Marked Series 8: Just Like That

Catchline:

"Just like that I fell for you, and just like that you failed to catch me."

Teaser:

Peace of mind is what Nao wants. Umalis siya sa limelight upang magsimula ng
bagong buhay. Pero paano niya makukuha iyon kung sa paglipat niya ng bagong pahina
ng buhay niya ay nakasunod pa rin ang isang bangungot na pilit niyang iniiwan mula
sa kanyang nakaraan. Nao's life seems so perfect, with the face, body and brain
everyone is eyeing her with envy. But neither have they known that behind that face
is a past she is trying to hide and she would love to forget.

Allyxander Miguel Ventura is everybody's dream catch and the only man she would
never desire because she definitely know that he isn't good for her. Para itong
asukal sa kape niya, naakadiabetes, para itong taba sa adobo niya nakakahigh blood,
para itong radiation nakaka-cause ng cancer. At para itong kutsilyo na handang
hiwain ang puso niya... because he is Miggy Ventura a man who doesn't know what
love is. He is her own self-destruction bomb, because just like that he can break
her apart.

=================

Prologue

Prologue

Twinkle, twinkle, little star

How I wonder what you are

Up above the world so high

Like a diamond in the sky

Twinkle, twinkle little star

How I wonder what you are

When the blazing sun is gone

When he nothing shines upon

Then you show your little light

Twinkle, twin
kle, all the night

Twinkle, twinkle, little star

How I wonder what you are

Iyon ang paulit-ulit na maririnig mo sa apat na sulok na madilim na silid na iyon.

Malamig, sarado ang pintuan at ang tanging maririnig mo ay ang boses ng labing
isang taong gulang na dalagita na paulit-ulit na inaawit ang nursery rhyme na iyon.
Iyon ang tanging paraan niya upang hindi marinig ang malakas na tawanan at
kakaibang ingay na hindi niya alam kung ano sa kabilang silid.

Umuwi sa bahay ang mommy niya at gaya ng dati ay may kasama na naman itong ibang
lalaki. Sanay na siya

at kapag may kasama ang mommy niya ay kailangan na naman niyang magtago sa silid
niya. Kailangan niyang isarado at ilock ang pintuan ng kanyang silid dahil baka
maulit ang nangyari dati na pinasok siya ng lalaki nito. Mabuti nalang at nagising
ang mommy niya at tinawag ang lalaking muntik ng gawan siya ng masama.

Napapikit siya habang pilit na inaalis ang takot niya, gusto niyang sumigaw gusto
niyang umalis at tumakbo. Gusto niyang maging malaya sa hawlang kanyang
kinasasadlakan. Pero kahit na anong gawin niya walang makakapagligtas sa kanya.
Patuloy lang siya sa mahihinang hikbi habang pinipilit na matulog nalang at
humihiling na sana bukas ay iba naman ang buhay niya... sana iba naman.

"Hoy, Naome!" napa-igtad siya ng biglang bumukas ang pintuan ng kanyang silid,
nakatulog pala siya habang umiiyak na naman kagabi. "Ikaw bata ka ang kupad mo
talaga hindi ba sabi ko sa iyo kapag alas sais na ng umaga ay dapat nakapagsaing ka
na? Ako na nga lang ang nagtatiyagang bumuhay sa iyo ako pa ba ang gagawa ng lahat
ng gawain sa bahay? Anong akala mo sa akin sampu ang kamay?"
 Hindi na lang siya umimik ng marinig ang mahabang litanya ng nanay niya sanay na
kasi siyang

bunganga nito ang gumigising sa kanya tuwing umaga. Tumayo nalang siya at agad na
nagpunta sa kusina pero bigla siyang hinatak ng mommy niya. Napangiwi siya ng
maramdaman ang masakit na pagkapit ng mga daliri nito sa braso niya.

"Aray mommy masakit po." Pigil ang iyak na wika niya. Gamit ang isang palad nito
ay pinisil nito ang kanyang baba kaya mas lalo siyang nakaramdam ng sakit at napa-
iyak nalang dahil wala na naman sa sarili ang mommy niya. Siya na naman ang
napagbuntunan nito ng galit.

"Huwag mo akong tingnan." Galit na pakli nito. "I hate your eyes don't you know
that? Galit ako sa mukhang ito." At mas lalo nitong pinisil ang cheeks niya kaya
napangawa nalang siya sa sakit. Her eyes were green habang sa mommy niya ay brown
sabi nito noon nakuha daw niya iyon sa walang kwentang ama niya. Her mom isn't the
nicest lady out there, gaya ng sinasabi ng mga classmates niya ang mommy daw niya
ay malanding babae at kung sinu-sino ang pinapatulan.

Pinagtatanggol niya ang mommy niya kahit na ang totoo, alam niyang tama ang mga
classmates niya but she still try to think that her mommy is good and loving. Iyon
lang ang tanging paraan niya para maramdaman niyang may pamilya siya. Hindi niya
alam ang kwento pero isa lang ang alam niya may

asawa at anak na ang daddy niya ng patulan ito ng kanyang mommy. Her father knew
about her kahit na hindi naman sila nagkikita, alam niyang nag-eexist siya dahil
pinapadalhan siya nito ng pera para mabuhay siya at pati na rin ang nanay niya.
Wala naman kasing permanenteng trabaho ang ina niya.

Nakakapag-aral siya, pero iyon na iyon. Kung titingnan mo siya ngayon para siyang
buto't balat nalang. Malnourished. Hindi palaging nasa bahay ang mommy niya at
walang laman ang kanilang kusina kundi mga instant noodles and canned goods. Sa
edad na pito ay natuto na siyang gumawa ng mga gawaing bahay dahil kapag hindi
pinapalo siya ng nanay niya ng kung anong makita nito.
 Nabubuhay siya sa mundo dahil sa isang pagkakamali. Ramdam na ramdam niya iyon.
Ramdam niyang walang may gusto sa kanya na mabuhay. Kahit na sino... wala siyang
mga kaibigan dahil anak daw siya ng isang pagkakamali. Naririnig niya ang mga
masasakit na salitang binibitawan ng mga tao sa paligid niya.

"Wala ka talagang kwenta naku kung kung alam ko lang na hindi kita magagamit upang
pagkaperahan iyang tatay mong mayaman ay matagal na kita pinatay." Galit na tinulak
siya nito at lumipad ang katawan niya sa gilid ng kama. Napasigaw siya ng malakas
ng tumama ang likod niya sa kung anong matigas

na bagay.

Nakakaamoy siya ng dugo, masakit... may sugat siya.

"Mommy-."

"Tumayo ka na diyan at nagugutom na ako."

Pero hindi na niya nakaya pang tumayo dahil nahihilo na siya sa sakit. Narinig
niya ang pag-tsk ng mommy niya at ang pagsabi nito na wala siyang silbi at saka
lumabas.
 Mamamatay na ba siya? Heto na ba talaga iyon? Tuluyan na siyang kinain ng dilim
dahil sa pagsigid ng matinding sakit mula sa kanyang likuran.

Nagising siya na puro puti ang kanyang nakikita/niya at amoy alcohol. Napa-igik
siya ng maramdaman ang masakit na likod niya pero gustong-gusto na niyang ilapat
ang kanyang likod sa higaan kasi nangangalay na siya.

"Gising na siya mama!" narinig niyang sigaw ng isang batang lalaki kaya napamulat
siya.

Pamilyar sa kanya ang boses na iyon.

"Doc, gising na ang pasyente." Pati ang boses ng babae ay pamilyar sa kanya. Ilang
saglit pa ay may mga malalaking tao na nakaputi at mabango... amoy gamot. Gusto
niya ang amoy na iyon... ang dumating at saka tiningnan siya. Ito ang first time na
nakakita siya ng mga doctor sa malapitan.

Nang umalis na ang mga ito ay saka niya napagtantong may ibang tao sa paligid
niya. Agad niyang nakilala ang mga ito, ito iyong nakatira sa katabing apartment
nila. Mag-ina din.
 "Okay ka lang ba Naome?"

"Opo Aling Ester. Si nanay po?" tanong niya. Nagkatinginan ang mga ito na para
bang nagdadalawang isip kung sasabihin sa kanya ang totoo o hindi. Tumikhim ang
batang lalaki na sa tingin niya ay Noli ang pangalan.

"Umalis siya Naome may narinig kasi kaming kalabog mula sa unit ninyo at saka
umalis ang mommy mo. Kumatok kami ni nanay pero walang sumagot kaya napilitan
kaming sirain ang pintuan at nakita ka namin na maraming dugo kaya dinala ka namin
sa hospital. Sinabi na namin sa mommy mo ang nangyari

pero-." Natigilan ito dahil nakita nito ang panunubig sa kanyang mga mata. "sabi
niya hayaan ka nalang daw namin na mamatay."

Ngumiti siya sa mag-ina, bakas sa mukha ng mga ito ang awa sa kanya pero ayaw niya
ng awa. Kaya kahit na nanlalabo ang mga mata niya sa mga luha niya ay ngumiti lang
siya.

"Saan po ako pupunta ngayon?" naitanong nalang niya. Naramdaman niya ang paghaplos
ni Noli sa kanyang mahaba at tuwid na buhok. Hindi naman siya tanga upang hindi
malaman kung saan siya pupunta ngayong ayaw na sa kanya ng mommy niya. Alam niyang
ayaw na nito sa kanya kung ganoong halos pinabayaan na siya nito. Ngumiti lang siya
uli. "Pasensya na po kayo sa abala Aling Ester at Noli. Hindi ko pa po kayo
mababayaran sa pagdala niyo sa akin ngayon sa hospital pero balang araw po
mababayaran ko na po kayo."
 "Huwag mo ng isipin iyon Naome magpagaling ka lang ha."

Magpagaling? Magaling na naman siya pero ang puso niya malayo pa sa paggaling,
sana iba nalang ang buhay niya siguro masaya siya ngayon.

Nanatili pa siya ng isang araw sa hospital hanggang sa sunduin siya ng taga-DSWD.

Tahimik

lang siya at tanging si Aling Ester at Noli lang ang kinakausap niya. Wala din
naman siyang sasabihin dahil wala naman siyang masabi. Madalas siyang bisitahin ng
mga ito and she appreciated it but deep inside her she is wishing na sana ay
maalala siya ng mommy niya.

"Naome." Napatingin siya sa madre na staff ng hospicio angelus ang bahay ampunan
na kumakanlong sa kanya. Nasa swing siya at tinatanaw ang paglubog ng araw na
ginagawa niya simula ng makarating siya sa ampunan. "May naghahanap sa iyo hija,"
nakangiti ito sa kanya. Sinuklian niya ito ng tipid na ngiti dahil naging mabait
ito sa kanya.

Hindi siya kumilos sa pagkakaupo sa swing hanggang sa sumalubong sa kanya ang

dalawang taong hindi niya kilala. Isang may edad na lalaki at isang binatilyong
lalaki na sa tingin niya ay kaedad lang ni Noli. Magkamukha ang dalawa, iyong
batang lalaki nakangiti habang nakatingin sa kanya samantalang iyong may edad na
lalaki ay walang emosyong nakatitig sa kanya at bakas sa mga mata nito ang
pagkamuhi at kung ano pang bagay na pamilyar sa kanya. Bigla siyang nakadama ng
takot at kaba dahil parang nagiging pamilyar na sa kanya ang dalawa, paanong hindi
kung pareho sila ng kulay ng mata. Pareho silang may nunal sa ilalim ng mga mata
nila.
 "Naome sila si Mr. Nathaniel Andrada at si Grayzon Andrada."

Hindi siya umimik... Andrada... Andrada... hindi nga siya pwedeng magkamali dahil
kahit na labing isang taong gulang lang siya ay may alam na siya.

"Siya ang daddy at kuya mo."

Alam niya, alam niyang may ama siya na ngayon lang niya nakita at alam niyang may
kapatid din siya pero ito ang unang pagkakataon na nakita niya ang dalawa.

"You are indeed my sister." Nagulat siya ng yakapin siya ng binatilyo na kuya
niya. Nakatingin lang siya sa ama niyang hindi man lang kumilos sa kinatatayuan
nito gusto niyang umiyak pero pagod na siya. Kaya sa halip na umiyak dahil alam
niyang hindi siya tanggap ng ama niya ay ngumiti nalang siya. Nginitian niya ito,
iyong pagngiti niya iyon ang pag-iyak niya.

"Iiwan ko muna kayo Mr. Andrada." Paalam ng madre at ng silang tatlo nalang ay
saka lang kumilos ang ama niya.

"Ilalabas kita dito." Malamig na wika nito. "Bibigyan kita ng bahay at pag-aaralin

kita, I will give you everything you need." Sabi nito.

 Gusto sana niyang sabihin ditto na hindi niya kailangan ang 'everything' na iyan.
Gusto lang niyang may makasama, gusto lang niyang may mag-alaga sa kanya. Gusto
niya ng may makausap at gusto niyang may masasandigan siya.

"Dad, can she stay with us?" tanong ng kapatid niya.

"She can't son, your mom won't approve it." Nalungkot si Gray pero hindi pa rin
siya nagsalita dahil hindi niya control ang buhay niya. Tumingin ang ama niya sa
kanya, gusto niya itong yakapin gusto niyang maramdaman ang init ng pagmamahal nito
sa kanya pero kung ganitong malamig ang pakikitungo nito sa kanya hindi niya
pwedeng ipilit ang sarili niya ditto. "Bibigyan kita ng yaya siya ang mag-aalaga sa
iyo hanggang sa kaya mo ng bumukod. Ibibigay ko ang lahat ng pangangailangan mo
pero iyon lang ang kaya kong ibigay sa iyo. Hindi mo ako pwedeng tawagan at hindi
mo ako pwedeng abalahin dahil busy akong tao." Sabi nito.

Nakapinid pa rin ang mga labi niya at nakangiti pa rin siya dito.

"Kakausapin ko ang mga nag-aalaga sa iyo dito para makaalis ka na sa bahay

ampunan, kailangan pa naming bumalik sa London." At tumalikod na ito sa kanya.
Unti-unting nawala ang ngiti niya ng umalis na ito. Ang sikip-sikip ng dibdib
niya... ang sakit.
 "Nao," untag ng kapatid niya sa kanya. Kinuha nito ang palad niya at saka may
inilagay na papel at nalaman niyang numero iyon. "That's my number, if you need
something or if you want someone to talk with you can call me. I am your brother
remember that."

Nakatitig lang siya sa berdeng mga mata nito. Magkamukha sila ng kapatid niya,
wala naman siyang nakuhang anong features mula sa tunay niyang ina dahil lahat ay
mula sa daddy niya pero bakit ganoon? Bakit iba ang pakikitungo ng ama niya sa
kanya?

Dahil ba sa isa siyang pagkakamali? Kasalanan ba niyang maging pagkakamali siya?

"Don't be sad little sister, kapag malaki na ako kukunin kita. Dadalhin kita sa
London."

Hindi pa rin siya nagsalita at basta lang nakatitig sa kanya, biglang lumungkot
ang mga mata nito at bigla siyang napaluha kaya siguro ito nataranta.

"K-kuya." Mahinang tawag niya dito. "Pwede ba kitang tawaging kuya, Sir?"

Her brother's eyes were turning into mist as he nods several times. "Of course
kuya mo ako call me kuya." Mahigpit siya nitong niyakap at saka hinagod ang likod
niya.

Pakiramdam niya ay may bahagi ng pagkatao niya ang biglang nabuo habang yakap niya
ang kuya niya.

"I am your family Nao." Bulong nito sa kanya.

"Kuya."

"Hmn?"

"Hindi Nao-me ang pangalan ko, Na-yu-me ang pagpronouce niyan."

Narinig niya ang mahinang tawa nito. "Na-yu-me it is. And welcome to the family
Nao."

Ulit, hindi siya umimik dahil kahit na sabihin ng kapatid niya na welcome siya sa
family nito alam niya, sa sarili niyang hindi. Hindi siya magiging parte ng pamilya
nito dahil iba siya... ibang-iba siya.

<<3 <<3 <<3

a/n: after days of hibernation ay nakapagsulat na rin ako. Last day kasi ngayon ng
class at christmas party ng mga students kanina. If you only knew nakakapagod ang
maging adviser ng mga grade 7 students, para silang palakang hindi mapakali dahil
sa day nga nila ngayon. Hindi ko naman sila pwedeng sabihan na maupo at manahimik
sa isang tabi. Ang kulit! Hindi na nga ako nakialam sa program at hinayaan nalang
ang emcees na mag-asikaso ng lahat and of course ako naman ay nanonood lang at
kumakain sa tabi-tabi. Sumasaglit lang ng kain...ay hindi pala talagang kumain agad
ako dahil alam kong magiging ipo-ipo ang mga bata kanina kapag nasa pilahan na ng
mga pagkain. At hindi nga ako nagkamali dahil mas worst pa sa ipo-ipo, sumaglit
lang ako sa table ko and the next time I know wala na, naghatakan na sila sa mesa.

Hinayaan ko nalang, bahala na sila ang mastress basta hindi ako.

STATUS UPDATE: Dead tired.

PPS: Enjoy reading the prologue and I may say... MS8: Just Like that is officially
opening na! Happy reading!

=================

Chapter One

Chapter One

"Nao, tingin ka dito sa ibaba." Kipkip niya ang kanyang mga books ng bigla siyang
hilahin ng kanyang kaklase na tumingin sa ibaba ng kanilang school building. Nasa
ikalawang lang kasi sila dahil galing sila sa library. Kunot-noong naglakad siya
papunta sa kinaroroonan ng kaklase at kaibigan na rin. Gusto niya itong taasan ng
kilay alam naman nitong may suot siyang high heels, wash day kasi nila ng araw na
iyon kaya pwede silang magsuot ng mga kung anu-anong pwede nilang suotin. At sa
kasamaang palad dahil muntik na siyang malate as usual kaya kung anong unang nakita
niya ang unang naisuot niya at nakapagheels siya kaya para siyang timang kung
maglakad.
 Agad niyang sinundan ng tingin ang lugar na gusto nitong tingnan niya. Tinaasan
niya ng kilay si Gareth ng mapansing mga nagkukumpulang mga students sa
undergraduate department lang naman ang nandoon na para bang may pinamimigay na
free taste ng kape kung makapaghilahan at tulakan.

"Anong meron?" takang tanong niya dito.

"Ano ka ba Naome-."

"My name is read as Na-yu-mi and not Naw-mi," pagtatama niya sa kasama, can't they
get it right?

"O siya Naome na kung Nao, ano ka ba naman Nao hindi iyan ang gusto kong tingnan
mo kundi iyon oh." Itinuro nito sa kanya ang kabilang panig ng campus kung saan may
mga lights and cameras at mga pulis na nakatayo.

"May shooting?" inis na hinila na nito ang kanyang bangs.

"Shunga ka naturingan ka pa namang dean's lister sa medicine department. Hindi

iyan, iyong nakatayo sa gitna." Tiningnan na niya ang tinutukoy nitong nakatayo sa
gitna ng kung saan man iyon. She narrowed her eyes para masilayang mabuti ang
naturang lalaki dahil lalaki naman talaga ang nakatayo sa gitna. He is tall sa
pangkaraniwang lalaki and well-built too, pwedeng pang model which she doesn't
care. Dahil malayo ay hindi klaro sa kanya ang hitsura nito kung gwapo ba ito o
hindi. Pero sa tingin niya ay may hitsura ito lalo pa at iyong mga students na
parang nasa isang mall sale kung magtulakan masilayan lang sila.
 "Sino-."

"Oh my God! Si Miggy Ventura ba iyan?" Napatingin siya sa babaeng tumabi sa kanya
na tinutukoy yata ang lalaking iyon. "Si Miggy nga halika lapit tayo hindi
nakakasawa ang kagwapuhan ni Miggy."

Tiningnan niya si Gareth na nagniningning ang mga mata habang nakatingin din sa
naturang lalaki.

"Sino si Miggy Ventura?" Tanong niya dito, Gareth looked at her with those sharp
and deathly gaze na para bang papatayin siya sa sariling tanong niya.

"You don't know the great Miggy Ventura?" nanggagalaiting tanong nito na para bang
hindi makapaniwala na nag-eexist pa siya sa mundong ibabaw. "Seriously Nao lumabas
ka naman sa lungga mo paminsan-minsan para naman may makilala kang gwapo at hindi
iyang boyfriend mong panget ang palagi mong nakikita."

Batuhin kaya niya ito ng book. "Nagtatanong lang ako kung sino ang pontio pilatong
iyon at sana naman no hindi mo na laitin ang boyfriend ko." Nakangusong reklamo
niya dito. Kahit kailan talaga ay hindi nito nagustuhan ang boyfriend niya.

"Dahil pangit siya- hindi pala dahil I don't like him lang talaga hindi kayo bagay
kung baga sa love team wala kayong chemistry. Hiwalayan mo na lang kasi si
kabayan."

Sinamaan niya ito ng tingin. "Sinong kabayan?"

"Si kabayang Noli de Castro."

"His name is Noli Apolinario." Pagtatama niya.

"Does it sound different? Duh! Hindi ko alam kung ano ang nakita mo sa isang iyon
ni hindi ka nga niya madala sa isang disenteng restaurant para sa date ninyo at mas
lalong hindi nga iyon sweet. I don't know why you like him."

Napabuntong-hininga nalang siya at pinunit ang tingin sa lalaking kinahuhumalingan

nito. "Kailangan ba ng rason para mahalin ko siya? Hindi naman mahalaga sa akin
kung sino siya at kung ano ang kaya niyang ibigay sa akin because I love him dahil
siya ay si Noli at hindi dahil sa iyon ang pangarap mong lalaki."

"Baka nga hindi mo talaga love iyon eh." Umingos ito at saka pinasadahan siya ng
tingin. "Tingnan mo nga ang ganda mo, pwede kang contestant sa Ms. Universe.
Matangkad ka aba iilan lang ang may height na five seven ngayon at kahit anong
damit ang pwede mong isuot. You have curves and you are smart. You have the body,
the face and the brains ika nga nila hindi ka hipon dahil walang itatapon sa iyo.
Maliban nalang sa taste mong hindi ko mawari kung ano."

Hindi na niya pinatulan ang sinabi ni Gareth dahil mag-aaway na naman sila. Hindi
naman sa pangit si Noli, hindi din iyong gwapong-gwapo. Isa itong I.T specialist sa
isang security company. Kahit na hindi sweet si Noli ay kilala niya ito at palagay
na ang loob niya sa kasintahan. Mahal niya ito dahil ito lang ang nag-iisang taong
hindi bumitiw sa kanya maliban sa kapatid niya. Palagi itong nandiyan sa tabi niya
kapag kailangan niya ito at kahit hindi mayaman gaya ng nababasa niya sa mga
pocketbooks at sa mga movies she doesn't care a bit. Kapag nagmahal ka ba
kailangang may standard? Hindi ba pwedeng iyong tinitibok ng puso lang ang tanging
basehan ng pagmamahal mo sa isang tao? At saka mabait ito sa kanya, they have this
mutual understanding when they came up with their relationship. Wala namang
panliligaw na nangyari they just go with the flow until she found herself falling
inlove with her boyfriend.
 "Hindi ka naman nakikinig sa akin eh." Untag ng kasama sa kanya. Isinuot na niya
ang ID sling sa leeg niya hindi basta-basta nakakapasok sa building nila ang hindi
med students dahil may special ID sila, sa likod ng kanilang ID ay isang swipe in
detector na tanging sila lang ang meron. Kapag naiwala nila iyon ay hindi na sila
makakapasok sa building.

"I am listening at kahit na anong sabihin mo team Noli pa rin ako." Aniya na
naging dahilan kung bakit

iningusan siya nito.

"Hay naku, Naome Viviene Andrada ang bobo mo." Kinurot nito ang beywang niya kaya
napaatras siya. Kaya tuloy hindi na niya namalayang bigla na may papadaan palang
mga tao at nabangga niya ang isa sa mga ito.

"Oopps!" mabilis siyang nakalayo sa nabangga niya.

"Hala, sorry po Doctor Vlad, Doc Lucy!" hingi niya ng paumanhin sa dalawang
professor nila. Mag-asawa ang dalawa kaya palaging magkasama. Ngumiti sa kanila si
Doc Lucy.

"Okay lang Nao, hindi ka ba bababa nagrequest ang mga classmates mong hindi daw
magka-class dahil nandito daw iyong super sikat na model na si Miggy Ventura."
Inakbayan ni Doc Vlad ang asawa nito kaya napapangiti nalang siya. Halata kasing
mahal na mahal ng dalawa ang isa't isa. At naiiggit siya, gusto din niya ng ganoong
klaseng relasyon at alam niyang si Noli ang lalaking kayang bigyan siya ng ganoong
pagmamahal. At saka malapit na rin naman siyang makapagtapos ng med proper.
Naiintindihan naman niya kung bakit hindi siya nadadala ni Noli sa mga mamahaling
restaurant dahil nagtitipid ito, nagsesave ito para sa kanilang dalawa. Para sa
bubuuin nilang pamilya. Nasisiyahan din siya sa kanyang kasintahan

dahil nirerespeto siya nito at hindi ito gumagawa ng mga bagay na ikakasama ng
kanyang loob.
 "Bababa na po kami Doc pero hindi dahil sa manonood kami ng kung sinumang pontio
pilato sa ibaba, kundi dahil kakain na po ako. Nagugutom na ang mga ascaris ko sa
tiyan." Tumawa lang ito sa sinabi niya. Nagpaalam na ang dalawa dahil susunduin daw
ng mga ito ang anak nito na nasa first year ng medicine din. Mukhang pamilya sila
ng doctor, at hindi hamak na mas bata sa kanila ang anak nina Doc Vlad at Doc Lucy.
Nalaman kasi nilang genius pala si Doc Lucy kaya hindi nakakapagtakang namana ng
panganay ng mga ito.

Using the elevator ay mabilis nilang narating ang ground floor, walang katao-tao
dahil kahit na iyong mga receptionist ay wala na rin.

"Labas na tayo bakit ba parang model kang naglalakad-lakad diyan?" inis na hinila
siya ni Gareth dahil excited pa ito sa piranhang gutom at gusto ng lumapa ng
pagkain sa hitsura nito.

"Ikaw nalang ang pumunta doon." Nguso niya sa field. "Dahil ako po ay gutom na
gusto ko ng kumain."

"Mas masarap pa sa pagkain si Miggy V."

"Hay naku mas gugustuhin ko pang makita si Michael V keysa sa model na iyan. Ano
naman ang meron sa mga model katawan at mukha lang naman ang meron sila baka nga
walang utak ang mga iyan." Piksi niya.

"Ang ouch mo namang magsalita masyado kang nagste-stereotype ha. Porke ba't
maganda at gwapo ay bobo na? Ikaw nga maganda at sexy ka pero matalino ka naman."
 "Because I am not a model."

"Hay sus, kilalanin mo kaya muna sila bago ka magsalita ng ganyan. Ikaw talagang
babae ka kapag nalaman mo kung sino si Miggy ay baka ikaw na mismo ang humiwalay
kay kabayan at itapon ang sarili mo sa bangin."

She rolled her eyes as she swiped her ID to open the door, sumunod naman ang
kaibigan niya sa kanya. Kaso dahil nga sa dami ng mga students na nagkalat doon
mahihirapan siyang puntahan ang cafeteria nila. Kailangan pa nilang dumaan sa tabi
ng mga ito.

"Pahamak naman ang mga taong ito sa mga tiyan na nagugutom." Reklamo niya.

"Dito tayo dali!" at dahil hindi na niya alam kung saan siya pupunta kaya
nagpahila nalang siya kay Gareth. Mabuti nalang at gamay

na niya ang pagdadala ng sapatos na suot niya or else kanina pa siya bumaon sa
lupa. Ang haba din kaya ng takong na suot niya. Paglabas nila sa lupon ng mga tao
ay laking pasasalamat niya ng makahinga na siya ng maayos. She saw a way towards
her heaven, the cafeteria.

"MIGGGYYY!" Napangiwi siya ng sumigaw ng sumigaw ang kaibigan niya na nawala na

ang poise dahil panay ang pagtalon at paggalaw ng mga braso nito sa hangin. "I love
you Miggy! Ako si Gareth maganda ako at matalino!" hindi niya napigilan ang matawa
sa naging pagsigaw ng kaibigan. Kulang nalang kasi ay magdala ito ng banner na may
tatak na pakasalan mo ako. At mukhang nagtagumpay naman si Gareth dahil lumingon sa
kanila ang lalaking tinutukoy nito.

Natigil sa pagsigaw si Gareth na para bang nahiyang bigla sa inasal nito kaya mas
lalo siyang natawa as in pinagtawanan niya si Gareth. Naramdaman niya ang paghila
nito sa mahaba niyang buhok upang matigil siya.
 "Oh my God!" hiyaw nito.

"Nahiya ka ngayon samantalang kanina ay kulang nalang ay maghubad ka upang

mapansin." Natatawang komento niya dito, she is wiping some tears from her eyes as
she calm her heated cheeks.

"Oh my God! Oh my God!" mukhang napraning na ang kaibigan niya dahil kanina pa
nito tinatawag ang Diyos. "He is here."

"Ay wala girl nasa oort cloud siya at nakikisama sa mga comets." Biro niya,
pagtatawanan sana niya ito ng husto dahil sa pulang-pula na ito.

"Hi!" buhay pa ba ang kaibigan niya? Pakiramdam niya ay tumigil na ito sa paghinga
kaya pala dahil may narinig siyang boses na malapit sa kanila. Lumingon siya upang
alamin kung sino iyon and true to Gareth's words he is indeed one hell of a man na
kahit na si Noli na boyfriend niya ay hindi mangangalahati sa gandang lalaki nito.
At kahit na matangkad siya ay kailangan pa rin niyang tumingala kahit na nakaheels
na siya. Lampas anim na talampakan na yata ang lalaking ito.

"Oh my God! Miggy Ventura in the flesh!" tila hindi makapaniwalang tanong nito.
Naiiling na humakbang siya paatras dahil gusto niyang namnamin ng kasama ang saya
na makita nito ng personal ang pinakakaadikan nitong tao. Paghakbang niya ay
napansin niyang nakasunod lang ang mga mata ni Miggy sa kanya or naghahallucinate
lang ba siya?

"Cafeteria." Bulong niya sa kaibigan bago niya ito tinapik upang kuhanin ang
pansin nito. Hindi na

niya hinintay pa ang sagot nito dahil nagsimula na siyang maglakad palayo sa mga
tao.
 "Wait!"

"Hhuh!" malakas siyang napasinghap ng may mga kamay na humawak sa kanyang braso.
Napatingin siya sa may-ari at narinig niya ang malakas na tilian ng mga tao doon na
para bang mababaliw sa hindi malamang kadahilanan. "Bakit po?"

"You. I need you." Biglang natahimik ang lahat sa sinabi nito dahil kahit siya ay
parang dinaanan ni tweety bird dahil biglang natahimik ang mundo niya. "Jasmine!"
tawag nito sa kung sinuman na hindi inaalis ang tingin sa kanya. Kunot-noong
napatingin siya sa babaeng lumapit dito. "Ayusan mo si..." kinuha nito ang ID niya
at binasa ang pangalan niyang nakalagay doon. "Naome--."

"My name is pronounce as Na-yu-mi and not Naw-me, can't anyone get it right?"
piksi niya kasabay ng paghila niya sa kanyang ID mula dito.

"Okay Naome," tinama nito ang pronunciation sa pangalan niya. "Hindi nakarating
ang isang model namin, hindi pwedeng walang pumalit sa kanya we need a substitute."

She tilted her head and let her long

her flew on the other side. "And what does it got with me?"

"You can be the substitute model."

Mapaklang tumawa siya sa sinabi nito, his handsome face is full of determination.
Mukhang determinado itong isama siya sa pagmomodelo nito. "Are you kidding me?
Hindi ako pwedeng magmodel. Thanks for the offer but no thanks."
 Nag-isang linya ang mga labi nito habang nakatitig sa kanya. "This will be your
break Nao you can be famous Jasmine can be your handler she is my handler too."

Umiling siya. "Sorry Sir pero maghanap nalang po kayo ng iba." Nababaliw na ang
lalaking ito siya magiging model? Mas bagay sa kanya na maupo sa isang tabi at
kaulayaw ang kanyang mga libro.

"I won't say no for an answer." His handsome face is lighting up dangerously para
bang handa na siya nitong hilahin papunta sa kung saan. "Common sasayangin mo ang
ganda mo kung hindi mo gagamitin. Maagnas din iyan kapag tumanda ka na."

Napantig ang teynga niya sa narinig niya mula dito. "Look mister akin ang mukhang
ito at kung anuman

ang gawin ko dito ay wala kang pakialam. Kung gusto mo ng ganitong mukha."
Linapitan niya ito at saka marahang tinapik ang pisngi nito. Napansin niyang
bahagya itong napaatras pero hindi naman umalis. "Magpapalit ka ng mukha na katulad
ng mukha ko."

Akmang aalis na sana siya ay nagsalita na naman ito. "Sabihin mo lang natatakot
ka."

"Sa alin?"

"Natatakot kang hindi mo kaya ang ginagawa namin weak ka naman pala eh. Mahirap
nga naman ang magmodel and for sure hindi kaya ng isang kagaya mong nakasunod lang
sa pahina ng libro ang bawat iniisip."
 Narinig niyang napacurse si Gareth na nasa tabi niya. "And why do you even care?
And for your information I am not weak."

"Kung hindi ka weak prove it to me then."

"At bakit kailangan kong iprove sa iyo na hindi ako weak? At saka lang naman ako
tumatanggi dahil hindi ko kailangan na patunayan na mahina ako dahil kung tutuusin
ang sisiw lang namang gawin ang trabaho

mo? Psh. Model? Chicken." Wala siyang balak na insultuhin ito pero naputol ang
pasensya niya ng sabihin nitong weak siya.

"So, weak ka nga." Nagtagis ang bagang niya sa sinabi nito hindi kailanman siya
papayag na may magsasabi sa kanya na weak siya because she will never become one...
again. She had changed a lot and she will never be that eleven year old weak little
girl.

"I am not."

"Then, Jasmine. Pull her, dalhin mo siya sa tent at paayusan. Ipapakita daw ni
Miss Nao na hindi siya mahina kaya sisiw lang sa kanya ang pagmomodelo."
Nagpapalipat-lipat ang tingin sa kanya at ng handler nito.

"Friend, alis na tayo." Bulong ni Gareth pero nanatili siyang nakatitig dito.
Naiinis siya dahil sa sinabi nito.

"Fine, you want me to use this face then I'll use it." Linapitan niya ito na
ngayon ay may malaking ngisi na sa mga labi nito but the heck, it doesn't make him
more handsome dahil sa paningin niya mukha na itong demonyo.
 She doesn't even know that her decision of playing with Miggy Ventura would lead
her to somewhere more

chaotic and would lead her disarrayed lives more disoriented.

Sana pala hindi nalang siya nakisakay sa panghahamon nito.

Sana pala hindi nalang niya ito nakilala.

Sana hindi na tuluyang nasira ang buhay na meron siya, iyong buhay na pinangarap
niya, iyong buhay na hindi katulad ng buhay na linakihan niya.

"WOW!" patuloy siya sa pagbabasa ng mga notes niya dahil may test pa siya bukas.
"Ang ganda mo Miss Nao." Panay ang papuri ng nag-ayos sa kanya pero ang mga mata
niya ay nakatitig sa mga letrang nakatatak sa kanyang notebooks. "Miss Nao pwede mo
bang ibaba muna ang notes mo kasi hindi kita naayusan ng maayos."

"Kapag may mali ako sa test ko bukas I swear hindi na ako magpapakita sa inyo."
May halong pagbabanta niya sa nag-aayos sa kanya. Natahimik nalang ito, nakakaasar.
Abala ang mga tao sa set sa gagawing pictorial para sa isang sikat na clothing
line.
Dahil sa kagagawan ng lalaking iyon ay mas lalo siyang sumikat, akalain mo nga
naman kung gusto mo palang maging sikat na modelo kailangan mo lang palang tumabi
sa lalaking gwapong-gwapo sa sarili dahil sikat nga ito. Kung hindi pa niya ito
nakakasama sa mga projects ay hindi pa niya malalaman. Infairness to this, kahit
hindi na niya kailangan ng sideline ay naging helpful ito sa kanya dahil kumikita
na rin siya at hindi na niya kailangan pang humingi sa daddy niya which never
happened dahil hindi na niya kailangan pang humingi pa dahil may sarili siyang bank
account na tanging naging koneksyon nilang mag-ama.

Malaki pala ang bayad sa mga ganito kahit na maraming bawal gaya na lamang ng
bawal tumaba at kung anu-ano pa. Hindi naman iyon problema sa kanya dahil
mabibilang lang din sa daliri niya ang mga times na kumakain siya.

"Ano ba iyang pinagkakaabalahan mo?"

"Test." Sagot niya kay Yvonne na tulad niya ay isa ding model, ito iyong
bestfriend niya at mas nauna ito sa kanya sa modeling world. Ito lang din ang nag-
iisang taong nakakilala sa kanya ng husto. At saka like na like niya ang bibong
kapatid nitong si Yzzy.

"Ano ba iyan hindi mo talaga mabitawan ano? Ano ba iyang inaaral mo?"

"Sonography." Isahang sagot niya. "Alam mo bang may different types of sound
frequency? May infrasonic iyong pinakababa na frequency like sa mga insects and
animals na hindi naririnig ng mga tao, then may sonic or audio iyong normal na
sounds na naririnig natin then may ultrasonic which is beyond the normal hearing
capacity ng tao, hindi natin basta-basta naririnig just like ang heartbeat at iyong
nag-uultrasound."
 Narinig niya ang pag-ubo ng kaibigan niya kaya napatingin siya dito. "Girl, ang
dugo ko sa iyo bumaha na." reklamo nito. "Math nalang friend." Panghahamon nito sa
kanya.

"As if naman uurungan kita."

"Sabi ko nga eh ngingiti nalang ako dito at magpopost mas kikita pa ako. Kailangan
ko ng pera na pang-abroad."

"Pahiramin nga kita."

"Saka na kapag wala na akong pera kikidnapin kita." Maloko talaga itong kaibigan
niya no wonder they jive. Hinayaan naman siya nitong mag-aral dahil iyon lang ang
way upang alisin ang stress niya.

Pasulyap-sulyap din siya sa cellphone niya at nagbabakasakaling magtext si Noli

pero mukhang busy pa rin ang boyfriend niya. Baka nagwowork pa rin iyon kahit
Sunday pa rin, baka nga for their future.

Ibinalik niya ang pansin sa binabasa ng may marinig na malalanding tawanan sa kung
saan. At dahil hindi siya makapagconcentrate ay hinanap niya ang may-ari ng mga
boses na iyon at hindi nga siya nagkamali dahil nandoon na naman ang palaging
nangangati ang ruler na si Miggy.

"Pakihinaan ang boses please, sobra na ang ingay." Reklamo niya. nakakalokong
nginisihan lang siya ni Miggy na halos hubad na sa suot nitong polo dahil iisang
butones nalang ang hindi pa natanggal at sa hindi pa tamang butas. Iyong babae
namang kasama nito ay kulang nalang ay wala ng isuot na damit and she can smell the
stink of ewness. Mga walang galang lugar kung saan man gumawa ng kahalayan ang mga
iyan.
 "Oh babe I can give you some space." At inilahad nito ang katawan nito na para
bang welcome na welcome siyang sumampa doon. Mabuti pa si Noli matino samantalang
ang lalaking ito mas Makati pa sa cactus na hinalay ng isang libong higad.

Naramdaman niyang tinanggal na ng stylist niya ang mga rolls na nasa kanyang buhok
hanggang sa tuluyang

bumagsak ang malalaking wave ng buhok niya. Tuwid ang buhok niya at mahirap ikulot
kaya kailangang ng hairspray.

"Sorry I am not interested I'd rather be in my boyfriend's arms than your arms."
Irap niya at binalikan ang pagbabasa.

"You have a boyfriend?" gulat na tanong nito, sa tagal nilang magkakilala ay hindi
man lang nito inalam kung may boyfriend siya o wala kung sabagay ito man ay hindi
niya inaalam kung anong buhay meron ito but one thing is for sure he is someone who
can get everything he wants in a split of nanoseconds.

"For three years now."

"Nakatiis siya sa iyo?" sinamaan niya ito ng tingin.

"At ano ang ibig mong sabihin?" nakataas ang kilay na tanong niya.

"You are boring puro ka lang aral healthy men requires active sex life you know."
"Huwag mong itulad sa iyo ang mga lalaki Ventura, my boyfriend respects me at least
he knew how to respect woman hindi katulad mo."

"Miss Nao, start na po." Tinapik siya ng P.A habang si Yvonne naman ay tinatanggal
na ang buhol ng suot nitong robe. They are going to model a branded swimsuit nauna
na sa kanya si Yvonne dahil ito ang unang kukuhanan. Tumayo na rin siya pero hindi
niya pinalampas ang sinabi ni Miggy sa kanya.

"I may be boring Ventura." Tinanggal niya ang pagkakabuhol ng kanyang bathrobe, at
hindi nakaligtas sa kanya ang malalanding mga mata nito na nakasunod lang sa
gagawin nito. "Sa mga mata mo pero sa mga mata ng boyfriend ko..." dumulas sa mga
balikat niya ang mga iyon hanggang sa iluwa na ang suot niya. She is only wearing a
baby blue strapless two piece bikini. "I will be someone else." Linapitan niya ito
at bahagyang tinapik ang pisngi nito. "Too bad you won't see that side of me,
chow." And she managed to wink at him bago ito tinalikuran dahil muntik na siyang
matawa sa naging reaksyon nito.

Kawawa ang babaeng magmamahal sa lalaking iyon dahil sigurado siyang hindi
makakatulog iyon sa gabi lalo na kapag wala ang ito dahil for sure nasa kandungan
ito ng ibang babae. Poor soul.

<<3 <<3 <<3

a/n: napapansin ko lang, lately... ang mga UD na nababasa ko ay nakakadepress sa

heart. Hayyyztt... damay-damay ba ang peg nito? Mukhang virus ang pag-uupdate ng
masakit sa heart iyong mga malalamig ang pasko hahaha... sorry po, nandadamay lang
din kami kaya tiis-tiis lang.

Hindi nga, so nasimulan na natin ang story ng dalawang ito and as much as possible
I want to make this story as light as possible. Gusto ko mag-end ang ms8 na happy
heart lang pero mukhang impossible dahil nga sa SMP ang peg ko ngayon so damay-
damay nga. hahahaha.
 For the next series sa mga nag-aabang, wala pang fix title iyon ha... Zalpha Bri
is next in line and will start in January. Pero may isa pa akong isusulat na
kwento, hindi siya series. That will be an independent story and what makes it
different from my other stories? Mahaba po siya, that story will serves as my
outlet for writer's block. Minsan kasi kapag masyado kang focus sa isang story
nagsasawa ka ng magsulat kaya kailagan may isa ka pang pagkaabalahan at least hindi
makunsome ang utak ko sa pag-iisip ng next scenes.

Kung itatanong niyo kung kaninong kwento iyon... charraaaaaannn!... That will be
Jair and Xyxy's story. Yup, sila po. Hindi ko sila isasali sa anumang series dahil
mahaba ang kwento nila. Hindi talaga mahaba mga tama lang at hindi everyday ang
update kaya kapag napost na huwag munang magbasa.

Kung kailan ko sisimulan? Anytime soon.

STATUS UPDATE: Christmas is five days to go na! Open for receiving gifts na.hehehe

=================

Chapter Two

Chapter Two

"YOU look beautiful tonight sis." Hinalikan niya ang kapatid niya sa pisngi,
Grayzon Andrada is her half brother. Anak kasi siya sa labas, isa siyang
pagkakamali ng nanay niya at ang daddy niya. Her dad was drunk when he was seduced
by her mom and the rest was history and now she is here alive.

"Thanks kuya." Nasa haven sila ng mga oras na iyon, gusto sana niya sa Royale kaso
fully book na sa Royale's kaya dito nalang sila. Kababalik lang ng kapatid niya
mula sa London, consistent ang communication nila at sa palagay niya ay hindi alam
ng ama nila na may komunikasyon pa sila. Hindi pa rin niya nakikita ang mommy nito
pero alam niyang alam ng mommy ng kuya niya na nag-eexist siya sa mundo.

Ilang taon na rin ang lumipas since nakita niya ang mommy niya, she was eleven
then and now she's twenty three lampas isang dekada na nga yata. Mabait naman ang
yaya niya kaya lang masyado na itong matanda para alagaan pa siya kaya naisipan
niyang pagpahingahin nalang ito since kaya na naman niyang mabuhay ng mag-isa.
 "Mukhang masaya ka ah." Pansin niya sa masayang vibe ng kapatid niya, nitong mga
nakaraang linggo ay

halos hindi maipinta ang mukha nito dahil nga sa biglang umalis ang babaeng una
nitong minahal, who happened to be Allyxandrea Ventura ang nakakatandang kapatid ni
Miggy. Base sa nabalitaan niya ay nakipagtanan daw ito sa childhood love nito and
sort of, it makes her happy dahil hindi magiging parte ng buhay ng mga Ventura ang
kapatid niya. "Bumalik na ba si Allyxa?"

Umiling ito. "Nope." He said popping 'p' to emphasize that Allyxa is not the
reason for his happy mood kaya nga nagtaka siya dahil madalas ay ang babaeng iyon
lang naman ang reason kung bakit masaya at malungkot si Gray.

"Kung hindi siya eh di the who?" she asked teasingly, kung may bagong tinitibok
ang puso ng kuya niya then be it, masaya siya.

"The who agad-." Natigilan silang pareho ng biglang may nagflash na kung ano sa
kung saan. Napabuntong-hininga nalang siya and apologetically smile at her brother.

"Sorry kuya ha marami talagang paparazzi." Hingi niya ng tawad dito. Ngumiti lang
ito sa kanya dahil alam naman niyang naiintindihan siya ng kapatid niya.

"I understand iba na talaga kapag may kapatid kang supermodel." He even winked at
her kaya napatawa

nalang siya. She really changed for the better, hindi na siya gaya noon na hindi mo
mapagsalita dahil sa nahihiya. "Are you going to continue modeling right after you
finished your med school?" maya-maya ay tanong nito tuluyan na nitong inalis ang
unang topic nila na sino ang nakakapagpasaya dito ngayon.

"I am going to quit modeling kuya, mas priority ko pa rin ang pagdodoctor ko."
Sagot niya, isang sem nalang ay matatapos na siya. Kailangan pa niya ng time para
magreview sa board at asikasuhin ang kanyang internship. Hindi ganoon kadaling
maging doctor, hindi lang dahil sa nakakabit sa pangalan ang dahilan kung bakit
marami ang gustong magtapos ng medisina may iilan pa ring tulad niya na gusto
talagang maging doctor.

"Good, ayoko din na magtagal ka sa pagmomodel." As usual, her possessive brother

still. "How about that boyfriend of yours?" her brother grimaced when he mentioned
Noli, ewan ba niya pero ramdam niyang ayaw nit okay Noli para sa kanya. Bakit lahat
nalang sila ay ayaw kay Noli?

"He is working my dear brother he is an I.T specialist sa isang call center

company kaya busy siya dahil iba ang schedule namin." She defended her boyfriend,
ang isa sa pinakamain reason why her brother doesn't like Noli ay dahil sa wala
itong oras sa kanya gaya nga ng sabi nito. Gusto kasi itong makausap

ng kapatid niya pero hindi ito dumating pinagtanggol lang niya ang kasintahan sa
kapatid niya. Busy naman talaga si Noli eh.

Napansin niyang napatingin si Gray sa cellphone nito. "May hinihintay?" tukso

niya.

"I can't call her." Anitong nakasalubong na ang dalawang kilay.

"Who?"

"Yelena, I can't call her." Sabi nito na nakasimangot. Napangiti nanalang siya,
Yelena pala ha? Sinong Yelena naman kaya ito?
 "SORRY babe I am late." Hingi niya ng paumanhin kay Noli na mukhang kanina pa
dumating sa meeting place nila. Tumigil ito sa ginagawa at napatingin sa kanya
making her smile. Hindi ganoon kagwapo si Noli but it doesn't mean he doesn't look
good. Well, sa tingin ng iba hindi sila bagay pero sa paningin niya bagay na bagay
silang dalawa because she loves him.

Nakablack shirt lang ito at gulo ang buhok halatang disoriented pa rin. "Kumusta
si nanay Ester?" excited

na tanong niya. Gusto niyang nakakausap si Noli actually kung hindi lang talaga
niya mahal ito iisipin niyang para na itong kapatid niya. Sa loob ng tatlong taon
nilang inrelationship hindi ito nagtangkang halikan siya sa labi, he kissed her sa
cheeks or sa noo lang.

"Okay lang si nanay." Nasa Greenwich sila ng mga oras na iyon. Madalas kasi doon
sila nagdedate favorite place kasi iyon ni Noli.

Hindi ba si Naome iyan? Iyong model! Ang ganda talaga niya sa personal no
nakakainggit siya sino iyang kasama niya boyfriend niya? Hindi sila bagay.

Hindi niya pinansin ang mga naririnig niya mula sa mga tao sa paligid niya, it
doesn't matter. Ano naman ngayon kung hindi sila bagay? Akmang hahawakan sana niya
ang kamay ng kasintahan ng bigla nalang nitong hilahin ang sariling mga palad.

"Nao-."
 "Hey, baby doll!" isang malakas na singhap ang nailabas niya ng biglang may isang
empaktong lumapit sa table nila. Nanlaki ang kanyang mga mata ng makita si Miggy
who looks so dashing with his simple

black shirt too, halos katulad lang ng suot nito ang suot ng boyfriend niya and she
doesn't want to compare but there is indeed something to be compared.

"Anong ginagawa mo dito Miggy?" takang tanong niya. Napasulyap siya kay Noli na
para bang gusto ng umalis doon lalo pa at nakakaagaw na sila ng atensyon mula sa
crowd. They are two big shot models in a fastfood restaurant kaya hindi rin
nakapagtataka kung bukas ay nasa tabloids na sila.

"I happened to pass by when I saw you here." Nakangiti lang ito, he had this
playful smirk on his handsome face narinig niya ang pagtikhim ng kasintahan niya
kaya napatingin na rin si Miggy dito. "And who is this guy?" at ito pa talaga ang
may ganang magtanong kung sino ang kasama niya na para bang boyfriend niya ito at
pinagtataksilan niya ito. "A boyfriend?" kunwari ay gulat na tanong nito. "Akala ko
ako lang Nao?" biglang sumeryoso ang mukha nito.

Napatingin siya kay Nolin a iiling-iling lang at akmang tatayo sana ito ng pigilan
niya. '"Noli, wait! This isn't correct." Hinarap niya si Miggy. "Ano ba ang
pinagsasabi mo Miggy?" natatarantang tanong niya and based from what she saw from
him natutuwa ito sa nakikitang reaksyon niya.

"Are you cheating on me baby doll?" tuluyan ng tumayo si Noli at walang emosyong
iniwanan siya sa loob ng fastfood na iyon. Hindi na rin niya pinansin si Miggy
dahil mas importante sa kanya na masundan ang kasintahan niya.

Mabilis niyang sinundan ang kasintahan niya na umalis mula sa greenwich. Dahil
mahahaba ang kanyang mga biyas kaya mabilis din naman niya itong naabutan at
nahawakan sa mga braso.
 "Noli, magpapaliwanag ako. Hindi ko boyfriend ang lalaking iyon at alam mo naman
na ikaw lang ang mahal ko hindi ba? I never cheated on you and you know me." Pigil
niya dito, wala siyang pakialam kung pagpyestahan man siya ng mga press ang
mahalaga sa kanya ay ang boyfriend niya.

Tumigil naman ito at humarap sa kanya. "Noli please listen to me." She begs.

"Naome." Anito. "You dont have to do this."

Nagpupuyos ang kalooban niya sa nababasang pagsuko sa mukha ng kasintahan.

"Kailangan na nating tapusin kung anuman ang meron tayo."

"What? No! Bakit? Bakit babe? Mahal na mahal kita."

Hahawakan sana niya ang braso nito ng umiwas ito sa kanya. "Hindi mo ako mahal
Nao." Mas lalo siyang nasaktan ng hindi naman galit ang naririnig niyang tono ng
boses nito.

"You are wrong bata pa lang ako alam kong mahal na kita kaya paano mo sasabihin na
hindi kita mahal?" Pinigil niya ang kanyang paghikbi dahil na rin sa dami ng tao na
nakatingin na sa kanila. Mukhang napansin naman nito ang mga tao kaya lumapit ito
sa kanya at hinila siya palayo doon. Nakarating sila sa parking lot ng mall.
 "Huwag namang ganito Noli." Dugtong pa niya.

"Nao..." Sambit nito sa kanyang pangalan, she is already sobbing like a child.
Natatakot siyang iwanan nito, natatakot siyang siya na namang mag-isa. She can't
bear losing someone so dear to her. "Hindi

tayo bagay."

Inis na tiningnan niya ito at bago pa man siya makapagsalita ay naunahan na siya
nito. "Maganda ka, matalino at bata ka pa. Nasa iyo na ang mundo ngayon at matapang
ka na. Hindi ka na gaya ng dati at nakikitA kong kaya mo ng mag-isa kaya pwede na
kitang bitawan."

Napahikbi siya sa sinabi nito tapos ay umiling. "No please-."

"You dont need be Nao, nasanay ka lang na ako ang palagi mong kasama kaya akala mo
mahal mo na talaga ako pero hindi mo ako mahal."

Tuluyan na siyang napahikbi. She looks at him behind her wer lashes. "Hindi mo ba
ako mahal Noli?" May takot sa boses niya sa maaaring sagot nito.

"I love you Nao pero hindi gaya ng pagmamahal na inaakala mo."

Pinahid niya ang mga luha mula sa mga mata niya. "You are lying!" Sabi niya. "May
iba ba Noli? May iba ba?" Medyo tumaas ang boses niya at mas lalo siyang ngumawa ng
mapansin na hindi ito umimik kay mas

lalo siyang napaiyak ng malakas.

 "I'm sorry Nao, I do love you. Pero bilang kapatid lang and besides hindi tayo
bagay. Sobrang ganda mo para sa akin at sa malamang at sa malamang mas magiging
successful ka pa-."

"Bakit kailangan na magpakain ka sa insecurities mo? Can't you see me as me

someone who is worthy of your time and love? Kung gusto mo hihinto na ako sa pag-."

Umiling ito at saka hinawakan ang magkabilang balikat niya. "Tama ka insecure ako!
Insecure ko sa iyo dahil mas higit ka sa akin. Naiinis ako kapag kasama mo ako
dahil hindi mo ako maipagmalaki dahil hindi ko kayang bagayan ang ganda mo."

"That's bullshit Noli! Gusto mo bang sunugin ko ang mukha ko?" Hilam na ng luha
ang kanyang mga mata. Ayaw niyang makipaghiwalay dito, ayaw niya.

"Kahit anong gawin mo Nao, hanggang kapatid na lang ang tingin ko sa iyo. I like
you as a friend and I already love someone else."

"Mas higit ba siya keysa sa akin?" Mahinang tanong niya, umiling ito.

"Hindi Nao sa kahit saang aspeto mas higit ka keysa sa kanya pero sa puso ko mas
higit ko siyang mahal. Patawad. Sana mapatawad mo ako balang araw sana mahanap mo
na rin ang lalaking mamahalin mo ng higit pa sa akin."

Akmang aalis nasa ito ng yakapin niya ito patalikod. "Please don't, pwede bang
tayo pa rin kahit siya nalang ang mahalin mo." Naramdaman niya ang pagbaklas nito
sa mga braso niyang nakapulupot dito.
 "Don't be like your mommy Naome." Bigla siyang nanghina sa sinabi nito, "Hindi ka
katulad niya kaya huwag kang tumulad sa kanya. You are more than her. Good bye."

