Professional Documents
Culture Documents
Karanlik Üçlünün (Narsisizm, Makyavelizm Ve Psikopati) Yöneticilerin Sosyal Güç Kullanimina Etkilerinin İncelenmesi
Karanlik Üçlünün (Narsisizm, Makyavelizm Ve Psikopati) Yöneticilerin Sosyal Güç Kullanimina Etkilerinin İncelenmesi
Özet
Bu çalışmanın temel amacı, karanlık üçlü kişilik özelliklerinin yöneticilerin sosyal güç
kaynaklarını kullanmalarına etkilerinin incelenmesidir. Söz konusu ilişkinin
incelenebilmesi amacıyla çalışan kişilere anket uygulanmıştır. Toplam 600 kişiye
ulaşılmış, bunlardan anketi eksiksiz dolduran 109 kişi seçilmiştir. Karanlık üçlü kişilik
özelliklerini ölçmek için Kısaltılmış Karanlık Üçlü Ölçeği, güç kaynaklarını ölçmek için
Kişilerarası Güç Envanteri kullanılmıştır. Öncelikle değişkenlere güvenilirlik analizleri
yapılmış, araştırmanın hipotezleri güvenilir olduğu belirlenen faktörler kullanılarak
çoklu doğrusal regresyon analizleri ile test edilmiştir. Analiz sonuçları, narsisizm,
makyavelizm ve psikopati kavramları arasında istatistiksel olarak anlamlı ve pozitif
yönlü ilişkiler bulunduğunu, makyavelizm ve narsisizmin kişisel cezalandırıcı güç
kaynağının kullanımını, psikopati ve narsisizmin kişisel olmayan cezalandırıcı güç
kaynağının kullanımını, narsisizmin kişisel ödüllendirici güç kaynağının, yasal-eşitlik
güç kaynağının ve yasal-pozisyon güç kaynağının kullanımını, psikopatinin kişisel
olmayan ödüllendirici güç kaynağının ve uzmanlık güç kaynağının kullanımını pozitif
yönde, özdeşleşme ve bilgi güç kaynağının kullanımını ise negatif yönde etkilediğini
göstermektedir. Araştırma bulguları sonuç bölümünde tartışılmıştır.
1. Giriş
Yönetim, yalın bir ifade ile “işlerin diğer insanlar tarafından yapılmasının sağlanması”
olarak tanımlanabilir. İşlerin yapılmasının sağlanması için diğer insanların muhtelif araç
ve yöntemlerle etki altına alınmalarına, organize edilmelerine, yönlendirilmelerine,
motive ve kontrol edilmelerine ihtiyaç bulunmaktadır. Söz konusu araçlardan biri güç,
yöntemlerden biri de gücün etkin biçimde kullanılmasıdır. Sosyal güç, kişileri
etkileyerek başka türlü yapmayacakları şeyleri yapmalarını sağlamak için
kullanılabilecek kaynaklara sahip olmak şeklinde tanımlanmaktadır (Raven vd., 1998).
Bu anlamda güç elde bulunan veya potansiyel kaynaklar ve varlıklar ile doğrudan
ilişkilidir. Sosyal güç kavramının literatürde yönetim-organizasyon, örgütsel davranış,
örgüt psikolojisi alanlarında geniş yer bulduğu, liderlik-yöneticilik tarzları, kişilik
özellikleri, cinsiyet, pozisyon, eğitim, sağladığı performans vb. değişkenler ile
ilişkilerinin çeşitli araştırmalara konu edildiği dikkat çekmektedir (Schwarzwald ve
Koslowsky, 1999; Schwarzwald vd., 2005; Raven, 1992, 2001).
