ΜΑΡΤΥΡΙΑ

ΕΝΟΡΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΡΟΥ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2021 ΤΕΥΧΟΣ 63

"Είμαι ανώτερος από τους άλλους"

Ήταν ένας μέγας ασκητής, που όταν πήγε στην έρημο είπε στον
Χριστό:
- Χριστέ μου, εγώ θέλω να αφιερωθώ
σε σένα και να μην ασχολούμαι με
κανένα υλικό πράγμα, ώστε να έχω
ασταμάτητη καρδιακή προσευχή,
ευχόμενος για την σωτηρία της ψυχής
μου και όλου του κόσμου. Και Εσύ
ως κυβερνήτης και τροφεύς παντός
ανθρώπου, να θρέψεις και εμένα με τον τρόπο που γνωρίζεις...
Έτσι άρχισε τον αγώνα του και προς το δειλινό, έβρισκε έξω από
το κελάκι του, ένα ολόλευκο ευωδιαστό και ζεστό άρτο!
Κάποιος Άγγελος Κυρίου του έφερνε αυτόν τον ουράνιο άρτο.
Πέρασε ο καιρός και στον ασκητή του μπήκε ο πρώτος λογισμός:
"Βλέπεις, πως μετά από τόσα χρόνια ευαρέστησες τον Χριστό
και σε φέρνει Άγγελος Κυρίου ουράνιο άρτο... Συμβαίνει άραγε
αυτό το πράγμα, σε κάποιον άλλον ασκητή; Από ότι γνωρίζω,
έλεγε μέσα του, δεν συμβαίνει σε κανέναν άλλον ασκητή, άρα
είμαι καλύτερος από τους άλλους!...
Την άλλη μέρα όμως, βρίσκει έξω από το κελάκι του, μισό άρτο.
Το είδε ο ασκητής, δεν του άρεσε βέβαια, αλλά είπε, έστω και
μισό άρτο, καλό είναι και αυτό! Ο λογισμός όμως, ότι είναι
ανώτερος από τους άλλους ριζώθηκε μέσα του, καθότι τρώει
άρτο εξ ουρανού.
Όμως μέρα με την ημέρα, ο άρτος που του έφερνε ο Άγγελος
λιγόστευε, με αποτέλεσμα ο άρτος να περιοριστεί μέσα σε λίγο
καιρό, σε μια μπουκιά! Αλλά και πάλι ο ασκητής έλεγε μέσα του:
"Έστω και μια μπουκιά αγγελική να τρώω, σαν αντίδωρο, πάλι
είμαι καλύτερος από τους άλλους, που δεν γεύτηκαν ποτέ
ουράνιο άρτο!..."
Αποτέλεσμα ήταν, ένα δειλινό, ο Άγγελος δεν του έφερε τίποτα.
Άνοιξε ο ασκητής την πόρτα του κελιού του και διαπιστώνει
έκπληκτος, ότι δεν υπήρχε ούτε μία μπουκιά!
Καταστενοχωρημένος πήγε να ξαπλώσει. Και του λέει ο Άγγελος
φύλακάς του, μέσα στην συνείδησή του:
- Αγαπητέ, από εδώ και στο εξής θα εργάζεσαι και με τα
χρήματα που θα βγάζεις από το εργόχειρό σου, θα εξασφαλίζεις
τον επιούσιον άρτον.
Ο ασκητής μετανόησε και έκλαψε χρόνους πολλούς και τελικά
έφτασε σε υψηλά μέτρα αγιότητας και μετανοίας. Παρακάλεσε
πολλές φορές τον Άγγελο:
- Έστω ένα αντίδωρο να μου ξαναφέρεις, μια μόνο φορά! Μια
φορά μόνο!!!.
Και του είπε ο Άγγελος:
- Ούτε μία!!! Σου αρκεί, που ο Χριστός σε συγχώρεσε από ένα
τέτοιο θανάσιμο ψυχικό αμάρτημα, να νομίζεις δηλ. ότι είσαι
ανώτερος όλων...
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα Αγίου Όρους

Ποτέ σας και σε καμμία δύσκολη περίσταση, να μην

απελπιστείτε...
Ποτέ σας και σε καμμία δύσκολη περίσταση, να μην
απελπιστείτε. Θα δώσετε την εμπιστοσύνη σας στον Θεό. Θα
προσευχηθείτε και θα Του ζητήσετε τη δύναμη. Το τι θα κάνει
και πως, αυτό είναι δικό Του θέμα...
Και πως ο Θεός επεμβαίνει, εκεί που δεν περιμένεις!... Εκεί που
κλείνουν όλα επί κακώ και όλοι σου λένε, «δεν γίνεται τίποτα»,
τσακ ανοίγει μια πορτούλα, του Θεού πορτούλα όμως...!
Γι’ αυτό ποτέ σας να μην απελπίζεστε! Όχι το τι λένε οι ιατροί,
όχι το τι λένε οι επιστήμονες, όχι το τι λένε οι σεισμολόγοι, οι
γεωλόγοι, ξέρω γω ποιοί το λένε... Ο Θεός το είπε;
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)

Τό μέλλον μας, δέν εξαρτάται άπό εμάς...

