ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ

Μετάφραση : Ο Μητροπολίτης Νικοπόλεως ΜΕΛΕΤΙΟΣ

Έκδοση Ε΄

ΕΚΔΟΣΗ
ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ
ΠΡΕΒΕΖΑ 2000

Σελίδα 1 από 30
 Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1987. Από τότε εκυκλοφόρησε σε 4 εκδόσεις (= 20.000
αντίτυπα).
Μας μιλάει για την τάση που έχουν μερικοί ευσεβείς, να αναζητούν με λαχτάρα «θαύματα και
σημεία», «θαυματουργούς», «σημειοφόρους», «χαρισματούχους».
Μας λέγει, ότι δεν πρέπει να λιγωνόμαστε για «θαύματα και σημεία». Γιατί με «θαύματα και
σημεία», και μάλιστα μεγάλα και καταπληκτικά, θα προσπαθήσει να μας πλανήσει ο αντίχριστος, τότε που
θα έλθει.

Πρέβεζα, 11 Ιουνίου 2000

† Ο Ν.Μ.

Σελίδα 2 από 30
 Ο Συγγραφέας

Ο επίσκοπος Ιγνάτιος (κατά κόσμον Δημήτριος Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ) καταγόταν από

επιφανή οικογένεια. Γεννήθηκε το 1807 στο Ποκρόφσκ, της νομαρχίας Βολογδά. Ήταν καρπός προσευχής.
Γιατί οι γονείς του ήταν μέχρι τότε άτεκνοι.
Από παιδί έδειχνε πολλή προθυμία στην προσευχή και στην μελέτη των ιερών βιβλίων. Μετά το άγιο
Ευαγγέλιο, το πιο αγαπημένο του βιβλίο ήταν οι βίοι των αγίων.
Σε ηλικία 16 ετών ετελείωσε το γυμνάσιο. Ο πατέρας του τον ανέγραψε στην πολεμική Τεχνική
Σχολή Πετρούπολης.
Στο ταξείδι, ο Δημήτριος εκμυστηρεύθηκε στον πατέρα του, ότι θέλει να γίνει μοναχός. Ο πατέρας
του δεν έδωκε πολλή σημασία στα λόγια του. Έτσι ο Δημήτριος έμεινε στην σχολή των Ευελπίδων. Στις
σπουδές του είχε τέτοια επιτυχία, που προκάλεσε το ενδιαφέρον του μεγάλου Τσάρου Νικολάου Α’ (1825-
1855), που του εχορήγησε αυτοκρατορική υποτροφία.
Στην περίοδο των σπουδών του ζούσε σαν να ήταν μοναχός. Κοινωνούσε πολύ τακτικά. Επήγαινε
πολύ συχνά να συμβουλεύεται τους άγιους Γέροντες της Μονής του αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι. Η απόφασή
του να γίνη μοναχός ετάραξε τους γονείς του, την σχολή Πολέμου και τον Τσάρο. Αλλά ο Δημήτριος δεν
επτοήθη. Σ’ αυτό τον βοήθησε πολύ η γνωριμία του με τον μεγάλο στάρετς Λεωνίδα της Όπτινα, που ήταν ο
«γέροντάς» του, ο πνευματικός του πατέρας. Έτσι σε ηλικία 20 ετών, έγινε δόκιμος στην Μονή Αγίου
Αλεξάνδρου Σβέρσκι. Γέροντα είχε τον στάρετς Λεωνίδα.
Μετά από λίγο αρρώστησε η μητέρα του. Ο πατέρας του εκμεταλλεύθηκε την «ευκαιρία», για να
αποτραβήξη τον υιό του από το μοναστήρι. Ο Δημήτριος υπάκουσε. Επήγε και έμεινε στο σπίτι τους στο
Βολογδά πολύ καιρό. Χωρίς ποτέ να αλλάξη γνώμη. Και επειδή η μητέρα του αργούσε να πεθάνει έγινε
μοναχός στο Βολογδά. Εκάρη την 28 Ιουνίου 1831 και έλαβε το όνομα Ιγνάτιος. Πολύ γρήγορα
εχειροτονήθη ιερομόναχος. Το 1833 ο τσάρος τον διώρισε ηγούμενο της Μονής του αγίου Σεργίου στην
Πετρούπολη. Και το 1834 βλέποντας την αγιότητα και ζωτικότητά του τον κατέστησε έξαρχο των
μοναστηριών της περιοχής της Πετρουπόλεως. Για να ανταποκριθή στα καθήκοντά του αυτά, άρχισε να
συντάσση τα περίφημα βιβλία του «Ασκητικές εμπειρίες». Το 1847 έγραψε τις περισσότερες επιστολές του.
Το 1856 επήγε στην Όπτινα και ασκήθηκε στην «ησυχία». Το 1857 εκλήθη στην Πετρούπολη και
εχειροτονήθη επίσκοπος Σταυρουπόλεως, Καυκάσου και Ευξείνου Πόντου. Εκεί έστρεψε την προσοχή του
στους νέους. Και έγραψε το βιβλίο «Προσφορά στον Σύγχρονο Μοναχισμό». Το 1861 παρητήθη λόγω
ασθενείας και απεσύρθη στην ιερά Μονή αγίου Νικολάου στο Μπαμπάεβο, όπου και εκοιμήθη οσίως την 30
Απριλίου 1867.
Τα έργα του εξεδόθησαν σε έξι τόμους:
Α’, Β’ και Γ’ Ασκητικές Εμπειρίες·
Δ’ Ασκητικοί Λόγοι και Επιστολές·
Ε’ Προσφορά στον Σύγχρονο Μοναχισμό· και
Στ’ Πατερικόν.
Η τεράστια και σπάνια αξία των έργων του έγκειται στο ότι προσφέρει όλη την ουσία και όλο το
βάθος της πατερικής διδασκαλίας για την πνευματική ζωή με γλώσσα σύγχρονη και λογοτεχνική χάρη.
Θεωρείται ένας από τους αγιωτέρους ανθρώπους της Ρωσσίας. Ο μεγάλος στάρετς της Όπτινα
Βαρσανούφιος μας πληροφορεί ότι: κατά την κηδεία του ενάρετοι άνδρες είδαν αγγέλους να δορυφορούν
την ψυχή του, ανερχομένη προς τον θρόνο του Κυρίου· και τους άκουσαν να ψάλλουν: «Χαίρε, άγιες
ιεράρχα του Χριστού, πάτερ Ιγνάτιε».
Αιωνία η μνήμη του Επισκόπου Ιγνατίου.

Σημείωση: Ο επίσκοπος Ιγνάτιος ανεκηρύχθη το 1990 από την Σύνοδο του Πατριαρχείου Μόσχας
άγιος.

Σελίδα 3 από 30
 ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Τι ζητούσαν οι Φαρισαίοι

Οι Φαρισαίοι δεν έμεναν ικανοποιημένοι με τα θαύματα, που έκανε ο Κύριος. Τα εύρισκαν χωρίς
πολλή σημασία. Και του ζητούσαν ένα θαύμα με ιδιαίτερη σημασία: ένα – όπως το έλεγαν οι ίδιοι –
«σημείον εκ του ουρανού»[1]Η απαίτησή τους για ένα τέτοιο θαύμα, έκφραση μιας δικής τους αντίληψης
για τα σημεία και τα θαύματα, επανελήφθη πολλές φορές. «Η γενεά αύτη σημείον ζητεί»[2], μας
πληροφορεί ο Κύριος. Την ίδια απαίτηση με τους Φαρισαίους είχαν και οι Σαδδουκαίοι· παρ’ όλο που το
πιστεύω τους διέφερε τόσο πολύ από το πιστεύω των Φαρισαίων[3].
Την αξίωσή τους αυτή για «σημείο εκ του ουρανού», μερικές φορές την διετύπωσαν και ενώπιον του
λαού. Και να ένα παράδειγμα: Ο Κύριος έκαμε ένα θαύμα. Επλήθυνε πέντε άρτους. Και με αυτούς εχόρτασε
μια ανθρωποθάλασσα: πέντε χιλιάδες άνδρες και αμέτρητες γυναίκες και παιδιά. Εκείνοι το θαύμα αυτό το
είδαν με τα ίδια τους τα μάτια. Και έφαγαν από αυτό το «τραπέζι». Σωματικά χόρτασαν. Μα πνευματικά δεν
το κατάλαβαν. Και γι’ αυτό δεν χόρτασαν. Και εκφράζοντας την πείνα τους είπαν στον Κύριο! «Τι σημείον
ποιείς, ίνα ίδωμεν και πιστεύσωμέν Σοι; Οι πατέρες ημών το μάννα έφαγον εν τη ερήμω, καθώς έστι
γεγραμμένον· άρτον εκ του ουρανού έδωκεν αυτοίς φαγείν»[4]. Ο θαυματουργικός πολλαπλασιασμός των
άρτων στα χέρια του Σωτήρος δεν τους εφάνηκε αρκετός! Γιατί είχε γίνει με την σιωπή και με την αγία
ταπείνωση, που διεπότιζαν όλες τις ενέργειες του Θεανθρώπου! Αυτοί όμως εχρειάζοντο θ έ α μ α ! Αυτοί
ήθελαν κάτι το εντυπωσιακό, κάτι που να κάνει εφφέ! Ήθελαν λόγου χάριν: Να σκεπασθή ο ουρανός με
μαύρα σύννεφα! Να αντηχήσουν βροντές! Να λάμψουν αστραπές! Και τα ψωμιά να πέσουν από τον
ουρανό!
Κάτι το ανάλογο ζητούσαν και οι αρχιερείς και οι άρχοντες των Ιουδαίων, όταν ο Θεάνθρωπος είχε
ευδοκήσει να ανεβασθή στον Σταυρό. «Οι αρχιερείς Τον εμπαίζανε. Το ίδιο έκαναν και οι γραμματείς και οι
πρεσβύτεροι και οι φαρισαίοι. Έλεγαν· Άλλους έσωσε. Τον εαυτό του δεν μπορεί να τον σώση; Τίποτε δεν
είναι! Αν είναι ο βασιλεύς του Ισραήλ, εδώ θα το δείξη! Αν κατεβή αυτή την στιγμή από τον σταυρό! Μόνο
τότε θα πιστεύσωμε σ’ αυτόν[5].
Το παραδέχονται, ότι ο Χριστός έκαμε θαύματα. Το παραδέχονται ότι αυτά που είχε κάμει ήταν
θαύματα. Και ταυτόχρονα τα υποτιμούν. Και υποτιμώντας τα αρνούνται. Αρνούνται τα θαύματα, που
έκαμε ο Θεός με την ευσπλαγχνία Του. Και Του ζητούν θαύμα κομμένο στα μέτρα των αντιλήψεών τους.
Μα αν ένα τέτοιο θαύμα εγίνετο, δεν θα μπορούσε πια να επιτύχη ο σκοπός, για τον οποίο ήλθε ο
Θεάνθρωπος στη γη. Και φυσικά δεν θα είχαμε πια απολύτρωση. Τέτοια θαύματα ποθούσαν και ποθούν να
ιδούν, όλοι οι ελαφρόμυαλοι, περίεργοι και άκριτοι.
Ένα τέτοιο θαύμα πόθησε να ιδή από τον Κύριο και ο Ηρώδης[6]. Αυτός, το σημείο το ήθελε «για να
σκοτώση τον καιρό του» ευχάριστα! Και επειδή δεν του έγινε το χατήρι, τον επήρε τον Κύριο στην
κοροϊδία! Και ευρήκε έτσι ευκαιρία για διασκέδαση!

2. Τι δείχνει η αξίωση αυτή

Τι μας δείχνει η κοινή αυτή αξίωση, που πρόβαλλαν στον Κύριο άνθρωποι με τόσο διαφορετικές
αρχές; Τι μας δείχνει η αξίωση αυτή, που ήταν έκφραση μιας περιφρόνησης προς τα καταπληκτικά
θαύματα, που είχε κάμει ο Κύριος; Η αξίωση αυτή μας δείχνει, την αντίληψη της σαρκική σοφίας. Μας
δείχνει πως σκέπτονται για τα θαύματα, εκείνοι που έχουν σαρκικό φρόνημα.
Τι είναι όμως το σαρκικό φρόνημα; Είναι ο τρόπος, με τον οποίο σκέπτεται ο άνθρωπος για το Θεό
και για κάθε το πνευματικό, με βάση όχι το λόγο του Θεού, αλλά την αμαρτωλή του κατάσταση, στην οποία
ευρίσκεται εξ αιτίας της πτώσεως. Το σαρκικό φρόνημα, είναι γεμάτο (και μολυσμένο!) από την τάση
αντίθεσης (και έχθρας!) προς τον Θεό. Αυτό το φρόνημα γίνεται εύκολα αισθητό στην απαίτηση, που

Σελίδα 4 από 30
προέβαλαν στο Θεάνθρωπο: Να κάμη θαύματα κομμένα στα μέτρα της κακώς λεγομένης «λογικής» μας·
και μάλιστα τη στιγμή, που όχι μόνο δεν πρόσεχαν, αλλά και καταφρονούσαν και απέρριπταν και
κατέκριναν τα θαύματα, που με την ανέκφραστη αγαθότητά Του είχε κάμει σαν «Θεού Δύναμις και Θεού
Σοφία»[7] ο Σωτήρας μας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’

ΤΙ ΛΕΓΕΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

1. Σημείον εκ του Ουρανού

Η αξίωση που πρόβαλλαν στον Κύριο, να τους κάμη θαύματα, όπως εκείνοι τα ήθελαν, ήταν
αμαρτία. Βαρειά αμαρτία. Και επήγαζε από τις βασικές αρχές του σαρκικού φρονήματος. Για αυτό και ο
Θεάνθρωπος, όταν άκουσε την τολμηρή αυτή και βλάσφημη απαίτησή τους «αναστενάξας τω Πνεύματι
αυτού, λέγει: «Τι γενεά αύτη σημείον επιζητεί; Αμήν λέγω υμίν· ει δοθήσεται τη γενεά ταύτη σημείον. Και
αφείς αυτούς, απήλθε»[8].
«Χαρά γίνεται εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι». Και αντίθετα. Οι επουράνιοι
πικραίνονται και κλαίνε, όταν ένας άνθρωπος πέφτει σε αμαρτία, και όταν ένας αμαρτωλός αναβάλλει την
μετάνοια[9]. Ο άγιος Μακάριος ο μέγας μελετώντας την άπειρη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, και
την πανάγαθη επιθυμία Του να σωθούν όλοι, δεν εδίστασε να ειπή, ότι αυτό το κλάημα για εκείνους που
πηγαίνουν στην απώλεια, είναι κατά πρώτο και κύριο λόγο το κλάημα του ίδιου του Παναγίου και απαθούς
Θεού [9α]. Αυτό το κλάημα, που για μας είναι εντελώς ακατανόητο, δεν είναι ξένο ούτε στο Πανάγιο
Πνεύμα. Το Πνεύμα το άγιον, που έρχεται και σκηνώνει μέσα μας, «εντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς
αλαλήτοις»[10]. Ένα τέτοιο αναστεναγμό προκάλεσε στον Υιό του Θεού και η αξίωση «κάμε μας θαύμα»·
γιατί ήταν απαίτηση εγωκεντρική και παρανοϊκή. Εστέναξε τω Πνεύματι Αυτού και είπε: γ ι α τ ί η γενεά
αύτη το ζητεί το σημείον; Ποίο είναι το κίνητρο; Ζητούν σημείο, επειδή έχουν κακή τοποθέτηση
έναντι του Θεού! Πόσο πικρή είναι η απάντηση αυτή για τον Κύριο! Νομίζει κανείς, πως Τον ακούει να
διερωτάται: Μα τόση ανοησία; Τόσο θράσος; Μα χάθηκε πια η ελπίδα σωτηρίας; Είναι ποτέ δυνατό να
σωθούν άνθρωποι, που ζητούν πράγματα αντίθετα από το θέλημα Εκείνου, που δίνει την σωτηρία;
Όμως έτσι είναι! Όσοι κυριαρχούνται από το σαρκικό φρόνημα, και εμμένουν με πείσμα σ’ αυτό, είναι
ανίατα άρρωστοι. Και γι’ αυτό είπε: Όποιος σκέπτεται έτσι και λέει τέτοια πράγματα, πηγαίνει από μόνος
του στην απώλεια. Την παίρνει από μόνος του. Και την κρατεί από μόνος του. Και γι’ αυτό ο Κύριός μας,
όταν τους άκουσε να Του ζητούν σημείο εκ του ουρανού τους άφησε και έφυγε. Και πολύ σωστά. Γιατί «το
φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος»[11]. Γιατί όπως ο νεκρός δεν το καταλαβαίνει, ότι είναι νεκρός, έτσι
και όποιος έχει φρόνημα σαρκικό, δεν μπορεί να καταλάβη, τι είναι η απώλεια. Και όπως ακριβώς δεν
μπορεί να καταλάβη τι σημαίνει απώλεια και νέκρωση, έτσι δεν μπορεί να καταλάβη και ότι πρέπει να
ζωοποιηθή. Και έτσι η λανθασμένη του αυτή αντίληψη τον κάνει και απορρίπτει και αρνείται την αληθινή
ζωή, τον Θεό.
Μπορεί άράγε να έχη ποτέ κάποια αξιοπιστία ιδιαίτερη ένα «σημείον εξ ουρανού»; Βέβαια εκείνοι
που ζητούσαν ένα τέτοιο σημείο, το ζητούσαν ένα τέτοιο σημείο, το ζητούσαν επειδή απέδιδαν σ’ αυτό
πολύ μεγάλη αξία. Μπορούμε από αυτό να συμπεράνωμε, ότι κάθε «σημείον εξ ουρανού» είναι απαραίτητα
σημείον από τον Θεό; Από την αγία Γραφή βγαίνει το αντίθετο! Ακόμη και η ίδια η έκφραση «σημείον εκ
του ουρανού» είναι πολύ αόριστη. Και τότε έλεγαν, και σήμερα οι πιο πολλοί άνθρωποι, που δεν έχουν
πολλές επιστημονικές γνώσεις «ουρανό» λένε το κάθε τι που γίνεται στην ατμόσφαιρα, και στο αχανές
διάστημα πέρα και έξω από αυτήν. Έτσι λένε, ότι ο ήλιος, η σελήνη, τα άστρα ευρίσκονται στον ουρανό·
και ότι πετούν στο διάστημα. Παράλληλα και την βροχή, την βροντή, την αστραπή τις λένε ουράνια
φαινόμενα· παρ’ ότι γίνονται στον αέρα, στην ατμόσφαιρα της γης· και κατά συνέπεια ανήκουν οπωσδήποτε
στη γη.

Σελίδα 5 από 30
 Η Αγία Γραφή μας λέγει ότι κάποτε έπεσε «πυρ εκ του ουρανού και κατέκαυσε τα πρόβατα και τους
ποιμένες» του Ιώβ. Όμως το πυρ αυτό είχε πέσει με ενέργεια του διαβόλου. Και είναι φανερό, ότι το πυρ
αυτό σχηματίστηκε στον αέρα, όπως περίπου σχηματίζεται και η αστραπή.
Ο Σίμων ο μάγος κατέπληττε με διάφορα θαύματα τον τυφλό λαό, που ωνόμαζε τη δύναμη του
σατανά, που ενεργούσε σ’ αυτά τα θαύματα, «μεγάλη δύναμη του Θεού»[12]. Ιδίως σε πολύ μεγάλο
θαυμασμό είχε παρασύρει ο Σίμων τους Ρωμαίους ειδωλολάτρες, όταν κάποτε σε μια πολυπληθή
συγκέντρωση τους είχε ειπεί, πως είναι θεός, και πως ο πόθος του ήταν να ανεβή στον ουρανό! Και
πράγματι· ξαφνικά άρχισε να σηκώνεται στον αέρα! Αυτό το διηγείται ο άγιος Συμεών ο Μεταφραστής, που
πήρε τη διήγηση αυτή από αρχαίους Χριστιανούς συγγραφείς[13].
Είναι φοβερή φτώχεια, η έλλειψη της αληθινής επίγνωσης του Θεού. Γιατί
τότε, παίρνεις τα έργα του διαβόλου για έργα του Θεού.

2. Έργα διαβόλου και έργα Θεού

Πριν από την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, που ο Χριστιανισμός, η πνευματική μόρφωση και η
κρίση θα αμβλυνθούν, και θα χαλαρώσουν σε φοβερό βαθμό, θα παρουσιασθούν ψευδόχριστοι και
ψευδοπροφήται, που θα κάνουν σημεία μεγάλα και τέρατα, με αποτέλεσμα να πλανούν ακόμη και (αν αυτό
είναι δυνατόν) εκλεκτούς[14]. Ιδίως δε, ο ίδιος ο αντίχριστος, όταν θα έλθη, θα γεμίση τον κόσμο
θαύματα, που θα καταπλήττουν και θα χορταίνουν τους ανθρώπους με σαρκικό φρόνημα και άγνοια.
Αυτός τότε θα δώση και «σημείον εκ του ουρανού», που οι άνθρωποι τόσο το ποθούν και το διψούν. Η
παρουσία του, λέγει ο άγιος Απόστολος Παύλος, θα είναι κατ’ ενέργειαν του σατανά· εν πάση δύναμει και
σημείοις και τέρασι ψεύδους· και εν πάση απάτη της αδικίας, μεταξύ των απολλυμένων, που δεν φρόντισαν
να αγαπήσουν την αλήθειαν για να σωθούν[15].
Οι άνθρωποι με άγνοια και σαρκικό φρόνημα, βλέποντας τα θαύματα αυτά, δεν θα σταθούν καθόλου
να σκεφθούν. Θα τα δεχθούν αμέσως. Γιατί τον πνεύμα τους θα έχη με αυτά συγγένεια. Και από την
τύφλωσή τους θα τα παραδεχθούν. Και θα ονομάζουν την ενέργεια του σατανά σαν την πιο μεγάλη
φανέρωση της δύναμης του Θεού. Ο αντίχριστος θα γίνη δεκτός στα πεταχτά, χωρίς καθόλου
σκέψη[16]. Ούτε καν θα κάτσουν να σκεφθούν οι άνθρωποι, ότι τα θαύματά του δεν θα έχουν κανένα καλό
και λογικό σκοπό, καμμιά σαφή σημασία· ότι δεν θα έχουν καμμιά σχέση με την αλήθεια και θα είναι
γεμάτα ψέμα· ότι θα είναι ένας τερατώδης και γεμάτος μοχθηρία, χωρίς κανένα νόημα θεατρινισμός, που
θα κάνη το παν για να καταπλήξη και να οδηγήση σε μια αποχαύνωση και σ’ ένα ολοκληρωτικό δόσιμο, να
τους γοητέψη, «να τους τυλίξη» και να τους παρασύρη· με τη γοητεία μιας πληθωρικής αλλά κενής και
ανόητης εντύπωσης, ενός εφφέ!
Δεν είναι φοβερό, ότι τα θαύματα του αντιχρίστου, οι αποστάτες, οι εχθροί της αλήθειας και του
Θεού, θα τα δεχθούν με ενθουσιασμό;
Γιατί; Γιατί έχουν προετοιμάσει τον εαυτό τους, να δεχθούν ανοιχτά και φανερά τον απεσταλμένο
του σατανά, το όργανό του, την διδασκαλία του και τις πράξεις του, και να έλθουν σε πνευματική
επικοινωνία μαζί του στην κατάλληλη ώρα.

3. Να πλανήση, ει δυνατόν, και εκλεκτούς.

Και πρέπει ιδιαίτερα να το προσέξωμε. Και να κλαύσωμε γι’ αυτό. Γιατί τα θαύματα και οι πράξεις
του αντιχρίστου θα φέρουν σε δύσκολη θέση και τους πιο εκλεκτούς δούλους του Θεού.
Η αιτία της μεγάλης επίδρασης του αντιχρίστου θα έγκειται στην σατανική δολιότητα και
υποκρισία, με τις οποίες σκεπάζει το πιο φρικαλέο κακό· με το αχαλίνωτο και αναίσχυντο θράσος του· με
την πλήρη συμπαράσταση των πονηρών πνευμάτων· και με την ικανότητα να κάνη θαύματα· ψεύτικα μεν,
αλλά που προκαλούν κατάπληξη. Η φαντασία του ανθρώπου είναι ανίκανη να συλλάβη την εικόνα ενός
τόσο μεγάλου κακούργου, όσος θα είναι ο αντίχριστος. Θα σαλπίζει για τον εαυτό του, όπως σάλπιζαν οι
πρόδρομοί του, οι προτυπώσεις του. Θα ονομάζη τον εαυτό του κήρυκα και παλινορθωτή της αληθινής

Σελίδα 6 από 30
θεογνωσίας. Έτσι εκείνοι, που δεν κατανοούν τον χριστιανισμό, θα ιδούν σ’ αυτόν ένα αντιπρόσωπο και
υπέρμαχο της αληθινής θρησκείας! Και θα πάνε με το μέρος του. Θα σαλπίση. Και θα ονομάση τον εαυτό
του επηγγελμένον Μεσσίαν. Και συναντώντας τον, εκείνοι που ζουν με σαρκικό φρόνημα, και βλέποντας
την δόξα του, την δύναμή του, τις πνευματικές του ικανότητες, την ολοσχερή επιβολή του στα στοιχεία του
κόσμου, θα τον αναγορεύσουν Θεό και θα γίνουν οπαδοί του [16α].
Ο αντίχριστος θα παρουσιασθή πράος, εύσπλαγχνος, γεμάτος αγάπη, γεμάτος αρετές. Θα τον
δεχθούν σαν πράγματι γεμάτον αρετές. Και θα υποταχθούν σ’ αυτόν, εξ αιτίας των υψίστων αρετών του,
όλοι εκείνοι που φαντάζονται, πως αλήθεια είναι η «αλήθεια» του πεπτωκότος ανθρώπου, και γι’ αυτό
ούτε καν σκέπτονται να την ξεπεράσουν για να γνωρίσουν την αλήθειαν του Ευαγγελίου[17].
Ο αντίχριστος τότε θα εισηγηθή στην ανθρωπότητα την δημιουργία μιας ανώτατης παγκόσμιας
ειρήνης και ευημερίας. Θα προσφέρη τιμές, πλούτη, μεγαλεία, σημαντικές ανέσεις και σαρκικές ηδονές. Και
όσοι ποθούν επίγεια πράγματα, θα τον δεχθούν. Και θα τον ονομάσουν «κύριό» τους[18]. Ενώπιον της
ανθρωπότητος ο αντίχριστος θα ανοίξη ένα τέτοιο ανεξήγητο με την τότε επιστήμη τσίρκο θαυμάτων, που η
κατεργαριά τους θα θυμίζη θέατρο. Θα φέρη φόβο με τις απειλές και θαυμασμό με τα θαύματά του. Θα
ικανοποιήση την άκριτη περιέργειά τους και την παχυλή τους άγνοια. Θα ικανοποιήση την ματαιοδοξία τους
και τον εγωισμό τους. Θα ικανοποιήση το σαρκικό τους φρόνημα. Θα ικανοποιήση την δεισιδαιμονία και τις
προλήψεις τους. Και θα φέρη σε σύγχυση τους σοφούς. Έτσι όλοι οι άνθρωποι με οδηγό την πεπτωκυία
φύση τους, χωρίς το φως του Θεού, θα παρασυρθούν και θα καταλήξουν πειθήνια και άβουλα όργανα του
πλάνου[19].
Τα σημεία του αντιχρίστου θα γίνουν κατά κύριο λόγο στον αέρα [19α], και συγκεκριμένα στο
στρώμα, στο οποίο κυριαρχεί ο σατανάς[20]. Τα σημεία αυτά θα επιδρούν ως επί το πλείστον στην αίσθηση
της όρασης. Και έτσι και θα γοητεύουν και θα απατούν.
Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος μελετώντας στην Αποκάλυψη του τα γεγονότα, που θα γίνουν πριν από
την συντέλεια του κόσμου, λέγει ότι ο αντίχριστος θα κάμη μεγάλα σημεία, ακόμη και να κατεβή «πυρ εκ
του ουρανού ενώπιον των ανθρώπων»[21]. Το θαύμα αυτό, μας λέγει η Αγία Γραφή, θα είναι το πιο μεγάλο
από τα θαύματα του αντιχρίστου. Και αυτό το θαύμα θα γίνη στον αέρα. Θα είναι ένα μεγαλοπρεπές και
φοβερό θέαμα!

4. Απάτη και κατεργαριά

Τα σημεία του αντιχρίστου θα γεμίσουν όλες του τις ενέργειες απάτη και κατεργαριά. Και θα
τραβήξουν τους πιο πολλούς ανθρώπους να τον ακολουθήσουν. Οι εχθροί του αντιχρίστου θα θεωρηθούν
τ α ρ α ξ ί ε ς , ε χ θ ρ ο ί τ η ς κ ο ι ν ω ν ί α ς κ α ι τ η ς τ ά ξ η ς · θα υποστούν ανοιχτές και συγκεκαλυμμένες
διώξεις· και θα υποβληθούν σε σκληρές τιμωρίες και ποινές. Τα πονηρά πνεύματα σκορπισμένα στην
οικουμένη, θα προκαλούν στους ανθρώπους μια γενικά εξαίρετη γνώμη για τον αντίχριστο, ένα γενικό
ενθουσιασμό, μια ακαταδάμαστη στροφή σ’ αυτόν[22].
Με αδρές γραμμές η αγία Γραφή μας περιγράφει το βάρος του τελευταίου διωγμού και την
σκληρότητα του διώκτη. Το πιο αποφασιστικό και χαρακτηριστικό σημείο είναι το όνομα, που η Γραφή
δίνει στον φρικαλέο εκείνο άνθρωπο. Τον ονομάζει «θ η ρ ί ο »[23], όπως και ο πεσών άγγελος είχε
ονομασθή «ό φ ι ς » (φίδι)[24]. Οι δύο αυτές ονομασίες σκιαγραφούν αρκετά καλά τον χαρακτήρα των
εχθρών του Θεού. Ο ένας ενεργεί πιο μυστικά, ο άλλος πιο φανερά. Όμως στο «θ η ρ ί ο » αυτό (που μοιάζει
με όλα τα άλλα θηρία[25], στο ότι συγκεντρώνει στον εαυτό του τις θηριωδίες όλων) «έδωκεν ο δράκων την
δύναμιν αυτού και τον θρόνον αυτού και εξουσίαν μεγάλην»[26]. Η δοκιμασία για τους αγίους του Θεού θα
είναι φοβερή. Ο διώκτης με την πονηρία, την υποκρισία και τα θαύματά του θα προσπαθήση να τους
πλανήση και απατήση προκαλώντας εις βάρος τους φοβερά εκλεπτυσμένους, και παμπόνηρα
συγκεκαλυμμένους διωγμούς και φτιαχτά προβλήματα. Η απεριόριστη εξουσία των βασανιστών θα τους
φέρη σε τρομερά δύσκολη θέση. Πολύ μικρός αριθμός από αυτούς θα εκτελεσθούν ενώπιον όλων των
ανθρώπων. Και κλήρος τους θα είναι η κοινή περιφρόνηση, το μίσος, η κατασυκοφάντηση από όλους,
τα πιεστικά εις βάρος τους μέτρα, και ο βίαιος θάνατος. Μόνο με την βοήθεια της θείας χάριτος και με το

Σελίδα 7 από 30
φωτισμό του Θεού θα κατορθώσουν οι εκλεκτοί Του να ομολογήσουν ενώπιον των ανθρώπων τον Κύριον
Ιησούν Χριστόν.

5. Το λάθος των Φαρισαίων.

Άμεσο επακόλουθο αυτών που είπαμε είναι, ότι οι φαρισαίοι και σαδδουκαίοι, ζητώντας από τον
Κύριο σημείον εκ του ουρανού, Του ζητούσαν θαύμα που έχει τα χαρακτηριστικά των θαυμάτων του
αντιχρίστου. Αυτό λοιπόν ακριβώς, το ότι ζητούσαν τέτοιο θαύμα, εξηγεί την στάση του Κυρίου απέναντί
τους.
Κάποτε ο Κύριος, ακούγοντας μια τέτοια απαίτηση, εξέφρασε την πικρία Του· και απέρριψε την
αξίωσή τους αποφασιστικά. Και μη θέλοντας να βρίσκεται ούτε σωματικά κοντά σε ανθρώπους, που
άφησαν τον εαυτό τους να προβάλλη τέτοια απαίτηση, έφυγε από κοντά τους!
Μια άλλη φορά έδωκε την εξής μεγαλειώδη και αυστηρή απάντηση: «γενεά πονηρά και μοιχαλίς,
σημείον επιζητεί, όμως σημείον δεν θα τους δοθή κανένα άλλο, παρά μόνον το σημείον του Ιωνά του
προφήτου»[27].
Όλοι εκείνοι, που ζητούν σημεία ονομάζονται: γενεά, επειδή έχουν μεταξύ τους συγγένεια
πνευματική· γ ε ν ε ά μ ο ι χ α λ ί ς , επειδή ήλθαν σε πνευματική σχέση με τον σατανά[28], αφού απέρριψαν
την σχέση με τον Θεό· και γενεά πονηρά επειδή, ενώ ήξεραν τα θαύματα του Θεανθρώπου Χριστού, έκαναν
πως τάχα δεν τα ήξεραν! Και ενώ υποτιμούσαν και εμπαίζανε τα θαύματα του Θεού, ζητούσαν θαύμα
κομμένο στα μέτρα των άθλιων αντιλήψεών τους, κομμένο στα μέτρα του μυαλού τους!
Η αξίωσή τους να ιδούν «σημείον εκ του ουρανού», δεν ήταν απλώς η παράκληση να ιδούν κάποιο
θαύμα, αλλά εμπαιγμός των θαυμάτων του Κυρίου, και έκφραση μιας αγροίκης και διεστραμμένης
αντίληψης περί θαυμάτων.
Με την φράση «σημείον Ιωνά του προφήτου» [28α] ο ίδιος ο Κύριος εννοούσε τα σημεία που θα
συνόδευαν τον θάνατο και την ανάστασή Του. Τότε εδόθη από τον Θεό «σημείον εκ του ουρανού». Τότε
ο ήλιος είδε τον Κύριο σταυρωμένο και εσκοτίσθη ώρα μεσημέρι, και απλώθηκε παντού πηχτό σκοτάδι, που
διήρκεσε τρεις ώρες. Το καταπέτασμα του Ναού της Ιερουσαλήμ εσχίσθη από μόνο του στα δύο, από επάνω
μέχρι κάτω. Έγινε σεισμός. Οι βράχοι εσχίσθηκαν. Τα μνημεία άνοιξαν και πολλοί άγιοι αναστήθηκαν και
εμφανίσθηκαν σε πολλούς στην αγία Πόλη[29]. Και όταν ο Κύριος αναστήθηκε έγινε πάλι σεισμός.
Φωτοφόρος άγγελος κατέβη από τον ουρανό στον άγιο Τάφο, σαν μάρτυρας της αναστάσεώς Του και
τρόμαξε τους φύλακες, που – ταγμένοι από εκείνους που εζήτουν σημείον εκ του ουρανού[30] -
φρουρούσαν τον τάφο. Αυτοί οι φύλακες ανάγγειλαν στο ιουδαϊκό Συνέδριο την ανάσταση του Κυρίου.
Αυτό όμως, όταν άκουσε «το σημείον εκ του ουρανού», το αντιμετώπισε με την ίδια καταφρόνηση και
το ίδιο μίσος, που είχε αντιμετωπίσει και όλα τα προηγούμενα θαύματα του Κυρίου. Και γι’ αυτό
εδωροδόκησε τους φύλακες και βάλθηκε να σκεπάση το σκοτάδι της ψευτιάς το θαύμα[31].

6. Τα θαύματα του Χριστού.

Ας ιδούμε όμως τώρα τα θαύματα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Είναι δώρα του Θεού. Το
δώρο δεν δίδεται από υποχρέωση. Δίνεται από καλή διάθεση και καλωσύνη. Οι άνθρωποι έχουν υποχρέωση
να βλέπουν δώρο και δωρητή με πολλή ευλάβεια και ευγνωμοσύνη. Γιατί ο δωρητής είναι ο Θεός, που
έλαβε ανθρώπου φύση για την σωτηρία μας. Και το δώρο Του είναι μια μαρτυρία γι’ Αυτόν. Και γι’ αυτό
έχει αδιαφιλονίκητη αξία.
Όμως, όπως η οικείωση της σωτηρίας επαφίεται στην ελεύθερη διάθεση των ανθρώπων, έτσι και τα
θαύματα του Χριστού έχει αφεθή ο άνθρωπος ελεύθερος να βλέπη, όπως θέλει: είτε να στοχάζεται γύρω
από αυτά, κατά πόσο αξίζουν και έχουν αξιοπιστία, είτε να βγάζη από αυτά το συμπέρασμα γι’ Αυτόν που
τα έκαμε, πως το να Τον ονομάζη και να Τον δέχεται σαν Λυτρωτή του, είναι απλώς το φυσικό επακόλουθο
μιας ελεύθερης και σταθερής πεποίθησης, και όχι ενός ασυγκράτητου και πιεστικού επιπόλαιου
ενθουσιασμού.

Σελίδα 8 από 30
 α. Τα θαύματα του Χριστού είχαν απόλυτη διαφάνεια. Γι’ αυτό, μπορούμε να επαναλάβωμε αυτό
που είπε ο Κύριος στον Θωμά: «Φέρε τον δάκτυλόν σου ώδε. Και ίδε τας χείρας μου. Και φέρε την χείρα
σου και βάλε εις την πλευράν μου. Και μη γίνου άπιστος, αλλά πιστός»[32]. Τα θαύματα του Χριστού
ήσαν αισθητά και ψηλαφητά. Ήσαν φανερά σε όλους. Ακόμη και στους απλούς ανθρώπους. Τίποτε σ’
αυτά δεν είναι αινιγματικό. Ο κάθε ένας μπορούσε εύκολα να τα εξετάση. Δεν έμεναν περιθώρια για
αμφιβολίες και για απορίες, αν κάποιο ήταν πραγματικό θαύμα ή απλώς εντύπωση θαύματος. Νεκροί
ανασταίνονταν. Ασθένειες ανίατες με τα ανθρώπινα μέσα εθεραπεύοντο. Λεπροί εκαθαρίζοντο. Τυφλοί
ανέβλεπαν. Μουγγοί άρχιζαν να μιλούν. Τροφές επληθύνονταν, σε μια στιγμή, για όσους έπρεπε να φάνε.
Τα κύματα της θάλασσας και οι άνεμοι ησύχαζαν με μια λέξη, και εγλύτωναν από τον θάνατο, όσοι
εκινδύνευαν από την τρικυμία. Τα δίχτυα των ψαράδων, που είχαν μάταια ώρες κοπιάσει, εγέμιζαν ξαφνικά
με ψάρια, που υπάκουαν στην μυστική εντολή του Κυρίου τους.
β. Τα θαύματα του Χριστού είχαν πολλούς μάρτυρες. Από αυτούς οι πιο πολλοί ήταν οι εχθροί του
Κυρίου: οι αδιάφοροι, και εκείνοι που γύρευαν σ’ Αυτόν κάτι το επίγειο και σωματικό. Τα θαύματα αυτά
ήταν αναντίρρητα. Οι χειρότεροι εχθροί του Κυρίου δεν τα απέρριπταν. Προσπαθούσαν να μειώσουν τη
σημασία τους· με μια βλάσφημη και ανευλαβή ερμηνεία· και με κάθε μέσο που επινοούσαν[33].
γ. Τα θαύματα του Χριστού δεν είχαν στόχο τη φασαρία και την πρόκληση εντύπωσης. Δεν
εγίνοντο για εφφέ. Κανένα δεν έγινε για τα μάτια του κόσμου. Όλα εγίνοντο σκεπασμένα κάτω από την θεία
ταπείνωση. Και αποτελούν μια αλυσίδα ευεργεσιών προς τον πάσχοντα άνθρωπο. Και ταυτόχρονα
εξέφραζαν με τον πιο τέλειο τρόπο την εξουσία του Κτίστου επάνω στην υλική κτίση και τον κτιστό
πνευματικό κόσμο. Εξέφραζαν και έδειχναν, ότι ο Θεός είχε λάβει σάρκα και είχε φανερωθή στους
ανθρώπους σαν άνθρωπος.

7. Μυστική σημασία

Μερικά από τα θαύματα του Κυρίου μας είχαν μια μυστική σημασία. Μα αυτό δεν σημαίνει πως τα
θαύματα αυτά δεν είχαν κάποιο ιδιαίτερο σκοπό. Αντίθετα μάλιστα. Υποδήλωναν μια ευεργεσία γενική·
για όλους· που ήταν πια καιρός να εκχυθή σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ένα τέτοιο θαύμα ήταν η
ξήρανση της άκαρπης συκής.

α. η ξήρανση της άκαρπης συκής

Η άκαρπη συκιά ήταν πλούσια σε φύλλα. Μόνο σε φύλλα[34]. Για το δένδρο αυτό η αγία Γραφή,
στην διήγηση για την πτώση των πρωτοπλάστων πατέρων, μας λέγει πως η συκιά ήταν ένα από τα δένδρα
του Παραδείσου[35]. Από αυτό επήραν ο Αδάμ και η Εύα φύλλα για να κρύψουν την γύμνωσή τους. Πριν
πέσουν στην αμαρτία, οι προπάτορές μας δεν είχαν καθόλου αισθανθή πως ήσαν γυμνοί. Δεν την
αισθάνονταν τότε την γυμνότητά τους. Τους την έδειξε μετά η αμαρτία. Αυτό μας λέει, πως πρέπει να είναι
σωστή η άποψη των αγίων πατέρων, που μας λένε πως ο απαγορευμένος καρπός ήταν σύκο.
Κατευθυνόμενος προς την Ιερουσαλήμ ο Κύριος, μας λέγει το Ευαγγέλιο, επείνασε. Και επήγε σε μια συκιά.
Μα δεν βρήκε σ’ αυτήν καρπό. Και δίκαια δεν βρήκε. Γιατί τον ζητούσε παράκαιρα. Παράκαιρα είχε αφήσει
τον Εαυτό Του ο Κύριος και να αισθανθή την πείνα[36]. Το έκαμε, για να δείξη, ότι η επιθυμία των
προπατόρων να φάνε τον απαγορευμένο καρπό δεν ήταν σωστή· ήταν παράκαιρη. Γι’ αυτό επήγε στη
συκιά παράκαιρα, εποχή που δεν ήσαν καιρός σύκων. Γι’ αυτό επείνασε παράκαιρα. Επειδή ήλθε να άρη και
να διορθώση όλες μας τις κακές επιθυμίες. Και να τις σβήση.
Επήγε λοιπόν ο Κύριος στην συκιά. Μα δεν βρήκε σ’ αυτήν καρπό. Ευρήκε μόνο φύλλα. Και
καταπράσινα. Αλλά δεν συγκινήθηκε από αυτά. Και καταδίκασε την άκαρπη συκιά. Και την καταράσθηκε.
Όχι μόνο την ακαρπία της. Καταράστηκε ολόκληρο το δένδρο. Και η συκιά ξεράθηκε. Και ο Χριστός
στην θέση της εφύτευσε ένα άλλο δένδρο· ή (όπως λέγει η Γραφή) ένα άλλο «ξύλο»: το ξύλο του
Σταυρού, που το είχε ετοιμάσει να γίνη το όργανο της σωτηρίας μας.

Σελίδα 9 από 30
 Το ξύλο-όργανο πτώσης και απώλειας εξηράνθη. Το εξήρανε η εντολή του Κυρίου και Σωτήρα μας.
Το θαύμα αυτό, θαύμα γεμάτο σημασία μυστική, ο Κύριος το ετέλεσε μπροστά στους μαθητές του μόνο·
μπροστά στους αγίους Αποστόλους μόνο· μπροστά μόνο σ’ εκείνους, που ευδόκησε να τους αποκαλύψη τα
βάθη του Πνεύματος.
Το θαύμα αυτό έγινε λίγο πριν ο θεάνθρωπος λυτρωτής μας αρχίση το πιο μεγάλο Του έργο, πριν
μας ελευθερώση από τα δεσμά της αμαρτίας και του διαβόλου με τα πάθη Του και τον Σταυρό Του· λίγο
πριν ανεβή στον Σταυρό· λίγο πριν φυτεύση το ξύλο του Σταυρού· και το αναδείξη ξύλο ζωής.
Ανάλογα βαθειά είναι η σημασία και πολλών άλλων θαυμάτων, που έκαμαν ο Κύριος και οι
Απόστολοι. Ας ιδούμε ένα ακόμη θαύμα διηγηματικά.

β. η θεραπεία του παραλυτικού

Έδινε την εντύπωση ότι δεν είχε στόχο να προκαλέση καμμιά απολύτως ευεργεσία σε κανέναν.
Ας το ιδούμε λίγο διηγηματικά. Και τότε έφεραν έναν παραλυτικό[37], κατάκοιτο. Εκείνοι που τον
έφεραν, βλέποντας τον συνωστισμό και το πλήθος, τον ανέβασαν στη στέγη. Και αφού άνοιξαν ένα
άνοιγμα, τον κατέβασαν από εκεί με το κρεβάτι μπροστά στον Κύριο. Ο εύσπλαγχνος Κύριος, όταν είδε την
ενέργειά τους αυτή – καρπό της πίστης τους – είπε στον παραλυτικό: «τέκνον αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι
σου». Εκεί όμως ευρίσκοντο και μερικοί γραμματείς. Αυτοί ήξεραν το Νόμο με το νι και με το σίγμα. Και
επειδή τους έκαιγε το μίσος και ο φθόνος κατά του Θεανθρώπου, ακούγοντας τα λόγια αυτά, επιάστηκαν
από αυτά και είπαν: «Τα λόγια αυτά είναι βλάσφημα! Γιατί ποιος μπορεί να συγχωρή αμαρτίες εκτός από
ένα και μόνον, τον Θεό;». ο καρδιογνώστης Κύριος, όταν είδε τι διελογίζοντο, είπε: «τι ταύτα διαλογίζεσθε
εν ταις καρδίαις υμών; τι εστιν ευκοπώτερον; ποιο είναι για σας πιο εύκολο; ειπείν τω παραλυτικώ;
Αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι; ή ειπείν· έγειρε και άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει;». Με άλλα λόγια ο
Χριστός τους είπε: Όταν ξέρη, πως δεν υποχρεωθή να αποδείξη τα λόγια του με έργα, ακόμη και ένας
υποκριτής, ένας απατεώνας, εύκολα το ξεφουρνίζει το: «Αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου». Όμως εγώ δεν λέω
κούφια λόγια. Για να το ιδήτε, «ότι εξουσίαν έχει ο Υιός του Ανθρώπου» να συγχωρή τις αμαρτίες «επί της
γης» - λέγει στον παραλυτικό: «Σοι λέγω, άρον τον κράββατόν σου και ύπαγε εις τον οίκον σου». Και
αυτοστιγμεί ο παραλυτικός έγινε καλά. Και γερός πια, επήρε το κρεββάτι του και βγήκε από το σπίτι εκείνο
μπροστά στα μάτια όλων.
Το θαύμα αυτό είναι γεμάτο από τη θεία σοφία και αγαθότητα. Στην αρχή ο Κύριος έδωσε στον
πάσχοντα ένα πνευματικό δώρο, μη ορατό με τα μάτια τα αισθητά, αλλά πολύ ουσιαστικό: την άφεση των
αμαρτιών του. Όταν ο Κύριος είπε, πως συγχωρεί τις αμαρτίες του παραλυτικού, οι παρόντες λόγιοι ιουδαίοι
έκαμαν άθελά τους διακήρυξη, ότι τέτοιο δώρο μπορεί να δώση ένας και μόνος, ο Θεός. Με την απάντηση
που τους έδωσε ο Κύριος, δίνει μια νέα απόδειξη ότι είναι πράγματι ο Θεός. Γιατί στο τέλος, το πνευματικής
φύσης δώρο Του και η πνευματικής φύσης απόδειξη ότι είναι Θεός, επισφραγίστηκαν με ένα υλικής φύσης
δώρο Του και μια υλικής φύσης απόδειξη: με την σε μια στιγμή πλήρη θεραπεία τους ασθενούς.
Ο άγιος ευαγγελιστής Μάρκος στο τέλος του Ευαγγελίου του γράφει: Οι απόστολοι μετά την
Ανάληψη του Κυρίου «εκήρυξαν πανταχού τον λόγον, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον
βεβαιούντος δια των επακολουθούντων σημείων»[38] δηλ. με τα θαύματα που εγίνοντο με τον λόγον των
αποστόλων. Την ίδια αυτή σκέψη εξέφρασαν και όλοι οι απόστολοι στην προσευχή που έκαμαν μετά τις
απειλές που άκουσαν στο Συνέδριο των Ιουδαίων, που τους απαγόρευε να κηρύττουν και να κάνουν
θαύματα στο όνομα του Χριστού! Είπαν: «Κύριε, δώσε σε μας τους πιστούς δούλους Σου, να κηρύττωμε
τον λόγο Σου με παρρησία και θάρρος. Ενίσχυσέ μας με το να απλώνης το χέρι Σου και να κάνης Συ μέσω
ημών διάφορες θεραπείες και άλλα σημεία και θαύματα στο όνομα του αγίου Υιού σου Ιησού»[39].
Τα σημεία εγίνοντο για να βοηθούν τους ανθρώπους να δεχθούν το λόγο του Θεού. Το κύριο ήταν ο
λόγος. Τα σημεία απλώς μαρτυρούσαν τη δύναμη και την αξία του λόγου[40]. Εκεί που εγίνετο δεκτός, τα
σημεία ήσαν περιττά. Αυτό εξηρτάτο, από το αν απέδιδαν οι ακροατές στο λόγο την αξία που του ανήκε. Τα
σημεία είναι η συγκατάβαση του Θεού στην ανθρώπινη ασθένεια.
Αλλιώς ενεργεί ο λόγος και αλλιώς ενεργούν τα σημεία. Ο λόγος ενεργεί στον νου και στην καρδιά
άμεσα. Τα σημεία ενεργούν στον νου και στην καρδιά μέσω των σωματικών αισθήσεων. Τα επακόλουθα
του λόγου, που ενέργησε άμεσα, είναι πολύ πιο δυνατά και πιο σαφή από τα επακόλουθα, που δημιουργεί

Σελίδα 10 από 30
στον νου η ενέργεια των θαυμάτων. Και όταν ενεργούν και τα δυο μαζί, λόγος και θαύματα, τότε η ενέργεια
των θαυμάτων περνάει σχεδόν απαρατήρητη λόγω της πλούσιας ενέργειας του λόγου. Αυτό φαίνεται
ολοκάθαρα στις διηγήσεις του Ευαγγελίου. Ο Νικόδημος είχε επηρεασθή από τα σημεία και ωνόμαζε τον
Κύριο «διδάσκαλο και απεσταλμένο του Θεού»[41]. Αντίθετα στον απόστολο Πέτρο ενέργησε ο λόγος του
Θεού. Και για αυτό διεκήρυξε, ότι ο Κύριος είναι «ο Χριστός, ο Υιός του Θεού». Του είπε: «Κύριε, ρήματα
ζωής αιωνίου έχεις. Και ημείς επιστεύσαμεν και εγνώκαμεν, ότι συ ει ο Χριστός, ο Υιός του Θεού»[42]. Ο
άγιος Πέτρος είδε με τα ίδια του τα μάτια πολλά θαύματα του Κυρίου. Ο πολλαπλασιασμός των πέντε
άρτων και των δύο ιχθύων και ο χορτασμός του πλήθους μόλις είχαν γίνει. Και όμως ο Πέτρος στην
ομολογία του αυτή δεν λέγει τίποτε για τα θαύματα. Μιλάει μόνο για την δύναμη και την ενέργεια του
λόγου. Το ίδιο συνέβη και με τους Μαθητές, που (χωρίς να το ξέρουν!) πηγαίνοντας για τους Εμμαούς
συζητούσαν με τον Κύριο, χωρίς να καταλάβουν ποιος ήταν· και Τον αναγνώρισαν, όταν είχαν πια φθάσει
στο χωριό και είχαν σε κάποιο σπίτι καταλύσει· και πότε; «εν τη κλάσει του άρτου»! Μα μόλις Τον
αναγνώρισαν, ο Κύριος «άφαντος εγένετο απ’ αυτών». Πόσο το θαύμα αυτό ήταν μεγαλειώδες και
καταπληκτικό! Μα εκείνοι δεν ασχολήθηκαν καθόλου με το καταπληκτικό αυτό θαύμα! «Ουχί η καρδία
ημών (είπαν μεταξύ τους) καιομένη ην εν ημίν», την ώρα που ο Κύριος «ελάλει ημίν εν τη οδώ και
διήνοιγεν ημίν τας Γραφάς»[43];

8. Αφετηρία πίστης

Ο Θεάνθρωπος Κύριος εμακάρισε τους «μη ιδόντες και πιστεύσαντες»[44]. Και διετύπωσε την λύπη
Του για κείνους που δεν τους ικανοποιούσε ο λόγος Του και γύρευαν θαύματα. «Εάν μη σημεία και τέρατα
ίδητε (είπε στον βασιλικό αξιωματούχο της Καπερναούμ) ου μη πιστεύσητε»[45]. Και πράγματι. Όσοι
αφήνουν το λόγο του Θεού, και για να πεισθούν ζητούν θαύματα, είναι να τους λυπάται κανείς!
Η αξίωση τους αυτή προδίνει πόσο μέσα τους κυριαρχεί το σαρκικό φρόνημα· η παχυλή άγνοια·
η ζωή-θυσία στην φθορά και την αμαρτία· η έλλειψη κάθε προσπάθειας να μάθουν τον νόμο του Θεού
σωστά και να αποκτήσουν τις θεάρεστες αρετές· η αδυναμία της ψυχής τους να ευθυγραμμισθή με το άγιο
Πνεύμα και να αισθανθή έτσι την Πρόνοιά Του και την ενέργειά Του στον λόγο Του.
Τα θαύματα προορίζονται κατά κύριο λόγο να πείσουν ανθρώπους, αφωσιωμένους στις μέριμνες του
κόσμου· και να τους οδηγήσουν στην πίστη. Οι πεφορτισμένοι με τις βιωτικές μέριμνες, οι προσηλωμένοι
στην γη και στις δουλειές τους, δεν έχουν την δύναμη να εκτιμήσουν την αξία του λόγου. Γι’ αυτό ο
εύσπλαγχνος Λόγος του Θεού τους προσελκύει κοντά Του, στην σωτηρία που δίνει ο λόγος Του, μέσω
ορατών θαυμάτων, που αποτελούν μια υλική, προσιτή στην αίσθησή μας, απόδειξη· και οδηγούν την
αδύνατη ψυχή στον παντοδύναμο Σωτήρα Θεόν Λόγο.

9. Γιατί ο κόσμος δεν πιστεύει;

Εκείνοι, που πίστευσαν με τα θαύματα, αποτελούσαν την πιο χαμηλή βαθμίδα πιστών. Και γι’
αυτό, όταν μετά τους παρουσίαζαν την πνευματική υψίστη και αγιωτάτη διδασκαλία της Εκκλησίας, τότε
πολλοί από αυτούς την ερμήνευαν, όπως τους άρεσε ο καθένας[46]! Δεν ήθελαν να αναζητήσουν την σωστή
ερμηνεία του. Εκριτίκαραν τον λόγο του Θεού, που είναι «πνεύμα και ζωή»[47]. Και έτσι, με την
επιπολαιότητά τους έχαναν και την πίστη· δηλ. ακόμη και τον αρραβώνα που είχαν λάβει. Και συνέβη αυτό
το τραγικό: πολλοί από τους μαθητές του Χριστού, παρ’ ότι είχαν ιδεί πολλά θαύματα και σημεία, απήλθον
εις τα οπίσω (= έκαναν πίσω) «και ουκ έτι μετ’ αυτού περιεπάτουν»[48], δηλ. δεν ξαναπήγαν κοντά Του!
Όμως ούτε το κήρυγμα ούτε τα θαύματα του Κυρίου είχαν την πρέπουσα επίδραση στους εβραίους
αρχιερείς, γραμματείς, φαρισαίους και σαδδουκαίους· παρ’ ότι – με εξαίρεση ίσως τους σαδδουκαίους –
όλοι οι άλλοι ήξεραν πολύ καλά τον νόμο του Θεού. Δεν ήσαν ξένοι στον Θεό, εχθροί του Θεού, μόνο εξ
αιτίας της ροπής στην αμαρτία, όπως όλοι οι άνθρωποι. Αυτοί έγινα ηθελημένα εχθροί του Θεού. Και
έμειναν σ’ αυτό ασάλευτα σταθεροί. Επήραν την σφραγίδα του εχθρού του Θεού. Με την δική τους
αυτεξούσια θέληση. Με την δική τους γνώμη. Επειδή ήθελαν να κάνουν εκείνη την ζωή (και μάλιστα να
προκόψουν σ’ εκείνη την ζωή!), που το άγιο Ευαγγέλιο την θεωρεί ψυχώλεθρη! Με τέτοιο φρόνημα δεν

Σελίδα 11 από 30
ήταν δυνατό να δώσουν σημασία στα λόγια του Υιού του Θεού. Και δεν εισάκουσαν, όπως ώφειλαν, τον
λόγο Του. Δεν του έδωκαν σημασία. Προσπαθούσαν μόνο να Τον ψαρεύουν! Να του πιάνουν λόγια, που τα
εύρισκαν να επιδέχωνται παρερμηνείες, και τα χρησιμοποιούσαν για να Τον κατηγορούν. Έτσι γίνεται
συνήθως. Όποιος έχει μίσος εναντίον κάποιου άλλου, εποικοδομεί επάνω στα λόγια εκείνου που μισεί!
«Διατί ο λόγος ο εμός ου χωρεί εν υμίν»[49], ερώτησε του εχθρούς Του ο Σωτήρας μας, όταν τους είδε να
αποκρούουν με πείσμα τη σωτηρία, που τους επρότεινε. Γιατί δεν τα καταλαβαίνετε τα λόγια μου; Γιατί δεν
δέχεσθε το λόγο μου που δίνει ίαση; Επειδή δεν μπορείτε ούτε να τον ακούσετε! Επειδή σας είναι
ανυπόφορος! Επειδή είσθε «ψεύδους έκγονα». Και δουλεύετε μόνο με το ψέμα. Για αυτό δεν πιστεύετε σε
μένα, «επειδή εγώ την αλήθειαν λέγω υμίν»[50]. «Ο ων εκ του Θεού τα ρήματα του Θεού ακούει». Για
αυτό εσείς δεν τα ακούετε, επειδή δεν είσθε «εκ του Θεού»[51]. Και συνέχισε ο Κύριος: «Αν αυτά που
κάνω δεν είναι έργα του Πατρός μου, μη με πιστεύετε. Αν όμως κάνω τα έργα του Πατέρα μου, και αν
ακόμη δεν πιστεύετε εμένα, τουλάχιστον πιστεύσατε στα έργα μου. Και τότε θα το καταλάβετε και θα το
πιστεύσετε, ότι ο Πατήρ εν εμοί, καγώ εν Αυτώ»[52]. Λόγια σταράτα. Και, σαν λόγια, έκλειναν μέσα τους
την απόλυτη αλήθεια[53]. Το ίδιο και τα θαύματα. Και αυτά έκλειναν μέσα τους την απόλυτη αλήθεια.
Και ήσαν τόσο σαφή και πασιφανή, ώστε οι εχθροί του Κυρίου, παρ’ όλες τους τις προσπάθειες να τα
συγκαλύψουν, δεν είχαν παρά να το ομολογούν ότι ήσαν αληθινά[54]! Εκείνο που ασκούσε μεγάλη
επίδραση στο λαό (που δεν ήξερε το νόμο του Θεού ή τον ήξερε πολύ λίγο, και έστρεφε την προσοχή του,
την ενασχόλησή του, στις μέριμνες του κόσμου τούτου, χωρίς αυτό να σημαίνη ότι απέρριπτε και το νόμο
του Θεού με το έτσι θέλω), αυτό δεν είχε καμμιά απολύτως επίδραση σε εκείνους που ήξεραν καλά τον
νόμο του Θεού, μα τον απέρριπταν με τη ζωή τους ηθελημένα [54α]. Ό,τι έγινε για τη σωτηρία των
ανθρώπων αυτών, έγινε από την άπειρη ευσπλαγχνία του Κυρίου. Αν δεν είχα έλθει και δεν τους το είχα
ειπεί – ξεκαθάρισε τα πράγματα ο Σωτήρας μας – δεν θα είχαν σημασία. Αν δεν είχα κάμει αυτά τα έργα,
που έκανα μπροστά τους και ανάμεσά τους, που ποτέ δεν έκαμε άνθρωπος άλλος, δεν θα είχαν αμαρτία. Να
όμως, που και τα είδαν και παρά ταύτα εμίσησαν όχι μόνο εμένα, αλλά και τον Πατέρα μου[55]. Ο
Χριστιανισμός παρεδόθη στον κόσμο με τέτοια αποδεικτικά στοιχεία, ώστε να μη μπορή να έχη
κανένας πια δικαιολογία, αν τον αγνοεί. Αιτία της άγνοιας αυτής είναι μία: το «έτσι θέλω».

10. Πως ο άνθρωπος καταντάει υπηρέτης του Αντίχριστου

Όπως λάμπει ο ήλιος στον ουρανό, έτσι λάμπει και ο χριστιανισμός. Όποιος κλείνει τα μάτια του
γιατί έτσι το θέλει, να έχη το θάρρος να το λέη, ότι δεν ξέρει τίποτε για τον Χριστό, επειδή έτσι το θέλει! και
όχι επειδή δεν υπάρχει τάχα φως. Η αιτία, που οι άνθρωποι απορρίπτουν τον Θεάνθρωπο, είναι μέσα
τους. Κατά τον ίδιο τρόπο και η αιτία, που τους κάνει και δέχονται τον αντίχριστο, είναι και αυτή
μέσα τους. «Εγώ ήλθον εν τω ονόματι του Πατρός μου, είπε ο Κύριος στους Ιουδαίους· μα σεις δεν με
δεχθήκατε. Αν κάποιος άλλος έλθη στο δικό του όνομα, αυτόν θα τον δεχθήτε»[56]! Εδώ ο Χριστός μας το
λέει ξεκάθαρα, ότι αυτοί και αρνήθηκαν τον Χριστό και εδέχθηκαν τον αντίχριστο, παρ’ ότι συνήθως για
τον αντίχριστο μιλάμε σαν για κάποιος που πρόκειται να έλθη. Γιατί όποιος λόγω δομής της σκέψης του
αρνείται τον Χριστό, αυτός, ακριβώς λόγω της δομής της σκέψης του, είναι έτοιμος να δεχθή και θα
δεχθή τον αντίχριστο. Γι’ αυτό, και τους κατέταξε σ’ εκείνους που εδέχθηκαν τον αντίχριστο, παρ’ ότι
αυτοί εξεμέτρησαν το ζην πολλούς αιώνες, πριν έλθη ο αντίχριστος. Γιατί έκαναν το πιο μεγάλο έργο του
αντιχρίστου: έγιναν θεοκτόνοι. Όταν θα έλθη ο ίδιος ο αντίχριστος δεν θα έχη να κάμη τόσο μεγάλο
κακούργημα, το πνεύμα τους βρισκόταν σε τόσο εχθρική σχέση προς τον Χριστό, ώστε να έχη αυτόματα
απόλυτη συγγένεια με τον αντίχριστο, παρ’ ότι από αυτόν τους χώριζε ένα τόσο τεράστιο χρονικό διάστημα,
που μέχρι τώρα έχει φθάσει στις περίπου δυο χιλιάδες χρόνια. Κάθε πνεύμα, λέγει ο Ιωάννης ο Θεολόγος,
που δεν ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός έγινε άνθρωπος, δεν είναι από τον Θεό. Είναι του αντιχρίστου.
Γι’ αυτόν το έχετε ακούσει. Και το ξέρετε. Ότι έρχεται. Και νυν εν τω κόσμω εστί[57]. Σήμερα στον
κόσμο ευρίσκεται πνευματικά. Όσοι κυβερνούνται από το πνεύμα του αντιχρίστου, αυτοί πνευματικά
τον εδέχθηκαν. Και ήλθαν μαζί του σε σχέση και επικοινωνία. Του υποτάχθηκαν. Πνευματικά τον
προσκύνησαν. Τον έκαμαν Θεό τους. Και γι’ αυτό «πέμψει αυτοίς ο Θεός», δηλαδή θα επιτρέψη ο Θεός να
τους έλθη ενέργεια πλάνης, δηλαδή να γίνουν ανίκανοι να αντισταθούν στην ψεύτικη διδασκαλία του

Σελίδα 12 από 30
αντίχριστου. Και έτσι θα πιστεύουν τα ψέματα. Και γι’ αυτό όλοι εκείνοι που δεν πίστευσαν στην αλήθεια,
αλλά αντίθετα έδειχναν χαρά όταν άκουγαν τα ψέματα, θα κατακριθούν από τον Θεό[58]. Ο Θεός είναι
δίκαιος σε ό,τι κι αν επιτρέπει. Αυτό που επιτρέπει ο Θεός, πρέπει να είναι για το πνεύμα του ανθρώπου μια
ικανοποίηση· και ταυτόχρονα μια φανέρωση, μια κρίση.

11. Η αποστασία προστάδιο της ελεύσεως του Αντιχρίστου

Ο αντίχριστος θα έλθη στον καιρό του· την εποχή που του καθωρίσθη. Θα προηγηθή μια γενική
αποστασία. Το μέγιστο μέρος των ανθρώπων θα εγκαταλείψουν την χριστιανική πίστη. Η αποστασία θα
είναι το προστάδιο. Θα προετοιμάση τον κόσμο να δεχθή τον αντίχριστο. Και μάλιστα να τον δεχθούν με το
δικό του πνεύμα, που τότε θα μπη στην δομή της σκέψης των ανθρώπων. Η αναζήτηση του αντίχριστου θα
τους γίνη αναγκαιότητα, γιατί τα συναισθήματα θα συμπίπτουν. Θα διψούν γι’ αυτόν, όπως διψούν σε
στιγμές βαθειάς θλίψης για ποτά, που διαφορετικά τα θεωρούν αυτοκτονία. Θα τον επικαλούνται. Η ικεσία
σ’ αυτόν, να έλθη, θα αντηχή σε κοινές συνάξεις. Θα εκφράζη επίμονα την αξίωση να έλθη επί τέλους η
μεγαλοφυΐα των μεγαλοφυϊών, που θα μπορέση να ανεβάση την τεχνική ανάπτυξη στην ανώτατη δυνατή
βαθμίδα της και να φέρη στη γη τέτοια ευπραγία, ώστε ο ουρανός και ο παράδεισος να καταντήσουν
πράγματα περιττά! Ο αντίχριστος θα είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένος με την γενική ηθική και πνευματική
κατεύθυνση των ανθρώπων της εποχής του.

12. Σημεία της αιώνιας σωτηρίας.

Τα θαύματα του ενανθρωπήσαντος Θεού ήσαν οι πιο μεγάλες υλικής φύσης ευεργεσίες, που μπορεί
να φαντασθή ο άνθρωπος. Ποια ευεργεσία μπορεί να θεωρηθή πιο μεγάλη από την επαναφορά ενός νεκρού
στη ζωή; Ποια ευεργεσία θα νομισθή πολυτιμότερη από την θεραπεία ανίατης ασθένειας, που κάνει τον
άνθρωπο να μη ζη, ενώ ακόμη ζη; που κάνει τη ζωή να ομοιάζη πιο πολύ με θάνατο παρά με ζωή;
Και όμως· τα θαύματα του Χριστού, όσο κι αν ήταν γεμάτα ευεργεσίες, αγιωσύνη, και πνευματικό
νόημα, δεν ήσαν παρά σημεία· σημεία της αιώνιας σωτηρίας, που δίνει ο λόγος του Θεού. Οι
αναστηθέντες από τον Χριστό, αργότερα πέθαναν πάλι. Τους δόθηκε μόνο μια μικρή παράταση ζωής. Δεν
τους δόθηκε ζωή για πάντα. Εκείνοι που θεραπεύθηκαν από τον Κύριο, αρρώστησαν πάλι· και πέθαναν. Η
υγεία τους δόθηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα· όχι για πάντα. Οι προσωρινές υλικές ευεργεσίες
εξεχύθηκαν στον κόσμο για να είναι σημείο των αιωνίων, των πνευματικών ευεργεσιών. Οι ορατές δωρεές
δόθηκαν στους ανθρώπους, τους υποδουλωμένους στις εντυπώσεις των αισθήσεων, για να τους κάνουν να
πιστέψουν ότι υπάρχουν και δωρεές αόρατες· και να τις αναζητήσουν. Τα σημεία έβγαλαν τους
ανθρώπους από τον γκρεμό της άγνοιας, της υποδούλωσης στις εντυπώσεις των αισθήσεων, και τους
ωδήγησαν στην πίστη. Την γνώση των αιωνίων αγαθών την δίνει η πίστη. Αυτή βάζει στις καρδιές τον
πόθο να τα αναζητούν.

Οι άγιοι Απόστολοι διάδωσαν την πίστη σε όλη την οικουμένη, μόνο χάρις στα θαυμαστά σημεία
που έκαναν. Γιατί ήταν μια πολύ σαφής απόδειξη. Για όλους. Και για τα μορφωμένα έθνη. Και για τα έθνη
τα βυθισμένα στην άγνοια και την βαρβαρότητα. Μα όταν πια η πίστη φυτεύθηκε σε όλη την οικουμένη,
τότε ρίζωσε ο λόγος. Και τότε σταμάτησαν τα θαύματα. Γιατί είχαν κάμει πια την δουλειά τους. Δεν
σταμάτησαν εντελώς. Έπαψαν να γίνωνται σε γενική κλίμακα, παντού. Τώρα θαύματα κάνουν οι εκλεκτοί
δούλοι του Θεού, οι άγιοι. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει, ότι στην εποχή του είχαν πια παύσει τα
θαύματα, παρ’ ότι υπήρχαν τότε σε διάφορα μέρη πολλοί, ιδίως μοναχοί, «σημειοφόροι»[59]
(θαυματουργοί).
Μα με την πάροδο του χρόνοι οι «σημειοφόροι» όλο και ελιγόστευαν. Για τους έσχατους καιρούς
μάλιστα, οι άγιοι Πατέρες μας προειδοποιούν, ότι τότε δεν θα υπάρχουν καθόλου σημειοφόροι[60].

Σελίδα 13 από 30
 13. Τα θαύματα άλλοτε και σήμερα.

Τι λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:

«Γιατί λένε μερικοί, δεν γίνονται σήμερα θαύματα; (την απάντηση μου να την ακούσετε με πολλή
προσοχή. Γιατί το ερώτημα αυτό το ακούω από πολλούς. Και τακτικά. Αδιάκοπα. Πάντοτε).
Γιατί τότε, όσοι ελάμβαναν το βάπτισμα, άρχιζαν και μιλούσαν ξένες γλώσσες, και τώρα αυτό δεν
γίνεται πια;
Γιατί σήμερα ο Θεός πήρε την χάρη των θαυμάτων;
Το κάνει, όχι για να μας ατιμάση, αλλά για να μας δώση πιο πολλή τιμή.
Πως; Σας το εξηγώ.
Οι άνθρωποι της εποχής εκείνης ήσαν πιο σκοτισμένοι από μας, αφού μόλις είχαν ξεφύγει από
την ειδωλολατρεία. Το μυαλό τους ήταν χοντρό· δεν έκοβε. Ήσαν βουτηγμένοι και κολλημένοι στην ύλη.
Δεν μπορούσαν να φαντασθούν, ότι υπήρχαν και αγαθά μη υλικά, πνευματικά. Και φυσικά δεν ήξεραν
τίποτε για τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Γιατί όλα αυτά τα δεχόμαστε μόνον, όταν έχωμε πίστη. Για αυτό
ήταν ανάγκη να γίνωνται θαύματα.
Από τα δώρα του Αγίου Πνεύματος μερικά είναι αόρατα· και τα δεχόμαστε μόνο με πίστη. Άλλα
όμως ενώνονται με ύλη· και γίνονται σημεία, που πέφτουν στην αντίληψη των αισθήσεών μας. Αυτά
ξυπνούν στους άπιστους την πίστη. Π.χ. η άφεση των αμαρτιών μας είναι πνευματικό, αόρατο. Με τα
σωματικά μάτια μας δεν βλέπομε να καθαρίζωνται οι αμαρτίες μας. Καθαρίζεται η ψυχή. Μα η ψυχή
είναι και αυτή αόρατη με τα μάτια τα σωματικά. Η άφεση των αμαρτιών είναι δώρο πνευματικό. Δεν
μπορούμε να το ιδούμε με τα μάτια του σώματος. Και για αυτό δεν το δέχονται, δεν το πιστεύουν, όσοι
έχουν φρόνημα σαρκικό, υλιστικό. Αντίθετα το χάρισμα της γλωσσολαλιάς, το χάρισμα να μιλούν ξένες
γλώσσες, άγνωστες, παρ’ ότι είναι μια ενέργεια και δωρεά του Αγίου Πνεύματος, είναι ένα σημείο που
γίνεται αντιληπτό με τις αισθήσεις μας· και μπορούν εύκολα να το παρατηρήσουν και οι άπιστοι. Γιατί
γίνεται τότε φανερό, πως η αόρατη ενέργεια του Πνεύματος που λαμβάνει χώρα μέσα στην ψυχή,
εξωτερικεύεται· και επισημαίνεται αδιάψευστα από την άγνωστη και παράξενη γλώσσα που ακούμε. Και
ακριβώς για αυτό ο Παύλος λέγει: «Εκάστω δε δίδοται η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον»,
δηλ. για ωφέλεια πνευματική[61].
Αυτό όμως σημαίνει, πως εμένα δεν μου χρειάζονται τα θαύματα. Γιατί; Γιατί έχω μάθει να πιστεύω
στη χάρη του Θεού και χωρίς να βλέπω θαύματα! Ανάγκη από αποδείξεις έχει ο άπιστος. Εγώ, ο πιστός, δεν
έχω καθόλου ανάγκη τις αποδείξεις και τα θαύματα. Γιατί, παρ’ ότι δεν μιλάω ξένες γλώσσες, το ξέρω ότι
έχω καθαρισθή από την αμαρτία. Οι παλαιότεροι όμως, δεν μπορούσαν να το πιστέψουν αυτό, χωρίς να
ιδούν θαύματα. Και για αυτό, τα θαύματα τα έδινε ο Θεός για πιστοποίηση της αλήθειας της πίστης, που
τους εκήρυτταν. Έτσι λοιπόν, κατά κανόνα, τα θαύματα εγίνοντο προς χάριν, όχι των πιστών, αλλά χάριν
των απίστων. Για να μπορέσουν να ενωθούν με τους πιστούς. Το λέγει ο άγιος Απόστολος Παύλος· τα
θαύματα είναι σημεία «ου τοις πιστεύουσι, αλλά τοις απίστοις»[62].

14. Δεν μας χρειάζονται πια

Αν τα σημεία και τα θαύματα ήσαν οπωσδήποτε απαραίτητα, θα παρέμεναν για πάντα. Για
πάντα παραμένει ο λόγος του Θεού. Τα θαύματα, σαν πύλη, απλώς μας οδηγούν σ’ αυτόν. Αυτός
εξαπλώθηκε. Αυτός κυριάρχησε. Αυτός κατέκτησε τον κόσμο. Αυτός ερμηνεύθηκε με τόσο υπέροχο τρόπο
από τους αγίους Πατέρες. Και έτσι σήμερα η μυσταγώγησή μας σ’ αυτόν και η προσοικείωσή του μας είναι,
όταν το θέλωμε, τόσο εύκολη! Αυτός μας χρειάζεται. Αυτός μας είναι απαραίτητος. Από αυτόν εξαρτάται η
σωτηρία μας. Αυτός μας προξενεί τα αιώνια αγαθά. Αυτός μας κηρύσσει την βασιλεία των ουρανών. Σ’
αυτόν είναι αποθησαυρισμένα τα πιο μεγάλα θαυμάσια, δηλ. τα πιο μεγάλα θαύματα του Θεού[63].
«Το ρήμα Κυρίου μένει εις τον αιώνα· τούτο δε εστι το ρήμα το ευαγγελισθέν εις υμάς»[64]. Στο
λόγο του Θεού βρίσκεται η ζωή[65]. Αυτός θα ξαναδώση στους νεκρούς την αιώνιο ζωή, αφού πρώτα τους
δώσει αγία ζωή. Οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν «έχουν αναγεννηθή· γεννήθηκαν

Σελίδα 14 από 30
για δεύτερη φορά· αυτή τη φορά όχι από ένα σπέρμα φθαρτό, αλλά από ένα παράγοντα άφθαρτο· από το
λόγο του άφθαρτου Θεού, που μένει εις τον αιώνα»[66].

15. Ο λόγος του Θεού.

Για να καταλάβωμε, τι σημασία έχει ο λόγος του Θεού, πρέπει να τον τηρήσωμε. Οι εντολές του
Ευαγγελίου, όταν εμείς αρχίσωμε να τις τηρούμε, αρχίζουν και σιγά-σιγά μας μεταμορφώνουν· μας
αναδημιουργούν· μας ζωοποιούν· μας μεταβάλλουν τον τρόπο του σκέπτεσθαι· τα συναισθήματα της
καρδιάς μας· ακόμη και το σώμα μας. Γιατί όπως λέγει ο Άγιος Απόστολος Παύλος, «Ο λόγος του Θεού
είναι ζων και ενεργής και τομώτερος (κόβει πιο πολύ) από κάθε μαχαίρι δίκοπο. Και εισχωρεί ακόμη και
στην διάκριση ανάμεσα σε ψυχή και πνεύμα, αρμό και μυελό, και κρίνει τις σκέψεις και τους λογισμούς της
καρδιάς»[67].
Ο λόγος του Θεού δίνει ο ίδιος μαρτυρία για το ότι είναι αληθινός. Αυτός, όπως και τα θαύματα
θεραπείας ασθενών, ενεργεί στον άνθρωπο. Η ενέργειά του αυτή μας λέει, τι είναι. Μας λέει, πως είναι το
μεγαλύτερο από όλα τα σημεία και τα θαύματα. Γιατί είναι σημείο πνευματικό. Που όταν δοθή στον
άνθρωπο, τον χορταίνει. Του χορταίνει τη επιθυμία να σωθή. Και τον κάνει, να μη δίνη πολλή σημασία στα
υλικής φύσεως θαύματα, που δεν μας είναι απαραίτητα.
Ο Χριστιανός, που αυτό δεν το έχει καταλάβει, τον λόγο του Θεού τον
βλέπει κρύα. Είτε γιατί δεν ξέρει, τι είναι ο λόγος του Θεού. Είτε γιατί έχει τη
νεκρή γνώση του λόγου του Θεού. Γιατί από το λόγο του Θεού ξέρει μόνο το
γράμμα του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’

ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ

1. Μια παράξενη τάση.

Η σύγχρονή μας «χριστιανική»κοινωνία έχη μια παράξενη τάση: Να ψάχνη για θαύματα και να κάνη
θαύματα! Την τάση αυτή δεν πρέπει να την αφήσωμε να περάση απαρατήρητη. Με κανένα τρόπο. Και για
πολλούς λόγους. Και ιδιαίτερα, γιατί την τάση αυτή, την τάση που έχουν πολλοί να θέλουν να κάνουν
θαύματα και να ψάχνουν για θαύματα, οι άγιοι πατέρες μας την καταδικάζουν πολύ αυστηρά. Και την
καταδικάζουν, επειδή κάτω από το «ευσεβές» κάλυμμα της τάση αυτής κρύβεται η φιλαυτία. Και είναι
πολύ φοβερό να μπορή η φιλαυτία να κρύβεται στην ψυχή. Γιατί τότε δεσπόζει σ’ αυτήν ανενόχλητα. Και
την διαλύει.
Ο μεγάλος διδάσκαλος των μοναχών άγιος Ι σ α ά κ ο Σ ύ ρ ο ς λέγει τα εξής:
Ο Κύριος είναι πάντοτε κοντά μας, έτοιμος να βοηθήση τους εκλεκτούς Του. Μα ποτέ και σε τίποτε
δεν δείχνει φανερά την δύναμή Του, αν δεν υπάρχη σοβαρός λόγος. Και αυτό για να μη καταντήσωμε να
παρανοήσωμε την βοήθειά Του. Γιατί τότε θα μας βγη σε κακό. Και ενεργεί έτσι από την φροντίδα Του για
τους εκλεκτούς Του. Επειδή θέλει να τους δείξη, ότι ούτε στιγμή δεν παύει να φροντίζει γι’ αυτούς, έστω κι
αν δεν γίνεται αντιληπτός. Τους αφήνει, λοιπόν, ο,τιδήποτε κι αν τους συμβή, να κάμουν ένα αγώνα· ο
καθένας ανάλογα με την δύναμή του· κοπιάζοντας στην προσευχή. Και μόνο, να κάτι είναι τόσο πολύ
δύσκολο, ώστε να τους καταβάλη, (όταν δηλαδή φανούν ανίκανοι να το αντιμετωπίσουν μόνοι τους, όταν
είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν τον αγώνα τους, επειδή η φύση τους δεν είναι άξια για τέτοιο αγώνισμα),
τότε τον αγώνα τον τελειώνει Εκείνος με την μεγάλη Του δύναμη. Τότε τους βοηθεί. Με τον τρόπο που
Εκείνος ξέρει. Και στο μέτρο που είναι άξιοι. Τους ενισχύει σε όσο μέτρο απαιτούν οι περιστάσεις, χωρίς
εκείνοι να το καταλαβαίνουν. Και τους βοηθεί, μέχρι που να δυναμώσουν οι ίδιοι, και να μπορούν πια να
ξεπερνούν τις δοκιμασίες τους μόνοι τους. Τους βοηθεί να λύσουν το δύσλυτο γι’ αυτούς πρόβλημα των
δοκιμασιών τους με την γνώση, που τους χαρίζει. Και η γνώση αυτή, και μόνο που την σκέπτονται, τους
ξυπνάει σε προσευχή που τους ωφελεί κι από τις δύο πλευρές. Και όταν υπάρχη λόγος, να φανερωθή η

Σελίδα 15 από 30
εργασία τους και να έλθη η υπόθεση αυτή σε γνώση πολλών, και τότε, ο Θεός αναγκάζεται και το κάνει.
Και ο τρόπος, που ακολουθεί, είναι σοφώτατος. Και αντέχει και στην ανάγκη και στην φτώχεια. Γιατί δεν
ενεργεί ποτέ ανόητα.
Όποιος, χωρίς τίποτε να τον αναγκάζει, προχωρεί τολμηρά (ή επιθυμώντας τα θαύματα, παρακαλεί
τον Θεό να γίνουν «δυνάμεις» δια των χειρών του), είναι φανερό, ότι πειράζεται στον λογισμό του από τον
διάβολο, που προσπαθεί να γελοιοποιήση τα πάντα· ότι είναι υπερήφανος και ότι εσωτερικά, κατά βάθος,
είναι άρρωστος. Την βοήθεια του Θεού πρέπει να την ζητούμε μόνο σε ώρα δοκιμασίας. Όταν δεν υπάρχει
λόγος, είναι επικίνδυνο σε μας να πειράζωμε τον Θεό. Δεν είναι αληθινά άγιος εκείνος που ζητεί την
βοήθεια του Κυρίου, εκεί που δεν εξάντλησε ακόμη τις δικές του δυνάμεις. Μη ξεχνάμε ότι πράγματα, που
τα κάνει μεν ο Θεός, αλλά όχι γιατί Του αρέσουν, τα βρίσκομε στους πιο πολλούς αγίους. Μα όποιος αυτά
τα γυρεύει και τα επιθυμεί ολόψυχα, με όλη του την καρδιά, χωρίς να υπάρχη κάποιος λόγος, ακόμα κι αν
τον φυλάη ο Θεός, πέφτει μόνος του· γιατί μόνος του ξεφεύγει από την γνώση της αληθείας. Γιατί, αν ο
Θεός τον ακούση σε εκείνο, που από εγωκεντρικό φρόνημα ζητάει, ο πονηρός βρίσκει σ’ αυτόν τόπο και τον
κάνει σιγά-σιγά να πέση σε πολύ μεγάλα κακά. Οι αληθινά άγιοι άνθρωποι, όχι μόνο δεν τα επιθυμούν αυτά,
αλλά και όταν τους τα δίδη από μόνος Του ο Θεός, στενοχωριούνται και δυσαρεστούνται. Και δεν τα
θέλουν αυτά τα χαρίσματα. Όχι μόνο γιατί είναι δυνατό να γίνουν γνωστά στους ανθρώπους. Δεν τα θέλουν·
έστω κι αν πρόκειται να μείνουν χωρίς καμμιά δημοσιότητα. Δεν τα θέλουν αυτά καθ’ εαυτά*.
Ένας από τους αγίους πατέρας, από την πολύ του καθαρότητα, έλαβε (πριν ακόμη φθάση σε
τελειότητα), το χάρισμα να προγνωρίζη, ποιος επήγαινε να τον επισκεφθή. Και τι νομίζετε έκαμε;
Παρακάλεσε τον Θεόν, και έβαλε και άλλους να Τον παρακαλέσουν, να του πάρη πίσω το χάρισμα.
Συμπέρασμα: Όσοι επήραν χαρίσματα, ο Θεός τους τα έδωσε· ή επειδή είχαν πολλή απλότητα, ή
επειδή το απαιτούσε κάποιος ιδιαίτερος λόγος. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, να το ξέρετε ότι εκείνους που
φαίνονται πως έχουν χαρίσματα, δεν τους κινεί το θείο νεύμα· πάντως όμως δεν πρέπει και να φαντασθούμε
ότι το «χάρισμά» τους είναι εντελώς τυχαίο.

2. Πότε ζητούμε την βοήθεια του Θεού.

Από αυτές τις σκέψεις του αγίου, βγαίνει το συμπέρασμα ότι· εκείνοι που θέλουν να κάνουν
θαύματα, το θέλουν από σαρκική πύρωση· παρασυρόμενοι από πάθη, που οι ίδιοι δεν τα καταλαβαίνουν·
έστω και αν τους φαίνεται, πως τους κυβερνάει ο ζήλος για το έργο του Θεού. Στην ίδια κατάσταση
φιλαυτίας και σαρκικής πυρώσεως ευρίσκονται και εκείνοι που θέλουν να ιδούν θαύματα. Δεν
επιτρέπεται ποτέ κανείς και σε καμμιά περίσταση να πειράζη τον Κύριο και να ξεχνάη την οφειλομένη σ’
Αυτόν ευλάβεια. Μας επιτρέπεται να ζητάμε την βοήθεια του Θεού στις μεγάλες μας ανάγκες, όταν μόνοι
μας δεν μπορούμε να κάνωμε τίποτε. Την επιλογή όμως του τρόπου που θα μας βοηθήση, πρέπει να την
αφήνωμε στο Θεό· εγκαταλειπόμενοι στο αγαθό Του θέλημα και στο έλεός Του. Και ο Κύριος πάντοτε μας
καταπέμπει ψυχωφελείς ευκαιρίες, που μας προσφέρουν την βοήθεια που μας χρειάζεται· και παράλληλα
μαζί της μας δίνει και την αγία γεύση και αίσθηση της ταπείνωσης. Η βοήθεια του Θεού δεν προσφέρεται
με λάμψη, όπως θα ήθελε το σαρκικό φρόνημα, για να μη ζημιωθή η ψυχή μας από την ικανοποίηση
της ματαιοδοξίας της. Και γι’ αυτό, και στο έργο του Θεού και στη διακονία της Εκκλησίας, παντού και
πάντοτε, πρέπει να ζητάμε την ευλογία του Θεού και την βοήθειά Του· και να πιστεύωμε, ότι μόνο οι θείες
μέθοδοι, μόνο οι πνευματικές μέθοδοι, μπορούν να είναι ωφέλιμες στην πίστη και στην ευλάβεια· μα ποτέ
και με κανένα τρόπο οι μέθοδοι, τις οποίες απαιτεί το σαρκικό φρόνημα.

Σημείωση:
*Στις παραγράφους, που ακολουθούν, ο Επίσκοπος Ιγνάτιος με ρήσεις πατέρων και παραδείγματα
αγίων αναπτύσσει την θεόσοφη αυτή παρατήρηση του αγίου Ισαάκ του Σύρου.
Οι πραγματικά άνθρωποι του Θεού, ένα σκέπτονται συνεχώς μέσα τους: ότι δεν είναι άξιοι να είναι
δούλοι και όργανα του Θεού. Μόνο από αυτό το φρόνημα, μπορούμε να καταλάβωμε, αν κάποιος είναι
πραγματικά άνθρωπος του Θεού[68].

Σελίδα 16 από 30
 3. Θέλουν να κάμουν θαύματα.

Δύσκολο στον άνθρωπο να έχη δόξα και τιμή χωρίς ζημία στην ψυχή του[69]. Δύσκολο όχι μόνο
για τους εμπαθείς, εκείνους που αγωνίζονται να νικήσουν τα πάθη τους, αλλά και σ’ εκείνους που τα
ενίκησαν· και στους αγίους. Γιατί, έστω και αν τους έδωκε ο Θεός την νίκη κατά της αμαρτίας, όμως δεν
ξαναγυρίσουν στην αμαρτία και να ξαναϋποδουλωθούν στα πάθη· όπως έγινε με μερικούς, που δεν έδειξαν
την απαιτούμενη νήψη και επαγρύπνηση, αλλά εθάρρησαν στον εαυτό τους, στην πνευματική τους
κατάσταση! Η ροπή στην υπερηφάνεια, λέγει ο άγιος Μακάριος, εξακολουθεί να υπάρχη ακόμη και
στις πιο καθαρές ψυχές[70]. Η ροπή αυτή είναι η πρώτη αιτία, που σπρώχνει τον άνθρωπο να γοητευθή
από την αμαρτία και να ξαναγυρίση σ’ αυτήν. Και γι’ αυτό και το χάρισμα των ιαμάτων και όλα τα άλλα
αντιληπτά χαρίσματα, είναι πολύ επικίνδυνα σ’ εκείνους που τα έλαβαν· γιατί γίνονται αντικείμενα μεγάλης
τιμής από τους ανθρώπους με σαρκικό φρόνημα. Αντίθετα τα μη αντιληπτά χαρίσματα είναι σε
ασύγκριτο βαθμό ανώτερα από εκείνα, που πέφτουν στην αντίληψή μας. Π.χ. το χάρισμα να οδηγή
ψυχές στη σωτηρία, και να τις θεραπεύη από τα πάθη, ο κόσμος ούτε το καταλαβαίνει ούτε του δίνει
σημασία. Και όχι μόνο δεν τιμά και δεν δοξάζει τους λειτουργούς του Θεού, που έχουν το χάρισμα
αυτό, αλλά και τους ταλαιπωρεί και τους μισεί, επειδή έχουν πράξη διαφορετικά από εκείνη που δέχονται
οι αρχές του κόσμου αυτού· επειδή «απειλούν την δεσποτεία του κοσμοκράτορα»[71].
Ο εύσπλαγχνος Θεός δίνει στους ανθρώπους εκείνο που τους είναι πράγματι αναγκαίο και ωφέλιμο·
έστω και αν οι ίδιοι δεν το καταλαβαίνουν! Ποτέ δεν δίνει κάτι, που μπορεί να ωφελήση λίγο και βλάψη
πολύ· έστω και αν οι άνθρωποι με σαρκικό φρόνημα και άγνοια, διψούν για κάτι τέτοια και τα αναζητούν.
Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει:
«Πολλοί έκαμαν θαύματα. Ανέστησαν και νεκρούς. Εκοπίασαν να επαναφέρουν αμαρτωλούς και
πλανημένους στον δρόμο του Θεού· έκαμαν όπως θα ελέγαμε, θαύματα: μέσω αυτών ωδηγήθηκαν πολλοί
στον Χριστό! Και όμως. Αυτοί, που έδωσαν σε άλλους ζωή, έπεσαν οι ίδιοι σε πάθη μιαρά, επειδή είχαν
μόνοι τους προκαλέσει στον εαυτό τους τον θάνατο»[72].
Ο άγιος Μακάριος διηγείται ότι κάποιος συνασκητής του έλαβε το χάρισμα των ιαμάτων σε τέτοιο
βαθμό, ώστε εθεράπευε κάθε είδους άρρωστο με μια απλή επίθεση των χεριών του. Όμως ο ασκητής αυτός,
με το να δοξάζεται από τους ανθρώπους υπερηφανεύθη, και έπεσε στο πιο μεγάλο βάθος
αμαρτίας[73]….
Στο βίο του αγίου Αντωνίου του μεγάλου γίνεται λόγος για κάποιο νεαρό μοναχό, που έδινε εντολές
στους αγίους όναγρους στην έρημο και τον υπάκουαν. Ο όσιος Αντώνιος, όταν το άκουσε, είπε πως δεν είχε
καθόλου εμπιστοσύνη στην πνευματική οικοδομή του θαυματουργού αυτού. Και δεν άργησε να έλθη η
είδηση για τη θλιβερή πτώση του μοναχού[74].

4. Θέλουν να τους γίνουν θαύματα.

Τον Δ’ Αιώνα ζούσε στην Αίγυπτο ένας άγιος Γέροντας, που είχε και αυτός το χάρισμα των
ιαμάτων· από αυτό είχε αποκτήσει πολύ μεγάλη δόξα. Γρήγορα όμως παρατήρησε, ότι η υπερηφάνεια τον
εξουσίαζε, και ότι δεν ήταν σε θέση να την νικήση με τις δικές του δυνάμεις. Και τότε με πολύ θερμή
προσευχή κατέφυγε στο Θεό. Και Τον παρακάλεσε να επιτρέψη να δαιμονισθή· για να ταπεινωθή. Και ο
Θεός εισάκουσε το ταπεινό αίτημα του δούλου Του. Και άφησε τον σατανά να μπη μέσα του. Ο Γέροντας
άφησε τον εαυτό του σε όλες τις επιθέσεις του διαβόλου. Αυτό κράτησε πέντε μήνες. Στο διάστημα αυτό
του φορούσαν ράκη. Ο κόσμος, που προηγουμένως έτρεχε σ’ αυτόν και τον δόξαζε για μεγάλο άγιο,
τώρα τον εγκατέλειψε! Όλοι έλεγαν, πως τρελλάθηκε! Μα ο γέροντας απαλλαγμένος πια από την δόξα των
ανθρώπων και την υψηλοφροσύνη, που τον μάστιζε εξ αιτίας της, ευχαριστούσε το Θεό που τον έσωσε.
Η σωτηρία του ολοκληρώθηκε με λίγη ταλαιπωρία και λίγη (κατά την κρίση των σαρκικών
ανθρώπων) ατιμία. Οι σαρκικοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι ο διάβολος με τη δική
τους τιμή του έσκαβε το λάκκο. Και πολύ περισσότερο δεν μπορούσαν να καταλάβουν ποτέ, πως με τη
δαιμονοληψία ξαναγύρισε στον ασφαλή δρόμο της θείας ευσπλαγχνίας[75].

Σελίδα 17 από 30
 5. Δεν μας χρειάζονται θαύματα.

Γίνεται λοιπόν φανερό, γιατί οι άγιοι πατέρες Σισώης, Ποιμήν και άλλοι, ενώ είχαν σε πλούσιο
βαθμό το χάρισμα των ιαμάτων, έκαναν ό,τι μπορούσαν να το κρύψουν. Δεν είχαν εμπιστοσύνη στον
εαυτό τους. Ήξεραν, πως είναι εύκολο στον άνθρωπο να «τραπή», να «ξεφύγη». Και για αυτό
περιχαράκωναν, τον εαυτό τους με την ταπείνωση[76].
Στους αγίους Αποστόλους ο Θεός, μαζί με το χάρισμα των ιαμάτων που τους έδωσε για να
βοηθηθούν στο κήρυγμα του λόγου Του, τους έδωσε και θλίψεις και διωγμούς, για να μην τους αφήση να
παρασυρθούν από αυτό και αρχίσουν να υπεραίρωνται.
Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει: «Η λογική του Πνεύματος τις ασθένειες του σώματος και τις
θαυματουργικές θεραπείες τους τις βλέπει εντελώς διαφορετικά από όπως τις βλέπει το σαρκικό φρόνημα.
Το φρόνημα της σαρκός θεωρεί τις ασθένειες συμφορά, και τη θεραπεία τους το πιο μεγάλο θαύμα,
την πιο μεγάλη ευεργεσία. Και πολύ λίγο νοιάζεται για το αν η θεραπεία του σώματος γίνεται με παράλληλη
ωφέλεια της ψυχής ή με βλάβη και ζημία της»[77].
Η πνευματική λογική βλέπει ότι, και οι ασθένειες, αλλά και οι θεραπείες τους, είναι δωρεές της
αγαθότητος και του ελέους του Θεού. Ποια είναι η θεάρεστη και ψυχικά ωφέλιμη στάση στις δυο αυτές
περιπτώσεις, ο άνθρωπος το μαθαίνει, όταν καταφεύγη στο φως του λόγου του Θεού. Και ο λόγος του Θεού
μας λέει, ότι είναι επιτρεπτό να ζητή κανείς από το Θεό τη θεραπεία ασθενείας του, μόνο να το πάρη
απόφαση και το κάνη σκοπό του να χρησιμοποιήση τη υγεία του και τις δυνάμεις του στην υπηρεσία
του Κυρίου, και όχι στη ματαιότητα και την αμαρτία. Γιατί διαφορετικά, η θαυματουργική θεραπεία του
θα του γίνη αιτία πιο μεγάλης καταδίκης· και θα του επιφέρη μεγαλύτερη τιμωρία· και στην παρούσα
ζωή· και στην αιώνια. Αυτό μας το είχε ειπεί ο Κύριος. Όταν εθεράπευσε τον παραλυτικό, του είπε: «ίδε
υγιής γέγονας· μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρόν τι σοι γένηται»[78].
Ο άνθρωπος είναι αδύνατος. Έχει εύκολη ροπή στην αμαρτία. Και αν ακόμη και άγιοι, που είχαν το
θείο χάρισμα των ιαμάτων και πλούσια τη χάρη του αγίου Πνεύματος, υπέμειναν πειρασμούς και έπεσαν σε
αμαρτίες, φαντασθήτε πόσο πιο εύκολα είναι δυνατό να κάνουν κακή χρήση των δωρεών του Θεού οι
σαρκικοί άνθρωποι, εκείνοι που δεν έχουν σχέση με τα πνευματικά. Και πράγματι, πολλοί έκαμαν την
χειρότερη κακή χρήση. Γιατί, ενώ έλαβαν θαυματουργικά τη θεραπεία από αρρώστεια, δεν την εκτίμησαν
τη θεία δωρεά και ευεργεσία· δεν εσκέφθηκαν, πως είχαν χρέος να δείξουν με έργα την ευγνωμοσύνη τους·
ξανάρχισαν την αμαρτωλή ζωή τους· και μετέβαλαν έτσι τη δωρεά του Θεού σε ζημία τους· αποξενώθηκαν
από το Θεό και πρόδωσαν τη σωτηρία τους.
Ακριβώς, γι’ αυτό σπάνια γίνονται ιάσεις σωματικών ασθενειών. Και ας τις έχουν – οι άνθρωποι με
σαρκικό φρόνημα – σε τόσο μεγάλη υπόληψη και ας τις επιθυμούν τόσο πολύ! Ζητείται κάτι, λέγει ο
απόστολος, και δεν σας το δίνει ο Θεός, επειδή δεν το ζητάτε για πνευματική ωφέλεια, αλλά για να το
δαπανήσετε σε μια ζωή φιλήδονη.

6. Υπομονή μας χρειάζεται.

Η πνευματική λογική μας διδάσκει, πως οι αρρώστειες και γενικά οι θλίψεις, που μας στέλνει ο
Θεός, είναι μέσα έκφρασης του ελέους Του και της ευσπλαγχνίας Του για μας. Όπως τα πικρά φάρμακα
τους άρρωστους τους ωφελούν πιο πολύ από τα γλυκίσματα, έτσι και αυτές βοηθούν εκείνους που τις
υπομένουν στη σωτηρία και στην αιώνια ευτυχία πιο πολύ από τα θαύματα! Συχνά, πολύ συχνά, μια
ασθένεια είναι πιο μεγάλη ευεργεσία από ένα θαύμα! Η αρρώστεια είναι τόσο ουσιώδης ευεργεσία, ώστε
η απαλλαγή μας από αυτή (έστω και με θαύμα!) να μας βλάπτη, αφού αφαιρεί ένα πιο μεγάλο αγαθό· ένα
αγαθό που με κανένα τρόπο δεν μπορεί να συγκριθή με το πρόσκαιρο αγαθό, που μας προσφέρει με θαύμα η
θεραπεία μας από κάποια αρρώστεια[79].
1. Ο πτωχός Λάζαρος, για τον οποίο μιλάει το Ευαγγέλιο, δεν εθεραπεύθηκε ποτέ από την βαρειά
αρρώστεια του· ούτε απηλλάγη από τη φτώχεια του. Απέθανε στην ταλαίπωρη εκείνη κατάσταση, στην
οποία βασανιζόταν τόσα χρόνια. Όμως, λόγω της υπομονής του, οι άγγελοι τον επήραν και τον επήγαν στην
αγκαλιά του Αβραάμ[80]. Η αγία Γραφή μας λέγει ολοκάθαρα, πως ο Θεός σε κείνους που αγαπάει στέλνει

Σελίδα 18 από 30
πολλές πίκρες, και κυρίως αρρώστειες σωματικές[81]. Σε κάθε της σελίδα η αγία Γραφή μας λέγει, ότι όλοι
ανεξαιρέτως οι άγιοι επέρασαν την επί γης ζωή τους βαδίζοντες την οδό την στενή και τεθλιμμένη, που είναι
γεμάτη θλίψεις, πίκρες, στερήσεις[82].
Με αυτή τη γνώμη για τις θλίψεις, οι αληθινοί δούλοι του Θεού αντιμετώπιζαν τις θλίψεις, που τους
συνέβαιναν, με πολύ μεγάλη περίσκεψη· και με αυταπάρνηση. Όποιες και αν ήσαν, τις εδέχοντο σαν να τους
έπρεπαν! Γιατί επίστευαν ολόψυχα ότι δεν θα τους συνέβαιναν, αν δεν τις επέτρεπε ο δικαιοκρίτης Θεός
θεωρώντας τες κατάλληλες για τις πνευματικές ανάγκες τους. Η πρώτη τους δουλειά, όταν τους
συνέβαινε κάποια θλίψη, ήταν να βάλουν βαθειά στο νου τους ότι τους έπρεπε! Αναζητούσαν στον εαυτό
τους την αιτία[83]. Και την εύρισκαν. Και μετά, μόνο αν διαπίστωναν, ότι η θλίψη αυτή τους εμπόδιζε
στην ευαρέστηση του Κυρίου, μόνο τότε, Τον παρακαλούσαν να τους απαλλάξη από αυτή. Και πάλι όμως
αφήνανε την εκπλήρωση ή μη εκπλήρωση του αιτήματός τους, στη διάθεση του Κυρίου. Και ποτέ δεν
τολμούσαν να ειπούν, πως ο τρόπος, με τον οποίο αυτοί αντιμετώπιζαν την δοκιμασία τους, ήταν ο
σωστός. Γιατί πράγματι, ποτέ δεν είναι δυνατό να είναι ο σωστός. Γιατί η κρίση του χοϊκού ανθρώπου,
έστω και αν είναι και άγιος, δεν μπορεί ποτέ να αγκαλιάση και να ιδή τα πράγματα καλλίτερα από το
παντέφορο όμμα του Κυρίου. Ο Θεός ξέρει, γιατί στέλνει δοκιμασίες στους εκλεκτούς Του.
2. Ο άγιος Απόστολος Παύλος μας πληροφορεί, ότι τρις παρεκάλεσε τον Κύριο να τον απαλλάξη
από ένα άγγελο Σατάν, που τον εμπόδιζε να τρέχη να κηρύττη την χριστιανική πίστη. Μα δεν
εισακούσθηκε! Η κρίση του Θεού στο σημείο αυτό ήταν διαφορετική από την κρίση του θεόπνευστου
αποστόλου Του[84]!
Πρέπει να αφήνωμε τον εαυτό μας στο θέλημα του Θεού. Γιατί μόνο τότε, μόνον όταν ποθούμε
ειλικρινά και με βαθειά ευλάβεια να γίνεται παντού και πάντοτε το θέλημά Του, μπορούμε να
εμπιστευώμαστε, ότι έχομε φρόνημα πνευματικά σωστό.
3. Πολλοί άγιοι μοναχοί, όταν αρρωστούσαν, εδέχοντο την αρρώστεια τους σαν την πιο μεγάλη
ευεργεσία του Κυρίου. Και αγωνίζονταν να συνεχίσουν ανεπηρέαστοι την δοξολογία του Θεού. Δεν
ζητούσαν την θεραπεία, παρ’ ότι οι με θαύμα θεραπείες από σωματικές ασθένειες είναι συνηθισμένες
στους άγιους μοναχούς. Προτιμούσαν να ζητούν από τον Θεό δύναμη να τις περάσουν με υπομονή και
με ταπείνωση. Γιατί και το πίστευαν και το διεκήρυτταν, ότι αυτό ήταν πιο ψυχωφελές από κάθε είδους
άσκηση, που τυχόν θα έκαναν με το δικό τους θέλημα!
Ο άγιος Ποιμήν λέγει:
Οι τρεις αυτές εργασίες του μοναχού είναι μεταξύ τους ίσες· να ησυχάζη στην έρημο· να είναι
άρρωστος και να ευχαριστή τον Θεό· να ζη στην υπακοή γέροντος παρ’ ότι έχει καθαρό (δυνατό)
μυαλό[85].
4. Οι πιο μεγάλοι άγιοι μοναχοί έζησαν στην Σκήτη της Αιγύπτου. Ένας από αυτούς ήταν ο όσιος
Βενιαμίν. Η ζωή του ήταν γεμάτη αρετές. Και γι’ αυτό ο Θεός του έδωσε πλούσια το χάρισμα των ιαμάτων.
Και ενώ λοιπόν είχε αυτό το χάρισμα, ο ίδιος είχε μια πολύ βαρειά αρρώστεια: μια χρονίας μορφής
υδρωπικία! Μερικές φορές απέπνεε μια φοβερή δυσοσμία. Και τότε οι μοναχοί αναγκάζονταν να τον
μεταφέρουν από το κελλί του, σε μέρος μακρινό! Και στο κελλί του να βγάζουν εντελώς τις πόρτες! Και του
είχαν φτιάξει ένα ειδικό κάθισμα, γιατί δεν του ήταν δυνατό να ξαπλώση στο κρεβάτι! Μα και στην
κατάσταση αυτή ο όσιος συνέχιζε να θεραπεύη τους άλλους! Και εκείνους, που βλέποντας τα παθήματά του
τον συμπονούσαν, τους συμβούλευε και τους παρακαλούσε, να προσεύχωνται για την ψυχή του· και να μη
νοιάζωνται για το σώμα του. «Όταν το σώμα μου ήταν γερό, τους έλεγε, δεν είχα καμμιά ιδιαίτερη ωφέλεια
από αυτό. Τουλάχιστον τώρα που έπεσα σε αρρώστεια δεν μου προξενεί βλάβη!»[86].
5. Ένας άλλος άγιος, ο Αββάς Πέτρος, έλεγε, ότι, κάποιος επεσκέφθη τον όσιο Ησαΐα τον
αναχωρητή. Τον ευρήκε να πάσχη από μια βαρειά αρρώστεια. Και του εξέφραζε τη συμπόνια του. Ο όσιος
του απάντησε: Παρ’ ότι έχω τόσο πολύ συμφιλιωθή με την σκέψη της αρρώστειας μου, μόλις και μετά βίας
κατορθώνω να διατηρώ την μνήμη της φοβεράς εκείνης ώρας (του θανάτου και της κρίσεως)! Αν το
σώμα μου ήταν καλά, η μνήμη εκείνη θα είχε σβήση μέσα μου. Όταν το σώμα είναι υγιές, τότε ρέπει πιο
πολύ σε πράξεις και ενέργειες επιζήμιες και αντίθετες στο θέλημα του Θεού. Οι δοκιμασίες μας είναι μια
μέθοδος, που μας οδηγεί κάπως πιο σίγουρα στην τήρηση των εντολών του Θεού[87].
Οι άγιοι πατέρες το ήξεραν πολύ καλά, ότι στις θλίψεις και δοκιμασίες μας αξία έχει η υπομονή·
και ότι η υπομονή είναι κάτι που εξαρτάται από μας τους ίδιους. Για αυτό και κατηγορούσαν μόνο τον

Σελίδα 19 από 30
εαυτό τους. Εβίαζαν έτσι την καρδιά τους να έχη υπομονή[88]. Έφερναν στη μνήμη τους το θάνατο, το
κριτήριο του Θεού, τις αιώνιες τιμωρίες· και με την ανάμνησή τους, οποιαδήποτε και αν είναι η σημασία, η
εντύπωση και η αίσθηση των επιγείων θλίψεων, εξασθενίζει[89]. Ανέβαζαν τη σκέψη τους στην πρόνοια
του Θεού. Υπενθύμιζαν στον εαυτό τους την επαγγελία του Υιού του Θεού, ότι θα είναι αδιάστατα
ενωμένος με εκείνους που Τον ακολουθούν και θα τους φυλάττη[90].
Παρορμούσαν τον εαυτό τους να έχη ευψυχία και ανδρεία. Πίεζαν τον εαυτό τους να δοξάζη και να
ευχαριστή τον Θεό για τις θλίψεις. Τον έσπρωχναν στην συνειδητοποίηση της αμαρτωλότητός τους, που
τους έκανε άξιους κάθε τιμωρίας. Ενθυμούντο και την ευσπλαγχνία του Κυρίου, αλλά και την δικαιοκρισία
του. Και καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια, να έχουν υπομονή, ανέπεμπαν εκτενείς προσευχές στο Θεό να
τους δίνη αυτό το θείο χάρισμα της ευλογημένης υπομονής, που είναι πάντοτε αχώριστη από το άλλο
χάρισμα του πνεύματος, την ευλογημένη ταπείνωση· γιατί οι δύο αυτές αρετές, είναι εγγύηση σωτηρίας
και αιώνιας μακαριότητας.
6. Οι μεγάλοι σημειοφόροι άγιοι πατέρες, παρ’ ότι τους ήταν τόσο εύκολο, δεν εθεράπευσαν ποτέ
τους μαθητές τους, όταν κατά θέλημα Κυρίου αρρωστούσαν. Αυτό το έκαναν για να μην τους στερήσουν το
πνευματικό αγώνισμα και την ωφέλεια, που θα είχαν με την υπομονή, αν περνούσαν την αρρώστεια τους,
όπως ορίζει η παράδοση της Εκκλησίας μας.
7. Ο ηγούμενος του κοινοβίου της Γάζας, όσιος Σέριδος, ο μαθητής του μεγάλου εκείνου
Βαρσανουφίου, που έζησε με απόλυτη σιωπή στο κοινόβιο αυτό, ήταν για πολλά χρόνια άρρωστος.
Μερικοί από τους γέροντες της αδελφότητος παρακαλούσαν τον Μέγαν (Βαρσανούφιον) να θεραπεύση τον
ηγούμενο. Ο όσιος Βαρσανούφιος τους απάντησε:
«Μερικοί άγιοι άνθρωποι (που υπάρχουν εδώ) θα μπορούσαν να παρακαλέσουν για την υγεία του
τον Θεό, να μη ξαναρρωστήση ούτε μια ημέρα. Και αν Τον παρακαλούσαν, θα γινόταν. Και εγώ του το είπα
αυτό. Αν όμως αυτό γινόταν, θα έχανε την ευκαιρία να αποκτήση την μεγάλη καρποφορία της
υπομονής. Μα τι λέτε; Δεν ξέρει, πόσο έχω υποφέρει εγώ; Τι αρρώστειες! Τι πυρετούς! Τι θλίψεις; Και να,
τώρα ευρίσκομαι στον εύδιο αυτό λιμένα. Και αυτόν πολύ τον ωφελεί η αρρώστεια του. Τον μαθαίνει να
έχη υπομονή και να ευχαριστή τον Θεό»[91].

7. Με τις δοκιμασίες γινόμεθα δόκιμοι.

Εξηγώντας μας πόσο αναγκαίες είναι οι θλίψεις για τον αθλητή του Χριστού ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος
λέγει:
«Οι δοκιμασίες είναι ωφέλιμες σε όλους ανεξαιρέτως. Αν ήσαν ωφέλιμες σε ένα Παύλο, ας σιωπήση
από μόνο του το κάθε στόμα, που λέει, πως δεν ωφελούν! Γιατί διαφορετικά, θα το κάνη να σιωπήση ο ίδιος
ο Θεός! Γιατί, όποιος ειπή πως οι δοκιμασίες δεν είναι ωφέλιμες, αυτόματα γίνεται υπόδικος ενώπιον του
Θεού[92].
Οι αγωνιστές δοκιμάζονται, για να αυξήσουν τον πνευματικό τους πλούτο.
Οι χλιαροί, για να αναγκαστούν να προφυλάξουν τον εαυτό τους από εκείνα που τους βλάπτουν.
Οι κοιμισμένοι, για να ξυπνήσουν.
Οι απομακρυσμένοι, για να ξαναπλησιάσουν τον Θεό.
Και οι φίλοι του Θεού, για να μπορέσουν να μπουν με παρρησία στον Παράδεισο, αφού θα έχουν
τόσα υπομείνει για τον Θεό.
Ο αδιαπαιδαγώγητος υιός δεν μπορεί να εκτιμήση τον πλούτο του σπιτιού του πατέρα του· ότι
είναι γι’ αυτόν μια βοήθεια στην ζωή του. Και γι’ αυτό ο Θεός πρώτα δοκιμάζει τον άνθρωπο και τον
ξελαμπικάρει, και μετά του δίνει χαρίσματα.
Ας έχη δόξα ο Κύριός μας, που την γλυκύτητα της υγείας μας την χαρίζει ποτίζοντάς μας με
φάρμακα πικρά (δηλ. φαρμάκια).
Υπάρχει άνθρωπος, που δεν κουράζεται την ώρα που κάνει γυμναστική;
Υπάρχει άνθρωπος, που να μη του είναι κακή η ώρα, που πίνει το δηλητήριο κάποιας δοκιμασίας;
Όμως, αν δεν προηγηθούν αυτά, μπορεί ο άνθρωπος να αποκτήση γερή κράση;

Σελίδα 20 από 30
 Αλλά και η δύναμη να υπομένωμε, δεν είναι δική μας. Που θα την εύρισκε το χωματένιο σκεύος,
που είναι φτιαγμένο με λάσπη, την δύναμη να αντέξη στην ροή του νερού, χωρίς να διαλυθή, αν δεν το είχε
ψήσει και δεν το είχε κάνει στερεό το πυρ το θεϊκό;
Ιδού το συμπέρασμα: Αν δείξωμε στον Θεό υποταγή· αν αντιμετωπίζωμε τις δοκιμασίες μας με
υπομονή και καρτερία · αν Τον παρακαλούμε με ταπείνωση και αδιάλειπτη την επιθυμία να μας δώση
πρώτα την βασιλεία Του, τότε θα αξιωθούμε να τα λάβωμε όλα, όσα Του ζητούμε· εν Χριστώ Ιησού τω
Κυρίω ημών. Αμήν»[93]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΩΜΕ

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

1. Σημεία του Χριστού και σημεία του Αντιχρίστου. Σε τι διαφέρουν.

Η αγία Γραφή μας πληροφορεί, ότι λίγο πριν από την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού θα γίνουν
«σημεία» στον ήλιο, στην σελήνη, στα άστρα και στην θάλασσα[94]. Παράλληλα μας λέγει, ότι και ο
αντίχριστος θα κάμη σημεία στον ήλιο, στην σελήνη, στα άστρα και στον αέρα[95]!
Πως θα τα ξεχωρίσωμε τα σημεία αυτά; Πως θα ξεχωρίσωμε τα σημεία-έργα του αντιχρίστου, από
τα σημεία που προείπε ο Χριστός;
Τα πρώτα (τα «σημεία» του Χριστού) θα είναι αληθινά. Τα σημεία του αντιχρίστου θα είναι απλώς
φαινομενικά· και θα απατούν τις αισθήσεις.
Τα σημεία του αντιχρίστου θα τα κάνουν ο αντίχριστος και οι απόστολοί του. Τα «σημεία» στον
ήλιο, στη σελήνη, στα άστρα, τα «σημεία» προάγγελοι της Παρουσίας του Χριστού, θα γίνουν μόνα τους,
χωρίς την μεσολάβηση κανενός. Οι φωστήρες του ουρανού, θα έχουν πια ολοκληρωτικά εκπληρώσει το
σκοπό, για τον οποίο, κατ’ εντολήν του Δημιουργού, έλαμπαν στον ουρανό[96]. Βέβαια τον είχαν και
άλλοτε εκπληρώσει. Στη Γέννηση του Χριστού, με το παράδοξο αστέρι[97]. Και στη Σταύρωσή Του, που ο
ήλιος κρύφτηκε τις πιο φωτεινές ώρες της ημέρας, το καταμεσήμερο[98], πίσω από ένα μαύρο πέπλο πηχτό
σκοτάδι, για να μην ιδή νεκρό τον Δημιουργό του. Τότε όμως θα γίνη κάτι το τελειωτικό.
Ο άγιος Ευαγγελιστής Ματθαίος, λέγει ότι μετά «τη θλίψη» που θα προκαλέση η τυρρανία του
αντιχρίστου, θα έλθη αμέσως η παρουσία του Χριστού. Και θα αρχίση ως εξής: «ο ήλιος σκοτισθήσεται· η
σελήνη ου δώσει το φέγγος· και οι αστέρες πεσούνται εκ του ουρανού»[99]. Οι φωστήρες του ουρανού,
παρατηρεί ο άγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, δεν θα χαθούν τότε. Θα εξακολουθήσουν για λίγο να
στέκουν στην θέση τους. Όμως στα μάτια των ανθρώπων θα φανούν τότε, σαν να είχαν χαθή από το
στερέωμα του ουρανού. Γιατί ένα άπλετο ουράνιο φως θα κραυγάζη τον κόσμο και θα τον προετοιμάζη να
υποδεχθή τον Κύριο, που θα έλθη εν τη δόξη Αυτού. Το φως αυτό θα κάμη να μην διακρίνεται κανένα
από τα ουράνια σώματα.
Η περί σημείων και θαυμάτων διδασκαλία, που εξεθέσαμε, είναι η διδασκαλία της αγίας
Ορθοδόξου Εκκλησίας, η διδασκαλία των αγίων Πατέρων. Ουσιώδες χαρακτηριστικό της είναι η ακρίβεια,
η (κατά το δυνατόν) σαφής διατύπωση της διδασκαλίας. Τα αληθινά σημεία θα βοηθήσουν να γίνη πιο
βαθειά και πιο αληθινή η θεογνωσία, που είναι η βάση της σωτηρίας. Τα ψεύτικα σημεία θα αυξήσουν την
πλάνη, και κατά συνέπεια, την απώλεια.
Ιδιαίτερα η ενέργεια των σημείων, που θα κάμη ο αντίχριστος θα είναι ευρείας και μεγαλειώδους
μορφής. Και θα παρασύρη με αυτά την ανθρωπότητα να ομολογήση και να δεχθή σαν Θεό της τον
απεσταλμένο του σατανά.
Τα θαύματα του Κυρίου μας πρέπει να τα βλέπωμε σωστά. Τότε θα διαπιστώσωμε πόσο μας
οικοδομούν. Πόσο μας παρηγορούν. Πόσο είναι για μας σωτήρια.
Η ευσεβής θεώρηση των θαυμάτων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οικοδομεί, παρηγορεί και
σώζει. Τι αγία απλότητα που έχουν! Πόσο με αυτά έγινε άνετη η επίγνωση του Θεού για τους ανθρώπους!