At tuluyan na itong umalis sa harap niya, napahikbi nalang siya at tuluyan ng

kinain ng sakit. May umalis na naman, may nang-iwan na naman sa kanya.

Napa-upo siya sa gilid ng kalsada habang umiiyak, iniwan na siya ng mommy niya,
pati na rin ng daddy niya, si Yvonne ay pumunta ng Singapore tapos ngayon si Noli
naman? Sa susunod sino pa ba ang aalis?

"Nao." Hindi siya umimik sa boses na nasa tabi niya dahil patuloy lang siya sa
pag-iyak. Kailangan niyang

ibuhos ang sakit na nararamdaman niya dahil hindi na niya kaya pa. "Naome."
Naramdaman niya ang pagbuhat ng may-ari ng boses na iyon sa kanyang katawan at
dahil bigla siyang nanghina sa kaiiyak ay hindi nalang siya nagreklamo pa.

"Miggy is that Naome? Magkasintahan po ba kayo?"

"Kailan pa ang relasyon niyo?"

Magkasintahan? Relasyon? Impit siyang napahikbi habang napasubsob sa dibdib ng

lalaking may hawak sa kanya. Hindi niya ito naringgan na nagsalita pero maingat
naman siya nitong dinala sa kung saan.

Naramdaman niyang binaba siya nito sa isang malambot na lugar. When she peeped she
found out that she is inside a car probably his car. Tinuyo niya ang kanyang mga
luha gamit ang kanyang mga p and handed her a bottle of water. Mabilis niyanga
inubos ang laman ng bote and she swear she wants more, not water but something else
to pacify her pained chest.
 She felt his fingers caressing her cheeks and wiping some tears. She almost
flinched when she felt something new from his touch... It's lingering and
electrifying. With that thought she looks at him, she glared at him.

"I hate you." She uttered, she heard him sigh.

"I know baby doll."

Baby--babe... Muli na namang nanalaytay sa pisngi niya ang mga luha niya.

"Bakit ba ang bad mo ha? Bakit mo sinira ang relasyon ko? Alam mo bang three years
ang nasayang dahil sa iyo?" Gamit ang mga kamay niya ay pinaghahampas niya ang
dibdib nito. "Galit na galit ako sa iyo." Iyak niya pa. Hindi naman ito kumilos at
hinayaan lang siyang saktan niya ito. Iyon na nga eh hindi naman ito nasasaktan
bagkus ay ang kamay lang niya ang nasasaktan. Mukhang napansin naman nito ang
pamumula ng kamay niya kaya pinigilan na nito ang kanyang ginagawa.

"Mas masasaktan ka sa ginagawa mo."

"At sa tingin mo hindi ako nasasaktan ngayon? Damn it! Ang dali sa iyo na manira
ng buhay ng may buhay." Tuluyan ng bumangon ang galit niya para dito at bago pa man
niya ito masuntok ay tinulak niya ito at lumabas na ng kotse nito.
"ANG daling sirain ang relasyon nila, three years? AaCommon iyong mag-asawa nga ay
naghihiwalay na ngayon magkasintahan pa kaya?"

Natigil siya sa pagpasok sa loob ng studio ng marinig ang boses ni Miggy at

pumitik na naman ang sakit sa dibdib niya dahil sa narinig. Pinaglalaruan lang nito
ang buhay niya at ang kung anong meron siya.

One week and it's like hell. Inubos niya ang oras niya sa pag-aaral lalo pa at
finals na. Ilang araw nalang at makakagraduate na rin siya, aalis na siya sa
pagmomodelo. This will be the last photoshoot she'll do, gusto niyang iwanan ang
lahat sa nakaraan niya. Nagtapos na ang kanyang second book ngayon, bukas bubuksan
na niya ang pangatlong libro ng buhay niya. No more limelight... No more pain.

"You really love destroying someone's relationship." Hindi niya kilala ang boses
na iyon, pero alam niyang kausap ito ni Miggy. Patuloy lang siya sa pakikinig dahil
kahit na anong sabihin at gawin nito ay wala ng magbabago pa.

"I just don't think they are good for each other and besides Naome is my play
thing."

Her chest clench again when she heard him say that word, plaything, mukhang like
mother like daughter talaga ang peg
niya ngayon. Her mother was a play thing, hindi sineseryoso ganoon din ba siya? She
is different from her, she is different but now that Noli already dotted their
relationship nagbago na naman ang takbo ng buhay niya at ng isip niya.

She is different, tama si Noli hindi siya katulad ng mommy niya. Mas matino siya
keysa dito, kung ang tingin ng iba ay play thing lang siya pwes walang makakakuha
sa kanya she will remain single and would devote herself on her profession.

"Nao! Kanina ka ba diyan?" Gulat na tanong ni Jasmine ang manager niya.

She moves and since she is wearing her sunglasses kaya malaya niyang nakita ang
namumutlang mukha ng mga co-models niya na siya pala ang pinag-uusapan.

"Yes, around fifteen minutes na Jas." Ibinaba niya ang bag sa isang table. "Should
we start?" Ibinaba din niya ang mga mabibigat na books na dala niya.

"You are late." Ani ni Miggy, ang walang hiya at talagang lumapit pa sa kanya.

"Sorry." She said coldly. "I need to take my final exams, hindi ko ipagpapalit ang
pagiging doktor ko keysa sa trabahong ito." She

said sarcastically, he just stare at her. Wala siyang pakialam sa sasabihin pa nito
dahil aalis din naman siya.

"You will team with Miggy, Nao. Is that okay with you?" Untag ni Jasmine sa
tensyonadong pakikiharap niya kay Miggy.
 "It doesn't matter this will be my last photoshoot by the way." Hinarap niya si
Jasmine na mukhang nagulat sa sinabi niya. "You heard it right darling, I am
quiting right after this."

"Pero may kontrata ka pa, you will pay-."

"I know," natakataas ang noo niyang hinarap ito. Kung kailangan niyang gamitin ang
pangalan ng ama niya ten be it. Iyon lang ang kaya nitong ibigay sa kanya kaya iyon
lang din ang pwede niyang gamitin, his name and his money. "But I am not an Andrada
for nothing, I can pay my freedom from your agency."

Napabuntong-hininga siya. "Dont be offended Jas, you are good to me. I am going to
go through legalities."

"Pero sayang naman."

Ngumiti siya sa kanyang manager. "Mas sayang ang pinag-aralan ko Jas, hindi ako
bobo kaya hindi ko sasayangin iyon."

Wala itong nagawa at tumango nalang. "I understand." Tinapik siya nito sa pisngi.
"Let's make this trip worth while." Umalis na ito sa harap niya kaya naiwan silang
dalawa ni Miggy.

"You are quiting?"

 "Yup, because I refused to be anyone's plaything." Wala siyang nabasang gulat sa
mukha nito. Ang kapal talaga. "Tatayo ka lang ba diyan? Let' start this at ng
matapos na."

At siya na mismo ang umalis sa harap nito, this game will be over after this.

Humarap siya sa salamin, her hair is tousled and messed and she looks hot on it.
She is wearing a sexy brassiere and a pair of jeans hanging dangerously on her
waist and a pair of high heels too. She is smoking hot, and this is her last job as
a model.

"Ready?" Jas asked.

"Never been." She replied, ibibigay na sana ni Jas ang robe na palagi niyang suot
pero umiling siya. This will be an all out session for her. She will let Miggy pay
for ruining her life.

"Wow, ang hot mo talaga Nao." Hindi niya pinansin ang co-model niyang bigla nalang
humarang sa daraanan niya. Agad siyang pumunta sa kanilang make shift stage kung
saan nandoon ang nakatangang si Miggy. Men will aways be men kahit na may katabi
itong magandang babae na kanina lang ay kaulayaw nito ngayon ay nasa kanya na ang
buong pansin nito.

"Miggy and Nao, kayo ang partner." Sigaw ni Jas. Sumampa na siya sa stage at saka
hinarap ang binata.

"Bumaba muna ang hindi kasali sa shoot." Utos ng kanilang director.

 "Akala ko ba ako ang partner ni Miggy?" reklamo ng katabi ni Miggy at bago pa man
makapagsalita ang director ay si Miggy na mismo ang nagpaalis sa katabi nitong
model and because inside the place is Miggy's words kaya tahimik nalang itong
umalis.

"Is this an all out show baby doll?"

"And more." She replied coldly.

"Let's start, Nao hawakan mo si Miggy sa braso and Miggy lower your head as if you
are kissing Nao's forehead." Mabilis naman nilang nagawa ang utos ng director nila,
in fairness sa kanilang dalawa kahit na hindi nila like ang isa't isa ay
nagkakasundo ang katawan nila sa trabaho nila. "Very good, next position." Kumalas
na siya sa hawak mula dito.

"Ang galling may chemistry pala talaga sila kahit na hindi sila magkasundo no?"

"Professionalism ang tawag diyan."

"They are so bagay I was like oh-em-gee so kinikilig."

Biglang inilapit ni Miggy ang mga labi nito sa may teynga niya at saka bumulong.
"They thought we have chemistry, isn't it nice?"
 Muntik na siyang mapasinghap ng maramdaman ang hininga nito sa leeg niya at kung
hindi niya naalala na plaything lang pala siya para dito ay napaupo na siya.
Humugot nalang siya ng tapang na makayang gawin ang susunod na ipag-uutos ng
director nila.

"Miggy wrap your arms around Nao's waste, para kang nakaback hug sa kanya."
Masyadong intimate ang mga positions nila to think na nakajeans lang ito and while
she on the other hand is only wearing her bra and her jeans. Biglang dumaan ang
kilabot sa buong katawan niya ng maramdaman ang braso nito sa kanyang tiyan kaya
siguro naitulak niya ito but sad for her dahil mas lalo nitong hinigpitan ang yakap
sa kanya, mas lalo nitong idiniin ang pagyapos sa katawan niya papunta sa katawan
nito. "Relax baby doll, I won't bite." He said chuckling.

Nagtagis ang kanyang mga ngipin ng marealized ang nangyayari he is indeed playing
with her. Humugot siya ng malalim na hininga, two can play this game. Aniya sa
sarili niya.

"Nao, be more intimate." Sigaw ng director nila.

"Sure." And she shifted back a little and grab him by his neck na mukhang
ikinagulat nito dahil sa panlalaki ng mga mata nito sa ginawa niya. His face and
her face is too close for familiarity and her lips were brushing his. Kung
nararamdaman niya ang maliliit na boltahe ng kuryente ay alam niyang nararamdaman
din nito iyon base sa ekspresyon nito.

Saglit lang ang pagkagulat nito dahil naramdaman niyang mas lalo pa itong nag-
eenjoy sa ginawa niyang kapangahasan.

May naririnig siyang impit na hiyawan sa set and she bet silang dalawa ang center
of attention ng lahat. She even heard the director said excellent and one more
shot.
 Kaya sa one more shot na iyon ibibigay niya ang lahat...

Isang malakas na singhap mula sa kung saan ang maririnig ng gamit ang mga braso ay
hinila pa niyang lalo si Miggy hanggang sa maglapat ang kanilang mga labi. Yes, as
boldly as she can she kissed him... and bit his lower lips.

"That's more than excellent Naome!" isang masigabong palakpakan ang narinig niya
mula sa mga nakapanood. Hindi niya nilubayan ng tingin ang pobreng lalaki na tila
hindi makapaniwala sa kanyang ginawa. Pasimple niyang itinulak si Miggy at saka
naglakad papunta sa director at sa mga crew. Tinanggap din niya ang shirt na
ibinigay ni Jas sa kanya at saka isinuot iyon.

"Ang galing ng ginawa mo too daring and yet ang ganda ng kuha sa camera." Puri ni
Jasmine sa kanya.

"I need to do my best last shoot ko na ito." Nakangising ani niya. Pumasok siya sa
dressing room para

lang mabalya ng kung sino.

"Why did you do that?"

"Oh it's you." Hindi interesadong naiwika niya.

"Why did you kissed me?"

 She snorted as if kissing him is the most important thing in history. "For the
shoot, what else? Are expecting more Miggy?" may panunuya sa boses niya ng sabihin
niya iyon hindi naman ito nakakilos agad. "I can play too you know, it seems like
you love playing with me so I give you one last shot and let people see how I can
play this game too. Masaya ba ang mapaglaruan?" umalis siya sa harap nito upang
kunin ang kanyang mga gamit.

"Good bye Miggy and I really hope we won't see each other again."

<<3 <<3 <<3

a/n: Ang great ng weekend ko! Nagpunta kami ng mga college classmates and barkada
ko sa Badian, Cebu. It was an impromptu decision kasi kapag nagpaplano kami hindi
natutuloy kaya ayun hindi kami nagplano, rush lang talaga kasing rush ng christmas
rush. Nagbeach kami then pumunta kami sa kawasan falls, mahabang biyahe siya pero
nag-enjoy talaga kami. Malamig doon... as in sobrang lamig ng tubig tapos
nagrafting pa kami. Alam mo iyong feeling na tinatapakan ka ng malalaking paa ng
isang malaking tao, iyon ang feeling namin habang nasa ilalim kai ng falls, ang
lakas ng impact pero masaya panay sigaw lang namin. Hahahaha..

Iba talaga kapag friends ang kasama mo, minsan lang kaming nagkikita ng mga friends
ko since nagraduate kami ng college. Palagi kasing busy sa kanya-kanyang trabaho.
Hindi kami kompleto dahil may dalawang hindi nakapunta, isa ay nasa Dubai na at
nagteteach na siya doon at iyong isa naman call of duty din.

Pero nanginig ang brain ko ng hindi ako makaconnect sa internet, walang wifi! Kung
saan-saang kahoy na ako napadpad, nakakakonek ako pero hindi ko mabuksan ang fb at
ang watty ko kaya ayun walang update. Ngayon lang ulit ako nakapag-update. See you
around folks.

=================

Chapter Three

Chapter Three
 "ATE, alis na ako nandito na si beshy." Paalam ni Yzzy sa kanya habang naghahanda
naman siya ng kanilang almusal. Sinamaan niya ito ng tingin lalo pa at narinig na
naman niya ang tinutukoy nitong 'beshy'.

"Papasukin mo si Giddy dito saka ka umalis."

Napakamot ito ng ulo at binuksan ang pintuan, pumasok si Gideon na anak ng may-ari
ng Royale. Lihim siyang napangiti ng mapansin ang walang ekspresyon ng mukha nito
as always, palagi naman itong expressionless unless si Yzzy ang nakasalalay. Mas
matanda si Gideon ng apat na taon keysa kay Yzzy pero magkaibigan pa rin ang dalawa
at saka bantay sarado siya kay Yzzy na kapatid ng bestfriend niyang si Yvonne na
nagtatrabaho sa ibang bansa siya kasi ang nagpresentang alagaan ito.

"Good morning po." Bati ni Gideon.

"Pakainin mo muna si Yzzy ha bago mo siya kidnapin." Biro niya nagkasalubong naman
ang mga kilay ni Gideon na bumaling kay Yzzy.

"Sabi mo tapos ka ng kumain?"

"Yup, last night pero ngayon hindi pa." Hinila ni Gideon si Yzzy at pinaupo sa
hapag na may mga pagkain.

"Eat." Napa-iling nalang siya sa pinapakitang possessiveness ni Gideon kay Yzzy.

Matanda na siya at kahit na hindi aminin ng binatilyong ito alam niyang higit pa sa
pagiging kaibigan ang turing nito sa inaalagaan niya. Umupo na rin siya upang
kumain dahil malelate na siya sa trabaho niya, morning shift kasi siya ngayon.
 "Ate malelate ako ng uwi ngayon may date kasi ako." Paalam nito sa kanya pero bago
pa man siya makapagreact ay naunahan na siya ni lover boy nito.

"Umuwi ka ng maaga mamaya Yzzekeah may test ka pa bukas mas importante iyon keysa
sa anong date."

Sinimangutan lang ni Yzzy si Gideon na hindi maipinta ang mukha, she bit the sides
of her cheeks para hindi bumulanghit ng tawa.

"Eh, project iyon."

"Bakit ka makikipagdate all girls school ang school?"

Ngumisi si Yzzy. "Babae naman

talaga ang kadate ko iyong partner ko sa project kayo naman masyado kayong
malisyoso." Reklamo nito.

"Punta ka sa Royale mamaya isama mo doon ang partner mo." Utos ni Gideon.
 "Aye! Aye! Captain!"

Pagkatapos kumain ni Yzzy ay inihatid na ito ni Gideon sa school nito, minsan

gusto niyang mainggit kay Yzzy pero agad din niyang iniwas ang isiping iyon. Ilang
taon na rin ang nakakalipas since hiniwalayan siya ni Noli na ngayon ay mahal pa
rin nya. Hindi na siya masyadong masakit dahil alam naman niya na masaya na ito sa
kung sinong mahal nito masyadong mabait sa kanya si Noli. He was her savior way
back then kaya tama lang siguro na hindi siya magtanim ng sama ng loob para sa
kababata.

Umalis na rin siya sa modeling stunt niya at masaya siya sa pinili niya lalo pa at
isa na siyang ganap na doctor sa isang malaking hospital ngayon. Actually head
director doon ang daddy ni Gideon na si Doc Wess. Kasalukuyan din siyang
nagpapatayo sa Central Business Lagoon Park ng isang maliit na clinic.

Pagkatapos ayusin ang mga gamit niya ay agad siyang nagpunta sa St. John Hospital
kung saan siya nagtatrabaho.

Kaso biglang nag-init ang ulo niya ng bigla siyang maabutan ng traffic na hindi
naman karaniwang nangyayari sa mga oras na iyon. Gamay na niya ang oras sa pagpasok
niya sa hospital, may napansin siyang banggaan sa hindi kalayuan and her instinct
as a doctor tells her to approach it. Isang wasak na sports car at isang van ang
nagkabanggaan.

"Nasaan na iyong naaksidente?" usisa niya.

"Nasa hospital na po Ma'am kaalis lang ng ambulansya."

"Ah, ganoon po ba." Mukhang nasa St. John na ang pasyente dahil iyon lang naman
ang pinakamalapit na hospital mula dito. Bumalik siya sa kanyang sasakyan at
pinaharurot iyon bago pa man siya malate.
 One minute nalang at malelate na siya mabuti nalang at mabilis niyang nailagay sa
biometrics ang daliri niya. Nang dahil sa aksidenteng iyon kaya muntik na siyang
malate.

"Good morning Doc." Bati ng mga nurse na nadaanan niya.

"Good morning people." Nakangiting sukli niya sa mga ito, hindi naman lingid sa
kaalaman ng ito kung sino siya dati bago siya pumasok sa hospital na iyon. Nagring
ang kanyang cellphone ng papasok na

siya sa kanyang clinic doon kaya agad niya iyong sinagot.

"Hello?"

"Sis."

"Hey, what's up." Bati niya sa kapatid niya.

"Can you pick me up for dinner?"

Tumaas ang kilay niya. "Hindi ka na naman nagdinner? Aba hindi maganda iyan kuya
baka mapaano ka na." mahinang tumawa lang ang kapatid niya sa kabilang linya. She
sighed, kahit naman kasi anong sabihin niya ay hindi ito nakikinig sa kanya.
Masyadong depressed na ang kapatid niya dahil umalis daw ang babaeng nasaktan nito
ng husto who happened to be Yelena Kite Imperial herself. She can't blame Yelena if
she leaves, hindi porke't kapatid niya si Gray ay ito na ang kakampihan niya.
Masyado na sigurong nasagad sa sakit ang babaeng iyon kaya napilitan na umalis.
 Naaawa na nga lang siya sa kuya niya dahil nga sa masyado na itong nalulungkot.
She can see no sparks from his dull green eyes.

"I'm fine and I will not die not until she is back."

Napabuntong-hininga nalang siya habang naglalakad, she turn a corner when she feel
her body flying meter away from her dahil sa malakas na pagsalpok niya sa kung
sino. Napa-upo siya sa sahig at nabitawan niya ang kanyang cellphone. She cursed a
loud lalo pa at naramdaman niya ang pagkirot ng pwet niya.

"Shit, sorry doc." Hindi pa man niya naicocompose ang sarili ay may biglang humila
at nagpatayo na sa kanya. Nag-angat siya ng tingin at ganoon na lamang ang lakas ng
tibok ng puso niya ng makilala ang lalaking nasa harap niya ngayon. Mukhang ito man
ay nagulat din pero hindi tulad niya agad itong nakabawi at lumapad ang ngisi nito
ng makita siya.

"Hi there baby doll." Pagkatapos ng nangyari sa huling photoshoot nila isang taon
at mahigit na ang nakakalipas ay hindi na muling nagkrus ang landas nila. And yet,
mukhang pinaglalaruan siya ng tadhana dahil nandito na naman sila at magkaharap.

"Miggy." Isang malambing na boses ang narinig niya mula sa kung saan at iniluwa
ang isang magandang babae. Yup, magandang babae at mahinhin and normally
maiinsecure siya dapat but she can't feel any insecurities at all dahil mas maganda
siya sa babaeng iyan.

"Umuwi ka na Olive." Napansin niyang nag-iba ang hitsura ni Miggy habang

nakatingin sa babaeng tumawag

dito. Agad niyang nabakas ang sakit sa mga mata ng babae at nakayukong umalis na
rin. Magsasalita pa sana siya pero ng mabasang hindi maganda ang ekspresyon ni
Miggy habang nakatingin sa papaalis na babae ay pinigil nalang niya ang kanyang
sarili at pasimpleng hinilot ang likod niya.

"Are you okay Nao?" tinaasan lang niya ng kilay si Miggy.

"I should be okay kung hindi ka lang sulpot ng sulpot sa harap ko." Inis na pakli
niya.

"Aww, ilang taon mo rin akong hindi nakita ganyan mo pa babatiin ang prince
charming mo?" hinawakan nito ang dibdib na tila ba nasaksak ng punyal sa dibdib.
Maniniwala na sana siya kaso iba pa rin ang trip ng lalaking ito. Kinuha niya ang
palad nito at itinapat sa tamang bahagi ng dibdib nito.

"Diyan ang dibdib Miggy hindi diyan sa kabila." Napatitig lang ito sa kanya tapos
ay tumawa ng malakas. This is the first time she saw him laugh this much... with so
much heart para bang totoong masaya na ito. At nagulat siya sa sunod na ikinilos
nito, he just hugged her tight.

"I really missed you baby doll- ouch!" hiyaw nito ng bigla nalang niya itong
ibalibag. Nag-aral kasi

siya ng judo at taekwondo at hindi niya inaasahan na magagamit niya iyon dito.

"Doc Andrada!" bigla siyang namutla ng makilala ang boses na tumawag sa kanya.
"What did you do to Miggy?" shit! She is in big capital trouble.

"Doc Wess-." She heard Miggy groaned in pain kahit na alam niyang hindi talaga ito
nasaktan. "I am dying-."
 Narinig niyang sumigaw si Doc Wess ng nurse at sa isang iglap lang ay nasa
stretcher na si Miggy. Akmang aalis na sana siya ng hawakan siya ni Doc Wess.

"In my office, now."

"Y-yes Doc."

"BUT doc-."

"No more buts, propesyon natin ang magpagaling ng tao at hindi ang manakit. Ang
ginawa mo kanina ay hindi

ko pwedeng palampasin lalo pa at nasa loob ka ng hospital. Paano kung ang nakakita
sa ginawa mo ay mga pasyente natin iisipin nila na delikado ang magpa-admit dito sa
St. John dahil mga brutal ang mga doctors dito."

Gusto sana niyang magpaliwanag na nagulat lang siya and as reflex kaya niya
naibato ng wala sa oras si Miggy. Pero tama naman kasi ang Sinabi nito sa kanya na
wala wala sa code nila ang manakit lalo pa at doctor siya.

"Since Mr. Ventura's parents is a good friend of mine kailangan mo siyang alagaan
hangga't hindi pa siya gumagaling." Sinulyapan niya si Miggy na naglalaro ng zombie
tsunami sa cellphone nito na nakasakay sa isang wheelchair. Nang mapansin nitong
nakatingin siya dito ay nagkunwari itong nasaktan kaya iyon ang nalingunan ni Doc
Wess.

"Hindi naman siya napilayan doc eh." Reklamo niya.

"May sprain siya sa braso."

"Pwede ko naman siyang bayaran hindi ba? Bakit ako pa mismo ang mag-aalaga sa
kanya?" inis na piksi niya. Hindi niya akalain na mag-aalaga pa siya ng taong may
sakit kunwari.

"Dahil sa sprain niya

hindi niya pwedeng gawin ang normal na gawain na ginagawa niya. He is a model and
all her shoots were cancelled due to his sprain and he requested this or else he
will sue this hospital and will sue you too." Tuluyan na siyang nawalan ng lakas ng
loob na ipaglaban ang karapatan niya dahil mukhang sure na sure na si Doc Wess sa
disisyon nito. "One week mo siyang babantayan at sinabi ko sa kanya na kapag may
hindi ka ginawang maganda sa kanya ay tawagan ako. Hindi ako mangingiming isuspende
ka Doc Andrada."

Nanlumo siya sa kanyang narinig at hindi nalang nagsalita akala pa naman siya ay
tuluyan ng matatahimik ang mundo niya pero mali na naman pala siya dahil heto siya
at natrap na naman sa maze na ginawa ng lalaking iyan.

"I will leave you with him and deal with him. One week ka rin na hindi papasok
dito Naome."

"Pero doc-."

"I don't want to hear any complains and just do your job. Excuse me I need to
attend my rounds." Paalam nito sa kanilang dalawa at tuluyan na siyang napapikit
dahil sa sumakit bigla ang sentido niya.

"Buwisit!" she cursed.

"Uy, sabi ni mommy bawal ang magcurse kasi bad iyon."

"Eh di buwisit ka and yes bad ako ng dahil sa iyo."

She glared at him and found him smirking at her with those naughty smiles on his
lips. "Oh? I would love you to go bad with me baby doll." And the nerve of this guy
to wink at her. Alam niyang may iba itong gustong ipahiwatig sa kanya and she
refused to digest those creepy thoughts.

"Buwisit ka talaga Miggy!" asar na tumayo siya at linapitan ito para kutusan pero
maagap lang nitong nahagip ang kanyang mga braso at ganoon na lang ang panlalaki ng
kanyang mga mata ng mapansin na hindi naman ito nasaktan. Wala itong sprain!

"Linoko mo kami wala ka namang sprain." Tili niya dito.

 "I know pero aalagaan mo pa rin ako."

"No! I won't and will never do that."

"We both know you will baby doll lalo pa at isang tawag ko lang kay Doc Wess ay
pwede ka niyang isuspend. And when I do that I will make sure na sa akin ka lang
magiging doctor for the rest of your life."

Bigla siyang kinalibutan sa sinabi nito, para kasing iba sa pandinig niya ang
sinabi nito and her heart...her poor heart is nowhere to found right now. It's in
deep shit!

"Bitiw Miggy." Utos niya pero hindi ito natinag bagkos ay mas lalo pa nitong
hinila siya palapit dito hanggang sa ilang hibla nalang ang layo ng mukha nito sa
mukha nila. With that distance she could see how handsome he is. Gwapo nga ito no
doubt about that, his deep dark orbs matches his dark thick brows and her dark
hair. Malalantik din ang pilik mata nito na bagay na bagay sa matangos nitong ilong
at ang mga labi nito na minsan ay nahalikan na niya.

Yup, Miggy was her first kiss pero hindi niya aaminin sa lalaking ito iyon dahil
alam niyang lolobo na naman ang ego nito.

Noli didn't tried kissing her on the lips when they were together at saka gusto
lang niyang magprove ng point noong halikan niya si Miggy sa shoot na iyon.
 "Did I passed?" nakangising tanong nito

ng mapansin na tinititigan na niya ito. Blush creep up to her cheeks.

"Kapal."

"Don't worry you also passed." He said winking at her, kumunot ang noo niya sa
sinabi nito.

"What?"

"Slow?" asar na kinurot niya ang pisngi nito.

"Hindi ako slow hindi ko lang maintindihan ang sinabi mo at saka pwede ba parang
awa mo na Miggy sabihin mo kay Doc Wess na hindi ka naman talaga nasaktan dahil
marami pa akong trabaho dito."

"Nah, at ako naman ang masabihan niyang nagsisinungaling? No way even if I did lie
I won't do that isusumbong niya ako sa mommy ko at magagalit siya sa akin."

Psh. Mommy's boy.

"Psh.. hindi kita aalagaan."

 "You will-." Bigla itong tumingin sa ibabaw ng balikat niya. "Aalagaan

na ako ni baby doll Doc Wess." She stiffened when he mentioned her director's name.

"That's good."

SPELL asar? Nakaalis na siya sa bahay ng walang hiyang lalaking napilit siya sa
gusto nitong maging private doctor nito. Ayaw sana nitong umalis siya aba hindi
naman pwede iyon dahil may buhay din naman siya at hindi ito kasali sa buhay na
binubuo niya ngayon. Umuwi siya sa bahay at nagluto muna baka sakaling umuwi si
Yzzy at magutom but she doubt it kung papauwiin ba iyon ni Gideon ng hindi pa
kumakain. Nandito siya sa Royale dahil imemeet niya ang kuya niya at ganoon nalang
ang pagkaasar niya ng mapansin na may babae na naman na nangungulit dito.

"Baby, bakit ba ayaw mo akong dalhin sa penthouse mo?" hindi ito pinansin ng
kapatid na halatang malayo ang iniisip for sure si Yelena na naman ang nasa isip
nito. She bet that woman's soul.

"Baby-."

"Go away and shut up!" at tuluyan ng naasar ang pobreng kapatid kaya nasigawan nito
kung sinuman ang babaeng iyon. Doon na siya pumasok sa eksena.
 "Heard him girl, tsupi na." taboy niya sa babae tiningnan siya nito mula ulo
hanggang paa bago ito umalis.

"Stop being grumpy and live up... kuya." Hindi nito pinansin ang sinabi niya.

"How's your patients? Buhay pa ba?"

"Ano naman kaya ang tingin mo sa akin psycho killer?" irap niya sa kapatid.

"Akala ko kasi kailangan ko ng mag-invest sa isang funeral parlor katabi ng

hospital kung saan ka nag-iintern."

"Ang sama mo! Parang hindi kita kapatid." Inis na binato niya ito ng tissue paper.

"Hindi mo ba namimiss ang modeling world?"

"Nah, I am happy."

"Hey, kuya Gray nice meeting you here." Napatuwid siya ng upo ng marinig ang boses
ni Miggy, did he followed her here? Impossible naman iyon baka nagkataon lang.
pinaningkitan niya ito ng mga mata lalo pa at kung makapaglakad lang ito ay
halatang-halata na hindi talaga ito nasaktan.

"Oh hi baby doll." She just glared at him. "Ang cute mo talaga." Akmang guguluhin
nito ang pagkaponytail ng buhok niya ng abutin niya ang braso nito at kagatin. Kung
hindi ito nasprain eh din siya na mismo ang maiisprain sa kamay nito at ng masulit
naman ang kanyang pagsasakripisyo.

"Naome!" gulat na awat ng kuya niya at sa halip na magalit ay tumawa lang si

Miggy.

"Grabe itong kapatid mo Grayzon nagiging wild, kung sabagay nakakawild naman
talaga itong kagwapuhan ko."

"Ang hangin." Bulong niya habang pinupunasan ang mga ngiping dumapo sa mga skin
cells nito.

"Really? Mahangin? Malamig na ba? Halika dito baby doll yayakapin kita." Babatuhin
na sana niya ito ng mug ng biglang lumapit si

Gideon sa kanila and the usual him kaagad na naman itong nagpa-ulan ng babayaran
daw niya kapag binasag niya iyon.

"Ang mahal mo naman pala sige diyan ka lang muna." Aniya sa pobreng tasa.

"Ah!" napansin niyang kanina pa pala nakadikit si Miggy sa kanya.

 "Baby doll, bakit ang bango mo?" malakas na bulong nito. "I would love to taste
you too." Hindi na narinig ng kapatid ang huling sinabi nito dahil maging siya ay
halos hindi na marinig ang mga salitang iyon.

"Ahhh! Layo! Pervert! Babasagin koi yang mukha mo kapag hindi ka pa lumayo sa
akin?"

"Bakit pa ako lalayo sa iyo kung nasa iyo na ang puso ko." He said winking at her.
Ang landi talaga ng lalaking ito.

"Mangilabot ka Miguelito!" hiyaw niya.

"Ayieee... may tawag na siya sa akin." Tumingin siya sa kapatid niya at humihingi
ng tulong.

"Miggy

kapag nagalusan ka ng kapatid ko hindi ko na sagot iyan." Natatawang awat ng kuya

niya.

"I'd better go mas may IMPORTANTENG bagay pa akong dapat asikasuhin." Pagtayo niya
ay kusang bumagsak si Miggy dahil halos nakahiga na ito sa kanya ni hindi man lang
nahiya sa kapatid niya. Nagpaalam na siya sa kuya niya at naglakad palabas ng
establishment, uuwi nalang siguro siya. Nagpasiya siyang maglakad-lakad muna sa
buon central park bago umalis at umuwi, mga thirty minutes siguro siyang naglakad-
lakad bago bumalik sa kotse niya. "Holy cow-." Bulalas niya ng biglang may humila
sa kanya at nacorner siya sa katawan ng kotse niya at ng katawan nito. "Ano ba
Miggy?" Piksi niya.

"May nakalimutan akong gawin kanina pa."

 "Ano?"

Ngumisi lang ito bago dumampi ang mga labi nito sa mga labi niya, malakas siyang
napasinghap ng maramdaman ang pagdaan ng dila nito sa pang-ibabang labi. Kinuha
nito ang magkabilang kamay niyang nakapagitan sa kanilang dalawa upang hindi niya
ito maitulak. He tilted her head for him to have a better access on her lips.

Naramdaman niya ang mariing pagdikit ng mga labi nito upang mapwersa siyang
ibukang lalo ang kanyang mga

labi. At kahit ayaw niya, her body reacts on her own and her voice starts to
tremble and whimper in wants.

God! He knows how to kiss at mukhang alam nito na naapektuhan siya sa halik na
ginagawa nito dahil maagap nitong nasalo ang mga katawan niyang bigla nalang
nanghina. Habol nito ang hininga nito ng alisin nito ang mga labi nito sa labi
niya.

"That's a kiss, Naome." He said smirking at her.

Biglang nag-init ang mga mata niya, she feels humiliated.

"Soft lips, it's addicting. And-." Lumapit ito sa kanya at saka may ibinulong pa
sa kanyang teynga na naging dahilan kung bakit siya pulang-pula ngayon. "Good bye
my doctor see you tomorrow eight in the morning sharp. Malate ka lang ng isang
Segundo I'll have your lips again." Naglakad ito habang nakatingin pa sa kanya.
 "Your lips are mine."

<<3 <<3 <<3

a/n: I may say, last night is the best night ever na pamasko ni Lord. Thanks Lord
dahil natupad ang wish ko na before matulog ay high pa ako sa high kung makangisi.
Nagchat kami as in yup, chat talaga. Siya ang nauna well hindi ako ang nauunang
magchat, isang simpleng 'Anong movies ang pwedeng idownload na maganda?' lang ang
line na nasimulan namin. And swear to all the saints in the world nagising ako
kahit na inaantok na ako, mga 10:30 na yun eh natapos kami ng chat.. ay ako pala
ang nagtapos mga malapit na sigurong mag-12.

Yup, I know para akong teenager dahil kinikilig ako kahit na 22 na ako ay kinikilig
pa rin ang lola niyo. The last time I was like this ay noong third year high school
palang ako and that was seven years ago? See... ganyan kapihikan ang puso ko. Pero
alam ko ang boundaries ng crush2x, crush ko lang siya hanggang doon nalang.

Alam niyo iyong feeling na may crush ka pero kapag nagkacrush sa iyo ang crush mo
ay nadedeteriorate ang feeling. Unti-unting nawawala ang kilig? Well. I love this
kilig feeling... I need this to fill in my empty feeling but it doesn't mean I am
matured enough to go into a relationship and besides he is a good friend of mine
and I don't want history to be repeated. Kapag nagkadeep feeling ka sa friend mo
masisira ang friendship dahil kung hindi siya ang lalayo ay ikaw ang lalayo para
hindi mo mafeel ang sakit. Saklap lang.

STATUS UPDATE: Eating... chocolate cake kahit na hindi ko trip ang chocolate
courtesy of.........

PPS: Be happy and merry, christmas eve na and I mght post a new chap tonight kung
walang abala, pamasko ba.

=================

Chapter Four

Chapter Four

AYAW niyang mag-effort kaya nga hindi talaga siya nag-effort sa pagpunta sa bahay
ng sinungaling na lalaking magnanakaw ng kiss. That pervert alien--- sinampal-
sampal niya ang magkabilang pisngi dahil sa biglaang pamumula niyon ng maalala ang
halik na pinagsaluhan nilang dalawa kahapon. Aminin man niya o sa hindi talagang
hindi nakaya ng utak niya ang naturang eksena maybe because that was her first kiss
and again he will never knew that.

Tumingin siya sa kanyang relos at eksaktong seven fifty eight ay itinulak na niya
ang pintuan ng bahay nito na palaging bukas. At iyong mukha ni Miggy ay parang
nahulugan ng malaking bunga ng durian ng makita siya mukhang kanina pa ito
nakatingin sa sarili nitong relos.

"Tsk, you are too early." Reklamo nito sa kanya.

Tinaasan niya ito ng kilay. "It's already seven fifty eight two minute nalang at
late na ako. Gusto mo lang yatang makahalik sa akin." At ngumisi pa ang loko
mukhang tama nga ang nasa isip niya.

"Ang talino mo talaga baby doll and since maaga ka naman bakit hindi mo muna ako
alagaan." Marahas siyang napabuntong-hininga.

"Paano kita aalagaan kung wala ka namang sakit?"

 "Anong wala? Merong masakit sa akin."

"At alin naman aber?"

Hinawakan nito ang ibabaw ng dibdib nito. "Ang puso ko."

She snickers at him. "May puso ka pa pala?"

"Ang sakit mo talagang magsalita baby doll." Nakangusong hinawakan nito ang
cellphone nito at may idenial na number. Nakatingin lang ito sa kanya at sobrang
lapad ng ngisi habang siya ay nag-isang linya na ang mga kilay lalo na ng umakto
itong umuubo. "Hello? Doc Wess this is-." Huminto ito para pekeng umubo. "Miggy I
would like to inform you na si Doc-." This time siya na pumigil dito tinalon niya
ang kinaroroonan ni Miggy tapos ay umupo siya sa kandungan nito at pinilipit ang
leeg. She is straddling him while choking him to death she signed him to behave.
"Doc Andrada is already here para alagaan ako. Itatawag ko po kung may gagawin
siyang masama sa akin. Thank you Doc Wess." At pinatay na nito ang cellphone nito
habang siya ay patuloy na sinasakal ang binata.

"Gusto mong dalhin kita agad sa langit?" asar na hinila pa niya ang buhok nito.
Hindi pala niya ito pwedeng sakalin dahil baka mapatay na niya ito.

"Aw! Aw! Aray Naome!" sigaw nito.

"Masasaktan ka talaga sa akin leche flan ka talaga Allyxander

Miguel!" tili niya. "Dapat sa iyo ay kunin na ni Lord."

 Sa halip na pigilan siya ay tumawa lang ito habang siya ay sunod-sunod na habol
ang kanyang hininga dahil sa pangigigil niya sa lalaking walang hiya.

"Baby doll, sa langit mo nga ako dadalhin sa ginagawa mo a few more moves and
you'll send me there." Anito, his eyes were twinkling with lust and naughtiness
saka niya napansin na nauupuan na pala niya ang flaglet nito. Aalis na sana siya ng
bigla nalang nitong hapitin ang beywang niya making her stay in place.

"Miggy ano ba." Natatarantang tulak niya dito pero mas lalo pa itong lumapit sa
kanya.

"Scared?" tukso pa nito.

"How about scarred face?"

Ngumisi lang ito habang siya naman ay tinutulak ito. "Oh my gulay! Miggy ano ito?"
narinig niya ang malakas na pag-awww ni Miggy dahil naitulak talaga niya ito ng
malakas. Ang lakas ng kabog ng dibdib niya ng mga oras na iyon habang nakamasid sa
may edad ngunit maganda pa ring babae sa tabi nito ay isang gwapong may edad na
lalaki din.

"Mom- holy shit!" may isa pang gwapong lalaki ang pumasok na ilang taon lang
siguro ang tanda kay Miggy.

"Allyxel ang bibig mo." Saway ng isang magandang babae na kasing puti ng snow.
 "Sorry Bee." Napakamot siya ng batok ng marealized na pamilya ni Miggy ang
nandito. Palipat-lipat ang tingin ng mga ito sa kanya at kay Miggy.

"Bakit ka nagdala ng babae sa bahay mo Miguel?" Seryosong tanong ng daddy ni

Miggy. Napahamak na naman siya ng dahil sa lalaking ito.

"Sir." Tawag pansin niya dito. "Kung hindi niyo mamasamain magpapaliwanag po ako."

"I can also explain dad." She glared at Miggy who suddenly shut up.

"I am not your son's woman nandito lang ako because he is my responsibility
dahil-." Natigilan siya dahil hindi pwedeng sabihin niya na binato niya si Miggy at
nakita ng kanilang head ang ginawa niya kaya siya naparusahan.

"Dahil?" tila inip na inip na tanong ng daddy nito.

"Because..." tiningnan niya si Miggy na cool na cool lang. Bahala na nga! "Dahil
nakita ako ng head namin na binalibag si Miggy and he pretended na may sprain siya
at napilitan akong alagaan kuno siya. Pero swear sir wala talaga siyang sprain he
lied."

Tiningnan naman ng daddy ni Miggy ang anak nito. "Miguel."

 "She lied dad." Kumunot ang noo

niya. "Gusto talaga niya akong alagaan kaya siya nandito muntik na nga niya akong
marape eh." At nagpout pa ang loko, kinuha niya ang throw pillow na nasa tabi niya
because she is seeing red right now at kahit na nasa harap ito ng pamilya nito ay
hinampas niya ito ng unan.

"At ako pa ang sinungaling ngayon?"

"Aray! Aray! Baby doll naman eh-." Naramdaman niyang may marahang humila sa kanya
at hinagod ang likod niya. In an instant ay nawala ang galit niya sa mundo,
pagtingin niya ay ang mama ni Miggy pala iyon. She gently smiles at her at kung
hindi lang siguro niya napigilan ang sarili niya ay tutulo na ang luha niya.

It was the first time na may humagod sa likod niya ng ganoon, iba ang init eh.
Hindi bumalatay sa katawan niya kundi sa puso niya.

"Miggy, stop that." Sita nito sa anak nito.

"Sorry mommy I won't do it again."

Tumingin sa kanya ang mommy ni Miggy, she is really beautiful. "Are you okay hija?
Napagtripan ka siguro nitong bunso ko pasensya ka na sa kanya masyadong spoiled
iyan eh." Nahihiyang hingi nito ng despensa, tumango lang siya. Gusto niya ng
ganyang mommy, napakagentle parang hindi kayang manakit ng anak.

Tumingin uli it okay Miggy. "Apologize."

 "But mom-." Sinamaan nito ng tingin ang anak nito

pero kahit na ganoon ay bakas pa rin sa mukha nito ang pagmamahal nito. "Sorry baby
doll-I mean sorry Nao. Hindi na kita guguluhin pa." hingi nito ng paumanhin.

"Pasensya ka na sa kapatid ko Miss." Hingi ng paumanhin ni Allyxel. "Susunduin

sana namin siya dahil darating na si Yelena ngayon."

"I understand."

"At huwag mo na ring isipin pa ang loko-lokong ito kami na ang bahala sa kanya.
Saan ka nga pala nagtatrabaho?" Napatingin ang mga ito sa kanya, compare kay Miggy
mas seryoso itong kapatid niya.

"Sa St. John Hospital po."

"Nurse ka pala?" umiling siya.

"I'm Doctor Naome Vivinne Andrada." Pakilala niya sa mga ito.

"Andrada?" tanong ni daddy ni Miggy. "Do you know Grayzon Andrada and Nathaniel
Andrada?" napapitlag siya mukhang kilala ng mga ito ang kuya at ama niya. Family
friend yata ito ng pamilya ng kanyang kapatid, hindi siya kilala ng mga ito which
means she was never a part of the Andrada family.
 She retreated. "Grayzon is my half-brother and I am Nathaniel Andrada's
illegitimate daughter. S-sige po, I need to go now." Hindi na niya nagawang

tumingin pa sa mga ito dahil tumakbo na siya palabas ng bahay ni Miggy. AYaw niyang
makakuha naman ito ng alas na panlaban sa kanya, na ang isang tulad niyang
masyadong proud ay isa lang palang anak sa labas. Isang anak na hindi kalianman
ginusto na mabuhay sa mundo na kung sila ang papipiliin ay sana hindi nalang
nabuhay.

She is already wiping her tears when she felt someone grab her on her shoulder.
"Nao, wait!"

"Ano na naman Miggy?" she asked, tired. Iniwas niya ang mga mata mula dito dahil
pakiramdam niya ay tinititigan siya nito ng husto. He cupped her face hanggang sa
tuluyan na nitong masalubong ang kanyang mga mata.

"Why are you crying?" nag-aalalang tanong nito-wait? Nag-aalala sa kanya si Miggy?
Inalis niya ang kamay nito sa pisngi niya.

"I am not crying." Kaila niya. "I-I need to go Miggy please lang humanap ka ng
ibang mapaglalaruan mo. I am not your toy Miggy I refused to be one." At iniwan na
niya ito.
 NAPANGITI siya sa kanyang sarili habang tinatanaw ang mag-inang pasyente niya.
Parang noong isang gabi lang ay nasa loob pa ito ng sinapupunan ng nanay nito tapos
ngayon ay nasa bisig na at mas lalong naging

magaan ang pakiramdam niya ng makitang mahal na mahal ng ina ang anak nito.

Bigla tuloy siyang napa-isip kung ang nanay ba niya ay tiningnan siya ng ganoon
pagkapanganak sa kanya? Kung sa ibang pagkakataon at nakita ng ama niya na
isinilang siya sa mundo mamahalin din kaya siya nito gaya na lamang ng mag-inang
iyon?

Impossible. Impossibleng mangyari sa kanya ang ganoon.

Nagising siya sa kanyang malalim na pag-iisip ng biglang may humarang sa harapan

niya. Tinaasan lang niya ng kilay si Miggy na may bitbit na maliit na teddy bear na
sa pagkakaalala niya ay galing sa ETC ang tindahan na itinayo ni Yvonne noong umuwi
ito sa Pilipinas at hinihintay nito ang pagdating ni Reigan na asawa na nito
ngayon.

"Ano?" inis na tanong niya nagkibit-balikat pa siya habang nakatingin sa gwapong

mukha nito.

"For you baby doll." Inikutan lang niya ito ng mga mata, the same Miggy. Walang
kasawa-sawang mabugbog niya palagi nalang niya itong nakikitang pasulpot-sulpot sa
kung saan.

"Marami na ako niyan." Yup, mmarami na siyang ganyan na nakadisplay sa loob ng

kanyang clinic at ito mismo ang naglagay ng mga teddy bears na iyon. Ewan ba niya
kung ano ang trip nito, simula kasi ng makita siya nitong umiiyak sa labas ng bahay
nito ay palagi na itong nagbibigay ng mga teddy bears. Mamamatay ang bonsai ng may-
ari ng katabi niyang
shoe shop kung hindi ito makakapagbigay ng teddy bear sa kanya sa loob ng isang
linggo.

"Pandagdag." At hinila pa siya nito papasok sa clinic niya at agad na pinuntahan

ang kanyang 'collections' of teddy bears. Ito pa mismo ang naghanap ng magandang
spot upang paglagyan ng teddy bear na dala nito. "There, nakikita ka niya oh."

"Miggy that's creepy." Reklamo niya habang umuupo sa chair niya. Inayos niya ang
mga gamit niya doon upang ilagay sa cabinet habang wala pa siyang pasyente.
Sinulyapan din niya ang white board kung saan nakalagay ang mga pasyente niya ng
umagang iyon.

"Saan ka mag-chi-christmas eve?"

"Malayo pa ang pasko."

Tinawanan siya nito. "Christmas eve is tonight baby doll masyado ka yatang naging
busy at nakalimutan mo na." paalala nito sa kanya, masyado nga siyang busy at
nakalimutan na niyang magpapasko na pala. "Where is my gift?" inilahad pa nito ang
palad nito sa harap niya.

"Paano kita bibigyan ng gift kung nakalimutan kong magpapasko na pala?" nakataas
ang kilay na tanong niya. Christmas for her is just an ordinary day wala naman
siyang dapat ipagcelebrate dahil mag-isa lang naman siya.

"Dapat ang ibibigay ko sa iyo ay alarm clock na mag-aalarm tuwing special

occasions."
 Tinawanan

lang niya ito kapag hindi kasi jerk si Miggy ay nakakausap naman niya ito ng matino
tulad ngayon. Sa tagal ba naman nilang magkakilala paminsan-minsan ay nag-aangilan
sila pero pwede na rin silang mag-usap paminsan-minsan.

"It's not necessary at saka-." Tinuro niya ang mga stuff toys. "Sa dami ng mga
teddy bears na iyan pwede ka ng hindi magpakita sa akin every Christmas." Biro niya
tumawa lang ito.

"Oh baby doll those aren't Christmas gifts." hindi na naman uso sa kanya ang mga
gifts na iyan. "Pero hindi nga saan ka magpapasko?"

Bumuntong-hininga siya upang matigil lang ito. "Kay kuya Gray siguro at Yelena."
Tukoy niya sa kapatid niya. Alam niyang alam na nito na anak siya sa labas pero
nagpapasalamat na rin siya at hindi nito iyong sinasampal sa mukha niya.

"Iinvite pa naman kita sa Christmas party namin gusto kang makita ni mommy."
Natigilan siya ng marinig ang sinabi nito, napangiti siya ng maalala ang mommy
nito.

"Next time nalang siguro just say hi from me to your mom."

"You like my mom, don't you?" hindi niya itinago ang fondness niya sa mommy nito.

"You are blessed to have that kind of family Miggy." Mahinang sabi niya. "Balikan
mo nalang ang gift mo ano ba ang gusto mo?"
 "You in my-." Sinamaan agad niya ito ng tingin. "You asked, gusto kong makita
kitang nakasuot ng-." binato niya ito ng nilamukos na papel. Hanggang ngayon ay
hindi pa rin siya immune sa bibig nitong puro ipis ang lumalabas.

"Pervert, umuwi ka na nga. Tulungan mo ang mommy mo na maghanda."

"Paano ka?"

Tinaasan niya ulit ng kilay ang lalaking kaharap. "Maghahalf-day lang ako dahil
pupunta ako sa bahay ni kuya Gray." Palusot niya.

"Okay, aalis na ako pero kiss muna." Turo pa nito sa cheeks nito.

"Hoy, hindi kita boyfriend kaya huwag kang manghingi ng ganyan."

Tumawa lang ito. "Kung makakalusot lang naman." Umayos na ito ng tayo. "Aalis na
ako." Paalam ulit nito.

"Geh."

"Alis na nga ako-." Natigilan siya ng bigla siya nitong halikan sa gilid ng mga
labi niya. "Migyy!" inis na sigaw niya dito samantalang ito ay tumatawang umalis sa
clinic niya. Napailing nalang siya at napahawak sa gilid ng kanyang mga labi at
napangiti nalang rin.

"Ang buwisit na iyon." Natatawang ani niya habang napatingin sa mga teddy bears na
nasa estanteng pinagawa niya. "Iyong amo niyo talaga ang pervert."

Kinuha niya ang cellphone niya at tiningnan ang mga text messages ng kuya niya,
alam na naman niya ang laman ng mga iyon pero gusto niyang paulit-ulit iyong
basahin.

From: Kuya Gray

Sis pupunta kami sa England, we are going to visit dad and mom gusto mong sumama?

From: Nao

You know I'm not welcome. J

Muli niyang pinatay ang telepono niya, totoo naman kasi iyon gusto niyang sumama
dahil gusto niyang makasama ang daddy niya pero alam niyang hindi naman siya
welcome kaya gaya nalang noong mga nakaraang pasko, noong mga nakaraang new years,
at iyong mga nakaraang birthday niya she will celebrate it alone.

Si Yzzy kasi pumuntang Singapore dahil icecelebrate nito ang Christmas kasama ang
pamilya nito. Siya nalang ang walang ganoon and she is used to it kahit na masakit.

Alas sais na ng gabi ng maisipan niyang magsara ng clinic dumaan muna siya sa
little devil upang bumili ng cake, it's a small cake na sapat lang sa kanya.
Napapangiti pa nga siya habang nakikinig sa mga batang nangangaroling sa daan kahit
na mali-mali ang mga lyrics ay carry lang basta may effort. Marami-rami na rin ang
mga naririnig niyang paputok at iyong

mga fireworks. Pagdating niya sa bahay niya ay alas nuwebe na ng gabi, sa buong
subdivision kung saan siya nakatira iyong bahay lang niya ang walang Christmas
decorations.

Naalala niya pa noon kapag sinasabi niya sa mommy niya na magdedecorate siya ay
singhal at palo ang nakukuha niya kaya heto siya wala ng kaamor-amor sa mga
Christmas decorations. Kumuha siya ng isang hindi pa nabubuksan na red wine at ang
maliit na box ng cake mula sa little devil's. Nasa labas lang siya at naghihintay
ng oras na dumating ang pasko makikisabay nalang siya sa mga kapitbahay niya.

Tiningnan niya ang kanyang cellphone, may nareceived na naman siyang text
messages. Napangiti siya habang binabasa ang mga iyon.

From: Yvonne

Merry Christmas girl! Sinong kasama mo?

From: Yelena

Sis-in-law merry Christmas, wish you were here.

From: Yzzy

Ate, ang ganda ng Singapore sabi ko kay Gideon na dito nalang ako titira sabi niya
papalubugin daw niya ang Merlion.

Natawa siya sa text ni Yzzy. Akala niya ay wala na pero may isa pang humabol.

From:

+63923xxxxxxx

Merry Christmas baby doll! Binati na kita baka kasi hindi na ako makapaggreet
mamaya dahil kailangan kong replayan ang mga fans ko. Alam mo naman sikat ako.
(wink)
 Napa-iling nalang siya habang tatawa-tawang ibinaba ang cellphone niya. She
doesn't want any distraction at this moment. Gusto niyang mapag-isa gaya ng palagi
niyang ginagawa. Kinuha niya ang cake niya at paisa-isang kinakain ang mga
chokolateng nakadesign doon, it taste bitter and sweet at the same time.

"Malapit na ang pasko! Ten minutes nalang." Sigaw ng mga kapitbahay niya. Inihilig
niya ang ulo sa pader ng kanyang bahay habang umiinom ng red wine. If only that red
wine can ease her pain and loneliness se would love to drink all of it.

"Ten... nine... eight... seven... six... five..." isinubsob niya ang baba niya sa
tuhod niya habang nakatingala sa langit. Nakikisabay na rin siya sa count down ng
mga kapitbahay niya. "Four... three... two..." humugot siya ng malalim na hininga
at saka mapait na tumingala upang tingnan ang sabay na pagsabog ng mga fireworks sa
langit. "One."

At napuno ng ingay ang buong paligid, napuno ng tawanan at kasihayan. How lucky
they have to have someone celebrating this one special occasion. Kasabay ng pag-
ilaw ng buong kalangitan ay ang pagpatak ng luha mula sa mga mata niya.

