ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ

Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο

που ήξερε και έπαιζε τ' ακορντεόν
όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος
φωτιές στα χέρια του άναβε τ' ακορντεόν

Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ' άλλα

φύλαγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν
γερμανικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα
και μια ριπή σταμάτησε τ' ακορντεόν

Τ' αρχινισμένο σύνθημα πάντα θα μείνει

όποτε ακούω από τότε ακορντεόν
κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
δε θα περάσει ο φασισμός
ΑΓΡΙΜΙΑ ΚΙ ΑΓΡΙΜΑΚΙΑ ΜΟΥ

- Αγρίμια κι αγριμάκια μου,

λάφια μου μερωμένα,
πέστε μου πού' ναι οι τόποι σας,
πού'ναι τα χειμαδιά σας;

- Γκρεμνά 'ναι εμάς οι τόποι μας,

λέσκες τα χειμαδιά μας,
τα σπηλιαράκια του βουνού
είναι τα γονικά μας.

Αγρίμια κι αγριμάκια μου...

 ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ

Λίγο ακόμα θα ιδούμε

Λίγο ακόμα θα ιδούμε
τις αμυγδαλιές ν' ανθίζουν
τις αμυγδαλιές ν' ανθίζουν
τις αμυγδαλιές ν' ανθίζουν

Λίγο ακόμα θα ιδούμε

Λίγο ακόμα θα ιδούμε
τα μάρμαρα να λάμπουν,
να λάμπουν στον ήλιο
κι η θάλασσα να κυματίζει

Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε

λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα,
λίγο ψηλότερα
Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε
Λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα,
λίγο ψηλότερα

Λίγο ακόμα θα ιδούμε

Λίγο ακόμα θα ιδούμε
τα μάρμαρα να λάμπουν,
να λάμπουν στον ήλιο
κι η θάλασσα να κυματίζει

Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε

Λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα,
λίγο ψηλότερα

Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε

Λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα,
λίγο ψηλότερα
 ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ

Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο

μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ
είμαι θρεφτάρι μ' έχουν κλείσει στο σφαγείο
σήμερα εσύ αύριο εγώ

Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα

μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ
πίσω απ' τον τοίχο πάλι θα 'μαστε παρέα
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Που πάει να πει σ' αυτή τη γλώσσα τη βουβή
βαστάω γερά, κρατάω καλά

Μες στις καρδιές μας αρχινάει το πανηγύρι

τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό

Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι

και το κελί μας κόκκινο ουρανό
 ΠΑΛΗΣ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες,
οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι νεκροί.

Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες,

οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι νεκροί.

Όχι άλλα δάκρυα, κλείσαν οι τάφοι.

Λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί.

Όχι άλλα δάκρυα, κλείσαν οι τάφοι.

Λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί.

Λουλούδι φωτιάς βγαίνει στους τάφους,

μήνυμα στέλνουν οι πρώτοι νεκροί.

Λουλούδι φωτιάς βγαίνει στους τάφους,

μήνυμα στέλνουν οι πρώτοι νεκροί.

Απάντηση θα πάρουν μ᾿ ενότητα κι αγώνα,

για να ᾿βρουν ανάπαυση οι πρώτοι νεκροί.

Απάντηση θα πάρουν μ᾿ ενότητα κι αγώνα,

για να ᾿βρουν ανάπαυση οι πρώτοι νεκροί.
 ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ

Είμαστε δυο, είμαστε δυο,

η ώρα σήμανε οχτώ
κλείσε το φως, έμπα φρουρός,
το βράδυ θα ’ρθουνε ξανά
ένας μπροστά, ένας μπροστά
και οι άλλοι πίσω ακολουθούν
μετά σιωπή κι ακολουθεί
το ίδιο τροπάρι το γνωστό

Βαράνε δυο, βαράνε τρεις,

βαράνε χίλιοι δεκατρείς
Πονάς εσύ, πονάω εγώ,
μα ποιος πονάει πιο πολύ
θα ’ρθει καιρός να μας το πει

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις,

είμαστε χίλιοι δεκατρείς
Καβάλα πάμε στον καιρό
με τον καιρό με την βροχή
το αίμα πήζει στην πληγή
κι ο πόνος γίνεται καρφί

Ο εκδικητής ο λυτρωτής
είμαστε δυο, είμαστε τρεις
είμαστε χίλιοι δεκατρείς
 ΕΠΕΣΑΤΕ ΘΥΜΑΤΑ
Επέσατε θύματα, αδέρφια εσείς, σ΄ άνιση πάλη κι αγώνα.
Ζωή, λευτεριά και τιμή του λαού γυρεύοντας βρήκατε μνήμα.

Συχνά σε υγρές, σκοτεινές φυλακές πικρές επεράσατε μέρες.

Και μ’ ένα του δήμιου νεύμα, ευθύς, σας φέραν μπροστά στην κρεμάλα.

Γλεντούν οι τυράννοι και μες στο πιοτό τη λήθη γυρεύουν να βρούνε.

Μα οι μέρες τους όμως μετρήθηκαν πια και τέλος φριχτό τους προσμένει.

Θεριεύει ο γίγαντας τώρα λαός και σπάει δεσμά κι αλυσίδες.

Αιώνια η μνήμη σε σας αδερφοί στον τίμιο που κάνατε αγώνα.

Αιώνια η μνήμη σε σας αδερφοί στον τίμιο που κάνατε αγώνα.

Σ΄ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Σ' αυτή τη γειτονιά

και βράδυ και πρωί
περάσαμε και χάσαμε
ολόκληρη ζωή.

Σ' αυτή τη γειτονιά

μας πήραν οι καημοί
μας πήραν και μας πρόδωσαν
για μια μπουκιά ψωμί.

Σ' αυτή τη γειτονιά

μες στο μικρό στενό
χαθήκαμε και ζήσαμε
μακριά κι απ' το Θεό.
 ΜΙΚΡΟΣ ΛΑΟΣ
Μικρός λαός και πολεμά
δίχως σπαθιά και βόλια

για όλου του κόσμου το ψωμί

το φως και το τραγούδι.

Κάτω απ΄ τη γλώσσα του κρατεί

τους βόγγους και τα ζήτω

κι αν κάνει πως τα τραγουδεί

ραγίζουν τα λιθάρια

κι αν κάνει πως τα τραγουδεί

ραγίζουν τα λιθάρια.