Nag-simula ang lahat ng araw na iyon. Halos wala assignment nanood kase ako ng anime.
anime. Pero sure ako na-
kaming pakialam kahit saan man kaming lugar pumanta.
Lokohan hindi yan maiiwasan basta’t kumpleto kaming lima.
Para nga sa akin ito ang pinaka super part na nangyari sa
buhay ko. Gumawa pa nga kami ng banda dahil love namin
ang music pag nagbo-bonding kaming lima. Ang saya talaga
pas kasama mo sila parang nagpa-thearaphy ka. Pero
minsan na tatanong ko kung tatagal pa tong pag-sasamahan
namin. Dumating nga iyong oras na iyon, total mga bata pa
naman kami. Pero ang sakit…ang sakit.
Oras naman para pumunta ng School. Di na siguro
ako maliligo mala-late naman eh baka kung ano-ano naman
sabihin ng Mama. Ito ang pinaka-ayaw ko sa buhay ko ang
magpre-pretend ka lang na okey ang day mo tapos
pagmaysayahan tatawa ka lang, kunwari lang. Pero ang
hirap mag-pretend. Pag pasok mo ng school bibiglain ka ng
bes mo, magle-lesson, a-answer, susulat. recess,uwi…
tapos. Sunod naman bukas ulit-ulit lang. For in-short “I
hate mylife”, gets? You can call me lazy-Sabi ko kay bes.
Lagi ka naman talagang lazy,eh.Pagmamagaling ni
Lyca. Oo nga Lyca may-assignment ka sa English? Tanong
ko kay Lyca dahil kokopya ako hindi kase ako naka-
1
gets na ni Lyca.
“Oo at hindi ako magpapakopya”pagpapasungit pa
nya. Nagmakaawa ako.”Sige na Lyca bes libre kita ng fish
ball your favorate,please.Tinanong niya kung ilan sabi ko
Bente tumawa siya tapos pinakopya nga niya ako. ‘Simple
Minded”bulong ko pa kay lyca.
‘Carla ikaw talaga ha ano yun joke lang?”Kinunut ako
ni Lyca pakatapos kong mangopya tapos tawa ako ng tawa.
“Alam mo namang pretender pa ako.” Pagmamagaling ko pa.
“Hmm…Ganon ha sige Josh! Josh! Jo-“ Tinakpan ko bibig ni
Lyca dahil tatawagin niya si Josh at syempre tungkol
naman yun sa akin at nakakahiya. “sssstt…Ano ba Lyca
huwag.”
“Next time talaga Carla,next time! Hindi na ako
magpa-pakopya”Galit na nga talaga si Lyca kaya hinug ko
siya. “Sorry na bes sorry, hmmm…”
“Sige na sige na nandyan na si mam.”
Pumasok na kami sa silid. Habang nagsa-salita ako
nag iimagine ako na pano kaya kung isang araw inatake
tayo ng mga ninja tapos dumating si Naruto tapos may
super powers pala ako
2
pinatumba ko si Madara. O kaya dumating si Zeref kaya
dumating dito si Natsu tinalo namin si Zeref at nagtapat
ako kay Natsu ng feelings ko pero ni-reject niya ako. Pano
kaya kung may portal dito sa reality at anime world tapos
nakapasok ako sa anime world naging anime ako. Hanggang
sa…

“Carla, Carla!”

“Ye,Yes!Mom ay- I mean Sir!”Nagtawan ang mga

kaklase ko.”Ano bang nasa utak mo?!And please read
problem number one if you please.”

“Ye-Yes”

“Carla ano bang nangyayari sayo?”

3
“Wala,I’m me as usual you know.”

“As usual? Look simula ng naging anime addict ka we

don’t talk like always tapos pagpumupunta ako sa bahay
ninyo palagi ka lang nakatutok sa PC. Sabi pa nga nang
Mama mo di ka na raw niya nakikitang nagrereview sa
subject’s sa school. Bes, Im worried about you.”

