Castillion Brother Series 4: Fourth Castillion

by Kuyajen

COMPLETED
Soon to be published in Elf King Publishing House

This is an unedited version. Printed version will be edited.

Bookcover: Ruffa Mhae

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Fourth Series

Hi guys, it's me again Kuyajen. Sa mga nakabasa po sa mga

naunang chapter ng story na 'to ay pasensya na sapagkat pinalitan ko po ang mga
iyon para mas maging maayos ang flow ng story.
Please continue reading and dropping messages.
-kuyajen
Fourth Castillion, ang ikaapat sa magkakapatid na Castillion. Isang tanyag na
abogado na mas seryoso pa sa salitang seryoso.
He's a hunk. Sexy. Hot. Sex god na ayaw na ayaw sa mga babaeng mahinhin,
inosente at walang kaalam alam sa kama.
Ang pakikipagtalik sa kanya ay parang pagpapalit lamang  ng damit. Araw-araw.
Ngunit hindi lahat nakakaalam sa bagay na iyon. Tanging ang kanyang kapatid na si
Fifth lang ang may ideya sa pagiging babaero niya.
Samantalang isang babae ang hindi niya inaasahang makilala. Si Demone San
Carlos. Ang mahinhin, inosente at walang kaalam alam na katulong ng kanyang
kapatid.
Isa itong isip bata at kung umasta ay tila unang beses na makakakita ng tao.
Tila palaging kumukulo ang dugo niya kapag nakikita ito. Ibang iba ang dalaga sa
mga tipo niyang babae pero hindi niya maintindihan kung bakit sa bawat
pakikipagnaig sa iba't ibang babae ay ang maamo nitong mukha ang kanyang nakikita.
What the hell is happening to him? Siguro nga'y nababaliw na siya at hindi niya
gusto ang bagay na 'yon.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Prologue

"Oh, yes, yes...that's it honey!" Tila nahihibang na paulit

ulit na tugon ng babaeng katalik ni Fourth.
Kumikiwal ang balakang nito upang salubungin ang malalakas na ulos na kanyang
pinapakawalan dahil sa panggigigil dito.
Hindi magkamayaw ang babae sa pag-ungol habang siya ay patuloy sa pagbayo sa
basang basa nitong pagkababae.
Fuck! This is heaven! Tugon ng kanyang isipan dahilan para mas lalo siyang
mapangisi.
"Oh, fuck me harder Fourth, honey please." Hinihingal na ito ngunit tuloy pa
rin ang ungol gamit ang malanding boses.
Mas lalo siyang ginanahan na umulos sa ibabaw ng babaeng dinala ng kanyang
kapatid na si Fifth ng mapadpad ito sa bar dahil sa malanding ungol nito. He's
fucking horny and he needs a slut to make the shit out of his body. Hindi naman
naging mahirap sa kanya ang maghanap ng babaeng maikakama sa araw araw kapag
nangangailangan siyang ilabas ang init ng katawan dahil ang babae mismo ang
nagkakandarapa upang ibigay ang katawan nito sa kanya.
Perks of being hot and powerful. Mismo ang mga babae ang humahabol sa kanya.
"Touch yourself slut!" Aniya sa malamig na boses na agad na sinunod ng babae.
Para itong nababaliw sa pagnanasang lumulukob sa kanilang mga katawan. Mas lalo
niyang idiniin ang pagkalalaki sa gitna nito dahilan ng malakas na ungol na lumabas
na nakaawang nitong bibig.
Kitang kita niya kung paano nito himasin at panggigilan ang sariling mga dibdib
na tayong tayo dahil sa init na nararamdaman.
What a beautiful sight.
"Oh, faster, faster Fourth I'm near, fuck me harder."
"Wag mo akong utusan I know what to do." Angil niya habang nagtatagis ang mga
bagang.
Madaling mapatid ang pasensya niya sa mga taong inuutusan o inuunahan siya sa
gusto niyang gawin. He hate being controlled or anything na may kinalaman sa isang
bagay na maaaring humantong sa pagpapasunod sa kanya. Siya ang masusunod at hindi
siya ang pinapasunod.
Dahil sa galit ay mas lalo niyang binilisan ang pagbayo. Napahawak ang babaeng
ni pangalan ay hindi niya alam sa headboard ng kama. Alam niyang nasasaktan ito
pero mas lamang ang nararamdamang sarap para indahin pa iyon.
Halos tumirik ang mga mata nito dahil sa sarap na mas lalong nagpagana sa kanya
sa pagpapahibang dito.
"Oh my gosh, you're so good and hot Fourth." Ungol nito.
Hindi siya tumigil hanggang sa maramdaman niya ang pamilyar na bagay na
nagsimulang mamuo sa kanyang puson.
Shit! Lalabasan na siya. Sa isiping 'yon ay mas lalo niyang pinag-igi ang
ginagawa hanggang sa naunang labasan ang katalik. Ilang ulit na ulos pa ang kanyang
ginawa bago siya labasan.
"That was hot!" Malanding tugon ng babae na habol ang hininga.
Mabilis na hinugot niya ang kanyang pagkalalaki mula sa loob nito at ang condom
na punong puno ng sariling katas, itinapon niya iyon sa pinakamalapit na trash bin.
Tinungo ang bedside table para kumuha ng tissue.
Pinunasan niya ang kanyang pagkalalaki at ng masigurong malinis na siya ay
syaka niya ibinalik ang pagkakazipper ng kanyang pantalon sabay pulot sa t'shirt na
nahubad ng makipagtalik.
"Another round?" Nilingon niya ang nakanaig na ngayon ay nakahiga sa kama,
walang saplot pero walang mababakas na hiya sa pagmumukha nito.
Mas lalo nitong ibinuka ang mga hita para maexpose ang namumulang pagkababae
halatang gusto siyang akitin. Pero dahil nailabas na niya ang init ng katawan ay
hindi man lang nabuhay ang kanyang pagkalalaki.

Yes, once na nailabas na niya ang libog na nararamdaman ay

hindi na niya magawang tayuan unless ibang babae naman ang susunod, hindi 'yong
uulit.
He smirked. "Nah, hindi ako umuulit ng babae." Nagkibit balikat siya pagkatapos
maisuot ang damit.
Kitang kita ang pagkalukot ng mukha ng babae dahil sa pagtanggi niya. At wala
siyang pakialam kahit pa lumuha ito ng dugo. Hindi niya gawaing umulit ng babaeng
nakatalik na niya. Once is enough.
"But--"
"Don't act as if you're a virgin, maluwag ka na ng ipasok ko 'to sa'yo." Sabay
turo sa walang buhay na pagkalalaki. "So, wag kang umasta na hindi ka sanay sa
sinasabing fuck and leave because I know gawain iyon ng babaeng tulad mo." Walang
habas niyang tugon sa kalmado at malamig na boses.
Nanlaki ang mata ng babae at akmang babangon ito para sampalin siya pero
tinalikuran na niya ito. "Asshole!" Sigaw nito ng nasa pinto na siya.
Napapatango siyang ngumisi bago ito bahagyang nilingon. "Yes I am." Nagtagis
ang bagang nito. "Slut." Pahabol niya.
Tuluyan na siyang umalis sa hotel suite na pinagdalhan niya sa babae, babaeng
isinama ng kanyang kapatid para sa pangangailangan niya. Yeah, palaging nakaalalay
ang kanyang kapatid na si Fifth para punan ang sex life niya. Kahit isa siyang
halimbawa ng lalaking niluluhuran ng mga babae ay hindi siya maaaring lantarang
mambabae dahil siguradong magagalit ang mga magulang niya.
Papasakay na siya sa sariling sasakyan ng marinig niya ang pagtunog ng
cellphone. Kinuha niya iyon sa bulsa ng pantalon at napakunot ang noo ng makitang
ang kapatid niyang si Fifth ang tumatawag.
Ano naman kaya ang problema ng isang 'to? Tanong niya sa isipan bago sagutin
ang tawag.
"What?"
Nakarinig siya ng nang-aasar na tawa mula sa kabilang linya. "Kumusta ang
performance?"
Umibis siya sa sasakyan habang kausap pa rin ang kapatid. "Okay."
"What? Okay lang? Ang hot at ang ganda ng babaeng 'yon tapos sasabihin mong
okay lang? Sana pala akin nalang at iba nalang ang kinuha ko para sa'yo." Hindi
makapaniwalang tugon nito na may bakas ng panghihinayang ang boses. "Sayang kung
pwede lang sanang patusin ang napatos mo na ang saya sana."
"Go on, hindi ko naman pag-aari ang babaeng 'yon at wala akong balak. She's a
slut."
"Gago ka talaga, pagkatapos mong pagsawaan sasabihan mo ng slut. And to remind
you big brother kahit willing kang makipagshare ng babae at kahit hindi mo pag-aari
may batas ako remember? Hindi ako gagalaw ng babaeng dumaan sa mga kapatid ko.
That's not me dude."
Napatango tango nalang siya sa mga sinabi nito. Totoo ang mga iyon, lahat ng
babaeng dumadaan sa kapatid niyang si Fifth, tinatanong muna nito kung nagdaan na
sa kahit na sinong kapatid nila at kapag oo kahit sumasabog na ang libog nito ay
mas pipiliin nitong maghanap ng iba.
Pagod siyang napasandal sa upuan habang hindi pa rin nagagawang paandarin ang
sasakyan. "Tumawag ka lang talaga para kumustahin ang sex life ko?"
Napahalakhak na naman ang kausap. "Partly yes, pero may isa pang dahilan."
"Ano naman?"
"Pinapasabi ni Mommy na umuwi ka daw bukas dito sa bahay."
Napahilot siya sa kanyang sentido dahil sa bahagyang pagkirot nito. "Akala ko
ba nasa California sila ngayon?"
Ang pagkakaalam niya ay nasa bakasyon ang mga magulang at sa susunod na linggo
pa ang uwi so bakit siya pinauwi sa mansyon nila?
"Dumating sila kanina for some reason, nandito rin sina Kuya First and Princess
Mimi."