"Merry Christmas to me." And close her eyes and let her heart poor out. Napitlag
lang siya ng maramdamang may mga daliring pumahid sa luha niya kaya nagmulat siya
ng mga mata.

"Merry Christmas baby doll."

<<3 <<3 <<3

a/n: as promised, ang bagal na ng internet namin kaya siguro malapit ng magkaroon
ng network jam mamaya kaya post ko na agad ito. Mas bagay kasi ang scenes na ito sa
occasion tonight.

They said christmas is for children... mukhang naniniwala na ako diyan because for
some reason hindi ko na nafefeel ang excitement kapag christmas. Para bang okay
lang... para bang wala lang kahit na madaming handa-- sa pagkain ako excited-- ni
hindi na nga ako excited na mag-open ng gifts. Hayyy... ganito ba ang feeling ng
tumatanda na? Marami na nga akong namiss sa childhood ko tapos nakalimutan ko na
rin ang feeling ng pasko.

Mas ramdam ko pa ang saya kapag naririnig ko sa mga kasama ko sa work ko na... may
year end bonus na! O kaya naman ay may PEI na or gaya nalang kanina may nagpm sa
akin na may pbb na... hayy naku... excited pa nga ako na malapit ng makuha ang
local bonus... oh-my-gee na talaga ito. Matutulog ako mamaya.

STATUS UPDATE: Hindi ko maubos ang malaking bloke ng chocolate. Masakit na ang
ngipin ko sa kangangatngat.

PPS: Merry christmas babies!

=================

Chapter Five

Chapter Five

"Anak bakit hindi ka mapalagay diyan?" takang tanong ng mommy niya sa kanya,
katatapos lang nilang kumain ng hapunan ng itext niya si Naome. Gusto lang niya
itong pagtripan kasi nabobored na siya wala naman kasing masayang kausap ngayon si
Naome lang.
 Hindi niya masasabing friends sila pero kahit na madalas siya nitong ibinabalibag
ay inaamin naman niya sa kanyang sarili na ito lang ang nakakaintindi sa kanya.
Unlike most of his women who seems to be fascinated with him na kapag binibigyan
niya ng pansin ay hindi naman sila nag-uusap. They do the talking above the bed and
it never fails, maliban sa mga kababata at pinsan niya si Naome lang ang hindi niya
kadugo na immune sa kanya.

"Miguel." Untag ng mommy niya sa kanya kaya napilitan siyang tingnan ang ina. He
is a mommy's boy after all.

"I tried calling Naome mommy pero cannot be reach ang phone niya at hindi rin siya
nagrereply." Sumbong niya sa ina niya, sa halip na magalit ay tinawanan lang siya
nito.

"Understandable na iyan bunso thirty minutes nalang at magpapasko na kaya baka

nagkaroon

ng network congestion baka bukas pa niya marereceive ang text mo or baka nagreply
siya tapos nadelay lang."

Sumimangot siya. "Puntahan ko nalang kaya siya kina Yelena doon daw siya
magpapasko." Sinulyapan niya ang paperbag na may lamang regalo niya para dito. They
aren't friends but it doesn't mean she isn't special, sabi nga niya kanina kung
sinuman ang nakakaintindi sa kanya ay tinuturing na niyang special.

Napansin niyang napakunot ng noo ang mommy niya. "Bakit po?"

 "Hindi ba sinabi ni Naome, nasa England sina Grayzon at Yelena doon sila
magpapasko kasama si Reen at ang anak nila. Gusto kasing makasama ni Jessa ang apo
nito." Siya naman ang napakunot ang noo sa sinabi ng ina niya.

"Baka sumama si Naome baka iyon ang dahilan kung bakit cannot be reach siya."

His mom gives her a knowing smile, a sad and knowing smile. "Impossible iyon
bunso."

"Bakit po impossible?"

"Hindi mo ba alam?"

"Ang alin mom?"

 "Hindi tanggap ni Jessa si Naome, at isang beses lang na nakita ni Nao ang daddy
niya at iyon ay noong kunin nila ang batang iyon sa bahay ampunan dahil sinasaktan
ng mommy niya. Pinapadalhan lang ni Nathan ng sustento ang batang iyon kawawa nga
si Nao kaya nga sinabi kong dalhin mo siya dito para dito na rin siya magpasko. Ang
laki ng kasalanan mo sa kanya dahil siya nalang ang palagi mong pinagtitripan
mabuti nalang at mahaba ang pasensya niya at hindi ka pa niya binabalian ng leeg."
May halong biro na sabi nito.

Naalala tuloy niya ang sinabi ni Naome noon sa kanya na maswerte siya dahil may
pamilya siya. Kaya naman pala ganoon ito katapang-suddenly his heart clench
painfully when he remembers her. At malamang nagsinungaling ito sa kanya ng yayain
niya ito kanina sa party nila at malamang at sa malamang nasa bahay lang ito
ngayon.

"Bukas mo nalang siya tawagan Miggy baka nagpapahinga na rin ang batang iyon-."

"Mom, pwede ba akong umalis?" paalam niya sa ina niya.

"Pupuntahan mo si Olive?" bakas sa mukha ng ina niya ang panunukso. Hindi siya
umimik, Olive is someone from his past na ayaw na niyang balikan pa. At ayaw niyang
pag-usapan pa. nang hindi siya umimik ay muli itong nagtanong.

"Saan ka pupunta? Twenty minutes nalang at pasko na."

 "I need to go mom," mabilis siyang tumayo at kinuha ang paperbag na may lamang
regalo para sa dalaga. Hindi niya alam kung bakit pero may nagdidikta sa kanya na
puntahan ito. Alam niyang naaawa siya dito dahil kahit na niloloko niya ito ay
itinuring na rin niya itong malapit sa kanya. Their relationship is in between
bestfriends and friend, iyon nga... nothing else.

"Saan ka pupunta?" pasigaw na tawag ng mommy niya, hinalikan lang niya ito sa
pisngi at binulungan ng Merry Christmas bago tumakbo papunta sa parking lot.
Mabilis siyang sumakay sa kotse at pinaandar iyon.

Ilang beses na siyang napamura ng hindi agad siya makahanap ng exit route dahil
ang bawat daan ay may mga pamilya na masayang nagpaparty at nagseset-up ng mga
paputok. Napatingin siya sa kanyang suot na relo, fifteen minutes nalang at
magpapasko na.

"Natutulog na kaya siya?" tanong niya sa kanyang isipan habang binabaybay ang
mahabang routa papunta sa subdivision kung saan ito nakatira. "Shit! Kung kailan ka
naman nagmamadali." Naibulalas na niya ng tuluyan ng pagliko niya ay may mga
nagpuputukan na sa kalsada and it would be too rude if he will drive through the
way kaya naghanap ulit siya ng kalsada. Ito iyon ayaw niya sa wrong timing, kung
kailan ka nagmamadali ay saka ka naman pagtitripan ng pagkakataon tulad nalang
nito.

Pagtingin niya sa kanyang relo ay two minutes nalang at magpapasko na, agad niyang
ipinarada ang kotse na dalawang bahay ang layo mula sa bahay nito dahil may mga
kapitbahay itong nagseset-up din ng mga paputok sa gitna ng kalsada. He locked the
door after getting his gift for her. Tinakbo na niya ang bahay nito at tamang-tama
naman na nagsimula ng magcount down ang mga tao doon para salubungin ang pasko.
 Mabilis niyang narating ang bahay ni Naome, sa lahat ng bahay kasi doon ay ito
lang iyong walang Christmas decoration. Papasok na sana siya ng makita ang babaeng
hinahanap niya na nakaupo sa Bermuda grass katabi ang isang maliit na cake at isang
bote ng wine habang nakatingala sa langit.

Bakas ang lungkot sa mga mata nito pero may maliit na ngiti sa mga labi nito.
Natulos siya

sa kanyang kinatatayuan ng mapansin ang mga butil ng luha na tumutulo sa mga mata
nito. She is crying! Nasapo niya ang kanyang dibdib ng may maramdamang kumirot sa
puso niya habang nakatitig dito and the next thing he do is inakyat niya ang gate
nito at mabilis itong nalapitan. Hindi na narinig ni Nao ang mga yabag niya dahil
sa ingay ng mga paputok na nag-iingayan na sa buong paligid. Dumukwang siya upang
mas lalong maglapit ang kanilang mga mukha at gamit ang mga daliri ay pinahid niya
ang luha sa pisngi nito.

Nagmulat ito ng mga mata and there he saw her deep green lonely eyes who seems to
be surprised when she sees him. "Merry Christmas baby doll." Bati niya dito. Sa
halip na huminto ang pag-agos ng mga luha nito ay mas lalo itong napa-iyak ng
makita siya. Iniwas niya ang kanyang mga mata mula dito dahil maging siya ay
nahihirapang huminga habang nakatitig dito. He hates it when she cries.

Naramdaman niyang pinunasan na nito ang mga luha nito kaya napatingin na siya
dito. "What are you doing here Miggy?" she asked, paos ang boses nito.

"Namamasko." Hindi niya napigilan ang sariling titigan ito. Alam niyang

maganda talaga si Nao, unang kita palang niya dito years ago sa university kung
saan siya may photoshoot ay agad na nakuha nito ang pansin niya which is weird
dahil hindi siya iyong tipo ng taong lumalapit sa babae, mas sanay siyang siya ang
nilalapitan. "Gift ko?" inilahad niya ang palad niya sa harap nito.

"Wala nga akong gift sa iyo." Iniwas nito ang namamagang mga mata sa kanya at saka
tumayo na. tinatakpan nito ang ilong nito marahil dahil ayaw nito sa amoy ng
pulbura na dulot ng mga paputok sa labas ng bahay.

"Pasok muna tayo sa bahay mo allergy ako sa pulbura." Palusot nalang niya dahil
bakas naman sa mukha nito ang pamumutla dahil sa amoy sa pulbura. Kinuha niya ang
cake na hindi man lang nito nakain maliban nalang siguro sa mga designs na
chocolate na nawala doon, pati na rin ang wine. She leads him inside her humble
abode at tama nga siya sa kanyang hinala kanina, ni walang bakas ng Christmas
decoration sa bahay nito inside and out. Ibinaba niya ang cake at wine sa center
table habang ito ay nagtungo sa kusina nito, he heard some water splashing at ng
silipin niya ito ay naghihilamos na ito. Bumalik nalang siya sa sofa at tiningnan
ang cake na nandoon at saka kinainan. Tamang-tama namang nakalabas na ng kusina si
Naome.

"Masarap itong cake saan mo nabili?" he asked.

"Sa little Devils." Bakas sa boses nito ang tamlay. Nagkibit-balikat lang ito at
saka napatingin sa kanya. "Bakit ka nga pala ulit nandito?"

He smiles cheekily at her. "Namamasko nga ikaw nalang ang walang gift sa akin."
 Tinaasan siya nito ng kilay at saka umiling at gumalaw ito, sinundan lang niya ng
tingin ang dalaga at kahit na ayaw niyang isipin ay hindi nakalampas sa tingin niya
ang simpleng suot nito. She is wearing a loose shirt and short boyleg kaya nga
napalunok siya ng matindi at nagsalin ng red wine sa wine glass na may kaunting
laman pa.

"Here." May inabot ito sa kanya, isang paperbag. Para siyang batang agad na kinuha
ang paperbag, sanay na siyang makatanggap ng regalo pero this is the first time he
actually felt excited about receiving a gift from her. Maybe because this is the
first time she actually gives him something. Akmang bubuksan na sana niya iyon ng
pigilan siya nito. "Huwag mo ditong buksan iyan." Namumula na ito. "I-I don't know
what to give to you because you already have everything kaya kung ano nalang

ang ibinigay ko kay kuya ang ibinigay ko sa iyo."

"Well, baby doll I want to open my gifts now since it's already Christmas." Tumayo
siya at hinila niya ito kaya pareho silang napaupo sa may carpet kaharap ang center
table nito at ibinigay niya ang paperbag na may dalang regalo niya. "Sabay na
nating buksan ang gift natin."

Atubili man ay sinunod na nito ang gusto niya, binuksan niya ang paper bag niya
and since he isn't really expecting something kaya kung anuman ang ibinigay nito sa
kanya ay tatanggapin niya ng buong puso. Pagbukas niya ay isang pamilyar na jersey
jacket ang nakita niya at mas lalo siyang namangha ng mapansin na original iyon at
may autograph pa... it's Michael Jordan's autograph? Manghang napatingin siya dito,
he is a sucker of basketball it's his favorite past time aside from chicks hunting
when he was still younger. And MJ is a legend to him kaya nga nanlalaki ang mga
mata niya habang nakatingin sa jersey na hawak niya ngayon. That jersey is a gem.

"My brother's wishlist is Lebron's jersey with signature and I overheard Yelena
and my brother talking about your favorite basketball player-." Hindi na nito
naituloy ang sasabihin nito dahil yinakap na niya ito. He could feel the fast
beating of his heart when he hugs her, no one ever
thought of giving him something as valuable as the gift he received today. "Ho-."

"Thank you baby doll! Thank you so much!" and cupped her face with his palms at
pinaliguan ng halik ang noo nito.

"Miggy you are over acting." Pansin nito kaya napilitan siyang bitawan ito para
lang yakaping muli ng sobrang higpit.

"Pinasaya mo talaga ako baby doll." Nakangising wika niya.

"Ang babaw ng kaligayahan mo katulad ka ni kuya." Natatawang wika nito at doon

siya napatitig dito ng husto. Masaya siya kasi may nareceived siyang isang napaka-
importanteng regalo ngayong pasko pero ng makitang masaya ito, saka lang niya
napagtanto na may hihigit pa palang kasiyahan na pwede niyang matanggap ngayong
pasko and that is her happiness.

Binuksan na nito ang paper bag na bitbit niya kanina, siya naman ngayon ang
biglang kinabahan. Hindi naman kasi kasing valuable ng regalo niya ang ibibigay
niyang regalo dito.

"Ano
ba itong paperbag na ito ang laki naman yata?" pansin nito. Tuluyan na nitong
nabuksan ang malaking bag at sumilip sa laman niyon. Bakas sa mukha nito ang gulat
sa laman ng bigay niya actually nagpalipat-lipat ang tingin nito sa kanya at sa
laman ng bag. Her face is priceless kaya nga bigla siyang inatake ng kaba. "No
way!?" she gasps as she gently remove the thing out from the bag. "Oh my god."

Kinakabahan siya sa pwedeng maging reaksyon nito sa bigay niya. "Really Miggy?"
hindi makapaniwalang tanong nito sa kanya habang inilalapag ang regalo niya ng
sobrang ingat sa ibabaw ng center table nito. Manghang-mangha ito sa mga bagay na
nasa loob pa ng isang maliit na box. Napakurap ito ng ilang beses and he could see
some tears from her eyes.

"Hindi mo ba nagustuhan? Gusto mo bang palitan ko sila? I thought you need some
companions so when I saw them I remembered you. Pwede mo silang bodyguard." Nag-
aalalang wika niya dito, pero hindi man lang siya nito sinulyapan man lang. "Ayaw
mo? Do you hate it?"

Saka lang ito napatingin sa kanya, para itong batang nakatanggap ng isang regaling
hindi nito pwedeng makakalimutan. Saka lang siya nakaramdam ng relief ng makita ang
saya sa mga mata nito at ang pagliwanag ng mukha nito.

"Are you kidding me? I love them." Binuksan nito ang munting bahay ng mga hamster
at saka kinuha ang isa, dalawa kasi ang binili niya. Dinama nito ang isa sa mga
hamster sa pisngi nito at kahit na parang baliw lang parang nainggit siya sa
hamster. "I love them, thank you very much." Muli nitong ibinalik ang hamster sa
bahay nito. "Pero hindi mo sila dapat isinilid sa paper bag paano kung hindi sila
makahinga."
 Tuluyan na siyang natawa sa sinabi nito, that's the Nao he knew and that's the Nao
he likes to see.

"Hindi ako mamamatay Hamster, now let's name them... what do you think baby doll?
Ano ang ipapangalan natin sa mga anak natin?"

Sinamaan lang niya ito ng tingin. "Pasko ngayon at dahil binigyan mo ako ng gift
hindi muna kita bubugbugin." Ingos pa ng dalaga sa kanya making her look cuter and
of course more beautiful, maganda naman talaga ito given na iyon. "Blacky and
Browny?"

Tumawa siya ng malakas sa suggested names nito. "That's lame ano ang tingin mo sa
mga

anak natin mga aso?"

"Eh di muning at si kuting." Humagalpak na siya ng tawa sa sunod na ibinigay

nitong pangalan.

"Nope, that won't do." Muli itong napakamot ng batok at saka napatitig sa hamster
na behave lang, it's the female hamster. "This one will be Miguelita." Turo nito sa
babaeng hamster, halatang nang-aasar talaga ito sa kanya dahil pinangalan nito sa
second name niya ang pobreng hamster.
 Papatalo ba siya, itinuro niya ang male hamster. "This will be Tolome para tunog
Naome."

Sabay silang napatingin sa isa't isa at bumulanghit ng tawa. "Ang bantot ng

pangalan nila kawawa naman sila."

"We are their parents they should endure it." Aniya.

This is Christmas day... and he actually enjoyed it. Bigla siyang pumihit upang
tingnan ito sa kasamaang

palad ay pumihit din ito para tumingin sa kanya. And what happened next is
something they aren't expecting to happen on Christmas day...

<<3 <<3 <<3

a/n: Short update lang, bigla akong tinamad ngayong araw na ito. Ano ba ang ginawa
ko? Hindi ko rin alam eh basta maaga akong nagising para lang matulog muli. Hahaha,
pinilit ko talagang tapusin ang chapter five ngayon kasi bukas ako ay magliliwaliw,
manonood ako ng mga movies sa MMFF, dahil limited lang ang budget ko kaya 2-3
movies lang ang iwawaatch ko, kung itatanong niyo kung may kasama ako? Wala, as in
wala me, myself, and I lang ang again ang show ko. May top 2 movies na akong
panonoorin bukas, yung kay Horse at kay Goat, sabi pa ng pamangkin ko. hahaha.. si
Vice at si Kris, adik talaga ang mga taong ito kahit friends ay nagpipikunan. Well,
kung tunay na kaibigan ka pa kahit sabihin pa ng friend mo na ikaw ang pinakapangit
sa buong mundo ay tatawanan mo lang iyon dahil iyon din ang sasabihin mo eh.

Ganyan ang friends ko, brutality overload kasi kami.

Mang-iindian din ako sa date naming 3 bukas. Actually, medyo hurt lang ako sa isang
friend ko. Alam ko naman na deserved niyang maging happy dahil na rin sa
naheartbroken na siya last year. Three kaming close na magfriendship, classmate
kami nung highschool at schoolmate din kami noong college, hindi kami pareho ng
majors

pero pareho kaming nakagraduate with flying colors at sabi nga ng iba naming mga
friends ay inseparable daw kami at wala kaming similiraties, ay meron pala pareho
kaming baliw.

Iyong isang friend ko siya iyong super kung mainlove siya din ang spokesperson
namin dahil sya iyong itatayo ang bandila ng mga nasa karapatan, iyong isang friend
ko tulad ko ay NBSB siya and she is a cancer survivor and she is really amazing...
she is a fighter and an adventurer, sabi niya life is short and we need to make it
worth the stay, siya din iyong joker at parang wala lang pero when she jokes may
sense lahat. And I am the listener, wala eh... kapag sila na ang nag-uusap hindi na
ako maka-insert kaya nakikinig nalang ako but we are so close.

Iyon nga, si friend A ko naheartbroken na iyan as in todo-todo crayola siya to the

point na nagresign na siya sa previous work niya bilang HR at nasugod na sa
hospital dahil nagkaroon ng hyper. Everytime we talk ay pawang love life niya, ang
pagiging heartbroken niya and achuchuchu, support naman kami ni friend C. Tapos
ngayon may lovelife na siya, dapat masaya kami at ako, pero may part sa akin na
natatakot para sa kanya. Sabi ko nga I have limited number of friends pero kapag
may kaibigan ako ipaglalaban ko iyong hanggang patayan. Ntatakot akong umiyak na
naman siya, pero pray lang kami na sana okay na ito. At saka may sakit kasi akong
something sa utak... ayoko ng attention mula sa mga friends ko pero ayoko ding
naneneglect ako. Kapag may bf na si Friend A hindi na iyan tatawag, hindi na iyang
magtetext, Tatawag lang iyan at magpapakita kapag may problema iyan... sanay na
kami, limited nalang ang time niyang para sa amin...

selfish nga yata ako, selfish ako basta friends ko na ang usapan eh.. guilty as
charge. :-)

Pag-iisipan ko pang mabuti kung ano ang tamang sentences na gagamitin ko para
magkita kami ay hindi balubaluktot ang utak ko.

STATUS UPDATE: Eating... something (huwag green-minded)

pps: sensya na sa mahabang a.n. hehehe sa next chapter may importante akong
announcement!

=================

Chapter Six

Chapter Six
 PARA siyang tangang nakatingin lang sa mga pasyente na nagla-line up para sa
kanilang turn. Hindi pa rin siya makapaniwala sa nangyari noong nakaraang gabi at
hindi pa rin niya naiiwasang pamulahan ng mukha. It wasn't the first time they
kissed, he kissed her twice-no she kissed him first and then he kissed her again
and then last night they both kissed each other.

Nothing happened, they just kissed. A thirty minutes kiss. Possible ba iyon?

"Hoy, lutang ka doktora ah nakadrugs lang?" napasulyap siya sa tumabig sa kanya.

Kung hindi lang siguro siya sanay malamang ay nabulagan na siya sa pulang buhok ni
Zyrene na kasali sa medical mission na iyon. Sanay na siyang nakikita ito dahil
kung saan may medical mission ay nandoon din ito kasama ang mga kaibigan nito.

It is a secret na ito at ang mga kaibigan nitong nasa paligid lang ay college
bestfriends and they belong to a secret sorority na iilan lang silang may alam.
Sabi ng leader ng mga ito na nakasanayan na nilang sumama sa mga medical missions o
kaya naman ay any events na kailangan ng tulong nila. Even after

ten years daw since nagkasama-sama sila ay naging panata na nila ito. At madalas na
niyang nakakasama ang mga ito kaya medyo naconsider na niya ang mga ito as friends.

"May ka-espegee ka last night no?" tukso nito sa kanya, bigla siyang namula at
napansin nito iyon kaya mas lalo itong nanukso. "Ayee, tunay nga may-." Mabilis
niyang natakpan ang bibig nito.

"Baliw ka Zyrene, wala akong ka-spg kagabi."

 "Eh bakit ka nagbablush na kasing pula ng buhok ko?" tukso uli ng dalaga,
nagsidatingan naman ang mga kaibigan nitong mukhang tapos na rin sa pag-aasikaso ng
mga dapat gawin nila.

"Ano na naman iyan Zyrene nambully ka na naman at si Doctora pa talaga ang

napagtripan mo ha." Sita ni Karylle na isang policewoman pero kung titingnan mo mas
dadaigin pa siya nito sa pagiging model.

"May narinig akong ka-es-pe-gee daw, sino? May scandal ba? Pahingi naman love
much-." Nabatukan na ni Monique na isang kilalang director ng mga commercials sa TV
ang nagsalitang si Dianna Rose also known as Aya to her friends na isang call
center supervisor.

"Ang bibig mo Aya nakakahiya sa mga bata, at sa aming innocent ears." Sita ni
Monique. Bigla namang dumating si Monica, isang teacher na parang doll sa ganda
pero sobrang tahimik naman, ibinigay nito ang dala nitong box kay Aya.

"Ang bigat Nica." Reklamo ni Aya pero hindi ito pinansin ni Nica at basta nalang
umalis. Napatingin siya kay Georgette at kay Crischel ang tanging matitino lang sa
siyam. Yup, nine lang sila na nandito kasi nasa ibang bansa iyong isa. "Isusumbong
kita kay Master dahil binubully mo ako sasabihin kong umuwi na siya dito para
parusahan ka."

Lumingon lang si Nica kay Aya, "Kung kaya mo siyang pauwiin dito." And the
beautiful woman snickers. Kung siya ang student ni Nica malamang wala siyang
matututunan dahil kontento na siya sa pagtitig dito keysa sa makinig sa tinuturo
nito lalo pa at Math iyon, she likes math but she loves break time. Tumawa naman
iyong babaeng maganda na tahimik lang na si Chloe at si Ainsley na nakaparasol sa
ilalim ng tent kahit na hindi naman mainit. Trip lang ng magkakaibigang ito.

"Ang daya naman eh." Naramdaman niyang hinila na siya ni Zyrene palayo sa mga
kaibigan

nito at mukhang alam na niya ang dahilan kung bakit siya nito hinila dahil may
gusto itong malaman.

"Wala nga Zyrene eh."

"Aminin mo na kasi Nao you and him kissing under the-,"

"Kiss lang iyon at walang spg." Tuluyan na siyang napaamin and she heard Zyrene
squeak like a rat na naipit sa kung saan.

"Sabi ko na nga ba eh may kaespegeehan ka kasi naman ang lutang mo doktora.

Boyfriend mo?"

Natigilan siya sa tanong nito, si Miggy? Boyfriend niya? Gusto niyang matawa sa
tanong na iyon pero biglang nawala ang kilig na naramdaman niya kanina dahil sa
katotohanang iyon. Hindi naman kasi sila magkasintahan ni Miggy, they aren't even
friends to start with pero inaamin naman niya sa kanyang sarili na espesyal sa
kanya ang kolokoy na iyon na leader ng boyawaks.

Walang tag ang relasyon nila and besides, that kiss... aksidente lang naman iyon.
Si Miggy

ang tipo ng lalaking ayaw ng commitment alam niya iyon dahil ilang beses na nitong
sinabi na ayaw nito ng ganoon. And it doesn't mean na nagkiss na sila ng three
times ay may magbabago na sa pakikitungo nila sa isa't isa that would be more
awkward, she likes how they interact with each other kahit na nakakalito ay walang
pressure. At ayaw niyang may maramdaman na mas higit pa sa lalaking iyon, sasaktan
lang siya nito.

"No, he isn't my boyfriend." Isang tipid na ngiti lang ang ibinigay niya kay
Zyrene magtatanong pa sana ito ng bigla niya itong unahan. "At ayoko munang sirain
ang kung ano ang meron sa amin." And she guess Zy understood it dahil ngumisi lang
ito at tumango sa kanya.

She got her phone and check if she has messages, gusto niyang madisappoint ng wala
man lang text mula sa lalaking iyon. Sa halip ay mga text messages lang mula sa
kapatid niya at kay Yvonne and some colleagues who knew her number pero wala ang
kay Miggy.

"Ano ba ang ine-expect mo tanga ka talaga." Sita niya sa kanyang sarili. Babalik
na sana siya sa kanyang ginagawang pagchecheck up ng mga buntis ng magbeep ang
phone niya at siya nga itong tanga ay agad na napatingin sa text.
From: Dane

Nao, postponed muna ang check up ha may lakad pa ako.

She immediately replied, si Dane ay close friend ni Miggy who happened to be her
secret patient. Buntis ito at sa kasamaang palad ay may sakit itong ovarian cancer,
naging friend na rin niya ito ay kahit na hindi niya gusto ang desisyon nitong
itago ang sakit nito at buhayin ang anak nito she can't blame her dahil ina lang
din ito. Mataas ang respeto niya para kay Dane dahil sa desisyon nito although
hindi siya susuko, para ano pa at naging doctor siya kung hindi niya kayang
magligtas ng tao. May goal siya at iyon ay ang buhayin ang batang dinadala nito at
ang buhayin si Dane.

Pagkatapos niyang sermunan si Dane sa text ay inayos na niya ang kanyang trabaho.
Kahit na medyo may gulo siyang nararamdaman ay mas pinasya niyang maging masaya
nalang kasama ang ibang tao dahil alam niya sa sarili niya mas masaya siya dito.

"Lunch na doc." Tawag ni Karylle sa kanya ng mapadaan siya sa tent kung saan
nagpapahinga ito at ang mga kasama nito. Agad na nahuli ng kanyang mga mata ang mga
batang nagniningning ang mga matang nakatingin kay Monica na abala sa pagkain.
Mukha lang itong cold pero mukhang gustong-gusto

ito ng mga bata.

Kinuha niya ang styro na may lamang pack lunch. "Mukhang napapagod na kayo ah."
"Okay lang doc Nao sanay na kami ikaw nga itong mukhang pagod na pwede ka namang
magpahinga."

Hinubad niya ang kanyang puti na coat at saka isinampay sa isa sa mga silya na
naroroon. She stretched her arms and her sore muscles.

"Wow, tunay palang sexy kayo doc." Puri ni Crischel sa kanya. Nakasuot kasi siya
ng pink na sleeveless top na hapit sa kanya at dark blue skinny jeans and she is
wearing heels too, she knows how to pamper herself with a good bunch of goodies and
clothes babae din naman siya.

"Ngayon mo lang nalaman?"

"Eh, saying talaga doc at umalis kayo sa modeling world." Namamanghang napatingin
sa kanya ang iba ng marinig ang sinabi ni Aya.

"You were a model doc?"

"Bago ako naging doctor."

"Ohmygosh, I remembered you! Ikaw nga iyon akala ko kamukha mo lang." manghang
bulalas ni Karylle. "Ikaw iyong palaging napapartner kay Miggy Ventura sa mga
photoshoots. As in naadik ako sa last picture mo with him when you bit his lips as
in super hindi ko nagawang kumurap the first time I saw it you two were perfect.
Naging kayo ba?" excited na tanong nito tumawa lang siya at saka umiling.
 "Nope," bakas sa mukha ng mga ito ang disappointment sa naging sagot niya.
Ipinagpatuloy lang niya ang pagkain niya habang nakikipag-usap sa kabaliwan ng mga
ito. Nakakaramdam pa rin siya ng inggit lalo pa at hindi naman siya kasali sa mga
ganitong grupo, she have individual friends and a best friend but she never had a
group of friends.

Nasa kalagitnaan siya ng pagkain ng may narinig siyang malalakas na hiyawan at

tilian. Napatingin siya sa mga girls na nakatingin sa may likod niya ng walang
kakurap-kurap kaya nagtatakang napatingin siya sa likod niya pero laking gulat niya
ng may maramdaman siyang malambot na bagay na nagbrush sa kanyang mga labi at iyong
mga matang napatitig din sa kanya.

"Good--- noon?" he greeted, his arms are already wounded to her body. Napakurap
siya

at hindi na nakagalaw ng bigla nitong hawiin ang bangs na nakaalpas mula sa

pagkakatali niya. "Messy eater." Natatawang pinunasan pa nito gamit ang mga daliri
nito ang ilang butil ng kanin na dumikit sa gilid ng kanyang mga labi. "But
beautiful."

Not cute, not pretty... but beautiful.

Tuluyan na siyang napalunok lalo pa at pakiramdam niya ay nalunok na rin niya ang
puso niyang nagpunta na sa kanyang sikmura. Saka lang niya napagtanto... a very
early realization on her part.
 Patay na siya, this is really really really bad.

Paanong nangyari iyon?

"What are you doing here?" paanas na tanong niya dahil hindi na niya kayang
huminga pa ng maayos sa mabilis na tambol ng kanyang puso.

"What do you think?" nakangising tanong lang nito as if they were the only two
things

that matters at that moment. "I'm here for a photoshoot nearby." Kung anumang saya
ang naramdaman niya kani-kanina lang ay tila naglahong parang bula sa narinig
niyang sagot nito. Asa naman siya na siya ang dahilan kung bakit ito nandoon.
Ngumiti lang siya dito upang kahit paano ay pagtakpan ang pagkapahiya niya sa
kanyang sarili.

"Sus, nangangapit bahay ka lang pala kumakapit ka pa." pinitik niya ang ilong nito
kaya napalayo ito sa kanya.

"Aray naman baby doll not the face alam mo namang maraming nagkakandarapa sa
mukhang ito." Reklamo pa nito sa kanya. Inis na hinampas niya ito para kasing wala
lang dito iyong nangyaring halikan nila the other night samantalang siya ay halos
hindi na patulugin ng mga labing iyon. Kung sabagay he is Miggy Ventura, a kiss is
a normal thing. "Ang brutal mo talaga."
 "Alis ka nga kumakain pa ako." Kunwari ay taboy nito. Tiningnan nito ang pagkain
na kinakainan niya.

"Malinis ba iyan?"

"Of course kung hindi kanina pa bumula ang bibig ko and besides they prepared it."
Turo niya sa mga babaeng nakanganga lang kay Miggy.

"Oh-wow! Ang daming magagandang babae dito ah."

At tuluyan na itong kumalas sa kanya, ine-expect na niya iyon dahil Miggy is

Miggy. He loves women and women shouldn't fall for him because he loves to make you
fall but he will never return the feeling because he doesn't know what love is, he
isn't really a heartbreaker because it's every woman's choice to fall for him or
save herself from him.

Ibinalik niya ang pansin sa pagkain kahit na hindi na maganda ang pakiramdam niya.
Wala siyang karapatan na makaramdam ng ganito because it is not right pero paano
niya pipigilan ang sarili niya ngayon? Sinulyapan niyang muli si Miggy na
pinagkakaguluhan ng mga girls. Hindi siya dapat mainis sa mga ito pero nakakaramdam
siya ng inis, nakakaramdam siya ng asar. At mas lalong hindi niya bet ay
nakakaramdam siya ng sakit somewhere deep within her.

Tinapos niya ang pagkain niya at magpapaalam sana sa mga ito na bumalik na pero ng
mapansin

niyang masyadong engrossed na engrossed na ang mga ito sa isa't isa ay nagpasya
siyang umalis nalang ng tahimik. Babalik din naman si Miggy kung saang lupalol ito
galing, nakakadisappoint lang minsan.

Hindi na niya napansin pa si Miggy ng makabalik na siya baka bumalik na rin ito sa
photo shoot nito. Nawalan na rin siya ng ganang mag-snacks kaya mas pinili nalang
niyang maging busy sa ginagawa.

"Doc ganda." Untag ng kasamahan niya doon.
he is also one of the sweetest doctor she'd
pediatrician kasi sobrang amo ng mukha nito
Jhun ay marami pa rin ang nagka-crush dito.
nito sa kanya.
Si Doc Jhun, mabait ito sa kanila and
knew. Bagay na bagay dito ang maging
kaya nga kahit na may asawa na si Doc
"Pahinga ka muna." Nakangiting untag

"Isa nalang doc-."

Natatawang hinila siya nito at saka pinalit ang isang doctor na kababalik lang
mula sa break time nito. Hindi naman sila lumayo dahil lumayo lang sila ng ilang
dipa mula sa table nila. Ibinigay nito sa kanya ang isang mineral water at isang
balot ng mamon na maraming cheese na toppings. She loves everything with cheese.
"Kumain ka muna mamaya diyan ikaw naman ang bumagsak." Biro nito. "Pero okay lang
na bumagsak ka marami naman ang nag-aabang na sumalo sa iyo."

"Palabiro ka talaga Doc Jhun no wonder nabingwit mo ang puso ni Maam Maya."
Kumagat na siya sa mammon at binuksan ang mineral water.

"Iba na talaga ang gwapo."

Tumawa siya sa sinabi nito, kapag kasi nagyayabang ito ay namumula ito. Halata
kasing hindi sanay na purihin ang sarili hindi katulad ng isang kakilala niya na
sanay na sanay na purihin ang sarili, professional na iyon sa pagpuri sa sarili
nito.

"Sabi ko nga eh- hey-." Nagulat nalang siya ng may humila sa kamay niya at inisang
kagat ang natitirang mammon na kinakain niya. "Miggy?" akala ba niya ay umalis na
ito. Sa halip na siya ang magalit sa ginawa nito ay tila ito pa ang hindi maipinta
ang mukha.

"You shouldn't eat foods from strangers." Malakas na sabi nito.

 "Who-what? Stranger?" sinamaan nito ng tingin ang pobreng doctor na nakatanga
nalang sa kanila. He is now eyeing her mineral water na hindi pa niya naiinuman at
sa isang iglap lang ay wala na sa kanya ang bote ng mineral water dahil inubos na
nito.

"Ang pangit ng lasa." Reklamo pa nito. May mineral water bang matamis? "Next time
huwag ka kanino-kaninong tumatanggap ng mga pagkain."

"Ano bang pinagsasabi mo eh lahat kami ganyan ang snacks."

Ngumuso lang ito. "Hinintay pa naman kitang magbreak tapos iba pala ang kakainin
mo." May kinuha ito sa isang tabi, isang paperbag na may tatak na Little Devil.
"Binili ko iyan sa iyo iyan na ang kainin mo." Nang nasa kamay na niya ang paperbag
ay umalis naman ito at kung hindi pa siya tinulak ni Doc Jhun ay hindi pa siya
kumilos.

"Sundan mo na iyon."

"Per-."
 "Break time mo pa sundan mo na." pang-eencourage nito at iyon na nga

ang ginawa niya.

"Miggy wait lang!" habol niya. Tumigil lang ito sa paglalakad pero hindi naman
tumingin sa kanya. "Bakit ba ang sungit-sungit mo?" doon lang ito lumingon sa
kanya.

"Ako pa ngayon ang masungit? Ikaw na nga ang nang-iwan sa akin kanina ako pa ang
masungit? Ikaw na nga ang hinintay ko ako pa ang masungit?"

"Hindi ko naman sinabing maghintay ka ah." Muntik na niyang masapak ang sarili
niya ng lumungkot ang gwapong mukha nito sa sinabi niya. "I mean akala ko kasi
umalis ka na kasi hindi na kita nakikita kaya ganoon. At saka iniwan kita kanina
kina Zyrene dahil busy na kayo at baka makadisturbo pa ako."

Nagsalubong lang ang mga kilay nito. "Iniwan mo ako."

Psh. The spoiled Miggy is back pero batid niyang hindi na ito galit, gusto lang
talaga nitong ipamper.

"Oo na, kasalanan ko na sorry na. At saka salamat." Sabay taas niya sa paperbag.
"Gutom na nga ako
hindi sana ako kakain kung hindi ako hinila ni Doc Jhun."

"Sino ba iyon?"

"Si Doc Jhun?"

"Sino ba iyon sa iyo?"

Ang angas talaga. "Kasamahan sa trabaho, he is a pediatrician. Mabait si Doc Jhun,

he and his wife usually volunteers in events like this." Napakurap ito na tila ba
may narinig na maganda mula sa sinabi niya.

"Sabi mo iyan ha."

Ngumiti nalang siya dito. "Gusto mong magsnack ulit? Break time ko pa." yaya
nalang niya dito.
 Ito naman ngayon ang ngumisi. "You don't have to ask alam kong hindi mo kayang
iresist ang charm ko, you are addicted to me."

Natawa nalang siya sa kayabangan ng isang ito. "Ang sarap mong ibalibag alam mo ba
iyon?"

"Nah, halikan mo nalang ako-."

Pareho silang natigilan sa sinabi nito at saka parang tangang napatingin sa isa't
isa. Bigla siyang nakaramdam ng pamumula sa pisngi lalo pa at naalala na naman niya
ang nangyari last night, the kiss they shared. It's wasn't an ordinary kiss after
all dahil ang normal na kiss hindi aabot ng thirty minutes for God sake!

They already- almost- made out.

"K-kain nalang tayo." Iwas niya.

"Sure baby doll, common let's eat." May pigil na ngisi sa mga labi nito habang
nakatingin sa kanya at siya naman ay nag-iiwas ng tingin. Ayaw niyang mapansin nito
ang pamumula ng pisngi niya dahil kapag tinukso siya nito ibabalibag na talaga niya
si Miggy. Pero infairness kinikilig siya.
<<3 <<3 <<3

a/n: spare the details of their 30 minutes kiss, hindi

ko pa keri ang isulat iyon hahaha.. Hindi pa gumagana ang malanding bahagi ng aking
utak pero pasasaan ba at isusulat ko rin iyon sa tamang panahon. Sorry for the late
post, dapat last night pa ito eh pero hindi kinaya ng powers ko dahil sobrang
napagod ako sa kaiisip ng kung anu-ano na wala namang katuturan.

Like, last friday nagSM ako with my polka dots outfit. Hahaha, advance ako eh baka
sakali ay swertehen. I watched MMFF movies, two lang dahil kinulang ako ng time as
in ang haba ng lines ng bilihan ng ticket at kung anu-ano pa. I watched Feng shui 2
first, napanood ko rin ang movie na ito ten years ago sa sinehan kaya excited ako.
Horror addict ako eh.

Kaya nood-nood kahit na iyong iba ay ang iingay na dahil wala pa ngang scary scenes
ay nakatili na. Kaya siguro sa halip na matakot ako ay natatawa nalang ako. I can
the humor eh, natatakot ako kapag nagugulat pero hindi talaga takot na takot. Baka
immune nalang talaga ako or dahil mas bata ako noon kaya feel ko ang takutan at
dahil may edad na ako ngayon kaya feel ko naman ang matawa nalang. Sa tingin ko
lang ha, hindi na siya gaanong scary ewan ko sa inyo.

Then nanood ako ng Praybeyt benjamin, hahaha.. laftrip ako dun. First palang na
scenes, iyong may zombies naalala ko tuloy iyong Warm bodies dahil sa scene na yun
tapos may plant vs. zombies pa. Akala ko pa nga ay ipapakain nila sa zombies ang
scenes itatanim pala sa semento... ay ewan sumasakit ang panga ko sa katatawa. At
naimbyerna lang ako, bakit ang daming gwapo na ka-affiliate si Tom Rodriguez dun?
Hindi ko alam kung saang side ako magchecheer kina Tom ba or kina Sir Chief kasi
may gwapo din dun eh... ang abs mga mare nakakahika lang. AT kahit na parang baliw
si Tom dun, doon ko rin narealized na gwapo nga pala talaga siya. Napuno ng gwapo
ang TAPB kagandahan ko nalang talaga ang kulang dun. hahahaha.. May pasingit pa
talaga no? Pay pahabol pa ngang James Reid sa huli.

Pero sakit talaga ng tiyan ko sa Ms. Minchin attire ni Benjie at binihisa si Bimby
na Sarah. Hahaha.. may emengard pa. Adik lang.

STATUS UPDATE: Bangon na mga babies, para ako nalang ang matutulog ulit. hehehe

PPS: kUMAIN ako kagabi kaya gutom ako ngayon.

=================

Chapter Seven

Chapter Seven

ILANG beses na siyang napabuntong-hininga habang nakatingin sa mga test results ni

Dane. Kahit saan niya tingnan at kahit baliktarin man niya ang mga papel ay ganoon
pa rin ang result, mas lalong lumalala ang kondisyon nito.

""Your condition is getting worst Dane." Hindi niya napigilan ang lungkot sa boses
niya, she doesn't want her to lose hope dahil kahit siya malakas ang paniniwala na
maililigtas niya ito. Pero habang tumatagal ay napapansin niyang lumalala ang lagay
nito, she is stressing herself more. "I don't know what happened pero masyadong
lumalala ang kalagayan mo. Are you stressing youself lately?" tanong niya not as a
doctor but her friend. Dahil wala si Yvonne at sila ni Dane ang palaging nag-uusap
ay tinuring na niya itong kaibigan.

"I don't know, Nao." Tanging sambit lang ng kaharap. Alam niyang hindi nito
napapansin pero ang paglilihim nito sa kalagayan nito sa mga mahal nito sa buhay ay
malamang ang dahilan kung bakit ito na-i-stress at si Rooke din.

"Your emotions Dane affects your baby too much kaya hindi ka pwedeng malungkot o
kaya naman ay mapagod.

Bawal sa iyo ang extremeties ngayon." Hindi ito agad nakaimik kaya nagsalita nalang
ulit siya. "I think kailangan mo ng sabihin sa pamilya mo ang kalagayan mo Dane."

Sunod-sunod itong umiling. "You know I can't do that not now. Kapag malalaman ng
pamilya ko I know they will forced me to get rid off the baby, kapag nangyari iyon
magagalit siya." Halos pabulong na iyong huling limang salita na sinabi nito pero
narinig niya iyon. Si Rooke na naman ang nasa isip nito.
 Napabuntong-hininga na naman siya hindi niya alam kung pang-ilan na iyon. " Si
Rooke? Of course magagalit siya dahil inililihim mo ito sa kanya." Napapikit siya
dahil ang ulo naman niya ang sumasakit. "Kung ako ang tatanungin mo Dane, alam kong
hindi pa tayo gaanon katagal na magkakilala pero naging kaibigan na kita. I don't
want to see you suffer like this, I don't want you to experience this kind of pain.
Alam kong hirap na hirap ka na, nahihirapan na nga ako na ako lang ang tumitingin
sa kalagayan mo at sa anak mo paano ka nalang kaya kung ikaw lang ang mag-isang
lumalaban? Ayokong mamatay ka Dane, please pag-isipan mo itong mabuti. Hindi pa
huli ang lahat you still have two months to think about this." Pinigil niya ang
sariling hindi mapaluha sa harap nito.

Si Dane kasi iyong klase ng taong hindi mo pag-iisipan ng masama, siya iyong taong
mamahalin mo at gusto

mong alagaan. Kung pwede lang siguro niyang akuin ang sakit nito total kung
mamamatay siya ang kuya lang naman niya ang iiyak, at si Yvonne at si Yzzy.
Makakamove on din ang mga ito, kay Dane may pamilya ito at halata naman na mahal
ito ni Rooke kahit hindi nito sabihin iyon.

"Nao, alam mo ang isasagot ko. Hindi na baling mamatay ako basta mabuhay-." Hindi
na nito natapos ang sasabihin nito dahil biglang may marahas na bumukas sa pinto ng
clinic niya. Napatingin siya sa bisita niya and found Miggy gaping at Nao. Alam
niyang close ang dalawa dahil lumaki sila ng magkasama at base sa ekspresyon nito
ay alam niyang narinig nito ang usapan nila.

Gusto niyang magpasalamat dahil dumating si Miggy dahil matutulungan siya nitong
kumbinsihin si Nao kahit na alam niyang impossible na. Hindi niya nakayang marinig
ang usapan nila kaya naluluhang tumayo siya at nagpunta siya sa may bintana upang
kahit papaano ay mapigilan ang sariling mapa-iyak. Napalingon lang siya ng marinig
niyang umiiyak si Miggy, kaya napa-iyak na rin siya.

Gusto niyang mabuhay si Dane at gusto niyang magkaroon ng isang katulad ni Miggy
na kapag may mangyayaring masama sa kanya ay iiyak din. No one cried for her kahit
na ang mommy niya na hindi niya alam kung nasaan na ngayon.

"If-." She tried to insert. Gusto niyang mabuhay si Dane at gagawin niya ang lahat
kahit na ihiwalay ito sa isa sa mga taong nagbibigay stress dito. "It's better to
stay away from Rooke from now on Dane." Mahinang sabi niya na naging dahilan kung
bakit napatingin ang dalawa sa kanya.

"Why?" sorry Dane.

"He will be the death of you." Aniya. "Mahal mo siya at hindi ka niya mahal, kapag
mas lalo mo siyang nakakasama mas lalo mo siyang mamahalin. Mas lalo kang
mahihirapan, hindi lang ikaw kundi pati na rin sa anak niyo. He is your main source
of stress at sinabi ko na kanina na hindi ka pwedeng maistress dahil kapag mas
lumala pa ang lagay mo..." she bit her lips to stop her fear from creeping out.
"kapag mas lumala pa ang lagay mo mamamatay kayong dalawa ng anak mo."

Gusto niyang i-alis ang tingin mula sa mukha ni Dane, alam niyang nakuha na nito
ang gusto niyang mangyari.

"Do you want me to leave him?"

"As much as possible, please ingatan mo ang sarili mo. Bumalik ka dito a week from
now." At tumalikod na siya hindi na niya kaya pang tingnan ang mukha ni Dane na
nasasaktan because it reminds

her of herself way back then. Iyong mukhang helpless na helpless dahil wala ni
sinuman ang nandoon sa kanya para alagaan siya. Umalis na ang dalawa na ikinahinga
niya ng maluwang.
 PUMASOK na siya sa Royale dahil nakaramdam na siya gutom, mula siya sa bahay ni
Miggy dahil siya ang kinuhang personal doctor ni Miggy para kay Dane. Wala naman
siyang reklamo dahil iyon naman talaga ang trabaho niya. May mga kinakausap na rin
siya na mga doctors na pwedeng makatulong sa kanya.

Papunta na siya sa kanyang table ng biglang may bumangga sa kanya. "Oh, bloody-I'm
sorry Miss." Napatingin siya sa babaeng nabangga niya, she was surprised to hear a
thick British accent. Isang may edad na babae ang nakita niya at napatingin din ito
sa kanya.

She looks so familiar hindi lang niya matandaan kung saan niya ito nakita pero
parang nakita na niya ito dati. And she even stopped herself to hug the beautiful
stranger in front of her. Kaedad lang siguro ito ng mommy niya kung saan man ito
naroroon ngayon, mas maganda at mas maamo nga lang ang mukha.

"Are you okay darling?" tanong nito sa kanya sabay haplos sa pisngi niya.

Bigla siyang napangiti sa ginawi nito, ang init kasi ng mga kamay nito. Parang mga
kamay ng mommy ni Miggy.

"Yes, ma'am I'm okay."

 "Thanks God you are okay sorry if I bumped into you I'm in a hurry my husband and
my son's family is already here and I'm kinda late." Tumawa ito.

"It's okay po."

"Mommy." Sabay silang napalingon sa tumawag sa babaeng kaharap niya at ganoon

nalang ang bilis ng tibok ng puso niya ng makilala ito and then suddenly
realization hits her. Ang babaeng nakabangga niya ay ang mommy ng kuya niya.

"Son, I am sorry I am late."

"Too late hon." Napakagat siya ng labi ng makilala ang isa pang lalaki na nasa
likod ng kapatid niya, walang iba kundi ang ama niyang minsan lang niya nakita sa
buong buhay niya. She immediately feel

out of place, she blinks so many times to stopped her tears from peeping out.
Napahakbang tuloy siya patalikod kaya nabangga tuloy niya ang isang waitress na
nasa likod na pala niya.

"Sorry." Mabuti nalang at wala itong dalang damit. Nagmamadali naman siyang
naglakad palayo doon masakit kasi, somewhere inside her remembers the pain of being
rejected and left alone.
 "Naome!" tawag ng kuya niya sa kanya. "Sis, wait!" pero hindi na siya huminto sa
mabilis na lakad niya. She doesn't belong there, she doesn't want to insist herself
sa isang bagay na alam naman niyang wala na siyang lugar. Her lips were already
shaking and her eyes were blurry when she bumped into someone, araw yata ng
banggaan ngayon eh.

"Hey, baby doll?" with her burry vision ay si Miggy ang nakita niya, nag-aalalang
napatingin ito sa kanya. At dahil bigla siyang nakakita ng kakampi ay bigla siyang
yumakap dito at napahikbi ng mahina sa dibdib ng binata. His arms wound around her
body trying to calm her. Kung bakit siya naiiyak? Nasasaktan siya, nasasaktan siya!

"Miggy I think I need to go." Natigil siya sa pag-iyak niya ng may marinig na
boses na

babae.

"Sandali lang Olive." Pigil ni Miggy dito. Mabilis pa sa alas kwatro na umalis
siya sa pagkakayakap kay Miggy at pinunasan ang luhaang mukha niya. Hindi niya
napansin na may kasama pala si Miggy na babae, ito iyong babae na nakita niyang
kasama nito noong nasa hospital ito noong magkita silang muli.

"M-may kasama ka pala." Nang makalayo siya kay Miggy ay kusang humawak iyong babae
na may pangalang Olive sa braso ni Miggy kaya napahakbang siya patalikod. "Sorry if
nakadisturbo ako."

"Nao!" narinig niya ang boses ng kuya niya at nagmamadaling tumakbo siya palayo sa
mga ito. Hindi maalis-alis ang sakit sa puso niya ng mga oras na iyon kung pwede
lang sigurong mamatay sa sakit ay baka iyon na ang ginawa niya.

Agad siyang pumara ng taxi at iniwan ang sariling sasakyan niya na nasa parking
lot. Hindi niya alam kung saan siya pupunta hindi pwede sa bahay niya dahil mas
lalo lang siyang malulungkot doon. Nang nasa taxi na siya ay saka lang niya
napagtanto wala nga palang sa kanya. Lahat ay pahiram lang.

Nagpahatid siya sa mall at nagpunta sa lugar na madalas niyang gawing iyakan noon.
Noong hindi pa niya nakilala si Yvonne, iyong wala pa siyang mapagsabihan. Pagpunta
niya sa cinema ng mall ay tamang-tama na walang linya bumili siya ng ticket ng
showing na movie ng araw na iyon. Comedy ang binili niya at dahil may ten minutes
pa siya bago ang palabas ay bumili muna siya ng pop corn at drinks at saka pumasok
sa loob ng sinehan.

Umupo siya sa gitnang bahagi ng sinehan na iyon, iyong iba nasa balcony siya lang
ang nandoon. Gusto niya doon dahil walang makakakita sa kanya. Nang magsimula n
gang movie ay napuno agad ng tawanan ang buong lugar pero siya hindi mapuknat ang
mga luha niya. Nakakatawa bang isipin na kung saan marami ang nagtatawanan ay
nandoon siya palihim na umiiyak, hindi na nga niya malasahan ang cheese sa popcorn
niya dahil lasang maalat, lasang luha niya. Tuluyan na niyang ibinaba ang popcorn
niya at napayuko nalang, isinubsob niya ang mukha sa tuhod niya at humikbi ng
mahina.

She remembered that twelve year old girl who cries inside her dark and cold room.
Parang ngayon lang, she is crying again in a cold and dark place. Hindi niya alam
kung ilang minuto siyang umiiyak, sa totoo niyan ay pagod na pagod na siya. Sa
totoo lang napakababaw ng mga luha niya kahit na

walang sense ay iniiyakan niya, pero nagtatago lang naman sa dilim. Kaya niyang
pigilan ang iyak niya sa harap ng maraming tao pero kapag siya nalang ay napapaiyak
nalang siya.
 Siguro kahit sa tingin ng lahat nasa kanya na ang lahat ay punong-puno pa rin siya
ng insecurities, dahil siguro wala siyang pamilya at wala ni isang tao ang
nagpapalakas ng loob niya sa mga oras na nasa pinakababa na siya. Siya lang naman
eh, siya lang palagi dapat masanay na siya pero masakit pa rin.

"Bakit ba kapag nakikita kita
kanyang pagkakasubsob. Wala na
niya. "Comedy ang palabas pero
katabi niya, at dinala siya sa
madedehydrate ka na."
palagi ka nalang umiiyak?" hindi siya umahon mula sa
siyang natitirang energy para paganahin ang utak
umiiyak ka tama na iyan." At nahila na siya ng
dibdib nito. "Hush baby doll, tama na iyan

Natawa nalang siyang bigla sa sinabi nito kahit na umiiyak siya, hinampas niya ito
sa dibdib nito and found his laugh the source of her new found energy.

"Why are you here?" mahinang tanong niya.

"Ang pangit ng boses mo kapag umiiyak baby doll kaya huwag ka ng umiiyak ha. This
will be the last time na makikita kong umiiyak ka."

"Hindi ako umiiyak."

 She heard him snort. "Kaya pala basang-basa ang shirt ko sa luha mo o laway mo
ito."

"You are gross Allyxander Miguel." Itinaas nito ang mukha niya upang punasan ang
basang pisngi niya.

"I don't want to see you in tears I don't know the reasons but I don't want to see
you crying." Bulong nito sa kanya. Tumango lang siya although hindi siya
nangangako. "There." Hindi niya alam may nakatago palang kasweetan sa katawan ang
lalaking ito. No wonder she fell for him, she is already crawling. Para siyang nasa
tuktok ng Mt. Everest tapos nagsky diving ng walang dalang parachute ng walang
reklamo. Nangangalahati na siya eh sa kanyang pagkakatihulog.

