﺻــــﺎﺣﺐ ﻣــــﯥ وراره‬
‫دى‪ ،‬دﻟﺘﻪ ﭘﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﻛﯥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﻮ ﻛﯥ ﻛﺎر ﻛﻮي‪.‬‬
‫ﺧــﺎن ﻛﺎﻛــﺎ ووﻳــﻞ‪ :‬ﻫــﻮ ﻫــﻮ ﭘﯧــﮋﻧﻢ ﻳــﯥ‪ ،‬ﻳــﻮ ډﯦــﺮ ﺗﻜــړه ﻟﻴﻜــﻮال دى‪ ،‬ډﯦــﺮ ښــﻪ زﻟﻤــﻰ دى‪ ،‬ﺗﯧــﺮو ورځــﻮ‬
‫ﻛﯥ ﻟﻪ ﻳﻮه رﺋﻴﺲ ﺳﺮه دﻟﺘﻪ راﻏﻠﻰ و‪ ،‬ﭘﻪ ﻏﻴﺮ ﻟﻪ ﻫﻐﯥ دده ډراﻣﯥ ﻫﺮه ﺟﻤﻌﯥ ﭘﻪ ﺷﭙﻪ اورو‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ﻟــﻪ ﺷــﺮﻣﻪ ځــﺎن راټــﻮل ﻛــړو او ﺑﻬــﺮ ﺗــﻪ ووﺗﻠــﻢ‪ .‬ﻛﺎﻛــﺎ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ د ﺧﭙﻠــﻮۍ ﻛﻮﻟــﻮ وړاﻧــﺪﻳﺰ ﻛــړى و‪،‬‬
‫ﻣﺎﻣـــﺎ ﻣـــﯥ ﻫـــﻢ د ﻧـــﻮې ﺧﭙﻠـــﻮۍ ﭘـــﻪ ﻫﻜﻠـــﻪ ﻫﺮاړﺧﻴـــﺰې ﺧﺒـــﺮې ﻛـــړې وي‪ ،‬زه ﺑﻬـــﺮ ﺣـــﻮﻳﻠۍ ﺗـــﻪ وروﺗﻠـــﻢ‪،‬‬
‫ﺳــګﺮټ ﻣــﯥ وﻟګــﺎوه‪ ،‬د ﺳــﺎﻟﻮن ﻧــﻪ وړاﻧــﺪي د ﻧــﺎﺟﻮ د وﻧــﯥ ﺗﺮڅﻨګــﻪ ودرﯦــﺪم‪ ،‬ﻛﺘــﻞ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﻫﻮﺳــۍ‬
‫ﺑﻴﺮﺗــﻪ ﺗــﻪ راووﺗﻠــﻪ‪ ،‬ﭘﺨﭙﻠــﻮ ﻛــﻮرﻧۍ ﺟــﺎﻣﻮ ﻛــﯥ وه راﺗﻠــﻪ راﺗﻠــﻪ ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ زﻣــﺎ ﺧــﻮا ﺗــﻪ راﻏﻠــﻪ‪ ،‬وﻳ ـﻞ ﻳــﯥ‪:‬‬
‫څﻮك ﻳﯥ؟‬
‫ﻣﺎ وې زه ﻳﻢ راځﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻪ راﻧـــﺰدې ﺷـــﻮه‪ ،‬ﻟـــﻮﻣړى ﻳـــﯥ ﻛـــﻮر ﭘﻠـــﻮ ﭘـــﺎم وﻛـــړو او ﺑﻴـــﺎ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻣـــﺎ راﻣﻨـــډه ﻛـــړه‪ ،‬ﻻس ﻳـــﯥ‬
‫رااوږد ﻛـــړو‪ ،‬ﺳـــﺘړي ﻣـــﺸﻲ ﻳـــﯥ راﻛـــړه‪ ،‬زه ښـــﻪ ورﻧـــﺰدې ﺷـــﻮم‪ ،‬ﻻس ﻣـــﯥ ورﻟـــﻪ ﻛﻠـــﻚ ﻧﻴـــﻮﻟﻰ و‪ .‬وﻳـــﻞ‬
‫ﻳﯥ‪ :‬څﻨګﻪ ﺧﺒﺮې ﺧﻮ رواﻧﯥ دي؟‬
‫ﻣﺎ وې ﻫﻮ زه ﺗﺮې راووﺗﻠﻢ‪.‬‬
‫وﻳــﻞ ﻳــﯥ‪ :‬ﻣــﺎ ﺧــﻮ ﻟــﻪ ﻛړﻛــۍ ﻧــﻪ وﻟﻴــﺪې‪ ،‬ﭼــﯥ ﺳــګﺮﯦټ دې وﻟګــﺎوه‪ ،‬زه ﺑــﻪ دوﻋــﺎ درﺗــﻪ ﻛــﻮم‪ ،‬ﭼــﯥ‬
‫ﭘﻼر ﻣﯥ درﻛړي‪ ،‬زه درﻧﻪ ﻻړم ﭼﯥ ﻣﻮر ﻣﯥ ﭘﻮه ﻧﻪ ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ځﻪ ورځﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻐــــﻪ ﻻړه او زه ﻫــــﻢ د ﺳــــﺎﻟﻮن ﻛــــﻮټﯥ ﺗــــﻪ ﻧــــﺰدې ورﻏﻠــــﻢ‪ ،‬ﭘــــﻪ دروازه ﻛــــﯥ ور روان وم ﭼــــﯥ د ﺧــــﺎن‬
‫ﻛﺎﻛــﺎ ﻟــﻪ ﺧــﻮﻟﯥ ﻣــﯥ واورﯦــﺪل‪ :‬ﺳﺘﺎﺳــﯥ ﺧﭙﻠــﻮي ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﺳــﺮ او ﺳــﺘﺮګﻮ ﻗﺒﻮﻟــﻪ ده‪ ،‬زﻣــﺎ ﭘــښﺘﺎﻧﻪ وروڼــﻪ‬
‫ﻳﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺎﺳﯥ ﻧﻪ ﺷﻢ ﺧﭙﻪ ﻛﻮﻟﻰ‪ ،‬زﻣﺎ د ﻛﻮرﻧۍ درﺳﺮه رﺿﺎ ده‪.‬‬
‫ﻛﺎﻛـــﺎ او ﻣﺎﻣـــﺎ دواړو ﻏﺒـــﺮګ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﻛـــﻮر دې ودان ﺻـــﻴﺐ‪ .‬ﭘـــﻪ دې وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ زه ﻟـــږ ﭘـــښﻪ ﻧﻴـــﻮﻟﻰ‬
‫ﺷﻮم‪ ،‬وړوﻛﻰ زوى او ﻣﺰدور ﻳﯥ راووﺗﻞ‪ ،‬ﺧﺎن ﻛﺎﻛﺎ ﻏږ وﻛړو‪:‬‬
‫واﻟﻜﻪ ورﺷﻪ ﻣﻮر ﺗﻪ دې وواﻳﻪ‪ ،‬ﭼﯥ دﺳﺘﻤﺎل راوړي‪.‬‬
‫ﻛﺎﻛـــﺎ ﻣـــﯥ ﻣﺎﺗـــﻪ راﻏـــږ ﻛـــړ‪ :‬ﺳـــﻬﺎره‪ ،‬ﺳـــﻬﺎره زوﻳـــﻪ! زه ﭘـــﻪ دروازه ﻛـــﯥ ورﻧﻨـــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬وﻣـــﯥ وﻳـــﻞ‪ :‬دا دى‬
‫ﻛﺎﻛﺎ راﻏﻠﻢ‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﻫﻠﻪ څﻪ ﻣﯧﻮه ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ‪...‬‬
‫ﻣﺎﻣـــﺎ ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ د ﺷـــﯧﺮﻳﻨﻲ ﭘﺘﻨـــﻮس ورﻛـــړو او ﭘـــﻪ ﻧﺎﺳـــﺘﻮ ﻛـــﺴﺎﻧﻮ ﻳـــﯥ ﻧﻘـــﻞ ﺳـــﺮه ووﯦـــﺸﻞ‪ .‬د ﻧﻘﻠـــﻮ‬
‫ﭘﺘﻨــﻮس ﻳــﯥ دﻧﻨــﻪ ښــځﻮ ﺗــﻪ ﻫــﻢ ﻳــﻮوړو‪ ،‬ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ ﭘــﺲ ﻳــﯥ دﺳــﺘﻤﺎل ﭘ ـﻪ ﻳــﻮه ﺑــﻞ ﭘﺘﻨــﻮس ﻛــﯥ اﻳــښﻰ و‪،‬‬
‫ښــځﯥ ورﺳــﺮه ټــﻮﻟﯥ ﺳــﺎﻟﻮن ﺗــﻪ راﻏﻠــﯥ‪ .‬ټﻮﻟــﻮ ﻣﺒــﺎرﻛﻲ ووﻳﻠــﻪ‪ ،‬وروﺳــﺘﻪ زﻣــﺎ ﻛﺎﻛــﺎ ﻳــﻮ د ﻗــﺮاّن ﺷــﺮﻳﻒ‬
‫ﺳــﻮرت وﻟﻮﺳــﺖ او دوﻋــﺎ وﺷــﻮه‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﻧــﻮ زﻣــﺎ ﻣــﻮر ﺗــﻪ ټﻮﻟــﻮ ﻣﺒــﺎرﻛﻲ ورﻛــړه‪ ،‬زه ﻏﻠــﻰ ﭘــﻪ څــﻮﻛۍ ﻛــﯥ‬
‫ﻧﺎﺳــــﺖ وم‪ ،‬ﺧﻨــــﺪا وه‪ ،‬ﺧﻮﺷــــﺎﻟﻲ وه‪ .‬د ﻣﺎﺧــــﺴﺘﻴﻦ ﺗﯧــــﺮه ﭘــــﻮرې ورﺳــــﺮه ﻧﺎﺳــــﺖ وو‪ ،‬ﺑﻴــــﺎ ﻣــــﻮ ﺗــــﺮې‬
‫اﺟـــﺎزت واﺧﻴـــﺴﺖ او ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﺗـــﺮې راﻏﻠـــﻮ‪ .‬ﻛﺎﻛـــﺎ او ﻣﺎﻣـــﺎ دواړه ﭘـــﻪ ﺧﭙﻠـــﻮۍ ﺧﻮښـــﻲ ښـــﻜﺎره ﻛﻮﻟـــﻪ‪،‬‬
‫وﻳﻠﯥ ښﻪ ﺷﻮ ﭼﯥ دا ﻛﺎر وﺷﻮ‪ ،‬ﺧﺎﻟﻲ ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ﺳﺘﺎﻧﻪ ﻧﻪ ﺷﻮ‪ .‬ﻣﻮر ﻣﯥ ﻫﻐﻮى ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫درې ورځــﯥ وروﺳــﺘﻪ ﺑــﻪ ﻣــﻮﻧږه ﺧــﻮږه ﻛﻮﻧــډۍ وروړو‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ځــﻮ‪ .‬ټﻮﻟــﻮ ووﻳــﻞ‪ :‬ډﯦــﺮه ښــﻪ‬
‫ﺧﺒﺮه ده‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ ﭼـــﯥ ﻛـــﺎر ﺗـــﻪ ﻻړم‪ ،‬رﺋـــﻴﺲ ﺻـــﺎﺣﺐ ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ﻛﻴـــﺴﻪ ﺗﯧـــﺮه ﻛـــړه‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ﺷـــﻮ او‬
‫ﻣﺒــﺎرﻛﻲ ﻳــﯥ راﻛــړه‪ ،‬وﻳــﻞ ﻳــﻲ ښــﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ﭼــﯥ ﺳــﺘﺎ د زړه ﻛــﺎر وﺷــﻮ‪ .‬ﺳــﺘﺎ ﺧﻮﺷــﺎﻟﻲ زﻣــﺎ ﺧﻮﺷــﺎﻟﻲ ده‪.‬‬
‫ﻣﻨﻨــﻪ ﻣــﯥ ﺗــﺮې وﻛــړه او ﺑﻴــﺎ ﺧﭙــﻞ دﻓﺘــﺮ ﺗــﻪ ﻻړم‪ .‬ﻟــﻪ ډﯦــﺮې ﺧﻮﺷــﺎﻟۍ ﻧــﻪ ﻣــﯥ وروﺳــﺘﻪ ﭘــﺎﺗﯥ ﻛﺎروﻧــﻪ ﭘــﻪ‬
‫ﭼـــﺎﻻﻛۍ ﺳـــﺮه اﺟـــﺮا ﻛـــړل‪ ،‬ﻳـــﻮوﻟﺲ ﺑﺠـــﯥ وې ټﻴﻠﻔـــﻮن راﻏـــﻰ‪ ،‬ﻏـــﻮږۍ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړه‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ‬
‫وه‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪:‬‬
‫ﻣﺒﺎرك دې ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ﺳﺘﺎ دې ﻣﺒﺎرك ﺷﻲ‪ ،‬ﭼﯧﺮې ﻳﯥ؟‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬زه ﭘﻪ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ﻛﯥ ﻳﻢ‪ ،‬ﺗﺮ درې ﺑﺠﻮ ﭘﻮرې درس ﻟﺮم‪ ،‬ﭘﻪ څﻠﻮرو ﺑﺠﻮ ﺑﻪ درﺷﻢ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وﻳــﻞ‪ :‬ښــﻪ زه ﺑــﻪ دې اﻧﺘﻈــﺎر ﻛــﻮم‪ ،‬د ﺧــﺪاى ﭘــﻪ اﻣــﺎن‪ .‬د ټﻴﻠﻔــﻮن ﻏــﻮږۍ ﻣــﯥ ﻛﯧــښﻮده او ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ‬
‫ﭘﺨﭙــﻞ ﻛــﺎر ﭘــﻪ ډاډه زړه ﭘﻴــﻞ وﻛــړو‪ ،‬ﺗــﺮ دووﻟــﺴﻮ ﺑﺠــﻮ ﻣــﯥ ﻛــﺎر وﻛــړو او ﺑﻴــﺎ ﭘــﻪ ﺗﻔــﺮﻳﺢ ﻛــﯥ ﺗــﺮ ﻛــﻮره‬
‫ﻻړم‪ ،‬ﻣﺎ وې ﭼﯥ ﻣﯧﻠﻤﻨﻮ ﺑﻪ څﻪ ﭘﺎﺧﻪ ﻛړي وي ﻛﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ﭘــﻪ ﻻر ﻛـــﯥ ﻣــﯥ ﺗﺮﻛـــﺎري او ﺗـــﻮدې ډوډۍ واﺧﻴــﺴﺘﯥ‪ ،‬ﻛـــﻮر ﺗــﻪ ﭼـــﯥ ورﻧﻨـــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﻣــﻮر او ﺗﻨـــﺪار ﻣـــﯥ‬
‫دواړه ﭘـــﻪ اﺷـــﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻛـــﯥ ﻧﺎﺳـــﺘﯥ وې او دﻳـــګ ﻳـــﯥ ﺑﺎﻧـــﺪې ﻛـــړى و‪ .‬وﻳﻠـــﯥ زوﻳـــﻪ ﺳـــﺘړى ﻣـــﺸﯥ‪ ،‬ﻛﺎﻛـــﺎ‬
‫او ﻣﺎﻣﺎ دې ﺑﻬﺮ ﺗﻪ ﭘﻪ ﭼﻜﺮ وﺗﻠﻲ دي‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ﻣﻮر ﺟﺎﻧﯥ زه ﺑﻪ ورﭘﺴﯥ ورووځﻤﻪ‪ ،‬ﻫﺴﯥ ﻧﻪ ﭼﯧﺮې ﭘﻪ ﺑﻠﻪ ﻧﻪ وي ﺗﻠﻠﻲ!‬
‫ﭘــﻪ ﻣﻨــډه ﻟــﻪ ﻛــﻮره راووﺗﻠــﻢ‪ ،‬ﭘــﻪ ﻛﻮڅــﻪ ﻛــﯥ ﻣــﯥ وړاﻧــﺪې ﭘــﺎم وﻛــړو‪ ،‬ﻫــﯧڅ ﭘــﻪ ﻧﻈــﺮ راﻧﻐﻠــﻞ‪ ،‬ﻣــﺎ وې‬
‫ﺗﻪ راځﻪ ﻫﻐﯥ وړاﻧﺪې وﻧﻮ ﭘﻮري ﺑﻪ ورﺷﻢ‪ ،‬ﻛﻪ ﭼﯧﺮي ﺳﻴﻮري ﺗﻪ ﻧﺎﺳﺖ وي؟‬
‫وﻧـــﻮ ﺗـــﻪ ﭼـــﯥ ورﻧـــﺰدې ﺷـــﻮم وﻣـــﯥ ﻟﻴـــﺪل‪ ،‬ﭼـــﯥ دواړه د اوﺑـــﻮ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه وﻳﺎﻟـــﻪ ﻛـــﯥ اودﺳـــﻮﻧﻪ ﻛـــﻮي‪،‬‬
‫ﺧﻮا ﺗﻪ ورﻧﺰدې ﺷﻮم‪ ،‬ﺳﻼم ﻣﯥ ﭘﺮې واﭼﺎوه‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﺳﻬﺎره ﺑﭽﻰ ﺗﻪ راﻏﻠﯥ‪.‬؟‬
‫ﻣـــﺎ وﻳـــﻞ‪ :‬ﻫـــﻮ ﻛﺎﻛـــﺎ ﺟﺎﻧـــﻪ ﻟـــﻪ ﻛـــﻮره درﭘـــﺴﯥ راووﺗﻠـــﻢ‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﭼـــﯥ ﭼﻴـــﺮې ﻻدرﻛـــﻪ ﻧـــﺸﺊ‪ .‬دواړو‬
‫وﺧﻨــﺪل وې وﻳــﻞ‪ :‬دوﻣــﺮه ﺧــﻮ ﻧﺎﺑﻠــﺪه ﻧــﻪ ﻳــﻮ‪ ،‬درﯦﻴﻤــﻪ ورځ ﻣــﻮ ده‪ .‬ﭘــﻪ دې ﺷــﺎوﺧﻮا ﻛــﯥ ﺑﻠــﺪ ﺷــﻮي ﻳــﻮ‪.‬‬
‫ﻣــﻮږ ﺗــﻪ ﻻره ﻣﻌﻠﻮﻣــﻪ ده‪ ،‬ﺗــﻪ ځــﻪ ﻣــﻮﻧږه ﭘﺨﭙﻠــﻪ درځــﻮ‪ ،‬دﻟﺘــﻪ ﺑــﻪ ﻟﻤــﻮﻧځ وﻛــړو ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﻛــﻮر ﺗــﻪ درﺷــﻮ‪ .‬زه‬
‫ﺗـــﺮې ﺑﯧﺮﺗـــﻪ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ وﻻړم‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږ ﭼـــﯥ ﺗﺮڅـــﻮ ډوډۍ ﺗﻴﺎروﻟـــﻪ‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ﻫـــﻢ راﻏﻠـــﻞ‪ .‬ډوډۍ ﻣـــﻮ ﺳـــﺮه‬
‫وﺧﻮړه ﭘﻪ ﭼﺎﻳﻮ ﻧﺎﺳﺖ وو‪ ،‬د ﻫﻮﺳۍ د ﭘﻼرګﻨۍ ﺧﺒﺮې ﻣﻮ راواﭼﻮﻟﯥ‪ ،‬ﻛﺎﻛﺎ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻣﺎﺗــــﻪ ﭼــــﯥ ﭘﺘــــﻪ وﻟګﯧﺪﻟــــﻪ‪ ،‬ډﯦــــﺮه ښــــﻪ ﻛــــﻮرﻧۍ او ﭘﺨﭙﻠــــﻪ ﭘــــښﺘﻮ او اﺳــــﻼم وﻻړ ﺧﻠــــﻚ راﺗــــﻪ‬
‫ښﻜﺎري‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﻣﺎﺗـــﻪ ﻫـــﻢ ﺧﺎﻧـــﺪاﻧﻲ او د ﭘـــﻮره ﺷـــﺘﻮ ﺧﺎوﻧـــﺪان ښـــﻜﺎره ﺷـــﻮل‪ .‬دا ﺧﭙﻠـــﻮي دې ورﺳـــﺮه‬
‫زﻣــﻮﻧږ ﺧــﺪاى ټﻴﻨګــﻪ او ﺑﺨﺘــﻮره ﻛــړي‪ .‬ﻛﺎﻛــﺎ ﻣــﯥ د ﻣــﻮر او ﺗﻨــﺪار ﻧــﻪ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛــړه‪ ،‬وﻳﻠــﯥ‪ :‬ﺗﺎﺳــﻮ ﺗــﻪ‬
‫دا ﺧﻠﻚ څﻨګﻪ ښﻜﺎره ﺷﻮ؟‬
‫ﻫﻐـــﻮى دواړو ووﻳـــﻞ‪ :‬ډﯦـــﺮه ښـــﻪ ښـــځﻪ ﻳـــﯥ وه‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږه ﭘﺨﭙـــﻞ ﻋﻤـــﺮ داﺳـــﯥ ښـــﻪ ښـــځﻪ ﻧـــﻪ وه ﻟﻴـــﺪﻟﯥ‪،‬‬
‫څــﻮﻣﺮه ﻧﻴــﺖ ﭘــﻪ ﺧﻴــﺮه او ﻣﻬﺮﺑﺎﻧــﻪ ښــځﻪ وه‪ .‬ﻫﻤــﺪا ﻳــﯥ وﻳــﻞ‪ :‬ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ ﻃــﺎﻟﻊ ﻣﻨــﺪ او ﺧــﻮش ﺑﺨﺘــﻪ‬
‫دى‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻧـــﺼﻴﺐ ﺷـــﻮه او ﻟـــﻪ داﺳـــﯥ ښـــﻪ ټﺒـــﺮ ﺳـــﺮه ﻳـــﯥ ﺧﭙﻠـــﻮي وﺷـــﻮه‪ .‬دوى دواړه ﺑـــﻪ‬
‫ﻧﯧﻜﻤﺮﻏــﻪ ژوﻧــﺪ وﻟــﺮي‪ .‬ﭘــﻪ دې ﺧﺒــﺮو ﻛــﯥ درې ﺑﺠــﯥ ﺷــﻮې‪ ،‬ﻣــﺎ ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺗﺎﺳــﻮ ﻛــﻪ ﭘــﻪ ﻛــﻮر‬
‫ﻛــﯥ ﻗﻴــﺪ ﺷــﻮئ‪ ،‬ﺑﻴــﺮون ﺗــﻪ ووځــﺊ‪ ،‬زه ﻛﯧــﺪاى ﺷــﻲ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻟــږ ﻧﺎوﺧﺘــﻪ راﺷــﻢ‪ ،‬زه ﻣﻄﺒﻌــﯥ ﻧــﻪ راﻏﻠــﻢ‬
‫او ﺧﭙﻞ ﭘﺎﺗﯥ ﻛﺎروﻧﻪ ﻣﯥ ﺗﺮﺳﺮه ﻛړل‪.‬‬
‫ﭘــﻪ څﻠــﻮرو ﺑﺠــﻮ ﻣ ـﯥ ﭼــﯥ ﺣﺎﺿــﺮي اﻣــﻀﺎء ﻛــړه‪ ،‬ﻟــﻪ ﻣﻄﺒﻮﻋــﺎﺗﻮ ﻧــﻪ ښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮم او ﭘــﻪ ﺳــړك ﺑﺎﻧــﺪې‬
‫ﭘـــﻪ ﭼـــﺮت ﻛـــﯥ روان ﺷـــﻮم‪ ،‬ﺗـــﺮ ډﯦـــﺮه وﻻړم‪ ،‬ﭘـــﺎم ﻣـــﯥ ﻛـــﺎوه ﭼـــﯥ د ﻫﻮﺳـــۍ ﻣـــﻮټﺮ راواوﺧـــﺖ‪ ،‬ﻣـــﻮټﺮ ﻳـــﯥ‬
‫ودراوه او راښـــﻜﺘﻪ ﺷـــﻮه‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻫﻐـــﻪ اﻧـــﺪازه ﺧﺎﻧـــﺪي او ﺷـــﺮﻣﯧږي‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫـــﯧڅ ﺣـــﺪ ﻧـــﺸﺘﻪ دى‪ ،‬زه ﺣﯧـــﺮان‬
‫ﭘـــﺎﺗﯥ وم‪ ،‬ﭼـــﯥ دا وﻟـــﯥ ﻧـــﻦ ﺑـــﻞ ډول ده؟ ﻫــﺴﯥ ﻳـــﯥ ځـــﺎن ﺟـــﻮړ ﻛـــړى و‪ ،‬ﻟﻜـــﻪ د ﭼـــﻴﻦ ﻣـــﺎﭼﻴﻦ ښـــﺎﭘﯧﺮۍ‪،‬‬
‫ﭘﻪ ﻣﻮټﺮ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ ،‬ﻣﺎ وې دا وﻟﯥ داﺳﯥ ښﻜﺘﻪ ښﻜﺘﻪ ګﻮرې؟‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬د ﻛﻮﻧډې زوﻳﻪ ښﻜﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ ګﻮرم‪.‬‬
‫ﭘــﺎم ﻛــﻮه ﻫﻮﺳــۍ ﺗــﻞ ﺑــﻪ ﻟــﻪ ﻣــﺎ ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻃﺒﻴﻌــﻲ ﺣــﺎل اوﺳــﯥ‪ ،‬زه او ﺗــﻪ ﻟــﻪ ﻧــﻦ ﻧــﻪ ﭘــﻪ اﯦــﺴﺘﻪ دوه‬
‫ﻣﻠګــﺮي ﻳــﻮ‪ .‬د ﻣﯧــړه او ښــځﯥ ﺧــﻮ څــﻪ ﺧﺒــﺮه ﻧــﻪ ده‪ ،‬زﻣــﺎ او ﺳــﺘﺎ د ﺑــﺮي راز ﭘــﻪ ﻫﻤــﺪې ﺣﻘﻴﻘــﻲ ﻣﻴﻨــﻪ ﻛــﯥ‬
‫دى‪ ،‬ﻧـــﻮر ژوﻧــــﺪ دى ﻛﯧــــږي ﺑــــﻪ‪ .‬ﺧﭙــــﻞ ښــــﻲ ﻻس ﻳــــﯥ رااوږد ﻛــــړو‪ ،‬ژﻣــــﺎ ﭘــــﻪ اوږه ﻳــــﯥ ﻛﯧــــښﻮد او وې‬
‫وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻣـــﺎ ﺧـــﻮ درﺗـــﻪ وﻳﻠـــﻲ و‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻣﻴﻨـــﻪ درﺳـــﺮه ﻟـــﺮم‪ ،‬اوس ﻧـــﻮ زه ﺳـــﺘﺎ او ﺗـــﻪ زﻣـــﺎ ﻳـــﯥ‪ ،‬راځـــﻪ ﭼـــﯥ اوس‬
‫ﻛﻮم د ﺳﺎﻋﺖ ﺗﯧﺮۍ ځﺎى ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻮ‪ .‬ﻣﻮټﺮ ﺗﻪ ﻳﯥ ﺣﺮﻛﺖ ورﻛړو‪ ،‬ﻣﺎ وې‪ :‬ﭼﯧﺮې ځﻮ؟‬
‫ﻧـــﻦ ﺑـــﻪ ﺳـــﻬﺎره راﺳـ ـﺎً ﻛـــﻪ دې ﺧﻮښـــﻪ وي ﺷـــﯧﻮه ﻛﻴـــﻮ ﺗـــﻪ ﻻړ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﻫﻠﺘـــﻪ ﺑـــﻪ د درﻳـــﺎب ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه ﻳـــﻮه‬
‫ﺷﯧﺒﻪ ﺳﺮه ﻛﯧﻨﻮ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې‪ :‬ﺑﻠﻜــﻞ ﻣــﯥ ﺧﻮښــﻪ ده‪ ،‬ﺧــﻮ ﻧــﻦ ﺑــﻪ ﻟــږ ﭘــﻪ وﺧــﺖ راوګﺮځــﻮ‪ ،‬وﻟــﯥ ﭼﯧــﮓ ﻣﯧﻠﻤﺎﻧــﻪ ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ‬
‫دي‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﻣﻮټﺮ ګړﻧﺪى ﭼﻼوه‪ ،‬ﭘﻪ ﻻره ﭼﯥ ﺗﻠﻮ راﺗﻪ وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﭘﻪ ﺑﻠﻪ اوﻧۍ ﻛﯥ ﺑﻪ درﺗﻪ ﻣﻮټﺮ ﭼﻠﻮل زده ﻛړم‪ ،‬ﺑﺒﺮك ﭼﻤﻦ ﺗﻪ ﺑﻪ دې ﺑﻮځﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ دا ﺑﻪ څﻮﻣﺮه ښﻪ ﺷﻲ‪ ،‬ﭼﯥ زه ډرﻳﻮري وﻛړم‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﭘﺮوا وﻧﻪ ﻛړې‪ ،‬اوس ﺑﻪ ټﻮل ﻫﺮڅﻪ ﺳﻢ ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬رښﺘﻴﺎ ﻫﻮﺳۍ ﺗﻪ ﺧﻮږه ﻛﻮﻧډۍ ﭘﯧﮋﻧﯥ؟‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬وﻟﯥ ﻧﻮ ﻧﻪ ﻳﯥ ﭘﯧﮋﻧﻢ‪ ،‬ﺳﻬﺎره ﭘﻪ ﻧﻈﺮ ﻛﯥ دې ﭘښﺘﻨﻪ ﻧﻪ راځﻢ ﻛﻪ څﻨګﻪ؟‬
‫ﻣـــﺎ وﻳـــﻞ‪ :‬ﻧـــﻪ ﻧـــﻪ وﻟـــﯥ ﻧـــﻪ‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻣـــﺎ وې ﭼـــﯥ ﺗﺎﺳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻛﺎﺑـــﻞ ﻛـــﯥ ډﯦـــﺮ وﺧـــﺖ ﺗﯧـــﺮ ﻛـــړى دى‪ ،‬ځﻴﻨـــﯥ‬
‫دودوﻧﻪ ﻣﻮ ﻫﯧﺮ ﻛړي ﻧﻪ وي‪.‬‬
‫ﻧﻪ ﻧﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﻫﻢ ﺧﭙﻞ رواج ﻟﺮي‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﯧﺮې دا دود ﺷﺘﻪ دى‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وﻳــﻞ‪ :‬ﻣــﻮﻧږ ﻛــﻪ ﻛﻮﻣــﻪ ﭘﯧــښﻪ ﻧــﻪ وه ﭘــﻪ ﺧﻴــﺮ‪ ،‬ﺳــﺒﺎ ﻧــﻪ او ﺑــﻞ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺧــﻮږه ﻛﻮﻧــډۍ دروړو‪ .‬ﻣــﻮر ﺗــﻪ‬
‫دې وواﻳﻪ‪ ،‬ﭼﯥ ﭘﻪ ﻫﻐﯥ ورځﯥ ﺧﺎن ﻛﺎﻛﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻮر ﻛﯥ وي‪ .‬وﻳﻞ ﻳﯥ ﺳﻤﻪ ده‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ دې ﺧﺒـــﺮو ﻛـــﯥ ﻣـــﻮﻧږه ﺷـــﻴﻮه ﻛﻴـــﻮ ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪو‪ ،‬د ﺟﻤﻴﻌـــﺖ ﻟﯧـــﺴﯥ ﻧـــﻪ ورﺗﯧـــﺮ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ‬
‫ﺳـــﻴﻨﺪ راﻏـــﻰ‪ ،‬ﻣـــﻮټﺮ ﻣـــﻮ د ﺳـــړك ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه ودراوه او ﻣـــﻮﻧږه ﭘﻴـــﺎده ﺷـــﻮ‪ .‬د ﺳـــﻴﻦ ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه وړاﻧـــﺪې‬
‫وﻻړو‪ ،‬د ﺗـــﻮت وﻧـــﯥ ﺳـــﺮه ﻧـــښﺘﯥ وې‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ځـــﺎى ﻣـــﻮ د ﺗـــﻮت څـــﺎﻧګﯥ ﻧـــﻪ ﺗﻮﺗـــﺎن وﺧـــﻮړل‪ ،‬ښـــﻪ ﭼـــﯥ‬
‫وړاﻧـــﺪې ﺗﯧـــﺮ ﺷـــﻮ‪ ،‬د ﺳـــﻴﻦ ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه ﺟﻮﻟګـــﻪ وه‪ ،‬ﺷـــﺎوﺧﻮا ﻳـــﯥ ګڼـــﯥ وﻧـــﯥ او د ګﻼﺑـــﻮ ګﻠﻮﻧـــﻪ ﺳـــﺮه‬
‫ښﻜﺎرﯦﺪل‪ ،‬ﻣﻮﻧږ ﻳﻮ ﺑﻞ ﺗﻪ ﺳﺮه وﻛﺘﻞ‪ ،‬ﻣﺎ وې راځﻪ ﻫﻮﺳۍ ﻳﻮ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ دﻟﺘﻪ ﻛﯧﻨﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ وﻳﻠﯥ راځﻪ ﭼﯥ ﻛﯧﻨﻮ‪.‬‬
‫د ګﻼﺑـــﻮ ﺑﻮټـــﻮ ﻛـــﯥ ورﻧﻨﻮﺗﻠـــﻮ ان د ﺳـــﻴﻨﺪ ﻏـــﺎړې ﺗـــﻪ ﻣـــﻮ ځﺎﻧﻮﻧـــﻪ ورورﺳـــﻮل‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﺷـــﻨﻪ ﻛﺒﻠـــﻪ‬
‫ورﺗـــﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻮ‪ ،‬د ﺳـــﻴﻦ اوﺑـــﻪ ﺧـــړې ﻏﻮﻧـــﺪې وې او ﭘـــﻪ ﻣـــﺴﺘۍ ﺳـــﺮه ﺳـــﻴﻨﺪ روان و‪ ،‬ﺷـــﺎوﺧﻮا ځﻤﻜـــﻪ‬
‫ﻳــﯥ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه وړې وه‪ ،‬د ﺳــﻴﻨﺪ ﻧــﻪ ﭘــﻮرې ﻫــﻢ ګڼــﯥ وﻧــﯥ د ﺳــﻴﻨﺪ ﭘــﻪ ﻏــﺎړه وﻻړې وې‪ ،‬ﻫﯧڅــﻮك ﻧــﻪ‬
‫ښﻜﺎرﯦﺪل‪ .‬ﻳﻮ ﻧﻴﻢ ﺑﺰګﺮ ﺑﻪ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﭘټﻲ ﻛﯥ ﻟګﻴﺎ و‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻮﺳۍ ﺗﻪ ﻛړه‪:‬‬
‫دا ﺧﻮ ﺑﻴﺨﻲ ځﺎﻧﺘﻪ ځﺎى دى‪ ،‬ﺑﻨﻲ ﺑﺸﺮ ﻧﻪ ښﻜﺎري‪.‬‬
‫وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬ﻣـــﻮږ ﺗـــﻪ ﻫﻤﺪاﺳـــﯥ ځـــﺎى ښـــﻪ دى‪ .‬وې ﺧﻨـــﺪل او ﻻس ﯦـــﻲ د ﺳـــﻴﻦ اوﺑـــﻮ ﺗـــﻪ ښـــﻜﺘﻪ ﻛـــړو‪،‬‬
‫دارې ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ وﻛـــړې‪ ،‬ﻣـــﺎ ﻫـــﻢ د اوﺑـــﻮ دارې وروﺷـــﯧﻨﺪﻟﯥ‪ .‬ﭘـــﻪ ټﻮﻛـــﻮ ټﻮﻛـــﻮ ﻛـــﯥ ﻣـــﻮ ځﺎﻧﻮﻧـــﻪ ﻻﻣـــﺪه‬
‫ﺧﯧــﺸﺘﻪ ﻛــړل‪ ،‬وروﺳــﺘﻪ ﻣــﻮ اوﺑــﻪ ﻟــﻪ ځــﺎﻧﻮﻧﻮ ﻧــﻪ وڅﻨــډﻟﯥ او د ګﻼﺑــﻮ ګﻠﻮﻧــﻮ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﺷــﻨﻪ‬
‫درب ﻛـــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻮ‪ .‬زﻣـــﺎ ﻛﻤـــﻴﺲ ﻟﻮﻧـــﺪ ﺷـــﻮى و‪ ،‬ﻟـــﻪ ځﺎﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ووﯦـــﺴﺖ او ﭘـــﻪ ﺑﻮټـــﻮ ﻣـــﯥ ﻟﻤـــﺮ ﺗـــﻪ‬
‫وﻏـــﻮړاوه‪ .‬د ﻫﻐـــﯥ ﻫـــﻢ ﻛﻤـــﻴﺲ ﻟﻮﻧـــﺪ و‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﻫﻮﺳـــۍ څـــﻮك ﻧـــﺸﺘﻪ دى‪ ،‬ﻛﻤـــﻴﺲ دې اوﺑﺎﺳـــﻪ او ﭘـــﻪ‬
‫دې ﺑﻮټــﻮ ﻳــﯥ ﺧــﻮر ﻛــړه‪ .‬وﻳﻠــﯥ ﻧــﻪ دا ﻛــﺎر دﻟﺘــﻪ ﻧــﻪ ﻛﯧــږي‪ ،‬ﻛــﻪ څــﻮك ﻣــﻮ وګــﻮري‪ ،‬ﻧــﻮ څــﻪ ﺑــﻪ واﻳــﻲ؟ ﺗــﻪ‬
‫ﺧـــﻮ ﻧﺎرﻳﻨـــﻪ ﻳـــﯥ ﭘـــﺮوا ﻧـــﻪ ﻛـــﻮي‪ ،‬ﻣګـــﺮ زه ﺧـــﻮ دا ﻛـــﺎر ﻛﻠـــﻪ ﻛـــﻮﻟﻰ ﺷـــﻢ‪ ،‬ﺧﻴـــﺮ دى وﭼﯧـــږي‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ د‬
‫ﻟﻮﻣړي ځﻞ ﻟﭙﺎره زﻣﺎ د ﺳﻴﻨﯥ ﺑﺒﺮ وﻳښﺘﺎن وﻟﻴﺪل‪ ،‬وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳﻬﺎره دا څﻮﻣﺮه ﺑﺒﺮ ﻳﯥ؟‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬وﻟﯥ ﻧﻪ دې ﺧﻮښﯧږي؟‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬د ﺧﻮښﯧﺪو ﺧﺒﺮه ﺧﻮ ﺑﯧﻠﻪ ده‪ ،‬ﻣګﺮ دوﻣﺮه ډﯦﺮ ګڼ وﻳښﺘﺎن!‬
‫ﻣﺎ ﻳﯥ زﻟﻔﻮ ﺗﻪ ﻻس وروړو‪ ،‬او وﻣﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫او دا ﺳـــﺘﺎ د زﻟﻔـــﻮ ﻗـــﻮدې! ځﺎﻧﺘـــﻪ ﻣـــﯥ راوړاﻧـــﺪې ﻛـــړه‪ ،‬ﻣـــﺎ وى ﭼـــﯥ د ﻣﻴڼـــﻲ ﺗﻨـــﺪه ﻣﺎﺗـــﻪ ﻛـــړم‪ ،‬ﺧـــﻮ‬
‫ﻫﻮﺳۍ راﻧﻪ ځﺎن راښﻜﺪو‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﻧﻪ‪ ،‬زﻳﺎﺗﯥ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻛﻮو‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ﻫﻐﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻪ ﻛﻮه ﻫﺮ ﺷﻰ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ وﺧﺖ ﻛﯥ‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﻫﻮ ﻫﻤﺪاﺳﯥ ده‪ ،‬ﺑﯥ ﻫﻮښﻪ ﻛﯧږه ﻣﻪ‪ ،‬ﺧﺪاى دې د زړه ﺻﺒﺮ درﻛړي‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳۍ راﻧﻪ وړاﻧﺪې ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ ورو ﻏﻮﻧﺪې ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳـــﻬﺎره دا ځـــﺎى ﺑﻴﺨـــﻲ ځﺎﻧﺘـــﻪ دى‪ ،‬څـــﻮك ﺑـــﻪ ﺷـــﻚ راﺑﺎﻧـــﺪې وﻛـــړي‪ ،‬ﻛﻤـــﻴﺲ دې واﻏﻮﻧـــﺪه‪ ،‬د‬
‫ﺳﻴﻨﺪ ﻏﺎړې ﺗﻪ ﺑﻪ ورﺷﻮ‪ ،‬ﭼﯥ د ﭼﺎ ﺷﻚ راﺑﺎﻧﺪې راﻧﻪ ﺷﻲ‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻣﯥ‪ :‬ﻫﻮﺳۍ ﻧﻦ راﺗﻪ ﺑﯥ زړه ښﻜﺎره ﻛﯧږې‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﺑﯥ زړه ﺧﻮد ﻳﻢ اّن ﺗﺮ واده ﭘﻮرې ﺑﻪ داﺳﯥ ﺑﯥ زړه اوﺳﻢ‪.‬‬
‫د ﺳــﻴﻨﺪ ﻏــﺎړې ﺗــﻪ ښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮ‪ ،‬ﻛﺘــﻞ ﻣــﻮ ﭼــﯥ ﭘــﺎس د ﺗــﻮت څــﺎﻧګﯥ ﺳــﺮې ﻟــﻪ ﺗﻮﺗــﺎﻧﻮ ﻧــښﺘﯥ دي‪،‬‬
‫ﭘـــﻪ اوﺑـــﻮ ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ ﻳـــﻮه څﺎﻧګـــﻪ راوڅﻨډﻟـــﻪ‪ ،‬ﺳـــﺮه ﭘﺎﺧـــﻪ ﺗـــﻮت ﭘـــﻪ اوﺑـــﻮ ﻛـــﯥ ﭘـــﺮي واﺗـــﻪ‪ .‬ﻣـــﻮﻧږ دواړه د‬
‫ﺳــﻴﻨﺪ ﭘــﻪ اوﺑــﻮ ﻛــﯥ ﭘــﻪ ﻣــﺰه ﻣــﺰه او ټﻮﻛــﻮ ټﻮﻛــﻮ ﻛــﯥ ډﯦــﺮ ﺗﻮﺗــﺎن وﺧــﻮړل‪ ،‬ښــﻪ ﺷــﯧﺒﻪ د ﺳــﻴﻨﺪ ﭘــﻪ ﻏــﺎړه‬
‫ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻮ‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ ﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬راځـــﻪ ﭼـــﯥ زﻳـــﺎﺗﻲ ځـــﻮ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ ﻣﯧﻠﻤﺎﻧـــﻪ دي‪ ،‬ﺟـــﯥ ځـــﺎن‬
‫ورورﺳﻮم‪ ،‬ﺧﭙﻪ ﻧﻪ ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳــۍ ﭼــﯥ ﺑــﻮټ ﻳــﯥ ﻟــﻪ ﭘــښﻮ وﯦــﺴﺘﻠﻰ و‪ ،‬ﺑــﻮټ ﯦــﻲ ﭘــښﻮ ﻛــړل د ﻣــﻮټﺮ ﺧــﻮا ﺗــﻪ راروان ﺷــﻮ‪ ،‬ﻟــﻪ‬
‫ﺷﯧﻮه ﻛﻴﻮ ﻧﻪ د ښﺎر ﭘﻪ ﻟﻮر روان ﺷﻮ‪ ،‬ﭘﻪ ﻣﻮټﺮ ﻛﯥ ﻣﯥ ﻫﻮﺳۍ ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻧږ د ﺧﻮږې ﻛﻮﻧډۍ ﻟﭙﺎره ﭘﻪ ﺑﺎزار ﻛﯥ ځﻴﻨﯥ ﺳﻮدا راﻧﻴﺴﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ وې‪ :‬څﻪ ﺑﻪ راﻧﻴﺴﺊ؟‬
‫ﻣــﺎ وې‪ :‬ﻣــﻮر ﻣــﯥ راﺗــﻪ ټــﻮل ﺷــﻴﺎن راښــﻮدﻟﻲ دي‪ ،‬ﻟﻜــﻪ وﭼــﻪ او ﺗــﺎزه ﻣﯧــﻮه‪ ،‬ﻣﺎﻫﻴــﺎن‪ ،‬ﺷــﻴﺮ ﺑــﺮﻳﻨﺞ‪،‬‬
‫ﺳﺎﺑﻪ او داﺳﯥ ﻧﻮر‪ ...‬ﺑﯧګﺎه ﺗﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﺎ ﻟﻪ ﻫﻐﻮى ﻧﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړم‪.‬‬
‫وﻳــﻞ ﻳــﯥ‪ :‬ﺳــﻬﺎره د ټﻮﻟــﻮ ﺷــﻴﺎﻧﻮ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ ﺗﻜﻠﻴــﻒ ﻣــﻪ ورﻛــﻮه‪ ،‬ﭘــﻪ ﻟــﺴﻮ‬
‫ﺑﺠﻮ ﺑﻪ زه ﻣﻄﺒﻌﯥ ﺗﻪ درﺷﻢ‪ ،‬دواړه ﺑﻪ ﺑﺎزار ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻮ‪ ،‬واﺑﻪ ﻳﯥ ﺧﻠﻮ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ﻫﻮﺳۍ ﺗﻪ ﺑﻪ راﺳﺮه ﭘﻪ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺷﯥ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ وﻳﻞ‪ :‬ﻧﻮ دا ﺧﻮ ﻳﻮازې ﺳﺘﺎ ﻛﺎر ﻧﻪ دى زﻣﻮږ د دواړو ګډ ﻛﺎر دى‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې‪ :‬ﺳــﻤﻪ ده زه ﺑــﻪ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺳــﺘﺎ اﻧﺘﻈــﺎر ﻛــﻮم‪ .‬زﻣــﻮږ ګــﺎډى ﭘــﻪ ﻗﻼﭼــﻪ راﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ‪ ،‬ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ ﻛــﯥ‬
‫ﺣـــﻀﻮري ﭼﻤـــﻦ ﺗـــﻪ راورﺳـــﯧﺪو‪ ،‬ﻟﻤـــﺮ ﭘـــﻪ ﻏړﻏـــړه و‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﻛـــﻮر ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﻣـــﻮټﺮ ودراوه‪ .‬زه ﺗـــﺮې‬
‫راښﻜﺘﻪ ﺷﻮم او ﻫﻮﺳۍ ﭘﻪ ﭼﺎﻻﻛۍ ﺳﺮه ﻣﻮټﺮ روان ﻛړو او ﻻړه‪.‬‬
‫وړاﻧـــﺪې ﻛﺎﻛـــﺎ او ﻣﺎﻣـــﺎ دواړه راروان وو‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ﺧـــﻮ وﻟﻴـــﺪه‪ ،‬ﻣګـــﺮ څـــﻪ ﻳـــﯥ ﭘﯧﮋﻧﺪﻟـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ څـــﻮك‬
‫ده؟ زه ورﺗﻪ ﭘښﻪ ﻧﻴﻮﻟﻰ ﺷﻮم‪ ،‬ﺧﻮا ﺗﻪ ﻣﯥ راﻧﺰدې ﺷﻮل‪ ،‬وﻳﻠﯥ‪ :‬ﺳﻬﺎره راﻏﻠﯥ؟‬
‫ﻣﺎ وې ﻫﻮ راﻏﻠﻢ‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬دا ﻣﻮټﺮ د ﭼﺎ و؟‬
‫ﻣـــﺎ وې دا ﺧـــﻮ زﻣـــﻮږ د رﻳﺎﺳـــﺖ ﻣـــﻮټﺮ و‪ .‬ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﻧﻨﻮﺗﻠـــﻮ‪ ،‬ﻣـــﻮر او ﺗﻨـــﺪار ﻣـــﯥ راﺗـــﻪ ﺳـــﺘړي ﻣـــﺸﻲ‬
‫ووﻳــﻞ‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﻣﻮرﺟــﺎﻧﯥ ﺑﯧګــﺎه ﺗــﻪ ﻣــﻮ څــﻪ ﭘﺎﺧــﻪ ﻛــړي دي؟ وﻳــﻞ ﻳــﯥ‪ :‬زوﻳــﻪ ﺗﺮاوﺳــﻪ ﺧــﻮ ﻣــﻮ څــﻪ ﺷــﻰ‬
‫ﻧﻪ دي ﺑﺎﻧﺪې ﻛړي‪.‬‬
‫زه ﭘــ ـﻮه وم ﭼــــﯥ د ﭘﺨﻮﻟــــﻮ څــــﻪ ﻧــــﺸﺘﻪ‪ ،‬ﻣــــﺎ وې زه ﺑــــﺎزار ﺗــــﻪ وځــــﻢ ﭼــــﯥ ﻏﻮښــــﻪ راوړم‪ .‬ﭘــــﻪ ﻣﻨــــډه‬
‫راووﺗﻠـــﻢ‪ ،‬ﻟـــﻪ ﻗـــﺼﺎﺑﻪ ﻣـــﯥ ﻏﻮښـــﻪ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﻳـــﻮوړه‪ ،‬ﻣـــﺎ ﻳﺨﭽـــﺎل ﻧـــﻪ درﻟـــﻮد‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻏﻮښـــﻪ او ﻧـــﻮر ﺧـــﻮاړه‬
‫ﻣــﯥ ﭘﻜــﯥ ذﺧﻴــﺮه ﻛــﻮﻟﻰ‪ .‬ﻫــﺮه ورځ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﻧــﻮې ﺳــﻮدا ﻛــﻮر ﺗــﻪ اﺧﻴــﺴﺘﻠﻪ‪ .‬د ﺷــﭙﯥ ﻟــﻪ ډوډۍ ﺧﻮړﻟــﻮ ﻧــﻪ‬
‫وروﺳــﺘﻪ ﻣــﻮر او ﺗﻨــﺪار ﺗــﻪ ﻣ ـﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ﻣــﻮږ او ﺗﺎﺳــﯥ ﺑــﻪ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﻣــﺎزﻳګﺮ ﻫﻐــﻮى ﻛــﺮه ورځــﻮ‪ ،‬ﺧــﻮ ﻛــﻮم‬
‫ﻛــﻮم ﺷــﻴﺎن واﺧﻠــﻮ‪ .‬ﻫﻐــﻮى راﺗــﻪ ﺑﻴــﺎ ﻫﻤﻐــﻪ ﺷــﻴﺎن ﻳــﺎﻧﯥ ﺷــﻴﺪې‪ ،‬ﺳــﺎﺑﻪ‪ ،‬ﺗــﺎزه ﻣﺎﻫﻴــﺎن‪ ،‬ﺷــﻴﺮ ﺑــﺮﻳﻨﺞ او‬
‫ﺗﺎزه ﻣﻴﻮې راﺗﻪ ﭘﻪ ګﻮﺗﻪ ﻛړې‪ .‬ﻫﻐﻮى ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺑــﻪ زه ﻫﻤــﺪا ﺷــﻴﺎن ﻛــﻮر ﺗــﻪ راوړم او ﭘــﻪ څﻠــﻮرو ﺑﺠــﻮ ﺑــﻪ ځــﻮ‪ .‬ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﭼــﯥ ﻛــﺎر ﺗــﻪ ﻻړم‪ ،‬ﺗــﺮ‬
‫ﻟــﺴﻮ ﺑﺠــﻮ ﻣــﯥ ﭘﺨﭙــﻞ دﻓﺘــﺮ ﻛــﯥ ﻛــﺎر وﻛــړ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻟــﻪ ﻣﻄﺒﻌــﯥ ﻧــﻪ ووﺗﻠــﻢ او د ﻫﻮﺳــۍ اﻧﺘﻈــﺎر ﻣــﯥ ﻛــﺎوه‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ ﺧﭙــﻞ ټــﺎﻛﻠﻲ وﺧــﺖ راورﺳــﯧﺪه‪ ،‬ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻮ او ﻧــﻮي ښــﺎر ﺗــﻪ ﻻړو‪ .‬د ﺧــﻮږې ﻛﻮﻧــډۍ‬
‫ټــــﻮل ﺷــــﻴﺎن ﻣــــﻮ واﺧﻴــــﺴﺖ‪ ،‬ﻫﻮﺳــــۍ ﭘﻴــــﺴﯥ راوﯦــــﺴﺘﻠﯥ‪ ،‬ﻣــــﺎ وې ﻫﻮﺳــــۍ دا ﭘﻴــــﺴﯥ ﭘــــﻪ زه ځﻜــــﻪ‬
‫ورﻛـــﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺑﻴـــﺎ راﺗـــﻪ ﭘـــﻪ راﺗﻠـــﻮﻧﻜﻲ ﻛـــﯥ ﭼﯧﺮﺗـــﻪ ﭘﯧﻐـــﻮر وﻧـــﻪ ﻛـــړې‪ .‬ﭘـــﻪ ټﻮﻛـــﻪ ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ راﺗﻪ ﭘﻪ ﻣﻮﺳﻜۍ ﺗﻮګﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ددې ﭘﺨﻮاﻧﻴـــﻮ د اﻃﺮاﻓـــﻲ ﺧﺒـــﺮو ﻧـــﻪ واﻧـــﻪ وﺧﺘـــﯥ‪ ،‬ﺳـــﻤﻪ ده ﺗـــﻪ ﭘﻴـــﺴﯥ ورﻛـــړه‪ ،‬ﻣﺎﺗـــﻪ ﻳـــﻮه ﺧﺒـــﺮه‬
‫ښﻜﺎري ﺧﻮ ﺗﻪ‪....‬‬
‫ﭘﻪ ﻛړ‪ ،‬ﻛړت ﻣﯥ ورﺗﻪ وﺧﻨﺪل‪ ،‬ﻫﻮﺳۍ زه ﺧﻮ د ﻛﻠﻲ ﺳړى ﻳﻢ‪.‬‬
‫وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬ﻛﻠـــﻰ اوس ﭘﺮﯦـــږده‪ .‬ﭘـــﻪ ټﻮﻛـــﻮ‪ ،‬ټﻮﻛـــﻮ ﻛـــﯥ ﻣـــﻮ ﺳـــﻮدا ﭘـــﻮره ﻛـــړه او ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﻣـــﻮ‬
‫واﭼﻮﻟـــﻪ‪ .‬دوﻟـــﺲ ﺑﺠـــﯥ ﻛﯧـــﺪې‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﻣـــﻮ راورﺳـــﻮﻟﻪ‪ .‬ﻫﻐـــﯥ راﺳـــﺮه ﻟـــﻪ ﻣـــﻮټﺮه راښـــﻜﺘﻪ ﻛـــړه او‬
‫ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﻮ ﻣﺨـــﻪ ښـــﻪ ورﺳـــﺮه وﻛـــړه‪ .‬ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ رواﻧـــﻪ ﺷـــﻮه‪ .‬ﻣـــﺎ ﭘـــﻪ ﭼـــﺎﻻﻛۍ ﺳـــﺮه ټـــﻮل ﺷـــﻴﺎن ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ‬
‫ﻧﻨﻮﯦــﺴﺘﻞ‪ ،‬ﻣــﻮر او ﺗﻨــﺪار ﻣــﯥ څــﻪ ﻣﺎﻫﻴــﺎن ﭘﺎﺧــﻪ ﻛــړل او څــﻪ ﻳــﯥ اوﻣــﻪ ﺳــﻨﺒﺎل ﻛــړل‪ .‬د ﺧــﻮږې ﻛﻮﻧــډۍ‬
‫ﻫﺮڅـــﻪ ﻳـــﯥ ﺗـــﺮ څﻠـــﻮرو ﺑﺠـــﻮ ﭘـــﻮرې ﺑﺮاﺑـــﺮ ﻛـــړل‪ .‬څﻠـــﻮر ﺑﺠـــﯥ ﺷـــﻮې‪ ،‬ټﻮﻟـــﻮ ځﺎﻧﻮﻧـــﻪ ﺗـــګ ﺗـــﻪ ﺑﺮاﺑـــﺮ ﻛـــړ‪،‬‬
‫ﺳـــﺎﻣﺎﻧﻮﻧﻪ ﻣـــﻮ راواﺧﻴـــﺴﺘﻞ او ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ټﻴﻜـــﺴﻲ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﻻړو‪ .‬ﻫﻐـــﻮى زﻣـــﻮږ د ورﺗـــګ ﻧـــﻪ ﺧﺒـــﺮ وو‪،‬‬
‫ټـــﻮل ﭘـــﻪ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ و‪ ،‬ﻧـــﻮر د ورور ﻛـــﻮرﻧۍ ﻳـــﯥ ﻫـــﻢ راﻏﻠـــﯥ وه‪ ،‬ښـــځﯥ‪ ،‬ﻣﺎﺷـــﻮﻣﺎن او ﺳـــړي ورﻛـــﺮه وو‪.‬‬
‫ټﻮﻟــﻮ راﺳــﺮه ﭘــﻪ ګــﺮم ﺟﻮﺷــۍ او ﻣﻴﻨــﻪ ﺳــﺮه ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ وﻛــړه‪ .‬ﻳــﻮ ﺑــﻞ ﺗــﻪ ﺳــﺮه ورﻣﻌﺮﻓــﻲ ﺷــﻮ‪ ،‬ﻧﺎرﻳﻨــﻪ‬
‫ﭘــﻪ ﻟــﻮى ﺳــﺎﻟﻮن ﻛــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻞ او ښــځﯥ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﺑﻠــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﯥ‪ .‬ﺧــﺎن ﻛﺎﻛــﺎ ټﻮﻟــﻮ ﺗــﻪ ﭘــﻪ ورﻳــﻦ‬
‫ﺗﻨـــﺪي ﺧﺒـــﺮې ﻛـــﻮﻟﯥ‪ ،‬د ﻫﻐـــﻪ ﺑـــﻞ ورور ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ ده ﻧـــﻪ ﻛـــﺸﺮ و‪ ،‬دروﻧـــﺪ ﺳـــړى او د ښـــﻪ ﺧـــﻮى او ﭘـــﻮﻫﯥ‬
‫څــــښﺘﻦ و‪ .‬ﻫﻐــــﻪ ﻫــــﻢ د ﭘــــښﺘﻨﻮ د ﺗــــﺎرﻳﺦ او ﺑﻴــــﺎ ﺧــــﺼﻮﺻﺎً د ﺟﻨــــﻮﺑﻲ او ﻣــــﺸﺮﻗﻲ د ﭘــــښﺘﻨﻮ د ﺗﯧــــﺮو‬
‫ﺣـــﺎﻻﺗﻮ ﭘـــﻪ ﺑـــﺎب ځﻴﻨـــﯥ ﻳـــﺎدوﻧﯥ وﻛـــړې او وروﺳـــﺘﻪ زﻣـــﻮﻧږ ﭘـــﻪ دې ﺧﭙﻠـــﻮۍ ﺧﭙﻠـــﻪ ﭘـــﻮره رﺿـــﺎﻳﺖ او‬
‫ﺧﻮښـــﻲ وښـــﻮدﻟﻪ‪ .‬دوه درې زﻟﻤﻴـــﺎن‪ ،‬ﭼـــﯥ دوه ﺗﻨـــﻪ د ﻫﻤﺪﻏـــﻪ زﻣـــﺎ د ﻛﺎﻛـــﺎ ﺧـــﺴﺮ زاﻣـــﻦ وو او ﻳـــﻮ ﻳـــﯥ د‬
‫ﺗــﺮور زوى و‪ ،‬ﭘــﻪ ﻣﺠﻠــﺲ ﻛــﯥ ﻧﺎﺳــﺖ وو‪ .‬ﻧﺎﺳــﺘﻮ ﻛــﺴﺎﻧﻮ ﭘــﻪ ﻏﯧــﺐ ﻛــﯥ زه ﭘــﻮره ﭘﯧﮋﻧــﺪﻟﻢ‪ ،‬ﺧــﻮ ﻟﻴــﺪﻟﻰ‬
‫ﻳﯥ ﻧﻪ وم‪ ،‬ﻫﺮ ﻳﻮه ﺑﻪ دا وﻳﻞ‪ :‬ﺳﻬﺎر ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻪ ﻳﯥ؟‬
‫دا ځﻜــــﻪ ﭼــــﯥ ﻫﻐــــﻮى ټﻮﻟــــﻮ ښــــځﻮ او ﻧــــﺮو زﻣــــﺎ داﺳــــﺘﺎﻧﻮﻧﻪ ﭘــــﻪ راډﻳــــﻮ ﻛــــﯥ اورﯦــــﺪﻟﻲ وو‪ .‬زه‬
‫ﭘﻮﻫﯧﺪﻣﻪ‪ ،‬ﭼﯥ زﻣﺎ او ﻫﻮﺳۍ ﭘﻪ ﻛﻮژدﻧﻪ ﻫﻐﻮى ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ دي‪.‬‬
‫ﻛﻠــــﻪ ﭼــــﯥ د ﻣﺎښـــﺎم ډوډۍ وﺧــــﻮړل ﺷــــﻮه‪ ،‬زﻣــــﺎ ﺧﻮاښــــﯥ ﻳــــﻮ ګــــﻴﻼس ﺷــــﺮﺑﺖ راوړو او ﻣﺎﺗــــﻪ ﻳــــﯥ‬
‫وﻧﻴــﻮ‪ ،‬ﻣــﺎ ﻫــﻢ ﺷــﺮﺑﺖ وﭼــښﻮ او ﻟــﺲ زره روﭘــۍ ﻣــﯥ ورﺳــﺮه ورﻛــړې‪ .‬ټﻮﻟــﻮ ﺧﻠﻜــﻮ ﻣﺎﺗــﻪ ﻛﺘــﻞ‪ ،‬ﭼــﯥ دا‬
‫ﺑـــﻪ اوس څـــﻪ ﻛـــﻮي؟ ﻣـــﺎ ﭼـــﯥ ﭘﻴـــﺴﯥ د ګـــﻴﻼس ﺳـــﺮه ورﻛـــړې‪ ،‬ټـــﻮل ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ﺷـــﻮل‪ .‬ﭘـــﻪ دې وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ‬
‫ﺧــﺎن ﻛﺎﻛــﺎ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺳــﻬﺎره ﺑﭽــﻰ ﺧــﺎﻟﻲ ﻳــﻮ ﺳــﻞ ګــﻮن ﻧــﻮټ ﭘﻜــﯥ ﻛﻴــږده‪ ،‬ﻛﻔﺎﻳــﺖ ﻛــﻮي‪ ،‬ﻧــﻮرې ﭘﻴــﺴﯥ‬
‫ﺑﯧﺮﺗــﻪ واﺧﻠــﻪ‪ .‬ﻫــﺮ څــﻮﻣﺮه ﭼــﯥ ﻳــﯥ ﻳﺎدوﻧــﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﻣــﺎ ﭘﻴــﺴﯥ دوﺑــﺎره واﻧــﻪ ﺧﻴــﺴﺘﻠﯥ‪ .‬ﻫﻮﺳــۍ ﻳــﯥ زﻣــﺎ‬
‫ﻣـــﻮر او ﺗﻨـــﺪار ﺗـــﻪ راوﺳـــﺘﯥ وه‪ ،‬ورﭘﯧﮋﻧـــﺪﻟﯥ ﻳـــﯥ وه‪ .‬ﺗـــﺮ ﻣﺎﺧـــﺴﺘﻦ ﺗﯧـــﺮه ﭘـــﻮرې د ﺧﭙﻠـــﻮۍ او ﺧﻮښـــۍ‬
‫ﻣﺠﻠـــﺲ وﺷـــﻮ‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږ ﺗـــﺮې د ﺷـــﭙﯥ ﭘـــﻪ دوﻟـــﺴﻮ ﺑﺠـــﻮ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ د ﺗﻠﻠـــﻮ اﺟـــﺎزت وﻏﻮښـ ـﺖ‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى وﻳـــﻞ‬
‫ﺧﺎﻣﺨﺎ ﺑﻪ ﺷﭙﻪ ﻛﻮئ‪ ،‬ﻫﺮ څﻮ ﭼﯥ ټﻴﻨګ ﺷﻮل‪ ،‬اﺟﺎزه ﻣﻮ ﺗﺮې واﺧﻴﺴﺘﻠﻪ او ﺗﺮې راروان ﺷﻮ‪.‬‬
‫د راوﺗﻠـــﻮ ﭘـــﻪ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﻳـــﻮ ﺑﻜـــﺲ ﻳـــﯥ ﻣـــﺰدور ﻟـــﻪ ﻛـــﻮره راووﯦـــﺴﺖ او ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ واﭼـــﺎوه‪.‬‬
‫ټﻮﻟــﻮ راﺳــﺮه ښــﻪ ﭘــﻪ ﻣﻴﻨــﻪ ﻣﺨــﻪ ښــﻪ وﻛــړه او د ﻫﻐــﻮى ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻳــﯥ وراره ﺗــﺮ ﻛــﻮره راورﺳــﻮﻟﻮ‪.‬‬
‫ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ ﻣـــﻮ ﺑﻜـــﺲ ﺧـــﻼص ﻛـــړو‪ ،‬د ټﻮﻟـــﻮ ﻟﭙـــﺎره ﭘﻜـــﯥ ﺟـــﺎﻣﯥ اﻳـــښﯥ وې‪ ،‬زﻣـــﺎ ﻟﭙـــﺎره ﻳـــﯥ ﻧـــﻮې ﺗـــﻮره‬
‫درﯦـــﺸﻲ اﻳـــښﻲ وه‪ .‬ﻛﺎﻛـــﺎ او ﻣﺎﻣـــﺎ دواړه ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ﺷـــﻮل‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ دا ﺧﻠـــﻚ ﭘـــﻪ ټﻮﻟـــﻮ رواﺟﻮﻧـــﻮ ﭘـــﻮره‬
‫ﭘﻮﻫﯧږي‪ .‬ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ ﻣﺦ راواړاوه‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪:‬‬
‫ﺑﭽــﻰ ﭘــﺎم ﻛــﻮه‪ ،‬ﭼــﯥ دوى درﻧــﻪ ﺧﭙــﻪ ﻧــﺸﻲ‪ ،‬ﻣــﻮږ ﺧــﻮ ﺗــﺮې ﻟﻴــﺮې ﻳــﻮ‪ ،‬ﻣګــﺮ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻳــﯥ ډﯦــﺮ ﺧﻴــﺎل‬
‫ﺳﺎﺗﯥ‪.‬‬
‫ﻣــــﺎ وې د ﺧﭙﻠــــﯥ ﺑﻨــــﺪګۍ ووﺳــــﻪ ﺑــــﻪ ﻛــــﻮم‪ ،‬ﺳﺘﺎﺳــــﯥ دوﻋــــﺎ دې راﺳــــﺮه وي‪ ،‬اﻧــــﺸﺎء اﷲ زﻣــــﻮږ‬
‫ﺧﭙﻠــﻮي او دوﺳــﺘﻲ ﺑــﻪ ﺗــﺮ اﺧــﺮه ښــﻪ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻲ‪ .‬ﻫﻐــﻮى ﺧﭙﻠــﻮ ﻛــﯥ ﺳــﺮه ﻣــﺼﻠﺤﺖ وﻛــړو‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ﻣــﻮږ ﺑــﻪ‬
‫ﭘـــﻪ ﺧﻴـــﺮ ﺳـــﺮه ﺳـــﻬﺎر وﺧﺘـــﻲ ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ ځـــﻮ‪ .‬وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ ښـــﻪ ﺷـــﻮه‪ ،‬ﭼـــﯥ دا ﻛـــﺎر ﭘـــﻪ ﺧﻴـــﺮ ﺳـــﺮﺗﻪ ورﺳـــﯧﺪ او‬
‫ﺧﺎﻟﻲ ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻻړ ﻧﻪ ﺷﻮ‪ .‬ﻣﺎ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻛـــﻪ ﻳـــﻮه ورځ راﺳـــﺮه ﺑﻠـــﻪ ﻫـــﻢ ﺗﯧـــﺮه ﻛـــړئ‪ ،‬زه ﺑـــﻪ ډﯦـــﺮ ﺧـــﻮښ ﺷـــﻢ‪ .‬ﻫﻐـــﻮى ﻫﯧڅﻜﻠـــﻪ ﻟـــﻪ ﺧﭙـــﻞ ﻛـــﻮر او‬
‫ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ ﺑﻬــﺮ ﺳــﻔﺮ ﻧــﻪ و ﻛــړى‪ ،‬ﭘــﻪ دا ﻳــﻮه اوﻧــۍ ﻛــﯥ ﭘﺨﭙــﻞ ﻛــﻮر ﭘــﺴﯥ ﺧﭙــﻪ ﺷــﻮي وو‪ ،‬ﻣــﺎ وى ښــﻪ ده‪،‬‬
‫ﺳﻬﺎر ﭼﯥ ﭘﺎڅﯧﺪو‪ ،‬ﻫﺮ څﻪ ﺑﻪ وﺷﻲ‪.‬‬
‫ﺷــﭙﻪ ﺗﯧــﺮه ﺷــﻮه‪ ،‬ﺳــﺒﺎﻳﻲ وﺧﺘــﻲ ټــﻮل ﻟﻤﺎﻧځــﻪ ﺗــﻪ ﭘﺎڅﯧــﺪل‪ ،‬زه ﻫــﻢ وﺧﺘــﻲ ﻟــﻪ ﻛــﻮره ووﺗﻠــﻢ‪ ،‬دوى ﺗــﻪ‬
‫ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﺑـــﺎزار ﻛـــﯥ ﭼـــﺎى‪ ،‬ﺑـــﻮره او ﻧـــﻮرې وﭼـــﯥ ﻣﻴـــﻮې راوﻧﻴـــﻮې‪ ،‬ﺗﺮڅـــﻮ ﭼـــﯥ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ راﺳـــﺘﻨﯧﺪﻣﻪ‪،‬‬
‫ﭼــﺎى ﺗﻴــﺎر و‪ .‬ﻟــﻪ ﭼــﺎى وروﺳــﺘﻪ ﻣــﯥ ﻫــﺮ ﻳــﻮه ﺗــﻪ ﺧﭙﻠــﻪ ﺑﺮﺧــﻪ ﺗﺤﻔــﻪ ورﻛــړه او ﭘــﻪ ﻳــﻮه ټﻴﻜــﺴﻲ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ‬
‫ﭘـــﻞ ﻣﺤﻤـــﻮد ﺧـــﺎن ﺗـــﻪ د ﻣـــﻮټﺮو ﻫـــډې ﺗـــﻪ ﻻړو‪ .‬د ﻳـــﻮه ﺳـــﺮوﯦﺲ ګـــﺎډي ﻛﻠﻴﻨـــﺮ ﻧـــﺎرې وﻫﻠـــﯥ "ﺟـــﻼل اﺑـــﺎد‬
‫واﻻ ﺟـــﻼل اﺑـــﺎد واﻻ" ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ ﻣـــﻮ ﺳـــﺎﻣﺎن ورﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړو او ﻣـــﻮر دوى ﻣـــﯥ ټـــﻮل ﭘـــﻪ ﺳـــﺮوﯦﺲ ﻛـــﯥ‬
‫ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻞ‪ .‬ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ ﻛــﯥ ګــﺎډى ډك ﺷــﻮ‪ ،‬ﻣــﺎ ﺗــﺮې اﺟــﺎزت واﺧﻴــﺴﺖ او ﻟــﻪ ﻫﻐــﻮى ﺳــﺮه ﻣــﯥ ﻣﺨــﻪ ښــﻪ‬
‫وﻛړه‪ .‬ګﺎډى روان ﺷﻮ‪.‬‬
‫زه ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ورځ ﻟـــږ ﻧﺎوﺧﺘـــﻪ ﻛـــﺎر ﺗـــﻪ ﻻړم‪ ،‬زﻣـــﻮږ رﺋـــﻴﺲ ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ټـــﻮل ﺟﺮﻳـــﺎن وواﻳـــﻪ‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ډﯦـــﺮ‬
‫ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ﺷـــﻮ‪ ،‬وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬ﺳـــﻬﺎره واده ﺑـــﻪ دې ښـــﻪ ﭘـــﻪ ډﻧـــګ ډوﻧـــګ وﻛـــړو‪ .‬څـــﻮ ټـــﻮﻛﯥ ﻳـــﯥ راﺳـــﺮه‬
‫وﻛړې‪ ،‬زه ﺗﺮې ﺧﭙﻞ دﻓﺘﺮ ﺗﻪ ﻻړم او ﭘﻪ ﻛﺎر ﻣﯥ ﭘﻴﻞ وﻛړو‪.‬‬
‫ډﯦـــﺮي ورځـــﯥ ﺷـــﻮې وې‪ ،‬ﭼـــﯥ ځﻴﻨـــﯥ ﻛﺎروﻧـــﻪ راﺗـــﻪ ډب ډﯦـــﺮۍ ﭘﺮاﺗـــﻪ وو‪ ،‬ﺗـــﺮ دوﻟـــﺴﻮ ﺑﺠـــﻮ ﭘـــﻮرې‬
‫ﻛــﻮم ﻧﻴﻤګــړي ﻛﺎروﻧــﻪ ﭼــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ وو‪ ،‬ﺳــﺮﺗﻪ ﻣــﯥ ورﺳــﻮل‪ .‬د ﻏﺮﻣــﯥ ډوډۍ ﻣــﯥ ﭼــﯥ وﺧــﻮړه‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ‬
‫ﭘــﻪ ﻛــﺎر ﭘﻴــﻞ وﻛــړو‪ .‬د ﺟﻤﻌــﯥ د ﺷــﭙﯥ راډﻳــﻮﻳﻲ داﺳــﺘﺎن ﻣــﯥ ﺗــﺮ ﻧﻴﻤــﯥ ورﺳــﺎوه‪ ،‬ﺧــﻮ ﻟــﻪ ځﺎﻧــﻪ ﺳــﺮه ﻣــﻲ‬
‫ﻓﻴــﺼﻠﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﭼــﯥ راډﻳــﻮي داﺳــﺘﺎن ﺑــﻪ د ﺷــﭙﯥ ﻟــﻪ ﺧــﻮا ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﺗﻜﻤﻴــﻞ ﻛــړم‪ .‬د اﺧﺒــﺎر او ﻣﺠﻠــﻮ‬
‫ځﻴﻨـــﯥ ﺿـــﺮوري ﺷـــﻴﺎن ﻣـــﯥ وﻟﻴﻜـــﻞ‪ ،‬دوه ﺑﺠـــﯥ وې‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﻫﻮﺳـــۍ د ټﻴﻠﻔـــﻮن زﻧـــګ راﻏـــﻰ‪ ،‬راﺗـــﻪ وې‬
‫وﻳﻞ‪ :‬ﻧﻦ ﺑﻪ ﺑﺒﺮك ﭼﻤﻦ ﺗﻪ ځﻮ‪ ،‬ﭼﯥ ﻫﻠﺘﻪ درﺗﻪ ﻣﻮټﺮ ﭼﻠﻮل درزده ﻛړم‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې‪ :‬ښـــﻪ زه ﺑـــﻪ اﻧﺘﻈـــﺎر ﻛـــﻮم‪ .‬ﭘـــﻪ څﻠـــﻮرو ﺑﺠـــﻮ ﭼـــﯥ ﻫﻐـــﻪ راﻏﻠـــﻪ‪ ،‬ﺑﺒـــﺮك ﭼﻤـــﻦ ﺗـــﻪ وﻻړو‪ .‬ﻫﻐـــﯥ‬
‫وﺧــﺖ ﻛــﯥ د ﺑﺒــﺮك ﭼﻤــﻦ ﻻ څــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﺧﯧﺮﺧﺎﻧــﻪ ﻛــﯥ دوﻣــﺮه ډﻳــﺮه اﺑــﺎدي ﻧــﻪ وه ﺷــﻮې‪ .‬د ﺑﺒــﺮك ﭼﻤــﻦ‬
‫ﭘـــﻪ زﻳﺎﺗـــﻪ ﺑﺮﺧـــﻪ ﻛـــﯥ اوﺑـــﻪ وﻻړې وې او ﻟـــﻮﺧﯥ ﭘﻜـــﯥ ﺷـــﻨﻪ وﻻړ وو‪ ،‬ﻣـــﻮږ ﻳـــﻮې وﭼـــﯥ ﺑﺮﺧـــﯥ ﺗـــﻪ ﻻړو‪،‬‬
‫ځـــﺎى ﭘﺮځـــﺎى ﭘﻜـــﯥ ﻣـــﻮټﺮې ﭼﻠﯧـــﺪﻟﯥ وې‪ .‬د ﻟـــﻮﻣړي ځـــﻞ ﻟﭙـــﺎره د ﻣـــﻮټﺮ ﭘـــﻪ ﺟﻠـــﻮ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻢ‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ‬
‫راﺗـــــﻪ د ﻣـــــﻮټﺮ ﺗﻮﻟـــــﻪ‪ ،‬ګﻴﺮوﻧـــــﻪ‪ ،‬ﺑﺮﻳـــــﻚ‪ ،‬ګـــــﺎز‪ ،‬ﻛﻠـــــﭻ‪ ،‬اﺷـــــﺎرې ا ﻧـــــﻮر د ﻣـــــﻮټﺮ ﺑﯧﻼﺑﯧﻠـــــﯥ ﺑﺮﺧـــــﯥ‬
‫راوښــﻮدﻟﯥ‪ .‬څــﻮ ځﻠــﻲ ﻳــﯥ راﺑﺎﻧــﺪې ﺗﻜــﺮار ﻛــړې‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ د ﻣــﻮټﺮ ﻛﻠــﻲ راﻛــړه او د ﭼــﺎﻻﻧﻮﻟﻮ ﭼــﻞ ﻳــﯥ‬
‫رازده ﻛــړو‪ .‬ﭘــﻪ ﻟــﻮﻣړي ځــﻞ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﻣــﻮټﺮ ﭼــﺎﻻن ﻛــړو او ګــﺎز ﻣــﯥ ورﻛــړ‪ ،‬ﻣــﻮټﺮ روان ﺷــﻮ‪ ،‬ﺧــﻮ راﻧــﻪ‬
‫ګـــډ وډ ﺷـــﻮ‪ ،‬زړه ﻣـــﯥ درزﯦـــﺪه‪ ،‬د ﻣـــﻮټﺮ ﺗﻮﻟـــﻪ )ﺷـــټﺮﻳﻨګ( ﻣـــﯥ ﻛﻠـــﻚ ﻧﻴـــﻮﻟﻰ و‪ ،‬ټـــﻮل ﺑـــﺪن ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ‬
‫ﻛﻠــﻚ او ﺷــﺦ ﻧﻴــﻮﻟﻰ و‪ ،‬څــﻮ ﻣﺘــﺮه ﭼــﯥ ﺑــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻣﺨﻜــﯥ ﻻړ‪ ،‬راﻧــﻪ ګــﻞ ﺑــﻪ ﺷــﻮ‪ .‬ﻫﻐــﯥ راﺗــﻪ ﺑﻴــﺎ ﺗــﺸﺮﻳﺢ‬
‫وﻛړه‪ ،‬وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻣـــﻪ ډارﯦـــږه‪ ،‬ﺑـــﺪن ﺳـــﺴﺖ او ﻋـــﺎدي وﻧﻴـــﺴﻪ‪ ،‬ﺷـــﺘﺮﻳﻨګ ﻫـــﻢ ﻛﻠـــﻚ ﻣـــﻪ ﻧﻴـــﺴﻪ‪ ،‬ﻣﺨـــﺎﻣﺦ وړاﻧـــﺪې‬
‫ګﻮره‪ ،‬ﻻﻧﺪې ﭘښﻮ ﺗﻪ ﻣﻪ ګﻮره‪ ،‬ځﻪ زړور ځﻪ‪ .‬ﻫﻦ ﭼﺎﻻن ﻛړه‪.‬‬
‫ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﯥ ﻣـــﻮټﺮ ﭼـــﺎﻻن ﻛـــړو‪ ،‬دا ځـــﻞ ﻟـــږ وړاﻧـــﺪې ﻣـــﻮټﺮ روان ﺷـــﻮ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻫﻤﺪﻏـــﻪ ﺗﺮﺗﻴـــﺐ ﺳـــﺮه ﺗﻘﺮﻳﺒــﺎً‬
‫درې ﺳــﺎﻋﺘﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻪ دﻏــﻪ ورځ ﺗﻤــﺮﻳﻦ وﻛــړو‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ راﺑﺎﻧــﺪې ﭘــﻪ ﻏﻮﺳــﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ ﻳــﯥ ټــﻮﻛﯥ‬
‫راﭘﻮرې وﻛړې‪ ،‬وﻳﻠﯥ ﺑﻪ ﻳﻲ‪ :‬دا ﺧﻮ ﻟﻴﻜﻞ ﻧﻪ دي‪ ،‬ﭼﯥ وې ﻛړې‪.‬‬
‫ﭘــﻪ ﻫﻤــﺪﻏﯥ ﺗﺮﺗﻴــﺐ ﺳــﺮه ﻳــﻮه اوﻧــۍ ﻣــﯥ د ﻣــﻮټﺮ ﭼﻠــﻮل ﺗﻤــﺮﻳﻦ وﻛــړو‪ ،‬ﻟــﻪ ﻳــﻮﮔﻲ ورځــﻲ ﻧــﻪ ﺑﻠــﯥ ﺗــﻪ‬
‫ښــﻪ ﻛﯧﺪﻣــﻪ‪ ،‬ﭘــﻪ دوو اوﻧﻴــﻮ ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﻣــﻮټﺮ ﭼﻠــﻮل ﺳــﻢ زده ﻛــړل‪ .‬ﭘــﻪ وړو او ﺷــﺎړو ﺳــړﻛﻮﻧﻮ ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﻣــﯥ‬
‫ﻣـــﻮټﺮ ځﻐـــﻼوه‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ ﺑـــﻪ راﺳـــﺮه ﻧﺎﺳـــﺘﻪ وه‪ .‬ﻟﻨـــډه دا ﭼـــﯥ ﻣـــﻮټﺮ ﻣـــﯥ ښـــﻪ ﺳـــﻢ زده ﻛـــړو او ﭘـــﻪ ﻟﻮﻳـــﻮ‬
‫ﺳړﻛﻮﻧﻮ ﻛﯥ ﺑﻪ زړور ﺗﻠﻤﻪ‪.‬‬
‫د ﻫﻮﺳـــۍ ﻣـــﻮټﺮ ﻣـــﯥ ﺑﻴﺨـــﻲ ﻟـــﻪ ﻛـــﺎره اﯦـــﺴﺘﻠﻰ و‪ ،‬ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ ﻣـــﯥ ﻣـــﻮټﺮ زده ﻛـــړ‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ ﻣـــﻮټﺮ‬
‫ورﻛـــﺸﺎپ ﺗـــﻪ ودراوه او درې ورځـــﯥ وروﺳـــﺘﻪ ﻳـــﯥ ﻣـــﻮټﺮ ﺟـــﻮړ ﻛـــړو‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﺑـــﻪ ﭼـــﻲ ﻫﻮﺳـــۍ ﻣـــﺎ ﭘـــﺴﮕﻲ‬
‫راﻏﻠـــﻪ‪ ،‬ﻣـــﻮټﺮ ﺑـــﻪ ﻣـــﺎ ﭼـــﻼوه‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﺑـــﻪ راﺗـــﻪ څﻨـــګ ﻛـــﯥ ﻧﺎﺳـــﺘﻪ وه‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ زﻣـــﺎ ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﺮواﻧۍ ﭘـــﻮره‬
‫ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ وه‪ .‬وروﺳــﺘﻪ ﺑــﻪ ﺑﻴــﺎ زﻳــﺎت وﺧــﺖ ﻣــﻮټﺮ ﻣــﺎ ﺳــﺮه و‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﺑــﻪ ﭼــﯥ ﻛــﻮر ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ ښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮه‪،‬‬
‫ﻣـــﻮټﺮ ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ ﻣﺎﺗـــﻪ راﻛـــړو‪ ،‬ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ ﭘﻜـــﯥ ﻻړم‪ .‬ﻛﻠـــﻪ ﻧﺎﻛﻠـــﻪ ﺑـــﻪ وﻇﻴﻔـــﯥ ﺗـــﻪ ﭘﻜـــﯥ ﻫـــﻢ ﺗﻠـــﻢ‪ .‬زﻣـــﺎ د‬
‫ﻛـــﻮژدﻧﯥ ﻧـــﻪ د ﻣﻄﺒﻌـــﯥ ﻣـــﺎﻣﻮرﻳﻦ ﺧﺒـــﺮ ﺷـــﻮل‪ ،‬ټﻮﻟـــﻮ راﺗـــﻪ ﺗﺒﺮﻳﻜـــﻲ راﻛﻮﻟـــﻪ‪ .‬ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﺑـــﻪ ﯦـــﻲ ﭼـــﯥ‬
‫وﻟﻴـــﺪم‪ ،‬ځﻴﻨـــﻮ ﺑـــﻪ راﭘـــﻮرې ﻣﻠﻨـــډې وﻫﻠـــﯥ‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ‪ :‬ﺳـــﻬﺎره د ﻣـــﻮټﺮ څـــښﺘﻦ ﺷـــﻮى ﻳـــﻲ‪ .‬ﻟﻜـــﻪ‬
‫ﭼﯥ‪......‬‬
‫ﻣــﺎ ﺑــﻪ ورﺗــﻪ وﻳﻠــﯥ‪ ،‬ﭼــﯥ دا ﻫﺮڅــﻪ ﻣــﯥ د ﻣﯧﺮﻣﻨــﯥ دي‪ ،‬زه ﺧــﻮ ﻫﻤﻐــﻪ ﺳــﻬﺎر ﻳــﻢ‪ ،‬ﺑــﺪل ﺷــﻮى ﻧــﻪ ﻳــﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻮى راﭘــﻮرې ﻣﻠﻨــډې ﻛــﻮﻟﯥ‪ ،‬زه ﭘــﻪ ټﻮﻟــﻮ ﻣــﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ ګــﺮان وم‪ ،‬ﻫــﺮ ﻳــﻮه ﺑــﻪ دا وﻳﻠــﯥ ﭘــﻪ دﻏــﻪ ﺟﻤﻌــﯥ‬
‫ﺷــﭙﯥ دې راډﻳــﻮﻳﻲ داﺳــﺘﺎن ﻟﻴﻜﻠــﻰ ﻛــﻪ ﻧــﻪ؟ ﻣــﺎ ﭼــﯥ ﺑــﻪ دﻫــﻮ ځــﻮاب ورﻛــړو‪ ،‬ټــﻮل ﺑــﻪ ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ ﺷــﻮل او‬
‫د ﺟﻤﻌــﯥ ﺷــﭙﯥ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﺧﭙﻠــﯥ راډﻳــﻮ ﺗــﻪ د داﺳــﺘﺎن ټــﺎﻛﻠﻲ وﺧــﺖ ﺗــﻪ ﻣﻨﺘﻈــﺮ ﻧﺎﺳــﺖ وو‪ .‬د ﺟﻤﻌــﯥ ﺷــﭙﯥ‬
‫ﺗــﻪ ﻻ دوه ﺷــﭙﯥ ﭘــﺎﺗﯥ وې‪ ،‬ﻣــﺎ ﻫــﻢ ورﺗــﻪ راډﻳــﻮﻳﻲ داﺳــﺘﺎن ﻧﻴﻤــﯥ ﺗــﻪ رﺳــﻮﻟﻰ و‪ ،‬ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﭼــﯥ ﻛــﺎر ﺗــﻪ‬
‫ﻻړم‪ ،‬ﻟــﻮﻣړى ﻣـــﯥ راډﻳـــﻮﻳﻲ داﺳـــﺘﺎن ﭘـــﺎﺗﯥ ﺑﺮﺧـــﻪ ﺗﻜﻤﻴـــﻞ ﻛــړه او ﻧـــﺸﺮ ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ وﺳـــﭙﺎره‪ .‬ﻳـــﻮه ﺑﺠـــﻪ وه‪،‬‬
‫ﭼـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ ټﻴﻠﻔـــﻮن وﻛـــړو‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﻧـــﻦ د ﭘﻮﻫﻨﺘـــﻮن ﻛﺘﺎﺑﺨـــﺎﻧﯥ ﺗـــﻪ ﭘـــﻪ څﻠـــﻮرو ﺑﺠـــﻮ راﺷـــﻪ‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﺑـــﻪ ﻟـــﻪ‬
‫دې ځﺎﻳﻪ ﺑﻞ ﺧﻮا ﺗﻪ ﭘﻪ ﭼﻜﺮ وﻻړ ﺷﻮ‪ .‬ﻣﺎ وې ښﻪ ده زه ﺑﻪ څﻠﻮر ﻧﻴﻤﻮ ﺗﻪ درورﺳﯧږم‪.‬‬
‫ﺗـــﺮ څﻠـــﻮرو ﺑﺠـــﻮ ﻣـــﯥ ﺧﭙـــﻞ ﻛﺎروﻧـــﻪ اﺟـــﺮا ﻛـــړل او ﺑﻴـــﺎ د ﻛﺎﺑـــﻞ ﭘﻮﻫﻨﺘـــﻮن ﭘـــﻪ ﻟـــﻮري روان ﺷـــﻮم‪ .‬د‬
‫ﭘﻮﻫﻨﺘـــﻮن ﻛﺘﺎﺑﺨـــﺎﻧﯥ ﺗـــﻪ ورﻏﻠـــﻢ‪ ،‬ﻛﺘـــﻞ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ د ﭘﻨځـــﻪ ﺷـــﭙږو اﻧﺠﻮﻧـــﻮ ﺳـــﺮه ﭘـــﻪ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧـــﻪ‬
‫ﻛــﯥ ﻧﺎﺳــﺘﻪ ده‪ .‬زه ﻳــﯥ ﭼــﯥ وﻟﻴــﺪم‪ ،‬ﺳــﭙﻜﻪ راﭘﺎڅﯧــﺪه او ﻟــﻪ ﻫﻐــﻮى ﻧــﻪ ﻳــﯥ اﺟــﺎزه راواﺧﻴــﺴﺘﻪ‪ .‬ﻫﻐــﻮى‬
‫ټﻮﻟـــﻮ زه وﻟﻴـــﺪم‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻧـــﺰدې ورﻧﻐﻠـــﻢ‪ .‬د ﭘﻮﻫﻨﺘـــﻮن ﻟـــﻪ دروازې ﻧـــﻪ راووﺗﻠـــﻮ او د داراﻟﻤﻌﻠﻤـــﻴﻦ او اﺑـــﻦ‬
‫ﺳــﻴﻨﺎ د ښــﻮوﻧځﻴﻮ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ ﻣﺨــﺎﻣﺦ ﺳــړك ﺑﺎﻧــﺪې راﺳــﺎً داراﻻﻣــﺎن ﺗــﻪ ﻻړو‪ .‬ﻣــﻮټﺮ ﻣــﻮ د ﺳــړك ﭘــﻪ‬
‫ﻏــﺎړه ودراوه او ﻣــﻮږه دﻧﻨــﻪ ﺑــﺎغ ﺗــﻪ ﻧﻨﻮﺗﻠــﻮ‪ .‬ﻟــﻮﻣړى ﻣــﻮ ﭘــﻪ ﺑــﺎغ ﻛــﯥ ښــﻪ ډﯦــﺮ ﭼﻜــﺮ وواﻫــﻪ او ﺑﻴــﺎ ﻫﻤﻐــﻪ‬
‫ﭘﺨﻮاﻧﻲ ځﺎى ﺗﻪ ورﻏﻠﻮ‪ .‬د ګﻼﺑﻮ ﭘﻪ ﻣﻨځ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ ،‬د ﺧﺒﺮو ﭘﻪ ﻟړ ﻛﯥ ﻣﯥ ﻫﻮﺳۍ ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫د ﭘﻮﻫﻨﺘـــﻮن د ﻓﺎرﻏﯧـــﺪو ﺷـــﭙﯥ دې راﻟﻨـــډې ﺷـــﻮي دي‪ ،‬ازﻣـــﻮﻳﻨﯥ ﺗـــﻪ ﺗﻴـــﺎرى وﻧﻴـــﺴﻪ‪ ،‬ﻣﻮﻧـــﻮګﺮاف‬
‫دې ﻣﺨﻜــﯥ ﻟــﻪ ﻣﺨﻜــﯥ ﻧــﻪ اﺳــﺘﺎد ﺗــﻪ وﺳــﭙﺎره‪ .‬زﻣــﺎ ﺧــﻮ داﺳــﯥ ﻧﻈــﺮ دى‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن ﻧــﻪ ﺧﻼﺻــﻪ‬
‫ﺷﻮې‪ ،‬د واده ﺑﻨﺪوﺑﺲ ﺑﻪ ﻛﻮو‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻣﻮﺳﻜﯧﺪو‪ ،‬ﻣﻮﺳﻜﯧﺪو ووﻳﻞ‪ :‬وﻟﯥ دا ازاد ژوﻧﺪ دې ﻧﻪ ﺧﻮښﯧږي؟‬
‫ﻣــﺎ وﻳــﻞ‪ :‬وﻟــﯥ ﻣــﯥ ﻧــﻪ ﺧﻮښــﯧږي‪ ،‬ﺧــﻮ ﺗﺮڅــﻮ ﺑــﻪ ﻳــﻮه ﺧــﻮا او ﺑﻠــﻪ ﺧــﻮا ګﺮځــﻮ‪ ،‬اﺧــﺮ دواړه ﺑــﻪ ﭘــﻪ ﻳــﻮه‬
‫ﻛﻮر ﻛﯥ د اوﺳﯧﺪﻟﻮ ﻣﺰه ﻫﻢ وګﻮرو‪.‬‬
‫وې وﻳﻞ‪ :‬ﺳﻬﺎره ګﻮره زﻣﺎ او ﺳﺘﺎ واده ﺑﻪ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ دﻏﻪ ﻛﺮاﻳﻲ ﻛﻮر ﻛﻲ ﻛﯧږي؟‬
‫زه ﻟــږ ﻏﻠــﻰ ﺷــﻮم‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬ﻫــﻮ ﻧــﻮ ﭼﯧــﺮې ﺑــﻪ ﻛﯧــږي‪ ،‬زه ﺧــﻮ ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﻧــﻪ ﻟــﺮم‪ ،‬ﺗﺎﺗــﻪ ﺧــﻮ‬
‫ﻫﺮڅﻪ ﻣﻌﻠﻮم دي‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﻟږه ﺷﯧﺒﻪ ﻏﻠﯥ وه او زه ﻫﻢ ﭼﻮپ ﭘﺎﺗﯥ وم‪ .‬وروﺳﺘﻪ ﺑﻴﺎ ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫زه ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ ﻣـــﻮر او ﭘـــﻼر ﺳـــﺮه ﺧﺒـــﺮې وﻛـــړم‪ ،‬ﺗـــﻪ د واده او ﻧـــﻮرو ﺷـــﻴﺎﻧﻮ ﭘـــﻪ ﺑـــﺎب ﻫـــﯧڅ ﺗـــﺸﻮﻳﺶ ﻣـــﻪ‬
‫ﻛﻮه‪ ،‬ﻫﺮڅﻪ ﭼﯥ ﺟﻮړ او ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻮل‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﺑﻪ واده ﻛﻮو‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬زه ﭘﻮه ﻧﻪ ﺷﻮم‪ ،‬ﻫﺮڅﻪ ﭼﯥ ﺟﻮړ ﺷﻮ ﻳﺎﻧﯥ څﻪ او څﻨګﻪ؟‬
‫ﻫﻐـــﯥ وﻳـــﻞ‪ :‬ﻣـــﺴﻠﻤﺎﻧﻪ ﺧـــﻮ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ څـــﻪ ﻛـــﻮې‪ ،‬ﭘـــﻼر ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ راﺗـــﻪ ﻧـــﻮى ﻛـــﻮر راوﻧﻴـــﺴﻲ د واده ټـــﻮل‬
‫ﺷﻴﺎن ﺑﻪ ﺗﻜﻤﻴﻞ ﺷﻲ ﺑﻴﺎ ﺑﻪ درﺗﻪ وواﻳﻢ‪ ،‬ﭼﯥ اوس واده ﻛﻮو‪ ،‬ﻧﻮر څﻪ واﻳﯥ؟‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ﺳﺘﺎﺳﯥ ﭘﻪ ځﺎى ﻛﯥ د واده وﻟﻮر څﻮ دى؟‬
‫ﻫﻐﯥ وﻳﻞ‪ :‬وﻟﻮر څﻪ ﻛﻮې‪ ،‬ﭼﯥ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻳﯥ ﻛﻮﻳﺂ‪ ،‬ﻟﻪ ﺗﺎﻧﻪ ﺧﻮ څﻮك وﻟﻮر ﻧﻪ ﻏﻮاړي‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ﻧﻪ ﺧﻮ ځﺎن ﺧﺒﺮوم‪ ،‬ﭼﯥ ﺳﺘﺎﺳﯥ د ﺧﻠﻜﻮ د وﻟﻮر رواج څﻨګﻪ دى؟‬
‫وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬زﻣـــﻮږ د ﺧﻠﻜـــﻮ رواج ډﯦـــﺮ ﺧـــﺮاب دى‪ ،‬ﭘﯧﻨځـــﻪ ﻟﻜـــﻪ‪ ،‬ﺷـــﭙږ ﻟﻜـــﻪ اﻓﻐـــﺎﻧۍ وﻟـــﻮر اﺧﻴـــﺴﺘﻞ‬
‫ﻛﯧــږي‪ .‬ډﯦــﺮې ﭘﯧﻐﻠــﯥ د ﭘــﻼر ﻟــﻪ ﻛﺎﻟــﻪ زړې ﺷــﻲ او ډﯦــﺮ ځﻮاﻧــﺎن د وﻟــﻮر د ګټﻠــﻮ او ﭘــﻮره ﻛﻮﻟــﻮ ﻟﭙــﺎره د‬
‫ﻋﺮﺑــﻮ ګﺮﻣــۍ ﭘﺎﺧــﻪ ﻛــړل‪ .‬ﺗــﻪ ﻳــﻲ څــﻪ ﻏــﻢ ﻛــﻮې ﻫﻮﺳــۍ ﺑــﻪ ﺑــﯥ وﻟــﻮره درﻛــﺮه درځــﻲ‪ .‬څــﻮﻣﺮه ښــﻪ ﻧــﺼﻴﺐ‬
‫ﻟﺮې‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وﻳــﻞ‪ :‬زﻣــﺎ ﻧــﺼﻴﺐ ﭘﺨــﻮا دوﻣــﺮه ښــﻪ ﻧــﻪ و‪ ،‬ﺧــﻮ ﻟــﻪ ﻛﻠــﻪ ﻧــﻪ ﭼــﯥ ﻣــﯥ ﺳــﺘﺎ ﺳــﺮه ﻟﻴــﺪه ﻛﺎﺗــﻪ ﺷــﻮي‬
‫دي‪ ،‬ورځ ﻣـــﯥ رواﻧـــﻪ ده‪ .‬ﻻس ﻣـــﯥ وراوږد ﻛـــړو ﻟـــﻪ ﻏـــﺎړې ﻣـــﯥ راوﻧﻴﻮﻟـــﻪ‪ ،‬ﺧـــﺪاى دې راﺗـــﻪ ژوﻧـــﺪۍ‬
‫ﻟﺮه‪ ،‬ﭘﻪ ﻏﯧﺮ ﻟﻪ ﻣﻴﻨﯥ ﺑﻪ دې ﭘﻪ ژوﻧﺪ ﻛﯥ اﺣﺴﺎن وړم‪.‬‬
‫وﻳــﻞ ﻳــﯥ‪ :‬ﭘــﻪ دې ﻛــﯥ ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ د اﺣــﺴﺎن څــﻪ ﺧﺒــﺮه ده؟ ﭘــﻪ ﻣﻴﻨــﻪ ﻛــﯥ ﺧــﻮ دا ﺷــﻴﺎن ﻧــﻪ ځــﺎﯦﻴږي‪.‬‬
‫ﻟــﻪ ﻧــﻦ ورځــﯥ ﻧــﻪ ﭘــﻪ اّﺧــﻮا دا ﺷــﻴﺎن ﻟــﻪ ﻣﻐــﺰه وﺑﺎﺳــﻪ‪ ،‬ﭘــﻪ ﺗﯧــﺮو ﺑﺤﺜﻮﻧــﻮ ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﻫــﻢ درﺗــﻪ وﻳﻠــﻲ دي‪.‬‬
‫ﻫـــﯧڅ ډار ﭘـــﻪ زړه ﻛـــﯥ وﻧـــﻪ ﻟـــﺮې‪ ،‬ﻫﺮڅـــﻪ ﭼـــﯥ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ راځـــﻲ‪ ،‬ﭘـــﻪ دواړو ﺑـــﻪ وي‪ ،‬د اﺣـــﺴﺎن څـــﻪ ﺧﺒـــﺮه‬
‫ﻧﺸﺘﻪ‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ دې وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﭘـــﺎس د ﻳـــﻮې وﻧـــﯥ ﭘـــﻪ څﻨګـــﻪ دوه ﻣﺮﻏـــۍ ﻧﺎﺳـــﺘﯥ وې‪ ،‬دواړو ﻳـــﻮ ﭘـــﺮ ﺑـــﻞ ﻏـــړۍ‬
‫اړوﻟـــﯥ وه‪ ،‬زه ورﺗـــﻪ ﻣﺘـــﻮﺟﯥ ﺷـــﻮم‪ ،‬ﻛﻠـــﻪ ﺑـــﻪ ﻳـــﻮې ﻣﺮﻏـــۍ ﺧﭙﻠـــﯥ ﺳـــﺘﺮګﯥ ﭘټـــﯥ ﻛـــړې او ﻫﻐـــﻪ ﺑﻠـــﯥ ﺑـــﻪ‬
‫ځـــﺎن وڅﺎﻧـــډه او ﺧﭙـــﻞ ﺳـــﺮ ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ د ﻫﻐـــﯥ ﺑﻠـــﯥ ﭘـــﻪ څـــﺎﻧګﻮﻧﻮ ﻛـــﯥ وﻣﺎﻧـــډه‪ .‬ﻣـــﺎ ﻫﻮﺳـــۍ ﺗـــﻪ ﻏﻠـــﻲ ﺷـــﺎن‬
‫اﺷـــﺎره وﻛـــړه‪ ،‬ﻳـــﻮ ﻻس ﻣـــﯥ ورﻟـــﻪ ﭘﺨﭙـــﻞ ﻻس ﻛـــﯥ ټﻴﻨـــګ وﻧﻴـــﻮ او ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ﺧﭙﻠـــﻪ ګﻮﺗـــﻪ وﻧـــﯥ ﺗـــﻪ‬
‫وﻧﻴﻮﻟــﻪ‪ .‬ﻫﻐـــﯥ ﭼــﯥ ﻣﺮﻏـــۍ ﭘـــﻪ وﻧــﻪ ﻛـــﯥ وﻟﻴـــﺪې‪ ،‬ﭼــﯥ دواړه ﻳـــﻮ ﭘــﺮ ﺑـــﻞ ﻛـــﯥ ﺳــﺮه ورك دي‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺧﻨــﺪا‬
‫ﺷــــﻮه او وې وﻳــــﻞ‪ :‬ﻣــــﻮږ دواړه ﺗــــﺮې څــــﻪ ﻛــــﻢ ﻳــــﻮ‪ .‬ﻣﻮﺳــــﻜۍ‪ ،‬ﻣﻮﺳــــﻜۍ ﻳــــﯥ ځــــﺎن زﻣــــﺎ ﻏﯧــــږې ﺗــــﻪ‬
‫راوارﺗــﺎوه‪ ،‬ﻣــﺎ ﻫــﻢ ﺧﭙــﻞ ﺳــﺮ د ﻫﻐﮕــﻲ ﭘــﻪ زﻟﻔــﻮ ﻛــﯥ ﭘــټ ﻛــړو‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻛــﺮار ﺳــﺮه ﺧﭙﻠــﯥ ﺷــﻮﻧډې د‬
‫ﻫﻐـــﯥ ﺷـــﻮﻧډو ﺗـــﻪ وروړې‪ ،‬ﻫﻐـــﯥ ﻫـــﻢ ﺧﭙﻠـــﯥ ﺷـــﻮﻧډې د ګـــﻼب ګـــﻞ د ﭘـــﺎڼﻮ ﻏﻮﻧـــﺪې ورو ﺑﯧﺮﺗـــﻪ ﻛـــړې او‬
‫زﻣـــﺎ ﺷـــﻮﻧډې ﻳـــﯥ ښـــﯥ ﻛﻠﻜـــﯥ وزﺑﯧـــښﻠﯥ‪ ،‬ﺗﺮښـــﻪ ډﯦـــﺮه ﺷـــﯧﺒﻪ ﭘـــﻪ ﻫﻤﺪﻏـــﻪ ﺣـــﺎل ﻛـــﯥ ﺳـــﺮه ﭘـــﺎﺗﯥ وو‪،‬‬
‫وروﺳــﺘﻪ ﻫﻐــﻪ ﺳــﭙﻜﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮﻟﻪ‪ ،‬وﻳﻠــﯥ څــﻮك راﻧــﺸﻲ‪ .‬ﺳــﺘﺮګﯥ ﻳــﯥ ﭘــﻪ زﻟﻔــﻮ ﻛــﯥ ﻧــﻪ ښــﻜﺎرﯦﺪې‪،‬‬
‫ﻣــﺦ ﻳــﯥ ﺧــﻮﻟﯥ ﺷــﻮى و‪ ،‬ﺧﭙــﻞ ﻣــﺦ ﻳــﯥ ﭘــﺎك ﻛــړو‪ ،‬وې وﻳــﻞ‪ :‬ﺳــﻬﺎره زه ﺑــﻪ درﺗــﻪ ډﯦــﺮه ګﺮاﻧــﻪ ﻳــﻢ او ﻛــﻪ‬
‫ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﺗﻪ؟‬
‫ﻣـــﺎ وﻳـــﻞ‪ :‬دا ﺑـــﻪ ﻧـــﻮ ﺧـــﺪاى ﺗـــﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣـــﻪ وي‪ .‬ﻳـــﺮه ﻫﻮﺳـــۍ زه ﺧـــﻮ واﻳـــﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ دواړه ﻳـــﻮ ﺑـــﻞ ﺳـــﺮه‬
‫ﻣﺴﺎوي ﻣﻴﻨﻪ ﻟﺮو‪ .‬ﻟﻜﻪ ﺗﻪ ﭼﯥ راﺑﺎﻧﺪې څﻮﻣﺮه ګﺮاﻧﻪ ﻳﯥ‪ ،‬زه ﻫﻢ ﭘﻪ ﺗﺎ ﻫﻮﻣﮕﺮه ګﺮان ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﯥ وﻳـــﻞ‪ :‬ﻫـــﻮ ﻫﻤﺪاﺳـــﯥ ده‪ ،‬ﺧـــﺪاى دې ﻣـــﻮږ ﻧـــﻪ د ﻧﻈـــﺮه ﻛـــﻮي‪ .‬ﺳـــﻬﺎره! ﻣﻴﻨـــﯥ راﻧـــﻪ ﻫﺮڅـــﻪ ﻫﯧـــﺮ‬
‫ﻛړي دي‪ ،‬ازﻣﻮﻳﻨﻪ راﻧﺰدې ﺷﻮه‪ ،‬ﻫﯧڅ ﺗﻴﺎرى ﻧﻪ ﻟﺮم‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې‪ :‬ﺗﻴــﺎرى ﺑﺎﻳــﺪ وﻟــﺮې‪ ،‬ﻟــﻪ ﺳــﺒﺎ ﻧــﻪ ﭘــﻪ اﺧــﻮا ﺑــﻪ ﺧﭙــﻞ درﺳــﻮﻧﻪ ﭘﻴــﻞ ﻛــړې‪ ،‬اﺧﺮﻧــﻰ اﻣﺘﺤــﺎن دې‬
‫دى‪ ،‬ﭼﯥ ﭘﻪ ښﻪ درﺟﻪ ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻪ ﺷﯥ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ وﻳﻞ‪ :‬ﺗﻪ ﺧﻮ واﻳﯥ‪ ،‬ﻣګﺮ ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻛﺘﺎب ﺗﻪ ﻛﯧﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺲ ﻫﻤﺪا ﺳﻮدا ﻣﯥ راواﺧﻠﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ﻛﻮﻣﻪ ﺳﻮدا؟‬
‫ﻫﻐﯥ وﻳﻞ‪ :‬وﻟﯥ ﺧﻮ ﻫﻤﺪا ﻳﻮه ﺳﻮدا او ﺳﻮچ دى ﻧﻮ!‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ﻣړې ﭘﺮﯦږده‪ ،‬ﭼﯥ ﭼﯧﺮﺗﻪ درﻧﻪ ﭘﻪ اوږده ﺳﻔﺮ ﺗﻠﻠﻰ ﻧﻪ ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻐــﯥ وﻳــﻞ‪ :‬واخ ده ﺗــﻪ ګــﻮره! ﺗــﻪ وا دا ګﻨــﯥ اوږد ﺳــﻔﺮ ﻧــﻪ دى ﭼــﯥ ﻛﻠــﻪ ﺧﭙــﻞ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻻړ ﺷــﯥ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ‬
‫ﻣﯥ ﻫﯧﺮه ﻛړې‪ ،‬دوه درې اوﻧۍ ﭘﻪ ﻛﻠﻲ ﻛﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وﻳــﻞ‪ :‬ﻫﻮﺳــۍ روزګــﺎر ﺧــﻮ ﻫــﻢ ﻛــﻮل ﻏــﻮاړي‪ ،‬ﻫﻠﺘــﻪ ﻣــﻮر ﻛــﻮر او ﻛﻠــﻰ دى‪ ،‬ﻧــﻮى ﻛــﻮر ﻣــﯥ ﺟــﻮړ‬
‫ﻛړى دى‪ ،‬ﻻ ټﻮل ﺷﻴﺎن ﻳﯥ ﻧﻪ دي ﭘﻮره‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ وﻳﻞ‪ :‬ﻫﻮ رښﺘﻴﺎ ﺳﻬﺎر ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬ﻛﻮر دې ښﻪ ﺟﻮړ ﻛړى دى ﻛﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ﻣـــﺎ وې‪ :‬د ﻛﻠـــﻲ ﭘـــﻪ ﻧـــﻮرو ﻛﻮروﻧـــﻮ ﻛـــﯥ زﻣـــﺎ ﻛـــﻮر ښـــﻜﻠﻰ دى‪ ،‬ﻛـــﻪ ﻗـــﺴﻤﺖ دې ﺷـــﻮى و‪ ،‬وﺑـــﻪ ﻳـــﯥ‬
‫ګﻮرې‪.‬‬
‫وﻳــﯥ ﺧﻨــﺪل‪ ،‬وﻟــﯥ ﻧــﻪ ﺧﺎﻣﺨــﺎ ﺑــﻪ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ دواړو ځــﻮ‪ .‬ﻣــﺎ وې‪ :‬ﻫﻐــﻪ ﺑــﻪ ﻫــﻢ ﺳــﺎﻋﺖ وي‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣــﺎ او ﺗــﺎ دواړه‬
‫ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ﻳﻮځﺎى ﻻړ ﺷﻮ؟‬
‫وﻳــﻞ ﻳــﯥ‪ :‬ﺳــﻬﺎره ﺑــﺲ ﺑــﺲ دا دوﻣــﺮه ارﻣــﺎن ﻧــﻪ دى‪ ،‬واده ﻣــﻮ ﭼــﯥ وﻛــړو ﺧﺎﻣﺨــﺎ ﺑــﻪ ځــﻮ‪ .‬راځــﻪ ﭼــﯥ‬
‫ﺣﺮﻛـــﺖ وﻛـــړو وﺧـــﺖ ﻧﺎوﺧﺘـــﻪ دى‪ ،‬ﻣـــﺎزﻳګﺮ ﭘـــﻪ ﺗﯧﺮﯦـــﺪو و‪ ،‬ﭼـــﯥ داراﻟﻤـــﺎن ﻧـــﻪ راروان ﺷـــﻮ او ﻣـــﻮټﺮ ﺗـــﻪ‬
‫زه ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬زﻣﻮږ ﺗﺮ ﻛﻮره ﻣﯥ ﻣﻮټﺮ وﭼﻼوه‪.‬‬
‫ﻟــﻪ ﻣــﻮټﺮه ﭼــﯥ ښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮ‪ ،‬ﻣــﺎ وې راځــﻪ ﻫﻮﺳــۍ ﻧــﻦ راﺳــﺮه ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻪ‪ ،‬ﻣــﻮر و ﭘــﻼر ﺗــﻪ ﺑــﻪ دې څــﻪ‬
‫ﺑﻬﺎﻧﻪ وﻛړې‪.‬‬
‫وﻳــﻞ ﻳــﯥ‪ :‬اوس ﻧــﺸﻢ ﭘــﺎﺗﯥ ﻛﯧــﺪى‪ ،‬ﻛــﻮر ﻣــﯥ څــﻪ ﻧــﻪ دي وﻳﻠــﻲ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﻳــﻮه ﺷــﭙﻪ درﺳــﺮه ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻢ‪،‬‬
‫اوس ﻻ اول د ﻣﻨﻲ ﺳﺮ دى‪.‬‬
‫ډﯦـــﺮه زاري ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ وﻛـــړه‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻫﻐـــﯥ ﺧﭙـــﻞ ﺗـــﺼﻤﻴﻢ وﻧـــﻪ ګﺮځـــﺎوه‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻪ او‬
‫ﻻړه‪.‬‬
‫زﻣــﻮږ د دواړو ژوﻧــﺪ ﻫﻤﺪﻏــﺴﯥ ﭘــﺴﯥ ﺗﯧﺮﯦــﺪه‪ ،‬ﻫﻮﺳــۍ ﻟــﻪ ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن ﻧــﻪ ﻓﺎرﻏــﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ﭘﻨځــﻪ ﺷــﭙږ‬
‫ﻣﻴﺎﺷــﺘﯥ ﺗﯧــﺮې ﺷــﻮې‪ ،‬زه ﺑﻴــﺎ ﻫــﻢ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻻړم‪ ،‬د ﻛــﻮر ﻧﻴﻤګــړې ﭼــﺎرې ﻣــﯥ ﺳــﻨﺒﺎل ﻛــړې‪ ،‬د واده ﭘــﻪ‬
‫ﺑﺎب ﻣﯥ ﻟﻪ ﻣﻮر او ﻛﺎﻛﺎ دوى ﺳﺮه ﺧﺒﺮې اﺗﺮې وﻛړې‪ ،‬ﻛﺎﻛﺎ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫څــﻮﻣﺮه ﭘﻴــﺴﯥ ﺑــﻪ ﭘﻜــﺎر ﺷــﻲ؟ واده ﺧــﻮ ﭘــﻪ ډﯦــﺮو ﭘﻴــﺴﻮ ﻛﯧــﺪى ﺷــﻲ‪ ،‬ﺳــﻬﺎره څــﻪ درﺳــﺮه ﺷــﺘﻪ او‬
‫ﻛﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ﻣــﺎ وې ﻛﺎﻛــﺎ ﺟﺎﻧــﻪ ﻟــږ و ډﯦــﺮ څــﻪ ﺧــﻮ ﺑــﻪ راﺳــﺮه وي‪ ،‬وﻟــﯥ ﻛﻮژدﻧــﻪ ﻣــﯥ راﺗــﻪ واﻳــﻲ ﻳــﻮه روﭘــۍ ﺑــﻪ دې‬
‫ﻣﺼﺮف ﻧﻪ ﺷﻲ‪ ،‬ﻫﺮڅﻪ ﺑﻪ زه ﭘﺨﭙﻠﻪ ﻛﻮم‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬دا ﺧــﻮ څــﻪ ﺑــﻞ ﺷــﺎن ښــﻪ ﺧﻠــﻚ دي‪ ،‬ﺧــﻮ ﻳــﻮ ځــﻞ ﺑﻴــﺎ ﻫــﻢ ځــﺎن ورﺳــﺮه د واده ﭘــﻪ ﻛﻮﻟــﻮ او‬
‫ﻣــﺼﺮف ﻫﺮڅــﻪ ورﺳــﺮه ﭘــﻪ ډاګــﻪ ﻛــړه‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﻣــﻮږ ﺗــﻪ ﺧﺒــﺮ راﻛــړې‪ ،‬ﭼــﯥ ځــﺎن ورﺗــﻪ ﺑﺮاﺑــﺮ ﻛــړو‪ .‬ﻛــﻪ ډﯦــﺮې‬
‫ﭘﻴﺴﯥ ﻳﯥ ﻏﻮښﺘﯥ ﭼﯥ څﻪ ﭼﺎره وﻟټﻮو‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې ښـــﻪ ﻛﺎﻛـــﺎ ﺟﺎﻧـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ زه دا ځـــﻞ ﻻړم‪ ،‬د واده ﺧﺒـــﺮې ﺑـــﻪ ورﺳـــﺮه وﻛـــړم‪ ،‬ﺗﺎﺳـــﯥ ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ اﺣـــﻮال‬
‫راوﻟﯧـــږم‪ ،‬ﺧـــﺎﻃﺮ ﺟﻤـــﻊ اوﺳـــﺊ‪ ،‬ﻣﻮرﺟـــﺎﻧﯥ زړه ﭼـــﯥ دوﻣـــﺮه ښـــﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻧـــﻪ ﻛـــړې‪ ،‬وﻟـــﻮر راﻧـــﻪ‪ ،‬ﻧـــﻪ‬
‫اﺧﻠــﻲ‪ ،‬زه ﻓﻜــﺮ ﻛــﻮم ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻛﺎﺑــﻞ ﻛــﯥ ﺑــﻪ راﺗــﻪ ﻛــﻮر ﻫــﻢ واﺧﻠــﻲ‪ .‬ﭘــﻪ ﻣــﻮر او ﭘــﻼر ﻳــﯥ ډﯦــﺮ ګــﺮان ﻳــﻢ‪ ،‬ﭘــﻪ‬
‫ﻫﻔﺘــﻪ ﻛــﯥ ﻳــﻮ ځــﻞ ورځﻤــﻪ ډﯦــﺮ ﻗــﺪر ﻣــﯥ ﻛــﻮي‪ .‬زه د ﻣــﻮر او ﻛﺎﻛــﺎ دوى ﻧــﻪ ﭘــﻪ دوﻋــﺎ ﻧﻔــﺎ ښــﺎر ﺗــﻪ راﻏﻠــﻢ‪.‬‬
‫زړه ﻣـــﯥ دى ﭼـــﯥ ﻫﻤـــﺪا ﻧـــﻦ ﺳـــﺒﺎ ﻟـــﻮﻣړى ﻫﻮﺳـــۍ ﺳـــﺮه د واده ﺧﺒـــﺮې ﻣﻄـــﺮح ﻛـــړم او ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﯥ د ﺧـــﺴﺮ او‬
‫ﺧﻮاښــﯥ ﺳــﺮه ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛــﺎر ﺗــﻪ ﻻړم‪ ،‬د ﻫﻮﺳــۍ دوى ﻛــﺮه ﻣــﯥ ټﻴﻠﻔــﻮن وﻛــړو‪ ،‬ﻣــﻮر ﺳــﺮه ﻣــﯥ ﭘــﯥ‬
‫ﺧﺒــﺮې وﻛــړې‪ ،‬ﺣــﺎل اﺣــﻮال ﻣــﯥ ﺗــﺮې واﺧﻴــﺴﺖ‪ ،‬د ﺧﭙــﻞ راﺗــګ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﻟــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ‬
‫راﻏﻠﻰ ﻳﻢ‪ ،‬زﻣﺎ د ﻣﻮر او ټﻮﻟﻮ ﺧﭙﻠﻮاﻧﻮ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻳﯥ راځﻴﻨﯥ وﻛړه‪ .‬ﺳﻤﺪﺳﺘﻲ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺑﯧګــﺎه ﺗــﻪ ﻛــﻮر ﺗــﻪ راﺷــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻧــﺰدې ﻧــﻪ دې ووﻳــﻨﻢ‪ .‬ﻣــﺎ وې ﻛــﻪ وﺷــﻮه ﺳــﺒﺎ ﺷــﭙﯥ ﺗــﻪ ﺑــﻪ درﺷــﻢ‪.‬‬
‫وﻳﻠــﯥ ښــﻪ ﻣــﻮﻧږ ﺑــﻪ درﺗــﻪ ﺳــﺒﺎ ﺷــﭙﯥ ﺗــﻪ ﭘــﻪ ﺗﻤــﻪ ﻳــﻮ‪ .‬ﻫﻮﺳــۍ ﻟــﻪ اﻧﺠﻮﻧــﻮ ﺳــﺮه ﭼﯧــﺮې وﺗﻠــﯥ وه‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﭘــﻪ‬
‫ﺧــﺎن ﻛﺎﻛــﺎ ﺳــﻼم ﻛــﻮه‪ .‬د ﻣﯧــﺰ ﭘــﻪ ﺳــﺮ ﻣــﯥ ځﻴﻨــﯥ ﻛﺎروﻧــﻪ راﺗــﻪ ﭘﺮاﺗــﻪ وو‪ ،‬ﭘــﻪ ﻫﻐــﯥ ﻣــﺼﺮوف ﺷــﻮم ان ﺗــﺮ‬
‫ﻳــﻮې ﺑﺠــﯥ ﻣــﯥ ﺳــﻢ ﺿــﺮﺑﺘﻲ ﻛــﺎر وﻛــړو‪ .‬د ﻏﺮﻣــﯥ ﺗــﺮ ډوډۍ وروﺳــﺘﻪ دوه ﺑﺠــﯥ وې‪ ،‬ﭼــﯥ د ﻫﻮﺳــۍ د‬
‫ټﻴﻠﻔﻮن زﻧګ راﻏﻰ‪ .‬ﻟﻪ ﺳﻼم او روﻏﺒړ ﻧﻪ ﭘﺲ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫زه ﺑـــﻪ څﻠـــﻮر ﺑﺠـــﯥ درﺷـــﻢ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈـــﺮ اوﺳـــﻪ‪ .‬ﺗـــﺮ څﻠـــﻮرو ﺑﺠـــﻮ ﻣـــﯥ ﻛـــﺎر وﻛـــړ‪ ،‬ﻧـــﻮې راډﻳـــﻮﻳﻲ داﺳـــﺘﺎن‬
‫ﻣــﯥ د ﺟﻤﻌــﯥ ﺷــﭙﯥ ﻧــﺸﺮ ﺗــﻪ ورﻛــړ‪ ،‬ﭘــﻪ څﻠــﻮرو ﺑﭽــﻮ ﻟــﻪ ﻣﻄﺒﻌــﯥ ﻧــﻪ راښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮم او د ﻫﻮﺳــۍ ﻣﺨــﯥ‬
‫ﺗــﻪ روان ﺷــﻮم‪ ،‬ﻛﺘــﻞ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﻫﻐــﻪ ﻫــﻢ راورﺳــﯧﺪه‪ ،‬ﻣــﻮټﺮ ﻳــﯥ ﻣﺎﺗــﻪ ﭘــﻪ اﺧﺘﻴــﺎر ﻛــﯥ راﻛــړ او وﻳﻠــﯥ‪ :‬ﻧــﻦ‬
‫ﺑﻪ ﺑګﺮاﻣﻴﻮ ﺗﻪ ځﻮ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ﺧــﻮ ﺑګﺮاﻣــﻲ ﻧــﻪ و ﻟﻴــﺪﻟﻲ‪ ،‬ﻫﻐــﯥ راﺗــﻪ ﻻره ښــﻮدﻟﻪ‪ .‬ﺗــﺮ ﺳــﻴﺎه ﺳــﻨګﻪ ﭘﺨﭙﻠــﻪ ﻻړم‪ ،‬اّﺧــﻮا ﺗــﻪ ﻫﻐــﯥ‬
‫رﻫﻨﻤــﺎﻳﻲ ﻛــﻮﻟﻢ ﺗﺮڅــﻮ ﺑګﺮاﻣﻴــﻮ ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ .‬ﻫﻠﺘــﻪ ﻣــﻮ ﻣــﻮټﺮ د ﺳــړك ﭘــﻪ ﻏــﺎړه ﭘــﺎرك ﻛــړو او ﻣــﻮﻧږ د‬
‫ﺣﻨﻴﻔــﻪ ښــﻮوﻧځﻲ ﺗﺮڅﻨــګ ﻳــﻮه ﺑــﺎغ ﺗــﻪ ورﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ‪ .‬د ﻳــﻮې وﻳــﺎﻟﯥ ﭘــﻪ ﺳــﺮ د وﻟــﻮ ﭘــﻪ ﺑــﯧﺦ ﻛــﯥ ﺳــﻴﻮري ﺗــﻪ‬
‫ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻮ‪ ،‬دا داﺳــﯥ ځــﺎى و ﭼــﯥ ﻫﯧڅــﻮك ﭘﻜــﯥ ﻧــﻪ و‪ ،‬ﻳــﻮ ﻧــﻴﻢ ﺳــړى ﺑــﻪ وړاﻧــﺪې د ﭘټــﻮ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻧــﺮۍ‬
‫ﻻره روان وه‪ ،‬ﭘـــﻪ دې ورځ ﻣـــﯥ ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ د واده ﺧﺒـــﺮې ﻫﻮﺳـــۍ ﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﻣﺨﻜـــﯥ ﻛـــړې‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﻟـــﻮﻣړى‬
‫ﻟږه ﻏﻠﻰ ﺷﻮه‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻟﻜﻪ ﭼﯥ د ټﻴﻨګﯥ ﻧﻪ ﻳﯥ؟‬
‫ﻣـــﺎ وﻳـــﻞ‪ :‬ﻧـــﻪ ﻧـــﻪ دا ﺧﺒـــﺮه ﻧـــﻪ ده ﻫﻮﺳـــۍ ﭘﺮﯦـــږده ﭼـــﯥ ﻣـــﻮﻧږ دواړه د ﺧﭙـــﻞ ژوﻧـــﺪ د ﺧـــﻮږو ﻧـــﻪ ﻫـــﻢ ﻟـــږه‬
‫څﻜــﻪ ﺧــﻮ وﻛــړو او رښــﺘﻴﺎ ﺧﺒــﺮه ﺧــﻮ دا ده‪ ،‬ﭼــﯥ زﻣــﺎ او ﺳــﺘﺎ ﻫﻤــﺪا وﺧــﺖ د واده ﻛﻮﻟــﻮ دى‪ ،‬څﻨګــﻪ ﺗــﻪ‬
‫ﭘﻜﯥ څﻪ واﻳﯥ؟‬
‫ﻫﻐــﯥ وﻳــﻞ‪ :‬ﺗــﻪ ﭼــﯥ څﻨګــﻪ واﻳــﯥ‪ ،‬درﺳــﺮه ﺧﻮښــﻪ ﻣــﯥ ده‪ .‬ﻫــﻮ رښــﺘﻴﺎ اﺑﻠــﻪ ورځ د ﺷــﭙﯥ ﻟــﻪ ﺧــﻮا ﻣــﻮږ‬
‫ﭘـــﻪ ﺧﭙـــﻞ ﺳـــﺎﻟﻮن ﻛـــﯥ ﺳـــﺮه ﻧﺎﺳـــﺖ وو‪ ،‬ﭘـــﻼر او ﻣـــﻮر ﻣـــﯥ دواړو زﻣـــﺎ او ﺳـــﺘﺎ د ﻛـــﻮر ﭘـــﻪ ﺑـــﺎب ﺧﺒـــﺮې‬
‫ﻛﻮﻟﯥ‪ .‬ﭘﻼر ﻣﯥ ﻣﻮر ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫دوى ﺗــﻪ د ﻫﻮﺳــۍ ﭘــﻪ ﻧــﻮم ﻳــﻮ ﻛــﻮر ﭘــﻪ دې ﻧــﺰدې ﺷــﺎوﺧﻮا ﻛــﯥ واﺧﻠــﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻣــﻮﻧږه ﻟﻴــﺮې ﻧــﻪ وي‪.‬‬
‫ﻳــﻮ ﻛــﻮر ﻣــﯥ ﭘﻴــﺪا ﻛــړى دى‪ ،‬ﻳــﻮ ځﻠــﯥ ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ګــډه ﺳــﺮه ووﻳﻨــﻮ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ورﺳــﺮه ﺧﺒــﺮې وﻛــړو‪ .‬ﭘــﻪ ﻫﻐــﻪ‬
‫ﺳــﺎﻋﺖ ﻛــﯥ ﺧــﻮ ﻣــﺎ ﻟــﻪ ﺷــﺮﻣﻪ ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ څــﻪ وﻧــﻪ وﻳــﻞ‪ ،‬ﺧــﻮ ﭘــﻪ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﺑﻴــﺎ ﻣــﻮر ﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ‬
‫دﻏــﻪ ﻛــﻮر ﭘــﺴﯥ زر ﺗــﺮ زره وګﺮځــﺊ‪ ،‬داﺳــﯥ ﻧــﻪ ﭼــﯥ ﺑــﻞ څــﻮك ﻳــﯥ واﺧﻠــﻲ‪ .‬ﻫﻤﻐــﻪ و‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣــﻮر ﻣــﯥ اﺑــﺎ‬
‫ﺗــﻪ وﻳﻠــﻲ وو‪ .‬زه ﻓﻜــﺮ ﻛــﻮم ﭼــﯥ ﭘــﻼر ﻣــﯥ ﻛــﻮر ﻟﻴــﺪﻟﻰ دى‪ ،‬ﺧــﻮ اوس ﻳــﻮازې زﻣــﻮږ ﻟﻴــﺪو ﺗــﻪ ﭘــﺎﺗﯥ دى‪.‬‬
‫ﺑﻴګــﺎه ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﻣــﻮر ﺗــﻪ دا ﺧﺒــﺮه ورﻳــﺎده ﻛــړم‪ ،‬ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﻛــﻮر ﻣﻌﻠــﻮم ﺷــﻲ ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ د واده ﭘــﻪ ﺑــﺎب ﺧﺒــﺮې‬
‫ﻛــﻮو‪ .‬ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺑــﻪ درﺗــﻪ د ﻛــﻮرر ﻣﻌﻠﻮﻣــﺎت درﻛــړم‪ .‬رښــﺘﻴﺎ ﭘــﻪ ﻛﻠــﯥ ﻛــﯥ ﻧــﻮرې څــﻪ ﺧﺒــﺮې وې‪ ،‬ﻛــﺮاري‬
‫وه‪ ،‬ﻣﻮر ﻣﯥ‪ ،‬ﻛﺎﻛﺎ دوى او ﻧﻮر ټﻮل ﺧﭙﻠﻮان ﻣﯥ ﭘﻪ ﻛﻮژدﻧﯥ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﺷﻮي دي؟‬
‫ﻣــﺎ وﻳــﻞ‪ :‬ﺳــﺘﺎ د ﭘــﻼر او ټــﻮﻟﯥ ﻛــﻮرﻧۍ ﺻــﻔﺘﻮﻧﻪ ﻣــﯥ ﻣــﻮر ﭘــﻪ ټــﻮل ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ ﺧﻠﻜــﻮ ﺗــﻪ ﻛــړي دي‪،‬‬
‫دوﻋﺎګـــﺎﻧﯥ ﻳـــﯥ ﺗﺎﺳـــﯥ ﺗـــﻪ ﻛـــﻮﻟﯥ‪ ،‬ټﻮﻟـــﻮ ﺳـــﻼﻣﻮﻧﻪ وﻳﻠـــﯥ‪ .‬ﻧـــﻦ ﺳـــﻬﺎر ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ادې ﺳـــﺮه ﺧﺒـــﺮې وﻛـــړې‬
‫)ﺳﺘﺎ د ﻣﻮر( ﺳﺮه‪ ،‬ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﺷﻮه‪ ،‬وﻳﻠﯥ ﻧﻦ ﺑﯧګﺎه ﺗﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ راﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻐــﯥ وﻳــﻞ‪ :‬ﺳــﻬﺎره زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﻣــﻮر ﺧــﻮ دې څــﻪ ﻛــﻮډي ﻧــﻪ دي ﻛــړي‪ ،‬ﻫــﺮ وﺧــﺖ ﻫــﺮه ﺷــﭙﻪ دې ﻳــﺎدوي او‬
‫ﻫﻤــﺪا واﻳــﻲ‪ ،‬ﭼــﯥ دا ﻫﻠــﻚ ﺧــﻮ ﺑﻴﺨــﻲ اﻃﺮاﻓــﻲ ﺧــﻮى ﻟــﺮي‪ ،‬ﺧﭙﻠــﻪ ﭘــښﺘﻮ ﻳــﯥ ټﻴﻨګــﻪ ﻧﻴــﻮﻟﯥ ده‪ ،‬ﻣــﻮږ‬
‫ﻛﺮه ﻧﻪ راځﻲ‪.‬‬
‫او اى ﺗــﻪ ﺧــﻮ ﭘــﻪ رښــﺘﻴﺎ ﭼــﯥ ﺑﻠﻜــﻞ ﻟــﻪ ﻫﻐــﻮ درو ﻧــﻪ ﺑﻴﺨــﻲ راوﺗﻠــﻰ ﻧــﻪ ﻳــﯥ‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﻧﺎﻛﻠــﻪ ﺧــﻮ ﻣــﻮږ ﻛــﺮه‬
‫راځﯥ‪ ،‬ﻫﻤﺪا ﻧﻦ ﺷﭙﻪ ﺑﻪ راﺳﺮه ﻻړ ﺷﯥ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ﺧﺪاﯦږو ﻫﻮﺳۍ ﺷﺮﻣﯧږم‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﯥ وﻳـــﻞ‪ :‬ﻫـــﻮ دا ﺧﺒـــﺮې ﻣـــﯥ ﭘـــﻼر ﻛـــړي دي واﻳـــﻲ ﺳـــﻬﺎر ښـــﻪ ﻫﻠـــﻚ دى‪ ،‬د ښـــﻪ ﺧـــﻮى او ﭘـــﻮﻫﯥ‬
‫ﺧﺎوﻧﺪ دى‪ ،‬ﻣﺼﺮوﻓﻴﺘﻮﻧﻪ ﻳﯥ زﻳﺎت دي‪ ،‬ځﻜﻪ ډﯦﺮ ﻧﻪ راځﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ﻣﺎ ﺧﻮ ﺳﺘﺎ ﻟﻪ ﻣﻮر ﺳﺮه ﺑﯧګﺎ ﺗﻪ وﻋﺪه اﻳښﯥ ده‪ ،‬ﭼﯥ درﻛﺮه درځﻤﻪ‪.‬‬
‫_ دا څﻪ واﻳﯥ؟ رښﺘﻴﺎ واﻳﯥ ﻛﻪ څﻨګﻪ؟‬
‫_ ﻛﻠﻪ ﻣﯥ درﺗﻪ دروغ ګﻨﯥ وﻳﻠﻲ دي؟‬
‫ﻫﻐﻪ ﻟﻪ ﺧﻮﺷﺎﻟۍ ﻧﻪ ﭘﺎڅﯧﺪه ﭘﻪ ﺧﻨﺪا ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫څﻮﻣﺮه ښﻪ ﭼﯥ واورې دې ﻣﺎﺗﯥ ﻛړې او ﻣﻮږ ﻛﺮه راځﯥ‪.‬‬
‫_ ﭼﯥ داﺳﯥ ده‪ ،‬ﻧﻮ ﭘﺲ ﻟﻪ دې ﺑﻪ ﻫﺮه ورځ درځﻤﻪ‪.‬‬
‫_ ﺳﻬﺎره ﻟږ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ دﻟﺘﻪ ﻛﯧﻨﻮ ﺑﻴﺎ ﺑﻪ راﺳﺎً ﻣﻮﻧږ ﻛﺮه ځﻮ‪ ،‬ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﺑﻪ وي ﻛﻪ څﻨګﻪ؟‬
‫_ ﻫـــﻮ ﻫﻤﺪﻏـــﺴﯥ ﺑـــﻪ وﻛـــړو‪ .‬ﺳﺎﺳـــﯥ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ ﻧـــﺰدې ﻣـــﺎ ﻟـــﻪ ﻣـــﻮټﺮه ښـــﻜﺘﻪ ﻛـــړې‪ ،‬ﻳـــﻮه ﺷـــﯧﺒﻪ‬
‫وروﺳﺘﻪ ب زه ﻛﻮر ﺗﻪ درﺷﻢ‪ ،‬ﺳﻤﻪ ده‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﺑﻴﺨﻲ ﺳﻤﻪ ده‪.‬‬
‫ﻳــﻮه ﺷــﯧﺒﻪ وروﺳــﺘﻪ د ﺑګﺮاﻣﻴــﻮ ﭘــﻪ ﺑــﺎزارګﻲ ﻛــﯥ وګﺮځﯧــﺪو او ﺑﻴــﺎ ﻣــﻮ ګــﺎډى د ﻫﻮﺳــۍ د ﻛــﻮر ﭘــﻪ‬
‫ﻟــﻮري ﺧﻮﺷــﯥ ﻛــړو‪ .‬ﭘــﻪ ﻟــږ ﺳــﺎﻋﺖ ﻛــﯥ وزﻳــﺮ اﻛﺒــﺮ ﺧــﺎن ﻣﯧﻨــﯥ ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬د ﻫﻐــﻮى د ﻛــﻮر ﺧــﻮا ﺗــﻪ‬
‫ﻣـــﯥ ګـ ـﺎډ ودراوه‪ ،‬ﻛﻠـــﻲ ﻣـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ ﺗـــﻪ ورﻛـــړه‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﻻړه او زه ﻟـــږ وروﺳـــﺘﻪ ورﭘـــﺴﯥ ﻻړم‪ .‬د دروازې‬
‫زﻧـــګ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ وواﻫـــﻪ‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ دروازې ﺗـــﻪ ﻗـــﺼﺪاً راﻏﻠـــﻪ‪ ،‬زه ﻳـــﯥ ﭼـــﯥ وﻟﻴـــﺪم ﺳـــﻤﻪ وﻏﻮړﯦـــﺪه‪ ،‬د‬
‫ﻛـــﻮر ﻛـــﺎﻟﻲ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه وو‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ګﻨـــﯥ د ﺳـــﺒﺮ ﺗﺎﻧـــﺪه ده‪ .‬ددې ﻟﭙـــﺎره ﭼـــﯥ ﺧﭙـــﻞ ﺟـــﻮګ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻣـــﻮر‬
‫ﭘــﻮخ ﻛــړى اوﺳــﻲ‪ ،‬ﻟــﻪ ﻣﺎﻧــﻪ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻣﻨــډه ﻳــﯥ ﺗــﺮ ﻣــﻮره ځــﺎن ورﺳــﺎوه‪ ،‬ﻣــﻮر ﻳــﯥ ﻫﻮښــﻴﺎره ښــځﻪ وه‪ ،‬ﭘــﻪ‬
‫ﻛــړت ﻛـــړت ﺧﻨـــﺪا ﻳــﯥ وﻛـــړه او زﻣـــﺎ ﻣﺨــﯥ ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻪ‪ ،‬ﭘــﻪ دواړه ﻃـــﺮف ﻳـــﯥ ښــﻜﻞ ﻛـــړم‪ ،‬ﻟﻜـــﻪ د ﺧﭙﻠـــﯥ‬
‫ﻣــﻮر ﻏﻮﻧــﺪې ﻣﻴﻨــﻪ ﻳــﯥ راﻛــړه‪ ،‬ﻣــﺎ ﻳــﯥ ﻫــﻢ ﻻﺳــﻮﻧﻪ ښــﻜﻞ ﻛــړل‪ ،‬ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻧﻨﻮﺗﻠــﻮ‪ .‬ﭘــﻪ ﻫﻮﺳــۍ ﻳــﯥ داﺳــﯥ‬
‫ﻏږ وﻛړ‪:‬‬
‫ﻟــﻮرې ﺗــﺎ ﺧــﻮ ﻓﺎﻛﻮﻟﺘــﻪ وﻳﻠــﯥ ده‪ ،‬داﺳــﯥ ﻣﻨــډه دې د ﺧﭙــﻞ ﺳــﻬﺎره وﻛــړه ﻟﻜــﻪ ﭘﺨﭙــﻞ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ ﭼــﯥ‬
‫وي‪.‬‬
‫ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﺳـــﺎﻟﻮن ورﻧﻨﻮﺗﻠـــﻮ ادې ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ځﺎﻧـــﻪ ﻣﺨﻜـــﯥ ﻛـــړه او زه ﺗـــﺮې وروﺳـــﺘﻪ ﺷـــﻮم‪ .‬ﻣـــﺎ وې‬
‫ﭼــﯥ اﺣﺘــﺮام او درﻧــﺎوى ﻳــﯥ وﺷــﻲ‪ .‬وروﺳــﺘﻪ ﻣــﯥ د څﻨــګ ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ ورﭘــﺎم ﺷــﻮ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻮﺳــۍ ﭘــﻪ ﺧﭙﻠــﻪ‬
‫ﺧﻮﻟﻪ ﻻس اﻳښﻰ دى او ﺧﻨﺪا ﺷﻨﻪ ﻛړې ده‪ .‬ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ څﻮ ډوﻟﻮ ﻧﺎزوﻧﻮ او اﺷﺎرو ﻫﺮﻛﻠﻰ واﻳﻪ‪.‬‬
‫ﺧﻮاښــﯥ او ﺧــﺴﺮ ﻣــﯥ دواړه راﺗــﻪ ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ وو او زﻣــﺎ ﭘــﻪ ورﺗــګ ﺳــﺮه ﻳــﯥ ﺧﻮښــﻲ ﻛﻮﻟــﻪ‪ .‬د ﻣﺎښــﺎم‬
‫ﻟــﻪ ډوډۍ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ د ﭼــﺎﻳﻮ ﭘــﻪ ﺳــﺮ دواړو راﺳــﺮه داﺳــﯥ د زړه ﺧﻮاﻟــﻪ ﻛﻮﻟــﻪ‪ ،‬ﻟﻜــﻪ ﻣــﻮر او ﭘــﻼر ﻳــﯥ‬
‫ﭼـــﯥ ﺧﭙﻠـــﻮ ﺑﭽﻴـــﺎﻧﻮ ﺳـــﺮه ﻛـــﻮي‪ .‬د راﺗﻠـــﻮﻧﻜﻲ ژوﻧـــﺪ د ﭘﯧـــﺮزو ﺧﺒـــﺮې ﻳـــﯥ ﻛـــﻮﻟﯥ‪ ،‬زﻣـــﻮږ د واده ﭘـــﻪ ﺑـــﺎب‬
‫ﺳــﻬﺎره ﺑﭽــﻰ! ﭘــﺎم ﻛــﻮه ﭼــﯥ زړه ﻛــﯥ دې څــﻪ در وﻧــﻪ ګﺮځــﻲ‪ ،‬ﺗــﻪ ﻣــﯥ زوى ﻳــﯥ او ﻫﻐــﻪ ﻣــﯥ ﻟــﻮر ده‪،‬‬
‫ﺳﺘﺎﺳــﯥ واده ﺑــﻪ ﭘــﻪ ښــﻪ ﺷــﺎن ﺳــﺮه درﺗــﻪ وﻛــړم‪ .‬ﻟــﻮﻣړى درﺗــﻪ ﻛــﻮر واﺧﻠــﻢ‪ ،‬ﻧــﻮ ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﻟــﻪ ﺧﻴــﺮه د واده‬
‫ﺑﻨـــﺪوﺑﺲ ﻛـــﻮو‪ .‬زﻣـــﺎ ﺧـــﻮ داﺳـــﯥ ﻧﻈـــﺮ دى‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﺧﭙﻠـــﯥ ﻟـــﻮر واده ﻟﻜـــﻪ د ﻧـــﻮرو ﭘـــښﺘﻨﻮ او اﻓﻐﺎﻧـــﺎﻧﻮ‬
‫ﭘﺮﺧﻼف ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻣﺼﺮف وﻛړم‪ .‬زه ﻟﻮر ﻟﻜﻪ د ﻧﻮرو ﭘﻪ ﺷﺎن ﻧﻪ ﺧﺮڅﻮم‪.‬‬
‫د ﻫﻐـــﻪ ﻫـــﺮه ﺧﺒـــﺮه راﺑﺎﻧـــﺪې ډﯦـــﺮه ښـــﻪ ﻟګﯧـــﺪه‪ ،‬ځﻜـــﻪ ﭼـــﯥ زﻣـــﺎ د ﻓﺎﻳـــﺪې ﺧﺒـــﺮې ﻳـــﯥ ﻛـــﻮﻟﯥ‪ .‬ﺗﯧـــﺮ‬
‫ﻣﺎﺧﻮﺳــﺘﻦ ﭘــﻮرې ﻣــﻮ ﻫﻤــﺪا د واده ﺧﺒــﺮې ﻛــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﻣــﺎ ﺧــﻮ ﻫــﯧڅ ﻧــﻪ وﻳــﻞ‪ ،‬ﺧــﺎﻟﻲ ﻏــﻮږ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ اﻳــښﻰ‬
‫و‪ .‬د واده ﻧــﻪ ﭘــﻪ ﻏﻴــﺮ ﻧــﻮرو ﺧﺒــﺮو ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﻳــﻮه ﻧﻴﻤــﻪ ورﺳــﺮه وﻳﻠــﯥ‪ .‬د ﻫﻐــﻮى ﭘــﻪ ﻧﻴــﺖ او ﻋﻤــﻞ ﭘــﻮه‬
‫ﺷﻮم‪ ،‬ﭼﯥ زﻣﺎ ﭘﻪ ګټﻪ او ﻓﺎﯦﺪه ﭘﻮره ﻧﻴﺖ ﻟﺮي‪ .‬دا ﻳﯥ ﻫﻢ راﺗﻪ ووﻳﻞ ﭼﯥ‪:‬‬
‫دوه ورځـــﯥ ﭘـــﻪ اووﻧـــۍ ﻛـــﯥ دﻟﺘـــﻪ راځـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺳـــﺮه ګـــﻮرو‪ .‬ﻧﻴﻤـــﻪ ﺷـــﭙﻪ وه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺑﻴـــﺪه ﺷـــﻮ‪ .‬ﺳـــﻬﺎر‬
‫وﺧﺘــﻲ وﻇﻴﻔــﯥ ﺗــﻪ د ﻫﻮﺳــۍ ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻻړم‪ ،‬ﺧــﺴﺮ ﻣــﯥ ﻫــﻢ ﭼﯧــﺮې ﭘﺨﭙــﻞ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ وﻻړ‪ .‬ﻟــﻪ ﻣﺎﻧــﻪ‬
‫ﻫﻐﻪ ﻣﺨﻜﯥ ﻟﻪ ﻛﻮره ووت‪ ،‬ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ ﻳﻮازې دوﻣﺮه ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺑﭽــﻰ وﻇﻴﻔــﯥ ﺗــﻪ د ﻫﻮﺳــۍ ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ وﻻړ ﺷــﻪ‪ .‬ﺧــﺪاى ﭘــﻪ اﻣــﺎﻧﻲ ﻳــﯥ راﺳــﺮه وﻛــړه او ﻻړ‪ .‬ﻛﻠــﻪ‬
‫ﭼـــﯥ زه ﻟـــﻪ ﺳـــﺎﻟﻮن ﻧـــﻪ راووﺗﻠـــﻢ‪ ،‬ﺧﻮاښـــﯥ ﻣـــﯥ راﺳـــﺮه رواﻧـــﻪ وه‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ورﻏـــږ ﻛـــړ‪ :‬ﻫﻮﺳـــۍ وه‬
‫ﻫﻮﺳۍ ﻫﻐﯥ ﻟﻪ دﻧﻨﻪ ﺑﻠﯥ ﻛﻮټﯥ ﻧﻪ ووﻳﻞ‪ :‬اّه ادې ﺟﺎﻧﯥ څﻪ واﻳﯥ؟‬
‫_ ﻟـــﻮرې د ﻣـــﻮټﺮ ﻛﻠـــﻲ دې راوړه ﺗـــﻪ د زړو ﺧﻠﻜـــﻮ ﻧـــﻪ ﺑـــﺪﺗﺮه ﻳـــﯥ‪ ،‬ﺷـــﺮﻣﻴﻨﺪوﻛﻪ ﺟﻨـــۍ ﻳـــﯥ ﺗـــﻪ ﺧـــﻮ‬
‫راﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ ﻟــﻪ ﻛــﻮټﯥ راووﺗﻠــﻪ او رارواﻧــﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه ﻳــﯥ ﺧﻨــﺪل‪ ،‬د ﻛــﻮټﯥ ﭘــﻪ ګــﻮټ ﭼــﯥ راوﺧﺘــﻪ‬
‫ﻣﺎﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﭘﺨﭙﻠـــﻮ ﺧﺎﺻـــﻮ اﺷـــﺎرو ﺳـــﺮه ډﯦـــﺮ څـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ .‬ﻛﻠـــﻲ ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ ﻟـــﻪ ﻟﻴـــﺮې ﻧـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ ﻣـــﻮره‬
‫ﺷــﺮﻣﯧﺪﻟﻪ‪ ،‬ﭘــﻪ ډډه ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻻس ﻛﻠــﻲ راﻛــړه او ﭼﻮﭘــﻪ ﺧﻮﻟــﻪ ﺑﻴﺮﺗــﻪ رواﻧــﻪ ﺷــﻮه‪ .‬ﻣــﻮر ﻳــﯥ وﺧﻨــﺪل‪،‬‬
‫وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫دې ﻻ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن وﻳﻠﻰ دى‪ ،‬دوﻣﺮه ﺷﺮﻣﯧﻨﺪوﻛﻪ ده‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ﭘــټ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه ووﻳــﻞ‪ :‬ﻫــﻮ ﺷــﺮﻣﻴﻨﺪوﻛﻪ ده! ډﯦــﺮه زﻳﺎﺗــﻪ ﺷــﺮﻣﯧﻨﺪوﻛﻪ ده‪ .‬ﻟــﻪ ﺧﻮاښــﯥ ﻧــﻪ ﻣــﯥ‬
‫اﺟــــﺎزه راواﺧﻴــــﺴﺘﻪ او ﺧﭙﻠــــﯥ دﻧــــﺪې ﺗــــﻪ ﻻړم‪ .‬د ورځــــﯥ دوه ﺑﺠــــﯥ وې‪ ،‬ﻫﻮﺳــــۍ ټﻴﻠﻔــــﻮن راوﻛــــړو‪.‬‬
‫وﻳﻠـــﯥ ﭘـــﻪ څﻠـــﻮرو ﺑﺠـــﻮ د ﺣﻘﻮﻗـــﻮ ﭘـــﻮﻫﻨځﻲ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ راﺷـــﻪ‪ ،‬زه ﺑـــﻪ دې اﻧﺘﻈـــﺎر ﻛـــﻮم‪ .‬ﻣـــﺎ وې ښـــﻪ ده‪.‬‬
‫ﭘــﻮره ﭘــﻪ څﻠــﻮرو ﺑــﻪ ځــﺎن درورﺳــﻮم‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ څﻠــﻮر ﺑﺠــﯥ ﺷــﻮې‪ ،‬ﻟــﻪ ﻛــﺎره رﺧــﺼﺖ ﺷــﻮم‪ ،‬ﭘــﻪ ﭼــﺎﻻﻛۍ‬
‫ﺳــﺮه ﻣــﯥ ﺣﺎﺿــﺮي اﻣــﻀﺎ ﻛــړه او ﺑﻴــﺎ د ﻛﺎﺑــﻞ ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن ﭘــﻪ ﻟــﻮر ﻣــﯥ ګــﺎډى روان ﻛــړ‪ .‬دﻫﻤﺰﻧــګ ﺳــﺮه ﭘــﻪ‬
‫ﻳـــﻮه ﺗﺮاﻓﻴﻜـــﻲ ﭘﯧـــښﻪ ﻛـــﯥ ﭘـــﻪ ﺳـــړك ﻣـــﻮټﺮې وﻻړې وې‪ ،‬ﻧـــﻴﻢ ﺳـــﺎﻋﺖ ځﻨـــډ ﭘﻜـــﯥ راﻏـــﻰ‪ ،‬ﺗﺮڅـــﻮ ﭼـــﯥ‬
‫ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ﺗﻪ ورﺳﯧﺪم‪ ،‬ﭘﯧﻨځﻪ ﺑﭽﯥ ﻛﯧﺪﻟﯥ‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳـــۍ د څـــﻮ ﺗﻨـــﻮ ﻧﺠﻮﻧـــﻮ ﺳـــﺮه وﻻړه وه‪ ،‬زه ﻳـــﯥ ﭼـــﯥ وﻟﻴـــﺪم‪ ،‬ﻟـــﻪ ﻫﻐـــﻮى ﻧـــﻪ ﻳـــﯥ اﺟـــﺎزه واﺧﻴـــﺴﺘﻪ‬
‫او رارواﻧــﻪ ﺷــﻮه‪ .‬ﻟــﻪ وراﻳــﻪ ﭘــﻪ ﺧﻨــﺪا ﺷــﻮه‪ ،‬وﻳﻠــﯥ زړه ﻣــﯥ ﺑــﯥ واره و‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﭼــﯥ ﺧــﺪاى ﻣــﻪ ﻛــړه څــﻪ‬
‫ﭘﯧښﻪ ورﺗﻪ ﻧﻪ وي ﭘﻴﺪا ﺷﻮي‪ .‬دا څﻨګﻪ دې ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﻛړ؟‬
‫_ ﭘﻪ دﻫﻤﺰﻧګ ﻛﯥ ﻻره ﺑﻨﺪه وه‪ ،‬ﻛﻮﻣﻪ ﺗﺮاﻓﻴﻜﻲ ﭘﯧښﻪ ﺷﻮې وه‪.‬‬
‫ﻣﻮټﺮ ﺗﻪ وﺧﺘﻠﻮ او ﺑﺎغ ﺑﺎﻻ ﺗﻪ ﻣﻮ ﺣﺮﻛﺖ وﻛړو‪ .‬ﻫﻮﺳۍ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻧــﻦ ﺑــﻪ ﭘــﻪ ﺑــﺎغ ﺑــﺎﻻ ﻛــﯥ ﭼﻜــﺮ ووﻫــﻮ‪ .‬د ﺑــﺎغ ﺑــﺎﻻ ﭘــﻪ ﺳــړك د ﻣــﻮټﺮو ﺑﻴﺮوﺑــﺎر زﻳــﺎت و‪ ،‬د ﺧﻠﻜــﻮ ګڼــﻪ‬
‫ګﻮﻧـــﻪ وه‪ ،‬ﻣـــﻮږ ﻣـــﻮټﺮ ودراوه او وړاﻧـــﺪې ﭘـــﻪ ﺑﻮټـــﻮ ﻛـــﯥ ﭘـــﻪ ﭼﻜـــﺮ ﺷـــﻮ‪ .‬د اﻧګـــﻮرو ﭘـــﻪ ﺑﻮټـــﻮ ﻛـــﯥ ښـــﻪ‬
‫وړاﻧـــﺪې ﻻړو‪ ،‬ﻫﻠﺘـــﻪ د ﻳـــﻮې ﺟګـــﯥ ﺑـــﺎرې ﭘـــﻪ ﺳـــﺮ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻮ‪ .‬د ﭘـــﺮوان ﻛـــﺎرﺗﯥ او ﺧﯧﺮﺧـــﺎﻧﯥ ﺳـــﻴﻤﯥ‬
‫ټﻮﻟـــﻪ ﺳـــﺎﺣﻪ ﻣـــﻮ ﻟﻴﺪﻟـــﻪ‪ ،‬د ﺧﯧﺮﺧـــﺎﻧﯥ ﭘـــﻪ ﻛﻮﺗـــﻞ ﺗﻮﻧـــﺪې ﺗﻮﻧـــﺪې ﻣـــﻮټﺮې اوښـــﺘﯥ رااوښـــﺘﯥ‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږ‬
‫دواړو ﺑﯧګﺎﻧۍ ﺧﺒﺮې راواﭼﻮﻟﯥ‪ .‬ﻫﻐﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺑﯧګـــﺎه ﻣـــﯥ ټـــﻮﻟﯥ ﺧﺒـــﺮې اورﯦـــﺪﻟﯥ دي‪ ،‬ﺗﺎﺳـــﯥ ﭼـــﯥ څـــﻪ وﻳـــﻞ‪ .‬ﻣـــﺎ ورﺗـــﻪ ﻏـــﻮږ اﻳـــښﻰ و‪ ،‬د ﻣـــﻮر و‬
‫ﭘــﻼر ټــﻮﻟﯥ ﺧﺒــﺮې ﻣــﯥ واورﯦــﺪﻟﻲ‪ .‬ﻣــﺎ ﺧــﻮ درﺗــﻪ وﻳﻠــﻲ و‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻼر ﻣــﯥ ﻟــﻮﻣړى ﻛــﻮر اﺧﻠــﻲ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ‬
‫واده ﻛﯧږي‪.‬‬
‫_ ﺑﻠﻜـــﻞ ﻫﻮﺳـــۍ! ﭼـــﯥ ﺗـــﺎ څـــﻪ وﻳﻠـــﻲ وو‪ ،‬ﻫﻤﻐـــﻪ ﺧـــﺎن ﻛﺎﻛـــﺎ ﺑﯧګـــﺎه وﻛـــړې‪ ،‬ﻟﻜـــﻪ ﭼـــﯥ زﻣـــﻮږ د واده‬
‫ﺷﭙﯥ راﻧﺰدې ﺷﻮي دي‪ .‬اى ﺟﻴﻨۍ ﭼﯥ زه ﺑﻪ ﺗﺎﺗﻪ ﭘﻪ واده ﻛﯥ څﻪ اﺧﻠﻢ؟‬
‫_ ﺳﺘﺎ ﭼﯥ څﻪ ﺧﻮښﯧږي‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﺑﻪ واﺧﻠﯥ‪.‬‬
‫_ ﻳﻮ ﺧﻮ ﺑﻪ درﺗﻪ د ﺳﺮو ﻫﺎر ﺟﻮړوم او ﺑﻞ ﺑﻪ درﺗﻪ د ﺳﺮو ﭼﺎرګﻞ‪.‬‬
‫_ ﺑﺲ ﻫﻤﺪا؟‬
‫_ ﻧﻪ ﻧﻮ ﻧﻮر ﺧﻮ ﺑﻪ ﺗﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺶ ﻛﻮې‪.‬‬
‫_ زه درﺗﻪ وواﻳﻢ؟‬
‫_ ﻫﻮ وواﻳﻪ ﻛﻨﻪ‪.‬‬
‫_ ﺳﻬﺎره! ﻛﻪ زﻣﺎ ﻣﻨﯥ د ﺳﺮو ﻣﺮو ﻧﻪ ﺗﯧﺮﯦږه‪ ،‬زﻣﺎ دوﻣﺮه ﻋﻼﻗﻪ ورﺳﺮه ﻧﺸﺘﻪ دى‪.‬‬
‫_ ﻧـــﻪ ﻧـــﻪ ﻫﻮﺳـــۍ دا زﻣـــﺎ ﺧﻮښـــﻪ ده‪ ،‬ﻧـــﺎوې ﺧـــﻮ ﻟـــﻪ ﺳـــﺮو ﺳـــﺮه ښـــﻪ ښـــﻜﺎري‪ .‬اګـــﺮ ﭼـــﯥ ﺳـــﺘﺎ ﻫـــﯧڅ ﺗـــﻪ‬
‫ﺣﺎﺟــــﺖ ﻧــــﺸﺘﻪ دى‪ ،‬وﻟــــﯥ ا ﺳــــﺮه او ﻃﻼګــــﺎﻧﯥ‪ ،‬ډول ډول ګــــﺎڼﯥ ﭘــــﻪ واده ﻛــــﯥ ﺧﻮﻧــــﺪ ﻛــــﻮي‪ .‬د ﻧــــﺎوې‬
‫ﻟﭙــﺎره ﭼــﯥ ﻛﻮﻣــﻪ ګﺎڼــﻪ ﭘــﻪ ﻛــﺎر ده‪ ،‬ټﻮﻟــﻪ ﺑــﻪ ﺑﺮاﺑــﺮه ﻛــړم‪ .‬اّن ﻻ د اوس ﻧــﻪ ﺑــﻪ زرګــﺮ ﺗــﻪ ﻓﺮﻣــﺎﯦﺶ ورﻛــړو‪،‬‬
‫ﺧﻮښﻪ دې ﻧﻪ ده؟‬
‫_ ﭼﯥ ﺳﺘﺎ ﺧﻮښﻪ وي‪ ،‬زه ﭘﻪ ﻛﯥ څﻪ وﻳﻠﻰ ﺷﻢ؟‬
‫_ زه ﺧـــﻮ واﻳـــﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺳـــﺮ ﻟـــﻪ ﺳـــﺒﺎ ﻧـــﻪ ﺑـــﻪ دواړه ﻳـــﻮ ځـــﻞ د زرګﺮاﻧـــﻮ ﭘـــﻪ ﻛﻮڅـــﻪ ورﭼﻜـــﺮ ﺷـــﻮ‪ .‬ﻫﻐـــﯥ‬
‫ﺳﻤﻪ ده‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ووﻳــﻞ‪ :‬ﻫــﻮ رښــﺘﻴﺎ ﻳــﻮ ځــﻞ ﭼــﯥ وﻟــﻮر او د واده ﻧﯧټــﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣــﻪ ﺷــﻲ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ دا ﺷــﻴﺎن ﻛــﻮو‪ .‬ﻛــﻪ‬
‫څﻨګﻪ؟‬
‫_ ﺳﻬﺎره ﺑﻴﺎ دې د وﻟﻮر ﺧﺒﺮه ﻳﺎده ﻛړې‪.‬‬
‫_ ګـــﻮره ﻫﻮﺳـــۍ ﭘـــﻮﻫﯧږم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ ﻣـــﺎ ﺳـــﺮه ﺳـــﺘﺎ ﻣـــﻮر او ﭘـــﻼر ﻟﻜـــﻪ د ﺧﭙـــﻞ اوﻻد ﭘـــﻪ ﺷـــﺎن ﭼﻠﻨـــﺪ‬
‫ﻛــﻮي‪ ،‬وﻟــﯥ ﻫﻐــﻮى او زﻣــﺎ ﻣــﻮر ﻛﺎﻛــﺎ او ﻛــﻮرﻧۍ ﻣــﯥ ټــﻮل ﺳــﺮه ﻛﯧﻨــﻲ او ﭘــﻪ ګــډه ﺳــﺮه د واده د ﻛﻮﻟــﻮ‬
‫ﺧﺒﺮې ﺧﻮ وﺷﻲ ﻛﻨﻪ‪.‬‬
‫_ ﺳــﺘﺎ ﻧﻈــﺮ ﺳــﻢ دى‪ ،‬ﺧــﻮ دا ټــﻮل ﻛﺎروﻧــﻪ ﭘﺨﭙــﻞ وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﻛﯧــږي‪ .‬ﻟــﻮﻣړى ﻛــﻮر او د ﻛــﻮر ﺳــﺎﻣﺎن‬
‫او ﺑﻴـــﺎ د واده ﻛـــﻮل‪ .‬ﻟﻨـــډه دا ﭼـــﯥ ﻛﻠـــﻪ ﻣـــﻮ ﻛـــﻮر واﺧﻴـــﺴﺖ‪ ،‬ﻳـــﻮه اوﻧـــۍ وروﺳـــﺘﻪ ﺑـــﻪ ﺗـــﻪ د واده ﻛﻮﻟـــﻮ‬
‫ﻟﭙـــﺎراه زﻣـــﺎ ﭘـــﻼر او ﻣـــﻮر ﺳـــﺮه ﺳﺘﺎﺳـــﯥ ﻣـــﺸﺮان ﺧﺒـــﺮې وﻛـــړي‪ .‬ﻟـــﻪ ﻫﻐـــﯥ ﻧـــﻪ ﺑـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﭼـــﯥ ﻫـــﺮ څـــﻪ‬
‫ﻣﻌﻠــﻮم ﺷــﻮل‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ دواړه ﭘــﻪ ګــډه ﺳــﺮه ﻧــﻮر ﻛﺎروﻧــﻪ او ﺳــﺎﻣﺎن ﺑﺮاﺑــﺮوو‪ .‬ﺗــﻪ ﻫــﯧڅ ﻓﻜــﺮ ﻣــﻪ ﻛــﻮه‪ ،‬ﭘــﻪ دا‬
‫ټﻮﻟــﻮ ﺷــﻴﺎﻧﻮ ﺑــﻪ ﺑﻴــﺎ ﭘــﻪ ﻫﻤﻐــﯥ وﺧــﺖ ﻛــﯥ دواړه ګړﯦــږو‪ .‬ﻛﯧــﺪى ﺷــﻲ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﻣــﻮﻧږه د ﻛــﻮر ﻟﻴــﺪو ﺗــﻪ ﻻړ‬
‫ﺷـــﻮ‪ ،‬ﻛـــﻪ ﺧـــﻮښ ﻣـــﻮ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ ﻳـــﯥ اﺧﻠـــﻮ‪ .‬ﻛـــﻮم ځﻨـــډ ﭘﻜـــﯥ ﻧـــﺸﺘﻪ دى‪ .‬زﻣـــﻮږ د ﺳـــﻴﻤﯥ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ‬
‫دى‪ ،‬څﻠــﻮر ﻛــﻮټﯥ ﻛــﻮر دى‪ ،‬ﭘــﻮخ‪ ،‬ﺑﺎﻏﭽــﻪ ﻫــﻢ ﻟــﺮي‪ .‬ډﯦـــﺮ ﺷــﻴﺎن ﭘــﻪ ﻛــﯥ ﻣﻮﺟــﻮد دي‪ .‬ﭘــﻪ دوه ﻟﻜــﻪ ﻳـــﯥ‬
‫وﻳﻠﻰ دى‪ ،‬ﻛﻪ ﻓﻴﺼﻠﻪ ورﺳﺮه وﺷﻮه‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﺑﻪ دې ورﺗﻪ ﺑﻮځﻢ‪ ،‬ﭼﯥ وﻳﯥ ګﻮرې‪.‬‬
‫د ﻛـــﻮر ﭘـــﻪ ﺑـــﺎب ﻣـــﺎ ﻫـــﯧڅ ﻧـــﺸﻮى ﻛـــﻮﻟﻰ‪ ،‬ځﻜـــﻪ ﭼـــﯥ د ﻛـــﻮر اﺧﻴـــﺴﺘﻞ زﻣـــﺎ ﻟـــﻪ ارادې ﻧـــﻪ ﺑﻬـــﺮ وو‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳۍ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳــﻬﺎره ﭘــﻪ دې ﺷــﻴﺎﻧﻮ ﻛــﯥ ﻧــﻮر ﻫــﯧڅ ﻓﻜــﺮ وﻧﻜــړې‪ ،‬ﻣــﺎ درﺗــﻪ ﭘﺨــﻮا وﻳﻠــﻲ دي‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫــﺮ څــﻪ ﺑــﻪ ﺳــﻢ‬
‫ﺷﻲ‪.‬‬
‫زه ﻟــږ ﻏﻠــﻰ ﺷــﻮم‪ ،‬ﻧﺎڅﺎﭘــﻪ ﻣــﯥ ﻓﻜــﺮ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻧــﻦ ﺑــﻪ ﻫﻮﺳــۍ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﺑﻴــﺎﻳﻢ‪ ،‬ﻛــﻪ‬
‫ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻧﻪ ﻛﻮﻟﻪ‪ ،‬ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﻳﯥ ﺑﻮځﻢ ﺗﺮ ﻛﻮره ﺑﻪ ﻳﯥ ورﺳﻮم‪.‬‬
‫_ ﻫﻮﺳۍ راځﻪ ﻧﻦ ﺑﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻮ‪.‬‬
‫_ ﺳــﻬﺎره ﺗــﻪ ﺧــﻮ ښــﻪ ﭘــﻮﻫﯧږې‪ ،‬ﭼــﯥ ﺷــﭙﻪ درﺳــﺮه ﻧــﺸﻢ ﻛــﻮﻟﻰ‪ ،‬زه ﭼــﯥ د ﺷــﭙﯥ ﻟــﻪ ﺧــﻮا ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻻړه‬
‫ﻧﻪ ﺷﻢ‪ ،‬ﻣﻮر و ﭘﻼر ﺗﻪ ﺑﻪ څﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻛﻮم؟‬
‫_ ﻣﺎﺧـــﺴﺘﻦ ﺑـــﻪ دې ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ورﺳـــﻮم‪ ،‬ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ وواﻳـــﻪ ﻛـــﻮم د ﭘﻮﻫﻨﺘـــﻮن ﺳـــﻴﻤﻴﻨﺎر ﺗـــﻪ ﻟـــﻪ ﻧـــﻮرو‬
‫ﻣﻠګﺮو ﺳﺮه ﺗﻠﻠﯥ وم‪.‬‬
‫_ ښﻪ ده درﺳﺮه ﻻړه ﺑﻪ ﺷﻢ‪ ،‬ﺧﻮ ﻟﺲ ﺑﺠﯥ ﺑﻪ ﻣﯥ ﻛﻮر ﺗﻪ رﺳﻮې‪.‬‬
‫د ﺑـــﺎغ ﺑـــﺎﻻ ﻧـــﻪ ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ روان ﺷـــﻮ او ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﻻړو‪ .‬ﻣـــﺎزﻳګﺮ ﻧـــﺰدې و‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪو‪.‬‬
‫ﻟــﻮﻣړى ﻣــﻮ ﭼــﺎى دم ﻛــړ او ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻗــﺼﺎﺑﻪ ﻏﻮښــﻪ ﻳــﻮوړه‪ .‬ﻣــﻮﻧږ دواړو ﭘــﻪ اﺷــﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻛــﯥ د ﻣﺎښــﺎم‬
‫ﻟﭙﺎره ﻣﺰې داره دﻳګ ﭘﻮخ ﻛړ‪ .‬ﻟﻪ ډوډۍ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ راﺗﻪ ﻫﻐﯥ وﻛړه‪ ،‬وﻳﻠﯥ‪:‬‬
‫ﺳـــﻬﺎره اﻓـــﺮﻳﻦ ﺷـــﻪ ﭘـــﻪ ﺗـــﺎ ﭼـــﯥ څﻨګـــﻪ ځﺎﻧﺘـــﻪ ژوﻧـــﺪ ﺗﯧـــﺮوې؟ دا ﭘﺨﻠـــﻰ ﻛـــﻮل‪ ،‬د ﻛـــﻮر ﭘـــﺎﻛﻮاﻟﻰ‪ ،‬د‬
‫ﻟﻮښﻮ وﻳﻨځﻞ او ورﺳﺮه ﭘﻪ څﻨګ ﻛﯥ ﻧﻮر ﻛﺎروﻧﻪ‪....‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ﭘﺮﯦږده زﻣﺎ ﻟﻪ ژوﻧﺪه ﺧﻮ ﺧﺒﺮه ﺷﯥ ﻛﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳــۍ راﺳــﺮه ﻟﻮښــﻲ ﭘﺮﯦﻤﻴﻨځــﻞ‪ ،‬ﻛــﻮر ﻳــﯥ ﭘــﺎك ﻛــړو‪ ،‬ﻫﺮڅــﻪ ﻳــﯥ ﺳــﻨﺒﺎل ﻛــړل‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﻮږه دواړه‬
‫ﭘــﻪ ټﻮﻛــﻮ او ﺧﻨــﺪا ﺳــﺮه ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻮ او ﻳــﻮ ﻟــﻪ ﺑﻠــﻪ ﺳــﺮه ﻣــﻮ داﺳــﯥ ﻣــﺸﻐﻮﻟﺘﻴﺎ راواﺧﻴــﺴﺘﻪ ﻟﻜــﻪ څــﻮ ﻛﺎﻟــﻪ‬
‫ﻣﻮ ﭼﯥ ﺳﺮه ګډ ﺗﯧﺮ ﻛړې وي‪.‬‬
‫زه ﺣﯧـــﺮان دې ﺗـــﻪ ﻳـــﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ ﺳـــﺮه ﭘـــﻪ ﺑﻴـــﺮون ګﺮځﯧـــﺪو او ﭼﻜـــﺮ ﻛـــﯥ داﺳـــﯥ ﻣﻴﻨـــﻪ راﺗﻠـــﻪ‪ ،‬ﻣـــﺎ‬
‫وې ﭼــﯥ ټﻮﻟــﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ځــﻞ وﺧﻮرﻣــﻪ‪ ،‬ﺧــﻮ زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻫﻐــﯥ ﺳــﺮه د ﻳــﻮه دروﻧــﺪ ﻣﯧﻠﻤــﻪ‬
‫ﭘــﻪ ﺷــﺎن ﭼﻠﻨــﺪ ﻛــﺎوه‪ ،‬ﻧــﻪ ﭘــﻮﻫﯧږم ﭼ ـﯥ دا وﻟــﯥ؟ او ﻫﻐــﻪ زﻣــﺎ ﭘــﻪ روﺣﻴــﻪ او ﻣــﺰاج ﭘﻮﻫﯧــﺪه‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻛــﻮر‬
‫ﻛــﯥ ﺗــﺮې ﻣﻴﻨــﻪ ﻫﯧﺮﯦــږي‪ .‬ﻫﻐــﯥ ﭘــﻪ داﺳــﯥ ﺣــﺎل ﻛــﯥ زﻣــﺎ ﭘــﻪ دواړو ﺳــﺘﺮګﻮ ﺑﺎﻧــﺪې ﻻس ﻛﯧــښﻮدل‪ ،‬ﭼــﯥ‬
‫زه ﭘــﻪ ﻣﯧــﺰ ﻧﺎﺳــﺖ وم او څــﻪ ﻣــﯥ ﻟﻮﺗــﻞ‪ .‬وﻳﻠــﯥ دا ﻟﻮﺳــﺘﻞ او ﻟﻴﻜــﻞ ﭘﺮﯦــږده درﻧــﻪ رواﻧــﻪ ﻳــﻢ‪ .‬ﺧﭙــﻞ دواړه‬
‫ﻻﺳــﻮﻧﻪ ﻣــﯥ د ﻫﻐــﯥ ﻟــﻪ ﻏــﺎړې ﻧــﻪ ورﺗــﺎو ﻛ ـړل‪ ،‬ﻣــﻮږ دواړو ګــﻮﺗﯥ ﻟګــﻮل ﭘﻴــﻞ ﻛــړل‪ .‬ﻳــﻮ ﻟــﻪ ﺑﻠــﻪ ﻣــﻮ ﻏﯧــږه‬
‫واﺧﻴــﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺧﻮﻟــﻪ ﭘــﻪ ﺧﻮﻟــﻪ ﺷــﻮ‪ ،‬ﺗــﺮ ډﯦــﺮه ﭘــﻮرې د ﻣﻴﻨــﯥ ﭘــﻪ ﻧــﺸﻪ ﻛــﯥ ﻏــﺮق ﭘﺮاﺗــﻪ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮي وو‪ .‬زه‬
‫ﺑــﻪ ﭼــﯥ ﻛﻠــﻪ ﻟــﻪ ﺳــﺪ او ﺧــﻮده ووﺗــﻢ‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ﺑــﻪ ﻛﻨټﺮوﻟــﻮﻟﻢ‪ ،‬ﺗﺮڅــﻮ ﭼــﯥ د ﺷــﭙﯥ ﺗــﺮ ﻟــﺴﻮ ﺑﺠــﻮ ﭘــﻮرې ﻣــﻮﻧږ‬
‫د ﻣﻴﻨــﯥ ﺧﻮاﻟــﻪ وﻛــړه‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ ﻫﻐــﻪ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ورﺳــﻮﻟﻪ او زه دوﺑــﺎره د ﻫﻐــﯥ ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﺗــﻪ‬
‫راﻏﻠﻢ‪.‬‬
‫ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﭼــﯥ وﻇﻴﻔــﯥ ﺗــﻪ ﻻړم‪ ،‬ﺗــﺮ څﻠــﻮرو ﺑﺠــﻮ ﭘــﻮرې ﭘﺨﭙﻠــﻪ ﺷــﻌﺒﻪ ﻛــﯥ ﻣــﺼﺮوف وم‪ ،‬ﭘــﻮره څﻠــﻮر‬
‫ﺑﺠــﯥ وې ټﻴﻠﻔــﻮن ﻳــﯥ راﻏــﻰ‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ﺳــﻬﺎره ﻫﻐــﻪ ﻛــﻮر ﻣــﻮ وﻟﻴــﺪ‪ ،‬ډﯦــﺮ ښــﻪ ﻛــﻮر دى‪ .‬ﭘــﻼر ﻣــﯥ ورﺳــﺮه‬
‫د اﺧﻴــﺴﺘﻠﻮ ﻓﻴــﺼﻠﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﭘــﻪ ﭘــﻪ دوه ﻟﻜــﻪ روﭘــۍ ﻳــﯥ ﺗــﺮې واﺧﻴــﺴﺖ‪ .‬وﻳﻠــﯥ ﺗــﻪ ځــﺎن راورﺳــﻮه‪ ،‬ﭼــﯥ‬
‫ﻛﻮر ووﻳﻨﯥ‪.‬‬
‫زه ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﺷﻮم او ﺳﻤﺪﺳﺘﻲ ﻣﯥ ځﺎن ورورﺳﺎوه‪ .‬ﻫﻐﻪ راﺗﻪ د ﺧﭙﻞ ﻛﻮر ﭘﻪ ﻣﺨﻜﯥ وﻻړه وه‪.‬‬
‫دوه ﻛــــﻮڅﯥ اﺧــــﻮا ﺗــــﻪ دﻏــــﻪ ﻛــــﻮر ﻳــــﯥ ﻟــــﻪ ﻟﻴــــﺮې راﺗــــﻪ راوښــــﻮد‪ .‬ﻧــــﺰدې ورﻏﻠــــﻮ‪ ،‬دروازه ﻣــــﻮ‬
‫وروټﻜﻮﻟــــﻪ‪ ،‬ﻳــــﻮ ﭼــــﺎ دروازه راﺗــــﻪ ﺧﻼﺻــــﻪ ﻛــــړه‪ ،‬ورﻧﻨﻮﺗﻠــــﻮ‪ .‬ښــــﻜﻠﻰ ﭘــــﻮخ ﺳــــﭙﻴﻦ ﻛــــﻮر و‪ ،‬ﭘﺮاﺧــــﻪ‬
‫ﺣـــﻮﻳﻠۍ ﻳـــﯥ درﻟـــﻮده‪ ،‬رﻳـــښﺘﻨﯥ وﻧـــﯥ او ګـــﻼن ﭘﻜـــﯥ وو‪ .‬ﭘـــﻪ ﺑﺎﻏﭽـــﻪ ﻛـــﯥ ﻫـــﺮ راز ګﻠﻮﻧـــﻪ وﻻړ وو‪ ،‬ﭘـــﻪ‬
‫ټﻮل ﻛﻮر ﻛﯥ وګﺮځﯧﺪو رښﺘﻴﺎ ﭼﯥ ډﯦﺮ ښﻜﻠﻰ ﻛﻮر و‪ ،‬ﻫﺮڅﻪ ﻳﯥ ﺗﻜﻤﻴﻞ و‪.‬‬
‫زﻣـــﻮﻧږ د دواړو ﭘـــﻮره ﺧـــﻮښ ﺷـــﻮ‪ ،‬دوه ورځـــﯥ وروﺳـــﺘﻪ د ﻫﻮﺳـــۍ ﭘـــﻼر ﻫﻤﺎﻏـــﻪ ﻛـــﻮر د ﺧﭙﻠـــﯥ ﻟـــﻮر‬
‫ﻫﻮﺳـــۍ ﭘـــﻪ ﻧـــﻮم ﻛـــړو‪ .‬ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﻣﻴﺎﺷـــﺖ ﻛـــﯥ دﻧﻨـــﻪ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﺳـــﺎﻣﺎﻧﻮﻧﻪ راوړل ﺷـــﻮل‪ ،‬ټـــﻮل ﺳـــﺎﻣﺎﻧﺎﻧﻮﻧﻪ‬
‫ﻫﻐـــﻮى واﺧﻴـــﺴﺘﻞ‪ ،‬د ﻛـــﻮر ﻫﺮڅـــﻪ ﯦـــﻲ ﭘـــﻮره ﻛـــړل‪ ،‬زﻣـــﺎ ورﺳـــﺮه ﺧـــﺎﻟﻲ ﻣﻨـــډه ﺗـــﺮړه وه‪ .‬ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﻣﻴﺎﺷـــﺖ‬
‫ﻛﯥ ﻛﻮر اوﯦﺪﻟﻮ ﺗﻪ ﺳﻨﺒﺎل ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻳﻮه ﺷﭙﻪ د ﻫﻮﺳۍ ﭘﻼر ﻛﻮر ﺗﻪ وروﻏﻮښﺘﻢ‪ ،‬ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﻛﯥ ﻳﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳــﻬﺎره ﺑﭽــﻰ! زه ﺳــﺘﺎ او د ﻫﻮﺳــۍ ﻓــﺮق ﻧــﻪ ﻛــﻮم‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻣــﯥ ﻟــﻮر ده او ﺗــﻪ ﻣــﯥ زوى ﻳــﯥ‪ ،‬ﻛــﻮر ﻣــﯥ‬
‫درﺗــــﻪ واﺧﻴــــﺴﺖ‪ ،‬ﺳــــﺎﻣﺎن ﻣــــﯥ ﻫــــﻢ ورﺗــــﻪ ﭘــــﻮره ﻛــــړو‪ ،‬اوس ﺗــــﻪ ﻛــــﻮﻟﻰ ﺷــــﯥ ﭼــــﯥ د واده ﺑﻨــــﺪوﺑﺲ‬
‫وﻧﻴـــﺴﯥ‪ .‬ﭘـــﺎم دې وي‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﯧڅﻜﻠـــﻪ د ﺟﻴﻨـــۍ ﭘـــﻼر زوم ﺗـــﻪ داﺳـــﯥ ﻧـــﻪ واﻳـــﻲ‪ ،‬ﻛـــﻮﻻى ﺷـــﯥ ﭼـــﯥ ﺧﭙـــﻞ‬
‫ﻛﺎﻛــــﺎ او ﻣــــﻮر ﺳــــﺮه دې د واده ﻛﻮﻟــــﻮ ﺧﺒــــﺮه ﻏﻮټــــﻪ ﻛــــړې‪ .‬زﻣــــﻮږ ﻟــــﻪ ﺧــــﻮا ﻛــــﻮم ﻣﻤﺎﻧﻌــــﺖ ﻧــــﺸﺘﻪ دى‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳـــۍ ﻫـــﻢ ﻟـــﻪ ﭘﻮﻫﻨﺘـــﻮن ﻧـــﻪ ﻓﺎرﻏـــﻪ ﺷـــﻮې ده‪ ،‬ﭘـــﻮﻫﯧږم ﭼـــﯥ داﺳـــﯥ ﻛـــﻮم ﺧﻨـــډ ﻻ ﻣـــﻮﻧږ او ﺳﺘﺎﺳـــﻮ ﭘـــﻪ‬
‫ﻣﺨﻜـــﯥ ﻧـــﺸﺘﻪ دى‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻫﻤـــﺪې وﺟـــﻪ ﻣـــﯥ ﻧـــﻦ راﻏﻮښـــﺘﻰ وې‪ ،‬ﭼـــﯥ زړه ﻛـــﯥ دې ﻧـــﻮر څـــﻪ ﺗﯧـــﺮ ﻧـــﻪ ﺷـــﻲ‪،‬‬
‫ځﻜـــﻪ ﻣـــﯥ درﺗـــﻪ ځﺎﻧﺘـــﻪ دا ﺧﺒـــﺮه وﻛـــړه‪ ،‬ﺧـــﻮ زﻣـــﻮږ ﻣﻮﻗـــﻒ او ﺳـــﺘﺎ ﺣﺎﻟـــﺖ د ﻫﻐـــﺴﯥ ﺷـــﺮاﯦﻄﻮ ﻧـــﻪ دى او‬
‫زه ﭘﺨﭙﻠــﻪ د ﻫﻐــﻪ زاړه دود ﭘﻠــﻮى ﻧــﻪ ﻳــﻢ‪ .‬زه ﺑــﻪ د ﺧﭙﻠــﯥ ﻟــﻮر واده ﭘﺨﭙــﻞ ﻣــﺼﺮف ﻛــﻮم‪ ،‬ﺗــﻪ د ﻫــﯧڅ ﺷــﻲ‬
‫ﭘﺮوا ﻣﻪ ﻛﻮه‪.‬‬
‫ﻣﺎ ﺗﺮې ډﯦﺮه ډﯦﺮه ﻣﻨﻨﻪ وﻛړه‪ ،‬ﺧﻮاښﯥ ﻣﯥ ﻫﻢ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫زوﻳــﻪ! ﻫــﯧڅ ﻓﻜــﺮ ﻣــﻪ ﻛــﻮه‪ ،‬ﻫﺮڅــﻪ ﺑــﻪ ﺳــﻢ ﺷــﻲ‪ .‬ﻣــﺎ ﻟــﻪ ﺧــﺴﺮ او ﺧﻮاښــﯥ ﻧــﻪ ﻫﻴﻠــﻪ وﻛــړه او ورﺗــﻪ ﻣــﯥ‬
‫ﻛــﻪ ﺳﺘﺎﺳــﯥ ﺧﻮښــﻪ وي ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺑــﻪ زه ﺧﭙــﻞ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻻړ ﺷــﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ ﺧﭙــﻞ ﻣــﻮر او ﻛﺎﻛــﺎ دوى ﺳــﺮه د‬
‫واده ﺧﺒﺮه ﺷﺮﻳﻜﻪ ﻛړم‪.‬‬
‫ﻫﻐﻮى دواړو ووﻳﻞ‪ :‬وﻟﯥ ﻧﻪ‪ ،‬دا ﺧﻮ ﺳﺘﺎ ﺧﭙﻠﻪ ﺧﻮښﻪ ده‪ ،‬ﺳﺘﺎ ﺳﺮه زﻣﻮږه ﻫﻤﺪا ﻣﺸﻮره ده‪.‬‬
‫_ ﺧــﺎن ﻛﺎﻛـــﺎ ﺳﺘﺎﺳـــﯥ ﺳـــﻴﻮرى دې ﺧــﺪاى زﻣـــﺎ ﻟـــﻪ ﺳـــﺮه ﻧــﻪ ﻛﻤـــﻮي‪ .‬د ﻣﺎﺧـــﺴﺘﻦ ډوډۍ ﻧـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ‬
‫ﻣــﯥ ﺗــﺮې اﺟــﺎزت واﺧﻴــﺴﺖ‪ ،‬ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻻړم ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻛــﺎره رﺧــﺼﺖ واﺧﻴــﺴﺖ‪ ،‬ﻫﻮﺳــۍ ﺗــﺮ ﭘــﻞ‬
‫ﻣﺤﻤــﻮد ﺧــﺎن ﭘــﻮرې ﭘﺨﭙــﻞ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ورﺳــﻮﻟﻢ‪ .‬د ﺟــﻼل اّﺑــﺎد ﺗــﻪ د ګــﺎډو ﭘــﻪ ﻫــډه ﻛــﯥ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﺳــﺮوﯦﺲ‬
‫ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻢ‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ راﺗـــﻪ وﻻړه وه‪ ،‬ﭼـــﯥ زﻣـــﻮږه ﺳـــﺮوﯦﺲ ﺣﺮﻛـــﺖ وﻛـــړو‪ .‬ﻫﻐـــﯥ ﺧﭙـــﻞ ﻻس‬
‫ﺧﻮځــﺎوه او ﻟــﻪ ﺳــﺘﺮګﻮ ﻣــﯥ ﭘﻨــﺎه ﺷــﻮه‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ د ﻣــﺎﻫﻴﭙﺮ ﭘــﻪ ﺗــﺮۍ ﻛــﯥ ﺳــﺮوﻳﺲ ښــﻜﺘﻪ ﻛﻮځﯧــﺪه‪ ،‬زه‬
‫د واده ﭘــــﻪ ﭼــــﺮت ﻛــــﯥ ﺗﻠﻠــــﻰ وم )ﭘــــﻪ ﻛــــﻮم ﻫﻮټــــﻞ ﻛــــﯥ ﻣــــﯥ واده ﻛﯧــــږي‪ ،‬ﻫﻮﺳــــۍ ﺑــــﻪ د واده ﺟــــﺎﻣﯥ‬
‫اﻏﻮﺳـــﺘﯥ وي‪ ،‬ﻣـــﻮږه دواړه ﺑـــﻪ ﻫﻮټـــﻞ ﻛـــﯥ ﭘـــﻪ ﺳـــټﯧﺞ دروي او ﺧﻠـــﻚ ﺑـــﻪ راﺗـــﻪ ګـــﻮري( ﭘـــﻪ ﻫﻤـــﺪې‬
‫ﺳـــﻮچ ﺳـــﻮچ ﻛـــﯥ ﺟـــﻼل اّﺑـــﺎد ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪو‪ .‬ﻫﻠﺘـــﻪ زﻣـــﻮږ د ﻛﻠـــﻲ ګـــﺎډي د ﺳـــﺘﻲ ﭘـــﻪ دﺳـــﺘﻲ ﺗﻴـــﺎر و‪ .‬ﭘـــﻪ‬
‫ﭼـــﺎﻻﻛۍ وروﺧـــﺘﻢ او ګـــﺎډى د ﻛﻠـــﻲ ﭘـــﻪ ﻟـــﻮر روان ﺷـــﻮ‪ .‬زﻣـــﻮږ د ﻛﻠـــﻲ د ﻟـــﯧﻦ ﺳـــﺮوﻳﺲ ﭘـــﻪ ﻻره ﻛـــﯥ‬
‫ﺧــﺮاب ﺷــﻮ‪ ،‬ښــﻪ ﺷــﯧﺒﻪ ګـــﺎډى ځﻨــډ ﺷــﻮ‪ ،‬ﻻره ﺧــﻮ دوﻣــﺮه ﻧـــﻪ وه‪ ،‬ﺧــﻮ ﺳــﺮوﯦﺲ ﭘــﻪ ﻛــﺮاره روان و‪ .‬اﻳﻠـــﻪ‬
‫ﺑﯧﻠــﻪ د ﻣﺎښــﺎم ﺧــړه ﻟګﯧــﺪه‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪم‪ .‬ﺑﻜــﺲ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﺟﯧــﭗ ﻧــﻪ راښــﻜﺘﻪ ﻛــړو او د ﻛــﻮر ﭘــﻪ‬
‫ﻟـــﻮر روان ﺷـــﻮم‪ .‬د ﺧﭙـــﻞ ﻧـــﻮي ﻛـــﻮر دروازه ﻧـــﻴﻢ ﻛـــښﻮ وه‪ ،‬ﭘـــﻪ دروازه ورﻧﻨـــﻮﺗﻢ‪ ،‬د ﺗـــﺮه د زو ﻣﯧـــﺮﻣﻦ ﻣـــﯥ‬
‫ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻪ‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﻫــﻢ زﻣــﺎ ﻟــﻪ ﻣــﻮر ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﻧــﻮي ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﻳﻮځــﺎى اوﺳــﯧﺪل‪ .‬ﻣــﻮر ﻣــﯥ ﻟــﻪ وړاﻧــﺪې‬
‫ﺑﺮﻧـــډې ﻧـــﻪ وﻟﻴـــﺪم‪ ،‬ﺧﭙﻠـــﻪ ﺳـــﻴﻨﻪ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﺧﭙﻠـــﯥ ﻣﻨګـــﻞ ووﻫﻠـــﻪ‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ‪ :‬اّخ ﺷـــﻜﺮ ﺧﺪاﻳـــﻪ د ﺳـــﺘﺮګﻮ ﺗـــﻮر‬
‫ﺳـــﻬﺎر ﻣـــﯥ راﻏـــﻰ‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﭘـــﻪ ګړﻧـــﺪي ګـــﺎﻣﻮﻧﻮ راﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ﺷـــﻮه‪ ،‬زه ﻫـــﻢ ﭘـــﻪ ﻣﻨـــډه ورﻧـــﺰدې ﺷـــﻮم‪ ،‬ﻫﻐـــﯥ‬
‫راﺗـــﻪ ﻻﺳـــﻮﻧﻪ ﺧـــﻮاره ﻛـــړل‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻏﯧـــږ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ وﻧﻴـــﻮم‪ ،‬ﻣـــﺎ ﻳـــﯥ دواړه ﻻﺳـــﻮﻧﻪ ښـــﻜﻞ ﻛـــړل‪ .‬د ﻛﺎﻛـــﺎ زوى‬
‫ﻣــﯥ او ﺑﭽﻴــﺎن ﻳــﯥ راﻏﻠــﻞ‪ ،‬ﻟــﻪ ټﻮﻟــﻮ ﺳــﺮه ﻣــﯥ روﻏﺒــړ وﻛــړو‪ ،‬ﻛﺎﻛــﺎ دوى ﻳــﯥ ﻫــﻢ راﺧﺒــﺮ ﻛــړل‪ ،‬ټــﻮل ﺳــﺮه‬
‫راﻏﻮﻧــــډ ﺷــــﻮل او د ﺷــــﭙﯥ ﻣــــﻮ ښــــﻪ ﺑﺎﻧــــډار ﺟــــﻮړ ﻛــــړو‪ .‬ﻫﻐــــﻮى ټﻮﻟــــﻮ راﻧــــﻪ زﻣــــﺎ د ﺧــــﺴﺮ او ﺧﻮاښــــﯥ‬
‫ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ وﻛـــړه‪ ،‬ﻣـــﺎ د ﻫﻐـــﻮى ﺳـــﻼم ورورﺳـــﺎوه‪ .‬ﻟـــﻪ ﭼـــﺎى او ډوډۍ ﻧـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﻣـــﯥ ﻫﻐـــﻮى ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ د‬
‫ﺧــﺴﺮ او د ﻛــﻮر اﺧﻴــﺴﺘﻞ او ﻧــﻮر ټــﻮل څــﻪ ﭼــﯥ ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮي وو‪ ،‬ﻛﻴــﺴﻪ وﻛــړه‪ .‬ټــﻮل ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ ﺷــﻮل او ﭘــﻪ‬
‫ګډه ﻳﯥ ﻫﻐﻮى ﺗﻪ دوﻋﺎوې وﻛړې‪ ،‬ﺑﻴﺎ ورﺗﻪ د واده ﻛﻮﻟﻮ ﺧﺒﺮې راﻳﺎدې ﻛړې‪ .‬ﻛﺎﻛﺎ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻫﻐــﻮى ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻣــﻮږ ﺳــﺮه دوﻣــﺮه ﻣﺮﺳــﺘﻪ ﻛــﻮي‪ ،‬ټــﻮل د واده ﻣــﺼﺮف او ﺗﻜﻠﻴــﻒ ﭘــﻪ ﻏــﺎړه اﺧﻠــﻲ‪.‬‬
‫ﻣــﻮﻧږ ﺑــﻪ ﻏﯧــﺮ ﻟــﻪ واده د ﻛﺎروﺑــﺎر ﻧــﻪ ﻳــﻮ څــﻪ ﺧﺎﺻــﻪ ډاﻟــۍ د ﺧﭙــﻞ ﻛﻠــﻲ او ﺳــﻴﻤﯥ ﻧــﻪ ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ ﻟــﻪ ځــﺎن‬