Doon lamang siya nabuhayan ng marinig na nasa bahay ang

kanyang kuya at ang asawa nitong si Princess Mimi. Ang babaeng pangalawa sa buhay
nila pagkatapos ng kanilang mommy. Itinuring nila itong nakakabatang kapatid at
prinsesa dahil malapit na malapit ito sa kanilang pamilya.
Isa itong stress reliever sa kanilang lahat dahil sa pagiging isip bata.
"Okay, okay I'm on my way."
"Kahit bukas na 'bro masyado ng gabi." Pigil sa kanya ng kapatid.
"Its okay, busy na ako sa firm sa mga susunod na araw kaya hanggat may oras pa
ay uuwi na ako bago pa magtampo si Mommy." Paliwanag niya.
Minsan lang siya magpaliwanag dahil mas gusto niyang tikom ang bibig kaysa ang
magsalita pero dahil kapatid niya ang kausap ay nagagawa niyang maging madaldal.
 "If that's what you want, drive safely okay ayokong magdala na naman ng isang
kapatid sa hospital." Pabiro nitong tugon pero alam ni Fourth na totoo iyon.
Ang Kuya First nila na pinakapanganay sa kanilang pitong magkakaptid ay minsan
ding nagmistulang tirahan ang hospital gan'on rin ng asawa nito at alam nila pare
pareho na nagdulot iyon ng takot sa kanila. Natrauma silang lahat sa gan'ong
pangyayari at nang malagpasan ang pagsubok na 'yon na malaking dagok sa kanilang
pamilya ay ipinangako nilang wala ng susunod na dadalhin sa hospital.
"I will." Sagot ng binata bago ibababa ang cellphone at buhayin ang makina ng
sasakyan.

ISANG oras ang iginugol niya sa biyahe kahit na wala ng trapik dahil sa
kalayuan ng kanilang mansyon sa hotel na kinaroroonan niya kanina.
"Good evening este good morning  boss." Napapakamot sa ulong salubong ni Ando,
ang kanilang head security bodyguard matapos nitong tignan ang relo. Ito ang
nagbukas ng gate para sa kanya.
Its 3:00 AM. Kaya umaga na nga.
Tango lang ang isinagot niya bago tuluyang ipasok ang sasakyan sa garahe ng
mansyon.
Tahimik na ang buong kabahayan kaya hindi na rin siya nag-abalang buksan ang
ilaw. Ramdam na niya ang labis na antok kaya ang sariling silid agad ang tinungo
para magpahinga.
Nasa second floor ng bahay ang kwarto nilang magkakapatid na tabi tabing
nakahilera. Agad naman niyang narating ang ikaapat na kwarto kung saan ay pag-aari
niya.
"Finally." Pagod niyang tugon sa sarili pagkatapos hubarin ang sapatos  na suot
at pabagsak na humiga sa sariling kama.  "I miss you." Bulong niya habang yakap
yakap ang unan.
Medyo matagal na rin simula ng magamit niya ang kwartong ito dahil sa pagiging
abala sa kanyang firm kaya wala na siyang panahong umuwi. Sa sariling condo na
lamang siya nagpapalipas ng gabi o sa mismong Law Firm dahil sa dami ng kasong
hinahawakan.
"Hmm." Kumunot ang kanyang noo dahil sa ungol na iyon na kung hindi siya
nakakamali ay nagmumula sa unang yakap yakap niya.
Nanlaki ang mga mata ng binata hindi pa man tuluyang nahahanap ang
pinanggagalingan ng ungol dahil sa pagtanday ng isang malambot na palad sa kanyang
dibdib.
"Shit!" He cursed, napagtanto niyang may ibang tao sa kama niya kaya mabilis
niyang binuksan ang ilaw.
Sa pagkakataong naging maliwanag ang paningin ay nagtagis ang kanyang mga panga
ng makita ang isang babaeng mahimbing na natutulog sa kanyang kama.
"Who the fuck are you?" Sigaw niya at wala siyang pakialam kung magising ang
ibang tao sa bahay na ito na malabong mangyari dahil sa laki ng kanilang mansyon.
Napasabunot siya sa buhok ng hindi manlang natinag ang babae, doon niya lang
nakitang napakahimbing ng tulog nito.
Gamit ang kanyang unan, ang kanyang kumot at ang kanyang kama. Nilamon siya ng
iritasyon dahil sa nasaksihan, ang pinakaayaw niya sa lahat ay may ibang taong
humihiga sa kama niya lalo na kapag babae at mas lalo kung hindi niya kilala.
Naikuyom niya ang kamao at malalaki ang hakbang na lumapit sa paanan nito bago
walang pakandungang hinila ang kumot na nakatakip sa katawan ng babae.
Natulos siya ng bumungad sa kanya ang hubad nitong katawan. Walang kahit na
anong takip ang buong parte nito lalo at tinanggal niya ang kumot. Kitang kita ng
dalawang mata niya ang pagsayad ng pagkababae nito sa unan niya na ginawa nitong
tandayan ng papuputing hita, nasa gitna iyon ng harapan nito.
Ilang ulit na napamura si Fourth, hindi niya mabilang kung ilang mura ang
lumabas sa kanyang bibig dahil sa nararamdamang pagkabuhay ng pagkalalaki at
biglang paglukob ng init sa kanyang katawan dahil sa tanawing nasa kanyang harapan.
Mahimbing pa rin ang tulog ng babae.
"Bro, are you there?"
Mabilis pa sa alas kwatrong muli niyang binalot ang kumot sa hubad na katawan
ng babae pagkarinig sa marahang katok at boses ni Fifth na nagmumula sa pinto ng
kanyang silid.
Kunot noong ibinalik niya ang kumot sa pagkakatakip sa katawan ng babae at
tumuwid ng tayo.
Napailing siya at mas lalong dumagdag iyon sa kanyang iritasyon dahil sa
paggamit nito ng kama niya ng walang permiso galing sa kanya. Siya namang pagpasok
ni Fifth.
"What are you doing here?" Malamig niyang tanong.
Nagtataka namang tumingin sa kanya ang kapatid. "Bakit ang init ng ulo mo?"
Napahilamos siya ng mukha. "Sino ang babaeng 'yan?" Tanong niya ulit.
Doon naman dumapo ang tingin ng kapatid sa babaeng nasa kanyang kama.
"Oh." Siguro'y nasagot na niya ang tanong nito dahil alam ng lahat na myembro
ng pamilya ang patakaran niya pagdating sa kanyang kwarto.
"Hot 'no?" Pang-aasar nito na mas lalong nagpabulusok ng kanyang inis.
Inambahan niya ito ng suntok.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 1

Fourth POV
EVER SINCE my life is boring. I don't want to talk because I'm lazy. I don't
want to smile. I don't want to think. I just want a peaceful life, a peaceful life
with her.
Just with her and I know I will be happy and contented.
Hindi ko na matandaan kung kailan ako huling ngumiti. Hindi ko na matandaan
kung kailan ako naging totoong masaya. Napakatagal na siguro kaya ngayon hindi na
ako sanay na gawin ang mga bagay na may kaugnayan sa totoong ligaya dahil alam kong
wala na akong rason.
I really miss her. I miss her cute smile, her laughter, her small yet pretty
face. I miss having her around, hugging me while kissing my cheecks. I miss her
baby scent, I miss her long her, her giggle, her pouty lips and adorable gesture.
I really miss everything about her. She's my first love and I know she's the
last.
Kapag nag-uusap usap ang mga kapatid ko hindi ako madalas sumali kapag usaping
pag-ibig ang pinag-uusapan nila. Not because I don't believe in love but because
it's always reminds me about her.
I know the feeling of being in love kaya minsan lihim akong naiinggit sa mga
kapatid kong may asawa't mga anak na. While me, still alone and unhappy.
"I still remember your pretty face, my love." Hawak ang paint brush ay
nakatitig ako sa blangkong canvas na nasa harap ko.
I'm stressed and the only thing I want to do right now is to see her face. At
ito lang ang tanging paraan, she's always my stress reliever sa kahit anong bagay
na napagdadaanan ko. Bukod sa pagiging abogado na matagal ko ng pinangarap ay ang
pagpipinta ang isa pang mahal na mahal kong gawin. Kasi kapag nagpipinta ako
pakiramdam ko nasa tabi ko siya, nakayakap sa likod ko at masayang tumatawa.
Nagpatuloy ako sa pagpinta habang nakatatak sa isip ko ang mukha niya. At doon
hindi ko namalayang nakangiti na pala ako. Lahat ng bigat sa kalooban ko ay nawala
at napalitan ng saya. Siya lang ang may kakayahang pangitiin ako at kontento na ako
doon.
 Palagi ko nalang inaalala ang una at huli naming pagkikita para makasurvive sa
araw araw kong buhay.
"Good morning everyone, good good morning. Good good morning, lalalala~" lahat
kami ay napatingin sa pintuan ng art room namin dahil sa matinis na boses na
kumakanta at kasabay n'on ang pagpasok ng isang batang babae.
Kulay purple at pink ang suot nitong dress habang ang mahahabang buhok ay
nakaponytail side by side. Ang sapatos niya ay color white at para siyang
prinsesang sumasayaw sayaw habang patingin tingin sa mga nagpipinta.
Malapad na malapad ang ngiti niya at pati ang mga mata ay kumikislap. Imbes na
mainis lahat kami ay napangiti pagkakita sa kanya, even our instructor hindi siya
sinaway kahit na napakaingay.
"Magandang umaga, magandang umaga." Patuloy siya sa pagkanta at mas lalo akong
napangiti ng marinig ang pagtatagalog niya na hindi tuwid ang pagsasalita.
Hindi ako masayahing tao pero pagkakita ko sa kanya ay bigla nalang gumaan ang
loob ko at nahawa ako sa maganda niyang ngiti. Ngumunguso pa siya habang parang
model na palakad lakad sa buong room namin.
Malapit na malapit siya sa kinauupuan ko at dahil sa pagdating niya ay hindi pa
ako nakakapagsimulang pagpinta ng art project namin. Pinulot ko ang paint brush
habang nakakatitig sa maganda niyang mukha. Kahit na malikot ang mga kilos niya ay
mabilis kong nakabisa ang bawat detalye ng mala anghel niyang mukha.
"Mabuti pa kayo you know how to draw." Ngumuso niya at humagikhik pagkakita sa
ipinipinta ng kaklase ko.
Ngayon ko lang siya nakita dito simula ng ipasok ako ni mommy sa art school.
Noong una ay ayaw ko dahil matanda na ako para sa bagay na ito pero ngayon mukhang
may rason na ako para ipagpatuloy ang pagpipinta.

