Professional Documents
Culture Documents
Text
Text
Text
by JFstories
=================
VAN DAMNED
No part of this book may be reproduced in any form or by any means without the
author's consent. Please obtain permission. Names, characters, places and incidents
are products of the author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance
to actual events or locales or persons, living or dead, is entirely coincidental.
FB Page: JFstories
FB Group: JF Society
=================
Chapter 1
Chapter 1
Ngumiti sya sa akin sanhi para lumitaw ang nag-iisa nyang ngipin. Kulay berde iyon.
"Marami na."
Napangiwi ako. Pero hindi nya makikita ang reaksyon kong iyon dahil nakaputing
maskara ako. Kailangan ko kasing itago ang mukha ko. Kilala lang nila ako sa
pangalang Madam Charing pero hindi pa nila nakikita ang mukha ko. "Wala ka man lang
bang napusuan sa kanila?" tanong ko.
Napakamot sya sa anit nyang nilisan na ng mga buhok. "Mapili kasi ako."
Napakagat-labi ang panot. "Maliit lang, walang babay fats. Maputi at makinis ang
balat. Maliit ang mukha na cute."
"Ha?"
"Charing lang!" hinimas ko ang bolang kristal sa aking harapan. "Ito ang
makakasagot sa tanong mo." Kunwari ay nagdasal ako nang pabulong.
Actually, sya pa lang ang kauna-unahang magpapahula sa akin mula pa kanina. Matumal
kasi ang araw na ito, mahina ang kita.
Pasimple kong tinadyakan ang kapatid kong si Dudot na nakatago sa ilalim ng mesa.
Kapag kasi sinipa ko sya ay senyales iyon na buksan na nya ang switch ng ilaw para
sa bolang kristal na hinihimas ko.
"Bakit po?" nangangambang tanong ni Mister Alias Macho. "Ano pong sabi ng bolang
kristal?"
Sinalubong ko ang kanyang mga mata habang hinihingal. Lalo utloy nangamba ang
matanda.
"Madam
"Ha?"
"'Nak ng teteng. Ang labo naman 'nun. Pinagloloko mo yata ako, e!"
"Engkanto ka raw."
"Ha?"
Napasimangot sya.
"Charing lang!" kumuha ako ng papel at ballpen. "Ganito gagawin mo. Magmumog ka
isang daang beses isang araw, kaya ba?"
Tumangu-tango sya.
"Sobra."
"Good. Ihalo mo 'yung libag mo sa tuwing magkakape ka. Mas effective kung galing sa
singit, maliwanag ba?"
"Charing lang!"
Inabutan nya ako ng limang daan. "Balik ako kapag may asawa na 'ko."
"Sige
lang." Mabuti na lang nag-tip ang hinayupak. Kung hindi ay wala akong kikitain sa
buong maghapon.
Pag-alis ni Mister Alias Macho ay lumitaw na si Dudot mula sa ilalim ng mesa. "Ate,
may pambili na tayo ng pagkain!" bumalatay sa mukha nya ang labis na saya.
Ginulo ko ang kanyang buhok. "Pwede na siguro itong pambili ng bigas. Uwi na muna
tayo."
"Hindi na siguro. Mukha namang walang customer ngayon. Saka may subject ako bukas.
Maaga ang pasok ko."
Nalungkot ang bata. "Eh, baka po pagalitan tayo ni Tito Francis? Maliit lang kasi
ang kinita natin."
"Akong bahala. Ipapaliwanag ko na lang sa kanya." Kinabig ko ang kanyang ulo upang
yakapin. "Oh, sya. Hintayin mo ako sa labas ang magpapalit lang ako ng damit."
Hay, ang hirap talaga ng buhay poorita. Maliban kasi sa ganda at talent ay wala na
akong namana sa parents ko. Maski piso ay wala man lang iniwan samin ang mga
magulang namin.
Kung sana ay may mayamang lalaki na magkakamaling patulan ako ay solve na ang
problema. Maiaahon ko na si Dudot sa lusak at makakapag-aral na ako nang tuloy-
tuloy. Pero syempre charot lang iyon. Mas okay pa rin na magsumikap mag-isa kesa
maghanap ng madatung na fafa.
Pero kung meron mang darating na rich na fafa, iyong guwapo, mabuting tao at mahal
ko at mahal ako, ay sino ba ako para tumanggi sa grasya? Why not choknut, 'di ba?
"Close na po!" sigaw ko matapos kong hubarin ang aking maskara. "Balik na lang po
kayo bukas. After lunch po ang open namin."
Pero hindi
pa rin ito natinag. Tuloy pa rin sa pagkatok kung sino man ito. Nagbibihis pa naman
ako.
Napikon ako kaya sinuot ko agad ang aking maskara, tinungo ko ang pintuan at
harabas na binuksan. "Bingi ka ba?! Sabi ng close na -" napatanga ako.
Napapikit ako sa mabango at mainit na hininga na tumama sa noo ko. Isang matangkad
na lalaki na may nakakatupok na titig pala ang kumakatok.
Halos tingalain ko sya dahil sa tangkad nya. Nakasuot sya ng itim jacket na fitted
at ripped denim jeans.
"Close na ba talaga?"
"Ha?" nakatanga ako sa lalaki. Mukha syang modelo dahil sa hitsura nya. Mukha
siyang mayaman. Para syang artista dahil sa kutis nya. Ang tangos ng ilong at ang
pula ng mga labi niya. At hindi ko maiwasang mapatingin sa itim na itim nyang mga
mata.
"Naku! Hindi pa, nuh. Open pa kami!" sabay lunok ko nang malalim. "Open na open
pa."
"O-oo naman! Bakit hindi?" pinapasok ko sya agad. "Tuloy! Tuloy ka! Welcome!"
Ilang taon ko na kasing ginagawa ang trabahong ito na namana ko pa sa tita ko, pero
ngayon lang ako nagka-customer ng guwapo - as in sobrang guwapo!
At tanging ngayon lang sa buong buhay ko ako nakaranas ng ganitong feeling! Totoo
pala na nag-e-exist ang pakiramdam na 'butterfly in the stomach?'
"I'm looking
for someone."
"Okay," sinuklay ko ang aking buhok gamit ang aking mga daliri. As if naman na
nakikita nya ang aking mukha mula sa maskara. "Sino naman ang hinahanap mo?"
"Of course."
Tumingin sa kisame ang mga mata nya para makapag-isip. Ibang klaseng anggulo tuloy
ang ipinapakita nya sa akin - ang cute. I think I'm in love!
"She's simple, but beautiful. Katamtaman lang ang height nya. Malaki ang boobs at
makitid ang tiyan. Maputi at makinis ang mukha." biglang nangunot ang noo nya.
Napansin nya yatang titig na titig ako sa kanya. "Are you sure, you are Madam
Charing?"
"Yeah. Bakit?"
Pinamulahan tuloy ako kaya napatikhim. "Ahem. Anong name mo?" pag-iiba ko kuno ng
usapan. "Kailangan ko kasing banggitin dito sa bolang kristal ko?"
"Van."
ay lalaking-lalaki pa rin ang balat nito. Malaki rin ang palad, at ang mga daliri
naman ay mahahaba at malilinis. Parang ang sarap niyang i-HHWW.
"Mataba at mahaba."
"Huh?"
"Este, mataba..." napa-isip ako. "Ang pag-ibig mo. Mahaba naman ang... pundiyo mo."
Napatingin ako sa harapan nya. Bakat.
"Pundiyo?"
Naku, paano ba ito? Bakit kung anu-ano ba kasi ang mga nasasabi ko. "Yeah, pundiyo.
Kailangang mahaba ang pundiyo mo para makaiwas ka sa prostate cancer."
"Really?"
"Yup. Patingin ako ng tiyan mo." Lulubusin ko na. Kailangan kong makita kung may
abs sya.
Tumayo sya kaya napanganga ako. Isa-isa nyang tinanggal ang butones nya. Sa bawat
butones na nakakalag nya ay lumalalim ang aking paghinga. Hanggang sa makarating na
nga sya sa pinakababa. Dito na nalaglag ang aking panga.
Tumayo ako. Kamuntik pa akong matalisod. Lumapit ako sa kanya para makita nang
malapitan ang eight-pack yata nyang abs. At jusko! Sa ikinaamo ng mukha ng lalaking
ito ay ikina-bad boy naman ng abs nito!
"Is there something wrong?" sita nya dahil kanina pa ako nakatanga.
"Masarap?"
Whew.
"Yeah."
"Hindi ko ma-gets?"
Bigla kong naunawaan nang husto ang nais nyang sabihin. "Susko naman 'to si Sir,
gusto lang palang itanong kung sino ba ang mapapangasawa nya." Nakurot ko tuloy sya
sa tagiliran. Aw, tigas!
Mukang nagmamadali sya makapag-asawa. Ang boring siguro ng lovelife nya. Bigla
tuloy akong nakaisip ng magandang ideya. "Ganito, pumunta ka bukas ng gabi sa park
ng Global City. At ang unang babaeng naka-dress na violet na makikita mo ron ay
siya ang mapapangasawa mo."
"All right," tumayo sya at humugot ng wallet. Naglabas syang ng lilibuhing pera at
inabot sa'kin. "'Will see."
Nawindang ako sa perang ibinigay nya kaya hindi na ako nakapagpaalam sa kanya nang
bigla syang lumabas. Nagtanggal na ako ng maskara at nagbihis agad.
Nabatukan ko lang ang sarili nang palabas na ako ng pinto. "Pucha, wala nga pala
akong ganong kulay, a!"
"Ate, ba't ang tagal mo? At saka ano 'yung ibinubulong mo?" salubong sa'kin ni
Dudot.
JAMILLEFUMAH
JFstories
=================
VAN
PROLOGUE
I saw my bearded face as I staring at the rearview mirror. I looked like a mess.
Sun goes down, rain falls. It feels like I was on the edge of the day before
reaching another one. I have to do this even if it's too late. I gotta tell what I
really feel.
I pulled over my car for some reason. Bumaba agad ako at nilingap ang paligid.
Hindi ko pala kaya. Kailangan niyang malaman kahit may mahal na syang iba.
I looked everywhere to finally see her. She was walking in the rain like I was. I
followed her, but she was too far. So I ran fast.
She loves Sam, and I'm the best friend. But she still deserves to know that I love
her. How am I gonna say that, by the way? She's married and had a daughter and a
son. And she's madly in love with his husband.
Ipinilig ko ang aking ulo sa gitna ng aking pagtakbo. I don't fuck ing care if
that's the situation. Ang mahalaga ay malaman niya na mahal ko siya.
Hanggang sa isang metro na lang ang kanyang layo. I almost at her so I shouted her
name. "Aizel!"
Kaya naman mas pinabilis ko pa ang aking mga binti. At nang maabutan ko siya ay
hinila ko siya sa braso. "Aizel..." I pulled her over to kiss her.
Tulala lang siya at wala syang nagawa nang sakupin ko na ang mga labi niya.
"Hmm..." kagyat ay kumalas ako. " Aizel, I have to --" bago pa ako nakapagsalita ay
nasampal na niya ako. Naduling ako sa lakas nito.
"Huh?" saka lang luminaw sa mga mata ko ang mukha ng babae. Kahawig lang pala ni
Aizel kapag nakatalikod. "Sorry. Wrong kiss."
I caught her pulse and avoided her attack. Mabilis akong tumakbo palayo sa kanya.
"Magnanakaw! Hulihin nyo ang isang yan, magnankaw yan!" she was shouting.
Hinabol tuloy ako ng mga pulis. At sa kasamaang palad ay inabutan ako. They cuffed
me behind.
Bumaling ang pulis sa babae. "Eh, ano bang ninakaw ng lalaking ito, Miss?"
=================
Chapter 2
Chapter 2
Napakapit sa palda ko si Dudot nang makauwi kami sa bahay. Sumalubong na naman kasi
sa amin ang masangsang na amoy at nagkalat na bote ng alak. Marami ring nakakalat
na pinagkainan sa mesa at kusina.
Hinugot ko agad sa aking bulsa ang aking kinita. "Heto po," pilit kong ikinubli sa
aking likuran ang binili kong violet na dress sa bangketa. Hindi pa nga eksaktong
kulay violet iyon, light lang. Paano'y wala akong makita na violet talaga. Meron
sana sa mall kaso ang mahal naman.
Umusok ang mabuhok na ilong ni Tiyo nang mahawakan ang perang inabot ko. "Bakit
wanpayb lang 'to?!"
"Talukap?!"
Pero mukhang hindi siya kuntento sa perang ibinigay ko kaya padabog siyang naupo sa
mesa. "Oh, Dudot. Ibili mo nga ako ng alak."
Wala akong nagawa kundi ang sundin siya kahit pagod ako. Kaysa naman magdabog na
naman siya at pag-initan niya si Dudot.
"Ano
'to? Bakit ganito ang pagkain?" reklamo niya nang maihain ko sa kanya ang lamig na
kanin at tuyo.
"Anong gusto mong palabasin ngayon? Na ako pa ang hahanap ng pagkain ko?"
Binato niya ako ng isang daan. "Heto. Bumili ka ng tuna. Bilisan mo at nagugutom na
ako."
Dinampot ko ang lukot na perang papel na tumama muna sa aking mukha bago lumapag sa
sahig. Pigil-iyak ko siyang tinalikuran at naglakad palabas ng pintong yari sa
kinakalawang na yero.
Minsan iniisip ko kung galit ba sa amin si Tiyo. Hindi naman namin kasalanan kung
iniwan kami ng aming mga magulang sa kanya. Wala rin kaming alam kung bakit kami
pinabayaan nina Mama at Papa.
May mga oras nga na gusto ko ng sumuko. Grade school pa lang kasi ako ay
pinagtatrabaho na niya ako. Kumakayod na ako para lang may kainin siya. Pambayad ko
raw kasi ng utang sa mga ipinapalamon niya sa amin ni Dudot.
Pero sa kabila nito ay kailangan kong lakasan ang aking loob. Kailangan kong
magtiis kung kinakailangan. Bata pa si Dudot at nasa edad pa lang na labing-anim na
taong gulang. Maliit lang siya at payat na aakalaing hindi pinapakain. Kung ngayon
pa ako susuko ay kawawa naman siya kapag pinalayas kami.
Pumatak ang aking mga luha habang pinagmamasdan ang dress na nabili ko sa bangketa.
Bigla tuloy akong na-excite para bukas. Sana magkita na kaming dalawa.
...
"MADAM CHARING, ano po bang problema? Bakit po ayaw na akong balikan ng aking
asawa?" Namo-mroblemang tanong sa akin ng nangangalumata kong customer.
"Magpapahula
ka ba o manghihingi ng payo? Kung payo kasi ang hihingin mo, patutulugin muna
kita."
Napakamot siya. "Gusto ko pong ipahula kung mahal pa po ba ako ng asawa ko?"
Napatingin ako sa orasan. Hindi ako mapakali lalo na't nagdidilim na. Baka hindi ko
matiyempuhan si Van kapag nahuli ako. Sira ang mga plano ko nito. "Okay, ganito?"
humawak ako sa bolang crystal ko at pasimpleng sinipa si Dudot sa ilalim ng mesa.
Umilaw ang bola. "Anong pangalan mo?"
"Felimon po."
"Isa lang ang sagot sa problema mo, Felimon. Sabi rito ay kailangan mo ng umuwi.
Maligo ka, maghilod ng buong katawan... pati kasingit-singitan ay sungkitin mo."
"Ganon?"
"Oo. Hindi nagkakamali itong bolang crystal ko, 'noh! Basta gawin mo ang mga sinabi
ko, paniguradong mamahalin ka na ulit ng asawa mo."
"Ha?"
"Este, nagmamadali ka. Kailangan mo kasing magmadali dahil sa asawa mo. Kailangan
mong maibalik ang tamis ng pag-ibig sa lalong madaling panahon!"
"Ano po 'yun?"
"May lakad ako," inabutan ko siya ng isang libo. "Bigay mo kay 'Tsong."
"Ako na ang bahalang magpaliwanag sa kanya. Basta sabihin mo ay may klase ako
ngayon," kahit wala naman. Apat na beses lang kasi sa isang linggo ang klase ko.
Nag-aaral kasi ako sa kursong secretarial sa kolehiyo.
Maputi ako at maganda ang kutis. Nakuha ko raw ang makinis kong balat sa aking ina
na may lahi raw na kastila. Kahit matangkad at long-legged ay malaki naman ang
aking hinaharap. Proud ako sa suot ko kahit mumurahin lang ito. Kupas man ang
pagka-violet nito ay nadadala ko naman nang maayos.
Pinapula ko lang ang aking mga labi gamit ang pulang candy na binili ko. Tinampal-
tampal ko lang ang aking pisngi upang lumitaw ang natural na mamula-mulang kulay
nito. Pulbos lang ang ginamit ko sa aking mukha para magmukhang fresh. Simpleng
cologne lang ang iwinisik ko sa aking katawan para mag-amoy akong bagong paligo.
Pagkatapos nito ay gumora na ko. Handa na ko para makipagtagpo sa mapapangasawa ko.
Charing!
...
ILANG oras na kaya akong naghihintay dito sa parke ng Global City? Pakiramdam ko
kasi ay isang araw na akong
nandito. Binilang ko na nga lang iyong mga taong naglalabas-masok sa entrance para
lang malibang ako. Sinubukan ko ring magdrawing sa hangin gamit ang aking mga mata
para lang 'wag akong antukin.
Napatingin ako sa relos ko sa aking pulso. Saka ko lang naalala na hindi na pala
gumagana ito. Masabi lang na meron akong relo. Para lang kunwari ay may jewelry
ako.
Tumayo ako at nag-unat-unat. Ang ganda pa naman ng tiyempo ko dahil ako lang ang
naka-violet dito. Pihadong kapag naghanap si Van ay ako lang ang makikita niya na
nakasuot ng ganitong kulay ayon sa hula ko sa kanya.
Naglakad-lakad pa ako. Kung may dala lang akong walis ay baka nagwalis-walis muna
ako. O kaya naman ay nagbunut-bunot ng damo. Para lang ba may mapaglibangan. Isa-
isa na kasing nawawala 'yung mga tao dito sa parke pero wala pa ring Van na
lumilitaw.
Hanggang sa napasalampak ako sa isang upuan. Hindi ko namalayan na nakatulog ako
dahil sa matinding pagod. Napamulat lang ako nang may gumising sa'kin. "Miss,
gising." Bumungad sa akin ang mukha ng isang lalaking tila piniga. "Dun ka matulog
sa inyo."
...
"ATE, OKAY ka lang ba? Bakit parang wala ka sa sarili?" puna sa akin ni Dudot.
Kakaalis lang ng isa kong customer.
"Wala lang ako sa mood. Hirap kasi ng topic namin sa school kanina." Pagdadahilan
ko na lang. Pagkatapos kasi ng klase ko na tinulugan ko lang kanina ay dito na ako
dumerecho sa shop ko.
minuto pa lang ang lumilipas nang may pumasok sa pinto. At dahil inaantok ako ay
hindi ko naaninagan ang mukha. "Breaktime po."
"I don't see you in breaktime," isang baritonong tinig ang nakapagpatayo sa akin.
Si Van!
"H-hindi," kandautal ako. "'Tapos na ang breaktime ko." Hindi niya pwedeng makita
ang mukha ko.
Lumapit siya sa akin sanhi para mapatingala ako. "Can I speak with you?"
Umupo din siya kaharap ko. "I just wanna thank you."
"Ha? Saan?"
Makikita ang tuwa sa kanyang mga mata pero hindi siya ngumingiti. "I found her."
Napasintido ako. Ang tanga naman ng lalaking ito. Saan niya kaya napulot ang
babaeng iyon?
"Something wrong?"
"Mali ang nakilala mo."
Tumango ako.
Napalunok ako. "Nararamdaman ko. Pero kailangan kong makasigurado. Amina ang kamay
mo."
"Huh?"
"Ang ibig kong sabihin, ingat ka sa kanya dahil baka mabuntis mo siya."
Umikot ang bilog ng itim niyang mga mata. "Actually, we had sex last night."
Nagulat siya.
"What?"
"Okay, ganito na lang. May chance pa naman na makita mo siya. Kaya lang ibang kulay
na ang suot niya."
Tatangu-tango lang siya habang nakatitig sa akin ang magaganda niyang mga mata.
Tumayo naman siya. Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang dibdib niya. "Matigas."
"Huh?"
"Ang ibig kong sabihin, matigas ang dibdib mo. Meaning, ganito rin katigas ang
chance na magkita kayo."
Whew!
"Okay."
Lumapit pa ako sa kanya at nilapat ang aking tainga sa kanyang dibdib. "Kailangan
kong pakinggan ang dibdib mo." Ang bango niya, grabe. Ang sarap siguro managinip
kapag dito ako nakatulog sa kanyang dibdib.
"Did you see her?"
Heaven.
Humugot siya ng perang lilibuhin sa kanyang wallet at iniabot sa akin. "I see.
Goodluck to me."
Tinalikuran na niya ako at nawala na siya sa aking paningin. Siya namang dating ni
Dudot.
JAMILLEFUMAH
JFstories
=================
Chapter 3
Merry Christmas!
Chapter 3
Kumibot ang ugat ko sa sintido. Lintek na matanda ito, pati ba naman betlog niya
pamomroblemahin pa ako. "Hindi po ako mangagamot. Manghuhula po ako."
"Hindi mo ba pwedeng hulaan kung magpapantay pa ito?"
"Siguro ho magpapantay na't lahat ang inyong paa, pero 'yung itlog niyo hindi na.
Next!" sabay tawag ko sa kasunod.
Napatingin ako sa orasan. Hindi ko alam kung bakit napakalayo pa ng oras ay para
bang sinisilihan na ang pwet ko. Hindi ko rin tuloy alam kung iyong mga customer ko
ang nagmamadali o ako.
Napakamot ang matanda. "Madam Charing, tatanong ko sana kung bakit hindi pantay ang
dibdib ko."
Seryoso? Bakit ba ang daming hindi pantay ngayon sa katawan ng tao. "Manghuhula po
ako, hindi manggagamot."
Patawarin nawa ang kaluluwa ng matandang ito. "Awatin niyo na lang po muna ang
boyfriend niyo. Gawin pong samtayms ang pagdede, hindi po all the tayms, okay po?
Next!"
"Opo,
two hundred. Samahan niyo po ng tip at baka sakaling magpantay po ang dibdib niyo."
Naglapag siya ng isang daan at singkwenta sa mesa ko. "Iyan lang pera ko, hija.
Magastos kasi ang magka-boyfriend, pasensya na."
Sa kabila nito ay para bang hinihila ko ang oras. Dapat ay hindi ko ito pansin
dahil marami ang aking customer ngayon. Pero bakit ganun? Bakit parang ang bagal ng
oras? O baka naman excited lang akong isuot iyong bago kong dress na dilaw na
binili pa namin ni Dudot sa mall. Malaki kasi ang ibinigay na pera sa akin ni Van
kaya nakabili ako ng medyo branded na damit. Forever 22 kasi ang tatak kaya nasabi
kong medyo branded.
Pumasok ang isang lalaki na tila sinampal ng tatlong beses.
Teka. Ito iyong guwardya dun sa parke ng Global City na nanggising sa akin noong
isang araw, ah?
"Hulaan ko."
"Ha?"
"Kasi tanong ko rin yan sa sarili ko. Bakit nga ba hindi pantay ang panga mo?"
"Hindi ko nga alam. Pantay naman dati ang panga ko. Nagkasyota lang ako ng gurang,
eh tumagilid na 'to."
"Ha?"
Napatingin ako sa bintana at napansin kong nagdidilim na. "Dapat mong gawin?
Maghanap ka ng doktor, pa-check up ka. Hindi iyong inasa niyo na sa akin iyang mga
tabingi nyong katawan. Sige! Larga!" taboy ko sa kanya. "Sinabi ng manghuhula ako
at hindi manggagamot."
"Pasensya na, Madam Charing. Hindi lang 'yung panga ko ang tabingi, pati wallet ko
tagilid."
...
"OH, KELAN ka pa nahilig sa dilaw?" tanong sa akin ni Betchin. Hindi ko lang siya
basta classmate, best friend ko rin siya since grade school.
"Wala 'to," walang gana kong tugon sa kanya. Naka-uniform pa siya nang makasalubong
ko. Magkaiba kasi ang klase namin kapag Lunes at Biyernes.
"Diyan lang."
Hindi ko na siya kinibo. Galit siya kay Tito Francis dahil alam niya ang kwento ng
buhay ko. In fact, siya nga ang nagpapaupa sa akin ng shop na inuupahan ko para
kumita ako. Alam din niya na manghuhula ako - charing na manghuhula. May kaya kasi
ang pamilya ni Betchin. Ang problema ay lagi siyang nangangasim.
ka na, ano?"
"Ewan. Siya, at aalis na ko!" Ayaw ko kasing madatnan ako ni Tito Francis. Kung
kaya nga lang ni Dudot na umuwi mag-isa ay hindi ko na ito ihahatid.
"Bahala na."
Hayan na naman si Tristan, masyadong pa-fall. Style niya yan. Pupurihin niya ako,
lalambingin kuno. Lagi siyang ganun sa mga babae hanggang sa makuha niya ang
kanyang gusto. Baka nga kung naging katulad lang ako ni Morga na bigay agad ay baka
naging syota ko na siya. Ganun ba talaga ang mga ipinanganak na gwapo at mayaman,
magaling mambola?
Pero napakaswerte ni Morga. Siya na siguro ang pinakaswerteng babae na kilala ko.
Boyfriend ba naman niya si Tristan sa sikat na sikat sa unibersidad namin. Kaya
siguro taas-noo siya palagi sa tuwing makakasalubong ko. Lahat kami ay tinitingala
siya simula nang naging kasintahan niya si Tristan.
"Oh, sige na. Aalis na ako at nangangasim ka na," pagtataboy ko kay Betchin.
...
MAGANDA ang buwan nang sadaling iyon at nakakasilaw. Actually, iyong suot ko talaga
'yung nakakasilaw, paano'y dilaw na dilaw.
Hindi naman siguro ako na-late. Tiyak na mayamaya lang ay nandito na si Van.
Lilibangin ko na lang siguro ang sarili ko sa pagbibilang ng panot. Marami naman
kasing tao dito ngayon at karamihan sa kanila ay nangingintab ang mga bunbunan at
noo.
Biglang umihip ang malakas na hangin at huminto ang aking mundo. Isang mamahalin at
makintab kasing sports car ang humimpil sa di kalayuan.
Iniluwa ng sasakyan na ito ang isang matangkad na lalaki. Naka-long sleeve ito na
itim na hapit sa matikas nitong dibdib. Ripped jeans na fitted ang pantalon nito.
Loafers na leather ang suot nito sa paa. Mayroon itong nakakasilaw na relo sa pulso
na kumkinang sa dilim. Umiilaw din ang necklace nitong silver na nasa leeg. At
habang papalapit ito sa akin ay para bang lalong humihigpit naman ang aking
paghinga.
Hindi ako maaring magkamali. Si Van Ross Batalier ang lalaking ito na papalapit sa
akin.
Ano ba itong mga naiisip ko? Bakit ba kama agad ang pumapasok sa isip ko?
Hinawi ko ang aking buhok gamit ang aking mga daliri. Kunwari'y may hinihintay ako
kahit alam ko na sa akin ang punta niya. Pasimple kong kinagat ang aking mga labi
at binasa ito ng aking dila. Pinapungay ko rin ang aking mga mata nang magtagpo ito
sa kanya.
Nilampasan ako?!
Dun siya dumerecho sa babaeng nasa likuran ko. Nakadilaw din ito.
Shit! Ang tanga talaga ng lalaking ito. Eh, nakadilaw din naman ako, ah?!
"Hi!" aniya sa babaeng ma-edad na yata. Nakadilaw ito na mas matingkad pa sa suot
ko.
Kaya pala.
Kailangan kong gumawa ng paraan. Kung hindi ay baka kung saan na namang babae siya
mapunta.
"Ahem," tumikhim ako. "Mister, anong oras na?" kunwari ay nagtatanong ako.
Finally. Mukhang nakita na rin niya ang dilaw na dress ko. To think pati na mas
maganda ako dun sa ginang.
"Anong oras na?" gagad ko. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko.
"Ah -"
Biglang may nagsalita sa likuran namin. "Saan dito ang sakayan?" isang dalaga ang
sumulpot sa kung saan at nakadilaw din.
Pucha yan!
"Sorry, bago lang kasi ako dito," anito na nakatingala kay Van. Mukhang tipo rin
nito ang lalaki.
Napahilot siya sa kanyang noo. "Excuse me, everyone," bigla siyang nag-walk out.
Gusto ko sana siyang habulin pero mabilis siyang maglakad. Pumasok agad siya sa
kanyang sasakyan at pinaharurot ito palayo.
JAMILLEFUMAH
@JFstories
=================
Chapter 4
Chapter 4
"ANO'T nakabusangot 'yang pagmumukha mo?" puna sa akin ni Urok, kumpare ni Tiyo
Francis, ninong ko.
Hindi lang siya nakatingin sa mukha ko, kundi pati na rin sa mga hita ko. Manyakis
kasi ang negro. Mukha itong puwet ng kawali na nagkamata. Kulay sebo naman ang mga
ngipin nito kapag ngumingiti. Sa pagkakaalam ko nga ay bagang nalang ang meron ito.
Kung bakit naman kasi naisuot ko itong short ni Dudot dahil lang sa wala na akong
maisuot na short. Iyan tuloy, nakalitaw ang mahahaba at mapuputi kong mga hita.
"Hoy, Veda. Ayusin mo nga yang nguso mo. Ano't nakatulis na naman yan!" Sermom sa
akin ni Tiyo. Kasalukuyan silang nag-iinom ni Urok.
Bakit ba kasi napakatanga ng Van na iyon? Mantakin ba namang nasa harapan na nga
niya ako ay hindi niya pa ako napagkamalan. Though tatlo nga kaming nakadilaw ng
mga sandaling iyon ay halata naman na ako pa rin ang karapat-dapat.
Bigla akong napaisip. Hindi kaya kinarma ako dahil sa ginagawa ko sa kanya?
"Po?"
"Pambili po."
Tiyo Francis ng alak. "Daig ka talaga nitong kapatid mo, ano? Kulang ka sa
diskarte."
"Ano pong lulutuin ko, eh wala naman po tayong pagkain," ni hindi pa nga kami
naghahapunan ni Dudot.
Nangingiti na lang si Urok habang nakatingin sa hinaharap ko. "Pare, wag mo namang
pagalitan sa harap ko ang dalaga mo."
...
"OH, DURUGIN mo itong siling pula, tapos ilagay mo sa butas ng pwet mo." Utos ko.
Nagningning ang mga mata ng aking customer. "Hindi na po ako tatamarin, Madam
Charing?"
"Hindi ka na tatamarin."
"Lagi ka ng gising."
"Salamat po, Madam Charing." Dumukot na siya sa wallet niya ng limang daan.
"Salamat din."
Palabas na siya ng pinto nang tawagin ko siya. "Gawin mo yan maya't maya, para lalo
kang sipagin."
Nawala
na siya sa aking paningin. Siya pa lang ang nag-iisa kong customer nitong buong
maghapon. Hindi ko rin alam kung bakit matumal ngayon.
Mayamaya pa'y may naamoy akong sinigang. Hindi nga yata sinigang iyon kundi si
Betchin. Iniluwa siya ng pintuan. "Duty ka pa?"
"Bakit, di ka ba magpapahula?"
Kamuntik na akong maduwal. Biglang nag-amoy kaning baboy. "Maiba tayo. Ano, sama ka
ba mamaya?"
"Saan?"
Lumamlam ang mga mata ko. Iba na si Morga ngayon. Hindi na siya iyong dati naming
kaibigan. "Hindi ko pa alam."
"Uuwi na."
...
saan inaapi ang mga bida ay ganun kami. Iyong a-attend ka ng party 'tapos ikaw lang
ay may naiibang damit dahil na-set up ka ng kontrabida.
Pasimple kong siniko si Betchin. "Bakit tayo lang ang nakaputing dress?" bulong ko
sa kanya. Lahat kasi ng nakikita namin dito ay naka-dress na pang-party maliban sa
amin.
"Sibat na tayo."
"Pwes ako, hindi." Akma na akong aalis nang makasalubong ko si Tristan, ang
heartthrob ng campus.
"Ha?"
"Sino ba kasing nagsabi na ganito ang isuot namin, di ba?" sarkastiko kong tugon.
"Malay ko. Basta ako tinext ko si Betchin na party dress ang isuot niyo." Sabay
lingon ng babae kay Betchin. "Na-recieve mo ba ang text ko?"
Nagmamadali namang humugot ng cellphone si Betchin para tingnan kung tinext nga
siya. "Oo. Pero ngayon ka lang nagtext."
Natawa si Tristan at lumapit kay Morga. Kinuha ng lalaki ang baba nito at saka
siniil ng halik.
Tumingin si Morga sa akin na parang nanunuya. "I love you too, baby."
bakit napayuko na lang ako. Para kasing sinasabi niya sa akin na dapat akong
magsisi. Kung sinagot ko lang sana si Tristan noon ay baka ganito rin sana kami.
Tinitingala din sana ako ng mga nakakarami.
"Let's go. Magsisimula na ang party." Anyaya ni Tristan na nakaakbay kay Morga.
Kitang-kita sa mga mata niya ang kakaibang pagtitig sa akin.
Ayokong isipin na may kahulugan iyon. Kilala ko siya. Magaling siya maglaro ng
damdamin. Lalo pa ngayong aminado akong gwapo nga talaga siya.
Hinila na ako ni Betchin bago pa ako liparin ng aking isip. Napadpad kami sa mga
pagkain.
"Habang nage-enjoy din sila na tingnan tayo?" halos lahat kasi ng mga mata ay sa
amin nakatingin.
Nagulat ako ang sumulpot sa likuran ko si Tristan. "Veda, I'm sorry about Morga."
Napabuga siya ng hangin. "You two were best friend. Ano bang nangyari?"
Nakatingin sa amin ang lahat. Gusto ko sanang tabigin ang kamay niya pero kulang
ang aking lakas.
"You look beautiful in your dress. Kahit anong isuot mo yata ay babagay sa'yo."
Hindi pa siya nakuntento dahil kinuha niya iyong mga pineapple juice na nasa tray
na hawak ng waiter, at isa-isang isinaboy sa akin.
Yumakap sa akin si Betchin pero hindi ito nakatulong. Langya kasi, mukhang hindi
siya tinablan niyong deodorant na binili namin.
Hindi ako nakabwelo, natulala ko sa bilis ng mga pangyayari. Parang pelikula lang
na kung paano apihin ang bidang api.
Hinila na ako ni Betchin hanggang sa makalabas kami. Bago kami nakalayo ay nakita
ko pa kung paano kami pagtawanan ng mga kaklase ko. Kabilang na nga doon si
Tristan.
Pumara na agad ng tricycle si Betchin at sumakay kami. Wala kaming imikan dahil
kapwa kami umiiyak.
Anong kasalanan ko kay Morga? Bakit niya ako ginaganito? Wala akong natatandaan na
ginawan ko siya ng kasalanan. Ang totoo pa nga nyan ay itinuring ko siyang kapatid
tulad ng turingan namin ni Betchin.
Nang huminto ang tricycle ay bumaba ako. Nanakbo ako palayo at hindi ko alam kung
saan ako magtutungo.
Narinig ko pang tinawag ako ni Betchin pero hindi ko na siya nilingon. Wala na rin
kasing direksyon ang mga paa ko.
Hanggang sa dito nga ako dinala sa parke ng walang tigil kong pagtakbo. Napalugmok
ako sa lupa na luhaan at humahagulhol.
Dumilim lalo ang paligid nang may aninong tumakip sa akin. Isang palad na may panyo
ang nag-alok sa akin. "Miss, are you all right?"
Nang tingalain ko ito upang mapagsino ay nanlaki ang mga mata ko.
Si Van!
"I've been waiting you here for four days." Sabi niya na nagpanganga sa akin.
Ngumiti siya dahilan para malaglag ang puso ko. "Yeah. You in yellow dress."
Pero nakaputi ako! Saka ko lang napansin na nagdilaw ang suot kong puti dahil nga
pala sa itinapon sa aking sandamakmak na pineapple juice ni Morga.
Kinuha ni Van ang aking kamay at maingat akong itinayo. Pinunasan niya ang mga luha
ko gamit ang mamahalin niyang panyo.
Nagulat pa ako nang bigla niya akong yakapin. "Hindi ka na iiyak mula ngayon. I
promise you that..."
JAMILLEFUMAH
JFstories
=================
Chapter 5
Chapter 5
PARANG panaginip ang nangyari kagabi. Ni hindi ko na nga maalala ang ibang detalye.
Basta ang alam ko lang, may isang prinsesa na luhaan. Nanakbo siya sa kakahuyan at
doon nalugmok sa damuhan. Pero isang prinsipe ang lumuhod sa kanyang harapan.
Inalalayan siya nitong tumayo at pinangakuan ng panghabang buhay na kaligayahan -
wakas!
Ganito rin ang eksena ko kagabi. Ang naaalala ko lang ay binuhat ako ni Van. Dinala
niya ako sa kanyang sasakyan at hinatid dito sa aming bahay. Itinuro ko sa kanya
ang daan hanggang sa makauwi ako - wait! So alam na niya kung saan ako nakatira?
Para akong nakainom. Hindi ko gaanong maalala ang mga nangyari. Siguro dahil
nalasing ako sa kagwapuhan niya. Hindi ko na tuloy maalala ang lahat.
Bumangon ako kahit inaantok pa. Masakit pa rin ang aking mga mata dahil sa
kakaiyak. Sinilip ko si Tiyo Francis sa kanyang kwarto pero wala siya. Saan na
naman kaya iyon nakatulog sa kalasingan?
Mahimbing naman na natutulog si Dudot nang dalawin ko siya sa higaan. Kaya naman
maingat akong dumerecho sa banyo upang magsipilyo. Nagmumog muna ako bago ko
binuksan ang bintana. Ibubuga ko na sana ito nang bigla kong malunok dahil sa
pagkagulat. Isang lalaki kasi ang prenteng nakatayo doon at nakapamulsa.
Si Van!
Kinusot ko pa ang aking mga mata dahil baka namimilik-mata lang ako.
"Ha?"
Bago pa ako nakasagot ay lumapit na siya sa pintuan namin. Pumasok siya sa pinto at
kinailangan
niya pang yumuko dahil sa height niya. "So this is where you live, huh?"
Iniba ko ang usapan. "A-ano - kasi. 'D-di ka pwedeng magtagal dito. B-baka maAbutan
ka ng Tiyo Francis ko."
Kapag kasi ganitong hindi ko nadatnan si Tiyo sa kwarto nito ay kinabukasan na ang
uwi nito. Ang totoo kasi ay naiilang ako sa mga mata niya. Kulay itim kasi iyon na
bumagay sa kanyang guwapong mukha. At sa tuwing tatama ito sa akin, pakiramdam ko
ay matutunaw na lang akong bigla.
Isama pa iyong mabango niyang amoy. Kahit siguro ilang talampakan ang layo niya sa
akin ay maaamoy ko pa rin agad ang mamahalin niyang pabango na humahalo sa natural
na amoy ng lalaki.
"P-paano mo naman nasabi yan? Kagabi lang kita nakilala!" pagmamaang-maangan ko.
Matagal siya bago nakasagot. "I just feel it."
"Of course."
Namungay ang kanyang mga mata. Bigla siyang napaisip. "So what are you suggesting?"
"Ano ba muna kasi ang batayan mo at ako ang napili mo? Paano mo nasabi na destined
tayo?"
Ano ba itong mga iniisip ko? 'Di ba dapat ay masaya ako? Imagine na nagtagumpay ang
mga plano ko.
"Okay, ganito na lang. What if kilalanin muna natin ang isa't isa, para naman
masabi mo muna sa akin na mahal mo ako bago mo ako pakasalanan." Ako pa talaga ang
nagdemand ng ganito. Eh, kahit yata sinong alukin niya ng kasal ay tatanggapin agad
siya ng matamis na oo sa gwapo niyang 'yan. At yayamanin pa!
"Tao ka ba? Bakit hindi mo alam na kaya nagpapakasal ang tao ay dahil
nagmamahalan?"
Lumamlam ang magaganda niyang mga mata. "I don't know what you're talking about."
"Kung sa bagay, ganyan kayong mayayaman. Pare-parehas kayong pa-fall, 'tapos kapag
mahal na kayo, saka nyo iiwan sa moon."
Bumagsak ang balikat ko. "Nabasa ko na sa Wattpad ang mga tulad mong lalaki. 'Di ka
na uubra sa'kin." Hindi ko rin maintindihan ang aking sarili. Bakit ako pa ngayon
ang pa-hard to get?
"Ha?"
"Magulo ang buhay ko. Baka pwedeng pag-isipan mo nang husto." Totoo naman, magulo
ang buhay ko. Isa pa, ayokong samantalahin
ang sitwasyon. Hindi ko naman kasi akalaing ganito siya kaseryoso. Ang inaasahan ko
lang kasi ay simpleng magkaka-boyfriend ako ng ganito kagwapo.
"All you need to say is yes. Then I'm gonna marry you."
"I will never say yes hangga't hindi mo ako minamahal." Lumabi ako.
"Iyan na naman tayo sa Wattpad story na 'yan, eh." Tumingkayad ako para lang
tapikin siya sa malapad niyang balikat. "Kaya mo 'yan. Figure it out."
Napapikit lang siya at napabuga. Grabe, ang pogi niya talaga. "I'll pick you up
later."
"I know." Pagkasabi niya niyon ay tinalikuran na niya ako. Sumakay siya ng kanyang
lamborghini. Pinaharurot niya iyon palayo.
...
"MAY DUTY KA?" tanong sa akin ni Betchin habang nagliligpit kami ng gamit sa locker
room namin.
"Ha?"
"Wag mo ng ipaalala."
"Bakit ka nakangiti?"
"Hindi, ah. Bakit naman ako ngingiti?" nangapal ang mukha ko. Hindi kasi maalis sa
isip ko si Van. Mahirap aminin, subalit kahit ang maiksing oras lang ng presensya
niya ay nakapagpapasaya na sa akin nang sobra.
Pero nakaapekto talaga sa amin ni Betchin iyong nangyari kagabi. Ni hindi na nga
namin kayang tumingin sa mga mata ng kaklase namin. Alam naman kasi namin na kami
ang topic
nila sa tuwing magbubulungan sila. Alam namin na kagabi ay nagmukha kaming tanga.
"Alam ko. Kahit naman ako." Kahit saan kasi kami mapadpad ay pinagtitinginan kami.
Pakiramdam ko tuloy ay naging viral 'yung nangyari.
Palabas pa lang kami ng gate nang may humila sa aking pulso. Nagulat ako nang
bumungad sa akin ang mukha ni Tristan. "Hi, Veda."