Σελίδα 21 από 30
Τι αγαθότητα μαρτυρούν! Τι ταπείνωση! Τι ακατανίκητη πειστικότητα που έχουν! Η θεώρηση των
θαυμάτων του Χριστού, μας ανυψώνει στο Λόγο, που είναι ο Θεός.

2. Σε τι και πόσο βοηθούν τα θαύματα.

Ο Θεός, για να αποκαταστήση την κοινωνία με τον εκπεσόντα άνθρωπο, ευδόκησε να περιβληθή ο
Λόγος Του σώμα ανθρώπινο· να φανή ανάμεσά μας· να μας συναναστραφή· να έχη στενή επικοινωνία μαζί
μας. Και αφού έτσι μας προσοικειωθή, να μας ανεβάση τον ουρανό.
Μα και αφού ενεδύθη την ανθρωπότητα, ο Λόγος παρέμεινε Λόγος του Θεού. Και ενεργεί σαν
Λόγος, αυτά που απαιτεί η θεία Του φύση και μεγαλειότητα. Και κάθεται εκ δεξιών του Πατρός μαζί με
την ανθρώπινη φύση, που προσέλαβε. Και είναι πανταχού παρών ως Θεός. Και γράφεται σε ένα χαρτάκι,
και διατυπώνεται με ήχους φωνής, αλλά και σαν πνεύμα[100] εισέρχεται στο νου και στην καρδιά μας, και
εποικοδομεί τους εν πνεύματι ενωμένους μαζί Του, αναβιβάζοντας σε ζωή πνευματική ακόμη και το σώμα!
Τα θαύματα του Χριστού μας βοηθούν να αποκτήσωμε επίγνωση της μεγάλης σημασίας που έχει ο
Λόγος του Θεού. Ο Λόγος του Θεού είναι ο μόνος του οποίου έστι χρεία[101] για τη σωτηρία μας. Ο Λόγος
του Θεού και διακονεί την σωτηρία μας και την ολοκληρώνει. Η επίγνωση της σημασίας του Λόγου του
Θεού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την επίγνωση του Θεού. Η γνώση του Θεού πηγάζει από την δράση,
που κατευθύνεται από το Λόγο του Θεού, και επισκιάζεται με την επίγνωση, που μας δίνει η χάρη του Θεού.
Και δίνει στο χριστιανό καθαρότητα νου και καρδιάς. Και ακτινοβολεί στην πνευματική μας λογική, όπως ο
ήλιος στον γαλανό ουρανό, που δεν έχει σύννεφα.
Με το ξημέρωμα μετά το νυχτερινό σκοτάδι η όψη των αισθητών αντικειμένων αλλάζει. Μερικά,
που μέχρι τότε ήταν αόρατα, γίνονται τώρα ορατά. Άλλα που ήταν μεν ορατά, αλλά τα συγχέαμε με άλλα,
ξεχωρίζουν και διακρίνονται. Αυτό γίνεται όχι γιατί τάχα τα πράγματα άλλαξαν. Δεν άλλαξαν τα πράγματα,
αλλά άλλαξε η σχέση της όρασής μας με αυτά. Και αιτία ήταν η μετάβαση από το νυχτερινό σκοτάδι στο
φως της ημέρας. Κάτι το ανάλογο γίνεται και στη σχέση του νου μας με τα ηθικά και πνευματικά πράγματα,
όταν καταυγάζεται με την πνευματική γνώση, που δίνει το Πνεύμα το άγιο. Μόνο με το φως της
πνευματικής λογικής η ψυχή μπορεί να εύρη την αγία οδό προς το Θεό. Μόνο με το φως της πνευματικής
λογικής μπορεί να συντελεσθή σωστά η αόρατη πορεία του νου και της καρδιάς μας προς το Θεό. Μόνο
με το φως της πνευματικής λογικής θα μπορέσωμε να ξεφύγωμε από τις πλάνες, τα αδιέξοδα και την
απώλεια.
Όπου αυτό το φως δεν υπάρχει, δεν υπάρχει θέα της αλήθειας.
Όπου δεν υπάρχει το φως αυτό, δεν υπάρχει αρετή ευάρεστη στο Θεό και σωτηρία για τον άνθρωπο.
Γιατί αυτό τον εισάγει στα σκηνώματα του παραδείσου[102].
Γιατί μόνον όταν αυτό το φως της πνευματικής λογικής καταγαύζη και φωτίζη την όραση του
πνευματικού μας οφθαλμού, μπορούμε και κατανοούμε τα σημεία και τα θαύματα· και μόνο τότε
αποφεύγομε τις θλιβερές εκείνες καταστάσεις, στις οποίες παρασύρεται ο άνθρωπος, που τα κυττάζει με
σαρκικό φρόνημα.
Είδαμε τον χαρακτήρα των θαυμάτων του Θεανθρώπου. Είδαμε ποίος είναι ο σκοπός τους. Τα
σημεία κάνουν ένα διακόνημα· προετοιμάζουν τις ψυχές να δεχθούν τον λόγο του Θεού· και να πιστεύσουν
σ’ Εκείνον που είπε: «Ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί, έως της συντελείας του αιώνος»[103].

3. Ποίοι ζητούν θαύματα.

Όπως είπαμε, κάποτε έπαυσαν να γίνωνται θαύματα σε όλα τα μέρη. Ενώ λοιπόν παλαιότερα το
κήρυγμα των αγίων αποστόλων και ισαποστόλων, η σπορά του Λόγου, συνωδευόταν κατά κανόνα με
θαύματα, τώρα θαύματα εγίνοντο μόνο σε μερικά μέρη και μόνο από ανθρώπους εκλεκτά δοχεία του
Πνεύματος.
Με την πάροδο του χρόνου, με την βαθμιαία υποβάθμιση του χριστιανισμού και της ηθικής ζωής, οι
σημειοφόροι λιγόστεψαν[104]. Και τελικά έπαψαν εντελώς να υπάρχουν.

Σελίδα 22 από 30
 Εν τω μεταξύ οι άνθρωποι έχοντας χάσει την ευλάβεια και το σεβασμό σε κάθε ιερό, έχοντας χάσει
την ταπείνωση, που κάνει τον άνθρωπο να βλέπη ότι δεν είναι άξιος όχι μόνο να κάμη θαύματα, αλλά ακόμη
και να ιδή θαύματα, διψούν για θαύματα, όσο ποτέ άλλοτε.
Οι άνθρωποι μεθυσμένοι από φιλαυτία, αυτοπεποίθηση και αγνωσία αισθάνονται μια ακατανίκητη
επιπόλαια και παλληκαρακίστικη τάση προς κάθε τι το «θαυματουργικό»! δεν λένε ποτέ ότι είναι αδύνατο
να κάνουν οι ίδιοι θαύματα! Ή, το λένε χωρίς καθόλου να σκέπτωνται τι λένε! Η φόρα τους αυτή είναι όσο
τίποτε άλλο επικίνδυνη!

4. Ο Αντίχριστος έρχεται.

Πλησιάζομε σιγά-σιγά στην περίοδο εκείνη, που θα αρχίσουν να γίνωνται πολλά και καταπληκτικά
θαύματα· ικανά να σύρουν στην απώλεια τους ταλαίπωρους εκείνους, που θα έχουν σαρκικό φρόνημα και
θα γοητευθούν και πλανηθούν από τα θαύματα αυτά.

Ο Αντίχριστος έρχεται. Πως, και με τι θα τον αντιμετωπίσωμε;

α. με την ζώσα πίστη.

Η ζώσα πίστη στο Χριστό, γεννιέται μέσα μας, όταν αναζωωθή η ψυχή μας από το λόγο του Θεού. Η
ζώσα πίστη τρόπον τινά βλέπει τον Χριστό[105].
Μόνο όταν έχωμε ζώσα πίστη, θα μπορέσωμε να καταλάβωμε κάτι από τα θεία δόγματα της
χριστιανικής πίστης· διαφορετικά θα είναι για μας βιβλίο εσφραγισμένο, μυστήριο εντελώς ακατανόητο.
Όταν έχωμε ζώσα πίστη, τα θεία δόγματα, παρ’ ότι θα μένουν και πάλι απρόσιτα, θα μας γίνωνται
σαφή· θα τα καταλαβαίνωμε κάπως. Δεν θα καλύπτωνται πια κάτω από εκείνο το αδιαπέραστο και βαρύ
καταπέτασμα, που προκαλεί η νεκρή πίστη. Η ζώσα πίστη είναι μια λογική, μια πνευματική λογική[106].
Δεν χρειάζεται πια σημεία, γιατί έχει από όλες τις πλευρές χορτάσει με τα θαύματα του Χριστού. Και ιδίως
έχει χορτάσει με τον λόγο Του, που είναι πιο μεγάλος από όλα Του τα θαύματα και στέφανος των θαυμάτων
Του. Η επιθυμία να ιδούμε θαύματα είναι γνώρισμα της απιστίας. Τα σημεία εδόθησαν λόγω της
απιστίας, για να την μεταβάλλουν σε πίστη. Γι’ αυτό ας προσκολληθούμε στο λόγο του Χριστού με όλη
μας την ψυχή. Ας ενωθούμε με Αυτόν σε ένα πνεύμα. Και τότε τα σημεία του αντιχρίστου δεν θα
μπορέσουν ποτέ να τραβήξουν την προσοχή μας.
Με καταφρόνηση και παγερή αδιαφορία πρέπει να αποστρέφωμε από αυτά το βλέμμα μας όπως θα
εκάναμε για τη πιο αναίσχυντη αισχρή πράξη· για την πιο αποστατική ενέργεια εχθρού του Θεού· για την
πιο μυσαρή βλασφημία· για την πιο απάνθρωπη θανάτωση.
Ας ενθυμούμεθα την εξής ιδιαίτερης σημασίας παρατήρηση από την πείρα των ασκητών: Οι
εμφανίσεις των δαιμόνων έχουν μια τέτοια ιδιότητα, που ακόμη και την πιο ελάχιστη προσοχή να τους
δώσης ζημιά θα έχης. Γιατί ακόμη και την πιο ελάχιστη προσοχή, αν την αφήσης σε ένα τέτοιο θέμα
ελεύθερη, χωρίς να συγκρατής, θα σου προκαλέση τις πιο ολέθριες εντυπώσεις και θα σε εμβάλη στον πιο
δύσκολο πειρασμό.

β. Με την ταπεινοφροσύνη

Η ταπεινοφροσύνη είναι αδιάσπαστα ενωμένη με την πνευματική λογική. Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος
λέγει: Μόνο εκείνος που έχει ταπείνωση μπορεί να ονομασθή λογικός. Όποιος δεν έχει ταπείνωση, ποτέ
δεν θα γίνη λογικός»[107]. Η ζωντανή πίστη δείχνει στα μάτια της ψυχής τον Θεό. Όποιος βλέπει έτσι το
Θεό, όποιος έτσι αισθανθή το Θεό, βλέπει τη μηδαμινότητά του. Γεμίζει ανέκφραστη ευλάβεια προς το Θεό,
τα έργα τους, τις εντολές του. Και έτσι το κάθε του δίδαγμα θα γίνεται με ταπεινοφροσύνη.
Ο ταπεινόφρων δεν θα τολμήση ποτέ, ούτε καν αν ερωτοτροπήση με κάτι, που θα είναι απλά έξω
από το θέλημα του Θεού· και – πολύ περισσότερο – με κάτι, που θα το έχη με κάποιο τρόπο καταδικάσει ο

Σελίδα 23 από 30
λόγος του Θεού. Για αυτό, τα σημεία του αντιχρίστου θα μείνουν ξένα στον ταπεινό. Δεν θα τα δέχεται με
κανένα τρόπο. Δεν θα έχη καμμιά σχέση με αυτά.

γ. Με την προσευχή.

Όταν μελετάμε την μηδαμηνότητά μας και την ασθένειά μας· όταν στρέφουμε τον νου μας στο Θεό,
στην μεγαλωσύνη Του, στην παντοδυναμία Του, στην απέραντη αγαθότητά Του· έρχεται στην ψυχή ο πόθος
να στραφή με προσευχή σ’ Αυτόν. Τότε όλη η ελπίδα της ψυχής συγκεντρώνεται στον Θεό. Και για αυτό
τίποτε δεν είναι ικανό να την κάμη να αφαιρεθή την ώρα της προσευχής. Γιατί προσεύχεται συνενώνοντας
όλες της τις δυνάμεις. Αναζητεί τον θεό με όλη της τη δύναμη. Εκμεταλλεύεται για την προσευχή όλες τις
δυνατότητές της. Και αγωνίζεται για να προσεύχεται αδιαλείπτως.
Όταν θα αρχίση η μεγάλη θλίψη, την εποχή του αντιχρίστου, όλοι οι αληθινά πιστοί, θα ζητούν από
τον Κύριο βοήθεια, ενίσχυση, θεία χάρη, ενδυνάμωση, να τους κρατή από το χέρι[108]. Οι δυνάμεις του
ανθρώπου, όσο πιστοί και αν είναι στο Θεό, είναι ανεπαρκείς να αντισταθούν στην δύναμη των
ενωμένων εκπεσόντων αγγέλων και ανθρώπων, που θα μετέρχωνται τα πάντα με μια άκαμπτη
σκληρότητα, γιατί θα προαισθάνωνται ότι έχει φθάσει πια το τέλος τους[109]. Μα η θεία χάρη θα
επισκιάση τους εκλεκτούς του Θεού. Και θα κάμη να μείνουν ανενέργητες και χωρίς αποτέλεσμα όλες
οι άσφαιρες απειλές του αντιχρίστου. Και καταφρονεμένα τα θαύματά του. Τότε ο Θεός θα δώση στους
δούλους του δύναμη να διακηρύττουν με γενναίο φρόνημα, ότι ο Ιησούς είναι ο Σωτήρας του κόσμου. Και
να αποκηρύττουν τον ψευδομεσσία που θα έλθη για να φέρη την απώλεια.
Θα τους οδηγή στο ικρίωμα, στον θάνατο. Μα αυτοί θα αισθάνωνται, σαν να βρίσκωνται σε
βασιλικούς θρόνους, και σε γαμήλιο γεύμα, γιατί η αίσθηση της αγάπης του Θεού είναι πιο γλυκειά από την
αίσθηση της ζωής[110]. Γιατί τα παθήματα για το Χριστό και ο βίαιος θάνατος για Αυτόν είναι η αρχή της
αιώνιας χαράς του Παραδείσου[111]. Αυτό φαίνεται καθαρά στους μάρτυρες των πρώτων αιώνων. Στην
αρχή ενόμιζαν, πως στα μαρτύρια θα έδειχναν την δική τους διάθεση. Μα όταν άρχιζαν τα μαρτύρια,
κατεπέμπετο σ’ αυτούς η άνωθεν βοήθεια. Και τα έκανε ποθητά: και το μαρτύριο· και τον θάνατο για το
Χριστό.

5. Γρηγορείτε ουν και προσεύχεσθε.

Ο Κύριος μας έχει προαναγγείλει την θλίψη, που θα προηγηθή της Δευτέρας Παρουσίας. Και έδωκε
εντολή στους μαθητές Του να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά. Και να προσεύχωνται. Τους είπε: «Βλέπετε.
Αγρυπνείτε. Προσεύχεσθε. Ουκ οίδατε γαρ πότε ο καιρός εστιν»[112]. Η προσευχή χρειάζεται πάντοτε.
Και είναι πάντοτε στον άνθρωπο ωφέλιμη. Γιατί αυτή τον κρατεί σε κοινωνία με τον Θεό και υπό την σκέπη
Του. Αυτή τον φυλάει από τη φιλαυτία και την αυτοπεποίθηση και από το παραστράτημα της ματαιοδοξίας
και της υπερηφάνειας. Και μην ξεχνάμε, πως όλους αυτούς τους λογισμούς, επακόλουθα, κακές συνέπειες
της πτώσεως, του ενσπείρουν στο νου μας τα εκπεσόντα πνεύματα της πονηρίας.
Σε περίοδο θλίψης και κινδύνων, ορατών και αοράτων, η προσευχή χρειάζεται ακόμη πιο πολύ. Γιατί
είναι η έκφραση της απάρνησης της αυτοπεποίθησης και έκφραση της ελπίδας στο Θεό. Γιατί εφέλκει
σε μας την θεία βοήθεια. Και ο παντοδύναμος Θεός έρχεται συνεργός μας. Και με ενέργειές Του θαυμαστές
μας βγάζει από τις δύσκολες περιστάσεις, που βρισκόμαστε.
Είναι λάθος να ζητή κανείς να ιδή σημεία εν τω ουρανώ, για να αποκτήση γνώση Θεού. Τέτοια
σημεία ζητούν μόνο εκείνοι που έχουν σαρκικό φρόνημα.
Και να μη το ξεχνάμε ποτέ, ότι:
Η θεογνωσία, η ζώσα πίστις, η ευλογημένη ταπεινοφροσύνη, η καθαρή προσευχή, συναποτελούν
την πνευματική λογική. Είναι τα επί μέρους τμήματά της.
Και αντίθετα, η αγνωσία του Θεού, η απιστία, η τύφλωση του πνεύματος, η υπερηφάνεια, η
αυτοπεποίθηση, η φιλαυτία, συναποτελούν το σαρκικό φρόνημα.

Σελίδα 24 από 30
 Το σαρκικό φρόνημα δεν γνωρίζει τον Θεό. Δεν τα δέχεται (αλλά ούτε και καταλαβαίνει!) τα
μέσα, με τα οποία ο Θεός θέλει να οδηγήση τον άνθρωπο στην θεογνωσία. Είναι ένας τρόπος αναζήτησης
της γνώσης του Θεού πέρα για πέρα λαθεμένος και ψυχώλεθρος.

Σελίδα 25 από 30
 Βιβλιογραφία

[1] Μάρκ. 8,1.

[2] Μάρκ. 8, 12.
[3] Ματθ. 16, 1.
[4] Ιωάν. 6, 30-31.
[5] Ματθ. 27, 41-42.
[6] Λουκ. 23, 8.
[7] Α’ Κορ. 1, 24.
[8] Μάρκ. 8, 12-13.
[9] Λουκ. 15, 10.
[9α] Αγ. Μακαρίου Αιγυπτίου Ομιλία 30§ 7.
[10] Ρωμ. 8, 12.
[11] Ρωμ. 8, 6.
[12] Ιώβ 1, 16 – Ματθ. 16, 1.
[13] Βλ. Αγίου Συμεών Μεταφραστού, βίος αγίου αποστόλου Πέτρου, Μηναίον 29 Ιουνίου.
Ανάλογα σημεία έκαμε και ένας Πινέτι κατά τα τέλη του 18ου και αρχές του 19ου αιώνων.
[14] Ματθ. 24, 24.
[15] Β’ Θεσσ. 2, 6-10.
[16] Εφραίμ Σύρου, Λόγ. 106 Περί του Αντιχρίστου.
[16α] έ.α.
[17] Μακαρίου Αιγυπτίου Ομιλία ΛΑ’ § 4.
[18] Θεοφυλάκτου Βουλγ. Εις το Ιωάν. 5, 43.
[19] Αποκ. 13, 8.
[19Α] Εφραίμ του Σύρου, έ.α., Εφ. 2, 2 και 6, 12.
[20] Συμεών Νέου Θεολόγου, Περί του τρίτου είδους προσευχής.
[21] Αποκ. 13, 13.
[22] Εφραίμ του Σύρου, Λόγος 106.
[23] Αποκ. 13, 1.
[24] Γεν. 3, 1, Αποκ. 12, 3.
[25] Αποκ. 13, 2.
[26] Αποκ. 13, 2.
[27] Ματθ. 16, 1 και Ματθ. 13, 38-42.

Σελίδα 26 από 30
[28] Θεοφυλάκτου Βουλγ. Ερμηνεία ως άνω.
[28α] Ματθ.12, 40.
[29] Λουκ. 23, 45 – Ματθ. 27, 45, 51-53.
[30] Ματθ. 28, 2-4, 11-15.
[31] έ.α.
[32] Ιωάν. 20, 27.
[33] Ματθ. 12, 24 – Ιωάν. 9, 24.
[34] Μάρκ. 11, 13-20.
[35] Γέν. 3, 7.
[36] Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας Εις το Μάρκ. 11, 13-14.
[37] Μάρκ. 2, 1-12.
[38] Μάρκ. 16, 20.
[39] Πράξ. 4, 29-30.
[40] Λουκ. 4, 36.
[41] Ιωάν. 3, 2.
[42] Ιωάν. 6, 68-69.
[43] Λουκ. 24, 32.
[44] Ιωάν. 20, 29.
[45] Ιωάν. 4, 18.
[46] Ιωάν. 6, 60.
[47] Ιωάν. 6, 63.
[48] Ιωάν. 6, 66.
[49] Ιωάν. 8, 45.
[50] Ιωάν. 8, 47.
[51] Ιωάν. 10, 37-38.
[52] Ιωάν. 8, 14.
[53] Ιωάν 9, 24.
[54] Ιωάν. 5, 46-47 και 7, 19.
[54α] Ιωάν 8, 14.
[55] Ιωάν. 15, 22-25.
[56] Ιωάν. 5, 43.
[57] Α’ Ιωάν. 4, 3.
[58] Β’ Θεσσαλ. 2, 11-12.
[59] Εις την Β’ Κορινθ. 3, 12 (P.G.)

Σελίδα 27 από 30
 [60] Νήφωνος Κων/λεως, απάντησις δ’.
[61] Α’ Κορινθ. 12, 7.
[62] Α’ Κορ. 14, 22, Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία Α’ εις την Πεντηκοστήν.
[63] Ψαλμ. 118, 18.
[64] Α’ Πέτρ. 1, 25.
[65] Ιωάν. 1, 4.
[66] Α’ Πέτρ. 1, 23.
[67] Εβρ. 4, 12.
[68] Ισαάκ του Σύρου, Λόγος ΛΣΤ’ σελ. 157-158.
[69] Ισαάκ του Σύρου, Λόγος Α’.
[70] Μακαρίου του Αιγυπτίου, Ομιλία Ζ § 4.
[71] Τύχωνος του Ζαντόνσκ, τόμ. 15, επιστολή 103, 4.
[72] Ισαάκ του Σύρου, Λόγος ΚΓ’ (έ.α. σελ. 94).
[73] Μακαρίου του Αιγυπτίου, ομιλία ΚΖ’ 16.
[74] ΠΑτερικόν κατ’ αλφάβητον.
[75] P.L. t. 73 De vitis Patrum lib. IV Cap. XIII.
[76] Πατερικόν κατ’ αλφάβητον.
[77] Ισαάκ Σύρου, Λόγος 34.
[78] Ιωάν. 5, 14.
[79] Ιακ. 4, 3.
[80] Λουκ. 16, 22.
[81] Εβρ. 12, 6 εξ.
[82] Εβρ. 12, 3.
[83] Μάρκου του Ασκητού, Περί των οιομένων εξ έργων δικαιούσθαι κεφ. 6 «Ο τον δεσπότην
τιμών, ποιεί τα κελευόμενα. Σφαλείς δε ή παρακούσας, υπομένει ως ίδια τα επερχόμενα».
[84] Β’ Κορ. 12, 7-10.
[85] Γεροντικό, Ρούφου Β’.
[86] Πατερικόν κατ’ αλφάβητον.
[87] Ησαΐου Αναχωρητού, Λόγος ΚΖ’.
[88] Αββά Δωροθέου, Λόγος Ζ.
[89] Ματθ. 10, 28-31.
[90] Ματθ. 28, 20.
[91] Αββά Βαρσανουφίου, απάντησις 130.
[92] Ρωμ. 3, 16.

Σελίδα 28 από 30
[93] Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΜΗ’ (έ.α. σελ. 198).
[94] Λουκ. 21, 25.
[95] Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας εις το Μάρκ. 8, 11-12.
[96] Γεν. 1, 14.
[97] Ματθ. 2, 2.
[98] Ματθ. 27, 45.
[99] Ματθ. 24, 29.
[100] Ιωάν. 6, 63.
[101] Λουκ. 10, 42.
[102] Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΚΕ, ΚΣΤ, ΚΖ, ΚΗ.
[103] Ματθ. 28, 20.
[104] Ιωάννου Κλίμαξ, Λόγος 26, 52.
[105] Εβρ. 11, 27.
[106] Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΚΗ’.
[107] Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΟΘ’.
[108] Εφραίμ Σύρου, Λόγος 106.
[109] Αποκ. 12, 12.
[110] Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΛΗ’.
[111] Λόγια και σκέψεις του αγίου Μάρτυρος Ιακώβου του Πέρσου (Νοέμβριος 26).
[112] Μάρκ. 13, 33.

Σελίδα 29 από 30
 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρόλογος 02
Ο Επίσκοπος Ιγνάτιος 03
ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τι ζητούσαν οι Φαρισαίοι 04
Τι δείχνει η αξίωσή τους 04
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’
ΤΙ ΛΕΓΕΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
Σημείον εκ του ουρανού 05
Έργα του Διαβόλου και έργα του Θεού 06
Να πλανήση, ει δυνατόν, και εκλεκτούς 06
Απάτη και κατεργαριά 07
Το λάθος των Φαρισαίων 08
Τα θαύματα του Χριστού 08
Η μυστική σημασία 09
α. της ξήρανσης της άκαρπης συκιάς 09
β. της θεραπείας του παραλύτου της Καπερναούμ 10
Αφετηρία πίστης 11
Γιατί ο κόσμος δεν πιστεύει 11
Πως ο άνθρωπος καταντάει υπηρέτης του Αντιχρίστου 12
Η αποστασία, προστάδιο της ελεύσεως του Αντιχρίστου 13
Σημεία της αιωνίας σωτηρίας 13
Τα θαύματα άλλοτε και σήμερα. Τι λέγει ο άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος 14
Δεν μας χρειάζονται πια 14
Ο λόγος του Θεού 15
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’
ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ
Μια παράξενη τάση 15
Πότε ζητούμε την βοήθεια του Θεού 16
Θέλουν να κάμουν θαύματα! 16
Θέλουν να τους γίνουν θαύματα! 17
Δεν μας χρειάζονται τα θαύματα! 17
Υπομονή μας χρειάζεται 18
Με τις δοκιμασίες γινόμεθα δόκιμοι 20
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’
ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΩΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
Σημεία του Χριστού και σημεία του Αντιχρίστου. Σε τι διαφέρουν 21
Σε τι και πόσο μας βοηθούν τα θαύματα 22
Ποίοι ζητούν θαύματα 22
Ο Αντίχριστος έρχεται 23
Με τι και πως θα τον αντιμετωπίσωμε; 23
α. με την ζώσα πίστη 23
β. με την ταπεινοφροσύνη 23
γ. με την προσευχή 23
Γρηγορείτε ουν και προσεύχεσθε 24
Βιβλιογραφία 26
Περιεχόμενα 30

Σελίδα 30 από 30
 ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ
ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΡΙΑΤΣΙΑΝΙΝΩΦ
ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ (ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΖ) – ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΤΟΜΟΣ Α’

Οι άγιοι Δημήτριος του Ροστώφ και Τύχων του Βορονέζ ασκούντο σε πνευματικές θεωρίες:
• σε άγιες σκέψεις γύρω από την ενσάρκωση του Θεού Λόγου, την επίγεια ζωή Του, τα φρικτά
και σωτήρια πάθη Του, την ένδοξο Ανάστασή Του και Ανάληψή Του.
• σε σκέψεις γύρω από τον άνθρωπο, τον προορισμό του, την πτώση του, την αναγέννησή του
από τον Λυτρωτή, και γύρω από όλα τα βαθειά μυστήρια του Χριστιανισμού.

α. Οι πνευματικές θεωρίες είναι επικίνδυνες

______ Τις ιερές αυτές σκέψεις, ο όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός, καθώς και άλλοι ασκητικοί
συγγραφείς, τις κατατάσσει στις πνευματικές θεωρίες, και στην κατηγορία των θεωριών τις
προσδιορίζει στον τέταρτο βαθμό.
Πνευματική θεωρία είναι η θέα κάποιου μυστηρίου και φανερώνεται στον ασκητή, όπως το
βλέπομε στα έργα του οσίου Πέτρου, ανάλογα με την κάθαρσή του και με την μετάνοια του.
Η μετάνοια έχει δικά της στάδια. Και οι πνευματικές θεωρίες δικούς τους βαθμούς. Τα μυστήρια
του χριστιανισμού αποκαλύπτονται στον ασκητή βαθμιαία, ανάλογα με την πνευματική του
κατάσταση. Οι πνευματικές θεωρίες, ή ευσεβείς σκέψεις, των αγίων Δημητρίου και Τύχωνος,
εκφράζουν την πνευματική τους κατάσταση. Όποιος επιθυμεί να ασκηθή σε πνευματικές
θεωρίες, ας διαβάζει τα συγγράμματά τους και τότε στις θεωρίες του δεν θα κινδυνεύει να
πέσει σε πλάνη και θα του είναι πολύ ωφέλιμες στην ψυχή.

Μα, προσοχή! Εάν ο ασκητής δεν έχει καθαρθή με την μετάνοια και δεν έχει ακριβή γνώση της
Πίστεως, η θεωρία θα τον ζημιώσει. Ο αληθινός ασκητής δεν επιτρέπει ποτέ στον εαυτό του
ισχυρόγνωμες σκέψεις, που σίγουρα είναι καρπός πλάνης και γι' αυτό φέρνουν επιβλαβή
αποτελέσματα πλάνης και τον οδηγούν στον γκρεμό, στην πτώση.

______Οι άγιοι είχαν μάθει πολύ καλά, με ακρίβεια ακόμη και στις λεπτομέρειες, την Ορθόδοξη
θεολογία. Και γι' αυτό, μπόρεσαν με την άγια τους ζωή, να ανέβουν στο ύψος της χριστιανικής
τελειότητας. Η πνευματική θεωρία ήταν γι' αυτούς κάτι το φυσικό. Μα δεν είναι καθόλου φυσικό
για τον «ασκητή», που δεν έχει ούτε την στοιχειώδη γνώση της θεολογίας και δεν έχει καθαρθή
με την μετάνοια. Γι' αυτό οι άγιοι Πατέρες απαγόρευαν στους αρχαρίους και γενικά ατούς
μοναχούς, που δεν είχαν προετοιμασθή με την μελέτη και με τον κατάλληλο τρόπο ζωής, να
ασχολούνται με την «θεωρία».
______Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέγει: «Δογμάτων βυθός, βαθύς νους δε ησυχαστού άλλεται
ουκ ακινδύνως εν αυτοίς. Ουκ ασφαλές μετ' εσθήτος νήχεσθαι ουδέ πάθος έχοντα, θεολογίας
άπτεσθαι» (Λόγος ΚΖ', 9).

Με άλλα λόγια:

«Τα δόγματα είναι πολύ βαθειές έννοιες. Είναι σαν ένας ανεξερεύνητος θαλάσσιος βυθός σαν
ένας βαθύς βυθός. Ο νους του ησυχαστού "βουτάει" συνεχώς σ' αυτόν τον βυθό. Μα αυτό δεν
είναι κάτι το ακίνδυνο. Όπως δεν μπορείς να το έχεις σίγουρο ότι θα γλυτώσεις, άμα κολυμπάς
ντυμένος, έτσι δεν πρέπει να ελπίζεις και ότι θα πάς καλά, αν παρ' ότι εξακολουθείς να έχεις
κάποιο πάθος, τολμάς και ασχολείσαι με την θεολογία».
Αυτά τα λόγια είναι προειδοποίηση για τους ησυχαστές. Και ησυχαστές επιτρέπεται να
γίνωνται μόνο οι δόκιμοι, οι πεπειραμένοι μοναχοί.

β. Η πλάνη

_____Την παλαιότερη εποχή πολλοί μοναχοί έπεσαν σε ολέθριες πλάνες, αποκλειστικά και μόνο
επειδή επέτρεψαν στον εαυτό τους να ερευνήσουν δόγματα επάνω από τις δυνάμεις τους.
«Μοναχός ταπεινόφρων», διδάσκει ο άγιος Ιωάννης, «ου πολυπραγμονήσει άρρητα, ο δε
υπερήφανος πολυπραγμονήσει κρίματα» (Λόγος ΚΕ', 11).

Με απλά λόγια: «Ο ταπεινόφρων μοναχός ποτέ δεν θα τολμήσει να ασχοληθή με τα άρρητα θεία
μυστήρια, θεωρώντας τον εαυτό του άξιο να εμβαθύνει σ’ αυτά! Αντίθετα, ο υπερήφανος αυτό
θα το αποτολμήσει! θα προσπαθήσει ακόμη και τα κρίματα του Θεού να αποσαφηνίσει
φορτώνοντας την ψυχή του κρίμα».

Πράγματι! Για εκείνον που είναι πνευματικά ανώριμος και ακατάλληλος για τέτοιο έργο, η
επιθυμία να αναχωρήσει σε πνευματικές θεωρίες είναι υποβολή αλαζονείας, δηλ. είναι καρπός
μιας υπερήφανης και ασύνετης επιθυμίας. Άσκησε τον εαυτό σου στην προσευχή και στην
μελέτη για την οικοδόμηση της ψυχής σου. Και τότε η άσκησή σου θα γίνει μόνη της πνευματική
θεωρία και μάλιστα ασφαλής και ευπρόσδεκτη στον Θεό.

_____Όταν τα αισθητήρια της οράσεως, τα μάτια μας, θεραπευθούν από την τύφλωση, βλέπομε,
γιατί βλέπομε με τα αισθητήρια όργανα μας. Έτσι και όταν ο νους μας καθαρθή από την
αρρώστια της αμαρτίας, αρχίζει εντελώς φυσικά να βλέπει τα μυστήρια του χριστιανισμού.
Έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό. Τίποτε δεν πάει χαμένο. Αν είναι καλό για σένα και γενικά για τον
Χριστιανισμό, να γίνεις θεατής και διδάσκαλος των άρρητων μυστηρίων, ο Θεός οπωσδήποτε
θα σου το δώσει αυτό το χάρισμα. Μα αν κάτι τέτοιο δεν είναι θέλημα του Θεού για σένα,
άφησε το και αγωνίσου για εκείνο που είναι θέλημα του Θεού, δηλαδή, για τη σωτηρία σου.

_____Προσπάθησε να αποκτήσεις καθαρή προσευχή: συνδυασμένη με το αίσθημα της μετάνοιας

και του πένθους, με την μνήμη θανάτου, με την κρίση του Θεού και με τα τάρταρα του άδη όπου
καίουν αιώνιες φλόγες και βασιλεύει το αιώνιο σκοτάδι. Με τέτοια προσευχή δεν θα
κινδυνεύσεις ποτέ, να πέσεις σε πλάνη.

                  Αυτή η προσευχή είναι η πιο καλή προϋπόθεση της πνευματικής θεωρίας.  Αυτή μας
δίνει τη μεγαλύτερη ψυχική ωφέλεια.

σίου Νείλου το Μυροβλύτου διδαχαί:

Περί ναχωρήσεως το χαρακτρος τς Θεοτόκου

κ το γίου !ρους
 "πό τίς διδαχές το
σίου Νείλου το Μυροβλύτου
Tό παρόν κείμενο ε&ναι πόσπασμα ξ ντιγραφς
)λοκληρωθείσης τό 1906, παρά .ακώβου 2ερομονάχου
τς Σκήτης τ4ν .βήρων, φυλασσομένης ε5ς τό Διονυσιάτικον
κελλίον 8γιος Νικόλαος, τ4ν Καρυ4ν γίου !ρους.

