orporal punishment will have no room in our home. Not whilst I am alive.

PETA ARTS Zone Project

Corporal Punishment remains to be the most common form of “discipline” Filipino parents use on their children. This
includes spanking, pinching, strangling or verbal humiliation. Although many say they turned out fine even after
experiencing this kind of “discipline” while they were growing up, there are those who still carry with them distress as
a result of corporal punishment.

Based on studies and experiences here in the Philippines, here are some of the negative effects corporal punishment
can do to children.

a advance fathers day and belated mothers day..the same for mother and father this simple story to
wake up some parents that even you busy still have time to our kids.,not parents faraway from there
children maybe soon if the parents come they give more time to spend to their children.
Peace Officers of California with Jacob Angelina and 9 others

SON: "Daddy, may I ask you a question?"

DAD: "Yeah sure, what is it?"
SON: "Daddy, how much do you make an hour?"
DAD: "That's none of your business. Why do you ask such a thing?"
SON: "I just want to know. Please tell me, how much do you make an hour?"
DAD: "If you must know, I make $100 an hour."
SON: "Oh! (With his head down).
SON: "Daddy, may I please borrow $50?"
The father was furious.
DAD: "If the only reason you asked that is so you can borrow some money to buy a silly toy or some other nonsense,
then you march yourself straight to your room and go to bed. Think about why you are being so selfish. I work hard
everyday for such this childish behavior."

The little boy quietly went to his room and shut the door.
The man sat down and started to get even angrier about the little boy's questions. How dare he ask such questions
only to get some money?
After about an hour or so, the man had calmed down, and started to think:
Maybe there was something he really needed to buy with that $ 50 and he really didn't ask for money very often. The
man went to the door of the little boy's room and opened the door.

DAD: "Are you asleep, son?"

SON: "No daddy, I'm awake".
DAD: "I've been thinking, maybe I was too hard on you earlier. It's been a long day and I took out my aggravation on
you. Here's the $50 you asked for."

The little boy sat straight up, smiling.

SON: "Oh, thank you daddy!"
Then, reaching under his pillow he pulled out some crumpled up bills. The man saw that the boy already had money,
started to get angry again. The little boy slowly counted out his money, and then looked up at his father.

DAD: "Why do you want more money if you already have some?"

SON: "Because I didn't have enough, but now I do.

"Daddy, I have $100 now. Can I buy an hour of your time? Please come home early tomorrow. I would like to have
dinner with you."
The father was crushed. He put his arms around his little son, and he begged for his forgiveness. It's just a short
reminder to all of you working so hard in life. We should not let time slip through our fingers without having spent
some time with those who really matter to us, those close to our hearts. Do remember to share that $100 worth of
your time with someone you love? If we die tomorrow, the company that we are working for could easily replace us in
a matter of days. But the family and friends we leave behind will feel the loss for the rest of their lives. And come to
think of it, we pour ourselves more into work than to our family.

Some things are more important.