Εμείς οί άνθρωποι δέν ξέρουμε τί θά μας συμβεί ούτε τό επόμενο
λεπτό. Δέν γνωρίζουμε τί θά μας συμβεί γενικώς. Τό μέλλον μας,
δέν εξαρτάται άπό εμάς. Εμείς προγραμματίζουμε τή ζωή μας, ή
ζωή όμως δέν εξαρτάται από εμάς. Γι’ αυτό τό λόγο πρέπει νά
ελευθερώσουμε τόν εαυτό μας από τέτοιες σκέψεις.
Παρόλο πού κάνουμε σχέδια διάφορα γιά τή ζωή μας, τό
καλύτερο γιά μας είναι νά παραδώσουμε τη ζωή μας, τό μέλλον
μας στά χέρια του Κυρίου. Αυτός είναι πού προγραμματίζει καί
γνωρίζει τι θά γίνει μέ έμας. Έμείς πρέπει νά ελευθερωθούμε
από τέτοιου είδους σκέψεις καί από τέτοιου είδους ερωτήσεις
όπως: Τί θά γίνει; Πώς θά γίνει; Πρέπει νά είμαστε ελεύθεροι,
εντελώς αφημένοι στά χέρια του Κυρίου.
Σήμερα οί άνθρωποι ψάχνουν τήν ηρεμία, τήν ησυχία, τήν
ελευθερία. Αναζητούν τήν ελευθερία μέσω των απολαύσεων καί
πιστεύουν πως μέσα σ’ αυτή τήν ελευθερία υπάρχουν όλες οί
απαντήσεις, όλα τά μυστικά, όλη η αλήθεια.
Δυστυχώς πολύ συχνά αυτή ακριβώς ή ελευθερία είναι σκλαβιά.
Καί έτσι οί άνθρωποι, ενώ αναζητούν
τήν ελευθερία καταλήγουν νά είναι
σκλάβοι. Ακόμη καί Όταν έχουν τά
πάντα: χρήματα, πλούτη καί πάλι δεν
είναι ελεύθεροι. Είναι υπηρέτες τών
υλικών αγαθών, σκλάβοι χωρίς ησυχία
καί γαλήνη. Ακόμη καί όταν νομίζουν
ότι μπορούν νά κάνουν ό,τι θέλουν,
νά πάνε όπου θέλουν ακόμη καί τότε δέν είναι ελεύθεροι.
Η ελευθερία του Κυρίου, είναι εκείνη η ελευθερία που
απελευθερώνει τόν άνθρωπο από τήν τυραννία των σκέψεων. Ό
άνθρωπος έχει ησυχία μόνον όταν δέν τόν τυραννούν κακές
σκέψεις. Ο τέτοιου είδους άνθρωπος συνεχώς προσεύχεται.
Περιμένει τό καλό καί όλες τίς ελπίδες του τίς αφήνει στον
Κύριο. Ενεργεί σύμφωνα μέ τή συνείδηση του, αγωνίζεται καί
προσπαθεί γιά τό καλύτερο.
Ό καλός άνθρωπος κάθε δουλειά τήν κάνει μέ όλη τήν καρδιά
του. Κάθε κίνηση του, κάθε λέξη πού λέει, κάθε σκέψη πού κάνει,
κάθε έργο, όλα, πηγάζουν μέσα από τήν καρδιά του.
Είναι καλό ή ύπαρξη μας νά συμμετέχει ολόκληρη καί στην
προσευχή καί στην δουλειά καί σ’ όλα…
Καί φυσικά νά μήν είμαστε από τήν πλευρά τών αδίκων. Ούτε νά
πολεμάμε κανένα μέ τίς σκέψεις μας. Είδικά μέ τίς σκέψεις μας
νά μήν πολεμάμε κανένα. Νά βρίσκουμε λύσεις μέ όλους. Νά
λύνουμε ήρεμα τά προβλήματα μας μέ όλους. Όταν κάποιος μας
προσβάλλει νά μήν τό παίρνουμε κατάκαρδα. Τώρα μας
προσβάλλει ο ένας, άλλη φορά θά μας προσβάλλει άλλος. Αύριο
ποιος ξέρει ποιος θά μας στενοχωρήσει… Δέν πρέπει συνέχεια
εμείς νά δίνουμε προσοχή σ’ αυτές τίς προσβολές…
Αυτές τις προσβολές πρέπει νά τίς νικήσουμε με τήν ησυχία μας,
δέν πρέπει νά τίς παίρνουμε κατάκαρδα. Να μην βάζουμε αυτά
τα λόγια στην καρδιά μας. Καί όταν δέν θά βάζουμε αυτά τά
λόγια στην καρδιά μας, δέν θά τά παίρνουμε κατάκαρδα. Θά
αποκρούουμε τόν εχθρό, πού θέλει νά μάς προσβάλλει, μέ ηρεμία
καί έτσι αυτός δέν θά καταφέρει νά μάς χαλάσει τήν εσωτερική
μας γαλήνη.
Υπάρχει περίπτωση πως και αργότερα θά προσπαθήσει νά μάς
προσβάλλει. Όταν όμως μάς δει νά παραμένουμε ήσυχοι θά
σηκώσει τά χέρια του από εμάς.
Όλοι θαυμάζουν τόν άνθρωπο πού διατηρεί τήν εσωτερική του
γαλήνη και τόν ρωτούν: «Πώς καταφέρνεις νά είσαι τόσο ήρεμος;
Πώς απέκτησες αυτή τήν ηρεμία; Σάν νά μήν σέ ενδιαφέρει αυτή
ή ζωή. Όλοι μας έχουμε νεύρα. Νευριάζουμε εύκολα μέ τίς
προσβολές, ενώ εσύ τίποτα. Δέν θυμώνεις μέ τίποτε… Πώς τό
καταφέρνεις; Πώς είναι δυνατό;”
Στην ουσία βέβαια ο άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί να
κατακτήσει κάτι τέτοιο. Ο Κύριος είναι που ενεργεί και
φροντίζει. Ο Κύριος προστατεύει την ησυχία μας όταν Του
προσευχόμαστε συνέχεια…
Γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας