…

ரா
 அத்தியாயம் 1
கெட்டி மேளம்… கெட்டி மேளம்…

ஐயர், "தாலியய ெட்டுங்ெ" என்று கூறியதும், அவன் பார்யவ

பக்ெத்தில் இருக்கும் அவயள கதாடர்ந்து முதல் வரியையில்
அேர்ந்து இருக்கும் தனது கபற்ம ார்ெளிடம் சுழன்று அவன்
பக்ெத்தில் இருக்கும் அவளிடம் வந்தது…

ெண்ெயள இருெ மூடி கபாங்கி வரும் மொபத்யத அடக்கி

எரிேயையாய் கொதித்து எழும் தன்யன நியைப்படுத்தி தாலியய
ெட்டினான்… அவன் தாலியய ஏற் வமளா அவயன நிமிர்ந்து
பார்க்கும்மபாது அவன் ெண்ணில் கதரிந்த சீற் த்தில் இயேயய
தாழ்த்திக் கொண்டாள்…

"ஏன் நம்ேயள அப்படி பார்த்தாங்ெ?… "என

அதிமுக்கியோன மெள்வியய தனக்குள்மள மெட்டுக் கொண்டு
இருந்தவமளா அருகில் நிற்கும் மதாழிெளின் கிண்டலில் அவள்
முெம் கைம்யேயு தான் நியனத்து கொண்டு இருந்த
அதிமுக்கியோன மெள்வியய ே ந்தாள் இன்னும் கொஞ்ை
மநரத்தில் தன் ெணவமன அதற்ொன வியடயய கூறுவான்
என்பயத அறியாத அவனின் ேயனவி…

2
 …
ஆனால் அவயள நியனத்த அவமனா நான் திருேணத்தில்
இஷ்டமில்யை என்று கூறியும் என்யன ேணந்தாமய கபண்மண
அதற்ொன பரிசு உனக்கு அளிக்ெ மவணாோ… அவனிற்கு
அவயள பார்க்கும்கபாழுது எல்ைாம் தகித்தது… உன்யன
விடோட்மடன் டி என ெறுவிக்கொண்டான்…

ஆம் அவள் தான் ஜனனி பார்த்ததும் கொள்யள கொள்ளும்

அழகும் கபாருந்திய ைக்ஷணோன கபண்… வீட்டின் இளவரசி,
அயேதி,கபாறுயே,மொபம் கொள்ள கதரியாது மொபம்
கொண்டாலும் அயத ொட்டாேல் தனக்குள்மள ேறுகும்
கபண்ணவள் அவள் ெண்ெள் அயத எடுத்து கூறும் கபாதுவாெ
கைான்னால் இந்த ொை நவியுெ கபண்ெளில் இருந்து சிறிது
ோறுபட்டவள் எல்மைாரிடமும் இனியேயாெ பழெ கூடியவள்…

வாழ்க்யெயய அதன் மபாக்கில் வாழ கூடியவள்… அவளிடம்

ஒரு குய என்ன என் ால் பார்க்கும் எல்ைாத்யதயும் பயக்கும்
கபண்… டாக்டர் ஆன அவள் தந்யத கஜயக்குோர் தனது
ேக்ெயளயும் டாக்டர் ஆக்ெ மவண்டும் என நியனத்தால் ேெள்
சிறு கீரளக்மெ நான்கு நாட்ெள் ெதறும் கபண்யண எங்மெ மபாய்
டாக்டர்க்கு படிக்ெ யவப்பது என அவர்,அவள் விரும்பும் நடன
பட்ட படிப்பு படிக்ெ யவத்து கொண்டு இருக்கி ார்…

3
 ேெயள நியனத்தால் கஜய்குோர்க்கு எப்கபாழுதும் ெவயை
தான்… எதற்கும் அம்ோ,அப்பா மவண்டும் பக்ெத்தில் இருக்கும்
மதாழி வீட்டிற்கு மபாவது என் ாலும் தம்பியாவது கூட
வரமவண்டும்… இப்படி ஒரு குணம் உள்ள ேெள் எப்படி
திருேணம் கைய்து ெணவனிடம் குடும்பம் நடத்துவமளா என்
பயம் எப்மபாதும் அவர்க்கு உண்டு… ஆனால் ேருேெயன
ெண்டதும் அந்த பயம் அவயர விட்டது…

மூன் ாம் ஆண்டு ோணவியான ேெயள ஜாதெத்தில் உள்ள

மொளாறுெள் ொரணோெ 20 வயதிமை தன் அருயே ேெயள
ேணம் முடித்து கொடுக்கி ார்… அவளுக்கும் ெல்யாணம் என் தும்
அந்த வயதினருக்கு வரும் உணர்ச்சிெள் அல்ைாது ெல்யாணம்
மவணாம் என கூ ொரணம் இல்ைாததால் ெல்யாணத்யத
விரும்பிமய ஏற் ாள்…

அவன் கெௌதம் கிருஷ்ணா கதாழில் வட்டாரத்தில் GK… GK

groups of companies MD ஆன கெௌதம்… 6 அடிக்கு மேல்
இருப்பான் ோநி ம், ெயையான முெம், சிரித்தால் நன் ாெ
இருக்கும் ஆனால் சிரிக்ெோட்டான்,வசீெரோன முெம் ஆனால்
வசிெரிக்ெ கதரியாது,அவனது அழுத்தோன உதடு, கூறிய
பார்யவ, முறுக்கு மீயைக்குள் பை மநரம் ேய க்கும் மொபம்,
எதிரிெயள அவர்ெள் என்ன நியனக்கி ார்ெள் என்று எதிராளியின்

4
 …
முெபாவயன பார்த்மத முடிவுக்கு வரும் அவனது விமவெம், பயம்
என் வார்த்யத அவனது அெராதியில் இல்யை, ெம்பீரத்தில்
அவயன மிஞ்ை யாரும் இல்யை…

தனது 27வது வயதில் கதாழியை யெயில் எடுத்தான்,

அவனது ஆளுயேயின் பைனாய் இந்தியா அளவில் உள்ள
அவர்ெளது குழுேம் கவளிநாட்டில் ொல் பதிக்ெ அவனது அயராத
உயழப்மப ஆகும்… பரம்பயர பணக்ொரரான இவர்ெளது தாத்தா
கிருஷ்ண மூர்த்தி தமிழ்நாடு அளவில் கதாடங்கிய நிறுவனத்யத
அவரது ேென் மொபாை கிருஷ்ணன் இந்தியா அளவில் கொண்டு
மபானார்… அவர்ெளது குடும்ப வாரிமைா கதாழியை உைெ
அளவில் கொண்டு மபாய் நிறுத்தி இருக்கி ான் இந்தியா அளவில்
டாப்10க்குள் இவர்ெளது குடும்பமும் அடங்கும்… அதனால்
எப்கபாழுதும் ொவல் இருக்கும் அவன் வீட்யட சுற்றி
வீட்டுக்குள்மளமய உயர்ரெ நாய் இரண்டு வளர்த்து வருகி ார்ெள்…

அனுேதி இல்ைாேல் வீட்டுக்குள் வர நியனத்தால்

அவ்வளவுதான் அவன் உயிர் தப்பாது… Gk அவனிற்கு மிெ மிெ
பிடித்த விஷயங்ெள் gym, பிசினஸ், யபக் ேற்றும் தான் உயிர்க்கு
உயிராய் மநசித்த அவனுயடய அவள் ெயடசி இரண்டும்
தற்மபாது இல்ைாத ொரணத்தினால் முதல் இரண்யட
ெட்டுக்மொப்பாெ யவத்து உள்ளான்… ஜனனியய ஒரு நடன

5
நிெழ்ச்சியில் ெண்ட கெௌதமின் அம்ோ சுேதி அவயள தன்
ேருேெளாெ மதர்வு கைய்தார் ஜாதெமும் கபாருந்தி வர ேெயன
ஒரு வழியாெ அவரது உடல்நை பாதிப்யப எடுத்து கூறி, எங்மெ
கைக் யவத்தால் அவன் எங்மெ வீழ்வாமனா அங்மெ வீழ்த்தி
கெௌதமின் அம்ோ என நிரூபித்து திருேணமும் நடத்தி யவத்து
விட்டார்…

ேெனும் முடிந்தவயர தடுத்து பார்த்து பின் அவளிடம்

திருேணத்தில் இஷ்டம் இல்யை என கூ இருந்தும் இந்த
திருேணம் நடக்ெ யார் கபாறுப்பு ஏற்ெ முடியும்…

ஜனனியய அயழத்த அவளுயடய அம்ோ மீனக்ஷி

ோப்பிள்யள குணம் அறிந்து நடந்துகொள் அம்மு அவயர
பார்த்தால் மொபம் கொள்பவர் மபாை கதரிகி ார் பார்த்து
ெவனமுடன் இரு என ஒரு அம்ோ ஆெ அறிவுயரெள் கூறி
ேெயள வழி அனுப்பி யவத்தார்…

அதற்குள் ேணேக்ெள் இ ங்ெ மவண்டிய மநரம் ஆனதால்

கெௌதம் அவனுயடய ொரில் ஏறினான்… ேணேக்ெளின் தனியே
ெருதி மீதம் உள்ளவர்ெள் அவர்ெளுயடய மவறு ொரில் வருவதாெ
ஏற்பாடு… அவள் தயங்குவயத பார்த்தவுடன் என்ன
நியனத்தாமனா ொரில் இருந்து இ ங்கி அவளுயடய பக்ெ ெதயவ

6
 …
தி ந்து அவயள எ கைான்னான்…

ஏறி அேரந்தவள் ொர் ேய யும் வயர யெ ஆட்டி கொண்மட

இருந்தாள் அப்மபாது அவன் "ஆட்டுனது மபாதும் ஸீட் கபல்ட்
மபாடு" என் ான்… உடமன அவள் யெயய உள்ளிழுத்து
கொண்டாள்… கநடுஞ்ைாயையில் கெௌதமின் கேர்சிசிடீஸ் சீறி
பாய்ந்து கொண்டு இருந்தது அயத ஒட்டி கொண்டிருந்தவன்
ேனநியைமயா ொயர ொட்டிலும் சீறி கொண்டு இருந்தது…
அவமளா முதல் முய யாெ ெணவமன ஆனாலும் மவறு ஒரு
ஆடவன் கூமட முதல் முய பயணம்… அவள் தம்பி,தந்யத
தவிர மவறு யார் கூமடயும் பயணித்தது இல்யை இயதகயல்ைாம்
ேனதில் எண்ணி கொண்டு ெணவமனாடு பயணித்து கொண்டு
இருந்தாள்…

அப்மபாது அவன் கூறியது புரியாேல் என்ன என்பது மபாை

அவயன மநாக்கினாள்… அவளது முெபாவத்யத ெண்டு
இறுகியவயன மேலும் இறுக்கினாள் அவனுயடய ேயனயாள்…
ேறுபடியும், "திமிரு?? திருேணத்தில் விருப்பம் இல்யை என்று
கூறியும் என்யன ேணந்தாமய!!! அதற்ொன வியை நீ கொடுத்மத
ஆெ மவண்டும் கபண்மண!!! என்யன யார் என்று நியனத்து
கொண்டு இருக்கி ாய் நான் gk உன் நடிப்யப பார்த்து ேயங்ெ
நான் முட்டாள் அல்ை புரிகி தா???…

7
 வாழ்க்யெயில் பை கவற்றிெள் ெண்ட நான் உன்னிடம்
மதாற்பதா? கநமவர்… இனி உன் வாழ்க்யெ என்யெயில் நெரம்
எப்படி இருக்கும் என்பயத நான் உனக்கு ொட்டுகிம ன்…
உனக்ொன வாய்ப்யப இந்த திருேணத்திற்கு முன்மப நான்
அளித்தாகிவிட்டது அயத நழுவ விட்டாய் இனி உன் வாழ்க்யெ
என் யெயில் கவளியில் பார்பதற்கு ேட்டுமே நீயும் நானும் ஆதர்ை
தம்பதிெள் வீட்டிமைா என நிறுத்தி அவயள மேலிருந்து கீழாெ
பார்த்து இந்த gk க்கு கைால்லி பழக்ெம் இல்யை கைய்து
ொட்டுகிம ன்…

பிடிக்ெவில்யை என் ால் விடைாமே என நீ நியனக்ெைாம்…

ைாரி அதற்ொன உன் ைேயம் முடிந்து அயர நாள் ஆகி து…
ஆனால் என்யெயால் தாலியய வாங்கி இந்த உைெத்தில் என்
ேயனவியாெ அறிமுெம் ஆகி இருக்கும் உன்யன விட்டால் என்
பிகரஸ்டிஜ் ஸ்பாயில் ஆகும்…

ெட்டின ேயனவி கூமட வாழ கதரியாதவன் என்ன ஒரு

ேனிதன் என என்கனதிரிெள் என்னிடம் மெள்வி மெட்ெ கூடும்
என்யன மெள்வி மெக்ெ ஒருத்தனுக்கும் அதிொரம் இல்யை
அதற்கு ஒரு மபாதும் இந்த gk அனுேதி அளிக்ெ ோட்டான்…
என்ன புரிகி தா??என அைராேல், ெம்பீரோெ, அமத ைேயம்
அழுத்தோன பார்யவயில் கூறினான்…

8
 …
ஆனால் அவனிற்கு கதரியவில்யை பின்னாளில் இவள்
இல்ைாேல் தான் இருக்ெப்மபாவதில்யை அவன் வாழ்க்யெயில்
அவள் ேட்டுமே மவண்டும் அதும் அவனுக்ொெ ேட்டுமே அவள்
வாழ மவண்டும் அப்படித்தான் தான் வாழ மபாகிம ாம் என
யாராவது அவனிடம் கூறி இருந்தால் சிரித்து இருப்பான்…

மெட்டவமளா தயையும் புரியாேல் வாலும் புரியாேல் குழம்பி

மவறு ஒரு ேனநியையில் இருந்த அவள், ெணவன் கூறியதில்
ஒன்றும் விளங்ெ முடியாத நியையிலும் ஒன்று ேட்டும் விளங்கியது
தன்யன ெணவனுக்கு பிடிக்ெவில்யை ஏமதா ஒரு ொரணத்தினால்
தான் ேணந்துள்ளான்…

ஆனாலும் அவனிற்கு ஏன் என்யன பிடிக்ெவில்யை என்

மெள்விக்கு பதில் கதரியாேல் ேறுகி அவயனமய மநாக்கி
கொண்டு இருந்தாள்…

திருேணம் நடந்த அன்ம அதற்குண்டான இறுதி

அத்தியாத்யத எழுதிய ெணவயன ெண்டு பயந்து அவனது
பார்யவயின் சீற் ம் ெண்டு உள்ளுக்குள் நடுங்கி இப்மபா
வரட்டுோ வந்துவிடுமவன் என அவள் அனுேதிக்கு ொத்திராேல்
வந்த ெண்ணீயர எண்ணி அவளுக்மெ அவோனோெ இருந்தது
அதும் தன்யன மவண்டாம் என்று கூறும் ஒருவன் முன்னியையில்

9
நாம் அழுது கொண்டு இருக்கிம ாம் ஆனாலும் அவன் பார்யவ
வீச்யை தாங்ெ முடியாேல் சீட்டின் ஓரத்தில் அேர்ந்து ஒண்டினாள்…

அப்மபாது தான் அது நடந்தது இவர்ெளுயடய ொயர

முந்திக் கொண்டு மவறு ஒரு ொர் கைன் தில் கெௌதம் ொயர
வயளத்து ஒடித்து ொயர நிறுத்தியத்தில் சீட்டின் மூயையில்
அேர்ந்து இருந்தவமளா எவன் ஒருவன் என்யன மவண்டாம்
என்று கூறினாமனா அவனது முறுக்மெறிய கநஞ்சிமை
பூோயையாெ விழுந்தாள்… தன் மேல் விழுந்த ேயனயாயள
தாங்கியவன் யெ அவளது கவண்ணி இடுப்யப
அழுத்திக்கொண்டிருந்தது…

அவன் அழுத்தோன உதடு உரசியதில் அவள் ெழுத்து

வயளவில் உள்ள யேயிர்ொல்ெள் கூசி சிலிர்த்து எழுந்தது…

அந்த கநாடி அவனிற்கு அவளிடம் வரும் வியர்யவ ெைந்த

அவளுயடய வாைம், ொயையில் அவன் ெட்டிய கபான்ேஞ்ைள்
தாலியின் ேஞ்ைள் ேணம்,தயையில் சூடிருந்த ேல்லியெயின் ேணம்
இது எல்ைாம் ெைந்து ஒரு வித சுெந்தயத அளிக்ெ அவன் யெ
அவன் அறியாேமைமய அவள் இடுப்பில் அழுத்தியது
அப்கபாழுது அவனிற்கு பயழய கெௌதயே நியனவு படுத்த தனது
ேயனவியய தன்னிடம் இருந்து அெற்றினான்…

10
 …
தான் எப்படி ே ந்மதன் என தன்யன நியனத்து தன் மீமத
எழும் மொபத்யத அடக்கி தனது வண்டியில் ெட்டினான் அவன்
முெமோ ேறுபடியும் பாரங்ெல்யை குத்தயெக்கு வாங்கி
கொண்டது…

ஆனால் அவளுக்மொ தான் மபாய் ெணவனிடம்

விழுந்தவுடன் அவனது வாைமும்,மதக்கு ேர உடம்பும், தன்
ெணவனின் திட ொத்திரோன வாளிப்பும், அவனது இதயத்தின்
ஓயையய அருகில் இருந்து மெட்டவளக்மொ அவன் மேல் கபாங்கி
எழும் ஏமதா ஒன்று, என்ன என்று பிரித்து அறியாத அந்த 20
வயது பாயவமயா தனக்குள்மள ேறுகியது ஆனால் அது தரும்
சுெம் அவளுக்கு இதத்யத தந்தது…

ெணவனின் யெ பட்ட இடம் குறுகுறுக்ெ… சிலிர்த்து எழுந்த

மராேங்ெள் அடங்ொேல் அவயள இம்சித்தது… ஆனால் சிறிது
மநரம் முன்பு ெணவன் கூறியது மதயவயில்ைாேல் அவயள
குயடய அவள் முெம் கூம்பியது…

… முதல் இரவு அய …

தன் நி த்யத மேலும் எடுப்பாய் ொட்ட ஒரு எலுமிச்யை

நி த்தில் கேல்லிய ைரியெ இட்ட புடயவ உடுத்தி, ேல்லியெ பூ
சூடி தன் ோமியாரின் மிதோன ஒப்பயனயில் மதவயதயாெ ொட்சி

11
அளித்த ேருேெயள மநைத்மதாடு அயனத்து முத்தமிட்டார்…

சுேதி, "அழொ இருக்ெ ோ… கெௌதம் மொபக்ொரன் தான்

ஆனால் அவன் நல்ைவன்… அந்த ைம்பவத்துக்கு அப்ப ம் தான்
இப்படி ஆகிட்டான் நீ தான் அவயன புரிஞ்சுக்ெணும், நீ தான்
அவயன ோத்தனும் என ஒரு ேெனின் அன்யனயாய் அவளுக்கு
அறிவுயர கூறினார்…

மெட்ட அவமளா அவரது எதிர்பார்ப்யப கபாய் ஆக்ெ ேனம்

வராேல் தயையய ேட்டும் ஆட்டி யவத்தாள்… அவளுக்கு
ேட்டும் அல்ைவா கதரியும் அவருயடய ேென் அவளிடம்
அவனுயடய ஆணவத்யத கவளிப்படுத்திய விதம்…

சிறும்புலியிடம் ோட்டிய சிறு ோனின் நியையில் இருக்கிம ாம்

என யாரிடம் கூறுவாள்… ஆனால் அது எந்த விஷயம் என
அப்கபாழுது அவள் மெட்டு இருந்தால் பின்னாளில் நடக்கும்
நிெழ்வுெளுக்கு பதில் கியடத்து இருக்குமோ????…

தனது ோமியார் கொடுத்த கவள்ளி பால் தம்ளயர கெட்டியாெ

பிடித்து அது கொடுத்த உறுதிமயாடு தனது ெணவனின் அய யய
தட்டினாள்… ெதவு தி ந்து இருக்ெமவ படபடக்கும் இதயத்யத
அடக்கி கேல்ை அடி எடுத்து யவத்தாள்…

12
 …
பால்ெனியில் நின்று கொண்டிருந்த அவமனா அவயள
ெண்டதும் கேல்ை அருகில் வந்தான்… அவன் ஒரு அடி
முன்மன வும் அவள் ஒரு அடி பின்மனாக்கி நடந்தாள் அமதா
பரிதாபம் அவன் வீட்டு ெதவு கூட அவயள அச்சுறுத்தியது
டம்ோர்… என ெதவு அயடந்ததில் ெதவு ஆட்மடாமேட்டிக் மைாக்
ஆெ ெதமவாடு ெதவாெ ஒண்டினாள்…

அவயளயும் அவள் யெயயயும் பார்த்தவமனா தன் ஈட்டி

மபான் பார்யவயால் அவயள ஒரு அழுத்தோன பார்யவ
பார்த்தான் இது என்ன என்பது மபாை தன் ஒற்ய புருவத்யத
ஏற்றி இ க்கினான்… அப்பார்யவயின் வீச்யை தாங்ொேல்,"
அத்யத தான் பால்… ல்ல்… கொ… டுக்ெ கைான்னா… ங்ெ… என
திக்கி திக்கி ஒரு வழியாெ கூறினாள்… " அதற்கு அவமனா
நிதானோெ அவயள மேலிருந்து கீழாெ பார்யவயய சுழை
விட்டவன் பார்யவ அவள் மேனி முழுவதும் மேய்ந்தது…

அவளின் உடல் நளினத்தில்,அவள் நி த்துக்கு தகுந்த

உயடயிலும், கபாருத்தோன அைங்ொரத்தில் கஜாலித்த அவயள
ஒரு நிமிடம் அவன் ெண்ெள் மின்னியது இருந்தும் அவன்
பார்யவயில் அத்து மீ ாேல் ெண்ணியம் ொத்தான்…

அப்கபாழுது தான் அவன் தனது அழுத்தோன தன் முறுக்கு

13
மீயையின் இயடயில் தனது மொபத்யத அடக்கி, "வாட்???" என்று
கூறி மொபத்தில் தனது யெ முஸ்டி இறுெ தனது முழு
உயரத்துக்கும் நிமிர்ந்து நின்று அவயள ஒரு தீ பார்யவ
பார்த்தான்… அவன் பார்யவயின் வீச்சு தாங்ொேல் ெதமவாடு
ெதவாெ ஒன்றி இப்படிமய ஓடிவிடைாோ என நியனக்கும் ைேயம்
அவள் யெயில் இருந்த ஒமர பிடிோனம் ஆன தம்பளயர தவ
விட்டாள்…

14
 …

அத்தியாயம் 2
பால்ெனியில் நின்று கொண்டிருந்த கெௌதமோ பல்மவறு
ேனநியையில் இருந்தான்… இந்த கநாடி வயர அவனால், தன்
வாழ்க்யெயில் நடந்த ஒன்ய கூட ே க்ெ முடியவில்யை…
ோற் வும் முடியவில்யை… ஏன் எனக்கு ேட்டும் இப்படி ஒரு
வாழ்க்யெ என நியனக்ொத நாளில்யை…

பணம், அழகு, அந்தஸ்து என எல்ைாம் இருந்தும் தன்

வாழ்வில் ெடந்து மபான மூன்று ஆண்டுெயள ே க்ெ முடியாேல்
தவித்து, அயத நியனத்மத வாழ்ந்து கொண்டிருக்கி ான்…

அந்மநரம் நிைவின் ஒளிக்கீற்றில் கதரிந்த ஒரு கபண்ணின்

அழகு முெமோ "மே!!! கிரிஷ்… " என தன் கொஞ்சும் அழகு
தமிழில் அவயன அயழப்பது மபாை இருக்ெ, அதில் தன்யன
கதாயைத்துக்கொண்டிருந்த கெௌதம் ெதவு தி க்கும் ைத்தம் மெட்ெ,
அய க்குள் வரும் தன் ேயனவியய ெண்ட கெௌதம் ஒரு கநாடி
இயேக்ெ ே ந்தான்…

எலுமிச்யை நி த்தில் புடயவ உடுத்தி, பூச்சூடி மிதோன

ஒப்பயனயில் மதவயதயாெ ஒளிர்ந்தவயள ெண்டவன் ெண்ெள்
ஒரு நிமிடம் மின்னியது ஆனால் ேறுகநாடிமய எனக்கும் இதற்கும்

15
ைம்பந்தம் இல்யை என்பது மபாை அவன் பார்யவ ோறி,
தீக்ெங்குெயள வாரி இய த்து அவயள குத்தி குத
தயாராகியது…

கேல்ை அவளருகில் வந்து நின்று என்ன என்பதுமபால் தன்

புருவத்யத ஏற்றி இ க்கினான்… அவமளா தன் அருமெ நிற்கும்
ெணவனின் பார்யவயில்,

”அத்யத… பா… பால் குடிக்ெ கைா… ன்… னாங்ெ" என

கூறினாள்…

அவன் பார்யவயிமை தன் கோத்த ைக்தியும் வடிந்து நடுங்கி

கொண்டிருந்தவமளா அவன் அருகில் வரவும் நா வ ண்டு, மதெம்
நடுங்கி, அதிர்ச்சியில் உய ந்து நின் வயள நிமிடத்தில் தன் இரு
யெ வயளவுக்குள் சிய கைய்தான்…

மூச்சு ொற்று கரண்டும் உரை ac அய யிலும் அவளுக்கு

வியர்க்ெ, முதல் இரவு அய யய அைங்ெரித்த பூவின் நறுேணமும்
மைர்ந்து நாசியய தாக்ெ, நிைவின் ஒளிமயாடு மபாட்டிப்மபாடும்
கபண்ணவளின் அழகும் மைர்ந்து ஒருவித மோன நியையய
உருவாக்ெ, அவளது பயமும் தவிப்பும் ெைந்த அவஸ்யதயய
உணர்ந்தும் உணராேல் அவள் பார்யவமயாடு தன் பார்யவயய
ெைக்ெ விட்டான்…
16
 …
இதில் ஒன்ய கூட தாக்கு பிடிக்ெ முடியாத ஜனனிமயா,
பயத்திலும் ெணவனது அருொயேயில் அவனது நாசியில் இருந்து
வரும் கவப்பக் ொற்றும் ஒருவிதோன அச்ைத்தில் இருந்த அவள்,
ஒமர பிடியான பால் தம்பளயரயும் கீமழ தவ விட்டாள்…

அதில் அவனது பார்யவ தயடபட தான் அவளிடம் என்ன

கைய்து கொண்டிருக்மொம் என்பது உயரக்ெ அக்ெணமே அவயள
விட்டு விைகினான்…

அவன் தன்யன விட்டு விைகியதும் தான் ஜனனி என்

சியைக்கு மபான உயிர் திரும்ப வந்தது…

இது தான் ைேயம் என நியனத்து அந்த அய யின்

மூயையில் மபாடப்பட்ட மைாபாவில் படுத்து கொண்டாள்… கபரிய
ெட்டில் தான் இருவர் தாராளோெ படுக்ெ முடியும் இருந்தாலும்
படுெட்டுோ என்று அவனிடம் மெக்கும் யதரியம் அவளுக்கு
இல்யை…

சிறிது மநரத்திற்கு முன்பு நடந்தமத ெண்முன்பு நிழைாய் வந்து

மபாெ, மைாபாமவ மேல் என நியனத்து மைாபாவில் படுத்தாள்…

வைது யெயய தயைக்கு கொடுத்து விட்டத்யத கவறித்து

கொண்டிருந்தவமனா, "நான் ஏன் அவளிடம் அப்படி நடந்து

17
கொண்மடன்… " என அவனுக்குள்மள ஒரு பட்டிேன் ம் நடத்தி
கொண்டிருந்தான்…

அவளின் ெண்ெள் ஏன் என்யன பாதிக்கி து… ெடந்த மூன்று

வருடங்ெளாெ எத்தயனமயா கபண்ெயள ெடந்த நான் ஏன்
இவளிடம் ேட்டும் கநருங்குகிம ன்…

நாமன மநரில் பார்த்து இந்த திருேணத்தில் விருப்பம் இல்யை

என கூறியிருக்ெ மவண்டுமோ?? "அவன் எல்ைாம் நான் பார்த்து
கொள்கிம ன் என்று கூறினாமன… "

அப்படி அவன் கூறி இருந்தால் இவ்வளவு தூரம் வந்து

இருக்ொமத… இமதா இப்கபாழுது எனது அய யில்… என்
ேயனவியாய் இருக்கி ாமள… இது ெனவாய் இருக்ெ கூடாதா என
நியனக்கும் அளவுக்கு கெௌதம் குழம்பிய ேனநியையில்
இருந்தான்…

இவயள ொணும் கபாழுது ஏன் எனக்கு அவளின் நியாபெம்

வருகி து… ஆனால் ஜனனியுடன் வாழ்ந்தால் என்னவளக்கு நான்
கைய்யும் துமராெம் அல்ைவா…

நான் ஏன் இப்படி நியனக்கிம ன் என நியனத்து இயத

இப்படி விட்டால் ைரி வராது என தனக்குள்மள வாதம்

18
 …
நடத்திக்கொண்டிருந்தான்… எதுவாயினும் நாயள
பார்த்துக்கொள்ளைாம் என விடியும் தருவாயில் உ க்ெத்யத
தழுவினான்…

ஜனனிமயா அழுது அழுது ெயரந்து, நான் என்ன தவறு

கைய்மதன்… ஏன் எனக்கு இப்படி ஒரு வாழ்க்யெ… என்யன
பிடிக்ெவில்யை என் ால் என்னிடமே கூறி இருக்ெைாமே
ெல்யாணம் நின்று இருக்குமே…

இப்படி ஒரு திருேணம் கைய்து உன்யன பிடிக்ெவில்யை

என் ால் என்ன கைய்ய இயலும்… அவருக்கு ஏன் என்யன
பிடிக்ெவில்யை என்று உள்ளுக்குள் ேறுகி கொண்டு இருந்தாள்…

நாயள இயத பற்றி மபை மவண்டும் என் உறுதியுடன்

உ க்ெத்யத தழுவினாள்… ஆனால் அவளுக்கு கதரியவில்யை
தான் ஒரு மபாதும் இயத பற்றி மபைப்மபாவது இல்யை என்றும்
மபை முயற்சி கைய்தால் அது தன் ெணவனுக்கு பிடிக்ொது என்றும்
அவள் உணர ொைம் பிடிக்கும்… ொைம் யாருக்கும் ொத்திருக்ொது
அல்ைவா????…

திருேணம் என் ேையர சூடிய இருவரும் அதன்

நறுேணத்யத நுெராேல் ேையர ெருக்ெ தயாராகினர்… இவர்ெள்
ஒன்று நியனக்ெ கதய்வம் ஒன்று நியனத்து உங்ெயள அப்படி

19
எல்ைாம் விடோட்மடன் என்று சிரித்து கொண்டார்…

கபாழுது யாருக்கும் ொத்திருக்ொேல் அழொய் விடிந்தது…

இரண்டு நாள் உ க்ெம் இல்ைாேல் இருந்ததால் ொயை எட்டு ேணி
வயர உ ங்கி கொண்டிருந்தாள்… அவள் உ ங்கி எழுந்ததும் தான்
எங்மெ இருக்கிம ாம் என்பமத புரிந்தது…

ஒரு ைோதானம் அவளுக்கு ெணவன் இருப்பதற்ொன

அறிகுறிெள் இல்ைாததால் தப்பித்மதாம் என நிம்ேதி
அயடந்தாள்… பின் ைேயத்யதக்ெண்டு, "ஐமயா!!!… இவ்மளா
மநரம் தூங்கிட்மடமன… எல்மைாரும் என்யன என்ன
நியனப்பாங்ெ… "என தயையில் கொட்டி மவெோெ
குளியைய க்குள் புகுந்து கொண்டாள்…

அவள் கீமழ வரும்கபாழுது சுேதி, மொபாை கிருஷ்ணன்

ேற்றும் ஒரு சிை மவயையாட்ெயளத் தவிர இவள் மதடும்
ஆள்(கெௌதம்) இல்யை…

அதற்குள் சுேதி, "வா ஜனனிோ எழுந்திட்டியா, கெௌதம்

ஆபீஸ்ை ஒரு மவயை இருக்குனு மபாயிருக்ொன், ேதியம் மநமர
வீட்டிற்கு வந்துடுவான் ேறுவீட்டு அயழப்புக்கு உன் வீட்டுக்கு
மபாெணும் ை" என்று கூறினார்…

20
 …
அவள் ெணவன் எங்மெ என்பதற்ொன பதிலும் ேதியம்
வீட்டிற்கு மபாெ மபாகிம ாம் என் ைந்மதாஷமும் மைர்ந்து
சுேதியய மநாக்கி ஒரு அழகிய முறுவயை சிந்தினாள்…

சுேதியய ொணும்கபாழுது அவருயடய அயேதியும்,

ைாந்தமும் மைர்ந்து ஒரு ெம்பீரமும் கொண்ட கபண்ேணியய
ஜனனிக்கு கராம்ப பிடித்து விட்டது… அத்யத, அத்யத என
அவர் பின்னாமை திரியும் அளவுக்கு.

இது தான் ஜனனி… கொஞ்ைம் அவயள மநசித்தால் மபாதும்…

அவளுயடய கோத்த அன்யபயும் கொடுப்பாள்… சுேதிக்கும்
தனது ேருேெயள பிடித்துத் தான் இருந்தது… கபண்பிள்யள
இல்ைாத குய யய ேருேெள் தீர்த்து,தன் பின்னாமை திரியும்
கபண்யண யாருக்குத் தான் பிடிக்ொது…

இந்த நல்ை ைேயத்யத கெடுக்கும் எண்ணம் ஜனனியின்

ேனதிற்கு இருந்தமதா என்னமவா திடீகரன அவளுக்கு மநற்று
நடந்த ைம்பவங்ெள் நியனவுக்கு வர,

"அத்யத, அவருக்கு… " என அவள் கதாடங்கும் முன்பு

கெௌதம் அங்கு நின்று கொண்டிருந்தான்…

கெௌதம் வந்தவுடன் எல்ைாயரயும் அழுத்தத்துடன் ஒரு

21
பார்யவ பார்த்து விட்டு, ஒன்றும் மபைாேல் மேமை மபாய்,
"ஜனனி… " என்று அயழத்தான்…

ஜனனிமயா, "ஐமயா! இவர் ஏன் நம்ேள கூப்பிட ாரு… " என

பயந்து நடுங்ெ அவன் அவயள அயழத்தயத மெட்ட சுேதிமயா,
ேருேெளின் ேனம் மபாகும் மபாக்யெ அறிய முடியாேல்,

"மபா ோ கெௌதம் கூப்பிட ான்… " என்று கூறி

அடுக்ெயளக்குள் புகுந்து கொண்டார்…

மேமை படிெளில் ஏ கதாடங்கிய ஜனனியின் ேனமோ

ரயியை ொட்டிலும் வியரவாெ ஓட கதாடங்கி இருந்தது… எப்படி
கேதுவாெ ஏறினாலும் அய யின் அருமெ வந்து, அவள் தன்
யெயய பியைந்து கொண்மட, தன்யன நியைப்படுத்தி ஒரு
வழியாெ அய வாயியை அயடந்து ெதயவ தி ந்தாள்…

அய யின் உள்மள கெௌதமோ நயட பழகி தன் மொபத்யத

அடக்கி, அவள் வரவிற்ொெ ொத்திருந்தான்…

பூயனப்மபால் நடந்து உள்மள நுயழந்த ஜனனி, அவள்

வரயவ எதிர்பார்த்து ொத்திருந்த கெௌதம் அவள் உள்மள வந்ததும்
கேல்ை அவளருகில் வந்து, ெதவின் அருமெமய நின்று
கொண்டிருந்த அவயள யெ பிடித்து உள்மள இழுத்து ெதயவ

22
 …
படார்… ர்ர்… என அயடத்தான்…

அவன் யெயய அழுத்தத்துடன் பிடித்து இருக்ெமவ,

அவளுக்கு அவன் பிடித்த இடம் ென்றி இருந்தும் அவன் பிடியய
விடவில்யை… அவள் முெத்தில் கதரிந்த மவதயனயில் அவன்
பிடியய தளர்த்தினான்…

பிடித்த பிடியய மைைாெ தளர்த்தி அவயள சுவமராடு மைர்த்து

நிறுத்தி தன் இரு யெ வயளவுக்குள் சிய கைய்தான்…

"அம்ோ கிட்மட நான் வரதுக்கு முன்னாடி என்ன மெட்டுட்டு

இருந்த… " என மெட்டான்… அவயள சிய கைய்து அம்ோகிட்ட
என்ன மெட்டுட்டு இருந்த என மெட்ெ அவளுக்கு ஒன்னும்
புரியவில்யை…

ஜனனிமயா, "ஒன்னும் மெக்ெ… யைமய… "என் ாள்…

கெௌதம், "கபாய் கைால்ைாத… " என் ான்…

"நான் ஏன் கபாய் கைால்ைை… சும்ோ மபசி… ட்டு

இருந்மதாம்… " என அவள் கூறி கொண்டு இருக்கும் கபாழுமத
அவன் திடீகரன,

"என்யன பத்தி ெகரக்ட்"… என மெட்டான் கெௌதம்…

23
 அப்கபாழுது தான் அவளுக்கு அவன் என்ன மெள்கி ான்
என்ம புரிந்தது…

"ஜனனி… உன்கிட்மட மநத்மத கதளிவா கைால்லிட்மடன்

என்யன ேறுபடி ேறுபடி கைால்ையவக்ொமத… உனக்கு என்ன
என்யன பத்தி கதரியணுமோ அயத என்கிட்மட மெளு
ேத்தவங்ெகிட்மட இல்யை ok… அதும் என் கபாண்டாட்டியா
இருந்துட்டு நீ ேத்தவங்ெகிட்மட என்யன பத்தி கதரிஞ்சுக்ெ து
எனக்கு தான் அசிங்ெம்… "

"மநத்மத நான் கைால்லிட்மடன் கவளியுைகிற்கு நீயும், நானும்

ஆதர்ை தம்பதிெள் அது இந்த வீட்டுக்குள்மளயும் கபாருந்தும்…
அதனால் உனக்கு என்யன பத்தி என்ன கதரியணுமோ அயத
என்கிட்மடமய மெளு புரிந்ததா… "

"இப்மபா மெளு உனக்கு என்ன மெக்ெணுமோ… "என

அழுத்தத்துடன் கூர்யேயான பார்யவயுடன் கூறினான்…

அவனின் அருொயே அவளிற்கு திகியை கொடுக்ெ, அவன்

பார்யவ உள்ளுக்குள் குளிர் எடுக்ெ "இல்யை… ஒன்னும் கதரிய
மவணாம்… "

என கூறினாள்…

24
 …
அவள் அப்படி கூறியதும் தான் அவன் அவயள விட்டு
விைகினான்… "தட்ஸ் குட்… இப்மபா கவளிை மபாறியா? நான்
ட்கரஸ் பண்ணனும்… " என் ான்…

அவன் கூறியதும் அங்கு நிற்ெ அவளுக்கு என்ன

யபத்தியோ ? ேறுகநாடி அவ்விடம் நெர்ந்தாள்… அவள்
மபானதும்,இன்று ொயை நடந்த ைம்பவங்ெயள நியனவு
கூர்ந்தான்…

ொயை அவன் மபானமத அவன் நண்பன் விக்கியய

பார்க்ெத்தான்… மபானிலும் யைன் கியடக்ெவில்யை மநரில்
கைன் ாலும் அவன் கவளிநாடு கைன்று விட்டான் என்று அவன்
அம்ோ கூறினார்…

"திருேணத்திற்கு கூட வரவில்யை… எங்மெ மபாய்

கதாயைந்தான்… இந்த இடியட்… நீ சிக்குவ டா… அப்மபா
இருக்கு உனக்கு… "என ேனதில் ெருவி கொண்டான்… ஆனால்
உயிர் நண்பனும் அவனுயடய குடும்பமும் மைர்ந்து தான்
இகதற்கெல்ைாம் ொரணம்… அதனால் தான் அவன் நண்பன்
தயைேய வாகி இருக்கி ான் என்று அவன் அறியவில்யை…

இரண்டு ோதங்ெளுக்கு முன்பு

25
 கெௌதம், "அம்ோ… டிஃபன் கரடியா?… "

என கூறிக்கொண்மட அயேதியாெ வந்த ேெயன

பார்க்கும்மபாது சுேதிக்கு ேனதில், எப்படி ைந்மதாைோ இருந்த
யபயன் இப்படி இறுகி யார் கூமடயும் மபைாேல் மெட்டதுக்கு
ேட்டும் ஓரிரு வார்த்யதெளில் பதில் கூறும் ேெயன ொணும்
கபாழுகதல்ைாம் சுேதிக்கு ேனது கவம்மும்…

ஆனால் என்ன கைய்ய… அவள் மபாகும்மபாது இவனுயடய

ைந்மதாைத்யதயும் மைர்த்து அல்ைவா கொண்டு மபாயிருக்கி ாள்…

அதற்குள் ேென் வர, "என்ன அம்ோ மயாையன எல்ைாம்

பைோ இருக்கு… "என் ான்…

"ஒன்னும் இல்ை பா… உன் ெல்யாணத்யத பத்தி தான்…

ஜாதெம் பார்த்மதன்… கரண்டு ோைத்துை ெல்யாணம் நடக்கும் னு
கைான்னாங்ெ… அதான் உன்கிட்ட மெட்ெைாம் னு… "என
முடிக்ெவில்யை…

அதற்குள் ேெனுயடய பார்யவயில், "ஏன் ோ எல்ைாம்

கதரிஞ்ை நீங்ெமள இப்படி மெட்ெைாோ?… " என மெற்பது மபான்று
கதரிய,

அவரும் "நான் உனக்கு அம்ோ கெௌதம், எவ்மளா நாள் தான்

26
 …
இப்படிமய இருக்ெ மபா ? என மெக்ெ, "என் ொைம் முழுவதும்…
"என பதில் கூறி விட்டு கவளிமய கைன்று விட்டான்… இப்படி கூறி
கைல்லும் ேெயனமய பார்த்து கொண்டு இருந்தார்… ேெனது
நியையய எண்ணி சுேதிக்கு ேனதில் பாரம் கூடியது…

இரு கிழயே ெழிந்து, ஒரு நாள் சுேதிக்கு தீடிகரன வியர்த்து,

கநஞ்சில் யாமரா ெல்யை யவத்து அழுத்துவது மபாை இருக்ெ
அடி வயிற்றில் ெடுயேயான வலி எடுக்ெ உடனடியாெ
ேருத்துவேயனயில் அனுேதிக்ெப்பட்டார்…

அவருக்கு ோர்ட் அட்டாக் என ேருத்துவர்ெள் கூ கைய்வது

அறியாது நின் ான் கெௌதம்… ஒரு நாள் பீதி ஆக்கி ேறுநாள்
ெண்விழித்து பார்த்த சுேதி தன் ெண்ெயளமய ேெயன
அயழத்தார்…

கெௌதம்," என்ன ோ… இப்படி பண்ணிட்டீங்ெ… " என அவன்

தாயய பார்த்து மெக்ெ, இது தான் தகுந்த ைேயம் என நியனத்த
சுேதி,

"கெௌதம் ெண்ணா… நீ அம்ோக்ொெ திருேணம் கைய்துக்

கொள்வாயா? என மெட்டார்… " தான் எடுத்த முடிவில் இருந்து
பின்வாங்ெ ோட்மடன் நான் உனக்கு அம்ோ என்று ஒரு முய
கூட நிரூபித்தார் சுேதி…

27
 இந்த நியையில் தன்னிடம் யாசிக்கும் தாயய பார்த்து கெௌதம்
ெைங்ெ, "அம்ோ நீங்ெ குணோகி வாங்ெ, அப்பு ம்
பார்த்துக்ெைாம்… " என கூறினான்…

சுேதிக்கு ேெனது ேனது புரிந்தாலும் இப்கபாழுது விட்டால்

ேெனிடம் ைம்ேதம் வாங்ெ முடியாது தன் குைம் தயழக்ொேல் என்
ேெமனாடு முடிந்து விடும் என்று பயந்து தான் அவர் இந்த
சூழ்நியையில் இப்படி ஒரு ொரியத்யத கைய்ய நியனத்தது…

சுேதி, " இல்ை கெௌதம் ெண்ணா, அம்ோக்கு உன்

ெல்யாணத்யத பார்க்ெணும்… ஒரு ேெனாய் எனக்கு இயத கைய்
மபாதும்… "என ெைங்கிய விழிெளில் மபசிய தாயய பார்த்ததும்
அவன் அறியாேமைமய ைத்தியம் கைய்தான்…

ஆனால் சுேதிக்கும் தனது ேெயன பற்றி கதரியும்…

அதனால், "உன் மூைோ இந்த ெல்யாணத்தில் எந்த பிரச்ையனயும்
வர கூடாது கெௌதம்… "என கதளிவாெ ேெனிடம் ைத்தியம் வாங்கி
கொண்டார்…

அதற்கு தான் கெௌதம், அவன் உயிர் நண்பன் விக்கியய

கவளிநாட்டில் இருந்து வர யவத்து தனக்கு உதவி கைய்யும் படி
கூறியது… விக்கிக்கு தன் வாழ்வின் இருண்ட பாெம் முதல்
எல்ைாம் அறிந்ததனால் தான் கெௌதம் விக்கியின் உதவியய

28
 …
நாடியது…

கெௌதம் ேட்டுேல்ைாேல் கெௌதமின் குடும்பத்தாற்கும்

விக்கியின் உதவி மவண்டிருந்ததாலும் விக்கிக்கு தன் நண்பன்
கெௌதம் வாழ்க்யெ எல்மைாயரயும் மபாை வாழ மவண்டும் என
எண்ணி தான் கெௌதமிற்கு உதவி கைய்வதாெ கூறி கெௌதமின்
குடும்பத்தார்க்கு உதவி கைய்தது… இது எதுவும் அறியா
கெௌதமோ விக்கியின் மேல் ெட்டுெண்டங்ொ மொபத்தில்
இருந்தான்…

29
 அத்தியாயம் 3
கெௌதம் ஜனனி திருேணம் நடந்து முடிந்து இன்ம ாடு பத்து
நாட்ெள் ெடந்து விட்டது… இந்த பத்து நாட்ெளும் இருவருக்கும்
இயடயில் கபரியதாெ எந்த ோற் மும் ஏற்படவில்யை…

அவன் மேற்மெ என் ால் இவள் கிழக்மெ என்பது மபாை

அவன் அய யில் இருந்தால் அவள் மதாட்டத்தில் இருப்பாள்
இல்யைகயன் ால் சுேதியின் கூடமவ அவருக்கு உதவி கைய்தும்,
அவருடன் மபசிக் கொண்டும் கபாழுயதப் மபாக்குவாள்…

சுேதியும் எத்தயனமயா முய ஜனனியிடம் கூறி பார்த்தார்…

"கெௌதம் கூட மபசிட்டு இரு ோ… " என்று,

புது ேண தம்பதியரின் நியை அறிந்து, அவர் கைான்னால்

இவள் மெட்டாள் தாமன… அட்யடப்மபால் ோமியாயர சுற்றிக்
கொண்டு திரிந்தாள்… சுேதிக்கும் அவளது அருொயே இதம்
தந்ததால் மபைாேல் விட்டு விட்டார்…

ஆனால் இருவரும் மநரில் பார்த்து கொள்ளும் தருணத்திலும்,

குடும்போய் இருக்கும் ைேயத்திலும் யாருக்கும் ைந்மதெம் வராேல்
பார்த்துக்கொண்டனர்…

30
 …
அவள் அய யில் இருந்தால் இவன் படுக்யெ அய யய
ஒட்டியுள்ள அலுவைெ அய யில் இருப்பான்… இரவு ேட்டுமே
இருவரும் ைந்திப்பது என் ானது… ஆனால் இது எதுவுமே
கபரியவர்ெள் அறியா வண்ணம் ெவனித்து கொண்டனர்…
அவர்ெள் முன்மன ஆதர்ை தம்பதிெள் மபாை இருப்பார்ெள்…

திருேணம் முடிந்து ஐந்தாம் நாள், ேணேக்ெயள ொண

சுேதியின் தாய் வழி உ வினர்ெள் ஒரு சிை மபர் வருயெ புரிந்து
இருந்தனர்… கெௌதம் அவர்ெள் உடன் மபசிக் கொண்டிருந்தான்…

அப்மபாது யெயில் குளிர்பானத்மதாடு வந்த ஜனனியய,

அவர்ெளுக்கு குளிர்பானங்ெயள கொடுத்து முடித்ததும்,
அவனுக்கும் கொடுக்ெ, குளிர்பானத்யத எடுத்தவமனா
மபச்சிற்கியடயில் கவகு இயல்பாெ அவயள அயழத்தான்…

"ஜனனி… எங்ெ மபா ெம்… இங்ெ உக்ொரு… " என் ான்…

கெௌதம் இயல்பாெ கூ அவளுக்கு தான் அவன் அருகில்

அேர முடியாேல் திண்டாடினாள்… இயத எல்ைாம் அவன்,
அறிந்தாலும் அறியாத பாவத்துடமன இருந்த கெௌதம்,
எல்மைாரிடமும் மபசி கொண்டிருந்தாலும் அவள் எந்த
நியையேயில் இருக்கி ாள் என்பயத உணர்ந்மத இருந்தான்…

31
 அவள் இதற்க்கு மேல் தாக்கு பிடிக்ெ முடியாது என ெருதி
எழ மபாெ, அவள் மபாொ வண்ணம் யாரும் ெவனிக்ொத
மநரத்தில், அவனின் யெ அவயள மதாமளாடு வயளத்து, அவன்
பிடித்த பிடியில் ஒரு விதோன அழுத்தம் கொடுத்து தன்னருமெ
இழுத்து அேர்த்தினான்…

அவனின் அருமெ அேர்வதற்மெ திண்டாடி கொண்டிருந்தவள்

கேல்ை எழ முயற்சிக்ெவும், அவளின் யெயய பிடித்து இழுத்து
தன் அருமெ அேர்த்த அவனின் யெ, அவளின் உடலில் உரை,
அவளுக்கு உடலின் ஒமரார் அணுவும் தகிக்ெ, மதெம் இரண்டும்
ஒட்டியும் ஒட்டாேலும் இருக்ெ, அவளுக்கு தான் இன்ப
அவஸ்யதயாெ இருந்தது…

அதும் அவனது உடலில் இருந்து வரும் வாைமும் அவன்

அடித்து இருக்கும் வாையன திரவியத்தின் சுெந்தமும் அவளுக்கு
ஒரு வித ேயக்ெ நியையய கொடுக்ெ தவித்து தான் மபானாள்…

இது ஒன்றும் அவனிற்கு பாதெம் இல்யை மபாலும்… அவன்

உயரயாடிக்கொண்மட இருந்தான்…

இது தான் ஒரு பிசினஸ் கேன்ெளின் பழக்ெம், அவர்ெள்

ேனதில் பை வித சிந்தயனெள் இருந்தாலும், அயைபாயாேல் ஒரு
நியையில் தங்ெளின் ேனயத யவத்துக் கொள்ள பழகி

32
 …
இருப்பார்ெள்…

அயை பாய்ந்தால் ேறுபு ம் இருப்பவர்ெள் என்ன

நியனக்கி ார்ெள் என அறிய முடியாது…

அவன் ைாதாரணோெத்தான் வந்தவர்ெளிடம்

உயரயாடிக்கொண்டிருந்தான் உண்யேயில் கெௌதமிற்கு அவயள
அருகில் இருத்தி இருப்பயதமய ே ந்து இருந்தான்…

ஆனால் அவளது கநளிச்ைலில்

அவயள மநாக்கி, "என்ன… " என்பது மபால் தன் புருவத்யத

ஏற்றி,ஒரு யெயால் முறுக்கு மீயையய நிவிக்கொண்மட புருவத்யத
இ க்கினான்…

அப்பார்யவயில், எல்மைாரும் இருக்கி ார்ெள் அயேதியாெ

இருக்ெ முடியுோ என்பது மபால் இருக்ெ, அவள் தன் பார்யவயய
தாழ்த்திக்கொண்டாள் அதும் அவளுக்கு அவஸ்யதத்தான்…

உ வினர்ெள் அயத கவட்ெம் என ெருதி அவயள மெலி

கைய்தனர்… இயத எல்ைாம் ெண்டும் ொணாேலும் இருந்தான்
கெௌதம்…

இதற்கெல்ைாம் மைர்த்து அவள் இரவு உ ங்ெ வரும் மநரம்

33
தயையயணயில் ைாய்ந்து ொல்ெயள ெட்டிலின் மேமை நீட்டி
அேர்ந்து அவள் வரவிற்ொெ ொத்துக்கொண்டு இருந்தான்…

ஒரு வழியாெ அவள், அவன் உ ங்கி இருப்பான் என

நியனத்துக்கொண்டு வரும் ைேயத்தில், உ ங்ொேல் இருக்கும்
அவயன ெண்டு தியெத்து, ெண்டும் ொணாேலும் குளியைய க்குள்
புகுந்து கொண்டாள்…

குளித்து முடித்து இரவு உயட அணிந்து கொண்டு வரும்

ஜனனியய, கெௌதம் ஒரு நிமிடம் அவயள ெண்டு தியெத்தான்…

ஏகனனில் அவள் குட்யட பனியனும், முழங்ொல் வயர

அணியும் ஷார்ட்ஸ் அணிந்து இருந்தாள்… அவளது கவண்ணி
ொலும், வைது ெணுக்ொலுக்கு மேமை இருந்த பச்யை நி ேச்ைமும்
அவள் நி த்துக்கு எடுப்பாய் இருக்ெ,

அதில் ேயங்கிய கெௌதமோ "எல்மைாருக்கும் ெருப்பா தான

ேச்ைம் இருக்கும், இவளுக்கு என்ன பச்யையா இருக்கு… " என
ஆராய்ச்சியில் இ ங்கினான்…

அவன் பார்யவ மபான இடத்யத மநாக்கியவள், மவெோெ

ஓடிச்கைன்று மைாபாவில் உள்ள ப்ளாங்கெட்(blanket)க்குள் தன்
ொல்ெயள புகுத்திக்கொண்டாள்…

34
 …
அவள் கைய்த ொரியம் அவயன உசுப்ப, அவன் மொபம்
தயைக்மெ , அவயள ஒரு தீப்பார்யவ பார்த்தான்…

உடமன ெட்டிலில் இருந்து இ ங்கி, அவள் அருமெ வந்து,

அவளுயடய ப்ளாங்கெட் (blanket)யய பறித்து அய யின்
மூயையில் எறிந்தான்…

திடீகரன தன்னருமெ வந்து ப்ளாங்கெட்யட பறித்து எறிய,

அவனது கையலில் அதிர்ந்து மநாக்ெ, அவளுக்கு பயபந்து ஒன்று
வயிற்றுக்குள் உருண்டு அங்கும் இங்கும் ஓடி
வியளயாடிக்கொண்டு இருந்தது… அதில் அவள் அறியாேமைமய
அவள் ொல்ெயள ேடக்கினாள்…

அவள் ேடக்கிய ைேயம் அவள் அணிந்து இருந்த உயடமயா

மேமைறி கொஞ்ைம் கூட அவளின் முட்டி வயர உள்ள ொட்சி
அவனிற்கு விருந்தானது…

இயத அனுபவிக்கும் ேனநியையில் அவன் இல்யை… தான்

இப்படி அவனிற்கு இைவைோெ விருந்து யவத்துக்
கொண்டிருக்கிம ாம் என் அறிவும் ஜனனிக்கு இல்யை…

கெௌதம், " என்ன?? சீன் கிமரட் பண் யா… " அவமளா

மபந்த மபந்த விழிக்ெ…

35
 " நான் ஒன்னும் உன்யன மரப் பண்ணிடோட்மடன் ok… "

"நானும் பார்த்துக்கிட்மட இருக்மென் ொயையிை இருந்து

அவங்ெ முன்னாடி, என் பக்ெத்துக்குள உக்ொரத்துக்மெ அவ்மளா
சீன் மபாடு ?… "

"இப்மபா என்ன டா நா, என்யன பார்த்து ஓடிப்மபாய் உன்

ொயை மூடிக்ெ … என்ன தான் டி நியனச்சிட்டு இருக்ெ உன்
ேனசுை… "

" இமதா பார், நான் உன் புருஷன், நீ என்மனாட

கபாண்டாட்டி… "

அவளின் ெழுத்தில் அவன் ெட்டிய தாலியய கவளிமய

எடுத்து, "இது நான் ெட்டியது உண்யேனா… "

அவள் ெணுக்ொலின் மேமை இருக்கும் ேச்ைத்யத கதாட்டு

ொட்டி, "இத ேட்டும் அல்ை… உன்ன கோத்தோ பார்க்ெ எனக்கு
உரியே இருக்கு புரியுதா?… " என அவளின் முெத்திற்கு அருகில்
மபாய் ஆமவைத்துடன் கூறினான்…

இவர்ெளது ைம்பாஷயண இருவரது முெத்திற்கு அருமெ,

அதாவது மைாபாவில் அேர்ந்து இருந்தவயள மநாக்கி, கெௌதம்
குனிந்து ைண்யடயிட்டு கொண்டு இருக்ெ இவர்ெளது கநருக்ெத்யத

36
 …
இருவரும் உணரவில்யை…

ஒரு நியையில் இருவரது முெமும் உரை, இருவரது

மூச்சுக்ொற்றும், இருவயரயும் கதாட்டு தடவ இத்தயன அருமெ
அவளின் முெத்யத ெண்ட அவமனா, பால் நிைாயவ உருக்கி
கைய்த சியை மபால் இருந்த ேயனவியின் அழகில் தன்னியை
ே ந்தான்… அவன் அறியாேமைமய இன்னும் அருகில் கநருங்கி
நின் ான்…

அதிலும், நிைாயவ சுற்றி இருக்கும் நக்ஷத்திரெங்ெயள மபாை

அவளின் ெண்ெள் அவயன இம்சித்தது… அவனின் தவிப்யப
உணராது, அவனது மொப முெமே அவள் ெண்முன்பு வந்து மபாெ,
அவனது உணர்ச்சிெயள ஜனனி ொணாது மபானாள்…

அவன் கநருங்கி குனிந்து நிற்ெவும், அவள் ேனம் தட தடக்ெ,

பயத்தில் அவளது உதடுெள் துடிக்ெ, பால் நிைவு மபாை இருந்த
அவளது முெம் கநாடிப்கபாழுதில், உடலில் உள்ள முழு இரத்தமும்
முெத்திமை மதங்கி நின் து மபாை, அவள் முெம் கைந்நி ோகி,
அவள் ெண்ெள் ெைங்கி, குளம் ெட்ட துவங்ெ, இயத எல்ைாம்
ெண்ட கெௌதம் கநாடியில் அவயள விட்டு விைகினான்…

கெௌதம் அவயள விட்டு விைகியதும் தான் அவளின் உடலில்

உள்ள இரத்தம் கூட அதன் பணியய கைய்ய கதாடங்கியது…

37
கேல்ை கேல்ை இயல்பு நியைக்கு வந்தாள்…

தனது குருதிக்கு கூட அவனிடம் பயோ என ஜனனி

நியனக்ெ, குருதி ேட்டும் அல்ை கபண்மண… உனது உடலில்
இருந்து கவளிவரும் ஒரு சிறு துளி வியர்யவ கூட அவன்
அனுேதி இல்ைாேல் நீ சிந்த முடியாது என்பது அவள்
அறியாதது…

படுக்யெயில் ைரிந்த கெௌதமோ, ஜனனியயமய நியனத்துக்

கொண்டு இருந்தான்…

அவன் அருகில் கைன் தும், அவள் மதெம் சூடாவதும்,

முெங்ெள் இரண்டும் உரசும் நியையில் இருந்த ைேயம் அவளிடம்
இருந்து வரும் கவப்ப கதன் லும், பால் நிைவு மபாை இருந்த
அவளது ேதிமுெம், ெவியத பாடும் அவள் ெண்ெள்,

அவன் அருகில் வந்ததும் அவள் முெம் கைந்நி ம்

ஆகியயதக் ெண்டு அவயள இழுத்து அயணத்து ஆறுதல் கைய்ய
மவண்டும் என நியனத்த தன்யன எண்ணி, அவனிற்மெ அவனது
ேனநியை புரியவில்யை…

தன் ேனதில் இல்ைாத ஒருத்தியின் நியனவுெயள

சுேந்துக்கொண்டு தான், ேயனவியய ோற்றி நிறுத்தி யவத்து

38
 …
இருக்ெ… இப்கபாழுது ெண்முன்பு இருப்பவளின் அழயெ
வர்ணித்துக்கொண்டு இருக்கிம ாம் என கெௌதம் அறியவில்யை…

அவனிற்கு முதுகு ொட்டி படுத்து கொண்டிருந்தவமளா,

அவன் என்னிடம் என்னகவல்ைாம் கூறி விட்டான்… இவயனப்
மபாை நான் என்ன ஜடம்… ோ…

இவன் மவண்டுோனால் அவளின் அருொயேயய உணராேல்

இருக்ெைாம்… நானும் அப்படி இருக்ெ முடியாது அல்ைவா… என
ேனதுக்குள்மள அவயன அர்ச்சித்துக் கொண்டு இருந்தாள்…

ொயையில் அவன் அருமெ, ஒட்டி அேர்ந்து

இருக்கும்கபாழுது இதுவயர அப்படி ஒரு கநருக்ெத்தில் பழகி
இராத மபாதும், அந்த கநருக்ெம் ஒரு வித இன்ப அவஸ்யதயய
கொடுத்ததால் தான் அவள் அப்படி கநளிந்து கொண்டு இருந்தாள்
என இவனிடம் எப்படி கூ முடியும்… இது ைாதாரணோெ
கபண்ெளுக்கு வரும் கூச்ைம் தான் என்பது அவனுக்கும்
விளங்ெவில்யை அவள் புரிய யவக்ெ முயற்சி எடுக்ெவும்
இல்யை… அவளுக்கு அவன் அருொயே பிடித்து தான் இருந்தது
ஆனால் அயத ஒத்துக்கொள்ள தான் அவளின் ேனது
தயாரில்யை…

திருேணம் என் பந்தம் இருவருக்கும் இயடயில்

39
இருந்தாலும் ஊரார் முன்னணியில் இருவரும் இயணந்து
இருந்தாலும், இவர்ெள் இயடமய பியணப்பு இல்ைாத
ொரணத்தினால், ேனதாலும், உடைாலும் மைரா இந்த பந்தத்யத
எதில் மைர்க்ெ முடியும்…

இன்ம ாடு ஜனனியின் விடுப்பு முடிந்து ெல்லூரிக்கு கைல்லும்

நாள், ொயையிமை கெௌதம்

எழுவதற்கு முன்மப எழுந்து குளித்து முடித்து, ெண்ணாடி

முன்னியையில் தன் தயையய உைர்த்திக் கொண்டு இருந்தாள்…

அவள் உைர்த்தும் மபாது அவள் தயையில் இருந்த நீர்,

உ ங்கிக் கொண்டு இருந்தவனின் உ க்ெத்யத ெயைத்து விட்டது…

தன்மேல் பட்ட நீரில் எழுந்த கெௌதம்,தன் முன்னாடி

இருக்கும் ெண்ணாடியில் அழகுப்படுத்தி கொண்டு இருக்கும்
ேயனவியய பார்த்தான்…

நீர் முழுவதும் வடியாத முடியய ட்ரமயர் கொண்டு உைர்த்தி

கொண்டு இருந்தாள்… சிவப்பும்,பச்யையும் ெைந்த சுடிதார்,
அவளின் பால்வண்ணத்யத எடுத்து ொட்ட, மிதோன
ஒப்பயனயில் ெண்ணுக்கு யே தீட்டி, சிவப்பு நி த்தில் சிறு
கபாட்டு இட்டு, அவளுயடய பிய கநற்றியில் திைெம் இட்டு,

40
 …
முடியய உைர்த்தும் மபாது அவளது ெழுத்தில் இருக்கும் தாலி
அவளது ோர்புகூட்டில் அபிநயம் பிடித்துக்கொண்டு இருந்தது…

அவயளமய பார்த்துக்கொண்டிருந்தவன்,ஒரு கநாடி அவன்

ெண்ெள் ரையனயுடன் அவயள மேய்ந்தது… ேறுநிமிடம் தயையய
சிலுப்பி தன்யன நியைப்படுத்தி, "ொயையிமை எங்ெ இவ மேக்ெப்
மபாட்டுட்டு மபா ா?" என நியனத்தான்… அப்கபாழுது தான்
அவனிற்கு நியனமவ வந்தது… திருேணம் முடிந்து அவள்
ேறுபடியும் ெல்லூரிக்கு கைல்லும் நாள் என்று…

தன்யன அவன் பார்ப்பயத ெண்ணாடியில் ெண்ட ஜனனி

அவயன ெண்ணாடியின் ஊமட மநாக்ெ, அயத உணர்ந்த கெௌதம்
அவயள பார்க்ொதது மபாை குளியைய க்குள் புகுந்து
கொண்டான்…

கபாதுவாெ கபண்ெள் தங்ெயள அைங்ெரித்து கொள்வதில்

சிரத்யத எடுத்துக் கொள்ளுவர்ெள் அதிலும் நடனம் பயில்பவர்ெள்
கபாதுவாெமவ அைங்ெரிப்பயத விரும்புவார்ெள்…

நம்முயடய ஜனனியும் அப்படித்தான் இடத்திற்கு தகுந்தது

மபால் தன்யன அைங்ெரித்து கொள்வதில் நாட்டம் கொண்டவள்…

கெௌதம் குளியய க்குள் மபாவதற்கு முன்மப கதாடங்கியவள்

41
அவன் வரும்வயர முடிக்ெவில்யை… அவன் வரும்மபாது தன்யன
அழகுப்படுத்தி முடித்து ெண்ணாடியில் தனக்கு தாமன முத்தம்
யவத்துக்கொண்டு இருந்தாள்…

அவன் ெதவு தி க்கும் மநரம் தன் சிவந்த உதயட குவித்து

தனக்கு தாமன முத்தம் கொடுத்து கொண்டிருந்ததாள்
அயதப்பார்த்த கெௌதம் ஒரு அழகிய இளம் முறுவயை
சிந்தினான்…

அவனது முறுவயை ெண்ட ஜனனிக்மொ ேயக்ெம் வராத

குய தான்… ஆனால் எதற்க்ொெ சிரிக்கி ான் என்பயத அறியாத
ஜனனி, அவனது ஒற்ய அழகிய முறுவயை ெண்ட அவளுக்கும்
ேனதில் இதம் அளிக்ெ அவயன மநாக்கி தன்யன அறியாேல்
முறுவலித்தாள்…

இருவரது இந்த இனியயேயான ேனநியை ோயை வயர

ேட்டுமே நீடிக்கும் என்பயத இருவரும் அறியவில்யை… இயத
எல்ைாம் பார்த்துக்கொண்டிருந்த கதய்வமோ இருவயரயும் மநாக்கி
அழகிய முறுவயை பரிைளித்தார்…

42
 …

அத்தியாயம் 4
ஜனனி, கெௌதமின் அந்த அழகிய ஒற்ய சிரிப்யபமய
அவள் நியனத்துக் கொண்டு இருந்தாள்… அவர் சிரிக்கும் மபாது
அழொ இருக்கு சிரிச்ைா என்ன… எப்மபா பாரு முெத்யத
சிகேண்ட் கவச்சு மதச்ை ெல்லு ோதிரி இருக்ெ து… என ேனதில்
அவயனப் பற்றி நியனத்துக் கொண்மட ோடியில் இருந்து இ ங்கி
வந்தாள்…

சுேதி, "வா ோ ஜனனி, ொமைஜ்க்கு கரடி ஆகிட்டியா"…

ஜனனி, "ஆோ அத்யத… கரடி ஆகிட்மடன்… என்மனாட

பிரன்ட் அஸ்வினி வமரன்னு கைால்லி இருக்ொ அத்யத நான் அவ
கூட மபாம ன்… அவயள பத்தி உங்ெ கிட்ட முன்னாடிமய
கைால்லி இருக்மென் ே ந்துட்டீங்ெளா"… என மெட்டாள்…

அதற்குள் மொபாை கிருஷ்ணனும், கெௌதமும் இவர்ெளின்

உயரயாடயை மெட்டுக் கொண்மட வர,

அவர்ெள் வரயவ ெண்ட இவர்ெளும் தங்ெளது உயரயாடயை

நிறுத்த, ோடியில் இ ங்கி வந்து கொண்டிருந்த கெௌதயே ெண்ட
ஜனனி இயேக்ெ

43
 ே ந்தாள்…

யைட் ப்ளூ நி ைட்யடயும், அதற்கு கபாருத்தோெ ெருப்பு

நி பாண்ட், சூய்ட் என மபார்ேலில் இருந்தது அவன் உயட…

அந்த உயட அவனது உயரத்துக்கு மிெ கபாருத்தோெ

இருக்ெ, ஆண்யேயின் ெம்பீரத்தில், இ ங்கி வந்து
கொண்டிருக்கும் தன் ெணவயன கவட்ெமே இல்ைாேல் ையிட்
அடித்து கொண்டிருந்தாள் ஜனனி…

அவன் அருகில் வரவும், "ஐமயா நான் பார்த்தயத பார்த்து

இருப்பாமரா… இப்படியா ஜனனி பார்த்து யவப்ப"… என ேனதில்
தன்யன தாளித்து கொண்டு இருக்கும் கபாழுமத அவளது
உடன்பி ப்பான பயம் ஒட்டி கொண்டது…

நானும் உன் துயணக்கு வருகிம ன் என்பது மபாை இைவை

இயணப்பான கவட்ெம் வந்து இயணந்து கொண்டது… அவளது
பயமும், கவட்ெமும் ெைந்து, முெம் கைம்யேயு நிற்பவயள
ெண்டவன், ஒன்றும் கூ ாேல் ஒரு ோதிரி பார்யவயய அவள் மீது
கைலுத்தினான்…

மொபாை கிருஷ்ணன், "ஜனனி நம்ே ொர்மைமய ொமைஜ்க்கு

மபா ோ"…

44
 …
ஜனனி, "இல்ை ோோ என் பிரின்ட் கூட… " என கதாடங்கும்
முன்மப,

கெௌதம், "ஜனனி… அதான் எல்மைாரும் கைால்ை ாங்ெை… "

என முறுக்கு மீயையய முறுக்கிய படிமய அவளுக்ொன
பிரித்திமயெ பார்யவயய அவளிடம் ேட்டும், சுழை விட்டபடிமய
கூறினான்…

அவனது அந்த மதாரயணயில் ொரில் தான் மபாெ மவண்டும்

என் அறிகுறி இருக்ெ அவள் மபச்சு மெக்ொேமைமய அவள்
தயை ைரி என்பதுமபால் தானாெ ஆடியது…

சுேதி சிரித்தபடிமய, " பார்த்தீங்ெளா… நாே கைால்லி

மெட்ெயை… கைால்ை ஆள் கைான்னதும் எப்படி தயை ஆட்டு ா
பாருங்ெ… " என மொபாை கிருஷ்ணனிடம் குய பட்டு
கொண்டார்…

ஜனனிமயா ேனதிற்குள், நான் எங்ெ ஆட்டும ன் உங்ெ

யபயயன பார்த்தா தானா ஆடுது…

இறுதியில், இன்று ஒருநாள் ேட்டும் கெௌதமுடன் ொல்மைஜ்க்கு

மபாெ, நாயள முதல் மவறு ொரில் டியரவர் உடன் பயணம் என்று
முடிவானது…

45
 அவனுடன் ொரில் மபாய் கொண்டிருந்த ஜனனிக்மொ,
ொயையில் அவன் சிரித்த மபாதும், அவள் அவயன ையிட்
அடித்து கொண்டிருந்த மபாது இருந்த ேனநியை இப்கபாழுது
இல்யை…

ொரில் மபா என அவன் கூ , அழுத்தத்துடன் கூடிய பார்யவ

அவயள அச்சுறுத்தியது… கூடமவ தன் மீமத மொபம் வந்தது…

"ஏன் ஜனனி நீ இப்படி இருக்ெ… அவங்ெ கைால்லும் மபாது

இல்ை னு கைால்லிருக்ெைாம் ை"… என நியனத்து கொண்டிருக்ெ,
கைான்னா "உன் புருஷன் மெப்பான்… எங்ெ கைால்லி தான் பாமரன்
"… என வடிமவலு ஸ்யடலில் அவளது ேனச்ைாட்சி மெலி கைய்ய…
அதும் ெகரக்ட் தான் என நியனத்து கொண்டாள் ஜனனி…

"எங்ெ அவயர பார்த்தாமை யெயும், ொலும் தானா ஆடுது

இதுை மபசிட்டாலும்"… என ஜனனி அவளது ேனச்ைாட்சி உடன்
பதில் வாதம் கைய்து கொண்டிருந்தாள்…

அவளுடன் பயணித்துக் கொண்டிருந்தவமனா, அவன்

குளித்து முடித்து வரும்மபாது அவள் தனக்குத்தாமன
ெண்ணாடியில் முத்தம் கொடுத்து கொண்டிருந்த நிெழ்யவமய
நியனத்து கொண்டிருந்தான்…

46
 …
அவள் அய யய விட்டு கவளிமயறியதும், அவன் உயட
ோற்றி தயை வாரும் மபாது, அவளது உதட்டு ைாயத்தால் ஆன
உதட்டு குறி ெண்ணாடியில் கதரிய, அவனுயடய யெ நீண்டு
அவளது உதட்டுக்குறியய கதாட்டு பார்த்து சிரித்தான்…

இதுவயர அவனது அய யய யாருடனும் அவன் பகிர்ந்ததது

இல்யை… அது மபாை அவன் உயட, உணவு, அய எல்ைாமே
அவன் ேட்டுமே பயன்படுத்துவான்…

படிக்கும் ொைத்தில் நண்பர்ெள் ைாதாரணோெ ஒருவருயடய

உயட ேற் வர் இடுவது, ஒருவர் ைாப்பிடும் தட்டில் ேற்க ாருவர்
உண்பது, தங்கும் அய யய பகிர்ந்து கொள்ளுதல் இது எல்ைாம்
இயல்பு…

இதற்கெல்ைாம் மநர்ேய யானவன் கெௌதம் அவனுயடய

கபாருட்ெள் அவன் ேட்டுமே உபமயாகிக்ெ மவண்டும் என்
எண்ணம்… இதும் கபரும்பாலும் ஒற்ய குழந்யதயய கபற்
தாய்ோர்ெள் எதிர் கொள்ளும் விஷயம் தான்…

அதுமபாை இருக்கும் குழந்யதெள் அவர்ெளிடம் இருக்கும்

யாவும் அவர்ெளுக்கு ேட்டுமே என் எண்ணம் இருக்கும்…
அக்குழந்யதெயள குய கைால்ைவும் முடியாது… அவர்ெள்
வளரும் சூழல், பகிர்ந்து கொடுத்து பழொதது எல்ைாம் மைர்ந்து

47
அக்குழந்யதெள் ஒரு கூட்டிமை இருப்பார்ெள்…

கெௌதமின் நியையும் கிட்டத்தட்ட அமத மபாை தான்…

நலிந்மதார்க்கு உதவி புரிபவன் தான்… ஆனால் அவன்
உபமயாகிக்கும் கபாருட்ெயள கொடுக்ெவும் ோட்டான்…
பி ரிடமிருந்து அவர்ெள் உபமயாகிக்கும் கபாருட்ெயள வாங்ெவும்
ோட்டான்…

ஆனால் இன்ம ா, அவனுயடய அய யய பகிர்ந்துள்ளான்…

அதும் ஒரு கபண்ணுடன்… அவள் அவனுடன் இருக்கும்கபாழுது
அவனுக்கு மேற்க்கூறிய எதுவும் பாதிப்பில்யை மபாலும்…

அவன் தாலி ெட்டி அவயள அவனில் பாதியாக்கி

கொண்டதினால் தாமனா, இல்யை அவளும் அவனுயடய
உயடயே என ெருதியதால் தாமனா அவள்
உபமயாகிக்கும்கபாழுது அவனுக்கு எந்த வித பாதிப்பும்
ஏற்படவில்யை…

கபண்ெள் இருக்கும் அய யில் எப்கபாழுதும் அவர்ெள்

உபமயாகிக்கும் கபாருட்ெளின் வடிவிைாவது கபண்ெளின் வாைம்
இருக்கும்…

இப்கபாழுது கெௌதமின் அய யும் அப்படி தான் எங்கு

48
 …
திரும்பினாலும் கபண்ணவளின் வாைம், அவளது உயட, மேக்ெப்
ைாதனங்ெள் என எல்ைாத்திலும் அவளுயடய வாையன…
இறுதியில் ஜனனி ெண்ணாடியய கூட விட்டு யவக்ெ வில்யை
அதிலும் அவளுயடய குறியய இன்று பதிந்து விட்மட கைன் ாள்…
இந்த சுெந்தம் கூட அவனின் ஆழ் ேனதிற்கு பிடித்து தான்
இருந்தது…

கெௌதமிற்கு, தான் மவண்டாம் என்று கூறியும் அவள் தன்யன

ேணந்து கொண்டாள் என்பமத அவனது மொபம் அயத ஒதுக்கி
விட்டு பார்த்தால், அவயள அவனுக்கு பிடித்து தான் இருந்தது…

அவளுயடய அழகு முெமும், எயதயும் மபைாேல் பதில்

உயரக்கும் அவள் ெண்ெள், அவன் அருகில் வந்தாமை சிலிர்க்கும்
அவள் மதெமும், அவள் கவட்ெமும், அவளது பச்யை நி
ேச்ைமும் கோத்தத்தில் அவயள பிடித்து தான் இருந்தது…

27வயது வாலிபனுக்கு உண்டான உணர்வுெளும் அவனுள்

அவயள பார்த்தால் எழாேல் இல்யை… இதற்கு கபயர் தான்
ேஞ்ைள் ெயிறு ேகியேமயா… ஆனால் அயத எல்ைாம்
ஒத்துக்கொள்ள அவன் ேனம் தயாரில்யை எடுத்து கூறினாலும்
அவன் ஒத்துக்கொள்ள ோட்டான்… அவ்வளவு அழுத்தம்
நிய ந்தவன் கெௌதம்…

49
 இருவரும் ேற் வர்ெள் அறியாேல் தங்ெளுக்குள், இவன்
அவயளயும், அவன் இவயளயும் நியனத்தபடிமய பயணித்து
கொண்டிருந்தனர்…

ெல்லூரி வந்ததும் அவயள இ க்கி விட்டு அவன் கிளம்பி

விட்டான்… அவனுக்கும் அவளிடம் கூ மவண்டும் என
மதான் வில்யை… அவளும் மதாழிெயள ெண்ட ைந்மதாைத்தில்
அவனிடம் வியட கப ாேல் கூட ஓடிவிட்டாள்…

அஸ்வினி, "என்னடி உன் புருஷனுக்கு எவ்மளா க்ளாஸ் ெஞ்சி

கொடுத்த… ேனுஷன் சிரிக்ெமவ ோட்மடங்கு ார்"… என மெக்ெ,

ைாரா, " மே கயஸ்… ெஞ்சி குடுத்து இருக்ெ ோட்டா, மவ

ஏதாவது கொடுக்ெ ே ந்து இருப்பா இல்ை அதான் ைார் அப்கைட்
இல்ை ஜனனி"… என ராெம் மபாட்டாள்…

ஜனனி, மதாழிெளின் மெலி மபச்சில் முெம் நாணமு ,

அயதயும் ெண்டு சிரித்த மதாழிெளிடம், இல்ை… "அஸ்வி அப்படி
எல்ைாம் ஒன்னும் இல்ை… ஏதாவது அவருக்கு கடன்ஷனா
இருக்கும்"… என கூறினாள்… ஏமனா அவயன விட்டு கொடுத்து
மபை அவளுக்கு ேனம் வரவில்யை…

ெல்லூரி ேதியம் வயர ேட்டுமே இருக்ெ, இவள் கோயபல்

50
 …
எடுக்ொத ொரணத்தினால், அஸ்வினி உடன் இரு ைக்ெர
வாெனத்தில் பயணம் ஆனாள்…

ஜனனியும், அஸ்வினியும் மபசிக்கொண்மட வண்டி ஒட்டி

கொண்டு ைாயையில் பயணம் கைய்து கொண்டிருந்தனர்…

அதும் அவர்ெளது வண்டி ஸ்பீடில் மபாய் கொண்டு இருக்ெ,

மபச்சு சுவராையத்தில் ஜனனியின் துப்பட்டா ொற்றில் ப ந்துக்
கொண்டு இருந்தது…

துப்பட்டா ப ந்து கொண்மட வண்டியின் ைக்ெரத்தில் சிக்கிக்

கொண்டது… ஒரு பகுதி துப்பட்டா வண்டியின் ைக்ெரத்தில் சிக்கி
இருக்ெ ேறுபகுதி அவயளயும் மைர்த்து இழுக்ெ, அஸ்வினி
ேட்டுமே தயை ெவைம் அணிந்து இருந்ததால், வண்டியின்
ைக்ெரத்தில் துப்பட்டா முழுவதும் சிக்கி இழுத்ததில் வண்டி ைரிய
இருவரும் விழுந்தனர்…

தயை ெவைம் அணிந்து இருந்ததால் அஸ்வினிக்கு சிறு

உராய்வு ேட்டுமே… ஜனனிக்மொ கீமழ விழுந்ததில் இடது ொலில்
அடி, இடது யெயிலும் மதால் கபயர்ந்து இரத்தம் வந்துக்
கொண்டிருந்தது… துப்பட்டா இறுக்கி இழுத்ததில் ெழுத்திலும்
உராய்வு…

51
 ஒரு மீட்டிங் முடித்துக்கொண்டு ொரில் வந்து கொண்டு
இருக்கும் கெௌதமின் ெண்ெளுக்கு, கீமழ விழுந்து கிடந்த ஜனனி
பட்டாள்…

அவள் கீமழ விழ மபாவயத பார்த்ததும் அவன் இதயம்

நின்று துடித்தது… அவனுக்கு ஏமதமதா பயழய நியனவுெள் ஒரு
கநாடி வந்து மபாெ, அவயன அறியாேல் ஷுட் என ொரில் குத்தி,
ஜனனி… என ெத்தினான்…

ொயர விட்டு இ ங்கி ஓடினான்… அவன் ஒன்றும் சிந்திக்கும்

ேனநியையில் இல்யை…

அதற்குள் கூட்டம் கூடியது கூட்டத்தில் இருக்கும் ஒரு சிை

இயளஞர்ெள் ஜனனிக்கு உதவ மபாெ, அதற்குள் அவள் விழுந்து
கிடந்த இடத்திற்கு வந்த கெௌதம் உதவ வந்தவர்ெயள தடுத்து,

"ஜனனி"… என்று அயழத்து, அவயள மநாக்கி தன் யெயய

நீட்டினான்… ஏற்ெனமவ வலியில் துடித்து கொண்டு இருந்தவள்
அவனது ஜனனி என் அயழப்யப மெட்டதும் நிமிர்ந்து அவயன
மநாக்கினாள்…

அவயன ெண்டவள் அதிர்ச்சியும், நிம்ேதியும் ஒரு மைர,

இவங்ெ எப்மபா வந்தாங்ெ என நியனத்தாள்… தன்யன ெண்டதும்

52
 …
தான் அவள் அதிர்ச்சி அயடகி ாள் என்பயத அவளது முெ
பாவயனயய யவத்மத உணர்ந்த கெௌதம் ஒன்றும் மபைாேல்
அவள் முன்பு தன் யெயய நீட்டினான்…

அவளுக்கும் கீமழ விழுந்ததும், வலியும், கூட்டம் மைரவும்

பதட்டோெ இருந்தாள்… கூட்டத்தில் அவயன ெண்டதும் அவள்
அறியாேல் ேனதில் நிம்ேதி குடிக்கொண்டது…

நீட்டிய அவனது வலியேயான ெரங்ெளில் கேல்ை தன்

ெரத்யத யவத்தாள்… அவள் யெயய பிடித்து கதாட்டு தூக்கி
நிறுத்த முயற்சிக்ெவும், அவளால் நிற்ெ முடியாேல் அவன்
மேமைமய விழ மபானாள்… தன் மேல் விழுந்தவயள இடுப்யப
பிடித்து தாங்கி கொண்டான் கெௌதம்…

அப்கபாழுது தான் ெவனித்தான் அவளுயடய ொலில்

அடிப்பட்டு ஆயட கிழிந்து இருக்ெ மவெோெ அவயள
தூக்கினான்… திடீகரன அவயள அவன் தூக்ெ, அவன் யெ
இருக்கும் இடம் அவளது சுடிதாரின் இயடமய கதரியும்
கவற்றியடயில், யெ யவத்து தூக்கி இருந்தான்…

அவன் யெ பட்ட இடம் அத்தயன வலியிலும், குறுகுறுக்ெ

அவள் கேதுவாெ விைெ நியனக்ெ, அயத உணர்ந்த அவன் பிடி
இறுகியது… பின் கேதுவாெ அவள் ொமதாரோெ குனிந்து,

53
 "கொஞ்ைம் மநரம் ஆடாே சும்ோ இருக்கியா… நா உன்
இடுப்புை கதாட்டமத இல்யையா"… என் ான்… கதாடாத ோதிரி
கராம்ப தான் பண் என முனகினான்…

அவன் கூறியயத மெட்டவளக்மொ ஒரு நிமிடம் ெழிந்து தான்

புரிந்தது அவன் என்ன கூறினான் என்ம , அவர்ெளது திருேணம்
முடிந்து ொரில் அவர்ெள் பயணம் கைய்த மபாது, அவளது
இடுப்பில் கதாட்டயத தான் அவன் கூறினான்… அயத நியனவு
கூர்ந்தவமளா எப்கபாழுதும் மபால் வாயய மூடி கொண்டாள்…

ஆரம்பத்தில் அவன் தூக்கியதும் மவதயனயில் முனகி,

அவனிடம் இருந்து விைெ நியனத்தவள் இறுதியில் அது
முடியாேல் மவதயனயின் ொரணோெ அவனிடமே
ைரணயடந்தாள்…

அடிப்படாத ெரத்யத அவனுயடய பின் ெழுத்தில் மொர்த்து,

அடி பட்ட யெயால் அவனுயடய ைட்யடயய பிடித்து
கொண்டாள்…

அவனுக்மொ அவயள தூக்கியதும் ேனதில் மதான்றிய

மவண்டாத எண்ணங்ெள் ேனயத வாட்ட, அவயள தூக்கிய
பிடியில் அழுத்தத்யத கூட்டினான்…

54
 …
ேருத்துவேயனயய அயடந்தும், அவன் அவயள தூக்கி
கொண்டு தான் உள்மள கைன் ான்… அங்மெ இருந்த கைவிலியர்
ஒருவர் கபயர் மெக்ெ,

ஜனனிமயா அத்தயன வலியிலும் "ஜனனி கஜயக்குோர்"

என் ாள்… அவரும் எழுத மபாெ, அயத மெட்ட அவனுக்மொ
சுள்களன மொபம் வந்தது…

உடமன கெௌதம், " ஜனனி கெௌதம் கிருஷ்ணா" என் ான்…

அவமளா அவயன பார்க்ெ, " நீ ஜனனி கெௌதம் கிருஷ்ணா

வா ோறி இருபது நாள் ஆச்சு"… என அவள் தாலியில் ஒரு
பார்யவயய கைலுத்தியபடிமய கூறினான்…

ஜனனிமயா அவள் கைய்த தவறு உயரக்ெ அவனிடம்

இய ஞ்சும் பார்யவயில் "ைாரி"… என் ாள்… ஜனனியும் மவண்டும்
என அப்படி கூ வில்யை… சிறு வயதில் இருந்மத அப்படி
கைால்லி பழகி விட்டதால் தான் அவள் அப்படி கைான்னது…

கைவிலியர் இருவயரயும் ஒரு ோதிரி பார்யவ

பார்த்துக்கொண்மட அவர் பணியய கதாடர்ந்தார்… முதலில்
ஜனனிக்கு முதலுதவி சிகிச்யை அளிக்ெப்பட்டது… ொலில்
அவளுக்கு ஸ்மென் கைய்யப்பட்டு, ொலில் பயப்படும்படி

55
கபரியதாெ ஒன்றும் இல்யை என்று ேருத்துவர்ெள் கூறியதும் தான்
கெௌதம் ஆசுவாைம் அயடந்தான்…

ொல் சிறிதாெ பிைகியத்தில் ொலில் ெட்டு இடபட்டு இருந்தது…

யெ ேற்றும் ெழுத்திலும் ேருந்து இட்டு பிளஸ்திரி ஒட்டி
இருந்தனர்… ொல் நடக்ெ இரு வாரங்ெள் ெழியும் அதன் பி மெ
அவளால் நடக்ெ இயலும் என ேருத்துவர்ெள் கூறினர்…

திரும்பி கைல்லும் வழியிலும் அவன் ஒன்றும் மபைாேல்

வண்டியில் ெவனத்யத கைலுத்தி கொண்டிருந்தான்… அவனது
ேனம் முழுவதும் ரணம் என் ால் மியெயாொது பயழய
நியனவுெளின் தாக்ெத்தில் வண்டியய கைலுத்தி கொண்டிருந்தான்…
ஜனனிமயா ேருந்தின் வீரியத்தில் உ க்ெத்தில் இருந்தாள்…

இவர்ெள் வரும் மபாது வீட்டில் யாரும் இல்யை… சுேதி

மொவிலுக்கு கைன்று இருக்ெ… மொபாை கிருஷ்ணன்
அலுவைெத்தில் இருந்து இன்னும் வரவில்யை…

உ ங்கிய அவயள உ க்ெம் ெயையா வண்ணம் ஒரு பூயவ

தாங்குவது மபாை கேன்யேயாெ தாங்கினான்… வலியில் வாடி
இருந்த அவள் முெம் அவன் ேனயதயும் பியைந்தது… ஒரு பக்ெம்
அவனுக்கு வருத்தம் இருந்தாலும் ேறுபக்ெம் அவனுக்கு அவள்
மீது மொபமே வந்தது…

56
 …
ெல்லூரியில் முடிந்தால் இவள் இவனிடமோ இல்யை
வீட்டிமைா கூறி இருந்தால், யாராவது இவயள கூட்டி
வந்திருப்பர்… இந்த நியை வந்து இருக்ொமத இப்கபாழுது
வலியய இவள் அல்ைவா தாங்குகி ாள்…

ோடியில் அவயள அவன் தூக்கி கொண்டு கேதுவாெ

உ க்ெம் ெயையாத படி அவயள ெட்டிலில் படுக்ெ யவக்ெ
மபானான்…

57
 அத்தியாயம் 5
அவயள பூ மபாை யெெளில் ஏந்திக் கொண்டு வந்தவன்,
மிருதுவாெ ெட்டிலில் கிடத்தினான்… இந்மநரம் வயர கியடத்து
கொண்டிருந்த ஸ்பரிைமும், இதமும் இப்கபாழுது கியடக்ொத
ொரணத்தினால் அவள் உ க்ெம் ெயைய கேல்ை ெண் விழித்து
பார்க்கும்மபாது, கிட்ட தட்ட அவன் அவயள அயணத்த படி
இருந்தான் கெௌதம்…

இவ்வளவு அருகில் தன்யன அயணத்தபடி இருந்தவயன

ெண்டவள் ேருண்டு விழித்தாள்… அவனும் அவயள பார்த்தபடிமய
இருந்தவன் அவள் விழிெள் கைான்ன கைய்தியில் கேல்ை
விைகினான்…

பின் அவள் கிழிந்த உயடெயள ெண்டவன், அவளுயடய

உயடெயள எடுத்து அவளிடம் நீட்ட, அயத வாங்கியவள் கேல்ை
எழ முயற்சி கைய்ய முடியாேல் திணறினாள்…

அவளது திண யை ெண்டவன், ஆபத்திற்கு பாவம் இல்ை

என நியனத்து கேல்ை அவள் அருகில் வந்து அவள் யெயில்
உள்ள உயடெயள வாங்கினான்… அவயள கதாட்டுத் தூக்கி
அவள் ொல்ெயள நீட்டி அேர யவத்தான்…

58
 …
கெௌதம், "யெயய தூக்கு என கூறி கொண்மட அவள்
சுடிதாரின் டாப்யய ெழட்ட மபாெ, அவனது கையல் அவளுக்கு
புரிய வர, பதட்டம் ஆனாள்… இப்கபாழுதும் அவன் மேல் உள்ள
பயம் அப்படிமய இருந்தாலும், அவளது கபண்யே விழித்து
கொள்ள, ஒரு வழியாெ யதரியத்யத துயணக்கு
அயழத்துக்கொண்டு,

ஜனனி பதட்டத்துடன், " மவண்டாம் ப்ளீஸ் ங்ெ… அத்யத

வரட்டும்… மவண்டாம் என நெர மபாெ, அதற்கும் இடம் தராேல்
அவள் உடல் வலிக்ெ, இயதகயல்ைாம் ெவனித்தும் ெவனியாேல்
இருந்தான்…

கெௌதம், " அம்ோ வர வயரக்கும் இப்படிமயவா இருக்ெ

மபா … ட்கரஸ் எல்ைாம் கிழிஞ்சு இருக்கு… பிளட் ஆ மவ
இருக்கு ட்கரஸ் எல்ைாம்"… என் ான்…

இவ்வளவு தூரம் கபாறுயே எல்ைாம் கெௌதமிருக்கு

கியடயாது… ஜனனிமயா நழுவி கொண்மட இருக்ெ, அவன்
கபாறுயே எல்யை ெடக்ெ கதாடங்கியது…

ஜனனி, " நாமன ோத்திக்கிம ன்" என் ாள்…

கெௌதம், " ok… ோத்திக்மொ உன்னாை முடிஞ்ைா மநா

59
பமராப்மளம்"… என்று அயையாேல் நின் ான்…

ஜனனி, " நீங்ெ மபாங்ெ… நான் ோத்திக்கிம ன்"… என்று

கேதுவாெ கூறினாள்…

கெௌதம், " ok… நான் பிரஷ் ஆகிட்டு வர வயரக்கும் தான்

உனக்கு ைேயம் அதுக்குள்ள ோத்திக்மொ… என்று கூறி விட்டு
குளியைய க்குள் புகுந்து கொண்டான்…

அவன் குளித்து விட்டு வரும் வயர அவள் அமத நியையில்

இருக்ெ, குளியைய தி க்கும் ைத்தம் மெட்டதும் நிமிர்ந்தவள்,
அங்மெ ஈர கவற்று ோர்புடன் தூவாயை ெட்டி, தன் இரு
யெெயளயும் ோர்பில் ெட்டிய நியையில், அழுத்தோன
பார்யவயில் தன்யனமய பார்த்துக் கொண்டு நிற்கும் ெணவயன
ெண்டாள்…

அங்மெ அவன் ஈர கவற்று ோர்புடன், உருண்டு திரண்ட

புஜங்ெள், சிக்ஸ் மபக் உடன் தூவாயை விளம்பர ோடல் மபாை
நின்று கொண்டிருந்த கெௌதயே ெண்டவுடன் ஜனனி ெண்ெயள
மூடி கொண்டாள்… அவள் ெண்ெயள மூடியிருந்தாலும் ேனதில்
அவன் நின்று கொண்டிருந்த ொட்சிமய படம் மபால் ஓடிக்
கொண்டிருந்தது…

60
 …
அவமனா இனி மபசி பயன் இல்யை கையலில் ொட்ட
மவண்டியது தான் என் முடிவுடன், தன் அழுத்தோன
ொைடிமயாயையுடன் அவயள மநாக்கி வந்தான்… அவள் ெண்ெள்
மூடிய நியையிமை இருக்ெ கேல்ை அவளின் சுடிதாரில் யெ
யவத்தான்…

அவமளா பயத்தின் உச்ைத்தில் இருக்ெ, ேனமும் தடதடக்ெ,

இதயம் ஒலிக்கும் ஓயை அவளுக்கு கடசிபல்லில் மெட்டது… இந்த
நியையில் ஓட வா முடியும்… இவருக்கு என்ன யபத்தியோ…
இவர் எப்படி எனக்கு உயட ோற்றி தர முடியும்… தன்
இயைாயேயய எண்ணி அவளுக்மெ வருத்தம் தான் ஆனால்
அவனிடம் இப்படி எல்ைாம் கூறினால் ைரி வராது என்று
நியனத்து,

ஜனனி அவயன நிமிர்ந்து பார்க்ொேமை, "யாராவது மவயை

கைய் வங்ெ ை கூப்பிடுங்ெ பிளீஸ்" அவனது அருொயே
அவளுக்கு வயிற்றில் கிலி ஆக்ெ தனக்மெ மெக்ொத குரலில்
முனகினாள்…

கெௌதம், " கீமழ ராேன்னனா இருக்ொரு கூப்பிடட்டுோ என்று

அவயள நக்ெல் மெள்வி மெட்டான்… அவனுக்கு மொபம் எல்யை
ெடந்து இரண்டு நிமிடம் ெழிந்து விட்டது…

61
 அவளுக்மொ என்ன கைான்னாலும் புரிஞ்சுக்ெ
ோட்மடங்கி ாமர என நியனத்த

ஜனனி, " அதில்யை அத்யத வர"… என்று கூறிக் கொண்மட

ெண்ெயள தி ந்தவள், அய்யனார் மபாை, அமத நியையில் நிற்கும்
ெணவயனயும், அவன் ெண்ெளில் கதரியும் மொபத்திலும், "ைாரி"
என் ாள்…

இனி இவளிடம் மபசி பயன் இல்யை என ெருதி, கேல்ை

அவளின் சுடிதாரில் உள்மள யெ யவத்து அவளுயடய பாட்டயே
அவிழ்த்தான்…

ஜனனிமயா, அவன் யெ பட்டதும் கூச்ைத்தில் கநளிந்து

கொண்மட, "மவண்டாம் ங்ெ… பிளீஸ் "… என அவனது வைது
யெயய பிடித்துக் கொண்மட ெண்ெளால் இய ஞ்ை,

அவள் ெண்ெயள ெண்ட கெௌதம், " ஜனனி நான் உன்யன

விட்டு மபாெவயரக்கும் என் ெண்யண ேட்டுமே பார்… மவ
எயதயும் நியனக்ொத, மவ ஒன்னும் பார்க்ொத"… என்று
கபாறுயேயாெ அவள் ெண்ெயள பார்த்து கொண்மட கூறினான்…

அவன் அப்படி கூறியதும் இவளும் ோயயயில் இருப்பது

மபால், அவள் பார்யவயய அவன் ெண்ெளில் ெைக்ெ விட்டாள்…

62
 …
அவளது கூச்ைம் உணர்ந்தாலும், அவனுக்குமே இது அவனது
வயதுக்கு உண்டான மிெ கபரிய ைவால் தான்… அழகிய
ேயனவியய கதாடும் மபாது எழும் தாப உணர்வுெயள அடக்கி,
அவளது தற்மபாது உள்ள நியையய ெருத்தில் கொண்டு தான்
இயத கைய்வமத…

அவனும் தன் பார்யவயய அெற் ாேல், அவள் விழிெளில்

ெைக்ெ விட்டு கொண்டிருந்தான்…

"உன் கண்கள் என்ன மாயம் செய்க்கிறது என்னன…

உன் அருகானமக்கு என் மனம் ஏங்குகிறது செண்ணே,

என் ணகாெத்னையும் உன் கண்கள் கனைக்கின்றணை செண்ணே,

உன்னால் நானும் கனைக்கிணறணன…

அைனால் ைான் உன்னன ொர்ப்ெனை…

நான் ைவிர்க்கின்ணறன் செண்ணே…

நீயாக என்னன ஏற்று சகாள்ளவாயா"…

அவன் ெண்ெளில் கதரிந்த ஏமதா ஒன்று அவயளயும்

இளக்ெ, அவளும் இளகி அவன் கைய்வதற்கு எல்ைாம் உடன்பட்டு

63
கொண்டிருந்தாள்…

ஆரம்பத்தில் கூசி சிலிர்த்து, கநளிந்து கொண்டிருந்தவள்,

அவன் பார்யவயில் கதரிந்த ஏமதா ஒன்று அவயளயும் இழுக்ெ,
இருவர் பார்யவயும் ைங்ெமிக்ெ, அதற்குள் அவன் உயட ோற்றி
விட்டான்…

கெௌதமின் பார்யவ என்னமோ அவள் ெண்ெளில்

இருந்தாலும், அவன் யெ கைன் இடகேல்ைாம் அவனுக்கும்
மைாதயன தான்… அவளின் மிருதுவான உடலின் வாளிப்யப
பார்த்து இருக்ெைாமோ என அவன் நியனக்ொேல் இல்யை…
அவன் தன் பார்யவயய ோற்றினால் அவள் ெதி அவ்வளவு
தான்…

அவள் இருப்பமத அவன் தன் உடயை பார்க்ொேல்

ெண்ெயள பார்த்துக்கொண்டு இருப்பதால் தான்… இதில் கெௌதம்
பார்யவயய ோற்றினால் அவள் மீண்டும் பல்ைவியய
கதாடங்குவாள் என்று நியனத்மத அவள் ெண்ெயள தவிர மவறு
எங்கும் பார்க்ெவில்யைமய தவிர அவனுயடய ெரங்ெள்
அவளுயடய உடலில் எல்ைா பாெத்திலும் தீண்டி கைன் து…

உயட ோற்றி முடித்தும் இருவரும் தங்ெளது பார்யவயய

ோற்றி கொள்ளவில்யை… அமத மோன நியை கதாடர, கேல்ை

64
 …
அவயள தூக்கி படுக்ெ யவத்தான்… படுக்ெ யவக்கும் மபாதும்
இமத நியையில் இருக்ெ அருகில் அவளது முெத்யத ெண்டவன்
தன் வைம் இழந்தான்… அவளும் இயேக்ொேல் அவயனமய
பார்த்து கொண்டிருந்தாள்…

ெடந்த ஐந்து நிமிடங்ெள் அவன் ெரம் தீண்டி கைன்

இடங்ெளும், அவளது மிருதுவான உடலும், அவன் கதாடும்
மபாது அவள் கூசி சிலிர்த்து ேயிர்ொல்ெள் எழும்ப, இனியும்
என்யன கதாட வா என அயழப்பது மபால் இருக்ெ கெௌதம்
முற்றிலும் தன் நியை இழந்துவிட்டான்… அவனது வயதும்
இளயேயும் மபாட்டி மபாட, அவள் மேல் உள்ள அவன் மொபம்
இரண்டாம்பக்ஷோனது…

கேல்ை அவள் முெம் மநாக்கி குனிந்து, அவளும்

பார்யவயய ோற் ாேல் அமத நியையில் இருக்ெ, முெமும்
முெமும் கதாட்டு தடவ, உதடும் உதடும் உரை பற்றி எரிந்த
மோெத்தீ இருவயரயும் வாட்ட, அவனது யெ அவளது இயடயில்
வருட அவளது தாப உணர்யவயும் அவன் தூண்டி விட, இதற்கு
மேல் முடியாது என்பது மபாை அவள் இதமழாடு தன் இதயழ
கபாறுத்திக் கொண்டான்…

இருவரது ஆழ்ந்த முதல் இதழ் ஒற் ல் முதலில்

65
கேன்யேயாெ கதாடங்கிய கெௌதம் அவளது இதழின் சுயவயில்
கேல்ை வன்யேயாக்கினான்… முதலில் விடுபட முயன் வள், அந்த
நீள முத்தத்தில் அவனிடம் மதாற்று மபானாள்…

அந்த இதழ் ஒற் ல் எவ்வளவு மநரம் நீடித்தமதா கதரியாது

அவன் ெரம் கேல்ை அத்துமீ கதாடங்ெ, ப யவெளின்
ரீங்ொரத்தில் அவனது மோன நியை தெர, கேல்ை அவளிடம்
இருந்து விைகினான்…

கேல்ை அவளிடம் இருந்து விைகியவன் அவயள பார்த்து

கேன்னயெ புரிந்து, கநற்றியில் இதழ் பதித்து, "கரஸ்ட் எடு" என்று
கூறி விைகி கைன் ான்…

இதுவயர இருந்த மோனநியை அறுபட, அவள் ெண்ெளில்

கதரிந்த ேயக்ெத்தில் தன்யன கதாயைத்தாலும், அவள் உடல்
மத ட்டும் என ெருதி தான் கெௌதம் விைகினான்…

தன்யனமய பார்த்து சிரித்து கநற்றியில் இதழ் ஒற்றிய

ெணவயன ெண்டவளுக்கு கவட்ெம் பிடுங்கி தின் து…

அவளுக்கும் ொயையில் இருந்து கியடக்கும் அவனது

அருொயே, உயட ோற்றும் மநரத்தில் கூட அவன் ொட்டிய
ெண்ணியம், அவனது ெம்பீரம், ெயடசியாெ அவர்ெளது முதல்

66
 …
இதழ் ஒற் ல் என ைத்தம் இல்ைாேல் கேல்ை அவள் ேனதில் அடி
எடுத்து யவத்து விட்டான் கெௌதம்…

அதற்குள் சுேதி வர, எல்மைாரும் அவளுக்கு மவண்டிய

பணிவியடெள் கைய்து கொடுத்து, ஜனனியின் வீட்டில் இருந்தும்
அம்ோ, அப்பா ேற்றும் அவளது தம்பி வர அவர்ெளது பாைக்
ெடலில் மூழ்கி தான் மபானாள்…

அப்கபாழுது தான் ஜனனியின் அம்ோ மீனாக்ஷி,

" ஜனனி நீ ொமைஜ்க்கு மபான் எடுத்துட்டு மபாெயையா"…

என மெட்டார்…

ஜனனி, " இல்ை அம்ோ… இன்னிக்கு ொல்மைஜ்க்கு கோயபல்

கொண்டு மபாெ ே ந்துட்மடன்" என பதில் கூறினாள்…

மீனாக்ஷி, " ொமைஜ் முடிஞ்ைதுனு ோப்பிள்யளயய கூப்பிட்டு

கைால்லிருக்ெைாம்ை " என அலுங்ொேல் குண்யட தூக்கி
மபாட்டார்… அது தன் ேெளுக்மெ திரும்ப மபாவது கதரியாேல்…

சுேதியும் அயத ஆமோதிக்ெ, மீதம் உள்ளவர்ெள் அயத

வழிகோழிந்தும் விட்டனர்… ஜனனியின் பாடு திண்டாட்டம் ஆகி
மபானது…

67
 இவர்ெளது உயரயாடயை மைப்டாப்பில் கேயில் கைய்து
கொண்டு இருந்த கெௌதம் ெண்ெயள ேட்டும் மைப்டாப்பில்
பதித்து, கைவி இவர்ெளது ைம்பாஷயணயய ெவனித்து
கொண்டிருந்தது…

கேல்ை தயை நிமிர்ந்து அவள் அவயன மநாக்கும் ைேயத்தில்

அவனும் அவயள தான் பார்த்து கொண்டிருந்தான்… அவன்
பார்யவயில் அவளால் ஒன்றும் புரிந்து கொள்ள முடியவில்யை…

அவளுக்கு ஒன்று ேட்டும் புரிந்தது இன்யனக்கு நம்ே ெதி

அவ்மளாதான்… கொஞ்ைம் இளகி வந்தவயர எல்மைாரும் மைர்ந்து
இப்படி மொர்த்து விட்டுட்டாங்ெமள என அவள் உள்ளுக்குள்
புைம்பினாள்…

ஆனால் அவளுக்கு கதரியவில்யை இவர்ெள் கூ ாவிட்டாலும்

அவள் ெணவன் அவளிடம் இயத பற்றி மெள்வி மெட்ெ ொத்து
கொண்டிருக்கி ான் என்று…

அப்கபாழுது தான் அவனுக்கு அவள் அயழக்ொதது

நியனவுக்கு வர, ோயையில் இருந்த ேனநியை ோறி அவன்
முெம் ஒரு கநாடி ெடுயேக்கு தாவியது இருந்தும் கபரியவர்ெள்
முன்னியையில் தன் முெபாவயனயய ோற்றிக்கொண்டான்…

68
 …
ஜனனிமயா அவயன மநாக்ெ அவமனா அவள் பார்யவ தன்
மீது படர்வயத அறிந்தும் அறியாத பாவத்தில் தன் மவயையில்
மூழ்கினான்…

அவமராட முெத்தில் இருந்து ஒன்னும் ெண்டுபிடிக்ெ முடியமை

ஜனனி என மீண்டும் மீண்டும் அவள் முயற்சிக்ெவும்
மதாற்றுத்தான் மபானாள்…

ஜனனி, கெௌதயேமய இயேக்ொேல் பார்த்து இருக்ெ,

அவளுயடய முெ பாவயனயய ெண்ட கபரியவர்ெள்
தங்ெளுக்குள் சிரித்து கொண்டனர்…

ஜனனி இயத எல்ைாம் உணரும் ேனநியையில் இல்யை…

அவள் ேனம் முழுவதும் ெணவனின் ேனதில் என்ன இருக்கி து
என்பயத அறிய துடித்து கொண்டிருந்தாள்…

இயத எல்ைாம் கெௌதம் உணர்ந்தாலும் உணராத

பாவத்துடமன ையளக்ொேல், அவள் பார்யவயய எதிர்
கொள்ளாேல் தன் மவயையில் ெண்ணாய் இருந்தான்…

69
 அத்தியாயம் 6
இரவு படுக்யெ அய யில் தன் ெணவனுக்ொெ ொத்து
இருந்தாள் ஜனனி.

அவள் வீட்டார் வியட கபற் வுடன் அலுவைெ அய க்கு

கைன் வன் தான் இனியும் வரவில்யை…

ஜனனியின் ேனமோ ைஞ்ைைத்துடன் அவன் வருயெக்ொெ

ொத்து கொண்டிருக்ெ, வந்தவன் மநமர குளியைய க்குள் புகுந்து
கொண்டான்…

ஜனனிமயா, மபைாே தூங்ெ ோதிரி படுத்துக்ெைாம் என

நியனத்து அயையாேல் ெண்ெயள இறுெ மூடி கொண்டாள்.

கவளிமய வந்தவன் அவள் உ ங்குவது மபாை நடிப்பயத

அவள் ெருேணிெள் அங்கும் இங்கும் அயைபாய்வயத யவத்மத
அறிந்தவன், ஒன்றும் மபைாேல் அவள் அருமெ வந்து ஒரு நிமிடம்
அவயள ஆழ்ந்து உற்று மநாக்கினான்…

சிறுபிள்யள மபால் தன்யன ஏோற் நியனக்கும் கபண்யண

ெண்டவனுக்கு சிரிப்பு தான் வந்தது… இருந்தும் அவளது தவய
பற்றி நியனக்ெ சிறு ெடுயேக்கு தன் முெத்யத ோற்றினான்…

70
 …
அவளுக்மொ அவனது அழுத்தோன ொைடி ஓயை அவள்
அருகில் மெக்ெ, ேனம் கரயில் மபாை தட தட மவெத்தில்
வியரவாெ ைப்தமிட்டு ஓட அப்கபாழுது ெதவு தட்டும் ஓயை
மெட்டது…

யாரா இருக்கும் இந்த மநரத்தில் என நியனத்து, அவன்

ெதயவ தி க்ெ மபானான்…

இவளும் ஒரு ெண்யண ேட்டும் மைைாெ தி ந்து பார்த்தாள்…

அங்மெ கெௌதமின் அம்ோ சுேதி நின்று கொண்டிருந்தார்…

"என்ன அம்ோ இந்த மநரத்திை" ெவுதம்

சுேதி, "கெௌதம் ஜனனிக்கு ஏதாவது கேல்ப் மவணுோ ?…

இயடயில் எழுந்தரிக்ெணும்ன கேல்ப் மவணும்ை… அவள்
மவணும்ன கீமழ என்கூட படுத்துெட்டும்"…

ேென் அவன் அய யய விட்டு வரோட்டான் என அறிந்த

சுேதி இப்படி கூறினார்…

கெௌதேனுக்மொ அவயள அன்யனயுடன் அனுப்ப ேனம்

வரவில்யை… சுேதியிடம் ைோளிக்கும் விதோெ அவரது
உடல்நைத்யத எடுத்து கூறி தன் ேறுப்யப கதரிவித்தான்…

71
 "அம்ோ அவ தூங்கிட்டா பாருங்ெ என ெட்டியை
ெட்டினான்… நீங்ெ இராத்திரி நிம்ேதியாெ தூங்குங்ெ, டாக்டர்
என்ன கைான்னாங்ெனு ே ந்துட்டீங்ெளா? நயிட் உங்ெ ேருேெயள
நான் பார்த்துக்ெம ன். பெல்ை நீங்ெ பார்த்துமொங்ெ ok"…

அவருக்கும் பிகெௌதம் கூறுவதும் ைரியாெ பட, உ ங்கும்

ஜனனியய ெண்ட சுேதி இப்கபாழுது கதாந்தரவு கைய்யாேல்
அயேதியாெ கைன் ார்…

ெதயவ தாழிட்டு வந்த கெௌதம் ெட்டிலுக்கு வந்தான்

உ ங்குவது மபால் நடிக்கும் அவயள சீண்டும் விதோெ, அருகில்
வந்து படுத்தான்…

ஜனனிமயா ஐமயா பக்ெத்துை படுத்துட்டாமர… மபைாே

மைாபாக்மெ மபாயிடைாோ? என மயாசித்து கொண்டு
இருக்கும்மபாமத அவன் அவயள இன்னும் கநருங்கினான்…

அவமளா கேதுவாெ உ க்ெத்தில் தள்ளி படுப்பது மபாை

கேல்ை நீங்கினாள்…

கெௌதமோ, "நீ தூங்ெைனு கதரியும்… கராம்ப தள்ளி படுத்து

ேறுபடியும் விழுந்து யவக்ொமத"… ெருயண யவத்து கொஞ்ைம்
இயடமவயள விட்டு படுத்துக்கொண்டான்…

72
 …
பூயன மபாை கேதுவாெ ஒரு ெண்யண ேட்டும் தி ந்து
அவயன பார்க்கும்மபாது, அவயளமய இயேக்ொேல் பார்த்து
கொண்டிருக்கும் ெணவயன ெண்டாள்…

ஜனனி ேனதிற்குள்,"என்ன இவரு ஒன்னும் கைால்ைாே

படுத்துட்டாரு"… என நியனத்துக் கொண்டாள்…

ொயையில் நடந்த ைம்பவத்தில் அவன் தன்யன ஏமதனும்

கைால்லுவாமனா? என்று பார்த்தால் அவன் ஒன்றும் கைால்ைாேல்
அவயளமய பார்க்ெவும் ஒன்றும் புரியாேல் குழம்பினாள்…

அப்கபாழுது தான் அவளுக்கு நியனவு வந்தது இருவரும்

ஒமர ெட்டிலில் படுத்து கொண்டிருப்பது, அவனுக்கும் புரிந்தாலும்
அவன் ஒன்றும் கைால்ைவில்யை…

இப்மபா நம்ேளாை எழுந்திருக்ெ முடியாது… ொல் ைரி ஆனா

நாே மைாபாவுக்கு ோறிக்ெைாம் என அவமள நியனத்து, ஒரு
முடிவும் எடுத்து கொண்டாள்…

ைதியின் ேனயத படித்த பதிமயா ஒன்றும் கைால்ைாேல்

தயைக்கு மேல் ஒரு யெயால் தன் முெத்யத ேய த்து படுத்து
உ ங்கி விட்டான்…

ோயையில் உ ங்கியதாலும், அவன் அவயள ஒன்றும்

73
கைால்ைாேல் படுத்து கொண்டதாலும், முதன் முய யாெ
ெணவனின் அருகில் படுப்பதாலும் ஜனனிக்கு தூங்ொ இரவானது.

ொயையில் எழுந்தவன் ஒன்றும் மபைாேல் கரடி ஆகி

அலுவைெம் கைன்று விட்டான்… அவளுக்கு தான் இருப்பு
கொள்ளவில்யை… ொயை முதல் அவன் வரும் வயர மயாசித்து
கொண்மட இருந்து இறுதியில் நாேமள மபசிடைாம் என முடிவுடன்
அவனுக்ொெ ொத்திருந்தாள்…

அன்று இரவு அவன் உ ங்ெ வந்ததும் ஒரு வழியாெ

யதரியத்யத வரவயழத்து கொண்டு,

"என்யன ேன்னிடுச்சுடுங்ெ ோேகி… நா மவணும்னு

பண்ணை… உங்ெ நம்பர் என்கிட்ட இல்ை".என கேதுவாெ
கூறினாள்.

விட்டத்யத கவறித்து கொண்டிருந்தவன், அவள் கூறியதும்

"என்கிட்ட உன் நம்பர் இருக்கு ஜனனி" தயையய ேட்டும் திருப்பி
அவயள பார்த்தபடிமய கூறினான்…

கெௌதமிடம் தன் நம்பர் இருக்ொது என் யதரியத்தில்

கூறிவிட்டாள்… ஆனால்

அவளுயடய நம்பர் அவனிடம் இருக்கி து என்று

74
 …
மெட்டவமளா "மப" என்று விழித்தாள்…

படுத்த நியையிமை அவள் பு ம் திரும்பி வைது யெயய

தயைக்கு தாங்கி அழுத்தோன பார்யவயில், "என் மொபம் நீ
கோயபல் கொண்டு மபாொததுனாை இல்ை"… என் ான்…

ஜனனி, அப்பு ம் மவ என்னவா இருக்கும்… மவ ஒரு

தப்பும் நாே பண்ணமைமய என அவள் திரு திருகவன
விழித்தாள்…

அவள் அழகிய ேருள்விழிெயள பார்த்தவாம , கெௌதம்

கதாடர்ந்தான்…

"ொமைஜ் முடிஞ்ைதும் வீட்ை யார் யார் கிட்டயாவது கைால்லி

இருக்ெைாம்…

உன் பிரன்ட்ஸ் கிட்ட மபான் வாங்கி இன்மபார்ம் கைய்து

இருக்ெைாம்…

உன் துப்பட்டாயவ பின் பண்ணி இருக்ெைாம்…

ெயடசியா கேல்கேட் மபாட்டு இருக்ெைாம்"…

"ெைாம்" ெளா கைால்லி ஜனனியய ெைங்ெ யவத்து கைய்த

தவறு உயரக்ெ

75
 கேௌனி ஆனாள் அவயன கொண்டவள்…

அவள் விழுந்து கிடந்த அந்த கநாடி, அவனுக்கு ஒரு

நிமிடம் உைெம் ஸம்பித்தது மபாை இருந்தது, அவளுக்கு ஒன்றும்
ஆகிவிட கூடாது என் ஒன்று ேட்டுமே அவன் ேனதில்…
அவளும் அவயன விட்டு கைன் ால் அவன் நியையே…

அந்த கநாடி தான் அவயனயும் மீறி அவள், உன் ேனதில்

நானும் இருக்கிம ன் என்று அவள் உயரத்த கநாடி… நீ என்யன
ஏற்ொேல் மபானாலும், நான் உன் ேனதில் தானா டா இருக்கிம ன்
என்று அவள் அவனுக்கு மபாதித்த கநாடி…

அவன் ேனதிற்கு உயரத்தது ஜனனி தன் ேனதில் தான்

இருக்கி ாள்… அயத ஒத்து கொள்ள தான் ேறுக்கிம ாம் என்று…
ஆனால் ேனது கைான்னாலும் அயத ேறுப்பவன் அல்ைவா
கெௌதம்…

அன்று அவன் அவளிடம் மபசியது தான்… பின் அயத பற்றி

மபைவில்யை… அன்ய ய ைம்பவத்திற்கு பி கு இப்கபாழுது
எல்ைாம் ஜனனியின் மீது அவன் மொபம் கொள்ளுவது இல்யை…
அயேதியாெ ெடந்து விடு ான்… இரவு மவயளெளில் அவளுக்கு
மவண்டிய உதவிெள் கைய்து கொடுக்கி ான்…

76
 …
அவன் அய க்குள் நுயழயும் மநரம் அவள், யெ ேற்றும்
ொலில் மதய்க்கும் ேருந்யத எடுத்து மதய்க்ெ மபாெ,

கெௌதம், "ேருந்யத என்கிட்ட கொடு" என் ான்.

ஜனனி, "இல்ை… நாமன… " அவன் பார்த்த பார்யவயில் யெ

தானாெ அவனிடம் நீண்டது…

கெௌதம், "திரும்பி படு"… என ேருந்யத மதய்க்ெ மபானான்…

ஜனனிமயா ேனதிற்குள், மபைாே அத்யத கைால்லும் மபாமத

மதய்ச்சு இருக்ெைாம்… இப்மபா பாரு… இவருக்கிட்ட யாரு
மபை து… ஏதாவது கைான்னா முய ப்பாரு…

ெண்யண மூடி படுத்துக்மொ ஜனனி என ேனச்ைாட்சி ஐடியா

கொடுக்ெ… நீ கைால் த நான் இப்மபா கைஞ்சு தான் ஆெணும்
மவ வழி… இவள் ேனதிற்குள் பட்டிேன் ம் நடத்தி கொண்டு
இருக்ெ,

கெௌதம், முதலில் அவளுயடய யெெளில் உள்ள ொயத்திற்கு

ேருந்து இட்டான்… பி கு ெழுத்திலும் மதய்க்ெ அவமளா ஐமயா
கூசி சிலிர்த்து அவயன மதய்க்ெ விடாேல் ெழுத்யத திருப்பி
கொண்மட இருக்ெ,

77
 அவமனா "ம்ப்ச்… இப்மபா உனக்கு என்ன தான் டி
பிமராப்மளம்… இனி ஆட்டுன "… என்று அவள் ெழுத்யத பார்க்ெ,
அவள் ெழுத்தும் எனக்கு ஏன் இந்த வம்பு என்பது மபாை
அவனுக்கு ெட்டு பட்டது…

பின் ொலிருக்கு வர ஜனனிமயா, ெடவுமள என அவயர

துயணக்கு அயழக்ெ, அவரும் என்கிட்ட எதும் கைால்ைாத… நான்
கைான்னாலும் உன் புருஷன் மெக்ெ ோட்டான் என்பது மபாை
அவளது பிராத்தயனக்கு கைவி ைாய்க்ெவில்யை…

இதற்கு எல்ைாம் ொரணோவன், அவன் எடுத்த ஏற்று எடுத்த

ொரியத்யத கைய்து விட்மட அவயள விட்டான்… அவன் மதய்த்து
விடவும் தான் ஏன் ேயங்குகிம ாம் என்று அவளுக்கு
புரியவில்யை…

இது மபாை அவன் கதாடும் ைேயங்ெளில் அவனுக்கு எப்படி

இருக்குமோ கதரியாது ஆனால் அவள் தான் திண்டாடி
மபானாள்… அன்று அவளுக்கு அடி பட்டதும் அவன் ொட்டிய
அக்ெய , அந்த மநரத்தில் அவன் ெண்ணில் கதரிந்த வலி,
அன்று முதல் இன்று வயர தன்யன ெவனித்து கொள்ளும்
ெணவயன ஜனனி மநசிக்ெ கதாடங்கிவிட்டாள்…

எல்ைா கபண்ெளுக்கும் தங்ெள் மேல் அக்ெய

78
 …
கொள்பவர்ெள் மீது தனி ஈர்ப்பு இருக்கும் அதும் தன் ெணவன்
என் ால் கைால்ை மவண்டுோ? கெௌதம் அவயள ஈர்த்து
விட்டான்…

ஜனனிக்கு தன் ெண்ெயள நம்ப முடியவில்யை… நான்

அவயர ொதலிக்கிம ன்… ஆம் கெௌதம் என் ெணவன் நான்
ொதலிப்பதில் என்ன தவறு… அவர் எனக்கு ேட்டுமே என
நியனக்கும் மபாமத அவளுக்கு தித்தித்தது… சி க்கில்ைா
வண்ணத்து பூச்சி ஆனாள் அந்த இருபது வயது பாயவ…

ொதல் கொண்ட ேனது ொதலிப்பவர் என்ன கைய்தாலும்

அயத நம்பும்… அது மபாை ஜனனிக்கு இப்கபாழுது அவன்
என்ன கைய்தாலும் அது தன் மேல் உள்ள அன்மப என்று
நியனக்ெ கதாடங்கி விட்டாள்…

எப்கபாழுதும் எரிந்து விழும் அவன் ெணவன் அந்த

விபத்துக்கு பி கு அவளிடம் மொபம் கொள்ளுவது இல்யை…
அன்ய ய முத்தத்திற்கு பி கும் அவயள நாட வில்யை… இது
எல்ைாம் மைர்த்து எங்கு திரும்பினாலும், என்ன கைய்தாலும் அதில்
கெௌதம் நிய ந்து இருந்தான்…

கேல்ை கேல்ை நடக்ெ கதாடங்கி கொண்டிருக்கும் ைேயம்,

சுேதிக்கு ையேயல் அய யில் அவருக்கு உதவி கைய்து

79
கொண்டிருந்தாள்… சுேதி எவ்வளவு கைால்லியும் அவள்
மெக்ெவில்யை… அவன் கரஸ்ட் எடு என்று கைால்லியும்
மெக்ொேல் உதவி கைய்து கொண்டிருந்தாள்… இறுதியில் கெௌதம்
அவயள ெடியவும் தான் அதும் அன்பு பட்டியலில் இடம் பிடித்து
கொண்டது…

இப்கபாழுது எல்ைாம் ஜனனி கெௌதமிடம் மபசுகி ாள்…

அவன் அருொயேக்கு அவள் ேனம் ஏங்குகி து… அவனுக்ொெ
சுேதியிடம் ையேயல் ொத்து கொண்டு இருக்கி ாள்… அவர்ெளது
அய யய பளிச்கைன்று ோற்றினாள்…

அவன் வரும் மநரங்ெளில் அவன் முன்னாடி அவயன

கதால்யை கைய்யமவ பளிச்கைன்று நடக்கி ாள்… அவன் அயத
எல்ைாம் பார்த்தாலும் ஒன்றும் கைால்ைவில்யை… அவனாெ
அவயள கநருங்ெ வில்யை…

அந்த சிறு கபண்ணின் முயற்சியால் அந்த இறுகிய பாய யும்

ெயரந்தது… அவள் மேல் ஒரு ஈர்ப்பு அவனுக்கு எப்கபாழுதும்
உண்டு… தன் அன்யப கப அவள் கைய்யும் மவயைெள் அவன்
அறியாேல் இல்யை… அவயள ொணும் எழும் உணர்வுெயள
அடக்ெ முடியாேல் திண்டாடி கொண்டிருந்தான்…

ஜனனியின் ொல் குணோகி நடக்கும் அளவுக்கு மதறி

80
 …
விட்டது… ஒரு நாள் ோயை நடன பயிற்சி கைய்யைாம் என
நியனத்து நடனம் புரிந்து கொண்டிருந்தாள்…

ெண்ணனுக்குொெ ராயத ொத்திருந்து அவன் வரயவ எதிர்

பார்த்து நடனம் புரிவது மபாை இருந்த பாடலில் தன்யனயும்
ே ந்து பாடலில் ையித்து, ஆடி கொண்டிருந்தவள் ஒரு ெட்டத்தில்
சுற்றி கொண்மட ஆடி வர தீடிகரன ெதவு தி ந்து தன்யனமய
இயேக்ொேல் பார்த்து கொண்டிருக்கும் ெணவனின் மீது
மோதினாள்…

இதுவயர அவளது நடனத்யத ெண்டிராதவன், முதல்

முய யாெ உருகி உருகி, அவள் ஆடும் கபாழுது தன்யனமய
அயழப்பது மபாை இருக்ெ, ஆடும் அவளது நளினங்ெளில்
வீழ்ந்தவன், அவன் அவயள ொணும் கபாழுது எல்ைாம் அடக்கி
யவக்கும் மோெத்தீ மீண்டும் அவன் உடலில் பற்றி எரிய
கதாடங்ெ, தன் மீது கதன் ைாய் வீழந்தவயள, இடுப்பில் யெ
மொர்த்து தாங்கி பிடித்தான்…

ஆடி கொண்டிருந்த பரவைத்தில் அங்மெ நிற்கும் ெணவயன

ொணாது அவன் மேமைமய விழுந்தவள் நிமிர்ந்து பார்க்ெ,
ஆடியதில் ெயளத்து முன் கநற்றி முடி ெண்ணில் பட, முெம்
முழுவதும் வியர்த்து முத்துக்ெள் இட்டு இருக்ெ, வகிட்டில் இட்ட

81
குங்குேம் ஒழுகி அவள் நாசியில் வழிந்து கொண்டு நிற்கும்
கபண்ணவளின் அழகு அவயன கொள்யள கொள்ள…

அதிலும் அவள் ஆடியது என்னமோ அந்த ெண்ணனுக்கு

தான், ஆனால் அவனுக்மொ தன்யன அயழப்பது மபாை இருக்ெ,
இதற்க்கு மேல் எனக்கு கபாறுயே இல்யையடி கபண்மண என்பது
மபாை ெண்ெளாமைமய அவளுக்கு அவன் தூது விட்டான்…

அவள் ெண்ெளில் கதரிந்த மபாயதயில், அவளுக்கும்

ைம்ேதமே என அறிந்த ெள்வன் அவயள பிடித்து இருந்த பிடியய
இறுக்கி, தன்மனாடு மைர்த்து அவயள தன் ெரங்ெளில் ஏந்தியவன்
ஒரு ொைால் ெதயவ அயடத்தான்…

ஜனனியய ேஞ்ைத்தில் கிடத்தி அவள் மேல் விழுந்தான்…

அவன் பிடி இறுெ இறுெ அவள் ெண்ெள் கைாருகி நிற்கும்
நியையில் ஏமதா மயாசித்த அவன் ைட்கடன, அவளிடம் இருந்து
விைகினான்…

அவன் ெரம் அத்து மீறி அவளது வயளவு கநளிவுக்குள்

தீண்டி கைல்ை கதாடங்கும் முன்மப அவன் தீடிகரன விைகியதும்
ஜனனி, அவயன என்ன என்பது மபால் புரியாத பார்யவ ஒன்ய
அவனிடம் வீசினாள்…

82
 …
அவளிடம் இருந்து விைகி அவள் அருகில் படுத்து அவயள
மநாக்கி, அவள் முெத்தில் மொைம் இட்டு கொண்மட, "இப்மபா
மவண்டாம்… நயிட் அப்மபா தான் ஒரு கிக் கியடக்கும்"
என் ான்…

ஜனனிமயா அவனுயடய கையலில், கவட்ெப்பட்டு சிவந்த தன்

முெத்யத அவனிடம் ொட்டாேல் திரும்பி படுத்தவள் கேல்ை
எழுந்தாள்…

கெௌதமோ அவளது கவக்ெத்யத ெண்டு மேலும் முன்மன

துடித்த ெரங்ெயள அடக்கி ெரத்யத பிடித்து,

"ஜனனி' அன்னிக்கு என்ன ட்கரஸ் பண்ணி இருந்திமயா,

இன்னிக்கு நயிட்யும் அமத ட்கரஸ் மபாட்டுக்மொ"… என் ான்…

அவள் திரும்பாேல் தயையய ேட்டும் ஆட்ட, அவளது

கேன் ெரத்யத விடாேல், "அமத மேக்ெப் கூட பண்ணிக்மொ"
என் ான்…

ஜனனிமயா, "ஐமயா இவரு நிறுத்த ோட்டாரா" என்று நிற்ெ

மேலும் சீண்டினான் அந்த ெள்வன்…

மபாதும் என்பது மபால் ஒரு அடி எடுத்து யவக்ெ,

கெௌதம்மோ, "ஜனனி அந்த பால் தம்பளயரயும் ே ந்துடாத"

83
என் ான்…

இதற்கு மேல் தாங்ொது என்பது மபாை, அவள் ெரத்யத

விடுவித்து கொண்டு, ஒமர ஓட்டம் ஓடி விட்டாள் ஜனனி… அவள்
ஓட்டத்யத ெண்டவன் வாய் விட்டு சிரித்தான்… அவனது
சிரிப்கபாலி அந்த அய முழுவதும் மெட்டது…

84
 …

அத்தியாயம் 7
அவள் ஓடியயத ெண்டு சிரித்தவன் அவர்ெள் இருவருக்கும்
ேட்டுமே ஆன நிமிடங்ெளுக்ொெ ொத்திருக்ெ கதாடங்கினான்…

ஓடிய அவளுக்மொ அவள் எங்கு கைன் ாலும் அவனது

சிரிப்கபாலி மெப்பது மபாைமவ இருந்தது… அவன் அவயளமய
பார்ப்பது மபாை, அவயள ெண்டு சிரிப்பது மபாை, அவன்
கதாட்ட இடங்ெள் எல்ைாம் குறு குறுப்யப தர தான் ேட்டும்
வானத்தில் இ க்யெ இன்றி ப ப்பது மபாை ஒரு ோய மைாெத்தில்
இருந்தாள்…

இப்கபாழுது அவளுக்கு ஏன் அவயள முதல் இரவில் பு ம்

ெணித்தான் என்ம ா, ெடந்த நாட்ெள் எல்ைாம் ஏன் இந்த
பாராமுெம் என்ம ா அவளுக்கு ெவயை இல்யை… ஏன் அவனது
மொபம் கூட அவளுக்கு அழகு மபாை ரசிக்ெ கதாடங்கி
விட்டாள்… அயத பற்றி எல்ைாம் அவள் நியனத்து கூட பார்க்ெ
விரும்பவில்யை… அவள் தன் ொதயை உணர்ந்தாலும் அவனிடம்
வாய்கோழியாெ கைால்ை ொத்திருக்கி ாள்…

இந்த கநாடி ேனம் முழுவதும் கெௌதம் ேட்டுமே… கெௌதம்…

கெௌதம்… எங்கு கைன் ாலும் கெௌதம்… எங்கு திரும்பினாலும்

85
கெௌதம்… அந்த அளவுக்கு கெௌதம் அவள் ேனயத
கொள்யளயடித்து கைன் ான்…

அவனது அலுவைெ பணிெள் முடிந்து அவன் கீமழ வரும்

வயர அவனால் அவயள பார்க்ெ முடியவில்யை… எங்கு
திரும்பினாலும் அவளது அழகு முெம்… அலுவைெ அய யிலும்
அவள் முெம், நியனவிலும் அவன் பணியய முடக்கினாள் அவன்
ேயனவி…

பயழய நிெழ்வுெயள ே ந்துபுதிய வாழ்யவ கதாடங்குவதின்

அச்ைாரோய், அவர்ெள் இயணய மபாகும் இந்த நாள் தான்,
அவர்ெளின் முதல் நாளாய் அயேய மவண்டும் என்பதற்ொெ தான்
அவயள அைங்ொரம் கைய்து கொள்ள கைான்னது…

அதுேட்டும் இல்யை ொரணம் அவர்ெளின் முதல் இரவின்

மபாது அவளின் அந்த அழகு அவயன தாக்கியது என்னமோ
உண்யேதான்… ேறுபடியும் அவயள அமத மபால் ொணத்தான்
இந்த ஏற்பாடு…

இது ொதல் தானா என் மெள்விக்கு ஆம் நான் என்

ொதயை உணர்கிம ன்… கவறும் வாய் கோழியாெ கைால்வது
ேட்டும் தான் ொதைா… அவளிடம் என் ொதயை உணர
யவக்கிம ன்… இவனது கைால்ைாத ொதலும் பின்னாளில்

86
 …
பிரச்ையன வரும் என்று கதரிந்து இருந்தால் கெௌதம் கைால்லி
இருப்பாமனா?

கியடச்ை நல்ை வாய்ப்யப நழுவ விட்டுடிமய கெௌதம்… என

அவன் ேனைாட்சி அவயன மெலி கைய்ய, அதில் மூண்ட
மொபத்தில் அவளது நியனவுெயள ஒதுக்கி, மவயையில் ேனயத
கைலுத்தி, இமதா இப்கபாழுது அவயள மதடி வந்தும் விட்டான்…

தன்னவயள ொணாேல் மதடினான் யாரும் அறியா

பாவயனயில்… ோலில் மொபாை கிருஷ்ணனிடம் அேர்ந்து
உயரயாடும் வாக்கில், மபாயன மநாண்டும் ைாக்கில், ோல்,
அடுக்ெயள, கீமழ உள்ள எல்ைா அய ெளிலும் மதடி பார்த்து
விட்டான்… இனி அவர்ெள் ரூம் ேட்டுமே பாக்கி…

அவயள மதடிக் ெயளத்ததில் இமைைாெ அவள் மேல் மொபம்

துளிர் விட, ேென் பூயன மபால் மபாயன யவத்து கொண்டு
அங்கும், இங்கும் நடப்பயத ெவனித்த சுேதி ேனதுக்குள் சிரித்து
கொண்மட, அவனிடம் தான் ெவனிக்ொதது மபாை ஒரு
பாவயனயில்,

மபச்சுவாக்கிமை "ஜனனி தயை வலினு மநரோமவ ைாப்பிட்டு

தூங்ெ மபாய்ட்டா ெண்ணா இருக்குனு உங்ெ ரூம்க்கு மபாய்
இருக்ொ கெௌதம்”… என் ார்…

87
 அவனும் ைாதாரணோெ மெற்பது மபாை மெட்டவன் ேனது
உள்ளுக்குள் ஒரு குத்து பாட்டுக்கு டான்ஸ் ஆடி கொண்டு
இருந்தது… ேெனின் ெண்ெள் ஒரு கநாடி மின்னியயத சுேதியும்,
மொபாை கிருஷ்ணனும் ெவனிக்ெ தவ வில்யை…

சிறிது மநரம் கபற்ம ார்ெளிடம் உயரயாடி விட்டு படுக்யெ

அய க்கு கைன் ான்… அங்மெயும் ொணாேல் மபாெ "அடிமய…
எங்ெ டி மபான… என் கபாறுயேய கராம்ப மைாதிக்ெ ஜனனி…
என்கிட்ட சிக்குன அவ்மளாதான்"… என ேனதில் ெருவி கொண்மட
குளியைய க்குள் புகுந்து கொண்டான்…

அவன் அய க்குள் வரும் மநரம் படுக்யெ எல்ைாம் வண்ண

ேைர்ெளால் அைங்ெரித்து இருக்ெ… பால் மடபிளில் யவத்து
இருக்ெ… பால்ெனியில் அமத எலுமிச்யை நி புடயவ உடுத்தி, பூ
சூடி, மிதோன ஒப்பயனயில், அந்த நிைா கபண்ணுக்மெ ைவால்
விடும் அழகில், நாணம் குடி ஏறி தயை ெவிழ்ந்து நின்று
கொண்டிருந்தாள் கெௌதமின் ேயனவி…

ஒரு நிமிடம் ேட்டும் அல்ை எத்தயனமயா கநாடிெள்

அவயள பார்த்துக்கொண்மட இயேக்ெ ே ந்தான்… முதல் இரவில்
கைய்த அமத ஒப்பயன, அமத உயட, அமத ஜனனி ஆனால்
அன்று அவள் ெண்ணில் ெண்டது அவன்மேல் உள்ள பயம்…

88
 …
இன்ம ா நாணம் என் பூயவ சூடி அவயன பித்து பிடிக்ெ
யவக்கும் அழமொடு நிற்பவயள இனியும் விட்டு யவக்ெ
கெௌதேக்கு என்ன யபத்தியோ…

ஜனனிமயா அவனிடம் சிக்ொேல் ேய ந்து ஒளிந்து எல்ைாம்

தயார் கைய்து இருக்ெ, அதுவயர இருந்த யதரியம் அவயன
ொணும் கபாழுது இல்யை… இனம் புரியாத பதட்டம் அவயள
சூழ்ந்து கொண்டது… இந்த தருணங்ெயள ெடந்த எல்ைா
கபண்ெளுக்கும் உள்ள பதட்டம் தான் இது… அவன் வருயெயய
ெண்டதும் நாணத்தில் தயை தானாெ ெவிழ்ந்து, முெத்தில் கைம்யே
குடிமயறி நின்று கொண்டிருந்தாள்…

ஜனனியிடம் கைன் கெௌதம், அவன் வருயெயய எதிர்

பார்த்தவமளா அவன் அருகில் வரவும், இரண்டு எட்டு
பின்மனாக்கி நெர்ந்தாள்… பதட்டத்தில் யெெள் இரண்யடயும்
பியைந்து கொண்மட இருந்தவள் யெயய அவன் பற் வும்,
அவளது உதட்டுக்கு தாவினாள்…

உதட்யட அழுந்த ெடித்து தன் பதட்டத்யத ேய க்ெ

பாடுபட, அவளது உடல் பாவயனயய அளவிட்டவன் அவயள
ைோதானம் கைய்யும் மநாக்மொடு, "ஜனனி ரிைாக்ஸ் உனக்கு பயோ
இருந்தா விடு அப்பு ம் பார்த்துக்ெைாம்… இவ்மளா பதட்டம்

89
மதயவ இல்யை"… என கெௌதம் கூறினான்… அவள் ெரத்யத
தளர்த்தி அவன் படுக்யெ அய மநாக்கி திரும்பி மபாெ,
அவயன கைல்ை விடாேல் பின்னாமை இருந்து அவயன
அயணத்து இருந்தாள் ஜனனி…

கெௌதம், " ஆர் யூ ஸூயர் ஜனனி"…

ஜனனி பதில் ஒன்றும் கூ ாேல், அயணத்து இருந்த

வாக்கிமை அவன் முதுகில் தன் இதழ்ெயள பதித்து," ஐ… ைவ்…
யூ "… என்று தன் ொதயை அழொெ அவனிடம் கூறினாள்…

அவளது தீடீர் அயணப்பும், முத்தமும் கொடுத்து தன்

ொதயை கூறியவயள தன் பு ம் திருப்பி ெண்மணாடு ெண்ெயள
ெைக்ெ விட்டான்… ,என்யன ெண்டால் பயந்து ஓடும் ஜனனி
தானா என நம்ப முடியா பார்யவயய அவளிடம் வீை, அவள்
ெண்ெளில் கதரிந்த ொதலில் ெசிந்து உருகி இனியும் எனக்கு
கபாறுயே இல்யையடி கபண்மண என நியனத்து, அவயள
இறுக்கி அயணத்து இதழமளாடு இதயழ கபாறுத்தினான்…

அவயள யெெளில் ஏந்தி ஒருகநாடி கூட விணாக்ெவில்யை…

அவயள ெட்டிலில் கிடத்தி அவள் மேல் படர்ந்தான்… ொதலில்
கூட விடா ெண்டன் தான் கெௌதம்… ஆரம்பத்தில் கபண்யேயின்
கூச்ைம் ொரணோெ அவள் விைெ நியனக்ெ, அவளால் நியனக்ெ

90
 …
ேட்டுமே முடிந்தது கையலில் முடியவில்யை கெௌதம் அவயள
விடவும் வில்யை… அவனது அதிரடியில் அவள் தான் அதிர்ந்து
தான் மபானாள்…

கேல்ை கேல்ை அவள் கநற்றியில் இருந்து கதாடங்கிய முத்த

ஊர்வைம் இதழ்ெளில் வரும் மநரம் மோெம் என் ெதிரவன்
இருவயரயும் எரிக்ெ கதாடங்கி இருந்தான்… அதில் இருந்து
கவளிமய வர இருவருக்கும் ேனம் இல்யை… அது இருவயரயும்
கபாசுக்கி கொண்டிருந்தது… அவள் தளரும் ைேயம்
கேன்யேயயயும், அவள் உருகும் மநரம் வன்யேயயயும் யெயில்
எடுத்தான்… ஆயடெள் எல்ைாம் அந்த அய முழுவதும்
இய ந்து கிடக்ெ, இரு உடல்ெள் ேட்டும் அங்மெ ஒரு அழொன
கூடலில் ஈடுபட்டு கொண்டிருந்தது…

இறுதியில் அவள் ெயளப்பில், அவன் ோர்பில் படுத்து துயில்

கொள்ளும் அழயெ பார்த்தவன் ேறுபடியும் அவயள நாடுவதற்கு
அச்ைாரோய் தன் இதழ்ெயள அவள் கநற்றியில் பதிக்ெ அதில்
விழித்தவள் அவனது விஷே பார்யவயில் அவன் ேனயத
படித்தவள் ெண்ெளாமைமய ைம்ேதம் அளிக்ெ விடியும் வயர
அவயள அவன் விடவில்யை…

விடிந்து கவகுமநரோகியும் எழுந்து கீமழ வராத ேெயனயும்,

91
ேருேெயளயும் எண்ணி ேனதிற்குள் சிரித்தவர் எப்பவுமே
இவங்ெள ைந்மதாைோய் யவ ஆண்டவா என தன்
மவண்டுதயையும் யவத்தார்…

ஜனனி தன் கோத்த ொதயையும் அவனுள் புகுத்தினாள்…

இவளது அதீத (ெண்மூடித்தனோன)அன்மப ஒரு நாள் இவயள
கொல்ைாேல் கொல்லும் என்பயத இவள் அறியவில்யை…

தன் அதீத ொதைால் அவயன ோற்றி கொண்டு இருக்கி ாள்

முயற்சி ேட்டுமே… அவனும் அவள் மீதுள்ள ொதைால் தன்
மொபத்யத அவளிடம் ேட்டும் சிறிது குய த்து உள்ளான்…

வாழ்க்யெ அதன் மபாக்கில் அழொெ மபாெ கெௌதம் ஜனனி

மஜாடி ஒவ்கவாரு நாளும் தங்ெள் வாழ்க்யெயய அைங்ெரித்து
கொண்டிருந்தனர்… அவன் ேட்டும் கதாழில் ரீதியாெ கவளியூர்
பயணம் மேற்கொள்ளும் கபாழுது அவன் இல்ைாேல் தவித்து
மபானாள்… அவன் வரும் வயர ொத்திருப்பாள்… ஒரு முய
இவன் மீட்டிங்க்ொெ கபங்ெளூரு வயர கைல்ை இருந்தது…

ஜனனிமயா, "நானும் வமரன் ப்ளீஸ் ங்ெ"… என்று கெஞ்சி

கொண்டு அவன் பின்னாமை திரிந்து கொண்டிருந்தாள்… அவளது
பரீட்யையய ேனதில் யவத்து, கெௌதம் முடியாது என்று
கபாறுயேயாெ கைால்லி கொண்டிருக்ெ, அவமளா விடாேல்

92
 …
அவயன கதால்யை கைய்து கொண்மட இருந்தாள்…

இறுதியில் அவனது டிமரட் ோர்க்ொன அழுத்தோன

பார்யவமயாடு "ஜனனி"… என்று அயழத்தான்… அந்த
பார்யவயில் அவள் ெண்ெள் ெைங்ெ தயாராகி இருக்ெ ைட்கடன
பார்யவயய ோற்றி அவயள அருமெ அயழத்து இறுெ அயணத்து
கொண்டான்… "ஜனனி என்யன பாரு"… என அயணத்தபடிமய
கூறினான்… அவளும் கேல்ை அவயன பார்த்தாள்…

கெௌதம், "ஜனனி உனக்கு என்யன பத்தி நல்ைா கதரியும்… நீ

என்கிட்ட ஒரு விஷயத்யத ைாதாரணோ மெட்டாமை நான்
கைஞ்சிடுமவன்… இப்படி நீ என்கிட்ட கெஞ்ைாத… இனி ஒரு
தடயவ நீ என்கிட்ட மெட்டாலும் நான் உன்யன என்கூட
கூட்டிட்டு மபாயிடுமவன்… இனி மெக்ொத "… என்று அவள்
கநற்றியில் இதழ் பதித்து கூறினான்… அதில் அவள் ைோதானம்
ஆகி அவயன விட்டாள்…

அவனுக்கும் அவயள விட்டுவிட்டு கைல்ை ேனம் இல்யை…

படிக்கும் மபாமத திருேணம், அதிலும் இருவரும் தாம்பத்திய
வாழ்க்யெ வாழ துடங்கிய பி கு அவள் படிப்பில் நாட்டம்
இல்ைாேல் இருக்கி ாமளா என்று ஒரு ைந்மதெம் கெௌதமுக்கு…
அவனுக்கும் ெஷ்டம் தான் அவயள பார்க்ொேல் இருக்ெ

93
மவண்டுமே என்று நியனத்தால், ஆனால் அவனது மவதயனயய
கூறினால் அவள் கதாடங்குவாள் அதனாமைமய அவன் ேறுத்தது…

அவனுக்கும் இப்கபாழுது எல்ைாம் அவள் மவண்டும்…

அலுவைெம் முடிந்து அவன் வரும் மநரம் அவள் மவண்டும்
அவள் இல்யை என் ால் அவனது மொபம் எல்யை ெடக்கும்…
ஒரு முய ெல்லூரி முடிந்து மதாழி வீட்டிற்கு கைன்று அவள் வீடு
வர தாேதம் ஆகி இருக்ெ, வீடு வந்து இவளுக்ொெ ொத்து
இருக்ெ கதாடங்கினான்…

ொல் கைய்தாலும் எடுக்ெ வில்யை… அவன் மொபம் துளிர்

விட, யாரிடமும் ஒன்றும் மபைாேல் அலுவைெ அய யில் முடங்கி
தன் பணியில் ஆழ்ந்து விட்டான்… இரவு உணவு உண்ணும்
மநரத்தில் தான் ஜனனி வந்தாள்… அவன் அப்கபாழுது அலுவைெ
அய யில் தான் இருந்தான்…

ஜனனியும் வந்து பிரஷ் ஆகி அவயன ொண கைல்ை,

அவமனா அவளின் மேல் மூண்ட மொபத்தில் ஜனனியய
பு க்ெணித்தான்… உணவு அருந்தும் மவயளயிலும் அவள்
கெௌதமின் அருகில் அேர்ந்தாலும் அவயள ொணாதது மபாை
உணவில் ெவனம் பதித்து இருந்தான்…

அவளுக்கு தான் உணவு இ ங்ெ ேறுத்தது உணயவ அளந்து

94
 …
கொண்மட இருந்தாள்… அவள் உணயவ ேறுக்கி ாள் என கதரிந்த
உடமன அவயளயும் அவள் தட்யடயும் ஒரு பார்யவ
பார்த்தான்… அதன் பி கு அவள் தட்டு ொலி ஆகி இருந்தது…

அய யில் மபாய் பார்த்து கொள்ளைாம் என ஜனனியும்

நியனத்து இருந்தாள்… இரவு அய க்கு கைன் ால் இவள் வரும்
முன்னமர படுத்து இருந்தான்… அவளுக்கு புரிந்தது தான்
தாேதோகி வந்தமத ெணவனது மொபத்திற்ொன ொரணம் என
நியனத்து கேல்ை அடி எடுத்து யவத்து அவன் அருமெ
கைன் ாள்… ெட்டிலில் படுத்து இருந்த அவயன கேதுவாெ
கதாட்டு, " என்ன… ங்ெ… நான் கைால் த… " மெக்ெ கெௌதம்
இல்யை எழுந்து கைன்று பால்ெனியில் நின்று கொண்டான்…

அவனது உதாசீனம் அவயள தாக்ெ, ெண்ெள் குளம் ெட்ட

துவங்கும் முன்மப, கெௌதம் அவயள பார்க்ொேமை, "அந்த
யபப்யப கொஞ்ைம் ஆஃப் பண்றியா?"… என் ான் ைத்தோெ…
எப்மபா பாரு யபப்யப ஓபன் பண் மத மவயையா கவச்சு
இருக்ொ என முனகினான்… அவன் அவளிடம் மபசி விட்டான்
என் ைந்மதாைத்தில் வர தயாராகி இருந்த அழுயெ நின் து…
கேல்ை அவன் அருமெ கைன்று அவயன திருப்பி இதற்கு மேல்
முடியாது என்பது மபாை இறுெ அயணத்து கொண்டாள்… அவள்
அருமெ வந்தால் தன் மொபம் மபாய் விடுமோ என்று நியனத்து

95
தான் அவயள அருமெ விடாேல் கெௌதம் அென்று நின் து…
அவமளா இவயன விடாேல் ெட்டி கொண்டு நின் ால் கெௌதமின்
நியையே… அவன் தான் அவளிடம் ைரணயடந்து, அவயள
அயணத்து ஐந்து நிமிடங்ெள் ெழிந்து விட்டமத…

96
 …

அத்தியாயம் 8
நாட்ெள் அழொெ நீங்கியது கெௌதம் ஜனனி மஜாடி தங்ெள்
வாழ்க்யெயய ொதமைாடும், ஊடமைாடும், கூடமைாடும் நெர்த்தி
கொண்டிருந்தனர்…

இவர்ெள் திருேணம் முடிந்து இன்ம ாடு ஆறு ோதங்ெள்

ெடந்து இருந்தது…

ஒரு நாள் ொயை ஜனனி குளித்து அடர் சிவப்பு நி புடயவ

உடுத்தி கொண்டிருந்தாள்…

ஆழ்ந்த உ க்ெத்தில் இருந்தவன் இவள் அய யில் எலி

மபாை உருட்டும் ைத்தத்தில் எழுந்தவன் அவள் உயட ோற்றி
கொண்டு இருக்ெ, அவமனா ொயையிமை மதவயத தரிைனோ
என்பது மபாை அவள் உயட ோற்றும் அழயெமய பார்த்து
கொண்டிருந்தான்…

கெௌதம் ேனதுக்குள் "பாவி ொயைமைமய கொல் ாமள…

இன்னிக்கு நான் ஆபீஸ் மபான ோதிரி தான்"… என நியனத்து
கொண்டான்…

தன்யன ெவனித்து கொண்டிருக்கும் ெணவயன பார்க்ொது

97
தன் மவயையில் ெவனோய் இருந்தாள்… அதற்குள் அவள் உயட
ோற்றி தன்யன அழகு படுத்தி கொண்டிருக்ெ பூயன மபால்
பின்னிருந்து அயணத்தான் ெள்ளன்…

அவன் அயணத்ததும் அவனிடம் இருந்து விைகி,

"என்னங்ெ… ப்ளீஸ் கதாடாததீங்ெ"… என் ாள் கெஞ்ைைாெ…

அவளது அந்த ெவியத கெஞ்ைலும் அவன் மோெத்யத

உசுப்மபற் மேலும் அவளுள் மூழ்கி புயதயும் மநரம், அவமளா
அவனிடம் இருந்து விைகினாள்…

கெௌதமோ, " என்ன டி"… என் ான் கி க்ெோெ, ஜனனிமயா

அந்த பார்யவயில் ஒரு கநாடி விழுந்தவள்,ேறுகநாடி அவயன
பார்க்ொேல் "மநா" என் ாள்…

ஜனனிக்கு எங்மெ அவன் ெண்ெயள பார்த்தால் தான்

அறியாேல் தயை ஆட்டி யவத்து விடுமவாமோ என்று பயம்…

கெௌதம், " என்ன மபபி… மநா எல்ைாம் கைால் … என் மேை

இருக்ெ பயம் மபாயிருச்ைா?"என் ான் வியளயாட்டாெ…

ஜனனி, " இல்யை" என்பது மபாை தயையய ேட்டும்

ஆட்டினாள்…

98
 …
கெௌதம், " என்யன பார்த்து பதில் கைால்லு டி" என் ான்
இதழ்ெளில் சிரிப்யப அடக்கியப்படி…

ஜனனி, " அவனின் குறும்பு கூத்தாடும் விழிெயள பார்த்தவள்

சிரிப்புடன்" உங்ெயள இப்மபா விட்டா… நான் இப்மபா
மபாெமுடியாது…

கெௌதம், " எங்ெ டி மபா … "

ஜனனி," மொவிலுக்கு"…

கெௌதம் இதுக்கு தான் இவமளா ஸீன்னா என்பது மபாை

பார்யவயய வீசி ேறுபடியும் அயணக்ெ மபாெ ஜனனிமயா
அவனிடம் இருந்து விைகினாள்…

கெௌதம், "ஜனனி என் கபாறுயேயய நீ கராம்ப மைாதிக்ெ

டி, எதுக்கு நீ இப்மபா ொயைமைமய மொவிலுக்கு மபா "…

ஜனனி, " இல்ைங்ெ… நேக்கு இன்னும் பாப்பா வரை ை

மொவிலுக்கு மபாய் மவண்டிக்கிட்டா குழந்யத வரும்னு அத்யத
கைான்னாங்ெ"… என்று தன் ொஜல் இட்ட விழிெயள விரித்து
கூறினாள்…

அயத மெட்ட கெௌதமோ அவளது விழிெயள பார்த்து

99
கொண்மட கேல்லிய சிரிப்புனுமட " அகதல்ைாம் குழந்யத வரும்
மபாதும் வரும்… நீ முதல்ை படிக்கி வழிய பாரு"… என் ான்…
இப்கபாழுது மவண்டாம் அவளது படிப்பு முடியட்டும் என்று
கெௌதம் தான் தள்ளி மபாட்டு இருக்கி ான்…

அவன் கூறியயத மெட்டதும் அவனிடம் இருந்து விைெ

மபாெ அவயள விடாேல் அவளது கவற்றியடயின் நீளம், அெைம்
அளந்து கொண்மட

அவளது கைவி ேடயையும் உரசி கொண்மட," குழந்யத

மவணும்னா மொவியை சுத்தி வராத, உன் புருஷயன சுத்து
அப்மபா தான் குழந்யத வரும் " என் ான்… அவன் என்ன
கைால்ை வருகி ான் என்பது புரிந்ததும் ஜனனிமயா அவமனாடு
ஒன்றினாள்…

இதற்கியடயில் ஜனனியின் தம்பி கஜெதீஷ் பள்ளி படிப்பு

முடிந்ததும் மேற்படிப்புக்ொெ அகேரிக்ொ கைன்று விட்டான்…
இவர்ெள் மபாய் அவயன வழி அனுப்பி யவத்தனர்…

இதற்கியடயில் ஜனனிக்கும் இறுதி ஆண்டு முடியும்

தருவாயில் இருக்ெ தனது பரீட்யைக்கு படிக்கிம ன் மபர்வழி
என்று கெௌதயே கதால்யை கைய்து கொண்டிருந்தாள்…

100
 …
தான் இருந்தால் படிக்ெ ோட்டாள் என்பயத அறிந்த கெௌதம்
அலுவைெம் முடிந்தும் இரவு தான் வருவான்… அவள்
அவனுக்ொெ ொத்திருந்து உ ங்கி மபாவாள்… அப்படி ஒரு நாள்
நடு இரவில் கெௌதம் யாருடமனா மபானில் சிரித்து மபசி
கொண்டிருந்தான்…

அவனது மபான் அரவம் மெட்டு விழித்தவள் யார் கிட்ட

சிரிச்சு மபசு ாங்ெ இப்மபா என நியனத்து கொண்மட அவயன
பார்க்ெ, அதற்குள் மபாயன யவத்து விட்டு இவள் அருகில் வந்து
அவயள அயணத்து படுத்து விட்டான்…

இவளும் உ க்ெ ெைக்ெத்தில் அவமனாடு ஒன்றி படுத்து

விட்டாள்… யாரிடம் என்று அவள் அப்கபாழுமத மெட்டு
இருந்தால் பின்னாளில் பை இன்னல்ெயள தவிர்த்து
இருக்ெைாமோ…

ஜனனியின் பரீட்யை முடிந்து அவளது ெல்லூரி வாழ்க்யெயும்

முற்று கபற்று விட்டது… அயத பற்றி எல்ைாம் அவளுக்கு
ெவயை இல்யை… அவளுக்கு தான் அவள் ெணவன் கெௌதம்
இருக்கி ாமன… அவனுக்கும் அவளது ெல்லூரி படிப்யப
முடித்ததில் ைந்மதாஷமே… அவர்ெளது வாழ்க்யெயின் இரண்டாம்
அத்தியாயம், அவளின் நீண்ட நாள் ஆயையான ேழயை

101
கைல்வத்யத கப முயற்சி கைய்யைாம் அல்ைவா…

இவள் எப்கபாழுதும் அவயன குழந்யதொெ கைய்யும் அன்பு

கதால்யையில் ைம்ேதத்திட ோட்மடாம்ோ என்று அவன்
நியனக்ொத நாளில்யை… ஜனனி எப்படி உருட்டி, கெஞ்சி,
கொஞ்சி மெட்டாலும் அவன் பதில் "இப்மபா மவண்டாம்"…
என்பான்… அவளின் படிப்யப ெருதிமய மவண்டாம் என்று தள்ளி
மபாட்டு கொண்டு இருந்தான்… இப்கபாழுது அந்த தயட
மவண்டாம் அல்ைவா…

ஒரு நாள் கெௌதம் அலுவைெம் முடிந்து வீட்டிற்கு வரும்

மபாமத ெடும் மொபத்தில் இருந்தான்… வீட்டிற்குள் வரும் மபாது
அங்மெ ஜனனியின் அம்ோ, அப்பா ேற்றும் ஜனனியின்
கபரியம்ோ குடும்பத்தினர் வந்திருந்தனர்… வந்தவர்ெள் ஜனனியின்
புமனயில் உள்ள கபரியம்ோ அவர்ெளுயடய ேெனின்
திருேணத்திற்கு அயழக்ெ வந்திருந்தனர்…

ப்ரித்மயெோெ கெௌதயே அயழக்ெ அவனும் வருவதாெ

வாக்கு அளித்தான்… விருந்தினர் கைல்லும் வயர அவளின்
அருமெ அேர்ந்து இருந்தவன், அவர்ெள் கைன் தும் அவயள
முய த்தான்… பின் அவயள ெவனிக்ொதவன் மபாை அவர்ெள்
அய க்கு கைன் ான்…

102
 …
இப்மபா எதுக்கு என்யன முய ச்ைாரு நான் தான் ஒண்ணுமே
பண்ணமைமய என நியனத்து கொண்மட அவன் பின்னால் கைல்ை
அய க்குள் வந்தவள் அவனிடம் மபை மபாெ ஒரு அழுத்தோன
பார்யவ, பின் ஒன்றும் மபைவில்யை…

அவன் பின்னாமை இவள் கைல்ை அப்கபாழுதும் அவன்

ஒன்றும் கைால்ைவில்யை… அவளிடம் மபைாேல் கரடி ஆகி
கவளிமய கைன்று விட்டான்… இரவு ஆகியும் வராேல்
இருந்தவயன அயழக்ெ மபான் எடுக்ெ மபாெ அப்கபாழுது வந்து
இருந்த கேமைஜ்யய பார்த்தாள்… அந்த குறு கைய்தி இது தான்…
ஜனனி ஒரு பாடத்தில் மதாற்று இருந்தாள்…

அவளுக்கு அதிர்ச்சி தான் இருந்தாலும் மூன்று ோதத்துக்குள்

எழுதி மதர்ச்சியயடய முடியும் என் நம்பிக்யெயுடன் இருந்தாள்…
ோயையில் இருந்து தன் ெணவனின் பாரமுெத்திற்ொன வியடயும்
கியடத்தது… அவயன எப்படி எதிர் கொள்ள மபாகிம ாம் என்று
நியனத்தாமை அவளுக்கு ேயைப்பாெ இருந்தது…

நான் ேறுபடியும் மதர்ச்சி கபற்று விடுமவன் என்று அவள்

மேல் யவத்து இருந்த நம்பிக்யெ தன் ெணவயன எப்படி எதிர்
கொள்ள மபாகிம ாம் என்பதில் அவளது நம்பிக்யெ தெர்ந்து
மபாயிருந்தது…

103
 இரவு கவகு மநரோகியும் வராதவன் நடு இரவில் வந்தான்…
வந்தவன் அவளிடம் பாரமுெத்துடமன நடந்து கொண்டான்…
எப்கபாழுதும் தன்யன அயணத்து படுப்பவன் இப்கபாழுது
திரும்பி படுத்து இருப்பயத பார்த்த அவளுக்கு புரிந்தது
ெணவனின் மொபத்தின் எல்யை…

அவனும் அயதமய தான் நியனத்து கொண்டிருந்தான்…

இன்று ோயை ரிைல்ட்யய பார்த்ததும் அவன் ேனதில் பட்டது
மபாைமவ அவள் ஒரு பாடத்தில் மதால்வி அயடந்து இருந்தாள்…
படிக்கும் கபண்ணின் ேனயத ெயைத்து விட்மடாம் என்று
அவனுக்கு அவன் மேமைமய மொபம்…

தன் உணர்வுெளுக்கு ெடிவாளம் இட்டு இருக்ெ மவண்டுமோ

என்று ஒரு ஆயிரம் முய யாது சிந்தித்து இருப்பான்… இனி
சிந்தித்து ஒரு பயனும் இல்யை…

தான் ேட்டுமே அவள் மதால்வி அயடவதற்கு ொரணம் என்று

உறுதியாெ நம்பி தான் தனக்குத்தாமன தண்டயன கொடுத்து
கொள்ளுவதாெ ெருதி தான் அவளிடம் மபைாேல் மொபம் என்
அணியய அணிந்து இருக்கி ான்…

புமன பயணத்தின் மபாதும் ஏதும் மபசுவானா என்று

நியனக்ெ அவன் மபைவில்யை மபாமன ெதி என்று இருந்தான்…

104
 …
விோனத்தில் ஏறியதும் இவள் மவண்டும் என்ம சீட் கபல்ட்
அணியாேல் இருக்ெ, அவமனா கபல்ட்யடயும் அவயளயும் ஒரு
பார்யவ பார்த்தான்…

ஜனனிமயா ெண்டுக்ொேல் இருக்ெமவ அவமன சீட் கபல்ட்

அணிவித்து விட்டான்… சீட் கபல்ட் அணியாேல் இருந்தமத
அவன் தன்யன திட்டுவதற்ொெ மபசுவான் என்று அவள் நியனக்ெ
அயத உயடத்து எரிந்து அவமன அணிவித்து விட்டு ெண்ெயள
மூடி படுத்து கொண்டான்… அவமளா எத்தயனமயா முய
அவனிடம் முயற்சி கைய்து பார்த்து மதாற்று தான் மபானாள்…

தன்னிடம் மபைாேல் இருக்கும் ெணவன் இரவு யாரிடமோ

கநடு மநரம் மபானில் சிரித்து மபசுவயத பார்க்கும் மபாது
அவளுக்கு உள்ளுக்குள் புயெயும்…

என்கிட்ட மபசுனா தான் என்ன அவருக்கு… என

நியனப்பாள்… அதிலும் அவன் சிரிப்யப பார்க்கும் மபாது
என்கிட்ட ேட்டும் சிரிக்கி து இல்யை இப்மபா ேட்டும் சிரிக்ெ த
பாரு என கநாந்து மபாவாள்… நாயள திருேணம் இன்று ைங்கீத்
நிெழ்ச்சி நயட கபற்று கொண்டிருந்தது…

இவமளா அடர் நீை நி கைேங்ொ உடுத்தி அந்த

உயடக்மெற்ப அணிெைன்ெள் ேற்றும் ஒப்பயன கைய்து

105
இருந்தாள்… அந்த உயட அவளது நி த்துக்கு பாந்தோெ
கபாருந்தி இருந்தது… கெௌதோல் அவன் ெண்ெயள அெற்
முடியாேல் தவித்தான்…

ஜனனிமயா மவண்டும் என்ம அவனிடம் வந்து அேர்ந்து

ஒட்டிய படிமய இருக்ெ எல்மைார் முன்னியையில் ஒன்றும்
கைய்யோட்டான் என் நம்பிக்யெயில் கநருங்கி கநருங்கி
அேர்ந்து கொண்டு இருந்தாள்… அவமனா ஒரு ெட்டத்தில் தாக்கு
பிடிக்ெ முடியாேல் எழுந்து கைன்று விட்டான்…

அவன் கைன்று அயர ேணிமநரம் ெழிந்து வந்து

பார்க்கும்மபாது கூட்டத்தில் ஜனனி ேயங்கி இருந்தாள்… இவன்
பதறி அடித்து மபாய் பார்த்தால்

அவளிடம் இருந்து ேதுவின் கநடி வந்தது…

எல்மைாயரயயயும் ைோளித்து அவயள யெெளில் ஏந்தி
அவர்ெளது அய யய அயடந்தான்… பின்னாமை சுேதி,மீனாக்ஷி
ஓட அவர்ெளிடம் தான் பார்த்து கொள்ளுவதாெ அவர்ெயள
திருப்பி அனுப்பினான்…

ஜனனிமயா அவன் மேமைமய கதாங்கி கொண்டு இருந்தாள்…

அவமனா அவயள நிமிர்த்தி "ஜனனி என்யன பாரு"… என
அவள் ென்னத்தில் தட்டினான்…

106
 …
அவமளா ஒரு ெண்யண ேட்டும் தி ந்து மொணல் சிரிப்புடன்
அவயன பார்த்தாள்…

அவமனா ெடுப்புடன் அவயள முய க்ெ, ஜனனிமயா, "என்ன

டா எப்மபா பாரு முய ச்சுகிட்மட இருக்ெ"…

கெௌதம், "என்னது டா வா??"…

ஜனனி, " ஆோ டா, உன் ேனசுை என்ன கபரிய இவன்னு

கநயனப்பா, நானும் பார்த்துக்கிட்மட இருக்மென்… எப்மபா பாரு
முய க்ெ துக்கு கபா ந்த ோதிரி முய ச்சுகிட்மட இருக்ெ"…

கெௌதம் தயையில் அடித்து கொண்மட, "என்னத்யத டி

குடிச்ை"…

ஜனனி, " ஜூஸ் தான் குடிச்மைன் அதுக்கும் முய ப்பிமயா…

முய டா"… முய ப்பிமயா ? கைான்னயதமய திரும்ப திரும்ப

கைால்ை… அப்கபாழுது தான் கெௌதம்க்கு விளங்கியது ஜூஸ்

என்று நியனத்து இவள் ைரக்ெடித்து இருப்பது…

மொபமே இல்யைங்ெ குயின் வாங்ெ வாங்ெ… என் ான்

மொபத்துடன்…

ஜனனி, "எதுக்கு நீ இப்மபா மொவப்படு ஸ்வீட்டா கைால்லு

107
அப்மபா தான் மபாமவன்"… என்று உளறி அவன் மேமைமய
விழுந்தாள்…

கெௌதமின் ேனச்ைாட்சிமயா உனக்கு வந்த ைத்திய மைாதயன

டா கெௌதம்… உன்யன நல்ை கவச்சு கைய்யு ா உன்
கபாண்டாட்டி… பின்பு அவயள உருட்டி, மிரட்டி ஒன்றும்
நடக்ொேல்… தர தர ன்னு இழுத்துட்டு மபாய் ஷவரில்
நிப்பாட்டினான்…

மபாயத கதளியட்டும் என்று. ஆனால் நீரால் உயடெள்

அவளின் உடமைாடு ஒட்ட… எந்த திரவமும் மதயவ இன்றிமய
இவனுக்கு மபாயத தயைக்மெறியது…

திரண்ட மோெத்யத அங்மெமய இருவருோய் முயங்கி

முகிழ்த்து எடுத்து படுக்யெக்கு வந்த பின்னும்

"ஏன் கெௌதம் என்கூட மபை ோட்மடன்கிறீங்ெ… நான் பாஸ்

ஆகிடுமவன்… மபைாே ேட்டும் இருக்ொதீங்ெ… என்னாை முடியை
கெௌதம்"… என்று அப்கரன்டிஸ் குடிொரி புைம்பிட்மட இருக்ெ…

அயத மெட்ட கெௌதமோ,

ணொதுமடி செண்ணே…

108
 …
என்மீது நீ னவத்து இருக்கும் காைல்…

ணொதுமடி நான் உன்னன ைள்ளி னவத்ைது…

எனக்கும் அது நைகம் ைான் என்ெனை மறந்து விட்டாயா…

இல்னை நீ அனை உேைவில்னையா…

என அவள் அருகில் கநருங்கி படுத்தான்… அவன்

படுத்ததும் ஜனனி அவயன கநருங்கினாள் எப்கபாழுதும் அவன்
தான் அவயள நாடுவான்… ஆனால் இன்று முதல் முய யாெ
ஜனனி நாடி துள்ள… விரும்பிமய அவயள தன் அடக்கி தன்னுள்
மூழ்கிமபானான் ெவுதம்

ஜனனி அடுத்த முய பாஸ் ஆகி விடுவதாெ கெௌதம்க்கு

வாக்கு அளிக்ெ அதில் ைோதானம் ஆகி மபானான் கெௌதம்…

அன்ய ய கூடைால் ஊடல் தணிந்தது… உண்யே

ஒரு பாடத்தில் மதாற் வள் வாழ்வில் கவற்றி கபறுவாளா?

அடுத்த முய இவர்ெளிடம் நிைவியது ஊடல் அல்ை… அக்ோர்க்
ைண்யட

109
 அத்தியாயம் 9
புமனயில் இருந்து வந்து ஒன் யர ோதம் ஆகி விட்டது…
ஜனனி படிப்பு ேட்டும் அல்ைாேல் சுேதிக்கு ையேப்பதிலும்,
வீட்யட அழகு படுத்துவத்திலும், நண்பர்ெயள ைந்திப்பது என தன்
கபாழுயத மபாக்கி கொண்டிருந்தாள்…

கெௌதமுக்கு கொடுத்த வாக்யெ ொப்பாற்றுவதுக்ொெ

சிரத்யதயாெ படிக்கி ாள்… கெௌதமோ மவயை பளு ொரணோெ
சுற்றி கொண்டிருக்ெ, இதற்கியடமய கெௌதமுக்கு ஒரு சிை
கவளியூர் பயணங்ெளும் இருக்கும்… ஆனால் வீட்டில் இருக்கும்
ைேயம் அவனும் அவளும் அவர்ெளின் உைகில் சி க்கில்ைா
ப யவெள்… மோெம் என் கூட்யட விட்டு கவளிமய வர
கதரியாத ப யவெள்…

அவன் இருக்கும் ைேயம் கெௌதம் ேட்டுமே… மவறு ஏதும்

மவண்டாம் ஜனனிக்கு… கெௌதமும் இப்கபாழுது எல்ைாம்
அவளிடம் மொபம் கொள்ளுவது இல்யை… அவயள சீண்டி
கொண்மட இருப்பான்… அவனுக்கும் அவள் மவண்டும்… அயத
அவன் கையைால் உணர்த்துவான்…

ஆனால் மொபம் வந்தால் அவன் எப்படி நடப்பான் என்று

110
 …
அவனுக்மெ கதரியாது… என்னதான் இப்கபாழுது எல்ைாம் அவன்
அவளிடம் மொபம் கொள்ளுவது இல்யை என் ாலும் ஜனனிக்கு
அவன் மேல் சிறு பயம் எப்கபாழுதும் இருக்கும்… எப்மபா ேயை
ஏறுவான் என்று கதரியாமத…

கவளியூர் பயணம் இருந்தால் மபாவதற்கு முன்பும் வந்த

பின்னும் முத்தங்ெளால் அவயள இன்ப ெடலில் மூழ்ெ யவத்து
விடுவான் கெௌதம்… அக்ெடலில் நீந்தி கொண்டிருப்பவளுக்கு
ெயர மைரும் எண்ணம் இது வயர இல்யை… அப்படி ஒரு நாள்
கவளியூர் கைன்று இருக்ெ, ஜனனி மதாழிெயள பார்க்ெ ொபி
ஷாப்க்கு கைன்று இருந்தாள்…

நண்பர்ெளுடன் அரட்யட அடித்து கொண்டிருந்ததில் ைேயம்

மபானமத கதரியவில்யை… அதில் அவள் மதாழியின் அக்ொவின்
வாழ்க்யெயய பற்றி கூறி கொண்டிருந்தாள்… அக்ொவின் ெணவர்
மவறு ஒரு கபண்ணுடன் கதாடர்பில் இருப்பதாெவும், அப்கபண்
அவள் அக்ொயவ விட சிறு வயது என்றும் அதனால் அவள்
அக்ொவின் வாழ்க்யெ சீர்குயைந்து விட்டதாெவும் கூறி
கொண்டிருந்தாள்… அயத மெட்ட ஜனனி மதாழிக்கு ஆறுதல்
கைால்லி கொண்டிருந்தாள்…

அப்கபாழுது இவர்ெள் அேர்ந்து இருக்கும் ஷாப்பின்

111
கவளிமய இருபது அடி தூரத்தில் ஒரு ொர் மவெோெ வந்தது…
அந்த ொரில் ஒரு கபண் ஏ ொர் ப ந்தது… எமதக்ச்யையாெ
அயத ெயடயின் ெண்ணாடி வழிமய ெண்ட ஜனனி
திடுக்கிட்டாள்… அது கெௌதமின் ொர்…

இவமளா ேனதுக்குள் இது அவரு ொர் ோதிரி கதரியுது…

கவளியூர் மபாம ன்னு தான கைான்னாரு… எப்படி… யார் இந்த
கபாண்ணு என மெள்விமேல் மெள்வி மெட்டு தனக்குள்மள உழன்று
கொண்டு இருக்ெ… ஜனனியின் மதாழி அவயள நிெழ் ொைத்திற்கு
அயழத்து வந்தாள்…

மதாழிெளிடம் மபசி கொண்டிருந்தாலும் ேனம் முழுவதும்

அந்த ொர், அந்த கபாண்ணு இதிமை சுற்றி கொண்டு இருக்ெ…
கெௌதமின் மபானிருக்கு அயழத்தாள் பிஸி என்று குறுந்தெவல்
வர, இயத எண்ணிய படிமய வீட்டிற்கு வந்தாள்…

ஜனனி வீட்டில் இருந்தால் எப்கபாழுதும் ஏதாவது கைய்து

கொண்டு புன்னயெ முெத்துடன் இருப்பவள் இப்கபாழுது
அயேதியாெ இருக்ெ சுேதி இருமுய யும், மொபாை கிருஷ்ணன்
ஒரு முய யும் மெட்டு விட்டனர்… இறுதியில் தயை வலி என்று
ைோளித்து அவர்ெளது அய க்கு வரும் வயர அவளுக்கு மபாதும்
மபாதும் என்று ஆனது…

112
 …
இரவு தாேதோெ வந்த கெௌதம் உ ங்கும் அவயள பார்த்து
அருமெ வந்து கநற்றியில் இதழ் பதிக்ெ மபாெ, அதற்குள்
கெௌதமின் மபான் ஒலித்தது… உ ங்ொேல் இருந்த ஜனனிக்கு யார்
கூட இந்த மநரத்துை மபசு ாங்ெ என நியனக்ெ…

அதிலும் கெௌதம் "நான் இருக்ெ வயர நீ ெவயை படாத…

நான் இருக்மென் உனக்கு… அழுயெயய நிப்பாட்டு… தட்ஸ் யே
மெர்ள்" என்று ேறுமுயனயில் இருப்பவயர ைோதானம் கைய்ய
ஜனனிமயா அதிதீவிரோெ கெௌதம் மபசுவயத மெட்டு
கொண்டிருந்தாள்…

அவன் மபசி முடித்து வரும் அரவம் மெட்டு விழித்தவள்

அவயன பார்த்தாள்… கெௌதமோ அவள் விழித்து இருப்பயத
ெண்டவன், "இன்னும் தூங்ொையாடி என் கபாண்டாட்டி "… என்று
கூறி கொண்மட ஏமதா மபை வந்தவயள மபை விடாேல் இதழ்
யுத்தம் கைய்ய துவங்கினான்… அவனது மவெம் அவளது
மூயளயய ேழுங்ெடிக்ெ அவமனாடு ஒன்றி மபானாள்…

இதற்கியடயில் மொபாை கிருஷ்ணனின் பால்ய நண்பரின்

வீட்டு விமைஷத்துக்கு சுேதியும், மொபாை கிருஷ்ணனும் கைன்று
இருந்தனர் வருவதற்கு ஒரு வாரம் ஆகும் என்று கைால்லி விட்டு
கைன் னர்… ஜனனியிடம் ெவனோெ இருக்ெ மவண்டும் என்றும்

113
கெௌதமிடம் மநரோெ வீட்டிற்க்கு வரவும் அறிவுறுத்திவிட்டு
கைன் னர்…

கெௌதமும் அலுவைெம் கைன்று இருக்ெ யாரும் இல்ைாத

தனியேயில் இயடயியடமய அந்த கபண்ணின் முெம் ஜனனியின்
ேனக்ெண்ணில் வந்து மபாகும்… கதரிஞ்ைவங்ெளா இருக்கும் என
அவள் ேனயதமய அடக்கி, நாே ைந்மதெ படக்கூடாது என்
தீர்ோனம் எடுத்து வீட்டில் உள்ள ேற் பணிெயள கைய்ய
கதாடங்கினாள்…

தனியேயில் இருக்கும் மபாது அவனிடம் மெக்ெ மவண்டும்

என்று இருப்பவள்… கெௌதம் வந்துவிட்டால் அவயள
விடோட்டான்… வீட்டில் கபரியவர்ெள் இல்ைாத தனியே மவறு…
ஜனனி சிரத்யதமயாடு படிப்பயத பார்த்தவன் அவள் மேல்
நம்பிக்யெ வர அவமனா அவளுக்கு மநரம் ொைம் இல்ைாேல்
தன் ொதல் பாடத்யத ெற்று கொடுத்து கொண்டு இருக்கி ான்…
அவளும் அயதயும் சிரத்யதமயாடு ெற்று வருகி ாள்…

நாம் ஒரு ொரியத்யத ேனதில் மபாட்டு குழப்பி கொண்டு

இருந்தால் அது ைம்ேந்தம் ஆன நிெழ்வுெமள கதாடர்ந்து நம்யே
சுற்றி நடந்து கொண்டிருப்பது மபாை ோயய இருக்கும் நேக்கு…
அது நல்ை விதோன விஷயங்ெள் எனில் அது நேக்கு கபாசிட்டிவ்

114
 …
எனர்ஜியய கொடுக்கும்… இல்யைமயல் அது நேக்கு கநெட்டிவ்
எனர்ஜியய தான் கொடுக்கும்… அது மூைம் நேது எண்ணங்ெள்
யாவும் அயத ஒத்மத நடந்து கொண்டிருக்கும்… அது மபாை ஒரு
ேனநியையில் தான் ஜனனி இருந்தாள்…

அதுமபாை ஜனனிக்கும் அந்த ொர், கபண், கெௌதமின் இரவு

மநர ைம்பாஷயண இயத மூன்றும் ேனதில் இட்டு குழப்பி
கொண்மட அவளும் ஒரு வித குழம்பிய ேனநியையில் தான்
இருந்தாள்… ஜனனி இந்த கநாடி வயர கெௌதயே ைந்மதகிக்ெ
வில்யை… ஆனால் அது யார் என்று கதரிய மவண்டும்
அவ்வளமவ… அவனிடம் மெக்ெைாம் என் ால் அவமனா
இவளிடம் சிக்ொேல் சுற்றி திரிகி ான்…

இப்கபாழுது எல்ைாம் ஜனனிக்கு ெண்ணால் கூட கெௌதயே

ொண முடியவில்யை… மவயை பளு என் ஒரு வாக்மொடு
முடித்து விடுகி ான்… இவள் எழுவதற்கு முன்பு கைல்பவன் இவள்
உ ங்கிய பின்மன வருகி ான்… சிை மநரம் யாரிடமோ மொபம்
கொண்டு மபசுவது மபாை இருக்கும்…

நடு இரவில் இவள் மேல் யெயும், ொலும் இட்டு

உ ங்குவதாெ நியாபெம்… ஏகனனில் அந்த ைேயங்ெளில்
அவளுக்கு உ க்ெத்தில் கூட திரும்பி படுக்ெ முடியாது… உ ங்கி

115
எழுந்ததும் யெயும் ொலும் கவகு மநரம் ஒமர நியையில்
இருந்ததால் ஒரு வலி இருக்கும் அயத யவத்து தான் அவள்
கூறுகி ாள்…

ஒரு நாள் ொயை எழுந்து இருக்கும் மபாமத தயை சுற்

தாக்கு பிடிக்ெ முடியாேல் ேறுபடியும் படுத்து விட்டாள்…
பக்ெத்தில் கெௌதம் இல்யை எழுந்து மபாய் விட்டாமனா என்று
ேணியய பார்க்ெ அது ொயை 10 ேணி என ொட்ட தூக்ெ
முடியாத தயையயயும், உடயையும் கேல்ை அயைத்து, பின்
கேதுவாெ எழுந்தவள் கேல்ை குளியைய க்குள் புகுந்து பல்
மதய்க்கும் மபாது ஒமர குேட்டல்… அவளால் முடியவில்யை…
தயையில் யாமரா ெல்யை யவத்து அழுத்துவது மபாை ெணம்
தாங்ெ முடியவில்யை…

நாட்ெள் ெணக்கிட்டு மநாக்ெ நாளும் தள்ளி மபாய் இருக்ெ

ஒரு மவயை குழந்யதயாெ இருக்குமோ என்று நியனக்கும்மபாது
ஒமர ைந்மதாஷம்… எங்ெள் ொதலுக்கு உண்டான பரிசு…
நியனக்கும் கபாழுமத ஒமர தித்திப்பு…

எங்ெள் ொதல் இரவின் ைாட்சி… அன்பின் அயடயாளம்…

இயத ெணவனிடம் கூறினால் என்ன என்று மயாசிக்கும் கபாழுமத,
இப்கபாழுது மவண்டாம் ஒரு மவயள இல்யை என் ாமைா பயம்

116
 …
அவளுக்கு… எதற்கும் உறுதி படுத்தி கொள்ளுமவாம் என்று
எண்ணி கரடி ஆகி ேருத்துவ ேயன கைல்ை தயாரானாள்…

ெணவனிடம் கைால்ைாேல் ேருத்துவேயனக்கு கைன்று உறுதி

படுத்தி விட்டு ோயை கெௌதயே ஆச்ைரியப்படுத்தைாம் என்று
ேனக்ெண்ணில் ெணவனிடம் அப்கபாழுது கைான்னால் எப்படி
இருக்கும் என்று எல்ைாம் ேனதில் அஸ்திவாரம் இட்டு மொட்யட
ெட்டி ேருத்துவேயனக்கு கைல்ைைாம் என் முடிவுக்கு வந்தாள்…
அவளது மொட்யடயய ெணவமன உயடத்து எறிவான் என்பயத
அறியாத மபயத…

கரடி ஆகி வந்தவள் டியரவரிடம் வண்டியய எடுக்ெ கைால்லி

ஒரு உயர் ரெ ேருத்துவேயனக்கு கைன் ாள்… அவளது முய
வந்ததும் உள்மள கைல்ை, அவயள பரிமைாதித்த ேருத்துவர் அவள்
ெருவுற்றிப்பயத உறுதி கைய்தார்… அவளுக்மொ ைந்மதாைத்தில்
ெண்ெள் ெைங்கியது…

அவளது ைந்மதாஷத்யத ெவனித்த ேருத்துவர் சிரித்த

முெத்தில் ெண்ெள் ேட்டும் ெைங்கி இருந்த அவயள பார்த்து
புன்னயெத்து, அவளுக்கு இந்த ைேயத்தில் ைாப்பிட கூடிய
உணவுெளுக்ொன அட்டவயனயும், ைத்து ேருந்துெளும் எழுதி
கொடுத்து, எதற்கும் ஸ்மென் கைய்து கொள்ள கைால்லி

117
அறிவுறுத்தினார்…

இவளும் ஸ்மென் கைய்யும் அய யில் ொத்து இருக்ெ,

அவளது முய வந்தது உள்மள கைன்று, ஸ்மென் கைய்து
முடித்ததும் கவளிமய வந்தாள்… , அங்மெ ஸ்மென்
கைய்வத க்ொெ ொத்திருக்கும் அய யில் ஒரு கபண்,
பதட்டத்துடன் அேர்ந்து இருக்ெ ஜனனியின் முெம்
ஆமைாையனயில் சுருங்கியது… இவயள எங்மெமயா பார்த்து
இருக்கிம ாமே எங்மெ என்று மயாசித்து பார்த்தாள்…

மவெோெ அப்கபண்யண ஆராய்ந்து பார்த்தாள் ஜனனி…

ஞாபெம் வந்தது விட்டது அவள் தான் அன்று கெௌதமின் ொரில்
பயணம் கைய்தவள்… அந்த கபாண்ணு ஏன் பதட்டோ இருக்ொ…
ஜனனியய விட இரு வயது சிறியவள் ஆெ இருப்பாள் அந்த
கபண்…

ெருப்பும், ைந்தன நி ஷிர்ட்டும் பாவாயடயும் அணிந்து

இருந்தாள்… பால் ேனம் ோ ாத குழந்யத முெம் அவளுக்கு…
அந்த கபண்ணின் முெமோ பயத்தில் கவளிறி இருந்தது… மேலும்
இவள் அப்கபண்யண பற்றிய ஆராய்ச்சி கைய்தவதற்குள் அவள்
முய வர அவள் ஸ்மென் அய க்குள் கைன் ாள்…

குழப்பத்துடன் கவளிமய வந்து ொர் பார்க்கிங் கைல்லும்

118
 …
மபாது, பார்க்கிங் இல் உள்ள ொர்ெயள ெவனித்தாள்… அன்று
பார்த்த அமத கபண்… மவெோெ ெணவனின் ொர் இருக்கி தா
என்று சுற்றி பார்க்ெ இவள் ைந்மதகித்தது மபாை கெௌதமின் ொர்
அங்மெ இருந்தது… இந்த முய நம்பர் பியளட்யய பார்க்ெ
அவள் அதிர்ந்தாள்…

கெௌதமின் ொர் தான் அது… கேல்ை ொரின் அருமெ கைல்ை

அந்த ொரில் யாரும் இருப்பதற்ொன எந்த வியடயும் இல்யை…
அதற்குள் இவளுயடய ொர் வந்தது ஜனனிக்கு ஒன்றுமே
விளங்ெவில்யை… ொரில் ஏறியவள் ைடுதியில் கெௌதயே
அயழத்தாள்… முதல் ரிங்கிமை எடுக்ெப்பட,

கெௌதம், "என்ன டி கபாண்டாட்டி… ொயைை நல்ை தூக்ெோ…

இப்மபா தான் மேடம்க்கு என்மனாட ஞாபெம் வருதா"…

ஜனனிமயா அவனது குரலில் ஏமதனும் ோற் ம் வருகி தா

என ஆராய்ச்சி கைய்து கொண்மட ஜனனி மபை "இல்ை நான்
தூங்கிட்மடன்"… என் ாள்… கெௌதம்," இப்மபா எல்ைாம் நீ கராம்ப
தூங்கு டி கபாண்டாட்டி"… பின் ைாதாரண மபச்சினுமட அவன்
என்ன கைய்து கொண்டு இருக்கி ான் என்று மெட்ெ, அவனும்
ஆபிசில் இருப்பதாெ கூறினான்…

ஜனனிமயா அவனது குரலில் இருந்து எயதயும் ெண்டு பிடிக்ெ

119
முடியாேல் திணறினாள்… இருந்தும் அவள் நம்பிக்யெயய தவிர
விடாேல் மநராெ கெௌதமின் ஆபீசுக்கு கைன் ாள்… அவளது
துரதிர்ஷ்டமோ என்னமோ கெௌதம் அங்கு இல்யை மீட்டிங்
கைன்று இருப்பதாெ வரமவற்பு கபண் கூ முதல் முய யாெ தன்
அன்பு ெணவன் மீது தன் ைந்மதெத்யத வியதத்தாள்… அவனது
ொரும் அங்கு இல்யை… எப்படி இருக்கும் அவனுயடய ொர்
தான் ேருத்துவேயனயில் அல்ைவா இருக்கி து…

வீட்டிற்கு வந்து இயத பற்றிமய குழப்பி கொண்டு இருக்ெ,

அன்று இரவும் அவன் தாேதோெ வர இவமளா உ ங்ொேல்
அவனுக்ொெ ொத்து இருந்தாள்…

வந்தவமனா அவளின் முெத்யத பார்த்து "என்னடி உடம்புக்கு

முடியையா ஒரு ோதிரி இருக்ெ" என்று அவயள அயணத்து
கொண்மட மெக்ெ… ஜனனிமயா "ஒன்னும் இல்ை"… என்று
அவளுக்மெ கபாருந்தாத பதியை அவனுக்கு அளித்தாள்…
அவமனா அவயள பார்த்து ஏமதா ைரியில்யைமய என்பது மபாை
அவயள உற்று மநாக்ெ அவன் பார்யவயய தவிர்த்தாள்…

பின் அவளின் ெழுத்து வயளவில் முெம் புயதத்து "என்னாச்சு

டி இந்த ெண்ணு ஏமதா என்கிட்ட ேய க்குமத" என்று அவளின்
கைவி ேடயை தன் உதடுெளால் உரசிக் கொண்மட மெட்ெ,

120
 …
ஜனனிமயா ைடுதியில் தன் ேனயத ெண்டுபிடித்த ெணவயன
நியனத்து அந்த கநாடி ெண்ெள் குளம் ெட்ட அவனிடம் இருந்து
விைகினாள்…

அவளுக்கு அவனிடம் தான் ெருவுற்றிப்பயத கைால்ை

மவண்டும் என்று ஊந்த ஏமதா ஒரு தயட அவளது
கதாண்யடயில் வந்து அழுத்த, பாரம் தாங்ொேல் அவனிடம்
கைால்ைாேல் கெௌதமிடம் இருந்து விைகினாள்… கெௌதமோ
ஜனனியய ஒரு வித குழப்பத்துடன் அவளது நடவடிக்யெெயள
ெவனிக்ெ கதாடங்கினான்…

இரண்டு நாள் அயேதியாெ ெழிய ஸ்மென் கைய்த ரிப்மபார்ட்

வாங்குவதற்ொெ மீண்டும் ேருத்துவேயனக்கு கைன் ாள்… ொத்து
இருப்பு அய யில் அேர்ந்து இருக்கும் மபாது அந்த கபண் வந்து
இருந்தாள்…

ஜனனி முதலில் அவயள ெவனிக்ொேல் இருக்ெ,

அட்கடண்கடர் நிஷா G என்று அயழக்ெ நிமிர்ந்து பார்த்தாள்…
பார்த்தவள் அதிர்ந்து மநாக்ெ கெௌதம் அந்த கபண்ணின் மதாள்
கதாட்டு அயழத்து ேருத்துவர் அய க்குள் கைன் ான்… கெௌதம்
இவயள ெவனிக்ெவில்யை…

ஜனனிக்கு ஒரு நிமிடம் உைெமே இருண்டது… பக்ெத்தில்

121
இருப்பவர் முன்னாள் இருப்பவர் யாரும் ெண்ணில் படவில்யை…
கெௌதம் தானா என்று ெண்ெயள மதய்த்து கூட பார்த்தாள்
ெைங்கிய ேங்கிய அவள் விழிெள் அது கெௌதம் தான் என்று
அடித்து கூறியது… ேனது அது கெௌதம் ஆெ இருக்ெ கூடாதா
என்று ஏங்கியது…

ஆனால் அவள் ேனயத விழ்த்தியது அவள் ெண்ெள்… அது

கெௌதம் தான்… அதிலும் அவள் கபயர் நிஷா G… அப்படி
என் ால் நிஷா கெௌதம்ோ… அவளால் அப்படி மயாசித்து கூட
பார்க்ெ முடியவில்யை…

அன்று அவன் ஜனனி கெௌதம் கிருஷ்ணா என்று கைால்லும்

மபாது இனித்தமத இப்கபாழுது இந்த கபண்ணின் பின்னாலும் G
இருப்பயத நியனத்தால் ெைக்கி மத… கெௌதம் நீங்ெளா கெௌதம்
அது என்னாை நம்ப முடியமை… ேனசு கைால்லுது நீங்ெ இல்ைனு…
என்று தனக்குள்மள ேறுகி கொண்டிருந்தவள்…

எதற்கும் ஒரு தடயவ கூட பார்க்ெைாம் என்று

ொத்திருந்தாள்… இதயம் உயடந்து மபாெ கூடிய மவதயன
இருந்தாலும் அது தன் இதயம் ெனிந்தவன் தானா… ஆனால்
அவளது இதயம் ெனிந்தவன், அவளது இதயத்யத உயடத்து
எரிந்து அது நான் தான்… உன் ெணவன் தான்… என்று

122
 …
அவளுக்கு ஒரு முய கூட உணர்த்துவது மபாை ேருத்துவரின்
அய யில் இருந்து புன்னயெ முெத்துடன் இருவரும் இ ங்கினர்…

123
 அத்தியாயம் 10
சிரித்த முெத்துடன் இ ங்கும் ெணவயன இயேக்ொேல்
பார்த்தவள் அந்த கபண்யணயும் பார்த்தாள் இருவரும் அருகில்
நிற்பயதயும், சிரித்து மபசிக் கொள்வயதயும் பார்த்து அவளால்
கபாறுத்து கொள்ள முடியவில்யை… கெௌதம் ஏமதா நியனவில்
திரும்பி பார்க்ெ இவள் தன் முெத்யத ேய த்து கொண்டாள்…
ஏன் அவள் அப்படி கைய்கி ாள் என்று ஜனனிக்மெ
கதரியவில்யை…

மநமர மபாய் அவன் ைட்யடயய பிடித்து மெள்வி மெள்

கபண்மண… என்று அவளது மூயள அறிவுறுத்த ஆனால் ொதல்
கொண்ட அவளது ேனம் அயத கையல் ஆற் ாேல் நின்
இடத்திமை அயையாேல் நின்று கொண்டிருந்தாள்…

தன் ெணவயன ைந்மதெ படுகி மோ என் மெள்விக்கும்

பதில் இல்யை… ெண்ணால் பார்த்தயதயும், ொதால் மெட்பயதயும்
உண்யே இல்யை என்று அவளால் கைால்ை முடியாது அல்ைவா…
யாமரா கைால்லி யாமரா பார்த்து கூறியயத அவள்
நம்பவில்யைமய கைாந்த ைாட்சி நான் தாமன…

நான் தான் மெட்மடமன, பார்த்மதமன… நானும்

124
 …
என்குழந்யதயும் தான் ைாட்சி… நியனக்கும் கபாழுமத அவளுக்கு
உள்ளுக்குள் எரிக்கி மத… என்று தனக்குள்மள ேறுகி
கொண்டிருந்தாள்…

அதற்குள் அட்கடண்கடர் கபண் இவள் கபயயர ஜனனி

கெௌதம் கிருஷ்ணா என்று ஏைம் விட நிெழ் உைெத்திருக்கு வந்து
அவள் ரிப்மபார்ட்யய வாங்கினாள்… அயத பார்த்ததும்
அவளுக்கு ஒரு விரக்தி சிரிப்பு… ஜனனி தனக்குள்மள இறுகி
விட்டாள்… புதிய ஜனனி இவள்…

ஒன்றும் மபைாேல் வீட்டிற்கு வந்தாள்… ஏமதா பைோெ

மயாசித்து கொண்டிருந்தாள்… அவளால் கதளிவாெ ஒரு முடியவ
எடுக்ெ முடியவில்யை… அவளது வயதுக்கு முயன்று பார்த்தாள்
ஒரு முடிவு கியடத்தது இது ைரி தானா என் மெள்விக்கு, எனக்கு
ைரியில்ைாேல் இருக்ெைாம் ஆனால் என் ெணவனுக்கு அது தான்
ைரி… என்ெணவன் என்று நியனக்கும் கபாழுமத இப்கபாழுது
ெைக்கி து அவளுக்கு…

ோயை ஆகியதும் கெௌதம் ைந்மதாைத்துடன் வீட்டுக்குள்

வந்தான்… வந்தவன் மே

ஜனனி… எங்ெ டி இருக்ெ… என்ன பண் … என ெத்தி

கொண்மட வந்தான்… ஜனனிமயா மவெோெ தன் ெைங்கிய

125
விழிெயள விழுங்கி அவன் முன் ைாதாரணோெ இருப்பது மபால்
அவயன எதிர் கொண்டாள்…

வந்தவன் அவயள எடுத்து தட்டாோயையாெ சுற்றி, இறுெ

அயணத்து முத்தமிட்டான்… எயதயும் முெத்தில் ொட்டதவன்
இன்று அவனது ைந்மதாஷத்யத பகிர்ந்து கொள்ளுகி ான் என் ால்
அதற்ொன ொரணம் தான் ஜனனிக்கு கதரியுமே…

ஜனனிமயா ஒன்றும் மபைாேல் இருக்ெ அவமன புதியகதாரு

கதாழில் கதாடங்ெ மபாவதாெவும் அதற்கு அவயளயும் பார்ட்னர்
ஆக்ெ மபாவதாெவும்… இனி இப்படி எல்ைாம் குழந்யத மபாை
இருக்ெ கூடாது, தனி தி யேயய வளர்த்து கொள்ள மவண்டும்,
உன் கைாந்த ொலில் நிக்ெ மவண்டும் என அறிவுயரயும்
கூறினான்…

ஜனனி கவறும் தயையய ேட்டும் ஆட்டி கொண்டு

இருந்தாள்… அவமனா அவளிடம் ஏமதா ஒரு ோறுதயை ெண்டு
என்ன என்று மெட்டான்… ஜனனி ஒன்றும் இல்யை என்று
அவனுக்கு பதில் கூறினாள்… அவமனா நம்பாத பார்யவ ஒன்ய
அவளிடம் வீசி அவயள கரடி ஆெ கைான்னான்… அவளும் கரடி
ஆகி இருவரும் உணவு உண்ண கவளிமய கைன் னர்… வரும்
வழிமய அவளுக்கு ஒரு புடயவயும் அதற்கு மேட்ச் ஆெ

126
 …
நயெயும் வாங்கினான்…

ேற் மநரங்ெளில் கெௌதம் கவளியில் கொண்டு மபானால்

அவள் அவயன விடோட்டாள் ெட்டி கொண்மட மவண்டதும்
மவண்டாததும் வாங்குவாள்… அவனும் ெண்டு கொள்ள
ோட்டாள்…

அவளுக்கு பிடித்தது எடுெட்டும் என்று விட்டுவிடுவான்…

ஆனால் இன்ம ா அவன் தான் மதர்ந்து எடுத்தது எல்ைாம்…
ஜனனிமயா துணி ெயடயில் இருக்கும் டம்மி கபாம்யே மபாை
ஆடாேல் அயையாேல் இருந்தாள்… அவன் மெப்பதற்கு ேட்டும்
பதில் கைால்லி… வீட்டுக்கும் வந்தாயிற்று…

உயட ோற்றி இயந்திர ெதியில் படுக்ெ மபானவயள

அப்படிமய தன் யெெளில் ஏந்தி கொண்டு ெட்டிலுக்கு மபானான்…
அவமளா என்ன என்பது மபாை பார்க்ெ, அவனது விஷே
பார்யவயில் ெண்டு கொண்டாள் அவன் மதயவயய…

ஜனனிமயா மவண்டாம் இன்னிக்கு என்று கூ ைாம்

இப்கபாழுது இருக்கும் ேனநியையில் என்னால் இயத எப்படி
ஏற்று கொள்ள முடியும் முடியாது என்று அவள் ேனது அங்மெ
மயாசித்து கொண்டு இருப்பதற்குள் அவளது உடல் அவனது
ஆளுயேயின் கீழ் அடங்கி ஐந்து நிமிடங்ெள் ஆகி விட்டன…

127
என்னதான் ேனம் மவண்டாம் என்று கைான்னாலும் அவளது உடல்
அவள் கைால்லுவயத மெக்ொேல் இருக்ெ ஜனனி என்ன கைய்வாள்
பாவம்…

இது தான் ஜனனி அவன் மீது அவள் கொண்டுள்ள அதீத

ொதல் தான் இந்த தருணத்திலும் அவனிடம் ஒன்றும் மெக்ொேல்
அவனிடம் இயயந்து கொண்டு இருக்கி ாள்… அவளது பைவீனம்
கெௌதம் மீது ஜனனி கொண்டுள்ள அதீத ொதல்…

அவளுக்கு ஒன்று ேட்டும் புரிந்தது… கெௌதம் அருகில்

இருந்தாமைா அவனிடம் மபசினாமைா அவன் கூறுவதும்,
கைய்வதும் எனக்கு எதிராெ இருந்தாலும் நாம் அவன்
கைால்லுவயத தான் மெப்மபாம்… மவண்டாம் அவனிடம் எயதயும்
மெக்ெ கூடாது… மெட்டால் அவன் கூறும் ைோதானத்தில் நான்
அடங்கி மபாய்விடுமவன்…

நான் மெட்டதும், பார்த்ததும் கபாய் இல்யை நிஜம் என்று

தனக்கு தாமன உறுதி எடுத்து கொண்டு அவனுக்கு தன்யன
கொடுத்தாள் விரும்பிமய… இந்த கூடல் அவர்ெள் வாழ்வில்
ெயடசி முய அல்ைவா என்று நியனக்கும் கபாழுமத அவளுக்கு
உடல் ேட்டும் சுகிக்ெ உள்ளம் எரிந்தது ஊயேயாெ அழுதாள்…

கூடல் முடிந்து ேயனவியய யாருக்கும் விட்டு கொடுக்ெ

128
 …
ோட்மடன் என்பது மபாை அவயள இறுக்கி ெட்டி கொண்டு
கிடக்கும் கெௌதமுக்கு கதரிந்தால் இது தான் அவர்ெளின் ெயடசி
கூடல் என்று… கெௌதம் அவயள விடுவானா…

கோயபலில் யாருக்மொ அயழத்தாள் ேறுமுயனயில் கூறும்

எதற்கும் அவளுக்கு வியட இல்யை… ேறுமுயன மெக்கும்
மெள்விக்கு ஒமர பதில் என் ேரணம் என்று அவர்ெயள மிரட்ட
ேறுமுயனயும் அடங்கியது… எடி கபண்மண எல்மைாயரயும்
ைோதான படுத்துவதற்கு பதில் உன் ெணவனிடம் மெள்வி மெளடி
கபண்மண… என் மெள்விக்கு… அவள் பதில் கேௌனம்…

கெௌதமிருக்கு ஒரு ெடிதம் எழுதைாம் என்று நியனக்ெ

எழுதாேல் கவறும் மபப்பரில் யெகயழுத்து இட்டு யவத்தாள்…
கோயபலில் அவனுக்கு ஒரு கைய்தி "உங்ெ வாழ்க்யெயில் நான்
இனி இயடயூ ாெ இருக்ெ ோட்மடன்… மபாதும் கெௌதம் பிடிக்ொத
கபாண்டாட்டி கூட வாழ்ந்தது… உங்ெளுக்கு ஏன் நம்ே ெல்யாணம்
பிடிெைனு இப்மபா எனக்கு புரிஞ்சுடுச்சு… இனி உங்ெ
வாழ்க்யெயய உங்ெ இஷ்டப் படி அயேச்சுக்மொங்ெ கெௌதம்…
நான் மபாம ன்… என்யன மதடாதீங்ெ"… என்று அவனுக்கு ஒரு
கைய்தி அனுப்பி விட்டு கிளம்பிவிட்டாள்…

இது தான் பக்குவமின்யே என்பது… ஜனனியின் வயது

129
என்பது கோட்டில் இருந்து பூ ஆெ ோ கூடிய ைேயம்… அந்த
வயதில் உள்ள கபண்பிள்யளெள் எப்கபாழுதும் ஒரு
விஷயத்திற்ொெ கூடுதல் ைந்மதாைம் அயடவார்ெள்… அமத ைேயம்
ஒரு சிறு ொரியம் மபாதும் அவர்ெயள நியை கொள்ள கைய்ய…

இது தான் ஜனனியின் வாழ்க்யெயிலும் நடந்து இருக்கி து…

இந்த வயது பிள்யளெளுக்கு எது ைரி எது தவறு என
அவர்ெளுக்கு புரிந்தாலும் எயத கைய்தால் இதற்கு ைரியாெ வரும்
என்பதில் அவர்ெளுக்கு எப்மபாதும் ஒரு குழப்பமே இருக்கும்…

ஒரு சிை பிள்யளெளுக்கு இந்த வயதில் கூடுதல்

புத்திைாலிதனம் இருக்கும்… ஜனனி மபான் கபண்ெள் ஒரு
விஷயம் மபாதும் அவர்ெள் ைந்மதாைப்பட யவக்ெவும், துக்ெம்
படவும் ஒரு சிறு விஷயம் மபாதும் அவர்ெளுக்கு எது ைரி எது
தவறு என பிரித்து பார்க்ெ கதரியாது…

அவர்ெள் தங்ெளுக்குள்மள எல்ைாத்யதயும் புயதத்து

கொள்ளுவார்ெள்… பிரித்து பார்த்தாலும் பக்குவமின்யே ொரணம்
தங்ெள் வாழ்க்யெயய தாங்ெமள அழித்து கொள்ளுவார்ெள்…

மீட்டிங் முடித்து விட்டு மபாயன ஆன் ஆக்ெ ஜனனியின்

குறுந்தெவயை படித்தவன் முதலில் ஒன்றுமே விளங்ெவில்யை…
முதலில் நம்பாேல் தான் படித்தான் பின்பு அவளுக்கு அயழக்ெ

130
 …
பின் எடுக்ெ பட வில்யை… வீட்டிற்க்கு அயழத்தாலும் வீட்டு
பணிப்கபண் ஜனனி கவளிமய கைன்று இருப்பதாெ கூ கேல்ை
ைந்மதெம் அவயன சூழ்ந்தது…

ஒரு நிமிட பயத்யதயும் விரட்டி மவெோெ வண்டியய

எடுத்தான்… மநமர வீட்டிற்க்கு கைன்று அவர்ெள் அய க்கு
கைன் ான்… அவள் இல்யை… அவளது உயட மநற்று அவன்
பரிைளித்த பரிசும் இல்யை… கோயபல் வீட்டிமைமய விட்டு
கைன்று விட்டாள்… அந்த கோயபயை எடுத்தான்…

அதில் ெண்ணீர் தடம் அழுது கொண்மட கைய்தி அனுப்பி

இருப்பாள் மபாை… முதல் முய யாெ கெௌதம் தன் வாழ்க்யெயில்
அடுத்தது என்ன என்று மயாசித்தான்… அவனுக்கு ஒன்றும்
புரியவில்யை…

மநற்று இரவு கூட ஒன் ாய் ெளித்மதாமே… இப்மபா என்ன

ஆயிற்று… ஏன் ஜனனி இப்படி ஒரு முடியவ எடுத்தாள் என்று
சிந்திக்கும் மபாமத அந்த மபப்பர் ெண்ணில் பட்டது கவறும்
மபப்பர் யெகயழுத்து இட்டு இருந்தாள்…

ஓ புரிந்தது ஜனனி பிளான் கைய்து தான் கைன்று

இருக்கி ாள்… மநமர கீமழ வந்தான்… வந்தவன் முன் அடுத்த
இரு நிமிடங்ெளில் அவர்ெளின் வீட்டு பணியாளர்ெள்…

131
 என்ன என்று விைாரித்ததில் அவர்ெளுக்கு ஒன்றும்
கதரியவில்யை… ெயடசியாெ டியரவரிடம் மெக்ெ ெடந்த இரு
நாட்ெள் ஆெ ேருத்துவேயனக்கு கைன்று வந்தயத அவன்
கூறினான்… அவளுயடய ோறுதலுக்ொன வியட கெௌதமுக்கு
கியடத்தது…

நிஷாயவ ெண்டிருப்பாள் அது தானா… இருந்தும் ஜனனி

மேல் மொபம் கெௌதமுக்கு என்யன ைந்மதெ படுவிட்டாள்…
எதுவானாலும் என்யன மெக்ெைாமே… அவள் எதற்கு
ேருத்துவேயனக்கு கைல்ை மவண்டும் என்று மயாசிக்யெயில் ஒரு
மவயள அதுவாெ இருக்குமோ… அவன் ெண்ெள் தானாெ
பனிக்ெ… ஜனனி… என்று ெத்தினான்…

மபாலீைாரிடம் வழக்குப்பதிவு கைய்யாேல் விைாரிக்ெ கைால்ை,

அவர்ெளும் விைாரிப்பதாெ வாக்கு அளித்தர்ெள்… பின் ஜனனியின்
மதாழிெயள அயழத்த மபாது அவர்ெளுக்கும் ஒன்றும்
கதரியவில்யை… ெயடசியாெ ஜனனியின் வீட்டிக்கு அயழக்கும்
மபாது அவர்ெளிடமும் இல்யை என்று பதில் வர ஓய்ந்து
மபானான் கெௌதம்…

விஷயம் அறிந்ததும் என்னமோ ஏமதா என்று அடித்து

பிடித்து ஜனனியின் வீட்டாரும், கெௌதமின் கபற்ம ாரும் ஓடி வர,

132
 …
எல்மைாரும் புைம்பி, அழுது ெயரய கெௌதம் தான் அவர்ெயள
ைோதானம் கைய்ய மவண்டியது ஆயிற்று… ஒரு நாளில் பத்து
வயது மூப்யப பரிசு அளித்தாள் கெௌதமின் ேயனவி…

எல்மைாயரயும் இத்தயன பரிதவிப்புக்கு ஆள் ஆக்கிய

ஜனனிமயா அகேரிக்ொ கைல்லும் விோனத்தில் அேர்ந்து
இருந்தாள்… பரீட்யை முடிந்தால் சுற்றுைா கைல்ை கெௌதம் எடுத்து
யவத்திருந்த விைா இவள் ஓடி ேய ய உபமயாெம் ஆனது…
விோன பணிப்கபண் சீட் கபல்ட் அணிய கைால்ை ைட்கடன்று
ெணவனின் நியாபெம்… அன்று அவன் தாமன அணிவித்து
கொடுத்தான் என்று கதாடங்கினாள் அழுது ெயரய…

ோயை ஆகி விட்டது… கெௌதமின் வீட்டில் எல்மைாரும்

பதட்டத்துடன் இருக்ெ யாருக்கும் பசி, தூக்ெம் இல்யை…
சுேதியும், மீனாக்ஷியும் பூயஜ அய மய ெதி என்று கியடக்ெ…
அவர்ெளின் மவண்டுதயை சிறிதாெ நிய மவற்றிய ெடவுள் அவள்
எங்மெ இருக்கி ாள் என் தெவயை அளித்தார்…

மபாலீைார் விைாரித்ததில் அவள் அகேரிக்ொ கைல்லும்

விோனத்தில் பயணம் கைய்து கொண்டு இருப்பது கதரிந்தது…
அதற்குள் ஒரு முக்கியோன நபர் கெௌதயே அயழக்ெ அவர்
கூறிய பதிலில் கெௌதமின் முெம் இறுகியது…

133
 ஜனனி அகேரிக்ொ கைல்லும் விஷயத்யத கெௌதம் கைால்லி
அறிந்த மீனாக்ஷி உடமன தனது ேென் கஜெதீஷ்யய
அயழத்தார்… ஏர்மபார்ட்டில் இருந்து அவயள பிடிக்ெ கைால்ை,
ேறுபடியும் அவயள திருப்பி அனுப்பி யவக்கும் படி அழுது
கொண்மட தனது ேெனிடம் கூறினார்…

அவள் மபாய் விட்டாள் என் கைய்தியய மெட்டதில் இருந்து

ஏமதா மயாசித்து கொண்டிருந்தவன்… ஜனனியின் அம்ோ அவயள
திருப்பி அனுப்ப கைால்லி ேெனிடம் மெட்பயத மெட்ட கெௌதம்,
"மவண்டாம் அவள் அங்மெமய இருக்ெட்டும்… கைால்ைாே
மபானவ… அவளா வரணும் இங்ெ… யாரும் கூப்பிட கூடாது…
அவளா மபானவ அவளாமவ வரட்டும்… அவ வருவா இல்யை
நான் வர யவப்மபன்” என்று மொபத்துடன் தன் முழு
உயரத்துக்கும் எழுந்து நின்று ெத்தினான்…

அவன் கூறுவயத மெட்ட அயனவரும் ஒரு வித பீதியில்

கெௌதயே மநாக்கினர்…

134
 …

அத்தியாயம் 11
கெௌதம் கூறியயதக் மெட்டு அதிர்ந்த அயனவரும்
மொபத்துடன் நிற்கும் கெௌதயேமய பார்த்து பீதியில் நிற்ெ, சுேதி
ஏமதா கூ வர அவயர கூ விடாேல் யெ உயர்த்தி ஒன்னும்
கைால்ை மவண்டாம் என்பது மபாை அவனது அய க்கு கைன்று
விட்டான்…

ஆனால் மேமை கைல்பவயனமய பார்த்து கொண்டிருந்த

அயனவருக்கும் குழப்போய் இருந்தது… இப்கபாழுது தான்
இருவரும் மைர்ந்து வாழ கதாடங்கினர்… அதற்குள் இருவருக்கும்
இயடமய மோதல் ஏற்பட ொரணம் என்ன என்று கதரியாேல்
இருக்ெ என்ன நடந்தது, எதற்ொெ அவள் இப்படி கைய்தாள்,
கெௌதம் ஏன் இப்படி கைால்லிவிட்டு கைல்கி ான் என்று புரியாேல்
நிற்ெ தான் அவர்ெளால் முடிந்தது…

கூடுதைாெ சுேதிமயா மொபாை கிருஷ்ணமனா மெக்ெ

மபானால் அது என் தனிப்பட்ட விஷயம் என்று முடிப்பான்
கெௌதம் அதில் யாரும் தயையிட மவண்டாம் என்பான்…
கஜயக்குோர் தம்பதிெளுக்மொ கைால்ைமவ மவண்டாம் ேருேென்
மவறு…

135
 கபற் வர்ெமள தன் ேெனிடம் தயங்கி மெக்ொேல் இருக்கும்
மபாது இவர்ெள் எப்படி மெப்பது என்று கதரியாேல் இருக்ெ,
எப்படி இருந்தாலும் அவள் எங்மெ இருக்கி ாள் என் தெவல்
கதரிந்தது அல்ைவா… இனி கஜெதீஷ் அவயள பார்த்து
கொள்ளுவான் என் நம்பிக்யெயில் இருந்தனர்…

அய க்குள் கைன் வன் ெட்டிலில் படுக்ெ மநற்று இரவு கூட

இமத இடத்தில் ஒன் ாெ ெளித்மதாமே என்று நியனக்ெ நியனக்ெ
கெௌதமுக்கு மூண்ட ஆத்திரத்யத அடக்ெ முடியவில்யை… அவள்
இல்ைா படுக்யெ கூட குத்துவது மபாை இருந்தது கெௌதமுக்கு…
கெௌதம் ேனதுக்குள் என்மனாட ொதயை உணர்த்திமனமன ஜனனி
உனக்கு புரியயையா…

இல்யை நான் உன்னிடம் என் ொதயை உணர்த்தமவ

இல்யையா… நீ என் ொதயை உணரமவ இல்யையா… ஏன் ஜனனி
நீயும் என்யன விட்டுட்டு மபான அவனுக்குள்மள குயேந்து
குயேந்து கநாறுங்கி மபானான்… இங்மெ இருந்தால் எனக்கு
ஜனனி யபத்தியம் பிடித்து விடும் என்று அவனது கெஸ்ட் கேௌஸ்
க்கு கைன்று விட்டான்… நீ இல்ைா இந்த அய க்குள் நீ இல்ைாேல்
இனி நான் நுயழயோட்மடன்…

மேமை மபாயதும் கீமழ வரும் ேெயன பார்த்த சுேதிக்கு

136
 …
அழுயெ முட்டி கொண்டு வந்தது… இந்த யபயனுக்கு நல்ை
வாழ்க்யெமய அயேயாதா… இப்மபா தான் ைந்மதாைோ வாழ
கதாடங்கினான் அதுக்குள்ள இப்படி பண்ணிட்டிமய ஆண்டவா…
ஏன் இப்படி மைாதிக்ெ ஒருத்தி ொதலிக்கிம ன் னு வந்தா,
இன்கனாருத்தி ெல்யாணம் பண்ணிட்டு வந்தா எல்மைாரும் என்
யபயன இப்படி ஆகிட்டீங்ெமள என மையை தயைப்யப வாய்
கபாத்தி அழுது கொண்டு இருந்தார்…

மொபாை கிருஷ்ணமனா யாருக்கு ஆறுதல் கைால்லுவது

என்று புரியாேல் தவித்து கொண்டிருந்தார்… ஜனனியின்
கபற்ம ாயர பற்றி கைால்ைமவ மவண்டாம் நல்ை ஒரு
வாழ்க்யெயய கெடுத்து விட்டு கைன் ேெயள என்னகவன்று
கைால்ை… அவர்ெளுக்கு அழ ேட்டுமே முடியும்…

ேெனின் நியையய ேனதில் கொண்டு கெௌதமுக்கு ஒன்றும்

ஆகி விட கூடாது என்று ெருதி சுேதி கெௌதமின் உயிர்
நண்பனுக்கு அயழத்தார்… கவளிநாட்டில் இருந்து வியரவாெ வர
மவண்டும் வந்ததும் எல்ைாம் கைால்லுகிம ன் என்று கைால்லி
மபாயன யவத்தார்…

அடுத்த விோனத்தில் இ ங்கினான் கெௌதமின் உயிர் நண்பன்

விக்கி… விக்கி இ ங்கியதும் கெௌதமின் வீட்டிற்கு கைல்ை அவயன

137
ெண்ட சுேதி அழுது கொண்மட நடந்தயத எல்ைாம் விக்கியிடம்
கூறினார்…

விக்கி, " நீங்ெ வருத்த படாதீங்ெ அம்ோ… நான்

பார்த்துக்ெம ன் "… என்று கைால்லி கெௌதம் எங்கு இருப்பான்
என்று மெட்டு அவன் இருப்பிடம் அறிந்து அடுத்த அயர ேணி
மநரத்தில் கெௌதமின் முன்பு நின் ான் விக்கி…

கெௌதயே ெண்ட விக்கி அவனது நியையய எண்ணி ஒரு

கநாடி அதிர்ந்தான்… எப்கபாழுதும் உயட, மதாற் த்தில் ெவனம்
கைலுத்தும் கெௌதம் இல்யை இவன்… நழுங்கிய உயடயும்,
ேலிக்ெப்படாத தாடியும் என இரண்டு நாளில் ஆமள ோறி
இருந்தான்… எந்த நியையிலும் ேதுயவ நாடாதவன் இன்று
குடித்து கொண்டு இருக்கி ான்… அய முழுவதும் பாட்டில்ெள்
சிதறி கிடக்ெ கெௌதமின் மொைம் விக்கியய உலுக்கியது… விக்கி
கெௌதமின் மதாள் கதாட்டு "கெௌதம் " என்று அயழக்ெ…

கேதுவாெ மபாயதயில் நியை குத்தி இருக்கும் விழிெயள

கேல்ை நிமிர்த்தி விக்கியய ெண்டான்…

கெௌதம், " வா டா நல்ைவமன"… என் ான் உளரைாெ…

விக்கி, " என்ன டா இது எல்ைாம்"… என அவனது

138
 …
தற்மபாயதய நியையய ெருத்தில் கொண்டு மெக்ெ

கெௌதம், "நீ தானா ெல்யாணத்யத நிறுத்தம ன் னு

கைால்லிட்டு மபான… நிறுத்திட்டிமயா"… என் ான் குத்தைாெ…
உயிர் நண்பன் தன்யன ஏோத்தி விட்டான் என் மொபம்
கெௌதமுக்கு…

பயழய விஷயத்யத இனியும் மபசும் நண்பன் மேல் மொபம்

கொண்டு விக்கி, " ெல்யாணத்யத நிறுத்தினா என்ன நிறுத்தைான
என்ன… நீ தான் இப்மபா அவ கூட மைர்ந்து வாழ்ந்துட்டு தான
இருக்ெ அப்பு ம் என்ன"… என் ான் சூடாெ

கெௌதம், " வாழ்ந்துட்டு இருந்மதன்னு கைால்லு… இப்மபா

மபாய்ட்டா"… என் ான் உயடந்த குரலில்

விக்கி, " நீ என்ன பண்ணுன அவை"… என்று நண்பன் தான்

ஏமதா கைய்து தான் அவள் கைன்று விட்டாள் என்பது மபாை
விக்கி மெக்ெ…

கெௌதம், " ஒரு புள்ள தான் ேச்ைான் கொடுத்மதன்… மவ

ஒன்னும் பண்ணை அவை"… என் ான் நக்ெைாெ… நான் ஒன்றும்
கைய்யவில்யை நாங்ெள் நல்ை வாழ்க்யெயய தான் வாழ்ந்து
கொண்டிருந்மதாம் என்று கைால்ைாேல் கைான்னான்…

139
 விக்கி,"வாட் ஜனனி ெர்ப்போ இருக்ொைா"… அவனுக்கு இந்த
கைய்தி புதிது…

கெௌதம் முெத்தில் குழந்யத என் தில் அத்தயன

மபாயதயிலும் மவதயனயிலும் இள முறுவல் ஒன்று வந்து
மபானது… இப்கபாழுது அவள் இருந்தால் எப்படி எல்ைாம்
கொண்டாடி இருக்ெைாம்… எத்தயன ெனவுெள், ஆயைெள்
எல்ைாம் ஒரு கநாடியில் ைருக்ொகி விட்டு இந்த நியையில் இப்படி
என்யன தவிக்ெ விட்டுட்டு மபாய்விட்டாமள என்று நியனத்த
உடமன புைம்ப ஆரம்பித்தான்…

கெௌதம், "அடிமய ஜனனி"… என்று ெத்த கதாடங்கியவன்

ஜனனியய நியனத்ததும் தன்யன அறியாேல் ேனதில் ஒரு இதம்
பரவியது…

கெௌதம்," என்னங்ெ என்னங்ெ கைால்லிட்மட என்யன ஏங்ெ

கவச்சுட்டு மபாய்ட்டிமய டி"… என்று புைம்பினான்…

விக்கி, " ஆோ உன் கபாண்டாட்டி தான் என்னங்ெனு

கைால் ா… ேத்தவங்ெ கபாண்டாட்டி எல்ைாம் என்ன டா என்ன
டா னு கைால்லுவாங்ெ என்று சிரித்த படிமய கைால்ை…
ேயனவியின் மீது இருக்கும் நண்பனின் அன்யப நியனத்து
ேகிழ்ந்து அவயன இைகு ஆக்ெ விக்கி முயை…

140
 …
கெௌதம், " என்ன டா கூட என்யன கைால்லுவா ேச்ைா"…
என்று சிரித்தபடிமய கூறினான்… புமனயில் அவள் ேது அருந்திய
மபாது கெௌதயே ஒருயேயில் அயழத்தயத நியனவு கூர்ந்து
பார்த்தான்… விக்கிக்கு புரிந்தது நண்பனின் ஆழ் ேனது ொதல்…

விக்கி, " உனக்கு தான் அவயள பிடிச்சு இருக்குல்ை… அவ

எங்ெ இருக்ொன்னு உனக்கு கதரியும் அப்பு ம் என்ன அவை
கூட்டிட்டு வந்து குடும்பம் நடத்து டா… இதுக்கு மபாய் இவ்மளா
பிரிச்ையன பண் … " பிரச்ையனயய கபரிது ஆக்ொேல் முடித்து
கொள் என்று கெௌதமிடம் கூ … கெௌதமோ விக்கியய
முய த்தான்…

கெௌதம், " நானா மபாெ கைால்ைை… அவளா மபானா அவளா

தான் என்கிட்ட வரணும்… நான் வர யவப்மபன்"… கதளிவாெ
கூறிய கெௌதயே பார்த்த விக்கி இதுை ேட்டும் கதளிவா இரு டா
என்று நியனத்து தன் தயையில் அடித்து கொண்டான்…

விக்கிமயா ேனதுக்குள் எப்மபா சிரிக்கி ான், எப்மபா

முய க்குகி ான், எப்மபா புைம்புவான்மன கதரியமைமய… கோடா
குடிொரன் கூட குடிச்சிட்டு அயேதியா மபாய்டுவானுங்ெ… புதுைா
குடிக்ெ வனுங்ெ தான் இந்த ஆட்டம் மபாடு ாங்ெ…

141
 ☆☆☆☆☆
விோனத்தில் பயணம் கைய்து கொண்டிருந்த ஜனனிமயா
எதற்கு அழுகி ாள் என்று கதரியாேமை அழுது தீர்த்தாள்… தான்
என்ன கைய்து கொண்டு இருக்கிம ாம் என்று அவளுக்கு
விளங்ெவில்யை… தனக்கு ஏன் இந்த ெதி என்று புரியாேல் தான்
கைய்வது ைரி தானா என்று கதரியாேல் அப்கபாழுதும் அவளுக்கு
கெௌதம் ேட்டுமே…

ஏன் கெௌதம் என் ொதயை நீங்ெ புரிஞ்சுக்ெமவ இல்யையா…

அழுது அழுது ெயரந்தவயள பக்ெத்தில் இருப்பவர் ஒரு ோதிரி
பார்க்ெ அப்கபாழுது தான் எங்கு இருக்கிம ாம் என்ம ஜனனிக்கு
உயரக்ெ வழியும் ெண்ணீயர அடக்ெ வழி கதரியாேல் ெண்ெயள
மூடி கொண்டாள்… மூடிய விழிெளில் இருந்து ெண்ணீர் ேட்டும்
நிற்ெவில்யை…

விோனம் தயர இ ங்கியதும் ஜனனியின் தம்பி கஜெதீஷ்

நின்று கொண்டிருந்தான்… அவயன ெண்டதும் கபாங்கிய
அழுயெயய அவயன ெட்டி கொண்டு அழுதாள்… அவனும்
அவயள அயணத்து யெெளால் ைோதானம் கைய்தான்…

அவன் வயதுக்கு சிறிது கூடுதல் பக்குவம் உள்ளவன்… தம்பி

142
 …
ஏதாவது மெப்பான் என்று இவள் இருக்ெ அவன் ஒன்றுமே
மெட்ெவில்யை… அவள் இருந்த ேனநியையில் ஆறுதல் மதட ஒரு
மதாள் மவண்டும் அது கியடத்தது என் நிம்ேதியில் அவன் மேல்
ைாய்ந்து படுத்து கொண்டாள்…

கஜெதீஷ் தங்கியிருக்கும் அடுக்கு ோடி குடியிருப்புக்கு

வந்தனர்… உள்மள வந்ததும் வீட்டில் உள்ள உணயவ ஜனனியய
நிர்பந்தித்து ைாப்பிட யவத்தான் கஜெதீஷ்… ஒரு வாய் ைாப்பிட
உணவு கோத்தம் கவளிமய வந்தது… ேனதின் வலியும்
தற்மபாயதய அவளுயடய உடல் நியையும் மைர்ந்து துவண்டு
மபானாள்…

இமத நியை கதாடர கஜெதீஷ் பயந்து மபாய்

ேருத்துவேயனக்கு கூட்டி கொண்டு மபாெ, அங்கு இந்த மநரத்தில்
இப்படி இருக்கும்… வாந்தி நிற்ப்பதற்ொன ேருந்தும், அவள் உடல்
பைவீனோெ இருப்பதால் அவயள நல்ை முய யில் ெவனித்து
கொள்ள மவண்டும் என ேருத்துவர் அறிவுறுத்தினர்…

கஜெதீஷ் உடமன வீட்டுக்கு அயழத்து கூ , ஜனனியின்

கபற்ம ாரும் அகேரிக்ொ வந்து விட்டனர்… கபற்ம ார்ெயள
ெண்ட ஜனனி அழ அவயள மதர்த்தினர்… அவர்ெள் அவளது
ெர்ப்பத்யத குறித்து ஒன்றும் மெட்ெவில்யை… ஆனால் ஜனனியின்

143
அம்ோவுக்கு ேட்டும் ஜனனியின் மேல் மொபம் உள்ளது…

இந்த வயதில் நாங்ெள் யாரும் இல்யை என்று நியனத்து

விட்டாயா… உன் வாழ்க்யெயய நீமய கெடுத்தி விட்டாய்… இப்படி
இருக்ெ கூடிய வயதா ஜனனி உனக்கு என்று ெத்த… அதும்
யாரிடமும் கைால்ைாேல் வர கூடிய அளவுக்கு உனக்கு யதரியம்
வந்து விட்டதா… உன்யன நாங்ெ அப்படி தான் வளர்த்மதாம்ோ…
என்று அழுது கொண்மட கூறியவயர ஜனனியின் அப்பா வந்து
ைோதானம் கைய்து அவயர அடக்கினார்…

மீனாக்ஷிக்கு ேெள் கைய்த கையல் சுத்தோெ பிடிக்ெவில்யை…

இயடயில் ஏதாவது ேனம் கநாந்தால் ஜனனியய திட்டி தள்ளி
விடுவார்… இருந்தாலும் தாய் உள்ளம் அவள் உடல் துவண்டு
முடியாேல் படுத்து கிடக்கும் மபாது ஆறுதல் அளிப்பதும்
அவமர…

ஜனனி கெௌதயே நியனக்ொத கநாடி இல்யை… நான் எங்மெ

இருக்கிம ன் கூட கதரியாேல் என்யன மதடனும்னு கூட
உங்ெளுக்கு மதாணயையா கெௌதம்… ே ந்துட்மடன்… உங்ெளுக்கு
தான் என்யன பிடிக்ொமத, பிடிக்ொே தான ெல்யாணம்
பண்ணிக்கிட்டீங்ெ…

உங்ெளுக்கு கதரியாதுை நான் ப்கரக்ராண்ட்டா இருக்மென்…

144
 …
நம்ே குழந்யத என் வயித்துை வளருது… உங்ெளுக்கு ஏன்
கெௌதம், என்யன பிடிக்ெமவ இல்யையா… கெௌதம் என்
வார்த்யதயய நியனத்தாமை கதாடங்கி விடுவாள்…

நாட்ெள் அதன் மபாக்கில் மபாெ ஜனனியின் குழந்யதயும்

வயிற்றில் வளர, ஒரு முய ேருத்துவேயனக்கு
பரிமைாதயனக்ொெ கைன் மபாது அங்கு ெனிமவ உருவான ஒரு
கைவிலியய ெண்டாள்… அவரது ெனிவு ஜனனியய ஈர்த்தது…

அவரும் அவயள பார்த்து, தாய்யேயின் நைத்யதயும்

குழந்யத பி ந்த பி கு எப்படி வாழ்க்யெயய எதிர் கொள்ள
மவண்டும் என்றும், பிரைவம் முடிந்ததும் கபாதுவாெ எல்ைாம்
கபண்ெளுக்கு ஏற்படும் உளவியல் ரீதியான பிரச்ையனெயள
எப்படி எதிர் கொள்ள மவண்டும் என்றும் அவளுக்கு
ஆமைாையன வழங்கினார்…

அவரிடம் ஆமைாையனெயள எல்ைாம் மெக்கும் கபாழுது

மெற்பது மபாை தயையய ஆட்டும் ஜனனி அவரிடம் இருந்து
பிரிந்து வந்ததும் ேறுபடியும் கெௌதம் மநாய் அவயள
ஆள்கொள்ளும்… இந்த சூழ்நியையில் கூட எங்ெயள வந்து
பார்க்ெணும்னு மதாணாை ை என்று அழுவாள்…

நீ கைால்லிட்டு தான் வந்தியா என்று அவள் ேனச்ைாட்சி

145
மெள்வி மெட்டால் அதற்கு அவருக்கு எங்மெ மநரம் அவரு தான்
இன்மனாரு வாழ்க்யெயய வாழ்ந்துட்டு இருக்ொமர… நான் தான்
பார்த்மதமன… என்று தன் ேனச்ைாட்சிக்கு ஒரு குட்டு யவக்ெ
முயலுவாள்… தன்யன தாமன மதர்த்தி கொள்ள இது ஒரு வழி
அவயன கவறுத்து விட்டது மபாை ஒரு ோயயயய உருவாக்கி
யவத்து உள்ளாள்…

நாட்ெள் கநருங்ெ கநருங்ெ ஜனனிக்கு கபாதுவாெ உள்ள

பயமும், மபறு ொை பயமும், ெணவனின் அருொயே இல்ைாததும்
மைர்ந்து அதிெ இரத்த அழுத்தத்யத ஏெத்துக்கும் மைர்த்து
யவத்திருக்ெ அந்த கைவிலியின் ஆமைாையன ஒன்றும் இந்த
ைேயத்தில் பிரமயாைனம் ஆெ வில்யை…

ஜனனியின் பிரைவம் மததியும் வந்தது… அவளுக்கு அதிெ

இரத்த அழுத்தம் இருந்ததால் ைத்திர சிகிச்யைக்கு ேருத்துவர்
பரிந்துயரத்தனர்… ஜனனி அனுேதிக்ெப்பட்டாள்… ேயக்ெ ேருந்து
கைலுத்தப்பட்டதும் சிகிச்யை பிரிவு அய யில் உள்ள
எல்மைாயரயும் ெண்ெளால் அளவிட்டாள்… அவளது அந்த
கைவிலி ெனிவுடன் அவயள மநாக்கி அவள் அருகில் வந்து
அவள் யெயய பிடித்து கொண்டார்…

அவள் இயே மூடியதும் அவள் ேயக்ெம் ஆனாள்…

146
 …
ேயக்ெத்தில் அவள் யெயய யாமரா ஒரு வித அழுத்தத்துடன்
பிடித்து பின் அவள் யெயய மிருதுவாெ நீவி விடுவது மபால்
இருக்ெ அந்த ஸ்பரிைம் கெௌதயே நியனவு படுத்த அது கெௌதம்
தான் என அவள் உள்ேனது உயரத்து கூ , அமத ைேயம் அவன்
எப்படி வருவான் என்று நியனக்கும் கபாழுமத, ெண்யண தி ந்து
உறுதி படுத்தி கொள்ளைாம் என் ால் ேயக்ெத்தின் வீரியத்தில்
அவளால் ெண்ெயள பிரிக்ெமுடியாேல், தன் இயைாயேயய
எண்ணி மூடிய இயேெளில் இருந்து வந்த இரு துளி ெண்ணீர்
அவயள நிவி விட்டு கொண்டிருந்த ெரத்தில் பட்டது… பின் அந்த
ெரம் அவளது ெண்ணீயர துயடத்து விட்டு அவள் தயையய
ஆறுதைாெ தடவியது… அந்த இதத்தில் அவள் உள்ேனது
ைோதானம் அயடய அதற்குள்,

மபாதும் அம்ோ நான் வந்துவிட்மடன் என்பது மபாை கெௌதம்

ஜனனியின் ேென் இந்த பூமியில் அவதரித்தான்… அவனது
அழுயெ அந்த ேருத்துவேயன முழுவதும் மெக்ெ, கவண்பஞ்சு
மேெத்தில் இருக்கும் நட்ச்ைத்திரம் மபாை தந்யதயய உரித்து
யவத்து பி ந்து இருந்தான் கெௌதமின் ேென்…

147
 அத்தியாயம் 12
கெௌதமின் ேென் பூமி தனில் அவதரித்த உடமன தனது
தாயின் ேயக்ெத்யத கூட தன் பிஞ்சு குரலில் ெத்திமய கதளிய
யவத்து விட்டான் குட்டி கெௌதம்… கேல்ை தன் இயேெயள
பிரித்து ஜனனி பார்க்கும்மபாது தன் தாயின் யெயில் மராஜா
குவியல் மபாை இருந்த தன் உதிரத்யத ெண்டு, ைந்மதாைத்தில்
ெண்ெள் ெைங்கி குழந்யதயய வாங்கி உச்சி முெர்ந்த மபாது,
ெணவனின் வாைத்யத உணர்ந்த ஜனனி எப்படி குழந்யதயின் மீது
தன் ெணவனுக்மெ உண்டான பிரித்திமயெ ேணம் எப்படி என தன்
சிறு மூயளயய குயடய அவமள அவமராட குழந்யதக்கு
அவமராட ேணம் இருக்ொதா என ஜனனிமய ஒரு முடிவுக்கு
வந்தாள்… இப்கபாழுது ெணவன் தன் அருகில் இருந்தால் எப்படி
இருக்கும் என நியனக்ெ தவ வில்யை…

ேருத்துவேயன வாைம் முடிந்து வீட்டிற்கு வந்து ஒரு வாரம்

ஆகி விட்டது… ஜனனிக்கு குட்டி ெண்ணயன பார்க்ெ பார்க்ெ
கதவிட்டவில்யை… குட்டி ெண்ணன் எல்மைாயரயும் ேயக்கி
விட்டான்… ேெனின் மூைம் ெணவயண ெண்டு கொண்டிருந்தாள்…
ஆம் குட்டி ெண்ணன் பார்ப்பதற்கு அப்படிமய ெணவயன
கொண்டு இருந்தான்… அமத அழுத்தோன பார்யவ, பசி ஆ

148
 …
சிறிது மநரம் ெடந்தாலும் வரும் மொபம் ெத்திமய அவயள ஒரு
வழி கைய்து விடுவான்… அவமன உைெம் என்று ஆனது
ஜனனிக்கு… அவளது உைெத்தில் இப்கபாழுது ேெனும், அவளும்
ேட்டுமே…

ஜனனியின் அம்ோ கெௌதமுக்கு அறிவுறுத்தைாோ என்று

ஜாயட ோயடயாெ இரு முய யும், மநரடியாெ ஒரு முய யும்
மெட்டதற்கு கேௌனமே பதில்… ெணவன் என்று மபச்சு எடுத்தால்
ஜனனி ஒரு கேௌனி… கவறுத்து மபானது ஜனனியின்
கபற்ம ாருக்கு…

ஆனால் ஜனனியின் அம்ோ நீங்ெ மவணும்னா ைண்யட

மபாட்டுக்மொங்ெ… நான் ைம்ேந்தி வீட்டுை கைால்ை தான்
மபாம ன்… உங்ெளுக்கு எப்படிமயா மபர குழந்யதயய
பார்க்ெணும்னு அவங்ெளுக்கும் இருக்கும் என்று கைால்லி
கெௌதமின் வீட்டாருக்கு விவரம் அறிவித்து விட்டார்…

ஜனனிமயா ேனதுக்குள் கநாந்து கொண்டு தான் அவங்ெமள

இப்மபா மவ வாழ்க்யெ வாழ்ந்துட்டு இருப்பாங்ெ… இதுை
குழந்யத ொரணோெ ஒரு குழப்பம் மவண்டாம் என தன்யன
தாமன ைோதானம் கைய்ய பழகி கொண்டாள்…

பத்து நாள் ெழிந்ததும் கெௌதமின் கபற்ம ார் வீட்டுக்கு வந்து

149
குழந்யதயய ொண வந்தனர்… அவர்ெள் முெத்தில் தான் மபர
குழந்யதயய யெயில் வாங்கியதும் ைந்மதாை மிகுதியில் சுேதிக்கு
ஆனந்த ெண்ணீமர வந்து விட்டது… பி க்கும் மபாது கெௌதம்
எப்படி இருந்தாமனா அப்படிமய மபர ேெனும் இருக்ெ ைந்மதாைம்
தாள வில்யை…

அவர்ெயள ெண்டதும் ஜனனிக்கும் ேகிழ்ச்சி தான் ஆனால்

ேனதில் ஒரு குற் உணர்வு… சுேதியய ஏக டுத்து பார்க்ெ
முடியாேல் தவித்தாள்… சுேதி வந்து இயல்பாெ மபைவும் கேல்ை
ேனநியை ோறினாள்… ஜனனியின் அப்பா கெௌதயே பற்றி
மெட்ெவும் "அவயன பற்றி எங்ெகிட்ட மெக்ொதீங்ெ… அவன்
இப்மபா எங்ெ கூட இல்யை"… என் ார் மொபாை கிருஷ்ணன்…

அவர் ஒரு ேனநியையில் கூ ஜனனி அயத மவறு விதோெ

எடுத்து கொண்டாள்… அந்த கபாண்ணு கூட வாழ்ந்துட்டு
இருப்பாங்ெ என்று இவமள ஒரு முடிவு எடுக்ெ அதும் அவளுக்கு
ெைந்தது…

கஜெதீஷிடம் எப்கபாழுதும் இருப்பான் குட்டி ெண்ணன்…

கஜெதிசும் குட்டி ெண்ணயன விதம் விதோெ புயெப்படம்
எடுத்தலும், வீடிமயா எடுப்பதுோெ அவர்ெள் கபாழுயத மபாக்கி
கொண்டு இருப்பார்ெள்… குட்டி ெண்ணனும் தாய் ோேனுக்கு

150
 …
அழொெ சிரித்து புயெப்படம் எடுக்ெ மபாஸ் கைய்வான்…
இயடயியடமய வரும் மபாதும் ஏதாவது ஒரு பரியை வாங்கி
வருவான்… குழந்யதக்கு அயத அணிவித்து அயதயும் படம்
பிடித்து யவப்பது அவனது வாடிக்யெ… குட்டி ெண்ணனும் தன்
தாய் ோேனுக்ொெ ொத்திருக்ெ கதாடங்கினான்…

இதற்கியடயில் குழந்யதக்கு கபயர் சூட்டு விழா நடத்த

மவண்டும் என முடிவு கைய்ய பட என்ன கபயர் குழந்யதக்கு
சூட்டைாம் என விவாதிக்ெ கஜெதீஷ் குழந்யதக்கு வருண் என்று
கூ எல்மைாருக்கும் இந்த கபயர் பிடித்து மபாெ, ஜனனிமயா
வருண்கிருஷ்ணா என்று கைால்ை எல்மைாரும் அவயளமய பார்க்ெ
ஜனனிமயா எங்மெமயா கவறித்து கொண்டிருந்தவள் எல்மைாரும்
அவயள உற்று ெவனிப்பயத பார்த்து குழந்யதயய
எடுத்துக்கொண்டு உள்மள கைன்று விட்டாள்…

ஒரு சுபமயாெ சுப தினத்தில் எளியேயாெ நடந்த விழாவில்

குழந்யதக்கு வருண் கிருஷ்ணா என்று கபயர் சூட்டப்பட்டது…
சுேதி ேற்றும் மொபாை கிருஷ்னனும் கபயர் சூட்டு விழாவிற்கு
வந்து இருந்தனர்… குழந்யதயின் சிரிப்பில் இய வயன ொணைாம்
என்பார்ெள் அதுமபாை கெௌதமின் ேெனும் அந்த வீட்டுக்மெ தன்
குறும்பு கைய்யெெளால் அவனும் ேகிழ்ந்து அயனவயரயும்
ேகிழ்வித்து கொண்டிருந்தான்…

151
 ஆனால் ஜனனிக்கு ேட்டும் அவன் கைய்யும் ஒமரா கையலும்
கெௌதயே நியனவு படுத்த, ே க்ெவும் முடியாேல், நியனவு
கொள்ளவும் முடியாேல் திண்டாடி கொண்டிருந்தாள்…

ஒரு நாள் ஜனனியின் அம்ோ கவளிமய கைன்று இருக்ெ,

ஜனனி வருண் குட்டியய ொலில் படுக்ெ யவத்து குளிப்பாட்டி
கொண்டிருந்தாள்… குழந்யதயும் முதலில் ைோத்தாெ தன் ொலில்
படுத்து கொண்டு தான் இருந்தான்…

சிறிது மநரம் ெழித்தும் அவள் குழந்யதக்கு மைாப்பு

மதய்க்கும் கபாழுது குழந்யத தன் பிஞ்சு விரல்ெளால் அவளது
பச்யை ேச்ைத்யத தடவி கொண்டிருந்தது… முதலில்
ெவனிக்ொதவள் பின் அந்த இடம் ேட்டும் குறு குறுக்ெ, அவயள
அறியாேல் ெணவனின் நியனவு வந்து மபானது…

ஒரு நாள் இது மபாை ெணவனின் அருமெ கூடல் முடிந்து

அவன் ோர்பில் படுக்ெ மபானவயள படுக்ெ அனுேதிக்ொதவன்,
கேல்ை எழுந்து ஒரு அழகிய வண்ண கபாதியய எடுக்ெ, ஆயட
இல்ைா அவள் ொயை ேட்டும் தூக்கி அவன் ோர்பில் யவத்து
ஒரு கொலுயை அணிவித்து விட்டான்… அவள் பிரமித்து பார்க்கும்
கபாழுது, ேற் ொயையும் எடுத்து அமத மபால் அணிவித்து
அவளது பச்யை ேச்ைத்தின் மேல் தன் இதழ்ெயள பதித்தான்…

152
 …
பின் அவள் அருமெ வந்து படுத்து அவள் ொதில் இந்த
அழொன ேச்ைத்துக்கு என்மனாட பரிசு என் ான்… அவமளா
அவயன ெட்டி கொண்டு அவனின் ென்னத்தில் ஒரு
முத்தத்யதயும் அளித்தாள்… அதற்கு கெௌதமோ வியளயாட்டாெ
இந்த முத்தம் எனக்ொ இல்யை கொலுசுக்ொ என மெட்ெ,
அவமளா அவனுக்கு தான் என்பது மபாை அவனின்
ேறுென்னத்திலும் இதழ் பதிக்ெ, அவமனா உ ங்கிய அவனது
உணர்ச்சிெயள தட்டி எழுப்பிய ேயனவிக்கு தனது இதழ்
யுத்தத்யத பரிசு அளித்து விட்டான்… அந்த நாயள நியனக்ெ
ஜனனிக்கு அழுயெ வர அதற்குள் குழந்யதயய குளிப்பாட்டி
இருக்ெ தாய் அழுவயத ெண்டு வருண் குட்டியும் அழ
ஆரம்பித்தான்…

ஆம் குழந்யதெள் நாம் என்ன உணர்வுெயள

பிரதிபலிக்கும ாமோ அயத பிரதிபலிக்கும் நாம் சிரித்தால்
குழந்யதயும் சிரிக்கும் நாம் அழும் மபாது குழந்யதயும் அழும்
அதுமபாை ஜனனியின் ெண்ணீயர ெண்ட குழந்யத அழ
ஆரம்பித்தான்… பின் இவள் தன் அழுயெயய நிறுத்தியதும் தான்
குழந்யதயும் நிறுத்தினான்…

அவயள ஆட்டுவிப்பத்திலும் கெௌதயே கொண்டிருந்தான்

ஜனனியின் ேென்…

153
 இப்படிமய நாட்ெள் கைல்ை வருண் குட்டிக்கு ஒரு வயது
ஆனதும் ஒரு நாள் கஜெதீஷ் வந்து ஜனனியிடம் இப்படிமய
எவ்வளவு நாள் இருக்ெ மபாகி ாய்… குழந்யதயய பார்த்து
கொண்டு வீட்டில் இருந்தால் ேட்டும் மபாதுோ கவளி உைகில்
கைன்று உைெம் என்ன என்று அறிய மவண்டாோ… அது இது
என்று ஜனனியய மூயள ைையவ கைய்து மவயைக்கு மபாகிம ன்
என்று கைால்ை யவத்து விட்டான்…

மவயைக்கு அவமன ஒரு இடம் கூ அந்த மவயை

அவளுக்கு பிடித்து விட்டது இருந்தாலும் ஒரு தயக்ெம் இருந்தது…
அது ஒரு நடன பள்ளி… நடனம் ேட்டுேல்ைாது இயையும் பயிற்று
விக்கும் பள்ளி… அகேரிக்ொவில் நேது பாரம்பரியத்யத புகுத்தும்
விதோெ கதாடங்கி இருக்கும் பள்ளி… அதன் நிர்வாகி தமிழினி
விமவொனந்தன்…

அகேரிக்ொ வாழ் இந்திய குழந்யதெள் பயின்று

வருகின் னர்… அவர்ெள் ேட்டுேல்ைாது பி நாட்டு
குழந்யதெளும் பயில்கின் னர்… அந்த பள்ளி கதாடங்கி இரு
வருடமே ஆகி இருக்ெ பரதம் பயிற்றுவிக்ெ ஆள் மதயவ
என்பதால் அந்த இடத்திற்கு ஜனனி விண்ணப்பம் அளிக்ெ,
மநர்முெத்மதர்வுக்ொன அயழப்பும் வந்து விட்டது…

154
 …
அவயள மவயைக்கு மநர்முெத்மதர்வுக்கு அனுப்புவதற்குள்
கஜெதிஸ்க்கு மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்கி விட்டது… அவள்
குழந்யத கபயயர கைால்லி ேறுக்ெ, குழந்யதயய தாங்ெள் பார்த்து
கொள்ளுகிம ாம் நீ இப்படிமய இருந்தால் ைரி பட ோட்டாய் என்று
கைால்லிமய அவயள அனுப்பி யவக்ெ, இமதா இப்கபாழுது
மநர்முெத்மதர்வு நடத்துபவர் முன் அேர்ந்து இருக்கி ாள்…

அந்த பள்ளியய ெண்டதும் ஜனனிக்கு பிடித்து மபாய் இருக்ெ

இங்மெ மவயை கைய்ய மவண்டும் என் ஆவலும் கொண்டாள்…
அதன் சுற்று பு த்யத ெண்டு ேயங்கியவள் உள்மள கைன் தும்
அவளுக்கு எப்படி எதிர் கொள்ள மபாகிம ாம் என் பதட்டம்
கதாடங்கியது…

அய க்குள் நுயழந்த ஜனனியய நிமிர்ந்து பார்த்த தமிழினி

அவளது பதட்டத்யத ெண்டு அவயள இைகு வாக்ெ முயன்று
அவளிடம் ைாதாரணோெ மபை கதாடங்கினாள்… தமிழினியின்
இனியேயான மபச்ைால் கேல்ை கேல்ை ஜனனியின் பதட்டம்
தணிந்தது… இயல்பு நியைக்கு கொண்டு வந்து மெள்விெயள
இயல்பாெ மெக்ெ கதாடங்கினாள்…

தமிழினி "உங்ெயள பற்றி கைால்லுங்ெள் " என்று ஜனனியிடம்

அவயள பற்றி மெக்ெ அவள் கூறிய தெவல்ெயள குறிப்மபட்டில்

155
குறித்து யவக்ெ கதாடங்கினாள்…

உங்ெ ெணவரின் கபயர், என்ன கைய்கி ார் என்று

மபச்சினூமட மெக்ெ, ஒரு கநாடி தயங்கிய ஜனனி அவர் கபயர்
கிருஷ்ணா என் ாள். என்ன கைய்கி ார் என் தற்கு பிசினஸ் என்று
முடித்து கொண்டாள்…

பின் ஜனனியின் ைான்றிதழ்ெள் மவண்டும் என்று மெட்ட

மபாது, அவளுக்கு அப்கபாழுது தான் நியனமவ வந்தது அவள்
தான் ஒரு பாடத்யத இன்னும் எழுதமவ இல்யைமய அயத
தமிழினிடம் கூ ாேல் ஜனனி இல்யை என் பதியை தர,
தமிழினியின் முெம் சுருங்குவயத ெண்ட ஜனனி இந்த மவயை
நேக்கு கியடக்ொது என் முடிவுக்கு வர ஜனனி இருக்யெயில்
இருந்து எழ மபாெ, தமிழினி "இருங்ெ எங்ெ பாஸ் கிட்ட
மெட்டுட்டு கைால்ம ன்" என் ாள்…

தமிழினி யெமபசியில் அந்த பள்ளியின் முதைாளிக்கு

அயழத்து மபை அவர் கூறுவயத மெட்டுக்கொண்டவள் மபாயன
யவத்துவிட்டு ஜனனியய பார்த்து, "நாங்ெ கபாதுவா ைான்றிதழ்ெள்
இல்ைாேல் மவயைக்கு ஆள் எடுக்கி து இல்யை…

அது இந்த பள்ளியின் விதிமுய … ஆனால் எங்ெ முதைாளி

உங்ெளுக்கு இந்த மவயையய தர ஒப்பு கொண்டுள்ளார்…

156
 …
ஆனால் இந்த இரண்டு வருடம் நீங்ெ இங்ெ தான் மவயை கைஞ்சு
ஆெணும் உங்ெளுக்கு ைரி என் ால் இந்த படிவத்தில் யெகயழுத்து
மபாடுங்ெள் "… என் ாள் தமிழினி…

ஜனனியும் நாே இனி இங்ெ தான இருக்ெ மபாம ாம்…

இதுவயர என்யன மதடி வராதவர் இனியும் வர ோட்டாரு…
கஜெதீஷ் கைால் தும் ைரி தான் வீட்டுைமய இருந்தா கெௌதயே
பத்தி கநயனச்சுட்மட இருப்மபாம்… மபைாேல் இந்த மவயையிை
மைர்ந்துக்ெைாம்… என் முடிவுடன் அந்த மபப்பரில் யெகயழுத்து
இட்டு கொடுத்தாள்…

அவயள பார்த்து புன்னயெத்த, "தமிழினி இரண்டு நாள்

ெழிச்சு வந்து ஜாயின் பண்ணிக்மொங்ெ மேடம்"… என் ாள்
ஜனனியிடம்…

மபாகும்மபாது மவறு ஒரு ேனநியையில் இருந்தாலும்

இப்கபாழுதும் சிரித்த முெத்துடன் வரும் ேெயள ெண்டு தான்
மபசி கொண்டிருந்த மபாமன யவத்து கொண்மட அவர் மெக்ெ,

அவளும் ைந்மதாைத்துடன் மவயை கியடத்த விஷயத்யதயும்,

அந்த பள்ளியின் அழகும் சுற்று பு த்யதயும் பற்றி ஆர்வோெ
கூ ேெள் சிை ொைங்ெள் ெழித்து ேெள் ைந்மதாைத்துடன்
மபசுவயத வாஞ்யையுடன் பார்த்து கொண்டிருந்தார்…

157
 ஜனனி இப்கபாழுது நடன பள்ளியில் மைர்ந்து இரு வாரங்ெள்
ஆகி இருக்ெ, ஜனனி படிப்பித்து கொடுப்பது ஐந்து வயது முதல்
பத்து வயது உள்ள குழந்யதெளுக்கு குழந்யதெள் இவள் கைால்லி
கொடுக்கும் முத்தியரெயள தவ ாெ கைய்வதும் அயத
திருத்துவதுவாெ இருந்தனர்… அவள் அந்த அழகில் ேயங்கி
தன்யன அறியாேல் சிரித்து கொண்டிருந்தாள்… குழந்யதெளின்
தவறும் அழெவல்ைவா…

அவள் சிரித்து கொண்டிருப்பயத இரு விழிெள் ரையனயுடன்

பார்த்து கொண்டிருந்தது… அந்த இரு விழிெள் ேய ந்து இருந்து
எப்கபாழுதும் இவளது நடனத்யத பார்த்து ரசித்து
கொண்டிருக்கும்… இப்கபாழுது கேல்ை அவள் பின்னாமை மபாய்
நிற்ெ ஆடி கொண்டிருந்தவள் இயத அறியாேல் அந்த விழிெளின்
உடயேயாளின் மீது மோத, தன் மீது பூக்குவியைாய்
மோதியவயள தாங்கி பிடித்தான்…

தன்யன தாங்கி பிடித்தவயன ஏறிட்டு பார்த்தவள் ைட்கடன்று

அவனிடம் இருந்து விைகினாள்… அவன் ராஜிவ்… இப்பள்ளியில்
இயையய பயிற்றுவிக்கும் ஆசிரியர்… அவளது பதறிய விழிெளில்
தன்னிடம் இருந்து விைக்கியவயள அமத ரையனயுடன் ெண்டு
"ரிைாக்ஸ் ஏன் இவமளா பதட்ட படுறீங்ெ"… என் ான் அயரகுய
தமிழில்…

158
 …
ஜனனி, "ைாரி கதரியாே மோதிட்மடன் ேன்னிச்சுடுங்ெ"
என் ாள் ஆங்கிைத்தில்… ஜனனிக்மொ தான் மோதியது உைெேொ
தவறு மபாை நியனத்து கொண்டு இருக்ெ, இமத மபாை தாமன
அன்று நான் கெௌதமின் மீது மோதிமனன்… அப்கபாழுது நடந்த
நியனவுெள் வாட்ட அந்த இடத்யத விட்டு விைகினாள்…

ராஜிவ் மபாகும் அவயள பார்த்து மதாள் குலுக்கி விட்டு

கைன்று விட்டான்… ராஜிவ் இன்ய ய நவி யுெ இயளஞன்… 25
வயது இயளஞன்… இயையய விரும்பும் கபண்ெளின் ெனவு
நாயென்… ெைெைப்பானவன்… அவன் விழிெளில் குறும்பு
கூத்தாடும்… கபண்ெயள வசிெரிக்ெ கதரிந்தவன்… இயை
ஆர்வத்தால் இந்த இந்த பள்ளியில் குழந்யதெளுக்கும் ெற்று
கொடுத்து கொண்டிருக்கி ான்…

அவன் கிட்டார் யய எடுத்து விட்டால் மபாதும் கபண்ெள்

இவனது வாசிப்பிலும், இவனது அழகிலும் ேயங்கி விடுவர்…
அகேரிக்ொ வாழ் இந்தியர் என்பதால் அந்த நாட்டின் நாெரிெத்தில்
வாழ்ந்து கொண்டிருப்பவன், ஜனனியின் அயேதியிலும் அவளது
நளினத்திலும், அவளது நடனத்திலும் எல்ைா கபண்ெளும் இவயன
திரும்பி பார்க்கும்மபாது இவள் ேட்டும் தன்யன
ெண்டுகொள்ளாேல் தன் பணியய ேட்டும் கைய்து கொண்டு
இருப்பதால் கவகுவாெ அவள்பால் ஈர்க்ெ பட்டு

159
கொண்டிருக்கி ான்…

இயத ஏதும் அறியாத ஜனனி தன் வாழ்க்யெயய குழந்யத,

கெௌதமின் நியனவுெளுடன் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கி ாள்…
ராஜிவ்வின் ெைெைப்பில் முதலில் ெண்டு கொல்ைாேல் தன்
பணியய ேட்டும் கைய்து கொண்டிருந்தவள் கேல்ை கேல்ை
அவனது கைய்யெெயள ெவனித்து அவமனாடு இயல்பாெ மபை
கதாடங்கி இருக்கி ாள்… அவனும் அவமளாடு இயல்பாெ
இருக்கி ான்… ஆனால் ராஜிவ்வின் ேனதில் ஜனனி அறியாேமை
ஒரு ைைனத்யத ஏற்படுத்தி கொண்டு இருக்கி ாள்…

ஆனால் இவளது நடவடிக்யெெயள கதாடர்ந்து ெவனித்து

வரும் கெௌதமோ, "ஜனனி நான் ொத்து கொண்டிருந்த நாள் வந்து
விட்டது… நான் வமரன்… அதிர்ச்சியாெ தயாராெ இரு… யே டியர்
ஜனனி கெௌதம் கிருஷ்ணா… உன்யன நான் அப்படி எல்ைாம்
விட்டுட ோட்மடன் மபபி"… என நியனத்து அவயள தாக்ெ
தயாராகி வருகி ான்…

ஜனனிக்கு அறியாேமை அவள் தப்பிக்கும் வழி இல்ைாத

சூழயை உருவாக்கி விட்டான் அவளது ெணவன் கெௌதம்… இனி
வரும் ொைங்ெளில் ராஜிவ்வின் தாக்குதயைமய தாங்ெ
முடியாதவள் ெணவனும் தாக்ெ கூட்டு மைர்ந்தால் ஜனனியின் ெதி

160
 …
என்ன?… ெடந்த இரண்டயர வருடங்ெளாெ ேயனவியய தன்
நியனவுெளாமை வாழ யவத்து கொண்டிருப்பவன்… அத்தயன
எளிதாெ அவயள விட்டு விடுவானா?… ராஜிவ்வின் ேனதில்
உள்ள ைைனத்யத அறிந்தால் என்ன கைய்வான்?… ராஜிவ்யவ
எப்படி எதிர் கொள்ளுவான் கெௌதம்??…

161
 அத்தியாயம் 13
ஜனனிக்கு இப்கபாழுது எல்ைாம் பள்ளியில் ஆசிரியர் பணி
ேட்டும் இல்ைாேல் அவளுக்கு நிர்வாெ கபாறுப்பும் கொடுத்து
உள்ளனர்… அந்த கபாறுப்பில் உள்ளவர் விடுப்பில் இருப்பதால்
இவயள கூடுதைாெ இந்த கபாறுப்யபயும் அவளிடம்
ஒப்பயடக்ெபட்டுள்ளது… முதலில் பதட்டம் அயடந்தவள் மபாெ
மபாெ ைோளித்து கொண்டாள்…

ஒரு நாள் ோயை ஜனனி வீட்டிற்குள் வரும் மபாது

ஜனனியின் அம்ோ குழந்யதக்கு அப்பா என்று கைால்லி கொடுத்து
கொண்டிருக்ெ, குழந்யதயும் தன் அழகு கோழியில் ப்பா என
கூ , அயத வீடிமயா எடுத்து கொண்டிருந்தான் கஜெதீஷ்…

இப்கபாழுது எல்ைாம் குழந்யத வருண் கேல்ை தன் கைப்பு

வாயால் அம்ோ என்று தன் ேழயை கோழியில் அயழக்கி ான்…
வருண் ப்பா என்று அயழக்கும் அழயெ பார்த்து கொண்டு
இருந்தாள்… ஜனனியய ெண்டு தத்தி தத்தி நடந்து அம்ோ உ உ
என்று யெயய மேமை தூக்கி தன்யன எடுக்குோறு ஜனனியய
ெட்டி கொண்டு நின் ான்…

அவளும் குழந்யதயய எடுத்து தன் இதழ் பதிக்ெ வருணும்

162
 …
அழொெ சிரித்து அவயள ேயக்கினான்… ஜனனியும் அம்ோக்கு
என மெக்ெ, வருண் குட்டியும் முத்தம் என் கபயரில் அவள்
ென்னத்தில் எச்சில் படுத்தினான்… ஜனனி வரும் வயர
பாட்டியிடம் ைேத்தாெ இருக்கும் வருண் ஜனனி வந்து விட்டால்
மபாதும் வருண் குட்டிக்கு எல்ைாத்துக்கும் ஜனனி மவண்டும்
அதன் பின் ஜனனியய விட்டு மபாெ ோட்டான்…

ஜனனிக்கு ேென் தான் வந்ததும் தன்னிடமே யாரிடமும்

கைல்ைாேல் தன்னிடமே இருப்பது ைற்று கபருயே இதுமபாை
தாமன கெௌதமுக்கும் அவன் வரும் மநரம் அவள் இல்யை
என் ால் மொபம் கொள்ளுவான் என்று நியனவு எல்யை ெடந்து
கைன் து… வருண் பை விஷயங்ெளில் கெௌதயே
ஒத்துஇருந்தான்… அமத மொபம், பிடிவாதம் இயத ோற் ஜனனி
முயற்சி கைய்கி ாள்… அன்றும் இன்றும் முயற்சி ேட்டுமே…

அன்று இரவு குழந்யதக்கு உணவு ஊட்டி விட்டு

கொண்டிருந்தாள்… அப்கபாழுது யெயில் குழந்யதக்ொன
வியளயாட்டு கபாம்யேயுடன் கஜெதீஷ் வந்து கொண்டு இருக்ெ,
அயத பார்த்த வருணும் அம்ோ இடுப்பில் இருந்து இ ங்ெ
முயற்சி கைய்து உணயவ உண்ண ேறுத்து அடம்பிடித்து
இ ங்கினான்… ஜனனி எவ்வளவு தூரம் முயன்றும் குழந்யத
மெக்ொேல் கஜெதிசுடம் ஓடினான்…

163
 ஜனனிமயா "ஏன் கஜெதீஷ் எப்மபா பாரு ஏதாவது ஒண்ணு நீ
வாங்கிட்டு வர, உன்யனயும் உன் யெை இருக்கி த பார்த்து
குழந்யத எப்படி அடம் பண்ண ான் பாரு… நீ ேட்டும் தான்
அவனுக்கு பிடிவாதத்யத பழக்கி விட்டுட்டு இருக்ெ"… என ஜனனி
தம்பியய கபாரிந்து விட்டாள்…

கஜெதீஷ், "பிடிவாதத்யத நான் தான் உன் யபயனுக்கு

கைால்லி தரணும் னு இல்யை அக்ொ"… என் ான்… உன்னிடமும்
பிடிவாதம் இருக்கி து நான் புதிதுதாெ படிப்பிக்ெ மதயவ இல்யை
என்று கைால்ைாேல் கைான்னான்…

கஜெதீஷ் எயத பற்றி கூறுகி ான் என்பயத அறிந்த ஜனனி

தன் வாயய மூடி கொண்டாள்…

கஜெதீஷ் ேனதுக்குள், ஆோ கொண்டு வந்து கொடுத்தா நீ

ஏதாவது கைால்லு, குடுக்ெைான உன் புருஷன் ஏதாவது
கைால்லுவாரு உங்ெ இரண்டு மபர்கிட்டயும் நான் தான் ோட்டிட்டு
முழிக்கிம ன்… குழந்யதக்கு பிடிவாதத்யத நான் பழக்ெம ன்னா
உன் யபயயனக்கு பிடிவாதத்யத கைால்லி குடுக்ெ மதயவ
இல்யை… அவன் இரத்ததுைமய அது இருக்கு…

அன்று வீட்யட விட்டு இ ங்கும் முன்தினம் கஜெதியை தான்

அயழத்தாள்… யாருக்கிட்யடயும் கைால்ை கூடாது, அம்ோ அப்பா

164
 …
கிட்ட கைால்ை கூடாது என்று மிரட்ட அவனும் அவளுக்கு
உதவுவதாெ கைான்னான்… அவள் விோனம் ஏறியதும் அவன்
ேனதுக்கு ஏமதா உறுத்துவது மபாை இருக்ெ உடமன கெௌதயே
கதாடர்பு கொண்டான்…

கெௌதம், "கஜெதீஷ் உன்யன நம்பி தான் அவ வரா அவயள

நல்ைா பார்த்துக்மொ, அப்பு ம் ஜனனி ப்கரக்னண்ட்டா இருக்ொ
அவயள ெவனோ பார்த்துக்மொ… நீ இயத பத்தி அவ கிட்ட
எதும் மெக்ெ மவண்டாம்… அது எங்ெ தனிப்பட்ட விஷயம்
உனக்கு நான் என்ன கைால்ை வமரன்னு புரியும்னு
கநயனக்கிம ன்"… அவயள பார்த்துக்கொள் அமத ைேயம்
அவளிடம் ஏதாவது மெட்டு எங்ெள் தனிப்பட்ட விஷயத்தில்
மூக்யெ நுயழக்ெ மவண்டாம் என்று கைால்ைோல் கைான்னான்
கெௌதம்…

அதன் கபாருட்மட ஜனனி வந்து இ ங்கியதும் அவயள

அவன் கபற்ம ார் வரும் வயர பார்த்துக்கொண்டது… கஜெதிசும்
ஏன் இப்படி கைய்தாய் என்று ஒரு வார்த்யத கூட ஜனனியிடம்
மெக்ெ வில்யை…

கஜெதிஸ்க்கு இரண்டு வருடங்ெளுக்கு மேைாெ வாழ்க்யெயய

கெடுத்து கொண்டு இருக்கி ாமள என்று மதாணும்… அவள்

165
ஏதாவது கூறினால் இப்படி ஏதாவது கைால்லி அவள் வாயய
அயடத்து விடு ான்… ஆனால் கெௌதமின் மீதுள்ள பயம் ெைந்த
ேரியாயதயின் மபரில் தான் கஜெதீஷ் அயேதியாெ இருப்பமத…

ஒரு விடுமுய நாளில் ஜனனிக்கு மபான் வர ஒரு அவைர

மீட்டிங் உள்ளதால் அயனவரும் வந்து ெைந்து கொள்ள மவண்டும்
என தமிழனி கூ அதற்ொெ தயாராக்கி கொண்டு இருந்தாள்
ஜனனி…

அப்கபாழுது தான் தூங்கி எழுந்த வருமணா அவயள மபாெ

விடாேல் தடுத்து தானும் வருவதாெ அழ ஆரம்பித்தான்…
அவளது ைோதான மபச்சு ஒன்றும் அங்மெ ஈடுபட வில்யை…
அழுயெ இடம் ோறி பிடிவாதத்தில் வந்து நிற்ெ ஜனனியின்
அம்ோ அப்பா யார் கைான்னாலும் குழந்யத அழுயெயய
நிறுத்தவில்யை முடிவில் அவள் தான் இ ங்கி குழந்யதயய
கொண்டு மபாய் வருவதாெ கூறினாள்… பின் அவளும்
குழந்யதயும் கரடி ஆகி அவள் பணிபுரியும் பள்ளிக்கு
கைன் னர்…

அங்மெ தமிழினியும் அவரது ெணவர் விமவொனந்தனும்,

ராஜிவ், ேற்றும் இதர ஆசிரியர்ெளும் இருந்தனர்… குழந்யதயய
ெண்டதும் விமவொனந்தன் ேற்றும் தமிழினி மஜாடி ஓடி வந்து

166
 …
எடுத்து குழந்யதயய கொஞ்ை கதாடங்கினர்… வருணின் அழகு
எல்ைாயரயும் ஈர்த்தது… ெவர்ந்து இழுத்தான் தன் ேழயையால்
கோழியால்…

ஜனனியய ேட்டுமே ெண்டிருந்த ராஜிவ்க்கு ஜனனிக்கு

ெல்யாணம் ஆகி ஒரு குழந்யத இருக்கி தா அதும் இந்த சிறு
வயதில் அவயள பார்த்தால் ஒரு குழந்யதக்கு அம்ோ மபாை
கதரியமைமய என்று அவன் விழிெள் அதிர்ச்சியும்
ஆச்ைரியத்யதயும் ஒரு மைர விழிெளில் அயத பிரதிபளித்தான்…

இருந்தாலும் வாய் கோழியாெமவ மெட்டு விடைாம்

என்க ன்னி ஜனனி, "உங்ெ குழந்யதயா"என் ான்… அவள்
இல்யைகயன்று கைால்லி விட ோட்டாளா என்று மெட்ெ, அவமளா
கபருயேயாெ, "ஆோம் இது என் குழந்யத தான்"… என்று அவன்
தயையில் அலுங்ொேல் ஒரு குண்யட தூக்கி யவத்தாள்…

"அப்மபா உங்ெ ெணவரும் இங்ெ தான் இருக்ொரா? என்ன

பண்ணுகி ார்?" என்று ஒரு மைர மெள்விெயள அடுக்ெ, அவள்
பதில் கைால்ை தயங்குவயத பார்த்து, ஜனனியின் ைெ ஆசிரியர்
ராஜிவின் ொதில் அவரு கூட இல்யை… ஜனனி மேடம் அவங்ெ
மபமிலி கூட தான் இருக்ொங்ெ.

ெணவர் கூமட இப்மபா இல்யை என் ாள்…

167
 குழந்யத தமிழினியின் மேமைமய உ ங்கி விட விட்டால்
இவர்ெள் மபசி கொண்மட இருப்பார்ெள் என ெருதி
விமவொனந்தன் எதற்கு எல்மைாயரயும் வர யவத்தாமனா அயத
பற்றிய மபச்யை கதாடங்கினான்…

அகேரிக்ொவில் உள்ள தமிழ் ைங்ெத்தின் ஆண்டு விழா

ைார்பாெ நடன நிெழ்ச்சி நயடகப மபாவதாெவும் அயத ஏற்று
நடத்துவது நேது பள்ளி என்றும் அதற்ொெ குழந்யதெயள தயார்
கைய்ய மவண்டும்… பின் சி ப்பு நிெழ்ச்சியாெ ஆசிரியர்ெளின்
ெயை நிெழ்ச்சிெளும் இருக்ெமவண்டும் என்று கூறினான்… ேற்றும்
ராஜிவின் இயை நிெழ்ச்சியும் குழந்யதெளுக்கு அதற்ொன
முய யான பயிற்சி அளிக்ெ மவண்டும்… எல்மைாரும் கரடியா
இருங்ெ என்று கூறி மீட்டிங்யெ முடித்து கிளம்பிவிட்டான்…

மீட்டிங் முடிந்து எல்மைாரும் பிரிந்தாலும் ராஜிவின் ேனதில்

ஜனனியய பற்றி அறிந்து கொள்ள மவண்டும் என் மவெம்
உருவாெ, ஜனனி அறியாேமை அவயள பற்றி கதரிந்து
கொண்டான்… என்ன தான் ைெ ஆசிரியர் கூறினாலும் ராஜிமவ
மநரில் துப்பு துைக்கியதும் தான் அவன் அடங்கினான்…

அதிலும் ஜனனி இப்கபாழுது தனியாெ தான் இருக்கி ாள்…

அருகில் இருப்பவர்ெள் யாரும் அவள் ெணவயன இது வயர

168
 …
ெண்டது இல்யை என்று கூறினர்… குழந்யதமயாடு மவறு யாரும்
அவள் வாழ்வில் இல்யை என்று அறிந்ததும் ராஜிவ்க்கு தயை
ொல் புரியவில்யை…

ராஜிவ் இந்த நாட்டின் ெைாச்ைாரத்தில் வளர்ந்ததால்

அவனுக்கு குழந்யத இருப்பதும், அவள் மவறு ஒருவனின்
ேயனவி என்று எல்ைாம் ெவயை இல்யை… ஜனனி தான் அவள்
ெணவன் உடன் இல்யைமய…

அவனுக்கு அவன் ொதயை அவளிடம் கைால்ை மவண்டும்

அவ்வளமவ… அவள் ஒத்துக்கொண்டால் ெல்யாணம் கைய்து
கொள்ளைாம்… ொதல் ைரி ஆனால் குழந்யத பற்றி எல்ைாம்
ெவயை இல்யை… வருயண பிடிக்ொேல் இருக்குோ
யாருக்ொவது… அதற்ொன தருணத்திற்ொெ ொத்து இருக்கி ான்…

அந்த தருணம் ராஜிவ்க்கு அழொெ அயேந்தது… நயடகப

மபாகும் நிெழ்ச்சிக்ொெ பயிற்சி அளித்து கொண்டு இருக்கும்
மபாது,எல்மைாரும் நிெழ்ச்சிக்கு பிஸி ஆெ இருக்ெ, யாரும்
ெவனிக்ொதவண்ணம் ராஜிவ் கேல்ை கேல்ை ஜனனியிடம் மபச்சு
கொடுக்ெ கதாடங்கினான்… இப்படிமய மபசி கொண்டிருந்தவர்ெள்
கவகு சீக்கிரத்தில் நண்பர்ெள் ஆகி விட்டனர்… அவனது
ெைெைப்பில் ஜனனியய வீழ்த்தி விட்டான்…

169
 கபண்ெயள ெவர ராஜிவ்க்கு கைால்லி கொடுக்ெ மதயவ
இல்யைமய…

விடுமுய நாட்ெளில் பயிற்சிக்கு கைல்லும் மபாது வருண்

அடம்பிடித்தால் ஜனனி இயடயியடமய வருயணயும் அவனுக்கு
துயணயாெ அவள் அம்ோவும் பள்ளிக்கு வருவதுண்டு… ராஜிவ்
வருயண ெண்டதும் அவயன எடுத்து கொஞ்சுவதும்,
கபாம்யேெள் பரிசு அளிப்பதுோெ கேல்ை கநருங்கி
கொண்டிருந்தான்… ஜனனியின் அம்ோவிடமும் நல்ை விதோெ
உயரயாடி கொண்டிருந்தான்… குழந்யதயும் அவனுடன்
வியளயாட இயடயில் அங்கு வந்த தமிழினி வருண் குட்டிக்கு
ைாக்மைட் கொடுக்ெ குழந்யத உடமன அவளிடம் தாவியது…

இப்கபாழுது எல்ைாம் வருண் வீட்டில் இருப்பயத

விரும்புவது இல்யை… அதும் நடக்ெ கதாடங்கியதும் அவனுக்கு
தினமும் கவளிமய கைல்ை மவண்டும்… இல்யை என் ால் அழுது
அடம் பிடிப்பான்… நயட பழகிய குழந்யதெளுக்கு வீட்டினுள்
இருப்பது ஒரு வித சிய வாைம்… அது மபாை ஒரு நாள் ோயை
ஜனனியின் அம்ோ ேற்றும் அப்பா கவளிமய கைன்று இருக்ெ,
கஜெதிசும் ெல்லூரிக்கு கைன்று இருந்தான்…

வருணும் கவளிமய கைல்ை மவண்டும் என்று அடம் பிடிக்ெ

170
 …
கதாடங்கினான்… ஜனனிமயா பக்ெத்தில் இருக்கும் பூங்ொவிற்கு
கொண்டு கைல்ைைாம் அங்மெ இருக்கும் குழந்யதெளிடம்
வியளயாடும் கபாழுது சிறிது ைேயம் மபாகும் என்று எண்ணி
வருயண ைோதானம் கைய்து கரடி ஆக்கி தானும் தயாராெ உயட
மதர்வு கைய்யும் மபாது எயத உடுத்தாைாம் என்று கவகு
நாட்ெளுக்கு பி கு ஜனனி ஆராய்ச்சி கைய்ய கதாடங்கினாள்…

தனக்கு என்ன ஆகிற்று என்று கதரியவில்யை… அவளுக்கும்

வீட்டில் இருப்பது மூச்சு முட்டுவது மபால் இருக்ெ குழந்யத
அடம்பிடித்ததும் அவன் கபயயர கைால்லி இவள் தயராகி
கொண்டு இருக்கி ாள்…

ஆனால் இன்று என்ன நேக்கு இனம் புரியாத ஒரு இதம்

பரவுவது மபாை இருக்ெ அது அவள் முெத்யதயும்
பிரொஷோகியது…

அவளுக்கு இல்யை கெௌதமுக்கு பிடித்த கவள்யள ேற்றும்

நீைம் ெைந்த குர்தா அணிந்து நீை நி கஜஃகின்ஸ் அணிந்து
இருந்தாள்… அந்த உயடக்கு தகுந்த சிறிய ஒப்பயனயும்
கைய்தாள்…

அந்த உயட கெௌதம் ஒரு கவளியூர் பயணத்தில் அவளுக்கு

வாங்கி வந்தது… அதற்கு மேட்ச் ெம்ேல் அதும் ெல் கவச்ை

171
ெம்ேல் மவண்டும் என கெௌதேமய நாலு ெயட ஏ கவச்ை
கபருயே இந்த உயடக்கு உண்டு…

அதன் நியனவு தாக்ெ, குழந்யதமயாடு பூங்ொவிற்கு

கைன் ாள்… அங்மெ ராஜிவும் எதிர்பாராத விதோெ ைந்தித்து
கொண்டனர்… ஜனனிக்கு தான் எதிர்பாராத விதம்… ராஜிவ்க்கு
இல்யை… இவன் தான் அவள் எங்மெ மபாகி ாள் என்று மவவு
பார்த்து கொண்டிருக்கி ாமன… இப்கபாழுது தான் பார்ப்பது மபாை
நடித்து ைாேளித்துவிட்டான்…

இருவரும் மபசி கொண்டிருக்ெ வருண் குட்டி நடந்து நடந்து

அங்குள்ள பூக்ெயள பறிக்ெ மபாவது, பக்ெத்தில் வியளயாடும்
குழந்யதெளுக்கு கொடுப்பதுோெ வியளயாடி கொண்டிருந்தான்…

ராஜிவ்க்கு தன் ெண்ெயளமய நம்ப முடியவில்யை… மிதோன

ஒப்பயனயில் ஒளிர்ந்தவயள ெண்டு இயேக்ெ ே ந்தான்… இங்மெ
எல்ைாம் கவட்ட கவளிச்ைோெ ொட்டும் அழகிெள் உைகில் அவள்
ேட்டும் தனிமய இருப்பது மபால் கதரிய வஞ்ையனமய இல்ைாேல்
அவயள பார்த்து ையிட் அடித்து கொண்டிருந்தான்…

ராஜிவ்க்கு இது தான் தகுந்த ைேயம் என ெருதி தன் ொதயை

கைால்ை தயாராகினான்… ராஜிமவா ஏமதா கைால்ை வருவதும்
தயங்குவயத பார்த்த ஜனனி, "ராஜிவ் ஏதாவது என்கிட்மட

172
 …
கைால்ைனும்ோ கைால்லுங்ெ ஏமதா தயங்ெ ோதிரி கதரியுது"…
என அவனிடம் மெட்டாள்…

ராஜிமவா ேனதுக்குள் ஜனனிமய மெட்டுட்டாங்ெ இப்பமவ

கைால்லிடைாம் என நியனத்து ைட்கடன்று, மேல் நாட்டு பாணியில்
ேண்டியிட்டு ஜனனியின் யெயய பிடித்து, "ஐ ைவ் யூ ஜனனி…
உங்ெ வாழ்க்யெயய இனி என்கூட வாழ ைம்ேதோ… நீங்ெ ஒரு
குழந்யதக்கு அம்ோனு எனக்கு கதரியும்… கதரிஞ்சு தான்
மெக்ெம ன்… இப்மபா நீங்ெ உங்ெ ெணவர் கூட இல்யைனு
எனக்கு கதரியும் அதுனாை தான் மெக்கும ன்"… என் ான்…

ஷூ மைஸ் ெட்டுவது மபால் குனிந்து இருந்த ராஜிவ்

ைட்கடன்று ேண்டியிட்டு அவன் ொதயை கைால்லுவான் என்று
ைத்தியோெ ஜனனி எதிர் பார்க்ெ வில்யை… அதும் இத்தயன மபர்
ேத்தியில் இப்படி கைய்கி ான்… என்று அவள் விழித்து கொண்டு
இருக்கும் கபாழுது,

பூங்ொ அருமெ மவெோெ ஒரு ொர் ப ந்து வந்தது… ொயர

ெண்டதும் அருகில் வியளயாடி கொண்டிருந்த வருண் ொரில்
இருந்து இ ங்கிய நபயர பார்த்து ஓடினான்… ஜனனி இயத
ஒன்றும் ெவனிக்கும் ேனநியையில் இல்யை…

ஜனனி தன்யன ே ந்த ஒரு கநாடியில் வருண் குட்டி "ப்பா"

173
என்று ெத்தி ஓடினான்… குழந்யதயின் குரலில் ஜனனி என்
சியைக்கு உயிர் வர அங்மெ குழந்யதயய எடுத்து ஒரு கிமரக்ெ
வீரயன மபாை நின்று கொண்டிருந்தான் கெௌதம்…

ஒமர நாளில் எத்தயன எத்தயன அதிர்ச்சி ொதயை கைால்லி

ஒருத்தன், தன் தந்யதயய இது வயர பார்த்திராத குழந்யத
அப்பா என்று அயழப்பது, குழந்யதயய எடுத்து கொண்டு
அங்மெ கெௌதம் நிற்கி ான்…

கெௌதயே ெண்டு அதிர்ச்சி என் ால் கைால்லி ோளாது

ஜனனியின் நியை… ெண்ெள் எல்ைாம் இருட்டி கொண்டது… இவர்
எங்மெ இங்மெ அதும் இந்த சூழ்நியையில் தான் நான் ொண
மவண்டுோ… யாயர இனி என் வாழ்க்யெயில் பார்க்ெ கூடாது
என்று யார் வாழ்க்யெயிலும் தயையிடாேல் உைகின் ஒரு
மூயையில் வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கிம மனா, தன்யன விட்டு
மவறு ஒருத்தியுடன் வாழ்ந்தாமனா, எல்மைாருயடய சுடு கைால்லும்
மெக்கும்படி யவத்தாமனா அவன், அவனால் எல்மைாராலும்
என்யன குற் படுத்த யவத்தவன்… விைங்மெ இல்ைாேல் என்யன
குற் வாளி கூண்டில் ஏற்றியவன் அவன் கெௌதம்…

அதிலும் என் வாழ்வின் உயிர் நாடி நான் யாருக்ொெ

வாழ்கிம மனா என் உதிரத்யத எப்படி கெௌதமுக்கு கதரியும்…

174
 …
அத்யத ோோ கூட பார்க்கி து இல்யை மபை து இல்யை எங்மெ
இருக்ொன்னு கதரியாதுனு கைான்னாங்ெமள… அவங்ெ தான்
கைால்லி இருக்ெணும்… ஆனா அவங்ெ கைால்லி இருந்தா இவ்மளா
நாள் வராே இப்மபா வந்து இருக்ொங்ெ…

கெௌதமும் ையளக்ொேல் இவள் பார்யவயய எதிர் கொண்டு

குழந்யதயும் எடுத்து நின்று கொண்டிருந்தான்… குழந்யதயும்
ஏமதா பை நாள் பழகிய உ வு மபாை அவன் தயைமுடியய
இழுத்து வியளயாடி கொண்டிருந்தான்…

கெௌதமின் பார்யவ தன்யன துயளப்பயத ெண்ட ஜனனி

அப்கபாழுது தான் இவன் இனியும் என்னுயடய யெயய பிடித்து
கொண்டு தான் இருக்கி ானா ெடவுமள நான் அப்படிமய புயதந்து
மபாய் விட கூடாதா… குனிந்து இருந்ததால் கெௌதம் ேற்றும் மவறு
பக்ெம் பார்த்து இருப்பதால் இவள் முெப்பாவயனயயயும் ராஜிவ்
எயதயும் ெவனிக்ெ வில்யை…

175
 அத்தியாயம் 14
ஜனனி இப்படி ஒரு ைங்ெடோன சூழ்நியையில் கெௌதயே
பார்ப்மபாம் என்று நியனக்ெமவ இல்யை… ெண்ெள் எல்ைாம்
இருட்டி இந்த நிமிடம் பூமி பிளந்து நாம் அதன் உள்மள மபாய்
விடோட்மடாம்ோ என நியனத்து கொண்டு இருக்கும் மபாமத…
அதும் அவனது பார்யவ விடாேல் அவயள துயளத்து எடுக்ெ
அப்கபாழுது தான் ராஜிவ் இன்னும் தன் யெயய பிடித்து
கொண்டு இருப்பமத ஜனனிக்கு உயரத்தது…

கவடுக்கென அவள் யெயய அவனிடம் இருந்து பிரித்து

எடுத்து கொண்டாள்… அவள் யெயய உருவி கொண்டதும் தன்
கூைர்ஸ்யய எடுத்து ஸ்யடைாெ ோட்டி கொண்டு குழந்யதமயாடு
தன் ொரில் ஏறினான் கெௌதம்…

இவமளா ஐமயா குழந்யதயய கொண்டு மபாய்விடுவமனா

என்று ஓடி வர அதற்குள் குழந்யதெளுக்கு உண்டான ொர் சீட்டில்
கபல்ட்யட ோட்டி கொண்டிருந்தான்… அவள் அவன் ொர் அருமெ
வரவும் வண்டியய ஸ்டார்ட் கைய்து இருக்ெ ஜனனிமயா இத்தயன
நாள் பிரிவு, மொபம்,ொதல்,துமராெம்,ஏோற் ம் எல்ைாத்யதயும்
ஒதுக்கி யவத்து விட்டு குழந்யதயய கொண்டு மபாய் விடுவாமனா

176
 …
என்று பயத்தில் ஓடி வர, அவள் வருவயத பார்த்து ொர்
ெண்ணாடியய ஒரு விரல் அளவு ேட்டும் இ க்கி ஒரு விசிட்டிங்
ொர்யட அவள் முெத்தில் வீசி எரிந்து விட்டு வண்டியய எடுத்து
கொண்டு கிளம்பிவிட்டான்…

குழந்யதயும் ஏமதா தந்யதயுடன் பிகினிக் கைல்வது மபாை

தனது அம்ோவுக்கு டா டா ொட்டி சிரித்து கொண்மட கைன் ான்
வருண்… இவளுக்கு அழுயெ முட்டி கொண்டு வந்தது… கீமழ
விழுந்து கிடந்த அந்த ொர்யட எடுத்து பார்த்து அழுது
கொண்டிருந்தாள்…

கெௌதம் ஏன் இப்படி பண்றிங்ெ… நீங்ெ தான் மவ ஒரு

வாழ்க்யெ மதடிக்கிட்டிங்ெை அப்பு ம் ஏன் என்யன நிம்ேதியா
இருக்ெ விட ோட்மடங்குறீங்ெ… எனக்குனு இருக்கி து என் ேென்
ேட்டும் தான் அவயனயும் என்கிட்ட இருந்து பிரிக்ெ பாக்குறிங்ெ
என்று அழுது கொண்டிருந்தாள்…

ராஜிவ் தன் ொதயை கைால்லியதும் அவள் ஒன்றும் கூ ாேல்

யெயய கவடுக்கென எடுத்து ஓடியவயள என்னகவன்று புரியாேல்
பின்னாமை ராஜிவ் ஓடினான்… இவன் வருவதற்குள் அதற்குள் ஒரு
ொர் ப ந்தது… அந்த ொர் இருந்த இடத்தில் அழுது கொண்டிருந்த
ஜனனியய ெண்டு பதறி மபாய் அவள் அருமெ கைன்று அவள்

177
மதாயள கதாட்டு ஜனனி என்று அயழக்ெ, அவன் கதாட்டதும்
ஜனனிக்கு எங்கிருந்து தான் மொபம் வந்தமதா ஒரு பக்ெம்
கெௌதயே பார்த்தது, குழந்யதயய அவன் கொண்டு மபானது,
ராஜிவ் மதயவ இல்ைாேல் அவன் ொதயை கைான்னது எல்ைாம்
மைர்ந்து ராஜிவின் தயையில் இ ங்ெ, அழுது கொண்டிருந்தவள்
அவன் யெயய தட்டி விட்டு எழுந்து நின்று ராஜிவின் ென்னத்தில்
ஒரு அய அய ந்தாள்…

அவமனா நான் ொதயை தாமன கைான்மனன்… மவ ஒன்னும்

பண்ணமைமய ஏன் அடிச்ைாங்ெ என்று ென்னத்யத பிடித்து
அதிர்ச்சியாெ ஜனனியய பார்க்ெ அவள் அங்மெ இருந்தால்
தாமன… ஜனனியின் இந்த முெம் ராஜிவ்க்கு புதிது… இதுவயர
அயேதியாெ இருந்த ஜனனியா இது… ஆோ குழந்யத எங்மெ…
ஏன் அந்த ொர் பின்னாடி ஒடு ாங்ெ என ென்னத்யத பிடித்து
கொண்மட மெள்விெயள அடுக்கி கொண்டிருந்தான்…

அவயன அடித்ததும் ஓடி விட்டாள் கெௌதம் வீசி எறிந்த

விசிட்டிங் ொர்யட எடுத்து கொண்டு அந்த இடத்திற்கு ப ந்து
விட்டாள்…

அவளிடம் விசிட்டிங் ொர்யட எறிந்து விட்டு வண்டியய

எடுத்த கெௌதம் வண்டியய ஸ்டார்ட் கைய்யும் மபாது சிரித்த

178
 …
குழந்யதயய பார்த்து, "மபபி நம்ே வீட்டுக்கு மபாைாோ" என்று
சிரித்தபடிமய மெக்ெ, வருண் குட்டியும் ைரி என்பது மபாை கிலுக்கி
சிரித்தான்… அவன் சிரிப்பில் கேய் ே ந்த கெௌதம் வருணின்
குண்டு ென்னத்தில் தன் இதழ்ெயள பதித்தான்… பின் சீட்டில்
இருந்த குழந்யதயின் வியளயாட்டு கபாம்யே எடுத்து கொடுக்ெ
கபாம்யேயய ெண்டதும் குழந்யத கபாம்யேயில் ையித்து
மபானான்… ஆனால் சிறிது கநாடியிமைமய தன் முெத்யத ோற்றி
ைற்று முன் நடந்த நிெழ்ச்சியய பற்றி சிந்தித்தான்…

ொரில் குழந்யதமயாடு மபாய் கொண்டிருந்த கெௌதமுக்மொ

அவன் மொபத்யத அடக்ெ முடியவில்யை… இரண்டு
வருடங்ெளுக்கு மேைாெ அவள் முன்மன வராேல் இருந்து
இப்கபாழுது வரும் மநரத்தில் இன்கனாருத்தனுடன் அவள் ொதல்
லீயை நடத்தி கொண்டு இருக்கி ாள்… அதும் அவன் அவள்
யெயய பிடித்து கொண்டிருக்கி ான்… இவள் எப்படி அவன்
யெயய பிடிக்கும் வயர ைம்ேதித்து கொண்டு இருக்கி ாள்…

பூங்ொயவ வட்டம் அடித்து ொர் நிறுத்தும் இடத்திற்கு வரும்

முன்மப ஜனனியய பார்த்து விட்டான் கெௌதம்… தான் வாங்கி
கொடுத்த உயட, அவள் அடம்பிடித்து அவயன கூட்டி கொண்டு
மபாய் வாங்கிய ெல் யவத்த ெம்ேல் ஒளிர, எளியேயான
ஒப்பயன என கஜாலித்தவயள ெண்டு ரசித்து கொண்மட வர, ொர்

179
நிறுத்தி இவயள பார்க்கும் மபாது வருணும் ஓடி வர ஜனனிமயா
குழந்யதயய கூட ெவனிக்ொேல் ராஜிவ் யெயய பிடித்து கொண்டு
இருக்ெ இவளும் அவள் யெயய கொடுத்து கொண்டிருக்கி ாள்…
அந்த நிெழ்யவ நியனக்ெ நியனக்ெ கெௌதமுக்கு ொதிலும்,
மூக்கிலும் புயெ ேட்டும் தான் வரவில்யை… ேத்தது எல்ைாம்
எரிந்தது… ொர் ஸ்டரியிங் இல் குத்தி கொண்மட வண்டி ஒட்டி
கொண்டு இருந்தான்…

இது ஏதும் கதரியாத வருண் தனது தந்யதயய பார்த்து,

அவனது மொபத்யத தணிக்ெைாம் என்று நியனத்தாமனா
என்னமவா வருண் குட்டி கியரில் உள்ள கெௌதமின் ெரத்யத தன்
பிஞ்சு விரல்ெளால் கதாட அதில் சிலிர்த்து மபான கெௌதமின்
முெம் இளகி இதுவயர ஜனனி கூட பார்த்திராத ெனிவு அவன்
முெத்தில் மதான் ,வருயண மநாக்கி தன் யெயய நீட்ட குழந்யத
வருண் கெௌதமின் யெயய பிடித்து முத்தம் என் மபரில் தன் சிறு
நாவினால் எச்சில் படுத்தினான்…

ேெனது முத்தத்தில் சிலிர்த்த கெௌதம் தன் யெயால் ேெனின்

தயையய வருடி கொடுக்ெ, தந்யதயின் அருொயேயும், வருடல்
தந்த இதமும், குளிரூட்டப்பட்ட ொரின் சுெமும், ோயையில்
வியளயாடியதில் ெயளத்து மபாயிருந்த வருண் தந்யதயின்
கேன்யேயான வருடலில் குழந்யத வியரவாெ உ ங்கி மபானான்…

180
 …
உ ங்கும் ேெனின் அழகில் ையித்த கெௌதம் ேெனின் உ க்ெம்
ெயையாதவாறு கேல்ை ொயர கைலுத்தி, அவனது அடுக்கு ோடி
குடியிருப்புக்கு கைன் ான்… குழந்யதயின் உ க்ெம் ெயையாேல்
கேல்ை எடுத்து அவனது ைெை வைதியும் கபாருந்திய அவனது
வீட்டுக்கு கைன் ான்… அங்மெ வருணுக்ொெ கெௌதம் உருவாக்கிய
பிரித்திமயெ அய க்குள் கைன்று படுக்ெ யவத்தான்… பின் அவன்
வரும் மபாது வாங்கி வந்த குழந்யதக்ொன ைாதனங்ெயள
கொண்டு வந்து வருயண படுக்ெ யவத்து இருக்கும் அய யில்
யவத்தான்…

குழந்யதயின் அருமெ அேர்ந்து தயை மொதி ஒரு

கேன்யேயான முத்தத்யத குழந்யதயின் கநற்றியில் பதித்தான்…
இது தான் முதல் முய உ ங்கும் ேெனின் அழயெ மநரடியாெ
ொண்பது… பாவி என்ன இந்த நியையேக்கு ஆக்கிட்டிமய டி
என்று நியனக்ெ கேல்ை ெதயவ அயடத்து விட்டு கவளிமய
வந்தான்…

கவளிமய வந்தவன் பயண ெயளப்யப மபாக்ெ குளித்து

முடித்து உயட ோற்றி இரவு உணவுக்ொெ உணயவ ஆர்டர்
கைய்து விட்டு, குளிர்ைாதன கபட்டியில் இருக்கும் ேதுயவ
எடுத்தான்…

181
 ஆம் ஜனனி அவயன விட்டு மபானது முதல் கெௌதம்
குடிக்கி ான்… அவனுயடய ோதுயவ ே க்ெ முடியாேல் ேதுவுக்கு
அடியே ஆகி இருக்கி ான்… பெல் எல்ைாம் அலுவைெத்தில்
ெழியும் கெௌதம் இரவு ஆனதும் அவளுடன் கூடிய இரவுெள்
இம்சிக்ெ ேதுயவ நாடுகி ான்… அவள் இல்ைா படுக்யெ கூட
அவயன உ ங்ெ விடாேல் தடுக்ெ இந்த மபாயதயில் மூழ்கி
மபாகி ான்…

அவனது தற்மபாயதய ஒமர ைந்மதாஷம் அவனுயடய ேென்

வருண்… அவயன பார்க்ொேல் தினமும் கெௌதமின் நாள்
கதாடங்குவது இல்யை… தினமும் வீடிமயா ொலில் ேெனுடன் மபசி
விடுவான்… அவனும் ஆ ஊ ஊ என்று ேழயை கோழியில்
மபசுவான்… ேெனின் ேழயை கோழி மெக்கும் மபாது ஒரு
தந்யதயாெ ஒரு சிறு ெர்வம் இது என் ேென் என் உதிரம் என
மதான்றும்… கஜெதீஷ் தினமும் இரு வீடிமயா ஆவது கெௌதமுக்கு
அனுப்பி யவத்து விடுவான்… அது தான் ேெயன ொணாேல் இது
வயர அவயன பிடித்து யவத்து கொண்டிருப்பது…

கஜெதீஷ் தான் ஜனனி பள்ளிக்கு கைன் தும் குழந்யதயய

கெௌதமிற்கு வீடிமயா இயணப்பு மூைம் அயழப்பது… ஒரு இரு
முய ேெயன மநரிலும் கஜெதீசின் உதவியுடன் மநரில் ைந்தித்து
இருக்கி ான்… ஒரு தந்யதயாெ கெௌதமின் நியை மிகுந்த

182
 …
மவதயனக்குரியது தான்… அவமளாடு உள்ள மொபத்தின்
கவளிப்பாமட என் ாலும் ேென் என்று வரும் மபாது இரத்த
பந்தம் விடாது அல்ைவா…

இயத எல்ைாம் மயாசிக்ெ கூட முடியவில்யை… இந்த நிமிடம்

என் ேென் எனது வீட்டில் இருப்பான் என்று கெௌதம் ெனவிலும்
நியனக்ெவில்யை… ஆனால் நடந்து இருக்கி து… எனக்கு என்
ேென் மபாதும் மவ யாரும் மதயவ இல்யை… அவன் ேனது
அவள் மேல் ொதல் கொண்டது தான் என் ாலும் பூங்ொவில்
நடந்த ஒன்ய யும் அவன் ே க்ெ தயாரில்யை…

ஜனனி ஒன்ய கூட மயாசிக்ொேல் அவன் எறிந்த விசிட்டிங்

ொர்டில் உள்ள முெவரிக்கு டாக்சியில் வந்து இ ங்கினாள்… மவெ
எட்டுெயள எடுத்து யவத்து அவன் இருக்கும் வீட்டின் ெதவின்
முன் மபாய் நின் ாள்… அதுவயர புயகைன இருந்தவள்
இப்கபாழுது ைக்தி எல்ைாம் வடிந்து உள்மள மபாைாோ
மவண்டாோ என்று ஆராய்ச்சி கைய்ய, முன் எட்டுெயள எடுத்து
யவக்ெ முடியாேல் தயக்ெம் அவயள வாட்டியது…

ஒன்று கெௌதயே ைந்திக்ெ மநரிடும் இரண்டாவது அந்த

கபண்ணும் குழந்யதயும் இருந்தால் அயத மநரில் ொண
முடியாேல் தாமன ஒதுங்கி இருக்கிம ன் ேறுபடியும் ஏன் கெௌதம்

183
இப்படி பண்றிங்ெ… அவள் ெண்முன்பு ேருத்துவேயனயில் அந்த
கபண்யண கெௌதம் அயணத்து இருந்தது நியனவு வர தன்
தயையய சிலுப்பி நாோ தான் தப்மப பண்ணமைமய… தப்பு
பண்ணுனது எல்ைாம் கெௌதம் தான் என்று ஜனனிமய அவளுக்குள்
யதரியத்யத வியதத்து கேல்ை ெதயவ தட்ட மபானாள்…

அவளது கேல்ை தட்டல் அவளுக்மெ மெட்ெவில்யை…

உள்மள அய யில் பால்ெனியில் நின்று கொண்டிருக்கும்
கெௌதமுக்கு மெக்குோ… ஆனால் அவள் ொரில் இருந்து இ ங்கும்
மபாமத கெௌதம் அவயள பார்த்து விட்டான்… அவளாெ
அயழக்ெட்டும் என ேதுவில் ையித்து கொண்டிருந்தான்…

இவள் கேல்ை ெதயவ தட்ட ெதவு தி க்ெமவ இல்யை…

இரண்டு முய தட்டியும் தி க்ொத ெதயவ கவறித்து பார்க்ெ
அப்கபாழுது தான் அங்மெ அயழப்பு ேணியய ெண்டாள்…
அவள் மூயளயய வந்ததுமே ேழுங்ெடித்து விட்டான் அவள்
ெணவன்…

அவள் அயழப்பு ேணியய அழுத்தியதும் மூன்று

வினாடிெளில் ெதயவ தி ந்தான் கெௌதம்… இரண்டு அடி
இயடகவளியில் இருவரும் நிற்ெ, பார்யவ இரண்டும் மோதி
கொண்டது…

184
 …
நீண்ட இரண்டு வருட இயடமவயள ெழித்து ொண்கி ாள்
அவள் ெணவயன… ோயையில் இரு நிமிடம் ெண்டிருந்தாலும்
இப்கபாழுது தயை முதல் ொல் வயர அவள் ெண்ெள் ொதலுடன்
தழுவின… இரண்டு வருடங்ெளுக்கு முன் பார்த்ததற்கும்,
இப்கபாழுது பார்ப்பதற்கும் அவன் மதாற் த்தில் முற்றிலும்
ோறிருந்தான்… முறுக்கு மீயை ேட்டும் இருக்கும் முெத்தில்
தாடியும் குடிமயறி இருந்தது… எப்மபாதும் முெத்தில் ெடுயே
இருக்கும் அது இப்மபாது கூடுதல் இறுகி இருந்தது… அவன்
ெண்ெளில் என்ன சிவப்பு மொபோ அல்ைது என்ன அது என
சிந்தித்து கொண்டிருந்தாள்…

அவளது ஆராய்ச்சி நடந்து கொண்டிருக்கும் மபாது அவனும்

அவயள அளகவடுத்து கொண்டிருந்தான்… மிதோன ஒப்பயனயில்
மதவயதகயன ஒளிர்ந்தவயள பார்த்தான்… ஜனனி அழகு தான்
ஆனால் தாய்யேயும் கூட்டு மைர்ந்து அந்த குழந்யத முெம் மிளிர
ஒரு வித கிளர்ச்சியய அவனுக்குள் உருவாக்கியது என்னமோ
உண்யே தான்… அவயள இழுத்து அயணக்ெ துடித்த யெெயள
அடக்கி நின்று கொண்டிருந்தான்…

அவள் ெண்ெள் ஒரு வித ரையனயுடன் தன்யன ஆராய்வயத

ெண்ட கெௌதம் ெண்ெள் ஒரு கநாடி அவளது ரையனயய
ரசித்தது… ொதல் கைாட்டும் விழிெளில் ொதயை மதக்கி, பை நாள்

185
பிரிவால் வாடி நிற்கும் ேயனவியய ெண்டவன்,ோயை முதல்
ஏற்பட்ட அதிர்ச்சி ொரணோெ மைார்வுடன் நின்று
கொண்டிருந்தவயள ொண ொதல் கொண்ட ெணவனின் உள்ளம்
தாளாேல் ஒரு யெயால் ெதயவ பிடித்து கொண்டு இருந்தவன்
உள்மள வருோறு ெதயவ பிடித்து கொண்டிருந்த யெயய
எடுத்தான்…

அவன் யெயய எடுத்ததும் அந்த சிறு இயடகவளியில்

அவயன உரசியும் உரைாேலும் கேல்ை உள்மள நுயழந்தவள்…
உள்மள வந்ததும் அவயள நெர விடாேல் ெதயவ அயடத்து தன்
இரு யெெளால் சிய கைய்தான்… அவமளா அதிர்ச்சியில் தன்
ெண்ெயள விரித்து மநாக்ெ, அந்த யேயிட்ட விழிெளில்
விழுந்தான் கெௌதம்… ேதுவின் மபாயதயில் இருந்தவன் தன்
ோதுவின் அருொயேயில் தன்யன கதாயைத்து கேல்ை அவள்
அருமெ கநருங்கி நின்று, ஒரு யெயால் அவள் இயடயய
வயளத்து இன்னும் அருமெ இழுக்ெ அவன் மேல் மோதினாள்…
தன்மேல் மோதியவயள இறுக்கி அயணத்து ொே மபாயத
அவயன தாக்ெ, ேதுவின் மபாயதயும் கூட்டு மைர்ந்து அவயன
அடிக்ெ, இதற்கு மேலும் கபாறுயே இல்யை என அவள்
இதமழாடு இதயழ கபாறுத்தினான்…

தன் இரு வருட பிரியவ அந்த ஒற்ய முத்தத்தில்

186
 …
அவளுக்கு உணர்த்தி கொண்டு இருக்ெ, ோயையில் இருந்து
ஏற்பட்ட அதிர்ச்சி, ெணவயன ெண்ெளால் ொணாேமை ேடிந்து
மபாய் விடுமவனா என்று நியனத்து வாழ்ந்து கொண்டிருந்த
மவயளயில் தீடிகரன புயல் மபால் வந்து இ ங்கியவயன ேனதின்
உள்மள உள்ள ொதல் கபாங்கி எழ அவனின் ஆட்டத்திற்கு
தன்யன கொடுத்து கொண்டிருந்தாள் ஜனனி…

ஏனடி கபண்மண என்யன விட்டு மபானாய் என் இரு வருட

வாழ்க்யெயய உன்னால் நான் கதாயைத்மதமன என்று இதமழாடு
இதழ் ெவி பாடி கொண்டிருந்தவயன, நானாெ மபாெ வில்ைமய நீ
கைய்த துமராெம் என அவனுக்கு பதில் அளித்து
கொண்டிருந்தவள் நான் எப்படி அயத ே ந்மதன் என கெௌதயே
மொபத்துடன் பிடித்து தள்ளினாள் ஜனனி…

187
 அத்தியாயம் 15
முதலில் கேன்யேயாெ துடங்கிய இதழ் யுத்தம் கெௌதமின்
ேது மபாயதயும்,இரு வருடங்ெள் ெழித்து இப்கபாழுது தான் என்
அவள் இதழ் ேதுயவ குடிக்கிம ன் எனும் மவயளயில் அவனது
வன்யேயய மவெோெ கூட்டி கொண்மட இருக்ெ முதலில்
அவளும் அந்த கேன்யேயில் ையித்தவள் அந்த வன்யேயின்
சுெத்திலும் சிறிது தன்யன இழந்து மூச்சுக்கு சிரேம் ஏற்படும்
மவயளயில் கெௌதமின் யெயும் அவளின் உடலில் அத்து மீ
துடங்கிய மநரம் உன்னால் தான டா நான் ோறி மபாமனன்
என்பது ேனக்ெண்ணில் வந்து மபானது…

இதமழாடு ெவி பாடி கொண்டிருந்த மவயளயில் அடுத்த

ெட்டத்திற்கு கைல்ை துடித்த ேனயத உயடத்து எரிவது மபாை
ஜனனி தன் கேன் ெரத்யத யவத்து கெௌதயே பிடித்து
தள்ளினாள்… அவளால் அந்த இரும்பு ேனிதயன முதலில் தள்ள
முடியவில்யை… அவமனா அவள் தள்ளியது ஒன்றும் மபாயதயில்
நியனவு இல்யை மபாலும்…

அவள் விைெ நியனக்ெ அவமனா ஒருபு ம் இதழ் வன்யுத்தம்

நடக்ெ ேறுபு ம் அவள் விைெ நியனக்ெ அவமனா அவயள

188
 …
விடாேல் அவள் இயடயயயும் தன்மனாடு மைர்த்து குர்தாவின்
உள்மள உள்ள கவற்றியடயில் இருந்த அவன் ெரம் மேலும்
உள்மள முன்மனறி கைல்ை, கெௌதமுக்கு பற்றி எரிய துடங்கிய
மோெ தீயய அயணக்ெ கதரியாேல் இப்கபாழுமத அவள்
மவண்டும் என் நியைக்கு அவன் கைல்ை,அவன் யெ கைய்த
ோயத்தில் உருகிய அவளும் இனி என் ேனதால் கூட என்யன
ெட்டுக்குள் கொண்டு வர முடியாது நாமன அந்த மோெத்தீயில்
வீழ்ந்து விடுமவன் என்று ஒரு எண்ணம் வர, அவள் பைம்
கபாருந்திய ேட்டும் பிடித்து தள்ள இரண்டு அடி ேட்டுமே
அவளால் தள்ள முடிந்தது… ஏகனனில் ேைரினும் கேல்லிய
ெரத்யத யவத்துக்கொண்டு எயிட் மபக் யவத்து இருக்கும் இரும்பு
ேனிதயன அவளால் தள்ள முடியுோ…

அந்த இரு அடி கூட மோெமும், மபாயதயும் மைர்ந்து நியை

குயழந்து இருந்த ைேயத்தில் தான் அந்த இரு அடி கூட
நெர்ந்தது… அவளது இந்த கையைால் அவனது இரு விதோன
மபாயதயும் கதளிய ைடுதியில் தான் கைய்து கொண்டிருந்த
கையலின் வீரியம் புரிய, இருந்தாலும் தன்யன எப்படி இவள்
தள்ளி விடைாம் என் ஆணவம் கெௌதமுக்கு தயை தூக்ெ அவள்
மேல் உள்ள கவறியில் மவெோெ கைன்று ேது பாட்டியை
அப்படிமய வாயில் ெவிழ்த்து விட்டான்… முழு பாட்டியை

189
குடித்தவன் மநமர கைன்று மைாபாவில் ொல் மேல் ொல் இட்டு
அேர்ந்தான்…

அவன் தனக்கு கைய்த ஏோற் த்யத தாங்ெ முடியாேல் தான்

கெௌதயே பிடித்து தள்ளி விட்டாள் ஏமதா ஒரு மவெத்தில் கைய்து
விட்டாள் இதற்ொன பதியை அவள் ெணவன் தனக்கு உடமன
திருப்பி தருவான் என்பயத அறியாத மபயத கபண்…

அவள் தள்ளியதும் அவன் மபாய் குடித்தயத ெண்டவள்

அதிர்ந்தாள் கெௌதம் குடிப்பாரா… இந்த ெணவனின் முெம்
அவளுக்கு புதிது… வீட்டில் யாமரனும் இருக்கி ார்ெளா என்று
ெண்ெளாமைமய மதட யாரும் ெண்ணில் எட்ட வில்யை… அந்த
கபாண்ணு நிஷா எங்மெ அவ குழந்யத எங்மெ இயத எல்ைாம்
மயாசித்து கொண்டிருந்தவள் குழந்யத என் தும் தான் ஐமயா
என்மனாட வருண் குட்டி எங்மெ?

ெழுத்து வயர குடித்து இருந்தும் அவளது நடவடிக்யெெயள

கூர்ந்து ெவனித்து கொண்டிருந்த கெௌதம் அந்மநரம் அவள்
பார்க்ெ அவள் பார்யவயய எதிர் கொண்டான்… அவமளா ஐமயா
பார்க்கி ாமர நானாெ மபைாவிட்டால் அவன் மபைோட்டான்
என்பயத அறிந்த ைற்று முன் அவயன தள்ளிவிட்டது ேனதில்
இருந்தாலும் கேல்லிய குரலில் ஜனனி "குழந்யத" என் ாள்…

190
 …
கெௌதம், " வாட்"… தாடிக்கும் முறுக்கு மீயைக்கும் இயடமய
ஒரு நக்ெல் சிரிப்யப அடக்கி மெட்டான்…

ஜனனிமயா அவனது நக்ெல் பார்யவயய தவிர்த்து மேமை

மநாக்கி கேல்லிய குரலில், " குழந்யத மவணும்" என் ாள்…

கெௌதமோ, " குழந்யத தர நான் கரடி ஆனால் இதுக்கு

எத்தயன வருஷம் ஓடி மபா தா உத்மதைம்? என அமத நக்ெல்
பார்யவயில் அவளுக்கு பதில் கூறினான்…

ஜனனிக்மொ அவன் மபசுவயத மெட்டு அதன் அர்த்தம்

புரிந்து சிறு மொபம் துளிர் விட " என் ேென் வருண் எங்மெ?
என் ாள்…

கெௌதமோ என் மேல் மொபம் கூட பட கதரியுோ உனக்கு

என நியனத்து ஒரு ஆச்ைரிய பார்யவயய ஒன்ய வீசி, "உன்
ேெனா அது யாரு?"… என் ான் நக்ெைாெ

ஜனனி, "வருண் கிருஷ்ணா என் யபயன் "… என் ாள்

கதளிவாெ…

கெௌதமோ, "வருண் கெௌதம் கிருஷ்ணா"… திருத்தி

கூறினான்… அதாவது எனக்கும் ேென் தான் என்று கைால்ைாேல்
கைான்னான்…

191
 ஜனனிமயா விடாேல் "வருண் என் யபயன்… அவன் என்
யபயன் எனக்கு ேட்டும் தான் கைாந்தம்… "

என கைால்லி கொண்மட இருக்ெ ஒரு ெட்டத்தில் கெௌதம்

கபாறுயே எல்யை ெடந்தது…

ஜனனி ஒமரா முய யும் என் ேென் என் ேென் கைால்லும்

மபாது கெௌதமுக்கு மொபம் தயைக்மெறி பல்யை ெடித்து "நான்
இல்ைாே தான் வருண் வந்துட்டானா"… என்று எழுந்து வந்து
மொபத்தில் அருமெ வந்து நின்று அவள் மதாயள பிடித்து மெட்ெ,

அவனது தீடீர் தாக்குதலில் ஜனனியின் முெம் கவளிறி

பயத்தில் நடுங்கி ெண்ணில் ெண்ணீர் குளம் ெட்ட, அவன் மேல்
உள்ள பயம் தயை தூக்ெ பரிதாபோெ நின் வயள பார்த்து அவள்
ெண்மணாடு ெண்யண ெைக்ெ விட்டவன் இனியும் அவள் இங்மெ
நின் ால் நம்யே அறியாேமை அவயள அயணத்து விடுமவாம்
என்று நியனத்து, "அவுட் இனி ஒரு நிமிஷம் இங்மெ இருக்ெ
கூடாது" என் ான்…

ஜனனி, "வ… ரு… ண்"… என தந்தி அடிக்ெ, அவன்

"எனக்கும் யபயன் தான் நான் பார்த்துக்ெம ன் நீ மபா"…
என் ான் சூடாெ… மபாொேல் நின் வயள அவமன யெயய
பிடித்து இழுத்து கவளிமய தள்ளி விட்டு படுக்யெ அய ெதயவ

192
 …
அயடக்ெ மபானான்…

ஜனனிமயா திரும்பி திரும்பி பார்த்து கொண்மட கைல்ை

பார்க்ெ பாவோெ இருந்தது… ஆனால் கெௌதமோ கொஞ்ைமும்
இளெ வில்யை…

ஆனால் அவயன ொணாேல் மபாெோட்மடன் என்று

அடம்பிடித்து உள்மள ேறுபடியும் அவயன தள்ளி உள்மள
நுயழந்தாள்… கெௌதமும் உள்ளுக்குள் சிரித்து அவளுக்கு வழி
விட்டான்…

ஜனனிக்மொ ோயையில் இருந்து இரவு ஆகியும் குழந்யதயய

பார்க்ொேல் தவித்து கொண்டிருக்ெ, ெண்ணால் கூட குழந்யதயய
ொட்ட வில்யை கெௌதம்… குழந்யதயய பார்க்ொேல் என்னால்
இருக்ெ முடியாமத… இதற்கு மேல் கபாறுயே இல்யை என
கவகுண்டு எழுந்து ஜனனி "உங்ெளுக்கு தான் ேயனவி குழந்யத
னு இருக்ொங்ெமள"… நிஷாயவ நியனத்து ஜனனி கூ

கெௌதமோ, "ஆோ கபாண்டாட்டி குழந்யத இருக்கு அதுக்கு

என்ன இப்மபா"… என் ான் ஏொத்தாளோெ…

இவர்ெளது ைண்யட வழு கப இதற்கு எல்ைாம் ொரணம்

ஆன ஜூனியர் கெௌதம் எழுந்தான்… எழுந்ததும் அம்ோ என்று

193
அழ ஜனனிமயா பார்த்தியா என்பயத மபாை அவயன ஏறிட்டு
குழந்யதயின் ைத்தம் வரும் அய க்கு வியரந்தாள்…

குழந்யதமயாடு கவளிமய வந்தவயள ஏறிட்டவன்,

ெடுெடுகவன இருந்த முெத்யத குழந்யதயய பார்த்தும் ெனிவாெ
ோ தனது தந்யதயய ெண்டதும் வருண் "ப்பா" என்ெ, அவனது
அம்ோவிடமும் "ப்பா" என ஜனனிக்கு அறிமுெம் கைய்ய அவளும்
அழுது கொண்மட ஆோம் என் ாள்…

குழந்யதயின் ேகிழ்ச்சியய ெண்ட கபற் வர்ெளும்

ேகிழ்ந்தனர் ஒருவருக்கு ஒருவர் அறியாேல்… இந்த வருண் தான்
இவர்ெள் வாழ்வின் அச்ைாரம்… குழந்யதயின் அப்பா விளி உயிர்
வயர ஊடுருவ அவன் அருந்திய மபாயத கூட வியர்யவயாய்
வழிந்து ஓடியது…

இன்னும் உ க்ெ ெைக்ெத்தில் இருந்த குழந்யத சிணுங்கி அழ

ஆரம்பித்தான்… அவள் தட்டி கொடுத்து என்ன கைய்தும் அவன்
மெட்ெவில்யை… "ப்பா" என்று அழ கெௌதமோ பார்த்தாயா
என்பது மபாை ஜனனியய பார்த்தான்…

பின் இருவரும் கூட படுத்தால் தான் உ ங்குமவன் என்று

அடம் பிடிக்கும் குழந்யதயய ஒன்னும் கைய்ய இயைா
தன்யேயுடன் இருவரும் பார்க்ெ கெௌதம் தான் முதலில் இ ங்கி

194
 …
வந்து குழந்யதயய வாங்கி படுக்ெ யவத்து தானும் படுக்ெ
ஜனனியும் வர மவண்டும் என கூ அவமளா தயங்குவயத
பார்த்து உள்ளுக்குள் மூண்ட மொபத்யத அடக்கி அவயள பார்க்ெ
அவமளா கேல்ை வந்து குழந்யதயின் ேறுபக்ெம் வந்து
படுத்தாள்… இந்த இரவு இப்படி கதாடங்கும் என ஜனனி, கெௌதம்
இருவரும் நியனக்ெமவ இல்யை… ஏன் 10 நிமிடங்ெள் முன் வயர
கூட நியனக்ெவில்யை… ஆனால் நடக்கி து…

ஒரு ேணி மநரம் கைல்ை வருண் உ ங்கி இருக்ெ, கெௌதமும்

உ ங்கி இருந்தான்… இருவரும் உ ங்குவயத பார்த்து கொண்மட
இருந்தவள் நீண்ட இரு வருடங்ெள் இப்படி பட்ட நாள் இனி என்
வாழ்வில் இடம் இல்யை என ஒதுக்கி யவத்தது எல்ைாம் நடந்து
கொண்டிருக்கி து… ோயை முதல் நடக்கும் ெமளபரத்தில் உடலும்
உள்ளமும் மைார்ந்து மபாெ அவயள அறியாேல் உ க்ெத்யத
தழுவினாள்…

இயடமய எழுந்த கெௌதம் இந்த நாளுக்ொெ எத்தயன நாள்

தவம் கிடந்து இருக்கி ான் ேயனவி ேென் இவர்ெள்
அருொயேயில் தன்யன இழந்து ஆமைாசித்தான்… ஒரு சிை
தீர்ோனங்ெள் எடுக்ெ மவண்டும் அயத கூறும் மபாது ஜனனி
மிெவும் நரெ மவதயன அனுபவிப்பாள்… ஆனால் கைய்மத ஆெ
மவண்டும்…

195
 இனியும் இவர்ெயள விட்டு என்னால் இருக்ெ முடியாது என்று
முடிகவடுத்து குளியைய க்குள் கைல்ை அந்த அரவத்தில்
விழித்தவள் ேணி நான்யெ ொட்ட அப்கபாழுது தான் தாம்
இருக்கும் இடமே அறிந்தது… அதற்குள் கெௌதம் வர, அவளிடம்
வீட்டிற்கு கைன்று அவயள தயாராகி குழந்யதக்கு
மவண்டியயதயும் எடுத்துட்டு வர கைால்ை அவமளா உ ங்கும்
வருயண பார்த்து தயங்கினாள்… அதற்கு கெௌதம் நான் பார்த்து
கொள்ளுவதாெ கூ ஜனனியும் தயை ஆட்டினாள்…

வீட்டுக்கு கைன் வள் கெௌதம் வந்த விஷயத்யதயும் குழந்யத

அங்மெ உள்ள விஷயத்யதயும் கூ கெௌதம் வருவது
அவர்ெளுக்கு முன்மப அறிந்ததால் இவள் கூறும் கைய்தியயயும்
மெட்டு ேட்டும் கொண்டனர்… ஆம் கெௌதம் தான் ஜனனியிடம்
கைால்ை மவண்டாம் என்று கூறி இருந்தான்… பி கு குளித்து கரடி
ஆகி குழந்யதக்கு மவண்டிய ைாதனங்ெயள எடுத்துக் கொண்டு
கிளம்பினாள்…

என்னதான் இருந்தாலும் ஜனனி ேனதில் நிஷா வந்து குயடய

கெௌதமின் பால் ைாய இருந்த ேனயத அடக்கி, நிஷாவும்
குழந்யதயும் வருவதற்குள் வருயண அயழத்து கொண்டு வர
மவண்டும் என்று எண்ணி கொண்டு இருக்ெ, வருயண கெௌதம்
தன் வாழ் நாளில் வருயண அனுப்ப ோட்டான் என்று அவளுக்கு

196
 …
கதரியவில்யை…

அவளிடம் கரடி ஆகி வரும்படி கைான்னவமனா ஜனனியய

பற்றி சிந்திக்ெ துடங்கினான்… அவனுக்கு கதரியும் தான் ஜனனிக்கு
இன்று அதிர்ச்சி ேட்டும் அல்ைாேல் துக்ெத்யதயும்
கொடுத்துள்மளாம் என்று…

ஆனால் ஜனனிக்கு இந்த அதிர்ச்சி யவத்தியம் மவண்டும்…

அவனும் குழந்யதயய ொணாேல் தவித்து வாழ்ந்து கொண்டு
தான் இருக்கி ாமன… தவிப்பு எப்படி இருக்கும், அந்த மவதயன
எப்படி இருக்கும் என்பயத அவள் புரிந்து கொள்ளட்டும் என்று
தான் ோயையில் ஜனனியய விட்டுவிட்டு வருயண ேட்டும்
அயழத்து வந்தது…

அதுேட்டுமின்றி அவனுக்கு அவமளாடு உயரயாட மவண்டி

இருந்தது… இப்கபாழுமத மபைைாம்… ஆனால் குடித்து விட்டு
உளருகிம ன் என கூறினாமைா அதனால் தான் கதளிவாெ
ொயையில் மபைைாம் என்று முடிவு எடுத்தான்…

இமதா இப்கபாழுது கெௌதமின் வீட்டு அயழப்பு ேணியய

அடித்து கொண்டிருக்ெ யாரும் தி க்ெமவ இல்யை… ஜனனி ேென்
எழுந்து இருப்பாமனா என் தவிப்பில் ெதயவ தட்ட மபாெ அது
தி ந்து இருந்தது…

197
 உள்மள மபாய் பார்த்த ஜனனி அதிர்ந்தாள்… கெௌதம் கீமழ
படுத்து கொண்டு புஷ் அப் எடுத்து கொண்டு இருக்ெ, வருண்
கெௌதமின் முதுகில் அேர்ந்து கொண்டு ொர்ன் பிமளக்ஸ் ைாப்பிட்டு
கொண்டிருந்தான்… கெௌதமும் வருண் ஒமரா வாய் ைாப்பிடும்
மபாதும் ஒரு முய புஷ் அப் கைய்து கொண்டு இருக்ெ, அயத
பார்த்த ஜனனிக்கு ஏமனா ேனதுக்குள் ஒரு குற் உணர்ச்சி
உருவாெ இந்த ேகிழ்ச்சியய நான் இந்த இருவருக்கும்
அளிக்ொேல் இருந்து விட்மடமனா என்று ஜனனி நியனக்ெ தவ
வில்யை…

தங்ெயள பார்த்து கொண்டு நிற்கும் ேயனவியய புஷ் அப்

எடுத்துக்கொண்மட கீழ் இருந்து மேைாெ பார்த்தவன் அவன் எதிர்
பார்த்தது மபாை அவள் ெண்ெள் சிவப்யப பார்த்மத அவள் மநற்று
இரவு உ ங்ெவில்யை என்று முடிவுக்கு வந்தவன்… அவன்
பார்யவயய உணர்ந்தவள் என்ன பார்யவ இது என்பது மபாை
உயடயய ைரி கைய்தாள்…

ஏகனன் ால் அவள் அணிந்து இருந்தது ஒரு முழங்ொலுக்கு

கீமழ வயர உள்ள பாவாயடயும் ஒரு பனியனும் ஜனனிமயா எக்கு
தப்பாெ நியனக்ெ அவளது முெத்யத யவத்மத அவள் என்ன
நியனக்கி ாள் என்பயத அறிந்தவன் ேனதுக்குள் சிரித்து கவளிமய
அவயள முய த்தான்…

198
 …
அவன் முய ப்பயத பார்த்து கேல்ை வருண் குட்டி என்று
அயழக்ெ அப்கபாழுது ேென் கேல்ை அங்மெ இருக்கும் தாயய
பார்த்து அம்ோ என்று கெௌதமின் முதுகில் இருந்து இ ங்கி
ஜனனியிடம் தாவினான்… குழந்யதயய தூக்கி அயணத்து
கொண்ட ஜனனி வருணின் குண்டு ென்னத்தில் முத்தம் யவத்து
நல்ை தூங்குனிங்ெளா என்று மெட்ெ வருமணா ஆம் என்பது தயை
அயைத்து சிரித்தான்…

அதற்குள் எழுந்து நின் கெௌதம் அவயள பார்க்ெ ஜனனி, "

நாோ மபாைாோ"… என்று வருணிடம் மெப்பது மபாை அவனுக்கு
நாங்ெள் கிளம்புகிம ாம் என்று கைால்ைாோல் கைால்லி கிளம்பும்
தயாராெ…

கெௌதம் யெயய ோர்பில் ெட்டியபடி அவயளமய ஒரு வித

அழுத்தோெ பார்த்து,"மபா துக்கு முன்னாடி அந்த மடபிளில்
இருக்ெ மபப்பர்ரா பார்த்துட்டு மபா" என் ான்…

அதில் என்ன பூெம்பம் ொத்து இருக்கி மதா என நியனத்து

கொண்மட கேல்ை அந்த ெடிதத்யத எடுத்து படித்தவள் இடிந்து
மபானாள் இப்படி ஒரு இடியய கெௌதம் தன் தயையில்
இ க்குவான் என்று அவள் எதிர் பார்க்ெவில்யை…

ஒரு முய க்கு இரு முய படித்து பார்த்தாள் அமத

199
வார்த்யதெள் தான், அந்த மபப்பரில் இருந்தது, " என் ொதல்
வாழ்க்யெக்கு என் ேென் குறுக்மெ இருப்பதால் எனது ேென்
வருண் கிருஷ்ணா அவன் தந்யத கெௌதம் கிருஷ்ணா விடம்
வளர நான் ைம்ேதிக்கிம ன்… என்னால் வருயண ெவனித்து
கொள்ள இயைாது… இது நான் நல்ை ேனநியையில் தான்
எழுதுகிம ன்… இனி என் ேெயன உரியே மொரி எங்மெயும்
கைல்ை ோட்மடன் என்று எழுதி இவள் யெகயாப்பிட்டு
இருந்தாள்…

நான் இது எப்படி நம்போட்மடன் நான் இது எழுதி குடுக்ெை

என்று அழுது ெத்த மபானவயள யெ உயர்த்தி தடுத்து வருயண
பார்க்கும் படி ெண் அயைக்ெ அவள் அயேதியானாள்… பின்
வருயண அயழத்து வருணின் வியளயாட்டு அய யய ொட்ட
குழந்யத அந்த இடம் பிடித்து மபாெ அதில் மூழ்கினான்…

அவளது மொபத்யத ொட்டிலும் அதிெ மொபத்துடன்

கவளிமய வந்து அவயள உற்று மநாக்கி கெௌதம், "என் யபயன்
முன்னாடி அழுது ஆக்ட் பண்ணி அவன் யேண்ட்ை சிம்பத்தி
கொண்டு வரைாம்னு ஐடியாவா" என் ான்…

கெௌதம், "இனி அவன் முன்னாடி என்கிட்ட உன் ைத்தம்

அதிெம் வந்துச்சு"… என ெழுத்து இருக்ொது என்பது மபாை

200
 …
அவள் ைங்கு ெழுத்யத கவறித்தான்…

இது பயழய கெௌதயே நியனவு படுத்த, ேறுபடியும் பயந்து

"நான் இது எழுதமவ இல்ை… ஏன் இப்படி பண்றீங்ெ நீங்ெ
மவண்டாம்… என்று தாமன தான் தனியா இருக்மென்… அப்பு ம்
ஏன் இப்படி எல்ைாம் கைய்யுறீங்ெ "… கேதுவாெ அமத ைேயம்
அழுது கொண்மட மெக்ெ,

கெௌதம், "கொஞ்ைம் உன் அழுயெயய நிறுத்து… இனி

அழுத… நீ எழுதிமனன்னு நானும் கைால்ைமைமய"… என் ான்
கூைாெ… அவள் மபந்த மபந்த விழிக்ெ,

கெௌதம், 'தனியா வாழனும்னு என் ால் நீ ேட்டும் மபாய்

தனியா இரு… என் யபயன் இனி என்கூட தான் இருப்பான்"
என்று தீர்க்ெோெ கூறிவிட்டு கரடி ஆெ கைன்று விட்டான்…
அவமளா அழுவதா மவண்டாோ மேற்கொண்டு என்ன கைய்வது
என்று மயாசிக்ெ கூட முடியாேல் கைய்து விட்டான் கெௌதம்…

அவன் கூறி கைன் தும் கபாத்கதன்று அங்மெ கிடந்த

மைாபாவில் அேர்ந்து கவறித்தாள்… நான் எப்மபாது யெகயழுத்து
இட்டு கொடுத்மதன் என்று மயாசிக்ெ வீட்யட விட்டு கவளிமய
வரும் மநரம் கவற்று ொகிதத்தில் யெகயாப்பம் இட்டது நியனவு
வர தன்னுயடய ேடத்தனத்யத எண்ணி அவளுக்மெ அவள்

201
தயையில் கொட்டைாம் என்று இருந்தது…

அதிலும் கெௌதம் என்ன எல்ைாம் எழுதி மைர்த்து இருக்கி ான்

என்று நியனக்ெ நியனக்ெ அவளுக்கு எரிந்தது… இந்த
சூழ்நியையில் அவனிடம் ைண்யட இட முடியாது… அவளது
ேனைாட்சிமயா எந்த சூழலிலும் உன்னால் அது முடியாது என் து…
அயத எல்ைாம் அவளால் இப்கபாழுது உணர முடியாது…
ொரணம் வருண்… என் யபயன்… என் உதிரம் எனக்கு மவணும்
என் முடிமவாடு அவனுக்ொெ ொத்து இருந்தாள்…

202
 …

அத்தியாயம் 16
ஜனனிமயா இனி இவனிடம் அழுது கொண்மடா ெத்திமயா
ைண்யட இட்மடா பிரமயாஜனம் இல்யை… நான் என் குழந்யத
இல்ைாேல் இருக்ெ ோட்மடன் என்று கைால்லி விடுவது தான்
என்று அவன் மபாகும் மபாது எந்த இடத்தில் அேர்ந்து
இருந்தாமைா அமத இடத்தில் உறுதிமயாடு அேர்ந்து இருந்தாள்…

அவளுக்கு அவன் கொடுத்த அதிர்ச்சி யவத்தியம் ைரியாெ

மவயை கைய்ய அவன் எதிர் பார்த்தது மபாை அங்மெமய
இருந்தாள்…

கெௌதம், "நீ இன்னும் மபாெயையா" என்று ஒன்றுமே

கதரியாதது மபாை மெட்டான்…

ஜனனி அவன் மேல் எழும் மொபத்யத அடக்கி, "நான்

என்ன பண்ணுனா வருயண குடுப்பீங்ெ"… என மெக்ெ,

கெௌதம் அவயள பார்யவயால் அளந்த படிமய ஒரு

ஏளனோெ சிரிப்யப உதிர்த்து, "நீ என்ன பண்ணுனாலும் அவயன
தரதா ஐடியா இல்யை"… அதில் அந்த என்ன என்பயத அழுத்தி
கூ அப்கபாழுது தான் அவன் கூறியதின் அர்த்தம் புரிய அவள்

203
அவள் கைவி ேடல் சிவந்தது அயத அவனுக்கு கதரியாேல்
மதய்த்து விட அவளுக்கு முன்மப அவன் அயத பார்த்து
விட்டான்…

ஜனனி, "நீங்ெ ஏன் இப்படி பண்றீங்ெ… நான் அப்படி எழுதி

கொடுக்ெைனு உங்ெளுக்கு தான் கதரியும்ை அப்பு ம் ஏன் இந்த
ோதிரி சீப் ஆோ பண்றீங்ெ"… என்ெ

கெௌதம், "அது நீ கைட்டர் ை யெகயழுத்து மபாட்டுட்டு ஓடி

மபாகும் மபாது கதரிஞ்சு இருக்ெணும் "… என் ான் ைாதாரணோெ

அவன் முன்னால் அழ கூடாது என்று உறுதி எடுத்து

இருந்தவளின் உறுதியய தெர்த்து எரிவது மபாை கெௌதம் கூ
ெண்ெள் குளம் ெட்ட துவங்ெ, அவனது பார்யவயில் குளத்யத
உள்மள இழுத்து கொண்டாள்…

கெௌதம் அவயளமய பார்த்து "உன்யன பார்த்தாலும் பாவோ

தான் இருக்கு… நான் ஒரு பிசினஸ் மேன் எனக்கு ைாபம் பார்த்து
தான் நான் கதாழில் கைய்மவன் என நிறுத்தி அதும் எனக்கு
ைாபம் கியடக்ெணும்" என் ான்…

உனக்கு இரண்டு அஃப்ைன் தமரன் ஒண்ணு, "உனக்கு என்

யபயன் கூட இருக்ெணும்னா நீயும் மவணும்னா இங்ெ தங்கிக்மொ

204
 …
எனக்கு மநா பிமராப்மளம்… எனக்கு கதரியாே அவயன நீ
எங்மெயும் கூட்டிட்டு மபாெ கூடாது… இங்ெ தான் நீங்ெ இருந்து
ஆெணும்… அப்பு ம் நான் எப்மபா வமரமனா அப்மபா இருந்து
என்கூட தான் என் யபயன் இருப்பான் நான் ொயைை மபாகு
வயரக்கும்… பெல்ை மவணும்னா நீ கூட இருந்துக்மொ… இங்ெ
இருக்ெணும்னா நான் கைால் த எல்ைாம் எந்த சூழ்நியையிலும் நீ
மெட்டு தான் ஆெணும்… என் ான்…

அப்பு ம் இரண்டாவது அஃப்ைன் கவளிமய மபாெைாம் என

வாையை ொட்டினான்… இரண்டாவது கவளிமய மபாய் தான் ஆெ
மவண்டும் மவ வழிமய இல்யை என்பது மபாை மபை அவமளா
இனி இவனிடம் மபசி பிரமயாஜனம் இல்யை என ெருதி நான்
இங்மெ இருக்ெ ஒத்துக்ெம ன் என் ாள்…

ஜனனி, "நான் மவயைக்கு மபாய்ட்டு இருக்மென்"… என்ெ,

"அது உன் பிமராப்மளம் நீ தான் பார்த்து கொள்ள மவண்டும் "…
என்று முடித்து விட்டான்…

ஜனனிமயா மபைாே மவயைய விட்டுடைாம்… நயிட் தான

வருண் அவர் கூட இருப்பான்… அப்பா பெல்ை ஆவது என்
யபயன் கூட இருக்ெைாம் என நியனக்ெ, அதுக்கும் ஒரு இடி
இருக்கி து என்பயத அவள் ே ந்து விட்டாள்…

205
 ஆனால் ஜனனிக்கு நிஷாயவ பற்றி குயடய, "ஒமர
வீட்டுக்குள் எப்படி இருக்ெ முடியும் அதனால் நாங்ெ இங்மெ
இருக்கும் மபாது மவ யாரும் இங்ெ இருக்ெ கூடாது" என் ாள்…

வீட்யட விட்டு அவளுக்கு மவண்டுோனால் கவளிமய ைாம்

குழந்யதயய கொண்டு மபாெ முடியாத படி கிடுக்கு பிடி அல்ைவா
இட்டு யவத்து இருக்கி ான்… அவளது ெண்டிஷயன நியனத்து
ெண்ெள் சிரித்து அவளுக்கு கதரியாேல் ேய த்து கபற்ம ார்ெள்
அல்ைாேல் மவறு யாரும் வர ோட்டார்ெள் என அவன் உறுதி
கொடுத்தான்…

இன்னும் நிஷாவுக்கும் உங்ெளுக்கும் என்ன ைம்பந்தம் என்று

இவள் மெக்ொேமை இருப்பயத எண்ணி கெௌதமுக்கு அதிையம்
தான்… அவளாெ மெக்ொேல் தான் கைால்ைப் மபாவதும்
இல்யைமய…

ஜனனி ஒரு ெட்டயளக்கு அவன் ஒத்து கொண்டதும் இயத

எப்படி கைால்வது என்று கதரியாேல் சிவந்த முெத்யத ேய த்து
குனிந்து கொண்மட கேல்லிய குரலில், "அப்பு ம் மநத்து நயட்
என்கிட்மட நடந்துகிட்ட ோதிரி நடந்துக்ெ கூடாது "… அது
கைால்லும் மபாமத சிவந்து சிவந்து குனிந்த தயை நிமிராேல் தான்
கைான்னாள்…

206
 …
அவள் என்ன கைால்ை வருகி ாள் என்பயத உணர்ந்த
கெௌதம் அவள் சிவந்த முெத்யத ெண்டு அவள் மேல் பாய
துடிக்கும் தன் யெெயள அடக்கி கேல்ை அவயள மநாக்கி
அருமெ நடந்தான்… குனிந்த நியையில் நின்று கொண்டிருந்த
அவளுக்கு அவனது அழுத்தோன ொமைாயை மெக்ெ ேனம் தடக்
என்று முடிப்பதற்குள் அவள் அருமெ வந்து விட்டான்…

கேல்ை அவள் இயடயய பிடித்து அருமெ இழுத்து ொது

ேடயை உரசி கொண்மட சிவந்து மபாயிருந்த அவள் கைவியய
உரசிமய மேலும் சூடாக்கி கைவியில் குனிந்து "மநத்து நான் எப்படி
நடந்துகிட்மடன்" என்று மெக்ெ, அந்த கி க்ெோன குரலில் தன்யன
கதாயைத்து அவளுக்கு மபச்மை வரவில்யை… இயத எப்படி
கைால்ை என நியனத்து " மநத்து நயட் "… என அவள் துடங்ெ…

கெௌதமும் "ஹ்ம்ம்… மநத்து நயட்"… என்று ேஸ்கி குரலில்

உரசி கொண்மட கைவியய மதய்க்ெ அவள் அறியாேல் அவள்
யெ அவன் பனியயன இறுக்கி பிடிக்ெ மேலும் அவள் இயடயய
இறுகியவன் மேலும் அவயள மைாதிக்ொேல் அவள் கைவியில்
"மநத்து நயட் நான் என்ன பண்ணிமனன் னு… என்கிட்மட இப்படி
சிவக்ொோ… என் ெண்யண பார்த்து… கதளிவா கைால்லு…
அப்பு ம் உன் ெண்டிஷயன ஒத்துெைாோ… மவண்டாோ னு…
மயாசிக்கிம ன்" என்று ஒவ்கவாரு வார்த்யதயாெ கூறி அவள்

207
சிவந்த கைவியில் ஒரு அழுத்தோன முத்தியரயய பதித்து விட்மட
அவயள விட்டு கைன் ான்…

அவன் மபாய் ஐந்து நிமிடங்ெள் ெழிந்தும் அவள் கைவியில்

இருந்த சிவப்பு ோ ாேல் அப்படிமய இருந்தது… அவளுக்மொ
எப்படி இயத எல்ைாம் கைால்ை முடியும் என்று மயாசிக்ெ நீ
கதளிவா உன் புருைனுக்கு விளக்கிடாலும் என ேனைாட்சி மெலி
கைய்தது… அவன் அருகில் வரும் மநரம் தான் என் மூயளயின்
கையயை ேழுங்ெடிக்கும் வித்யதயய அவன் ெத்து யவத்து
இருக்ொமன என ஜனனிக்மொ அவயன நியனத்து ஆயாைோெ
இருந்தது…

அவளிடம் இருந்து விைகி பால்ெனியில் நின் கெௌதமோ

அவள் கூ வந்தது புரிந்தாலும் அவயளமய கதளிவாெ அதும்
அவன் ெண்யண பார்த்து அவளால் கூ மவ முடியாது அதனால்
அந்த ெட்டயளயய டீல்லில் விட்டுவிட்டான்… அழகிய
ேயனவியய சும்ோ பார்த்துக்கொண்மட, யெ ெட்டி இருக்ெ
அவளிடத்தில் ேட்டும் நான் ஒன்றும் மயாக்கியோனவன் இல்யை…
அவள் ெட்டயள விதிக்ெ முயற்சி கைய்கி ாள் மதயவ இல்ைாேல்
சிந்திக்கி ாள் என்பயத உணர்ந்த உடமன அவள் அருமெ கைன்று
அவளது சிறு மூயளயய மயாசிக்ெ விடாேல் அடக்கி யவத்து
விட்டான் கெௌதம்…

208
 …
அன்று ஒரு நாள் ஜனனியின் வீட்டுக்கு வருயண ொண
வந்திருந்த கெௌதமின் கபற்ம ார் ஜனனியின் கபற்ம ாரும் ெைந்து
ஆமைாசித்து இனியும் இப்படி இருந்தால் என்ன கைய்ய ெளத்தில்
இருவருக்கும் கதரியாேல் குதிக்ெ மவண்டியது தான் என முடிவு
எடுத்தனர்…

ஏகனன் ால் இருவருக்கும் இருவயரயும் பிடித்து இருக்கி து

மைர்த்து யவத்தால் உள்ளில் உள்ள சிறு ெைப்பும் ோயம் ஆகி
விடும் என்று நம்பினர்… அதன் படி இந்தியா வந்ததும் ேெயன
ொண கைன் னர்… அவன் தான் அவள் இல்ைாேல் அங்மெ
வரோட்மடன் என்று இருக்கி ாமன…

அங்மெ கைன்று ைாதாரண உயரயாடல்ெள் முடிந்து கேல்ை

சுேதி வருயண பற்றி இழுத்து விட்டார்… இரு வருடங்ெள் ஆெ
இருவரும் ஒருவயர ஒருவர் புரிந்து கொள்ளாேல் தான் கைய்வமத
ைரி என்று ஜனனி ேற்றும் கெௌதம் நடப்பதால் என்ன பயயன
இருவரும் அயடந்தனர் என இரு வீட்டு கபரியவர்ெள் மைர்ந்து
கெௌதயே உந்தினர்…

கெௌதமின் அம்ோ ொய் நெர்த்தி, "எவ்மளா நாள் தான்

இப்படிமய இருக்ெ மபா நீங்ெ மவணும்னா இப்படி இருங்ெ…
அந்த குழந்யத என்ன பாவம் பண்ணுச்சு… இந்த வயசுை அம்ோ

209
அப்பா கூட தான் வளரனும் நீங்ெமள இப்படி இருந்தால்
குழந்யதயின் நைம் கெடும் "… என திட்டவட்டோெ அடித்து கூ ,
அதில் ேய ந்து இருந்த கபாருள் கெௌதம் உணர அம்ோ
கைால்லுவதும் உண்யேதான் என்று புரிந்து தான் இந்த தீடீர்
ோற் ம்…

அதுேட்டுமின்றி ராஜீவின் நடவடிக்யெெள் ைரியில்யை என்று

கெௌதமுக்கு தெவல் கிட்ட உடமன வந்து விட்டான்… ேயனவி
மீது ைந்மதெம் இல்யை… ஆயிரம் மபர் அவள் முன்பு நின் ாலும்
அவள் ெண்ெள் ேற்றும் அவள் ேனது கெௌதம் அல்ைாேல் மவறு
எயத பற்றியும் சிந்திக்ொது பார்க்ொது என்று ைற்று ெர்வம் தான்
கெௌதமுக்கு… ஆனால் இயத பற்றி அவளிடம் மநரியடயாெ
கைால்ைோட்டான் கெௌதம்… அவனுக்கு என்யன ைந்மதெ பட்டு,
இனியும் ைந்மதெ பட்டு கொண்டிருக்கும் ேயனவி மீது மொபம்
அவ்வளமவ…

அவனது உடயேெயளமய யாமராடும் பகிர்ந்து

கொள்ளதாவன் தன் உயிரினும் மேைான தன் ேயனவி, ேெயன
விட்டு கொடுப்பானா…

ராஜிவ்க்கு கதரியவில்யை அவன் ேயனவியய மவறு யாரும்

பார்ப்பயதமய விரும்பாதவன் அவள் யெயய பிடித்து ொதயை

210
 …
கைான்னால் கெௌதம் விடுவானா… "யாரு கபாண்டாட்டி கிட்ட டா…
உன் ொதயை கைால் … உனக்கு ஆன மநரம் வரும் அதுவயர நீ
கொஞ்ைம் கவய்ட் பண்ணு"… என்று ேனதில் ெருவி கொண்டான்…

ஆம் உள்ளுக்குள் கெௌதமுக்கு தன் ேயனவி, ேென் கூமட

இருக்ெ மவண்டும் இவளிடம் நல்ைவிதோெ மபசினால்
ஒத்துக்கொள்ள ோட்டாள் அதுக்கு தான் இந்த இரண்டாவது
அதிர்ச்சி யவத்தியம்… தங்ெளுக்குள் நடக்கும் பிரச்ையன
குழந்யதயய பாதிக்ெ கெௌதம் விரும்பவில்யை… அவளுக்கும்
அமத எண்ணம் மதான் மேற்கொண்டு ஒன்றும் அவள்
மயாசிக்ெவில்யை… மயாசிக்ெ கெௌதம் விடவில்யை என்பமத
உண்யே…

அவனது ெட்டயளெளுக்கு அவள் ஒத்துக்கொண்டதும் ேை

ேைகவன பணிெள் நடந்தது இருவரும் மபாய் அவளுயடய
உயடயேெயளயும் குழந்யதயுயடதும் எடுத்து கொண்டு
வந்தனர்… இரு வீட்டாருக்கும் இதில் ைந்மதாஷமே… ஜனனியின்
கபற்ம ார் ெைங்கி இப்மபாவாவது இருவரும் இயணந்து வாழ
மபாகி ார்ெமள என் ேகிழ்ச்சி…

அவர்ெள் இந்த வீட்டிற்கு ஜாயெயய ோற்றி இரு தினங்ெள்

ெழிந்தன… கபாதுவாெ ஆண் குழந்யதெள் அம்ோ கைல்ைங்ெள்

211
வருணும் அம்ோ கைல்ைம் தான்… ஆனால் வருணின்அப்பா
ஹீமரா… அப்பாவின் வியளயாட்டும் தூக்கி பிடிப்பதும்,
வியளயாடுவதும் உடற்பயிற்சி கைய்யும் மபாது வருண் கெௌதம்
கூடமவ இருப்பான்…

வருணுக்கு இப்கபாழுது எல்ைாம் அப்பா மவண்டும் உணவு

உண்பதற்கு ஏகனன் ால் இங்கு வந்த பி கு ஒரு நாள் உணவு
ஊட்டும் மபாது வருண் அடம்பிடிக்ெ இவளும் மிரட்டுகிம ன்
மபர்வழி என்று அவயன உருட்டி கொண்டிருந்தாள்…

அதற்கு எல்ைாம் பயப்படுவானா ஜூனியர் கெௌதம்

அவளிடம் பிடி கொடுக்ொேல் ஓடி கொண்மட இருக்ெ, ைாப்பில்
பணி கைய்து கொண்மட இவர்ெள் அடிக்கும் கூத்யத ரசித்தவன்
வருண் ஓடி வந்து கெௌதயே ொட்டி கொள்ளவும் வருயண தூக்கி
தன் மதாளில் உக்ொர யவத்தான்…

பின் எழுந்து நிற்ெ குழந்யத உயர்ந்த மொபுரத்தில் நிற்கும்

ெைைம் மபாை இருக்ெ வருணுக்கு குஷி ஆகி விட்டது… பின்
இ க்கி விட்டான் "ப்பா தூ… க்… தூ"… என வருண் தூக்ெ
கைால்ை உணவு உண்டால் ேட்டுமே எடுப்மபன் என்று உறுதியாெ
கெௌதம் கைால்ை வருணும் ைேத்தாெ உணயவ உண்டான்… உணவு
முடிந்ததும் கெௌதம் மீண்டும் தூக்கி யவத்து கொண்டான்…

212
 …
ஜனனி இந்த இரு நாட்ெளும் எப்படி மபானது என்ம
கதரியவில்யை… ஒரு நாள் வீடு முழுவதும் ஒழுங்கு கைய்வதிமை
ெழிய, கெௌதமும் அவளுக்கு உதவினான்… ையேயல் அய
எங்மெ என்பது கூட அந்த கெௌதமுக்கு கதரியாது… இன்று
ேெயன தயையில் அேர யவத்து கொண்டு ேெனுக்கு பால்
ொய்ச்சுக்கி ான்… ேெனுக்கு உணவு அளிக்கி ான்… அவர்ெள்
ேத்தியில் நான் தான் அந்நியம் மபாை தாய்யேக்மெ உரிய சிறு
கபா ாயே ஜனனி ேனதில் எழாேல் இல்யை…

பெல் முழுவதும் கெௌதம் வீட்டிமை இருக்ெ வருணுக்கு

கொண்டாட்டம் தான்… ஆனால் இரவில் தூங்ெ மபாகும் மபாது
தான் அவளுக்கு கதால்யை ஆரம்பிக்கும்… வருண் அம்ோ
அப்பா இயடயில் படுத்து உ ங்குமவன் என்று அடம்பிடிக்ெ
அப்மபாது ஆரம்பிக்கும் ஜனனிக்கு தயை வலி… அவள்
அவனுடன் படுக்ெ தயங்குவயத பார்த்து கெௌதம் முய க்ெ
கேல்ை ஓரத்தில் படுத்து கொள்ளுவாள்…

அதற்கு "ேறுநாள் அவளுக்கு கியடக்கும் குழந்யத முன்னாடி

இப்படி கைய்யாமத… உனக்கு விருப்பம் இருந்தால் இரு அப்படி
உனக்கு என் மேை பயம்னா கிளம்பிட்மட இரு" என்பான்…
இவளிடம் நல்ை முய யில் எது கைான்னாலும் அவளுக்கு ஏ ாது…
அதனால் தான் கெௌதமின் அதிரடி…

213
 அதனால் இன்று இரவு அயேதியாெ குழந்யதயய ெட்டி
கொண்டு படுத்து விட்டாள்… அவனும் அவள் உ ங்கும் அழயெ
அவள் பு ம் திரும்பி படுத்து ஜனனியய பார்த்துக்கொண்மட
உ ங்கி மபானான்…

நாயளய விடியல் ஜனனிக்கு மூன் ாவது அதிர்ச்சி யவத்தியம்

ொத்து கொண்டு இருக்கி து ெணவனின் வடிவில்…

214
 …

அத்தியாயம் 17
ேறுநாள் ஜனனிக்கு மவயைக்கு கைல்ை மவண்டிய நாள்…
ொயையில் எழுந்து மவெோெ தன் பணிெயள முடித்து
குழந்யதக்கு மவண்டியயதயும் தயார் கைய்து யவத்து படுக்யெ
அய க்கு வருயண எழுப்பைாம் என்று நியனத்து அங்மெ கைல்ை
வருண் குட்டி தனது அப்பாவின் மேல் ஏறி படுத்து உ ங்கி
கொண்டிருந்தான்… கெௌதமும் ஒரு யெயால் அவயன
அயணத்தபடிமய படுத்து இருந்தான்… அந்த ொட்சி அத்தயன
அழொெ இருக்ெ இந்த தருணத்யத இருவருக்கும் அளிக்ொேல்
விட்டுவிட்மடாமே என்று ஜனனி நியனக்ொேல் இல்யை…

கேல்ை அவர்ெள் அருமெ கைன்று "வருண் குட்டி" என்ெ

அவனிடம் அயைமவ இல்யை… இன்னும் அருமெ கைன்று "வருண்
குட்டி" என்ெ… அவள் அயழப்பில் எழுந்தான் கெௌதம்… கெௌதம்
ேனதுக்குள் "இப்மபா நான் எழுந்தா ஜனனி மபாய்விடுவாள் "
என்று எண்ணி ெண் தி க்ொேல் படுத்து இருந்தான்…

அவள் கேல்ை வருயண கதாட மபாெ அயத உணர்ந்த

இவமனா உ க்ெத்தில் ஒரு யெயய தூக்குவது மபாை ென்னத்யத
கதாட மபானான் அவன் யெ தூக்குவயத ெண்ட ஜனனிமயா

215
மவெோெ பின்னால் நெர்ந்தாள்… கெௌதமோ ேனதுக்குள் "ச்மை
மிஸ் பண்ணிட்டிமய கெௌதம் "என்று நியனக்ெ, பின் ெண் தி ந்து
அவள் நிற்கும் மபாமத குழந்யதயய ோற்றி படுக்ெ யவத்து
விட்டு எழுந்து அவள் ென்னத்யத தட்டி விட்டு கைன் ான்…
ஜனனிமயா மப என இப்மபா எதுக்கு தட்டிட்டு மபா ாங்ெ என
நியனத்து அவன் கைல்வயத பார்த்து கொண்டிருந்தாள்…

பின் குழந்யதயய எழுப்பி குளிப்பாட்டி கரடி கைய்து

உணவும் கொடுத்து கொண்டு இருக்ெ கெௌதம் கரடி ஆகி
வந்தான்… ஜனனிமயா எனக்கு பள்ளிக்கு கைல்ை மவண்டும் என
கூ அவனும் ைரி என் ான்… கெௌதம் நான் குழந்யதயய பார்த்து
கொள்ளுவதாெ கூ , கவளிமய மபாவதாெ இருந்தால் ஜனனியின்
அம்ோவிடம் விடுவதாெ ஏற்பாடு கைய்து விட்டு அவள்
கிளம்பினாள்…

அங்மெ பள்ளியில் எல்மைாரும் ஒமர பரபரப்பு ஆெ

இருந்தனர் என்ன என்று விைாரிக்ெ பள்ளியின் முதல்வர்
வருவதாெ கூறினர்… ஒழுங்ொெ இருந்தது எல்ைாம் ஒன்று கூட
ஒழுங்கு படுத்த பட்டது என்னகவன்று ஜனனி தமிழினியிடம்
விைாரித்த மபாது இந்த பள்ளி ஆரம்பித்த மபாது வந்த அவர்
இப்கபாழுது தான் வருகி ார் என தமிழினி கூறினாள்…

216
 …
அயத மெட்ட ஜனனி அவர் வருவதற்குள் தமிழனியிடம்
கொடுத்துவிட்டு கைல்ைைாம் என எண்ணி, ஜனனிமயா கேல்ை
தமிழினியிடம் தான் மவயையய விட மபாவதாெ கூறி தன்
ராஜினாோ ெடிதத்யத அளித்தாள்… தமிழினி வாங்கி கொள்ள
ேறுத்து விட்டாள்… மநரடியாெ மபாஸ்சிடம் கொடுக்ெ கைான்னாள்
இவளும் ைரி என்று மபசி கொண்டிருக்ெ அப்கபாழுது தான் ராஜீவ்
வந்தான்…

அன்று பார்க்கில் யவத்து ெண்ட பின் இப்கபாழுது தான்

இருவரும் ைந்தித்து கொள்ளுகின் னர்… ஜனனிக்மொ கெௌதமின்
மேல் உள்ள குற் மபாதத்தில் அவயன எதிர் கொள்ள தயங்கி
நின் ாள்… ஜனனியய ெண்ட ராஜீவ் மநரியடயாெ அவளிடமே
வந்தான்…

ராஜீவ், "என்ன ஜனனி கிளாஸ் க்கு மபாெயையா?"… என்று

ைாதாரணோெ மெட்டான்…

ஜனனி, "இல்ை நான் மவயைய விடைாம் என்று இருக்மென்…

ராஜினாோ கைட்டர் குடுக்ெ தான் வந்மதன்" என் ாள்…
ஜனனிமயா அவயன எதிர்கொள்ள முடியாேல் அவன் பார்யவயய
தவிர்த்து கேல்ை தயை குனிந்து பதில் ேட்டும் கூறினாள்…

ராஜீவ், "என்னாை தான் மபாறீங்ெளா" என்று பதட்டத்தில்

217
மெட்ெ

ஜனனி, "இல்யை" என அவயன பார்த்து கூறினாள்…

ஜனனியய பார்த்து ேறுபடியும் ொதலுடன் மபை கதாடங்ெ,

அவன் ொதயை ஏற்று கொள்ளும்படி அவன் கூறி
கொண்டிருந்தான்… வருயணயும் தான் பார்த்து
கொள்ளுவதாெவும்… நல்ை வாழ்க்யெயய கதாடங்ெைாம் என்றும்
கூறினான்… ஜனனி மவயையய விடுவதாெ கூறினால் தானும்
மவயையய விடுவதாெ கூறி கொண்டு இருந்தான்… அவன்
கூறுவயத மெட்டு அதற்கு ேறுப்பு கதரிவிக்ெ மபாகும் முன்,

இவர்ெள் இருவரும் மபசி கொண்டிருக்கும் மபாது ப ந்து

சீரியபடி ஒரு ொர் ஒன்று வந்தது… அந்த அரவத்தில் இருவரும்
ொயர மநாக்ெ அதில் இருந்து இ ங்கிய கெௌதயே ெண்டதும்
அதிர்ச்சி இவரு எங்மெ இங்மெ என்று மயாசித்து கொண்டு
இருக்கும் மபாது அவயள தாண்டி மபாய் விட்டான் கெௌதம்…
மபாகும் மபாது கூைர்ஸ் னூமட அவர்ெயள எரிக்ெ ே க்ெ
வில்யை…

அப்கபாழுது அங்கு வந்த ஒரு ஆசிரியர் மூைம் அறிந்தாள்

ஜனனி கெௌதம் தான் இந்த பள்ளியய நடத்துவது என்று கூ ,
"ஜனனிக்கு ஒமர அதிர்ச்சி… அப்மபா இவர்கிட்டயா நான் மவயை

218
 …
கைஞ்சுட்டு இருந்மதன்… அப்மபா இவருக்கு என்யன பத்தி
எல்ைாம் கதரிஞ்சு இருக்கு… அப்பு ம் ஏன் இத்தயன நாளா
பார்க்ெ வரயை… ஒரு பக்ெம் தன் ெணவன் தான் விட்டு
மபாயாலும் தன்யன விடவில்யை என்று ைந்மதாைம் அயடந்தாலும்
ேறுபக்ெம் தன்யன ஏோற்றி விட்டதாெ ெருதினாள்… அதில்
மூண்ட மொபத்தில் இன்னிக்கு இருக்கு அவருக்கு என ேனதில்
ெருவி கொண்டாள்…

ராஜீவ் அவளிடம் இருந்து வியட கபற்று மபாகும் முன்

ோயையில் ைந்திக்கும் மபாது உங்ெளுயடய பதியை எதிர்பார்த்து
ொத்திருப்மபன் என்று ஜனனி யின் பதியை எதிர்பாராது அவனது
வகுப்புக்கு கைன் ான்… ஜனனி ோயை அவனிடம் உள்ள
உண்யேெயள கூறி விட மவண்டும் என்று நியனத்து
கொண்டாள்… ஜனனிமயா முதல்வயர பார்க்ெ மவண்டும் என்று
கூ உதவியாளர் ொத்திருக்கும்படி பணித்துவிட்டு கைல்ை
கெௌதமின் அயழப்புக்ொெ ொத்து இருந்தாள்…

உள்மள கைன் கெௌதமோ அவயள அயழக்ெமவ இல்யை…

அவன் பணியய கைய்து கொண்டு இருக்ெ ஜனனிமயா கிளாஸ்
எடுக்ெவும் மபாொேல் அந்த கைட்டர் யய பிடித்து கொண்டு
கவளிமைமய ொத்து இருந்தாள்… அவன் ொத்திருக்ெ கைான்னதும்
அதுக்கும் அவயன ேனதுக்குள் வறுத்து எடுத்து

219
கொண்டிருந்தாள்…

அப்மபா அங்மெ வந்த விமவொனந்தன் என்னகவன்று

விைாரிக்ெ மபாஸ்யஸ பார்க்ெ மவண்டும் என்று கூ அவனும்
உள்மள அயழத்து கைன் ான்…

அவர்ெள் வந்தயத உணர்ந்து முதைாளியின் மிடுக்மொடு

அேர்ந்து இருந்த கெௌதம், அவயள பார்க்ொேல் விமவொனந்தன்
உடன் உயரயாடி கொண்டு இருக்ெ,

ஜனனியின் முெத்தில் எள்ளும் கொள்ளும் கவடித்து ெருெ

கதாடங்கியது…

அப்மபாது விமவொனந்தன், கெௌதம் இவங்ெ மிஸ்ஸஸ் ஜனனி

கிருஷ்ணா நம்ே பள்ளியின் ஆசிரியர்… அதுேட்டும் இல்ைாேல்
இவங்ெ கூடுதைா நிர்வாெ கபாறுப்பும் பார்த்து கொள்ளுகி ாங்ெ
என அறிமுெம் கைய்ய…

கெௌதமோ ஒன்றும் கதரியாதது மபாை மெட்டு கொண்டு

இருந்துவிட்டு கைால்லுங்ெ மிஸ்ஸஸ் கிருஷ்ணா என் ாமன
பார்க்ெைாம்… ஜனனிக்கு விமவொந்தன் முன்பு ஒன்றும் கைய்ய
முடியாேல் ராஜினாோ ெடிதத்யத நீட்டினாள்…

அயத வாங்கி படித்த கெௌதம் ைாரி மிைஸ் கிருஷ்ணா என்று

220
 …
கூறி அவளுயடய அக்ரிகேண்ட் மபப்பயர எடுத்து ொட்டி ேறுக்ெ,
இரண்டு வருட அக்ரிகேண்ட் நீங்ெ இங்ெ மவயை கைஞ்சு தான்
ஆெணும் அதுக்கு ஒத்துகிட்டு தான் நீங்ெ யைன் பண்ணிருக்கிங்ெ"
என்று கூ ,

ஜனனி ஏமதா கைால்ை வாய் தி ப்பதக்குள் "மவயைய விடு

விஷயத்யத தவிர்த்து மவர ஏதாவது மபைனுோ மிைஸ் கிருஷ்ணா"
என்ெ ஜனனிமயா ஒன்றும் இல்யை என்று தயை ஆட்ட ேட்டும்
தான்அவளால் முடிந்தது… ஜனனிமயா ேனதுக்குள் இன்னும்
எத்தயன மபப்பயர எடுத்து ொட்டி என்யன கொல்ை மபா ாமனா
கதரியமைமய என்று நியனக்ொேல் இருக்ெ முடியவில்யை…

அதற்குள் விமவொந்தன் கவளிமய கைல்ை யாரும் இல்யை

என் தும் "இன்னும் எத்தயன மபப்பயர தான் எடுத்து ொட்ட
மபாறீங்ெ… நீங்ெ தான் இந்த பள்ளிமயாட ஓனர் என்று என்கிட்ட
ஏன் முன்னாடிமய கைால்ைை… கைால்லி இருந்தா நான்
வந்துருக்ெோட்மடமன" என கபாரிய கதாடங்ெ, மூக்கு நுனி
சிவந்து நிற்பவயள பார்த்து அந்த அழகில் ேயங்கி அந்த மூக்கில்
தன் முத்தியரயய பதித்தால் இன்னும் அது சிவக்கும் ோ
சிவக்ொதா என் ஆராய்ச்சியில் இ ங்கி ைரி பரிமைாதித்து பார்த்து
விடைாம் என் முடிவுக்கு வந்தான்…

221
 அவள் கபாரிய கதாடங்கி கொண்டு இருக்கும் மபாமத அந்த
அய யின் ஒமரா ஜன்னலுக்கும் தியர சியைெளால் மூடியவன்
எல்ைாம் அயடத்து இருக்கி தா என்று ைரி பார்த்து அவள்
அருமெ வந்து அவயள அருமெ இழுத்து மபசிக்கொண்மட
இருக்கும் வாயய அவன் வாய் கொண்டு அயடக்ெ மபானான்
அதற்குள் விைகிய இவமளா "இந்த மநரத்திை என்ன பண்றிங்ெ"…
அதுக்கும் சூடாெ,

கெௌதமோ "ச்ைா ொயை ை இருந்து மிஸ் ஆகிட்மட இருக்கு"

என்று வாய்க்குள் முணுமுணுக்ெ,

ஜனனிமயா, "நான் இங்மெ ெத்திக்கிட்டு இருக்மென் நீங்ெ

என்ன அங்ெ முணுமுணுக்ெறீங்ெ"… என்று மெட்டாள்…

கெௌதம், ஒன்னும் இல்யை கைால்லு…

ஜனனி, "அப்மபா நான் இவ்மளா மநரோ மபசுனயத நீங்ெ

மெக்ெமவ இல்ையா" என்று தான் தயையில் அடித்து கொள்ள…
அவன் தான் தியர சியை இட்டு அய யய அயடப்பத்திலும்
அவள் வாயய எப்படி அயடக்ெைாம் என்பத்திமை குறியாெ
இருந்து அவள் கூ வந்தயத மெக்ொேல் விட

கெௌதம், இல்யை என்பது மபாை தயை ஆட்ட

222
 …
ஜனனி, "ேறுபடியும் எதுக்கு இப்படி பண்ணுனீங்ெ,நீங்ெ தான்
இந்த பள்ளிமயாட ஓனர் னு என்கிட்ட ஏன் கைால்ைை… நீங்ெ
பிளான் பண்ணி தான் என்யன இங்ெ வர கவச்சுருக்கிங்ெ… நாங்ெ
நிம்ேதியா இருக்ெ கூடாதுனு முடிவு பண்ணி தாமன இப்படி
பண்றிங்ெ"… என் ாள் ொட்டம் ஆெ…

கெௌதம், "கேதுவா மெளு டி மபசு வாய்க்கு ஏதாவது

வந்து மபாகுது… நயிட் எனக்கு அது மவண்டி வரும் "… என்று
அவள் உதட்யட பார்த்து கொண்மட கூ …

ஜனனி நான் என்ன மபசும ன் இவரு என்ன மபசுராறு என்று

எண்ணி கநாந்து மபானாள்…

கெௌதம் அவளின் நியையய உணர்ந்து அவளுக்கு பதில்

அளிக்ெ கதாடங்கினான்… " நான் பிளான் பண்ணிமனன்னா?
நானா உன்யன இங்ெ வந்து மைர கைான்மனன்… நீயா மவயை
மவணும்னு வந்த மைர்த்தாங்ெ… ஒரு மவயள நீ உன் புருஷன்
மபயர முழுைா கைால்லி இருந்தா அவங்ெ உன்கிட்ட கைால்லி
இருப்பாங்ெ இந்த ஸ்கூல் ஒனர் கபயரும் அதுதான் என்று… நீ
கைால்ைை… அப்பு ம் நான் பிளான் பண்ணிமய உன்யன வர
கவச்சு இருந்தாலும் உனக்கு தான் இந்த மவயை பிடிச்சு இருக்மெ
அப்பு ம் என்ன தான் உன் பிரச்ையன என்ெ… அவளுக்கும் அது

223
ைரி என்று பட அதற்குள்

ெயடசியா கபயில் ஆனவங்ெளுக்கு எல்ைாம் யாரு டி

மவயை கொடுப்பாங்ெ உன் புருஷயன விட்டா "… என கைால்ை
மொபமே கொள்ள கதரியாத அதிலும் கெௌதமிடம் கொள்ள
முடியாதவயள கூட கெௌதம் கவறுப்மபற்றி கொண்டிருந்தான்…

ஆனால் அவன் அவயள கவறுப்மபற்றி பார்த்தாலும் கெௌதம்

தன்யன இந்த மவயையில் மைர கைால்ைவில்யைமய நாம் தாமன
மைர்ந்மதாம் பி கு இவயன குய கூறி என்ன கைய்ய… என்று
தன்யன தாமன ைோதானம் படுத்தி கொள்ள… இருந்தும் அவன்
அன்று கூட என்ன கைான்னான் மவயைக்கு கைல்கிம ன் என்று
கைான்னதுக்கு அது எல்ைாம் உன் பிரச்ையன நீ தான் பார்த்து
கொள்ள மவண்டும் என்று கைான்னாமன இப்மபாது பார் என்ன
கைய்கி ான் என்று நியனத்தாள்…

அதிலும் அவள் கபயில் ஆனயத நியபாெ படுத்த

ஜனனிக்மொ இவயன ஒன்னும் கைய்ய இயைாத தனத்யத எண்ணி
கநாந்து " வீட்டுக்கு வாங்ெ உங்ெளுக்கு இருக்கு"… என் ாள்…

கெௌதம் குறும்பாெ அவயள கநருங்கி "வீட்டுக்கு மபானா

என்ன இருக்கு மபபி ைம்திங் ைம்திங்ொ" என ேஸ்கி குரலில்
மெக்ெ, அதன் அர்த்தம் புரிந்த ஜனனிமயா பயழய ொதல்

224
 …
இரவுெள் வந்து மபாெ சிவந்து, "எப்மபா பாரு இமத நியனப்பு
தான்" என்று முணுமுணுக்ெ அது கதளிவாெ கெௌதம் ொதில்
விழுந்தது…

அவனது குரலில் இருந்த குயழவில் தன்யன அறியாேல்

ைோதானம் ஆெ இப்மபா இருக்ெ பிரச்யனயய விட்டு இவரு
ஏன் இப்மபா எல்ைாம் கராம்ப கராோன்டிக்ொ மபசு ாறு என
நியனக்ெ என்ன மபசினாலும் விவஸ்த்யத இல்ைாேல் அதுைமய
வந்து நிக்ெ து என்று நியனக்ெ தவ வில்யை…

அவளது முெப்பாவயனயய யவத்து ஏமதா மெவைோெ

தன்யன பற்றி நியனக்கி ாள் என்பயத அறிந்த கெௌதம் அவயள
அருமெ இழுத்து "என்ன டி மயாசிச்ை கைால்லு" என் ான்…
ஜனனிமயா அத்தயன கநருக்ெத்தில் விடுங்ெ "என்ன பண்றிங்ெ
யாராவது வர மபா ாங்ெ" என்று கேல்ை கைால்ை…

கெௌதமோ அவயள விடாேல் இறுக்கி என்ன வாய்க்குள்ள

முணங்கினனு கைால்லிட்டு மபா என் ான்… ஜனனிமயா
கைால்ைோட்மடன் என்பது மபாை தயை ஆட்ட, அந்த ஆடும்
தயையில் இருக்கும் அயைபாயும் ெண்ெளாய் ோ ோட்மடாோ
என நியனத்து அவயள இறுக்கி ெட்டி, வந்தது முதல் அவளிடம்
கூடல் கொள்ள முடியாேல் தவித்து கொண்டிருக்கும் ேனதிற்கு

225
இன்று அவள் மவண்டும் என்று பட "இன்னிக்கு ைம்திங் ைம்திங்
கரடியா இரு"… என்று கைால்லி முத்தமிட மபாெ அதற்குள் ெதவு
தி க்கும் அரவம் மெட்டு அவயள விட்டு ைட்கடன்று
விைகினான்…

அதற்குள் விமவொனந்தன் வர விைகிய அவயள விட்டு

விைகி நின் கெௌதம் அவளிடம் ைாதாரணோெ ஒமெ மிைஸ்
கிருஷ்ணா எல்ைாம் நான் கைான்ன ோதிரி நடந்துமொங்ெ என்று
கைால்ை விமவொந்தன் முன்பு ஒன்றும் கைால்ை முடியாேல் திணறி
தயையய ேட்டும் ஆட்டி ஓடி விட்டாள்… ஓடும் ஜனனியய
கெௌதம் "ச்ைா மூணாவது தடயவயும் மிஸ் ஆகிடுச்மை… ஜனனி
இன்னிக்கு நயட் உன்யன விடோட்மடன்… இனி ஒரு மிஸ்ஸிங்
நேக்குள்ள இல்ை கரடியா இரு"… என்று ேனதுக்குள் கூறி
கொண்டான்…

அவர்ெள் இருவயரயும் ெண்ட விமவொனந்தன் என்கின்

விக்கி "மடய் கெௌதம் என்ன டா பண்ணின என் சிஸ்டர்ர இந்த
ஓட்டம் ஓடு "… என் ான்…

கெௌதம், "ஏதாவது கைய்ய துக்குள்ள தான் நீ தான் நந்தி

ோதிரி வந்துட்டிமய டா ேச்ைா" என்று கைால்லி சிரித்தான்
கெௌதம்…

226
 …

அத்தியாயம் 18
விமவொனந்தன் என் விக்கி கெௌதமின் ெஷ்ட ொைத்திலும்,
நல்வாழ்வில் இப்கபாழுதும் எப்மபாதும் உடன் இருக்கும்
கெௌதமின் உயிர் நண்பன்… அன்று நண்பனின் நியை ெண்டு
வருந்தி ேறுநாள் ொயை வயர அவனுடன் துயண இருந்து இரவு
எல்ைாம் ஜனனி ஜனனி என்று புைம்பி கொண்டிருந்த கெௌதயே
அடக்கி உ ங்ெ யவத்து அவன் நித்தியர ெயளயுவதற்ொெ
ொத்திருந்தான்…

உ ங்கி எழுந்த கெௌதம் தயை பாரோெ இருக்ெ எழுந்து

அேர்ந்து அய முழுவதும் பரவி கிடந்த பாட்டில்ெயள ெண்டதும்
இது முழுவதும் அருந்தியது நாம் தானா என்று மயாசித்து
கவளிமய வரும் மபாது விக்கியய ெண்டு " நீ என்ன டா பண்
இங்மெ" என்று மெட்ெ,

விக்கி, "நா எப்மபா வந்மதன் னு கூட உனக்கு கதரியை,

என்ன மபசிமனாம் னு உனக்கு நியாபெம் இல்யை… என்ன டா
இது எல்ைாம்" என் ான் வருத்தத்துடன்

கெௌதம், "எல்ைாம் அவளாை ேச்ைான்… இரண்டு நாளா என்ன

அடுத்தது என் வாழ்க்யெயில் நடக்ெ மபாகுதுன்னு கதரியாே என்

227
மூயளமய கையல் பட முடியாத ோதிரி கைஞ்சுட்டு மபாய்ட்டா"…
மவதயனயுடன் கூறியவயன

விக்கி, "நீ உன்மனாட ெடந்த ொைத்யத அவகிட்ட

கைான்னியா"…

கெௌதம், "இல்ை டா… கைால்ைணும்னு மதாணாை" என்று

பதில் கூறினான்…

விக்கி, "கைால்லி இருந்தா ஜனனி உன்யன விட்டு மபாய்

இருக்ெ ோட்டா டா… அவன் உன்யன இப்படி ைந்மதெ பட்டு
மபாயிருக்ெ ோட்டா டா… பாவம் அந்த கபாண்ணு… இப்மபா
என்ன பண் மைா… உண்யேயா உன்யன மநசிக்ெ ா"… ஜனனியய
நியனத்து வருந்த,

கெௌதம் விக்கி கூறுவயத தன் கநற்றியய நீவிய படிமய

மெட்டு கொண்டு இருந்தான்…

கெௌதம், "அப்மபா நான் உண்யேயா மநசிக்ெயையா" என்று

முய த்தான்…

விக்கி அவயன இைகுவாக்கும் கபாருட்டு, "இப்படி முய ச்சு,

மொவப்பட்டு இருக்ெ உன்கூட நாமன இருக்ெோட்மடன்… ஜனனி
எப்படி தான் உன்யன எல்ைாம் தாங்கிக்கொண்டு இருந்தாமைா…

228
 …
அதுை ோைோ மவ இருக்ொ"… என் ான்

கெௌதம், அவன் அப்படி கைான்னதும் கெௌதம் சிரித்து "நான்

தான் அவயள தாங்கி கொண்டு இருக்மென்னு கைால்லு"
என் ான்… விக்கி மெள்வியாெ மநாக்ெ

கெௌதம், "அவளுக்ொெ தான் நான் ஒரு டான்ஸ் ஸ்கூல்

ஆரம்பிக்ெைாம் னு இருந்மதன்… இங்மெயும் கவளிநாட்டியையும்
கதாடங்ெனும்… அவளும் என்யன ோதிரி அவ கைாந்த ொல்ை
நிற்ெணும் னு பிளான் பண்ணி முதல் மவயையா இங்மெ ஒரு
ஸ்கூல் ஆரம்பிச்சு என்மனாட கவளிநாட்டு கியளன்ட் மூைோ
அங்மெயும் கதாடங்ெ மபச்சு வார்த்யத நடந்துட்டு இருந்துச்சு…
அது எங்ெமளாட முதல் ஆண்டு ெல்யாண நாள் பரிைா
கொடுக்ெைாம் னு இருந்மதன்… அதுக்ொெ இவ கிட்ட கைால்ைாே
ைப்யரஸ் பண்ணைாம் னு அவகிட்ட அகேரிக்ொ கொண்டு
மபாம ன் னு ேட்டும் கைால்லி இருந்மதன்… அதுக்குள்ள அந்த
விைாயவ இப்படி யூஸ் பண்ணிட்டு மபாய்ட்டா"… என்று
ைந்மதாைத்துடன் கதாடங்கி மவதயனயுடன் முடித்த நண்பயன
இயேக்ொேல் பார்த்து கொண்டிருந்தான் விக்கி…

விக்கி, "இப்மபா ஒன்னும் மெட்டு மபாெயை நீ அவகிட்ட

மபாய் மபசி அவயள இங்மெ கூட்டிட்டு வா" என்று தன்யேயுடன்

229
விக்கி கூ அதற்கு ேட்டும் ேறுத்து விட்டான் கெௌதம்… ேறுத்த
நண்பயன பார்த்து தயையில் அடித்து கொள்ள ேட்டுமே
விக்கியால் முடிந்தது…

பின் விக்கியின் மூைம் அங்மெயும் ஒரு ஸ்கூல் ஆரம்பித்த

கெௌதம், குழந்யத பி ந்தும் ஒரு கூட்டிமை இருப்பயத பார்த்து
கஜெதீஸின் மூைம் அவள் ேனயத ெயரத்து, மவயைக்கு
கைல்லும்படி கைய்துவிட்டான்… பின் அவள் பணியய ஜனனி
சி ப்பாெ கைய்கி ாள் என்பயத உறுதி படுத்தி கொண்டு அடுத்த
ெட்டோெ நிர்வாெ கபாறுப்யப கொடுக்ெ யவத்தான்…

ஆரம்பத்தில் தடுோறிய ஜனனி பின் கேதுவாெ அந்த

கபாறுப்புக்கு தன்யன பழக்கி கொண்டு வருகி ாள்… கெௌதமுக்கு
அது மபாதவில்யை… இன்னும் அவள் முயற்சி கைய்ய மவண்டும்
என்பது கெௌதமின் எண்ணம்… ஆனால் அவயள கபாறுத்த வயர
இது ஒன்றும் அறியாேல் பார்த்துக்கொண்டான்…

அதற்கு இரு ொரணங்ெள் உண்டு ஒன்று இப்மபால் அவள்

இருக்கும் ேனநியையில் ஜனனி கெௌதமிடம் மவயை கைய்ய
ஒத்துக்கொள்ள ோட்டாள்… இரண்டாவது அவள் உண்யே
எல்ைாம் அறிந்தால் ேறுபடியும் அவன் பின்னாமை சுற்றுவாள் தன்
கைாந்த ொலில் நிற்ெ மவண்டும் என் எண்ணம் இல்ைாேல்

230
 …
மபாய்விடும்… உதாரணோெ அவள் ஒரு பாடத்தில் மதாற் து…
அவள் அவளுக்ொன வாழ்க்யெயய பழக்கி கொள்ள மவண்டும்
யார் யெயயயும் எதிர்பார்க்ொேல் வாழ மவண்டும்… இது தான்
கெௌதமின் கவற்றியின் ரெசியம் அயத தான் அவளுள் புகுத்த
முயற்சி கைய்கி ான்…

ஆனால் இயத எல்ைாம் அறிந்த விக்கியய அவளிடம் கூ

கூடாது என்றும் கூறிவிட்டான்… கெௌதம் நியனப்பது ைரி
என்பதால் விக்கியும் அதற்கு ைம்ேதித்து கெௌதமுக்கு உதவி
கைய்து கொண்டிருக்கி ான்…

கெௌதம் வந்தயத கபாருட்டு ஒரு அவைர ஆமைாையன

கூட்டம் கதாடங்கியது அதன் ொரணம் அயனத்து ஆசியர்ெளும்
இமதா கெௌதமின் முன்பு கூடி இருந்தனர்… ஜனனி, ராஜீவ் உள்பட
பள்ளியின் அயனத்து ஆசிரியர்ெள் அயனவரும் வந்து
இருந்தனர்… பள்ளியின் வளர்ச்சி பற்றியும் இனியும் புதிதாெ
கதாடங்ெ இருக்கும் அவர்ெளது புதிய கியளெள் பற்றியும்
மபைப்பட்டது… அதில் புதிய கியளயய நிர்வகிக்கும் கபாறுப்யப
கியளயய தமிழனிக்கு கொடுக்ெ பட்டது… பின் ராஜீயவ புதிய
கியளக்கு ஆசிரியர் ஆெ இடோற் ம் கைய்தான்… இயத
கொண்டாடும் கபாருட்டு அயனவர்க்கும் ஒரு ோதம் ஊதிய
உயர்வு கியடக்கும் என அறிவித்தான்…

231
 பின் இந்த கியளயய மிைஸ் கிருஷ்ணா எடுத்து நடத்த
மவண்டும் என்று கூறினான் கெௌதம் அழுெங்ொேல் அவள்
தயையின் இடியய இ க்கினான்… அவள் ஏமதா கூ மபாெ
அவன் பார்த்த பார்யவயில் அடங்கி அேர்ந்து கொண்டாள்…
இவருக்கு என்ன ஆச்சு நான் எப்படி இயத எடுத்து நடத்துமவன்
கொஞ்ை நாள் நிர்வாெ கபாறுப்யப கைய்ய தாமன கைான்னாங்ெ
விமவொந்தன் அண்ணா…

இப்மபா எதுக்கு இவரு மதயவ இல்ைாே என்ன பார்க்ெ

கைால் ாரு… இவரு கிட்ட கைான்னா மெக்ெ. ோட்டாரு… தமிழினி
கிட்ட கைால்லி அந்த அண்ணா கிட்ட என்னாை முடியாதுன்னு
கைால்ை கைால்லிடைாம் என இவள் ெணக்கு கூட்டி கொண்டு
இருக்ெ அவளது எண்ணம் மபான மபாக்யெ அவள் ெண்ெள்
கைால்லும் கோழியில் படித்தவன் அடுத்த அதிர்ச்சி
யவத்தியத்துக்கு தயாரானான்…

இதுவயர இந்த பள்ளியய தி ம்பட எடுத்து நடத்தியதற்ொெ

எனது உயிர் நண்பன் விமவொனந்தன்க்கும் அவனுயடய ேயனவி
தமிழினிக்கும் எனது நன்றிெள்… என்று கூ இயத மெட்ட ஜனனி
எதிர்பார்க்ெவில்யை… ெணவயன அதிர்ச்சிமயாடு பார்க்ெ அவள்
பார்யவயய தவிர்த்து மேலும் உயரயய கதாடங்கினான்… எனக்கு
இதுேட்டுமின்றி மவறு சிை பிசினஸ்ெயள ெவனிக்ெ மவண்டி

232
 …
இருப்பதால் இனி முதல் இந்த குழுேத்தின் ceo பதவியும் எனது
நண்பன் விக்கி தி ம்பட கைய்வான் என்பயத கூறி நண்பயனயும்
ேயனவியயயும் பார்த்து உயரயய முடித்து கொண்டான்… விக்கி
ேறுக்ெ நீ இயத கைய்து தான் ஆெ மவண்டும் என்று கூறி மபச்சு
முடிந்தது என் து மபாை முடித்து விட்டான்…

ஜனனிமயா சியை மபாை அேர்ந்து இருந்தாள்… ெணவனின்

இந்த அதிரடியய அவள் எதிர் பார்க்ெவில்யை… ொயையில்
அவன் தான் முதல்வர் என்று அறிந்து அயத மூயளயில் பதிவு
கைய்யும் முன்பு ெணவனின் உயிர் நண்பனா விமவொனந்தன்
அப்மபா இவர்ெள் எல்மைாரும் இதில் அடக்ெோ…

ெணவன் தன்னுயடய ஒவ்கவாரு அடியயயும் ெவனித்து

கொண்டு தான் இருந்தாமனா… பி கு ஏன் என் ெண்முன்பு
வரவில்யை… இப்படி ஒன்றும் கூ ாேல் ஏன் இருக்ெ மவண்டும்
என மூயளயய குயடந்து கொண்டு இருந்தாள்… ஒன்று ேட்டும்
அவளுக்கு புரிந்தது தனக்மெ கதரியாேல் ெணவன் தன்யன சுற்றி
கவளிமய கைல்ை முடியாத படி ஒரு ோயவயையய உருவாக்கி
உள்ளான் என்று இயத பற்றி விக்கி அண்ணாவிடம் மபை
மவண்டும் என்று முடிவு எடுத்து கொண்டாள்… அதற்குள் மீட்டிங்
முடிந்து எல்மைாரும் ெயளந்து விட அவள் கைவிக்குள் "கராம்ப
அந்த மூயளயய குயடயாத டி… மபாய் மவயைய பாரு" என்று

233
கைால்லி கைன் ான் அவள் ெணவன்…

நிர்வாெ கபாறுப்பின் ொரணோெ கெௌதமின் அய க்குள் ஒரு

மேயை இடம் ஒதுக்கி தரப்பட்டது… அதும் ெணவனின்
ஐடியாவாெ தான் இருக்கும் ஏகனனில் ொயையில் இருந்து
அடிக்கும் அதிரடியில் இந்த சிறு விஷயம் கூட அவளால் ெண்டு
பிடிக்ெ முடியவில்யை என் ால் எப்படி… இனி எந்த விஷயம்
நடந்தாலும் அது தன் ெணவன் ஆெமவ இருக்கும் என்
ேனநியைக்கு வந்து விட்டாள்…

அன்பு ெணவனின் ேனநியைமயா ேயனவி எப்கபாழுதும்

அருமெ இருக்ெ மவண்டும் தனக்கு எப்கபாழுது பார்க்ெ மவண்டும்
என்று நியனக்கிம மனா அப்கபாழுது அவயள என் ெண்ெள்
ொண மவண்டும் என்று தான் இந்த ஏற்பாடு…

அவன் அய க்குள் வந்தது முதல் அவன் அவளிடம் ஏதும்

மபைாேல் அவளுக்கு மவயைக்கு மேல் மவயை கொடுத்து
வந்ததால் மேற்கொண்டு எதுவும் மயாசிக்ொேல் மவயையய
கைய்து வந்தாள்…

ோயை ஆனதும் அவர்ெள் அய யய யாமரா தட்ட கயஸ்

ெம் இன் என் ான் கெௌதம்… உள்மள வந்த ராஜீயவ ெண்டு
புருவம் சுருக்கினான் கெௌதம்… ஜனனிக்மொ இவன் மவ இவரு

234
 …
முன்னாடி வந்து நிக்ெ ாமன என்று இருந்தது…

வந்தவன் கெௌதயே பார்த்து சிரித்து ஓர் இரு வார்த்யதெள்

ேரியாயத நிமித்தோெ மபசி விட்டு மநமர ஜனனியிடம்
கைன் ான்… ஜனனியிடம் என்ன "ஜனனி இன்னும் கிளம்பயையா
"… என்று மெட்ெ, ஜனனி "இனிமேல் தான் " என் ாள்
கவட்டிவிடும் மபச்சில்…

அது புரியாத ராஜீமவா மேற்கொண்டு கதாடர்ந்தான்…

"இத்தயன மநரம் ஆச்சு கிளம்புங்ெ உங்ெளுக்கு ஆெ தான் நான்
ொத்து இருக்மென்" என் ான்… ொயையில் ோயை ைந்திப்பதாெ
கூறியயத கெௌதமின் முன்பு கைால்ைைாேல் கைால்லியவயன ெண்டு
கபாங்கும் மொபத்யத அடக்கி ஜனனியய முய த்து பார்த்தான்
கெௌதம்… ெணவனது பார்யவ சூடாவயத உணர்ந்து வயிற்றில்
கிலி உண்டாவயத தவிர்க்ெ முடியாேல் திணறினாள் ஜனனி…

ஜனனிமயா ராஜீவ் மபாய் விடோட்டான்னா என்று எண்ணி

"நீங்ெ கிளம்புங்ெ ராஜீவ் நான் வமரன்" என் ாள்…

ராஜீவ்க்மொ நாயள முதல் மவறு கியளயில் மவயை…

அதனால் இன்ம ஒரு முடிவுக்கு வர மவண்டும் என் தவிப்பில்
இருக்ெ அவயள மேலும் நிர்ப்பந்தம் கைய்து கொண்டிருந்தான்…

235
 தான் அறியாேல் ஒரு எரிேயையய கிளறி கொண்டு
இருக்கிம ாம் அது எப்மபாது கவடித்து ைாவா கவளி வரும்
என்று கதரியாேமைமய ஜனனியிடம் விவாதம் கைய்து
கொண்டிருந்தான்… அடுத்த கநாடி கெௌதம் என்ன கைய்வான்
என்று கதரியாத ராஜீவ்…

236
 …

அத்தியாயம் 19
ராஜீவ் அவளிடம் மபசுவயத ஒருவித எரிச்ைலில் மெட்டு
கொண்டிருந்த கெௌதம் தன் பணியில் ெவனம் பதித்து இருந்தாலும்
நான் எப்மபாது மவண்டுோனாலும் கவடிப்மபன் என் நியையில்
இருந்தான்… ஜனனிமயா அவனிடத்தில் ைோதான மபச்சு மபசி
கொண்டிருப்பது அயத விட ெடுப்பில் மெட்டு கொண்டிருந்த
கெௌதம் ஒரு ெட்டத்தில் தன் நியை இழக்ெ, ராஜீமவா ஏமதா
கைால்ை மபாெ ஜனனிமயா தடுோறி நிற்ெ இதற்குமேல் எனக்கு
கபாறுயே இல்யை என்று எண்ணி, "மிஸ்டர் ராஜீவ் அவங்ெ தான்
மவயை இருக்கு என்று கைால் ாங்ெமள… மவயை மநரத்தில்
டிஸ்டர்ப் பண்ணாதீங்ெ… ஆஃபீஸ் டயம் முடித்து விட்டு
மபசிக்மொங்ெ இப்மபா கிளம்பறீங்ெளா? என் ான் உள்ளடக்கிய
மொபத்தில்

ஜனனியும் ெணவனின் மொபத்யத அவன் விழியின்

உஷ்ணத்தில் ெண்டு கொண்ட ஜனனி அவைரோெ "நீங்ெ மபாங்ெ
ராஜீவ்… நான் இன்னும் அயர ேணி மநரத்தில் வருகிம ன் "
என்று அனுப்பி யவக்ெ,

ராஜீவ் அயரேனதுடன் கவளிமய ொத்து இருப்பதாெ கூறி

237
கைன் ான்…

ொயை முதல் அவள் கைய்யெெயள உன்னிப்பாெ அவள்

அறியாேல் ெவனித்து ரசித்த கெௌதம் இல்யை இவன்… முதல்
இரவில் எப்படி மொபத்துடன் அவயள திகில் கொள்ள
கைய்தாமனா அமத முெம்… அவன் கைன் தும் கெௌதமின் சிவந்த
முெம் மேலும் மொபத்தில் சிவந்து ெண்ெள் இரண்டும் தீ
ெங்குெயள வாரி இய த்து அவயள கபாசுக்கி கொண்டு இருக்ெ
இவமளா தயை தாழ்ந்து அேர்ந்து இருந்தாள்…

உள்ளுக்குள் பீதி ஆகி வயிற்றுக்குள் குளிர் எடுத்து அயத

கவளி ொட்டாேல் இருக்ெ பிரயத்தனம் பட்டு முடியாேல் தயை
ெவிழ்ந்து அேர்ந்து இருந்தாள்… தயை நிமிராேமைமய அவளால்
உணர முடிந்தது அவனது மொபத்தின் நியை… தயை நிமிர்ந்து
அவயன பார்த்து இருந்தால் ெண்ெளாமைமய கபாசுக்கி இருப்பான்
ஜனனியய

தயை நிமிராேல் தன் பணியய கைய்து கொண்டிருந்தவயள

"அயரேணி மநரம் ெழித்து ஏன் மபா இப்மபாமவ மபா "…
என் ான் குத்தைாெ

ஜனனிமயா கெௌதயே பார்த்து, "அவர் என்கிட்ட… இல்யை…

நான் அவர்கிட்ட" என ஏமதா உளறி உளறி கைால்ை வந்தவயள

238
 …
யெ தூக்கி ஒன்னும் மபைமவண்டாம் என்பது மபால் ொட்டி

கெௌதம் கதாடர்ந்தான் "மபாதும் ஜனனி… எனக்கு எதும்

கதரிய மவணாம்… அவன் கூட மைர்ந்து உன்யன நான் இனி
பார்க்ெ கூடாது… இனி அவன்கூட எங்ெயாவது நின்னுட்டு திரிஞ்ை
அவ்மளாதான்" என்று ொட்டோெ கூ

"அவன் வரகைால்லுவானாம் இவ மபா ாைாம்… "… என

முணுமுணுத்து விட்டு கவளிமயறி விட்டான்…

ஜனனிமயா அவன் கைன் தியையயமய பார்த்து

கொண்டிருந்தாள்… அவளுக்கு ஒரு பக்ெம் அழுயெயும் ேறு
பக்ெம் மொபமும் வந்தது… இவருக்கு ேட்டும் யார் கூட
மவணாலும் கபாது இடங்ெளில் மபைைாம் ெட்டி பிடிச்சு நிக்ெைாம்
யாரும் அப்மபா பார்க்ெ ோட்டாங்ெளா அப்மபா ேட்டும்
அவமராட ஸ்மடட்டஸ் மபாொதா… மவண்டும் என்ம நிஷாயவ
தூக்கி தயையில் யவக்ெ ஜனனிக்கு கெௌதம் மீது மொபம்
பன்ேடங்கு ஆகியது…

இவரு பண் து எல்ைாம் தப்பு… இதுை என்யன ேட்டும்

கைால் து… நான் யார் கூட மபசினா இவருக்கு என்ன…
ொயையில் இருந்து அவன் கொடுத்து கொண்டிருந்த அதிர்ச்சிெள்
அயனத்தும் இப்கபாழுது அவன் தன்யன மவவு பார்ப்பதற்கு

239
ஆெமவ இப்படி கைய்கி ான் என்று நியனக்ெ… அப்மபா என் மீது
நம்பிக்யெ இல்ைாேல் தான் என்யன சுற்றி இப்படி ஒரு
ோயவயையய பின்னி இருக்கி ான்… இவன் தவ ாெ நடப்பதால்
தான் என்யனயும் தவ ாெ நியனக்கி ான் என்று அவளாெமவ
நியனத்து கொண்டாள்… தன்யன அவன் தவ ாெமவ நியனத்து
விட்டான் என்று கைால்ை முடியாத மவதயன கதாண்யடயய
தாக்கியது…

ஆனால் அவளுக்கு இப்கபாழுது கதரியவில்யை ெணவனது

ஆழ் ேனது மநைம்… கொஞ்ைம் நிதானோெ சிந்தித்து பார்த்தால்
கெௌதயே நல்ை முய யில் நியனத்து இருந்தால் அவளது
ெற்பயன குதியரெளுக்கு ெடிவாளம் இட்டு இருப்பாள்… ஆனால்
ொைம் ெடந்து புரிந்து என்ன பயன்…

மொபத்தில் ெத்தி விடுமவாம் என்று தான் இரு வாக்மொடு

முடித்து கொண்டு கெௌதம் கவளிமய கைன் து… கெௌதமுக்கு
ராஜீவ் உடன் ஒவ்கவாரு முய யும் ஜனனியய பார்க்கும் கபாழுது
எரிகி து… அதும் அவள் ெரத்யத பிடித்து நிற்கும் ொட்சி சிை
ைேயங்ெளில் அவன் ெண்யண விட்டு ேய யாேல் அடம்
கைய்கி து… இப்கபாழுது இருக்கும் பிரச்ையனெளில் இயதயும்
பிடித்து கதாங்ெ மவண்டாம் என்று தான் அயத விட்டான்…

240
 …
அது ேட்டுமில்ைாேல் ஜனனி மீது துளியும் ைந்மதெம்
இல்யைமய… ஆனால் ராஜீவ் அவன் எப்படி இயத எதிர்
கொள்ளுவான் என்று கதரியாமத… அதனால் தான் அவன் ேனதில்
ஏற்பட்டு இருக்கும் ைைனத்யத முதலிமைமய கிள்ள மவண்டும்
என்று தான் இனி ராஜீயவ ைந்திக்ெ கூடாது என்று கூறினான்…
ஏகனன் ால் ஒரு ஆண் ஒரு கபண்யண ைாதரணோெ
பார்ப்பதற்கும் ொதலுடன் பார்ப்பதற்கும் உள்ள வித்தியாைம்
ேற்க ாரு ஆணுக்கு ேட்டுமே கதரியும்… அதும் ராஜீவ் தன்
கைாந்த ேயனவிடம் மபசினால் அயத கபாறுத்து கொள்ளும்
அளவுக்கு கெௌதம் க்கு ேனமோ ெண்டும் ொணாேல் மபால்
இருப்பதற்கு அவன் ெண்ெயள ஒன்னும் ெட்டி கொண்டு
இருக்ெவில்யைமய…

ஜனனி தன் மவயையய முடித்து விட்டு கிளம்ப தயாராகி

கவளிமய வந்து டாஸ்கிக்ொெ ொத்து இருந்தாள்… அவள் மீது
மொபம் கொண்டு கைன் வன் தான் இன்னும் வரவில்யை… அதும்
அவளுக்கு மொபத்யத அளித்தது… என் மேை அக்ெய இருந்தா
இப்படி கைால்ைோல் மபாவாரா… பாைமும் இல்யை ொதலும்
இல்யை… அவருக்கு மதயவ நான் இல்யை… என்மனாட
என்மனாட என மேற்கொண்டு நியனக்ெ முடியாேல் பள்ளியய
விட்டு கவளியறினாள்… அவள் ெண்ெள் ெைங்கி கவளிமயறுவயத

241
ெண்ட வாட்ச்மேன் குழப்போெ பார்க்ெ ஜனனி ெண்ணீயர
உள்ளிழுத்து கவளிமயறி இருந்தாள்…

ொத்து இருக்ெ மவண்டாம் எதுவாயினும் வீட்டிற்கு கைன்று

மபசி கொள்ளைாம்… குழந்யத மவறு ைேயம் சிறிது ெடந்தால் அழ
கதாடங்கி விடுவான் என ெருதி டாஸ்கிக்கு ொத்து இருக்கும்
மபாது ராஜீவ் வந்தான்… ராஜீயவ ெண்டதும் ஜனனிக்கு எரிச்ைல்
தான் வந்தது…

ராஜிவ், "என்ன நான் ொத்து இருக்மென் னு கைால்லியும் நீங்ெ

கிளம்பிட்டீங்ெ"… என் ான் குய பட்டு

ஜனனி, "ஐமயா இவன் ஏன் இப்படி பண் ான்… இவயன

ைந்திப்பயத தவிர்ப்பதற்ொெ தாமன ராஜீயவ ைந்திக்ொேல்
வந்மதன்… யாராவது பார்க்கும் முன் இவனிடம் மபசி அனுப்பி
யவத்து விடமவண்டும் " என்று எண்ணி

ஜனனி, "இமதா பாருங்ெ ராஜீவ்… எனக்கு ெல்யாணம் ஆகி

ஒரு குழந்யதயும் இருக்கு… எனக்கு இதில் விருப்பம் இல்யை…
நீங்ெ உங்ெளுக்கு ஏத்த ஒரு கபாண்ணு உங்ெளுக்ொெ வருவா…
அவளுக்குக்ொெ ொத்து இருங்ெ… உங்ெளுக்கு நல்ை வாழ்க்யெ
அயேய என் வாழ்த்துக்ெள்"… என்று தன்யேயாெ ராஜீயவ மபை
விடாேல் முந்தி கொண்டு ஜனனி கூறினாள்…

242
 …
ராஜீவ், அந்த கபாண்ணு நீங்ெ தான் ஜனனி… உங்ெயள
பார்க்கும் மபாது தான் எனக்கு அந்த பீல் வருது… என்யன
புரிஞ்சுக்மொங்ெ என் ான் எப்படியாவது அவயள ஒத்து கொள்ள
யவக்ெ மவண்டும் என் மநாக்கில்

ஜனனி, "உங்ெளுக்கு என்ன யபத்தியோ… எனக்கு தான்

விருப்பம் இல்யை னு கைால்ம மன அப்பு ம் என்ன "… என் ாள்
சூடாெ

ராஜீவ், "என்யன ஏன் பிடிக்ெை னு கைால்லுங்ெ… எனக்கு

ொரணம் மவண்டும்"… என் ான் அவனும் விடாேல்

ஜனனி, "ராஜீவ் நான் தான் விருப்பமே இல்யை னு

கைால்ம ன்… ேறுபடி நீங்ெ அயத பத்திமய மபசினா எப்படி"…
என் ாள்…

ராஜீவ், "இமதா பாருங்ெ ஜனனி இந்த நாட்டிமை ெல்யாணம்

கைஞ்சு குழந்யத இருந்தும் பிரிஞ்ைவங்ெ ெல்யாணம் கைய்து
கொள்ளாேைா இருக்ொங்ெ… உங்ெ முதல் ெல்யாணம், குழந்யத
எதுவுமே எனக்கு பிரச்ையன இல்யை" நீ ஒத்து கொண்டால்
ேட்டும் மபாதும் என்று ஒரு ரீதியில் அவயள கதால்யை கைய்து
கொண்டிருந்தான்…

243
 ஜனனி, " உங்ெளுக்கு பிரச்ையன இல்ைாேல் இருக்ெைாம்
எனக்கு இருக்கு பிரச்ையன இனி இயத பத்தி எனகிட்ட ஏதும்
மபைாதிங்ெ… என்று கூறினாள் "…

ஜனனிக்கு இவனிடம் என்ன கைான்னாலும் புரிந்து

கொள்ளாேல் கதால்யை கைய்பவயன என்ன கைய்ய என்று
நியனத்து மபைாேல் இவ்விடம் விட்டு கைல்ைைாம் என்று
நெர்ந்தாள் ஜனனி…

ராஜீமவா விடாேல் அவள் பின்னாமை கைன்று, "உங்ெளுக்கு

உங்ெ முதல் ெணவனிடம் பயம் னு நியனக்கிம ன்…
பயப்படாதீங்ெ… நான் இருக்மென் ஜனனி உங்ெளுக்கு… என்று
அவள் பின்னாமை மபாய் திரும்பி மபானவளின் மதாள் கதாட
மபாெ

"அவ புருஷன் கிட்மட பயம் னு உன்கிட்மட அவ

கைான்னாைா "… என்று பின்னில் இருந்து அரவம் மெட்டது…

அந்த குரல் மெட்டு திரும்பிய இருவரும் தியெத்தனர்…

அங்மெ கெௌதம் தன் இரு யெெயள ோர்பில் ெட்டி கொண்டு
இருவயரயும் தன் தீ பார்யவயால் துயளத்து எடுத்து கொண்டு
இருந்தான்…

244
 …
ஜனனிக்மொ ெடவுமள இவரா என்று இருக்ெ கெௌதமோ நான்
கைால்லியும் மெக்ொேல் அவன் கூட மபசிட்டு இருக்ெ என்று
ெண்ெளாமைமய குற் பத்திரிக்யெ வாசித்து கொண்டிருந்தான்…
அந்த பார்யவயின் வீரியம் உணர்ந்த ஜனனிமயா தயையய
ெவிழ்த்து கொண்டாள்…

ராஜீமவா கெௌதமின் பார்யவயின் சூடு உணர்ந்தாலும் அயத

ொட்டி கொள்ளாேல் இவன் எதுக்கு மதயவ இல்ைாேல் இயடயில்
வரான் என நியனத்து ைாதாரணோெ கெௌதமின் பார்யவயய எதிர்
கொண்டு நின் ான்…

ராஜீவ் கெௌதயே கவட்டி விடும் மநாக்கில் "சும்ோ மபசிட்டு

இருந்மதாம் ைர் "… என்ெ

கெௌதம், "நான் நீங்ெ கரண்டு மபரும் என்ன மபசிட்டு

இருந்திங்ெ னு மெக்ெை… ஜனனியய தன் ெண்ெளாமைமய ொட்டி
அவ புருஷன் கிட்ட பயம் னு உன்கிட்ட கைான்னாைா"… என்று
மெட்ெ

ராஜீமவா இவன் மவ என ைலித்து அதில் மூண்ட

மொபத்தில், " பின்ன என் ொதயை ஏத்துக்ெ அவங்ெளுக்கு என்ன
பிரச்ையன… அவங்ெ ெணவர் கூட தான் இப்மபா இல்யைமய…
குழந்யதயும் நான் பார்த்துக்ெம ன் னு அவங்ெ கிட்ட

245
கைால்லிட்மடன் மவ என்ன பிரச்ையன அவங்ெளுக்கு" என்று
மெட்ெ

கெௌதம், "அவங்ெ பிரச்ையன என்னன்னா அவங்ெ புருஷன்

வந்துட்டாங்ெ… அது தான் அவங்ெ பிரச்ையன… மவ ஒன்னும்
இல்யை… " என்று மொபத்யத உள்ளடக்கி நக்ெல் குரலில்
கூறினான்…

ராஜீவ், "எப்மபா வந்தாங்ெ… இது என்ன புது ெயத"… என்று

மெட்டான்… நம்ப முடியாத பார்யவயில்

கெௌதம், " இமதா இப்மபா வந்துட்டாங்ெ… உன் ெண்

முன்னாடி தான் இருக்மென்… " என்ெ

ராஜீவ் அப்மபாதும் நம்பாேல், "இத்தயன நாள் அவங்ெள

ெண்டுக்ொே இருந்துட்டு இப்மபா வந்தா யார் நம்புவாங்ெ"…
என்று நம்பாத குரலில் நக்ெமைாடு மெட்ெ

"என் கபாண்டாட்டி தான் இவ", அருமெ நின்று இருந்த

ஜனனியின் மதாள் மைர்த்து அயணத்து கூ , ஜனனியும் ஆம்
என்பது மபாை தயை அயைக்ெ அதிர்ச்சியில் நின் ராஜீவிடம்
"இவ என்மனாட ேயனவி ஜனனி கெௌதம் கிருஷ்ணா இப்மபா
புரியதா " என் ான் அமத நக்ெலில்…

246
 …
"அப்பு ம் என்ன கைான்ன என் கபாண்டாட்டியயயும் என்
குழந்யதயயயும் பார்த்துகி ாய… நீ யாரு டா அவங்ெள
பார்த்துக்ெம ன் னு கைால்ை… என் கபாண்டாட்டியும் குழந்யதயும்
பார்த்துக்ெ யார் உதவியும் மதயவ இல்யை மிஸ்டர் "… என்று
அவன் ைட்யடயய பிடித்து உலுக்கி ஆக்மராஷோெ ெத்தினான்…

ஜனனிமயா மதயவ இல்ைாேல் ஒரு பிரச்ையன மவண்டாம்

என்று ெருதி ஓடி வந்து கெௌதமின் மதாள் கதாட்டு "என்னங்ெ
பிளீஸ் "… என ெண்ெளால் இய ஞ்ை ஜனனியய கெௌதம் பார்த்த
பார்யவயில் அவளுக்கு எல்ைாம் வியர்த்தது… அவள் கெஞ்சியது
அவனுக்கு சுத்தோெ பிடிக்ெவில்யை என்பதால் அவயள இழுத்து
கொண்டு மபாய் ொரில் தள்ளி ெதயவ படார் என ெதவு உயடயும்
அளவுக்கு அயடத்தான்…

பின் மநமர ராஜீவ்வின் அடுத்து வந்து அவன் ைட்யடயய

பிடித்து அமத மொபத்துடன் வந்து யெ ஓங்கி பளார் என ஒரு
அய அய ந்தான் கெௌதம்… அவன் ென்னத்தில் இடி வந்து
இ ங்கியது மபாை இருந்தது ராஜிவ்க்கு… எதுக்கு இப்மபா
அடித்தான் என்று அதிர்ந்து ராஜீவ் விழிக்ெ கெௌதம்
கதாடர்ந்தான்…

"என்யன யாரு னு நியனச்ை கெௌதம் கிருஷ்ணா புரியுதா…

247
எதுக்கு இப்மபா அடிச்மைன் னு கதரியை ை… அன்னிக்கு என்
கபாண்டாட்டி யெயய பிடிச்ைதுக்மெ அப்மபாமவ உன் யெயய
நான் கவட்டி இருப்மபன்… அதுக்கு தான் இந்த அடி… இனி
எங்மெயாவது என் கபாண்டாட்டி கூட மபை து பார்த்மதன்…
மபை து என்ன அவ பக்ெம் உன் பார்யவ திரும்பினா கூட உன்
உடம்புை தயை இருக்ொது"… என்று கூறி அவன் ைட்யடயய
விட்டான்…

ஆடி மபாய் விட்டான் ராஜீவ்… ொயையில் மீட்டிங்கின் மபாது

அத்தயன ேரியாயதயாெ மபசிய கெௌதோ இது சிரித்து சிரித்து
மபசியவன்னா இது என்ன ஆக்மராஷம், என்ன ஒரு ெனல், என்ன
ஒரு கரௌத்திரம் கெௌதம் மபசுவயதமய ெண் இயேக்ொேல் பார்க்ெ
ேட்டுமே ராஜீவ்வால் முடிந்தது… ஏகனனில் மபை முடியாேல் நா
வ ண்டு கதாண்யடக்குள் ஒரு பய பந்யதமய கொண்டு வந்தவன்
இடத்தில் என்ன கவன்று ராஜீவ்வால் மபை முடியும்…

அப்பு ம் ைட்யடயில் ோட்டியிருந்த கூைர்ஸ் யய எடுத்து

ோட்டி "அப்பு ம் என்ன கைான்ன இத்தயன நாள் பார்க்ொேல்
இருந்மதன்னா… என் கபாண்டாட்டியயயும், குழந்யதயும் நான்
இங்மெ இல்ைனாலும் அவங்ெ எந்த கநாடி என்ன கைய்யு ாங்ெ னு
எனக்கு கதரியும் புரியுதா"…

248
 …
பின் அவன் மதாள் கதாட்டு ராஜீமவா ேறுபடியும் அடிக்ெ
மபாம ாமனா என் பயத்தில் ென்னத்யத பிடிக்ெ… " ஜனனியய
பத்தி, குழந்யதயய பத்தி எல்ைாம் விைாரிச்சிமய அவன் புருஷன்
யாரு விைாரிச்சியா அவன் என்ன பண் ான் னு விைாரிக்ெ
ே ந்துட்டிமய ராஜீவ்… இனி அவ பக்ெம் வரோட்மடன் னு
நியனக்கிம ன் "… என்று நக்ெல் குரலில் கைால்லி ராஜீவின்
மதாளில் ஒரு அழுத்தம் கொடுத்து ொருக்குள் ஏறினான்… அவன்
அடித்தது வலி ஒருபு ம், கெௌதம் மதாளில் பிடித்த பிடியின் வலி
ஒரு தயை ொதல் ெருகியத்தின் வலி என அமத இடத்தில் நின்று
கொண்டிருந்தான் ராஜீவ்…

ொருக்குள் அேர்ந்து இருந்த ஜனனிக்மொ தன்யன பிடித்து

தள்ளி ெதயவ அயடத்து விட்ட கைன் ெணவன் மநமர ராஜீவின்
ைட்யடயய பிடித்து உலுக்குவதும் அவயன அய வயதயும்
அவனுடன் என்னமோ மபசுவயதயும் பார்த்து பயந்து மபாய்
இருந்தாள்… அவர்ெள் மபசுவது மவறு எதும் மெக்ெத்தைால்
அவளுக்கு என்ன கைய்வகதன்று கதரியாேல் தவித்து
கொண்டிருந்தாள்… தான் அன்று அவயன அய ந்தது மபாதாது
என்று ெணவனும் அடிப்பயத பார்த்தவள் ராஜீவின் மேல் இரக்ெம்
சுரந்தது தன்னால் தாமன அடி வாங்கினான் என்று அவன் மீது
ஜனனி பரிதாப பட்டு கொண்டிருந்தாள்… அதும் பரிதாபோெ

249
அவன் நின் மொைம் அவயள உலுக்கியது… இந்த பிரச்ையன
இப்கபாழுது மதயவயா நான் ைோதானம் ஆெ மபசி ைோளித்து
இருப்மபன்… சிறிய விஷயத்யத கபரியதாக்கி விட்டான் என்று
ெணவன் மீது ெடும் மொபத்தில் இருந்தாள்…

250
 …

அத்தியாயம் 20
ஜனனிமயா ெணவனின் வரவுக்ொெ ொரில் ொத்து அேர்ந்து
இருக்ெ கெௌதம் ஏறினான்… ொரில் ஏறியவன் ஒன்றும் மபைாேல்
ொயர எடுத்தான்… ொயர எடுத்த விதத்திமைமய அவனுயடய
ொருக்கு புரிந்தது கெௌதமின் மொபத்தின் நியை… ஆனால்
அருகில் இருப்பவமளா அயத உணராேல் தன்னுயடய மொபத்யத
கூட்டு பிடித்து அேர்ந்து இருந்தாள்…

கெௌதமும் வரும் வழியில் ஒன்றும் மபைவில்யை… சிந்தித்து

கொண்டிருந்தான்… கவளிமய கைன் கெௌதம் ஜனனிக்கு மவயை
முடிந்து இருக்குமே அவயள கூட்டி கொண்டு வரைாம் என்று
மபாெ, பள்ளியின் கவளிமய ஜனனி ொத்து இருப்பயத
பார்த்தான்… தூரத்தில் இருந்மத அவயள ெவனித்து விட்டான்…
அப்கபாழுது தான் ராஜீவ் வர இவ்மளா அவனிடம் ஏமதா மபசி
கொண்டி இருப்பது கதரிந்தது… ைரி அவர்ெள் என்ன
மபசுகி ார்ெள் என ெவனிக்ெைாம் என்று எண்ணினான்…

பள்ளிக்கு அருமெ உள்ள ேரத்தின் அடியில் வண்டியய

நிறுத்தி அவர்ெள் ெவனிக்ொத வயெயில் நின்று கொண்டான்…
ஜனனியிடம் ொதயை கைால்லுவதும் அவள் ேறுப்பயதயும் பார்த்து

251
ராஜீயவ நியனத்து யெ முஷ்டிெள் இறுெ அவயன அடித்து
வீழ்த்து விடுமவன் என்று எண்ணி கொண்டு இருக்கும் மபாது
ஜனனி தனக்கு திருேணம் ஆகி விட்டது எனக்கு விருப்பம்
இல்யை என்று எல்ைாம் கூறி ேறுத்து அவள் மபாெ ஜனனியய
பின்னால் மதாள் கதாட மபான ராஜீயவ எண்ணி யார்
ேயனவியய கதாட மபாகி ாய் என்று எண்ணி தான் ஒரு ெைவரம்
அரங்மெறியது…

ராஜீவ்வின் மீது மூன்று முய எழுந்த மொபத்யத

அடக்கியவன் அதாவது பார்க்கில் ைந்தித்து ொதயை கைான்னது,
இன்று ொயை பள்ளியில் மபசி கொண்டிருந்தது, ோயை அவனது
அய க்மெ வந்து அவளிடம் மபசியது நான்ொவது முய அடித்து
தீர்த்து கொண்டான் கெௌதம்… நடந்து முடிந்த ெைவரம் மவண்டாம்
என்று எண்ணி தான் ஜனனியிடம் அவனிடம் மபை மவண்டாம்
என்று கைான்னது… இவள் நான் கைான்னயத மெக்ொேல்
இருந்தால் அதற்கு நான் என்ன கைய்ய முடியும்… இப்மபாது
நடந்ததுக்கு நான் எப்படி கபாறுப்பு ஆெ முடியும் என கெௌதம்
நியனத்தான்…

அவளும் நானும் மொபமுடன் தான் இருக்கிம ன் என்பது

மபாை கெௌதயே தவிர்த்து கவளிமய பார்யவயய சுழை
விட்டாள்… ஜனனியின் மொபத்யத ெண்டு மேலும் மொபமுற் வன்

252
 …
"ஏன் டி அவன் தான் ொதயை உன்கிட்ட கைால் ானா நீ
ெல்யாணம் ஆக்கிடுச்சு… நான் தான் உன் புருஷன் னு கைால்ை
மவண்டியது தாமன… அப்மபா தான் கைால்ைை என்யன
பார்த்ததும் ஆச்சு… ெட்டி பிடிச்சு இவர் தான் என் புருஷன் னு
கைால்ை மவண்டியது தாமன "… என்ெ

அவன் மபசுவயத ெடுப்புடன் மெட்டு கொண்டிருந்த ஜனனி

மொபத்துடன் கெௌதயே பார்த்து "எனக்கு வாழ்க்யெ முழுைா
பயந்து பயந்மத கைால்ை வரை மபாதுோ "என ெடுப்புடன்
கூறினாள்…

அவள் கைான்னயத மெட்டு… அவள் அப்படி கைால்லும்

மபாது அவள் முெ பாவத்யதயும் பார்த்து சிரிப்பு வர கெௌதமின்
மொபம் சிறிது தணிந்தது…

ஜனனியின் அம்ோ வீட்டுக்கு வந்ததும் அப்படிமய அேர்ந்து

இருந்தவயள "ஏய் அப்பு ம் முய ச்சுக்ெைாம் மபாய் குழந்யதயய
எடுத்துட்டு வா டி "என் ான்…

அவள் மபாயதும் அவயள நியனத்து சிரிப்பு தான் வந்தது

கெௌதமுக்கு… அவள் முெத்துக்கு சிறிதும் கபாருந்தாத மவடம்
இந்த மொபம் என நியனத்து சிரித்தான்… ஜனனிமயா அதற்கும்
முய த்து கொண்மட கைன்று உ ங்கும் குழந்யதயய எடுத்து

253
வந்தாள்…

ேெயன ெண்டதும் மிருதுவான குரலில் "தூங்கிட்டானா" என்று

மெட்டான்… ஜனனிமயா பதில் கூ ாேல் தயை ேட்டும்
அயைத்தாள்… அவனுக்மொ கொஞ்ைம் முன்பு இருந்த ேன நியை
ோறி தன் குடும்பம் என் நியைக்கு வர கேல்ை கேல்ை
ைோதானம் ஆனான்… ஆனால் ஜனனிமயா உள்மள உயைெைன்
மபாை கொதித்து கொண்டு இருந்தாள்… எப்கபாழுது கவடிப்பாள்
என்று அவளால் கைால்ை முடியாத நியை… ொயை முதல் தன்யன
சுழற்றி அடிக்கும் ெணவனின் மீது கைால்ை முடியாத அளவுக்கு
மொபம் ஜனனிக்கு…

வீட்டிற்கு வந்து குழந்யதயய படுக்ெ யவத்து விட்டு குளித்து

உணவு அருந்தி படுக்ெ கைன் னர்… அவளும் அவனிடம்
மபைாேல் தன் மவயையய ேட்டும் பார்த்து கொண்டு இருக்ெ
முதலில் ெண்டு கொள்ளாேல் இருந்த கெௌதம் பின் ெவனித்து
அவயள ைோதானம் கைய்யும் மநாக்கில் குழந்யதயின் அருமெ
படுக்ெ கைன் வயள யெ பிடித்து இழுக்ெ அவன் மேமைமய
விழுந்தாள்…

விழுந்தவயள இறுக்கி அயணத்து "எங்மெ டி மபா …

ொயையில் கைான்னயத ே ந்துட்டியா"… என்று ேஸ்கி குரலில்

254
 …
மெட்ெ

ொயையில் அவன் கைான்னது நியாபெம் இருந்தாலும் அயத

ரசிக்கும் ேனநியையில் இல்ைாததால் அவயன விட்டு ஒன்றும்
மபைாேல் விைெ மபானாள்… அவமனா விடாேல் அவள்
அருொயே தந்த இதத்தில் மேலும் முன்மன ஜனனி மொபத்துடன்
அவன் யெயய விைக்கி ஆத்திரத்தில் ெத்தி விடுமவாம் என்று
ெருதி படுக்யெ அய யில் இருந்து கவளிமயறி மவறு ஒரு
அய க்கு கைன்று படுத்து கொண்டாள்…