"How did you find me?"

"Nagkataon lang gusto ko talagang magmovie kaya dito ako napunta at nagkataon naman
na nakatabi kita."

Namula siyang bigla sa pagiging assuming niya, kailan ba siya matututong hindi
mag-assume. Mabuti nalang at madilim kaya hindi nito nakita ang pamumula ng
napahiyang mukha niya. Humarap siya sa malaking screen upang doon ituon ang pansin
niya pero nahila lang siya nito at nagtamang muli ang kanilang mga mata.
 "Silly, of course I look around and found you here." Anas nito kasabay ng paglapit
ng mukha nito sa kanyang mukha. "I will kiss you again Nao, the same kiss we share
last christmas day and I won't accept no for an answer."

And since he doesn't want to accept no for an answer ano pa ang magagawa niya
kundi ang tanggapin ang mga labi nitong nasa mga labi niya. Dahil sa bilis ng
pangyayari ay hindi agad siya nakakilos.

"Open up baby doll, open your lips I am going to devour you." He said with his
husky voice. "Open now." He insisted and when she didn't do anything ay ito na
mismo ang humawak sa mga labi niya and parted it slightly before he grabbed the
back of her head and kissed her with all his

might.

She arched her back when she felt the tingling sensation his lips brought her, his
kisses is bringing her to life. Kusang pumulupot ang mga braso niya sa leeg nito at
mas lalong hinapit ang ulo nito para mas maramdaman niya ang mga labi nito.
Naghihiwalay lang ang mga labi nila para kumuha ng hangin pero mabilis din iyong
naglalapat para mas palalimin ang mga halik nila.

His kisses were hot, feverish and rough yet gentle and provoking, she can't give
identification to that kiss. Parang sa matching type test lang, ito ang A at siya
ang B, match na match at iyon na nga yata ang pinakamasarap na halik na pwede
niyang matikman--- kahit na ito lang naman ang nakahalikan niya.
 "Excume me Sir bawal po iyang ginagawa niyo dito."

"Shit!" she cursed and covers her face with his chest.

"Sorry bossing nadala lang." naramdaman niyang tumayo na si Miggy pero hinapit
naman siya nito sa beywang para mapatayo din siya. "Lalabas na kami."

Shucks! Nakakahiya ang nangyari nakita sila na naghahalikan sa loob ng sinehan.

Nasa aisle na sila ng sinehan ng maramdaman niyang yumuyugyog ang katawan ni Miggy
dahil tumatawa na ito ng malakas. Hinampas niya ito sa braso.

"Tatawa-tawa ka pa diyan samantalang napahiya na nga ako."

"Don't worry baby doll hindi ka naman niya nakita." Bago pa sila makalabas sa doon
ay nagpaalam muna siyang papasok sa restroom. SInabihan na niya itong mauna nalang
lumabas pero maghihintay daw muna ito.

Pagharap niya sa salamin ay namangha siya sa kanyang nakita, her face is flushing.
Ang pula-pula ng mukha niya kahit na namamaga ang kanyang mga mata at pakiramdam
niya ay pati ang mga labi niya ay namamaga na rin. Napahawak siya doon dahil ramdam
pa rin niya ang mga labi ni Miggy sa mga labi niya.

She doesn't want to stressed herself sa kung anuman ang meron sila ni Miggy,
natatakot kasi siya dahil alam niya sa bandang huli masasaktan lang siya. Kung
masasaktan man siya mas mabuti nalang sigurong sulitin nalang niya ang mga
pagkakataon na tulad nito.

He untie her hair from her usual ponytail and let her medium long hair flow and
her bangs on the loose, may mahabang bangs siya na nasasali sa ponytail niya. After
washing her face with water ay pumasok siya sa isa sa mga cubicle to get some
tissues and dried her face using it before she throw it inside the trashbin
provided.

"Shucks!" she jumped from her place when someone grabbed her and pinned her on the
wall. "Mi-Miggy? Bakit ka pumasok?" natatarantang tanong niya. "This is a women's
restroom for pete's sake."

He just smirk and continue pinning her on the wall, nagpumiglas siya pero mas lalo
lang nitong idiniin ang katawan nito sa katawan niya as he locked the cubicle's
door.

"Walang tao it's just the two of us here."

 "Quit playing games Allyxander Miguel!" kinakabahang asik niya dito. He closed the
distance between them until she can feel the hotness of his lips.

"I am not." He flickers his tongue.

"Grabe naiihi na ako sa katatawa." Nanlaki ang mga mata niya ng may marinig na
boses sa labas ng cubicle nila. Mas lalo siyang nagpumiglas samantalang ito ay mas
lalong lumapad lang ang ngisi. Muntik na siyang mapatili kung hindi lang nito
naangkin ang kanyang mga labi upang patahimikin siya. He bit her lower lips when
she refused to accept his kiss dahil natataranta nga siya.

"Ay close? May tao ba?" Pakiramdam niya ay bumaba sa talampakan niya ang kanyang
puso ng kumatok pa iyong gustong gumamit ng banyo. At ang walang hiyang Miggy na
humahalik sa kanya mas lalo lang idiniin ang katawan nito sa katawan niya. Malakas
siyang napasinghap ng bumaba ang palad nito sa likod niya, sa may bandang baba, he
is now gaping her buttocks to pull her up.

Hindi na niya narinig ang mga babae sa labas pagkatapos niyang marinig ang
pagflush sa kabilang cubicles. Napahawak nalang siya sa magkabilang balikat nito
dahil nanghihina na ang kanyang mga tuhod kailangan niyang ng suporta and he gave
it to her.

They are both gasping when their lips finally released from each other's,
nanghihinang napasandal siya sa pader habang ito naman ay nakatingin lang sa kanya
with a satisfying smile on his face.
"Isn't this exciting." Sinamaan niya ito ng tingin.

"Baliw ka talaga paano kung nakita ka nila dito?"

Ngumisi lang ito. "Much better baby doll," hinawi nito ang ilang hibla ng bangs ng
tumabing sa mukha niya. "Now, fix yourself or else hindi kita palalabasin dito."

Nanggigigil na kinurot niya ito sa pisngi at saka binuksan ang cubicle. Laking
pasasalamat niya ng wala na nga ang mga nandoon dahil hindi niya alam kung anong
mukha ang maihaharap niya sa mga taon when they caught her and him making out in a
public place.

<<3 <<3 <<3

a/n: I watched MMFF movies already, Praybeyt Benjamin and Feng shui2 tapos kanina
ay my big bossing and Shake rattle and roll 15. After watching the four movies, sa
akin lang naman ito ha. Nanonood ako ng mga english films pero mas avid filipino
movies talaga ako. I love romcom and mostly comedy talaga ang peg ko. I tried to
differentiate each story... sa Feng Shui 2 nga hindi ako natakot, wala namang
nakakatakot kasi more on

ang reason kung bakit natatakot iyong iba ay dahil sa biglaang pagflash ng mga kung
anu-anong anino o kaya naman ni lotus feet, at mga nakakadiring churva. Sa My big
bossing which is divided into three parts, ang unang part sobrang bilis ng
pangyayari walang thrill at hindi siya nakakatawa may parts oo pero kulang, sa
ikalawang part ganoon din at sa third part parang bitin din... pero may aral kang
makukuha, self-respect, love sa family and acceptance kahit na anong hitsura mo. Sa
Shake rattle and roll naman, I've watched all the shake rattle and roll start pa
noong One up to now, thanks to Channel 23 sa pagpapalabas nun noon every
pananghalian. Mas scary dati hahahaa iyon lang ngayon kasi marami ng nakakadiring
nandoon... pero unlike sa feng shui itong movie na to ang tumawa ako ng tumawa,
yup, horror yet I am laughing nasanay lang siguro ako sa mga scary movies na
napapanood ko kaya wala ng epek sa akin ang pinoy made na horror movie. Praybet
benjamin as being vice as he is, ang first part ng mvoie todo laugh trip talaga
siya marami kasing nakakatawang scenes pero ng lumaon na marami ng part ang boring.
Iyong acting skills minsan nakakaturn off kaya hindi na siya fun.

Ang palaging sinasabi ng kasama ko kanina ay nakakatawa nalang daw ang movies dahil
sa wala na itong sense, iyong pagiging walang sense na raw ang nakakatawa... todo
defend naman ako kasi nga I love pinoy movies but I can also see the difference
between foreign and local movies... minsan mas trip ko pang panoorin ang Indian
movies at Thai movies kahit palaging bitin.

Ito lamang po ay mga obserbasyon ko, sariling opinyon ko lamang. Huwag sana kayong
magalit kung nakaka-offend man iyong opinyon ko. May sari-sarili tayong opinion and
this is a democratic country so feel free to express.

STATUS UPDATE: Excited na ako sa dami ng pwedeng kainin bukas.

PPS: Might update Waiting on a feeling... JairXy and MigNao

=================

Chapter Eight-A

Chapter Eight-A

"Hello?" pupungas-pungas na sinagot niya ang tawag na gumising sa kanya,

unregistered number kasi ang nandoon kaya sinagot niya baka kasi importante.
"Hello?" ulit niya pero wala siyang narinig na sagot mula sa kabilang linya. "Kung
manggigising ka lang naman ng mga taong pagod please lang huwag ako ang pagtripan
mo." At asar na pinatay na niya ang tawag. May mga tao talagang walang magawa sa
buhay nila kaya nangtitrip.
 At dahil nagising na siya ng tuluyan kaya bumangon nalang siya at kinuha ang robe
niya, when she is sleeping she prefers to wear her panties only. Nasanay na kasi
siya na siya lang mag-isa kaya palaging iyon ang ginagawa niya. Humihikab pa siya
ng bumaba siya ng hagdanan, okay lang naman kasi na matulog siya ng matagal dahil
rest day niya ngayon, it's Sunday and she wants her Sundays to be her sleepdays.

Binuksan niya ang ilaw ng kanyang bahay at bumaha sa buong sala na karugtong ng
kanyang kusina. Pagtingin niya sa kanyang wallclock ay gusto niyang mapaiyak dahil
alas kwatro pa ng madaling araw. At nawala na ang antok niya. Kumuha siya ng tubig
and brush her teeth the usual way she does kapag nagigising siya.

Naghilamos na rin siya at nagpasya nalang na magjojogging kapag medyo okay na ang
pakiramdam niya.

Pumunta siya sa sala at agad na nakita ang mga alaga niyang mga hamsters na hindi
yata marunong mapagod dahil paakyat-baba ito sa bahay-bahayan ng mga ito. Naglagay
siya ng mga sunflower seeds and checked if may tubig pa ba doon. Naupo din siya sa
sofa at napapikit hoping na pwede pa siyang makatulog. And when she thought she can
finally go back to sleep when her doorbell rung. Nagising na siya at inis na
napatayo dahil sa asar niya at inis na binuksan ang pinto.

"Ano ba? You are- Miggy?" Napatingin siya sa gwapong binata na nasa harap niya. He
is standing infront of her basa pa ang buhok nito, he is wearing a black sando
beneath a black leather jacket, a faded jeans that hangs dangerously on his hips
and a pair of mark and spencer's rubber shoes. He looks so dashing and breathe
taking early in the morning at kung ito man ang magiging scenery niya every morning
eh di hindi nalang siya matutulog.

"What the hell!? Why did you opened your door wearing like that?" kunot-noong at
galit itong napatingin sa kanya. She look herself and found her robe almost opened
dahil hindi nga nabubuhol ng maayos ang roba niya. Mabilis niyang sinara at tinali
ang roba niya pero parang hubad pa rin ang
kanyang feeling sa paraan ng pagkakatingin nito sa kanya. She heard him cursing
before he pushed her inside her house and close her door. "Sa susunod na magbubukas
ka ng pinto i-check mo muna kung sino ang pagbubuksan mo ng pinto lalo pa at hindi
pa sumisikat ang araw. Paano kung masamang tao ang nasa labas?" galit na tanong
nito as in sermon ang inabot niya sa gwapong mama. "Are you even listening to me
damn it!"

"Kagigising ko lang Miggy and I am a bit disoriented pwede bang mamaya ka na

sumigaw? At saka sino ba ang matinong tao na pupunta sa bahay ng may bahay ng alas
kwatro ng madaling araw?" malumanay na tanong niya. Ito naman ngayon ang natigilan
at saka muling napatingin sa kanya.

"Tsk. Just dress up." Tiningnan muli siya nito. "Are you even wearing bra?"

Nanlaki ang kanyang mga mata sa bulgar ng salitang ginamit nito. Napayakap tuloy
siya sa kanyang sarili at iniwas ang namumulang mukha mula dito.

"I don't wear anything except my panties when I am sleeping and as I said I just
woke up." She defended herself. She heard him rumble and then push her towards her
stairs. "ANo ba bakit ka ba nanunulak?"

"Magbihis ka wear something comfortable aalis tayo."

"Ha? Saan?"
 "Basta aalis tayo magbihis ka na dali or else ako ang magbibihis sa iyo."
Seryosong banta nito. "And don't wear dress." Kunot-noong napatingin lang siya
dito. "Do you have another bathroom?"

"Sa may kitchen."

"God." She heard him whisper as he make his way towards her spare restroom.
Mukhang masama ang pakiramdam ni Miggy. And since aalis daw sila kaya mabilis
siyang umakyat sa silid niya at naghanda. She took her five minutes shower and
chose to wear something light. A pair of black shorts and light blue sweater, base
sa suot ni Miggy ay mukhang hindi siya pwedeng magirly-girly kaya nagsneakers
nalang siya. Humarap siya sa salamin niya and tied her hair in a neat ponytail,
applied some loose powder and lipgloss.

Pagbaba niya dala ang kanyang maliit na backpack ay nandoon na si Miggy at

prenteng naka-upo

sa sofa niya. Pinasadahan siya nito ng tingin and she thinks he approved it dahil
hindi na siya nito pinagpalit pa.

"I already locked all the doors and windows." Napansin niyang parang may hindi ito
nagustuhan. "You are living alone Naome tapos hindi nakalock ang bintana sa kusina
mo masyado kang kampante hindi lahat ng tao ngayon ay mabubuti you need to remember
that." Inis na pakli nito mukhang hindi pa natapos ang sermon nito sa kanya kanina.
"You need to double lock your doors and your windows mabilis kang maakyat ng
magnanakaw." And then his teeth gritted. "At magsuot ka ng damit kapag natutulog
ka."
 "Mig-."

"Understand?"

May magagawa pa ba siya? "Fine."

"Don't fine-fine me Naome." Napabuntong-hininga ito. "Come here." And motioned her
to come forward which she does and when she's already close to her ay pinisil
nitong bigla ang pisngi niya.

"Aray!" naiiyak na hinampas niya ito.

"Gising ka na?"

"Kanina pa nakakainis ka." Reklamo niya. "Ang sakit." Alam niyang namumula na ang
pisngi niya sa lakas ng pisil nito sa kanyang pisngi.
 "Halika nga." At lumapit ito sa kanya at bigla nalang hinalikan ang pisngi niyang
pinisil nito kaya biglang napalitan ang sakit ng... ng... basta iyon na iyon.
"Masakit pa?" at ang bruho napangisi na.

"Hindi na po."

"Sure?" akmang hahalikan nito uli ang pisngi niya ang hilahin niya ang braso nito
at sa isang iglap lang ay nasa sahig na ito.

"Sorry." Hind sincere na hingi niya ng paumanhin. "Manyak ka talaga Miguel

paraparaan ka kahit kailan." Inis pa rin siya dito dahil sa ginawa nitong stunt sa
movie house, sa cubicle ng banyo na nasa movie house. "Hindi pa rin kita
pinapatawad sa ginawa mong panglalapastangan sa akin noong nakaraang araw."

Narinig niyang tumawa ito at hinuli ang mga mata niya. "I've fulfilled my
fantasies,

kissing you in a public restroom." Namumulang hinampas niya ito sa dibdib. "Next,
it will be in the kitchen." And wink at her, she could feel her insides stirring up
and her system is heating up dahil sa sinabi nito.

"Bastos. Tumayo ka na nga diyan saan ba tayo pupunta?" and he immediately sit
properly tiningnan niya ang likod nito and dusted it. Hindi naman siya ganoon
kabrutal, tinulungan din niya itong tumayo kahit na hindi naman ito nasaktan.

"Aray, gusto kong magpaconfine dito masakit ang buong katawan ko."

"Sinungaling hindi ka nga nasaktan."

"I like my body sore in delicious way baby doll." Muli siyang napalunok sa
kabastusan ng lalaking ito.

"Iyang bibig mo Miguel!"

"Joke lang. So, let's go now."

"Saan ba kasi tayo pupunta?"

"Sa Tagaytay." Napakunot ang noo niya sa sinabi nito. "Been there?"

"Yeah, noong nakagraduate ako ng pre-med ko dahil may seminar. Pero hindi ko
nagawanang mamasyal."

"Papasyal tayo." Ngumisi ito. Pinatay na nito ang ilaw and he even checked if may
nakasaksak ba na appliances. And locked her door paglabas niya ay tinaasan niya ito
ng kilay dahil may nakita siyang itim na ducati motorbike sa labas ng kanyang
bahay. Hindi niya nakikita ang kotse nito kaya malamang ito iyong sinakyan nito.

"Is this yours?" manghang tanong niya.

"As much as I would love to say yes baby doll I'd say no, my mom doesn't approved
with motorbikes because it's highly dangerous so we settled on cars and yatch. This
one is from my brother-in-law."

"Si Albie?"

"You know him?"

 "I model for his magazine company once."

"He is married to my sister." Biglang sabi nito.

"Hindi ko aagawin si Sir Albie sa kapatid mo." Sabay irap niya dito.

Ngumisi lang ulit ito. "I know and besides Albie is too in love with my sister."

Siya naman ngayon ang napangiti. "I know madali namang mahalin ang kapatid mo kaya
nga nainlove din ang kapatid ko sa kanya. You sister is the type of woman of
deserves to be loved by many."

Bahagya itong napatingin sa kanya bago inayos ang buhok niya at isinuot ang spare
helmet nito. Nagsuot na rin ito ng helmet.

"Kumapit ka sa beywang ko para hindi ka mahulog. Do you know how to ride a

motorbike?" tanong nito.
 "Oo may motorbike dati si Noli." Diretsang sagot niya hindi naman ito sumagot at
umangkas nalang sa ducati. He motioned her to climb over and she did kahit na medyo
mahirap at dahil naiilang siya kaya napahawak siya sa balikat nito.

"Sa beywang ko." Utos pa nito.

"Dito nalang." He started the machine's engine at malakas siyang napasinghap at

kusang napayakap sa beywang nito ng sobrang bilis na ng takbo ng motor nito. "Ang
bilis." Sigaw niya dito and heard him chuckle.

"I like it fast baby doll." Sigaw nito pabalik. Pakiramdam niya ay nasa racing
arena sila and the whole world is their circuit. Ang lakas ng tibok ng puso niya
dahil sa mabilis na pagpapatakbo nito-scratch that dahil sa higpit ng yakap niya
dito--- no scratch that again, ang lakas ng tibok ng puso niya dahil sa ito ang
kasama niya.

Huminto lang sila ng magreklamo siyang nagugutom siya saka lang nito naalala na
hindi pa pala siya kumakain. May mga stop overs sila actually kaya nakakain naman
siya wala lang talagang magawa si Miggy na matino kaya kung saan-saan nalang siya
nito dinala.
 "Ano ba talaga ang gagawin natin sa Tagaytay?"

"Mag-eenjoy today is your day off you need to enjoy."

She rolled her eyes at him. "If you mean enjoy dapat nagpapahinga na ako ngayon."

"May nagpapahinga bang nagising ng sobrang aga?"

Asar na hinampas niya ito. "May wala kasing magawang tao na tumawag sa akin kaya
ako nagising." Parinig pa niya na naging dahilan kung bakit ito natawa.

"At least ang gwapo kong mukha ang nasilayan mo first thing in the morning."

"Heh!" patuloy lang sila sa kanilang asaran hanggang sa makarating na sila sa

Tagaytay Picnic Grove. Una itong bumaba sa motor upang alalayan siya kaya lang
dahil nga sa haba ng oras ng pag-upo niya pakiramdam niya ay namanhid na ang puwet
niya.
 "Are you okay?" tanong nito habang inaalalayan siyang umayos ng upo.

"Namanhid yata ang butt ko at ang sakit ng mga legs ko feeling ko nadivirginize
ako." Wala sa sariling

nabulalas niya, napansin niya ang pananahimik nito at ganoon na lamang ang pagtaas
ng dandruff niya ng tingnan nito ang private part niya. "Miggy!"

"What? I am just checking if you are bleeding-." Agad niyang tinampal ang bibig
nito.

"ANg bibig mo talaga ang bastos-bastos mo." Nahihiyang wika niya dito, he chuckled
and then he even licks her palm that covers his mouth. "Nakakadiri ka talaga."
Naiinis na sinipa niya ito pero maagap nitong nahawakan ang binti niya.

"Joke lang baby doll common let's go marami pa tayong pupuntahan kaya dapat
simulan na natin." Tinulungan siya nitong bumaba na ng motor mabuti nalang at
namamanhid lang ang pang-upo niya at hindi nagjejelly ang kanyang mga tuhod.

Napangiti siya ng mapansin na medyo marami ang mga nandoon para siguro mag-enjoy.
Most of them were tourists and some were families just having fun.
 "Let's go." Yaya nito sa kanya at pumunta sila sa zipline area.

"Oh no, Miggy. Hindi mo ako mapapasakay diyan." Natatakot na naglakad siya palayo
dito, aano ba kasi ang pumasok sa isip nito at naisipan nito ang mga extreme
adventures. "Miggy ano ba?" tili niya ng bigla siya nitong kargahin at dalhin doon.
"Ibaba mo ako please ayoko sa zipline takot ako sa matataas na lugar."

"Common baby doll I know you aren't this weak-." Sinuntok niya ito sa likod nito.

"Hindi ako weak ayo-." Ibinaba siya nito at tatakbo na sana siya ng pigilan siya
nito at dahil nga nakita niya ang lalim ng pwede niyang mahulugan kapag nagbreak
ang lines ay nanginig ang buong katawan niya. She felt weak for a sudden. "Miggy,
please." Pakiusap niya dito kaso lang ay ngumisi lang ito.

"Kaya natin ito baby doll." Naramdaman nalang niya ang pagkabit ng mga harness sa
kanila, kung anu-anong mga cable wires.

"Kuya hindi ba mapapatid ang mga lubid? Ilan na ba ang namatay dito? May-."
 "Maam, safe po ang ride namin."

Diskumpyadong tiningnan niya ang naglagay ng harness sa kanya. Seriously sinong

matinong tao ang magsasabi na safe ang place kung ibabato ka from one point to
another tapos sobrang lalim ng pwede mong bagsakan?

"Ready na po?"

"Ready na!" excited na sabi ni Miggy na tapos na rin, mukhang excited na excited
na ito sa pagpapalipad ng kaluluwa nila. She made the sign of the cross three
times--- five times--- more than five pa nga. Tumawa lang ito ng malakas sa ginawi
niya and then she felt someone pushing her to the cliff.

Isang nakakabinging tili ang napakawalan niya ng buksan niya ang kanyang mga mata
sa tingin nga niya ay nagasgas na ang lalamunan niya sa nangyari. Sisigaw pa sana
siya ng may marinig na ibang sigaw.

"Mommmmyyy! Help! Ayoko na! Gustoooo ko pang mabuhay!!!!!!" napasulyap siya kay
Miggy at sa halip na matakot sa sariling buhay ay tumawa siya ng malakas sa hitsura
nito na hindi mo mawari kung nakakain ba ng mapait o maasim na pagkain.
 Pagkababa nila ay hindi pa rin mapuknat ang tawa niya lalo pa at nagsuka pa sa
isang tabi

si Miggy na bumaliktad ang sikmura. Sinamaan siya nito ng tingin.

"Wow, wala akong narinig na sigaw. Hindi ko narinig na tinawag mo ang pangalan ng
mommy mo. Kakaiba ka talaga Miggy." Tukso niya dito.

"Ang sama mo first time ko eh." Kaya naman pala ang tapang-tapang nito kanina
dahil hindi pa nito naranasan ang bagay na iyon. "Malay ko bang nakakatakot pala
iyon."

Isang malutong na tawa ang pinakawalan niya dahil sa naging reaksyon nito.
Inabutan niya ito ng tubig upang makainom ito.

"Grabe ang lakas ng heartbeat ko." Hinagod niya ang likod nito upang pakalmahin
and true to his words sobrang lakas ng heartbeat nito. Kasing lakas ng heartbeat
niya habang kasama niya ito, napasulyap siya sa namumulang mukha ng binatang
kaharap. He is really good looking no wonder he is one of the most sought after
model in town.

Napakurap siya ng biglang bumaling ito sa kanya, muntik na iyon. Muntik na nitong
makita
na tinititigan niya ito.

Heart, not now okay? Sa takdang panahon (wink).

"Saan tayo next?" tanong niya.

"Maghorseback riding tayo."

"Marunong ka?"

"Of course, nagmodel na ako dati ng briefs at kailangan kong sumakay sa kabayo."
Naimagine niya ang sinabi nito and oh gulay! She wants a copy of that picture. "May
spare picture ako you want?"

Pinaningkitan niya ito ng mga mata. "Aanhin ko naman ang picture mong nakabrief?"

"Well, if you are bored and-." Hinampas niya ito. "I'm just suggesting I have your
pictures din when you are wearing a tiny black two piece bikini too and If I am
bored-."

"May picture kang ganoon?"

"Yup."

"Akin na iyon." Ngumisi ito. She used to model skimpy swim wear noong nagsisimula
pa lamang siya sa pagmomodel.

"Finders keepers baby doll at dahil pinagtawanan mo ako kanina hindi mo makikita
iyon kahit kailan."

"Nakakatawa ka naman talaga kanina ang tapang-tapang mo tapos tinulak mo pa ako

iyon pala para kanang maiihi sa salawal mo." Muli siyang natawa ng maalala ang
sinigaw nito kanina. Indeed her day off is well-spent, lalo pa at ito ang kasama
niya ang lalaking pinili ng puso niya. Sana... sana lang hindi siya masaktan which
she highly doubt.
<<3 <<3 <<3

A/N: Happy New Year babies! Wala munang mhabang otors note!

=================

Chapter Eight-B

Chapter Eight-B

"GUSTO mo ba si Miggy?" natigil siya sa pagtupi ng kanyang ginamit na apparatus

upang icheck ang blood pressure ni Dane. Nasa bahay siya ni Miggy, wala si Miggy
may trabaho kasi ito kaya silang dalawa lang ni Dane sa bahay nito. She is Dane's
personal doctor.

"Ano ba iyang tanong na iyan hindi ako prepared." Natatawang sagot niya habang
inaayos ang pagkakapony tail ng kanyang buhok.

"Huwag mong iwasan ang tanong ko Nao alam ko ang sagot sa sariling tanong ko."

Tinawanan niya ito. "Kung alam mo bakit mo pa ako tinatanong." Pamimilosopo niya
nabato tuloy siya nito ng unan.

"Because I want you to confirm it friend na kita kaya gusto ko magshare ka rin sa
akin."

Napakamot siya ng ulo, kakarealized lang din niya na mahal niya ang lalaking iyon.
Hindi niya inaasahan na makakafeel siya ng ganito because all of her life iisang
lalaki lang ang minahal niya at iyon ay si Noli.
 "If you love him

masaya ako, gusto ko kapag nagmahal uli si Miggy gusto kong sa iyo na lang."

Kunot-noong napatingin siya dito. "Love again?"

"May first love si Miggy, her name is Olive." Olive? That name sounds so familiar.
"High school sweet hearts sila, magkababata. Kaya kilala namin si Olive at alam
namin kung gaano kamahal ni Miggy si Olive. Siya lang kasi ang nakakapagpatino kay
Miggy, you know naman siguro kung gaano kalapit sa girls si Miggy. Possessive din
si Miggy kay Olive kaya walang nakakalapit sa kanya tanging si Miggy lang.

They love each other pero hindi sinagot ni Olive si Miggy dahil nga sa
nagdadalawang isip ito. Natatakot itong baka kapag sinagot niya si Miggy ay
masaktan siya dahil sa daming babae ni Miggy. Malapit si Migz sa mga girls pero
noong nililigawan niya si Olive ay hindi kailanman ito nakipagdate sa iba."

Something inside her chest restricts due to pain.

"Seryoso si Miggy sa kanya hanggang sa tuluyan na nitong ibasted si Miggy. He was

heartbroken, kung sinu-sino na ang babaeng dinedate nito. Kani-kanino nalang siya
nalilink wala siya ni isa man na sineryoso

hanggang sa ngayon. Pero ng makita ko siya na kasama ka, kapag nakikita kong
magkasama kayo napagtanto ko na unti-unti mong ibinabalik ang dating Miggy. Iyong
sweet and caring at hindi iyong malandi at mapaglaro lang."

Napakuyom siya ng mga palad, para kasing sa sinabi ni Dane sa kanya ang dating
Miggy na mahal si Olive ay sweet and caring. Pero sa kanya, yes, he is sweet and
caring but he is also malandi and playful to her. Ibig sabihin hindi ito seryoso sa
kanya-wait-kailan nga pala ito nagseryoso sa kanya?

"Mali ka yata sa observation Dane."

"Ha?"

"About kay Miggy, huwag mo akong ilink kay Miggy dahil hindi talaga siya seryoso
sa akin. He is just playing around."

"Hindi iyan ang nakikita ko."

"Pero iyon ang nakikita at nararamdaman ko Dane." Kinurap niya ang mga mata niya
upang alisin ang namumuong luha sa kanyang mga mata. "Huwag mo siyang itukso sa
akin baka kasi tumaas ng ilang lebel

ang pag-asa ko sa kanya at masaktan na naman ako."

Napatitig ito sa kanya. "Lahat naman tayo nasasaktan pagdating sa love." Mapait
itong ngumiti sa kanya. "Kung may gusto kang makuha maging matapang kang harapin
ang lahat ng sakit."

Mapait din siyang ngumiti dito. "Madaling sabihin Dane na maging matapang na
harapin ang lahat ng sakit. Kaso buong buhay ko iyon na lang ang nararamdaman ko,
my mom doesn't love me and left me almost breathless when she pushed me and I hit
my head on a hard material. She hates me, she doesn't love me." She chuckled.
"Everyday is a trial for me, dahil araw-araw kung hindi man niya ako sasaktan ng
pisikal ay sinasaktan niya ako emotionally. I need to face that pain, everyday.
Kung hindi ako naligtas ng mga kapitbahay ko malamang patay na ako ngayon."
 Gulat ang gumuhit sa mukha ni Dane. "Tumira ako sa bahay ampunan, walang gustong
kumausap sa akin. I was mentally abused and yes sabihin na natin minsan sa buhay ko
noong labing dalawang taong gulang na ako at nasa poder ng mga madre ay nabaliw
ako. Alam mo iyong feeling na kapag may lalapit sa iyo ay ang mommy mo na sasaktan
ka ang nakikita mo? Iyon iyong feeling ko. Si Noli at si Nanay Ester ang naging
dahilan kung bakit umayos ako. At natagpuan ako ng daddy at ni Grayzon sa bahay
ampunan."

Kinusot niya ang nag-iinit na mga mata. "Iyong feeling na gusto mong yakapin ang
daddy mo pero siya na mismo ang lumalayo sa iyo? Iyong feeling na gusto mo
masabihan na okay lang iyan, wala ng mananakit sa iyo? Iyon ang gusto ko pero wala
eh, hindi din ako tanggap ng daddy ko. Binigay niya sa akin ang lahat ng
pangangailangan ko, a place to stay, education, the wealth but I never felt love. I
never knew how it is to be loved Dane. I never talked to my dad because his wife
hated me. Noong kasing nabuhay ako sa mundo ay nawala naman ang kaisa-isahang anak
nilang babae. Only my brother Grayzon stands as my family." Ngumiti siya sa
kaibigan. "Kaya nga huwag mo ng ilihim sa mga magulang mo ang kalagayan mo. Your
family loves you so much they don't want to see you suffering this alone. I know
how you love your family and I know they love you too."

Tumayo na siya upang kunin ang mga gamit niya.

"Ang layo na natin kay Miggy, don't worry Nao. Kapag nagkaroon na ako ng lakas ng
loob hindi ako magdadalawang isip na sabihin sa kanila ang kalagayan ko." Napangiti
na rin ito. As doctors sanay na siyang pagaanin ang loob ng mga pasyente niya.
Kapag nalaman ng pasyente niya na may ibang taong nakakaranas din ng mahirap na
kalagayan they will starts to think differently and this is the first time

she told someone about her boring past, kay Dane lang because she wants him to gane
enough courage to fight. Sigurado siyang hindi mamamatay si Dane because she just
knew. "Ikaw kailan mo sasabihin kay Miggy na mahal mo siya."

"If I am sure na hindi na ako masasaktan ng matindi, iyong kaya ko ng tanggapin

ang rejection ulit." Aniya.
 INIP na inip na siyang naghintay na may magbukas ng pintuan sa bahay ni Miggy
kanina pa niya minumurder ang doorbell nito pero hindi pa rin ito lumalabas. May
kailangan kasi siyang sabihin kay Dane na importante na ikakatuwa nito at ikakatuwa
ng lahat ng tao sa paligid nito.

"Ano ba bakit ka ba naninira ng doorbell ng may doorbell?" narinig na niya sa

wakas ang boses ni Miggy. She rolled her eyes while waiting for him to open the
door and she wasn't surprised to see Miggy on this state. Halatang kagigising lang
nito at nagmamadaling bumangon sa kama nito. Medyo basa pa ang buhok at isang
bahagi ng pisngi nito sa paghihilamos at may puting bula sa gilid ng mga labi nito
na sa tingin niya ay toothpaste.

"Kanina pa ako dito sa labas ng bahay mo." Humakbang siya upang malapitan ito at
kusang inalis ang puting toothpaste sa gilid ng mga labi nito. "Ang tagal mo na nga
akong pagbuksan ang gulo pa ng hitsura mo."

Napakurap ito ng ilang beses tapos ay napakamot ng ulo. "Late na akong dumating
dahil sa trabaho so don't blame me I am really tired." Paliwanag nito.

Nagkibit-balikat naman siya. "You don't have to explain Miggy, gusto kong makausap
si Dane."

"Si Dane lang ang gusto mong makausap?" Tila nagtatampong tanong nito.
 "Bakit may iba ka pa bang kasama dito na pwede kong makausap?" nakatikwas ang
kilay na tanong niya. Mas lalo itong sumimangot.

"Wala!"

"Bakit ka sumisigaw?" Mas lalo itong napakamot ng ulo nito na tila ba naiinis.
"May kuto ka?"

"Wala akong kuto kahit na isang dandruff ay wala ako."

She shrugged, sabi nga nila biruin mo na ang lasing huwag lang ang bagong gising.
Pinatuloy na siya nito sa bahay nito.

"Where's Dane?"

"Sleeping." Sinulyapan siya nito na para bang may iniisip. "Hintayin muna natin
siya sa kusina." Nagpatianod na rin siya dito since si Dane naman talaga ang pakay
niya. Ipinatong niya ang dalang bag sa ibabaw ng couch nito since palagi naman
siyang nandito kaya hindi na bago sa kanya ang bahay nito. Sumunod siya dito sa
kusina. "Coffee?" he offered.

"Black please no sugar." Tiningnan lang siya nito na para bang napaka-impossible
ng request niya. "What?"
 "Nauubos mo ba ang kapeng gusto mong inumin?"

"Of course pampagising iyan, karamay ko iyan sa mga puyatan kapag night shift ako.
And since night shift ako ngayon at inaantok na rin kaya kailangan ko ng
pampagising."

Hindi ito kumibo at nagtimpla nalang ng mga kape, habang siya naman ay umupo sa
kitchen island nito ng

biglang sumara ang pintuan ng kusina nito.

"Ano ba iyang pintuan ng kusina mo hindi man lang nagpapaalam na galit pala iyan
sa mundo." Reklamo niya dito tumawa lang ito.

"Sira kasi iyan."

"Mana sa amo." Bulong niya.

"Did you say something?"

"Did you hear something?"

Tinitigan lang siya nito at kahit na ang lakas ng wiggle-wiggle ng puso niya ay
nagawa pa rin niyang makipagtitigan dito. Hindi tuloy niya napigilan ang sariling
mapangisi sa gawi nito. Hindi naman ito nagulat sa naging pagngiti niya.
 "You are really bipolar." Komento nito.

"I'm pretty normal." Lumapit ito sa kanya para ibigay ang kape sa kanya na mabilis
naman niyang tinanggap. Inamoy niya ang aroma ng kape and it smells heaven. She
took a sip tasting its bitterness

and sweetness at the same time. Mapait siya pero kapag nasanay ka na sa lasa
magiging matamis na rin iyon sa panlasa mo.

"You are pretty weird too."

"May kanya-kanya naman tayong kaweirduhan sa katawan no." mahinang sagot niya sa
naging komento nito.

"I'm happy that you are weird because being normal is boring."

Sinulyapan lang niya ito and she can feel his gazes over her lashes. Her heart is
in frantic right now nahihirapan siyang huminga dahil sa mabilis na takbo ng puso
niya. Malamang maririnig nito iyon ang she isn't ready to face it yet. Not now.
Inilapag niya ang tasa sa tabi niya at bumaba sa center island.

"I need to get my things first." Pagdadahilan niya kaya lang ng pihitin niya ang
siradura ng pinto ay hindi niya ito mabuksan. Tiningnan niya ang binata ng
prenteng-prente na nakahilig lang sa pwesto niya kanina. "Bakit locked ito?"

"I told you sira iyan." As in kampante talaga ito na para bang wala lang dito na
sira nga iyon.
 "Seriously? Ano k aba naman Miggy ang tanga mo talaga bakit na-lock ito?"

He just shrugged his shoulders. "May sira sa utak iyang doorknob na iyan hindi pa
pala iyan naffix." Kalmadong balita nito sa kanya. "Bubukas din naman iyan."

Bigla siyang nataranta hindi siya pwedeng malock sa isang silid kasama ang
lalaking ito. Hindi pwede! "Anong tinin mo sa pintuan ng kitchen mo de-code?"

"Ilang beses na akong nalock sa loob ng kitchen ko at nabubukas talaga iyan after
twenty minutes." She heard some weird noises from the outside pero binaliwala niya
iyon dahil sa pag-aakalang hangin lang iyon.

"Twenty minutes? Kanina pa tayo dito lampas twenty minutes na iyon."

"Baby doll chill okay?" lumapit na ito sa kanya kaya nasa likod na niya ito. She
was trapped in between the stupid door and the stupid person whom her heart
chooses. Hinawakan nito ang doorknob nito at pinihit na rin nito and likewise hindi
nito nabuksan pero ramdam niya ang hininga nito sa leeg niya at gustuhin man niyang
lumayo

hindi niya kaya. "Oh? It's locked." Ilang beses na nitong tinangkang buksan ang
pintuan nito. "Mahirap buksan ang pintuang ito, maghintay nalang tayo hanggang sa
bumigay ang lock nito. Baka naalog kasi malakas ang pagkakasara niya kanina." He
explained. "Maghintay nalang tayo."

"A-anong maghintay? Hindi pwede kailangan kong makausap si Nao,"

 "Kailangan mong makausap ang sarili mo?" amuse na tanong nito.

"Jeez, si Dane! Si Dane ang ibig kong sabihin i-ikaw kasi." Napatili siya ng
dumampi ang malamig na daliri nito sa naka-expose na leeg niya.

"Anong ako kasi?"

"Miggy ano ba?"

"Tayong dalawa lang dito Naome." Makahulugang wika nito.

"A-ano naman ngayon?"

"Remember when I told you nasatisfy ko na ang cravings ko na halikan ka sa public

places? And not how

lucky am I? Nasa kitchen na tayo which is my next favorite place."

She buckled back and face him in horror. "You will not do that." Banta niya dito.
Napaatras siya nakalimutan niyang trapped na pala siya.

"Stopped me then baby doll." And he moves forward. "I want to taste your coffee
too, I haven't have a black coffee eversince." He is seducing her for God sake and
it's working!
 "N-nandoon ang kape ko ubusin mo iyon." Natatarantang turo niya sa kape niya at
dahil doon ay lumayo siya dito pero huli na ng masaklit nito ang beywang niya at
yakapin ng mahigpit.

"I know you like it too don't stop yourself Naome, I can give you pleasure."

"Baka gusto mong mabugbog?" mas lalo nitong inilapit ang mukha nito sa mukha niya
na halos kadangkal nalang ang layo still his arm is securing her waist.

"Gusto kong mabugbog sa mga halik mo." He said looking at her lips. "Please? Kiss
me." And he even

has the decency to lick his lower lips. And the final step for seduction101 is
accomplished. She is totally seduced. Kaya nga hindi na siya nakapalag ng tuluyan
nitong maangkin ang kanyang mga labi. The moment his lips touches her there is an
automatic attraction para bang may kulang sa kanya tapos napunan nito. She opened
her lips for him devour and being a fast learner as she could be mabilis din niyang
nasuklian ang mga halik nito. Ginaya niya ang bawat galaw ng mga labi nito making
him moaned in return.

Hindi siya papatalo dito sa halikan gusto niyang madarang din ito sa mga halik
niya. Kung sa unang tingin ay sinasabayan niya ito mali sila dahil gusto pa niya
itong lampasan. Mas gusto niyang higitan ang mga halik na ibinibigay nito sa kanya.

"Shit!" mahinang mura nito ng maghiwalay ang kanilang mga labi, his lips were
swollen from her kisses. "Ang galing mo ah."

Napangiti siya sa sinabi nito, he scooped her and place her above the center
island again. He parted her legs so he can press his body closer to her. She
wrapped her arms around his neck as he pulled her closer to his lips again.
 "Patikim ulit." Bulong nito ng makabawi na sila sa naubos na hangin. Hindi na siya
nagpatumpik-tumpik

pa dahil gusto niya uling maramdaman ang mga labi ni Miggy sa mga labi niya.
Humihinto lang sila para kumuha ng hangin but after that balik na naman sila sa
kanilang ginagawa parang katulad na katulad lang ito noong Christmas kung saan
nagsimula ang kabaliwang ito. They both know that they are sexually attracted to
each other kahit hindi nila iyon aminin, they are both attracted to each other kaya
nga siguro kahit na magpatayan na sila still nagkakasundo pa rin sila sa ibang mga
bagay. She doesn't really hates him, may hate pa ba siyang mararamdaman kung mahal
na mahal na niya ito gumagapang na nga siya. Huminto sila sa ginawang paghahalikan
ng maramdaman niyang nananakit na ang kanyang mga labi dahil sa kanilang kissing
marathon. He is already playing with her hair na natanggal na ang ponytail. Kahit
hindi mo siya tingnan ngayon ay expected ng pulang-pula ang mukha niya.

"Gabi na Miggy mukhang umalis na si Dane b-bukas nalang ako uuwi." Paalam niya
dito. "At dapat bukas na iyang pintuan ng kusina mo." She heard him chuckle.

"Mabuti pa nga baka hindi na kita pauwiin eh."

"Malandi ka talaga."

"Ikaw kaya ang dahilan kung bakit kita nilalandi." Tumingin ulit ito sa kanya. "Sa
akin ka nalang

Nao." Her throat dried up when she heard him say those words. Her heart went to
Jupiter and then back to the deepest of her heart.

May sasabihin sana siya ng marinig niyang may bumukas na pintuan at halos
magkasabay silang napapitlag ni Miggy. Sabay din silang pumunta sa pintuan at
binuksan iyon ng binata and finally the door's lock finally gave up pero parang may
nakaharang sa labas kaya binalya ito ni Miggy.
 Mukhang nagulat pa sina Dane at Rooke na
ng mabuksan iyon ni Miggy. Napangiti siya
she needs to tell her the good news. Alam
ang paggaling ni Dane although mahirap na
din iyon ni Dane. Nakita niya ang saya sa
nasa kabilang panig ng pintuan ng kusina
ng makitang mukhang okay na ito and there
niyang good news para sa kanilang dalawa
process siya pero alam niyang kakayanin
mukha ng mga ito sa sinabi niya

"Mabu-." Natigilan siya sa anumang sasabihin niya ng magring ang cellphone niya.
Kinuha niya sa bag niya ang cellphone at tiningnan ang number na naroroon. Her
prank caller again. Naiinis na sinagot niya ito. "Sino? Holy cat- Noli?" hindi siya
makapaniwala na boses nga iyon ng dating kasintahan. She excused herself from them
and went outside Miggy's house excited siya ng marinig ang boses nito.

But don't get her wrong excited siya dahil kahit papaano ay kaibigan at
tagapagligtas din naman niya si Noli and nothing else. Wala na siyang maramdaman na
mas higit pa sa pakikipagkaibigan dito. Maybe this is God's gift for her, to
finally have the closure she want to have. Para mas maituon na niya ang
nararamdaman niya kay Miggy, the person whom her heart chooses. And she would love
to be his too.

<<3 <<3 <<3

a/n: sa totoo lang gusto ko na talagang matapos ang marked series dahil excited na
akong simulan iyong isa pa. Alam kong excited na rin kayo na matapos ito katulad ng
excitement na nararamdaman ko kaya hintay-hintay lang. Kaunting push nalang talaga.
Nakalimutan ko kasi na may kailangan pa akong gawin tapos balik school na this
monday. Nakakasuya talaga, alam mo iyong feeling na ayaw mo pang bumalik? Gusto mo
pang magbakasyon?

psh... tinatamad na naman ako samantalang puro pahinga lang naman ang ginawa ko.
Hindi pa ako ready na bumalik sa school pwedeng pa-extend ng ilang araw? kahit na
fve more days lang?

As if naman mangyayari pa iyon kaya maghihintay nalang ulit ako ng three months
before matapos ang school year 2014-2015. Iyon kasi ang pinakahihintay ko sa lahat
iyong two months vacation na nasa bahay ka lang pero pinapasahod ka pa rin hahaha.
At least makakapagpahinga na rin kami sa ten months namin na pakikipagbuno sa mga
masakit sa cheeks na mga batang makukulit. IYon na sguro ang pinakamagandang

previlige for a teacher alam kong marami ang nakakarelate sa inyo.

Last year, no last-last year 2013 pa yun nagsusulat pa ako ng Royale Series ng mga
sandaling iyon tapos ang tanong sa akin ay ano ang gusto kong mangyari sa 2014. Ang
sabi ko gusto ko lang magpayaman at kumain ng kumain. Natupad naman iyong isa,
iyong kumain ng kumain. Sa dami ng mga kinain ko minsan naiisip ko kung inipon ko
iyong pera ko baka mayaman na ako pero hindi naman ako mag-eenjoy. Foods=enjoyment.
Gusto ko rin na manalo sa lotto pero hindi nga pala ako tumataya sa lotto kaya
impossibleng manalo ako. Gusto ko ring manalo sa mga contests pero hindi pala ako
sumasali sa mga contest.

Marami akong gustong gawin pero paano ko matatapos kung hindi ko sisimulan hindi
ba? Marami lang akong gustong mangyari sa buhay ko pero hindi lahat ng gusto kong
mangyari sa buhay ko ay ginagawa ko. Kaya nga ngayong 2015 limited lang ang gusto
kong mangyari sa buhay ko. Hindi iyong maramihan na iilan lamang ang natutupad.

I can't say na gusto kong mabuting tao this 2015 because it's the most impossible
thing to happened lalo pa at iba-iba ang perspective natin sa kung ano ba ang
mabuting tao. Pwede lang nating sabihin na I'll be a much better person than last
year,, possible hindi ba? Sabay nating sabihin na I'll be a much better person than
last year. Limitahan ang paggawa ng masama (hahahahaha) iba-iba din ang perspective
natin sa salitang masama kaya depende na rin iyon sa inyo.

Be more hardworking, paano tayo yayaman kung hindi natin pagsusumikapan hindi ba?
Sasabihin lang natin bakit mahirap pa rin ako kahit na halos wala na akong tulog sa
pagtatrabaho? Madalas sinisisi natin si Pnoy sa mga nangyayari sa buhay natin,
kahit ako minsan ganoon din. Sinisisi ko ang gobyerno kung bakit feeling ko hindi
umaasenso ang buhay ko pero naitatanong ko rin sa sarili ko, sapat lang ba ang
ininvest kong hardwork? Nope, kailangan din ng tiyaga at pasensya. Walang nakukuha
sa isang pitik lamang, lahat ay pinaghihirapan.

STATUS UPDATE: There might be an update tonight kaya mamaya ko nalang ibubuhos ang
lahat ng new year's resolution ko. hahahaha

PPS: Let's eat... ano ba itong kinakain ko hindi ko maintindihan pero keri lang
kasi gutom na ako eh.

=================

Chapter Eight-C

a/n: may mga eksenang baka hindi niyo gusto kaya chill lang.

<<3 <<3 <<3

Chapter Eight-C
 MAHIGPIT niyang niyakap si Noli na ngayon ay kaharap na niya, hindi siya
makapaniwala na after all these years ay magkikita uli sila. And true to her
feelings wala na siyang naramdamang kakaiba para kay Noli, mukhang sa simula palang
talaga ay hindi na romantic feeling ang nararamdaman niya para sa binata. Masyado
lang siyang nabulagan noon dahil ito lang ang kaisa-isang taong pinayagan niyang
makalapit sa kanya.

Kaya nga ngayon alam na niya kung ano ang feeling ng in love ay alam niyang hindi
niya talaga mahal si Noli. Maybe she loves him pero ibang pagmamahal ang alam niya.

"I'm glad to see you again in person Nao." Masayang panimula ng kausap niya
ngayon. Ngumiti siya dito malaki ang pinagbago ni Noli at halatang masayang-masaya
na ito kung pagbabasehan ang aura niya. A month after or more than a month after na
nakausap niya ito sa phone ay naging contant na ang communication nila. Dahil
pareho silang busy kaya hindi agad sila nagkita, busy daw ito dahil may hinahanda.
"Hindi lang sa mga billboards at sa mga magazines."

Tumawa siya sa sinabi nito. "Matagal na akong tumigil sa pagmomodel Noli."

"Pero si nanay fan na fan pa rin sa iyo meron pa rin siyang iniingatan na mga
pictures mo." Tumawa pa ito. "Masaya akong makita na masaya ka na rin sa wakas Nao
ang layo mo na sa batang babae na nakasama ko noon."

"Nakakaganda talaga ang heartbreak Noli." Biro niya. "Joke lang ano ba huwag kang
masyadong seryoso nakakatanda iyan." Natatawang biro niya. "Hindi nga I am okay now
and I am glad to see na okay ka na rin and you seems so happy."

Bahagya itong namula at napakamot ng batok. "Ikakasal na kasi ako Nao."

Malakas siyang napasinghap at pumalakpak. "Really? Kanino kay-iyong--- shucks I

forgot the name. Sheena?" Namula na naman ito at marahang tumango. "Long lasting
ah, kailan mo naman ipakilala ang fiance mo sa akin?"

"Iyon sana ang gusto kong sabihin ng sabihin ko kasi na kaibigan kita at naging
ex-girlfriend

sabi niya gusto ka raw niyang makita and if possible ba ay gawin ka namin na maid-
of-honor. Kahit naman papaano-."

"Of course I will!" masayang putol niya sa sasabihin nito. "Para ano pa at naging
savior kita kung iyan ay hindi ko magagawa. I would love to be Sheena's maid-of-
honor."

Bumakas sa mukha ni Noli ang saya sa sinabi niya. "Salamat." May kinuha itong card
sa bag nito at masaya niya iyong tinanggap. "Ikakasal ka na talaga ang saya naman."
Excited na tiningnan niyang muli ang invitation card.

"Avid fan mo rin siya kaberks niya si nanay sa pangongolekta ng pictures mo."
Natatawang sabi nito.

"Really? I missed nanay Ester pwede ko ba siyang bisitahin? Are you still living
there?"

Umiling ito. "Matagal na kaming lumipat." Bigla itong sumeryoso at tumingin sa

kanya. "May isa pa akong importanteng dahilan kung bakit ako nakipagkita sa iyo
Naome." Hindi siya umimik dahil nacurious din siya sa sasabihin nito. "Nagpakita
ang mommy mo kay nanay."

Pakiramdam niya ay tumigil ang pagpitik ng puso niya sa sinabi nito, hindi iyon
excitement or kasiyahan. Takot iyon. Takot na muling makita ang inang minsan ay
nanakit sa kanya.

"Hinahanap ka niya gusto ka niyang makita." Nanginginig ang mga palad niya sa
sinabi nito kaya hinawakan iyon ni Noli. "At sa tingin ko mas maganda siguro kung
hindi ka magpakita sa nanay mo Nao."

"B-bakit?"

"She is still the same natatakot kami para sa iyo baka saktan ka niya ulit. Hindi
ko na ang sasabihin ang lahat ng sinabi niya dahil alam kong ayaw mo iyong marinig
at masasaktan ka. Mas mabuting hindi mo nalang alam iyon."

Napapikit siya at pinilit niyang pakalmahin ang sarili niya. Alam niyang natatakot
siya pero hindi siya pwedeng magpadaig ng takot dahil kakainin siya nito.

"A-alam mo ba kung nasaan siya?"

"Gusto mo pa rin siyang makita?"

Pilit siyang ngumiti kay Noli. "Successful na ako ngayon Noli, hindi na ako ang
anak niya na walang kwenta. Pwede ko na siyang buhayin sa sarili ko baka naman
magbago ang isip niya kapag nakita niya ako hindi ba?" ipinikit niya ang kanyang
mga mata upang tanggalin ang pag-iinit ng mga iyon.

Mariin siya nitong tinitigan at bumuntong-hininga. "Hindi ko alam Nao, hindi

sinabi ni nanay malamang hindi rin sinabi ng mommy mo. Sana magbago na ang isip mo
masaya ka na ngayon hindi ba?"

"Magiging masaya lang ako kapag alam kong tanggap na niya ako. Kahit bali-
baliktarin man natin ang mundo siya pa rin ang nanay ko ang pamilya ko."
 "I understand pero wala talaga akong alam."

Alam niya na kahit alam nito ay hindi nito sasabihin iyon. "Naiintindihan ko rin
Noli." Pinilit niyang ngumiti uli dito.

Tumikhim ito. "Kayo pa rin ba ni Miggy?" muntik na siyang masamid sa iniinom na

ice tea sa biglaang

tanong nito.

"A-ano ba iyang pinagsasabi mo hindi naman kami ni Miggy."

"Bakit sinabi niya dati kayo?"

"Ipinaliwanag ko na iyan that guy loves to ruined my life." Bahagya siyang

napangiti ng maalala ang lalaking iyon. "Hindi ko siya naging boyfriend."
 "Pero nakikita kayo ng mga press na magkasama gaya na lang sa Tagaytay." Kunot-
noong tiningnan niya ito hindi niya alam na alam pala ng press na magkasama sila ni
Miggy. Maliban sa mga medical write-ups ay wala na siyang binabasa na bahagi ng
magazine o kaya naman ay newspaper o mas lalo na sa tabloid. Wala na siyang oras.

"Saan mo nalaman iyan?"

"Sa internet. Viral na kaya ang picture ninyong dalawa na magkasama don't tell me
hindi mo alam?"

Marahas siyang umiling. "Wala akong alam."

"Now, alam mo na kaya ngaakala namin na kayo pa rin. Si Sheena ang number one fan
ng loveteam ninyo ay si nanay pala."

"Promise wala akong alam diyan." Natatawang saad niya.

"Sobrang busy mo na kasi. Pero sa tingin ko mahal mo siya."

 Sinulyapan lang niya ito. "Paano mo nasabi iyan?"