Hindi ko nagawang alisin ang tingin ko sa kanya habang ang

mga kamay ko ay nagsisimula ng gumalaw. Kahit na hindi maganda ang boses niya ay
natutuwa pa rin akong pakinggan. Panay lang ang laro niya sa paligid at pag-iingay
samantalang ako ay nakabantay lang sa kanya.
Sumayaw siya at muntik ng matumba sa ginagawa niyang pag-ikot ngunit mabuti
nalang ay nakahawak siya sa lamesa. Lumingon lingon siya sa paligid na parang
tinitingnan kung may nakakita sa nangyari at ng makita niyang wala ay humagikhik
siya. Hindi niya siguro napansin na nakatingin ako kaya natawa ako sa reaction
niya. So cute.
"And so pretty." Bulong ko habang patuloy sa pagpinta sa pinakamagandang
magiging subject ko sa ipapasa kong project.
Natigilan ako ng mapatingin siya sa'kin at ngumiti. Napangiti rin ako sa kanya
habang hindi ko maipaliwanag ang sobrang kabang nararamdaman ko lalo ng humakbang
siya papalapit sa gawi ko.
Dahil sa hiya ay ibinalik ko ang tingin sa canvas ko at lihim na nagdiwang ng
makitang malapit ko ng matapos ang mukha niya, ni hindi ko namamalayan ang oras.
"Oh my is that me?" Nagulat ako sa biglaan niyang pagsulpot sa likod ko. Agad
ko siyang nilingon at nakita ko siyang tuwang tuwa habang nakaturo sa ipinipinta
ko.
"Ahm. Y-Yeah." Mas lalo akong kinabangan ng sa'kin naman siya tumingin.
Nagkasalubong ang mga mata namin at doon ko nakitang kulay brown iyon.
Mas lalong dumoble ang kaba ko ng bigla niya akong yakapin sa likod at
tumatawang itinuro ang paiting ko.
"I'm pretty right? Your painting is awesome because I am the subject." She
giggle at napapatakip pa sa maliit niyang bibig.
Nakatulala lang ako sa kanya habang nakayakap ang maliliit niyang braso sa leeg
ko mula sa likod. Nahagip ng ilong ko ang parang baby niyang amoy kaya napangiti
ako lalo.
"Yes, you are pretty and cute." Sagot ko.
Sumimangot siya. "No, I'm just pretty because cute is for puppies only."
Natawa ako dahil kahit na ngayon lang kami nagkita ay parang matagal na kaming
magkakilala kung mag-usap.
"Fine, you're just pretty." Hindi ko napigilang kurutin ang pisngi niya.
"I know right." Again, humagikhik na naman siya at napakaganda n'on sa pandinig
ko. "Can I have that?" Sabay turo sa painting.
"It's not finish yet."
"But still I want it." Ungot niya.
Alam kong hindi ko siya matitiis, I don't know basta pakiramdam ko gusto kong
ibigay lahat ng gusto niya. "Okay, how about I will give it to you later? Is that
okay?"
Nagningning na naman ang mga mata niya. So innocent. "Sure sure." Pero ang tuwa
niya ay napalitan ng lungkot ng matigilan siya. "Pero uuwi na kami mamaya."
Hinawakan ko ang pisngi niya at pinilit kong i-form ng ngiti ang nga labi
niyang maliit. "Don't be sad, sisiguraduhin kong maibibigay ko 'to sa'yo before
kayo umuwi."
"Really? Then, I will tell mommy that we will wait you at the parking lot,
okay?"
"Okay."
Nagulat ako ng bigla siyang humalik sa pisngi ko at matamis na ngumiti. "Nice
meeting you, by the way you're so handsome." Kumaway siya sa'kin bago lumapit sa
instructor namin habang ako nakasunod lang ang tingin sa kanya.
"Bye Tita, thank you for letting me play here at your art room." Yumakap siya
dito bago tumingin ulit sa'kin at kumaway, I waved back.
"I really miss you love." Nakangiting bulong ko habang hinahaplos ang painting
na natapos ko. Nandoon ang masaya niyang mukha na kahit kailan at hindi ko
makakalimutan.

Sampung taon na ang lumipas pero ganito pa rin ako. Sampung

taon na simula ng mangyari iyon pero hindi ko pa rin siya magawang kalimutan. Akala
ko noon na kapag hindi mo nakikita ang isang tao ay madaling maaalis ang
nararamdaman mo pero sa kaso ko, sa bawat paglipas ng araw ay mas lalo ko siyang
minamahal. It is even possible to love someone who doesn't exist anymore? Well, for
me it's possible kasi iyon ang nangyayari sa'kin ngayon.
My first love is a ten years old kid. Yeah, that was a love at first sight.
Corny pero iyon ang totoo, the abnormal heartbeat upon rembering her face is still
here at my heart. Nagwawala pa rin ito kapag naaalala ko siya.
Matagal ko na siyang mahal kahit na wala na siya.
"I love you." Bulong ko bago humalik sa painting. "Ano na kayang hitsura mo
ngayon kung binigyan ka ng pagkakataon na mas mabuhay ng matagal?" Hindi ko
mapigilang itanong. Iyon ang tanong na pauli ulit na isinisigaw ng isip ko pero
kahit kailan ay hindi ko malalaman ang sagot.
"This painting is for you my love." Nakangiti pa rin ako pero ang luha ko ay
walang tigil sa pagtulo. "Happy 10th anniversarry." Pagkatapos kong pakatitigan ang
maganda niyang mukha ay isinabit ko iyon sa sa harap ng office table ko na
matatagpuan mismo sa private room ko.
Mas lalong lumawak ang ngiti ko ng ipalibot ko ang pagmamasid sa buong lugar.
Full of paintings na iisa lang ang subject, siya lang. Hindi ko na mabilag kong
ilan na ang napinta ko na may iisang mukha pero alam kong hindi pa rin iyon sapat.
Ito ang comfort zone ko at tila may sarili akong mundo kapag nandito ako sa
parte ng lugar na ito.
Hindi ko na nagawang makatulog simula ng dumating ako dito sa mansyon kagabi
dahil may gumamit ng kama ko. Nagsimula na naman ang iritasyon ko ng maalalang may
nakialam sa gamit ko.
Pagkatapos na punasan ang mga luha ko at lumabas na ako ng silid at sinigurado
iyong nakakandado bago ko ayusin ang mga damit na palaging nakatakip doon.
Isinirado ko ang walk in closet at lumabas na doon.
"I will miss." Nakangiti akong sumulyap doon bago tuluyang lumabas at bumungad
sa'kin ang bathroom.
 Lumapit ako sa sink at naghilamos. Nahihilo ako pero wala akong ganang
magpahinga, isa pa ay nay gagawin pa ako.
Pinakatitigan ko ang mukha ko sa salamin at mapait na napangiti. You can't have
it all Fourth. Naniniwala ako na hindi lahat ng bagay ay maaaring mapasaatin at isa
ako sa halimbawa doon.
Akala ng lahat ay nasa akin na ang lahat. The wealth, complete family, looks,
profession, talents at achievements pero hindi nila alam na hindi ko kailan iyon,
na kulang ako at hindi ko alam kung mabubuo pa. I'm a broken man.
Sabi nila na kapag ang isang tao ay palaging nakangiti sila talaga ang tunay na
malungkot samantalang sa kaso ko ay naniniwala akong kung sino ang mga tahimik ay
lihim iyong nadudurog at nasasaktan.
Lumabas na ako at napatingin sa kama ko ng makitang mahimbing pa rin na
natutulog doon ang babaeng ang sabi ni Fifth ay bisita ni mommy. Napatiim bagang
ako at hindi na ito pinagtuunan pa ng pansin, nagtuloy tuloy ako sa pagbaba at
naabutan ko ang buong pamilya ko nagkakasiyahan sa sala.
"Son." Nakangiting lumapit sa'kin si mommy at humalik ako sa pisngi niya.
"Morning mom." Bati ko.
"Bro." Lumapit din sa'kin ang mga kapatid ko at tinapik ako sa balikat na
ginantihan ko ng tango.
"By the way son sorry kung sa kwarto mo muna tumuloy si Demone dahil marumi pa
ang guests room, is it okay with you?" Tanong ni mommy, kahit gusto kong magreklamo
at ilabas ang iritasyon ko ay pinili ko nalang na tumango.
Ayokong sumama ang loob ni mommy lalo kung ako ang magiging dahilan.
"Siya ang magiging katulong ng kuya mo at ni Princess but she's a family, anak
siya ng kaibigan ko." Paliwanag niya pa dahil alam niyang ayaw na ayaw ko na may
nakikialam sa mga gamit ko.
Tumango ako at naupo sa couch na katabi ng pamangkin kong si Maine. Seryoso
itong nagbabasa ng libro na siguradong bagong bili ng amo niya.
"Long time no see 'bro." Si Kuya Second na kalalabas lang galing kusina.
"Busy." Mariin akong pumikit at sumandal sa balikat ng pamangkin ko. Sa lahat
ng tao dito siya ang mas palagay akong kasama dahil pareho kaming gustong gusto ang
katahimikan.
"Ten years already." Dinig kong sabi niya pero hindi ako nagmulat.
"Yeah." Ako.
Panay ang usapan nila pero ako ay tahimik lang na nakikinig, madalas ay ganito
ako at minsan lang na sumali sa usapan ng iba. Mas gusto ko ng tahimik dahil
palaging siya ang naaalala ko.
"Mom hindi po ako pwede ngayon pupunta ako sa Inspiration." Sabi ni Fifth na
siyang nakaagaw sa atensyon ko, pinipilit siya ni mommy na sumama sa mga katulong
na maggrocery.
"Saan ka pupunta?" Singit ko.
Nagtataka naman siyang bumaling sa'kin. "Sa Inspiration, isa iyong art school.
If I'm not mistaken doon ka pumasok noon di ba?" Hindi ako nakakibo.
Tumayo ako at muling naglakad patungo sa kwarto ko.
"Ma'am, sir handa na po ang agahan." Dinig kong tugon ng katulong pero nagtuloy
tuloy lang ako.
I need to rest dahil mas lalong lumala ang sakit ng ulo ko ng marinig ang
school na iyon. I just really miss her that's why.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 2

Demone POV
MALAWAK na malawak ang ngiti ko nang magising ako na hindi ang kwarto ko ang
nakita ko. Yehey! Wala ako sa bahay namin.
Kinusot kusot ko ang mga mata ko habang humihikab. Tumalon talon ako sa ibabaw
ng kama at napapalakpak sa tuwa. Sa wakas pwede na akong lumabas kahit saan ako
magpunta.
"Hindi na ako nakakulong, eeh!" Panay ang sigaw ko dahil ang lambot lambot ng
kama. Mas malambot ang kama ko sa bahay namin pero masaya ako kasi hindi iyon ang
gamit ko.
Ginulo ko ang buhok ko at kumuha ng suklay habang naghehead bang na parang rock
star. Nakangiti akong pumikit at kumanta.
"I found a love for me
Darling just dive right in
And follow my lead
Well I found a girl beautiful and sweet
I never knew you were the someone waiting for me
'Cause we were just kids when we fell in LOVEEEEEEE~"
Sigaw ko sa huling linya. Bumirit ako ng bumirit.
"What the hell do you think your doing?"
Napangiwi ako dahil sa galit na boses na narinig ko. Napatingin ako sa pinto ng
kwarto at doon nakita ko ang isang lalaking gwapo. No, hindi siya gwapo dahil
napakagwapo niya.
Napatili ako at tumakbo papalapit sa kanya dahil kamukha siya ng Castillion
brothers na nakilala ko kagabi ng dumating kami dito.
"Bonjour frére." Tuwang tuwang bati ko pero siya ay matalim lang ang tingin
sa'kin.
"Tsk. Nasa Pilipinas ka." Agad nitong sinarado ang pinto kaya napanguso ako.
"I know po, I'm here in the Philippines. Did you know that it's more fun here?"
"And did you also know that this is my room? So get out." Seryoso niyang sabi.
Nawala ang ngiti ko sa labi at agad akong nakaramdam ng lungkot dahil sa sinabi
niya. Kung sa kanya ang kwarto ko na ito it means na siya si Kuya Fourth? Sabi kasi
ni Tita kagabi ng dumating kami ay siya daw ang may-ari ng room at dito muna ako
dahil hindi naman daw ito uuwi.
But how come he is here?
"Pero sabi po ni Tita na dito po muna ang room ko because the guest's room daw
po ay hindi pa nalilinis and binati ko po kayo ng good morning kanina pero hindi pa
kayo sumagot."
Ang tingin niya sa'kin ay mas lalong sumama kaya nakagat ko ang mga labi ko.
Hindi siya nagsasalita pero mukha siyang kakain ng tao kaya medyo napaurong ako sa
kanya.
Naglakad siya papunta sa kama niya habang hindi ako pinapansin kaya mas lalo
akong nalungkot. Kagabi noong sinalubong kami ng mga kapatid niya masayang masaya
sila, they even hug me kaya akala ko gan'on rin siya kapag nakita ako pero parang
ayaw niya sa'kin.
"Kuya, I'm Demone po pala." Ngumiti ulit ako dahil naalala kong hindi niya pa
pala ako kilala. How rude of me.
"I don't care, just get out." Humiga siya na hindi pa rin kumikibo.
Bakit parang galit siya? It is because ginamit ko ang kama niya ng walang
paalam? Or maybe dahil naligo ako sa bathroom niya at ginamit ko ang shampoo niya?
I don't really know.
Naglakad ako papunta sa couch at hindi lumabas sa kwarto dahil wala akong
damit. Isang dress lang ang dala ko na siyang suot ko kahapon pagpunta namin dito
kaya hanggang ngayon ay nakahubad pa rin ako. Marumi na kasi ang dress ko na 'yon
at bilin sa'kin ni daddy na dapat hindi daw ako mag-uulit ng damit dahil masama daw
sa skin ko.
Napatingin tingin ako sa loob ng kwarto para maghanap ng magagawa pero
napanguso lang ako ng makitang walang halos gamit dito. Isang malaking kama, mga
unan at couch lang, well center table din at isang bookshelve na puno ng mga libro.
Kulay gray with mix of dirty white ang kulay ng room niya hindi kagaya sa room ko
na masasabing pambaae sa unang tingin palang.
 Ang boring. Hindi tulad ng room ko sa bahay namin na
maraming barbies and disney dolls. May mga instrument din para magplay ako kapag
wala akong magawa.
Naiinip ako dahil napakatahimik ng lugar kaya tumayo ako at lumapit kay Kuya
Fourth na nakadapa pa rin sa kama at nakapikit ang mga mata. He's sleeping.
Napangiti ako at lumapit sa kanya dahil ang linis linis ng mukha niya tapos ang
gandang tingnan.
"Quit staring." Napatayo ako ng tuwid dahil bigla siyang nagsalita pero
nakapikit pa rin.
"Ahm. Kuya can I borrow your clothes?" Nahihiya kong tanong at napangiti ako ng
dumilat siya pero masama pa rin ang tingin sa'kin tapos ang mga kilay ay salubong.
"No."
"But--"
"No."
Magsasalita pa sana ako ng sabay kaming makarinig ng katok tapos may nagsalita.
"Son? Nandyan pa ba si Demone, let's eat breakfast and please wake her up."
Boses ni Tita.
"Sure mom." He answered.
"Okay, hurry up." Nang mawala na ito sa pandinig namin ay bumangon si Kuya
Fourth at pinasadahan ako ng tingin mula ulo hanggang paa.
"Fix yourself." Aniya at itinuro ang isang pinto na nasa tabi ng bookshelve.
"That's the bathroom and my closet, wear some cloth." Istriktong utos niya bago
walang lingon na lumabas ng kwarto.
"Aye, aye." Sumaludo ako at mabilis na tumakbo sa itinuro niyang pinto.
Napahagikhik ako ng bumungad sa'kin ang napakalinis na banyo, may bath tub at sa
dulo ay ang transparent glass na mayroong shower.
Tumakbo ako sa isa pang pinto doon at napangiti ako ng makitang may mga damit
doon. Maayos na nakatupi ang mga ito at nakahanger naman ang mga formal suits niya.
Nakahelira rin ang mga kumikinang na mga sapatos at relo.
Malaki ang closet niya, kasing lawak siguro ng mismong kwarto kapag isinama
pati ang bathroom. Mayaman sila kaya hindi na ako nagtaka. Malaki rin naman ang
closet ko sa bahay namin dahil lahat ng gusto ko ay ibinibigay ni Daddy pero mas
magandang tingnan ang kanya.
Naghalungkat ako ng pwede kong isuot at nang akmang hihilahin ko na ang isang
boxer ay may narinig akong tumunog mula sa loob nito. Nagtataka kong hinanap iyon,
tinanggal ko ang mga nakaharang na damit at doon ko nakitang may kandado doon.
"Ano kaya 'to?" Lumingon lingon ako sa paligid para maghanap ng pwedeng
pambukas pero wala akong nakita. Inalalog alog ko 'yon pero ayaw matanggal.
"Bakit may ganitong pinto dito?"
Natigilan ako ng marinig ko ang malalakas na katok.
"Matagal ka pa ba dyan? Don't you dare touch anything in my closet, just my
clothes." May pagbabanta sa boses nito kaya agad kong ibinalik ang mga damit at
hindi nalang pinansin kung para saan ang lock na iyon. "Hurry up woman."
"Opo, matatapos na po." Sagot ko.
MALAPAD ang pagkakangiti ko ng bumaba ako. Nagtatakbo ako pababa dahil
napakaganda ng bahay nila. Napakalaki at napakalinis. It is a masion, anyway.
"Bonjour." Bati ko sa maid na nakasalubong ko. Napahagikhik ako ng mapakamot siya
sa ulo na parang hindi niya ako maintindihan. "Good morning po."
Doon siya ngumiti. "Magandang umaga rin, iha."
May isa pa akong nakasalubong, nagpupunas siya ng mga vases na madadaanan sa
hallway. "Hello, good morning."
"Good muring din ma'am, may kailangan po ba kayo?" Nakangiting bati niya.
"Wow, may accent ka? Are you british or something?"