‫ﺳـــﺮه ﻳﻮﺳـــﻮ‪ .‬ﻳـــﻮ ﺧـــﺮوارر ﻧـــﺮۍ ورﻳﺠـــﯥ‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﻛـــﻮﻧړ ﭘـــﺸﺪۍ ورﻳﺠـــﯥ ﻧـــﻮم ﻟـــﺮي واﺧﻠـــﻮ‪ ،‬څـــﻮ ټﻴﻤـــﻪ‬
‫ﺷﺎت او څﻮ ټﻴﻤﻪ ﺳﻮﭼﻪ ﻏﻮړي ﺑﻪ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﻳﻮﺳﻮ‪ .‬د واده ﺟﺎﻣﻪ او ګﺎڼﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﻛﯥ واﺧﻠﻮ‪.‬‬
‫د ﻛﺎﻛﺎ دﻏﻪ ﺧﺒﺮه ﻣﯥ زړه ﺗﻪ وﻟﻮﯦﺪه‪ ،‬ﻣﺎ وى ﺳﻤﻪ ده ﻫﻤﺪﻏﺴﯥ ﺑﻪ وﻛړو‪.‬‬
‫ﺳـــﺮ ﻟـــﻪ ﺳــــﺒﺎ ﻧـــﻪ ﻣــــﯥ ﭘﻴـــﺴﯥ ﻛﺎﻛــــﺎ ﺗـــﻪ ورﻛــــړې‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ دوه ﻫﻠﻜــــﺎن وﻟﯧـــږل‪ ،‬ﻳــــﻮ ﺧـــﺮوار ﭘــــﺸﺪۍ‬
‫ورﻳﺠـــﯥ‪ ،‬ﭘﯧﻨځـــﻪ ټﻴﻤـــﺎن د ﻏﻮړﻳـــﻮ او ﭘﻨځـــﻪ ټﻴﻤـــﺎن ﻳـــﯥ د ﺷـــﺎﺗﻮ اﺧﻴـــﺴﺘﻠﻲ وو او ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ دوه‬
‫ورځـــﯥ وروﺳـــﺘﻪ راورﺳـــﻮل‪ .‬ﺧﭙﻠـــﻪ ټﻜـــﻪ ټﻮﻛـــﻪ ﻣـــﻮ ﺑﺮاﺑـــﺮه ﻛـــړه‪ ،‬د ﺟﻤﻌـــﯥ ﭘـــﻪ ورځ ﻣـــﯥ ﻛﺎﻛـــﺎ‪ ،‬ﻣﺎﻣـــﺎ ا د‬
‫ﻣﺎﻣـــﺎ زاﻣـــﻦ ﻣـــﻮر او ﺗﻨـــﺪار ﻣـــﯥ او د ﻛﺎﻛـــﺎ زوى او ﻟـــﻮڼﯥ ﻳـــﯥ ټﻮﻟـــﻮ ﭘـــﻪ ګـــډه ﺳـــﺮه ﻳـــﻮ ﺳـــﺮ ﺧـــﻼص ګـــﺎز‬
‫ﻣـــﻮټﺮ وﻧﻴـــﻮ او ان ﺗـــﺮ ﻛﺎﺑﻠـــﻪ ﻣـــﻮ درﺑـــﺲ ﻛـــړو‪ .‬ﻣﺎښــﺎم ﻛﺎﺑـــﻞ ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪو‪ ،‬ﺷـــﭙﻪ ﻣـــﻮ ﺗﯧـــﺮه ﻛـــړه‪ ،‬ﺳـــﻬﺎر‬
‫وﺧﺘـــﻲ ﻣـــﻮ ﻫﻤﻐـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﭘـــﻪ اﺗـــﻪ و ﺑﺠـــﻮ ﺣﺮﻛـــﺖ وﻛـــړو او د ﻫﻮﺳـــۍ دوى ﻛـــﺮه ورﻏﻠـــﻮ‪ .‬ورﻳﺠـــﯥ‪،‬‬
‫ﻏـــﻮړي او ﺷـــﺎت ﻣـــﻮ ﻟـــﻪ ﻣـــﻮټﺮه ښـــﻜﺘﻪ ﻛـــړل او د ﻫﻐـــﻮى ﻛـــﺮه ﻣـــﻮ ﻧﻨﻮﯦـــﺴﺘﻞ‪ ،‬ﺧـــﺴﺮ او ﺧﻮاښـــﯥ ﻣـــﯥ‬
‫راووﺗﻞ او زﻣﻮږ ﺳﺮه ﻳﯥ ﭼﯥ دا ﺷﻴﺎن وﻟﻴﺪل‪ ،‬ﺣﯧﺮان ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮل‪ ،‬وﻳﻠﯥ دا څﻪ دي؟‬
‫ﻛﺎﻛــﺎ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺧــﺎن ﻛﺎﻛــﺎ دا زﻣــﻮږ د وﻃــﻦ ﻳــﻮه ﻣﯧــﻮه ده‪ ،‬ﭼــﯥ ﺗﺎﺳــﻮ ﺗــﻪ ﻣــﻮ ډاﻟــۍ راوړې‬
‫ده‪" .‬ﺑﺮګ ﺳﺒﺰ‪ ،‬ﺗﺤﻔﻪء دروﯦﺶ"‪.‬‬
‫وﻳﻠﯥ دا ﺧﻮ ﺗﺎﺳﻮ دوﻣﺮه ډﯦﺮ ﺗﻜﻠﻴﻒ وﯦﺴﺘﻠﻰ دى‪ ،‬دې ﺗﻪ څﻪ ﺿﺮورت و؟‬
‫ﻛﺎﻛـــﺎ ﻣـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺧـــﺎن ﻛﺎﻛـــﺎ! زﻣـــﻮږ وﻃـــﻦ ﻫـــﺴﯥ ﻏـــﺮ وﻃـــﻦ دى‪ ،‬څـــﻪ ﭘﻜـــﯥ ﻧـــﻪ ﭘﯧـــﺪا ﻛﯧـــږي‪ ،‬ﭼـــﯥ‬
‫ﻣــﻮﻧږه ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه راوړي ﺷــﻴﺎن دﻧﻨــﻪ د ﻫﻐــﻮى ﻛــﺮه ﻧﻨﻮﯦــﺴﺘﻞ‪ .‬ځــﺎى ﭘــﺮ ځــﺎى ﻣــﻮ ﻛــړل‪ .‬ﭘــﻪ ﺳــﺎﻟﻮن ﻛــﯥ‬
‫ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻮ‪ ،‬ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ ﻫﻐـــﻮى د ﻏﺮﻣـــﯥ ډوډۍ ﺗﻴـــﺎره ﻛـــړه او زﻣـــﻮږ ﻳـــﯥ ډﯦـــﺮ ﻗـــﺪر وﻛـــړو‪ .‬ﻣـــﺎزدﻳګﺮ‬
‫ﺗــﺮې ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﺗــﻪ راﻏﻠــﻮ‪ ،‬د واده ﭘــﻪ ﺑــﺎب ﻣــﻮ ﻫــﯧڅ وﻧــﻪ وﻳــﻞ‪ .‬دوه ورځــﯥ وروﺳــﺘﻪ ﻣــﯥ ﺧــﺴﺮ ﺗــﻪ ﭘــﻪ‬
‫ټﻠﻴﻔـــﻮن ﻛـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ ،‬ﭼـــﻲ ﻛﺎﻛــﺎ ﻣـــﯥ واﻳـــﻲ ﺧﺒـــﺮې درﺳـــﺮه ﻛـــﻮم‪ .‬وﻳﻠـــﯥ د ټﻴﻠﻔـــﻮن ﻏـــﻮږۍ ورﻛـــړه‪ .‬ﻛﺎﻛـــﺎ‬
‫ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧــﺎن ﻛﺎﻛــﺎ ﻛــﻪ ﺳــﺘﺎ اﺟــﺎزت وي او وﺧــﺖ وﻟــﺮې‪ ،‬ﺑﯧګــﺎه ﺷــﭙﯥ ﺗــﻪ ﻣــﻮﻧږه درځــﻮ‪ .‬ﻫﻐــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬وﻟــﯥ‬
‫ﻧﻪ ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﻠﻪ راﺷﺊ‪.‬‬
‫ﻣــﻮﻧږ ﭼــﯥ د ﻣﺎښــﺎم ډوډۍ وﺧـــﻮړه‪ ،‬ﭘــﻪ ﻳــﻮه ټﻜـــﺴﻲ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ د ﻫﻐـــﻮى ﻛــﺮه ﻻړو‪ .‬د ﻫﻮﺳــۍ ﻛﺎﻛـــﺎ‬
‫او د ﻛﺎﻛـــﺎ زاﻣـــﻦ ﻳـــﯥ ﻫـــﻢ راﻏﻠـــﻲ وو‪ ،‬د ﺷـــﭙﯥ ﺗـــﺮ ﻧﺎوﺧﺘـــﻪ ﭘـــﻮرې ﭘـــﻪ ﺑﯧﻠـــﻮ ﺑﯧﻠـــﻮ ﻣﻮﺿـــﻮﻋﺎﺗﻮ ﺑﺎﻧـــﺪې‬
‫ﺧﺒـــﺮې ﻛﯧـــﺪﻟﯥ‪ .‬ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﯥ ﻛﺎﻛـــﺎ د واده وړاﻧـــﺪﻳﺰ وﻛـــړو‪ ،‬زه د ﺳـــﺎﻟﻮن ﭘـــﻪ اﺧـــﺮ ﻛـــﻮﻧﺞ دروازې ﺗـــﻪ څﯧﺮﻣـــﻪ‬
‫ﻧﺎﺳﺖ وم‪ ،‬ﺧﺎﻟﻲ ﻏﻮږ ﻣﯥ اﻳښﻰ و‪ .‬د ﻫﻮﺳۍ ﭘﻼر ﭘﻪ ډﯦﺮه ﻣﻬﺮﺑﺎﻧۍ او ﻛﺮاره ﻟﻬﺠﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫اوس ددې وﺧـــﺖ رارﺳـــﯧﺪﻟﻰ دى‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﺎﺣﺐ ﺧﭙــــﻞ واده وﻛـــړي‪ .‬زه ﻟـــﻪ ﺗﺎﺳـــﯥ ﻧـــﻪ ﻛــــﻮم‬
‫وﻟـــﻮر ﻧـــﻪ ﻏـــﻮاړم‪ ،‬د واده ﻟﭙـــﺎره ﭼـــﯥ څـــﻪ ﺗـــﻪ ﺿـــﺮورت دى‪ ،‬ټـــﻮل ﻣـــﺎ ﭘﺨﭙﻠـــﻪ ﻏـــﺎړه اﺧﻴـــﺴﺘﯥ دى‪ .‬ﻫـــﻮ‬
‫ﺗﺎﺳــﯥ ﻟــﻪ ﺧﭙﻠــﻪ اﻧــﺪه ﻛﻮﻣــﻪ ﺟــﻮړۍ ﺟﺎﻣــﻪ ﻳــﺎ ګﺎڼــﻪ ﻛــﻮئ ﻛــﻮﻻى ﺷــﺊ او ﻛــﻪ وس ﻣــﻮ ﻧــﻪ ﻛﯧــږي‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻫــﻢ‬
‫ﻣـــﻪ ﻛـــﻮئ‪ ،‬ﻫﺮڅـــﻪ ورﺗـــﻪ زه ﻛـــﻮم‪ .‬ﻛـــﻮر ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ اﺧﻴـــﺴﺘﻰ دى‪ ،‬د ګـــﺎڼﯥ ﻓﺮﻣـــﺎﯦﺶ ﻳـــﯥ ﺷـــﻮى دى‪ ،‬د‬
‫ﺟــﺎﻣﻮ او د ﻧـــﻮرو ﺷـــﻴﺎﻧﻮ ﺑﻨـــﺪوﺑﺲ ﻳـــﯥ ﭘـــﻮره ﭘـــﻮره ﺷـــﻮي دى‪ .‬اوس ﺑـــﻪ ﺻـــﺮف ﻳـــﻮازې د واده ﭘـــﻪ ﻧﯧټـــﻪ‪،‬‬
‫د ﺧﻠﻜـــﻮ ﺧﺒـــﺮول‪ ،‬ﻫﻮټـــﻞ او رﺳـــټﻮراﻧټ ﻧﻴـــﻮل ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ﺷـــﻴﺎﻧﻮ ﺧﺒـــﺮې وﻛـــړئ‪ .‬زه د ټﻮﻟـــﻮ ﺷـــﻴﺎﻧﻮ ﻧـــﻪ‬
‫ﭘﺮﺗﻪ‪ ،‬ﻳﻮ ﻧﻮى ﻣﻮټﺮ ﻫﻢ ﻫﻮﺳۍ ﺗﻪ اﺧﻠﻢ‪.‬‬
‫ﻛﺎﻛـــﺎ ﺧـــﺴﺮ ﻣـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬واده ﺑـــﻪ د ﻛﺎﺑـــﻞ ﻫﻮټـــﻞ ﻛـــﯥ وﻛـــړو‪ ،‬زه ﺑـــﻪ ورﺳـــﺮه ﻧﯧټـــﻪ او د ډوډۍ ﭘﺨﻮﻟـــﻮ‬
‫ﺧﺒﺮه وﻛړم‪ .‬د ﻫﻮټﻞ ﻣﺼﺎرف ﻳﯥ زﻣﺎ ﭘﻪ ﻏﺎړه‪ ،‬رﺧﺸﺎﻧﻪ او ﻫﻤﺎﻫﻨګ ﺑﻪ ﻫﻢ راوﻏﻮاړم‪.‬‬
‫د ﻛﺎﻛــﺎ ﺧــﺴﺮ زوى ﻣــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬د واده ﺑﻠــﻦ ﻟﻴﻜﻮﻧــﻪ ﺑــﻪ زه ﺗﺮﺗﻴــﺐ ﻛــړم‪ ،‬د زرو ﺗﻨــﻮ ﭘــﻪ ﺷــﺎوﺧﻮا ﻛــﯥ‬
‫ﺑﻪ ﻛﺎرﺗﻮﻧﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﻛړم‪.‬‬
‫ﻛﺎﻛــﺎ ﻣــﯥ وﻳــﻞ‪ :‬د واده ﻧﯧټــﻪ ﺑــﻪ ﻛﻠــﻪ ﺷــﻲ؟ ددې ﻣﻴﺎﺷــﺘﯥ ﭘــﻪ اﺧــﺮه ﺟﻤﻌــﯥ ﺷــﭙﻪ ټﻮﻟــﻮ ووﻳــﻞ ﺳــﻤﻪ‬
‫ﻧﯧټﻪ ده‪ .‬ﻛﺎﻛﺎ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻻس ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړئ‪ ،‬دوﻋـــﺎ وﻛـــړئ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﺧﻴـــﺮ او ﻛﺎﻣﻴـــﺎﺑۍ ﺳـــﺮه دا واده وﺷـــﻲ‪ .‬دوﻋـــﺎ ﺷـــﻮه‪،‬‬
‫ﺷــﭙﻪ ﺗﯧــﺮه وه‪ ،‬ﺗﻘﺮﻳﺒــﺎً د ﺷــﭙﯥ ﻳـــﻮه ﻧﻴﻤــﻪ ﺑﺠــﻪ وه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻟــﻪ ﻫﻐـــﻮى ﻧــﻪ ﻣــﻮ اﺟـــﺎزت راواﺧﻴــﺴﺖ او ﻛـــﻮر‬
‫ﺗــﻪ راﻏﻠــﻮ‪ .‬ﺳــﻬﺎر ﺗــﻪ زه وﻇﻴﻔــﯥ ﺗــﻪ ﻻړم او ﻧــﻮر ﻻ وﻳــﺪه وو‪ .‬ﭘــﻪ څﻠــﻮرو ﺑﺠــﻮ ﻫﻮﺳــۍ ځــﺎن راورﺳــﺎوه‪،‬‬
‫ﻟــﻪ رﺧــﺼﺘۍ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ د ﻧــﻮي ښــﺎر ﻳــﻮ ﻫﻮټــﻞ ﺗــﻪ ﻻړو‪ ،‬ﭘــﻪ ﻫﻮټــﻞ ﻛــﯥ ﻛﻴﻨﺎﺳــﺘﻮ او د‬
‫واده ﺧﺒــﺮې ﻣــﻮ ﭘﻴــﻞ ﻛــړې‪ .‬ﻛﻮﻣــﻮ ﺷــﻴﺎﻧﻮ ﺗــﻪ ﭼــﯥ ﺿــﺮورت و‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻣــﻮ ټــﻮل ﭘــﻪ ﻛﺎﻏــﺬ ﻛــﯥ ﻧــﻮټ ﻛــړل‪،‬‬
‫ﺑﻴــﺎ ﻟــﻪ ﻫﻮټــﻞ ﻧــﻪ ووﺗﻠــﻮ او د ښــﺎر ﭘ ـﻪ ځﻴﻨــﻮ ﻣﻐــﺎزو ﻛــﯥ وګﺮځﯧــﺪو‪ .‬زه ﭘــﻪ دﻏــﻪ ورځ ﻟــږ ﺧﭙــﻪ ﭘــﻪ دې وم‪،‬‬
‫ﭼـــﯥ ﭘﻴـــﺴﯥ راﺳـــﺮه ﻧـــﻪ وې‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﺷـــﺮم دى ﭼـــﯥ د واده ﺷـــﻴﺎن ټـــﻮل دوى واﺧﻠـــﻲ‪ ،‬ﻧـــﻮ زﻣـــﺎ وﻧـــډه څـــﻪ‬
‫ﺷـــﻰ ﺷـــﻮه؟ ﻣـــﻮﻧږه ﺳـــﺮه ﭘـــﻪ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ ټـــﻮﻟﯥ ﺷـــﻞ زره اﻓﻐـــﺎﻧۍ وې‪ ،‬ﺣـــﺎل دا ﭼـــﯥ واده او ﺑﺮاﺑـــﺮول ﯦـــﻲ د‬
‫ﻳـــﻮ ﻟـــﻚ او څـــﻮ زرو ﺧﺒـــﺮه وه‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ زﻣـــﺎ ﭘـــﻪ ﺣـــﺎل ﭘـــﻮه ﺷـــﻮه‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ څﻨګـــﻪ داﺳـــﯥ ﻏړﻧـــﺪ ښـــﻜﺎرې‪،‬‬
‫ﺧﻴﺮﻳﺖ ﺧﻮ دى؟‬
‫ﻣﺎ وې ﻫﺴﯥ‪.‬‬
‫_ ﻧﻪ ﻧﻪ رښﺘﻴﺎ ﺧﺒﺮه ﻛﻮه‪ ،‬ﻫﺴﯥ څﻨګﻪ؟‬
‫زه ﭼـــﻮپ ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮم‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ راﺗـــﻪ ﭘـــﻪ داﺳـــﯥ ﺣـــﺎل ﻛـــﯥ‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﻧـــﻮي ښـــﺎر د ﻳـــﻮې ﻣﻐـــﺎزې ﺗﺮڅﻨګـــﻪ‬
‫وﻻړ و‪ ،‬راﺗﻪ راوګﺮځﯧﺪه ﺳﺮه ﺳﭙﻴﻨﻪ واوښﺘﻪ‪ ،‬وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳﻬﺎره ﺳﻤﻪ ﺳﭙﻴﻨﻪ راﺗﻪ وواﻳﻪ‪ ،‬څﻪ ﭼﻞ ﺷﻮى دى؟‬
‫_ ﻫﻮﺳـــۍ! ﺧـــﺪاى راﺳـــﺘﻲ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫـــﯧڅ ﻧـــﺸﺘﻪ دى‪ ،‬ﻳـــﻮازې ﭘـــﻪ دې ﻟـــږ دﻟګﻴـــﺮ ﻳـــﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ دا دوﻣـــﺮه د‬
‫واده ﻟګښﺖ ﻣﯥ ﺳﺘﺎﺳﻮ ﭘﻪ ﻏﺎړه ﭘﺮوت دى‪ .‬زه ﻫﯧڅ ﻧﺸﻢ ﻛﻮﻟﻰ‪ ،‬ﻳﻮازې ﺷﻞ زره اﻓﻐﺎﻧۍ ﻟﺮم‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪ :‬دا ځﺎى ددې ﺧﺒﺮو ﻧﻪ دى‪ ،‬ﺗﻪ راځﻪ ﭼﯥ ﭘﻪ ﻣﻮټﺮ ﻛﯥ دواړه ﻛﯧﻨﻮ‪.‬‬
‫ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻮ‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﭼـــﯥ د ﻧـــﻮر وﺧـــﺖ ﭘـــﻪ ﺷـــﺎن ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ﻧـــﻪ ښـــﻜﺎرﯦﺪه‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻣـــﺎ ﻟـــږه ﻏﻮﺳـــﻪ‬
‫ﺷﻮې وه‪ ،‬رﻧګ ﻳﯥ ﺳﭙﻴﻦ ﺗښﺘﯧﺪﻟﻰ و‪ ،‬وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳـــﻬﺎره زه ﺧـــﻮ ﺑـــﻪ درﺗـــﻪ اوس ازﻣﯧـــښﺖ ﺷـــﻮې ﻳـــﻢ‪ ،‬زﻣـــﺎ ﭘـــﻼر او ﻣـــﻮر ﻟـــﻪ ﻣـــﺎ ﻧـــﻪ ﻫـــﻢ زﻳـــﺎت ﭘـــﻪ ﺗـــﺎ‬
‫ﻟﻮرﻳﻨــﻪ ﻟــﺮي‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ زه او ﺗــﻪ ﻳــﻮ ﺷــﻰ ﻳــﻮ‪ .‬د واده ګﺎڼــﻪ واڼــﻪ ټــﻮل ﻫﻐــﻮى ﭘــﻪ ﺧﭙــﻞ ﻣــﺼﺮف ﺗﻴــﺎروي‪،‬‬
‫زه او ﺗــﻪ ﺗــﺮې ﺧــﻼص ﻳــﻮ‪ .‬دا ﺧﺒــﺮې زﻣــﺎ ﭘــﻼر او ﻣــﻮر ﭘﺨﭙﻠــﻮ ﻛــﯥ ﺳــﺮه ﻛــړي دي‪ ،‬ﭘــﻪ ﺗــﺎ ﺑﺎﻧــﺪې د ﻳــﻮې‬
‫روﭘــۍ ﻣــﺼﺮف ﻫــﻢ ﻧــﻪ ﻛــﻮي‪ .‬ﺗــﻪ ددې ﺧﺒــﺮو ﻧــﻪ ﺑــﯥ ﻏﻤــﻪ اوﺳــﻪ‪ ،‬وﻟــﯥ ﺗــﺸﻮﻳﺶ ﻛــﻮې‪ ،‬دﻏــﻪ ﺑــﯥ ځﺎﻳــﻪ‬
‫ﻏﯧـــﺮت اﯦـــﺴﺘﻪ ﻛـــړه‪ .‬ﻣـــﺎ ﭘـــﻪ دې ډول ﺣﺎﻟـــﺖ ﻣـــﻪ ځـــﻮروه‪ ،‬اوس ﺧـــﻮ ﻧـــﻮ زﻣـــﺎ او ﺳـــﺘﺎ ژوﻧـــﺪ‪ ،‬ﭘﻴـــﺴﯥ او‬
‫ﻫﺮڅﻪ ﺳﺮه ﺷﺮﻳﻚ دي‪ ،‬وﻟﯥ ﭘﻜﯥ دا ﺑﺮﻳﺪوﻧﻪ ﺟﻮړوې؟‬
‫ﺳــﻬﺎره ﻫﻴﻠــﻪ درﻧــﻪ ﻟــﺮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﻧــﻮر دا ﺧــﻮى دې ﭘﺮﯦــږده‪ .‬ﺷــﻞ زره روﭘــۍ ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﻛﯧــږده‪ ،‬ﭼــﯥ د‬
‫ﺿــﺮوري ﻛــﺎروﻧﻮ ﻟﭙــﺎره دې ﭘــﻪ ﻛــﺎر ﺷــﻲ‪ .‬ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺑــﻪ زه درﺗــﻪ ﻧــﻮرې ﭘﻴــﺴﯥ ﺳــﺘﺎ ﺷــﻌﺒﯥ ﺗــﻪ راوړم‪ ،‬ﺗــﻪ‬
‫ﻓﻜــﺮ ﻣــﻪ ﻛــﻮه‪ ،‬ﭘــﺲ ﻟــﻪ دې ﺑــﻪ د ﭘﻴــﺴﻮ ﭘــﻪ ﺑــﺎب ﻫــﯧڅ ﻓﻜــﺮ ﻧــﻪ ﻛــﻮئ‪ .‬درځــﻪ ﭼــﯥ ﻣــﺎ ورﺳــﻮې او ﺑﻴــﺎ ﺧﭙــﻞ‬
‫ﻛﻮر ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻪ‪ ،‬ﭼﯥ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ دې ﻣﯧﻠﻤﺎﻧﻪ دي‪.‬‬
‫ﭘــﻪ ﺑﯧــړه ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻮ او ﻫﻐــﻪ ﻣــﯥ ﺗــﺮ ﻛــﻮره ورﺳــﻮﻟﻪ‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﺑــﺎزار ﻛــﯥ ﻏﻮښــﻪ‪ ،‬ﻣﯧــﻮه‬
‫واﺧﻴـــﺴﺘﻠﻪ او ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﻻړم‪ .‬ﻛﺎﻛـــﺎ دوى ﺑﯧـــﺮون ﺗـــﻪ وﺗﻠـــﻲ وو‪ ،‬ﻳـــﻮازې ﻣـــﻮر ﻣـــﯥ او ﺗﻨـــﺪار ﭘـــﻪ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ‬
‫ﻧﺎﺳـــﺘﯥ وې‪ .‬ﻣـــﺎزﻳګﺮ و‪ ،‬ﭼـــﯥ د دﻳـــګ ﻛﻮﻟـــﻮ ﻧﻴـــﺖ ﻣـــﯥ وﻛـــړو‪ .‬ﻫﻐـــﻮى راﭘﺎڅﯧـــﺪې‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﺑﭽـــﻰ ﺗـــﻪ‬
‫ﻛﯧﻨـــﻪ ﻣـــﻮﻧږ ﺑـــﻪ ﭘﺨﻠـــﻰ وﻛـــړو‪ .‬ﻣـــﻮر ﺧـــﻮ ﻣـــﯥ ﺑـــﻮډۍ وه‪ ،‬ﺧـــﻮ ﺗﻨـــﺪار ﻻ څـــﻪ ﻧـــﺎ څـــﻪ ځﻮاﻧـــﻪ وه‪ .‬ﻫﻐـــﯥ ﭘـــﻪ‬
‫ﭘﺨﻠﻨځــﻲ ﻛــﯥ ﭘــﻪ دﻳــګ ﭘﺨﻮﻟــﻮ ﭘﻴــﻞ وﻛــړو‪ .‬زه او ﻣــﻮر ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ﻧﺎﺳــﺖ وو‪ ،‬ﻧــﻮر واړه ﺑﻴــﺮون‬
‫وو‪ .‬ﻣﻮر ﻣﮕﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫زوﻳﻪ ﻳﻮه ﭘﻮښﺘﻨﻪ درﻧﻪ ﻛﻮم‪ ،‬ﺗﻪ ﭼﯥ دا واده ﻛﻮې‪ ،‬څﻪ ﭘﻴﺴﯥ ﻣﻴﺴﯥ ﻟﺮې ﻛﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ﻣـــﺎ وې ﻣـــﻮرې زه ﺻـــﺮف ﺷـــﻞ زره اﻓﻐـــﺎﻧۍ ﻟـــﺮم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ دې ﭘﻴـــﺴﻮ دا واده ﻧـــﻪ ﻛﯧـــږي‪ .‬ﻣـــﻮرې د‬
‫واده ﻣـــﺼﺮف ﻫﺮڅـــﻪ زﻣـــﺎ ﺧـــﺴﺮ ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه اﺧﻴـــﺴﺘﻰ دى‪ ،‬ﻛـــﻮر ﻳـــﯥ ﻧـــﻮى اﺧﻴـــﺴﺘﻰ دى‪ ،‬د ﻛـــﻮر ﺳـــﺎﻣﺎن‬
‫ﻟــﻮر ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻧــﻮى ﻣــﻮټﺮ ﻫــﻢ اﺧﻴــﺴﺘﻰ دى‪ .‬د ﻫﻮټــﻞ او ﻫﻨﺮﻣﻨــﺪاﻧﻮ ﻣــﺼﺮف ﻳــﯥ ﻫــﻢ ﭘﺨﭙﻠــﻪ دوى ﻳــﺎﻧﯥ د‬
‫ﻫﻮﺳـــۍ ﻛﺎﻛـــﺎ ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه اﺧﻴـــﺴﺘﻰ دى‪ .‬ﻣـــﺎ ﺗﺮاوﺳـــﻪ ﻳـــﻮه روﭘـــۍ ﻫـــﻢ ﻧـــﻪ ده ﻟګـــﻮﻟﯥ‪ .‬دوﻣـــﺮه ښـــﻪ ﺧﻠـــﻚ‬
‫دي‪ ،‬ﻣﻮرې ﺗﻪ ﭘﻜﯥ څﻪ واﻳﯥ؟‬
‫_ ﺑﭽــــﻰ ﺧــــﺪاى دې دوى ژوﻧــــﺪي ﻟــــﺮي‪ ،‬دا څــــﻮﻣﺮه ښــــﻪ ﺧﻠــــﻚ دي‪ ،‬ﭼــــﯥ ﻣــــﻮﻧږ ﺳــــﺮه ﻳــــﯥ دوﻣــــﺮه‬
‫ﻣﺮﺳﺘﻪ او ﻧﻴﻜﯥ وﻛړه‪ .‬زوﻳﻪ واده ﭘﻪ ﻛﻮﻣﻪ ورځ دى؟‬
‫_ ﻣﻮرﺟﺎﻧﯥ راﺗﻠﻮﻧﻜﯥ ﺟﻤﻌﻪ ﭼﯥ درې ورځﯥ ورﺗﻪ ﭘﺎﺗﯥ دي‪.‬‬
‫ﭘﻪ دې وﺧﺖ ﻛﯥ ﻛﺎﻛﺎ دوى راﻧﻨﻮﺗﻞ وﻳﻠﯥ ﺳﻬﺎره زوﻳﻪ ﻟﻪ وﻇﻴﻔﯥ ﻧﻪ راﻏﻠﯥ؟‬
‫ﻣﺎ وې ﻫﻮ ﻛﺎﻛﺎ ﺟﺎﻧﻪ ﻳﻮ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺨﻜﯥ راﻏﻠﻢ‪ ،‬ﺗﺎﺳﯥ ﺧﻮ ﺑﻪ ﻗﻴﺪ ﺷﻮي ﻧﻪ ﻳﺎﺳﺖ؟‬
‫_ ﻧــﻪ ﻧــﻪ ﻣــﻮږ ﺧــﻮ ﭘــﻪ ﺑــﺎزار ﻛــﯥ ښــﻪ ﭼﻜــﺮ وواﻫــﻪ‪ ،‬دﻟﺘــﻪ څــﻮك ﻧــﻪ ﻗﻴــﺪ ﻛﯧــږي‪ .‬دا ﺧــﻮ د ﺳــﻴﻞ ﺻــﻔﺎ‬
‫ښــﺎر دى‪ ،‬ﻳــﺮه ﺧــﻮ ﭼــﯥ د ﺳــړي ﭘﻜــﯥ ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر وي‪ ،‬اﻳﻠــﻪ ﺑــﻪ ښــﻪ ژوﻧــﺪ وﻛــړي‪ .‬دﻟﺘــﻪ ﺑــﯥ ﺗﻨﺨــﻮا او ﺑــﯥ‬
‫ﻟﻪ ﻛﻮره ژوﻧﺪ ګﺮان دى‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې ﻫــﻮ ﻛﺎﻛــﺎ ﺟﺎﻧـــﻪ دﻟﺘــﻪ ﭘــﻪ ﭘﯧـــﺴﻮ ژوﻧــﺪ ﻛﯧــږي‪ ،‬زﻣــﻮږ وﻃـــﻦ ﻛــﯥ ﺧــﻮ ډﯦـــﺮ ﺷــﻴﺎن ﻳــﯥ ﭘﻴـــﺴﻮ‬
‫دي‪ .‬وﻟــــﯥ دﻟﺘــــﻪ ﭼــــﯥ ګــــﺎم اﺧﻠــــﯥ‪ ،‬ﻣــــﺼﺮف دى‪ .‬ﻫﻐــــﻮى د ﻣﺎښــــﺎم ﭘــــﻪ ﻟﻤﺎﻧځــــﻪ ودرﯦــــﺪل‪ .‬زه ﭘــــﻪ اوﺑــــﻮ‬
‫ﭘﻴـــﺴﯥ ووﺗﻠـــﻢ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺳـــﻄﻞ ﻛـــﯥ ﻣــﯥ ﻟـــﻪ ﻧـــﻞ ﻧـــﻪ ﻳﺨـــﯥ اوﺑـــﻪ راوړې‪ .‬د ﻣﺎﺧـــﺴﺘﻦ د ډودۍ وﺧـــﺖ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﭘـــﻪ‬
‫دﺳﺘﺮﺧﻮان ﺳﺮه ټﻮل ګډ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻮ‪ ،‬ﻣﺎﻣﺎ ﻣﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧـــﻮرﻳﯥ ﺟﺎﻧـــﻪ! واده دې دى‪ ،‬دا دوﻣـــﺮه ﻣـــﺼﺮف ﻣـــﻪ ﻛـــﻮه‪ ،‬ﺳـــﺎز ﻛـــﻮه‪ ،‬ﭘـــﻪ واده ﻛـــﯥ ډﯦـــﺮ ﻣـــﺼﺮف‬
‫ﻛﯧږي‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ﻣﺎﻣﺎ ﺟﺎﻧﻪ! زﻣﺎ د واده ﻣﺼﺎرف ټﻮل زﻣﺎ ﺧﺴﺮ ﻛﻮي‪.‬‬
‫ﻣﺎﻣـــﺎ ﻣـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬دا څـــﻪ واﻳـــﯥ ﺧﻮرﻳـــﻪ؟ ﻫـــﻮ ﻣﺎﻣـــﺎ ﻫﻤﺪﻏـــﺴﯥ ده‪ ،‬ﭼـــﯥ زه ﺧـــﺪاى ﭘﻴـــﺪا ﻛـــړى ﻳـــﻢ‬
‫داﺳــﯥ ښــﻪ ﺧﻠــﻚ ﺧــﻮ ﻣــﺎ ﻫــﯧڅ ﻧــﻪ دي ﻟﻴــﺪﻟﻲ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻮر ﻫــﻢ ورﻛــړې او دﻏــﺴﯥ ﻟــﻮړ ﻣــﺼﺮف ﻫــﻢ وﻛــړي‪.‬‬
‫داﺳـــﯥ ﻣﻌﻠـــﻮﻣﯧږي‪ ،‬ﭼـــﯥ دا ډﯦـــﺮ ﺷـــﺘﻤﻦ او ﻟـــﻪ ﺣـــﺪه زﻳـــﺎت ښـــﻪ ﺧﻠـــﻚ دي‪ .‬ﺧـــﺪاى دې ﺳـــﺮﻟﻮړي ﻟـــﺮي‪.‬‬
‫ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ راﺗﻪ ﺑﻴﺎ ﻣﻮر ﻣﯥ ووﻳﻞ‪ :‬د واده ﺟﺎﻣﻪ‪،‬گ ﺑﺴﺘﺮه ﺑﻪ ﻛﻠﻪ ﺟﻮړوې؟‬
‫_ ﻣـــﻮر ﺟـــﺎﻧﯥ ﻣـــﺎ ﺧـــﻮ درﺗـــﻪ وﻳﻠـــﻲ دي‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﺮڅـــﻪ ﻫﻐـــﻮى ﻛـــﻮي‪.‬؟ ﻣﺎﺗـــﻪ ﻳـــﯥ وﻳﻠـــﻲ دي ﭼـــﯥ ﺗـــﻪ ﻟـــﻪ‬
‫ﻫﺮڅـــﻪ ﻧـــﻪ ﺧـــﻼص ﻳـــﯥ‪ .‬ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ ﺗﺎﺳـــﯥ ټـــﻮل ښـــﺎر ﺗـــﻪ ﺑـــﻮځﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻧـــﻮې ﺟـــﺎﻣﯥ د واده ﻟﭙـــﺎره درﺗـــﻪ‬
‫واﺧﻠﻢ‪ .‬ﻛﺎﻛﺎ او ﻣﺎﻣﺎ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫دا ﻛـــﺎر ﻣـــﻮږ ﻧـــﻪ ﻛـــﻮو‪ ،‬ﻣـــﻮږ ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه ﺟـــﺎﻣﯥ راوړي دي‪ ،‬ﻳـــﻮازې دې ﻣﯧﻨـــﺪو ﺗـــﻪ ﻛـــﻪ ﻛـــﻮم ﺷـــﻰ‬
‫راﻧﻴﺴﯥ‪ ،‬اﺧﺘﻴﺎر ﻟﺮې‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې دوى ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﺟــﺎﻣﯥ واﺧﻠــﻢ‪ ،‬ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺑــﻪ زه ﻟــﻪ وﻇﻴﻔــﯥ ﻧــﻪ ﭘــﻪ وﺧــﺖ راﺷــﻢ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ښــﺎر ﺗــﻪ ﻻړ‬
‫ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ﭼﯥ وﻇﻴﻔﯥ ﺗﻪ ﻻړم‪ ،‬ﭘﻪ ﻟﺴﻮ ﺑﺠﻮ ﻫﻮﺳۍ زﻧګ وواﻫﻪ‪ ،‬وﻳﻠﯥ څﻪ ﭘﻼن ﻟﺮې؟‬
‫ﻣﺎ وې ﻧﻦ ﭘﻪ وﺧﺖ ﻛﻮر ﺗﻪ ځﻤﻪ‪ ،‬ﭼﯥ ﻣﯧﻠﻤﺎﻧﻪ ښﺎر ﺗﻪ راوﺑﺎﺳﻢ‪ ،‬ﭼﯥ ﺳﻮدا ﻣﻮدا وﻛړي‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ وﻳﻠﯥ‪ :‬ښﻪ ده‪ ،‬ﻣﻮږ ﻫﻢ ځﻴﻨﻮ ﺷﻴﺎﻧﻮ ﭘﺴﯥ ځﻮ‪ ،‬ﻧﻦ ﻟﻴﺪﻟﻰ ﻧﻪ ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ډﯦﺮ ښﻪ ﭘﻪ ﻣﺨﻪ دې ګﻠﻮﻧﻪ د ﺑﻴﺎ ﻟﻴﺪو ﭘﻮرې‪.‬‬
‫ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﺑﺠــﻪ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻻړم او ﻫﻐــﻮى ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ښــﺎر ﺗــﻪ ﺑﻮﺗﻠــﻞ‪ .‬ﭘــﻪ ښــﺎر ﻛــﯥ ﻣــﻮ ﺳــﻮدا وﻛــړه‪،‬‬
‫ډﯦــﺮ وګﺮځﯧــﺪو‪ ،‬ﻣــﺎزﻳګﺮ ﻧﺎوﺧﺘــﻪ ﻛــﻮر ﺗــﻪ راﺳــﺘﺎﻧﻪ ﺷــﻮ‪ .‬ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﭼــﯥ ﻛــﺎر ﺗــﻪ ﻻړم‪ ،‬د ورځــﯥ ﻳــﻮه ﺑﺠــﻪ‬
‫وه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ ﻧﺎڅﺎﭘـــﻪ زﻣـــﺎ ﺷـــﻌﺒﯥ ﺗـــﻪ راﻧﻨﻮﺗﻠـــﻪ‪ ،‬زه ﭘـــﻪ ﺧﭙﻠـــﻪ ﺷـــﻌﺒﻪ ﻛـــﯥ ﻳـــﻮازې ﻧﺎﺳـــﺖ وم‪ ،‬ﺳـــﺘړي‬
‫ﻣـــﺸﻲ ﻣـــﯥ ورﺳـــﺮه وﻛـــړه‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﻫﻮﺳـــۍ څﻨګـــﻪ ﻧﺎڅـــﺎﭘﯥ راﻏﻠـــﯥ؟ ټﻴﻠﻴﻔـــﻮن ﺑـــﻪ دې ﻛـــړې واى‪ ،‬زه ﺑـــﻪ‬
‫درﭘﺴﯥ درﻏﻠﻰ وى‪.‬‬
‫_ ﻧﻪ ﻣﺎ وې ﭼﯥ ﻟﻪ ﻛﺎره وﻧﻪ وځﯥ‪ ،‬زه ﭘﻪ ټﻜﺴﻲ ﻛﯥ راﻏﻠﻢ‪.‬‬
‫ﭼـــﺎى ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ راوﻏﻮښـــﺖ‪ ،‬زه ﭘـــﻪ ﻟﻴﻜﻠـــﻮ ﻣـــﺼﺮوف وم‪ ،‬ﻣـــﺎ وې دا ﻟـــږ ﻛـــﺎر راﺗـــﻪ ﭘـــﺎﺗﯥ دى‪ ،‬ﭼـــﯥ‬
‫دا ﺧــﻼص ﻛــړم‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ځــﻮ‪ .‬ﻫﻐــﯥ ﻳــﻮه ﭘﻴﺎﻟــﻪ ﭼــﺎى وڅــښﻮ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ﺧﭙــﻞ ﺑﻜــﺲ ﺗــﻪ ﻻس ورﺗﯧــﺮ ﻛــړ‪ ،‬ﻳــﻮ‬
‫ﺑﻨډل ﭘﻴﺴﯥ ﻳﯥ ﺗﺮې راووﯦﺴﺘﻠﯥ ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ وﻧﻴﻮې‪ .‬وﻳﻠﯥ ﻫﻦ ﺳﻬﺎر ﺻﺎﺣﺐ دا درﺳﺮه واﺧﻠﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې دا د څﻪ ﺷﻲ ﭘﻴﺴﯥ دي؟‬
‫ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪ :‬ﭘﺮون ﻧﻪ اّﺑﻠﻪ ورځ ﻣﯥ ﭼﯥ درﺳﺮه وﻋﺪه ﻛړې وه‪.‬‬
‫زه ﭘﺨﭙﻠـــﻪ څـــﻮﻛۍ ﭼـــﻮپ ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮم‪ ،‬ﻫﻐـــﯥ ﭘﻴـــﺴﯥ ﻫﻤﻐـــﺴﯥ ﭘـــﻪ ﻻس ﻛـــﯥ راﺗـــﻪ ﻧﻴـــﻮﻟﯥ وې‪ .‬وﻳﻠـــﯥ‬
‫ﺗﻪ ﺧﻮ دا واﺧﻠﻪ‪ .‬ﻣﺎ ﺗﺮې ﭘﻴﺴﯥ واﺧﻴﺴﺘﯥ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻣﯥ ﭘﻪ ﻛﺮار ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻫﻮﺳـــۍ ګـــﻮره ﺧـــﺎن ﻛﺎﻛـــﺎ ﺑﺎﻧـــﺪې ټـــﻮل د واده ﻣـــﺼﺎرف راﻏﻠـــﻲ دي‪ ،‬دا ﭘﻴـــﺴﯥ زﻣـــﺎ ﻟـــﻪ ﻃﺮﻓـــﻪ ﻫﻐـــﻪ‬
‫ﺗﻪ ورﻛړه‪ .‬د ﺧﻨﺪا ﭘﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻛﯥ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳــﻬﺎره ﺗــﻪ ﺧﺒــﺮ ﻧــﻪ ﻳــﯥ ﻣګــﺮ زﻣــﺎ ﭘــﻼر ﺑــﯥ ﺷــﻤﯧﺮه ﭘﻴــﺴﯥ ﻟــﺮي‪ ،‬ﺧﻮﺷــﯥ ﭘــﻪ ﻫﻐــﻪ دﻏــﻪ ﺧﻠﻜــﻮ ﻳــﯥ‬
‫ﻣــﺼﺮف ﻛــړي‪ .‬ﭘﺮﯦــږده ﭼــﯥ زﻣــﺎ او ﺳــﺘﺎ ﭘــﻪ واده ﻛــﯥ ﻳــﯥ وﻟګــﻮي‪ .‬دا ﭘﻨځــﻮس زره ﻣــﯥ ﻫــﻢ ﻟــﻪ ﻫﻐــﻪ ﻧــﻪ‬
‫اﺧﻴـــﺴﺘﻲ دي‪ .‬ﺗـــﻪ دا ﺧﺒـــﺮې ﭘﺮﯦـــږده راځـــﻪ ﭼـــﯥ ښـــﺎر ﺗـــﻪ ﻻړ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﺳـــﺘﺎ د درﯦـــﺸۍ ﻓﺮﻣـــﺎﯦﺶ ورﻛـــړو‪،‬‬
‫زﻣﺎ ﻫﻢ څﻪ ﻧﺎڅﻪ ﭘﻪ ﻛﺎر دي‪.‬‬
‫ﻣــــﻮﻧږ دواړه ښــــﺎر ﺗــــﻪ ﻻړو‪ ،‬ﻟــــﻮﻣړى ﻣــــﻮ زﻣــــﺎ د درﯦــــﺸۍ ﺗﻴﻜــــﻪ واﺧﻴــــﺴﺘﻠﻪ او ﺧﻴــــﺎط ﺗــــﻪ ﻣــــﻮ د‬
‫ګﻨـــډﻟﻮ ﻟﭙـــﺎره ورﻛـــړه‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﺑـــﻮټ‪ ،‬ﻧﯧﻜټـــﺎﻳﻲ‪ ،‬ﻛﻤـــﻴﺲ او ﺟﺮاﺑـــﯥ ﻣـــﻮ واﺧﻴـــﺴﺘﯥ‪ .‬ﺑﻴـــﺎ د ﻫﻮﺳـــۍ ځﻴﻨـــﯥ‬
‫ﺷـــﻴﺎن ﭘـــﻪ ﻛـــﺎر و‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﻣـــﻮ ﭘـــﻪ ﻧـــﻮي ښـــﺎر ﻛـــﯥ واﺧﻴـــﺴﺘﻞ‪ ،‬ﺗـــﺮ ﻣﺎښـــﺎﻣﻪ ﻣـــﻮﻧږه ﭘـــﻪ دې ورځ ﺧﭙﻠـــﻪ‬
‫ﺿﺮوري ﺳﻮدا ﭘﻮره ﻛړه‪.‬‬
‫ﻣﺎښــﺎم ﻧﺎوﺧﺘــﻪ ﻣــﯥ ﻫﻐــﻪ ﺗــﺮ ﻛــﻮره ورﺳــﻮﻟﻪ‪ ،‬زه ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﺗــﻪ راﺳــﺘﻮن ﺷــﻮم‪ ،‬ﺳــﺒﺎ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻧﻬــﻮ ﺑﺠــﻮ‬
‫د ﻫﻮﺳـــۍ ﻛـــﺮه ورﻏﻠـــﻢ‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﭼـــﯥ د واده ﺑﻠﻨﻠﻴﻜﻮﻧـــﻪ راواﺧﻠـــﻢ او ﺧﻠﻜـــﻮ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ وﻟﯧـــږم‪ .‬د ﺧـــﺴﺮ ﭘـــﻪ‬
‫ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﻳــﻮ ﺷــﻤﯧﺮ ﺑﻠﻨﻠﻴﻜﻮﻧــﻪ رواﺧﻴــﺴﺘﻞ او ﻫﻐــﻪ څــﻮك ﭼــﯥ زﻣــﺎ ﻟــﻪ ﺧــﻮا ﺑﺎﻳــﺪ ﺧﺒــﺮ ﺷــﻮي واى‪،‬‬
‫ﻧﻮﻣﻮﻧــﻪ ﻣــﯥ ﭘﻜــﯥ وﻟﻴﻜــﻞ او ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ ﺧﻠﻜــﻮ ﺗــﻪ وﻟﯧــږل‪ .‬ﻧــﻮر ﺑﻠﻨﻠﻴﻜﻮﻧــﻪ زﻣــﺎ د ﺧــﺴﺮ ﻛﺎﻛــﺎ زوى ﺧﻠﻜــﻮ‬
‫ﺗـــﻪ ورواﺳـــﺘﻮل‪ .‬د واده ﺗـــﺮ ورځـــﯥ ﭘـــﻮرې ﻣـــﻮږ ټـــﻮل ﭘـــﻮره ﻻﻟﻬﺎﻧـــﺪه او ﺳـــﺮګﺮداﻧﻪ وو‪ .‬زﻣـــﺎ ﻛﺎﻛـــﺎ او‬
‫ﻣﺎﻣــﺎ‪ ،‬ﻣــﻮر ﻣــﯥ‪ ،‬ﺗﻨــﺪار ﻣــﯥ او ﻧــﻮر ﻧــﺰدې ﺧﭙﻠــﻮان ﻫــﻢ راورﺳــﯧﺪل‪ .‬زﻣــﺎ ﻛــﻮر ﻫــﻢ ﻟــﻪ ﻣﯧﻠﻤﻨــﻮ ﻧــﻪ ډك و‪،‬‬
‫د واده ورځ راورﺳـــﯧﺪه‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ ﻳـــﯥ اراﯦـــﺸګﺎه ﺗـــﻪ د ﺳـــﻴﻨګﺎروﻟﻮ ﻟﭙـــﺎره ﺑﻮﺗﻠـــﻪ‪ .‬ﻣﺎﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﻫـــﻢ ﻧـــﻮې‬
‫درﯦـــﺸﻲ راواﻏﻮﺳـــﺘﻠﻪ‪ ،‬واده ﭘـــﻪ ﭘﻨځـــﻪ و ﺑﺠـــﻮ ﭘﻴـــﻞ ﻛﯧـــﺪه‪ .‬راﺑﻠـــﻞ ﺷـــﻮي ﻣﯧﻠﻤﺎﻧـــﻪ د ﻛﺎﺑـــﻞ ﻫﻮټـــﻞ ﺗـــﻪ‬
‫راروان وو‪ .‬زﻣـــﺎ ﻟـــﻪ ﻛـــﻮره ټـــﻮل ﻣﯧﻠﻤﺎﻧـــﻪ ﻫﻮټـــﻞ ﺗـــﻪ ﻻړل‪ ،‬ﻳـــﻮازې زﻣـــﺎ د ﻛﺎﻛـــﺎ زوى او ځﻴﻨـــﯥ ﻧـــﻮر ﻧـــﺰدې‬
‫ﻫﻤﺰوﻟــﻲ ﻣــﯥ راﺳــﺮه ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ روان ﺷــﻮل‪ .‬ﻳــﻮ ښــﻜﻠﻰ ﻣــﻮټﺮ ﻳــﯥ ګــﻞ ﭘــﻮش ﻛــړى و‪ ،‬زه او ﻫﻮﺳــۍ‬
‫ﻳــﯥ ﭘــﻪ ګﻠﭙــﻮش ﻛــﯥ ﻛﯧﻨﻮﻟــﻮ‪ ،‬ﺷــﺎﺗﻪ راﭘــﺴﯥ ﺧــﺪاﯦﺰده څــﻮ ﻣــﻮټﺮې رارواﻧــﯥ وې‪ .‬د ﺑــﺎغ ﺑــﺎﻻ ﺑــڼ ﺗــﻪ ﻳــﯥ‬
‫ﭘــﻪ ﭼﻜــﺮ ﺑﻮﺗﻠــﻮ‪ ،‬ﻟــﻪ ﻫﻐــﻪ ځﺎﻳــﻪ ﺑﻴــﺎ ﭘــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﺳــﻨګﻲ راﺗــﺎو ﺷــﻮل‪ ،‬ﭘــﻪ ﭘــﻞ ارﺗــﻦ راﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ‪ ،‬ﭘــﻪ ﺟــﺎده ﻛــﯥ‬
‫ان ﺣــﻀﻮري ﭼﻤــﻦ ﺗــﻪ ﻳــﯥ وﯦــﺴﺘﻠﻮ‪ .‬ﭘــﻪ ﭘــﻞ ﻣﺤﻤــﻮد ﺧــﺎن ﺑﺎﻧــﺪې راﺗــﺎو ﺷــﻮ‪ ،‬ﻟــﻪ ارګ ﻣﺨــﯥ ﻧــﻪ راﺗﯧــﺮ‬
‫ﺷﻮ‪ ،‬ﻫﻮﺳۍ راﺗﻪ ورو ووﻳﻞ‪:‬‬
‫د ﺷﺎﻫﻲ ﻛﻮرﻧۍ ﻫﻢ واده ﺗﻪ راځﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺎ ﭘﻪ زړه ﻛﯥ ﭘټ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳﻬﺎره د ﺑﻞ ﭼﺎ ﭘﻪ وزرو اﻟﻮځﯥ‪ ،‬ﺧﺒﺮه دې ان ﺗﺮ ﺷﺎﻫﻲ ﻛﻮرﻧۍ ورﺳﯧﺪه‪.‬‬
‫ﻣﺎښـــﺎم ﺧـ ـړه ﻟګﯧـــﺪه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻛﺎﺑـــﻞ ﻫﻮټـــﻞ ﺗـــﻪ ورﺳـــﮕﯧﺪو‪ ،‬ﭘـــﻪ دروازه ﻛـــﯥ ځﻴﻨـــﯥ ﺧﭙﻠـــﻮان د ﻣﯧﻠﻤﻨـــﻮ‬
‫ﻫﺮﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ وﻻړ وو‪ ،‬ﻋﻜﺎﺳـــﻲ ګـــﺎﻧﯥ ﻣـــﻮ ﻛﯧـــږي‪ .‬ﻣـــﻮږ ﻟـــﻪ ﻣـــﻮټﺮه ﭘﻴـــﺎده ﺷـــﻮ او ﭘـــﻪ ﻛـــﺮار ﻛـــﺮار دﻧﻨـــﻪ‬
‫ﻫﻮټـــﻞ ﺗـــﻪ روان وو‪ .‬د ﻫﻮټـــﻞ ﻟـــﻪ دروازې‪ ،‬ﭼـــﯥ وردﻧﻨـــﻪ ﺷـــﻮ د )اﻫـــﺴﺘﻪ ﺑـــﺮو اﻫـــﺴﺘﻪ ﺑـــﺮو( ﻏـــږ ﻣـــﻮ د‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨــګ ﭘــﻪ اواز واورﯦــﺪ‪ .‬ﻫﻮټــﻞ ﻟــﻪ ښــځﻮ ﻧــﺮو ډك و‪ ،‬ﻣــﻮږ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻛــﺮار ﻛــﺮار ﺑﻮﺗﻠــﻮ‪ ،‬ﺗﺮڅــﻮ ﭼــﯥ د‬
‫ﺷــﺎه او ﻧــﺎوې ﺳــټﯧﺞ ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ .‬ﻫﻠﺘــﻪ ودرﯦــﺪو‪ ،‬ښــځﻮ او ﻧــﺮو ﻧڅــﺎوې ﻛــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﻛﺘــﻞ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﭼــﯥ زﻣــﺎ‬
‫د ﻛﺎﻛﺎ زوى ﻫﻢ ﭘﻜﯥ ښﻜﺎرﯦﺪه‪.‬‬
‫ﻣــﻮﻧږ ﻳــﯥ ﺑﻴــﺎ ﻛﯧﻨﻮﻟــﻮ‪ ،‬زﻣــﻮږ د ﻧﺎﺳــﺘﯥ ځــﺎى ﻟــﻮړ و‪ ،‬ﭘــﻪ ﻫﻮټــﻞ ﻛــﯥ ﻧﺎﺳــﺖ ﺧﻠــﻚ ﻣــﻮ ښــﻪ ﻟﻴــﺪﻟﻰ‬
‫ﺷــﻮل‪ .‬ﻫﻤﺎﻫﻨــګ اﺳــﺘﺎد ﺧــﻮږې ﺳــﻨﺪرې وﻳﻠــﯥ‪ ،‬داﺳــﯥ ګــډاګﺎﻧﯥ ﻛﯧــﺪﻟﯥ‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﺧﭙــﻞ ﻋﻤــﺮ ﻣــﯥ ﻧــﻪ‬
‫وې ﻟﻴـــﺪﻟﯥ‪ .‬ﻛﺎﻛـــﺎ او ﻣﺎﻣـــﺎ ﻣـــﯥ ﺳـــﺮه د زﻣـــﺎ د ﻣـــﻮر زﻣـــﺎ ﺗﺮڅﻨګـــﻪ وﻻړ وو‪ .‬د ﻫﻮﺳـــۍ ﺗﺮڅﻨګـــﻪ ﻳـــﯥ ﻣـــﻮر‬
‫او د ﻛﺎﻛـــﺎ ﻟﻮرګـــﺎﻧﯥ وﻻړې وې‪ ،‬ﺳـــﺎﻋﺖ ﭘـــﻪ ﺳـــﺎﻋﺖ ﺑـــﻪ ﺧﻠـــﻚ راﺗﻠـــﻞ او ﻣـــﻮږ ﺳـــﺮه ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ ﻋﻜﺎﺳـــﻲ‬
‫ﻛﻮﻟــﻪ‪ .‬د واده ﻣﺒــﺎرﻛﻲ ﺑــﻪ ﻳــﯥ وﻳﻠــﻪ‪ ،‬د ﺷــﭙﯥ ﺗــﺮ ﻳــﻮې ﺑﺠــﯥ ﭘــﻮرې د واده ﻣﺮاﺳــﻢ روان و‪ .‬ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﺑﺠــﻪ‬
‫د واده د ﺧــﺘﻢ او ﭘــﺎى ﺳــﻨﺪره ﻫﻤﺎﻫﻨــګ ووﻳﻠــﻪ‪ .‬وروﺳــﺘﻪ ﺑﻴــﺎ ﻟــﻪ ﻫﻮټــﻞ ﻧــﻪ ﺧﻠﻜــﻮ ﭘــﻪ وﺗﻠــﻮ ﭘﻴــﻞ وﻛــړ‪.‬‬
‫ﭘــﻪ ﭘــﺎى ﻛــﯥ ﻣــﻮږ ﻫــﻢ ﻟــﻪ ﻫﻮﺗﻠــﻪ راووﺗﻠــﻮ او ﭘــﻪ ګــﻞ ﻛــړې ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﻧــﻮي ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻳــﻮوړو‪ .‬ﻣــﻮږ ﺳــﺮه‬
‫ﻳـــﻮازې زﻣـــﺎ ﺧﭙﻠـــﻪ ﻛـــﻮرﻧۍ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺑﻴـــﺎ وروﺳـــﺘﻪ ﻛﺎﻛـــﺎ‪ ،‬ﻣﺎﻣـــﺎ او ﻧـــﻮر ﺧﭙﻠـــﻮان زﻣـــﺎ‬
‫ﭘﺨـــﻮاﻧﻲ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ د ﺧـــﻮب ﻟﭙـــﺎره وﻻړل‪ .‬ﻳـــﻮازې زﻣـــﺎ ﻣـــﻮر‪ ،‬ﺗﻨـــﺪار او د ﻫﻮﺳـــۍ د ﻛﺎﻛـــﺎ‬
‫ﻟﻮڼــﻪ زﻣــﻮږ ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﻧــﻮي ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮې‪ ،‬ټــﻮل ﺑــﯥ ﺧﻮﺑــﻪ وو‪ ،‬وﻳــﺪه ﺷــﻮل‪ .‬زه ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﭘــﻪ ﻫــﺮه‬
‫ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ وګﺮځﯧـــﺪم راوګﺮځﯧـــﺪم‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻫـــﺮه ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ د ﺿـــﺮورت وړ ﺷـــﻴﺎن ﭘﺨﭙـــﻞ ﺧﭙـــﻞ ځـــﺎى ﭘﺮاﺗـــﻪ‬
‫او ځـــﺎى ﭘـــﺮ ځـــﺎى ﺷـــﻮي وو‪ .‬ﭘـــﻪ ﻫـــﺮه ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ ﻓـــﺮش ﻏﻮړﯦـــﺪﻟﻰ و‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺳـــﺎﻟﻮن او دﻫﻠﯧﺰوﻧـــﻮ ﻛـــﯥ‬
‫ښــﻜﻠﯥ ﻗــﺎﻟﻴﻨﯥ ﻏﻮړﯦــﺪﻟﯥ وې‪ ،‬ټــﻮل وﻳــﺪه ﺷــﻮل ﻫﻮﺳــۍ ﻳــﯥ ﻣﺨﻜــﯥ ﺧﭙﻠــﯥ د ﺧــﻮب ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ ﺑﻴــﻮﻟﯥ‬
‫وه‪ .‬زه ﭘــﻪ ﺳــﺎﻟﻮن ﻛــﯥ ﻳـــﻮه ﺷــﯧﺒﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ راﭘـــﺴﯥ ﺗﻨــﺪار راﻏﻠــﻪ وﻳﻠــﯥ ځـــﻪ ﺳــﻬﺎره ﺧﭙﻠــﯥ ﻛﻮټـــﻪ‬
‫ﺗــﻪ! ﻧﺎوﺧﺘــﻪ دى‪ ،‬ﻟــﻪ ﺑــﯥ ﺧــﻮﺑۍ ﻧــﻪ دې ﺳــﺘﺮګﯥ ﺳــﺮې ﺷــﻮي دي‪ .‬ﻣــﺎ وې ښــﻪ ځﻤــﻪ‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﭼــﯥ وﻻړه‪ ،‬زه‬
‫ﻫـــﻢ د ﺧـــﻮب ﻛـــﻮټﯥ ﺗـــﻪ ور روان ﺷـــﻮم‪ ،‬دروازه ﭼـــﯥ ﻣـــﯥ ﺑﯧﺮﺗـــﻪ ﻛـــړه‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ د ښـــﻜﻠﻲ ګـــﺮوپ‬
‫ﺳــﺮه‪ ،‬ﺳــﭙﻴﻨﻪ او ﺷــﻨﻪ رڼــﺎ وه‪ ،‬ﻟــﻪ ﻛــﻮټﯥ ﻧــﻪ ﭘــﻪ زړه ﭘــﻮرې ﺧﻮﺷــﺒﻮﻳﻲ ﺧﺘﻠــﻪ‪ .‬ټﻮﻟــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﭘــﻪ ګﻠﻮﻧــﻮ ډﻛــﻪ‬
‫وه‪ ،‬د ﻛــﻮټﯥ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ ﺗﺨــﺖ اﻳــښﻰ و‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣــﺎ د ﻟــﻮﻣړي ځــﻞ ﻟﭙــﺎره دﻏــﺴﯥ ﺗﺨــﺖ وﻟﻴــﺪ‪ .‬ﻣﺨــﺎﻣﺦ‬
‫دﻳﻮاﻟــﻪ ﺗــﻪ اﻟﻤــﺎرۍ وﻻړه وه‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘﻠــۍ ﻳــﯥ ﺷﻴــﺸﻪ ﻳــﯥ وي‪ .‬د ﺗﺨــﺖ ﺳــﺮ ﺗــﻪ ﻫــﻢ ﺷﻴــﺸﻪ وه او ﭘــښﻮ ﺗــﻪ‬
‫ﻫــــﻢ ﺷﻴــــﺸﻪ وﻻړه وه‪ .‬ټﻮﻟــــﻪ ﻛﻮټــــﻪ ﺷﻴــــﺸﻪ ﺷﻴــــﺸﻪ وه‪ ،‬ورو ورو ﻣــــﯥ د ﺗﺨــــﺖ ﺧــــﻮا ﺗــــﻪ ګﺎﻣﻮﻧــــﻪ ور‬
‫واﺧﻴـــﺴﺘﻞ‪ ،‬ﻫـــﺴﯥ اﺣـــﺴﺎس ﻣـــﯥ ﻛـــﺎوه‪ ،‬ﭼــﯥ ګﻨـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﻋﻤـــﺮ ﻛـــﯥ ﻧـــﻪ وه ﻟﻴـــﺪﻟﯥ‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﭘـــﻪ‬
‫ﺗﺨــﺖ ﻛــﯥ ﻻ ﻧﺎﺳــﺘﻪ وه‪ .‬ﻫﻤﻐــﺴﯥ ﻫﻐــﯥ ﻫــﻢ داﺳــﯥ اﺣــﺴﺎﺳﻮﻟﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ زه ﻳــﯥ ﻛﻠــﻪ ﭘــﻪ داﺳــﯥ ﻧﻴــﺖ ﻧــﻪ وم‬
‫ﻟﻴـــﺪﻟﻰ‪ .‬ﭘـــﻪ ﺗﺨـــﺖ ﻛـــﯥ ورﺳـــﺮه ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻢ‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ وﻣـــﺴﻜﯧﺪه‪ ،‬د واده ﭘـــﻪ ﺷـــﺎﻟﻮﻧﻮ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ ﺳـــﺮ ټﻴـــټ‬
‫ﻧﻴـــﻮﻟﻰ و‪ .‬ﻣـــﺎ ﻳـــﯥ ورو د ﺷـــﺎل ﭘﻠـــﻮ ﻟـــﻪ ﻣﺨـــﻪ اﻳـــﺴﺘﻪ ﻛـــړ‪ ،‬ﻫﻐـــﯥ ﭼـــﯥ راوﻛﺎﺗـــﻪ دوﻣـــﺮه ښـــﻜﻠﯥ ﺷـــﻮې وه‪،‬‬
‫ﭼــﯥ ﺳــﺘﺮګﻮ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ورﻟــﻪ ﻛﺘــﻰ ﻧــﺸﻮاى‪ .‬ﺧﭙﻠــﯥ ﻏټــﯥ ﺗــﻮرې اوږدې ﺳــﺘﺮګﯥ ﻳــﯥ ﻣــړې راواړوﻟــﯥ‪ ،‬ﭘــﻪ‬
‫ﺧﻨﺪا ﺷﻮه‪ ،‬ﻏﻠﻲ ﺷﺎﻧﺘﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳﻬﺎره ﻧﻦ ﺑﻞ ډول ښﻜﻠﻰ ﺷﻮى ﻳﯥ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې او ﺗــﻪ؟ زه داﺳــﯥ ﻓﻜــﺮ ﻛــﻮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ټﻮﻟــﻪ ﻧــړۍ ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﺳــﺘﺎ ﻏﻮﻧــﺪې ښــﻜﻠﯥ ﺑﻠــﻪ ﻧــﻪ وي‪ .‬ﻣــﺎ‬
‫ﻳﯥ ﻟﻪ زﻧﯥ ﻧﻪ ﻻس ﻻﻧﺪې وﯦﺴﺖ او ورﺗﻪ وﻣﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻫﻮﺳـــۍ ﻧـــﻦ ﺑـــﻪ زه او ﺗـــﻪ د ﻣﻴﻨـــﯥ ﺗﻨـــﺪه ﺳـــﺮه ﻣـــﺎﺗﻮو‪ .‬ﻫﻐـــﻪ وﺷـــﺮﻣﯧﺪه او ځـــﺎن ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﺗﺨـــﺖ ﻛـــﯥ‬
‫واﭼــﺎوه‪ ،‬ﻟــﻮﻣړى ﻣــﻮ ﺧﭙﻠــﻮ ﻛــﯥ ﺳــﺮه ﻳــﻮ ﻟــﻪ ﺑﻠــﻪ ﭼﭙــﯥ واﺧﻴــﺴﺘﯥ‪ ،‬دواړه ﺳــﺮه ﺧﻮﻟــﻪ ﭘــﻪ ﺧﻮﻟــﻪ ﺷــﻮﻟﻮ‪،‬‬
‫د ﻣﻴﻨـــﯥ ﭘـــﻪ ﺧـــﻮږو ﻛـــﯥ ﺳـــﺮه ﺗـــﺮ ﺳـــﻬﺎره ورك ﺷـــﻮو‪ ،‬د ﺧـــﻮږې ﻣﻴﻨـــﯥ ﭘـــﻪ ﺧـــﻮږه ﻧـــﺸﻪ ﻛـــﯥ د ورځـــﯥ ﺗـــﺮ‬
‫ﻳﻮوﻟـــﺴﻮ ﺑﺠـــﻮ ﭘـــﻮرې وﻳـــﺪه ﭘـــﺎﺗﯥ وو‪ .‬ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻳﻮوﻟـــﺴﻮ ﺑﺠـــﻮ راوﻳښ ﺷـــﻮم او ﺗـــﺸﻨﺎب ﺗـــﻪ ﻻړم‪،‬‬
‫دﻏـــﻮﻣﺮه ښـــﻜﻠﻰ ﺗـــﺸﻨﺎب او د ځـــﺎن د ﻣﻴﻨځﻠـــﻮ ﺗـــﭗ ﻣـــﯥ ﻫـــﻢ ﭘـــﻪ ﻟـــﻮﻣړي ځـــﻞ وﻟﻴـــﺪ‪ ،‬ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه ﻣـــﯥ‬
‫ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺳـــﻬﺎره ورځ دې رواﻧـــﻪ ده‪ .‬ﻟـــﻪ ﺗـــﺸﻨﺎب ﻛﻮﻟـــﻮ ﻧـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﺳـــﺎﻟﻮن ﺗـــﻪ ورﻏﻠـــﻢ‪ ،‬ﻻ څـــﻮك ﻧـــﻪ و‪،‬‬
‫ﺑﻴــﺮون ﺣــﻮﻳﻠۍ ﺗــﻪ ووﺗﻠــﻢ‪ .‬ﭘــﻪ ګﻠﻮﻧــﻮ ﻛــﯥ ﻳــﻮ ﺳــﺎﻋﺖ وګﺮځﯧــﺪم‪ ،‬ﭼــﯥ دوﺑــﺎره ﺳــﺎﻟﻮن ﺗــﻪ ﻧﻨــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﭼــﺎى‬
‫ﺗﻴـــﺎر و‪ .‬د ﻫﻮﺳـــۍ د ﺗـــﺮه ﻟﻮرګـــﺎﻧﻮ او زﻣـــﺎ ﺗﻨـــﺪار ﭼـــﺎى ﺗﻴـــﺎر ﻛـــړى و‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ ﯦـــﻲ ﻫـــﻢ راوﻳﻮﮔـــﺴﺘﻠﻪ‪.‬‬
‫ډﯦـــﺮه ﺷـــﺮﻣﯧﺪﻟﻪ‪ ،‬رﻧـــګ ﻳـــﯥ وﻫﻠـــﻰ و‪ ،‬ﭘﺨـــﻮاﻧۍ ﻫﻮﺳـــۍ ﻧـــﻪ وه‪ .‬زﻣـــﺎ ﺗﺮڅﻨګـــﻪ ﻳـــﯥ ﻛﯧﻨﻮﻟـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﺎى ﻣـــﻮ‬
‫وڅـــښﻠﯥ‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى راﭘـــﻮرې ټـــﻮﻛﯥ ټﻜـــﺎﻟﯥ ﻛـــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﻣـــﻮږ دواړه ﺷـــﺮﻣﯧﺪﻟﻮ‪ .‬ﺑﻴـــﺎ ﻟـــږ ﺳـــﺎﻋﺖ وروﺳـــﺘﻪ‬
‫ﻛﺎﻛـــﺎ دوى راﻏﻠـــﻞ‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ ورﭘﺎڅﯧـــﺪه‪ ،‬ﻻﺳـــﻮﻧﻪ ﻳـــﯥ ورﻣﭽـــﯥ ﻛـــړل‪ ،‬ﺳـــﺘړي ﻣـــﺸﻲ ﻳـــﯥ ورﻛـــړه‪ ،‬ټـــﻮل‬
‫ﭘـــﻪ ګـــډه ﺳـــﺎﻟﻮن ﻛـــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻮ‪ .‬د ﻏﺮﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ډوډۍ ﻧـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﻛﺎﻛـــﺎ دوى ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ د ﺗﻠﻠـــﻮ ﻧﻴـــﺖ‬
‫وﻛـــړو‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﺷـــﭙﯥ ﻣـــﻮ ډﯦـــﺮې ﺷـــﻮي دي‪ ،‬ښـــﻪ ﺷـــﻮه دا واده ﺧـــﺪاى ﭘـــﻪ ﺧﻴـــﺮ ﺳـــﺮه ﺗﯧـــﺮ ﻛـــړو‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږ ﺑـــﻪ‬
‫درﻧﻪ وﻻړ ﺷﻮ‪ .‬څﻪ ﻣﻮده ﭘﺲ ﺑﻪ ﺗﺎﺳﯥ ﺧﺎﻣﺨﺎ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ راﺷﺊ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې ښــﻪ ﻛﺎﻛــﺎ ﺟﺎﻧــﻪ‪ ،‬ﻳــﻮه ﻣﻴﺎﺷــﺖ وروﺳــﺘﻪ ﺑــﻪ ﻣــﻮږ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻛــﻪ ﺧــﺪاى ﻛــﻮل درﺷــﻮ‪ .‬ﻫﻐــﻮى ﻣــﻮ‬
‫ﻣﻮټﺮ ﻛﯥ ﭘﻞ ﻣﺤﻤﻮد ﺧﺎن ﺗﻪ ﻳﻮوړل‪ ،‬ګﺎډى ﺗﻴﺎر وﻻړ و‪ ،‬وروﺧﺘﻞ او د ﻛﻠﻲ ﭘﻪ ﻟﻮر روان ﺷﻮل‪.‬‬
‫ﻣــﻮر او د ﻛﺎﻛــﺎ زوى ﻣــﯥ راﺳــﺮه ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮل‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﻣــﻮﻧږ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﺗﻠﻠــﻮ‪ ،‬دا ﺑــﻪ ﻫــﻢ راﺳــﺮه‬
‫ﻳﻮځــــﺎى وﻻړ ﺷــــﻲ‪ .‬ﻣــــﻮر ﻣــــﯥ ډﯦــــﺮه ﺧﻮﺷــــﺎﻟﻪ وه‪ ،‬ﭘﯧﻨځــــﻪ وﺧﺘــــﻪ ﻟﻤﺎﻧځــــﻪ ﻛــــﯥ ﺑــــﻪ ﻳــــﯥ زﻣــــﺎ ﺧــــﺴﺮ او‬
‫ﺧﻮاښــﯥ ﺗــﻪ دوﻋــﺎ ﻛﻮﻟــﻪ‪ .‬ﭘﺨــﻮاﻧﻰ ﻛــﻮر ﻣــﯥ ﭘﺮﻳــښﻮد او ﭘــﻪ ﺧﺎوﻧــﺪ ﻣــﯥ وﺳــﭙﺎره‪ .‬زﻣــﻮږ ﻧــﻮى ژوﻧــﺪ ﭘــﻪ‬
‫ﻧــﻮي ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﭘﻴــﻞ ﺷــﻮ‪ .‬د ژوﻧــﺪ ﻫــﺮه ﺷــﯧﺒﻪ ډﯦــﺮه ښــﻪ ﺗﯧﺮﯦــﺪه‪ ،‬ﻫﻮﺳــۍ زﻣــﺎ د ﻣــﻮر ډﯦــﺮ ﻗــﺪر او ﻋــﺰت‬
‫ﻛـــﺎوه‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻫﻐـــﯥ ﻫـــﻢ ﺧﭙﻠـــﻪ ﻧـــږور ګﺮاﻧـــﻪ وه‪ .‬څـــﻮ ورځـــﯥ ﺑـــﻪ د ﻫﻮﺳـــۍ د ﭘـــﻼر ﻟـــﻪ ﻛـــﻮره ﻣـــﻮﻧږ ﺗـــﻪ ﭘﺨـــﻪ‬
‫ډوډۍ راﺗﻠﻪ‪.‬‬
‫ﻟـــﻪ ﻳـــﻮې اووﻧـــۍ ﻧـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﻫﻮﺳـــۍ ﭘـــﻼر ﻛـــﺮه د اوﻣـــﯥ ﻻړه‪ .‬زه‪ ،‬د ﺗـــﺮه زوى او ﻣـــﻮر ﻣـــﯥ ﻳـــﻮازې‬
‫ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮ‪ .‬ﻟــﻪ ﻣﻌﻤــﻮل ﺳــﺮه ﺳــﻢ ﺑــﻪ ﺧﭙﻠــﯥ دﻧــﺪې ﺗــﻪ ﺗﻠﻤــﻪ‪ ،‬د ﻫﻮﺳــۍ ﭘﺨــﻮاﻧﻰ ﻣــﻮټﺮ راﺳــﺮه‬
‫و‪ .‬ﻧـــﻮى ﻣـــﻮټﺮ د ﻫﻮﺳـــۍ ﺳـــﺮه و‪ ،‬زﻣـــﻮږ ﭘـــﻪ دې ﻧـــﻮي ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ ﻳﺨﭽـــﺎل او ﻣﻜﻤﻠـــﻪ اﺷـــﭙﺰﺧﺎﻧﻪ او ﻧـــﻮر‬
‫ټـــﻮل ﺳـــﺎﻣﺎن او ﻟـــﻮازم ﻳـــﯥ ﭘـــﻮره و‪ .‬د ﻣﻨـــﻲ ﻣﻮﺳـــﻢ راﻧـــﺰدې ﻛﯧـــﺪه‪ ،‬ګﺮﻣـــﻲ ورځ ﭘـــﻪ ورځ ﻛﻤﯧـــﺪه‪ ،‬ﺷـــﭙﻪ‬
‫ﻣــﺦ ﭘــﻪ ﻳﺨﯧــﺪو وه‪ .‬د ﻫﻮﺳــۍ ﻟــﻪ راﺗﻠــﻮ ﺳــﺮه ﻣــﯥ اﻗﺘــﺼﺎدي ﺳــﺘﻮﻧﺰې ﺣــﻞ ﺷــﻮې وې‪ ،‬ﻛــﻮر ﻣــﯥ ودان‬
‫ﺷـــﻮ‪ ،‬دوﺳـــﺘﺎن او ﻣﻠګـــﺮي ﻣـــﯥ زﻳـــﺎت ﺷـــﻮل‪ .‬ﺧﭙﻠـــﻪ دﻧـــﺪه ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ښـــﻪ ﺗﻮګـــﻪ ﺳـــﺮﺗﻪ رﺳـــﻮﻟﻪ‪ ،‬ﻛﻠـــﻪ ﻧﺎﻛﻠـــﻪ‬
‫ﻣـــﯥ ﻣﻠګـــﺮي او د څـــﺎﻧګﯥ رﺋـــﻴﺲ او ﻣـــﺪﻳﺮان ﻣﯧﻠﻤﺎﻧـــﻪ ﻛـــﻮل‪ .‬ﭘـــﻪ ﻫﻐـــﻮى ټﻮﻟـــﻮ زه ګـــﺮان وم‪ .‬ﻫﻤـــﺪا وﺟـــﻪ‬
‫وه‪ ،‬ﭼــﯥ څــﻮ ورځــﯥ وروﺳــﺘﻪ ﻳــﯥ د ﻧــﺸﺮاﺗﻮ د رﺋــﻴﺲ ﭘــﻪ ﺗﻮګــﻪ وټــﺎﻛﻠﻢ‪ .‬ﭘــﻪ ﻟــږ وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﻣــﯥ اړﻳﻜــﯥ‬
‫ﺗـــﺮ وزﻳـــﺮه ورﺳـــﯧﺪل‪ .‬ﻳـــﻮه ﺷـــﭙﻪ ﻣـــﯥ د اﻃﻼﻋـــﺎﺗﻮ او ﻛﻮﻟﺘـــﻮر وزﻳـــﺮ او ځﻴﻨـــﯥ رﺋﻴـــﺴﺎن ﻣﯧﻠﻤﺎﻧـــﻪ ﻛـــړل‪.‬‬
‫زﻣـــﺎ ﺧـــﺴﺮ ﻳـــﯥ ﭘﯧﮋاﻧـــﺪه‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻫﻤـــﺪې ﺗﺮﺗﻴـــﺐ ﺳـــﺮه ﻣـــﯥ ﺗﻤﺎﺳـــﻮﻧﻪ زﻳـــﺎت ﺷـــﻮل‪.‬ﻟـــﻪ ﺧـــﺴﺮ ﺳـــﺮه د ﺷـــﺎﻫﻲ‬
‫ﻛﻮرﻧۍ ﻳﻮه دﻋﻮت او ﻣﯧﻠﻤﺴﺘﻴﺎ ﺗﻪ وﻻړم‪.‬‬
‫دوﻳﻢ څﭙﺮﻛﻰ‬
‫ﭘـــﻪ ﻣﯧﻠﻤـــﺴﺘﻴﺎ ﻛـــﯥ ﭘﺨـــﻮاﻧﻰ ﭘﺎﭼـــﺎ اﻋﻠﺤـــﻀﺮت ﻣﺤﻤـــﺪ ﻇـــﺎﻫﺮ ﺷـــﺎه او د ﻫﻐـــﯥ ﻣﯧـــﺮﻣﻦ د ﺷـــﺎﻫﻲ‬
‫ﻛـــﻮرﻧۍ ﻧـــﻮر ﻏـــړي‪ ،‬ﻋﺎﻟﻴﺮﺗﺒـــﻪ ﻣـــﺎﻣﻮرﻳﻦ‪ ،‬ﺟﻨـــﺮاﻻن ﺣﺎﺿـــﺮ وو‪ .‬زه او ﻫﻮﺳـــۍ د ﺧـــﺴﺮ ﭘـــﻪ ﺷـــﻤﻮل ﭘـــﻪ‬
‫دﻏــﻪ ﺷــﺎﻧﺪاره ﻣﺤﻔــﻞ ﻛــﯥ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻣﯧــﺰ ﺳــﺮه ﻳﻮځــﺎى ﻧﺎﺳــﺖ وو‪ .‬ﻣــﺎ ﭘــﻪ دﻏــﻪ ﻣﺤﻔــﻞ ﻛــﯥ د ﺧﭙــﻞ ﺧــﺴﺮ‬
‫ﭘﯧﮋﻧـــﺪګﻠﻮي وﻟﻴـــﺪه‪ .‬دى ﻳـــﻮازې ﻇـــﺎﻫﺮ ﺷـــﺎه ﺗـــﻪ ورﻏـــﻰ‪ ،‬روﻏﺒـــړ ﻳـــﯥ ورﺳـــﺮه وﻛـــړو او ﻧـــﻮر زﻳـــﺎت‬
‫راﻏﻠــﻲ ﻣﯧﻠﻤﺎﻧــﻪ زﻣــﺎ ﺧــﺴﺮ ﺗــﻪ ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻞ‪ .‬ﭘــټ ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ د ﺧﭙــﻞ ﺧــﺴﺮ ﭘــﻪ ﺷﺨــﺼﻴﺖ‬
‫ﭘـــﻮره ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ﺷـــﻮم‪ ،‬د ﺷـــﭙﯥ ﺗـــﺮ اﺧـــﺮه ﭘـــﻮرې ﻣـــﻮﻧږ ﭘـــﻪ زړه ﭘـــﻮرې ﻣﻮﺳـــﻴﻘﻲ واورﯦـــﺪه‪ .‬د ﻫﻮﺳـــۍ‬
‫ښـــﻪ ﺳـــﺎﻋﺖ ﺗﯧـــﺮ ﺷـــﻮ‪ ،‬ورو ورو د ﻫﻐـــﯥ وﺧـــﺖ ځﻴﻨـــﻮ ﻟﻮﻳـــﺎﻧﻮ د ﺧﭙـــﻞ ﺧـــﺴﺮ ﭘـــﻪ ﺳـــﻴﻮري ﻛـــﯥ او ﻫـــﻢ‬
‫ﻳــﯥ د ﺧﭙﻠــﻮ ﻟﻴﻜﻨــﻮ او راډﻳــﻮﻳﻲ داﺳــﺘﺎﻧﻮﻧﻮ ﭘــﻪ وﺟــﻪ ﭘﯧﮋﻧــﺪﻟﻢ‪ .‬ﻣــﻮږ د ﻛــﻮر ﻛــﺎروﻧﻮ ﻟﭙــﺎره ﻣــﺰدوره‬
‫ﻧﻴـــﻮﻟﯥ وه‪ ،‬ﻫﺮڅـــﻪ ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ راﺗﻴـــﺎرول‪ ،‬د ﭘﺨﻠـــﻲ او ﺧﺎﺻـــﻮ ﻛـــﺎروﻧﻮ ﻟﭙـــﺎره ﻣـــﻮ ﻳـــﻮه ﺑﻠـــﻪ ښـــځﻪ ﻧﻴـــﻮﻟﯥ‬
‫وه‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ اﺷــﭙﺰۍ ﭘــﻮره ﭘﻮﻫﯧﺪﻟــﻪ‪ .‬ﻟــﻪ ﻳــﻮې ورځــﯥ ﻧــﻪ ﻣــﻮ ﺑﻠــﯥ ﺗــﻪ ژوﻧــﺪ ﭘــﺮﻣﺦ روان و‪ .‬ﻫﻮﺳــۍ د‬
‫ﭘــﻼر ﻟــﻪ ﻛــﻮره ښــﯥ ډﯦــﺮې ﭘﻴــﺴﯥ راوړې وې‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﺑﺎﻧــﻚ ﻛــﯥ ﻣــﻮ ذﺧﻴــﺮه ﻛــړې وې‪ .‬زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﻣﻌــﺎ‬
‫روزﻣﺮه ژوﻧﺪ ﺗﯧﺮﯦﺪه‪ ،‬څﻪ ﻣﻮده وروﺳﺘﻪ ﻣﻮﻧږه ﺧﭙﻞ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ د ﺗﻠﻠﻮ ﻧﻴﺖ وﻛړو‪.‬‬
‫ﻣــﻮر ﻣــﯥ ﺗــﻞ راﺗــﻪ وﻳﻠــﯥ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﺑﺎﻳــﺪ ﻻړ ﺷــﻮ ﻛــﻮر ﻣــﻮ ﺧﻮﺷــﯥ ﭘﺮﯦــښﻰ دى‪ ،‬ﻫﻮﺳــۍ ﻫــﻢ‬
‫د ﻛﻠــﻲ ﺗــګ ﺗــﻪ ﻟﯧﻮاﻟــﻪ وه‪ .‬د ﺷــﭙﯥ ﻟــﻪ ﺧــﻮا ﻣــﻮ ﺗــﺼﻤﻴﻢ وﻧﻴــﻮ او ﺧــﺴﺮ ﺗــﻪ ﻣــﯥ د ﻛﻠــﻲ د ﺗــګ ووﻳــﻞ‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻮى ووﻳـــﻞ ﻻړ ﺷـــﺊ‪ ،‬څـــﻮ ورځـــﯥ ﺑـــﻪ ﻣـــﻮ ښـــﯥ ﺗﯧـــﺮې ﺷـــﻲ‪ .‬ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ د ﭘﻨﺠـــﺸﻨﺒﯥ ورځ وه‪ ،‬د ﻛـــﻮر‬
‫ﺧــﺪﻣﺘګﺎرو ﺗــﻪ ﻣــﯥ ووﻳــﻞ‪ ،‬ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﺑــﻪ ﭘــﺎم ﻛــﻮئ‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﺑــﯥ ﻫﻐــﯥ زﻣــﻮﻧږ د ﻛــﻮر ﭘــﻪ ﭘﻴــﺎده ﺧــﺎﻧﻮ‬
‫ﻛﯥ اوﺳﯧﺪل‪ ،‬ﺷﭙﻪ او ورځ ﻳﯥ ﻛﻮر ﺳﺎﺗﻠﻮ‪.‬‬
‫ﺳــﺒﺎ ﺳــﻬﺎر وﺧﺘــﻲ ﻣــﻮﻧږه ﺑــﺎزار ﺗــﻪ ﻻړو‪ ،‬د ﻛﻠــﻲ د ﻛــﻮر ﻟﭙــﺎره ﻣــﻮ ﺳــﻮدا ﻣــﻮدا وﻛــړه‪ .‬د ﻫﻮﺳــۍ‬
‫ﻧـــﻮى ﻣـــﻮټﺮ ﻣـــﻮ د ﻫﻐـــﯥ د ﭘـــﻼر ﭘـــﻪ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ ودراوه‪ .‬ﭘـــﻪ ﭘﺨـــﻮاﻧﻲ ګـــﺎډئ ﻛـــﯥ ﻣـــﻮږه ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻮ‪ ،‬ﻟـــﻪ‬
‫ﻛﺎﺑــﻞ ﻧــﻪ ﻣــﻮ د ﻧﻨګﺮﻫــﺎر ﭘــﻪ ﻟــﻮر ﺣﺮﻛــﺖ وﻛــړو‪ .‬زﻣــﺎ ﻟــﻮﻣړى ځــﻞ و‪ ،‬ﭼــﯥ د ﺟــﻼل اّﺑــﺎد ﭘــﻪ ﺳــړك ﻣــﯥ‬
‫ﻣــﻮټﺮ ﭼﻠــﻮل ﭘﻴــﻞ ﻛــړل‪ .‬ﭘــﻞ ﻣﺤﻤــﻮد ﺧــﺎن ﻧــﻪ ورﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ‪ ،‬ﭘــﻪ ﺻــﻨﻌﺘﻲ ﺳــﻴﻤﻪ ورﻏﻠــﻮ‪ ،‬د ﺳــﺘﺮګﻮ ﭘــﻪ‬
‫رپ ﻛــﯥ د ﺣﺮﺑــﻲ ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن ﻟــﻪ ﻣﺨــﯥ ﻧــﻪ ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ او ﺗﻨګــﻲ ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ .‬ﻣــﺎﻫﻴﭙﺮ ﺗــﻪ ﭼــﯥ ﻧــﺰدې ﺷــﻮ‬
‫ادې ﻣـــﯥ ﺧـــﻮب وړې وه‪ .‬د ﻛﺎﻛـــﺎ زوى ﺧـــﻮ ان ﻻ ﻣﺨﻜـــﯥ ﺳـــﺘﺮګﯥ ﭘټـــﯥ ﭘټـــﯥ ﻛﯧـــﺪې‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ ﭘـــﻮره‬
‫ﻏـــﺮه ﻛـــﯥ د اوﺑـــﻮ ځړوﺑـــﻲ ﺗـــﻪ ﻛﺘـــﻞ‪ ،‬د ﻏـــﺮه د ﺟګـــﻮ ګړﻧګﻮﻧـــﻮ ﭘـــﻪ ﺳـــﻴﻞ ﺑﻮﺧﺘـــﻪ وه‪ .‬ﻫﻤـــﺪا ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ‬
‫وې‪ :‬ﺳـــﻬﺎره ﭘـــﻮرې د ﻏـــﺮه ﻣﻨﻈـــﺮه څـــﻮﻣﺮه ښـــﻜﻠﯥ ده‪ .‬ﻣـــﺎ وې ﻫـــﻮ دا ﺧـــﻮ ددې ﻏﺮوﻧـــﻮ ښـــﻜﻼګﺎﻧﯥ‬
‫دي‪ ،‬ﻛـــﻪ د ﻛـــﻮﻧړ د ﻏﺮوﻧـــﻮ ﻣﻨﻈـــﺮې ووﻳﻨـــﻲ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺗﯧـــﺮه ﺑﻴـــﺎ ﺗـــﺮ ﺑﺮګـــﻲ ﻣټﺎﻟـــﻪ ﭘـــﻮرې د ﻏﺮوﻧـــﻮ او درو‬
‫ښﺎﯦــﺴﺖ وګــﻮرې‪ ،‬ﭘــﻪ ﻟﻴــﺪو ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﻣــړه ﻧــﻪ ﺷــﯥ‪ .‬دا ﻛﺎﺑــﻞ او ﻧــﻮر ﺑــﻪ دې ﺑﻴﺨــﻲ ﻟــﻪ ﻳــﺎده ووځــﻲ او ﻳــﺎ‬
‫ﺧـــﻮ ﭼـــﯥ د ﺳـــﻮات ﭘـــﻪ ښـــﻜﻼګﺎﻧﻮ ورﭼﻜـــﺮ ﺷـــﯥ واﭘـــﺲ ﺑـــﻪ ﺗـــﺮې راوﻧـــﻪ ګﺮځـــﯥ‪ .‬ﺳـــﻬﺎره ﺧـــﺪاى ﺗـــﻪ‬
‫وګﻮره ورﻟﻪ ﺑﻮﻣﯥ ځﻪ‪!...‬‬
‫_ ﻛﻪ ژوﻧﺪ ﺑﺎﻗﻲ و او وﺧﺖ ﻣﻮ ﭘﻴﺪا ﻛړ‪ ،‬ﺧﺎﻣﺨﺎ ﺑﻪ دې ورﺗﻪ ﺑﻮځﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳۍ وﺧﻨﺪل_ دا ﺑﻪ ﻛﻠﻪ وي؟‬
‫_ ﻣــﺎ ﺧــﻮ درﺗــﻪ ووﻳــﻞ ﻛــﻪ ژوﻧــﺪ ﻳــﺎري وﻛــړه دا ټــﻮل ﺑــﻪ وګــﻮرو! ﭘــﻪ ﻫﻤــﺪې ﺧﺒــﺮو ﺧﺒــﺮو ﻛــﯥ ﻟــﻪ‬
‫ﻣـــﺎﻫﻴﭙﺮه ښـــﻜﺘﻪ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﻣـــﻮټﺮ ﻣــﯥ ﭘـــﻪ ﺑﯧـــړه ﭼـــﻼوه‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ د ﺳـــړك دواړو ﺧـــﻮاو ﺗـــﻪ ﻛﺘـــﻞ‪ ،‬د ﻧـــﻮر‬
‫څــﻪ ﭘــﻪ ﻓﻜــﺮ ﻛــﯥ ﻧــﻪ وه‪ .‬ﺳــﺮوﺑﻲ ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬ﻣــﻮټﺮ ﻣــﻮ ودراوه‪ .‬د ﺳــﻴﻨﺪ ﭘــﻪ ﻏــﺎړه ﻣــﻮ دﻣــﻪ ﻛﻮﻟــﻪ‪.‬‬
‫ﻣـــﻮر ﻣـــﯥ‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ او د ﻛﺎﻛـــﺎ زوى ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ﻣـــﻮټﺮه راښـــﻜﺘﻪ ﺷـــﻮل‪ .‬زه ﻫﻮټـــﻞ ﺗـــﻪ ورﻏﻠـــﻢ ﻫـــﻮټﻠﻲ ﺗـــﻪ‬
‫ﻣــــﯥ د ډوډۍ ووﻳــــﻞ‪ .‬د ﻫﻮټــــﻞ ﺷــــﺎګﺮد راﺗــــﻪ ان د ﺳــــﻴﻨﺪ ﻏــــﺎړې ﺗــــﻪ ډوډۍ راوړه‪ .‬ﻫﻮﺳــــۍ دواړه‬
‫ﭘـــښﯥ اوﺑـــﻮ ﻛـــﯥ اﭼـــﻮﻟﯥ وې او ﺳـــﻴﻨﺪ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﻛﺘـــﻞ‪ .‬د ډوډۍ ﭘـــﻪ ﭼـــﺮت ﻛـــﯥ ﻫـــﻢ ﻧـــﻪ وه‪ .‬ﻟـــﻪ دﻣـــﯥ‬
‫وروﺳـــﺘﻪ ﺑﻴـــﺎ د ﺟـــﻼل اّﺑـــﺎد ﭘـــﻪ ﻟـــﻮر روان ﺷـــﻮ‪ .‬ﻫﻐـــﯥ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﺳـــړك ﭘـــﻮخ و‪ ،‬ﻣـــﻮټﺮ ګړﻧـــﺪى روان‬
‫و‪.‬‬
‫د ﻟﻐﻤــﺎن ﭘــﻪ ﻛــڅ ﻛــﯥ راﻧــﻪ ﻫﻮﺳــﻰ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛــړه‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ﺳــﻬﺎره دا ﭘــﻮرې ﻛــﻮم ځــﺎى دى‪ ،‬ﭼــﯥ‬
‫ﻫﻮار ﻣﻌﻠﻮﻣﯧږي؟‬
‫ﻣﺎ وې دﻏﻪ ﻟﻐﻤﺎن دى‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﯥ وﻳـــﻞ‪ :‬دا ﺧـــﻮ ښـــﻪ ﭘﺮاﺧـــﻪ ﻣځﻜـــﯥ ﻟـــﺮي‪ .‬ﻫﻠﺘـــﻪ ﻟﻴـــﺮې ﺟـــګ ﺟـــګ ﻏﺮوﻧـــﻪ وﻻړ دي‪ .‬څـــﻮﻣﺮه‬
‫ښﻪ‪.‬‬
‫_ ﻫﻮﺳۍ ﺗﺎ ﺧﻮ ﻳﻮازې ﻛﺎﺑﻞ ﻟﻴﺪﻟﻰ دى‪ ،‬زﻣﻮﻧږ ټﻮل اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ښﻜﻠﻰ دى‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ دې ﺧﺒـــﺮو ﻛـــﯥ ﻻ وو‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ دروﻧټـــﯥ ﻧـــﻪ ﺗﯧـــﺮ ﺷـــﻮ او ﭘـــﻪ ﻟـــږه ﺷـــﯧﺒﻪ ﻛـــﯥ ﺟـــﻼل اّﺑـــﺎد ﺗـــﻪ‬
‫ورﺳـــﯧﺪو‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ ﺗـــﻪ د ﺟـــﻼل اّﺑـــﺎد ښـــﺎر ﻧـــﻮى و‪ ،‬ﻫـــﺮې ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﺣﯧـــﺮان ﺣﯧـــﺮان ﻛﺘـــﻞ‪ .‬د ﺟـــﻼل‬
‫اّﺑــﺎد ګﺮﻣــۍ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻣــﺦ ﺧــﻮﻟﯥ راﻣــﺎﺗﯥ ﻛــړې‪ .‬ﭘــﻪ ټــﻮل ښــﺎر ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﻣــﻮټﺮ وګﺮځــﺎوه‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﭼــﯥ‬
‫دوى ټــﻮل ښــﺎر ووﻳﻨــﻲ‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ ﻣــﻮټﺮ ودروﻟــﻮ‪ ،‬ﻳــﻮه ﻫﻮټــﻞ ﺗــﻪ د ﭼــﺎى څــښﻠﻮ ﻟﭙــﺎره وﺧﺘــﻮ‪ .‬ﻟــﻪ دﻣــﯥ‬
‫وروﺳـــﺘﻪ ﻣـــﻮ ﺗـــﺎزه ﻣﻴـــﻮې ﻟـ ـﻪ ځﺎﻧـــﻪ ﺳـــﺮه واﺧﻴـــﺴﺘﯥ او د ﻛﻠـــﻲ ﭘـــﻪ ﻟـــﻮر ﻣـــﻮ ﺣﺮﻛـــﺖ وﻛـــړ‪ .‬ﻣـــﺎزﻳګﺮ‬
‫ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬ﺳــړك د ﻛﻠــﻲ ﻟــﻪ اړﺧــﻪ ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮى و‪ ،‬ﭘــﻪ ﻫﻐــﯥ وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﺑــﻪ دﻏــﻪ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﭘﻨځــﻪ‬
‫ﺷـــﭙږ ﻣـــﻮټﺮې ورځ ﻛـــﯥ ورﺗﻠـــﯥ‪ .‬ﻣـــﻮټﺮ ﻣـــﯥ ښـــﻪ د ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﺰدې څﻨـــګ ﺗـــﻪ وروﺳـــﺖ‪ ،‬ﻧـــﻮر ﻧـــﻮ ﺳـــړك‬
‫وړاﻧــﺪې ﺑــﻞ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻏځﯧــﺪﻟﻰ و‪ .‬ﻣــﻮټﺮ ﻣــﯥ د ﺳــړك ﺗﺮڅﻨګــﻪ د ﻳــﻮه ﻛﻠﻴــﻮال د ﻛــﻮر دﻳــﻮال ﭘــﻮرې‬
‫ودراوه‪ .‬د ﻛــﻮر واﻻ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ووﻳــﻞ ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ درﺳــﺮه ﭘــﺎم ﻛــﻮه‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﺧــﻮ ﭘﯧﮋﻧــﺪﻟﻢ‪ ،‬ﻟــﻮﻣړى ﻳــﯥ‬
‫ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ وﻛــړه‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ﭘــﻮره ﺳــﺖ وﻛــړو‪ ،‬ﺧــﻮ ﻣــﻮﻧږ ﺗــﺮې ﻛــﻮر ﺗــﻪ روان ﺷــﻮ‪ .‬ﺧړﻧــۍ ﻻ ﻧــﻪ وه‬
‫ﻟګﯧـــﺪﻟﯥ‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﺧﭙﻠـــﯥ ﻛـــﻼ دروازې ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪو‪ .‬ﻟـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻧـــﻪ ﻣـــﻮ ﺳـــﺎﻣﺎﻧﻮﻧﻪ ورﺳـــﺮه اﺧﻴـ ـﺴﺘﻲ‬
‫و‪ ،‬د ﻛـــﻼ ﭘـــﻪ دروازه ﻻ ﻧﻨـــﻮﺗﻠﻲ ﻧـــﻪ وو‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺷـــﺎوﺧﻮا د ﭼـــﻢ ﺧﻠـــﻚ ښـــځﯥ او ﻧـــﺮ ﺣﯧـــﺮان ﭘـــﺎﺗﯥ وو‪،‬‬
‫ﻫــﺮ ﭼــﺎ ﺑــﻪ ﻣـــﻮﻧږ ﺗــﻪ راﻛﺘﻠــﻮ ﭼـــﯥ ا ﺳــﻬﺎر ﻟــﻪ ﻣـــﻮر‪ ،‬وراره او ﻛــﻮﻣﯥ ښــځﯥ ﺳـــﺮه ﻟــﻪ ﻛﻮﻣــﻪ راﻏﻠـــﻞ؟‬
‫دﻧﻨـــﻪ ﭼـــﯥ ورﻧﻨﻮﺗﻠـــﻮ د ﻛـــﻮر ﻟـــﻮى واړه ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻞ‪ .‬ﻛﺎﻛـــﺎ ﻣـــﯥ ﻫـــﻢ راﻏـــﻰ‪ ،‬ﻣـــﻮر ﻣـــﯥ ټﻮﻟـــﻮ ﺗـــﻪ‬
‫دا ﻣــــﯥ ﻧﻨګــــﻮر ده ﻫﻮﺳــــۍ ﺟﺎﻧــــﻪ‪ .‬د ﺳــــﺘړي ﻣــــﺸﻲ او روﻏﺒــــړ ﻧــــﻪ وروﺳــــﺘﻪ ﻫﻮﺳــــۍ د ﻛــــﻼ‬
‫دﻳﻮاﻟﻮﻧـــﻮ ﺗـــﻪ ﻛﺘـــﻞ‪ ،‬ﻫﻐـــﯥ ﺗـــﻪ ﻫﺮڅـــﻪ ﻧـــﻮي و‪ ،‬ﺣﯧﺮاﻧـــﻪ ﭘـــﺎﺗﯥ وه‪ .‬د ﻛﺎﻛـــﺎ ﻣﯧـــﺮﻣﻦ او ﻧـــﻮرو اوﻻدوﻧـــﻮ‬
‫ﻳﯥ ﻟﻪ ﻫﻮﺳﻰ ﻧﻪ ګﺮد ګﺮد ﺗﺎوﯦﺪل‪ .‬ﻣﺎ ﻏﻠﻲ ﺷﺎن ﻫﻮﺳۍ ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫دا ټﻮل ﺳﺘﺎ د ﻗﺪر او ﻋﺰت ﭘﻪ ﺧﺎﻃﺮ درﺳﺮه ﻧﺰدې ﻧﺰدې ﻛﯧږي‪.‬‬
‫ﻫﻐــﯥ وې ﻫــﻮ زه ﭘــﻮﻫﯧږم‪ .‬د ﻣﺎﻣــﺎ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻳــﻮ ﻣﺎﺷــﻮم وﻟﯧــږه‪ ،‬وروﺳــﺘﻪ ﻣــﻮ ﻛﺘــﻞ ﭼــﯥ ﻣﺎﻣــﺎ‬
‫ﺳـــﺮه د ﺧﭙﻠـــﯥ ﻣﯧﺮﻣﻨـــﯥ او زاﻣﻨـــﻮ راﻏﻠـــﻞ‪ .‬د ﻛﺎﻛـــﺎ ﻧـــﻮر زاﻣـــﻦ او ﻟﻮڼـــﻪ ﻫـــﻢ راﻏﻠـــﻞ‪ .‬زﻣـــﻮږ ﻛـــﻼ ﻛـــﯥ‬
‫ﺷــﻮر ﻣﺎﺷــﻮر ﺟــﻮړ وو‪ ،‬ﭼﺮګــﺎن ﺣــﻼل ﺷــﻮل‪ ،‬د ﻣﺎښــﺎم ډودۍ ﺗﻴــﺎره ﺷــﻮه‪ .‬ﻧﺎرﻳﻨــﻪ ﭘــﻪ ﺳــﺎﻟﻮن ﻛﻮټــﻪ‬
‫ﻛـــﯥ ډوډۍ ﺗـــﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻞ او ښـــځﯥ ﭘـــﻪ ﺑﻠـــﻪ ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ ډوډۍ وﺧـــﻮړه‪ .‬ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ﺷـــﭙﻪ ﻫﻐـــﻮى ټـــﻮل‬
‫زﻣــﻮږ ﭘــﻪ ورﺗــګ او ﺑﻴــﺎ ﭘــﻪ ځــﺎﻧګړې ﺗﻮګــﻪ د ﻫﻮﺳــۍ ﭘــﻪ ورﺗــګ او ﻟﻴــﺪو ﺑــﯥ ﺣــﺪه ﺧﻮښــﻲ ﻛﻮﻟــﻪ‪ .‬د‬
‫ﺷــﭙﯥ ﻟــﻪ ﺧــﻮا ﭘــﻪ ﺳــﺎﻟﻮن ﻛــﯥ ګــﯧﺲ ﻟګﯧــﺪﻟﻰ و‪ ،‬ځﻜــﻪ ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ ﺑﺮﯦــښﻨﺎ ﻧــﻪ وه‪ .‬ﺗــﺮ ﻧﻴﻤــﯥ‬
‫ﺷـــﭙﯥ ټـــﻮﻛﯥ ټﻜـــﺎﻟﯥ او ﺳـــﺎﻋﺖ ﺗﯧـــﺮي وه‪ ،‬د ﺷـــﭙﯥ ﻫﻐـــﻮى ﺧﭙﻠـــﻮ ﻛﻮروﻧـــﻮ ﺗـــﻪ ﻻړل او ﻣـــﻮﻧږ ﭘـــﻪ‬
‫ﺧﭙﻠﻪ ﻛﻼ ﻛﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﭘــﻪ ﭘــﺎى ﻛــﯥ زه او ﻫﻮﺳــۍ ﭘــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮ‪ .‬ﻣــﻮر ﻣــﯥ راﻏﻠــﻪ وﻳﻠــﯥ زوﻳــﻪ ﺳــﺘﺎ د ﺧــﻮب‬
‫ﻛﻮټـــﻪ ﺗﻴـــﺎره ده‪ ،‬ﺧﭙﻠـــﯥ ﻛـــﻮټﯥ ﺗـــﻪ ﻻړ ﺷـــﺊ‪ ،‬ﻛـــﺮار وﻳـــﺪه ﺷـــﺊ‪ .‬ﻣـــﻮﻧږ دواړه ﺧﭙﻠـــﯥ ﻛـــﻮټﯥ ﺗـــﻪ ﻻړو‪.‬‬
‫ﻛﻮټـــﻪ ﻳـــﯥ داﺳـــﯥ ﺟـــﻮړه ﻛـــړې وه‪ ،‬ﻟﻜـــﻪ د واده د ﺷـــﭙﯥ ﻟﭙـــﺎره ﭼـــﯥ ﺗﻴـــﺎره ﺷـــﻮې وي‪ .‬ﻛﻮټـــﻪ د ګﻠﻮﻧـــﻮ‬
‫او ﺷــﺎﻟﻮﻧﻮ ﻧــﻪ ډﻛــﻪ ﺷــﻮې وه‪ ،‬د ﻛــﻮټﯥ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ دوه ﻛــﺴﻴﺰ ﭘﺎﻟﻨــګ ﻳــﯥ ﻛــټ ﺟــﻮړ ﺷــﻮى و‪ .‬ﺗــﺮ‬
‫ﺳـــﻬﺎره ﭘـــﻮرې ﻣـــﻮ ښـــﻪ ﺧـــﻮب ﭘـــﻪ ﻛـــﯥ وﻛـــړ‪ .‬ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ د ﻛﻠـــﻲ ښـــځﯥ او ﻧـــﺮ زﻣـــﻮږ ﺳـــﺘړي ﻣـــﺸﻲ او‬
‫ﻣﺒــﺎرﻛۍ ﺗــﻪ راﺗﻠــﻞ‪ .‬ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﻣــﻮ واورﯦــﺪل‪ ،‬ﭼــﯥ د ﻛﻠــﻲ ﺧﻠــﻚ راﻧــﻪ د واده ډوډۍ ﻏــﻮاړي‪ .‬ﻟــﻪ‬
‫ډﯦــﺮو ﻧــﻪ ﺧــﻮ ﻣــﯥ واورﯦــﺪل‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ ﻣــﻮږ ﺗــﻪ ﺑﺎﻳــﺪ د واده ﺷــﻴﺮﻳﻨﻲ راﻛــړي‪ .‬ﭘــﻪ ﻛــﻮر‬
‫ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻛﺎﻛــﺎ دوى ﺳــﺮه ﻣــﺸﻮره وﻛــړه‪ ،‬ﭼــﯥ د ﻛﻠــﻲ ﺧﻠﻜــﻮ ﺗــﻪ د واده ﻧــﺎرى ورﻛــړو ټــﻮل ووﻳــﻞ‪:‬‬
‫ﻳﻮ ﻏﻮﻳﻰ ﺑﻪ ﺣﻼل ﻛړو او د ﻛﻠﻲ ټﻮﻟﻮ ﺧﻠﻜﻮ ﺗﻪ ﺑﻪ ډوډۍ ﺗﻴﺎره ﻛړو‪.‬‬
‫دوه ورځـــﯥ وروﺳـــﺘﻪ ﻣـــﻮ ﻳـــﻮ ﻏـــﻮﻳﻰ واﺧﻴـــﺴﺖ او ورﻳﺠـــﯥ ﻣـــﻮ ﻫـــﻢ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ واﺧﻴـــﺴﺘﯥ‪،‬‬
‫وړه ﺧـــﻮ ﭘـــﻪ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ ﺗﻴـــﺎر وو‪ ،‬ﺧﻠﻜـــﻮ ﺗـــﻪ ﻣـــﻮ اﺳـــﺘﺎزي وﻟﯧـــږل‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﺟﻤﻌـــﯥ ﺷـــﭙﯥ ﺗـــﻪ د واده‬
‫ډوډۍ ﺗـــﻪ راﺷـــﻲ‪ .‬ﻳـــﻮه ورځ ﻣﺨﻜـــﯥ د ﭼـــﻢ ګﺎوﻧـــډ ﺧﻠـــﻚ او ﺧﭙﻠـــﻮان زﻣـــﻮږ ﭘـــﻪ ﺣﺠـــﺮه ﻛـــﯥ راټـــﻮل‬
‫ﺷـــﻮل‪ .‬ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ د واده د ډوډۍ ﭘﺮوګـــﺮام‪ ،‬د ﻏـــﻮﻳﻰ ﺣﻼﻟـــﻮل‪ ،‬د ورﻳﺠـــﻮ ﭘﺨﻠـــﻰ‪ ،‬د ﻏﻮښـــﯥ او ﻧـــﻮرو‬
‫اﺷــﭙﺰۍ ﻛﺎروﻧــﻪ ﺳــﺮه ووﻳــﺸﻞ ﺷــﻮل‪ .‬د ﺷــﭙﯥ ﻟــﻪ ﺧــﻮا ﺗــﻪ ﺧﭙﻠﻮاﻧــﻮ ښــځﻮ او اﻧﺠﻮﻧــﻮ زﻣــﻮږ ﭘــﻪ ﻛــﻮر‬
‫ﻛـــﯥ ﭼﻤﺒـــﯥ وﻫﻠـــﯥ او ﺳـــﻨﺪرې ﻳـــﯥ وﻳﻠـــﯥ‪ .‬ﭘـــﻪ ﺣﺠـــﺮه ﻛـــﯥ ﻫـــﻢ ځﻮاﻧـــﺎن راټـــﻮل ﺷـــﻮي وو‪ .‬ﻳـــﻮه ډﻟـــﻪ‬
‫ﺳـــﻨﺪرﻏﺎړي راﻏﻠـــﻲ وو‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﻣﺎښـــﺎم ډوډۍ ﻧـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﻳـــﯥ ﻣﺠﻠـــﺲ ﭘﻴـــﻞ ﻛـــړو‪ .‬ډﯦـــﺮې ﺧـــﻮږې‬
‫ﺳـــﻨﺪرې ﻳـــﯥ وﻳﻠـــﻲ‪ .‬د ﻣﻨګـــﻲ او ﺳـــﻴﺘﺎر ﺳـــﺮه د ﻳﻜـــﻪ زار او ټﭙـــﯥ ﻏږوﻧـــﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛﯧـــﺪل‪ .‬ان د ﺳـــﻬﺎر‬
‫ﺗــﺮ ازاﻧــﻪ ﭘــﻮرې ټﻨــګ ټﻜــﻮر روان و‪ .‬ﻫﻮﺳــۍ ﭘــﻪ ﺧﻮښــﻴﻮ ﻛــﯥ دوﻣــﺮه ډوﺑــﻪ وه‪ ،‬ﭼــﯥ زه ﻳــﯥ ﻻ ﻫﯧـــﺮ‬
‫ﻛړى وم‪ .‬زه ﻳﯥ ﺑﻴﺨﻲ ﻟﻪ ﻳﺎده وﺗﻠﻰ وم‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ ﺳـــﻬﺎر وﺧﺘـــﻲ د ﻛـــﻼ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ﺧﻠـــﻚ راټـــﻮل ﺷـــﻮي وو‪ .‬ﭼـــﺎ ﻏـــﻮﻳﻰ ﺣﻼﻟﻮﻟـــﻮ‪ ،‬ﭼـــﺎ‬
‫دﻳګﻮﻧـــﻪ ﺑﺎﻧـــﺪې ﻛـــﻮل او ځﻴﻨـــﻮ ﻟﺮګــﻲ ﻣـــﺎﺗﻮل‪ .‬د ﻛـــﻼ د دروازې څﻨـــګ ﺗـــﻪ د ﺣﺠـــﺮې دوه ﻏټـــﯥ ﻏټـــﯥ‬
‫ﻛـــﻮټﯥ او داﻻن د ﻛټﻮﻧـــﻮ ﻧـــﻪ ډك ﺷـــﻮي وو‪ .‬د ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﺰدې ﺧﭙﻠـــﻮان او د ﭼـــﻢ ګﺎوﻧـــډ ﺧﻠـــﻚ او ځﻴﻨـــﯥ‬
‫ﻣﯧﻠﻤﺎﻧــﻪ ﭘــﻪ ﻛټﻮﻧــﻮ ﻛــﯥ ﻧﺎﺳــﺖ وو‪ ،‬ﭼــﺎ ﻛﻴﺘــﯥ ﻛــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﭼــﺎ ﻛــﺎر ﻛــﺎوه‪ .‬ﻣﺎﺷــﻮﻣﺎﻧﻮ ﻣﻨــډې راﻣﻨــډې‬
‫وﻫﻠــﯥ‪ .‬دﻧﻨــﻪ ﻛــﻼ ﻛــﯥ ﻫــﻢ ډﯦــﺮې ښــځﯥ راﻏﻮﻧــډې ﺷــﻮې وې‪ ،‬ﻟــﻪ ښــځﻮ او ﻣﺎﺷــﻮﻣﺎﻧﻮ ﻧــﻪ ﻛــﻼ ډﻛــﻪ‬
‫وه‪ .‬ﻫﻮﺳــــۍ ﺗــــﻪ ﻳــــﯥ د واده ﺟــــﺎﻣﯥ اﻏﻮﺳــــﺘﯥ وې‪ ،‬ﻣﺎﺗــــﻪ ﻳــــﯥ ﻫــــﻢ ﻧــــﻮې ﺟــــﺎﻣﯥ او ﺗــــﻮر واﺳــــﻜټ‬
‫راواﻏﻮﺳــﺖ‪ ،‬ﺗــﻮرې ﻧــﻮې څﭙﻠــۍ ﻳــﯥ راﭘــښﻮ ﻛــړې‪ ،‬ﻧــﻮې رﻳــښﻤﻴﻨﻪ ﻟــﻮڼۍ ﻳــﯥ راﭘــﻪ ﻛــړه‪ .‬راﺗــﻪ وې‬
‫وﻳــﻞ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ ډوډۍ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﺑــﻪ ﻟــﻪ ﻫﻮﺳــۍ ﺳــﺮه ﻳﻮځــﺎى ودرﯦــږې‪ ،‬ﭼــﯥ ﻋﻜﺎﺳــﻲ درﺗــﻪ وﻛــړو‪.‬‬
‫ﺧﭙﻠــﻮ ﻫﻤﺰوﻟــﻮ ﺑــﻪ راﺗــﻪ وﻳﻠــﯥ ﺳــﻬﺎره ډﯦــﺮ ښــﻜﻠﻰ ﺷــﻮې ﻳــﯥ؟ ﻣــﺎ ﺑــﻪ ﻟــﻪ ﻫــﺮ ﻳــﻮه ﻧــﻪ ﻣﻨﻨــﻪ ﻛﻮﻟــﻪ‪ ،‬ﺧــﻮ‬
‫ورﺗﻪ ﻣﯥ وﻳﻠﯥ‪ ،‬ﭼﯥ ﻋﻜﺎﺳﻲ او ودرﯦﺪل د ﻛﻠﻲ رواج ﻧﻪ دى‪.‬‬
‫ﭘــﻪ ﺣﺠــﺮه او دﯦــﺮه ﻛــﯥ ﭘــﻪ ټﻮﻟــﻮ ﻣﯧﻠﻤﻨــﻮ ګﺮځﯧــﺪﻟﻢ‪ ،‬زﻣــﻮﻧږ د ﻛــﻼ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ ﺷــﻨﻪ ﻟــﻮګﻲ ﭘﻮرﺗــﻪ‬
‫ﻛﯧـــﺪل‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺣﺠـــﺮه او دﯦـــﺮه ﻛـــﯥ ﻧﺎﺳـــﺖ ﺧﻠـــﻚ ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﯧـــﺪل‪ .‬ﻟـــﻪ دوﻟـــﺴﻮ ﺑﺠـــﻮ ﻧـــﻪ اﯦـــﺴﺘﻪ د‬
‫ﻛﻠــﻲ ﺧﻠــﻚ ﺣﺠــﺮې ﺗــﻪ راﻏﻠــﻞ‪ ،‬دﯦــﺮه او ﺣﺠــﺮه ﻟــﻪ ﺧﻠﻜــﻮ ﻧــﻪ ډﻛــﻪ ﺷــﻮه‪ .‬ډوډۍ ورﻛــﻮل ﭘﻴــﻞ ﺷــﻮ‪ .‬د‬
‫ﻛﻠـــﻲ ﺧﻠﻜـــﻮ ﺷـــﻤﯧﺮ ﺗﻘﺮﻳﺒــﺎً څﻠـــﻮرو ﺳـــﻮو ﺗـــﻪ رﺳـــﯧﺪه‪ ،‬ﺳـــﺮه د ﻣﺎﺷـــﻮﻣﺎﻧﻮ‪ .‬د ﻛﻠـــﻲ ځﻴﻨـــﯥ ښـــځﯥ ﻫـــﻢ‬
‫دﻧﻨـــﻪ ﻛـــﻼ ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﯥ وې‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻐـــﻮى ﺗـــﻪ دﻧﻨـــﻪ ډوډۍ ورﻛـــړل ﺷـــﻮه‪ .‬ﺗـــﺮ دوو ﺑﺠـــﻮ ﭘـــﻮرې ډوډۍ‬
‫رواﻧـــﻪ وه‪ .‬ﻫﺮڅـــﻪ ﭘـــﻮره او ﭘﺮﯦﻤﺎﻧـــﻪ وو‪ ،‬ټﻮﻟـــﻮ وﻳﻠـــﯥ ﭼـــﯥ د ﻟـــﻮﻣړي ځـــﻞ ﻟﭙـــﺎره ﻣـــﻮ داﺳـــﯥ ډوډۍ‬
‫وﺧـــﻮړه‪ .‬وروﺳـــﺘﻪ ﺑﻴـــﺎ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ زﻣـــﻮﻧږ د واده ډوډۍ اوازه ﺧـــﻮره ﺷـــﻮې وه‪ .‬ﺧﻠﻜـــﻮ ﺑـــﻪ ﭼـــﯥ‬
‫ډوډۍ وﺧـــﻮړه‪ ،‬د ﺗﻠـــﻮ ﭘـــﻪ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ ورﺳـــﺮه ﻣﺨـــﻪ ښـــﻪ ﻛﻮﻟـــﻪ‪ .‬ﺗـــﺮ درې ﺑﺠـــﻮ د ډوډۍ ﭘﺮوګـــﺮام‬
‫ﭘــﺎى ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪه‪ .‬ﻣــﻮﻧږ ﻫــﻢ ډوډۍ وﺧــﻮړه‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ زه دﻧﻨــﻪ ﺑــﻮﺗﻠﻢ ﻛﺘــﻞ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﻫﻮﺳــۍ ﻳــﯥ ﭘــﻪ‬
‫ﭘﺎﻟﻨـــګ ﻛـــﯥ ﻛﯧﻨـــﻮﻟﯥ ده او ښـــځﯥ ﺗـــﺮې ﺗـــﺎوې دي‪ .‬زه ﻟـــﻪ ﺷـــﺮﻣﻪ ﺑﯧﺮﺗـــﻪ راﺳـــﺘﻮن ﺷـــﻮم او ﺣﺠـــﺮې ﺗـــﻪ‬
‫ورﻏﻠــﻢ‪ .‬ﺣﺠــﺮه ﺧــﻮ ﻻ د ﺧﻠﻜــﻮ ﻧــﻪ ډﻛــﻪ وه‪ ،‬د ﻫــﺮ ﭼــﺎ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ ﭼــﺎى اﻳــښﻰ و‪ ،‬د ﺷــﭙﯥ ﻟــﻪ ﺧــﻮا د ﻛﻠــﻲ‬
‫ﻫﻤﺰوﻟـــﻲ او ﻧـــﻮر ﺧﻠـــﻚ ﺑﻴـــﺎ راټـــﻮل ﺷـــﻮل‪ ،‬ﻣﻨګـــﻲ وﺗـــړل ﺷـــﻮل‪ ،‬د ﻛﻠـــﻲ ﺳـــﻴﺘﺎر ﭼـــﯥ د ﻣﻨګـــﻲ واﻻ‬
‫ﺳــﺮه ﻧﺎﺳــﺖ و او ﭘـــﻪ ﺧﭙــﻞ ځﻮﻧــډي دار ﺳـــﯧﺘﺎر ﻳــﯥ ګــﻮﺗﯥ وﻫﻠـــﯥ‪ ،‬درﯦــﻢ ﺗــﻦ ﺧﭙﻠـــﯥ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ ﺑﺎﺟـــﻪ‬
‫اﻳښﯥ وه‪ .‬ﻟږه ﺷﯧﺒﻪ وروﺳﺘﻪ د ﺳﺎز او ﻧﻐﻤﯥ ﻏﺮب ﺟﻮړ ﺷﻮ‪ ،‬ﺗﺮ ﻧﻴﻤﯥ ﺷﭙﯥ ﻣﺠﻠﺲ وﺷﻮ‪.‬‬
‫د واده ﻣﺮاﺳــﻢ ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ ښــﻪ ﺳــﺮﺗﻪ ورﺳــﯧﺪل‪ .‬دوه درې ﺷــﭙﯥ وروﺳــﺘﻪ ﺧﭙﻠﻮاﻧــﻮ ﻫــﺮ ﻳــﻮه ﭘــﻪ‬
‫وار ﺳـــﺮه ﻣـــﻮﻧږ ﺗـــﻪ ﻣﯧﻠﻤـــﺴﺘﻴﺎوې ﻛﻮﻟـــﻪ‪ .‬ﻣﯧﻠﻤـــﺴﺘﻴﺎګﺎﻧﯥ ﭼـــﯥ ﺧﻼﺻـــﯥ ﺷـــﻮې‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﺑـــﻪ ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ‬
‫ﻛـــﯥ ﻟﻴـــﺮې ځـــﺎﻳﻮﻧﻮ ﺗـــﻪ د ﺳـــﻴﻞ او ﺳـــﺎﻋﺖ ﺗﯧـــﺮۍ ﻟﭙـــﺎره ﺗﻠـــﻮ‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ راﺗـــﻪ څـــﻮ ځـــﻞ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺳـــﻬﺎره‬
‫ﻛﺎﺑﻞ ﺗﻪ زر ﻧﻪ ځﻮ‪.‬‬
‫زﻣــﺎ د رﺧــﺼﺘۍ ﻟــﻪ ورځــﻮ ﻧــﻪ ﺳــﻮا ﻳــﻮه اوﻧــۍ ﻧــﻮره ﻫــﻢ ﺗﯧــﺮه ﺷــﻮې وه‪ ،‬ﻫﻮﺳــۍ ﺗــﻪ ﻣــﯥ د ﻛﺎﺑــﻞ‬
‫د ﺗﻠﻮ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫د ﻫﻐــﯥ ﻫـــﯧڅ زړه ﻧـــﻪ ﻛﯧــﺪه‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﺑـــﻞ ځـــﻞ ﺑــﻪ ډﯦـــﺮو ﺷـــﭙﻮ ﻟــﻪ راﺷـــﻮ‪ ،‬اوس ﻫﻤـــﺪوﻣﺮه ﺑـــﺲ دى‪.‬‬
‫ﻛﺎﻛـــﺎ ﺳـــﺮه ﻣـــﯥ د ﻛـــﻼ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﺧﭙـــﻞ ﭘټـــﻲ ﻛـــﯥ د ﺑـــﺎغ د ﺟﻮړوﻟـــﻮ ﻣـــﺸﻮره وﻛـــړه‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ وې‬
‫ﭘــﺴﺮﻟﻲ ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﺑــﻮټﻲ واﺧﻠــﻢ او ﺑــﺎغ ﺑــﻪ ﺟــﻮړ ﻛــړم‪ .‬ﻣــﻮﻧږ ﻛﺎﺑــﻞ ﺗــﻪ د ﺗﻠــﻮ ﻧﻴــﺖ وﻛــړو‪ .‬ﻣــﻮر ﻣــﯥ وﻳﻠــﯥ‬
‫دا ځـــﻞ درﺳـــﺮه ﻧـــﺸﻢ ﺗـــﻼى‪ ،‬ځﻜـــﻪ ﭼـــﯥ دﻟﺘـــﻪ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ ﻫـــﻢ څـــﻮك ﻧـــﺸﺘﻪ دى‪ ،‬ﻳـــﻮ د ﻛﺎﻛـــﺎ زوى دې‬
‫دﻟﺘﻪ راﺳﺮه دى‪ .‬دا ﺧﻮ اوس ﻫﻐﻪ ﭘﺨﻮاﻧﻰ ﻛﻮر ﻧﻪ دﻳﻮ څﻮك ﺑﻪ راﻧﻪ ﻏﻼ وﻛړي ﺑﭽﻰ‪.‬‬
‫_ ﻣﻮرې! ﻣﻮږ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻏﻠﻪ څﻪ ﻳﻮﺳﻲ او ﺑﻴﺎ ﭘﻪ دې ﻛﻼ راﺧﺘﻞ ﺧﻮ ډﯦﺮ ګﺮان ﻛﺎر دى‪.‬‬
‫_ زوﻳــﻪ دا ﺧــﻮ څــﻪ ﻛﺎﺑــﻞ ﻧــﻪ دى‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻮﻟﻴﺲ دې ﭘــﻪ ﻫﺮڅــﻪ ﭘــﺎم ﻛــﻮي‪ ،‬ﻫﻠﺘــﻪ ﺧــﻮ ﺷــﭙﻪ ﻫــﻢ ﻟﻜــﻪ‬
‫د ورځـــﯥ ﭘـــﻪ ﺷـــﺎن رڼـــﺎ وي‪ ،‬څـــﻮك ﺑـــﻪ څـــﻪ ﻏـــﻼ وﻛـــړي‪ .‬دﻟﺘـــﻪ ﺧـــﻮ ﻛﻠـــﻰ دى اوس ﻫـــﻢ د ﭼـــﺎ ﺳـــﺘﺮګﯥ‬
‫راﺗــﻪ ﻧــﻪ ﻏړﯦــږي‪ ،‬رښــﺘﻴﺎ ﭼــﯥ ﺑﯧګــﺎه ﺗــﻪ درﺗــﻪ ﺳــﭙﯧﻠﻨﻲ ﻟــﻮګﻰ ﻛــړم‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻧﻈــﺮه ﻧــﺸﯥ‪ .‬د ﺧﻠﻜــﻮ‬
‫درﭘﻜﯥ ﺳﺘﺮګﯥ دي‪ ،‬ﺳﺘﺮګﯥ ﻧﻪ دې ﭼﻮﻧﻪ ﻛﻮي‪.‬‬
‫_ ﻣﻮرې ﻛﻪ ﺳﺘﺎ رﺿﺎ وي‪ ،‬ﻧﻮ ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ﺑﻪ ﭘﻪ ﺧﻴﺮ ﺳﺮه ﻣﻮﻧږه ﻛﺎﺑﻞ ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﯥ وې ډﯦـــﺮه ښـــﻪ ده زوﻳـــﻪ ﻻړ ﺷـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻏﻴـــﺮ ﺣﺎﺿـــﺮ ﻧـــﻪ ﺷـــﯥ‪ .‬ﺑﯧګـــﺎه ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ﺧﭙﻠـــﻮان راټـــﻮل‬
‫ﻛـــړل‪ ،‬ﭘـــﺲ ﻟـــﻪ ډوډۍ ﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ﻫﻐـــﻮى ﻧـــﻪ د ﺗﻠﻠـــﻮ اﺟـــﺎزت واﺧﻴـــﺴﺖ‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ټﻮﻟـــﻮ ﻣـــﻮﻧږ ﺗـــﻪ‬
‫دوﻋــﺎوې ﻛــﻮﻟﯥ‪ .‬ﺳــﺒﺎ ﻳــﯥ ﺗــﺮې ﭘــﻪ دوﻋــﺎ او ﺳــﭙﺎ رارﺧــﺴﺖ ﺷــﻮ‪ .‬ﻣــﻮر ﻣــﯥ اوښــﻜﯥ ﺗــﻮﻳﯥ ﻛــړې‪،‬‬
‫ﻫﻮﺳــۍ ﻳــﯥ ﻻس او ﭘــښﯥ ښــﻜﻞ ﻛـــړل‪ ،‬ﻟــﻪ ﺧﭙﻠــﯥ ﺧﻮاښــﯥ ﺳــﺮه ﻳـــﯥ اوښــﻜﯥ ﺗــﻮﻳﯥ ﻛــړې‪ ،‬ﺧـــﺪاى‬
‫ﭘﻪ اﻣﺎﻧﻲ ﻣﻮ ﺗﺮې راواﺧﻴﺴﺘﻪ او ﻛﺎﺑﻞ ﺗﻪ ﻣﻮ ﺣﺮﻛﺖ وﻛړو‪.‬‬
‫د ﺟـــﻼل اّﺑـــﺎد ﭘـــﻪ ښـــﺎر ﻛـــﯥ ﻣـــﻮ د ﺧـــﺎن ﻛﺎﻛـــﺎ دوى ﻟﭙـــﺎره ﻣـــﺎﻟټﯥ او ﺳـــﻨﺘﺮې‪ ،‬ګﻨـــډﯦﺮۍ ورﺳـــﺮه‬
‫واﺧﻴــﺴﺘﯥ او ﺑﻴــﺎ د ﻛﺎﺑــﻞ ﭘــﻪ ﻟــﻮري روان ﺷــﻮ‪ .‬ﭘــﻪ دروﻧټــﻪ ﻛــﯥ ﻣــﻮ د څــﻮ دﻗﻴﻘــﻮ ﻟﭙــﺎره د ﻧﻨګﺮﻫــﺎر‬
‫د ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن وداﻧــۍ او ﺑــڼ ﻟــﻪ ﻧــږدې ﻧــﻪ وﻟﻴــﺪ‪ .‬دروﻧټــﯥ ﻟــﻪ ﺑﻨــﺪه‪ ،‬ﭼــﯥ ورﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ د ډﻧــډ ﭘــﻪ ﻏــﺎړه ﻣــﻮ‬
‫د ﻣﺎﻫﻴــﺎﻧﻮ ﭘــﺮوژه وﻟﻴــﺪه‪ .‬ﭘــﻪ ډﻧــډ ﻛــﯥ دوﻣــﺮه ﻫﻴﻠــۍ ﻧﺎﺳــﺘﯥ وې‪ ،‬ﭼــﯥ د اوﺑــﻮ ﻣــﺦ ﻳــﯥ ﭘﻮښــﻠﻰ و‪ .‬د‬
‫ﻟﻐﻤــــﺎن ﭘــــﻪ ﻛــــڅ ورﻏﻠــــﻮ وړاﻧــــﺪې دډاك ﭘــــﻪ ﻣــــﻨځ ﻛــــﯥ ﭘﺨــــﻮاﻧۍ ﺳــــﭙﻴﻨﻪ او ﺧــــړ ﺑﺨــــښﻨﻪ ﺗﺎڼــــﻪ‬
‫ښــﻜﺎرﯦﺪه‪ .‬ﻟــﻪ ﻛــڅ ﻧــﻪ ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ د ارواښــﺎد اﻟﻔــﺖ ﺻــﻴﺐ زﻳــﺎرت ﺗــﻪ ﻣــﻮ دوﻋــﺎ وﻛــړه‪ .‬ځــﺎى ﭘــﻪ ځــﺎى‬
‫ﻫﻮټﻠﻮﻧـــﻪ وو‪ ،‬د ﻻرې ﻣـــﺴﺎﭘﺮو ﭘﻜـــﯥ دﻣـــﻪ ﻛﻮﻟـــﻪ‪ .‬د ﻫﻮټﻠـــﻮ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ څـــﻮ ګـــﺎډي وﻻړ و‪ .‬ﺳـــﺮوﺑﻲ‬
‫ﻧــﻪ راښــﻜﺘﻪ ﻣﺨــﺎﻣﺦ د ﭘــﻮرې ﻏــﺮه د ﻳــﻮه ګړﻧــګ ﻻﻧــﺪې د ﺳــﻴﻨﺪ ﭘــﻪ ﻏــﺎړه ﻣــﻮ دﻣــﻪ وﻛــړه‪ .‬ﻣــﻮټﺮ ﻣــﻮ‬
‫د ﺳــړك ﭘــﺮ څﻨــګ ﻛــﯥ ودروﻟــﻮ او ﻣــﻮﻧږ ﺳــﻴﻨﺪ ﺗــﻪ ﻧــﺰدې ورښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮ‪ .‬ﻫﻠﺘــﻪ د ﻳــﻮې ﻫــﻮارې ﺗﯧــږې‬
‫ﭘــﻪ ﺳــﺮ ﺳــﻴﻨﺪ ﺗــﻪ ورڅﯧﺮﻣــﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻮ‪ .‬ﻟــﻮﻣړى ﻣــﻮ ﻛﺒــﺎب ﻛــړى ﭼــﺮګ ﭼــﯥ ﻣــﻮر ﻣــﯥ راﺗــﻪ اﻳــښﻰ و‪،‬‬
‫راواﺧﻴــــــﺴﺖ‪ ،‬ډوډۍ ﻣــــــﻮ وﺧــــــﻮړه‪ .‬د ﺳــــــﻴﻨﺪ ﺷــــــﻮر د ﻏــــــﺮه ﻣﻨﻈــــــﺮه او ښــــــﻜﻠﻰ ﻃﺒﻴﻌــــــﺖ زړه‬
‫راښــــﻜﻮﻧﻜﻰ و‪ .‬ﻫــــﯧڅ زړه ﻣــــﻮ ﻧــــﻪ ﻛﯧــــﺪه‪ ،‬ﭼــــﯥ ﻟــــﻪ دﻏــــﻪ ځﺎﻳــــﻪ راﭘﺎڅﯧــــﺪﻟﻲ واى‪ .‬ﻟــــﻪ ډﯦــــﺮې دﻣــــﯥ‬
‫وروﺳـــﺘﻪ ﻣـــﻮ ﺑﻴـــﺎ ﺣﺮﻛـــﺖ وﻛـــړو‪ .‬ﭘـــﻪ ﺳـــﺮوﺑﻲ راﺗﯧـــﺮ ﺷـــﻮ‪ ،‬د ﻣـــﺎﻫﻴﭙﺮ ﻏﺮوﻧـــﻮ ﺗـــﻪ ورﻧـــﺰدې ﺷـــﻮ‪ .‬د‬
‫ﻣـــﺎﻫﻴﭙﺮ ﭘـــﻪ ﺗـــﺮۍ ﻛـــﯥ ﻫﻮﺳـــۍ ﺑﻴـــﺎ د ﭘـــﻮرې ﻏـــﺮه ښـــﻜﻠﯥ ﻣﻨﻈـــﺮې ﺗـــﻪ ﻣﺘـــﻮﺟﯥ وه‪ .‬ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه ﻳـــﯥ‬
‫وﻳﻠـــﯥ‪ :‬څـــﻮﻣﺮه ښـــﻜﻠﻰ ﻏـــﺮ دى؟ د اوﺑـــﻮ ﺧړوﺑـــﻲ ﻟـــﻪ ﻳـــﻮه ګړﻧـــګ ﻧـــﻪ و ﺑـــﻞ ﺗـــﻪ د ﻣﺮﻏـــﺎﻧﻮ اﻟﻮﺗـــﻞ دا‬
‫څـــﻮﻣﺮه ﭘـــﻪ زړه ﭘـــﻮرې دي‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﻻ د ﻏﺮوﻧـــﻮ ﭘـــﻪ ﺗﻤﺎﺷـــﻪ وه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺗﻨګـــﻲ ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪو‪ .‬ﭘـــﻪ ﻟـــږه ﺷـــﯧﺒﻪ‬
‫ﻛــﯥ د ﺣﺮﺑــﻲ ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن ﻧــﻪ ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ‪ ،‬ﭘــﻞ ﻣﺤﻤــﻮد ﺧــﺎن ﺗــﻪ ﭼــﯥ ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬ﻣــﺎزﻳګﺮ و‪ ،‬ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﭼــﯥ‬
‫ورﺳـــﯧﺪو‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ ﺧﭙﻠـــﯥ ﻣـــﻮر ﺗـــﻪ ټﻴﻠﻔـــﻮن وﻛـــړ‪ ،‬ﺣـــﺎل اﺣـــﻮال ﻳـــﯥ واﺧﻴـــﺴﺖ‪ ،‬ﻣـــﺎ ﻫـــﻢ‬
‫ورﺳﺮه ﺧﺒﺮې وﻛړې‪ .‬ﻫﻐﻪ ډﯦﺮه ټﻴﻨګﻪ ﺷﻮه‪ ،‬وﻳﻠﯥ ﻣﻮﻧږ ﻛﺮه راﺷﺊ‪ ،‬ﺧﻮ ﻫﻮﺳۍ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻣـــﻮرې! ﺳـــﺒﺎ ﺷـــﭙﯥ ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ درﺷـــﻮ‪ ،‬اوس ډﯦـــﺮ ﺳـــﺘړي ﻳـــﻮ‪ ،‬ﭼـــﯥ اﺳـــﺘﺮاﺣﺖ وﻛـــړو‪ .‬ﻣـــﺎ ﻫـــﻢ ورﺗـــﻪ‬
‫ووﻳﻞ‪ .‬ﺧﺎن ﻛﺎﻛﺎ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ ﻧﻪ و‪ ،‬ﻣﺎ وې ﺳﺒﺎ ﺗﻪ درځﻮ ﭘﻪ ﺧﺎن ﻛﺎﻛﺎ ﺳﻼم واﻳﻪ‪.‬‬
‫ﻣـــﻮﻧږه رښـــﺘﻴﺎ ﭼـــﯥ ﺳـــﺘړي وو‪ ،‬د ﻣﺎښـــﺎم ډوډۍ ﻧـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﭘـــﻪ وﺧـــﺖ وﻳـــﺪه ﺷـــﻮ‪ .‬ﺧـــﺪﻣﺘګﺎرو‬
‫ﺗــﻪ ﻣــﻮ ﻣﻴــﻮې او ځﻴﻨــﯥ ﺷــﻴﺎن ورﻛــړل‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﻟــﻪ ﻣــﻮﻧږه ﺳــﺮه ډﯦــﺮ ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ وو‪ .‬ﭘــﻪ ډﯦــﺮه ښــﻪ ﺗﻮګــﻪ‬
‫ﻳـــﯥ زﻣـــﻮﻧږ د ﻛـــﻮر ﺳـــﺎﺗﻨﻪ ﻛﻮﻟـــﻪ‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږه د ﺗﻨﺨـــﻮاه ﻧـــﻪ ﻋـــﻼوه ډوډۍ ﻫـــﻢ ورﻛﻮﻟـــﻪ‪ .‬زﻣـــﻮﻧږه اﺷـــﭙﺰه‬
‫ډﯦــﺮه ﺻــﺎدﻗﻪ او ښــﻪ ښــځﻪ وه‪ .‬زﻣــﻮﻧږ ﭘــﻪ ﻫــﺮ څــﻪ ﻳــﯥ د ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﻏﻮﻧــﺪې ﭘــﺎم ﻛــﺎوه‪ .‬ﻫﻐــﯥ اﻳﻜــﯥ‬
‫ﻳــﻮه ﻟــﻮر درﻟﻮدﻟــﻪ‪ ،‬ﻣﯧــړه ﻳــﯥ ﭘﺨــﻮا ﻣــړ ﺷــﻮى و‪ .‬د ﭘــﻼر ﻛــﻮر ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﺷــﻤﺎﻟﻲ ﻛــﯥ و‪ ،‬ﻛﻠــﻪ ﻧﺎﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ‬
‫ﻳــﯥ ﻣــﻮر و ﭘــﻼر ورﺗــﻪ راﺗﻠــﻞ‪ .‬ﻳــﻮه ﺑﻠــﻪ ﺧــﺪﻣﺘګﺎره وه‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻐــﯥ ﺑــﻪ د ﻛــﻮر ﺟــﺎرو ﻛﻮﻟــﻪ او ﻛــﺎﻟﻲ ﺑــﻪ‬
‫ﻳـــﯥ ﭘﺮﯦﻤﻴﻨځـــﻞ‪ .‬د ﻣﺎښـــﺎم ډوډۍ ﻧـــﻪ ﺑـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﺧﭙـــﻞ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﺗﻠﻠـــﻪ‪ .‬د ﻫﻐـــﯥ ﻛـــﻮر زﻣـــﻮږ د ﻛـــﻮر‬
‫ﺗﺮڅﻨګـــﻪ و‪ .‬ﭘـــﻪ دې ﺷـــﭙﻪ ﻫﻐـــﻮى دواړه ﻣـــﻮﻧږه ﭘـــﻪ وﺧـــﺖ رﺧـــﺼﺖ ﻛـــړې‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږه د ﺷـــﭙﯥ ﺧﺒﺮوﻧـــﻪ‬
‫واورﯦﺪل او ﺑﻴﺎ ﺳﻤﺪﺳﺘﻲ ﻣﻮﻧږه دواړه وﻳﺪه ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ ﭘﺨﭙـــﻞ وﺧـــﺖ وﻇﻴﻔـــﯥ ﺗـــﻪ ﻻړم‪ ،‬ځﻴﻨـــﯥ ﺷـــﻴﺎن ﻟﻜـــﻪ ﺷـــﺎت او ﻳـــﻮ ﻟـــږ څـــﻪ د ﻏـــﻮا ﺳـــﻮﭼﻪ‬
‫ﻏــﻮړي ﻣــﯥ رﺋــﻴﺲ ﺻــﺎﺣﺐ ﺗــﻪ ﻳــﻮوړل‪ .‬د ﺧﭙــﻞ ﺳــﻔﺮ ﺧﺒــﺮي ﻣــﯥ ورﺗــﻪ وﻛــړې‪ ،‬ﭼــﯥ څﻨګــﻪ ﭘــﻪ دروازه‬
‫وﻧﻨـــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬رﺋـــﻴﺲ ﺻـــﺎﺣﺐ رﭘﺎڅﯧـــﺪ‪ ،‬ﻏﯧـــږ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ وﻧﻴـــﻮم‪ .‬ﻟــﻮﻣړى ﻳـــﯥ ﺳـــﺘړي ﻣـــﺸﻲ وﻛـــړه او ﺑﻴـــﺎ‬
‫ﻳﯥ راﺗﻪ ﻣﺒﺎرﻛﻲ ووﻳﻠﻪ‪ .‬ﻣﺎ وې‪ :‬د څﻪ ﺷﻲ ﻣﺒﺎرﻛﻲ دې راﻛړه رﺋﻴﺲ ﺻﺎﺣﺐ؟‬
‫ﻫﻐـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬د رﻳﺎﺳـــﺖ ﻣﻨﻈـــﻮري دې راﻏﻠـــﯥ ده‪ .‬ﭘـــﻪ ﻟـــﻮﻣړي ﺑـــﺴﺖ ﻛـــﯥ رﺋـــﻴﺲ ﻣﻘـــﺮر ﺷـــﻮى ﻳـــﯥ‪.‬‬
‫ﻳــﻮ ﺳــﺎﻋﺖ ورﺳــﺮه ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ راﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺑــﻪ دې ﭘﺨﭙﻠــﻪ ﻧــﻮې څــﻮﻛۍ ﻛﯧﻨــﻮو‪ ،‬ﻧــﻦ‬
‫دې ﺧﭙﻠـــﻪ ﭘﺨـــﻮاﻧۍ دﻧـــﺪه ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ﻳﻮﺳـــﻪ‪ .‬ﺧﭙﻠـــﯥ ﺷـــﻌﺒﯥ ﺗـــﻪ ﻻړم او ﭘـــﻪ ﻛـــﺎر ﻣـــﯥ ﭘﻴـــﻞ وﻛـــړو‪ .‬ﻟـــږ‬
‫ﺳــﺎﻋﺖ وروﺳــﺘﻪ ډﯦــﺮ ﻛــﺴﺎن راﺗــﻪ ﺷــﻌﺒﯥ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻞ او ﻣﺒــﺎرﻛﻲ ﻳــﯥ راﻛــړه‪ .‬ﻣــﺎ ﺳــﺮه ﺧــﻮ د رﻳﺎﺳــﺖ‬
‫د څــﻮﻛۍ دوﻣــﺮه ﺧﻴــﺎل ﻧــﻪ و‪ ،‬وﻟــﯥ ﻧــﻮرو ﻣــﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ ﺗــﻪ دا ﻟﻮﻳــﻪ ﺧﺒــﺮه وه‪ .‬ﭘــﻪ څﻠــﻮرو ﺑﺠــﻮ ﭼــﯥ ﻛــﻮر‬
‫ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻢ‪ ،‬ﻫﻮﺳـــۍ ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ﻛﻴـــﺴﻪ ﺗﯧـــﺮه ﻛـــړه‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﻫـــﻢ ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ﺷـــﻮه‪ ،‬وې وﻳـــﻞ‪ :‬زﻣـــﺎ ﻗـــﺪم درﺗـــﻪ‬
‫ﻧﻴﻚ ﺷﻮ‪ ،‬دواره رﺋﻴﺲ ﺷﻮې‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ﻫﻮﺳۍ ﻧﻮ دا څﻮﻛۍ ﺑﻪ ﻣﺎﺗﻪ څﻪ راﻛړي‪ ،‬ﭼﯥ دوﻣﺮه‪!....‬‬
‫_ دا څﻮﻛۍ ﺳﺘﺎ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻟﻮړوي‪ ،‬اﻳﻠﻪ ﺑﻪ ﭘﻪ ﭘﯧﻨځﻪ و ﻛﯥ ﻳﺎد ﺷﯥ‪.‬‬
‫_ څــــﻮﻛۍ او ﻣﻌــــﺮاج ﻣــ ـﻮْﻗﺘﻲ ﺷــــﻰ دى‪ ،‬ﺳــــړى ﺑﺎﻳــــﺪ ﺧﭙــــﻞ ﺷﺨــــﺼﻴﺖ او اﻫﻠﻴــــﺖ وﻟــــﺮي‪ .‬ﭘــــﻪ‬
‫ټﻮﻟﻨــــﻪ ﻛــ ـﯥ د دراﻧــــﻪ ﺳــــړﻳﺘﻮب وزن ﻣﻌﻠــــﻮم وي‪ ،‬وﻟــــﯥ ﻧــــﻪ څــــﻮﻛۍ ﻫــــﻢ ښــــﻪ ﺷــــﻰ دى‪ ،‬ﻣګــــﺮ زړه‬
‫ورﭘﻮرې ﺗړل ﻧﻪ دي ﭘﻪ ﻛﺎر‪ .‬ﻛﻠﻪ ﺧﻮ د ﻧﻦ ﺷﺎه ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ګﺪا ﻛﯧږي ﻫﻢ‪.‬‬
‫_ ﺳــﻬﺎره ﺳــﺘﺎ ﺳــﺮه ﻳــﯥ څــﻮك ﻧــﻪ ﺷــﻲ وﻳﻠــﯥ‪ .‬ﭘــﻪ ﺧﻨــﺪا ﺷــﻮه او وې وﻳــﻞ‪ :‬زه ﺑــﻪ درﺗــﻪ ﻫــﻢ د ګﻠــﻮ‬
‫ګﯧډۍ دروړم‪.‬‬
‫_ ﭼــﯥ رﺷــﺘﻴﺎ راﺑﺎﻧــﺪې واﻳــﯥ‪ ،‬ﺗــﻪ ﭼــﯥ راﺳــﺮه ﻳــﯥ‪ ،‬زﻣــﺎ ﻫــﺮ څــﻪ دي‪ .‬ﻣﺎﺗــﻪ ﭘــﻪ ژوﻧــﺪ ﻛــﯥ دا ﻧــﻮر‬
‫ﺷــﻴﺎن ﻧـــﺴﺒﻲ دي‪ ،‬ﺑـــﺎور ﭘـــﯥ ﻧـــﻪ دى ﭘﻜـــﺎر‪ .‬ﻫﻐـــﯥ راﺗــﻪ ﻟـــﻪ اﺷـــﭙﺰﺧﺎﻧﯥ ﻧـــﻪ ﻳـــﻮه ﭘﻴﺎﻟـــﻪ ﭼـــﺎى راوړو او‬
‫ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ ﺗﺮڅﻨګــﻪ ﭘــﻪ ﻛــﻮچ ﻛــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻪ‪ .‬ﻣــﺎ د ﻛــﻮر د ټﻴﻠﻔــﻮن ﻧــﻪ د ﻫﻮﺳــۍ ﻣــﻮر ﺗــﻪ ټﻴﻠﻔــﻮن وﻛــړو‪،‬‬
‫د ﺧﭙــﻞ رﻳﺎﺳــﺖ ﺧﺒــﺮه ﻣــﯥ ورﺗــﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ ﺧــﺴﺮ ﺳــﺮه ﻫــﻢ ﺧﺒــﺮې وﻛــړې‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ ﻫــﻢ ډﯦــﺮ زﻳــﺎت ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ ﺷــﻮ‪ .‬ﻟــﻪ ﻫﻮﺳــۍ ﺳــﺮه ﻳــﯥ ﻫــﻢ ﺧﺒــﺮې وﻛــړې‪ .‬ﻫﻮﺳــۍ راﺗــﻪ ﭘــﻪ ټﻮﻛــﻮ ﻛــﯥ‬
‫وﻳﻠﯥ ﻫﻠﻜﻪ اوس ﺑﻪ درﺗﻪ ﭘﺲ ﻟﻪ دﻳﻨﻪ رﺋﻴﺲ ﺻﺎﺣﺐ واﻳﻢ‪.‬‬
‫_ ﻧــﻪ ﻧــﻪ ﻫﻮﺳــۍ! ﭘــﺎم ﻛــﻮه زه ﺧــﻮ ﺳــﺘﺎ ﻫﻤﻐــﻪ ﺳــﻬﺎر ﻳــﻢ‪ ،‬دا ﺷــﻴﺎن زﻣــﺎ او ﺳــﺘﺎ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ ﻧــﻪ‬
‫ځﺎﻳﯧږي‪.‬‬
‫_ ښﻪ ده زﻣﺎ زړه ﻫﻢ ﭘﻪ ﺳﻬﺎر ﺧﻮﺷﺎﻟﯧږي‪ ،‬ﺗﻞ ﺑﻪ د ﺳﻬﺎر ﻏږ درﺗﻪ ﻛﻮم‪.‬‬
‫رښــﺘﻴﺎ ﻫــﻢ زﻣــﻮﻧږه ﻣﻴﻨــﻪ ﻟــﻪ ﻳــﻮې ورځــﯥ ﻧــﻪ ﺑﻠــﯥ ﺗــﻪ زﻳﺎﺗﯧﺪﻟــﻪ‪ ،‬ﺗﺮڅــﻮ ﺑــﻪ ﭼــﯥ ﻟــﻪ وﻇﻴﻔــﯥ ﻧــﻪ ﻛــﻮر‬
‫ﺗــﻪ رﺳــﯧﺪﻣﻪ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﺑــﻪ ﻟــﻪ اﻧﺘﻈــﺎره ﺳــﺘړې ﺳــﺘړې وه‪ .‬زه ﺑــﻪ ﭼــﯥ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ورﻏﻠــﻢ‪ ،‬ﻟﻜــﻪ د ګــﻞ ﻏﻮﻧــﺪې‬
‫ﺑﻪ وﻏﻮړﯦﺪه‪ ،‬وﺑﻪ ﻳﯥ ﺧﻨﺪل او ډﯦﺮه ﺷﯧﺒﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻏﯧږ ﻛﯥ ﻧﻴﻮﻟﻰ وم‪.‬‬
‫زﻣـــﻮږ ژوﻧـــﺪ ښـــﻪ ﺗﯧﺮﯦـــﺪه‪ ،‬ﻳـــﻮ څـــﻪ ﭘﻴـــﺴﯥ ﻣـــﻮ ﭘـــﻪ ﺑﺎﻧـــﻚ ﻛـــﯥ ذﺧﻴـــﺮه ﻛـــړې ﻫـــﻢ وې‪ ،‬ﻟـــﻪ ﻫـــﯧڅ‬
‫ﻣـــﺸﻜﻞ ﺳـــﺮه ﻣﺨـــﺎﻣﺦ ﻧـــﻪ وو ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ د ﺟﻤﻌـــﯥ ورځ وه‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږ وﺧﺘـــﻲ د ﻫﻮﺳـــۍ د ﭘـــﻼر ﻛـــﺮه وﻻړو‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻮى ﭘﻐﻤـــﺎن ﺗـــﻪ د ﺗﻠـــﻮ ﻧﻴـــﺖ ﻛـــړى و‪ ،‬زﻣـــﻮﻧږ ﭘـــﻪ ورﺗـــګ ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ﺷـــﻮل‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ښـــﻪ ﺷـــﻮه ﭼـــﯥ‬
‫راﻏﻠـــﺊ‪ ،‬ﭘـــﻪ ګـــډه ﺑـــﻪ ﻣﻴﻠـــﯥ ﺗـــﻪ ﻻړ ﺷـــﻮ‪ .‬ﺳـــﺎﻣﺎن او ﺧـــﻮراﻛﻲ ﻣـــﻮاد او د ﻛﺒـــﺎب ﻧﻐـــﺮى او ﺳـــﻴﺨﻮﻧﻪ‬
‫ﻣــﻮ ﻫــﻢ ورﺳــﺮه واﺧﻴــﺴﺘﻞ‪ .‬ﭘﻐﻤــﺎن ﺗــﻪ ﻻړو‪ .‬ﻛﺘــﻞ ﻣــﻮ ﭼــﯥ ﭘــﻪ دﻏــﻪ ورځ ﭘــﻪ ﭘﻐﻤــﺎن ﻛــﯥ د ﺧﻠﻜــﻮ ګڼــﻪ‬
‫ګﻮﻧــﻪ دوﻣــﺮه زﻳﺎﺗــﻪ وه‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﺳــړك ﺑﺎﻧــﺪې د ﻣــﻮټﺮو د ﺗﯧﺮﯦــﺪﻟﻮ ﭼــﺎره ﻧــﻪ ﻛﯧــﺪه‪ .‬ﭘــﻪ ډﯦــﺮ ځﻨــډ ﺳــﺮه‬
‫ﭘـــﻪ ﻛـــﺮار ﻛـــﺮار د درې ﺧـــﻮﻟﯥ ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪو‪ .‬ﭘـــﻪ ﺧـــﻮارۍ ﺳـــﺮه ﻣـــﻮ ﻳﻮځـــﺎى ﭘﻴـــﺪا ﻛـــړو او ﭘﻜـــﯥ‬
‫ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻮ‪ .‬دﺳـــﺘﻲ ﻣـــﻮ ځـــﺎى ﻣـــﺎى ﺑﺮاﺑـــﺮ ﻛـــړوو د ﻫﻮﺳـــۍ د ﻛﺎﻛـــﺎ زوى د ﻛﺒـــﺎب ﻟـــﻮګﻲ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړل‪.‬‬
‫ﻧــﻮرو ﺧﻠﻜــﻮ ﻫــﻢ ﭼــﺎ اﺗــڼ اﭼــﻮﻟﻰ و‪ ،‬ځﻴﻨــﻮ ﺳــﻨﺪرې وﻳﻠــﯥ‪ ،‬ﭼــﺎ ﻣــړزان ﺟﻨګــﻮل او ﭼــﺎ ﻫــﻢ ﻛﺒﺎﺑﻮﻧــﻪ‬
‫ﭘﺨـــﻮل‪ .‬ﻳـــﻮ ﺷـــﻮر ﻣﺎﺷـــﻮر او ﭘـــﻪ زړه ﭘـــﻮرې ﻣﯧﻠـــﻪ وه‪ .‬ﺗـــﺮ ﻣـــﺎزﻳګﺮه ﻣـــﻮ ښـــﻪ ﺳـــﺎﻋﺖ ﺳـــﺮه ﺗﯧـــﺮ ﺷـــﻮ‪،‬‬
‫ﻣــﺎزﻳګﺮ ﻧﺎوﺧﺘــﻪ ﻛﻮروﻧــﻮ ﺗــﻪ راﺳــﺘﺎﻧﻪ ﺷــﻮ‪ .‬ﺳــﺒﺎ ﻳــﯥ ﭼــﯥ ﺧﭙﻠــﯥ دﻧــﺪې ﺗــﻪ ﻻړم‪ ،‬زﻣــﻮږ رﺋــﻴﺲ راﺗــﻪ‬
‫ﺳـــﻬﺎره! راځـــﻪ ﭼـــﯥ د ﻧـــﺸﺮاﺗﻮ رﻳﺎﺳـــﺖ ﺗـــﻪ ځـــﻮ‪ ،‬ﻣﻌـــﻴﻦ ﺻـــﻴﺐ راځـــﻲ‪ ،‬ﺳﺘﺎﺳـــﯥ د ﻣﻌﺮﻓـــۍ ﭘـــﻪ‬
‫ﻫﻜﻠــﻪ‪ .‬ﻣــﻮﻧږه د ﻧــﺸﺮاﺗﻮ رﻳﺎﺳــﺖ ﺗــﻪ ورﻏﻠــﻮ‪ .‬ﻛﺘــﻞ ﻣــﻮ ﭼــﯥ د ﺑﯧﻼﺑﯧﻠــﻮ څــﺎﻧګﻮ ﻣــﺎﻣﻮرﻳﻦ ﻫــﻢ راټــﻮل‬
‫ﺷــﻮي دي‪ .‬ﭘــﻪ دې ﻛــﯥ ﻣﻌــﻴﻦ ﺻــﻴﺐ راﻏــﻰ‪ ،‬ﻟــﻪ ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ وروﺳــﺘﻪ ﻳــﯥ ﭘــﺲ ﻟــﻪ ﻟــږې ﺷــﯧﺒﯥ ﻧــﻪ‬
‫ﻣـــﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ ﺗـــﻪ زﻣـــﺎ ﻣﻌﺮﻓـــﻲ وﻛـــړه او څـــﻮ ﺧﺒـــﺮې ﻳـــﯥ وﻛـــړې‪ .‬ﻣـــﺎ ﻫـــﻢ ﭘﺨﭙـــﻞ وار ﺳـــﺮه څـــﻮ ﺟﻤﻠـــﯥ‬
‫ووﻳﻠــﯥ‪ .‬ﻣﻌــﻴﻦ زه ﭘــﻪ څــﻮﻛۍ ﻛﯧﻨــﻮﻟﻢ او ټﻮﻟــﻮ ﭼــﻚ ﭼــﻚ وﻛــړو‪ ،‬ﭼــﺎى او ﺷــﻴﺮﻳﻨﯥ وﺧــﻮړل ﺷــﻮه‪.‬‬
‫زه ﻟﻪ دﻏﯥ ورځﯥ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ د ﻧﺸﺮاﺗﻮ رﺋﻴﺲ ﺷﻮم‪.‬‬
‫څـــﻪ ﻣـــﻮده وروﺳـــﺘﻪ ﻣـــﯥ اړﻳﻜـــﯥ ﻟـــﻪ ﻟـــﻮړو ﭼـــﺎرواﻛﻮ ﺳـــﺮه وﻏځﯧـــﺪې‪ ،‬ﭘـــﻪ رﻳﺎﺳـــﺖ ﻛـــﯥ راﺗـــﻪ د‬
‫ﻣﻘـــﺎﻟﻮ او راډﻳـــﻮﻳﻲ داﺳـــﺘﺎﻧﻮﻧﻮ ﺗـــﻪ زﻣﻴﻨـــﻪ ﺑﺮاﺑـــﺮه ﺷـــﻮه‪ .‬ﻫـــﻢ ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ ﻣﻄﺎﻟﻌـــﻪ ﻛﻮﻟـــﻪ او ﻫـــﻢ ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ‬
‫ﻟﻴﻜﻨـــﯥ ﻛـــﻮﻟﯥ‪ .‬ﻛﻠـــﻪ ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻛﻮﻣـــﻪ ﻣﻘﺎﻟـــﻪ او ﻛﻮﻣـــﻪ ﻟﻴﻜﻨـــﻪ ﻛـــﯥ د وﺧـــﺖ ﻧـــﺎﺧﻮاﻟﻮ ﺗـــﻪ ﭘﻜـــﯥ‬
‫ﻛﻠﻜــﻪ ګﻮﺗــﻪ وﻧﻴﻮﻟــﻪ‪ ،‬ﻟــﻪ ﭘﺎﺳــﻪ ﺑــﻪ راﺗ ـﻪ ﻳــﻮ ﻧــﻴﻢ ټﻴﻠﻔــﻮن ﻛﯧــﺪه‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ﺑــﻪ ﻳــﻲ‪ :‬ﭘــﺎم ﻛــﻮه دﻏــﻪ ﺷــﻴﺎﻧﻮ ﺗــﻪ‬
‫ګـــﻮﺗﯥ ﻣـــﻪ وروړه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ رﻳﺎﺳـــﺘﻪ ﺑـــﻪ دې اﻳـــﺴﺘﻪ ﻛـــړې‪ .‬ﻣـــﺎ ﺧﭙﻠـــﯥ ﻟﻴﻜﻨـــﯥ ﻫﻤﻐـــﺴﯥ دواﻣـــﺪاره‬
‫ﻛـــﻮﻟﯥ‪ ،‬د رﻳﺎﺳـــﺖ ﭘـــﻪ ﻛﻠﻮﻧـــﻮ ﻛـــﯥ دوه درې ځﻠـــﯥ ﻣـــﯥ ﺧـــﺎرﺟﻲ ﻫﯧﻮادوﻧـــﻮ ﺗـــﻪ ﺳـــﻔﺮوﻧﻪ وﻛـــړل‪ ،‬ﻟﻜـــﻪ‬
‫روﺳـــﻴﻪ‪ ،‬ﻫﻨﺪوﺳـــﺘﺎن او اﻳـــﺮان ﺗـــﻪ‪ .‬د ﭘﺎﭼـــﺎ ﻟـــﻪ ﻛـــﻮرﻧۍ ﺳـــﺮه د ﺧﭙـــﻞ ﺧـــﺴﺮ د ﻫﻮﺳـــۍ د ﭘـــﻼر ﭘـــﻪ‬
‫ﭘﯧﮋﻧـــﺪګﻠﻮۍ ﺑﻠـــﺪ او ﭘـــﻮره اﺷـــﻨﺎﻳﻲ ﻣـــﯥ ورﺳـــﺮه ﭘﻴـــﺪا ﻛـــړه‪ .‬ﭘـــﻪ ځﻴﻨـــﻮ ﺧﺎﺻـــﻮ ﻣﺤﻔﻠﻮﻧـــﻮ او ﻧﺎﺳـــﺘﯥ‬
‫ﭘﺎﺳﺘﯥ ﻛﯥ ﺑﻪ ﻣﻮ ﻟﻴﺪﻧﻪ ﻛﯧﺪﻟﻪ‪.‬‬
‫د ﭘﺎﭼــﺎﻫۍ دورې ﭘــﻪ اﺧــﺮو وﺧﺘﻮﻧــﻮ ﻛــﯥ ﭘــﻪ ﻫﯧــﻮاد ﻛــﯥ ﺣــﺎﻻت ﺑــﺪل ﺷــﻮل‪ ،‬د ﻛﺎﺑــﻞ ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن‬
‫ﭘــــﻪ ﻣﺤــــﺼﻠﻴﻨﻮ او د ښــــﻮوﻧځﻴﻮ ﭘــــﻪ ﺷــــﺎګﺮاﻧﻮ او اﺳــــﺘﺎداﻧﻮ ﻛــــﯥ ﺳﻴﺎﺳــــﻲ ﺑﯧﻼﺑﯧﻠــــﯥ ﻣﻔﻜــــﻮرې‬
‫راﭘﻴـــﺪا ﺷـــﻮې‪ .‬د ﺷـــﻮروي اﺗﺤـــﺎد ﻧـــﻪ ﻛﻤﻮﻧﯧـــﺴﺘﻲ ﻣﻔﻜـــﻮره‪ ،‬د ﺳـــﻌﻮدي ﻋـــﺮب ﻧـــﻪ اﺧﻮاﻧﻴـــﺖ او ﻟـــﻪ‬
‫ﭼــﻴﻦ ﻧــﻪ ﻣﺎﺋﻮﯦــﺴﺘﻲ اﻓﻜــﺎر راﺧــﻮاره ﺷــﻮل‪ ،‬ځﻴﻨــﯥ ﻧﯧﺸﻨﻠــﺴﺘﻲ ډﻟــﯥ ﻫــﻢ راوﭘﺎرﯦــﺪﻳﯥ‪ .‬دﻏــﻮ ټﻮﻟــﻮ‬
‫ﺑﯧﻼﺑﯧﻠــﻮ ډﻟــﻮ ﻟــﻪ ﻳــﻮې ورځــﯥ ﻧــﻪ ﺑﻠــﯥ ﺗــﻪ ﭼټــﻚ ګﺎﻣﻮﻧــﻪ اﺧﻴــﺴﺘﻞ‪ .‬د ﻛﻠــﻪ ﻧــﻪ ﭼــﯥ ﭘــﻪ اﻓﻐﺎﻧــﺴﺘﺎن‬
‫ﻛـــﯥ د ﻟـــﻮﻣړي ځـــﻞ ﻟﭙـــﺎره اﺳﺎﺳـــﻲ ﻗـــﺎﻧﻮن ﻣـــﻨځ ﺗـــﻪ راﻏـــﻰ او د دﻳﻤﻮﻛﺮاﺳـــۍ ﻏـــږ څـــﻪ ﻧﺎڅـــﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ‬
‫ﺷـــﻮ‪ .‬ﻟـــﻪ ﻫﻤﻐـــﯥ ورځـــﯥ ﻧـــﻪ ﺑﻴـــﺎ ﺳﻴﺎﺳـــﻲ ډﻟـــﯥ ټﭙﻠـــﯥ او ﺳـــﺎزﻣﺎﻧﻮﻧﻪ ﭘـــﺴﯥ ﻻ ښـــﻪ راﺑﯧـــﺪاره ﺷـــﻮل‪،‬‬
‫ﻣﻈـــﺎﻫﺮې او اﻋﺘـــﺼﺎﺑﻮﻧﻪ ﭘﻴـــﻞ ﺷـــﻮل‪ .‬ﭘـــﻪ ﻣﻈـــﺎﻫﺮو ﻛـــﯥ ﺑـــﻪ ﻣﺤـــﺼﻠﻴﻨﻮ او ﺷـــﺎګﺮداﻧﻮ ﻇـــﺎﻫﺮ ﺷـــﺎه ﺗـــﻪ‬
‫ردې ﺑﺪې وﻳﻠﯥ او د وﺧﺖ د رژﻳﻢ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﺳﺮ ټﻜﺎوه‪.‬‬
‫ورځ ﭘــــﻪ ورځ ﺣــــﺎﻻﺗﻮ ﻛــــﯥ ﺗــــﻮﭘﻴﺮ ﭘﻴــــﺪا ﻛﯧــــﺪه‪ ،‬ﭘــــﻪ ځﻴﻨــــﻮ ﺧﭙﺮوﻧــــﻮ ﻛــــﯥ اﻧﺘﻘــــﺎدي ﻟﻴﻜﻨــــﯥ او‬
‫ګﻮﺗﻨﻴــﻮﻧﯥ ﭘﻴــﻞ ﺷــﻮې‪ ،‬زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﺧﭙــﻞ ﻓﻜــﺮ ﻛــﯥ څــﻪ ﻛــﻮم ﻧــﻮى ﺑــﺪﻟﻮن ﻧــﻪ و راﻏﻠــﻰ‪ ،‬ﺧﭙﻠــﯥ ﻟﻴﻜﻨــﯥ‬
‫ﻣــﯥ ﻟﻜــﻪ د ﭘﺨــﻮا ﭘــﻪ ﺷــﺎن ﺟــﺎري وﺳــﺎﺗﻠﯥ‪ .‬ﻫــﺮ څــﻮﻣﺮه ﭼــﯥ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻟــﻮړو ﭼــﺎرواﻛﻮ ﺳــﺮه ﺗﻤﺎﺳــﻮﻧﻪ‬
‫زﻳﺎﺗﯧﺪل‪ ،‬زﻣﺎ ﭘﻪ ﻓﻜﺮ او ﺧﻮاﺻﻮ ﻛﯥ ﻛﻮم ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻪ راﺗﻠﻮ‪ .‬ډﯦﺮ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳﻬﺎره ﻟﻜﻪ د ﭘﺨﻮا ﭘﻪ ﺷﺎن ﭼﯥ څﻨګﻪ وې‪ ،‬ﻫﻤﻐﺴﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﻳﯥ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ﻫــﻢ ﭘﺨﭙــﻞ ﻃﺒﻴﻌــﻲ ډول ﺳــﺮه ﻟــﻪ ﻫــﺮ ﭼــﺎ ﺳــﺮه ﭼﻠﻨــﺪ ﻛــﺎوه‪ ،‬ډﯦــﺮو د ﺑﯧﻼﺑﯧﻠــﻮ ﻣﻔﻜــﻮرو ﺧﻠﻜــﻮ‬
‫راﺑﺎﻧــﺪې ﺧﭙﻠــﻪ وﺳــﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣﻔﻜــﻮره ﻣــﯥ ﺑﺪﻟــﻪ ﻛــړي‪ ،‬ﻣــﺎ د ﻫﯧﭽــﺎ زړه ﻧــﻪ ﺑــﺪاوه‪ ،‬ﺧــﻮ راﺑﺎﻧــﺪې‬
‫ﭘـــﻮه ﺑـــﻪ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺳـــﻬﺎر دې ﺧﺒـــﺮو ﻧـــﻪ دى‪ .‬ﭘـــﻪ ﻧﻮرﻣـــﺎل ډول ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ دوﻟﺘـــﻲ ﭼـــﺎرو او ﻫـــﻢ وﻟـــﺴﻲ‬
‫ﺧﻠﻜﻮ ﺳﺮه څﻨګﻪ ﭼﯥ وم‪ ،‬ﻫﻤﻐﺴﯥ ﭘﺎﺗﯥ وم‪.‬‬
‫ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ ﭘﺎﭼـــﺎﻫﻲ ﻧـــﺴﻜﻮره ﺷـــﻮه او د داود ﺧـــﺎن ﺟﻤﻬـــﻮري دوره راﻏﻠـــﻪ‪ ،‬ﺣـــﺎﻻت ﺑـــﺪل ﺷـــﻮل‪.‬‬
‫څــﻪ ﻧﺎڅــﻪ ﺗﻐﻴﻴــﺮات ﻣــﻨځ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻞ‪ ،‬د ﺑــﺪﻟﻮن او ﻧــﻮي ﺗــﻮب ﻓﻜــﺮ ﻫــﺮ ﭼــﺎ ﺳــﺮه ﭘﻴــﺪا ﺷــﻮ‪ .‬زﻣــﻮﻧږ ﭘــﻪ‬
‫وزارت ﻛـــﯥ ﻫـــﻢ ﻳـــﻮ ډول ﺗﻐﻴﻴـــﺮات ﭘـــﯧښ ﺷـــﻮل‪ .‬زه ﻻ ﭘﺨﭙﻠـــﻪ څـــﻮﻛۍ ﭘـــﺎﺗﯥ وم‪ ،‬د ﻧـــﻮي دوﻟـــﺖ د‬
‫روﺣﻴــﯥ ﭘــﻪ اﺳــﺎس ﺑــﻪ ﻧــﺸﺮات ﻛﯧــﺪل‪ .‬ﻣــﺎ ﭘﺨﭙﻠــﻮ ﻟﻴﻜﻨــﻮ ﻛــﯥ ﻫــﯧڅ ډول ﺗﻐﻴﻴــﺮ راﻧــﻪ وﺳــﺖ‪ .‬ورځ ﭘــﻪ‬
‫ورځ د ګـــړز او ګـــړوز ﺷـــﯧﺒﯥ زﻳﺎﺗﯧـــﺪﻟﯥ‪ ،‬د ټـــﻮل ﻫﯧـــﻮاد د وﻟـــﺲ ﭘـــﻪ ﻣـــﻨځ ﻛـــﯥ ځﻴﻨـــﯥ ګﻮﻧګﻮﺳـــﻲ‬
‫رااوﭼـــﺖ ﺷـــﻮل‪ .‬د داود ﺧـــﺎن د ډﻟـــﯥ ټﭙﻠـــﯥ ﭘـــﻪ څﻨـــګ ﻛـــﯥ ﻧـــﻮرې ﺑﯧﻼﺑﯧﻠـــﯥ ﺳﻴﺎﺳـــﻲ ډﻟـــﯥ ټﭙﻠـــﯥ‬
‫راژوﻧـــﺪۍ ﺷـــﻮې‪ ،‬ﻫـــﺮ ﭼـــﺎ ﺑـــﻪ ﺧﭙﻠـــﯥ ﻫﻠـــﯥ ځﻠـــﯥ ﻛـــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﻣﺎﺗـــﻪ ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ ﺧـــﺴﺮ ﺧـــﺎن ﻛﺎﻛـــﺎ ﺗـــﻞ وﻳﻠـــﯥ‪:‬‬
‫ﺳــﻬﺎره ﺑﭽــﻰ! ﻛــﻪ زﻣــﺎ ﻣﻨــﯥ ﭘــﻪ ﻫــﯧڅ ﺳﻴﺎﺳــﻲ ډﻟــﻪ ټﭙﻠــﻪ ﻛــﯥ ﻣــﻪ ځــﻪ‪ ،‬دا څﻨګــﻪ ﭼــﯥ ﻳــﯥ‪ ،‬ﻫﻤﺪﻏــﺴﯥ‬
‫اوﺳﻪ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې‪ :‬ﺧـــﺎن ﻛﺎﻛـــﺎ زه ﻧـــﻪ ﭘـــﻮﻫﯧږم ﭘـــﻪ ړﻧـــﺪو ﺳـــﺘﺮګﻮ ﻳـــﺎﻧﯥ ﭘـــﻪ ﻛـــﻮم ﺳﻴﺎﺳـــﺖ ﻧـــﻪ ﭘﻮﻫﯧـــﺪل او ﭘـــﻪ‬
‫ډﻟﻮ ﻛﯥ ﺗګ زﻣﺎ ﭘﻪ ﻓﻜﺮ ﻟﻮﻳﻪ ﻧﺎﭘﻮﻫﻲ ده‪ .‬ﭘﺮﯦږده ﻫﺮ څﻮك او ﺧﭙﻞ ﻛﺎر ﻳﯥ‪.‬‬
‫د داود ﺧـــﺎن ﭘـــﻪ ﺟﻤﻬﻮرﻳـــﺖ ﻛـــﯥ زﻣـــﻮږه د ﻣﻄﺒﻌـــﯥ ټـــﻮل ﭘﺨـــﻮاﻧﻲ رﺋﻴـــﺴﺎن او ﻧـــﻮر ﻣـــﺎﻣﻮرﻳﻦ ﭘـــﻪ‬
‫ﺧﭙﻞ ځﺎى ﭘﺎﺗﯥ وو‪ ،‬زﻣﻮﻧږ د ټﻮﻟﻮ ﺗﺮﻣﻨځ ﻧﯧﻚ رواﺑﻂ ﭘﺨﻮا ﻏﻮﻧﺪې ښﻪ ﭘﺎﺗﯥ و‪.‬‬
‫ﻫﻮﺳـــۍ ﭼــــﯥ ﭘــــﻪ ﻛــــﻮر ﻛــــﯥ ﺗــــﻞ ﺑـــﯥ ﻛــــﺎره وه‪ ،‬ورځ پ ورځ ﻳــــﯥ د ﺑــــﺪن وزن زﻳﺎﺗﯧــــﺪه‪ ،‬ﻣــــﺎ ﺑــــﻪ‬
‫ورﺳﺮه ټﻮﻛﯥ ﻛﻮﻟﯥ ورﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻫﻮﺳۍ راځﻪ زﻣﺎ ﺳﺮه ﺳﻜﺮﺗﺮه ﺷﻪ‪ ،‬ﻣﺼﺮوﻓﻪ ﺑﻪ ﺷﯥ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺑﻪ راﺗﻪ ﭘﻪ ځﻮاب ﻛﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫وﻟـــﯥ اوس دې ﺳـــﻜﺮﺗﺮه ﻧـــﻪ ﻳـــﻢ څـــﻪ؟ ﻫﻐـــﯥ ﻏـــﺬاﻳﻲ رژﻳـــﻢ وﻧﻴـــﻮ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ دﻧﻨـــﻪ‬
‫ﺳـــﭙﻮرت ﻫـــﻢ ﻛـــﺎوه‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻳـــﻮه ﺧﺒـــﺮه ﻛـــﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ ښﺎﯦـــﺴﺖ ﻳـــﯥ ﻟـــﻪ ﭘﺨـــﻮا ﻧـــﻪ څـــﻮ ﭼﻨـــﺪه ﺷـــﻮ‪ .‬زﻣـــﻮږ د‬
‫دواړو ﻣﻴﻨـــﻪ ﻟـــﻪ ﻳـــﻮې ورځـــﯥ ﻧـــﻪ ﺑﻠـــﯥ ﺗـــﻪ زﻳﺎﺗﯧﺪﻟـــﻪ‪ .‬ﻛﻠـــﻪ ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ وﻳﻠـــﯥ‪ :‬ﻫﻮﺳـــۍ زوى ﻳـــﺎ ﻟـــﻮر‬
‫ﭘﻴــﺪا ﻛــړه‪ ،‬ﭼــﯥ ﺳــﺎﻋﺖ دې ورﺳــﺮه ﺗﯧــﺮ وي‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﺑـــﻪ د ﻣﻌﻤــﻮل ﺳــﺮه ﺳــﻢ ﭘــﻪ ﺧﻨــﺪا ﺷــﻮه‪ ،‬وﻳــﻞ ﺑـــﻪ‬
‫ﻳﯥ‪ :‬ﺗﻪ ﺧﻮ دا واﻳﯥ وﻟﯥ ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﻣﻮ دا ﺧﻮﻧﺪ ﻧﻪ وي‪ .‬ﭘﺮﯦږده ﭼﯥ څﻪ ﻣﻮده ازاد ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﭘــــﻪ دې ﻛــــﯥ ﻛــــړپ ﺷــــﻲ د داود ﺧــــﺎن ﺣﻜﻮﻣــــﺖ ﭼﭙــــﻪ ﺷــــﻮ‪ ،‬ﺧﻠﻘــــﻲ دوﻟــــﺖ ﻣــــﻨځ ﺗــــﻪ راﻏــــﻰ‪.‬‬
‫ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ راﺗـــﻪ د ﻫﻮﺳـــۍ ﭘـــﻼر ﺧـــﺎن ﻛﺎﻛـــﺎ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺑﭽـــﻰ اوس ﺧﺮاﺑـــﻪ ﺷـــﻮه‪ ،‬ﭘـــﻪ وﺧـــﺖ د ځـــﺎن ﻏـــﻢ‬
‫وﺧﻮرئ‪ ،‬دا زﻣﻮږ ﻟﭙﺎره ﭘﻪ ګټﻪ ﻧﻪ ده‪.‬‬
‫رښـــﺘﻴﺎ ﻫﻤﻐـــﻪ و ﭼـــﯥ دوه ﻣﻴﺎﺷـــﺘﯥ وروﺳـــﺘﻪ ﺧـــﺎن ﻛﺎﻛـــﺎ وﻧﻴـــﻮل ﺷـــﻮ او ﭘـــﻞ ﭼﺮﺧـــﻲ زﻧـــﺪان ﺗـــﻪ‬
‫ﻳــﻮوړل ﺷــﻮ‪ .‬ﭘــﻪ ﻣــﺎ ﻫــﻢ وﯦــﺮه راﻏﻠــﻪ‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﭼــﯥ د ﺧــﺴﺮ ﭘــﻪ ﺟــﻢ ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﻧﻴــﺴﻲ‪ ،‬ﻟــږه ﻣــﻮده ﭘــﺲ ﻳــﯥ‬
‫ﻟﻪ رﻳﺎﺳﺘﻪ اﯦﺴﺘﻪ ﻛړم او ﭘﺨﭙﻠﻪ ﭘﺨﻮاﻧۍ ﺷﻌﺒﻪ ﻛﯥ ﻣﯥ ﻛﺎر ﻛﺎوه‪.‬‬
‫ﻫــــﺮ څــــﻪ ﻳــــﻮ دم ﺑــــﺪل ﺷــــﻮل‪ ،‬ﻣــــﺎ ﻫــــﻢ راډﻳــــﻮﻳﻲ داﺳــــﺘﺎﻧﻮﻧﻪ او ﻣﻘــــﺎﻟﯥ ﻧــــﻪ ﻟﻴﻜﻠــــﯥ‪ ،‬د ﻣﻄﺒﻌــــﯥ‬
‫رﺋﻴـــﺴﺎن ټـــﻮل ﺑـــﺪل ﺷــﻮل‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻫـــﺮ ﭼـــﺎ وﯦـــﺮه او ډار ﭘﺮﯦـــﻮت‪ .‬زه ﭘـــﻪ ﺧـــﺴﺮ ﭘـــﺴﯥ ډﯦـــﺮ وځﻐﻠﯧـــﺪم‪ ،‬ﺧـــﻮ‬
‫ﻫــﯧڅ ﺧﻮﻧــﺪ ﻳــﯥ وﻧــﻪ ﻛــړ‪ .‬ﻫﻮﺳــۍ ﺑــﻪ ﻫــﺮه ورځ ﭘــﻪ ﺳــﺮو ﺳــﺘﺮګﻮ ﻧﺎﺳــﺘﻪ وه‪ ،‬ﻣــﻮر ﻳــﯥ ﻫــﻢ ﺧﭙــﻪ وه‪ ،‬څــﻮ‬
‫ځﻠــﻲ ﭘــﻞ ﭼﺮﺧــﻲ زﻧــﺪان ﺗــﻪ زه او ﻫﻮﺳــۍ ﻟــﻪ ﻧــﻮرو ﭘــﺎﯦﻮازاﻧﻮ ﺳــﺮه ﺑــﻪ ﭘــﻪ ﻛﺘــﺎر ﻛــﯥ وﻻړ وو‪ .‬ﺗــﺮ ﭘﺎﻳــﻪ‬
‫ﭘــﻮرې ﺑــﻪ ﻣــﻮ ﭘــښﯥ وﭼــﯥ ﺷــﻮې‪ ،‬ﺧــﻮ د ﺧــﺎن ﻛﺎﻛــﺎ ﻧــﻮم د ﺑﻨــﺪﻳﻮاﻧﻮ ﭘــﻪ ﻟــﺴﺖ ﻛــﯥ ﻧــﻪ و‪ .‬ﻣــﺎزﻳګﺮ ﺑــﻪ‬
‫ﺧﭙــﻪ ﺳــﺘﻮﻣﺎﻧﻪ ﺑﯧﺮﺗــﻪ ﻛــﻮر ﺗــﻪ راﻏﻠــﻮ‪ .‬څــﻮ ورځــﯥ ﻣــﻮﻧږ د ﻫﻮﺳــۍ ﻟــﻪ ﻣــﻮر ﺳــﺮه ﺗﯧــﺮې ﻛــړې‪ ،‬زه ﺑــﻪ‬
‫ﻫﻢ ﻫﺮه ورځ ﺧﭙﻠﯥ دﻧﺪې ﺗﻪ ﺗﻠﻤﻪ‪.‬‬
‫څﻪ ﻣﻮده ﭘﺲ ﻣﯥ ﻟﻪ ﻳﻮه ﺗﻦ ﻧﻪ واورﯦﺪل‪ ،‬وﻳﻠﯥ‪:‬‬
‫ﺳـــﻬﺎره ﭘـــﻪ ﺧـــﺴﺮ ﭘـــﺴﯥ دې ﻣـــﻪ ګﺮځـــﻪ‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﻳـــﯥ وژﻟـــﻰ دى‪ .‬ﻳـــﻮ ځـــﻞ ﭘـــﻪ ﻛـــﻮرﻧﻰ ﭼـــﺎرو وزارت‬
‫ﻛﯥ د ﻣړو ﻛﺴﺎﻧﻮ ﻟﺴﺖ ځړﯦﺪﻟﻰ دى‪ ،‬ﭘﻪ ﻫﻐﻪ ﻟﺴﺖ ﻛﯥ ﺑﻪ د ﻫﻐﻪ ﻧﻮم وګﻮرې‪.‬‬
‫زه ﭘــﻪ ﭼــﺎﻻﻛۍ ﺳــﺮه د ﻛﻮرﻧﻴــﻮ ﭼــﺎرو وزارت ﺗــﻪ ﻻړم‪ ،‬ﻟــﺴﺘﻮﻧﻪ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻧﻈــﺮه ﺗﯧــﺮ ﻛــړل‪ ،‬ﭘــﻪ‬
‫ﻳــﻮه ﻟــﺴﺖ ﻛــﯥ د ﻫﻮﺳــۍ د ﭘــﻼر ﻧــﻮم ﻟﻴﻜــﻞ ﺷــﻮى و‪ .‬ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻧﺎوﺧﺘــﻪ ﻻړم‪ ،‬ﻫﻮﺳــۍ راﻧــﻪ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ‬
‫وﻛړه‪ ،‬وﻳﻠﯥ‪:‬‬
‫ﺳــﻬﺎره ﻧــﻦ ﺧــﻮ دې زﻣــﺎ د ﭘــﻼر ﭘــﻪ ﺑــﺎب څــﻪ ﻧــﻪ دي اورﯦــﺪﻟﻲ؟ زه ورﺗــﻪ ﻣﻨﻜــﺮ ﺷــﻮم‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﻧــﻪ‬
‫واﷲ ﻧﻦ زه ډﯦﺮ وګﺮځﯧﺪﻣﻪ‪ ،‬ﺧﻮ ﻫﯧﭽﺎ راﺗﻪ څﻪ وﻧﻪ وﻳﻞ‪.‬‬
‫ډﻳﺮو راﺗﻪ دا ﻫﻢ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳــﻬﺎره ﺗــﻪ ﻛــﻪ دې ﭘــﻪ ﺧــﺴﺮ ﭘــﺴﯥ داﺳــﯥ ﻻﻟﻬﺎﻧــﺪ او ﺳــﺮګﺮداﻧﻪ ګﺮځــﯥ‪ ،‬داﺳــﯥ ﻧــﻪ ﭼــﯥ د ﻫﻐــﻪ‬
‫ﭘﻪ ټﯧﻞ ﻛﯥ دې څﻮك وﻧﻪ ﻧﻴﺴﻲ؟‬
‫_ ﻫﻮﺳۍ ددې ﺣﺎﻻﺗﻮ ﻧﻪ ﻣﯥ وﯦﺮه ﻏﻮﻧﺪې ﻛﯧږي‪ .‬ﻫﻐﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﺳــﻬﺎره ﻧــﻮر ﺑــﺲ دى ډﯦــﺮ ﻣــﻪ ګﺮځــﻪ‪ ،‬ﺧــﺪاى ﻧﺎﺧﻮاﺳــﺘﻪ څــﻪ درﭘــﯧښ ﻧــﻪ ﺷــﻲ‪ .‬ﺧﻮاښــﯥ ﻣــﯥ ﻫــﻢ‬
‫راﺗــﻪ ټﻴﻨګﺘﻴــﺎ وﻛــړه‪ .‬زه ﻫــﻢ ﺑﻴــﺎ ډﯦــﺮ ﻧــﻪ ګﺮځﯧﺪﻣــﻪ‪ ،‬ﺧــﺎﻟﻲ د وﻇﻴﻔــﯥ ځــﺎى ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻻړم او ﻣــﺎزﻳګﺮ ﺑــﻪ‬
‫ﺧﭙﻞ ﻛﻮر ﺗﻪ راﺗﻠﻢ‪.‬‬
‫ﺣـــﺎﻻت داﺳـــﯥ ﺷـــﻮل‪ ،‬ﭼـــﯥ روﺳـــﺎن اﻓﻐﺎﻧـ ـﺴﺘﺎن ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻞ‪ ،‬د ﻫﯧـــﻮاد ټﻮﻟـــﻮ ﺧﻠﻜـــﻮ ﺟﻬـــﺎد ﺗـــﻪ‬
‫وروداﻧګـــﻞ‪ ،‬د روﺳـــﺎﻧﻮ او د ﻫﻐـــﻮى د ګـــﻮډاګﻲ دوﻟـــﺖ ﭘـــﻪ ﺧـــﻼف ﻳـــﯥ د ﺟﻬـــﺎد ﭼﯧﻐـــﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړه‪.‬‬
‫ورځ ﭘــــﻪ ورځ د اﻓﻐﺎﻧــــﺴﺘﺎن ﭘــــﻪ ﻫــــﺮه ﺧــــﻮا ﻛــــﯥ ﺟګــــړه وﻧــــښﺘﻪ‪ ،‬دواړو ﺧــــﻮاو ﻳــــﻮ ﭘــــﺮ ﺑــــﻞ ﺣﻤﻠــــﯥ‬
‫ﻛــــﻮﻟﯥ‪ ،‬د ﻣﻠــــﻚ ﺣــــﺎﻻت ورځ ﭘــــﻪ ورځ ﺧﺮاﺑﯧــــﺪل ﺗﺮڅــــﻮ ﻣﺠﺎﻫــــﺪﻳﻨﻮ د ﺧﭙــــﻞ ﻣﻠــــﻚ ﻧــــﻪ ﺑﻬــــﺮ ﭘــــﻪ‬
‫ﭘﺎﻛـــﺴﺘﺎن ﻛـــﯥ څـــﻮ ډوﻟـــﻪ ﺗﻨﻈﻴﻤﻮﻧـــﻪ ﺟـــﻮړ ﻛـــړل‪ ،‬ﭼـــﯥ د ځﻴﻨـــﻮ ﺑْﺮﻧﻴـــﻮ ﻫﯧﻮادوﻧـــﻮ ﻟـــﻪ ﺧـــﻮا ﺑـــﻪ دﻏـــﻮ‬
‫ﺗﻨﻈﻴﻤﻮﻧﻮ ﺗﻪ وﺳﻠﯥ او ﻫﺮ ډول ﻣﺮﺳﺘﯥ ورﻛﻮل ﻛﯧﺪې‪.‬‬
‫زه د ﺣـــﺎﻻﺗﻮ ﭘـــﻪ ډﯦـــﺮ ﺳﻴﺎﺳـــﻲ ﺗـــﻮب ﭘـــﺴﯥ ﭘـــﻪ دې ﻛﺘـــﺎب ﻛـــﯥ ډﯦـــﺮ څـــﻪ ﻧـــﻪ ﻟـــﻴﻜﻢ‪ ،‬ﺧـــﻮ د وﺧـــﺖ‬
‫ﻧـــﺎﺧﻮاﻟﻮ ﺗـــﻪ ﺧـــﺎﻟﻲ ﻟـــږه اﺷـــﺎره ﺧـــﻮ ﭘﻜـــﺎر ده‪ .‬د روﺳـــﺎﻧﻮ ﻟـــﻪ راﺗـــګ ﻧـــﻪ درې ﻣﻴﺎﺷـــﺘﯥ ﻣﺨﻜـــﯥ ﻣـــﯥ‬
‫زوى ﺷـــﻮى و‪ ،‬ﭼـــﯥ اوس ﻣـــﯥ زوى )ﺑﻬـــﺎدر( د درې ﻛـــﺎﻟﻮ ﺷـــﻮى و‪ ،‬ﺧﺒـــﺮه دې ﺗـــﻪ راورﺳـــﯧﺪه‪ ،‬ﭼـــﯥ‬
‫د ﻛﺎﺑــﻞ ﭘــﻪ ښــﺎر ﻛــﯥ ﻫــﻢ ﻧــﻮرې ﺷــﭙﯥ ګﺮاﻧــﯥ ﺷــﻮې‪ ،‬ﻳــﻮه ﺷــﭙﻪ ﻣــﻮ د ﻫﻮﺳــۍ ﺗــﺮه ﺳــﺮه ﺧﺒــﺮې وﻛــړې‪،‬‬
‫ﻫﻐﻪ داﺳﯥ ﻓﻴﺼﻠﻪ وﻛړه او وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳــﻬﺎره! ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻟــﻪ ﺧﭙﻠــﯥ ﻣﯧﺮﻣﻨــﯥ او زوى ﺳــﺮه ﺧﭙــﻞ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ځــﯥ‪ ،‬ﻣــﻮږ او د ﻫﻮﺳــۍ ﻣــﻮر ﺑــﻪ‬
‫ﺧﭙـــﻞ وﻃـــﻦ ﺟﻨـــﻮﺑﻲ ﺗـــﻪ ځـــﻮ‪ ،‬ﺟـــﻮاب ﻣـــﯥ ﻟﯧږﻟـــﻰ دى ﺧﻠـــﻚ ﺑـــﻪ ﻧـــﻦ ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ راورﺳـــﯧږي او ﻛـــډه ﺑـــﻪ‬
‫راﺗــﻪ اﻧﺘﻘــﺎل ﻛــړي‪ .‬ﺗﺎﺳــﯥ ﻫــﻢ ﺧﭙــﻞ ﻛــﺎﻟﻲ او ﺳــﺎﻣﺎﻧﻮﻧﻪ ﺧــﺮڅ ﻛــړئ‪ ،‬ﻛــﻮر ﻣــﻮ ﻫــﻢ ﭘــﻪ ﭼــﺎ وﭘﻠــﻮرئ‪،‬‬
‫ﭘﻴﺴﯥ ﺗﺮې ﻧﻐﺪې ﻛړئ او ﭘښﯥ وﺑﺎﺳﺊ‪ ،‬ﭘﻪ دې ﻣﻠﻚ ﻛﯥ ﻧﻮرې ﺷﭙﯥ ﻧﻪ ﻛﯧږي‪.‬‬
‫ﺑـــﺲ ﻫﻤـــﺪا ﻓﻴـــﺼﻠﻪ ﺷــﻮه‪ .‬ﻣـــﻮﻧږ ﺳـــﺎﻣﺎﻧﻮﻧﻪ ﺧـــﺮڅ ﻛـــړل ﻛـــﻮر ﻣـــﻮ ﻫـــﻢ ﺧـــﺮڅ ﻛـــړو او ﭘـــﻪ ﭘټـــﻪ ﺗﻮګـــﻪ‬
‫ﺳــﺮه ﺧﭙــﻞ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ وﻻړو‪ .‬ﻣــﻮر ﻣــﯥ زﻣــﻮﻧږ ﭘــﻪ ورﺗــګ ډﯦــﺮه ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ ﭼــﯥ ځﻴﻨــﯥ‬
‫ﺧﻠــﻚ ﭘــﺎﺗﯥ وو‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﻫــﻢ ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ ﺷــﻮل‪ .‬زﻣــﻮﻧږه ﭘــﻪ ﻛــﻮرﻧۍ ﻛــﯥ ﻳــﻮازې زﻣــﺎ ﻛﺎﻛــﺎ او د ﻫﻐــﯥ‬
‫ﻣﯧــﺮﻣﻦ ﭘــﺎﺗﯥ وه‪ ،‬ډﯦــﺮ ﻛــﻢ ﺧﻠــﻚ ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ وو‪ ،‬ځﻮاﻧــﺎن او ﻣﺎﺷــﻮﻣﺎن ﺧــﻮ ﺑﯧﺨــﻲ ﭘﻜــﯥ ﻧــﻪ‬
‫وو‪ ،‬ټــﻮل ﺑــﺎﺟﻮړ او ﭘﯧــښﻮر ﺗــﻪ ﺗﻠﻠــﻲ وو‪ .‬ځﻮاﻧــﺎن او د ﭘﺎﺧــﻪ ﻋﻤــﺮ ﺧﻠــﻚ د ﺟﻬــﺎد ﭘــﻪ ﻟﻴﻜــﻮ ﻛــﯥ ﭘــﻪ‬
‫ﺑﯧﻼﺑﯧﻠـــﻮ ﺗﻨﻈﻴﻤﻮﻧـــﻮ ﻛـــﯥ ﺗﻨﻈـــﻴﻢ ﺷـــﻮي وو‪ .‬ﻣـــﺎ ﭼـــﯥ ﺣـــﺎﻻت وﻟﻴـــﺪل‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﻫـــﻢ د ﺷـــﭙﻮ د‬
‫ﺗﯧﺮوﻟــﻮ ﺷــﺎن ﻧــﻪ و‪ .‬دوه ﻣﻴﺎﺷــﺘﯥ ﻣــﻮ ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ ﺗﯧــﺮې ﻛــړې‪ ،‬ﺧــﻮ ﻫــﺮه ﺷــﯧﺒﻪ ﻳــﯥ ﻣــﺮګ و‪ .‬ﻳــﻮه ﺷــﭙﻪ‬
‫ﻣﯥ ﻛﺎﻛﺎ ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻛﺎﻛــــﺎ ﺟﺎﻧــــﻪ! دﻟﺘــــﻪ ﺧــــﻮ ګــــﻮزاره ګﺮاﻧــــﻪ ده‪ ،‬دا ﻫــــﺮه ورځ ﻣﺠﺎﻫــــﺪﻳﻨﻮ ﺗــــﻪ ډوډۍ ﭘﺨــــﻮل او دا‬
‫ﺣﺠـــﺮه ﭼﻠـــﻮل ﺧـــﻮرا ګـــﺮان ښـــﻜﺎري‪ .‬زوى ﻣـــﯥ وړوﻛـــﻰ دى‪ ،‬ﻣﯧـــﺮﻣﻦ ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ دې ﻛـــﺎروﻧﻮ ﺑﻠـــﺪه ﻧـــﻪ‬
‫ده‪ ،‬ﻣـــﻮر ﻣـــﯥ ﺑـــﻮډۍ ده او ﻣﺠﺎﻫـــﺪ راﺑﺎﻧـــﺪې ﻧﺎﺳـــﺖ دي‪ ،‬ﭼﺎﺗـــﻪ ډوډۍ ﭘﺨـــﻮو‪ ،‬ﭼـــﺎ ﺳـــﺮه د ﻧﻐـــﺪو‬
‫ﻣﺮﺳﺘﻪ او ﻟﻪ ﭼﺎ ﺳﺮه ﻧﻮرې ﻣﻨډې ﺗﺮړې اﺧﺮ ﺑﻪ زﻣﻮږه څﻪ وي؟‬
‫ﻛﺎﻛﺎ ﻣﯥ ﻳﻮه ﺷﯧﺒﻪ ﻏﻠﻰ و او ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺑﭽــﻰ زه ﺧــﻮ داﺳــﯥ ﻧﻈــﺮ ﻟــﺮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﺗﺎﺳــﯥ ﻟــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ ﻧــﻮر ځــﺊ‪ ،‬ځــﺎن ﭘﯧــښﻮر ﺗــﻪ ﻛــړئ‪ ،‬دﻟﺘــﻪ‬
‫اوﺳــﯧﺪل ګــﺮان ﻛــﺎر دى‪ .‬ﻣــﻮﻧږ ﺑــﻪ ﻫــﻢ درﭘــﺴﯥ درځــﻮ‪ ،‬ﻳــﻮ څــﻮك ﺑــﻪ ﭘﻴــﺪا ﻛــړم‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ دې ﻛــﻼ ﻛــﯥ‬
‫واوﺳــﯧږي او ﭘـــﻪ ﻛـــﻮر او ﺳـــﺎﻣﺎن ورﺳـــﺮه ﭘـــﺎم ﻛــﻮي‪ .‬ﺗﺎﺳـــﯥ ﻳـــﻮازې ﻣﻨـــډې ﻟـــﻪ ﻣﺨـــﯥ د ﺿـــﺮورت وړ‬
‫ﺷﻴﺎن ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه واﺧﻠﺊ‪.‬‬
‫ﻣـــﻮﻧږه ټﻮﻟـــﻮ ﻫﻤـــﺪا ﻣـــﺸﻮره وﻛـــړه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘﺎﻛـــﺴﺘﺎن ﺗـــﻪ ﻛـــډه ﺷـــﻮ‪ .‬ﻟـــﻪ ﻫﻤـــﺪﻏﯥ ورځـــﯥ ﻧـــﻪ ﺗـــﻮده‬
‫ﺟګـــړه رواﻧـــﻪ وه‪ ،‬ﻣﺠﺎﻫـــﺪو ﺑـــﻪ د روﺳـــﺎﻧﻮ او ﺣﻜﻮﻣـــﺖ ﭘـــﻪ ﻛﺘـــﺎروﻧﻮ ﺣﻤﻠـــﯥ ﻛـــﻮﻟﯥ او ﻫﻐـــﻮى ﺑـــﻪ‬
‫ﺑﺎاﻟﻤﻘﺎﺑــﻞ ﺗﻮﭘﻮﻧــﻪ او ټﺎﻧﻜﻮﻧــﻪ ﻛﻠﻴــﻮ ﺗــﻪ وﻧﻴــﻮل‪ ،‬ﻫﺮڅــﻪ ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﻟﻮټــﻪ ﻟﻮټــﻪ ﻛــړل‪ .‬دوﻟﺘــﻲ اﻟﻮﺗﻜــﻮ ﺑــﻪ‬
‫ﻫـــﻢ ﺑﻤﺒـــﺎرۍ ﻛـــﻮﻟﯥ‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ ﻟـــﻪ دﻏـــﯥ وﺿـــﻌﯥ ﺳـــﺮه ﺳـــﺨﺘﻪ ﻧﺎراﻣـــﻪ وه‪ ،‬ﺧﭙـــﻪ او ﺳـــﺘﻮﻣﺎﻧﻪ وﺧـــﺖ‬
‫ﭘـــﺮې راﻏـــﻰ‪ .‬اﺧـــﺮ ﺧﺒـــﺮه ﺗـــﺮ ﻣـــﺮګ ﺳـــﺮﺣﺪه راورﺳـــﯧﺪه‪ .‬ﻧـــﻮره ﻧـــﻮ ﻣـــﻮﻧږه د ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﻪ د وﺗﻠـــﻮ ﺗﻴـــﺎرى‬
‫وﻧﻴﻮﻟــﻪ‪ .‬د ﺷــﭙﯥ ﺳــﺮه ټــﻮل ﻳــﻮ ځــﻞ ﺑﻴــﺎ ﭘــﻪ ګــډه ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻮ‪ ،‬ﻓﻴــﺼﻠﻪ ﻣــﻮ وﻛــړه ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻟــﻮﻣړي ځــﻞ ﺑــﻪ‬
‫زه او ﻫﻮﺳـــۍ ﺳـــﺮه د ﺧﭙـــﻞ زوى ﺑـــﺎدر ﺧـــﺎن ﭘﯧـــښﻮر ﺗـــﻪ ځـــﻮ‪ ،‬ﻣـــﻮر ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ وروﺳـــﺘﻪ ﻟـــﻪ ﻛﺎﻛـــﺎ دوى‬
‫ﺳـــﺮه ﻳﻮځـــﺎى راﭘـــﺴﯥ راځـــﻲ‪ .‬د ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﻪ ﺗـــﺮ ﭘﯧـــښﻮره ﻣـــﻮ ﺳـــړي ﭘﻴـــﺪا ﻛـــړل‪ ،‬ﭼـــﯥ زﻣـــﻮﻧږه ﻛـــډه‬
‫ورﺳــﻮي‪ .‬ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﻣــﻮ ﻟــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ د ﺗﻠــﻮ ورځ وه‪ .‬ﭘــﻪ دﻏــﻪ ﺷــﭙﻪ ﺗــﺮ ﻧﺎوﺧﺘــﻪ ﭘــﻮرې ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻮ‪ ،‬د ﺗﻠــﻮ‬
‫ﻻرې ﭼـــﺎرې او ﻧـــﻮر ﺗـــﺼﻤﻴﻤﻮﻧﻪ ﻣـــﻮ ﺳـــﺮه وﻧﻴـــﻮل‪ .‬ﻓﻴـــﺼﻠﻪ وﺷـــﻮه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺳـــﻬﺎر ﺑـــﻪ ﭘـــﻪ ﺟﺎﻟـــﻪ ﭘـــﻮرې‬
‫وځــﻮ او ټﺎﻛــﻞ ﺷــﻮي ﻛــﺴﺎن ﺑــﻪ ﻣــﻮ اﺧــﻮا ﺗــﻪ ور اړوي‪ .‬د ﺷــﭙﯥ د ﭘﺮﯦﻮﺗﻠــﻮ ﭘــﻪ وﺧــﺖ ﻣــﯥ ﻫﻮﺳــۍ ﺗــﻪ‬
‫ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ ووﺗﻞ‪:‬‬
‫ﻫﻮﺳــــۍ! ﺣــــﺎﻻت ډﯦــــﺮ ﺧــــﺮاب دي‪ ،‬ﻫــــﺮه ﺧــــﻮا ﺟګــــړه ده‪ ،‬ډز او ډوز دى‪ ،‬ﻧــــﻪ وﻳــــﻞ ﻛﯧــــږي ﻛــــﻪ‬
‫ﻣــﻮﻧږه دواړو ﻛــﯥ ﺧــﺪاى ﻧﺎﺧﻮﺳــﺎﺗﻪ ﻛــﻮم ﻳــﻮ ﻧــﻪ و‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﺑــﻞ ﺑــﻪ ﻳــﯥ د ژوﻧــﺪ ټﻮﻟــﻪ ﻛﻴــﺴﻪ ﻟﻴﻜــﻲ‪ .‬دا‬
‫ﺑــــﻪ زﻣــــﺎ او ﺳــــﺘﺎ ﺗــــﺮﻣﻨځ زﻣــــﻮﻧږ د ﻣﻴﻨــــﯥ او ژوﻧــــﺪ اﺻــــﻠﻲ ﺧﺒــــﺮه وي‪ .‬ﻣــــﺎ وې دا ﻛﺘﺎﺑﭽــــﻪ درﺳــــﺮه‬
‫وﺳﺎﺗﻪ ﺗﺮاوﺳﻪ ﻣﯥ ﺳﺎﺗﻠﯥ او ﺗﺮ دې ځﺎﻳﻪ ﻣﯥ رارﺳﻮﻟﯥ ده‪.‬‬
‫درﯦﻴﻢ څﭙﺮﻛﻰ‬
‫ﻫﻮﺳۍ راﺗﻪ د ﺳﻬﺎر ﭘﻪ ﺑﺎب ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ‪:‬‬

