Odchyłki kierunku

Wśród odchyłek kierunku wyróżniono równoległość, prostopadłość i nachylenie oraz –

podobnie jak dla odchyłek kształtu – kształt wyznaczonego profilu i powierzchni. Termin
tolerancja kierunku oznacza strefę tolerancji, która zawiera odstępstwo od ogólnego
kierunku (równoległość, prostopadłość, pochylenie) pomiędzy elementem tolerowanym
i bazą odniesienia a odchyłką kształtu tolerowanego elementu.
Odchyłka równoległości
Odchyłka równoległości to maksymalna różnica pomiędzy elementem zaobserwowanym
a elementem nominalnym, równoległym do elementu bazowego w obszarze elementu
zaobserwowanego . Może występować równoległość w odniesieniu do płaszczyzn, prostych
(osi) lub płaszczyzny i prostej (osi).
Granice strefy tolerancji tworzą dwie równoległe linie odległe od siebie o wartość t,
wynikającą z podania dopuszczalnej wartości tolerancji. W tej strefie muszą się znajdować
linie 
powierzchni (tworzące) tolerowanego przedmiotu. Bazami (referencjami) dla tolerancji
równoległości prostej są : prosta, płaszczyzna, układ baz (prosta i płaszczyzna) oraz układ
baz (dwie płaszczyzny). Natomiast bazami (referencjami) dla tolerancji równoległości
płaszczyzny są: prosta i płaszczyzna.