Umiling siya. "Hindi po mam, wala po akong accint galing po

akong probinsya, hindi po ako bretesh."
"Saang probinsya?"
 "Naku ma'am, malayo po dinhi."
"Ows, sige. Can I help you?" Lumapit pa ako sa kanya at nagpacute para payagan
niya ako.
"Hindi po pwede ma'am, magagalit po sila ser, at senyora."
Napanguso ako. "Pero gusto ko pong matuto."
"Ay naku ma'am, sa ganda nimo hindi ho bagay sa inyo na madapuan ng girms."
"Ayos lang naman pwede naman akong maligo ulit." Napatingin siya sa suot ko at
nanlaki ang mga mata niya. Napalunok pa siya ng ilang ulit. "Why?"
"Ay wala po, naninibago lang po ako na may ibang  nagsuot ng damit ni ser
Pourth. Ayaw na ayaw po kasi n'on na may gumagalaw ng gamit niya."
Napasimangot ako at napatingin rin sa suot ko. Damit iyon ni Kuya Fourth na
umabot hanggang tuhod ko, hindi na nga kita ang boxer na nasa loob dahil sa haba.
"Ahm, ma'am pinapapunta na po kayo sa hapag dahil oras na po ng agahan." Sabi
ng isa pang maid na lumapit sa'min. Ngumiti ako at nagpaalam sa kanila bago ako
muling tumakbo papunta sa dinning. Alam ko kung saan iyon dahil nakasabay ko na ang
pamilya nila kagabi ng dumating kami.
"Good morning everyone." Sigaw ko, nakadipa ako at malawak na malawak ang ngiti
ko.
"Good morning too iha." Bati ni Tita.
Lumapit ako sa kanya at humalik sa pisngi niya. Humarap ako sa lahat, nakaayos
na silang lahat at nakatingin sa'kin.
Lahat sila ay binati ko at hinalikan sa pisngi. "Ate Mimi." Tuwang tuwa akong
lumapit sa kanya at humalik sa pisngi niya.
"Umupo ka na iha." Nakangiti silang lahat sa'kin maliban kay Kuya Fourth,
seryoso lang siya at nakatingin sa pagkain na nasa harap niya.
Dahil siya nalang ang di ko nababati ay mabilis akong humakbang papalapit sa
kanya at humalik sa pisngi niya. "Good morning ulit Kuya."
"What the fuck!" Pabulong niyang sabi na narinig ko. Sinamaan niya ako ng
tingin kaya napaatras ako at napayuko.
"Don't mind him iha, ganyan talaga siya." Agaw pansin ni Tita at hinaplos ang
buhok ko. "Sit, so that we can start our breakfast."
Sumunod naman ako sa kanya. Naupo ako sa tabi ni Kuya Fifth na siyang tanging
bakante nalang, isang space bago si Kuya Fourth.
"How's your sleep Demone, iha?" Tanong ni Tita ng nagsisimula na kaming kumain.
Kumagat ako sa hotdog na nasa tinidor ko. Hmm. This is really my favorite.
"It's good Tita, the bed is so comforting and warm." Tumingin ako kay Kuya Fourth
na walang pakialam sa paligid. Patuloy lang siya sa pagkain na parang nag-iisa lang
kahit na marami kami. "Ahm, by the way thank you po pala Kuya Fourth for letting me
wear your shirt and boxer."
"As if I have a choice." Nagkibit balikat siya na hindi manlang nag-angat ng
tingin. I pouted.
"Pasensya ka na sa kanya, ayaw na ayaw niya lang talaga na may ibang gumagamit
sa mga gamit niya." Bumaling sa'kin si Kuya Fifth at kinurot ang ilong ko.
Napahagikhik ako. Sa kanila kasing magkakapatid si Kuya Fifth agad ang lumapit
sa'kin kahapon para kausapin ako kaya siya agad ang naging close ko.
"Are you sure iha na gusto mong maging maid?" Bakas ang pag-aalala sa mukha ni
Tita kaya mas ngumiti ako para sabihing wag siyang mag-alala.
"Yes po Tita, that is my dream po."
Sabay sabay na nanlaki ang mga mata nila at halos maibuga nila ang mga pagkaing
nasa bibig nila.
"Your dream? I thought your dream is to be a lawyer?"
Tumango ako. "Yes I want to be a lawyer but being a maid is my number one
dream?"
"How come?" Ngumiti siya. "Don't get me wrong my dear, being maid is a decent
job and it is one to be proud of but how come?"
I get her. Naiintindihan ko ang ibig niyang sabihin. Bakit nga ba naman sa dami
ng pwedeng maging pangarap ay ang pagiging maid pa ang gustong gusto ko? Pwede
namang pangarapin ko ang ibang profession na ikakikilala ng pangalan ko.
"Gusto ko po kasing maintindihan yung mga taong hindi ko pa nakakasama.
Nakikita ko po kasi ang mga maid namin sa bahay at alam kong hindi madali ang
trabaho, so I want to understand them. Kung gaano sila naghihirap, hosnestly po
kasi ay hindi ko pa naranasan ang maging mahirap o mahirapan sa buhay. I can get
anything I want because my dad always grant my wishes.
"I want to be a successful lawyer too, maybe someday po pero gusto ko po munang
magsimula sa mababa para kapag nagtagumpay ako sa mga pangarap ko ay magiging worth
it." Nakita ko ang pangingislap ng mga mata ni Tita at pagtango nila.
"That will take a long time." Sabat ni Kuya Fourth na ngayon ay nakabaling na
sa mga taong nasa hapag.
Tumango ako. "Yes but I'm still young pa naman po so I can do it."
Nagtaka ako dahil nagtawanan ang magkakapatid. Halos hindi na sila makahinga
dahil sa pagtawa nila ng malakas. Ang medyo tahimik na pagsasalo namin ay naging
maingay.
"Patanda ka na kasi." Kantyaw nila at binato ng tissue si Kuya Fourth.
"He's not old, ang gwapo gwapo niya nga e." Sabi ko kaya natigil sila. Kumunot
ang noo niya na nakatingin sa'kin, ngumiti ako. "He's cool."
"Naks, wag lalaki ang ulo 'bro ako pa rin ang pinakagwapo sa'ting lahat."
Singit ni Kuya Fifth at kumindat sa'kin.
He's handsome too pero iba pa rin ang pagiging gwapo ni Kuya Fourth, 'yong
tipong habang tumatagal ay mas pagwapo siya ng pagwapo. He has this deep black pair
of eyes, pointed nose, thick and black brows, long eyelashes, thin red lips and a
clean cut hair. He's the combination of hot and cold.
Masarap siyang titigan dahil may kakaiba siyang epekto na kahit sando at pajama
lang ang suot niya ay bakas na bakas pa rin ang authority and power sa tindig niya.
His body built is well defined, the muscle and his abs na bakat sa manipis na tela
sa katawan niya. A body to die for.
"He's a lawyer, iha." Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Tita at bumalik ang
tingin ko kay Kuya Fourth na ngayon ay tumayo na dahil tapos na siya sa agahan
niya.
"I'm going mom." Humalik siya sa mommy niya at nakipag-apir sa daddy at mga
kapatid niya. He even kiss Ate Mimi in her forehead at walang lingon na umalis.
"Fourth is a busy person kaya minsan lang siya dito, kapag pinipilit ko siya at
kapag alam niyang magtatampo na ako. Pwede kang magpaturo sa kanya if you are
decide to take law." Sabi ni Tita habang nakasunod ang tingin sa anak niya.
Natigilan ako ng maramdaman ang malakas na tibok ng puso ko habang nakatingin
sa malapad niyang likod. Kinakabahan ba ako?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 3

Mag-ingay po kayo. Mas maraming comment mas maraming

update.
-kuyajen
Demone POV

"LET'S go! Come here na Demone, malamig ang tubig." Aya sa'kin ni Ate Mimi at
nagtatakbo papalapit sa asawa niyang agad na umalalay sa kanya.
Ngumiti ako pero hindi sumagot dahil nakatingin lang ako sa kanila. Ang saya
saya kasi nila tapos parang walang mga problema, may pool party na ginaganap ngayon
dito sa mansyon nila dahil bukas ay pupunta na kami bukas sa bahay ng mag-asawa at
magsisimula na ako sa trabaho.
"Bakiy ayaw mong sumali sa'min, nahihiya ka ba?" Ngumiti ako at bumaling kay
Kuya Second na nasa harap ko na pala.
"Hindi naman po gustong gusto ko lang na pagmasdan ang bonding niyo kasi
nakakatuwa, ngayon lang kasi ako nakaranas ng ganito kaya hindi pa rin ako
makapaniwala." Paliwanag ko.
 Ginulo niya ang buhok ko. "Don't be shy, kay? You are a family now so feel at
home."
"Thank you po Kuya."
"No prob, lahat kaming magkakapatid ay mga lalaki kaya palagi kaming natutuwa
kapag may nadadagdag na babae sa pamilya." Natatawa pa siya habang nakatingin kay
Ate Anton na kanina ko lang nakikilalang asawa niya, galing daw ito sa misyon.
"Bakit po nasa malayo si Kuya Fourth?" Hindi ko napigilang itanong dahil ang
totoo kanina ko pa rin napapansin na nasa sulok lang si Kuya Fourth, sa dulo ng
pool habang may hawak na bote ng beer. Nakatingin lang siya sa malinis na tubig at
parang tulala.
"Don't mind him gan'on lang talaga siya mas gusto niyang mag-isa kaysa makipag-
usap lalo kapag wala siya sa mood. He's always quite at kapag ganyan siya wag mo
nalang lapitan dahil susungitan ka niya, magsasalita at makikijoin naman 'yan
pagtrip niya."
"King." Napatingin kami kay Ate Anton na kumaway at mukhang tinatawag si Kuya
Second kaya nagpaalam na ito at masayang lumapit sa asawa.
Lumapit na ako sa kanilang na nagkakainan na at nakisalo na rin pero hindi ko
pa rin talaga maiwasan na mapatingin kay Kuya Fourth na hanggang ngayon ay tahimik
lang. Walang lumalapit sa kanya at parang sanay ang lahat na gan'on siy katahimik.
"Wala ka bang boyfriend Demone?" Tanong ni Kuya Fifth habang magkakaharap
kaming kumakain ng snack.
"Hoy off limits si Demone sa kalokohan mo." Saway ni Kuya Second.
"Nagtatanong lang." Angal niya na napapakamot pa sa ulo.
Napahagikhik ako. "Wala naman po ako n'on hindi po pwede e."
"Bakit hindi pwede?" Kunot ang mga noo nila na nakatingin sa'kin at halatang
naghihintay aa sagot ko.
"Wala naman akong pwedeng maging boyfriend, hindi ko nga alam kong ano 'yon."
Napatango tango tango sila at hindi na ulit nagtanong pa. Napatigil ako ng
makitang wala na si Kuya Fourth sa kinauupuan niya at naglalakad na ito papasok sa
loob ng bahay.
Tumayo ako at nagpaalam na gagamit ng CR pero ang totoo ay gusto ko siyang
sundan. Ewan ko pero parang may humihila sa'kin na sundan siya at alamin ang
dahilan kung bakit napakalungkot ng mga mata niya.
Ngumingiti naman siya kanina n'ong kaharap ang pamilya niya pero mayroon sa
mata niya na hindi ako makumbinsing masaya talaga siya. Nakangiti nga ang labi niya
pero walang emosyon ang mga mata at madalas ay parang patay.
Papaakyat na siya sa second floor ng makapasok ako. Hindi ako nagpahalata sa
pagsunod sa kanya hanggang sa makapasok siya sa kwarto. Tahimik na ang buong bahay
dahil maagang natutulog ang mga maids nila dito. Sobrang bait kasi ng pamilya at
kahit ang mga katulong ay parang kadugo ang turing nila na isa sa mga hinahangaan
ko.

"Kung ako sa'yo mas pipiliin ko nalang na wag ng makialam

sa buhay ng iba." Halos mapatili ako dahil may biglang nagsalita sa likod ko ng
akma kong bubuksan ang kwarto ni Kuya Fourth.
Napahawak ako sa dibdib kong nagtataas baba dahil sa kaba at lumingon. Nakita
ko ang seryosong mukha ni Maine na nakasandal sa pinto na katapat ng kwarto. Ito
ang anak nina Ate Mimi. Hindi siya nakatingin sa'kin kundi sa hawak niyang libro.
"Ha?" Natanong ko.
Nagkibit balikat siya na hindi manlang ako tinapunan ng tingin bago nagsimulang
humakbang pababa. "The more na mapapalapit ka sa isang tao the more chances of
getting hurt."
"Hindi kita maintindihan." Habol ko sa kanya pero hindi na niya ako pinansin.
Napatago ako sa likod ng vase na malapit sa hagdan ng makitang bumukas muli ang
pinto at muling lumabas si Kuya Fourth na may dalang unan at kumot.
Akala ko ay bababa ulit siya pero nagtaka ako ng maglakad siya hanggang sa dulo
ng mga nakahelirang kwarto at sumakay sa elevator na ngayon ko lang nalaman na
meron pala dito.
Nang makasakay na siya doon at sumara iyon ay mabilis akong tumakbo at tinignan
kong papunta saan, hanggang tatlong palapag ang mansyon at ayon sa nakalagay ay
rooftop na ang sunod at doon na siya papunta.
Anong gagawin niya d'on?
Hindi ko nalang sana siya papansinin dahil naalala ko ang sinabi ni Maine pero
hindi ko matanggihan ang curiosity na lumulukob sa'kin.
Napahugot ako ng malalim na hininga at pinindot iyon ng masigurong nakarating
na siya sa rooftop. Kabadong kabado ako habang nasa loob ng elevator, wala naman
dapat akong pakialam pero hindi ko kasi mapigilan.
"Miss na miss na kita." Natigilan ako sa paghakbang ng makarating ako sa
destinasyon.
Rinig na rinig ko ang malungkot at basag niyang boses mula sa kinatatayuan ko.
Nakahiga siya sa gitna ng lugar gamit ang isinapin niyang kumot at unan kung saan
nandoon nakataas ang mga braso niya. Ang isang braso ay nakatakip sa mata niya at
kahit hindi ko nakikita ay madaling malaman na umiiyak siya dahil sa boses niya.
"Happy anniversary." Hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko.
May girlfriend na ba siya? Bakit kinakausap niya ang sarili niya?
Natigilan ako ng tanggalin niya ang braso na tumatakip sa mga mata niya at
tulala na naman na nakatingin sa kalangitan. Maraming bituin at napakaaliwalas ng
gabi kaya kahit ako ay naengganyong pagmasdan iyon.
"Alam mo bang malungkot na naman ako kasi wala ka. Marami na rin akong napinta
para sa'yo at kahit gusto kong ipakita sa'yo ay mukhang matatagalan pa. I'm really
excited to meet you again." Rinig na rinig sa boses niya ang sobrang kalungkutan.
Itinaas niya ang isang kamay niya sa ere na parang inaabot ang stars at may
sumilay na ngiti sa mga labi niya. Kahit medyo may kadiliman ay nakikita ko ang
expression ng gwapo niyang mukha dahil sa liwanag ng buwan.
"You're my brightest, love." Pagkausap niya dito.
Love? Maybe I'm right he has a girlfriend.
Tatalikod na sana ako ng mapangiwi ako dahil sa pagkauntog ko sa pinto na
nakalimutan kong nasa likod ko pala. Dahil sa pagkadala ko sa kalungkutan niya ay
nakalimutan ko na naisara ko nga pala ang pinto papunta dito. Lumikha iyon ng ingay
kaya mariin akong napapikit at hindi na nagtaka ng marinig ko ang galit niyang
boses.
"What are you doing here?"
Mariin akong napakagat labi dahil sa panginginig ng mga kamay ko. Natatakot ako
dahil alam kung mali ang ginawa kong pagsunod sa kanya.

"What the fuck are you doing here?" Pag-uulit niya na gamit
ang mas madiin na boses.
Dahan dahan akong humarap ulit sa gawi niya at sinalubong ako ng galit niyang
mga mata. Napangiwi ako.
"N-Nothing, gusto ko lang sanang magpahangin dito pero naabutan kita. S-Sorry."
I lied. Mas lalong sumama ang tingin niya sa'kin.
"Really?" Pang-uuyam niya at napalunok ako ng lumapit siya sa'kin.
Hindi ko napaghandaan ang sunod niyang ginawa kaya gan'on nalang ang panlalaki
ng mga mata ko ng sakalin niya ako at marahas na isinandal sa pinto.
"Do you think maniniwala ako? Alam ko kapag nagsasabi ng totoo ang isang tao o
nagsisinungaling." Mas lalong dumiin ang pagkakasakal niya sa'kin kaya halos
kapusin ako ng hininga. "Anong kailangan mo? Bakit kailangan mo akong sundan?"
Wala akong magawa dahil kahit gusto kong kumawala ay napakalakas niya.
"Don't you dare mess with me woman. Kapag naulit 'to sisiguraduhin kong
tutuluyan na kita." Itinulak niya ako at napasubsob ako sa sahig. Napapaubo ako
dahil sa paghahabol ng hininga at hindi na nakapagsalita ng galit siyang umalis.
Ito ang napapala mo sa pagiging curious.
Ilang minuto ang inabot bago ako kumalma pero ang kirot sa leeg ko ay hindi
nawala. Siguradong mamumula na ito mayamaya lang. Kahit na nagawa niya sa'kin 'yon
ay hindi ko magawang magalit sa kanya o matakot ng tuluyan dahil mas nangingibabaw
sa'kin ang awa dahil alam kong malungkot siya.
"This is what you get, Demone." Bulong ko sa sarili.
Natatawa nalang akong naglakad papalapit sa hinigaan niya at pinulot ang mga
gamit na naiwan niya. Dahil siguro sa sobrang galit sa'kin ay nakalimutan na niya
ito. Hindi ko naman siya masisisi dahil talaga namang mali ang ginawa kong pagsunod
at pakikinig sa mga bagay na personal tungkol sa kanya.
NAPANGIWI ako ng makabangon dahil sa pagkirot ng likod ko. Kagigising ko lang
pero hindi na ako nagtaka dahil sa sahig ako humiga. Hindi pumayag si Kuya Fourth
na gamitin ko ulit ang kama niya kaya hindi na ako nagpumilit dahil alam kong galit
siya.
Inayos ko ang suot kong t'shirt niya at underwear na ibinigay sa'kin kagabe ni
Ate Mimi na hindi niya pa raw nagagamit.
Wala na si Kuya Fourth sa higaan niya kaya tumuloy na ako sa banyo para
maghilamos. Nagtoothbrush na rin ako dahil nakakahiya sa mga tao dito sa bahay kung
maaamoy nilang mabaho ang hininga ko.
Muling kumirot ang leeg ko at hindi ako nagkamali na pulang pula pa rin ito
hanggang ngayon, malinaw na malinaw iyon sa reflection ng salamin. Sensetive kasi
ang balat ko at kahit konting bagay lang ay may pagkakataon na namumila ito o
nagpapasa.
"Hays, ayos lang naman ako." Nakangiti akong kinausap ang sarili ko.
Napakunot ang noo ko ng mahagip ng tingin ko na bukas ang walk in closet niya.
Lumapit ako doon para sana isara ng mapansin kong nakaawang rin ang pinto na nakita
kong nakalock kahapon.
"Good morning, love."
Automatic na natigil ang paghakbang ko ng marinig ko ang boses niya na
nanggagaling sa loob ng siwang na 'yon. Nagtatalo ang isip at kalooban ko kung
sisilipin ko ba o hindi pero nang maalala ko ang nangyari kagabi ay mas pinili ko
nalang na umatras at patayin nalang ang kuryusidad ko tungkol sa kanya.
Baka sa susunod hindi lang sakal ang matanggap ko kapag nagpatuloy ako sa
pakikinig. Hmp, bahala siyang mabaliw kakausap sa love niyang invisible naman.
Bumaba na ako at hindi na ulit lumingon sa kwarto niya dahil baka may mag-udyok
na naman sa'kin na sumagap ng chismis.
"Good morning Demone."
"Ay, chismis." Napatili ako dahil sa sobrang gulat at nilukob ako ng takot
dahil muntik na ako mahulog sa hagdan. Mabilis akong nahila ni Kuya Fifth at dahil
sa kaba ay bigla ko siyang nayakap ng mahigpit.
"Shit! Sorry, sorry kung nagulat kita." Tarantang kabig niya sa'kin.
"M-Muntik na akong mahulog." Hindi ko napigilan ang pagkabasag ng boses ko
dahil sa nerbyos. Nanginig ang kalamnan at tuhod ko dahil doon.
"Mommy, help!" Sigaw niya. Mas lalong humigpit ang pagkakahawak ko sa braso
niya dahil hindi ko mapigilan ang reaksyon ng katawan ko. "S-Sorry na, sorry."
"What happened Singko?" Dinig ko ang mga yabag nila at parang nagkakagulo.
Naramdaman ko ang pagpangko sa'kin ni Kuya Fifth. Mariin lang akong nakapikit
dahil pakiramdam ko ay mahuhulog pa rin ako.
"Nagulat ko po siya pero hindi ko po sinasadya." Puno ng pagsisisi ang boses
niya.
"Oh my gosh, magagalit ang daddy niya kapag nalaman ito." Nag-aalalang sabi ni
Tita. Naalarma ako sa narinig ko kaya pinilit kong labanan ang panginginig ng
katawan ko.
Ayokong malaman 'to ni Daddy dahil alam kong pipilitin niya akong umuwi sa'kin
at ayoko n'on. Ayoko ng makulong.
"P-Please Tita, don't tell daddy I'm fine." Sabi ko. Inilapag ako sa kama at
mabilis na pinainom ng tubig. "Nabigla lang po talaga ako dahil akala ko gugulong
ako sa hagdan, I okay na po." Ikinuyom ko ang kamao ko para hindi nila mapansin ang
panginginig nito.
Hinaplos ni Tita ang buhok ko. "Are you sure?"
Agad akong tumango. "Ayoko pa pong bumalik sa'min at ayoko pong mag-alala
sa'kin si daddy. I promised him na magiging dependent ako kaya sana po hindi na
niya malaman."
Alam kong OA ang naging reaction ko, simpleng bagay lang iyon pero ng makita ko
kanina ang hagdan at akala ko mahuhulog ako ay talagang nilukob ako ng takot.
"If that's what you want, sige." Ngumiti ako dahil doon.
"Ngayon na tayo uuwi kaya mag-ayos ka na." Sabi ni Ate Mimi.
Bigla akong nahiya dahil nandito silang lahat at mukhang nakaabala pa ako.
"Opo."
"What's happening here?" Sabay sabay kaming napalingon sa pinto ng banyo ng
bumukas iyon at lumabas si Kuya Fourth na seryoso at kunot na naman ang noo.
Ibinalik nila ako sa kwarto niya?
Mabilis akong bumaba sa kama niya at pinagpag iyon. Naalala kong ayaw niya nga
palang may gumagamit na iba sa kahit anong pag-aari niya.
"Muntik na kasing mahulog sa hagdan si Demone dahil ginulat ni Fifth." Sagot ni
Kuya Six.
Nalipat sa'kin ang tingin niya kaya nagkasalubong ang mga mata namin. Bumalik
na naman ang matinding kaba sa dibdib ko kaya nag-iwas ako ng tingin. Napahawak ako
sa dibdib ko dahil parang lalabas na ang puso ko sa sobrang pagkabog.
"Are you okay iha?" Napabaling ako kay Tita.
"Ang lakas po kasi ng pintig ng puao ko."
Nagkatinginan sila at parang nalilito dahil sa naging sagot ko.
"Tsk. Clumsy." Dinig kong sabi ni Kuya Fourth at naglakad na ito palabas na
walang pakialam.
"Gusto mong tawagan ko ang family doctor namin?" Si Ate Mimi.
"Wag na po, ayos lang ako kaba lang po ito ng muntik kong pagkahulog kanina."
"Anong nangyari dyan sa leeg mo iha, bakit pulang pula?" Bakas ang pangamba sa
boses ni Tita ng mapansin ang leeg ko.
Mabilis ko iyong tinakpan ng kamay ko at pilit na ngumiti. "Wala po, medyo
naipit lang po ng kumot at agad na namula kasi po sensetive ang skin ko."
Doon lang nawala ang pag-aalala nila na ipinagpasalamat ko at sabay sabay na
kaming bumaba para sa agahan.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 4

Dedicated po ito sa lahat ng nagbabasa at maiingay kong

readers na walang sawang sumusuporta para magkaroon ako ng lakas ng loob sa
pagsusulat.
-kuyajen
Demone POV

PAGKATAPOS magpaalam sa mag-anak ay nauna na akong lumabas patungo sa sasakyan ni

Kuya First na gagamitin daw pauwi sa bahay nila.
"Yes, I'm on my way." Napalingon ako sa garahe kung saan nagmumula ang familiar
na boses. Naroon si Kuya Fourth na hindi magkandatuto sa pag-aayo ng necktie niya
habang may kausap sa cellphone.
"I will review it later, I'm going to my firm first." Pagkausap niya sa
kabilang linya.
Tumigil ako sa paglalakad at tumayo lang kung nasaan ako dahil gusto kong
makita siya dahil aalis na naman ako. Hindi ko alam pero gustong gusto kong
nakikita ang gwapo niyang mukha.
He's so handsome and formal wearing a black suit and holding an attache case.
Malinis na malinis rin ang buhok nito at kung hindi ito abogado ay pwede na itong
pumasok sa pagmomodelo. Siguradong mas marami ang maghahabol at hahanga dito.
"Shit!" Mura niya ng hindi pa rin maayos ang necktie niya.
Namalayan ko nalang na humahakbang na ako papalapit sa kanya. Wala akong
pakialam kahit na magalit siya sa'kin tutal naman ay aalis na rin ako at hindi ko
alam kung kailan ko ulit siya makikita.
Nang makalapit sa kanya ay agad kong inabot ang hawak niyang kurbata. Natigilan
siya habang ako ay hindi tumitingin sa kanya. Pigil ko ang hininga dahil baka
tabigin niya ang kamay ko dahil sa pakikialam ko.
Napabuga ako ng hangin ng sa wakas hindi siya magsalita at mukhang pinayagan
nalang ako.
"Dapat hindi ka natataranta kapag nagsusuot nito dahil talagang hindi ito
maaayos." Palinawag ko at habang inaayos ko iyon ay sinasabi ko sa kanya kung paano
gagawin ng mag-isa.
Napangiti ako ng matapos ko ang ginagawa. Hinaplos ko ang balikat niya na
bahagyang nalukot gan'on rin ang tie bago ako humakbang palayo at tumingala sa
kanya.
Nafreeze ang ngiti ko dahil nagkatinginan kami. Napasapo ako sa dibdib ko
habang nakatanaw sa napakaitim niyang mga mata na tila nalulunod ako kahit wala
iyong kislap at emosyon.
Hindi ako nakakurap habang nakakatitig lang sa kanya, ilang ulit pa akong
napalunok dahil sa tensyon na nararamdaman ko kasabay ng mabilis na pagwawala ng
puso ko.
"Yong dibdib ko." Nausal ko at doon lang ako napakurap ng tumalikod na siya at
sumakay sa sasakyan niya.
Napaatras ako ng ilabas niya iyon at muntik ng masagi ang paa ko. Doon ko rin
lang namalayan na pigil na pigil na pala ang paghinga ko habang malapit siya
sa'kin.
Hindi ko alam kung anong nangyayari sa'kin. Bakit lumalakas palagi ang tibok ng
puso ko kapag malapit siya? May sakit na ba ako aa puso?
"Hey Demone aalis na tayo, tara na." Napapiksi ako ng marinig ang boses ni Ate
Mimi. Nakangiti akong humarap sa kanya at tumakbo papalapit sa sasakyan.
Tuluyan ng nakaalis si Kuya Fourth. Nakalimutan ko nga palang magpaalam sa
kanya pero ayos lang naman dahil hindi naman kami close.
"Don't come near him again." Nagtataka akong napatingin kay Maine ng magsalita
siya noong nagsisimula nang umandar ang sasakyan.
Magkatabi ang mag-asawa sa front seat samantalang kaming dalawa sa backseat.
Ako ba ang kausap niya?
"Wag mo nalang siyang pansinin ganyan talaga siya hilig niyang magbasa ng
malakas minsan." Sabi ni Ate Mimi ng marinig ang sinabi ng anak.

"Ano bang binabasa mo?" Tanong ko kay Maine na abala lang

sa pagbabasa. Simula ng dumating ako sa mansyon nila ay walang pagkakataon na
nakita ko siyang walang libro. Wala siyang pakialam sa paligid tulad ng Uncle
Fourth niya.
"Hindi ka niya sasagutin." Sabi ni Kuya First.
Ngumiti nalang ako ng mahalatang walang balak makipag-usap si Maine. Ang weird
niya pero hindi naman nakakatakot.
Tuwang tuwa ako habang pinagmamasdan ang iba't ibang building na nadadaanan
namin. Mga malalaking bahay at napakaraming mga sasakyan. Napapapalakpak nalang ako
dahil sa dami ng tao at buhay na buhay ang city ngayong umaga.
Halos hindi na maisara ang bibig ko sa pagkamangha habang nagmamasid sa
paligid. Ngayon ko lang nakita ang ganitong tanawin at kahit siksikan sa Pilipinas
at napakainit ay mas pipiliin ko pa rin dito kaysa sa amin.
"Grabe ang ganda talaga sa pakiramdam kapag nakakakita ako ng maraming tao."
Napahagikhik ako ng makarating na kami sa bahay nila.
Hindi man ito kasing laki ng masyon ng mga Castillion ay malaki na ito para sa
isang pamilya. Mayaman sila kaya hindi na ako nagulat na napakaganda ng bahay nila.
"Totoo bang ngayon ka lang nakakita ng mga tao?" Manghang tanong ni Ate Mimi na
agad kong tinanguan habang malawak ang ngiti.
"Opo, I've been living po in our masion in California since the day I was born
at hindi po ako allowed na lumabas." Paliwanag ko syaka bumaba na sa sasakyan.
 "Really? Bakit naman?" Sabay kaming naglakad papasok sa bahay samantalang ang
mag-ama ay nasa likod namin at parehong tahimik.
"Ayaw po ni Daddy dahil delikado daw ang kahit anong lugar sa labas ng bahay
namin at ang tanging safe lang daw po ay ang mansion. I have anything I want kasi
hindi naman nagkulang si daddy pero kahit gan'on ay mas gusto ko pa ring maranasan
ang totoong buhay kaya nandito ako."
"Paano mo napapayag ang daddy mo kung ayaw ka niyang palabasin?"
Napangiti ako ng maalala ang kondisyon ni daddy. "Pinayagan niya ako pero dapat
ay hindi ako mag-aasawa."
Nanlaki ang mga mata niya at inalog alog ang magkabila kong balikat. Hindi siya
makapaniwala. "Bakit ayaw niyang mag-asawa ka?"
"Sabi niya ay sasaktan lang ako ng mga lalaki at yaman lang namin ang magiging
dahilan kaya nila ako gustong mapangasawa." Baliwalang sagot ko, wala lang naman
sa'kin kung mag-asawa ako o hindi ang importante ay malaya ako ngayon at
nararanasan ko ang buhay na matagal ko ng gusto. Ang maging normal at hindi
nakakulong.
"Hindi naman habang buhay na nandito sa mundo ang daddy mo, paano 'yan kapag
nawala na siya sinong mag-aalaga sa'yo? Kailangan mo rin ng lalaking magiging
pamilya mo kapag wala na siya." Hindi pa rin siya makapaniwala kaya natatawa nalang
ako.
Umiling ako dahil sa sinabi niya. "Sabi niya hindi naman lalaki o asawa ang
kailangan ko, hanggat mayaman ako ay may magbabantay sa'kin. Nandyan naman daw ang
mga yaya ko at pwede akong mag-ampon para may makasama."
Iyon ang bagay na kinamulatan ko. Kahit na lahat ibinibigay ni daddy ay hindi
niya hinayaang maging dependent ako sa isang tao lalo na sa lalaki. Palagi niyang
sinasabi sa'kin na hindi daw dapat umikot ang mundo ko sa isang tao kaya para
mangyari 'yon ay wag kong pasukin ang pag-aasawa dahil masasaktan lang daw ako at
ayaw niyang mangyari 'yon.
Hindi ko man alam kung paano ako masasaktan kapag naging dependent ako sa isang
tao ay sang-ayon ako sa gusto ni daddy.
"Kakaiba pala ang paniniwala ng daddy mo kasi kung ibang magulang 'yon ay
gugustuhin na makahanap ka ng mag-aalaga sa'yo."