Mariin niyang hinawakan ang aking braso. "Kilala mo ba kung sino ang kinakausap
mo?" nagtagis ang kanyang bagang.
"Gagawin ko kung ano ang gusto ko. Lalapitan kita kung kailan ko gusto. Hindi ikaw
ang magsasabi sa'kin ng dapat at hindi dapat, do you understand?"
Buong lakas kong kinalas ang mga kamay niya sa akin. "Ayoko ng gulo, Tristan."
"Ayaw mo pala, eh. Pwes, sumunod ka na lang sa nakakataas. Ako ang batas sa campus
na 'to, Veda. Gagawin ko ang gusto kong gawin sa'yo."
"Sikat ka lang, Tristan. Hindi ikaw ang batas." Sabat muli ni Betchin.
Wala sanang balak si Tristan na tantanan kami. Mabuti na lang at dumating si Morga
kaya nakaligtas kami.
Pasakay na kami ng tricycle nang may humila ulit sa akin. "Ano ba, Tristan-"
Pero hindi si Tristan ang nalingunan ko. Kundi isang lalaking may itim na itim na
mga mata.
"Let's go." Nagulat ako nang bigla akong pinangko ni Van gamit ang kanyang mga
bisig. Dinala niya ako sa kanyang sasakyan.
"Ah, di po ako lumpo. Kaya ko pong pumasok mag-isa sa sasakyan mo." Nahihiyang sabi
ko, pero ang mga braso ko ay nakayakap sa leeg niya. Natatakot kasi akong mahulog,
hihi.
"My place."
Sweet niya!
"Nope."
"Nope."
"Nope."
Nag-apoy ang kanyang mga mata na nakatutok sa kalsada. "We'll fuc k."
JAMILLEFUMAH
JFStories
=================
Chapter 6
Chapter 6
"I'm gonna fuck you." Walang buhay niyang tugon. Para lang siyang nagtanong kung
puwede ba siyang makiinom ng tubig.
Na-stress ako bigla. Kumakabog nang mabilis at malakas ang dibdib ko.
Hindi pwede! 'Wag ngayon! Hindi ko maaring isuko ang Bataan ko nang ganun-ganon!
"Gusto mo kong iskoran?!" nagtaas na ako ng boses.
"Sundutin..."
Nagtagis ang mga ngipin niya. May mali ba akong nasabi? I was trying my best para
pasimplehin ang sitwasyon kahit na nagpapanic na ako.
"Buntisin?"
"I don't understand what you're talking about." Tumingin siya sa akin na tila nais
niya akong sakalin.
"Ha?" sapu-sapo ko ang aking ulo. Nagcrack yata an bungo ko, at ni hindi man lang
nag-aalala sa akin ang lalaking ito!
"Score?" Umigting ang kanyang panga. "That is not the way I fuck," lalong tumiim
ang titig niya sa akin.
Natakot ako sa mga mata niyang tila biglang nagka-apoy. "I-ibaba mo na ko..."
"You mean, you haven't fuck yet?" Nabasa yata niya ang nasa isip ko.
"Tama na nga! Sabi na, galing ka sa ibang planeta, eh!" Binuksan ko ang pinto ng
kotse at bumaba ako. "Dito na lang ako. Pag-iisipan ko kung makikipagkita pa ako
sa'yo." Pagkasabi ko ay marahas kong isinara ang kotse.
Anong akala niya sa akin bitch? Ibahin niya ako. Hindi ako basta nadadala lang sa
isang guwapo. Kasehoda pang mayamang siyang hinayupak siya. Sayang, ang guwapo
sana. Kaso may sapi pala.
At ngayong nangyari na ito ay back to zero na naman ako. Akala ko tuloy ay magkaka-
boyfriend na ako, mali pala. Sa puntong ito ay kailangang pakawalan ko na siya.
Maganda na 'yung habang maaga. Kaysa naman sa huli ay ako lang ang maging kawawa.
Goodbye, Van.
...
"H-ha?" kinusot ko pa ang mga mata ko dahil baka nananaginip lang ako. Pero ito nga
at totoong-totoo siya! "A-anong kailangan mo?"
ayaw niyang tumingin sa akin. Nahihiya ba siya? Narealize niya na kung gaano siya
ka-walanghiya nong last meeting namin?
Umayos ako ng upo sa ibabaw ng papag. Kinapa ko pa ang labi ko kasi baka may panis
na laway pa ako, 'buti na lang wala.
Hindi pa rin ako makapaniwala na naririto siya ngayon sa maliit at magulo kong
kuwarto.
Simple ang itsura niya, V-neck shirt na kulay itim lang at fitted jeans ang suot
niya. Sa paahan ay brown na parang combat shoes. Iyong relo niya sa kamay, ang
sarap isanla sa Cebuana.
Ngayon ko lang din napansin na may tattoo pala siya sa magkabilang braso niya.
Parang cobra ata iyon, basta kakaiba. Ang hot niya!
"Ahem," tikhim ko. "E, ano nga bang sadya mo rito, Van?" Malamang miss na rin ako
ng poging 'to.
Gusto kong maihi sa klase ng titig niya. Ano ba ito? Kaaga-aga, eh pinapakilig ako
ng poging ito.
"Tell me how to make you my girl," tumama ang itim na itim niyang mga mata sa akin.
"I need you to be my girl."
Kakainis na siya!
"Okay ganito," tumikhim ako upang maitago ang nararamdaman ko. "Ipakilala mo ako sa
parents mo."
Nagdilim ang kanyang mukha. Walang salita siyang tumayo at naglakad pababa. Lumabas
siya ng pinto nang hindi ako nililingon.
Huminto naman siya at pumamulsa. Hindi niya nga lang ako nililingon.
"Ha?"
"I fell in love with someone else before. Her name is Aizel."
Ramdam ko ang sakit sa bawat salitang binibitawan niya. Nasasaktan siya based sa
nakikita kong pait sa kanyang mga mata.
Pero bakit parang mas nasasaktan yata ako sa kaalamang may minahal siyang iba?
"I'm alone, Veda," napayuko siya. "May mga magulang ako, but still I feel alone.
Maraming nagbago sa loob ng maraming taon, at hindi iyon nakatulong." Pagkasabi'y
sumakay na siya ng kanyang kotse. Binuhay niya ang makina ng kanyang sasakyan at
pinaandar ito.
Ewan ko ba sa mga paa ko kung bakit bigla na lang nanakbo ako. Hinabol ko siya at
kinatok ang kanyang pinto.
Bumaba ang salamin ng kanyang sasakyan. Hindi ko halos mabigkas ang aking mga
sasabihin dahil sa sobra kong hingal. "O-oo na."
...
"VEDA!"
"Veda, ibili mo kami ng alak!" Nagpapabili siya ng alak pero may hawak naman siyang
alak.
"Oh, sige!" tumayo si Tiyo Francis na tila tutumba ulit. "Ipagluto mo na lang kami
ng pulutan. Masarap 'yung niluto mo nong nakaraan, eh."
Ngumisi si Urok na para bang nangangarap pa nang maalala ang gabing ipinagluto ko
sila ng pulutan. "Oo nga, pare. Tangina, ang sarap nga ng luto niya!" sabay sipsip
sa bagang niya matapos mapamura.
"Ate, ako ng bahala sa kanya. Magpahinga ka na." Ani Dudot habang naghahanda ng
bimpo at mainit na tubig.
"Sigurado ka?"
Hindi ko alam kung bakit bigla akong nakaramdam ng lungkot nang pagmasdan ko si
Tiyo. Paano kaya kung nadito si Papa? Lasenggero din kaya siya dahil iniwan siya ni
Mama? Wala rin akong ideya kung bakit malaki ang galit sa amin ni Tiyo simula nang
iwan kami sa kanya.
Bumaba na ako para paalisin si Urok bago pa ito makatulog din sa kalasingan. Ang
kaso, pagbaba ko ng hagdan ay nakalupagi na rin ang gago. Tinadyakan ko siya sa
sintido.
Subalit mukhang lasing na lasing si Urok kaya manhid kahit sipain ko ng ilang ulit.
Pero bumubuka ang tila mabantot niyang bibig. "V-Veda..."
Nang dumilat siya ay naluluha pa ang nagmumuta niyang mga mata. "N-nakita ko ang
mama mo."
Siya iyong bangungot ng aking nakaraan. Siya iyong alaala na ayaw ko ng balikan.
Dinampot ko ang bote ng alak na nabitawan ni Tiyo Francis nang matumba siya. Wala
ako sa sariling tinungga ang laman niyon.
Ganito pala ang lasa ng alak -- depende sa umiinom nito. At dahil nangungulila ako,
nasasarapan ako sa lasa nito. Hindi gaya ng sinubukan kong tikman ito noon.
Napapangiwi ako sa pait ng lasa pero tinuloy-tuloy ko na.
Hinila ko si Urok sa magkabila niyang paa matapos kong laklakin ang alak.
Kinaladkad ko siya papunta sa pintuan. Malalim na yata siyang nakatulog dahil
nakangiti pa siya habang inaararo ng katawan niya ang lupa. "Ah... sarap ng mama
mo..."
Bubuksan ko na sana ang pinto nang kusang bumukas ito. Nagulat ako nang bumungad sa
harapan ko si Van.
Pasimple kong inihagis ang mga binti ni Urok. "A-anong ginagawa mo dito?"
napatingin ako sa bitbit niyang bagahe.
"Ha?"
"For us to
get to know each other," wala siyang kangiti-ngiti. Same pa rin ng palaging
nakikita ko sa guwapo niyang mukha, walang karea-reaksyon. Walang emosyon. Parang
sa alien.
Patay na. Mukhang seryoso talaga si Van. Minasdan ko ang mukha niya, seryoso
talaga!
Naku, paano ba ito? Ngayon pa ba siya sasabay sa gitna ng mga kaguluhan dito sa
aming bahay?
Napatingin siya kay Urok na nakahilata sa lapag na lupa. "Is that a human?"
"Oo naman, 'di lang halata." Hinila ko na si Urok. "Van, hindi pwede ang gusto mo.
Hindi tayo pwedeng magsama."
"Why not?"
"Dahil hindi pa tayo kasal. Saka hindi pa alam ng Tiyo ang tunkol sa'yo. Hindi pa
nila alam na may boyfriend na 'ko."
"I see," tinalikuran na niya ako. Saka ko lang napansin na punung-puno ng gamit ang
kanyang sasakyan. Mukhang kahit aparador ay bitbit niya para dalhin dito sa aming
bahay.
"No."
"Sigurado ka?"
Hindi na siya sumagot. Sumakay na siya ng sasakyan at binuhay na niya ang makina.
Nagulat na lang siya nang sumakay ako sa passenger seat katabi niya.
Napangiti muna ako bago ako sumagot. "Gusto ko naman ng bago sa buhay ko."
"Iskoran mo na ko."
...
Pagod na akong masaktan. Gusto ko naman ng bago kaya susubok ako. Wala na akong
pakialam kung ano ang mawala sa akin ngayon. Basta ang alam ko lang ay nahihilo
ako. Para akong lumulutang. Pakiramdam ko ay kaya kong gawin ang kahit ano.
Pagpasok namin ni Van sa pintuan niyang gawa yata sa ginto ay binuhat niya ako.
lalo tuloy akong nahilo. Napasubsob ako sa mabango niyang leeg.
Dinala niya ako hanggang sa kanyang kwarto na may pulang bed sheet.
"Bahay mo 'to?" tanong ko sa kanya habang iginagala ko ang aking paningin sa buong
paligid.
Ni hindi siya nag-abalang buksan ang mga ilaw, mabuti na lang at malaki ang
bintana.
Hindi siya sumagot bagkus nagsalin siya ng alak sa kopita at nilagok niya iyon.
Nakatalikod siya sa akin.
Napalunok ako. Lalo na nang hubarin niya ang kanyang suot na damit. Sa tulong ng
maliwanag na buwan ay nakita ko ang tattoo niya sa katawan. "M-masakit ba sa
umpisa?"
"M-masarap ba?"
"Three things," lumapit siya sa akin. "First, don't ask." Iniangat niya ang aking
baba. "Second, I'm possessive."
He grinned. "Third..." bigla niya akong sinakal. "I ruled when I fuck."
JAMILLEFUMAH
=================
Chapter 7
Chapter 7
MAINGAT akong bumangon mula sa aking pagkakahiga. Nagising ako sa isang malambot at
malaking kama.
Bumukas ang salamin na pinto at iniluwa niyon ang isang nakaunipormeng babae. May
dala siyang cardigan na iniaabot sa akin. Saka ko lang naramdaman na malamig ang
paligid nang mahawakan ko ito. Ito rin marahil ang dahilan kung bakit siya balut na
balot sa kanyang suot.
"He's waiting for breakfast," aniya. Si Van siguro ang tinutukoy niya.
Ultimo yata sahig na nilalakaran namin ay yari sa mamahalin. Maging ang hagdan na
aming binababaan ay tila ba gawa sa ginto dahil umiilaw.
Hanggang sa nakarating kami kung saan naroon ang isang lalaki na nakaupo sa
kabisera ng isang malawak na mesa.
Si Van.
Marahan akong lumapit sa kanya habang unti-unting lumilinaw sa aking alaala kung
ano ang nangyari.
Umalis ang babae kasama ang dalawang lalaki na body guard niya marahil.
ay isang baranggay. May malaking tuna at lechon. Mayroon ding iba't ibang klase ng
sushi at dessert. Pakiramdam ko tuloy ay nasa eat-all-you-can ako.
Binuksan niya ang wine at sinalinan ang kopita. "Because I want to."
"Papatayin mo ba ako?"
"Nananakal?"
Matagal siya bago nakasagot. Ang mga mata niya ang tumunaw sa akin. Ibang-iba
talaga ang mga ito kung tumitig. "I do a lot when I fuck."
Hindi ko akalain na sa kabila ng guwapo niyang mukha ay barumbado naman pala siya
sa kama. Kaya buo na talaga ang desisyon ko - ayoko na! Hinding-hindi na ako
mapapalambot ng pogi niyang mukha.
Teka, nasaan ba ako? Nasa department store ba ako? Ang dami kasing lilikuan.
Galit akong naglakad pabalik at lumapit kay Van na prenteng pa ring nakaupo. Nang
makalapit ako sa kanya ay hinampas ko ang mesa habang hinihingal. Tiningnan ko siya
nang masama.
Humalukipkip siya.
"Aalis na ko!"
"I see."
"Aalis na ko!"
"Okay."
"Aalis na ko!"
"Fine."
ang daan?"
...
"MADAM CHARING, pwede niyo po bang hulaan kung bakit ako iniwan ng asawa ko?"
tanong sa akin ng isang customer kong lalaki. "Wala po kasi akong maisip na dahilan
kung bakit iiwan niya ang isang almost-perfect-guy na kagaya ko." Medyo mahangin
siya.
"Hindi."
"Hindi."
Napangiwi siya. "Sinabi ko na nga sa'yo, Madam Charing. Almost perfect nga ako,
kaya walang dahilan para iwan niya ako."
"Uh-huh."
"Habulin ako ng chicks. Magaling ako sa kama."
"Uh-huh."
"Uh-huh."
"May hitsura naman ako at matipuno. Meron din akong regular na trabaho."
"Uh-huh."
"Kaya kung pwede, hulaan niyo kung bakit iniwan niya ako at pinagpalit sa iba."
"Mr. Finagkaitan, ganito na lang po." Humawak ako sa bolang crystal ko. "Ilang taon
na po kayo?"
"Sixty-five."
"Nineteen."
"Aware naman."
"Aware naman."
"Aware naman."
Napailing ako kuno. "Ano nga po kayang dahilan at iniwan kayo, ano?"
"Iyon na nga, Madam Charing. 'Di ba ang hirap isipin? Palaisipan, eh."
"Okay."
"Okay."
"Araw-araw niyo pong gawin ng dalawang beses at malalaman niyo po ang sagot kung
bakit kayo iniwan."
"Wala, pambili ko na lang ito ng salamin." Sabay halakhak niya. "Wala kasing
salamin sa'min."
Ay, kaya.
Pagkalabas niya ay kamuntik ko na siyang tadyakan. Bigla namang bumukas muli ang
pinto ilang segundo lang at sumulpot si Van.
Napatayo ako sa aking pagkakaupo. Hindi ko alam kung bakit lumakas ang tibok ng
aking puso. Daig ko pa ang nanakbo ng ilang kilometro.
Apat na araw ko rin kasi siyang hindi nakita. Ilang araw pa lang iyon ngunit ang
pakiramdam ko ay napakatagal na.
"Van," usal ko. Saka ko lang naalala na si Madam Charing nga pala ako. Natatakpan
ng maskara si Veda na kilala niya.
Lumapit siya sa akin sanhi para maamoy ko ang mabango niyang scent. Humugot siya ng
wallet at lilibuhing papel ang ibinagsak niya sa harapan ko. "Tell me what to do to
make her mine!"
"Uh-huh."
"Iniwan
niya ako."
"B-bakit daw?"
"You should know. You are Madam Charing. You must know everything!"
"Ay, oo nga pala," Umayos ako ng upo. "B-baka hindi ka niya gusto."
"O-oo nga," napakamot ako. "P-pero nagbabago ang takbo ng buhay ng isang tao."
"Huh?"
Binaklas niya ang kanyang butones pababa dahilan para mamilipit ako. Leche kasi,
ang hot ng 'tado!
"Huh?"
"Anong marami?"
"Maraming pag-aagam-agam ang babaeng ito sa'yo. Hindi ko na siya nakikita na para
sa'yo." Pagsisinungaling ko. Paraan ko na rin ito para iwasan na niya ako. I know,
may panghihinayang din ako. Pero nawi-wirduhan kasi ako sa kanya.
Tumango ako.
"Huh?"
"Este, gusto ka rin sana niya. Kaya lang may nakita siya sa'yo na nakapagpabago ng
nararamdaman niya sa'yo."
Natahimik siya. Matagal ulit bago siya nagsalita. "What if I change for her?"
"Ha?"
"D-di pa rin siguro." Ngunit iba ang nais sabihin ng bibig ko.
"Ha?"
"Yes, I am."
"Bahala na. If that's the only way, gagawin ko para lang maging akin siya."
Napabuntong-hininga ako. "Makinig ka nga. Hindi nabibili ng kahit anong bagay ang
pag-ibig ng isang babae. Kung talagang gusto mo siya, set her free." Parang nais
kong sakalin ang aking sarili dahil sa aking sinabi.
"Saan ka pupunta?"
"To her."
"Iyan ang wag mong gagawin. Lalo kang maba-bad shot sa kanya."
"Set her free." Bigla ay nagluha ang mga mata ko sa kung anong dahilan. "Marami
siyang problema. Nagdurusa siya. Nasasaktan siya. Mas makakabuti kung hindi ka na
makakadagdag pa sa mga nararanasan niya. Kapag pinalaya mo siya ay mas makakatulong
ka sa kanya."
Pumamulsa siya habang nakatalikod sa akin. "That night... when I saw her crying..."
"I felt something that I had never felt." Nilingon niya ako. " That I want to take
care of her. That I will never make her cry again."
Napatigagal ako.
"If she's not my destiny now... I will make her, then." Tinalikuran niya muli ako.
"Even it costs my life, I will."
JAMILLEFUMAH
JFstories
=================
Chapter 8
Chapter 8
"HOY, VEDA, ano't nakatanga ka?!" Galit na tanong sa akin ni 'Tsong Francis. Nahuli
niya kasi akong nakatulala sa kawalan.
Yumuko lang ako. Pero tama naman siya. Ilang araw na akong nakatanga. Napapatanga
ako sa mga nangyari. Hindi na kasi nagpakita pa sa akin si Van pagkatapos niya
akong puntahan noong nakaraang linggo sa aking shop.
Nasaan na ang sinabi niyang ibibigay niya raw sa akin ang world? Nasaan na ang
sinabi niyang gagawin niya ang lahat maging kanya lang ako, even it costs his life?
At nasaan na ang mga butiki dito sa kisame namin kung kailan kailangan ko silang
prituhin. Kanina pa kasi nanghihingi ng pulutan si Tiyo Francis at Ninong Urok.
"Po?"
"Tsk. Tsk. Tsk." Napapailing si Urok. Akala mo kung sinong mayor ng lungsod dahil
sa suot niyang longsleeve. Mag-iinom lang, nakabarong pa!
"Wala po."
Nagtaas ng noo si Urok. "Wag mo ng tangkain, hija. Tiyak na gugulpihin lang namin
ng tiyo mo 'yang magiging boyfriend mo." Sabay halakhak ng negro.
Biglang sumeryoso si Tiyo. "Tandaan mo, Veda. Aral muna, ah. Bawal ang boyfriend.
Paano ka makakapagtrabaho kung mag-aasawa ka agad?"
Nanatili lang akong nakayuko.
"Ho?"
"Butiki?"
Inangat ni Urok ang isang piraso ng butiki na prinito ko. "Dilis 'to?" Kinagat niya
iyon at nginuya. "Sarap namang dilis neto."
Kung alam niya lang. Iyan ngang kinakain nila ay pinanguha ko pa sa bahay nila
Betchin kanina. Alam ko kasing maghahanap na naman sila ng pulutan nitong dis oras
ng gabi.
"Pwede palang maging chef itong inaanak ko, pare." Sabay sulyap sa mga hita ko.
"Sexy pa."
Napahalakhak na lang si Tiyo Francis. "Siya nga pala, Veda. Natalo ako sa sugal at
malaki ang pagkakautang ko sa casino. Naisip ko bigla na sundin ang payo ng ninong
mo."
"'Tsong, magigipit po ako sa oras-" Bigla niya akong sinampal. Bumagsak ako sa
sahig.
"'Tsong,
Nanlabo ang aking paningin dahil namilipit ako sa sakit. Hindi ko mabilang kung
ilang beses niya akong tinamaan sa aking sikmura.
Tinadyakan niya si Dudot kaya tumilapon ito. Pagkatapos ay hinigit niya ako sa
buhok at iniangat. "Ayaw mo?"
"O-Opo, magtatrabaho na po." Hagulhol ko. Naawa ako sa hitsura ni Dudot nang
tumalsik ito. Nawalan pa yata ng malay ang bata.
"Mabuti naman." Ibinato niya ang aking ulo. "Pare, sa bar tayo. Naba-badtrip ako sa
mga batang ito."
Nakangiti lang si Urok sa akin habang papaalis. Gumapang ako patungo kay Dudot
dahil hindi ako makatayo. "D-Dudot..."
Nang makalapit ako sa kanya ay iniangat ko ang mukha niya. Tinapik-tapik ko siya sa
pisngi para magising siya. Tagaktak ang aking luha dahil sa labis na pag-aalala.
"D-Dudot... gising..."
Nakahinga lang ako nang maluwag nang magmulat ang mga mata niya.
"S-sorry..."
Hinawi ni Dudot ang aking magulong buhok. "A-ate, magpakatatag tayo. K-kaunting
tiis na lang at babalikan na tayo nila Mama."
Tumango ako. Kahit ang totoo ay hindi na babalik sila mama. Iyon lang kasi ang
bagay na pinanghahawakan niya. Ayokong gumuho siya kapag nalaman niya ang
katotohanang hindi na talaga babalik ang aming mga magulang.
...
"ANO'T nakabusangot 'yang mukha mo?" tanong sa'kin ni Betchin sa gitna ng aming
paglalakad.
"Ang
asim mo kasi."
"Ano?"
Nanlaki ang mga mata niya. "Ibig mong sabihin, kamuntik mo ng isuko ang kabukiran
mo?"
"Ha?"
"Kung ako sa'yo, wag mo ng pakawalan 'yan. Ganyan ang mga gusto ko sa lalaki, 'yung
pipilayan ka sa kama."
"Ewan ko sa'yo."
Biglang may humila sa pulso. Nagulat ako nang tingalain ko ito upang mapagsino.
Isinandal niya ako sa pader. "I want you to think this over. I need an answer now."
Nahuli niya muli ang aking pulso. "'Wag kang bastos, kinakausap pa kita!"
"Hindi pwede ang gusto mong mangyari! Ano na lang ang sasabihin sa'kin ng mga
classmate ko, ng kaibigan ko, ni Morga?"
Sinampal ko siya. "Galit ako kay Morga. Hindi ko magagawa ang sumalo ng basura
niya."
Nagulat ako nang mahigpit niya akong hawakan sa braso. Malakas siya at hindi ako
makakalas. "Tarantada ka ba? Hindi mo ba kilala kung sino ang kausap mo?"
"B-bitawan mo ako..."
Pero hindi nakinig si Tristan dito. Parang wala siyang balak na bitawan ako.
"Nakukuha ko ang lahat ng gusto ko sa university na ito, don't you know that?"
Pinanlisikan niya ako ng kanyang mata. "Kaya wala kang choice kundi ang sumunod sa
gusto ko kung gusto mo pang makapag-aral."
Si Van!
"At sino ka naman?" Maangas na tanong ni Tristan sa kanya. "Hindi mo ba ako kilala,
ha?"
Prente lang na nakapamulsa si Van at kalmado. Pero nang akma na siyang hahakbang
para lumapit sa amin ay biglang sumulpot sa Morga na humahangos. Humarang ang babae
sa gitna. "W-wait." May takot sa tinig nito. "This must be some sort of
misunderstanding." Kay Van ito nakabaling habang hinihingal.
Huminto
si Van sa paghakbang.
"What the hell are you doing, baby?" tanong ni Tristan kay Morga.
"What the hell are you doing?!" galit na humarap sa amin si Morga upang ibalik ang
tanong at lumapit kay Tristan. "D-don't tell me you don't know him?" namumutla ito
na nakatingala sa lalaki.
"Is there something important with him-" Hindi na natapos ni Tristan ang nais
sabihin nang bigla itong sampalin ni Morga. "What the hell, Morga?!"
"So?"
Napalunok ang babae bago nagsalita. "Van is a former member of Black Omega
Society."
Nagbago bigla ang mukha ni Tristan at hindi yata namalayan na lumuwag na rin ang
pagkakahawak sa akin.
"You should thank me for saving your life." Ani pa ni Morga kay Tristan.
"I see." Sabi na lang ni Tristan na tila biglang nanlambot at nabalot ng takot.
Hindi namin namalayan na nakalapit na pala sa amin si Van. Kay Tristan siya
bumaling. "I don't wanna see your face again, understood?"
Kinuha ni Van ang aking kamay at marahan akong hinila palayo. Tulala lang si Morga
habang nakatanaw sa amin.
Isa-isa namang nahahawi ang kadagat na estudyante sa aming daraanan. Para kaming
iyong nasa movie ni Moises na nahati niya ang dagat sa gitna at nagkaroon ng daan.
Nang mga sandaling iyon ay diyos ang tingin ng lahat kay Van. Parang ako na ang
pinaka-safe na tao sa mundo dahil sa lalaking hawak ako.
Pero sino ba talaga si Van Batalier? At ano ang Black Omega Society?
Hindi na ako kumibo. Wala siyang kaalam-alam kung gaano niya ako pinasaya ngayon.
Sa buong buhay ko ay ngayon lang nangyari sa akin ang ganoon. Sa lahat ng pasakit
na dinaranas ko ay ngayon lang may nagtanggol sa akin nang ganoon. At ito rin iyong
unang pagkakataon na pakiramdam ko ay may kakampi ako. Na ligtas ako. Na hindi na
ako nag-iisa. Na meron ng laging nariyan para sa akin sa tuwing ako ay luluha.
Nanlaki ang mga mata niya nang makita niya ang aking mga luha. Mabilis niyang
iniangat ang aking mukha at pinunasan ang aking mga luha gamit ang kanyang daliri.
Pagkuwan ay niyakap niya ako nang mahigpit.
"I'm sorry..." usal niya. Kumalas siya at ikinulong ang aking mukha gamit ang
kanyang mga palad. "I'm sorry because I'm gonna kiss you right now..." Pagkasabi ay
siniil niya ako ng halik.
JAMILLEFUMAH
=================
Chapter 9
Chapter 9
UMANGAT ang isang kilay ni Van nang mapansin niyang nakatitig ako sa kanya. Nakaupo
siya sa kama. Dito niya ako dinala sa kanyang kwarto, sa kanyang mansyon.
Napalunok ako. Bigla akong pinagpawisan sa kaalamang narito nga pala kami sa
kanyang kwarto. "B-bakit mo ko dinala dito?" nag-iinit ang pisnging tanong ko.
Ngumisi siya. "Don't worry. Wala akong balak iskoran ka," Ang gwapo niya pala
talaga lalo na't nakalitaw ang mapuputi niyang mga ngipin.
Isang tinig ang nagsalita sa likuran ko. "What crime did my boy commit?"
Nang lingunin ko ito ay tumambad sa akin ang isang magandang ginang. Bagama't bakas
na sa mukha nito ang katandaan ay naroon pa rin ang sopistikasyon sa pananamit at
pagkilos. Nakakasilaw ang mga alahas na nakasabit sa leeg nito at pulso.
Tumayo si Van at lumapit dito. "Veda, this is Soledad Batalier." bahagya siyang
napahinto. "My mom."
Napalunok ako.
Lagot.
"Yes, and no one can stop us." Ibinato niya ang paningin sa kawalan.
Walang salitang tinalikuran kami ni Van at lumabas ng kwarto. Nang mawala siya sa
aming paningin ay hinila ako ng ginang sa kung saan.
Hindi
ko alam kung ano iyong dinaanan namin sa likod ng kwarto, pero may elevator doon
pababa. Hanggang sa makarating kami sa kusina. "A-ano pong ginagawa natin dito?"
Mahinhin kong tanong sa kanya.
Lumapit siya sa akin na may dalang soup na nasa tila gintong mangkok. "I can't
imagine kung bakit ako tinawagan ni Van. He told me that I have to go home. May
importante daw siyang sasabihin sa'kin."
Umupo siya kaharap ko matapos ilapag ang mangkok sa harapan ko. "That was the first
time that he made a call to tell me that I need to go home for such an important
thing."
Marahan akong sumandok gamit ang kutsara at tumikim. Kamuntik na akong masuka.
Naduwal ako sa lasa.
Nagpatuloy siya sa pagkukwento. "Everyone says that I'm good at cooking. Kahit ang
asawa ko, iyon daw ang nagustuhan niya sa akin. Yet we have our own chef at home."
"This is really I'm good at. Lalo na't pinupuri nila ako sa tuwing matitikman nila
ang luto ko." Pumangalumababa siya pagkuwan. "What you think? Anong lasa?"
Nariyan pa nga iyong tikman ko ulit dahil baka nagkamali lang ako ng panlasa. Pero
ganun talaga. Ang pakla, kakaiba.
"Masarap ba?"
"W-wait lang po, tikman ko ulit." Subalit nang tikman ko ito ay lalo na akong
napangiwi. Habang tumatagal ay lalong sumasama ang lasa.
Bumagsak ang balikat niya. Tumayo siya at tinalikuran ako. "For all those times,
akala ko ay magaling ako magluto. Though alam ko naman na hindi, hinihintay ko lang
na may magsabi sa'kin ng totoo." Humarap siya na nakangiti sa akin, "And I think
meeting you is such an important thing, really."
Napapakamot lang ako sa ulo. Hindi ko alam ang dahilan kung bakit siya masaya.
Basta ang alam ko lang ay nagsabi ako ng totoo.
"In a short period of time, parang naibalik mo agad si Van sa dati. Akalai mo iyon,
gusto niya ng magpakasal ngayon? Samantalang noon ay basahan yata ang tingin niya
sa mga kababaihan."
"Before, Van is a joyful person. Lagi siyang nagbibiro, hindi siya sumisimangot,"
biglang lumamlam ang mga mata ni Soledad Batalier. "Pero bigla siyang nagbago. He
suddenly became miserable. Ilang taon ang lumipas at halos 'di ko na siya makilala
dahil sa mga pagbabago niya. Naaksidente siya, na-comatose at
Pansin ko nga.
"He forgot to smile. He never thank nor say sorry to anyone. Hindi siya tumatanggap
ng pagkatalo. Siya lagi ang tama."
Humalukipkip siya habang nakangiting pinagmamasdan ako. "And you are the first
person na ipinakilala niya sa akin nang ganito. He speaks highly of Aizel before
when he was in college, pero never niya namang ipinakilala sa'kin nang ganito ang
babaeng iyon."
Biglang sumulpot si Van. "Your time is up." Nakabaling siya sa kanyang mommy.
"Please bring back my girl to me."
'Di ko napigilan ang sarili ko at nadampot ko ang kutsara. Ibinato ko ito kay Van.
Tatama sana ito sa kanyang mukha pero nasalo niya ito nang walang tingin.
"Ang sama mo sa nanay mo, ah!" Galit na sabi ko.
"It's okay, dear." Naglakad ang ginang at dinampot ang mamahalin niyang bag. "He's
right. I'm done here. I should go back from where I do belong."
Nang makalapit sa akin si Soledad ay bumulong siya. "Bring back my son, please."
Pagkatapos ay nilampasan niya na ko.
"By the way," bago siya lumabas ng pinto ay nilingon niya pa ako. "I should thank
you." Nakangiti siya sa akin.
"Po?"
ko.
Napapikit siya. "Because the only moment that we see her happy is when she's
cooking."
"Ha?"
"Believe me or not, that was the first time I saw her happy, even she's not
cooking, but just by looking at you." Kinuha niya ang aking baba at iniangat ito.
"You're different, Veda, that's why I wanna fuck you."
"You can punish me, if you want, para makabawi ako sa kasalanan ko."
Napaisip ako. "Sige." Inilahad ko ang aking palad. "Patingin ako ng abs mo."
"Huh?"
...
"ANO BA ANG BLACK OMEGA SOCIETY?" tanong ko kay Betchin habang naglalakad kami.
"Ang alam kong Black Omega eh, 'yung Black Omega Band na banda noon. Sikat iyon,
e."
"'Di ko gets."
and underground frat kasi iyon. Parang illuminati ang peg!" Humalakhak siya. "Pero
hindi sila anti-Christ, mga gods sila! Mga fafa!"
Hindi ako makapaniwala. Kabilang si Van sa mga ito? Sabagay, ang yaman niya at ang
fafa-este, pogi pala.
"Ang sabi sa chismis, once upon a time, may lima sa miyembro nila ang searching sa
long lost loved ones nila. Bumuo sila ng banda para madali silang makita ng mga
hinahanap nila. Oh, di ba, taray ng love story nila?"
"Sa ngayon kasi may mga lumabas ng names nila, e. Palagi rin silang topic ng
bachelor magazines. Pero sa totoo lang, iyong iba sa kanila ay 'di pa rin
napapangalanan. Pa-misteryus ang iba! Mas nakakagigil tuloy sila!"
"Mapanganib ba sila?"
"Of course. Mayaman sila at nakukuha nila ang lahat ng gusto nila." Biglang
nagningning ang mga mata ni Betchin. "Pero sa kabila nito, pantasya sila ng mga
kababaihan. Imagine, pinagsama-sama silang nagyayamanan at naggagwapuhang mga
nilalang!"
Unti-unti ng nabubuo ang mga sagot sa mga tanong ko. "Sa tingin mo ba ay dapat ko
ng iwasan si Van?"
"Oo. Sabihin mo ay ako na lang ang asawahin niya!"
"Ha?"
"Este, maiba tayo. Iyon ba ang dahilan kung bakit parang maamong tupa si Tristan sa
tuwing makakasalubong ko?"
na ito. Kalabanin mo na ang lahat wag lang sila. Kung gugustuhin nga nila ay puwede
nilang ipasara ang school na ito, e! At kung gugustuhin ni Van, kayang-kaya niyang
alisan ng kabuhayan ang angkan ni Tristan! Ganoon kalawak ang power ng money and
connection ng frat na iyon!"
"Siga lang?"
"Iyon din ang dahilan kung bakit halos sambahin ka ng mga kaklase natin. Ikaw ba
naman na syota ng isa sa mga member ng Black Omega Society, eh. Bihira iyon!"
May point siya. Kaya pala halos lahat ng daanan ko ay nahahawi ang mga estudyante.
Hindi ko alam, pero para bang takut na takot sila sa akin.
Maya-maya pa ay may nagsasalita na sa likod ko. "What do you think you are doing
with my girl?" Nakabaling siya kay Betchin.
Si Van!
Uy, tigas!
"I see." Walang buhay niyang sagot. Hinila na niya ako sa pulso.
Tinabig ko ang kamay niya kaya napahinto kami. "Bakit, pa-aari mo ba ang eskwelahan
na'to?"
"Ha?"
Napalunok ako.
JAMILLEFUMAH
=================
Chapter 10
Chapter 10
Hindi na niya natapos ang kanyang sasabihin nang sapakin ko siya sa panga.
"Anong kasal? Eh, kung gulpihin kaya kita!" hinihingal kong bulyaw sa kanya.
Madilim lang ang kanyang mukha habang sapu-sapo ang sariling panga.
Ilang sandali pa'y lumamlam ang aking mga mata. "Hindi kasi ganun kadali ang lahat,
Van. Marami pa akong responsibilidad. Magulo pa ang buhay ko..."
Lumapit ako sa kanya at tiningala siya. "Kilalanin mo muna ako. Gusto kong makilala
muna natin ang isa't isa. Pag-isipan mong mabuti kung ako nga talaga ang gusto mong
mapangasawa."
"Pinag-isipan ko na."
"Ang kasal, hindi pinag-iisipan ng overnight lang. Sabi ko nga sa'yo, kailangan
muna nating ma-feel iyong love na sinasabi ko."
"Fine. What if I fuc k you instead?"
"I was just kidding." Biglang tumunog ang cellphone niya kaya hinugot niya ito mula
sa kanyang bulsa. "Did you eat your lunch?"
"Naka-alarm kasi sa cellphone ko. I made an alarm on my phone to remind me. Even
your dinner."
Lumapit siya sa akin at pinangko ako gamit ang kanyang mga bisig.
Wala
na akong nagawa nang ipasok na niya ako sa kotse. Pagkalapag niya sa akin sa
passenger's seat ay kinabitan niya ako ng seat belt. Hindi ko maiwasang mapatitig
sa kanya lalo na't bahagyang magkalapit ang aming mukha. Nakakaasar lang kasi, ang
gwapo niya talaga. Sumabay pa iyong maamoy ko ang mabango niyang hininga.
Umiling ako na medyo naluluha. Sa unang pagkakataon kasi ang mayroon sa aking nag-
alaga.
"Iba naman kasi ang dahilan kung bakit naiinis ako sa'yo."
"Tell me,"
Umiling muli ako at pasimpleng pinunasan ang aking mga luha. "Basta wag mo akong
masyadong alagaan."
"Why is that?"
Hindi na siya kumibo at sumakay na sa driver's seat. Binuhay niya ang makina at
walang imik na pinaandar ang kotse.
"Galit ka ba?"
Bigla niyang inihinto ang sasakyan. "I just don't get it. Bakit hindi na lang muna
tayo maglandian kesa magtrabaho ka. Then bibigyan na lang kita ng pera."
"Maglandian talaga?"
Napakamot ako. "Okay, ganito na lang. What if kung pumayag akong halikan
Kumulo ang aking dugo. "Ang kapal talaga ng lalaking ito. 'Di bale na, ihatid mo na
ko pauwi -"
Bago pa ako makapagsalita ng kasunod ay nasakop na ng mga labi niya ang labi ko.
Hindi ko namalayan na tumutugon na rin pala ako.
Hinaplos niya ang aking pisngi habang pumapaling ang kanyang ulo. Aminado ako na
magaling talaga siyang humalik kaya hindi ako makasabay noong una. Subalit pagtagal
ay unti-unti na rin akong nakakasabay sa kanyang paggalaw, sa musika na ang
nakakarinig ay kami lang dalawa.
Kasabay nito ang malakas na pagtibok ng aking puso. Hindi ko maipaliwanag ang
nararamdaman ko, pero masaya ako. Natatakot tuloy ako.
...
"BEKS, anong ginagawa mo dito? Gabi na, ah. Hindi ka ba inaantok?" Pupungas-pungas
na tanong sa akin ni Betchin. Paano'y malalim na ang gabi nang istorbohin ko siya.
"Pasensya na, Beks. Wala kasi akong mapuntahan. Pwede bang dito muna ako kahit
hanggang umaga lang?"
"Ano bang nangyari? At saka bakit ganyan ang suot mo?" Namilog ang mga mata niya
nang makita niyang nakamaiksing palda ako. Nakasuot din ng stockings na itim ang
mga hita ko. Namumukadkad ang make up sa mukha ko. "Anyare sa'yo, mukha kang
hostess?"
Napahagulhol ako.
Napaluha na rin si Betchin nang makita niya akong umiiyak kaya niyakap niya ako.
"Iyong gagong tiyuhin mo na naman ay may kagagawan nito, ano?"
"Pinagtatrabaho
"Bakit daw?"
"Natalo raw kasi siya sa sugal." Kumalas ako sa kanya na puno pa rin ng luha.
"Beks, hindi ko kaya. Napakaraming manyakis dun."
Tumango ako. "Paano nito si Dudot? Paano ako nito. Tiyak na galit na galit na si
'Tsong Francis kapag nalaman niyang hindi ako tumuloy."
"Ano?"
"'Lika." Niyakag niya akong pumasok. Sa cabinet nila ay kumuha siya ng bote na may
laman.
"Ano yan?"
Sinalinan niya ang baso at iniabot sa akin. "Lambanog. Lakas tama 'yan."
"'Tapos?"
"Pabuntis ka."
"Ha?"
...
HUMAHANGOS na nananakbo si Van papalapit sa kanilang gate nang makita niya ako.
Nakapantulog pa siya at walang sapin ang mga paa. Kahit magulo ang buhok niya ay
hindi ito nakabawas sa kanyang kagwapuhan. Kahit tila kababangon niya pa lang sa
kama ay naamoy ko pa rin ang pabango niyang mamahalin.
"What hell are you doing here this late night?" Marahas niyang binuksan ang gate at
niyakap ako. "Are you all right?"
"Wala lang," Suminok ako. Ganito yata talaga ako kapag lasing, sumisinok.
"Sakto lang."
"Sa bahay."
"Bakit ka lasing?"
"Come here." Pinangko niya na naman ako gamit ang kanyang mga bisig.
"Pero lasing ka," dinala niya ako sa kanyang kwarto. Nang makapasok kami doon ay
inihiga niya ako sa kama.
"Kaya ko,"
"Could you just shut up!" Binulyawan niya ako. Pulang-pula ang mukha niya.
Saglit siyang tumalikod at pumunta sa mini bar na nasa loob din ng kuwarto.
Nagsalin siya ng alak sa baso at pagkuway tinungga iyon. Nakailang tungga siya.
"Van?"
Nang tumingin siya sa akin ay puno na ng pagnanasa ang mga mata niya.
Kinabahan ako.
Hinubad niya ang kanyang suot na T-shirt at saka hinubo ang pajama. Napaawang ang
mga labi ko sa nakikita kong grasya.