"You are like a younger sister to me Naome, alam kong alam mo na ang difference ng
brotherly and friendly love sa romantic love and besides kapag nababanggit ko ang
pangalan ni Miggy-like now-your eyes sparkles." Tudyo pa nito.

"Uy, hindi ah."

"Kahit ideny mo pa alam ko ang nakikita ko. Hindi naman masama na mahalin mo siya
since single naman siya hindi ba?" Tumango lang uli siya, single si Miggy base sa
pagkakaalam niya. "At saka huwag

kang matakot na magmahal."

"Baka matulad ako ni mommy-."

"Hindi ba sabi ko sa iyo ikaw at ang mommy mo ay talagang magkaiba at hinding-

hindi kayo magkatulad. You are kind and beautiful everyone would love to love you."

Ito na iyong hinihintay niya, someone who would boost her confidence to tell Miggy
her feelings. Alam niyang napaka-awkward na siya pa ang magtatapat dahil siya ang
babae at nakakatakot mareject... pero iba na ang panahon ngayon. Kung wala kang
lakas ng loob ay hindi ka magtatagumpay.

Ano naman ngayon kung ireject siya nito? Eh di hahabulin nalang niya ito uli,
maghahabol siya kasi pakiramdam niya may mahahabol naman siya. Sabi ni Miggy sa
kanya noong isang linggo, kung pwede ba daw na maging kanya na siya. Pwedeng-pwede.

"Salamat Noli ha, ikaw talaga ang saviour ko. Don't worry I will be there for the
wedding, our wedding." Aniya sabay kindat dito. Alam nitong nagbibiro lang siya sa
huling sinabi niya at mukhang nagets naman agad ito ng kaibigan. "And mine and
Sheena's wedding too. Excited na akong makita

siya." Pagpapatuloy niya but at the back of her brain nanggigil na siyang hanapin
si Miggy upang kausapin ito.

"UMALIS si Miggy?" ilang ulit na tanong niya kay Dane ng makausap niya ito.
Nagpunta siya sa bahay ni Miggy kaso walang tao kaya nagbabakasakali siyang
makausap si Dane at sinabi naman nito sa kanya na wala nga ang binata.
 "Umalis may work abroad daw." Anito. "Bakit mo pala siya hinahanap? Mag-popropose
ka na ba sa kanya?" nanunuksong wika nito sa telepono.

"Grabe magpopropose agad hindi ba pwedeng magtatapat lang muna ng pagmamahal."

Narinig niya ang malakas na pagsinghap nito sa kabilang linya tapos ay isang
nakakabinging tili ang pinakawalan nito.

"Shit! Nanay are you okay? May masakit ba sa iyo? Bakit ka sumisigaw?" natawa siya
ng marinig ang nag-aalalang boses ni Rooke sa kabilang linya. Hindi marahil nito
alam na kausap niya ang fiance nito.

"Wala tatay kausap ko lang si Nao kinikilig ako eh."

"Naman nanay huwag mo akong takutin ng ganoon mahina pa naman ang puso ko
pagdating sa iyo."

Lumabi siya ng marinig ang sweet na usapan ng dalawa sa kabilang linya. Fine. Sila
na ang sweet at sila na ang malandi.

"Dane?"
 "Yes, I am still on the line. Kapag dumating na siya ay sasabihin ko kaagad as in
agad-agad."

Ngumiti lang siya dito. Hindi niya alam kung bakit hindi nagpaalam siya Miggy sa
kanya kahit na alam niyang hindi naman talaga dapat pero kahit papaano ay medyo
nadisappoint siya. Pero hihintayin nalang niya ang muling pagdating nito dahil mas
excited siyang magtapat ng nararamdaman sa binata. Habang wala pa ito ay pag-
iisipan muna niya ang kanyang munting speech, iyong speech na hindi na ito
makakatanggi and on the spot ay makuha na agad niya ito.

Mabilis na nagdaan ang tatlong buwan, sa loob ng tatlong buwan ay palagi siyang
nanonood

ng balita at nakikitext kay Dane kung may alam ba ito kung nasaan si Miggy.
Namimiss na niya ito ng husto pero hintay-hintay lang. Her heart is longing for him
to see him again. Ilang beses na rin niya itong tinawagan pero palaging out of
coverage area lang ito kaya tumigil nalang siya. Pero masyadong mahaba ang tatlong
buwan na iyon.

"Your baby is getting bigger na." aniya kay Dane na nakapanganak na, Dane's
wedding is chaotic and romantic at the same time. Ito iyong mga panahon na hindi pa
niya nakausap si Noli tungkol sa kasal nito at kasama pa niya si Miggy.

"Oo nga eh kahit kulang sa buwan si Luther ay malusog na malusog siya and he looks
so handsome." Nakangising wika nito alam niyang proud na proud ito sa anak nito.
Sino bang hindi kung labis na hirap ang pinagdaraanan nito habang nagbubuntis ito
for sure kahit paghikab lang ng anak nito ay proud na proud na ito.
 "Mana sa daddy niya pero nakuha niya ang mata mo. Mas dominant talaga ang mga dugo
ng Asians no lalo na sa mata."

"Oo nga eh pero kahit na ang gwapo ng anak ko." Naging ninang din siya sa binyag
nito.

Kaso wala na si Miggy ng binyagan si Luther, nalulungkot nga siya dahil partner
sila dapat. Sayang ang chance.

"Kumusta ang games mo?"

"Masaya kahit na palagi akong pabalik-balik sa Pinas dahil sa prinsipe ko ay okay

lang. Kung pwede ko lang sana siyang dalhin doon I will be happy as in the
happiest."

"Magiging proud ang baby mo sa iyo Dane, he will be proud to have a very strong
mother like you."

Nangislap ang mga mata nito. "Punta ka sa birthday party ko this Saturday ha."
Anito sa kanya.
 "Sure, I won't missed it."

"Mabuti and by the way may good news ako sa iyo."

"Anong good news?"

"Uuwi na siya si Miggy. Bukas, Friday six ng gabi and arrival niya pumunta ka sa
airport." Napahawak siya sa dibdib niya habang nakatitig dito, nanlamig ang kanyang
mga palad at ang kanyang mga binti.

"Natatakot ako."

"Ano ba ang kinatatakutan mo? Si Miggy lang iyon no basta bukas pumunta ka sa
airport. Isusurprise mo siya." Anito sabay kindat. Tumango lang siya dahil sa totoo
lang hindi niya alam ang gagawin niya.

And when she said she doesn't want to know what to do ay dumating siya sa airport
isang oras bago ang arrival time ni Miggy. Of course nakatago siya sa tagong bahagi
ng airport habang inalala ang mga dapat niyang sabihin kay Miggy.

"Six na, lampas six na." kausap niya ang sarili niya. Siya na ang gifted.

At ilang minuto lang ay nagsilabasan na ang mga pasahero sa flight nito.

Kinakabahan siya ng husto pero ng makita niya si Miggy na naglalakad habang karay-
karay ang trolley nito ay nawala ang kaba niya at napalitan iyon ng saya. Papunta
na sana siya sa kinaroroonan ng binata ng biglang may babaeng sumugod

at yumakap dito... and the next scene broke her heart making it hard for her to
breath... they kissed... in the middle of the busy airport.

Pamilyar sa kanya ang babae... si Olive? Ang first love ni Miggy and they kissed.
Kusa nalang naglandasan ang mga luha sa mga mata niya at ng makitang papunta na ang
mga ito kung saan siya nakatayo ay mabilis siyang nagtago sa likod ng malaking
halaman na naroroon.

"Birthday ni Dane bukas susunduin kita bukas Olive, I will introduce you to my
family as my girlfriend."

Tuluyan na siyang nanlumo sa kanyang narinig. Girlfriend na nito si Olive? Pero

akala ba niya gusto siya nito or-akala lang talaga niya iyon? Napaupo siya sa sahig
ng airport habang kinakalma ang sarili.
 Alam niya na.

Ganito pala ang magmahal...

Ganito pala ang masaktan...

Sobrang sakit... sa sakit pakiramdam mo ay gusto mo nalang mamatay.

ILANG beses na siyang napalunok pero sa pagkakataong iyon pakiramdam niya ay may
bumabara pa rin sa kanyang lalamunan. BIglang nagsikip ang dibdib niya habang
nakatingin kay Miggy na kasama si Olive. Parang nabaldado ang lahat ng sistema niya
sa katawan, alam naman niyang hindi seryoso si Miggy sa kanya pero hindi niya
akalain na ganito pala kasakit?
 Sobrang sakit. Akala nga niya ay joke lang iyong narinig niya sa airport pero
totoo pala iyon dahil nasa harapan na niya ang katotohanan.

"Family and friends meet Olive my girlfriend." Bakas sa boses nito ang saya na
ipakilala ang babaeng unang minahal nito. Nanginginig ang mga kamay niya na
nakatago sa ilalim ng mesa, then she felt a warm hand covering her cold and shaking
one. Napatingin siya sa kanyang katabi, Dane smiles sadly at her. Alam nito ang
nararamdaman niya at alam nito na nahihirapan siya ng mga oras na iyon.

Pero kailan ba siya sumuko sa hirap? Bata pa lang siya sinanay na siya sa ganoong
pagkakataon

para siguro makaya niya ang mga eksenang tulad nito.

"Hi, po." Magalang na bati ni Olive umupo ito sa harap nila. Olive shot her a
smile which she gives back, humugot siya ng malalim na hininga habang pilit na
inaayos ang pagkapira-piraso ng puso niya. She saw Miggy gently held his
girlfriend's and play with some strands of her hair.

Kaya mo iyan.

Miggy gives her undividing attention to Olive never glancing at her. Natanong nga
niya sa sarili niya kung ano ba talaga ang nangyari bakit naging ganito? Parang
noong isang araw lang masaya naman sila pero ngayon iba na. Siguro ganyan lang
siguro si Miggy, paasa... pa-fall, he loves it when he sees women scrumbling on his
feet and when they fell deeply he won't even dare to catch them.

Unfortunately she is one of those pathetic women who fell for him, deeply,
crashing and blowing.

And then the last blow dropped to her when she sees a familiar necklace around
Olive's

neck. It's his mark. He already marked her meaning he already chose Olive. And when
they already marked someone it will be forever.

Wala na, talo na siya.

She is in the verge of crying when her phone rung catching everyone's attention.
Mabilis siyang tumayo at nag-excuse, she knew there is an awkward silence around
since Miggy and his girl arrived.

"H-hello?" sagot niya sa nanginginig na boses.

"Wher-umiiyak ka ba?" mabilis niyang pinalis ang mga luha sa mga mata niya ng
marinig ang boses ni Noli sa kabilang linya.
 "I am okay Noli may sipon lang." pagdadahilan niya.

"May sakit ka?" bumaha ang pag-aalala sa boses nito. "Can you still walk?"

"Of course sipon lang ito bakit ka nga pala napatawag?"

Bahagya itong napatigil at

saka malakas na napabuntong-hininga. "I know you are a busy person Nao pero gusto
ko lang ipaalala sa iyo na kasal ko ngayon. Kanina pa nagwa-wild si Sheena dahil
siya nakaayos na pero ikaw wala pa. Umaatras ka ba sa pagiging maid-of-honor?"

Malakas siyang napasinghap, masyado siyang pre-occuppied sa mga nararamdaman niya

at puro sarili nalang ang kanyang iniisip at nakalimutan niyang may previous
engagement pala siya.

"I am on my way." Napapikit siya at malungkot na napangiti. "Thank you."

"For what?" takang-tanong nito.

 "For pulling me in this mess. Saka na ako magpapaliwanag Sheena will strangle me
to death if I am late." She turned off the phone and plastered her made-up smile.
Kaso ng makita na naman niya si Miggy at si Olive ay muli na namang bumalik sa
sakit sa loob ng dibdib niya.

"Thank you for the lunch everyone but I need to go." Paalam niya sa mga ito,
nakangiti.

"What's the rush? Wala ka namang work ngayon hindi ba?" nagtatakang tanong ni
Grayzon

sa kanya na katabi ang asawa nito.

Mabilis niyang kinuha ang bag niya without glancing at him. "I forgot I have a
prior engagement kuya, today is Noli's wedding and I am his maid-of-honor. Her
bride will kill me if I'm a minute late."

"Oh? That friend of yours."

"Bye." Mabilis siyang tumakbo palayo sa lugar na iyon at sumakay sa kotse niya.
She doesn't want to cry because it will be visible enough for everyone in the
wedding hall to see pero hindi na niya kaya pang magpanggap.
 "Fuck this tears." Inis na pinahid niya ang mga luha niya. "Fuck you Miggy." She
cried in between traffic and wish she'll die in that instance.

Just like that... someone broke her heart again.

<<3 <<3 <<3

a/n: a moment of silence for the bleeding heart. Realtalk, kapag nagbabasa ako ng
stories ayoko ng mga scene na ganyan. Iyong mahal na mahal mong tao ay may kasamang
iba tapos naglalandian sa harap mo. Alam niyo iyong feeling? Ang sakit! SObrang
sakit, ang sarap magwalk-out pero hindi pwede dahil ayaw mong malaman niya, ayaw
mong kaawaan ka or else pagtawanan ka ng mga tao. Kaya kailangang nandoon ka lang
sa isang tabi at nagpapanggap na okay pero in reality ikaw mismo awang-awa ka na sa
sarili mo.

sa

#hugotlang

Kaya siguro marami sa atin natatakot na talagang magmahal lalo na iyong mga naka-
experience na ng love. It could be an unrequited love o kaya aay may ex-boyfriend
ka, o kaya naman ay bestfriend mo na napamahal ka nalang. Ay ano ba ito dapat happy
lang.. gusto ko sana kayong patawanin eh pero affected din ako sa scene.
ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!

STATUS UPDATE: Continuation sa a/n ko sa last chapter.

 May tatlo lang akong new year's resolution: Magpayaman, kumain at magtipid.

PPS: Kumakain... ng siomai.. hahaha.. kaninang umaga ko pa ulam ito hanggang sa

gabi na rin. sensya na taghirap eh.

=================

Chapter Nine-A

Chapter Nine-A

"Our wedding."

Kahit ilang buwan na ang nakakalipas ay iyon pa rin ang paulit-ulit niyang
naririnig sa isip niya. Kahit na lumayo na siya. Sinundan niya si Nao sa restaurant
kung saan ito nagpunta, he is ready to tell her about his feelings. Pero iyon ang
nadatnan niya, iyong mga salitang iyon ang narinig niya. At kahit dalawang salita
lang iyon ay parang pumapatay na iyon sa kanya. Kaya agad siyang umalis at
tinanggap ang tatlong buwan na trabaho sa ibang bansa. He already quit modeling
pero gusto niyang makaiwas at makapag-isip.

Kaya ba niyang mawala si Nao sa kanya? He already loved her, he fell but she
doesn't feel the same. She still loves that prick... that guy... na kung tutuusin
ay mas lamang siya sa lahat ng bagay. That guy and Nao was still in relationship
when he found out that he was cheating and good thing nakinig ito sa kanya at
nakipaghiwalay kay Naome.

Noong una akala niya ay wala lang sa kanya ang nararamdaman niya, he still longs
to be with his first love. Pero ng lumaon ay pakiramdam niya hindi na kompleto ang
araw niya kapag hindi niya ito nakikita at nakakausap. Hanggang sa natagpuan nalang
niya ang sariling nagmamahal na dito, at alam

niyang kalokohan ang ginawa niyang pagyaya kay Olive na maging boyfriend nito.
 Gusto lang niyang ipakita na pagbalik niya, kahit kasal na ito ay okay lang siya.
Na hindi siya nasasaktan pero masakit pa rin... dahil isang tingin lang sa kanya ay
alam niya impossible pa siyang makapagmove-on. Sabi nila, kung mahal mo ang isang
tao set them free dahil mas sasaya sila sa taong mas gusto nila, kahit na mahirap.
Kung si Noli ang taong makapagpapasaya kay Naome then be it.

"Dito lang ako Miggy." Untag ni Olive sa kanya inihatid na niya ito sa bahay nito
dahil pareho nilang pansin na tila walang ganang pansinin ng mga kaibigan at kasama
niya ang girlfriend niya.

Pagkataposniyang ihatid si Olive sa bahay nito ay bumalik na siya sa bahay ng mga

magulang niya para magpaalam. Everything is so blurry and he can't believe he blew
it-

"Shit!" isang malutong na mura ang naibulalas niya ng biglang may dumapong suntok
sa pisngi niya. Nayanig ang buong utak niya dahil sa suntok na iyon. "What the fuck
was that kuya?" galit na tanong niya sa kapatid niya. At ng makatayo na siya ay
inundayan naman siya ng suntok ni Grayzon

he can already taste the blood from his lips.

Tiningnan niya ang mommy niya and even his dad who looks at him with
disappointment. Kahit na ang mommy niya ay umiiling na tiningnan lang siya.
 "What's wrong with you people? Bakit ba kayo nanununtok?" inis na pinunasan niya
ang dugo sa gilid ng kanyang mga labi.

"You are such a jerk Miguel hindi ko alam na ganyan ka pala kababa." Galit na sita
ni Dane.

Naguguluhan na siya sa nangyayari sa bahay ngayon and then he remembered Naome

making him curse again.

"Is it about Nao-."

"No, this is about how stupid you are. Nandiyan na iyong babaeng mamahalin ka pero
pinakawalan mo pa, binalikan mo pa iyong- I can't even say her name." Si Yelena.

"Why are you so against Olive? She is my girlfriend now."

"Sana hindi ka magsisi sa naging desisyon mo Miggy." Her sister uttered still
looking disappointed. "Kapag narealized mong mali ka ng desisyon hinding-hindi mo
kami malalapitan para hingan ng tulong."
 "ANo ba ang pinagsasabi niyo, Naome is already married." Nagtinginan ang mga
kasama niya sa kanya at napa-iling.

"Hun," nag-aalalang tawag ni Yelena sa asawa nito.

"Why are you so worried?" tanong ni Grayzon.

"Si-si." Tiningnan siya ni Yelena tapos ay galit na inirapan siya. "We need to go
hun," may ibinulong ito sa asawa nito na biglang namutla.

"Crap." Kinuha nito si Reen at si Yelena naman ang isang anak nito. Biglang
nataranta ang lahat kaya siya man ay may biglang naramdaman din na ganoon. If
Grayzon is as frantic as this meaning may kinalaman dito ang kapatid nito,
something must have happened to Naome.

"ANong nangyari?" nag-aalalang tanong niya. Everyone stares at him but didn't tell
her everything. Umalis ang mga ito sa harap niya at naiwan siyang walang alam.
Pinuntahan niya ang mommy niya pero natigilan siya sa malamig na tingin ng mommy
niya sa kanya.
 "Huwag mo muna akong kausapin Miguel I am really disappointed right now."

"Mom-."

"Umalis ka muna Miggy mag-isip-isip ka muna." Why is everyone turning back at him?
And what happened to Nao? "And to correct your misconception, alalahanin mo ang
sinabi ni Nao kanina bago siya umalis. Bago mo siya sinaktan ng husto Miggy."

He really needs to think and clear his mind. May mali ba sa desisyon niya? Nao
doesn't love him and he doesn't want to feel rejected again. Masaya siya kapag ito
ang kasama niya given na iyon, masaya siya kapag kausap ito she is smart and she is
one of the few who can flew with his humor. And besides she chooses Noli that ugly
prick over him, in fact they are getting married----... his mind froze when he
remembered her words few hours ago. He was too busy fighting his emotions back then

kaya itinuon niya ang buong atensyon niya kay Olive.

"...today is Noli's wedding and I am his maid-of-honor. Her bride will kill me if
I'm a minute late."

Those were exactly her words and the reality sinks.

 "She is not getting married! She's only the maid-of-honor."

"Shit!" hindi niya alam kung anong pumasok sa isip niya. Masyado na ba siyang
takot sa rejection at---. Wala sa isip na pinaandar niya ang kotse niya at nagdrive
lang ng nagdrive. Hanggang sa namataan niya ang kotse nina Grayzon at Yelena sa
labas ng isang precint na nasa hindi kalayuan.

Ipinarada niya ang kotse niya pero hindi siya bumaba dahil wala na siyang lakas
para bumaba pa sa kotse niya. Natatakot siya sa pwedeng malaman niya kapag pumasok
pa siya sa presinto. His breathing stopped the moment he took a glance of Naome who
is walking beside her brother. She looks disheveled, may nakabalot na jacket sa
katawan nito at halatang galing ito sa pag-iyak. Napansin niyang nakapaa lang ito,
indeed something wrong happened lalo pa at nakayakap ito sa kapatid nito habang si
Yelena naman

ay hinahagod ang likod nito.

"Just-- what the hell happened?" tanong niya sa kanyang sarili abot-abot ang
kabang nararamdaman niya ng mga oras na iyon. He wanted to see Nao, gusto niyang
alamin kung ano ba talaga ang nangyari at nangyayari.

Hinintay niyang makaalis ang kotse ni Grayzon kahit na ang totoo ay gustong-gusto
na niyang lumabas at kunin si Naome dito at dalhin ito sa mga braso niya. Pagkaalis
ng mga ito ay mabilis siyang bumaba at pumasok sa presinto kung saan galing ang mga
ito. Agad naman siyang nilapitan ng police officer na babae who looks so familiar.

"Hala, Sir Miggy?" kilala siya nito. "You missed Naome kinuha na ng kapatid niya."
He blinks so many times trying remember who the hell is this officer at mukhang
napansin naman nito na hindi niya ito mapoint out kaya ito nalang mismo ang
nagsalita. "Karylle Mitch Navarro at your service, Sir Miggy. Officer Navarro at
your service nagkakilala tayo sa medical mission ni Doctora."

Yes, he remembered. "What happened to Naome?"

Napakamot ito ng ulo tapos ay nagpatingin-tingin pa. "The information is too vital
to divulge Sir Ventura." Biglang sumeryoso ang boses nito.

"Please I want to know what happened."

"Mag-uusap tayo pero hindi dito sasabihin ko lang ito sa iyo dahil nakikita kong
sobrang nag-aalala ka kay Naome." Tumango nalang siya, sinabihan siya nitong
pumunta sa pantry at susunod na lang daw ito. Ilang minuto din siyang naghintay
bago ito pumasok doon na may bitbit na isang folder na ibinigay nito sa kanya.

"What's this?"

"The police report."

 Binuklat niya iyon pero wala naman siyang maintindihan or his brain is too pre-
occuppied to function at all.

"Can you just explain what happened?"

Tumango ito. "Naome was from her friend's wedding papauwi na siya actually but she
was attacked." Pakiramdam niya ay umakyat ang lahat ng kinain niya sa sinabi nito.

"Attacked? By whom?"

"By her biological mom, Sir Miggy." Napakunot ang noo niya sa sinabi nito. Paanong
makakaya ng isang ina na saktan ang anak nila? "Base sa report na nahalungkat ko po
because I want to check on this matter dahil hindi po normal sa isang ina na saktan
ang anak nila. She was stabbed in the arm-."

"What?"
 Napatingin ang mga tao sa kanila dahil na rin sa biglaang pagtaas ng boses niya at
ang pagtayo niya. Maagap siyang napa-upo siya sa kanyang inuupuan kanina.

"Sorry, please continue."

"She was stabbed in the arm, she defended herself dahil balak talaga siyang
patayin ng ina niya. Kung wala lang sigurong dumaan ay baka napatay na ng tuluyan
si Naome, ipinadala na sa mental institution

ang nanay ni Naome dahil nasisiraan na ito ng bait. Ang sabi ni Mr. Andrada, his
brother, namatay daw ang mommy ni Naome noong bata pa ito at dinala ito sa bahay
ampunan hanggang sa matagpuan na nila. Pero, kanina nagsalita na sa wakas si Nao.
Iyon pala ang ipinalabas ng lahat dahil hindi siya nagsalita noon pero ang totoo
niyan nakasama niya ang mommy niya hanggang magtwelve siya pero binubugbog siya
nito at pinagtangkaan na patayin. Nakita ito ng mga kapitbahay ng mga ito who
happened to be Mrs. Ester Pascual and Noli Pascual. Dahil sa menor-de-edad pa ay
kailangang dalhin si Nao sa bahay ampunan at doon ito natagpuan ng daddy nito.
Binigyan ng..."

Sa dami ng mga sinabi nito ay iilan na lang ang napasok sa isip niya, hindi niya
kasi akalain na may pinagdaanan palang ganoon si Nao. Kilala niya ito as a strong
and will-powered woman who can do things on her own.

"She wasn't accepted by her dad and her dad's wife so she was left here in the
Philippines with a nanny until she was capable to do things on her own." Iyon ang
mga huling narinig niya mula dito.

"Thanks for the information I think I'll live with it."

"Walang anuman Sir para po sa inyo idol at saka like na like ko ang tandem niyo ni
doktora eh halata kasing mahal na mahal niyo ang isa't isa."

"Paano mo naman nasabi na mahal namin ang isa't isa." Bigla itong ngumiti, isang
seryoso na ngiti.

"Iyong huling picture na kinuhanan kayong dalawa ni Nao, iyong kinagat niya iyong
labi mo? Halatang naiinis siya sa sa'yo pero there is a fire on her eyes, and the
way you look at her like you want to eat her alive? Nakakakilig kaya iyon, you are
trying to resist each other's charm but ending up falling for it instead. At noong
nakita ko kayong magkasama sa medical mission kitang-kita ko ang selos niya ng
palibutan ka namin at pansin na pansin namin ang pagka-unease mo ng hindi mo siya
nakita at iyong selos mo noong lapitan siya ni Doc Jhun." Tumawa lang ito sa kanya.
"Never underestimate the power of a bystander Sir Miggy because we actually knew
better." Bigla itong tumayo at kinuha sa kanya ang folder.

"Alam ko rin na mukhang hindi kayo okay because I can see how broken she was a
while ago. It wasn't because of her mom but because of something else at ng makita
kita kanina you have the same expression kaya alam kong pareho kayong nasasaktan.
Kung anuman ang nangyari Sir it's better to

fix it now dahil kapag ang babae nakamove-on patay ka na."

And she bids good bye leaving him thinking.

 Gusto niyang makausap si Nao, iyon ay kung papayagan pa siya ng mga taong
nakapaligid dito.

"I want to see her son." Nasa loob siya ng silid na pinahiram sa kanya ni Yelena.
Yelena and Reen is brushing her hair dahil siya ay parang empty box na nakapatong
sa ibabaw ng isang magarang mesa. Narinig niya ang boses ng daddy niya sa labas ng
pinto but unfortunately wala siyang maramdaman kundi ang sakit sa dibdib niya at
ang sakit sa braso niya.

She isn't expecting to see her again, her mom... tama si Noli dapat hindi na
talaga sila nagkita pa because she still hates her to the core to the point of
wanting her dead. Naisip nga niya kung ano ba talaga ang mali sa kanya bakit hindi
siya kayang mahalin ng mga tao sa paligid nya.

"Sorry dad but you can't see her." That's her brother's voice. "Bakit kayo
nagsinungaling?

Bakit hindi niyo sinabi na battered child pala ang kapatid ko dati? Bakit wala
kayong ginawa?"
 "Son-."

"No dad, not this time. I won't let you see my sister..." marami pang sinabi si
Gray pero hindi na niya kinaya pang makinig pa. She just wanted to rid off the
pain, she wanted to rid off everything. Gusto niyang itigil nalang ang lahat.
Isiniksik niya ang sarili sa gilid ng kisame kung saan nakalapat ang kama.

"Twinkle, twinkle, little star. How I wonder what you are up above the world so
high like a diamond in the sky... twinkle, twinkle little star how I wonder what
you are..."

"Mommy, tita Nao si singing Twinkle twinkle little star in a very creepy way."
Narinig niyang ani ni Reen sa nanay nito. Huminto ang dalawa sa pagkutingting sa
buhok niya.

"Nao, are you okay?" niyugyog siya ni Yelena. "Oh, my God. Baby call your daddy
please." Natatarantang utos nito sa anak nito. She herself heard it but she doesn't
care, wala din naman siyang maintindihan. Ang tanging naririnig niya ay ang
favorite nursery rhyme niya.

"Hun, what happened?"

 Humihina ng humihina ang boses ng kapatid niya o ng ingay sa paligid niya. Gusto
niya ang tahimik, gusto niya boses lang niya ang naririnig niya.

"Look at her eyes Grayzon. Her eyes-Nao's eyes, they are lifeless-empty and
hollow."

Empty? Hollow? Lifeless? Gusto niya iyon.

Nagising siya na maliwanag na ang buong paligid. May masakit. Pero hindi niya alam
kung saan banda hindi niya alam kung saan ang masakit. Sinulyapan niya ang bagay na
nag-iingay sa tabi ng kanyang hinihigaan.

Her phone. "Hello?"

"Dra. Andrada. Good morning." Hindi siya umimik. "Itatanong ko lang kung sasama ba
kayo sa medical mission sa Bohol."

Medical mission? Bohol? Malayo. Gusto niyang lumayo. "Yes." Malamig na sagot niya.
 "Just to confirm po uli, after sa Bohol ay pupunta tayong Ormoc tapos sa Tacloban.
Okay lang ba sa iyo iyon?"

Ormoc. Tacloban. Mas malayo, mas gusto niya.

"It's fine."

"Thanks po Dra. I-sesend ko na po sa email niyo ang iterinary. Bukas ng gabi ang
flight."

"Okay." Ibinaba na niya ang cellphone niya at naghanap ng pwedeng isuot sa paa
niya. Agad niyang nakuha ang mga gamit dahil aalis na siya. AYaw na niya sa bahay
na iyon dahil hindi naman iyon kanya.

"Nao, saan ka pupunta?" isang may-edad na lalaki ang humarang sa daraanan niya.
Green ang mga mata nito katulad ng mga mata niya. "Magpahinga ka muna."

Ah, yeah... her father... "Hindi koi to bahay-Sir." Magalang pa rin na sagot niya.

"Uuwi ako sa bahay Sir." Akmang hahawakan sana siya nito ng umatras siya. Hindi
siya pwedeng hawakan ng kahit na sino, sasaktan lang siya ng mga ito. Lahat sila
hindi harmless, lahat sila sasaktan lang siya.

"Nathan what's wrong?" isang maganda pero may-edad na babae naman ngayon. Tumingin
ito sa kanya. "Hija bumalik ka sa silid mo-." Mabilis din siyang naka-iwas ng
hahawakan na sana siya nito.

"Huwag niyo po akong hawakan ma'am. Sasaktan niyo po ako no?" mukhang nagulat ito
sa kalmadong tanong niya. "Hindi ko po kayo hahayaan na masaktan ako." Naglakad na
siya palayo sa dalawa at ng makaramdam ng pagkainip sa mahinang lakad niya ay
tumakbo na siya. Tumakbo siya hanggang sa may makitang labasan.

Kung paano siya nakauwi sa bahay niya hindi niya rin alam, parang magic lang.
mabilis niyang inayos ang kanyang mga gamit na dadalhin niya sa medical mission
niya. Gusto na niyang umalis, pero may isang taong gusto siyang makausap.

"NAOME!"

Tawag niya sa pangalan ng dalaga nasa labas siya ng bahay nito. Nalaman niyang
nakauwi na si Nao at nag-iisa ito kaya agad niya itong pinuntahan. Gusto niya itong
makausap. "Alam kong nasa loob ka ng bahay mo please kausapin mo naman ako."
Pakiusap niya dito. Wala siyang pakialam kung nasa front news man siya bukas.
 Inis na sinagot niya ang cellphone niya na nagring. "Hello?"

"Miggy, ano ba? Kanina pa ako naghihintay sa iyo dito sa restaurant. Akala ko ba
magdedate tayo." Nagdugtong ang mga kilay niya ng marinig ang boses ni Olive sa
kabilang line. Alam niyang hindi niya ito dapat idamay at dapat kausapin na rin
niya ito pero hindi pa ngayon.

"Umuwi ka nalang Olive, ipapatawag ko ang driver ko para sunduin ka." Mabilis na
sagot niya.

"No! I want you here."

"May importante din akong pinuntahan." Inis na pakli niya. Pinihit niya ang
doorknob ng bahay nito at napamura siya ng malakas ng malaman na hindi pala iyon
nakalock. "Crap, ano k aba naman Naome

hindi ka marunong maglock ng pintuan ng bahay mo." Nasabi niya ng malakas sa pag-
aalala para sa dalaga nakalimutan niyang nasa kabilang linya pa si Olive. Tuluyan
ng nawala sa isip niya si Olive ng pumasok siya sa bahay ni Nao na parang dinaanan
ng bagyo. Tinakbo niya ang silid nito at ganoon na lamang ang relief niya ng
makitang natutulog doon ang dalaga.

"Thanks God you are safe." Naupo siya sa tabi nito, halata ang pagod sa magandang
mukha ni Nao.
 "Ako ba ang dahilan kung bakit ka nasasaktan ngayon Nao? Tanong niya dito kahit na
alam niyang wala siyang makukuhang sagot mula dito. "I'm sorry Nome, I love you so
much." At hindi na niya napigilan ang sariling halikan ito sa noo.

She stirred but she didn't opened her eyes, natutulog pa rin ito and yet she is
still crying on her sleep. Napansin niyang may bahid ng dugo sa kumot nito, dahil
iyon sa sugat nito sa balikat. Agad siyang pumunta sa banyo at kinuha ang first aid
kit nito. Kahit naman papaano ay may kaalaman siya sa first aid kit. Tambay siya sa
clinic nito kaya natutunan niya kung paanong maglagay ng first aid. Dahan-dahan
niyang ginamot ang balikat nito.

"Wake up baby doll, marami pa akong sasabihin sa iyo. I'll start it with sorry and
end it up with I love you. Please wake up, aayusin ko ang lahat." Bulong niya dito.

<<3 <<3 <<3

a/n: bakit papatagalin ang updaate kung pwede namang update agad kung meron na. I
need to relax my body and brain dahil bukas bugbog na naman ito for sure. Kung
pwede lang sanang eextend ang bakasyon hehehehe... sabi ng kapatid ko na expression
niya 'abusar' ako. Sa mga bisaya alam kong naiintindihan niyo iyan, hindi ko alam
kung ano ang tagalog niyan, abusado ba? Ay, ewan para na rin siyang bisaya sa
pandinig ko.

Nagjogging ako knaina, the usual every morning. Akala niyo no wala akong ginagawa
hahaha.. kaya ng amaaga akong nagigising dahil diyan, ayoko rin naman na palagi
akong nagkakasakit kaya exercise din minsan pero kain din after. Busy sa bahay eh
kasi may nirerenovate tapos si daddy dear ko ay babalik na rin bukas sa Cavite kasi
doon siya naka-assign ngayon. Makakapunta din ako dun sa bakasyon kung nandoon pa
siya, wish ko lang.

Let's face reality guys! Tomorrow is the day.

Alam ko rin na nagsisikip pa rin ang dibdib niyo sa last update. I know the
feeling. And take note ha, hanggang chapter ten lang talaa ang mga stories sa
marked series, naeextend pa nga minsann thru a,b and c para mafit ang mga scene.
Kaya marami pa ang aabangan sa dalawang ito.

=================

Chapter Nine-B

Chapter Nine-B

PAGKAGISING niya ay agad siyang nagbihis at dinala ang mga gamit niya sa kanyang
sasakyan. Iiwanan nalang siguro niya iyon sa bahay ni Yzzy at ni Yvonne. Ang weird
lang feeling kasi niya ay may kasama siya sa loob ng bahay niya kanina pero wala
namang tao.

Isa lang ang destinasyon niya, ang puntahan ang ina niya. Gusto niya itong
makausap, gusto niyang itanong kung bakit galit na galit ito sa kanya. Ipinarada
niya sa parking lot ng naturang institusyon ang kanyang kotse. Kinakabahan pa rin
siya pero naranasan na niya ang lahat ng sakit kaya alam niyang makakaya na niya.
Yesterday was like a nightmare to her, everything she thought that was okay
suddenly flopped. Nang magising siya kanina ay medyo magaan na ang pakiramdam niya.

Pinapasok na siya sa selda ng nanay niya, dapat ay dadalhin ito sa mental

institution gaya ng gusto ng kapatid niya pero sinabi niyang ipakulong nalang ito.
Hindi naman siguro baliw ang mommy niya alam niyang may mabigat na rason ang nanay
niya kung bakit nagawa nitong saktan siya ng paulit-ulit.
 "Tsk." Nagtaas siya ng tingin ng makita ang mommy niya. "Bakit ka pa nagpakita sa
akin?

Wala ka talagang kwenta."

"Mommy."

"Ano?"

"Bakit po ba kayo galit na galit sa akin?" pinilit niyang patatagin ang sarili
niya habang naghihintay sa sagot nito.

"Hindi pa ba obvious? Akala ko ba matalino ka hindi ba doctor ka na dapat alam mo

ang sagot. Ano ba naman iyan kung hindi mo alam eh di sasabihin ko. Ikaw ang sumira
sa buhay ko ang ama mo ang sumira sa buhay ko." Nakangising sagot nito.

"He doesn't like me mommy, he hates me too. Bakit ganoon?"

"Simple lang iyan hindi ka dapat nabuhay sa mundo dahil wala kang lugar dito.
Iyang buhay mo utang mo iyan sa akin wala kang silbi sa mundong ito kaya dapat ay
mamatay ka na lang. Bakit hindi mo patayin ang sarili mo? Kapag ginawa mo iyon
sigurado akong mas maraming sasaya wala namang may kailangan sa iyo dito."
 Kinagat niya ang labi niya upang hindi lumabas ang hikbi na kanina pa niya
pinipigilan. Alam niyang hindi siya dapat magpakain sa sinabi ng ina niya pero
nagsisink in iyon sa kanya, may punto ang bawat katagang binitawan nito.

"Maganda ka lang pero hindi sasapat ang ganda Naome." Lumapit ito sa kanya at
hinawakan ang mukha niya. "Katulad din kita, gustong makuha ng lahat pero hindi
kayang mahalin. Mabubuhay kang tulad ko." At isang malakas na sampal ang ginawad
nito sa kanya. Napabaling ang mukha niya sa kaliwa, nalasahan niya ang alat at
bakal sa gilid ng kanyang mga labi. "Magpakamatay ka na lang."

Nakita niyang pinasok na uli ito ng mga pulis sa selda habang siya naman ay
napaupo nalang at nagsimula ng umiyak. Panay ang punas niya sa mga luha niya pero
hindi iyon maubos-ubos.

"Miss okay ka lang ba?" nag-aalalang tanong ng isa sa mga bantay na marahil ay
nakita ang nangyari kanina.

"I'm okay." She tried to fix herself pero alam niyang impossible iyon kaya
naglakad

nalang siya palabas ng lugar na iyon. She is still crying.

 "Naome!" mas lalo siyang napahikbi ng marinig ang boses ni Miggy. "Bakit k aba
nagpunta pa dito." Nagtaas siya ng tingin sa may-ari ng ng palad na marahang dumapo
sa mukha niya. Si Miggy nga...

"Bitiwan mo ako." Malamig na utos niya sa kaharap. Naalala na naman niya ang mga
eksena kahapon kung saan dinurog nito ang puso niya ng ilang ulit dahil may
girlfriend na ito.

"No! bakit may sugat ka?" she winced when he touched the wound her mother
inflected.

"Ano ba ang pakialam mo kung may sugat ako." Nang hindi siya nito binitiwan ay
siya na mismo ang kusang lumayo. "Pwede ba Miggy layuan mo na lang ako." Pakiusap
niya dito, galit siya dito. Galit siya dahil nasasaktan siya.

"Nao, please let me talk. May misunderstanding-."

"There is no need for us to talk Miggy sapat na ang mga ginawa mo para ipamukha mo
sa akin kung saan ako lulugar sa buhay mo."

Mapait siyang ngumiti dito. "Paasa ka rin ano? Hindi ko alam kung kanino ako
magagalit kung sa iyo ba o sa sarili ko. Galit nag alit ako ngayon sa totoo lang.
Ganyan ka ba talaga? Alam ko sa simula pa lang hindi na ako nag-assume na meron
ngang something. Pero hindi ko mapigilang umasa eh, you are damn so sweet and your
actions make me misinterpret everything. Akala ko seryoso ka, akala ko pareho tayo
ng nararamdaman. Akala ko lang pala iyon dahil... Just lke that I fell for you, and
just like that you failed to catch me."
 Agad niyang pinalis ang ilang butil ng luha na nagsimulang tumulo sa mga mata
niya. Humugot siya ng malalim na hininga.

"Sabihin mo nga sa akin Miggy, naging importante din ba ako sa buhay mo?"

"You are damn important Naome-."

"Kaya pala," mapait na usal. "Kaya pala sobrang sakit dahil ganyan pala ang
importante sa iyo. Sana hindi mo nalang ako pinaasa. Umalis ka ni hindi ka man lang
tumawag alam mo bang para akong tanga na naghintay sa iyo pero ibang Miggy na pala
ang babalik."

"Dahil akala ko ikakasal

ka na! I heard you, you said 'Our wedding' to Noli ng sundan kita sa restaurant na
iyon. Alam mo ba nasaktan ako? Gusto ko ng magtapat sa iyo pero kung siya lang ang
nag-iisang tao na pwedeng makapagpasaya sa iyo, ang sasapat sa iyo sino ba ako para
harangan ka hindi ba?"

Mapait na tumawa siya sa sinabi nito, "Ganyan ba talaga ang tingin mo sa akin
Miggy. Ganyan ba ako kababaw sa tingin mo? Halos ibigay ko na nga ang sarili ko sa
iyo iisipin mong magpapakasal ako sa iba?"
 Naglilikot ang mga mata nito, pure guilt is visible on it. "Alam kong nagkamali
ako sana nakinig ako sana hindi ako nagjump into conclusion."

Napapikit siya at humugot ng malalim na hininga. "Tama nga siguro ang sinabi ng
mommy ko. Lahat gusto lang akong makuha para ano para gawing trophy pero hindi niyo
ako kayang mahalin."

Bigla itong nataranta, "No, Naome. Makinig ka sa akin-."

"Huwag na."

"Mahal kita! Mahal na mahal kita! Sa tingin mo hindi ako masasaktan kung hindi kita
mahal?"

Mas lalo siyang napahikbi sa sinabi nito. "Mahal?" mapait siyang ngumiti dito.
"Ako mahal mo? Is that a joke?"
 "Sa tingin mo ba nagbibiro lang ako? I love you Naome."

"Diyan ka lang Miggy, huwag mo akong lapitan-."

"Miggy." Pareho silang napalingon sa nagsalita. Si Olive. And then there, his mark
around her neck. "Anong nangyayari dito?"

"Wala." Sagot niya. "Walang nangyayari." Tiningnan niya si Miggy. "Sorry." Aniya
dito. Hindi niya pwedeng tanggapin ang pagmamahal ni Miggy because in the first
place they are never meant to be together.

She deserves someone better. Miggy doesn't deserves her.

He already have Olive, that mark serves as the proof for their forever. Not hers.
 "ANG LAKAS ng bagyo Dra akala ko hindi na tayo makakarating dito sa Tacloban."
Nginitian lang niya ang kasama niyang doctor na kasama niya sa medical mission sa
Bohol. Medyo nastranded pa nga sila ng isang araw dahil sa malakas na bagyo na
tumama sa bansa mabuti nalang at mabilis ang paglabas nito sa Philippine Area of
Responsibility kaya nakalipad agad sila sa Tacloban.

Mas kailangan sila ngayon sa lugar na iyon dahil na rin sa marami ang nasalantaan
ng bagyo sa bayan na iyon. Agad siyang nakaramdam ng lungkot at awa sa mga taong
nahagip ng bagyo.

"Oo nga eh pero nandito na tayo."

"Alam mo Dra. Nao may iba akong feels dito."

"Feels?"

"Oo, alam mo iyon. Parang may hindi tama, pakiramdam ko may mangyayaring masama."
Nayakap nito ang sarili nito. "ANo ba itong nararamdaman ko?"
Natawa siya sa sinabi nito. "Sa isip mo lang iyan Doc." Inayos na niya ang mga
gamit niya pati na rin ang mga box na bitbit niya na may lamang gamot. "Normal lang
iyan sa mga tulad natin na paiba-iba ng bayan."

"Sana nga kapag ganito pa naman ako alam kong may mangyayaring masama. Kapit lang
tayo kay bro."

"Baliw ka talaga Doc Arny." Kahit papaano ay nakakalimutan niya ang sakit na
nararamdaman niya. Mas mabuti na siguro ang ganito, layo muna siya sa source of
pain niya. Naiintindihan na talaga niya si Yelena kung bakit umalis ito noon para
iwasan ang kapatid niya nakakatulong naman talaga ang paglayo. Pero alam niyang
babalik din naman siya, pagbalik niya haharapin na naman niya iyon.

Ang nakakatawa lang mukhang sumuko na ang puso niya, sa sobrang sakit ay wala na
siyang halos maramdaman pa. Ito na siguro ang advantages ng pain absorber na puso,
napapagod at nagsasawa na rin. Parang kape lang din, mapait sa una pero kapag
nasanay ka na matamis na. Just like pain, masakit sa una pero kapag nasanay ka na
mamamanhid ka nalang sa sakit.

"Nakakapagod!" sigaw ni Arny ng makarating na sila sa tutuluyan nilang inn, ang

ibang

kasama niya ay nandoon din sa kabilang silid. Okay naman ang naging araw nila medyo
nakakapagod nga lang pero masaya naman siya.
 Sa eksaktong alas-nuwebe ng gabi may bagong papasok na bagyo sa Philippine Area of
Responsibility, dadaan ito sa Region Eight papuntang North West part ng Central
Visayas. Ang low pressure ay papangalanang Pedro at ito ay magiging supertyphoon
kaya pinapayuhan ang mga bayan na nasa....

"Holy horse! Kalalabas lang ni bagyong Oscar may bago na naman? ANo ba naman iyan
at signal number three pa sa Tacloban." Narinig niyang bulalas ng kasama niya.
"Kailangan kong tawagan ang mga kapatid ko-." Sabay silang napatingin sa cellphone
na biglang nag-ingay. "Tumatawag na sila, excuse me muna ha." Tumango lang siya at
pagbukas nito sa pintuan ng kanilang silid ay narinig din niya ang ingay mula sa
labas. Mukhang kinakausap na ng mga kasama niya ang mga pamilya nito.

Siya kaya may tatawag ba sa kanya?

Inilapag niya ang cellphone niya sa ibabaw ng kanyang kama at tinitigan iyong
mabuti hinihintay niya kung may makakaalala ba sa kanya. Medyo nagulat pa siya ng
magring iyon.

"Hello?"

"Naome!"
 "Yvonne ang lakas-."

"Nasaan ka? Nasa Tacloban ka pa rin ba?" nag-aalalang tanong nito.

"Oo-."

"Bakit ang kalmado mo? Baliw ka ba umalis ka na diyan may malakas na bagyong
paparating at unang-una na matatamaan ang Tacloban dahil kaharap niyan ang
Philippine Sea. Please naman."

Natawa siya sa sinabi nito. "Talagang naglong distance call ka from Singapore to
Philippines para lang alamin kung nasaan ako. I'm touché." Biro niya.

"Gaga ka talaga alam ko naman na heartbroken ka nagpabook na nga ako ng flight,

susugurin ko si Miggy pag-uwi ko. Bakit hindi mo man lang ipinaglaban ang
pagmamahal mo sa kanya."
"Because he already gave his mark to Olive." Narinig niyang pumalatak si Yvonne.

"ANo naman ngayon kung ibinigay niya ang mark niya kay Olive? Kung namarkahan niya
si Olive eh di ikaw ang magmark sa kanya. Hindi naman ang mark ang basehan kung
kayo talaga ng taong mahal mo ang magkakatuluyan, dahil ang mark na iyan
superficial lang iyan. Alam mo kung ano ang importante? IYong puso Nao, iyong puso
natin... iyong puso mo... ng mahalin mo si Miggy minarkahan mo na ang puso mo na
siya ay sa iyo. Hindi dahil sa mark-mark na iyan."

May punto si Yvonne, napatingin siya sa labas ng bintana kung saan nagsimula ng
magpatakan ang malalaking butil ng ulan. Ramdam na rin niya ang malakas na simoy ng
hangin.

"Natatakot ako Yvonne."

"Saan ka natatakot?"

"Takot na takot na ako, he said he loves me pero tinanggihan ko iyon. I want to

fight pero natatakot ako."
 "Saan ka ba kasi natatakot?"

"Hindi ko alam, iyon na nga eh hindi ko alam kunng saan at kanino ako natatakot.
Basta natatakot ako, I think I need to find my self-worth first."

Bahagya itong natigilan sa kabilang linya bago nagsalitang muli. "You are more
than worthy of every Naome. Sila ang hindi-no kami ang hindi karapat dapat sa iyo.
Maganda ka, matalino ka, masungit ka pero mabait ka, mapagmahal ka rin. Alam mo ba
kung bakit hindi nila magawang manligaw sa iyo? Dahil ayaw ka nilang saktan, ayaw
ka nilang dungisan. You may not know it but we care for you."

"I know you care for me, thank you."

"I love you too Naome, umuwi ka na. Itotour kita sa Singapore and for Miggy. Wala
akong masabi."

Naputol na ang usapan nila dahil biglang may sumigaw sa labas.

"Pumasok na ang tubig sa ikalawang palapag ng inn." Mabilis niyang kinuha ang
kanyang backpack na may lamang mga gamit niya. Lahat ng mga tao sa inn ay
natataranta na rin ng husto, bago pa siya lumabas sa silid ay napalingon siyang
bigla. Weird. Dahil paglingon niya ay ang malaking picture ni Jesus Christ ang
kanyang

nakita.

Wala sa sariling lumapit siya sa picture at kinausap ito. "Kung anuman ang gusto
mong mangyari ama, tatanggapin ko iyan ng buong-buo." Napatingin siya sa kanyang
paanan ng maramdaman ang pamamasa niyon. Nasa ikatlong palapag kasi sila ng inn...
"Kung ito ang iyong nais, ama." Naiusal niya.

"ANONG ibig mong sabihin na nawawala?" halos hindi na niya marinig ang sariling
boses dahil sa malakas na tibok ng puso niya. "Hindi siya pwedeng mawala!" malakas
na malakas na ang boses niya para na nga siyang sumisigaw-no he is already
shouting.

"Miggy, ang boses mo. ANo ba ang nangyayari?" nakita niya ang mommy niya na
kalalabas lang sa silid nito. Katabi nito ang kanyang daddy.

Nanginginig ang boses niya pati na rin ang mga palad niya habang kausap niya ang
bodyguard ni Nao. Alam niyang sinabi nitong tigilan na niya ito but damn hell
walang matinong tao na nasa kalagayan niya ang hahayaan nalang niya ito. He already
learned his lesson and that is never to leave her
alone. Bibigyan niya ito ng oras para makapagpahinga dahil alam niyang masyadong ng
maraming iniisip si Nao but it doesn't mean he is already giving up. Not now.
Never. Kaya nga may inihire siyang bodyguard na nakabantay sa bawat galaw nito.

"Miggy, son. You are already shaking calm down." Naramdaman niya ang paghaplos ng
nanay niya sa kanya. Pero hindi niya maintindihan ang sinasabi nito mas importante
sa kanya ang malaman ang totoong nangyari sa babaeng mahal na mahal niya.

"Shit! Binayaran kita para bantayan mo si Naome hanapin mo siya." Galit na siya
nahihirapan na siyang huminga. Takot. Iyon ang nangibabaw sa kanya.

"Miggy." Boses na iyon ng daddy niya. "You are scaring your mom."

He glared at his dad. "Mas natatakot ako sa pwedeng mangyari kay Naome dad!
Nawawala siya, malakas ang bagyo sa Tacloban at nawawala siya." Naglalakad-lakad
siya upang kahit papaano ay maibsan ang nararamdaman niyang takot. "No! hindi siya
pwedeng mawala. Hahanapin ko siya tama hahanapin ko siya."

Hindi niya namalayan na tumutulo na pala ang luha niya, hindi siya pwedeng maupo
na lamang sa bahay at

hayaan si Naome sa bagyo. Hindi pwede.

"Kailangan kong pumunta sa Tacloban. Tama pupunta ako. Gagamitin ko ang private
plane." Naglalakad na siya palayo sa mga magulang niya ng pigilan siya ng kanyang
ama. "Huwag mo akong pigilan-."

"Umayos ka Allyxander Miguel you are not in your proper self to do the search and
rescue." Sigaw nito sa kanya

"Huwag niyo akong pigi-." Nabaling sa kabilang panig ang mmukha niya ng suntukin
siya ng kanyang daddy. This is the first tme na pinagbuhatan siya ng kamay ng
kanyang ama. Napaupo siya sa sahig at sa unang pagkakataon simula noong bata pa
siya ay umiiyak siya ng malakas. Hindi niya akalain na darating ang araw na
magiging ganito siya iyong makaramdam ng ganitong klaseng takot.

"Anak magpahinga ka muna malakas ang bagyo hindi gugustuhin ni Naome na makita
kang napapahamak ng dahil sa kanya."

Umiling siya at yumakap sa ina niya, "Mom, ako ang dahilan kung bakit siya umalis.

Ako ang dahilan kung bakit siya nawawala ngayon kaya please hayaan niyo akong
hanapin si Naome. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag nawala siya sa akin."

Hinagod ng mommy niya ang likod niya habang siya naman ay iyak ng iyak. "Matapang
na bata si Nao, Miggy."

"Pero hindi naman ganoon ang bagyo mommy eh paano kung-." Napapikit siya habang
kayakap ang mommy niya. Hindi niya lubos maisip ang mga posibilidad. AYaw niyang
tanggapin. "Hanapin natin si Nao mommy promise magpapakabait na ako."

"Hahanapin natin siya Miggy it's a promise. Magpahinga ka muna."

Wala siyang sinabi dahil alam niyang hindi pa siya pwedeng magpahinga, gagamitin
niya ang lahat ng koneksyon na meron siya ay gagawin niya. Kapag nakita niya si Nao
hinding-hindi na niya ito papakawalan pa kahit na anuman ang mangyari.

"MOMMY, is

everything okay?" nag-aalalang tanong ni Allyxel ng puntahan niya ang mga magulang
sa bahay ng mga ito. All of their friends and their relatives ay nasa bahay na rin
ng kanyang mga magulang, tinawagan siya ng daddy nila ng pumunta sa bahay.
Nakalabas na sa PAR ang bagyo.

"No, Allyx. Your brother is not okay hindi siya lumalabas sa kwarto niya." Nalaman
din nila na simula noong umalis si Nao papunta sa medical mission nito ay dito na
tumira si Miggy hanggang sa nangyari noong isang araw. Ang pagkawala ni Nao,
nagkanervous breakdown ang kapatid niya.
 "Ano ba ang nangyari?"

"Nagising nalang kami na galit na galit si Miggy habang may kausap siya sa
cellphone niya. Ang hired bodyguard na inutusan niyang bantayan si Nao ang tumawag
at base sa narinig namin nawawala na si Nao. Nakita ko kung paano siya manginig at
magpanic balak niyang sumuong sa bagyo kung hindi lang siya napigilan ng daddy mo.
Ayaw niyang kumain ayaw niyang magsalita, nasa loob lang siya ng kanyang silid at
umiiyak. Sinisisi niya ang sarili niya kung bakit nawawala si Nao. At alam ko rin
na pinapahanap na niya si Nao sa mga tauhan niya."

Napailing si Allyx sa sinabi ng mommy niya, "He deserves it mom."

"Allyxel!" napataas ang boses ng ina niya. "Kapatid mo pa rin si Miggy."

"Kung hindi naman siya nagpakatanga ay hindi aalis si Nao-."