Karanlık üçlü kavramı ilk olarak Paulhus ve Williams’ın 2002 yılı çalışmasında ortaya
konulmuştur. Kavram makyavelizm, narsisizm ve psikopatiden oluşan, itici olmakla
birlikte hayatın normal akışının sürdürülmesini engellemeyecek düzeyde işlevselliğe
imkân veren kişilik özelliklerini ifade etmektedir. Konu ile ilgili olarak yapılan
araştırmalarda narsisizm ve psikopati unsurlarının subklinik olarak, yani klinik belirtiler
oluşturmayan, hastalık öncesi aşama bağlamında ele alındığı dikkat çekmektedir (Özsoy
ve Ardıç, 2017). Karanlık üçlünün kötü niyetli bir kişiliğe sahip olma, kendi reklamını
yapma, duygusal soğukluk, ikiyüzlülük, saldırganlık gibi ortak bazı özelliklerinin
bulunduğu ifade edilmektedir (Paulhus ve Williams, 2002). Öte yandan kavramların
birbirleri ile ilişkilerini vurgulayan, spesifik olarak makyavelizmin psikopati ile (Fehr
vd., 1992; McHoskey vd., 1998), narsisizmin psikopati ile (Gustafson ve Ritzer, 1995),
makyavelizmin narsisizm ile (McHoskey, 1995) örtüşen bölümlerinin bulunduğunun
tespit edildiği araştırmalar da mevcuttur.
2.1.1. Narsisizm
Narsisizm, bireyin kendini aşırı sevmesi, güçlü bir beğenilme arzusuna sahip olması,
empati yoksunluğu, diğer insanları önemsiz olarak nitelemesi gibi özellikler ile kendini
gösteren bir yapıdır (Geçtan, 2010). Kavramın literatürde kişilik bozukluğu veya
subklinik narsisizm olarak iki farklı düzeyde ele alındığı görülmektedir. Klinik ve
subklinik tanımların örtüşen kısımları bulunmakla birlikte subklinik narsisizmde söz
konusu eğilimin şiddetinin daha düşük olduğu ifade edilmektedir (Özsoy ve Ardıç,
2017). Narsisizmin ilgi arayışı, teşhircilik, aşırı gösteriş, kibir, sömürücülük,
manipülatiflik, aşırı kendine odaklılık, üstünlük hisleri, liderlik-otorite, onay arayıcılık,
hayranlık ihtiyacı, empati eksikliği gibi temel özellikleri bulunmakta olup, (Jakobwitz
ve Egan, 2006; Raskin ve Terry, 1988) kavram bu çalışmada subklinik açıdan ele
alınmıştır.
2.1.2. Makyavelizm
Makyavelizm kavramı 1500’lü yıllarda İtalya’da hüküm süren Medici ailesi için yazdığı
Prens (Il Principe) isimli kitap ile tanınan politik danışman Niccolo Machiavelli’nin
ilke ve tavsiyelerine atfen isimlendirilmiştir. Christie ve Geis 1970 yılı çalışmalarında
Machiavelli’nin sunduğu önerileri kullanarak bir ölçek geliştirmiş, yapılan araştırmalar
anketteki ifadelere katılan deneklerin laboratuvar ve gerçek hayatta gerçekleştirilen
uygulamalarda da soğuk ve manipülatif davranışlar sergilediğini göstermiştir (Christie
ve Geis, 1970; Jones ve Paulhus, 2009; Paulhus ve Williams, 2002). Makyavelist
yaklaşım pragmatik, şüpheci, ahlaki ilkelere önem vermeyen, çıkarcı, soğuk, stratejik,
hesapçı, aldatıcı, manipüle edici özellikler içermektedir (Christie ve Geis, 1970;
Jakobwitz ve Egan, 2006). Aslında makyavelist özellikler herkeste farklı düzeylerde
bulunabilmekle birlikte kişinin ancak yapıya dair tüm özellikleri yüksek oranda
sergilemesi durumunda makyavelist eğilimlerinin yüksek olduğu söylenebilecektir
(Özsoy ve Ardıç, 2017).