Ilang
Bago pa lang magdadampi ang mga labi namin nang bigla niya akong sakalin. Halos
hindi ako makahinga.
Tumango ako dahil hindi na ako makapagsalita. Tinulak niya ko nang malakas kaya
tumilapon ako sa kama. Kumubabaw siya sa akin at pinunit niya ang suot kong damit.
Tinakpan niya ang aking mga labi. "You are not allowed to speak unless I say so."
Pagkuwan ay sinampal niya ako nang malakas.
Minuto lang at naramdaman kong may ipinulupot siya sa magkabila kong pulso. Nang
maramdaman ko ang malamig na bakal ay napabalikwas ako.
Kadena!
Akma pa lang akong babangon nang sakalin niya muli ako. "Don't move or you'll get
punished."
Pero lalo akong gumalaw. Ayun tuloy, ipu-punish na yata niya talaga ako!
Halos maluha ako sa takot ng makita ko na nagliliyab ang mga mata niya.
Hindi siya ang Van na kilala ko. Hindi siya ang Van na kanina lang ay kausap ko!
Iginapos niya sa headboard ng kama ang mga kamay ko. Pagkatapos ay pinuluputan niya
rin ng kadena ang leeg ko.
Binaklas niya ang aking bra at sumulpot ang malulusog kong dibdib. Pinakatitigan
niya lang ito at hindi na pinagkaabalahang hawakan.
Kinakabahan ako. Ano ang mga gagawin niya sa akin bago niya ako buntisin?
Bumaba siya patungo sa aking gitna. Ibinuka niya ang aking mga hita. Walang-ingat
niyang sinira ang aking undies. Kamuntik na akong mapatili.
Segundo lang at naramdaman ko ang mainit niyang hininga sa bahagi kong iyon.
Sumunod ay ang mainit niyang mga labi. Napaigtad ako nang maramdaman ko ang mainit
niyang dila sa akin!
"V-Van..." Napaungol ako. First ko kasing maranasan ito. Kinakain pala ang bahaging
iyon? Tinitikman pala iyon?
Tumayo si Van at binuksan ang tukador sa uluhan ko. Kumuha siya ang kandila doon at
lighter. Sinindihan niya ang kandila.
Itinapat niya ang kandilang may apoy sa dibdib ko. Panandalian lang ay pinatakan
niya ang aking nipple.
JAMILLEFUMAH
=================
Chapter 11
Saree. Laseng ako kagabi, nakalimutan ko iyong pinapaayos na blank chapter ni JF.
Haha. Ito na. PS. Mana si Van sa author. ^_^v -Admin Aaron
Chapter 11
"Van, ayoko na -" Hindi ko na natapos ang aking sasabihin nang sikmuraan niya ako.
Tulad ng kandilang ipinapatak niya ay tila ba naupos din ako.
First time ko, pero mukhang siya lang ang nag-e-enjoy. At dahil sa mga
pinaggagagawa niya ay nawala ang kalasingan ko.
Napapikit siya na para bang may naamoy siyang masarap na ulam. "That is what I
wanna hear..." Aniya na nakapungay ang mga mata.
Nang tingnan ko siya ay parang hindi ko na siya kilala. Iba na ang kislap ng mga
mata niya!
Nakakatakot!
"Your beg..."
Sinubukan kong muling kumawala, pero sinikmuraan niya lang ulit ako.
Sinakal niya ako pagkuwan. "Like what I said, Veda. I ruled when I fuck."
Pagkasabi'y sinampal niya ako.
Hinipan niya ang apoy ng kandila at saka itinapon sa kung saan. Kumubabaw siya sa
akin at umupo sa aking tiyan. Gusto ko sana siyang awatin ngunit baka saktan na
naman niya ako.
Ilang sandali pa'y may pumatong sa dibdib ko na mainit na bagay. Mahaba ito at
matigas at tumitibok - at may helmet. Nang sulyapan ko ito ay namilog ang aking mga
mata.
Patola!
Nais ko man siyang itulak, subalit nakagapos ang aking mga kamay.
Dinakot niya ang aking baba at pinisil ito sanhi upang magbukas ang aking bibig.
Sumunod ay ipinasok niya ang kanyang titi.
Nanlaki ang aking mga mata. Lalo na nang ibaon pa niya ito sa aking ngala-ngala!
Hinila niya ang kanyang pagkalalaki kaya nailuwa ko ito. Pero tumalbog lang ito
mula sa bibig ko kaya doon nagdribol sa mukha ko.
Pinagmasdan niya ang mukha ko habang hinihimas sa mga labi ko ang kanyang
pagkalalaki.
Mayamaya pa'y walang kahirap-hirap niya muling ipinasok iyon sa bunganga ko. At sa
pagkakataong ito ay ibinaon niya na ito hanggang sa lalamunan ko!
Mabuti at hinila niya ulit ito agad. Habol ko ang aking paghinga nang mawala ito sa
aking bibig.
Sinakal niya muli ako. "Never break my rule, you understand me?"
Tumayo siya at lumayo sa akin. Ang naaaninagan ko lang ay ang kanyang tattoo sa
braso.
Meron din siyang tattoo na krus sa kanyang likod na may numero. Ano kayang ibig
sabihin niyon?
Kakanta siya?
Lumapit siya sa akin at ibinuka ang aking mga hita. Hindi na ako pumalag dahil baka
maparusahan na naman ako.
Idinikit niya iyon sa gitna ko na. Napaliyad ako dahil nanginginig iyon. "A-ano
yan?"
"Your moan, Veda." Sumimangot ang gwapo niyang mukha. "Not your voice."
Ipinasok niya iyon sa akin kaya napaangat ako. Naramdaman ko kasing tila hinihimay
niyon ang mga laman ko.
Shit, alam ko na kung ano iyon! Laging may ganito sa bag si Betchin kaya alam ko
ito.
Pinaikot-ikot niya ito sa pagkababae ko. Ito siguro ang dahilan kung bakit
napapatirik ang mga mata ko.
Dinuraan niya ang pagkababae ko, saka isinentro ang nagv-vibrate na hugis maliit na
microphone.
Naghalo sa laway ni Van ang tila katas na mula sa akin mismo. Hindi ko alam kung
paano nangyaring basang-basa ako sa parteng iyon.
Napaungol ako. Iyan tuloy, lalo niya iyong ibinaon. Nanggigil yata si pogi kaya
itinusok lalo. Para tuloy may kung anong lalabas sa akin.
Bakit ganito ang pakiramdam ko? Noong una ay natatakot ako, pero pagtagal ay parang
nagugustuhan ko na ang ginagawa niya.
Habang nasa loob ko ang bagay na iyon ay dumampi naman sa dibdib ko ang mga labi ni
Van. Gamit ang kanyang
dila ay nilaro niya ang aking nipple. Wala siyang pakialam kahit puro kandila iyon.
"V-Van..." Yari napaungol na naman ako. Ibinaon niya tuloy lalo ang hawak niyang
mikropono.
Napakagat labi ako. Samu't sari ang nararamdaman ko. Parang lahat ng gawin niya sa
akin ay ayos lang. Kahit alipinin niya ako sa kama ay okay lang.
Panandalian lang ay napatili ako. Nangisay ako at nanginig. Hindi ko alam pero may
kung anong lumabas mula sa akin.
Ang sarap!
Mukhang naramdaman ni Van ang nangyari sa'kin kaya hinugot niya ang bagay na iyon.
Itinapon niya iyon pagkatapos.
Daig ko pa ang naka-drugs nang matapos. Para bang nasasabik ako sa mga pwede niya
pang gawin sa akin.
Kumubabaw siya sa akin matapos ibuka muli ang aking mga hita. Itinutok niya ang
kanya sa akin at saka marahang ipinasok iyon.
Mas matigas!
Gusto ko siyang tabigin o itulak palayo. Subalit paano ko naman gagawin iyon kung
nakagapos ang mga kamay ko.
Marahan siyang pumasok sa akin. Umigting ang kanyang panga habang pinagmamasdan ang
aking reaksyon. "D-Damn, you're tight..."
lang ang aking bibig. Mukhang nag-e-enjoy siyang pagmasdan ako habang nakikiusap sa
kanya. Naaaliw siyang makita ang aking mga luha.
Nasaan na iyon sinabi niya na hindi na ulit ako iiyak? Mukhang pagdating sa kama ay
natutuwa siyang makita akong umiiyak.
Minuto pa ang lumipas at mas lalo na siyang bumilis. Malapit na nga yatang masira
itong kama sa lakas ng pag-uga namin.
Napapasigaw siya habang sinasakal ako. Napapahiyaw siya habang sinasampal ako.
Hindi ako makawala dahil sa pagkakagapos ko. Ang magagawa ko lang ay hayaan siya sa
kanyang gusto.
"I-I'm coming..." Ungol niya mayamaya. Bumilis siya sa pag-ulos at mas lumakas.
Ilang segundo lang ay mabilis siyang tumayo. Doon siya nagtungo sa mukha ko at
itinutok ang kanyang ari. Sumaboy sa pisngi ko ang malapot na likido mula sa kanya.
Halos umalulong siya nang tumama iyon sa aking mukha.
Tagaktak ang pawis niya habang hinihingal. Daig niya pa ang nanakbo ng ilang
kilometro sa kanyang hitsura. Hindi nagtagal ay lumalim na ang kanyang paghinga.
Hindi ko na namalayan na nakatulog na rin pala ako.
...
Iika-ika akong bumangon at nagbihis. Kahit masakit ang mga kasu-kasuhan ay kumilos
ako.
Ngunit ang importante ngayon ay makaalis ako. Kailangang makatakas ako sa psychotic
na iyon.
Lesson learned: Mag-ingat sa mga guwapo na ang mukha ay maamo. Ang iba sa kanila ay
tulad ni Van, may toyo!
Wala naman akong hirap na nakalabas nang umagang iyon. Madali rin akong nakahanap
ng taxi cab pauwi. Habang nasa sasakyan ako ay nag-isip-isip na ako ng mga plano
ko. Kailangang makalayo ako.
Plano kong kunin muna si Dudot. Pihado kasing palalayasin ako ni Tiyo Francis.
Tiyak na nalaman na niyang hindi ako tumuloy sa bar.
Good thing na walang nakakaalam na ako si Madam Charing maliban kay Betchin at
Dudot. Pwede pa rin akong makapagtrabaho kahit iwan namin si Tiyo. Malabo rin naman
ng malaman kung saan ako nagtatrabaho. Wala rin kasi siyang ideya kung ano ang
pinagkakakitaan ko.
"Tangina ka, umuwi ka pa!" Nanlilisik ang kanyang mga mata sa galit.
"T-tsong..."
Sinipa niya ako. "Hayop ka! Dahil sa'yo, sinisingil na ako sa casino!"
Huli na dahil nasapok na niya si Dudot sa mukha. Mukhang kanina niya pa ginugulpi
ang bata dagil puro pasa na kasi ito sa katawan.
"Ito ang gusto mo, di ba? Ang may magdusa dahil sa kasalanan mo!" Sinipa niya si
Dudot sa sikmura kaya namilipit ang bata.
Tumayo ako upang awatin siya, pero ibinato niya lang ako pabalik sa kinasdlakan ko.
Tumayo muli ako upang awatin si Tiyo, pero sinabunutan niya lang ako at itinulak.
Napasalampak ako sa mesa.
"Papatayin ko ang batang ito!" Tuloy lang siya sa pagtadyak kay Dudot.
Mukhang wala siyang balak tigilan ang pagsipa sa bata hangga't hindi ito nawawalan
ng malay. Lalo pa't nakita kong tumitirik na ang mga mata ni Dudot sa sakit na
nararanasan nito.
JAMILLEFUMAH
=================
Chapter 12
Chapter 12
DUGO.
Napakaraming dugo. Nagkalat ang dugo sa sahig. May mga dugo ako sa kamay na hindi
naman akin.
Napaatras ako bago ko naibagsak ang hawak kong kutsilyo. Natumba ako at napaupo.
Nagtatanong ako kung ano ba itong nagawa ko.
Nasa mga mata ni Dudot ang pag-aalala, ngunit hindi para kay Tiyo Francis, kundi
para sa'kin. Alam niya kung ano ang pwedeng mangyari sa akin.
Ayokong makulong!
Kahit iika-ika ay tumayo ang bata. Sinikap niyang makalapit sa akin upang gisingin
ako sa naglalakbay kong diwa. "A-ate..."
"D-Dudot..." Hagulhol ko. Hindi ko na malaman kung ano ang gagawin ko.
"Ha?"
"Papatayin ka niya, Ate. Sabi niya sa'kin, papatayin ka niya..." Hinila na niya ako
kahit nanghihina siya. Hindi ko na alam kung paano ako nakatayo. Basta ang
natatandaan ko lang ay nagpatianod ako sa kanya, nanakbo kaming dalawa.
"P-papatayin ka niya. Papatayin niya ako kapag nakatayo siya." Bakas sa mukha ni
Dudot ang takot. Halata na kanina pa yata siya ginugulpi ni Tiyo.
Lumuhod ako upang magpantay kami. "H-hindi ko kayang iwan si Tsong kahit gaano siya
kasama."
natin." Hinimas ko siya sa ulo. "Kailangan ay malakas tayo kapag binalikan tayo
nila Mama."
"Kapag dumating ang tulong, umalis ka na. Hihintayin kita dito, sabay tayong
aalis."
Yumakap siya sa akin nang mahigpit. Pagkatapos ay nanakbo na siya pabalik sa amin.
Hindi ko mabilang kung ilang minuto rin akong naghintay. Sa tancha ko nga ay umabot
din ng isang oras. Hindi ako mapakali, gusto ko siyang sundan. Ngunit kapag ginawa
ko 'yun ay baka mapasama kaming dalawa.
Nakahinga lang ako nang maluwag nang makita ko si Dudot na papalapit. Ang sabi niya
ay nakahingi na raw siya ng tulong kay Urok.
"Saan?"
...
"KANINONG BAHAY ITO?" Nakakunot-noo kong tanong kay Dudot nang makapasok kami sa
isang malaking bahay. Malawak ito at mukhang mamahalin ang mga gamit. Dumaan lang
kami sa basement, kung saan may lagusan, kaya nami nakapasok dito.
"Sino si Sakang?"
"Syota ko."
Piningot ko siya sa tainga. "'Taragis kang bata ka. Umiihi ka pa nga sa higaan, may
jowa ka na?"
Nang tingalain ko ang kisame ay puro sapot na nga ito. Pati ang mga sofa at pigurin
ay nababalutan ng puting tela. "Wala bang katiwala dito?"
"Wala nga, Ate. Baka nga hindi na ito balikan ng may ari."
"Bakit, Ate?"
...
Apat na araw na rin ang lumipas nang maiskoran ako ni Van. Apat na araw na rin
akong hindi napagkakatulog dahil sa nagawa ko sa aking Tiyo Francis. Gumaan lang
ang aking pakiramdam nang mabalitaan ko kay Betchin na maayos na ang lagay niya.
Nakalabas na nga raw ng hospital.
"Ano na ang plano mo ngayon? Kailan ka papasok?" Tanong sa akin ni Betchin matapos
suminghot sa kanyang kili-kili.
"Heto, magtatago muna ako."
"Sino na ang magtatrabaho para sa kanya. At saka ang balita ko ay ipinapahanap niya
raw kayong magkapatid dahil nag-aalala daw sa inyong dalawa."
Napapailing na lang ako. Parang imposibleng mag-alala sa amin ang animal na iyon.
Bigla akong naliwanagan sa sinabi niya. Marami akong pangarap at gusto kong
makapagtapos. Kailangan ko pa ring isabay ang pag-aaral ko sa pagtatrabaho.
Biglang nanlaki ang mga mata ni Betchin nang mapatingin sa likuran ko.
Napapikit ako. Paano niya nalaman itong bahay ni Betchin? At paano siya nakapasok
sa loob ng bahay?
"Umalis ka na, Van." Utos ko sa kanya. Pinigilan kong mapapikit kasi ang bango
niya.
Napangiwi ako. Nakakainis kasi, ang guwapo niya habang sinasabi iyon. "Ayoko kitang
mapangasawa." Gusto ko pang mabuhay nang matagal. Dugtong ko sa isip ko.
Napasintido ako. Ang kulit ng lalaki na ito. Bukod sa fitted niyang shirt na v-neck
na may kumikinang at mukhang mamahalin na alahas sa kanyang leeg, sa ripped jeans
niya na pinapintog ang kanyang mga hita, at sa mabango niyang amoy, ano kaya ang
kabaligtaran nito para maipintas ko nang sa ganun ay maluwag sa sarili ko na i-
reject siya?
"Basta, ayoko na. Paano kung mag-asawa na tayo, then nabuntis mo ako, 'tapos
nangangailangan ka sa kama, eh di nakunan ako? Pihadong gugulpihin mo ako."
Napapakamot na lang ako sa ulo. "Tapos na tayo, Van. Magmahal ka na lang ng iba.
Guwapo ka naman kaya sigurado akong makakahanap ka agad."
Nakakainis! Bakit ba kinikilig ako kapag sinasabi niya sa akin ang ganito?
Humugot muna ako nang malalim na paghinga. "Hindi kita gusto. Hindi ikaw ang
lalaking gusto ko."
Pumamulsa siya at naglakad upang lampasan ako. Wala siyang kibo hanggang makalabas
siya ng pinto.
Ano ba itong pakiramdam na ito, parang ang bigat? Nagsasalita ang puso ko na bawiin
ang mga sinabi ko, pero ayaw gumalaw ng aking mga katawan.
Ito na marahil ang huli kapag tuluyan na siyang makalayo. Ito na talaga ang wakas
ng istorya na ito.
Dapat matuwa ako na malalayo ako sa disgrasya, pero bakit ganito ang pakiramdam ko?
Nilakasan ko ang loob kaya humakbang ako. Tumakbo ako para habulin ang siraulo na
lalaking iyon.
Dahil sa kanya ay nahihirapan ako nang ganito. Gasino lang talaga iyong tanggihan
ko siya, pero pinahihirapan niya ako!
Iginala ko pa ang aking mga mata, ngunit hindi ko na talaga siya nakita. Kamuntik
na nga akong magsisigaw ng pangalan niya para lang malaman niya na humabol ako sa
kanya. Subalit wala siya kahit saan.
"Let me guess..."
Si Van!
"Kapal mo, bibili lang ako ng suka." Naglakad ako para lampasan siya.
Biglang may gumuhit na sakit sa aking puso. Hindi ko alam kung nasasaktan ako o
ano.
Grrr! Nakakainis na talaga ang lintik na lalaking ito. Alam na niya ngayon kung
paano ako galitin.
"Darn!" Galit na nilingon niya ako. "Why the hell did you do that?"
Shit. Ngayon alam ko na kung bakit maraming masokista sa mundo... alam ko na ngayon
kung bakit maraming martir at tanga sa universe.
Patuloy ako sa pag-iyak. Sa bawat paghikbi ko ay gumuguhit ang sakit sa dibdib ko.
Mabibigat na mga paa ang ginamit niya para lapitan ako. Dahil mahaba ang kanyang
mga biyas, minuto lang ay nasa harapan na niya ako. "I'm sorry..."
Umiling siya at kinuha ang baba ko. "I'm sorry because... I'm falling for you..."
Siniil niya ako ng halik matapos niyang yumuko.
JAMILLEFUMAH
@JFstories
=================
Chapter 13
Chapter 13
"ANYARE sa'yo, Veda? Bakit tulala ka?" Puna sa akin ni Betchin habang naglalakad
kami papuntang canteen.
"Ha?"
"Kingina, wag ako, beks. Baka nakakalimutan mo, dun kayo sa tapat ng bahay namin
naghalikan ng syota mong sexy."
Ayun, naalala ko na naman tuloy kung gaano kasarap humalik iyong psychotic na
poging iyon. Hmp. Moving on na nga ang drama ko, e.
Umikot ang bilog ng mga mata ko. "Tigilan mo nga ako." Iritable kong sagot.
"Ako ang tigilan mo. Eh, kung baka nasa kama kayo naghalikan nang ganun ay malamang
najerjer ka na naman. Wag kasing galingan!"
"Arte mo! Eh, ano kung nanggugulpi 'yang jowa mo kapag nasa kama kayo. Di mo ba
alam na art ang tawag dun."
"Believe me, kung nangyari sa'yo ang nangyari sa'kin baka lalo ka ng nangasim."
Kinurot ko siya sa kili-kili. "Tange!" Dumulas lang ang daliri ko. "Payuhan mo ko."
"Uh-huh."
"Uh-huh."
"Iiwas tayo."
"Uh-huh."
"Uh-huh."
"Uh-huh."
Nangunot
"Ano?"
Humalukipkip ako. "Bakit ba kung makapagsalita ka ay parang tayong dalawa ang syota
niya?"
Biglang may yumakap sa likuran ako. Nang lingunin ko ito ay nagulat ako. "Morga?"
"Kumusta, bes?"
"Anong nangyayari, Morga? Bakit bigla yatang nag-iba ang ihip ng hangin?" Sita ko
sa kanya
"Tristan forced you to be his girl, pero hindi ka pumayag dahil sinabi mo sa kanya
na kaibigan mo ako. Na hindi mo kayang traydurin ako."
Humawak sa kamay si Morga. "Please, Veda, believe me. Na-realize ko kung gaano ka
kahalaga sa'kin."
"Babawi ako sa inyo. Gagawin ko ang lahat para maibalik ko ang tiwala niyo."
Napabitiw agad sa akin ang babae at napaatras. Lumapit si Van sa amin at kinabig
ako upang ipwesto sa kanyang likuran.
Kandautal na napatingala sa Morga sa kanya. "Ah, Van. Don't worry, hindi ko naman
inaaway si Veda." Inilahad ng babae ang kamay nito sa kanya. "Ako nga pala si
Morga."
Tiningnan
lang niya ang kamay nito. "Let's go." Tinalikuran niya ito at hinila ako.
"Sandali -"
"Nagmamadali ba tayo?"
"Yes."
"Nope."
"We shouldn't waste out time. Every seconds with you is important."
Nakakainis naman ang lalaking ito, ang harot. "Saan mo ba ako dadalhin?"
"Sa kotse."
Napalunok ako. Sa labi niya agad ako napatingin. "B-bakit naman tayo maghahalikan?"
Gusto kong sikmurahan ang sarili ko dahil na-excite ako sa sinabi niya. Shet.
Mukhang psychotic na rin yata talaga ako.
"Iyong mukha mo masyadong steady. You should know kung paano ialon ang ulo mo."
Napaisip naman ang hinayupak. "Kapag humahalik ka na masyado mong ine-enjoy. Dapat
relax lang. Wag kang paka-ungol."
Tila may sumabog na dinamita sa isip ko kaya hinila ko siya. "Ah ganun."
...
"ANO?!
Bakit mo naman nginuya ang labi ni Van?!" Gulat na gulat na tanong ni Betchin sa
akin.
"You did the right thing." Singit ni Morga na kasama naming kumakain.
Umasim ang mukha ng babae. "I understand. Willing naman ako maghintay kahit gaano
katagal until na mapatawad niyo ako."
Napasabunot ako sa sarili ko. "Saka ko na iisipin ang tungkol sa'yo, Morga. Aayusin
ko muna ang problema ko."
"Kailangan ko ng matutuluyan."
"Hindi kami pwedeng magtagal doon. Paano kung dumating ang may ari ng bahay na
iyon."
"I'm serious, Veda. Kesa naman ipakulong ka ng may ari ng bahay na iyon kapag
nalaman nito na tinitirhan niyo bahay niya."
...
/>
"SAAN tayo pupunta, Ate?" Tanong sa akin ni Dudot matapos naming mag-empake.
"Dahil wala pa tayong matutuluyan. Isa pa, paano si Sakang?" tukoy nito sa jowa
nito.
"Maligo muna tayo dahil baka ilang araw tayong di makapaligo sa paghahanap ng
matutuluyan." Pagkasabi ko ay naghanda na ako ng mga damit ko pampaligo.
Dumerecho na ako sa shower room. Kailangang sulitin ko na ito dahil baka ito na ang
huli na makakapaligo ako sa ganito kagandang banyo.
Nasa kalagitnaan pa lang ako ng pagligo ko nang may narinig akong tumunog sa
likuran. Nagmadali akong naghilamos. "Dudot, mamaya ka na. Ako muna-" Hindi ko na
natapos ang sasabihin ko nang bumungad sa akin ang lalaking nakatalikod. Sa pwet
nitong matambok agad ako napatingin.
Napatili ako!
"What the-"
"Hell-"
"Are you-"
here?"
"Bakit ka narito?"
"Ha? Bahay mo 'to? Ikaw ang may ari ng bahay na 'to? Ikaw ang nakatira dito?"
Napatingin ako sa harapan niya. "Bastos!!!" Tinakpan ko ang mga mata ko. "Bakit yan
nakatayo?!"
"Huh?"
...
BUMULONG sa akin si Dudot. "Ate, bakit siya naka-panty? 'Di ba lalaki siya?"
Pasimple din akong bumulong sa kanya. "Nawawala daw kasi ang mga gamit niya."
Tumayo siya kaya lumitaw ang abs niya. In fairness, malaking tao rin pala siya.
Magkasing tangkad yata sila ni Van.
Parang si Van din. Guwapo. Kaya malamang na may toyo rin ito.
"Hindi kami ang kumuha ng mga gamit mo." Sagot ko. "Dumating kami dito wala na ang
mga damit mo dito."
"That's not the question." Namumula ang buong mukha ng lalaking hubo.
Napayuko ako. "Wala kasi kaming matuluyan ng kapatid ko kaya dito kami tumuloy.
Nagkataong parang abandonado 'tong bahay mo, 'tapos hindi pa nakalock, kaya ayun,
dito kami tumira... Pero 'wag kang mag-alala dahil paalis na kami."
Naningkit ang mga mata ko. "Kung may pera ba ako, makikita mo ba kami dito?"
"Eh , ano?"
Magkasalubong ang may kakapalang kilay nito. Malapad ang balikat ng lalaki, ma-abs,
makinis at balbon... mukha siyang porn star. Pero ang mukha ay parang anghel, si
Arkanghel na galit.
Napangisi siya. May kaangasang taglay ang hinayupak. "I am the leader of Red Note
Society."
"So ano ngang trabaho?" Need ko ng kwarta, at syempre need din namin ni Dudot ng
matutuluyan kaya naging interesado ako sa sinasabi ni Pante. O kung ano man ang
pangalan nito.
"Oy, ano ngang trabaho? Kapag ba pumayag ako e pwede na kami mag-stay dito ng
kapatid ko sa bahay mo? Since mukhang hindi ka naman madalas dito. At mukha rin
namang wala kang pakialam sa bahay na ito."
"Oy, ano nga? Gawin mo na lang akong care-taker nitong bahay mo. Kahit no pay ay
keribells lang-"
"Iyon ang trabaho na ino-offer ko sa'yo." Ngumiti siya. "I need you to carry my
child."
JAMILLEFUMAH
=================
Chapter 14
Chapter 14
"I need you to carry my child." Kalmadong sagot ng lalaking may ari ng bahay na
tinirahan namin ni Dudot.
Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa. Panty lang ang saplot niya. "Naka-panty
ka, yeah, you look like you're kidding." Sarkastiko kong tugon.
"Yes."
"Bubuntisin mo ako?"
"Yes."
"Ikakama mo ako?"
"Yes."
"Ipapakulong kita."
"Bakit ako? Marami naman dyang iba? Guwapo ka naman at mukhang mapera. Bakit ako
pa?"
"Baog ka?"
"Paano ka nakakasiguro?"
"Ipapakulong kita."
"May kakilala ako, kaibigan ko. Mabango ang amoy. Pwede bang siya na lang?"
"Maraming way para magkaanak. May mga fertility treatment options, bakit di mo
subukan?"
"Ipapakulong kita."
"Ipapakulong kita."
"Tigas pala ng mukha mo. Pihado ang kapal din ng mukha mo."
Hinawakan niya ako sa braso nang mariin matapos umigting ang kanyang panga. "Hindi
ako nakikipagbiruan sa'yo, babae!"
Napapikit siya. Mayamaya ay binitiwan niya ako. "Fine. I need an answer tonight."
"One week."
"Huh?"
Tinungo ko ang pinto at binuksan. "Dudot, iligpit mo na ang mga gamit natin. Dito
muna tayo ng one week."
...
"MADAM CHARING, gagaling pa po ba ako? May taning na raw po kasi ang buhay ko."
Tanong sa akin ng isa kong customer.
Humawak ako sa bolang kristal at kunwari ay nagdasal. "May mga tanong ang bolang
kristal?"
"Ano po yun?"
"Hindi po."
"Hindi po."
"Hindi po."
"Ang boring naman daw pala ng buhay mo, sana 'wag ka ng gumaling."
"Po?"
"Este, gawin mo raw masaya ang mga huling sandali ng buhay mo."
Bumagsak ang balikat niya. "Mamamatay na pala ako." Humugot siya sa wallet niya ng
lilibuhin. "Kailangan ko na palang mag-ipon.
"Pero."
"Salamat po!" Hinugot niya muli iyong lilibuhin niyang pera. "Heto po, sa inyo na
itong wallet ko."
"Mamahalin po ang wallet kong yan, ibenta niyo." Sabay sibat si gago.
"Tangina, sakit!"
Shit. Hindi pala batok iyong tinamaan ko - mukha pala ni Urok na kakapasok lang.
At ano naman ang ginagawa niya rito?
Pinalaki ko nang bahagya ang aking boses. "Sori." Mabuti at nakamaskara nga pala
ako.
Yari. Hindi naman niya siguro ako mahahalata. "May pambayad ka ba?"
Napahalakhak ang negro. "Juker ka pala, Madam Charing. Mukha ba akong walang
pambayad?"
Umupo siya.
"Gusto ko lang malaman kung may gusto ba sa akin iyong pamangkin ng kumpare ko."
Kumuyom ang kamao ko. "Anong pangalan ang malas na babaeng ito?"
"Veda."
Umusok ang ilong ko. "Bakit mo naman naisip na may gusto siya sa'yo?"
"Iba kasi ang mga tingin niya sa akin. Pakiramdam ko ay hinuhubaran niya ako."
"Madam Charing, ang gusto ko lang malaman ay kung may gusto ba siya sa akin-"
"Wala."
"Ha?"
"Ha?"
Nalukot ang noo niya na parang siko. "Walang nasagot sa mga pinahula ko?"
Kumamot muna siya bago siya humugot ng wallet niyang mukhang mabaho. "Wala ba
talagang paraan para malaman niyo kung nasaan siya?"
"Wala."
"Nasa bahay lang, nagpapagaling. Iyak nang iyak dahil iniwan ng dalawa niyang
pamangkin."
ko? Hindi ko alam kung bakit bigla na lang bumigat ang dibdib ko.
Pero kailangan ko siyang tikisin sa pagkakataong ito. Kailangan niya rin magtanda
sa mga ginawa niya sa amin. Kung babalik kami sa kanya ay paano siya matututo. Isa
pa, kung babalikan namin siya ay baka lalo na siyang hindi magbago.
...
"ANONG problema mo, bakit nakasimangot ka?" Tanong ko kay Van habang naglalakad
kami. Sinundo niya ako at ninais ko na maglakad-lakad kami kesa sumakay sa
mamahalin niyang kotse.
"Lumpo ka ba?"
"Fine. Then until when are we gonna do this? Hanggang makauwi sa inyo?"
"Ang dami mo namang reklamo. Baka gusto mong nguyain ko ulit yang labi mo."
Lumabi na lang ako. Actually, medyo nagsisisi na nga akong naglalakad kami ngayon
sa kalsada. Kanina pa ako naba-badtrip sa mga kababaihan na nakatingin sa kanya.
Aakalain mo kasing nakakita sila ng artista. Nanliliit tuloy ako.
Huminto siya at nagdilim ang mukha niya. "Di ba sinabi ko sa'yo na ako lang ang
iisipin mo?"
Which is siya naman talaga ang iniisip ko. "Ayoko nga. Baka mamaya mabulunan ka,
ako pa sisihin mo."
"Bakit ka nakatingin sa
Sumimangot siya. "I don't wanna talk about it." Pagkuwan ay nagpatiuna na siya.
Hinabol ko siya. "Pwede ba tayong kumain muna?" Sakto namang nakakita ako ng
kalamares. "'Lika, dun tayo." Hinila ko siya. Paglapit namin sa tindero ay tumuhog
agad ako.
Umiling siya.
"Relax, masarap yan."
Hindi na siya nagsalita at inagaw na lang niya ang kinakain ko. Halos naubos niya
ang niluto ng tindero.
Mabilis na humugot ng wallet si Van. "I'll pay." Inabutan niya ng credit card ang
tindero.
"Paano ka ba namimili?"
"I know how to buy. It's just I don't the job. I've got someone to do it."
Napatingin tuloy ako sa mapupula niyang mga labi. "Okay, sige. Pero isang minuto
lang, ah."
"Deal." Hinila niya ako hanggang makarating kami sa kanyang kotse. Doon kami
naghalikan.
"Let's make it five." Kinabig niya ako at sinakop muli ang aking bibig.
Napalunok ako.
Tumingala siya at may hinila mula sa uluhan ko. Saka ko lang napansin na may tali
pala doon na nagmula sa kisame. Itinali niya ang kamay ko.
Nang magawa niya iyon ay lumayo siya sa akin. Pinagmasdan niya muna ako bago siya
may pinduting switch. Unti-unting umangat ang tali hanggang sa mapabitin ako.
Umangat ang mga paa ko!
Lumapit siya sa akin at hinila ang undies ko. "Van, ano ito?"
Nagliyab ang kanyang mga mata. "I'm gonna fuc k you while you were hanging."
JAMILLEFUMAH
=================
Chapter 15
Chapter 15
DAHAN-dahang umangat ang aking mga paa sa sahig habang ang aking mga kamay ay
nakagapos. Unti-unti ay lumutang ako sa ere.
Lumapit siya sa akin at ibinuka ang aking mga hita. "I'm gonna fuck you while you
were hanging, baby."
"Pero-"
"Shh." Tinakpan niya ang aking bibig. "Remember my rules in bed, Veda."
Pinunit niya ang aking damit, agad na lumitaw ang malulusog kong dibdib. Mabilis
niya rin binaklas ang aking suot na bra.
"V-Van..."
"I will buy you new clothes." Parang balewalang sabi niya. Nakangiti pa siya!
Dinakot niya ang aking hinaharap at harabas na isinubo ang dulo ng isa. Sa kabilang
parte ng dibdib ko naman ay nilalaro niya ang aking nipple.
Gumapang ang mainit niyang mga labi pababa sa aking puson. Nang makababa pa siya ay
wala rin kahirap-hirap niyang kinagat ang garter ng suot kong underwear, wasak agad
iyon.
Nagliliyab ang magagandang mga mata ni Van habang kagat-kagat niya ang panty ko.
Nagulat ako nang bigla niyang isampay sa malapad na balikat niya ang mga binti ko.
Lumuhod siya sa harapan ko at saka sumubsob sa gitna ko.
Ibinuka niya ang aking mga hita at doon siya nagtungo. Hindi ko mawari kung siya ba
ay gutom na gutom dahil nagmistulang pagkain na masarap ang aking hinaharap nang
sumusid siya roon.
Umangat siya na nag-aapoy ang mga mata. "I know." Pagkasabi'y sinakal niya ako.
Pinisil niya ang pisngi ko.
Tinanggal niya ang kanyang jeans at mabilis na hinubo ang kanyang boxers. Hindi na
siya nagpakahirap na ipasok ang kanya sa akin.
Pagkatapos ay sinakal niya ulit ako habang mariin siyang umaatras-abante sa akin.
Kung gaano kaguwapo, kaamo at kainosente ang mukha niya, ay kabaliktaran naman kung
gaano siya kalupit makipag-sex. Para siyang asong ulol na ginutom ng ilang taon.
Sabi na sabik siya, maliksing-maliksi! Walang energy gap!
Naramdaman ko ang malaki niyang kuwan nang maglabas-masok iyon sa akin. Pumipintig
pa iyon at tila lalong lumalaki habang mas naninigas sa paglipas ng bawat minuto.
Naramdaman ko na naman ang tila ba napupunit kong laman.
"You're still fu cking tight, you know that?" Aniya habang wala siyang tigil sa
pagbayo. "I'm gonna fuc k you till you lost your mind..."
Hindi
ba pwedeng tapusin niya na lang? O nage-enjoy siyang parusahan talaga ako nang
ganito? Imagine nakabitin ako rito na parang baboy!
Mayamaya ay kumalas siya sa akin. Pinaikot niya ang katawan ko sanhi para
mapatalikod ako sa kanya. Tinungo niya ang likuran ko. Hinila niya ako sa puwitan
kaya napatuwad ako.
Ibinuka niya ang bahagi ko doon gamit ang kanyang mga daliri. Pagkuwan ay sumubsob
siya doon.
Ano bang ginagawa niya? Bakit niya ako hinahayaan na mabaliw nang ganito? Ilang
sandali kasi ang lumipas ay ine-enjoy ko na ang nangyayari.
"V-Van..." Ungol ko. Hindi ko napigilan dahil nasarapan ako. Lalo na't naramdaman
ko kung paano maglaro ang dila niya sa bahagi kong iyon.
Minuto lang ay umangat siya. May itinutok siya sa pwetan ko at maingat na ipinasok
iyon.
Hinigit niya ang balakang ko para lalo akong mapatuwad. Ibinuka niya pa lalo ang
mga hita ko at saka dinilaan ang maselan kong bahagi. Sandali lang ay nasa puwerta
ko na ulit ang naninigas niyang ari.
"I'm gonna take you now, Veda..." paos ang tinig na niyakap niya ako. Sinapo niya
ang magkabilang dibdib ko saka salitang pinipisil.
"V-Van..." Oo hindi ito ang unang beses, pero masakit pa rin dahil paharabas niya
akong inangkin nang patalikod.
"Please, Van, hugutin mo na... Masakit na-" Lalo pa siyang bumaon. Wala akong
nagawa kundi ang magtiis.
Ang masama pa nito ay sinasabayan niya ng paghampas sa aking pwetan habang tinitira
niya ako mula sa likuran. Tiniis ko ito hanggang sa makaraos siya.
E, ang kaso mukhang na-enjoy niya ang ganitong posisyon, kaya ayun, inumaga kami.
Halos mangalay na ako pero siya ay ligayang-ligaya pa rin.
...
"Oo nga pala, magdamag kang nakatuwad kagabi, masakit pa ba iyang balakang mo?"
"Anyare sa'yo, Veda?" Biglang sumulpot si Morga sa likuran namin. "Bakit parang 'di
ka makaupo nang maayos?"
"Ah wala naman. Tinibe lang siya kagabi." Si Betchin ang sumagot.
Pinagpawisan ako. Mas okay na iyong tinibe ako kaysa malaman ni Morga na magdamag
akong nakatuwad.
Pumangalumbaba ang dalawa na ang mga mata ay tutok na tutok sa akin. "Oh, tapos..."
Magkapanabay pa sila.
"Ayun.
"Umalis ka na ron, Veda, sa amin na lang kayo tumira muna. Baka mamaya ay
mapagsamantalahan ka niyan." Suhestyon naman ni Morga.
"Actually, hindi naman siya matanda. Hindi rin siya mukhang masamang tao."
"Sabi niya, leader daw siya ng-" Natigilan ako. Hindi ko na gaanong maalala iyong
sinabi ng lalaking iyon. "Red... Red boat-"
"Oo. Panther Foresteier ang pangalan niya. Iyong matangkad na lalaki, kasing-
katawan ni Van, sexy rin saka guwapo. Kaso mukhang may sayad."
Sumunod naman agad sa amin si Betchin. "Ano, nangangasim na naman ako kaya
iniiwasan niyo ako?"
"God, he's the leader of Red Note Society!" Bigla ay nagpanic si Morga.
"Last time Black Omega Society. Ngayon naman Red Note Society. Anong susunod, Blue
Sky Society?"
"This is not a joke!" Inis na sambit ni Morga. "Red Note Society is the number one
enemy of Black Omega Society. Parehong mayayaman, guwapo, makapangyarihan ang mga
angkan at kilala
sa lipunan."
Napaisip ako. "Kaya ba sinabi niya sa akin na importante daw siyang tao? Dahil lang
sa mayaman siya, kilala at makapangyarihan?"
"At iyon ang Black Omega Society versus Red Note Society." Singit ni Betchin.
"Pangalan pa lang ng frat nila, mukhang mga fafa na. Paano ba ang war nila?
Espadahan?"
"Veda, listen to me. Stay away from Panther Foresteir, stay away from Red Note
Society. Dahil kumpara sa BOS, ang Red Note ang dapat mong pakaiwasan, mga praning
ang member non." Humawak sa balikat ko si Morga. "I'm serious, Veda. Stay away from
Panther. Delikado ang taong iyon. Kapahamakan ang bitbit niya."
"Ow?"
"Malupit siya, kaya siya naging leader ng Red Note. Nang umulan ng toyo sa mundo,
si Panther lahat yata ang nakasalo. Believe me, bes... he is dangerous."
So malala pa siya kay Van? I doubt that. Tingin ko ay wala ng lalala pa kay Van
Ross Batalier when it comes to toyo.
"Please, Veda, habang maaga pa, tumakas ka na." Seryosong-seryoso si Morga. "Para
sa kapakanan mo."
...
NAGULAT ako nang huminto ang tricycle na sinasakyan ko pauwi. "Manong, bakit ka
huminto?"
Sinilip ko iyon. Isang mamahaling itim na heavily tinted na sasakyan nga ang
nakaharang sa daan. Ayaw nitong umalis kahit ilang beses ng binubusinahan ni
Manong.
Bumukas
pinto sa drivers seat ng itim na kotse. Iniluwa niyon ang isang matangkad na
lalaking naka-dark shades.
Fitted ripped jeans, leather brown combat shoes at itim na semi fitted V-neck shirt
ang suot nito, litaw ang tattoo sa isang braso. Kumikinang din ang suot na silver
dog-tag at ang bakal sa nakalitaw nitong leather belt.
Bumaba ako sa lumihis ng daan. Subalit hindi pa ako nakakalayo nang may humawak sa
aking braso. "Veda -" Tinabig ko ang kamay niya.
"Hindi mo alam?!"
Talsik ang mamahaling dark shades ni Van. Pero walang may pakialam.
"Hindi ako makaupo dahil masakit ang balakang ko, hindi mo alam?! Ilang oras lang
naman akong nakabitin nang patuwad kagabi! Nangalay pati atay ko at balun-balunan!"
"I'm sorry."
"Sorry?" Sinampal ko siya. Hindi niya ulit iyon inilagan. "Hindi mo ba alam na
hindi makatao ang ginagawa mo sa'kin? Ginagawa mo akong aso!"
Napahalakhak ako kahit pumapatak na ang mga luha mula sa aking mga mata. "'Nga
pala, you rule when you fuck. Sorry, ha, kamuntik ko ng makalimutan." Sakastiko
kong
sabi. "Nakalimutan ko na puro hangin iyang utak mo. Nakalimutan ko na may toyo ka."