‫_ ﺳـــﭙﻴﻦ ﺳـــﺮې ﺑـــﻮډۍ‪ ،‬ﭼـــﯥ اﻣـــﺴﺎ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻻس ﻛـــﯥ ﻧﻴـــﻮﻟﯥ وه‪ ،‬ﭘﻴﻮﻧـــﺪي ځـــړې او ﺧﻴﺮﻧـــﯥ ﺟـــﺎﻣﯥ‬
‫ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻏــﺎړه وې‪ ،‬ﺗــﻮر ﺳــﻮرى ورى ټﻴﻜــﺮى ﻳــﯥ ﭘﺨﭙﻠــﻮ ﺳــﭙﻴﻨﻮ وﻳــښﺘﻮ ﭼــﻮﻟﻰ و‪ ،‬ﻟــﻪ ﻟﻴــﺮې زﻣــﺎ ﺧــﻮا‬
‫ﺗــﻪ رارواﻧــﻪ وه‪ .‬زه ﻫــﻢ ﻟﻜــﻪ د ﻧــﻮرو ﻣﻬــﺎﺟﺮو ﻏﻮﻧــﺪې ﭘﺨــﻮا راﻏﻠــﯥ وم او ﭘــﻪ دې ﻛﻤــﭗ ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﺷــﭙﯥ‬
‫ورځــﯥ ﺗﯧﺮوﻟــﯥ‪ .‬ﺳــﭙﻴﻦ ږﻳــﺮې او ﺑــﯥ وﺳــﯥ وم ﻛــﻮم ﻛــﺎر راﻧــﻪ ﻧــﻪ ﻛﯧــﺪه‪ ،‬ﺧــﺎﻟﻲ ﻻرې او ﻛــﻮڅﯥ ﺑــﻪ ﻣــﯥ‬
‫څــﺎرﻟﯥ‪ .‬ﺳــﭙﻴﻦ ﺳــﺮې ﺑــﻮډۍ رارواﻧــﻪ وه زﻣــﺎ ﺧــﻮا ﺗــﻪ راﻧــﺰدې ﺷــﻮه‪ ،‬زﻣــﺎ دﺳــﺘﺮګﻮ دﻳــﺪ ﻛــﻢ ﺷــﻮى و‪،‬‬
‫څـــﻮك ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ اﺳـــﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻧـــﻪ ﭘﯧﮋﻧـــﺪل‪ .‬ﺑـــﻮډۍ ﺗـــﻪ ښـــﻪ ﻣﺘـــﻮﺟﯥ ﺷـــﻮم ﻟﻜـــﻪ د ﻟﯧـــﻮﻧۍ ﭘـــﻪ ﺷـــﺎن ﭘـــﻪ ﻧـــﺮۍ ﻻره‬
‫راﺗﻠـــﻪ‪ .‬ﭼﭙﻠﻜـــﯥ ﻳـــﯥ ﭘـــښﻮ وې د څﭙﻠﻜـــﻮ ﻳـــﻮ وﻧـــﺪﻧﻰ ﻳـــﯥ ﺷـــﻠﯧﺪﻟﻰ و‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺳـــﺨﺘۍ ﺳـــﺮه ﻳـــﯥ ګﺎﻣﻮﻧـــﻪ‬
‫اﺧﻴــﺴﺘﻞ‪ .‬ﻧــﺮۍ ډﻧګــﺮ ﻛــﯥ ﺑــﻮډۍ‪ ،‬ﭼــﯥ ﺳــﺘﺮګﯥ ﻳــﯥ ﺧﭽﻨــﯥ او ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﺳــﺘﺮګﻪ ﻛــﯥ ﻳــﯥ اوښــﻜﻪ ډﻧــډ‬
‫وﻻړه وه‪ ،‬د ﺳـــﺮ د وﻳـــښﺘﺎﻧﻮ ﺳـــﭙﻴﻨﻪ څڼـــﻪ ﻳـــﯥ ﺑـــﺎد رﭘﻮﻟـــﻪ‪ .‬د ﺧﭙـــﻞ څﻴـــﺮې ټﻴګـــﺮي ﭘﯧڅﻜـــﻪ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه‬
‫ﻻس ټﻴﻨګـــﻪ ﻧﻴـــﻮﻟﯥ وه‪ ،‬ﭘـــﻪ ښـــﻲ ﻻس ﻳـــﯥ اﻣـــﺴﺎ ﻧﻴـــﻮﻟﯥ وه‪ ،‬ﺧﭙﻠـــﯥ ﻻرې ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﻛﺘـــﻞ‪ .‬ورو ورو ﻳـــﯥ‬
‫ﻗﺪﻣﻮﻧـــﻪ اﺧﻴـــﺴﺘﻞ‪ ،‬زه د ﻫﻐـــﯥ د ﻻرې ﭘـــﻪ ﺳـــﺮ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﻧړﯦـــﺪﻟﻲ دﻳـــﻮال ﻧﺎﺳـــﺖ وم‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﭼـــﯥ دوه درې‬
‫ګﺎﻣﻪ راﻧﺰدې ﺷﻮه‪ ،‬ﻣﺎ ﭘﺮې ﻏږ وﻛړو‪:‬‬
‫_ ﺗﺮور ﺳﺘړې ﻣﺸﯥ‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﺧﺪاى دې وﺑښﻪ‪.‬‬
‫ﭘښﻪ ﻳﯥ وﻧﻴﻮه‪ ،‬ورو ﺷﻮه ﻣﺎ ﭘﻠﻮ ﻳﯥ راوﻛﺎﺗﻪ‪ ،‬وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫وروره د ﻧﺎﺻﺮ ﺑﺎغ ﻛﻤﭗ ﺗﻪ ﻛﻮﻣﻪ ﻻره ﺗﻠﻠﯥ ده؟‬
‫ﻣﺎ وې ﺗﺮور ﻫﻤﺪا ﻣﺨﺎﻣﺦ ﻻره ورﻏﻠﯥ ده‪ .‬ﺗﺮور ﻳﻮه ﭘﻮښﺘﻨﻪ درﻧﻪ ﻛﻮﻟﻰ ﺷﻢ؟‬
‫ﻫﻐــﯥ ﭘــﻪ داﺳــﯥ ﺣــﺎل ﻛــﯥ ﭼــﯥ د ﻣــﺮۍ ﻏﻮټــﻪ ﻳــﯥ ښــﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﺗﻠــﻪ‪ ،‬اﻣــﺴﺎ ﻳــﯥ وﻟګﻮﻟــﻪ‪ ،‬ځــﺎن ﻳــﯥ‬
‫ټﻴﻨګ ﻛړو‪ ،‬وې وﻳﻞ‪ :‬وﻟﯥ ﻧﻪ؟ وروره ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ وﻛړه‪.‬‬
‫ﭘــﻮه ﺷــﻮﻣﻪ ﭼــﯥ ﺑــﻮډۍ ﺳــﻮاد ﻟــﺮي‪ ،‬ﺗــﺮور ﺗــﻪ راﺷــﻪ دﻟﺘــﻪ ﻛﯧﻨــﻪ‪ ،‬ﻟــږه دﻣــﻪ ﺑﺮاﺑــﺮه ﻛــړه‪ ،‬ﺗــﺮ ﻛﻤﭙــﻪ ﺑــﻪ‬
‫دې زه ورﺳـــﻮم‪ ،‬ﻫﻐـــﯥ دوﻋـــﺎ راﺗـــﻪ وﻛـــړه وﻳﻠـــﯥ وروره اﷲ دې ژوﻧـــﺪى ﻟـــﺮه‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﭘـــﻪ ډﯦـــﺮ زﺣﻤـــﺖ ﺳـــﺮه‬
‫ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪ ،‬ﺳﻮړ اﺳﻮﻳﻠﻰ ﻳﯥ ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ وﺧﻮت‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﭼــــﺎ راﺗــــﻪ زﻣــــﻮږ ﻳــــﻮ ﻛﻠﻴــــﻮال راښــــﻮدﻟﻰ دى‪ ،‬ﭘــــﻪ ﻫﻤــــﺪې ﻛﻤــــﭗ ﻛــــﯥ اوﺳــــﯧږي‪ ،‬ډګــــﺮوال ﺻــــﺎﺑﺮ‬
‫ﻧﻮﻣﯧږي‪ ،‬د ﻫﻐﻪ ﻛﺮه ورځﻤﻪ‪ .‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧږم ﭼﯥ څﺮﻧګﻪ ﻳﯥ ﭘﻴﺪا ﻛړم‪.‬‬
‫د ډګﺮوال ﺻﺎﺑﺮ ﭘﻪ اورﯦﺪو ﻣﯥ ﻧﯧﻎ ټﻮپ وﻛړو‪ ،‬ﭼﻮپ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮم‪ ،‬ﻫﻐﯥ راﺗﻪ ﻛړه‪:‬‬
‫وروره! ﺗﻪ ﺧﻮ ﺑﻪ دﻏﻪ ﺳړى ﻧﻪ ﭘﯧﮋﻧﯥ؟‬
‫ﻣﺎ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪ :‬دا ﻛﻮم ﺻﺎﺑﺮ دى؟ ﭘﻪ ﻛﻤﭗ ﻛﯥ ﺧﻮ ﻳﻮ ﺻﺎﺑﺮ دى‪ ،‬ﭼﯥ ﻫﻐﻪ‪.....‬‬
‫ﺑﻮډۍ زﻣﺎ ﺧﺒﺮه وﻧﻴﻮﻟﻪ‪ ،‬وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫زﻣﻮږ د ﻛﻠﻲ دى‪.‬‬
‫د ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﻮم ﻳـــﯥ واﺧﻴـــﺴﺖ )ﭘـــﻪ زړه ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ ﺷـــﻚ راﻏـــﻰ‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﻫﻤﺪﻏـــﻪ ﺧـــﻮ زه ﻳـــﻢ ﻛﻨـــﻪ‪ .‬ﻣـــﺎ وې‬
‫ښﻪ ﺑﻪ دا وي ﭼﯥ ﻛﻮر ﺗﻪ ﻳﯥ ﺑﻮځﻢ او ﺳﻤﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﺗﺮې وﻛړم(‪.‬‬
‫_ راځـــﻪ ﺗـــﺮور ﭼـــﯥ ﻛﻤـــﭗ ﺗـــﻪ ﻻړ ﺷـــﻮ‪ .‬زه ﺗـــﺮې ﻣﺨﻜـــﯥ او ﻫﻐـــﻪ راﭘـــﺴﯥ ﺷـــﻮه‪ ،‬ﺗـــﺮ ﻛﻤـــﭗ ﭘـــﻮرې ﭘـــﻪ‬
‫ژور ﺳــﻮچ ﻛــﯥ ﻻړم‪ ،‬ﻛﻤــﭗ ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﺗــﺮور راځــﻪ ﻳــﻮه ﭘﻴﺎﻟــﻪ ﭼــﺎى ﺑــﻪ ﻣــﺎ ﺳــﺮه وڅــښﯥ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ‬
‫ﺑــﻪ د ﻫﻐــﻪ ﺳــړي ﭘﻮښــﺘﻨﻪ ﻛــﻮو‪ .‬ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻻړو‪ ،‬ﻣــﺎ ﭘــﻪ ﻛﻤــﭗ ﻛــﯥ دوه ﻛــﻮټﯥ درﻟــﻮدې‪ ،‬ﻳــﻮې ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ‬
‫ورﻧﻨﻮﺗﻠـــﻮ‪ .‬ښـــﺤﻪ او واړه ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﺑﻠـــﻪ ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ وو‪ ،‬ښـــځﻪ ﻣـــﯥ راﻏﻠـــﻪ‪ ،‬ﺑـــﻮډۍ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﺳـــﺘړي ﻣـــﺸﻲ‬
‫ووﻳﻠـــﻪ‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﻫﻠـــﻪ دې ﺗـــﺮور ﺗـــﻪ ﭼـــﺎى ﺗﻴـــﺎرې ﻛـــړه‪ ،‬ﺑﯧﭽـــﺎره ﺳـــﺘړې ﺷـــﻮې ده‪ .‬ﻫﻐـــﯥ د ﺑـــﻮډۍ ﻧـــﻪ‬
‫ﭘﻮښﺘﻨﯥ ﺗﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﺳﺎزوﻟﻪ‪ ،‬ﭼﯥ ﻣﺎ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ورﺷﻪ ﺗﻪ ﻟﻮﻣړى د ﭼﺎى ﻏﻢ وﺧﻮره ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ورﺳﺮه ﺧﺒﺮې وﻛړې‪.‬‬
‫ﻣﯧــﺮﻣﻦ ﻣــﯥ ﺑﻠــﯥ ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ ﻻړه‪ ،‬ﺗﺮڅــﻮ ﭼــﺎى ﺗﻴــﺎرې ﻛــړي‪ .‬زه او ﺑــﻮډۍ ﭘــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ځﺎﻧﺘــﻪ ﭘــﺎﺗﯥ‬
‫ﺷــﻮ‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ﺧﭙــﻞ ﺳــﻮرى ټﻴﻜــﺮى ﭘــﻪ ځــﺎن راﺧــﻮر ﻛــړو‪ ،‬ﺧﻮﻟــﻪ ﻳــﯥ وﭼــﻪ وه‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﺗــﺮور اوس ﺑــﻪ درﺗــﻪ‬
‫ﭼـــﺎى راوړي‪ ،‬ﺧـــﻮ اوس راﺗـــﻪ ﺳـــﻢ ځـــﺎن راوښـــﺎﻳﻪ‪ ،‬د ﻛـــﻮم ځـــﺎى ﻳـــﯥ؟ ﻧـــﻮم دې څـــﻪ دى؟ ﻛـــﻮرﻧۍ دې‬
‫ﻣﯧړه دى څﻮك دى؟‬
‫د ﺧﭙـــﻞ ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﻮم ﻳـــﯥ واﺧﻴـــﺴﺖ‪ ،‬ﭼـــﯥ زه ﻫـــﻢ د ﻫﻐـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻳـــﻢ‪ ،‬وﻳـــﻞ د ﺧﺎوﻧـــﺪ ﻧـــﻮم ﻣـــﯥ ﺳـــﻬﺎر دى‪،‬‬
‫ﭘﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻛﯥ ﭘﻪ ﻳﯥ ﻫﺮه ﺟﻤﻌﻲ ﺷﭙﻪ راډﻳﻮﻳﻲ داﺳﺘﺎﻧﻮﻧﻪ ﺧﭙﺮول‪.‬‬
‫_ اخ دا څﻪ واﻳﯥ ﺗﻪ‪ ....‬ﺗﻪ د ﺳﻬﺎر ﺻﻴﺐ ﻣﯧﺮﻣﻦ ﻳﯥ؟‬
‫_ ﻫﻮ زه د ﺳﻬﺎر ﻣﯧﺮﻣﻦ ﻫﻮﺳۍ ﻳﻢ‪.‬‬
‫_ ﻧﻮ ﺗﻪ اوس ﭘﻪ دې ﺣﺎل او دوﻣﺮه ﺑﻮډۍ؟‬
‫_ وروره زﻣــﺎ ﻛﻴــﺴﻪ ﻣــﻪ اوره‪ ،‬ﭘــﻪ ﻣــﺮۍ ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﻻړې وﻧــښﺘﯥ‪ .‬ﭘــﻪ دې وﺧــﺖ ﻛــﯥ زﻣــﺎ ﻟــﻮر د ﭼــﺎى‬
‫ﭘﻴﺎﻟـــﻪ ﻫﻐـــﯥ ﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﻣﺨﻜـــﯥ ﻛﯧـــښﻮده‪ ،‬ﻣﺎﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﻫـــﻢ د ﭼـــﺎى ﭘﻴﺎﻟـــﻪ وﻧﻴـــﻮه‪ .‬ﭘـــﻪ زړه ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ ووﻳـــﻞ‬
‫ﭘﺮﯦږده‪ ،‬ﭼﯥ د ډوډۍ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﺗﺮې ﻧﻮرې ﭘﻮښﺘﻨﯥ وﻛړم‪(.‬‬
‫ﭘـــﻪ زړه ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ د ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﻴﺐ ﭘـــﻪ ﺑـــﺎب ډﯦـــﺮې ﺧﺒـــﺮې راﭘﻴـــﺪا ﺷـــﻮې‪ ،‬ښـــځﯥ ﻣـــﯥ ډوډۍ ورﺗـــﻪ‬
‫راوړه‪ ،‬زه ﺗـــﺮې ﺑﻴـــﺮون ووﺗﻠـــﻢ‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﺗـــﺮور ﺗـــﻪ ډوډۍ وﺧـــﻮره وروﺳـــﺘﻪ ﺑـــﻪ ﻧـــﻮرې ﺧﺒـــﺮې ﻛـــﻮو‪ .‬ﺑﻬـــﺮ د‬
‫ﻛـــﻮر ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ووﺗﻠـــﻢ‪ ،‬ﻧـــﺴﻮار ﻣـــﯥ واﭼـــﻮل‪ ،‬ﻳـــﻮ ﺳـــﺎﻋﺖ ﭘـــﻪ ﭼـــﺮت ﻛـــﯥ ﻻړم‪ ،‬ﻫﻤـــﺪا ﻣـــﯥ زړه ﻛـــﯥ‬
‫ﺗﯧﺮﯦـــﺪل‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﺳـــﻬﺎر ورﺳـــﺮه څﻨګـــﻪ ﻧـــﺸﺘﻪ دى؟ ﺧﺎﻣﺨـــﺎ ﭘـــﺮې څـــﻪ ﻣـــﺸﻜﻼت راﻏﻠـــﻲ دي‪ ،‬ﺧـــﻮ ﭼـــﯥ‬
‫ورﺷـــﻢ وې ﭘﻮښـــﺘﻢ او ﺧﭙﻠـــﻪ ﻛﻴـــﺴﻪ راﺗـــﻪ وﻛـــړي‪ ،‬ﻛﯧـــﺪاى ﺷـــﻲ ﭘـــﻪ ﺗﯧـــﺮو ﺟګـــړو ﻛـــﯥ وژل ﺷـــﻮى وي او‬
‫ﻳــﺎ څــﻪ ﺑﻠــﻪ ﭘﯧــښﻪ ﺷــﻮې وي‪ ،‬ﺧــﻮ ﺗــﻪ راځــﻪ ﭼــﯥ د ټﻮﻟــﻮ ﺧﺒــﺮو ﭘﻮښــﺘﻨﻪ ﺗــﺮې وﻛــړم‪ .‬ښــﻪ ﺑــﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣــﻪ ﻛــړم‪،‬‬
‫ﭼﯥ اﺻﻠﻲ ﻛﻴﺴﻪ څﻪ ده؟‬
‫ﻛـــﻮټﯥ ﺗـــﻪ ورﻧﻨـــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ښـــځﯥ ﻣـــﯥ ﺗـــﺮې دﺳـــﺘﺮﺧﻮان ﺑﻠـــﯥ ﻛـــﻮټﯥ ﺗـــﻪ ﻳـــﻮوړو‪ ،‬ډودۍ ﻳـــﯥ ﺧـــﻮړﻟﯥ وه‪.‬‬
‫زه ﭼﯥ ورﻏﻠﻢ‪ ،‬وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫وروره! ﺧﺪاى دې ژوﻧﺪى ﻟﺮه‪ ،‬ﻣﺎ ﺳﺮه ﭘﻪ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺷﻮې‪.‬‬
‫_ ﻧﻪ ﻧﻪ ﺗﺮور دا څﻪ ﺗﻜﻠﻴﻒ دى‪ ،‬ﺧﻮ اوس ﺑﻪ راﺗﻪ اﺻﻠﻲ ﻛﻴﺴﻪ وﻛړې‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ د ټﻴﻜﺮي ﭘﻪ ﭘﯧڅﻜﻲ ﺧﭙﻠﯥ ﺷﻮﻧډې ﭘﺎﻛﯥ ﻛړې‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫وروره! ﭘﺨــﻮا ﻛﻠﻮﻧــﻮ ﻛــﯥ د ﭘــﻼر ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ راﻟــﻮى ﺷــﻮې ﻳــﻢ‪ ،‬ﭘــﻪ اﺻــﻞ ﻛــﯥ ﻣــﻮﻧږ د ﺟﻨــﻮﺑﻲ ﻳــﻮ‪،‬‬
‫ﭘــﻼر ﻣــﯥ ﭘﺨــﻮا ﭘــﻪ ﻛﺎﺑــﻞ ﻛــﯥ وﻇﻴﻔــﻪ درﻟــﻮده‪ .‬د ﻇــﺎﻫﺮ ﺷــﺎه ﺳــﺮه ﻳــﯥ ﻧــﺰدې اړﻳﻜــﯥ درﻟــﻮدې‪ ،‬ﭘــﻪ ﻛﺎﺑــﻞ‬
‫ﻛـــﯥ ﻣـــﻮ ﻛﻮروﻧـــﻪ او ﺟﺎﯦﺪادوﻧـــﻪ وو‪ ،‬ﻣـــﺎ د ﻛﺎﺑـــﻞ ﭘﻮﻫﻨﺘـــﻮن ادﺑﻴـــﺎﺗﻮ ﭘـــﻮﻫﻨځﻰ ﻟﻮﺳـــﺘﻠﻰ دى‪ .‬واده ﻣـــﯥ‬
‫د ﻳــــﻮه ﻟﻴﻜــــﻮال او د ﻛﺎﺑــــﻞ راډﻳــــﻮ د داﺳــــﺘﺎﻧﻮﻧﻮ ﻟﻴﻜــــﻮﻧﻜﻲ ﺳــــﻬﺎر ﺳــــﺮه ﺷــــﻮى دى‪ .‬ﺳــــﻬﺎر ﺻــــﻴﺐ‬
‫رﺋــﻴﺲ ﻫــﻢ و‪ ،‬ﭘــﻪ وزﻳــﺮ اﻛﺒــﺮ ﺧــﺎن ﻣﯧﻨــﻪ ﻛــﯥ ﻣــﻮ ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر درﻟــﻮد‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﻇــﺎﻫﺮ ﺷــﺎﻫﻲ ﺧﺘﻤــﻪ ﺷــﻮه او‬
‫ورﭘــﺴﯥ د داود ﺣﻜﻮﻣــﺖ ﻣــﻨځ ﺗــﻪ راﻏــﻰ‪ ،‬ﻟــﻪ ﻫﻤﻐــﯥ ورځــﯥ څﺨــﻪ ﺣــﺎﻻت ورځ ﭘــﻪ ورځ ﭘــﺴﯥ ﺑــﻞ ډول‬
‫ﻛﯧـــﺪل‪ ،‬ﺗﺮڅـــﻮ ﭼـــﯥ د ﻣﺤﻤـــﺪ داود ﺣﻜﻮﻣـ ـﺖ ﭘـــﺴﯥ ﭼﭙـــﻪ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﺧﻠﻘـــﻲ دوﻟـــﺖ راﻣـــﻨځ ﺗـــﻪ ﺷـــﻮ‪ .‬ﺑﻴـــﺎ ﭼـــﯥ‬
‫ورﭘــﺴﯥ روﺳــﺎن راﻏﻠــﻞ‪ ،‬ﭘــﻪ ټــﻮل ﻣﻠــﻚ ﻛــﯥ ګــډوډي ﭘﻴــﺪا ﺷــﻮه‪ ،‬اّﺧــﺮ ﺟﻬــﺎد ﭘﻴــﻞ ﺷــﻮ‪ .‬ﻣــﻮﻧږه ﻣﺠﺒــﻮر‬
‫ﺷــﻮ ﻛــﻮر ﻣــﻮ ﺧــﺮڅ ﻛــړو‪ ،‬ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻮ‪ .‬ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ ﻫــﻢ ګــﻮزاره ګﺮاﻧــﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ورځ ﭘــﻪ ورځ ﺣــﺎﻻت‬
‫ﺧﺮاﺑﯧــﺪل‪ ،‬ﻣــﺮګ ﻣــﻮ اﺧــﺮ ﺗــﺮ زﻧــﯥ راورﺳــﯧﺪ‪ ،‬ﻟــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ ﻫــﻢ ﻫــﺮه ورځ ﺟــﻮﭘﯥ‪ ،‬ﺟــﻮﭘﯥ ﺧﻠــﻚ وﺗــﻞ‪ .‬اﺧــﺮ‬
‫ټـــﻮل ﻛﻠـــﻰ ﺷـــﺎړ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﻟـــﻪ ﺑﻠـــﯥ ﺧـــﻮا د ﺣﻜـــﻮﻣﺘﻲ ﭘﻮﺳـــﺘﻮ او ﻫـــﻢ روﺳـــﺎﻧﻮ ﻟـــﻪ ﺧـــﻮا ﺑـــﻪ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﺗﻮﭘﻮﻧـــﻪ‬
‫راورﯦﺪل‪ .‬زﻣﻮږ د ﻛﻠﻲ ﻧﻪ ډﯦﺮې ﺟﻨﺎزې ووﺗﻠﯥ‪.‬‬
‫د ﻣﺠﺎﻫـــﺪﻳﻨﻮ او روﺳـــﺎﻧﻮ ﺟګـــړه ورځ ﭘـــﻪ ورځ ﺗﻮدﯦﺪﻟـــﻪ‪ ،‬ﻛﻠـــﻰ ﻟـــﻪ ﻳـــﻮې ورځـــﯥ ﻧـــﻪ ﺑﻠـــﯥ ﺗـــﻪ ﺧـــﺎﻟﻲ‬
‫ﻛﯧــﺪه‪ ،‬ﻣــﺮګ ﻣــﻮ ﺗــﺮ دروازې راورﺳــﯧﺪ‪ .‬ﻣﺠﺒــﻮره ﺷــﻮ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛﻠــﻰ ﻫــﻢ ﭘﺮﻳــږدو او دﯦﺨــﻮا ﺗــﻪ راﻣﻬــﺎﺟﺮ‬
‫ﺷــﻮ‪ .‬ﻳــﻮه ﺷــﭙﻪ ﻣــﻮ ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﻣــﺸﻮره وﻛــړه‪ ،‬ﭼــﯥ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻟــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ ځــﻮ‪ .‬د ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ ﻛﺎﻛــﺎ او‬
‫د ﻫﻐـــﻪ ﻣﯧـــﺮﻣﻦ ﺳـــﺮه د ﺳـــﻬﺎر د ﻣـــﻮر ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ووﻳـــﻞ‪ ،‬ﭼـــﯥ اوس ﻳـــﻮازې زه‪ ،‬ﺳـــﻬﺎر او درې‬
‫ﻛﻠــﻦ زوى ﻣــﯥ د ﻫﻐــﻮى ﭘــﻪ ګــډه ﺻــﻼح او ﻣــﺸﻮره ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﻣــﻮ د راوﺗﻠــﻮ ﻧﻴــﺖ وﻛــړو‪ .‬څــﻮ ﺗﻨــﻪ ﺳــړي ﻣــﻮ‬
‫ﭘـــﻪ ﭘﻴـــﺴﻮ ﻧﻴـــﻮﻟﻲ وو‪ ،‬ﺗﺮڅـــﻮ ﻣـــﻮﻧږ راواړوي‪ .‬ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﻲ ﻟـــﻪ ﻛـــﻼ ﻧـــﻪ راووﺗﻠـــﻮ‪ ،‬ﻣﺎﺳﭙـــښﻴﻦ ﻗـــﻀﺎ و‪،‬‬
‫ﻣـــﻮﻧږه ﻳـــﯥ ﺳـــﻴﻨﺪ ﻏـــﺎړې ﺗـــﻪ راوﺳـــﺘﻠﻮ او ﻫﻐـــﻮ څﻠـــﻮرو ﺗﻨـــﻮ ﺳـــړو ﻏﻮښـــﺘﻞ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﺟﺎﻟـــﻪ ﻛـــﯥ ﻣـــﻮ ﻟـــﻪ‬
‫ﺳــــﻴﻨﺪه ﭘــــﻮرې ﺑﺎﺳــــﻲ‪ .‬ﭘــــﻪ دﻏــــﻪ ورځ ﺳــــﺨﺘﻪ ﺟګــــړه رواﻧــــﻪ وه‪ ،‬د ﺗﻮﭘﻮﻧــــﻮ او ټـــﺎﻧﻜﻮﻧﻮ ډزې ﻛﯧــــﺪﻟﯥ‪.‬‬
‫ﻣﺠﺎﻫـــﺪو د ﻏـــﺮو ﻟـــﻪ ډډو ﻧـــﻪ ﭘـــﻪ ﻛﺘـــﺎروﻧﻮ ﺳـــﻮر اور ﺑـــﻞ ﻛـــړى و‪ .‬دوﻣـــﺮه وﺧـــﺖ ﻧـــﻪ ﭘﯧـــﺪا ﻛﯧـــﺪه‪ ،‬ﭼـــﯥ‬
‫ﻣــﻮﻧږه ﻟــﻪ ﺳــﻴﻨﺪه ﭘــﻮرې وﺗــﯥ واى‪ .‬ﭼــﻮرﻟﻜﯥ ﻫــﻢ راﺗﻠــﯥ او ﺑﻤﻮﻧــﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻏﺮوﻧــﻮ او ﻛﻠﻴــﻮ راﻏﻮرځــﻮل‪.‬‬
‫ﺳــﻮر اور ﺑــﻞ و‪ ،‬ﻳــﻮ ﻫﻴﻠﻴﻜــﻮﭘټﺮ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﺗﻮﻏﻨــﺪي ووﯦــﺸﺖ‪ ،‬د ﺳــﻴﻨﺪ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ راوﻟﻮﯦــﺪ‪ .‬ﻟــږه ﺷــﯧﭙﻪ‬
‫د ﺳــــﻴﻨﺪ ﭘــــﻪ ﻏــــﺎړه ﻛﯧﻨﺎﺳــــﺘﻮ‪ ،‬ﻛﺘــــﻞ ﻣــــﻮ ﭼــــﯥ ﺟــــﺎﻟﻮان د ﺧﻴګــــﺎﻧﻮ ﺟﺎﻟــــﻪ راوﺳــــﺘﻠﻪ او ﻣــــﻮږ ﻳــــﯥ‬
‫وروﺧﯧﮋوﻟـــﻮ‪ .‬ﻣـــﺎ ﺧﭙـــﻞ وړوﻛـــﻰ درې ﻛﻠـــﻦ زوى ﺑـــﺎدر ﺧـــﺎن ﭘـــﻪ ﻏﯧـــږ ﻛـــﯥ ﻛﻠـــﻚ ﻧﻴـــﻮﻟﻰ و‪ ،‬ځﻜـــﻪ ﭼـــﯥ د‬
‫ﻟــــﻮﻣړي ځــــﻞ ﻟﭙــــﺎره ﭘــــﻪ ﺟﺎﻟــــﻪ ﻛــــﯥ ﺳــــﻴﻨﺪ ﺑﺎﻧــــﺪې ﭘــــﻮرې وﺗﻠــــﻮ‪ .‬د ﺳــــﻴﻨﺪ څﭙــــﻮ ﻟــــﻪ ډاره ﻣــــﯥ ﺟــــﺎﻣﯥ‬
‫ګړځﯧﺪﻟﯥ‪ ،‬ډزې او ﺟګړه ﻣﯥ ﻟﻪ ﻳﺎده وﺗﻠﯥ وه‪.‬‬
‫ﭘــﻪ دې وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﻳـــﯥ ﺧﻮﻟــﻪ وﭼــﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬د ﺧﭙﻠـــﯥ ﭼــﺎى ﭘﻴــﺎﻟﯥ ﻧــﻪ ﻳـــﯥ ګــﻮټ وﻛــړو‪ ،‬ﻟــږه ژړﻏـــﻮﻧﯥ‬
‫ﻏﻮﻧــﺪې ﻫــﻢ ﺷــﻮه‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ارام او ژړﻏــﻮﻧﻲ اواز ﺧﭙﻠــﯥ ﺧﺒــﺮې ﭘﻴــﻞ ﻛــړې‪ .‬ﻣــﺎ وې ښــﻪ ﺗــﺮور ﺑﻴــﺎ څــﻪ‬
‫وﺷﻮل؟‪.‬‬
‫د ﭼﺎى ﭘﻴﺎﻟﻪ ﻳﯥ ورو ﺧﭙﻠﯥ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ﻛﯧښﻮده‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫وروره! ﺟﺎﻟـــﻪ ﭘـــﻪ ﺳـــﻴﻨﺪ ﻛـــﯥ رواﻧـــﻪ ﺷـــﻮه او ﻣـــﻮږه ﭘﻜـــﯥ ﻧﺎﺳـــﺖ وو‪ .‬د ﺳـــﻴﻨﺪ ﻣـــﻨځ ﺗـــﻪ ﭼـــﯥ ﺟﺎﻟـــﻪ‬
‫ورﺳـــﯧﺪه‪ ،‬د ډزو او ﻣﺮﻣﻴـــﻮ ﺑـــﺎران راﺑﺎﻧـــﺪې ﺟـــﻮړ ﺷـــﻮ‪ .‬د ﺳـــړك ﻧـــﻪ راﺑﺎﻧـــﺪې د ﻋـــﺴﻜﺮو ﻳـــﻮې ﭘﻮﺳـــﺘﯥ‬
‫ډزې ﭘﻴـــﻞ ﻛـــړې‪ ،‬داﺳـــﯥ ډزې راﺑﺎﻧـــﺪې ﻛﯧـــﺪﻟﯥ‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﺟـــﺎﻟﯥ ﺧﻴګـــﺎن ﭘـــﻪ ﻣﺮﻣﻴـــﻮ ﺳـــﻮري وري ﺷـــﻮل‪.‬‬
‫ﻣــﻮﻧږه ﭘــﻪ ﺟﺎﻟــﻪ ﻛــﯥ ﭘــﺮوت ﻛــړى و‪ ،‬د ﺳــﻬﺎر ﻟــﻪ ﺧــﻮﻟﯥ اخ وﺧــﻮت ﻧﯧــﻎ ﺷــﻮ او ﻟــﻪ ﺟــﺎﻟﯥ ﻧــﻪ ﺳــﻴﻨﺪ ﺗــﻪ‬
‫وﻟﻮﯦــﺪ‪ .‬زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﻏﯧــږ ﻛــﯥ ﻫﻠــﻚ و‪ ،‬ﻟــﻪ ﺟــﺎﻟﯥ ﻧــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﺳــﻬﺎر ﭘــﺴﯥ ورټــﻮپ ﻛــړل‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻠــﻚ راﻧــﻪ‬
‫اوﺑـــﻮ ﺗـــﻪ وﻟﻮﯦـــﺪ‪ .‬ﻟـــﻪ ﻟﻮﯦـــﺪو ﺳـــﺮه د ﺳـــﻴﻨﺪ څﭙـــﻮ ډوب ﻛـــړو‪ ،‬ﭼﻴﻐـــﯥ ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ﺧـــﻮﻟﯥ وﺧﺘـــﯥ‪ ،‬ﻧﻴﻤـــﺎﻳﻲ‬
‫ﺳـــﻴﻨﺪ ﻛـــﯥ وم او ﻳـــﻮ ﻻس ﺑﺎﻧـــﺪې ﻣـــﯥ ﺗﻨـــﺎب ﻧﻴـــﻮﻟﻰ و‪ .‬ﺗـــﺮ ﺷـــﺎ ﻳـــﻮه ﻻس راواﭼـــﺎوه ﻟـــﻪ ﻛﻤـــﻴﺲ ﻧـــﻪ ﻳـــﯥ‬
‫وﻧﻴـــﻮﻟﻢ او ﺟـــﺎﻟﯥ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ورﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړم‪ .‬ﻧـــﻮر ﻣـــﯥ څـــﻪ وﻧـــﻪ ﻟﻴـــﺪل‪ ،‬ﺳـــﺘﺮګﻲ ﻣـــﯥ ﺗـــﻮرې ﺗـــﻮرې ﺷـــﻮې‪،‬‬
‫ﻫــﯧڅ ﭘــﻮه ﻧــﻪ ﺷــﻮم ﭼــﯥ ﺧﺎوﻧــﺪ ﻣــﯥ او زوى ﻣــﯥ څــﻪ ﺷــﻮل؟ ﺑﻴــﺎ ﭘــﻪ ځــﺎن ﻧــﻪ وم ﭘــﻮه ﺷــﻮې ﻳــﻮ وﺧــﺖ ﻣــﯥ‬
‫ﺳـــﺘﺮګﯥ وﻏړوﻟـــﯥ‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﺳـــﻴﻨﺪ ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه ﻟﻮﺧـــﻮ ﻛـــﯥ ﭘﺮﺗـــﻪ وم‪ ،‬ﺳـــﺮ ﻣـــﯥ راﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړو‪ ،‬ﺷـــﺎوﺧﻮا‬
‫څـــﻮك ﻧـــﻪ و‪ ،‬وړاﻧـــﺪې ﻳـــﻮازې ﺟـــﺎﻟﻮان راروان و‪ .‬ﭘـــﻪ ﭼـــﺎﻻﻛۍ ﺳـــﺮه زﻣـــﺎ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ راﻏـــﻰ‪ ،‬ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ‬
‫ﻛﯧﻨﺎﺳﺖ‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧـــﻮرې ﭘـــﺎم ﭼـــﯥ ﻏﺎﻟﻤﻐـــﺎل وﻧـــﻪ ﻛـــړې‪ ،‬ﭘـــﻮرې ﻋـــﺴﻜﺮ ﻧﺎﺳـــﺖ دي‪ ،‬ﭼـــﯥ وﻟـــﻲ ﻣـــﻮ‪ .‬وارﺧﻄـــﺎ ﻧـــﺸﺊ‪،‬‬
‫زړه ﻟـــږ ټﻴﻨـــګ ﻛـــړه‪ ،‬ﺧـــﺪاى ﭘﯧـــښﻪ ﻛـــړه ﻛـــﻪ ﻏـــﻮاړې ﭼـــﯥ ژوﻧـــﺪۍ ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﯥ‪ ،‬ﭘـــﻪ دې ﻟﻮﺧـــﻮ ﻛـــﯥ ﻏﻠـــﯥ‬
‫ﻛﯧﻨــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ وﻧــﻪ ﺧــﻮځﯧږې‪ .‬ﻣــﻮﻧږ ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﺟﺎﻟــﻪ ﻛــﯥ ﻳــﻮ ﺗــﻦ ﺑــﻞ ﺳــړى ډﯦــﺮ زﺧﻤــﯥ دى‪ ،‬زه ﺑــﻪ ﻫﻐــﻪ دﻏــﻪ‬
‫ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ورﺳﻮم او ﺑﯧﺮﺗﻪ ﺑﻪ ﭘﻪ ﺗﺎ ﭘﺴﯥ زر راﺷﻢ‪.‬‬
‫ﭘــﻪ ﻣــﺎ څــﻪ ﭼــﻞ وﺷــﻮ او ﻟــﻪ ځﺎﻧــﻪ ﺧﺒــﺮه ﻧــﻪ وم‪ .‬ځــﺎى ﭘــﺮ ځــﺎى ﻟﻮﯦــﺪﻟﯥ وم‪ ،‬ﻳــﻮ وﺧــﺖ ﻣــﯥ ﭘــښﻪ څــﻪ ﺷــﻲ‬
‫ﭘــﻪ ﺧﻮﻟــﻪ ﻛــﯥ وﻧﻴﻮﻟــﻪ او ﻏﺎښــﻮﻧﻪ ﻳــﯥ ﭘــﺮې ﻛﯧﻤﻨــډل‪ ،‬زور ﻳــﯥ ﻛــړو‪ ،‬ﻣــﺎ وﻳــﻞ ګﻨــﯥ ﺗﯧــﺮو ﺑﯧــﺮ ﻳــﯥ راﻧــﻪ‬
‫ﻏﺎښـــﻮﻧﻪ ووﯦـــﺴﺘﻞ‪ ،‬ﭼـــﯥ راﺑﯧـــﺪاره ﺷـــﻮم ﺗـــﻮرﺗﻢ و‪ ،‬څـــﻪ ﻧـــﻪ ﻟﻴـــﺪل ﻛﯧـــﺪه‪ ،‬ﺧـــﻮ د ﺳـــﭙﻲ ﭘـــﻪ اﻧـــﺪازه ﻳـــﻮ‬
‫ﺣﻴـــﻮان راﻧـــﻪ ﺧﻮﻟـــﻪ ووﯦـــﺴﺘﻠﻪ او روان ﺷـــﻮ‪ ،‬ﭼـــﯥ ښـــﻪ ورﺗـــﻪ ﻣﺘـــﻮﺟﯥ ﺷـــﻮم اوږده ﻟﻜـــۍ ﻳـــﯥ وه ﻟﻜـــﻪ‬
‫ﺳــﭙﻰ‪ ،‬زﻣــﺎ ﻟــﻪ ﺧــﻮا ﻧــﻪ ﭘــﻪ ﻣﻨــډه ﻻړ‪ ،‬ﭘــﻪ ﺑﯧﻠــﻪ ﻛــﯥ ﭘﻮرﺗــﻪ روان ﺷــﻮ‪ .‬ﻣــﺎ ﻳــﻮ ځــﻞ ﺳــﻴﻦ ﺗــﻪ وﻛﺘــﻞ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ‬
‫ﺷــﺎوﺧﻮا ﺗــﻪ‪ ،‬ځــﺎن ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﻓﻜــﺮ ﺷــﻮ او د ﺟﺎﻟــﻪ وان ﺧﺒــﺮه ﻣــﯥ ﻏــﻮږ ﺗــﻪ ودرﯦﺪﻟــﻪ‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ﺗــﻪ ﻟــﻪ دې ځﺎﻳــﻪ‬
‫ﻣــــﻪ ښــــﻮره‪ ،‬زه درﭘــــﺴﯥ ﺑﯧﺮﺗــــﻪ راځــــﻢ‪ .‬د ﺧﭙﻠــــﯥ ﭘــــښﯥ ﭘــــﻪ ﺧــــﻮږ ﺷــــﻮم‪ ،‬ﻳــــﻮ ځــــﻞ ﭘﺎڅﯧــــﺪم ﺑﻴــــﺎ ﺑﯧﺮﺗــــﻪ‬
‫ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻢ‪ .‬ﺗـــﻮرﺗﻢ و‪ ،‬څـــﻪ ﻧـــﻪ ﻟﻴـــﺪل ﻛﯧـــﺪه‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺟﺎﻟـــﻪ ﻛـــﯥ زﻣـــﻮﻧږ ﺳـــﺎﻣﺎﻧﻮﻧﻪ و‪ ،‬دوه ﺑﻜـــﺴﻮﻧﻪ ډك وو‪،‬‬
‫ﺟﺎﻟـــﻪ وان ځﺎﻧﺘـــﻪ وړي و‪ .‬زه ډﯦـــﺮ ﺳـــﺎﻋﺖ ﻧـــﻮره ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻢ‪ ،‬ﺑـــﺲ ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه ﻣـــﯥ ژړل‪ ،‬ﻣﺎﺧـــﺴﺘﻦ ﺗﯧـــﺮ‬
‫ﻣـــﯥ ځﺎﻧﺘـــﻪ ﭘـــﺎم ﺷـــﻮ‪ ،‬ژړا ﻣـــﯥ ودرﯦـــﺪه‪ ،‬وډار ﺷـــﻮم‪ .‬ﻏـــﻮږ ﻣـــﯥ وﻧﻴـــﻮ‪ ،‬ډزې ﻏﻠـــﯥ ﺷـــﻮې وې‪ ،‬ﻓﻜـــﺮ ﻣـــﯥ‬
‫وﻛـــړو ﻣـــﺎ وې ﻛـــﻪ ﻧـــﻮره ﭘـــﻪ دې ﺷـــﺎړه ﺑﯧﻠـــﻪ او د ﺳـــﻴﻦ ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻲ ﻛﯧـــﺪى ﺷـــﻲ ﻟﯧـــﻮان دې‬
‫وﺧــﻮري‪ ،‬ښــﻪ ﺑــﻪ دا وي ﭼــﯥ ﭼﯧــﺮې ځــﺎن ﻛــﻮم ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ورﺳــﻮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺧــﻮ د ﺳــﻬﺎر او زوى ﭘــﻪ‬
‫ﭘﺘـــﻪ ځـــﺎن ﭘـــﻮه ﻛـــړم‪ .‬ﭘـــﻪ ﻛـــﺮاره ﻟـــﻪ ځﺎﻳـــﻪ راوﻻړه ﺷـــﻮم‪ ،‬ﻳـــﻮازې د ﻻس ﺑﻜـــﺲ ﻣـــﯥ ﻏـــﺎړې ﺗـــﻪ ﭘـــﺮوت و‪،‬‬
‫ﻧــﻮر څــﻪ راﺳــﺮه ﻧــﻪ و‪ .‬ﺑــﺎدر راﻧــﻪ ﺑﯧــﻞ ﺷــﻮ‪ ،‬ﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻫﻤﺪﻏــﻪ وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﺳــﻴﻨﺪ ﺗــﻪ ﻏــﻮږ وﻧﻴــﻮ‪ ،‬ﻣــﺎ‬
‫وې ﻛـــﻪ ﺑـــﺎدر ﺧـــﺎن راﺗـــﻪ ﻏـــږ وﻛـــړي او ﻳـــﺎ د ﺳـــﻬﺎر ﻏـــږ واورم‪ ،‬ﺑﻴﺨـــﻲ ﻟﯧـــﻮﻧۍ وم‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﺑـــﻪ ﺑـــﯥ ﻫﻮښـــﻪ‬
‫وﻟﻮﯦــﺪم‪ .‬څــﻪ ﺷــﯧﺒﻪ وروﺳــﺘﻪ راﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮم‪ ،‬زړه ﻣــﯥ راﻟــﻮى ﻛــړو‪ ،‬ژړا ﻣــﯥ ﺑــﺲ ﻛــړه‪ ،‬د ﺧﭙــﻞ ځــﺎن ﭘــﻪ‬
‫وﯦـــﺮ ﺷـــﻮم‪ ،‬راﭘﺎڅﯧـــﺪم ﭘـــﺎم ﻣـــﯥ وﻛـــړو وړاﻧـــﺪې ګڼـــﯥ وﻧـــﯥ ښـــﻜﺎرﯦﺪﻟﯥ‪ ،‬ﻣـــﺎ وې راځـــﻪ ګﻨـــﯥ ﻫﻠﺘـــﻪ ﺑـــﻪ‬
‫ﻛــﻮم ﻛﻠـــﻰ وي ورﺑــﻪ ﺷـــﻢ‪ .‬ټﻴﻜــﺮى ﻣـــﯥ ﻟــﻪ ﻏـــړۍ ﻧــﻪ ﺗـــﺎو ﻛــړو‪ ،‬د ګڼـــﻮ وﻧــﻮ ﭘـــﻪ ﻃــﺮف رواﻧـــﻪ ﺷــﻮم‪ ،‬څـــﻮ‬
‫ﻗﺪﻣـــﻪ وړاﻧـــﺪې ﭼـــﯥ ﻻړم د ﺳـــﻴﻦ ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه ﻓﺮﻳـــﺎد ﺧﯧـــﮋي‪ ،‬د اﻧـــﺴﺎن ﻏﻮﻧـــﺪې ځګﻴـــﺮوي ﻛـــﻮي‪ ،‬ﭘـــﻪ زړه‬
‫ﻛــــﯥ ﻣــــﯥ ﺗﯧــــﺮ ﺷــــﻮ ﻣــــﺎ وې دا ﺳــــﻬﺎر ﻧــــﻪ وي‪ .‬ورو ورو ﻓﺮﻳــــﺎد ﭘﻠــــﻮ ﺗــــﻪ وروﺳــــﺘﻨﻪ ﺷــــﻮم‪ ،‬ﺷــــﻞ ﻗﺪﻣــــﻪ‬
‫وړاﻧـــﺪې د ﺳـــﻴﻨﺪ ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه ﻳـــﻮ ﺳـــړى اوږد ﻏځﯧـــﺪﻟﻰ او ﻓﺮﻳﺎدوﻧـــﻪ ﻳـــﯥ ﻛـــﻮل‪ .‬زه ﭘـــﻪ ﭼټﻜـــﻮ ګـــﺎﻣﻮﻧﻮ‬
‫ورﻧـــﺰې ﺷـــﻮم‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﭼـــﯥ ﺳـــﻬﺎرﺑﻪ وي‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺳـــﺮ ﻳـــﯥ راﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړم‪ .‬ښـــﻪ ﭼـــﯥ ورﻧـــﺰدې ﺷـــﻮم او ﭘـــﯥ‬
‫ورښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮم‪ ،‬ﺳــړي ﻫﻤﻐــﺴﯥ ﻓﺮﻳــﺎد ﻛــﺎوه‪ ،‬ﭼــﯥ ﺳــﺮ ﻣــﯥ ورﻟــﻪ راﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــړو ﭘــﻪ ﻣــﺦ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ﻻس‬
‫وواﻫﻪ‪ ،‬ﺗﻮرﺗﻢ و‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﯧﮋﻧﺪل ﻛﯧﺪه‪ ،‬ورو ﻳﯥ ﭘﻪ اﺧﺮي وس ﺳﺮه ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ زه ﺟﺎﻟﻪ وان ﻳﻢ‪ ،‬ﭘﻪ ﺧﯧټﻪ ﻟګﯧﺪﻟﻰ ﻳﻢ‪.‬‬
‫زر ﻣﯥ ورﻟﻪ ﺳﺮ ﭘﻪ ﻣځﻜﻪ ﻛﯧښﻮد‪ ،‬ﻣﺎ وې وروره ﺗﻪ ﺧﻮ ﺟﻮړ وې‪ ،‬زه ﺳﺘﺎ ﭘﻪ ﺗﻤﻪ ﻧﺎﺳﺘﻪ وم‪.‬‬
‫وﻳـــﯥ وﻳـــﻞ‪ :‬روغ ﭼﺮﺗـــﻪ وم ﻟګﯧـــﺪﻟﻰ وم‪ ،‬ﺧـــﻮ ورﺳـــﺘﻪ ﻫﻤﺘـــﺎ ﭘـــﺴﯥ درﺗﻠﻤـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻤﺪﻟﺘـــﻪ راﭘﺮﯦـــﻮﺗﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻪ ﻧـــﻮر ټـــﻮل ﻣـــړه ﺷـــﻮل او ﺳـــﻴﻨﺪ ﺗـــﻪ وﻟﻮﯦـــﺪل‪ .‬ﻣـــﺎ وې زه اوس څـــﻪ وﻛـــړم؟ ﺟﺎﻟـــﻪ وان ﭘـــﻪ ورو او ﻟـــﻪ‬
‫ﻓﺮﻳﺎده ډﻛﻪ اواز ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗــﻪ دوﻣــﺮه وﻛــړه‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻐــﯥ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻻړه ﺷــﯥ ﭼﺎﺗــﻪ وواﻳــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣــﺎ ﭘــﺴﯥ راﺷــﻲ دﻟﺘــﻪ ﺑــﯥ ځﺎﻳــﻪ ﻣــړ‬
‫ﻛﯧږﻣﻪ‪ .‬د ﺟﺎﻟﯥ ﺧﺒﺮه ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ورﺳﻮه‪ ،‬ځﻪ وﻻړه ﺷﻪ‪ .‬ﻣﺎ وې‪ :‬وروره ﻛﻠﻰ ﭼﯧﺮې دى؟‬
‫ﭘﻪ ﺳﺨﺘۍ ﻳﯥ ﻻس ﻫﻤﻐﻮ وﻧﻮ ﺗﻪ وﻧﻴﻮ ﻛﻮم ﭼﯥ ﻣﺎ ﻫﻢ ﭘﻪ ﻫﻐﻪ ﻟﻮري د ﺗﻠﻮ ﺗﻜﻞ ﻛړى و‪.‬‬
‫زه د ﺟﺎﻟــﻪ وان ﻟــﻪ ﺧــﻮا ﻧــﻪ ﭘﺎڅﯧــﺪم او د ﻛﻠــﻲ ﭘــﻪ ﻟــﻮر رواﻧــﻪ ﺷــﻮم‪ ،‬ﻳــﻮه ﺷــﯧﺒﻪ ﻣــﺰل ﻣــﯥ ﭼــﯥ وﻛــړو د‬
‫ﺳـــﭙﻮ ﻏﭙـــﺎ ﻣـــﯥ ﺗـــﺮ ﻏـــﻮږ ﺷـــﻮه‪ .‬ﻫﻤﻐـــﯥ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ﺣﺮﻛـــﺖ وﻛـــړو‪ ،‬ﻳـــﻮ ﺳـــﺎﻋﺖ وروﺳـــﺘﻪ ګڼـــﻮ وﻧـــﻮ ﺗـــﻪ‬
‫ورﻧــﺰدې ﺷــﻮم‪ ،‬د ﺗــﻮت او ﭼﻴﻨــﺎروﻧﻮ ﺗــﻪ ورﻏﻠــﻢ‪ ،‬ﭘــﺎم ﻣــﯥ ﻛــﺎوه ﭼــﯥ وړاﻧــﺪې ﻛﻠــﻰ راﻣﻌﻠــﻮم ﺷــﻮ‪ .‬ﭘــﻪ‬
‫ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﺳـــﭙﻮ ﻏﭙﻠـــﯥ‪ ،‬ډاډﻣﻨـــﻪ ﺷـــﻮم‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﭼـــﯥ د ﻛﻠـــﻲ ﺧﻠـــﻚ ﺑـــﻪ راﺳـــﺮه ﻣﺮﺳـــﺘﻪ وﻛـــړي‪ .‬زه ﺑـــﻪ زر‬
‫ﺧﻠـــﻚ ﺧﺒـــﺮ ﻛـــړم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺟﺎﻟـــﻪ وان ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ راوړي او زﻣـــﺎ د ﺳـــﻬﺎ او ﺑـــﺎدر ﺧـــﺎن ﭘﺘـــﻪ ﻫـــﻢ وﻟګـــﻮي‪ .‬ﭘـــﻪ‬
‫ﭼـــﺎﺑﻜﻮ ګـــﺎﻣﻮﻧﻮ ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ وررواﻧـــﻪ ﺷـــﻮم‪ ،‬ﺧـــﺪاﯦﺰده ﭼـــﯥ څـــﻮ ﺑﺠـــﯥ ﺑـــﻪ وې‪ ،‬ﺗـــﻮره ﺷـــﭙﻪ وه‪ ،‬د ﻛﻠـــﻲ‬
‫څﻨـــګ ﺗـــﻪ ﭼـــﯥ ورﺳـــﮕﯧﺪم وړاﻧـــﺪې د ﻳـــﻮې ﻟـــﻮﻳﯥ او ﺟګـــﯥ ﻛـــﻼ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ څـــﻮ ﺗﻨـــﻪ ﺳـــړي ﻧﺎﺳـ ـﺖ وو‪،‬‬
‫ﺧﭙﻠـــﻮ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ ﺧﺒـــﺮې ﻛـــﻮﻟﯥ‪ ،‬زه ﻫﻐـــﻮى ﭘﻠـــﻮ ورﻏﻠـــﻢ‪ .‬ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ ورﻧـــﺰدې ﺷـــﻮم‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى راﺑﺎﻧـــﺪې ﻏـــږ‬
‫وﻛړو‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬څﻮك ﻳﯥ؟ ځﺎى ﭘﺮځﺎى ودرﯦږه‪ ،‬ﭼﯥ وﻧﻪ ﺧﻮځﯧږې‪.‬‬
‫ﻣﺎ ورﺗﻪ ﭘﻪ ﺟګ اواز ووﻳﻞ‪:‬‬
‫وروره زه ﻳــﻮه ﺗــﻮر ﺳــﺮې ﻳــﻢ‪ ،‬ﺳﺘﺎﺳــﯥ ﺧــﻮا ﺗــﻪ درځﻤــﻪ‪ .‬ﻟــﻪ ﻫﻐــﻮى ﻧــﻪ دوه ﺗﻨــﻪ ﻣﺨــﺎﻣﺦ زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﻟــﻮر‬
‫راروان ﺷـــﻮل‪ ،‬دواړو د ټﻮﭘﻜـــﻮ ﻟټﻮﻧـــﻪ راﻛـــﺶ ﻛـــړل‪ ،‬ﻏـــږ ﻳـــﯥ ﻛـــړو وﻳـــﯥ وﻳـــﻞ‪ :‬ﻻﺳـــﻮﻧﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ وﻧﻴـــﺴﻪ‪،‬‬
‫ﭼﯥ وﻧﻪ ښﻮرﯦږې‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وﻳـــﻞ‪ :‬ښـــﻪ وروره دا دى ﻻﺳـــﻮﻧﻪ ﻣـــﯥ ﭘﻮرﺗـــﻪ دي‪ .‬ﻫﻐـــﻮى ﭼـــﯥ ﻣﺎﺗـــﻪ راﻧـــﺰدې ﺷـــﻮل ﻳـــﻮه ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ‬
‫ټﻮﭘــﻚ وﻧﻴــﻮ او ﺑــﻞ ﻳــﯥ راﻏــﻰ زﻣــﺎ ﻣــﺦ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻧﺎڅﺎﭘــﻪ ﺑﺠﻠــۍ وﻟګﻮﻟــﻪ‪ ،‬زﻣــﺎ ﺣــﺎل ﭼــﯥ ﻳــﯥ وﻟﻴــﺪ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ‬
‫ﺑﻞ ﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪ :‬ﺧﻄﺮ ﻧﺸﺘﻪ دى‪.‬‬
‫ﻳـــﻮ راﻧـــﻪ ﻣﺨﻜـــﯥ ﺷـــﻮ او ﻳـــﻮ ﺷـــﺎﺗﻪ ﺷـــﻮ‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﺧـــﻮرې ﻣﺨـــﺎﻣﺦ د ﻛـــﻼ دروازې ﺗـــﻪ ورځـــﻪ‪ .‬د ﻛـــﻼ‬
‫دروازې ﺗـــﻪ ﭘـــﻪ څﻨـــګ ﻛﯧـــﻲ څـــﻮ ﺗﻨـــﻪ وﻻړ وو‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ﺳـــﺮه ﻫـــﻢ ټـــﻮﭘﻜﯥ وې‪ ،‬ﭘـــﻮه ﺷـــﻮم ﭼـــﯥ ﻣﺠﺎﻫـــﺪ‬
‫دي‪ .‬زه ﻳﯥ د ﻛﻼ ﭘﻪ دروازه ﻧﻨﻮﯦﺴﺘﻢ‪ ،‬ﭘﻪ دروازه ﻛﯥ ﻳﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧــﻮرې دﻟﺘــﻪ ﺑــﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ﺻــﺎﺣﺐ ﺗــﻪ ﺧﭙــﻞ ﻣــﺸﻜﻞ وواﻳــﯥ‪ .‬دروازه ﺑﯧﺮﺗــﻪ ﺷــﻮه دﻧﻨــﻪ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻟﻮﻳــﻪ‬
‫ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ څــﻮ ﺗﻨــﻪ ﭘﺮاﺗــﻪ وو‪ ،‬ﭘــﻪ څﻨــګ ﻛــﯥ ﻳــﻮه ﺑﻠــﻪ وړوﻛــﯥ ﻛﻮټــﻪ وه‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻫﻐــﯥ ﻛــﯥ ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان و‪.‬‬
‫دروازه ﻳــﯥ وروټﻜﻮﻟــﻪ‪ ،‬ﻳــﻮ ﺗــﻦ د ﭘﺎﺧــﻪ ﻋﻤــﺮ ﺳــړى دروازې ﺗــﻪ راﻏــﻰ‪ .‬ﺳﻤﺪﺳــﺘﻲ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬څــﻪ ﺧﺒــﺮه‬
‫ده؟ ﻣﺎ ﺳﺮه ﭼﯥ څﻮك ﺗﻠﻠﻲ وو‪ ،‬ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧﻴﺮﻳــــﺖ دى ﺻــــﺎﺣﺐ دا ﺧــــﻮرﻛۍ راﻏﻠــــﯥ ده‪ ،‬ﻧــــﻪ ﭘــــﻮﻫﯧږم څــــﻪ ورﭘــــﯧښ ﺷــــﻮي دي‪ ،‬ﺗﺎﻻﺷــــﻲ ﻳــــﯥ‬
‫واﺧﻠﻪ‪ .‬ﺳړي زر زر ﺗﺎﻻﺷﻲ ﻛړم‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ووﻳﻞ‪:‬‬
‫راځــﻪ راﻧﻨﻮځــﻪ‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﺑــﻞ ﺳــړى ﻫــﻢ راﺳــﺮه ﻧﻨــﻮت‪ .‬ﭘــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ﻳــﻮازې د ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ﻛــټ ﭘـــﺮوت و‬
‫او د ﺳﻼګﺎﻧﻮ ﻧﻪ ﻛﻮټﻪ ډﻛﻪ وه‪ .‬ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ ﻛړه‪:‬‬
‫ﭘــــﻪ دﻏــــﻪ ﺗﻮﺷــــﻜﻪ ﻛﯧﻨــــﻪ ﻫﻐــــﻪ ﺑــــﻞ ﺳــــړي ټﻮﭘــــﻚ اوږې ﺗــــﻪ اﭼــــﻮﻟﻰ و‪ ،‬ﭘــــﻪ دروازه ﻛــــﯥ وﻻړ و‪.‬‬
‫ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ووﻳﻞ‪:‬‬
‫څﻪ ﺧﺒﺮه ده؟‬
‫ﻣﺎﺗﻪ ژړا راﻏﻠﻪ‪ ،‬ﺳﻠګﻮ وﻧﻴﻮﻟﻤﻮ ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻗﻬﺮ ﺷﻮ‪ ،‬ﺧﺒﺮه ﻛﻮه ﭘﺮﯦږده ژړا‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ اوښـــﻜﯥ ﭘـــﺎﻛﯥ ﻛـــړې‪ ،‬د ﺟګـــړې او ﺟـــﺎﻟﯥ ﻛﻴـــﺴﻪ ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ ﺗﯧـــﺮه ﻛـــړه‪ ،‬د ﺟﺎﻟـــﻪ وان ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ‬
‫ووﻳﻞ‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان دﺳﺘﻲ ﭘﻪ دﺳﺘﻲ ﻫﻐﻪ وﺳﻠﻪ وال ﺳړي ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫واﻟﻜــﻪ دا ښــځﻪ دﻧﻨــﻪ ﻧﻨﺒﺎﺳــﻪ‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﭘﺨﭙﻠــﻪ ﺑﯧــﺮون ﺗــﻪ ﻻړ‪ .‬زه ﻳــﯥ د ﻛــﻼ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ درې څﻠــﻮر ﻛــﻮټﯥ‬
‫ﻧــﻮرې ﻫــﻢ وې‪ ،‬ﻳــﻮې ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ ﻧﻨﻮﯦــﺴﺘﻢ‪ .‬ﻛﻮټــﻪ ﭘــﻪ ﻗــﺎﻟﻴﻨﻮ ﻏﻮړﯦــﺪﻟﯥ وه‪ ،‬ﺧــﺎﻟﻲ ﻳــﻮ ﻛــټ ﭘﻜــﯥ ﭘــﺮوت‬
‫و‪ ،‬ﻳـــﻮ وړوﻛـــﻰ ﻣﻴﯧـــﺰ ﻟـــﻪ ﭘﺎﺳـــﻪ ﻻټـــﻴﻦ ﭘـــﺮوت و‪ ،‬ﻳـــﻮه ﺷﻴـــﺸﻪ دﻳﻮاﻟـــﻪ ﺗـــﻪ ځړﯦـــﺪﻟﯥ وه‪ ،‬د ﻛـــﻮټﯥ ﭘـــﻪ‬
‫دروازه ﻛــﯥ ﭼﭙﻠﻜــﯥ ﭘﺮﺗــﯥ وې‪ .‬وﺳــﻠﻪ وال ﺳــړى راﻧــﻪ ﺑْــﺮ ﺗــﻪ وﻻړ‪ ،‬ﻣــﺎ ﭘــﻪ ﻛړﻛــۍ ﻛــﯥ ﭘــﺎم وﻛــړو د ﻛــﻼ‬
‫ﭘـــﻪ دﻧﻨـــﻪ ﻛـــﯥ ﻧـــﻮر څـــﻮك ﻧـــﻪ ښـــﻜﺎرﯦﺪل‪ .‬د ﻧـــﻮرو ﻛﻮټـــﻮ دروازې ﺗړﻟـــﯥ وې‪ ،‬ﻫﺮڅـــﻪ راﻧـــﻪ ﻫﯧـــﺮ ﺷـــﻮل‪ ،‬د‬
‫ځـــﺎن ﭘـــﻪ ﺳـــﻮچ ﻛـــﯥ ﺷـــﻮم‪ ،‬ﻣـــﺎ وې دﻟﺘـــﻪ ﭘـــﻪ دې ﻛـــﻼ ﻛـــﯥ راﺑﺎﻧـــﺪې څـــﻪ ﻛـــﻮي؟ ځﺎﻧﺘـــﻪ ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ‬
‫واﭼﻮﻟﻢ‪.‬‬
‫ﻟـــږه ﺷـــﯧﺒﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﻫﻤﻐـــﻪ ﺳـــړى راﻏـــﻰ‪ ،‬ډوډۍ ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ راوړه‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﺧـــﻮرې ډوډۍ وﺧـــﻮره‪،‬‬
‫ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان ﺻـــﺎﺣﺐ ﻟـــﻪ ﻧـــﻮرو ﻛـــﺴﺎﻧﻮ ﺳـــﺮه ﺳـــﻴﻨﺪ ﻏـــﺎړې ﺗـــﻪ ﻻړ‪ ،‬ﺗﺮڅـــﻮ ﺳـــﺘﺎ د ﺧﺎوﻧـــﺪ او د زوى ﻟټـــﻮن‬
‫وﻛړي‪ .‬ﺟﺎﻟﻪ وان ﺑﻪ ﻫﻢ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ راوړي‪ .‬ﺗﻪ ﺧﭙﻪ ﻧﺸﯥ‪ ،‬ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﺮڅﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﺷﻲ‪.‬‬
‫د ﺳـــړي ﭘـــﻪ ﺧﺒـــﺮه ﻣـــﯥ ﻟـــږ زړه ﺟـــﻮړ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﺑﻴﺨـــﻲ ډﯦـــﺮه وږې وم‪ ،‬ﻳـــﻮه ﻣـــړۍ ډوډۍ ﻣـــﯥ وﺧـــﻮړه‪،‬‬
‫ﻣﺎﺧـــﺴﺘﻦ ﺗﯧـــﺮ و‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺑﻴـــﺮون درپ دروپ ﺟـــﻮړ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﺧﺒـــﺮي ﺷـــﻮې‪ ،‬ﻏـــﻮږ ﻣـــﯥ دروازې ﺗـــﻪ ﻧﻴـــﻮﻟﻰ ‪،‬‬
‫ﭼــﯥ ﭘــﻪ دې ﻛــﯥ ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان راﻏــﻰ‪.‬ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ راﻧﻨــﻮت‪ ،‬وﻳﻠــﯥ‪ :‬ﺟــﺎﻟﻮان ﺑﻴﭽــﺎرره ﻣــړ ﺷــﻮى و‪،‬ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ‬
‫ﻣــــﻮ راوړ‪ ،‬اوس ﺷــــﭙﻪ ده ﺳــــﺒﺎ ﺗــــﻪ ﺑــــﻪ د ﻛﻠــــﻲ ﺧﻠــــﻚ د ﺳــــﻴﻨﺪ ﭘــــﻪ دواړو ﻏــــﺎړو وﺑﺎﺳــــﻢ‪ ،‬ﺗﺮڅــــﻮ ﺳــــﺘﺎ‬
‫ﺧﺎوﻧﺪ او زوى ﭘﻴﺪا ﺷﻲ‪.‬‬
‫زه ورﺗﻪ ﭘﻪ ژړا ﺷﻮﻣﻪ‪ ،‬ﻣﺎ وې‪ :‬د ﺧﺪاى ﭘﻪ ﺧﺎﻃﺮ وروره ﻣﺮﺳﺘﻪ راﺳﺮه وﻛړه‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻪ د ﺧﭙـــﻞ ﺗﻨـــﺪي ګـــﻮﻧځﯥ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړې ﭘـــﻪ ﭼټﻜـــۍ ﻟـــﻪ ﻛـــﻮټﯥ څﺨـــﻪ ووت‪ .‬وروﺳـــﺘﻪ ﻫﻤﻐـــﻪ ﺑـــﻞ‬
‫وﺳـــﻠﻪ وال راﻏـــﻰ‪ ،‬وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬ﺧـــﻮرې ﻣـــﻪ ژاړه‪ ،‬ﺧـــﺪاى ﻣﻬﺮﺑﺎﻧـــﻪ دى‪ ،‬ﻣﯧـــړه او زوى ﺑـــﻪ دې ﭘﻴـــﺪا ﺷـــﻲ‪.‬‬
‫ﺧﺪاى ﺗﻪ ﺻﺒﺮ وﻛړه‪ ،‬دا دى ﺷﭙﻪ ﺗﯧﺮه ﺷﻮه‪ ،‬ﺳﻬﺎر ﻛﯧږي‪.‬‬
‫ﭘــﻪ دې وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﻣــﻼ د ﺳــﻬﺎر اذان وﻛــړو‪ ،‬زه ﻫــﺮه ﺷــﯧﺒﻪ ﺷــﻤﺎرم او اﻧﺘﻈــﺎر ﺑﺎﺳــﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ د‬
‫ﺳــﻴﻨﺪ ﻏــﺎړې ﺗــﻪ ورځﻤــﻪ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ وﺳــﻠﻪ وال راﺗـــﻪ ﺗــﺸﻨﺎب راښــﻮدى و‪ ،‬ﻣــﺦ او ﻻس ﻣــﯥ ﭘﺮﻳﻤﻨځــﻞ‪ ،‬رڼـــﺎ‬
‫ﻳـــﯥ وﻟګﯧﺪﻟـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﺎى ﻳـــﯥ راوړو ﻣـــﺎ ﻻ د ﭼـــﺎى ﭘﻴﺎﻟـــﻪ ﻧﻴﻤـــﯥ ﺗـــﻪ وروﺳـــﺘﯥ وه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻳـــﻮ ګـــړاز وﺷـــﻮ‪.‬‬
‫ورﭘــﺴﯥ د ﻛــﻼ ﭘــﻪ ﺳــﺮ اﻟﻮﺗﻜــﻪ رﻏﻠــﻪ‪ ،‬ﻏﺮﻫــﺎر ﺷــﻮ ګــړوز ﺷــﻮ ﭘــﻪ ﻛــﻼ ﻳــﯥ ﺑــﻢ راوﻏﻮرځــﺎوه‪ .‬ﻳــﻮ ﺑــﻢ ﻧــﻪ و‪،‬‬
‫ﺧــﺪاې‪.‬ده ﭼــﯥ څــﻮ ﺑــﻪ ﻳــﯥ راﻏﻮرځــﻮﻟﻲ وو‪ .‬دوړې ﺟــﻮړې ﺷــﻮې‪ ،‬ﺳــﺮ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻛــﻮټﯥ ﻧــﻪ ﺑﻬــﺮ ﻛــړو‪،‬‬
‫ټـــﻮﻟﯥ ﻛـــﻼ اور واﺧﻴـــﺴﺖ او دوړې ﺟـــﻮړگ ﺷـــﻮې‪ .‬دوړې او ﻟﻤﺒـــﯥ ﺳـــﻢ دواره ﻫﻤـــﺪﻏﯥ ﻛـــﻮټﯥ ﺗـــﻪ ﭼـــﯥ‬
‫زه ﭘﻜـــﯥ وم راورﺳـــﯧﺪې‪ ،‬ﻣـــﺎ ﭼﻴﻐـــﯥ ﻛـــړې ﻟـــﻪ ﻛـــﻮټﯥ ﻧـــﻪ راووﺗﻠـــﻢ‪ ،‬ﻣﻨـــډې ﻣﻨـــډې د ﻛـــﻼ ګـــﻮټ ﻛـــﯥ د‬
‫ﺑــﻮرج وړوﻛــﯥ ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ ﻧﻨــﻮﺗﻠﻢ او ﻳــﻮه ﻛــﻮﻧﺞ ﺗــﻪ ﻏﻠــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻢ‪ .‬ﻏــﻮږ ﻣــﯥ وﻧﻴــﻮ‪ ،‬ﭼــﯥ ﺑﻴــﺎ د ﻃﻴــﺎرې‬
‫ﻏﺮﻫــﺎر ﺷــﻮ‪ .‬ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ ﭘــﺲ ﺑﻴــﺎ ﻏــړه زار ﺷــﻮ‪ ،‬ﭘــﻪ ﻛــﻼ او ﻫــﻢ وړاﻧــﺪې ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﺑﻤﻮﻧــﻪ راوﻟﻮﯦــﺪل‪ .‬ﭘــﻪ‬
‫ﻛﻠــــﻲ درﻧــــﯥ او ﺳــــﭙﻜﯥ ډزې ﻛﯧــــﺪﻟﯥ‪ ،‬زه ﭼــــﯥ ﻧﺎﺳــــﺘﻪ وم ددې ﻛــــﻮټﯥ ﭘــــﻪ ﺳــــﺮ ﺑــــﻮرج ﻳــــﯥ ووﯦــــﺸﺖ‪،‬‬
‫دﻳﻮاﻟﻮﻧــﻪ راﭼﭙــﻪ ﺷــﻮل‪ .‬دﻟﺘــﻪ ﻣــﯥ ځﺎﻧﺘــﻪ ﻓﻜــﺮ ﺷــﻮ‪ ،‬ﺳــﻬﺎر او ﺑــﺎدر ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻳــﺎده ووﺗــﻞ‪ ،‬د ځــﺎن ﭘــﻪ ﻓﻜــﺮ‬
‫ﻛـــﯥ ﺷـــﻮم‪ .‬ﭘﻮﻫﯧـــﺪم‪ ،‬ﭼـــﯥ دوﻟﺘـــﻲ ﻗـــﻮاوې ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ راﺧﺘﻠـــﻲ دي‪ ،‬ﺳـــﺨﺘﻪ ﺟګـــړه رواﻧـــﻪ وه‪ .‬زه ﻫﻤﻐـــﺴﯥ‬
‫ﻏﻠـــﯥ ﻧﺎﺳـــﺘﻪ وم او ډزو ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ﻏـــﻮږ ﻧﻴـــﻮﻟﻰ و‪ .‬ﭘـــﻪ ﻛـــﻼ ﻛـــﯥ ﻫﯧڅـــﻮك ﻧـــﻪ ښـــﻜﺎرﯦﺪل‪ ،‬ډزې ﻛﻤﯧـــﺪﻟﯥ‬
‫ورو ورو ﺟګــړه ﻏﻠــﯥ ﻛﯧــﺪه‪ ،‬ﺗﺮڅــﻮ ﭼــﯥ ﻣﺎﺳﭙــښﻴﻦ ﺷــﻮ‪ ،‬ﺟګــړه ﺧﺘﻤــﻪ ﺷــﻮه‪ .‬د ﺑــﻮرج ﻟــﻪ ﻛــﻮټﯥ ﻧــﻪ ﭘــﻪ‬
‫ﻛـــﺮاره راووﺗﻠـــﻢ او د ﻛـــﻼ دروازې ﭘﻠـــﻮ رواﻧـــﻪ ﺷـــﻮم‪ .‬د ﻛـــﻼ ﻛـــﻮټﯥ رڼﯧـــﺪﻟﯥ وې‪ ،‬ځﻴﻨـــﯥ ﻛـــﻮټﯥ ﺳـــﻮې‬
‫وې‪ ،‬دﻳﻮاﻟﻮﻧـــﻪ ﻳـــﯥ راﻟﻮﯦـــﺪﻟﻲ و‪ .‬ﭘـــﻪ ﻟـــﻮټ واو رڼﯧـــﺪﻟﻮ دﻳﻮاﻟﻮﻧـــﻮ ﭘـــﻪ ﻣـــﻨځ ﻛـــﯥ ﭘـــﻪ ډﯦـــﺮه ﺳـــﺨﺘۍ ﺳـــﺮه‬
‫ﺗـــﺮ دروازې ورﺳـــﯧﺪم‪ .‬ﭘـــﻪ دروازه ﻛـــﯥ درې ﺗﻨـــﻪ ټﻮﭘـــﻚ واﻻ ﻣـــړه ﭘﺮاﺗـــﻪ وو‪ ،‬وړاﻧـــﺪې دروازې ﻧـــﻪ ﺑﻬـــﺮ‬
‫د ﻳـــﻮه ﺳـــړي ﻧﻴﻤـــﺎﻳﻲ ﺗﻨـــﻪ ﭘﺮﺗـــﻪ وه‪ ،‬ﺷـــﺎوﺧﻮاو ﭘـــﻪ وﻳﻨـــﻮ ﺳـــﺮه وو‪ .‬ټـــﻮﭘﻜﻲ او ﻛـــﺎرﺗﻮس ﺧـــﻮاره واره‬
‫ﭘﺮاﺗـــﻪ وو‪ ،‬ژوﻧـــﺪي څـــﻮك ﻧـــﻪ ښـــﻜﺎرﯦﺪل‪ .‬د ﻛـــﻼ دروازې ﻧـــﻪ دﻳﻮاﻟـــﻪ ﺑـــﯧﺦ ﺗـــﻪ وړاﻧـــﺪې ﻳـــﻮ ﺗـــﻦ ﭘـــﺮوت و‪.‬‬
‫ﻣﺎﺗــﻪ ﯦــﻲ ﻻس ﺧﻮځــﺎوه وﻳﻠــﯥ راﺷــﻪ‪ .‬زه ﻟﻜــﻪ ﻟﯧــﻮﻧۍ د ﻫﻐــﻪ ﺧــﻮا ﺗــﻪ ورﻏﻠــﻢ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ وﻳﻨــﻮ ﻛــﯥ ډوب‬
‫ﭘــﺮوت و‪ ،‬ﻳــﻮازې دوﻣــﺮه ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺧــﻮرې د ﻛﻠــﻲ ﺧﻠﻜــﻮ ﺗــﻪ وواﻳــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣــﺎ ﻳﻮﺳــﻲ‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ﺧﭙــﻞ ﺳــﺮ‬
‫ﻛﯧـــښﻮد‪ ،‬ﻧـــﻮر ﺷـــﺎوﺧﻮا ﻫﯧڅـــﻮك ﻧـــﻪ ښـــﻜﺎرﻳﺪل‪ ،‬ژوﻧـــﺪي ځﻴﻨـــﯥ ﺗـــښﺘﯧﺪﻟﻲ وو او ځﻴﻨـــﯥ ﻣـــړه ﭘﺮاﺗـــﻪ‬
‫وو‪ .‬ﻟـــﻪ دﻏـــﻪ ځﺎﻳـــﻪ ﻣـــﯥ ځـــﺎن د ﻛﻠـــﻲ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ورﺗـــګ ﻏـــﻮره وګﺎڼـــﻪ‪ .‬ﺧﭙـــﻞ ټﻴﻜـــﺮى ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﻣـــﺦ راﺧـــﻮر‬
‫ﻛـــړو‪ ،‬ﺑﻜـــﺲ ﻣـــﯥ ﺗﺨـــﺮګ ﻛـــﯥ وﻧﻴـــﻮ‪ ،‬ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ رواﻧـــﻪ ﺷـــﻮم‪ .‬د ﻛﻠـــﻲ او ﻛـــﻼ ﺗـــﺮﻣﻨځ ﺗﻘﺮﻳﺒـ ـﺎً ﺳـــﻞ ﻣﺘـــﺮه‬
‫ﻓﺎﺻــﻠﻪ ﺑــﻪ وه‪ ،‬د ﻛﻠــﻲ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ ګڼــﯥ وﻧــﯥ وﻻړې وې‪ .‬ﻟــﻪ ﻟﻴــﺮې ﻧــﻪ د ﻛﻠــﻲ ﺗﺮڅﻨــګ ﻟــﻮړ ﭼﻴﻨــﺎر ﺧﺘﻠــﻰ‬
‫و‪ ،‬ﺷـــﺎوﺧﻮا ﻫﯧڅـــﻮك ﻧـــﻪ وو‪ ،‬دا دوﻣـــﺮه ﻟـــﻮى ﻛﻠـــﻰ ﻣګـــﺮ ﻫﯧڅـــﻮك ﭘﻜـــﯥ ﻧـــﻪ وو‪ .‬ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ‬
‫زړه ﻛـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﻟﻜـــﻪ ﭼـــﯥ ﺧﻠـــﻚ ټـــﻮل ﻣـــړه دي او ﻳـــﺎ ﺗـــښﺘﯧﺪﻟﻲ دي‪ .‬ﻟﻴـــﺮې ﻣـــﯥ ﻛﺘـــﻞ ﻣـــﺎ وې‪ ،‬ﭼـــﯥ زه‬
‫ﺑﯧګـــﺎه ﺷـــﭙﻪ ﭘـــﻪ ﻛﻮﻣـــﻪ ﻻر ﺗـــﺮ دې ځﺎﻳـــﻪ راﻏﻠـــﯥ وم؟ ﻫـــﯧڅ ﻧـــﻪ ﭘﻮﻫﯧـــﺪم‪ ،‬ﭼـــﯥ دا ﻛـــﻮم ځـــﺎى دى او زه‬
‫ﭼﯧﺮﺗـــﻪ ځﻤـــﻪ؟ زړه ﻧـــﺎزړه د ﻛﻠـــﻲ ﭼﻴﻨـــﺎر ﺗـــﻪ ورﻧـــﺰدې ﺷـــﻮم‪ ،‬د ﭼﻴﻨـــﺎر ﻻﻧـــﺪې ﻟـــﻮى وﺳـــﺘﻞ و‪ ،‬داﺳـــﯥ‬
‫ﻣﻌﻠﻮﻣﯧــﺪل ﭼﮕــﯥ د ﻛﻠــﻲ ﺧﻠــﻚ ورﻛــﯥ ﻛﯧﻨــﻲ‪ .‬ښــﻪ ﭼــﯥ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ورﻧــﺰدې ﺷــﻮم‪ ،‬ﻏﻮښــﺘﻞ ﻣــﯥ ﭼــﯥ د‬
‫ﻛﻠــﻲ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻛﻮڅــﻪ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ورﻧﻨــﻮځﻢ‪ ،‬ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻟﻮﻳــﻪ ﻛﻮڅــﻪ ورﺳــﻤﻪ ﺷــﻮم‪ ،‬څــﻮ ګﺎﻣــﻪ ﭼــﯥ وﻻړم د ښــځﻮ‬
‫د ژړا اوازوﻧــﻪ ﻣــﯥ ﺗــﺮ ﻏــﻮږ ﺷــﻮ‪ .‬ښــﻪ ﭼــﯥ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ ورﻏﻠــﻢ‪ ،‬ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻛــﻮر ﻛــﯥ وﻳﺮوﻧــﻪ وو او د ﺧﻠﻜــﻮ‬
‫ﺷـــﻮر او ﺧﺒـــﺮې راﺗﻠـــﯥ‪ ،‬ﻟـــږه ﭼـــﯥ وړاﻧـــﺪې ورﻏﻠـــﻢ‪ ،‬ﻫﻠﺘـــﻪ ﻳـــﻮه ﺑـــﻮډۍ ښـــځﻪ‪،‬ﭼﯥ ﺧﭙـــﻞ ﻻﺳـــﻮﻧﻪ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ‬
‫ﺗـــﺸﻮ اﻳـــښﻲ وو‪ ،‬ﻟـــﻪ ﺳـــﺮه ﻳـــﯥ ﭘړوﻧـــﻰ ﻟﻮﯦـــﺪﻟﻰ و‪،‬رﻧـــګ ﻳـــﯥ زﯦـــړ زﺑﯧـــښﻠﻰ د ﺧﭙﻠـــﯥ ﻛـــﻮټﯥ دروازې ﺗـــﻪ‬
‫ﻳــﯥ ﺗﻜﻴــﻪ ﻛــړې وه ﺑﻴــﺮون ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻛﺘــﻞ‪ .‬زه ﭼــﯥ ورﻧــﺰدې ﺷــﻮم او ﺧــﻮا ﺗــﻪ ﻳــﯥ ورﻏﻠــﻢ‪ ،‬ﻫﻐــﯥ راﺗــﻪ ﻫــﯧڅ‬
‫وﻧﻪ وﻳﻞ‪ ،‬ﻫﻤﻐﺴﯥ ﻳﯥ ﻛﺘﻞ ﻣﺎ ﭘﺮې ﻏږ وﻛړو‪:‬‬
‫ﺗﺮور! اى ﺗﺮور‪.‬‬
‫ﻫﻐــﯥ ﻫــﯧڅ وﻧــﻪ وﻳــﻞ‪ ،‬ﻫــﻚ ﭘــﻚ وﻻړه وه‪ ،‬ﺧﻮﻟــﻪ ﺗــﺮې وراﻧــﻪ ﭘــﺎﺗﯥ وه‪ ،‬ﺳــﭙﻴﻦ وﻳــښﺘﺎن ﻳــﯥ ﺟﺎﺧــﻪ‬
‫ﭘـــﻪ ﺳـــﺮ ﺳـــﭙﻴﻨﻪ ﺑـــﺎﻣﺒﻮﻟۍ ﭘﺮاﺗـــﻪ وو‪ ،‬زه د ﻫﻐـــﯥ څﻨـــګ ﺗـــﻪ ورﻏﻠـــﻢ‪ ،‬ﻣـــﺎ وې‪ :‬ﺗـــﺮور وﻟـــﯥ؟ څﻨګـــﻪ وﻻړه‬
‫ﻳﯥ؟‬
‫ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪ :‬ﺗﻪ څﻮك ﻳﯥ؟‬
‫ﻣـــﺎ وې‪ :‬زه ﻳـــﻮ ﻻروۍ ښـــځﻪ ﻳـــﻢ‪ ،‬ﻻره ﻧـــﻪ ﭘﯧـــﮋﻧﻢ ﻫﻤﺪاﺳـــﯥ ﭘـــﻪ دي ﻛﻠـــﻲ راﻧﻨـــﻮﺗﻠﻢ‪ .‬دروازې ﻧـــﻪ ﻳـــﯥ‬
‫ﺳﺮ ﭘﻪ ﻣﺎ ﭘﺴﯥ ښﻪ راﺑﻬﺮ ﺗﻪ ﻛړو‪ ،‬ﻟﻮرې د ﺧﺪاى ﻟﭙﺎره ﻟږه ﻣﺮﺳﺘﻪ راﺳﺮه وﻛړه‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬د څﻪ ﻣﺮﺳﺘﻪ؟‬
‫ﻫﻐــــﯥ وﻳــــﻞ‪ :‬ﺗــــﻪ راﺷــــﻪ راﺷــــﻪ دﻧﻨــــﻪ راﻧﻨﻮځــــﻪ‪ ،‬ﻟــــﻪ دروازې ﻧــــﻪ ورﻧﻨــــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬وﻣــــﯥ ﻛﺘــــﻞ ﭼــــﯥ واړه‬
‫ﻣﺎﺷــﻮﻣﺎن‪ ،‬ښــځﯥ او ﻳــﻮ ﺗــﻦ ﺳــﭙﻴﻦ ږﻳــﺮى ډب ډﯦــﺮۍ ﻣــړه ﭘﺮاﺗــﻪ دي‪ .‬د ﻛــﻮټﯥ ﻏــﻮﻟﻰ ﻟــﻪ ﺳــﺮو وﻳﻨــﻮ ﻧــﻪ‬
‫ډك ﺷﻮى و‪ ،‬ان ﻟﻪ دروازې ﭘﻮرې ﻟﻜﻪ د ﻟښﺘﻲ ﭘﻪ ﺷﺎن وﻳﻨﯥ ﺑْﯧﺪﻟﯥ وې‪ .‬ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻣﯥ ﺗﺮې وﻛړه‪:‬‬
‫ﺗﺮور دا وﻟﯥ؟‬
‫_ روﺳـــﺎﻧﻮ ﻟـــﻪ ﻃﻴـــﺎرو ﻧـــﻪ ﺑﻤﻮﻧـــﻪ راوﻏﻮرځـــﻮل‪ ،‬دا څـــښﺘﻦ ﻣـــﯥ دوه ﻧږﻳﺎﻧـــﺪې ﻣـــﯥ‪ ،‬دا ﻟﻤـــﺴﻴﺎن ﻣـــﯥ‬
‫ټـــﻮل ﻣـــړه ﺷـــﻮل‪ ،‬زه ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ﺳـــﺎﻋﺖ ﻛـــﯥ د ﺑـــﻞ زوى ﻛـــﺮه ﺗﻠﻠـــﯥ وم‪ ،‬ﭼـــﯥ ډزې وﺷـــﻮې ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻢ‪،‬‬
‫ﭼــﯥ دا ټﻮﻟــﻪ ﻛــﻮرﻧۍ ﻣــﯥ ﺗﺒــﺎه ﺷــﻮې وه‪ .‬ﻫﻠــﻪ ﻟــﻮرې دې ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﭘــﻪ دﻏــﻪ ﻛﻮڅــﻪ ﻛــﯥ وړاﻧــﺪې ﻻړه ﺷــﻪ‪،‬‬
‫ﻫﺮ څﻮك ﭼﯥ دې ﭘﻴﺪا ﻛړل‪ ،‬راﻳﯥ وﻟﻪ ﭼﯥ ددې ﻣړو ﻏﻢ وﺧﻮري‪.‬‬
‫زﻣــﺎ ﻟــﻪ ﻻﺳــﻪ ﺧــﻮ ﻫــﯧڅ ﻧــﻪ ﻛﯧــږي زه د ﺑــﻮډۍ ﭘــﻪ ﺧﺒــﺮه ﭘــﻪ ﭼــﺎﻻﻛۍ ﺳــﺮه ﻟﻜــﻪ ﭼــﯥ ﺑﻠــﺪه ﻳــﻢ ﭘــﻪ داﺳــﯥ‬
‫ﺷـــﻜﻞ ﺳـــﺮه ﭘـــﻪ ګړﻧـــﺪﻳﻮ ګړﻧـــﺪﻳﻮ ګـــﺎﻣﻮﻧﻮ ﭘـــﻪ ﻛﻮڅـــﻪ ﻛـــﯥ رواﻧـــﻪ ﺷـــﻮم‪ ،‬وﻣـــﯥ ﻟﻴـــﺪل ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ ﻳـــﻮې ﺑﻠـــﯥ‬
‫ﻛـــﻮڅﯥ ﻧـــﻪ دوه ﺗﻨـــﻪ ﺳـــړي راووﺗـــﻞ‪ ،‬ﻣﻼګـــﺎﻧﯥ ﻳـــﯥ ﺗړﻟـــﯥ وې‪ ،‬ټـــﻮﭘﻜﯥ ﻳـــﯥ څﻨګﻮﻧـــﻮ ﺗـــﻪ اﭼـــﻮﻟﻲ دي‪،‬‬
‫وارﺧﻄــﺎ راروان وو‪ .‬ﻣــﺎ ﭘــﺮې دﺳــﺘﻲ ﻏــږ وﻛــړو‪ ،‬ﻣــﺎ وې ودرﯦــږئ‪ .‬ﻫﻐــﻮى ﭘــښﻪ ﻧﻴــﻮﻟﻲ ﺷــﻮل‪ ،‬ﺧــﻮا ﺗــﻪ‬
‫ﻳﯥ ورﻧﺰدې ﺷﻮم‪ ،‬ورﺗﻪ وﻣﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫وروڼــﻮ! ﭘــﻪ دﻏــﻪ وړاﻧــﺪې ﻛــﻮر ﻛــﯥ ټــﻮل ﺧﻠــﻚ ﻟــﻪ څﯧﺮﻣــﻪ ﻣــړه ﺷــﻮي دي‪ ،‬ﻳــﻮازې ﻳــﻮه ﺑــﻮډۍ ﭘﻜــﯥ‬
‫ژوﻧﺪۍ ﭘﺎﺗﯥ ده‪ ،‬ﻛﻪ ﻳﻮ ځﻞ ورﺷﺊ ښﻪ ﺑﻪ وي‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﻳﻮه ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧــﻮرې زﻣــﻮږ ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﻫــﻢ درې ﺗﻨــﻪ راﻧــﻪ ﺷــﻬﻴﺪان ﺷــﻮي دي‪ .‬ﺧــﻮ دواړه ﭼﺎﺑــﻚ راروان ﺷــﻮل‪.‬‬
‫زه ﻫـــﻢ ورﭘـــﺴﯥ ﺷـــﺎﺗﻪ رارواﻧـــﻪ ﺷـــﻮم‪ ،‬د ﺑـــﻮډۍ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﭼـــﯥ ورﻧﻨﻮﺗـــﻞ‪ ،‬دواړه ﺧـــﺎﻟﻲ ورﺗـــﻪ ﻻﺳـــﻮﻧﻪ‬
‫ﭘﻮرﺗﻪ ﻛړل وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻣــﻮږ ځــﻮ وړاﻧــﺪې ﺑــﻞ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﭼــﯥ ﺧﻠــﻚ راوﻟــﻮ او ددې ﻛﻠــﻲ ﻣــړي راﺳــﺮه ښــﺦ ﻛــړي‪ .‬ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ‬
‫ډﯦـــﺮ ﺧﻠـــﻚ ﻣـــړه ﺷـــﻮي دي‪ .‬ﻳـــﻮازې دا ﻧـــﻪ دي د ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﻮر ډﯦـــﺮ ﻣﺎﺷـــﻮﻣﺎن‪ ،‬ښـــځﯥ او ﺳـــړي ﻣـــړه ﺷـــﻮي‬
‫دي‪ .‬ﺗﺎﺳﯥ ﺻﺒﺮ وﻛړئ‪ ،‬ﻣﻪ وارﺧﻄﺎ ﻛﯧږئ‪ ،‬ﻫﺮڅﻪ ﺑﻪ ﺧﺪاى وﻛړي‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻮى دواړه وﻻړل‪ ،‬زه او زړه ﺑـــﻮډۍ ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮ‪ .‬ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه ﻣـــﯥ ﻓﻜـــﺮ ﻛـــﺎوه‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﻟـــﻪ دې‬
‫ﺑﻮډۍ ﺳﺮه ﭘﺎﺗﻲ ﺷﻪ‪ ،‬څﻪ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ورﺳﺮه وﻛړې او ﺧﭙﻠﻪ ﻻره ﭼﺎره ﺑﻪ ﺗﺮې ﭘﻪ ﻛﺮاره ﺳﺮه وﻟټﻮې‪.‬‬
‫ﺑﻮډۍ ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪ :‬ﻣﻮرې زه ﺑﻪ درﺳﺮه ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ ﻳﻢ‪ ،‬ﺗﺮڅﻮ ﭼﯥ دا ﻣړي ښﺦ ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ وﻳﻞ‪ :‬ﻟﻮرې ﺧﺪاى دې ژوﻧﺪۍ ﻟﺮه‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ﺧﭙﻠــﯥ ﻣټــﯥ راﺑــډ وﻫﻠــﯥ‪ ،‬ﻟــﻪ ﺑﻴــﺮون ﻧــﻪ ﻣــﯥ ﺧــﺎوره راوړه او ﭘــﻪ وﻳﻨــﻮ ﻣــﯥ واﭼﻮﻟــﻪ‪ .‬ﻫــﺮ ﻣــړى ﻣــﯥ‬
‫ﭘﺨﭙــﻞ ځــﺎى ﺳــﻨﺒﺎل او ﺑﺮاﺑــﺮ ﻛﯧــښﻮد‪ ،‬ﭘــﻪ ﻫــﺮ ﻳــﻮه ﻣــﯥ ﺳــﭙﻴﻨﯥ روﺟــﺎﻳﯥ او ټــﻮټﯥ وﻏــﻮړوﻟﯥ‪ ،‬ﺑــﻮډۍ‬
‫ژړل او ﻣــﺎ ﻫــﻢ ورﺳــﺮه ژړل‪ ،‬ځﻜــﻪ ﭼــﯥ دﻏــﻪ ﺣﺎﻟــﺖ ﻣــﺎ ﻧــﻪ ﺧﭙــﻞ ﻏﻤﻮﻧــﻪ ﻫﯧــﺮ ﻛــړل‪ ،‬ﺑــﻮډۍ ﺑﯧﭽــﺎره ګــۍ‬
‫ﻫﺴﯥ ﺧﻮﻟﻪ وراﻧﻪ ﻧﻴﻮﻟﯥ وه‪ ،‬ژړﻟﯥ ﻧﺸﻮاى‪ ،‬وﻟﯥ ﭼﯥ ډﯦﺮه زړه وه‪.‬‬
‫زه ﻫــﻢ زﻳــﺎﺗﻲ ﭘــﻪ ژړا ﺳــﺘړې ﺷــﻮم‪ ،‬وروﺳــﺘﻪ دوه زړې ښــځﯥ د ﻛﻠــﻲ ﻟــﻪ ﻛــﻮﻣﯥ ﻛــﻮڅﯥ ﻧــﻪ راﻏﻠــﯥ‪،‬‬
‫ﻫﻐــﻮى ﻫــﻢ ژړل‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻳــﻮې ښــځﯥ ﻧــﻪ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﻣــﺎ وې دا ﻛﻠــﻰ ﺧــﻮ ﺑﻴﺨــﻲ ﺷــﺎړ ﭘــﺮوت دى‪،‬‬
‫دوﻣﺮه څﻮك ﻧﺸﺘﻪ دى ﭼﯥ دا ﻣړى ښﺦ ﻛړي‪ .‬ﻳﻮې ښځﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧــﻮرې د ﻛﻠــﻲ ﺧﻠــﻚ د ﺑﻤﺒــﺎرۍ ﻟــﻪ وﻳــﺮې ﻟــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ وﺗﻠــﻲ دي‪ ،‬ﭘــﻪ ﻫــﺮ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﻣــړي ﭘﺮاﺗــﻪ دي‪،‬‬
‫ﻧﻮرو ﻛﻠﻴﻮ ﺗﻪ اﺳﺘﺎزي ﺗﻠﻠﻲ دي ﻛﯧﺪى ﺷﻲ ﺧﻠﻚ راﺷﻲ‪.‬‬
‫رښـــﺘﻴﺎ ﭼـــﯥ ﻳـــﻮه ﺷـــﯧﺒﻪ وروﺳـــﺘﻪ د ﻧـــﻮرو ﻛﻠﻴـــﻮ ﺧﻠـــﻚ راورﺳـــﯧﺪل‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻫـــﺪﻳﺮې ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ ﻗﺒﺮوﻧـــﻪ‬
‫وﯦـ ـﺴﺘﻞ‪ ،‬ﻟـــﻪ ډاره ﻳـــﯥ ﻣﺎښـــﺎم ﺗـــﻮرﺗﻢ ﭘـــﻪ ﺧـــړه ټـــﻮل ﻣـــړي ښـــﺦ ﻛـــړل‪ .‬د ﻛﻔـــﻦ ﻛـــﺎر ﻳـــﯥ ﻧـــﻪ ﻛﯧـــﺪه‪ ،‬وﻳـــﻞ‬
‫ﺷـــﻬﻴﺪان دي ﻟـــﻪ ﺟـــﺎﻣﻮ ﺳـــﺮه ﻳـــﯥ ښـــﺨﻮل ﭘﻜـــﺎر دي‪ .‬د ﺑـــﻮډۍ ﻟـــﻪ ﻛـــﻮره ﻫـــﻢ څﻠـــﻮر ﺟﻨـــﺎزې ووﺗﻠـــﯥ‪ .‬ﻛﻠـــﻪ‬
‫ﭼـــﯥ ﻳـــﯥ ﺟﻨـــﺎزې ﭘـــﻪ وره وﯦـــﺴﺘﻠﻲ‪ ،‬ﻫﻐـــﯥ ﺧـــﻮاره ﻛـــۍ ﭘﺨﭙﻠـــﻮ دواړو ﺗـــﺸﻮ ﻻﺳـــﻮﻧﻪ ﻛﯧـــښﻮدل او ﺧﻮﻟـــﻪ‬
‫ﻳــﯥ وراﻧــﻪ وﻧﻴﻮﻟــﻪ‪ ،‬ﻣــﺎ ورﺳــﺮه وژړﻟــﯥ ټــﻮﻟﯥ ﺟﻨــﺎزې ﻟــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ ووﺗﻠــﯥ‪ .‬ﻳــﻮ ﺳــﺎﻋﺖ وروﺳــﺘﻪ د ﺑــﻮډۍ‬
‫څــﻮك ﺧﭙﻠــﻮان راﻏــﻰ‪ ،‬ﻳــﻮه ښــځﻪ ﻫــﻢ ورﺳــﺮه وه‪ .‬ﻟــﻪ ﺑــﻮډۍ ﻧــﻪ ﻳــﯥ زﻣــﺎ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ورﺗــﻪ زﻣــﺎ‬
‫د ﻛﻤــﻚ ووﻳـــﻞ او ﻧــﻮره ﺧـــﻮ زه ﻫــﻢ ورﺗـــﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣــﻪ ﻧـــﻪ وم‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﻏﻠــﯥ ﺷـــﻮه‪ ،‬ﺳــړي راﺗـــﻪ ﺑــﺪ ﺑـــﺪ وﻛﺘـــﻞ‪،‬‬
‫ځﻜــﻪ ﭼــﯥ زﻣــﺎ ﻧــﻮې ﺟــﺎﻣﯥ ﭘــﻪ ﺗــﻦ ﻛــﯥ وې او ﭘﯧﻐﻠــﻪ ښــځﻪ وم‪ ،‬ﺧــﻮ ﺧــﺪاﯦﺰده ﭼــﯥ ﭘــﻪ زړه ﺑــﻪ ﻳــﯥ څــﻪ ﺗﯧــﺮ‬
‫ﺷﻮي وو‪.‬؟ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻳﯥ راﻧﻪ وﻛړه‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﺧﻮرې د ﻛﻮم ځﺎى ﻳﯥ او څﻨګﻪ دﻟﺘﻪ راﻏﻠﯥ ﻳﯥ؟‬
‫د ﺧﭙــﻞ ﻛﻠــﻲ ﻧــﻮم ﻣــﯥ ورﺗــﻪ واﺧﻴــﺴﺖ‪ ،‬د ﺳــﻬﺎر ﻧــﻮم ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ووﻳــﻞ او د ﺟــﺎﻟﯥ ﻛﻴــﺴﻪ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ‬
‫وﻛـــړه‪ .‬ﺳـــړى او ښـــځﻪ دواړه ﺧﭙـــﻪ ﺷـــﻮل‪ ،‬ﻣـــﺎ ﺑﻴـــﺎ ﭘـــﻪ ﺳـــﻠګﻮ ﺳـــﻠګﻮ وژړل‪ .‬ﻫﻐـــﻮى ﻫـــﻢ راﺳـــﺮه ﭘـــﻪ ژړا‬
‫ﺷـــﻮل‪ .‬وروﺳـــﺘﻪ ﺑﻴـــﺎ ﺳـــړي ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺳﺘﺎﺳـــﯥ ﻛﻠـــﻲ ﺑﺎﻧـــﺪې ﭘـــﺮون ﺑﻤﺒـــﺎرد ﺷـــﻮى دى‪ ،‬ﻫﯧڅـــﻮك ﭘﻜـــﯥ‬
‫ژوﻧــــﺪي ﻧــــﻪ دي ﭘــــﺎﺗﯥ‪ .‬ﺧﯧــــﺮ دى ﺧــــﻮر ﻣــــﻪ ژاړه‪ ،‬ﺧــــﺪاى ﺗــــﻪ ﺻــــﺒﺮ وﻛــــړه‪ ،‬اوس ﺧــــﻮ ﻣــــﻮﻧږه ټﻮﻟــــﻮ ﺗــــﻪ‬
‫راﭘﯧـــښﻪ ده‪ .‬زﻣـــﻮﻧږ ﺧـــﻮر ﻳـــﯥ‪ ،‬ﭘـــښﺘﻨﻪ ﻳـــﯥ‪ ،‬ﻧـــﻦ ﺷـــﭙﻪ ﭘـــﻪ دې ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﭼـــﯥ څـــﻮك ﭘـــﺎﺗﯥ دي‪ ،‬ﭼـــﺮګ‬
‫ﺑﺎﻧــګ ټـــﻮل وځـــﻲ‪ ،‬ﻛﻠـــﻰ ﭘﺮﯦـــږدي‪ .‬روﺳـــﺎن ﻧـــﻮره ﺑﻤﺒـــﺎري ﻫـــﻢ ﻛـــﻮي‪ ،‬ﺑﻠـــﻪ ﭼـــﺎره ﻧـــﻪ ﻟـــﺮو‪ ،‬ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ ﻫـــﻢ ﻟـــﻪ‬
‫ﻣﻮﻧږه ﺳﺮه وﻻړه ﺷﯥ‪ .‬ددې ﺑﻮډۍ ﺳﺮه ﺑﻪ ﻳﻮځﺎى اوﺳﯧږې‪ ،‬ﺗﺮڅﻮ ﭼﯥ ﻛﻮم ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻌﻠﻮم ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ﻛﺎﻛﺎ ﺟﺎﻧﻪ د ﻛﻠﻲ ﺧﻠﻚ ﺑﻪ ﭼﯧﺮې ځﻲ؟‬
‫ﻫﻐﻪ وﻳﻞ‪ :‬ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن ﺗﻪ‪ .‬دﻟﺘﻪ ﻧﻮرې ﺷﭙﯥ ﻧﻪ ﻛﯧږي‪ .‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﺑﻮډۍ ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ادې ﻣـــﻮږ ځـــﻮ ﭼـــﯥ ﺳـــﺎﻣﺎن ﺑﺮاﺑـــﺮ ﻛـــړو‪ ،‬ﺗﺎﺳـــﯥ ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ ډوډۍ راوﻟﯧـــږو‪ ،‬ﺧﭙـــﻞ ﺳـــﺎﻣﺎن د وړﻟـــﻮ ﺗﻴـــﺎر‬
‫ﺑﺮاﺑــﺮ ﻛــړئ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛﻠــﻪ ﺣﺮﻛــﺖ ﻛﯧــﺪه‪ ،‬ﭼــﯥ ﺗﺎﺳــﯥ ﺗــګ ﺗــﻪ ﺗﻴــﺎر ﻳﺎﺳــﺖ‪ .‬ﻛــﻪ ﻛــﻮم ﺳــﻨﺪ او ﻧــﻮر ﻣﻬــﻢ ﺷــﻴﺎن‬
‫ﭼـــﯥ د وړﻟـــﻮ وي ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه ﻳـــﯥ راواﺧﻠـــﻪ‪ ،‬ﻣﺎﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﻛـــړه ﺧـــﻮرې ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ ﻟـــﻪ دې ﺑـــﻮډۍ ﺳـــﺮه ﻛﻤـــﻚ‬
‫وﻛـــړې‪ .‬ﻣـــﻮﻧږ ﺑـ ـﻪ ﭼـــﺮګ ﺑﺎﻧـــګ راﺷـــﻮ‪ ،‬ﻳﻮځـــﺎى ﺑـــﻪ ﺣﺮﻛـــﺖ وﻛـــړو‪ .‬زړه ﺻـــﺒﺮ ﻛـــړه‪ ،‬ﺷـــﺮاﯦﻂ ډﯦـــﺮ ﺧـــﺮاب‬
‫دي‪ ،‬د ﺳـــﻴﻨﺪ پ ﻏـــﺎړه څـــﻮك ګﺮځﯧـــﺪﻟﻰ ﻧـــﻪ ﺷـــﻲ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺧـــﺪاى ﻳـــﯥ وﺳـــﭙﺎره اوس د ﺧﭙـــﻞ ﺳـــﺮ اور ﺑﺎﻳـــﺪ‬
‫ﻣړ ﻛړي‪ .‬ﭘﺨﭙﻠﻪ ﻣﺮۍ دې راﻏﻠﯥ ده‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﯧﺮې ﭼﯥ وﻻړو ﻟﻪ ﻫﻐﯥ ځﺎﻳﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﺎ ﭘﺘﻪ ﻟګﻮو‪.‬‬
‫ﻫﻐــــﻮى دواړه ووﺗــــﻞ او ﺧﭙــــﻞ ﻛــــﻮر ﺗــــﻪ ﻻړل‪ .‬ډﯦــــﺮ ﺳــــﺎﻋﺖ وروﺳــــﺘﻪ ﻳــــﻮه ﺳــــړي ډوډۍ راوړه او‬
‫ﺑﯧﺮﺗـــﻪ زر ﻛﻮرﺗـــﻪ ﻻړ‪ .‬ﻣـــﺎ ﺑـــﻮډۍ ﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬ادې راځـــﻪ ﻳـــﻮه ﻣـــړۍ ډوډۍ وﺧـــﻮره‪ ،‬ﻟـــﻪ ﺧﯧټـــﯥ ﻧـــﻪ ﺧـــﻮ ﻧـــﻪ‬
‫رﻏﯧــږي‪ .‬ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ډوډۍ ﺗﻴــﺎره ﻛــړه ﻣــﻮﻧږ دواړو ډوډۍ وﺧــﻮړه‪ ،‬ﺑﻴــﺎ څــﻮ ﺗﻨــﻪ ﺳــړي راﻏﻠــﻞ‪ ،‬ﺑــﻮډۍ ﺗــﻪ‬
‫ﻳــﯥ ﻓﺎﺗﺤــﻪ وﻛــړه‪ ،‬ورﭘــﺴﯥ دوه ښــځﯥ او ﻳــﻮ ﺳــړى راﻏﻠــﻞ‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﻫــﻢ ﻻس ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــړل او ﺑــﻮډۍ ﺗــﻪ‬
‫ﻳـــﯥ ډاډ ورﻛـــړو‪ .‬د ﺷـــﭙﯥ ﺗـــﺮ ﻧﺎوﺧﺘـــﻪ ﭘـــﻮرې ﺧﻠـــﻚ د ﺑـــﻮډۍ ﻛـــﺮه راﺗﻠـــﻞ او ﻓﺎﺗﺤـــﻪ ﻳـــﯥ ﻛﻮﻟـــﻪ‪ .‬ورﭘـــﺴﯥ‬
‫ﻳــﻮ ﺑــﻞ ﺳــﭙﻴﻦ ږﻳــﺮى او درې د ﭘﺎﺧــﻪ ﻋﻤــﺮ ښــځﯥ راﻧﻨــﻮﺗﯥ‪ ،‬ﻟــﻪ ﻳــﻮې ښــځﯥ ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﻻس ﻛــﯥ څــﻪ دﻳــګ‬
‫او ډوډۍ وه‪ ،‬ﺑﻮډۍ ﺗﻪ ﻳﯥ ورﻛړه‪ .‬ﻫﻐﻮى ﻫﻢ دوﻋﺎ وﻛړه‪ ،‬ﺳﭙﻴﻦ ږﻳﺮي ﺑﻮډۍ ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧــﻮرې ﺧــﺪاى دې د زړه ﺻــﺒﺮ درﻛــړي‪ ،‬زﻣــﻮږ ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﻫــﻢ ﻳــﻮه ښــځﻪ ﻟګﯧــﺪﻟﯥ وه‪ ،‬ﺧــﻮ ﻣــړه ﻧــﻪ‬
‫ﺷــﻮه‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﺑــﻞ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻣــﻮ ﻳــﻮوړه ډاﻛټــﺮ ﻳــﯥ زﺧﻤﻮﻧــﻪ ورﺗړﻟــﻲ دي‪ ،‬ﻫﻤﻠﺘﺘــﻪ ﭘﺮﺗــﻪ ده‪ .‬ﻧــﻮر ﻧــﻮ ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ‬
‫ې داﺳــﯥ ﻛــﻮر ﻧــﻪ ﺷــﺘﻪ دﻳــﻮ ﭼــﯥ ﻣــړه او زﺧﻤــﻲ وﻧــﻪ ﻟــﺮي‪ .‬دا ﻛــﻮم ﻛــﺴﺎن ﭼــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ دي‪ ،‬ښــځﯥ دي او‬
‫ﻛـــﻪ ﻣﺎﺷـــﻮﻣﺎن‪ ،‬ﺳـــﺒﺎ ﺳـــﻬﺎر وﺧﺘـــﻲ ﺑـــﻪ ﻛﻠـــﻰ ﭘﺮﯦـــږدي او ځـــﻲ ﺑـــﻪ‪ ،‬ځﻜـــﻪ ﭼـــﯥ روﺳـــﺎن ﺑﻴـــﺎ ﻫـــﻢ ﺑﻤﺒـــﺎري‬
‫ﻛﻮي‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻮى ﻫـــﻢ ﻻړل‪ ،‬ﻣﺨﻜـــﯥ ﺳـــړي ﭘـــﻪ ﻛﺎﺳـــﻪ ﻛـــﯥ څـــﻪ اﭼـــﻮﻟﻲ و او ډوډۍ ورﺳـــﺮه وه‪ .‬د زړې ادې ﻛـــﺮه‬
‫ﻳـــﯥ راوړه او ﺑﯧﺮﺗـــﻪ وﻻړ‪ .‬ﻣﺎښـــﺎم ﺧـــړه ﭘـــﻪ ﻟګﯧـــﺪو ﺷـــﻮه‪ ،‬ﺑـــﻮډۍ راﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﻟـــﻮرې ﺗـــﻪ دﻧﻨـــﻪ دا ډوډۍ‬
‫درﺳــﺮه ﻛﯧــﺪه‪ ،‬ﻻټــﻴﻦ وﻟګــﻮه‪ ،‬ﺑــﺲ دى ﭘــﻪ ژړا ﺧــﻮ څــﻪ ﻧــﻪ ﻛﯧــږي‪ ،‬ﺧــﺪاى دې ﻣــﻮږ ﺗــﻪ ﺻــﺒﺮ راﻛــړي‪ .‬زه‬
‫ﺑﻪ ﻟﻤﻮﻧځ وﻛړم ﺑﻴﺎ ﺑﻪ دواړه دﻧﻨﻪ ﻛﯧﻨﻮ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې ډﯦـــﺮه ښـــﻪ ده ﻣـــﻮرې‪ .‬د ﺣـــﻮﻳﻠۍ ﻟـــﻪ اﻧګـــړ ﻧـــﻪ دﻧﻨـــﻪ ﻛـــﻮټﯥ ﺗـــﻪ ﻧﻨـــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﻻټـــﻴﻦ ﻣـــﯥ وﻟګـــﺎوه‪ ،‬د‬
‫ﻧﻐـــﺮي ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه زړه ﺳـــﺘﺮﻧﺠۍ ﭘﺮﺗـــﻪ وه‪ ،‬ﺧـــﺎورې او ﺧﺰﻟـــﯥ ﭘـــﺮې ﭘﺮﺗـــﯥ وې‪ ،‬ﻻټـــﻴﻦ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ ﻛـــﻮټﯥ ﺗـــﻪ‬
‫رڼــﺎ ﻛــړو‪ ،‬ﻛﻮټــﻪ ﻟــﻪ ﻛــﺎﻟﻴﻮ وﭼــﻪ ډﻛــﻪ وه‪ .‬د ﻣــﻮدو ﻣــﻮدو زاړه ﺷــﻴﺎن ﺑــﺴﺘﺮې او ﻛټﻮﻧــﻪ ﭘﻜــﯥ ﭘﺮاﺗــﻪ وو‪.‬‬
‫دوﻣــﺮه ﻟﻮﻳــﻪ ﻛﻮټــﻪ وه‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛﻮﻧﺠﻮﻧــﻪ ﻳــﯥ ﻧــﻪ ښــﻜﺎرﯦﺪل‪ .‬ﭘــﻪ څﻨــګ ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﻳــﻮه ﺑﻠــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻫــﻢ وه‪ ،‬ﻟــﻪ‬
‫دروازې ﺳــــﺮه ﭘــــﻪ څﻨــــګ ﻛــــﯥ وړوﻛــــﯥ ﻛﻮټــــﻪ وه‪ ،‬ﭼــــﯥ ﻫﻐــــﻮى ﺑــــﻪ ﭘﻜــــﯥ اودﺳــــﻮﻧﻪ ﻛــــﻮل او داﺳــــﯥ‬
‫ﻣﻌﻠﻮﻣﯧﺪه‪ ،‬ﭼﯥ د ﻟﻤﺒﺎ ځﺎى ﻫﻢ و‪.‬‬
‫ﺑــﻮډۍ ﻟــﻪ ﻟﻤﺎﻧځــﻪ ﻧــﻪ راوګﺮځﯧــﺪه‪ ،‬ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ راﻧﻨﻮﺗﻠــﻪ‪ ،‬ﭘــﻪ ﻫﻐــﯥ ﺑﯧﭽــﺎره ګــۍ ﺳــﺨﺘﻪ وه‪ ،‬ﻟــﻪ ﻳــﻮې‬
‫ﺧــﻮا ﭘــﻪ زاړه ﻋﻤــﺮ وه‪ ،‬ﻟــﻪ ﺑﻠــﯥ ﺧــﻮا ﭘــﺮې څﻠــﻮر ﻣــړي راﻏﻠــﻞ‪ ،‬ﺧــﻮ ﺳــﺮه ﻟــﻪ ﻫﻐــﯥ ﻳــﻮه ﻛﻠﻜــﻪ ښــځﻪ وه‪ ،‬ﻟــﻪ‬
‫ﭘــښﻮ ﻧــﻪ ﭼﺎﻻﻛــﻪ وه‪ ،‬ﭘــﻪ ﻧﻐـــﺮي ﻛــﯥ ﻳــﯥ اور ﺑــﻞ ﻛـــړ‪ ،‬ﭼــﺎى ﻳــﯥ ﭘﺨــﯥ ﻛــړې‪ ،‬زﻣـــﺎ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﭘﻴﺎﻟـــﻪ‬
‫ﻛﻴښﻮده‪ ،‬رښﺘﻴﺎ ﻫﻢ ډﯦﺮ وﺧﺖ ﻣﯥ ﭼﺎى ﻧﻪ و څښﻠﻰ‪ ،‬ډﯦﺮ ښﻪ راﺑﺎﻧﺪې ﻟګﯧﺪه‪.‬‬
‫ﻟﻪ ﺑﻮډۍ ﻧﻪ ﻣﯥ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه‪ ،‬ﻣﺎ وې‪ :‬ادې ﭘﻪ دې ﻛﻠﻲ ﺑﺎﻧﺪې ﻣﺨﻜﯥ ﻛﻠﻪ ﺑﻤﺒﺎري ﺷﻮې وه؟‬
‫ﻫﻐـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﻳـــﻮه ﻣﻴﺎﺷـــﺖ ﻣﺨﻜـــﯥ روﺳـــﺎﻧﻮ ﭘـــﻪ دي ﻛﻠـــﻲ ﺑﻤﻮﻧـــﻪ راﻏﻮرځـــﻮﻟﻲ وو‪ ،‬دوﻟـــﺲ ﺗﻨـــﻪ ﭘـــﻪ‬
‫ﻫﻐﯥ ﻛﯥ ﻣړه ﺷﻮي وو‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ﻣﻮرﺟﺎﻧﯥ ددې ﻛﻠﻲ ﺧﻠﻚ ټﻮل ﻣﺠﺎﻫﺪ دي‪ .‬ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻫـــﻮ ﻟـــﻮرې دا ټـــﻮل ﻣﺠﺎﻫـــﺪ دي‪ .‬ﺷـــﭙﻪ او ورځ ﺑﯧﭽـــﺎره ګـــﺎن ﭘـــﻪ دې ﻏﺮوﻧـــﻮ ﻛـــﯥ ﺟﻨګﯧـــږي‪ ،‬ﻫـــﺮه ورځ‬
‫دې ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ﺟﻨﺎزې رارواﻧﯥ وي‪ ،‬ﺧﻠﻚ ﺗﺒﺎه ﺷﻮل‪.‬‬
‫ﺑﻮډۍ ﻟﻪ ﻣﺎﻧﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﻟﻮرې ﺗﻪ دې ﻛﻠﻲ ﺗﻪ څﻨګﻪ راﻏﻠﯥ ﻳﯥ؟‬
‫ﻣﺨﻜــﯥ ﻫﻐــﻪ زﻣــﺎ ﻟــﻪ ﺣﺎﻟــﻪ ﺧﺒــﺮه ﻧــﻪ وه‪ ،‬اګﺮﭼــﯥ ﻣﺎښــﺎم ﻣــﯥ ﺧﭙﻠــﻪ ﻛﻴــﺴﻪ ﺳــړي او ښــځﯥ ﺗــﻪ ﻛــړې‬
‫وه‪ ،‬دا ﻫـــﻢ ﻧﺎﺳـــﺘﻪ وه ﺧـــﻮ داﺳـــﯥ ﻣﻌﻠﻮﻣﯧـــﺪه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺑﯧﭽـــﺎره ګـــۍ ﻫـــﺮ څـــﻪ ﻟـــﻪ ﻻﺳـــﻪ ورﻛـــړي وي‪ ،‬ﺣﺎﻓﻈـــﻪ‬
‫څــﻪ ﭼــﯥ ﺧﺒــﺮې ﻳــﯥ ﺳــﻤﯥ ﻧــﺸﻮاى ﻛــﻮﻻى‪ .‬ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻛــﺮار ﻛــﺮار ﺧﭙﻠــﻪ ﻛﻴــﺴﻪ ﻟــﻪ ﺳــﺮه ﺗﯧــﺮه ﻛــړه‪ ،‬ﻏــﻮږ‬
‫ﻳــﯥ ﻧﻴــﻮﻟﻰ و‪ .‬ﻣــﺎ ﭼــﯥ ﺧﺒــﺮه دې ﻛﻠــﻲ ﭘــﻮرې راورﺳــﻮﻟﻪ‪ ،‬ﺑــﻮډۍ ﺑﻴــﺎ ﺧﻮﻟــﻪ وراﻧــﻪ ﻛــړه‪ ،‬ﻣــﺎ ﻫــﻢ ورﺳــﺮه‬
‫ښــﻪ ﺷــﯧﺒﻪ وﻳــﺮ وﻛــړو‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﻫﻐــﯥ راﺗــﻪ ﺗــﺴﻠﻲ او ډاډ راﻛــﺎوه‪ ،‬ﻧــﻮره ﻣــﯥ وﻧــﻪ ګړوﻟــﻪ‪ ،‬ځﻜــﻪ ﭼــﯥ ﺑــﻮډۍ د‬
‫ﺧﺒــﺮو ﺗــﻮان ﻧــﻪ درﻟــﻮد‪ ،‬ﻛﻤــﺰورې وه او ﻫــﻢ ﻳــﯥ ټﻮﻟــﻪ ﻛــﻮرﻧۍ ﻣــړه وه‪ .‬زه ﻫــﻢ ﻟــﻪ ﻫﻐــﯥ ﺑــﺪﺗﺮه ﻫــﺮه ﺷــﯧﺒﻪ‬
‫او ﻟﺤﻈـــﻪ ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ﺳـــﺘﺮګﻮ اوښـــﻜﯥ رواﻧـــﯥ وې‪ .‬ﭘـــﻪ ﻛـــﻮم ځـــﺎى ﭼـــﯥ ﻃﻴـــﺎرې ﺑﻤﻮﻧـــﻪ راﻏﻮرځـــﻮﻟﻲ وو‪،‬‬
‫ﻟﻮﻳــﻪ ﻛﻨــﺪه ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﺟــﻮړه ﻛــړې وه‪ .‬د ﻧــﻮرو ﻛﻮټــﻮ دﯦﻮاﻟﻮﻧــﻪ او دروازې ﻳــﯥ ﻣــﺎﺗﯥ ﻛــړې وې‪،‬‬
‫ﻳــﻮازې ﻫﻤــﺪا ﻛﻮټــﻪ ﭼــﯥ ﻣــﻮږ ﭘﻜــﯥ ﻧﺎﺳــﺖ وو‪ ،‬ﻟــږ څــﻪ وداﻧــﻪ ﭘــﺎﺗﯥ وه‪ .‬د ﺷــﭙﯥ ﻟــﻪ ﺧــﻮا ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ ﻳــﻮ‬
‫ﻧـــﻴﻢ ﺳـــﭙﻲ ﻏﭙـــﺎ ﻛﻮﻟـــﻪ‪ ،‬ﻳـــﻮه ﻟـــﻪ ډار او ﻫﯧﺒﺘـــﻪ ډﻛـــﻪ ﺷـــﭙﻪ وه‪ ،‬د ﻛﻠـــﻲ ټـــﻮل ﺧﻠـــﻚ ﭼــﯥ ﭘـــﺎﺗﯥ وو‪ ،‬ﭘﺨﭙـــﻞ‬
‫ﻏـــﻢ اﺧﺘـــﻪ و او زه ﭘﺨﭙـــﻞ ﻏـــﻢ اﺧﺘـــﻪ وم‪ .‬زﻣـــﺎ ﻓﻜـــﺮ او ﺧﻴـــﺎل ﻫﻤﻐـــﯥ ﺟـــﺎﻟﯥ او ﺳـــﻴﻨﺪ ﺗـــﻪ و او ﭘـــﻪ ﺗﻤـــﻪ وم‪،‬‬
‫ﭼـــﯥ ﺑـــﺎدر او ﺳـــﻬﺎر ﺑـــﻪ ﺧﺎﻣﺨـــﺎ د ﺳـــﻴﻨﺪ ﻏـــﺎړې ﺗـــﻪ وﺗﻠـــﻲ وي‪ ،‬ژوﻧـــﺪي ﺑـــﻪ وي او ﻛـــﻪ ﻣـــړه؟ ﭼﯧﺮﺗـــﻪ د‬
‫ﺳــﻴﻨﺪ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ ډوب ﺷــﻮي ﻧــﻪ وي؟ څــﻮﻣﺮه ﺧــﻮﻧﻲ ﺳــﻴﻨﺪ دى‪ ،‬ﻛﯧــﺪاى ﺷــﻲ ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﺟــﺎﻟﯥ ﭘــﻮرې‬
‫ﻧــښﺘﯥ وي او د ورځــﯥ ﻟــﻪ ﺧــﻮا ﻳــﯥ ځــﺎن وﭼــﯥ ﺗــﻪ راوﯦــﺴﺘﻠﻰ وي‪ .‬ﭘــﻪ دې ﺳــﻮﭼﻮﻧﻮ ﺳــﻮﭼﻮﻧﻮ ﻛــﯥ ﺑـــﻪ‬
‫ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﺧــﻮﻟﯥ ﻧــﻪ ﭼﻴﻐــﻪ ووﺗﻠــﻪ‪ ،‬ﺑــﻮډۍ ﺑــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬وﻟــﯥ ﻟــﻮرې؟ ﺧﻴــﺮ دى ﺑﭽــﻰ ﺧــﺪاى ﺗــﻪ ﺻــﺒﺮ وﻛــړه‪،‬‬
‫اﷲ راوﺳـــﺘﯥ ده ﻧـــﻮ‪ .‬ﺑﯧګـــﺎه ﺷـــﭙﻪ راﺳـــﺮه ټﻮﻟـــﻪ ﻛـــﻮرﻧۍ ﻳﻮځـــﺎى ﭘـــﻪ ﻫﻤـــﺪې ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ ﻧﺎﺳـــﺘﻪ وه‪ ،‬او دا‬
‫دى اوس‪.....‬‬
‫ﺑ ـﻮډۍ ﺧﭙــﻞ ټﻴﻜــﺮي ﺑﺎﻧــﺪې ﭘــﻮزه ﭘﺎﻛــﻪ ﻛــړه‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ﺗﻮﺑــﻪ ﺧﺪاﻳــﻪ ﺗﻮﺑــﻪ! دا ﺑــﻪ ﻫــﻢ د ﭼــﺎ ﺧــﻮر او ﻟــﻮر‬
‫وي‪ ،‬ښﻜﻠﯥ ځﻮاﻧﻪ ﺟﺎﻧﻪ ﺟﻴﻨۍ ﭘﻪ دې ﺣﺎل ﺷﻮې ده‪ .‬ښﯧﺮا ﻳﯥ ﺧﻮﻟﯥ ﺗﻪ راﻏﻠﻪ وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻳﺎاﷲ ﻫﺮ ﭼﺎ ﭼﯥ دا اور دې وﻃﻦ ﺗﻪ راوړى دى‪ ،‬ﭘﺨﭙﻠﻪ ﻳﯥ ﭘﻜﯥ وﺳﻮځﻮې‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې اﻣــﻴﻦ‪ .‬ﻟــﻪ ځﺎﻳــﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮم او ﺑــﻮډۍ ﺗــﻪ ﻣــﯥ د ﭘﺮﯦﻮﺗﻠــﻮ ځــﺎى ﺑﺮاﺑــﺮ ﻛــړ‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﻣــﻮرې ﻟــږه‬
‫ډډه وﻟګﻮه‪ ،‬ﭼﯥ ﺳﻬﺎر ﺗﻪ ﺑﻴﺎ ډﯦﺮه ﭘﻪ ﻋﺬاﺑﯧږې‪.‬‬
‫ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻛــړه‪ :‬ﻫــﻮ ﻟــﻮرې ﺗــﻪ ﻫــﻢ ﻛــټ ﻛــﯥ څﻤﻠــﻪ‪ ،‬ﺳــﺘﺮګﻪ ﭘټــﻪ ﻛــړه‪ .‬ﺑــﻮډۍ ﻛــټ ﻛﯧــﮓ ﺑﺎﻟــښﺘﺖ ﺗــﻪ‬
‫ﺳــﺮ ﻛﯧــښﻮد‪ ،‬ﻏﻠــﯥ ﺷــﻮه‪ .‬د ﻻﻟټــﻴﻦ رڼــﺎ ﻣــﯥ ﻟــږه ﻛﻤــﻪ ﻛــړه او ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ ﻛــټ ﻛــﯥ ډډه وﻟګﻮﻟــﻪ‪ ،‬ﭘــﻪ ځــﺎى‬
‫ﻣـــﯥ ﺳـــﺘﺮګﯥ ورﻏﻠـــﯥ‪ .‬ﻳـــﻮ وﺧـــﺖ دروازه وټﻜﯧـــﺪه‪ ،‬ﺑـــﻮډۍ ﻟـــﻪ ﻣﺎﻧـــﻪ ﻣﺨﻜـــﯥ ﭘﺎڅﯧـــﺪﻟﯥ وه‪ ،‬دروازې ﺗـــﻪ‬
‫ورﻏﻠﯥ وه‪ ،‬دروازه ﻳﯥ ﭼﯥ ﺑﯧﺮﺗﻪ ﻛړه ﻫﻤﻐﻪ ﺳړى او ښځﻪ راﻧﻨﻮﺗﻞ‪ .‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪:‬‬
‫ﻫﻠـــﻪ ادې ﺑـــﺴﻢ اﷲ ﻛـــړئ‪ ،‬ﭼـــﯥ ځـــﻮ ﻟـــﻪ ﺧﻴـــﺮه‪ ،‬د ورځـــﯥ ﭘـــﻪ رڼـــﺎ ﻛـــﯥ راﺑﺎﻧـــﺪې ډزې ﻛﯧﮕـــږي‪ ،‬ﺗﺮڅـــﻮ‬
‫ﭼﯥ رڼﺎﻳﻲ ﻟګﻲ او ﻟﻪ ﻛﻨډو ﻧﻪ اوښﺘﻲ ﻳﻮ‪.‬‬
‫ﺑـــﻮډۍ ﻟـــږه ډوډۍ ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه راواﺧﻴـــﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻳـــﻮ وړوﻛـــﻰ ﭘﻨـــډﻛﻰ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﺗﺨـــﺮګ ﻛـــﯥ وﻧﻴـــﻮه‪،‬‬
‫وﻳﻠــﯥ ﻧــﻮر څــﻪ ﺧــﻮ ﻧــﺸﻮ وړﻻى‪ .‬دروازه ﻳــﯥ ﻗﻠــﻒ ﻛــړه او روان ﺷــﻮ‪ .‬ﻟــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ ﭼــﯥ ووﺗﻠــﻮ‪ ،‬د ﻻرې ﭘــﻪ‬
‫ﺳــﺮ د ﻛــﻞ ﺧﻠــﻚ ځــﺎى ﭘــﺮ ځــﺎى وﻻړ وو‪ ،‬څــﻮك روان وو‪ ،‬ﭼــﺎ ﭘــﻪ ﺧــﺮو ﺑــﺴﺘﺮې ﺑــﺎر ﻛــړې وې او ځﻴﻨــﻮ‬
‫ﭘﯧټـــﻲ ﭘـــﻪ ﺷـــﺎ ﻛـــړي و او روان وو‪ .‬ﻻ ﺗـــﻮرﺗﻢ و‪ ،‬څـــﻪ ﻧـــﻪ ﻟﻴـــﺪل ﻛﯧـــﺪل‪ ،‬ﻳـــﻮازې ﻣـــﻮ ﻻرې ﺗـــﻪ ﻛﺘـــﻞ او ﻟـــﻪ‬
‫ﻛﻠﻲ ﻧﻪ ﻣﺦ ﭘﻮرﺗﻪ روان وو‪.‬‬
‫د ﺳــﻬﺎر رڼــﺎﻳﻲ ﭼــﯥ وﻟګﯧــﺪه‪ ،‬د ﻏــﺮه ﭘــﻪ ﻟﻤــﻦ ﻛــﯥ ﻳــﻮ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬ﺗﺮڅــﻮ ﭼــﯥ ﻣــﻮږه ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ‬
‫ورﻧـــﺰدې ﻛﯧـــﺪو‪ ،‬ﻟﻤـــﺮ راوﺧـــﻮت‪ .‬د ﻛﻠـــﻲ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ د ﻏـــﺰ ﻟﻮﻳـــﻪ وﻧـــﻪ وﻻړه وه‪ ،‬ﺷـــﺎوﺧﻮا ﻳـــﯥ ﭘﻠﻨـــﯥ ﺗﯧـــږې‬
‫د څﻮﻛﻴــﻮ ﭘــﻪ ﺷــﺎن اﻳــښﯥ وې‪ .‬ﻫــﺴﮕﻲ ښــﻜﺎرﯦﺪه ﻟﻜــﻪ د ﻻروﻳــﻮ د ﺳــﺘړو دﻣــﻪ ځــﺎى و‪ .‬وړاﻧــﺪې د ﻳــﻮه‬
‫ﻛـــﻮر ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ څـــﻮ ﺗﻨـــﻪ وﺳـــﻠﻪ وال وﻻړ وو‪ .‬ﻣـــﻮﻧږه دﻣـــﻪ وﻛـــړه ﺳـــﻴﻮري ﺗـــﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻮ‪ .‬ﺷـــﺎوﺧﻮا ډﯦـــﺮ‬
‫ﺧﻠــﻚ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻞ‪ ،‬ښــځﯥ او ﻧــﺮ ﺳــﺘړي ﺷــﻮي وو‪ ،‬ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ وروﺳــﺘﻪ څﻠــﻮر ﺗﻨــﻪ ټﻮﭘــﻚ واﻻ راﻏﻠــﻞ‪،‬‬
‫ټﻮﻟـــﻮ ﺧﻠﻜـــﻮ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﺳـــﺘړي ﻣــﺸﻲ ووﻳﻠـــﻪ‪ .‬ورﭘـــﺴﯥ ﻳـــﻮ ﺗـــﻦ ږﻳـــﺮور ﺳـــړى ﻣﺨﻜـــﯥ او دوه ورﭘـــﺴﯥ ﺗﻨـــﺪ‬
‫راروان وو‪ ،‬زﻣــﻮږ ﺧــﻮا ﺗــﻪ راﻏﻠــﻞ‪ .‬ږﻳــﺮور ﺳــړي ﭼــﯥ ﺟګــﻪ وﻧــﻪ‪ ،‬ﺗﻨګــﯥ ﺳــﺘﺮګﯥ‪ ،‬ﺳــﭙﻴﻨﻲ ﺟــﺎﻣﯥ ﻳــﯥ‬
‫اﻏﻮﺳﺘﯥ وې‪ ،‬ټﻮﻟﻮ ﺧﻠﻜﻮ ﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧﻮﯦﻨﺪو او وروڼﻮ ﺗﺎﺳﯥ دﻟﺘﻪ ټﻮل راﻧﺰدې ﺷﺊ‪.‬‬
‫ﺧﻠـــﻚ ﻧـــﺰدې راﻏﻠـــﻞ‪ ،‬څـــﻮك ﻻ د ﺧﭙﻠـــﻮ ﭘﻴټـــﻮ او ﺑـــﺎر ﻛـــړو ﺧـــﺮو ﺳـــﺮه وړاﻧـــﺪې ﻧﺎﺳـــﺖ وو او څـــﻮك‬
‫ﻧﺎﺳـــﺖ وو ډوډۍ ﻳـــﯥ ﺧﻮړﻟـــﻪ‪ .‬ﭼـــﺎ د ﭘﻴـــﺎزو ﻟـــﻪ ﻏـــﻮټﯥ ﺳـــﺮه ډودۍ ﺧـــﻮړه او ځﻴﻨـــﻮ ﻻ ﭘـــﻪ ﭼـــﺎى ﺟﻮﺷـــﻮﻧﻮ‬
‫ﻛــﯥ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه ﭼــﺎى راوړى و‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ﻟــﻪ ﻫــﺮ ﻳــﻮه ﻧــﻪ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ ﻛﻮﻟــﻪ‪ ،‬ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ زﻣــﺎ وار راﻏــﻰ‪،‬‬
‫ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ﺧﻮا ﺗﻪ راﻏﻰ راﻧﻪ وﻳﯥ ﭘﻮښﺘﻞ‪:‬‬
‫ﺗﻪ څﻮك ﻳﯥ او ﭼﯧﺮې ځﯥ؟‬
‫ﻣﺎ وې زه دﻏﯥ ﺑﻮډۍ ﺳﺮه ﻣﻠګﺮې ﻳﻢ‪ ،‬دا ﭼﯥ ﭼﯧﺮې ځﻲ‪ ،‬زه ﻫﻢ ورﺳﺮه ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻴﺎ ﻳﯥ راﻧﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه وﻳﻞ ﻳﯥ‪:‬‬
‫اﺻﻠﻲ ﻛﻴﺴﻪ دې راﺗﻪ وﻛړه‪ ،‬ﭼﯥ د ﻛﻮم ځﺎى ﻳﯥ؟ د ﭼﺎ څﻮك ﻳﯥ او ﭼﯧﺮې ځﯥ؟‬
‫زه ﻳــﯥ ﻣﺠﺒــﻮره ﻛــړم‪ ،‬ﭼــﯥ ﺧﭙﻠــﻪ ﻛﻴــﺴﻪ ورﺗــﻪ وﻛــړم‪ ،‬ﻣــﺎ ﭼــﯥ ﺧﭙﻠــﻪ ﻛﻴــﺴﻪ ورﺗــﻪ ﻧﻴﻤــﯥ ﺗــﻪ ورﺳــﻮﻟﻪ‪،‬‬
‫ﭘﻪ ژړا ﺷﻮم‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺑــﻲ ﺑــﻲ ﻣــﻪ ژاړه‪ ،‬ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر او ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﺑــﻪ دې وﻟﯧــږم‪ ،‬د ﻧــﻮرو ﺧﻠﻜــﻮ ﻟــﻪ ﺧــﺎﻃﺮه ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ﻣــﻪ ﺧﭙــﻪ‬
‫ﻛﯧـــږه‪ ،‬ﺗـــﺎ ﺑـــﻪ ﺧﭙـــﻞ ﻛﻮرﺗـــﻪ واﭘـــﺲ وﻟﯧـــږم‪ .‬ﺧﭙﻠـــﻮ وﺳـــﻠﻪ واﻟـــﻮ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬دا درﺳـــﺮه ﺑـــﻮځﺊ‪ ،‬زه‬
‫درځﻤـــﻪ‪ .‬ﻧﺎﺳـــﺖ او وﻻړ ﺧﻠـــﻚ ښـــځﯥ او ﻧـــﺮ ﭘـــﻮه ﺷـــﻮل‪ ،‬ﭼـــﯥ دا ﺑـــﻪ رښـــﺘﻴﺎ ﻫـــﻢ ﺧﭙـــﻞ ﻛـــﻮر او ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ‬
‫ﺑﻴــﺎﻳﻲ‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ﺧﻠﻜــﻮ ﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬وروڼــﻮ ډﯦــﺮ ﻣــﻪ ﻛﯧﻨــﺊ‪ ،‬روان ﺷــﺊ‪ ،‬ﻛﯧــﺪاى ﺷــﻲ ﭼــﯥ روﺳــﺎن ﺑﻴــﺎ‬
‫دﻟﺘﻪ ﺑﻤﺒﺎر وﻛړي‪ .‬ښﻪ ﺑﻪ دا وي‪ ،‬ﭼﯥ ﺣﺮﻛﺖ وﻛړئ او ﻟﻪ ﻏﺮه ﻧﻪ واوړئ‪.‬‬
‫ﺧﻠﻜــﻮ ﺣﺮﻛــﺖ وﻛــړو‪ ،‬زه ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ ﺷــﻮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣــﺎ وې دوﺑــﺎره ﺑــﻪ ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﺳــﺘﻨﻪ ﺷــﻢ‪ ،‬دوى ﺑــﻪ‬
‫ﻣﯥ ورﺳﻮي‪ ،‬ﺗﺮڅﻮ زر ﺗﺮ زره د ﺑﺎدر او ﺳﻬﺎر ﭘﺘﻪ وﻟګﻮم‪ .‬ﺑﻮډۍ ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻣــﻮري ورځــﻪ د ﺧــﺪاى ﭘــﻪ اﻣــﺎن دوى ﺑــﻪ ﻣــﺎ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ورﺳــﻮي‪ .‬د ﻛﻠــﻲ ﺧﻠــﻚ ﻟــﻪ دﻣــﻪ ځــﺎى ﻧــﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ‬
‫ﺷـــﻮل او د ﻛـــﺎروان ﭘـــﻪ ﺷـــﻜﻞ ﭘـــﻪ ﻧـــﺮي ﻻر روان ﺷـــﻮل‪ .‬زه ټﻮﭘـــﻚ واﻻو رواﻧـــﻪ ﻛـــړم‪ ،‬ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان ټﻮﭘـــﻚ‬
‫واﻻو ﺗﻪ ﻟﻪ ﻣﺎﻧﻪ ﺟﺪا ډﯦﺮ څﻪ ووﻳﻞ او ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻣﺎﺗﻪ ﻣﺦ راواړاوه‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗــﺎ ﺑــﻪ دا زﻣــﺎ ﻛــﺴﺎن ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ورﺳــﻮي‪ ،‬ﻫــﯧڅ ﺗــﺸﻮﻳﺶ او ﺧﭙګــﺎن ﭼــﯥ وﻧــﻪ ﻛــړې‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان‬
‫ﺟﯧــﺐ ﺗــﻪ ﻻس ﻛــړ‪ ،‬ﭘﻴــﺴﯥ ﻳــﯥ ټﻮﭘــﻚ واﻻو ﺗــﻪ ورﻛــړې‪ ،‬څــﻪ ﭘﻴــﺴﯥ ﻳــﯥ ﻣﺎﺗــﻪ ﻫــﻢ راﻛــړې‪ .‬ﻣــﺎ ﺳــﺮه ﯦــﻲ‬
‫څﻠــﻮر ﺗﻨــﻪ راﺳــﺮه ﻛــړل او رواﻧــﻪ ﻳــﯥ ﻛــړم‪ .‬څــﻮ ګﺎﻣــﻪ ﭼــﯥ وړاﻧــﺪې وﻻړو‪ ،‬ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ﺑﻴــﺎ ﻳــﻮه ﺗــﻦ ﺗــﻪ ﭘــﻪ‬
‫ﻏﻮږ ﻛﯥ څﻪ ووﻳﻞ او ﭘﻪ ﭼﺎﻻﻛۍ ﺳﺮه ﭘﻪ ﻣﻮﻧږ ﭘﺴﯥ وروﺳﺘﻪ راروان ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻟﻤــﺮ ورو ورو ﺗﻮدﯦــﺪه‪ ،‬ﻣــﻮﻧږه ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﺑﻠــﻪ ﻻره روان ﺷــﻮ‪ ،‬د ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ ووﺗﻠــﻮ‪ ،‬د ﻏــﺮه ﭘــﻪ ﻟﻤــﻦ ﻛــﯥ ﭘــﻪ‬
‫ﻳــﻮه ﻧــﺮۍ ﻻر ﻣــﻮ ډﯦــﺮ ﻣــﺰل وﻛــړو‪ .‬ﻟــﻪ ﻛﻠﻴــﻮ ﻧــﻪ ووﺗﻠــﻮ‪ ،‬ﭘــﻪ ﺷــﺎړ ﻏــﺮه ﻛــﯥ د څﯧړﻳــﻮ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ ﻫﻐــﻮى‬
‫ﻣﺨﻜـــﯥ او زه ورﭘـــﺴﯥ وم‪ ،‬زﻣـــﺎ ﻟـــﻪ ﺧـــﺎﻃﺮه ﻫﻐـ ـﻮ ﻫـــﻢ ورو ورو روان وو‪ .‬ﻛﻠـــﻪ ﺧـــﻮ ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ راﭘـــﺴﯥ ﻏـــږ‬
‫ﻛـــړ‪ ،‬ﻫﻠـــﻪ ﺷـــﺎﺑﻪ زر راځـــﻪ‪ .‬ډﯦـــﺮ ﻣـــﺰل ﻣـــﻮ ﭘـــﻪ ﻏـــﺮه ﻛـــﯥ وﻛـــړ‪ ،‬اﺧـــﺮ زه ﺳـــﺘړې ﺷـــﻮم‪ ،‬ﻧـــﻮره د ﺗـــګ ﻧـــﻪ وم‪،‬‬
‫ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻢ‪ .‬ﻳــﻮ د ﻫﻐــﻮى ﻧــﻪ راﭘــﺴﯥ راﻏــﻰ ﻟــﻪ ﻻﺳــﻪ ﻳــﯥ وﻧﻴــﻮﻟﻢ‪ ،‬وﻳﻠــﯥ راځــﻪ ﻟــږه ﻻره ﭘــﺎﺗﯥ ده‪ ،‬ﻫﻠﺘــﻪ د‬
‫اوﺑـــﻮ ﭼﻴﻨـــﻪ ده‪ ،‬ﭼـــﯥ ځـــﺎن ورورﺳـــﻮو‪ ،‬ﭘـــﻮره دﻣـــﻪ ﺑـــﻪ ﭘﻜـــﯥ وﻛـــړو‪ .‬ﻣـــﺎ وې وروره ﻻس ﻣـــﯥ ﭘﺮﯦـــږده‪،‬‬
‫ﭘﺨﭙﻠـــﻪ ﺗـــﻼى ﺷـــﻢ‪ .‬ﻫﻐـــﻪ وې زه ﺑـــﻪ درﺳـــﺮه ﻣﺮﺳـــﺘﻪ وﻛـــړم‪ .‬ﻻره ﺑﻴﺨـــﻲ ﺳـــﺨﺘﻪ وه‪ ،‬ﻻره ﺧـــﻮ اﺧـــﺮ ورﻛـــﻪ‬
‫ﺷﻮه‪ ،‬ﭘﻪ ﺷﺎړ ﻏﺮه ﻛﯥ روان وو‪ .‬ﻣﺎ وې‪ :‬وروره څﻪ وﺧﺖ ﺑﻪ زﻣﻮږ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ورﺳﯧږو‪.‬؟‬
‫ﻫﻐـــﯥ وﻳـــﻞ‪ :‬ﻳـــﻮ څـــﻪ ﻻره ﻻ ﭘﺮﺗـــﻪ ده‪ .‬دﻏـــﻪ ﺳـــړي‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺧـــړه ﺟﺎﻣـــﻪ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ځـــﺎن ﻛـــﯥ وه‪ ،‬د ﭘﯧﻨځـــﻪ‬
‫وﯦـــﺸﺘﻮ ﻛـــﺎﻟﻮ زﻟﻤـــﻰ و‪ .‬د ﻛﻤـــﻴﺲ ﻏـــﺎړه ﻳـــﯥ ﺧﻴـــﺮو ﺗـــﻮره ﻛـــړې وه‪ ،‬ﺧـــړ ﭘﻜـــﻮل ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﺳـــﺮ ﻛـــړى و‪،‬‬
‫ﻻﺳــﻮﻧﻪ ﻳــﯥ ﻫــﻢ ﺗــﻮر ﺧﻴــﺮې ﻧﻴــﻮﻟﻲ وو‪ ،‬ﺧــړې څﭙﻠــۍ ﻳــﯥ ﭘــښﻮ وې‪ ،‬زﻣــﺎ ﻻس ﻳــﯥ ﻛﻠــﻚ ﻧﻴــﻮﻟﻰ و‪ .‬ﭘــﻪ‬
‫ﺗﻠــﻮ ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﻳــﯥ راﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻻس زور وﻛــړو‪ .‬ﻣــﺎ ﺗــﺮې ﻻس راﻛــﺶ ﻛــړو‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﭘﺮﯦــږده ﭘﺨﭙﻠــﻪ ﺗــﻼى ﺷــﻢ‪.‬‬
‫څـــﻮ ګﺎﻣـــﻪ ﺗـــﺮې وروﺳـــﺘﻪ ﺷـــﻮم‪ ،‬درې ﺗﻨـــﻪ ﻣﺨﻜـــﯥ روان وو‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ﻫـــﻢ ځﻮاﻧـــﺎن وو‪ ،‬ورﺗـــﻪ ﻛﺘـــﻞ ﻣـــﯥ‬
‫ﭼــﯥ د ﺑﻮټــﻮ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ د ﻳــﻮه ﻟــﻮى ﻛﻤــﺮ ﺗﺮڅﻨګــﻪ ﻳــﻮ ژور ﺧــﻮړ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ راﻏــﻰ‪ .‬ﺳــﺨﺘﻪ ﺳــﺘړې وم او‬
‫ﺗــږې ﻫــﻢ‪ ،‬ﭘــﺎم ﻣــﯥ ﻛــﺎوه ﭼــﯥ د ﺑﻮټــﻮ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ژور ځــﺎى ﻛــﯥ د اوﺑــﻮ ﭼﻴﻨــﻪ ده‪ .‬ﻫﻐــﻮى درې واړه‬
‫ﻧﺎﺳـــﺖ وو‪ ،‬ﻣـــﺦ او ﻻس ﻳـــﯥ ﭘﺮﯦﻤﻨځـــﻞ او اوﺑـــﻪ ﻳـــﯥ څـــښﻠﯥ وې‪ .‬ﻣـــﻮږ ﻫـــﻢ ورورﺳـــﯧﺪو‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ټـــﻮل‬
‫ﻣﺎﺗــﻪ ﻛﺘــﻞ او ﺧﻨــﺪل ﺑــﻪ ﻳــﯥ‪ .‬ﭘــﻪ ﭼﻴﻨــﻪ ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﻟــﻮﻣړى اوﺑــﻪ وڅــښﻠﯥ او ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ ﺧﭙــﻞ ﻻﺳــﻮﻧﻪ او ﻣــﺦ‬
‫وﻣﻴﻨځــﻞ‪ .‬ﻟــﻪ ﻫﻐــﻮى ﻧــﻪ وړاﻧــﺪې ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻢ‪ ،‬ﺧﭙــﻞ ټﻴﻜــﺮى ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻣــﺦ راﺧــﻮر ﻛــړو‪ ،‬ﻫﻐــﻮى درې ﺗﻨــﻪ‬
‫ﭘﺎڅﯧــﺪل‪ ،‬دې ﺑــﻞ ﺗــﻪ ﻳــﯥ څــﻪ اﺷــﺎرې وﻛــړې‪ ،‬ﻣــﺎ د ﺳــﺘﺮګﻮ ﻻﻧــﺪې ورﻛﺘــﻞ‪ .‬ﭘــﺮې ﭘــﻮه ﺷــﻮﻣﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ څــﻪ‬
‫اﺷـــﺎرې ﻳـــﯥ ورﺗـــﻪ وﻛـــړې‪ .‬ﻫﻐـــﻮى روان ﺷـــﻮل‪ ،‬زه او ﻫﻐـــﻪ ﻣـــﺎ ﺳـــﺮه ﭼـــﯥ ﻳﻮځـــﺎى روان وو‪ ،‬ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮ‪.‬‬
‫ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ وروﺳــﺘﻪ ﺳــړى ﻣــﯥ ﺧــﻮا ﺗــﻪ راﻏــﻰ‪ ،‬زړه ﻳــﯥ راﺗــﻪ ﺑــﻞ ډول ﺷــﻮ‪ ،‬ﻟــﻮﻣړى ﻳــﯥ ﻻس راﻧــﻪ ﭼــﺎﭘﯧﺮ‬
‫ﻛـــړو‪ ،‬ﻛﻠﻜـــﻪ ﻳـــﯥ ﻏﯧـــږ ﻛـــﯥ وﻧﻴـــﻮﻟﻢ‪ ،‬وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬ﻛـــﻪ ﻏـــږ دې ﻟـــﻪ ﺧـــﻮﻟﯥ ﻧـــﻪ ووﯦـــﺴﺖ‪ ،‬ژوﻧـــﺪۍ دې ﻧـــﻪ‬
‫ﭘﺮﯦږدم‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ ﺷـــﻮر او ﻏﺎﻟﻤﻐـــﺎل ﭘﻴـــﻞ ﻛـــړوو ﻣـــﺎ وې ﺗﺎﺳـــﯥ ﺧـــﻮ ﻣﺠﺎﻫـــﺪ ﻳﺎﺳـــﺖ‪ ،‬ﻣـــﺴﻠﻤﺎﻧﻲ او ﭘـــښﺘﻮ‪ ....‬ﺧـــﻮ‬
‫ﻫﻐـــﻪ ﻟﻜـــﻪ د ﻟﯧـــﻮه ﻏﻮﻧـــﺪې راﺑﺎﻧـــﺪې ﺣﻤﻠـــﯥ ﻛـــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﻛـــﻪ ﻣـــﯥ ﻣـــړه ﻛـــړې ﻫـــﻢ ﭘﺨﭙـــﻞ ﻣﻄﻠـــﺐ ﺑـــﻪ‬
‫ﻛﺎﻣﻴـــﺎب ﻧـــﻪ ﺷـــﺊ‪ .‬ﻫﻐـــﻮ ﻧـــﻮرو ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ورﻏـــږ ﻛـــړل‪ ،‬ﻣـــﺎ وې اى وروڼـــﻮ! اى ﻣﺠﺎﻫـــﺪو ورڼـــﻮ! ځﻤﻜـــﻪ‬
‫وﭼـــﺎوده او ﻫﻐـــﻮى ﭘﻜـــﯥ ﻧﻨﻮﺗـــﻞ‪ ،‬ﻫﯧﭽـــﺎ راﺗـــﻪ ځـــﻮاب ﻧـــﻪ راﻛـــﺎوه‪ ،‬ﭘـــﻪ ځـــﺎن ﭘـــﻮه ﺷـــﻮﻣﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻛﻮﻣـــﻪ‬
‫دﺳﻴـــﺴﻪ ﺧـــﻮ راﺗـــﻪ ﺟـــﻮړه ﺷـــﻮه‪ .‬دﻏـــﻪ وﺣـــﺸﻲ ﻣﺠﺎﻫـــﺪ راﺑﺎﻧـــﺪې ﭘـــﻪ ﺳـــﻴﻨﻪ زور وﻛـــړو‪ ،‬ﺧﭙﻠـــﯥ ﺳـــﺘﺮګﯥ‬
‫ﻳــﯥ راﺑﺎﻧــﺪې راﺑټــﯥ ﻛــړې‪ ،‬ﺑــﺪن ﻳــﯥ ﻟــړزې ﻧﻴــﻮﻟﻰ و‪ ،‬ﻳــﻮ ﻻس ﻳــﯥ زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﺧﻮﻟــﻪ ﻛﻠــﻚ ﻛﯧــښﻮد‪ ،‬ﺳــﺎه‬
‫ﻳــﯥ راﺗــﻪ ﺑﻨــﺪه ﻛــړه‪ ،‬ﺑــﻞ ﻻس ﻳــﯥ ﭘﺮﺗﻮګــﺎښ ﺗــﻪ راﺗﯧــﺮ ﻛــړو‪ ،‬ﺧــﻮ ﻣــﺎ ﻛﻠــﻪ ورﺗــﻪ ځــﺎن ﻧﻴــﻮه‪ ،‬دوﻣــﺮه ډﯦــﺮ‬
‫ﺳـــﺎﻋﺖ ﻣـــﻮ ﺧـــﻮر ﻟـــﻮټ ﺳـــﺮه وﻛـــړو )ﻳـــﺎﻧﯥ ﻏﯧـــږ ﭘـــﻪ ﻏﯧـــږ ﻣﻘﺎﺑﻠـــﻪ)( اﺧـــﺮ دوﻣـــﺮه ﺳـــﺘړې ﺷـــﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ‬
‫ﺣﺮﻛﺘـــﻪ ووﺗﻠـــﻢ‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ځﻨـــﺎور راﺑﺎﻧـــﺪې ﭘﺮﺗـــﻮګ وﺷـــﻼوه‪ ،‬ﺑـــﯥ ﺣﺠﺎﺑـــﻪ ﺷـــﻮم‪ ،‬ﺑـــﺪه ﺑـــﺪه ﻳـــﯥ ووﻫﻠـــﻢ‪ ،‬ﺑـــﯥ‬
‫ﻫﻮښــﻪ ﺷــﻮم‪ ،‬ﻣﺠﺎﻫــﺪ وﺣــﺸﻲ راﺑﺎﻧــﺪې ﺧﭙﻠــﻪ ﺧــﻮا ﻳﺨــﻪ ﻛــړه‪ ،‬ﻣــﺎ ﭼــﯥ ځــﺎن ﺟــﻮړاوه‪ ،‬ﭼــﯥ راﭘــﺎڅﯧږم‪،‬‬
‫ﻳـــﻮ ﺑـــﻞ ﻳـــﯥ راﻏـــﻰ‪ ،‬راﺑﺎﻧـــﺪې راﭘﺮﯦﻮﺗﻠـــﻮ‪ .‬ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ﺗﺮﺗﻴـــﺐ ﺳـــﺮه څﻠـــﻮرو واړو زﻣـــﺎ ﭘـــﺖ او ﻋـــﺰت ﻟـــﻮټ‬
‫ﻛــړو‪ .‬داﺳــﯥ ﺣــﺪ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ورﺳــﻮﻟﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻧــﻮره ﻟــﻪ ﺣﺮﻛﺘــﻪ ووﺗﻠــﻢ‪ ،‬ﺧﭙﻠــﯥ ﭘــښﯥ ﻣــﯥ ﻧــﺸﻮاى راټﻮﻟــﻮﻟﻰ‪،‬‬
‫ځﺎى ﭘﺮ ځﺎى ﭘﺮﺗﻪ وم‪ .‬ﺧﺪاﯦﺰده ﭼﯥ څﻮ ځﻠﻲ ﻫﻐﻮى ﻫﺮ ﻳﻮه زﻣﺎ ﻋﺰت ﻟﻮټ ﻛړو‪.‬‬
‫ﻳـــﻮ وﺧـــﺖ ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﻣـــﺦ اوﺑـــﻪ راوﺷـــﯧﻨﺪل ﺷـــﻮې‪ ،‬ﺳـــﺘﺮګﯥ ﻣـــﯥ وﻏړﯦـــﺪې‪ ،‬ورو راﭘﻮرﺗـــﻪ ﺷـــﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ‬
‫ځـــﺎن ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ﭘـــﺎم ﺷـــﻮ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﭼﻴﻐـــﻮ ﭼﻴﻐـــﻮ ﻣـــﯥ وژړل‪ .‬ﺳـــﻠګﻮ ﻧﻴـــﻮﻟﯥ وم‪ ،‬ﭘﺮﺗـــﻮګ ﻣـــﯥ واﻏﻮﺳـــﺖ‪ ،‬ﻳـــﻮه‬
‫ﺷﯧﺒﻪ ﻧﺎﺳﺘﻪ وم‪ ،‬ﺑﻴﺎ راﭘﺴﯥ ﻳﻮ راﻏﻰ وﻳﻠﯥ ﭘﺎڅﻪ ﭼﯥ ځﻮ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې ﻣــﺎ ﭘﺮﻳــږدئ‪ ،‬زه ﻳــﻮ ﻗــﺪم ﻧــﺸﻢ ﺗــﻼى‪ ،‬ﻫــﺮ څــﻮ ﭼــﯥ ﻫﻐــﻮى ووﻳــﻞ‪ ،‬زه ورﺳــﺮه ﻧــﻪ ﺗﻠــﻢ‪ .‬ﻣــﺎ وې‬
‫ﻫﻤﺪﻟﺘــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ټﻮﭘــﻚ ووﻟــﺊ‪ ،‬زه ﻧــﻮر ژوﻧــﺪ ﻧــﻪ ﻏــﻮاړم‪ .‬زه ﻧــﻪ ﻏــﻮاړم‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻻړه ﺷــﻢ‪ ،‬ﻣــﺎ دﻟﺘــﻪ‬
‫ﭘﺮﯦــږدئ‪ .‬ﻫﻐــﻮ دوه ﺗﻨــﻮ ﻟــﻪ ﻻﺳــﻪ وﻧﻴــﻮﻟﻢ او ﻟــﻪ ﻣﺨﻜــﯥ ﻧــﻪ ﻳــﯥ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــړم‪ .‬زه ﺧــﻮ ﻟــﻪ ﺗﻠــﻮ ﻧــﻪ وﺗــﯥ وم‪،‬‬
‫ﭘـــښﯥ ﻣـــﯥ ﻧـــﺸﻮاى ﻟګـــﻮﻟﻰ‪ ،‬ﭘـــﻪ راښـــﻜﺪو راښـــﻜﺪو ﻳـــﯥ رواﻧـــﻪ ﻛـــړم‪ ،‬ﻣـــﺎ ﭘـــﻪ ﭼﻴﻐـــﻮ ﭼﻴﻐـــﻮ ژړل او‬
‫ﻫﻐــﻮى ﭘــﻪ ﻏــﺮه ﻛــﯥ رﻛــښﻮﻟﻢ اﺧــﺮ ﺳــﺘﻮﻧﻰ ﻣــﯥ وچ ﻛﻠــﻚ ﺷــﻮ‪ ،‬ﻟــﻪ ژړا ﻧــﻪ زﻳــﺎﺗﻲ ودرﯦــﺪم‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﺳــﺮه‬
‫ﭘﺘﻜـــﻲ ﻛـــﯥ اوﺑـــﻪ وې‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺧﻮﻟـــﻪ ﻛـــﯥ ﯦـــﻲ راﺗـــﻮﻳﯥ ﻛـــړې‪ ،‬ﺳـــﺎه ﻣـــﻲ ﺳـــﻤﻪ ﺷـــﻮه‪ .‬ﺑﻴـــﺎ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ راښـــﻜﺪو‬
‫راښﻜﺘﺪو رواﻧﻪ ﻛړم‪.‬‬
‫ﻣﺎښــﺎم ﺧــړه ﻟګﯧﺪﻟــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻟــﻪ ﻏــﺮه ﻧــﻪ ﺳـــﻤﯥ ﺗــﻪ ښــﻜﺘﻪ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﭘــﻪ ﻳــﻮ ﺷــﺎړ ډاګ ﻛـــﯥ ﻣــﻮ ﻣــﺰل ﭘﻴـــﻞ‬
‫ﻛــړو‪ ،‬ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ وروﺳــﺘﻪ د ﺳــړك ﻏــﺎړې ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬ﻛﻠــﻲ او ﻛﻮروﻧــﻪ ﻧــﻪ ﻟﻴــﺪل ﻛﯧــﺪل‪ ،‬ﺗــﻮرﺗﻢ ﺷــﻮ‪،‬‬
‫ﻳــﻮ ﺳــﺮوﻳﺲ ﻣــﻮټﺮ راﻏــﻰ‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﻣــﻮټﺮ ودراوه او ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ ورﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮ‪ .‬ﻣــﺎ ټﻴﻜــﺮى ﭘــﻪ ﺳــﺮ راﺧــﻮر‬
‫ﻛــړو‪ ،‬ﭘــﻪ ﻳــﻮه څــﻮﻛۍ راﺳــﺮه ﻳــﻮ د ﻫﻐــﻮى ﻧــﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺖ‪ ،‬ﻳــﻮ ځــﻞ ﻣــﯥ زړه راﻟــﻮى ﻛــړو‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﭼــﯥ ﭘــﻪ‬
‫ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﻧﺎﺳـــﺘﻮ ﻛـــﺴﺎﻧﻮ ﺗـــﻪ وواﻳـــﻢ‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه ووﻳـــﻞ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻛﯧـــﺪى ﺷـــﻲ ﻟـــږ ﺳـــﺎﻋﺖ‬
‫وروﺳﺘﻪ ﻣﯥ دوى ﺧﭙﻞ ﻛﻮر ﺗﻪ ورﺳﻮي‪ .‬ﻫﯧڅ ﻣﯥ وﻧﻪ وﻳﻞ او ﻏﻠﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻣــﻮټﺮ روان و‪ ،‬روان و‪ ،‬ﺗــﺮ ﻧﻴﻤــﯥ ﺷــﭙﯥ ﻳــﯥ ﻣــﺰل وﻛــړو‪ ،‬ﭼــﯥ ﺑﻴــﺎ ودرﯦــﺪ‪ .‬ﭘــﺎم ﻣــﯥ ﭼــﯥ وﻛــړو‪ ،‬څــﻮ‬
‫دوﻛﺎﻧﻮﻧــــﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﯧــــﺪل‪ ،‬د ﺳــــړك ﭘــــﻪ ﻏــــﺎړه دوه درې ﻧــــﻮرې ﻣــــﻮټﺮې وﻻړې وې‪ .‬ﻟــــﻪ ﺳــــﺮوﻳﺲ ﻧــــﻪ ﻳــــﯥ‬
‫ښـــﻜﺘﻪ ﻛـــړم‪ ،‬ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ ﻳـــﯥ ﺑـــﻞ ﻣـــﻮټﺮ درﺑـــﺴﺖ وﻧﻴـــﻮ او وروﺧﺘﻠـــﻮ‪ .‬ﻳـــﻮ ﺗـــﻦ ﻳـــﯥ وﻟﯧـــږه‪ ،‬ﻟـــﻪ ﻛـــﻮم‬
‫ﺳــﻤﺎوات )ﻫﻮټــﻞ( ﻧــﻪ ﻳــﯥ ډوډۍ راوړه‪ .‬ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻫــﻢ ﻳــﻮه ﻣــړۍ ډوډۍ وﻧﻴــﻮه‪ ،‬ﻣﺎﻧــﻪ ﺧــﻮړه ﺧــﻮ ﻫﻐــﻮى‬
‫راﺗﻪ ﭘﻪ ﻗﻬﺮ ووﻳﻞ‪ :‬ﺳﺘﺎ ﭘﻼر ﺑﻪ ﻳﯥ ﺧﻮري‪ ،‬زر ﺷﻪ ډوډۍ وﺧﻮره‪.‬‬
‫ﻟــﻪ ډاره ﻣــﯥ ﻟــﻪ ډوډۍ ﻧــﻪ ﻟــږه وﺧــﻮړه‪ ،‬اوﺑــﻪ ﻳــﯥ راﻛــړې‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ﻣــﻮټﺮوان ﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬اﺳــﺘﺎده ځــﻪ ﻟــﻪ‬
‫ﺧﻴﺮه‪.‬‬
‫د ﻣـــﻮټﺮوان او ﻛﻠﻴﻨـــﺮ ﺧﺒـــﺮي ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ واورﯦـــﺪې‪ ،‬ﭘـــﻮه ﺷـــﻮﻣﻪ ﭼـــﯥ دا ﺧـــﻮ ﭘﺎﻛـــﺴﺘﺎن دى‪ .‬د ﻣـــﻮټﺮ‬
‫ﺣﺮﻛــﺖ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﺎم ﻛــړو‪ ،‬ﭘــﻪ ﭼﭙــﻪ ﺧــﻮا روان و‪ .‬زړه ﻛــﯥ ﻣــﯥ ټﻜــﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﭘﺎﻛــﺴﺘﺎن ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻟﻜــﻪ‬
‫ﭼﯥ راوﺳﺘﻢ‪ .‬ﻣﻮټﺮوان ﺗﻪ ﻣﯥ ورﻏږ ﻛړو‪ :‬وروره اى ﻣﻮټﺮواﻧﻪ وروره دا ﻛﻮم ځﺎى دى؟‬
‫ﻫﻐﻪ زر ځﻮاب راﻛړو‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬دا ﺧﻮ ﺑﺎﺟﻮړ دى ﺧﻮرې‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ﺳــﺮه ﭘــﻪ څــﻮﻛۍ ﻧﺎﺳــﺖ ځﻨــﺎور ﭘــﻪ ﻧــﻮم ﻣﺠﺎﻫــﺪ ﭘــﻪ ﺧﻮﻟــﻪ ﻳــﯥ راﺗــﻪ ﻻس ﻛﯧــښﻮد‪ ،‬ﻧﯧﻐــﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ‬
‫ﺗـــﺸﻲ ﻛـــﯥ ووﻫﻠـــﻢ‪ ،‬وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬ﻛـــﻪ ﺑـــﻞ ﻏـــږ دې ﻟـــﻪ ﺧـــﻮﻟﯥ ﻧـــﻪ ووﯦـــﺴﺖ‪ ،‬ﺧﻮﻟـــﻪ ﺑـــﻪ دې درﻣﺎﺗـــﻪ ﻛـــړم‪ .‬ﭘـــﻪ‬
‫ﻫﻤﺪې ﻻره ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ځﻮ‪ ،‬ﺗﻪ د ﺧﺒﺮو ﻛﻮﻟﻮ ﺣﻖ ﻧﻪ ﻟﺮي‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻪ ﺑـــﯥ ﻧﺎﻣﻮﺳـــﻪ ﭘـــﻪ څـــﻮﻛۍ ﻛـــﯥ اراﻣـــﻪ ﻧـــﻪ ﭘﺮﯦـــښﻮدﻣﻪ‪ ،‬ﺗـــﻮرﺗﻢ ﺗﻴـــﺎره وه‪ ،‬ﻣـــﻮټﺮ ګړﻧـــﺪى روان و‪،‬‬
‫زه ﻟـــﻪ ﺧﭙګـــﺎن‪ ،‬ژړا او ﺳـــﺘﻮﻣﺎﻧۍ ﻧـــﻪ دوﻣـــﺮه ﺳـــﺘړې ﺳـــﺘﻮﻣﺎﻧﻪ ﺷـــﻮې وم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ څـــﻮﻛۍ ﺑﺎﻧـــﺪې ﻣـــﯥ‬
‫ﺳــــﺘﺮګﯥ ورﻏﻠــــﯥ وې‪ .‬ﻳــــﻮ وﺧــــﺖ ﻣــــﻮټﺮ ودرﯦــــﺪ او ﻣــــﻮﻧږه ﻟــــﻪ ﻣــــﻮټﺮه ښــــﻜﺘﻪ ﺷــــﻮ‪ .‬ﺗــــﻮرﺗﻢ و‪ ،‬څــــﻪ ﻧــــﻪ‬
‫ښـــــﻜﺎرﯦﺪل‪ ،‬ﺷـــــﺎوﺧﻮا ﺗـــــﻪ ﻣـــــﯥ ﺳـــــﺘﺮګﯥ واړوﻟـــــﯥ راواړوﻟـــــﯥ‪ ،‬ﺧـــــﺎﻟﻲ څـــــﻮ ﻛﻮروﻧـــــﻪ او ﻛﻼګـــــﺎﻧﯥ‬
‫ښــﻜﺎرﯦﺪې‪ .‬زه ﻧــﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪﻣــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛــﻮم ځــﺎى و‪ ،‬زه ﻳــﯥ رواﻧــﻪ ﻛــړم‪ ،‬ﻟــﻪ ﺳــړك ﻧــﻪ ﻳــﻮه ﻻره ﺑﯧﻠــﻪ ﺷــﻮې‬
‫وه‪ .‬ﭘــﻪ ﻫﻐــﯥ ﻻره ﻟــږه وړاﻧــﺪې ﻻړو‪ .‬د ﺳــﭙﻮ ﻏﭙــﺎ ﻏــﻮږ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻪ‪ ،‬ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﺗﯧﺮﯦــﺪه‪ ،‬ﭼــﯥ ګﻨــﯥ دا‬
‫ﺑــﻪ زﻣــﻮږه ﻛﻠــﻰ وي‪ .‬ﻳــﻮه ﺷــﯧﺒﻪ ﭼــﯥ ﻧــﻮر ﻫــﻢ وړاﻧــﺪې ﻻړو‪ ،‬ﻣــﺎ ﺳــﺮه دوه ﺗﻨــﻪ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮل او دوه ﺗﻨــﻪ ﻳــﯥ‬
‫روان ﺷﻮل‪ .‬ﻟﺲ دﻗﻴﻘﯥ وروﺳﺘﻪ ﻫﻐﻮى ﺑﯧﺮﺗﻪ راﻏﻠﻞ‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬راځﺊ‪.‬‬
‫ﺗﻠـــﻮ ﺗﻠـــﻮ د ﻳـــﻮې ﻛـــﻼ دروازې ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪو‪ ،‬ﭘـــﻪ دروازه ﻛـــﯥ ﻳـــﻮه ښـــځﻪ وﻻړه وه او دوه ﺗﻨـــﻪ ﺳـــړي‪.‬‬
‫ﻣﺎﺗﻪ دوى ووﻳﻞ ﺗﻪ ﻧﻦ ﺷﭙﻪ ﻟﻪ دوى ﺳﺮه ﻛﻮې‪ ،‬ﺳﺒﺎ ﺑﻪ دې ﺧﭙﻞ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ورﺳﻮي‪ .‬ﻣﻮﻧږ درﻧﻪ ﻻړو‪.‬‬
‫ﻣﺎ ورﺗﻪ داﺳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ځـــﺊ ﺑـــﯥ ﻧﺎﻣﻮﺳـــﺎﻧﻮ‪ ،‬ﺑـــﯥ ﻏﯧﺮﺗـــﻮ‪ ،‬ﻛـــﺎﻓﺮو‪ ،‬ﺑـــﯥ ﭘـــښﺘﻮ او د ﺑـــﯥ ﺣﻴـــﺎ زاﻣﻨـــﻮ‪ ،‬ﺧـــﺪاى او د ﺧـــﺪاى‬
‫ﻣﺨﻠـــﻮق ﻏﻮﻟـــﻮئ‪ ،‬د ﺟﻬـــﺎد ﻧـــﻮم ﻣـــﻮ ﺑـــﺪ ﻛـــړو‪ .‬اﷲ ﻣـــﻮ ﭘـــﻪ دواړو ﺟﻬـــﺎﻧﻮﻧﻮ وﺷـــﺮﻣﻮه‪ .‬ﭘـــﻪ دروازه ﻛـــﯥ‬
‫وﻻړو‪ ،‬دوه ﺗﻨﻮ ﺳړو او ښځﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫راځﻪ راځﻪ ﺷﻮر ﻣﻪ ﻛﻮه‪ ،‬ﻳﻮ ځﻞ دﻧﻨﻪ راﻧﻨﻮځﻪ‪.‬‬
‫ﻟـــﻪ دروازې ﻧﻨـــﻮﺗﻠﻢ او ﭘـــﻪ ژړا ﺷـــﻮم‪ .‬ﻫﻐـــﻮى ډاډ راﻛـــﺎوه‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﺧـــﻮر ﻣـــﻪ ژاړه‪ ،‬دﻧﻨـــﻪ راځـــﻪ‪ ،‬ﺧـــﺪاى‬
‫ﺑﻪ ﺧﻴﺮ ﻛړي‪.‬‬
‫دﻧﻨـــﻪ ﻛـــﻼ ﺗـــﻪ ﻧﻨﻮﺗﻠـــﻮو ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﻛﻮټـــﻪ ﻳـــﯥ ﻧﻨﻮﯦـــﺴﺘﻢ‪ .‬ﻟﻮﻳـــﻪ ﻛﻮټـــﻪ وه‪ ،‬ټﻐـــﺮې ﭘﻜـــﯥ ﻏﻮړﯦـــﺪﻟﯥ وې‪ ،‬د‬
‫ﻛــﻮټﯥ دﻳﻮاﻟﻮﻧــﻮ ﻧــﻪ ﻛټﻮﻧــﻪ ﭘﺮاﺗــﻪ وو‪ ،‬ﻳــﻮ ﻛــټ ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﻛﯧﻨــﻮﻟﻢ‪ .‬ﭘــﻪ ﻣﯧــﺰ ﻟګﯧــﺪﻟﻰ ﻻټــﻴﻦ اﻳــښﻰ و‪ ،‬ﺧــﻮ‬
‫ﻻټــﻴﻦ ﻳــﯥ اﯦــﺴﺘﻪ ﻛــړو‪ ،‬د ﻛــﻮر ﺳــړي د ﺑﺮﻳــښﻨﺎ ﻳــﻮ ګــﺮوپ راوړو او ﻟــﻪ ﭼﺘــﻪ ﭘــﻪ راځړﯦــﺪﻟﯥ ﺑﺮﯦــښﻨﺎ ﭘــﻪ‬
‫ﺳـــﺎﻛټ ﭘـــﻮرې ﻳـــﯥ ﻛﻠـــﻚ ﻛـــړو‪ .‬ﺑﺮﯦـــښﻨﺎ وﻟګﯧـــﺪه او رڼـــﺎ ﺷـــﻮه‪ .‬ﻧـــﻴﻢ زاﻟـــﯥ ﻏﻮﻧـــﺪې ښـــځﻪ وه‪ ،‬ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ‬
‫راﻧﺰدې ﺷﻮه‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪:‬‬
‫ﺧـــﻮرې ﭘـــښﯥ ﻛـــټ ﺗـــﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړه‪ .‬دواړو ﺳـــړو ﻫﻐـــﻪ ښـــځﯥ ﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺑﺒـــﻮ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﺧـــﺪﻣﺖ وﻛـــړه‪،‬‬
‫ﻣﻮﻧږه ﺣﺠﺮې ﺗﻪ ﻻړو‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻮى ووﺗـــﻞ او زه ﻳـــﻮازې ﭘـــﻪ ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮم‪ ،‬ښـــځﻪ ﺑﻠـــﯥ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ﻻړه‪ ،‬زه ﭘـــﻪ ﻛـــټ ﻛـــﯥ‬
‫وﻟﻮﯦـــﺪم‪ ،‬زرې زرې ﺷـــﻮې وم‪ ،‬ﺳـــﺮ ﻣـــﯥ ﺑﺎﻟـــښﺘﻪ ﺗـــﻪ وﻟګـــﺎوه‪ ،‬ﺧﭙـــﻞ ټﻴﻜـــﺮى ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﻣـــﺦ راﺧـــﻮر ﻛـــړو‪،‬‬
‫ځــﺎى ﭘــﺮ ځــﺎى ﻣــﯥ ﺳــﺘﺮګﯥ ورﻏﻠــﯥ او وﻳــﺪه ﺷــﻮم‪ .‬ﻳــﻮ وﺧــﺖ ﻫﻐــﯥ ښــځﯥ راوﺧــﻮزوﻟﻢ‪ ،‬وﻳﻠــﯥ‪ :‬ﭘﺎڅــﻪ‪،‬‬
‫ﭘﺎڅﻪ ﺧﻮرې ﻟﻮﻣړى ﻟږه ډوډۍ وﺧﻮره‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﺑﻪ وﻳﺪه ﺷﯥ‪.‬‬
‫زه ﭘﻪ ﻛټ ﻛﯥ راﭘﺎڅﯧﺪم‪ ،‬ښځﯥ ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧﻮرې ﺗﺸﻨﺎب ﺷﺘﻪ‪ ،‬ﭼﯥ ﻣﺦ او ﻻس ﻣﯥ وﻣﻴﻨځﻢ؟ وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﻫﻠﻪ راځﻪ‪.‬‬
‫ﺗــــﺸﻨﺎب ﺗــــﻪ ﻳــــﯥ ﺑــــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﻣــــﺦ او ﻻس ﻣــــﯥ وﻣﻴﻨځــــﻞ‪ ،‬ﻛــــﻮټﯥ ﺗــــﻪ ﭼــــﯥ ﻻړم‪ ،‬ښــــځﻲ دوډۍ ﭘــــﻪ‬
‫دﺳـــﺘﺮﺧﻮان اﻳـــښﯥ وه‪ .‬دوه درې ډوﻟـــﻪ ﺳـــﺎﺑﻪ ﻳـــﯥ ﭘﺎﺧـــﻪ ﻛـــړي وو‪ ،‬وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬ﻫﻠـــﻪ ﺧـــﻮرې ﺟـــﺎﻧﯥ ډوډۍ‬
‫وﺧــﻮره‪ ،‬ﻧﻴﻤــﻪ ﺷــﭙﻪ ده‪ ،‬ﻧــﻮر ﺧﻠــﻚ وﻳــﺪه دي‪ .‬دا ﻛــﻼ ﻟــﻪ ﺧﻠﻜــﻮ ډﻛــﻪ ده‪ ،‬ﺗــﻪ دې ډوډۍ وﺧــﻮره ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ‬
‫ﺧﺒـــﺮې ﻛـــﻮو‪ .‬زه ډوډۍ ﺗـــﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻴﺨـــﻲ ډﯦـــﺮه وږې ﺷـــﻮې وم‪ ،‬ډوډۍ ﻣـــﯥ وﺧـــﻮړه‪ .‬اﻳﻠـــﻪ ﺑﻴﻠـــﻪ ﻣـــﯥ‬
‫ﺳـــﺎه ﭘـــﻪ ﻣـــﺮۍ ﻛـــﯥ وﭼﻠﯧـــﺪه‪ .‬ﭘﺮﺗـــﻮګ ﻣـــﯥ ډﯦـــﺮ زﻳـــﺎت څﻴـــﺮې ﺷـــﻮى و‪ ،‬ﺳـــﺘﻦ او ﺗـــﺎر ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ښـــځﯥ ﻧـــﻪ‬
‫وﻏﻮښـــﺘﻞ‪ ،‬وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬وﻟـــﯥ دا څﻨګـــﻪ ډﯦـــﺮ څﻴـــﺮي ﺷـــﻮى دى؟ زه ﺑـــﻪ ﺧﭙـــﻞ ﭘﺮﺗـــﻮګ درﺗـــﻪ راوړم او دا ﺑـــﻪ‬
‫درﺗــﻪ وګﻨــډم‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ ﻣﻨــډه ﻻړه او ﺧﭙــﻞ ﭘﺮﺗــﻮګ ﻳــﯥ راوړو‪ .‬ﻫﻐــﯥ راﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻣﺎﺷــﻴﻦ ﭘﺮﺗــﻮګ ګﻨــډﻟﻰ و‬
‫او ﻫﻐـــﻪ ﭼـــﯥ راﻏﻠـــﻪ‪ ،‬د ﭼـــﺎى ﭼﺎﻳﻨـــﻚ ﻳـــﯥ ورﺳـــﺮه راوړو‪ .‬ﭘـــﻪ ﭘﻴﺎﻟـــﻪ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ د ﺷـــﯧﺪو ﭼــــﺎى‬
‫راواﭼﻮﻟﯥ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ ﭼـــﯥ دوه درې ورځـــﯥ څـــﻪ ﻧـــﻪ و ﺧـــﻮړﻟﻲ‪ ،‬ﭘـــﻪ ښـــﻪ ﻣﯧـــﻞ ﻣـــﯥ ﭼـــﺎى وڅﮕـــﺸﻠﻮ‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ راﺗـــﻪ ښـــځﻪ‬
‫راﻧﺰدې ﺷﻮه او داﺳﯥ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻳﯥ راﻧﻪ وﻛړه‪:‬‬
‫ﺧﻮرې! اوس ﻧﻮ ﻛﻪ راﺗﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﻛﻴﺴﻪ وﻛړې‪ ،‬ﻧﻮم دې څﻪ دى؟ﻛﻮر او ﻛﻠﻰ دې ﭼﯧﺮې دي؟‬
‫ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ﻟــﻪ ﺳــﺮه ﻛﻴــﺴﻪ ﺗﯧــﺮه ﻛــړه‪ ،‬د ﻫﻐــﯥ ښــځﯥ ﭘــﻪ ﻣــﺦ اوښــﻜﯥ راﻣــﺎﺗﯥ ﺷــﻮې‪ ،‬ﻣــﺎ ﻫــﻢ ﭘــﻮره ﭘــﻪ‬
‫ﻫټﻜﻮ ﻫټﻜﻮ ورﺳﺮه وژړل‪ .‬ﭘﻪ اﺧﺮ ﻛﯥ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻧﻮ دﻟﺘﻪ ﻳﯥ څﻨګﻪ راوﺳﺘﯥ؟‬
‫_ ﻧــﻮره ﻧــﻪ ﭘــﻮﻫﯧږم‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ورﺗــﻪ ووﻳــﻞ دا ﺑــﻮځﺊ‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﭘټــﯥ ﺧﺒــﺮې وﻛــړې‪ ،‬ﺧــﻮ‬
‫ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ ﺗــﺎ ﺑــﻪ دوى ﺧﭙــﻞ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ورﺳــﻮي‪ .‬ﻧــﻮر ﻧــﻮ زه ﻧــﻪ ﭘــﻮﻫﯧږم‪ ،‬ﭼــﯥ دا ﻛــﻮم ځــﺎى دى او دا‬
‫د ﭼــﺎ ﻛــﻮر دى‪ ،‬ﭼــﯥ زه ﻳــﯥ ورﺗــﻪ راوﺳــﺘﻢ؟ ﻣﺎﺗــﻪ ﺧــﻮ ﻳــﯥ دا ووﻳــﻞ‪ ،‬ﭼــﯥ دﻟﺘــﻪ ﺑــﻪ ﺷــﭙﻪ ﺗﯧــﺮه ﻛــړې او‬
‫ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ﺑﻪ دې دوى ﺧﭙﻞ ﻛﻮر ﺗﻪ ﺑﻮځﻲ‪ ،‬ﻧﻮر ﻧﻮ ﺗﺎﺳﯥ ﭘﻮﻫﯧږئ‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺧـــﻮرې ﺑـــﻼ دې واﺧﻠـــﻢ دا ﺑـــﻮﻧﻴﺮ دى‪ ،‬دا ﻛـــﻼ د ﻫﻤﻐـــﯥ ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان ده‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ‬
‫دﻟﺘﻪ راﻟﯧږﻟﯥ ﻳﯥ‪.‬‬
‫_ اخ دا څﻪ واﻳﯥ؟‬
‫_ ﻫﻮ ﻫﻤﺪاﺳﯥ ده‪.‬‬
‫_ ﻧﻮ ﺗﻪ ﻳﯥ څﻪ ﻛﯧږې؟‬
‫_ زه ﻳـــﯥ ﺧـــﻮر ﻳـــﻢ‪ ،‬ﻣﯧـــړه ﻣـــﯥ دوه ﻣﻴﺎﺷـــﺘﯥ ﻛﯧـــږي‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺟﺒﻬـــﻪ ﻛـــﯥ ﺷـــﻬﻴﺪ ﺷـــﻮى دى‪ ،‬ﻳـــﻮ زوى او‬
‫ﻟــﻮر ﻟــﺮم‪ ،‬دې ورور ﻛــﺮه اوﺳــﯧږم‪ .‬ﻫﻤــﺪا ﻳــﻮ ورور ﻣــﯥ دى‪ ،‬ښــځﻪ ﯦــﻲ ﭘــﻪ وﻃــﻦ ﻛــﯥ ﭘــﻪ راﻛــټ ﻟګﯧــﺪﻟﯥ‬
‫وه‪ ،‬ﻣړه ﺷﻮې ده‪ .‬ﻳﻮه وړوﻛﯥ ﻟﻮر ﻟﺮي‪ ،‬ﭘﺨﭙﻠﻪ ﻫﻤﻠﺘﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان دى‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وﻳـــﻞ‪ :‬ﻧـــﻮ زه ﻳـــﯥ دﻟﺘـــﻪ څﻨګـــﻪ راوﻟﯧـــږﻟﻢ او ﭘـــﻪ دا وﺣـــﺸﻲ ځﻨـــﺎورو ﯦـــﻲ ﺑـــﯥ ﭘﺘـــﻪ ﻛـــړم دا ﺳﺘﺎﺳـــﯥ‬
‫څﻨګﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪاﻧﻲ او ﺟﻬﺎد دى؟‬
‫ﻫﻐﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪ :‬ﺧﻮرې! ورور ﻣﯥ راځﻲ‪ ،‬دا ټﻮﻟﯥ ﺧﺒﺮې ورﺗﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﺑﻴﺎ وﻛړه‪.‬‬
‫ﺷـــﭙﻪ اﺧـــﺮ ﭘـــﻪ وﺗـــﻮ وه‪ ،‬ښـــځﯥ وې ﺧـــﻮرې اوس ﺑـــﻪ دواړه وﻳـــﺪې ﺷـــﻮ‪ .‬ﺳـــﻬﺎر ﺑـــﻪ ﻧـــﻮرې ﺧﺒـــﺮې ﺑﻴـــﺎ‬
‫ﻛــﻮو‪ .‬ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻛــټ ﺟــﻮړ ﻛــړو او ﭘﺮﯦﻮﺗــﻮ‪ .‬ﺗــﺮ ﺳــﻬﺎره ﻣــﯥ ښــﻪ ﺧــﻮب وﻛــړو‪ ،‬ﻟﻤــﺮ ﭘــﻪ ﺗﻮدﯦــﺪو و‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ‬
‫ﺧﻮﺑــﻪ راﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮم‪ .‬ﭼــﺎى ﺗﻴــﺎر و‪ ،‬د ﭼــﺎى ﻧــﻪ ﻣﺨﻜــﯥ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﺗــﺸﻨﺎب ﻛــﯥ ځــﺎن وﻳﻨځﻠــﻮ‪ .‬ښــځﯥ راﺗــﻪ‬
‫ﺧﭙﻠــﯥ ﺟــﺎﻣﯥ راوړې‪ ،‬د ﺟــﺎﻣﻮ ﻟــﻪ ﺑﺪﻟﯧــﺪو وروﺳــﺘﻪ ﻣــﻮ ﭼــﺎى وڅــښﻠﯥ‪ ،‬ﭘــﺎم ﻣــﯥ ﻛــﺎوه ﭼــﯥ ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ‬
‫دوه ښــځﯥ او ﻣﺎﺷــﻮﻣﺎن راﻧﻨﻮﺗــﻞ‪ .‬ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ ﻳــﯥ راﺳــﺮه وﻛــړه‪ ،‬ﻫﻐــﻮى زﻣــﺎ ﻟــﻪ ﺣﺎﻟــﻪ ﺑــﯥ ﺧﺒــﺮه وې‪،‬‬
‫ﻳـــﻮازې ﻳـــﻮه ښـــځﻪ زﻣـــﺎ ﭘـــﻪ ﺣـــﺎل ﺧﺒـــﺮه وه‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻫﻐـــﯥ ورﺗـــﻪ زه ﻳـــﻮه ﻻروۍ ورﭘﯧﮋﻧـــﺪﻟﯥ وم‪ .‬ﻧـــﻮر څـــﻪ ﻳـــﯥ‬
‫ورﺗﻪ ﻧﻪ و وﻳﻠﻲ او ﻧﻪ ﻳﯥ ﺳړى ﭘﻪ ﻣﺎ ﺧﺒﺮ ﻛړى و‪.‬‬
‫زﻣـــﺎ د ژوﻧـــﺪ راز ﻳـــﻮازې د ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان ﻟـــﻪ ﺧـــﻮر ﺳـــﺮه و‪ ،‬ﻫﻐـــﯥ زﻣـــﺎ ډﯦـــﺮ ﺧﻴـــﺎل ﺳـــﺎﺗﻠﻮ‪ ،‬ﻣـــﺎ ﺳـــﺮه ﭘـــﻪ‬
‫ﺟﯧـــﺐ ﻛـــﯥ ډﯦـــﺮې ﭘﻴـــﺴﯥ وې او ﻫـــﻢ ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﻻﺳـــﻲ ﺑﻜـــﺲ ﻛـــﯥ ﭘﻴـــﺴﯥ اﻳـــښﯥ وې‪ .‬ﻟـــﻪ ﻣﺎﺳﭙـــښﻴﻦ ﻧـــﻪ‬
‫وروﺳﺘﻪ ﻣﯥ د ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ﺧﻮر ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧﻮرې ﺗﺎﺳﯥ ﻣﺎ څﻪ وﺧﺖ ﺧﭙﻞ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ﺑﻴﺎﻳﺊ؟‬
‫ﻫﻐﯥ وﺧﻨﺪل او ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫دا د ﻧﺎرﻳﻨﻪ و ﻛﺎر دى ﺧﻮرې! ﺗﻪ زر ﻣﻪ ﺧﭙﻪ ﻛﯧږه‪ ،‬ﺳﺘﺎ ﻫﺮ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻪ ﺗﺮﺳﺮه ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎزﻳګﺮ ﻧـــﺰدې و‪ ،‬ﭼـــﯥ ښـــځﯥ راﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺳـــﺘﺎ ﻛـــﺎر ﺑـــﻪ زر ﻣﻌﻠـــﻮم ﺷـــﻲ‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان ورور ﻣـــﯥ‬
‫راﻏﻰ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې اّﺧــﺮ راﻏــﻰ‪ ،‬ښــﻪ ﺷــﻮه زﻣــﺎ ﻛــﺎر ﺑــﻪ وﺷــﻲ‪ .‬ﻫﻐــﯥ وې ﻫــﻮ ﺳــﺘﺎ ﻛــﺎر اوس اﺳــﺎن دى‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ‬
‫ﺣﺠـــﺮه ﻛـــﯥ دى‪ ،‬ډوډۍ ﺧـــﻮري ﻧـــﻮر زﻣـــﻮږه ﺗﺮوﻧـــﻪ او ورﯦﺮوﻧـــﻪ ورﺳـــﺮه دي‪ .‬ﻟـــﺲ ﺗﻨـــﻪ وﺳـــﻠﻪ وال ورﺳـــﺮه‬
‫راﻏﻠﻲ دي‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ﺧﻮرﺟﺎﻧﯥ زﻣﺎ ورﺗﻪ وواﻳﻪ‪ ،‬ﭼﯥ ﻟﻪ ﭼﺎ ﺳﺮه ﻣﯥ ﺧﭙﻞ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ﺑﻮځﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪ :‬ښﻪ ﺧﻮرې اوس ﺑﻪ راﻧﻨﻮځﻲ دا ﺧﺒﺮه ﺑﻪ ورﺗﻪ وﻛړم‪.‬‬
‫ﭘــــﻪ دې ﻛــــﯥ ﻳــــﻮ ﻫﻠــــﻚ راﻧﻨــــﻮت‪ ،‬وﻳــــﻞ ﺗــــﺮور ﻗﻮﻣــــﺪان ﻛﺎﻛــــﺎ دې ﻏــــﻮاړي‪ .‬د ﻗﻮﻣﺎﻧــــﺪان ﺧــــﻮر‬
‫ورووﺗﻠـــﻪ‪ .‬ډﯦـ ـﺮ ﺳـــﺎﻋﺖ وروﺳـــﺘﻪ راﻏﻠـــﻪ‪ ،‬وﺿـــﻌﻪ ﻳـــﯥ د ﭘﺨـــﻮا ﭘـــﻪ ﺷـــﺎن ﻧـــﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﯧـــﺪه‪ ،‬ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ ﻣـــﯥ‬
‫ﺗﺮې وﻛړه‪:‬‬
‫ﺧﻮرې څﻨګﻪ ﻟږه ﺧﭙﻪ ﻏﻮﻧﺪې ﻳﯥ‪ ،‬ﺧﻴﺮﻳﺖ ﺧﻮ ﺑﻪ وي؟‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﺧﻴﺮﻳﺖ دى څﻪ ﻧﺸﺘﻪ ﻫﺴﯥ ﻣﺎ وې ﭼﯥ‪....‬‬
‫_ څﻨګﻪ څﻨګﻪ‪ ،‬څﻪ ﭼﻞ ﺧﻮ ﻧﻪ دى ﺷﻮى؟‬
‫_ ﻧــﻪ ﻛــﺮاري ده‪ ،‬ﻟــﻪ ﻛــﻮټﯥ ووﺗﻠــﻪ‪ .‬ﻣــﺎ ﻟــﻪ ﻛړﻛــۍ ﻧــﻪ ﺑﻬــﺮ ﭘــﺎم وﻛــړو‪ ،‬د ﻛ ـﻼ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ درې څﻠــﻮرو‬
‫ﺳـــړو ﭘـــﺴﻪ ﺣـــﻼل ﻛـــړو‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﻣﯧﻠﻤﺎﻧـــﻪ ﻳـــﯥ دي‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان ﺳـــړى دى‪ ،‬ﺧـــﻮد ﺑـــﻪ ﭘـــﺴﻮﻧﻪ ﺣﻼﻟـــﻮي‪ .‬ﭘـــﻪ‬
‫ﻛـــﻼ ﻛـــﯥ درې څﻠـــﻮر ښـــځﯥ او ﺷـــﭙږ اووه ﻣﺎﺷـــﻮﻣﺎن او ﻧﺎرﻳﻨـــﻪ ﻫـــﻢ درې څﻠـــﻮر ﺗﻨـــﻪ وﺗـــﻞ او ﻧﻨﻮﺗـــﻞ‪.‬‬
‫ﻣﺎﺷـــﻮﻣﺎﻧﻮ ﺑـــﻪ ﻣﻨـــډې راﻣﻨـــډې وﻫﻠـــﯥ‪ ،‬وﻟـــﯥ زه ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻛﻮﻣـــﻪ ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ وم‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻏﯧـــﺮ د ﻫﻐـــﯥ ﻳـــﻮې‬
‫ښــځﯥ ﻧــﻪ ﺑـــﻞ ﻫــﻢ ﻧـــﻪ راﺗﻠــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻐـــﻪ د ﻫﻤﺎﻏــﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان ﺧــﻮر و‪ .‬ﻣﺎﺗــﻪ ﻫﻐـــﯥ دم ﭘــﻪ دم ﭼـــﺎى راوړو‪،‬‬
‫ﺗــﺎزه ﻣﯧــﻮه ﻳــﯥ راﺗــﻪ راوړه‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه وﺧﻨــﺪل او ﻣﻮﺳــﻜۍ ﺑــﻪ ﺷــﻮه‪ .‬ﭘــﻪ دﻏــﻪ ورځ ﻳــﯥ ﻟــﻪ‬
‫ﻣـــﺎ ﺳـــﺮه ﺑـــﻞ ﺷـــﺎﻧﻪ ښـــﻪ ﺳـــﻠﻮك ﭘﻴـــﻞ ﻛـــړو‪ ،‬ﻣـــﺎ ﺑـــﻪ ﺗـــﺮې ﺳـــﺎﻋﺖ ﭘـــﻪ ﺳـــﺎﻋﺖ ﭘﻮښـــﺘﻞ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان‬
‫ﺻﻴﺐ ﺗﻪ دې زﻣﺎ ﭘﻪ ﺑﺎب څﻪ وﻳﻠﻲ دي ﻛﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ﻫﻐﯥ ﺑﻪ زر ځﻮاب راﻛړ‪ :‬ﺗﻪ ﻣﻪ وارﺧﻄﺎ ﻛﯧږه‪ ،‬ﻫﺮ څﻪ ﺑﻪ ﺧﺪاى وﻛړي‪.‬‬
‫ﻣﺎﺳﭙـــښﻨﻲ ﻗـــﻀﺎ و‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان دﻧﻨـــﻪ ﻛـــﻼ ﺗـــﻪ راﻧﻨـــﻮت‪ ،‬ﺳـــﭙﻴﻨﯥ ﺟـــﺎﻣﯥ او ﺗـــﻮ واﺳـــﻜټ ﻳـــﯥ‬
‫اﻏﻮﺳـــﺘﻲ وو‪ ،‬ﭘﻜـــﻮل ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﺳـــﺮ و‪ ،‬ﻧـــﺮى ﻟـــﻮړ ﺳـــړى و‪ ،‬وړې ﺳـــﺘﺮګﯥ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ اوږده ﻣـــﺦ ﻛـــﯥ ګـــﺮدې‬
‫ګـــﺮدې اړوﻟـــﯥ‪ .‬ﺗـــﻮره ﺑﺒـــﺮه ږﻳـــﺮه ﻳـــﯥ ﻧﻴـــﻮﻟﯥ وه‪ ،‬زه ﭼـــﯥ ﭘﻜـــﯥ وم ﻫﻐـــﯥ ﻛـــﻮټﯥ ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ راﻛﺘﻠـــﯥ‪.‬‬
‫وړاﻧــﺪې ﻳــﯥ د ﺧﭙﻠــﯥ ﺧــﻮر او درې ﺗﻨــﻮ ښــځﻮ ﺳــﺮه څــﻪ ﺧﺒــﺮې ﻛــﻮﻟﯥ‪ .‬ﻧــﻮرو ﻛــﺴﺎﻧﻮ د ﭘــﺴﻪ ﻏﻮښــﯥ ﭘــﻪ‬
‫دﻳګﻮﻧــﻮ ﻛــﯥ وراﭼــﻮﻟﯥ او ﻟﺮګــﻲ ﻳــﯥ ﺗــﺮې دﻻﻧــﺪې ﺑــﻞ ﻛــړل‪ .‬د ﻛــﻼ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ ﻟــﻮګﻲ ﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮل‪،‬‬
‫ﻣﺎ ﻫﻤﺪا اﻧﺘﻈﺎر ﻛﺎوه‪ ،‬ﭼﯥ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان راﺷﻲ او زﻣﺎ ﺣﺎل واﺧﻠﻲ او ﻛﻮر ﺗﻪ ﻣﯥ ﻟﻪ ﭼﺎ ﺳﺮه وﻟﯧږي‪.‬‬
‫ﻣـــﺎزﻳګﺮ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ راﻧﻐـــﻰ‪ ،‬زﻣـــﺎ ﭘـــﻪ ﺑـــﺎپ ﻫـــﯧڅ ﺧﺒـــﺮه ﻧـــﻪ وه‪ .‬ډﯦـــﺮ ﺳـــﺎﻋﺖ وروﺳـــﺘﻪ ﭼـــﯥ ﺗﻘﺮﻳﺒـ ـﺎً‬
‫ﻣﺎښﺎم راﻧﺰدې ﺷﻮ‪ ،‬د ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ﺧﻮر راﻏﻠﻪ‪ .‬ﭘﻪ ﺧﻨﺪا ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧـــﻮرې ﺳـــﺘﺎ ﭘـــﻪ ﺑـــﺎب ﻣـــﯥ ورﺳـــﺮه ﺧﺒـــﺮې وﻛـــړې‪ ،‬ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان ووﻳـــﻞ‪ :‬ﻣﯧﻠﻤﻨـــﻪ ﺳـــﻨﺒﺎل ﻛـــړئ‪ ،‬ﭼـــﯥ‬
‫ﺧﭙــﻞ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻻړه ﺷــﻲ‪ .‬وﻳــﻞ ﻳــﯥ راځــﻪ ﺧﻮرﺟــﺎﻧﯥ ﭘــﻪ ﺗــﺸﻨﺎب ﻛــﯥ ﺑــﻪ ځــﺎن ﭘــﺎك ﻛــړې‪ ،‬ﺟــﺎﻣﯥ ﺑــﻪ دې‬
‫ﺑﺪﻟﯥ ﻛړې‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وﻳــﻞ‪ :‬ﺧــﻮرې ځــﺎن ﻣــﯥ ﭘــﺎك ﻛــړى دى‪ ،‬ﻳــﻮازې زﻣــﺎ ﺧﭙﻠــﯥ ﺟــﺎﻣﯥ راﺗــﻪ راوړه‪ ،‬وﭼــﯥ ﺷــﻮې ﺑــﻪ‬
‫وي‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻪ ﺑﻴـــﺎ وﻣﻮﺳـــﻜﻠﯥ‪ :‬راځـــﻪ راﭘﺎڅـــﻪ ﻛـــﻮر و ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ رواﻧـــﻪ ﻳـــﯥ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻟـــﻮټﻜﻲ ځـــﺎن ﺧـــﻮ دې ﺳـــﺎز‬
‫ﻛړې‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ﺧﻮرې زﻣﺎ زړه ﺧﻮړﻳﻦ دى‪ ،‬د ډول وﺧﺖ ﻣﯥ ﻧﻪ دى‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﺑﻴﺎ ټﻴﻨګﺎر ﻛﺎوه‪ ،‬وﻳﻠﯥ راځﻪ ﺗﻪ ﺧﻮ راﭘﺎڅﻪ ﻳﻮ وار ﺑﻪ ﺗﺸﻨﺎب ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻮ‪.‬‬
‫ورﺳـــﺮه رواﻧـــﻪ ﺷـــﻮم‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺗـــﺸﻨﺎب ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ ﻧـــﻮې ﺟـــﺎﻣﯥ اﻳـــښﯥ وې‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه وړوﻛـــﻲ ﻣﯧـــﺰ د‬
‫ﺳـــﻴﻨګﺎر ﺳـــﺎﻣﺎن ﭘـــﺮوت دى‪ ،‬ﻳﺨـــﯥ او ﺗـــﻮدې اوﺑـــﻪ ﭘـــﻪ ﺳـــﻄﻠﻮﻧﻮ ﻛـــﯥ ﭘﺮﺗـــﻲ دي‪ .‬ﻣـــﺎ ﻟـــﻮﻣړى ځـــﺎن ښـــﻪ‬
‫ﭘـــﺎك ﭘﺮﯦﻤﻴﻨځﻠـــﻮ او ﺧﭙﻠـــﯥ ﺟـــﺎﻣﯥ ﻣـــﯥ واﻏﻮﺳـــﺘﯥ‪ .‬د ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان ﺧـــﻮر راﭘـــﺴﯥ ﺗـــﺸﻨﺎب ﺗـــﻪ راﻧﻨﻮﺗﻠـــﻪ‪،‬‬
‫ﻧﻮې ﺟﺎﻣﯥ ﻳﯥ راﺗﻪ واﻏﻮﺳﺘﻠﯥ‪ ،‬ﺳﻤﻪ ﻳﯥ ﺳﻴﻨګﺎر ﻛړم‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﻲ‪:‬‬
‫ﺑﺪه ده ﭼﯥ زﻣﻮږ ﻟﻪ ﻛﻮره ﺧړه ﭘړه ﺧﭙﻞ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ﻻړه ﺷﯥ‪.‬‬
‫داﺳــﯥ ﻳــﯥ ﺳــﻴﻨګﺎر ﻛــړم ﻟﻜــﻪ ﻧــﺎوې‪ .‬ﻫﻤﻐــﯥ ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﺑــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻧــﻮرې ښــځﯥ ﻫــﻢ راﻏﻠــﯥ‪،‬‬
‫ﻣﺎﺷــﻮﻣﺎن راﻧﻨﻮﺗــﻞ‪ .‬ﻫــﺮ ﻳــﻮه ﺑــﻪ راﺗــﻪ ﻛﺘــﻞ‪ ،‬ښــځﻮ راﭘﻜــﯥ ﺳــﺘﺮګﯥ ښــﺨﯥ ﻛــړې وې‪ ،‬ﺧﻨــﺪل ﺑــﻪ ﻳــﯥ او‬
‫ﺧﭙﻠــﻮ ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﻳــﻲ څــﻪ ﭘــﺲ ﭘــﺲ ﻛــﻮل‪ .‬زه ﻫــﻢ ﺣﯧﺮاﻧــﻪ وم‪ ،‬ﭼــﯥ دا ﺧﻠــﻚ څﻨګــﻪ ﻟــﻪ ﻣﺎﻧــﻪ ګــﺮد ګــﺮد ګﺮځــﻲ‬
‫او ټﻮل ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﯧږي؟‬
‫د ﻣﺎښـــﺎم ډوډۍ وﺧـــﻮړل ﺷـــﻮه‪ ،‬ورﻳﺠـــﯥ‪ ،‬ﻏﻮښـــﯥ‪ ،‬ﭘﻼوﻧـــﻪ ﺣﺠـــﺮې ﺗـــﻪ ووﺗـــﻞ‪ ،‬ﻣﺎﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﻫـــﻢ ډوډۍ‬
‫راوړه‪ .‬د ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ﺧــﻮر راﺳــﺮه ګــډه ډوډۍ وﺧــﻮړه‪ ،‬زﻣــﺎ ﺧــﻮ ﻟــﻪ ﺧﭙګــﺎن ﻧــﻪ ﺧﻮﻟــﻪ ﻧــﻪ ﺑﺮﺳــﯧﺮه ﻛﯧــﺪه‪،‬‬
‫ﻫـــﺮه ﺷـــﯧﭙﻪ راﺗـــﻪ ﺑـــﺎدر او ﺳـــﻬﺎر ﺳـــﺘﺮګﻮ ﺳـــﺘﺮګﻮ ﺗـــﻪ ﻛﯧـــﺪل‪ ،‬ﻧﺎڅﺎﭘـــﻪ ﺑـــﻪ ﻣـــﯥ اوښـــﻜﯥ ﭘـــﻪ ﻣـــﺦ رواﻧـــﻲ‬
‫ﺷﻮې‪.‬‬
‫واﻳـــﻲ" اﻧـــﺴﺎن ﻟـــﻪ ګﻠـــﻪ ﻧـــﺎزك او د اوﺳـــﭙﻨﯥ ﻧـــﻪ ﻛﻠـــﻚ دى" ﻫـــﺮ څـــﻮﻣﺮه ﺑـــﻪ ﭼـــﯥ د ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان ﺧـــﻮر‬
‫راﺗﻪ د ﺧﻮﺷﺎﻟۍ ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﻲ‪ ،‬ﭘﻪ ﻣﺎ ﻳﯥ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻧﻪ ﻛﺎوه‪.‬‬
‫د ﻣﺎښﺎم ډوډۍ ﻣﻮ وﺧﻮړه‪ ،‬د ﺷﭙﯥ ﻧﺎوﺧﺘﻪ و‪ ،‬ﭼﯥ د ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ﺧﻮر راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧﻮرې راځﻪ ﭼﯥ ورور ﻣﯥ ﺗﺎ ﻏﻮاړي‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ﺻﻴﺐ ﻣﯥ ﻏﻮاړي‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ وﻳﻞ‪ :‬ﻫﻮ‪.‬‬
‫ورﺳـــﺮه رواﻧـــﻪ ﺷـــﻮم‪ ،‬د ﻛـــﻼ ﻟـــﻪ ﻣﻨځـــﻪ ورﺗﯧـــﺮ ﺷـــﻮ‪ ،‬د ﻳـــﻮې ﺑﺮﻧـــډې ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ﻣﺨـــﺎﻣﺦ دوه ﻛـــﻮټﯥ‬
‫وې‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ ښـــځﯥ ﻧﺎﺳـــﺘﯥ وې او ﭘـــﻪ ﺑﻠـــﻪ ﻛـــﯥ ﻧﺎرﻳﻨـــﻪ ﻧﺎﺳـــﺖ وو‪ .‬زه ﻳـــﯥ د ښـــځﻮ ﻛـــﻮټﯥ ﺗـــﻪ‬
‫ﻧﻨﻮﻳـــﺴﺘﻠﻢ‪ ،‬څﻠـــﻮر ښـــځﯥ او څـــﻪ ﻣﺎﺷـــﻮﻣﺎن ﺳـــﺮه ﻧﺎﺳـــﺖ وو‪ .‬زه ﻳـــﯥ د ﻳـــﻮه ﻛـــټ ﭘـــﻪ ﻣـــﻨځ ﻛـــﯥ‪ ،‬ﭼـــﯥ ښـــﻪ‬
‫ﺳﻢ ﻳﯥ ﺳﻨﺒﺎل ﻛړى و‪ ،‬ﻛﯧﻨﻮﻟﻢ‪ .‬ﺣﯧﺮاﻧﻪ ﭘﺎﺗﯥ وم‪ ،‬ﭼﯥ دا ﺧﻠﻚ ﻣﯥ څﻮﻣﺮه ﻗﺪر ﻛﻮي‪.‬‬
‫ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ وروﺳــﺘﻪ دوه ﺗﻨــﻪ ﺳــړي راﻏﻠــﻞ‪ ،‬د ښــځﻮ ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ راﻧﻨﻮﺗــﻞ‪ .‬ﻣﺎﺗــﻪ ﻣﺨــﺎﻣﺦ ﭘــﻪ ﻛــټ ﻛــﯥ‬
‫ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻞ‪ ،‬ټـــﻮل ﺳـــﺮه ﻣﻮﺳـــﻜﻲ ﻣﻮﺳـــﻜﻲ ﻛﯧـــﺪل‪ ،‬ﻣـــﺎ ﺳـــﺘﺮګﯥ اړوﻟـــﯥ وې‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان ﺑـــﻪ ﻛﻠـــﻪ‬
‫راځﻲ‪ ،‬ﭼﯥ زﻣﺎ د ﺗګ ﺧﺒﺮه وﻛړي‪ .‬ﭘﻪ دې وﺧﺖ ﻛﯥ ﻳﻮه ﺳړي داﺳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧﻮرې ﺳﺘﺎ څﻪ ﻧﻮم دى؟‬
‫_ زﻣﺎ ﻧﻮم ﻫﻮﺳۍ دى‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﻫﻮﺳـ ـۍ ﻣـــﻮږ د ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان ﻟـــﻪ ﻃﺮﻓـــﻪ راﻏﻠـــﻲ ﻳـــﻮ‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﺧﭙـــﻞ ﻃﺮﻓـــﻪ د ﺧﭙﻠـــﯥ ﺧـــﻮﻟﯥ‬
‫اﻗﺮار وﻛړې او ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ﺻﻴﺐ ﭘﺨﭙﻠﻪ ﻧﻜﺎح ﻛﯥ ﻗﺒﻮل ﻛړې‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې‪ :‬اّﺧـــﺮ دا دې څـــﻪ ووﻳـــﻞ؟ ﺳﺘﺎﺳـــﯥ ﭘـــښﺘﻮ او ﻏﯧـــﺮت‪ ،‬ﺳﺘﺎﺳـــﯥ ﺟﻬـــﺎد او اﺳـــﻼم ﻫﻤـــﺪا و‪،‬‬
‫ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮې ﭘـــﺮدۍ ﻧﻜـــﺎح ﺷـــﻮې ښـــځﯥ ﭘـــﻪ زوره ﻧﻜـــﺎح ﺗـــړئ؟ ﺗﺎﺳـــﯥ ﺗـــﻪ د ﺟﻨـــﻮﺑﻲ ﺧﻠـــﻚ ﻧـــﻪ دي‬
‫ﻣﻌﻠــﻮم‪ ،‬زه ﺧــﻮ د ﻗــﺎم ﻧــﺴﺐ ﺧﺎوﻧــﺪه ﻳــﻢ‪ ،‬ﻣﯧــړه‪ ،‬زوى‪ ،‬ﭘــﻼر او ﻣــﻮر ﻫﺮڅــﻪ ﻟــﺮم‪ ،‬ﺧــﻮ ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧــﻪ ﭼــﯥ د‬
‫ﺑﺪﺑﺨﺖ او ﺑﺪې ورځﯥ ﻟﻪ ﻛﺒﻠﻪ راﺑﺎﻧﺪې داﺳﯥ وﺷﻮ‪.‬‬
‫اى وروڼــﻮ! ﻟــﻪ ﺗﺎﺳــﯥ ﻧــﻪ ﻫﻴﻠــﻪ ﻟــﺮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻐــﻪ ﻧــﻮرې ښــځﯥ ﻫــﻢ دې ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ راﺷــﻲ‪ ،‬زه ﺑــﻪ درﺗــﻪ‬
‫ﺑﻴﺎ اﺻﻠﻲ ﺧﺒﺮه وﻛړم‪.‬‬
‫ښـــځﯥ ﻫـــﻢ راﻏﻠـــﯥ‪ ،‬ﻣـــﺎ ﭘـــﻪ داﺳـــﯥ ﺣـــﺎل ﻛـــﯥ ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ ﺳـــﺘﺮګﻮ ﻣـــﯥ اوښـــﻜﯥ رواﻧـــﯥ وې‪ ،‬ﺑـــﺪن ﻣـــﯥ‬
‫رﯦږدﯦــﺪه‪ ،‬ﭘــﻪ ژړﻏــﻮﻧﻲ اواز ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻧﺎﺳــﺘﻮ ښــځﻮ ﻧــﺮو ﻧــﻪ اﺟــﺎزت وﻏﻮښــﺖ او ﻫــﻢ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ﻧــﻪ‬
‫اﺟـــﺎزت وﻏﻮښـــﺖ‪ ،‬ټﻮﻟـــﻮ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﻏـــږ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺧـــﻮرې ژاړه ﻣـــﻪ ﺧﺒـــﺮې ﻛـــﻮه‪ .‬ژړا ﻣـــﯥ ﺑـــﺲ ﻛـــړه زړه ﻣـــﯥ‬
‫راﻟﻮى ﻛړو‪ ،‬ﭘﺨﭙﻠﻮ ﺧﺒﺮو ﻣﯥ ﻫﺴﯥ ﭘﻴﻞ وﻛړو‪:‬‬
‫زه ﻫﻮﺳــۍ ﻧــﻮﻣﯧږم‪ ،‬ﭘــﻼر ﻣــﯥ د ﺟﻨــﻮﺑﻲ دى‪ ،‬ﻟــﻪ ﻇــﺎﻫﺮ ﺷــﺎه ﺳــﺮه ﻳــﯥ ﻧــﺰدې ﻛــﺎر ﻛــﺎوه‪ .‬ﻟــﻮﻳﯥ ﻟــﻮﻳﯥ‬
‫څــﻮﻛۍ ﻳــﯥ ﭼﻠــﻮﻟﻲ دي‪ ،‬د ﻫﻐــﯥ وﺧــﺖ ﻟــﻪ ټﻮﻟــﻮ وزﻳﺮاﻧــﻮ ﺳــﺮه ﻳــﯥ ﭘﯧﮋﻧــﺪل‪ .‬ﭘــﻪ ﻛﺎﺑــﻞ ﻛــﯥ ﻣــﻮ ﻛﻮروﻧــﻪ‬
‫دي‪ ،‬ﺑـــﯥ ﺣـــﺪه دوﻟـــﺖ او ﭘﻴـــﺴﯥ ﻣـــﻮ درﻟـــﻮدﻟﯥ‪ ،‬ﻣـــﺎ د ﻇـــﺎﻫﺮ ﺷـــﺎه د ﭘﺎﭼـــﺎﻫۍ ﭘـــﻪ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ د ﻛﺎﺑـــﻞ‬
‫ﭘﻮﻫﻨﺘـــﻮن ادﺑﻴـــﺎﺗﻮ ﭘـــﻮﻫﻨځ ﻟﻮﺳـــﺘﻰ دى‪ .‬ﻣﯧـــړه ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﻣﻄﺒﻌـــﻪ ﻛـــﯥ رﺋـــﻴﺲ و‪ ،‬ﻧـــﻮم ﻳـــﯥ ﺳـــﻬﺎر و‪ .‬ﻫﻐـــﻪ‬
‫ﺳـــړى و‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫـــﺮه ﺟﻤﻌـــﯥ ﺷـــﭙﻪ ﺑـــﻪ ﭘـــﻪ ﻛﺎﺑـــﻞ راډﻳـــﻮ ﻛـــﯥ د ﻫﻐـــﻪ ډراﻣـــﻪ ﻧـــﺸﺮﯦﺪﻟﻪ‪ .‬د ﻫﯧـــﻮاد ﻳـــﻮ ﻧـــﺎﻣﻲ‬
‫ﻟﻴﻜــﻮال و‪ ،‬د ﻛﺎﺑــﻞ ﭘــﻪ وزﻳــﺮ اﻛﺒــﺮ ﺧــﺎن ﻣﯧﻨــﻪ ﻛــﯥ ﻣــﻮ ﭘــﻮخ دوه ﻣﻨﺰﻟــﻪ ﻛــﻮر درﻟــﻮد‪ .‬ﻣﯧــړه ﻣــﯥ ﭘﺨﭙــﻞ‬
‫ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﻛـــﻼ او ﺑـــﺎغ درﻟـــﻮد‪ .‬زﻣـــﻮږ د ﺷـــﺘﻮ او ﭘﯧـــﺴﻮ څـ ـﻪ ﻛﻤـــﻰ ﻧـــﻪ و‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛﺎﺑـــﻞ ﻛـــﯥ ﺣـــﺎﻻت ﺧـــﺮاب‬
‫ﺷـــﻮل‪ ،‬ﺧﻠﻘـــﻲ دوﻟـــﺖ راﻏـــﻰ‪ ،‬ورﭘـــﺴﯥ روﺳـــﺎن راﻏﻠـــﻞ‪ .‬ﻣـــﻮږ ﻣﺠﺒـــﻮر ﺷـــﻮﻟﻮ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ ﻛﺎﺑـــﻞ ﻧـــﻪ ﺧﭙـــﻞ‬
‫ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ وﻻړ ﺷــﻮ‪ .‬ﭘــﻼر ﻳــﯥ راﺗــﻪ وﻧﻴــﻮ او ﻟــﻪ ﻛــﻮره ﻳــﯥ ﻻس ﺗړﻟــﻰ ﻳــﻮوړو ﺗﺮاوﺳــﻪ ﻳــﯥ ﻣــړى او ژوﻧــﺪى‬
‫ورك دى‪ .‬ټﻮﻟــﻪ ﻛﻴــﺴﻪ ﻣــﯥ ﻧﺎﺳــﺘﻮ ﺧﻠﻜــﻮ ﺗــﻪ وﻛــړه‪ .‬ﻣﺨــﺎﻣﺦ ﻣــﯥ ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ﺗــﻪ وروﻛﺘــﻞ‪ ،‬ورﺗــﻪ وﻣــﯥ‬
‫وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻗﻮﻣﺎﻧﺪاﻧــــﻪ! ځﺎﻧﺘــــﻪ ﻣــــﺴﻠﻤﺎن واﻳــــﯥ‪ ،‬ﻣﺠﺎﻫــــﺪ ځﺎﻧﺘــــﻪ واﻳــــﯥ او ﻗﻮﻣﺎﻧــــﺪان ﻫــــﻢ ﻳــــﯥ‪ .‬ﺳــــﺘﺎ ﻫﻐــــﻮ‬
‫څﻠــﻮرو ﺗﻨــﻮ ﻣﺠﺎﻫــﺪو ﻟــﻪ ﻣــﺎ ﺳــﺮه څــﻪ وﻛــړل؟ ﻫﻐــﻮ وﺣــﺸﻲ ځﻨــﺎورو ﺳــﺮه دې راوﻟﯧــږﻟﻢ‪ ،‬ﭘــﻪ ځﻨګﻠــﻪ ﻛــﯥ‬
‫ﻳـــﯥ ﻟـــﻮﻣړى ﭘـــﻪ وﻫﻠـــﻮ او ټﻜﻮﻟـــﻮ ﺗـــﺮ ﻣﺮګـــﻪ وروﺳـــﺘﻢ‪ ،‬ﻛﻠـــﻪ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ ﺿـــﻌﻒ وﻛـــړو او ﻟـــﻪ ﺧـــﻮده ووﺗـــﻢ‪،‬‬
‫ﻫﻐــﻮ څﻠــﻮرو واړو وﺣــﺸﻴﺎﻧﻮ ﺑــﯥ ﻋﺰﺗــﻪ ﻛــړم او دوﻣــﺮه ﻳــﯥ ﺑــﯥ ﭘﺘــﻪ ﻛــړم‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻻره د ﺗﻠﻠــﻮ ﻧــﻪ وم‪ .‬ﭘــﻪ‬
‫راﻛــښﻠﻮ راﻛــښﻠﻮ ﻳــﯥ ﺗــﺮ ﺳــړﻛﻪ ورﺳــﻮﻟﻢ‪ ،‬ﭘﺮﺗــﻮګ ﻳــﯥ راﺑﺎﻧــﺪې څﻴــﺮې ﻛــړى و‪ .‬د ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ﺧــﻮر ﺗــﻪ‬
‫ﻣــــﯥ ﻻس وﻧﻴــــﻮ‪ ،‬دﻏــــﯥ ﺧــــﻮر زﻣــــﺎ ﺣــــﺎل ﻟﻴــــﺪﻟﻰ دى‪ .‬اى ﻧﺎﺳــــﺘﻮ وروڼــــﻮ‪ ،‬ﺧﻮﯦﻨــــﺪو او ﻣﯧﻨــــﺪو! اوس‬
‫ﺗﺎﺳﻮ ﻗﻀﺎوت وﻛړئ‪.‬‬
‫ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ﺳﭙﻚ ﻟﻪ ځﺎﻳﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮ‪ ،‬ﻧﻮرو ﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻫﻠﻜﻮ راځﺊ راﭘﺴﯥ‪ ،‬زه ﺑﻪ ﻫﻐﻮى ژوﻧﺪي ﭘﺮې ﻧﻪ ږدم‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ﺑﻴــﺎ ﭘــﻪ ژړا ﭘﻴــﻞ وﻛــړ‪ ،‬زﻣــﺎ د ژړا ﻟــﻪ ﺳــﻮﻗﻬﺎرې ﺳــﺮه ﻧﺎﺳــﺘﯥ ښــځﯥ ټــﻮﻟﯥ ﭘــﻪ ژړا ﺷــﻮې‪ ،‬ﻧﺎرﻳﻨــﻪ‬
‫ټــﻮل ﺳــﭙﻚ ﭘﺎڅﯧــﺪل‪ ،‬زﻣــﺎ ﻟــﻪ ژړا او ﭼﻴﻐــﻮ ﺳــﺮه د ﻛــﻮر ښــځﻮ ﻫــﻢ ﭘــﻪ زوره زوره وژړل‪ ،‬ﺳــړو ﻫــﻢ څــﻮق‬
‫څﻮق ﻛﻮل او ﭘﻪ دروازه ووﺗﻞ‪ .‬د ﻛﻼ ﭘﻪ ﻣﻨځ ﻛﯥ ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ﭘﻪ زوره ووﻳﻞ‪:‬‬
‫زه ﺑﻪ ﻫﻐﻮى ژوﻧﺪي ﭘﺮې ﻧﻪ ږدم‪.‬‬
‫ﻧﺎرﻳﻨــﻪ ټــﻮل ووﺗــﻞ‪ ،‬ﻳــﻮازې ښــځﯥ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮې‪ .‬ﻣــﺎ د ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ﺧــﻮر ﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺧﻮرﺟــﺎﻧﯥ ﻣــﺎ ﻫﻐــﻪ‬
‫ﺑﻠــﯥ ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ ﺑﻮځــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ارام وﻛــړم‪ .‬ﻫﻐــﯥ ژړل‪ ،‬د ﻛــﻮر ښــځﻮ د ﻧﺎرﻳﻨــﻪ و ﭘــﻪ وﺗﻠــﻮ ﺳــﺮه زﻣــﺎ ﺳــﺮه ﺳــﻢ‬
‫وﻳــﺮ ﺟــﻮړ ﻛــړو‪ .‬ﻳــﻮ ﺳــﺎﻋﺖ وروﺳــﺘﻪ ﻣــﻮ ژړا ﺑــﺲ ﻛــړه‪ .‬ﻫﻐــﻮ ﻣﺎﺗــﻪ ډاډ راﻛــﺎوه‪ ،‬ﻣــﺎ ﺑــﻪ ﻳــﻮازې ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ‬
‫دا وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧﻮﯦﻨــﺪو د ﺧــﺪاى ﻟﭙــﺎره ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ﺻــﻴﺐ ﺗــﻪ وواﻳــﺊ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣــﺎ ﺧﻮﺷــﯥ ﻛــړي او ﺧﭙــﻞ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ځــﺎن‬
‫ورﺳﻮم‪ ،‬ﺗﺮڅﻮ ﻣﺎﺷﻮم زوى او ﺳﻬﺎر ﻣﯥ ﻟﻪ ﺳﻴﻨﺪه وﻏﻮاړم‪.‬‬
‫ﭘــﻪ دې ﺧﺒــﺮه ﻳــﯥ ﺑﻴــﺎ راﺳــﺮه وژړل‪ .‬ﭘﺨــﻮاﻧۍ ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﺑــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﺷــﭙﻪ ﭘــﻪ ﺗﯧﺮﯦــﺪو وه‪ .‬ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه‬
‫ﻣــﯥ د ﺗﯧــښﺘﯥ ﭘــﻼن ﭘــټ ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ ﺟــﻮړ ﻛــړوو ﻣــﺎ وې ﺑــﯥ ﻟــﻪ ﻫﻐــﯥ ټــﻮل ﻧﺎرﻳﻨــﻪ ﻳــﯥ ﻟــﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ﺳــﺮه‬
‫ﺗﻠﻠــﻲ دي‪ ،‬ﻫﻤــﺪا ﻧــﻦ ﺷــﭙﻪ دې د وﺗﻠــﻮ وﺧــﺖ دى‪ .‬ﭘــﻪ دﻏــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ﻳــﻮ ﭘﻜــﻮل دﻳﻮاﻟــﻪ ﺗــﻪ ځﻮړﻧــﺪ و او‬
‫د ﻧﺎرﻳﻨـــﻪ و ﺟـــﺎﻣﯥ د ﻛـــﻮټﯥ د ﻳـــﻮې ﺳـــﺘﻨﯥ ﻣـــﯧﺦ ﺗـــﻪ ځﻮړﻧـــﺪې وې‪ .‬د ﻛـــﻮټﯥ ﭘـــﻪ دروازه ﻛـــﯥ ﻳـــﻮه ﺟـــﻮړه د‬
‫ﻧﺎرﻳﻨــﻪ و څﭙﻠــۍ ﭘﺮﺗــﯥ وې‪ ،‬ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه ﺟــﻮړه ﻛــړه‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻤــﺪا د ﻧﺎرﻳﻨــﻪ و ﺟــﺎﻣﯥ ﺑــﻪ‬
‫واﻏﻮﻧــﺪم‪ ،‬ﭘﻜــﻮل ﺑــﻪ ﭘــﻪ ﺳــﺮ ﻛــړم‪ ،‬څﭙﻠــۍ ﺑــﻪ ﭘــﻪ ﭘــښﻮ ﻛــړم‪ ،‬ﻳــﻮ زوړ څــﺎدر د ﻳــﻮه ﻛــټ ﻟﻨګــﯥ ﺗــﻪ ﭘــﺮوت‬
‫و‪ ،‬ﻣـــﺎ وې دا څـــﺎدر ﺑـــﻪ ﭘـــﻪ ځـــﺎن راﺧـــﻮر ﻛـــړم او ﻟـــﻪ ﻛـــﻼ دروازې ﻧـــﻪ ﺑـــﻪ ووځـــﻢ‪ .‬ﭘـــﻪ ﻳـــﻮ ﺗﺮﺗﻴـــﺐ ﺑـــﻪ ځـــﺎن‬
‫ﭘﯧښﻮر ﺗﻪ او ﺑﻴﺎ ﻟﻪ ﻫﻐﯥ ځﺎى ﻧﻪ ﺟﻼل اّﺑﺎد ﺗﻪ ورﺳﻮم‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ ﺳـــﺮه د ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان ﺧـــﻮر ﭘﺮﯦﻮﺗـــﻪ‪ .‬د ﺷـــﭙﯥ ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻛـــټ ﻛـــﯥ راﭘﺎڅﯧـــﺪم‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ وﻳـــﺪه وه‪،‬‬
‫ﻟـــــﻮﻣړى ﻣـــــﯥ ﺧﭙﻠـــــﯥ ﭘﺨـــــﻮاﻧۍ ﺟـــــﺎﻣﯥ واﻏﻮﺳـــــﺘﯥ او ﺑﻴـــــﺎ ﻣـــــﯥ ﭘـــــﺮې دﭘﺎﺳـــــﻪ د ﻧﺎرﻳﻨــــﻪ و ﺟـــــﺎﻣﯥ‬
‫واﻏﻮﺳــﺘﯥ‪ ،‬ﭘﻜــﻮل ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﺳــﺮ ﺟﻮﺧــﺖ ﻛــړو‪ ،‬څــﺎدر او څﭙﻠــۍ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻻس ﻛــﯥ ورﺳــﺮه راواﺧﻴــﺴﺘﻞ‪.‬‬
‫ﺧﭙــﻞ ﺑﻜــﺲ او ﺑﻮټــﺎن ﻣــﯥ ﻫــﻢ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه راواﺧﻴــﺴﺘﻞ‪ ،‬ﭘــﻪ ﻛــﺮار ﻣــﯥ دروازه راﺑﯧﺮﺗــﻪ ﻛــړه او د ﻛــﻼ‬
‫ﻟــــﻮﻳﯥ درﻟــــﻮازې ﺗــــﻪ ورﻏﻠــــﻢ‪ .‬ورو ﻣــــﯥ د دروازې زﻧځﻴــــﺮ ﺧــــﻼص ﻛــــړو او دروازه ﻣــــﯥ راﺑﯧﺮﺗــــﻪ ﻛــــړه‪.‬‬
‫ﻟــﻮﻣړى ﻣــﯥ ښــﻪ ﭘـــﺎم وﻛــړو‪ ،‬ﻫﯧڅــﻮك ﻧـــﻪ و‪ ،‬ﻟــﻪ ﻛــﻼ ﻧـــﻪ ووﺗﻠــﻢ او ﭘــښﻮ ﺗـــﻪ ﻣــﯥ زور ورﻛــړو‪ .‬د ﺧـــﺪاى‬
‫ﻓــﻀﻞ و‪ ،‬ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﺳــړك راﻏــﻰ‪ .‬ﻣــﺎ وې ﭘــﻪ دې ﺳــړك ﺑــﻪ ځــﻢ ﻛﯧــﺪاى ﺷــﻲ‪ ،‬ﻛــﻮم ﻣــﻮټﺮ راﺷــﻲ‪ .‬ﻟــږه‬
‫ﺷـــﯧﺒﻪ ﻣـــﺰل ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ وﻛـــړ‪ ،‬ﻟـــﻮى ﻛﻠـــﻰ و‪ ،‬دوﻛﺎﻧﻮﻧـــﻪ وو‪ ،‬درې څﻠـــﻮر ﻣـــﻮټﺮي وﻻړې وې‪ .‬د ﻳـــﻮه ﻣـــﻮټﺮ‬
‫ﺧــﻮا ﺗــﻪ ورﻧـــﺰدي ﺷــﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘــﻪ ﺳـــﻴټ ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﻛﻠﻴﻨـــﺮ ﭘــﺮوت و‪ .‬دروازه ﻣـــﯥ وروټﻜﻮﻟــﻪ راوﻳښ ﺷـــﻮ‪،‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬څﻮك ﻳﯥ؟ څﻮك ﻳﯥ؟‬
‫ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻛــﺮار ووﻳــﻞ‪ :‬وروره ﻛــﻪ درﺑــﺴﺖ راﺳــﺮه ﭘﯧــښﻮر ﺗــﻪ ځــﯥ‪ ،‬ﻣــړى ﺷــﻮى دى‪ .‬اﺳــﺘﺎزګﺮۍ‬
‫ﺗﻪ ځﻤﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ‪ :‬وروره دا ﺧﻮ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﭙﻪ ده‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬اﺳﺘﺎده ﻛﺮاﻳﻪ راﻧﻪ دوه ﭼﻨﺪه واﺧﻠﻪ‪ ،‬ﺧﻮ ﻛﻪ راﺳﺮه ﻻړ ﺷﯥ‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ ﻟــﻪ ﻣــﻮټﺮه راښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮ او ﻛــﻮم ﺳــﻤﺎوار ﺗــﻪ ورﻏــﻰ‪ ،‬ﻫﻠﺘــﻪ ﻳــﯥ ډرﯦــﻮر وﻳــﺪه و‪ .‬ﭘــﺎم ﻣــﯥ ﻛــﺎوه‪،‬‬
‫دواړه راﻏﻠﻞ‪ ،‬د ﻣﻮټﺮ ﺧﻮا ﺗﻪ ﭼﯥ راﻏﻠﻞ‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬وروره ﭘﻪ دې وﺧﺖ درﺳﺮه ﭘﻪ دوه زره ځﻤﻪ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وﻳـــﻞ‪ :‬ډﯦـــﺮه ښـــﻪ ده اﺳـــﺘﺎده‪ ،‬ﺿـــﺮورت ﻣـــﯥ دى‪ ،‬ﺣﺮﻛـــﺖ ﻛـــﻮه‪ .‬ﻣـــﻮټﺮ ﻳـــﯥ ﭼـــﺎﻻن ﻛـــړو او د ﻣـــﻮټﺮ‬
‫ﭘﻪ دوﻳﻢ ﺳﻴټ ﻛﯥ ورﺳﺮه ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ .‬ﻣﺎ وې‪ ،‬ﭼﯥ وﻣﯥ ﻧﻪ ﭘﯧﮋﻧﻲ‪ .‬ﻣﻮټﺮ د ﭘﯧښﻮر ﭘﻪ ﻟﻮر روان ﺷﻮ‪.‬‬
‫ښــﻪ و‪ ،‬ﭘــﻪ ﻻره ﻫــﯧڅ ﻣــﻮټﺮې ﻧــﻪ وې‪ ،‬ﻣــﻮټﺮوان ﭘــﻪ ﭘــﻮره ﺳــﺮﻋﺖ ګــﺎډى ﭼــﻼوه‪ .‬ﺳــﻬﺎر ﻻ رڼــﺎﻳﻲ ﻧــﻪ‬
‫وه ﻟګﯧـــﺪﻟﯥ‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﭘﯧـــښﻮر د ﻣـــﻮټﺮو ﭘـــﻪ اډه ﻳـــﯥ ودرﻟـــﻮم‪ .‬ﻛﺮاﻳـــﻪ ﻣـــﯥ ورﻛـــړه او ه ﺗـــﺮې روان ﺷـــﻮم‪.‬‬
‫وړاﻧـــﺪې د ﻣـــﻮټﺮ اډه ﻛـــﯥ ﻧـــﺎرې وﻫـــﻞ ﻛﯧـــﺪې ﻟـــﻮاړګﻰ‪ ،‬ﻟـــﻮاړګﻰ‪ ،‬ﻟـــﻪ ﻳـــﻮه ﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ وﻛـــړه‪ ،‬ﻣـــﺎ‬
‫وﻳــﻞ‪ :‬وروره ﺗــﻮرﺧﻢ ﺗــﻪ ځﻤــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻛــﻮم ګــﺎډي ﻛــﯥ ﻛﯧــﻨﻢ‪ .‬ﻫﻐــﯥ وﻳــﻞ‪ :‬وروره ﻫﻐــﻪ ګــﺎډى ﻟــﻮاړګﻲ ﺗــﻪ‬
‫ځــﻲ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ د ﻟــﻮاړګﻲ ﻧــﻪ ﻣــﺰي ﺗــﻪ ﭘــﻪ ﺑــﻞ ګــﺎډي ﻛــﯥ ﺗﻠــﻰ ﺷــﯥ‪ .‬ﺳﻤﺪﺳــﺘﻲ ﻫﻤﻐــﯥ ګــﺎډي ﺗــﻪ وﺧــﺘﻠﻢ‪ .‬ﭘــﻪ‬
‫ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ ﻛــﯥ ګــﺎډى ډك ﺷــﻮ ا د ﻟــﻮاړګﻲ ﭘــﻪ ﻟــﻮر روان ﺷــﻮ‪ .‬زه د ګــﺎډي ﭘــﻪ اﺧــﺮ ﺳــﻴټ ﻛــﯥ ﻧﺎﺳــﺘﻪ وم‪،‬‬
‫ﭘﻜـــﻮل ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﺳـــﺮ راﺟﻮﺧـــﺖ ﻛـــړى و‪ ،‬څـــﺎدر ﻣـــﯥ ﻫـــﻢ ﻟـــﻪ ځﺎﻧـــﻪ ﺗـــﺎو ﻛـــړى و‪ .‬ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ ﻟـــﻮاړګﻲ ﺗـــﻪ‬
‫ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬ﻟــﻪ ګــﺎډي ﻧــﻪ ښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮم‪ .‬ﭘــﻪ ﻳــﻮه دوﻛــﺎن ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﭘﻴــﺴﯥ ﻣــﺎﺗﯥ ﻛــړې‪ ،‬څــﻮ ﻛــﺴﺎﻧﻮ راﺗــﻪ‬
‫ﻛﺘـــﻞ‪ ،‬د ﻳـــﻮه ﺳـــړي ﻣـــﺸﺪۍ ﻟـــﻮﻧګۍ ﭘـــﻪ ﺳـــﺮ وه‪ ،‬د ﻋﻤـــﺮ ﻧـــﻪ ﭘـــﻮخ ﺳـــړى و‪ ،‬د ﻛﻠﻴـــﻮاﻟﻲ ﺳـــړي ﻣﻴﻨـــﻪ ﭘـــﻪ‬
‫ﻛﯧـــﺪه‪ .‬ﻟـــﻪ ﻟـــﻮاړګﻲ ﻧـــﻪ د ﺗـــﻮرﺧﻢ ﺳـــﺮﺣﺪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻢ‪ .‬ﻫﻤﻐـــﻪ د ﻣـــﺸﺪۍ ﻟـــﻮﻧګﯥ ﺳـــړي ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ‬
‫څﻨــګ ﻛــﯥ راﺳــﺮه ﻛﯧﻨﺎﺳــﺖ‪ .‬ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ ﺗــﺮ ﻳــﻮې ﺷــﯧﺒﯥ ﭘــﻮرې ﻫــﯧڅ ﻧــﻪ ﻛﺘــﻞ‪ ،‬ﺧــﻮ ﭼــﯥ ﻛﻠــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻟــﺲ‬
‫ﻛﻴﻠـــﻮﻣټﺮه ﻻره ﻻ وﻫﻠـــﯥ ﻧـــﻪ وه‪ ،‬ﭼـــﯥ د څﻨـــګ ﺳـــړي راﺗـــﻪ ورو او ﭘـــﻪ اﺣﺘﻴـــﺎط ﺳـــﺮه ووﻳـــﻞ‪ :‬اﻧډﻳﻮاﻟـــﻪ‬
‫ﭼﯧﺮې ځﯥ؟‬
‫ﻣــﺎ وﻳــﻞ‪ :‬ﺟــﻼل اّﺑــﺎد ﺗــﻪ ځﻤــﻪ‪ .‬د ﺧﺒــﺮو ﭘــﻪ وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﻳــﯥ راﺗــﻪ ﺳــﺘﺮګﯥ راواړوﻟــﯥ‪ ،‬ﻻﻧــﺪې ﺑﺎﻧــﺪې‬
‫ﻳﯥ راﺗﻪ وﻛﺘﻞ‪ .‬ﻣﺎ ﻫﻐﻪ ﺗﻪ ﻫﯧڅ ﻧﻪ ﻛﺘﻞ‪ ،‬ﻟﻪ ﻛړﻛۍ ﻧﻪ ﻣﯥ ﺑﻬﺮ ﭘﺎم ﻛﺎوه‪.‬‬
‫ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻣــﺰي ﻛــﯥ ﻟــﻪ ﻣــﻮټﺮه ښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮم‪ ،‬ﺳﻤﺪﺳــﺘﻲ د ﺳــﺮﺣﺪ دروازې ﭘﻠــﻮ رواﻧــﻪ ﺷــﻮم‪ .‬ﻫﻐــﻪ‬
‫ﺳړى ﭘﻪ ﭼﺎﻻﻛۍ ﺳﺮه ﻛﻮم ځﺎى ﺗﻪ ورﻏﻰ‪ ،‬ﺳﻤﺪﺳﺘﻲ راﭘﺴﯥ ﻏږ وﺷﻮ‪:‬‬
‫د ګﺮﻣﯥ ټﻮﭘۍ واﻻ ودرﯦږه!‬
‫ﻣـــﺎ ځـــﺎن ﭘـــﺮې ﻧﺎګـــﺎره ﻛـــړو‪ ،‬رواﻧـــﻪ وم‪ .‬د دواړو ﺳـــﺮﺣﺪوﻧﻮ ﻣـــﺰى ﭘـــﻪ ﻣـــﻨځ ﺷـــﺎﺗﻪ ﻳـــﻮ ﺗـــﻦ ﭘـــﻪ ﺷـــﺪﻳﺪه‬
‫ﻟﻬﺠﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫واﻟﻜﻪ ﺗﻪ ودرﻳږه‪.‬‬
‫زه ورﺗﻪ ودرﯦﺪم‪ ،‬ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ‪ :‬ﺗﻪ څﻮك ﻳﯥ او ﭼﯧﺮﺗﻪ ځﯥ؟‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬د ﺟﻼل اّﺑﺎد ﻳﻢ وروره ﭘﯧښﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﻰ وم‪ ،‬د ﺧﭙﻠﻮاﻧﻮ ﻛﺮه اوس ﺑﯧﺮﺗﻪ ځﻢ‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﺗﻪ راځﻪ ﻳﻮ ځﻞ د ﺻﻴﺐ ﻧﻪ اﺟﺎزت واﺧﻠﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ځﯥ‪.‬‬
‫ورﺳـــﺮه راوګﺮځﯧﺪﻣـــﻪ‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ راﺗـــﻪ ﭘـــښﻪ ﻧﻴـــﻮﻟﻰ ﺷـــﻮ‪ ،‬وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬ﻣـــﻮﻧږ د څـــﻪ ﻟﭙـــﺎره وﻻړ ﻳـــﻮ؟ ﻫـــﺴﯥ‬
‫ﺧﻮﺷﯥ ﻣﻔﺘﻪ ﺧﻮ را ﻧﻪ څﻮك ﺗﯧﺮﯦﺪى ﻧﻪ ﺷﻲ‪.‬‬
‫زه څــﻪ ﭘﻮﻫﯧــﺪم‪ ،‬ﭼــﯥ دا روﭘــۍ اﺧﻠــﻲ‪ ،‬ګﻨــﯥ ﭘﻴــﺴﯥ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ورﻛــړې واى‪ ،‬ﭘــﻪ ﺧﭙﻠــﻪ ﻣﺨــﻪ ﺑــﻪ‬
‫ﺗﻠﻤــﻪ‪ .‬ﻫﻤﻐــﻪ و‪ ،‬ﭼــﯥ ﺻـــﻴﺐ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﺑـــﻮﺗﻠﻢ‪ .‬ﭘــﺎم ﻣــﯥ ﻛـــﺎوه‪ ،‬د ﺻــﻴﺐ ﺧــﻮا ﺗـــﻪ ﻫﻤﻐــﻪ د ﻣــﺸﺪۍ ﻟـــﻮﻧګۍ‬
‫ﺳـــړى ﻧﺎﺳـــﺖ و‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ اﺻـ ـﻼً ﺳـــﻴډي ﻳـــﺎﻧﯥ ﺟﺎﺳـــﻮس و‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﺳـــړى ﻟـــﻪ ﺻـــﻴﺐ ﻧـــﻪ ﭘﺎڅﯧـــﺪ ﻻړ‪ ،‬ﺻـــﻴﺐ‬
‫راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﻪ څﻮك ﻳﯥ؟ او څﻨګﻪ ﭘﯧښﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﻰ ﻳﯥ؟‬
‫_ زه د ﺟﻼل اّﺑﺎد ﻳﻢ‪ ،‬ﭘﯧښﻮر ﺗﻪ د ﺧﭙﻠﻮان ﻛﺮه راﻏﻠﻰ وم‪ ،‬اوس ﺑﯧﺮﺗﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ ځﻤﻪ‪.‬‬
‫وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬اﺳﻨﺎد )ﭘﺎﺳﭙﻮرټ( دې راﻛړه‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ﺳـــﺮه ﺧــﻮ ﻫـــﯧڅ اﺳــﻨﺎد ﻧـــﻪ و‪ ،‬ﻣــﺎ وې اﺳـــﻨﺎد ﻣـــﯥ ﭘــﻪ ﻛـــﻮر ﻛــﯥ ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷــﻮي دي‪ .‬د ﻫﻐـــﻪ راﺑﺎﻧـــﺪې‬
‫ښﻪ ﺷﻚ راﻏﻰ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ورﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺻــﻴﺐ دا ټــﻮل اﻓﻐﺎﻧــﺎن ﭘــﻪ دې ﺳــﺮﺣﺪ ځــﻲ او راځــﻲ‪ ،‬ﻣــﻮږ ﺧــﻮ ﻣﺠﺎﻫــﺪ ﺧﻠــﻚ ﻳــﻮ‬
‫ﻣﻬﺎﺟﺮ‪ ،‬ﻣﻮږ ﻫﻤﯧﺸﻪ ﺑﯥ ﻛﺎﻏﺬوﻧﻮ ځﻮ راځﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ دﺳــﺘﻲ ﭘــﻪ دﺳــﺘﻲ ﻳــﻮه ﺗــﻪ اﻣــﺮ وﻛــړ‪ ،‬وﻳــﻞ ﻳــﯥ ﻫﻠــﻪ دا ﺗﻼﺷــﻲ ﻛــړه‪ .‬زړه ﻛــﯥ ﻣــﯥ ټﻜــﻪ ﺷــﻮه ﻣــﺎ‬
‫وې ځــﻪ اوس ﺧــﻮ ګﻴــﺮ ﺷــﻮې‪ .‬ﭘــﻪ ﺑﻠــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﺗﻼﺷــﻲ ﻛړﻣــﻪ‪ ،‬د ﺗﻼﺷــۍ ﺳــړي ﭼــﯥ راﻧــﻪ ﭘﻜــﻮل ﻟــﻪ‬
‫ﺳــﺮه اﯦــﺴﺘﻪ ﻛــړو او وﯦــښﺘﺎن ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻣــﺦ راﺧــﻮاره ﺷــﻮل‪ ،‬ﭼــﯥ ﺳــﻴﻨﯥ ﻳــﯥ زﻣــﺎ وﻟﻴــﺪې‪ ،‬ﻫﻐــﻪ دوﻣــﺮه‬
‫ﺳړى درﺳﺮه ﻧﺸﺘﻪ او ﺗښﺘﯥ‪ .‬ﭘﻪ زوره دې ﺧﭙﻞ ځﺎن ﭘﻪ ﺷﻚ ﻛﯥ اﭼﻮﻟﻰ دى‪ ،‬ﻧﻮر ﻳﯥ څﻪ وﻧﻪ وﻳﻞ‪،‬‬
‫ﺻﻴﺐ ﺗﻪ ورﻏﻰ‪ ،‬ورﺗﻪ وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺻـــﻴﺐ ﻫﻐـــﻪ ﺧـــﻮ ښـــځﻪ ده‪ ،‬ﺳـــړى ﻧـــﻪ دى‪ .‬د ﺻـــﻴﺐ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ﭼـــﯥ ورﻏﻠـــﻢ د ﻫﻐـــﻪ راﺑﺎﻧـــﺪې د ﻛـــﻮم‬
‫ﺟﺎﺳــﻮس ګﻤــﺎن وﺷــﻮ‪ .‬ﻧــﻮر ﻳــﯥ څــﻪ وﻧــﻪ وﻳــﻞ‪ ،‬ﺧــﻮ ﻳــﻮازې ﻧــﻮم او د ﭘــﻼر ﻧــﻮم او ﭘﺘــﻪ ﯦــﻲ زﻣــﺎ وﻟﻴﻜﻠــﻪ‬
‫او ﺑﻴــــﺎ ﻳــــﯥ زﻣــــﺎ ﻋﻜﺎﺳــــﻲ وﻛــــړه‪ .‬د دوه ﺗﻨــــﻮ ﺳــــﺮه ﻳــــﯥ رواﻧــــﻪ ﻛــــړم‪ ،‬وړاﻧــــﺪې ﻳــــﯥ ﻳــــﻮې وداﻧــــۍ ﺗــــﻪ‬
‫ﻧﻨﻮﯦــﺴﺘﻢ‪ .‬ﭘــﻪ ﻳــﻮه وړوﻛــﯥ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﺑﻨــﺪۍ ﻛــړم‪ ،‬ﭘــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ﻳــﻮه ﻛړﻛــۍ وه‪ ،‬ﭼــﯥ د ﻛړﻛــۍ د‬
‫ﺷﻴــﺸﯥ ﭘــﻪ ﻣﻘﺎﺑــﻞ ﻛــﯥ د اوﺳــﭙﻨﻮ ﻟــښﺘﯥ ښــﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛﻠﻜــﯥ ﺷــﻮې وې‪ .‬ﻟــﻪ ﻛړﻛــۍ ﻧــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﺎم ﻛــﺎوه‪،‬‬
‫وړاﻧـــﺪې ﻳـــﻮ ﺗـــﻦ ﭘـــﻮﻟﻴﺲ ﭘـــﻪ ﭘﻬـــﺮه وﻻړ و‪ .‬زه ﺗـــﺮ ﻣـــﺎزﻳګﺮه ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ ﻧﺎﺳـــﺘﻪ وم‪ ،‬ﻳـــﻮه ﭼﭙـــﺎﺗۍ‬
‫او دال ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﻧـــﺎﻟﺒﻜﻲ ﻛـــﯥ راﺗـــﻪ راوړل‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ وﺧـــﻮړل دوﻣـــﺮه ﻣـــﺮچ ﭘﻜـــﯥ و‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺧﻮﻟـــﻪ‬
‫ﻣــﯥ ﺗﺮﺧــﻪ ﺷــﻮه او ﻟــﻪ ﺧﻮراﻛــﻪ وﻟﻮﯦــﺪم‪ .‬ﻣــﺎزﻳګﺮ ﻧﺎوﺧﺘــﻪ ﻳــﯥ ﻟــﻪ ﻛــﻮټﯥ ﻧــﻪ وﯦــﺴﺘﻠﻢ‪ ،‬ﭘــﻪ ﻳــﻮه وړوﻛــﻲ‬
‫ﻣــﻮټﺮ ﻛ ـﯥ ﻳــﯥ ﻛﯧﻨــﻮﻟﻢ‪ ،‬دوه ﺗﻨــﻪ ﻳــﯥ راﺳــﺮه ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻛﯧﻨــﻮل او ﻣــﻮټﺮ روان ﺷــﻮ‪ .‬ﻟــﻪ ﺟــﻢ ﻧــﻪ ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ‪،‬‬
‫ﭘﯧــښﻮر ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬ﻟــﻮﻣړى ﻳــﯥ د ﺳــﻴډو دﻓﺘــﺮ ﺗــﻪ ﺑــﻮﺗﻠﻢ‪ .‬ﻫﻐــﻮ ﻳــﻮه ﺳــﺮه زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﺑــﺎب څــﻪ ﻛﺎﻏﺬوﻧــﻪ‬
‫ورﺳــﺮه و‪ ،‬د ﺳــﻴډي د دﻓﺘــﺮ ﻣــﺸﺮ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ورﻛــړل‪ .‬د ﺳــﻴډو ﻣــﺸﺮ راﺗــﻪ ښــﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ وﻛﺘــﻞ‪ ،‬ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ‬
‫ﭘﻜــﻮل اﯦــﺴﺘﻪ ﻛــړه‪ ،‬څــﺎدر ﻫــﻢ ﻟــﻪ ځﺎﻧــﻪ ﻟﻴــﺮې ﻛــړه‪ .‬ﻣــﺎ ﭼــﯥ ﭘﻜــﻮل ﻟــﻪ اﯦــﺴﺘﻪ او څــﺎدر ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻣځﻜــﻪ‬
‫ﻛﯧــښﻮد اوﭼﺘــﻪ ښــﻜﺎره ﺷــﻮم‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﺧﭙــﻞ ﺳــﺮ وﺧﻮځــﺎوه‪ ،‬ﻳــﻮه ﺑــﻞ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬دا ﺑﻮځــﻪ او ﻟــﻮﻣړﻧۍ‬
‫ﭘﻮښــﺘﻨﯥ ﺗــﺮې وﻛــړه‪ .‬ﻟــﻪ ﻫﻐــﻪ دﻓﺘــﺮه ﺑــﻮﺗﻠﻢ او ﭘــﻪ ﺑﻠــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﻛﯧﻨــﻮﻟﻢ‪ ،‬ﭘــﻪ اﺳــﺘﻌﻼم ﻛــﯥ ﻳــﯥ راﻧــﻪ‬
‫ﻧــــﻮم‪ ،‬د ﭘــــﻼر ﻧــــﻮم‪ ،‬اﺳــــﺘﻮګﻨﻪ‪ ،‬وﻻﻳــــﺖ‪ ،‬وﻇﻴﻔــــﻪ‪ ،‬ﺗﺤــــﺼﻴﻞ او د ﻋﻤــــﺮ ﭘﻮښــــﺘﻨﻪ ﻛــــړې وه‪ ،‬ﻫﻐــــﻪ ﻣــــﯥ‬
‫ورﺟــﻮاب ﻛــړل‪ .‬ﻫﻤﺪاﺳــﯥ ﻧــﻮرې ډﯦــﺮې ﭘﻮښــﺘﻨﯥ ﻳــﯥ راﻧــﻪ وﻛــړې‪ ،‬ﻫــﺮه ﭘﻮښــﺘﻨﻪ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ښــﻪ ﻣﻨﻄﻘــﻲ‬
‫ځﻮاﺑﻮﻟــﻪ‪ .‬ﻛــﻮم ﭘﻨځــﻪ ﺷــﭙږ اﺳــﺘﻌﻼﻣﻮﻧﻪ ﻳــﯥ راﻧــﻪ وﻛــړل‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ﻳﻮځــﺎى ﺗــﻪ ﺑــﻮﺗﻠﻢ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻛﻮټــﻪ ﻳــﯥ‬
‫ﻧﻨﻮﯦـــﺴﺘﻠﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﺎم ﻣـــﯥ وﻛـــړو ﭘـــﻪ ﻛﻮټـ ـﻪ ﻛـــﯥ څﻠـــﻮر ښـــځﯥ ﻧـــﻮرې ﻫـــﻢ ﻧﺎﺳـــﺘﯥ دي‪ .‬ﭘـــﻪ ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ‬
‫ﺑـــﺪﺑﻮى‪ ،‬ﻏـــﻮل او ﻣﺘﻴـــﺎزې د ټټـــۍ ﻧـــﻪ ﺑﻬـــﺮ راوﺗﻠـــﯥ وې‪ .‬ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ وړوﻛـــﯥ ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ ﺗـــﺸﻨﺎب او د‬
‫ﻣﺘﻴـــﺎزو ځـــﺎى ﻫـــﻢ و‪ .‬د ﻛـــﻮټﯥ دروازې ﺗـــﻪ ﻟـــﻮى ﻣـــﻀﺒﻮط ﻗﻠـــﭗ ﭘـــﺮوت و‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﻧـــﻮرې ښـــځﯥ زﻣـــﺎ ﭘـــﻪ‬
‫ورﺗـــګ ﺣﯧﺮاﻧـــﯥ ﺷـــﻮې‪ ،‬ﭼـــﯥ دا ﺧـــﻮ ﺳـــړى دى او زﻣـــﻮږ ﻛـــﻮټﯥ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ راﻧﻨﻮﯦـــﺴﺖ‪ .‬ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ راﻧـــﻪ‬
‫ﻳﻮې ښځﯥ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه‪:‬‬
‫وروره ﺗﻪ ﻳﯥ دﻟﺘﻪ څﻨګﻪ راوﺳﺘﯥ؟‬
‫ﻣــﺎ وې زه ښــځﻪ ﻳــﻢ ﺳــړى ﻧــﻪ ﻳــﻢ‪ ،‬ﭘــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ﻣــﯥ ځــﺎى ﭘــﺮ ځــﺎى د ﻧﺎرﻳﻨــﻪ ﺟــﺎﻣﯥ وﻳــﺴﺘﻠﯥ ﻻﻧــﺪې‬
‫ﻣـــﯥ ﺧﭙﻠـــﯥ ﺟـــﺎﻣﯥ ﭘـــﻪ ﺗـــﻦ ﻛـــﯥ وې‪ .‬ﻫﻐـــﻮى راﺗـــﻪ ﻫـــﻚ ﭘـــﻚ ﺣﯧﺮاﻧـــﯥ ﺷـــﻮې‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﺧﻮﯦﻨـــﺪو ﻣـــﺎ د‬
‫ﻣﺠﺒـــﻮرۍ ﻧـــﻪ د ﻧﺎرﻳﻨـــﻪ و ﺟـــﺎﻣﯥ اﻏﻮﺳـــﺘﯥ وې‪ .‬ﺗﺎﺳــﯥ ﺑـــﻪ څـــﻪ ﻓﻜـــﺮ ﻛـــﻮئ‪ ،‬ﺧـــﻮ زﻣـــﺎ ﻛﻴـــﺴﻪ ﺑـــﻞ ډول ده‪.‬‬
‫ﺧﺪاى ﻣﻮ زﻣﺎ د ﺣﺎﻟﻪ ﻣﻪ ﺧﺒﺮوه‪ ،‬ﻫﻐﻮى راﺗﻪ وﻳﻞ‪ :‬ﺧﻮرې ﻣﻬﺎﺟﺮه ﻳﯥ؟‬
‫ﻣـــﺎ وې ﻫـــﻮ اوس ﺧـــﻮ ﻣﻬـــﺎﺟﺮه ﻳـــﻢ‪ .‬زه د ﺑـــﺮې ﺧـــﻮا ﭘـــښﺘﻨﻪ ﻳـــﻢ‪ ،‬ﺑـــﺪو ﺣـــﺎﻻﺗﻮ ﺗـــﺮ دې ځﺎﻳـــﻪ رارﺳـــﻮﻟﯥ‬
‫ﻳــﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻧــﻮر ﺑــﻪ راﺑﺎﻧــﺪې څــﻪ ﻛﯧــږي‪ .‬ﻣــﺎ ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ اﺻــﻠﻲ ﻛﻴــﺴﻪ وﻧــﻪ ﻛــړه‪ ،‬ﭘﻮﻫﯧﺪﻣــﻪ ﭼــﯥ څــﻪ ګټــﻪ‬
‫راﺗــﻪ ﻧــﻪ ﻟــﺮي‪ .‬ﺿــﺮور ﻧــﻪ وه ﭼــﯥ ﻫــﺮ ﭼــﺎ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﺧﭙــﻞ ﺣــﺎل واﻳــﻪ‪ .‬ﻳــﻮازې ﻣــﯥ د ﺳــﻴډي د دﻓﺘــﺮ ﻛﻴــﺴﻪ‬
‫ورﺗــﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﺧــﻮ ﻫﻐــﻪ راﺗــﻪ ﭘــﻪ ځــﻮاب ﻛــﯥ ووﻳــﻞ‪ ،‬ﭼــﯥ داﺳــﯥ ﺧﺒــﺮې او ﻛﻴــﺴﯥ ډﯦــﺮې ﺷــﻮي دي‪ ،‬ﺧــﻮ‬
‫اﺻــﻠﻲ ﺧﺒــﺮه او ﻣﻄﻠــﺐ ﺑــﻞ ﺷــﻰ ﻛﯧــږي‪ .‬ﻣــﺎ ﻟــﻪ ښــځﻮ ﻧــﻪ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﻫﻐــﻮى څــﻮك ﭘــﻪ ﺟﻨــﺎﻳﻲ ﭘﯧــښﻮ‬
‫ﻛـــﯥ راﻏﻠـــﻲ وې‪ ،‬ځﻴﻨـ ـﯥ د ﺟﺎﺳﻮﺳـــۍ ﭘـــﻪ ﻛـــﻴﺲ ﻛـــﯥ وې‪ ،‬ﻳـــﻮې ښـــځﯥ ﭼـــﯥ د ﻋﻤـــﺮ ﻧـــﻪ ﭘﺨـــﻪ وه‪ ،‬ﺗﻜـــﻪ‬
‫ﺗــﻮره ﺑﺪﺷــﻜﻠﻪ وه‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ﻳــﻮ ﻣﺎﺷــﻮم وژﻟــﻰ و او ﭘــﻪ ﺧﯧټــﻪ ﻛــﯥ ﻳــﯥ ورﺗــﻪ اﭘــﻴﻢ اﭼــﻮﻟﻲ و‪ .‬ﭘــښﺘﻮ ﯦــﻲ ﻧــﻪ‬
‫ﺷـــﻮاى وﻳﻠـــﯥ‪ ،‬څـــﻪ ﺑﻠـــﻪ ژﺑـــﻪ ﻳـــﯥ وﻳﻠـــﯥ‪ .‬د ﻣﺎښـــﺎم ډوډۍ ﻳـــﯥ دال او ﭼﭙـــﺎﺗۍ راوړه‪ ،‬ﻟـــﻪ ﻳـــﻮې ﺧـــﻮا وږې‬
‫وم‪ ،‬ﻟـــﻪ ﺑﻠـــﯥ ﺧـــﻮا ﭘـــﻪ ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ ﺑـــﺪ ﺑـــﻮى او ﭼټﻠـــﻲ ﭘﺮﺗـــﻪ وه‪ ،‬د ﻧﺎﺳـــﺘﯥ ځـــﺎى ﭘـــﻪ ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ ﻧـــﻪ و‪ .‬ﻫﻐـــﻮ‬
‫ﻧـــﻮرو ښـــځﻮ ښـــﻪ ﭘـــﻪ ﻣـــﺰه ﻣـــﺰه دال او ﭼﭙـــﺎﺗۍ ﺧـــﻮړل‪ ،‬ﻣﺎﺗـــﻪ ﻳـــﯥ وﻳﻠـــﯥ ﺧـــﻮرې ډوډۍ ﺧـــﻮره‪ ،‬ﻣﺠﺒـــﻮري‬
‫ده ﭼــﺎره څــﻪ ده‪ .‬وږي ځــﺎن ﻣــﻪ ﭘﺮﯦــږده‪ .‬ﭘــﻪ ﺳــﺨﺘۍ ﺳــﺮه ﻣــﯥ ﻟــږې ﻣــړۍ وﺧــﻮړه‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻫــﺮې ﻳــﻮې‬
‫ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ وﻛـــړه‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ﻫـــﺮې ﻳـــﻮې دوه ﺷـــﭙﯥ او درې ﺷـــﭙﯥ ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ ﺗﯧـــﺮې ﻛـــړې وې‪ .‬ﻟـــﻪ‬
‫ﻳــﻮې ﺧــﻮا ګﺮﻣــﻲ وه او ﻟــﻪ ﺑﻠــﯥ ﺧــﻮا د ﻛــﻮټﯥ ﺑــﺪﺑﻮى دوﻣــﺮه ﭘــﻪ ﻋــﺬاب ﻛــړم‪ ،‬ﭼــﯥ څــﻮ ځﻠــﻲ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﺑــﺪن‬
‫ﺑــﯥ ﻫﻮښــﻲ راﻏﻠــﻪ‪ .‬ﻫــﺮ څــﻮﻣﺮه ﻣــﯥ ﭼــﯥ ځــﺎن ټﻴﻨــګ ﻛــړ‪ ،‬ﻧــﻪ ﻛﯧــﺪه‪ ،‬اوښــﻜﯥ ﻣــﯥ رواﻧــﯥ وې‪ ،‬د ﻫﻐــﻮ‬
‫ﻧـــﻮرو ښـــځﻮ دوﻣـــﺮه ﭘـــﺮوا ﻧـــﻪ وه‪ ،‬د ﻛـــﻮټﯥ ﭘـــﻪ ﺑـــﺪو ﺷـــﺮاﯦﻄﻮ ﻛـــﯥ ﻫﻐـــﻮى ﻟـــﻪ ډوډۍ ﻧـــﻪ ﺧﺮﭘـــﺎ اﯦـــﺴﺘﻠﻪ‪.‬‬
‫ﺧﭙﻠــﻮ ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﺧﻨــﺪل او ﭘــﻪ ﻣــﺎ ﭘــﻮرې ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﻫــﻢ ﻣــﺴﺨﺮې ﻛــﻮﻟﯥ‪ .‬ﺷــﭙﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ﻧﺎوﺧﺘــﻪ د ﺷــﭙﯥ ﻳــﻮه‬
‫ﺑﺠـــﻪ وه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻳـــﻮ ﭘـــﻮﻟﻴﺲ راﻏـــﻰ‪ ،‬دروازه ﻳـــﯥ ﺧﻼﺻـــﻪ ﻛـــړه‪ .‬ﻣﺎﺗـــﻪ او ﻳـــﻮې ﺑﻠـــﯥ ښـــځﯥ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ووﻳـــﻞ‪:‬‬
‫ﺗﺎﺳﯥ راځﺊ‪.‬‬
‫ﻟــﻪ ﻛــﻮټﯥ ﻧــﻪ ﻳــﯥ ووﯦــﺴﺘﻠﻮ او ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻳــﯥ د ﺳــﻴډو دﻓﺘــﺮ ﺗــﻪ ﻳــﻮوړو‪ .‬ﭘــﻪ دﻓﺘــﺮ ﻛــﯥ ﻳــﻮه‬
‫ﭘﻨﺠــﺎﺑﻲ اﻓــﺴﺮ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﺑــﻮﺗﻠﻢ‪ .‬ﻳــﻮ ﭘﮕــښﺘﻮن ﺗﺮﺟﻤــﺎن ﻳــﯥ راﺳــﺮه ﻛﯧﻨــﻮﻟﻰ و‪ .‬ډﯦــﺮ اﺳــﺘﻌﻼﻣﻮﻧﻪ ﻳــﯥ راﻧــﻪ‬
‫وﻛـــړل‪ .‬ﻣـــﺎ ﺑـــﻪ ورﺗـــﻪ ځﻮاﺑـــﻮل‪ ،‬ﭘﻴـــﺎ ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ځﺎﻧﺘـــﻪ ﻳـــﻮړم‪ .‬ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه وړوﻛـــﯥ ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ‬
‫ورﻧﻨﻮﯦـــﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺗﺮﺟﻤـــﺎن راﻧـــﻪ وﻻړ‪ .‬ﻛﻮټـــﻪ ډﯦـــﺮه وړه وه‪ ،‬ﻳـــﻮازې زه ﭘﻜـــﯥ ځﺎﯦـــﺪﻟﻢ‪ .‬ډﯦـــﺮه ګﺮﻣـــﻲ وه‪ ،‬ﭘـــﻪ‬
‫ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ وړوﻛــﯥ ﻛړﻛــۍ وه‪ ،‬ﭼــﯥ د ﭼــﺖ ﻻﻧــﺪې وه‪ ،‬د ګﺮﻣــۍ ﻧــﻪ ﻣــﯥ ﺿــﻌﻒ وﻛــړو‪ .‬ﺑﻴــﺮون وړاﻧــﺪې‬
‫ﭘــﻮځﻲ ﻋــﺴﻜﺮ ﻟــﺮ ﺑــﺮ ﻛﯧــﺪل‪ ،‬دروازه ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻻﺳــﻮﻧﻮ ودرﺑﻮﻟــﻪ‪ ،‬ﻛﺘــﻞ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﻳــﻮ ﭘــﻮځﻲ راﻏــﻰ‪ ،‬ﻣــﺎ‬
‫ورﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬اوﺑـــﻪ راﺗـــﻪ راوړه‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﭘﻨﺠـــﺎﺑﻰ و‪ ،‬اوﺑـــﻪ ﻳـــﯥ ﻧـــﻪ ﭘﯧﮋﻧـــﺪﻟﯥ‪ .‬ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ ﭘـــﻪ اﻧګﻠﻴـــﺴﻲ‬
‫ﻛـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ .‬ﻟـــږه ﺷـــﯧﺒﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﻳـــﻲ راﺗـــﻪ اوﺑـــﻪ راوړې‪ .‬اوﺑـــﻪ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ وڅـــښﻠﯥ‪ ،‬اﻳﻠـــﻪ ﺑﯧﻠـــﻪ ﻣـــﯥ ﺳـــﺎه‬
‫ﺳــﺎزه ﺷــﻮه‪ .‬ﺳــﻤټﻲ ځﻤﻜــﻪ ﺑﺎﻧــﺪې ﭘﺮﯦــﻮﺗﻢ‪ ،‬ﻳــﻮازې ﻫﻐــﻪ د ﻧﺎرﻳﻨــﻪ ﺟــﺎﻣﯥ او څــﺎدر ﻣــﯥ ﺳــﺮﺗﻪ ﻛﯧــښﻮد‪.‬‬
‫ځﺎى ﭘﺮځﺎى ﻣﯥ ﺳﺘﺮګﯥ ورﻏﻠﯥ وې‪.‬‬
‫ﻳــﻮ وﺧــﺖ راﺗــﻪ دروازه وټﻜــﻮل ﺷــﻮه‪ ،‬ﺳــﺮ ﻣــﯥ راﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــړو وﻣــﯥ ﻟﻴــﺪل‪ ،‬ﭼــﯥ ﻳــﻮه ﻋــﺴﻜﺮ دروازه‬
‫ﺑﯧﺮﺗــــﻪ ﻛــــړه‪ .‬ﻫﻤﻐــــﻪ ﻣــــﻮټﺮ ﭼــــﯥ زه ﻳــــﯥ ﭘﻜــــﯥ راوړې وم‪ ،‬وﻻړ و او ﻫﻤﻐــــﻪ ﺗﺮﺟﻤــــﺎن او ﻳــــﻮ ﺗــــﻦ ﺑــــﻞ‬
‫ﻣـــﻮټﺮواﻧﺰ ﻣـــﻮټﺮ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ ﻛﯧﻨـــﻮﻟﻢ‪ ،‬دﻓﺘـــﺮ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﻳـــﻮوړم‪ .‬ﻟـــﻮﻣړى ﻳـــﯥ ﭼـــﺎى راﻛـــړل‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻛﻠـــﻪ د ﭼـــﺎى‬
‫څـــښﻠﻮ ﻧـــﻪ وزګـــﺎره ﺷـــﻮم‪ ،‬دﻓﺘـــﺮ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﺑـــﻮﺗﻠﻢ‪ .‬ﭘﻮښـــﺘﻨﯥ ﻳـــﯥ راﻧـــﻪ ﺑﻴـــﺎ ﭘﻴـــﻞ ﻛـــړې ان ﺗـــﺮ ﻣﺎﺳﭙـــښﻴﻨﻪ‬
‫ﭘـــﻮرې ﻳـــﯥ راﻧـــﻪ ﭘﻮښـــﺘﻨﯥ وﻛـــړې‪ .‬ﻋﻜـــﺴﻮﻧﻪ ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ واﺧﻴـــﺴﺘﻞ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻫﻤﺪﻏـــﻪ ورځ ﺗـــﺮ ﻣـــﺎزﻳګﺮه ﯦـــﻲ‬
‫دﻓﺘــــﺮ ﻛــــﯥ ﻛﯧﻨــــﻮﻟﯥ وم‪ ،‬ﺑــــﺪن ﻣــــﯥ ﻟــــﻪ ﺧﻴﺮﻧﺘﻴــــﺎ ﻧــــﻪ ﺧﺎرﮔــــﺸﺖ ﻛــــﺎوه‪ ،‬ﺟــــﺎﻣﯥ زﻣــــﺎ ﺑﻴﺨــــﻲ ﻧــــﻮرې د‬
‫اﻏﻮﺳﺘﻠﻮ ﻧﻪ وې‪ .‬د دﻓﺘﺮ ﺻﻴﺐ ﺗﻪ ﻣﯥ ﻫﻤﺪا ﻣﺸﻜﻞ وواﻳﻪ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺗﺮﺟﻤﺎن ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫دا ﺑﻮځﻪ‪ ،‬ﭼﯥ ځﺎن وﻣﻴﻨځﻲ‪.‬‬
‫ﺗــﺸﻨﺎب ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﺑــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ځــﺎن ﻣــﯥ وﻣﻴﻨځــﻮ‪ ،‬ﺧــﻮ ﺟــﺎﻣﯥ ﻣــﯥ ﺧﯧﺮﻧــﯥ وې‪ .‬د دﻓﺘــﺮ ﺻــﻴﺐ راﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪:‬‬
‫ﺟــﺎﻣﯥ ﺑــﻪ درﺗــﻪ ﺳــﻬﺎر ﺗــﻪ راوړي‪ .‬د ﺷــﭙﯥ ﻟــﻪ ﺧــﻮا ﻳــﯥ ﺑﻴــﺎ ﻫﻤﻐــﻪ ﺟﯧــﻞ ﺗــﻪ ﺑــﻮﺗﻠﻢ‪ .‬ﺷــﭙﻪ ﻣــﯥ ﭘﻜــﯥ ﺗﯧــﺮه‬
‫ﻛــړه‪ .‬ﺳــﻬﺎر ﻳــﯥ ﺑﻴــﺎ دﻓﺘــﺮ ﺗــﻪ راوﺳــﺘﻠﻢ‪ ،‬ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﻛﯧﻨــﻮﻟﻢ او ﻣﺮﻛــﺰي )ﺳــﻨټﺮل ﺟﯧــﻞ( ﺗــﻪ ﻳــﯥ‬
‫ﻳــﻮوړم‪ .‬ﻣﺮﻛــﺰي ﺟﯧــﻞ ډﯦــﺮ ﻟــﻮى ﺟﯧــﻞ و‪ ،‬د ﻧﺎرﻳﻨــﻪ و زﻧــﺪان ﺑﯧــﻞ او د ښــځﻮ زﻧــﺪان ﻳــﯥ ﭘــﻪ څﻨــګ ﻛــﯥ و‪.‬‬
‫زه ﻳــﯥ د ښــځﻮ زﻧــﺪان ﻛــﯥ ﻳــﻮې ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ ﺑــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ درې ﺗﻨــﻪ ښــځﯥ ﭘﻜــﯥ ﻧــﻮرې ﻫــﻢ وې‪ .‬ﻛﻮټــﻪ ﺧــﻮ‬
‫ﻧﻮرﻣــﺎل ﻟﻮﻳــﻪ ﻛﻮټــﻪ وه‪ ،‬ﭘــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ د ﻫــﺮې ښــځﯥ ځــﺎى ﻣﻌﻠــﻮم و‪ .‬ﻫــﺮې ښــځﯥ اﻟﻤــﺎرۍ ﻣﻌﻠﻮﻣــﻪ وه‪،‬‬
‫د ﻫﻐــﻮ ﻧــﻮرو ښــځﻮ ﺑــﺴﺘﺮې وې‪ ،‬زﻣــﺎ ﭘــﻪ ځــﺎى ﻛــﯥ ﺑــﺴﺘﺮه ﻧــﻪ وه‪ .‬ﻳــﻮه ښــځﻪ ﭘــﻪ ﭘــښﺘﻮ ﭘﻮﻫﯧــﺪه‪ ،‬ﻣګــﺮ‬
‫ﻫﻐـــﻪ ﻧـــﻮرې دوه ﺗﻨـــﻪ ﭘـــﻪ ﭘـــښﺘﻮ ﻧـــﻪ ﭘﻮﻫﯧـــﺪې‪ ،‬اردو ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ ﺧﺒـــﺮې ﻛـــﻮﻟﯥ‪ .‬ﻫﻐـــﻮى ﻫـــﺮه ﻳـــﻮه ﻟـــﻪ دﯦﺮﺷـــﻮ‬
‫ﻛـــﺎﻟﻮ ﻧـــﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ وه‪ .‬ﻳـــﻮه ښـــځﻪ ﺑﻴﺨـــﻲ زړه وه‪ .‬ﭘـــﻪ ﭘـــښﺘﻮ ﭼـــﯥ ﭘﻮﻫﯧﺪﻟـــﻪ‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﺑـــﻪ د څﻠﻮﯦـــښﺘﻮ ﻛـــﺎﻟﻮ وه‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻪ ﻳـــﯥ د ﻗﺘـــﻞ ﭘـــﻪ ﻣﻮﺿـــﻮع ﻛـــﯥ ﺑﻨـــﺪي ﻛـــړې وه او ﻫﻐـــﻪ دوه ﻧـــﻮرې ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻛﻮﻣـــﻪ ﺑﻠـــﻪ ﻣﻮﺿـــﻮع ﻛـــﯥ‬
‫ﺑﻨــﺪﻳﺎﻧﯥ ﻛــړې وې‪ .‬ﭘــﻪ دﻏــﻪ ﻣﺮﻛــﺰي ﺟﯧــﻞ ﻛــﯥ ﻣــﻮ ﺷــﭙﯥ ورځــﯥ ﺷــﻮې‪ .‬ﭘــښﺘﻨﯥ ښــځﯥ ځــﺎن د ﻣــﺮدان د‬
‫ﻋﻼﻗـــﯥ ښـــﻮده‪ .‬ﻫﻐـــﯥ څﻠـــﻮر ﻛﺎﻟـــﻪ ﺑﻨـــﺪ ﺗﯧـــﺮ ﻛـــړى و‪ ،‬ﻳﻮﻛـــﺎل ورﺗـــﻪ ﭘـــﺎﺗﯥ و‪ .‬د ﺧـــﻮى او اﺧﻼﻗـــﻮ ﻧـــﻪ ډﯦـــﺮه‬
‫ښــﻪ ښــځﻪ وه‪ ،‬ﺧــﻮ ﺧــﺪاى ﺧﺒــﺮ ﭼــﯥ اﺻــﻠﻲ ګﻨــﺎه ﯦــﻲ څــﻪ وه‪ .‬ﻟــﻪ ﻣــﺎ ﺳــﺮه ﻳــﯥ ﻟﻜــﻪ د ﺧــﻮر ﻏﻮﻧــﺪې ﭼﻠﻨــﺪ او‬
‫ګـــﻮزاره ﭘﻴـــﻞ ﻛـــړه‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﻧـــﻮرې دواړه ﻫـــﻢ ﺑـــﺪې ښـــځﯥ ﻧـــﻪ وې‪ ،‬ﺧـــﻮ زه ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ژﺑـــﻪ ﻧـــﻪ ﭘﻮﻫﯧـــﺪم‪ .‬وﻟـــﯥ‬
‫وروﺳــﺘﻪ ﻣــﯥ ﺗــﺮې ښــﻪ اردو زده ﻛــړه‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻟﻮﺳــﺘﻠﻮ او ﻟﻴﻜﻠــﻮ ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﺗــﺮې اردو ﻳــﺎده ﻛــړه‪ .‬ﻫﻐــﻪ‬
‫ﻛﻮﻣــﻪ ﭼــﯥ ﻟــږه ځﻮاﻧــﻪ وه‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ﺗــﺮ ﻟــﺴﻤﻪ ﭘــﺎس ﻛــړى و او ﻫﻐــﻪ زړه ښــځﻪ ﭼــﯥ وه ﭘــﻪ ﻟﻴــﻚ او ﻟﻮﺳــﺖ‬
‫ډﯦﺮه ﻛﻤﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪه‪ .‬ﭘﻪ ﭘښﺘﻮ ﭼﯥ ﭘﻮﻫﯧﺪه‪ ،‬ﻫﻐﯥ ﻫﻢ ﺗﺮ ﻟﺴﻤﻪ ښﻮوﻧځﻰ ﻟﻮﺳﺘﻰ و‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ ﻣﺤـــﺒﺲ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ ﻟـــﻪ ﻧـــﻮرو ﺳـــﺮه ﺳـــﻤﻪ ډوډۍ ﺣﻮاﻟـــﻪ ﻛـــړه‪ .‬ﻳـــﻮ ډول د ﺑﻨـــﺪﻳﺎﻧﻮ ﺟـــﺎﻣﯥ ﻳـــﯥ‬
‫راﻛـــړې‪ ،‬ﭼـــﯥ د اﻏﻮﺳـــﺘﻠﻮ ﻧـــﻪ وې‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﯥ ﻫﻐـــﯥ ﭘـــښﺘﻨﯥ ښـــځﯥ ﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺟـــﺎﻣﯥ راﺗـــﻪ ﭘﻴـــﺪا‬
‫ﻛـــړه‪ .‬ﻫﻐـــﯥ راﺗـــﻪ ﻟـــﻪ ﺧﭙـــﻞ ﻛـــﻮره ﺟـــﺎﻣﯥ راوﻏﻮښـــﺘﻠﯥ‪ .‬ﺧﭙﻠـــﯥ ﺟـــﺎﻣﯥ ﻣـــﯥ ووﯦـــﺴﺘﻠﯥ‪ ،‬ﻧـــﻮرې ﻧـــﻮ د‬
‫اﻏﻮﺳـــﺘﻠﻮ ﻧـــﻪ وې‪ .‬ﭘـــﻪ ﺟﯧـــﺐ ﻛـــﯥ راﺳـــﺮه ښـــﯥ ډﯦـــﺮې ﭘﻴـــﺴﯥ ﭘـــﺎﺗﯥ وې‪ ،‬ﭼـــﯥ وروﺳـــﺘﻪ ﻣـــﯥ ﭘـــﺮې د‬
‫ﻫﻤــﺪﻏﻮ ښــځﻮ ﭘــﻪ واﺳــﻄﻪ ځﻴﻨــﯥ ﺿــﺮوري ﺷــﻴﺎن ﻟــﻪ ﺑﻴــﺮون ﻧــﻪ راوﻏﻮښــﺘﻞ‪ .‬ﺑــﺲ ﻫﻤﺪﻏــﻪ زﻧــﺪان ﻣــﯥ‬
‫ﻛـــﻮر ﺷـــﻮ‪ .‬ﻻ ﻧـــﻪ ﭘﻮﻫﯧـــﺪم‪ ،‬ﭼـــﯥ څـــﻮﻣﺮه ﺑـــﻪ ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ زﻧـــﺪان ﻛـــﯥ ﭘـــﺎﺗﯥ ﻛﯧـــږم؟ ﻫﯧﭽـــﺎ ﻣـــﯥ ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ ﻧـــﻪ‬
‫ﻛﻮﻟـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ زﻣـــﺎ ﻗﻴـــﺪ د زﻧـــﺪان وﺧـــﺖ او ګﻨـــﺎه ﻣﻌﻠﻮﻣـــﻮل ﻫـــﯧڅ ﭘﺘـــﻪ ﻧـــﻪ وه‪ .‬ﺑـــﺲ ﻣﻴﺎﺷـــﺘﯥ‪ ،‬ﻛﻠﻮﻧـــﻪ‬
‫ﺗﯧﺮﯦــﺪل‪ ،‬ﺗﺮڅــﻮ ﭼــﯥ ﻟــﺲ ﻛﺎﻟــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻣﺮﻛــﺰي ﺟﯧــﻞ ﻛــﯥ ﺗﯧــﺮ ﻛــړل‪ .‬ﻫــﺮ څــﻪ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻻﺳــﻪ ورﻛــړي وو‪ ،‬ﻧــﻪ‬
‫د ﻣــﻮر و ﭘــﻼر ﻧــﻪ ﺧﺒــﺮه ﻳــﻢ‪ ،‬ﺳــﻬﺎر او زوى ﺧــﻮ ﻣــﯥ ﺳــﻴﻦ ﻳــﻮوړل‪ .‬ﻛــﻮر او ﻛﻠــﻰ‪ ،‬ﺧﻮاښــﯥ ﻫﺮڅــﻪ ﻣــﯥ ﻟــﻪ‬
‫ﻣﻨځـــﻪ ﺗﻠﻠـــﻲ دي‪ .‬اوس دا څـــﻮ ورځـــﯥ ﻛﯧـــږي‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﻃﺎﻟﺒـــﺎﻧﻮ ﭘـــﻪ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﻟـــﻪ ﺑﻨـــﺪه راﺧﻮﺷـــﯥ ﺷـــﻮې‬
‫ﻳــﻢ‪ ،‬څــﻮ ﺷــﭙﯥ ﻣــﯥ د ﺟﻠــﻮزو ﭘــﻪ ﻛﻤــﭗ ﻛــﯥ ﺗﯧــﺮې ﻛــړې‪ ،‬ﻟــﻪ ﻫﻐــﯥ ځﺎﻳــﻪ راﺗــﻪ ﭼــﺎ د ﺻــﺎﺑﺮ ډګــﺮوال ﻧــﻮم‬
‫راښـــﻮدﻟﻰ دى‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻐـــﻪ زﻣـــﻮږ د ﻛﻠـــﻲ و‪ .‬ﻣـــﺎ وې ﭼـــﯥ ﻟـــﻮﻣړى ﺑـــﻪ دا ﭘﻴـــﺪا ﻛـــړم او ﺑﻴـــﺎ ﺑـــﻪ دده ﭘـــﻪ‬
‫واﺳــــﻄﻪ ﺳــــﺮه د ﻛــــﻮر او ﻛﻠــــﻲ او ﺧﻮاښــــﯥ ﭘﺘــــﻪ وﻟګــــﻮم او ورﭘــ ـﺴﯥ ﺑــــﻪ د ﻗﻮﻣﺎﻧــــﺪان ﺣــــﻀﺮت ﭘﺘــــﻪ‬
‫وﻟګﻮم‪ ،‬ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﻣﯥ ﭘﻪ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ﻛﯥ ﻫﻤﺼﻨﻔﻲ و‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ﭼــﯥ ﺧﭙﻠــﯥ ﺧﺒــﺮې ﺗــﺮ دې ځﺎﻳــﻪ راورﺳــﻮﻟﯥ‪ ،‬د ﺳــړي ﭘــﻪ ﻣــﺦ اوښــﻜﯥ رواﻧــﯥ وې‪ ،‬ﺧﭙــﻞ ﺳــﺮ ﻳــﯥ‬
‫ﺧﻮځﺎوه‪ ،‬ﺧﻮﻟﻪ ﺗﺮې وراﻧﻪ ﭘﺎﺗﯥ وه‪ .‬ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ ﻧﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ژړﻏﻮﻧﻲ اواز ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻫﻮﺳۍ ﺧﻮرې زه ډګﺮوال ﺻﺎﺑﺮ ﻳﻢ‪ ،‬ﺳﺘﺎﺳﯥ ﻛﻠﻴﻮال‪.‬‬
‫_ اّخ ﺗـــﻪ ډګـــﺮوال ﺻـــﺎﺑﺮ ﻳـــﯥ؟ ﻣـــﻮږ دواړو ژړا ﻏﺒﺮګـــﻪ ﻛـــړه‪ .‬ﭘـــﻪ دې ﻛـــﯥ د ﻫﻐـــﻪ ﻣﯧـــﺮﻣﻦ راﻧﻨﻮﺗﻠـــﻪ‪،‬‬
‫ﺣﯧﺮاﻧﻪ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮه‪ ،‬وﻳﻞ‪ :‬وﻟﯥ؟ څﻪ ﭘﯧښ ﺷﻮي؟ ﻫﻠﻪ ﻣﺎ ﺧﺒﺮ ﻛړئ‪ ،‬څﻪ ﭼﻞ دى؟‬
‫ﻣﯧړه ﻳﯥ ﺧﭙﻠﯥ ﺳﺘﺮګﯥ ﻟﻪ اوښﻜﻮ ﻧﻪ وﭼﯥ ﻛړې‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫دا ﺧﻮ د ﺳﻬﺎر ﺻﻴﺐ ښځﻪ ده‪ ،‬ﻫﻮﺳۍ!‬
‫_ دا څـــﻪ واﻳـــﯥ؟ دا ﻫﻮﺳـــۍ ده؟ ﻫﻮﺳـــۍ ﺗـ ـﺮور ﺗـــﻪ ﭘـــﻪ دې ﺣـــﺎل؟ دا څﻨګـــﻪ؟ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ‬
‫ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻛﻴـــﺴﻪ څـــﻪ ده؟ ژړﻏـــﻮﻧﯥ ﺷـــﻮه‪ ،‬ﻣﯧـــړه ﻳـــﯥ ورﺗـــﻪ زﻣـــﺎ ﻛﻴـــﺴﻪ زر زر ﺗﯧـــﺮه ﻛـــړه او ﺑﻴـــﺎ ﺗـــﺮ ﻣـــﺎ راﻏـــﺎړې‬
‫وﺗـــﻪ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺳـــﻠګﻮ ﺳـــﻠګﻮ ﻳـــﯥ وژړل‪ ،‬ﻣـــﺎ ﻫـــﻢ ورﺳـــﺮه اوښـــﻜﯥ ﺗﻮﻳـــﻮﻟﯥ‪ .‬ﻣـــﻮږ درې واړو ژړل‪ ،‬ﻳـــﻮه ﺷـــﯧﺒﻪ‬
‫ﻏﻠﻲ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮ‪ .‬د ﺻﺎﺑﺮ د ښځﯥ ﻻ ﺳﻮﻗﻬﺎرې ﺧﺘﻞ‪ ،‬ﺻﺎﺑﺮ ﺧﺎن ﭘﻪ ټﻴټ ﻏږ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻳــﻮ ﻻس ﺑــﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــړو‪ .‬ﻣــﻮﻧږ درې واړو دوﻋــﺎ ﺗــﻪ ﻻس ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛړﻟــﻮ ﭘــﺲ ﻟــﻪ دوﻋــﺎ ﻧــﻪ ﺻــﺎﺑﺮ ﺧــﺎن‬
‫راﺗﻪ ډاډ او ﺗﺴﻠﻲ راﻛړه‪ .‬ﻣﯧﺮﻣﻦ ﻳﯥ ﻫﻢ راﺗﻪ ﺗﺴﻠﻲ راﻛړه‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗـــﺮور ﺟـــﺎﻧﯥ! راځـــﻪ ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﺗـــﺸﻨﺎب ﻛـــﯥ دا وﻳـــښﺘﺎن درﺗـــﻪ ﭘـــﺮﻳﻤﻴﻨځﻢ او ﺟـــﺎﻣﯥ دې ﺑـــﺪﻟﯥ ﻛـــړم‪.‬‬
‫ﺗﻮﺑــﻪ ﺗﻮﺑــﻪ ﺧﺪاﻳــﻪ دا څــﻮﻣﺮه ﺳــﺨﺘﯥ دې ﺗﯧــﺮې ﻛــړي دي‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﭘﺎڅﯧــﺪه او زه ﻳــﯥ ﻟــﻪ ﻻﺳــﻪ وﻧﻴــﻮﻟﻢ‪ ،‬ﻟــﻪ‬
‫ﺧﭙـــﻞ ځﺎﻳـــﻪ ﻳـــﯥ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړم‪ .‬ﺻـــﺎﺑﺮ ﺧـــﺎن ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺧـــﻮرې ﺗـــﻪ اوس ﺟـــﺎﻣﯥ ﺑـــﺪﻟﯥ ﻛـــړه‪ ،‬ﻧـــﻮرې ﺧﺒـــﺮې ﺑـــﻪ‬
‫وروﺳﺘﻪ ﻛﻮو‪.‬‬
‫ﺗــﺸﻨﺎب ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻧﻨﻮﯦــﺴﺘﻠﻢ او ﻧــﻮې ﺟــﺎﻣﯥ ﻳــﯥ راوړې‪ .‬ﻟــﻪ ﺗــﺸﻨﺎب ﻛﻮﻟــﻮ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﻫﻐــﻮى دواړه ﻧــﺰدې‬
‫راﺳﺮه ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻞ‪ ،‬ﻣﺎ ﺗﺮې د ﺧﭙﻠﯥ ﺧﻮاښﯥ‪ ،‬ﻛﻮر او ﻛﻠﻲ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه‪ .‬ﺻﺎﺑﺮ ﺧﺎن راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻫﻮﺳــۍ ﺧــﻮر ﻟﻜــﻪ څﻨګــﻪ ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﺗــﺎ دوﻣــﺮه ﺳــﺨﺘﯥ ﺗﯧــﺮې ﺷــﻮې دي‪ ،‬دﻏــﺴﯥ ﭘــﻪ ﻫــﺮ اﻓﻐــﺎن او ﺑﻴــﺎ‬
‫ﭘــﻪ ﺗﯧــﺮه ﺧــﻮ زﻣــﻮږ د ﺳــﻴﻤﯥ ﭘــﻪ ﺧﻠﻜــﻮ ﺑﺎﻧــﺪې ډﯦــﺮ ﻇﻠــﻢ او ﺗﯧــﺮى وﺷــﻮ‪ .‬ﺗﺎﺗــﻪ ﺧــﻮ ﺑــﻪ ﭘﺘــﻪ وه‪ ،‬ﭼــﯥ زه ﭘــﻪ‬
‫ﻫﻐـــﯥ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ د ﻛﺎﺑـ ـﻞ ﭘـــﻪ ﺑﺎﻻﺣـــﺼﺎر ﻛـــﯥ وم او د ﺟګـــړو ﭘـــﻪ ګﺮﻣـــﻮ ﺷـــﭙﻮ ورځـــﻮ ﻛـــﯥ ﺳـــﺮوﺑﻲ ﺗـــﻪ‬
‫زﻣــﻮﻧږه ﻋــﺴﻜﺮي ﻏﻮﻧــډ راﻏــﻰ‪ .‬ﭘــﻪ دﻏــﻪ وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﭼــﯥ ﺗﺎﺳــﯥ ﻟــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ وﺗﻠــﻲ وئ‪ ،‬ﭘــﻪ دوﻳﻤــﻪ ورځ‬
‫زﻣـــﻮﻧږ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻟـــﻮﻣړى ﻫـــﻮاﻳﻲ ﺑﻤﺒـــﺎر ﺷـــﻮى و او ﺑﻴـــﺎ اﻓﻐـــﺎن او روﺳـــﻲ ﻋـــﺴﻜﺮ ﻟـــﻪ ټـــﺎﻧﻜﻮﻧﻮ او ﻧـــﻮرو‬
‫درﻧـــﻮ وﺳـــﻠﻮ ﺳـــﺮه ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ راﻧﻨـــﻮﺗﻠﻲ وو‪ .‬زﻣـــﻮﻧږ او ﺳﺘﺎﺳـــﻮ د ﻛﻠـــﻲ ﺧﻠﻜـــﻮ ورﺳـــﺮه ﺳـــﺨﺘﻪ ﺟګـــړه او‬
‫ﻣﻘﺎوﻣـــﺖ ﻛـــړى و‪ .‬ﺑـــﺎﻻﺧﺮه د ﻛﻠـــﻲ ﺧﻠﻜـــﻮ ﺳـــﺮه ﺧـــﻮ دوﻣـــﺮه ﻗـــﻮت ﻧـــﻪ و‪ ،‬ټـــﻮل ﻛﻠـــﻰ ﻣﺤﺎﺻـــﺮه ﺷـــﻮى و‪،‬‬
‫روﺳـــﻲ او دوﻟﺘـــﻲ ﻋـــﺴﻜﺮ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ورﺧﺘﻠـــﻲ وو‪ .‬وروﺳـــﺘﻪ ﭼـــﯥ ﺧﻠﻜـــﻮ ﻣـــﻮﻧږ ﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ زﻳـــﺎت د ﻛﻠـــﻲ‬
‫وﺳـــﻠﻪ وال ﺧﻠـــﻚ ﺳﺘﺎﺳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻛـــﻼ او د ﺑـــﺮ ﭼـــﻢ د ﻣﻠـــﻚ ﭘـــﻪ ﻛـــﻼ ﻛـــﯥ ﻳـــﯥ ﺳـــﻨګﺮوﻧﻪ ﻧﻴـــﻮﻟﻲ وو‪ .‬ﻛـــﻮم‬
‫وﺧــﺖ ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ورﻧﻨــﻮﺗﻠﻲ وو‪ ،‬ټــﻮل ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻳــﯥ اورر اﭼــﻮﻟﻰ و‪ ،‬ﺳﺘﺎﺳــﯥ ﭘــﻪ ﻛــﻼ ﻳــﯥ د راﻛټﻮﻧــﻮ‬
‫او ﺗﻮﭘﻮﻧـــﻮ ډزې ﻛـــړې وې‪ .‬ﺑﻴـــﺎ ﻳـــﯥ ﺑﻤﻮﻧـــﻪ ورارﺗـــﻮﻟﻲ وو‪ .‬وروﺳـــﺘﻪ ﻳـــﯥ د ﻛـــﻼ دروازه ﻣﺎﺗـــﻪ ﻛـــړې وه‬
‫او دﻧﻨــﻪ ﭘــﻪ ﻛﻮټــﻮ ﻛــﯥ ﺧﻠــﻚ ﭘــټ ﺷــﻮي وو‪ .‬ﻛﻮټــﻮ ﺗــﻪ ﻳــﯥ اور اﭼــﻮﻟﻰ و‪ ،‬څــﻪ ﺧﻠــﻚ ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻛﻮټ ـﻮ ﻛــﯥ‬
‫وو‪ ،‬ټـــﻮل ﺳـــﻮي وو‪ .‬ﻳـــﻮ ﻧـــﻴﻢ ﺳـــړى ﻟـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﻪ ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ وﺧـــﺖ ﺗـــښﺘﯧﺪﻟﻰ و‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﺑـــﻪ ژوﻧـــﺪى ﭘـــﺎﺗﯥ و‪،‬‬
‫ﻧــﻮر ټــﻮل ﻳــﯥ وژﻟــﻲ وو‪ .‬ﻧــﻮ ﺳﺘﺎﺳــﯥ ﭘــﻪ ﻛــﻼ ﻛــﯥ ﺳــﺘﺎ ﺧﻮاښــﯥ او د ﺳــﻬﺎر ﺻــﺎﺣﺐ ﺗــﺮه او د ﺗــﺮه زاﻣــﻦ‬
‫ﻧـــﻮر د ﻛﻠـــﻲ ﭘﯧﻨځـــﻪ دﯦـــﺮش ﺗﻨـــﻪ ﻣﺠﺎﻫـــﺪ ﭘـــﻪ ﺷـــﻬﺎدت رﺳـــﮕﯧﺪﻟﻲ وو‪ .‬ﭘـــﻪ ﻫﻐـــﯥ ﺟﻨـــګ ﻛـــﯥ زﻣـــﺎ دوه‬
‫زاﻣـــﻦ او ﻳـــﻮه ﻧﻨګـــﻮر‪ ،‬ﻳـــﻮ ﻟﻤـــﺴﻰ ﻫـــﻢ ﺷـــﻬﻴﺪان ﺷـــﻮي وو‪ .‬دا ښـــځﻪ او دا ﻧـــﻮر واړه ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ﻣـــﺎ ﺳـــﺮه ﭘـــﻪ‬
‫ﻛﺎﺑــﻞ ﻛــﯥ وو‪ ،‬دوى ژوﻧــﺪي ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮي دي‪ .‬ﻧــﻮر ﻛﻠــﻰ ﺗﺒــﺎه ﺷــﻮى دى‪ .‬ﭘــﻪ ﻫــﺮ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﺗــﺼﺎدﻓﻲ ﻳــﻮ‬
