You are on page 1of 80
Jia Hood} cambia ae tok ambia de . Le Megan McDonald: oe Alpagu Wetrado por Pete'r 'H. Reynolds. --INFANTIL Judy Moody esta de muy mal humor por culpa‘ de las matematicas. Va a tener que tomar © clases particulares. Pero cuando Judy conace @ su profesora, una superasombrosa chica con Jook de artista, y prueba lo divertida que es I vida universitaria, la mala mat-i-tud de Judy ise convertird en alegr-i-tud! = iDe-seubre. ‘con Wudy Moody lo entreteni aye &s cambiar de look, et ‘apand ou uoppeaygnd eis3 “sponses Soy2aL3p $0 SopOL DP OpeaL. ep WLevne}sa2 ap oleqes}, Te oXede ns sod ope, «Lpe4 PoUsac Nevress asez\ sry}erd eves "WS soroserduy sounysoros ue osazdua ue wo1pe opunBag ‘ua uopmpe aroma ID Ur peru’ amy 129 osaiduy TES) C¥8-996-826 :Nas “ww Arig 4 e305 ee4 “W's sauopa ep muaytr9 2o1meY “e1Oe spIowéoi 1H Iavog ‘goog poopy pn] sp Duawoz0y “it "5007: A splouday “y sa924 "G00 suo! » " prowoaayy woe ‘goog “on {nis Tras saipao1 ‘pena syoog zoyopa sod osmamed opeoqena | 269180 03 S200 door font ouIBx0 Oma, Apn{ ap romonind piosayord ‘puoy OrqUIOsDIa dns Mat-\—tud Cuando Judy Moody Ilegé al colegio el lunes se encontré con una profesora nueva. A la nueva profesora la Ilamaban la Susti (mas por su cara de susto que por ser la sustituta). La nueva profesora se llamaba en realidad sefiora Gordon. Y habia tres cosas que no encajaban: una, la sefiora Gordon no era gorda; dos, la sefiora Gordon, como era mu- jer, deberia llamarse sefiora Gordan; tres, la sefiora Gordon no era el sefior TODD. :sojyunbead 1a9 -vy D UsIquID} UOIDzeduIa soap soy “Apn{ raqvs osmmb— épIaajoA opunnd A opt vy apuoq?— “AyDoy oyUNdv— sosajord uang sas 10d orwaid un rep v uva af Jofau of y— “Apn{ oarasqo— opuadnisa Josajoid un sa vd ppo] J0uas Ja olag— "YUTY voIssa[ OUTAIe]UI— Joleut Josajoid un Jas v sapuaidv v opt DH— “Apn{ oltp— sauzata Ja aura ou OoA— “*sarOsay -oid ap ugrunar pun v ogi anb sau} [8 9]U09 sa] ppo sous Jo enb ombes— {Ppo| 10ues [a vyse apuod?— :ouvUL DI IDyuDAay ua osdUTTd VI any Apn{ Nos va a leer Catwings y La vuelta de Catwings? —(Nos va a llevar de paseo al campo? El sefior Todd siempre nos lleva a dar pa- seos por el campo. —jSomos todavia la clase Tercero T? {O ahora somos Tercero G? —EI sefior Todd esta en Bolonia, Italia —explicé la sefiora Gordon. jPues, vaya! La vida no era justa. A Judy le gustaba la salsa bolofiesa. A Judy le gustaba Italia, hasta sabia un baile de Italia: la tarantela. El se- fior Todd probablemente estaria ahora mismo en Bolonia, bailan- do como una tardntula, mien- tras ellos estaban alli encerrados, 14 aprendiendo aburridas y viejas tablas de multiplicar. A Judy Moody no le gustaba tercero, ya fuese Tercero T o Tercero G, si