"Ganun?" Tuluyan na akong napaiyak. "Ano ba ang nangyari sa'yo, bakit ginagawa mo
iyon?"
"Hindi mo ba kayang maging normal? Pwede namang makipag-churva nang normal, 'di ba?
Hindi iyong kailangan mo pang manakit. Natutuwa ka ba na sinasaktan mo ako? Ano,
Van? Aasawahin mo ako para saktan? Oo, inaamin ko masarap iyong ibang ginagawa mo
sa akin, pero lamang kasi iyong kahayupan. At kahit sexy ka, hot ka, at magaling,
hindi ko na talaga ma-take!"
"Sabihin mo sa'kin, Van. Makikinig naman ako, sabihin mo sa'kin ang dahilan..."
"Hindi ko alam..."
Parang piniga nang maraming beses ang aking puso dahil sa sinabi niya.
"So hindi mo ako mahal? Kaya hindi mo magawang magbago dahil hindi mo ako mahal. At
kaya ganoon na lang kadali sa'yo na saktan ako ay dahil hindi mo ako mahal!" Ang
pait-pait ng pakiramdam ko habang sinasabi iyon.
Dumaan ang pagkalito sa mga mata ni Van habang titig na titig siya sa akin. Parang
may gusto siyang sabihin pero hindi niya masabi.
Pinunasan ko ang aking mga luha. "Ayaw na kitang makita, Van. Seryoso ako."
Pagkasabi ko ay tinalikuran ko na siya.
Hinabol niya ako subalit bago niya ako malapitan ay pinaghahampas ko siya sa
dibdib. "Tangina ka, iniskoran mo lang ako! Akala ko mahal mo na ako, ang habol mo
lang pala ay pekpek ko!"
"P-parang awa mo na, ayoko na..." Hagulhol ko. "N-nagmamakaawa ako sa'yo... iwan mo
na ako..."
"Sinira mo ang buhay ko... dahil sa'yo ay sira na ang puri ko..."
Nanghina ang aking tuhod kaya nabuwal ako at napaluhod. Naglandas ang mga luha ko
at hindi ko na ito mapigil. Ito na siguro ang pinakamasakit na nangyari sa akin.
JAMILLEFUMAH
=================
Chapter 16
Chapter 16
"Alam mo ang liit ng problema mo pero pinapalaki mo. Ano naman ngayon kung beast si
Van sa kama? Ang importante hindi ka pa niya kinakatay."
Artistic? Pwe.
"Normal lang kasi iyon, bes." Todo promote pa rin si Betchin. "May ganon talagang
guy, medyo hard, medyo ma-arts. Super passionate... Ayaw mo non? Hindi siya boring.
Laging may bago, laging may panggulat sa'yo!"
Tumango ako.
"Ah, Veda..." Sumingit si Morga na kasama rin namin nang mga sandaling iyon. "Hindi
naman nakakalasing iyang iniinom mo, eh."
Malalim na pala ang gabi, hindi ko namalayan. Siguro dahil namamanhid ang aking
pakiramdam.
Tama ba ang ginawa ko na iwan na siya? Tama ba ang desisyon ko na hiwalayan na
siya? Kasi kung tama ang ginawa ko, bakit ako nasasaktan ng ganito? Bakit parang
ang bigat sa dibdib ng ginawa ko?
Nang mapadpad ako sa isang eskinita ay may isang lalaki ang humablot sa akin.
Isinandal nito ako sa kulay itim na kotse na naroon.
"How are you, Veda?" Nakangisi siya. Sa likuran niya ay may mga kasama siyang
lalaki. "Barkada ko nga pala."
Bigla akong kinabahan. "A-aalis na ko." Akma pa lang akong aalis nang hilahin niya
muli ako pasandal sa kotse.
Natakot ako sa kanya. Lalo na't nagbago ang amoy ng kanyang hininga. Biglang nag-
amoy hipon. "B-bakit hindi mo na lang siya balikan?"
Humalakhak siya. "Tangina ka pala, eh ayaw na nga niya akong balikan." Dinuro niya
ako. "Dahil 'yan sa boyfriend mong siga!"
"Hindi ka uuwi hangga't hindi kita nahahalikan. Hanggat hindi nagiging tayo!"
Naghiyawan ang mga kasama niya. Ang mga hininga ay amoy longanisa. Sayang ang
popogi pa naman ng mga tampalasan.
Habang abala ang mga mokong sa pagtatawanan ay mabilis akong sumalisi. Nahablot ako
ng isa sa mga kasama nila pero nakatakas pa rin ako. Tinabig ko ang kamay nito.
Lalo kong binilisan ang takbo. Nagsisigaw ako. "Tulong! Tulong!" Subalit walang
katao-tao. Malinis ang kalsada.
Naisipan kong lumiko sa mas malawak na kalsada kung saan malilingon ko kung may
humahabol. Kaya nga lang ay bumangga ako sa matigas na bagay. Napanganga ako nang
tingalain ko kung ano iyon.
"P-Panther?"
Nakasimangot siya. "What happened? Bakit nagpa-fun run ka rito ng dis oras ng
gabi?"
Lumingon ako sa likuran. "May mga humahabol sa akin." Pero wala na akong nakita.
Nakakapagtakang sumenyas si Panther gamit ang kanyang kamay. Sa isang pitik niya
lang ay may mga naglabasan na nakaitim na lalaki sa iba't ibang parte sa kung saan-
saan.
"H-hindi ko maintindihan."
building?"
"I've got my sniper there." Tumingala siya likuran pagkuwan. "Also there."
"Ha?"
"Wherever I go, they were everywhere. I'm protected. No enemy could ever touched
me."
"Astig mo pala." Sabagay, super yaman daw nito ayon kay Morga. Palagi raw nasa
bingit ang buhay nito, marami ang gustong kumidnap. Pero tingin ko kay Panther,
kahit siya lang mag-isa ay kering-keri niyang protektahan ang sarili niya. Mukha
kasing marunong siya ng hand-combat.
Nagulat ako ng simpatikong ngumiti sa akin si Panther. "I am the safest place that
you may ever have, you know that."
Bumalik ang isa sa mga tauhan niya na may hawak na rifle. "Sir, negative. No one
was seen in perimeter."
Sumenyas ito at nagsi-alisan isa-isa ang mga men in black. Bigla ay nawala sila.
"Nasaan na sila?"
"Like what I said, they were eveywhere." Kinuha niya ang pulso ko. "Let's go."
Sinubukan kong tabigin ang kamay pero mahigpit ang pagkakahawak niya sa akin. "Daig
mo pa pala ang presidente sa mga bodyguard mo, eh." Biro ko na lang.
"Sungit mo naman."
"Ha?"
"Nakapagdesisyon ka na ba?"
Umigting ang kanyang panga. Halos magbuhol ang makakapal na kilay ni Panther For...
Forest... Forever, walang ganon. E ano nga ulit iyon apelyido nito?
"Oh, wag ka munang magalit. Wala pa naman ako sa deadline na binigay mo. Ibig
sabihin, may oras pa akong mag-isip."
"Last na."
...
Napikon ako kaya hinarap ko ang dalawa. "Sinabi ng-" Natigilan ako nang tumama ang
paningin ko sa dibdib ng isang lalaki. Nang tingalain ko ito ay nanlaki ang aking
mga mata. "V-Van..."
Nakapamulsa lang siya. Naamoy ko agad ang mamamahalin niyang pabango. Mukha siyang
magpo-photoshoot kahit simple lang ang suot niya, dark green V-neck shirt at denim
jeans na medyo fitted. Kaya naman nagkakagulo ang mga estudyanteng babae sa likuran
namin.
"We
need to talk, Veda." Ang amo na naman ng mokong. Parang anghel na naman na 'di
makabasag pinggan.
Pinagsikapan kong ibalik ang aking sarili sa katinuan. Mahirap kasing umiwas sa mga
mata niya kapag napatitig ka na dito. Lalo na't magulo ang kanyang buhok na
nakadagdag sa kanyang kagwapuhan, baka bumigay na naman ako. "Ayoko..."
Nagsalubong ang kanyang kilay na kamuntik nang mapalundag ang puso ko. Gusto ko
kasi talaga ang kanyang mukha lalo na kapag nakasimangot. Mukha siyang badboy.
Naglakad ako at nilampasan ko sua. "Wala tayong dapat pag-usapan." Kahit parang ang
bigat ng mga paa ko.
Nakayuko lang ang dalawa habang nakatingin sa akin. Nakatutok din ang mga mata ng
mga estudyanteng babae sa amin.
Pero humabol pa rin siya sa akin. Sa haba ng kanyang mga biyas ay madali niya akong
naabutan. "Please, Veda."
"Tigilan mo na ako."
Mabilis kong tinabig ang kamay niya. Hinarap ko siya. "Hindi ka ba nakakaintindi?!
Ayoko na! Tapos na tayo! Ayoko na sa'yo!"
Kung alam lang ng lahat kung ano ang mga pagtitiis ko para manatili si Van sa buhay
ko. Kaso kahit
Isa lang naman ang kaya nilang intindihin, e. Na guwapo, mayaman at good catch si
Van. Never nilang maiintindihan na may itinatagong sayad ang lalaking 'to.
Galit akong muling naglakad. Nagulat na lang ako nang humarang si Van sa aking
daraanan. "V-Veda, please..."
Ang lungkot ng mga mata ni Van habang nakatingin sa akin. Nakikita ko ang sakit sa
mga mata niya dahil iniiwasan ko siya. Nakikita ko na nasasaktan siya. At parang
ang hirap para sa akin na tiisin siya.
"Please, Veda..."
Dito na tumulo ang mga luha ko. Gusto ko siyang i-hug at sabihing joke lang na
ayoko na, gusto kong sabihin sa kanya na okay pa rin kami, kaso hindi puwede.
Kailangan ko ng maging matapang sa ngalan ng bandera ng mga babae.
"Veda..."
"Just a minute."
Kumawala naman ako agad sa kanya at sinampal ko siya. Sinalo niya ang mga sampal na
ginawa ko sa kanya. "Ayoko na kitang makita! Ayoko na, Van! Ayoko na!" Napahagulhol
na ako. "Please... utang na loob!"
Si Betchin ang humarap kay Van. Halos mabulol pa ang babae. "O-our friend, Veda, is
broken right now. M-maybe you can talk to her later." Kandautal siya sa kaba.
Inaalo naman ako ni Morga. Galit niyang hinarap ang mga estudyanteng nakatanghod sa
amin. "Aalis ba kayo o isa-isa kong sasabunutan iyang mga buhok niyo?!"
Isa-isang nag-alisan ang mga ito. Marami ring takot kay Morga, palibhasa Campus
Queen at kilalang brat ito.
Matagal siya bago kumibo. "Is that really what you want?"
Tumango ako.
"I understand." Marahas siyang lumapit sa akin matapos niyang tabigin si Betchin.
Wala akong nagawa nang ikulong niya ang aking mukha gamit ang kanyang mga palad.
Pagkatapos ay sinakop ako ng kanyang mga labi.
"Ha?"
"But I will never give up on you." Pagkasabi niya niyon ay umalis na siya.
JAMILLEFUMAH
=================
Chapter 17
Chapter 17
"KELAN KA PAPASOK?" tanong Betchin sa akin habang ngumunguya. Kasalukuyan kaming
nasa bahay nila Morga at gumagawa ng thesis.
"Saka na siguro kapag limot na ng mga tao iyong nangyaring eksena." Nahihiya kasi
ako. Sa lahat yata ng parte ng school ay pinagtitinginan ako.
Natahimik ako. Hindi ko kayang humarap sa mga kaklase ko gayung kalat na kalat sa
university namin ang nangyari. Trending ako ngayon sa school namin.
"Don't mind them, Veda. Ang importante ay makatapos ka. Isipin mo nalang si Dudot."
Sabi ni Morga.
Tama naman siya. Kung paiiralin ko ang kahihiyan ko ay walang mangyayari sa akin.
Iniba ko ang usapan. "Importanteng tao ba talaga si Panther Forestier?"
Nagkatinginan ang dalawa habang abala sa ginagawa. "He's the leader of Red Note
Society, yes." Si Morga ang sumagot. "Importante siya dahil isa siya pinakamayamang
bachelor sa mundo. Hindi lang sa asya, ha? Mundo!"
"Yup. Guwapo na, mayaman pa. Kaso kinakatakutan siya, masyado kasing iba ang taong
iyon. May something sa kanya na pinangingilagan ng lahat." Dagdag pa ni Morga.
"Na
"'Wag kang pumayag. Sabihin mo ako na lang ang buntisin niya!" Pagpupumilit ni
Betchin.
Sumingit si Morga. "Nasa sa'yo na yan, Veda. Pero baka matapos kang anakan nyan ay
itsapwera ka na."
"Truth." Si Betchin. "'Tapos ilalayo sa'yo ang anak mo, sow sad!"
"Ha?"
"Plano mong ipakilala si Panther as your boyfriend kay Van para tigilan ka na
niya."
"Ha?"
Umayos ng upo si Morga na tila ba inihanda ang sarili para magkwento. "Sa
pagkakaalam ko, binuo ni Panther Foresteir ang Red Note Society para i-eliminate
ang BOS."
"Seryoso?"
"Bakit ba galit ang Red Note Society sa Black Omega Society?" Tanong ko.
"Binuo ang Red Note Society para ibalanse ang lahat. Ilang taon na kasing
pinaghaharian ng Black Omega Society ang bansa natin. Minsan nga naman ay hindi na
makatarungan."
"So, ang ibig mong sabihin ay gusto nilang palitan ang Black Omega Society sa
pwesto nito?" Si Betchin.
Mariin akong tumango. Parang hindi na ordinaryong frat ang pinag-uusapan, parang
mafia na. Sabagay, hindi naman talaga ordinaryong frat lang ang magkabilang panig.
Malalaking tao ang member ng mga frat na ito. Hindi na ito basta tagong fraternity
lamang dahil unti-unti ng nalalantad ang tunay na kahulugan ng BOS at RN Society.
"Uh-huh."
"Sino ang leader niya? Sino ang leader ang Black Omega Society?"
Sabay na tumayo ang dalawa at tumanaw sa kawalan. Tila kapwa pang naluluha. "Ang
pangarap ng mga kababaihan..." Magkapanabay sila. "Si Rouge Montemayor-Saavedra."
"Rougue Montemayor-Saavedra?"
Si Morga ang humarap sa akin. "Anak siya ni Terrence Montemayor Saavedra -ang
dating leader ng first generation. Iyong vocalist dati."
"Super!" Magkapanabay na naman sila. "Imagine they have million followers sa kahit
saang social medias! Iyon nga lang hindi yata sila ang may handle ng account nila."
Napapakamot na lang ako. "Meaning to say, mas malala kung magkakaharap si Panther
Foresteir at si Rougue Saavedra?"
"Disaster! Balita ko hari ng mga may sayad si Rogue! Ang pumapangalawa ay iyong si
Rix, prinsipe ng may mga sayad."
"Rix?"
Lumapit sa akin si Morga. "Meron ding labindalawang miyembro ang Red Note Society."
"Bakit?"
"Lapitin ka ng bomba! Iyong unang bomba, nasabugan ka na! Putok sa loob!" Ang lakas
ng tawa ni Betchin, ang sarap sampigahin.
...
May naalala tuloy ako bigla. Naalala ko noong unang sulpot ni Van dito sa shop ko
at naghahanap din ng mapapangasawa. "Oh, tapos?"
"Oh, tapos?"
"Oh, tapos?"
"Pakakasalan ko po siya at aanakan."
"Po?"
Ngumisi ang bata at lumitaw ang iilang piraso niyang ngipin. "'Wag niyo po akong
isusumbong sa mga magulang ko."
"Ang bata mo pa, kung ano-ano na agad nasa isip mo. Uwi!"
Nakakainis talaga ang lalaking iyon. Ayaw niyang mawala sa isip ko. Hindi rin siya
uma-absent sa mga panaginip ko.
Bumukas ang pinto kaya napaangat ako. Dumagundong ang dibdib ko nang iluwa ang
isang lalaki ng pinto.
Si Van...
Lumapit agad siya sa akin at naupo. Naglapag siya ng lilibuhin sa mesa tulad ng
dati.
Pinalaki
"A-anong nangyari? K-kayo pa rin ba ni girl in yellow?" Kunwari ay wala akong alam.
Umupo ako nang maayos. Hindi ako nakaiwas na titigan siya. Hindi ko alam pero
mukhang na-miss ko siya. Isang linggo ko nakasi siyang hindi nakita matapos ang
nangyari naming eksena sa university.
Sinilip ko ang gwapo niyang mukha. HIndi na ito tulad ng dati. Mukha na itong
hinang-hina. Wala na rin ang pula sa mga labi niya, namumutla siya. "M-may
ipapahula ka ba?"
Napakalamig nito. Hindi na rin ito iyong dating mainit. Para tuloy gusto ko itong
ilagay sa aking pisngi.
"Isa lang ang alam ko, Van." Mariin muna akong napalunok. "L-layuan mo na siya."
"I tried."
"Ha?"
Napayuko ako. Kung makikita niya lang ang reaksyon sa likod ng maskara ko ay
masasabi niyang nasasaktan din ako.
Kahit mahirap sa mga labi ko ang banggitin ito ay sinikap ko. "M-marami pang iba,
Van. Layuan mo na lang siya..."
don't know."
Humawak muli ako sa kamay niya. "V-Van, makinig ka." Gumaralgal ang tinig ko. "M-
mahal ka niya."
Napaangat ang kanyang mukha. Doon ko lang nakitang nagliwanag ang mga ito.
"Why?"
"V-Van, kung mahalaga sa'yo ang babaeng ito, dapat matutunan mo na palayain ito,
tulad ng pagpapalaya niya sa'yo."
"You think ikaw lang ang nasasaktan?" Pumiyok na ako. "Tingin mo ikaw lang ang
nahihirapan?"
"Nang sabihin ba sa'yo ng nanay mo na mag-aral kang mabuti para sa future mo,
ginawa mo ba? Hindi 'di ba? Pero heto. Maganda ang future mo. Walang sino mang
makakapagdikta sa kung anong kapalaran mo. Hindi kumo't sinabi ko sa'yo na siya ang
babaeng mamahalin mo ay susundin mo ako."
"Wag mong ipagsiksikan ang sarili mo sa taong ayaw na sa'yo. Wag mo ng dagdagan ang
mga taong nahihirapan sa mundong ito."
"V-Van, ikaw ang dahilan kung bakit siya nahihirapan. Matutulungan mo siya kung
ikaw na mismo... ang lalayo sa kanya..." Naglandas na ang aking mga luha. Mabuti na
lang at nakakubili ako sa aking maskara.
"But how..."
"H-ha?"
"How will I tell her that I care for her? How will I tell her that I need her?"
Umalon ang kanyang adam's apple matapos ang hawakan ang aking kamay. "May chance ba
na malaman niya na miss na miss ko na siya?" Gumaralgal ang boses niya. "Is there a
way para malaman niya na... palalayain ko na siya..."
"On this day, I will let her go. And I'm sure na magiging masaya na siya. Magiging
masaya na siya dahil wala ng manggugulo pa sa kanya."
Bakit ang sakit ng nararamdaman ko? Bakit nahihirapan ako nang ganito?
Bago lumabas ng pinto si Van ay nagsalita siya. "You know, lagi kitang tinititigan
habang kausap kita. Pinagmamasdan kita habang tulog ka. Paulit-ulit kong
pinapakinggang ang boses mo sa isip ko. Kabisado ko rin ang amoy mo."
"You don't need that mask, Veda." Pagkuwan ay tinalikuran niya ako. "I knew it was
you all along."
JAMILLEFUMAH
=================
Chapter 18
Chapter 18
Tinakpan ko ang aking tainga. Kahit ilang araw na ang lumipas nang huling marinig
ko ito ay paulit-ulit pa ring pumapasok sa isip ko ang sinabi niya.
Nakakahiya. Alam na niya pala na si Madam Charing at ako ay iisa. Pero bakit siya
nakipaglaro sa akin? Bakit hindi na lang niya inamin sa akin?
Nahihiwagaan tuloy ako. Posible kaya na kilala niya ako sa umpisa pa lang? Bakit
niya sinakyan ang mga maling panghuhula ko?!
Nangangapal ang mukha ko sa tuwing maaalala ko. Wala na yata akong maihaharap na
mukha sa kanya. Hindi ko na talaga siya kayang makita. Kung kaya ko nga lang
ipapalit ang aking mukha, ginawa ko na.
Nakayuko lang siya at parang may nais sabihin. Bakas sa mukha niya ang pagkakasala.
Namilog ang mga mata ko dahil may biglang pumasok sa isip ko. "Buntis siya?!"
"H-ha?"
"Eh, ano?!! Umayos ka Dudot, kung ayaw mong masakang din yang mga ngipin mo!"
Nagpunas siya ng luha at saka yumakap sa'kin. "Si Sakang, Ate... anak po
siya ni Urok."
Kumalas ako kay Dudot nang marahan. Napakalakas ng kabog sa dibdib ko. Posible nga
kaya ang nasa isip ko. "Dudot, dito ka lang." Usal ko.
Para akong naitulos sa aking kinatatayuan. Ano ang gagawin ko ngayon nito? Natunton
na kami ng tiyo ko.
Iika-ika siyang lumapit sa akin gamit ang kanyang tungkod. "Nakita mo itong ginawa
mo sakin? Hanggang ngayon ay hindi ako makalakad. Kasalanan mo kung bakit hindi ako
makapagtrabaho."
"Aksidente o sa hindi, krimen pa rin ang ginawa mo." Sumingit si Urok. "Maswerte ka
nga't hindi ka idenemanda ng tiyuhin mo."
Lumapit sa akin si Tiyo. "Kunin mo na ang mga gamit mo. Umuwi na tayo."
Tumango ako. Akma na akong pupunta sa kwarto nang mauntog ako sa dibdib ni Panther.
"She's not going anywhere."
"P-Panther..."
"Sino ba
ang tarantadong 'yan?" Asik ni Urok. "Baka hindi mo kilala kung sino kami!"
"Wala kang kasalanan. Ihanda mo na ang mga damit mo dahil uuwi na tayo."
...
"SERYOSO KA? Bumalik sa puder ng tiyuhin mong walang kwenta?" Sabay singhot ni
Betchin sa kili-kili niya. Naka-sando siya ngayon kaya ilang dipa ang layo namin sa
kanya ni Morga.
Mabilis kaming sumalisi ni Morga. "Saka na, bubwelo muna ako." Dahilan ko.
"Gusto mo ba kausapin ko yang tiyo mo?" Tumayo muli siya at naglakad papalapit sa
amin.
Bumilis din ang paglalakad niya. "Kailan pa, kapag ginulpi na naman kayo?"
Nanakbo na kami. Ilang hakbang pa lang nang mauntog ako sa dibdib ng lalaki. Nang
tingalain ko ito ay nawindang ako. "P-Panther?"
"So you are studying here?" Naka-shirt siyang fitted at cargo shorts. Sa kanyang
paa
ay boate shoes. Mukha siyang bagong paligo dahil magulo at basa ang kanyang buhok.
Tinalikuran ko siya at sinenyasan ko ang dalawa nang pabulong. "Siya 'yun! Siya
'yun!" Sabay harap kay Panther. "Anong ginagawa mo dito?"
Tinalikuran ko muli siya at sinenyasan ang dalawa. Pero naunahan nila akong
senyasan nang pabulong. "Iyong Panther ba? Iyong Panther ba?"
"Oo!" Sigaw ko na pabulong. Sabay harap muli kay Panther. "Paano ka nakapasok
dito?"
Parang ganito rin ang sinabi sa akin ni Van nang tanungin ko siya kung paano siya
nakapasok sa school namin. Mukhang hindi sila nagkakalayo ng ugali.
Tinalikuran ko siya at hinarap ang dalawa.
Sumenyas sa akin ang dalawa ng pabulong. "Bakit daw siya narito? Bakit daw siya
narito?"
"Hinahanap niya daw ako! Hinahanap niya daw ako!" Sabay harap ko ulit kay Panther.
"Anong kailangan mo sa'kin?"
Hinarap ko muli ang dalawa at binasa ang senyas nila. "Ano raw? Ano raw?"
"Tangina niyo raw! Tangina niyo raw!" Hinarap ko si Panther. "Sa ibang place tayo,
okay lang."
Hindi na siya nagsalita dahil basta na lang niya hinuli ang pulso ko. Hinila niya
ako palabas ng gate.
Pumreno ang mga paa ko. "Bakit kailangan pa nating lumayo? Pwede na siguro na dito
na lang."
Napatingin na rin ko. Doon ko nakita na nasa halos lahat ang mata ng mga estudyante
na naroon. Halos lahat sila ay nakatingin kay Panther.
"I
don't think so. But I think they recognized my note tattoo on my back neck."
Pumunta ako sa likuran niya at tiningala iyon. "Ano namang meron dyan sa nota na
nasa likod ng batok mo?"
Umiling ako.
"Tungkol saan?"
Napahalakhak ako.
"What's funny?"
Sumeryoso ang kanyang mukha. "In Red Note Society, we do not love." Nagbago ang
kanyang mga mata. "We kill."
Napahilot ako sa sintido. "Ano ba itong mga lalaki na nakikilala ko? Iyong isa he
ruled when he fuck daw. Tas ikaw naman you do not love, you kill?"
Dinala niya ako sa kanyang kotse. Sa likuran nito ay may maga kotseng itim na
nakahimpil. Mga bodyguards niya ito marahil.
Akma pa lang akong sasakay ng sasakyan nang may humila sa kabila kong pulso.
Nanlaki ang mga mata ko nang tumambad si Van sa harapan ko. "V-Van?"
Nakaitim siyang polo shirt at fitted. Naamoy ko agad ang mamahalin niyang pabango.
Nakatulong ang sikat ng araw para idetalye sa akin kung gaano siya kagwapo nang mga
sandaling iyon. Nakadagdag pa iyong kumikinang na hikaw niya sa kaliwang tainga.
"Where the hell are you going?" Hinila niya ako sanhi para makabitaw sa akin si
Panther.
Nangunot ang noo ni Panther nang humarap siya sa amin. Binawi niya ang pulso ko.
"She's with me."
Humigpit lalo ang kapit sa akin ni Panther. "Who the hell are you?"
"I'm the boyfriend." Tiim-bagang na sumagot si Van. "Who the fuck are you?"
"Van?" Tumalim ang mata ni Panther matapos mapatingin sa mga tattoo ni Van sa
braso. "Van Batalier."
"Magkakilala kayo?"
"This guy is dangerous, Veda." Hinila ako ni Van. "You should stay away from him."
"Ha?"
"You are the dangerous one, not me." Hinila din ako ni Panther.
Nawindang na ako.
JAMILLEFUMAH
=================
Chapter 19
Chapter 19
Napangisi si Panther habang mahigpit na nakakapit sa aking pulso. "She's mine now."
Lalong nagalit si Van kaya hinila ako. Parang wala siyang pakialam kahit mabunot
ang braso ko.
Nagsibabaan ang mga bodyguards ni Panther sa mga itim na sasakyan. May mga hawak
itong baril.
"V-Van..." Humarang ako sa harapan ni Van. Hindi ko alam kung bakit bigla akong
kinabahan nang ganito. Nakaramdam ako ng takot na baka kung mapaano siya, kung ano
ang gawin sa kanya ng mga armadong ito.
Inawat naman ni Panther ang mga tauhan niya. "Stay calm." Pagkuwan ay bumaling siya
sa amin. "I need to see your leader." Nakatingin siya kay Van. "I need to see
Rogue."
Si Rogue Saavedra tiyak ang tinutukoy niya. Ang leader daw ng BOS ayon kay Morga.
"Why is that?"
"Fine." Sumenyas si Panther sa mga tauhan niya. "Then you'll die here."
"But-"
"Huh?"
Nagpakawala siya ng hangin. "Fine." Sumenyas siya muli sa mga tauhan niya dahilan
para umatras ang mga ito. Humarap siya kay Van. "But the next time we meet again, I
swear I'm gonna kill you."
Mahinahon na sumagot si Van. "I will do the same to you." Lumapit na sa akin si Van
at kinuha ang kamay ko. "Let's go."
"Veda?"
Tinalikuran ko siya at humawak ako sa kamay ni Panther. "Sa kanya ako sasama."
Tila siya mabubuwal sa pagkakatayo nang marinig niya ang sinabi ko.
Tiningala ko si Panther. "Dalhin mo na ako kung saan mo ako gustong dalhin."
Kahit ayaw kong lumingon sa likuran ay napalingon ako. Nakita kong tulala lang si
Van habang kami ay papalayo.
Hindi ko maintindihan kung bakit ako nasasaktan nang ganito. Hindi ko alam kung
bakit ang bigat ng dibdib ko.
"Bakit?"
Matagal siya bago nakasagot. "They are all horrible. All of them." Kumuyom
Napalunok ako. Biglang nagbago ang kanyang mood. Sa hitsura niya ay mukhang malaki
talaga ang galit niya sa BOS.
...
"ATE, bakit ngayon ka lang?" Nagtatakang tanong sa akin ni Dudot pagkauwi ko.
"Paano ako makakatulog, eh kanina pa 'yang lalaki naghihitntay dito." Inginuso niya
iyong tapat ng pinto.
Hindi ko pa makikita na may lalaking nakaupo doon kung hindi pa pakakatitigan iyon.
"Van?"
"Sige, pasok na sa loob." Nang makapasok na sa kwarto si Dudot ay lumapit ako kay
Van. "A-anong ginagawa mo dito?"
Pinilit kong ipikit ang aking mga mata. Tumagal iyon ng tatlong oras pero hindi ako
naigapo ng antok. Siguro naman sa tatlong oras na iyon ay umuwi na siya. Pihadong
malamok sa labas at malamig kaya imposibleng makatagal siya.
Hanggang sa narinig ko ng tumilaok ang manok. Saka lang ako nakatulog nang
maramdaman kong malapit ng sumikat ang araw. Hindi pa ako magiging kung hindi pa
ako inuga ni Dudot. "Ate, nandyan pa rin iyong lalaki
sa labas."
"Ha?" Napabalikwas agad ako ng bangon. Patakbo akong lumabas upang matagpuan si Van
na prenteng nakaupo sa tapat ng pinto namin. Nakayuko lang siya doon at walang
imik. "Di ba sinabi ko na sa'yo na umuwi ka na!"
"Van, ano ba?!" Yamot kong sambit. "Baka mabutan ka ng tiyuhin ko dito!"
Tumayo siya. Katulad kagabi ay ginamit niya ang pader makatayo. Nanginginig ang
kanyang mga tuhod.
"Umalis ka na!"
Napamura ako. "Ano bang dapat kong gawin para layuan mo ako, ha?!"
Napasabunot ako sa sarili kong buhok. Sa ginagawa niyang ito ay ako rin ang
nasasaktan. Hindi ko kayang makita siyang nagkakaganito.
Napapikit bago napabuga ng hangin. "Okay, sige. Sunduin mo na lang ako sa school
mamaya after lunch."
Kamuntik ng malaglag ang puso ko nang ngumiti siya. Bihira ko lang kasi siya
makitang ngumiti. "Thank you."
Napatanga na lang ako.
...
"ANO ba yang ex mo, kanina pang umaga nandito? Siya na nga yata nagbukas nitong
school, eh." Reklamo ni Betchin habang nakatanaw sa bintana.
Nagalit si Betchin. "Kesa naman sa'yo. Maganda ka nga pero pantal naman ang dibdib
mo."
Inawat ko na agad sila. "Let's go na. Tapos na ang klase, tara na."
Sumunod naman sa aking ang dalawa. "Saan kayo nagpunta ni Panther kahapon?" Si
Morga ang nagtanong.
"Anong kontrata 'yan, na bubuntisin ka lang niya then iiwan din kapag nanganak ka
na?" Apila ni Betchin.
"Maayos naman ang kontrata. Aalagaan niya ako habang nagbubuntis ako hanggang sa
makapanganak ako."
"Kukunin niya sa akin ang bata at iiwan na niya ako. But don't worry, girls, dahil
babayaran niya ako."
"Kaya nga hindi pa ako sumasagot ng oo o hindi sa kontrata niya. Gusto ko munang
pag-isipan ng husto."
"Malaking pera ang ibabayad niya. Sapat na yun para makapamuhay kami ng matiwasay
ni Dudot kapag nilayasan ko ang tiyuhin namin."
"Eh, ano kung nanggugulpi. At least, mahal niya." Sabay turo sa akin ni Betchin.
"Sakali ikaw hindi ka kayang mahalin ng mga nagiging BF mo. Ang habol sa'yo katawan
mo."
Nagsalubong ang kilay ni Morga. "Kapag ako nainis sa'yo, ipangsisigang kita!"
Nagtititigan pa nang masama ang dalawa kaya iniwan ko na. Nanakbo na ako pababa
patungo sa kotse ni Van.
Ewan, pero nakaramdam ako ng pananabik. Hindi ko alam kung bakit ko siya mis na
mis.
Palapit pa lang ako sa sasakyan niya nang may humila sa aking braso. Namilog ang
mga mata ko nang lingunin ko ito.
"Panther?"
Nakangiti ang gwapo nitong mukha. "It's lunch time. Kain tayo."
Biglang nagsalita si Van sa likuran ko. "I brought you some lunch, Veda." May
siyang lunch box.
"Excuse me. Mag-uusap pa kami." Kinuha na ni Van ang isang kamay ko.
"She's not coming with you." Salungat ni Panther. "May pag-uusapan din kami about
sa ginawa namin kahapon."
Gumalaw ang panga ni Van. "Let's go, Veda." Hinila niya ako.
Napasigaw na ako sa galit. "Wala akong sasamahan maski na isa sa inyo!" Pagkasabi
ko ay parehas ko silang iniwan. Walang-lingon akong naglakad palayo sa kanila.
Dumerecho ako sa isang restaurant na ang balak ko lang ay pagpahingahan.
Pag-upo ko sa harapan ng mesa ay lumapit na ang waiter. "May I take your order?"
"Wait lang po." Tiningnan ko muna ang wallet ko. Barya lang ang laman. "Tubig lang
po."
Nilista ng waiter.
JAMILLEFUMAH
=================
Chapter 20
Chapter 20
"'TSONG, ano pong ginagawa niyo?" Nagtataka kong tanong kay Tiyo nang madatnan ko
sila ni Urok na may tinutuhog na bulaklak gamit ang karayom.
"Ho?"
"Ayaw na ng tiyo niyo na maging pabigat siya. Kaya habang hindi siya nakakalakad ay
magtutuhog muna kami dito ng sampaguita." Nagsasalita si Urok pero sa dibdib ko
nakatingin.
"Papatule kita."
Lumapit ako sa kanya. "May sakit ka?" Hinipo ko siya sa noo. "Peste ka, ang lamig
ng noo mo! Sige, magbihis ka na!"
"Anong ginagawa
"Ha?"
"Matapang na po iyon. Iyon po kasing tatay ko, si Urok, hanggang ngayon di pa tule,
takot magpatule-"
"'Tragis kang bata ka, manahimik ka dyan!" Narinig yata siya ni Urok. Lumapit ang
negro sa amin at kinutusan ang anak. "Mag-aral kang mabuti, hindi iyong puro si
boyfriend na supot ang iniisip mo!" Si Dudot malamang ang tinutukoy niya. "Bobo ka
sa Math!"
"2 + 2?"
"4 po."
Napikon yata si Urok at tinanong ang anak. "12.5 + 688 - 956 x 28.65?"
"'Kita mo na." Kinutusan muli ang anak. "Umayos ka dahil kung hindi ay kakainin ka
ng kabobohan mo."
Aapila sana ako nang magsalita na si Sakang. "Eh, bakit po kayo, Tay. 'Kapag
nakakita po kayo sa daan ng 100, 500 at 1000 alin po ang dadamputin niyo?"
"'Kita niyo na. Umayos kayo, 'Tay, dahil kung hindi ay kakainin kayo ng katangahan
niyo."
...
"Stop na. Ayaw ko talaga silang pag-usapan." Nagawi ako ng paningin kay Morga na
tahimik sa sulok. "Anyare dun, bakit tahimik?"
"Ewan ko." Umirap ang mga mata ni Betchin. "Baka naiinggit sa'yo."
Hindi siya tumingin sa akin bagkus ay bumuga siya ng hangin. "Ano bang balak mo kay
Van?"
"Ha?"
Nagbago ang timbre ng tinig niya. "Kung ayaw mo sa tao, 'wag mong paasahin. Hindi
iyon hinayaan mong habul-habulin ka." Pagkatapos niyon ay padabog niya kaming
nilayasan.
Umiling ako.
"Dapat sinabi mo 'wag na siya mag-bra. Para naman makatulong siya sa ekonomiya."
Natulala na lang ako. Hindi ko alam na ganun ang reaksyon ni Morga sa mga
nangyayari sa akin. Hindi niya alam ang mga pangyayari. Hindi niya alam kung ano
ang pinagdadaanan ko.
"Ha?" Nang humarap ako at agad akong napatingala. Heto nga si Panther at prenteng
nakatayo sa harapan
ko. Mukha siyang modelo dahil sa fitted niyang v-neck shirt na faded blue.
"Don't speak."
Sumenyas din ako sa kanya nang pabulong. "Deodorant... deodorant... asim ng kili-
kili mo..."
...
"ANONG ginagawa natin dito?" Tanong ko kay Panther matapos niyang maupo sa kanyang
executive chair. Dinala niya ako dito sa kanyang mansyon na minsan na naming
tinirhan ni Dudot nang walang paalam.
"May itatanong ka lang pala, bakit hindi mo pa tinanong nong nasa sasakyan tayo?"
Tiningnan niya lang ako at nabasa ko sa mga mata niya ang sagot na 'oo'.
"Bakit?"
"Oops. My turn. Ako naman ang magtatanong." Umayos siya ng upo. "Is he the reason
why you are bothering to answer me a yes to my proposal?"
"Sandali." Napalunok ako. Alam ko kasing kaya niya talagang ipapatay si Van. "Ano
bang dapat kong gawin?"
Pinagsalikop niya ang kanyang mga daliri. "Do you love him?"
"Oops. My turn." Tumukod ako sa kanyang mesa gamit ang akin palad. "Bakit mo ako
dinala dito? Imposibleng tatanungin mo lang ako."
Nanlaki ang mga mata ko nang lingunin ko kung sino ang naroon. "V-Van?"
Matalim ang kanyang mga mata. "What the hell are you doing here, Veda?"
Akma na akong magsasalita nang tumayo si Panther sa kinatatayuan nito at ito ang
sumagot. "Actually, I made her to come here."
Napangisi muli siya. "Because I know that you are always being followed." Sabay
tingin niya kay Van. "He always did."
"Exactly."
"Why not? It doesn't matter to you if I kill him - if you really don't love him."
Hindi ko alam ang isasagot ko. Kahit ako ay hindi ko alam kung bakit ganoon na lang
ang takot ko sa isiping may mangyayaring masama kay Van.
"O-oops." Nanginginig na ako. "M-my turn. B-bakit hindi mo pa siya pinatay nang una
pa lang kayong nagkita kung talagang gusto mo siyang patayin?"
Matagal siya bago nakasagot. "Because I want him to suffer. All of them." May diin
sa mga salita niya.
Lumapit
ako kay Panther. "Pag-usapan natin ito. Hindi naman kailangang humantong sa
ganito."
"It's too late." Usal niya.
"Ha?"
Mangiyak-ngiyak akong humarap kay Van. "V-Van, tumakas ka na. U-umalis ka na kung
ayaw mong patayin ka nila." Nagpapanik ko siyang nilapitan. "U-umalis ka na,
tumakas ka na..." Gumaralgal na ang tinig ko.
"V-Van..."
"It's all been taken care of." Isang lalaki ang nagsalita sa likuran ni Van.
Kahit si Panther ay namilog an gmga mata nang makita ang lalaking ito.
Umangat nang bahagya ang sulok ng bibig ni Van. "You think pupunta ako dito nang
hindi ako handa?"
"So you brought the most dangerous member of your frat." Salubong ang kilay ni
Panther. "Rix Montenegro."
Rix Montenegro ang pangalan ng lalaking ito? At tiyak kong isa siya sa member ng
BOS ayon sa salita ni Panther.
"I don't think I can win against the leader." Tugon ni Van.
"I see." Pumamulsa si Panther. "And as I see Rix's hands, mukhang pinatulog na niya
ang mga tauhan ko."
Napangiti si Van. "Like what you said, he's the most dangerous member of the BOS."
"And you think na hindi rin ako handa nang imbitahan kita dito?"
Dahil nang ipitik ni Panther ang daliri niya ay may sumulpot naman na lalaki sa
likuran niya. Mukhang kanina pa ito naroon at hindi lang makita dahil sa dilim.
Sino naman ngayon ang lalaking ito? Tiyak na miyembro ito ng Red Note Society.
Halos kasing tangkad din nila ang lalaking ito. May ahit ang kaliwang kilay nito,
at ng bumuka ang bibig ay nakita ko na may hikaw ito sa dila-bolitas!
Ngumisi si Panther pero mas malalim ngayon. "If you have Rix Montenegro, I have
Bullet Sanvictores."
Pinalagutok ni Rix ang mga daliri niya. "I hate the talking. I'm going to attack
now."
JAMILLEFUMAH
JFstories
I'm going to post the spoiler or Macoy's story on my Facebook page: JFstories
May butas kung wala si Macoy, so after this story, kanya muna before ang aking
alpha men BOS and RN series (2nd gen). All under R18
=================
Chapter 21
Chapter 21
"I HATE THE TALKING." Kalmado ang asul na mga mata ni Rix na humakbang. "I'm gonna
attack now." Sa isang iglap ay nalampasan niya ako. Sa isang kurap ay pasuntok na
siya sa mukha ni Panther.
Subalit bago maglanding sa mukha ni Panther ang suntok ni Rix ay may sumalo nito.
Nasalo ito ng lalaking nagngangalang 'Bullet'. Nakangisi ito habang sapo ang kamao
ni Rix. "Not bad." Anito sa mayabang na tono. Halos sumadsad ang mga paa nito nang
salagin nito ang suntok ni Rix. Sa kabilang banda ay nakakapagtakang kalmado lamang
ang kanilang mga mukha.
Naramdaman ko ang mabilis na pagkilos ni Van at mukhang patungo siya kay Panther.
Kaya naman bago pa siya makalapit sa lalaki ay humarang ako. Idinipa ko ang aking
mga kamay at braso para harangan ang daraanan niya.
Pumihit ako upang harapin si Panther. "Hindi ko alam kung ano ang mga issue niyo.
Pero kung ano man iyon, ayokong na ang idamay niyo pa ako." Pagkasabi ay
tinalikuran ko na sila.
