unë vetëm dua te shpalos kujtime mbeta pa ty, për kaq shumë vjet me qanë n ‘brendi kjo zemra ime.
Unë kur ika te lashë krahëhapur
Te dera e “e plasur” ku ti po rrije At përqafim ma dha te matur E di se e kishe, veç prej mërzie.
Unë nuk e dija, dhe te premtoja
Se shumë shpejt do sillja gëzime Atëherë nuk dija sa po gaboja Te lashë ne pritje o nena ime!
Te kërkoi te falura, nga palcë e shpirtit
Asgjë se bëra unë me qellim Me dhimbset koha qe mua me iku Nuk ta them dot, me vargun tim!
TE VARRI I NENËS
E di qe nuk me flet, rri vetëm qetë
unë vetëm dua te shpalos kujtime mbeta pa ty, për kaq shumë vjet me qanë n ‘brendi kjo zemra ime.
Unë kur ika te lashë krahëhapur
Te dera e “e plasur” ku ti po rrije At përqafim ma dha te matur E di se e kishe, veç prej mërzie.
Unë nuk e dija, dhe te premtoja
Se shumë shpejt do sillja gëzime Atëherë nuk dija sa po gaboja Te lashë ne pritje o nena ime!
Te kërkoi te falura, nga palcë e shpirtit
Asgjë se bëra unë me qellim Me dhimbset koha qe mua me iku Nuk ta them dot, me vargun tim!
TE VARRI I NENËS
E di qe nuk me flet, rri vetëm qetë
unë vetëm dua te shpalos kujtime mbeta pa ty, për kaq shumë vjet me qanë n ‘brendi kjo zemra ime.
Unë kur ika te lashë krahëhapur
Te dera e “e plasur” ku ti po rrije At përqafim ma dha te matur E di se e kishe, veç prej mërzie.
Unë nuk e dija, dhe te premtoja
Se shumë shpejt do sillja gëzime Atëherë nuk dija sa po gaboja Te lashë ne pritje o nena ime!
Te kërkoi te falura, nga palcë e shpirtit
Asgjë se bëra unë me qellim Me dhimbset koha qe mua me iku Nuk ta them dot, me vargun tim!
TE VARRI I NENËS
E di qe nuk me flet, rri vetëm qetë
unë vetëm dua te shpalos kujtime mbeta pa ty, për kaq shumë vjet me qanë n ‘brendi kjo zemra ime.
Unë kur ika te lashë krahëhapur
Te dera e “e plasur” ku ti po rrije At përqafim ma dha te matur E di se e kishe, veç prej mërzie.
Unë nuk e dija, dhe te premtoja
Se shumë shpejt do sillja gëzime Atëherë nuk dija sa po gaboja Te lashë ne pritje o nena ime! Te kërkoi te falura, nga palcë e shpirtit Asgjë se bëra unë me qellim Me dhimbset koha qe mua me iku Nuk ta them dot, me vargun tim!
TE VARRI I NENËS
E di qe nuk me flet, rri vetëm qetë
unë vetëm dua te shpalos kujtime mbeta pa ty, për kaq shumë vjet me qanë n ‘brendi kjo zemra ime.
Unë kur ika te lashë krahëhapur
Te dera e “e plasur” ku ti po rrije At përqafim ma dha te matur E di se e kishe, veç prej mërzie.
Unë nuk e dija, dhe te premtoja
Se shumë shpejt do sillja gëzime Atëherë nuk dija sa po gaboja Te lashë ne pritje o nena ime!
Te kërkoi te falura, nga palcë e shpirtit
Asgjë se bëra unë me qellim Me dhimbset koha qe mua me iku Nuk ta them dot, me vargun tim!