"Alam ko iyon kuya." Napatingin siya sa kapatid na kalalabas lang silid nito at
napangiwi ng makita ang hitsura ni Miggy. Nangangayayat na ito at sobrang putla na
rin. Halatang wala na itong tulog dahil nanlalalim na rin ang ilalim ng mga mata
nito.
 "Saan ka pupunta Miguel?"

"Sa bahay ni Nao I want to feel her hihintayin ko siya doon."

"Nababaliw ka na ba Miggy?" Malamig na tiningnan siya ng kapatid niya, all he

could see right now is the need to see and feel Nao. He looks so desperate.

<<3 <<3 <<3

a/n: MONDAY BLUES! VACATION BLUES! Ako na ang maraming blue and yes, monday na
monday ay tinatamad na ako. Pag-uwi ko ng bahay saka ko narealized na hindi ako
nagbreakfast, hindi ako nagunch and my nerves are in chaos. Hindi ako mapakali
nitong araw na ito palagi akong naglalakad kung saan-saang bahagi ng classroom ko.
I feel so restless at hindi ko maintindihan kung bakit. Bakit ba?

Ang daming kailangang gawin pero kahit na isa ay hindi ko masimulan dahil
nakafreeze pa rin ang utak ko hanggang ngayon. Itong chapter kagabi ko pa ito
natapos and actually hindi ko pa siya nababasa ulit. Hahaha, kayo na ang bahalng
umintindi.

Basta isa lang ang alam ko, this is the first time I used anot Saher POV aside from
the two bidas. Hahahhahaha. Sabaw ang utak ko mga babies!

=================

Chapter Nine-C

Chapter Nine-C

"KUMAIN na rin kayo Dra." Yaya ng mga kasamahan niyang naanod ng baha. Hindi niya
alam kung nasaan sila dahil nagising nalang siya na nakasabit sa isang puno. Wala
siyang kakilala ni isa sa mga kasama niya ngayon sa lugar na iyon. Marami ang
nasaktan at nasugatan, may mga nasawi din ang buhay sa katunayan ay nangangamoy na
ang iba. Tumila na ang ulan pero ang mga luha at takot ng kanyang mga kasama ay
tila hindi maubos-ubos.

Ilang araw na sila sa lugar na iyon at ang tanging kinukunan nila ng pagkain ay
ang mga naanod na mga noodles at mga de-lata. Iyong iba ay pinapasok nalang ang mga
bahay na naiwang bakante ng mga dating nakatira. Alam nilang mali ang manira ng mga
bahay ng may bahay pero kung iyon lang ang tanging paraan upang makaligtas sila
gagawin niya.

Nasaksihan niya gamit ang kanyang sariling mga mata kung paano halos magpatayan na
ang mga tao para lang sa kakarampot na pagkain. Ang mga bata ay umiiyak na dahil sa
gutom at marami na rin ang nagkakasakit dahil na rin sa bacterial infection at sa
lamig ng panahon lalo na kapag sumapit ang gabi.

Ang ilan sa may edad ay hindi na kumakain kapag hindi na nila kaya ay saka nalang
sila maghahanap

ng pwedeng makain. Ang mga damit na suot nila ay kinuha din nila sa mga bahay na
malapit sa kanila. Hindi sila pwedeng maging choosy or else mamamatay sila sa sakit
at lamig.

Tiningnan niya ang nagyayang kumain sa kanya, isa ito sa mga matatandang madre na
katulad niya ay naanod din sa maliit na barangay na iyon.

"Salamat Sister Michelle pero kaya ko pa naman po."

Umiling ito sa kanya. "Naku hindi ka pwedeng magpagutom doctora kaming lahat ay
umaasa sa iyo kahit nakakahiya man. At kanina ka pa naglalakad-lakad upang gamutin
ang mga maysakit."

Napangiti siya sa sinabi nito at napaupo na rin sa tabi ng butihing madre. "Kaya
ko pa po talaga. Pagod lang siguro ako pero kaya ko pa."

Tumitig ito sa kanya. "Alam mo hija isa ka sa mga nakilala kong may magandang
mukha pero napakalungkot ng puso mo."

"Paano niyo po nasabi iyan?" biro niya.

"Matanda na ako Dra marami na akong nakilalang tao sa buhay ko, iba-ibang tao.
Kapag nasa simbahan ka nagsisilbi makikilala mo ang iba't ibang klase ng tao. May
mga taong kung tingnan mo mabait pero ang totoo may tinatagong sama sa buto. May
mga tao din na akala mo masama pero mabubuti pala. Wala kasing perpektong tao lahat
may kahinaan lahat may kagandahan. Nasa tao lang iyan kung paano niya tatanggapin
ang sarili niyang kahinaan at paano niya pagyayamanin ang kanyang kagandahan."
Marahan nitong hinaplos ang pisngi niya. At sa isang iglap lang ay natagpuan niya
ang sarili niyang umiiyak habang hawak ang kamay nito.

"Ibuhos mo lang ang lahat ng sakit hija hindi nakakabawas ang pag-iyak. Sa tingin
ng iba ay simbolo iyon ng kahinaan pero ang totoo iyong mga taong umiiyak dahil
nasasaktan sila pa iyong mas matatapang. Nakikita ko kung gaano ka katapang dahil
kahit nasasaktan ka ay nandito ka pa rin. Hindi ka nagpakain sa lungkot at sa
sakit."

"Muntik na sister, muntik ko ng hindi kayanin. Mahina po kasi ako."

"Ito ang tandaan mo hija hindi ka mahina. Walag taong mahina, nawawalan siguro
tayo ng pag-asa pero hindi tayo mahina."
 "Masyado na po akong nasaktan sister, iyong mga magulang ko hindi ako tanggap,
iyong lalaking mahal ko sinaktan naman

ako."

Hinayaan siya nitong umiyak habang hawak ang kamay nito.

"Paano ba nananalo ang isang sundalo sa laban?" napatingin siya dito hindi kasi
niya maintindihan ang sinabi ni sister. "Walang sundalo na nagwawagi sa laban ng
walang ginagawa, iyong mga nananalo ay sila iyong nasusugatan, sila iyong napapagod
at sila iyong dumaan sa matinding sakit. Kapag nakalabas ka sa giyera ng buhay ibig
sabihin panalo ka." Mahinang tinapik-tapik nito ang kanyang palad. "Katulad din
iyan ng buhay natin, kung hindi tayo mahihirapan, kung hindi tayo masasaktan at
kung hindi tayo napapagod ibig sabihin hindi tayo lumalaban. Pero kapag naranasan
mo ang lahat ng iyon at nanatali kang matatag ibig sabihin panalo ka. You can never
be a loser because you were born to be a winner, nasa iyo lang kung paano mo
lalaruin ang laban."

Pinahid niya ang mga luha niya. "Gusto ko na pong sumaya pero kapag susubukan ko
mas lalong masakit..." hinawakan niya ang ibabaw ng kanyang dibdib. "dito."

"Kailan ka huling nakipag-usap sa kanya?"

"Nino po?"
 "Kay God, kailan mo siya huling nilapitan?" hindi agad siya nakaimik dahil hindi
na niya maalala kung kailan siya huling nakipag-usap sa kanya ng masinsinan. "Kung
sa tingin mo nag-iisa ka at walang nagmamahal sa iyo nagkakamali ka hija dahil
nandiyan lang siya. Hindi mo man siya makita pero nandiyan lang siya, kung hindi mo
siya tatanggapin sa buhay mo hindi mo siya mararamdaman. Buksan mo ang puso mo sa
panginoon malalaman mo ang kasagutan sa mga tanong mo. Wala mang makarinig sa mga
hinaing mo na mga kaibigan mo pwes nandiyan siya. Hindi mo na kailangang isatinig
kausapin mo lang siya." Itinuro nito ang puso niya. "Diyan sa puso mo. Subukan mo
lang siyang kausapin." Ngumiti sa kanya. "Walang taong pwedeng makagamot sa mga
puso natin kundi siya lang."

Paulit-ulit na bumabalik sa kanya ang sinabi ni sister sa kanya, para iyong

malaking sampal sa kanyang pagkatao. Masyado na yata siyang naging busy sa pag-
iisip sa sarili niya na sa tingin niya ay siya na ang pinakakakawawang tao sa
mundo. Palagi siyang naaawa sa sarili niya pero kung tutuusin with all what she
have right now maswerte pa nga siya. Inilibot niya ang paningin sa buong lugar na
iyon and then she grasp the reality, maswerte nga siya.

Oo at paulit-ulit siyang nasaktan pero sa bandang huli may humahabol din naman na
swerte.

Iniwan siya ng nanay niya noon natagpuan niya si Grayzon na kahit half-sibling lang
niya ay minahal siya ng buong-buo. Wala man siyang natanggap ni katiting na
pagmamahal sa mga magulang niya pero binuo naman siya ng mga taong nagmamahal sa
kanya. Nandiyan si Yvonne na kahit hindi niya kaano-ano ay walang sawang
tinatawagan siya, nandiyan din si Yzzy. Nakapag-aral siya at nagkaroon ng disenting
trabaho na kung tutuusin hindi niya makukuha kung nanatili siya sa poder ng kanyang
ina. Si Miggy. Nasaktan siya nito dahil sa maling akala masyado siyang naoverwhelm
sa sakit kahit na ang totoo ay nandoon pa rin sa puso niya.

Ang mga sinabi ni Yvonne... at ang pagkaligtas sa kanya mula sa baha na iyon.
Marami siyang dapat ipagpasalamat, sa sobrang dami nahihiya tuloy siyang tawagin
ang Diyos dahil doon.
 Maybe sister is right, ang kakulangan na kulang sa kanyang puso ang Diyos lang ang
makakapagpuno. And for the first time after a very long time she managed to
smile... a real smile.

NARIRINIG niya ang ingay mula sa labas ng silid ni Nao, ilang araw na ba siya dito
hindi na niya mabilang. Ayaw siyang payagan ng mga kasama niya na sumali sa
paghahanap, sinubukan niya tumakas siya pero

nahuhuli pa rin siya ng kanyang mga magulang kaya hindi nalang siya umalis sa silid
ni Nao. Gusto na niya itong makasama, ang pag-amoy niya sa mga gamit nito ang
tanging paraan upang maramdaman niyang buhay pa siya.

"Sasabihin ba natin sa kanya na itinigil na ang paghahanap sa ibang naapektuhan ng

bagyo?" his ear pick up what Yvonne said na nasa labas ng silid. Kumunot ang noo
niya. "Hindi pa rin natatagpuan si Nao baka pa-pata-." Mabilis pa sa alas dos
siyang bumangon at binuksan ang pinto.

"Hindi patay si Naome buhay siya." Mariing wika niya na ikinagulat ng mga tao sa
labas. "Hindi siya pwedeng mamatay."

"Calm down Miggy, chill-."

 Sinamaan niya ng tingin si Yelena. "How? Tell me how to calm down kung nandito ako
habang ang babaeng mahal ko ay nandoon sa kung saang lupalop man ng mundo ngayon?
How can I calm down?" nag-iinit na naman ang kanyang mga mata habang inaalala ang
mukha ni Nao. Baka wala na itong makain ngayon, ilang araw na ba? Halos lampas
isang linggo na at wala pa ring balita dito.

Bumuntong-hininga si Yvonne. "Sa tingin mo ba

matutuwa si Nao kapag nakita ka niyang nagkakaganyan?" mariing tanong nito.

"Yes, because I hurt her if this is-." Isang malakas na sampal ang natamo niya kay
Yvonne.

"She won't Miggy hindi ganyang klasing tao si Nao alam mo iyan. Hindi siya ang
taong gumaganti kapag nasasaktan mas gugustuhin niyang tanggapin nalang ang lahat
ng sakit huwag lang makapanakit. Nasaktan mo siya pero hindi ka niya kayang
makitang nasasaktan dahil iyan ang pagmamahal Miggy. She loves you, she loves you
that she waited, she loves you that even if it hurts she needs to give way. Pareho
lang kayong nagmamahal at pareho lang kayong nasaktan wala dapat gantihan. Ayusin
mo ang sarili mo at dapat gawin mo ang dapat mong gawin." Mahabang litanya nito
walang salita na maririnig mula sa kanya so she choose not to say a single word at
pumasok muli sa silid ni Nao. He locked it, nag-isip-isip din siya. Gagawin niya
ang bagay na matagal na niyang gustong gawin kahit na sino ang pumigil sa kanya ay
hindi niya sasantuhin.
 "ANO IYON?" bigla siyang nakaramdam ng kaba ng may marinig na ingay mula sa
himpapawid. Magdadalawang linggo na sila sa lugar na iyon, kahit papaano ay nakaka-
adapt na sila pero hindi pa rin

sapat na mabuhay sila ng matagal. Iyong mga lalaking nandito ay umaalis sa umaga
para alamin kung may mahihingan ba sila ng tulong sa kabilang baryo.

"May magliligtas na ba sa atin ate?" tanong ng mga batang kasama niya pinapakain
niya ang mga ito.

"Sana." Mahinang sabi niya. "No, may magliligtas sa atin dito. Magpray lang tayo
maririnig tayo ni Jesus." Kailangan niyang palakasin ang loob ng mga batang kasama
niya. Ilang sandal pa ay dinig na dinig na niya ang ingay ng mga helicopters sa
itaas at gaya niya ay tila narinig din iyon ng iba.

"Dra-."

"Magsiga kayo, kailangang makita nila tayo dito. Kailangan makagawa tayo ng
malaking usok." Utos niya namumulot na rin siya ng mga kahoy na pwedeng gamiting
pansiga. Lahat ng mga kasama niya ay iyon ang ginawa and while doing that she keeps
on praying na sana ay mailigtas na sila.

"Nakikita na ba nila ang usok?" ngumiti siya sa mga bata.

"Makikita din nila iyan." Lahat sila isa-isa ang dasal na sana ay matagpuan na sila
dito. Kung hindi lang sana nabasa ang cellphone niya pwede pa sana siyang humingi
ng tulong-.

"Nandiyan na ang tulong!" nagmulat siya ng mga mata ng may lima-no marami pang
helicopter ang bumaba sa clearing. Naging clearing na dahil nabuway ang mga puno at
bahay sa lugar na iyon.

"Magtipon-tipon tayo mga kasama." Agad na nagsilapitan sa kanya ang mga ito,
hinintay niyang makababa na ang ilan sa mga nag-iingay na helicopter. She hates
noise pero kung ang ingay na ito ang makakapagligtas sa kanya ay iyon tatanggapin
niya ng buong-buo. Walang anumang salita ang namutawi sa kanilang mga labi dahil
alam niya pare-pareho sila ng nararamdaman ng mga oras na iyon. Lahat sila umaasa
na sana ay makaligtas na sila.

Parang tumigil ang mundo niya ng makilala kung sino ang unang lumabas ng
helicopter. Mabilis na nagtama ang kanilang mga mata at bakas sa mukha at mga mata
nito ang relief na makita siya. Mabilis siyang umalis sa kumpol ng mga tao at
tumatakbong pumunta sa kinaroroonan nito.

"Nao." Relief is visible on his voice. Mabilis siyang nagpakulong sa bisig nito at
doon

ibinuhos niya ang mga luha ng kasiyahan. "I'm glad your safe." Bulong nito sa
kanya.

"Kuya God knows how I long for this moment." Aniya sa kapatid niya. She felt safe.
"Thank you for saving me." Aniya habag pinunasan ang mga luha mula sa kanyang mga
mata.
 Ngumiti ito sa kanya. "As much as I take the credit sis may isang tao ang nanguna
sa amin sa paghahanap sa iyo. That person insisted na nandito ka raw hindi namin
siya pinansin dahil impossibleng nandito ka pero sinabi niya na nandito ka at hindi
siya tumigil hangga't hindi kami nakumbinsi and true to that person's words. You
are here maybe he does have a way to find you."

Matagal bago nagprocess sa utak niya ang 'him' na sinasabi nito. "Sin-."

"Naome!" sa isang iglap lang ay nawala na siya sa bisig ng kanyang kapatid at nasa
bisig na siya ng pamiyar na taong akala niya ay hindi na niya makikita. Kung gaano
siya nito kabilis nayakap ganoon din ang pagtulak niya sa binata.

"Miggy ano ba? Bitiw-."

"No! Not in my entire life Naome." Napatingin siya sa kapatid niya upang mangingi
ng tulong lalo pa at ang higpit ng yakap ni Miggy sa kanya. "Thanks God you are
safe." Bulong nito sa kanya.

"Tutulungan muna namin na makasakay ang mga kasama mo Sis." Sumulyap ito kay Miggy
na mahigpit pa rin na nakayakap sa kanya at saka umiling.
 "Kuya tulong-."

Umiling ulit ito. "Hayaan mo muna si Miggy he needs it right now, he needs you
right now. Kahit ngayon lang kapag okay na siya ay ako na mismo ang maglalayo sa
iyo sa kanya." Seryosong saad nito. Mukhang wala sa sarili si Miggy dahil kung anu-
ano ang binubulong nito sa kanya na hindi naman niya maintindihan.

Nag-aalala na rin siya sa kalagayan ni Miggy pero hindi ito ang tamang oras upang
eentertain niya ang nararamdaman niya. Mas mahalaga sa kanya ngayon ang makauwi at
ang makapagpahinga. Kaya nga hindi nakakapagtaka na habang nasa biyahe sila ay
tulog na tulog siya, hindi siya nagsalita hindi din nagsalita ang mga kasama niya.
Pero si Miggy hindi umalis sa kanyang tabi at hawak pa rin ang palad niya.
Nanginginig ang mga kamay nito.

"NAOME!" agad siyang bumitiw kay Miggy ng marinig ang boses ni Yvonne na
sumalubong sa kanya. "Thanks God you are okay." Humihikbing wika nito sa kanya.
 "Yvonne." Hinaplos-haplos niya ang likod ng bestfriend niya pati narin si Yzzy na
nandoon na sobrang maga ang mga mata dahil na rin sa kaiiyak. "Yzzy."

"Ate Nao, buhay ka. Maraming salamat at buhay ka."

"Nao." Si Dane din ay yumakap din sa kanya at kahit na iyong mga kaibigan at
kapamilya nito. Maging si Yelena na namamaga din ang mga mata sa kaiiyak. Gusto
niyang mapangiti ng makita na marami ngang nagmamahal sa kanya. Tama si sister,
buksan lang niya ang puso niya sa Diyos marami siyang makikitang hindi niya nakita
dati.

"Naome." Napatayo siya ng tuwid ng marinig ang boses ng ama, hinarap niya

ito sa pag-aakalang okay na siya na handa na siyang harapin ito. Napatingin siya sa
ama na katabi ang asawa nito. Humakbang ito papunta sa kanya pero napaatras naman
siya, nakita niya ang sakit na bumatay sa mga mata nito at kahit na akala niya ay
okay na hindi pa pala. Hindi pa niya kaya.

"Magpapahinga na ako." Baling niya kay Yvonne. "Salamat sa pag-aalala sa akin pero
sa tingin ko kailangan ko ng magpahiga I badly need one." Pinilit niya ang sariling
ngumiti sa mga ito. Alam niyang naghihintay ang mga kasama niya ng kwento mula sa
kanya pero napaka-overwhelming pa ng lahat ng mga pangyayari sa buhay niya.
 From being a broken hearted and self-centered bitch to a typhoon survivor. See ang
ganda ng pwedeng pangheadline sa kanya. Pumasok siya sa kanyang silid only to find
out na may nagbago. Alam niyang may nagbago doon kahit na wala namang mga bagay na
nawala o nadagdag. Kahit na hindi siya matino minsan kilala niya ang silid niya-or
her trauma from the flooding accident gives her mere hallucinations.

"Baka pagod lang ito." Nasambit niya sa kanyang sarili. Pumasok siya sa banyo
upang maligo. Pagkatapat na pagkatapat niya sa shower at naramdaman ang maligamgam
na tubig ay tila nakahinga siya ng maluwang. INalis muna niya ang mga alalahanin na
gumugulo sa isip niya. Ilang

minuto din siyang nagtagal sa loob ng banyo bago lumabas at nagbihis.

Pagkahiga niya sa kanyang kama ay saka niya napagtanto na hindi nga siya
naghahallucinate dahil may ibang amoy siyang naamoy sa kanyang kama. It's not the
annoying bad smell sa halip pamilyar sa kanya ang amoy na iyon. Mabango at
panlalaki. Bago pa man siya makapag-isip ng matino ay may naramdaman siyang mga
braso na pumulupot sa katawan niya na naging dahilan kung bakit siya napa-igtad.

Her eyes widened when she realized that the owner of those arms and the smell
lingering all over her bed is none other than Allyxander Miguel Ventura himself.
Pinilit niyang makawala sa yapos nito which she gladly achieved after giving her
full force.
 "What are you doing here Miggy?" ganoon na lamang ang kabog ng dibdib niya ng
masilayan itong muli. Hindi pa siya handang harapin ang binata. Noon akala niya
okay na pero hindi pa rin pala. May tatlong tao siyang hindi pa kayang kausapin sa
ngayon, ang tatay niya at ang asawa nito at si Miggy.

Kapag kasi nakakaharap niya ang tatlo ay nawawalan siya ng lakas ng loob,
everything

falters into tiny pieces. OA man na maituturing pero ang lalim ng hugot niya sa
tatlo lalo na dito.

"Hindi ka pwedeng mawala sa paningin ko." Seryosong saad nito, doon lang niya
napansin ang pagbabago ng hitsura ng binata. Bahagyang pumayat ito at namumutla,
parang katulad din niya. Mas mukha pa nga itong nasalantaan keysa sa kanya, his
face shows nothing but pure seriousness. Wala na ang dating masigla at masayahin
nitong aura, his eyes were wary para bang hindi mapakali. The way he touches her,
he is gripping her para bang ayaw mawala. Hindi man siya psychiatrist alam niya
kung ano ang kalagayan ni Miggy...

He is experiencing a severe nervous breakdown pero bakit?

"Dito lang ako kung nasaan ka." This is the first time she saw someone close to
her experiencing this kind of pain. "Dito ka lang Nao, dito ka lang. Huwag kang
umalis." Parang batang pakiusap nito. Mabilis siya nitong niyakap at sinamyo ang
amoy niya, habang tumatagal ay mas lalong humihigpit ang yakap nito sa kanya.
 "Mi-."

"Miggy!" biglang bumukas ang pintuan ng silid niya at pumasok doon ang mommy nito.
Agad itong napa-iling ng makita ang anak nitong sobrang kapit sa kanya. "Miggy,
hayaan mo munang makapagpahinga si Nao saka mo na siya kausapin."

Naramdaman niya ang mabilis na pag-iling nito hanggang sa bumigat ng bumigat ang
pagkakadagan nito sa kanya.

"No mom, I am going to stay here." He insisted.

"Pagod si Nao kailangan niya ng pahinga." Nang maramdaman marahil ni Miggy na

palapit ang mommy nito dito ay mas lalong humigpit ang yakap nito sa kanya. Tila ba
takot na takot na makuha siya.

"No! Umalis na kayo dito lang ako." Sigaw na nito at naramdaman na niya ang
malakas na tibok ng puso nito at ang mabilis nitong paghinga. "Dito lang ako." At
nagsimula na itong humikbi sa leeg niya. Allyxander Miguel Ventura is scared! And
he is crying for something he is afraid to lose.
 "T-tita hayaan niyo nalang po muna si Miggy." Namumutlang ani niya sa mama nito.
At this

stage alam niyang hindi makikinig si Miggy.

"Are you sure hija? I can call his dad to get Miggy."

"At his state wala na po siyang ibang pinapakinggan."

Marahang tumango ang ginang. "When he learned that you were gone, nagkanervous
breakdown na si Miggy. Alam kong hindi naging maganda ang paghihiwalay niyong
dalawa hija my son, who happened to be-kahit anak ko siya hindi ko palalagpasin ang
ginawa niya. Naging gago at bobo siya." Bumuntong-hininga ito. "Manang-mana iyan sa
tatay niya but one thing is for sure, he really loves you hija." Nang hindi siya
magulat sa sinabi nito ay nagsalita itong muli. "Mukhang alam mo na mahal ka ng
anak ko."

"Sinabi niya po noon bago ako umalis." Naramdaman niyang humuhulas na ang yakap
nito sa kanya. "Pero ng mga panahon na iyon masyado pa po akong nasasaktan kaya
hindi ko siya mapaniwalaan. At kahit na ngayon po ay may bahagi sa akin na
nagsasabi na hindi ko siya pagkatiwalaan sorry po. Hindi ka pa po kasi kaya masyado
pa pong masakit na ang taong mahal mo at halos alayan mo na ng sarili mo ay siya pa
ang taong mag-iisip ng ganoon ng hindi ka man lang tatanungin."
 Malamlam ang mga matang napatingin ito kay Miggy na ngayon ay nakatulog na talaga.
"Pero hindi ko naman po sinasabing hindi ko mahal si Miggy. I do love him, pero
hindi pa handa ang puso ko sa kanya."

"Naiintindihan kita hija."

"At saka po nagdadalawang-isip pa ako ngayon."

"What do you mean?"

She gives his mom a small smile. "Habang nasa malayo po ako nararanasan ang mga
bagay na ni sa panaginip ay hindi ko akalain na mararanasan ko may nakilala ako.
May nakilala akong pwedeng kong masandalan at makausap. Sinabi ko sa sarili ko
kapag nakaligtas ako at kapag naligtas ang mga kasama ko, kapag magmamahal man ako
ulit gusto ko siya. Alam ko po na masasaktan ko si Miggy." Nanlaki ang mga mata
nito na tila ba naiintindihan ang sinabi niya.

"Alam kong hindi pa pinal ang desisyon mo hija nakikita kong may pag-aalangan pa
sa mata
mo. Sana maging tama ang desisyon na gagawin mo." Malumanay na wika nito na para
bang naintindihan ang pinagdadaanan niya.

"I won't, tama na siguro itong nararanasan ko para sumaya naman ako. This is God's
will for me to realize where should I belong." Makahulugang sagot niya. Sana nga
hindi siya magkamali ng desisyon.

<<3 <<3 <<3

a/n: Today is wednesday morning, hahaha.. nice intro hindi ba? The seventh day of
the month, ang araw na pinakatatakutan ko dahil ito ang araw na matatanggap ko ang
aking credit card bill. Wahhhh! Good luck sa akin, feeling mayaman pa naman ako
nung pasko kaya alam kong kahit hindi siya umabot sa credit limit ay mahabang
bayarin na naman. Bakit ba kasi ang gastos tuwing december?

Iyan ang iniisip ko kagabi habang nagliliwaliw ako sa SM, hahaha.. ang layo ng
pinagliparan ko dahil po sa akoy biglang na-stress. Sinong hindi ma-iistres kung
iyong test na pinabring home mo na nga ay hindi pa nakaabot sa 50 percent ang
score. Hindi ba given na kapag bring home ay pwedeng mag-open ng notes? Magcheck ng
other reviewers? Common sense ika nga nila, dyusko! Pwede ba? Iyong last section
ang nakatikim ng aking bagsik kahapon.

Yun lang ang rant ko.

And since third grading test na this week, sino ba sa inyo ang may major exam this
week? Limitahan po ang pagbasa hanggang sa matapos na ang exam niyo. Huwag munang
maglagi sa wattpad dahil alam kong sasaglit at sasaglit talaga kayo dito, at
sasabihin niyong 'for inspiration'. Kurutin ko kayo sa singit eh. Aral muna, two
days lang naman iyang test na iyan. Hindi kailangang perfect pero kung pwedeng
iperfect bakit hindi gawin hindi ba? Huwag din magsettlle sa 75% dapat 80% and
above ang goals niya.

Kung hindi naman kaya na makakuha ng malaking scores, siguraduhin na magpass ng

projects and activities. Kahit naman kasi bagsak sa tests basta complete ang
projects and activities ay papasa na iyan huwag lang umasa sa mataas na score hindi
ba? Tres at 75% lang naman ang kailangan ng gobyerno natin.
STATUS UPDATE: ARAL MUNA! (Capslock para intense)

PPS: ALam kong maraming nabitin sa pagkawala ni Nao dahil mabilis siyang
natagpuan/nahanap. Pero kasi four chapters na lang ang natitira sa atin (chap10A=C)
and epilogue. Kailangan nating medyo madaliin ang time line kasi marami pang
mangyayari. Kailangan pa nating saksihan kung paano tatanggapin ni Miggy ang
magiging desisyon ni Nao in the future. At may isa pang big revelation na
mangyayari. Good luck talaga sa akin kung paano ko ito icocompress sa mga chapters
na iyan. (Hinabol ko talaga ito)

=================

Chapter Ten-A

Chapter Ten-A

"PWEDE ba tayong mag-usap." Seryosong salubong ni Olive sa kanya, kagagaling lang

niya sa clinic upang alamin ang mga nangyari doon habang wala pa siya. At saka
gusto niyang iwasan si Miggy na kung hindi dahil sa pakiusap ng mommy nito ay
hinding-hindi siya papayag na halos araw-araw ay nasa bahay na niya ito.

Hindi naman sila nag-uusap, sa totoo lang ay para itong tanga na nakatingin lang
sa bawat galaw niya. Kaya nga mas pinili nalang niyang sa loob ng kanyang silid
siya manatili kasi doon nakakaramdam siya ng katiwasayan. Wala pa siyang lakas ng
loob na sabihin dito ang desisyon niya o kaya naman ay sa kanyang kapatid. Gusto
niyang maayos ang lahat bago siya tuluyang umalis.

Tinitigan niyang mabuti si Olive, bakas sa mga mata nito ang labis na sakit habang
nakatingin sa kanya. Nararamdaman din naman niya ang sakit na nararamdaman nito.
 "Sure." Maybe it's the right time to settle things with her. Pumasok sila sa isang
coffee shop at umupo sa mesa na malayo sa mga tao. Tinitigan lang siya nito at
ganoon din siya. Pagkatapos nilang mag-order ay isang nakakabinging katahimikan ang
biglang namayani sa kanilang dalawa, she

is about to break it whe she spoke.

"Ako ang nauna." Tumaas ang kilay niya sa sinabi nito. Alam niya ang ibig sabihin
ng kaharap, it's all about Miggy. "Pero ikaw ang huli."

"What do you mean?"

Olive glared at her but softened with sadness when she looks at her. "Alam ko na
alam mo ang ibig kong sabihin. Hindi ka bobbo dahil alam kong matalino ka, madalas
sabihin ni Miggy sa akin na may kakilala siyang doctor na masungit pero maganda,
matalino dahil naging summa cum laude noong undergrad course niya at naging summa
cum laude ng mag-medicine proper. I know you are smart so I know you know whom we
are talking about." Bahagyang tumaas ang kilay niya sa sinabi ni Olive. Hindi niya
alam na binabanggit pala siya ni Miggy dahil hindi naman ito nagbabanggit ng
tungkol kay Olive kapag sila ang magkasama.

She sigh. "Sorry Olive, I don't know anything about you." Mahinang sabi niya.

Isang malungkot na tango lang ang ibinigay nito sa kanya. "I know, he never
mentioned anything about
me when she is with you because it's all about you Naome. It's all about you he
loves to talk about."

"Ano ba talaga ang point mo?"

Hindi ito agad nagsalita at kinuha ang palad niya. Pumiksi siya dahil naiilang pa
rin siya kapag may ibang may hawak sa kanya. Pinigilan nito ang kanyang palad at
binuka iyon saka may malamig na bagay na inilagay doon.

"I love Miguel ever since."

"Bakit mo siya binasted?"

"That's my biggest regret Naome, kung sana ay inangkin ko na siya noon pa hindi
kayo magkakakilala he is supposed mine dahil ako ang nauna. Nagduda ako sa
pagmamahal niya sa akin dahil sa unang tingin sino ba ang mag-aakalang ang isang
tulad niya ay magkakagusto sa isang tulad ko. Simple lang naman akong tao. Iyong
mga tao sa paligid namin palaging sinasabi na ang swerte ko raw dahil siya ang
nanligaw at hindi ko iyon matanggap. Insecure ako inaamin ko iyon. Nang magkalakas
naman ako ng loob na iparamdam sa kanya na handa na ako ay saka ka naman sumulpot.
I saw how he cares for you dahil kahit kami ang magkasama ay iiwan niya ako para
sundan ka. Kahit na kami ang kausap ay papatayan niya

ako ng telepono dahil gusto ka niyang kamustahin. Kahit na kami ang magkaharap ay
ikaw ang bukang bibig niya. And everytime he does that, it broke my heart. Kung sa
tingin mo ay nasaktan ka dahil sa nangyari paano naman ako? Mas matagal ko siyang
nakilala at nakasama pero ikaw pa rin ang huling pinili niya. It's not about the
first, it's about the last."
 Binitiwan na nito ang palad niya at napansin na nandoon na ang kwentas kung saan
nakasabit ang singsing ni Miggy... his mark.

"Why-."

"Sa simula pa lang alam kong hindi akin ang markang iyan, lumaki ako na kakilala
ang mga kaibigan at pinsan ni Miggy so I know what is it all about."

"Bakit mo ibinigay sa akin ito? This is yours he already marked you.." aniyang
tila napasong inilapag sa ibabaw ng mesa. Hindi niya pwedeng tanggapin ang bagay na
ibinigay na sa iba.

Malungkot na umiling si Olive. "How I wished he did marked me."

Maang na napatingin siya sa kanyang kausap. "You are already wearing the mark kaya
minarkahan ka na niya hindi ba?"

Umiling ulit ang kanyang kausap. "Noong umalis siya alam mo bang sobrang lungkot
niya, I found him drinking in a bar in Los Angeles. Sabihin mo ng stalker ako but
yes I stalked him, I want a chance with him kaya sinundan ko siya and took the
opportunity. Sinabi niya sa akin ang lahat, ang sama ng loob niya. Ang sakit na
hindi ka niya mapapasaya dahil mas masaya ka sa piling ng akala niya ay ex mo na
binalikan mo. He was devastated and he wasn't like that when I turn him off. He
said he needs diversion at ako na mismo ang nagpresentang maging diversion niya."
Nakita niyang humugot ito ng malalim na hininga. "I asked him to make me his
rebound girl. Noong una ay tumanggi siya pero pinilit ko siya at pumayag siya. I
told him na para makalimutan ka niya kailagang akin na talaga siya at hiningi ko
ito. Yes, I begged him to give me his mark. At alam mo ba ang sagot niya sa akin?
Sinabi niyang kahit ibigay niya ang mark niya sa akin ikaw pa rin ang mamahalin
niya. Dapat doon palang sumuko na ako but I didn't malakas ang loob kong makukuha
ko ulit ang pagmamahal niya dahil ako ang nauna but unfortunately I was wrong.
Dahil lumipas man ang ilang buwan ikaw pa rin Naome. Nakikita ko siyang nakatingin
sa kawalan dahil alam kong ikaw pa rin ang nasa isip niya. Alam ko sa sarili ko na
impossible ko na siyang

makuha."

Sunod-sunod ang mga luhang tumulo sa mga mata nito gusto niya itong aluhin dahil
alam niya ang nararamdaman ni Olive pero hindi niya magawa. Wala naman kasi siyang
kasalanan kung bakit ito nasasaktan, hindi naman pwedeng lahat nalang ay kasalanan
niya hindi ba? Hindi niya kasalanan na nalipat sa kanya ang pagmamahal ni Miggy
dahil hindi ito natutong hawakan ng mahigpit ang lalaking mahal nito. Dahil natakot
ito... shit! Damn those words.

"I love him I do, mas sobra pa nga sa pagmamahal mo sa kanya. Okay nga sa akin
kahit na kayo ang magkatuluyan at maging kabit lang ako basta nasa tabi ko pa rin
siya. Okay lang sa akin na mang-amot ng kaunting pagmamahal at oras sa kanya basta
katabi ko lang siya. Nang malaman niyang mali pala siya ng akala alam ko talo na
talaga ako, ng iwanan mo siya para mo na rin siyang dinala sa tabi mo dahil hindi
lang siya nawala sa akin nawala siya sa aming lahat. Nang mawala ka kung hindi lang
siya napigila nit tito Cash ay sumugod na siya sa iyo sa gitna ng bagyo. Lahat ng
iyon ay dahil mahal ka niya, kinausap ko siya. Sinabi kong kaya kong alisin ka sa
isip niya pero nagalit siya. Sinabi niya sa akin na hindi ako ganoong klaseng
babae, hindi ako mababang babae at hindi ako nararapat na maging ganoon. That's an
eye opener for me hindi ako ganoong babae, hindi ako kagaya ng iba disente ako.

Nagmahal lang ako, nasaktan, ipinaglaban pero natalo. I gave this mark to him pero
sinabi niya sa akin na kahit wala ang mark na ito mamarkahan ka niya sa paraan na
gusto niya at sa paraan na alam niya. He doesn't believe about this thing on the
first place, he is something. He have something on his sleeve."
 Muli siyang napapikit, now with everything Olive said nagdadalawang-isip na naman
siya. Magbabago na ba ang isip niya tungkol sa unang desisyon na kanyang ginawa
ngayon na unti-unti na naman niyang nararamdam ang damdamin na akala niya ay unti-
unting nawala.

"Bakit mo nga uli sinasabi sa akin ito?" mahinang tanong niya.

"I want Miggy to be happy I think he and you deserves it." Anitong pinunasan ang
mga luha nito. She somehow envy Olive, alam naman niya na pareho lang sila na
nagmahal at nasaktan. Baka mas nasasaktan pa ito sa kanya and yet she is willing to
give them a chance.

"Aren't you going to fight for him?"

"Tapos na ang laban k okay Miguel I think I deserves someone who will fight for me
too. Hindi pa ngayon, maaaring hindi pa bukas

pero sigurado akong makikita ko ang lalaking mamahalin ako at mas mamahalin ko ng
buong-buo." Muli nitong hinawakan ang mga palad niya. "Please make him happy."

"Hindi mo ba naiisip na mas masaya siya ng wala ako sa buhay niya?"

"I've see him lose himself because you aren't around-."

 "Magmamadre ako Olive." Nanlaki ang mga mata nito sa biglaang pinagtapat niya. "I
still love Miggy, I really do... mahal ko pa rin siya pero nakapangako na ako.
Kapag nakaligtas ako sa bagyo ibibigay ko ang sarili ko sa Diyos because I deserves
him. And he is the only one who deserves my entire love and devotion."

Sunod-sunod na umiling ito. "Kung mahal mo si Miggy pero magsisilbi ka sa Diyos

para mo na rin siyang linoko. Hindi ba kapag ibinigay mo ang sarili sa Diyos dapat
siya lang, dapat wala kang kahati dapat wala kang ibang iniisip?"

"Makakalimutan ko rin si Miggy-."

"That would be a lie. Pag-isipan mo munang mabuti iyan Naome. Hindi pwedeng
magdesisyon ka nalang ng ganyan we are not friends and I am still after Miguel's
happiness. And besides kahit na iyan ang magiging desisyon mo with Miguel's own
devotion towards you alam kong hindi matutuloy iyon."

"Anong ibig mong sabihin?"

"You don't know what a Ventura can do to get what they want. They can do
everything and they will get everything by hook or by crook."
 "SIGURADO ka na ba talaga sa desisyon mo?" tumingin lang siya sa kapatid at saka
tumango. Sa lahat ng tao na nasa loob ng sala niya ay ito lang ang kauna-unahang
tao na nakapagsalita at nakabawi sa gulat.

"Gusto kong pumasok sa kumbento." Ulit niya sa sinabi niya kanina, agad na dumako
ang tingin niya kay Miggy na natigilan at napatitig sa kanya. Bakas sa mukha nito
ang sakit sa sinabi niya but she needs to do this. She needs to find herself at sa
mga oras na iyon hindi ito ang makakatulong

sa kanya.

"Sasayangin mo ang buhay mo-."

"Kuya." May halong pagbabanta sa boses niya. "Hindi ko sasayangin ang buhay ko sa
pagsisilbi sa Diyos dahil kung tutuusin kung anuman na meron ako ngayon ay dahil sa
kanya."
 Isang malakas na kabog ang sunod na narinig nila at nawala na si Miggy doon.

"Baliw ka na ba Naome? May mga taong nagmamahal sa iyo dito tapos bibitawan mo?"
sigaw ni Yvonne sa kanya. "Miggy loves you at kahit na ayoko sa kanya noon ay
nakita ko kung paano siya halos mabaliw-baliw sa kahahanap sa iyo." This is the
first time na nagalit ang kaibigan niya sa kanya.

"Alam ko iyon." Mahinang sabi niya, nag-iiinit na ang kanyang mga mata but she
refused to cry again. "Hindi ko naman sinasabi na magmamadre na agad ako, gusto ko
lang pumasok sa kumbento. Gusto kong maranasan ang buhay nila doon ayokong tumakbo
at magtago gusto ko lang matanggap."

Napakunot ang noo ng mga kasama niya sa kanya. "Wala akong maintindihan Nao,
sorry. Papasok

ka sa kumbento pero hindi ka magmamadre?" Yelena asked clearing some things.

"May nakilala akong madre noong nasa Tacloban pa ako, siya ang nagmulat sa akin
kung gaano ako kaswerte sa mga bagay na dumarating sa buhay ko and yet I felt so
unloved and rejected. I feel empty. Sinabi niya sa akin na kung hindi ako kayang
tanggapin ng mga tao ay may taong mas tatanggap sa akin ng buo at iyon ay ang
Diyos. I want God to be the center of my life, I know it's seems so ironic because
I am a doctor. Pero ng buksan ko ang puso ko sa kanya unti-unting nawawala ang
sakit and then I learned to love myself and I need to love God too. Gusto ko lang
mapag-isa, pero hindi ako magmamadre. Ayokong lokohin ang Diyos ayokong sabihin na
siya lang ang pwede kong mahalin kung may mahal pa akong iba."
 Alam niyang ayaw ng mga ito sa desisyon niya pero alam din niya na wala ng
magagawa pa ang mga ito.

"Atleast talk to Miggy kung wala na talaga siyang pag-asa sa iyo huwag mo na rin
siyang paasahin." Hindi siya makapagsalita agad sa sinabi ni Allyxel sa kanya.
Tumango lang siya dahil ngayon hindi rin niya alam kung paano makikipag-usap kay
Miggy. Natatakot kasi siya na baka magbago na

naman ang desisyon niya.

Pagkatapos magpaalam ay lumabas siya ng bahay at tamang-tama naman na nandoon si

Miggy.

"Miggy." Napapitlag ito ng marinig ang boses niya pero hindi ito lumingon sa
kanya. "Can we talk."

"Kung ang pagpasok mo sa kumbento ang gusto mong pag-usapan alam mo ang magiging
reaksyon ko. Paano ko tatanggapin ang ganoong klaseng desisyon?" bakas sa boses
nito ang galit at sama ng loob sa kanya. "Alam kong may nagawa akong pagkakamali sa
iyo at alam kong kailangan mo akong parusahan pero sana hindi sa ganitong paraan.
Sana naghanap ka nalang ng ibang lalaki bakit siya pa Naome?" pagharap ng binata ay
alam niyang dapat niyang tanggapin ang sakit na makitang nasasaktan ito. "Maaari pa
kitang agawin sa kung sinuman pero bakit siya? Bakit sa lahat ng pwedeng gawin mong
ipapanakit sa akin siya pa are you this cruel?"

"I'm sorry-."
 "You are not sorry." Nagtagis ang mga bagang nito. "You are punishing me the
hardest way." Nakaramdam siya ng takot ng makita ang ekspresyon ng mga mata nito.
He isn't giving up. "Hindi ako

papayag na umalis ka, mark my word Naome akin ka at akin ka lang. Kung gusto mong
maging criminal ako at kakalabanin ko siya ipapakita ko sa iyo kung hanggang saan
ang kaya kong gawin. Mark my words." Iyon ang mga salitang binitiwan nito bago nito
inilang hakbang ang pagitan nila at marahas na inangkin ang kanyang mga labi.

Dahil sa gulat ay hindi niya ito nagawang pigilan, ng mapagtanto niya ang ginawa
nito ay saka naman ito bumitiw.

"Watch out." Bulong nito sa kanya as a fair warning at tuluyan ng umalis.

Napakagat lang siya ng labi habang inaalala ang mga salitang binitiwan nito. Should
she be scared? Sabi na nga ba kapag si Miggy ang kaharap niya lahat ng pwedeng
matino ay nagiging mali.

She needs a break.

 ALL her bags are already packed, handa na siyang umalis bukas. Excited ba siya?
Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang maramdaman ng mga oras na iyon she felt
nothing. Bumaba siya sa kusina at naghanap ng pwedeng makain pero wala siyang
gustong kainin doon kaya

napagpasyaha niyang humanap ng seven-eleven sa labas ng village.

Naka-ilang bloke pa lamang siya ay may namataan siyang dalawang pamilyar na

pigura.

"Doc Naome!" tawag ng nakangising si Zyrene, ang babaeng may pulang buhok. Agad
niya itong nginitian. "Magleleave ka raw."

"Oo eh." Aniya. "Soul searching."

"Aww, nawala ba ang kaluluwa mo at kailangan mong hanapin-." Dinagukan ito ni

Chloe.

"Pasensyahan mo na ang isang ito nasobrahan ng kain ng matamis." Malambing na wika

nito. Kapag si Chloe kasi malambing talaga ang boses.
 "Hindi pa nga ako nakakadalaw sa Little Devils, namimiss na ako ng boyfriend ko
dun."

Tumaas lang ang kilay ni Chloe. "Meron ka ba doon?"

"Meron! Iyong statwa sa labas ng little devils ang cute niya hindi ba? Siya ang
boyfriend ko mayselfie pa nga kaming dalawa." At ipinakita pa nito sa kanya ang
picture nito.

"Gaga."

"Ang awchiie mo talagang magsalita Chloe." Tumingin lang sa kanya si Chloe na para
bang sinasabing pagpasensyahan na si Zy. Nalaman niyang dentist pala talaga si
Chloe pero hindi naman nito prinactice ang profession nito dahil mas ginusto nitong
maging designer. Nasa kalagitnaan siya sa pakikinig ng usapan ng dalawa ng biglang
humarap si Zy sa kanya at hinawakan siya sa magkabilang braso.

"Doc pasensya na ha."

 "Ha?" Malakas siyang napasinghap ng may matalas na bagay na bumaon sa balikat niya
and when she turned her head ay isang injection ang nakabaon doon. Nanlalaki ang
mga matang tiningnan niya si Chloe.

"It's a poison Doc Nao." Kahit na hindi pa gaanong umeepekto ang gamot sa kanya ay

nakaramdam na siya ng pangiginig. "But I have the antidote." Atipinakita pa nito sa

kanya ang isa pang syringe. "Bago ko ito ibibigay sa iyo kailangang pirmahan mo
muna ito. Pasensya na talaga napag-utusan lang kami." Kiming ngumiti ito sa kanya.
"Sorry."

"N-o." nagkandahilo-hilo na niyang sabi. Sino ba ang nag-utos sa mga ito si Miggy?
Ang nanay niya? If this is a poison she needs to save herself naramdaman niyang may
mga brasong umalalay sa kanya.

"Just sign this Doc." Nagbublur na ang kanyang paningin ng mahawakan niya ang
ballpen, sa mga ganitong pagkakataon ay isa lang ang nasa isip niya kundi ang
makaligtas and siged that stupid piece of paper. Pagkatapos niyang pirmahan ang
papel ay kinuha na iyon ni Chloe. "You are safe Doc Nao, hindi iyon poison and
congrats." Those were the last words she heard before she fell into the arms of
whoever is carrying her.

She is in deep slumber but she can still feel a faint pain on that part of her
body, nasasaktan ang katawan niya pero hindi siya nagigising at pakiramdam niya ay
namamanhid na ang bawat cells niya.

Hindi niya alam kung ilang oras siyang natulog dahil ng magising siya ay nasa
isang hindi

pamilyar na lugar na siya. Malamig ang buong paligid at ang tanging ilaw na
nagtatanglaw sa kanya ay ang lamp shade na nasa tabi ng marangyang kama.

"Where the he-." Agad niyang natutop ang bibig dahil sa muntik na naman siyang
magcurse. Napabangon siya at ganoon na lamang ang gimbal niya ng mapagtantong wala
siya ni isang damit na suot kaya napahawak siya sa kumot. Tatayo na rin sana siya
ng may kumirot sa bandang dibdib niya, tama sa bandang dibdib talaga niya. Ilang
kurap na rin ang ginawa niya dahil hindi agad nagprocessed sa kanya ang nakikita
niya ngayon.

"What the hell is this?" aniya sa tatlong letra na naka-imprint doon. AMV. Iyon
ang nakatatak sa itim na tinta na nasa ibabaw ng kanyang balat. Ilang beses niyang
tinangkang kuskusin ang bagay na iyon pero walang silbe dahil hindi iyon matanggal-
tanggal or worst baka hindi na talaga iyon matatanggal pa. Mas lalo lang siyang
nakaramdam ng sakit sa ginawa niya, iyon pala ang sakit sa bahagi ng katawan niya.

"Is this a tattoe?"

"That is. No matter what you do baby doll hindi mo na matatanggal ang markang
iyan." Namutla siya sa gulat dahil sa biglaang

pagsulpot nito sa harap niya at mas lalo naman ng makita ang ayos nito and just
like what she saw on her skin may initials din si Miggy sa ibabaw ng dibdib nito.
NVV. And like her he is wearing almost nothing except for those sinfully white
towel wrapping around his waist. She clutch her blanket to save herself from
exposing too much. "Hindi ba sabi ko akin ka lang and no one can have you except me
even if I have to fight God to have you." At unti-unti ay lumapit ito sa kanya.
"Kaya kailangang markahan na kita agad, I don't believe such jewelries as marks I
have my own way and my own way means I'll have you marked as mine literally." At
hinila na nito ang kumot niya exposing her marked chest. "Literally baby doll." He
said dangerously.

He just tattoed her his initials for Pete's sake literally marking her as his.

"And now, gagawin ko na ang matagal ko ng dapat ay ginawa ko na."

Napaatras siya sa headboard pero mabilis ang mga kilos nito dahil mabilis nitong
nahila ang braso niya at inilahad sa harap niya ang mga daliri niya. May dalawang
singsing na nandoon, isa ay malaking diamond na napapalibutan ng apat na petals, it
looks like a four leaf clover and a big diamond in the middle, and the other one is
a wedding band. Ipinikita din nito ang daliri nito na may suot na singsing.

"Hindi ka na pwedeng magmadre dahil kasal ka na sa akin."

<<3 <<3 <<3

A/N: saka na ako babawi sa mahabang a.n may binabantayan kasi akong nagtetest
ngayon. Grade 9 sila at hindi mapakali ang kanilang mga ulo dahil gusto nilang
makakuha ng answers.

STATUS UPDATE: Ang daming giraffe ngayon. SUmalangit nawa.

=================

Chapter Ten-B (spg)

a/n: wag kayong magexpect ng sobrang hot na BS kasi minadali na ito ng nanay niyo.
Sareeehhhh! Bawi nalang sa sunod.

Chapter Ten-B

"Huwag mo nga akong biruin ng ganyan Miggy alam mong hindi nakakatawa iyan." May
halong panginginig na ang boses niya dahil alam niyang impossible iyong mangyari.
Wala siyang pinirmahan na kung ano-wait-tama bago siya napunta dito at mapunta sa
ganitong sitwasyon she was cornered by Zy and Chloe at may pinirmahan siya.

She saw him smirks. "Sabi ni tito Jax kailangan daw kitang daanin sa mabilisang
paraan and that is to let you sign a marriage certificate, ang sabi ni tito Claude
kailangan na raw kitang angkinin kaagad at ang sabi ni tito Rajeev kung papalag ka
raw kailangan kitang itali." And before she can move ay may naramdaman na siyang
malamig na bagay sa palapulsuhan niya.

"Sorry baby doll but I need to do this, I need you in my life and if it means
kailangan kong gumamit ng dahas para lang makuha ka gagawin ko iyon ng walang takot
dahil mas takot ako na mawala ka sa akin."
 "Miggy huwag namang ganito p-mapag-uusapan naman natin ito hindi ba?" kinakabahang
tanong

niya. Pero tila hindi na ito nakikinig sa kanya dahil mabilis nitong inalis ang
kumot na nakatakip sa kanyang kahubdan. "No- MIggy please calm down." Mariin siyang
napapikit ng maramdaman ang kahandaan nito sa kanyang tiyan. He is indeed so ready
to have her, to devour her to finally have her.

"We are already married Nao." Hinaplos nito ang pisngi niya at pasimpleng
ninanakawan siya ng halik. "Matagal na akong nagtitimpi sa iyo kung hindi mo
napapansin I didn't take advantage before because I want this to happen. I may be a
cassanova but I respect you a lot. Gusto ko kapag inaangkin na kita dala mo na ang
pangalan ko at dala mo na nga ang pangalan ko."

Isang malakas na singhap ang pinakawalan niya ng lumapat ang mga labi nito sa labi
niya, isang magaan na halik lang wari ay nanantiya. Hindi siya gumalaw, hindi siya
nagrespond hanggang ngayong luting pa rin ang utak niya sa bilis ng mga pangyayari.
Naramdaman niyang bumaba ang halik nito sa may bandang leeg niya where he found her
sensitive spot.

"M-miggy." She whispered breathlessly. Ngayon lang niya naramdaman ang ganoong
klaseng kiliti, it is so sensual and it is so damn frustrating. She just needed
time away from him to think, it doesn't mean hindi siya babalik. Gusto niyang
makasama ang Diyos ng mas matagal kasi alam niya

sa sarili niya she took him for granted. Nasasabi lang niya na magmamadre siya
noong una and she felt guilty nagiging rush siya sa kanyang mga desisyon.

Unti-unting dumausdos ang mga labi ng asawa sa leeg niya papunta sa kanyang mga
balikat wari ninanamnam ang bawat pagkakataon na mahawakan at mahalikan siya nito.
Her arms are tied on the sides of the bed, it's spreading her like an eagle. And
from the looks of it, wala na nga siyang kawala.
 Nagalit siya ng husto ng makita ang mark ni Miggy sa leeg ng ibang babae, iyon ang
naging dahilan kung bakit gumuho ang mundo niya at ang pag-asa niya. She doesn't
want to be like her mom, ayaw niyang ipush ang sarili sa taong iba na ang pinili.
But now when all the misuderstandings were cleared and he already marked her as him
literally, his explicit and gothic-like initials were already tattoed on her body
he literally marked her as his.

And the way he kisses her, he wants her. He needs her. And she needs him too.

"M-miggy." Tawag niya dito ng unti-unti ay bumababa ang halik nito sa kanyang
katawan. "Pakawalan

mo ako please." Napapaos na pakiusap niya sa kasama pero tila bingi ito sa mga
pakiusap niya. Isa lang ang gusto nitong mangyari and that is to have her.

"Oh God!" hiyaw niya ng maramdaman ang labi nito sa may bandang tiyan niya. He
stopped moving and then he looks at her, anger mixed with lust is now visible on
his eyes. Mabilis nitong inakyat ang mga labi niya and before she can say something
he forced his lips into her lips. Napaungol siya sa sakit na dulot ng panghahalik
nito sa kanya, it was unexpected and it was rough yet she likes it.

He parted their lips and look at her tenderly. "I am planning to go gentle with
you wife but you cut off my patience. Don't ever call that name again, you are
already my wife now and I don't intend to share what's mine to him."
 "That's not it-hmmm." Isang malakas na ungol ang lumabas sa mga labi niya ng muli
nitong salakayin ang kanyang mga labi. She wants him to stop, she wants him to be
gentle. Kung isusuko niya ang una niya she wants it in a gentle way, no one did
that to her. Wala ni isa man sa paligid niya na itrinato siya na para bang isang
babasaging Kristal dahil nasanay ang mga ito na kaya niya. But once on her life she
also want to experience being treated like a fragile and expensive crystal but she
thinks

her first will be hard and rough.

