IBU

Asihmu kadyo sumunaring bagaskoro ingkang madhangi jagadroyo

Katresnanmu kadyo jembaring segoro tan biso di ukur kanthi ukoro
Lumintiring asihmu, kadya cahya lintang ing angkasa
Gumebyar gawe padhanging tyasmu
Tan kendhat pudyamu, pepujimu kanggo aku
lir pradipta rumeksa ing wengi, rinenggo pupus ing rembulan

Senajan kang putro asring nglarani penggalih 

Nanging katresnan ndiko ora ngalih
senajan kang putra asring gawe kuciwo
Nanging ndiko tansah paring apuro
Sewu atur ora bakal cukup, bandha donya ora bakal nutup katresnanmu marang aku

Dongo ingkang saget kang putra puji

Mugi gusti paring kesarasan lan panjang yuswo
Pinaringan kacekapan lan gesang minulyo
Kang putra mboten saget caos piwales dumateng ibu
Sungkem lan bekti kang putra katur dumateng ibu