‫او ﻳـــﺎ دوه ﺗﻨـــﻪ ژوﻧـــﺪي ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮي دي‪ .‬ډﯦـــﺮ داﺳـــﯥ ﻛﻮروﻧـــﻪ ﺷـــﺘﻪ دى‪ ،‬ﭼـــﯥ ټﻮﻟـــﻪ ﻛـــﻮرﻧۍ ﻳـــﯥ ﺗﺒـــﺎه‬
‫ﺷﻮې ده‪.‬‬
‫د ﺻـــﺎﺑﺮ ﺧـــﺎن د ﺧﺒـــﺮو ﭘـــﻪ ﭘـ ـﺎى ﻛـــﯥ ﻣـــﺎ ﺑﻴـــﺎ وژړل‪ ،‬دﻏـــﻪ ورځ ﻣـــﻮ ټﻮﻟـــﻪ ﭘـــﻪ ژړا ﺗﯧـــﺮه ﻛـــړه‪ .‬ﻣﺎښـــﺎم‬
‫ډوډۍ ﻧـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ راﺗـــﻪ ډګـــﺮوال ﺻـــﺎﺑﺮ ﺧـــﺎن ډاډګﻴﺮﻧـــﻪ راﻛـــړه‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﻫـــﯧڅ ﺗـــﺸﻮﻳﺶ ﻣـــﻪ ﻛـــﻮه‪ ،‬زﻣـــﺎ‬
‫ﺧــﻮر ﻳــﯥ ﻟــﻪ ﻣــﻮږ ﺳــﺮه ﺑــﻪ اوﺳــﯥ‪ ،‬زﻣــﻮږ ﭼــﯥ څــﻪ ﺣــﺎل و‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﺑــﻪ ﺳــﺘﺎ ﻫــﻢ وي‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﻛــﺮاري ﺷــﻮه او‬
‫ﻣﻠــﻚ ازاد ﺷــﻮ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﭘــﻪ ګــډه ﻳﻮځــﺎى ﻛــﻪ ژوﻧــﺪي وو ﺧﭙــﻞ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻻړ ﺷــﻮ‪ .‬ﻧــﻮر ﻧــﻮ ﭼــﯥ ﺗــﻪ ﻫــﯧڅ‬
‫ﻓﻜﺮ وﻧﻪ ﻛړې‪ ،‬ﺗﻪ ﻣﯥ ﺧﻮر او زه دې ورور ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ﺻﺎﺑﺮ ﺧﺎﻧﻪ وروره! زﻣﺎ د ﭘﻼر ﻛﻮرﻧۍ ﺑﻪ څﻨګﻪ ﺷﻮې وي؟‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻪ ﭘﺨﭙﻠـــﻪ ږﻳـــﺮه ﻻس ﺗﯧـــﺮ ﻛـــړ‪ ،‬وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬ﻫﻮﺳـــۍ ﺧـــﻮرې اﷲ ﺑـــﻪ ﺗـــﺮې ﺧﺒـــﺮ ﻳـــﯥ‪ ،‬داﺳـــﯥ ﺣﺎﻟـــﺖ‬
‫راﻏﻠــﻰ او ﻫﻐــﻪ څــﻪ ﭘــﻪ وﻃــﻦ ﻛــﯥ وﺷــﻮل‪ ،‬ﭼــﯥ د ﻧــړۍ ﭘــﻪ ﻫــﯧڅ ځــﺎى ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﻧــﻪ وي ﺷــﻮي‪ ،‬ﭘــﻼر د زوى‬
‫ﻧــــﻪ ﺟــــﺪا او زوى ﻟــــﻪ ﭘــــﻼره! زﻣــــﻮږ د وﻃــــﻦ ﻫﺮڅــــﻪ ﭘــــﻪ ﭘﺎﻛــــﺴﺘﺎن وﭘﻠــــﻮرل ﺷــــﻮل‪ ،‬ﺳــــﻮي ټﺎﻧﻜﻮﻧــــﻪ‪،‬‬
‫ﻣـــﻮټﺮې‪ ،‬اﻟـــﻮﺗﻜﯥ‪ ،‬اوﺳـــﭙﻨﻪ‪ ،‬ﻫﺮڅـــﻪ ﻛﺒـــﺎړ ﺷـــﻮل او د ﭘﺎﻛـــﺴﺘﺎن ﭘـــﻪ ﻛﺒﺎړﻳـــﺎﻧﻮ ﺧـــﺮڅ ﺷـــﻮل‪ .‬ﻫﻐـــﻪ راﺗـــﻪ‬
‫راوړاﻧـــﺪې ﺷـــﻮ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻏﻠـــﻲ اواز ﻳـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﭘﺎﻛـــﺴﺘﺎن زﻣـــﻮﻧږه وﻃـــﻦ ﺳـــﻢ ﻟــﻮټ ﻛـــړ‪ ،‬اوس ﺧـــﻮ ﻻ ﺑﻴﺨـــﻲ‬
‫ددې ﻃﺎﻟﺒـــﺎﻧﻮ ﺳـــﺮه ﭘﻨﺠـــﺎﺑﻲ ﻋـــﺴﻜﺮان ﭘـــﻪ اﻓﻐﺎﻧـــﺴﺘﺎن ﻛـــﯥ اوﺳـــﯧږي او ﺟﻨګﯧـــږي‪ .‬ﻫﻮﺳـــۍ ﺧـــﻮرې‬
‫ﺗﻮر ﻟﻴﻨګﻴﺎن ﻣﯥ ﭘﻪ وﻃﻦ ﻛﯥ ښﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﯧږي‪ ،‬زړه ﻣﯥ اور اﺧﻠﻲ‪ ،‬ﺧﻮ‪!....‬‬
‫د ﻫﻐـــﻪ زړه د ﭘﺎﻛـــﺴﺘﺎن ﻧـــﺎﺧﻮاﻟﻮ ﺧـــﻮړﻳﻦ ﻛـــړى و‪ ،‬ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ﺷـــﭙﻪ راﺗـــﻪ ﺻـــﺎﺑﺮ ﺧـــﺎن ډﯦـــﺮې ﺧﺒـــﺮې‬
‫وﻛــړې‪ ،‬ﻟــﻪ ﻫﺮڅــﻪ ﻧــﻪ ﻳــﯥ ﺧﺒــﺮه ﻛــړم‪ .‬وروﺳــﺘﻪ ﻟــﻪ ډﯦــﺮو ﻛﻠﻮﻧــﻮ ﻧــﻪ ﻣــﯥ اﻳﻠــﻪ ﭘــﻪ دې ﺷــﭙﻪ ﺳــﺎه ﺳــﻤﻪ ﺷــﻮه‪.‬‬
‫ﭘــﻪ دې ﺷــﭙﻪ ﻣــﯥ ﺧــﻮب وﻛــړو‪ ،‬ﺑــﯥ ﻟــﻪ ﻫﻐــﯥ راﭘﻜــﯥ څــﻪ ﻧــﻪ وو ﭘــﺎﺗﯥ‪ ،‬ﺧﻮﺷــﯥ ﻫــډوﻛﯥ ﭘــﻮټﻜﻲ ﺷــﻮې‬
‫وم‪ ،‬ﺧـــﻮب ﻣـــﯥ ﺑـــﯥ ﻟـــﻪ ﻫﻐـــﯥ درې ﺳـــﺎﻋﺘﻮ ﻧـــﻪ زﻳـــﺎت ﻧـــﻪ و‪ ،‬د ﻟـــﺴﻮ ﻛـــﺎﻟﻮ ﺟﯧـــﻞ ﺑـــﻮډۍ ﻛـــړې وم‪ ،‬دال او‬
‫ﭼﭙـــﺎﺗﻮ ﻣـــﯥ د ﻣﻌـــﺪې زﺧـــﻢ راﭘﻴـــﺪا ﻛـــړى و‪ ،‬د ﻧﺎﺻـــﺮ ﺑـــﺎغ ﭘـــﻪ ﻛﻤـــﭗ ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ د ﺻـــﺎﺑﺮ ﺧـــﺎن ورور ﺳـــﺮه‬
‫ﺷــﭙﯥ ورځــﯥ ﺷــﻮې‪ ،‬د ﻫﻐــﯥ ﻣﯧــﺮﻣﻦ ګــﻞ ﭘــﺮي ﻫــﻢ ﺑــﯥ اﻧــﺪازې ښــﻪ ښــځﻪ وه‪ .‬زﻣــﺎ ﻳــﯥ ډﯦــﺮ ﺧــﺪﻣﺖ ﻛــﺎوه‪.‬‬
‫اګﺮﭼــﯥ ﻫﻐــﻪ ﻫــﻢ زړه ﺷــﻮې وه‪ ،‬ﻟــﻮڼﯥ او زاﻣــﻦ ﻳــﯥ ورﺗــﻪ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ ګﺮځﯧــﺪل‪ ،‬ژوﻧــﺪ ﻳــﯥ دوﻣــﺮه ﺑــﺪ ﻧــﻪ و‪.‬‬
‫ﻟــﻪ څــﻮ ورځــﻮ وروﺳــﺘﻪ راﺗــﻪ ﺻــﺎﺑﺮ د ﻳــﻮه ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ﻧــﻮم واﺧﻴــﺴﺖ‪ ،‬ﭼــﯥ ګﻠــﺸﯧﺮ ﻧﺎﻣــﻪ ﻳــﯥ وه‪ .‬ﻣــﺎ وې‬
‫ﺧــﻮ څــﻮك ﺑــﻪ ﻳــﯥ‪ ،‬ﻫــﺮ ﭼﯧــﺮې ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ﻣﻮﺟــﻮد و‪ .‬ﻣــﺎ وې دا ﺑــﻪ ﻫــﻢ څــﻮك وي ﻧــﻮ‪ ،‬ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه ﻣــﯥ‬
‫ﻓﻜــﺮ وﻛــړ دا ﻫﻐــﻪ زﻣــﻮږه ﻫﻤــﺼﻨﻔﻲ ګﻠــﺸﯧﺮ ﻧــﻪ وي‪ .‬ﭘــﻪ ادﺑﻴــﺎﺗﻮ ﭘــﻮﻫﻨځﻲ ﻛــﯥ ﻣــﻮﻧږ ﺳــﺮه ﻳــﻮ ﻫﻠــﻚ و‪،‬‬
‫ﻧﻮم ﻳﯥ ګﻠﺸﻴﺮ و‪ .‬ﭘﻪ درﺳﻮﻧﻮ ﻛﯥ ﻳﯥ ﻫﯧڅ ﺧﻮﻧﺪ ﻧﻪ و‪ ،‬ﺧﻮ ﻫﻐﻪ د ﻧﻨګﺮﻫﺎر د ﺳﻴﻤﯥ و‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﻳﻞ‪ :‬ﺻﺎﺑﺮ ﺧﺎﻧﻪ وروره! ددا ګﻠﺸﻴﺮ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان د ﻛﻮم ځﺎى دى؟‬
‫_ ﺧــﻮرې دا ﻫــﻢ د ﻧﻨګﺮﻫــﺎر دى‪ ،‬ﺧــﻮ ډﯦــﺮه دﻧﻴــﺎ ﻳــﯥ ﭘﻴــﺪا ﻛــړې ده‪ ،‬ﻣﺨﻜــﯥ ﭘــﻪ ﻛــﻮم ﺑــﻞ ﺗﻨﻈــﻴﻢ ﻛــﯥ‬
‫و‪ ،‬ﻣګﺮ اوس ﻟﻪ ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ ﺳﺮه ﻏټ ﺳړى دى‪.‬‬
‫_ ﺻـــﺎﺑﺮ ﺧﺎﻧـــﻪ ﻛﯧـــﺪاى ﺷـــﻲ ﻫﻤﻐــــﻪ وي‪ ،‬ﻛـــﻪ دﻟﺘـــﻪ ﭼﯧـــﺮې ﻧــــﺰدې اوﺳـــﻲ ﺧـــﻮ ﻳـــﻮه ورځ ﺑــــﻪ دواړه‬
‫ورﺷﻮ‪ ،‬ګﻮﻧﺪې زﻣﺎ د ﻛﻮر او ﻛﻠﻲ او د ﭘﻼرګﻨۍ ﭘﻪ ﺑﺎب راﺗﻪ څﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ﭘﻴﺪا ﻛړي‪.‬‬
‫ﺻــﺎﺑﺮ ﺧــﺎن وﻳﻠــﯥ ښــﻪ ده ﺧــﻮرې‪ ،‬ﺧــﻮ ﭘــﻪ دې وﺧﺘﻮﻧــﻮ ﻛــﯥ زﻳــﺎت ﭘــﻪ اﻓﻐﺎﻧــﺴﺘﺎن ﻛــﯥ وي‪ ،‬ﻛﻠــﻪ ﻛﻠــﻪ دﻟﺘــﻪ‬
‫ﺧﭙﻞ ﻛﻮر ﻳﯥ دى راځﻲ‪ .‬زه ﺑﻪ ﻳﯥ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړم‪ ،‬ﻛﻪ ﭼﯧﺮﺗﻪ راﻏﻠﻰ وي‪ ،‬ورﺑﻪ ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ښﻪ ده وروره ور ﺑﻪ ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﺳـــﺒﺎﻳﻲ ﻟـــﻪ ﭼـــﺎى ﻧـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﻣـــﻮﻧږه دواړه د ګﻠـــﺸﯧﺮ ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ور روان ﺷـــﻮ‪ .‬ﭘـــﻪ ﻻره ﻛـــﯥ‬
‫ﻣــﻮ دوه درې ځــﺎى ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﻳــﻮه دوﻛﺎﻧــﺪار د ﻫﻐــﻪ ﻛــﻮر ﻟــﻪ وراﻳــﻪ راوښــﻮد‪ .‬ﻣــﻮﻧږه د ﻫﻐــﻪ ﻛــﻮر‬
‫ﺧــــﻮا ﺗــــﻪ ورو ورو روان وو‪ ،‬ﻧــــږدې ﭼــــﯥ ورﻏﻠــــﻮ وﻣــــﯥ ﻟﻴــــﺪل‪ ،‬ﭼــــﯥ ډﯦــــﺮ ﺧﻠــــﻚ ﻟــــﻪ وﺳــــﻠﻮ ﺳــــﺮه د‬
‫ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ځــﺎى ﺗــﻪ ورځــﻲ او راوځــﻲ‪ .‬ﻧــﺰدې دﻏــﯥ ځـــﺎى ﻛــﯥ ﻧــﻮره وداﻧــﻲ ﻧــﻪ وه‪ ،‬ﻟــﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪاﻧۍ ﻧـــﻪ‬
‫ګﺮدﭼــﺎﭘﯧﺮ ﭘــﻪ څــﻮ ﺟﺮﻳﺒــﻪ ځﻤﻜــﻪ ﻛــﯥ دﻳــﻮال راﺗــﺎو ﺷــﻮى و‪ .‬د ﻛــﻮر ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻟــﻮى ﭘﺮاﺧــﻪ ﺑــﺎغ او‬
‫وﻧﯥ وﻻړې وې‪ .‬ﺻﺎﺑﺮ ﺧﺎن راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧــــﻮرې زه ﺑــــﻪ درﺗــــﻪ ﺑﻴــــﺮون ﻛﯧــــﻨﻢ‪ ،‬ﺗــــﻪ دروازې ﺗــــﻪ ورﺷــــﻪ ﻳــــﻮه ﺗــــﻪ ﺑــــﻪ ﺧﭙــــﻞ ﻧــــﻮم وواﻳـــﯥ‪ ،‬ﭼــــﯥ‬
‫ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ﺧﺒﺮ ﻛړي او ځﺎﻧﺘﻪ دې وﻏﻮاړي‪.‬‬
‫د ﺻـــــﺎﺑﺮ ورو ﻣـــــﯥ وﻣﻨﻠـــــﻪ‪ ،‬ﻫﻐـــــﻪ د ﻳـــــﻮه دوﻛـــــﺎن ﺗﺮڅﻨګـــــﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳـــــﺖ او زه د ﻗﻮﻣﺎﻧـــــﺪان د ﻛـــــﻮر‬
‫دروازې ﺗـــﻪ ور رواﻧـــﻪ ﺷـــﻮم‪ .‬دروازې ﺗـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ ورﻏﻠـــﻢ وﺳـــﻠﻪ وال ﻛـــﺴﺎن وﺗـــﻞ او ﻧﻨﻮﺗـــﻞ‪ .‬ﻳـــﻮه د ﺗـــﻮرې‬
‫ږﻳﺮې ﺳړي ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺑﭽﻰ ﻣﺎ ﺗﺮ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ﺻﻴﺐ ﭘﻮرې وروﻟﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ راﺗﻪ ښﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗﻪ وﻛﺘﻞ‪ ،‬وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺑــﻮډۍ ﺗــﺮور ﻗﻮﻣﺎﻧــﺪان ﺻــﻴﺐ ﺳــﺮه ټــﺎﻳﻢ ﻧــﺸﺘﻪ دى‪ .‬ﻫﻤــﺪا ﺧﺒــﺮه ﻳــﯥ وﻛــړه او ګړﻧــﺪى ﻧﻨــﻮت‪ .‬ﻳــﻮ ﺑــﻞ‬
‫ځﻮاﻧﻜﻰ ﻫﻠﻚ اﻳﻠﻪ ﻳﯥ د ږﻳﺮې ﺧﻂ راﻏﻠﻰ و‪ ،‬ﭘﻪ دروازه ﻛﯥ ﻧﻨﻮت ورﻏږ ﻣﯥ ﻛړو‪:‬‬
‫زوﻳـــﻪ ﻛـــﻪ ﺗﻜﻠﻴـــﻒ درﺗـــﻪ ﻧـــﻪ ﻛﯧـــږي ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان ﺻـــﻴﺐ ﺗـــﻪ وواﻳـــﻪ ﻳـــﻮه ښـــځﻪ ﭘـــﻪ دروازه ﻛـــﯥ وﻻړه ده‪،‬‬
‫ﻏﻮاړي ﭼﯥ ﺗﺎ ﺳﺮه ﻣﻼﻗﺎت وﻛړي‪.‬‬
‫ﻫﻠﻚ وې ښﻪ ﻣﻮرې ﺳﺘﺎ ﺳﻮال ځﻮاب ﺑﻪ ﻳﻮﺳﻢ‪.‬‬
‫ډﯦــﺮ ﺳــﺎﻋﺖ وﻻړه وم‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻫﻠــﻚ ﻫــﻢ ورﭘــﺴﯥ ورك ﺷــﻮ‪ ،‬درﻳــﻢ ﺗــﻦ ﻳــﻮ ﺑــﻞ د ﭘﺎﺧــﻪ ﻋﻤــﺮ ﺳــړي ﺗــﻪ‬
‫ﻣﯥ ووﻳﻞ‪ :‬وروره ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ﺻﻴﺐ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﯥ ﺑﻮ ﻧﻪ ځﯥ‪ ،‬ﻳﻮ ﺿﺮوري ﻛﺎر ﻣﯥ ورﺳﺮه دى‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ راﺗﻪ راوړاﻧﺪې ﺷﻮ‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬څﻪ ﻛﺎر دې دى ﻣﻮرې؟‬
‫ﻣﺎ وې‪ :‬ﭘټﻪ ﺿﺮوري ﺧﺒﺮه ورﺳﺮه ﻛﻮم‪.‬‬
‫ﭘــﻪ دې ﺧﺒــﺮه ﺳــړى ﻟــږ ﻏﻠــﻰ ﺷــﻮ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ښــﻪ ده ﻣــﻮرې زه ﺑــﻪ ﺳــﺘﺎ ﺧﺒــﺮه ﻫﻐــﻪ ﺗــﻪ ورﺳــﻮم‪ .‬ﻳــﻮ‬
‫ﺑـــﻞ وﺳـــﻠﻪ وال راﻏـــﻰ وﻳﻠـــﯥ ﻣـــﻮرې راځـــﻪ‪ .‬ﻟـــﻪ دروازې ﻧـــﻪ ﻳـــﯥ ﻧﻨﻮﯦـــﺴﺘﻢ‪ ،‬دﻧﻨـــﻪ ډﯦـــﺮ ﻛـــﺴﺎن ښـــﻜﺎرﯦﺪل‪،‬‬
‫څـــﻮك ﺗﻠـــﻞ او ځﻴﻨــــﯥ ﺑـــﻪ راﺗﻠــــﻞ‪ .‬زه ﻳـــﯥ د ﻗﻮﻣﺎﻧــــﺪان د ﻛـــﻮټﯥ ﺗﺮڅﻨګــــﻪ ودروﻟـــﻢ‪ ،‬وﻳــــﻞ ﻳـــﯥ‪ :‬ﻣــــﻮرې‬
‫ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ﺻﻴﺐ ﺑﻪ دې وﻏﻮاړي‪.‬‬
‫ډﯦـــﺮه اوږده ﺷـــﯧﺒﻪ ﺗﯧـــﺮه ﺷـــﻮه‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان ور وﻧـــﻪ ﻏﻮښـــﺘﻠﻢ‪ .‬زه ﻟـــﻪ دروازې ﺗﺮڅﻨګـــﻪ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه‬
‫وړوﻛـــﻲ دﻳـــﻮاﻟګﻲ ﭘـــﻮرې ﻣـــﯥ ﺗﻜﻴـــﻪ وﻛـــړه‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﭼـــﯥ دﻣـــﻪ ﺑﺮاﺑـــﺮه ﻛـــړم‪ .‬ﭘـــﻪ دې ﻛـــﯥ ﻗﻮﻣﺎﻧـــﺪان د‬
‫ﺧﺒــﺮو ﭘــﻪ ﺣــﺎل ﻛــﯥ راووت‪ ،‬څــﻮ ﺗﻨــﻪ ﺑــﺎډي ګــﺎرډان ورﭘــﺴﯥ وو‪ ،‬زه ورﭘﺎڅﯧــﺪم‪ ،‬ﻏــږ ﻣــﯥ ﭘــﺮي وﻛــړوو‬
‫ﺧــﻮ ﻫﻐــﻪ ﻛﻠــﻪ زﻣــﺎ ﻏــږ اورﯦــﺪو‪ ،‬ﻣﻨــډه ﻣــﯥ ورواﺧﻴــﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ ﺧــﻮت‪ ،‬ﭼــﯥ ورورﺳــﯧﺪم‪ .‬ﻣــﺎ‬
‫وې ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ﺻﻴﺐ ﻣﺮﺳﺘﻪ راﺳﺮه وﻛړه‪ .‬ﻫﻐﻪ دروازه ﻧﻴﻮﻟﯥ وه وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫د څــﻪ ﺷــﻲ ﻣﺮﺳــﺘﻪ دﺳــﺮه وﻛــړم؟ ﺑــﻮډۍ وﺧــﺖ ﻣــﯥ ﻣــﻪ ﻧﻴــﺴﻪ‪ .‬ﻣــﻮټﺮوان ﺗــﻪ ﯦــﻲ ووﻳــﻞ‪ :‬ﻣــﻪ درﯦــږه ځــﻪ‪ .‬ﻣــﺎ ﭘــﻪ‬
‫ﺟـــګ اواز ورﻏـــږ ﻛـــړل‪ :‬ګﻠـــﺸﻴﺮه ﻫﻮﺳـــۍ ﻳﻤـــﻪ ﺳـــﺘﺎ د ادﺑﻴـــﺎﺗﻮ د ﭘـــﻮﻫﻨځﻲ ﻫﻤـــﺼﻨﻔۍ‪ .‬وﻳﻠـــﯥ څـــﻪ ځـــﻪ ﺑـــﻮډۍ‬
‫وﺧﺖ ﻣﯥ ﻣﻪ ﻧﻴﺴﻪ‪ ،‬ﺗﺎﺗﻪ ﻫﯧڅ وﺧﺖ ﻧﻪ ﻟﺮم‪.‬‬
‫ﻣـــﻮټﺮ ﻳـــﯥ روان ﻛـــړو دوړې ﭘـــﻪ ﻣـــﺎ راﺧـــﻮرې ﺷـــﻮې‪ ،‬ﺧﭙﻠـــﯥ ﺳـــﺘﺮګﯥ ﻣـــﯥ د ټﻴﻜـــﺮي ﭘـــﻪ ﭘﻴڅﻜـــﻲ‬
‫ﭘـــﺎﻛﻮﻟﯥ او ﺑﯧﻨـــﻮا ﺗـــﺮې رارواﻧـــﻪ ﺷـــﻮم‪ .‬ﻛﺘـــﻞ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ ﺻـــﺎﺑﺮ ﺧـــﺎن زﻣـــﺎ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ راروان و‪ ،‬ﻣـــﺎ ﻟـــﻪ ځـــﺎن‬
‫ﺳﺮه ګﻠﺸﯧﺮ ﺗﻪ ښﯧﺮا ﻛﻮﻟﯥ‪ ،‬ﭼﯥ ﻫﻐﻪ راﺑﺎﻧﺪې ﻏږ ﻛړو‪ :‬وﻟﯥ ﺧﻮرې څﻪ ﺧﺒﺮه ده؟‬
‫_ وروره دا ﺧـــﻮ ﻫﻤﻐـــﻪ ګﻠـــﺸﻴﺮ و‪ ،‬زﻣـــﺎ ﻫﻤـــﺼﻨﻔﻲ‪ ،‬ﻟـــﻮﻣړى ﺧـــﻮ ﻳـــﯥ ځﺎﻧﺘـــﻪ ﻧـــﻪ ورﻏﻮښـــﺘﻤﻪ‪ ،‬ﺧـــﻮ زه‬
‫ورﺗــﻪ د ﻛــﻮټﯥ دروازې ﺳــﺮه وﻻړه وم‪ .‬ﻟــﻪ دﻧﻨــﻪ ﻧــﻪ ﭼــﯥ راووت‪ ،‬ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻫــډو ﭘــﺎم ﻫــﻢ وﻧــﻪ ﻛــړو‪ .‬ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ‬
‫ﭼــﯥ ﺧﺘــﻮ ورﻣﻨــډه ﻣــﯥ ﻛــړه‪ ،‬ﻏــږ ﻣــﯥ ﭘــﺮې وﻛــړ‪ ،‬ﻣــﺎ وې ګﻠــﺸﻴﺮه زه ﻫﻮﺳــۍ ﻳﻤــﻪ‪ ،‬ﺳــﺘﺎ ﻫﻤــﺼﻨﻔۍ ودرﯦــږه‬
‫ﻛــﺎر ﻣــﯥ دى درﺳــﺮه‪ .‬ﻫﻐــﻪ راﺗــﻪ ﺳــﻢ دم ﻣﺨــﺎﻣﺦ ﻛﺘــﻞ‪ ،‬ﻳــﻮازې دوﻣــﺮه ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺑــﻮډۍ ﭘﺮﯦــږده‪ ،‬وﺧــﺖ ﻣــﯥ‬
‫ﻣــﻪ ﻧﻴــﺴﻪ‪ .‬ﭘــﻪ ﺷــﺘﺎب ﺳــﺮه ﻳــﯥ ﻣــﻮټﺮ روان ﺷــﻮ‪ .‬دوړې او ﺧــﺎورې ﻳــﯥ راﺑﺎﻧــﺪې راﺑــﺎد ﻛــړې‪ .‬ﻛــﻪ ﺧــﺪاى دا‬
‫ﺑـــﯥ ﻏﯧﺮﺗـــﻪ وﺷـــﺮﻣﻮي‪ ،‬ﻫـــﯧڅ د اﻧـــﺴﺎن ﭘـــﻪ ﺳـــﺘﺮګﻪ ﻳـــﯥ ﻫـــﻢ راﺗـــﻪ وﻧـــﻪ ﻛﺘـــﻞ‪ .‬ﺗـــﻪ ګـــﻮره ﺻـــﺎﺑﺮ ﺧﺎﻧـــﻪ دا ﺑـــﻪ ﭘـــﻪ‬
‫ﺻــﻨﻒ ﻛــﯥ داﺳــﯥ ﻏﻠــﻰ ﻧﺎﺳــﺖ و‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﭼــﺎ ﺳــﺮه ﻏږﯦــﺪﻟﻰ ﻫــﻢ ﻧــﺸﻮ‪ .‬څﻠــﻮر ﻛﺎﻟــﻪ ﻓﺎﻛﻮﻟﺘــﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻳــﻮ زوړ‬
‫ﭘﺘﻠﻮن ﻛﯥ ووﻳﻠﻪ‪ ،‬اوس ﭘﻪ دﻏﻪ ﺣﺎل ﻛﯥ دى‪.‬‬
‫ﺻــﺎﺑﺮ ﺧــﺎن ووﻳــﻞ‪ :‬ﺧــﻮرې راځــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ځــﻮ‪ ،‬ﻫﯧﭽــﺎ ﭘــﺴﯥ زړه ﺗــړل ﻧــﻪ دي ﭘــﻪ ﻛــﺎر‪ .‬ورو ورو ﺑــﻪ ځــﻮ‪،‬‬
‫ﻣــﺸﻐﻮﻟﺘﻴﺎ ﺑــﻪ ﻫــﻢ ﻛــﻮو‪ .‬ﻫﻮﺳــۍ ﺧــﻮرې ﻣــﻮﻧږ ﭼــﯥ ﻟــﻮﻣړى ﭘﺎﻛــﺴﺘﺎن ﺗــﻪ راﻣﻬــﺎﺟﺮ ﺷــﻮ ﭘــﻪ ﺑــﺎﺟﻮړ ﻛــﯥ‬
‫ﻳــﯥ زړې زړې ﺧﻴﻤــﯥ راﻛــړې‪ ،‬د ﺧﯧﻤــﻮ ﻛﻠــﻰ ﺟــﻮړ ﺷــﻮ‪ ،‬راﺷــﻦ ﭘﺎﺳــﻮﻧﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻣﻬــﺎﺟﺮو ووﯦــﺸﻞ‪ .‬ﻛﻠــﻪ‬
‫ﭼــﯥ ﻫــﻮا ﻣــﺦ ﭘــﻪ ﺗﻮدﯦــﺪو ﺷــﻮه او ﺑﻴــﺎ ﭼﮕــﻲ اوړى ﺷــﻮ‪ ،‬ﭘــﻪ ﺧﯧﻤــﻮ ﻛــﯥ ګــﻮزاره ګﺮاﻧــﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ﻟــﻪ ﺧﯧﻤــﻮ‬
‫ﻧــﻪ ﺧﻠــﻚ ﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮل‪ .‬ﭘــﻪ ﺑﯧﻼﺑﯧﻠــﻮ ځــﺎﻳﻮﻧﻮ ﻛــﯥ ورﺗــﻪ ﻛﻤﭙﻮﻧــﻪ ﺟــﻮړ ﺷــﻮل‪ ،‬ځﻴﻨــﯥ ﺧﻠــﻚ ﭘﯧــښﻮر ﺗــﻪ‬
‫وﻛﻮﭼﯧـــﺪل‪ .‬ګـــﻮزاره ګﺮاﻧـــﻪ ﺷـــﻮه‪ ،‬ﺗـــﻪ ﺑـــﺎور وﻛـــړه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻣـــﻮﻧږه ﺑـــﻪ ﺳـــﻬﺎر راووﺗﻠـــﻮ ﻣـــﺰدورو ﻟﭙـــﺎره ﺑـــﻪ‬
‫ودرﯦــﺪو‪ ،‬ﭼــﺎ ﺑــﻪ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه ﻛــﺎر ﺗــﻪ ﺑﻮﻧــﻪ ﺗﻠــﻮ ﺑﯧﺮﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻻړو‪ .‬څــﻮ ځﻠــﻲ ﭘــﻮﻟﻴﺲ زﻣــﺎ وړوﻛــﻰ‬
‫ﻛﺮاﭼــۍ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣﯧــﻮه ﻣــﯥ ﭘﻜــﯥ ﺧﺮڅﻮﻟــﻪ ﭼﭙــﻪ ﻛــړې ده او رد ﺑــﺪ ﻳــﯥ راﺗــﻪ وﻳﻠــﻲ دي‪ .‬ښــﻪ ﺑــﻪ ﻣــﻮ ﻟﻴــﺪل‪،‬‬
‫ﭼـــﯥ د ډﯦـــﺮ اّب ﺧﻠـــﻚ ﺑـــﻪ ﺑـــﯥ اّﺑـــﻪ ﺷـــﻮل‪ .‬د اﻓﻐﺎﻧـــﺎﻧﻮ ﺑـــﯥ ﻋﺰﺗـــﻲ ﺷـــﻮې ده‪ ،‬ﻏﺮﻳﺒـــﻲ او ﺑـــﯥ وﺳـــﻲ ﺧـــﻮ‬
‫ﭘﺮﯦږده‪ .‬ډﯦﺮ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﺑﯥ دوا او ﺑﯥ درﻣﻠﻪ د ﭘﯧښﻮر ﭘﻪ ﻣﯧﺮو ﻛﯥ ﻗﺘﻞ ﺷﻮل‪.‬‬
‫ﺻــــﺎﺑﺮ ﺧــــﺎن ﻟــــﻪ ﻣﺎﻧــــﻪ ﻣﺨﻜــــﯥ روان و‪ ،‬ﺷــــﺎﺗﻪ ﺑــــﻪ ورﭘــــﺴﯥ ﺧﭙﻠــــﻮ څﭙﻠــــﻮ دوړه ﻛﻮﻟــــﻪ‪ ،‬زﻣــــﺎ ﺳــــﻴﻨﻪ‬
‫وﻧــښﺘﻪ‪ ،‬ﺳــﺎه ﻣــﯥ ﺑﻨــﺪه ﺑﻨــﺪه ﻛﯧــﺪه‪ ،‬ﺻــﺎﺑﺮ ﺧــﺎن ﺗــﻪ ﻣــﯥ ورﻏــږ ﻛــړ‪ :‬وروره ﻟــږه دﻣــﻪ ﺑــﻪ وﻛــړو‪ ،‬ﺳــﺎه ﻣــﯥ‬
‫ﻧښﻠﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ زر ﻣــﺦ راواړاوه‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ښــﻪ ده‪ .‬زﻣــﺎ ﺧــﻮا ﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻣــﺎ ﭘــﺴﯥ راوګﺮځﯧــﺪه‪ ،‬ﻟــﻪ ﻻﺳــﻪ ﻳــﯥ وﻧﻴــﻮﻟﻢ‬
‫او د ﻳـــﻮې وﻧـــﯥ ﻻﻧـــﺪې ﻳـــﯥ ﻛﯧﻨـــﻮﻟﻢ‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﺷـــﺎوﺧﻮا ﭘـــﺎم وﻛـــړو‪ ،‬ﭼـــﯥ ګﻨـــﯥ اوﺑـــﻪ ﭘﻴـــﺪا ﻛـــړي‪ .‬ﻫﻠﺘـــﻪ‬
‫وړاﻧــﺪې ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻟــږ واټــﻦ ﻛــﯥ د څــﺎه ارﻫـــټ ﺗﺎوﯦــﺪه‪ .‬دى ورﻏــﻰ‪ ،‬ﭼــﯥ اوﺑــﻪ راوړي‪ .‬ﻣــﺎ وﻧــﯥ ﺗــﻪ ﺗﻜﻴــﻪ‬
‫ووﻫﻠــﻪ‪ ،‬ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮل‪ ،‬زه ﺧــﻮ د ډﯦــﺮ ﻋﻤــﺮ ښــځﻪ ﻧــﻪ ﻳــﻢ‪ ،‬د ﭘﺎﻛــﺴﺘﺎن ﺟﯧــﻞ ﺑــﻮډۍ ﻛــړم‪ ،‬ﻟــﻪ‬
‫ﺧﭙــﻞ ﺳــﻬﺎر او وړوﻛــﻲ زوى ﻧــﻪ ﻳــﯥ ﺧﻼﺻــﻪ ﻛــړم‪ ،‬ﻟــﻪ ﻫــﺮ څــﻪ ﻧــﻪ د ﭘﺎﻛــﺴﺘﺎن راﺗــګ ﺧﻼﺻــﻪ ﻛــړم او ﻻ‬
‫اوس ﻫﻢ دﻟﺘﻪ ﭘﻜﯥ اوﺳﯧږم‪ .‬ﻧﻪ ﻧﻪ ﻧﻮره ﺑﻪ ﻳﻮه ﺷﭙﻪ ﻫﻢ ﭘﺎﺗﯥ ﻧﻪ ﺷﻢ‪.‬‬
‫ﺻﺎﺑﺮ ﺧﺎن راﺗﻪ ﻏږ ﻛړ‪ :‬ﺧﻮرې اوﺑﻪ ﻣﯥ راوړې‪ ،‬ښﯥ ﻳﺨﯥ اوﺑﻪ دي‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ ﻟﻮټــﻪ د اوﺑــﻮ ډﻛــﻪ ﻛــړې وه‪ ،‬ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ وﻧﻴــﻮه‪ ،‬وﻳــﻞ ﻳــﯥ ﺧــﻮرې دا اوﺑــﻪ وڅــښﻪ‪ .‬ﻣــﺎ ﻟــﻪ اوﺑــﻮ ﻧــﻪ‬
‫ﻳــﻮ ګــﻮټ وﻛــړو‪ ،‬ﻣــﺮۍ ﻣــﯥ ﻟﻤــﺪه ﺷــﻮه‪ ،‬ﻣــﺦ ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﻫــﻢ ﻳــﻮه ﻟﭙــﻪ اوﺑــﻪ واﭼــﻮﻟﯥ‪ ،‬دواړه ﭘــښﯥ ﻣــﯥ ﻫــﻢ‬
‫ﻟﻤــﺪې ﻛــړې‪ .‬ﺻــﺎﺑﺮ ﺧــﺎن ﺗــﻪ ﻣــﯥ دوﻋــﺎ وﻛــړه‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﭘﺨﭙﻠــﻪ ﺳــﭙﻴﻨﻪ ږﯦــﺮه ﻻس ﺗﯧــﺮ ﻛــړو‪ ،‬د ﻟــﻮټﯥ ﻧــﻪ ﻳــﯥ‬
‫اوﺑﻪ وڅښﻠﯥ‪ ،‬ﻏﺎړه ﻳﯥ ﺗﺎزه ﻛړه‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪:‬‬
‫ﺧﻮرې اوس ﺧﻮ ﻟږه ښﻪ ﺷﻮې؟‬
‫ﻣــﺎ وې ﻫــﻮ وروره ﺑﻴﺨــﻲ ښــﻪ ﺷــﻮم‪ .‬وﻳــﻞ ښــﻪ ﻧــﻮ زه ﺑــﻪ دا ﻟﻮټــﻪ ﺑﯧﺮﺗــﻪ ﻳﻮﺳــﻢ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﭘــﻪ ﻛــﺮار ﻛــﺮار‬
‫ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ځـــﻮ‪ .‬ﻣـــﺎ وې ښـــﻪ ده وروره ﭘـــﻪ ﻋـــﺬاب ﺷـــﻮې‪ .‬ﻫﻐـــﻪ د اوﺑـــﻮ ﻟﻮټـــﻪ ارﻫـــټ ﺗـــﻪ ﻳـــﻮوړه او ﭘﯧﺮﺗـــﻪ‬
‫راﻏﻰ‪ .‬ﻣﻮږه دواړه ﻛﻮر ﺗﻪ روان ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻻ ﻳــﻮ ټﻮټــﻪ ﻣــﺰل ﭘــﺎﺗﯥ و‪ ،‬ﻣــﺎ ﺻــﺎﺑﺮ ﺧــﺎن ﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬وروره ﻳــﻮه ﺧﺒــﺮه دﺳــﺮه ﺷــﺮﻳﻜﻮم‪ .‬ﺳــﺘﺎ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻣﯥ اﺧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺻﺎﺑﺮ ﺧﺎن ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ وﻛړه ﺧﻮرې وﻟﯥ ﺗﺎﺳﯥ ﺧﻮ ﺧﺒﺮه وﻛړئ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې وروره! د اﷲ ﺗﻌـــﺎﻟﻰ ﻛﺎروﻧـــﻪ ﺧـــﻮ د اﷲ دي‪ ،‬ﻣګـــﺮ ﻟـــﻪ ﻣﺎﻧـــﻪ زﻣـــﺎ ژوﻧـــﺪ‪ ،‬زﻣـــﺎ ﻫﺮڅـــﻪ راﻧـــﻪ د‬
‫ﭘﺎﻛــﺴﺘﺎن ﭘــﻪ راﺗــګ ﻛــﯥ ﻟــﻪ ﻻﺳــﻪ ﻻړل‪ ،‬ﺑــﯥ ﻣﻮﺟﺒــﻪ‪ ،‬ﺑــﯥ ګﻨــﺎه ﻳــﯥ ﻟــﺲ ﻛﺎﻟــﻪ راﺑﺎﻧــﺪې ﭘــﻪ ﺟﯧــﻞ ﻛــﯥ ﺗﯧــﺮ‬
‫ﻛــړل‪ ،‬ﺑــﯥ وﺧﺘــﻪ ﺑــﻮډۍ ﺷــﻮم‪ .‬ﻧــﻮر ﻣــﯥ دﻟﺘــﻪ ﻳــﻮه ﺷــﭙﻪ ﻫــﻢ زړه ﻧــﻪ ﻏــﻮاړي‪ ،‬ﭼــﯥ اوﺳــﻢ‪ .‬ﭘــﻪ ﻫــﺮ ﺗﺮﺗﻴــﺐ‬
‫ﭼﯥ ﻛﯧږي‪ ،‬ﺧﭙﻞ ﻛﻮر و ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ځﺎن رﺳﻮم‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺧـــﻮرې ﭘـــﻪ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ ﺑـــﻪ ﻣـــﺸﻮره وﻛـــړو‪ ،‬ﻫـــﺮ څﻨګـــﻪ ﭼـــﯥ دې ﺧﻮښـــﻪ وه‪ ،‬ﻫﻐـــﺴﯥ ﺑـــﻪ‬
‫وﻛړو‪.‬‬
‫_ رښﺘﻴﺎ ﺻﺎﺑﺮ ﺧﺎﻧﻪ! اوس ﺧﻮ ﺑﻪ ﺟﻨګﻮﻧﻪ ﻧﻪ وي؟‬
‫_ ﻧــﻪ ﻧــﻪ ﺧــﻮرې اوس ﺧــﻮ ﻃﺎﻟﺒــﺎن ﭘــﻪ واك ﻛــﯥ دي‪ ،‬د ﻣــﻼ ﻋﻤــﺮ اﺧﻮﻧــﺪ ﭘﺎﭼــﺎﻫﻲ ده‪ ،‬ﭘــﻮره اﻣﻨﻴــﺖ‬
‫ﻳﯥ راوﺳﺘﻰ دى‪ ،‬دا ﻧﻮرې ﺗﻨﻈﻴﻤﻲ ډﻟﯥ ټﭙﻠﯥ ﻳﯥ ﻛﻮﻧﺞ ﺗﻪ ﻛړي دي‪.‬‬
‫ﺻـــﺎﺑﺮ ﺧـــﺎن ﭘـــښﻪ وﻧﻴﻮﻟـــﻪ‪ ،‬ﭘﺨﭙـــﻞ ځـــﺎى ودرﯦـــﺪ‪ ،‬ﺧﭙﻠـــﯥ ﺳـــﺘﺮګﯥ ﻳـــﯥ ﺷـــﺎوﺧﻮا وګﺮځـــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ‬
‫ﻣﺎﺗﻪ راوړاﻧﺪې ﺷﻮ‪ ،‬ﭘﻪ ورو او ﻏﻠﻲ اواز ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻧـــﻴﻢ د ﭘﺎﻛـــﺴﺘﺎن ﭘـــﻮځ ورﺳـــﺮه دى‪ ،‬ﻫـــﺴﯥ ﺧﺒـــﺮه د ﻃﺎﻟـــﺐ ده‪ ،‬ﺧـــﻮ دا ﺗـــﻮر ﻣﺨـــﻲ ﭘﻨﺠـــﺎﺑﻲ ورﺳـــﺮه دي‪.‬‬
‫ﻣــﺦ ﻳــﯥ ﺑﯧﺮﺗــﻪ ﺳــﺘﻮن ﻛــړو د ﻛــﻮر ﭘــﻪ ﻟــﻮر ﻳــﯥ ګــﺎم واﺧﻴــﺴﺖ‪ .‬ﺗــﺮ ﻛــﻮره ﻳــﯥ د ﭘﺎﻛــﺴﺘﺎن ﻟــﻪ ﺣﻜﻮﻣﺘــﻪ ﺳــﺮ‬
‫ټﻜـــﺎوه‪ ،‬ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ورﺳـــﯧﺪو‪ .‬د ﺻـــﺎﺑﺮ ﺧـــﺎن ﻣﯧـــﺮﻣﻦ ډوډۍ ﺗﻴـــﺎره ﻛـــړې وه‪ ،‬ﻫﻐـــﯥ ﻟـــﻮﻣړى ﻟـــﻪ ﻣﺎﻧـــﻪ ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ‬
‫وﻛړه‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪:‬‬
‫ﻫﻮﺳۍ ﺗﺮور! څﻨګﻪ ﭼﻞ وﺷﻮ‪ ،‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪان ﻣﻮ وﻟﻴﺪ‪.‬‬
‫_ ﻫـــﻮ ﺧـــﻮرې وﻣـــﯥ ﻟﻴـــﺪ‪ ،‬ﺧـــﻮ د ﻫﻐـــﻪ زړه د ﺗﻴـــږې دى‪ ،‬ﻫـــډو ﻳـــﯥ ﺧﺒـــﺮې ﻫـــﻢ راﺳـــﺮه وﻧـــﻪ ﻛـــړې‪ .‬اوس‬
‫ﺧﻮ ﺑﺪل دى‪ ،‬ﻫﺮڅﻪ ﺑﺪل ﺷﻮي دي‪ ،‬زړه ﭘﺴﯥ ﺗړل ﭘﻪ ﻛﺎر ﻧﻪ دي‪.‬‬
‫ﻣــﻮږ ډوډۍ وﺧــﻮړه او ﭼــﺎى ﺗــﻪ ﺳــﺮه ﻧﺎﺳــﺖ وو‪ ،‬ﻣــﺎ ﺻــﺎﺑﺮ ﺧــﺎن ﺗــﻪ ﺑﻴــﺎ د ﺧﭙــﻞ ﺗــګ ﭘــﻪ ﺑﺮﺧــﻪ ﻛــﯥ‬
‫ورﺗﻪ ﻳﺎده ﻛړه‪ .‬ﻫﻐﻪ ﻟږه ﺷﯧﺒﻪ ﻏﻠﻰ و‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ځﻮاب ﻛﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧــﻮرې ډﯦـــﺮه ښـــﻪ ﺧﺒـــﺮه ده‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻟـــﻮﻣړى ﺑـــﻪ زه او ﺗـــﻪ ﭘـــﻪ دې ﺑـــﺎب ښـــﻪ ځـــﺎن ﭘـــﻮه ﻛـــړو‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﻫﻤﻐـــﺴﯥ‬
‫وﻛړو‪.‬‬
‫_ وروره ﺗــﻪ ﭘــﻪ دې ﺑــﺎب څــﻪ ﻓﻜــﺮ ﻛــﻮې؟ زﻣــﺎ ﺧــﻮ ﻓﻜــﺮ او ﻋﻘﻴــﺪه ﺧﻮځﯧــﺪﻟﯥ ده‪ ،‬ﺳــﻢ ﺳــﻮچ ﻧــﻪ ﺷــﻢ‬
‫ﻛﻮﻻى‪ ،‬ﺗﻪ ﭼﯥ ﻫﺮڅﻪ راﺗﻪ واﻳﻲ‪ ،‬ﻫﻤﻐﺴﯥ ﺑﻪ وﻛړو‪.‬‬
‫_ ﻫﻮﺳــۍ ﺧـــﻮرې‪ ،‬زه ﺧـــﻮ داﺳــﯥ ﻧﻈـــﺮ ﻟـــﺮم ﭼـــﯥ ﻟــﻮﻣړى ﺗـــﻪ ﻛـــﻮم ځـــﺎى ﺗــﻪ ﻏـــﻮاړې‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻻړه ﺷـــﯥ؟‬
‫او ﻫﻢ دا وواﻳﻪ‪ ،‬ﭼﯥ ﻫﻠﺘﻪ څﻪ ﻛﻮل ﻏﻮاړې‪ ،‬ﭼﯥ وﻳﯥ ﻛړې؟ ﭼﯥ زه ﺳﺘﺎ ﭘﻪ ﭘﻼن ﭘﻮه ﺷﻢ‪.‬‬
‫زه د ﻫﻐــﻪ دې ﭘﻮښــﺘﻨﻮ ﺗــﻪ ﭘــﻪ ځــﻮاب ﻛــﯥ ﻏﻠــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮم‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﺧﭙﻠــﻪ ﭘﻴﺎﻟــﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــړه او ﻏــړپ‬
‫ﻳﯥ ﺗﺮې وﻛړو‪ .‬د ﺻﺎﺑﺮ ﺧﺎن ﻣﯧﺮﻣﻦ زﻣﻮږ ﺧﻮا ﺗﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺎ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫زه ﻏـــﻮاړم ﭼـــﯥ ﻟـــﻮﻣړى ﺧﭙـــﻞ ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ ﻻړه ﺷـــﻢ‪ ،‬ﻛـــﻪ څـــﻮك ژوﻧـــﺪي ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮي وي او د ﺳـــﻬﺎر‬
‫څــﻮك ﻧــږدې ﺧﭙﻠــﻮان ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ ﻣﻮﺟــﻮد وي‪ ،‬ﭘﻴــﺪا ﻳــﯥ ﻛــړم او ﺑﻴــﺎ ﺗــﺮې د ﺳــﻬﺎر او د ﺧﭙــﻞ زوى ﭘــﻪ‬
‫ﺑﺎب ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړم‪ ،‬ﭼﯥ ﻳﻮ ځﻞ دوﻣﺮه څﻮك ﭘﻴﺪا ﻛړم ﭘﻴﺎ ﺑﻪ ﻧﻮرې ﻻرې ﭼﺎرې ﻟټﻮو‪.‬‬
‫ﺻــﺎﺑﺮ ﺧــﺎن ووﻳــﻞ‪ :‬ﻣــﺎ ﺧــﻮ اورﯦــﺪﻟﻲ دي‪ ،‬ﭼــﯥ د ﻛﻠــﻲ ځﻴﻨــﯥ ﻛــﺴﺎن ﻟــﻪ ﭘﯧــښﻮره ﺗﻠﻠــﻲ دي‪ ،‬ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ‬
‫ﻛــﯥ دوﺑــﺎره څــﻪ ﻧﺎڅــﻪ ژوﻧــﺪ ﭘﻴــﻞ ﺷــﻮى دى‪ .‬وﻟــﯥ ﭘــﻪ دې ﭘــﻮه ﻧــﻪ ﻳــﻢ‪ ،‬ﭼــﯥ څــﻮك ﺑــﻪ ﺗﻠﻠــﻲ وي؟ ﺧــﺪاﯦږو‬
‫زه ﺧـــﻮ ﻧـــﺸﻢ ﺗـــﻼى‪ ،‬ځﻜـــﻪ ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ ﻃﺎﻟﺒـــﺎﻧﻮ ﺳـــﺮه ﻧـــﻪ ﻳـــﻢ‪ ،‬ﻧـــﻮ ځﻜـــﻪ ﺧـــﻮ ﭘـــﻪ ځـــﺎن ډارﯦـــږم‪ ،‬ﺧـــﻮ زﻣـــﺎ ﻳـــﻮ‬
‫دوﺳــﺖ دى او ﻫﻐــﻪ اړﻳﻜــﯥ ﻟــﻪ ﻃﺎﻟﺒــﺎﻧﻮ ﺳــﺮه ﻟــﺮي‪ .‬ﻳــﻮ ځــﻞ ﺑــﻪ ورﺳــﺮه ﺳــﺘﺎ د ﺗــګ ﺧﺒــﺮه وﻛــړم‪ ،‬ﻛﯧــﺪاى‬
‫ﺷـــﻲ ګﻮﻧـــﺪې ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه دې ﺑـــﻮځﻲ‪ .‬د ﻫﻐـــﻪ دﻟﺘـــﻪ ﻫـــﻢ ﭘـــﻮخ ﻛـــﻮر دى او ﻫﻠﺘـــﻪ ﻳـــﯥ ﻫـــﻢ ښـــﻪ واك ﺷـــﺘﻪ‬
‫دى‪ .‬ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﺑـــﻪ درﺳـــﺮه ﺳـــﺘﺎ ﭘـــﻪ ﻫـــﺮ ﻣـــﺸﻜﻞ ﻛـــﯥ ﻣﺮﺳـــﺘﻪ وﻛـــړي‪ .‬ﭘـــﻪ ځﻴﻨـــﻮ ﻛـــﺎروﻧﻮ ﻛـــﯥ ﻣـــﺎ‬
‫ازﻣﯧــــښﺖ ﻛــــړى دى‪ ،‬ښــــﻪ ﺳــــړى دى‪ .‬ﻣــــﻮﻧﺠۍ ورﻳﺠــــﻲ ږﻳــــﺮه ﯦــــﻲ ده‪ ،‬ﺗﻴــــﺎر دﻟﺘــــﻪ راﻏﻠــــﻰ دى زه ﺑــــﻪ‬
‫ورﭘــﺴﯥ ﻫﻤــﺪا اوس ورﺷــﻢ ﺧﺒــﺮې ﺑــﻪ ورﺳــﺮه وﻛــړم‪ .‬ﺳــﺘﺎ ﭘــﻪ ﺑــﺎب ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻮره ﭘــﻮه ﻛــړم‪ .‬ﺑــﺎور ﻟــﺮم‪ ،‬ﭼــﯥ‬
‫ﭘﻮره ﻣﺮﺳﺘﻪ ﺑﻪ وﻛړي‪.‬‬
‫زه ﻟﻤﺎﻧځـــﻪ ﺗـــﻪ ﭘﺎڅﯧـــﺪم او ﻫﻐـــﻪ ﭘـــﻪ ﻫﻐـــﯥ ﺳـــړي ﭘـــﺴﯥ ﻻړ وې وﻳـــﻞ زه ﺑـــﻪ د ﻣـــﺎزﻳګﺮ ﺟﻤـــﻪ د ﻫﻐـــﻮى‬
‫ﭘﻪ ﺟﻮﻣﺎت ﻛﯥ وﻛړم‪ ،‬ﻛﻪ ﭘﻪ ﺟﻮﻣﺎت ﻛﯥ ﻣﯥ وﻟﻴﺪ ﻻ ښﻪ ده‪.‬‬
‫زه ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻟﻤﺎﻧځــﻪ ﻧــﻪ وزګ ـﺎره ﺷــﻮم‪ ،‬ﭼــﺮت ﻛــﯥ ﻻړم )ﻫﻐــﻪ زﻣــﻮږ ﻛــﻼ او ﻫﻐــﻪ ﻛﻠــﻰ ﺑــﻪ ﻫﻐــﺴﯥ ودان‬
‫وي او ﻛــﻪ؟ ﭘــﻪ ﻟــﻮﻣړي ځــﻞ ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﺳــﻬﺎر ﺳــﺮه ﻟــﻪ ﻛﺎﺑــﻞ ﻧــﻪ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻢ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﺧﻠــﻚ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻋــﺰت او‬
‫ﻫﻐــﻪ ﺧﻮﺷــﺎﻟﻲ‪ ،‬ﻟــﻪ ﻣــﺎ ﺳــﺮه د ﺳــﻬﺎر د ﺧﭙﻠﻮاﻧــﻮ ﻣﻴﻨــﻪ او ﻣﺤﺒــﺖ څــﻮﻣﺮه ﺧــﻮږې ﺷــﭙﯥ ورځــﯥ وې( ﻟــﻪ‬
‫ﺳــﺘﺮګﻮ ﻧــﻪ ﻣــﯥ اوښــﻜﯥ ﺟــﺎري ﺷــﻮې‪ ،‬ﺗــﺮ ډﯦــﺮه وﺧﺘــﻪ ځــﺎى ﭘﺮځــﺎى ﻧﺎﺳــﺘﻪ وم‪ .‬د ﺻــﺎﺑﺮ ﺧــﺎن ﻣﯧــﺮﻣﻦ‬
‫راﭘﺴﯥ راﻏﻠﻪ‪ ،‬ﻟﻪ ﻟﻴﺮې ﻳﯥ راﻏږ ﻛړو‪:‬‬
‫ﺗـــﺮور ﺟـــﺎﻧﯥ راځـــﻪ دې ﭘﻜـــﻲ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ راﻧـــﺰدې ﺷـــﻪ ګﺮﻣـــﻲ ده‪ .‬ﻣـــﺎ ﺧﭙﻠـــﯥ اوښـــﻜﯥ وﭼـــﯥ ﻛـــړې‪ ،‬د‬
‫ﻫﻐــﯥ ﺧــﻮا ﺗــﻪ ورﻏﻠـــﻢ‪ .‬ﻣﺨــﺎﻣﺦ ﭘﻜــﻲ ﺗــﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻢ‪ .‬د ﻫﻐــﯥ زاﻣــﻦ او ﻟﻮڼــﻪ ﻳـــﻮ ﭘــﺮ ﺑــﻞ ﭘــﺴﯥ راﻧﻨﻮﺗـــﻞ‪،‬‬
‫ﺗﺮڅــﻮ ﭼــﯥ ﺧــړه ﻟګﯧــﺪه‪ .‬د ﻛــﻮر ﻣﺎﺷــﻮﻣﺎن او ﻟﻮﻳــﺎن ټــﻮل راﻧﻨﻮﺗــﻞ‪ .‬زه د ﺻــﺎﺑﺮ ﺧــﺎن ﭘــﻪ ﺗﻤــﻪ وم‪ ،‬د ﻫﻐــﻪ‬
‫د راﺗﻠـــﻮ ﺷـــﯧﺒﯥ ﻣـــﯥ ﺷـــﻤﺎرﻟﯥ‪ .‬ﭘـــﻪ دې ﻛـــﯥ د ﻣﺎښـــﺎم ډوډۍ ﺗﻴـــﺎره ﺷـــﻮه‪ ،‬د ﺻـــﺎﺑﺮ ﺧـــﺎن ﻣﯧـــﺮﻣﻦ ووﻳـــﻞ‪:‬‬
‫ﻣﻮږ او ﺗﺎﺳﻮ ﺑﻪ ډوډۍ وﺧﻮرو‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻪ دﻳﻮ ﭼﯥ ﻛﻠﻪ راځﻲ‪.‬‬
‫د ﻣﺎﺧـــﺴﺘﻦ ﺗـــﺮ ﻟﻤﺎﻧځـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﺻـــﺎﺑﺮ ﺧـــﺎن راﻏـــﻰ‪ ،‬ﻣﯧـــﺮﻣﻦ ﻳـــﯥ ﺗـــﺮې د ډوډۍ ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ وﻛـــړه‪،‬‬
‫ﻫﻐـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ :‬ډوډۍ ﻣـــﯥ ﺧـــﻮړﻟﯥ ده‪ .‬د ﭼـــﺎى ﭘﻴﺎﻟـــﻪ ﻳـــﯥ ورﺗـــﻪ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ﻛﯧـــښﻮده‪ ،‬زه ﻻ د ﻛـــﻮټﯥ ﻣﺨـــﯥ‬
‫ﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﻟﻤﺎﻧځـــﻪ وﻻړه وم‪ .‬ﻟﻤـــﻮﻧځ ﭼـــﯥ ﻣـــﯥ ﺧـــﻼص ﻛـــړ‪ ،‬ورﻧﻨـــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﺳـــﺘړي ﻣـــﺸﯥ ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ ووﻳﻠـــﯥ‪.‬‬
‫ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ اﺷــﺎره وﻛــړه‪ ،‬وﻳﻠــﯥ راځــﻪ ﺧــﻮرې دﻟﺘــﻪ ﭼــﯥ ﻧــﺰدې ﭘــﻪ دﻏــﻪ ﺗﻮﺷــﻜﻪ ﻛﯧﻨــﯥ‪ .‬زه د ﻫﻐــﻪ ﺧــﻮا ﺗ ـﻪ‬
‫ﭘــﻪ ﺗﻮﺷــﻜﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻢ‪ .‬ﻣﺎﺗــﻪ د ﺻــﺎﺑﺮ ﺧــﺎن ﻣﯧــﺮﻣﻦ د ﭼــﺎى ﭘﻴﺎﻟــﻪ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ ﻛﯧــښﻮده‪ ،‬ﺻــﺎﺑﺮ ﺧــﺎن ﺑــﯥ ﻟــﻪ‬
‫دې‪ ،‬ﭼﯥ ﻣﺎ ﺗﺮې ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻛړې واى‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧــﻮرې ښــﻪ ﺷــﻮه ﺳــړى ﻣــﯥ وﻟﻴــﺪ ﻟــﻪ ﺟﻮﻣــﺎت ﻧــﻪ ﻳــﯥ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﺑــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ټــﻮﻟﯥ ﺧﺒــﺮې ﻣــﯥ‬
‫ورﺳــﺮه وﻛــړې‪ .‬ﻣــﺎ ﭼــﯥ ﺳــﺘﺎ د ژوﻧــﺪ ﻛﻴــﺴﻪ ﻫﻐــﻪ ﺗــﻪ وﻛــړه‪ ،‬ﻟــﻮﻣړى ﻫــﻚ ﭘــﻚ ﺣﯧــﺮان ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮ‪ ،‬ډﯦــﺮ‬
‫ﺧﭙﻪ او ﺳﺘﻮﻣﺎﻧﻪ ﺷﻮ‪ ،‬ډﯦﺮه ﺷﯧﺒﻪ ﻏﻠﻰ و‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻣﺎﺗﻪ داﺳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫داﺳــﯥ ﺑــﻪ وﻛــړو‪ ،‬ﭼــﯥ ﺧــﺪاى ﯦــﻲ ﻛــﻮي‪ ،‬زه ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﺧﭙــﻞ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ورﺳــﻮم او ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﭼﺎﺗــﻪ‬
‫وﻇﻴﻔـــﻪ ورﻛـــړم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻛﻤـــﻚ ورﺳـــﺮه وﻛـــړي‪ .‬دده ﭼـــﯥ ﻫـــﺮ ډول ﻣـــﺸﻜﻼت و‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﺑـــﻪ ورﺳـــﺮه ﻣﺮﺳـــﺘﻪ‬
‫ﻛــﻮي‪ .‬زه ﭘﺨﭙﻠــﻪ ﺗــﻪ ﭘــﻮﻫﯧږې‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﺟــﻼل اّﺑــﺎد ﻛــﯥ ډﯦــﺮ ﻣــﺼﺮوﻓﻴﺖ ﻟــﺮم‪ ،‬ﻟــﻪ دې ﺳــﺮه ﭘﺨﭙﻠــﻪ ﻧــﺸﻢ‬
‫ګﺮځﯧﺪﻟﻰ‪ .‬وﻟﯥ ﻳﻮ ﺗﻦ ﺑﻪ ورﺳﺮه ﻛړم‪ ،‬ددې ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻛﻮي‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې ﺧـــﺪاى دې ﺳـــﺮﻟﻮړې ﻟـــﺮه ﺻـــﺎﺑﺮ ﺧﺎﻧـــﻪ وروره! ﻟـــﻪ ﻣـــﺎ ﺳـــﺮه دې ډﯦـــﺮه ﻧﻴﻜـــﻲ وﻛـــړه‪ ،‬اﷲ دې‬
‫ﻣﻪ ﺑﺪرﻧګﻮه‪ .‬رښﺘﻴﺎ وروره ﭘﻮښﺘﻨﻪ دې ﺗﺮې وﻧﻪ ﻛړه‪ ،‬ﭼﯥ څﻪ وﺧﺖ ځﻲ؟‬
‫_ ﺧﻮرې ﺳﺒﺎ ﻧﻪ ﺑﻞ ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ځﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ښﻪ ﺷﻮه ﭘﻪ ﻟﻨډو ځﻲ‪ .‬ﺻﺎﺑﺮ ﺧﺎن راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻫﻮﺳــۍ ﺧــﻮر! ﺗــﻪ ﭼــﯥ ځــﯥ ﭘــﻪ ﺧﻴــﺮ څــﻪ ﺧــﺮڅ ﻣــﺮڅ درﺗــﻪ ﺗﻴــﺎر ﻛــړم‪ ،‬ﺧــﻮ ﺗــﺸﻮﻳﺶ ﻣــﯥ درﺳــﺮه دا‬
‫دى‪ ،‬ﭼﯥ ﺗﻪ ﺑﻪ ﭘﻪ ﻛﻠﻲ ﻛﯥ ﻳﻮازې څﻪ وﻛړې؟‬
‫ﻣــﺎ وې ﺻــﺎﺑﺮه وروره! ﻫﻠﺘــﻪ ﺧــﻮ ﭘــښﺘﻮ ده‪ ،‬ﻏﯧــﺮت دى‪ ،‬دوﻣــﺮه څــﻮك ﺑــﻪ ﭘﻴــﺪا ﺷــﻲ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣﺮﺳــﺘﻪ‬
‫راﺳﺮه وﻛړي‪.‬‬
‫ﺻـــﺎﺑﺮ ﺧـــﺎن زﻣـــﺎ ﺧﺒـــﺮه وﻧﻴﻮﻟـــﻪ وﻳـــﯥ وﻳـــﻞ‪ :‬اګﺮﭼـــﯥ دﻏـــﻪ ﺳـــړى‪ ،‬ﺧـــﻮ ﭘـــﻮره ﻻﭘـــﻪ راﺗـــﻪ وﻛـــړه‪ ،‬وﻳـــﯥ‬
‫وﻳﻞ ﭼﯥ ﺗﻪ ﺑﯥ ﻓﻜﺮه اوﺳﻪ‪ ،‬ﻫﯧڅ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻪ ورﺗﻪ ﭘﯧښ ﻧﺸﻲ‪.‬‬
‫_ ﺻــــﺎﺑﺮ ﺧﺎﻧــــﻪ وروره! ډﯦــــﺮې ﭘﻴــــﺴﯥ راﺳــــﺮه وي‪ ،‬ﺗــــﺼﺎدف دا ښــــﻪ و ﭼــــﯥ زﻣــــﺎ د ﻻس او ﻏــــﺎړې‬
‫ﺑﻜـــﺲ ﺗـــﺮ اﺧـــﺮه راﺳـــﺮه ﭘـــﺎﺗﯥ و او ښـــﯥ ﭘـــﻮره ﭘﻴـــﺴﯥ ﭘﻜـــﯥ وې‪ .‬ﻛﻴـــﺴﻪ ﺧـــﻮ ﻳـــﯥ داﺳـــﯥ ده‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻛـــﻮم‬
‫وﺧــﺖ ﻳــﯥ ﻟــﻪ ﻣﺎﻧــﻪ ﺗﺤﻘﻴــﻖ ﻛــﺎوه‪ ،‬ﭘــﻪ ﻫﻐــﻮ ورځــﻮ ﻛــﯥ ﻫﻐــﻪ زﻣــﺎ ﺗﺮﺟﻤــﺎن‪ ،‬ﭼــﯥ ﻳــﻮ ﭘــښﺘﻮن ﻫﻠــﻚ و‪،‬‬
‫ﺧـــﻮ د ﭘﻨﺠـــﺎﺑﻲ ژﺑـــﯥ ﺗﺮﺟﻤـــﺎﻧﻲ ﻳـــﯥ ﻣﺎﺗـــﻪ ﻛﻮﻟـــﻪ‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ راﺳـــﺮه دا ﻣﺮﺳـــﺘﻪ ﻛـــړې وه‪ ،‬ﭼـــﯥ ځﻴﻨـــﯥ اﻓﻐـــﺎﻧۍ‬
‫ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ ډاﻟـــﺮ ﻛـــړي وو او څـــﻪ ﭘﻴـــﺴﯥ ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ ﻛﻠـــﺪارې ﻛـــړې وې‪ .‬ﭘـــﻪ ﺟﯧـــﻞ ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ ﺧﭙﻠـــﻪ ګـــﻮزاره‬
‫ﻛﻮﻟـــﻪ‪ ،‬ﻳـــﻮ څـــﻪ ﭘﻴـــﺴﯥ راﺳـــﺮه ﭘـــﺎﺗﯥ دي‪ ،‬ﺗﺎﺳـــﻮ ﺗـــﻪ ﺗﻜﻠﻴـــﻒ ﻧـــﻪ درﻛـــﻮم‪ .‬دا ﭼـــﯥ زﻣـــﺎ دوﻣـــﺮه ﺧـــﺪﻣﺖ‬
‫ﺗﺎﺳﯥ وﻛړو‪ ،‬ﺗﺮ ﻗﻴﺎﻣﺘﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻧﻪ ﻫﯧﺮوم‪ ،‬اﷲ دې ﺳﺘﺎﺳﻮ ﻣﺪدګﺎر ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ ﺷــﻮ‪ ،‬وﻳﻠــﯥ د ﺧــﻮر ﻏﻮﻧــﺪې ﺣــﻖ راﺑﺎﻧــﺪې ﻟــﺮي‪ ،‬ﻫــﺮ ﭼﯧــﺮې ﭼــﯥ ﻻړه ﺷــﯥ‪ ،‬زه ﺑــﻪ دې‬
‫ﺧﺎﻣﺨﺎ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻛﻮم‪ ،‬ﻫﯧڅ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﻣﻪ ﻛﻮه‪.‬‬
‫ﺷــﭙﻪ ﺗﯧــﺮه ﺷــﻮه‪ ،‬ﺳــﺒﺎﻳﻲ وﺧﺘــﻲ ﺻــﺎﺑﺮ ﺧــﺎن او ښــځﻪ ﻳــﯥ ﺑــﺎزار ﺗــﻪ ﻻړل‪ ،‬ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ ﺟــﺎﻣﯥ ګﻨــډﻟﯥ‬
‫وې‪ ،‬ﻳـــﻮه ﭼـــﺎدري ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ واﺧﻴـــﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻧـــﻮې څﭙﻠـــۍ ﻳـــﯥ راﺗـــﻪ واﺧﻴـــﺴﺘﯥ‪ ،‬ﻣـــﺎ وې وروره دې ﻧﻮﻳـــﻮ‬
‫ﺟــﺎﻣﻮ او ﺷــﻴﺎﻧﻮ ﺗــﻪ څــﻪ ﺿــﺮورت و‪ ،‬زه ﺧــﻮ ﺑــﻮډۍ ښــځﻪ ﻳــﻢ او دا ﻧــﻮې ﺟــﺎﻣﯥ راﺳــﺮه ښــﯥ ﻧــﻪ ښــﻜﺎري‪.‬‬
‫د ﺻﺎﺑﺮ ﺧﺎن ﻣﯧﺮﻣﻦ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗـــﺮور ﺟـــﺎﻧﯥ! ﺧـــړې ﺟـــﺎﻣﯥ ﻣـــﯥ درﺗـــﻪ ﺟـــﻮړې ﻛـــړي دي‪ ،‬ﺳـــﺘﺎ د ﺷـــﺎن ﺳـــﺮه ﻣـــﻮ ﻫﺮڅـــﻪ درﺗـــﻪ ﺑﺮاﺑـــﺮ‬
‫اﺧﻴﺴﺘﻲ دي‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې ﻛـــﻮر ﻣـــﻮ ودان ﻣﻬـــﺎﺟﺮ ﺧﻠـــﻚ ﻳﺎﺳـــﺖ‪ ،‬دوﻣـــﺮه ﺗـــﺎوان ﻣـــﯥ درواړاوه‪ .‬دواړو وﻳـــﻞ‪ :‬ﻧـــﻪ ﻧـــﻪ دا‬
‫څﻪ ﺗﺎوان دى او ﺗﻪ ﭘﻪ ﻣﻮږه ډﯦﺮ ﺣﻖ ﻟﺮې‪.‬‬
‫ﻣــﺎزﻳګﺮ ﺻــﺎﺑﺮ ﺧــﺎن ﺑﻴــﺎ د ﻫﻐــﻪ دوﺳــﺖ ﻛــﺮه ورﻏــﻰ‪ ،‬ﭼــﯥ د ﺳــﺒﺎ ﺗــګ ﭘــﻪ ﺑــﺎب ﺗــﺮې ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛــړې‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ د ﻣﺎښــﺎم ﻟﻤــﻮﻧځ ﻛــﻮر ﺗــﻪ راروﺳــﺎوه‪ ،‬د ﻣﺎﻧځــﻪ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺧــﻮرې ﺳــﺒﺎﻳﻲ وﺧﺘــﻲ ﺑــﻪ‬
‫د ﻫﻐﻮى ﻛﺮه ورځﻮ‪ .‬ﻫﻐﻪ وﻳﻠﯥ وﺧﺘﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻮو‪ ،‬ﭼﯥ ﭘﻪ رﺳﻤﻴﺎﺗﻮ ﻛﯥ ﺟﻼل اّﺑﺎد ﺗﻪ ورﺳﯧږو‪.‬‬
‫ﺳـــﺒﺎﻳﻲ وﺧﺘـــﻲ ﻣـــﯥ د ﺻـــﺎﺑﺮ ﻟـــﻪ ﻣﯧﺮﻣﻨـــﯥ ﻧـــﻪ د ﺗﻠـــﻮ اﺟـــﺎزت راواﺧﻴـــﺴﺖ‪ ،‬ﻫﻐـ ـﯥ ﺑﯧﭽـــﺎره اوښـــﻜﯥ‬
‫ﺗـــﻮﯦﻲ ﻛـــړې‪ ،‬ﻣـــﺎ ﺗـــﺮې ډﯦـــﺮه ډﯦـــﺮه ﻣﻨﻨـــﻪ وﻛـــړه‪ ،‬ﺻـــﺎﺑﺮ ﺧـــﺎن راﺳـــﺮه د ﻫﻐـــﯥ دوﺳـــﺖ ﻛـــﺮه ﻻړ‪ .‬ﻣـــﻮﻧږ ﭼـــﯥ‬
‫ورورﺳﯧﺪو‪ ،‬ﻫﻐﻪ دروازې ﺗﻪ راوﺗﻠﻰ و‪ .‬وﻳﻠﯥ راﻏﻠﺊ ﺻﺎﺑﺮ ﺧﺎن وﻳﻠﯥ و‪ .‬ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧـــﻮرې ﺳـــﺘړې ﻣـــﺸﯥ‪ .‬ﻣـــﺎ ﻣـــﺦ ﭘـــټ ﻛـــړى و‪ ،‬ﺧـــﺎﻟﻲ ﺳـــﺘﺮګﯥ ﻣـــﯥ ښـــﻜﺎرﯦﺪې‪ .‬ﭘـــﻪ ﺟـــګ اواز ﯦـــﻲ‬
‫زﻣـــﺎ ﺧـــﻮر ﻳـ ـﯥ او زه دې ورور ﻳـــﻢ‪ ،‬ﻫـــﯧڅ ﺧﭙګـــﺎن ﭼـــﯥ وﻧـــﻪ ﻛـــړې‪ ،‬ټـــﻮل ﻣـــﺸﻜﻞ ﺑـــﻪ دې اﷲ اﺳـــﺎﻧﻪ‬
‫ﻛړي‪.‬‬
‫د ﺻـــﺎﺑﺮ ﺧـــﺎن ﻧـــﻪ ﻣـــﯥ اﺟـــﺎزت واﺧﻴـــﺴﺖ‪ ،‬ﻻس ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ ﻣـــﻮﭼﻲ ﻛـــړل‪ ،‬ډﯦـــﺮ ﺧﭙـــﻪ او ﺳـــﺘﻮﻣﺎﻧﻪ‬
‫ښـــﻜﺎرﯦﺪه‪ ،‬زﻣـــﺎ ﺳـــﺘﻮﻧﻰ ژړا وﻧﻴـــﻮ‪ ،‬د ﻫﻐـــﯥ ﭘـــﻪ ﺳـــﺘﺮګﻮ ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ اوښـــﻜﯥ ښـــﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ وځﻐﻠﯧـــﺪې‪،‬‬
‫ﻫﻐــﻪ راﻧــﻪ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮ او زه د ﻫﻐــﻪ دوﺳــﺖ ﻃﺎﻟــﺐ ګــﻞ ﺧــﺎن ﺳــﺮه رواﻧــﻪ ﺷــﻮم‪ .‬د ﻟــﻮاړګﻲ د ﻣــﻮټﺮو ﻫــډې‬
‫ﺗﻪ ورﺳﯧﺪو‪ ،‬ﻣﺎ د ګﻞ ﺧﺎن ﻧﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه‪:‬‬
‫وروره ﭘﻪ ﺗﻮرﺧﻢ ﺑﻪ ورځﻮ ﻛﻪ‪......‬‬
‫ﻫﻐﻪ وې ﻫﻮ ﺧﻮرې ﭘﻪ ﺗﻮرﺧﻢ ﺑﻪ ﺟﻼل اّﺑﺎد ﺗﻪ ځﻮ‪.‬‬
‫ﭘﻪ زړه ﻛﯥ ﻣﯥ ﺗﯧﺮ ﺷﻮل د ﺗﻮرﺧﻢ ﺳﺮﺣﺪ ﺧﻮ راﺑﺎﻧﺪې ﻟﺲ ﻛﺎﻟﻪ ﺟﯧﻞ ﺗﯧﺮ ﻛړو‪ ،‬دا ځﻞ‪.....‬‬
‫ګـــﻞ ﺧـــﺎن ﺑﻴـــﺎ ووﻳـ ـﻞ‪ :‬ﺧـــﻮرې ﺗـــﻪ زړه ښـــﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻧـــﻪ ﻛـــړې‪ ،‬زه درﺳـــﺮه ﻳـــﻢ‪ .‬ﻫﻠﺘـــﻪ زﻣـــﻮږ ﻋـــﺴﻜﺮ وﻻړ دي‪،‬‬
‫دﯦﺨﻮا ﻛﺴﺎن ﻫﻢ ﭘﯧﮋﻧﻢ‪ .‬راځﻪ راځﻪ ﻫﻐﻪ ګﺎډى د ﺗﻮرﺧﻢ او ﻟﻮاړګﻲ ﻧﺎرې وﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺎر ډك دى‪.‬‬
‫ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ وﺧﺘــﻮ او ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ ﭘــﺲ ﻳــﯥ ﺣﺮﻛــﺖ وﻛــړو‪ .‬زﻣــﺎ ﻛﺮاﻳــﻲ ﻫــﻢ ګــﻞ ﺧــﺎن ورﻛــړه‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﭘــﻪ‬
‫ﺗــﻮرﺧﻢ ﻛــﯥ ﻣــﺰي ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﺗــﻪ ﻣــﯥ د ﻛﺮاﻳــﻲ ﭘﻴــﺴﯥ وﻧﻴــﻮې‪ ،‬ﺧــﻮ ﻫﻐــﻪ وې ﺧــﻮرې ﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻣــﺎ‬
‫ﺣــﻖ ﻟــﺮې‪ ،‬ﭘــﺮوا ﻧــﻪ ﻟــﺮي‪ .‬ﻟــﻪ ﺳــﺮﺣﺪه ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ‪ ،‬وﻟــﯥ زﻣــﺎ زړه ﭘــﻪ ﺳــﺮﺣﺪ ﻛــﯥ رﭘﯧــﺪه‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﭼــﯥ ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ‬
‫ﻏﯧــﺮ ﺣــﻖ وﻧــﻪ ﻧﻴــﺴﻲ‪ .‬ﻟــﻪ ﺳــﺮﺣﺪه ورواوښــﺘﻮ‪ ،‬د ﺟــﻼل اّﺑــﺎد ګــﺎډئ ﺗــﻪ وروﺧﺘــﻮ‪ ،‬ګــﻞ ﺧــﺎن ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ‬
‫ﻃﺎﻟـــﺐ ﻋـــﺴﻜﺮو ﺳـــﺮه څـــﻪ ﺧﺒـــﺮې ﻛـــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﻮټﺮ ﺗـ ـﻪ راوﺧـــﻮت‪ .‬ﻣﺎﺳﭙﻴـــښﻴﻦ ﺗﯧـــﺮ ﺟـــﻼل اﺑـــﺎد ﺗـــﻪ‬
‫ورﺳﯧﺪو‪ .‬ﻟﻪ ﻣﻮټﺮه ﭼﯥ ښﻜﺘﻪ ﺷﻮ‪ ،‬ګﻞ ﺧﺎن راﺗﻪ ﻛړه‪:‬‬
‫ﺧـــﻮرې راځـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ ځـــﻮ‪ ،‬دﻟﺘـــﻪ زﻣـــﻮﻧږه ﻛـــﻮر دى‪ .‬دﻟﺘـــﻪ ﻣـــﯥ ورور او ﻛـــډه ﻳـــﯥ اوﻳـــﺴﮕږي‪ ،‬زﻣـــﺎ‬
‫زوى ﻫـــﻢ د ﺧﭙﻠـــﻮ وړو ﺳـــﺮه ﻫﻤﺪﻟﺘـــﻪ دى‪ .‬راځـــﻪ دﻟﺘـــﻪ ﺑـــﻪ د ﻫﺮڅـــﻪ ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ وﻛـــړو‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛـــﺮار ﺑـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ‬
‫ﻻړه ﺷﯥ‪.‬‬
‫د ګـــﻞ ﺧـــﺎن ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﻻړو‪ ،‬رښـــﺘﻴﺎ ﭼـــﯥ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ ښـــځﯥ وي‪ ،‬ﻣﺎﺷـــﻮﻣﺎن وو‪ ،‬ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ‬
‫ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬ﻫﻐــﻪ د ﻛــﻮر ﻟــﻮى وړو ﺗــﻪ وروﭘﯧﮋﻧــﺪم او دا ﺧﺒــﺮه ﻳــﯥ ورﺗــﻪ وﻛــړه‪ :‬ﺗﺎﺳــﻮ ټــﻮل ﺑــﻪ ددې ﺧــﻮر‬
‫ﭘﻮره ﭘﻮره ﺧﻴﺎل ﺳﺎﺗﺊ‪ ،‬ﭘﺎم ﭼﯥ درﻧﻪ ﺧﭙﻪ ﻧﺸﻲ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې ﻣﻨﻨـــﻪ وروره ﺧـــﺪاى دې ژوﻧـــﺪى ﻟـــﺮه‪ .‬د ﻛـــﻮر ښـــځﻮ ډوډۍ ﺗﻴـــﺎره ﻛـــړه‪ ،‬ګـــﻞ ﺧـــﺎن ﭼـــﯥ ډوډۍ‬
‫وﺧﻮړه ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧـــﻮرې زه وﻻﻳـــﺖ ﭘـــﻮرې ځـــﻢ‪ ،‬ﺧﭙـــﻪ ﻧـــﺸﯥ دا ﺧﭙـــﻞ ﻛـــﻮر وګڼـــﻪ‪ .‬ﻳـــﻮ څـــﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺗﻮﻧـــﻪ ﺑـــﻪ ﻫـــﻢ درﺗـــﻪ د‬
‫ﻛﻠﻲ راوړم‪.‬‬
‫ﻣــﺎ وې وروره ﭘــﻪ ﻣﺨــﻪ دې ښــﻪ ﺷــﻪ‪ .‬ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ګڼــﻪ ګﻮڼــﻪ زﻳﺎﺗــﻪ وه‪ ،‬ټــﻮل ﭘــﻪ ﻟﻤﺎﻧځــﻪ ﺑﺎﻧــﺪې ښــﻪ‬
‫ټﻴﻨګ وو‪ ،‬ﻫﯧڅ ﻗﻀﺎ ﻳﯥ ﭘﺮې ﻧﻪ وه‪.‬‬
‫ﻣﺎﺧـــﺴﺘﻴﻦ ﺗﯧـــﺮ ګـــﻞ ﺧـــﺎن او ورور ﻳـــﯥ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻞ‪ ،‬زه ﻳـــﯥ ورور ﺗـــﻪ وروﭘﯧﮋﻧـــﺪم‪ .‬د ګـــﻞ ﺧـــﺎن‬
‫وررو ﺳـــﻴﺪ ﺧـــﺎن ﻧﻮﻣﯧـــﺪه‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻟـــﻪ ګـــﻞ ﺧـــﺎن ﻧـــﻪ ﻛـــﺸﺮ و‪ ،‬ﻣګـــﺮ د دواړو ﻳـــﻮ ﺷـــﺎن ﺳـــﻮﭼﻪ اوږدې ږﯦـــﺮې‬
‫وې‪ .‬رښـــﺘﻴﺎ ﭼـــﯥ ﻣـــﺎ وﻟﻴـــﺪل‪ ،‬ځﻮاﻧـــﺎﻧﻮ او ﺳـــﭙﻴﻦ ږﻳـــﺮو ﻳـــﻮ ﺷـــﺎن اوږدې ږﻳـــﺮې ﭘﺮﯦـــښﯥ وې‪ .‬ﭘـــﻪ ﺗـــﻮرﺧﻢ‬
‫ﭼــﯥ راﺗﯧﺮﯦــﺪو ﻃﺎﻟﺒــﺎﻧﻮ د ﺧﻠﻜــﻮ ږﻳــﺮې ورﻣــﯧﭻ ﻛــﻮﻟﻲ‪ ،‬ﻛــﻪ د ﭼــﺎ ﺑــﻪ ږﻳــﺮه ﻟﻨــډه وه‪ ،‬رډ ﺑــﺪ ﺑــﻪ ﻳــﯥ ورﺗــﻪ‬
‫وﻳﻞ‪.‬‬
‫ګﻞ ﺧﺎن ﻣﺎﺗﻪ ووﻳﻞ‪ :‬ﺗﺮور ﺧﭙﻪ ﺷﻮې ﺧﻮ ﻧﻪ ﻳﯥ؟‬
‫ﻣـــﺎ وې ﻧـــﻪ وروره دې ﺧﻮﯦﻨـــﺪو زﻣـــﺎ ډﯦـــﺮ ﻗـــﺪر وﻛـــړو‪ .‬ﺧﭙـــﻞ ﻛـــﻮر ﻳـــﯥ ګـــڼﻢ‪ ،‬ﺗﺎﺳـــﯥ ﺧـــﻮ زﻣـــﺎ وروڼـــﻪ‬
‫ﻳﺎﺳــﺖ‪ .‬ګــﻞ ﺧــﺎن وﻳــﻞ ﺗــﺮور زﻣــﻮږ ډﯦــﺮ ﻛﺎروﻧــﻪ دي‪ ،‬دا ورور ﻣــﯥ ﭘــﻪ وﻻﻳــﺖ ﻛــﯥ اداري ﻣــﺪﻳﺮ دى‪ .‬ﻟــﻪ‬
‫واﻟــﻲ ﺻــﻴﺐ ﺳــﺮه وځﻨډﯦــﺪم‪ ،‬ﻧــﻮر څــﻮك ﻣــﯥ ﻻ ﻧــﻪ دي ﻟﻴــﺪﻟﻲ‪ .‬اوس ﺑــﻪ ځﻴﻨــﯥ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺗﻮﻧــﻪ ﺳــﻴﺪ ﺧــﺎن‬
‫راﻛړي‪ .‬ﺳﻴﺪ ﺧﺎﻧﻪ د ﺳﻴﻨﺪ ﻧﻪ ﭘﻮرې ﻛﻠﻴﻮ ﻛﯥ څﻪ ﺣﺎل دى؟‬
‫_ ﻛـــﺮاري ده ﻻﻻ ﻫـــﯧڅ ﻣـــﺸﻜﻞ ﻧـــﺸﺘﻪ دى‪ .‬ﭘـــﻪ دﻏـــﻮ ﻛﻠﻴـــﻮ ﻛـــﯥ ﻳـــﻮازې ﻧـــﻪ‪ ،‬ﺑﻠﻜـــﯥ ﭘـــﻪ ګـــﺮد ﻣـــﺸﺮﻗﻲ‬
‫ﻛـــﯥ اراﻣـــﻲ ده‪ .‬ټـــﻮل ﺧﻠـــﻚ د ﺷـــﭙﯥ او ورځـــﯥ ﻟـــﻪ ﻳﻮځـــﺎى ﻧـــﻪ ﺑـــﻞ ځـــﺎى ﺗـــﻪ ځـــﻲ راځـــﻲ‪ ،‬ﺧـــﺎﻟﻲ ﭘـــﻪ‬
‫ﭘﻨﺠـــﺸﯧﺮ او ﺷـــﻤﺎﻟﻲ ﻛـــﯥ ځـــﺎى ځـــﺎى ډزې ﻣـــﺰي ﻛﻠـــﻪ ﻧﺎﻛﻠـــﻪ ﻛﯧـــږي‪ .‬درﺗـــﻪ وﻳﻠـــﻰ ﺷـــﻢ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ټـــﻮل‬
‫اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻛﯥ اﻣﻨﻴﺖ دى‪ ،‬ﺗﺮ ﻧﻨﻪ ﭘﻮرې ﻛﻮﻣﻪ ﺧﺒﺮه ﻧﺸﺘﻪ دى‪.‬‬
‫_ وروره ﻣـــﺎ ﺧـــﻮ درﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﻻره ددې ﺗـــﺮور د ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﻮم واﺧﻴـــﺴﺖ‪ ،‬رښـــﺘﻴﺎ ﭼـــﯥ ﻫﻠﺘـــﻪ زﻣـــﻮږ ﻃﺎﻟﺒـــﺎن‬
‫ﺳﺘﺎﺳﯥ ﭘﻪ ﻧﻈﺮ داﺳﻲ څﻮك ﺑﻪ ﭘﻴﺪا ﺷﻲ‪ ،‬ﭼﯥ دې ﺗﺮور ﺳﺮه ﻣﺮﺳﺘﻪ وﻛړي؟‬
‫ﺳـــﻴﺪ ﺧـــﺎن ﻟـــﻮﻣړى ﻟـــږ ﻏﻠـــﻰ ﺷـــﻮ‪ ،‬د ﭼـــﺎى ﭘﻴﺎﻟـــﻪ ﻳـــﯥ ﻛﯧـــښﻮده‪ ،‬ﺧﭙﻠـــﻪ ږﻳـــﺮه ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻣـــﻮټﻲ ﻛـــﯥ‬
‫وﻧﻴﻮﻟﻪ‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫وﻟــﺴﻮال ﺗــﻪ ﺑــﻪ وواﻳــﻮ‪ ،‬ﭼــﯥ د دوى د ﻛﻠــﻲ ﻳــﻮ ﺗــﻦ ﻃﺎﻟــﺐ راوﻟﯧــږي‪ .‬ﺳــﻬﺎر ﺑــﻪ ورﺗــﻪ ټﻴﻠﻔــﻮن وﻛــړم‪،‬‬
‫څﻮك ﺑﻪ راوﻟﯧږي‪.‬‬
‫ګﻞ ﺧﺎن دﺳﺘﻲ ﻣﺎﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗــﺮور ﺟــﺎﻧﯥ ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﭘــﻪ ﺧﻴــﺮ ﺳــﺮه ﺳــﺘﺎ ﻛــﺎر وﺷــﻲ‪ ،‬اوس ﺑــﻪ ارام وﻛــړې‪ ،‬ﺳــﺘړې ﻳــﯥ ﻛــﺮار وﻳــﺪه‬
‫ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺳــﻴﺪ ﺧــﺎن ﺧﭙﻠــﯥ ﻣﯧﺮﻣﻨــﯥ ﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬ﻫﻠــﻪ دې ﺗــﺮور ﺗــﻪ ځــﺎى ﺑﺮاﺑــﺮ ﻛــړه‪ ،‬ﭼــﯥ ارام وﻛــړي‪ ،‬ﺑﯧﭽــﺎره‬
‫ګۍ ﺳﺘړې ده‪ ،‬ﭼﯥ ﺑﻴﺪه ﺷﻲ‪.‬‬
‫زه د ګــﻞ ﺧــﺎن دوى ﭘــﻪ اﺟــﺎزه ﺳــﺮه ﺑﻠــﯥ ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ د ﺧــﻮب ﻟﭙــﺎره ﻻړم‪ ،‬ﭘــﻪ ﺑــﺴﺘﺮه ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﭘــﻪ‬
‫ﺑﺎﻟـــښﺘﻪ ﺳـــﺮ ﻛﯧـــښﻮد‪ ،‬ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ ﺧـــﻮب وړې وم‪ .‬ﺳـــﻬﺎر وﺧﺘـــﻲ ﻟﻤﺎﻧځـــﻪ ﺗـــﻪ ﭘﺎڅﯧـــﺪم‪ ،‬ګـــﻞ ﺧـــﺎن دوى‬
‫ﺟﻮﻣـــﺎت ﺗـــﻪ ﺟﻤﻌـــﯥ ﺗـــﻪ ﺗﻠﻠـــﻲ وو‪ .‬ﻟﻤـــﺮ ﭘـــﻪ ﻏﺮوﻧـــﻮ ﺧﺘﻠـــﻰ و‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻞ‪ .‬زه ﻳـــﯥ ﻫـــﻢ د ﺳـــﺎﻟﻮن‬
‫ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ وروﻏﻮښــﺘﻢ‪ .‬د ﺳــﻴﺪ ﺧــﺎن ﻣﯧﺮﻣﻨــﯥ ﭼــﺎى راوړو‪ ،‬ټﻮﻟــﻮ ﭘــﻪ ګــډه ﺳــﺮه ﭼــﺎى وڅــښﻠﯥ‪ .‬ﻟــﻪ ﭼــﺎى‬
‫ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﻫﻐﻮى دواړه ﻟﻪ ﻛﻮره ووﺗﻞ‪ .‬ګﻞ ﺧﺎن ﭼﯥ وﺗﻠﻮ ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗــﺮور ﺳــﺘﺎ ﭘــﻪ اﺟــﺎزه ﻣــﻮﻧږ ﻻړو‪ ،‬ﺗــﻪ ﭼــﯥ ﻗﻴــﺪ ﻧــﻪ ﺷــﯥ‪ ،‬ﻫــﺮ ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﺧــﺴﺘﻪ ﺷــﻮې ﻧــﺴﻴﻤﻪ ﺑــﻪ دې‬
‫ﺑﻴﺮون ﺗﻪ وﺑﺎﺳﻲ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې ﻧـــﻪ ﻧـــﻪ وروره وﻟـــﯥ ﻗﻴـــﺪ ﺷـــﻢ‪ ،‬ځـــﺊ ﭘـــﻪ ﻣﺨـــﻪ ﻣـــﻮ ښـــﻪ ﺷـــﻪ‪ .‬ﻫﻐـــﻮى ﻻړل او زه ﭘـــﻪ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ ﻟـــﻪ‬
‫ښـــځﻮ ﺳـــﺮه ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮم‪ .‬د ﻏﺮﻣـــﯥ ﻟـــﺲ ﺑﺠـــﯥ وې د ﺳـ ـﻴﺪ ﺧـــﺎن ﻣﯧﺮﻣﻨـــﯥ د ﻛـــﻮر ﻛﺎروﻧـــﻪ ﺳـــﺮﺗﻪ رﺳـــﻮﻟﻲ‬
‫وو‪ .‬زﻣﺎ ﺧﻮا ﺗﻪ راﻏﻠﻪ‪ ،‬ﭘﻪ ﺳﺎﻟﻮن ﻛﯥ راﺳﺮه ﺧﻮا ﺗﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗــﺮور ﭼــﯥ ﺧﭙــﻪ ﻧــﻪ ﺷــﯥ‪ ،‬زﻣــﻮﻧږ ددې ﻛــﻮر ﻛﺎروﻧــﻪ ﻫــﯧڅ ﻏﻮڅــﻮن ﻧــﻪ ﻟــﺮي‪ ،‬ﺗﺮاوﺳــﻪ ﻣــﯥ ﺳــﺘﺎ ﺳــﺮه‬
‫ﻫـــﯧڅ د زړه ﺧﻮاﻟـــﻪ وﻧـــﻪ ﻛـــړه‪ .‬ﻟـــﻪ ﭘـــﺮون راﻫﻴـــﺴﯥ ﻣـــﯥ درﺳـــﺮه څـــﻪ ﺧﺒـــﺮې ﻧـــﻪ دي ﻛـــړي‪ .‬ﺧﻴـــﺮ دى اوس ﺑـــﻪ‬
‫درﺳﺮه ﺧﺒﺮې وﻛړم‪ .‬رښﺘﻴﺎ ﺗﺮور ﺟﺎﻧﯥ ﺳﺘﺎ دا ﺧﺒﺮې ﺧﻮ ددې ځﺎى د ﺧﻠﻜﻮ ﭘﻪ ﺷﺎن ﻧﻪ دي ﻛﻨﻪ؟‬
‫_ ﻫــﻮ ﻟــﻮرې زه ﺧــﻮ ﭘــﻪ اﺻــﻞ ﻛــﯥ د ﭘﻜﺘﻴــﺎ ﻳﻤــﻪ‪ ،‬ﺧــﻮ دﻟﺘــﻪ ﺳﺘﺎﺳــﯥ دې ﺳــﻴﻤﯥ ﺗــﻪ ﻧــﺼﻴﺐ ﻗــﺴﻤﺖ‬
‫راوﺳﺘﯥ وم‪.‬‬
‫_ ﻫﻐﻪ څﻨګﻪ ﺗﺮور‪.‬‬
‫ﻣﺠﺒﻮره وم‪ ،‬ﭼﯥ ﺧﭙﻠﻪ ﺗﯧﺮه ﻛﻴﺴﻪ ﻣﯥ ورﺗﻪ ﻛړې واى‪.‬‬
‫_ ﻟــﻮرې زﻣــﺎ د ژوﻧــﺪ ﻛﻴــﺴﻪ ﻣــﻪ اوره‪ ،‬ﺳــﺘﻮﻣﺎﻧﻪ ﻛﯧــږې‪ .‬د ﻫﻐــﯥ ﻻ ﺳــﻮدا زﻳﺎﺗــﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ﺧــﻮا ﺗــﻪ ﻣــﯥ‬
‫ښﻪ راوړاﻧﺪې ﺷﻮه‪ ،‬وﻳﻠﯥ ﺗﺮورﺟﺎﻧﯥ زه دې ﻫﻢ ﻟﻮر ﻳﻢ ﻛﻪ‪...‬؟‬
‫ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮل )ﻣــﺎ وې ﭘﺮﯦــږده‪ ،‬ﭼــﯥ زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﻛﻴــﺴﻪ ﻫــﺮ څــﻮك ﺧﺒــﺮ ﺷــﻲ‪ (.‬ﻫﻐــﯥ ﺗــﻪ ﻣــﯥ د‬
‫ﺧﭙـــﻞ ژوﻧـــﺪ ﺗﯧـــﺮ ﺳﺮګﺬﺷـــﺖ ﺑﻴـــﺎن ﻛـــړو‪ ،‬ﻻ ټﻮﻟـــﻪ ﻛﻴـــﺴﻪ ﻣـــﯥ ﺧﻼﺻـــﻪ ﻧـــﻪ وه‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﻫﻐـــﯥ ﭘـــﻪ ﻣـــﺦ‬
‫اوښــﻜﯥ راﻣــﺎﺗﯥ ﺷــﻮې‪ .‬زﻣــﺎ ﻫــﻢ ﺳــﺘﻮﻧﻰ راډك ﺷــﻮ‪ ،‬وﻟــﯥ ﻛﻴــﺴﻪ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ﺗــﺮ ﭘﺎﻳــﻪ ﺗﯧــﺮه ﻛــړه‪ .‬ﻫﻐــﯥ‬
‫راﺗــﻪ ﻛﺘــﻞ‪ ،‬ﺳــﺘﺮګﯥ ﻳــﯥ راﻧــﻪ ﻧــﻪ وﻳــﺴﺘﻠﯥ‪ ،‬ﻳــﻮه ﻳــﻮه اوښــﻜﻪ ﺑــﻪ ﻳــﯥ راوڅڅﯧــﺪه‪ .‬زﻣــﺎ ﻟــﻪ ﺧــﻮا ﭘﺎڅﯧــﺪه‪،‬‬
‫وﻳـــﻞ ﺗﻮﺑـــﻪ ﺧﺪاﻳـــﻪ دا څﻨګـــﻪ ﻣـــﺴﻠﻤﺎﻧﻲ ﺷـــﻮه؟ ﻏـــږ ﻳـــﯥ ﻛـــړ‪ :‬ﺗـــﺮور زه ﺑـــﻪ درﺗـــﻪ ﭼـــﺎى راوړم‪ .‬ﻣـــﺎ ﭘﺨﭙﻠـــﻮ‬
‫ﺳـــﺘﺮګﻮ ﻻس ﺗﯧـــﺮ ﻛـــړو‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺷـــﻮﻧډو ﻣـــﯥ ژﺑـــﻪ ووﻫﻠـــﻪ‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻣـــﺮۍ ﻣـــﯥ وﭼـــﻪ وﭼـــﻪ ﻛﯧـــﺪه‪ .‬د ګـــﻞ ﺧـــﺎن‬
‫ﻣﯧــﺮﻣﻦ ﭼــﺎى راوړو‪ ،‬ﭘﻴﺎﻟــﻪ ﻳــﯥ راﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻣﺨﻜــﯥ ﻛﯧــښﻮده‪ .‬ﻧــﺴﻴﻤﻪ ﻟــﻪ ﺑﻴــﺮون ﻧــﻪ راﻏﻠــﻪ‪ ،‬ﺧﭙــﻞ وړوﻛــﻰ‬
‫ورور ﻳﯥ ﻟﻪ ﻻﺳﻪ ﻧﻴﻮﻟﻰ و‪ ،‬ﻣﻮر ﻳﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻧـــﺴﻴﻤﯥ ﻟـــﻮرې! ا ﺗـــﺮور ﺑـــﻪ ﺑﻴـــﺮون ﺗـــﻪ وﺑﺎﺳـــﯥ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻟـــږه وګﺮځـــﻲ‪ ،‬زه ﺑـ ـﻪ ډوډۍ ﺗﻴـــﺎره ﻛـــړم‪ .‬ﻫﻐـــﯥ‬
‫وﻳــﻞ ښــﻪ ﻣﻮرﺟــﺎﻧﯥ ان ﺗــﺮ ډﻧــډ ﻏــﺎړې ﭘــﻮرې ﺑــﻪ ﻻړ ﺷــﻮ‪ .‬ﻟــﻪ ﭼــﺎى ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﻟــﻪ ﻧــﺴﻴﻤﯥ ﺳــﺮه ﺑﻬــﺮ ﺗــﻪ‬
‫ووﺗﻠﻢ‪ ،‬ﻧﺴﻴﻤﯥ وﻳﻠﯥ‪ :‬ﺗﺮور د ډﻧډﻏﺎړې ﭘﻮرې ﺑﻪ ﭼﻜﺮ ووﻫﻮ‪.‬‬
‫_ ﺑﭽــﻰ ډﯦــﺮ ﻟﻴــﺮې ﻣــﯥ ﻣــﻪ ﺑﻴﺎﻳــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ زه دوﻣــﺮه ﺷــﻴﻤﻪ ﻧــﻪ ﻟــﺮم‪ .‬ﻧــﺴﻴﻤﻪ ﭼــﯥ اﻳﻠــﻪ ﺑــﻪ د ﻳﺎرﻟــﺴﻮ ﻛــﺎﻟﻮ‬
‫وه‪ ،‬ﻏﻮښـــﻨﻪ ﻣـــﺴﺘﻪ ﺟﻠﻜـــۍ ښـــﻜﺎرﯦﺪه‪ .‬ﺳـــﭙﻴﻨﻪ ښـــﻜﻠﯥ ﺟﻴﻨـــۍ وه‪ ،‬ودرﯦـــﺪه وﻳﻠـــﯥ ﺗﺮورﺟـــﺎﻧﯥ د ډﻧـــډ‬
‫ﻏـــﺎړه ﻧـــږدې ده‪ .‬ﻻس ﻳـــﯥ وﻧﻴـــﻮه‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﻫﺎﻏـــﻪ د ﭘﻴﭙـــﻞ وﻧـــﯥ‪ ،‬ﭼـــﯥ ښـــﻜﺎري ﻫﻠﺘـــﻪ د ډﻧـــډ ﻏـــﺎړې ﺑـــﺎزار‬
‫دى‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې ﻟـــﻮرﻛۍ راځـــﻪ دﻟﺘـــﻪ ﺑـــﻪ وګﺮځـــﻮ‪ ،‬ﺑﯧﺮﺗـــﻪ ﺑـــﻪ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ځـــﻮ‪ .‬د ﻣﺎﺳﭙـــښﻴﻦ د ﻟﻤﺎﻧځـــﻪ وﺧـــﺖ‬
‫راﻧــﺰدې دى‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣــﻮﻧځ راﻧــﻪ ﻗــﻀﺎ ﻧــﻪ ﺷــﻲ‪ .‬ﻫﻐــﯥ د ډﻧــډ ﺑــﺎزار ﺳــﺮه ﻋﻼﻗــﻪ وه‪ ،‬ﻏﻠــﯥ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ښــﻪ ده‬
‫ﭼﯥ ﺗﻪ واﻳﯥ ﻧﻮ‪....‬‬
‫ﻳـــﻮه ﺷـــﯧﺒﻪ وګﺮځﯧـــﺪو‪ ،‬ﻧـــﺰدې دوﻛﺎﻧﻮﻧـــﻪ او ﺑـــﺎزار ﻣـــﻮ ﻟـــﻪ ﺳـــﺘﺮګﻮ ﺗﯧـــﺮ ﻛـــړل) ﭘـــﻪ زړه ﻣـــﯥ ﭘﺨـــﻮاﻧﻰ‬
‫وﺧــﺖ ﭼــﯥ ﻛــﻮم وﺧــﺖ ﺑــﻪ ﻟــﻪ ﺳــﻬﺎر ﺳــﺮه ﺟــﻼل اّﺑــﺎد ﺗــﻪ راﻏﻠــﻢ‪ ،‬ﻧــﻮ څــﻮﻣﺮه ﺑــﻪ ﭘــﻪ دې ﺑــﺎزار ﻛــﯥ ﺳــﺮه‬
‫وګﺮځﯧـــﺪو‪ (.‬ﺗﻴـــﺮ ﺷـــﻮل‪ .‬ﻧـــﺴﻴﻤﯥ راﺗـــﻪ راوﻛﺘـــﻞ‪ ،‬وﻳﻠـــﻲ ﻳـــﯥ ﺗـــﺮور څﻨګـــﻪ ورو ﺷـــﻮې؟ ﺳـــﺘړې ﺧـــﻮ ﻧـــﻪ‬
‫ﺷﻮې؟‬
‫_ ﻧـــﻪ ﻧــــﻪ ﻟــــﻮري‪ ،‬ﻫــــﺴﯥ دا ﺑــــﺎزار راﺗــــﻪ ﻧــــﺎ اﺷـــﻨﺎ ښــــﻜﺎري‪ .‬ﭘــــﻪ ﺗﻠــــﻮ ﺗﻠــــﻮ ﻛــــﯥ د ﻛــــﻮر دروازې ﺗــــﻪ‬
‫ورﺳﯧﺪو د ﻧﺴﻴﻤﯥ ﻣﻮر ﭼﯥ ﭘﻪ اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﯥ ﻛﯥ ﻳﯥ ﭘﺨﻠﻰ ﻛﺎوه‪ ،‬راﻏﻠﻪ وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﺮور ﺟﺎﻧﯥ راﻏﻠﯥ؟‬
‫_ ﻫـــﻮ ﻟـــﻮرې راﻏﻠـــﻮ‪ ،‬وﺧـــﺖ د ﻟﻤﺎﻧځـــﻪ دى‪ .‬دﻏـــﻪ ورځ ﻣـــﯥ ﺗـــﺮ ﺑﯧګـــﺎه ﭘـــﻮرې ﭘـــﻪ ﺳـــﻮﭼﻮﻧﻮ ﻛـــﯥ ﺗﯧـــﺮه‬
‫ﻛــړه‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﭼــﯥ د ﻛﻠــﻲ ﺷــﺮاﯦﻂ ﺑــﻪ څﻨګــﻪ وي؟ څــﻮك ﺑــﻪ راﺳــﺮه ﻣﺮﺳــﺘﻪ وﻛــړي او ﻛــﻪ ﻧــﻪ؟ ﻫﻤﺪاﺳــﯥ‬
‫ﻧــﻮرې ډﯦــﺮې ﭘﻮښــﺘﻨﯥ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ ګﺮځﯧــﺪې‪ .‬ﻣﺎﺧــﺴﺘﻦ ﺗﯧــﺮ ﺳــﻴﺪ ﺧــﺎن او ګــﻞ ﺧــﺎن دوى دواړه‬
‫ﻛــﻮر ﺗــﻪ راﻧﻨﻮﺗــﻞ‪ ،‬ﻣــﻮﻧږه د ﺳــﺎﻟﻮن ﭘــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ﺳــﺮه ﻧﺎﺳــﺖ وو‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻐــﻮى راﻏﻠــﻞ‪ .‬ﺳــﻴﺪ ﺧــﺎن راﺗــﻪ‬
‫ﺗﺮور ﺧﭙﻪ ﺷﻮې ﺧﻮ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻳﯥ؟‬
‫ﻣــﺎ وې ﻧــﻪ ﻧــﻪ وروره زﻣــﺎ ﺧــﻮ دوﻣــﺮه ﺧﻴــﺎل ﺳــﺎﺗﻞ ﻛﯧــږي‪ ،‬ﭼــﯥ څــﻪ درﺗــﻪ وواﻳــﻢ‪ .‬د ګــﻞ ﺧــﺎن ﻣﯧــﺮﻣﻦ‬
‫دې رب ښﺎده ﻟﺮي‪ ،‬ﭘﻮره ﭘﻮره ﺧﻴﺎل ﻣﯥ ﺳﺎﺗﻲ‪.‬‬
‫ﺳـــﻴﺪ ﺧـــﺎن او ګـــﻞ ﺧـــﺎن ﺗـــﻪ د ګـــﻞ ﺧـــﺎن ﻣﯧـــﺮﻣﻦ ډوډۍ ﺗﻴـــﺎره ﻛـــړه‪ ،‬دواړه ﭘـــﻪ ډوډۍ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻞ‪ ،‬زه د‬
‫ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﻟﻤﺎﻧځﻪ ﺗﻪ ﭘﺎڅﯧﺪم‪ .‬ﻣﺎ ﭼﯥ ﺗﺮ څﻮ ﻟﻤﻮﻧځ ﺧﻼﺻﺎوه‪ ،‬د ګﻞ ﺧﺎن ﻣﯧﺮﻣﻦ راﻏږ ﻛړ‪:‬‬
‫ﺗﺮور ﻛﻪ ﻣﻮﻧځ دې ﺧﻼص ﻛړى وي‪ ،‬راځﻪ ﭼﯥ ﺳﻴﺪ ﺧﺎن ﻻﻻ دې ﻏﻮاړي‪.‬‬
‫ﻟــﻪ دوﻋــﺎ ﻛﻮﻟــﻮ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ د ﺳــﺎﻟﻮن ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ ورﻏﻠــﻢ‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ ﻳــﯥ د ﭼــﺎى ﭘﻴــﺎﻟﯥ ډﻛــﯥ ﻛــړې‪.‬‬
‫ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ ﻫﻢ ﭘﻴﺎﻟﻪ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ﻛﯧښﻮده‪ ،‬ﺳﻴﺪ ﺧﺎن ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗــﺮور ﺳــﺒﺎ ﺳــﻬﺎر ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﺳﺘﺎﺳــﯥ د ﻛﻠــﻲ ﻳــﻮ ﺗــﻦ راﺷــﻲ‪ ،‬وﺑــﻪ ګــﻮرو ﭼــﯥ ﻫﻐــﻪ څــﻪ ﻛــﻮﻟﻰ ﺷــﻲ؟ ﺧﺒــﺮې‬
‫ﺑـــﻪ ورﺳـــﺮه وﻛـــړو‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺗﻮﻧـــﻪ ﺑـــﻪ ﺗـــﺮې واﺧﻠـــﻮ‪ .‬ﻛـــﻪ ﺳـــﺘﺎ زړه وﻣﻨﻠـــﻪ او ﻣـــﺸﻜﻞ دې ﺣـــﻞ ﻛﯧـــﺪى ﺷـــﻮ‪،‬‬
‫ورﺳــﺮه ﻻړه ﺑــﻪ ﺷــﯥ او ﻛــﻪ څــﻪ ﺳــﺘﻮﻧﺰې ﻣﻮﺟــﻮدې وې‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﺑﻠــﻪ ﭼــﺎره ګــﻮرو‪ ،‬ﺗــﻪ ﻫــﯧڅ ﺗــﺸﻮﻳﺶ ﻣــﻪ‬
‫ﻛﻮه‪.‬‬
‫_ ﻧــﻪ وروره ﺗـــﺸﻮﻳﺶ وﻟـــﯥ وﻛـــړم‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻫــﺴﯥ واﻳـــﻢ ﭼـــﯥ زﻣـــﻮږ ﭘـــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛـــﯥ ﺑـــﻪ څـــﻮك وي ﻛـــﻪ ﻧـــﻪ؟‬
‫زﻣــﻮﻧږ د ﻧــﺰدې ﺧﭙﻠﻮاﻧــﻮ ﻧــﻪ ﺑــﻪ څــﻮك ﭘــﺎﺗﯥ وي او ﻛــﻪ ﻧــﻪ؟ ﻧــﻮر ﺧــﻮ ﺷــﻜﺮ دى ﺟﻨــګ ګــړى ﻧــﺸﺘﻪ دي‪،‬‬
‫داﺳﯥ راﺗﻪ ښﻜﺎري ﭼﯥ اراﻣﻲ ده‪.‬‬
‫ګـــﻞ ﺧـــﺎن ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺗـــﺮور د اﻣﻨﻴـــﺖ ﭘـــﻪ ﺑـــﺎب ﺧـــﻮ ﻫـــﯧڅ ﻓﻜـــﺮ ﻣـــﻪ ﻛـــﻮه‪ ،‬ﻃﺎﻟﺒـــﺎﻧﻮ ﭘـــﻪ ټـــﻮل ﻣﻠـــﻚ ﻛـــﯥ‬
‫اﻣﻨﻴﺖ راوﺳﺘﻰ دى‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﺧﺒﺮې ﻻړې اﻧﺸﺎء اﷲ ﭼﯥ ټﻮل ﻛﺎروﻧﻪ ﺑﻪ دې ﺳﻢ ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﺳــﻴﺪ ﺧــﺎن ووﻳــﻞ‪ :‬ﺗﻮﻛــﻞ ﭘــﻪ ﺧــﺪاى دى‪ ،‬ﺳــﺒﺎ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻣﻌﻠــﻮم ﺷــﻲ‪ .‬ﺗــﺮور ﺟــﺎﻧﯥ ﻛــﻪ ﺧــﻮب درځــﻲ ځــﻪ‬
‫ﻻړه ﺷــﻪ‪ ،‬ﺑــﯥ ﻏﻤــﻪ وﻳــﺪه ﺷــﻪ‪ .‬د ګــﻞ ﺧــﺎن ﻣﯧــﺮﻣﻦ راﺗــﻪ ووﻳــﻞ‪ :‬راځــﻪ ﺗــﺮور ﺟــﺎﻧﯥ ځــﺎى ﻣــﯥ درﺗــﻪ ﺟــﻮړ‬
‫ﻛړى دى‪ ،‬ﭼﯥ ﺑﻴﺪه ﺷﯥ‪.‬‬
‫ﻟﻪ دواړو ﻣﯥ اﺟﺎزه واﺧﻴﺴﺘﻪ او ﭘﻪ ﺑﻠﻪ وټﻪ ﻛﯥ ﭘﻪ ﺑﺴﺘﺮه ﻛﯥ ﭘﺮﯦﻮﺗﻢ‪.‬‬
‫ﺧـــﻮب ﻧـــﻪ راﺗﻠـــﻮ‪ ،‬اوښـــﺘﻢ رااوښـــﺘﻢ‪ ،‬ﭘـــﻪ زړه ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ ګﺮځﯧـــﺪل )ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ ﺑـــﻪ څﻨګـــﻪ ﺳـــړى راځـــﻲ او‬
‫څــﻪ ﺑــﻪ واﻳــﻲ؟ او ﻫﻐــﻪ زﻣــﻮږ ﻛــﻼ ﺑــﻪ وداﻧــﻪ وي؟ څــﻮك ﺑــﻪ ﭘﻜــﯥ وي او ﻛــﻪ‪....‬؟( رښــﺘﻴﺎ ﭼــﯥ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ‬
‫ورﺳــﯧﺪم‪ ،‬ﻟــﻮﻣړى ﺑــﻪ د ﺳــﻬﺎر د ﺗــﺮه او ﻣﺎﻣــﺎ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ ﻛــﻮم‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ورﺷــﻢ‪ ،‬ﻋﺠﺒــﻪ ده زه‬
‫ﺑـــﻪ ګﻨـــﯥ ﺑﻴـــﺎ ﺧﭙﻠـــﻪ ﻛـــﻼ او ﻛﻠـــﻰ ووﻳـــﻨﻢ‪ ،‬ﺧـــﻮ ﭼـــﯥ ﺳـــﻬﺎر‪....‬؟ اوښـــﻜﯥ ﻣـــﯥ وڅڅﯧـــﺪې‪ ،‬دﻏـــﻪ ﺷـــﭙﻪ ﻣـــﯥ‬
‫ﺷـــﻮګﻴﺮ ﻛـــړه‪ ،‬ﺗـــﺮ ﺳـــﻬﺎره ﻣـــﯥ ﺳـــﺘﺮګﻪ ورﻧﻐﻠـــﻪ‪ .‬ﺳـــﺒﺎﻳﻲ وﺧﺘـــﻲ ټـــﻮل وﻳـــﺪه وو‪ ،‬ﭼـــﯥ زه ﭘﺎڅﯧـــﺪم او‬
‫ﻟﻤﺎﻧځـــﻪ ﺗـــﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﺷـــﻮم‪ .‬ﻟـــﻪ ﻛـــﻮټﯥ ﻧـــﻪ ووﺗﻠـــﻢ‪ ،‬رڼـــﺎﻳﻲ ﻟګﯧـــﺪﻟﯥ وه‪ ،‬ﻣـــﺎﻻ اودس ﻛـــﺎوه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻟﻴـــﺮې ﻟـــﻪ‬
‫ﻛـــﻮم ﺟﻮﻣـــﺎت ﻧـــﻪ د ﻣـــﻼ اذان ﻏـــﻮږ ﺗـــﻪ راورﺳـــﯧﺪ‪ .‬ﺳـــﻴﺪ ﺧـــﺎن او ګـــﻞ ﺧـــﺎن دواړه ﻛـــﻮم ﺟﻮﻣـــﺎت ﺗـــﻪ‬
‫ﺟﻤﻌـــﯥ ﺗـــﻪ ﻻړل‪ ،‬د ګـــﻞ ﺧـــﺎن ﻣﯧـــﺮﻣﻦ ﻫـــﻢ راﭘﻮرﺗـــﻪ ﺷـــﻮه‪ ،‬ﻫﻐـــﯥ ﻫـــﻢ د ﻟﻤﺎﻧځـــﻪ ﺑﻨـــﺪوﺑﺲ ﻛـــﺎوه‪ .‬ﻣـــﺎ ﭼـــﯥ‬
‫ﻟﻤـــﻮﻧځ وﻛـــړو‪ ،‬د ﺧﭙـــﻞ ﺧـــﻮب ﭘـــﻪ ځـــﺎى ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ ډډه ووﻫﻠـــﻪ‪ ،‬ﭘـــﻪ ځـــﺎى ﻣـــﯥ ﺳـــﺘﺮګﯥ ورﻏﻠـــﯥ وې‪ .‬ﻳـــﻮ‬
‫وﺧﺖ راﺗﻪ د ګﻞ ﺧﺎن ﻣﯧﺮﻣﻦ اواز ﻛړ‪:‬‬
‫ﺗــﺮور ﺟــﺎﻧﯥ! ﭘﺎڅــﻪ ﭼــﺎى ﺗﻴــﺎر ادى‪ .‬زه ﭼــﯥ ﺳــﺎﻟﻮن ﺗــﻪ ورﻏﻠــﻢ‪ ،‬ﺳــﻴﺪ ﺧــﺎن او ګــﻞ ﺧــﺎن دوى ﺳــﺮه د‬
‫وړو ﭘﻪ ﭼﺎﻳﻮ ﻧﺎﺳﺖ وو‪ .‬دواړو ووﻳﻞ‪:‬‬
‫راځــﻪ ﺗــﺮور ﺟــﺎﻧﯥ دې ﺑــﺮې ﻏــﺎړې ﺗــﻪ راﺷــﻪ‪ ،‬دﻏــﯥ ﺗﻮﺷــﻚ ﺑﺎﻧــﺪې ﻛﯧﻨــﻪ‪ .‬ﻣــﻮږ ﻻ ﭘــﻪ ﭼــﺎﻳﻮ ﻧﺎﺳــﺖ‬
‫وو‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺑﻴـــﺮون دروازه وټﻜـــﻮل ﺷـــﻮه‪ ،‬د ګـــﻞ ﺧـــﺎن ﻳـــﻮ وړوﻛـــﻰ زوى ورﻏـــﻰ‪ ،‬ﻛﺘـــﻞ ﻣـــﻮ ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻣﻨـــډه‬
‫ﺑﯧﺮﺗﻪ راﻏﻰ‪ ،‬ﺧﭙﻞ ﭘﻼر ﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫دادا څﻮك ﺳړى راﻏﻠﻰ دى‪ ،‬ﺗﺎ ﻏﻮاړي‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ ﭼــﺎﻻﻛۍ دروازې ﺗــﻪ ورﻏــﻰ‪ ،‬ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ ﭘــﺲ ﭼــﯥ راﻏــﻰ‪ ،‬وﻳــﯥ وﻳــﻞ‪ :‬د ﺗــﺮور د ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ ﻳــﻮ‬
‫ﺳړى راﻏﻠﻰ دى‪ ،‬ﭘﻪ ﺣﺠﺮه ﻛﯥ ﻣﯥ ﻛﯧﻨﺎوه‪ ،‬ﻫﻠﻪ ﭼﺎى ورﺗﻪ ﺗﻴﺎرې ﻛړئ‪.‬‬
‫ګﻞ ﺧﺎن ووﻳﻞ‪ :‬زه ﺑﻪ ﻟﻪ ﻫﻐﻪ ﺳﺮه ﭘﻪ ﺣﺠﺮه ﻛﯥ ﻛﯧﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺳﻴﺪ ﺧﺎن ووﻳﻞ‪ :‬ﺗﺎﺳﻮ ﻫﻐﻪ ﺗﻪ ﭼﺎى ﻣﺎﻳﻲ وروړئ‪ ،‬ﻣﻮږ ﺑﻪ ﻫﻢ درﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻟـــږه ﺷـــﯧﺒﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﺳـــﻴﺪ ﺧـــﺎن ﻟـــﻪ ﺧﭙـــﻞ ځﺎﻳـــﻪ ﭘﺎڅﯧـــﺪ‪ ،‬وﻳـــﯥ وﻳـــﻞ‪ :‬ﺗـــﺮور ﺟـــﺎﻧﯥ زه ﺑـــﻪ ورﺷـــﻢ او‬
‫ﭘﻮښﺘﻨﯥ ﺑﻪ ﺗﺮې وﻛړم‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﺎ وروﺳﺘﻪ ورﺳﺮه وګﻮرې‪.‬‬
‫ﭘــﻪ دې ﻛــﯥ زه او د ګــﻞ ﺧــﺎن ﻣﯧــﺮﻣﻦ ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﺧﺒــﺮو ﻛــﯥ وو‪ ،‬ﭼــﯥ ﺳــﻴﺪ ﺧــﺎن راﻏــﻰ‪ .‬وﻳــﻞ ﻳــﯥ ﺗــﺮور‬
‫ﺟـــﺎﻧﯥ دا زﻟﻤـــﻰ‪ ،‬ﭼـــﯥ راﻏﻠـــﻰ دى دا زﻣـــﻮږ ﻣﻠګـــﺮى دى‪ ،‬ﻣـــﺎ ﺗـــﺮې ﺳﺘﺎﺳـــﯥ د ﻛﻠـــﻲ ﭘـــﻪ ﺑـــﺎب ﭘﻮښـــﺘﻨﯥ‬
‫وﻛـــړې‪ ،‬وﻳـــﯥ وﻳـــﻞ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻛﻠـــﻰ ﻟـــﻪ ﺧﻠﻜـــﻮ ډك ﺷـــﻮى دى‪ ،‬ﺧـــﻮ دا زﻟﻤـــﻰ دى‪ ،‬د ﻛﻠـــﻲ ﻫﻐـــﻪ ﭘﺨـــﻮاﻧﻲ‬
‫ﺧﻠـــﻚ ﻧـــﻪ ﭘﯧﮋﻧـــﻲ‪ .‬ﺧـــﻮ دى واﻳـــﻲ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﻫـــﯧڅ ډول ﻣـــﺸﻜﻞ ﻧـــﺸﺘﻪ دى‪ .‬ﻣـــﺎ ورﺗـــﻪ ﺳـــﺘﺎ د‬
‫ﺑﻴﻮﻟـــﻮ او ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﺳـــﺘﺎ د ﺧـــﺪﻣﺖ ﻛﻮﻟـــﻮ وﻳﻠـــﻲ دي‪ ،‬د ﻫـــﺮ ډول ﻣﻨـــډې راﻣﻨـــډې ﺧـــﺪﻣﺘګﺎر دى‪.‬‬
‫ﻳﻮازې دا ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﯥ ﭘﻪ ﻛﻠﻲ ﻛﯥ ﺑﻪ دده ﻏﻮﻧﺪې ﻧﻮر ﻫﻢ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﯥ وي‪.‬‬
‫ﻣﺎ وې ښﻪ ده‪ ،‬ﭼﯥ داﺳﯥ وي‪ ،‬ﻧﻮ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ اﺟﺎزه ﺑﻪ ورﺳﺮه ﻻړه ﺷﻢ‪ .‬ﺳﻴﺪ ﺧﺎن ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻫـــﻮ ﺗـــﺮور ﻟـــﻪ ده ﺳـــﺮه ﺑـــﻪ ﻻړه ﺷـــﯥ‪ ،‬زه ﺑـــﻪ دې څـــﻮ ورځـــﯥ وروﺳـــﺘﻪ ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ وﻛـــړم‪ ،‬ﻫـــﯧڅ ﻓﻜـــﺮ وﻧـــﻪ‬
‫ﻛړې‪ ،‬ﭼﯥ ګﻨﯥ ﭘﻮښﺘﻨﻪ دې ﻧﻪ ﻛﻮم‪.‬‬
‫ﺧﭙــﻞ ﭘﻨــډﻛﻰ ﻣــﯥ راواﺧﻴــﺴﺖ‪ ،‬د ګــﻞ ﺧــﺎن ﻣﯧــﺮﻣﻦ ﻧــﻪ ﻣــﯥ د ﺗﻠــﻮ اﺟــﺎزت واﺧﻴــﺴﺖ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﺧــﻮاره‬
‫ﻛــۍ ﺑﻴــﺎ راﻏــﺎړې وﺗــﻪ‪ ،‬اوښــﻜﯥ ﻳــﯥ ﺗــﻮﻳﯥ ﺷــﻮې‪ ،‬ﻣــﺎ ﻳــﯥ ﺑﭽــﻲ ښــﻜﻞ ﻛــړل او ﻫﻐــﻪ ﻣــﯥ ﻫــﻢ ﭘــﻪ ﺳــﺘﺮګﻮ‬
‫ﺳـــﺘﺮګﻮ ښـــﻜﻞ ﻛـــړه‪ ،‬د ﺣﺠـــﺮې دروازې ﭘـــﻮرې ﻳـــﯥ راﺳـــﺮه ﻣﺨـــﻪ ښـــﻪ وﻛـــړه‪ ،‬ﺣﺠـــﺮې ﺗـــﻪ ورﻧﻨـــﻮﺗﻢ‪ .‬د‬
‫ﺗــﻮرې ږﻳــﺮې ﻧــﺮى ﻟــﻮړ زﻟﻤــﻰ راﭘﺎڅﯧــﺪ‪ ،‬ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ ﻳــﻲ راﺳــﺮه وﻛــړه‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻻس ﻧــﻪ راﻛــﺎوه‪ ،‬ﺧــﺎﻟﻲ‬
‫د ﺧﻮﻟﯥ د ﺳﺮ ﺳﺘړي ﻣﺸﻲ ﯦﻲ وﻛړه‪ .‬ﻛټ ﺗﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﺳﻴﺪ ﺧﺎن ﻫﻐﻪ ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫وروره دا ﺗﺮور ﺑﻪ ﺧﭙﻞ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ رﺳﻮې‪ ،‬ﻫﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﭼﯥ ﻳﯥ و‪ ،‬ﻣﺮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ورﺳﺮه ﻛﻮې‪.‬‬
‫ﻃﺎﻟـــﺐ زﻟﻤـــﻲ ووﻳـــﻞ‪ :‬څـــﻪ ﭼـــﯥ د اﷲ رﺿـــﺎ وه‪ ،‬ﻫﻐـــﺴﯥ ﺑـــﻪ ﻛﻴـــږي‪ .‬ﺗﺎﺳـــﯥ ډاډه اوﺳـــﺊ‪ .‬دې ادې ټـــﻮل‬
‫ﺧــﺪﻣﺖ ﭘــﻪ وﺷــﻲ‪ .‬ﭘــﻪ دې وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﺳــﻴﺪ ﺧــﺎن او ګــﻞ ﺧــﺎن دواړو ﺟﯧــﺐ ﺗــﻪ ﻻس ﺗﯧــﺮ ﻛــړ‪ ،‬ﭘﻴــﺴﯥ ﻳــﯥ‬
‫راووﻳﺴﺘﯥ‪ ،‬وﻳﻠﯥ ﻫﻦ دا ﻛﺮاﻳﻪ د ﻣﻮټﺮ درﺳﺮه واﺧﻠﻪ‪.‬‬
‫ﻣـــﺎ وې ﺷـــﺘﻪ راﺳـــﺮه ﺗﺎﺳـــﻮ ځـــﺎن ﻣـــﻪ ﭘـــﻪ ﻋـــﺬاﺑﻮئ‪ ،‬ﻫـــﺮ څـــﻮ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ ورﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى راﺗـــﻪ ﭘـــﻪ‬
‫ﺟﯧﺐ ﻛﯥ ﭘﻴﺴﯥ ﻛﯧښﻮدې‪ .‬ﺗﺮ دروازې راﺳﺮه راووﺗﻞ او ﻣﺨﻪ ښﻪ ﻳﯥ راﺳﺮه وﻛړه‪.‬‬
‫زه او ﻫﻐـــﻪ زﻟﻤـــﻰ روان ﺷـــﻮ‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ راﻧـــﻪ ﻣﺨﻜـــﯥ ﺷـــﻮ ﻳـــﻮازې دوﻣـــﺮه ﻳـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬ادې ﻣـــﺎ ﭘـــﺴﯥ‬
‫راځــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ د ﻣــﻮټﺮو ځــﺎى ﺗــﻪ ځــﺎن ورﺳــﻮو‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﻣﺨﻜــﯥ او زه ورﭘــﺴﯥ وم‪ ،‬ﭘــﻪ ﺑــﺎزار ﻛــﯥ روان ﺷــﻮ‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ ﺑـــﺎزار ﻛـــﯥ ﺗﻠـــﻮ ﺗﻠـــﻮ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ګـــڼ ﺑـــﺎزار ورﻏﻠـــﻮ‪ ،‬ﻫﺮڅـــﻪ راﺗـــﻪ ﻧﺎاﺷـــﻨﺎ ښـــﻜﺎرﯦﺪل‪ ،‬ﻳـــﻮ ځـــﺎى ﺗـــﻪ ﭼـــﯥ‬
‫ورﺳــــﮕﺪو‪ ،‬د ﻣﻴــــﻮو ډك ډك دوﻛﺎﻧﻮﻧــــﻪ‪ ،‬ﭘــــﻪ دوﻛــــﺎﻧﻮﻧﻮ ﻛــــﯥ د اﻧګــــﻮر واښــــﻜﻲ ﭘــــﻪ ﺗــــﺎروﻧﻮ ﻛــــﯥ‬
‫راځړﯦـــﺪﻟﻲ وو‪ .‬ﻫـــﺮ ډول وﭼـــﯥ او ﺗـــﺎزه ﻣﻴـــﻮې ﭘـــﻪ دوﻛـــﺎﻧﻮﻧﻮ ﻛـــﯥ ﻟﻜـــﻪ ﺧﺮواروﻧـــﻪ ډﯦـــﺮې ډﯦـــﺮۍ ﭘﺮﺗـــﯥ‬
‫وې‪ ،‬ﺳﻤﺪﺳـــﺘﻲ ﻣـــﯥ زړه ﻛـــﯥ ﺗﯧـــﺮ ﺷـــﻮل‪ ،‬دا ﺧـــﻮ ﺑـــﻪ ﻫﻐـــﻪ دوﻛﺎﻧﻮﻧـــﻪ وي‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻛﻠـــﻪ ﺑـــﻪ زه او ﺳـــﻬﺎر ﻟـــﻪ‬
‫ﻛﺎﺑﻠــﻪ راﻏﻠــﻮ‪ ،‬ﻧــﻮ ﺧﺎﻣﺨــﺎ ﺑــﻪ ﻣــﻮ ﭘﻜــﯥ ﻣــﺎﻟټﯥ او ﺳــﻨﺘﺮې راﻧﻴــﻮﻟﯥ او ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ د ﻛﻠــﻲ ﭘــﻪ ﻟــﻮر روان ﺷــﻮ‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ دې وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﻟـــږه ﭘﻴـــښﻪ ﻧﻴـــﻮﻟﯥ ﺷـــﻮم‪ ،‬د ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﻪ راﻏﻠـــﻰ زﻟﻤـــﻰ راﻧـــﻪ ﻣﺨﻜـــﯥ ﻻړ‪ ،‬ﻣـــﺦ ﻳــــﯥ‬
‫راواړاوه‪ ،‬ودرﯦـــﺪ او ﻣﺎﺗـــﻪ ﯦـــﻲ ﻛﺘـــﻞ‪ ،‬زﻣـــﺎ زړه راډك ﺷـــﻮ‪ ،‬ﺳـــﺘﻮﻧﻰ ﻣـــﯥ وﻧﻴـــﻮل ﺷـــﻮ‪ ،‬ټﻴﻜـــﺮى ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ‬
‫ﺳـــﺮ راﺧـــﻮر ﻛـــړو‪ ،‬ورو ورو ﻣـــﯥ ګﺎﻣﻮﻧـــﻪ واﺧـــﺴﺘﻞ‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ راﺗـــﻪ ﻫـــﻢ ﭘـــښﻪ ﻧﻴـــﻮﻟﻰ ﺷـــﻮ‪ .‬زه ﭼـــﯥ ورﻧـــﺰدې‬
‫ﺷﻮم‪ ،‬وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ادې څﻨګﻪ ﭘﻪ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺧﻮ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻳﯥ؟‬
‫_ ﻧـــﻪ ﻧـــﻪ ﺑﭽـــﻰ ﻫـــﺴﯥ ددې ﺑـــﺎزار ﻳـــﻮه ﭘﺨـــﻮاﻧۍ ﺧـــﺎﻃﺮه ﻣـــﯥ زړه ﻛـــﯥ راوګﺮځﯧـــﺪه‪ ،‬ځﻜـــﻪ ورﺗـــﻪ‬
‫ودرﯦﺪم‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ زﻣــﺎ ﻟــﻪ ﺣﺎﻟــﻪ څــﻪ ﺧﺒــﺮ و‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ادې ﭘــﻪ ﻛــﺮار ﻛــﺮار راځــﻪ ﻟــږه ﻻره ﺗــﺮ ﻫــډې ﭘــﺎﺗﯥ ده‪ .‬زﻣــﺎ ﭘــﻪ‬
‫زړه ﻫﻤﻐﺴﯥ د ﻏﻢ څﭙﻪ زﻳﺎﺗﯧﺪﻟﻪ‪.‬‬
‫د ﺟـــﻼل اّﺑـــﺎد ښـــﺎر ﻟﻴـــﺪل ﻧـــﻪ و‪ ،‬ﭘﺨـــﻮاﻧﻲ ﻳﺎدوﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ﻗـــﺪم ﭘـــﻪ ﻗـــﺪم ﻳﺎدﯦـــﺪل‪ .‬ﭘـــﻪ ﺗﯧـــﺮه ﺑﻴـــﺎ ﻫﻐـــﻪ د‬
‫ﻟــﻮﻣړي ځــﻞ ﻟــﻪ ﺳــﻬﺎر ﺳــﺮه ﻳﻮځــﺎى دې ښــﺎر ﺗــﻪ راﻏﻠــﻢ‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﺷــﯧﺒﯥ ﻣــﯥ راﻳــﺎدې ﺷــﻮې‪ ،‬ګﺎﻣﻮﻧــﻪ ﻣــﯥ‬
‫ورو ورو اﺧﻴــــﺴﺘﻞ‪ ،‬راﻏــــږ ﺷــــﻮ‪ :‬ادې و ادې‪ ،‬ﻫﻠــــﻪ زر راځــــﻪ‪ ،‬ﭼــــﯥ ﻣــــﻮټﺮ ﺗﻴــــﺎر دى‪ .‬ﻫﻐــــﻪ ﻟــــﻪ ﻻﺳــــﻪ‬
‫وﻧﻴﻮﻟﻢ او ﻣﻮټﺮ ﺗﻪ ﻳﯥ ورﭘﻮرﺗﻪ ﻛړم‪ .‬ﻛﻠﻴﻨﺮ ﭘﻪ ﺟګ اواز وﻳﻞ‪ :‬ځﻪ ﻟﻪ ﺧﻴﺮه‪.‬‬
‫ګــﺎډى روان ﺷــﻮ‪ ،‬د ښــﺎر او ﺑــﺎزار دوﻛﺎﻧﻮﻧــﻪ ﻳــﻮ ﭘــﺮ ﺑــﻞ ﭘــﺴﯥ ﭘــﺎﺗﯥ ﻛﯧــﺪل‪ ،‬ﺗﺮڅــﻮ ﻣــﻮټﺮ ﻟــﻪ ﺑــﺎزاره‬
‫ووت‪ .‬ښــﻪ ﺷــﯧﺒﻪ وروﺳــﺘﻪ ﻛﭽــﻪ ﺳــړك ﻣﺨــﯥ ﻟــﻪ راﻏــﻰ‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﭘــﻪ ﺧــﺎورو او دوړو ﻛــﯥ ﭘــټ ﺷــﻮ‪،‬‬
‫ﺧﭙــﻞ ﻣــﺦ او ﺳــﺘﺮګﯥ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ټﻴﻜــﺮي ﭘټــﯥ ﻛــړې‪ ،‬ﻣــﻮټﺮ روان و‪ ،‬اوږده ﺷــﯧﺒﻪ وروﺳــﺘﻪ ﻣــﻮټﺮ ودرﯦــﺪ‪،‬‬
‫ﺧﻠﻚ ﺗﺮې ښﻜﺘﻪ ﺷﻮل‪ .‬ﻣﺎﺗﻪ ﻃﺎﻟﺐ زﻟﻤﻲ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ادې راځـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ راورﺳـــﯧﺪو‪ .‬زﻣـــﺎ ﺗﻠﻮﺳـــﻪ وه ان ﻟـــﻪ ﻣـــﻮټﺮه ﻣـــﯥ ﭘـــﺎم وﻛـــړو‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﭼـــﯥ ﻫﻤﺎﻏـــﻪ‬
‫زﻣـــﻮږ ﻛﻠـــﻰ دى او ﻛـــﻪ‪...‬؟ ﻫﻐـــﻪ راﺳـــﺮه ﻣﺮﺳـــﺘﻪ وﻛـــړه‪ ،‬ﻟـــﻪ ﻻﺳـــﻪ ﻳـــﻲ وﻧﻴـــﻮﻟﻢ‪ ،‬ﻟـــﻪ ﻣـــﻮټﺮه ښـــﻜﺘﻪ ﺷـــﻮم‪.‬‬
‫ﺧﭙـــﻞ ټﻴﻜـــﺮى او ﺟـــﺎﻣﯥ ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ دوړو او ﺧـــﺎورو ﻧـــﻪ وڅﻨـــډﻟﯥ‪ ،‬ﺧﭙﻠـــﻪ ﻏﻮټـــﻪ ﻣـــﯥ ﺗﺨـــﺮګ ﻛـــﯥ وﻧﻴﻮﻟـــﻪ‪،‬‬
‫ﺳــﺘﺮګﯥ ﻣـــﯥ وﻏړوﻟـــﯥ‪ ،‬وړاﻧـــﺪې ﻛﻠـــﻰ ښـــﻜﺎره ﺷـــﻮ‪ .‬ﻣـــﻮټﺮ ودرﯦـــﺪ‪ ،‬دوه ﻣـــﻮټﺮې ﻧـــﻮرې ﻫـــﻢ وﻻړې وې‪،‬‬
‫ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻲ ﺧﻠـــﻚ د ﻛﻠـــﻲ ﭘـــﻪ ﻟـــﻮر وﺧﻮځﯧـــﺪل‪ ،‬زﻟﻤـــﻲ راﺗـــﻪ ﻛـــړه‪ :‬ادې دﻏـــﻪ ﻛﻠـــﻰ دى‪ ،‬اوس ﺑـــﻪ‬
‫ﻧﺰدې ورﺷﻮ‪ .‬ﺧﭙﻞ ﻛﻮر ﺑﻪ دې وﭘﯧﮋﻧﯥ‪.‬‬
‫د ﻫﻐــﻪ ﻟــﻪ دې ﺧﺒــﺮې ﺳــﺮه‪ ،‬ﭼــﯥ ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﺑــﻪ دې ﭘﻜــﯥ وﭘﯧﮋﻧــﯥ‪ ،‬ﻧﯧــﻎ ﻣــﯥ زړه ﺗــﻪ ﺳــﻬﺎر او د ﻫﻐــﯥ‬
‫ﻣــﻮر )ﺧﻮاښــﯥ ﻣــﯥ( ﺳــﺘﺮګﻮ ﺗــﻪ ودرﯦــﺪل‪ ،‬ﭘــﻪ ﺳــﻮچ ﻛــﯥ ﺷــﻮم‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﺑــﻪ ﭘــﻪ ﻛــﻼ ﻛــﯥ‪....‬؟ ګﻤــﺎن ﻛــﻮم‬
‫ﭼـــﯥ ﻛـــﻼ ﺑـــﻪ ﺷـــﺎړه وي‪ ،‬ﻫﯧڅـــﻮك ﺑـــﻪ ورﻛـــﯥ ﻧـــﻪ وي‪ ،‬د ﻫﻐـــﯥ وﺧـــﺖ د ﻛـــﻼ دﻧﻨـــﻪ داﻻن ﻛـــﻮټﻲ او د ﻛـــﻼ‬
‫ﺑــﺮج راﻳــﺎد ﺷــﻮ‪ .‬ﭘــښﯥ ﻣــﯥ ﻟﻨــډې ګﻨــډې ﺷــﻮې‪ ،‬ﻃﺎﻟــﺐ زﻟﻤــﻰ راﺗــﻪ ودرﯦــﺪ‪ ،‬ﭘــﻮه ﺷــﻮ‪ ،‬ﭼــﯥ زه ﻧـــﺸﻮم‬
‫ﺗﻼى‪ ،‬راوګﺮځﯧﺪ او ﺧﻮا ﺗﻪ ﻣﯥ راﻏﻰ‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪ :‬ادې څﻨګﻪ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺧﻮ ﺑﻪ ﻧﻪ ﻟﺮې؟‬
‫_ ﻧﻪ ﻧﻪ ﺑﭽﻰ ﻫﺴﯥ ﭘﺨﻮاﻧﻰ وﺧﺖ ﻣﯥ راﻳﺎد ﺷﻮ‪ ،‬رښﺘﻴﺎ ﻗﺮﺑﺎن دې ﺷﻢ ﺳﺘﺎ ﻧﺎﻣﻪ څﻪ ده؟‬
‫_ ادې زﻣـــﺎ ﻧـــﻮم ګـــﻞ ﻧـــﻮر دى‪ ،‬ددې ﻛﻠـــﻲ د ﭘﯧـــﺮوز ﺧـــﺎن زوى ﻳـــﻢ‪ ،‬ﭘـــﻼر ﻣـــﯥ روﺳـــﺎﻧﻮ وژﻟـــﻰ دى‪،‬‬
‫ﭘﺨـــﻮا ﭼـــﯥ روﺳـــﺎﻧﻮ ﭘـــﻪ دې ﻛﻠـــﻲ ﺑﻤﺒـــﺎر ﻛـــړى و‪ ،‬ددې ﻛﻠـــﻲ ډﯦـــﺮ ﺧﻠـــﻚ ﭘﻜـــﯥ ﺷـــﻬﻴﺪان ﺷـــﻮي وو‪،‬‬
‫ﻣﺎﺗـــﻪ د ﻫﻐـــﯥ وﺧـــﺖ ﺟﻨګﻮﻧـــﻪ‪ ،‬ﻧـــﻪ دي ﻣﻌﻠـــﻮم‪ ،‬ﺧـــﻮ ﻣـــﺸﺮان واﻳـــﻲ ﭼـ ـﯥ د ﻛﻠـــﻲ ډﯦـــﺮ اوﺳـــﯧﺪوﻧﻜﻲ ﭘـــﻪ‬
‫ﻫﻐﯥ وﺧﺖ ﻛﯥ ﻟﻪ ﻣﻨځﻪ ﺗﻠﻠﻲ دي‪.‬‬
‫ﭘــﻪ ﺧﺒــﺮو ﺧﺒــﺮو ﻛــﯥ د ﻛﻠــﻲ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ راورﺳــﯧﺪو‪ ،‬د ﻣﺎﺳﭙــښﻴﻦ دوه ﺑﺠــﯥ وې‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣــﻮﻧږه د ﻛﻠــﻲ‬
‫ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ورﺳﯧﺪو‪ .‬ګﻞ ﻧﻮر راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ادې ﭘﺎم وﻛړه دا ﻛﻠﻰ دې وﭘﯧﮋاﻧﺪه؟‬
‫ﻣــﺎ ټــﻮل ﻛﻠــﻰ ﻟــﻪ ﻧﻈــﺮه ﺗﯧــﺮ ﻛــړ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ زﻣــﻮږه ﻛــﻼ او د ﻛــﻼ ﻟــﻮړ ﺑــﻮرج ﻣ ـﯥ ﭘــﻪ ﻧﻈــﺮ راﻧﻐــﻰ‪ ،‬د ﻛﻠــﻲ د‬
‫ﻫﺮ ﻛﻮر دﯦﻮاﻟﻮﻧﻪ ﻧړﯦﺪﻟﻲ وو‪.‬‬
‫_ ګﻞ ﻧﻮره ﺑﭽﻰ زﻣﻮږ د ﻛﻼ ﻫﻐﻪ ﻟﻮړ ﺑﻮرج ﻛﻮم دى؟‬
‫_ ادې زه ﭼـــﯥ د ﻛـــﻮم وﺧـــﺖ ﻧـــﻪ دې ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻰ ﻳـــﻢ‪ ،‬دا ﻛﻠـــﻰ ﻣـــﯥ ﻫﻤﺪﻏـــﺴﯥ وران ﻟﻴـــﺪﻟﻰ دى‪،‬‬
‫ﻣــﺎ ﭘﻜــﯥ ﻟــﻮړ ﺑــﻮرج ﻫــﯧڅ ﻧــﻪ دى ﻟﻴــﺪﻟﻰ‪ .‬ﻟــﻪ ﺧﻠﻜــﻮ ﻣــﯥ ځﻴﻨــﯥ ﻛﻴــﺴﯥ اورﯦــﺪﻟﻲ دي‪ .‬ﭘــﻪ دې وﺧــﺖ ﻛــﯥ‬
‫د ﻛﻠﻲ ﭘﻪ ﻳﻮه ﻛﻮڅﻪ ورﺳﻢ ﺷﻮ‪ ،‬ﺧﻮ ﻣﺎ ﭘﻜﯥ ﺧﭙﻠﻪ ﻛﻼ وﻧﻪ ﻟﻴﺪه‪ .‬ګﻞ ﻧﻮر ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ادې ﺟـــﺎﻧﯥ ﻛﯧـــﺪاى ﺷـــﻲ ﺳﺘﺎﺳـــﯥ ﻛـــﻼ ﺑـــﻪ د ﻛﻠـــﻲ ﻫﻐـــﻪ ﺑـــﻞ اړخ ﺗـــﻪ وي‪ .‬دا ﺳـــړك ﻧـــﻮى دى ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ‬
‫راﺗﯧــﺮ ﺷــﻮى دى‪ ،‬ﭘﺨــﻮاﻧﻰ ﺳــړك د ﻛﻠــﻲ ښــﻲ اړخ ﺗــﻪ و‪ .‬ﺗــﻪ راځــﻪ راځــﻪ زﻣــﺎ د ﺑﺎﺑــﺎ ﻧــﻪ ﺑــﻪ د ﻫــﺮ څــﻪ ﺣــﺎل‬
‫اﺣﻮال واﺧﻠﻮ‪.‬‬
‫_ ﺳﺘﺎ ﺑﺎﺑﺎ؟‬
‫ﻫﻮ زﻣﺎ ﺑﺎﺑﺎ ددې ﻛﻠﻲ ﻳﻮازﻳﻨﻰ ﭘﺨﻮاﻧﻰ ﺳﭙﻴﻦ ږﻳﺮى ﭘﺎﺗﯥ دى‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﺮڅﻪ ﻣﻌﻠﻮم وي‪.‬‬
‫ﻣـــﻮږ دواړه ﭘـــﻪ ﺧﺒـــﺮو ﺧﺒـــﺮو ﻛـــﯥ د ﻛﻠـــﻲ ﭘـــﻪ ﻛﻮڅـــﻪ ﻛـــﯥ وړاﻧـــﺪې ﺗﻠﻠـــﻲ وو‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﻳـــﻮې دروازې ﺗـــﻪ‬
‫ودرﯦـــﺪ او دروازه ﻳـــﯥ وټﻜﻮﻟـــﻪ‪ .‬ﻟـــږه ﺷـــﯧﭙﻪ ﻛـــﯥ دروازه ﺧﻼﺻـــﻪ ﺷـــﻮه‪ ،‬ﭘـــﻪ دروازه ﻛـــﯥ ﻳـــﻮه ﭘﯧﻐﻠـــﻮټﯥ‬
‫ﺟﻴﻨــۍ راووﺗﻠــﻪ‪ ،‬ﻣــﻮږ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﭘــﺎم وﻛــړو‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ﻻﻻ ﺳــﺘړى ﻣــﺸﯥ‪ .‬ﭘــﻮه ﺷــﻮم ﭼــﯥ د ګــﻞ ﻧــﻮر ﺧــﻮر ده‪.‬‬
‫ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻏﻠــﻲ ﺷــﺎن ووﻳــﻞ‪ :‬ﺳــﺘړې ﻣــﺸﯥ ادې! ﻫﻐــﯥ دروازه ښــﻪ راﺧﻼﺻــﻪ ﻛــړه‪ ،‬ګــﻞ ﻧــﻮر وې راځــﻪ‬
‫ادې دا زﻣـــﻮږ ﻛـــﻮر دى‪ .‬دﻧﻨـــﻪ ﭼـــﯥ ﻧﻨﻮﺗﻠـــﻮ د ﻛـــﻮر ﭘـــﻪ ﺑﺮﻧـــډه ﻛـــﯥ ﻳـــﻮ ﺑـــﻮډا ﺳـــړ ﻳﭙـــﻪ ﻛـــټ ﻛـــﯥ ﻧﺎﺳـــﺖ و‪،‬‬
‫ﺑﺎﻟــښﺖ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﺗﻜﻴــﻪ وﻫﻠــﯥ وه‪ ،‬اﻣــﺴﺎ ﻳــﯥ د ﻛــټ ﺳــﺮﺗﻪ دروﻟــﯥ وه‪ .‬ﻳــﻮ د ﭘﺎﺧــﻪ ﻋﻤــﺮ ﺳــړى‪ ،‬ﭼــﯥ ﺑﺒــﺮه‬
‫ږﻳــﺮه‪ ،‬ﺧــړ ﭘﻜــﻮل ﯦــﻲ ﭘــﻪ ﺳــﺮ و‪ ،‬د ږﻳــﺮې زﻳــﺎت وﻳــښﺎن ﻳــﯥ ﺳــﭙﻴﻦ ښــﻜﺎرﯦﺪل‪ .‬ښــﻪ ﭼﺎرﺷــﺎﻧﻪ ﺳــړى و‪،‬‬
‫ﻟګﻴـــﺎ و څﺮﺧﻜـــﯥ ﻳـــﯥ ﺗـــﺎواوه‪ .‬د وړﻳـــﻮ ﻧـــﻪ ﻳـــﯥ ﻣـــﻮټﻰ ډك ﻧﻴـــﻮﻟﻰ و‪ .‬ﻳـــﻮازې ﻳـــﯥ څﺮﺧﻜـــﯥ ﭘـــﻪ ﻻس ﻛـــﯥ‬
‫وﻧﻴــﻮ‪ ،‬وﻳــﻞ‪ :‬ګــﻞ ﻧــﻮره ﺳــﺘړى ﻣــﺸﯥ‪ .‬ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻛــړه‪ ،‬ﺗــﺮ ور ﺳــﺘړې ﻣــﺸﯥ‪ ،‬ﭘــﻪ ﺧﻴــﺮ راﻏﻠــﯥ‪ .‬ﻳــﻮه د ﻋﻤــﺮ‬
‫ﻧــﻪ زړه ښــځﻪ د ﻛــﻮټﯥ ﻧــﻪ راووﺗﻠــﻪ‪ ،‬زﻣــﺎ ﺧــﻮا ﺗــﻪ راﻏﻠــﻪ‪ ،‬ﻟــﻮﻣړى ﻳــﯥ ګــﻞ ﻧــﻮر ﺗــﻪ ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ ووﻳﻠــﻪ‪،‬‬
‫ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻣﺎﺗﻪ ﻻس رااوږد ﻛړو‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗــﺮور ﺳــﺘړې ﻣــﺸﯥ‪ ،‬ﭘــﻪ ﺧﻴــﺮ راﻏﻠــﯥ‪ .‬ﻧــﻮره ښــﻪ ګــړه ﺑــړه ﻳــﯥ راﺳــﺮه وﻛــړه‪ .‬ﺑــﻮډا ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻛــټ ﻛــﯥ‬
‫ﻧﺎﺳﺖ و‪ ،‬ﻳﻮ ﻻس ﻳﯥ ﭘﻪ ﺗﻨﺪي ﻛﯧښﻮد‪ ،‬ﻣﺎﺗﻪ ﯦﻲ راوﻛﺘﻞ‪ ،‬ﭘﻪ ګﻴﻨګړو اواز ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧــــﻮرې ﺳــــﺘړې ﻣــــﺸﯥ‪ .‬ﻣــــﺎ وﻳــــﻞ ﺧــــﺪاى دې ژوﻧــــﺪى ﻟــــﺮه ﻛﺎﻛــــﺎ څﻨګــــﻪ ﻳــــﯥ؟ ﻧــــﻮر ګــــﻞ ټﻮﻟــــﻮ ﺗــــﻪ‬
‫وروﭘﯧﮋﻧﺪﻟﻢ‪ ،‬ﻳﻮازې دوﻣﺮه ﯦﻲ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫د ﺧﻴــــﺮ ګــــﻞ اﻛــــﺎ ﻟــــﻪ ﻛــــﻮره ﻣــــﯥ دا ادې راوﺳــــﺘﻠﻪ‪ ،‬دى واﻳــــﯥ ﭼــــﯥ دا زﻣــــﻮږ ﻛﻠــــﻰ دى‪ ،‬ﻣــــﺎ ﺗــــﺮې‬
‫ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ ﻧـــﻪ ده ﻛـــړې‪ ،‬ﺗﺎﺳـــﯥ ﺑـــﻪ ﺗـــﺮې ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ وﻛـــړئ‪ ،‬ﻛـــﻪ ﻛـــﻮم ﺧـــﺪﻣﺖ و‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږ ﺑـــﻪ ورﺳـــﺮه ﻣﺮﺳـــﺘﻪ‬
‫ﻛـــﻮو‪ .‬ﻧـــﻮر ګـــﻞ ﺧﭙـــﻞ ﭘـــﻼر ﺗـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻐـــﻪ ﻻ ﻫﻤﻐـــﺴﯥ څﺮﺧﻜـــﻰ ﺗـــﺎواوه‪ ،‬ووﻳـــﻞ‪ .‬ﭘـــﻼر ﻳـــﯥ د څﺮﺧﻜـــﯥ‬
‫ﺗﺎوول ﭘﺮﯦښﻮدل‪ ،‬زﻣﺎ ﺧﻮا ﺗﻪ راﻧږدې ﺷﻮ‪ ،‬ﻧﻮر ګﻞ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ادې دا دى ﺧﭙـــﻞ ﻛـــﻮر دى‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺧﭙـــﻪ ﻧـــﻪ ﺷـــﯥ‪ .‬ﻣـــﻮر ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ورﻏـــږ ﻛـــړو ﻣـــﻮر دې ادې ﺗـــﻪ ډوډۍ‬
‫ﺗﻴﺎره ﻛړه‪ ،‬زه ﺑﻴﺮون ﺗﻪ وځﻢ‪.‬‬
‫ﻣــﻮر ﻳــﯥ وﻳــﻞ ﺗــﺮور دې ﺑﺎﻟــښﺖ ﺗــﻪ ډډه وﻟګــﻮه‪ ،‬ﭼــﯥ دﻣــﻪ ﺷــﯥ‪ .‬زه ﺑــﻪ درﺗــﻪ ډوډۍ ﺗﻴــﺎره ﻛــړم‪ ،‬ﭼــﯥ‬
‫ﺧﭙﻪ ﻧﺸﯥ‪ .‬د ﻧﻮر ګﻞ ﭘﻼر ﭘﻪ ﻳﻮه ﺑﻞ ﻛټ ﻛﯧﮓ ﻣﺨﺎﻣﺦ راﺗﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳﺖ‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﺮور ﺧﭙﻪ ﻧﺸﯥ ﭘﻪ دې ﻛﻠﻲ ﻛﯥ د ﭼﺎ څﻮك ﻳﯥ؟‬
‫ﻣﺎ وې وروره زه د ﺳﻬﺎر ﺻﺎﺣﺐ ﻣﯧﺮﻣﻦ ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻐـــﻪ ﺗـــﻮرې ګڼـــﻲ ورﯦځـــﯥ ﭘﻮرﺗـــﻪ وارﺗـــﻮﻟﯥ‪ ،‬ورو ﻳـــﯥ ﻟـــﻪ ځـــﺎن ﺳـــﺮه ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﺎﺣﺐ؟ ﻛـــﻮم‬
‫ﻫﻐـــﻪ ﺳـــﻬﺎر ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻛﺎﺑـــﻞ ﻛـــﯥ ﻣـــﺎﻣﻮر و د ﺑﺮﺟـــﻮرې ﻛـــﻼ؟ ﭘـــﻪ راډﻳـــﻮ ﻛـــﯥ ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ د ﺟﻤﻌـــﯥ ﭘـــﻪ ﺷـــﭙﻪ‬
‫داﺳﺘﺎﻧﻮﻧﻪ وﻳﻞ؟‬
‫_ ﻫﻮ ﻫﻮ ﻫﻤﺎﻏﻪ ﺳﻬﺎر‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﺑﻮډا ﺗﻪ ﻣﺦ ورواړاوه‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫دادا! ﺳﺘﺎ ورﺗﻪ ﻓﻜﺮ دى؟ ﺑﻮډا ﺧﭙﻠﯥ ﺗﺴﭙﯥ اړوﻟﯥ‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪ :‬ﺑﭽﻰ ﺗﻪ څﻮك ﻳﺎدوې؟‬
‫_ ﻫﻐـــﻪ د ﻛﻮﻧـــډې زوى‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻛﺎﺑـــﻞ ﻛـــﯥ ﻣـــﺎﻣﻮر و‪ ،‬وروﺳـــﺘﻪ ﻳـــﯥ ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﻫﻐـــﻪ ﻟﻮﻳـــﻪ‬
‫ﺑﺮﺟـــﻮره ﻛـــﻼ ﺟـــﻮړه ﻛـــړه‪ .‬دادا ﻫﻐـــﻪ ﻧـــﻪ و‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﻫـــﺮې ﺟﻤﻌـــﯥ ﭘـــﻪ ﺷـــﭙﻪ ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ راډﻳـــﻮ ﻛـــﯥ داﺳـــﺘﺎﻧﻮﻧﻪ‬