Σημείωση ΛΜΔ:
Ο όσιος Νείλος ο οποίος έζησε γύρω στα 1600, δεν έγραψε ο ίδιος τις διδαχές του
όσο ζούσε. Τις έδωσε, μετά την κοίμησή του, στον επίσης μετά την κοίμησή του οσίου γενόμενο
μαθητή του Θεοφάνη, τον οποίο γιάτρεψε πρώτα από δαιμόνιο που τον είχε καταλάβει,
καθώς και από σωματικές ασθένειες. Ο Θεοφάνης έλαβε την εντολή να τις υπαγορεύσει,
(ιδιαίτερα τη συνοπτική διδασκαλία στο τέλος του τόμου), με τη σειρά του σε κάποιο
μορφωμένο, για να τις καταστήσει γραπτό λόγο, διότι ο ίδιος ο Θεοφάνης ήταν αγράμματος.
Επειδή κατά τη μετάδοση κάποιο νόημα μπορούσε να παραφθαρεί, ο Άγιος Νείλος
χρησιμοποίησε πολλές παραβολικές ιστορίες σαν επεξηγηματικές των λόγων του. Ίσως το
πρώτο γραπτό κείμενο να είναι αυτό που φυλάσσεται στην Ι. Μονή Ζωγράφου του Αγίου Όρους.
Από εκεί, οι Ρώσοι έλαβαν και έχουν κάποια αξιόπιστα αντίγραφα στα χέρια τους. Το κείμενο του
παρόντος αντιγράφου είναι ίδιο στη βάση του με αποσπάσματα τα οποία αναφέρουν
κατά καιρούς διάφοροι Ρώσοι μελετητές. Επίσης το μελέτησαν πνευματικά αναστήματα
του Αγίου Όρους όπως ο παπά Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, ο οποίος είχε άλλες τρεις αντιγραφές
μελετήσει, και κατέληξε να το αξιολογήσει σαν το πιο αυθεντικό από τα γνωστά.
Πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ότι αν δεν διαβάσει κανείς όλο το κείμενο, το εκφραστικό ύφος του
αντιγραφέα μπορεί να προκαλέσει κάποια μικρομπερδέματα. Π.χ. Στο θέμα του στρατεύματος
του πάπα, αναφέρει ο αντιγραφέας “το στράτευμα του πάπα οι λατινόφρονες Μιχαήλ
(ο αυτοκράτωρ) και Βέκκος (ο πατριάρχης).” Με αυτό όμως απλώς εννοεί το υπό τας εντολάς
των στράτευμα, και όχι τους ίδιους τους αναφερόμενους (προσωπικά). Όπως επίσης σε άλλη
θέση (σελ.142) λέει “αι μύριαι μυριάδες των μυριάδων των βεελζεβούλιδων ήλθον και έλαβον
την μορφήν του ανθρώπου, και έγιναν βασιλείς της γης, ο Διοκλητιανός και ο Μαξιμιανός,
το ζεύγος του διαβόλου”. Εδώ οι αναφερόμενοι αυτοκράτορες δεν ήταν βέβαια δαίμονες.
Αλλά εξαπατώντας οι δαίμονες τους ανθρώπους εμφανιζόμενοι σ’ αυτούς με μορφή ανθρώπινη,
τόσο πολύ επιστεύθησαν από αυτούς τους ειδωλολάτρες αυτοκράτορες, ώστε τους κατέστησαν
υποχείριά τους, και κατοίκησαν μέσα τους. Κατά αναλογία κατι παρόμοιο θα συμβεί με τον
Αντίχριστο, μόνο που σ’ αυτόν θα κατοικήσει ο ίδιος ο Σατανάς.
 Ειδικώτερα, για το παρατιθέμενο απόσπασμα, ας σημειώσουμε τα εξής.
1. Οι χαλπιίται είναι μάλλον χαλοποιήται, δηλαδή αυτοί που χαλάνε, κάνουν χαλασμό.
Ο Άγιος απειλεί πολλές φορές με παιδευτική ή και εξολοθρευτική τιμωρία τους Αγιορείτες
αν πέσουν σε αμέλεια, και με την πολυμέριμνη καθημερινή ζωή τους ξεχάσουν το
σκοπό για τον οποίο ήρθαν στο Άγιον Όρος.
2. Απειλεί με επιδρομή κατά του Αγίου Όρους, όταν θα διαφημίζονται οι θησαυροί του,
κάτι που επιτάθηκε μάλλον στις ημέρες μας, λόγω και των πολλών μέσων επικοινωνίας
και ενημέρωσης. Η “καταδρομή” όπως την λέγει είναι μία παιδευτική τιμωρία. Τέτοιου
είδους τιμωρίες μπορεί να θεωρηθεί ότι έγιναν και θα γίνονται κατά καιρούς στη διάρκεια
ζωής του Αγίου Όρους. Π.χ. έγιναν από πολέμους, τοπικούς και γενικούς, από πειρατές κλπ.
Στο εδώ κείμενο εκτός από αυτές τις παιδευτικές τιμωρίες υπάρχει σαφής αναφορά σε
εξολοθρευτική τιμωρία, η οποία θα γίνει όμως κατόπιν προειδοποιήσεως, αντιληπτής
κατά το πνευματικό μήνυμά της, μόνο από τους ευσεβείς μοναχούς. Για να γίνει πιο έκδηλη
η διαφορά των δύο ειδών των δοκιμασιών παρατίθεται το παράδειγμα της επιβουλής και
τότε καταδρομής στο Άγιον Όρος των Λατινοφρόνων με την στήριξη από τους Μιχαήλ
και Βέκκο, και μας πληροφορεί ότι τότε η Παναγία ήταν μέσα στο Άγιον Όρος με τη χάρη της,
και ότι έγινε ήταν παρωδικό (παιδευτικό). Η ίδια η Παναγία προειδοποίησε τότε τους πατέρες ότι
“έρχονται οι εχθροί του Υιού μου”, και μετά τη θυσία των Ζωγραφιτών και Ιβηριτών
Πατέρων, του Πρώτου του Όρους Κοσμά, και άλλων πολλών, απεκατέστησε το Όρος
στην προηγούμενη τάξη του. Όταν φύγει η χάρη της, που τώρα όπως η ίδια η Παναγία
δήλωσε, έχει σαν εμφανές σημείο, την εικόνα της στην Ιερά Μονή Ιβήρων, την αποκαλούμενη
Πορταΐτισα, τότε θα γίνει πολύ μεγάλο και ανεπανόρθωτο κακό. Τότε πλέον οι ευσεβείς
Αγιορείτες θα πρέπει να φύγουν από το Όρος, διότι θα ακολουθήσει η καταστροφή του.
Ο όσιος Νείλος λέγει ότι δεν θα αισθανθούν, παρά μόνον οι ολίγοι ευσεβείς το πνευματικό
μήνυμα του κινδύνου. Γι αυτό η εξωτερική αίσθηση την οποία ονομάζει “αναισθησία” θα
το πληροφορηθεί, αλλά δεν θα το συνειδητοποιήσει, διότι θα λείπει η εσωτερική, πνευματική,
πληροφορία η οποία είναι η όντως αίσθηση.
Στο Ευαγγέλιο αναφέρονται τα λόγια του Κυρίου: “ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω”, δηλ.
όποιος έχει αυτιά που έχουν τη δυνατότητα να συνηδειτοποιούν το πνευματικό νόημα των
ακουομένων, ας ακούσει. (Ματ. Ια-15). Ακόμη: “και τότε πληρωθήσεται αυτοίς η προφητεία
Ησαΐου η λέγουσα, ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη
ίδητε” (Ματ. Ιγ-14). Με τον ίδιο τρόπο μιλάει για αναίσθητες αισθήσεις και ο Άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης.
Από τα λεγόμενα του Αγίου προκύπτει ακόμη, ότι θα συμβούν διάφορες δονήσεις και σεισμοί,
και η όλη αναχώρηση του χαρακτήρος (εικόνος) της Θεοτόκου θα συσκιασθεί. Έτσι πχ κάποιοι
θα λένε ότι εκλάπη η εικόνα, ή χάθηκε κάτω από ερείπια και δεν ξέρουμε που είναι κλπ.
Κατά σειρά τα φαινόμενα θα είναι:
1. Δονήσεις με ορατό κέντρο την Ιερά Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους.
2. Όλα τα δένδρα θα γείρουν προς το μέρος που θα φεύγει η εικόνα της Θεοτόκου.
3. Από τον Άθωνα θα ακούγεται λεπτή βοή (σαν συριγμός), και φοβερός κρότος.
4. Μετά την αναχώρηση της εικόνος, και μαζί της χάρης της Θεοτόκου, θα γίνει άλλος
σεισμός που θα πάρουν όλα τα ιερά των εκκλησιών κλίση, κατά την διεύθυνση της
αναχώρησης της Παναγίας.
Προφανώς αυτά τα πολύ δυσάρεστα, θα γίνουν κοντά στο τέλος του κόσμου,
διότι τότε οι πολλοί, ακόμη και το Άγιον Όρος στην πλειοψηφία του, θα έχουν πνευματικά
πάρει τον κατήφορο. Τελικά, μετά από σεισμό, το Άγιον Όρος θα βυθισθεί , όπως
γράφεται σε άλλη σελίδα (217), η οποία παρατίθεται στη συνέχεια. Αυτή η άποψη είναι από
παράδοση γνωστή στο Άγιον Όρος, και η γεννιά μας την άκουσε από παλιούς ασκητές,
όπως τον γέροντα Αρσένιο, τον συνασκητή του γέροντος Ιωσήφ του σπηλαιώτη, ο οποίος
εκοιμήθη στην Μονή μας, του Αγίου Διονυσίου (το 1983). Τα γεγονότα των σεισμών στο
τέλος του κόσμου, αναφέρονται στο Ευαγγέλιο και την Αποκάλυψη, τους Προφήτες και τους
Πατέρες της Εκκλησίας. Λίγο πριν την άνοδο του Αντιχρίστου στην εξουσία, θα γίνουν
φοβεροί σειμοί και καταποντισμοί παραθαλασσίων περιοχών. (Υπάρχουν σχετικές αναφορές
στον τόμο των Προφητειών υπό ΛΜΔ). Η καταβύθιση του Αγίου Όρους, τότε, δεν θα επιτρέψει την
βεβήλωσή του από τον Αντίχριστο. Προς το παρόν όμως πιθανές είναι οι ενδιάμεσες
παιδαγωγίες, τις οποίες ο Άγιος Νείλος ονομάζει καταδρομές. Η τελική συμφορά δεν μπορεί να έλθει
πριν την αναλαμπή της Ορθοδοξίας, που θα γίνει μετά το γενικό ή 3ο παγκ. πόλεμο, και την
μετέπειτα γενική χαλάρωση των ηθών, και την επικράτηση της φιλοσαρκίας αντί της φιλοθεΐας. -ΛΜΔ
 Συστάσεις το
σίου Νείλου στούς γιορείτες,
καί περί το τρόπου καταστροφς το γίου !ρους.

"πό τήν σελ. 217:

 φ ο
γρα
ρό
ι
χε

πό τίς διδαχές το
το

σίου Νείλου το μυροβλύτου

μυροβλύτου:
νέκδο

1. Περί Εχής
2. γδόης Ο!κουμενικ$ς Συνόδου
3. Πλεονεξίας
4.
ντιχρίστου καί
5. Καταστάσεως το *γίου +ρους.

+ Σχόλια Λεοντίου Μοναχο

+ Παράρτημα: Γενετικές 6πεμβάσεις,
τά πνευματικά τους μηνύματα

Λεόντιος Μοναχός
Ι. ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

πρίλιος 2008

πό τίς διδαχές το σίου Νείλου το μυροβλύτου:

-3-
+

-4-
-5-
-6-
-7-
-8-
-9-
- 10 -
+

- 11 -
- 12 -
- 13 -
+

- 14 -
- 15 -
- 16 -
- 17 -
- 18 -
- 19 -
- 20 -
- 21 -
- 22 -
+

- 23 -
- 24 -
- 25 -
- 26 -
- 27 -
- 28 -
- 29 -
 Tο παρόν κείμενο είναι απόσπασμα εξ αντιγραφής
ολοκληρωθείσης το 1906, παρά Ιακώβου Iερομονάχου
της Σκήτης των Ιβήρων, και φυλάσσεται στο Διονυσιάτικο
κελλίον Άγιος Νικόλαος, των Καρυών Αγίου Όρους.

Σημείωση - σχόλια (Λεοντίου Μοναχού Διονυσιάτου):

Τα αναγραφόμενα στο απόσπασμα αυτό του χειρογράφου είναι πολύ

περιεκτικά και χρειάζονται συστηματική ανάλυση. Δίνοντας στη συνέχεια μερικά
μόνο σχόλια, παρατηρούμε ανά κεφάλαιο τα εξής:

1. Περί ευχής:
Διαβάζοντας το κείμενο κάποιος μη καλά ενημερωμένος στην «Ευχή του
Κυρίου Ιησού», ίσως νομίσει ότι το θέμα, κατά τον Άγιο Νείλο, επικεντρώνεται στο
ποια και πόσα λόγια έχει η «Ευχή». Το θέμα όμως έχει δύο σημεία στα οποία πρέπει
να δίνεται προσοχή.
Το πρώτο είναι ότι δεν πρέπει να έχουμε μεριμνώδεις ενασχολήσεις, τόσο
που να περικόπτουμε από τον (συνολικό) χρόνο της προσευχής. Αυτό για τους
ασκητές στους οποίους πρωτίστως απευθύνεται ο Άγιος Νείλος, σημαίνει αμεριμνία
τέτοια, ώστε όταν γίνεται προσευχή να μην βρίσκεται το μυαλό στο ρολόϊ, ούτε
βέβαια στις δουλειές. Όταν βιαζόμαστε, λέμε μεν την ευχή, η οποία σε πολλούς
ασκητές αντικαθιστά τις ακολουθίες, αλλά προσπαθώντας να την κάνουμε όσο το
δυνατόν πιο σύντομα, αντί να την λέμε ολόκληρη περικόπτουμε κάποια λόγια, ή δεν
προσέχομε στα λεγόμενα.
Αν τα λόγια που περικόπτουμε δεν είναι τέτοια που να μην βγαίνει νόημα, δεν
έχουμε πέσει στο δεύτερο παράπτωμα, το οποίο είναι ακριβώς ότι κάποτε όπως
λέγει ο Άγιος, θα φθάσουμε να κάνουμε τέτοιες περικοπές που κυριολεκτικά δεν θα
ξέρουμε τι λέμε.

- 30 -
 Όσον αφορά τον λεκτικό τύπο της ευχής, οι γέροντες που είχαν υψηλή πνευματική
κατάσταση, όπως ο γέροντας Χαράλαμπος τ. καθηγούμενος της Ι. Μ. Αγίου Διονυσίου Αγίου
Όρους, που υπήρξε πνευματοπαίδι του γέροντος Ιωσήφ του Σπηλαιώτη και ήταν κάτοχος της
αδιαλείπτου καρδιακής προσευχής, δεν απαγόρευαν καθόλου τη συνοπτική φράση «Κύριε
Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Στο ημερήσιο όμως πρόγραμμα προσευχής (ή κανόνα) την
συνδύαζαν με κομβοσχοίνι στην Παναγία δια της ευχής «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον με», προς
τον εορταζόμενο Άγιο, δια της επικλήσεως «Άγιε ή Αγία του Θεού ... πρέσβευε υπέρ εμού»
και όλα αυτά με ένα κατάλληλα προσαρμοσμένο πρόγραμμα στα μέτρα του μαθητευόμενου
στην πνευματική ζωή και την «Ευχή». Πχ. στους αρχαρίους ο γέροντας συνιστούσε συνήθως να
επιμένουν μόνο στη σύντομη μορφή της Ευχής, δηλ. το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με»,
μέχρι να το συνηθίσει η γλώσσα και ο νους. Και στο θέμα αυτό η παράδοση από γέροντα σε
μαθητή, και η διασταυρούμενη πείρα των πνευματικών καθοδηγητών κάθε εποχής, είναι πολύ
σημαντική για να εντάσσεται σωστά η Ευχή του Ιησού μέσα στη γενικότερη πνευματική ζωή, και
να αποφεύγονται οι περιπτώσεις πλάνης. Η καθημερινή εξομολόγηση των λογισμών είναι πχ
στο πρόγραμμα όλων των ασκουμένων νέων μοναχών.
Οι χρονολογίες που υπάρχουν στο κείμενο, δηλώνουν την σταδιακή από γεννιά σε γεννιά
υποβάθμιση του πνευματικού ζήλου, των ετών κάθε γεννιάς θεωρουμένων 25. Παρατηρείται ότι
οι χρονολογίες δεν τίθενται για να ορίσουν κάποιο έσχατο, αλλά να προκαθορίσουν σαν χρόνια
ηθικής κατάπτωσης, διαστροφής, και ταραχής, αυτά που έχουν κέντρο τον 20ό αιώνα
(περ. 7400-7500 από Αδάμ): «…Άραγε ωσάν τι ταραχή θέλει γίνει τότε από το τέταρτον ως
το πέμπτον, ήγουν από τας 7400 έως τας 7500 έτη… άραγε τι αρρενομανία και μοιχεία
της αιμομιξίας και ακαθαρσίας θέλει γίνει τότε…» (σελ. 254).
Λόγω του υλικού τους προσανατολισμού, οι άνθρωποι του 20ού αιώνα έκαναν 2
παγκοσμίους πολέμους, αιματηρές επαναστάσεις σε Ρωσία, Κίνα κλπ, και διατήρησαν για
πολλές δεκαετίες το κλίμα του ψυχρού πολέμου που ώθησε τους εξοπλισμούς στα ύψη, και
δημιούργησε ήδη όπλα που μπορούν να καταστρέψουν όλο τον πλανήτη πολλές φορές, σε
ελάχιστο χρόνο. Η πλεονεξία των πλουσίων λαών, μαζί με την γενική υποβάθμιση των
πνευματικών αξιών και τις παράλληλα πονηρές διαθέσεις των καθοδηγουμένων από τη μασονία
ηγετών, η κλιμακούμενη επιθετικότητα των μεγάλων συμφερόντων που φάνηκε εντονότερα από
τους πολέμους που ξεκίνησε η Νέα Τάξη (πρώην Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Τσετσενία,
Λίβανος, Παλαιστίνη κλπ), και τα σύγχρονα όπλα, δημιουργούν ήδη τις προϋποθέσεις του 3ου
Παγκοσμίου Πολέμου. Ο πόλεμος αυτός δεν είναι μακριά, αλλά όπως και οι προηγούμενοι, για
τον Άγιο Νείλο είναι απλώς παιδευτικές δοκιμασίες, και για το Άγιον Όρος “καταδρομές”, και το
θέμα δεν επικεντρώνεται σ’ αυτούς, αλλά στο τι τους προκάλεσε, που είναι η αμαρτία.

2. Περί της 8ης Οικουμενικής Συνόδου:

Μετά τα χρόνια των αντιπαραθέσεων και πολέμων, θα γίνει η Όγδοη και τελευταία
Οικουμενική Σύνοδος. Ο Άγιος Νείλος προείπε με ακρίβεια ότι δεν πρόκειται αυτή να γίνει πριν
παύσουν οι ταραχές (πόλεμοι και εσωτερικές ακαταστασίες), αλλά μετά τον 20ό αιώνα, δηλ.
μετά το 7500 από Αδάμ (1992), και βέβαια μετά τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο στον οποίο
ιδιαιτέρως «θέλει φιλονικούν ακαταπαύστως, και δεν θέλουν εύρει ούτε αρχήν ούτε τέλος». Ή
όπως προφήτευσε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Θα προσπαθούν να το λύσουν με την
πέννα, μα δεν θα μπορούν. 99 φορές με τον πόλεμο και μία με την πέννα». (Βλ. το υπ’ αριθμ.
48 των Προφητειών του Αγίου Κοσμά).
Οι θρόνοι που θα καθίσουν οι Πατέρες της 8ης Οικουμενικής Συνόδου υποδείχτηκαν από
την Θεοτόκο, το 1764, στον πρώην Αγαρηνό όσιο Δανιήλ. (Βλ. τεύχος “Προφητειών”).
Όπως όλες οι Οικουμενικές Σύνοδοι, έτσι και η Ογδόη θα γίνει επί ευσεβούς πολιτικής
εξουσίας, για να αποφασίσει άνευ κοσμικών πιέσεων ποιά είναι η Ορθοδοξία στις έσχατες
ημέρες, και ποιές είναι οι αιρέσεις.
Ας μην περιμένει κανείς να γίνει αυτό επί σημερινών πολιτικών ηγετών, οι οποίοι
κατευθυνόμενοι από τα πρότυπα της Νέας Τάξης, που υποβιβάζει κάθε θρησκεία στο ρόλο του
υπηρέτη των συμφερόντων των αφανών αφεντικών της, έχουν καταργήσει κάθε διάκριση
ανάμεσα σε καλό και κακό, εξισώνουν την ηθική με την ανηθικότητα, δεν ξεχωρίζουν την
Αλήθεια από την πλάνη, ούτε παραδέχονται την ύπαρξη αιρετικών. Μέσα στο σκοτάδι που
βρίσκονται οι ίδιοι όλα τα βλέπουν όμοια μεταξύ τους, όλα είναι γι’ αυτούς σκιές… Δυστυχώς
- 31 -
μαζί τους συμπορεύονται εκκοσμικευμένοι Ορθόδοξοι ιεράρχες που θεωρούν τους αιρετικούς
…«εν Χριστώ αδελφούς»!
Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι (συνοπτικά) 

Ἀριθμός 
Α/Α  Τόπος  Ἔτος  Βασιλεύς  Πρόεδρος  Διακριθέντες  Καταδικασθέντες 
Πατέρων
Ἄρειος 
Ἀθανάσιος,  (Εθεώρει κτίσμα τον 
Μέγας  Ὁ 
Α  Νίκαια  325 
Κωνσταντῖνος  αὐτοκράτωρ 
318  Σπυρίδων,  Υιόν του Θεού, και το 
Νικόλαος  Άγιον Πνεύμα κτίσμα 
του Υιού)  
1. Μελέτιος 
Μακεδόνιος, 
Αντιοχείας 
Ἀπολλινάριος 
Κωνσταντι‐ Μέγας  2. Γρηγόριος  Γρηγόριος 
Β  νούπολις 
381 
Θεοδόσιος 
150 
Νύσσης 
(Πνευματομάχοι, μη 
Θεολόγος 
δεχόμενοι τη θεότητα 
3. Νεκτάριος 
του Αγίου Πνεύματος) 
ΚΠόλεως 
Νεστόριος 
Θεοδόσιος Β´  Κύριλλος  Ἰωάννης  (Δεν αναγνώριζε την 
Γ  Ἔφεσος  431 
Μικρός  Ἀλεξανδρείας
200 
Ἀντιοχείας  Παναγίαν ως 
Θεοτόκον). 
Εὐτυχής, Διόσκορος 
(Μονοφυσίτες. Η 
Μαρκιανός και  Ἀντιπρόσωποι  620  Θεοδώρητος  ανθρώπινη φύση του 
Δ  Χαλκηδών  451 
Πουλχερία  Πάπα κ.ἄ.  Κύρου  Ιησού θεωρούσαν ότι 
(ή 520) 
απορροφάται από την 
Θεία φύση). 
Μηνᾶς καὶ  Ἀπολλινάριος 
Μονοφυσιτισμός, 
Κωνσταντι‐ Ἰουστινιανὸς  Εὐτύχιος  Ἀλεξανδρείας, 
Ε  νούπολις 
553 
Α´  πατριάρχες 
165 
Δομνίνος 
Τρία Κεφάλαια 
Ωριγένη. 
ΚΠόλεως  Ἀντιοχείας 
Μονοθελητισμός. 
Πάπας Ονώριος και 
Σέργιος ‐ Πύρος 
Κωνσταντι‐ Κων/ντῖνος Δ´  Ἀντιπρόσωποι  170  Μάξιμος ὁ  πατριάρχαι. (Δεν 
Στ  νούπολις 
680 
ο Πωγωνάτος  Πάπα  Ὁμολογητής 
(ή 289)  αναγνώριζαν δύο 
θελήσεις, μία για κάθε 
φύση, θεία και ανθρω‐
πίνη, του Κ. Ι. Χριστού).
Εἰρήνη ἡ  Ταράσιος  358  Θεοφάνης 
Ζ  Νίκαια  787 
Ἀθηναία  ΚΠόλεως  μοναχός 
Εἰκονομάχοι 
+132 ηγούμ.

Την ευσεβή πολιτική εξουσία της εποχής της 8ης Συνόδου, είδε ο Άγιος Ιωάννης της
Κροστάνδης (1829-1908), να παρίσταται στο όραμά του, το 1901, με ένα χρυσό
αυτοκρατορικό στέμμα πάνω στο οποίο ήταν γραμμένα με χρυσά γράμματα: «Για σύντομο
διάστημα»1. Ο Όσιος Δανιήλ ο εξ Αγαρηνών είδε, σε ζωντανό όραμά του το 1764, κάτω από
την Κωνσταντινούπολη να διατηρείται σε κατάσταση ύπνου ο μελλοντικός άρχων του Βυζαντίου
με στέμμα στην κεφαλή και Ευαγγέλιο στα χέρια του2. Το στέμμα δεν είναι εδώ σύμβολο απλό
της ευσεβούς εξουσίας, αλλά πιο συγκεκριμένα δηλωτικό της βασιλείας. Μπορεί η προφητική
αναφορά σε βασιλιά, και όχι γενικά σε άρχοντα, από τον άγιο Ανδρέα τον δια Χριστόν σαλό, τον
Άγιο Μεθόδιο, τον αυτοκράτορα Λέοντα τον σοφό κλπ, να θεωρηθεί ότι δεν συγκεκριμενοποιεί

1
Βλ. Όραμα Αγίου Ιω. Κρονστάνδης & 15, με ερμηνευτικά σχόλια υπό ΛΜΔ.
2
Βλ. σελ. 50 της συλλογής Προφητειών υπό ΛΜΔ.
- 32 -
σαφώς το είδος του αξιώματος, λόγω της διαφορετικής ιδέας περί εξουσίας που είχαν στην
εποχή τους. Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης όμως βλέπει (με το στέμμα), την δυνατότητα
αναβίωσης της βασιλείας προς όφελος της Εκκλησίας (της χαρούμενης σύναξης κλήρου και
λαού), διότι είχε δει πριν και την παύση της από τον ηγέτη που χαρακτηρίζει σαν τότε αντίχριστο
(δηλ. τον Λένιν). Ο αιδέσιμος Μπήντ (Venerable Bede περ. 672-735) γνωστός και σαν πατέρας
της Βρετανικής Ιστορίας και ο πρώτος που εισήγαγε τη χρονομέτρηση «Anno Domine (AD)»
δηλ. «μετά Χριστόν», αναφέρεται3 σε «Βασιλιά με το όνομα, και με ακλόνητο νου» που θα
είναι συγχρόνως βασιλιάς των Ρωμαίων και των Ελλήνων, δηλ. προβλέπει σαφώς αναβίωση
του Βυζαντίου. Αυτός «θα καταστρέψει όλα τα ιερά των ψευτοθεών και όλους τους
ειδωλολάτρες θα καλέσει στο βάπτισμα. Και ο Σταυρός του Χριστού θα υψωθεί σε κάθε ναό»…
Εν τούτοις κατά τον Μεγάλο Βασίλειο4 ο Θεός δεν έδωσε επαγγελία βασιλείας αλλά
κριτών, όπως λέγει δια του προφήτου Ησαΐου: «και επιστήσω τους κριτάς σου ως το
πρότερον5». Και αυτό διότι το κατά τους κριτάς πολίτευμα είναι πιο ελεύθερο και ταιριάζει
περισσότερο με την ελευθερία της φύσης των ανθρώπων, οπότε μόνος Βασιλεύς γνωρίζεται
ο Θεός. Αλλά για την έλλειψη βούλησης προς το καλό υπό του λαού, εδόθησαν ύστερα οι
βασιλείς. Γι’ αυτό δεν υπήρχε βασιλιάς αρχικά στον παλιό Ισραήλ, αλλά «ο καθένας έκανε αυτό
που θεωρούσε σωστό στους οφθαλμούς του». Σε μας τους Χριστιανούς, στον νέο Ισραήλ, μετά
την έλευση του αληθινού Βασιλέως, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, έδωσε σαν κριτές τους
Μαθητές Του, για τους οποίους και γράφτηκε ότι «θα καθίσετε σε δώδεκα θρόνους κρίνοντες
τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ6». Αλλά οι Απόστολοι, όπως προηγουμένως οι Προφήτες μεταξύ
των οποίων και ο Μωϋσής, δόθηκαν σαν σύμβουλοι στο λαό. Διότι είναι του βασιλέως ιδιαίτερο
γνώρισμα το να διατάσσει αυτούς που εξουσιάζει, ενώ του συμβούλου να πείθει. Τέτοιος λοιπόν
σύμβουλος είναι ο απόστολος Παύλος, ο διάκονος της Καινής Διαθήκης, που λέγει: «Δίνω δε τη
γνώμη μου, ως ελεημένος από τον Κύριο7». Γι’ αυτό, συνιστά ο Μέγας Βασίλειος, και εμείς αν
έχουμε κάποια εξουσία να μην σκεπτόμαστε τον εαυτό μας σαν εξουσιαστή, αλλά σαν
σύμβουλο.
Μετά λοιπόν τον 3ο παγκ. πόλεμο θα υπάρξουν όχι τυχαίες, αλλά ευσεβείς βασιλείες σε
Ελλάδα (Βυζάντιο), Ρωσία, και άλλες χώρες, για να γίνει η 8η Οικουμενική Σύνοδος και ο
γεωργός Κύριος Ιησούς Χριστός «να διαλέξει τον σίτον από το άχυρον» κατά τον Άγιο Νείλο,
προκειμένου να διαδοθεί κατόπιν ο αυθεντικός Χριστιανισμός από την ενωμένη και καθαρή
Ορθοδοξία, σ’ όλη τη Γη. Με σίτο παρομοιάζονται από τον Θεό, στον προφήτη Ιερεμία, τα λόγια
των αγίων προφητών, και άχυρο αυτά των ψευδοπροφητών: «τι το άχυρον προς τον σίτον;
ούτως οι λόγοι μου, λέγει Κυριος… επλάνησαν τον λαόν μου εν τοις ψεύδεσιν αυτών και εν

3
Elucidorum of Honorius of Autun and Monumentum (22:146) by Godfrey of Citerbo. Συλλογή Robert A. Nelson:
«Prophecy: A History of the Future / European Prophets».
4
Μ. Βασιλείου, εἰς τον προφήτην Ἠσαΐαν (κεφ. 1ο): «…Kaˆ ™pist»sw toÝj krit£j sou, æj tÕ prÒteron.
Di¦ t…, Øperb¦j toÝj basile‹j, tîn kritîn ™mn»sqh; ka…toi kaˆ ™n basileàsin Ãs£n tinej, oƒ ™painetîj ¥rxantej
toà laoà. —H Óti ¹ kat¦ toÝj krit¦j polite…a ™leuqeriwtšra Ãn, kat¦ fÚsin aÙto‹j Øp£rcousa, aÙtonomoumšnou
toà laoà, kaˆ QeÕn mÒnon basilša gnwr…zontoj· ¹ d tîn basilšwn kat£stasij Ûsteron ™k tÁj „d…aj ¢boul…aj
aÙtîn ™pegšneto. ”Edei oân eÙergetoumšnouj ™pˆ t¾n makar…an kat£stasin ™panelqe‹n. Di¦ toàto oÙcˆ basile‹j,
¢ll¦ krit¦j ™pist»sein ™phgge…lato, carizÒmenoj aÙto‹j tÕ ™leuqšrion· oÙ g¦r Ãn basileÝj ™n 'Isra¾l, ¢ll'
›kastoj tÕ eÙqj ™n Ñfqalmo‹j aÙtoà ™po…ei. –—H ™peid¾ oÙkšti basilšwn kairÕj Ãn, met¦ t¾n ™pidhm…an toà
¢lhqinoà Basilšwj, krit¦j ™phgge…lato paršxein paraplhs…ouj to‹j prÒteron, toÝj maqht¦j toà Kur…ou, perˆ ïn
e‡rhtai, Óti Kaq»sete ™pˆ dèdeka qrÒnouj, kr…nontej t¦j dèdeka ful¦j toà 'Isra»l…
Kaˆ toÝj sumboÚlouj sou, æj tÕ ¢parcÁj.
P£lin ™ntaàqa tÕ aÙtexoÚsion aÙto‹j diasèzwn, oÙcˆ tÕn prot£ssonta, ¢ll¦ tÕn sumbouleÚonta aÙto‹j œfh
paršxesqai· Basilšwj mn g¦r ‡dion ™pit£ssein to‹j ¢rcomšnoij· sumboÚlou d, pe…qein Øpr tîn sumferÒntwn toÝj
bouleuomšnouj. OÙ g¦r aÙt£rkhj ›kastoj ¢f' ˜autoà eØr…skein tÕ dšon. Di¦ toàto eÙergetîn Ð QeÕj sumboÚlouj,
¢ll' oÙcˆ ™xousiast¦j d…dwsin. –“Wste kaˆ ¹mîn ›kastoj m¾ æj ¥rconta ˜autÕn, ¢ll' æj sÚmboulon par¦ Kur…ou
dedomšnon tù laù logizšsqw. P£ntej oân oƒ ProfÁtai, oƒ t¦ sumfšronta parainšsantej, sÚmbouloi· kaˆ prÕ
p£ntwn MwãsÁj. Paraplhs…ouj oân to‹j ¢parcÁj sumboÚloij ¢nast»sein, eÙergetîn tÕn laÕn, Ð KÚrioj
™paggšlletai, toÝj 'ApostÒlouj kaˆ EÙaggelist¦j, oŒoj Ãn Ð Paàloj sÚmbouloj, Ð di£konoj tÁj KainÁj Diaq»khj,
lšgwn· Gnèmhn d d…dwmi, æj ºlehmšnoj ØpÕ Kur…ou…
Kaˆ Ólwj ƒerÒn ti pr©gma ¹ sumboul¾, gnèmhj ›nwsij, ¢g£phj karpÕj, tapeinofrosÚnhj ¢pÒdeixij. 'Alazone…a
g¦r dein¾, tÕ mhdenÕj o‡esqai crÇzein, ¢ll' ˜autù prosšcein, æj mÒnJ t¦ kr£tista bouleÚsasqai dunamšnJ…»
5
 Ησαΐας κεφ.1, 26. 
6
Ματθ. κεφ. 12, 28. 
7
Α΄ Κορ. Ζ‐25. «…γνώμην δε δίδωμι ως ηλεημένος υπό Κυρίου πιστός είναι». Και πριν: (Α΄Κορ. Ζ‐6). «…τούτο 
δε λέγω κατά συγγνώμην, ου κατ’ επιταγήν». 
- 33 -
τοις πλάνοις αυτών και εγώ ουκ απέστειλα αυτούς και ουκ ενετειλάμην αυτοίς και ωφέλειαν
ουκ ωφελήσουσι τον λαόν τούτον8». (Επλάνησαν τον λαό μου με τα ψέματά τους και τις
πλάνες τους και εγώ δεν τους απέστειλα και δεν τους έδωσα τέτοια εντολή, και δεν πρόκειται να
ωφελήσουν τον λαό αυτό). Γι’ αυτό και οι διδασκαλίες των αιρετικών θα αποβληθούν από την
Εκκλησία κατά την 8η Οικουμενική Σύνοδο, όπως το άχυρο σκορπίζεται από τον άνεμο στο
αλώνι για να μείνει ο σίτος καθαρός. Και μαζί βέβαια θα καταδικαστούν επίσημα πλέον και οι
διδάσκαλοι των αιρέσεων, αιρεσιάρχες (αχυράνθρωποι). Το ξεκαθάρισμα αυτό είναι έργο του
Κυρίου, όπως έλεγε διδάσκοντας τους Ιουδαίους στον Ιορδάνη ο Τίμιος Πρόδρομος και
Βαπτιστής Ιωάννης: «του οποίου (Κυρίου) το φτυάρι είναι στο χέρι Του και θα ξεκαθαρίσει το
αλώνι Του, και θα συνάξει τον σίτο Του στην αποθήκη, το δε άχυρο θα κατακαύσει με πυρ
άσβεστο9». Την κρίση όμως την έδωσε ο ίδιος ο Κύριος και στους Αποστόλους του, αλλά και
σε όλους τους Αγίους, με τους οποίους μαζί θα κρίνει τον κόσμο στην Δευτέρα Παρουσία Του.
«Δεν γνωρίζετε ότι οι Άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο»; ρωτάει και ο Απόστολος Παύλος10. Πάντα
μαζί τους αποφασίζει ο Θεός, αφού τους ενημερώσει, όπως δήλωσε στον Αβραάμ «ου μη
κρύψω εγώ από Αβραὰμ του παιδός μου, α εγώ ποιώ11», ή δια του προφήτου Αμώς «δεν
θα κάμη τίποτε προς παιδείαν, ο Κύριος και Θεός, εάν προηγουμένως δεν το
αποκαλύψει στους δούλους του τους προφήτες12». Αυτό όμως ισχύει ιδιαίτερα στην
περίπτωση των Οικουμενικών Συνόδων, στις οποίες συμπαρίστανται νοερά και οι της
θριαμβευούσης Εκκλησίας Άγιοι μετά των αγγελικών τάξεων.
Μετά την 8η Οικουμενική Σύνοδο θα υπάρξει ευτυχία και άνεση στη γη, αλλά κατά τον
Άγιο Ανδρέα τον δια Χριστόν σαλό, τον Άγιο Μεθόδιο και άλλους πατέρες, για 30 περίπου
χρόνια, δηλ. «για σύντομο διάστημα». Το διάστημα αυτό της ευτυχίας πάνω στη γη δεν θα
είναι παντού το ίδιο. Ο στάρετς Σεραφείμ της Βύριτσα πχ το βλέπει για την Ρωσία γύρω στα 15
χρόνια. Υπάρχει όμως και ένα μεταβατικό διάστημα ανάκαμψης από την καταστροφή του
πολέμου που επίσης δεν θα είναι παντού το ίδιο. Αυτό το μεταβατικό διάστημα, όσο κι αν είναι,
προφανώς είναι πέραν των 15 ετών που προβλέπει ο στάρετς. Τότε και ο ευσεβής Βασιλιάς του
Βυζαντίου γράφεται ότι δεν θα παίρνει φόρο.
Η κατάσταση αυτή της ευτυχισμένης ζωής πάνω στη γη, που θα ακολουθήσει την Όγδοη
Οικουμενική Σύνοδο δεν θα κρατήσει πολύ, λέει και ο Άγιος Νείλος: «…και τότε θα
ειρηνεύσουν ολίγον καιρόν οι άνθρωποι, και πάλιν θέλουν να μεταστρέψουν την γνώμην
τους εις το πονηρόν…» (σελ. 254). Και αυτό διότι αν και το κακό θα περιωρισθεί δραστικά μετά
τον πόλεμο, εν τούτοις η σαπίλα θα είναι πολύ προχωρημένη, και οι άνθρωποι στην
συντριπτική τους πλειοψηφεία δεν θα είναι μετανοιωμένοι για τον τρόπο που σκεπτόντουσαν
και έπρατταν, δηλ. θα συνεχίσουν να πιστεύουν στις ίδιες υλικές και πρόσκαιρες αξίες που
έφεραν την καταστροφή, και να έχουν τις ίδιες φιλόσαρκες, φίλαυτες και υπερήφανες
διαθέσεις.
Όπως τονίζεται στην Αποκάλυψη: «...και οι λοιποί των ανθρώπων, οι ουκ απεκτάν-
θησαν εν ταις πληγαίς ταύταις, ου μετενόησαν εκ των έργων των χειρών αυτών, ίνα μη
προσκυνήσωσι τα δαιμόνια, και τα είδωλα τα χρυσά και τα αργυρά και τα χαλκά και τα
λίθινα και τα ξύλινα, ά ούτε βλέπειν δύναται ούτε ακούειν ούτε περιπατείν...13» (Αποκ. Θ-20).
Και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός λέει ότι για ένα διάστημα «Μετά το γενικό πόλεμο θα
ζήσει ο λύκος με τ’ αρνί» (Η υπ’ αριθμ. 60). Δηλ. πιο πολύ φοβισμένοι παρά μετανοιωμένοι οι
κακοί (λύκοι), θα ζουν μαζί με τους καλούς (αρνιά). Θα υπάρξει επομένως μετά τον 3ο
Παγκόσμιο ή Γενικό Πόλεμο η εποχή που θα επαναδιαδοθεί από τους Ορθοδόξους παντού στη
Γη το Ευαγγέλιο, και όλοι θα ζητούν να μάθουν για την Ορθοδοξία, αλλά δεν θα διαρκέσει πολύ.

8
 Ιερεμ. κεφ. 23, 28‐32 
9
«…ου το πτύον εν τη χειρί αυτού και διακαθαριεί την άλωνα αυτού, και συνάξει τον σίτον αυτού εις την
αποθήκην, το δε άχυρον κατακαύσει πυρί ασβέστω» (Ματθ. Γ-12).
10
«ουκ οίδατε ότι οι άγιοι τον κόσμον κρινούσι»; (Α΄Κορ. ΣΤ-2). Και: «ουκ οίδατε ότι αγγέλους κρινούμεν»; (τους
ξεπεσμένους εννοείται, Α΄Κορ. ΣΤ-3).
11
«ου μη κρύψω εγώ από Αβραὰμ του παιδός μου, α εγώ ποιώ» (Γέν. κεφ. 18, 17). Πριν την καταστροφή των
Σοδόμων διαλέγεται ο Κύριος με τον Αβραάμ.
12
«διότι οὐ μὴ ποιήσῃ Κύριος ὁ Θεὸς πρᾶγμα, ἐὰν μὴ ἀποκαλύψῃ παιδείαν αὐτοῦ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ 
τοὺς προφήτας». Αμώς 3, 7. 
13
...και οι υπόλοιποι από τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν φονεύτηκαν από με τις πληγές αυτές, δεν μετάνιωσαν
από τα έργα των χεριών τους, να μην προσκυνήσουν τα δαιμόνια, και τα είδωλα τα χρυσά και τα αργυρά και τα
χαλκά και τα λίθινα και τα ξύλινα, τα οποία ούτε να βλέπουν μπορούν, ούτε να ακούουν, ούτε να περιπατούν...
- 34 -
Και όταν περάσει η εποχή αυτή της αναλαμπής της Ορθοδοξίας, θα έρθει πάλι μια εποχή ηθικής
κατάπτωσης, φιλοχρηματίας που θα οδηγήσει σε γενική ακρίβεια, και γενικότερα έξαρσης όλων
των παθών. Η εμπάθεια την εποχή αυτή, θα είναι διπλάσια αυτής που υπήρχε κατά την εποχή
λίγο προ του κατακλυσμού, και η διαστροφή τέτοια, που «θα αποφασίζουν ότι εκείνος οπού
εργάζεται την κακίαν θα είναι καλός», μας αποκαλύπτει ο Άγιος Νείλος ο μυροβλύτης.

