KONGRÉS PAMUDA SUNDA, “EUNTEUNG BEUREUM” NU JADI MARGA

Kategori: Artikel Sunda | Diterbitkan pada: 28-12-2011 |

Kénging Édi S. Ékajati

Teungteuingeun eunteung beureum,

Keretas daluang Cina

Teungteuingeun deungeun-deungeun,

Neken téh kabina-bina

Paneungteuinganan deungeun dina dasawarsa 1950-an anu jadi kasangtukang

diayakeunana Kongrés Pamuda Sunda téh. Mimitina muncul isu pulitik “non” jeung
“co”. Urang Sunda dituduh “co”, gawé bareng jeung Walanda dina mangsa revolusi
kamerdekaan taun 1945-1949. Hartina dituding hianat kana perjoangan.

Terus dituduh provinsialistis jeung ngagegedékeun sukuismeu deuih. Loba gegedén

urang Sunda anu digésér sacara teu étis tina kalungguhanana di pamaréntahan di
Tatar Sunda. Nu ngagantina deungeun-deungeun anu tacan puguh kamampuhna.

Gangguan kaamanan teu eureun-eureun. Gorombolan Kartosuwiryo ngagalaksak

padésaan. Rajakaya rahayat dirampas, imahna diduruk, nyawana didorhos (dipaténi).
Nya loba urang pasisian anu ngungsi ka kota-kota bari henteu mawa bekel modal
jeung kaparigelan. Puguh wé hirupna kadungsang-dungsang.

Para nonoman nu rék nyiar pangarti ka paguron luhur réa barebedanana. Hayang
kuliah téh kudu indit ka Yogyakarta atawa Jakarta. Harita mah di lembur sorangan
mah tacan renung paguron luhur cara ayeuna. Aya gé ITB (Institut Téhnologi
Bandung), tapi da éta mah keur para nonoman sa-Nusantara, katurug-turug ngan
ngulik élmuning téhnik baé.

***
TINA beurat ku bangbaluh, kuniang urang Sunda téh hudang, terus singkil. Dug-
deg organisasi kasundaan anu udaganana pikeun ngabéla diri, ngahadéan nasib,
jeung merjoangkeun pikahareupeun. Boh sepuh boh nonoman parahi ngadegkeun
organisasina masing-masing. Aya Pangauban Sunda, Sunda Budaya, Daya Sunda,
Daya Mahasiswa Sunda, Nonoman Sunda, katut Putra Sunda.
 
Sangkan henteu aing-aingan, organisasi urang Sunda anu réa rupana téh aya nu
meungkeut. Sawatara organisasi ti kalangan sepuh ngahiji dina Badan Musawarah
Sunda (BMS) anu dipingpin ku Mr. Iwa Kusuma Sumantri. Ari organisasi para
nonomanna ngahiji ngariung dina dapuran Front Pamuda Sunda (FPS).

Gagasan Kongrés Pamuda Sunda jolna ti Ajip Rosidi, anu harita umurna kakara 18
taun. Puguh wé aya kasang tukangna. Harita sumebar pamflet ti Front Pamuda Sunda
anu ditawis ku Adeng S. Kusumawijaya minangka Ketua Umum, katut Ajam
Syamsupraja, minangka Sekretaris Jenderal. Pamflét téh kalawan ngagunakeun
basa anu sugal garihal eusina ngiritik, malah nyarékan ka pamingpin Partéy Nasional
Indonesia (PNI) Jawa Barat, pamaréntah pusat (Présiden Sukarno), jeung urang
Jawa.

 
Réa nu méré koméntar, babakuna papada urang Sunda. Aya nu panuju, aya deuih
nu nolak kana eusi jeung cara nepikeunana éta pamflét. Urang Sunda parebut
bener jeung urang Sunda.
 