‫وﻳﻞ ﻛﯧﺪل او ﻣﻮږ ﺑﻪ ورﺗﻪ ﻧﺎﺳﺖ وو‪.‬‬
‫ﺑﻮډا ووﻳﻞ‪ :‬وﻣﯥ ﭘﯧﮋاﻧﺪ ﺑﭽﻰ‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﺧﻮ‪!....‬‬
‫ﺗـــﻪ ودرﯦـــږه دادا‪ .‬ددې ﻟﭙـــﺎره ﭼـــﯥ ﺑـــﻮډا د ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﻴﺐ ﺗﯧـــﺮه ﻛﻴـــﺴﻪ ﻛﻮﻟـــﻪ‪ ،‬ﺧـــﻮ زوى ﻳـــﯥ ورﺗـــﻪ ﭘـــﻪ‬
‫ﺧﺒـــﺮه ﻛـــﯥ وروداﻧګـــﻞ‪ ،‬ﻟـــﻪ دې وﺟـــﯥ ﭼـــﯥ زه ﭘـــﻮه ﻧـــﺸﻢ او ﻟـــﻮﻣړى زﻣـــﺎ ﭘـــﻪ ﺣـــﺎل ځـــﺎن ﭘـــﻮه ﻛـــړي‪ .‬ﺑـــﻮډا‬
‫ﻣﺎﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪ ،‬ﺧﻮ ﺳﻢ ﻧﻈﺮ ﻳﯥ ﻧﻪ ﻟګﯧﺪ‪ ،‬زوى ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﺮور ﺗﻪ د ﻫﻐﯥ ﻛﻮروداﻧﻪ ﻳﯥ‪.‬؟‬
‫ﻣــﺎ وې ﻫــﻮ ﻫﻐــﻪ زﻣــﺎ ﺧﺎوﻧــﺪ و‪ .‬ﺑــﻮډا او زوى ﻳــﯥ دواړه ﭘــﻪ ﺗﻌﺠــﺐ ﻛــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮل‪ ،‬ﭘــﻪ دې وﺧــﺖ‬
‫ﻛـــﯥ ښـــځﯥ ﻟﻮټـــﻪ او ﭼﻴﻠﻤﭽـــﻲ راوړل‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﺗـــﺮور ﻻس وﻳﻨځـــﻪ ﭼـــﯥ ډوډۍ وﺧـــﻮرې‪ ،‬څـــښﺘﻦ ﻳـــﯥ ﻫـــﻢ‬
‫راﺗﻪ ﻛړه‪ .‬ﺗﺮور ﺗﻪ ﻟﻮﻣړى ډوډۍ وﺧﻮره ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﻧﻮرې ﺧﺒﺮې ﺳﺮه ﻛﻮو‪.‬‬
‫زه د ﻫﻐـــﯥ ﻟـــﻪ ﻣﯧـــﺮﻣﻦ ﺳـــﺮه ﻻړم‪ ،‬ﭘـــﻪ ډوډۍ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻢ ﺑـــﻮډا او زوى ﻳـــﯥ ﺧﭙـــﻞ ﻣـــﻨځ ﻛـــﯥ ﺳـــﺮه څـــﻪ‬
‫ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ‪ ،‬ﻫﻐﻮى ډﯦﺮ څﻪ ووﻳﻞ‪ ،‬زه ورﺗﻪ ﻣﺘﻮﺟﯥ وم‪ .‬وروﺳﺘﻪ ﻟﻪ ډوډۍ ﻧﻪ ﻳﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﺮور ﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﺳﻮدا وي‪ ،‬راځﻪ ﭼﯥ ﺳﺘﺎﺳﯥ ﻛﻼ ﺗﻪ ورﺷﻮ‪ ،‬ﻫﺮڅﻪ ﺑﻪ ﭘﺨﭙﻠﻪ وګﻮرې‪.‬‬
‫د ﻛـــﻮر ښـــځﻪ او ﻣﯧـــړه ﯦـــﻲ دواړه راﺳـــﺮه ﺷـــﻮل‪ ،‬د ﻫﻐـــﻮى ﻟـــﻪ ﻛـــﻮره ووﺗﻠـــﻮ او ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه‬
‫اوږده ﻛﻮڅــﻪ ﻛــﯥ ورﺳــﻢ ﺷــﻮ‪ .‬ﻟــﻪ ﻛــﻮڅﯥ ﻧــﻪ ﭼــﯥ ووﺗــﻮ‪ ،‬د ﻛﻠــﻲ ﺑــﻞ اړخ ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ .‬ﻣــﺎ ﺑــﻪ د ﻛﻠــﻲ ﻫــﺮې‬
‫ﻛـــﻮڅﯥ او ﻫـــﺮ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﻛﺘـــﻞ‪ ،‬د ﺧﭙـــﻞ ﻛـــﻮر ﻟﻴـــﺪو ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ﺗﻠﻮﺳـــﻪ وه‪ ،‬ﺗﻠـــﻮ ﺗﻠـــﻮ ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ګـــﻮټ‬
‫ورواوښـــﺘﻮ‪ .‬ﺳـــړي ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺗـــﺮور ﻫﻐـــﻪ ﻣﺨـــﺎﻣﺦ ﺳﺘﺎﺳـــﻮ ﻛـــﻼ ده‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﺑـــﻮرج ﯦـــﻲ ﭘﺨـــﻮا ﭘـــﻪ ډزو ﻛـــﯥ‬
‫ﻧړﯦﺪﻟﻰ دى‪.‬‬
‫ﭘــﻪ زړه ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﺗﯧﺮﯦــﺪل‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻛــﻼ ﻛــﯥ ﺧــﻮ ﺑــﻪ ﺳــﻬﺎر او زوى ﻣــﯥ ﻧــﻪ وي؟ ﻛﯧــﺪاى ﺷــﻲ ﭼــﯥ ﭘــﻪ‬
‫ﻫﻐـــﯥ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﭼـــﺎ ژوﻧـــﺪي ﻟـــﻪ ﺳـــﻴﻨﺪه راوﯦـــﺴﺘﻠﻲ وي‪ .‬ﻧـــﻪ ﭘـــﻮﻫﯧږم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻛـــﻼ ﻛـــﯥ ﺑـــﻪ څـــﻮك وي‬
‫ﻧــﻮ؟ څــﻮ ګﺎﻣــﻪ ﻻ ﻛــﻼ ﺗــﻪ ﭘــﺎﺗﯥ و‪ ،‬ودرﯦــﺪم ښــﻪ ﻣــﯥ ﺷــﺎوﺧﻮا ﺗــﻪ وﻛﺘــﻞ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ ﻣﺨــﺎﻣﺦ ﻛــﻼ ﺗــﻪ ورﭘــﺎم‬
‫ﻛړو‪ ،‬ﻫﯧڅ ﺑﺎور ﻣﯥ ﻧﻪ راﺗﻠﻮ‪ ،‬ﭼﯥ ګﻨﯥ دا ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻏﻪ ﻛﻠﻰ او زﻣﻮږ ﻛﻼ وي؟‬
‫د ﺳړي ﻣﯧﺮﻣﻦ ﻫﻢ راﺳﺮه وه‪ ،‬ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﺮور څﻨګﻪ ودرﯦﺪې؟‬
‫_ ﻫﺴﯥ ﻟﻮرې دا ﻫﺮڅﻪ راﺗﻪ ﻧﺎاﺷﻨﺎ ښﻜﺎري‪.‬‬
‫_ ﺗﺮور د ﻛﻼ دروازې ﺗﻪ ﭼﯥ ورﺳﯧﺪو‪ ،‬ﺑﻴﺎ درﺗﻪ ﭘﺘﻪ ﻟګﯧږي‪.‬‬
‫د ﻛــــﻼ دروازې ﺗــــﻪ ﭼــــﯥ ورﺳــــﯧﺪو‪ ،‬ﻣﺨــــﺎﻣﺦ ودرﯦــــﺪم د ﻛــــﻼ دروازې او دﻳﻮاﻟﻮﻧــــﻮ ﺗــــﻪ ﻣــــﯥ ﭘــــﺎم‬
‫وﻛـــړو وﻣـــﯥ ﭘﯧﮋﻧﺪﻟـــﻪ‪ .‬د ﻛـــﻼ ﺑـــﻮرج ﻧړﯦـــﺪﻟﻰ و‪ ،‬دروازه ﯦـــﻲ ﻣﺎﺗـــﻪ وه‪ ،‬د ﻛـــﻼ د ﻣﺨـــﯥ ﺑـــڼ ﻧـــﻪ و‪ .‬ﭘﺨـــﻮاﻧﻲ‬
‫ﺧﻴـــﺎل ﻛـــﯥ ﻻړم‪ ،‬ﺑـــﺪن ﻣـــﯥ ورﭘﯧـــﺪه‪ ،‬ځـــﺎى ﭘـــﻪ ځـــﺎى ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻢ‪ .‬د ﻛـــﻼ دﻳﻮاﻟـــﻪ ﺗـــﻪ ﻣـــﯥ ﺗﻜﻴـــﻪ ووﻫﻠـــﻪ‪،‬‬
‫ﺳــړي دروازه وټﻜﻮﻟــﻪ‪ ،‬ښــځﯥ زﻣــﺎ ﺳــﺮ وﻧﻴــﻮ‪ ،‬وﻳﻠــﯥ ﺗــﺮور ﺟــﺎﻧﯥ وﻟــﯥ؟ زﻣــﺎ ﻟــﻪ ﺧــﻮﻟﯥ ﻏــږ ﻧــﻪ ﺧــﻮت‪،‬‬
‫اﻧﺪاﻣﻮﻧـــﻪ ﻣـــﯥ ﻟـــﻪ ﻛـــﺎره وﻟﻮﯦـــﺪل‪ ،‬ﺑـــﯥ ﻫﻮښـــﻪ ﺷـــﻮم‪ ،‬ﻫـــﯧڅ ﭘـــﻪ ځـــﺎن ﻧـــﻪ وم ﭘـــﻮه ﺷـــﻮې‪ .‬ﻳـــﻮ وﺧـــﺖ ﻣـــﯥ‬
‫ﺳــﺘﺮګﯥ وﻏړوﻟــﯥ څــﻪ ډﯦــﺮ ﻛــﺴﺎن ښــځﯥ واړه ﺳــړي ﻧﺎﺳــﺖ دي‪ ،‬دوه ښــځﻮ ﭘــﻪ ﻛــﺮاره ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﻛــټ ﻛــﯥ‬
‫ﻛﯧﻨــــﻮﻟﻢ‪ ،‬دوه ﺑﺎﻟــــښﺘﻮﻧﻪ ﻳــــﯥ راﺗــــﻪ ﺷــــﺎﺗﻪ ﻛﯧــــښﻮدل‪ ،‬ﻳــــﻮې ښــــځﯥ ﭘــــﻪ ګــــﻴﻼس ﻛــــﯥ اوﺑــــﻪ راﻛــــړې‪،‬‬
‫ﺳﺘﺮګﯥ ﻣﯥ ﺷﺎوﺧﻮا ﺗﻪ واړوﻟﯥ‪،‬د ﻫﻤﻐﯥ ښځﯥ ﻣﯧړه راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗــﺮور دا ﺳﺘﺎﺳــﯥ ﻛــﻼ ده‪ .‬ﻳــﻮ زﻟﻤــﻲ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻻس وﻧﻴــﻮ‪ ،‬ﭼــﯥ ﺗــﻮره ږﻳــﺮه ﻟــﻮړ ﺳــړى و‪ ،‬وﻳﻠــﯥ دا ﺳــﺘﺎ‬
‫د ﺧﺎوﻧﺪ د ﺗﺮه زوى دى‪ .‬ﻫﻐﻪ راﻏﻰ ﭘﻪ ﻣﺎ راښﻜﺘﻪ ﺷﻮ‪ ،‬ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ ﻳﯥ ووﺗﻞ‪ :‬اّخ ﺗﻨﺪار ﺗﻪ؟‬
‫ﻣــﺎ ﭘــﻪ ﻏﯧــږ ﻛــﯥ وﻧﻴﻮﻟــﻪ‪ ،‬ﻟــﻪ ﻏــږه ﻟﻮﯦــﺪﻟﯥ وم‪ ،‬ﺧــﺎﻟﻲ اوښــﻜﯥ ﻣــﯥ رواﻧــﯥ وې‪ .‬ﺑﻴــﺎ د ﻫﻐــﯥ ﻣﯧــﺮﻣﻦ‬
‫راﻏﻠـــﻪ راﻏـــﺎړې وﺗـــﻪ‪ ،‬د ﺳـــﺘﺮګﻮ ﭘـــﻪ رپ ﻛـــﯥ د ﭼـــﻢ ګﺎوﻧـــډ ښـــځﯥ او ﺳـــړي ﻛـــﻼ ﺗـــﻪ راﻧﻨﻮﺗـــﻞ‪ .‬ﻛـــﻼ ﻟـــﻪ‬
‫ﺧﻠﻜــﻮ ډﻛــﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﭘــښﻪ ﻟــﻮى واړه ﻛــﻼ ﺗــﻪ راﻧﻨﻮﺗــﻞ‪ .‬ﻟﻜــﻪ د ﺧــﻮب ﻏﻮﻧــﺪې ﭘﺮﯦــﺸﺎﻧۍ ﻳــﻮوړم‪،‬‬
‫څـــﻪ ﻣـــﯥ ﻧـــﻪ ﻟﻴـــﺪل‪ ،‬ﺧـــﻮ دوﻣـــﺮه ﻣـــﯥ اورﯦـــﺪل ﭼـــﯥ ﻫـــﺮ ﭼـــﺎ ﺑـــﻪ ﻳـــﻮ ﺑـــﻞ ﺗـــﻪ وﻳﻠـــﯥ‪ :‬د ﺳـــﻬﺎر ﺻـــﻴﺐ ﻣﯧـــﺮﻣﻦ‬
‫راﭘﻴــﺪا ﺷــﻮې ده‪ .‬د ﺳــﻬﺎر د ﻧــﻮم ﭘــﻪ اورﯦــﺪو ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻪ زړه ﭼــړې ﻣﻨــډل ﻛﯧــﺪې‪ .‬د ﺧﻠﻜــﻮ ﺷــﻮر او زوږ‬
‫دوﻣــﺮه زﻳــﺎت ﺷــﻮ‪ ،‬ﭼــﯥ ﭼــﺎ د ﭼــﺎ ﺧﺒــﺮه ﻧــﻪ اورﯦــﺪه‪ .‬ﻟــﻪ ﻳــﻮې ﺧــﻮا ﻫــﻮا ګﺮﻣــﻪ وه او د ﺧﻠﻜــﻮ ګڼــﻪ ګﻮڼــﻪ ﻫــﻢ‬
‫زﻳﺎﺗــﻪ وه‪ .‬ﻳــﻮ وﺧــﺖ ﭼــﯥ ﻣــﯥ ﺳــﺘﺮګﯥ وﻏړوﻟــﯥ‪ ،‬ﻳــﻮ ﭼــﺎ ﭘــﻪ ګــﻴﻼس ﻛــﯥ اوﺑــﻪ راﺗــﻪ وﻧﻴــﻮې‪ .‬ﻣــﺮۍ ﻣــﯥ‬
‫ﻟﻤـــﺪه ﺷـــﻮه‪ ،‬ﭘﺨﭙـــﻞ ځـــﺎى ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻢ‪ .‬ﭘـــﺎم ﻣـــﯥ ﻛـــﺎوه د ﺧـــﺪاى ﻣﺨﻠـــﻮق ﭘـــﻪ ﻛـــﻼ ﻛـــﯥ راټـــﻮل ﺷـــﻮى و‪ .‬ﭘـــﻪ‬
‫ﻛــټ ﻛــﯥ راﺳــﺮه ﻧﺎﺳــﺘﯥ ښــځﯥ راﺗــﻪ ﭘــﻪ ﺳــﺮ ټﻴﻜــﺮى ﺳــﺎز ﻛــړو‪ ،‬ټﻮﻟــﻮ ﻣﺎﺗــﻪ ﻛﺘــﻞ او ﻳــﻮ ډول د ﺧﭙګــﺎن‬
‫ﭘﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻛﯥ ﻟﻴﺪل ﻛﯧﺪل‪ .‬ﻳﻮه ﺳړي ﭘﻪ ﺟګ اواز ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧﻮﯦﻨـــﺪو وروڼـــﻮ ښـــﻪ ﺑـــﻪ دا وي‪ ،‬ﭼـــﯥ دا ﺑﻴﺮوﺑـــﺎر ﻛـــﻢ ﻛـــړو‪ ،‬دا ﺑﯧﭽـــﺎره ګـــۍ ﺑـــﻪ ﻟـــږه دﻣـــﻪ ﺷـــﻲ‪ ،‬ﭘـــﻪ‬
‫ﻛﺮار او ﻧﻮﺑﺖ ﺳﺮه ﺑﻪ ورﺳﺮه وګﻮرئ‪ ،‬اوس ﻫﻤﺪوﻣﺮه ﺑﺲ دي‪ ،‬راځﺊ ﭼﯥ ځﻮ‪.‬‬
‫دوې ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺳـــﻤﻪ ده‪ .‬ﺧﻠـــﻚ ﭘـــﻪ ﻛـــﺮار ﺳـــﺮه ﻟـــﻪ ﻛـــﻼ ﻧـــﻪ ووﺗـــﻞ‪ ،‬ښـــځﯥ ﻫـــﻢ ﻻړې‪ ،‬ﻳـــﻮازې د ﻛـــﻼ‬
‫اوﺳﯧﺪوﻧﻜﻲ ﻛﺴﺎن ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮل‪.‬‬
‫د ﻧــﻮر ګــﻞ ﭘــﻼر او ﻣــﻮر ﭼــﯥ دواړه راﺗــﻪ ﻧــﺰدې ﻧﺎﺳــﺖ وو‪ ،‬زﻣــﺎ ﺧــﻮا ﺗــﻪ ﻧــﻮر ﻫــﻢ ﻧــﺰدې ﺷــﻮل‪ ،‬وﻳــﯥ‬
‫وﻳـــﻞ‪ :‬ﺗـــﺮور ښـــﻪ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺳـــﺘﺎ د ﺧﺎوﻧـــﺪ د ﺗـــﺮه زوى ﺷـــﺘﻪ دى‪ ،‬دا ﻣﯧﻨـــﻪ ﭘـــﺮې ټﻴﻨګـــﻪ ده‪ .‬ﻧـــﻮر دې ﻟـــﻪ‬
‫ﺧﻴـــﺮه ﺗﻜﻠﻴـــﻒ ﻧـــﺸﺘﻪ دى‪ .‬اوس ﺑـــﻪ ﺳـــﺘﺎ ﭘـــﻪ اﺟـــﺎزت ﺳـــﺮه درﻧـــﻪ ﻻړ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﺑـــﻪ دې اﺣـــﻮال واﺧﻠـــﻮ‪.‬‬
‫واﻟﻜــﻪ وراره ﻣــﻮﻧږ ﺑــﻪ درﻧــﻪ وﻻړ ﺷــﻮ‪ ،‬ښــﻪ ﺷــﻮه زﻣــﺎ زوى ﻧــﻮر ګــﻞ دا ﺗــﺮور ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ راورﺳــﻮﻟﻪ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ‬
‫ﺳﺮه ګﻮرو‪.‬‬
‫_ ﻧﻪ ﻧﻪ ﻛﺎﻛﺎ ﺟﺎﻧﻪ ډوډۍ ﺑﻪ راﺳﺮه وﺧﻮرئ ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ځﺊ‪.‬‬
‫_ ﺧﻴــﺮ ﻳﻮﺳــﯥ دا زﻣــﻮږ ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر دﻳــﻮ ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﺷــﻲ‪ .‬ﭘﺎڅﯧــﺪل ﻟــﻪ ﻣــﺎ ﻳــﯥ اﺟــﺎزت وﻏﻮښــﺖ او ﻟــﻪ ﻛــﻼ‬
‫ﻧـــﻪ ووﺗـــﻞ‪ ،‬د ﻛـــﻼ ﻟﻮﻳـــﻮ وړو ورﺳـــﺮه ﻣﺨـــﻪ ښـــﻪ وﻛـــړه‪ ،‬د ﻛـــﻮر ښـــځﻪ او ﺳـــړى‪ ،‬ﺑﭽﻴـــﺎن ﻳـــﯥ ټـــﻮل راﻧـــﻪ‬
‫راﺗـــﺎو ﺷـــﻮل‪ .‬د ﺳـــﻬﺎر د ﻛﺎﻛـــﺎ زوى ﺷـــﻴﺮ ﺧـــﺎن او ﻣﯧـــﺮﻣﻦ ﻳـــﯥ دواړه راﺳـــﺮه ﭘـــﻪ څﻨـــګ ﻛـــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻞ‪،‬‬
‫ﺷﻴﺮ ﺧﺎن ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﻨـــﺪار ﻛـــﺴﻢ ﭘـــﻪ ﺧـــﺪاى ﭼـــﯥ ﺳﺘﺎﺳـــﯥ د ټﻮﻟـــﻮ ﻓﺎﺗﺤـــﻪ ﻣـــﻮږ ﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﻫﻤﻐـــﻪ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﺷـــﻮې وه او دا‬
‫دى‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺗـــﻪ اﷲ ﻧﺎڅﺎﭘـــﻪ ﭘـــﻪ ﻣـــﻮږه راﻧﻨﻮﯦـــﺴﺘﯥ‪ .‬دواړو ﺧﭙـــﻞ ﻻﺳـــﻮﻧﻪ ﻏﻮږوﻧـــﻮ ﺗـــﻪ ﻳـــﻮوړل‪ ،‬ﺧﺪاﻳـــﻪ‬
‫ﺗﻮﺑـــﻪ ﺗﻮﺑـــﻪ ﻣـــﯥ ده‪ ،‬دا څﻨګـــﻪ ﭼـــﻞ وﺷـــﻮ‪ .‬اى ﺗﻨـــﺪار دا دوﻣـــﺮه وﺧـــﺖ ﻧـــﻮ ﺗـــﻪ ﭼﯧـــﺮې ﺗـــﻪ وې‪ ،‬ﻫﻠـــﻪ ﻛﻴـــﺴﻪ‬
‫ﻛﻮه‪ ،‬ﭼﯥ‪....‬‬
‫د ﺷـــﯧﺮ ﺧـــﺎن دوه ﭘﯧﻐﻠـــﯥ ﻟﻮڼـــﻪ او درې زاﻣـــﻦ ﻫـــﻢ ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ځـــﺎى راﺗـــﺎو وو‪ ،‬ﻣـــﺎ ورﺗـــﻪ ﺧﭙﻠـــﻪ ﻛﻴـــﺴﻪ‬
‫ﺗﯧــﺮه ﻛــړه‪ ،‬وﻟــﯥ ﻣﺎﺷــﻮﻣﺎن ﻧﺎﺳــﺖ وو‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ځﻴﻨــﯥ زﻳــﺎﺗﯥ ﭼــﯥ راﺳــﺮه ﺷــﻮي وو‪ ،‬ﭘــﻪ اﺻــﻞ ﺷــﻜﻞ ﻣــﯥ‬
‫ورﺗــﻪ وﻧــﻪ وﻳﻠــﯥ‪ ،‬ﺧــﻮ ﻧــﻮره ټﻮﻟــﻪ ﻛﻴــﺴﻪ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ﺑﻴــﺎن ﻛــړه‪ ،‬ټﻮﻟــﻮ ﻟﻮﻳــﻮ وړو ﺳــﻢ ﭘــﻪ ﺳــﻠګﻮ ﺳــﻠګﻮ‬
‫وژړل‪ ،‬ﻫــﺮ ﻳــﻮه ﻣﺎﺗــﻪ ﻛﺘــﻞ او ﻟــﻪ ﺳــﺘﺮګﻮ ﻳــﯥ اوښــﻜﻮ دارې وﻫﻠــﯥ‪ ،‬ټــﻮل ﻣــﯥ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه ښــﻪ ﭘــﻪ ژړا‬
‫ﺳـــﺘړي ﻛـــړل‪ .‬ﻫﻐـــﻮى راﺗـــﻪ ﻫـــﻢ د روﺳـــﺎﻧﻮ د وﺧـــﺖ ﺟګـــړې او ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ د ﺑﻤﺒـــﺎرۍ راﺗـــﻪ ټـــﻮﻟﯥ ﻛﻴـــﺴﯥ‬
‫وﻛــړې‪ .‬د ﻛــﻼ د ﺑــﺮج ﭘــﻪ ﺗﻮﭘﻮﻧــﻮ وﯦــﺸﺘﻞ‪ ،‬د ﺧﭙــﻞ ﭘــﻼر او د ﺳــﻬﺎر د ﻣــﻮر وژل او ﻫــﻢ ﻳــﯥ د ﻛﻠــﻲ د ﻫــﺮ‬
‫ﻛﺎﻟﻪ د ﻣﺮګﻮﻧﻮ راﺗﻪ ﺑﯧﻼﺑﯧﻠﯥ ﻛﻴﺴﯥ وﻛړې‪ .‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﻨــــﺪار راځــــﻪ‪ ،‬ﭼــــﯥ د ﻛــــﻼ ﭘــــﻪ ﻛﻮټــــﻮ دې وګﺮځــــﻮم‪ ،‬ﻫــــﺮ دﯦــــﻮال د ﺗﻮﭘﻮﻧــــﻮ او راﻛټﻮﻧــــﻮ ﻣﺮﻣــــۍ‬
‫ﺧــﻮړﻟﻲ دي‪ ،‬ﻛــﻼ ﻫﻐــﻪ ډول ﻧــﻪ ده ﭘــﺎﺗﯥ‪ ،‬ګﺮﭼــﯥ ﻣــﺎ ﻳــﯥ ځﻴﻨــﯥ ﺑﺮﺧــﯥ دوﺑــﺎره ﺟــﻮړې ﻛــړي دي‪ .‬د ﻛــﻼ‬
‫ﺑــﻮرج راﻧــﻪ ﻧﻴﻤګــړى ﭘــﺎﺗﯥ دى‪ ،‬ﻛــﻪ ژوﻧــﺪ و ﭘــﻪ ﺧﻴــﺮ ﺳــﺮه ﺳــږﻛﺎل ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ﻧﻴــﺖ دﻳــﻮ ﭼــﯥ ودان ﻳــﯥ‬
‫ﻛړم‪.‬‬
‫ﺷـــﯧﺮ ﺧـــﺎن ﻟـــﻪ ﻻﺳـــﻪ وﻧﻴـــﻮﻟﻢ ورو ورو ﻳـــﯥ د ﻛـــﻼ ﭘـــﻪ ﺑـــﯧﻼ ﺑﯧﻠـــﻮ ﻛﻮټـــﻮ وګﺮځـــﻮﻟﻢ‪ ،‬زﻣـــﻮږ د ﺧـــﻮب‬
‫ﻛـــﻮټﯥ ﺗـــﻪ ﭼـــﯥ ﻧﻨـــﻮﺗﻠﻢ ﺳـــﺘﻮﻧﻰ ﻣـــﯥ راډك ﺷـــﻮ‪ ،‬ﭘـــﻪ دواړو ﺗـــﺸﻮ ﻣـــﯥ ﻻس ﻛﯧـــښﻮد‪ ،‬اوښـــﻜﯥ ﻣـــﯥ‬
‫وڅڅﯧــﺪې‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﻫــﻢ راﺳــﺮه اوښــﻜﯥ ﺗﻮﻳــﻮﻟﯥ‪ .‬د ﻛــﻮټﯥ دﻳﻮاﻟﻮﻧــﻪ ﻻ ﻫﻤﺎﻏــﺴﯥ ﻟــږ ﻟــږ ﺳــﭙﻴﻦ و‪ .‬ﺷــﯧﺮ‬
‫ﺧﺎن ﭘﻪ ژړﻏﻮﻧﻲ ﻏږ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﻨـــﺪار ﭘـــﻪ دې ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ اوس ﻣـــﻮﻧږه وﻳـــﺪه ﻛﻴـــږو‪ .‬ورﻣﻨـــډه ﻳـــﯥ ﻛـــړل دﻳﻮاﻟـــﻪ ﺗـــﻪ د ﺳـــﻬﺎر ﻋﻜـــﺲ‬
‫ځﻮړﻧـــﺪ و‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﺗﻨـــﺪار دا ﻣـــﯥ د ﺳـــﻬﺎر ﻻﻻ ﻋﻜـــﺲ دى‪ ،‬ﻣﺎﺗـــﻪ ﻳـــﯥ وﻧﻴـــﻮ‪ .‬ﻣـــﺎ ﭼـــﯥ ﻋﻜـــﺲ د ﻛـــﻮټﯥ ﭘـــﻪ‬
‫دروازه ﻛـــﯥ رڼـــﺎ ﺗـــﻪ وﻧﻴـــﻮ‪ ،‬د ﭼﻮﻛـــﺎټ ﭘـــﻪ ﺷﻴـــﺸﻪ ﻣـــﯥ اوښـــﻜﯥ ډﻧـــډ ﺷـــﻮې‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ راﻧـــﻪ ﻋﻜـــﺲ ﺑﯧﺮﺗـــﻪ‬
‫واﺧﻴـــﺴﺖ ﻣﺎﺗـــﻪ ﻳـــﯥ وې ﺗﻨـــﺪار راځـــﻪ ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻧـــﻮرو ﻛﻮټـــﻮ ﻛـــﯥ وګﺮځـــﻮ‪ ،‬د ﻛـــﻼ ﭘـــﻪ ﻛﻮټـــﻮ او ﺑـــﺎﻣﻮﻧﻮ‬
‫وګﺮځﯧـــﺪو‪ ،‬د ﻛـــﻼ ﻫﻐـــﻪ ﻟـــﻮړ ﺑـــﻮرج ﻧﻴﻤـــﺎﻳﻲ راﻛټﻮﻧـــﻮ ﻏـــﻮرزوﻟﻰ و‪ .‬د دوﻳـــﻢ ﭘـــﻮړ ﭘـــﻪ ﻛﻮټـــﻮ ﻛـــﯥ ﻫـــﻢ‬
‫وګﺮځﯧــﺪو‪ ،‬زﻣــﻮﻧږ د وﺧــﺖ ﺳــﺎﻣﺎﻧﻮﻧﻪ د ﻫﻐــﯥ وﺧــﺖ ﺟﻬــﺎدي ﻏﻠــﻮ ﻟــﻮټ ﻛــړي وو‪ ،‬د ﻛــﻼ ﺗﺮڅﻨــګ ﺑــڼ‬
‫و ﭼـــﯥ اوس ﭘﻜـــﯥ ﻳـــﻮازې د ﺳـــﻴﺘﺮون وﻧـــﻪ ﺟګـــﻪ ﺧﺘﻠـــﯥ وه او ﻳـــﻮه وﻧـــﻪ د ﻧـــﺎرﻧﺞ وﻻړه وه‪ ،‬ﭼـــﯥ ډﯦـــﺮه‬
‫زړه ﺷــــﻮې وه‪ .‬د ﻻﻧــــﺪې ﺗــــﺮې ﭼﺮګــــﺎن ګﺮځﯧــــﺪل‪ .‬د ﻛﻠــــﻲ د وﺳــــﺘﻞ ﭼﻴﻨــــﺎران ﻧــــﻪ وو‪ ،‬زﻳــــﺎت ﻛﻮروﻧــــﻪ‬
‫ﻫﻤﺎﻏﺴﯥ ﻻ وران ﭘﺮاﺗﻪ وو‪.‬‬
‫دﻏــﻪ ورځ ټﻮﻟــﻪ ﭘــﻪ ژړا اﻧګــﻮﻻ ﺗﯧــﺮه ﺷــﻮه‪ ،‬ﻣﺎﺧــﺴﺘﻦ ﻟــﻪ ډوډۍ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﭼــﺎى ﺗــﻪ ﻧﺎﺳــﺖ و‪ ،‬ﻣــﺎ‬
‫وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺷــــﯧﺮ ﺧﺎﻧــــﻪ ﺑﭽــــﻰ! ﻟــــﻮﻣړى دا ﺧﭙﻠــــﻪ ﻣﯧــــﺮﻣﻦ دې راﺗــــﻪ راوﭘﯧﮋﻧــــﻪ‪ ،‬دا ﺑﭽﻴــــﺎن دې ﺑﯧــــﻞ ﺑﯧــــﻞ ﭘــــﻪ‬
‫ﻧﻮﻣﻮﻧﻮ ﻳﺎد ﻛړه‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﻧﻮرې ﺧﺒﺮې ﻛﻮو‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ راﺗــﻪ ﺧﭙﻠــﻪ ښــځﻪ ﻳــﺎده ﻛــړه‪ ،‬وﻳــﯥ وﻳــﻞ‪ :‬دا د ﻛﻠــﻲ ﺣﻴــﺪر ﺧــﺎن ﻟــﻮر ده ګﻼﺑــﻪ ﻧــﻮﻣﯧږي‪ .‬دا ﻣــﯥ‬
‫ﻣﻴﺮﺧــــﺎن ﻣــــﺸﺮ زوى دى او ﻫﻐــــﻪ ﺧﻴــــﺮو دى او دا وړوﻛــــﻰ اﻓــــﻀﻞ دى‪ .‬دا ﻣــــﺸﺮه ﻟــــﻮر ﻣــــﯥ ﻏــــﻮټۍ‬
‫ﻧﻮﻣﻴږي او دا ﺑﻠﻪ ﭘﺎڼﻪ ﻧﻮﻣﯧږي‪.‬‬
‫_ ډﯦـــﺮ ﺷـــﻜﺮ دى زوﻳـــﻪ ﭘـــﻪ ﺗـــﺎ او ﭘـــﻪ دې اوﻻدوﻧـــﻮ دې ډﯦـــﺮه ﺧﻮﺷـــﺤﺎﻟﻪ ﺷـــﻮﻣﻪ‪ ،‬زړه ﻧـــﺎزړه د ﻧﻮرګـــﻞ‬
‫د ﭘــﻼر و ﻣــﻮر ﺳــﺮه راﺗﻠﻤــﻪ ﻣــﺎ وې ﭼــﯥ ﭘــﻪ دې ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ ﺑــﻪ زﻣــﺎ څــﻮك ﭘــﺎﺗﯥ وي او ﻛــﻪ ﻧــﻪ؟ ﺑﭽــﻰ ﭘــﻪ‬
‫دې ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻢ ﺷﻜﺮ دى‪.‬‬
‫ﺷــﯧﺮ ﺧﺎﻧــﻪ زوﻳــﻪ! ﺑــﻼ دې واﺧﻠــﻢ زه ﻧــﻮر د ډﯦــﺮو ﺧﺒــﺮو ﻃﺎﻗــﺖ ﻧــﻪ ﻟــﺮم‪ ،‬ﺧــﻮ ﻛــﻪ ﺗــﻪ راﺗــﻪ د ﺳــﻬﺎر او زﻣــﺎ د‬
‫زوى ﭘﻪ ﺑﺎب ﻳﻮ څﻪ وواﻳﯥ‪ ...‬ﻧﻮره ﭘﺎﺗﯥ ﻛﻴﺴﻪ او د ﺳﻬﺎر ﭘﻪ ﺑﺎب ﺷﯧﺮﺧﺎن داﺳﯥ ﭘﻴﻞ وﻛړ‪:‬‬
‫څﻠﻮرم څﭙﺮﻛﻰ‬
‫_ ﺗﻨـــﺪار! ﺗﺎﺗـــﻪ ﺧـــﻮ ﺑـــﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣـــﻪ وي‪ ،‬ﭼـــﯥ زه ﭘـــﻪ ﻫﻐـــﯥ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ اﻳﻠـــﻪ وﺧـــﺖ رﺳـــﻴﻨﺪه وم‪ ،‬ﻛـــﻮم‬
‫وﺧــﺖ ﭼــﯥ ﺗﺎﺳــﻮ ﻟــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ د ﺗﻠــﻮ ﻧﻴــﺖ ﻛــړى و او ﭘــﻪ ﺟﺎﻟــﻪ ﻛــﯥ د ﺷــﭙﯥ ﭘــﻪ ﺳــﻴﻨﺪ ﭘــﻮرې وﺗﻠــﺊ‪ .‬ﭘــﻪ‬
‫ﻫﻤﻐـــﻪ ﺷـــﭙﻪ ﻟـــﻪ ﭘـــﻼر ﺳـــﺮه دﻟﺘـــﻪ ﺳﺘﺎﺳـــﯥ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻮ‪ .‬زړه ادې دې ﺧـــﺪاى وﺑـــښﻲ )ﺳـــﺘﺎ ﺧﻮاښـــﯥ(‬
‫ځﺎﻧﻠــﻪ ﻧﺎﺳــﺘﻪ وه‪ ،‬ژړل ﻳــﯥ‪ .‬ﭘــﻼ رﻣــﯥ ورﺗــﻪ ﺧﺒــﺮې وﻛــړې‪ ،‬ژړا ﻳــﯥ ﺑــﺲ ﻛــړه‪ .‬د ﺷــﭙﯥ ﺗــﺮ ﻧﺎوﺧﺘــﻪ ﭘــﻮرې‬
‫ﻫﻐﻮى دواړه ﻣﺸﻐﻮﻟﯧﺪل او زه ورﺗﻪ ﻧﺎﺳﺖ وم‪ .‬ﭘﻼر ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ ﻳـــﺎ ﺑـــﻞ ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ ﭘـــﻪ دې ﻛﻠـــﻲ روﺳـــﺎن ﺣﻤﻠـــﻪ ﻛـــﻮي‪ ،‬ښـــﻪ ﺷـــﻮه ﭼـــﯥ ﺳـــﻬﺎر دوى ځﺎﻧﻮﻧـــﻪ‬
‫ووﯦﺴﺘﻞ‪ .‬ﻣﻮﻧږ ﺑﻪ ﭼﯥ د ﻛﻠﻲ ﺧﻠﻜﻮ څﻪ ﺣﺎل و‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﺑﻪ زﻣﻮﻧږه وي‪.‬‬
‫ﺗــﺮ ﻧﻴﻤــﯥ ﺷــﭙﯥ ﭘــﻮرې دواړه ﭘــﻪ ﻫﻤــﺪې ﺧﺒــﺮو ﺳــﺮه ګړﯦــﺪل‪ ،‬ﭘــﻼر ﻣــﯥ ﺑﻴــﺎ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻻړ او زه ﻟــﻪ زړې‬
‫ادې ﺳــﺮه ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮم‪ .‬ﺳــﻬﺎر وﺧﺘــﻲ ﻳــﯥ راوﻳښ ﻛــړم‪ ،‬وﻳــﻞ ﻳــﯥ ﺑﭽــﻰ ﭘــﺎڅﯧږه ﻧــﻦ څــﻪ ﺑــﻞ ﺷــﺎن درﻧــﯥ‬
‫ډزې ﻛﯧږي‪ .‬ﻟﻪ ﺑﺎم ﻧﻪ ﻣﯥ ﭘﺎم ﻛﺎوه‪ ،‬څﻮ ﺗﻮﭘﻮﻧﻪ د ﻛﻠﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻛﯥ وﻟګﯧﺪل‪ .‬ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫واﻟﻜـــﻪ! ﺗـــﻪ ﻳـــﻮ ځـــﻞ ﭘـــﻼر ﭘـــﺴﯥ دې ورﺷـــﻪ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ اﺣـــﻮال ځـــﺎن ﭘـــﻮه ﻛـــړې‪ .‬ﻣﺎﺗـــﻪ ﺑـــﻪ زر ﺑﯧﺮﺗـــﻪ‬
‫ﻣﻌﻠﻮﻣـــﺎت راوړې‪ .‬ﻣـــﺎ ﺧﭙﻠـــﯥ ﺳـــﺘﺮګﯥ ﻣﻮښـــﻠﯥ او ﭘـــﻼر ﭘـــﺴﯥ ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ﻻړم‪ .‬د ﻛﻠـــﻲ ﭘـــﻪ وﺳـــﺘﻞ ﻛـــﯥ‬
‫ﻫﯧڅــﻮك ﻧــﻪ و‪ ،‬د ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﭘــﻪ ﻛﻮڅــﻪ ﭼــﯥ ورﺳــﻢ ﺷــﻮم‪ ،‬ﭘــﻼر ﻣــﯥ د څــﻮ ﺗﻨــﻮ ﻛﻠﻴﻮاﻟــﻮ ﺳــﺮه وﻻړ و‪ .‬زه‬
‫ﭼــﯥ ورﻧــﺰدې ﺷــﻮم‪ ،‬ﻫﻐـــﻮى ﺧﭙﻠــﻮ ﻛــﯥ ﻫﻤــﺪا ﺧﺒـــﺮې ﻛــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﭼــﯥ د ﻛﻠــﻲ ﺑـــﺮ ﺳــﺮ ﻳــﯥ ووﯦــﺸﺘﻮ‪ ،‬ﭘـــﻼر‬
‫ﻣﯥ ﻫﻐﻮى ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ځــﺊ ﺧﭙﻠــﻮ ﻛﻮروﻧــﻮ ﻛــﯥ ﻛﯧﻨــﺊ‪ ،‬ﺑﻴــﺮون ﻣــﻪ ګﺮځــﺊ‪ .‬ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻧﻨــﻮزه ﻫﯧڅــﻮك ﺑﺎﻳــﺪ‬
‫ﻟــﻪ ﻛــﻮره راوﻧــﻪ وځــﻲ‪ .‬زه ﺑــﻪ د ﺳــﻬﺎر دوى ﻛــﺮه ورښــﻜﺎره ﺷــﻢ‪ .‬زه ﭼــﯥ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻧﻨــﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﭘــﻪ ﺗــﺸﻨﺎب ﻛــﯥ‬
‫ﺧﭙـــﻞ ﻣـــﺦ او ﻻﺳـــﻮﻧﻪ ﻣـــﯥ ﭘﺮﻳﻤﻴﻨځـــﻞ‪ ،‬ﻟـــﻪ ﻧـــﻮرو وړو ﺳـــﺮه ﭼـــﺎى ﺗـــﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻢ‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږ ﻻ ﭼـــﺎى ﻧـــﻪ و‬
‫ﺧـــﻼص ﻛـــړى‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻼر ﻣـــﯥ وارﺧﻄـــﺎ ﻏﻮﻧـــﺪې راﻧﻨـــﻮت‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﻫﻠـــﻪ زر ﻛـــﻮئ‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﺳـــﻬﺎر دوى‬
‫ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻻړ ﺷــﻮ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻟﻮﻳــﻪ ﻛــﻼ ده دﻳﻮاﻟﻮﻧــﻪ ﺟــګ دي‪ ،‬ﻛــﻪ روﺳــﺎن ﺣﻤﻠــﻪ وﻛــړي‪ ،‬ﻛﯧــﺪاى ﺷــﻲ ﭼــﯥ‬
‫ﺑـــﭻ ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮ‪ .‬وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ ﻫﻠـــﻪ ﭘـــﺎڅﯧږئ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ څـــﻮ د ﻫـــﻮان ګﻠـــۍ وﻟګﯧـــﺪې‪ ،‬ﺧـــﺪاى دې ﺧﻴـــﺮ‬
‫ﻛــړي‪ ،‬وﺿــﻌﻪ ﺧﺮاﺑــﻪ راﺗــﻪ ښــﻜﺎري‪ .‬ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ ووﻳــﻞ‪ :‬ﺗــﻪ او ﺧــﻮر دې ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﺊ‪ ،‬وروﺳــﺘﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺑﻴﺎ اﺣﻮال ﺳﺮه واﺧﻠﻮ‪ .‬ﻣﻮر ﻣﯥ او ﭘﻼر ﻣﯥ ﻟﻪ ﻧﻮرو وړو ﺳﺮه دﻟﺘﻪ راﻏﻠﻞ‪.‬‬
‫ﺷـــﯧﺒﻪ ﭘـــﻪ ﺷـــﯧﺒﻪ ډزې زﻳﺎﺗﯧـــﺪﻟﯥ‪ ،‬ﻳـــﻮ ﻣﻴﺰاﻳـــﻞ د ﻛﻠـــﻲ ﭘـــﻪ ﻣـــﻨځ ﻛـــﯥ وﻟګﯧـــﺪ‪ ،‬زه ﭘـــﻪ ﻣﻨـــډه ﺑﻠـــۍ ﺗـــﻪ‬
‫وﺧـــﺘﻢ‪ ،‬ﻣـــﺎ وې ﭼـــﯥ ﭘـــﺎم وﻛـــړم‪ .‬زه ﭼـــﯥ ﺑـــﺎم ﺗـــﻪ وﺧـــﺘﻢ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ دوړې ﭘﻮرﺗـــﻪ ﺷـــﻮې‪ ،‬ﺷـــﻮر او‬
‫ﻏﺎﻟﻤﻐـــﺎل ورﺳـــﺮه ﺳـــﻢ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻏـــړز ﺷـــﻮ څـــﻮ ﻣﯧﺰاﻳـــﻞ ﻏﺒـــﺮګ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ وﻟﻮﯦـــﺪل‪ .‬ﭘـــﻪ ﻫـــﻮا ﻛـــﯥ‬
‫ﺟﻨګـــﻲ اﻟـــﻮﺗﻜﯥ ﺗﯧـــﺮې ﺷـــﻮې‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻳـــﯥ ﺑﻤﺒـــﺎري وﻛـــړه‪ .‬ښـــﻪ ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ ﻛﺘـــﻞ‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﻛﻠـــﻲ ﭘـــﻪ ﺳـــﺮ‬
‫ﺗﯧـــﺮې ﺷـــﻮې‪ .‬ﻧـــﻮرې ډزې د ﺗﻮﭘﻮﻧـــﻮ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ راډﯦـــﺮى ﺷـــﻮې‪ ،‬اﺧـــﺮ زه وډار ﺷـــﻮم ﺧـــﻮر ﻣـــﯥ راﻏـــږ ﻛـــړل‪:‬‬
‫راﻛـــﻮز ﺷـــﻪ ﺷـــﯧﺮ ﺧﺎﻧـــﻪ وﺑـــﻪ ﻟګﯧـــږې‪ .‬زه ﻟـــﻪ ﺑﺎﻣـــﻪ راښـــﻜﺘﻪ ﺷـــﻮم‪ ،‬زه او ﺧـــﻮر ﻣـــﯥ د ﻛـــﻮر ﭘـــﻪ ﺑﺮﻧـــډه ﻛـــﯥ‬
‫ﻏﻠــﻲ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻮ‪ ،‬ﻏــﻮږ ﻣــﻮ وﻳﻨــﻮ ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ ژړاګــﺎﻧﯥ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛﯧــﺪې‪ .‬ډزې دوﻣــﺮه زﻳــﺎﺗﯥ ﺷــﻮې‪،‬‬
‫ﭼــﯥ ﻣــﺎ او ﺧــﻮر ﻣــﯥ ﺧﺒــﺮې ﺳــﺮه ﻧــﻪ اورﯦــﺪﻟﯥ‪ .‬زﻣــﻮږ د ﻛــﻮر ﺷــﺎوﺧﻮا ﺗــﻪ ﺗﻮﭘﻮﻧــﻪ وﻟګﯧــﺪل‪ ،‬زه او ﺧــﻮر‬
‫ﻣـــﯥ وارﺧﻄـــﺎ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛﻮټـــﻪ ﻛـــﯥ د دوو ﻛﻨـــﺪواﻧﻮ ﭘـــﻪ ﻣـــﻨځ ﻛـــﯥ ورﻧﻨﻮﺗﻠـــﻮ او ﻏﻠـــﻲ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻮ‪ .‬ﭘـــﻪ ﻫـــﻮا‬
‫ﻛــــﯥ د اﻟﻮﺗﻜــــﻮ ﻛړﻧګــــﺎ او ﺑﻤﺒــــﺎرۍ او د ﺗﻮﭘﻮﻧــــﻮ او راﻛټﻮﻧــــﻮ ډزو دوﻣــــﺮه وارﺧﻄــــﺎ ﻛــــړو‪ ،‬ﭼــــﯥ زه او‬
‫ﺧﻮر ﻣﯥ دواړو ﺳﺮه ﻳﻮ ﺑﻞ ﭘﻪ ﻏﯧږ ﻛﯥ وﻧﻴﻮل او رﯦږدﯦﺪﻟﻮ‪.‬‬
‫ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ وړې ډزې ﻫــﻢ ﭘﻴــﻞ ﺷــﻮې‪ .‬ﻣــﻮږ دا ﻓﻜــﺮ ﻛــﺎوه‪ ،‬ﭼــﯥ ګﻨــﯥ د ﻛﻠــﻲ ﺧﻠــﻚ ﺑــﻪ ډزې ﻛــﻮي‪،‬‬
‫ﺣـــﺎل دا ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ روﺳـــﺎن رااوښـــﺘﻲ وو‪ .‬زﻣـــﻮږ ﻛـــﻮر د ﻛﻠـــﻲ ﭘـــﻪ ﻣـــﻨځ ﻛـــﯥ و‪ ،‬د ﻛـــﻮر دﻳﻮاﻟﻮﻧـــﻪ ﺧـــﻮ‬
‫ﻟـــﻮړ و‪ ،‬د دروازې زﻧځﻴـــﺮ ﻣـــﯥ اﭼـــﻮﻟﻰ و‪ ،‬ﭘـــﻪ دروازه ﻛـــﯥ د اوﺳـــﭙﻨﯥ ﭘټـــۍ اوښـــﺘﯥ وه‪ .‬ډﯦـــﺮه ﻛﻠﻜـــﻪ‬
‫دروازه وه‪ .‬ﻳــــﻮه ﺷــــﯧﺒﻪ وروﺳــــﺘﻪ دروازه وټﻜــــﻮل ﺷــــﻮه‪ ،‬ﻣــــﺎ وې ﭼــــﯥ ګﻨــــﯥ ﭘــــﻼر ﻣــــﯥ راﻏﻠــــﻰ دى‪ ،‬زه‬
‫ورو ورو دروازې ﺗــــﻪ ورﻏﻠــــﻢ‪ ،‬ﻏــــﻮږ ﻣــــﯥ وﻧﻴــــﻮ‪ ،‬ﭼــــﯥ ﺑــــﺪﻟﯥ ﺧﺒــــﺮې ﻛﯧــــﺪې‪ ،‬ﻟــــﻪ دروازې راﺳــــﺘﻮن‬
‫ﺷـــﻮم‪ ،‬ﺑﯧﺮﺗـــﻪ ﻣـــﯥ د ﻛﻨـــﺪواﻧﻮ ﻣـــﻨځ ﺧﺎﻟﻴګـــﺎه ﺗـــﻪ ځـــﺎن ﺧﻮاﺗـــﻪ ورﻧـــﺰدې ﻛـــړو‪ ،‬ﻫﻐـــﯥ وﻳـــﻞ څـــﻮك و‪ ،‬ﻣـــﺎ‬
‫وې ﺑﻞ څﻮك دي‪ ،‬ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ روﺳﺎن راﻏﻠﻲ وي‪.‬‬
‫ﻣـــــﻮﻧږ دواړو ﻟـــــﻪ وﯦـــــﺮې ﺳـــــﭙﻮڼ ﻧـــــﻪ ﻛـــــﺎوه‪ ،‬ﻏټـــــﯥ او درﻧـــــﯥ ډزې ﻏﻠـــــﯥ ﺷـــــﻮې‪ ،‬ﺧـــــﻮ ﻳـــــﻮازې د‬
‫ﻛﻼﺷـــﻴﻨﻜﻮف وړې ډزې ډﯦـــﺮې ﻛﯧـــﺪې‪ .‬ﭘـــﻪ ﻫـــﻮا ﻛـــﯥ اﻟـــﻮﺗﻜﯥ ﺗﯧﺮﯦـــﺪﻟﯥ‪ ،‬ﺧـــﻮ ﺑﻤﺒـــﺎري ﻳـــﯥ ﻧـــﻪ ﻛﻮﻟـــﻪ‪.‬‬
‫دروازه ﭘـــﻪ زوره ټـــﻚ ټـــﻚ ﺷـــﻮه‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږ ځـــﺎن ﻏﻠـــﻰ ﻧﻴـــﻮﻟﻰ و‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ګڼـــﯥ ډزې رواﻧـــﯥ وې‪.‬‬
‫زﻣــﻮﻧږ ﻟــﻪ دروازې ﻧــﻪ راﻏﻠــﻲ ﻛــﺴﺎن ﻻړل‪ ،‬ﻣــﻮﻧږه د ﻛﻨــﺪواﻧﻮ ﺗــﺮﻣﻨځ ﭘــﻪ ﻧﺎﺳــﺘﻪ ﺳــﺘړي ﺷــﻮ‪ ،‬ﻛــﻮټﯥ ﻧــﻪ‬
‫راووﺗﻠـــﻮ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻏـــﻮږ ﻣـــﻮ وﻧﻴـــﻮ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﻫﻤﻐـــﺴﯥ ﺷـــﻮر او زوږ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛﯧـــﺪه‪ ،‬وﻟـــﯥ ډزې ﻛﻤـــﯥ‬
‫ﺷـــﻮې‪ .‬ﻟـــﻪ ځﻴﻨـــﻮ ﻛﻮروﻧـــﻮ ﻧـــﻪ د ژړا ﻏږوﻧـــﻪ راﺗﻠـــﻞ‪ .‬ﺷـــﯧﺒﻪ ﭘـــﻪ ﺷـــﯧﺒﻪ وﻳـــﺮ ژړا زﻳﺎﺗﯧﺪﻟـــﻪ‪ .‬ورځ زﻳـــﺎﺗﻲ ﭘـــﻪ‬
‫وﺗـــﻮ وه‪ ،‬زه ورو ﺷـــﺎﻧﯥ ﺑـــﺎم ﺗـــﻪ ورﭘﻮرﺗـــﻪ ﺷـــﻮم‪ ،‬ټـــﻮل ﻛﻠـــﻰ وﻳـــﺮ ژړا ﭘـــﺴﯥ اﺧﻴـــﺴﺘﻰ و‪ .‬د ﻛﻠـــﻲ ځﻴﻨـــﻮ‬
‫ﻛﻮروﻧــﻮ ﻧــﻪ ﻟــﻮګﻲ او ﻟﻤﺒــﯥ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛﯧــﺪې‪ ،‬وړاﻧــﺪې ﭘــﻪ ﺳــړك ﺧــړې ﻋــﺴﻜﺮي ﻣــﻮټﺮې رواﻧــﯥ وې‪ .‬ﭘــﻪ‬
‫ﻫـــﻮا ﻛـــﯥ ﻳـــﻮه ﻧﻴﻤـــﻪ اﻟﻮﺗﻜـــﻪ او څﺮﺧـــﻲ اﻟـــﻮﺗﻜﯥ ﻫـــﻢ ګﺮځﯧـــﺪﻟﯥ‪ .‬زﻣـــﻮږ د ﻛـــﻮر ﺷـــﺎوﺧﻮا ګﺎوﻧـــډﻳﺎن‬
‫ﻫﯧڅـــﻮك ﻧـــﻪ ښـــﻜﺎرﯦﺪل‪ ،‬ﻳـــﻮازې د ښـــځﻮ ژړاګـــﺎﻧﯥ زﻳـــﺎﺗﯥ وې‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﻛﻠـــﻲ ﭘـــﻪ ﻫـــﺮ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ اورﯦـــﺪل‬
‫ﻛﯧﺪې‪.‬‬
‫د ﻛــــﻮر د دروازې زﻧځﻴــــﺮ ﻣــــﯥ ﺧــــﻼص ﻛــــړ‪ ،‬دروازه ﻣﮕــــﯥ راﺑﯧﺮﺗــــﻪ ﻛــــړه‪ ،‬ﭘــــﻪ ﻛﻮڅــــﻪ ﻛــــﯥ ﻣــــﯥ‬
‫ﺷــﺎوﺧﻮا ﺗــﻪ وﻛﺘــﻞ‪ ،‬وړاﻧــﺪې ﻳــﻮ ﻧــﻴﻢ ﺳــړى ﭘــﻪ ﻣﻨــډه ﺗﯧﺮﯦــﺪه‪ ،‬زه دوﺑــﺎره ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻧﻨــﻮﺗﻠﻢ‪ .‬ﺧــﻮر ﺗــﻪ ﻣــﯥ‬
‫ﭘــﻪ ﻛﻠــﯥ ﻧــﻮره ﺟګــړه ﻏﻠــﯥ ده‪ ،‬ﺧﻠــﻚ ګﺮځــﻲ راګﺮځــﻲ‪ ،‬راځــﻪ ﭼــﯥ دواړه ﭘــﻪ ﻣﻨــډه د زړې ادې ﻛــﻼ‬
‫ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻮ‪ ،‬ﭼﯥ د ﻫﻐﻮى اﺣﻮال واﺧﻠﻮ‪.‬‬
‫ﻟــﻪ ﻛــﻮره ووﺗﻠــﻮ او ﭘــﻪ ﻳــﺮه ﻳــﺮه ﭘــﻪ ﻛﻮڅــﻪ ﻛــﯥ راروان ﺷــﻮ‪ .‬د ﻛﻠــﻲ ﭘــﻪ ﻫــﺮ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ژړا وه‪ ،‬ﭘــﻪ ځﻴﻨــﻮ‬
‫ﻛﻮروﻧــﻮ ﻛــﯥ ﻻ ﻫﻤﻐــﺴﯥ ﻟﻤﺒــﯥ وې‪ ،‬ټــﻮل ﻛﻠــﻰ ﻟﻮګــﻮ او ﺑــﻮى ﻧﻴــﻮﻟﻰ و‪ .‬ډﯦــﺮ ﻛــﻢ ﻛــﺴﺎن ﭘــﻪ ﻛﻮڅــﻮ ﻛــﯥ‬
‫وارﺧﻄـــﺎ وارﺧﻄـــﺎ ګﺮځﯧـــﺪل‪ .‬ﻣـــﻮږ ﻟـــﻪ وﻳـــﺮې ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﻣﻨـــډه ﺗـــﺮ ﻛـــﻼ ورﺳـــﯧﺪو‪ .‬د ﻛـــﻼ ﺑـــﻮرج ﻧﻴﻤـــﺎﻳﻲ‬
‫راﻛټﻮﻧـــﻮ ﻏﻮرځـــﻮﻟﻰ و‪ ،‬د ﻛـــﻼ ﻟﻮﻳـــﻪ دروازه ﻣﺎﺗـــﻪ وه‪ ،‬دﻳﻮاﻟﻮﻧـــﻮ ﻣﺮﻣـــۍ ﺧـــﻮړﻟﯥ وې‪ .‬ﭘـــﻪ دروازه ﭼـــﯥ‬
‫ورﻧﻨﻮﺗﻠــﻮ د ﻛــﻼ ﭘــﻪ داﻻﻧــﻪ ﻛــﯥ زﻣــﺎ ﭘــﻼر ﻣــړ ﭘــﺮوت و‪ .‬ﻣــﻮر او زړه ادې ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﺑﺮﻧــډه ﻛــﯥ ﻣــړې ﭘﺮﺗــﯥ‬
‫وې‪ .‬د ﻛـــﻼ ﻛـــﻮټﯥ وراﻧـــﯥ وﻳﺠـــﺎړې ﺷـــﻮې وې‪ ،‬ټـــﻮل ﺳـــﺎﻣﺎﻧﻮﻧﻪ ﻳـــﯥ ﺧـــﺮاب ﻛـــړي وو‪ ،‬ﺑﻜـــﺴﻮﻧﻪ ﻣـــﺎت‬
‫ﭘﺮاﺗــﻪ وو‪ ،‬ﻣـــﻮږ دواړو ﭼﻴﻐـــﯥ ﻛـــړې‪ ،‬ﭘـــﻪ ژړا ﻣـــﻮ ﭘﻴـــﻞ وﻛـــړ‪ .‬د ﻛـــﻼ دروازه ﻛـــﯥ ودرﯦـــﺪو او ﭼﻴﻐـــﯥ ﻣـــﻮ‬
‫وﻫﻠـــﯥ‪ ،‬ښـــﻪ ﺷـــﯧﺒﻪ وروﺳـــﺘﻪ درې ﺗﻨـــﻪ د ﻛﻠـــﻲ ﺳـــړي راﻏﻠـــﻞ‪ ،‬وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ ﻣـــﻪ ژاړئ‪ ،‬ﻛـــﻼ ﺗـــﻪ ﻧﻨﻮﺗـــﻞ زﻣـــﺎ‬
‫ﭘـــﻼر او ﻣـــﻮر ﻳـــﯥ وﻟﻴـــﺪل او زړه ادې ﻳـــﯥ وﻟﻴـــﺪه‪ ،‬ﭼـــﯥ ټـــﻮل ﻣـــړه دي‪ .‬څـــﻮق څـــﻮق ﻳـــﯥ وﻛـــړ‪ ،‬ﻻس ﻳـــﯥ‬
‫ورﺗﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛړ‪ ،‬ﻣﻮږ ﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﺎﺳـــﻮ ﭼﻴﻐـــﯥ ﻣـــﻪ وﻫـــﺊ‪ ،‬ﺻـــﺒﺮ وﻛـــړئ‪ .‬ﻫﻐـــﻮى ﻳـــﻮازې ﻣـــړي ﭘـــﻪ ﻛټﻮﻧـــﻮ ﻛـــﯥ ﭘﺮﯦـــﺴﺘﻞ او ﺳـــﭙﻴﻨﯥ‬
‫روﺟﺎﻳﻲ ګﺎﻧﯥ ﻳﯥ ﭘﺮې ﺧﻮرې ﻛړې‪ .‬ﻣﻮﻧږ ﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﭘــﻪ دې ﺧﺒــﺮه د ﺗﻨــﺪار )ﻫﻮﺳـــۍ( ﻟــﻪ ﺳــﺘﺮګﻮ اوښـــﻜﯥ رواﻧــﯥ ﺷــﻮې‪ ،‬ﺧﭙــﻞ ټﻴﻜـــﺮى ﻳــﯥ ﺳــﺘﺮګﻮ ﺗـــﻪ‬
‫وﻧﻴــﻮ‪ ،‬اوښــﻜﯥ ﻳــﯥ ﭘــﺎﻛﯥ ﻛــړې‪ ،‬ﻣــﺎ وﻳــﻞ ﺗﻨــﺪار ﻧــﻮ ﺑﻴــﺎ ډﯦــﺮ ﺳــﺎﻋﺖ وروﺳــﺘﻪ زﻣــﻮږ ﻧــﺰدې ﺧﭙﻠــﻮان او‬
‫د ﻛﻠــﻲ څــﻮ ﺗﻨــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ژوﻧــﺪي ﭘــﺎﺗﯥ وو‪ ،‬ﻛــﻼ ﺗــﻪ راﻧﻨﻮﺗــﻞ‪ ،‬څــﻮ د ﭼــﻢ ګﺎوﻧــډ ځﻴﻨــﯥ ښــځﯥ ﻫــﻢ راﻏﻠــﯥ‪،‬‬
‫ﻣـــﻮﻧږ ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ووﻳـــﻞ‪ :‬دا ﻏـــﻢ ﭘـــﻪ ټـــﻮل ﻛﻠـــﻲ دى‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻫـــﺮ ﻛـــﻮر ﻛـــﯥ درې او څﻠـــﻮر وژل ﺷـــﻮي دي‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږ‬
‫ﻧـــﻮرو وړاﻧـــﺪې ﻛﻠﻴـــﻮ ﺗـــﻪ اﺳـــﺘﺎزي ﻟﯧږﻟـــﻲ دي‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺧﻠـــﻚ راﺷـــﻲ او د ﺷـــﭙﯥ د ﺷـــﭙﯥ ددې ﻛﻠـــﻲ ټـــﻮل‬
‫ﻣــړي ښــﺦ ﻛــړي‪ ،‬ځﻜــﻪ ﭼــﯥ د ورځــﯥ ﻛﯧــﺪاى ﺷــﻲ ﺑﻴــﺎ ﺑﻤﺒــﺎري وﺷــﻲ ﺑﺎﻳــﺪ ﭼــﯥ ﻣــړي د ﺷ ـﭙﯥ ښــﺦ ﺷــﻲ‪.‬‬
‫ﻣــﻼ واﻳـــﻲ ﭼـــﯥ ﻏـــﺴﻞ ﻣـــړو ﺗــﻪ ﻣـــﻪ ورﻛـــﻮئ‪ ،‬ټـــﻮل ﺷـــﻬﻴﺪان دي‪ ،‬ﻟـــﻪ ﺧﭙﻠــﻮ ﺟـــﺎﻣﻮ ﺳـــﺮه ﻳـــﯥ ښـــﺦ ﻛـــړئ‪.‬‬
‫درې ښــځﯥ او څــﻮ ﺗﻨــﻪ ﺳــړي ﻣــﻮﻧږ ﺳــﺮه ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮل‪ ،‬زﻣــﻮﻧږ ﻟــﻪ ﺧﭙﻠﻮاﻧــﻮ ﺳــﺮه ﻳــﯥ ﻳﻮځــﺎى ﻣــړي ﭘــﻪ اب‬
‫و ﺗﺎب ﻛړل‪ ،‬وﻳﻨﯥ ﻳﯥ ﭘﺎﻛﯥ ﻛړې‪.‬‬
‫د ﻣﺎښـــﺎم ﺧـــړه ﭘـــﻪ ﻟګﯧـــﺪو وه‪ ،‬د ﻛـــﻼ ﭘـــﻪ ﺑﺮﻧـــډه ﻛـــﯥ درې ﺟﻨـــﺎزې د ﻻټـــﻴﻦ رڼـــﺎ ﺗـــﻪ ﻛﯧـــښﻮدل ﺷـــﻮې‪،‬‬
‫ﻣــﻮږ ورﺗــﻪ ﭘــﻪ وﻳــﺮ اﺧﺘــﻪ وو‪ .‬د ﺷــﭙﯥ ﻧﺎوﺧﺘــﻪ ﺧــﺪاﯦﺰده‪ ،‬ﭼــﯥ څــﻮ ﺑﺠــﯥ وې ﻛــﻼ ﺗــﻪ ﺧﻠــﻚ راﻧﻨﻮﺗــﻞ او‬
‫زر زر ﻳـــﯥ دري واړه ﺟﻨـــﺎزې ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړې او ﻫـــﺪﻳﺮې ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﻳـــﻮوړې‪ .‬ﻣـــﻮﻧږ ﭘـــﻪ ﺟﻨـــﺎزو ﭘـــﺴﯥ وروﺳـــﺘﻪ‬
‫ﭘـــﻪ ﭼﻴﻐـــﻮ ﭼﻴﻐـــﻮ ژړل او روان وو‪ .‬ﺧـــﻮر ﻣـــﯥ ﺧﻠﻜـــﻮ راﺳـــﺘﻨﻪ ﻛـــړه او زه ان ﺗـــﺮ ﻫـــﺪﻳﺮې ﭘـــﻮرې ورﺳـــﺮه‬
‫ﻻړم‪ .‬ﭘــﻪ ﻫــﺪﻳﺮه ﻛــﯥ ﺧﻠﻜــﻮ ﻧــﻮر ﻣــړي ښــﺨﻮل‪ .‬ﺗــﺮ ﻧﻴﻤــﯥ ﺷــﭙﯥ ﭘــﻮرې ټــﻮل ﻣــړي ښــﺦ ﺷــﻮل‪ ،‬ﭘــﻪ ﭘــﺎى ﻛــﯥ‬
‫ﻣـــﻼ دوﻋﺎﻳـــﻪ وﻟﻮﺳـــﺘﻠﻪ‪ .‬د ﻛﻠـــﻲ ﺧﻠﻜـــﻮ او د ﻧـــﻮرو ﻛﻠﻴـــﻮ ﺧﻠﻜـــﻮ ﻋﻤـــﻮﻣﻲ دوﻋـــﺎ وﻛـــړه او ﺑﻴـــﺎ ﻳـــﻮه ﺗـــﻦ‬
‫ﺳﭙﻴﻦ ږﻳﺮي ﭘﻪ ﺟګ اواز ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ددې ﻛﻠــﻲ ﭘـــﺎﺗﯥ ﺧﻠﻜـــﻮ ﺗـــﻪ دا اﻋــﻼن ﻛـــﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺳـــﻬﺎر وﺧﺘــﻲ ﭘـــﻪ ﺧـــړه ﻛـــﯥ ﻟــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﻪ ووځـــﻲ او‬
‫ﻧــﻮرو ﻛﻠﻴـــﻮ ﺗـــﻪ وﻻړ ﺷـــﻲ‪ ،‬ځﻜـــﻪ ﭼــﯥ اﻣﻜـــﺎن ﺷـــﺘﻪ ﭼـــﯥ روﺳـــﺎن ﺑﻴــﺎ ﺑﻤﺒـــﺎر وﻛـــړي‪ ،‬ﺧـــﺪاى ﻧﺎﺧﻮاﺳـــﺘﻪ‬
‫ﭘﺎﺗﯥ ﺧﻠﻚ ﻣړه ﻧﻪ ﺷﻲ‪.‬‬
‫ټـــﻮل ﺧﻠـــﻚ ﻟـــﻪ ﻫـــﺪﻳﺮې ﻧـــﻪ ﺧـــﻮاره ﺷـــﻮل‪ ،‬د ﻧـــﻮرو ﻛﻠﻴـــﻮ ﺧﻠـــﻚ ﺧﭙﻠـــﻮ ﻛﻠﻴـــﻮ ﺗـــﻪ ﻻړل‪ ،‬زﻣـــﻮږ د ﻛﻠـــﻲ‬
‫ﭘــﺎﺗﯥ ﻛــﺴﺎن ﺧﭙــﻞ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ راﺳــﺘﺎﻧﻪ ﺷــﻮل‪ .‬زه ﭼــﯥ ﻛــﻼ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻢ‪ ،‬ﺧــﻮر او ﻧــﻮر ﺧﭙﻠــﻮان ﻣــﯥ وﻳــﺪه وو‪،‬‬
‫ﻳـــﻮازې زﻣـــﺎ د ﭘـــﻼر ﺧـــﻮر ﭼـــﯥ زﻣـــﺎ ﺗـــﺮور ﻛﯧـــﺪه‪ ،‬د ﻻټـــﻴﻦ رڼـــﺎ ﺗـــﻪ ﻧﺎﺳـــﺘﻪ وه او ژړل ﻳـــﯥ‪ .‬زﻣـــﺎ ﭘـــﻪ ﻟﻴـــﺪو‬
‫راﭘﺎڅﯧﺪه‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ‪ :‬ﺷﯧﺮﺧﺎﻧﻪ زوﻳﻪ څﻨګﻪ ﭼﻞ ﺷﻮ؟‬
‫ﻣـــﺎ وې ﻋﻤـــﻪ ﺟـــﺎﻧﯥ ټـــﻮل ﻣـــړي ښـــﺦ ﺷـــﻮل‪ ،‬ﺧﻠـــﻚ ﺧـــﻮاره ﺷـــﻮل‪ ،‬ﺧـــﻮ ﺧﻠﻜـــﻮ ووﻳـــﻞ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ‬
‫وﺧﺘــﻲ ﺑــﻪ ﻛﻠــﻰ ﺧــﺎﻟﻲ ﻛﯧــږي او ﭘــﺎﺗﯥ ﺧﻠــﻚ ﺑــﻪ ﻧــﻮرو ﻛﻠﻴــﻮ ﺗــﻪ ورځــﻲ‪ .‬ﭘــﻪ دې وﺧــﺖ ﻛــﯥ زﻣــﺎ د ﺗــﺮور‬
‫ﺧﺎوﻧﺪ ﻫﻢ راﻧﻨﻮت‪ ،‬ډﯦﺮ ﺧﭙﻪ او ﺳﺘﻮﻣﺎﻧﻪ و‪ .‬ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ځﻴﻨــﯥ ﺿــﺮوري ﺳــﺎﻣﺎﻧﺎﻧﻮﻧﻪ ﭼــﯥ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه ﯦــﻲ وړى ﺷــﻮ‪ ،‬ﺳــﺮ ﻟــﻪ اوس ﻧــﻪ ﺑﺎﻳــﺪ ﺑﺮاﺑــﺮ ﺷــﻲ‪ .‬ﻧــﻮر‬
‫ﺳــﺎﻣﺎﻧﻮﻧﻪ ﺑــﻪ ﭘــﻪ ﻛﻮټــﻮ ﻛــﯥ ﭘﺮﯦــږدو‪ ،‬دروازې ﺑــﻪ ورﭘــﺴﯥ راﭘــﻮرې ﻛــړو‪ ،‬د ﻛــﻼ دروازه ﺑــﻪ ﻫــﻢ ﻛﻠﻜــﻪ‬
‫ﻛړو‪ ،‬ﺳﻬﺎر وﺧﺘﻲ ﺑﻪ ﻟﻪ ﻛﻠﻲ ﻧﻪ وځﻮ‪.‬‬
‫ﻟـــږه ﺷـــﯧﺒﻪ ﻣـــﻮ ﺳـــﺘﺮګﯥ ﻻ ورﻏﻠـــﯥ ﻧـــﻪ وې‪ ،‬ﭼـــﯥ راﭘـــﺎى څﻮﻟـــﻮ‪ ،‬وﻳـــﻞ ﻳـــﯥ ﻫﻠـــﺊ رواﻧﯧـــږئ‪ .‬ﺳـــﻬﺎر‬
‫وﺧﺘــﻲ ﺗــﻮرﺗﻢ ﻛــﯥ ﻟـــﻪ ﻛــﻼ ﻧــﻪ ووﺗﻠـــﻮ او د درې ﻻره ﻣــﻮ وﻧﻴﻮﻟــﻪ‪ .‬ﺗﺮڅــﻮ ﭼـــﯥ ﻟﻤــﺮ راﺧﺘــﻮ‪ ،‬د درې ﺑﺮﺳـــﺮ‬
‫ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ .‬ﻫﻠﺘــﻪ زﻣــﺎ د ﭘــﻼر ﺧﭙﻠــﻮان و‪ ،‬د ﻫﻐــﻮى ﻛــﺮه ﻣــﻮ ﭘــﻮره ﻟــﺲ ورځــﯥ ﺗﯧــﺮې ﻛــړې‪ .‬ﺑﻴــﺎ‬
‫ﺧﺒــﺮ راﻏــﻰ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ راﺷــﺊ‪ ،‬اﻣﻨﻴــﺖ دى‪ .‬دوﺑــﺎره ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻻړو‪ ،‬ﭘــﻪ ﻣــړو ﭘــﺴﯥ ﻣــﻮ ﺧﻴــﺮات وﻛــړ‪،‬‬
‫ﻣګـــﺮ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ دوﻣـــﺮه څـــﻮك ﻧـــﻪ وو‪ ،‬ځﻮاﻧـــﺎن ﺧـــﻮ ﺑﻴﺨـــﻲ ﻧـــﻪ وو‪ ،‬ځﻴﻨـــﯥ د ﭘﺎﺧـــﻪ ﻋﻤـــﺮ ﺧﻠـــﻚ او‬
‫ﺳــﭙﻴﻦ ږﻳــﺮي ﻳــﻮ ﻧــﻴﻢ ﭼﯧــﺮې ﭘــﻪ ﻛﻮﻣــﻪ ﻛﻮڅــﻪ ﻛــﯥ اوﺳــﯧﺪل‪ ،‬د ﻟﻮﻳــﻮ ښــﺎروﻧﻮ ﻧــﻪ ﭘــﻪ ﻏﻴــﺮ ﻧــﻮر ټــﻮل ﻛﻠــﻲ‬
‫ﻟﻪ ﻣﺠﺎﻫﺪﻳﻨﻮ ﺳﺮه و‪.‬‬
‫ﺗﻨـــﺪار! زه ﺧـــﻮ ﭘـــﻪ ﻫﻐـــﯥ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ وړوﻛـــﻰ وم‪ ،‬دا ټـــﻮل ﻏﻤﻮﻧـــﻪ ﻣﺎﺗـــﻪ راﭘـــﻪ ﻏـــﺎړه ﺷـــﻮل‪ .‬ﺧﭙﻠﻮاﻧـــﻮ‬
‫راﺳـــﺮه ﻻس اړاوه‪ ،‬وﻟـــﯥ دا ټـــﻮﻟﯥ ﺳـــﺘﻮﻧﺰې زﻣـــﺎ ﭘـــﻪ ﺳـــﺮ وې‪ .‬ﺗﺎﺳـــﯥ ﻣـــﯥ ﺑﻴﺨـــﻲ ﻟـــﻪ ﻳـــﺎده وﺗﻠـــﻲ وئ‪،‬‬
‫ﻳــﻮازې دوﻣــﺮه ﺧﺒــﺮ وم‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﺟﺎﻟــﻪ ﻛــﯥ ﻟــﻪ ﺳــﻴﻨﺪه ﭘــﻮرې وﺗﻠــﺊ او ﭘﺎﻛــﺴﺘﺎن ﺗــﻪ ﺗﻠــﺊ‪ ،‬ﺧــﻮ ﻟــﻪ ﻫﻐــﯥ‬
‫ﭘﯧــښﯥ ﻧــﻪ ﭼــﯥ ﺳﺘﺎﺳــﯥ ﭘــﻪ ﺟﺎﻟــﻪ ﻳــﯥ ډزې ﻛــړې وې او دﻏــﻪ ﭘﯧــښﻪ ﺷــﻮې وه‪ ،‬ﻫــډو ﻣﻌﻠﻮﻣــﺎت ﻣــﻮ ﻧــﻪ‬
‫درﻟـــﻮد‪ .‬ډﯦـــﺮې ورځـــﯥ وروﺳـــﺘﻪ ﻳـــﻮ ﺗـــﻦ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﺟﺎﻟـــﻪ ﻛـــﯥ ﻟـــﻪ ﺗﺎﺳـــﯥ ﺳـــﺮه ﻣﻠګـــﺮى و‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ‬
‫راﻏﻠـــﻰ و‪ .‬ﻣـــﻮږ ﺗـــﻪ ﻫﻐـــﻪ دا ﺧﺒـــﺮ راوړ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺳﺘﺎﺳـــﯥ ﭘـــﻪ ﺟﺎﻟـــﻪ ﺑﺎﻧـــﺪې ﺣﻜـــﻮﻣﺘﻲ ﭘﻮﺳـــﺘﻮ ډزې ﻛـــړې‬
‫وې‪ .‬ﻫﻐﻪ داﺳﯥ ﻛﻴﺴﻪ ﻛﻮﻟﻪ‪:‬‬
‫ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﺟﺎﻟـــﻪ ډزې ﭘﻴـــﻞ ﺷـــﻮې‪ ،‬ﻣـــﺎ دﺳـــﺘﻲ ﺳـــﻴﻨﺪ ﺗـــﻪ ځـــﺎن وﻏﻮرځـــﺎوه او د ﺟـــﺎﻟﯥ ﭘـــړى ﻣـــﯥ‬
‫ﻛﻠـــﻚ وﻧﻴـــﻮ‪ ،‬ﻧـــﻮر ﺑـــﺪن ﻣـــﻲ ﭘـــﻪ اوﺑـــﻮ ﻛـــﯥ و‪ ،‬ﺧـــﺎﻟﻲ ﺳـــﺮ ﻣـــﯥ ﺧﻴګـــﺎﻧﻮ ﭘـــﻮرې ﻧﻴـــﻮﻟﻰ و‪ ،‬ﭼـــﯥ ډزې ﺑـــﻪ‬
‫زﻳــﺎﺗﯥ ﺷــﻮې‪ ،‬ځــﺎن ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﺳــﻴﻨﺪ ﻛــﯥ ﻏﻮﭘــﻪ ﻛــړو‪ .‬ﭘــﻪ ﻟــﻮﻣړي ځــﻞ ډزو ﻛــﯥ ﺳــﻬﺎر وﻟګﯧــﺪ او ﺑﻴــﺎ‬
‫ورﭘــﺴﯥ ﻳــﻮ ﻳــﻮ ﻟګﯧــﺪه او اوﺑــﻮ ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻟﻮﯦــﺪل‪ .‬ﻳــﻮازې ﻳــﻮ ﺗــﻦ ﭘــﻪ ﺟﺎﻟــﻪ ﻛــﯥ ﻣــړ ﭘــﺮوت و‪ ،‬ﺧــﻮ څــﻪ وﺧــﺖ‬
‫ﭼــﯥ ﺟﺎﻟــﻪ وان ﻣﺮﻣــۍ وﺧــﻮړه‪ ،‬ﻟــﻪ ﺧــﻮﻟﯥ ﻳــﯥ اّخ وﺧــﻮت‪ ،‬ﻧــﻮره ﻧــﻮ ﻫﻐــﻪ ﺑﻴــﺎ ﻻﻣﺒــﻮ ﻧــﺸﻮاى وﻫﻠــﻰ‪ ،‬ﺗــﺮ‬
‫ﻳــﻮ وﺧﺘــﻪ ﭘــﻮرې ﻳــﯥ ﭘــښﯥ ﺧﻮځــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﺗــﻮرﺗﻢ ﺗﻴــﺎره و‪ ،‬څــﻪ ﻧــﻪ ﻟﻴــﺪل ﻛﯧــﺪه‪ ،‬د ﺟــﺎﻟﯥ ﻧــﻪ ﻫــﻢ د ﭼــﺎ ﻏــږ ﻳــﺎ‬
‫ﻛــﻮم ﻓﺮﻳــﺎد ﻧــﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛﯧــﺪه‪ .‬ﻣــﺎ ﻓﻜــﺮ ﻛــﺎوه‪ ،‬ﭼــﯥ ﻳــﻮازې ﻫﻤــﺪا زه ژوﻧــﺪى ﻳــﻢ‪ ،‬ﻧــﻮر ټــﻮل ﻣــړه دي‪ .‬ﺟﺎﻟــﻪ‬
‫ﻣـــﯥ ورو ورو ﻛـــښﻮﻟﻪ‪ ،‬ﺗﺮڅـــﻮ د ﺳـــﻴﻨﺪ ﻏـــﺎړې ﻟﻮﺧـــﻮ ﺗـــﻪ وﻧـــښﺘﻪ‪ .‬څﻨګـــﻪ ﭼـــﯥ ﺟﺎﻟـــﻪ ودرﯦـــﺪه‪ ،‬ﻣـــﺎ ﭘـــﻪ‬
‫ﭼـــﺎﻻﻛۍ ﺳـــﺮه د ﺳـــﺘﺮګﻮ ﭘـــﻪ رپ ﻛـــﯥ ځـــﺎن وﭼـــﯥ ﺗـــﻪ ورﺳـــﺎوه‪ ،‬څﭙﻠـــۍ او څـــﺎدر ﻣـــﯥ راﻧـــﻪ ﺳـــﻴﻨﺪ وړي‬
‫وو‪ .‬څﻨګــﻪ ﭼــﯥ وﭼــﯥ ﺗــﻪ ﺷــﻮم ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ ﺟــﺎﻟﯥ ﺗــﻪ ﻧــﻪ دي ﻛﺘﻠــﻲ‪ ،‬ﺗــﻮرﺗﻢ و څــﻪ ﻧــﻪ ﻟﻴــﺪل ﻛﯧــﺪه‪ ،‬ﭘــﻪ ﻳــﻮه‬
‫ﺧــــﻮا ﻣــــﯥ ﻣﻨــــډه واﺧﻴــــﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻟــــﻪ ﻛﻤــــﻴﺲ او ﭘﺮﺗــــﻮګ ﻧــــﻪ ﻣــــﯥ اوﺑــــﻪ څڅﯧــــﺪﻟﯥ او روان وم‪ .‬ﻫــــﯧڅ ﻧــــﻪ‬
‫ﭘﻮﻫﯧـــﺪم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻛﻮﻣـــﻪ ځـــﻢ؟ ﻳﺒﻠـــﯥ ﭘـــښﯥ وم‪ ،‬ﭘـــﻪ ﭘـــښﻮ ﻛـــﯥ ﻣـــﯥ ﻏﻨـــﯥ ﻻړې‪ ،‬زﻳـــږو ﺗﻴـــږو ﻣـــﯥ ﭘـــښﯥ‬
‫راﺗــﻪ وﻳﻨــﯥ ﻛــړې وې‪ .‬زه ﻟــﻪ وﯦــﺮې ﻧــﻪ ﭘــﻪ ځــﺎن ﻧــﻪ ﭘﻮﻫﯧــﺪم‪ ،‬دوﻣــﺮه ډﯦــﺮ ﻣــﺰل ﻣــﯥ وﻛــړ‪ ،‬ﭼــﯥ د اوﺑــﻮ ډﻛــﯥ‬
‫ﻟﻤــﺪې ﺟــﺎﻣﯥ راﺑﺎﻧــﺪې وﭼــﯥ ﺷــﻮې وې‪ ،‬ﻧﻴﻤــﻪ ﺷــﭙﻪ وه ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﻛﻠــﻲ ورﭘــﯧښ ﺷــﻮم‪ ،‬ﻫﻐــﻪ څﻨګــﻪ‬
‫ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ ﻟﻴـــﺮې ﻣـــﯥ د ﺳـــﭙﻮ ﻏﭙـــﺎ واورﯦـــﺪه‪ .‬ﭘـــﻪ ﻫﻤﻐـــﻪ د ﺳـــﭙﻮ ﻏﭙـــﺎ ﭘـــﺴﯥ ﺗﻠﻤـــﻪ ﺗﻠﻤـــﻪ ﭼـــﯥ ﻳـــﻮه ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ‬
‫ورﺳــﮕﯧﺪم‪ .‬ﻛﻠــﻰ د ﻏــﺮه ﭘــﻪ ﻟﻤــﻦ ﻛــﯥ اﺑــﺎد و‪ ،‬دوﻣــﺮه ﻟــﻮى ﻛﻠــﻰ ﻫــﻢ ﻧــﻪ ښــﻜﺎرﯦﺪه‪ ،‬د ﻛﻠــﻲ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ څــﻮ‬
‫ګـــﻮرې وﻧـــﯥ وﻻړې وې‪ ،‬ﻣـــﺎ ځـــﺎن وﻧـــﻮ ﺗـــﻪ ورﺳـــﺎوه‪ .‬د وﻧـــﻮ ﻻﻧـــﺪې ﺑﻴﺨـــﻲ ﺗـــﻮرﺗﻢ و‪ ،‬ډﯦـــﺮ ﺳـــﺘړى ﺷـــﻮى‬
‫وم‪ ،‬وﻣـــﯥ ﭘﺘﯧﻴﻠـــﻪ ﭼـــﯥ دﻣـــﻪ وﻛـــړم‪ .‬ﻳـــﻮې ﺗﻴـــږې ﺗـــﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻢ‪ ،‬د ﺗﻴـــږې ﺳـــﺮ ﻫـــﻮار و‪ ،‬ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ‬
‫ﻫﻤﺎﻏـــﺴﯥ ﻧـــﻮرې ﻫـــﻮارې ﺗﯧـــږې ﭘﺮﺗـــﯥ وې‪ .‬ﭘـــﻮه ﺷـــﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ دا وﺳـــﺘﻞ دى‪ ،‬ﻏﻠـــﻰ ﻛﯧﻨﺎﺳـــﺘﻢ‪ ،‬ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ‬
‫ځﻜــﻪ ﻧــﻪ ورﺗﻠﻤــﻪ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣــﺎ وې ﻧﻴﻤــﻪ ﺷــﭙﻪ ده ﺧﻠــﻚ وﻳــﺪه دي‪ ،‬څــﻮك ﻧــﻪ ﭘﯧﮋﻧــﻲ‪ .‬وﺧــﺖ ﺧــﺮاب دى ﻣــﺎ‬
‫وې ﭼـــﯥ ﻫــــﺴﯥ ﺑﻮﺳــــﻮ ﻛــــﯥ ﻻړ ﻧـــﻪ ﺷــــﻢ‪ .‬د وﻧــــﻮ ﻻﻧــــﺪې وﺳــــﺘﻞ ﻛـــﯥ ﻧﺎﺳــــﺖ وم‪ ،‬ﺗﺮڅــــﻮ ﭼــــﯥ د ﺳــــﻬﺎر‬
‫ﺳـــﭙﻴﺪې وﭼـــﺎودې او رڼـــﺎﻳﻲ وﻟګﯧـــﺪه‪ .‬ﻟـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﻪ څـــﻪ ﻛـــﺴﺎن ﭘـــﻪ ﺑﯧﻼﺑﯧﻠـــﻮ ﻛﻮڅـــﻮ ﻛـــﯥ راوﺗـــﻞ او‬
‫ﭘﺨﭙـــﻞ ﻛـــﺎر ﭘـــﺴﯥ ﺗﻠـــﻞ‪ .‬زه ﻟـــﻪ ځﺎﻳـــﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﺷـــﻮم او وړاﻧـــﺪې ﭘـــﻪ ﻻره ﻳـــﻮ ﺗـــﻦ ﺳـــړى روان و‪ ،‬زه د ﻫﻐـــﻪ‬
‫ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ورﻏﻠـــﻢ‪ .‬د ﺟﻮﻣـــﺎت ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ ﻣـــﯥ ﺗـــﺮې وﻛـــړه‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﺟﻮﻣـــﺎت راوښـــﻮد‪ ،‬وﻳﻠـــﯥ ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ﻛﻮڅـــﻪ‬
‫ﺳــﻢ ﻣﺨـــﺎﻣﺦ ﻻړ ﺷــﻪ‪ .‬ﺟﻮﻣـــﺎت د ﻛﻠــﻲ ﭘـــﻪ ﻣــﻨځ ﻛـــﯥ دى‪ ،‬ﻫﻠﺘــﻪ ﺑﻴـــﺎ ﻟــﻪ ﭼﺎﻧـــﻪ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛـــړه در وﺑــﻪ ﻳـــﯥ‬
‫ښﺎﻳﻲ‪.‬‬
‫زه ﻟﻜــﻪ د ﻟﯧــﻮﻧﻲ ﻏﻮﻧــﺪې ﭼــﯥ ﻧــﻪ ﻣــﯥ ﺧــﻮﻟۍ ﭘــﻪ ﺳــﺮ ﭘــﺎﺗﯥ وه او ﻧــﻪ ﻣــﯥ څــﺎدر درﻟــﻮد‪ .‬د ﻛﻠــﻲ ﻣــﻨځ‬
‫ﺗـــﻪ ور روان ﺷـــﻮم‪ ،‬ﺟﻮﻣـــﺎت ﻣـــﯥ ﭘﻴـــﺪا ﻛـــړو‪ ،‬زر زر ﻣـــﯥ اودس وﻛـــړو‪ ،‬د ﺳـــﻬﺎر ﺟﻤﻌـــﻪ ﺗﻴـــﺎره وه‪ ،‬درې‬
‫ﺻـــﻔﻪ ﺧﻠـــﻚ ﭘـــﻪ اﻣـــﺎم ﭘـــﺴﯥ ودرﯦـــﺪل‪ ،‬زه ﭘـــﻪ اﺧـــﺮ ﺻـــﻒ ﻛـــﯥ وﻻړ وم‪ .‬ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ ﻟﻤـــﻮﻧځ ﺧـــﻼص ﺷـــﻮ او‬
‫ﻣﻼ دوﻋﺎ وﻛړه‪ ،‬زه ﺟګ ﺷﻮم‪ ،‬ﻣﻼ ﺻﻴﺐ ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫اﺳــﺘﺎذه! زه ﻳــﻮ ﻣــﺴﺎﻓﺮ ﻳــﻢ‪ ،‬ﻧــﻪ ﭘــﻮﻫﯧږم ﭼــﯥ دا ﻛــﻮم ﻛﻠــﻰ دى؟ ﻣــﺎﻏﺰه ﻣــﯥ ﻻ ﭘــﻪ ځــﺎى ﻧــﻪ دي‪ ،‬ﭘــﻪ‬
‫ﺟــﺎﻻ راﭘــﻮرې وﺗﻠــﻮ‪ ،‬ﺣﻜــﻮﻣﺘﻲ ﭘﻮﺳــﺘﯥ راﺑﺎﻧــﺪې ډزې وﻛــړې‪ ،‬ﺷــﭙږ اووه ﺗﻨــﻪ ﭘــﻪ ﺟﺎﻟــﻪ ﻛــﯥ وو‪ ،‬ټــﻮل‬
‫ﺑﯧﭽـــﺎره ګـــﺎن وﻟګﯧـــﺪل‪ ،‬ﺳـــﻴﻨﺪ ﺗـــﻪ وﻟﻮﯦـــﺪل‪ ،‬ﻳـــﻮازې زه ژوﻧـــﺪى ﭘـــﺎﺗﯥ ﺷـــﻮم‪ .‬ﺧـــﻮﻟۍ او څـــﺎدر راﻧـــﻪ‬
‫ﺳﻴﻨﺪ وړي دي‪ ،‬ﭼﯥ ﺗﺎﺳﯥ ﺗﻪ ﺑﻞ ﺷﺎن ښﻜﺎره ﻧﻪ ﺷﻢ‪ ،‬ﻛﻪ څﻪ ﻛﻤﻚ راﺳﺮه وﻛړئ‪.‬‬
‫ﻣﻼ ووﻳﻞ‪ :‬وروره ﺗﻪ د ﻛﻮم ځﺎى ﻳﯥ؟‬
‫ﺧﭙـــﻞ ﻧـــﻮم ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ ﻳـــﺎد ﻛـــړ او د ﺧﭙـــﻞ ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﻮم ﻣـــﯥ ﻫـــﻢ ورﺗـــﻪ وښـــﻮد‪ .‬ﭘـــﻪ ﺟﻮﻣـــﺎت ﻛـــﯥ ﻧﺎﺳـــﺘﻮ‬
‫ﺧﻠﻜﻮ ټﻮﻟﻮ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫وروره ﺳــﺘړى ﻣــﺸﯥ ﻫــﺮ ﻳــﻮه راﺗــﻪ ﭘــﻪ اﺧــﻼص ﺳــﺮه ﺳــﺘړي ﻣــﺸﻲ ووﻳﻠــﻪ‪ .‬ﭘــﻪ ﻟــﻮﻣړي ﺻــﻒ ﻛــﯥ ﻳــﻮه‬
‫ﺗـــﻦ‪ ،‬ﺑﻠﻜـــﯥ درې څﻠـــﻮرو ﻛـــﺴﺎﻧﻮ ﻏﺒـــﺮګ ووﻳـــﻞ‪ :‬ﺳﺘﺎﺳـــﯥ ﻛﻠـــﻰ روﺳـــﺎﻧﻮ ﭘـــﺮون ﺑﻤﺒـــﺎري ﻛـــړى دى‪،‬‬
‫ﻃــﺎﻟﻊ دې ښــﻪ ده‪ ،‬ﭼــﯥ ژوﻧــﺪى ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮى ﻳــﯥ‪ .‬ﻳــﻮه ﺳــﭙﻴﻦ ږﻳــﺮي ﻣــﻼ ﺻــﺎﺣﺐ ﺗــﻪ ﻏــږ ﻛــړ‪ ،‬وﻳــﯥ وﻳــﻞ‪:‬‬
‫اﺳــﺘﺎده ﻻس ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛـــړئ‪ ،‬ﭼــﯥ ټــﻮل ﺷـــﻬﻴﺪان اﷲ وﺑــښﻲ‪ .‬د ﺟﻮﻣـــﺎت ﺧﻠﻜــﻮ ﭘــﻪ ګـــډه دوﻋــﺎ او ﻓﺎﺗﺤـــﻪ‬
‫وﻛړه‪ ،‬ﻳﻮ ﺗﻦ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻣﯧﻠﻤﻪ راځﻪ ﻣﺎ ﺳﺮه ﭼﯥ ﻛﻮر ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻮ‪ ،‬ﻫﺮڅﻪ ﺑﻪ ﺧﺪاى وﻛړي‪ ،‬ﺗﻪ ﻣﻪ وارﺧﻄﺎ ﻛﯧږه‪.‬‬
‫ﺳـــړى ﻣﺨﻜـــﯥ او زه ورﭘـــﺴﯥ وم‪ ،‬د ﻟﻤـــﺮ وړاﻧګـــﯥ راﺧﺘﻠـــﯥ وې‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﺳـــړي ﻛـــﻮر ﺗـــﻪ ورﻧﻨﻮﺗـــﻮ‪ .‬ﭘـــﻪ‬
‫ﺣﺠــﺮه ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﻛﯧﻨــﻮﻟﻢ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﭼــﺎى راوړو‪ ،‬ﻟــﻮﻣړى ﻣــﻮ ﭼــﺎى وڅــښﻠﯥ‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻫﻐــﻪ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﻧﻨــﻮت‪ ،‬ﻳــﻮ‬
‫ﭘﻜــﻮل او ﺧﭙــﻞ زوړ ﻏﻮﻧــﺪې څــﺎدر ﻳــﯥ راﺗــﻪ راوړو‪ ،‬ﻣــﺎ ﺗــﺮې ﻣﻨﻨــﻪ وﻛــړه‪ .‬ﺑﻴــﺎ راﺗــﻪ ﻫﻐــﻪ زﻣــﻮږ د ﻛﻠــﻲ‬
‫ﻻره راوښـــﻮده او ﺧﭙـــﻞ ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ راورﺳـــﯧﺪم‪ .‬د ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﻮر ﺧﻠـــﻚ ﺧـــﻮ ﭘﺮﯦـــږده‪ ،‬ﭼـــﯥ زﻣـــﺎ ﭘـــﻼر او دوه‬
‫وروڼــﻪ ﻫــﻢ ﺷــﻬﻴﺪان ﺷــﻮي وو‪ .‬درې ورځــﯥ ﭘــﻪ ﺧﭙــﻞ ﻏــﻢ اﺧﺘــﻪ وم‪ ،‬ﭘــﻪ څﻠﻮرﻣــﻪ ورځ ﻣــﯥ د ﻛﻠــﻲ ﭘــﺎﺗﯥ‬
‫ﺧﻠﻜﻮ ﺗﻪ د ﺟﺎﻟﯥ ﻛﻴﺴﻪ وﻛړه‪.‬‬
‫ﺗﻨـــﺪار زه د ﻛﻠـــﻲ د ﺧﻠﻜـــﻮ ﻟـــﻪ ﺧـــﻮﻟﯥ ﭼـــﯥ ﺧﺒـــﺮ ﺷـــﻮم‪ ،‬دﺳـــﺘﻲ ﭘـــﻪ دﺳـــﺘﻲ ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ﺳـــړي ﭘـــﺴﯥ ﻻړم‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ راﺗــﻪ ټﻮﻟــﻪ ﻛﻴــﺴﻪ وﻛــړه‪ ،‬وﻟــﯥ ﺳــﺘﺎ د ژوﻧــﺪۍ ﭘــﺎﺗﯥ ﻛﯧــﺪو او ﻟﻴــﺪﻟﻮ ﻳــﯥ څــﻪ وﻧــﻪ وﻳــﻞ‪ ،‬ﻧــﻮ ﭘــﺲ ﻟــﻪ‬
‫ﻫﻐــﯥ زه ﭘــﻮه ﺷــﻮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﺗﺎﺳــﯥ ټــﻮل ﺑــﻪ ﺳــﻴﻨﺪ وړي ﻳﺎﺳــﺖ‪ .‬ﻟــﻪ ﻫﻐــﯥ ورځــﯥ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ زه او زﻣــﻮږه‬
‫ﻧــﻮر ﺧﭙﻠــﻮان څــﻮ ﻛــﺴﺎن د ﺟــﺎﻟﯥ ﻟــﻪ ځﺎﻳــﻪ ښــﻜﺘﻪ د ﺳــﻴﻨﺪ د ﻏــﺎړې ﭘــﻪ ﻟټﻮﻟــﻮ ﻛﻠــﻲ ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ او ﺑﯧﻠــﻪ ﭘــﻪ‬
‫ﺑﯧﻠــﻪ د ﺳـــﻴﻨﺪ دواړه ﻏــﺎړې ﻟټـــﻮل ﭘﻴـــﻞ ﻛــړل‪ .‬د ﺳـــﻴﻨﺪ ﭘــﻪ دواړو ﻏـــﺎړو ﺑـــﻪ روان وو‪ ،‬ټﻮﻟــﻪ ورځ ﺑـــﻪ ﻣـــﻮ د‬
‫ﺳـــﻴﻨﺪ ﻣـــﻨځ ﺑﯧﻠـــﯥ او ﻏـــﺎړې ﻛﺘﻠـــﯥ او ﻫـــﻢ ﺑـــﻪ دوه ﺗﻨـــﻮ ﭘـــﻪ ﻛﻠﻴـــﻮ ﻛـــﯥ د ﻣـــړو د ﭘﻴـــﺪا ﻛﯧـــﺪو او ښـــﺨﯧﺪﻟﻮ‬
‫ﭘﻮښــﺘﻨﻪ ﻛﻮﻟــﻪ‪ .‬ﺷــﭙﯥ ﺑــﻪ ﻣــﻮ د ﻛﻠﻴــﻮ ﭘــﻪ ﺟﻮﻣــﺎﺗﻮﻧﻮ ﻛــﯥ ﺗﯧﺮوﻟــﯥ‪ ،‬څﻠﻮرﻣــﻪ ﺷــﭙﻪ ﻣــﻮ د ﺳــﻴﻨﺪ د ﻏــﺎړې‬
‫ﭘــﻪ ﻳــﻮه وړوﻛــﯥ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ‪ ،‬ﭼــﯥ د ﻛﻠــﻲ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ ﺑﯧﻠــﻪ وه او ﭘــﻪ ﺑﯧﻠــﻪ ګــﻲ رﻧګــۍ رﻧګــۍ اوﺑــﻪ ﺑﻬﯧــﺪﻟﯥ‪،‬‬
‫ﺗﯧﺮه ﻛړه‪.‬‬
‫ﻣـــﻮﻧږ ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ورځ ډﯦـــﺮ ﺳـــﺘړي ﺷـــﻮي وو‪ ،‬ځﻜـــﻪ ﭼـــﯥ ﻣـــﻮﻧږه ﺳـــﺮه دوه ﺧﻴګـــﺎن )ﺷـــﻨﺎزوﻧﻪ( ﻫـــﻢ‬
‫ﻣﻮﺟــﻮد وو‪ ،‬ﺑﯧﻠــﻪ ﺑــﻪ ﭼــﯥ ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻪ ﭘــﻪ ﺧﻴګــﺎﻧﻮ ﺑــﻪ ﺑﯧﻠــﯥ ﺗــﻪ ورﭘــﻮرې وﺗﻠــﻮ او ﻣــړي ﺑــﻪ ﻣــﻮ ﻛﺘــﻞ‪.‬‬
‫دوه ﺗﻨــﻪ ﻻﻣﺒــﻮزن راﺳــﺮه و‪ ،‬ﻫــﺮه ﺷــﻴﻠﻪ‪ ،‬د ﺳــﻴﻨﺪ د ﻣــﻨځ ټﺎﭘﻮګــﺎن او ﺑﯧﻠــﯥ ﻳــﯥ ښــﯥ ﺳــﻤﯥ ﻟټــﻮﻟﯥ‪ .‬ﻛﻠــﻪ‬
‫ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ﺷـــﭙﻪ ﻣـــﻮﻧږ دﻏـــﯥ واړه ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ ﺷـــﭙﻪ راوړه‪ ،‬د ﻣﺎښـــﺎم ﻟﻤﻮﻧځﻮﻧـــﻪ ﻗـــﻀﺎ ﺷـــﻮي وو‪ .‬ﻟـــﻪ‬
‫ﺟﻮﻣـــﺎت ﻧـــﻪ ﺧﻠـــﻚ وﺗﻠـــﻲ وو‪ ،‬ﺟﻮﻣـــﺎت ﻛـــﯥ ﻣﺮﻏﻜـــۍ ﻏﻮړﯦـــﺪﻟﯥ وه‪ ،‬د ﻣـــﻼ ﭘـــﻪ ﻣﻤﺒـــﺮ ﻛـــﯥ ﭘـــﻮزى‬
‫ﭘــﺮوت و‪ ،‬ﭘــﻪ ﺗــﺎق ﻛــﯥ د ﺗﻴﻠــﻮ ډﻳــﻮه ﭘﺮﺗــﻪ وه‪ .‬ﻣــﻮﻧږه ټــﻮل څﻠــﻮر ﺳــﺮه ﭘــﻮره وږي ﺷــﻮي وو‪ ،‬ﻳــﻮ ﺑــﻞ ﺗــﻪ‬
‫ﻣـــﻮ ﺳـــﺮه د ﻟـــﻮږې ﭘـــﻪ ﺑـــﺎب ﻳـــﺎده ﻛـــړه‪ .‬ﻓﻴـــﺼﻠﻪ ﭘـــﻪ دې وﺷـــﻮه‪ ،‬ﭼـــﯥ دوه ﺗﻨـــﻪ ﺑـــﻪ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﺧﻴـــﺮات‬
‫راټﻮﻟـــﻮي او دوه ﺗﻨـــﻪ ﺑـــﻪ ﭘـــﻪ ﺟﻮﻣـــﺎت ﻛـــﯥ ﭘـــﺎﺗﯥ ﻛﯧـــږي‪ .‬ﻫﻤﻐـــﻪ و‪ ،‬ﭼـــﯥ زه او ﺗـــﺮورزى ﻣـــﯥ )ﻧـــﻮاز ﺧـــﺎن(‬
‫ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ د ﺧﻴـــﺮات راټﻮﻟﻮﻟـــﻮ ﻟﭙـــﺎره ﭘـــﻪ ﻳـــﻮه ﻛﻮڅـــﻪ ورﺳـــﻢ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻛـــﯥ ﻣـــﻮﻧږه ښـــﻪ ډﯦـــﺮ ﺧﻴـــﺮات‬
‫راټـــﻮل ﻛـــړو‪ .‬ﺟﻮﻣـــﺎت ﺗـــﻪ ﭼـــﯥ راﻏﻠـــﻮ‪ ،‬ﻫﻐـــﻮ ﻧـــﻮرو دوو ﻟـــﻪ ﻛـــﻮم ﻛـــﻮر ﻧـــﻪ ﭘـــﻪ ﭼـــﺎى ﺟـــﻮش ﻛـــﯥ ﭼـــﺎى‬
‫راوړى و‪ ،‬ګــــﻮړه ورﺳــــﺮه وه‪ .‬ﻟــــﻪ ﭼــــﺎى او ډوډۍ ﻧــــﻪ وروﺳــــﺘﻪ ﭘــــﻪ ﺟﻮﻣــــﺎت ﻛــــﯥ څﻤﻼﺳــــﺘﻮ‪ .‬ﺳــــﻬﺎر‬
‫وﺧﺘـــﻲ ﭘﺎڅﯧـــﺪو‪ ،‬ﻟـــﻮﻣړى ﻣـــﻮ اودﺳـــﻮﻧﻪ وﻛـــړل‪ ،‬ﻣـــﻼ اذان وﻛـــړو‪ ،‬د ﻛﻠـــﻲ ﺧﻠـــﻚ ﺟﻮﻣـــﺎت ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻞ‪.‬‬
‫ټـــﻮل ﺑـــﻪ دووﻟـــﺲ ﺗﻨـــﻪ وو‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺟﻤﻌـــﻪ ودرﯦـــﺪل‪ .‬د ﺟﻤﻌـــﯥ ﻧـــﻪ وروﺳـــﺘﻪ ﻛﻠـــﻪ ﭼـــﯥ ﻣـــﻼ دوﻋـــﺎ وﻛـــړه‪ ،‬زه‬
‫ﭘﺎڅﯧــﺪم او د ﻛﻠــﻲ ﺧﻠﻜــﻮ ﺗــﻪ ﻣــﯥ د ﺧﭙﻠــﻮ ﻣــړو د ﭘﻴــﺪا ﻛﯧــﺪو او ښــﺨﯧﺪو ووﻳــﻞ‪ .‬ﻟــﻪ ﺧﻠﻜــﻮ د ﺟﻤﻠــﯥ ﻧــﻪ‬
‫ﺳﻤﺪﺳﺘﻲ ﻳﻮه ﺗﻦ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫وروره ﻟﻮﻣړى ﺧﻮ ځﺎن دې ﻣﻮﻧږ ﺗﻪ راوﭘﯧﮋﻧﻪ‪ ،‬ﭼﯥ د ﻛﻮم ځﺎى ﻧﻪ راﻏﻠﻰ ﻳﯥ؟‬
‫ﺧﭙـــﻞ ځـــﺎن ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ وروﭘﯧﮋاﻧـــﺪ‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ د ﺧﭙﻠـــﻮ ﻣـــړو د ﻧـــښﻮ ﻧـــښﺎﻧﻮ ووﻳـــﻞ‪ ،‬ﻧـــﻮم او ﭘﺘـــﻪ‬
‫ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻠﻪ‪ .‬ټﻮﻟﻮ ﺧﻠﻜﻮ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫وروره ﻳـــﻮ ﻣـــړى ﻣـــﻮږ ﭘـــﻪ ﺑﯧﻠـــﻪ ﻛـــﯥ ﻣﻮﻧـــﺪﻟﻰ او ﭘـــﻪ ﻫـــﺪﻳﺮه ﻛـــﯥ ﻣـــﻮ ښـــﺦ ﻛـــړى دى او د ﻣﺎﺷـــﻮم ﭘـــﻪ‬
‫ﺑﺎب ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ﻧﻪ ﻟﺮو‪ .‬ﭘﻪ دې وﺧﺖ ﻛﯥ ورﻳﻨﺪارې ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ښﻪ ﺑﭽﻰ ﻧﻮ ﺑﻴﺎ څﻪ وﺷﻮل؟‬
‫ﻣﺎ د ﺟﻮﻣﺎت ﺧﻠﻜﻮ ﺗﻪ ﭘﻪ ډﯦﺮه ﭼټﻜۍ ﺳﺮه ووﻳﻞ‪:‬‬
‫وروره ﻛﻠﻪ ﻣﻮ دﻏﻪ ﻣړى ښﺦ ﻛړى دى؟‬
‫ﻳﻮه د ﭘﺎﺧﻪ ﻋﻤﺮ ﺳړي ووﻳﻞ‪:‬‬
‫دا ﻳﻮه ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻪ ﻛﯧږي‪.‬‬
‫ﺑﻞ ﺗﻦ ووﻳﻞ‪ :‬ﻳﺮه ﭘﻨځﻪ ﺷﭙږ ورځﯥ ﻛﯧږي‪.‬‬
‫_ وروره دﻏﻪ ﻣړي څﻪ ﻧښﯥ درﻟﻮدې؟‬
‫ﻳــﻮ زﻟﻤــﻲ ﭘـــﻪ داﺳــﯥ ﺣــﺎل ﻛـــﯥ‪ ،‬ﭼــﯥ ﻧـــﻮى ﻳــﯥ ﺳــﻼم وګﺮځـــﺎوه‪ ،‬ﻟﻤــﻮﻧځ ﻳــﯥ ﺧـــﻼص ﻛــړو‪ ،‬داﺳـــﯥ‬
‫اﻧډﻳﻮاﻟــﻪ ﭘــﻪ ﻫﻐــﯥ ورځ زه ﺳــﻬﺎر وﺧﺘــﻲ ﻟــﻪ ﻛــﻮره ووﺗﻠــﻢ‪ ،‬د ﺑﯧﻠــﯥ ﻏــﺎړې ﺗــﻪ ورﻏﻠــﻢ‪ ،‬ﻏﻮښــﺘﻞ ﻣــﯥ‬
‫ﭼــﯥ ﭘــﻪ اوﺑــﻮ ﻛــﯥ د ﺳــﻴﻨﺪ ﻏــﺎړې ﺗــﻪ وﻻﻣــﺒﻢ‪ .‬ﻣــﺎ ﭼــﯥ ﺟــﺎﻣﯥ ووﯦــﺴﺘﯥ‪ ،‬اوﺑــﻮ ﺗــﻪ روان ﺷــﻮم‪ ،‬وړاﻧــﺪې‬
‫د ﺑﯧﻠــﯥ ﭘــﻪ ﺳــﺮ ﻛــﯥ ﻣــړى ﻧــښﺘﻰ و‪ ،‬وﻟــﻲ او ﺳــﺮ ﻳــﯥ ښــﻜﺎرﯦﺪه‪ ،‬ﻧــﻮر ﭘــﻪ اوﺑــﻮ ﻛــﯥ ﭘــټ و‪ .‬زه دوﺑــﺎره د‬
‫ﺧﭙﻠـــﻮ ﺟـــﺎﻣﻮ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻢ‪ ،‬ﺧﭙـــﻞ څـــﺎدر ﻣـــﯥ ﻟﻨـــګ ﻛـــړو‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺷـــﻴﻠﻪ ورﭘـــﻮې وﺗﻠـــﻢ‪ .‬د ﺑﯧﻠـــﯥ ﺳـــﺮ ﺗـــﻪ‬
‫ورﻏﻠــﻢ‪ ،‬د ﻣــړي ﺧــﻮا ﺗــﻪ ورو ورو ورﺗﻠﻤــﻪ‪ ،‬ﺗﺮڅــﻮ ﭼــﯥ ورورﺳــﯧﺪم‪ .‬ﻳــﻮازې ﻛﻤــﻴﺲ او ﭘﺮﺗــﻮګ ﻳــﯥ ﭘــﻪ‬
‫ﺗــﻦ ﻛــﯥ وه‪ ،‬ﻧــﺴﻜﻮر ﭘــﺮوت و‪ .‬ﻟــﻪ اوﺑــﻮ ﻧــﻪ ﻣــﯥ راووﯦــﺴﺖ‪ ،‬ﭘــﻪ ﺑﯧﻠــﻪ ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻛﺒﻠــﻮ واﭼــﺎوه‪ ،‬ددې‬
‫ﻛﻠــﻲ ﻧــﺴﻴﻢ اﻛــﺎ ﭼــﯥ اوس ﺑــﻪ ﻫــﻢ ﻣﻮﺟــﻮد وي‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻟــﻪ ﻧﻐــﺮي ﻏــﺎړې ﻧــﻪ ﻏــږ ﻛــړو‪ :‬ﻫــﻮ زه وم‪ .‬ده ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﻟــﻪ‬
‫ﺑﯧﻠــﯥ ﻧــﻪ ورﻏــږ ﻛــړل‪ ،‬ﻣــﺎ وې ﭼــﯥ د ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ ﻳــﻮ څــﻮ ﺗﻨــﻪ راوﻟﯧــږه‪ ،‬ﭼــﯥ ﻳــﻮ ﻛــټ ﻫــﻢ راوړي‪ ،‬ﭼــﯥ دا ﻣــړى‬
‫راﺳــﺮه ﻟــﻪ ﺑﯧﻠــﯥ ﻧــﻪ ﭘــﻮرې ﺑﺎﺳــﻲ‪ .‬ﻫﻤﻐــﻪ و‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘﯧﻨځــﻪ ﺷــﭙږ ﺗﻨــﻪ ﻫﻠﻜــﺎن راﻏﻠــﻞ او ﻣــړى ﻣــﻮ راﭘــﻮرې‬
‫وﯦــﺴﺖ او د ﻛﻠــﻲ ﺟﻮﻣــﺎت ﺗــﻪ ﻣــﻮ راوړو‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﻮ ﭼــﯥ وﻛــﻮت راوﻛــﻮت‪ ،‬داﺳــﯥ ﺧﺎﺻــﯥ ﻧــښﯥ ﻳــﯥ ﻧــﻪ‬
‫ﻣﻌﻠﻮﻣﯧـــﺪې‪ ،‬ﺧـــﻮ ځـــﻮان و ﻣـــﺦ ﻳـــﯥ روغ و‪ .‬د ﺳـــﻴﻨﯥ ﭘـــﻪ ﺳـــﺮ ﻳـــﯥ دوه ﺳـــﻮري و او ﻳـــﻮ وړوﻛـــﻰ ﺳـــﻮرى‬
‫ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﺗــﺸﻲ ﻛــﯥ و‪ .‬ټــﻮل و وﻳــﻞ ﭼــﯥ ﺣﺘﻤــﻲ ﭘــﻪ ټﻮﭘــﻚ وﻳــﺸﺘﻞ ﺷــﻮى دى‪ .‬وﻟــﯥ ﻣــړى ﭘــﻪ ﻫﻐــﯥ ورځ‬
‫ﺗﺎزه ښﻜﺎرﯦﺪه‪ ،‬ډﯦﺮې ورځﯥ ﭘﻜﯥ ﻧﻪ وې ﺗﯧﺮې ﺷﻮې‪.‬‬
‫ﻳﻮه ﺳړي د ﺟﻮﻣﺎت ﻟﻪ ﺑﻞ ﻛﻮﻧﺠﻪ ﻏږ ﻛړ‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫وروره دا څﻮك و؟ د ﻛﻮم ﻛﻠﻲ و؟‬
‫ﺗﻨﺪار ﭘﻪ ﭼټﻜۍ ﺳﺮه ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﺎ ورﺗﻪ څﻪ ووﻳﻞ‪ ،‬ﭼﯥ څﻮك دى؟‬
‫ﻣـــﺎ وې ﻫﻐـــﻪ زﻣـــﺎ د ﻛﺎﻛـــﺎ زوى و ﺳـــﻬﺎر ﻧﻮﻣﯧـــﺪه‪ .‬ﻛﺎﻛـــﺎ ﺟﺎﻧـــﻪ دا ﻫﻐـــﻪ ﺳـــړى و‪ ،‬ﭼـــﯥ د ﻫـــﺮې ﺟﻤﻌـــﯥ‬
‫ﭘــﻪ ﺷــﭙﻪ ﺑــﻪ ﻳــﯥ راډﻳــﻮﻳﻲ داﺳــﺘﺎن ﭘــﻪ ﻛﺎﺑــﻞ راډﻳــﻮ ﻛــﯥ ﺧﭙﺮﯦــﺪه‪ .‬ټﻮﻟــﻮ ﭘــﻪ ﺟﻮﻣــﺎت ﻛــﯥ ﻧﺎﺳــﺘﻮ ﻛــﺴﺎﻧﻮ‬
‫ووﻳﻞ‪ :‬اّخ دا څﻪ واﻳﯥ؟ ﻫﻐﻪ ﺳﻬﺎر ﺧﻮ ﭘﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﻛﯥ و‪ ،‬دﻟﺘﻪ ﯦﻲ څﻪ ﻛﻮل؟‬
‫ﻳــﻮه ﺗــﻦ داﺳــﯥ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛــړه‪ .‬د ﺗﻨــﺪار ﻓﻜــﺮ ﻟــﻪ ﺳــﻬﺎر ﺳــﺮه ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻛﺎﺑــﻞ ﻧــﻪ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ راﺗﻠــﻞ ﺷــﻮ او‬
‫ﭘـــﻪ ﭼـــﺮت ﻛـــﯥ ډوﺑـــﻪ ﻻړه‪ .‬ﻣـــﺎ ﺧﻠﻜـــﻮ ﺗـــﻪ د ﻫﻐـــﻪ ﻛﻴـــﺴﻪ وﻛـــړه او د ﺟـــﺎﻟﯥ ﻣـــﯥ ورﺗـــﻪ ووﻳـــﻞ‪ .‬ټـــﻮل ﭘـــﻪ‬
‫ﺟﻮﻣـــﺎت ﻛـــﯥ ﻧﺎﺳـــﺖ د ﻛﻠـــﻲ ﺧﻠـــﻚ ﺧﭙـــﻪ ﺷـــﻮل‪ ،‬ﻳـــﻮه ﺳـــﭙﻴﻦ ږﻳـــﺮي ووﻳـــﻞ‪ :‬وروڼـــﻮ ښـــﻪ ﺑـــﻪ دا وي‪ ،‬ﭼـــﯥ‬
‫ددې ﻗﺒﺮ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت وﺷﻲ‪ .‬ﻗﺒﺮ وﺳﭙړل ﺷﻲ‪ ،‬ﻟﻮﻣړى وﻛﺘﻞ ﺷﻲ‪ ،‬دوى ﺑﻪ ﻳﯥ ﭘﯧﮋﻧﻲ‪.‬‬
‫ټﻮﻟــﻮ ﭘــﻪ ﻫﻤــﺪې ﺧﺒــﺮه ﺳــﻼ وﻛــړه‪ ،‬د ﻛﻠــﻲ ﺧﻠﻜــﻮ ﭼــﺎرۍ او ﺑﯧﻠﻮﻧــﻪ راواﺧﻴــﺴﺘﻞ او ﻟــﻪ ﻣــﻮږه ﺳــﺮه‬
‫ﻳﻮځﺎى د ﻗﺒﺮ راﺳﭙړﻟﻮ ﺗﻪ ﻻړل‪ .‬ﺗﻨﺪار ﻓﻜﺮ دې دى؟ ﻫﻐﯥ ﻣﺨﺎﻣﺦ رراوﻛﺘﻞ وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻫﻮ ﻧﻮ ﺑﻴﺎ څﻨګﻪ ﭼﻞ وﺷﻮ؟‬
‫_ ﻗﺒــﺮ ﭼــﯥ ﻣــﻮ راﺑﺮﺳــﯧﺮه ﻛــړ‪ ،‬ﻟــﻮﻣړى ﻣــﻮ ﺗــﺮې د ﺳــﺮ ﺗﺨﺘــﻪ واړوﻟــﻪ او ﻛﻔــﻦ ﻳــﯥ ﻧــﻪ و‪ ،‬ﺧﻠﻜــﻮ وﻳﻠــﯥ‬
‫ﻟــﻪ ﻳــﻮې ﺧــﻮا ﺷــﻬﻴﺪ دى او ﻟــﻪ ﺑﻠــﻪ ﺧــﻮا د ﺟــﺎﻣﻮ ﺳــﺮه ﻣــﻮ ځﻜــﻪ ښــﺦ ﻛــړى و‪ ،‬ﭼــﯥ ﻣــﻮږ وﻳﻠــﯥ ﻛــﻪ څــﻮك‬
‫ﺧﭙﻠــﻮان ﯦــﻲ راﺷ ـﻲ او وﻳــﯥ ﭘﯧﮋﻧــﻲ‪ ،‬ﻧــﻮ ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﻣــﯥ د ﻗﺒــﺮ ﻧــﻪ د ﺳــﺮ ﺗﺨﺘــﻪ راﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــړه او وﻣــﯥ ﻟﻴــﺪ‪،‬‬
‫ﺳﻤﺪﺳــﺘﻲ ﻣــﯥ وﭘﯧﮋاﻧــﺪه‪ .‬ﻧــﻮر زﻳــﺎﺗﻲ ټﻴﻨــګ ﻧــﻪ ﺷــﻮم‪ ،‬ﺳــﻠګﻮ وﻧﻴــﻮﻟﻢ‪ ،‬ﺗﺨﺘــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﺮې دوﺑــﺎره ﺳــﻤﻪ‬
‫ﻛــړه‪ ،‬ﺧﻠﻜــﻮ ﻟــﻪ ﻗﺒــﺮه راﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــړم‪ ،‬ښــﻪ ﺷــﯧﺒﻪ ﻟــﻪ ځﺎﻧــﻪ ﺧﺒــﺮ ﻧــﻪ وم‪ .‬ﺧﻠﻜــﻮ راﺗــﻪ ﺗــﺴﻠﻲ او ډاډ راﻛــﺎوه‪،‬‬
‫ﻳﻮ وﺧﺖ ﻛﯥ ﻣﯥ ﭼﯥ اوﺳﻮن ﭘﺮځﺎى ﺷﻮ‪ ،‬د ﻛﻠﻲ ﺧﻠﻜﻮ او ﭘﻪ ﺗﯧﺮه ﻣﻼ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫وروره ټﻮﻟـــﻪ ﻳـــﻮ ﺷـــﺎن د ﺧـــﺪاى ﺧـــﺎوره ده‪ ،‬څـــﻪ دا ﻛﻠـــﻰ او څـــﻪ ﺳﺘﺎﺳـــﯥ ﻛﻠـــﻰ‪ ،‬ﻳـــﻮ ﺷـــﺎن ﻫـــﺪﻳﺮه ده‪،‬‬
‫ﻫﻤﺪﻟﺘـــﻪ ﻳـــﯥ ﭘﺮﯦـــږده‪ ،‬اوس ﺧـــﻮ ﺑـــﯥ ﻟـــﻪ ﻫﻐـــﯥ وﭘﯧﮋﻧـــﺪل ﺷـــﻮ‪ .‬ﺟﻨـــګ ﺟګـــړه او ﻧـــښﺘﻪ ﭘـــﻪ زور ﻛـــﯥ ده‪،‬‬
‫ﻫـــﺮې ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ ډزې دې‪ ،‬ﺗﻮﭘﻮﻧـــﻪ وﻳـــﺸﺘﻞ ﻛﻴـــږي‪ ،‬د وړﻟـــﻮ ﭼـــﺎره ﻳـ ـﯥ ګﺮاﻧـــﻪ ده‪ .‬ﻳـــﻮازې ﻫﻤـــﺪا ﻛﻠـــﻰ د‬
‫ﺣﻜﻮﻣـــﺖ او روﺳـــﺎﻧﻮ د ﺑﻤﺒـــﺎرۍ ﻧـــﻪ ﭘـــﻪ اﻣـــﻦ دى‪ ،‬ځﻜـــﻪ ﭼـــﯥ دوﻣـــﺮه ﻏـــټ ﻛﻠـــﻰ ﻧـــﻪ دى‪ ،‬دا څـــﻮ ﻛﻮروﻧـــﻪ‬
‫دي د ﭼـــﺎ ورﺗـــﻪ ﻫـــډو ﭘـــﺎم ﻫـــﻢ ﻧـــﺸﺘﻪ دى‪ .‬ﻛـــﻪ ژوﻧـــﺪ ﺑـــﺎﻗﻲ و او ﭘـــﻪ راﺗﻠـــﻮﻧﻜﻲ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﺷـــﺮاﯦﻂ ﺑﺮاﺑـــﺮ‬
‫ﺷﻮل‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻳﻮﺳﺊ‪ .‬اوس ﻳﯥ ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ ﭘﺮﯦږدئ‪.‬‬
‫ﻣــﺎ ﭼــﯥ ﻓﻜــﺮ وﻛــړو ﺗﻨــﺪار! رښــﺘﻴﺎ ﭼــﯥ ﻫــﺮې ﺧــﻮا ﺗــﻪ ﺟګــړه وه‪ ،‬د وړﻟــﻮ ﭼــﺎره ﻳــﯥ ﻧــﻪ ﻛﯧــﺪه‪ .‬د ﻛﻠــﻲ‬
‫ﺧﻠﻜــﻮ ﻳــﻮ ﺑﯧــﺮغ د ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ ﻗﺒــﺮ ودروﻟــﻮ‪ ،‬ټﻮﻟــﻮ ﭘــﻪ ګــډه دوﻋــﺎ ورﺗــﻪ وﻛــړه او ﻣــﻮﻧږ ﺗــﺮې ﻛــﻮر ﺗــﻪ راﻏﻠــﻮ‪.‬‬
‫وروﺳــﺘﻪ ﻣــﯥ ﻫــﻢ ﺑﻴــﺎ څــﻮ ځﻠــﻲ د ﻫﻐــﻪ د ﻣــړي د راوړﻟــﻮ ﻧﻴــﺖ وﻛــړو ﺧــﻮ ﻫــﺮ ﭼــﺎ راﺗــﻪ وﻳﻠــﯥ‪ :‬ټﻮﻟــﻪ ﻳــﻮ‬
‫ﺷـــﺎن ﺧـــﺎوره ده‪ ،‬ﻫﻤﻠﺘـــﻪ دې وي‪ .‬ﺑـــﺲ ﺗـــﺮ ﻧﻨـــﻪ ﻻ ﭘـــﺎﺗﯥ دى او د وړوﻛـــﻲ ﻫﻠـــﻚ ﭘـــﻪ ﻫﻜﻠـــﻪ ﻫـــﻢ ډﯦـــﺮ د‬
‫ﺳـــﻴﻨﺪ ﭘـــﻪ ﻏـــﺎړو وګﺮځﯧﺪﻣـــﻪ ان ﺗـــﺮ اﺧـــﺮه ﭘـــﻮرې ﻻړم‪ ،‬ﻛﻠـــﻲ ﭘـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻣـــﻮ ﭘﻮښـــﺘﻨﻪ وﻛـــړه‪ ،‬د ﺳـــﻴﻨﺪ‬
‫دواړو ﻏـــﺎړو ﻛﻠـــﻲ او ﺑﯧﻠـــﯥ ﻣـــﯥ ﭼـــﺎڼ ﻛـــړې‪ ،‬ﻣګـــﺮ ﻫـــﯧڅ ﭘﺘـــﻪ وﻧـــﻪ ﻟګﯧـــﺪه‪ .‬درې ﻣـــړي ﻧـــﻮر ﻫـــﻢ ﭘﻴـــﺪا‬
‫ﺷﻮل‪ ،‬ﺧﻮ ﺳﺘﺎ د زوى ﻫﯧڅ ﭘﺘﻪ وﻧﻪ ﻟګﯧﺪه‪.‬‬
‫ﻟـــﻪ دې ﺧﺒـــﺮې ﺳـــﺮه ﻫﻮﺳـــۍ ﺗﻨـــﺪار ﺧﭙـــﻞ ﺳـــﺮ ﭘـــﻪ ﺑﺎﻟـــښﺖ وﻟګـــﺎوه‪ ،‬ﻳـــﻮازې ﻳـــﯥ ﻟـــﻪ ﺳـــﺘﻮﻧﻲ ﻧـــﻪ‬
‫ژړﻏــﻮﻧﻰ ﻓﺮﻳــﺎد راوﺧــﻮت‪ ،‬ډﯦــﺮه ﺷــﯧﺒﻪ ﻳــﯥ وﺳــﻮﻗﻠﯥ‪ ،‬ﻣﯧــﺮﻣﻦ ﻣــﯥ او زه ﻫــﻢ ورﺳــﺮه ﭘــﻪ ژړا ﺷــﻮ‪ .‬دﻏــﻪ‬
‫ورځ ﻣـــﻮ ټﻮﻟـــﻪ ﭘـــﻪ ژړا او ﺧﭙګـــﺎن ووﺗﻠـــﻪ‪ ،‬ﭘـــﻪ ﺳـــﺒﺎ ﺗـــﻪ ﻫـــﻢ د ﻛﻠـــﻲ ځﻴﻨﻴـــﯥ ښـــځﯥ او ﺳـــړي ﻣـــﻮږ ﻛـــﺮه د‬
‫ﻫﻮﺳـــۍ ﺗﻨـــﺪار ﻟﻴـــﺪو ﺗـــﻪ راﺗﻠـــﻞ‪ .‬د ﻫﻐـــﯥ وﺧـــﺖ ﻫﻤﺰوﻟـــﻲ ﻛﻠﻴـــﻮال ﻳـــﯥ ټـــﻮل زاړه ﺷـــﻮي وو‪ ،‬ﭘـــﻪ درﯦﻤـــﻪ‬
‫ورځ راﺗﻪ ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫زﻣﺎ د ﭘﻼرګﻨۍ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ﺑﻪ ﺧﻮ ﻧﻪ ﻟﺮې؟‪.‬‬
‫_ ﻧــﻪ ﺗﻨــﺪر ﺧــﺪاﯦږو دا ﻳـــﻮ ﻛــﺎل ﻛﯧــږي‪ ،‬ﭼــﯥ ﻃﺎﻟﺒـــﺎن راﭘﻴــﺪا ﺷــﻮي دي‪ ،‬ﭘــﻪ ﻣﻠـــﻚ ﻛــﯥ ﻟــږه اراﻣـــﻲ‬
‫راﻏﻠــﯥ ده‪ ،‬ﻟــﻪ دﻳﻨــﻪ ﭘﺨــﻮا دا ﻛﻠــﻰ ﺷــﺎړ و‪ .‬ﻣــﻮږ د ﺑــﺎﺟﻮړ ﭘــﻪ ﻛﻤﭙﻮﻧــﻮ ﻛــﯥ اوﺳــﯧﺪﻟﻮ‪ ،‬ﻟــﻪ ﭘﺮوﺳــږ ﻛــﺎل‬
‫راﻫﻴـــﺴﯥ راﻏﻠـــﻲ ﻳـــﻮ‪ .‬زﻣـــﻮږ او ﺳﺘﺎﺳـــﻮ ټـــﻮﻟﯥ ځﻤﻜـــﯥ ﺷـــﺎړې ﭘﺮﺗـــﯥ وې‪ ،‬دا ﺳﺘﺎﺳـــﯥ ﺑـــﺎغ وچ ﭘـــﺮوت‬
‫و‪ .‬ﻳـــﻮازې دا څـــﻮ ﻧﺎﺟﻮګـــﺎن او ﺗﻮﺗـــﺎن ﭘﻜـــﯥ ﭘـــﺎﺗﯥ دي‪ ،‬ﻧـــﻮرې ټـــﻮﻟﯥ وﻧـــﯥ او ﻣﯧـــﻮه دار ﺑـــﻮټﻲ ﻟـــﻪ ﻣﻨځـــﻪ‬
‫ﺗﻠﻠـــﻲ دي‪ .‬د ﻛﻠـــﻲ وﻳﺎﻟـــﻪ وﭼـــﻪ وه‪ ،‬ﻛﻠـــﻰ ﺑﻴﺨـــﻲ ﻛﻨډواﻟـــﻪ ﭘـــﺮوت و‪ .‬ﺳـــږﻛﺎل ﭘـــﻪ ﻛـــﯥ اﻳﻠـــﻪ ﺑﯧﻠـــﻪ ﻟـــږ ﻟـــږ‬
‫ﺧﻠﻚ راﭘﻴﺪا ﺷﻮي دي‪ .‬ﺳﺘﺎ د ﭘﻼرګﻨۍ ﻧﻪ ﻫﯧڅ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ﻧﻪ ﻟﺮم‪.‬‬
‫ﻫﻐــﯥ ﺳــﻮړ اﺳـــﻮﻳﻠﻰ وﻳﻮﺳــﺖ‪ ،‬وﻳـــﻞ ﻳــﯥ‪ :‬ﺑﭽـــﻰ زﻣــﺎ ﻣــﻮر او ﭘـــﻼر ﺑــﻪ ﺣﺘﻤـــﻲ ﻣــړه وي‪ ،‬ﺧﭙـــﻞ ورور‬
‫ﻧــﻪ ﻟــﺮم‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ ﻳــﯥ زﻣــﺎ ﻛــړې واى‪ ،‬ﭘــﻮﻫﯧږم ﭼــﯥ ﻛﺎﻛــﺎ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﻫــﻢ ﻣــړ وي‪ ،‬ﭘــﻪ ﻫﻐــﯥ وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﻻ‬
‫ﺳﭙﻴﻦ ږﻳﺮى و‪ .‬د ﻛﺎﻛﺎ زاﻣﻦ ﻣﯥ ﺧﻮ وو‪ ،‬ﻫﻐﻮى ﺑﯥ ﻏﯧﺮﺗﻮ ﻫﻢ زﻣﺎ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻧﻪ ﻛړه‪.‬‬
‫_ ﻛــﻪ رښــﺘﻴﺎ راﺑﺎﻧــﺪي واﻳــﯥ ﺗﻨــﺪار! ﻧــﻮ ﻫﻐــﻮى ﺑــﯥ ﭼــﺎره ګــﺎن ﺑــﻪ ﭼﯧــﺮې ﺳــﺘﺎ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ ﻛــړې واى؟‬
‫ﺳﺘﺎ د ﻣﺮګ او ژوﻧﺪ ﻧﻪ ﻫﻐﻮى څﻪ ﺧﺒﺮ دي؟‬
‫_ داﺳــﯥ ﻣــﻪ واﻳــﻪ زوﻳــﻪ! ﺳــړى ﭘــﻪ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ ﻣﻜــﯥ ﺗــﻪ رﺳــﮕﯧﺪاى ﺷــﻲ‪ ،‬ﭘــﻪ ﻣــﺎ ﻟــﻪ ﻫــﺮه ﻃﺮﻓــﻪ راټﻴټــﻪ‬
‫ده‪ ،‬ﻫﺮ څﻪ ﻣﯥ ﻟﻪ ﻻﺳﻪ ورﻛړل‪ ،‬ﺣﺎﻻﺗﻮ راﻧﻪ ﻫﺮڅﻪ واﺧﻴﺴﺘﻞ‪.‬‬
‫زﻣــــﺎ ﻣﯧــــﺮﻣﻦ ﺳــــﺒﺮو ورﺗــــﻪ ووﻳــــﻞ‪ :‬ﺗﻨــــﺪارې ﺧــــﺪاى دې ﺗﺎﺗــــﻪ د زړه ﺻــــﺒﺮ درﻛــــړي‪ ،‬اﷲ ﺗــــﻪ ﺗﻮﺑــــﻪ‬
‫اوﺑﺎﺳﻪ‪ ،‬ښﻪ دى‪ ،‬ﭼﯥ ﺗﻪ ﭘﻪ ﺳﺮ ژوﻧﺪۍ ﻳﯥ‪.‬‬
‫_ ﻟﻮرې زه ﺑﻪ ﭘﻪ دې ژوﻧﺪ څﻪ وﻛړم‪ ،‬ﭼﯥ رب زه ﻫﻢ ﻟﻪ ﺳﻬﺎر ﺳﺮه ﻣﻠګﺮې ﻛړې واى‪.‬‬
‫_ داﺳﯥ ﻣﻪ واﻳﻪ ﺗﻨﺪار اﷲ ﺑﻪ درﻧﻪ ﻧﺎراﺿﻪ ﺷﻲ‪ ،‬ﺧﺪاى ﺗﻪ ﺻﺒﺮ وﻛړه‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﻣﺎﺗﻪ ﻣﺦ راواړاوه وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫د ﺳﻬﺎر ﻗﺒﺮ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﯥ ﻛﻠﻪ ﺑﻮځﯥ؟‬
‫_ ﺳـــﺒﺎ ﺳـــﻬﺎر وﺧﺘـــﻲ ﺑـــﻪ زه د ﺗـــﺮور او ﻣﺎﻣـــﺎ زاﻣـــﻦ ﺧﺒـــﺮ ﻛـــړم‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻐـــﻮى ﻫـــﻢ راﺳـــﺮه ﻳﻮځـــﺎى ﻻړ‬
‫ﺷﻲ‪ .‬ﺑﯧﺮﺗﻪ ﭼﯥ روګﺮځﯧﺪو ﻳﻮ ﺧﻴﺮات ﺑﻪ وﻛړو‪ .‬د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻣﺮۍ ﻛﯥ ﻻړې ﺗﯧﺮې ﺷﻮې وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧـــﺪاى دې ﺳـــﺮ ﻟـــﻮړى ﻟـــﺮه ﺑﭽـــﻰ! ﻫﻤﺪﻏـــﺴﯥ ﺑــﻪ وﻛـــړو‪ ،‬ﺧـــﻮ ارﻣـــﺎن ﭼـــﯥ‪ !....‬ﻫﻐـــﻪ ﺑﻴـــﺎ ژړا وﻧﻴﻮﻟـــﻪ‪،‬‬
‫ﻣﺎ وې ﺗﻨﺪار څﻨګﻪ ارﻣﺎن ﭼﯥ؟‬
‫ﻫﻐــﻪ ﻏﻠــﯥ وه‪ ،‬ښــﻪ ﺷــﯧﺒﻪ ﻳــﯥ اوښــﻜﯥ ﺗــﻮﻳﯥ ﻛــړې‪ ،‬وروﺳــﺘﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻛــﺮاره ووﻳــﻞ‪ :‬د زوى ﻣــﯥ څــﻪ‬
‫ﭘﺘــﻪ وﻧــﻪ ﻟګﯧــﺪه‪ ،‬د ﺧﺎوﻧــﺪ ﺧــﻮ ﻣــﯥ ﻗﺒــﺮ ﻣﻌﻠــﻮم ﺷــﻮ‪ .‬ﻛﻠــﻪ ﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ دوﻋــﺎ ﺗــﻪ ورځــﻢ‪ ،‬ﺧــﻮ ﻟــﻪ زوى ﺳــﺮه ﺑــﻪ‬
‫څﻪ وﻛړم‪.‬؟‬
‫ﭘـــﻪ ﺧﭙﻠـــﻮ وﭼـــﻮ ﺷـــﻮﻧډو ﻳـــﯥ ژﺑـــﻪ وګﺮځﻮﻟـــﻪ‪ ،‬زﻣـــﺎ ﻣﯧـــﺮﻣﻦ ﺳـــﺒﺮو ﺗـــﻪ ﻳـــﯥ ﻏـــږ ﻛـــړ‪ ،‬ﺳـــﺒﺮ وﻟـــﻮرې ﻳـــﻮ‬
‫ګـــﻮټ اوﺑـــﻪ راﻛـــړه‪ ،‬ﺧﻮﻟـــﻪ ﻣـــﯥ وﭼـــﻪ ﺷـــﻮه‪ .‬ﺳـــﺒﺮو ورﺗـــﻪ د اوﺑـــﻮ ګـــﻴﻼس وﻧﻴـــﻮ‪ ،‬ﻫﻐـــﯥ د اوﺑـــﻮ ګـــﻴﻼس‬
‫ﺗــﺮې واﺧﻴــﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻨﻨــﻪ ﻳــﯥ ﺗــﺮې وﻛــړه‪ ،‬اوﺑــﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻛــﺮار ﻛــﺮار ﻳــﻮ ﻳــﻮ ګــﻮټ څــښﻠﯥ‪ ،‬ﺳــﺒﺮو ﺗــﻪ ﻳــﯥ‬
‫ووﻳــﻞ‪ :‬ﻟــﻮرې ﺧــﺪاى دې زﻣــﺎ ﻟــﻪ ﺣﺎﻟــﻪ وﺳــﺎﺗﻪ‪ .‬ﺳــﺒﺮو ﭼــﯥ ﻣﺨــﺎﻣﺦ ورﺗــﻪ ﻟﻜــﻪ د )ﻧﻔــﺮ ﺧــﺪﻣﺖ( ﻏﻮﻧــﺪې‬
‫ﺗﻴﺎرﺳۍ وﻻړه وه‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﻨـــﺪار دا ټـــﻮل ﻏﻤﻮﻧـــﻪ زﻣـــﻮﻧږ ﺷـــﺮﻳﻚ دي‪ ،‬زﻣـــﺎ د زړه ﻧـــﻪ ﻫـــﻢ ﻳـــﻮ اﷲ ﺧﺒـــﺮ دى‪ .‬دا ﺗـــﻪ ﭼـــﯥ څـــﻮﻣﺮه‬
‫ﺧﭙــﻪ ﺳــﺘﻮﻣﺎﻧﻪ ﻳــﯥ‪ ،‬دﻏــﺴﯥ ﻣــﻮﻧږه ﻫــﻢ ﻳــﻮ او ﺑﻴــﺎ ﺧــﻮ ﺳــﺘﺎ ﻟــﻪ ﺣﺎﻟــﻪ ﻣــﻮﻧږ ﻫــډو ﺧﺒــﺮ ﻧــﻪ وو‪ ،‬ﭼــﯥ ګﻨــﯥ‬
‫ﺗـــﻪ ژوﻧـــﺪۍ ﻳـــﯥ‪ ،‬ټﻮﻟـــﻮ داﺳـــﯥ ګڼﻠـــﻪ ﭼـــﯥ درې واړه ﺗﺎﺳـــﻮ ﺳـــﻴﻨﺪ وړي ﻳﺎﺳـــﺖ‪ .‬ﻣـــﻮﻧږ ﺗـــﻪ ﻳـــﻮازې ﻧـــﻪ‪،‬‬
‫ﺑﻠﻜـــﯥ دې ټـــﻮل ﻛﻠـــﻲ ﺗـــﻪ ﺳـــﺘﺎ ژوﻧـــﺪ او راﭘﻴـــﺪا ﻛﯧـــﺪل د ﺗﻌﺠـــﺐ ﺧﺒـــﺮه ده‪ .‬ﻣـــﻮﻧږ ﻫـــﻢ ﺧﭙـــﻪ ﻳـــﻮ او ﻫـــﻢ‬
‫ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ‪ .‬ﺧﭙـــﻪ ﺧـــﻮ ﭘـــﻪ دې ﻳـــﻮ‪ ،‬ﭼـــﯥ ټﻮﻟـــﻪ ﻛـــﻮرﻧۍ ﻣـــﻮ ﺗﺒـــﺎه ﺷـــﻮې ده او ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ ځﻜـــﻪ ﻳـــﻮ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺗـــﻪ‬
‫ژوﻧﺪۍ راﭘﻴﺪا ﺷﻮې‪.‬‬
‫ﺗﻨﺪار د ﺳﺒﺮو ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﻟږ څﻪ ﭘﻪ ﻛټ ﻛﯥ وﺧﻮځﯧﺪه‪ ،‬ﻏﺎړه ﻳﯥ ﺗﺎزه ﻛړه‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫د ځﻴﻨـــﯥ ژوﻧـــﺪ ﻧـــﻪ ﻣـــﺮګ ﺑﻬﺘـــﺮ دى او ﺑﻴـــﺎ ﻟﻜـــﻪ ﭘـــﻪ ﻣـــﺎ ﭼـــﯥ ﺗﯧـــﺮ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﺧﭙﻠـــﯥ ﺳـــﭙﻴﻨﯥ څڼـــﯥ ﻳـــﯥ‬
‫راوﻧﻴـــﻮې وﻳـــﯥ وﻳـــﻞ‪ :‬دا وﻳـــښﺎن ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ ګـــﻮرئ‪ ،‬ﻟـــﻪ ﺳـــﺨﺘۍ ﻧـــﻪ ﺳـــﭙﻴﻦ ﺷـــﻮي دي‪ .‬زﻣـــﺎ ﺧـــﻮ دوﻣـــﺮه‬
‫ﻋﻤﺮ ﻧﻪ دى ﺷﻮى‪ ،‬اﻧﺴﺎن ﻟﻪ ګﻞ ﻧﻪ ﻧﺎزك او ﻟﻪ اوﺳﭙﻨﯥ ﻧﻪ ﻛﻠﻚ دى‪.‬‬
‫ﭘـــﻪ دې وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ د ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﻪ درې ښـــځﯥ ﭘـــﻪ دروازه ﻛـــﯥ راﻧﻨـــﻮﺗﻠﯥ‪ ،‬ﺳـــﺒﺮو ﻳـــﯥ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ ورﻏﻠـــﻪ‪،‬‬
‫ﺳـــﺘړي ﻣـــﺸﻲ ﻳـــﯥ ورﺗـــﻪ ووﻳﻠـــﯥ‪ ،‬ﻣـــﺎ ﻫـــﻢ ﻫﻐـــﻮى ﺳـــﺮه ﺳـــﺘړي ﻣـــﺸﻲ وﻛـــړه‪ .‬درې واړو د ﺗﻨـــﺪار ﻻﺳـــﻮﻧﻪ‬
‫ورﻣــﻮﭼﻲ ﻛــړل‪ ،‬زه ﺗــﺮې ﺑﯧــﺮون ووﺗﻠــﻢ او ﻫﻐــﻮى ﭘــﻪ ﺧﺒــﺮو اﺗــﺮو ﺑــﻮﺧﺘﯥ وې‪ .‬د ﻛﻠــﻲ ﭘــﻪ ﻣــﻨځ ﻛــﯥ څــﻮ‬
‫دوﻛﺎﻧﻮﻧـــﻪ و‪ ،‬ورﭼﻜـــﺮ ﺷـــﻮم‪ .‬ﭘـــﻪ دوﻛـــﺎﻧﻮﻧﻮ ﻛـــﯥ د ﻛﻠـــﻲ ﺧﻠـــﻚ ﻣﻠـــﻚ ﺧﻮځﯧـــﺪل‪ ،‬ﻫﻐـــﻪ ﭘﺨـــﻮاﻧﻰ ﻛﻠـــﻰ‬
‫ﺧــﻮ ﻧــﻪ و‪ ،‬ﺧــﻮ ﺑﻴــﺎ ﻫــﻢ د ﻛﻠـــﻲ ﭘــﻪ ﻫــﺮه ﻛﻮڅــﻪ ﻛــﯥ ځﻴﻨــﯥ ﻛـــډې دﯦــﺮه ﺷــﻮې وې‪ .‬ﭘــﻪ ﺟﻮﻣــﺎت ﻛــﯥ ﺑـــﻪ د‬
‫ﻟﻤﺎﻧځـــﻪ ﭘـــﺮ ﻣﻬـــﺎل ﺷـــﻞ دﯦـــﺮش ﻛـــﺴﺎن ښـــﻜﺎرﯦﺪل‪ .‬د ﻛﻠـــﻲ دوﻛـــﺎﻧﻮﻧﻮ ﭘـــﻪ ﻣﺨـــﻪ ﺳـــړك ﺗﯧـــﺮ ﺷـــﻮى و‪ ،‬د‬
‫ﺻـــﻔﺪر ﻣـــﻮټﺮوان ﻣـــﻮټﺮ وﻻړ و‪ .‬ﻫﻐـــﻪ ﺳـــﺮه ﻣـــﯥ ﻗﺒـــﺮ ﺗـــﻪ د ﺗﻠـــﻮ درﺑـــﺴﺖ ﺧﺒـــﺮه وﻛـــړه‪ .‬ﻫﻐـــﯥ ځـــﺎى ﺗـــﻪ ﺷـــﻞ‬
‫ﻛﻴﻠــــﻮﻣټﺮه ﻻره وه‪ ،‬ﭘﺨــــﻮا ﺑــــﻪ ﻫﻤﺪﻏــــﻪ ﻻره ﺧﻠﻜــــﻮ ﭘــــﻪ ﭘــــښﻮ وﻫﻠــــﻪ‪ ،‬زه ﭼــــﯥ د دوﻛــــﺎﻧﻮﻧﻮ ﭘــــﻪ ﻣﺨــــﻪ‬
‫راﺗﯧﺮﯦﺪﻣــﻪ‪ ،‬ﻫــﺮ ﭼــﺎ ﺑــﻪ راﻧــﻪ د ﺗﻨــﺪار ﭘﻮښــﺘﻨﻪ ﻛﻮﻟــﻪ او وﻳــﻞ ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﭼــﯥ ﺗــﺮور څﻨګــﻪ ده؟ او ﭘــﻪ ﺧﺒــﺮو‬
‫ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﻫــﺮ ﻳــﻮه ﺗﻌﺠــﺐ ﻛــﺎوه او ﭘــﻪ ټﻴﻨګــﺎر ﺳــﺮه ﺑــﻪ د ﻛﻠــﻲ ښــځﻮ‪ ،‬ﻧــﺮو راﺗــﻪ وﻳﻠــﯥ‪ ،‬ﭼــﯥ د ﺗﻨــﺪار ﺧﻴــﺎل‬
‫ﺳﺎﺗﻪ او دا ﺑﻪ ﻳﯥ وﻳﻞ‪ ،‬ﭼﯥ ﭘﻪ ﻣﻮﻧږ ټﻮﻟﻮ ﻳﯥ د ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻮﻟﻮ ﺣﻖ ﺷﺘﻪ دى‪.‬‬
‫درې څﻠـــﻮر ورځـــﯥ ﺗﻨـــﺪار ﭘـــﻪ ژړا ﺗﯧـــﺮې ﻛـــړې‪ ،‬د ﻛـــﻮر ﻟﻮﻳـــﻮ وړو ورﺳـــﺮه ژړل‪ .‬د ﻗﺒـــﺮ ﻟﻴـــﺪو او ﺗﻠﻠـــﻮ‬
‫ﻧــﻪ ﻣﺨﻜــﯥ ﻳــﻮه ﺷــﭙﻪ ﻣــﻮ د ﻣﺎﻣــﺎ او ﺗــﺮور زاﻣــﻦ ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﺗــﻪ راوﺳــﺘﻞ‪ ،‬ﺳــﺒﺎﻳﻲ وﺧﺘــﻲ ﺻــﻔﺪر ﺧــﺎن‬
‫ﻣـــﻮټﺮ زﻣـــﻮږه د ﻛـــﻼ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ راﻧـــﺰدې ﻛـــړى و‪ ،‬دروازه ﻳـــﯥ وټﻜﻮﻟـــﻪ‪ ،‬ﺗـــﺮورزى دروازې ﺗـــﻪ ورﻏـــﻰ‪،‬‬
‫ﺻــﻔﺪر ﻳــﯥ ﺣﺠــﺮې ﺗــﻪ راوﺳــﺖ‪ .‬د ﭼــﺎى څــښﻠﻮ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﺗﻨــﺪار ﺳــﺒﺮو ﻟــﻪ ﻻﺳــﻪ وﻧﻴﻮﻟــﻪ او ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ‬
‫ﻳـــﯥ ﺑﻮﺗﻠـــﻪ‪ ،‬ﻣـــﻮږ ﻫـــﻢ ﻟـــﻪ ﺣﺠـــﺮې ﻧـــﻪ ورووﺗﻠـــﻮ‪ .‬ﺗﻨـــﺪار ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﻣﺨﻜـــﯥ ﺳـــﻴټ ﻛـــﯥ ﻛﯧﻨﻮﻟـــﻪ ﺳـــﺒﺮو ﻫـــﻢ‬
‫ورﺳــﺮه ﺧــﻮا ﻛــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻪ‪ .‬ﻣــﻮﻧږ ټــﻮل ﭘــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻛــﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻮ‪ .‬ﺻــﻔﺪر ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ ﺣﺮﻛــﺖ ورﻛــړ‪ .‬ﺳــړك‬
‫ﺧﺎﻣــﻪ و‪ ،‬ﻛﻨــﺪې ﻛﻮﻧــﺪې ﻳــﯥ ډﯦــﺮې درﻟــﻮدې‪ ،‬ﭘــﻪ ﻛــﻮم ځــﺎى ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﭼــﯥ ﻣــﻮټﺮ ﭘــﻪ ﻛــﺮار ﺷــﻮ‪ ،‬دوړي ﺑــﻪ‬
‫دﻧﻨــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ راﻧﻨــﻮﺗﯥ‪ ،‬ﻫــﺮ ﭼــﺎ ﺧﭙﻠــﯥ ﺳــﺘﺮګﯥ او ﻣﺨﻮﻧــﻪ ﭘــټ ﻛــړي وو‪ ،‬ﻣــﺎ ﺧﭙــﻞ څــﺎدر ﻟــﻪ ﺗﻨــﺪار ﻧــﻪ‬
‫ﺗﺎو ﻛړ او ﺳﺘﺮګﯥ ﻣﯥ ﻳﯥ د څﺎدر ﭘﻪ ﭘﻴڅﻜﻠﻪ ﻟﻪ دوړو او ګﺮدوﻧﻮ ﻧﻪ ﭘټ ﻛړي وو‪.‬‬
‫ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﻫﻠﺘــﻪ ورﺳــﯧﺪو‪ ،‬ﻫــﺪﻳﺮه ﻟــﻪ ﺳــړك ﻧــﻪ ﻟﻴــﺮې وه‪ ،‬ﻣــﻮټﺮ ﻣــﻮ ودروﻟــﻮ او د ﻫــﺪﻳﺮې ﭘــﻪ ﻟــﻮري‬
‫روان ﺷــﻮ‪ .‬ﺻــﻔﺪر ﻣــﻮټﺮوان ﻫــﻢ راﺳــﺮه روان ﺷــﻮ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ زﻣــﻮﻧږه ﻛﻠﻴــﻮال و‪ .‬د ﻫــﺪﻳﺮې ﭘــﻪ ﻟــﻮر ﻧــﺮۍ ﻻره‬
‫ﭘــﻪ ﻛــڅ ﻛـــﯥ ورﻏﻠــﯥ وه‪ ،‬د ﻛـــڅ ﭘــﻪ ﻣـــﻨځ ﻛــﯥ ﻣـــﻮ د ﺗﻨــﺪار ﭘـــﻪ ﺧــﺎﻃﺮ‪ ،‬ﭼـــﯥ ﻫﻐــﻪ ﺳـــﺘړې ﺷــﻮې وه‪ ،‬دﻣـــﻪ‬
‫وﻛـــړه‪ .‬ﭘـــﻮره ﻳـــﻮ ﺳـــﺎﻋﺖ ﻻره وه‪ ،‬ځـــﺎى ﭘـــﺮ ځـــﺎى ﭘـــﻪ ﻻره ﻛـــﯥ د اﻧځـــﺮ او ﺗـــﻮت وﻧـــﯥ وﻻړې وې‪ ،‬ﻣـــﻮږ‬
‫ﻣﺨﻜـــــﯥ و‪ ،‬ﺳـــــﺒﺮو او ﺗﻨـــــﺪار دوى ورو ورو راﭘـــــﺴﯥ راﺗﻠـــــﯥ‪ .‬ﻟـــــﻪ ﻛـــــڅ ﻧـــــﻪ ووﺗﻠـــــﻮ‪ ،‬وړاﻧـــــﺪې درې‬
‫ﻛﻴﻠــﻮﻣټﺮه ﻟﻴــﺮې ﻛﻠــﻰ ﭘــﺮوت و‪ .‬د ﻏــﺮه ﻟــﻪ ﻳــﻮې ﺗﭙــﯥ څﻨــګ ﻛــﯥ ﭘــﻪ ﻫــﻮا ﻣځﻜــﻪ ﻫــﺪﻳﺮه ښــﻜﺎره ﺷــﻮه‪ .‬د‬
‫ﻫـــﺪﻳﺮې ښـــﻪ ﻧـــښﻪ دا وه‪ ،‬ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ ﻫـــﺪﻳﺮه ﻛـــﯥ د ﺷـــﻬﻴﺪاﻧﻮ ﺑﯧﺮﻏﻮﻧـــﻪ ﻟـــﻪ وراﻳـــﻪ رﭘﯧـــﺪل‪ .‬ځﻴﻨـــﯥ ﺟګـــﯥ‬
‫ﺟګـــﯥ ﺷـــﻨﺎﺧﺘﯥ ﻫـــﻢ ﻟـــﻪ وړاﻧـــﺪې ښـــﻜﺎرﯦﺪې‪ .‬ﻟـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﻪ ﻳـــﻮه ﻻره ﻫـــﺪﻳﺮې ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﯥ وه‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږه د‬
‫ﻫﺪﻳﺮې څﻨګ ﻻره وﻧﻴﻮﻟﻪ او ځﺎن ﻣﻮ د ﺳﻬﺎر ﻗﺒﺮ ﺗﻪ ورﺳﺎوه‪.‬‬
‫ﻫــﺪﻳﺮه دوﻣــﺮه ﻟﻮﻳــﻪ ﻧــﻪ وه‪ ،‬ځﻴﻨــﯥ ﺑــﻮټﻲ او ﺗﺮﺧــﯥ ﭘــﻪ ﻫــﺪﻳﺮه ﻛــﯥ وﻻړ وې‪ .‬ﻳــﻮ ﻧــﻴﻢ ﻗﺒــﺮ ﭘﻜــﯥ ﭘــﻮخ‬
‫د ﺳـــﻤﻨټﻮ ﻫـــﻢ ﻣﻌﻠﻮﻣﯧـــﺪه‪ .‬وړاﻧـــﺪې د ﻫـــﺪﻳﺮې څﻨـــګ ﺗـــﻪ د ﻏـــﺮه ﻟﻤﻨـــﯥ ﺗـــﻪ ګـــډې او ﺑـــﺰې ﭘـــﻪ څـــﺮ ﻟګﻴـــﺎ‬
‫وې‪ ،‬څــﻮ ﺧــﺮه ﻫــﻢ د ﻫــﺪﻳﺮې ﭘــﻪ ﻳــﻮه ګــﻮټ ﻛــﯥ ﺧــﻮﻟﯥ ښــڅﯥ ﻛــړي وې‪ ،‬د ﻳــﻮه ﺧــﺮه ﭘــﻪ ﺷــﺎ ﺧــړه ﻣﺮﻏــۍ‬
‫ﻧﺎﺳــﺘﻪ وه‪ .‬ﺗﻘﺮﻳﺒــﺎً ﭘﻨځــﻮس ګﺎﻣــﻪ ﻣــﻮﻧږه ﻟــﻪ ﺗﻨــﺪار دوى ﻧــﻪ ﻣﺨﻜــﯥ روان وو‪ .‬د ﻫــﺪﻳﺮې ﻧــﻪ ﻻﻧــﺪې ﭘټــﻮ‬
‫ﻛــﯥ ښــځﻮ واښــﻪ ﻛــﻮل‪ ،‬ﻳــﻮ ﻧــﻴﻢ ﺳــړى د ﭘټﻴــﻮ ﭘــﻪ ﭘﻮﻟــﻮ ګﺮځﯧــﺪه‪ .‬ﻏﺮﻣــﻪ ﻻ ﺗــﻮده ﺷــﻮې ﻧــﻪ وه‪ ،‬ﺧــﻮ ګﺮﻣــﻲ‬
‫ﭘــﻪ زور ﻛــﯥ وه‪ .‬ﻫــﺮ ﭼــﺎ ﺑــﻪ د ﺗﻨــﺪي ﺧﻮﻟــﻪ ﭘﺎﻛﻮﻟــﻪ‪ ،‬څــﻮ ځﻠــﯥ د ﺗــﺮور زوى ﭘــﻪ ﻟــښﺘﻲ ﻛــﯥ ﻣــﺦ ﺗــﻪ اوﺑــﻪ‬
‫واﭼـــﻮﻟﯥ‪ .‬ﭘـــﺎم ﻣـــﯥ ﻛـــﺎوه ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ ﻛﻠـــﻲ ﻧـــﻪ څـــﻮ ﺗﻨـــﻪ ﺳـــړي ﻣـــﺦ ﭘـــﻪ ﻫـــﺪﻳﺮه راروان وو‪ ،‬ﻛﺘـــﻞ ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ د‬
‫ﻫــﺪﻳﺮې ﭘــﻪ ﺑــﺮ ﺳــﺮ ﻛــﯥ د ﺳــﻬﺎر د ﻗﺒــﺮ ﭘــﻪ ﺑﯧــﺮغ ﻣــﻮ ﺳــﺘﺮګﯥ وﻟګﯧــﺪې‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﻣــﯥ زړه ﻛــﯥ د ﻫﻐــﻪ ځــﻮاﻧﻲ‬
‫او ښــﻜﻼ او د ژوﻧــﺪ ﻛــړه وړه راﭘــﻪ ﻳــﺎد ﺷــﻮل‪ ،‬ﺳــﻮړ اﺳــﻮﻳﻠﻰ ﻣــﯥ ﺧــﻮﻟﯥ ﺗــﻪ راﻏــﻰ‪ .‬ﺳــﺒﺮو دوى ﺗــﻪ ﻣــﯥ‬
‫ﻻس اﺷﺎره ﻛړو‪ ،‬ﻣﺎ وې راځﺊ‪ ،‬ﻣﻮږ درﺗﻪ ﻣﺎﺗﻞ ﻳﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻮى ﭼــﯥ ﻣــﻮږ ﺗــﻪ راﻧــﺰدې ﺷــﻮل‪ ،‬ﺑﻴــﺎ روان ﺷــﻮ د ﺳــﻬﺎر ﻗﺒــﺮ ﺗــﻪ ورﻧــﺰدې ﺷــﻮ‪ ،‬ﻫﻐــﻮى ﺗــﻪ ﻣــﯥ څــﻪ‬
‫ﻧــﻪ وﻳــﻞ ﺗﻠــﻮ ﺗﻠــﻮ ﭼــﯥ زه د ﺳــﻬﺎر ﻗﺒــﺮ ﺗــﻪ ودرﯦــﺪم‪ .‬ﺗﻨــﺪار دوى ﻫــﻢ راورﺳــﯧﺪې‪ ،‬ﻣــﻮږ ﻗﺒــﺮ ﺗــﻪ وﻻړ وو‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫دا د ﺳﻬﺎر ﻗﺒﺮ دى؟‬
‫رﻧـــګ ﻳـــﯥ زﯦـــړ واوښـــﺖ‪ ،‬ﻟـــﻮﻣړى ﻳـــﯥ د ﻗﺒـــﺮ ﭘـــﻪ ﺷـــﻨﺎﺧﺘﻮ ﺧﭙـــﻞ ﻻﺳـــﻮﻧﻪ وﺗﭙـــﻮل‪ ،‬دوه ځﻠـــﻲ ﻫﻮﺳـــۍ‬
‫ﺗﻨـــﺪار ګـــﺮده ګـــﺮده ﻟـــﻪ ﻗﺒـــﺮه وګﺮځﯧـــﺪه‪ ،‬ﺑﻴـــﺎ ﻣﺨـــﺎﻣﺦ ﻗﺒـــﺮ ﺗـــﻪ ودرﯦﺪه‪،‬ﻻﻧـــﺪﻳﻨۍ ﺷـــﻮﻧډه ﯦـــﻲ ورﭘﯧـــﺪه‪،‬‬
‫ټـــﻮل ﺑـــﺪن ﻳـــﯥ وﻟړزﯦـــﺪه‪ ،‬ټﻴﻜـــﺮى ﻳـــﯥ ﻟـــﻪ ﺳـــﺮه وﻟﻮﯦـــﺪ‪ ،‬ﭘـــﻪ رﭘﯧـــﺪو او ﻟړزﯦـــﺪو ﺷـــﻮه‪ ،‬ﻧـــﺴﻜﻮره ﭘـــﻪ ﻗﺒـــﺮ‬
‫وﻟﻮﯦــﺪه‪ .‬ﻣــﻮﻧږ ټــﻮل ﭘــﻪ داﺳــﯥ ﺣــﺎل ﻛــﯥ ﭼــﯥ ﻻﺳــﻮﻧﻪ ﻣــﻮ دوﻋــﺎ ﺗــﻪ ﻧﻴــﻮﻟﻲ وو‪ ،‬د ﻫــﺮ ﻳــﻮه ﻟــﻪ ﺳــﺘﺮګﻮ ﻧــﻪ‬
‫اوښــﻜﯥ رواﻧــﯥ وې‪ .‬ﺳــﺒﺮو ﻫــﻢ ﭘــﻪ ﻗﺒــﺮ ﻏﻮړﯦــﺪﻟﯥ وه‪ ،‬د ﺗﻨــﺪار د ژړا ﻏــږ ﻧــﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛﯧــﺪه‪ ،‬ﺧــﻮ د ﺳــﺒﺮو‬
‫د ژړا ﭼﻴﻐــﯥ ﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮې‪ .‬د ﻗﺒــﺮ ﭘــﻪ ﺳــﺮ وﻳــﺮ ګــډ و‪ ،‬ﻫﻐــﻪ څﻮﻛــﺴﺎن ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ ﻫــﺪﻳﺮې ﺗــﻪ راﺗﻠــﻞ‪،‬‬
‫ﻫﻐـــﻮى ﻫـــﻢ زﻣـــﻮﻧږ ﺧـــﻮا ﺗـــﻪ راﻏﻠـــﻞ‪ ،‬ﻻﺳـــﻮﻧﻪ ﻳـــﯥ ﻗﺒـــﺮ ﺗـــﻪ ﭘﻮرﺗـــﻪ ﻛـــړل‪ ،‬ﻳـــﻮ ﭘﻜـــﯥ ﻣـــﻼ ﻏﻮﻧـــﺪې و‪ .‬ﻫﻐـــﻪ‬
‫ﻟـــﻮﻣړى د ﻗـــﺮاّن ﺷـــﺮﻳﻒ ﺳـــﻮرت ﻗـــﺮات ﻛـــړو‪ ،‬دوﻋـــﺎ ﻳـــﯥ وﻛـــړه‪ ،‬ﺳـــﺒﺮو ﻫﻤﻐـــﺴﯥ ﭼﻴﻐـــﯥ وﻫﻠـــﯥ او ژړل‬
‫ﻳــﯥ‪ .‬ﻣــﻼ ووﻳــﻞ‪ :‬دﻏــﻪ ﺗــﺮور راﭘﻮﺗــﻪ ﻛــړئ‪ ،‬ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻗﺒــﺮ ﻧــﺴﻜﻮره ﭘﺮﺗــﻪ ده‪ .‬ﻣــﺎ ﭼــﯥ د ﻫﻐــﯥ ﺳــﺮ راﭘﻮرﺗــﻪ‬
‫ﻛـــړو‪ ،‬وﻳﻨـــﯥ ﻳـــﯥ ﻟـــﻪ ﺧـــﻮﻟﯥ ﻧـــﻪ ﺗﻠﻠـــﯥ وې او د ﻗﺒـــﺮ ﭘـــﻪ ﺳـــﺮ ﭘﺮﺗـــﯥ وې‪ ،‬ﺳـــﺒﺮو ﻳـــﯥ ﺧﻮﻟـــﻪ ورﭘﺎﻛـــﻪ ﻛـــړه‪،‬‬
‫رﻧـــګ ﻳـــﯥ ﺑﻴﺨـــﻲ ﻟﻜـــﻪ د ﻣـــړي ﻫـــﺴﯥ ﺷـــﻮى و‪ .‬ﺳـــﺒﺮو ﻳـــﯥ ﺳـــﺮ ﭘـــﻪ ﺧﭙﻠـــﻪ ﻏﯧـــږ ﻛـــﯥ ﻛﯧـــښﻮد‪ ،‬ورﻏـــږ ﻳـــﯥ‬
‫ﻛړل‪:‬‬
‫ﺗﻨﺪار اى ﺗﻨﺪار!‬
‫ﻫﻐـــﯥ ﻏـــږ ﻧـــﻪ ﻛـــﺎوه‪ ،‬ﺳـــﺘﺮګﯥ ﻳـــﯥ ﭘټـــﯥ وې‪ ،‬ﻣـــﻮﻧږ وارﺧﻄـــﺎ ﺷـــﻮ‪ ،‬ﻣـــﻼ ﻳـــﯥ ﻻس وﻧﻴـــﻮ او رګ ﻳـــﯥ‬
‫ورﻟﻪ وﻛﻮت‪ ،‬وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻫﻠﻪ دا ډﯦﺮ زر ددﻏﯥ ﻛﻠﻲ ډاﻛټﺮ ﺗﻪ ﻳﻮﺳﺊ‪ ،‬ﭼﯥ ﻟﻪ ﻫﻮښﻪ وﺗﻠﯥ ده‪.‬‬
‫زﻣﺎ د ﺗﺮور زوى‪ ،‬ﭼﯥ ﺗﻜړه زﻟﻤﻰ و‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﺷﺎه ﻛړه او ﻟﻪ ﻗﺒﺮ راروان ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﭘﺎى‬
‫ﻣﻨﻨﻪ‬
‫ﻟـــﻪ ﺧﭙـــﻞ ګـــﺮان دوﺳـــﺖ ﺑـــﺼﻴﺮ ﺑﻴـــﺪار څﺨـــﻪ ډﯦـــﺮه ډﯦـــﺮه ﻣﻨﻨـــﻪ ﻛـــﻮم‪ ،‬ﭼـــﯥ زﻣـــﺎ د ﻛﺘـــﺎﺑﻮﻧﻮ ﭘـــﻪ‬
‫ﭼﺎپ او ﭼﺎپ ﺗﻪ د ﺳﻨﺒﺎﻟﻮﻟﻮ ﭘﻪ ﭼﺎرو ﻛﯥ ﻳﯥ ﺧﭙﻠﯥ ﻫـﻠﯥ ځﻠﯥ ﻧﻪ دي ﺳﭙﻤﻮﻟﻲ‪.‬‬
‫د ښـــﻪ ﺷـــﻌﺮ ﭘﯧﮋﻧـــﺪوﻧﻜﻲ او وﺗﻠـــﻲ ﻟﻴﻜـــﻮال ښـــﺎﻏﻠﻲ زرﻳـــﻦ اﻧځـــﻮر ﺳـــﺮه دې ﺧـــﺪاى ډﯦـــﺮ ښـــﻪ‬
‫وﻛــړي‪ ،‬ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻣــﺎ ﻧــﻪ ﻳــﯥ ﭘ ـﻪ ﻟﻴﻜﻨــﻮ او د ﻟﻴﻜــﻮاﻟۍ ﭘــﻪ ﺳــﻤﻮﻧﻮ ﻛــﯥ ﺧﭙــﻞ ﻧﻈــﺮ او ﻫﻤﻜــﺎري ﻧــﻪ‬
‫ده درﯦﻎ ﻛړې‪.‬‬
‫د ذﺑﻴﺢ "ﺷﻔﻖ" ﻧﻪ ډﯦﺮه ﻣﻨﻨﻪ‪ ،‬ﭼﯥ د ﻛﺘﺎب د ټﺎﯦﭗ او ﻛﻤﭙﻮز ﭼﺎرې ﻳﯥ ﭘﺮﻣﺦ ﻳﻮوړې‪.‬‬
‫ﭘﻪ ادب‬
‫ﻣﺤﻤﺪا ﺟﺎن ﻳﺎر‬
‫د ﻣﺤﻤﺪا ﺟﺎن ﻳﺎر ﻟﻴﻜﻠﻲ اﺛﺎر‪:‬‬
‫ﺷﻌﺮي ټﻮﻟګﻪ‬ ‫‪ _1‬ﻛﻮﻛﺎرې‬