Saang planeta ba talaga nagmula ang mga lalaking iyon? Para kasi silang may mga
sayad. Ang gugwapo nga, tila may mga saltik naman. Tiyak na walang tatagal na mga
babae sa kanila. Mga war freak pa!
Bago ako makalabas ng gate ay naabutan ako ni Van. Hinuli niya ang aking pulso. "We
need to talk."
"Van, ayokong madamay sa mga kalokohan niyo. Kaya kung pwede ay tigilan niyo na
lang ako."
Napayuko siya.
"I know-"
"Hindi mo alam!" Hindi ko na siya pinatapos. "Wala kang alam! Ang gusto ko plain
story lang, iyong tamang kilig lang. Kahit jeje basta walang maraming conflict!
Ayokong ng love story na 'to! Ang gulo!"
"Van, tama na. Pagod na akong magpaliwanag sa'yo." Gumaralgal ang boses ko.
"Inaamin ko na na-attract ako sa'yo noong una kitang makita. Kaya pinag-trip-an
kita. Nagpanggap ako na ako ang soulmate mo. Hindi mo pa ba gets ang lahat? Niloko
ka lang ni Madam Charing. Chinaring ka lang!"
"O sabihin na nating sabik ako magka-boyfriend. O sabihin na nating gusto ko namang
ma-experience na mahalin." Naglandas ang luha ko. "Pero mali pala ako." Dinuro ko
siya sa dibdib. "Kasi sinaktan mo lang ako... binaboy mo ako... ginamit mo lang
ako..."
"Kaya ayoko na, Van... Hindi na natin maibabalik iyong gusto mo..."
Nang
"OH, PAPASOK KA?" Tanong sa akin ni tiyo Francis habang nagtutuhog ng sampaguita.
Dumukot siya sa kanyang bulsa. "Oh, itabi mo na ito." Inabutan niya ako ng isang
libo.
"Baon mo 'yan."
Makikipagtalo pa sana ako nang kapitan ako ni Dudot sa aking kamay. "Tanggapin mo
na, Ate." Bulong niya.
"Ate, natatakot ako kay Tsong." Ani ni Dudot habang naglalakad kami.
"Bakit naman?"
Umiling siya. "Gusto niya sa kwarto lang ako. Hindi niya ako pinapalabas,
dinadalhan na lang niya ako ng pagkain."
"Iyon
din ang alam ko. Pero nakakapagtakang ang dami niyang pera."
"Nagtataka din ako, Ate. Narinig ko pang balak nilang bumili ni Urok ng secondhand
na sasakyan."
"Sasakyan?"
"Oo, Ate. Kaya nga ayoko ng mag-aral. Magtutuhog na lang din ako ng sampaguita
paglaki ko."
Kinutusan ko siya. "Pinag-aaral kita para gumanda ang buhay mo. Baka nga paglaki mo
ay hindi sampaguita ang tuhugin mo, eh."
Napabuga ako ng hangin. "Hindi ko rin alam. Pero tulad mo, natatakot din ako."
...
"TARA, gala muna tayo." Ganadong yaya sa akin ni Betchin matapos niyang singhutin
ang kanyang kili-kili. "Tutal hindi pa naman nagangamoy ang kili-kili ko."
"Anak ka naman ng teteng, ilang araw ka ng tumatanggi sa mga gala natin, ah."
Nagpatiuna siya at humarang sa harapan ko. "Ano bang nangyayari sa'yo, bes? Isang
linggo ka ng matamlay."
Dahil umiiyak pa rin ako tuwing gabi kapag naiisip ko si Van, o iyong nagigising
akong umiiyak dahil napanaginipan ko na naman si Van? Pwede rin iyong hindi ako
makakain ng maayos kakaisip kay Van. May chance din iyong nasasaktan ako dahil
hindi ko binigyan si Van ng isa pang pagkakataon. Iyan tuloy, ilang linggo na
siyang hindi nagpapakita sa akin. Sumuko na yata dahil natauhan na sa mga sinabi
ko. O baka naghanap na nga talaga ng mapapangasawa.
"Dahil ba yan kay Van?" Umalingawngaw sa pandinig ko ang boses ni Betchin kahit
mahina lang ang
"V-Van?" Umiwas ako ng tingin. "Hindi, ah. Bakit mo naman naisipang itanong iyan?"
"Kasi ilang linggo ka nang ganyan. Simula nang hindi na siya nagpapakita sa'yo."
"Psss." Natawa ako kunwari. "Wala naman akong pakialam sa Van na iyon." Pero deep
inside ay mis na mis ko na ang hinayupak na iyon. Sa tuwing maririnig ko nga ang
pangalang Van ay nabubuhay ang dugo ko. Iniba ko ang usapan. "Nasaan nga pala si
Morga?"
Umikto ang bilog ng mga mata ni Betchin. "Malamang may jowa na yun kaya hindi na
naman mahagilap."
Hayun nga si Morga at papalapit sa amin. "Hi, mga bes." Bumeso siya sa akin at
kumaway lang kay Betchin.
"Ha?"
"Weh. Baka naman naiinggit ka lang kay Veda dahil pinag-aagawan siya ng dalawang
guwapo?" Kantiyaw ni Betchin.
Mag-aaway sana ang dalawa nang matigilan si Betchin. Namilog ang mga mata nito sa
likuran ko. "Veda..."
"Ha? Bakit?"
"Ex mo..."
Kumabog ang dibdib ko. Isa lang ang tinutukoy niya - si Van. Kaya naman ay agad
akong lumingon. Heto nga ang lalaki na kabababa lang ng mamahalin niyang kotse.
Parang may nagtatambol sa dibdib ko. Lalo na't nakita kong may hawak siyang bouquet
ng roses. Naka-itim siyang polo shirt kaya kita ang kanyang mga tattoo sa braso.
Naka-jeans siyang fitted at loafers. Basa ang kanyang buhok at mukha siyang bagong
paligo. Kahit malayo ay naamoy ko na ang kanyang pabango.
Ibang-iba siya ngayon, mas gwapo siya ngayon. Hindi ko lang alam kung namis ko lang
siya nang husto o talagang mas gumwapo siya ngayon.
Lumapit siya sa amin.
Hindi ako nagpahalata. Kunwari ay sumimangot ako. Kunwari ay galit ako. Ayaw kong
ipakita sa kanila na nadadala ako sa porma ng poging ito. Gusto kong patunayan na
hindi ako basta masusuyo kahit pa ang gusto ko ay talunin na siya nang yakap.
"Anong ginagawa mo dito?" Mabigat ang aking paa na lumapit sa kanya at tumingala.
"Di ba sinabi ko na sa'yo na ayoko na-"
"I'm not here for you." Kasing lamig ng yelo ang boses niya na ikinatulala ko.
Nilampasan niya ako. Tila ako naitulos sa aking kinatatayuan nang lumapit siya sa
kabigan ko.
Kay Morga?!
Lumawak ang ngiti ni Morga nang tanggapin nito ang bulaklak na iniabot ni Van.
Kamuntik na akong mabuwal nang tumingkayad si Morga upang abutin at halikan ang mga
labi ni Van. Namumulang nagsalita siya nang kumalas sa mga labi ng lalaki. "Mga
bes, bagong BF ko nga pala-
Si Van."
JAMILLEFUMAH
=================
Chapter 22
Chapter 22
"ANYARE SA'YO? Bakit ang tagal mo sa banyo?" Salubong sa akin ni Betchin pagkalabas
ko ng CR.
Hindi ko siya napansin dahil lumilipad ang isip ko. Hindi ko siya naririnig dahil
kumikirot ang puso ko.
Umiling ako. "Uwi na ko." Naglakad na ako palayo. Alam kong tinatawag niya ako pero
manhid na ang aking tainga para marinig pa siya.
Oo, umiyak ako. Hindi lang ako basta umiyak bagkus humagulhol pa. Iyon lang kasi
ang paraan para ilabas ang sakit na nararamdaman ko. Iyon lang ang paraan na alam
ko para pawiin ang hapdi dito sa puso ko.
Bakit sa dinami-rami ng pipiliin niya ay si Morga pa? Bakit iyong kaibigan ko pa?
Bakit sana iyong hindi ko na lang kilala?
Nabuwal ako sa aking pagkakatayo. Hindi ko namalayan na tumutulo na naman ang mga
luha ko.
Tinabig ko siya. "Masama lang ang pakiramdam ko. Hindi ito tungkol kay Van at kay
Morga."
"'Wag mo nga akong lokohin. Hindi marunong magsinungaling ang mga luha, Veda."
"Seryoso... masama lang talaga ang pakiramdam ko." Tumayo na ako. Paulit-ulit na
namang pumasok sa isip ko. Kung paano halikan ni Van si Morga. Kung paano
mapakagat-labi ang kaibigan ko habang nakatingala sa kanya. Na para bang nananabik
sila sa isa't isa. Na pihadong ine-enjoy nila ang bawat sandali. Na ayaw nilang
magsayang ng oras kahit isang saglit.
Ngayon ko lang
nakita si Van na ganoon kasaya. Kanina ko lang nakita na maliwanag ang kanyang mga
mata. Kaya siguro ako nagdurugo ang puso ko at nasasaktan. Kasi wala na talaga sa
akin si Van.
"Ha?"
...
"ATE, okay ka lang?" Sinilip ako ni Dudot sa aking pagkakayuko. Kumakain siya ng
ice cream.
Mukhang wala na akong lusot. "N-naaalala ko lang nanay natin." Pagsisinungaling ko.
"Ayoko siyang pag-usapan." Humugot ako sa aking wallet ng pera. "May gusto ka pa
ba?"
Nangunot ang noo niya. "Bakit ang bait mo sakin ngayon, Ate?"
Lumikot ang mga mata niya. "Bakit tayo binigyan ng pera ni Tsong para mamasyal?"
Ginulo ko ang kanyang buhok. "Kasi nagbago na ang tiyo natin. Napagtanto na niya
marahil na mahal niya tayo." Subalit sa kabilang banda ko ay alam ko na ang totoo.
Alam ko na gumagamit sila ni Urok ng ipinagbabawal na droga. Pagpapanggap lang
iyong pagtutuhog nila ng sampaguita para pagkamalang may pinagkakakitaan nga sila.
Nahuli ko silang humihithit isang gabi. At hindi ako maaring magkamali na gumagamit
nga sila. Hindi nga lang yata sila user kundi pusher din.
Kailangang makaalis kami ulit ni Dudot sa poder ni Tiyo Francis dahil kung hindi ay
mapapasama kami. Ngayon ay tiyak ko na nanganganib nga kami.
"Bakit may mga bagay na akala mo ay ayaw mo? Pero kapag nawala sa'yo saka mo
malaman ang kahalagahan nito?"
"Ha?"
"Akala ko okay lang ako. Akala ko kapag nawala siya ay magiging okay ako."
"'Nga pala, Ate. Ano nga palang ginagawa natin dito sa clinic? Bakit tayo
nakapila?"
"Papatule ka na."
"Wala ka ng lusot, Dudot. Kung noong una ay nakaligtas ka pa kahit kasama natin si
Sakang, ngayon ay wala na talaga-"
"Ha? Bakit naman ako magagalit?" Pero sa isip ko ay binabaklas ko na ang lalamunan
niya. Kung pwede nga lang ay kalbuhin ko siya. Gusto kong bunutin isa-isa ang mga
pilikmata niya.
Ngumiti siya. "Wala lang. Baka kasi nabigla kita na boyfriend ko na ang ex mo."
"Ha?"
"A-ang ibig kong sabihin, sanay na ako sa ganyang eksena. Madalas na akong makabasa
ng ganyang sa Wattpad.
Nakahinga siya nang maluwag. "'Buti kung ganun. Akala ko ay maapektuhan ang
friendship natin. Lalo na't ikakasal na kami."
"Ha?"
"A-ang ibig kong sabihin, itaon niyo ng fiesta. Malapit na ang fiesta sa'tin, di
ba?"
"Hindi namin ma-imagine." Biglang sumulpot si Betchin. "Lahat na lang inagaw mo kay
Veda. Una si Tristan, ngayon naman si Van."
"Tama na 'yan." Pumagitna ako sa dalawa. Kay Betchin ako bumaling. "Maniwala ka
sa'kin, bes. Wala lang sa akin ang mga nangyari."
Humalukipkip siya. "Alam ko. Halatang-halata nga eh." Sarkastika niyang sabi. "And
speaking of the devil..." Ngumuso siya sa likuran ko.
Nang lingunin ko ang inginuso niya ay kamuntik na akong mauntog sa dibdib ng isang
lalaki - si Van. Hindi ako nakaiwas sa mabango niyang amoy. Naka-shades siya kaya
nagmukha siyang artista. "V-Van..." Pakiramdam ko ay gustung-gusto ko siyang
yakapin kahit saglit lang.
Tinabig ako nang bahagya ni Van upang lampasan. "Baby." Lumapit siya kay Morga at
siniil agad ito ng halik.
"So saan tayo pupunta?" Tanong ni Morga sa lalaki na may ngiti ang mga labi. "Bakit
ang pogi yata natin ngayon?"
Pasimpleng
Habang ako ay tila nagdidilim ang paningin. Hindi ko alam kung bakit hindi ako
makahinga nang mabuti.
"We should go on a date first with them." Sabay turo sa amin ni Morga.
Matagal akong tinitigan ni Van. Alam kong sa akin siya nakatingin kahit pa naka-
shades siyang itim. Kabisado ko kung paano niya ako tingnan. "Nah."
"Ha?" Nagtaka si Morga. "Why not? Ayaw mo bang makasama ang mga friend ko?"
Gusto ko sana ang sagot niya kahit pa winawasak nito ang puso ko. Mas maganda iyon
kasya makita ko silang masaya habang nagdurusa ako.
"Kahit saglit lang. Gusto kong makilala mo naman ang mga friend ko."
"Ha?"
"Ha?"
"May lakad kayo, then may date kami. We're all going together."
Patay.
Lumapit sa akin si Morga at napalabi. Kinuha niya ang kamay ko. "Sige na, please.
Sama kayo sa amin. Don't worry, sagot ng boyfriend ko."
Kinuha na niya ang kamay ni Morga at naglakad na sila. Samantalang ako ay hindi ko
alam kung hahakbang ba ako. Hindi makagalaw ang mga tuhod ko.
"Not until I'm with her." Isang lalaki ang nagsalita sa aking likuran. Nang
lingunin ko ito ay nanigas ang aking katawan.
Lumapit siya sa akin ay hinawakan ang aking kamay. "Sorry, Honey, I'm late."
Sa klase ng kilos ni Panther ay mukhang alam niya ang kalagayan ko. Lalo na ng
yakapin niya ako at saka bumulong. "I know you're in trouble. Let me handle this
one."
JAMILLEFUMAH
=================
Chapter 23
Chapter 23
Umakbay siya sa akin nang hindi ako tinitingnan. "Just shut up, okay?"
Napakamot ako. Gustuhin ko mang alisin sa balikat ko ang braso pero mukhang hindi
talaga siya magpapatalo. Lalo na't masama na rin ang tingin sa amin ni Van.
"Let's take a look at the menu." Anyaya ni Panther pagkaupo namin sa pang-animang
mesa. Kapapasok lang namin sa isang mamahaling restaurant.
Lumapit sa amin ang waiter at nag-abot ng menu. Nanlaki ang mga mata sa presyo ng
mga pagkain na nakalista.
Kahit sa mga menu nakatutok ang aking mga mata ay hindi nakaligtas sa paningin ko
ang pagkapit ni Morga sa braso ni Van. Hinimas pa nito ang biceps ng lalaki at
pinisil na para bang nanggigigil.
Bakit ganoon na lang kung hawakan niya si Van? Wala pa naman silang isang buwan, di
ba?
"Let me take your order." Ani Panther. Tumawag siya ng waiter at siya ang umorder
para sa'kin. "Special beef steak with onion and spicy tuna with sauce."
Tumikhim si Van. "Veda doesn't like spicy. Galit din siya sa onion."
ni Panther.
"You should change your order." Bumaling si Van sa waiter at inagaw ang atensyon
nito. "Roasted chicken and sushi."
"I want lumpiang sariwa." Biglang sabi ni Morga na nakatingin sa menu. "And miso
soup for you." Sabay halik niya kay Van.
Nagngitngit akong lihim kaya bumawi ako. Nag-imbento akong may alam ako kay Van.
"Ah... di siya mahilig sa mga soup."
Nangunot ang noo ni Morga. "Really?" Nakabaling siya kay Van. "hindi ka mahilig sa
mga soup?"
Tumitig siya sa akin nang kakaiba. "That's not true. Actually, I love soup."
Tumingin sa akin si Morga nang nanunuya. "I don't think you know him better."
Pinapahiya ako ng lintik na ito, ah! Tumikhim ako. "At paano mo rin nasabi na di
ako mahilig sa mga spicy food at takot sa sibuyas? Actually, paborito ko nga iyon."
Napangisi si Panther na nakaharap kay Van. "I don't think you know her better,
too."
"Excuse me." Singit ni Betchin. "Sinong manlilibre sakin? Baka kasi ang ending ay
ako ang umubos ng lemon juice na order niyo."
Subalit nahawakan ni Van ito bago pa tuluyan mapasakamay ng lalaki. "No, I got
this."
Hindi bumitaw si Van. "Ako ang nag-imbita sa kanya sa sumama kaya ako ang
manlilibre sa kanya."
"Kaibigan siya ni Veda kaya kaibigan ko na rin siya. Ako na ang manlilibre sa
kanya."
"Malapit na kaibigan siya ni Morga kaya napalapit na rin ako sa kanya. Ako na ang
manlilibre sa kanya."
Napapasintido ako.
"Pakibitawan ang menu." Tiim-bagang na sabi ni Van habang nakakapit pa rin nang
mahigpit sa menu.
"Ako ang unang humawak nito kaya ikaw ang bumitaw." Tiim-bagang rin na sagot ni
Panther na ayaw bumitaw sa menu.
"Tama na! Tama na! Tama na!" Sigaw ko. "Pwede bang kumain na lang tayo?!"
Napatingin sa amin ang lahat ng customer na kumakain doon. Bumitiw sa Panther sa
menu at ganoon din si Van. Nagkatinginan lang si Morga at Betchin matapos kong
magsisigaw. Padabog akong umupo pagkuwan.
Mayamaya pa'y dumating ang aming orders. Pinakamarami ang lemon juice na napunta
kay Betchin.
Galit kong kinutsara ang spicy beef sauce. Hindi ko napansin na may sauce na natira
sa aking bibig.
Hinawakan ni Panther ang baba ko at pinunasan iyon ng tissue. Napalunok ako habang
ginagawa niya iyon. Nakatitig kasi siya sa mga mata ko nang gawin niya iyon.
Kumuyom ang kamao ni Van. Pasimple niyang tinabig ang lemon juice kaya tumapon.
ako ni Panther na para bang pinoprotektahan niya ako mula sa natapon na juice.
"Okay ka lang ba? Nabasa ka ba?"
Hindi ko alam kung bakit ako napatingin kay Van na salubong na ang mga kilay. "O-
oo. Okay lang ako."
Tumawag ako ng waiter para ipalinis ang mesa. Mabilis naman silang rumesponde at
nalinis nila agad ito. Saka ko lang napansin na kami pala ni Van ang naiwan nang
mawala sila. Wala kaming imikan.
Humugot ako nang malalim na paghinga matapos magtanong sa waiter ng oras. Napansin
ko na nakatitig sa akin si Van.
Pinamulahan ako. "Kung may gusto kang sabihin, sabihin mo na." Sabi ko sa kanya
nang hindi siya tinitingnan. Ayaw kong lalong manabik sa kanya.
"I don't like you being touch by him." Gigil niyang sambit.
Hindi ko napigilan na hindi magsalita pagkatapos mamayani muli ang katahimikan. "M-
magpapakasal na raw kayo ni Morga?"
Nang umangat ang kanyang mukha ay malamlam na ang kanyang mga mata.
Galit na tumayo si Van at hinila si Morga. "We should go. I'll take you home."
Pagkatapos niyon ay hindi na nila kami nilingon pa.
"Veda-"
"Ginawa mo ito para mapa-oo ako sa alok mo?" Hindi ko na pinatapos si Panther.
"Waiter!" Tawag ni Betchin. "Pakibalot nga itong mga lemon juice for take out."
...
"Kung nakakalimutan mo iyong nangyari kahapon, pitong lemon juice lang naman ang
inuwi ko."
"Buti naman, kingina niya, tagal niya mag-update. Parang author nitong kwento
natin, kupad-kuparan."
Charot."
"S-saan?"
"Lasing na lasing siya, Veda. Please, tulungan mo ako dahil ikaw ang hinahanap
niya."
"Hindi ko alam. Tinawagan niya ako dahil akala niya ay ako ikaw."
"Ha?"
Inumpisahan ko ng hubarin ang mga suot ni Van. Nagsimula ako sa kanyang sapatos.
Isinunod ko ang kanyang t-shirt na basang-basa ng pawis.
"Lasing ka lang-"
JAMILLEFUMAH
=================
Chapter 24
Chapter 24
BIGLANG kinabig ni Van ang aking leeg at saka ako siniil ng halik.
Itinulak ko siya pero masyado siyang malakas. Kahit anong pagpupumiglas ko ay hindi
ako makawala sa kanyang mga labi. Para siyang uhaw na uhaw na ngayon lang nakatikim
ng tubig.
Pumasok ang dila niya sa loob ng aking bibig at doon gumalaw. Nilaro niya ng kagat
ang ibabang labi ko. Unti-unti ay naging marahan siya at malumanay. Unti-unti ay
hindi ko na rin namalayan na nadadala na pala ako sa galaw niya. Nahulog na pala
ako sa sarap ng halik niya.
Napahiga sa Van.
Sakto namang dating ni Morga na may dalang isang planggana nang mainit na tubig. Sa
wari ko ay naabutan niya kami sa akto.
"M-Morga..."
Blangko ang kanyang mukha na inilapag sa tabi ko ang planggana. "Here." Inabutan
niya ako ng bimpo.
Hindi ako kinibo ni Morga. Pinunasan niya si Van ng bimpo at hindi na ako nilingon.
Mali iyon, maling mali. May girlfriend na siya at mismong kaibigan ko pa. Hindi ko
siya masisisi dahil ilang beses ko siyang itinaboy. Kung masaktan man ako ay dahil
kasalanan ko iyon. Wala siyang kasalanan, walang kasalanan si Morga.
"Forget it." Pilit siyang ngumiti. "Napagkamalan ka lang yata ni Van na ako."
Hindi ko na alam ang mga sasabihin sa kanya. Simula kasi nang maging boyfriend niya
sa Van ay naging awkward na ang pakikitungo ko sa kanya. "M-mauna na ako." Ani ko
mayamaya.
"I know, this is awkward. Boyfriend ko na ngayon ang ex mo. Pero gusto kong mag-
usap tayo na parang wala lang."
Tinanguan ko siya.
"Ha?"
"Ganun kasi iyong mga gusto ko sa lalaki. Mababangis kapag nasa kama." Sabay
halakhak niya.
"He's so aggressive, you know that? Gusto niya ay nagse-sex kami lagi."
Parang tinotorture ako ng mga sinasabi niya. Mailagay ko lang sa isip ko na may
ibang pinapaligaya si Van sa kama ay naninibugho na ako sa sakit. Parang hindi ko
matanggap na pag-aari na siya ng iba.
Sinikap kong ngitian si Morga. "M-masaya ako para sa inyo. Mauna na ako dahil baka
hinahanap na ako sa
Simple lang ang tanong niya pero parang ang hirap sagutin. Umiling ako. "H-hindi
na."
"Sure?"
"Sa susunod na makipaghalikan ka sa kanya ay hindi lang yan ang aabutin mo."
Pagkatapos ay tinalikuran na niya ako.
...
PAG-uwi ko ng bahay ay naabutan ko si Tristan sa bahay na kausap si Tiyo. Anong
ginagawa niya rito? Bakit kausap niya si Tiyo Francis?
Sariwa pa sa isip ko ang ginawa sa akin ng lalaking ito. Pinagtangkaan nila akong
gahasain at saktan ng mga kaibigan niya.
Tigagal lang si Tiyo Francis sa akin. "Gabi na, ah. Bakit ngayon ka lang?"
"Mauna na ako, Francis." Paalam ni Tristan kay tiyo pero sa akin siya nakatangin.
Napansin niya yata na nakatitig ako sa kanya. Bigla siyang napilay at napaupo sa
upuan.
"Nakakatayo na po kayo?"
"Magkakilala kayo?"
Hindi maganda ang kutob ko sa mga nangyayari. Matagal na kasing hindi pumapasok si
Tristan at may balita sa amin na naging pusher na raw ito ng droga. Ang pagpunta
niya sa bahay namin at kausap ang aking tiyo ay nangangahulugan na may kinalaman
iyon sa drugs.
Huminto siya sa paglalakad at galit na humarap sa akin. "What do you mean?" Tiim-
bagang siya.
Napasintido na siya na tila hinihilot ang kanyang noo. "He's a good seller, Veda.
Hindi ko siya pwedeng pakawalan." Sabay lingap niya sa paligid na para bang may
kinatatakutan.
"Shut up! Kapag may nakaalam nitong iba ay mananagot ka! Mananagot ang pamilya mo!"
Nanakbo na siya palayo pagkasabi niyon.
Napaisip tuloy ako. Hindi kaya iyon ang dahilan kung bakit maraming pera si tiyo?
Iyon kay aang dahilan kung bakit bigla siyang nagbago?
...
"BAKIT maga na naman yang mga mata mo?" tanong ni Betchin matapos niya akong
silipin. "Umiyak ka na naman kagabi, ano?"
"Totoo ba iyong balita kay Tristan?" Pag-iiba ko ng usapan. Umiwas ako sa kanyan
gmga tanong. Ayokong malaman niya na iniyakan ko na naman si Van.
Umikot ang bilog niya sa mata. "Sige lang, beks. Iwas lang hangga't kaya."
Umiling ako.
"Eh, ano?"
Di na ako nagsalita.
"Veda, believe me. Ilabas mo yan at mawawala ang bigat dyan sa dibdib mo."
Subalit hindi talaga iyon ang dahilan kung bakit hindi ako nakatulog kagabi. Hindi
kasi nawala sa isip ko iyong halik sa akin ni Van.
Alam kong mali na isipin ko ito. Pero nang halikan niya kasi ako ay naramdaman ko
na mahal niya ako.
Masakit lang talaga ang katotohanang hindi na siya sa akin, na pag-aari na siya ng
iba. Kasalanan ko iyon dahil pinakawalan ko pa siya. Pero hindi ko naman kasalanan
na ganito ko pala siya kamahal. Akala ko kasi ay mas gagaan ang dibdib ko kapag
nawala na siya sa buhay ko.
Tama si Betchin, kailangan kong ilabas ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.
Kailangang may mapagsabihan ako na nasasakatan ako. Kailangang may mapaglabasan ako
ng sama at bigat nitong dibdib ko.
Wala sa sariling nanakbo ako patungo sa banyo. Hinagilap ko agad iyong cubicle na
sarado. Paniguradong narito si Betchin. "Beks, tama ka. Siguro nga panahon na para
malaman mo kung bakit gabi-gabi akong umiiyak. Kailangan nga sigurong masabi ko
sa'yo kung bakit nasasaktan pa rin ako." Pumiyok. "Beks, mahal ko pa rin kasi si
Van, eh... Kahit sabihin kong okay ako, hindi pa rin talaga, eh..." Naglandas na
ang aking mga luha. "Akala ko kasi magiging maayos na ang lahat kapag nawala na
siya... magiging okay ang lahat kapag itinaboy ko siya..." Napahagulhol na ako. "H-
hindi pala... ang sakit na kasi, beks... ang sakit-sakit na... Ang sakit na makita
kong pag-aari na siya ni Morga..." Napahinto lang ako nang may pumasok na lalaking
estudyante. Nagtatakang nagkatinginan kami.
Nang bumukas ang cubicle na kaharap ko ay nanlaki ang aking mga mata. Tumambad kasi
sa harapan ko ang isang lalaki.
"I think you got a wrong cubicle." Pumaling ang kanyang ulo. "And yes, I heard
everything."
JAMILLEFUMAH
JAMILLEFUM
=================
Chapter 25
Chapter 25
"ANYARE sa'yo, bakit umiiyak ka?" Sita sa akin ni Betchin pagkalabas niya ng banyo.
Napayakap ako sa kanya. "Beks, anong gagawin ko? Hirap na hirap na ako..."
Kumalas siya sa akin ay tinulungan akong punasan ang aking mga luha. "Anong plano
mo ngayon?"
"Ah, wala. May tinatanong lang kasi ako kay Veda tungkol sa'yo."
Napahalukipkip ang babaeng kararating lang. "At ano namang tinatanong mo tungkol
sa'kin?"
"Kasi
matamis." Pabalang na sagot ni Betchin. "Ano ba naman klaseng tanong yan? Ikaw na
nakakuha ng sagot, ikaw pa galit? Ginagalit mo ba ang kili-kili ko?"
"I just want you to know, Veda, na hindi mo na maaagaw sa akin si Van." Sa akin
bumaling si Morga.
"'Wag ka ng magmaang-maangan. I heard you saying that you still love him."
Napalunok ako. Hindi ko akalaing malakas pala ang pandinig ng babaeng ito.
Lumapit siya sa akin ay minando niya ako ng tingin. "Listen to me. Van is happy
with me. I satisfy him in bed. Walang segundo na hindi siya napapamura habang
kasiping ako. Walang minuto na hindi niya sinasabing mahal niya ako sa tuwing siya
ay nasa ibabaw ko. At higit sa lahat, walang oras na hindi siya nananabik sa
katawan ko."
Sa mga sinabi niyang iyon ay para bang paulit-ulit niyang sinugatan ang puso ko.
Naiimahe ko kasi sa isip ko kung paano niya napapaligaya si Van na hindi ko nagawa.
"Ano man ang gusto niyang posisyon, ginagawa ko."
Nanatili si Morga na nakabaling sa akin. "Kahit igapos niya ako o ibitin, nag-e-
enjoy ako."
"Sakalin man niya ako o pilayan ay wala akong pakialam. Ang mahalaga ay kuntento
siya sa akin sa kama."
"Ha?"
lang maikama niya ako. Samantalang ikaw ay ibinigay mo agad ang sarili mo."
"Aaminin ko na mahal ko pa si Van. Pero ako kasi iyong tipo ng tao na hindi na
namumulot ng bagay na itinapon ko na."
"Bakit?"
"Ha?!!"
...
HABOL ko ang aking paghinga nang makauwi ako sa amin. Pakiramdam ko kasi ay may
nakasunod sa akin. Nagkataon pa na malalim na ang gabi nang mga sandaling iyon.
Si Dudot agad ang aking hinanap. Hindi ko siya natagpuan sa sala kaya hinawi ko ang
kurtina na nagsisilbi naming pinto sa kwarto. Nadatnan ko siya doon na nakagapos.
"H-ha? A-anong nangyayari?!" Abot langit ang aking kaba dahil sa hitsura niya.
Luhaan ang kanyang mukha na puro pasa. "Sino ang may gawa nito sa'yo, Dudot?!"
"B-basta tumakas ka na..."
"H-hindi ako aalis dito nang hindi ka kasama..." Nanginginig kong kinakalas ang
buhol ng kanyang tali. Mahigpit ito kaya nahihirapan ako.
Nang lingunin ko ito ay nahintatakutan kao sa hitsura ni Tiyo Francis. Namumula ang
kanyang mga mata na para bang katitira lang ng droga. "Tsong, ano pong
nangyayari?"
Mabilsi siyang nakalapit sa'kin at sinabunutan ako. "Tangina ka, nagtatanong ka pa,
ha?!" Kinaladkad niya ako.
Gustuhin man akong tulungan ni Dudot ay hindi niya magawa. Nakagapos kasi siya at
hindi makawala.
Hila-hila ako ni Tiyo Francis hanggang sa sala. Sinubukan kong magpumiglas pero
hindi ako makawala sa tindi ng pagkakasabunot niya sa akin.
"Putangina ka, kasalanan mo ito!" Binitiwan niya ako nang mapaharap kami sa isang
lalaki. Ibinalibag niya ako sa paanan nito.
Umupo si Tristan at iniangat ang aking baba. "Alam mo ba kung ano ang pinasok mong
gulo?"
"H-ha?"
Umiling-iling ako habang humahagulhol. "P-parang awa mo na, 'wag mong idamay ang
kapatid ko..."
Humalakhak lang siya at nilingon ang kanyang mga kasama sa likuran. "Did you hear
that?"
Nagtanguan ang ilang mga kalalakihan na armado. Ito rin iyong mga kasama niya nang
pagkatangkaan niya ako.
Gumapang ako at nagtungo sa paahan ni tiyo Francis. "Tsong, maawa po kayo... Wag
niyo pong hayaang mapahawamak si Dudot-"
Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang tadyakan niya ako. "Gaga! Dahil sa'yo,
mamatay ang kapatid mo!"
"Let me explain it to you." Umupo muli si Tristan para magpantay kami. "Alam kong
alam mo ang tungkol sa droga namin. Ngayon ay kailangan tuloy kitang... patayin."
Lalong naglandas ang aking mga luha.
Humawak ako sa tuhod niya. "M-maawa ka. W-wag mong idamay ang kapatid ko.. bata pa
siya... di pa siya tuli..."
Nagtawanan ang dalawa. "Hindi ako papayag na hindi ako mauna." Sabi ni Tristan.
"Bakit hindi na lang tayo magsabay?" Kinikilabutan ako sa mga sinasabi nila.
Inakbayan ni Tiyo si Tristan. "Ang tagal kong pinahinog yan. Baka naman pwedeng
pagbigyan mo na ako."
Dito lang nagliwanag ang mukha ng ng gago kong ex. "Fine. Pero tirhan mo kami ng
mga kasama ko."
Lumabas na ng kwarto si Tristan pero humabol pa ng salita. "Bilisan mo, next ako."
Nang mawala si Trsitan ay mabilis kaming nilapitan ni Tiyo. "Tingnan mo ang ginawa
mo, Veda. Pati kapatid mo ipapahamak mo." Sinesermonan niya ako nang pabulong
habang kinakalas niya ang tali ni Dudot.
"Wag mo kong iyakan. Kasalanan mo ito kaya tayo umabot sa ganito." Nilingon niya
ang bintana. "Dyan kayo dumaan. Inutusan ko na si Urok na humingi ng tulong."
Binaklas niya ang mga braso ko sa katawan niya. "'Wag mo kong yakapin."
"Ha?"
"Ginagawa ko ito para sa buhay niyo. Hindi pa rin kita gusto, Veda. Ikaw ang
dahilan kung bakit minahal ng nanay mo ang kapatid ko!"
"Kapag nagkita kayo ng mama mo, pakisabi na lang na mahal ko pa rin siya-" Hindi na
niya natapos ang kanyang sasabihin nang may biglang bumaril sa kanya.
"Sabi na eh, traydor ka." Biglang sulpot si Trsitan papasok ng kwarto. "Well,
anyway, plano rin talaga kitang patayin pagkatapos ko dito sa dalawa. Gusto kasi ng
boss namin, malinis."
Kahit
luhaan ako ay pinilit kong tumalon makatakas lang sa kanila. Mabuti at nasambot ako
ni Dudot kaya kahit papaano ay hindi ako napilayan. Plakda kaming dalawa sa
nasirang lona.
Nang makabangon kami ni Dudot ay agad kaming nanakbo kahit masakit ang mga balakang
namin. Naninigas ang mga tuhod ko sa takot pero sinikap ko paring makatakbo.
Kailangan kong mailigtas si Dudot. Kailangang hindi masayang ang buhay at
sakripisyo ng aming tiyo.
Nang mapadpad kami sa damuhan ay natalisod ako. Saka ko lang namalayan na may pilay
pala ang kanang paa ko. Sa pagkakatalon ko ito mula sa bintana.
Mukhang wala nga yata balak si Dudot na iwan ako kaya pinilit ko na lang tumayo.
Kahit masakit ang kanang paa ko ay nagawa kong tumayo. Iika-ika nga lang ako. Ito
rin marahil ang dahilan kung bakit nahablot ako ni Tristan.
"'Got you!" Natatawang sabi ng lalaki habang nakayapos sa akin nang mahigpit.
"A-ate-" Lalapit sana sa akin si Dudot nang tadyakan siya ng isang lalaking
kasamahan ni Trsitan.
Tinakpan ni Tristan ang aking bibig dahil sa lakas ng aking pag-iyak. "Akin ka na,
Veda. I'm gonna fuck you hard before I kill you." Inihiga niya ako sa damuhan.
Idinipa niya ang aking mga braso at saka ako hinalikan sa leeg.
Nagtitili ako pero wala akong magawa. Masyado siyang malakas para makakawala ako.
"Pucha, ang bango mo..." Sabay halik niya sa leeg ko. Pinunit niya ang damit ko
sanhi para lumitaw ang bra ko. "Damn boobs." Napamura siya nang makita niya ang
harapan ko.
Nagpumiglas ako pero sinuntok niya ang tiyan ko. Halos hindi ako makahinga dahil
sinikmuraan niya ako. Sinampal niya ako nang malakas para mapahiga muli ako.
"Listen to me, bitch..." Hinihingal siya habang pisil-pisil ang pisngi ko. "I'm
gonna fuck you 'till you die, alright?"
"That's not gonna happen." Isang lalaki ang nagsalita sa di kalayuan. Pinilipit
nito ang leeg ng isang kasamahan ni Tristan.
May lumapit pang isang kasamahan ni Tristan kay Van pero walang kahirap-hirap niya
itong pinatumba. Nawala ito agad ng malay nang mabalian niya ng braso.
Humugot ng baril si Tristan. "W-what the fuck-" Bago pa siya makabaril ay bigla
siyang tumilapon mula sa aking ibabaw nang tadyakan siya ng isa pang lalaki.
Hindi ako makapagsalita. Napatingin ako kay Van na nagdidilim ang mukha. "I'm gonna
kill them all."
JAMILLEFUMAH
@JFstories
=================
Chapter 26
Chapter 26
Si Van Batalier at Panther Foresteir, narito? Paano nila nalamang nasa paganib ako?
Paanong silang dalawa pa talaga ang magkasamang nandito para iligtas ako?
Madilim ang mukha ni Van habang nakatitig sa akin. Mariing nakakuyom ang kanyang
mga kamao. "I'm gonna kill them all." Tiim-bagang siya.
"No." Salungat ni Panther na nakaalalay sa akin. Umigting ang panga ng lalaki. "Ako
ang papatay sa kanila."
Hindi yata nagustuhan ni Van ang sinabi nito. "You should stay here for Veda. Ako
na ang bahala sa kanila."
Kumibot ang ugat sa sintido ni Van. "I'm the one who will attack."
"I'm here to save Veda." Napatayo na si Panther at napabitaw sa akin. "How about
you? Ano bang ginagawa mo dito?"
"Are you stalking her? Because it's bullshit to remind you that you have a
girlfriend."
Naningkit ang mga mata ni Van. "And how about you? Paano mo nalaman na nasa
panganib siya?"
"Huh?"
"I think you're the one who is stalking her, aren't you?"
Tila napikon si Panther. "Pinagbibintangan mo ba ko?"
"Tama na!" Inawat ko na sila. "B-baka gusto niyo muna kaming tulungan ng kapatid ko
bago kayo mag-away." Gumaralgal ang tinig ko.
Lumapit ako kay Dudot na nawalan ng malay. Tinapik ko ang batang lalaki
"Dudot..."
Hindi namin namalayan na nakatayo na pala si Tristan. Mabilis nitong dinampot ang
baril at itinutok sa dalawang lalaki.
Nanlaki ang mga mata ko. Kamuntik na akong mapasigaw sa takot kung hindi lang agad
ay bumagsak din si Tristan sa lupa agad. Bago pa nito kasi makalabit ang baril ay
may sumipa na sa likuran nito.
Sino kaya ang may gawa niyon? Kaya pala ang kalmado lang ang dalawa kahit natutukan
na sila ng baril.
Napalunok ako. Kilala ko ang lalaking ito na may asul na mga mata.
Si Rix Montenegro!
Naka-over all black ito. Ang awra nito ay matapang, nakakatakot sa kabila ng
perpekto at maamong mukha. Sa dilim ay kitang-kita ang kulay karagatan nitong mga
mata na para bang palaging walang pakialam sa paligid.
Napatili ako ng hilahin ni Rix si Tristan sa buhok para ibangon at paluhurin. Nang
ayaw nito lumuhod ay binali niya ang braso nito. Dinig ko pa ang pagkabali ng buto.
"This guy deserves to die in my hands." Malamig na sabi ni Rix na para bang wala
lang sa kanya ang pumatay.
"Wait, Rix." Awat ni Van. Napatingin siya sa amin ni Dudot. "I'm not done with
him." Lumapit siya kay Tristan at kinwelyuhan ito. Iniangat niya ito sa ere.
"M-maawa ka -"
Kandaubo
si Tristan nang ibagsak niya sa lupa. "W-wag niyo akong papatyin... mananagot kayo
sa batas..."
Napangisi si Panther. "Do you even know who are you talking to?"
"Ha?"
Sinipa ni Van sa mukha si Tristan sanhi para bumaligtad. "Don't worry, I'm not
gonna kill you."
Sinenyasan niya si Panther at Rix. Lumapit naman ang dalawa kay Tristan at
pwersahang ibinuka ang mga hita ng lalaki.
Nang makabuka na ang mga hita nito ay pumwesto si Van sa gitna. Pagkatapos ay
pinagtatadyakan niya ang harapan nito.
Halos mamilipit sa sakit si Tristan. Magsisigaw man siya ay wala siyang magawa. Sa
huli ay hinimatay siya.
Habang pinapanuod ko sila ay nanggigigil ako. Kulang pa iyon sa mga ginawa niya sa
akin at sa tiyo ko.
Pinagpag ni Panther ang mga kamay niya. "Nasaan ang ibang kasama ng mga gagong
iyan?" tukoy niya kina Tristan.
Tumalikod si Panther. Mukhang babalik siya sa lugar namin. Sumunod naman si Va,
ngunit bago umalis ay nilingon niya si Rix na nasa unahan ko.
"Stay with her, man." Utos ni Van sa lalaki. Nang lingunin niya si Panther ay
tinanguan niya ito. Mukhang nagkasundo na sila ng dalawa ang aatake.
Si Rix? Professor?
Bago umalis ang dalawa ay nagsalita muna si Van. "Please don't try to kill her."
"M-mag-iingat ka."
"Ouch." Nakangising ani Panther. Napahawak pa siya sa kanyang sintido pero halatang
nagbibiro lang.
Mahinang sumagot si Van. "I will." Pagkasabi niyon ay umalis na sila. Hanggang sa
nawala na ang dalawa at nagtungo na sa dilim.
Nakarinig na lang ako ng mga putok ng baril sa kalayuan. Napayakap ako nang mariin
kay Dudot nang marinig namin ito. Natatakot na baka may mangyari sa kanilang
masama. Natatakot ako na baka mapahamak sila.