no esta- ba el sefior Todd. La nueva profesora de Judy Moody venia de Nueva Inglanterra y no habla- ba como el sefior Todd. Hablaba de una forma muy graciosa, pronunciando mu- cho las erres. La nueva profesora de Judy Moody no llevaba gafas fashion como el sefior Todd. Las levaba colgadas del cue- lo con una cadena. Tampoco olia como el sefior Todd. Olia como si se bafiase en agua estancada. La nueva profesora de Judy Moody planto una tienda de campaiia al fondo AL A vquio svyio opuvayqniv6 ‘uopi05 vioUas VI DQoNUTJUOD “VIG ‘DIG ‘VIA aS, “sorpoyuvdvayes auay 4 ony [a aorpard anb ‘o00s sopnpaajansai ayuazsasony onbd jnzo Qjapow own uuopog fojai oAanu ng *[ojat ns uoo vqv6n{ Apn{ ‘toypndsa ap zaA UZ *«SO[PUIDIVD AP SONI 3}UTIA Op toda vy UopI0y vIOUAs DT» “«aunyiad ap SOIT] ZIP VAd|]. UOPIOD o1OUAS DT» “sonT[AUED SOT OXI] OL -aU TU UDgvsarajUT a] OU ‘DTpUa}D OU ‘ZaA oT vun 10d ‘Apn{ ‘sopyiesip «opvispurap» uvieny svoypulayow spy anb vqvyue}U] ‘sonT A soxt[pap ‘sony :soprpeut ep vquiqvy UOpso’y vIOYAs VI vp enby “Apn{ oydao +xa ‘SOpO] *Sa[I09-a}DUI JaUA} D DQ! DIa}Ua ASV] VI OJUOIg ‘SOIVYUIDJOUI ap UpH}1a90 vysandsai vpvs 10d sojaurpsD> Dquvp osn[> -uy ‘vagobau pnyyov vun vgoysour anb Apn{ v souaut ‘ojuattuvpioduios uang 10d souumyo sns aqua sojaumoms vpiodey “soHaypNyp sv] D VpouoPYyD va APOoW Apn{ ap viosayoid vaanu vj owjoo vod ‘ugIsmoxa ap IT a vila Ua roqua vind Iydopv vuagep pnyyov anb gyunbaad as Apn{ “vNOIXaTda¥y ad VA abajo. Judy «decidio» que escribir cifras no hacia que las mateméaticas se enten- dieran mejor. Judy apret6 algunos botones de su reloj. Una lucecita parpades. Un botén dual daba la hora en dos paises, de ma- nera que una persona no tenfa que llevar dos relojes. Scrich, scrach, scrich, la sefiora Gor- en la pizarra durante una don escribi mate-eternidad. Judy apreté el gran botén verde con la interrogacién. jSiper! Era como el juego de La bola magica. Le preguntabas algo al reloj y te daba misteriosas con- testaciones. —Es la sefiora Gordon mate-adicta? 18 —si, —éMe dard alguna vez un caramelo? HO sé, —élré algtin dia a la universidad? Tie @ BUENA Pinta. —¢Volverd el serior Todd? —conruso. —jJudy! Has oido la pregunta? Judy no habia escuchado la pregunta. Y por lo tanto no sabia la respuesta. Era 77? (88? ,99? ;Eran litros, decili- tros, metros, kilémetros, toneladas? Judy solté la primera respuesta que se le vino a la cabeza. —jConfuso! 