2.1.3. Psikopati
Sosyal güç bir şeyi yapabilmek veya birinin bir şeyi yapmasını sağlayabilmek olarak
tanımlanabilir. Literatürde sosyal güç konusunda yapılan çalışmalarda çoğunlukla
French ve Raven’in (1959) ayrımının temel alındığı görülmektedir. Söz konusu
çalışmada beş sosyal güç kaynağı bulunduğu ifade edilmektedir:
(b) Ödüllendirici Güç: Parasal veya parasal olmayan menfaatler vaat edilmesi,
(d) Uzmanlık Gücü: daha fazla, daha üstün bilgiye sahip olunması,
(e) Özdeşleşme Gücü: hedefin kendini etkileyici ile tanımlaması, onunla özdeşleşmesi
olarak tanımlanabilir.
Daha sonra Raven’in 1965 yılı çalışmasında “bilgi gücü” uzmanlık gücünden ayrılarak
farklı bir kaynak olarak sınıflamaya dâhil edilmiş, kavram, hedefin davranışlarının ikna
edici gerekçeler, mantıklı nedenler öne sürmek suretiyle değiştirilmesinin sağlanması
olarak tanımlanmıştır. French ve Raven’ın 1959 yılı çalışması çeşitli eleştirilere konu
edilmiş, Raven daha sonraki çalışmasında eleştirileri dikkate alarak ayrımı genişletilmiş
ve güç kaynakları sayısı on bire çıkmıştır (Raven, 1992). Yeni modelde uzmanlık, bilgi
ve özdeşleşme kaynakları aynı kalmış, cezalandırıcı ve ödüllendirici güç kişisel ve
kişisel olmayan, yasal güç ise pozisyon, karşılıklılık, eşitlik, bağımlılık alt başlıklarına
ayrılmıştır.
(a) Kişisel olmayan cezalandırıcı güç: hedefin itaat etmemesi halinde somut bir
araç/unsur ile cezalandırma tehdidi,
(b) Kişisel cezalandırıcı güç: hedefin itaat etmemesi halinde soyut unsurlar kullanılarak
cezalandırma tehdidi,
(d) Kişisel ödüllendirme: itaat ve uyum davranışları karşılığında soyut menfaatler vaat
edilmesi,
(e) Yasal-karşılıklılık: etkileyicinin hedef için “hoşa gidecek, makbule geçecek” bir
şeyler yaptıktan sonra karşılığında itaat talep etmesi,
(f) Yasal-eşitlik: etkileyicinin, hedefin iyi çalışması veya yarattığı zarar gibi
olumlu/olumsuz neticelerden ötürü oluşan fayda/maliyetin karşılanarak “hesabın
kapatılması”na yönelik davranışları talep etmesi,
olarak tanımlanmıştır.
3. Araştırmanın Yöntemi
H1: Karanlık üçlü kişilik özellikleri kişisel cezalandırıcı güç kaynağının kullanımını
pozitif yönde etkilemektedir.
H2: Karanlık üçlü kişilik özellikleri kişisel olmayan cezalandırıcı güç kaynağının
kullanımını pozitif yönde etkilemektedir.
H3: Karanlık üçlü kişilik özellikleri kişisel ödüllendirici güç kaynağının kullanımını
pozitif yönde etkilemektedir.
H4: Karanlık üçlü kişilik özellikleri kişisel olmayan ödüllendirici güç kaynağının
kullanımını pozitif yönde etkilemektedir.
H6: Karanlık üçlü kişilik özellikleri yasal-eşitlik güç kaynağının kullanımını pozitif
yönde etkilemektedir.
H7: Karanlık üçlü kişilik özellikleri yasal-bağımlılık güç kaynağının kullanımını pozitif
yönde etkilemektedir.
H8: Karanlık üçlü kişilik özellikleri yasal-pozisyon güç kaynağının kullanımını pozitif
yönde etkilemektedir.
H9: Karanlık üçlü kişilik özellikleri uzmanlık güç kaynağının kullanımını pozitif yönde
etkilemektedir.
H10: Karanlık üçlü kişilik özellikleri özdeşleşme güç kaynağının kullanımını pozitif
yönde etkilemektedir.
H11: Karanlık üçlü kişilik özellikleri bilgi güç kaynağının kullanımını pozitif yönde
etkilemektedir.
