της παντείου η σχολή

είναι χρήσιμη πολύ...

Τη Δευτέρα 1η Απριλίου 2013 στις 18:00 το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπου-
δών Εγκληματολογίας του παντείου στο πλαίσιο του μαθήματος «Πόλη και εγ-
κληματικότητα, αίσθημα ανασφάλειας και τιμωρητικότητα» διοργανώνει ειδικό
σεμινάριο με θέμα: Χώρος, έγκλημα & (αν)ασφάλεια στην αίθουσα εκδηλώσεων
του ΔΕΣΚΟΙ. Ανάμεσα στα... σαίνια που μιλάνε είναι και ο αστυνομικός διευθυντής
του Τμήματος Ανάλυσης της Εγκληματικότητας του Αρχηγείου της Ελ. Ας, Ιωσήφ
Καμπανάκης που έχει διατελέσει και ταξίαρχος στην υπηρεσία Οικονομικής Αστυ-
νομίας και Δίωξης Ηλεκτρονικού εγκλήματος.

Δε φτάνει δηλαδή που αρκετοί καθηγητές κάνουν μάθημα σε μπάτσους, θέλουν

και μπάτσοι να κάνουν μαθήματα σε φοιτητές. Και αν κρίνουμε από τη θεμα-
τολογία του σεμιναρίου, το όνειρό τους είναι μπάτσοι καθηγητές να κάνουν μά-
θημα σε κανονικούς ή wannabe μπάτσους.

Ενώ υποτιμάται όλο και περισσότερο η εργασία, η ζωή και η αξιοπρέπειά μας σα
μελλοντικών ή τωρινών εργατών (πχ μισθός μαθητείας για όσους είναι κάτω από
25), ενώ ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας προλεταριοποιείται απότομα αδυνα-
τώντας να καλύψει τις βασικές ανάγκες του, η διαχείριση που ετοιμάζουν
κράτος και αφεντικά είναι ποινική – κατασταλτική (παρανομοποίηση απερ-
γιών, κυνήγι συλλογικών μορφών κάλυψης των αναγκών όπως οι καταλήψεις κα).

Απέναντι στο πρόβλημα που τίθεται λοιπόν για κάποιους καθηγητές (και φοιτητές)
«τι σκατά θα κάνω τώρα που τα πτυχία δεν πιάνουν μία», κάποιοι προσπαθούν
να σώσουν τον κώλο τους και να κάνουν μπίζνες. Τα βαφτίζουν λοιπόν όλα έγ-
κλημα. Όπως κάθε κομπογιαννίτης που σέβεται τον εαυτό του, εφευρίσκουν το
πρόβλημα για να πουλήσουν μετά σαν τσαρλατάνοι τη λύση που δεν είναι άλλη

*
από την αφεντιά τους - και τους μπάτσους - και τις έρευνες.

Εμείς όμως, αναγνωρίζοντας την τωρινή αλλά και τη μελλοντική μας θέση δεν εί-
μαστε διατεθειμένοι να βγάλουμε τα μάτια μας με τα χέρια μας. Δεν ψηνόμαστε
να γίνουμε ανθρωποδιοικητές κανενός είδους και είμαστε εχθρικοί απέναντι σε
κάθε τέτοιον. Οι γνώσεις που μας μαθαίνουν λοιπόν μας είναι άχρηστες, απωθη-
τικές και ξεπερασμένες. Και γι’ αυτό ψαχνόμαστε και μόνοι μας. Και αν τώρα
τα πτυχία δεν πιάνουν μία, αν είναι καπιταλιστικά άχρηστα, τώρα
είναι η ευκαιρία. Τώρα πρέπει να προτείνουμε εμείς τι γνώση
θέλουμε.

φοιτητές,-ριες που το έχουν μυριστεί