19 “DJOU VI -Apn{ offp— opuenue o[ oN— ‘ouDUL DT] ajopupYypansa ‘nd ip— vvi6 aual]— “SOOPYUIAJOUI Ap UOPIaS VI ua ofoqny osa Jog "5 Aos anb vas 0 ‘sa Sop dual] aIquioU Tur ce anbiod opvzpono jo «Dy UoUID]] aur sobruro SIN “PIPBUDD 201) ‘20, Aos of “vjOHJ— “pdog oftp— Apny ofty rar sa visa 4 APooy, proyary Los OK "Is— “Apooy 86] Jas ap uagap sapaysq>— ‘onUanduA ns v oT -os vpoutadsap 9]UD\sDq oOj[bqu. ap vjoo bun 4 sapraa sofo SO] Od voTyD vUup “odvg oftp— opobary souay— “SVOILYWALVW 3a OININYL “UVdad» ‘oruod anb vy ua vyrand oun 0} “soy ojfisod awuoua un 10d uoIDUTUIDD A SbIETDISe ap ow o610, un uodaiqns : ‘weddoy Avimyy Ja4SMAIg ADIN UOTT ~9qdd 128 uy —pdvog oftp— sa mby— “vrpad ap o}1219 E09 pqvjso 4 offpsv un vparod anb sa110} _ Ah, si! O sea, que si estoy de un hu- mor tan'malo que es como dos malos humores, estoy de un mal humor al cua- drado, zes asi? : —Justo. Moody mal humor al cua- drado —dijo Cloe. Papa se mordié los labios. —jHaciendo célculos! jCuadrando nti- meros! jEso estoy haciendo! jViva! —ex- clamé Judy. —Para eso has venido —dijo Cloe—, las matematicas estan por todas partes. Las mateméticas son como la vida mis- maa. Ya lo verds. Te vas a divertir. Bueno. No sé —dud6 Judy. Habia tarjetas con ntimeros sobre la mesa. Y allf donde hay tarjetas con ntimeros, gatos 34 en tridngulos y macarrones, es dificil que haya mucha diversion. —Lo vas a pasar genial —dijo Papé, acariciando la coronilla de Judy. Ella no estaba tan segura—. Volveré dentro de una hora para recogerte. —jSon sesenta minutos enteritos! —se quejé Judy. —S{, tres mil seiscientos segundos —Cloe condujo a Judy a un sitio en el que habia una mesa llena de bloques de esponja, baldosines de colores y (jOh, no!) tazas con. rante unos segundos Judy habia pensado jCuantas cuentas! Du- que la .universidad iba a ser divertida, pero ésta era una universidad para pe- quefios. 35 a Le jSayUaTTOO soypooziq v vITO ‘wip! ‘snduros JeP DELaJaJoo VT VISVY aoqD v o+MBts Apn{ “ZDD aFOD [A ‘soIHYULAJOUT IDIP -rmysa viod s1ofaut opis un oozou0D— éxuop -v6ysaaul ap U9HIaS» v] vYSe Sa ON? jimbo sourvysa vA Ig! ZapUOpY? E11?— “sow, ‘—0z01Iq ]2 0f0q vivo vy] oHeU ag “a0[D olfp— UeTa— “osoy[IAvIOUL oduroy un auaty ‘opi, 0] ap obanf jo x06n{ pysn6 ay ‘ounsjxa apap sazemb ny ‘0oA— “aquaeoxe ‘ou ang oyUewOU [a ‘saqus vA ‘ouang— qopenig?— ‘DJoMUD oyuauIOW Jo opvb -®]I Sourarqoy ‘sondsaq -ob]o v rv6n{ sar 9 -ayaid anb ap vinBas Aojsq “090 spsaatoa a} ‘sajadod inuatjaz o60y a} 1s anb ag— £0z0} vpvd ua Avy anb svjuand svy 0}u02 anb o6usa} ou anb £ vita od anb oF v ro6n{ v sourva anb rap salamo?— i “pal .-od v] v sopv6ad sofan{ ap svjajdar uvgn) -sa aonb svjiayuDjsa soun opuvjoyas a0[D offp— {0389 ap spur adayadv a} ano?