"Paano sila?"
Napalingon muna ako sa aming bahay. Nananalangin ako sa aking isip na sana ay
makauwi silang ligtas.
...
NAPAKURAP ako habang nakatitig sa kisame. Iniisip ko na lang na panaginip ang mga
nangyari. Hanggang ngayon kasi ay hindi pa rin ako makapaniwala. Parang kahapon
lang nangyari ang lahat. Na-raid ang bahay namin,
nahuli ang mga tauhan ni Tristan maging ang iba pa naming kapitbahay na tulak din
pala ng droga sa lugar namin. At... namatayan kami ng tiyuhin.
Nakapangalumbaba kasi ako nang lumapit siya sa akin. Katatapos lang ng libing ni
tito Francis. Kapwa pa rin kami nakasuot ng itim na damit. Hindi ko akalaing
iiyakan ko siya kahit madalas ay naiinis ako sa kanya.
Bago ang burol ay sandamakmak na tanong ang pinagdaanan namin. Iba't ibang
imbestigador ang hinarap namin. Sa huli ay napatunayan din na ang may sala ay si
Tristan. Patung-patong na kasi ang inihain sa kanya ng kapulisan.
Malaki ang naitulong sa amin ni Urok dahil siya pala ang tumawag ng mga pulis. Ayon
din kay Tiyo bago siya nabaril ay inutusan niya ang kaibigan. Nakakalungkot lang
dahil hindi inaasahan ni Urok na hindi niya na madadatnan ang kanyang kumpare.
Ayon sa isang pulis, may mga ilang kalalakihan daw na walang malay tao ang nadatnan
nila doon nang gabing iyon. Nakakasiguro ako na hindi na nila nadatnan sina Panther
at Van dahil wala sa deskripsyon nila ang mga mukha nila.
Paano kaya nalabanan ng dalawang iyon ang mga armadong lalaki na kasamahan ni
Tristan? Na-imagine ko tuloy sa isip ko na mga ninja sila o karatista. Halos lahat
kasi sa mga tauhan ni Tristan ay binalian nila ng buto at binasagan ng mukha.
Noong una ay abot langit ang aking pag-aalala kay Van. Pero nang marinig kong
kausap ni Rix sa cellphone si Van ay nakahinga na ako nang maluwag.
Sa huling lamay naman ay dinalaw ako Panther para nakiramay. Sobra-sobra rin ang
pasasalamat ko
sa lalaking iyon. Kung hindi sila dumating ni Van ay baka pinaglalamayan na rin
kami ni Dudot. Mabuti na lang at stalker ko silang dalawa. Haba ng hair ko, bes.
Yumakap siya sa akin. "W-wala na si Tsong Francis. Ibig sabihin ba nun ay darating
na si Mama?"
Naglandas ang mga luha ko sa tanong niya. "O-oo. D-darating si Mama..." Pero ang
totoo ay hindi ko na alam kung magpapakita pa ba siya o kung nasaan na siya. Ni
hindi niya siya nagpakita kahit sa mga araw na nakaburol ang tiyo namin.
Saka lang luminaw sa akin ang istorya ng mga magulang ko. Dati pa lang kasintahan
ni Tiyo Francis ang mama ko. Ang kaso ay nahulog ang loob ni mama sa kapatid ni
Tiyo - ang tatay namin ni Dudot. Kaya siguro ganoon na lang ang galit sa amin ni
Tiyo nang iwan kami sa kanya ni Mama.
Rest in peace, Tito Francis. Rest in peace din kay Betchin dahil buong burol silang
magka-holding hands ni Urok. Hinila ko sa isang sulok ang babae nang mamataan ko na
naman sila. "Ano bang pumasok dyan sa kokote mo, beks? Alam mo ba kung ano ang
ginagawa mo?"
"Mahilig ako sa maitim. Titigan mo siyang mabuti." Itinuro niya pa sa akin ang
gunggong. "See? Di ba mukha siyang rapper na foreigner?"
"Ha?"
Napapailing
ako na iniwan siya. Si Urok naman ang nilapitan ko. "Konting hiya naman, Ninong."
Sarkastiko kong sabi sa kanya.
"Veda, hindi tayo pwede. Gusto ko si Betchin dahil sa amoy niya. Nakakatukso talaga
ang amoy niya."
"Mahal ko ang kaibigan mo, Veda." Bigla siyang sumeryoso. "Marami na kaming
pinagdaanan at hindi na iyon magigiba-"
Napakamot siya. "Isang linggo pa lang ba? Para kasing ilang taon na." Sabay kindat
niya kay Betchin.
Umikot ang bilog ng mga mata ko. "Bahala na nga kayo sa buhay. Basta 'wag mong
sasaktan ang kaibigan ko!"
Ngumisi ang nangingitim na gilagid ni Urok. "Sa kama lang ako nananakit."
Pota.
...
HINDI ko nadatnan si Dudot sa bahay pagbangon ko mula sa higaan. Nasaan kaya ang
batang iyon? Baka kasama na naman si Sakang na kasintahan niya. Napapabayaan na rin
kasi ni Urok ang batang iyon dahil abala ito kay Betchin.
Nagising ako sa katok sa pinto kaya lumabas ako ng kwarto. Binuksan ko ang pinto at
ganoon na lang ang gulat ko ang iluwa niyon si Van.
Yayakapin ko sana siya para magpasalamat. Napahinto lang ako nang makita ko ang
kamay niya na may nakasalikop na palad. Sa likuran niya pala ay naroon si Morga na
naka-holding hands sa kanya.
Parang biglang may tumarak sa dibdib ko. Tila mabubuwal ako sa aking pagkakatayo.
"Pasok kami, ha?" Hinila ng babae ang lalaki. Naupo sila sa pagkapasok sa amin.
"A-anong atin?" tanong ko sa kanila upang alamin kung bakit sila nandito.
"Sige lang."
"Naiwan kasi ni Van ang wallet niya. Hindi tuloy kami makapagcheck in."
"Ha?"
Nagkatitigan bigla ang dalawa na may saya sa mga mukha. Napakagat-labi pa si Morga.
"Pwede ba kaming mag-sex saglit dyan sa kwarto niyo? Don't worry, mabilis lang
kami. Magpaparaos lang."
Ang sakit.
JAMILLEFUMAH
@JFstories
=================
Chapter 27
Chapter 27
Napatulala ako. Baliw yata talaga ang babaeng ito. Akalain mong dito pa nila balak
magparaos sa pamamahay ko!
Napalunok ako. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko.
Biglang siyang ngumiti dahilan para magmukha siyang demonyita. "I was just
kidding."
"Ha?"
Napahalakhak siya. "Di ka na mabiro. Actually, we already made out doon sa sasakyan
niya."
Hindi nakakatawang biro iyon. Isa pa, bakit kailangan niya pang sabihin sa akin na
nag-make out sila sa sasakyan? Namumuro na talaga ang babaeng ito.
"We came by here para ibigay ito sa'yo." Inabutan niya ako ng card.
Kinuha ko iyon.
Napabuga ako ng hangin. May kutob ako na may hindi magandang mangyayari kapag
pumunta ako.
"Please, bessy. Pumunta ka, pretty please." Nagmamakaawa ang kanyang mukha.
Sa Linggo pa iyon pero bakit bigla yatang kinabahan ako. Parang ayaw ko ng marinig
kung anuman ang ia-announce niya. Natatakot ako na baka makasakit sa akin iyon. Sa
pagkapit pa lang niya sa palad ni Van ay parang alam ko na iyon.
Tumayo na siya na
magkahawak kamay. "See you there, best friend." Humalik siya sa pisngi ko.
Nang hagipin ko ang mga mata ni Van ay nakatanaw lang ito sa malayo. Hindi man lang
niya ako magawang tingnan.
Palabas na sila nang awatin ko. "Morga, pwede ko bang makausap si Van?"
Nadismaya ako. Pero kailangang makausap ko siya ngayon dahil ito na lang ang
pagkakataon. "G-gusto ko lang magpasalamat sa kanya."
"Go on." Nakaangat ang isang kilay ni Morga. "Bakit hindi ka na magpasalamat
ngayon?"
Kumuyom ang mga kamao ng bruha. "Fine. Pero mainipin ako, kaya bilisan nyo."
Padabog na lumabas ang babae. Kulang na lang ay lumubog ang mga paa sa lupa sa
sobrang bigat ng mga hakbang niya.
"Ha?"
Umiling ako. "W-wala na." Parang nakapahirap sabihin ng mga katagang ito. Ang totoo
ay marami akong nais sabihin sa kanya. Kabilang na doon na mahal ko pa rin siya.
"I just want you to know that I'm gonna marry Morga."
Para akong naitulos sa aking pagkakatayo dahil sa sinabi niya. Tila ba binayo nang
daang beses ang aking dibdib, hindi ako makahinga.
Pumatak ang aking luha pero mabilis ko itong napunasan. "W-wala na."
Isa-isang nagpatakan ang mga luha ko. Subalit mabilis din na naaagapan ko ito.
Ayoko na makita niya akong lumuluha. Ayaw ko na makita niya akong nasasaktan sa mga
sinasabi niya.
Gustuhin ko mang bawiin ay ano naman ang laban ko? Pag-aari na siya ng iba at
kasalanan ko iyon.
Kung bakit naman kasi huli na nang malaman kong mahal na mahal ko pala siya.
Kasalanan ko dahil itinaboy ko siya.
Kaso napipilan ako. Hindi ko tuloy nasabi na siya pa rin talaga ang mahal ko. "S-
salamat ulit..."
Kung sana ay hindi ako puro sana. Kung nasabi ko lang na mahala na mahal ko pa rin
siya.
....
"UHM... sige pa..." Ungol ng isang babae. "Sige pa... ang sarap..."
Sino kaya iyon? Nandito pa lang ako sa pinto ay naririnig ko na ang ungol na iyon.
Saka ko lang nadiskubre na nagmumula ito sa kwarto. Halos tadyakan ko iyon nang
buksan ko sa pag-aakalang may ginagawang milagro si Dudot at Sakang.
Nang makilala ko ang lalaki na nasa ibabaw niya ay pinagbabato ko ng mga bagay na
nahahawakan ko. "Hayop ka! Ang tulis mong negro ka, pakyu ka!"
"Mahal ko siya, Veda." Maluha-luhang ani Bethcin. "Please, Veda, wag ka ng mag-
alala." Niyaakap niya ulit ako. "Mahal ko siya at wag ka ng mag-alala sa akin."
Kumalas ako kay Betchin na nakayakap sa akin. "Bakit dito, beks? Di nyo ba afford
ang motel?"
"Sori. Natukso kasi ako sa kanya. Nadatnan ko kasi siyang pawisan habang nililinis
itong bahay nyo."
Pawisan? Ew!
Nagmamanya akong humalukipkip. "Galing din ako sa inyo para kausapin ka tungkol
dun, pero wala ka naman. Iyon pala ay niyayari ka na ng ninong ko."
"Sori na.
"Hindi na ba talaga magbabago yang isip mo? May anak siya, beks."
Napayuko ako.
"Alam ko lahat, Veda." Lumapit siya sa akin at hinuli ang aking kamay. "I can take
care of myself. Hindi mo na kailangang mag-alala sa akin."
"He's badass."
"Weh?"
"Hay naku. Wag ka ng magkwento kapag ng tungkol sa inyo kapag nasa kama."
"Saan?"
"Alam ko."
"Kapag nababaril yung bida, anong ginagawa niya? Dinudukot niya yung bala sa loob
ng sugat niya."
Tumango siya.
"Pagkatapos ay pinaiinitan niya ang kutsilyo niya bago itapal sa sugat niya para
maimpit ang pagdurugo at magsara ang sugat?"
"Masakit di ba?" Lumamlam ang mga mata ko. "Sa tingin ko ay kailangan ko rin
maranasan iyon para maimpit ang pagdurugo ng sugat ko."
"Di ko magets."
"Kailangang nandoon ako kapag nagpropose si Van kay Morga. Alam kong masakit pero
iyon
lang yung paraan para matanggap ko, para gumaling ang sugat at sakit na
nararamdaman ko."
Saka niya lang ako naunawaan. Napayakap siya sa akin. "At nandoon din ako para
alalayan ka, beks."
"Ah, beks, may favor sana ako sa'yo." Kumalas siya sa akin.
"Ano yun?"
"Ha?"
Peste!
...
NAPAHUGOT ako nang malalim na paghinga nang matanaw ko na ang gate nila Morga.
Heto na yung isang gabing iniyakan ko. Ngayong gabi na ang oras na kinatatakutan
ko.
"O-okay lang ba itong suot ko?" Tanong ko kay Betchin pagbaba namin ng tricycle.
"Nakakainis nga, beks. Kasi ang ganda mo pala. Tapos ako parang binalot na suman.
Eh, halos magkahawig lang naman ang dress natin."
Pinahiram lang ako ni Betchin ng isa sa mga dresses niya sa wardrobe. Wala naman
kasi akong pambili ng dress na mamahalin. Mabuti na lang at supportive siya sa
akin. Gusto niya talagang matalbugan ko si Morga.
Kulay asul ito kaya lumitaw ang kaputian ng balikat ko. Loose ang kanugnog na palda
nito at hindi kahabaan kaya nakalitaw din ang nakakasilaw ng legs ko. Pinaganda rin
ni Betchin ang aking mukha dahil may likas siyang talento sa pagme-make up.
Samantalang ako ay pinakapal ko lang ang kanyang kilay at pinamaga ang nguso sa
lipstick dahil wala naman akong alam sa pagme-make up.
Grabe ang ganda pala ng bahay ni Morga. Tama nga ang balita sa university namin na
sia siya sa pinakamayaman naming mag-aaral doon.
Napakaraming tao. Pulos mga pasosyal ang suot. Mabuti na lang at naka-dress kami
kaya nakakasabay kami ni Betchin.
Napaliligiran ang bahay ng mga ilaw. Kahit ang dalawa nilang pool ay punong-puno
rin ng mga ilaw.
Nagkalat ang waitress sa paligid. May kanya-kanya rin usapan ang mga bisita na
aakalaing foreigner dahil panay english ang sinasabi.
Ilang sandali pa'y sinalubong na kami ni Morga. "Hey, girls. Nasaan ang partner
nyo?"
Natawa siya. "Kailangan nyo ng partner or else hindi kayo pwedeng pumasok."
"Seriously."
"Sayang naman ang punta nyo kung wala kayong partner." Napapailing pa si Morga na
parang nang-aasar.
Iba ang aura niya ngayon. Lalo siyang gumwapo dahil sa suot niyang toxido.
"Okay lang ako sa labas. Mauna na kayo, Veda." Bumaling sa akin si Betchin.
"Pero-"
Kinuha ng kulukoy ang kamay ni Betchin at inilagay sa braso. "She's wid me."
----
I'm sorry I haven't updated in a while. I've been just busy with the real world
these past days. But I promise to resume the normal updates this week.
To those lovely people who sent me DMs on Twitter and messages on Facebook, thank
you! I'm sorry if I haven't replied to all the messages, but I want you guys to
know that I appreciate you all. Saranghaeyo!!
JAMILLEFUMAH
@JFstories
=================
Chapter 28
Chapter 28
NAKASIMANGOT si Betchin nang makapasok kami sa bahay ni Morga. Hindi nga masasabi
na bahay lang ito dahil para itong palasyo. Tulad nito iyong mansyon na inuuwian ni
Van. Nagtataka tuloy ako kung paano napadpad si Morga sa university namin kung
ganito pala siya kayaman.
"Problema mo? Bakit dilim niyang mukha mo?" Sita ko kay Betchin na naka-abrisiyete
kay Urok.
"Ha?"
"Inimbitahan niya lang yata tayo rito para ipahiya. Akalain mong kamuntik na tayong
hindi makapasok."
"May masama akong kutob. Parang may something na mangyayari na hindi ko gusto."
Meron naman talagang hindi magandang mangyayari. Iyon ay iyong magpopropose si Van
kay Morga. At alam kong masasaktan ako kapag nasaksihan ko iyon. Pero iyon lang ang
paraan para matanggap ko pag-aari na talaga siya ng iba.
Tinapik ko si Panther na nakahawak sa kamay ko. "Ano na naman ang eksena mo? Bakit
bigla ka na lang sumusulpot?"
"I just save your ass again, and here you are, still asking me why am I here."
Ngumisi siya.
Nakasuot si Panther ng polo na kulay itim na pinapatungan ng formal white coat kaya
lalong pumusyaw ang maganda niyang balat. Sa pang-ibaba naman ay fitted jeans na
ripped ang bandang tuhod. Hindi ko alam kung paano niya napag-partner ang formal at
rugged attire niya. Pero isa lang ang masasabi ko, magaling siyang pumorma. At
mukha siyang bad boy na may baby face dahil sa hikaw
"I think you still don't figure out kung gaano ako kaguwapo ngayon." Aniya sabay
himas ng baba.
Umikot ang bilog ng mga mata ko. "Hindi mo pa rin sinasagot ang tanong ko. Bakit ka
nga narito?"
Biglang sumeryoso ang kanyang mukha. "I just wanna say good bye."
Napangiti siya. Kahit sinong babae ay malalaglag ang panga kapag nakita ang ngiti
niya. "I need to find a subject."
"Subject? Bubuntisin?"
Tumango siya.
Humarap siya sa akin at pinaningkitan niya ako ng kanyang mga mata. "Did I hurt
you? Are you falling with me?"
"Come on, guys." Biglang sumingit si Morga. "Ipapakila ko kayo sa parents ko."
Sumunod kami sa kanya hanggang sa marating namin ang kanilang dining area. As
usual, tulad ng mga napapanood ko sa mga teleserye, sa scene ng mga mayayaman, may
mahabang mesa doon na puno ng mga pagkain. Hindi
"Hi, Dad." Lumapit si Morga sa isang maedad na lalaki at hinalikan ito. "Sila nga
pala ang mga classmates ko sa university." Pagpapakilala niya sa amin.
Tiningnan niya lang kami. Lalong napasimangot ang lalaki nang mapatingin kay Urok.
May mga tahi pa kasi sa siko ang suto na coat ni Urok.
Pero bilib ako kay Urok. Kahit wala sa tamang suklay ang buhok niya, kahit
nagmamantika ang mukha niya ay hindi siya nahihiya. Nakahawak siya sa kamay ni
Betchin na para bang nagmamalaki na kanya ang kaibigan ko. Wala siyang pakialam sa
sasabihin ng ibang tao na nakapaligid sa amin.
Hindi tulad ko, nag-aalala ako. Natatakot ako na baka kung ano ang sabihin ng mga
tao sa paligid ko. Napapansin ko kasing kanina pa sila nakatingin sa akin.
Bakit kailangang Don Miguel ang tawag ni Morga sa ama niya? Gayung pwede naman niya
itong tawaging Daddy Miguel?
Katabi ni Don Miguel ang kanyang asawa, ang Mom ni Morga - si Virgie ayon sa
pagpapakilala ni Morga. Nakasimangot lang ito habang nakatingin sa amin. Tanging
kay Panther lang ito nakatingin. "What's your name, hijo?" Tanong ng ginang kay
Panther.
"Foresteir, huh?" Ani ni Virgie. "Ang alam ko ay nahahanay kayo sa mga mayayamang
angkan."
Hindi ko alam kung bakit kumabog ang dibdib ko. Pihadong si Van ang nasa likuran
ko.
Napalunok muna ako bago ko siya nilingon. Namilog ang mga mata ko nang magtama ang
aming paningin. "V-Van..."
Nakasimangot siyang tumabi kay Morga. Wala siyang imik na umupo kaharap ko.
Tipid siyang sumagot. "Never been better." Pero sa akin siya nakatingin.
Yumakap si Morga sa braso niya. "Everything's all right? It's my birthday tonight."
Nag-angat din ng kopitang may alak si Don Miguel. "For your beloved girlfriend."
Pagkuwan ay tinitigan ni Van si Morga bago ininom ang alak. Mukha siyang vampire na
bida dahil sa suot niyang itim na coat. Lalo tuloy siyang naging guwapo sa paningin
ko. Asar.
ni Morga. Ang hindi lang nila alam ay ngayon siya magpo-propose kay Morga. At hindi
naman siya siguro mabibigo. Sa nakikita ko kasi ay tanggap na tanggap siya ni Don
Miguel at Madam Virgie.
"Let's change the topic." Sabi ni Don Miguel matapos niyang lumagok. "Kaklase mo
nga ba talaga ang mga babaeng ito?" Sabay tingin niya sa amin ni Betchin.
"Yes po." Sagot ni Morga.
Napailing ang si Don Miguel. "I told you, right? Na wag kang makikipagkaibigan sa
mga dukha."
Gustuhin ko mang sumagot ay hindi ko magawa. Naumid ang aking mga dila. Bigla akong
natakot sa hitsura ng ginang na mukahng sopistikada.
Sumimangot ang babae. "I don't like her name. Parang kung saan na lang hinugot."
"And look at their dress." Parang diring-diri si Madam Virgie sa amin ni Betchin.
Kumuyom ang aking kamao. Inimbitahan lang ba ako ni Morga dito para laiitin ako?
"You're much better than her, anak. You don't have to ask me that, you know that."
"She's no one, Morga." Dagdag ni Don Miguel. "She can't even look at us. Mas mataas
tayo sa kanya kaya titingalain ka lang niya."
"I know, right?" Nanunuya ang ngiti ni Morga sa mga labi. "Actually, she's in love
with my boyfriend."
Napaangat
"Ang kaso, ako ang pinili ni Van." Napakapit siya nang mahigpit sa braso ng lalaki.
"Ako ang mahal ni Van at hindi siya."
"How sad." Ani Madam Virgie. "Remember this, Veda." Tumingin siya sa akin. "Ang
mayaman ay para sa mayaman lang. Ang mahirap ay para sa mahirap."
"Urok?" Napangiwi ang ginoo. "Do you know that your dress is unusual?"
"Ha?" Hindi yata naintindihan ni Urok. Naaawa na lang akong napatingin sa kanya.
Natawa si Madam Virgie.
"Ha?"
"Urok."
"Monte..." Napakamot sa batok si Urok. "Del Monte. Ang apelyido ko ay Del Monte."
"Ano pong nakakatawa?" Biglang tanong ko. Hindi ko rin alam kung saan ako humugot
ng lakas ng loob. Sadyang hindi lang talaga siguro ako nakapagtimpi.
Napatingin sa akin nang masama si Madam Virgie. "Are you saying something?" Nagbago
bigla ang timpla ng kanyang mukha.
"She's a bitch."
ni Morga.
"She's a piece of crap. Bastos at walang galang. Laking eskwater. Kaya ko po siya
dinala rito para isumbong sa inyo. Gusto ko pong malaman niyo na siya ang
nagpapahirap sa buhay ko."
Tumayo si Madam Virgie at dinampot ang kopita na may alak. Lumapit siya sa akin at
binuhusan ako sa ulo.
Tumayo si Morga at humarap sa mga tao. "This girl is a bitch. She ruined my party
that's why she deserves this." Dumampot din siya ng alak at ibinuhos sa akin.
Tulala si Betchin sa mga nangyayari kaya tila nanigas ang kanyang mga binti.
"And tonight, she will meet her karma." Pagksabi ni Morga ay bigla niya akong
hinila sa buhok. Kinaladkad niya ako at malakas na iwinasiwas sa lapag. Napahilata
ako sa sahig.
Nakatanga lang sa amin ang mga taong naroon. Kahit ako man ay hindi pa rin
makapaniwala sa mga nangyari. Wala kaong magawa kundi ang lumuha.
Lumapit sa akin si Morga. "You didn't see this coming, did you?" Tatadyakan niya
sana ako nang biglang may humila sa braso niya.
Si Van!
Kumawala sa kanya si Morga. "Wag mong sabihin sa akin na ipagtatanggol mo ang bitch
na-" Hindi na natapos ng babae ang nais sabihin nang sampalin ito ni Van. Sa lakas
niyon ay tila nagdalawang ikot ito sa ere si Morga.
Galit na tumayo si Don Miguel para sugurin si Van. Pero bago pa man ay nasapak na
siya sa ilong ni Panther sanhi para bumaligtad siya sa kanyang kinauupuan. Duguan
ang ilong nito.
Patakbong lumapit si Virgie sa asawa pero nahablot ni Betchin ang buhok nito at
inginudngod sa mesa.
Gumapang si Morga para humingi ng tulong pero walang nagtangka. Lahat ng mga bisita
ay tulala.
Tumayo ako na hiyang-hiya. Pero nawala ang lahat ng iyon nang magtama ang paningin
namin ni Van. Hindi ako makapaniwala sa ginawa niya kay Morga. Na para bang mas
pinili niya ako kaysa dito. Nagtatalo tuloy ang damdamin ko.
Hindi ko alam kung bakit kumabog ang dibdib nang lumapit siya sa akin. Biglang
siyang lumuhod at humugot ng singsing.
=================
Chapter 29
Chapter 29
Narito pa rin kami sa party ni Morga. Nayanig ako sa aking narinig. Hindi naman
malakas ang pagkakabigkas ni Van pero para bang isinigaw niya ito sa akin.
"Ha?" Nanigas ang aking buong katawan. Kahit ang aking bibig ay hindi
makapagsalita. Wala akong ibang maramdaman kundi ang malakas na kabog ng aking
dibdib.
Nasa amin ang lahat ng mga mata. Lahat sila ay nakatingin lang sa amin na para bang
hindi makapaniwala.
Tumayo si Van at kinuha ang aking nanlalamig na kamay. Nang mahawakan niya ito ay
isinuot niya sa daliri ko ang kumikinang na singsing. "I'll be better this time. I
promise, it's your rule now. I swear, I will never be damned again."
Napalingap ako sa paligid. Tila ba huminto ang lahat habang ang lahat ay nakabaling
sa akin, sa amin. Sa sobrang taranta ko ay kusang kumilos ang mga paa ko. Namalayan
ko na lang na nananakbo na ako palayo.
"Veda!" Habol sa akin ni Betchin. Manhid ang aking katawan kaya hindi ko na siya
nagawang lingunin.
Mabilis akong nakalabas ng pinto. Subalit bago ako nakalabas ng gate ay may
humablot sa aking braso. "Veda, wait!"
sa gitna ng aking pagluha. "H-hindi ko alam. H-hindi ko alam ang gagawin ko, hindi
ko alam-"
Bigla akong niyakap ni Panther. Napasubsob ako sa matigas at malapad niyang dibdib.
Nang mapaangat ang aking mukha ay saka ko lang nakita si Van sa di kalayuan.
Nakatayo lang siya habang nakatitig sa amin ni Panther. Para bang hindi siya
makapaniwala sa kanyang nakikita.
Hinawakan ako ni Panther sa magkabila kong balikat kaya muli akong napatingala sa
kanya. "I know, nabigla ka pa sa mga pangyayari. But I have to take you home
first." Marahan niyang tinuyo ang mga luha ko gamit ang likuran ng kanyang palad.
Tumango ako ngunit ang aking mga mata ay nakabaling kay Van.
Kinuha ni Panther ang kamay ko at hinila ako. Ilang hakbang pa lang kami nang may
humila sa kabilang pulso ko.
Si Van!
"Van..."
Nagsalubong ang kilay ni Panther. Wala rin siyang balak na bitiwan ang kabilang
kamay ko.
Napabuga ng hangin ang lalaki. "I'll wait you in my car." Pagkasabi'y saka lang
siyang bumitaw sa akin kamay.
Humarap ako kay Van bago ko tinabig ang kanyang kamay. "A-anong ginagawa mo?"
"Noong una, ako, tapos si Morga, tapos ako ulit?" Nag-umpisa na namang tumulo ang
aking mga luha. "B-bakit mo ginagawa ito? B-bakit mo ako pinapahirapan ng ganito?"
"Veda."
Sinuntok
"I'm sorry."
"V-Van, mahal ka ng kaibigan ko. O-oo, naging masama siya sa akin, pero tao pa rin
si Morga. S-sa tingin mo ba ay ganoon kadali ang lahat kapag nakipagbalikan ka
sa'kin? S-sa tingin mo ba ay maibabalik pa natin ang dati? H-hindi ganoon kadali
ang lahat-"
Napatanga ako sa kanya. Para bang binuhusan ako ng malamig na tubig sa mukha.
"I don't need you to answer now. Handa akong maghintay kung kailan mo ulit ako
sasagutin. But for now," Lumapit siya sa akin. "Let me kiss you. I want you to
realize something."
Nakakapagtakang tila lumubog ang mga paa ko sa lupa. Hindi ako gumalaw at naghintay
na lang na mahalikan niya.
Itinaas niya ang aking baba matapos tumitig sa aking mga labi. Ilang sandali pa'y
siniil niya ako ng halik. Parang humiwalay ang kaluluwa ko sa aking katawan, ni
hindi ko namalayang tapos niya na pala akong halikan.
Maingat siyang kumalas sa akin matapos ang ilang sandali. Kalmado niya akong
nilampasan at naglakad palayo sa akin.
Bakit ganito ang pakiramdam ko? Sa isang iglap, paano niya nabago ang nararamdaman
ko?
...
"OH, REVIEWER MO." Inabot sa akin ni Betchin ang kanyang notebook. "Kailan ka ba
papasok?"
Dinalaw niya ako rito sa bahay namin. "Susubukan ko bukas." Sagot ko kay Betchin.
Umikot
ang bilog ng kanyang mga mata. "Ano ba kasing nangyari sa'yo? Bakit naman kasi
tinakbuhan mo si Van? Di ba mahal mo naman siya? Bakit nilayasan mo siya?"
Napayuko ako. "Mahal na mahal ko siya, beks. Kahit ako ay hindi ko rin alam ang
nangyari sa'kin."
"Iyon naman pala, eh. Wag niyo ng pahirapan ang mga sarili niyo."
"Hindi mo ko naiintindihan."
Napabaling ako sa singsing na isinuot ni Van sa aking daliri. "Iba ako kay Morga.
Hindi ko kaya na maging masaya habang may nasasaktan akong iba."
Napatapik ako sa aking noo. "Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko."
"Simple lang, beks. Balikan mo si Van at sumubok muli kayo. Pero sa pagkakataong
ito, huwag mo nang hayaan na siya ang masusunod." Dinuro niya ako sa dibdib. "Your
rules now."
ng dalawang guwapong lalaki, eh pagsasabayin ko yan. Lalo na't mukha silang parehas
barumbado sa kama."
"Hay, naku. Parehas kayo, ilang araw na rin iyong hindi pumapasok."
Bigla akong tinapik ni Betchin na para bang nanlalambing. "'Nga pala, maiba tayo.
May friend kasi ako, nagpapabili ng Tongkat Ali. Saan ba ako makakabili nun?"
"Ha? May kaibigan ka pang iba bukod sa amin ni Morga?" Umangat ang isang kilay ko.
"Oo nga. Nagpapabili siya sa akin ng Tongkat Ali, saan ba ako makakabili nun?
Kailangan niya kasi e, hindi na kasi siya tumatagal sa kama. Medyo may edad na
kasi."
Hm, parang may naamoy akong malansa. Kaibigan niya nga kaya ang nagtatanong o siya?
"Hindi ko gusto yang mga tingin mo sa'kin, Veda." Aniya nang mapansin niyang may
kakaiba akong tingin sa kanya.
"Well, yung BF niya nga raw kasi hindi na tinitigasan. Kaya kailangan daw ng ganun.
May edad na nga raw kasi."
"Sa drugstore nakakabili nun."
"Nahihiya ako."
Kinuha niya sa akin ang notebook na binigay niya. "Maghanap ka ng reviewer mo."
"Sandali."
Napalabi ako. "Oo na, mamaya. Hihintayin ko lang magdilim para kaunti na lang ang
tao."
Ibinalik
niya sa akin ang kanyang notebook. "Good. Sabihan mo ako agad kapag nakabili ka na
dahil kailangan namin."
"U-uy, hindi ah." Kandautal siya. "M-malakas pa ang isang iyon at laging tirik. N-
nambabalibag kaya yun sa kama."
"Excuse me, gustung-gusto niya ang amoy ko. Mas hinahalikan niya nga ang kili-kili
ko kaysa sa mga labi ko, eh."
"Oh, sige na, umuwi ka na at nakakaduwal ka. Ihahatid ko na lang sa inyo iyong
ipinabibili mo."
Palabas na siya ng pintuan nang balikan niya ako. "'Nga pala, tumawag sa akin si
Van."
"Ewan ko nga kung bakit niya sa akin sinasabi iyon. Iniisip ko tuloy na baka ako
naman ang gusto niyang syotain."
Alam ko kung bakit niya sinabi kay Betchin iyon. Siguro ay para masabi sa akin ni
Betchin ang kalagayan niya.
Tinulak ko na siya palabas ng pintuan. "Sige na, sige na, ingat ka. Marami pa akong
gagawin."
Sinigurado ko muna na wala na siya saka ako maingat na lumabas ng bahay. Patakbo
akong sumakay ng tricycle at nagpahatid sa bahay nila Van.
Ano kayang nangyari sa mokong na yun? Sa laki ng katawan niya nagkakasakit pa siya?
...
Nakakapagtakang bukas ang pinto pero wala namang tao. Hindi ko pa malalaman na nasa
itaas siya kung hindi ko pa naringi ang kanyang ubo.
Nilapitan ko siya agad. "V-Van, okay ka lang?" Naka-boxers lang siya kaya roon agad
ako napatingin sa kanyang harapan.
Tumingin sa akin ang kanyang magagandang mga mata. "What are you doing here?"
Pss. Kunwari pa ang hinayupak na walang alam. Inaasahan niya siguro na darating ako
kaya bukas ang kanyang pinto.
"Wala 'to, trangkaso lang ito." Matamlay ang boses na sabi niya.
"Patingin nga kung may sinat ka." Inangat ko ang kanyang damit at kinapa ang
kanyang abs. "Mainit. May sinat ka nga."
"Wag kang assuming, hindi kita tsina-tsansingan, nuh? Parehas lang ang abs mo sa
noo mo. Kapag mainit yan, ibig sabihin may sinat ka nga."
Iniba ko ang usapan. "Nasaan ang mga kawaksi mo? Sinong mag-aalaga sa'yo?"
Takut na takot ang babae. "Please, Ma'am. Wag niyo pong sasabihin kay Sir na nakita
niyo po ako."
"Ha? Bakit?"
Ganun? Ang walanghiyang iyon, pinalabas na wala ang kanyang mga kawaksi!
Padabog akong umakyat ng hagdan para balikan ang may sakit kuno.
"Dito banda." Itinuro niya ang kanyang harapan. "Masakit iyong banda rito, pwede
bang pakitingnan?"
JAMILLEFUMAH
@JFstories
=================
Chapter 30
Chapter 30
KULANG na lang ay tadyakan ni Betchin ang pinto namin nang pumasok siya. Nang
tingnan ko siya ay nag-aapoy ang kanyang mga mata. "Grrrrr!"
"Kinalimutan mo!"
"A-ang ano?"
"Ha? Hindi, ah. Bakit naman ako pupunta dun?" Lumikot ang aking mga mata.
As if naman na may sakit nga talaga ang kurimaw na yun. Napanguso ako. "'Nga pala.
Pwede ba akong mangutang sa'yo?"
"Tsk. Hindi kasi ako pinag-exam kanina. Kailangan ko raw munang bayaran ng buo ang
tuition ko."
"Ha?"
"Hmm." Napaisip si Betchin. Kaya't ay tinungo niya ang kwarto namin. "May naisip
ako, beks."
"Ha?"
Tumango ako.
"Bakit hindi mo paupahan iyong kwartong iyon? Humanap ka ng boarders. O kahit isa
lang."
"Ha?"
"Tutulungan kitang makahanap ng boarder.
Kapag nakakita agad ako, iyong down payment nun ang ibabayad mo sa tuition mo."
"Pss. Sino naman ang uupa dito eh sobrang pangit ng bahay na 'to?"
"Hindi ako sure. Tingnan mo ngang mabuti, halos inaanay na itong mga dingding
namin."
"Limang libo ang kulang ko pa sa tuition ko. Sigurado kang may uupa dito sa
halagang limang libo?"
...
Pero hindi sila pumayag. Binigyan lang nila ako ng tatlong araw para makapagbayad.
Kung hindi ay hindi ako makakapag-exam at babagsak ako sa lahat ng subjects ko.
Sayang. Akala ko makakalusot. Ayoko kasi talaga paupahan iyong isang kwarto sa
bahay, dahil tiyak din naman na walang uupa roon.
Napatuwid ako nang matanaw ko si Morga. Gusto ko siyang iwasan dahil makakasalubong
ko siya pero huli na ang lahat. Nakita na niya ako kaya't lumapit siya sa akin.
Humalukipkip siya nang makalapit sa akin. "Just so you know, humingi sa akin ng
tawad si Van."
"Ha?"
Hindi ako naniniwala. Hindi ang tipo ni Van ang hihingi ng tawad.
"Kung hindi ka naniniwala, tingnan mo na lang ang ring na ito." Iniangat niya ang
kanyang daliri. Meron nga siyang singsing doon na tulad ng sa akin. "Ibinigay niya
sa akin ito. Siya mismo ang nagsuot ng singsing na ito sa mga daliri ko. Then we
made out last night."
"He's just confused, Veda. Ako pa rin talaga ang mahal niya."
Napangisi ako. "Hanga na talaga ako sa'yo. Ang galing mo kasi gumawa ng kwento."
"Sinabi mo sa parents mo na ako ang nang-agaw sa'yo kay Van. At ngayon, sinasabi mo
sa'kin na ikaw ang mahal niya? Pss. Kung naging author ka siguro, baka natalo mo pa
ang Montemayor Saga ni JamilleFumah."
Napahalakhak siya. "Why don't you ask Van? Pumunta ako sa bahay niya noong isang
araw. He was sick kaya ako ang nag-alaga sa kanya."
Kumuyom ang kamao ko. Pihadong kaaalis ko lang nang dumating siya nang gabing iyon.
Kainis, bakit nga ba umalis pa ako non?!
"Mahal ako ni Van, Veda. Alam ko iyon dahil may nangyari ulit sa amin."
"Wala na akong pakialam sa inyo. Kung pwede lang ay layuan niyo na lang ako."
Pagkasabi ko non ay nilampasan ko na siya at humanap agad ako ng tricycle para
makauwi ako sa amin.
Hindi
ko alam kung maniniwala ako sa mga sinabi niya o hindi. Gayunpaman, nasasaktan ako
sa tuwing maririnig ko sa aking isip ang kanyang mga sinabi, totoo man o hindi.
Kung hindi iyon totoo ay paano niya nalaman na may sakit si Van? Posible ngang
pumunta siya sa bahay nito kagabi at may nangyari sa kanila.
Kilala ko si Van, hayok sa sex iyon. Imposibleng hindian niya Morga gayung nadatnan
ko siyang nakatindig ang bakat sa suot na boxers.
Badtrip talaga ang lalaking iyon kahit kailan. May pasabi-sabi pa siya na mahal
niya ako. May pahalik-halik pa siyang nalalaman sa mga labi ko. Iyon naman pala, sa
huli ay hihingi rin siya ng tawad kay Morga. At binigyan niya pa ng singsing ang
bruha! Katulad pa ng singsing na ibinigay niya sa akin!
"Awat na, Veda... ekkk..." Sabi Urok. Hindi ko namalayan na sinasakal ko na pala
siya.
...
NAPABALIKWAS ako ng pagbangon at agad napatingin sa orasan. Sino bang kakatok ng
ganitong oras?
Pupungas-punas kong binuksan ang pinto. Nawala ang antok ko nang bumungad sa akin
ang guwapong mukha ni Van at ang mabango niyang amoy. "A-anong gingawa mo dito?"
Napatingin ako sa mga bagahe niya. "B-bakit may dala kang ganyan?"
Galit kong tiningala si Van. "At bakit kailangan mong mangupahan? Wala ka bang
bahay?"
Lumikot ang kanyang mga mata. "Kailangan ko ng pera. And now, wala na akong
matutuluyan."
"Weh?"
Napakamot ako. Anong gagawin ko? Hindi ko yata kayang makasama ang lalaking ito sa
iisang bubong.
"At bakit mo naman kailangan ng pera? Para kasing imposibleng maubusan ka ng pera."
"Marami namang ibang paupahan, ah. Bakit itong inaanay na bahay ko pa ang napili
mo?"
Humugot siya ng pera sa kanyang wallet. Naglabas siya ng sampung libo roon. "Take
this. Two months advance yan para sa upa ko."
Napalunok ako habang nakatitig dito. Oras na tanggapin ko ito ay makakabayad na ako
ng tuition ko.
Nang buksan ko ang pinto ay nanlaki ang aking mga mata. "P-Panther?" Napatingin ako
sa mga bagahe niya. "A-anong ginagawa mo dito? B-bakit ka may dalang ganyan?"
"Betchin told me that you're looking for a boarder. Sakto dahil naghahanap ako ng
paupahan."
Nakipagtitigan naman nang masama si Van sa lalaki. Parang may invisible na kuryente
na lumalabas sa kanilang mga mata at nagsasanga sa ere.
Magkabila ko silang tiningala. Anong gagawin ko? Mukhang lalo silang gumuwapo at
lalong gumulo ang sitwasyon ko.
Napapamulsa si Panther. "You have to choose me, Veda, para mabantayan na rin kita."
"Ha?"
"Bakit mo naman siya kailangang bantayan eh andito ako, I can protect her." Umapila
si Van.
"I'm the one who should protect her dahil magiging ina siya ng anak ko."
"I will be her boyfriend again kaya ako ang dapat mangupahan sa kwarto ni Veda!"
Ani Van na nanggagalaiti.
"Kailan pa mangyayari yun, kapag may anak na kami?" Hindi nagpapatalo si Panther.
Kinwelyuhan ni Van si Panther. "That's not gonna happen. Veda still love-"
"Tama na!!!"
Padaskol kong binuksan ang pinto. Bumungad sa akin ang nangingitim na mukha ni
Urok. "Hi, Veda. Nangangailangan ka raw ng boarder sabi ni Betchin." May dala
siyang bagahe. "Pwede ba akong mangupahan sa -"
Hindi na niya natapos ang kanyang sasabihin dahil pinagsarhan ko na siya ng pinto.
Bumaling ako sa dalawa at tinitigan ko sila nang masama. "Kayong dalawa, dun tayo
sa kwarto!"
@JFstories
http://jamillefumah.com
=================
Chapter 31
Chapter 31
Pabulong lang ang aking salita dahil ayaw kong magising si Dudot na mahimbing na
ang tulog. Naiwan naman si Van sa sala.
Aminado ako na malawak ang aming bahay. May dalawa itong kwarto at malawak na
bakuran. Subalit ang kalahati ng dingding na bumubuo dito ay inaanay na. Ang bubong
nito ay butas-butas na. Halos nabubulok na rin ang pintuan namin. Wala kaming
sariling tubig kaya kailangan pa naming mag-igib.