‫د ﻟﻨډو ﻛﻴﺴﻮ ټﻮﻟګﻪ‬ ‫‪ _2‬ﺳﺮه ډوﻟۍ‬
‫ﺗﺤﻘﻴﻘﻲ او ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﻛﺘﺎب‬ ‫‪ _3‬د ﻛﻮﻧړ ﺗﺎﺗﺮې‬
‫ﺷﻌﺮي ټﻮﻟګﻪ‬ ‫‪ _4‬وﻳﺮ‬
‫د ﻟﻨډو ﻛﻴﺴﻮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ‬ ‫‪ _5‬ﺗړﻟﯥ ﻛڅﻮړه‬
‫ﻧﺎول‬ ‫‪ _6‬څﺎﻧګﻪ‬
‫ﻧﺎول‬ ‫‪ _7‬د ﻟﻴﻠﯥ دښﺘﻪ‬
‫ﻧﺎول )ﻫﻤﺪا اﺛﺮ(‬ ‫‪ _8‬ﻫﻮﺳۍ‬
‫ﻧﺎﭼﺎپ اّﺛﺎر‪:‬‬
‫‪ _1‬ﺷﻌﺮي ټﻮﻟګﻪ‬
‫‪ _2‬ﻧﺎول‬
‫‪ _3‬ﻏﺮوﻧﻪ او ﺳﺎﺣﻠﻮﻧﻪ ﺳﻔﺮ ﻧﺎﻣﻪ‬