3. Για την πλεονεξία:

Η πλεονεξία «εκατατάραξεν όχι μόνον την μοναδικήν πολιτείαν, αλλά όλον τον
κόσμο. Η πλεονεξία είναι θρόνος του Αντιχρίστου», αναφέρει ο Άγιος Νείλος. Η πλεονεξία
μπορεί να υπάρχει και στους πλούσιους, αλλά και στους φτωχούς, και στους λαϊκούς αλλά και
στους Μοναχούς, στον καθένα σύμφωνα με τα μέτρα και τις δυνατότητές του. Στις μέρες μας η
πλεονεξία των πλουσίων λαών της γης, και μάλιστα μιας μερίδος ανθρώπων που προσπαθούν
να διαιωνίσουν τα νομιζόμενα αγαθά τους, συμπαρασύρει όσους ακολουθούν το ίδιο πνεύμα,
και οδηγεί προς την εμφάνιση του τελικού Αντιχρίστου. Η “πολυφρόντησις”, δηλ. η
πολυποίκιλη και υπερβολική φροντίδα για τα μάταια πράγματα του κόσμου τούτου, για τα οποία
δεν υπάρχει όφελος μετά θάνατον, σκοτίζει τη διάνοια των ανθρώπων και τους καθιστά
αναισθήτους για όσα αφορούν τη σωτηρία τους. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος λέγει: «θέλω δε
υμάς αμερίμνους είναι». (Α΄Κορ. Ζ-32).
Οι περισσότεροι όμως σημερινοί άνθρωποι βαρύνονται από ένα πλήθος καθημερινές
υποχρεώσεις, και φτιάχνουν όλων των ειδών τα προγράμματα για τις δουλειές και τη
διασκέδασή τους, αλλά πνευματικό πρόγραμμα δεν έχουν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι
περισσότεροι, κλήρος και λαός, δεν ανησυχούμε από αυτό. Η διάνοιά μας σκοτισμένη από τα
βιοτικά ούτε καν αντιλαμβάνεται την ανάγκη ύπαρξής του. Η αναπνοή της ψυχής, η προσευχή
έχει λιγοστέψει. Η ζωογόνηση δια των μυστηρίων της Εκκλησίας έχει υποτιμηθεί ή λησμονηθεί.
Η μελέτη των Γραφών και των αναπαυόντων την ψυχή λόγων των πατέρων της Εκκλησίας έχει
εκλείψει. Υπάρχει μόνο υποκρισία της ευσεβείας, που εκδηλώνεται πχ με υπερβολικό στολισμό
εκκλησιών14 και κενόδοξες γιορτές με την συμμετοχή αιρετικών. Σε τέτοιους, πνευματικά σχεδόν
νεκρούς ανθρώπους της εποχής του, θα έρθει να βασιλεύσει ο Αντίχριστος.
Κατά τον Άγιο Νείλο, η “πολυφρόντησις” είναι επινόηση αλλά και σημείον -
προάγγελος του Αντιχρίστου: «Καθώς οι Προφήται προέλεγον την έλευσιν του Κυρίου,
έτσι και η πολυφρόντησις θα σκοτίζει την διάνοια των ανθρώπων, δια να γίνωνται
αναίσθητοι εις την σωτηρίαν τους από την πολύ φροντίδα που θα έχουν, και η σωτηρία
σώζεται μόνον εις όσους δεν πείθονται εις την εργασίαν του Αντιχρίστου. Και η εργασία
του Αντιχρίστου είναι η μέριμνα του κόσμου και η θησαύρησις των μετάλλων της Γης».
Επειδή τα χαρακτηριστικά αυτά τα έχει σε μεγάλο βαθμό η εποχή μας, αντιλαμβα-
νόμαστε ότι διαβιούμε ήδη μέσα σε ένα σύστημα προοδευμένο στην κακία, που είναι
προδρομικό του τελικού Αντιχρίστου, στον οποίο μέσα θα κατοικεί ο Σατανάς. Γι’ αυτό, λέει ο
άγιος Νείλος, ότι παρόλο που «ο Αντίχριστος και αισθητώς είναι δια να έλθει, νοητώς όμως
ευρίσκεται εις τον κόσμον, καθώς εξέπεσε με τον κατηραμένον του θρόνον εις την γην».
(σελ. 263). Θρόνος του Αντιχρίστου είναι η πλεονεξία, όπως ειπώθηκε πριν, αλλά και κάθε ανομία
και αμαρτία. Αυτός που εξέπεσε είναι ο κατεξοχήν Αντίχριστος, ο Σατανάς15. Αυτός θα ενοικήσει
πλήρως στον έσχατο Αντίχριστο, που θα έρθει αισθητώς επειδή θα είναι άνθρωπος. Μόνον
όσοι δεν πείθονται να καταναλώνουν τη ζωή τους μεριμνώντας για μάταια πράγματα, αυτοί
μπορούν να αποφύγουν τον σκοτισμό που προκαλούν οι μέριμνες και να φροντίσουν όσα
αφορούν τη σωτηρίας τους, τονίζει ο Άγιος Νείλος.
Τα παιγνίδια των τυχοδιωκτών πλεονεκτών με τις τιμές περιγράφονται γλαφυρά από τον
Άγιο, και θυμίζουν την σύγχρονη πραγματικότητα με τις Χρηματιστηριακές πλεκτάνες, και την
αύξηση στις τιμές των βασικών αγαθών χάριν ψυχρής κερδοσκοπίας (αισχροκερδείας).

4. Περί Αντιχρίστου:
Ο Αντίχριστος θα γεννηθεί «όταν θα δυστυχεύσει ο κόσμος από την χάρη του
Παναγίου Πνεύματος» αναφέρει ο Άγιος Νείλος. Έτσι φαίνεται να δίνει την πνευματική

14
«Από τη μια θα ξαναστήνουν σταυρούς και θα επιχρυσώνουν τους τρούλους και από την άλλη παντού θα βασι-
λεύει το ψεύδος και το κακό», κατά τον στάρετς Σεραφείμ της Βύριτσα, από τη Ρωσία (1866-1949). Βλ. «Επίτομο».
15
Κατά το λόγο του Κυρίου: «Εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. (Λουκ Ι-18).
- 35 -
διάσταση του εμποδίζοντος την έλευση του Αντιχρίστου, του «κατέχοντος», περί του οποίου ο
Απόστολος Παύλος λέγει: «Το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται της ανομίας, μόνον ο
κατέχων άρτι έως εκ μέσου γένηται» (Β΄ Θεσ. Β-7). Η άλλη, γήϊνη, διάστασή του είναι ότι τότε
δεν θα υπάρχει η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο16, τον Άγιο
Ιωάννη τον Δαμασκηνό17 και άλλους Πατέρες. Η κατάσταση στην οποία θα εμφανισθεί για να
κυβερνήσει ο Αντίχριστος θα είναι γενικευμένη αναρχία με δημοκρατικούς τίτλους. Δεν θα
υπάρχουν τότε κατάλληλα άτομα ώστε να ανταποκριθούν στα καθήκοντα ενός σωστού ηγέτη,
ακόμη και τοπικού, πολιτικού ή θρησκευτικού. Γι’ αυτό «θέλει δυστυχεύσει και η Εκκλησία
του Χριστού από Αρχιερείς και ποιμένες και πνευματικούς»...
Κατά τον Άγιο Νείλο, και ο Αντίχριστος θα είναι «νομοκράτωρ και αυτοκράτωρ» αλλά θα
έχει λάβει την εξουσία με δολιότητα «υποκρινόμενος εις τον κόσμον πως είναι πράος και
ταπεινός στην καρδιά, αλλά θα είναι αλεπού στην καρδιά και λύκος στην γνώμη» (σελ. 265).
Η γέννηση του Αντιχρίστου θα γίνει από μητέρα Εβραία εκ της φυλής του Δαν όπως
λέγουν οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς (βλ. “Επίτομο” υπό ΛΜΔ), δεν προσδιορίζουν όμως πατέρα.
Και αυτό διότι κατά τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ, ο Αντίχριστος θα γεννηθεί με τεχνητή
μεταφορά (γενετικά επεξεργασμένου) σπέρματος στην μητέρα του. Τα παρόμοια υποστηρίζει
και ο Άγιος Νείλος: «Και θα ζωογονηθεί η κακία του κόσμου εις την κοιλίαν της
ακαθαρσίας της κόρης χωρίς σποράν ανδρός, αλλά με σποράν της κακίας του
Εωσφόρου». Επειδή και από τον Άγιο Νείλο αναφέρεται ότι θα γεννηθεί από μητέρα, έπεται
ότι, και κατ’ αυτόν τον Άγιο, ο Αντίχριστος θα είναι άνθρωπος, δηλ. δεν θα εμφανισθεί ξαφνικά
σαν “εξωγήινος”, αλλά και δεν θα κατοικήσει ο σατανάς σ’ αυτόν κατά παρόμοιο τρόπο προς
την σάρκωση του Ιησού Χριστού18. Η εξέλιξη της Γενετικής επιστήμης, και οι ανεύθυνοι και
εωσφορικά υπερήφανοι επιστημονικοί πειραματισμοί, θα δώσουν τη δυνατότητα να φτιαχτεί το
κατάλληλο υλικό (τη σπορά της κακίας του Εωσφόρου, όπως χαρακτηρίζεται) που θα
μεταφερθεί μέσα στη μητέρα του. Αυτό ήδη σήμερα είναι δυνατό με διάφορους τρόπους, που
τότε θα έχουν εξελιχθεί περισσότερο. Στην περίπτωση κλωνοποίησης από DNA κάποιου δότου,
δεν χρειάζεται άλλο ωάριο εκτός της μητέρας.
Η αναφορά του Αγίου Νείλου «χωρίς σποράν ανδρός» ταιριάζει καλύτερα σ’ αυτόν τον
τρόπο γέννησης. Το παιδί που παράγεται με αυτή τη μέθοδο «δεν θεωρείται ούτε γιος ούτε
κόρη, είναι ένα αντίγραφο του δότη»,19 τότε δηλ. δεν υπάρχει πατέρας! Το αξιοσημείωτο είναι
ότι θα χρειάζεται μητέρα, δεν θα έχει προοδεύσει τόσο πολύ η επιστήμη που να γίνεται
πχ η γέννηση τελείως ανεξάρτητα από γονείς, θα βρίσκεται σε ένα επίπεδο σχεδόν ίδιο με
της σημερινής επιστήμης. Άρα όλα αυτά είναι πολύ κοντά…
Η εκτός όμως της γυναικείας μήτρας εργαστηριακή γενετική διεργασία δεν καλύπτεται
από το προστατευτικό ψυχο-πνευματικό πεδίο της μητέρας20, οπότε τότε υπάρχει δυνατότητα
κακών πνευματικών επιρροών, που μπορεί να συνεχίσουν να υφίστανται για άγνωστο χρονικό

16
Ο ιερός Χρυσόστομος μάλιστα αναφέρει ως αποκλειστικά ταιριαστό στον «κατέχοντα» τη Ρωμαϊκή
διακυβέρνηση: «Oƒ mn toà PneÚmatoj t¾n c£rin fasˆn, oƒ d t¾n `Rwmaϊk¾n ¢rc»n· oŒj œgwge m£lista
t…qemai». (Αγ. Ιω. Χρυσοστόμου, υπόμνημα εις την 2α προς Θεσσαλονικείς επιστολήν, MPG 62, δ΄ ομιλία). 
17
«MÒnon Ð katšcwn ¥rti ›wj ™k mšsou gšnhtai. Kaˆ tÒte ¢pokalufq»setai Ð ¥nomoj». T¾n `Rwma…wn
basile…an fhs…. TaÚthj g¦r plhroumšnhj, Ð 'Ant…cristoj œrcetai». (Σχόλια  του  Αγίου  Ιωάννου  του 
Δαμασκηνού,  στις επιστολές του Απ. Παύλου). 
18
 «OÙk aÙtÕj to…nun Ð di£boloj g…netai ¥nqrwpoj kat¦ t¾n toà kur…ou ™nanqrèphsin m¾ gšnoito, ¢ll'
¥nqrwpoj ™k porne…aj t…ktetai kaˆ Øpodšcetai p©san t¾n ™nšrgeian toà satan©. Proeidëj g¦r Ð ΘeÕj
tÕ ¥topon tÁj melloÚshj aÙtoà proairšsewj paracwre‹ ™noikÁsai ™n aÙtù tÕn Δi£bolon».  Άγιος 
Ιωάννης,  ο  Δαμασκηνός,  περί  Αντιχρίστου.  Και  όπως  αναφέρει  ο  Άγιος  Θεοδώρητος  Κύρου:  «”Anqrwpon d
aÙtÕn ¡mart…aj proshgÒreusen, ™peid¾ ¥nqrwpÒj ™sti t¾n fÚsin, p©san ™n ˜autù toà diabÒlou
decÒmenoj t¾n ™nšrgeian». (Ερμηνεία στις επιστολές του Απ. Παύλου, ΜPG 82) 
19
Βλ. “The making of a human being”, http://www.diplomatie.gouv.fr/en/article-imprim.php3?id_article=4788
20
Δεν αναφερόμαστε σε τοπική απόσταση, δηλ. την απόσταση εργαστηρίου - μητέρας, αλλά την ανεξάρτητη από
την μητέρα γενετική διεργασία στο εργαστήριο, σε χρόνο που ίσως δεν είχε καν λάβει την επιθυμία να αποκτήσει
τέκνο, ενώ οι εργαζόμενοι στα εργαστήρια δρώντας εμπορικά, μπορεί να είναι άθεοι, βλάσφημοι, αντίχριστοι, κλπ.
Η απόσταση δεν είναι ο σημαντικός παράγων, διότι η προσευχή της μητέρας καλύπτει το παιδί της, με τον ίδιο
τρόπο που το καλύπτει και όταν μεγαλώσει, όπου και να βρίσκεται, πχ στον πόλεμο να μην σκοτωθεί, στο δρόμο
να μην πάθει ατύχημα, στο σχολείο για την πρόοδό του κλπ.
- 36 -
διάστημα21. Αυτό συγχρόνως με τις μαγείες και λοιπές κακίες (όλων των ειδών και όλων των
εποχών) των οπαδών του Εωσφόρου, καθώς και την (πνευματική) ακαθαρσία της ίδιας της
μητέρας του, θα διαμορφώσει ένα άτομο με ψυχικό κόσμο κατάλληλο για τον αρχηγό της κακίας
(Σατανά), δηλ. ένα άτομο που θα το κατοικήσει ο αρχηγός όλων των πνευμάτων της πονηρίας.
Ο γ. Λαυρέντιος από τη Ρωσία υποστηρίζει ότι η ενοίκηση του Σατανά στον Αντίχριστο θα
ολοκληρωθεί όταν αυτός φτάσει σε ηλικία 12 ετών και μάλιστα το αποδεχτεί και ο ίδιος. Η κακία
στα χρόνια του Αντιχρίστου θα φθάσει να είναι δεκαπλάσια αυτής που επικρατούσε την εποχή
λίγο προ του κατακλυσμού, λέγει ο Άγιος Νείλος. Τότε την μανία του ο Αντίχριστος θα την
κατευθύνει και κατά των μικρών και ανυπεράσπιστων παιδιών, τα οποία θα τα οδηγεί
υποχρεωτικά στο δουλεμπόριο και την πορνεία. Στις ημέρες μας ήδη κάτι τέτοιο έχει
δρομολογηθεί, και προωθείται έμμεσα αρχικά όπου υπάρχει ακόμη αντίδραση (σε πολιτείες της
Αμερικής και κάποιες χώρες της Ε.Ε.), ή άμεσα όπου δεν υπάρχει (πχ Ν.Α. Ασία), ενώ και στην
Ευρώπη φτιάχνονται και νομιμοποιούνται μέχρι και κόμματα παιδεραστών… Οι έμποροι του
είδους, περιμένουν πότε οι παραδόσεις που απόμειναν στους λαούς θα καταρρεύσουν, ώστε
μέσω των διεφθαρμένων πολιτικών φερεφώνων τους να βγουν να το ζητωκραυγάσουν, όπως
ζητωκραύγαζαν για την διάλυση της οικογένειας ακόμη και στην παραδοσιακά Ορθόδοξη
Ελλάδα.
Τότε οι άνθρωποι θα γίνωνται παραμορφωμένοι από την πολύ ασωτία. Όπως λέγει και ο
προφήτης: «ασθενήσουσιν εν τοις σώμασιν αυτών από πλήθους πορνείας». (Ναούμ Γ-3).
Η αναφερόμενη στο χειρόγραφο σαν σφραγίδα του Αντιχρίστου, είναι η επιβεβαίωση της
αποδοχής του Αντιχρίστου από τους οπαδούς του. Για τους Χριστιανούς σφράγισμα Θεϊκό
αποτελεί η συμμετοχή τους στα Μυστήρια της Εκκλησίας. Η καλή μαρτυρία της συνειδήσεώς
τους και των ομοπίστων αποτελεί μια επί πλέον επιβεβαίωση ότι πορεύονται κατά το θέλημα
του Θεού, ο οποίος καταγράφει όλες τις πράξεις των ανθρώπων. Σαν επιβεβαίωση ότι ο
Απόστολος Παύλος εκήρυξε στους Κορινθίους είχε τη μαρτυρία τους, και γι’ αυτό τους αποκαλεί
σφραγίδα του: «ει άλλοις ουκ ειμί απόστολος, αλλά γε υμίν είμι. Η γαρ σφραγίς της εμής
αποστολής υμείς έστε εν Κυρίω22». (Α΄Κορ. Θ-2).
Κατά το Άγιον Χρίσμα ο ιερεύς λέγει: «Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου». Δηλ.
επιβεβαίωση ορατή (δια του μύρου), της (αοράτου) δωρεάς του Αγίου Πνεύματος.
Από την Αποκάλυψη γνωρίζουμε για τον τελικό Αντίχριστο ότι «...ποιεί πάντας, τους
μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελευθέρους
και τους δούλους, ίνα δώσωσιν αυτοίς χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί
των μετώπων αυτών, και ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι ει μη ο έχων το
χάραγμα, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού». (Αποκ. ΙΓ 16-17). Αυτό
είναι ένα σφράγισμα που γίνεται με ορατό τρόπο, δηλ. με κάποια τεχνικά μέσα. Το ίδιο το
σφράγισμα είναι δυνατόν να φαίνεται ή να μην φαίνεται με γυμνό οφθαλμό, και να είναι
αναγνώσιμο μόνο από κατάλληλες μηχανές.
Είναι πάντως καθοριστικής σημασίας για την σωτηρία του ανθρώπου. Διότι πάλι η
Αποκάλυψις τονίζει: «Ει τις προσκυνεί το θηρίον και την εικόνα αυτού, και λαμβάνει το
χάραγμα επί του μετώπου αυτού ή επί την χείρα αυτού, και αυτός πίεται εκ του οίνου του
θυμού του Θεού του κεκερασμένου ακράτου εν τω ποτηρίω της οργής αυτού, και
βασανισθήσεται εν πυρί και θείω ενώπιον των αγίων αγγέλων και ενώπιον του αρνίου.
Και ο καπνός του βασανισμού αυτών εις αιώνας αιώνων αναβαίνει23»... (Αποκ. ΙΔ 9-11).
Επομένως τιμωρείται δριμύτατα στην αιωνιότητα όποιος εκουσίως (με ορατό και συνειδητό
τρόπο) λαμβάνει σφράγισμα που είναι είτε:
α) χάραγμα, κάτι που χαράσσεται στο σώμα, πχ οι χαρακιές από τις λωρίδες barcode που με

21
“Τα παιδιά του δοκιμαστικού σωλήνα” που από το 1978 άρχισαν να παράγονται με την εργαστηριακή μέθοδο
IVF είχαν έντονα πνευματικά προβλήματα, τα οποία οι επιστήμονες θεωρούσαν απλά διανοητικά. Τώρα
χρησιμοποιείται η μέθοδος ICSI.
22
«Αν σε άλλους δεν είμαι απόστολος, αλλ’ όμως είμαι σε σας. Διότι η σφραγίδα της δικιάς μου αποστολής είσαστε
εσείς ενώπιον του Κυρίου».
23
«Αν κάποιος προσκυνάει το θηρίο (Αντίχριστο) και την εικόνα του, και παίρνει το χάραγμα πάνω στο μέτωπό
του ή πάνω στο χέρι του, και αυτός θα πιει από τον οίνο του θυμού του Θεού που είναι κέρασμα χωρίς αραίωση
(δηλ. χωρίς επιείκεια) του θυμού του Θεού, και θα βασανισθεί με φωτιά και θειάφι ενώπιον των αγίων αγγέλων και
ενώπιον του αρνίου (Χριστού). Και ο καπνός του βασανισμού τους ανεβαίνει σε αιώνες αιώνων».
- 37 -
κάποια τεχνολογία24 χαράσσονται πάνω στο χέρι ή το μέτωπο, ή
β) 666, ο αριθμός του θηρίου, ή
γ) το ίδιο το όνομα του θηρίου δηλ. του Αντιχρίστου, που θα είναι πλέον γνωστό, και το
άθροισμα των ψηφίων του θα δίδει σύνολο 666. Έχει ξεκινήσει δοκιμαστικά, στην Αμερική και
άλλες χώρες, σφράγισμα στο χέρι με γραμμωτό κώδικα, ενώ το ίδιο μηχάνημα έχει τη
δυνατότητα να σφραγίσει και στο κούτελο. Τώρα χρησιμοποιούνται και εμφυτεύσιμα τσίπς.
Στο χειρόγραφο που εξετάζουμε παρατηρούμε ότι η σφραγίδα θα γράφει:
“Δικός μου είσαι”.
“Ναι δικός σου είμαι”.
“Θεληματικώς μου έρχομαι και όχι δυναστικώς”. Το αντίστοιχο χειρόγραφο που χρησιμοποιούν
οι Ρώσοι25 αναφέρει, πληρέστερα, τα εξής για τη σφραγίδα:
«Είμαι δικός σου»,
«Ναι είσαι δικός μου»,
«Προσέρχομαι θεληματικά, όχι με βία»,
«Σε αποδέχομαι κατά τη θέλησή σου, και όχι με βία (εξαναγκασμό)».
Προστίθεται δηλ. μία ακόμη φράση. Ασχέτως αυτού, είναι φανερό ότι ο Αντίχριστος θα
ψεύδεται, διότι θα πιέζει τους ανθρώπους να σφραγισθούν, εκβιάζοντάς τους ότι αν δεν λάβουν
το σφράγισμα δεν θα παίρνουν τρόφιμα, παρ’ όλο που θα γράφει στη σφραγίδα «χωρίς
εξαναγκασμό». Όμως αυτό δεν είναι ικανό να καταστήσει το σφράγισμα άκυρο ενώπιον του
Θεού, διότι ο Θεός απαιτεί από εμάς θερμή πίστη.
Όπως λέγεται στην Αποκάλυψη, οφείλουμε να μην είμαστε χλιαροί26. Και μάλιστα
καλούμαστε να γίνουμε πιστοί μέχρι θανάτου27. Όπως και ο ίδιος ο Κύριος «σχήματι
ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε
σταυρού». (Φιλιπ. Β-8).
Στο όραμα του Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης υπάρχει σφράγισμα που δίνεται
αόρατα από τους δαίμονες, πριν την εποχή του τελικού Αντιχρίστου που επιφέρει την
ίδια τιμωρία με αυτό που δίνεται ορατά (βλ. “Επίτομο” υπό ΛΜΔ). Αυτό το λαμβάνει όποιος
πνευματικά υποτάσσεται στο αντίθεο πνεύμα της εποχής του και αρνείται την πίστη του, ή την
υποτάσσει σε Αντίχριστες ιδεολογίες (δεν μας ενδιαφέρει βέβαια το πολιτικό τους μέρος), όπως
του άθεου και ανθρωποκτόνου κομμουνισμού ή της αποκρυφιστικής και επίσης
ανθρωποκτόνου Νέας Τάξης ή Νέας Εποχής, οπότε η Χάρη του Θεού και η δύναμη του
Σταυρού περιστέλλονται ή εγκαταλείπουν τελείως κάθε πνευματικά ακάθαρτο άνθρωπο28.
Το σφράγισμα για το οποίο μας μιλάει ο Άγιος Νείλος συνοδεύει το χάραγμα της
Αποκαλύψεως, και είναι μια επιβεβαίωση του ότι το άτομο που ενέδωσε στον εκβιασμό,
προκειμένου να μπορεί να προμηθεύεται τρόφιμα, συντάχθηκε όχι μόνο πολιτικά, αλλά και
πνευματικά με τον Αντίχριστο.
Όταν το κακό θα παραγίνει, τότε που θα καθίσει ο Αντίχριστος στο θρόνο του, τα στοιχεία
της φύσης θα επαναστατήσουν και αυτά εναντίον του ανθρώπου, καθώς πριν ο άνθρωπος
επαναστάτησε κατά του Θεού. Η αναβράζουσα θάλασσα είναι ίσως μοναδική αναφορά.
Προφητικά μιλάει ο Άγιος Νείλος για κάτι εντελώς απρόβλεπτο: Την εξαιρετική αύξηση της
θερμοκρασίας ειδικά στη θάλασσα. Η θερμοκρασία της θα αυξηθεί τόσο που κάθε ζωή μέσα
σ’ αυτήν θα παύσει να υπάρχει. Η Αποκάλυψις σχετικά αναφέρει: «Και ο δεύτερος άγγελος
εξέχεε την φιάλην αυτού εις την θάλασσαν. και εγένετο αίμα ως νεκρού, και πάσα ψυχή
ζώσα απέθανεν εν τη θαλάσση». (Αποκ. ΙΣΤ-3).

24
Σήμερα είναι δυνατή η τύπωση με ακτίνες laser. Aν όμως χρειάζεται αναγνώριση από απόσταση του
σφραγισμένου ατόμου μέσω κάποιας συσκευής, ίσως και δορυφόρου, τότε η ακτινοβολία θα είναι έντονη ή
ραδιενεργός, και αυτή θα προκαλέσει σε όλους τους σφραγισμένους καρκίνο του δέρματος: “...και εγένετο έλκος
κακόν και πονηρόν επί τους ανθρώπους τους έχοντας το χάραγμα του θηρίου και τους προσκυνούντας τη εικόνι
αυτού”. (Αποκ. ΙΣΤ-2). Αναφέρονται στον ίδιο στίχο και οι προσκυνούντες την εικόνα του θηρίου, διότι όσοι
σφραγίσθηκαν για να μπορούν να κάνουν αγοραπωλησίες, θα μπορούν προφανώς να τις κάνουν και ηλεκτρονικά,
πχ μέσω internet. Και εκεί πριν την αγοραπωλησία θα μεσολαβεί επίσης ένα είδος ομολογίας του σφραγισμένου ότι
αποδέχεται τον Αντίχριστο μέσω προβαλλομένης εικόνας (φωτογραφίας) του.
25
St. Nilus, στον Αρχιμανδρίτη Παντελεήμονα, «A Ray of Light», Jordanville, 1996, σελ. 83-84.
26
“Όφελον ψυχρός ης ή ζεστός. Ούτως ότι χλιαρός ει, και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του
στόματος μου”. (Αποκ. Γ 15-16).
27
«Γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής». (Αποκ. Β-10).
28
(Βλ. για τον εγκλωβισμένο στην νέα εποχή Σταυρό, στον “Επίτομο” υπό ΛΜΔ).
- 38 -
 Αξίζει να παρατηρηθεί ότι όπως στα χρόνια που προηγήθηκαν μολύνθηκε μερικώς το
περιβάλλον, έτσι και στο μέλλον η μόλυνση θα συνεχισθεί μέχρι την εποχή του τελικού
Αντιχρίστου οπότε η καταστροφή θα ολοκληρωθεί. Η ευθύνη ρίπτεται από τα ιερά
συγγράμματα, όπως την Αποκάλυψη, και τον Άγιο Νείλο, στην αμαρτωλότητα του κόσμου, και
μάλιστα στο αμετανόητο και την εωσφορική του υπερηφάνεια, η οποία εμποδίζει το έλεος του
Θεού να φθάσει μέχρι το πρόβλημα, και να το αναιρέσει. (Υπερφυσικά διά των Μυστηρίων29 τα
οποία όμως όσο περνάει ο καιρός παραμελούνται, και με άλλες ιεροπραξίες, τη δύναμη του
Σταυρού, κλπ).
Τα μεγάλα κράτη όχι μόνο δεν συνετίσθηκαν από τις καταστροφικές συνέπειες σε
ανθρώπους και περιβάλλον από την κακή χρήση της επιστήμης στο βωμό κάποιου λογιστικού
και περιστασιακού κέρδους, αλλά πειραματίζονται με τρομακτικής ισχύος τεχνολογίες που
φτάνουν να προκαλούν τυφώνες, τεχνητά τσουνάμια, τρύπες στην ιονόσφαιρα κλπ, και
ψάχνουν για ακόμη ισχυρότερες, όπως αυτές για τις οποίες μιλήσαμε στον «Επίτομο30», από τις
οποίες φαίνεται να κινδυνεύει πλέον ολόκληρο το Σύμπαν… Αυτές τις τεχνολογίες θα τις
χρησιμοποιήσει για να κάνει ψευτοθαύματα ο πονηρός, πχ κατεβάζοντας φωτιά από τον
ουρανό μπροστά στα μάτια του έκπληκτου κόσμου31, ο οποίος στην συντριπτική του
πλειοψηφία αγνοεί αυτά τα τεχνολογικά επιτεύγματα και γι’ αυτόν πιο πολύ ισχύει το αξίωμα του
Άρθρουρ Κλάρκ (Arthrur C. Clarke): «Κάθε επαρκώς προοδευμένη τεχνολογία δεν
διακρίνεται ευχερώς από τη μαγεία»! Μάλιστα θα νομίζει ο Πονηρός ότι μπορεί να
αντισταθεί στην προβλεπόμενη από τις Προφητείες Δευτέρα έλευση του Σωτήρος,
υπολογίζοντας προφανώς ότι μπορεί να καταστρέψει με τα υπάρχοντα τεχνικά μέσα τον
πλανήτη, και έτσι να εκβιάσει την μη επάνοδο του Κυρίου στη Γη32.
Οι περισσότεροι λαοί και οι ηγέτες τους έχουν μαγευτεί από τα επιστημονικά
επιτεύγματα, και δεν συνειδητοποιούν τον κίνδυνο από αυτά, για τον οποίο από τον Άγιο Νείλο
η εξέλιξη της σύγχρονης επιστήμης χαρακτηρίζεται σαν κατά φαντασίαν πρόοδος από τον
Πονηρό33. Επίσης ο Άγιος Κοσμάς προφήτευσε ότι το κακό, και μάλιστα ο γενικός ή 3ος
Παγκόσμιος Πόλεμος, θα έρθει από τους «διαβασμένους»34, δηλ. τους επιστήμονες που ήδη
υπερ-επεμβαίνοντας παντού και δρώντας ανεξέλεγκτα, πέρα από οποιαδήποτε πνευματική
αρχή, αξία ή λογική, καταστρέφουν τον άνθρωπο, την κοινωνία, και το περιβάλλον, και
προσθέτουν διαρκώς νέα καταστροφικά όπλα στα υπάρχοντα οπλοστάσια.
Παρ’ όλα αυτά τα απατηλά, τους λίγους συνειδητά δικούς του ανθρώπους θα σώζει
πάντα ο Θεός. Αναφέρθηκε ήδη η δύναμη του Σταυρού και του Αγιασμού των υδάτων για να
αλλάζουν στιγμιαία προς όφελός μας την ποιότητα του νερού, του φαγητού, ακόμη και των
σωματικών μας λειτουργιών35. Στους χρόνους που θα εξουσιάζει ο Αντίχριστος, όταν δεν θα
τελείται Θεία λειτουργία, και μέσα στους Χριστιανικούς ναούς θα έχει αλλοιωθεί τόσο η λατρεία
που θα προβάλλεται σαν Χριστός ο Αντίχριστος, και σε τέτοιες συνάξεις δεν πρέπει να
συμμετέχουν οι Χριστιανοί36, τότε ο Θεός θα δίνει φοβερές δυνάμεις στους αληθινά πιστούς με
άλλους τρόπους, όπως μέσω του ζωοποιού Του Σταυρού, που παλιότερα μόνο οι μεγάλοι Άγιοι

29
Η συχνή τέλεση του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας “υποχρεώνει” τον Κύριο να ευλογεί τους καρπούς της Γης
προκειμένου να είναι δυνατή η χρήση καθαρού νερού, και η προσφορά άρτου και οίνου, για την θεία μετουσίωση
τους.
30
Βλ. στην ενότητα «Υπερόπλα» του Επιτόμου υπό ΛΜΔ.
31
Αυτό θα το πραγματοποιήσει ο Σατανάς δια του ψευδοπροφήτου: «…και ποιεί σημεία μεγάλα, και πυρ ίνα εκ
του ουρανού καταβαίνη εις την γην ενώπιον των ανθρώπων». (Αποκ. ΙΓ-13).
32
Όπως λέει ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος: «Kaˆ nom…zei Ð ¥qlioj ¢ntistÁnai tÍ érv ™ke…nV tÍ fober´, Ótan
œlqV Ð KÚrioj ™k tîn oÙranîn, m¾ e„dëj Ð ¥qlioj t¾n ˜autoà ¢sqšneian kaˆ Øperhfan…an, di' ¿n kaˆ
™xšpesen». (Λόγος εις την Παρουσίαν του Κυρίου, και περί συντελείας του κόσμου, και εις την παρουσίαν του Αντιχρίστου).
33
«…θέλει δε δώσει πονηράν σοφίαν εις τον ταλαίπωρον άνθρωπον, δια να εφεύρει να ομιλεί ο εις προς τον
άλλον, από την μίαν άκραν της γης, έως την άλλην. Τότε θα πέτανται στον αέρα ως πτηνά και διασχίζοντες τον
βυθόν της θαλάσσης ως ιχθύες. Και ταύτα πάντα ποιούντες οι δυστυχείς άνθρωποι, διαβιούντες εν ανέσει, μη
γνωρίζοντες οι ταλαίπωροι ότι ταύτα εστί πλάνη του Αντιχρίστου…». Βλ. «Προφητείες» υπό ΛΜΔ.
34
Βλ. Προφητεία 54 του Αγίου Κοσμά, στην ως άνω συλλογή.
35
Βλ. http://www.imdleo.gr/diaf/2006/15-STAYROS_iamatikos.pdf &
http://www.imdleo.gr/diaf/2007/030-Electromagnetic_activity_of_water-LMD.pdf
36
Βλ. στον Επίτομο για τον γέροντα Λευρέντιο. Μεταξύ άλλων είπε (σελ. 206): «Δεν βλέπετε πόσο υποκριτικά
έχουν ετοιμασθεί όλα; Όλες οι εκκλησίες θα είναι απόλυτα μεγαλοπρεπείς, όπως ποτέ πριν. Αλλά κανείς δεν
πρέπει να πηγαίνει σ’ αυτές τις εκκλησίες (την εποχή του Αντιχρίστου, τονίζεται).
- 39 -
είχαν. Έτσι η Αγία Ματρώνα η αόμματη, από τη Ρωσία (+1952), μας πληροφορεί ότι και το
χώμα με τη δύναμη του σταυρού θα τρώγεται!37 (Το θαύμα αυτό επιβεβαιώθηκε στις μέρες μας)38.
Ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει, αρκεί να μην τον εγκαταλείψουμε, όπως μας διαβεβαιώνει
και ο απόστολος Παύλος: «είναι αξιόπιστος ο Κύριος, ο οποίος θα σας στηρίξει και θα σας
φυλάξει από του πονηρού» (Β΄ Θεσ. Γ-3). Και ακόμη: «εάν απιστούμεν, εκείνος πιστός μένει.
Διότι είναι αδύνατον να αρνηθεί τον εαυτόν Του (Β΄ Τιμ. Β-13).
Πρέπει λοιπόν να μην αρνηθούμε την πίστη μας, να μην σφραγισθούμε, ούτε να την
νοθεύσουμε με γήϊνες ψευδοσοφίες ή ψευδοπνευματικότητα από ανθρώπινα κατασκευάσματα,
όπως αυτό του Οικουμενισμού, που εκπροσωπεί τη θρησκευτικότητα της Νέας Τάξης. Όπως η
Νέα Τάξη πολιτικά προωθείται και εφαρμόζεται αν και δεν ορίσθηκε επίσημα, διότι δεν την
συμφέρει αυτό, έτσι και ο Οικουμενισμός αν και δεν ορίσθηκε πνευματικά τι επακριβώς είναι,
εφαρμόζεται πλέον στην πράξη με κοινές συνάξεις θρησκειών, κοινές εκκοσμικευμένες
διακηρύξεις για την “ειρήνη”, για την “ασφάλεια” του κόσμου τούτου κλπ, και προβάλλει μια
ισοπεδωτική εικόνα της Θεοπαράδοτης Ορθοδοξίας ως προς τις υπόλοιπες ανθρώπινα
επινοημένες “χριστιανικές ομολογίες” ή “θρησκείες”.
Ορθόδοξοι εκκλησιαστικοί άρχοντες συμπεριφέρονται σαν υπνωτισμένοι, συναυλιζόμενοι
με αιρετικούς και κακοδόξους κάτω από Οικουμενιστικούς και Πανθρησκευτικούς Οργανισμούς
και Συμβούλια, που δουλεύουν υπό την αιγίδα της Νέας Τάξης και σύμφωνα με τις οδηγίες της
και τα μασονικά πρότυπά της, για να της δίνουν άφεση αμαρτιών και να εύχονται για την
διαιώνισή της… εν ειρήνει!
Οι πιστοί σκανδαλίζονται. Και ο σκανδαλισμός δεν είναι μικρό αμάρτημα. Προτιμότερο
για όποιον τον προξενεί θα ήταν να κρεμάσει μια μυλόπετρα στο λαιμό του και να καταποντιστεί
στο πέλαγος.39
Ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, έγραφε από το 1977 για
τον Οικουμενισμό: «Το τερατώδες αυτό κατασκεύασμα είναι χαρακτηριστικός τύπος
ψευδοπροφήτου, προδρόμου του Αντιχρίστου στην εποχή μας. Διότι γίνεται ολοφάνερο ότι
πολεμάει με πλάνη και δολιότητα την Αγία μας Ορθοδοξία και προσπαθεί με σατανική
δεξιοτεχνία, και κατά στάδια, να μας οδηγήσει στην προσκύνηση του Σατανά!40
Ο γέροντας Παΐσιος (+1994), το έθετε πολύ απλά: «Αν σου πουν πίστευε ότι θέλεις αλλά
σε βάζουν στο καλάθι το δικό τους, σε πάνε εκεί που θέλουνε. Έ τι, εγώ σε πάω εκεί που
θέλω, και εσύ πίστευε ότι θέλεις; Τούτο (είναι) το σατανικό σύστημα. Πίσω από κει
κρύβεται η δικτατορία των Σιωνιστών41». Βλέπετε που οδηγούν τα πράγματα οι Νεοταξίτες -
Σιωνιστές, και πως ενώ είναι μέσα στο καλάθι τους οι χαζοχαρούμενοι Οικουμενιστές, νομίζουν
ότι δίνουν και …μαρτυρία Ορθοδοξίας;
Ο Οικουμενισμός, και η σχεδόν σύγχρονα προβαλλόμενη Πανθρησκεία, είναι οι κύριες
πύλες εισόδου στην θρησκεία του τελικού Αντιχρίστου.
Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, στο όραμά του, βλέπει το βαρύ αλλά και απότομο σαν
από κεραυνό χτύπημα της Οικουμενιστικής κίνησης αρκετά ενωρίτερα, κατά την ξαφνική, και
εντελώς απρόβλεπτη για τους μη πιστούς, έκρηξη του 3ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Θεωρείται δηλαδή ιδρυμένη η πανθρησκεία πολύ ενωρίτερα από την εποχή του
τελικού Αντιχρίστου, από τις μέρες μας! Διότι προφανώς λαμβάνεται υπ’ όψιν η κακή
προαίρεση και η ομογνωμία στην πλάνη (της συνύπαρξης όλων των θρησκειών κάτω από ένα
φορέα με πολλούς κλάδους), των συμμετεχόντων σ’ αυτήν42.