Isa pa, mainit dito sa tanghali. Ang second floor kasi namin ay diretso yero at
wala pang kisame.
"I know. But I like the experience. Gusto kong maranasan ang mga bagay na
nararanasan ng mga dukhang katulad mo."
Tumango siya. "Actually, Red Note Society shouldn't know about this. They'll
probably going to question me for doing this."
"Panther, kung iniisip mo na mapapapayag mo pa rin ako na maging ina ng anak mo-"
"Ha?"
Bumagsak ang balikat ko. "Pero alam mo naman siguro na may mahal akong iba."
para lumitaw ang mapuputi niyang mga ngipin. "That's never gonna happen. Like what
I said, we do not love; we kill."
"I just wanna fuck you, and have a baby from you."
...
"ANO?!!" Nanlalaki ang mga mata ni Betchin. "Kinuha mong boarders sina Fafa Van at
Panther?!!"
"Eh, anong choice ko? Baka dun pa magsuntukan iyong dalawa." Ani ko sa kanya habang
pinapalagutok ang aking mga daliri.
"Saan kayo ngayon matutulog ni Dudot? Alangan namang magtabi sina Van at Panther sa
iisang kwarto eh ang lalaking tao nun."
"Sa sala na lang kami ng kapatid ko. Maganda na rin na kinuha ko iyong dalawang
iyon. Kailangan ko na kasing bayaran nang buo ang tuition ko at graduation fee para
wala na akong iniisip."
Tumayo ako at pinanlisikan siya ng mga mata. "Para hindi ganoon kasakit kapag
sinakal kita!"
"Anong kasalanan? Ha?" Sinunggaban ko siya. "Bakit sila pa, ha?! Bakit hindi ka na
lang humanap ng ibang boarders! Bakit sila pa?! Nanadya kang asim ka!" Hinabol ko
siya.
Bakit ko ba ginawa ito? Bigla ko tuloy nasinghot ang nanunuot niyang amoy.
Napahinto
lang kaming dalawa nang may makita kaming kaming pares ng paa. Nang tingalain ko
ito ay agad akong napatayo. Mabilis kong pinagpagan ang aking pwetan. "V-Van?"
Nakapagtataka ang porma niya ngayon. Simpleng shirt lang ang suot niya at capri
pants. Sa paahan niya ay itim na tsinelas lang ang suot niya, kaya kitang-kita ang
mahahaba niyang daliri sa paa. Kahit simple lang ang ayos niya ay ang lakas pa rin
talaga ng dating ng loko.
Teka, bakit ba ang bango niya palagi? Hindi ba nauubos ang amoy niya?
"Wala akong magawa sa inyo kaya dinalhan kita ng makakain." May dala siyang
lunchbox.
"Ha?"
Tumayo na rin pala si Betchin. "Ah, mauna na ako. Maghahalikan pa kami ni Urok-"
"You should eat, baby." Ani Van matapos ilahad sa akin ang lunchbox na bitbit niya.
Huminto ako at hinarap ko siya. Nanatili lang si Betchin sa gitna namin. "Iyon na
nga, boarder lang kita."
sagot ka na ba?"
"Saan?"
Napalunok ako nang mariin. "H-hindi ko pa alam. Masyado pang magulo ang isip ko.
Isa pa, hindi pa rin mawala sa isip ko si Morga."
"Dyan ka lang." Tiningala ko muli si Van. "Eh, ano yung sinabi niya sa akin the
last time na nagkita kami? Sabi niya humingi ka raw ng tawad sa kanya. Ang sabi
niya ay kayo ulit."
"That's a lie."
"Stay!" Bumaling sa akin si Van. "I thought you and Morga are best friends. So
dapat ay alam mo na ang ugali niya. She's a good liar."
"We kissed, but that's all. Besides, it's just a kiss. It's nothing to me."
"I don't expect you to believe me, but that's the truth. Kung meron mang nasabi
sa'yo si Morga ay kasinungalingan iyon. She touched me, but I never touched her."
Paalis pa lang si Betchin nang mahuli ko ang kanyang braso. "Pero bakit si Morga
pa?" Baling ko kay Van. "Bakit ang kaibigan ko pa?" Halos sakalin ko na ang braso
ni Betchin.
Kulang na lang ay kwelyuhan ni Van si Betchin. "Because she came to me! She saw me
in pain. She told me that we should try. She said that she will help me to forget
you." Mariing nyan gginusot ang damit ni Betchin.
Kumawala sa amin si Betchin na galit na galit. "Patayin niyo na lang ako. Kesa
ginaganito niyo ako, patayin niyo na lang ako!"
...
Malalim na ang gabi pero wala pa rin sila. Bilang kanilang landlady,
responsibilidad ko silang dalawa!
Saka ko lang napansin ang lalaking nakahiga sa sofa sa sala. Nang lapitan ko ito at
silipin ay nanlaki ang aking mga mata. "V-Van?"
Nakabalandra siya maliit naming sofa, lampas-lampasan doon ang kanyang mahahabang
binti. Nakatihaya siya at nakapikit ang kanyang mga mata. Sa itsura niya ay mukhang
lasing siya. Napansin ko rin ang kamay niyang may hawak-hawak pang bote ng alak.
Kinuha ko ang kanyang braso at pilit ko siyang itinayo. Kahit hirap na hirap ako ay
sinikap ko siyang maiupo. Haslo hindi niya maidilat ang kanyang mga mata sa
kalasingan.
Ngumisi
lang siya.
Nang makalapit ako sa kanya ay pinunasan ko ng bimpo ang kanyang namumulang mukha.
"Ha?"
"Lasing ka lang, Van." Hinubad ko ang suot niyang shirt na basang-basa ng pawis.
Lumitaw tuloy ang malaki niyang katawan at mga tattoo.
Nakakainis ang lalaking ito. Kahit pawisan na ay ang bango pa rin. Hmp!
Bigla niyang hinuli ang palad ko. "Veda..."
"V-Van..." Sinubukan kong pagpagin ang pagkakahawak niya sa akin pero hindi pa rin
niya ako binbitawan. Lalo lang humigpit ang hawak niya sa kamay ko.
"I thought you love me..." parang bale na sabi niya. Namumungay ang kanyang mga
mata.
"Pero bakit mo ako pinapahirapan nang ganito. Could you just say that you love me
too?"
"V-Van, lasing ka..." Sa wakas ay nakawala ang palad ko sa kamay niya. Tinalikuran
ko siya.
Bakit ganito ang pakiramdam ko? Bakit bigla yatang nag-iinit ang pisngi ko? Biglang
uminit ang paligid at pinagpapawisan ako.
"Van." Inalalayan ko siya. Inilagay ko ang braso niya sa balikat ko para alalayan
siya.
"It's raining that day, remember? Isang lalaki ang humila sa'yo sa gitna ng ulan at
bigla ka niyang hinalikan."
"You almost forget, don't you?" Itinuro niya ang kanyang dibdib. "I thought you
were Aizel, that's why I kissed you."
Napaatras ako. Oo, naalala ko. Dahil ang araw na iyon ay ang first kiss ko.
"That was me... who kissed you. And after that, I searched for you." Ngumiti siya.
"And then I found you."
"I knew you, umpisa pa lang." Lumapit siya sa akin hanggang sa kulungin niya ako sa
pader.
Ibig sabihin, hindi aksidente noon na nagpahula siya sa akin? Na kilala niya na
talaga ako umpisa pa lang? Na parte ng plano niya na magkatagpo kami?
Akala ko ay kasalanan ko na nahulog siya sa akin dahil sa mga imbentong hula ko.
Hindi pala. Ako pala ang nahulog sa kanya.
"Ha? Pero-"
Pagkuwan ay siniil niya ako ng halik. Gusto ko sana siyang awatin pero ako'y nadala
na rin.
JAMILLEFUMAH
@JFstories
=================
Chapter 32
Chapter 32
"V-Van..." Sinubukan kong kumawala sa kanyang mga labi pero hinila niya ako
pabalik.
"Shh..." Sinalat niya ang mga labi ko. "I won't do anything bad to you. Hahalikan
lang kita, yun lang."
"Ha?"
Napalunok ako dahil doon ako nakabaling sa mapupula niyang mga labi. Sa paningin ko
ay tila ito prutas na para bang matamis at masarap tikman.
Ilang sandali pa'y naglapat na naman ang aming mga labi. Sa pagkakataong ito ay
pumayag na ako dahil naramdaman ko ang labis na pananabik sa kanyang mga halik.
Banayad lang ito at marahan. Hindi nananakit at magalang. Parang dinadala niya ako
sa alapaap. Idinuduyan niya ako sa musikang kami lang ang nakakaalam. Namalayan ko
na lang na sumasabay na ako sa kanyang galaw. At mismong ang mga kamay ko na ang
humihimas sa kanyang matigas na katawan.
Natumba kami sanhi para siya ay kumubabaw sa akin. Habol ko ang aking hininga nang
magkalas kami. "V-Van, sandali... akala ko ba hanggang halik ka lang-"
"Zzzzzz..."
"Van?"
Humihilik na siya. Bwiset talaga ang lalaking ito, pinaasa na naman ako!
Tumayo ako at buong lakas ko siyang hinila patungo sa kanyang kwarto. Nanakit ang
balakang ko dahil sa bigat niya. Ang laki naman kasi niyang tao! Tsk!
Nang maihiga ko siya sa kutson ay saka ko siya pinunasang muli ng bimpo. Hindi ko
maiwasang mapatingin at mapagmasdan ang gwapo niyang mukha.
Ito lang ang sandaling maari ko siyang matitigan nang ganito. Sasamantalahin ko na
mahimbing ang kanyang pagtulog.
Napalabi
ako habang pinagmamasdan ko ang buo niyang mukha. Sa haba ng kanyang pilikmata ay
hindi ko napigilang kalabitin iyon nang bahagya. Sinundot ko rin ang kanyang
pisngi. Hindi ko rin naiwasang pisilin ang kanyang matangos na ilong.
Napabuntong-hininga ako. "Hay, Van, kung alam mo lang... Patay na patay pa rin ako
sa'yo..."
Wala siyang ibang tugon sa akin kundi ang kanyang malalim na paghinga.
"B-bakit kasi sinaktan mo ako?" Pumiyok ako. "I-iyan tuloy, hindi ko alam ang
isasagot sa tanong mo..."
"M-mahal kita, Van... Mahal na mahal... P-pero hindi ko alam kung kaya ko na ba
ulit makipagrelasyon sa'yo..." Napangisi ako bigla kasabay ng aking mga luha. "A-
ang arte ko, ano?" kinurot ko siya nang marahan. "Eh, kasi naman nasaktan talaga
ako..."
"M-mahihintay mo ba ako?" Pinunasan ko ang aking mga luha. "D-dahil kung hindi ay
masasaktan talaga ako. Pero matatanggap ko dahil kasalanan ko..." Pagkasabi'y
tumayo na ako. Palabas na sana ako ng kwarto nang bigla siyang nagsalita.
"V-Veda..."
ba ako o ano.
"V-Veda..."
"Veda..."
Napangiti ako. Ang lalaking ito... kahit sa pagtulog ay binabanggit ang pangalan
ko.
Lumapit ako sa kanya at pinagmasdan muli ang kanyang mukha. Ano kaya ang
napapanaginipan niya at tinatawag niya ang pangalan ko? Inabangan kong magsalita
muli siya.
Mayamaya pa'y bumuka muli ang kanyang bibig mula sa pagkakatulog. "Veda..."
"Let's fuck..."
Lintek na lalaking ito! Hanggang sa pagutlog ay sex pa rin ang nasa isip!
...
"ATE, gising."
Umiling siya. "Hindi, Ate." Inginuso niya sila Van at Panther. "Hayun, oh,
pandesal."
Nanlaki ang mga mata. Anong ginagawa ng dalawang ito? Bakit sila nakahubad?
Dali-dali akong bumangon at tinungo ang dalawa. "A-anong ginagawa niyo? B-bakit
kayo nakahubad?"
Sakto naman nailapag ni Van ang kanyang nilutong almusal sa mesa. "Good morning.
Breakfast muna." Mukhang masarap
"Handa na ang pampaligo mo, Veda." Ani Panther na kasasalin lang ng tubig sa timba.
Hindi rin ako nakaiwas ng tingin sa kumikinang na abs niya.
Piningot ko ang aking sarili. Gising, Veda, gising. Iisipin ko na lang na may
pandesal nga na tulad ng sinabi ni Dudot sa akin.
"Wag mo akong matawag-tawag na baby!" Galit akong nilapitan siya. "Bakit kayo
nakahubad? Alam niyo bang ipinagbabawal ko yan dito sa pamamahay ko?!"
Nagkatinginan ang dalawang lalaki. "Well, it's hot. Hindi ako sanay ng walang
aircon, that't why." Ani Panther. Kahit may ilang dipa ang layo niya sa akin ay
natatanaw ko ang nakabukol sa kanyang harapan.
"Heto ang coffee, baby. Ipinagtimpla kita." Inilapag ni Panther ang isang tasang
kape sa mesa.
"Ha?"
"Tumawag na
"Maglilinis ako ng bahay later. I'll make sure na wala ka ng makikitang alikabok
kahit saan." Si Van.
"Heto ang bill mo sa tubig, bayad na." Inilapag naman ni Panther ang bill ko sa
tubig sa aking harapan.
Kung kakausapin ko naman sila ay baka marinig pa ni Dudot ang maaari naming pag-
usapan na hindi dapat marinig ng isang bata. Minabuti ko na lang na simulan na ang
pagkain. "Umupo na kayo dito at kumain."
Susko! Paano ako makakakain nito? Parehas silang nakahubad at parehas silang
mukhang modelo. Kahit sinong makaharap nila ay maiilang. Kahit sinong babae ay mas
nanaisin na lang na pagmasdan ang maganda nilang katawan kaysa kumain.
"Next time, bawal na maghubad. Lalo niyo lang pinapainit ang panahon."
"A-ah, este, lalo niyo lang pinapainit ang ulo ko." Kandautal ako.
Ano ba naman kasi iyong sinabi ko? Nag-init tuloy bigla ang mukha ko.
"Ikaw, Van, bawal ka na maglasing." Pagkuwan ay humarap ako kay Panther. "At ikaw
naman bawal ka na gabihin. May oras dapat ang pag-uwi niyo. Dapat 10 PM ay nakauwi
na kayo. Gets?"
"Good. Dahil kung hindi ay papalitan ko kayo. Maraming iba dyan na naghahanap ng
mauupahan."
Walang imik ang dalawa sa pagkain. Si Dudot naman ay napapatingin na lang sa akin.
"Ha?"
"Este, ang almusal dito. Kaya naisipan kong sumabay na lang sa'yo sa pagpasok."
Sabay baling niya sa dalawang lalaki.
"Ang sarap namang mag-almusal dito." Sumusubo ng pagkain ang babae pero sa mga
katawan ni Van at Panther nakatingin.
"Ngayon lang yan dahil may tagaluto ako." Sabi ko.
"Para tuloy gusto ko rin magpaupa sa bahay ko." Sabay hagikhik niya.
Nakakalimutan yata ng babaeng ito na siya ang may kasalanan kung bakit nandito ang
dalawang ito.
"Eh, panu naman ako? Ilang araw bago gumaling yun, matitigang ako nito."
"Oo naman."
JAMILLEFUMAH
@JFstories
=================
Chapter 33
Chapter 33
ANO kaya ang ingay na yun? Parang ang daming tao sa paligid.
Bumangon ako at napasilip sa bintana. Ano ito? Bakit ang daming tao? Bakit
nakapalibot sa bahay namin ang mga kapitbahay ko?
Langya. Kaya naman pala nagkakagulo ang buong kapitbahay ko, eh dahil may live show
dito.
Abala lang naman ang dalawa sa pagligo na halatang hindi alintana ang paligid.
Naka-boxers lang sila. Mukha silang bold star habang nagsasabon ng katawan.
Palakpakan ang mga tao nang magbuhos na ng tubig ang dalawa para magbanlaw. Kahit
sa paningin ko ay para bang slow motion ang mga kilos nila.
"Anong ginagawa niyo?" Tanong ko. Pilit kong pinapakalma ang sarili ko.
Umangat ang isang kilay ko. "Alam ko. Pero bakit dyan kayo sa labas naliligo?"
"Sira?" Tinalikuran ko sila at pinuntahan ang banyo. Wala naman akong nakitang sira
maliban sa mga butas sa dingding.
"Ano bang problema kung dito kami sa labas maligo?" Sabay buhos ni Van sa sariling
katawan ng isang tabong tubig. At dahil basa ang kanyang boxers ay bakat ang
kanyang harap.
Napalunok ako. Ibinato ko na lang ang aking paningin sa kung saan. "Problema? Hindi
niyo ba nakikita na pinagpepiyestahan kayo
"What's the difference?" Si Panther. "Kahit naman maligo kami sa banyo ay naninilip
din sila."
Sumunod naman sila sa akin pagpasok ko ng pinto. Doon ako agad napatingin sa
nakabakat na harapan nila.
Ipinilig ko ang aking ulo. Kung saan-saan ko ibinaling ang aking paningin maiwasan
lang ang harapan ng dalawang ito. "Di ba sinabi ko na bawal na kayong maghubad
dito? At bakit ibinalandra niyo pa yang mga katawan niyo?" Sermon ko sa kanila na
pilit umiiwas na tumungo para lang huwag mapatingin sa kanilang namumukol.
"It's my first time na maligo sa labas. Enjoy pala. Tama si Dudot. Masarap maligo
sa labas ng bahay kesa sa banyo." Paliwanag ni Panther.
"Teka. Asan ba ang supot na yun?" Bago ko pa lang hahanapin ang bata ay nakita ko
na ang puwetan nito sa ilalim ng mesa. Nang madukot ko ang kanyang taenga doon ay
piningot ko ito at hinila.
"Aray, Ate!"
Napakamot siya. "Ate, mabait ang mga kapitbahay natin. Nagbago na sila, madalas pa
nga nila akong abutan ng barya-"
"Tumigil
ka! Mabait lang ang mga yan dahil may kailangan." Kinutusan ko siya. "Sabihin mo,
sinuhulan ka ng mga iyon dahil kay Van at Panther, ano?"
Tumango siya. "Pero, Ate, dahil kay kuya Van at kuya Panther ay sikat na ako dito
sa lugar natin. Biruin mo bumait sa akin yung mga kalaro ko-"
"At kaya inuto mo itong dalawa na maligo sa labas para ang makinabang ay ang mga
kapitbahay? Inutusan ka nila, ano?"
"Kumain na tayo, gutom na ako. Isarado ang mga pinto at bintana." Padabog akong
umupo sa tapat ng mesa.
"Here. May kare-kare dito." Inangat ni Van ang takip ng isang bandehado.
"Uy, mukhang masarap yan?" Biglang gumanda ang mood ko. "Ikaw ang nagluto?"
"Bebang meron." Tinabig ko iyon. "Bebang ang pangalan ng lintik na yun. Pinaganda
niya lang kaya naging Beverly."
"Uy, monggo."
Nagsalubong ang mga kilay ko. "Walang Andrea dito, baka Andrew?"
"Andrew?"
"Si Adelle."
"Huh?"
nyan?"
"Si Bechianary Chinnal daw siya, from the city of Golden State."
"Bechianary Chinnal? Wag niya kamo akong echosin, kita mong si Betchin lang yan,
eh."
Pinaningkitan ako ng mga mata ni Van. "What's with you today? Bakit ang sungit mo?"
Tumikhim si Van. "You know what, kung nagseselos ka na may nakakakitang iba sa
katawan ko, you don't have to. Dahil sa'yo lang katawan ko, itaga mo yan sa bato."
"Kapal mo. Eh kung ikaw kaya ang tagain ko?" Kinurot ko siya sa tiyan.
Uy, tigas!
"You should ask me for permission kung gusto mo siyang tawaging Honey."
Umawat ako sa gitna nila. "Oops. Mahigpit ko ring ipinagbabawal ang mag-away dito.
Baka gusto niyong parehas mawalan ng tutuluyan?" Pagkuwan ay hindi ko sinasadyang
magawi na naman ng tingin sa harapan nilang dalawa.
...
Nasa gitna ako ng paglalakad nang may biglang humintong sasakyan sa harapan. Bumaba
ang isang unipormadong lalaki mula rito. "Veda." Tawag niya sa akin.
"Chairman?"
Batalier? Parang kilala ko na. Posible kayang tatay iyon ni Van Batalier?
Napahugot muna ako nang malalim na paghinga bago ako sumama. Wala naman sa hitsura
ng sasakyan niya na mangki-kidnap lang siya.
Dinala niya ako sa isang mamahaling restaurant. Pagbaba namin doon ay inalalayan
niya ako pababa hanggang sa makarating kami sa loob.
Para akong artista. Ang nilalakaran ko ay red carpet at sinasalubong ako ng mga
waitress.
Sa damin ng pwesto sa restaurant na iyon ay isa lang ang hindi bakante. Naroon ang
isang maedad na lalaki na nakaupo at nakaharap sa kopita. Lumapit ako sa kanya
dahil dito ako iginiya ng mga waiter.
Umupo ako.
"Anything you want, hija?" Iniangat niya ang koipta niya na may alak.
Umiling ako. Pinag-aaral ko ang kanyang hitsura. Kulay puti na ang kanyang buhok at
ang kanyang balbas. Sa mga singsing niya na nasa daliri ay kitang-kita na mayaman
nga talaga siya. Kahit sa suot niyang coat ay halatang mamahalin. Meron siyang
hawak na tungkod sa kaliwang kamay mula sa kanyang pagkakaupo.
"Do you know me, don't you?" Tanong niya. Ngumiti siya kaya lumitaw sa bibig niya
ang ilang piraso ng gintong ngipin.
"That's right. And you know what, hija, kung bakit siya nandito sa Pilipinas?"
"Bakit po?"
"Weh?"
Mabilig kong tinakpan ang aking bibig. "Ah, eh... ang ibig ko pong sabihin - talaga
po? Ako po ang dahilan?"
Sumeryoso ang kanyang mukha. "He's my only son. I mean, nag-iisang anak ko sa legal
kong asawa. May kapatid kasi siya sa labas, kaso ayaw pumasok. Anyway, wala namang
ibang magmamana ng mag negosyo ko sa Italy kundi si Van lang as my legal son."
"Ganun po ba?"
"You know, the most expensive perfume in Italy is the most affordable weapon?"
"How can you look at me like that when you don't have a weapon?"
Ano bang ikinagagalit ng matandang ito? Napakamot ako. "Di ba po, terorista lang ay
may laging weapon?"
"You're not getting my point." Umayos siya ng upo. "I am the owner of the most
famous perfume in Italy."
"Wow! Di nga?"
"Ah, tatang - este, Sir. Ano po ba talaga ang gusto niyo pong sabihin sa'kin?"
Matagal niya akong tinitigan bago siya nagsalita. "I want you to stay away from my
son."
"P-po?"
Nagtagis ang kanyang bagang. "Ipapapatay ko ang kapatid mo kapag hindi mo nilayuan
si Van."
JAMILLEFUMAH
@JFstories
=================
Chapter 34
Chapter 34
"I WANT you to stay away from my son." Mariing sabi ni Mr. Batalier. "If you don't,
I will assassinate your younger brother."
Napalunok ako. Mukhang hindi biro ang taong ito. Sa yaman niyang ito ay gasino nga
lang ang magpapatay siya ng tao.
Ibang-iba siya sa asawa niya. Minsan ko ng nakausap ay nanay ni Van pero hindi
naman ganito kasama ang ugali. Hindi man masarap magluto ang ginang ay tiyak naman
na maayos pakisamahan kaysa sa gurang na ito.
"Pfft. Gusto niyo lang pala kaming paghiwalayain, may pa-weapon-weapon pa kayong
nalalaman." Bulong ko.
"Ah... ang sabi ko po, ang kausapin niyo po ay ang anak niyo. Siya lang naman po
ang lapit nang lapit sa akin."
"Why would I do that? Didn't I tell you that he's stubborn?"
"Are you even listening to every word I said? Ikaw ang lalayo sa kanya, hindi siya
ang lalayo sa'yo."
Napapikit ako. Pinipigilan ko ang luhang dapat ay kanina pa lumabas sa mga mata ko.
Hindi ko gusto ang lalaking ito. Hindi ko alam kung ano ang kasalanan ko sa kanya
at kung bakit ganito siya sa akin makipag-usap. "Mahal ko po ang anak niyo."
"Huh?"
"Mahal na mahal ko siya. Pero alam ko po ang kinalalagyan ko kaya hindi niyo na po
ako kailangang pagbantaan pa."
"Lalayuan ko po ang anak niyo. Pero hindi dahil sa sinabi niyo na layuan
"You-"
"Siya nga po pala, hindi ko kailangan ng perfume ng binebenta niyo. Hindi naman po
kasi ako nangangamoy kaya no need na ng pabango."
May hinugot siya sa kanyang coat na picture at inilapag iyon sa mesang kaharap ko.
"You know that girl?"
"I like her for my son. Siya ang gusto kong mapangasawa ng anak ko at hindi ikaw."
Galit akong tumayo at yumuko sa kanya. "Alis na po ako." Pagkasabi'y nanakbo na ako
palabas ng restaurant.
Nang maramdaman ko ang simoy ng hangin sa labas ay saka ako napaiyak. Isa-isang
naglandas ang mga luha. Masyado akong nasaktan sa mga sinabi ng matandang iyon.
Ngayon ko lang naramdaman kung gaano kataas si Van, si Panther. Ngayon ko lang
napagtanto na napakalayo pala talaga ng agwat ko sa kanilang dalawa... lalo na kay
Van.
...
"TULALEY?" Biglang sumulpot si Betchin mula sa likuran ko. Nahuli niya akong
nakatulala. Hindi pa rin kasi mawala sa isip ko ang mga sinabi sa akin ng tatay ni
Van.
Napangiwi
Napabuga ako ng hangin. "Tigilan niyo nga yang sakitan niyo sa kama. Baka mamaya ay
mapahamak ka pa. Pagmumukha pa naman ni Urok, mukhang mamamatay tao."
Iniba ko ang usapan. "Bakit ganu niyong mga K-drama na pinapanuod ko? Bakit kapag
mahirap iyong babaeng bida ay inilalayo ng mga magulang ng bidang lalaki."
"Kasi iyong ang uso. Ang sarap kaya ng feeling na inilalayo ka ng pamilya ng mahal
mo sa mahal mo. Imagine na ipaglalaban niyo ang pag-ibig niyo."
"Hindi rin. Akala ko rin ganun pero hindi pala. Masakit pala."
"Ano bang pinagsasasabi mo? Wag mong sabihin tutol sa'yo ang mga magulang ni Van?"
Napasintido siya. "Shet. Paano kung tumutol din sa akin ang mga magulang ni Urok."
Napakapit siya sa aking braso. "Paano kung ilayo ako sa kanya at paghiwalayin
kami."
Inirapan ako ng babae. Pagkatapos ay bigla siyang napangiti. "Siya nga pala, may
balita ako sa'yo." Bumulong siya sa akin. "Sabi ni Urok ay may kaibigan daw siya na
nakakita sa nanay mo."
Nanlaki ang aking mga mata. "K-kay Mama? S-sa Mama ko?"
Napakapit ako sa kamay niya. "S-saan ko siya makikita?! S-sinong kaibigan ni Urok
ang
nakakita sa kanya?!"
"Easy ka lang. Ang mahalaga ay alam na natin na hinahanap pala kayo ng mama mo."
Halos maluha ako sa sinabi niya. "K-kung hinahanap niya kami... bakit hindi niya
kami matagpuan."
"Ang sabi kasi ni Urok, kabilin-bilinan daw ng yumao mong Tiyo Francis na wag
kayong ituturo."
...
"Wala lang, nag-iinom lang kami." Sagot ni Van matapos lagukin ang kanyang tagay.
Hinuli ni Van ang pulso ko. "Join us." Pinaupo niya ako. "Tagayan mo kami."
Kinuha ko ang alak at sinalinan ang kopita. Ano bang klaseng alak ito? Sa histura
pa lang ng bote nito ay mukhang mamahalin. "Kanina pa kayo nag-iinom?"
Pumaling ang ulo ni Van. "Nasa labas naman kami ng pamamahay mo, ah."
Napatiim-bagang ako.
"Mahal kita..."
"Ha?"
Kahit lasing ang isang ito ay malandi pa rin. "Tama na yan, pasok na sa loob."
Napatitig muna ako dun bago ko ito tinanggap. Kailangang ko ito. Sa dami ng
nangyari ngayong araw na ito ay kailangang magpakalasing ako. Nilagok ko iyon.
Ang lakas naman ng tama ng alak na ito. Dalawang lagok pa lang ay nahihilo na ako.
"Let me ask you one thing, Veda..." Sabi ng lasing na si Panther. "What are you?"
"Ha?"
"I mean, why do I want to fuck you, and to have baby with you?"
"Malay ko sa'yo."
Hindi ko alam kung bakit napahalakhak na rin ako. Saka ko lang kasi namalayan na
nakakalimang tagay na ako.
Napangiti lang si Van. Hanggang sa biglang sumeryoso ang kanyang mukha. "Veda is
one of a kind. Kung dumating man iyong araw na hindi na niya talaga ako matanggap,
siguro ay hindi na ako magmamahal ng iba."
Napangiti si Panther.
"I just want a child, dude. That's all. That's why I wanna fuck her."
"Matulog na tayo, hindi niyo na kaya." Tumayo ako at hinila ko na sa braso si Van.
Hindi na rin ako gaanong makalakad dahil bigla akong nahilo. Pakiramdam ko nga ay
mabubuwal ako sa aking pagkakatayo. Pero ang lahat sa isip ko ay malinaw pa.
Natatandaan ko rin ang mga pinag-uusapan namin kanina. Hindi tulad ng dalawang ito,
mukhang lasing na lasing na talaga.
Bago ako makapasok sa pinto ay napatukod. Hindi ko na yata kayang maglakad. Mabuti
na lang at binuhat ako ni Van.
"S-salamat..." Pinilit kong bumangon na sapu-sapo ang ulo. "P-pero sa sala kami
natutulog ni Dudot..."
"Not tonight, Veda." Hinawi ni Van ang buhok ko na nakaharang sa aking mukha.
Hindi ko na natapos ang aking sasabihin nang bigla niya akong siilin ng halik.
Gusto ko siyang awatin pero hindi ko nagawa. Paano'y hinuli ni Panther ang kamay ko
at hinalikan ito. "A-anong ginagawa niyo?"
Hindi ba dapat ay magagalit si Van sa ginagawang ito ni Panther? Pero bakit parang
nagkasundo pa ang dalawa habang dahan-dahan nila akong hinuhubaran.
Binaklas ni Van ang damit ko. Hindi ko siya maawat dahil nanghihina ang katawan ko.
Hinubad ni Panther ang kanyang damit sanhi para lumitaw ang kanyang magandang
katawan. Sa paningin ko ay para bang pinagpatung-patong ang abs niya sa kanyang
tiyan. Alam kong magada siyang lalaki subalit ewan kung bakit lalo yata siyang
nagmukhang kaakit-akit sa paningin ko. Siguro ay dahil lasing lang ako.
Naamoy ko ang mabangong hininga ni Van nang sumubsob siya sa dibdib ko. Hindi niya
pa nahuhubad ang bra ko dahil inuunti-unti niya ako.
Ang mga labi naman ni Panther ay naglaro sa leeg ko. Ang kanyang mainit na palad
ang pumapaso sa mga hita ko. Masyado akong mahina para sawayin ang dalawa sa
kanilang gusto. Anong plano nila? Bakit nila ginagawa sa akin ito?
At anong laban ko? Paano ko ito lalabanan gayung nananabik din ang katawan ko?
JAMILLEFUMAH
=================
Chapter 35
Chapter 35
HINILA ni Panther ang panty ko sanhi para mabaklas ito mula sa mga hita ko.
Gusto ko siyang bulyawan dahil sa ginawa niya, pero hindi ako makapagsalita.
Sinakop kasi ng mga labi ni Van ang mga labi ko. Hanggang sa naibuka na ni Panther
ang mga hita ko upang pagmasdan ang aking gitna.
Ano bang nangyayari sa dalawang ito? Bakit parang nagkasundo yata sila na
samantalahin ang kahinaan ko?
Sa huli ay binaklas na rin ni Van ang strap ng bra ko. Nang sumulpot ang malulusog
kong dibdib ay nilaro niya ito gamit ang kanyang palad habang ang kanyang mga labi
ay abala sa aking leeg.
Napaigtad na lang ako nang maramdaman ko na ang maninit na mga labi ni Panther sa
aking gitna. Napakagat labi ako nang mag-umpisa ng gumalaw ang kanyang dila sa loob
ko.
Anong gagawin ko para awatin ang dalawa ito? Lasing na lasing ako at nanghihina ang
buong katawan ko.
Siguro ay dala na rin ng kalasingan kung bakit hindi na rin alam ng dalawang ito
ang ginagawa nila.
Sinubukan kong makawala kay Van, ngunit lulong na ako sa mga halik niya. Hindi ko
naman na magawang sipain si Panther dahil nahihibang na rin ako sa ginagawa niya.
Ganito ba talaga ang nagagawa ng alak? Para yata kaming sinapian ng demonyo. Kahit
ako ay hindi makapaniwala sa mga ginagawa namin.
Mayamaya pa'y tumayo si Van sa harapan ko. Binaklas niya ang kanyang sinturon at
agad naghubo. Mabilis niya ring tinanggal ang boxers niya dahilan para tumalbog ang
kanyang malaki at naninigas na pagkalalaki.
ang kanyang ano. Pilit niya itong isinalaksak sa bibig ko. Halos maubo ako sa laki
nito.
Si Panther naman ay naglakbay ang mga labi pababa sa aking hita, sa aking binti,
hanggang sa marating niya ang aking paa. Isinubo niya ang daliri ko roon.
Wala akong maisagot sa kanila kundi ungol. Sino ako para makawala sa dalawang ito
na nag-iinit.
Ilang sandali pa'y tumayo na rin na rin sa Panther ay naghubo. Nanlaki ang mga mata
ko ng makita ko ang kanyang kuwan.
Tinanggal ni Van sa akin ang kanyang ari. Pagkuwan ay para lang bola ang aking
mukha na ipinasa niya kay Panther.
Kinuha ni Panther ang aking baba at ipinasok ang kanyang mahaba sa aking bibig.
Napapikit ako sa laki niyon.
Hinuli ni Van ang aking kamay at inihawak sa kanya. Minamasahe ko ang kanyang
pagkalalaki habang ang kabila naman ay subu-subo ko.
Kumalas sa aking ang dalawa at tinungo ang aking gitna. Ibinuka nila ang aking mga
hita.
"K-kasya ba yan? Iyong isa nga lang alanganin, iyong dalawa pa kaya..."
Nagkatinginan ang dalawa at saka muling humarap sa akin. "Kasya yan." Magkapanabay
nilang sabi. Pagkatapos ay sabay nilang ipinasok iyon.
Napatili ako. Namalayan ko na lang na bumagsak ako mula
sa lamesita.
Akma pa lang niya akong hahawakan nang itaboy ko siya. "Wag... masakit..."
"Huh?"
"Ha?"
Sa likuran niya ay naroon na si Van na may dalang kape. "May hangover pa yata
siya."
Sabay baling ko ng tingin sa dalawa. Nanlaki ang mga mata ko dahil nakaharap ako sa
harapan nila.
Galit akong napatayo nang makita kong kapwa nakaturok ang mga bakat nila. "Bakit
naka-boxers kayong dalawa?!"
"I think you need a coffee. Here." Inabutan ako ng tasa ni Van.
"Veda, bakit hindi na lang kayo ron sa kwarto ko matulog later?" Ani Panther.
"Hey, relax." Itinaas niya ang dalawa niyang kamay. "Ako na lang sana ang matutulog
sa sala. Kayo na lang don sa kwarto ng brother
mo."
Lumapit sa akin si Van at kinuha ang aking pulso. "Let's go inside, pupunasan
kita."
...
"OH, BAKIT nakatindig ang mga balahibo mo?" Taong sa akin ni Betchin nang
mapatingin siya sa braso ko.
"Nangingilabot kasi ako sa naalala ko." Hindi mawala sa isip ko iyong napanaginipan
ko. Hanggang ngayon ay kinikilabutan pa rin ako.
Napangisi siya dahil naikwento ko sa kanya ang tungkol don. "Kung naiilang ka na sa
kanila, bakit di mo na lang paalisin? Sakto nagpapaupa na rin kasi ako. May
dalawang kwartong bakante don sa bahay naminm iyong nasa magkabilang gilid ng
kuwarto ko."
"Eh, ano?"
"Seriously?"
"Seryoso. Balak ko na sana silang paalisin, kaso nga nadatnan ko silang magkatabi
at magkayakap." Nagluha ang mga mata ko. "Naantig ang puso ko."
Tumango ako.
"Talaga? Buti nakabili pa yun, eh nagsusugal lang yun dyan sa may kanto, ah."
"Fine, winner ka na. Let me guess. Sunod na itatanong mo sakin ay kung ano kaya ang
magandang pangalan ng pet mo."
"Anong name?"
...
PAUWI na ako ng bahay nang may madaanan akong babae na nasa kalsada. Nakasandal
siya sa sasakyan na halatang pag-aari niya. Ngumiti siya sa akin nang makita niya
ako. "Hi."
Maganda ang kutis niya at maamo ang kanyang mukha. Makikita sa pananamit niya na
mayaman siya.
Nanlaki ang aking mga mata nang marealize ko. Kung hindi ako nagkakamali, siya
iyong first love ni Van!
"About Van."
"I know, he's rude. But believe me, hindi naman siya dating ganyan."
Tumango ako.
"After niya ma-coma, nagkaganyan na siya. He's a joker, Veda, pero ang laki talaga
ng pinagbago niya."
"Maybe it's because the way kung paano siya pinalaki ng dad niya."
Hindi ko maiwasang isipin si Van nang mga sandaling ito. Lalo na't nakikita ko sa
mukha ni Aizel kung paano niya ine-enjoy ang pagkukwento kay Van.
"Ha?"
"Please."
"S-sige."
"Ha?"
"He has a psychological problem, but it's mild. Hindi kasi biro ang mga pinagdaanan
niya."
Napalunok ako. Naalala ko tuloy bigla kung paano niya ako torturin sa kama.
Tumango ako.
"Ha? Bakit?"
"Kung sino man ang na-meet mo, I think he's fake. Hindi pupunta ng Pilipinas ang
dad ni Van para lang sa ganitong issue."
"Kung totoo man ang sinasabi, there someone is behind all this."
Napaisip ako. Hindi kaya pakana lang iyon ni Morga? Naalala kong sinabi pa sa akin
ni Mr. Batalier na iyon na mas gusto niya raw si Morga kaysa sakin dahil sa picture
na ipinakita niya.
Grrrr!
Bumaba ako ng kotse.
...
Kumunot ang noo ko. "Teka lang! Sino ba ang landlord sa ating dalawa?"
Natameme siya.
Kinuha ko ang kanyang kamay upang tingnan ang kanyang daliri. Nakasuot dito ang
tulad ng singsing na nasa akin.
"What?"
Humugot muna ako nang malalim na paghinga. "My rules now, right?"
"Huh?"
"Kung magiging tayo ulit, rules ko na ang masusunod, di ba?"
Hinimatay siya.
JAMILLEFUMAH
@JFstories
=================
Chapter 36
Chapter 36
"Weh?"
"It's all right. And since mukhang ayaw mo talaga, I think this is the right time
na para humanap ako ng babaeng aanakan ko."
"Panaginip na lang?"
Nasampal ko ang aking sarili. Ano ba itong nasabi ko? Bigla na naman kasing sumagi
sa isip ko iyong napanaginipan ko.
Iniba ko ang usapan. "Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maisip ang dahilan mo kung
bakit ako ang napili mo. Threesome ba ang habol mo?"
Napatakip ako ng bibig. "A-ah... wala..." Ipinilig ko ang aking ulo. Bakit kasi
ngayon pa sumusulpot sa isip ko ang tungkol sa panaginip na iyon?
Napamulsa siya. "Besides, pinagtatawanan na rin ako ng mga member ng Red Note
Society. I should stop this."
"Ewan ko ba sa'yo. Rich kid ka, tapos dito ka lang titira sa bahay ko."
"Di nga? Kahit kasama mo si Van na member ng Black Omega Society? Di ba enemy ang
tingin mo sa kanya?"
"Ha?"
"Don't
"Kind of," napatingala siya. "The leader, Rogue Montemayor Castillo-Saavedra, has
selfishly made a rule about love. Bago pa maaksidente si Van noon, wala na siya sa
BOS."
"No to love?"
"Nang magkamalay siya from coma, inalok pa rin siyang maging part ng frat. Ang
kaso, pumutok ang issue na may hinahabol siyang babae. Ikaw."
"Ha?"
"Rogue, the leader, discovered that Van is already in love with you. So he gave Van
a choice. Either being a BOS or you." Ngumiti si Panther. "He chose you."
"I think Van really loves you. Because if I were given a choice like that, I sttill
will choose my group over love."
"It happened when you broke up with him. Imagine na wala siyang kasiguraduhan kung
maibabalik ka niya, pero mas pinili ka pa rin niya kaysa sa brotherhood niya."
Napasintido siya. "Is that really what they called love?"
"If he's still the member of BOS, I would've killed him before makasama ko siya
dito sa bahay mo."
Tama naman siya. Kaya pala hindi na siya gaanong nakikipagtalo kay Van.
Lumapit sa akin si Panther at hinalikan koa sa noo. "He's a moron. But for me, he
fits for you. Just marry him someday, okay."
"Ha?"
"A-ano?"
Tumango ako. Pagkatapos niyon ay nilampasan na niya ako at naglakad na siya palayo.
Ito na nga yata talaga ang huli naing pagkikita ni Panther. Sa pabor na hiningi
niya sa akin ay pihadong binubura na niya ako sa buhay niya.
Napabatukan ko ang sarili ko nang mawala na siya sa paningin ko. Bakit ba hindi
mawala sa isip ko iyong nangyari sa amin sa panaginip ko? Nakakahiya tuloy iyong
mga nasabi ko kanina.
...
"HINIMATAY si Van?" Nanlalaki ang mga mata ni Betchin nang ikwento ko sa kaniya.
Napaismid ako. "Wala ka ba talagang balak baguhin ang pangalan ng alaga mong tuko?"
Galit akong tumayo. "Fine. Mag-aalaga din ako ng biik, tas papangalanan kong
Betchok."
Napasimangot siya. "Kapag ginawa mo yan, paamuyin talaga kita ng kili-kili ko. At
sisiguraduhin kong hindi ako maliligo ng isang buwan kapag ginawa ko yun."
Napangiwi ako. "Actually, maganda nga ang pangalang Vanther sa isang tuko. Push mo
yan, beks."
Napabuga
...
MASAMA ang tingin sa akin ni Mr. Bataller habang nakaupo kami sa isang restaurant.