— “«saiaqaq ap uop2as» DI D JOWIDT] ap DIaUDUT DO DIA ayUaUIOI -n6as «ugpvb6ysaau] ap ugpoas» vy “a0[D orpul— «ugpvbyseau] ap U9|dag» DJ Sa _0}SJ— ‘opospond jo Jour -ny you up ‘a;gop JOWNY JOU Uy ‘JOU -ny Jou ap vqgvysa ‘Apoow Apn{ ‘DTZ Estaba lena de chicos y chicas que lefan, estudiaban y escribian a toda maquina en computadores portatiles colocados so- bre sus rodillas. Cloe pidié un café largo, espumoso, con leche descremada, sin batir y doble raci6n de vainilla (el café de moda), y Judy pidid chocolate caliente en un «tazén». Cloe le dio un billete de diez délares y Judy tuvo que ir a pagar como una ma- yor y contar bien el cambio. Le devol- vieron tanto dinero que hubiera podido comprarse un celular de chocolate que habia en el mostrador. Sentadas cerca de una ventana, Cloe abri6 el tablero y Judy la ayudo a colocar las montafias, los puentes y los edificios. Cloe le dié a Judy un auto para que lo condujera (por el tablero, claro). —Me encanta este juego, porque es como la vida misma. Tienes que ir a la universidad, buscar un trabajo, ganar di- nero y comprarte una casa. —Yo ya sé lo que quiero ser de mayor —dijo Judy—. Quiero ser médico. 39 “DJUBIOND SO] ap SISLID DJ OAN} TU ‘JoqID UN vUIPUA OAvD aT as 7A vIOS DUN TU ‘IDGoY UIs a}Ua6 v opndo A uouv urd Ja ua opvitayua oJosay uN onuosua 4 soubls ap afon6uey Ja opuaido Avusvyd ap uotstaajay vun osdutoo 4 osvo as A oJauIp ap ug}uOW uN OUD Apn{ “sp[6a1 sv] DUOD DI -dJANYsa SVIALIVD sv] ap svjal10} sv TOITU anbunv ‘oolpaut Jas glap af a0[D A “IO[DA OYNNU ap saya] [fq 10d0]09 anb vyua} A oraU -Ip op sauojuow A sauoyuoU ap vqudns0 as ‘yung ou 4 ‘Apooyw Apn{ ‘ojja viouy “a0[D v gordxa aj— odunq Jas apid as ud -Wals ‘quns ‘ouanbad ouvuey W— ‘oouvg [a as 090} aj Apn{ v ‘vpi, vj ap oban{ [a uy “asopualt 8015 Oltp— oA ouroo svjqvy vA ¢sa,?— “Apn{ oyunbaid— gsvian aqr— “OUIOIPT OYsanu ID{qQvy VD Japuaidy anb rau} v sva ‘«Q» DID Optuaa spy Is ‘om ‘sorry sux ap ou “Is— ; ésv6ajoa?— “a0[D offp— oorpaur sas ugiquin} aramb «sofajoo» stu ap ouy— ‘Apn{ oltp— opvipono yo pawadg— “pawaid -aid oun seia Os09 ny Uy ‘DUPIpauT ap pv} ~[M90j Vj Wa IDIVUA D UA anb soy UDUIDTI as Isy ‘patwaid vun sara anb ‘vas o- ‘Apn{ oltp— svsoo sop so] uj— £o6an! ja ua o popry ~bal VJ Ug? —a0]D oftp— gsviea aq?— —iMe encanta la vida! —exclamé Judy. —iNo me extrafia, casi me ganas has- ta los pantalones! —se rid Cloe, sujetan- dose los jeans. Judy se rid con la broma y luego pre- gunté: —Oye, Cloe, hablando de pantalones, épor qué llevas ese tipo de pantalones y chaquetas? . —Es mi estilo, mi look —dijo Cloe—. El look de la artista que hay en mi. i —(Por eso Ilevas camisas sueltas y agujeros en los jeans y ese tatuaje con’: una flor, y te tifies el pelo de rojo? —Supongo que si dijo Cloe. —jTotal! —exclamé Judy. 42 aO00O En el camino de vuelta hacia el De- partamento de Matematicas, Cloe y Judy acortaron camino por el estacionamiento: —Mira cuantos «?— ‘Apn{ oltp— jso61qo uauod as OU popIsiaatun vy] ap souwmyo soq!