Elmer Zacaria Dadigan

bakit dimu basahin para tumolo ang luha mo,,. Isang anak nang pagkadalaga,na hindi nakayang alagaan ng ina at
itoy pinagkatiwala sa kanyang lola at mga tiyahin,
Mula pagkamusmos ay dumanas siya ng maltrato mula sa kanila, kahit na sya ay apo, nasa isip nila na kasalann daw
niya kaya di nakapagtapos ng pag-aaral ang ina. Lagi siyang napapalo ng lola nito, konting mali ay may parusa sa
batang musmos, kahit mga tiyahin, galit sila sa kanya, ang tanging kakampi nya ay ang lolo nito.
Dumating ang pasukan at nagmakaawa siya na pumasok, napilit ng lolo nito ang lola niya na papapasukin siya,
ngunit dapat bago pumasok si Ben ay kailangan makaigib at magawa nya ang trabaho sa kusina, dahil sa
kagustuhan makapag-aral ginawa ni Ben ang pag igib, paghugas ng pinag kainan, pakainin mga hayop na alaga nila,
pasok siya sa paaralan na ang baon ay piso lamang, ang dmit ay nag iisang pares na uniporme at minsan ang
tsinelas nito ay magkaiba ang dahon, lahat ay naawa sa kanya kasi alam nila ang buhay niya, naging magkaibigan
kami, at dahil mabait siyang bata, lagi namin share sa kanya mga baon na pagkain at makikita talaga ang gutom nito,
napakatalino niya, lagi kaming habulan sa bawat exam.
Ganuon ang buhay na umimnog kay Ben.
Walang pakialam sila lola at tita niya, tanging ang lolo ang laging nagmamahal sa kanya, natutuwa sa mataas na
marka ng apo,
Dahil sa siwasyon nya sa bahay nila, nabuhos ang isip nya sa pag-aaral, sa school niya kasi nakikita ang
pagmamahal ng pamilya na wala sa kanya, ngunit kailan man ay di siya nagtanim ng galit sa lola at mga tiyahin,
Dumaan ang pagtatapos ng elementarya at naging salutatorian siya, lalong nakakaiyak kasi wala man lang dumating
sa pamilya nito dahil may inasikaso ang lolo niya, ganun paman ay masayang umakyat ng entablado si Ben payat,
may ngiti at lahat kami ay nagpalakpakan, lumapit siya sa akin at bumati, sinabi niya na baka di siya makapag high
school dahil ayaw ng lola magastos daw kaya papasok siya sa pagawaan ng hallow blocks, nag iyakan kaming
dalawa lalo na at ipapadala ako sa UPang para mag aral, linggo magkasama kami pumunta sa gawain sa
church(born again)nang kausapin siya ng head pastor na napili siya sa schoolarship ng kongregasyon, ang tuwa sa
kanyang mukha, ayaw pumayag ng lola nito, ngunit napilitan din.
Umalis ako at tanging text kami nagkaugnayan, pasok sa highschool, pag hapon ay nasa hallowblock si Ben, para
ibigay sa lola na gahaman ang kita, 9 ng gabi nagtitinda ng balot para may pera siya pag may project.
Wala siyang kapaguran, at lalong naging malapit siya sa Dios.
Pag bakasyon umuuwi ako ay di maubos ubos ang kuwento niya.
Walang pagbabago sa maltrato ng lola niya sa kanya, at ang ina ay tuluyan na siyang kinalimutan.
Nakapagtapos siya ng high school at dahil matataas ang marka, scholar parin siya sa University sa umaga, pag
hapon sa hallowblock, at balot sa gabi para pantustos niya sa mga project nya.
Halos di na siya nagpapahinga.
Mabilis na lumipas ang taon at nakapagtapos siya bilang summa cum laude.
At doon ay nakita ng lola niya kung sino na si Ben, naiyak ang lola nito at nagsisi sa mga ginawa niya sa apo.
Year 2011 nang umuwi ako. At siya po ang tinanghal bilang panauhing pandangal ng aming paaralan.
Lahat ay naiyak habang nagsasalita sa taas ng entablado.
Nagpasalamat siya sa lola niya at sa kahirapan na kung saan iyon ang naging lakas niya para iahon ang sarili.
Nagpasalamat siya sa simbahan na kung saan sila ang tumugon sa schoolarship niya.
Sinabi niya na walang imposible basta may tiwala ka sa Dios at sarili.
Lahat ay umiyak, sino nga ba ang magsasabing siya si Ben, ang batang payat, isang uniporme, naglalako ng balot,
at gumgawa ng hallowblocks, minamaltrato ng lola, tsinelas ay magkaiba ang dahon dahil sa wala siyang pambili.
Ngayon isa nang professor sa U.P.

Lahat kaming kaklase niya ay yakapan ng magkita kita, may mga nahihiya sa kanya pero sabi nya ako parin ito, si
Ben payat..
Isang batang akala ng marami ay matutulad sa ina,
Ngunit lahat ay nagkamali.

Mga anak ofw sana mabasa nyo ito.

At makita ninyo ang rason kung bakit mga magulang ay nandito ngayon sa ibang bansa.
Salamat po. share din kong oki sa inyo