3.2. Örneklem
Karanlık üçlü kişilik özellikleri ile güç kaynakları kullanımı ilişkilerinin incelenebilmesi
amacıyla kolayda örnekleme yöntemi kullanılarak çalışan kişilere internet üzerinden
anket uygulanmıştır. Toplam 600 anket dağıtılmış, 120 kişiye ulaşılmış bunlardan
anketi eksiksiz dolduran 109 kişi seçilmiştir. Örneklemde 49 Kadın (%45) ve 60 Erkek
(%55) bulunmaktadır. Eğitim durumu ağırlıklı olarak Üniversite (%46,8) ve Yüksek
Lisans (%32,1) mezunu seviyesindedir. Örneklemin yaş ortalaması 34,72 olup
araştırmaya katılanlardan 45 kişi (%41,3) yaptığı işi rutin, 64 kişi ise (% 58,7) rutin
olmayan olarak nitelendirmiştir.
N %
Cinsiyet
Kadın 49 45
Erkek 60 55
Eğitim Durumu
Lise 6 5,5
Ön Lisans/MYO 3 2,8
Üniversite 51 46,8
Yüksek Lisans 35 32,1
Doktora 14 12,8
Yapılan İş
Rutin 45 41,3
Rutin Olmayan 64 58,7
Yaş
Ortalama 34,72
Standart Sapma 8,58
3.3. Ölçüm Araçları
Araştırmada veri toplama araçları olarak anket formları kullanılmıştır. Karanlık üçlü
kişilik özelliklerini ölçmek için Jonason ve Webster tarafından 2010 yılında geliştirilen,
Karanlık Üçlü Ölçeği kullanılmıştır. Katılımcılar ifadeleri Kesinlikle Katılmıyorum =1
ve Kesinlikle Katılıyorum=5 arasında 5’li likert tipinde hazırlanan ölçeklerle
değerlendirmiştir. Güç kaynaklarını ölçmek için Raven ve diğerleri tarafından 1998
yılında geliştirilen kişilerarası güç envanteri kullanılmıştır. Katılımcılar ifadeleri Hiçbir
Zaman =1 ve Hemen Her Zaman=5 arasında 5’li likert tipinde hazırlanan ölçeklerle
değerlendirmiştir.
3.4. Analiz
Elde edilen verilere korelasyon analizi yapılmış, ortalama, standart sapma ve korelasyon
değerleri hesaplanmıştır.
Ort. S.S 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
1. Makyavelizm 2,70 1,31 1
2. Narsisizm 3,19 1,14 ,792** 1
**
3. Psikopati 2,29 1,18 ,788 ,725** 1
4. Uzmanlık 3,07 1,08 ,158 ,181 ,200* 1
** ** **
5. Bilgi 3,33 1,00 -,420 -,344 -,449 ,177 1
6. Özdeşleşme 2,88 1,12 -,258 **
-,267 **
-,294 **
,324 **
,698** 1
7. Kişisel Olmayan ** ** ** ** **
2,42 1,19 ,694 ,676 ,700 ,318 -,305 -,173 1
Cezalandırıcı
8. Kişisel Cezalandırıcı 2,78 1,22 ,657 **
,625 **
,622 **
,306 **
-,307 **
-,233 *
,827** 1
9. Kişisel Olmayan
2,48 1,15 ,106 ,161 ,221* ,283** ,202* ,337** ,318** ,259** 1
Ödüllendirici
10. Kişisel Ödüllendirici 2,91 1,03 ,165 ,283** ,112 ,285** ,370** ,301** ,304** ,351** ,572** 1
** ** ** ** ** * ** **
11. Yasal-Pozisyon 2,86 1,02 ,614 ,674 ,578 ,353 -,310 -,237 ,798 ,797 ,264** ,327** 1
* ** ** ** ** ** ** **
12. Yasal-Eşitlik 2,24 1,16 ,237 ,279 ,182 ,258 ,169 ,284 ,362 ,305 ,525 ,403 ,380** 1
**p<0.01 *p<0.05
Göstermesi olmuştur.