— «“ppoutap soposod uv} unre proypTy 4a}0y, ‘solata so] ‘ToyUaId poplun ‘sorpog» “odvg o1p -pyv— o6fqv un Iwysadatt D svA A— ‘ouad Ja OpuapuNy vUIV OlIp— svTToP -uvs u09 I rod opy opvisowdp a00H— Bh “OWSTUM O| Ja00Y ap 0y04} vyT@ anb Isv ‘aiquiou ns 10d saroAvut So] 0 VQoUIDT] 20[D— ayvy ‘aJoo Jap sand “Sap apIv} vysa asvpo o6ua} ‘—Apn{ ooyd “xo DIDYSIBATUN ap OpTsaa ay ayW— “DUI oyunbaid— Zojanyod mm asa sq?— “yung Jeqns osinb— gsvaa]] svstuva svyunnD?— “DpIA Tu IojUasaidar v Aoa oj9g ‘"—Apn{ oftp— jo18yU0} anD!— “yUNS osaray -UI as— {01}0a} JadvY V svA anb sq?— ‘sv[OYD A “*SoAtsaypD safonqo} A sviasnd ap vuasop oun ‘svjo6 soynUTWIp souUN ‘voNsYJUDJ VpuDsng vUN ‘Kasial-TUIUL OUWISHI09 ‘oWOD uN ‘svI[IPOI —jMe va excelente, de lo mejor! Cloe es la bomba. Conduce un escara- bajo verde lagarto que se llama «Bicho de junio» y leva el pelo tefiido de rojo, un anillo en un dedo del pie y siete piercings. —Nadie necesita tantos agujeros en la cabeza —comenté Papa. <= — Una cabeza como un queso suizo! —exclamé Stink—. Yo también tengo sie- te agujeros en mi cabeza. Dos ojos, dos orejas, dos agujeros de la nariz y la boca, suman siete. —tsa Cloe, jsabe algo de matemati- cas? —pregunté Mama. © —tsa Cloe, {tiene cartones con nime- ros? —pregunto6 Stink. @ 51 eg ‘pps vidoid Ny D apiy} AvGaq] v svéva ON —YuDyy Of -Ip— vstid ayop saouoyua sand ‘ouang— “DUISIW DPIA VD] OWOD UOS anO ‘sey10d svpo} ua upysa sayour soy anb adIP 8O[D— DSTI ap esopuaniod ‘Apn{ gaur -O1Q— ¢pNj-1-}OUI Tw pap saranO?— “pu Offp— vayIs -od up} pnyyov vsa vysn6 au ‘ouang— “asTeAlp op astoplajo anb Avy ou opo} aiqos XA ‘epuanue oj oun ‘foqiny je o ouvid Je uod vsod oud ‘vonopid ap ood un uoD —px0yp -y v A aqvy v Apn{ ooydxe say— sayour sv] 0 oOpatu.zeua} anb Avy ou anb aopD a1q— “osvo Tu OzTY ay ou Apn{ ‘yuns oyunbaid— gpoprsreatun UI D uaTquin} OA IT Opang? jnony!— as “PUD v osu A vla> DO ozo odvg ‘ydvg v osu & vfao vun ozpo purow— ouobyod szambyons row10j sap -and ‘som6un soy 4 SOpY Soy ayUaUIDDaIT 702 SDI0[9 Is ‘spIaA ‘OOTYD UN OUaAUT soy “pfuodsa ep sanboiq v oxyar aur yuS— “«pjsvjd = yung :opra UI ap svsop» coded ‘popie,? coumyy ‘popie,? —yung offp— sooqpwayour Sd] Uod svfuodsa ap U9} ~UoUT UN 2A anb auay anb oiumbaid aw 4 juorysey uy ucrvpand! —9]ing as Apn{— vfuodsa ap sanbo]q uoa «sarpmnbuviy sayun616 sauopoyuvd» soun Olpay soutay UaIquID ‘sp}21706 uoD a2Inp ovy-a1y © A opvoydynui obug 0 souobn{ orad ‘—Apn{ oftp— saucy sownziyn ou anb arp say ‘ugpvunosuy ns vIog— @e00 Camino al colegio, Judy le hizo una pregunta a su reloj resuelvedudas 5000. —{Volverd el sefior Todd hoy? —apre- t6 el botén verde, NO io sé, Lo intenté de nuevo. —Volverd el sefior Todd hoy? : NO PU6dO dec: Pio, Lo intenté por tercera vez, —

You might also like