37
Βλ. Επίτομο & «Η αγία γερόντισσα Ματρώνα η αόμματη. Κελλίον Αγ. Χαραλάμπους Ν. Σκήτη Αγίου Όρους 2006». Η Αγία
Ματρώνα «συμβούλευε να κάνουμε σωστά τον σταυρό μας και να σταυρώνουμε τα πάντα γύρω μας, ακόμη και το
φαγητό μας... Θα έλθει καιρός πού θα σας βάλουν μπροστά σας ψωμί και σταυρό για να διαλέξετε. Θα περάσουμε
δύσκολους καιρούς, κι εμείς οι χριστιανοί πρέπει να διαλέξουμε τον σταυρό. Μια κυρία που βρέθηκε εκεί ρώτησε: Τι
θα κάνουμε, τι θα τρώμε;... Και η Αγία απάντησε: Θα πάρετε χώμα, θα κάνετε κουλουράκια, θα τα σταυρώσετε
και θα είναι σαν ψωμί» !
38
Βλ. γι’ αυτό το περιστατικό σε νεαρή μαθήτρια των Αθηνών στις 28-10-2006, από το: www.imdleo.gr/diaf/2008
39
«Ος δ’ αν σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει αυτώ ίνα κρεμασθή μύλος
ονικός εις τον τράχηλον αυτού και καταποντισθή εν τω πελάγει της θαλάσσης». (Ματθ. Ιη-6).
40
Αρχ/του Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου «Ο Αντίχριστος», έκδ. 1990, σελ. 184.
41
Βλ. «Προφητείες» υπό ΛΜΔ, απομαγνητοφωνημένη ομιλία του γ. Παισίου.
42
Και όπως επεξηγείται: «Η “εκκλησία” αυτή είναι «ένας τόπος του βδελύγματος της ερημώσεως», δηλαδή
του Αντιχρίστου. Διότι «βδέλυγμα της ερημώσεως» αποκαλεί ο προφήτης Δανιήλ τον Αντίχριστο. Η Πανθρησκεία
θέλει να αφαιρέσει τη λατρεία του Αληθινού Θεού από τη ζωή των ανθρώπων προτείνοντας μια νέα θρησκεία, η
οποία της υποδείχθηκε από το Σατανά, και προωθείται από τα όργανά του στη Γη. Ιδρυτές της είναι «οι κοσμικοί
- 40 -
 Επίσης πριν τον γενικό πόλεμο, δηλ. στα χρόνια μας, βλέπει ο Άγιος Ιωάννης την
ανοιχτή υποστήριξη του σατανισμού, που είναι μια από τις “θρησκείες” της Πανθρησκείας, από
μια ομάδα ανθρώπων οι οποίοι σφραγίζονται από τους δαίμονες43.
Το χάλι των εκκοσμικευμένων κληρικών προφήτευσε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός:
«Θάρθει καιρός που δεν θα υπάρχει αυτή η αρμονία που είναι σήμερα μεταξύ λαού και
κλήρου». (Δηλ. στην εποχή του ο Άγιος Κοσμάς δέχεται αρμονία μεταξύ κλήρου και λαού). Και:
«Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων».44 Αυτό το κακό θα
επιτείνεται μέχρις ότου ο γενικός πόλεμος το ανακόψει για κάποια χρόνια, στα οποία κατά τον
Άγιο Νείλο θα γίνει η Ογδόη και τελευταία Οικουμενική Σύνοδος, και τότε θα ζει με αληθινή
ειρήνη ο κόσμος. Μετά όμως τα ειρηνικά αυτά χρόνια που θα είναι και χρόνια γενικού
επανευαγγελισμού όλης της ανθρωπότητος45, θα συνεχισθεί η αποστασία κληρικών και λαϊκών
από την θεοπαράδοτη πίστη, σε τέτοιο βαθμό που δεν θα ακούγεται υγιής διδασκαλία, ούτε θα
υπάρχουν ζωντανά πρότυπα αρετής. Ο Θεός θα επαναφέρει τότε στο προσκήνιο τους δύο
προφήτες Ηλία και Ενώχ για να διδάξουν τους ανθρώπους να μην πλανηθούν από τον
Αντίχριστο. Αλλά «ολίγοι είναι τότε οι θέλοντες να υπακούσουν και πιστεύσουν στο
κήρυγμα των Προφητών» κατά τον Άγιο Εφραίμ τον Σύρο. Οι Προφήτες θα διδάσκουν τον
κόσμο, όπως λέει ο Άγιος Νείλος, να μην σφραγισθεί, αλλά να κάνει τον σταυρό του, και αυτό
θα είναι αρκετό για να σωθεί.
Η σύγχυση και η δυσπιστία θα είναι τέτοια, κατά τον στάρετς Λαυρέντιο, που ούτε ο
Ρώσος πατριάρχης δεν θα έχει πλήρως πεισθεί ότι ο εμφανισθείς τότε σαν Μεσσίας είναι όντως
ο Αντίχριστος! Για τον λόγο αυτό θα παραστεί στην ορκωμοσία του στον ναό του Σολομώντος
της Ιερουσαλήμ, και μόνο όταν αυτός ορκισθεί στον εαυτό του, μη αναγνωρίζοντας κανένα άλλο
Θεό, θα τον αναθεματίσει και τελικά θα θανατωθεί υπό του Αντιχρίστου46. Κατά
από από τον άγιο Νείλο θα παρίσταται διδάσκων και ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος,
Χριστού Αδάμ
κατά την εντολή που του δόθηκε, στην Αποκάλυψη: «δει σε πάλιν
2017 7525
προφητεύσαι επί λαοίς και έθνεσι και γλώσσαις και βασιλεύσι πολλοίς».
1992 7500
(Αποκ. Ι-11).
1967 7475
1942 7450
1917 7425 5. Περί καταστάσεως του (Αγίου) Όρους.
1892 7400
Κατά τον Άγιο Νείλο τον Μυροβλύτη, στα χρόνια που ζούσε ο ίδιος
1867 7375
υπήρχε άνθηση πνευματική της Μοναδικής πολιτείας στο Άγιον Όρος, το
1842 7350
1817 7325
οποίο ονομάζει περιβόλι της Παναγίας, ενώ αργότερα από γεννιά σε γεννιά
1792 7300(ανά 25ετίες), βλέπει την φθορά των χαρισμάτων των μοναχών, κυρίως από
1767 7275την ενασχόληση με βιοτικές μέριμνες. «Κλαύσατε όρη και σπήλαια οπού θα
1742 7250υστερηθείτε την ευλογημένην μοναδικήν πολιτείαν» μας λέγει ο Άγιος
1717 7225Νείλος. Και επειδή τα όρη και τα σπήλαια είναι σύμβολο της υψηλότερης
1692 7200ασκητικής ζωής, αυτό σημαίνει ότι αυτή η ζωή, σταδιακά, σχεδόν θα παύσει να
1667 7175υπάρχει, αν και δεν πρόκειται να εκλείψει ποτέ πλήρως. Η ελάττωση του
1642 7150αριθμού των μοναχών που ζουν με σκληρή άσκηση φαίνεται να συνεχίζεται
1617 7125όλο και περισσότερο, όσο περνάει ο καιρός.
1592 7100 Η εποχή που είναι κατάλληλη για συγκομιδή πνευματικών καρπών είναι
κατά τον Άγιο Νείλο το καλοκαίρι, ενώ μετά έρχεται φθινόπωρο και χειμώνας, που στο μεν

άνθρωποι, οι αιρετικοί». Εδώ σαφώς ο Άγιος Σεραφείμ ορίζει ότι οι προτεσταντικού τύπου αιρέσεις που γίνονται
από κοσμικούς ανθρώπους, ήδη αιρετικούς, θα καταλήξουν στην παναίρεση της Πανθρησκείας, με ενδιάμεσο
στάδιο για λίγο καιρό, αυτό του αιρετικού “χριστιανικού” Οικουμενισμού». Βλ. Ερμηνεία του οράματος του Αγίου
Ιωάννου της Κροστάνδης υπό ΛΜΔ.
43
Στην ερμηνεία του οράματος υπό ΛΜΔ: Παρόλο που ο Αντίχριστος δεν εμφανίσθηκε ακόμη, υπάρχουν φανατικοί
οπαδοί του, που σφραγίζονται αυτοπροαίρετα και προκαταβολικά με τη σατανική διαγωγή τους, και το σφράγισμα
είναι ίσης βαρύτητας, γιατί ο γέροντας (Σεραφείμ του Σαρώφ) είπε: «Αυτό είναι το σημάδι του Αντιχρίστου»!
44
Βλ. Προφητείες 56 και 57 του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, στη συλλογή «Προφητείες» υπό ΛΜΔ. Εκεί επεξηγείται
μεταξύ άλλων: Τα ηθικά παραπτώματα έρχονται πρώτα. Κατόπιν κυριαρχεί πνευματική συσκότιση, και τότε
ακολουθεί η πτώση σε κακοδοξίες ακόμη και σε αίρεση. Εδώ μιλάει και για ηθικά (χειρότεροι), και για
κακοδοξίες (ασεβέστεροι) πχ. αποδεχόμενοι τον θρησκευτικό συγκρητισμό και την Πανθρησκεία.
45
«Και κηρυχθήσεται τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη εις μαρτύριον πάσι τοις
έθνεσι, και τότε ήξει το τέλος. (Ματ Κδ-14). Το Ευαγγέλιο ήδη κηρύχθηκε σε όλη την Οικουμένη, αλλά όχι τον
ίδιο καιρό σε κάθε τόπο. Κατά την περίοδο της αναλαμπής της Ορθοδοξίας όμως θα κηρυχθεί συγχρόνως σε όλη
την Οικουμένη, καθαρό από το πνεύμα του πανθρησκευτικού συγκρητισμού, για μια ακόμη φορά.
46
Βλ. «Επίτομος» υπό ΛΜΔ, για τον γέροντα Λαυρέντιο τον Ρώσο.
- 41 -
φθινόπωρο αρχίζει η φθορά, ενώ στον χειμώνα είναι πολύ δύσκολο κάποιος να εργάζεται. Οι
καλές εποχές (άνοιξη, καλοκαίρι) αλληγορικά σημαίνουν τις κατάλληλες για άσκηση περιόδους
στη ζωή των μοναχών προς απόκτηση όλων των αρετών. Αυτές μπορούν να εκληφθούν
ατομικά, οπότε είναι οι ακμαιότερες ηλικίες της ζωής του καθενός μας πριν τα γηρατειά, ή
συλλογικά, που τότε είναι οι εποχές που η άσκηση δεν εμποδίζεται από γενικότερες δυσκολίες ή
ακαταστασίες, όπως επί πολιτικών αναταραχών, επαναστάσεων, πολέμων, ή της ηθικής
κατάπτωσης του κόσμου και διαφθοράς η οποία φτάνει να έχει τον αντίκτυπό της και στη
μοναχική πολιτεία.
Όταν οι καιροί δυσκολέψουν (φθινόπωρο, χειμώνας) όσοι είναι έτοιμοι, έχοντας ήδη
αποκτήσει αρετές, ωφελούνται ή μόνο ελάχιστα ζημιώνονται από τις άσχημες περιστάσεις, διότι
συνεχίζουν να διαβιούν μέσα στην αρμονία των αρετών. Αντίθετα όσοι περιμένουν να
επιβιώσουν πνευματικά σε καιρό που βαρύνεται από έλλειψη αρετής, και είναι πλήρης
ανωφελών μεριμνών και ειδήσεων, δηλ. σε καιρό θορύβου κατά τον Άγιο Νείλο, θα
δυσκολευθούν υπερβολικά. Αν και οι πειρασμοί εν καιρώ «χειμώνος» φαίνονται υπερβολικά
βαρείς, δεν είναι αξεπέραστοι, διότι δεν επιτρέπει ο Θεός να πειρασθούμε περισσότερο από
όσο αντέχουμε47.
Δεν είναι απαραίτητο για τους ασκητές να υπάρχει εξωτερικός προβληματισμός, που να
τους σκοτίζει το νου μέσω των αισθητηρίων, από κάποια γενικότερα συμβάντα. Αρκεί ο
“θόρυβος” των λογισμών που δημιουργείται όταν τα προβλήματα ξεπερνάνε τα αναμενόμενα
όρια. Όπως, κατά τον Άγιο Νείλο, όταν κάποιος «κλεισθεί τον χειμώνα, γυρεύει ένα ξύλον και
δεν ευρίσκει. Βλέπει έξω τον τόπο σκεπασμένο από τα χιόνια, και τίποτες εσοδίαν δεν έχει.
Συγχύζεται, ταράσσεται, και διάφορον (χρήματα) δεν έχει. Κατακρίνει τον εαυτόν του πως δεν
εσύναξεν ώσπερ τους άλλους. Ορμά δια να πηγαίνει να συνάξει, αλλά δεν δύναται να έβγει έξω
από την κατοικίαν του, διότι το χιόνι περισσεύει, ήγουν (ήτοι) αι κακίαι των ανθρώπων
περισσεύουν χειρότερα…».
Όταν ρωτήθηκε ο παλαίμαχος ασκητής γέροντας Αρσένιος, συνασκητής του γέροντος
Ιωσήφ του Σπηλαιώτη, τότε που εγηροκομείτο στην Μονή μας του Αγίου Διονυσίου, πως
αισθάνεται που δεν μπορούσε πλέον ούτε στην εκκλησία να πάει ούτε την αυστηρή νηστεία που
έκανε κάποτε να συνεχίσει, έδωσε την απάντηση: «Εγώ έχω μαζέψει αρκετά, και ζω τώρα από
τα έτοιμα»! Διότι πράγματι χρόνια ζούσε μαζί με τον γέροντα Ιωσήφ χωρίς μέριμνες, τρώγοντας
συνήθως παξιμάδι κι αυτό πολλές φορές σκουληκιασμένο, και κάνοντας 3.000 (στρωτές)
μετάνοιες το εικοσιτετράωρο. Και βέβαια ακόμη και άρρωστος δεν άφηνε από το χέρι του το
κομβοσχοίνι. Ο γέροντας ήταν λοιπόν απ’ αυτούς που έζησαν σύμφωνα με τις συμβουλές του
οσίου Νείλου, και (σελ. 273) «αν λείψουν οι τοιούτοι αλοίμονον εις τούτο το Όρος».

Ανακομιδή λειψάνων Αγίου Ιω. Χρυσοστόμου, 27-1/9-2-2008

+ Χριστίνης μάρτυρος, 13-3/26-3-2008
+ Παναγίας του Ακαθίστου Ύμνου, 12-4/30-3-2008

Λεόντιος Μοναχός
Ι. ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

47
«πιστός δε ο Θεός, ός ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ό δύνασθε, αλλά ποιήσει συν τω πειρασμώ και την
έκβασιν του δύνασθαι υμάς υπενεγκείν». (Α΄Κορ. Ι-13)
- 42 -
 Παράρτημα 
στίς προφητεῖες τοῦ  

Ὁσίου Νείλου τοῦ Μυροβλύτου 
περί  Ἀντιχρίστου . 

Γενετικές ἐπεμβάσεις,  

τά πνευματικά τους μηνύματα. 

Λεόντιος Μοναχός
Ἱ ε ρ ά   Μ ο ν ή   Ἁ γ ίο υ   Δ ι ο ν υ σ ίο υ  
Ἃ γ ι ο ν  Ὂ ρ ο ς ,  Ἀ π ρ ί λ ι ο ς   2008  
 Παράρτημα:

Γενετικέ ς επεμβάσεις, τα πνευματικά τους μηνύματα.

Το 1953 ο άνθρωπος ανέβηκε στο Έβερεστ, το ψηλότερο όρος στον κόσμο. Αλλά επίσης
από την ίδια χρονιά άρχισε να ερευνά τα υψηλότερα μυστικά της υλικής δημιουργίας: τον
γενετικό κώδικα ή DNA, και να πειραματίζεται μ’ αυτόν στη φύση, τα άλογα ζώα, και τους
ανθρώπους. Πρώτα διερευνητικά και έπειτα επεμβαίνοντας γενετικά. Αν ο άνθρωπος θεωρείται
η κορωνίδα της δημιουργίας, αφού και ο ίδιος ο Δημιουργός προσέλαβε την ανθρώπινη φύση,
διατηρώντας βέβαια την θεία, έπεται ότι δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο και πολυτιμότερο στον
κόσμο με το οποίο θα μπορούσε να καταπιαστεί η επιστήμη. Δεν θα εξετάσουμε το θέμα
από ιατρική, αλλά από πνευματική άποψη.
Πριν αρχίσουν οι πειραματισμοί με το DNA για τη γέννηση ανθρώπων, υπήρξαν άλλες
μέθοδοι γενετικής επέμβασης. Το 1978, στις 25 Ιουλίου, έγινε η πρώτη σε εργαστήριο τεχνητή
γονιμοποίηση, ή όπως συνηθιζόταν να λέγεται, παράχθηκαν τα πρώτα “παιδιά του
δοκιμαστικού σωλήνα” (Test tube babies). Η χρησιμοποιηθείσα μέθοδος ονομάζεται “in vitro
fertilization” (IVF) δηλ. στη γυάλα γονιμοποίηση. Η μέθοδος αυτή παίρνει ωάρια από τη μητέρα
και τα αναμιγνύει στο εργαστήριο με σπερματοζωάρια από τον πατέρα. Το προκύπτον έμβρυο
τοποθετείται μετά στην μήτρα της μητέρας για να αναπτυχθεί κανονικά μέχρι να παραληφθεί.
Τα παιδιά του σωλήνα είχαν αυξημένες επικινδυνότητες κατά τη γέννησή τους να βγουν
με κουσούρια, σε σχέση με τα παιδιά που γεννιούνται φυσιολογικά1.
Γενικά όμως η μέθοδος δούλεψε και δουλεύει ακόμη, με μια παραλλαγή μεταγενέστερα,
την μέθοδο ICSI (Intracytoplasmic Sperm Injection). Κατ’ αυτήν τα σπερματοζωάρια εγχέονται
κατ’ ευθείαν μέσα στο ωάριο (egg, ή oocyte) με ειδικά μικροεργαλεία.
Επειδή η αρχή σημαδεύει τις μετέπειτα εξελίξεις, διότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός,
κατά τους αρχαίους, αλλά και από πνευματικής απόψεως ισχύει αυτό που λέγει ο Απόστολος:
«αν η απαρχή είναι αγία, τότε (επίσης είναι άγιο) και το φύραμα. και αν η ρίζα είναι αγία, τότε
(άγιοι είναι) και οι κλάδοι2» θα δούμε τι πνευματικά μηνύματα έδιναν οι πρώτες αναφορές από
την εφαρμογή της μεθόδου IVF, η οποία συγχρόνως μπορεί να θεωρηθεί και σαν αρχή των
προχωρημένων γενετικών επεμβάσεων των καιρών μας σε ανθρώπους.
Ιδιαίτερα, λοιπόν, στην αρχή εφαρμογής της μεθόδου τεχνητής γονιμοποίησης (IVF),
υπήρξαν αντιδράσεις για το ηθικό ποιόν του όλου εγχειρήματος και των επί μέρους διαδικασιών
του, ενώ παρατηρήθηκαν και διάφορα περίεργα φαινόμενα σε νεογέννητα, μετά την κύηση.
Αυτά ονομάσθηκαν από τους επιστήμονες διανοητικές διαταραχές.
Το πρώτο π.χ. «παιδί του δοκιμαστικού σωλήνα», που γεννήθηκε το 1978 στην Αγγλία, η
Louise Brown, παρατηρήθηκε ότι είχε τη δυνατότητα να μετακινεί αντικείμενα εξ αποστάσεως σε
ηλικία μόλις 6 εβδομάδων! Το “Reader Magazine” έγραφε τον Σεπτέμβριο του 1978 το άρθρο:
«Το μωρό του δοκιμαστικού σωλήνα μπορεί να διαβάζει σκέψεις και να μετακινεί στερεά
αντικείμενα με το μυαλό του». (Test tube baby reads thoughts and moves solid objects with her mind).
Σημειώνεται ότι η αναφορά σε διάβασμα σκέψεων δεν είναι, Ορθόδοξα, αποδεκτή.
Κατά το περιοδικό ο Dr. Manfred J. Lichtenstein, ψυχίατρος
γεννημένος στην Γερμανία, και κορυφαίος ειδικός της Βρετανίας
στην παρά φύση λειτουργία του εγκεφάλου, που παρακολουθούσε
το μωρό (Louise Brown) είπε προσεκτικά: «Προβλήματα αφορώντα
την πνευματική ανάπτυξη του μωρού έχουν προκύψει. Σοβαρά
πράγματα έχουν συμβεί, που ήταν εντελώς απρόβλεπτα. Ως προς
τη φυσική του κατάσταση, το μωρό είναι υγιές και κανονικό.
Το πρόβλημα αφορά αυτό που φαίνεται να είναι μία εξαιρετικά ασυ-
νήθιστη εγκεφαλική ανωμαλία». (Και εννοούσαν σαν εγκεφαλική
ανωμαλία αυτή που εκδηλωνόταν με το να μετακινεί έπιπλα, να
παραλύει τα χέρια της μητέρας της με το βλέμμα της, κλπ).

Το εξώφυλλο του TIME αριστερά, που ανάγγειλε την γέννηση του πρώτου
«παιδιού του σωλήνα».

1
“Test tube babies, 25 years later”, http://www.cnn.com/2003/HEALTH/parenting/07/25/ivf.anniversary/index.html
2
«Ει δε η απαρχή αγία, και το φύραμα. και ει η ρίζα αγία, και οι κλάδοι». (Ρωμ. ΙΑ-16.)
- 45 -
 Ένας φρουρός για παράδειγμα αποκάλυψε ότι «η μητέρα του μωρού, κυρία Brown, ήρθε
σχεδόν σε κατάσταση πανικού όταν ένα πρωί μπήκε πρώτη στην παιδική κρεβατοκάμαρα και
βρήκε όλα τα έπιπλα να είναι απομακρυσμένα από τη θέση τους στους τοίχους». Μερικά
ακόμη και 10 πόδια, δηλ. πάνω από 3 μέτρα μακριά! Αυτά που συνέβαιναν, υποχρέωσαν τους
Brown να ζουν κάτω από επιτήρηση ασφαλείας, που έκανε το σπίτι τους τόσο καλά
φυλασσόμενο, ώστε κάποιος γείτονας (Charlie Parham) να πει ότι «είναι ευκολότερο να μπεις
στους ιδιωτικούς θαλάμους της Βασίλισσας στο Παλάτι του Buckingham, παρά μέσα στην
μπροστινή αυλή των Brown»…
Αντίθετα όμως με τις προβλέψεις κάποιων ειδικών
επιστημόνων που παρακολουθούσαν συνεχώς το παιδί, όπως
των Dr. Steptoe και Dr. Edwards, ότι το παιδί θα πέθαινε διότι «η
Η Louise ίδια η δύναμη του μυαλού του δεν θα του επέτρεπε να ζήσει», το
Brown με το παιδί επέζησε, παντρεύτηκε και μάλιστα γέννησε λίγο πριν τα
σύζυγό της και Χριστούγεννα του 2006 το δικό της μωρό, ένα χαριτωμένο
το αγοράκι που αγοράκι, με φυσιολογικό τρόπο.3 Τα περίεργα “εγκεφαλικά” ή
απέκτησε με
φυσιολογικό
“διανοητικά” συμπτώματα σταμάτησαν αρκετά γρήγορα,
τρόπο. συνεργούσης και της σχετικής ευσεβείας των γονέων, και δεν
δημιούργησαν προβλήματα στη Louise, για το κατόπιν ομαλό της
μεγάλωμα. Τέτοια περιστατικά που καταγράφηκαν σε κάποιες περιπτώσεις «παιδιών του
σωλήνα» είναι ανεξήγητα στους δυτικούς επιστήμονες διότι δεν έχουν ούτε τη στοιχειώδη
γνώση των Ορθοδόξων περί πνευματικού κόσμου, πονηρών πνευμάτων κλπ.
Θεώρησαν ότι το πρόβλημα υπήρχε μέσα στο μυαλό της Λουίζας, δεν σκέφτηκαν ότι
μπορεί απλά κάτι να το επηρέαζε, όπως και το υπόλοιπο περιβάλλον της, προκαλώντας τις
μετακινήσεις αντικειμένων κλπ, κάτι που είναι γνωστό ότι συμβαίνει στα τραπεζάκια των
“πνευματιστών” και των “μέντιουμ”! Αυτά τα φαινόμενα από τη θρησκεία μας οπωσδήποτε
δεν θεωρούνται ότι προέρχονται από τη μεριά του καλού, αλλά από πονηρά πνεύματα που έτσι
κάνουν αισθητή την παρουσία τους, ενοχλώντας όμως τους ανθρώπους, χωρίς να προκύπτει
κάποιο θετικό πνευματικό αποτέλεσμα, εκτός του ότι επιβεβαιώνουν τις θέσεις των
Ορθοδόξων στα ζητήματα αυτά… Ίσως στη φανερή δράση των πνευμάτων αυτών να
κρύβεται η μεγαλύτερη δωρεά του Θεού προς όσους πιστούς σκέπτονται. Διότι τα πνεύματα
αυτά δεν θέλουν καθόλου να φανερώνονται. «Τον διάβολο δεν τον συμφέρει να δεχθεί
κάποιος την ύπαρξή του, να σκέφτεται και να αισθάνεται ότι είναι κοντά στον άνθρωπο.
Ένας κρυφός και άγνωστος εχθρός είναι πιο επικίνδυνος από έναν ορατό εχθρό», όπως
είπε στο τελευταίο του κήρυγμα ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός4 από τη Ρωσία.
Τα πονηρά πνεύματα που κατοικούσαν μέσα στον δαιμονισμένο της χώρας των
Γεργεσηνών ταλαιπωρούσαν τον ίδιο και τους περιοίκους, αλλά αν δεν διατάζονταν από τον
Κύριο Ιησού Χριστό να μπουν στους χοίρους που έβοσκαν εκεί κοντά, δεν θα έδειχναν
ξεκάθαρα την ύπαρξή τους, με το γαλήνεμα του παθόντος μόλις βγήκαν, και με το πνίξιμο των
χοίρων στην θάλασσα ύστερα, που φανέρωσε και το μέγεθος της κακίας τους (Μάρκ. κεφ. Ε-1).
Κατά τις συζητήσεις πριν την έναρξη εφαρμογής της μεθόδου IVF, μερικοί που ανήκαν σε
“χριστιανικές ομολογίες” της Δύσης, είχαν φτάσει να μιλούν για ανθρωποειδή που θα
γεννιόντουσαν από τη μέθοδο του «δοκιμαστικού σωλήνα», χωρίς ψυχή κλπ. Αυτά όμως
διαψεύσθηκαν από την πραγματικότητα. Δεν προέκυψαν ανθρωποειδή, αλλά άνθρωποι με
λογική και αθάνατη ψυχή (διότι η λογική απαιτεί την αθανασία5).
Υπήρξαν κάποιες φανερές αρχικά, αρνητικές πνευματικές επιρροές σε βρέφη, όπως
πιθανότατα, και μη εμφανείς στις μητέρες. Οπωσδήποτε όταν χρησιμοποιούνται γενετικές
μέθοδοι που σκοτώνονται έμβρυα (γιατί “περισσεύουν” ή γιατί έτσι συμβαίνει στα πειράματα
από τη φύση τους), όταν φτιάχνονται πορνικές6 «τράπεζες σπέρματος» κλπ, τα πονηρά
πνεύματα αποκτούν «δικαιώματα» πάνω στους υπαιτίους, γονείς, γιατρούς, δότες και παντός

3
 Βλ. Daily Mail, “Britain's first test-tube baby on having a baby of her own”, υπό ELIZABETH SANDERSON, 13-1-2007. 
4
Βλ. «Το τελευταίο κήρυγμα του Αγίου Λουκά του ιατρού»: http://www.imdleo.gr/htm/2008.htm
5
Βλ. για την διαφορά λογικής αθανάτου ανθρωπίνης ψυχής και θνητής ψυχής των ζώων, κατά τους πατέρες της
Εκκλησίας, στο: http://www.imdleo.gr/diaf/2006/17-psihi-pateres.pdf
6
Έτσι αποκαλείται προφητικά από τον Άγιο Ι. Δαμασκηνό η διαδικασία γέννησης του Αντιχρίστου: «ἂνθρωπος 
ἐκ πορνείας τίκτεται καί ὑποδέχεται πᾶσαν τήν ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ». Βλ. «Επίτομο» υπό ΛΜΔ.
- 46 -
είδους εκμεταλλευτές, στους οποίους βέβαια δεν θέλουν να φανερωθούν. Εκτός αυτών όμως
ταλαιπωρούνται από το αρνητικό πνευματικό περιβάλλον και τα βρέφη. Η μητέρα όταν είναι
ευσεβής είναι μια ισχυρή πνευματική ασπίδα για το παιδί της, από τον καιρό της συλλήψεως και
μετά. Αντίθετα αν είναι αντίθεη, βλάσφημη κλπ, ακόμη και όταν συλλάβει φυσιολογικά βάζει το
παιδί της σε πνευματικό κίνδυνο, καθιστώντας το έρμαιο των πονηρών πνευμάτων. Αυτό σε
μέγιστο βαθμό θα συμβεί στη γέννηση του Αντιχρίστου.
Τα πνευματικά θέματα δεν μπορούν να μπουν κάτω από το μικροσκόπιο της Ιατρικής ή
άλλης επιστήμης για να εξετασθούν με μια γήϊνου τύπου “αντικειμενικότητα”. Αντιλαμβανόμαστε
όμως ότι τώρα μας αποκαλύπτονται μυστήρια που ήταν για αιώνες κρυμμένα.
Η δημιουργία είναι ένα αρμονικά συνεργαζόμενο σύνολο. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι του
Θεού, οι σωστοί Χριστιανοί, δεν επεμβαίνουν υπερήφανα στη δημιουργία, είτε την άλογη
(βλέπουμε τι γίνεται τώρα με το περιβάλλον), ούτε πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να
τολμήσουν να επέμβουν στην κορωνίδα της δημιουργίας, δηλ. τον άνθρωπο.
Αυτή η επέμβαση όμως άρχισε, και μάλιστα τώρα η μεγαλύτερη προσπάθεια είναι
δοσμένη στους πειραματισμούς με το γενετικό κώδικα (DNA). Η
προσπάθεια εκτείνεται σε όλη τη φύση, λογική και άλογη. Μοιάζει να
αποσκοπεί στην βιομηχανοποίηση και εμπορικοποίηση των πάντων
ακόμη και του ανθρώπου.
Παράδειγμα από την επέμβαση στα ζώα: Ήδη ετοιμάστηκαν τα
πρώτα τερατόμορφα όντα, όπως το genpet της Bio-Genica, που αν και θα
πωλείται σε πλαστική σακκούλα, θα ζωντανεύει μόλις βγει από αυτήν και
θα συμπεριφέρεται σαν κατοικίδιο ζώο, που πονάει, αντιδρά φωνάζοντας ή
δαγκώνοντας7 κλπ.
Το genpet της εταιρείας Bio-Genica, αριστερά.

Στον κατάλογο προϊόντων της Bio-Genica (http://www.genpets.com/product_catalogue.pdf, σελίδα 10)

λέει μεταξύ των άλλων και τα εξής: «Πήγαμε την βιοτεχνολογία των δικών μας Genpets ένα
βήμα πιο μπροστά, με την μεταποίηση και εισαγωγή προκαθορισμένων χαρακτηριστικών
προσωπικότητος σε κάθε είδος». Αλλά το αποκορύφωμα της σατανικής θριαμβολογίας
βρίσκεται λίγο πριν (στην 6η σελίδα): «Εμπορευόμαστε την ίδια τη ζωή»! Και όμως η
διαστροφή στις αντιλήψεις της ομάδας, περνά απαρατήρητη από τους ίδιους.
Η Αμερικανική κυβέρνηση έδωσε ήδη το πράσινο φως στην παραγωγή και εμπορία
κρέατος και γάλακτος από κλωνοποιημένα ζώα8…, μια αιτία ακόμη για την οποία «τα πιάτα
σας θα είναι γεμάτα, αλλά τα φαγητά δεν θα τρώγωνται»! (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός).
Το περιβάλλον καταστρέφεται συνέχεια από την άλογη ανθρώπινη επέμβαση επάνω του,
μετά όμως ήρθε η σειρά του ζωϊκού βασιλείου. Τώρα, τέλος, έφθασε η σειρά του ίδιου του
ανθρώπου. Ο Άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης μιλάει για την «σπορά του Εωσφόρου»
προκειμένου να γεννηθεί ο Αντίχριστος. Αυτός θα καταστρέψει τα πάντα και γι’ αυτό
αποκαλείται «βδέλυγμα της ερημώσεως». Η γέννηση του Αντιχρίστου θα γίνει με τη
γενετική τεχνολογία που ήδη υπάρχει και βρίσκεται σε εξέλιξη, και τη χρήση μαγείας.
Θεωρήσαμε ότι στα προφητικά λόγια του Αγίου Νείλου «χωρίς σποράν ανδρός», η γενετική
διεργασία που ταιριάζει περισσότερο, είναι η κλωνοποίηση, που σε συνδυασμό με όσα
προφήτευσε ο στάρετς Σεραφείμ, μπορεί να γίνει με DNA από τράπεζα σπέρματος ή
βλαστοκύταρα.
Το 2002 μια εταιρία με έδρα την Αμερική, η Clonaid, υποστήριξε ότι κατάφερε τη
γέννηση ενός υγιούς κλωνοποιημένου κοριτσιού με το όνομα Εύα, από μητέρα Αμερικανίδα 31
ετών. Το DNA για την κλωνοποίηση πάρθηκε από το δέρμα της μητέρας, όπως είπε η Clonaid.
Όλα τα προσωπικά στοιχεία και η τοποθεσία της επιστημονικής επέμβασης κρατήθηκαν
μυστικά. Ο εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών, Fred Eckhard, είπε ότι δεν είναι δυνατόν να

7
Το genpet λένε, δεν μεγαλώνει. Έχει διάρκεια ζωής ένα ή τρία χρόνια αναλόγως μοντέλου, και δεν χρειάζεται
μπαταρίες. Τα μαλλιά του μεγαλώνουν, ελάχιστα μεν, αλλά μεγαλώνουν. Ανοιγοκλείνει κανονικά τα μάτια του, ενώ
αναγνωρίζει τον ιδιοκτήτη του. Οι υπεύθυνοι της εταιρείας ισχυρίζονται ότι μπορεί ακόμη και να θαφτεί! Το genpet,
κατασκευάστηκε με μία τεχνική της Γενετικής που ονομάζεται "Zygote Micro Injection" που χρησιμοποιεί συνδυασμό
DNA, ή και εισροή συγκεκριμένων πρωτεϊνών από διαφορετικά είδη. Βλέπε: http://www.genpets.com/meet.php
http://www.genpets.com/media/photo08m.jpg, photo04.jpg, αποθηκ: http://www.imdleo.gr/diaf/ files/gen/001-cloning/genpet_catalogue.pdf
8
http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/7190305.stm

- 47 -
θεωρηθεί σαν γεγονός μια τέτοια ανακοίνωση χωρίς αποδείξεις. Η Clonaid συνδέεται με μια
παραθρησκευτική οργάνωση, τους Raelians, οι οποίοι πιστεύουν σε επεμβάσεις εξωγηίνων στη
Γη. Ο ιδρυτής τους Claude Vorihon, περιγράφει τον εαυτό του σαν προφήτη, και αυτο-αποκαλεί
ται Rael.
Ο ειδικός σε θέματα ηθικής της ανθρώπινης
κλωνοποίησης Dr Patrick Dixon εξέφρασε φόβους για την
ηθικότητα του όλου εγχειρήματος, και για την πιθανότητα
πολλά έμβρυα να πρέπει να χαθούν πριν ένα υγιές να
επιζήσει (BBC, 27-12-20029). Το CNN10 ανέφερε στις 4-1-2003,
ότι οι Raelians και η Clonaid, υποστήριξαν, πάλι χωρίς
αποδείξεις, ότι κατάφεραν να γεννηθεί με κλωνοποίηση και 2ο μωρό, αυτή τη φορά από μία
ομοφυλόφιλη Ολλανδέζα.
«Αλυσίδες εργαστηρίων στις ΗΠΑ εργάζονται προς μαζική δημιουργία κλωνοποιημένων
ανθρωπίνων εμβρύων για να χρησιμοποιηθούν σε έρευνα που πρόκειται να τα σκοτώσει»
λέει ο Douglas Johnson, του «National Right to Life Committee».
Δεν είναι τυχαίο που οι πρώτες απόπειρες ανθρώπινης κλωνοποίησης συνδυάστηκαν με
ομάδες UFO-λατρικές. Kαι δεν είναι επίσης τυχαίο ότι η προβολή του θέματος στα μέσα
ενημέρωσης ξεκίνησε τις γιορτές των Χριστουγέννων11 (2002). Η γέννηση του ψευτο-
Χριστού προαναγγέλεται όταν γιορτάζεται η γέννηση του αληθινού Χριστού για να εκτρέψει το
ενδιαφέρον του κόσμου από την Αλήθεια, στο Ψέμα (δηλ. τον Αντίχριστο).
Κατά τον μακαριστό πατέρα Σεραφείμ Ρόουζ: «Το κέντρο του σύμπαντος της
επιστημονικής φαντασίας (στη θέση του απόντος Θεού) είναι ο άνθρωπος, συνήθως όχι ο
άνθρωπος όπως είναι τώρα, αλλά ο άνθρωπος όπως θα «γίνει» στο μέλλον, σε συμφωνία
με τη μοντέρνα μυθολογία της “Eξέλιξης”. Παρ’ ότι οι ήρωες της επιστημονικής φαντασίας
είναι συνήθως αναγνωρίσιμοι άνθρωποι, το ενδιαφέρον της ιστορίας συχνά επικεντρώνεται στις
επαφές τους με διαφόρων ειδών “υπερανθρώπους” από “υψηλά εξελιγμένες” φυλές του
μέλλοντος (ή καμμιά φορά του παρελθόντος), ή από μακρινούς γαλαξίες…
Η επιστημονική φαντασία σε γενικές γραμμές δεν είναι συνήθως καθόλου επιστημονική,
ούτε και «φουτουριστική»• είναι μια οπισθοχώρηση στις «μυστικιστικές» πηγές της σύγχρονης
επιστήμης, της επιστήμης πριν το Διαφωτισμό του 17ου και 18ου αιώνα, που ήταν πολύ πιο
κοντά στον αποκρυφισμό. Η ίδια η ιστορία της επιστημονικής φαντασίας12 παρατηρεί ότι «οι
ρίζες της επιστημονικής φαντασίας, όπως οι ρίζες της ίδιας της επιστήμης, βρίσκονται στη
μαγεία και στη μυθολογία». Η σημερινή έρευνα και τα πειράματα στην «παραψυχολογία»
μαρτυρούν επίσης μια μελλοντική σχέση «επιστήμης» και αποκρυφισμού, μια εξέλιξη με την
οποία η φιλολογία επιστημονικής φαντασίας είναι ήδη σε πλήρη
αρμονία…
Το ίδιο ίσχυε και στην Ρωσία, τότε Σοβιετική Ένωση: Ο
αναγνώστης της σοβιετικής επιστημονικής φαντασίας, (όπως πχ των
έργων του Ivan Efremov) σύμφωνα με μια κριτική, «παρουσιάζεται με
αμυδρή ικανότητα να διακρίνει τις ζωτικές διαφορές μεταξύ Επιστήμης και
Μαγείας, μεταξύ επιστήμονα και μάγου, μεταξύ μέλλοντος και
φαντασίας»…
Με δυο λόγια, η λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας του 20ού
αιώνα είναι η ίδια ένα καθαρό σημάδι της απώλειας των χριστιανικών
αξιών και της χριστιανικής ερμηνείας του κόσμου• έχει γίνει ένα ισχυρό
μέσο διάδοσης μιας μη χριστιανικής φιλοσοφίας της ζωής και της
ιστορίας, κατά ένα μεγάλο μέρος κάτω από απροκάλυπτη, ή
συγκαλυμμένη, αποκρυφιστική και ανατολική επίδραση… Ενώ εμφανίζεται ως επιστημονική
9
http://news.bbc.co.uk/2/hi/health/2608655.stm Δείτε και νεώτερα: «Αμερικανοί επιστήμονες λένε ότι έχουν παράγει
έμβρυα που είναι κλώνοι δύο ανδρών…» http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/7194161.stm
10
Αποθ. σελ. http://www.imdleo.gr/diaf/files/gen/001-cloning/Dutch_lesbian_has_clone_baby_2.htm
11
«I think they picked Christmas week deliberately», Νομίζω ότι διάλεξαν την εβδομάδα των Χριστουγέννων
εσκεμμένα, λέει ο Arthur Caplan, ένας επιστήμων της βιοηθικής στο Πανεπιστήμιο της Pennsylvania:
http://www.wired.com/print/medtech/health/news/2003/01/57095, ή αποθ. http://www.imdleo.gr/diaf/files/gen/001-cloning/wired-
cloning-hoax.htm, ή http://www.imdleo.gr/diaf/files/gen/001-cloning/ A_Name_for_Clone_Babies-hoax.pdf
12
Αναφέρεται στο σύγγραμμα των Robert Scholes και Eric S. Rabkin «Science Fiction: History, Science, Vision», Oxford
University Press, 1977, σελ. 175.