Napapikit nalang siya habang dahan-dahang naglalakbay ang ilang butil ng luha mula
sa kanyang mga mata. Hindi na niya mapipigilan pa si Miggy. Napa-igtad siya ng
maramdaman ang palad nito sa ibabaw ng kanyang dibdib, his finger found the most
sensitive peak and pinch it hard, she groaned in pain but pleasure took in when his
tongue starts to caress it. Kung ano ang ginawa nito sa isang dibdib niya ay ganoon
din sa kabila, he is doing it alternately driving her to the verge of insanity.

She wants to hug him back, she wants to feel him more pero hindi na niya magawang
makapagsalita pa. His actions no matter how harsh it just proves that he wants her,
hindi ba iyon ang gusto niya. She wants someone to see her worth, she wants someone
who will keep her and she wants someone who will love her unconditionaly. She wants
someone will fight for her and will treasure her. She wants someone who wants her
and that someone is MIggy.

Muli siyang napahalinghing ng tuluyan na nga itong bumaba sa kanyang katawan,

tinitigan niya ito and the more she stares at him the more she feels the intensity
building up inside her body. That feverish feeling in between her legs wetting her
more, preparing for his entrance to finally complete

the mark.

She was marked.

 He marked her and took his claim.

Just like werewolves do to their mates, when the alpha found their mate, their
luna-their alpha female, half of their soul and their soulmate they marked her,
they'll bite her on the neck and make love to them to finalized the mating and
marking process. Parang ganoon si Miggy, Miggy is her own alpha male, and he did
the marking now he is finalizing everything to make her his.

His lips descend in between her legs tasting the liquids her body naturally
produced. She can feel her own arousal, she can feel her own readiness. She is
already shaking in wants.

"Miggy please..." she begs.

"That's it baby doll beg for me shout my name, I am yours I am all yours." He
said, his eyes were already blazing with fire. He is so damn hot while doing wicked
things to her. Kung wala lang siguro

ang posas sa mga kamay niya malamang kanina pa niya ito niyakap ng mahigpit.
Malamang kanina pa rin niya ito inaangkin, she just wanted him to take her to the
deepest of the deepest sea, to the widest of the widest universe and to the highest
of the highest mountain.
 Isang malakas na tili ang pinakawalan niya ng maramdaman niya ang panginginig ng
kanyang buong pagkatao. She found her first orgasm through his tongue and his lips.

"Tama na Miggy." She tried to wiggle her body, she is still sensitive and yet he
is still licking and nipping her down there. "Miggy please sandali muna."

Umiling ito, hindi talaga ito nakikinig. She bit her lips when she felt another
tension building up inside her. Wala pa ngang limang minuto ang nakakalipas ay
mararating na naman niya ang pintuan ng langit dahil sa ginagawa nito... and she
did too many times she already lost her count.

"Nao." Bulong nito habang pinadadaanan ng mga labi nito ang bawat parte ng katawan
niya. Para bang sinasamba na siya nito, wala ni isag bahagi ng kanyang katawan ang
hindi nito pinasadahan ng mga labi nito. He made it sure that she is well-cared of.
Hanggang sa magpantay na ang kanilang mga

mukha, masuyo siya nitong tinitigan waring minimemorya ang bawat bahagi ng kayang
mukha. "I love you." Her heart clench not in pain anymore but in pure ecstacy when
he uttered those words. Narinig na niya iyon na sinabi nito noon pero ngayon iba
ang epekto nito sa kanya. Pakiramdam kasi niya ay mahal na mahal siya nito na siya
lang at wala na siyang kaagaw pa. "Please don't leave me, huwag mo na akong
iwanan." Pakiusap nito sa kanya. "I don't want you to leave mababaliw na talaga
ako. Alam kong hindi pa tayo nag-uusap alam kong pinilit kita pero sana
maintindihan mo na ginagawa ko lang ang lahat ng ito dahil mahal kita." He pressed
his forehead on hers to catch her eyes. Hindi naman siya nagbitiw ng mga tingin
dito gusto niyang makita kung sincere ba talaga ito sa kanya. At kahit na pinilit
siya nito, kahit na walang pahintulot niya ang ginawa nito wala siyang maramdaman
ni katiting na galit.

He shifted his position and his eyes landed on the gothic letters tattoed on her
heart, a smile curve on his lips before he pressed his lips to kiss it lightly.
Bahagya pa siyang napa-igtad dahil sa medyo makirot pa rin iyon. He also jerked
when she did that at nag-aalalang tiningnan siya nito.
 "I'm okay." Aniya, tumango naman ito kahit alam niyang hindi ito naniniwala.
"Alisin

mo muna itong tali ko."

Napatingin ito sa kanya tapos sunod-sunod na umiling. "Not unless I am done." And
then finally positioned himself in between her legs. Mariin nitong hinawakan ang
magkabilang hita niya upang hindi niya iyon magawang itiklop.

"No!" paos napigil niya dito.

"I am your husband now Naome and we really need to do this." Sunod-sunod ang
ginawa niyang pag-iling.

"Please Miggy pakawalan mo na ako." Pakiusap na niya pero nagbingi-bihingan lang

ito sa kanya. "No-." isang mahinang daing ang pinakawalan niya bago kinagat ang
kanyang pang-ibabang labi. At tuluyan na siyang napahikbi dahil tuluyan na nitong
sinimulang angkinin. Napakapit siya sa metal na nakakapit sa kanyang palapulsuhan
upang kahit papaano ay makalimutan niya ang sakit sa pag-angkin nito sa kanya.

He continue moving while she continue is futile attempt to feel at okay pero hindi
rin niya kinaya. Mahina talaga siya sa pisikal na sakit.
 "Miguel!" sigaw niya ng kumilos ulit

ito. Maang na napatingin ito sa kanya bakas ang kagustuhan na maangkin siya at ang
takot na masaktan siya. "Masakit." Iyon lang ang tanging nasabi niya dito. Isang
mahinang buntong-hininga ang pinakawalan nito bago ito kumilos at umalis sa ibabaw
ng katawan niya. May kinuha ito sa tabi ng kama at saka isa-isang kinalas ang posas
na nakatali sa magkabilang mga kamay niya.

Naka-upo na ito sa gilid ng kama na para bang nag-iisip ng malalim and she feel
guilty all of a sudden. Kung bakit ba kasi ang OA niya kung sana ay tiniis na lang
niya ang sakit, sakit lang naman iyon hindi ba? Hindi ba sanay na sanay na siyang
masaktan?

Umayos siya ng upo at saka hinila si Miggy, paglingon nito sa kanya ay siya na
mismo ang humalik dito. Bahagya itong nagulat sa kanyang ginawa pero agad din
nawala ang agam-agam nito dahil gumanti na ito sa mga halik niya. Marahan niya
itong itinulak pahiga at siya na mismo ang umibabaw dito.

His eyes were blazing with fire right now, alam niyang gustong-gusto na rin siya
nitong maangkin. Batid niyang handang-handa na ito na maangkin siya that's why she
positioned herself above him. Maagap itong bumangon pero dahil nga nakadagan siya
dito ay napa-upo lang ito.

"No Naome you don't have to do this, let me do this."

 Siya na mismo ang umiling. "Ang dami mo ng ginawa upang patunayan kung gaano mo
ako kamahal, nararamdaman ko naman iyon. Hayaan mo naman akong suklian ang
pagmamahal na iyan-."

"K-kung hindi mo na ako mahal Nao maiintindihan ko naman iyon hindi mo na

kailangan pang gawin ito. Pa-iibigin na lang kita ulit sa akin."

Sorry God, I know I somehow doubted about my feelings towards this guy. I used you
as a rebound which I do humbly apologize. Alam ko na mali ako akala ko kapag
nagsilbe ako sa iyo makgiging okay na ang lahat na tutulungan mo akong makalimot.
Pero mukhang ito ang plano mo, kung ikaw man ang may kagagawan ng lahat ng ito
gusto kong magpasalamat. Salamat at tinama mo ang mga maling desisyon ko.

Tiningnan niya ngayon si Miggy na kung sa hindi siguro sa sitwasyon nila ngayon ay
matatawa siya. Para kasi itong tatay na magsasalo ng anak na hindi alam kung saan
babagsak.

"Mahal kita Allyxander Miguel Ventura, mahal kita. Nasaktan ako pero mahal pa rin
kita at mas lalo akong nasecure ngayon sa pagmamahal mo. Pasensya ka na masyado
akong maarte I know I don't deserved to have you. I almost taken you for granted
thank you for opening my mind, you are God's gift to me. Hindi man ako nagawang
tanggapin ng mga magulang ko pero tinanggap mo ako. You were there for me when I am
at my lowest, you were there for me when I needed you the most. Tanga na nga siguro
ako kung pakakawalan pa kita." She traced the letters, her initials although naiba
lang sa pangatlong letra dahil initial ng apelyido nito ang ginamit nito.
 He is about to push her on the bed but she made sure he will sit on place. Niyakap
niya ang isang braso sa leeg nito while her other hand is feeling is masculinity
and point it on her entrance. She lower hersef to accomade him fully, he is huge
for pete's sake.

"I want to watch your face while you are taking me baby doll." He whispered, his
voice is full of restrain. Alam niyang gusto na nitong gumalaw, alam niyang gusto
na nitong idiiin siya sa ibabaw ng kama at tuluyan ng angkinin pero nagtitimpi lang
ito dahil sa kagustuhan niyang siya ang umangkin dito.

She bit her lips as she moves, masakit pala talaga. Hinawakan ni Miggy ang palad
niya kaya

napatingin siya dito. Masuyo nitong hinaplos ang kanyang pisngi bago ginawaran ng
mabining halik ang kanyang mga labi. Padampi-dampi lang, naramdaman niya ang isang
braso nito sa beywang niya. Tinutulungan na siya nito hanggang sa tuluyan ng
bumitiw ang mga binti niya at hindi niya naanticipate ang sunod na kilos niya.
Napa-igik siya ng tuluyan na niyang maaccomodate si Miggy sa loob niya.

Her body was immobilized from the sudden intrusion and from the sudden wave of
pain. Nahilo siya doon kaya siguro hindi na rin niya namalayan na nakahiga na siya
sa kama habang nakadagan na ito sa kanya. Pinupunasan na nito ang bawat pawis na
namumuo sa kanyang noo. Sunod-sunod ang ginawa niyang paghinga habang ito naman ay
hinahaplos ang ulo niya.

"Bakit kailangan kitang mahalin ng ganito kasobra?" biglang tanong nito sa kanya.
 She chuckled but ended it up quicky dahil kumikirot pa rin ang bahaging iyon ng
katawan niya.

"Can I move now baby doll? You are so tight I am on my verge now."

Tumango lang siya, mariin siya nitong niyakap habang dahan-dahang gumalaw sa
ibabaw niya. Pinigilan niyang

huwag mapangiwi dahil alam niyang titigil na naman ito at aalalahanin na naman siya
nito. Kaya niyang tiisin ang sakit, kaya niya... at tama naman siya dahil nakaya na
niya ang sakit. Unti-unti ay napalitan ang sakit na nararamdaman niya ng kakaibang
sarap na noon lang niya natagpuan at nararanasan.

With their bodies joined into one, she felt satisfied and fulfilled. She felt
complete. He completes her and she doesn't mind giving her everything to him.

"GISING na." ang boses na iyon ang namulatan niya mula sa mahabang tulog niya.
Masakit na masakit ang buong katawan niya but she felt deliciously contented. "Baby
doll please wake up na."
 Nagmulat siya ng mga mata at ilang beses na napakurap. "Miggy." She groaned.

"I love hearing my name in your mouth baby doll." At lumapat ang mga labi nito sa
labi niya. "Bangon na." anito. Gusto niyang mainis dito paano ba naman kasi kahit
anong gawin yata nito ay hindi ito napapagod at kapag nagigising siya ay siya ang
pagod na pagod na para bang nakipagtagisan siya sa isang

malaking ipo-ipo.

Yup, it seems like the day na dinala siya nito sa guest house ng pamilya nito ay
nagsilbi na rin iyong honeymoon nila. Wala silang matinong pag-uusap dahil kapag
sinisimulan na niya itong kausapin ay bigla nalang itong nanghahalik hanggang sa
mauwi sila sa 'that' moment. At nagigising nalang siya na pagod na pagod and the
same routine happens every time.

"Let's eat." Yaya nito sa kanya.

Tinakpan niya ang katawan niya gamit ang kumot kahit na nakasimangot na ito, he
hates it when she does that.

"Maliligo muna ako."

 "Oh, I can help-."

"No, I'll shower alone." She glared at him may mangyayari na naman kasi kapag
pinayagan niya ito.

"Promise I won't do anything,"

"Iyan din ang sinabi mo kagabi wala namang shower na nangyari dahil-." Namula na
naman siya ng maalala ang escapade nila sa banyo. It seems like Miggy loves tight
places. Mabilis siyang pumasok sa banyo at inilock iyon, she is in the middle of
taking her shower when she saw the doorknob moving mukhang may balak talaga ang
asawa niya.

Yes. Ang sarap pakinggan kapag sinasabi niyang asawa niya. It's just so
heartwarming and days with him is perfect. Unti-unti ay naibababa na niya ang pader
na iniharang niya sa kanilang dalawa.

"Baby doll, please open the door." Pakiusap nito sa kabilang panig ng pinto.
 "Right after I take my shower." Sigaw niya habang nagpupunas ng katawan. She
wrapped herself with a towel and covers her body with a bathrobe. Paglabas niya at
nakita nito ang ayos niya ay sumimangot ito. "Ang daya naman." Muntik na siyang
matawa sa naging reklamo nito.

"Shower ka na aalis na tayo hindi ba?" nagpapadyak pa ito na parang bata habang
papasok

sa banyo. Sinamantala niya iyon para makapagbihis, may mga damit siya doon. Base sa
nalaman niya mula kay Miggy tinulungan pala ito ng mga girls kasi ayaw siyang
tulungan ng mga kapatid at pinsan at kaibigan nito.

Si Zyrene and si Chloe ang nagtrap sa kanya, ang nag-ayos ng mga papers nila ay
iyong iba. Lahat sila ay tinulungan si Miggy para makuha siya at sa dami ng mga
nangyari dapat siya naman ang kumilos ngayon. Alam niyang may takot pa rin si Miggy
na pwede siyang umalis she wants to secure him.

Pagkatapos niyang magbihis ay tamang-tama naman na lumabas ito sa banyo, agad

siyang nag-iwas ng tingin lalo pa at lumabas ito ng wala ni isang tabing ang
katawan. Ito iyong kinaiinisan niya kay Miggy he is seducing her in every way
possible. She heard him chuckle.

"Magbihis ka na nga." Aniya dito.

"Opo."
 Hinintay niyang matapos itong magbihis bago ito hinarap. "Pupunta ako sa
simbahan." Biglang naglaho ang magandang aura nito at napalitan ng nagyeyelong
aura. The chills.

"No."

seryosong sagot nito. Hanggang ngayon kasi feeling pa rin nito ka-love triangle
nila si God. Gusto niyang itama ang pagkakamali niya, she wants him to be with God
the same way she does. Gusto niya magsimula sila na may basbas ng panginoon. She
wants to make God the center of their newly renewed relationship.

Mabilis niya itong nilapitan at saka yumakap dito, lambing lang ang katapat ni
Miggy. "Please? Kasama ka naman eh I just want to utter my apology to him
personally dahil ikaw ang pinili ko but it doesn't mean I love him least. Alam kong
naiintindihan mo ako Miggy, malaki ang utang na loob ko sa kanya dahil kung hindi
dahil kay God malamang wala na ako dito na kasama mo."

Hindi pa rin ito gumalaw, he is still as stiff as a statue. She cupped his face
and pulled it to her closer.

"Gusto ko rin na ipakilala ka sa kanya." Kumunot ang noo nito sa kanya. She smiled
at him sweetly. "Alam mo naman na hindi ako lumaki na kasama ang papa ko hindi ba
because he can't accept me-."
 "Abou-."

"Sshh, ako muna." Tumango ito. "Ayun nga hindi ako lumaki na walang ama pero kahit
ganoon hindi napariwara ang buhay ko. Alam mo kung bakit? Dahil hindi totoong
walang gumagabay sa akin, nandiyan lang pala siya sa tabi ko. I took him for
granted for so many years, nahihiya ako sa kanya. Siya ang tatay ko, tatay nating
lahat. Siya ang pambansang- no he is every single organism's dad. And since he is
my dad I want him to know na may mahal na ako, na may makakasama na talaga ako."

Bahagyang lumamlam ang tingin nito sa kanya. "He will be glad to see you Miguel.
Masaya siya ngayon dahil pinaglaban mo ako at hindi mo ako sinukuan. Masaya siya
dahil nakapasa ka sa pagsubok niya at masaya siya dahil napasaya mo ang isa sa mga
anak niya. At gusto kong mapasaya din siya dahil nagawa kong maging matapang sa
ating dalawa, gusto kong malaman niya na kaya kitang ipakilala sa kanya because I
am happy that I am with you. Sana hayaan mo akong ipakilala ka sa kanya, please?"

Tuluyan na itong sumuko at saka hinarap siya. Mabilis nitong inangkin ang kanyang
mga labi, it's a gentle kiss kaya alam niyang hindi lalampas sa dako pa roon ang
mangyayari. It took one minute or more before he finally releases her lips and kiss
the tip of her nose.

"Ano ba ang ginawa kong maganda sa buhay ko at binigyan niya ako ng isang kagaya
mo? You

are making me fall for you over and over again Naome."

"Bolero." Tudyo niya at siya na mismo ang humalik dito.

 "I love you." He said.

"And I love you too." She replied... it seems like a happy ending isn't it?

<<3 <<3 <<3

A/N: Sa totoo lang, hahahaha, after chapter 10-A ay bigla akong tinamad. Nawala
kasi ang drive ko sa pagsusulat dahil na rin sa pagbalik natin sa work isabay mo pa
ang third periodical test at ang pagcocompute ng grades. Inuna ko muna iyong
trabaho ni nanay babies, kapag kasi inuna ko ito at may nakapending pa hindi din
ako makakapagconcentrate kaya inuna ko muna ang trabaho kasi mabilis lang naman
siya. Mga two days ay tapos na ako kaya nakabalik na ako dito. May left overs pa
rin pero makakaya iyon.

Hindi kasi ako makapagsulat sa school during my free time dahil hindi ko maexpress
ang mga emotions. Itong chapter na ito sinusulat ko ito in different time kaya kung
pansin niyo parang putol-putol ang mga thoughts kasi putol2x ko siya ng isulat.
Babawi nalang ako sa next chapter, the last pasabog bago mag-epilogue and yes may
extra chapter pa, mga dalawa yata kasi may pov pa si Miggy na sa kanya lang since
from the start. Alam kong interested kayong malaman ang mga iniisip niya dati.

Pasensya na sa chapter ha, bawi talaga ako promise. Promise talaga!

STATUS UPDATE: I am sleepy na, tulog muna tayo.

PPS: Ito lang talaga ang nakaya ko. :-(

=================

Chapter Ten-C

Chapter Ten-C

"Hello?" kabubukas lang niya ng cellphone niya ng biglang nagring iyon. Her
brother Grayzon is calling.

"Finally!" napakunot ang noo niya ng makarinig ng panic sa boses nito.

"Kuya? Bakit?"

"U-umuwi ka na Nao, nasa panganib ang buhay nina mommy at ni daddy." Bahagya
siyang natigilan sa sinabi nito. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman ng mga
oras na iyon. "They need you now." Nasa boses na ng kapatid niya ang pagmamakaawa.

"They don't need me kuya you know that." Kahit na sabihin niya ang mga salitang
iyon ay tila may bumikig sa lalamunan niya. Nasasaktan siya, kahit na walang
pakialam ang mga magulang ng mga ito sa kanya ay nasasaktan siya kaya siguro hindi
niya napigilan ang mga luhang dumaloy sa mga mata niya. Napansin niyang napahinto
si Miggy ng makitang umiiyak siya, itinabi nito ang kotse but she motioned him to
drive again because she is damn okay. Mabilis niyang pinahid ang mga luha sa mga
mata niya.

"Please Naome puntahan mo ako sa hospital. I need you now hindi ko alam ang
gagawin ko and you need to know, pinagtangkaan silang patayin ng mommy mo."
Napahigpit ang hawak niya sa cellphone.

"Nakakulong na siya h-hindi ba?" nanginginig na ang boses niya, she felt unsafe,
she felt restless all of a sudden.

"Nakalabas siya, nakatakas siya Nao."

"No-." mahinang sambit niya kasabay ng mahinang paghikbi dulot ng takot. Natatakot
siya na baka mahanap siya nito at saktan na naman.

"You will be safer here with be sis,"

"I won't be safe kahit saan ako magpunta basta nakalabas siya hindi ako magiging
safe. Is she going to kill me?" malakas siyang napahikbi. "Bakit ba hindi niya ako
matanggap anak naman niya ako hindi ba? Bakit ayaw niya sa akin? Bakit ayaw sa akin
ng daddy mo? Bakit ayaw sa akin ng mommy mo? Bakit ayaw nilang lahat sa akin?"
sunod-sunod na ang ginawa niyang pag-iyak. Tuluyan ng inihinto ni

Miggy ang kotse at mabilis siyang niyakap nito, isinubsob niya ang mukha niya sa
dibdib nito. "Bakit kailangan lang nila ako kapag nangangailangan na sila? Buong
buhay ko kailangan ko sila pero bakit wala sila? Bakit ngayon?"

Kinuha ni Miggy ang cellphone sa kanya dahil nahihirapan na siyang huminga sa

kanyang pag-iyak.

"Ako na ang bahala sa kanya. What? Hindi anak ng mommy mo si Nao kaya impossibleng
magmatch ang dugo nila."

Sunod-sunod na ang pagsinok niya lalo pa at narinig niya ang sinabi ni Miggy.
Kailangan ng dugo ang mommy ni Miggy?

"What's your blood type baby doll?"

"Type B negative." Sagot niya. Kumurap ito at saka binalingan ang kausap nito.

"We will be there, positive, they match."

Pinatay na nito ang cellphone niya bago siya niyakap at hinalikan sa noo nito.
 "Ayokong pumunta Miggy, I don't want to see them." Pakiusap niya dito.

"You need to face this Nao, once and for all let's clear everything. This is the
right time to face them."

"Ay-."

"Please Nao do this for me I will be here for you."

Napabuntong-hininga nalang siya at saka tumango. Hinawakan lang ni Miggy ang kamay
niya habang papunta sila sa hospital. Nanginginig ang mga palad niya, half of her
wants to know if her brother's parents were okay and haf of her is still debating
if she do really care after all they don't even care about her.

Nang nasa hospital na sila ay muntik na siyang tumakbo pero hinawakan siya ni
Miggy ng mahigpit. Pag-akyat nila ay agad silang sinalubong ng kapatid niya at
mahigpit siyang niyakap. Weird. Kakaiba ang yakap nito sa kanya and Grayzon is
sobbing while hugging her tightly.

Pagtingin niya sa mga tao sa likod nito ay nahuli niya ang mga matang iyon, her
father's eyes. Those eyes whom shares with her, those eyes who shows no love and
affinity towards an eleven year old girl who wants nothing but a hug from a family,
from a father she never have but the owner of those eyes refused to give her one.

And yet, those eyes were staring at her with pure guilt and pain and love?

"Kuya-."

"Nao." Tinitigan siya nitong mabuti, may sasabihin sana ito pero may lumabas na
doctor sa emergency room.

"We need blood transfusion as soon as possible." Balita nito sa kanila. "Her blood
is rare we need someone who matches with her as soon as possible."

Rare?

"Sino sa inyo ang blood type B negative?" maang na napatingin siya sa doctor. Did
she heared it right? Pareho ang blood type nila ng mommy ni Grayzon? That's
impossible or is it coincidence lang?
 Napatingin ang mga ito sa kanya, right now gusto niyang ipagdamot ang dugo na
meron siya katulad nalang ng pagdadamot nito na kilalanin siya na anak ng asawa
nito. But her guilt is eating her alive, ina pa rin niya ang dahilan kung bakit ito
nasa loob ng hospital. She loves her brother too much and she doesn't want to hurt
him. And she is still a doctor it's her job to make sure that everyone is safe.

So, as a human who still have a heart left despite of the pain they gave to her
she stepped forward.

"I'm type B negative, doc. I am healthy and I can donate blood. I am a doctor
too."

"Nice, let's go- Miss?"

"Miss Andrad-."

"Mrs. Ventura doctor, I am her husband." Pagtatama ni Miggy.

"Let's go Mrs. Ventura."

Sinama siya nito sa isang maliit na clinic para siguro itest kung match nga ba ang
dugo nila. It's a mandatory process hindi naman kasi ibig sabihin ay pareho ng
blood type ay compatible na for sharing, may iba kasi na magreresist so they need
to test it. Kinuhanan siya nito ng dugo and perform the pre-test.

"Thanks God you are a perfect donor for the patient."

Hindi na rin siya umimik, sobrang laki ng coincendence. Pumasok sila sa loob ng
operating room pagkatapos niyang magbihis ng hospital gown. Pinahiga siya sa tabi
ng mommy ni Gray, napalingon siya sa babaeng nakahiga sa ibabaw ng operating bed.
For some reason her chest clenched in unbelievable pain when she stares at her.
Something inside her twitched and is itching to touch the woman. Kung kanina ay
nag-iisip siyang hindi magdonate ng dugo habang nakatingin siya dito ay isa lang
ang gusto niya at iyon ay ang maligtas ito.

She closed her eyes habang inaalala ang unang pagkikita nila, she has the
gentliest touched a woman could ever have. Mainit din ang mga palad nito na para
bang inaalis nito ang lahat ng sakit at sama ng loob na nararamdaman niya. Pero
hindi eh, hindi siya ganoon dahil hinayaan niyang may isang

batang tumira na mag-isa.

Hinayaan niya ang mga luha niya na dumaloy sa kanyang pisngi habang nararamdaman
ang pagturok ng mga tao ng sinulid sa katawan niya. She is going to save her
because she is still her brother's mother. At saka malaki pa rin ang utang na loob
niya sa ama niya sa asawa nito na ibinigay ang lahat ng pangangailangan niyang
materyal. Pagkatapos nito ay bayad na siya sa lahat ng utang niya sa pamilya
nito...
 "WAKE her up Nathan I want to hug her, I want to hug my daughter." Naalimpungatan
siya ng may marinig na iyak sa kung saan. She stirred.

"Let her sleep Emz, she is still tired."

"No, I want to hug her I want to touch her Nathan."

Tuluyan na siyang nagising dahil sa ingay ng mga ito, and true she feel really
tired. Una niyang nakita ang katabi niya napangiti siya dito.,, her husband.

"Are you okay?" malambing na tanong nito sa kanya.

"I'm tired."
 "Let's go home when you are ready." Hinaplos-haplos nito ang pisngi niya.

"Can we talk with her Miggy?" alam niyang nandoon ang mga ito, that's her dad's
voice and she bet with her life she is sharing the same room with his wife. Mariin
niyang hinawakan ang palad ng asawa niya silently asking her not to leave her
behind. Tinulungan siya nitong umupo ng maayos.

"Alis na tayo Miggy." Aniya sa asawa.

"Grayciel-." She glared at the man who called her that foreign name.

"Pardon me Sir but I think you got it wrong, it's Naome."

Her father flinched as if she'd hit him with a sharp arrow right on the spot. Nang
malaman

niyang magkablood type sila ng asawa nito, at iyong nararamdaman niya alam na niya
ang kasagutan ng coincidence na iyon. She isn't a doctor for nothing, her guts is
telling her that she is right and right now she is indeed correct.
 Dapat masaya siya hindi ba dahil nasasagot na ang mga tanong na noon pa niya
tinatanong sa kanyang sarili.

Bakit hindi siya mahal ng mommy niya? Because she isn't her daughter, kung anuman
ang dahilan nito kung bakit siya kinuha sa mga magulang niya ay hindi na niya
itatanong pa iyon.

Ang hindi lang niya masagot ay, bakit hindi ito naramdaman ng tatay niya noong una
silang nagkita? Hindi ba dapat may lukso ng dugo kaya lang hindi eh, walang ganoon.

"And since this is the first time we actually talk this long after years of
leaving me behind after getting me out from that orphanage. I would like to thank
you for giving me everything I need, thanks for providing me. Sa tingin ko sapat na
ang pagbigay ko ng dugo para mabayaran ko ang lahat ng utang ko sa inyo. Huwag
niyong isipin na-." bahagya siyang pumiyok, ayaw niyang umiyak sa harap ng mga ito.
"na ibinigay ko ang dugo ko sa asawa niyo dahil gusto ko, I did it for my brother

because I love him. Siya nalang ang nag-iisang taong tumuring sa akin na pamilya na
kadugo ko, and I want to repay my debts from your family. After this, I will no
longer be an Andrada I guess you already knew that I was married to Miggy making me
a Ventura." Humugot siya ng buntong-hininga. "Thanks for letting me borrow your
name for a while, it's time for me to give it back because it's never meant to be
mine." Inalalayan na siya ni Miggy na makatayo. "Excuse me I think my job here is
already done, bayad na po ako."

"Sandali lang Naome." Pigil ng daddy niya. "I'm sorry... anak." Nakatalikod na
siya dito ayaw niyang umiyak pero ng marinig niya ang tawag nito sa kanya ay
nagsimula na namang tumulo ang mga luha niya. He called her anak, iyong gustong-
gusto niyang marinig dati. "I'm sorry." Buong sinsiredad na hingi nito ng paumanhin
sa kanya. "Kung alam ko lang."
 "Alam mo naman eh, alam na alam mo na anak mo ako. Kahit na sabihin na anak mo ako
kunwari sa ibang babae, halata naman hindi ba? I have your eyes, I have your
features. Alam mo na anak mo ako pero bakit ganoon? Iyong mga panahon na iniwan ako
ng kumuha sa akin at nagpanggap na mommy ko, iyong araw-araw na sinasaktan niya ako
at pinapamukha niya sa akin kung gaano ako kawalang silbi, iyong nakita mo ako sa
bahay ampunan alam mo ba isa lang ang gusto ko ng mga panahon na iyon. I want a
family,

I want a father who will hug me tight and tell me that I am safe and I will never
be hurt again. Pero hindi mo ginawa, you just stared at me with no emotions. Alam
mong anak mo ako pero bakit hindi ako ginawang lapitan man lang anak mo ako hindi
ba? Ngayon mo sabihin na kung alam mo lang?" napa-upo siya sa gilid ng kama dahil
hinang-hina na siya. Si Miggy naman ay nasa tabi lang niya at mahigpit siyang
niyayakap. "Dahil ba akala mo anak mo ako sa labas hindi na ako karapat-dapat sa
pagmamahal niyo? Then you don't deserve mine too, I will never forget how you
treated me I will never forget how you looked at me, I will never forget how my
real parents failed to recognize and left me living alone for twenty seven years."

"I know what I did is wrong so wrong that it's unforgivable. When we lose you our
world fell apart, ginawa namin lahat para mahanap ka but we failed. May natanggap
kami na tawag from that person, she said may anak ako sa kanya hindi ako naniwala
dahil kilala ko siya gagawin niya ang lahat kahit na magsinungaling makuha lang ang
gusto niya. My wife is in despair, hindi siya kumakain at wala siyang kinakausap sa
loob ng ilang taon dahil sa pagkawala mo and I don't want to hurt her more. Kung
tatanggapin ko ang batang sinasabi niyang anak ko masasaktan kong lalo ang sobrang
nasasaktan na asawa ko. I don't have any choice, when we learned that you were in
the orphanage natakot ako.

Natakot ako na makita ka that's why I tried to be as cold as possible and when I
saw you I know anak kita you look like me. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko at
mas lalong hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko hindi ko alam kung paano
magpapaliwanag."

Hindi siya kumibo, gusto niyang magpatawad pero hindi pa niya kaya.
 "Nathan." Napapitlag siya ng marinig ang boses ng mommy ni Gray who happened to be
her mom too. "Grayc-no-Naome." Mas humigpit pa ang hawak niya kay Miggy. "I'm sorry
too, I'm sorry I became too selfih. Nang malaman kong may anak sa iba si Nathan
natakot akong mapalitan ang alaala ni Grayciella. Ayokong palitan ang anak ko, she
is my little girl after all I love her so much that losing her is breaking my
heart. K-kung nakita lang kita kaagad alam ko makikilala kita, makikilala kita
dahil anak kita. Kagaya na lang noong nakita kita sa Royale. That's the first time
we saw each other and I felt the connection. Alam ko na ikaw nga iyon ang anak ko
but you runaway, I saw you running with fear crying in pain. Sinundan kita dahil
gusto kitang aluin at patahanin because you don't deserved to feel such pain and
fear. Saka ko napagtanto natatakot ka sa amin dahil kami ang dahilan kung bakit mo
nararanasan ang lahat. I am sorry... anak."

Kumapit siya ng husto kay Miggy, everything is so rush

and it leaves her no time to think.

"Sana ganoon nga po kadali ang lahat sana sa isang sorry lang ay mawawala na ang
sakit. Hindi ko pa kayang ibigay ang kapatawaran na hinihingi niyo, I'm sorry din.
Hayaan niyo po muna akong makapag-isip kapag handa na ako, ako na mismo ang lalapit
sa inyo. Pasensya na po."

"MALUNGKOT ka na naman." Nakangiting untag ni Miggy sa kanya habang naka-upo at

nakatingin siya sa kawalan sa garden ng bahay nito... nila. Tiningnan lang niya ito
at ngumiti na alam niyang hindi umabot sa mga mata niya.
 "Naging harsh ba akong masyado Miggy?"

"Sa parents mo?"

Tumango siya after her conversation with them ay umalis na rin siya, nalaman
niyang nasa mental hospital na iyong babaeng kumuha sa kanya at nagpakamatay na rin
afterwards. Ipinagdasal nalang niya na sana

ay mas mapabuti ang kalagayan nito kung saan man ito naroroon.

"It's your decision Nao they can't force you after all you suffered a lot too."
Masuyo nitong hinawakan ang kamay niya. "I don't want you to rush things."

Ilang buwan na rin naman ang nakakaraan simula ng malaman niyang tunay na magulang
niya ang mga ito. She even undergone DNA testing and the results were positive. And
they tried their best to win her back, they visits her pero matigas pa rin ang puso
niya sa mga ito. Hindi naman sa hindi pa niya kayang magpatawad, natatakot lang
kasi siya na baka masaktan na naman siya.

May inilapag ito sa harap niya, isang magandang papel na kulay yellow na nakaroll
na may tali na purple lace ribbon. Kinuha niya iyon at binuklat at binasa.
 Andrada-Ventura Nuptials

Iyon ang nakalagay sa pinaka-itaas na bahagi ng papel, it's their wedding

invitation. Yes, they are getting married again this time with her approval and
presence of mind of course. Her brother

was shocked when he learned what Miggy did to her at muntik na nitong magulpi,
mabuti nalang at sinabi ni Miggy na handa siya nitong pakasalan ng paulit-ulit sa
kahit na saang simbahan. During that time may takot pa rin si Miggy sa pagpasok sa
simbahan dahil nasa isip nito ay iiwanan niya ito doon.

"This is their wedding invitation, kung ikaw mismo ang magbibigay nito sa kanila
then you are ready to accept them into your life again." Napatitig lang siya sa
invitation letter na nasa kamay niya. "I will let you decide this time Nao, I will
respect your decision. I just want you to be happy during our wedding day." Lumapit
ito sa kanya at marahan siyang hinalikan sa mga labi niya. "I love you." He
whispered making her smile.

"Love you too." She said back, ngumiti din ito.

"Kailangan kong bumalik sa office I need to fix everything before we fly for our
honeymoon."

"Baliw." Namumulang hampas niya dito. Muli siya nitong hinalikan bago ito tuluyang
umalis sa harap niya. Nang siya nalang mag-isa ay napatingin siyang muli sa
invitation card na nasa kanyang mga kamay.

Is she ready?

Handa na ba talaga siyang magpatawad?

Handa na ba siyang masaktang muli?

Being hurt is a normal process, masasaktan at masasaktan ka naman talaga. Ipinikit

niya ang kanyang mga mata at inaalala ang mukha ng mga magulang niya. Nakaramdam na
naman siya ng takot but she needs to break out from her fear. Kahit bali-baliktarin
ang mundo niya magulang pa rin niya ang dalawa, her real parents.

Tuluyan na siyang napabuntong-hininga at ibinaba ang papel sa ibabaw ng mesa.

Tumayo na siya at naglakad papasok ng bahay.

She made up her mind.

 DAPAT ay nasa opisina siya ngayon pero hindi siya tumuloy dahil nagpunta siya sa
bahay ng mga magulang ni Grayzon. Alam niyang malaki pa rin ang hinanakit ni Naome
sa mga magulang ng mga ito. He can hear her praying and crying at night asking
whether to forgive

and forget what happened. Alam niyang mahal na mahal ng asawa niya ang mga magulang
ng mga ito. Nakikita niya ang pagpipilit nito na pigilin ang damdamin kapag
bumibisita ang mga magulang nito sa bahay nila. Alam niyang gustong-gusto na nitong
makasama ang mga magulang nito.

Malamang pride at takot lang ang namamayani sa puso ni Nao. Kilala niya ito, Nao
might not be perfect but she doesn't kept grudges lalo na kapag mahal sa buhay na
nito ang pinag-uusapan. Mabilis itong magpatawad at hindi ito marunong manakit. Mas
gusto nitong ito nalang ang masaktan keysa ang ibang tao at malakas ang loob niya
na sabihin na alam niya na pupunta ngayon si Naome sa bahay na iyon.

Ayaw niyang ipaalam sa parents ng mga ito, kung magbabago man ang isip nito he
wants it to be a surprise. He keeps on praying-funny isn't it? Before he feared God
because he thought he will steal the woman of her life away from him but now he
serves as his best ally. Ang mga desisyon niya ay isinasaalang-alang na niya dito,
Nao brings him closer to God and he loves her more because of that.

God becomes the center of their married life and he wants to share the glory of
their life

by asking him to bless their marriage formally, sa bahay nito... sa simbahan.

Papakasalan niya si Nao sa simbahan sa harap ng maraming tao, his friends and
family helped him with the wedding. Bumabawi na ang mga ito sa hindi pagtulong sa
kanya noong una siyang kumilos para kuhanin si Nao.

Dane designed their wedding ring, Yvonne and Reigan fixed the wedding reception,
isang malaking kasalan daw ang gusto ng mga ito para kay Naome asahan mo na ang
bestfriend na kumilos sa lahat, Yvonne wants a wedding suited for a queen. Yes, his
wife is a queen. Rayleigh is their official wedding photographer and as a renowned
photographer asahan mo na mas hihigitan pa nila ang pinakamalaking kasalan na
nangyari lang nitong nakaraan na buwan.

Yelena is responsible for the wedding gown dahil kilala nito si Lei F. Sebastian
who happened to be the best designer in the country, Nao's gown will be her last
design dahil magreresign na daw ito at ipapasa na nito ang korona sa pamangkin
nito.

Ayeth suggested to do the publication of their wedding events, pareho sila ni Nao
na kilala sa lipunan because of their modeling stunts, ito na rin ang nagreproduce
ng mga wedding invitations. Lahat ay excited na sa gaganaping kasal.

His sister is provided for the flowers and the church's design.

And his brother, is responsible for the security of their wedding day. Kahit na
wala ng pwedeng pumigil sa kasal nila he wants to be secure.
 Everyone is helping.

Isa nalang ang kulang at iyon ay ang maghahatid sa asawa niya sa kanya. He wants
her to feel complete during their wedding day and he knew her parents will complete
her.

Dingggg-dooooongggg!

Nahigit niya ang kanyang hininga ng marinig ang doorbell. Tatayo na sana siya
upang siya na mismo ang magbukas niyon ng maunahan siya ng mommy ni Nao.

"Ako na hijo." Nakangiting ani nito sa kanya, ngumiti siya at tumango. Sinamahan
ito ng asawa nito dahil sa nangyaring aksidente ay hindi pa masyadong bumalik sa
normal ang paglakad ng ginang. Napayuko siya at sobrang lakas ng kabog ng dibdib
niya, he is silently praying na sana mangyari

ang gusto niyang mangyari.

He heared the creaking of the door and the gasps from the couple.
"P-pwede niyo ba akong ihatid sa altar, mommy, daddy?"
<<3 <<3 <<3

a/n: hayann na, malapit na itong matapos. Epilogue will be posted tomorrow. May
time na akong magsulat muli yayyyy! kampay! Gutom ako na ako kaya hindi ako happy
ngayon.

Nainis pa ako sa kinain ko kanina, two straight lunch na ako sa jollibee kasi
malapit sa school namin isang sakayan lang. And two straight days na rin silang
walang french fries. Ano ba ang nangyari sa kanila? Pati iyong lagayan ng macaroni
soup ay sa lagayan na ng softdrinks, kung may choice lang talaga ako hindi na ako
kakain sa jobee... palagi nalang sold out ng sold out. Hanubayan! Sana may magtayo
ng KFC dito sa lugar namin, kailangan ko pang tumawid ng bridge para lang makakain
ng kfc, makakfc na ako ngayon dahil fave ko iyong mangocheesecake nila.

Gutom na ako, ang tagal ng dinner! Nasaan na ba si facundo? ANg lechong tupa ko
nasaan na!

STATUS UPDATE: Hahahaha.. funny events kanina, may three class ako sa gym. Yup sa
gym talaga kasi kulang ng classrooms dun. And five classes ang nangsiksikan dun
three out of five ako ang naghahandle ng science nila. The rest iba naman. Ayun
nga, iyong isang class ko mmalapit sa bleachers nakalagay dun ang blackboard at sa
kasamaang palad habang nagrerecord ako ng scores ay bumagsak iyong board sa akin sa
akin talaga at sa ulo ko pa. Iyong hitsura ng mga students ko para silang nakakain
ng palaka, iyong boys ay mabilis pa kay flash sa pagkuha ng board na nakadagan sa
akin. At ako? Hindi ako nagpahalata na nasaktan pero malaki ang bukol ko mas malaki
pa sa ten peso coin. huhuhuhuhu..

pinagtawanan pa ako ng mga co-teachers ko, ang sama nila. Sabi kasi nila kung
makapagsumbong ako ay nakangisi daw ako kaya hindi nila alam kung maaawa o matatawa
sa reaction ko. Hanubey... masakit mabukulan.

PPS: Ang ouch talaga. </3

=================

Epilogue

EPILOGUE

"Today we are going to witness the grandiest wedding of the year, today is the
union of our ever beloved Allyxander Miguel Ventura also known as Miggy Ventura a
famous and sought after model slash businessman and his bride to be Naome Vivienne
Andrada a previous model and now a doctor. Everyone said that the two of them were
match made in heaven."

Gusto na niyang pataying ang telebisyon lalo na ang napansin niyang nasa labas na
pala ng hotel kung saan siya nag-eestay ang mga fans ni Miggy na inaantabayanan ang
pag-iisang dibdib nila. Ilang beses na ba niyang tinawagan si Miggy para sabihin na
hindi siya sisipot sa kasal at ilang beses na rin siya nitong nasermunan dahil
kapag hindi daw siya dumating ay hihilahin daw siya nito papasok sa simbahan kahit
na naka-underwear lang siya.

"Wow, ang daming fans niyan ah." Biro ni Chloe na naghatid ng wedding gown na
susuotin niya. Ito din ang designer ng wedding gown ni Dane noong kasal nito, iyong
gown niya ay si Mrs. Sebastian mismo ang nagdesign ng kanyang gown. Personal na
nakilala niya si Ms. Lei dahil naging modelo na

rin siya nito noon at sinabi nito sa kanya na kapag ikakasal siya ito mismo ang
gagawa ng kanyang wedding gown and she did.

She is wearing a backless dress, not really backless dahil yari sa manipis na lace
ang nakatakit sa likod niya still showing her back skin. The lace is accentuated
with crystals and expensive beads and the seethrough lace ends up to her elbow
part. The chest area is emphasizing her assets perfectly, the cloth spreads like a
flower in bloom from her waist down to her toes. It's a princess a gown-no it's a
queen's gown gaya ng sabi ni Chloe.

Her veil is way too long for her liking but they insist that she needs to wear
that one. They said everything is already set at ang seremonya nalang ang kulang
pero kinakabahan pa rin siya. Alam niyang kasal na silang dalawa ni Miguel pero iba
pa rin pala kapag ganito na, kapag ikaw na mismo ang maglalakad sa aisle.
 Her road to happiness was never easy. It's rough and it get's rougher when she
tried to walk through it but she managed to overcome the roughness and now she is
walking on a clean road still rough but not as rough as before. Alam niya sa sarili
niya wala ni anong problema ang makakapagpasuko

sa kanya, naranasan na niya halos lahat ng sakit at problema napagdaanan na niya

iyon so she is pretty sure she'll be able to face all the challenges that will meet
her halfway.

Lalo na ngayon na may kasama na siya, na katabi na niya ang kanyang asawa who
loves her and whom she love too. Life isn't perfect but the trials are, it makes
her stronger but their faith to each other and their faith to God they are pretty
sure they'll be able to conquer everything kahit na ang maraming fans ni Miggy na
nakaabang sa labas ng hotel.

"Hindi ka kaya nila kuyugin Doc Nao saying ang make-up." Biro ni Aya sa kanya. She
is with the girls na tumulong kay Miggy na makuha siya noong ginusto niyang pumasok
sa kumbento. And yes they are invited, sayang nga lang at siyam lang ang nandito.
Wala daw kasi ang Master nila, master kung itawag nila ang founder ng samahan nila
na nasa ibang bansa at nagpapagaling ng sugatan na puso. It's really funny how
their friendship started with a simple sorority and ten years after they are still
together and going strong. She actually envy the friendship they have.

Kasali ito sa entourage nila, they are her bridesmaid. Yup, she'll have nine
bridesmaid-no

ten kasi kasali si Yzzy na kapatid ng bestfriend niya. Si Yvonne naman of course
will always on the top of the list. She is her maid of honor.

"Ang bongga ng kasal na ito talagang kinover ng lahat ng TV stations, kayo na

talaga ang maraming connections." Biro pa ni Karylle.
 "Si Miggy ang nagpumilit niyan alam niyo naman ang lalaking iyon mahilig sa TV
screen."

"Public figure kasi kayong dalawa and besides ang daming sponsor niyo ha
infairness talaga. Dadaigin niyo pa yata ang kasal ni Prince William and Kate
Middlteton." Ani naman ni Georgette.

"Girls, I think it's time for us to go." Untag sa kanila ni Yvonne who is smiling
broadly at her. Kahit na may kalakihan na ang tiyan nito ay feel pa rin nitong
magsuot ng gown, proud na proud itong ipakita ang swelling belly nito.

Kinakabahan pa rin siya habang inaayos ng mga ito ang gown niya, pero kailangan
niyang lakasan ang loob niya. Wala na rin namang magagawa ang mga fans na ayaw
mawala ang bachelorhood ni Miggy. Maliban sa kanilang friends and relatives wala
kasing may alam na kasal na sila ni Miggy. Miggy doesn't

want the people to know dahil alam nitong mali ang ginawa nito at ang pagpilit sa
kanya na pumirma sa isang marriage contract ay irevokable. Kaya nga gusto nitong
makasal agad sila sa simbahan ayaw daw nitong may maisip ang mga taong pwedeng
maging dahilan sa kanilang paghihiwalay.

Gusto niyang mapangiti kapag naaalala ito, she really loves him too much isn't
she? He is someone God gave to him dahil naging mabuti siyang anak dito, not really
mabuti at least she tried to change her ways. Paglabas niya ay agad siyang
nilapitan ng mga bodyguards na kinuha ng kuya ni Miggy kahit kailan talaga medyo OA
ang magkapatid na iyon.
 Pumasok na sila sa elevator, may naunang mga bodyguards sa ibaba, nauna na rin ang
ibang mga abay niya at siya ang panghuli kasama si Yvonne at si Yzzy.

"Scared?" tukso nito.

"Not really scared, more on wedding jitters."

"You will live with it."

"Naku, mga ates kapag ba kinasal si beshy ko ganito din kaengrande?" excited na
tanong ni Yzzy na sobrang ganda sa suot nitong dress. Nagtinginan sila ni Yvonne.

"Why don't you see it yourself?" nakangiting tanong niya tapos ay sumimangot ito.

"Ayoko munang magpakasal si beshy bata pa siya eh." Gusto niyang matawa sa
reaction nito. Yzzy is indeed bata pa she doesn't know how to separate friendly
feelings from romantic one hahayaan na muna nila iyon dahil gusto nilang mapaganda
ang buhay nito. Gideon needs to suffer a little bit until Yzzy evolves into a
beautiful fine lady just like Yvonne. It will be definitely worth the wait.

Ting!

Bumukas na ang elevator at bahagya pa siyang napapikit ng salubungin siya ng

nagkislapang mga camera mula sa mga naghihintay sa labas ng hotel. Maraming mga
pulis ang nakaantabay kung sakaling may magkasakitan man kung saka-sakali.

"Ang ganda naman niya wala na talo na tayo uwian na ito."

"Mamaya na ang ganda ng gown niya."

Lumingon siya upang tingnan ang mga babaeng nag-uusap, binigyan niya ang mga ito
ng isang tipid na ngiti bago pumasok sa loob ng kanyang bridal car. Her bridal car
is an expensive vintage mercedez Benz na kulay purple. She loves purple and yellow
combined together kaya iyon ang motif ng kanyang kasal, it's an odd combination
actually but they managed to combine it perfectly.

Parang siya at si Miguel, Miguel is as vibrant as the color yellow with his happy-
go-lucky attitude and she on the other hand is as stoic as the color purple, purple
might be a royalty's color but it's beautiful and tantalizing but it still have a
shade of blue on it, the color of sadness but there's also a color of red on it the
color of happiness and courage. Right now purple is the best color that fits her
well.

Nakarating din sila sa cathedral kung saan gaganapin ang kasal nila, hindi pa siya
nakakatapak sa simbahan not a week after their rehearsal. Allyxa created magic
outside the church, punong-puno ng mga bulaklak and right now the cathedral looks
like a castle. And yes, she is the queen.

Napangiti siya sa kapatid niya na bumukas sa pintuan ng kotseng sinasakyan niya.

Napatingin din ito sa kanya.

"Wow, you are the most-second most beautiful bride I've ever seen." Manghang usal
nito.

"At sino ang first?"

"My wife of course."

"Of course." Panggagaya niya dito dahil halata bang mahal na mahal nga nito ang
asawa nito, of course he did. Inalalayan siya nitong bumaba at iyong iba naman ay
nagkakagulo na dahil pupwesto na daw sila dahil kanina pa naiinip ang groom.
 "He is twenty minutes earlier."

"Sino?"

"Your groom to be kanina pa siya dito super excited."

Natawa pa siya ng bahagya sa sinabi ng kapatid. "Minsan ang OA din ni Miggy no?"

Her brother just looks at her knowinly. "You won't know a feeling of a groom who
is more than ecstatic to see his bride-to-be. Iba-iba ang feeling sis sa part namin
this is the best time of our life that we need to treasure."

"Hindi naman niya kailangang maging excited with or without the ceremony he is
still tied to me,"
 "Iba pa rin kapag kinakasal ng formal, bakit mo kasi pinaibig ng ganoon ang
lalaking iyon. I've never seen Miggy as nervous as that." Tumawa na ito.

She chuckled and winked at her brother. "Well, dear brother I have charms so he
fell for me just like that."

Umalis na si Grayzon dahil kailangan daw nitong bantayan ang asawa nitong baka
sinulot na ng iba. Hindi lang pala si Miggy and medyo OA pati na rin si Grayzon, sa
gilid ng kanyang mga mata nakita niya ang mga couples na masayang-masaya na kasama
ang mga anak nila. She also wished to have one,

hindi niya masasabi na magiging perpekto ang pagsasama nila ni Miggy because
perfection doesn't exist sa personal na buhay. Maaaring mag-aaway sila at magkaroon
ng maraming hindi pagkakaunawaan. They are good at it, sanay na silang mag-away at
magkasakitan pero ayaw niyang isipin ang posibilidad na maghihiwalay sila dahil
hindi niya kaya. Naisip din niya paano kung maubos na ang pagmamahal nito sa kanya?
Will she able to handle it well?

He assured her that it will never happen but if does ang tanging pwedeng gawin daw
niya ay paibigin itong muli. Iyon na nga ang problema hindi niya alam kung bakit
siya nito minahal katulad na rin ng dahilan kung bakit niya ito minahal. Walang
rason basta-basta nalang dumating sa kanilang dalawa ang feeling na iyon. What they
have is a love formulated by time, it took years for them to finally realized how
they are deeply fallen for each other.

Sabi nila ang pagmamahal daw na ginawa ng panahon hindi matitibag ng ganoon
kadali. Ang pagmamahal na nabuo ng walang rason, mahihirapang makahanap si tadhana
ng rason na paghiwalayin din iyon. Sana nga, she's hoping because she fell for him
just like that.
 Humugot siya ng malalim na buntong-hininga ng marinig ang malamyos at malamig na
boses ng

kumakanti. Isa daw sa mga girls ang kumakanta.

"Sino ang kumakanta ang lamig ng boses." Lihim siyang napangiti ng tila nacurious
ang mga bisita nila. Of course, pipili ba sila ng pangit na boses sa kasal nila?

Dahan-dahan ng naglakad ang mga kasali sa entourage kasabay ng pagtugtog ng 'Ikaw'

na kanta ni Yeng Constantino.

Sa pagpatak ng bawat oras ay ikaw

Ang iniisip isip ko

Hindi ko mahinto pintig ng puso

Ikaw ang pinangarapngarap ko

Simula ng matanto na balang araw iibig ang puso

Tamang-tama naman na pagsapit ng chorus ay tuluyan na niyang nakita ang groom

niyang naghihintay sa kanya sa may altar. She bit her lips as she tried to stop
herself from tearing again, this feeling... this unexplainable feeling it's really
different now. This is indeed the happiest feeling a woman could ever feel during
her wedding day. Gusto mong maiyak sa sobrang saya.
Ikaw ang pagibig na hinintay

Puso ay nalumbay ng kay tagal ngunit ngayo'y nandito na ikaw

Ikaw

ang pagibig na binigay sa akin ng may Kapal

Biyaya ka sa buhay ko, ligaya't pagibig ko'y ikaw

Humihinto sa bawat oras ng tagpo

Ang pagikot ng mundo, ngumingiti ng kusa aking puso

Pagka't nasagot na ang tanong nagaalala noon

Kung may magmamahal sakin ng tunay

She really loves the song, ilang wedding songs na rin ang pinagpilian nilang
dalawa. Most of the songs presented to them were English, but somehow this song
reflects her own feelings to him because he is the kind of love she is waiting for.
Maraming kanta ang pwedeng gamitin sa wedding march niya, but they both decided and
pick this song instead. Mas ramdam kasi kapag tagalog ang kanta.

Ikaw ang pagibig na hinintay

Puso ay nalumbay ng kay tagal ngunit ngayo'y nandito na ikaw

Ikaw ang pagibig na binigay sa akin ng may Kapal

Biyaya ka sa buhay ko, ligaya't pagibig ko'y ikaw

 Her happiness will never be to the fullest kung hindi siya natutong magpatawad.
Tumabi na sa kanya ang mommy at daddy niya, her real parents. Alam niyang may
kasalanan ang mga ito sa kanya

pero kahit bali-baliktarin ang mundo biktima din sila ng isang masamang pangyayari
katulad niya. Just like her they also suffered a lot at saka nakita naman niya ang
effort na makabawi sa kanya. And sending her to the man she loves is one of the
best gift she could ask for. Her life seems to be complete na.