தீடிகரன தன்யன விட்டு விைகி அய யய விட்டு கவளிமய

கைல்லும் அளவுக்கு இப்மபா என்ன நடந்தது ோயை நடந்தயத
இன்னும் ேனதில் யவத்து கொண்டு தான் இப்படி நடக்கி ாமளா
என்று எண்ணி அதில் மூண்ட மொபத்துடன் கெௌதமும் அவள்
பின்மன கைன் ான்…

அவள் கைன் அய க்கு கைன்று ெதயவ தி ந்து அவள்

ெட்டிலின் மூயையில் அேர்ந்து இருந்தாள்… இவன் வந்த அரவம்
மெட்டும் கெௌதயே திரும்பி பார்க்ெ வில்யை…

கெௌதம், "மே இப்மபா எதுக்கு டி இங்ெ வந்து உக்ொர்ந்து

இருக்ெ ராஜீயவ பத்தி இன்னும் நியனச்சுட்டு இருக்கியா "…
என்று அவள் மதாள் கதாட்டு மெக்ெ கவகுண்டு எழுந்து விட்டாள்

255
ஜனனி…

கெௌதமோ ைாதாரணோெ ோயை நடந்த ைம்பவத்யத

நியனத்து கொண்டு இருக்கி ாமளா என மெட்ெ மபாெ ஜனனிமயா
ஆத்திரத்தில் அவன் யெயய தட்டி விட்டு எழுந்தாள்…

ஜனனி, "என்யன என்ன உங்ெயள ோதிரி நியனச்சீங்ெளா

கெௌதம்" என் ாள்…

கெௌதம், "என்யன ோதிரினா புரியை கதளிவா கைால்லு "…

என் ான்…

ஜனனி ஒரு கநாடி தயங்கி, "கபாண்டாட்டி இருக்கும் மபாமத

மவ கபாண்ணு கூட வாழ்ந்துட்டு ஒரு புள்யளயும் கொடுத்துட்டு,
ேறுபடியும் கபாண்டாட்டி கூட வாழரவ னு நியனச்சிெங்ெளா…
என்று அழுத்தத்துடன் மெக்ெ

அவள் கூறிய வார்த்யத… என்ன வார்த்யத கூறிவிட்டாள்

அவள் கூறியது அவன் உயிர் வயர கைன்று தாக்ெ நியை
இல்ைோல் எழும் மொபத்யத தன் புருவ முடிச்சில் கொண்டு வந்து
மேற்கொண்டு அவள் மபசுவயத மெட்டான்…

ஜனனி," என்யன பத்தி என்ன நியனச்சீங்ெ… நான்

வாழ்ந்ததும், இனி வாழ மபா தா இருந்தாலும் உங்ெ கூட தான்…

256
 …
நீங்ெ தான் என்யன ஏோத்துனிங்ெ… நான் உங்ெயள ஏோற்
வில்யை… உங்ெயள நம்பி வாழ்ந்துட்டு இருந்த என்யன ஏோற்றி
விட்டு மவ கபாண்ணு கூட வாழ்ந்துட்டு ஒரு புள்ள கைால்ை
முடியாேல் அழுதவள் நான் பார்க்கும் மபாது அந்த கபண்யண
அயணச்சுட்டு இருக்கீங்ெ… அமத நியையில் தாமன நானும்
இருந்மதன் அப்மபா… அமத யெயாை தாமன என்யனயும்
என்யனயும் கைால்ை முடியாேல் அழுதாள்…

கெௌதம் அழுது ெயரயட்டும் ேனதில் அயடத்து யவத்திருந்த

பாரம் இரங்ெட்டும் என்று எண்ணி அயேதியாெ இருந்தான்… ஒரு
மூச்சு அழுதவள் மேமை கதாடர்ந்தாள்… பின் கதளிவாெ தன்யன
பற்றி கூ ைாம் என்று எண்ணி இருந்தான்…

ஜனனி, "உங்ெயள நான் எப்படி மநசித்மதன் என்று

கதரியுோ… நீங்ெ ேட்டும் தான் என் ேனசுக்குள்… மவ எந்த
எண்ணமும் எனக்கு இல்யை… உங்ெயள ேட்டுமே நான் உயிரா
மநசிச்மைன் என்யன ஏோத்த எப்படி ேனசு வந்துச்சு கெௌதம்… ஓ
ே ந்துட்மடன் உங்ெளுக்கு தான் என்யன பிடிக்ொமத பிடிக்ொே
தாமன என்யன ெல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டீங்ெ… பிடிக்ொே தான்
என்கூட வாழ்ந்திங்ெளா"

மேலும் விடாேல் கதாடர்ந்தாள் "என்யனயும் உங்ெயள

257
ோதிரி இரண்டு வாழ்க்யெ வாழரவ னு நியனச்சீங்ெளா… என்
ேனசுை இப்மபா கொஞ்ை மநரம் முன்னாடி கைான்னிங்ெமள அந்த
ராஜீவ் இல்யை… என் நியாபெம் கோத்தம் நீங்ெ தான்…

என் வாழ்க்யெ தான் மபாச்சு… நீங்ெளா ஆச்சும் நல்ை

இருக்ெட்டும் னு தான் தனியா ஓடி வந்மதன்… இரண்டு வருஷம்
திரும்பி கூட பார்க்ொேல் இப்மபா வந்து நிக்ெறிங்ெ… இப்மபா
வந்து என் கபாண்டாட்டி என் குழந்யத னு வைனம் மபசிட்டு
இருக்கீங்ெ… அதும் அவன் கூட ைண்யட எல்ைாம் மபாடுறீங்ெ…
தனியா தான் இருக்மென் னு பார்த்த நான் மவயை கைஞ்ை இடம்
உங்ெமளாடது… ஒரு மபப்பர்யய ொட்டி மிரட்டி என்யனயும் என்
குழந்யதயும் பிரிக்ெ பாக்குறிங்ெ…

இரண்டு வருைோ இப்படி ஒரு குழந்யத இருக்ொமன

கதரியாே இப்மபா வந்து குழந்யத என்கூட தான் இருப்பான்…
என் யபயன் னு கைால்றிங்ெ… உனக்கு மவணும்னா என்கூட இரு
னு கைால்றீங்ெ…

அப்மபா உங்ெ உங்ெ அந்த கபாண்ணு நிஷா அவ குழந்யத

எங்மெ… அவ மபார் அடிச்சுட்டா னு தான் ேறுபடியும் என்கிட்மட
வந்திங்ெளா… இல்யை மவ கபாண்ணு கியடக்கி வயர நானா…
உங்ெளுக்கு மதயவ என் ேனசு இல்யை… இது தாமன

258
 …
எடுத்துக்மொங்ெ என்று கூறி அவள் உடயை ொட்டி அவள்
அணிந்து இருந்த பனியயன அவிழ்க்ெ மபாெ, அடுத்த கநாடி
அய யின் மூயையில் சுருண்டு கிடந்தாள்… என்ன நடந்தது என்று
நியனக்கும் முன் அவள் கீமழ விழுந்து கிடந்தாள்… என்ன
நடந்தது என்று மயாசிக்கும் மபாது தான் அவள் ென்னத்தில்
அவனது ஐந்து விரலும் பதிந்து இருக்ெ ொது அயடத்து இருக்ெ
எழ முடியாேல் சுருண்டு கிடந்தாள்…

விழுந்து கிடந்தவள் மேல் சிறிதும் பரிதாபம் வராேல்

அவயள எழுப்பி நிறுத்தி ேற்க ாரு ென்னத்திலும் அய ந்து
அவயள பிடித்து மொபத்துடன் ெத்தினான்…

கெௌதம், "நீ மவணும் ன எனக்கு ஒரு நிமிஷம் மபாதும்

எனக்கு… என்ன கைான்ன அவ மபார் அடிச்சுதுனாை உன்கிட்மட
வந்மதன் னா… என்யன பத்தி என்ன உன் ேனுசுை நியனச்சுட்டு
இருக்மென் னு எனக்கு இப்மபா புரிஞ்சுச்சுடுச்சு… என்யன
எவ்மளா சீப் ஆஹ் நியனச்சு இருப்மபன் னு நான் நியனக்ெை…
உன்யன மபாய் ச்ைா "… கைால்ை முடியாேல் நிறுத்தினான்…

ேறுபடியும் கதாடர்ந்து "இப்மபா கைால்ம ன் மெட்டுக்மொ… நீ

எனக்கு மவண்டாம்… எனக்ொெ வாழ்க்யெ யய நான்
கதாடங்கிக்ெம ன்… இனி உன் வாழ்க்யெயில் நான் அப்படிங்ெ

259
அத்தியாயம் முடிஞ்ைது… இனி மேல் நான் உன்யன மதடி
வரோட்மடன்… இது தான் நாோ ெயடசியா பார்க்கி து… அப்பு ம்
உன்மனாட இது தான் மவணும் னா அதுக்கு இரண்டு வருஷம்
ொத்திருக்ெணும் அவசியம் இல்யை… எனக்கு அது தான்
முக்கியம் னா நீயும் எனக்கு மதயவ இல்யை… அதுக்குன்னு
நிய ய மபர் இருக்ொங்ெ… குட் யப"… என்று கைால்லி அவயள
தள்ளி விட்டு ெதயவ படார் என அயடத்து விட்டு கைன்று
விட்டான்… அவ்மளா அவள் தள்ளிய இடத்தில் எழாேல் விழுந்து
அழுது கொண்டு இருந்தாள்…

260
 …

அத்தியாயம் 21
கெௌதம் கைன்று இரு தினங்ெள் ஆகி விட்டது… அழுது
அழுது முெம் வீங்கி, அவன் இ க்கிய அவனின் யெ மரயெ
தடயம் ேட்டுமே கூட்டு கொடுக்ெ அயத ொணும் கபாழுது
எல்ைாம் அவன் அடித்ததும் அவன் மபசியதும் வாட்ட
உண்ணாேல் உ ங்ொேல் அழுது ெயரந்தவள் எதிலும் ஒரு
நாட்டம் இல்ைாேல் இருந்தாள்… அவன் மபாகிம ன் என்று
கைால்லு மபாது கூட கைல்ை ோட்டான் என்று ேனதுக்குள்
நியனத்தவள் அவன் கைான்னயத கைய்து ொட்டியதும் உயடந்து
மபானாள்… அப்மபா அவரு எங்ெயள எல்ைாம் விட்டுட்டு மவ
ஒரு வாழ்க்யெயய மதர்ந்கதடுத்து கொள்ளுவமரா…

இனி எங்ெயள பார்க்ெ கூட வர ோட்டாமரா… நான்

மவண்டாம் ஆொதவள் அவன் உதிரம் கூட அவனுக்கு
மவண்டாோ… அந்த சிறு கொழுந்து என்ன பாவம் கைய்தது…
அவயன பற்றி கூட மயாசிக்ொேல் கைன்று விட்டாமன என்று
எண்ணி எண்ணி ெயரந்தாள்…

கெௌதம் கைன் ேறுநாள் எப்கபாழுதும் குழந்யதயய

கொண்டு வந்து விடும் ஜனனி இன்று ஏன் வரவில்யை… என்று

261
அவள் மபானுக்கு அயழக்ெ மபான் எடுக்ெ வில்யை… ேருேென்
மபானுக்கு அயழக்ெ அதும் எடுக்ெ வில்யை… என்னமோ ஏமதா
என அவர் ேனயத பிரட்ட ொயையிமை ஜனனியின் வீட்டு
அயழப்பு ேணியய அழுத்தி கொண்டிருந்தனர் ஜனனியின்
வீட்டினர்…

பை முய அழுத்தியதும் தி க்ொேல் இருந்து பின்

குழந்யதயின் அழுகுரலும் ெதவு தட்டும் ஓயையும் அயழப்பு
ேணியின் ைத்ததும் எங்மொ மெப்பது மபாை இருக்ெ கேல்ை
ெண்யண பிரித்தவள் குழந்யதயின் அழுகுரல் மெட்டு பதறி
எழுந்து ஓட வருண் குட்டிமயா ெட்டிலில் இருந்து இ ங்கி யாரும்
இல்ைாத அய யில் பயந்து அழுது கொண்டிருந்தான்…
குழந்யதயய ெண்டதும் அவயன வாரி எடுத்து ைோதானம் கைய்ய
அதற்குள் அயழப்பு ேணியும் அடித்தது…

ெதவு உயடப்படும் அளவுக்கு ெதவு தட்டபட கேல்ை ெதயவ

தி ந்தாள்… குழந்யதயய இடுப்பில் யவத்து கொண்டு அவளின்
மொைம் கபற் வர்ெயள உலுக்ெ பயதப்பயதத்து மீனக்ஷி
ஜனனியய ெட்டி கொண்டார்… அவளது இருந்த மொைம் அப்படி
ெண்ெள் இரண்டும் கொவ்யவ பழம் மபால் சிவந்து இருக்ெ அவள்
இரு ென்னமும் வீங்கி அதில் பதிந்து இருந்த விரல் மரயெெள்
தயை முடி பர பர கவன ெயளந்து கியடக்ெ நிற்ெ ைக்திமய

262
 …
இல்ைாேல் நின் வயள ேடி தாங்கினார் மீனக்ஷி…

ஜனனியும் தனது தாயின் மீது ேடி ைாய்ந்து அழ

கதாடங்கினாள்… கஜெதீஷ் ேற்றும் கஜயக்குோர் குழந்யதயய
ைோதானம் கைய்து கொண்டிருந்தனர்…

கஜய்குோர்க்கு தாள வில்யை தனது அருயே ேெயள

கோட்டில் இருந்து பூவாெ கதாடங்கி இருந்தவயள ஜாதெம் என்
கபயரில் அவயள நிர்பந்தித்து ெல்யாணம் கைய்து யவத்தது
தவம ா என ெருதினார்… ஏகனனில் ேெளின் மொைம் அவர்
ெண்யண விட்டு ேய யவில்யை… இரு வருடங்ெளுக்கு மேைாெ
பிரிந்து இருந்தவர்ெள் இப்கபாழுது தான் மைர்ந்து ஒரு சிை
நாட்ெமள ஆகி இருக்ெ அவர்ெள் தம்மில் ேறுபடியும் பிரச்ையன
என் ால் இவர்ெள் மைர்ந்து வாழ்வதில் அர்த்தமே இல்யை…
எதற்கு இப்படி ஒரு வாழ்க்யெ இருவருக்கும் என் நியைக்கு
வந்து விட்டார் கஜயக்குோர்…

எதுவாயினும் என் ேெள் என்மனாடு இருக்ெட்டும் என்று

நியனத்து தன் குடும்பத்யத அயழத்து கொண்டு அவர் வீடு வந்து
மைர்ந்தார்…

இரு தினங்ெள் ெழிந்தும் ஜனனியின் நியையில் ஒரு

ோற் மும் இல்யை… அவள் அழுது ெயரந்மத ேடிவாள்

263
மபாலும்… நியனத்து நியனத்து அழுது கொண்மட இருந்தாள்…
அதிலும் அவன் ெயடசியாெ கூறிய வார்த்யதெள் ேனயத வாட்டி
எடுத்தது… இனி உன் வாழ்க்யெயில் நான் என் அத்தியாயம்
முடிந்தது… நான் எனக்ொன வாழ்க்யெயய கதாடங்கி
கொள்ளுகிம ன்… இனி நான் உன்யன மதடி வரோட்மடன் அது
ேட்டும் திரும்ப திரும்ப அவள் கைவியில் ஒலித்து கொண்மட
இருக்ெ நியை கொள்ளாேல் தவித்து கொண்டிருந்தாள்…

ேெளின் நியை ெண்டு அவளுக்கு ஆறுதல் கைய்ய தான்

முடிந்தது… ஆனால் அன்பு ேருேென், அவயள உயிராய்
மநசிக்கும் ெணவன் அதற்கு ைாட்சி இந்த வீட்டிமை
இருக்கிம ாமே… அவள் மேல் கெௌதம் கொண்ட ொதல்
எத்தயெயது என்று அறியாதவர் இந்த வீட்டில் யாரும் இல்யை
அயனவரும் அறிந்தமத…

ஆனால் இப்மபாது என்ன நடந்தது அதும் அவயள யெ

நீட்டி அடிக்கும் அளவுக்கு இப்மபாது என்ன நடந்தது
இருவருக்கும் இயடயில்… கெௌதம் முன்மொபி தான் ஆனால்
எதிலும் நிதானத்துடன் கையல் படும் ேருேென் ஏன் இப்படி
நடந்து கொள்ள மவண்டும்… அயேதிமய உருவான ேெள் மொபம்
கொள்ள கதரியாதவள் அவளுக்கு என்ன ஆச்சு… ஒன்றும்
கதரியாேல் தயையும் புரியாேல் வாலும் புரியாேல் அயனவரும்

264
 …
குழம்பி கொண்டு இருந்தனர்…

அவளிடம் கெௌதம் என் ஒரு வார்த்யதயய மெட்டாமை

கதாடங்கும் ேெளிடம் என்னகவன்று மபை, இவர்ெள் கூறுவயத
மெட்ெவும் அவள் தயாராெ இல்யை… அதனால் வீமட ெயள
இழந்து ொணப்பட்டது…

இப்படிமய மபானால் ைரி ஆொது என்று எண்ணி சுேதி

ேற்றும் மொபாை கிருஷ்ணயன அயழத்து நடந்த விவரங்ெயள
சுருக்ெோெ கூ அவர்ெளும் தவித்து ஒரு வாரத்தில் நாங்ெள்
அங்மெ வருவதாெ

வாக்கு கொடுத்து நம்பிக்யெ ஊட்டினார்… நீங்ெள் யதரியம்

ஆெ இருங்ெள் நாங்ெள் வருகிம ாம் என்று கூறி அயைமபசியய
யவத்தனர்…

அவரிடம் மபசி யவத்து இரு ேணி மநரங்ெளுக்குள் விக்கி

ேற்றும் தமிழினி மஜாடி ஜனனியய ொண வந்தனர்… அவர்ெயள
வரமவற் கஜயக்குோர் தம்பதிெள் ைம்பிரதாய உயரயாடல்ெள்
முடிந்ததும் ஜனனியய ொண மவண்டும் என கூ ஜனனிமயா
அவர்ெயள ொண ேறுத்து விட்டாள்…

கஜயக்குோரும் மீனக்ஷி யார் கைால்லியும் அவள் மெப்பதாெ

265
இல்யை… அவர்ெளும் ொத்து இருந்து அவயள ொண முடியாேல்
கைன் னர்… ஜனனி கெௌதம் கைன் இந்த ஒரு வார ொைமும் ஒரு
வித பிடிவாத்தில் இருந்தாள்… மவறு ஒரு விதோெ ோறி
மபானாள்… யாரும் அவயள யாராலும் கநருங்ெ முடியாத
அளவுக்கு ைதா எந்மநரமும் அழுயெ, மொபம், இயைாயே
யாராவது அவளிடம் இயத பற்றி மபை வந்தால் பிடிவாதத்துடன்
ேறுத்து வந்தாள்…

அவளும் அவளுயடய ஒமர ஆதரவான ேெனும் தான்

உயிர்நாடி என்பது மபாை குழந்யதயய கூட யாருக்கும்
கொடுக்ொேல் அவமள அவனது எல்ைாம் ொரியங்ெயளயும்
கைய்து வந்தாள்…

இதும் ஒரு விதோன விரக்தி நியை தான்… அழுத்தம் கூடி

கொண்மட இருக்ெ ெட்டு படுத்த முடியாேல் அவள் அறியாேமை
பிடிவாதத்துடன் இருக்கி ாள்… இதும் ஒரு வயெயில் ஒரு
விதோன உளவியல் பிரச்சியன தான் ஏகனனில் அவளது குணம்
இது வல்ை… யார் என்ன கைான்னாலும் தயங்கி நான் இயத
கைான்னால் அவருக்கு வலிக்குமோ என்று யாயரயும் மவதயன
படுத்தாேல் அத்தயன கேன்யேயாெ இருப்பவள் இப்கபாழுது
அவமள ோறி மபாய் இருக்கி ாள்…

266
 …
குழந்யதயும் அவயள விட்டு கைன்று விடுமோ என்று ஒரு
ஆழ்ேனதில் பயம்… அதனால் குழந்யதயய யாரிடமும் விடாேல்
இருக்கி ாள்… ஆரம்பத்தில் ெவனிக்ொத ஜனனியின் கபற்ம ாரும்
பின் ெவனிக்ெ கதாடங்கினர்…

ஒரு சிை நாட்ெள் ேெனுடன் இருந்தாலும் ேெனின் ஹீமரா

ஆகி இருந்தான் கெௌதம்… ஏது மநரமும் "ப்பா ப்பா" என்று
வருண் குட்டி வீடு முழுவதும் மதட யார் வீட்டின் அயழப்பு ேணி
அடித்தாலும் குழந்யத தன் தந்யத வந்து விட்டது என அப்பா
ேென் ஆகி இருந்தான் வருண்… வீட்டில் உள்ள அயனவருக்கும்
குழந்யதயின் கையல் ெண்ணீயரமய வர யவத்தது… அவளிடம்
ப்பா எங்மெ என வருண் மெட்ெ, ஜனனிமயா அப்பா இல்யை
இனி வர ோட்டார் என கூறி அழ அவளது அழுயெயும் ப்பா
இல்யை என்பதும் அந்த பிஞ்சு ேனயத மவதயன படுத்த
அவனும் அழ ஆரம்பித்தான்…

இதற்கியடயில் இரண்டாம் முய யாெ அவயள ொண வந்த

விக்கியய எனக்கு அவர் ைம்பந்தப்பட்ட யார் கூடவும் மபைமவா
பார்க்ெமவா விருப்பம் இல்யை என முெத்தில் அடித்தது மபாை
கூறி அவயள விரட்டி விட்டாள்… அவன் கூ வந்த எயதயும்
மெக்ெ விரும்பவில்யை எனவும் இதுவயர எனக்கு நீங்ெள் கைய்த
உதவிக்கு நன்றி… இனியும் என்யன ொண வர மவண்டாம் என்று

267
கூறி விட்டாள்… பாவம் விக்கியும் நண்பனுக்கு மவண்டி
அவோனப்பட்டு கைன் ான்… இயத எல்ைாம் ெவனித்து
கொண்டிருந்தனர் ஜனனியின் வீட்டினர்…

கபாதுவாெ வருணும் தன் தந்யதயய ஒத்மத இருந்ததால் சிறு

பிடிவாதமும் குழந்யதயிடம் எப்மபாதும் இருந்தது… இப்கபாழுது
ப்பா இல்யை என் தும் பிடிவாதம் கூடியது… ைாப்பிட ேறுக்ெ
அவனால் என்னகவல்ைாம் கைய்ய முடியுமோ அயத எல்ைாம்
கைய்து அவயள வாட்டி கொண்டிருந்தான்…

ஒரு நாள் குழந்யத தன் ப்பா வந்தால் தான் ைாப்பிடுமவன்

என்று அடம் பிடித்து கொண்டிருந்தான்… ஜனனி எத்தயன
கபாறுயேயாெ கூறியும் வருண் குட்டி மெக்ெ வில்யை… அவமளா
கெஞ்சி பார்த்தாள், மிரட்டி பார்த்தாள் ஏதும் அவனிடத்தில்
மவயை கைய்ய வில்யை…

ஒரு ெட்டத்தில் கபாறுயே சிெரம் ஆன ஜனனி குழந்யத

என்றும் பாராேல் தன் கபாறுயேயய யெ விட்டு அடிக்ெ மபாெ
கஜெதீஷ் வந்து தடுத்து நிறுத்தினான்…

கஜெதீஷ், "அக்ொ உனக்கு என்ன யபத்தியோ பச்ை

குழந்யதயய மபாய் அடிக்ெ " என் ான்

268
 …
ஜனனி, மொபத்தில் சிவந்து "அவயன விடு கஜெதீஷ் என்ன
இந்த வயசுை பிடிவாதம்னு பாக்ெம ன் "என் ாள்…

வருமணா தன்யன ொப்பாற் வந்த தாய் ோேயன ெட்டி

கொண்டு ேய ந்து நின் ான்…

கஜெதீஷ், "பிடிவாதம் உனக்ொ இல்யை உன் குழந்யத ொ"…

என் ான் குத்தைாெ

ஜனனி, "நான் என்ன பிடிவாதம் கைய்யம ன் கைால்லு" என்று

ஜனனியும் ெத்த

கஜெதீஷ், "பிடிவாதம் உனக்கு ேட்டும் தான் இதுை உனக்கு

என்ன ைந்மதெம் "… என் ான் சூடாெ

ஜனனி, "ஏதும் கதரியாே குய கைால்ைாத கஜெதீஷ்"…

என் ாள் ஜனனியும் விடாேல்

கஜெதீஷ், "அமத தான் நானும் கைால்ம ன் ஏதும் கதரியாே

நீமய உன் வாழ்க்யெயய கெடுத்துக்ொத"… ஒரு தம்பியாய்
அறிவுயர கூ

ஜனனி, "எனக்கு என்ன கதரியை னு கைால் " என்ெ

அவளுக்கு தான் ஒன்றும் கைய்யாேல் கஜெதீஷ் குய

269
கூறுவது சுத்தோெ பிடிக்ெவில்யை என்பது அவளது குரலிமை
கதரிய

அயத பற்றி எல்ைாம் அவள் தயேயனுக்கு ெவயை இல்யை

தன் ைமொதரி வாழ்க்யெ நல்ை முய யில் அயேந்து விடாதா…
இவள் தான் கூறுவயத மெட்டு விட ோட்டாளா என் தவிப்பு
ேட்டுமே அந்த அன்பு தயேயனுக்கு…

கஜெதிசும் விடாேல், "உனக்கு எதுவுமே கதரியாது உன்யன

சுத்தி என்ன நடக்குதுனும் கதரியாது… உன்கூட இருக்ெ வங்ெயள
பத்தியும் கதரியாது… அவங்ெ என்ன கைால்ைவாரங்ெ னு
மெக்ெணும் னு கூட உனக்கு கதரியாது… (அன்று விக்கியய
பார்க்ொேல் தவிர்த்தயத அவன் இந்த இடத்தில் கூ )கேயின்
ஆஹ் உன் புருஷயன பத்தி உனக்கு ஒண்ணுமே கதரியாது "…
என் ான் சூடாெ

ஜனனி, "அவயர பத்தி உன்யன விட எனக்கு தான் நல்ைா

கதரியும்… அவயர பத்தி எல்ைாம் கதரிஞ்ைா நீ இப்படி
மபைோட்ட"… என்று அழுது கொண்மட கூறினாள்…

கஜெதீஷ், "உனக்கு ஒரு ேண்ணும் கதரியாது… நல்ைா அழ

ேட்டும் தான் கதரியும்… மபாய் அழு மபா… "…

270
 …
என்று கூறி இனி இருந்தால் மதயவ இல்ைாேல் ெத்தி
விடுமவாம் என ெருதி குழந்யத யய எடுத்து கொண்டு கைன்று
விட்டான்…

கஜெதீஷ் கைன் தியையயமய பார்த்து கொண்டு இருந்தவள்

எனக்கு உன்யன விட அவயர பத்தி எனக்கு கதரியும் டா அவரு
ஒரு நம்பிக்யெ துமராகி… நம்பி வந்த என்யன விட்டு விட்டு
மவ மவ என நியனக்கும் மபாமத எரிந்து கொண்டு உள்மள
கைன்று விட்டாள்…

உள்மள கைன்று ெட்டிலில் படுத்து அவன் அய ந்த

ென்னத்யத தடவி கொண்மட உங்ெயள பத்தி எனக்கு
கதரியவில்யை என்று கைால்கி ான்… எனக்ொ கதரியாது உங்ெயள
என்யன விட யாருக்கு நல்ைா கதரியும்… என ெண்ெயள இறுெ
மூடி கொண்டாள்… அந்த ெண்ெளில் இருந்து இரு ெண்ணீர் ேணி
உருண்மடாடியது… அந்த ெண்ெளுக்குள் கெௌதம் அவயள பார்த்து
அவள் ேட்டுமே ெண்டுள்ள அவனது ேந்தொை புன்னயெயய
உதிர்க்ெ அந்த இதத்தில் உ ங்கினாள்…

ெனவிலும் வந்தான் அவன் ெணவன்… அவயள பார்த்து

"எங்மெ டி நான் கைான்னயத ே ந்துட்டியா? மபபி ைம்திங்
ைம்திங்… ேஸ்கி குரலில் மெட்டு அவள் கைவி ேடயை சூடாக்கி

271
ெழுத்து வயளவில் தன் இதழ் பதித்தான்… அவள் கூசி சிலிர்க்கும்
மபாமத அவயள மநாக்கி அவள் ெண்ெமளாடு ெண்ெயள ெைக்ெ
விட்டு, மபபி என அவயள அயழத்து "என்னாை முடியை டி
எனக்கு நீ இப்மபா மவண்டும் "என அவன் இதமழாடு இதயழ
கபாறுத்தினான்… அவளும் அவனது கதாடுயெயில் இயழந்து
உருகி கொண்டு நிற்க்கி ாள்… அவயள எடுத்து ெட்டிலில் கிடத்தி
அவள் மேல் படர்கி ான்… அந்த சுெத்தில் ெண்ெயள தி ந்து
பார்க்கும் கபாழுது கும்மிருட்டு அரவம் ஏதும் மெட்ெவில்யை…
அருகில் கதாட்டு பார்க்கும் கபாழுது அவன் இருப்பதற்ொன எந்த
அறிகுறியும் இல்யை… கெௌதம் எங்மெ என ஜனனி மதடும்
கபாழுது அவன் எங்மெயும் இல்யை… சிறிது தள்ளி வருண்
குட்டியும் மீனாக்ஷியும் படுத்து உ ங்கி கொண்டு இருந்தனர்… பின்
தன் நியை ெருதி ஒரு விரக்தி சிரிப்யப உதிர்த்து குழந்யதயின்
அருகில் கைன்று அவன் மேல் யெ இட்டு படுத்து கொண்டாள்…

என் வாழ்க்யெ இந்த அய யின் இருள் மபாை என் வாழ்வும்

இருண்டு தான் மபாய் விட்டதா எல்மைாரும் என்யன விட்டுட்டு
கைன்று விட்டார்ெளா என நியனத்து ேெயன மைர்த்து அயனத்து
அவள் உ ங்ெ முயற்சி கைய்ய… அந்மநரம் இந்தியாவில் உன்யன
அப்படி எல்ைாம் விடோட்மடன் ேருேெமள என்பது மபாை
கெௌதமின் தாயும் தந்யதயும் விோனம் ஏறி இருந்தனர்…

272
 …

அத்தியாயம் 22
ொயை யாருக்கும் ொத்திருக்ொேல் விடிந்தது அழகிய
ொயை… அது ஒரு குளிர்ொைம் என்பதால் ைாயை எங்கும் பனி
சித ல்ெள் படர்ந்து விரிந்து எங்கும் கவண்யே பூ சூடி… எங்கும்
நாமன முதல்வன் என்பது மபாை ஒளி தரும் ஆதவயன கூட
சிறிது ேய த்த மேெங்ெள்… ைாயைெளில் நிற்கும் வாெனங்ெள்
கேல்ை எறும்பு ஊர்வது மபாை ஊர்ந்து கைல்ை அயத நல்ை
ரையனமயாடு ரசிப்பவற்கு ரம்மியோன ொயை… ஆனால் இயத
எல்ைாம் ரசிக்கும் நியை ஜனனிக்கு இல்யை…

ஜனனிக்கு மிெ மோைோன ொயை… நடு இரவில் உ ங்கும்

ேென் மூச்சு விட சிரே பட்டு அழ, அவன் அழுயெயில் விழித்த
ஜனனி குழந்யதயய கதாட்டு பார்க்ெ வருணுக்கு ொய்ச்ைல்…
சீமதாஷ்ணம் ேருந்து கொடு இந்த வானியை ோற் த்துக்கு
எல்மைாருக்கும் வருவது இயல்பு என மீனாக்ஷி கூறி குழந்யத க்கு
ொய்ச்ைல் நிற்ப்பதற்ொன ேருந்து கொடுக்ெ அதில் சிறிது மநரம்
உ ங்கினான்…

ஆனால் ஜனனிக்மொ அவள் தாய் கூறுவயத ஏற்ெ

முடியவில்யை… வருண் நல்ை ஆமராக்கியோன முய யில்

273
வளர்க்ெப்பட்ட குழந்யத அவனுக்கு இதுவயர உடல்நியை
பாதிப்பு வந்தது இல்யை… ஒருமவயள மநற்று இரவு அப்பா
மவண்டும் என்று குழந்யத அழுது அடம் கைய்தாமன… கெௌதமின்
நியனவு ஏதாவது குழந்யதயய வாட்டி இருக்குமோ அதனால்
குழந்யத க்கு ொய்ச்ைல் வந்து இருக்குமோ மநற்று இரவு கூட
நல்ைபடி இருந்தாமன இப்மபாது என்ன ஆச்சு…

என தன்யன தாமன குழப்பி கொண்டிருந்தாள் விடியும் வயர

அவள் உ ங்ெவில்யை… அவள் இரயவ கெடுத்த கெௌதம் ேென்
இரயவயும் கெடுத்து விட்டாமனா என் பயம் ஜனனிக்கு…
ஏகனனில் ெனவு என் கபயரில் அவயள இம்சித்தாமன கெௌதம்…
அயத நியனவு கூர்ந்து தான் இப்படி எல்ைாம் நியனத்து கொண்டு
இருந்தாள்… விடிந்ததும் ேெயன எடுத்து கொண்டு அவள்
தாயுடன் ேருத்துவேயனக்கு கைன் ாள்…

குளிர் ொைம் குழந்யதக்கு ஒத்துக்கொள்ளாேல் தான்

குழந்யதக்கு உடம்பு ைரி இல்யை… மவறு ஒரு பிரச்ையன யும்
இல்யை என ேருத்துவர் கூ அப்கபாழுது தான் ைோதானம்
அயடந்தாள்… குழந்யதக்கு கொடுக்ெ மவண்டிய ேருந்தும்
அவனுக்கு கொடுக்ெ மவண்டிய உணவு முய யும் கைால்லி மவறு
ஏதாவது பிரச்ையன வந்தால் உடனடியாெ வர மவண்டும் என
அனுப்பி யவத்தனர்… ேருத்துவர் கூறியதில் ைோதானம்

274
 …
அயடந்தாள் ஜனனி… வீட்டில் அவள் ைோதானம் கெட மபாவது
கதரியாேல்…

டாஸ்கி பிடித்து மூவரும் வீடு வந்து மைர்ந்தனர்…

வீட்டிருக்குள் யாமரா மபசி கொண்டிருந்த அரவம் மெட்டு உள்மள
கைன் ாள் ஜனனி… அங்மெ கெௌதமின் தாயும் தந்யதயும் அேர்ந்து
இருந்தனர்… இவர்ெள் எப்படி இங்மெ என்று மயாசித்து
கொண்டிருக்கும் மபாமத தந்யத மபசி கொண்டிருக்கும் விதத்யத
யவத்மத அவர் தான் அவர்ெள் வருயெக்கு ொரணம் என
புரிந்தது ஜனனிக்கு…

அவர்ெள் மீது ஜனனிக்கு மொபம் ஒன்றும் இல்யை… ஆனால்

கெௌதம் ைம்பந்தப்பட்ட எதுவும் அவளுக்கு மவண்டாம் என உறுதி
எடுத்து இருந்ததால் அவர்ெயள தவிர்த்தாள்…

அவர்ெளும் உணர்ந்தாலும் அவளின் மவதயனயய புரிந்து

கொண்டு அயேதியாெ அவயள ெவனித்தனர்… குழந்யத யய
மதாளில் இட்டு இருந்த ஜனனி கேல்ை அவள் அய க்கு கைன்று
கிடத்தினாள்… கவளிமய மீனாக்ஷி வருண் குட்டிக்கு மநற்று இரவு
நடந்தயதயும் அதனால் ேருத்துவேயனக்கு கைன் யதயும்
இப்கபாழுது பரவாயில்யை உ க்ெம் மவண்டும் எனவும் கூறி
கொண்டு இருந்தார்…

275
 அயத மெட்டு அவள் பின்னாமை வந்த சுேதி, "குழந்யதக்கு
இப்மபா எப்படி இருக்கி து"… என்று மெட்ெ,

ஜனனிமயா பதில் கூ ாேல் இருந்தாள்… சுேதிமயா கெௌதமின்

தாய் ஆயிற்ம அவயள விடுவார்ெளா… உன்யன தான்
மெட்கிம ன் "குழந்யதக்கு என்ன "… என அழுத்தோெ மெக்ெ
இதில் நீ பதில் கைால்லிமய ஆெ மவண்டும் என் உறுதி இருக்ெ
ஒரு நிமிடம் சுேதியின் ரூபத்தில் ெணவயன ெண்டாள் ஜனனி…

ஒரு நிமிடம் அவயர ெண்டு அதிர்ந்து ேறு நிமிடம் இவளும்

அமத அழுத்தத்துடன், "என் ேெயன பற்றி உங்ெளிடம் கூ
மவண்டிய அவசியம் இல்யை"… என்று கூறினாள்… இத்மதாடு
மபச்சு முடிந்தது மபாை தன் மவயையய பார்க்ெ அவமரா
விடாேல்

சுேதி, "மவறு யார் கிட்மட என் மபரயன பற்றி கைால்ை

மபாகி ாய் "… என்று ஏளனோெ மெக்ெ,

ஜனனிக்கு மொபம் வந்து விட்டது, "உங்ெ மபரன்னா அப்படி

யாரும் இங்கு இல்யை வந்த மவயை முடிந்தால் கிளம்புங்ெள்…
உங்ெள் ேெமனா ேென் ைம்பந்தப்பட்ட யாரும் எனக்கு மதயவ
இல்யை யாயரயும் பார்க்ெ நான் விரும்பவில்யை"… என
முெத்தில் அடித்தார் மபான்று கூறினாள்…

276
 …
அவ்வாறு அவரிடம் கூறும் மபாது அவளுக்கும் மவதயன
தான் ஒரு நல்ை கபண்ேணியய மவதயன படுத்துகிம ாமே என்று
ஆனால் ெணவமன இல்யை என்று ஆகியதும் ெணவனின்
குடும்பம் ேற்றும் எதற்கு… அவன் ைார்ந்த எல்ைாம் அவனின்
நியாபெத்யத கொண்டு வரும்… நாமன அவயன ே க்ெ
முடியாேல் தவிக்கிம ன் இதில் இவர்ெயள எல்ைாம் பார்த்மதன்
என் ால் அவனின் நியாபெம் என்யன விட்டு மபாொது அது
கொண்டு தான் ஜனனி அவயன பற்றி மபசினாமைா அவன்
ைார்ந்தவர்ெயள பார்த்தயை தவிர்ப்பது… அவளின் முெத்யத
யவத்மத தன்னிடம் மொபம் என் மவடம் மபாட்டு மபசும்
ேருேெயள இயேக்ொேல் பார்த்தார்…

அவரின் பார்யவ ஜனனியய ஏமதா கைய்ய அவர்

பார்யவயய தவிர்க்கும் கபாருட்டு தயை ெவிழ்ந்து நின் ாள்…

சுேதி, "அப்மபா என் ேென் ைார்ந்த யாயரயும் நீ பார்க்ெ

விரும்பவில்யை "… என அழுத்தத்துடன் ெம்பீரோெ மெட்ெ,

ஜனனி, அவர் பார்யவயய எதிர் கொள்ள முடியாேல் குனிந்த

நியையிமை" ஆம் "… என்று கூறினாள்…

அவயள தீர்க்ெோெ பார்த்து, "அப்மபா இங்ெ படுத்து

இருக்கி து யார் ைம்பந்தப்பட்டது "… என்று வருயண ொட்டி

277
மெட்ெ

ஜனனி அதிர்ந்து விழித்தாள்… அவள் அதிர்யவ ெண்டும்

ொணாேலும் மேமை கதாடர்ந்தார் சுேதி, "நீ கைால் து ைரி தான்
என் ேென் மவண்டாம் னு நீ முடிவு கைஞ்ைத்துக்கு அப்பு ம்
அவன் ைார்ந்தவர்ெயள நீ தவிர்ப்பது ைரி தான்… அப்மபா என்
ேெனின் குழந்யதயும் கெௌதயே மைர்ந்தது தாமன அப்மபா என்
ேெனின் குழந்யதயய நான் கொண்டு மபாகிம ன்"… என்று
கூறினார்…

அயத மெட்டு அவள் அதிர்ச்சிமயாடு அவயர மநாக்ெ

அம்ோவும் யபயனும் என்னதான் நியனச்சுட்டு இருக்ொங்ெ…
யபயன் மபப்பயர ொட்டி நீ மபா நான் பார்த்துக்ெம ன் னு
கைான்னான்… அவமனாட அம்ோமவா என் யபயமனாட ேென்
தாமன நான் கொண்டு மபாம ன் னு கைால்லு ாங்ெ என்யன ஏன்
இப்படி வயதக்கி ாங்ெ என நியனத்து

ஜனனி, "என் யபயயன யார்கிட்டயும் கொடுக்ெ ோட்மடன்…

நீங்ெ கொண்டு மபா யத நான் அனுேதிக்ெ ோட்மடன் "என் ாள்…

அவமரா விடாேல் "அது எப்படி நீ கைால்ை முடியும்… நீ

இப்மபா என் ேெனின் ேயனவி… அப்மபா இந்த குழந்யத எனக்கு
மபரன்… இவயன என் ேெனிடம் இருந்து பிரித்து இங்மெ வந்து

278
 …
ேய ந்து வாழ்கி ாய் அயத மெட்டு வந்த என் ேெயனயும்
ொணவில்யை… இப்கபாழுது எங்ெளுக்கு உள்ள ஒமர ஆதரவு
எங்ெள் மபரன் தான்… என் ேென் கியடக்கும் வயர என் மபரன்
கூட நாங்ெள் இருப்மபாம் னு ஒரு மெஸ் உன்மேை மபாட
மபாம ன்… நீயும் எங்ெ கூட தான் இருக்ெணும் னு கைால்ை
மபாம ன்… அதும் உன்னாை தான் என் யபயன் ோயம் ஆனான்
னு கைால்ை மபாம ன்… அயத மெட்ெ வந்த என்யனயும் அவன்
நண்பயனயும் வீட்டுக்குள்மளமய விடை னு கைால்ை மபாம ன்…
அவன் இப்மபா இருக்ொமனா இல்ைமயா னு கதரியை… இதுக்கு
எல்ைாம் ொரணம் நீ தான் வழக்கு கதாடுக்ெ மபாம ன்"…

என்று ஒரு மபாடாெ மபாட்டு எறிந்தார் சுேதி…

ெனிமவ உருவான சுேதிக்கு சிறிது ெம்பீரம் முெத்தில் ேட்டும்

இருக்கி து என நியனத்து கொண்டு இருந்தவளுக்கு அவரது
ெம்பீரோன மபச்சு வயிற்றில் கிலி ஏற்படுத்தியது…

இவர் மெஸ் மபாட்டாலும் தாயய விட்டு குழந்யத பிரித்து

யவக்ெ ோட்டார்ெள் ஆனால் இவர் கூறுவது மபாை அவர்
என்னால் தாமன வீட்யட விட்டு கவளிமயறினார்… இதுவயர
அவயர பற்றி ஒரு விவரமும் கதரியவில்யைமய… அவர்
கைான்னது மபாை ஏமதனும் அவருக்கு நடந்து இருக்குமோ என

279
நியனக்கும் மபாமத "இல்யை யை யை… "என உரக்ெ
ெத்தினாள்…

அவளால் கெௌதமுக்கு அப்படி நடந்து இருக்குமோ என்று

நியனத்து கூட பார்க்ெ முடியவில்யை… கெௌதயே ேனதில்
இருந்து அழித்து விட்மடன் என்று நியனத்தாலும் அது கவறும்
உன் ெற்பயன தான் என அவளுக்கு புரிய யவத்து விட்டார்
கெௌதமின் அம்ோ…

அவருக்கு மவண்டியது இது தான்… அவள் ேனதில் கெௌதம்

தான்… எங்மொ எயதமயா ெண்மடா மெட்மடா இப்படி விட்டு
நிற்கி ாள்… இப்கபாழுது அவர்ெள் மைர்ந்தும் அவன் விட்டுட்டு
மபாெ ொரணம் என்ன… எல்ைாம் மயாசித்து ஒரு முடிவுக்கு வந்து
தான் ேென் இன்னும் அவள் ேனதில் இருக்கி ானா என்பயத
அறிய தான் இந்த முயற்சி அதில் கவற்றியும் கபற்று விட்டார்…

அவருக்கு கதரியும் ேென் இப்கபாழுது இல்யை என் ாலும்

தவ ான முடியவ ஒன்றும் அவன் எடுத்து இருக்ெ ோட்டான்
என்று… ஏகனனில் அந்த இக்ெட்டான சூழ்நியையில் கூட அவன்
இந்த முடியவ எடுக்ொத்தவன் இப்மபாது அந்த முடியவ எடுத்து
இருக்ெ ோட்டான் என்று ேனப்பூர்வோெ நம்பினார் சுேதி…

அவர் கொடுத்த அதிர்ச்சி மவயை கைய்ய ஜனனிமயா

280
 …
கெௌதமுக்கு ஏதாவது ஆகி இருக்குமோ என்று மயாசித்து பயந்து
அவயள மிரட்டிய கெௌதமின் அன்யனயிடமே தஞ்ைம்
அயடந்தாள்… "அத்யத அவருக்கு ஏதாவது ஆகி இருக்குமோ
எனக்கு பயோ இருக்கு… எனக்கு அவயர பார்க்ெணும் "… என்று
கூ . அழுது கொண்மட மபசும் ேருேெயள "இனி நீ அழ கூடாது"
என அன்மபாடு ெடிந்து அயணத்து கொண்டார்…

பின் கதாடர்ந்தார் சுேதி, "அவயன மதடுவதற்கு முன்பு

அவயன பற்றி உனக்கு கதரியணும்… இந்த பிரிவு மபாதும்…
அதுக்ொெ நான் இரண்டு மபயர இங்மெ வர கைால்லிக்கிம ன்… நீ
அவங்ெயள ைந்திப்பாயா… அவங்ெள பார்த்து நீ உன் நிதானத்யத
யெ விடக்கூடாது… எனக்ொெ அவங்ெ கிட்மட மபசு… என் ார்
கேன்யேயாெ…

ஜனனியும் இந்த பத்து நாட்ெளாெ அவன் மேல் உள்ள

மொபத்தில் இருந்தவள் அவன் அன்யன கூறிய விஷயத்யத
மெட்டதும் அப்படி நடந்து இருந்தால் என் மொணத்தில் சிந்தித்து,
அப்படி ஒன்றும் நடந்து இருக்ெ கூடாது என் உறுதிமயாடு அவர்
கைால்லுவதற்கு எல்ைாம் தயை ஆட்டி கொண்டிருந்தாள்…

சுேதி கூறிய இரண்டு நபர் வந்தனர் ஒன்று கெௌதமின் உயிர்

நண்பன் விக்கி அவயன பற்றி எல்ைாம் ைெைமும் அறிந்தவன்…

281
ேற்க ாரு நபர் நிஷா கெௌதம் ஜனனியின் வாழ்க்யெயய இன்று
வயர ேய யாத வடுெளுக்கு எல்ைாம் கைாந்தொரி நிஷா…

ஜனனி, "அவயள பார்த்து ஆத்திரம் வர இவள் எதுக்கு

இங்மெ வந்து இருக்கி ாள்… இவள் ேட்டும் தான் ொரணம் நான்
இப்படி இருக்கி துக்கும் எல்ைாத்துக்கும் இவள் ஒருத்தி ேட்டுமே
ொரணம்… என் வாழ்க்யெயய முடித்தவமள இவள் தான் இவயள
மபாெ கைால்லுங்ெ அத்யத இவயள நான் பார்க்ெ ோட்மடன் இவ
என்ன கைான்னாலும் நான் மெக்ெோட்மடன் "… என்று கவறி
பிடித்தவள் மபால் ெத்தினாள்… சுேதி, மீனாக்ஷி யார் கைால்லியும்
மெக்ெவில்யை ெத்தி கொண்மட இருந்தாள்… அந்த கபண் நிஷா
ஜனனியய ெண்டு பயந்து விக்கியின் பின்மன ஓடி நின்று
கொண்டாள்…

அப்கபாழுது "ஜனனி "என்று விக்கி முதல் முய யாெ

அவயள மநாக்கி ெத்த கேல்ை அயேதியானாள்… பின் மநமர
விக்கியிடம் கைன்று "ஏன் அண்ணா நீங்ெளும் இப்படி பண்றிங்ெ…
நான் கெௌதயே எவ்மளா மநசிச்மைன் னு உங்ெளுக்கு கதரியுோ…
கதரியதுை… அதுனாை தான் நீங்ெ இவயள இங்மெ கூட்டிட்டு
வந்து இருக்கீங்ெ… இவ ஒருத்தினாமை தான் என் ொதயை குழி
மதாண்டி புயதச்சு இருக்மென் உங்ெளுக்கு கதரியுோ… உங்ெளுக்கு
உங்ெ நண்பன் ேட்டும் தாமன கபருசு… அதான் அவர் என்ன

282
 …
கைான்னாலும் கைய்யுறிங்ெ"… என்று அவயனயும் ைாட

விக்கி, "ொதலிச்மைன்… ொதலிச்மைன் னு குதிக்ெயரமய… நீ

அவயன உண்யேயா மநசிச்சு இருந்தினா அவயன விட்டு மபாய்
இருக்ெோட்மட… அவன் கிட்மட இவ யாருன்னு நீ மெட்டு
இருந்தினா இத்தயன பிரச்ையனயும் நடந்து இருக்ொது… எனக்கு
என் நண்பன் தான் முக்கியம் அவனுக்கு மவண்டி நான் எதுவும்
கைய்மவன் இப்மபாவும் எப்மபாதும்… ொதல் என் ால் உனக்கு
என்னனு இப்மபா வயரக்கும் கதரியை… கெௌதம்னா யாரு னு
உனக்கு இது வயர கதரியை "என் ான்…

அவள் நீ ொதலிக்ெவில்யை, ொதல் என் ால் என்னனு கூட

உனக்கு கதரியவில்யை என்று விக்கி கூறியயத மெட்டு அவள்
விழிக்ெ அயத உணராேல் அவன் கதாடர்ந்தான்…

" நீ அவயன எப்மபா ெல்யாணம் கைய்து கிட்டிமயா அப்மபா

இருந்து உன்யன நான் என் கைாந்த தங்ெச்சியா தான்
கநயனக்கிம ன் அதுனாை தான் கைால்ம ன்… இப்மபா நான்
கைால் யத கொஞ்ைம் அயேதியா மெளு ோ "… என்று
மொபத்தில் கதாடங்கி கேன்யேயில் முடித்தான்…

விக்கியின் கேன்யேயில் அவள் அயேதியாகி அவன்

கூறுவயத மெக்ெ தயாராகி இருந்தாள் ஜனனி…

283
 அத்தியாயம் 23
மும்யப ோநெரம்

அழகிய நெரம்… வண்ண விளக்குெளும் வண்ண வண்ண

அழகிெளும் உைா வரும் நெரம்… யாருக்கும் எதற்கும் ெவயை
படாேல் நான் என் பணியய கைய்மவன் என்று ஆதவன் உதிக்ெ,
அடுக்கு ோடி குடியிருப்பு என் கபயரில் உயர்ந்து நின்
மொபுரங்ெளின் ேத்தியில் ஒரு குடியிருப்பின் உள்மள ஒரு
அய யில் அய முழுக்ெ கடட்டி கபாம்யேெள் சூழ்ந்து இருக்ெ
ெட்டிலின் மேமை ஒரு கடட்டி மபாை ஒரு கபாம்யே முெம்
முழுவதும் முடி ேய த்து இருக்ெ ஒரு மதவயத கபண் உ ங்கி
கொண்டிருந்தாள்… ஊமர பரபரத்து கொண்டிருக்ெ எட்டு ேணி
ஆகியும் எழாேல் இருக்கும் ேெயள பார்த்து அந்த மதவயதயின்
தந்யத மேக்னா மபட்டி… "உட்மதா மபட்டி "… என்று
கேன்யேயான ஒரு ஆண் குரல் அயழக்ெ… அந்த மதவயதமயா
" ம்ம்ம் பிதா ஜீ"… என்று கைல்ைம் கொஞ்சி மீண்டும் திரும்பி
படுத்தாள்…

அந்த வீட்டின் அன்னபூரணியின் வசிப்பிடம் ஆன ையேயல்

அய க்குள் இருந்து "ஏய் மேக்னா புள்ள எழுந்துக்ெ மபாறியா

284
 …
இல்ை தண்ணி எடுத்து ஊத்தி அங்மெமய குளிப்பாட்டவா"… என்று
கொங்கு ேண்டைத்துக்மெ உரித்தான குரலில் கூ அதுவயர
இருந்த கேன்யே மபாய் ஒரு வித ெைவரம் வர மவெோெ அந்த
மதவயத கபண் குளியய க்குள் புகுந்தாள்…

கவளிமய வந்து ெருநீை ெைரில் ஒரு ைல்வார் அணிந்து

இமைைான ஒப்பயனயில் ஒளிர்ந்தவயள வாஞ்யையுடன் பார்த்தார்
அம்பரிஷ் மேத்தா… " கரடி ஆகிட்டியா ெண்ணு"… என்று மெட்டு
கொண்மட ையேயல் அய யில் இருந்து வந்தார் அவள் அன்யன
பாக்கியம்…

ஆம் கொங்கு நாடும் வட நாடும் மைர்ந்த ெையவ தான் நேது

மேக்னா மேத்தா… அம்பரிஷ் ஒரு ேத்திய அரசு ஊழியர்,
பாக்கியம் இல்ைத்தரசி… அவர்ெளின் கைல்ை ேெள் மேக்னா…
தந்யதயின் மொதுயே நி மும் அன்யனயின் ைக்ஷ்ணமும்
கபாருந்திய கபண் 21 வயது யபங்கிளி… ேருத்துவ பட்டப்படிப்பு
படிக்கும் ோணவி நான்ொம் ஆண்டில் படித்து
கொண்டிருக்கி ாள்…

தாயும் தந்யதயும் தங்ெள் ொதலினால் ஜாதி, ேதம், கோழி,

வீடு, இனம், கைாந்தங்ெள் அயனத்யதயும் து ந்து ொதலுக்ொெ
வாழ்ந்து வரும் ொதல் தம்பதிெள் அவர்ெளின் ொதலின் கோழி

285
மேக்னா… அவர்ெளின் உயிர் நாடி என்ம கைால்ைைாம்…

அம்பரிஷ், "ொமைஜ் ஜாமன மெ லிமய தயார் யே மேக்னா

மபட்டி "… என்ெ

மேக்னா, "ஆஹ் பிதா ஜீ தயார் யே"… என் ாள் ஹிந்தியில்

பாக்கியம், "ெண்ணு தயிர் ைாதமும் ோங்ொய் ஊறுொய் கவச்சு

இருக்மென்… ே க்ொே ைாப்பிடு"… என் ார் அவள் அன்யன…

மேக்னா," ைரி அம்ோ"… என் ாள் தமிழில்

இரு கோழியும் அங்மெ ஓடும் ஒரு பு ம் ஹிந்தி என் ால்

ேறுபு ம் தமிழ் என ஓடும் மேக்னா தான் அதன் பாைம்…
அதனால் அவளுக்கு தாய், தந்யத கோழி அத்து பிடி…

அவர்ெளின் பாை ேயழயில் நயனந்து குளித்து கவளிமய

வருவதற்குள் மேக்னாவிற்கு மபாதும் மபாதும் என் ானது…

மபருந்துெள் முழுவதும் நிய ோத ெர்ப்பிணிெள் மபாை

நிய ந்து வர அவளால் ஏ முடியாேல் தடுோறி நின்று
கொண்டிருந்தாள்… அவளுக்மொ ைேயம் ஆனது… பஸ் வர
வில்யைமய என தவித்து கொண்டு இருக்கும் மபாது அவள்
நிற்கும் நிறுத்திருக்கு எதிர்பு ம் ஒரு கவள்யள நி ஆடி ொர்

286
 …
ஒன்று நின்று கொண்டிருந்தது…

எப்மபாதும் நிற்பது தான் ஒரு ஆறு ோதோெ இப்படித்தான்

அவள் மபருந்து நிறுத்தத்திற்கு வரும் மநரம் ெகரக்ட்டா வந்து
நிற்கும் அந்த ொர் அவள் மபருந்தில் ஏறியதும் பின்னால்
கதாடரும் ொமைஜ் வரும் வயர… ொமைஜ் முடித்து மபாகும்
மபாதும் இமத நியை தான்… அவயள கதால்யை கைய்யமவா
துன்புறுத்தமவா இல்யை…

அந்த ொர் அயேதியாெ வரும்… அயேதியாெ கைல்லும்…

அவளும் அந்த ொரில் இருக்கும் நபயர ொண மவண்டும் என்
ஆயையில் யாரும் ொணாத வயெயில் அந்த பக்ெம் இந்த பக்ெம்
திரும்பி எல்ைாம் பார்ப்பாள்… தன்யன தான் கதாடர்கி தா என்று
அறிந்து கொள்ள அந்த ொரும் அவயள தான் பார்க்கிம ன்
என்பது மபாை அவள் ொணும் மநரங்ெளில் ஒரு ஒலி எழுப்பும்
ொரின் உள்மள இருக்கும் நபரால் ோரன் ஒலி கைய்ய படும்…

முதலில் ெண்டு கொள்ளாேல் அயத தவிர்த்து வந்தவள்

கேல்ை கேல்ை அந்த ொருக்ொெமவா ொரின் உள்மள இருக்கும்
நபருக்ொெமவா ொத்து இருக்ெ கதாடங்கினாள் மேக்னா…

அவளுக்கு அது யார் என்று கதரிய மவண்டும் இன்றும்

அமத மபால் ோரன் எழுப்பி நான் வந்து விட்மடன் என்பது

287
மபாை ஒலித்தது… அந்த ைத்தத்தில் அந்த ொயர மநாட்டம்
இட்டவள் அந்த ொரின் நம்பயரயாவது மநாட் கைய்யைாம் என்று
எண்ணி பார்க்ெ அந்த நம்பர் பிமைட் துணியால் ேய க்ெ பட்டு
இருந்தது…

அதில் சிறிதாெ அந்த ொரின் மீது மொபம் வர, சூரியனின்

ெதிர் வீச்சு முெத்தில் பட்டு அவளது மொதுயே நி ம் மேலும்
சிவந்து அந்த கநடியவனுக்கு மபாயத ஏற்றி கொண்டிருந்தாள்
அவளின் ொதலி இப்கபாழுது ஒரு தயை ொதல் பின்னாளில் இரு
தயை ொதல் ஆக்கி விடுவான் அந்த கநடியவன்…

அந்த கநடியவனின் கூமட அேர்ந்து இருந்த அவனின்

நண்பமனா, "என்ன எழவு டா… இது எல்ைாம் பார்க்ெணும் னு
என் தயையில் எழுதி இருக்கு"… என தயையில் அடித்து கொள்ள

கநடியவன், "ஏன் டா ேச்ைா"… என்று கவக்ெ பட

கநடியவனின் நண்பன், "ைகிக்ெை அந்த ெருேத்யத ேட்டும்

படாத முடியை… இதுக்கு தான் படிச்சுட்டு இருக்கி வன் கூட
பிரின்ட்ஸிப் கவச்சுெனும் னு கைால் து… இந்த படிச்சு முடிச்ைவங்ெ
கூட ேட்டும் மைரமவ கூடாது டா "… என்று புைம்ப

கநடியவன், "ஏன் டா உனக்கு என்ன டா பிரச்ையன

288
 …
இப்மபா"… என்று ைலித்து கொள்ள பின்மன அவனின் ேனம்
ெவர்ந்தவயள ேரியாயதயாெ ையிட் அடித்து கொண்டு இருக்கும்
அவயன கதால்யை கைய்தாமைா அவனுக்கு மொபம் வருோ
வராத…

நண்பன்," பின்மன என்ன டா ேரியாயதயா தூங்கிட்டு இருந்த

என்யன விடிய ொயை ஒன்பது ேணிக்கு எழுப்பி இங்ெ உக்ொர
கவச்சு இருக்ெ… மபைாே நான் ொமைஜ்க்கு ஆச்சும் மபாய்
இருப்மபன்… " என்று கூ

கநடியவன், "மடய் எருயே ொமைஜ் முடிஞ்சு ஒரு வருஷம்

ஆெ மபாகுது டா… "என் ான்…

நண்பன், "இல்யைமய மநத்து கூட கிளாஸ் கடஸ்க் ை

தூங்கு ோதிரி ெனவு வந்துச்மை… அப்மபா நான் ெனவா
ெண்மடன்"… என்று குழம்ப

கநடியவன், "ஆோ அங்மெயும் தூங்குன இங்மெயும் தூங்கு

ொமைஜ் முடிஞ்ைது கூட கதரியாே இருக்ெ… " என்று அவயன
மெலி கைய்ய

நண்பன், "ஆோ என்யன ேட்டும் கைால்லு ஒரு வருைோ

அந்த கபாண்ணு பின்னாடி சுத்து … உன் முெரெட்யடயய

289
ொட்டுடா னா அயதயும் ொட்டோட்மடங்கு … அந்த கபாண்ணு
உன் ொயர பார்த்துச்சுனா ஒரு ோரன் அடிக்கு … அதுவா
மயாசிச்சுகிட்மட பாக்குது… மெட்டா ைவ்வு னு கைால்லுவ… அந்த
கபாண்ணும் என்யன ைவ் பண்ணுவா னு கைால் … இதுக்கு மபரு
ஒரு ைவ்வு… உன்கூட துயணக்கு நான்… ஏன் டா நீங்ெ எல்ைாம்
திருந்தமவ ோட்டிங்ெளா… " என் ான்.

கநடியவன், "மடய் என் ைவ்வு க்கு என்ன டா… நான்

இப்மபா அவயள ொதலிக்கிம ன்… அவளும் என்யன ொதலிக்ெ
மபா ா டா… நீ பாரு ஒரு வருைோ நான் அவ பின்னாடி
சுத்தும ன்… ஆறு ோைோ அவயள கதாடர்ந்து பின்னாடி
மபாம ன்…

நான் முெத்யத ொட்டி என் ொதயை கைால்லி இருந்மதன்னா

அவ ோட்மடன்னு கைால்லுவ…

இதுமவ நான் அவயள ஈர்க்ெணும்… ஏதாவது பண்ணும்

மபாது அவ ேனசுக்குள்ள ஒரு மின்னல் அடிக்ெணும்… அதுை
இவன் யாரு னு மதாணனும்… என்யன அவ தாக்கின ோறி
நானும் அவயள தாக்ெனும்… அவ ேனசுக்குள்ள ஒரு மின்னல்
அடிச்ைதுனு எனக்கு மதாணிச்சுனா நான் அவ முன்னாடி மபாய்
என் ொதயை கைால்லுமவன்"… என ொதல் கோழி பிதற்றி

290
 …
கொண்டு இருந்தான் கெௌதம்…

விக்கி ேனசுக்குள் ொதல் வந்துச்சுனா எல்மைாரும் லூைா தான்

சுத்துவாங்ெ மபாை என நியனச்சு கவளிமய கைான்னால் அடி
உறுதி என்று விக்கிக்கு நல்ைாமவ கதரியும்… அதனால் எல்ைாம்
மெப்பது மபாை தயை ஆட்டி கொண்மட தூங்கி கொண்டிருந்தான்
அது தான் அவனுக்கு யெ வந்த ெயை ஆச்மை… ொமைஜ் இல்
இப்படி தாமன அவன் ஒட்டி கொண்டு இருக்கி ான்…

இது புரியாேல் கெௌதம் மேலும் மேலும் அவயள பற்றியும்

தன் ொதயை பற்றியும் குழம்பி கொண்டு இருந்தான்…
ொதலிப்பவர்ெள்ெளுக்கு இதில் ஒரு சுெம் தங்ெள் ொதயை பற்றி
புெழ்ந்து தள்ள ஒரு நண்பன் அல்ைது மதாழி என் கபயரில் ஒரு
பலி ஆடு கியடத்து விட்டால் மபாதும் புெழ்ந்து தள்ளி கொண்மட
இருப்பார்ெள்… ஆனால் அயத மெட்டு கொண்டிருப்பவரின்
ேனநியையய ொதலிப்பவர்ெள் யாரும் தங்ெள் நண்பரின்
ேனநியையய ெருத்தில் கொள்ளுவது இல்யை… அது
அவர்ெளுக்கு மதயவயும் இல்யை… அவர்ெள் தான் ொதல்
என்னும் மபாயதயில் மூழ்கி கொண்டு இருக்கின் னமர…

ஒரு ெட்டத்தில் எல்யை மீறி நிறுத்தாேல் புைம்பும் நண்பயன

நிறுத்தும் கபாருட்டு, "ஏன் டா கெௌதம் நீ என்ன கைால்லி என்யன

291
மும்யபக்கு கூட்டிட்டு வந்த "என் ான்…

கெௌதம் அவன் ொதல் பிதற் ல்ெயள நிறுத்திய நண்பன் மீது

மொபம் துளிர் விட "என்ன கைால்லி நீமய கைால்லு டா"… என்று
ஸ்டியரிங்கில் யெ யவத்து அழுத்தி விக்கியய பார்த்து முய த்து
கொண்மட மெட்டான்…

விக்கி, "உங்ெ அப்பாமவாட பிசினஸ் யய பார்த்துக்ெணும்

இல்யைனா… புதுைா ஒண்ணு துடங்ெைாம் னு கைால்லி தாமன
என்யன கூட்டிட்டு வந்த" என்ெ

கெௌதம், "ஆோ அதுக்கு என்ன இப்மபா?"…

விக்கி, "இப்மபா நீ என்ன கைய்துகிட்டு இருக்ெ… எங்ெ ோோ

அகேரிக்ொ வர கைால்லு ாரு டா… விைா எல்ைாம் அமரஞ்சு
பண்ணியாச்சு… எங்ெ வீட்டுை மபாெ கைால்லி கதால்யை
பண் ாங்ெ"… என் ான்.

கெௌதம், நண்பயன விட ேனம் இல்ைோல் "விக்கி கொஞ்ைம்

கபாறுத்துக்மொ ேச்ைா… என் ொதல் ேட்டும் கவற்றி
அயடயட்டும்… பிசினஸ் என்ன டா எல்ைாத்துையும் நாோ
கஜயிக்ெைாம் "என் ான்…

விக்கிமயா ேனதுக்குள் இவன் எப்மபா கஜயிச்சு நாோ

292
 …
கைட்டில் ஆயி… நாோ எப்மபா ெல்யாணம் பண் து என
நியனத்து ஒரு நீண்ட கபருமூச்சு விட்டான்…

கெௌதம்மோ ேனதுக்குள் அடுத்தது எப்படி தன்னவயள

ெகரக்ட் கைய்யைாம் என்று மயாசித்து கொண்டு இருந்தான்…

அதற்குள் பஸ் வர அதில் ஏறி மபானாள்… வழயே மபாை

அந்த ொரும் அவயள பின் கதாடர்ந்தது… ெல்லூரிக்கு கைன்று
அவள் உள்மள கைல்லும் வயர அவயள பின் கதாடர்ந்தான்…
பின் ொயர திருப்பியவன் என்ன நியனத்தாமனா ேறுபடியும்
ொயர நிறுத்தினான்…

விக்கிமயா, "ஏன் டா ொயர சுத்தி சுத்தி என் தூக்ெத்யத

கெடுக்கி "… என்று கூறி ேறுபடியும் தன் தூக்ெத்யத கதாடர,

அங்மெ ெல்லூரிக்குள் கைன் மேக்னா ேற்றும் அவரது

வகுப்பு ோணவர்ெள் அயனவரும் அவர்ெளது டீன்க்குக்ொெ
ொத்து இருந்தனர்… அவரும் வந்து உயரயாட துடங்கினார்
நான்ொம் ஆண்டில் அடி எடுத்து யவத்து இருக்கும் என்
வருங்ொை ேருத்துவர்ெமள இதுவயர நீங்ெள் பாட படிப்யப
ேட்டுமே படித்து கொண்டு வந்தீர்ெள் இனி முதல் நீங்ெள் கையல்
முய யாெ ெற்ெ மபாகிறீர்ெள்… அதன்படி உங்ெளுக்கு ட்கரய்னிங்
பீரியட் கதாடங்ெ மபாகி து… நீங்ெள் எல்மைாரும் நேது

293
ெல்லூரியின் ேருத்துவேயனக்கு கைன்று ேருத்துவ கையல் பயிற்சி
கப மபாகிறீர்ெள் என்று கூறினார்… அதன் படி எல்மைாரும்
அந்த ெல்லூரியின் ேருத்துவேயனக்கு கைல்ை தயாராகினர்…

இன்றிலிருந்து பயிற்சி ஆரம்பம் என்பதால் எல்மைாரும்

ேருத்துவேயனக்கு கைல்லும் கபாருட்டு ெல்லூரிக்கு கவளிமய
வந்தனர்…

ெல்லூரிக்கு கவளிமய ொத்து இருந்த கெௌதம் அவள்

வருவயத பார்த்து அவள் பின்னால் கதாடர்ந்தான்… இது ஏதும்
அறியாத மேக்னா ேருத்துவேயனக்கு கைன் தும் அவள் தன்
பணியய கதாடர்ந்தாள்…

அவள் உள்மள கைன் யத பார்த்து ேருத்துவேயன ொவைாளி

யய பார்த்து சிை ரூபாய் மநாட்டுெயள தள்ள அவன் உண்யேயய
ெக்கினான்… இதுவயர அவயள எப்படி கநருங்குவது என்று
மயாசித்து கொண்டிருந்த கெௌதமுக்கு ஒரு எளியேயான வழி
கியடக்ெ அயத விட்டு விட ேனம் இல்யை… அவளிடம் மபசுவது
என் முடிவுக்கு வந்தான் கெௌதமின் பாயஷயில் அவயள தாக்ெ
தயாரானான்…

மவெோெ தூங்கி வழிந்த விக்கியய எழுப்பி "மே வா டா

ேச்ைான் மபாெைாம் சீக்கிரம் "… என்று அவைர படுத்த அவமனா

294
 …
தூக்ெ ெைக்ெத்தில் ேருத்துவேயனயய பார்த்து பயந்து, "என்ன டா
யாருக்கு என்ன ஆச்சு "… என்று பத

கெௌதம், "அது எல்ைாம் கைால்ம ன் நீ சீக்கிரம் வா"… என்று

கூறி இ ங்கி ேருத்துவேயனக்கு கிட்டதட்ட ஓடினான்…
என்னகவன்று கதரியாேமை உயிர் நண்பனுக்கு மவண்டி விக்கியும்
பின்னாமை ஓடினான்…

ஓடிய கெௌதம் ஒமரா அய யாெ மதட இறுதியில் ஒரு

அய க்குள் இருந்து தனது கவள்யள மொட்யட அணிந்து
கொண்டிருந்தாள் மேக்னா…

கெௌதம்"எஸ் க்யூஸ் மீ… மே ஐ ெம் இன் "… என்று மெட்ெ…

அந்த ெம்பீர குரல் மெட்டு "எஸ் கெட் இன் "… என்று

திரும்பிய மேக்னா ஒரு நீண்ட கநடியவயன ெண்டாள்… அவன்
உயரம் ஆைாத்தியோனது… கூடமவ பதட்டத்துடன் அவயன விட
கொஞ்ைம் உயரம் குய ந்த ஒருவனும் நின்று கொண்டிருந்தனர்…
மேக்னா அறியாேமைமய அந்த கநடியவயன தயை முதல் ொல்
வயர அளந்து கொண்டிருந்தாள்… பின் அவர்ெயள உள்மள வர
கைால்லி இருக்யெயில் அேர கைான்னாள்…

மேக்னா, "ஆப்மொ க்யா ைேஸ்யா யே?" (உங்ெளுக்கு

295
என்ன பிரச்ையன) என்று ஒரு ேருத்துவராய் மெக்ெ

கெௌதம் நீ தான் டி என் பிரச்ையன கவள்யள தக்ொளி என்று

கைால்லி கவளிமய, "இதயத்தில் பிரச்ையன "… என்று இதயத்யத
கதாட்டு ொட்ட

மேக்னா "ெம் அண்ட் சிட் ஹீயர் "… என்று அவளுக்கு

அருமெ உள்ள இருக்யெயய ொட்ட அதில் வந்து அேர்ந்தான்
கெௌதம்… இரண்டு அடி இயடகவளியில் அேர்ந்து கொண்டு
இருக்கி ான்… இதுவயர இத்தயன அருகில் அவயள ெண்டது
இல்யை… முழுேதியய அயரத்து மதய்த்தது மபாை இருந்த அவள்
ேதி முெம் என்கிட்மட வா என்று கெௌதயே அயழப்பது மபாை
இருக்ெ அடக்கி வாசிக்ெ மவண்டிய தன் நியை ெருதி அ மவ
கவறுத்தான்…

அதற்குள் இருமுய மேக்னா மெட்டு விட்டாள் உங்ெளுக்கு

என்ன கைய்கி து என்று அவமனா இதயத்யத கதாட்டு ொட்டி
இங்மெ வலிக்கி து என்று கூ

மேக்னமவா ஒரு ேருத்துவராய் அவயன பரிமைாதிக்ெ

கதாடங்கினாள்…

296
 …

அத்தியாயம் 24
கெௌதயே ஸ்டாதாஸ்க்மொப் மூைம் அவனின் இதய துடிப்யப
மெட்டவமளா சீராெ தாமன இயங்கி கொண்டு இருக்கி து என
ஆமைாையன கைய்து கொண்டு இருக்கும் மபாமத அந்த இரண்டு
அடி இயடமவயளயயயும் ஒரு அடியாய் ோற்றிய அந்த
ஸ்டாதாஸ்க்மொப் க்கு நன்றி கைால்லி நன் ாெ அவயள
கநருக்ெோெ பார்த்து கொண்டிருந்தான்… இப்படிமய இவயள
தூக்கி கொண்டு மபாய் விடைாோ என்று மயாசித்து கொண்டு
இருக்கும் மபாது மேக்னா கதாடர்ந்தாள்…

மேக்னா, "உங்ெளுக்கு எல்ைாம் நார்ேைா தான் இருக்கு

"என் ாள்… அவளது குழம்பிய முெத்யத யவத்து கொண்டு கூ ,

ஏகனனில் இவன் தான் அவளுயடய முதல் மநாயாளி…

ேருத்துவம் பார்க்ெ வந்த முதல் ஆள்… மேக்னா விற்கு
பதட்டம்… படித்து கொண்டு இருக்கும் மபாது ஏழாத
ைந்மதங்ெங்ெள் எல்ைாம் கையல் முய என்று வரும் மபாது
ஆயிரம் மெள்விெள் எழும்…

கெௌதம், அவளது குழம்பிய முெத்யத பார்த்து "ஐமயா

வலிக்குதுங்ெ "… என்று கூ

297
 மேக்னா, பதட்டத்துடன் எழுந்து அவன் இதயத்தில் யெ
யவத்து, "இப்மபா என்ன கைய்யுது"… என்று தன் யெயால்
மதய்த்த படிமய மெக்ெ அவளது வருடலில் கேய் ே ந்தவன்…

கெௌதம் கதாடர்ந்தான், "என் இதயம் என்கிட்ட இல்யை…

உங்ெகிட்ட தான் இருக்கு" என் ான்…

மேக்னா, இதயத்தில் இருந்து யெ எடுத்து "என்ன கைால்றிங்ெ

"… என்று அவயன முய க்ெ

கெௌதம், "ஐமயா முய ொத்திங்ெ… நான் கைால்ைை இது…

வயிட் ெைர் ொர்க்குள் இருந்து ஒருத்தர் உங்ெகிட்ட கைால்ை
கைான்னாங்ெ" என் ான்…

மேக்னா நம்பாேல் அவயன தீர்க்ெோெ பார்க்ெ கெௌதமோ

"உங்ெ இதயம் கியடக்குோ னு… அதுை குடி இருக்ெ வரைாோ னு
மெக்ெ கைான்னாங்ெ"… என்று கைால்லி விக்கியயயும் இழுத்து
கொண்டு ஓடி வந்து விட்டான்…

மேக்னமவா யாரு கைான்னாங்ெ என்று ெத்த "வயிட் ெைர்

ொர் "… என்று கைால்லி விட்டு திரும்பி பார்க்ொேல் ஓடி
விட்டான்…

இயத எல்ைாம் ெவனித்து கொண்டு இருந்த விக்கிமயா இந்த

298
 …
ெருேத்யத எல்ைாம் பார்க்ெ கூடாதுனு தான் அகேரிக்ொ
மபாம ன் னு கைான்மனன்… அதுக்கும் விடோட்மடங்கு ான்…
இவன் கூட எல்ைாம் நான் எப்படி சின்ன வயசுை இருந்து இப்மபா
வயரக்கும் சுத்திக்கிட்டு இருக்மென்… இவன் தான் அந்த ொர்
அயத கைால்ைாேல் அந்த கபாண்ணு கிட்ட வியளயாடிட்டு
இருக்ொன் என்று ேனதில் மதான்றிய எல்ைாத்யதயும் விட்டு
ெயடசி வாக்கியத்யத ேட்டும் நண்பனிடம் தாள முடியாேல்
மெட்டு விட்டான்…

கெௌதம்," ேச்ைான் அது எல்ைாம் அப்படி தான் ேச்ைான்…

நான் இப்மபா மபாய் நான் தான் அந்த வயிட் ொர் னு
கைான்மனன் னு யவ அவ ஒண்ணுமே கதரியாத ோதிரி… எந்த
ொர் னு மெப்பா இப்மபா பாரு என்யன பத்திமய நியனச்சுட்டு
இருக்ெ மபா ா பாரு "… என்று ேனதில் ொதயையும் முெத்தில்
அதன் கபாலியவயும் கொண்டு சிரித்து கொண்மட கூறினான்…

அவன் கூறியது மபாைமவ அவயன பற்றி தான் நியனத்து

கொண்டு இருந்தாள் மேக்னா "ஆோ அது யாரு… அந்த வயிட்
ொருக்கு ஒரு கொட்டு குடுக்ெணும் "… என்று கவளிமய
மொபத்துடன் கூறி ேனதுக்குள் சிரித்து கொண்டாள்… ஆம் அந்த
ொரினாமைா அதன் உள்மள இருப்பவனின் மீமதா அவள் ேனதில்
ஒரு ைைனம் வந்தது என்னமோ உண்யே தான்…

299
 அவயன பற்றி ேனதில் நியனத்து கொண்டு இருந்தவள்
அடுத்த நபர் உள்மள வரவும் தன் பணியய ெவனிக்ெைானாள்…
இரு நாட்ெள் அயேதியாெ ெழிந்தது அடுத்த நாள் ொயை அவள்
மபருந்து நிறுத்தத்திற்கு வரும் மபாது எப்கபாழுதும் நிற்கும் ொயர
ொண வில்யை… அவமளா ெண்ெளால் நாைா பு மும் மதட அந்த
ொர் இல்யை… அவளுக்மொ ேனதில் ஏன் வரை… என்ன ஆச்சு
என்று கியடத்த இரண்டு பஸ்ெயள மவண்டும் என்ம தவ
விட்டு அந்த ொருக்ொெ ொத்திருந்தாள்… மநரம் ெடந்தும்
வரவில்யை என் தும் திரும்பி திரும்பி பார்த்து கொண்மட அடுத்த
பஸ்சில் ஏறினாள்…

இயத அவளுக்கு பின்னால் இருந்த டீ ெயடயில் இருந்து

கெௌதமும் விக்கியும் ெவனித்து வந்தனர்… ஏகனனில் விக்கி, "நீ
தான் அந்த கபண்யண ொதலிக்கி ாய்… அவள் உன்யன மதட
வில்யை "என்று கூ அயத ஒத்து கொள்ளாத கெௌதம், "நீ
என்கூட வா நான் உனக்கு நிரூபிக்கிம ன் "என்று தான் மேக்னா
ொணாேல் ேய ந்து நின்று கொண்டான்…

விக்கி அவன் கூறுவயத எல்ைாம் உணர்ந்தாலும், "அந்த

கபாண்ணு ஹிந்தி ொர கபாண்ணு உனக்கு எப்படி கைட் யே
ஆவும் யே"… என்று நக்ெல் அடிக்ெ

300
 …
கெௌதமோ அவன் பின்னால் இரண்டு அடி மபாட்டு… "அது
எல்ைாம் நாங்ெ பார்த்துக்ெம ாம்… நீங்ெ கொஞ்ைம் நிறுத்துங்ெ"…
என்று கூறி ொதலுக்கு கோழி மதயவ இல்யை ேச்ைான் என்று
பிதற் மபாெ, " ேச்ைான் இன்னும் இரண்டு அடி மவணும்னா
அடிச்சுக்மொ இப்படி ொதல் அது இது என்கிட்ட உளராத
என்னாை முடியை டா ைாமி "… என்று புைம்ப அவன் கூறிய
விதத்யத பார்த்து கெௌதம் வாய் விட்டு சிரித்தான்…

அன்று ேருத்துவேயன கைன் வள் முன்பு மபாய் நின் ான்

கெௌதம் ஒரு கபாக்மெ உடன் கைன்று இருந்தான்… அழகிய
வண்ண ேைர்ெயள ெண்டதும் அதன் அழகில் ஒரு நிமிடம்
ேயங்கினாலும் இவன் எதுக்கு என் முன்பு இயத நீட்ட மவண்டும்
என்று மிரட்டும் கதானியில் என்ன என்ெ

கெௌதம் "அந்த வயிட் ொர் ை இருந்து உங்ெகிட்ட கொடுக்ெ

கைான்னாங்ெ" என்று கொடுத்து விட்டு மபாய் விட்டான்…

ஏகனனில் அவளுயடய பார்யவ கெௌதயே துயளத்து

கொண்டு இருப்பயத ெண்டு இனி ஒரு நிமிடம் நின் ாலும்
அவளிடம் ோட்டி கொள்ளுமவாம் என்று நியனத்து ஓடி விட்டான்
கெௌதம்…

"மே உங்ெ மபர் என்ன "… என்று அவள் ஹிந்தியில் மெக்ெ

301
"கெௌதம் " என்று கூறி ேய ந்தான்… அவன் பின்னாமை கைன்று
அவன் இருக்கி ானா என்று மதட அங்மெ எங்கும் அவன்
இல்யை…

பின் யெயில் உள்ள கபாக்மெ யய பார்த்தாள் அதில்

"வராேல் இருந்ததுக்கு ேன்னிக்ெவும்… நான் உன்யன பார்த்மதன்
நீ என்யன மதடியயதயும் பார்த்து ேகிழ்ந்மதன்… உன்னால்
என்யன பார்க்ெ முடியவில்யை என்று உனக்கு என்மீது மொபம்
என எனக்கு கதரியும்… இந்த ேைர்ெயள மபாை உன் மொபமும்
வண்ண ேயோனது… அழொனது அயத நான் ரசிக்கிம ன்…
அதற்ொன என்னுயடய சிறு அன்பளிப்பு இப்படிக்கு உன்
கிருஷ்ணன் "… என்று அழொெ ஆங்கிைத்தில் எழுதி இருந்தான்
கெௌதம்…

அயத படித்ததும் அவள் அறியாேல் அவள் யெயில் உள்ள

ேைர்ெயள மபாை ஒரு சிறு புன்னயெ அவள் முெத்தில் பூத்தது…

அதன் பின் ேறுநாள் ோயை அவள் ேட்டுமே வீட்டில்

இருக்ெ அவள் வீட்டு அயழப்பு ேணி அடித்தது… அவள் தி ந்து
பார்க்கும் மபாது அவள் உயர கடட்டி கபாம்யே ேட்டும் இருந்தது
யாயரயும் ொண வில்யை… அயத எடுத்து பார்க்கும் மபாது
அதன் யெயில்" உன் சிரிப்புக்ொன என் பரிசு… என் அன்மப…

302
 …
நான் உன் ொதைன் கிருஷ்ணன் "… என்று எழுதி இருந்தது… உன்
ொதைன் ஆஹ் நான் எப்மபா உன் ொதயை ஒத்துகிட்மடன் கிரிஷ்
என் ாள்… இந்த வியளயாட்டு அவளுக்கு பிடித்து இருந்தாலும்
அயத கவளிக்ொட்டாேல் இருந்தாள்…

ேறுநாள் ொயை அவள் மபருந்து நிறுத்தத்திற்கு வரும் மபாது

அந்த ொயர ெண்டாலும் ொணாத ோதிரி நின்று கொண்டாள்…
பின் வந்த முதல் மபருந்திமை அவள் ஏறிவிட்டாள்… இவமனா
என்ன ஆச்சு நம்ே ஆளுக்கு என்று குழம்பி அவள் பயிற்சி
கபறும் ேருத்துவேயனக்கு கைல்ை மேக்னாமவா ேய ந்து இருந்து
அந்த ொயர மநாட்டம் விட்டாள்…

அதில் இருந்து இ ங்கும் கெௌதயே ெண்டவள்… நான்

நியனச்மைன் நீங்ெளா தான் இருக்கும்னு நியனச்மைன் அமத ோதிரி
நீங்ெ தான் நீங்ெ தான் உங்ெளுக்கு ேட்டும் தான் வியளயாட
வருோ என் வியளயாட்யட இனி பாருங்ெ என்று கூறி கெௌதம்
வந்ததும் ஒன்றும் கதரியாதது மபாை முெத்யத யவத்து
கொண்டாள்…