- 48 -
και μη θρησκευτική, η λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας είναι στην πραγματικότητα
ένας βασικός διασπορέας (σε κοσμική μορφή) της «νέας θρησκευτικής συνειδητότητας», η
οποία σαρώνει το ανθρώπινο γένος καθώς ο Χριστιανισμός υποχωρεί…»13
Η αποστασία των Χριστιανών από τις παραδομένες σ’ αυτούς αξίες, τους οδηγεί σε
υποκατάστατα με τα οποία κατρακυλούν στο σκοτάδι του υλισμού, ο οποίος όμως είναι
συνδεδεμένος με τον αποκρυφισμό, για να του δίνεται και μια ψευτο-θρησκευτική αξία και να
αποκοιμίζεται η συνείδηση των πλανεμένων.
Στον εικοστό αιώνα ο κομμουνισμός, ο ναζισμός, κάποιες θρησκείες γήϊνου
προσανατολισμού (πχ οι παγανιστικές της Ανατολής, Ιαχωβάδες κλπ), και στο τέλος η Νέα Τάξη
και Εποχή, όλοι έβαλαν στόχο να μας προσφέρουν μια χιλιετή ευτυχισμένη ζωή πάνω στη Γη!
«Πραγματικά, λέει το 1981 ο μακαριστός π. Σεραφείμ Ρόουζ, εάν κοιτάξουμε κλειστά στη
διδασκαλία του κομμουνισμού η οποία ήδη έχει πάρει θέση στη ρωσική κοινωνία τα τελευταία
60 χρόνια, μπορούμε να δούμε ότι αποτελεί μία ιδιάζουσα έκδοση της χιλιαστικής
νοοτροπίας. Διδάσκει ότι μία ολότελα νέα ιστορική εποχή αρχίζει με τον κομμουνισμό, και ότι
όταν ο κομμουνισμός τελικά κυβερνήσει τον κόσμο, θα υπάρξει παγκόσμια ευτυχία, και
ελευθερία του ανθρωπίνου γένους από οτιδήποτε το έχει περιορίσει στο παρελθόν,
συμπεριλαμβανομένης και της θρησκείας…»14
Ο Χίτλερ ήταν οραματιστής του χιλιετούς Γ΄ Ράϊχ, και έλεγε: «Ο νέος άνθρωπος ζει
ανάμεσά μας, τώρα! Είναι εδώ! Δεν σας φτάνει αυτό; Θα σας φανερώσω ένα μυστικό. Είδα τον
νέο άνθρωπο. Είναι ατρόμητος και σκληρός»15. (Δεχόταν δαιμονικά οράματα!) Οι Ιαχωβάδες
περιμένουν χιλιετή βασιλεία με τους ίδιους κυβερνήτες, πάνω στη Γη, ενώ οι ανατολικές
θρησκείες με την μετεμψύχωση που λανσάρουν προσπαθούν να δώσουν βάθος αιωνιότητος
στον φθαρτό μας κόσμο.
Στο τέλος του 20ού αιώνα και στις αρχές του 21ου, κατευθύνει τον κόσμο πολιτικά η Νέα
Τάξη, και πνευματικά η Νεοεποχίτικη Πανθρησκευτική ομογενοποίηση, με το χριστιανικό
Οικουμενιστικό κίνημα να ηγείται αφελώς και δουλοπρεπώς στην προσπάθεια για την επίτευξη
της νέας συνειδητότητας. Αν στην Ανατολή το κόκκινο θηρίο του κομμουνισμού πνίγηκε στο
αίμα εκατομμυρίων μαρτύρων της Ρωσικής Γης, το με νέο πρόσωπο παλιό θηρίο της επίσης
αιμοσταγούς πλουτοκρατικής Νεοταξικής Δύσης που προτιμάει το πολύχρωμο ουράνιο τόξο για
σύμβολό του διότι είναι και σύμβολο της Σοδομικής ηθικής που το εκφράζει, ετοιμάζεται να
στείλει σε “άλλες διαστάσεις” δισεκατομμύρια από τους ανεπιθύμητους.
Ο Dave Hunt, στο βιβλίο του «Αμερική: Ο Μαθητευόμενος Μάγος», λέει: «Η τελευταία
φορά που συνέβη κάτι που να προσεγγίζει τη μαζική αυτή στροφή από τη λογική στο
μυστικισμό ήταν στη δεκαετία του 1920 και του 1930. Είχε σημειωθεί τότε μια έξαρση του
αποκρυφισμού στη Δυτική Ευρώπη, και ιδιαίτερα στην Αυστρία και τη Γερμανία, πράγμα
που συνετέλεσε στο να προετοιμαστεί το έδαφος για την άνοδο του Ναζισμού στη
Γερμανία. Κάποιοι ιστορικοί μάλιστα ονόμασαν τον Χίτλερ Απόκρυφο Μεσσία.... Συμβαίνει
κάτι το πολύ σημαντικό και θα πρέπει να το πάρει κανείς στα σοβαρά. Η τελευταία αναβίωση
του αποκρυφισμού έγινε για να παίξει το παιχνίδι του Χίτλερ, και τα θύματα του ανήλθαν
σε εκατομμύρια. Δεν μπορεί λοιπόν παρά ν’ αναρωτηθεί κανείς πού θα οδηγήσει αυτή η πολύ
πιο διαδεδομένη (νεοεποχίτικη) αναγέννηση του αποκρυφισμού. Στην πράξη, η Νέα Εποχή
είναι μια απ' τις κύριες πύλες απ’ τις οποίες θα εισέλθουν οι δυνάμεις του Αντιχρίστου για να
κυριαρχήσουν στον κόσμο. Ο Αντίχριστος έρχεται έχοντας μια καινοτόμο ορθόφρονη επιστήμη
στο ένα του χέρι και μια φιλοσοφία παγκόσμιας ενότητας στο άλλο. Έρχεται καθισμένος σ' ένα
πολιτικό - οικονομικό (και θρησκευτικό -ΛΜΔ) θρόνο παγκόσμιας εξουσίας»…
Καίρια στήριξη και καταστροφική καθοδήγηση στη Νέα Τάξη δίνουν οι αποκρυφιστές
εβραίοι ραβίνοι που έχουν απορρίψει την πρωταρχική σημασία της διδασκαλίας της Βίβλου
(ακόμη και της Παλαιάς Διαθήκης) για τη σωτηρία του ανθρώπου, και διδάσκουν «διδασκαλίες
εντάλματα ανθρώπων», που λένε ότι κατέχουν από τον καιρό της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας
τους, και γι αυτό ελέγχονται από τον Κύριο Ιησού Χριστό: «γιατί και υμείς παραβαίνετε την
εντολήν του Θεού δια την παράδοσιν υμών»; (Ματθ. Ιε-3, 9). Από αυτούς τους λεγόμενους
Κασιδικούς εβραίους, ή Κασιδιάρηδες κατά τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, θα προέλθει ο υπαίτιος
13
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ SERAPHIM ROSE: «Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος» από την 6η ενότητα: «Σημεία από
τον Ουρανό»: Μια Ορθόδοξη χριστιανική κατανόηση των αγνώστου ταυτότητας ιπταμένων αντικειμένων (UFO).
14
Βλ. «Επίτομο» υπό ΛΜΔ, «Το μέλλον της Ρωσίας» ομιλία, το 1981, του π. Σεραφείμ Ρόουζ.
15
Βλ. «Επίτομο» υπό ΛΜΔ, η «μεταφυσική των Ναζί».
- 49 -
ηγέτης του 3ου Παγκοσμίου ή Γενικού Πολέμου16. Αυτοί ήδη θεωρείται ότι επηρεάζουν τις
περισσότερες μασονικές στοές στην Αμερική, τον ίδιο τον πρόεδρο Bush, τον αντιπρόεδρο
Cheney, και τους περισσότερους Αμερικανούς πολιτικούς. Πιστεύουν και αυτοί σε γήϊνη
βασιλεία και Μεσσία, αλλά θα εξαπατηθούν από τον Αντίχριστο και θα δεχθούν αυτόν σαν Θεό.
Μάλιστα ο Αντίχριστος δεν θα αναφέρει ότι έρχεται από τον Θεό, αντίθετα από τον Κύριο
Ιησού Χριστό που έλεγε ότι «εγώ γαρ εκ του Θεού εξήλθον και ήκω, ουδέ γαρ απ' εμαυτού
ελήλυθα, αλλ' εκείνος με απέστειλε», και ανέφερε για Θεό Πατέρα: «οι άγγελοι αυτών εν
ουρανοίς δια παντός βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός μου του εν ουρανοίς», και «πάντα
μοι παρεδόθη υπό του Πατρός μου»17… Μόνον Θεό θα ονομάσει, ο Μεσσίας των
αποκρυφιστών Εβραίων, τον εαυτό του. Και τότε θα κατακριθούν όσοι δήθεν δεν μπορούσαν να
πιστέψουν στον Ιησού Χριστό επειδή τον έβλεπαν σαν άνθρωπο, ενώ κατ’ αυτούς ο Θεός δεν
μπορούσε να προσλάβει και ανθρώπινη μορφή (φύση), και αυτό για όποιον το υποστήριζε
εθεωρείτο σαν άνευ άλλης ανάγκης αποδείξεως αμαρτία, κατά τα λόγια του Καϊάφα: «τι έτι
χρείαν έχομεν μαρτύρων; ίδε νυν ηκούσατε την βλασφημίαν αυτού»18. Αυτή την πλάνη που θα
επικρατήσει μεταξύ των μη πιστευσάντων στον Ιησού Χριστό Εβραίων, φανέρωσε προφητικά ο
Κύριος στους και τότε απιστούντες Εβραίους όταν είπε: «Εγώ ελήλυθα εν τω ονόματι του
Πατρός μου, και ου λαμβάνετε με. Εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι τω ιδίω, εκείνον
λήψεσθε». (Ιω Ε 43).
Σε μια τέτοια γενικευμένη κατάσταση πλάνης θα γεννηθεί ο Αντίχριστος, με διεργασία
γενετικής τεχνολογίας όπως προκύπτει από τις προφητείες του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ. Και
αν έφτασαν σε μας σωστά στη λεπτομέρειά τους τα λόγια του Αγίου Νείλου, θα είναι μια μορφή,
πιο εξελιγμένης ίσως τότε, κλωνοποίησης. Αλλά επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα αυτή
τουλάχιστον μέχρι το 200319, έπεται ότι ο κατ’ εξοχήν Αντίχριστος δεν είχε ως τότε
γεννηθεί, και ίσως περάσουν αρκετά χρόνια για να υπάρξει αξιόπιστη τέτοια τεχνολογία, η
οποία θα δώσει κατά τον Άγιο Νείλο τη «σπορά του Εωσφόρου», συνεργούσης της
συσσωρευμένης κακίας όλων των αιώνων και της χρήσης μαγείας, η οποία (σπορά) θα
κυοφορηθεί από την πνευματικά ακάθαρτη μητέρα του.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της
γέννησης με την τεχνική της
κλωνοποίησης είναι αυτό που
μας θυμίζει ο τίτλος του διπλανού
σχήματος.
Η διαδικασία της
κλωνοποίησης ονομάζεται και
«παρθενογέννηση»!

(Cloning Ethics of an Uncharted Frontier.htm, από την Lila Eifler)

Ο Αντίχριστος θα προσπαθήσει να μοιάζει σε όλα στον Χριστό, ακόμη και στη γέννηση από
παρθένο, για να θεωρηθεί αυτός σαν Μεσσίας. Αλλά γιατί να προσέξει κάποιος το παρελθόν
της μητέρας του Αντιχρίστου, όταν η ίδια η τεχνική της γέννησής του αναφέρεται σαν
παρθενογέννηση από τώρα;(!)
Να σημειωθεί ότι δεν πρόκειται να εξαγγελθεί η γέννηση του Αντιχρίστου από τη
Δύση, όπως γίνεται κατά καιρούς μέχρι τώρα, αλλά από την Ανατολή, και συγκεκριμένα από
την Σλαβία-Ρωσία, όπως λέγει ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ20, ενώ η μητέρα του θα είναι
Εβραία από τη φυλή Δαν.

16
Βλ. «Προφητείες» υπό ΛΜΔ, Προφητείες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
17
Ιωάν. Η 42, Ματθ. Ιη 10, Ια-27.
18
Ματθ. Κστ 65.
19
Στην εισαγωγή από τις «Προφητείες» γράφαμε, το 2003: «Έτσι αν και “πολλοί Αντίχριστοι γεγόνασιν” εν τούτοις
ας μη νομίσει κανείς ότι ο τελευταίος Αντίχριστος ήρθε, ή έστω ότι γεννήθηκε, όταν ούτε Γενικός Πόλεμος”
έγινε, αν και τα γεγονότα ξεκίνησαν, ούτε η Κων/λη δόθηκε στους Έλληνες, ούτε ο ευσεβής βασιλιάς κυβέρνησε,
ούτε βέβαια οι απόγονοί του εμφανίσθηκαν…» Ο Άγιος Νείλος συμπληρώνει, επιβεβαιώνοντας τη θέση αυτή.
20
Βλ. «Επίτομος» υπό ΛΜΔ, «Προφητείες με λεπτομέρειες»: «…ο πραγματικός Αντίχριστος, άνθρωπος –
ψευτοθεός θα γεννηθεί μεταξύ των Ρώσων - Σλάβων». http://www.imdleo.gr/htm/2_epitomos_parts.htm
- 50 -
 Σχηματικά, πως χρησιμοποιείται η κλωνοποίηση, για “θεραπευτικούς” σκοπούς:

ωάριο κύτταρο σώματος Κύτταρα δέρματος

απομακρυνθείς
απομακρυνθείς
πυρήνας
πυρήνας

πυρήνας από το
κύτταρο του σώματος
εισαχθείς στο ωάριο
γονίδια εισαχθέντα για τον
αναπρογραμματισμό
κλωνοποιημένο
κύτταρο προς
σχηματισμόν
ενός εμβρύου

βλαστοκύτταρα αναπρογραμματισμένα κύτταρα

συλλεχθέντα παρόμια με τα
από κύτταρα βλαστοκύτταρα
εμβρύων από έμβρυα
πηγή: Science media center

Σκοτώνονται τα έμβρυα για να παραχθούν βλαστοκύτταρα (stem cells), και έτσι να

«θεραπευθούν» κάποιοι που πληρώνουν. Αλλά ας δούμε ακριβέστερα τι ορίζεται ως
κλωνοποίηση: «Κλωνοποίηση σημαίνει παραγωγή ενός πανομοιότυπου αντιγράφου ενός
ατόμου», λέει η «Βιονέτ» (http://www.bionetonline.org). Να, λέει, πως θα μπορούσατε να
κλωνοποιηθείτε:
«Οι επιστήμονες θα πάρουν (το δικό σας) DNA από ένα κύτταρο του δέρματος, και
θα το εισάγουν σε ένα ωάριο γυναίκας από το οποίο θα έχει απομακρυνθεί (το δικό του)
DNA. Μια μετάδοση ηλεκτρισμού θα κάνει το ωάριο να διαιρεθεί, και μετά από μερικές
ημέρες θα έχετε ένα έμβρυο γενετικά πανομοιότυπο με σας»!
Τα έμβρυα, ακόμη και της γυάλας, είδαμε ότι έχουν ζωή, η οποία
όταν ολοκληρωθεί το σώμα μέσα στη γυναικεία μήτρα, αποδεικνύεται
λογική και επομένως καθ’ όλα ανθρώπινη. Άρα και σ’ αυτήν την
περίπτωση σκοτώνονται οι αδύνατοι για να υπάρξει κέρδος από τους
“δυνατούς”, δηλ. αυτούς που διαθέτουν… χρήμα! Αυτό είναι ένα ακόμη
προχώρημα στην τρελή κατηφόρα της γενικής αποστασίας του
σύγχρονου κόσμου από τις πνευματικές αξίες, στις “αξίες” του
εμπορίου, που είναι οι εφήμερες κοσμικές αξίες της γήϊνης και
πνευματικά ακάθαρτης Νέας Τάξης.
Όσο πλησιάζουμε στην εποχή του τελικού Αντιχρίστου το εμπόριο
αυξάνεται λογαριθμικά, γιατί αυτό είναι η αναλαμπή πριν από τον
θάνατο του Βαβυλωνιακού αυτού συστήματος, και τα λόγια της
Η αναγγελία της Αποκάλυψης ακούγονται εντονότερα: «…ουαί ουαί, η πόλις η μεγάλη
γέννησης του πρώτου Βαβυλών, η πόλις η ισχυρά, ότι μιά ώρα ήλθεν η κρίσις σου. Και οι
παιδιού του δοκιμαστικού έμποροι της γης κλαύσουσι και πενθήσουσιν επ’ αυτή, ότι τον
σωλήνα από εφημερίδα γόμον αυτών ουδείς αγοράζει ουκέτι. Γόμον χρυσού και αργύρου και
του Λονδίνου.
λίθου τιμίου και μαργαρίτου… και ίππων και ρεδών και σωμάτων, και

- 51 -
ψυχάς (ζωάς) ανθρώπων». (Αποκ. ΙΗ 10-13).
Οι γενετιστές που «εμπορεύονται την ίδια τη ζωή», δεν γνωρίζουν ότι θα καταστραφούν
και οι ίδιοι και το εμπόριό τους, αλλά και όλος ο κόσμος, όταν ζωοποιήσουν… τον Θάνατο,
δηλ. τον Αντίχριστο ή Θηρίο κατά την Αποκάλυψη. Διότι αυτό (το θηρίον) με τους ομόφρονές
του δέκα βασιλείς, θα καταστρέψει την τότε Βαβυλώνα που θα είναι όπως είδαμε και στο
προηγούμενο εδάφιον η προστάτις και παγκόσμια έδρα του εμπορίου, (αυτήν θα κλαίνε όλοι
οι έμποροι της Γης): «και τα δέκα κέρατα ά είδες δέκα βασιλείς είσιν… και τα δέκα κέρατα α
είδες και το θηρίον, ούτοι μισήσουσι την πόρνην (η πόλις η μεγάλη η έχουσα βασιλείαν
επί των βασιλέων της γης) και ηρημωμένην ποιήσουσιν αυτήν και γυμνήν, και τας
σάρκας αυτής φάγονται, και αυτήν κατακαύσουσιν εν πυρί». (Αποκ. ΙΖ 12, 16, 18).
Προς τα πού οδεύει η τεχνολογική εξέλιξη, κάτω από τις ευλογίες του θεοποιημένου από
τη Νέα Τάξη εμπορίου21, και βέβαια που θέλει να οδηγήσει όχι το περιβάλλον μόνο, αλλά το ίδιο
το ανθρώπινο γένος, ας δούμε από ένα άρθρο. Στο LiveScience (12-10-2007), σε άρθρο του
Charles Q. Choi «Sex and Marriage with Robots by 2050» (Σεξ και γάμος με ρομπότς κατά το
2050) αναφέρεται:
«Οι άνθρωποι μπορεί να παντρεύονται robots μέσα στην εκατονταετία»! «Τα
προγνωστικά μου είναι ότι γύρω στο 2050 η Πολιτεία της Μασαχουσέτης θα είναι η πρώτη που
θα νομιμοποιήσει γάμους με robots» είπε στο LiveScience ο ερευνητής τεχνητής ευφυΐας David
Levy του Πανεπιστημίου του Maastricht.
Αν και δεν γνωρίζουμε πόσο θα επιτρέψει ο Θεός να χειροτερέψουν τα πράγματα,
βλέπουμε όμως ότι ο Σατανάς έχει πολλές εναλλακτικές λύσεις για την καταστροφή μας στα
χέρια του. Μετά την ομοφυλοφιλία που προωθείται ακατάπαυστα από τα μέσα ενημέρωσης της
Ε.Ε. για την διάλυση και εμπαιγμό της οικογένειας σύμφωνα με τις μασονικές οδηγίες, έρχονται
τα ανθρωποειδή ρομπότς, ώστε να μην μείνει τίποτε όρθιο! Η ανθρώπινη φύση να
υποβαθμιστεί και εξευτελιστεί πλήρως.
Όπως παρατηρείτε η είδηση αναφέρεται όχι μόνο σε “γάμους” αλλά και “sex” με robots.
Και μπορεί οι γάμοι να καθυστερήσουν, αλλά το σεξ όχι, όπως λέει άλλος επιστήμονας: «Το
2006, ο Henrik Christensen, ιδρυτής του “European Robotics Research Network”, προέβλεψε
ότι οι άνθρωποι θα έχουν σεξ με robots μέσα σε 5 χρόνια, και ο Levy το θεωρεί πλήρως
εφικτό». Επεξηγείται η χρησιμότητα αυτού του σεξ, για να στραφούν προς αυτό όσοι ρέπουν σε
διάφορες σεξουαλικές διαστροφές, όπως στην …παιδοφιλία!
Αυτή είναι μια ακόμη “πολιτισμένη” προσπάθεια της Δύσης για να σας κάνει
“ευτυχισμένους”… και ένας επί πλέον λόγος για τον οποίο από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό τα
στρατεύματα των δυτικών που θα πηγαίνουν να πολεμήσουν τους Ρώσους στην
Κωνσταντινούπολη, αποκαλούνται βρωμερά ασκέρια22. Το ερώτημα είναι, εφ’ όσον όλα γι’
αυτούς είναι ύλη και ηδονές, με τι κριτήριο θα σταματήσουν στον κατήφορό τους ή στο κατ’
αυτούς ανέβασμα στους ουρανούς της προσδοκόμενης ευδαιμονίας τους;
Άλλος επιστήμονας που ασχολείται με τα ρομπότς, ο Ronald Arkin του “Georgia Institute
of Technology” στην Atlanta, αναρωτιέται αν η χρήση των ρομπότς θα μειώσει ή μήπως
αντίθετα αυξήσει την διαστροφή των ατόμων που τα χρησιμοποιούν, που είναι και το
λογικότερο. Αυτό όμως δεν αποτελεί ερώτημα για τη Νέα παγκόσμια Τάξη, διότι απλούστατα
αυτή στηρίζεται στο εμπόριο και τις δικές του αξίες! Έτσι αφού και τώρα υπάρχουν και
πωλούνται κούκλες για σεξ, το μόνο που μένει είναι να τελειοποιηθούν… Ήδη οι ψυχολόγοι, λέει
ο Levy, έχουν διαπιστώσει 12 λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι ερωτεύονται, και σχεδόν
όλοι θα μπορούσαν να εφαρμοσθούν στις σχέσεις ανθρώπων με ρομπότς!
Το άρθρο μάλιστα αναφέρεται στον μυθικό Πυγμαλίωνα που ερωτεύθηκε το φιλντισένιο
άγαλμα που έφτιαξε ο ίδιος με το όνομα Γαλάτεια, στο οποίο η θεά Αφροδίτη έδινε συχνά ζωή…
21
Όταν ο Θεός θέλει ο προφήτης Ιεζεκιήλ να κατανοήσει την αναγκαιότητα της καταστροφής της αμαρτωλής
Ιερουσαλήμ, τον μεταφέρει στον αέρα από την Βαβυλώνα στον ναό της Ιερουσαλήμ, «εις τα πρόθυρα της
εσωτερικής πύλης του ναού, η οποία έβλεπε προς βορράν, εκεί όπου ευρίσκετο η ειδωλολατρική στήλη του θεού
του εμπορίου (κτωμένου)». (Ιεζ. 8-3). Δηλ. υποδεικνύοντας το θεοποιημένο εμπόριο, ως αρχή του κακού.
22
«Θα περάσουν βρωμερά ασκέρια από τα εσπέρια μέρη της Δύσης, και θα ρωτάνε πούνε η Πόλη, είναι
σιμά; Όσοι λένε ότι είναι σιμά δεν θα τους πειράξουν, όσοι πουν ότι είναι αλάργα θα τους κόβουν». Και άλλη:
««Αλλοί στους κάμπους. Θάρθουν βρωμερά έθνη. Όταν έρθουν μη φοβάστε, όταν θα φύγουν αναμερίστε». Βλ.
την 83η προφητεία. Θα πρόκειται για εφέδρους ηθικά διεφθαρμένους, όχι για Ευρωστρατό ταχείας επέμβασης, και
αυτό επιβεβαιώνεται από το τεράστιο μέγεθός τους: «Η κεφαλή των στρατευμάτων θα φθάσει στην
Κωνσταντινούπολη και η ουρά θα βρίσκεται στην Αυλώνα (της Β. Ηπείρου)!». Βλ. την 110η προφητεία.
- 52 -
 Είναι προφανώς η ολοκλήρωση του (φαύλου) κύκλου. Η ειδωλολατρία της αρχαιότητος,
εξελιγμένη από τους σύγχρονους Χριστιανούς αποστάτες, ξαναβρίσκει τον εαυτό της σε
μοντέρνα έκδοση δηλ. με τη χρησιμοποίηση σύγχρονης τεχνολογίας, αλλά και με πλήρη
προσήλωση στα αρχικά δαιμονικά δόγματα. Πράγματι ο δαίμων της φιληδονίας (Αφροδίτη)
κάνει να αποκτούν διάφορα αντικείμενα ερωτική ελκυστικότητα (ζωή), κάτι που φυσιολογικά
είναι τελείως παράλογο αλλά και αποτρόπαιο.
Τα επιστημονικά επιτεύγματα, από τον Άγιο Νείλο, χαρακτηρίζονται όπως είπαμε σαν
κατά φαντασίαν πρόοδος από τον Πονηρό. Πράγματι αφ’ ενός χρειάζεται να δουλέψει πολύ η
φαντασία γι’ αυτά, αλλά και σαν αποτέλεσμα ενώ αρχικά είναι ωφέλιμα, καταλήγουν να είναι
παραπλανητικά της σωστικής οδού, διότι συνήθως θεοποιούνται, και οι άνθρωποι ξεχνάνε τον
πνευματικό τους προορισμό καταναλισκόμενοι σε ανωφελείς προσπάθειες και μέριμνες που δεν
τους αναπαύουν ψυχικά.
Το δόγμα της Νέας Τάξης να δουλεύουν οι πάντες για χρήμα, και η θεοποίηση απ’ αυτήν
του εμπορίου, κορυφώνεται τώρα με την υποστήριξη των οικονομικών επιστημών, και οι
ταλαίπωροι άνθρωποι γίνονται πιόνια ανοήτων οικονομικών θεωριών, σύμφωνα με τις οποίες η
ζωή τους πρέπει να ρυθμίζεται με βάση τα κέρδη των μεγαλο-εταιριών, τα οποία συνήθως
θάβονται μετά σε τραπεζικά υπόγεια της Ελβετίας, ή άλλων “παραδείσων” του χρήματος.
«Σύμφωνα με τις προβλέψεις23 του μεγαλύτερου Βρετανικού ινστιτούτου μάνατζμεντ
(Chartered Management Institute), το μελλοντικό εργασιακό τοπίο αναμένεται ν’ αλλάξει
δραματικά, σε επίπεδο οργάνωσης, λειτουργίας αλλά και ευρύτερης φιλοσοφίας. Τα 16 σενάρια
που συνέταξαν οι ειδικοί περιλαμβάνουν μεγάλη γκάμα εξελίξεων, από απλές αλλαγές στο
ωράριο μέχρι την ανάθεση του μάνατζμεντ σε ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη (εξειδικευμένο
σόφτγουερ) ή την ενίσχυση της μνήμης και γνώσης των εργαζομένων μέσω της εμφύτευσης
μικροτσίπ στον εγκέφαλο τους»! Σύμφωνα με τους επιστήμονες: «Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ
πιθανό να οδηγήσει σε κατάργηση των συγκεκριμένων θέσεων και επαγγελματικών τίτλων:
κάθε εργαζόμενος θ' αντιμετωπίζεται ως ένας πολύτιμος πόρος προς «άντληση»
ανάλογα με τις εκάστοτε οργανωτικές ανάγκες». Τα ινστιτούτα αυτά πληρώνονται για να
δώσουν λύσεις στα ζητήματα των εταιριών, και οι γνώμες τους εφαρμόζονται, δεν είναι απλές
θεωρίες οικονομολόγων, παρά το ότι σε εμάς φαντάζουν σαν μυθοπλασίες ψυχοπαθών.
Να λοιπόν που μας οδηγεί η Νέα Τάξη: Μετά την εκτόπιση του νόμου του Θεού, στη
θέση του βάζει διάφορες τρελοθεωρίες επιστημονικών ινστιτούτων, και προσπαθεί να φτιάξει
ένα άνθρωπο που θα:
• γεννάται ή μάλλον παράγεται σύμφωνα με κάποια οικονομικά κριτήρια αγοράς -
ζήτησης από κάποιους που «εμπορεύονται τη ζωή»,
• θα μεγαλώνει με τεχνητό και ελεγχόμενο τρόπο δηλ. με τρόφιμα και φάρμακα, και
γνώσεις που θα ελέγχει απόλυτα η ίδια η Νέα Τάξη,
• θα ζει και εργάζεται για να προσφέρει κέρδος στις διεθνείς μεγαλοεταιρίες που
κατευθύνουν μέσω ελιτίστικων λεσχών τύπου Μπίλντεμπεργκ, Νταβός κλπ το πολιτικό
πρόγραμμά της, (στο οποίο υπακούουν τα χρηματοδοτούμενα απ’ αυτήν κόμματα),
• και για να καταπνίγει την εξεγερμένη συνείδησή του, θα μπορεί να ακολουθεί όποια
θρησκευτική ομάδα του αρέσει, αρκεί αυτή να υπάγεται στην πανθρησκευτική κίνηση που
η ίδια η Νέα Τάξη ελέγχει και προωθεί μέσω του μεγαλο-αποστάτη και αρχισυνεταίρου
της πάπα!
• Και βέβαια θα καταλήξει να πεθαίνει ελεγχόμενα και κατευθυνόμενα, με την προτροπή,
συνειδητά ή και υποσυνείδητα, των μέσων μαζικής παραπληροφόρησης, όταν επίσης
συντρέχει οικονομικός λόγος (όπως μεγάλα έξοδα ασφαλειών και συντάξεων)…

Το πρόβλημα με τη Νέα Τάξη είναι κυρίως πνευματικό, είναι η πλήρης έλλειψη αληθινής
πνευματικότητας, και δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί σοβαρά με κοσμικά μέσα. Οι πιστοί
οφείλουν να είναι καλυμμένοι κάτω από την πνευματική ασπίδα της θεοπαράδοτης Ορθοδοξίας
(και όχι των οικουμενιστικών - νεοταξικών εκδόσεών της), έως ότου ο Κύριος δώσει λύση.

23
Κατά την «Guardian», και την «Ελευθεροτυπία» στις 26-3-2008: «Δουλειά online, ζωή... off!».
- 53 -
 Διότι δεν είναι δυνατόν να σταθεί οποιοδήποτε εωσφορικό και αντίθεο (ανοιχτά ή
συγκαλυμμένα) σύστημα, όπως δεν στάθηκε ο πύργος των κακώς ομονοησάντων της Βαβέλ24.
Γρήγορα θα καταλάβουν ότι άδικα κοπιάζουν: «…εάν μη Κύριος οικοδομήση οίκον,
εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες». (ψαλμ 126). Χειρότερα κατακρίνονται όσοι με
διάφορες προφάσεις διεξάγουν συμφεροντολογικούς πολέμους: «Ουαί ο οικοδομών πόλιν εν
αίμασι και ετοιμάζων πόλιν εν αδικίαις» (Αμβακούμ β 12).
Ο Ιησούς Χριστός αντίθετα, ως Υιός του Θεού και κατά πάντα ευάρεστος στον Πατέρα,
έγινε ο θεμέλιος λίθος της Εκκλησίας25 που οι πύλες του Άδη δεν θα την καταβάλουν26. Θα
υπάρχει βέβαια όσο περνάει ο καιρός μεγαλύτερη αποστασία, και αυτό το αυξανόμενο
πλήθος των εχθρών του Χριστού είναι ένα εσχατολογικό σημάδι κατά τον Άγιο Ιωάννη τον
Θεολόγο: «και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν, όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα
εστίν». (1η Ιω. Β-18). Αλοίμονο όμως στους σύγχρονους Χριστιανούς αποστάτες, διότι όπως οι
πόλεις που άκουσαν τον λόγο του Θεού αλλά δεν τον δέχθηκαν, θα τιμωρηθούν αυστηρά27. Ή
όπως επίσης γράφεται στο Ευαγγέλιο (Λουκ. Ιβ 47): «ο γνούς το θέλημα του κυρίου εαυτού
και μη ετοιμάσας μηδέ ποιήσας πρός το θέλημα αυτού, δαρήσεται πολλάς». Εξ άλλου
«εάν ο δίκαιος μόλις σώζεται, ο ασεβής που φανείται (θα φανεί)»; (1η Πετ. Δ-18).
Μακαρίζονται όμως όσοι γνώρισαν και μετά πράττουν σύμφωνα με τα διδαχθέντα «ει
ταύτα οίδατε, μακάριοι εστέ εάν ποιήτε αυτά» (Ιω Ιγ-17), όπως και όσοι κάνουν υπομονή
παραμένοντας σταθεροί στην πίστη: «Μακάριοι οι δούλοι εκείνοι, ους ελθών ο Κύριος
ευρήσει γρηγορούντας». (Λουκ. Ιβ-37).
Λίγοι όμως είναι οι «γρηγορούντες». Αλλά για χάρη των λίγων θα επέμβει ο Χριστός για
να ανακόψει το αντίχριστο ρεύμα της εποχής μας, που όπως άλλοτε εξηγήσαμε, δεν είναι η
εποχή του τελικού Αντιχρίστου, διότι αυτός θα έρθει ακριβώς πριν την 2α Παρουσία, ενώ τώρα
ζούμε τις μέρες πριν τον 3ο παγκόσμιο ή γενικό πόλεμο. Όπως το έλεγε28 απλά αλλά και με
απόλυτη θεολογική ακρίβεια ο γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης (+1994):
«Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντιχρίστου σατανά. Θα φάει μετά μια
σφαλιάρα από τον Χριστό, θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσμο
για πολλά χρόνια. Αυτήν την φορά θα δώσει ο Χριστός μια ευκαιρία, για να σωθεί το πλάσμα
Του. Θα αφήσει το πλάσμα του ο Χριστός; Θα παρουσιασθεί στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για
να τους σώσει από τα χέρια του Πονηρού. Θα επιστρέψουν στο Χριστό και θα έρθει μια
πνευματική γαλήνη σε όλη την οικουμένη για πολλά χρόνια. Δεν θα είναι η Δευτέρα Παρουσία
του Χριστού, όταν έρθει ως Κριτής, αλλά μια επέμβαση του Χριστού, γιατί είναι τόσα
γεγονότα που δεν έχουν γίνει ακόμη. Θα επέμβει ο Χριστός, θα δώσει μια σφαλιάρα σε όλο
αυτό το σύστημα, θα πατάξει όλο το κακό, και θα βγάλει απ’ αυτό καλό τελικά. Θα
γεμίσουν οι δρόμοι προσκυνητάρια. Έξω τα λεωφορεία θα έχουν εικόνες. Θα πιστέψουν όλοι οι
άνθρωποι. Θα σε τραβάν, για να τους πεις για το Χριστό»!…

22-3/4-4-2008, Δ’ Χαιρετισμοί της Παναγίας

Λεόντιος Μοναχός
Ι. Μονή Αγίου Διονυσίου Αγίου Όρους

24
«δεύτε οικοδομήσωμεν εαυτοίς πόλιν και πύργον, ου έσται η κεφαλή έως του ουρανού, και ποιήσωμεν εαυτοίς
όνομα»… «Και διέσπειρεν αυτούς Κύριος εκείθεν επί πρόσωπον πάσης της γης, και επαύσαντο οικοδομούντες την
πόλιν και τον πύργον. δια τούτο εκλήθη το όνομα αυτής Σύγχυσις…» (Γέν. κεφ. Ια 4, 8).
25
«λίθον, ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας, παρά Κυρίου εγένετο αύτη και
έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών». (ψαλμ ριζ 22-23)
26
«…πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». (Ματ. Ιστ 18).
27
«…ουαί σοι, Χοραζίν, ουαί σοι Βηθσαϊδά. ότι ει εν Τύρω και Σιδώνι εγένοντο αι δυνάμεις αι γενόμεναι εν υμίν,
πάλαι αν εν σάκκω και σποδώ καθήμεναι μετενόησαν. πλην Τύρω και Σιδώνι ανεκτότερον έσται εν τη κρίσει ή υμίν.
και συ, Καπερναούμ, ή έως του ουρανού υψωθείσα, έως άδου καταβιβασθήση».
28
«Ο ΚΟΣΜΟΣ & Η ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ». “Πνευματική Αφύπνιση”, Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου,
Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Βλ. και «Επίτομο» υπό ΛΜΔ.
- 54 -