At hindi pa'ko umibig ng ganito

At nasa isip magkasama ka habang buhay

A love she would love to wait and would love to experience over and over again.
Napadako ang tingin niya sa babaeng kumakanta ng wedding song, nagtama ang kanilang
mga mata and smile at her. She even whispered 'Thank you' to her at dahil hindi
naman ito makapagreply ng you're welcome ay ngumiti lang ito sa kanya.

Thank you, Olive. She whispered to herself. Olive is such a great sport, she said
she would sing for their wedding dahil kahit anuman ang mangyari she will always be
a friend.

Ikaw ang pagibig na hinintay

Puso ay nalumbay ng kay tagal ngunit ngayo'y nandito na ikaw

Ikaw ang pagibig na binigay sa akin ng may Kapal

Biyaya ka sa buhay ko, ligaya't pagibig ko'y ikaw

(ikaw ang pagibig na hinintay)

Puso

ay nalumbay ng kay tagal ngunit ngayo'y nandito na ikaw

Ikaw ang pagibig na binigay sa akin ng may Kapal

Biyaya ka sa buhay ko, ligaya't pagibig ko'y ikaw

This time tumingin siya sa groom niya na kanina pa titig na titig sa kanya. He
smiled at her at bakas sa mata nito ang pamamasa tanda na naluluha na ito. He is
feeling the same feeling she is feeling right now. Sinabayan niya ang kanta and
then smile broadly when she uttered the last word for him to hear.

Pagibig ko'y ikaw

Kung hindi lang nakakahiya ay bumulanghit na siya ng tawa ng talagang umiyak na

ito. She wants to run towards him pero mas masaya kapag natutong maghintay hindi
ba?

"Mom, dad." Aniya sa mga magulang niya even until now naiiyak pa rin siya kapag
tinatawag na mommy at daddy ang parents niya. "Thank you."

Huminto ang mommy niya at mahigpit siyang niyakap. Her dad also did the same
thing, they

are crying and hugging each other in the middle of the aisle for everyone to see.
The wedding is covered by the entire local channels.
 "We love you Nao." Bulong ng mga ito. Kumurap siya upang hindi masira ang kanyang
make-up. Nagpatuloy siya sa paglakad at napatingala sa malaking krus kung saan
nakapako ang pinakatinitingala niya. God. He made everything possible for her.

Tuluyan na silang huminto sa harap ni Miggy na gwapong-gwapo sa suot nitong

putting tuxedo. Sa motif kasi, the boys were wearing black with purple necktime or
bowtie. For women, they are all wearing a pale yellow gown with purple flowers. Si
Miggy lang at siya ang nakaputi.

"Alagaan mo ang unica hija namin Miguel."

"With all my heart and life daddy." Anito sa ama niya. Ibinigay na ng daddy niya
ang palad at marahan iyong tinanggal ng asawa, ang mommy naman niya ay sobrang
higpit ng hawak sa kanya pero maya-maya ay binitiwan din siya. She kissed her
parents before she finally turned her heels and readied herself to exchange their
vows.

"You are the most gorgeous bride my eyes laid on." He whispered and she blushed.

"You are the most gorgeous groom my eyes laid on." Panggagaya niya dito making him
grin cheekily.
 The officiating officer started the ceremony, wala siyang maintindihan sa mga
sinabi ng pari dahil sobrang saya lang ng feeling. Pakiramdam niya ay pinakain siya
ng drugs ng mga tao dahil sa nakalipad somewhere ang kanyang utak.

"Naome, wear this ring as a sign of my love, loyalty and never ending devotions to
you my love. I love you without knowing how, or when, or from where. I love you
straightforwardly, without complexities or pride. So, I love you because I know no
other way that this. Where I does not exist nor you, so close that you hand o my
chest is my hand, so close that your eyes close as I fall asleep." Napangiti siya
sinabi nito. "That's Sonnet xvii by Pablo Neruda, those lines were the exact words
I want to tell you my dear baby doll.

The first time I saw you, I was mending a broken soul and I thought I would be
never fall

again. You were there, standing and smiling with a friend. Sanay akong nasa akin
ang buong atenyon ng mga tao that's why when I saw you didn't even giving me a
glance you've got me. Luckily, we need a model because someone backed out.
Nagkaroon ako ng lakas ng loob na lapitan ka. Nakakahiya mang aminin sa iyo lang
ako tumiklop, sino ba ang hindi? You were so beautiful and you were smiling, ikaw
ang tipo ng babaeng nakakatakot hawakan dahil baka mabasag ka bigla. You were so
fragile that you've got my prince charming instinct trigged.

You weren't just a beauty, nasa iyo na ang lahat you were smart, nakakainsecure
ka. Ginamit ko ang rason an iyan para hindi mahulog sa iyo habang matagal tayong
nagsasama at nagkikita. Pero ng dahil sa iyo natuto akong harapin ang takot ko, I
overcome my insecurities through you. Naging indenial ako sa feelings ko dahil
natakot ulit akong baka ireject mo ako, ikaw kasi ang klase ng babaeng hindi na
kailangan ng lalaki sa buhay niya. I fought for my feelings again but with your
smile, just like that I fell for you... so deep that it's hard for me to crawl back
to where should I be.
 I love you, that is true. And I swear to everyone witnessing our wedding and
asking God his holy blessing to finally have you as mine."

His voice is cracking when he said his

vows, she looks at the wedding ring on her ring finger. Kinuha naman niya ang
singsing na isusuot niya dito at isinuot iyon sa asawa niya. "My dear husband."
Napatingin ito sa kanya. "And husband-to-be." Napangiti siya dahil hindi nito
inaasahan na sasabihin niya iyon. "Please wear this ring as a symbol of my love,
friendship and one true love. I promise to love you without condition to honor you
each and every day to laugh with you when you're happy to support you when you're
sad to guide you when you ask for direction to challenge you to be a better person,
and allow you to do the same for me to be your biggest fan and your ever present
listening audience." Humugit siya ng malalim na hininga. "The first time I saw you
it wasn't really love at first sight, we both know that. I was inlove with someone
else and you happened to be a jerked who ruined my relationship with him, with the
guy whom I thought I loved. I hated you from that day onward and promised to hate
you until the end.

Naiinis ako kapag nandiyan ka kasi pinapaalala mo sa akin na wala ng natira sa

akin dahil pinaalis mo iyong isa na nagtiis. But then even if everyone is turning
their backs on me you stayed. I can still remember when was the first day I
realized I fell for you... it was Christmas and I was alone crying but suddenly you
came and greeted me merry Christmas. Simula noon nasabi ko sa sarili ko kung bawat
pasko ikaw ang kasama ko I don't mind. Just like you I tried to hide my feelings
for you

because you were too perfect for me, hindi kita abot. Pero hindi mo ako hinayaan na
abutin ka dahil ikaw na mismo ang bumaba para sunduin ako.

I made wrong decisions akala ko kapag umalis ako ay mawawala ka na sa isip ko and
the pain will subside but I was wrong. Muntik na akong mamatay sa baha but I was
saved, I even thought about serving God but you defy it because you kidnapped me
with your friends and marked me as yours."
 Alam niyang hindi alam ng mga pamilya nito ang ginawa nito, nalaman niya lang
dahil nasabing bigla ni Ainsley ang tungkol doon. Ainsley did a very special tattoo
for her.

"Your friends and siblings marked their special one with a ring, a bracelet or a
necklace but you didn't do the same. You still defy destiny, your marked me by
putting a tattoo in my body with your initials and marked yourself my initials in
your body too."

She heard the gasping and chuckling from everyone in the crowd.

"Tsk. Hindi ko naisip iyon ah, ang talino mo bro!" sigaw ni Allyxel na nasa upuan
nito. Ganoon din

ang sinabi ng mga lalaking may hawak ng mark.

"The way you marked me makes me feel special and secured, pakiramdam ko ay may
kasama na talaga ako habang buhay. Pakiramdam ko ay hindi na ako nag-iisa. That's
when I realized, you were God's best gift to me. After all the struggles I've been
through he'd given me someone who will cherish me until eternity. And just like
that you make me fell for you over and over again.

Mahulog man tayo sa isa't isa, iyon na yata ang aksidenting gusto kong maranasan
ng paulit-ulit dahil alam ko na sa bandang huli tayong dalawa pa rin ang magkasama.
I love you too."

Pinunasan niya ang luhang tumutulo sa mga mata nito sa sinabi niya.

"Ikaw ang pag-ibig na hinintay ko. Pag-ibig ko'y ikaw." Pahabol pa niya and even
without the priest saying 'by the power vested upon me and I pronounce you husband
and wife' he grabbed her tight and kiss her fully on the lips. It's her wedding day
after all so she responded to his kisses and even managed to smile when she heard
the priest's final words and everyone's applause and cheer.

"I love you so much Naome Vivienne Andrada-Ventura." He whispered in between their
kisses.

Finally, her own happy ending... her own lovestory... her own story.
<<3 <<3 <<3

a/n: yay, finally may ending na rin siya. Sorry sa mga readers kung natagalan,
hindi ko rin expected na tatagal ng ganito ang story nila Miggy. This might be the
longest story na hindi ko agad natapos, actually gusto ko nga siyang ulitin dahil
hindi ko na maconnect-connect ang mga thoughts dahil sinusulat ko siya ng paputol-
putol. dati kasi kapag isang chapter ay tinatapos ko talaga ng isang upuan lang
pero ngayon ang hirap hindi ko na magawang matapos ng isang upuan dahil ang daming
asungot na nakikipag-usap sa akin in person. Pero okay lang at least nagawa ko.

Something to add: Sa chapter ten-c may nakaligtaan akong isang bagay, a very
important points yes kapag may tattoo ka hind nga pala pwedeng magdonate ng blood.
Nakalimutan ko taaga iyon I swear and I was about to change everything sa chapter
10-C ng may maalala ako. Noong bata pa ako na-operahan ako, i was seven then dahil
may polyps na tumubo sa aorta ng puso ko bumabara siya at hindi nakakadaan ang
hangin so kailangan siyang tanggalin.

Unfortunately blood type O negative ako at kapag negative ka kailangang negative

din ang iaadd na blood. Wala eh may

rhesus-rhesus churva daw kasi. And unfortunately din, sa family namin iyong lolo ko
na namatay sa heart problem, then yong pinsan kong may sakit din sa puso at iyong
namatay kong pinsan dahil inatake sa sakit sa heart at ay ang blood type negative
sa family namin. Iyong mga pinsan kong nakasurvive ay hindi pwedeng magdonate ng
blood dahil medicated sila, tapos si lolo ay chukchakcheness na siya. Malaking
problem siya and fortunately iyong time na iyon, may isang foreigner na naaksidente
na may blood type O negative. Hindi na daw kasi aabot kapag nagwait pa kami sa
blood bank o kaya naman ay maghahanap pa kami ng donor. And yes, may tattoo po
siya. Sabi kasi ng doctor okay lang na magdonate ng blood ang may tattoo basta
nakalampas na ng one year, iyon ang explanation niya kay mader and pader dati.
Kahit na nga raw iyong kape-pierce lang n gearings ay kailangan maghintay ng one
year before makapagdonate.

And then kanina, I asked a co-teacher of mine who happened to be a nurse as well.
May mga nurse na nagdedpe at nagteteach. I asked him if possible ba iyong nangyari
dati at wala bang hokus pokus. Sabi niya possible daw iyon specially sa mga rare
ang blood types. And yes, kapag nagpatattoo ka pwede ka pang makapagdonate ng blood
after twelve months or one year. Or kapag nasa bingit ng kamatayan na raw talaga
kapag wala ng choice ay papayag sila but they make sure na ang donor ay healthy
that's why they asked them questions and make sure na iyong method ng pagpapatattoo
ay sterile or malinis.

Ay, ewan ang dami niyang sinabi kanina basta iyon ang naaalala ko so sa halip na
ichange ang buong chapter ten-C ay nag-iba na naman ang isip ko. Hayaan nalang
natin ang pagkakamali ni author, hahaha... isipin nalang natin na since doctor
naman si Nao and of course malinis ang pagpapatattoo ni Miggy kay Nao eh di safe si
Nao na magdonate ng blood. Iyon lang... ang haba ng explanation nakakagutom tuloy.
ahehehehehehehe
Hindi pa ending dahil may two extra chapters pa!

=================

Extra #1: Definition of Happiness

Extra #1:

"Twinkle, twinkle, little star

How I wonder what you are

Up above the world so high

Like a diamond in the sky

Twinkle, twinkle little star

How I wonder what you are

When the blazing sun is gone

When he nothing shines upon

Then you show your little light

Twinkle, twin

kle, all the night

Twinkle, twinkle, little star

How I wonder what you are"

Napahawak siya sa limang buwan na tiyan niya, she is happily singing that nursery
song over and over again this time hindi dahil nalulungkot siya o ano, she is
singing it because she is happy. She finally have the happy ending she deserves to
have. She already have a family she can call hers, she is still building a strong
relationship with her parents hindi naman kasi madali ang pinagdaanan nila. Her
brother is making out the best of everything kahit kasi hindi naman nila alam na
magkapatid

silang buo ay hindi siya nito itinuring na iba.

 Her husband?-natigil siya sa pagmumuni ng may biglang dumampi sa gilid ng kanyang
mga labi.

"Miggy!" inis na sita niya sa asawa niya na tumabi sa kanya. Ngumisi lang ito sa
kanya at ng hindi makontento ay muli nitong diniin ang mga labi nito sa labi niya.
She rolled her eyes as she opened for him alam kasi niyang hindi siya nito
titigilan hangga't hindi siya gumaganti ng halik dito.

Gusto niyang mamulang muli ng maalala kung paano nila nabuo ang batang nasa
sinapupunan niya ngayon. Right after their wedding ay nagtravel all around the
world sila, sumakay sila sa yate at naglibot-libot. Miggy knew how to drive one
kaya silang dalawa lang talaga ang nasa laot, dumadaong lang sila kapag feel nilang
mamasyal sa mga isla-isla. And when they are tired they went back to the yatch and
enjoy-when she said enjoy-it means they'll make love until it' morning or until it
would be hard for her to walk again.

At hindi lang iyon, kapag tinopak si Miggy at tinamaan ng kalandian ay sa mismong

deck sila nagmamake love. Ang sabi nito wala naman daw makakakita sa kanila so
hindi na siya dapat matakot pa. Kaso minsan ay sumosobra na rin ito dahil kapag
natripan ulit nito at namamasyal sila ay -hindi niya kayang sabihin dahil nahihiya
pa rin siya hanggang ngayon.

May isang beses pa nga na pinilit siya nitong pumaso sa isang Victoria Secret
store sa Paris, ito na mismo ang namili ng isusukat niya and swear to God
pinagtitinginan na sila ng mga tao dahil engrossed na engrossed na talaga ito sa
pagpili siya naman ay hiyang-hiya. Pinilit niya itong lumabas pero matigas talaga
ito kaya sinunod nalang niya ang gusto nitong magsukat siya at hindi niya inaasahan
na papasok pala ito doon habang nakahubad siya and the rest is history.... Inside
the fitting room. Hindi niya alam kung may guts pa ba siyang bumalik sa store na
iyon dahil baka napansin ng mga saleslady na may ginawa silang kababalaghan doon.

Kaya lang ng bilhin ni Miggy halos kalahati na laman ng store ay walang reklamo
silang narinig mula sa mga attendants ng shop. Kung siya ay halos ibaon na ang
mukha sa lupa ito naman ay ngisi lang ng ngisi.

"May gusto kang kainin?" nangislap ang mga mata nitong tanong.

"Wala naman."

"Ako may gusto akong kainin." Ayaw niya sa tono ng boses nito kaya sumimangot
siya.

"Maraming pagkain sa ref kumuha ka lang." hinila siya nito patayo at sa ito ang
pumalit sa kanya sa sofa bed saka siya nito kinandong nito.

"Alam mong hindi iyan ang gusto kong kainin."

 "Allyxander Miguel iyang bibig mo talaga." Sita niya dito. Hinalikan lang nito ang
leeg niya pababa sa may bandang dibdib niya. "Miggy, hindi na pwede ano ka ba!"

"Pwede pa iyan you are a doctor yourself baby Doll we both know that we can still
make love right here." He said seducing her entirely. Napakagat siya ng labi dahil
ramdam na ramdam niya ang kiliti na dulot ng mga labi nito sa kanyang balat.

"Mig--." She moaned loudly when she felt his finger trailing up from her

knees to her inner thighs. Napapikit nalang siya dahil hindi na niya nakayang
pigilan pa ang nararamdaman niya ng mga oras na iyon, she is pregnant and most
pregnant women's hormones were abnormal during this time. Kaya kapag nilalandi siya
ng asawa niya ay bumibigay din siya agad blame her pregnancy for that. Noon kasi ay
nakakaya pa niyang magpakipot ng mga ilang oras ngayon hanggang segundo nalang.

Hinapit na niya ang leeg ng asawa niya at siya na mismo ang naglapat ng mga labi
niya sa mga labi nito. Impit siyang napasigaw ng maramdaman ang mga daliri nitong
naglalaro sa kaselanan niya. She's already wet and ready for him pero kahit papaano
ay nahihiya pa rin siya dahil nga buntis na siya.

"You are wet and so ready for me baby doll." Tudyo nito sa kanya.

"Ikaw kasi nakakainis." Aniya sabay hampas dito. Napakapit siya dito ng bigla
itong tumayo at karga siya na ikinapanlaki ng kanyang mga mata. "M-miggy ano ba
mabigat na ako." Reklamo niya dito.

Tumawa lang nito. "Kailan ka pa bumigat baby doll?"

Isa ito sa mga ugali ni Miggy, he never make her feel inferior palagi nitong
binoboost ang moral niya. "Kailangan yatang buntisin kita ng quadruplets para
bumigat ka."

"Sira ka talaga saan mo ba ako dadalhin?" takang tanong niya.

"Sa kitchen."

"Gutom ka na talaga no?"

He just smirks at her wickedly. "If you only knew." At maingat na ibinaba sa ibaba
ng dining table nila. Muli nitong inangkin ang kanyang mga labi na buong pagmamahal
naman niyang tinugon. His hand is wandering around her proud swollen belly tapos ay
tumigil ito sa paghalik sa kanya at saka siya tinitigan ng husto. His eyes were
shinning with too much happiness when he rub his hand over her belly.
 "I'll have my junior really soon." Anito sa kanya.

"Yes, really soon."

"Dagdagan natin agad ha para hindi malayo ang gap nila."

"Sabi mo eh." Natatawang sagot niya sa request nito.

"Pero pwede namang practice muna hindi ba? Bago natin sundan ang first baby natin
practice muna tayo sa paggawa."

Ang pilyo talaga ng lalaking ito, hindi nakapagtatakang pangalanan niya ang ruler
nito na malandi dahil tunay naman na malandi talaga ang ruler ni Miggy. Ilang beses
na rin kaya siyang nalandi ng ruler na iyon.
 "You need practice? Kailagan pa ba talaga iyon?"

"Of course para baby girl naman."

She playfully huffed. "Sabi mo eh."

"Simulan na natin ang practice baby girl." Ungot nito sa kanya tuluyan na siyang
natawa sa sinabi nito. Kahit kailan talaga ang landi ng lalaking ito.

"May magagawa ba ako

eh kanina ka pa handang-handa." Sabay nguso niya sa isang bahagi ng katawan nitong

alam niyang nasisikipan na sa kinalalagyan nito.

"Thanks God." Tila nakahinga naman ito ng maluwang. At hinalikan siyang muli, this
time mas gentle pero nandoon pa rin ang rush. Hinubad nito ang suot nitong shirt
showing her mark on his chest, he moaned loudly when she starts to caress those
letters carved into his skin. He then lowered his kisses from her lips to her jaw
and licks the back of her ears. Napapitlag pa siya dahil nga sa may sensitive spot
siya doon at alam nito iyon. He just love to tease her to fullest.

"Miggy naman eh huwag diyan." Pigil niya dito but he was so determined not to
stop. Napakagat nalang siya ng labi at hinintay na matapos ang bolta-boltaheng
kiliti na namayani sa buong katawan niya.
 Nang magsawa na ito doon ay sinumulan na nitong hubarin ang suot niyang maternity
dress. Dahil sa pagbubuntis niya ay naramdaman niyang mas lalong lumaki ang kanyang
dibdib at alam niyang tuwang-tuwa ang lalaking ito. After a while she is already
naked at kahit papaano ay nakakaramdam talaga siya ng hiya lalo pa at malaki na ang
tiyan niya.

"Aren't you the sexiest?" tinaasan

lang niya ito ng kilay. "Sexy ka dati pero mas sexy ka ngayon dahil dala-dala mo
ang anak natin." Anito at hinalikan ang malaking tiyan niya.

Kung iyong ibang lalaki diyan ay naghahanap na ng iba kapag buntis ang asawa nila
iba din ang sa kanya. No wonder she is falling for him more and more.

She closed her eyes when his lips found her fountain of youth, she grabbed his
hair and tugged it tighter when his lips found her sensitivity down there. He is
making her hot and wet, feverishly hot that she wants him in an instant. Her lips
and tongue were ecstatic and he did make sure he will send her to heaven so many
times that she could not even count it. Ang tanging nagagawa lang niya ay ang
mapaungol at mapahalinghing sa sarap na dulot ng mga labi nito.

Mas lalo niyang nahila ang buhok ng asawa
loob niya, his tongue is still playing her
sensations from her brain down to her toes
from her body. She cried in pure bliss and
release.
ng maramdaman ang mga daliri nito sa
delicate lump sending billions of
while his fingers were moving in and out
pleasure when she found her first
 Sunod-sunod ang naging paghinga niya sa ginawa nito, he is way too good that the
word 'good'

is already an understatement. He indeed know what he does.

"Is it good?" maya-maya ay tanong nito, tumango lang siya dahil hindi niya kayang
magsalita pa. "I want to be rough, hard and fast baby doll but I don't want to hurt
you and our little sport so I'll be gentle, okay?" tumago lang ulit siya bago siya
nito hinalikan sa noo.

He positioned himself between her thighs and starts to move and make his way
through her. He groaned and growled again feeling the satisfaction of being inside
her. He pulled her lightly until their lips met and share another set of passionate
kiss. Kahit may nakaharang sa kanilang dalawa na ilang buwan mula ngayon ay
masisilayan na nila hindi pa rin iyon hadlang upang mas pag-igtingin nila ang apoy
na pareho nilang sinindihan. They both found their release as if they are making
love for the first time... it always feel like the a first time. This fire is the
only flame she would love to be burned over and over again. Sabi nila it's
addicting, yes indeed it is addicting pero sa tingin niya mas magandang gawin ito
kapag nakabind na sa sagrado ng kasal.

Kapag kasi kasal na kayo ng partner niyo, wala ng takot. Tama wala ng takot dahil
may basbas

na kayo, katulad nila. Minsan naitanong niya sa asawa niya kung bakit hindi siya
nito ginalaw noon to think there are instances where they are already making out
and she knew herself she is already ready to give everything she have if he asked
him to do.
 Ngumiti lang ito sa kanya at sinabing, kapag tunay na mahal mo ang isang babae
kahit gaano pa kahrirap at kahit gaano pa katindi ang pangangailangan mo
makakapagtiis ka. Patience is another way to test how strong your love to someone,
and he even said waiting for the right moment is the best moment in life. Mas
ramdam mo kasi ang emotions at mas ramdam mo ang sarap kapag wala ng inhibitions sa
dalawang tao.

Miggy said that sex without emotions might satisfy your bodily needs but it will
never satisfy your soul and your heart. Kaya nga palaging naghahanap kasi hinding-
hindi sila nafufullfill. If it's making love, it doesn't just satisfy your bodily
needs it also satisfies your soul and entire well-being.

Hindi niya akalain na may ganoon palang side si Miggy. Akala niya malandi lang
talaga ito dati dahil sa dami nitong babae, pero somehow naiintindihan din naman
niya iyon she just need to open up your mind to everything. Naiintindihan niyang
may hinahanap ito na hindi nito mahanap-hanap,

because the moment he found her he stopped and even if he does celibacy he doesn't
care dahil kung mahal mo ang isang tao tumingin ka lang sa kanya satisfied ka na,
that's Miggy's definition of satisfaction.

Kung akala ng iba they have a perfect relationship, no they don't have. Walang
perfect, kaya nga palagi niyang sinasabi sa lahat 'what makes the world perfect is
it's imperfects'.

Palagi silang nag-aaway, he got jealous of almost everything. Kahit na ang

salesclerk na napagtatanungan niya at nakita nito ay kulang nalang hamunin niya ito
ng away. She's also jealous too, alam nito iyon pero iba kasi siya kapag nagseselos
siya hindi siya nanunugod, iba siyang gumanti. She can make him suffer with a
single hair flip.
 Naitanong din iyon ni Yvonne ng minsan silang magskype. Madalas kasi itong
magselos sa mga babae na nagpapalipad hangin kay Reigan and being Yvonne mala-
Gabriella Silang din ang babaeng iyon eh. Siya kasi dahil lumaki siyang hindi
nakaramdam ng belongingness nakalakhan na rin niya ang pakiramdam ng selos at
immune na siya. She might be immune to it but it doesn't mean hindi na siya
nasasaktan, hindi na siguro ganoon kabigat ang effect sa kanya but she knows where
to fight.

Kapag nagseselos na ito ay dapat walang ingay siyang maririnig sa loob ng silid
nila o kaya naman ng bahay because it will trigger her anger more. Outside the
kulambo si Miggy and knowing how her husband works, hindi ito pwedeng hindi gumawa
ng paraan para suyuin siya at kapag nagseselos siya ayaw niyang sinusuyo siya dahil
iba ang mindset niya. Naiisip kasi niya na kaya siya nito sinusuyo ay dahil tunay
itong may kasalanan. Kailangan lang niyang palamigin ang ulo niya and when she's
okay she'll cook for him. Sanay na rin ito sa kaweirduhan niya.

Kapag ito naman ang nagseselos, for example kapag nasa mall sila at may nakita
itong nagpapansin sa kanya at sa kasamaang palad ay nangitian niya dahil nga sa
kilala nga sila ng mga tao. Nakangiti lang itong lalapit sa kanya and Miggy got
this fascination about movie houses, nagyayaya itong manood sila ng movie. Sa
kalagitnaan ng palabas ay hihilahin siya nito papunta sa restroom and 'alam na'.
Kahit na umayaw siya dahil baka may makapansin sa ginagawa nila ay hindi na ito
nakikinig. Kaya nga nalaman niyang bawal pagselosin si Miggy, seloso pa naman.

Madalas din silang mag-away sa mga petty things gaya nalang ng kung anong channel
ang panonoorin

niya. Ang weird din nito minsan, hindi kasi siya mahilig manood ng TV at nanonood
lang ng kung anong gusto nitong panoorin tapos ay magrereklamo itong bigla na ang
pangit daw ng pinapanood nila na pinili 'daw' niya ang channel. Tataasan lang niya
ito ng kilay dahil ito naman ang may hawak ng remote. Sa tamang salita, naghahanap
ito ng away at dahil nga sa hindi siya nagbaback-out ay nagrereply din siya agad-
agad kaya nauuwi sila sa bangayan and after that nauuwi rin naman sila sa loob ng
silid nila at nagjajack 'n poy. Mga paraan ng asawa niya nakakabaliw.

And there's this time when she haven't found out that she was pregnant. Wala
siyang nararamdaman actually, she is one of the few na hindi maselan ang
pagbubuntis. Nasa bahay siya ng kanyang mga magulang at that time at kumakain ng
tumawag si Miggy. Nasa opisina ito at may inaayos lang, he insisted na pumunta siya
sa opisina nito but she refused. Kapag ganoon kasi ang tono nito ay alam niyang may
iba na naman itong nasa isip. Ilang beses na siyang nabiktima nito, sasabihin
nitong masama ang pakiramdam nito tapos ay napipilitan siyang pumunta sa opisina
nito, he is want to have some hot office encounters. Nang hindi siya pumayag ay
nagmamaktol ito at hindi siya nito pinansin ng umuwi ito ng bahay. Susulyapan lang
siya nito tapos ay ngunguso at hindi na siya papansinin. Kapag tatabi siya nito sa
couch ay kukuha ito ng unan at haharangan ang space sa pagitan nila.

Medyo nasaktan siya sa ginawa nito because of her hormones, hindi pa niya alam na
buntis siya ng mga oras na iyon. Kaya nagdadabog din siya at umalis sa sala,
nagpunta siya sa labas ng bahay at naupo sa swing. Nagmamaktol din siya dahil nga
sa naiinis siya sa ugali nito. Hindi niya namalayan na lumipas na pala ang buong
gabi at sa kasamaang palad ay hindi yata nito pinansin na lumabas siya dahil
nakalock na ang buong bahay ng papasok na sana siya. And since she is mad at him
hindi siya kumatok at bumalik nalang sa swing at tiniis ang lamig at mga papak ng
lamok sa kanya.

She was actually crying that time until she woke up freezing and coughing. Kapag
buntis kasi prone sa sakit, inaapoy na din siya ng lagnat at nahihirapan na siyang
huminga. Nagising lang siya ng marinig ang malakas na mura nito ng mahanap siya
nito, she is freezing to hell and way too hot. Dinala siya nito sa hospital habang
panay ang mura nito, muntik na siyang makunan dahil sa pangyayaring iyon mabuti
nalang at malakas ang kapit ng baby nila. Hindi siya nito iniwan hangga't hindi
sinasabi ng doctor na okay na siya at ang baby nila after that kapag paggabi na at
hindi siya nito makita ay agad itong lumalabas at hinahanap siya. Kapag hindi nito
siya nakita ay hahanapin siya nito sa kahit kanino kaya nga palagi siyang may
dalang cellphone and her phone is always turn on and in full volume.
Kapag nasa clinic siya ay bigla-bigla nalang itong bibisita at uupo sa ibang tabi
habang nakatitig sa kanya. Iirapan lang niya ito tapos ngingiti lang ito na para
bang kinikilig na ewan.

Yes, sabi nila walang forever. Totoo naman iyon, reality speaking wala talagang
forever or kaya naman ay forevermore. Lahat talaga may ending, kapag may nabubuhay
may namamatay, kapag may darating may aalis din. People may come along and leave in
the process, what matters the most is how you spend your time well with these
people... forever isn't just a number it's the painful and wonderful memories that
you can keep and treasure until the end of time.

And she is already in the process of making her painful and wonderful memories na
masasabi niyang kanya.

"Are you tired?" masuyong tanong nito sa kanya, they are both gasping from their
mini-exercise.

"The baby is making me weak, happily weak." Pag-amin niya.

"You are making me weak, happily weak." And he even winks. "Magpahinga ka na baby
doll, you and our child needs

rest." Tumango siya habang hinihintay itong ayusin ang suot niyang damit na basta
nalang nitong hinubad. Akmang bababa na sana siya ng buhatin siya nito. "Kakargahin
na po kita mahal ko dahil baka bumigay na ng tuluyan ang mga tuhod ko I will surely
blame myself for that." He said wickedly.
 "Ang hangin mo talaga Ventura ano?" pinaningkitan niya ito ng mga mata.

"Kaya ka nga natangay sa puso ko hindi ba Mrs. Ventura?"

"Ewan, dalhin mo na ako doon." Turo niya sa silid nila. "Your baby junior wants to
sleep na dahil pinagod mo kaming dalawa. Sana hindi magmana sa iyo itong anak natin
mahihirapan ako for sure."

"Hindi ka mahihirapan sa baby natin I promise you."

"At paano mo naman nasabi iyan aber?"

Ngumiti lang ulit ito. "Dahil iisang babae lang ang mamahalin namin habang buhay,
and that's you. We will love you with everything we have, we are going to cherish
and treasure you until our last breath

ends."
 Ikinurap niya ang kanyang mga mata dahil biglang nag-init ang mga iyon. Isiniksik
niya ang mukha niya sa leeg nito.

Naging unfair ang mundo sa kanya, nakaranas man siya ng masasakit na pangyayari sa
kanyang buhay, pero bawing-bawi na... wala ngang forever pero may happy ending
naman. This is her own definition of happiness... how about yours?

<<3 <<3 <<3

a/n: May one last chapter pa bago ko tuluyang iclose ang book nina Miggy. Baka sa
saturday or tomorrow night ko siya ipost depende kung maaga akong makakauwi bukas.
Absent ako sa work bukas dahil sabi nila kailangan kong ipa-ct scan ang ulo ko na
nahulugan ng blackboard para masure daw na okay lang ang ulo kong matagal ng sira
hahahaha.

Kailangan ko pa din na mangharvest ng grade sheets bukas, not really me may

inutusan lang ako. Itatransfer ko pa sa card and form 137 ang mga grades nila,
magcoconsolidate pa rin ako sa excel para makuha ko ang top three students ayy
ewan. Hindi ako makakapag-enjoy sa sinulog festival. As if naman namamasyal ako
kapag sinulog, the first and last time I was in the city ay noong first year
college pa ako, nstp, human baracade ang show. At dahil nga sa maliit ang height ko
ay feeling ko hindi ako naikikita ng mga dumadaan dahil palagi akong nababangga
kaya naman natatapakan. Kung pwede lang sigurong magwala ng magwala ay ginawa ko
na, after that hindi na ako nagpupunta doon.

Ayoko sa maraming tao, lalo na kapag umpukan na tapos hindi ko kilala

nakakaparanoid kaya. Mas sanay akong sa loob lang ng bahay,, madilim ang paligid at
nakaharap sa laptop o kaya naman ay nagbabasa lang hanggang sa tuluyan na akong
makatulog.

Kaya nga after nito mag-eesleep na ako kasi feeling ko ang bigat na ng katawan
ko... literally and iliterally.

STATUS UPDATE: No foods today dahil pagod si inang niyo.

PPS: Wala ding lovelife topics ngayon kasi wala naman talaga... huuu...

=================

Extra#2: His Side of the Story

Extra#2: His Side of the Story

HE is looking at his wife sleeping peacefully after their kitchen encounter a

while ago, mukhang napagod yata niya ito ng husto to think naka-isang round lang
sila. She usually lasts three to five before she got pregnant with their child.
Hindi naman sa nagrereklamo siya dahil noong malaman niyang buntis ito ay abot-abot
ang saya na naramdaman niya. Iba pala talaga ang feelings kapag sinabi ng doctor na
magiging tatanay na siya nakakabangag lang, akala mo ang pinakamasayang feeling ay
noong sagutin siya at pakasalan ng babaeng mahal mo may iba pa pala, iyong malaman
mo na buntis ang babaeng mamahal mo ang saya din ng feeling it's a never ending
roller coaster happiness.

Kapag nakapanganak na si Nao gagawa ulit sila ng marami, napangisi siya sa kanyang
naiisip. Hindi talaga siya nagsasawa sa asawa niya at mas lalong hindi niya akalain
na may ganito palang klase ng kasiyahan.

"I love you." He whispered, para siyang tanga na paulit-ulit ang pagbulong ng mga
salitang iyon. Bahagya itong umungot at saka niyakap siya kaya nga bumangga ang may
kalakihan nitong tiyan sa kanyang tiyan. It feels heaven.

He can still remember like it was an hour ago the first time he laid his eyes into
this woman.
Flashback

Another photoshoot.

Iyon ang nasa isip niya habang nakatingin at nakangiti sa maraming tao sa loob ng
university na iyon. It's a coed university, not really co-ed. May dalawang building
ang naroroon sa school campus, iyong isa naman ay ang Winhlan University an all
girl's school. Alumni ang pinsan niyang si Chloe. Nababagot na siya sanay na siyang
ngitian ang mga fans niya since bata pa lamang siya ay nagtatrabaho na siya bilang
modelo but this time tila ba tinatamad siya.

He looks at his phone, walang text from Olive ang kababata niya na nililigawan
niya at binigyan niya ng sobrang effort. Ibig sabihin ay basted na talaga siya
hindi niya alam kung bakit ayaw nito sa kanya na kung tutuusin ay nakikita naman
niyang attracted ito sa kanya. She isn't conceited or anything he just know how to
read people at hindi siya manliligaw dito kung alam niyang wala itong feelings sa
kanya kaya nakapagtatakang hindi pa rin siya nito sinasagot hanggang ngayon.

Maybe he should move on-nahh-natigil siya sa pag-iisip ng marinig niya ang boses
ng kanilang manager

na si Jasmine na mukhang naghaharumintado na at pulang-pula na sa galit.

"How dare that model kasisimula pa lang niya ay nag-iinarte na? pwes, sabihin mo
sa kanya na hindi siya kagandahan at hindi na siya makakatapak sa modeling world."
Inis na sikmat ng manager niya sa mga staffs nito.

"Calm down Jazzy tatanda ka talaga ng maaga niyan." Biro niya.

Napasabunot lang ito ng ulo at saka bumaling sa kanya. "Kailangan natin ng isang
model para sa shoot hindi pwedeng may mabakanteng isa nakakawala ng balance."
 Alam naman niyang magagawan ng paraan ni Jas sang problema nila.

"MIGGGYYY!" muntik na siyang mapangiwi ng may nagsigaw na naman ng pangalan niya.

It's not that he isn't used to it medyo nagulat lang talaga siya at awtomatikong
napalingon sa pinanggalingan ng boses na iyon. Isang babae na panay ang talon at
paggalaw ng braso sa hangin ang nakita niya. "I love you Miggy! Ako si Gareth
maganda ako at matalino!" sigaw pa nito natawa pa nga siya dahil ang strong ng
pagjkakasabi nito pero agad din na nawala ang pansin niya sa babaeng sumisigaw. Mas
natuon ang pansin niya sa

babaeng katabi nito who is laughing at her friend. Hindi ito nakatingin sa kanya
kaya hindi niya masyadong naaaninag ang mukha nito.

She must be a student dahil kahit na nakasuot ito ng floral and fitted yellow
dress ay may nakasabit naman na ID sling sa leeg nito. May bitbit din itong
dalawang makakapal na books na for sure ay mas mabigat pa sa bag nito. Bag? Oh,
there... may cute na backpack ito, and look at those legs. Those were long and he
would die to have for, maputi, makinis pati na rin ang mga braso nito na hindi
natatakpan ng kung ano ay ganoon din he bet she would feel so soft against his
skin. Napalunok siya hindi pa niya nakikita ang mukha nito yet may epekto na ito sa
kanya.

Napansin niyang natigil na ito sa pagtawa dahil na rin siguro sa pananahimik ng

kaibigan nito. Gusto niyang lapitan ang babae ng bigla nalang hila-hilain ng
nagngangalang Gareth ang buhok nito.

"Oh my God!" hiyaw ng kasama nito, nakatingin lang sa kanya si Gareth habang
naglalakad siya papunta sa direksyon ng mga ito. He would like to see her face,
something is telling him that he needs to see her face. He needs to see her entire
being.

"Nahiya ka ngayon samantalang kanina ay kulang nalang ay maghubad ka upang

mapansin." Her

voice is giving chills into his every nerve ends.

 "Oh my God! Oh my God!" impit na hiyaw ni Gareth. "He is here."

"Ay wala girl nasa oort cloud siya at nakikisama sa mga comets."

Is she still young? Mas bata pa ba ito keysa sa pinsan niyang si Chloe? Age
doesn't matter right? Anong year na kaya ito, first year college? Baka first year
college dahil wala pa itong suot na uniform. Gusto niyang mapangiwi sa naisip niya,
kung first year college pa ito she must be around sixteen or seventeen. She will be
too young for him... he needs to check first.

"Hi!" nakangiting bati niya sa dalawa. Lumingon ito sa kanya at ganoon na lang ang
pagpipigil ng ngisi niya ng makita ang buong mukha nito. Tama nga siya sa kanyang
hinala, she is way too beautiful. Maliit ang bilugan nitong mukha, matangos ang
ilong, maninipis ang mga labing tila pinahiran lang nito ng lipgloss, is it cherry?
Yes, it must be cherry because she smells like cherry. Bagay na bagay ang mukha
nito sa katawan nito, beautiful and sexy. Napansin niyang napatingin din ito sa
kanya, nakaramdam

siya ng excitement na hindi pa niya nararamdaman buong buhay niya.

"Oh my God! Miggy Ventura in the flesh!" napatingin ulit siya sa babaeng kasama
nito pero agad din na nagbalik sa babae ng mapansin na lumalayo ito sa kanila at
bumulong ng cafeteria sa katabi nito at mabilis na naglakad palayo. Mabilis din
siyang nakahabol.

"Wait!"

"Hhuh!" what the hell!? Muntik na niyang mabitiwan ang hawak niya sa braso nito ng
may gumapang na libo-libong kuryente sa bawat kalamnan niya. Gusto niyang mapapikit
at namnaming ang sensasyon na iyo. It's way too good. May narinig siyang tilian ng
mga tao at alam niya kung bakit, may nakikitang chemistry ang mga nanonood sa
kanilang dalawa. They have chemistry the sparks are telling her that. "Bakit po?"
 He gulped. "You. I need you." Yes, hindi ito pwedeng makawala sa kanya. Not now.
Tinawag niya ang kanyang manager. "Jasmine!" tamang-tama wala pa silang model, she
could be a model and he could seduce her too. "Ayusan mo si..." shit! The name,
hindi niya alam ang name nito at doon siya

nagkalakas ng loob ng hawakan ang ID nito at tingnan ang picture na nandodoon.

"Naome--."

"My name is pronounce as Na-yu-mi and not Naw-me, can't anyone get it right?"
pagtatama nito sa kanya, napakurap siya ng hilahin nito mula sa kanya ang ID nito.

Name: Ms. Naome Vivienne A. Andrada

Age: 23

Department: College of Medicine

She isn't a freshman, she is a post graduate student and she is taking medicine.
Hindi niya alam kung ano ang sasabihin, it looks like this woman is a rare gem. She
has this model-like look and she is a doctor. Is she the definition of beauty and
brains?

"Okay Naome," her name feels so good rolling on her tongue. "Hindi nakarating ang
isang model namin, hindi pwedeng walang pumalit sa kanya we need a substitute."

And he knew to himself that would be the day changes starts to hit him.
End of flashback

Yes, that faithful day when he met her and believed that there would be some
changes. May naiba nga, dahil hindi na sila strangers they are already a married
couple. Sa lahat ng babaeng dumaan sa buhay niya kay Naome lang siya nakaranas ng
maraming first.

Nakaranas siya ng insecurities.

Hindi naman kataka-taka iyon when he married a very lovely and intelligent woman.
Bata pa lamang siya ay siguradong-sigurado na siya sa kanyang sarili alam niya na
kahit anuman ang mangyari ay hindi siya maghihirap because he have everything he
needs. Mayaman na sila at kahit na hindi na siya magtrabaho ay mabubuhay niya ang
kanyang sarili, he have savings since bata pa lamang siya ay nagmomodel na siya and
his parents put it inside his bank account since they don't need it anyway.

Bata pa lamang siya ay may pera na siya, mas mayaman nga siguro siya keysa sa kuya
niya na nagpapatakbo ng kanilang family business. He doesn't like it anyways. Kaya
niyang suportahan ang kanyang mga luho. Mabubuhay siya ng masaya sa pamamagitan ng
pag-ngiti at pagpose sa harap ng camera. Everything is

set for him, it's like the world prepared itself for his coming.

Not until this woman came to his life.

 He begin to doubt himself kung hanggang doon lang ba talaga siya. Natatanong niya
sa kanyang sarili kung hanggang pagpopose lang ba talaga ang kaya niya. Dahil
nakakaya nito ang maraming bagay.

Pinagsasabay nito ang pag-aaral at ang pagmomodelo, nakagraduate siya ng business

management pero hindi nito iyon ginamit dahil nga sa hindi na niya kailangan pang
magtrabaho. Nagpasalamat siya ng bahagyang lumayo ang landas nila, he wants to
improve himself nalaman kasi niya sa kanyang sarili na hindi lang sa pagmomodelo
siya kayang may maipagmalaki. He wants to be successful to, he wants to be someone
na pwedeng ipagmalaki ng kahit na sino.

Ilang taon din silang hindi nagkita, sumubok siyang magtayo ng negosyon ng hindi
alam ng mga kaibigan at magulang niya. It was an apparel business pero hindi iyon
naging successful ano ba naman ang aasahan niya pero kailan ba siya sumuko? Hindi
siya kailanman sumusuko so he established a new business and this time alam ng
family niya, his brother helped him kahit na si Yael ay tinulungan din siya. He
hired the best photographer in the country to be his photographer and that is
Rayleigh, kinuha niya ang

mga magagaling sa iba't ibang larangan, he starts to build up his own adverstising
company. Limited lang noong una, he wants to make his own name. He hired his co-
models to model for him, hanggang sa nakilala na nga ang business na itinayo niya
and somehow it makes him happy and contented may maipagmamalaki na siya kung saka-
sakali. Hindi na sasabihin ng tao na kaya siya naging ganoon dahil nagmodelo lang
siya.

Pero parang may kulang pa rin kahit na okay na ang lahat, he starts to produce TV
apparel commercials, basta may kinalaman sa mga damit madali lang sa kanya. He is
still looking for that something until they met again in the hospital lobby, and
there mabilis niyang nasabi sa sarili niya ang kulang. Kulang ng thrill and
excitement and only Naome can give that to him.

And the rest is history, he is fast falling for her. Ganoon pala kapag nagmamahal
ka gusto mong angkinin ang lahat ng sa kanya. Sobra ang takot niya ng bigla nalang
itong nawala sa tacloban, it's a fear that eats his entire sanity. Gusto lang niya
ay marinig ang boses nito, ang maramdaman ang init nito na malapit sa kanya. He
wants to feel her to deepest of his soul.
 Malaki ang naging pagkakamali niya dahil nagjump siya into conclusions, nasaktan
niya ito kaya pinarusahan

siya ng panginoon. Pagbalik nito sa kanila tila ibang tao na ito, hindi niya alam
ang sasabihin at gagawin dahil hiyang-hiya siya sa kanyang sarili nakontento nalang
siya na titigan ito. She is distancing herself away from him at mas lalo siyang
nakaramdam ng takot. At ng sabihin nito ang plano nito gusto na niyang pumatay ng
tao, how could she leave and turn her back to him when they both know she is still
in love with him and he love him that he is ready to kill someone.

Nag-isip siya ng paraan para makuha ito, he asked help from his brother and his
friends but they denied him the help that he needs. He becomes desperate so he
asked other people's help. Naalala niya si Karylle at ang mga kaibigan nito, he
asked for their help at mabuti nalang at marunong ding maawa ang mga iyon. Mabuti
na rin at nandoon si Chloe na pinsan niya at kaibigan ng mga girls.

Hindi alam ng mga friends ni Chloe na pinsan sila, it looks like her cousin is
hiding her relatives from her friends not until she asked for their help too. Her
friends realize who her cousin is, a rich heiress.

He asked for his uncles support, ang daddy ni Chloe na asawa ng tita Sabrina niya
ang unang tumulong sa kanya. Tapos sinabihan siya ni tito Jaxon ng kung ano ang mas
magandang plano para hindi na ito makalayo sa kanya and that is to marry her pero
alam niyang papalag si Nao kaya dapat daw hindi nito alam

which is impossible because it won't be legal unless she knew it but his uncles
assured him that it's okay as long as he is sure about it. Susuportahan daw siya ng
mga ito at kung magdemanda man daw si Naome ay handa nilang baliin ang batas para
sa kanya.

Lumakas ang loob niya sa sinabi ng mga ito kaya siguro nabuo ang masamang plano
niya. Magalit man sa kanya si Naome at least hindi na ito makakaalis sa poder niya,
malaman man nito ang ginawa niya hindi niya ito patatakasin. He will lock her
inside his room and make love to her, kung papalag ulit ito sisiguraduhin ulit
niyang nakatali na ito. Hindi siya titigil, hahanapin niya ang kiliti nito,
aangkinin niya ito hanggang sa makabuo na sila. Kapag buntis na ito sa anak nila ay
hindi na ito papasok sa kumbento, sa kanya nalang ito. Ipapakita niya dito kung
gaano niya ito kamahal.
 He marked her.

Hindi siya naniniwala sa mark, sa tingin kasi niya ay parang larong pambata lang
iyon pero hindi niya sinasabi sa mga pinsan at kaibigan niya iyon dahil nakikita
niya kung paano napasaya ng isang kapiranggot na alahas ang buhay nila. Kaya nga
siguro ng hingin sa kanya ni Olive iyon ay ibinigay niya ito doon dahil nga sa
hindi siya naniniwala sa isang bagay na siya lamang ang makakapagdesisyon. Iba ang
nasa

isip niya, iba siya. Kung gusto niyang markahan ang pag-aari niya hindi sa isang
bagay na pwedeng mawala kapag aksidenteng nanakaw gusto niya mananatili iyon habang
buhay.

So, he asked Ainsley's helped. His uncle Claud's youngest child, his one and only
daughter who knows how to tattoo. Ainsley learned to make a tattoo when she went to
Buenos Aires, Argentina to attend a cosplay event. Natutunan daw nito ang safest
way to make a tattoo using some plant dye as inks and her friend, Georgette created
a safe body ink that can be used as a tattoo. Sabi ng mga ito, it's a secret he
shouldn't divulge. Nalaman niyang kasali pala sa sorority ang pinsan niya and they
have tattoo on a part of their body as their own significant marks.

After Ainsley did his tattoo which he was happy to see ay si Naome naman ang
ginawan nito. Sinabihan pa nga niyang hindi ito masyadong saktan but he had a
tattoo himself and it actually stings. Hindi siya makatingin habang tinutusok ng
maliit na karayom ang balat nito, pakiramdam niya mas tripling sakit ang kanyang
naramdaman kapag nakikita itong napapangiwi sa pagtulog nito. Nakahinga lang siya
ng maluwang ng matapos iyon, laking pasasalamat niya sa mga kaibigan ng pinsan niya
sa ginawang tulong ng mga ito. They said it's okay and it's a part of their pledge
to help to someone who really needs help and they know how desperate he is to have
that help, they just asked him to keep this a secret

dahil hindi sila pwedeng madamay kapag may kaso ng involve. He vowed to keep their
group a secret.

He proceed with the plan when she wokes up, akala nga niya ay hindi niya kakayanin
at akala niya ay talo na siya but he was wrong because she obliged to his every
whims. Naangkin na niya ito, he managed to changed her mind about her decision.
Hindi naman talaga niya ito titigilan hangga't hindi ito nagbabago ng isip. Mabuti
nalang talaga... mabuti nalang hindi na siya kailangan pang gumamit ng dahas.
 He knew his capacity, alam niya kung ano ang kaya niyang gawin para makuha ang
bagay o tao na gustong-gusto niya. He have his father and his brother's blood
inside him. Hindi lingid sa kanyang kaalaman kung paano nakuha ng daddy niya ang
kanyang mommy. At mas lalong hindi lingid sa kaalaman niya kung paano niloko ng
kapatid niya si Bree para lang hindi mapalayo ito sa kanya, pinapainom nito ang
asawa nito dati ng pills para hindi muna ito mabuntis at matagal pa silang magsama.
And here he is, the last in line for their generation handang gawin ang lahat para
sa babaeng mahal niya kahit na siguro ang kalabanin ang pinakamakapangyarihan sa
lahat. He is ready-more than ready to sell his soul to the devil just to have
Naome.

Mabuti nalang at hindi nangyari iyon, his wife is his angel. He brings him back to
light, kung kapag sinasabi

nitong pupunta ito sa simbahan ay gumagawa siya ng paraan para hindi ito matuloy
gaya na lamang ng papagurin niya ito ng husto and when she wokes up he will make
love to her again and again and again hanggang sa makalimutan nito kung saan ito
pupunta.

But she brought him back to the light, narealized niyang mali ang ginawa niya
dahil ang gusto lang ng panginoon ay ang mapabuti siya. It was a trial he managed
to win, walang natalo dahil sa simula pa lang panalo na siya. It's God's way of
orchestrating his battle and how he will fight for it. Nanalo siya sa laban niya
dahil kasama na niya ngayon ang babaeng mahal niya.

They are still fighting for their relationship, normal lang iyon at hindi siya
magsasawang lumaban para sa kanilang dalawa. Lalo na ngayon na bubuo na sila ng
kanilang sariling pamilya.

Kinuha niya ang palad ng asawa niya at hinalikan ang likod niyon, sa daliring may
suot na singsing nito. She is wearing their wedding ring and of course that special
ring-baliw din siguro siya dahil kahit sabihin niyang hindi siya naniniwala sa mark
ay ibinigay pa rin niya ang palatandaan kung saan sila nagsimula. His own four-leaf
clover ring.

The first leaf symbolizes Hope, hope to find the best partner they could have
forever.
 The second leaf stands for faith, faith for their chosen partner.

The third leaf means love, to love whoever their heart desires with.

And lastly, the fourth leaf says luck, a never ending luck. Dahil mahanap mo lang
ang soulmate mo sobrang Luck na iyon.

<<3 <<3 <<3

a/n: finally the last update for the third series na nagawa ko ay tapos na yay!
Magpunyagi feeling ko ang dami kong pinagdaanan para lang matapos an story nina
Miggy at Nao. Actually sobrang dami talag to the point na ayoko na siyang tapusin,
pero kinailangan ko siyang tapusin dahil hindi rin naman ako makakapagsimula ng isa
pang story kapag may nauna na akong ginawa. I haven't re-read the story yet, dahil
gusto ko talagang baguhin ang lahat pero dahil tinatamad ako kaya hindi nalang baka
sa susunod na panahon kapag hindi na ako busy as of now busy kasi ako.

char... busy daw.

Hindi nga, malaki ang pasasalamat ko sa tulong ninyo dahil kung hindi dahil sa
supports at tiwala ay hindi ko talaga matatapos ang mark series. Nandiyan

kayo palagi at nagpupush sa akin na magsulat kahit feeling ko wala na akong

maeesqueezed sa aking tuyot na tuyot na utak.

Thanks for making marked series possible.

There will be a new upcoming series, the series will be Named: Zalpha Bri
Sisterhood/Sorority or ZBS.

Mga tanong:

1. Iyong mga anak ba ng nasa first batch ng Royale series kasama (RS1-RS5)?

-Yes, kasama iyong iba. Pero hindi lahat. Bakit ganoon? Dahil ang boring kapag
predictable na ang mga characters. Wala ng thrill iyon. Gusto ko iba naman ang
settings, gusto ko ibang pangalan naman ang mababasa ko, ibang buhay at ibang
personality. Kapag sila kasi ang isusulat ko paulit-ulit nalang iyong kwento. Gusto
ko naman iba basta iba.

2. Ilang chapters po ba bawat story?

-Still the same, chapter 1 to chapter 10 lang talaga siya. Iyong separate stories
lang ang hindi chapter 1 to 10 ang format for example kay Xyxy and Jair.

3. Ilang characters meron sa sunod na series?

-I am already done with the covers, nakapost na iyon sa official facebook account
natin (iamyourlovelywriter wattpad and iamyourlovelywriterbabies and
iamyourlovelywriter series) ang dami! Sampu lahat sila, iyong two members ng
sorority ay galing sa Royale Series si Ainsley at Chloe. Iyong love interest ng
ibang girls ay galing din sa Royale Series like Ashton, Caleb, Clive and many more
(nakalimutan ko eh)

4. Ano po ba ang setting? College?

-Nope, alam niyo naman siguro na hirap akong magsulat ng story na iyong setting ay
medyo below twenty ang bida. The girls will be introduced in different timeline,
pwedeng ten years ago or ten years after they become a member, but most of the time
the setting will be ten years after they become a member of the sorority.

5. May eshfeeegeee parin po ba?

-Yes.

STATUS UPDATE: THANKS FOR READING GUYS!

PPS: MARKED SERIES 8: JUST LIKE THAT is officially signing off.

PPPS: MARKED SERIES SAYS THEIR GOODBYES TO YOU GUYS! LOVEMUCH!