"மே கிரிஷ் "என்று விழிக்ெ ோட்டிக்கிட்மடாம் ஆஹ் என

நியனத்து அவயள மநாக்ெ அவமளா "அந்த வயிட் ொர் ஓனர்
கிரிஷ் கிட்மட கைால்லிடுங்ெ கெௌதம்… நான் மவ ஒருத்தயர

303
ொதலிக்கிம ன் இனி இந்த ோதிரி கிப்ட் எல்ைாம் குடுக்ெ
மவண்டாம் னு கைால்லிடுங்ெ "… என்று ஹிந்தியில் கூ

அவமனா எவன் டா அது ஒரு வருஷம் ோ நான் ெகரக்ட்

பண்ணிட்டு இருக்மென் புதுைா ஒருத்தன் நுயழய ான் என்று
ேனதுக்குள் நியனத்து… "மடய் கெௌதம் இவளுக்கு மவண்டி
ைண்யட எல்ைாம் மபாட மவண்டி வரும் மபாைமய… எவன்
வந்தாலும் அடிச்சு தூக்ெ மவண்டியது தான்… அதுக்கு முன்னாடி
இவயள தூக்ெணும்… இவயள எப்படி டா ெகரக்ட் பண் து"
என்று வாய் விட்டு தமிழில் உைர

அயத புரிந்து கொண்டவமளா "தமிழில் என்ன கைான்னிங்ெ

"… என்று தமிழில் மெட்ெ

கெௌதம், "ஒன்னும் இல்யைங்ெ உங்ெயள எப்படி ெகரக்ட்…

"என ஆரம்பித்தவன் "ஐமயா தமிழ் தமிழ்

நீங்ெ நான் கைான்னயத எல்ைாம் மெட்டுட்டீங்ெளா… ஒன்னும்

மெக்ெயைமய "… என மேலும் உைர மேக்னா வாய் விட்டு
சிரித்தாள்…

அவர்ெள் அன்று ைந்தித்து கொண்ட பின்னர் மபான் நம்பர்

பரிோறி கொண்டனர்… ஒரு நாள் ஒரு முய அயழத்து

304
 …
அன்ய ய நாள் எப்படி என்று மபை கதாடங்கியவர்ெள்
இப்கபாழுது எல்ைாம் மபாயன கீமழ யவப்பமத இல்யை… இரவு
மபான், இயடயில் ைந்தித்தல், என தங்ெள் உ யவ வளர்த்து
கபாழுயத ெழித்து வந்தனர்…

ஆனால் இதுவயர மேக்னா ேற்றும் கெௌதம் இயடமய

தங்ெள் ொதயை கைால்லி கொள்ள வில்யை… பரஸ்பரம் கைால்லி
கொள்ளாேல் இருந்து வந்த மவயளயில் ெடற்ெயரயில் அன்ய ய
அவர்ெளது ைந்திப்பு நடந்தது…

இருவரில் யார் முதலில் கைால்லுவது என் தயக்ெம் நான்

தான் ஒரு நூல் அளவு என் ேனயத கைால்லி விட்மடமன அவள்
கைால்ைட்டும் என கெௌதமும் அவமர இன்னும் ஜாயட ோயடயாெ
கைான்னாலும் கவளிப்பயடயாெ அவன் கைால்ைாததால் அவன்
கைால்ைட்டும் என அவள் இருந்தாள்…

எங்கு பார்த்தாலும் குயடக்குள் ஒளிந்து இருக்கும்

ொதைர்ெளுக்கு இயடயில் ஒரு அடி நீங்கி அேர்ந்து உயரயாடி
கொண்டு இருக்கும் கெௌதயே இயேக்ெ ே ந்தாள்… ஆம் அவள்
ேனயத அவன் அடித்து ைாய்த்து விட்டான்… அவனது
ெண்ணியோன மபச்சு, ொதயை ஒரு துளி கூட உறுத்தாேல்
அவளுக்கு அவன் புரிய யவத்த விதம் என அவள் ேனதுக்குள்

305
ஏறி சிம்ோைனம் இட்டு அேர்ந்து விட்டான் கெௌதம்…

வந்ததிலிருந்து தன்யனமய இயேக்ொேல் ெண்ெளில் ொதல்

வழிந்மதாடும் விழிெளிலுமட பார்த்து கொண்டிருக்கும் மேக்னாயவ,
"என்ன அப்படி பாக்கு என் முெம் அவ்மளா மெவைோெ
இருக்கி தா" என்று அவயள இைகு வாக்ெ முயை

அவன் அவ்வாறு கூறியதும் ச்ைா இப்படியா பார்த்து யவப்ப

மேக்னா என நியனத்து மொதுயே நி த்தில் கைம்யே பூசி
அேர்ந்து இருந்தவள் மீது படர துடிக்கும் யெெயள அடக்கி "உன்
ொதயை கைால்ைடி கபண்மண… என் ொதலின் ஆழத்யத நான்
ொட்டுகிம ன் "என்று இப்கபாழுது இயேக்ொேல் அவயள பார்த்து
கொண்டு இருக்ெ பார்யவெள் இரண்டும் தங்ெள் ொதயை கைால்லி
கொள்ள ெடல் அயையின் ஓயையில் அவர்ெள் ெட்டிய ொதல்
வயை அறுந்தது…

பின் மேக்னா தன்யன நிதானப்படுத்தி கொயடக்ொனலில்

நயடகபறும் ேருத்துவ முொம் க்கு ெைந்து கொள்ள மவண்டும்
எனவும் அடுத்த வாரம் கைல்ை இருப்பதாெ கூறினாள்… இரு
வாரங்ெள் ெழித்மத ைந்திக்ெ முடியும் என்றும் கூறினாள்…

அவள் கூறியயத ஒருவித மைாெத்துடன் மெட்டு

கொண்டிருந்த கெௌதம் அப்கபாழுது மிெ மவெோெ ப ந்து வந்து

306
 …
கொண்டிருந்த டுொட்டி யபக்கில் இருவர் சீறி பாய்ந்து வந்து
கொண்டிருந்தனர்…

அந்த ைத்தத்தில் இருவரும் அந்த யபக்யெ மநாக்ெ

அவர்ெயள தாண்டி ப ந்து கைன் து

மேக்னா, "சூப்பர் யபக் ை கிரிஷ்"என்று சிறு பிள்யள

ைந்மதாைத்துடன் கூ

கெௌதம், அவளது முெத்தில் வரும் ேகிழ்ச்சியய ெண்டு ஆம்

என் ான்…

மேக்னா, " இந்த யபக் ை வாழ்க்யெ ை ஒரு முய யாவது

மபாயிடனும் கிரிஷ் "… என்ெ

கெௌதம், ஹ்ம்ம் என்று ேட்டும் கைால்லி அந்த ெடயை

கவறித்தான்…

மேக்னாமவா அவனது முெத்தில் மதான்றிய ோற் த்தில் "நான்

சும்ோ கைான்மனன்… இது ோதிரி ஆயிரம் யபக் வாங்ெைாம்…
நீங்ெ வாங்குவீங்ெ எனக்கு அந்த நம்பிக்யெ இருக்கு"… என்று
அவனுக்கு ஆறுதல் கூ

அதற்கு கெௌதம் ஒன்றும் கைால்ைவில்யை…

307
 இதுவயர இருவரும் தங்ெளுக்குள் உ யவ வளர்த்து
கொள்ளுவத்திமை ைேயம் எடுத்து கொண்டதால் கெௌதமின்
பின்புைம் ஒன்றும் மேக்னா விற்கு கதரியாது… அவள் பின்னாமை
சுற்றி கொண்டிருந்ததால் அவனும் விைாரிக்ெ வில்யை… அவள்
வீடு ேட்டுமே கதரியும் கெௌதமுக்கு… எப்படி தமிழ் கதரியும்
என்று மெட்டதுக்கு அம்ோ தமிழ் அப்பா ஹிந்தி என்று கூ ஓ
அது தான் உங்ெயள பார்க்கும் மபாது நம்ே ஊரு ைாயல்
இருந்துச்ைா என் ான்… மேக்னா நீங்ெ எதுக்கு மும்யப ை
இருக்கீங்ெ என்று மெட்டதுக்கு மவயை விஷயோெ இருக்மென்
என்று முடித்து விட்டான்… ைரியாெ கைால்ை மவண்டும் என் ால்
இவர்ெள் குடும்பம் மவயை என் அடுத்த ெட்ட மபச்சு
வார்த்யதெளுக்கு கைல்ைவில்யை என்ம கைால்ைைாம்…

308
 …

அத்தியாயம் 25
கொயடக்ொனலில் உள்ள கிராேத்தில் பழங் குடியினர்
வசிப்பிடத்தில் முொம் இட்டு இருந்தனர் இவர்ெளது ேருத்துவ
குழு… அவள் வந்து ஒரு வாரம் ெடந்து விட்டது… கெௌதமிடம்
இருந்து ஒரு மபான் இல்யை… அவள் அயழத்தாலும் யைன்
கியடக்ெவில்யை… அவளுக்மொ ஒமர தவிப்பு வீட்டில் இருந்து
அயழக்கும் மபாது அவர்ெளிடம் இனியேயாெ மபசி யவத்து
விடுவாள்… அவர்ெள் ேனம் வருந்த கூடாது என்பதற்ொெ…
ஆனால் ேனம் முழுவதும் அவளுயடய கிரிஷ் ேட்டுமே…

இன்னும் ஒரு வாரம் இங்மெ இருக்ெ மவண்டும் அது

முடிந்தால் மநமர மும்யப மபாய் அவனிடம் என் ொதயை நாமன
கைால்ை மபாகிம ன்… எதற்கு தயக்ெம் அவன் என்யன
ொதலிக்கி ான் என்பது எனக்கு நன் ாெமவ கதரியும்…
இருக்ெட்டும் நாமன முதலில் ொதயை கைால்லுகிம ன் என்று ஒரு
முடிவு எடுத்து கொண்டாள்…

அவள் முடிவு எடுத்த அமத ைேயம் கொயடக்ொனலுக்கு

விக்கியும் கெௌதமும் பயணம் கைய்து கொண்டிருந்தனர் விக்கி
ொரிலும் கெௌதம் யபக்கிலும் ஆம் அவயள தான் முதலில் இந்த

309
யபக்கில் உக்ொர யவப்மபன் என்று கூறி நண்பயன கூட
ஏற் ாேல் கைன்யனயில் இருந்து பயணம் கைய்து
கொண்டிருந்தனர்… ஆம் அவள் யபக்யெ பற்றி மபை
கதாடங்கியதும் கெௌதம் முடிவு எடுத்து விட்டான் யபக் வாங்ெ
மவண்டும் என்று மநமர கைன்யன வந்து மஷாரூமில் இல்ைாேல்
கவளிநாட்டில் இருந்து இப்பமவ மவண்டும் என்று அடம் கைய்து
நியனத்தயத நடத்தி விட்டான்…

விக்கி ஆயையாெ கதாட மபாெ அதற்கு கூட அவன்

ைம்ேதிக்ெவில்யை… அவயள முதலில் ஏற்றிய பின்னமர
நண்பனுக்கு இடம் என்று கைால்லிவிட்டான் விக்கியும் நண்பனின்
ொதயை உணர்ந்து ஒன்றும் கைால்ைாேல் அவனுடன் இமதா
இப்கபாழுது பயணம் கைய்து கொண்டு இருக்கின் னர்…

கெௌதமுக்கு இந்த ேயைெளின் அரசியான கொயடக்ொனலில்

தன் ொதயை வாய் கோழியாெ கூ வும் அதற்கு அவளுக்கு
அவனது பரிைாெ இந்த யபக்கும் என்று நியனத்து தான் அயத
வாங்கினான்… யபக் என் ரூபத்தில் ஒரு ொையன வாங்கி
கொண்டு தன் ொதயையும் ொதலியயயும் கொல்ை மபாகும்
விஷத்யத தான் வாங்கி கொண்டு மபாகிம ாம் என்று கெௌதமும்
அறியவில்யை…

310
 …
அவன் பின்னால் பயணப்பட்டு கொண்டிருக்கும் விக்கிக்கும்
கதரியவில்யை… தன் நண்பன் இந்த கொயடக்ொனயை விட்டு
கைல்லும் மபாது அந்த உடலில் உயிர் ேட்டுமே இருக்கும் மவ
ஒன்றும் கையல்படாது என்று அறியவில்யை… விக்கி மநமர
மோட்டல் ரூமில் கைல்வதாெவும் கெௌதம் மேக்னாயவ ைந்தித்து
விட்டு வருவதாெ ஏற்பாடு…

அன்று விடுமுய ஆதைால் முொம் முடிந்தவுடன் ஊயர

சுற்றி பார்க்ெைாம் என்று எண்ணி மேக்னா ேற்றும் அவளது
நண்பர்ெள் குழு ஊர் சுற்றி கொண்டிருந்தனர்… ஒரு ெயடயில்
அழொன ஷிர்ட் கவளிமய கதாங்ெ விட்டு இருப்பயத பார்த்து
கெௌதமின் நி த்துக்கும் உயரத்துக்கும் கபாருத்தோெ இருக்கும்
என்று எண்ணி அவள் நண்பர்ெயள விட்டு கேல்மை அந்த ெயட
மநாக்கி கைன் ாள்…

அந்த ஷிர்ட்யட அருகில் பார்த்ததும் பிடித்து மபாய் விட

அயத வாங்கி நிமிர்த்தி பார்த்துக்கொண்டு இருக்ெ அந்த
ைட்யடயின் ேறுபு ம் நிழல் ஆட அது யார் என்று பார்க்கும்
மபாது அங்மெ அந்த ைட்யடயின் உரியேக்ொரன் நின்று இவயள
பார்த்து சிரித்து கொண்டிருந்தான்…

முதலில் அவயன பார்த்து இது நிஜம் தானா என்று கிள்ளி

311
பார்த்து கொண்டவள் உண்யே தான் என்று உணர அவன் வந்து
இத்தயன நாள் ஆகியும் அயழக்ெ வில்யைமய என் மொபத்தில்
அவயன ெவனியாது மபாை அந்த ைட்யடக்கு பில் மபாட
கைான்னாள்…

கெௌதமோ அந்த பில்ை மபாட்ட ைட்யடயய அவளிடம்

இருந்து வாங்கி அவள் முய ப்பயத கூட ெவனிக்ொேல் உயட
ோற்றும் அய க்கு கைன்று அயத அணிந்து வந்தான்… அந்த
உயட அவனுக்ொெமவ வடிவயேத்த ோதிரி இருந்தது…

இருவரும் ஒன்றும் மபைாேல் கவளிமய வரும் மநரம் கெௌதம்

பின்னால் வந்து அவள் ெண்ெயள தன் யெ கொண்டு
ேய த்தான்… இவன் என்ன கைய்கி ான் என்று யெயய விைக்ெ
மபானவயள மபைாேல் அயேதியாெ இரு என்று கூறி யபக்
நிற்கும் இடத்திற்கு கைன்று அவள் ெண்ெளின் மேல் உள்ள யெயய
விைக்கினான்…

ெண்யண தி ந்தவள் நம்ப ேறுத்து விட்டாள்… புத்தம் புதிய

நியூ ோடல் டுொட்டி யபக் ஒன்று நின்று கொண்டு இருந்தது…
மேக்னாவிற்கு

மபச்மை வரவில்யை… தான் ைாதாரணோெ கூறிய ஒரு

விஷயத்யத இவ்வளவு தூரம் அயத கைய்து நடத்தி இருக்கும்

312
 …
இவயன என்ன கவன்று கைால்ை…

அவளுக்கு அழுயெ வர அழக்கூடாது என்பது மபால் விரல்

ொட்டி வண்டியில் ஏ கைான்னான்… அவளும் வண்டியில் ஏறி
அேர்ந்தாள்… நண்பர்ெள் என்று கூ வியரவாெ வந்து விடைாம்
என்று கூறி வண்டியய எடுத்தான்…

வண்டி மிெ வியரவாெ ப ந்து கொண்டிருந்தது…

ஆரம்பத்தில் பயந்து பின்னால் பிடித்து கொண்டிருந்தவள்
ேயைெளின் மேமை ஏறும் மபாது அவள் அறியாேல் அவயன
இறுெ அயணத்து கொண்டாள்…

அவள் அயணக்ெவும் வண்டி ஒட்டி கொண்டிருந்தாலும்

கெௌதம் தன்னவளின் அருொயேயில் சிலிர்த்தான்… மேக்னாவிற்கு
இப்மபாமவ அவள் ொதயை கைால்ை மவண்டும்… அவனுக்கும்
அமத நியையே தான்… ொற்றில் ப ந்து கொண்டிருந்த கூந்தயை
ெட்டு படுத்த முடியாேல் கைவியய அயடக்கும் மவெத்தில் ப ந்து
கொண்டிருக்கும் மவயளயில் மேக்னா கேல்ை ஐ ைவ் யூ என்ெ…

ஸ்பீடில் மபாய் கொண்டிருந்த வண்டியில் கவௌதமுக்கு அவள்

கைான்னது ஒன்றும் மெட்ெவில்யை… கெௌதமோ ெத்தி என்ன
கைான்ன என்று மெட்ெ அவ்மளா ஐ ைவ் யூ என்று ெத்த
கெௌதமுக்கு நம்ப முடியவில்யை இயத விட மவ என்ன

313
மவண்டும் தன்னவள் வாய் கோழியில் உன்யன ொதலிக்கிம ன்
என்று கூறியயத மெட்டதும் அதுவயர அவயன அயணத்து
அேர்ந்து இருந்தவளின் மீது மோெம் வர இப்கபாழுமத அவனுக்கு
அவயள முத்தம் இட மவண்டும் என்று மதான் ,

அந்த பக்ெம் இந்த பக்ெம் யாரும் இல்யை என்பயத அறிந்த

கெௌதம் ஸ்பீடில் யபக் மபாய் கொண்டு இருக்கும் மபாமத அவன்
யெ இரண்டும் ோண்டில் பாரில் பிடித்து இருக்ெ கேல்ை தன்
தயையய ேட்டும் திருப்பி, அவள் அவயன நிமிர்ந்து பார்க்ெ ஐ
ைவ் யூ என்று கைால்லி அவள் இதமழாடு தன் இதயழ
கபாறுத்தினான்… அந்த முத்தம் ஒரு இரு வினாடி கூட ெடந்து
இருக்ொது எதிரில் வந்த ைாரி மீது நியை தடுோறி மோத "கிரிஷ்
"என் ைத்தம் ேட்டும் அந்த ேயை முகியழ கிழிக்ெ தூமர மபாய்
எரியப்பட்டாள் மேக்னா… கெௌதமோ அவளின் எதிர் பு ம் மபாய்
விழுந்தான்… தயையில் தயை ெவைம் அணிந்து இருந்ததால் தயை
ேட்டும் உயிர் பியழத்தது… ஒரு உயிர் ேட்டும் கிரிஷ் என்
வாக்மொடு தன் உயியர விட்டது… ஒரு நிமிடத்துக்குள் எல்ைாம்
முடிந்தது…

எல்ைாம் நடந்து முடிந்து விட்டு ஒரு ோதம் ஆகி விட்டது…

தயை ேட்டுமே அயைக்ெமுடியும் உடல் முழுவதும் ேருத்துவ
ைாதனங்ெள் சூழ படுத்து கிடந்தான் கெௌதம்… ஒரு அதிர்ச்சியின்

314
 …
பாெம் ஆெ சிை நாட்ெள் மொோவில் இருந்தான் கெௌதம்…
கேல்ை ெண்விழித்து பார்க்கும் மபாது சுேதி, மொபாை கிருஷ்னன்
ேற்றும் விக்கி நின்று கொண்டிருந்தனர்… அவமனா யாயரமயா
மதட அந்த முெம் ொண கியடக்ொேல் ேறுபடியும் ேயக்ெத்தில்
ஆழ்ந்து மபானான்…

ேெயன நியனத்து அழ ேட்டுமே முடிந்தது அந்த பாைமிகு

கபற்ம ார்ெளால்… மதாள் கொடுப்பான் மதாழன் அயத ஒவ்கவாரு
கநாடியும் நிரூபித்து கொண்டு இருந்தான் விக்கி… கேல்ை கேல்ை
கெௌதம் ைரி ஆகி வர மேலும் ஒரு ோதம் பிடித்தது… விக்கி
கூமட இருந்து எல்ைாம் கைய்தாலும் அவன் மெக்கும்
மெள்விெளுக்கு பதில் அளிக்ெ ேறுத்து விட்டான்…

ஒரு ெட்டத்தில் மொபம் வந்து கைால்ை மபாறியா இல்ையா

என கெௌதம் விக்கியின் ைட்யடயய பிடிக்ெ இல்ைாத ஒருத்தியய
எங்மெ எங்மெ னு மெட்டா நான் என்ன பதில் கைால் து என
கவடித்து அழுதான்…

அவன் கூறியயத மெட்டதும் நம்ப முடியாேல் என்ன ஆச்சு

ேச்சி கதளிவா கைால்லு இல்ைாட்டி நான் கைத்மத மபாய்
விடுமவன் என்று நண்பயன மிரட்ட அவன் கூ கதாடங்கினான்…

ைாரி மோதியதில் கெௌதம் கதரிக்ெப்பட்டு ஒரு ேயையில்

315
மோதி விழுந்தான்… யபக்கும் மேக்னா வும் அப்பளம் மபாை
வண்டிக்குள் விழுந்து சியதந்தனர்… அங்மெ உள்ள ேயைவாழ்
ேக்ெளின் உதவியால் ேருத்துவ ேயனக்கு கொண்டு கைல்ை
பட்டனர்… விவரம் அறிந்து வந்த விக்கி நண்பனின் நியை ெருதி
மவதயன பட்டு அங்குள்ள மபாலீைாரிடம் கெௌதமின் தந்யதயின்
கபயயர கூறியவுடன் கெௌதம் தனியார் ேருத்துவேயனக்கு
ோற் பட்டு தீவிர சிகிச்யை அவனுக்கு அளிக்ெ பட்டது…

அதற்குள் கெௌதமின் கபற்ம ாருக்கும் தெவல் அளிக்ெ

பட்டது அவர்ெள் வியரந்து வந்து கொண்டிருந்தனர்… கெௌதயே
தனியார் ேருத்துவேயனயில் மைர்க்ெப்பட்டதால் ேருத்துவர்ெள்
அவயன நன்கு ெவனித்து வந்தனர்… அதற்குள் மேக்னா யவ
மதடி விக்கி அரசு கபாது ேருத்துவயனக்கு கைன் ான் அவளது
நியையேயய பற்றி அறிய… அமத ைேயம் அவள்
குழுவினர்ெளும் ேருத்துவேயனயய அயடந்தனர்… அவள்
அடிப்பட்டதும் இ ந்து விட்டாள் என்று அங்குள்ள ேருத்துவர்ெள்
கூ இந்த கபண் யார் என்று விைாரயண கைய்ததில் கூமட வந்த
மதாழியய ொணவில்யை என் ஒரு வழக்கு ோயை வந்ததாெ
அருமெ உள்ள ேற்க ாரு மபாலீஸ் கூ அந்த ேருத்துவ
முொம்க்கு தெவல் அளிக்ெ பட அங்கிருந்து வந்த ஆசிரியர்ெள்
மேக்னா தான் என்று கூ அவள் கபற்ம ாருக்கும் தெவல்

316
 …
அளிக்ெ பட்டது…

மேக்னா வின் கபற்ம ார்ெள் வந்ததும் ெதறி துடித்தது அந்த

ேருத்துவேயன முழுவதும் அந்த அரவம் மெட்டது… அவர்ெளால்
ஏற்று கொள்ளமவ முடியவில்யை… எப்படி என்று விைாரித்ததில்
ஒரு யபக்கும் ைாரியும் மோதியதில் அந்த பக்ெோெ வந்து
கொண்டிருந்த மேக்னாவின் மீது மோதி அவள் இ ந்து விட்டாள்
என்று மபாலீைார் கூறி வழக்யெ முடித்து விட்டனர்… பணபைம்
நிய ந்ததால் எங்கும் கெௌதம் கபயர் அடிபட வில்யை… அது
ஒரு விபத்து என்று கூறி வழக்யெ முடித்தனர்…

மேக்னாவின் கபற்ம ார் க்கு ஆ ாேல் அங்மெ உள்ள ைெ

ோணவிெயள மெக்ெ தங்ெளுடன் வந்து கொண்டிருந்தவள்
திடிகரன்று ோயம் ஆகி விட்டாள்… பின் எங்கு மதடியும்
கியடக்ெவில்யை… ஆனால் அவள் எப்படி இவ்வளவு தூரம்
பயணம் கைய்தாள் என் மெள்விக்கு யாருக்கும் வியட
கதரியவில்யை அங்மெ பணம் நன் ாெ மவயை கைய்தது…

விக்கி தன் நண்பனிடம் கூறி முடித்தான்… அது ஒன்றும்

அவனுக்கு ஏ வில்யை தன்னுயிர் ொதலி இல்யை என்
கைால்யைமய அவனால் நம்ப முடியவில்யை… அவன் கூறுவயத
எப்படி ஏற்று கொள்ள முடியும்… ஆயினும் அவள்

317
இ க்ெவில்யை… அவளால் தன்யன விட்டு மபாெ முடியாது என்று
கெௌதமின் உள்ேனம் அடித்து கொண்மட இருந்தது… அவள்
இ ந்து விட்டாள் என்று அறிந்ததும் விக்கியும் வந்து விட அதன்
பி கு என்ன நடந்தது என்று கெௌதமுக்கு கதரிய மவண்டும்…

அடுத்த ஒரு ோதத்துக்குள் அவயள பற்றி அறிய மவண்டும்

என்பதற்ொமவ பிடிவாதம் ஆெ அவன் பூரண குணம்
அயடந்தான்… தன் நண்பனிடமும் கபற்ம ாரிடமும் தான்
கொயடக்ொனல் மபாவதாெ கூறினான்… அவர்ெள் ேறுக்ெ ேறுக்ெ
மெக்ொேல் அந்த ேருத்துவேயனக்கு கைன் ான்… எந்த வியடயும்
கியடக்ெவில்யை… என்ன கைய்யைாம் எந்தது மயாசித்து பார்த்து
அங்மெ இருக்கும் உதவியாளிடம் விைாரிக்ெ முதலில் ேறுத்தவன்
பின் அங்மெயும் பணத்யத ொட்ட பல்யை இழித்து கொண்டு
அவளது ரிப்மபார்ட் யய நெல் எடுத்து கொண்டு வந்து
கொடுத்தான்…

அயத வாங்கி படித்தவனுக்கு ஒரு இடி இ ங்கியது…

எல்மைாரும் கைான்னது மபாை அவள் இ ந்து விட்டாள் என்று
ரிப்மபார்ட் கூ அப்படிமய ெண்ணீர் வழிய படித்து
கொண்டிருந்தவன் கீமழ உள்ள பத்தியய படிக்ெ அதில் அவளது
இதயம் தானம் கைய்ய பட்டுள்ளது என்று எழுதி இருந்தது…
அப்மபா அவள் ைாெவில்யை… மவறு ஒரு உடலில் ஒளி வீசி

318
 …
கொண்டு இருக்கி ாள் என் மதவயத கபண் என்று நியனத்து
யாருக்கு அவள் இதயம் ோற் ப்பட்டு இருக்கி து என்று அறிய
முயை கபரிதாெ ஒன்றும் மதயவ இல்யை மய பணம் நீட்ட
அவனுக்கு கைாந்தோன இதயம் எந்த இடத்தில் பத்திரோெ
யவக்ெ பட்டுள்ளது என்று அறிந்தான்…

ஆம் நிஷாவுக்கும் தான் அந்த இதயம் ோற் ப்பட்டு

இருந்தது… அவளது முெவரி இருக்கும் இடத்திற்கு கைல்ை
கெௌதோல் அவயள கநருங்ெமவ முடியவில்யை… அவள் ஒரு
அரசியலில் முக்கியோன நபரின் ேெள் நிஷா… அவயள
ைந்திப்பது அவ்வளவு எளிதல்ை…

இருந்தும் அவன் விடா பிடியாெ அவயள ஒரு ோதம்

பின்னாமை சுற்றி கெௌதம் அவயள ெண்டான்… நிஷா 15 அல்ைது
16 வயது சிறு கோட்டு… அவள் வந்த வண்டி பழுது அயடந்து
இருக்ெ மராட்டில் எதிர்பு ம் இருக்கும் கேக்ொனிக் ெயடயில்
அவளது வண்டியய ைரி கைய்ய நிறுத்தி இருக்ெ இவ்மளா
மராட்டின் ேறுபு ம் நின்று கொண்டிருந்தாள் மொபத்துடன்
அவயள அருகில் நிற்கும் வாலிபர்ெள் அந்த வயதுக்மெ
உரித்தான மெலி கிண்டலில் இ ங்கினர் அவமளா பயந்து கொண்டு
நின் ாள்…

319
 அவள் பயந்து கொண்டு நிற்கும் ொட்சியய தான் கெௌதம்
பார்த்தது… கெௌதம் முதலில் நிஷா யவ ெண்டதும் அவனுக்கு
கைாந்தோன இதயத்யத தான் பார்த்தான்… அந்த இதயம் இனி
வாட இந்த கெௌதம் விடோட்டான் என்று உறுதி எடுத்துக்கொண்டு
அவயள மெலி கைய்த வாலிபர்ெயள அடித்து துயவத்து எடுத்து
விட்டான்…

நிஷாவுக்மொ ஒரு ஹீமரா வந்து ைண்யட இட்டு அவயள

ொப்பாற்றியது மபாை இருந்தது… ைண்யட முடிந்ததும் ஓடி வந்து
அவன் யெயய பிடித்து கொண்டாள் நன்றி அண்ணா என்று கூ
கெௌதமோ அவள் ென்னம் தட்டி அவயள பற்றி விைாரித்தான்…

அவளும் அவயள பற்றி கூ அவன் தன் மபான் நம்பர் யய

கொடுத்து "உனக்கு எந்த நிமிடம் எந்த கநாடி எந்த பிரச்ையன
வந்தாலும் கைால்லு நான் இருப்மபன் உனக்ொெ"… என்று தனக்கு
தாமன கைால்லி கொள்ளுவது மபாை அவளிடம் கூறினான்…
அவமளா அவன் கூறுவயத மெட்டு தயை ஆட்டி" நீங்ெ ஏன்
எனக்கு இது எல்ைாம் கைய்யுறீங்ெ" என்று மெட்ெ,

"எனக்கு உன்யன பிடிக்கும் நான் உனது நண்பன் என்று

யவத்து கொள் இல்யை என் ால் உன் ொப்பாளன் என்று யவத்து
கொள் உனக்கு ஒன்று என் ால் நான் வருமவன் அது எந்த

320
 …
சூழ்நியையிலும் வருமவன் என்று கூறினான்… " அவளும் அவன்
கைால்லுவதுக்கு எல்ைாம் தயை ஆட்டி கொண்டு மெட்டாள்…

பின் அதுமவ வாடிக்யெ ஆனது நிஷாவுக்கு ஏதாவது

பிரச்சியன என் ால் அடுத்த நிமிடம் கெௌதம் அவள் இடத்தில்
நிற்பான்… நிஷாவும் பைமுய அவனிடம் மெட்டு இருக்கி ாள்
நான் உனது ொப்பாளன் என்று யவத்து கொள் என்று
முடித்துவிடுவான்…

அப்படிமய அவள் சிறு விஷயத்துக்கு கூட கெௌதயே

அயழப்பாள் கெௌதம் வந்து நிற்பான்… என்ன ஏது ஒன்றும் மெக்ெ
ோட்டான் அவனுக்கு கைாந்தோன இதயம் ேகிழ்ச்சி அயடய
மவண்டும் அவ்வளமவ… அப்படிமய மூன்று வருடம் ெழிய ஒரு
நாள் கெௌதயே அயழத்து அழுது கொண்மட தான் ஒருத்தயன
ொதலிப்பதாெவும் என் கபற்ம ார் ேறுக்கி ார்ெள்… கெௌதம் வந்து
உதவ மவண்டும் என்று கூ கெௌதமும் உதவி கைய்யவதாெ
வாக்கு அளித்தான்…

நிஷாவின் ொதைன் ஜார்ஜ்யும் நிஷாவும் கெௌதமின் தயவில்

ைந்தித்து தங்ெள் ொதயை வளர்த்து வந்தனர்… வயதின்
கிளர்ச்சியில் அவர்ெள் எல்யை மீ நிஷா ெருவுற் ாள்… அந்த
கைய்தி கதரிந்ததும் அவளின் அப்பா குதிக்ெ கெௌதம் வந்து

321
தயையிட்டு இருவயரயும் மைர்த்து யவத்துள்ளான்… இருவரும்
இப்கபாழுது ைந்மதாைோெ வாழ்ந்து வருகின் னர் என்று விக்கியும்
நிஷாவும் ோறி ோறி தங்ெளுக்கு கதரிந்தது எல்ைாம் ஜனனிக்கு
புரிய யவக்கும் முயனப்மபாடு கெௌதமின் வாழ்க்யெயய பற்றி
கூறி முடித்தனர்…

அவன் ெயதயய மெட்ட எல்மைார் ெண்ணிலும் ெண்ணீர்

வந்ததுக்ொன தடயம் இருக்ெ ஜனனி ேட்டும் சியை மபாை
அேர்ந்து இருந்தாள்… அவளது ெண்ணீர் எல்ைாம் வற்றி விட்டது…

322
 …

அத்தியாயம் 26
அந்த வீட்டில் உள்ள அயனவரும் கெௌதமின் பயழய
வாழ்க்யெயய எண்ணி துக்ெ பட்டு கொண்டு இருக்ெ ஜனனி
என் சியை இப்கபாழுதும் உயிர் இல்யை… அவளுக்கு அறியாத
அவனது ஒரு பக்ெம் அவனது விதிவைத்தால் மதாற் ொதல்,
ேறுபக்ெம் நிஷா அப்மபா நான்…

அவனது பயழய ொதயை அறிந்து என்ன கைால்வது என்று

கதரியாேல் அேர்ந்து இருந்தாள் ஜனனி… அந்மநரம்
மேக்னாவிற்க்ொெ அழுவதா இல்யை என் ெணவனுக்ொெ
அழுவதா பாவம் இரு வருடங்ெளாெ ஒரு பாவமும் கைய்யாத
நிஷாயவ திட்டி தீர்த்மதாமே அதுக்ொெ வருந்துவதா இல்யை இது
ஏதும் என்னிடம் கைால்ைைாேல் இருந்ததுக்ொெ ெணவன் மீது
மொபடுவதா… இல்யை உண்யேயய என்னிடம்
ேய த்துக்கொண்டு இருந்ததுக்ொெ இவர்ெள் எல்மைார் மீதும் என்
வருத்தத்யத ொட்டுவதா நான் என்ன கைய்யட்டும்…

அவளுக்மெ புரியவில்யை… ஒன்றும் விளங்ெவில்யை… என்

ெணவன் கெௌதம் அவன் ொதல் முழுவதும் எனக்கு ேட்டும் தான்
என்று ஜனனி என்னும் ைராைரி ேயனவிக்கு இந்த மேக்னா, நிஷா

323
அவர்ெளுக்கு பின் தான் நான்… ேற்றும் என் இரண்டு வருட
வாழ்க்யெயய இவர்ெள் ொரணம் ஆெ இழந்மதமன என்று
நியனக்கும் மபாது வலிக்கி து… அமத ைேயம் என் வலியய விட
கெௌதமின் வலியும் மவதயனயும் கபரியது என நியனக்கும் மபாது
அவன் மீது இரக்ெம் சுரக்கி து… ஆனால் ஒன்று ேட்டும்
விளங்கியது என் ெணவன் எனக்கு துமராெம் கைய்ய வில்யை
என்பயத உணர்ந்த கநாடி ேனம் இமைைாவது மபாை
உணர்ந்தாள்…

அவளின் நியை உணர்ந்தாலும் இயதயும் கூறி விடைாம் என

விக்கி கதாடர்ந்தான்… மேக்னா என் பக்ெம் எறிந்து ைாம்பல்
ஆகியதும் யாரிடனும் ஏன் விக்கியிடம் கூட ஒரு எல்யை வகுத்து
பழெ கதாடங்கினான்… ஒரு ொதல் விரக்தியில் சுற்றி
கொண்டிருந்த கெௌதம் தனக்குள்மள மேக்னா அவன் மதவயத
கபண் அவள் நியனவுெளும் அவள் ைாகும் தருவாயில் கிரிஷ்
என் அயழப்பு இரண்டும் மைர்ந்து அவன் உ க்ெத்யத கெடுக்ெ
தனக்குள்மள இறுகி யாரிடமும் ஒட்டி உ வாடேல் இருக்ெ பழகி
கொண்டான்…

அவள் நியனவு தாக்கி கொண்மட இருக்ெ அதில் இருந்து

கவளிமய வர அவன் எடுத்து கொண்ட ஆயுதம் கதாழில் அதில்
அவன் தந்யதயய ொட்டிலும் முன்மனறினான்… யாயரயும்

324
 …
தன்னிடம் கநருங்ொேல் பார்த்து கொண்டான்… அதில் விக்கி கூட
அடக்ெம் தான் கெௌதமே விக்கியய அகேரிக்ொ கைல்ை
அனுேதித்தான்… அவன் உன் கூட இருக்கிம ன் என்று
கைால்லியும் மெட்ெவில்யை உன் வாழ்க்யெயய பார் என்று
கைால்லி விட்டான்… அப்மபாது இருந்த சூழ்நியையில் அவனுக்கு
பயம் எங்மெ என் உயிர் நண்பனும் தன்யன விட்டு கைன்று
விடுவாமனா என்று…

இதற்கு எல்ைாம் விதி விைக்கு நிஷா… நிஷாவிற்கு மவண்டி

கெௌதம் எல்ைாம் கைய்வான்… அவள் எந்த மநரத்தில் எந்த
சூழ்நியையில் அயழத்தாலும் கெௌதம் அங்கு இருப்பான்… அவன்
கைான்னது மபாை அவன் நிஷாவிற்கு கொடுத்த வாக்யெ இந்த
கநாடி வயர ொப்பாற்றி கொண்டு இருக்கி ான்…

அதன் மபாக்கில் கெௌதமின் வாழ்க்யெ ஒரு இயந்திர ெதியில்

சுழை இரு வருடங்ெளாெ அயேதியாெ இருந்த கெௌதமின்
கபற்ம ார் கேல்ை அவன் திருேண மபச்யை எடுக்ெ அவன்
தீர்க்ெோெ ேறுத்துவிட்டான்… என் வாழ்வில் இனி ஒரு
கபண்ணுக்கு இடம் இல்யை என்று கூறிவிட்டான் இந்த
விஷயத்தில் யார் கைால்லியும் கெௌதம் மெட்ெவில்யை…

கெௌதமின் கபற்ம ார்ெளுக்கு இவயன என்ன கைய்வது என்று

325
கதரியவில்யை… என்ன கைான்னாலும் மெக்ெோட்மடன் என்று
இருக்கும் மபாது என்ன கைய்ய… இதற்கியடயில் தான் சுேதிக்கு
உடல்நியை ைரியில்ைாேல் மபாெ ஜனனி அவன் வாழ்க்யெயில்
நுயழந்தாள்…

கெௌதம் ஜனனியய இந்த திருேணத்யத நிறுத்த கைால்ை

கைால்லி தன் நண்பனின் உதவியய நாடினான்… கெௌதமே மபாய்
ஜனனியிடம் திருேணத்யத நிறுத்த கைால்ை முடியும் ஆனால்
அவன் சுேதி கொடுத்த ைத்தியத்தின் மபரில் அயேதியாெ இருந்து
நண்பனின் உதவியய நாடினான்…

அவன் எல்ைாம் பார்த்து கொள்ளுவதாெ கூறி ஜனனியிடம்

ஒன்றுமே கைால்ைாேல் ேய த்து விட்டான்… தன் நண்பனின்
வாழ்க்யெ நன் ாெ அயேந்து விடாதா என்று எண்ணி தான்
அவன் உண்யேயய ேய த்தது… இதில் துளி அளவும் கெௌதமின்
பங்கு இல்யை… ெல்யாணத்தில் விருப்பம் இல்யை என்று கூறி
என்யன ேணந்து விட்டாள் ஜனனி என்று தான் அவர்ெள்
வாழ்க்யெயின் ஆரம்ப ெட்டத்தில் அவயள துன்புறுத்தியது
எல்ைாம்…

ஆனால் இந்த இடத்தில் ஜனனிக்கு நான் என்ன தவறு

கைய்மதன் இவர்ெள் வாழ்க்யெ நன் ாெ அயேய மவண்டும் என்று

326
 …
எல்மைாரும் என்யன பயன் படுத்தி கொண்டனரா என் மெள்வி
அவளுள் எழாேல் இல்யை… ஆனால் கெௌதமின் மீது ொதல்
கொண்ட ேனது அப்படி எழும் நியனயவ அடக்கி அவன்மேல்
இரக்ெம் சுரக்ெ யவத்தது… அவன் அவயள துன்புறுத்தியது
எல்ைாம் ே க்ெ யவத்தது… அவயன நல்ை விதோெ எண்ண
யவத்தது…

கெௌதம் நல்ைவன் தான் ஜனனி ோ அவன் வாழ்க்யெயின்

அதிர்ச்சிெள் அயத எப்படி எடுத்து கொள்ள மவண்டும் உன்னிடம்
எப்படி யெயாள மவண்டும் என்று கதரியாேல் நடந்து கொண்டான்
என்று மவதயனயுடன் கூறினான்…

அதன் பின் நடந்தது எல்ைாம் தான் உனக்கு கதரியுமே என்று

கூறி முடித்தான் விக்கி… அவள் யாமராடும் ஒன்றும்
மபைவில்யை… நிஷாவிடம் ேட்டும் என்யன ேன்னித்து விடும்படி
கூறி அய க்குள் கைன்று ேய ந்து கொண்டாள்…

எல்மைாரும் அவளின் நியை ெருதி அவளுக்கு மவண்டிய

தனியேயய கொடுத்தனர்… எல்மைாயரயும் மநசிக்கும் அவள்
ெணவன் அவயளயும் மநசித்தானா என் மெள்வி இன்னும் அவள்
ேனயத குயடந்து கொண்டு இருந்தது… ஏன் என்னிடம்
கைால்ைவில்யை… எத்தயனமயா இனியேயான இரவுெள் ஒன் ாெ

327
ெளித்மதாமே அப்கபாழுது எல்ைாம் கூறி இருக்ெைாமே… உடல்
ஒன் ாவது ேட்டும் தான் வாழ்க்யெயா ேனமும் ஒன்று மைர
மவண்டாோ என்று நியனத்து கொண்டு இருந்தாள்…

கெௌதமின் முன் வாழ்க்யெயய ேனதில் பதித்து கொள்ளமவ

அவளுக்கு முழுதாெ 24 ேணி மநரம் மதயவ பட்டது… பின்
சிறிது இயல்பாெ நடப்பது மபாை ொணப்பட்டாள்… அவளுக்கு
எல்ைாம் புரிந்தது நிஷாவின் வாழ்க்யெக்கும் கெௌதமுக்கும் எந்த
விதோன ைம்ேந்தம் இருந்தாலும் நிஷாவுக்கும் கெௌதமுக்கும்
இயடயில் அந்த ஒரு விஷயத்யத தவிர மவ எந்த விதோன
கதாடர்பும் இல்யை என்பமத அவளுக்கு ஆன ஆறுதல்…
அதனால் தான் தன் தவறு உணர்ந்து நிஷாவிடம் ேன்னிப்பு
மெட்டதும்…

ஆனால் ெணவயனயும் மேக்னாயவயும் இயணத்து

ஜனனியால் மயாசித்து கூட பார்க்ெ முடியவில்யை… ஆனால்
ெணவன் எந்த அளவுக்கு அவயள மநசித்து இருந்தால் அவளது
இதயத்யத கூட கபாக்கிஷோெ பாதுொத்து வருவான் என்று
நியனக்கும் மபாது இ ந்த மேக்னாவின் மீது சிறு கபா ாயேயும்,
அவள் இ ந்த நியையய எண்ணி அவள் மீது பரிதாபமும்
ஜனனிக்கு மதான்றியது… அது ஒரு ைராைரி ேயனவியின்
கபா ாயே தான் உரியே ெைந்த கபா ாயே என் ெணவன்

328
 …
எனக்கு ேட்டும் தான் என்பது மபாை…

வீட்டிமை அயடந்து கிடக்ெ முடியாேல் கவளிமய கைல்ைைாம்

என்று ேெனுடன் கவளிமய நடக்ெ மபானாள்… சிறிது தூரம்
கைன் தும் அவயள யாமரா அயழப்பது மபாை இருந்தது…
திரும்பி அவள் பார்க்ெ அவயள மநாக்கி ஓடி வந்து
கொண்டிருந்தார் அந்த கைவிலி… அவள் ெருவுற்றிந்த மபாது
அவளுக்கு ஆமைாையனயும், அவளின் பிரைவத்தின் மபாது
அவயள ேடி தாங்கிய அவளது அன்பு கைவிலி அவயர
ெண்டதும் ெட்டி கொண்டாள்…

அவரும் அவயளயும் குழந்யதயும் பார்த்துவிட்டு கெௌதயே

பற்றி மெட்டார்… ஜனனிமயா உங்ெளுக்கு எப்படி கெௌதயே
கதரியும் என்று மெட்ெ, அந்த கைவிலி கெௌதயே ைந்தித்தது பற்றி
கூ ஆரம்பித்தார்… அன்க ாரு நாள் கெௌதம் வந்து தன்யன
ைந்தித்து தன் ேயனவி மிகுந்த பயந்த சுபாவம் கொண்டவள்…

அவளுக்கு இந்த ைேயத்யத எல்ைா கபண்ெயள எதிர்

கொள்ளும் பிரச்ையனெள் பற்றியும் அயத எப்படி எதிர் கொள்ள
மவண்டும் என்று அவளுக்கு தங்ெளது ஆமைாையனெயள அளிக்ெ
முடியுோ என்று மெட்ெ, இதனால் அவளுக்கு பிரைவத்யத எதிர்
கொள்ள கூடிய யதரியத்யதயும், ேனபக்குவயதயும் அளிக்ெ

329
மவண்டும் என்று கூறினான்… அவரும் அவள்மேல் இருக்கும்
அவனின் மநைத்யத எண்ணி வியந்து ைரி என்று கூறினார்…

பின் பிரைவத்தின் மபாது அந்த கைவிலி அவள் யெயய

வருடியதும் அவள் ேயக்ெத்தில் ஆழ்ந்தாள் ஜனனி… அப்மபாது
உள்மள நுயழந்த கெௌதம் அவள் தயையய ஒரு யெயாலும் ேறு
யெயால் அவள் ெரத்யதயும் வருடி கொடுத்தான்… பின் வருண்
பி ந்ததும் அவயன முதலில் வாங்கியமத கெௌதம் தான்… இவள்
ேெயன கதாடும் முன்மப ேெனின் வாைத்யத உணர்ந்தான்…
ேெயன வாங்கியதும் உச்சி முெர்ந்து ெண்ெள் இமைைாெ ெைங்கியது
கெௌதமுக்கு அவன் உதிரம் என் ெர்வமும் வருயண தாங்கிய
மபாது மதான்றியது… பின் அவள் ேயக்ெம் கதளியும் முன்மன
கெௌதம் கேன்யேயாெ அவள் கநற்றியில் இதழ் ஒற்றி விட்டு
கைன்று விட்டான்…

அவர் கூறுவயத மெட்டவள் அதிர்ந்து ேகிழ்ந்து முதல்

முய யாெ அவள் ெண்ெளில் ெணவயன எண்ணி ைந்மதாைத்தில்
ெண்ணீர் வந்தது… பின் அவரிடம் உயரயாடி விட்டு ெணவயன
நியனத்து கொண்மட வருணுடன் வீட்டிற்கு வந்தாள்…

இரண்டு நாட்ெளாெ யாரிடமும் மபைாேல் இருந்தவள் இன்று

அவளாெ இயல்பாெ மபை கதாடங்கினாள்… எல்மைாரும்

330
 …
என்னகவன்று விைாரிக்ெ அவள் அந்த கைவிலி கூறியயத
கபருயேயாெ ஆனந்தோெ கைால்ை அவர்ெள் எல்மைாரும் ஒரு
மைர்ந்து ஆோம் எங்ெளுக்கு கதரியும் என்று கூறினார்ெள்…

அவமளா எல்மைாயரயும் பார்த்து முய க்ெ அயனவரும்

சிரித்தனர்… பின் ஒவ்கவாருவரும் கெௌதயே பற்றி கூ
கதாடங்கினர்… முதலில் கஜெதீஷ் கதாடங்ெ அவள் வீட்யட
விட்டு கவளிமயறி விோனம் ஏறியதும் கெௌதயே கதாடர்பு
கொண்டயதயும் கெௌதம் அவயள பார்த்து கொள்ள
கைான்னயதயும் பின் கெௌதம் தான் ஜனனியின் அம்ோ அப்பா
யவ இங்மெ வர யவத்தத்யதயும் அவளிடம் ஏதும்
மெட்ெக்கூடாது என்றும் குழந்யத பி ந்த மபாது வந்ததும் தினமும்
வீடிமயா ொலில் குழந்யதயிடம் மபசுவயதயும் அவயள
மவயைக்கு கைல்ை வலியுறுத்தியும், கோத்தத்தில் அவன் இல்யை,
அவயன விட்டு வந்துவிட்மடன் என்று நீ மவதயன படும் இந்த
இரண்டு வருடமும் உன்யன சுற்றி உன் கெௌதம் ேட்டுமே என்று
எல்மைாரும் கூறி முடிக்ெ ைந்மதாஷமும் கவட்ெமும் இப்மபாமவ
ெணவயன ொண மவண்டும் என் ஆயையும் எழ ேறு நிமிடமே
அவன் இப்மபா எங்மெ என்று கதரியாத ொரணத்தினால் அவள்
முெம் ைட்கடன்று சுருங்கியது… எல்மைாரும் நல்ை விதோெ
ெணவயன பற்றி கூறும் மபாது நான் ேட்டும் புரிந்து கொள்ளாேல்

331
இருந்துவிட்மடமன… புரிந்து கொண்டு இருக்ெ மவண்டுமோ…
கெௌதம் என் ெணவன்… இப்மபாமத அவயர எனக்கு ொண
மவண்டும்… நான் அவயர புரிந்து கொள்ளாேல் மபசிய
வர்த்யதக்ொெ ேன்னிப்பு மெட்ெ மவண்டும் என நியனத்து
கொண்டாள்…

எல்மைாரும் என்னகவன்று வினவ ஜனனி கெௌதயே ொண

மவண்டும் என்று கூ அயனவரின் முெத்திலும் ேகிழ்ச்சியின்
ைாயல்… அவளுக்கு புரிந்து விட்டமத… இனி இந்த யபயன்
எங்மெ கதாயைந்து மபாய் கிடக்கி ாமனா என்று சுேதி வருந்த
உடமன விக்கியய அயழத்து அவயன மதட கைான்னார்…

விக்கிமயா ஏற்ெனமவ அந்த முயற்சியில் தான்

இருப்பதாெவும் ொயை வயர கபாறுயேயாெ இருக்கும் படி
நாயளக்கு ெண்டிப்பாெ கெௌதயே ெண்டு பிடித்து விடைாம் என்று
ஆறுதல் கைய்தான்…

விக்கி கூறிய ைேதானத்தில் எல்மைாரும் உ ங்ெ கைன் னர்…

அந்த வீட்டின் உள்மள ஒவ்கவாரு

ஆள்ெளுக்கும் அது உ ங்ொ இரவானது… வருயண தவிர…

ஜனனிக்மொ தன் ெணவனின் வாழ்க்யெ யில் நிய ய அடி வாங்கி
இருக்கி ான் இனி நானும் அவயன மவதயன படுத்த கூடாது

332
 …
கெௌதம் அவயள விட்டு கைன் நாள் ஜனனி என்னகவல்ைாம்
கைால்லி விட்டாள் கெௌதயே பார்த்து அயத நியனத்து அவளுக்கு
வருத்தமே…

ஆனால் ஒன்றும் கைால்ைாேல் இருந்தால் தான் இத்தயன

பிரச்ையனயும்… இனி என் ெணவயன பற்றி நான் தான் அறிந்து
யவத்திருக்ெ மவண்டும்… மவறு யாரும் அல்ை… அதுமபாை இனி
யாரிடமும் அவயர பற்றி மெக்ெ மபாவது இல்யை… எது
என் ாலும் அவமர என்னிடம் கைால்ைட்டும்… நான் கூறுவது
என் ாலும் அவரிடமே கைால்லிக் கொள்மவன் என்று உறுதி
எடுத்து கொண்டாள்… அவர்ெளது கபற்ம ார்ெளுக்மெ
எப்படியாவது இருவரும் மைர்ந்து ஒரு நல்வாழ்வு தங்ெள்
குழந்யதெளுக்கு அயேய மவண்டும் என்பமத ஆகும்…
இருவரும் தவறு ஏதும் கைய்யாேல் எதற்கு இப்படியிருக்ெ
மவண்டும்… உண்யேயய அறிந்து ைந்மதாைோெ வாழட்டுமே என்
எண்ணம் அவர்ெளுக்கு…

ேறுநாள் ொயை கெௌதம் அகேரிக்ொ வில் தான் இருக்கி ான்

ெண்டுபிடித்து விடைாம் என்று கூறினான் விக்கி… ேதியம் வயர
கபாறுயேயாெ இருந்தவள் அதற்கு மேல் எனக்கு கபாறுயே
இல்யை என எண்ணி தான் கவளிமய கைல்லுவதாெவும்
குழந்யதயய பார்த்துக்கொள்ளும் படி இரு வழி தாத்தா

333
பாட்டியிடம் விட்டுட்டு கைன்று விட்டாள்… விக்கியிடம் அயழத்து
தானும் மதட மபாகிம ன் என்று கைால்லி யவத்து விட்டாள்…

மநமர நிஷா வசித்து வரும் இடத்திற்கு கைன்று அவளிடம்

கெௌதம் எங்மெ இருக்கி ான் என்று அவயள மெட்ெ கைான்னாள்…
அவள் அயழத்தால் தான் மபான் எடுப்பாமன கெௌதம்…
இருமுய அயழத்தும் எடுக்ொேல் மூன் ாம் முய எடுத்து
மபசினான்… அவன் இருப்பிடம் மெட்டு கொண்டு மபாயன
யவத்தாள் நிஷா… அவள் கூறியயத மெட்டதும் நிஷாவிடம்
வியட கப ாேல் கூட ஜனனி ஓடி விட்டாள்…

ஜனனி மபான பின் நிஷா விக்கியய அயழத்து இங்மெ

நடந்த அயனத்யதயும் கூறினாள்… விக்கிமயா தான் பார்த்து
கொள்ளுவதாெ கூறி யவத்து சிரித்து கொண்டான்… இந்த மநரம்
அவள் அவயன மதடி மபாவது தான் ைரி என்று அவனுக்கு பட
ஜனனி வீட்டுக்கு அயழத்து வீட்டிற்கு அவள் வர தாேதம்
ஆகும்… அவயள மதட மவண்டாம் கெௌதயே ொண கைன்று
இருக்கி ாள் என தெவல் கைால்லி விட்டான்… அந்த தெவல்
அவர்ெளுக்கு ேகிழ்ச்சியய கொடுத்தது…

இமதா இப்கபாழுது ெணவயன ொண ஓடி வந்து விட்டாள்

அவன் தங்கி இருக்கும் குடிருப்புக்கு… அயழப்பு ேணி அடித்து

334
 …
கொண்மட அவன் வரவுக்ொெ ொத்து இருக்கி ாள் ஜனனி…
ேனதில் எல்யையில்ைா ொதலுடன் அவன் ேட்டுமே மவண்டும்
என் ஆயையில் நிற்கி ாள்… அவன் வரவிற்ொெ…

335
 அத்தியாயம் 27
ஜனனியின் ேனதில் இப்கபாழுது கெௌதம் ேட்டுமே நிய ந்து
இருக்ெ ேெயன கூட விட்டுவிட்டு வந்து விட்டாள்… அவளுக்மெ
ஆச்ைரியம் தான் இருந்தும் என் ெணவனுக்கு பி கு தான் எல்ைாம்
என் ேனநியைக்கு வந்து விட்டாள் ஜனனி… அயழப்பு ேணி
அடித்து கொண்மட இருக்ெ யாரும் அந்த ெதயவ தி க்ெ
வில்யை… பின் ெதயவ தட்டி கொண்மட இருக்ெ கேல்ை ெதயவ
தி ந்தான் கெௌதம்… இவயள ெண்டதும் ஒரு கநாடி தீர்க்ெோெ
பார்த்து பின் உள்மள மபாய் விட்டான்… அவளிடம் ஒன்றும்
மபைாேல் உள்மள கைன் யத பார்த்து ஜனனிக்கு ஒன்றும்
புரியவில்யை… ஜனனிக்மொ உள்மள மபாவதா மவண்டாோ என்
ஆராய்ச்சியில் ஈடு பட்டு… நம் மீது மொபோெ இருக்கி ாமனா
எது ஆனாலும் உள்மள மபாய் பார்த்துக்கொள்ளைாம் என்
முடிவுடன் உள்மள நுயழந்தாள்…

கேல்மை உள்மள நுயழந்து ெதயவ அயடத்தாள் ஜனனி

அயத ஏதும் உணராேல் கெௌதம் ேது மொப்யபயில் மூழ்கி
இருந்தான்… அவயள திரும்பியும் பார்க்ெவில்யை கெௌதம்…

ஜனனிமயா இவரு நம்ே மேமை மொபோ இருப்பாரு மபாை…

336
 …
என்ன திட்டினாலும் ைண்யட மபாட்டாலும் பரவாயில்யை… இனி
நான் இவயர விட்டு மபாெோட்மடன் என் முடிவு
எடுத்துக்கொண்மட அவன் இருந்த அய யய மநாக்கினாள்…

கேல்ை தயக்ெத்யத விட்டு "கெௌதம் "என்று அயழக்ெ,

கெௌதமோ அவயள கேல்ை ஏறிட்டு பார்த்து விட்டு

ேறுபடியும் ேது மொப்யபயில் மூழ்ெ… அவளுக்கு ஒன்றுமே புரிய
வில்யை முதலில் என்ன இவன் பார்த்துட்டு பார்க்ொத ோதிரி
இருக்ொன்… நம்ே மேை எவ்மளா மொபம் இருந்தா நம்ே கூட
மபைாே இருப்பான் என்று அவள் ேனயத வாட்ட…

ேறுபடியும், "கெௌதம்" என்று உரக்ெ அயழக்ெ

கெௌதமோ ொல்ெள் இரண்டும் தடுோ கேல்ை ஆடி

கொண்மட நெர்ந்து மபானான்… அவன் மபாவயத பார்த்து
கொண்மட அய யய பார்யவ இட்டாள் ஜனனி…

அந்த அய முழுவதும் ேது பாட்டில்ெள் சிதறி கிடந்தது…

குடித்து கொண்மட இருப்பான் மபாை மநரம் ொைம் பார்க்ொேல்
அதற்ொன அறிகுறிெள் அங்மெ தட்டுப்பட்டன… நம்ோல் தான்
இவன் இப்படி ோறி விட்டாமனா என்று மவதயன பட்டு அவயன
உற்று மநாக்கினாள் ஜனனி… அவன் தயை முதல் ொல் வயர

337
அளந்தால் இந்த பத்து நாட்ெளுக்குள் பத்து வயது கூடியது மபாை
இருந்தான்… கேல்ை அவன் அருமெ கைன் ாள்… கெௌதம்
"என்யன ேன்னிச்சுடுங்ெ நான் உங்ெயள பத்தி கதரியாே"… என்று
கூறி கொண்மட அவயன கதாட…

அவள் கதாட்டதும் தான் தாேதம் கெௌதம் ைட்கடன்று

அவயள இறுெ அயணத்து இதமழாடு இதழ் கபாறுத்தி அவயள
மூச்சு முட்ட கைய்தான்… அவனது தீடீர் தாக்குதலில் நியை
குயைந்து அவயள தாக்கி "கெௌதம் கெௌதம் " என் அவயன
தடுத்து நிறுத்த மபாெ அவமனா அவயள அதற்கு ஒன்றும்
அனுேதிக்ெவில்யை… சிை நிமிடங்ெள் ெழித்து அவளது இதழுக்கு
ேட்டும் விடுதயை அளித்து அவயள இறுக்கி கொண்மட அவள்
முெத்யத கதாட்டு

கெௌதம், "இனி என்கிட்மட இருந்து உன்னாை ஓட முடியாது "

என் ான் உளரிய படி

ஜனனி, "நான் உங்ெயள விட்டு மபாெோட்மடன்" கெௌதம்

என் ாள்… அவளுக்கு கெௌதம் அவனிடம் ஒன்றும் மெக்ொேல்
அவயள முத்தம் கொடுத்தமத தன் மேல் அவனுக்கு மொபம்
இருந்தாலும் தன்யன இன்னும் அவன் விைக்கி யவக்ெ வில்யை
என நியனத்தாள்… அதில் அவள் ேனது ைோதானம் அயடந்தது…

338
 …
கெௌதம், "இல்யை நீ மபாய்டுவ எனக்கு கதரியும்" என் ான்
குளரைாெ

ஜனனி, "இல்யை நான் மபாெோட்மடன் " என்று அவன்

ெண்ெயள பார்த்து கூறினாள்…

கெௌதம், "உண்யேயா நீ என்யன விட்டு மபாெோட்டியா"…

அந்த மபாயத விழிெளில் நம்பாத பார்யவயும் ோட்மடன் என்று
கைால்லிவிடடி என் தவிப்பும் இருக்ெ

அந்த ெண்ெயள ெண்ட ஜனனி, "இல்யை மபாெோட்மடன் "

என்று உறுதிமயாடு கூ

கெௌதம் அவள் பிடியய இமைைாெ தளர்த்தி, "அப்மபா நிரூபி

" என் ான் அவன் சிவப்பு விழிெள் பளபளக்ெ…

ஜனனி," நிரூபினா நான் தான் கைால்ம மன கெௌதம் " என்று

அவள் அயணப்பில் இருந்து கொண்மட கூ

கெௌதம், "நீ இப்படி தான் கைால்லுவ என்னங்ெ என்னங்ெ னு

கைால்லி கைால்லிமய விட்டுட்டு மபாய்டுவ " என்று கூறினான்…

ஜனனி, அவன் என்ன கைால்கி ான் என்பது புரிய அவன்

யெ பிடித்து" நான் உங்ெயள விட்டு மபாெமவ ோட்மடன் "என்று

339
கூறினாள் ஜனனி…

அவமனா தன் மபாயத விழிெளில் அவயள நம்பவில்யை

என்பது மபால் பார்க்ெ, கெௌதயே நம்ப யவப்பதற்ொெ கேல்ை
அவன் ொல்ெள் மேமை ஏறி அவன் தயையய ஒரு கொண்டு
தாழ்த்தி கேல்ை தன் ெண்ெயள மூடி முதல் முய யாெ அவளாெ
தன் ெணவனின் இதமழாடு இதயழ கபாறுத்தினாள்…

அவனுக்மொ நம்ப முடியவில்யை… இதுவயர அவளாெ

அவயன கநருங்கியது இல்யை… அவளாெ அவன் அருகில்
வந்தயத அவன் ரசித்தான்… அவளது முத்தத்யத கேல்ை
உள்வாங்கி ரசித்து கொண்மட அவள் இயடயில் யெ யவத்து
அதில் அதிெ அழுத்தம் கொடுத்து, முத்தத்யத கதாடங்கியது
என்னமோ ஜனனிதான் ஆனால் அவள் எப்கபாழுது அவன்
அயத யெயில் எடுத்து கொண்டான் என்று இருவருக்குமே
கதரியவில்யை…

முத்தத்தில் மூழ்கி மபாய் இருந்த மவயளயில் அவளுக்கு

நாே அவர்கிட்ட மபை தான வந்மதாம் என்று நியனத்து கொண்மட
அவனிடம் இருந்து விைெ மபானவயள விடாேல் மேலும் மேலும்
முன்மனறியவன் அவள் ேறுபடியும் விைெ மபாெ,

கேல்ை அவயள விட்டு அவள் ெண்ெயள மநாக்கி அவள் பூ

340
 …
முெத்யத யெயில் ஏந்தி, " ஐ ைவ் யூ ஜனனி… ஏன் என்யன
விட்டு விைகி விைகி மபா … நீ இல்ைாேல் என்னாை இருக்ெ
முடியை டி… எனக்கு நீ மவணும்… இனி உள்ள என் வாழ்க்யெ
உன்மனாடுத்தான்… என்யன விட்டு தள்ளி விைகி மபாொத…
அயத தாங்ெ கூட முடியை டி… உனக்கு ஏன் அது புரிய
ோட்மடங்குது… நான் உன்கிட்மட கநருங்கி வரும்மபாது எல்ைாம்
என்யன விட்டு விைகி மபா … இல்ைாட்டி என்யன விரட்டி
விடு "… என்று அவயள மநாக்கி கூறியவன்

மபாயத ெண்ெளில் ொதயையும் ஆழ் ேனது ஏக்ெத்யதயும்

சுேந்து கொண்டு "என்யன விட்டு இனி மபாெோட்டிை " என்று
மெட்டவயன விழிெளில் ெண்ணீர் மொர்த்து அவன் கூறுவயத
மெட்டவளுக்கு மபச்சு வரவில்யை

முதல் முய யாெ அவனிடம் ைந்மதாைத்தில் கதாண்யட

அயடத்து இல்யை என்பது மபாை தான் தயையய ஆட்டினாள்…

அவர்ெள் ஒன் ாெ இருந்த ொைத்திமை இவள் ஒரு நாயளக்கு

நூறு முய ஐ ைவ் யூ என்று அவனிடம் கூறி கொண்மட
இருப்பாள்… அவமனா இதுவயர அவளிடம் தன் ொதயை வாய்
கோழியாெ கூறியது இல்யை… உணர்த்தி இருக்கி ான் இப்கபாழுது
அவன் வாய் கோழியாெ தன்யன ொதலிக்கி ான் என்று கூறுவயத

341
அவன் வாய் மூைமே மெட்டவமளா ைடுதியில் அவயன விட்டு
மபாெோட்மடன் என்பது மபாை அவயன இறுெ அயணத்து
அவன் ோர்பில் முெம் புயதத்து ைட்யடயில் இடாத இரு
பட்டன்ெளுக்கு இயடயில் கதரியும் அவன் ோர்பில் அழுந்த
முத்தம் இட்டாள்…

அவளது அந்த முத்தத்தில் தூங்கி கொண்டு இருந்த

மோெத்யத எழுப்பி விட அவயள நிமிர்த்தி ெண்ெளாமைமய
ைம்ேதோ என்று மெட்ெ ஜனனிமயா கவட்ெம் என் பூயவ சூடி
அவன் ோர்பிமை ைாய்ந்து ஆோம் என்று கூறினாள்…

கெௌதமோ அவள் ைம்ேதத்யத அறிந்து மபாயத விழிெள்

பளபளக்ெ கேல்ை அவயள எடுக்ெ மபானான்…

ஜனனிமயா ஆடும் அவயன ெண்டு மவண்டாம் என்பது

மபாை ஒரு அடி பின்மனாக்கி கைல்ை

அவள் மபாவயத பார்த்து " என்ன டி விைகி மபா " என்பது

மபாை மெக்ெ

ஜனனி, "இந்த நியையில் உங்ெனாை என்யன எடுக்ெ

முடியாது" என்று கூ அவன் மபாயதயில் தடுோறுகி ான்…
அதனால் எடுக்ெ முடியாது என்பது மபாை கூ

342
 …
"அயதயும் பார்க்ெைாம் " என்று கூறினான்… கெௌதமுக்மொ
அந்த நியையிலும் உன்னால் முடியாது என்று அவள் கூறியயத
எடுத்து கொள்ள முடியாேல் எடுத்து தான் ஆெமவண்டும் என்று
அவளிடம் ேல்லு ெட்டி இமதா அவயள அவன் யெெளில் ஏந்தி
விட்டான்… ஜனனி எத்தயன முய கைால்லியும் மெட்ெவில்யை…

அவன் தன் ொல்ெள் மபாயதயினால் ஆடி கொண்டு இருக்ெ

அவயள எடுத்து தூக்கி ஆடி கொண்மட படுக்யெ வயர வர
நியை தடுோறி இருவரும் ெட்டிலிமை விழுந்தனர்…

நான் தான் கைான்மனன் ை என்பது மபாை ஜனனி பார்க்ெ

அவள் பார்யவயய தவிர்க்கும் கபாருட்டு அவன் யெயால் அவள்
ெண்ெயள மூடி இதமழாடு இதழ் கபாறுத்தினான்… இருவரும்
ெட்டிலில் விழுந்ததில் அவன் அவளுயடய கபண்யேயில் மோத
இரண்டு வருடங்ெளாெ மூட்யட ெட்டி யவத்திருந்த அவர்ெளது
மோெ உணர்வு ெள் இருவருக்கும் உயிர்த்து எழ, ஆனால் கெௌதம்
அயேதியாெ இருக்ெ ஜனனிக்மொ அவன் இரண்டாம் முய யாெ
பிரிந்து வந்த நாள் ொயை முதல் இரவு வயர அவளின்
பின்னாமை அவன் சுற்றி கொண்டு இருந்தது நியாபெம் வந்து
மபாெ அவள் அறியாேல் அவன் கைவியில் ைம்திங் ைம்திங்
என் ாள் அவள் கவக்ெத்யத விட்டு… அயத மெட்ட கெௌதமோ
இதற்கு தாமன நான் ொத்து கொண்டு இருக்கிம ன் என நியனத்து

343
என்பது மபாை அவள் மேல் படர்ந்தான்…

கெௌதம் கேதுவாெ அவள் கநற்றி முதல் தன் முத்த

ஊர்வைத்யத கதாடங்கியவன் உச்சி முதல் அவள் பாதம் வயர
அவயள முத்தத்தால் குளிப்பாட்டியவன் மேலும் முன்மனறி
கொண்மட இருக்ெ அதற்கு அவள் உயட இயடஞ்ைைாெ இருக்ெ
அவள் உயடெள் அயனத்யதயும் அவிழ்த்து எறிந்தான்… அதில்
அவள் கவட்ெம் கொள்ள கேல்ை அவளது உணர்ச்சிெயள அவள்
அறியாேல் கிளறி கொண்டிருந்தான் கெௌதம்…

ஆனடகள் ணைனவ இல்னையடி செண்ணே

உனக்கும் எனக்கும் இனடயில்

நான் என் காைனை உேர்த்திணனன்

அது உனக்கு புரியவில்னை

நான் என் காைனை உேை னவக்க

ணொகிணறன்

அது உனக்கு புரிகிறைா

என்று ொைடி என் கண்ணே…

344
 …
விைகி சென்றாணய என் கண்ணே

என் காைனை உேைாமல்

நான் உனன ணைட

உனன விைக்கி நான் சென்ணறணன

உன் காைனை உேைாமல்

இனி எதுவும் ணைனவ இல்னையடி

நமக்கு இனடயில்

இது ணொதுமடி நமக்கு இனடயில்

காைல்…

உயடெள் இல்ைா அவளுக்கும் அவனுக்கும் இயடயில் அதீத

ொதயை தாண்டி மோெ ஊற்று ஊற்று எடுக்ெ அதில் மூழ்ெ
மவண்டும் என இருவரும் நியனக்ெ… மோெ ஊற்றில் ஊறி
நயனந்து அவயளயும் நயனத்து மோெ முத்துக்ெள் கியடக்கி தா
என்று அவளுள் மூழ்கி கொண்மட இருந்தான்…

கேல்ை கதாடங்கிய அவர்ெளது கூடல் கெௌதமின் உடலுக்குள்

ேது மபாயதயும் ஜனனி மபாயதயும் நன் ாெ மவயை கைய்ய

345
ோர்மோன்ெள் ைதிராட அவயனயும் மீறி வன்யேயய யெயில்
எடுத்து பை இடங்ெளில் அவனது அதிரடியய ெண்டு அவள்
பயந்து விைெ மபாெ அவனது திடொத்திரோன உடயை அயைக்ெ
கூட முடியவில்யை அவளால்…

பின் அவளும் அவமனாடு ஒன்றி மபாெ அவமனா மேலும்

அவளில் மூழ்கி மபானான்… அது ஒன்றும் கெௌதமுக்கு
மபாதவில்யை மபாலும்… மீண்டும் மீண்டும் அவயள நாடி
கொண்மட இருந்தான்… ஒரு ெட்டத்தில் அவளுக்கு அைதியாெ
அப்கபாழுதும் விடவில்யை கெௌதம் இரண்டு வருட பிரியவ இந்த
ஒரு இரவில் ஈடு ஆக்கி விடும் அவனது முயற்சியய ெண்டு
அவளும் ேகிழ்மவாடு தன்யன அவனிடம் கொடுத்தாள்…

கூடல் முடிந்தும் அவயள விடாேல் தன் யெ வயளவில்

கிடத்தி தயையயண கூட தராேல் தன் ோர்யப தயையயண
ஆக்கி அவயள படுக்ெ யவத்தான்… அவளும் அவயன ெட்டி
கொண்டு அவன் ோர்பில் தயை யவத்து ேகிழ்ச்சிமயாடு படுத்து
கொண்டாள்…

விடியற்ொயை 4 ேணி,

இரவு விளக்கின் சிறு ஒளி ேட்டும் அந்த அய ேட்டும்

பரவி இருக்ெ கேல்ை தன் ெண்ெயள தி ந்தான் கெௌதம்… தன்

346
 …
இடது யெ பாரோெ இருக்ெ கேல்ை தன் தயையய உயர்த்தி
பார்த்தான் கெௌதம்… தன் மேல் யாமரா யெயும், ொலும், தயையும்
கோத்தத்தில் அவன் மேல் கிடக்கும் ஆயள உற்று பார்த்தான்…
உதட்டில் ஒரு கேல்லிய சிறு சிரிப்மபாடு அவன் ோர்பில் துயில்
கொண்டிருந்தாள் அவன் ேயனவி ஜனனி முதலில் ெனகவன
நியனத்து கேல்ை அவயள கதாட மபாெ ஜனனிமயா "மபாதும்
கெௌதம் முடியை " என்று அவமனாடு இனியும் ஒன்றி படுத்து
கொண்டாள்…

கெௌதமுக்கு ஏமதா புரிவது மபாைவும் புரியாதது மபாைவும்

இருக்ெ கேல்ை மபார்யவயய தூக்கி பார்க்ெ தங்ெள் இருவரின்
நியையயயும் பார்த்து ஏமதா புரிந்தது மபாை இருக்ெ இது எப்படி
நடந்துச்சு… இவ எப்படி இங்ெ வந்தா… நான் இருக்கி இடம்
இவளுக்கு எப்படி கதரியும் என ேண்யடயய குயடந்து
கொண்டிருந்தான் கெௌதம்… இது ஏதும் அறியாத ஜனனி அவயன
ஒட்டி படுத்து உ ங்கி கொண்டு இருந்தாள்…

347
 அத்தியாயம் 28
தன்னருமெ படுத்து கொண்டு இருக்கும் ஜனனியய
இயேக்ொேல் பார்த்து கொண்டு இருக்ெ, அவளது ேதி முெம்
அவயன இம்சித்தது… அதும் அவன் கதாட்டதும் அவள்
அவமனாடு ஒன் ஆயட இல்ைா அவளும் அவள் உடல்
அங்ெங்ெளும் அவயன உரசி மேலும் இம்சிக்ெ கைய்வதறியாது
தவித்து அவமளாடு மைரவும் முடியாேல் விைகி மபாெவும்
முடியாேல் இவள் ஏன் இப்கபாழுது இங்மெ வந்தாள் நான் தான்
இவள் மவண்டாம்… என்று கைால்லி வந்து விட்மடமன…

இவள் எதற்ொெ இங்மெ வர மவண்டும் மபாயதயில் என்ன

நடந்தது நியாபெம் இல்யைமய கெௌதம் உன் நியையே இப்படியா
ஆெணும் என நியனத்து கொண்மட அவயள விைக்ெ நியனத்து
முடியாேல் அவள் அருகிமைமய அவள் துயில் ெயைவதற்ொெ
ொத்து இருக்கி ான்… அவள் ேதி முெத்யத பார்த்து கொண்மட…
அவள் அருொயே அவனுக்கு இதத்யத தர அப்படிமய
அவளுடன் படுத்து கிடக்கி ான்…

ஜனனிமயா நன் ாெ உ ங்கி கொண்டிருக்ெ கெௌதமுக்கு தான்

ேண்யட ொய்ந்தது… "என்யன நிம்ேதியா இருக்ெ விடோட்மடன்

348
 …
னு நியனச்மை இப்படி எல்ைாம் பண்றியா டி "… என ேனதுக்குள்
அவயள வறுத்து எடுத்து கொண்மட அவன் அவயள விட்டு
வந்த நாயள பற்றி மயாசிக்ெைானான்…

அன்று ஜனனி அவள் ேனதில் மதான்றியது எல்ைாம் கொட்ட

இயேக்ொேல் மெட்டு கொண்டிருந்தான் கெௌதம்… அவள்
ேனபாரத்யத கொட்ட கொட்ட கெௌதம் ேனதில் பாரம் கூடியது…
விக்கி கூறியது மபாை நான் என்யன பற்றி கூறி இருக்ெ
மவண்டுமோ… அப்படி கூ ாததால் வந்த பிரிமவா இது என
நியனக்ெ… ஆனால் ஜனனியய மபான் கபண்ெள் அயத எப்படி
எடுத்து கொள்ளுவார்ெள் என்று அறியாததுனாமை

கெௌதம் அவளிடம் கூ வில்யை…

ஜனனி கெௌதம் மீது யபத்தியம் ஆெ இருப்பது கெௌதம்

அறிவான்… அப்படி இருக்கும் மவயளயில் நிஷாயவ பற்றி
ஒன்றும் அறியாேமை அவள் அவன் மேல் மொபம் கொண்டு
அவயன விட்டு விைகி வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கும் மபாது
இந்மநரத்தில் மேக்னா யவ பற்றி நியனக்கும் மபாதும் அவள்
கபயயர கூட கெௌதம் உச்ைரிக்கும் மபாது ேனதில் மின்னகைன
மதான்றிய அதிர்யவ ெட்டு படுத்தமுடியாேல் யெெள் இரண்டும்
நடுங்கியது கெௌதமுக்கு…

349
 அப்படி இருக்ெ இவமளா ேனதில் உள்ளயத எல்ைாம் அருவி
மபாை கொட்ட கெௌதம் கைய்வதறியாது நின் ான்… அவனுக்கும்
கூறி விட மவண்டும் இத்தயன நாள் பிரிவு மபாதும் என்னால் என்
ஜனனி இல்ைாேல் வாழ இயைாது என நியனத்து கொண்டிருக்கும்
மவயளயில் தான் ஜனனி அப்படி ஒரு வாக்யெ அவயன பார்த்து
மெட்டதும் அதும் அவள் மதயவ இல்யை அவள் உடல் தான்
மதயவ என்பது மபாை அவள் மபை அதும் அவயன மநசிக்கும்
அவனது ேனயத குத்தி கீ , தன்யனயும் நிஷாயவயும் ைம்ேந்த
படுத்தி மவறு மபை, இனி மவறு யார் என மெட்ெ அந்த மெள்வி
எல்ைாம் கெௌதமின் உயிர் நாடியய தாக்கி தான் கெௌதம் அவயள
அடித்தது… இருந்தும் அவள் ஏற்படுத்திய வடு ஆ வில்யை
அந்த ஆத்திரத்தில் தான் அவளிடத்தில் வார்த்யதெயள கொட்டி
விட்டு கைன்று விட்டான்…

அவயள அடித்ததும் அவள் சுருண்டு மபாய் விழுந்தும்

அவள் மேல் உள்ள மொபம் ேட்டும் குய யாேல் தான் மேலும்
அவயள நிமிர்த்தி ேறுபடியும் அடித்தது தன்யன பற்றி இவள்
என்ன நியனத்து கொண்டு இருக்கி ாள் என்று… பின் அவள்
முெம் ொண பிடிக்ொேல் அவயள மீண்டும் தள்ளி விட்டு கைன்று
விட்டான்…

கவளிமய வந்தவன் ொயர எடுத்துக்கொண்டு இரவு எல்ைாம்

350
 …
சுற்றி கொண்மட இருந்தான் எங்மெ கைல்கி ான் என்று
அவனுக்கும் கதரியவில்யை அவன் ொருக்கும் கதரியவில்யை…
இறுதியில் அவனது மவறு ஒரு பிளாட் இருக்கும் மராட்டில்
பயணிக்ெ அங்மெ வண்டியய தானாெ நிறுத்தினான்…

அவயள ே ந்துவிட்மடன் நீ எனக்கு மவண்டாம் நான்

எனக்ொன வாழ்க்யெயய மதடி கொள்கிம ன் என கபரிய கபரிய
வார்த்யதெயள எல்ைாம் அவயள மநாக்கி உதிர்த்து விட்டு
வீம்பாெ வந்து விட்டான்… வந்ததும் தான் அவன் உணர்ந்தது
அவள்மேல் அவன் கொண்ட ொதலின் அளவு அவயன பூேரங்
மபாை திருப்பி அவயனமய சுழற்றி அடித்தது…

ஆம் அவள் இல்ைாேல் அவனால் ஒரு நிமிடம் கூட ெடத்த

முடியவில்யை… இரண்டு வருடங்ெளாெ அவள் மேல் உள்ள ஒரு
மொபத்தில் நாட்ெயள ெடத்தி விட்டான்… அவளுடன் இருந்த
இந்த ஒரு வார ொைமும் குழந்யத குடும்பம் என்று வாழைாம்
என நியனத்து அவயள மிரட்டி உருட்டி எல்ைாம் ொரியம்
ைாதித்தான்… யெக்கு எட்டிய ெனி வாய்க்கு எட்டவில்யை மய
என்பது உயரக்ெ இனி அவளுடன் வாழமவ முடியாதா என்
ஏக்ெம் மதான் யாரும் மவண்டாம் என்று எண்ணி தான்
யாரிடமும் தன் இருப்பிடத்யத கைால்ைாேல் இங்மெ வந்து
அேர்ந்து இருக்கி ான்…

351
 அன்றிலிருந்து இந்த பத்து நாட்ெளும் மபாயத ேட்டும் கூட்டு
அவனுக்கு… மபாயதயிமை மூழ்கி இருந்தான் அப்கபாழுது அவள்
நியனவு வராது அல்ைவா என்று எண்ணி தான் குடித்து கொண்மட
இருந்தான்… ஆனாலும் அவயன விடவில்யை அவனுயடய
அழொன ராட்ைஷி இயடயியடமய ஜனனி அவயன மதடி
வருவது மபாை ெனவும் வந்து மபாகும்… ஆனால் அவன்
அருகில் கைன்று கதாடும் மபாது அங்மெ அவள்
இருக்ெோட்டாள்…

அமத மபாை ெனமவா என்று எண்ணிதான் அவயள உற்று

பார்த்து கதாட்டது ஆனால் அவமளா "கெௌதம் மபாதும் முடியை"
னு கைால்லும் மபாது அப்மபா எல்ைாமே உண்யேயா நடந்துச்ைா…
என்ன பண்ணி கவச்சு இருக்ெ டா கெௌதம் என்று அவயன திட்டி
இனி ஜனனியய எப்படி எதிர் கொள்ள மபாகி ாய் என்று
நியனத்து கொண்டு இருக்கும் மபாமத ேணி ஏழு என ொட்ட
அதற்குள் இருள் விைகி தியர சியையின் ேய வில் இருந்து
கேல்மை கவளிச்ைம் அய யய எட்டி பார்த்து கொண்டிருந்தது…
அப்பவும் ஜனனி எழாேல் படுத்து இருக்ெ எழுப்பி விடைாோ என
நியனத்து அவயள கதாட மபாெ அதற்குள் அவன் வீட்டின்
அயழப்பு ேணி அடித்து கொண்டிருந்தது…

யாரு டா இந்த மநரத்தில் என்று நியனத்து கொண்டு

352
 …
அவளின் உ க்ெம் ெயையா வண்ணம் கேல்ை அவயள ஒரு
பூவின் கேன்யே மபாை அவயள மிருதுவாெ ோற்றி
படுக்ெயவத்து அவள் மீது மபார்யவயய மபார்த்தி விட்டான்…
பின் அவன் உயடெயள மதட ஒவ்கவான்றும் ஒமரா இடத்தில்
கிடக்ெ அய யின் மொைத்தில் கேல்ை மதடி அவனது ஷார்ட்ஸ்
கியடக்ெ அயத ேட்டும் அணிந்து கொண்டு பனியயன
மதடுவதற்குள் அயழப்பு ேணி விடாேல் அடிக்ெ அவள் படுத்து
கிடந்த அய யய அயடத்து விட்டு கவளிமய கைன்று கேல்ை
ெதயவ தி ந்தான் கெௌதம்…

அங்மெ விக்கி வருண் குட்டியய தூக்கி இருக்ெ வருண் தன்

பிஞ்சு விரல்ெளால் அயழப்பு ேணியய அடித்து
கொண்டிருந்தான்… கெௌதயே ெண்டதும் குழந்யத விக்கியிடம்
இருந்து தாவினான்…

மநமர தன் தந்யதயிடம் தாவியவன்" ப்பா" என்று

ேகிழ்ச்சியில் தாவி அவன் முெம் முழுவதும் எச்சில் படுத்தி தன்
அன்யப கவளிப்படுத்தினான்… அவனது ேகிழ்ச்சி யய ெண்ட
கெௌதமுக்கு ெண்ெள் பனித்தன… "ப்பா எங்மெ "… எங்மெ
மபானாய் என கைய்க்யெயில் மெக்கும் குழந்யதக்கு பதில் கைால்ை
கதரியாேல் தடுோறி இவள் மேல் உள்ள மொபத்தில் என்
குழந்யதக்கு தான் இயழத்தது என்ன என உணர மவயை

353
இருந்தது என்று ேட்டும் கூறினான்…

கெௌதமிடம் குழந்யதயய வாங்கியவன் வருயண ெட்டி

பிடித்து முத்தம் யவக்ெ பத்து நாட்ெள் ெழித்து என் ேெயன
ொண்கிம ன்… அவள் மேல் உள்ள மொபத்தில் உன்யன வயதத்து
விட்டாமன என் ெண்மண உன் அப்பாயவ ேன்னித்து கொள்
ெண்ணா… இனி இது மபால் கைய்யாேல் இருக்ெ முயற்சி
கைய்கிம ன் என ேெனிடம் ோனசீெோெ ேன்னிப்பு மெட்டான்…

தந்யத ேற்றும் ேெனின் பாை மபாராட்டத்தில் தானும்

கநகிழ்ந்து மபாய் அயத கவளிக்ொட்டாேல் அமத ைேயம்
எல்மைாயரயும் இந்த ோதிரி ஒரு இக்ெட்டில் விட்டுவிட்டு கைன்
கெௌதமின் மீது விக்கிக்கு மொபமே

ஒரு உண்யேயான நண்பன் என் ால் நண்பனின் சுெம்,

துக்ெம்,அன்பு எல்ைாத்திலும் பங்கு கொள்ளுவது மபாை தன்
நண்பன் ஏமதனும் தவறு கைய்தால் அவயன திருத்தும் பணியும்
அந்த நண்பனுயடயமத… அது மபாை ஒன்று அல்ை அதற்கு
மேலும் தவறு கைய்து நிற்கும் நண்பயன என்ன கவன்று கைால்ை
கெௌதம் ஏறிட்டு வா என அயழக்ெ ஒன்றும் மபைாேல் அவயன
முய த்து கொண்மட விக்கி உள்மள நுயழந்தான்…

உள்மள கைன் தும் கெௌதயே பிடி பிடி என பிடித்து

354
 …
விட்டான்… "அறிவு இருக்கி தா உனக்கு ைண்யட இட்டு வீட்யட
விட்டு கவளிமயறும் வயதா உனக்கு சிறு பிள்யள மபாை
இருவரும் நடந்து நடந்து கொண்டு உங்ெள் பின்னால்
இருப்பவர்ெளுக்கு துக்ெம் கொடுக்ெ மவண்டும் என்ம இப்படி
கைய்கிறீர்ெளா… உங்ெளுக்கு ஒரு மித்து வாழ மவண்டும் என் ால்
வாழுங்ெள் இல்யைமயல் பிரிந்து விடுங்ெள் சும்ோ எங்ெ
எல்யைமயாயரயும் ெஷ்ட படுத்திட்டு இருக்ொதீங்ெ… உங்ெ
இரண்டு மபர் நாை எங்ெளுக்கு எல்ைாம் ெஷ்டம் என்று
இருவயரயும் மைர்த்து திட்டி விட்டு கெௌதயே பார்த்தான்…

கெௌதமோ அயையாேல் அேர்ந்து இருந்தான் இதுமவ மவறு

ைேயம் என் ால் விக்கி கூறியயத தட்டி ெழித்து இருப்பான்
ஆனால் அவன் கூறியது அயனத்தும் அப்பட்டோன உண்யே
என்பதால் மெட்டு கொண்டு அயேதியாெ இருந்தான்… அதில்
இருந்த ேற்க ாரு கபாருள் அவர்ெளின் குடும்பம் அவர்ெள்
அயனவயரயும் ெஷ்டப்படுத்தி கொண்டு இருக்கிம ாம் என்பது
உயரக்ெ கேௌனியாெ அேர்ந்து இருந்தான்…

அவயன ொயப்படுத்தி விட்மடாமோ என நியனத்து

நண்பயன இைகுவாக்கும் விதோெ அவனுடன் மபை
கதாடங்கினான்…

355
 விக்கி, "எங்மெ டா உன் கபாண்டாட்டி " என மெட்ெ

கெௌதம், கபாண்டாட்டி என் தும் அவள் நியனவும் அவள்

படுத்து இருக்கும் மொைமும் ேனதில் ஓட ஒரு கவட்ெம் ெைந்த
இள முறுவயை நண்பயன மநாக்கி சிந்தி," என்யன மெட்டா
எனக்கு எப்படி கதரியும் " என சிரித்து கொண்மட கூ ,

கெௌதமின் முெத்தில் மதான்றிய முறுவயை பார்த்தவன்

அவயன மெலியாக்கும் விதோெ," ைரி உனக்கு கதரியைனா விடு
உன் யபயன விட்டு அவ எங்மெ இருக்ொ னு ெண்டு
பிடிச்சுடைாம் "… என்ெ

குழந்யதயும் விக்கி கூறியயத மெட்டு கெௌதமிடம் இருந்து

இ ங்ெ மபாெ, கெௌதமோ ஐமயா மபாச்சு என நியனத்து தன்
தயையய மொதி கொண்மட அவயன முய த்து ஏன் இப்படி
பண் என்பது மபாை பார்த்து, விக்கிமயா என்ன என்பது மபாை
அவன் பார்யவயய எதிர் கொண்டு நிற்ெ, அவன் பார்யவயய
பார்த்து கவட்ெம் ெைந்து சிரித்து "அவ இங்ெ தான் தூங்கு நீ
இவயன கூட்டிட்டு மபா ஒரு இரண்டு அல்ைது மூன்று ேணி
மநரம் ெழிச்சு வா "… என் ான்

கெௌதமுக்கு அவளிடம் மபை மவண்டி இருந்தது இனியும்

ேெயன இது மபாை வருத்தப்பட யவக்ெவில்யை… அவர்ெள்

356
 …
குடும்பத்தாயர வருத்தப்பட யவக்கும் எண்ணம் இல்யை… பின்
அவள் எப்படி இங்மெ வந்தாள் எல்ைாம் ஒரு ோயம் மபால்
இருக்ெ, அதுேட்டும் அல்ைாேல் அவளிடம் சிறிது கெௌதமுக்கு
மபை மவண்டி இருந்தது… ேென் முன்னியையில் அவமளாடு
வாதிக்ெ விரும்பவில்யை கெௌதம்…

விக்கி, "இரண்டு அல்ைது மூன்று ேணி மநரோ அவ்மளா

மநரம் என்ன டா கைய்ய மபா " என சிரித்து கொண்மட வினவ,

கெௌதமோ தயையில் அடித்து கொண்டு "என்னமோ

கைய்யம ன் மபாய் கதாயைமயன் "… என சிரித்து கொண்மட
விக்கியய திட்ட

நண்பனின் கவட்ெம் ெைந்த முெத்யத ஆச்ைரியோெ புருவம்

உயர்த்தி பார்த்த விக்கி மேற்கொண்டு அவயன மெள்வி மெட்டு
கதால்யை கைய்யவில்யை…

வருமணா நான் மபாெோட்மடன் என்பது மபாை அடம்

கைய்ய பூங்ொவிற்கும் ைாக்மைட் க்கு அவன் தன் அடத்யத
அடோனம் யவத்து விக்கியுடன் கைன் ான்…

விக்கிக்மொ நண்பனின் வாழ்க்யெயில் கராம்ப அடி

பட்டுவிட்டான் இனி யாவது அவன் வாழ்க்யெ ேைரட்டும் என

357
நியனத்து கெௌதம் கூறியது மபாை வருயண அயழத்து கொண்டு
நடந்தான்…

மபாகும் முன் கெௌதமிடம் ஒரு ெவயர கொடுத்து இதுை உன்

கபாண்டாட்டி திங்ஸ் இருக்கு பிடி என்று திணிக்ெ சிரித்து
கொண்மட கெௌதம் வாங்கினான்… அயத வாங்கியவமனா பிரித்து
பார்த்து ஓ இவ இங்மெ வந்தது எல்மைாருக்கும் கதரிஞ்சு
இருக்கும் மபாைமய அதான் விக்கி ேற்றும் வருண் அவமளாட
உயட என எல்ைாத்யதயும் நியனத்து கூட்டி ெழித்து ஒரு
முடிவுக்கு வந்தான்…

ேறுபடியும் படுக்யெ அய க்கு வந்து அவயள பார்க்ெ

ஜனனிமயா கவளிமய நடந்த ஒன்றும் கதரியாேல் அழொன
புன்னயெயுடன் உ ங்கும் அவயள பார்த்து அவனுக்கு அவள்
மேல் எழும் உணர்யவ ெட்டு படுத்த முடியாேல் தயையய
உலுக்கி விட்டு குளியய க்குள் புகுந்தான்…

ஷவர் இல் எத்தயன நிமிடங்ெள் நின் ான் என அறியான்…

ேனதில் இனம் புரியாத ேகிழ்ச்சி அவன் ேனதில், அது அவயள
அருகில் பார்த்தது முதமைா, அவன் அறியாேல் நடந்த கூடல்
ொரணம் ஆெமவா இல்யை ேெயன ெண்டதாமைா அவன்
அறியான் ஆனால் அவனுக்கு இப்கபாழுது ஷவரில் இருந்து

358
 …
வரும் நீர் துளி மபாை அவன் உள்ளுக்குள் ைந்மதாஷத்தின்
ைாரல்…

குளித்து டவயை ேட்டும் ெட்டி கொண்டு வந்தவன் அவள்

இனியும் எழாேல் இருப்பயத பார்த்து கொண்மட கேல்ை தயை
வாரி ஷார்ட்ஸ் ேட்டும் இட்டு அவன் ெட்டி இருந்த டவயை
எடுத்து "இனியும் எனக்கு கபாறுயே இல்யை டி… ேனுஷன்
இங்மெ யபத்தியம் பிடிச்ை ோதிரி நாலு ேணிை இருந்து தூங்ொே
இருக்மென் உனக்கு என்ன டி அப்படி ஒரு தூக்ெம்"… என
நியனத்து யெயில் உள்ள டவயை அவள் முெம் மநாக்கி
எறிந்தான்…

அவனின் நயனந்த டவல் அவள் முெத்தில் பட்டவுடன்

அவள் தூக்ெம் ெயைய கேல்ை விழித்தவள் கேல்ை தன் யெெயள
மேமை தூக்கி மைாம்பல் முறிக்ெ மபாெ ஏமதா வித்தியாைோெ
உணர கேல்ை குனிந்து தன் நியையய பார்த்தவள் கேல்ை
மபார்யவக்குள் புகுந்து கொண்டாள்…

ேைங்ெ ேைங்ெ சுற்று முற்றும் பார்யவயய சுழற்றியவள்

யாரும் இல்யை என ைோதான பட மபாகும் முன் அவன் எதிமர
கவற்று ோர்பில் மேமை தன் இரு யெெயள ெட்டி ஷார்ட்ஸ்
ேட்டும் அணிந்து தன் முழு உயரத்துக்கும் நிமிர்ந்து நிற்கும்

359
ெணவயன ெண்டாள் ஜனனி…

அவள் அருகில் கைன்று அவயள எழுப்பினால் எங்மெ

தன்யன கதாயைத்து விடுமவாமோ என்று தான் அவள் மேல்
டவயை தூக்கி எரிந்தது… இவள் அருகில் இருக்கும் கபாழுது தன்
மேமை தனக்கு நம்பிக்யெ இல்ைாேல் தான் அவள் அருகில்
கைல்ைாேல் அவள் எதிமர நின்று கொண்டிருந்தான்…

இது அறியா ஜனனிமயா மைாம்பல் முறிக்ெ, அவள் மைாம்பல்

முறிக்கும் அழகில் தன்யன கதாயைத்து இது மவ யா என
நியனத்து கொண்மட அவயள பார்க்ெ ஜனனிமயா அவயன
பார்த்து மிருதுவாெ புன்னயெத்து "குளிச்சுட்டீங்ெளா கெௌதம்
"என்ெ… அவமனா அவயள தீர்க்ெோெ ஒரு பார்யவ பார்த்து
"அயர ேணி உனக்கு டயம் தமரன்… அதுக்குள்ள கரடி ஆகி
வர"… என்று கூறி விட்டு ெதயவ அயடத்து விட்டு கவளிமய
கைன்று விட்டான்…

ஜனனிமயா கவளிமய கைல்லும் ெணவயன புரியா பார்யவ

பார்த்து கொண்டு இருந்தாள்…

360
 …

அத்தியாயம் 29
அய யய விட்டு கவளிமய கைன் கெௌதமோ அதுவயர
பிடித்து யவத்திருந்த மூச்யை கவளிமய விட்டான்… பின்மன
இருக்ொதா ொயை நான்கு ேணி முதல் எட்டு ேணி வயர
இவளால் அவன் படும் அவஸ்யத… அதிலும் எழுந்து மைாம்பல்
முறிக்ெ முற்றிலும் அவன் நியை அவன் யெ மீ இருந்தது…
அவமளா நிறுத்தாேல் சிரித்து கொண்மட குளிச்சுட்டீங்ெளா என
மெட்ெ அவமனா இனி அவள் வாயய தி க்ெ கூடாது என்று
மவெோெ கரடி ஆகி கைால்லி கவளிமயறி விட்டான்… இவளால்
எப்படி சிரித்து கொண்மட என்னிடம் உயரயாட முடிகி து
எல்ைாத்யதயும் ே ந்து விட்டாளா என நியனத்தான்… இனி ஒரு
நிமிடம் அவளிடம் நான் அந்த அய யில் இருந்தால் அவ்வளவு
தான் அவனால் நியனத்து கூட பார்க்ெ முடியவில்யை…

ெணவயன இயேக்ொேல் பார்த்து கொண்டிருந்தவள் ஒன்றும்

புரியாேல் கேல்ை எழ தன் மொைத்யத ெண்டு மபார்யவயய
தன்மனாடு சுற்றி கொண்டு குளியைய க்குள் புகுந்தாள்… அவன்
அளித்த அயர ேணி மநரமும் குளியல் அய யிமைமய ெழிய
கேல்ை ஒரு துண்யட ேட்டும் ெட்டி கொண்டு வந்தாள்…

361
 இவ இன்னும் என்ன பண்ணு ா அதுக்குள்ள என நியனத்து
கொண்மட அவன் ெதயவ தி க்ெ அவள் நின் மொைம் ஏன் டி
எனக்மெ ொயைை இருந்து இப்படி கதாடர்ந்து அதிர்ச்சியா
கொடுக்கி … நான் உனக்கு கொடுத்த அதிர்ச்சிக்கு இப்படியா டி
பழி வாங்குவ என ேனதில் நியனத்து அவயள பார்க்ெ அவமளா
அவயன பார்த்து சிரித்து கொண்மட அருகில் வந்தாள்…
கெௌதமின் ேனைாட்சிமயா நீ கைய்த ெர்ோ உன்யன திருப்பி
அடிக்கி து என அவயன மநாக்கி மெலி கைய்தது…

அந்த ைேயம் ெணவயன எதிர் பார்க்ெவில்யை ஜனனி…

அவளுக்கும் அதிர்ச்சி தான் ஆனால் மநற்று இரவு அவன் தன்
ொதயை அவளிடம் கூறியயதயும் அவன் ேனதில் உள்ளயத
கூறியத்யதயும், அவள் இல்ைாேல் அவனால் இருக்ெ முடியாது,
விைகி மபாொமத என்று அவன் கூறியயத எல்ைாம் எண்ணியவள்
ெணவன் மேல் ொதல் கொண்ட ேனது அவன் அருெோயய நாட
அவள் அறியாேல் அவள் ொல்ெள் அவயன மநாக்கி நெர்ந்தது…
அவன் ெண்ெளுக்குள் தன் ெண்ெயள ெைக்ெ விட்டு இயேக்ெ கூட
ே ந்து ேது அருந்திய வண்டுக்கு இனியும் மதன் மதயவ பட
அவன் அருகில் கைன் ாள்…

மநற்ய ய இரவின் மிச்ைம் கைாச்ைம் ஜனனியின் ேனதில்

இருந்ததால் அவளின் நியையய கூட நியனக்ொேல் அவன்

362
 …
அருகில் கைன்று அவயன கநருங்கி நின்று அவயன பார்த்தாள்…
அவன் உடமைாடு உடல் உரசி நிற்ெ இயத சுத்தோெ எதிர்
பார்க்ொத கெௌதமுக்கு இப்மபாது மூச்சு அயடத்தது… அவள்
மேல் நான் யவத்துள்ள மநைம் உண்யே… ஆனால் அவளிடம்
அவனுக்கு மபைமவண்டும் இனி வரு ொைங்ெளில் இது மபாை
நடக்ெ கூடாது என்று நியனத்து அதற்கு அவள் அருொயே
தயடயாெ இருக்ெ கேல்ை அவளிடம் இருந்த விைெ மபாெ
அவமளா மேலும் அவமனாடு ஒன்றி அவள் முெத்யத அவன்
ோர்பில் பதித்தாள்…

குளித்து முடித்து அந்த ஈரம் கூட வடியாேல் நீரின் குளிர்ச்சி

அவள் முெத்தில் இன்னும் ஒட்டி இருக்ெ அந்த முெத்மதாடு
அவன் ோர்பில் ஒன் ஏற்ெனமவ சூடாகி மபாய் இருந்த அவன்
மதெம் அவளின் இந்த அருொயேயில் மேலும் சூடாக்கி அவயன
இம்சிக்ெ அவள் மேல் கபாங்கும் தாப உணர்வுெளுக்கு ெடிவாளம்
இட மபாெ அது முடியாேல் அவன் மபச்சு மெக்ொேமை அவன்
யெ அவயள அயணக்ெ மபாெ இந்த நியையய அ மவ
கவறுத்தான் கெௌதம்…

கெௌதமுக்கு என்ன கைய்யைாம் என்று மயாசித்து கொண்மட

அவயள அயணக்ெ மபான தன் யெயய பின்னால் கொண்டு
மபாெ அங்மெ ஒரு ெவர் தட்டுப்பட்டது… அயத கதாட்டு பார்த்து

363
கொண்மட அயத யெயில் எடுத்து அவளுக்கும் அவனுக்கும்
இயடயில் யவத்து உன் ட்கரஸ் ோத்திக்மொ என் ான்… அந்த
ெவயர யெயில் வாங்கியவள் அயத தி ந்து பார்ப்பதற்குள் அந்த
சிறு இயடகவளியில் அவன் கவளிமய கைன்று விட்டான்…

இவருக்கு என்ன ஆச்சு இவரு ஏன் இப்படி ஓட ாரு என

நியனத்து கொண்மட உயட ோற்றி தன் தயையய உைர்த்தி
கொண்மட அவயன ொண கைன் ாள்…

ஒரு பிங்க் நி குர்தா, நீை நி பாண்ட் அணிந்து தன் ஈர

முடி உைர யவப்பதற்ொெ அப்படிமய விட்டு விட்டிருந்தாள்…
எந்தவித ஒப்பயனயும் இன்றி அழொெ இருந்தாள் ஜனனி… அவள்
ெதயவ தி ந்து அவன் அருகில் வரும் மபாமத அவன் ெவனத்யத
ஈர்த்து விட்டாள் அவமனா அயத கவளிக்ொட்டாேல் இருக்ெ
அவன் அேர்ந்து கொண்டிருந்த ஒற்ய மைாபாவின் யெ யவக்கும்
இடத்தில் இயல்பாெ வந்து அவள் அேர… இவ்மளா இடம்
இருக்கு என்யன இடிச்சுக்கிட்டு தான் இவளுக்கு உக்ொரனுமோ
என நியனத்து ஆனால் அவள் அருெோயய யய அவன்
அறியாேல் அவன் ேனது விரும்பியது… அது ஒரு இதத்யத
அவனுக்கு அளித்தது…

ஆனால் இப்மபாது விட்டால் அவளிடம் தன்யன இழந்து

364
 …
விடுமவாம் என்று எண்ணி தன் முெத்யத வலுக்ெட்டாயோெ
ோற்றி ஜனனியிடம் "எதுக்கு இங்மெ வந்த இப்மபா" என் ான்

ஜனனிமயா, "எங்மெ" என அவள் சியெயய உைர்த்தி

கொண்மட மெக்ெ,அவளுக்கு அவன் கூறுவது ஒன்றும்
புரியவில்யை…

கெௌதம் "இங்மெ" என் ான்…

ஜனனி, "ஏன் நான் இங்மெ வரக்கூடாதா" என அவன்

இருக்கும் அய யய தான் கூறுகி ான் என நியனத்து அவள்
பதில் அளிக்ெ

கேல்ை மொபம் துளிர் விட இதுக்கு மேல் தனக்கு மொபம்

வந்தால் அவயள வயதத்து விடுமவாம் என எண்ணி
கபாறுயேயய ெயட பிடித்து கொண்டு மெட்மட விட்டான்…
"மபாதும் உன் வியளயாட்டு நிறுத்து… ஜனனி நீ என்ன
எல்ைாத்யதயும் ே ந்து விட்டாயா இல்யை ே ந்தது மபாை
நடிக்கி ாயா… அன்று உனக்கும் எனக்கும் இயடயில் எதுவும்
இல்யை இனி நான் உன் வாழ்க்யெயில் நுயழய ோட்மடன் என்று
கூறிமனமன ே ந்து விட்டாயா "என மபாட்டு உயடக்ெ

இப்மபாது ஜனனி அவயன அதிர்ந்து கேல்ை அவன் அருகில்

365
இருந்து எழுந்து கெௌதயேபார்க்ெ என்ன இவன் உளர்கி ான்
என்பது மபாை இருந்தது ஜனனியின் பார்யவ… எல்ைாம் மநற்று
இரவு முடிந்தமத சுபம் என நியனத்து ஜனனி இருக்ெ கேல்ை தன்
ெணவன் அயத கிளறி கொண்டு இருக்கி ான் என நியனத்து
கொண்டு அவயன நியனத்து ேனதுக்குள் கநாந்தாள் ஜனனி…

அவள் பதில் ஒன்றும் கூ ாேல், தன் அருொயேயில் இருந்து

எழுந்தயதயும் ெவனித்து, தன்யன பார்த்து கொண்டு இருப்பயத
ெவனித்த கெௌதம் மேற்கொண்டு அவமன கதாடர்ந்தான்…

"நீ கைான்ன ோதிரி நான் நிய ய கபண்ெமளாடு பழக்ெம்

யவத்து இருக்கிம ன்… இப்மபாது தான் என் வாழ்க்யெயய
ைந்மதாைோெ நடத்தி கொண்டு இருக்கிம ன் இனியும் வரியையில்
நிற்கி ார்ெள் கபண்ெள்… எனக்கு மதயவ கபண்ெள் ேட்டும் தான்
"என கூ ஜனனிமயா தான் அவனிடம் அன்று கூறிய
வார்த்யதெள் எல்ைாம் இன்று அவன் திருப்பி படிப்பயத பார்த்து
அவளுக்கு அவள் கைய்த கையல் உயரக்ெ ைட்கடன்று அவன்
மேற்கொண்டு எதுவும் கூ ாேல் இருக்ெ அவன் வாயய
கபாத்தினாள்…

அவமனா விடாேல் அவள் யெயய எடுத்து மபை மபாெ

அவள் ெண்ெளாமைமய அவனிடம் இய ஞ்சி அவள்

366
 …
கதாடர்ந்தாள்… "கெௌதம் ப்ளீஸ் இப்படி எல்ைாம் மபைாதிங்ெ நீங்ெ
அப்படி இல்யை னு எனக்கு கதரியும் உண்யே கதரியாே தான்
நான் அப்படி நடந்துகிட்மடன்" என ஜனனி இ ங்கி கூ

கெௌதமோ அயத ஏற்பதாெ இல்யை கெௌதமுக்கு இப்மபாது

கதளிவாெ புரிந்து விட்டது… உண்யே அறிந்ததனால் தான்
தன்யன மதடி வந்து இருக்கி ாள்… இல்யைமயல் வந்து
இருக்ெோட்டாள் என்பது உயரக்ெ அதும் அவனது ேனபாரத்யத
கூட்டியது…

அயதயும் ேனதில் யவத்து கொள்ளாேல் அவனிடம் மெட்மட

விட்டான்… "உண்யே உனக்கு கதரிஞ்சுதுனாை தானா நீ என்யன
மதடி வந்து இருக்ெ இல்ைாட்டி நீ ஏன் வர மபா … நீ தான்
ஒண்ணுமே மெக்ொேமை ெண்ணாை பார்த்தயத கவச்சு ஓடி மபான
ஆள் ஆச்மை இப்மபா தான் உன் புருஷன் நல்ைவன் னு உனக்கு
கதரியுதா" என அடி வயிற்றில் எழுந்த மவதயனயய தன் குரலில்
மதக்கி அவள் ெண் பார்த்து வலியுடன் மெக்ெ… அவன் கூறியயத
மெட்ட ஜனனி உயடந்தாள்…

அவன் கூறியது அயனத்தும் உண்யே தாமன உண்யே

கதரிந்ததினால் தான் வந்மதாம் இல்யைமயல் வந்து
இருக்ெோட்மடாமே என நியனக்ெ கூடமவ கெௌதமின் முெத்தில்

367
மதான்றிய வலி அவள் உயிர் வயர தாக்ெ அவயன நிமிர்ந்து
பார்க்ெ முடியாேல் தயை ெவிழ்ந்து நின் ாள்…

பின் அவமன மேற்கொண்டு கதாடர்ந்தான் எல்மைாரும்

"என்யன விட்டுட்டு மபா துைமய எல்மைாரும் குறியா இருங்ெ டி
"… என உயடந்த குரலில் கூறினான்…

ஜனனிமயா அவன் கூறுவயத எல்ைாம் தயை தாழ்த்தி மெட்டு

கொண்டிருந்தவள், தன்யனயும் மேக்னாயவயும் மைர்த்து தான்
கூறுகி ான் என்பயத கநாடியில் புரிந்து கொண்டவள் கெௌதம்
அயேதியாெ இருப்பயத பார்த்து கேல்ை நிமிர்ந்து அவயன
பார்க்ெ அதிர்ந்தாள் ஜனனி… அவன் மொைம் அவயள
உலுக்கியது…

யெெள் இரண்யடயும் தயையய தாங்கி குனிந்த நியையில்

அேர்ந்து இருந்தான்… அவன் அப்படி அயேதியாெ இருப்பயத
பார்த்தவள் கேல்ை அவன் அருமெ கைன்று கெௌதம் என்று மதாள்
கதாட அவயள ைட்கடன்று இழுத்து அவள் வயிற்ய ெட்டி இறுெ
கொண்டான்… முதலில் ஒன்று விளங்ொேல் இருந்தவள் கேல்ை
தன் உயடயய தாண்டி வயிற்றில் நயனவு வர அப்கபாழுது தான்
அவளுக்கு புரிந்தது கெௌதம் அழுகி ான் அது தான் தன் உயட
நயனவதற்ொன ொரணம் என்பயத உணர்ந்து அவள் யெ தானாெ

368
 …
நீண்டு அவளின் மெைத்யத ஆறுதைாெ வருடி கொடுத்தது…

அவள் வருடலில் மேலும் அவயள உள்மள இழுத்து அவள்

வயற்றிக்குள் தன்யன முழுவதும் புயதத்து கொண்டான்…
கெௌதயே இப்படி அவளால் ொண முடியவில்யை… எப்கபாழுதும்
மொபமே உருவான கெௌதமுக்கு அழ கூட கதரியுோ னு என
ஜனனி நியனக்ொேல் இல்யை…

ஊமர மபர் கைால்லும் அளவுக்கு வளர்ந்து நிற்கும் ஒருவயன

அதும் அவள் ெணவயன இப்படி ொண அவளால் இயைவில்யை…
அவள் மயாசித்து கொண்டு இருக்கும் மபாமத ஓரளவுக்கு தன்யன
மதற்றி கொண்டு கெௌதம் அவயள ெட்டி இருந்த யெயய விைக்கி
அவயள அருமெ அேர கைான்னான்…

ஜனனியும் அவனுக்கு அருமெ உள்ள மைாபாவில் அேர்ந்து

அவயன பார்க்ெ அவனும் அவயள பார்த்து கொண்மட
கதாடர்ந்தான்…

"ஜனனி விக்கி உன்கிட்ட என்மனாட பாஸ்ட் யைப் பத்தி

உன்கிட்ட கைால்லி இருப்பான் அது எல்ைாம் உண்யே… நான்
மேக்னாயவ ொதலிச்ைது முதல் அவ இ ந்து மபா து வயர
எல்ைாமே உண்யே… அவ இ ந்துட்டா னு என்னாை நம்பமவ
முடியை டி… அமத ைேயம் நான் தான் அவயள

369
கொன்னுட்மடமனா னு ஒரு குற் உணர்ச்சி என்யன கொல்ைாேல்
கொல்லும்… நான் அந்த யபக்யெ வாங்கிட்டு மபாொே இருந்து
இருந்தா அவ உயிமராடு இருந்து இருப்பாமளா என மதாணும்…

பை நாள் நான் ேருத்துவேயனயில் இருக்கும் மபாது

மயாசித்து இருக்மென்… ஏன் என்யன ேட்டும் விட்டுட்டு மபான…
அதும் உன்யன நான் தான் கொயை கைய்து இருக்மென் சீக்கிரம்
என்யனயும் கொண்டு மபா னு நாமன ஒரு விரக்திை
ேருத்துவேயனயில் இருக்கும் மபாது தான் ஒரு நாள் நான்
தூங்கிட்டு இருக்கும் மபாது ெனவுை மேக்னா வந்து நான் ைாெ
வில்யை கெௌதம்… நான் வாழ்ந்துட்டு தான் இருக்மென்… நீங்ெ
அவயள பத்திரோ பார்த்துக்மொங்ெ கெௌதம் என கூ கெௌதமோ
மேக்னா என கூறி மவெோெ எழ அப்கபாழுது தான் கெௌதம்
தான் இருக்கும் அய யய பார்த்தான்…

உ க்ெத்தில் ெனவு என கெௌதம் அயத ஒதுக்கி தள்ள

மேக்னாயவ பற்றி நியனத்து கொண்மட இருக்ெ அந்த ெனவு
இயடயில் இயடயில் ெண்முன்பு வந்து இம்சித்தது… அவன்
உள்ேனதும் அந்த ெனவு உண்யேயாெ இருக்குமோ என்று
எண்ணி தான் நான் நிஷாயவ ைந்திக்ெ முயற்சி கைய்ய
நியனத்தது… அதும் அவ்வளவு சுைபோெ இல்யை… இருந்தும்
கதாடர்ந்து முயற்சி கைய்து அவயள ைந்தித்து அவளுடன்

370
 …
பழகிமனன்…

அவள் வடிவில் இருக்கும் மேக்னாவின் இதயத்யத நிஷா

மூைம் நான் பாதுொத்து வருகிம ன்… அதனால் தான் அவளுக்கு
ஒன்று என் ால் எனக்கு துடிக்கி து… எனக்கு நிஷா ைந்மதாைோெ
இருக்ெ மவண்டும்… அவள் மூைம் மேக்னாவின் இதயம்
ேகிழ்ச்சியாெ இருக்ெமவண்டும்… அது தான் எனக்கும் நிஷாக்கும்
இருக்கும் ைம்ேந்தம்… நீ கைான்ன ோதிரி எந்த உ வும் இல்யை
ஜனனி… இந்த உ வுக்கு கபயர் இல்யை… என்னகவன்று இதற்கு
நான் கபயர் யவப்மபன் "… என ெவுதம் கூறினான்…

ஜனனிமயா," கேல்ை என்கிட்மட கைால்லி இருக்ெைாமே" என

கூ இது மபாை நடந்தயத எல்ைாம் தடுத்து நிறுத்தி இருக்ெைாம்
என நியனத்து அவனிடம் கூ ,

கெௌதமோ," எந்த கபாண்டாட்டிக்கும் தன் புருஷன் தனக்கு

ேட்டும் தான் அப்படிங்ெ எண்ணம் இருக்கும்… யார்கிட்யடயும்
புருஷயன இயணத்து பார்க்ெமவா அவங்ெ விரும்ப ோட்டாங்ெ…
அதும் உன்யன ோதிரி உள்ளவங்ெ கொஞ்ைம் அதிெோெ அன்யப
ொட்டுவர்ெளுக்கு அவங்ெ புருஷன் மவ ஒருத்தவங்ெ கூட
கதாடர்பு ை இருந்தாங்ெ னு கைான்னா அயத அவங்ெனாை
ஏத்துக்ெ முடியாது…

371
 அந்த ெஷ்டம் உனக்கு தர மவண்டாம்… நீ தாங்கிக்கொள்ள
ோட்ட… வருத்தப்படுவ என்று நியனத்து தான் நான் உன்கிட்மட
கைால்ைை" என கூறினான் கெௌதம்… அயத மெட்டவமளா
இயேக்ெ ே ந்தாள் ஜனனி… அப்படிமய அேர்ந்து இருந்த
வாக்கிமை அவயன ைந்மதாஷத்தில் ெட்டி கொண்டாள் ஜனனி…

372
 …

அத்தியாயம் 30
தன்யன ெட்டிக்கொண்டவயள தானும் அயணத்து அவள்
முெத்யத நிமிர்த்தி அவள் பூ முெத்யத யெயில் ஏந்தி "என்னாை
கராம்ப ெஷ்டப்பட்டுட இல்ை… என்யன ேன்னிச்சுடு டி…
என்னாை தான் எல்ைாம் னு எனக்கு கதரியும்… உன்கிட்மட நான்
கைால்லி இருக்ெணும்… நான் கைால்லி இருந்தா நீ என்யன விட்டு
மபாய் இருக்ெ ோட்டிை… என் ெஷ்டம் என்மனாடு மபாெட்டும் னு
நியனச்மைன்… உன்யன ெஷ்ட படுத்த விரும்பை டி… அதான்
நான் கைால்ைை… நீ எப்படி எடுத்துப்மபன் னு எனக்கு கதரியை
அதான் டி நான் கைால்ைை"… என் ான்…

ஜனனிக்மொ எட்டாவது அதிையோெ பார்த்து கொண்டு

இருந்தாள்… எப்கபாழுதும் தன் ெணவனின் அதிரடியய ேட்டுமே
ெண்டு வந்த ஜனனிக்கு அவனது இந்த அவதாரம் புதிது… அவன்
அழுதான் என்பயதமய அவளால் இன்னும் கூட நம்ப
முடியவில்யை… இந்த மவயளயில் என்யன ேன்னித்து விடு என
அவளிடம் மெட்டது ஜனனி க்கு உைெம் ஒரு நிமிடம் நின் து
மபாை இருந்தது… மநற்றிலிருந்து ெணவனின் இந்த ோற் ம்
அவயள ேகிழ்ச்சியில் ஆழ்த்தியது…

373
 பின்மன இருக்ொதா மநற்று அவன் முதல் முய யாெ
அவளிடம் தன் ொதயை கவளிப்படுத்தினான்… இன்ம ா
அழுகி ான்,ேன்னிப்பு மெக்கி ான் அவளால் தன் ெண்ெயள கூட
நம்ப முடியவில்யை…

ஜனனி ெணவன் தனக்கு மவண்டியும் மயாசித்து இருக்கி ான்

என்பமத அவளுக்கு ேகிழ்ச்சியய தந்தது… அதனால் தான்
என்னிடம் கூ வில்யை என்பயத அவள் புரிந்து கொண்டாள்…
இருந்தும் அவளுக்கு ஒரு ஆயை அவன் ேனதில் நான் எந்த
இடத்யத பிடித்து இருக்கிம ன் என அவளுக்கு அறிய
மவண்டும்… ஏகனனில் மேக்னா யவ உயிராெ நியனக்கி ான்…
இனியும் கூட அவயள ே க்ெ முடியாேல் தவிக்கி ான்…
அவளுக்கு மவண்டி நிஷாயவ பாதுொத்து வருகி ான்…

நிஷாவுக்கு மவண்டி எந்த எல்யையயயும் ெடக்கி ான்…

அதற்கு அயடயாளமே அவர்ெளின் இந்த பிரிவு அப்படி
இருக்யெயில் நான் எந்த இடத்யத அவன் இதயத்தில் பிடித்து
இருக்கிம ாம் என அவளுக்கு அறிய மவண்டும் ஒரு சிறு
கபா ாயே உடன் ஆவலும் மதான் அவனிடம் மெட்ெைாோ என
மயாசித்து பின் மவண்டாம் என விட்டு விட்டாள்…

இப்கபாழுது இருக்கும் ேனநியையய மேலும் ெடினம் ஆக்ெ

374
 …
விரும்பவில்யை ஜனனி… ஏகனன் ால் அவன் அவளால் தாங்கி
கொள்ள முடியாத பதியை கூறிவிட்டால் இப்கபாழுது இருக்கும்
நல்ை ேனநியையய அவள் கெடுத்து கொள்ள விரும்பவில்யை…
அயேதியாெ அவள் அவன் ெண்யண பார்த்து கொண்டு இருக்ெ
அவமனா அவளின் கநற்றியில் இதழ் பதித்து கொண்மட
இருந்தான்… கநற்றி, ென்னம் என முெம் முழுவதும் இதழ் ஒற்றி
கொண்மட இருந்தான் ஒரு ஒரு உணர்ச்சி கபருக்கில்… ொேம்
ொதல் இரண்டும் இல்ைா முத்தங்ெள் அயவ ெைப்படம் இல்ைா
அன்பு ேட்டுமே…

அவனது ேனநியை ஜனனிக்கு கதளிவாெ புரிந்தது… ஒரு

உணர்ச்சிவைத்தில் இருக்கி ான் அதனால் தான் இப்படி எல்ைாம்
நடந்து கொள்கி ான்… அதனால் அவன் இதழ் ஒற்றும் மபாது
அவள் அவன் தயையய ஆறுதைாெ வருடி கொடுத்து
கொண்டிருந்தாள்… உணர்வுெயள கவளி ொட்ட கதரியாதவன் என
ஜனனி பை தருணங்ெளில் நியனத்து உண்டு… அயத எல்ைாம்
உயடத்து எறிந்து கவளிமய வந்துவிட்டான் கெௌதம்… இன்று
அவன் ேனதில் உள்ளயத எல்ைாம் அவளிடம் கொட்டி
விட்டான்…

கெௌதமும் அமத ேனநியையில் தான் இருந்தான் ஜனனி

அவனின் உயிர் என்பதால் தான் ஜனனிக்கு உண்யே கதரிந்து

375
அவயன ொண வந்தது முதல் இந்த கநாடி வயர எல்ைாம்
அவனுக்கு ைந்மதாஷமே… இரண்டு நாள் முன் வயர அவன்
நியனத்து பார்த்தது இல்யை இது மபாை ஒரு தருணம் தன்
வாழ்வில் வரும் என்று இப்கபாழுது நடந்து இருக்கி து ேனதில்
ஏற்பட்டு இருந்த ஒரு வடு கேல்ை கேல்ை ஆறுவது மபால்
இருந்தது கெௌதமுக்கு…

அதன் பின் ஜனனி கேல்ை, அவளது ேனதில் கிடக்கும்

வினாயவ கொஞ்ைம் ோற்றி எப்கபாழுது இருந்து "உங்ெள் ேனதில்
இடம் பிடித்மதன் "என மெட்ெ, அவளது மெள்வியில் இமைைாெ
சிரித்து தன் தயையால் அவள் கநற்றியில் முட்டி அவள் உைர்ந்த
முடியய ஒதுக்கி விட்டு கூ ைானான்…

கெௌதம் மயாசிக்ெமவ இல்யை பட்கடன," நீ கீமழ விழுந்த

அந்த கநாடி… நான் உன்யன பார்த்த அந்த கநாடி… என்
வாழ்வில் நீ நுயழந்த நிமிடம்" என் ான்…

அவளும் அயத ேகிழ்ச்சிமயாடு மெட்டு கொண்டு இருந்தாள்

ஆம் அதன் பி கு தான் அவமளாடு உள்ள கெௌதமின் நடத்யத
சிறிது ோறியது… அந்த தருணங்ெள் தான் அவள் ேனதிலும்
கெௌதம் சிம்ோைனம் இட்டு அேர்ந்த தருணம்…

ஆம் இது நாள் வயர மேக்னா இ ந்தது முதல் அவன் தன்

376
 …
உணர்ச்சிெயள கவளிக்ொட்டியது கியடயாது… அவன் வாழ்வில்
எப்கபாழுது கதன் ைாய் ஜனனி உள்மள நுயழந்தாமைா முதலில்
அவயள அவனால் ஏற்று கொள்ள முடியாவிட்டாலும் அவள்
அவன் ேனதில் இடம் பிடித்த நாள் அன்று அவள் வண்டியில்
இருந்து விழுந்த நாள் அவள் விழுந்த அந்த கநாடி அவளுக்கு
ஒன்றும் ஆகிவிட கூடாது என் தவிப்பும், மேக்னாவின்
நியனவும் வந்து மபாெ தான் அவயள மநாக்கி ஓடியதும் அவள்
குணோகும் வயர பாதுொப்பாெ பார்த்து கொண்டதும்…
உண்யேயில் கூ மவண்டும் என் ால் மேக்னா விற்கு கைய்ய
முடியாதது அவளுக்கு கைய்தான்… அதனால் அவள் குணோகும்
வயர அவயள அவன் தாங்கியது…

அவள் விழுந்த மபாது அவள் பால் இளகி இருந்த அவன்

ேனம் அதன் பி கு அவளின் நடவடிக்யெயில் இளகி அவளிடம்
முழுவதுோெ ைாய்ந்து விட்டான்… இப்கபாழுது அவனுக்கு
அவனுயடய ஜனனி ேட்டுமே அதற்ொெ தான் அவள் வீட்யட
விட்டு கவளிமயறியதும் அவயள விட ேனமில்ைாேல் அவள்
மேல் மொபம் கொண்டு ொணாேல் இருந்மத அவள் நையன
பாதுொத்து வந்தான்… இதற்கியடயில் குழந்யத பி க்கும்
தருவாயில் அவயள ொண கைன்று, பின் இரு தடயவ ேெயன
ொண கைன்று தன் கபற்ம ார்ெயள அனுப்பி யவத்து, அவயள

377
மவயைக்கு அனுப்பி யவத்தது என அவளுயடய எல்ைாவற்றிலும்
அவன் இருந்தான் அவள் அறியாேல்… ஆனால் இது எல்ைாம்
அவன் கைய்தாலும் அவள் மேல் உள்ள மொபம் ேட்டும்
குய யவில்யை… என்யன ைந்மதெப்பட்டு கைன்று விட்டாள்
என்யன நம்பவில்யை என்ம நியனத்தான்…

பின் ேயனவி ேென் குடும்பம் என தாயின் அறிவுயர

நன் ாெ மவயை கைய்ய அதன்பி கு தான் அவயள ொண
கைன் து… ஆனாலும் அவன் மொபமும் ோ வில்யை… அயத
ஒதுக்கி யவத்து விட்டு தான் அவளுடன் வாழ்க்யெயய
கதாடங்கினான்… அதன் ஆயுள் ொைமும் ஒரு வாரமே இருக்ெ
அதற்கியடயில் தான் இருவரது ைண்யடயும் பின் இமதா
இப்கபாழுது தான் ைோதானம் ஆகியது…

இரு உடல் மைருவது ேட்டும் தாம்பத்தியம் இல்யை… இரு

ேனமும் ஒன்று மைர்ந்தமத சி ந்த தாம்பத்தியம்… ேனது விட்டு
மபைாேல் எந்த வழக்கும் ைோதானம் ஆொது அதனால் தான்
அவர்ெள் இருவரும் ஒரு முய மைர்ந்தாலும் ேனதில் கூட்டி
யவத்து இருக்கும் வடுக்ெளும் ரணங்ெளும் கவளி பட்டு
அவர்ெயள வாட்டி விட்டது… அதில் யாயர குய கைால்ை…

அவளும் அவளுயடய தவறுக்கு ேன்னிப்பு மெட்டாள்… தான்

378
 …
அவ்வாறு கூறி இருக்ெ கூடாது என்றும் அது உங்ெயள எப்படி
யவத்தது என்று எனக்கு இப்கபாழுது புரிகி து என அவயன
பார்த்து கூறினாள்…

அவமனா ஜனனியய பார்த்து" நீ என்கிட்மட ைண்யட மபாடு

உரியேயா ஆனா ைந்மதெப்பட்டு விைகி ேட்டும் மபாொமத"
என் ான்…

அவன் கூறியதின் உள் அர்த்தம் புரிய அவள் "அப்படி

கைய்ய ோட்மடன் "என வாக்கு கொடுத்தாள்…

இருவரும் ஒரு வித உணர்ச்சி கொந்தளிப்பில் இருக்ெ கேல்ை

அவயள எழ கைால்லி தன் ேடியில் அேர்த்தினான்… பின்
இருவரும் அேர்ந்த நியையிமை ெட்டி கொண்டு இருந்தனர்…

எவ்வளவு மநரம் அப்படிமய அேர்ந்து இருந்தார்ெள் என

கதரியாது… ேனதில் இருப்பயத பகிர்ந்து கொண்டதால் இருவரின்
ேனமும் இமைைானது மபாை இருக்ெ கெௌதமுக்கு தன்
ேயனவியின் அருொயே மதயவ பட்டது… அதனால் தான் தன்
ேடியில் இருத்தி இருக்கி ான்…

அேர்ந்து இருந்த நியையிமை அவள் ெழுத்து வயளவில்

முெம் புயதத்து "இந்த ட்கரஸ் உனக்கு நல்ைாமவ இல்யை"

379
என் ான்

ஜனனிமயா அவன் கூறியதும் மவெோெ தன் உயடயய ைரி

பார்த்து "நல்ைதாமன இருக்கு" என்ெ

கெௌதம், "இது நல்ைா இருக்கு அயத விட நீ கொஞ்ை

மநரத்துக்கு முன்னாடி இருந்திை அந்த ட்கரஸ் உனக்கு அயத
விட சூப்பர் ரா இருக்கு" என் ான்…

ஜனனி அவன் கூ கதாடங்கியதும் அவன் எந்த உயடயய

கூறுகி ான் என்பது புரிய முெத்தில் கைம்யே பரவ நாணம் என்
பூயவ சூடி கொண்டாள்… அவளுயடய நாணத்யத ரசித்தவன்
கேல்ை அடுத்த ெட்டத்துக்கு முன்மன

இவர்ெளின் கொஞ்ைல்ெள் இங்மெ நடந்து கொண்டிருக்ெ

கவளிமய இருவர் யெ நிய ய ைாக்ைட் உடன் ஒருவர் அயழப்பு
ேணியய அடிக்ெ அவர்ெளின் மோன நியை அறுந்தது…

ஜனனி தான் முதலில் அந்த ைத்தத்தில் தன் முதலில் மோன

உைெத்தில் இருந்து கவளிமய , அதில் கெௌதம் சிணுங்ெ ெதவு
"யாமரா தட்டு ாங்ெ "… என்று கூறி எழுந்தாள்… ெதயவ தி ந்தும்
அங்மெ ேென் ேற்றும் விக்கியய ெண்டாள் ேெயன இந்த சிை
ேணி மநரங்ெள் நான் எப்படி தன் ேெயன ே ந்மதன் என் ேனதில்

380
 …
என் கெௌதம் ேட்டுமே அந்த நிமிடங்ெளில் ஆக்கிரமித்து இருக்ெ
வருயண பற்றிய நியனவு கெௌதமின் ேயனவிக்கு வரவில்யை…

இப்கபாழுது ேெயன ெண்டதும் வாரி எடுத்து உச்சி

முெர்ந்தாள்… அவளது உணர்ச்சிெயள முெ பாவத்யத யவத்மத
ெண்டு பிடித்த ெணவன் இன்று அவளிடம் அயத பற்றி மெக்ெ
மவண்டும் என நியனத்து கொண்டான்…

அதன் பின் இவர்ெள் அயனவரும் மைர்ந்து ஜனனியின்

வீட்டிற்கு கைன் னர்… அயனவருக்கும் ேகிழ்ச்சி யாெ இருந்தது
இவர்ெள் இருவரும் ஒன்று மைர்ந்து வருவயத பார்க்கும் மபாது…
எல்மைார் ெண்ெளும் நிய ந்து சுேதி க்கு ேெனின் ோற் த்யத ஒரு
தாயாெ அவருக்கு ைந்மதாஷமே… இந்த ேகிழ்ச்சி நிய ந்து
இருக்ெ மவண்டுமே ஆண்டவா என பிராத்தயன கைய்தார்… இந்த
பிராத்தயனக்கு இய வன் கைவி ைாய்த்தான்…

அன்று இரவு கபரியவர்ெள் அயனவரும் பிரிந்தவர்ெளின்

தனியே ெருதி வருயண தங்ெளுடன் படுக்ெ யவத்து
கொள்கிம ாம் என்று கூறி அவனிடம் ெயத கூறுவதாெ கூறி
அவயன அயழத்து கைன் னர்…

எல்மைாரும் உ ங்கி விட கேல்ை அய க்குள் நுயழந்தாள்

ஜனனி… அவளுக்கு மவண்டி அவன் ொத்து இருந்தான் வந்தவள்

381
அவன் அருகில் அேர்ந்து அவன் ோர்பில் ைாய்ந்து கொள்ள
கெௌதம் மெட்டான்… "ஜனனி நீ மநத்து என்யன பார்க்ெ வரும்
மபாது ஏன் வருயண கூட்டிட்டு வரை" என மெக்ெ…

ஜனனி, "என் ேனசு முழுைா நீங்ெ ேட்டும் தான் இருந்தீங்ெ

கெௌதம்… நான் யாயர பத்தியும் அந்த ைேயத்துை மயாசிக்ெ கூட
முடியை… உங்ெயள பார்க்ெணும் அது ேட்டும் தான் இருந்தது…
உங்ெளுக்கு அப்பு ம் தான் ேற் து எல்ைாம் னு மதாணுச்சு…
அதுனாை தான் கூட்டிட்டு வரை "என் ாள்…

அவனுக்கு இது தான் மவண்டும்… ேென் ேட்டும் மபாதும்

என்று இருந்தவள் உனக்கு பி கு தான் எனக்கு எல்ைாம் என
அவள் வாயால் கூறுவயத மெக்ெ ஒரு ெணவனாெ ெர்வம் வந்தது
கெௌதமுக்கு…

ஆம் ஜனனி அவன் மேல் உள்ள அதீத ொதயை அவனிடம்

உடமன கவளிப்படுத்துவாள் என் ால் கெௌதமோ எயதயும்
கைால்ைாேல் ேனதுக்குள்மள யவத்து கொள்ளுவான்… இப்கபாழுது
அவள் கூறுவயத மெட்டதும் அவனுக்கு கரக்யெ இன்றி ப ந்து
கொண்டு இருந்தான்…

அவன் மெட்டயத மபாை அவளுக்கும் ஒன்று அவனிடம்

மெக்ெ மவண்டும் மநற்று அவன் கூறியயத மபாை இன்றும்

382
 …
அவளிடம் ஐ ைவ் யூ கைால்ை மவண்டும் என்பமத…

மநரடியாெ அவனிடம் கைால்ை தயங்கி விட்டு அவன்

ோர்பில் தயை ைாய்த்து "என்னங்ெ"… என் ாள்…

அவனும் அவயள ெட்டிக்கொண்மட "ஹ்ம்ம் கைால்லு

"என் ான்… "மநத்து நயட் என்கிட்மட ஒண்ணு கைான்னிங்ெமள
அயத ேறுபடியும் கைால்லுங்ெ "என் ாள்…

கெௌதமோ இவள் மேல் உள்ள ேயக்ெத்தில் "ேம்ம் என்ன

கைான்மனன் நான் "… என ராெம் பாடி கொண்மட அவள் முதுகில்
மொைம் மபாட்டு கொண்டிருந்தான்…

ஜனனி, "அது தான் மநத்து என்கிட்மட ஏமதமதா கைால்லிட்டு

இருந்திங்ெமள ே ந்துடீங்ெளா" என அவன் மொைம் முற்று கபரும்
முன் அவனிடம் இருந்து விைகி அவன் முெத்யத பார்த்து மெக்ெ…

அவனது மொைம் தயட பட்டதில் சிறு மொபம் கவளிப்பட்டு

"என்ன தான் டி நான் கைான்மனன் மநத்து… கைால்லு டி ேனுஷன்
நியையே புரியாேல் கைால்லுங்ெ… கைால்லுங்ெ னா… என்ன
கைான்மனன் னு கைால்லு டி "… என் ான்…

தீடிகரன அவன் குரல் உயர்ந்ததும் விழிெளில் நீர் மொர்க்ெ,

அவயன பார்த்த அவள் விழிெளில் ெசிந்து உருகி அவயள இறுெ

383
அயணத்து கொண்மட கூறினான் "எதுக்கு எடுத்தாலும்
அழுதுகிட்டு இருக்ொதா ஜனனி "என சிறு ெண்டிப்புடன் கூறி
கதாடர்ந்தான்…

கெௌதம், "மநத்து நயட் நான் உன்கிட்மட என்ன கைான்மனன்

னு எனக்கு ைத்தியோெ ஞாபெம் இல்யை டி… பின் கேல்லிய
குரலில் கைான்னான் நயட் நான் என்ன பண்ணுமனன்னும் எனக்கு
கதரியாது டி "என் ான் கிசுகிசுப்பாெ…

அவமளா அதிர்ந்து பார்க்ெ இவமனா பாவோெ முெத்யத

யவத்து கொண்டு ஆோம் என்று தயை ஆட்டினான்… "நான்
என்ன உளருமனன் னு கைால்லு டி "என்ெ…

அவனது முெ பாவத்யத பார்த்து பட்கடன சிரித்து அவன்

கூறியயத கூறினாள்… அவமனா" ஐமயா கெௌதம் இப்படி எல்ைாம்
உளறி கவச்சு இருக்கியா நீ "… என கவளிப்பயடயாெ கூ
இப்மபாது முய ப்பது ஜனனியின் முய ஆனது…

ஆம் அவமளா அவன் கூறியயத நியனத்து பார்த்மத அவள்

கபாழுயத ஒட்டி கொண்டு இருக்ெ கெௌதமோ ஒன்றும் நியனவில்
இல்யை என்று கூறினால் அவளுக்கு எப்படி இருக்கும்…

அவள் முய த்து கொண்டு இருப்பயத பார்த்தவமனா அந்த

384
 …
அழகில் ேயங்கி அவயள முத்தம் இட்டான் அவள் இயேயில்…
பின்" என்ன மபபி என்மேை இருக்ெ பயம் மபாய்டுச்ைா"… என
வியளயாட்டாெ மெக்ெ,

உன் விழி ொர்னவயில் விழுந்ணைனடி

என் உயிணை

நீ எனன முனறக்க…

அவ்விழி சமாழியில் கட்டுண்டு

கிடக்க ஆனெ…

என் சிறிய ெரிசு

என் அருனம காைலிணய

உன் விழிக்கு

என் முத்ைம்…

ணொனையில் என் உளைல்கனள

உண்னம என

நீ நினனக்க…

385
 என் உளைல்கள் உனன மகிழ்விக்க…

ணொனை எனும் அைக்கனன

விரும்புகிறது என் மனம்

என் உயினை மகிழ்வித்ைைற்காக…

ஜனனிமயா அவனிடம் மபைாேல் முதுகு ொட்டி

படுத்துகொண்டாள்… அவன் அவயள கநருங்கி அவயள அருமெ
இழுத்து தன்மனாடு மைர்த்து அவள் கைவியில் அவன் மூச்சு ொற்று
படும் அளவுக்கு கநருங்கி வந்து " ஐ ைவ் யூ டி கபாண்டாட்டி
"என அவள் கைவியில் முத்தம் இட்டான்…

ஜனனிமயா அவயன மநாக்கி திரும்பி படுத்து இன்கனாரு

தடயவ கைால்லுங்ெ என் ால் ெண்ெள் பனிக்ெ அவன் ேறுபடி
கைால்ைவில்யை அவயள மைர்த்து இறுக்கி உன் உதட்டுக்கு
ேட்டும் புரியும் படி அவன் ொதயை கூறி கொண்டு இருந்தான்…

386
 …

அத்தியாயம் 31
ஒரு அழகிய கூடல் நடந்து முடிந்து அயர்வு ொரணோெ
அவன் ோர்பில் படுக்ெ மபானவயள, "என்ன டி என் மேை உள்ள
பயம் மபாய்டுச்ைா "… என ேறுபடியும் அவயள மெட்டான்
அவயள சீண்டும் விதோெ

அவமளா நிமிர்ந்து அவன் முெத்யத பார்த்து அதில் உள்ள

ெள்ளத்தனம் புரிய "நீங்ெ தானா கைான்னிங்ெ மொபம் வந்தா
ைண்யட மபாடணும் னு அதான் முய ச்மைன் "என்ெ… கெௌதமோ
"எங்மெ இன்கனாரு தடயவ முய பார்க்ெைாம்' என எடுத்து
கொடுக்ெ அவமளா "ோட்மடன் பா இனி முய ச்ைா நீங்ெ என்ன
பண்ணுவீங்ெ னு கதரியும் என்னாை முடியாது"… அவன் அவளின்
கைவியில் கூறிய மைதியில், "மபாங்ெ கெௌதம் "என சிணுங்கி
அவன் ோர்பில் துயில் கொள்ள, கெௌதமும் அவயள ெட்டி
அயணத்து படுத்து கொண்டான்…

நீண்ட நிம்ேதியான உ க்ெம் இரண்டு வருடங்ெளுக்கு பி கு

இருவருக்கும் கியடக்ெ இருவரும் உ ங்ெ ொயையில் கவகு
மநரோகியும் எழாேல் இருக்கும் அவர்ெயள கதாந்தரவு கைய்ய
மவண்டாம் என ெருதிய கபற்ம ார்ெள் அயேதியாெ இருக்ெ

387
யாருக்கும் எழுப்ப யதரியம் வரவில்யை அது தான் உண்யே…
கெௌதம் கெௌதம் தான் அன்றும் இன்றும் என்றும்…

ஆனால் கெௌதமுக்மெ ைவால் விடும் ஒரு ஆள் அந்த

வீட்டில் உண்டு எனில் அவன் ேென் ேட்டுமே… இமதா வருண்
எவ்வளவு கைால்லியும் மெக்ொேல் ெதயவ தட்டி கொண்டு
இருக்கி ான்…

கெௌதம் எழாேல் இருக்ெ ஜனனி தான் தன் உயடெயள ைரி

கைய்து ெதயவ தி க்ெ அவயள தள்ளி கொண்டு குப்பு படுத்து
உ ங்கி கொண்டு இருந்த கெௌதமின் முதுகில் ஏறி குதிக்ெ
கதாடங்கினான்…

அதில் விழித்த கெௌதம் அப்படிமய எழ மபாெ "ப்பா " நான்

இருக்மென் என்பது மபாை ேறுபடியும் குதிக்ெ கெௌதமோ
அப்படிமய திரும்பி படுத்து ஒரு யெயால் ேெயன தூக்கி
வியளயாட்டு ொட்டினான்… ேெனுக்கும் அந்த வியளயாட்டு
பிடித்து மபாெ ஒரு யெயால் தூக்கி ேறு யெக்கு ோற்றி என
வியளயாட்டு ொட்ட ஜனனிக்கு தான் பயோெ இருந்தது அவள்
ெண்ணிமை அயத படித்த கெௌதம் நான் பார்த்துக்ெம ன் என
ெண்ெளாமைமய பதில் அளிக்ெ அதில் ைோதானம் ஆனாள்…

நாட்ெள் அதன் மபாக்கில் மபாெ அவர்ெள் இயணந்து ஒரு

388
 …
ோதம் ஆகி இருந்தது… அவர்ெள் பள்ளியின் ைார்பாெ
நடத்தப்படும் நடன நிெழ்ச்சி நடந்தது கொண்டிருந்தது அகேரிக்ொ
வாழ் தமிழ் ைங்ெத்தில்… அதில் ஜனனியின் நடனமும் அரங்மெ
அது பார்யவயாளர்ெள்ெயள அவள் வைம் சுண்டி இழுத்து
கொண்டிருந்தது… அத்தயன அருயேயாெ அவள் நடனம் புரிந்து
கொண்டிருந்தாள் ஜனனி… முன் வரியையில் அேர்ந்து அவள்
நடனத்யத இவர்ெள் குடும்பமும் ெண்டு ெழித்து கொண்டு
இருந்தது…

முதல் முய யாெ அவள் நடனத்யத ஒரு அரங்ெத்தில்

ொண்கி ான் கெௌதம்… கேய் சிலிர்த்து விட்டது அவனுக்கு அவள்
உருகி உருகி ஜதி புரிய அவள் மேல் எழும் உணர்வுெளுக்கும்,
அங்மெ அவள் அருமெ ஓட துடிக்கும் ொல்ெயள அடக்கி, அவன்
மேல் படர துடிக்கும் யெெளுக்கு விைங்மெ இல்ைாேல் பூட்டு
இட்டு ெண்ெளால் ேயனவியய ெபளீெரம் கைய்து கொண்டிருந்தான்
கெௌதம்…

அவள் நடனம் முடிந்ததும் அயனவரின் யெதட்டலும் அந்த

அரங்யெமய அதிர யவக்ெ ஒரு ெணவனாெ கபருயே தாங்ெ
வில்யை கெௌதமுக்கு… என்னவள் என் ெர்வமும் கூட்டு மைர
கபருமிதத்மதாடு அவயள பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்… அவள்
மேயடயில் இருந்து அவயன மநாக்கி நெர மபாெ நிெழ்ச்சியய

389
கதாகுத்து வழங்குபவர் கெௌதயே மேயடக்கு அயழக்ெ கெௌதமும்
மேயடயறி அவள் அருகில் நின்று கொள்ள அங்மெ
இருப்பவர்ெள்ெளுக்கு அறிமுெ படுத்தி "ஜனனியின் நடனம்
மேன்மேலும் வளர மவண்டும் அதற்கு கெௌதம் உறுதுயணயாெ
இருக்ெ மவண்டும்… அவர்ெளது முயற்சிெளுக்கு இயடமய வரும்
தயடெயள உயடத்து அவர்ெயள நீங்ெள் தான் கேருகு ஏற்
மவண்டும் "என கெௌதமிடம் மொரிக்யெ யவக்ெ அவன் சிரித்து
ைரி என்பது மபாை தயை ஆட்டினான்…

அவர் கூறுவது மபாை கெௌதமும் நியனக்ொேல் இல்யை…

அயத உடமன கையல் ஆற் மவண்டும் என ெணக்கு எடுத்து
கொண்டான்… அன்று இரமவ அதற்ொன மவயைெளில் இ ங்கி
விட்டான்… அதன் பி கு பள்ளியில் ஜனனிக்கு அவன் எப்படி ஒரு
நிறுவனத்யத நிர்வகிக்ெ மவண்டும் என பயிற்சி அளித்தான்…
ஆனால் அவள் அவனிடம் கொஞ்சி, கெஞ்சி இது எல்ைாம்
மவண்டாம் என கூ அதற்கு ேட்டும் அவன் ைம்ேதிக்ெமவ
இல்யை…

அவள் கதாழில் ெற்று கொன்று தான் ஆெ மவண்டும் கூறி

இத்மதாடு முடிந்து விட்டது என முடித்து விட்டான்… அவளுயடய
எந்த கெஞ்ைல்ெளுக்கும் அவன் கைவி ைாய்க்ெவில்யை… அவள்
கேல்ை இதில் மதறி வரும் மநரம் நாம் இந்தியா கைல்ை

390
 …
மபாகிம ாம் என கூறினான்… அவன் கூறியது மபாை கெௌதமின்
குடும்பம் ேட்டும் இந்தியா கைல்ை தயாராகினர்… கஜெதீஸின்
படிப்பு முடிந்ததும் ஜனனியின் கபற்ம ார் வருவதாெ ஏற்பாடு…
இந்த நிறுவனத்யதயும் விக்கி தம்பதியினர் இடத்தில் ஒப்பயடத்து
விட்டு கெௌதமின் குடும்பம் ேட்டும் தாய்நாடு வந்து மைர்ந்தனர்…

வந்ததும் வராததுோெ வீட்டிற்குள் வந்ததும் மவயை

இருப்பதாெ கூறி கவளிமய கைன்று விட்டான்… ஜனனி "எப்மபா
வருவீங்ெ" என மெட்ெ ஒரு ேணி மநரத்தில் வருவதாெ கூறி
அவள் ென்னம் தட்டி கைன் ான்… எல்ைா பணிக்ொரர்ெளும்
அவயள ைந்மதாைத்துடனும் ேகிழ்ச்சிமயாடும் ஜனனியய
வரமவற் னர்… இரண்டயர வருடங்ெள் ஆகி விட்டது ஜனனி
இந்த வீட்யட விட்டு கவளிமயறி கேல்ை அவர்ெள் அய க்கு
கைல்ை அவளுக்கு அவள் ெயடசியாெ இந்த அய யில் ெழித்த
இரவு வந்து மபாெ வருண் வந்து அவயள ெட்டி கொள்ள அவள்
அந்த நியனவுெளில் இருந்து விடுபட்டு ேெமனாடு சிறிது
மநரத்யத ெழித்தாள்…

வருணுக்கு அந்த சிறிய பிளாட்டில் இருந்து பழகி இந்த

விைாைோன வீடு அவனுக்கு கராம்ப பிடிக்ெ அவன் அங்மெயும்
இங்மெயும் ஓடி கொண்மட இருந்தான்… சிறிய பூங்ொ மபாை
அயேந்த மதாட்டமும் அவயன பிடித்து மபாெ மதாட்டமே ெதி

391
என்று கிடந்தான்… மபரன் வந்த ைந்மதாைத்தில் சுேதியும், மொபாை
கிருஷ்னனும் நாங்ெள் பார்த்து கொள்ளுவதாெ கூறி அவயன
ஏற்று எடுத்து கொண்டனர்… அவர்ெளும் சிறு பிள்யளெள் மபாை
அவமனாடு வியளயாடி கொண்டிருந்தயத சிரிப்புடன் ரசித்து
விட்டு கேல்மை அவர்ெள் அய க்கு வந்தாள்…

கேல்ை கரடி ஆகி ெணவன் வருயெக்ொெ ொத்து

இருந்தாள்… அவயள ொக்ெ யவக்ொேல் அவள் ெணவனும் வந்து
மைர்ந்தான்… யெயில் ஒரு மபப்பர்மராடு என்ன இது என்று
விைாரிக்ெ அவள் மதாற் பரீட்யை எழுவதுவதற்ொன விண்ணப்ப
படிவம் அது… ஜனனிமயா தயையில் யெ யவத்து "இது மவ யா
இயத நீங்ெ இன்னும் விடையா" என மெட்டாள்…

கெௌதமோ விடாேல் "நீ எழுது அடுத்த ோைம் உனக்கு

பரீட்யை "என் ான்… அவமளா "இயடயிை விட்டுட்மடன்…
இத்தயன வருஷம் ஆச்சு அப்படிமய இருந்துக்ெம மன ப்ளீஸ் ",
ஜனனிக்மொ இனி படித்து எழுதவயத நியனத்து மவண்டாம் என
கெஞ்ை கெௌதம் ஒன்றும் கைால்ைவில்யை… அவளிடம் அதன்
பி கு ஒரு வாரம் பாராமுெோெ நடந்து கொண்டான் கெௌதம்…
பின் அவள் அந்த படிவத்யத அவமள ஒப்பிட்டு அவனிடம்
நீட்டிய பின்பு தான் அடங்கினான் கெௌதம்…

392
 …
பின் அவள் படிக்ெ கதாடங்கினாள்… அவயள ெண்ொணிக்ெ
ேெயன ஏற்பாடு கைய்தான்… ேெமனா தந்யத கூறியயத தி ம்பட
கைய்தான்… ொயை முதல் ோயை கெௌதம் வரும் வயர
அவனுயடய ெண்ொணிப்பில் ஜனனி படித்து கொண்டிருந்தாள்…

அவள் பரீட்யை எழுதி முடிக்கும் வயர இருவரும் விைகி

இருந்தனர்… ஜனனியாெ அவன் அருகில் வந்து படுத்தாலும்
அயணத்து உ ங்குவாமன தவிர மேற்கொண்டு அவயள
கதாந்தரவு கைய்ய ோட்டான்… பரீட்யை நாளும் வந்தது…
அவளும் நல்ை முய யில் எழுதினாள்… பரீட்யை முடிந்ததும்
அவயள அவர்ெளுயடய நடன பள்ளிக்கு அயழத்து கைன்று MD
சீட்டில் அேர்த்தினான்… அவமளா இப்மபா தாமன பரீட்யை
முடிஞ்ைது ரிைல்ட் வரட்டுமே அதுவயர தப்பிக்ெைாம் என ெணக்கு
இட அவள் முெத்யத பார்த்து அவள் தயையில் ஒரு தட்டு தட்டி
நீ இந்த தடயவ கஜயிச்சுடுவ னு எனக்கு கதரியும் அதுனாை
கராம்ப மயாசிக்ொத… இனி முதல் இந்த பள்ளியய நீ ேட்டும்
தான் ஏற்று நடத்த மபாகி ாய்… நான் வரோட்மடன்… இனி
எல்ைாம் உன் கபாறுப்பின் கீழ் கஜயிச்ைாலும் ைரி மதாற் ாலும் ைரி
என அழுெங்ொேல் ஒரு குண்யட தயையில் இ க்கி விட்டு
அவன் கைன்று விட்டான்…

அவன் உள்ள யதரியத்தில் தான் இது வயர அவள் இந்த

393
நிர்வாெத்யத படித்து வந்தது… இப்மபா அவன் இல்ைாேல் எப்படி
கைய்மவன் என நியனத்து நம்யே நம்பி கொடுத்து இருக்கி ார்
நல்ைபடியா தி யேமயாடு நடத்தனும் என்று சிரத்யதமயாடு நடத்த
கதாடங்கினாள்…

அவமள எல்ைாம் கைய்தால் தான் அவளால் எல்ைாத்திலும்

தி ம் பட கையல்பட முடியும் என்று தான் அவன் அவயளமய
ஏற்று நடத்த கைான்னது அதுேட்டுமின்றி அவன் இருந்தால் ஜனனி
எல்ைாம் கெௌதம் பார்த்து கொள்ளுவான் என்று அைட்யடயாெ
இருப்பாள்… அதற்கு தான் இந்த முடிவு…

அப்படிமய ஒரு ோதம் ெழிந்து இருக்ெ வருணின்

இரண்டாவது பி ந்த நாள் ஒரு வாரத்தில் வர இருந்தது… அயத
விேரியையாெ கொண்டாடபட்டது… அதற்கு எல்மைாயரயும்
அயழத்து இருந்தனர்… ஜனனிமயா பயழய படி நல்ை
ஒப்பயனயில் அரக்கு நி பட்டு உடுத்தி கெௌதயே மைாதித்தாள்…

கெௌதம் அதில் ேயங்கி யாருமே ைந்மதெ படாத வண்ணம்

அவயள தன்னருகிமை நிறுத்தி கொண்டான்… அவள் இயடயில்
யெ மொர்த்து அவள் தன்யன விட்டு நீங்ொ வண்ணம் அவள்
இயடயய வருடி கொண்மட இருந்தாள்… அவள் தான் கூச்ைத்தில்
கநளிந்து கொண்மட இருந்தாள்…

394
 …
அவமனா எயதயும் கவளிப்படுத்தாேல், யாயர பற்றியும்
ெவயை படாேல் அவளது கநளிச்ையை ரசித்து கொண்மட தன்
மவயையில் குறியாெ இருந்தான்… அன்று இரவின் தனியேயில்
அவள் வருயெக்ொெ ொத்து இருந்து அவள் வந்ததும் அவயள
யெயில் ஏந்தி அவயள படுக்யெயில் கிடத்தி படர மபானான்…
அவமளா அவமனாடு இயழந்து கொண்டு இருக்கும் தருணத்தில்
அவள் கைவியில் ேஸ்கி குரலில் அவன் அவளிடம் "மபபி
எனக்கு ஒரு பாப்பா மவணும் தருவியா" என மெட்டான்…

அவன் அப்படி மெட்டதும் ஜனனிக்கு என்ன கைால்வது என்று

கதரியவில்யை… அவன் அவளிடம் அவனுயடய ஆயையய
பகிர்ந்து கொண்டது அவளுக்கு ைந்மதாஷத்யத கொடுக்ெ
ைம்ேதோெ தயை அயைத்தாள்…

அதன் வியளவாெ அடுத்த இரண்டு ோதத்தில் அவள்

இரண்டாம் முய யாெ ெருவுற் ாள்… அதற்கியடமய அவள்
பரிட்யையில் கஜயித்து விட்டாள்… இரண்டு ைந்மதாஷோன
விஷயங்ெளும் கெௌதயே ேகிழ்ச்சியய அளிக்ெ இரவின்
தனியேயில் அவளிடம் "நான் எத்தயன ைந்மதாைோெ இருக்மென்
உனக்கு கதரியாது டி… நீ வருயண ோைோ இருக்கும் மபாது
எனக்கு எப்படி இருந்துச்சு கதரியுோ அந்த விஷயம் எனக்கு
கதரியு துக்கு முன்னாடி நீ என்யன விட்டு மபாய்ட்ட… நான்

395
உன்கிட்மட முடிந்து மபான விஷயங்ெயள நியாபெம் படுத்தம ன்
னு நியனக்ொத… ஆனால் இப்மபா எனக்கு கியடக்கி இந்த
தருணத்யத நான் இரண்டு வருடம் முன்னாடி இழந்துட்மடன்…
இப்மபா எனக்கு ைந்மதாைம் டி என் கபாண்டாட்டி" என அவள்
வருத்த படும் முன் அவயள ைோதானம் படுத்தி விட்டான்…

நாட்ெள் அதன் மபாக்கில் மபாெ கெௌதமும் ஜனனியும்

ொதலும் கூடலுோெ தங்ெள் வாழ்க்யெயய பயணிக்ெ ஜனனியய
தாங்கு தாங்கு என தாங்குகி ான் கெௌதம்… அவனால்
அவளுயடய முதல் பிரைவத்தின்மபாது கைய்ய முடியாதது எல்ைாம்
இப்கபாழுது அவன் கைய்கி ான்… அவளுக்கும் ைந்மதாஷமே
ஆனால் ேனதில் ஒரு ேயனவியாெ நான் எந்த இடத்யத அவன்
இதயத்தில் பிடித்து இருக்கிம ாம் என அவளுக்கு அறிய
மவண்டும் அவனிடம் மெக்ெ மவண்டும் என நியனப்பாள்
ஆனால் ஏமதா ஒரு தயட ஏற்பட அவள் விட்டுவிடுவாள்…

அவனும் அவள் ஏமதா சிந்திக்கி ாள் என அவள் முெம்

என் ெண்ணாடி அவனுக்கு ொட்டி கொடுக்கும் அவன்
என்னகவன்று மெக்கும் மபாது ஒன்றும் இல்யை என்று கூறி
விடுவாள்… இதற்கியடயில் அவளுக்கு ஏழு ோதம் ஆகி
இருந்தது பள்ளியில் ஒரு ஆசிரியர் தவறு புரிந்ததற்ொெ அந்த
ஆசியயர ெம்பீரத்துடன் வறுத்து எடுத்து கொண்டிருந்தாள்

396
 …
ஜனனி… ஜனனி தனது கைாந்த முயற்சியில் தி ம் பட நடத்தி
வருகி ாள்… அவள் அந்த ஆசிரியயர திட்டுவயத ஒரு ேரத்தின்
ேய வில் இருந்து பார்த்து கொண்டிருந்த கெௌதமுக்கு இந்த
ஆளுயே தான் அவன் அவளிடத்தில் எதிர்பார்த்தது… அதிலும்
அவள் ேயனவி மதறிவிட்டாள்… அவள் மூச்சு வாங்ெ திட்டி
கொண்டிருப்பயத பார்த்து கேல்ை அவள் அருகில் கைன்று
பிரச்ையனயய தீர்த்து யவத்து அவயள தன் யெ அயணப்பில்
யவத்து அவளுயடய அய க்கு வந்து அேர யவத்தான்… பின்
ஒரு ஜூஸ் கொண்டு வர கைால்லி அவயள குடிக்ெ யவத்து பின்
அவள் வயிற்ய தடவி கொண்மட "நீ கதாழில் பார்க்கும ன்
கைால்லி என் குழந்யதயய ெவனிக்ொேல் மபாயிடாத "என்று
அவள் கநற்றியில் முட்டினான்…

அவமளா அவனின் அன்பில் உருகி அவயன ெட்டி

கொண்டாள்… ஜனனிக்கு நாட்ெள் கநருங்கி இமதா அடுத்த
வாரத்தில் பிரைவம் என்று இருக்கும் மபாது கெௌதமுக்கு
முக்கியோன கதாழில் விஷயோெ அவனுக்கு கடல்லிக்கு கைல்ை
மவண்டி இருந்தது… எல்மைாரும் இப்மபா மவண்டாம் என
தடுத்தும் அவன் மபாய் தான் ஆெ மவண்டும் என் சூழ்நியை…
கெௌதமோ கைய்வது அறியாது அவளிடம் வந்து தான்
பிரவைத்துக்கு ஒரு நாள் முன்பு வந்து விடுவதாெ அவளுக்கு

397
வாக்கு அளித்தான்… அவமளாஅவயன விடாேல் ெட்டி கொண்டு
அழ ஆரம்பிக்ெ கெௌதம் அவளிடம் இ ங்கி வந்து ைோதானம்
கைய்ய கொஞ்ைம் அடங்கினாள்…

அந்த இயடகவளியில் அவன் அவனுயடய உயடயேெயள

எடுத்து யவத்து கொண்டு இருக்ெ ஒரு வித ஏக்ெத்துடன்
அவனுக்கு மவண்டிய உதவியய அவள் கைய்து கொடுத்தாள்…
அவளுயடய முெத்தில் ைமீப ொைோெ ஒரு வித ஏக்ெம்
இருப்பயத ெண்டு கொண்ட கெௌதம் என்ன அது என
ேண்யடயய குயடந்து கொண்மட வந்து பார்த்து கொள்ளைாம்
என கிளம்பி விட்டான்…

ஒரு வாரமும் ெணவனின் நியனவில் ெயரந்து கொண்டு

இருந்தவள் கூடுதல் அழுத்தம் ொரணோெ கைான்ன மததிக்கு இரு
நாள் முன்மப ேருத்துவரின் ஆமைாையன படி அனுேதிக்ெ
பட்டாள்… கெௌதயே ொண மவண்டும் அவன் வந்தால் ேட்டுமே
மேற்கொண்டு சிகிச்யை மேற்கொள்ளுமவன் என அடம்பிடிக்ெ
கெௌதமுக்கு அவள் அனுேதிக்கும் முன்மப தெவல் அளிக்ெ பட்டு
இருக்ெ அவனும் அடுத்த உள்ள விோனத்தில் வருவதாெ
கூறினான்…

மபானில் அவளிடம்" நீ சிகிச்யை எடுத்து கொள்… அதற்குள்

398
 …
நான் வந்துவிடுமவன் "என கூ … அவனுயடய குரல் மெட்டு
அதில் ைோதானம் அயடந்தவள் மேற்கொண்டு சிகிச்யைெயள
ஏற் ாள்… இமதா அவளுக்கு ேயக்ெ ேருந்தும் கொடுக்ெப்பட்டது…
அதுவயர கெௌதம் வரவில்யை… அவமளா ேயக்ெத்தில் மபாகும்
முன் புயல் மபால் ேருத்துவேயனயய அயடந்து பிரைவ
அய க்குள் வந்து அவள் ெரத்யத பிடித்து நின்று கொண்டான்…
அவமளா விழி மூடி அவன் வரோட்டான் என்று நியனத்து மூடிய
இயேெளில் இருந்துமவாரு துளி நீர் கவளிமய வரும் முன் அவள்
யெயய பிடித்து அழுத்தி நான் வந்து விட்மடன் என்பது மபாை
அழுத்தம் கொடுத்தான்…

அந்த அழுத்தத்யத உணர்ந்த ஜனனி ெணவன் வந்து

விட்டான் என்பயத அறிந்து விழி தி க்ெ முடியோல் ஒரு
கேல்லிய புன்னயெயய சிந்தினாள்… பின் ஆழ்ந்த ேயக்ெத்துக்கு
கைன் ாள் ஜனனி… அடுத்த அயர ேணி மநரத்தில் கெௌதம்
ஜனனியின் கவண் கோட்டு இந்த பூமிதனில் அவதரித்தாள்…

ேெமளா அப்படிமய ஜனனியய உரித்து யவத்து பி ந்து

இருந்தாள் கெௌதமின் ேெள்… அவன் நியனத்தது மபாைமவ
அவர்ெளுயடய ேெயள வருயண ஏந்தியது மபாை ேெயளயும்
ஏந்தி ேெளுக்கு முத்தம் இட்டான்… தந்யதயின் முத்தத்தில்
தந்யதயய உருத்து விழித்தாள் அவனுயடய ேெள்…

399
 ஜனனி ேயக்ெம் கதளிந்து ெண் தி க்கும் மநரம் அவள்
தயையய ஒரு யெயால் வருடி விட்டு அவள் அருகில் ொத்து
இருந்தான் கெௌதம்… அவள் விழி தி ந்ததும் அவயன பார்க்ெ
அவனும் அவயளமய தான் இயேக்ொேல் பார்த்து
கொண்டிருந்தான் கெௌதம்…

பின் குழந்யதயய ொட்டி அதன் ேெயள உச்சி முெர்ந்து

அவள் அருகில் உள்ள கதாட்டிலில் படுக்ெ யவத்தான் கெௌதம்…
வருணும் தன் குட்டி தங்யெயின் வருயெயில் குதுெலித்து முத்தம்
கொடுத்தான்… ஜனனிக்கும் கெௌதமும் வருணின் கையலில் சிரித்து
வருயண தூக்கி வியளயாடினான் கெௌதம்…

நாட்ெள் அதன் மபாக்கில் மபாெ ஜனனி ேருத்துவேயனயில்

இருந்து வீட்டிற்கு வந்து ஒரு ோதம் ஆகி இருந்தது… நாயள
குழந்யதக்கு கபயர் சூட்டு விழா என்று இருக்ெ கெௌதம் ஓடி
அதன் பணிெயள கைய்து கொண்டிருந்தான்… ஜனனிக்கு
குழந்யதயய பார்த்து கொள்ளுவதால் இருவரும் தனியேயில்
ைந்தித்து கொள்ள முடியவில்யை… இருவரும் தவிப்புடன்
அவர்ெளுக்ொன இரவுக்ொெ ொத்து இருந்தனர்…

ொயை சுபமுகூர்த்தில் கெௌதம் ஜனனியின் ேெயள

கதாட்டிலில் கிடத்தி குழந்யதக்கு ஜனனியின் மவண்டுமொளின் படி

400
 …
"மேக்னா கிருஷ்ணா " என கபயர் சூட்டினர்… அன்று இரவு
வருணும், மேக்னா குட்டியும் உ ங்கியவுடன் ெணவன் அருகில்
வந்து அவன் ோர்பில் ைாய்ந்தாள் ஜனனி… அவனும் ஆறுதைாெ
அவயள அயணத்து கொண்டு அவயள வருடிய படி இருக்ெ
ஜனனி, "நீங்ெ மேக்னா குட்டி பிரைவத்துக்கு வரோட்மடன் னு
நான் கநயனச்மைன்" என் ாள்…

கெௌதமோ அவள் அன்று அழுததற்ொன ொரணம் அவனுக்கு

கேல்ை புரிய ஆரம்பித்தது… கெௌதமோ அவள் முெத்யத
நிமிர்த்தி அவள் ெண்ெமளாடு ெண்ெயள ெைக்ெ விட்டான்…
அப்மபாதும் அவள் ெண்ெளில் ஒரு ஏக்ெம் இருப்பயத ெண்டவன்
அவள் முெத்யத யெயில் ஏந்தி "என் ொதலிமயாட இதயத்யதமய
பாதுொத்து வர எனக்கு என் உயியர பாதுொக்ெ கதரியாதா"
என் ான்…

அவயள அவன் உயிராெ நியனக்கி ான் என்பயத

அறிந்ததும் ஜனனியின் ெண்ெளில் இருந்த ஏக்ெம் ேய வயதயும்
அவள் ெண்ெளில் ஒளி மின்னுவயதயும் பார்த்தவன் "இப்மபாது நீ
என்கிட்மட மெக்ெ நியனத்த மெள்விக்கு வியட கியடத்ததா" என
மெட்ெ… அவமளா ைந்மதாை மிகுதியில் 'உங்ெளுக்கு எப்படி
கதரியும் நான் மெக்ொேமை" என மெட்ெ…

401
 கெௌதமோ அவயள அயணத்து "நான் உன் புருஷன் டி" என
கூறி விளக்யெ அயணத்தான்…

குடும்பங்ெளில் மொபம் மபாய் ஆண் கேன்யேயாவதும்

கபண் வன்யேயாவதும் இயல்மப… அது ஒரு வித அழகும்
கூட…

அயையுடன் நிைாவும் வானில் என்றும் உைா வரும்…

முற்றும்

402