Dina karéta api ka-Bandungkeun, pok Ajip nyarita ka baladna, Olla S. Sumarna Putra,
“Lamun kitu, perelu pisan diayakeun hiji Kongrés, sangkan sakabeh urang Sunda,
tokoh-tokohna, bisa madungdengkeun naon jeung kumaha kahayangna. Ulah cara
ayeuna, dibandunganana dina surat-surat kabar nu paraséa téh bet Sunda pada
Sunda, pédah béda-béda pamanggih jeung kapentingan; nu temahna mah baris
ngarugikeun urang Sunda umumna baé.”

Gagasan pikeun ngayakeun Kongrés, meunang pangbagéa ti papada aktivis

kasundaan. Prak tatahar, antarana ku jalan ngariung di bumina Létnan Kolonel
Akil Prawiradirja, di Jalan Salatiga, Jakarta. Ngariung deui di Bogor, di
panganjrekanana Saikin Suriawijaya, anu harita masih keneh mahasiswa IPB (Institut
Pertanian Bogor), di Jalan Tampomas.

Nu ruang-riung téh sawatara pamuda katut mahasiswa Sunda, babakuna anu

dumuk di Bogor jeung Jakarta. Aranjeunna mutuskeun, yén Kongrés Pamuda Sunda
baris diayakeun di Bandung, puseur dayeuh Tatar Sunda, tur waktuna bulan
Oktober bari sakalian miéling Sumpah Pamuda.

 
Panitia katut rarancang Kongrés disusun dina riungan di Gang Maksudi, Pabaki,
Bandung, di bumina Tatang Suriaatmaja, bulan Séptémber 1956. Nu ngariungna
leuwih rempeg. Aya utusan ti Jakarta, Bogor, Tasikmalaya, Ciamis, Cianjur, jeung ti
kota séjénna, sagédéngeun wawakil pribumi ti Bandung.

Panitia Kongrés dipingpin ku R.A.F. (Rahmatullah Ading Afandie) minangka

Ketuana kalawan Tatang Kosasih nu jadi Sékértarisna. Demi masalah anu rék di-
sawalakeun nyindekel kana tilu widang: (1) kaamanan, (2) sosial ekonomi, jeung
(2) kabudayaan. Anu kapeto ngajejeranana nyaéta Jerman Prawirawinata
katut Hamara Éffendi dina widang kaamanan, Sukhyar Tejasukmana katut
Dayat Harjakusumah dina widang sosial ékonomi, jeung Buyung Saleh Puradisastra
katut Mh. Rustandi Kartakusuma dina widang kabudayaan.

 
Méméh prung Kongrés, panitia ngayakeun sosialisasi Kongrés ka sakuliah Tatar
Sunda, sakalian umajak sangkan réa nu milu Kongrés. Ari nu ngadongdon ka
daérah-daérah téh aya sawelas urang, nyaéta R.A.F., Tatang Kosasih, Saikin,
Alibasyah, Sanusi, Ajam Syamsupraja, Parma D. Sunarya, Nana Sutresna, Utuy
Tatang Sontani, Olla S. Sumarna Putra, jeung Ajip Rosidi.
 
Umumna panarimaan ti urang daérah kayaning ti Subang, Sumedang, Cirebon,
Kuningan, Ciamis, Tasik, Garut téh hadé pisan. Urang daérah gé nyanggupan rék
ngirimkeun utusanana. Sajeroning kukurilingan téh anggota rombongan
nyaksian sorangan kumaha gangasna gorombolan Kartosuwiryo jeung kumaha
matak ngerikna kasungkawa rahayat.

Luyu jeung nu geus ditataharkeun, Kongrés Pamuda Sunda diayakeun di Bandung,

tanggal 4-7 Nopember 1956. Acara pembukaaanna lumangsung di Hotél Orient
(kiwari geus sirna), Jalan Asia Afrika. Ari sawalana mah lumangsung di gedong YPK
(Yayasan Pusat Kabudayaan), Jalan Naripan.

Dina prungna Kongrés, teu wudu réa pisan nu miluna. Basa Kongrés dibuka nu
nungkulan moal kurang ti 300 urang. Lian ti utusan ti daérah-daérah sa-Tatar Sunda
(20 kabupatén jeung kotabesar), aya deuih utusan ti Jakarta, Yogyakarta,
Semarang, jeung Tanjungpinang minangka wawakil masarakat Sunda nu
mangkuk di éta kota. Dijumlah-jamléh, utusan nu datang ka Kongrés téh 111
urang.

 
Gegedén gé sarumping. Ti antarana baé aya Walikota Bandung, R. Enokh; Wakil
Panglima TT III (kiwari Kodam III Siliwangi) Letkol Sambas; Mentri Dalam Negeri RI
(anu munggaran) manten R.A.A. Wiranatakusumah, Mentri Dalam Negeri manten
Sewaka, Mentri Pertahanan manten Mr. Iwa Kusuma Sumantri, katut Kolonel
Sukanda Bratamanggala.
 
Basa biantara poéan muka Kongrés, 4 Nopember 1956, ba’da Magrib, Ketua Panitia
R.A.F. nyebutkeun, “Pamuda nyekel tanggung jawab anu bangga dina sagala
pasualan masarakat. Soal daérah jadi hiji soal munel dina pasualan-pasualan
nasional. Masarakat Pasundan beuki dieu beuki ramijud dina sagala lapangan.
Beuki meuweuhna rasa katugenah jeung kateusugema nu nyangkaruk di
lingkungan masarakat Sunda, ku meuweuhna kapincangan-kapincangan nu
karasa.
 
“Pasualan daérah teu bisa ngan wungkul dipasrah-keun ka deungeun-deungeun,
tapi pangpangna kudu di-garap ku urang daerah pribadi… Panitia dibere kawajib-an
ngawujudkeun Kongrés Pamuda Sunda nu tujuanana baris nyieun jalan nu kongkrit,
nu positif, enggoning me-reskeun ieu kaamanan lembur matuh nu sakieu kacekek-na,
pikeun ngahadean sosial ekonomi nu sakieu ramijud-na, sarta madungdengkeun soal
kabudayaan Sunda, anu ayeuna tanda hirupna téh pedah ngambekan wungkul,

“Jadi… .ieu Kongrés sanés badé jadi aréna pikeun ngaduregengkeun kateusugema,
tapi bakal jadi musawarah pikeun manggihan jalan-jalan anu kongkrit pikeun
ngubaran katugenah jeung kateusugema nu aya, sarta pikeun nyegah timbulna deui
katugenah jeung kateusugema.”

 
Ti para gegedén, nu maparin biantara téh antarana ti Kolonel Suprayogi
minangka Pj. Panglima T.T. III Siliwangi. Biantarana biantara tinulis anu
didugikeun ku Letkol. Sambas. Mr. Iwa Kusuma Sumantri, Ketua Badan Musawarah
Sunda, deuih nu ngiring sasauran téh.
 
Saur Pj. Panglima T.T. Ill Siliwangi, “Waktu yang Saudara-saudara pilih (di antara
Sumpah Pemuda dan Hari Pahlawan) … sangat tepat sekali. Tempat yang Saudara-
saudara pilih ialah kota Bandung, ialah tempat di mana beberapa hari lagi akan
dilangsungkan pelantikan Dewan Konstituante, Déwan yang akan menyusun
Undang-undang Dasar yang tetap bagi negara kita…
 
“Tidak ada gunanya kita marah karena kekecewaan-kekecewaan yang telah dialami.
Tidak ada gunanya kita menyesali kesalahan-kesalahan di masa lampau. Kekecewaan
dan kesalahan itu justru harus bisa kita pergunakan untuk membenarkan langkah di
masa depan, supaya kesalahan jangan berulang, supaya kekecewaan jangan
melimpah.”

Ari saur Mr. Iwa Kusuma Sumantri, “Pamuda Sunda perlu leuwih mentingkeun olah-
raga keur kaséhatanana, perlu leuwih mentingkeun pangajaran keur ngangkat
kanyahona, sarta perlu leuwih giat digawé keur perékonomianana. Sanajan kitu, ku
lantaran urang Sunda hirup kumbuh sarta berjuang babarengan jeung suku-
suku bangsa Indonesia lianna, tangtu baé rasa kasundaanana kasengker ku rasa
solidaritas jeung suku-suku bangsa Indonésia nu séjén téa…

Tapi tangtu bae urang henteu sudi kasered batur, henteu sudi jadi kékéséd batur. Ku
lantaran éta para nonoman Sunda ayeuna ngoréjat hudang singkil taki-taki maju ka
hareup dina sagala lapangan élmu pengetahuan jeung perékonomian. Di
sawatara nagara séjén mah pulitik nyanghareupan pasualan sukubangsa téh
henteu picik saperti di dieu. Basa jeung kamajuan suku-suku bangsa téh kacida
diperhatikeunana sarta dimumuléna. Ngahaja diadegkeun akademi-akademi suku
bangsa nu ngulik basa-basana, sajarahna sarta kabudayaanana. Malah
tulisanana nu geus tara dipaké ogé dihirupkeun deui sarta dimumulé. Para
nonomanana ngahaja disarakolakeun maké ongkos nagara.”

UPAMA urang nyieun tingkesanana, aya sababaraha hal anu mindeng ditepikeun ku
nu milu kongres. Tangtu baé pangna remen dibahas téh ku lantaran dianggap
penting minangka masalah utama anu dianghareupan ku urang Sunda harita. Ti
antarana nu bisa ditingkeskeun téh nyaéta yén:
1.  Rahayat anu jadi korban kateuamanan kudu gancang dijait;

2.              Wangunan nagara kesatuan, hadéna dirobah jadi federasi;

3.              Aya imperialismeu suku bangsa, tur tumali jeung éta pagawé di Pasundan
kudu urang Sunda;

4.              Masalah non jeung co kudu dileungitkeun;

5.              Basa daérah kudu diundakkeun fungsina dina pangajaran sakola, kitu deui
medalkeun buku-buku Sunda;

6.              Urang Sunda perlu boga pahlawan (aya urang Sunda anu diangkat jadi
pahlawan nasional);

7.              Perlu aya paguron luhur di Tatar Sunda cara di Yogyakarta;

Anu penting dicatet téh deuih hasil Kongrés Pamuda Sunda anu mangrupa
proklamasi beunang ngarumuskeun Séksi Kabudayaan, anu unina:
 

PROKLAMASI

Kongrés Pamuda Sunda I nu diayakeun ti tanggal 5, 6, jeung 7 Novémber di

Bandung, mroklamasikeun:
 

1. Yén istilah Jawa Barat diganti ku Sunda, sarta minangka konsékuénsina istilah
Jawa Tengah diganti ku Jawa Barat, sarta ngaran Pulo Jawa jadi Nusa Selatan
luyu jeung conto ti pamaréntah anu geus ngarobah istilah Sunda Kecil jadi
Nusa Tenggara.
2. Yén Ki Tapa, Déwi Sartika, jeung Oto Iskandar di Nata minangka Pahlawan
Nasional.
3. Yén Déwi Sartika jeung Oto Iskandar di Nata kudu dipiéling ku urang Sunda
saban taun minangka ibu jeung bapa Sunda.
4. Yén Gajah Mada téh lain pahlawan nasional, malah sabalikna Gajah mada téh
penjajah nu geus nimbulkeun perpecahan di antara suku-suku bangsa, ku
sabab éta mitos nu patali jeung éta kudu diancurkeun.

Kitu diantara pertélaan ngeunaan Kongrés Pamuda Sunda anu harita dipokalan
ku para nonoman Sunda anu umurna rata-rata 20 taunan.***

(Dimuat dina Majalah Cupumanik No. 16, anu saterusna dibukukeun dina “Nu
Maranggung dina Sajarah Sunda”, Pusat Studi Sunda, 2006