Sa mga titig niya sa akin ay para bang gusto niya akong sakalin.
"I told you to stay away from my son." Mariin ang kanyang pagbigkas.
Lalong nagsalubong ang kanyang mga kilay. "Maybe you will know if I made your
younger brother killed."
Napalunok ako. Bigla akong nakaramdam ng takot. What if kung siya nga talaga ang
dad ni Van? What if kung ipapatay niya nga talaga si Dudot?
Napahalakhak siya. "I'm a billionaire, hija. You cannot hurt me with your words."
"M-mahal ko po ang anak niyo. Kahit ako ay wala pong magawa para iwasan siya."
"It's not my problem anymore. Just do what I say, and you and your brother will be
safe."
Matagal ako bago nakapagsalita. Hindi mawala sa isip ko iyong sinabi sa akin ni
Aizel tungkol sa dad ni Van. "P-paano niyo po nakilala si Morga?"
"Remember noong una po tayong nagkita? Sabi niyo na mas gusto niyo si Morga kaysa
sa akin. Pinakitaan niyo pa nga po ako ng picture niya-"
"Bullshit!" Napahampas siya sa mesa. "I'm done here! Ipapapatay ko talaga ang
kapatid mo!"
"S-sandali lang po." Natakot ako nang humugot siya ng cellphone. Baka may tatawagan
siya at uutusan niya ang isang assassin.
"Fine." Nagtipa siya sa cellphone niya. Akma pa lang niya itong ilalagay sa tainga
niya nang may humila sa pulso niya.
Nang tingalain ko kung sino ang may gawa nito ay halos maiyak ako sa tuwa. "V-
Van..."
Kinwelyuhan ito ni Van at iniangat sa ere. "Stay away from the woman I love!" Gigil
na sabi niya sa matanda.
Love talaga?
Namasa ang pundyo ng matanda. Mukhang naihi sa takot. "Y-yes, Sir... napag-utusan
lang naman po ako..."
Tumayo ako at nilapitan si Van. Hinawakan ko siya sa braso. "Van, tama na. Matanda
na si Tatang."
Saka lang kumalma ang mukha niya. "I don't wanna see you again."
"Aizel told me everything. And for your information, he's not my goddamn father."
Nakahinga ako nang maluwag. "Mabuti na lang. Akala ko talag ay ayaw sa akin ng
tatay mo."
"Are you all right? Are you hurt?" Nagtatanong siya pero hindi siya tumitingin sa
akin. Halos ayaw niya ngang humarap sa akin.
malaman mo."
Mukhang nahihiya pa rin siya dahil sa nangyari. Hinimatay kasi siya matapos kong
makipagbalikan sa kanya.
Hinuli ko ang kanyang kamay at hinawakan ito. "Arte naman nito. Uy, harap ka na
sakin."
Ibinato ko ang kanyang kamay. "Kapal mo, ha? Ako pa talaga ang gustong
makipagbalikan sa'yo, ano?"
"Let me think of it. I need to know first kung deserving ka pa rin bang maging
girlfriend ko."
"Bahala ka sa buhay mo." Pagkasabi'y iniwan ko siya. Mabilis akong lumakad palabas
ng pinto.
Hinabol niya ako ng iika-ika. "Wait!" Nahuli niya ang pulso ko.
Inirapan ko siya. Nakakainis talaga ang lalaking ito. Paano kong magagawang magalit
sa kanya gayung napakaguwapo niya. Ang bango-bango pa. Tapos mukhang baby.
Pero kahit mukhang baby, ang hard pa rin ng itsura. Kahit ano pang isuot niya ay
bagay na bagay sa kanya. Mantakin ba namang naka-black shirt siya na fitted perong
dalang-dala niya. Nakalitaw sa kaliwang braso niya ang kanyang mga tattoo, pero
malinis pa rin siyang tingnan. Kumikinang ang dog tag niya sa kanyang leeg at ang
hikaw niya sa kaliwang tainga.
"Thank you nga pala," nakalabing sabi ko. "Kamuntik na akong matrauma dun sa
matandang iyon."
"Hindi ka na niya guguluhin ulit. Inutusan ko na ang mga tauhan ko para damputin
siya at ipatapon sa malayong bansa."
"It's better kaysa patayin ko siya. Hindi ko mapapatawad ang sinumang mang-api
sa'yo."
Napatapik ako sa aking pisngi. Bakit ganito ang pakiramdam ko? Bakit feeling ko
prinsesa ako?
Sinampal ko siya. Ang kaso ay nasalo niya ang pulso ko bago pa dumampi ang palad ko
sa kanyang mukha.
"How about this?" Pagsabi'y kinintilan niya ako nang mabilis pero mainit na halik
sa mga labi ko. "Can I... marry you now?"
Hinimatay ako
JAMILLEFUMAH
@JFstories
Macoy's story 'Retired Playboy' is now updated. Are you looking for Panther? ;)
=================
Chapter 37
Chapter 37
Napatapik siya sa kanyang noo. "Ang tanga mo. Bakit sa importanteng sitwasyon ka pa
hinimatay?"
Umikot ang bilog ng kanyang mga mata. "You mean, umiiwas siya sayo dahil nahihiya
siya last time na hinimatay siya, then ikaw naman ay umiiwas din sa kanya dahil
nahihiya ka na hinimatay ka? Then pagtanda nyo saka nyo marerealize na ang tatanga
nyong dalawa, ganun ba?"
Nagsasalita ito pero hindi ko maintindihan. Para bang may gustung-gusto itong
sabihin sa akin ngunit hindi niya masabi nang buo.
Umiling ang bata na puno ng luha ang mga mata. "A-ate, si Mama..."
"Ano ngang nangyari kay Mama... Nasaan siya?" Pumiyok ako. Kumakabog na ang dibdib
ko sa kaba.
"N-nakita ko na si Mama..."
Nanlaki ang mga mata ko. Naglandas ang mga luha ko.
"A-alam ko na kung nasaan si Mama..."
Hinimatay
si Betchin.
...
"M-Ma?" Garalgal ang tinig ko. Natagpuan ko ang isang payat na payat na babae na
nakahiga sa isang hospital bed. Dito ako dinala ni Dudot.
Umangat ang mukha ni Mama. Nagbalik sa alaala ko ang lahat nang magtagpo ang aming
mga mata. Naalala ko iyong mga panahong umiiyak ang aking ina habang kayakap ako.
Hindi ako maaaring magkamali, siya nga ito.
At kahit tumanda na ang kanyang itsura at nanuyot na ang kanyang mga balat ay alam
kong siya ito. Ilang beses kong pinunasan ang kanyang mga luha nang mamatay si
Papa. Maraming beses kong hinaplos ang kanyang mukha dahil sa pangungulila ko sa
kanya.
"A-anak?" nagsimula na ring maglandas ang kanyang mga luha. Lalo na nang makita
niya na nasa tabi ko lang si Dudot na iniwan niya noong sanggol pa.
"D-dahil ayaw ng Tiyo Francis mo na matagpuan ko kayo. D-dahil masama ang loob niya
sa akin."
Napahagulhol siya.
na ang katawan ko. Pero maniwala ka, hindi kailanman sumuko ang puso ko sa pag-
aasam na matagpuan ko kayo."
Naalala ko tuloy ang sinabi sa akin ni Urok. Ibinilin daw sa kanya ni Tiyo Francis
bago ito mamatay nang gabing iyon na huwag ituturo kay Mama kung nasaan kami.
"P-patawarin mo ako, Veda, anak..." Puno ng luha an gkanyang mga mata nang bumaling
siya sa akin.
Kusang naglakad ang mga paa ko palapit sa kanya. Wala sa sarili ay napayakap na rin
ako sa kanya. Humagulhol ako sa balikat niya. Matagal akong nanabik sa isang ina.
Ikinwento sa akin ni Mama ang lahat. Umalis siya ng bansa para magtrabaho. Sa
kasamaang palad, napadpad siya sa isang malupit na amo. Pero wala siyang choice
kundi ang magtiis dahil gusto niyang makaipon. Apat na taon siyang nagtrabaho
bilang katulong bago bumalik muli ng Pilipinas.
Binalikan niya kami subalit hindi na kami nakatira sa dati naming tirahan. Lahat
naman ng pagtanungan ay itinuturo lang siya sa maling direksyon. To make the story
short, inilayo nga kami ni Tiyo Francis sa kanya.
Napahawak ako sa malamig niyang kamay. Bakas sa mukha niya ang panghihina. "A-ano
pong ginagawa nyo dito sa hospital? P-pwede po bang umuwi na tayo?"
Mapait siyang ngumiti sa akin. Iniba niya ang usapan. "Halika," pinaupo niya ako sa
gilid ng hinihigaan niyang kama. Sa uluhan niya ay kinuha niya ang kanyang bag. May
hinugot siyang
"A-ano po ito?"
"Po?"
Ngayon lang ulit kami nagkita pero ito agad ang ibinungad niya sa akin. Nahihiya
tuloy ako sa kanya dahil sa masasamang naisip ko sa kanya noon.
"Sa inyo iyan, anak. Pasensiya ka na kung maliit na lang iyan, nabawasan na kasi sa
pagpapagamot ko." Nahihiyang sabi niya.
Bumaling ako kay Dudot. "Paano mo natagpuan si Mama dito? Paano mo nalaman na
nandito siya?"
"Dahil dun sa kaklase mo, Ate. Isinama niya ako dito at itinuro niya sa akin si
Mama."
"Ha?"
"Hindi ko rin alam kung paano niya ako nakilala, pero sinabi niya na kilala niya
raw kayo. Kaya dinala niya sa akin si Dudot dito. Morga ang pangalan niya, anak."
...
NAKASALUBONG ko si Morga palabas ng gate. Mukha siyang walang balak kausapin ako
dahil inirapan niya lang ako. Naglakad lang siya at nilampasan ako.
Napangisi siya. "Nakalimutan mo na yata na pag-aari namin ang hospital kung saan
siya naka-confine."
"Bakit mo
Sumeryoso ang mukha niya. "How about you? Bakit hindi mo magawang magalit sa'kin
kahit shinota ko ang ex mo?"
"Ha?"
"Well, gusto ko lang bumawi sa'yo. And it seems na hindi talaga kayo mahahanap ng
Mom niyo dahil inililigaw siya ng maling impormasyon. Plus pa na sick na siya
ngayon."
Marami kasing kaibigan si Tiyo Francis sa lugar namin. Marahil ay nagbilin din siya
sa mga ito na wag kaming ituturo.
"Tse. Ginawa ko lang yun para naman hindi na ako gaanong kainisan sa istoryang ito,
lalo na at narealize kong mas hot si Panther kesa kay Van. Besides, hindi mo na ako
makikita. Baka nga ito na ang huli nating pagkikita."
"Sorry."
"From the start naman alam kong ikaw pa rin talaga ang mahal niya, eh. Sinubukan ko
lang baka sakaling mabaling sa'kin. Kaso wala talaga. Swerte mo, pakyu ka."
Nagpatuloy na siya sa paglalakad. "Good bye, Veda."
...
"SALAMAT sa mga pagkain, anak." Malungkot ang mga ngiti sa amin ni Mama. Halatang
may dinaramdam siya, pero ayoko pang alamin kung ano man iyon. Hindi pa ako handang
malaman.
Pero kitang-kita ang pananamlay niya. Maging ang kawalan niya ng kakayahan na
ibangon man lang ang kanyang sarili mula sa kama.
"Lahat
Mapait akong napangiti. Lahat kasi ng pagkaing dinadala ko ay isinuka niya lang.
Bumaling siya sa kawalan. "Tama ang Papa nyo. Lalaki nga kayong mabubuting tao."
Ngumiti si Dudot sa sinabi niya. "Ma, ano po ba talagang nangyari? Bakit po kayo
nandito sa hospital? Saka bakit hindi kayo makatayo?" Tanong ni Dudot. Muntik ko na
itong sikuhin sa panga.
Lumapit sa kanya si Dudot at hinawakan ang kanyang kamay. "Ma, uwi na po kasi
tayo."
Nang humarap sa amin si Mama ay tigmak na siya ng luha sa mata. "Magli-limang buwan
na akong naka-confine dito, anak..."
"P-po?"
"M-may cancer ako, malala na..." Halos hindi siya makapagsalita dahil sumasabay ang
kanyang mga luha. "M-may taning na ako... M-meron na lang akong walo hanggang siyam
na buwan..."
Napatigagal ako.
"Hindi ko na kaya... pagod na ako... patawarin niyo ako kung ako ay mahina. Ito
lang naman ang hinihintay ko, ang makita at makasama ko man lang kayo bago ako
mawala..."
Tila
...
"BUKSAN mo ang pinto!" sigaw ko habang kumakatok sa maind door ng bahay ni Van.
"Hulaan mo."
"Huh?"
"Sinamahan si Dudot ng isang babae sa isang hospital at dinala siya kay Mama."
"Who?"
"Si Morga."
Lumalam ang kanyang mga mata nang marinig niya ang malungkot kong boses.
"Hulaan mo ulit..." humagikhik ako ng makita ang pamimilog ng mga mata niya.
"Huh?"
"I-ikaw."
"Y-yes..."
"You're
drunk-"
"Nakainom ka-"
Napabuga siya ng hangin. "Fine." Naghubo siya. Nakabakat sa boxers niya ang kanyang
kuwan. Kahit di niya aminin, obvious na excited si gago.
"Huh?"
"Patingin!"
Inilawit niya iyon. Argh, ang taba, ang haba at ang liksi-liksi pa rin.
Bigla akong lumuhod at walang pakundangang isinubo iyon. Halos mabulunan ako ng
sumalaksak agad iyon sa lalamunan ko. Shet di nga pala 'to kasya.
Minasahe ko ang kahabaan ng ari niya at ipinagulong sa aking palad ang kanyang
balls.
"W-what the...." Tigagal lang siya habang pinagmamasdan ako. Pero ang magagandang
mga mata ni Van ay mapupungay at nagliliyab na sa pag-ibig at pagnanasa.
Kanda-ubo ako pero hindi ako huminto. Patuloy ko pang pinapatigas ang ari niya sa
loob ng bibig ko. Wala namang masama sa ginagawa ko, pinapaligaya ko lang naman ang
taong mahal ko.
Napamura siya sa sarap. "Damn... shit. Don't stop... ugh..." Napapatingala na siya
habang nakasandal sa pader.
Tumayo ako matapos kong bumitaw sa ano niya. "Higa." Inginuso ko iyong kama niya sa
harapan namin.
"Huh?"
Itinulak ko siya sanhi para mapahiga siya patihaya sa ibabaw ng kama. Kumubabaw ako
sa kanya. "I rule now when I fuck, di ba?" Malambing akong ngumiti sa kanya.
Hinubad ko ang suot kong shirt hanggang sa ang aking bra na lang ang matirang takip
sa aking dibdib. Lalong nag-init ang titig ni Van. Sinubukan niyang abutin ang
aking dibdib pero pinigilan ko siya. Napaungol tuloy siya sa pagkabitin.
Tumungo ako para ako naman ang umabot sa kanya. At para pagmasdan kung gaano
kaperpekto ang kanyang katawan.
Hinagkan ko ang kanyang leeg pababa sa kanyang matipunong dibdib. Nang makababa pa
ang mga labi ko sa kanyang matigas na tiyan ay saka ako huminto. Nag-igting ang
kanyang panga dahil sa ginawa ko.
Tumayo ako. Binuksan ko ang kanyang drawer dahil tiyak ko na may posas don.
Hindi na siya nakapagsalita nang iposas ko ang magkabila niyang pulso pataas sa
headboard ng kama.
Napaangat ang kanyang ulo at napatingin dito. Napalunok siya nang malalim.
Isa-isa ko ng hinubad ang iba ko pang suot. Para lang akong maliligo habang mabilis
ko iyong binabaklas sa aking katawan.
Isinalampak ko sa mukha niya ang hinubad kong panty. Parang asong kinagat niya
iyon.
Natatawang binawi ko iyon sa kanya. Itinaas ko ang isang binti ko sa gilid ng kama
sanhi para mapabukaka ako sa harapan niya.
Halos lumuwa ang mga mata ni Van ng mapatitig siya sa gitna ko. Hinawakan ko ang
pagitan ng mga hita ko para lang malamang basa na iyon. Isinubo ko kay Van ang
daliri ko na ipinanghaplos ko sa aking pagkababae. Halos lulunin niya tuloy ang
kamay ko. Napaungol na lang siya ng lumayo ako sa kanya.
"Anong gusto mo?" Malamyos ang boses na tanong ko sa kanya. Totoo ngang kapag
nakainom ka ay makakagawa ka ng mga imposibleng gawain.
Ang mga mata niya ay sumilab habang walang puknat sa pagkakatitig sa aking gitna.
"Sit on my face." Gigil na utos niya.
Sumampa ako sa kama at kumubabaw muli sa kanya. Kinuha ko ang kanyang ari at
itinutok sa aking gitna. Napaliyad si Van ng maramdaman niya ang basa kong hiwa.
Napakagat labi ako nang maramdaman ko ang matigas at malaki niyang ari na pumasok
sa akin. Pakiramdam ko ay tila ba may napunit sa loob ko dahil sa biglang paglagos
niyon sa aking laman. Parang higit pa iyong lumalaki at tumitigas sa loob ko sa
bawat paglipas ng segundo. Kahit ang pagpintig niyon ay damang-dama ko.
Sinakal ko siya habang gumigiling ako sa ibabaw niya. Maliksi at mabilis naman ang
pagsalubong niya sa akin. Ramdam ko ang pagsasalpukan ng matigas niyang bahagi at
ng laman ko.
"Crap..." Reklamo niya. Pero halos tumirik ang mata niya sa sarap.
Nagbigay siya ng pwersa sa akin kaya mas bumaon siya sa akin. Wala sa sariling
nasampal ko siya dahil nabigla ako.
"What the-"
Lalo siyang nanggigil. Sunud-sunod na pwersa ang ibinigay niya sa akin kaya halos
lumundag ako sa ibabaw niya.
Para akong mababaliw sa sarap ng ginagawa niya. Dahil ilang sandali pa'y naramdaman
ko na para bang may mainit na lalabas mula sa akin. Hindi nga nagtagal ay nanginig
ang mga hita ko. Nangisay ako sa ibabaw niya habang mariing nakasakal sa kanya.
Habol niya ang kanyang hininga nang bitawan ko siya. "Darn! Are you killin' me?"
Galit kong hinugot ang kanyang ano sa akin. Tumayo ako at muling pinuntahan ang
kanyang drawer. Natagpuan ko ron ang isang vibrator.
Nanlaki ang mga mata ni Van ng lumapit ako sa kanya. Pinindot ko ang vibrator para
mag-on at saka isinubo sa kanyang bibig. "Sinabi ko na sa'yo. I rule now!"
Nagsasalita siya pero tila siya nabulunan. Napahalakhak ako sa itsura niya, lalo na
dahil alam kong galit na galit siya.
Bukod pala sa vibrator ay kumuha rin ako ng marker, shaver at gunting. "Relax ka
lang, marami pa tayong gagawin." Pagkasabi'y kumubabaw muli ako sa kanya.
JAMILLEFUMAH
@JFstories
=================
Chapter 38
Chapter 38
Namilog ang mga mata ko nang makitang wala kong saplot ni isa. Nilingap ko ang
paligid. Bigla kong naalala ang nangyari kagabi.
Naglasing nga pala ako kasama si Betchin. Ang ending ay dito ako nagpunta sa bahay
ni Van! Dito ko ibinuhos ang feels ko!
Binatukan ko ang aking sarili. Ano nga bang ginagawa ko sa kanya matapos ko siyang
iposas?
Pero nasaan na nga ba siya? Napansin ko ang baklas na posas sa headboard ng kama.
Sinampal ko ang sarili ko. Hindi ko rin pala sinusian ang posas na ginamit ko sa
kanya pagkatapos. Mabuti at nakawala siya.
Yari. Hindi pa naman masarap magluto ang isang ito. Kailangan kong makatakas sa
bahay na ito.
Dahan-dahan akong naglakad palabas ng pinto. Nag-ingat ako sa paghakbang para hindi
niya ako marinig.
Ngumiti
siya sa akin. "Good morning!" bigla siyang sumimangot at sumenyas na gigilitan niya
ako ng leeg mamaya. Paano'y hindi niya siguro mabura iyong nakadrawing na sungay sa
noo niya.
Bigla akong pinagpawisan habang nakatitig sa mga nakahaing pagkain. Sa hitsura kasi
niyon ay para bang binusabos lang sa pagluto ang mga iyon.
"What happened to your forehead, hijo? Uso ba yan ngayon?" Sita niya sa anak. "Saka
bakit may uka ang buhok mo?"
Naku! Naalala ko. Pati pala iyong buhok ni Van inukaan ko!
"Van told me everything over the phone. And believe me or not, ngayon ko lang siya
narinig na ganun ka-excited."
"Could you give us a room, please, hijo? Gusto ko lang makausap ang future
daughter-in-law ko."
Tumayo si Van at iniwan kami. Pero bago yun ay sineneyasan niya ulit ako ng 'gilit-
leeg'.
"You know, hija." Biglang sumeryoso ang mukha ni Mrs. Batalier ng kami na lang
dalawa. "Ngumi-ngiti at tumatawa
"Po?"
"Palabiro na siya ulit ngayon. Sabi nga ni Aizel, bumalik na raw sa dati si Van."
Parang noong nakaraang linggo ko lang nakausap si Aizle, ah. Iyong BFF iyon ni Van
noong college siya. Bagets days.
"Close kasi ang dalawang iyon, hija." Dugtong ng ginang. "Hindi ko rin sukat
akalaing babalik siya sa kung ano siya dati."
Humawak siya sa kamay ko. "Thank you. Thank you for bringing back my son."
Napayuko ako. Naikwento sa akin ni Aizle kung bakit nagkaganoon si Van. Na-
frustrate lalo ang lalaki nang malaman niyang may anak sa labas ang daddy niya.
Nabuhay kasi si Van na smooth ang life. Happy-go-lucky siya, at masayahing tao. Ang
kaso nagsimulang gumuho ang mundo niya ng malamang may kapatid siya sa labas. Na
ang inaakala niya palang matinong pamilya ay may itinatago palang maitim na lihim.
Hindi niya matanggap na habang okay ang buhay niya ay may isa siyang kapatid na
pagala-gala sa lansangan. Ang masaklap pa ay kabilang na sa Red Note Fraternity na
kalaban ng dati niyang frat ang kapatid niya ngayon. Kumbaga hindi sila close.
Tapos iyong babaeng akala niyang mahal niya, ikinasal sa iba. Kumbaga lahat ng
plano at paniniwala niya ay naging 'pie in the sky'.
"And you are aware naman siguro na nagkaroon siya ng brain damage before, right?"
Tanong sa akin ng mama ni Van. "Na-coma siya nang matagal... at pagising niya,
ibang-iba na siya."
Oo, pagising niya, hot fafa na siya. Hihi.
Charing lang!
Tumango ako. Naikwento niya rin ito sa akin. Malaki ang naging epekto ng
aksidenteng iyon sa katauhan ni Van kaya siguro siya naging sadista.
Pero kahit ano pa si Van, tinanggap ko siya. Minahal ko siya. At kahit ilang beses
kaming nagkasakitan, minahal pa rin namin ang isat-isa.
Ngumiti sa akin si Mrs. Batalier. "Anyway, I came up here para yayain ka sa Italy."
"H-hindi ko po maintindihan."
"Po?"
"But don't worry, it's just mild. Pero mukhang tatagal siya doon ng dalawang taon
pataas. So Van is needed to cover his father in our business. He has to stay in
Italy for about two years or more."
Kinuha muli ng ginang ang aking kamay. "That's why I want you to come with us.
Gusto ko sana ay doon na kayo magpakasal sa Italy."
Napipilan ako sa sinabi niya. Bigla kong naisip si Mama. Naisip ko si Dudot. Naisip
ko si Betchin. Si Urok - ay hindi si Urok. Iyong tuko pala na si Vanther.
"I'm not pressuring you, hija. Think it over. Van will tell you everything, okay?"
Tumango ako.
Namutla ako.
...
Mahina akong humalakhak matapos umupo sa kinahihigaan niya. "Guwapo siya, Ma.
Matangkad at... badass."
Natawa ako. "Wala po. Pero mabait siya, Ma. At mahal na mahal niya rin ako."
Mahal na mahal ako ni Van. Sigurado ako ron. Dahil kaya niyang magbago para sa
akin. Dahil hindi niya na ako sasaktan dahil mas gusto niya na akong ingatan at
pahalagahan.
Niyakap ako ni Mama. "Kahit sino pa yan, basta mahal ka at masaya ka sa kanya ay
boto ako."
"Ha?"
Isinalaysay ko lahat kay Van ang tungkol sa kalagayan ni Mama. Nalungkot din siya.
Niyakap niya ako dahil umiyak ako sa kanya nang mga sandaling iyon. Iyong yakap
niya na nauwi sa halikan. Hanggang sa hinubaran niya ako at hinubuan ko siya-
Anyway, sinabi niya sa akin na dalhin daw namin si Mama sa Italy. Gusto niya na
tumira kami doon sa mga huling sandali ng buhay ni Mama.
"Po?"
"Pero,
"Hindi ko na kakayanin, anak... pagod na ako." Pumatak ang mga luha niya. "At
dito... D-dito namatay ang Papa mo sa Pilipinas. N-nangako ako sa kanya na dito rin
ako sa bansang ito papanaw."
"Mahal na mahal ko pa rin ang papa niyo..." Hinimas niya ang buhok ko. "At ang
gusto ko, sa huling hininga ko, sa pagpikit ko, dito... dito rin ako mamamatay na
katulad niya."
...
"You're late," napabuga lang siya ng hangin. "But it's fine. Let's go." Tumayo
siya. Niyaya na niya ako papasok ng departure area dito airport.
Hindi ako kumilos. Nanginginig ang aking mga tuhod at napakalakas ng kabog ng aking
dibdib.
"Veda, what are you doing? Let's go." Nilingon niya ako.
niya. Kung gaano siya katangkad, kung gaano kakisig ang kanyang katawan, kung gaano
kakinis at kaperpekto ang mukha niya. At kung paano tumibok ang puso ko habang
pinagmamasdan ko siya.
Nilapitan niya ako at nagtatakang nilingon ang likuran ko. "Did you pack your
things? Nasaan ang mga bagahe mo?"
"K-Kasi..."
"It's okay." Napalunok siya, para bang alam na niya ang gagawin ko pero ayaw niya
pa rin iyong tanggapin.
"I said it's okay." Umilap ang mga mata niya. "B-bibilhan na lang kita ng mga damit
mo doon sa Italy." Hinuli niya ang pulso ko. "Let's go."
Naglandas na ang mga luha ko. "S-sorry, pero hindi ako sasama-"
"I don't wanna hear it." Putol niya sa pagsasalita ko. Nagtatagis ang mga ngipin
niya habang mariing nakatingin sa akin. "Don't say it!"
"Ha?"
Napatingala siya at tila pinipigilan na wag maluha. "All I know is your coming with
me."
"I said I don't wanna hear it!" Gumaralgal ang tinig niya. "P-please..."
Bumilis ang paghinga niya. Tinalikuran niya ako at saka pasimpleng pinunasan ang
mga luha niya.
"V-Van..."
Humarap siya sa akin at biglang lumuhod. May hinugot siyang ring sa kanyang bulsa.
"Please, marry me, Veda... I'm begging you, please, marry me..." Lumuluha na siya.
Napapatingin
na sa amin ang mga tao sa paligid. Pero mukhang wala siyang pakialam. Ang mahalaga
ay maipakita niya sa akin kung gaano niya ako kamahal. Lalo tuloy akong nahihirapan
na tanggihan siya.
Marahan akong lumapit sa kanya. Lumuhod din ako upang magpantay kaming dalawa.
Kinuha ko ang singsing na bigay niya. Inilagay ko ito sa kanyang palad at saka
isinara. "M-mahal na mahal kita, Van..."
"T-Then why?"
"Less than a year..." napahikbi ako. "Less than a year na lang mabubuhay si Mama.
Hindi niya na kaya, pagod na siya... A-at gusto ko, sa huling hininga niya ay
naroon ako sa tabi niya. Gusto ko sa huling sandali ng buhay niya, makasama ko pa
siya..."
Umiling ako. "Ayaw niya na, Van... pagod na siya. Lahat ng pagagamot na dinanas
niya, ayaw niya ng balikan. Ayoko na siyang mahirapan pa, Van. Ang tanging gusto
niya na lang ay makasama kami ni Dudot bago man lang siya kunin ng Diyos. Gusto na
rin niyang makasama si Papa. Gusto ko na ring palayain si Mama..."
Tumango siya habang puno ng luha ang kanyang mga mata. Kinuha niya ang aking mga
palad at hinalikan ito nang paulit-ulit. Lalong dumami ang mga taong nakatingin sa
amin. Kami lang kasi ang nakaluhod sa gitna ng NAIA habang nag-iiyakan.
"Van..." hinaplos ko ang pisngi niya. "I'm sorry..."
Tumango ako. Pinupunasan niya ang mga luha ko habang tumatango ako. "T-two years,
di ba?"
"T-two years."
Hindi ko alam kung kakayanin ko ang dalawang taon. Pero pipilitin ko. Pipilitin
kong kayanin dahil alam kong kakayanin niya rin.
Alam kong magiging masakit ang mga araw na mawawala siya. Ngunit handa akong
magtiis dahil alam kong nagmamahalan kaming dalawa. Kahit magkahiwalay, kung
totoong nagmamahalan, balewala kahit gaano pa iyang kalayong distansiya.
Humigpit ang pagkakayakap niya sa akin bago niya ako bitawan. Malayo na si Van ay
nakalingon pa rin siya sa akin.
Nabasa ko ang pagbukas ng kanyang mapupulang mga labi. "Wait for me or else..."
Sumenyas siya ng 'gilit leeg'
Nang mawala na siya sa paningin ko ay saka na ako napahagulhol. Wala akong pakialam
kahit mukha akong baliw dito. Wala akong pakialam kahit anong sabihin ng mga tao.
xxx
=================
Epilogue
Epilogue
2 YEARS PASSED...
Napatingin ako sa T-shirt na suot niya. May picture doon ni Rogue Saavedra, leader
ng bandang BOS 2nd Gen. Fan din pala siya.
Kahit saan yata akong tumingin ay naroon ang billboard ng Black Omega Society Band.
Sikat na sikat ang bandang ito na may miyembro ng lima na nagu-gwapuhan at
nakakagigil na mga binata. Hindi lang sila basta hot at sexy, grupo din sila ng
kalalakihan na mayayaman at makapangyarihan dito sa bansa.
Well, for me, mas bet ko ang guitarist nilang si Damon. Gusto ko kasi iyong angas
niya sa stage.
Imagine kung member pa rin nila si Van Batalier? O kung mismong napasama siya sa
banda, siguro lalo akong manliliit. Siyempre sikat na sikat na siya siguro kung
hindi siya nawala sa BOS. Malamang ay pinagkakaguluhan na rin siya ng mga
kababaihan. Pihadong kinababaliwan na rin siya ng mga kabataan.
Nakakainis! Bakit ba naalala ko na naman ang lalaking iyon? Mahigit dalawang taon
na ang nakakalipas, hello?! Imposibleng balikan pa ako nun.
Two years na walang paramdam ang ulupong na iyon. Ni hindi man lang niya ako
nagawang kontakin kahit sa social media! Hindi na ako dapat umasa pa. Obvious
namang ibinaon niya na ako sa limot. Na wala na siyang pakialam sa akin. Na
ibinasura niya na ako.
Ayaw ko na siyang maalala! Kinalimutan ko na siya, matagal na! Shet lang kasi
nasasaktan pa rin ako. Sa galit ko ay napalamukos ako.
Hindi ko namalayan na mukha na pala ni Mister Alias Macho ang nilalamukos ko.
Humawak ako sa bolang kristal. Bigla kaong may naalala. Inayos ko ang suot kong
maskara.
Maraming nagbago, may isang nawalang tao. Isang taon din nakipaglaban si Mama sa
cancer niya. Swerte pa rin dahil tumagal siya kaysa sa ibinigay na taning sa kanya.
Nakakalungkot lang isipin na wala na siya. Pero naging masaya kami na nakasama
namin siya sa mga nalabi niyang mga araw.
Isa pa, natanggap namin ang pagkawala niya. Ayaw na rin kasi namin na maghirap
siya. Napangiti ako nang mapatingala sa langit. Alam kong masaya na siya sa
kinaroroonan niya.
"Madam Charing?" Tawag ulit sa akin ni Mister Alias Macho. "Nakikinig ka ba?"
"Dahan-dahan naman sa pagsipa, Ate, bagong tuli ako." Bulong nito. And finally,
nagpatuli na siya kanina.
"Anong sabi, Madam Charing?" Ngumiti ang tarantado. Kung noong una ay dalawa pa ang
ngipin niya, ngayon ay isa na lang.
Biglang akong napangiti at pilit pinipigil ang aking pagtawa. Naalala ko kasi kung
paano hinimatay si Betchin kahapon matapos mag-propose sa kanya ni Urok. Hindi ko
tuloy maiwasang mainggit sa babeng iyon. Ngunit sa kabilang banda ay nalulungkot
ako. May naaalala na naman kasi ako. Naalala ko ng himatayin din ako matapos
magpropose sa akin ni Van.
Sapol sa mukha si Mister Alias Macho. "Tangena, sakit na ng mukha ko!" Reklamo
niya. Duguan na ang ilong niya.
"Sorry. I-ito na, huhulaan na talaga kita." Pasimple ko ulit sinipa si Dudot sa
ilalim ng mesa.
"Anong sabi, Madam Charing?" Lumawak muli ang kanyang ngiti kahit pikit na ang
isang mata. "Baka siya na yan?"
"Ha?"
"Meron kasi akong pinangakuang babae. Nangako ako sa kanya na babalikan ko siya
after two years."
Pinangakuan? Two years? Pwe! Iyong nangako nga sa akin na babalikan ako, eh walang
nangyari.
Hindi man lang siya nag-abala na gumawa ng paraan para tawagan ako! Lalo na ngayon
na may cellphone na ako! Hindi man lang niya naisip na tawagan si Betchin at
tanungin kung ano ang number ko! Nakakabadtrip talaga ang lalaking iyon!
Umiiyak siya nang ibangon ko. "Putangena, ayoko na... tingnan mo mukha ako, basag-
basag na..."
"Closed na sabi, kulit ng lahi mo-" Natigilan ako at agad na niragasa ng kaba ang
dibdib ko.
Paano ba namang hindi? Bigla kasing iniluwa ng pinto ang lalaking kinaiinisan-at
kinasasabikan ko.
Literal akong napanganga sa kanya. Nalimutan ko na tuloy na ikabit ang maskara ko.
"V-Van?"
Dumerecho siya pasok at umupo sa harapan ko. Habang tigagal at naestatwa amg
katawan ko. Si Van ba talaga ito? Siya ba talaga ito?
"Pwede ba akong magpahula, Madam Charing?" tanong niya sa malambing na tinig. Para
niya akong inaawitan habang nakatitig siya sa akin.
"Ahem!" Tumikhim ako kahit nanginginig. Sasakyan ko kung ano ang gusto niya,
isinuot ko ang maskara ko kahit nakita niya na ang mukha ko. "Ano ang ipapahula
mo?"
"Meron kasi akong pinangakuang babae dito sa Pilipinas. I wanna know if she's still
single." Cool na tanong niya.
Kumuyom ang kamao ko. Kunwari ay hinimas ko ang bolang kristal. Nakailang tadyak
yata ako kay Dudot dahil nagngingitngit ako sa kilig-este, sa galit.
"What does it say?" Tanong niya. Ngumiti siya sa akin na sanhi para kabugin nang
husto ang dibdib ko.
Kapal ng mukha, nakuha pang ngumiti. Pero kinilig ang tumbong ko. Shet ano bang
gagawin ko?
Tumikhim muna ulit ako at umiwas ng tingin sa nakakalunod niyang mga mata. "Oo
daw..." Shet bat nasabi ko iyon?
"Anong oo daw?"
"S-single pa."
"Really?" Lalo siyang ngumiti. Lalo tuloy naging kaakit-akit ang mapupula niyang
mga labi.
"Hindi na."
Napasimangot siya. "May boyfriend na ba siya?" Bumalatay sa mukha niya ang kaba.
Humugot siya sa kanyang bulsa at naglabas siya ng singsing. Kumikinang iyon ngunit
malabo sa paningin ko. Siguro dahil naluluha na ako. Hindi ko na mapigil ang
damdamin ko.
"Ako ang umaasa sa aming dalawa." Naging malamlam ang tingin niya. At tulad nang
dati ay iyon ang kahinaan ko. Para tuloy gusto ko na siyang hilahin at yakapin.
"I wanna know, Madam Charing, kung mahal niya pa rin ako."
Bakit ganito? Bakit nanghihina ako? Bakit parang nawala na parang bula ang mga sama
ng loob ko?!
Nanginginig ako pero pilit kong nilabanan ang kaba sa dibdib ko. "Eh, ikaw? M-mahal
mo pa ba siya?"
"Ha?"
"Kahit malayo ako sa kanya, I made sure na magiging updated ako sa lahat-lahat ng
nangyayari sa buhay niya. I assigned private people to watch over her. I even
bought a company who could hire her as a secretary. Hindi ko siya pinabayaan kahit
kailan. Kahit ang lupang nirerentahan niya ay tiniyak kong makukuha niya sa murang
halaga."
Napanganga ako.
here in the Philippines for her mother's wake. Hindi na nga lang ako nagpakita sa
kanya dahil ayoko muna siyang guluhin, gusto kong ibigay sa kanya ang time para
makapagluksa siya at buuhin ang buhay niya. At kailangan ko ring buuhin ang sarili
ko para sa kanya."
Nagtubig lalo ang mga mata ko. Sinisikap kong pigilan ang mga luha ko.
"Gusto ko kasi kapag kapag nagkita na kaming dalawa ay okay na ako. Hindi na iyong
Van na makitid ang isip, may topak at brutal. Habang nasa ibang bansa ako, I used
the time to heal... at pinapanalangin ko na ganon din siya."
"I want her to grow without me. Gusto kong timbangin niya ang puso niya kung
talagang kaya niyang mahalin ang isang kagaya ko. At gusto kong kapag nakapag-
desisyon na siya ay nababagay na ako sa kanya."
Napahikbi na ako.
"But believe it or not... In those two years, walang araw na hindi ko siya naalala.
I missed her so much, so fucking much, Madam Charing." Nabasag na ang tinig niya.
"I still love her. I always love her. And I will never stop loving her."
Napatakip ako ng bibig. Don ko na hindi napigilan ang sarili ko. Isa-isa ng
naglaglagan ang mga luha ko.
"D-do you think I can still marry her? Do you think na nakapag-decide na siya kung
tatanggapin niya pa rin ako sa kabila ng lahat?" Naglandas na rin ang mga luha
niya. At kitang-kita ko ang panginginig ng mapupula niyang mga labi. "A-and do you
think she still loves me, too, Madam?"
"N-nasaktan mo siya..." Umiiyak na ako. "G-galit siya sa'yo pero mahal na mahal ka
pa rin niya..."
if humingi ako ng tawad sa kanya? M-mapatawad niya kaya ako? Bigyan niya kaya ako
ng isang pang pagkakataon?"
"B-bakit hindi? M-may kasalanan din naman siya, di ba?" Halos mapahagulhol na ako.
"Dahil hinayaan ka niyang umalis nang nag-iisa..."
Kinuha niya ang kamay ko. "P-papayag na kaya siyang magpakasal sa akin this time?
Because today, I want her to be officially mine. Wala na akong balak na pakawalan
pa siya."
Kinwelyuhan ko siya at hinila patayo. "Wag kang hihimatayin dahil igagapos pa kita
sa kama!"
Kinuha niya ang kamay at isinuot ang singsing. "Please, marry me, Veda..."
Napahagulhol na ako sa matigas na dibdib niya. "Y-yes, Van, I will marry you."
Kinuha niya ang aking mukha at itinaas hanggang sa magtama ang paningin naming
dalawa. Nahila ko ang paghinga ko sa nabasa kong damdamin sa mga mata niya.
Bago pa ako makapagsalita ay inalis na niya ang suot kong maskara at itinapon sa
kung saan. Kung saan man iyon ay wala akong pakialam. Lalo pa at siniil na ako ng
halik ni Van.
Naipon sa bibig ko ang mga ungol. Iglap lang ay nalimutan ko na ang lahat ng muli
kong maramdaman kung gaano siya kainit at kasarap humalik.
sa klase ng paghalik niya sa akin. Patuloy sa pag-angkin ang mga labi niya sa mga
labi ko habang magkayakap at umiiyak kaming dalawa.
Ang halik na ito ang bumawi sa dalawang taon na nangulila ako sa kanya. Ang halik
na ito ang pangako ng bago naming simula.
Ang halik na ito ay sumelyo sa pagmamahalan namin. Nawala ang galit ko sa kanya
dahil sa mainit niyang mga labi. Hanggang sa hindi namin namalayan na nadadala na
kami.
Nagpalit kami ng puwesto hanggang sa nabangga ang likod ko sa mesa. Napakapit ako
ron hanggang sa dumagan sa akin si Van.
"Hmn..." ungol ko ng bumaba ang mainit niyang mga labi niya sa leeg ko.
Okay na kami. We're both matured now. Both emotionally stable. Pwede na. Pwedeng-
pwede na. O kahit naman walang nagbago... mamahalin ko pa rin siya, kahit na gaano
pa kalala ang topak niya.
Magsisimula kami ulit. Ang simula na iyon ay hindi namin tatapusin... kahit anong
pagsubok kakayanin namin.
"Veda..."
"Van..."
Naramdaman ko ang mainit niyang mga palad sa loob ng suot kong blouse. May
pagmamadali at excitement ang galaw niya. Kinoryente ako ng mga haplos niya sanhi
para mapaliyad ako at mapasabunot sa kanya.
Humihingal siya habang pinapapak ang leeg ko. "Papakasalan kita..." anas niya.
"Mahal na mahal kita, Veda..."
"Dapat lang. Saka I love you, too!" Hinila ko ang kwelyo niya saka sinapo ang
kanyang perpektong panga. "Halikan mo ulit ako!"
Ngumisi siya at muli sanang maglalapat ang mga labi namin ng mausod ko ang lamesa.
Sa inis ko ay natadyakan ko iyon hanggang sa nagiba ang lamesa.
Itataas ko na ang suot na T-shirt ni Van ng bigla kaming matigilan. Namilog ang mga
mata niya habang nakatingin sa aking likuran.
Paglingon ko sa tinitingnan ni Van ay namilog ang mga mata ko. Paano ay nakasiksik
na ang kapatid ko sa dulo ng lamesa habang hawak-hawak ang pundyo ng suot na
shorts.
WAKAS
JamilleFumah