“Shut up, bes! Please lang no!” Bigla nalang akong

nagalit.
 Hay…Ako naman mag-isa sa bahay. Si kuya nasa
Sorsogon State Street College may boarding house. Si
Papa nasa Manila, hay!!! Nood nalang ako ng Anime.
Ngayon sa Naruto si Sakura ang topic. May gusto si
Sakura kay Sasuke pero hindi yun pinansin ni Sasuke
hanggang one day Sasuke leave konoha and gone to
Orochimaru seeking for power. A power to kill Itachi his
cursed brother. Sakura tried to convinced Sasuke but it
was a failure. She requested Naruto to take back Sasuke
back to konoha but even Naruto couldn’t. And she takes
all the burden. It’s because she was weak and all she
made was a mistake. It was the person he loved.
Nakaka-relate. Ako din I have a person I like. Pero
hanggang doon nalang. He was a skater probably he has
someone he likes too. Pero hindi ko pa nasasabi sa kanya
ang totoo. Pano ba? Im a shy girl with such an ugly face.
I have no talent that he has. A loser and a coward I had
no such a thing to impressed him. But as long as his happy
that what count’s. Kaya matutulog na ako kase may pasok
bukas.
“Sana may magandang mangyari bukas…”
“Huh? So,tapos ako pa yung masama dito? Ano
nalang Carla ako nalang tumutulong sayo ikaw pa ang
7
galit?”Nakatutok atensiyon sa amin ng mga tao pag pauwi
naming ng school.
“Kase alam mo naman Lyca di ba marami akong
problema gusto ko lang namang makalimot”Naglakad na ako
palayo kay Lyca pero habang pumapalayo ako sa kanya may
sinasabi siya sa akin.
“Oo Carla! Pati reputasyon mo iiwanan mo! Try mo
lang lumapit sa akin Gaga!”
“Bes!Puta!! Fuck!”Bigla ko nalng sinabi yun sa sobrang
galit ko.
Paguwi ko ng bahay. Humiga ako sa kama kahit hindi
pa nakakapalit. Nakakahiya yun sa harap ng tao galit pa
rin ako kay Lyca. Iniyak ko na lang. Kailan ba ako naging
ganito? Bakit ba kase kayo nawala? Sa kakaiyak natulog
ako ng lubusan. At nang gumising ako 6:00 na ng gabe.
Nagpalit at nagbihis ako sabay tingin sa litrato nilang apat.
Galit at sama ng loob ang naramdaman ko kaya pinatumba
ko ang photo frame. Tinawag na ako ni Mama kase kakain
na kami. Pagkatapos kong maghugas ng pinggan nanood ako
sa PC ko ng anime Naruto.
4
 Kalaban nila si Madara at nasa war sila nakontrol na
ni Naruto ang Kyubi Chakara tapos nasaKyubi Mode na siya
para siyang ilaw na uma-apoy ang ganda. Sabi niya siya
ang tatapos sa digmaang ito pero pinaalala siya ni Itachi
na hindi siya mananalo kong siya lang mag-isa ang tatapos
ng digmaang ito at nakalimutan niyang may mga kaibigan
siyang pweding mag suporta nakalimutan niya lang. Doon na
namalayan na may mga kaibigan pa pala siyang malalakas at
tutulong sa kanya hindi siya nag-iisa. Napaiyak ako dun, at
nareliaze ko na may kaibigan din akong nandyan si Lyca.
Siguro magso-sorry na ako sa kanya.At natulog na ako sa
kakaiyak ko kanina.
Ngayon nakita ko si Lyca. Hindi siya tumingin sa akin mula
kanina. Gagawa ako ng chance para mag sorry sa kanya. Mamaya
pag-uwian.
“Lyca!” tawag ko sa kanya habang naglalakad siya
pauwi pero hindi siya namamansin.”Lyca, sandali lang
please… Mag-usap tayo please…” Hinawakan ko hanggang
sa.
“Bitawan mo nga ako!”Tumalikod uli siya.
“Lyca please mag-usap tayo.” Ayon nga nakuwa ko
5 ang atensiyon niya. Tumingin lang siya sa akin inaasahan
niyang ako una mag-salita.
“Lyca sorry. Alam ko sorry lang hindi na sapat yun
para i-forgive mo ako pero kilala ko ikaw bata pa tayo.
Na-stressed lang ako kahapon, sorry. At kung hindi mo pa
ko mapapatawad maghihintay ako.” Naiiyak na ako.
“Hindi kase masarap ang fish ball pag wala ka!
Huwaa!!Haa!!”-Ayun umiyak na ako. Naramadaman ko nalang
niyakap ako ni Lyca.
“Oo na oo na. I-forgive you”Lalo akong napahagulhol
ng malakas. “Teka…Carla huwag ka ng umiyak nakakahiya!
Ang daming nakakakita sa atin!” Lalo pa akong umiyak na
parang bata.
“Teka…! Carla!!”
Pag-uwi ko wala sila Mama nakita ko lang tong little
paper sa table, sulat ni Mama
“Carla…Nak! Aalis kami papuntang Seminar.
Bukas ako makakauwi. An diyan sa Ref ulam
Mo. Luto ka nalang ng kanin. I-sarado mo mga
Pintuan ha at saka ang gate. Sige ingat…”
6