AghaLibrary

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

AghaLibrary

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Download from:aghalibrary

‫‪ ::‬ﻫــﻮﺳۍ )ﻧﺎول(‬ ‫د ﻛﺘﺎب ﻧﻮم‬

‫ﭼﺎپ او ﻛﻤﭙﻴﻮټﺮ ځﺎى‬

‫ﻣﺤﻤﺪا ﺟﺎن ﻳﺎر‬

‫ﺧﭙﺮﻧﺪوى‪ :‬د ﭘښﺘﻮﻧﺨﻮا د ﭘﻮﻫﻨﯥ دﯦﺮه _ ﭘﯧښﻮر‬

‫ﻟﻪ ﻳﻮ ﺑﻞ ﻧﺎول ﺳﺮه‬

‫ﻛﻪ دي ﺧﻨﺪﻟﻲ راﺗﻪ ﻧﻪ واى‬

‫ﻫﻮﺳۍ راﺗﻪ د ﺳﻬﺎر ﭘﻪ ﺑﺎب ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ‪:‬‬

‫د ﻣﺤﻤﺪا ﺟﺎن ﻳﺎر ﻟﻴﻜﻠﻲ اﺛﺎر‪:‬‬

‫ﺷﻌﺮي ټﻮﻟګﻪ‬ ‫‪ _1‬ﻛﻮﻛﺎرې‬

You might also like