Sonuçlara yakından bakıldığında karanlık üçlünün farklı unsurlarının özellikle kişisel
cezalandırıcı, kişisel olmayan cezalandırıcı ve yasal-pozisyon güç kaynaklarının
kullanımına etkisinin yüksek olduğu dikkat çekmektedir. Kavramın olumsuz doğası ve
sert olarak kategorize edilen güç kaynaklarının kullanımı ile ilişkili olması göz önüne
alındığında, bulguların yönetici konumundaki kişilerin karanlık eğilimlerini
pozisyonlarını ve ellerinde bulundurdukları imkânları cezalandırıcı yönde kullanmak
suretiyle gösterebildiklerine işaret etmesi mümkün bulunmaktadır. Diğer taraftan
araştırma sonuçları narsisizm özelliğinin kişisel ödüllendirici ve yasal pozisyon güç
kaynaklarının kullanımını da anlamlı düzeyde etkilediğine işaret etmektedir. Dikkate
değer bir diğer bulgu ise psikopatinin bilgi güç kaynağının kullanımını negatif yönde
etkilemesidir. Söz konusu güç kaynağının etkinliğinin hedefin gönüllü kabullenmesini
gerektirmesi sebebiyle bulgu anlamlı olarak değerlendirilebilir. Tüm bulgular ile birlikte
değerlendirildiğinde karanlık özellikleri bulunan yetki sahiplerinin söz konusu
eğilimlerini geniş bir güç kaynakları skalası içinden seçim yaparak davranışa
dönüştürebildiklerini iddia etmek mümkün olabilecektir.
Aydoğan, E., & Serbest, S. (2017). İş yerinde karanlık üçlü: bir kamu
kuruluşunun iç denetim biriminde araştırma. Sayıştay dergisi.
Cleckley, H. (1941/1976), The Mask of Sanity (5th edn). St. Louis: Mosby.
Furtner, M. R., Rauthmann, J. F., & Sachse, P. (2011), The self-loving self-
leader: An examination of the relationship between self-leadership and the Dark Triad.
Social Behavior and Personality: an international journal, 39(3), 369-379.
French, J. R., Raven, B., & Cartwright, D. (1959). The bases of social power.
Classics of organization theory, 7, 311-320.
Hare, R. D. (2003), Manual for the revised Psychopathy Checklist (2nd ed.).
Toronto, ON: Multi-Health Systems.
Harms, P.D., ve Spain, M.S. (2015), Beyond the bright side: Dark personality at
work. Applied Psychology: An International Review, 64, 15-24. doi:
10.1111/apps.12042.
Jakobwitz, S., & Egan, V. (2006), The Dark Triad and normal personality traits.
Personality and Individual Differences, 40(2), 331-339.
Jonason, P. K., Slomski, S., & Partyka, J. (2012), The Dark Triad at work: How
toxic employees get their way. Personality and individual differences, 52(3), 449-453.
Kanten, P., Yeşiltaş, M., & Arslan, R. (2015), Kişiliğin karanlik yönünün
üretkenlik karşiti iş davranişlarina etkisinde psikolojik sözleşmenin düzenleyici rolü.
Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 29(2).
Lee, K., Ashton, M. C., Wiltshire, J., Bourdage, J. S., Visser, B. A., ve Gallucci,
A. (2013), Sex, power, and money: Prediction from the Dark Triad and Honesty–
Humility. European Journal of Personality, 27, 169–184. doi: 10.1002/per.1860
Özer, Ö., Uğurluoğlu, Ö., Kahraman, G., & Avcı, K. (2016), Hemşirelerin
Karanlık Kişilik Özelliklerinin Sosyo-Demografik Değişkenler Açısından İncelenmesi.
Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(3).
Raven, B. H. (1965), Social influence and power. In I.D. Steiner & M. Fishbein
(Eds.), Current studies in social psychology (pp. 371–382). New York: Holt, Rinehart,
Winston.