Tumango ako. "Para daw iyon sa'kin dahil hindi niya daw ako
hahayaang mapunta sa isang taong hindi ako ituturing na reyna."
"E, ibig sabihin tatanda kang dalaga?" Pagkapasok namin sa loob ng bahay ay
agad niya akong hinila papunta sa couch at pinaupo dahil gusto niyang mag-usap pa
kami.
"Maybe, I don't really know."
Nagpout siya at napahawak sa baba. "Sayang gusto pa naman kita para kay Kuya
Fourth."
Nanlak ang mata ko dahil sa biglaang pagdagsa ng kaba sa puso ko dahil sa
pangalang binanggit niya. Nandoon na naman ang pagwawala nito. "Gusto mo ako para
kay Kuya Fourth?" Tanong ko.
Napapalakpak siya at kulang nalang ay tumalon. "Yup, yup, yup, nakita ko kasing
parang bagay kayo. Napakaseryoso niya kasi palagi tapos kahit na medyo tumatanda na
siya ay wala pa rin siyang naipapakilalang babae sa'min." Lumungkot na naman siya.
"Minsan nga umiiyak si Mommy Tita kasi baka daw tumandang binata si Kuya Fourth
dahil sa sobrang kasungitan ay walang babaeng natatagal sa kanya."
"Oo nga masungit siya." Sang-ayon ko.
"Napansin mo rin pala?" Sumeryoso siya pero ilang saglit lang ay nanlaki na
naman ang mata niya habang nakatingin sa leeg ko. "Hala anong nangyari sa leeg mo
at pulang pula?"
Agad naman akong napahawak sa leeg ko na medyo kumikirot kapag lumilingon ako
at gumagalaw. "Wala lang 'to, medyo nasakal ng kumot kaya pumula gan'on talaga kasi
sensitive ang skin ko." Pagsisinungaling ko. Dahil ito sa pagsakal sa'kin ni Kuya
Fourth kagabi pero wala naman akong balak na magsumbong.
 "Mabuti naman akala ko kasi may sumakal talaga sa'yo."
BUONG araw ay inubos ko ang oras ko sa pagpapaturo ng mga gawaing bahay. May
isang katulong na mula sa malaking bahay ng mga Castillion ang panapunta dito para
turuan ako. Si Ate Edith. 'Yong maid na probinsyana na may accent.
Nakakapagod pero masayang masaya pa rin ako dahil may natutunan na naman ako.
Nakakatuwa dahil naaappreciate ko na ang nga paghihirap ng mga taong mula pagkabata
ay nag-aalaga na sa'kin.
Kahit pagod na pagod ang katawan ko kinaumagahan ay nagising pa rin ako ng
maaga para magpaturo namang magluto. Suot ko ang isang black leggings at white
t'shirt na ibinili sa'kin kahapon ni Ate Mimi ang ginamit ko.
"May hearing po siya ngayon?" Natigil ako sa paglalakad sa hagdan pababa ng
makita ko si Ate Mimi sa sala na may kausap sa telepono. "But Tita Mommy we're
going to Cebu today, opo isasama po ako ni First ko dahil may meeting siya doon."
Napapakamot pa siya sa ulo. "Okay, si Ate Edith nalang po siguro. Yup, sige po
bye."
"Good morning." Bati ko ng humarap na siya sa'kin. Agad na ngumiti si Ate Mimi.
"Good morning, tara kain na tayo ng breakfast." Agad niya akong hinila sa
dinning at doon naabutan namin sina Kuya First at Maine handa na sa pagkain.
Binati ko rin sila at humalik sa mga pisngi nila bago masayang sumalo.
Nagsimula na kaming mag-usap usap na as usual ay hindi naman nakikisali si Maine,
ni hindi nga siya nag-angat ng tingin sa'min habang patuloy sa pagkain.
"Pupunta kami ngayon sa Cebu kaya kayo muna ang maiiwan ni Maine dito kasama si
Ate Edith, don't worry babalik kami the day after tommorow." Imporma ni Ate Mimi.
"Okay lang po magpapaturo rin ako kay Ate Edith sa iba pang bagay na dapat kong
malaman."
"Wag mong papagurin masyado ang sarili mo dahil hindi na naman kailangan. Hindi
naman na iba ang turing namin sa'yo isa pa ay alam naming hindi ka sanay."
Nakangiting sabi niya.
"My wife is right, don't pressure yourself." Sang-ayon ni Kuya First.
"I'm okay lang po."
Sandali kaming binalot ng katahimikan dahil sa pagsubo namin ng mga pagkain ng
bigla nalang basagin iyon ng tili ni Ate Mimi kaya napatingin kami agad sa kanya.
Nakahinga ako ng maluwag ng makitang ayos lang siya at malapad ang pagkakangiti
habang pumapadyak pa.
"Why not ikaw nalang ang magdala ng lunch ni Kuya Fourth?" Kumikislap pa ang
mga mata niya habang nakatutok sa'kin.
"Ha?" Takang tanong ko.
"Tumawag sa'kin si Mommy Tita at gusto niyang padalhan si Kuya Fourth ng lunch
kaso hindi kami available ngayon." Tumango naman si Kuya First at pinainom ang
asawa niya. Napangiti ako dahil sa sweetness nila.
"Bakit kailangan pang padalhan?"
"May hearing kasi siya ngayon at kapag gan'ong may hearing siya ay
nakakalimutan niya palaging kumain ng lunch dahil sa pagiging busy at ayaw n'on ni
Mommy Tita dahil baka magkasakit ito kaya palagi niya kaming inuutusan na dalhan si
Kuya Fourth ng pagkain."
Hindi agad ako nakasagot pero 'yong tambol sa dibdib ko ay nagsisimula na
namang mabuhay. Napahawak ako sa dibdib ko para pigilan iyon pero walang nagawa ang
kamay ko.
"So ikaw nalang ang magdala? Magluluto si Ate Edith ng dadalhin mo." Mas lalong
lumawak ang pagkakangiti niya at parang masayang masaya siya sa ideya niya kaya
tumango nalang ako dahil gusto ko rin namang makita kung paano ang hearing na
sinasabi niya.
Siguro mas lalong gumagwapo si Kuya Fourth kapag nasa trabaho.
"Pagdating mo doon sabihin mong pinapunta ka ni Atty. Castillion para papasukin
ka at hindi pagbawalan ng mga guard." Bilin niya pa.
"Hindi ba siya magagalit kapag ako ang nagdala?" Alanganing tanong ko dahil
naalala ko na hindi maganda ang huling tagpo namin ni Kuya Fourth.
Ayaw niyang pinapakialaman ki siya kaya malaki ang possibility na magalit siya
sa'kin kapag ako ang nagdala ng lunch niya.
 "Kapag nagalit siya maghubad ka." Tumawa siya ng malakas habang ako ay
nagtataka.
"Stop it wife." Saway sa kanya ni Kuya First pero umirap siya dito.
"Che! Hindi nalang ako sasama sa Cebu." Asik niya na agad namang ikinaalarma ng
asawa niya. Tumayo si Kuya at niyakap siya.
"Baby naman, alam mo namang ayokong umaalis na hindi ka kasama." Paglalambing
nito.
"Bakit ako maghuhubad?" Hindi ko mapigilang isingit.
Napanguso si Ate Mimi at yumakap din sa asawa niya bago kumindat sa'kin. "Kapag
nagagalit ang isang lalaki maghubad ka lang mawawala ang galit n'on."
"Talaga?"
Akmang sasawayin na naman siya ni Kuya First ng samaan niya ito ng tingin kaya
hindi na umapila ang huli.
"Kahinaan ng mga lalaki ang katawan nating mga babae." Sabi niya pa.
"Effictive ba 'yon?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
Mabilis siyang tumango. "Effective na effective, mawawala agad ang galit n'on
pero kailangan kung sino ang unang pakikitaan mo ng katawan mo siya lang hanggang
huli." Payo niya pa.
Napangiti ako ng maalala ang galit galit na mukha sa'kin ni Kuya Fourth. Kapag
ba naghubad ako sa harap niya mawawala ang galit siya sa'kin? Effective kaya 'yon?
Ayaw na ayaw ko kasing may nagagalit sa'kin dahil nakakabigat ng kalooban.
Maghubad kaya ako sa harap niya?
Napatingin ako sa katawan ko at napangiti.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 5

EXCITED na excited si Demone ng makarating sila sa

sinasabing korte kung saan gaganapin ang hearing na kasali si Fourth. Hindi niya
maipaliwanag ang tuwa sa isiping makikita niya ito bilang isang abogado. Isa sa
pangarap niya ang maging isang lawyer kaya siguro gan'on nalang ang saya sa dibdib
niya sa pagpunta doon.
"Halika na ma'am." Pagyakag sa kanya ni Edith, pinasama ito nina Mimi upang may
umalalay sa kanya.
"Alam mo ba ang way?" Tanong niya ng tuluyan silang makababa sa taxi habang
bitbit ang lunch box na pinaglagyan nila ng mga nilutong pagkain para sa binata.
"Opcourse ma'am, palagi akong isinasama dinhi ni senyora." Pagmamalaki nito
sabay patukoy sa babaeng amo.
Malawak siyang napangiti dahil sa sagot nito. Nagsimula na silang maglakad
papasok ng harangan sila ng guard na matyagang nakabantay sa entrance ng gusali.
"Bawal po kayo sa loob." Tugon nito.
Nameywang si Edith at pinaningkitan ang guard na animo'y isang istriktong guro
na handang pagalitan ang pasaway na estudyante. Gusto niyang matawa dahil sa
hitsura nito na halatang sanay na harapin ang bantay.
"Ang mga Castillion ang back up namin." Maangas na babala nito na para bang
kapangyarihan ang hatid ng apelyidong binigkas.
"Opo, pinapunta po kami ni Atty. Castillion." Sabat niya ng maalala ang bilin
ni Mimi na sabihin lamang ang bagay na iyon upang makapasok.
Akala nila ay ayos na pero bumagsak ang kanilang balikat ng umiling ang
guwardya. Seryoso itong nakatingin sa kanilang dalawa.
"Bilin rin ni Atty. Castillion na wag magpapapasok ng kahit na sinong bisita
niya dahil may hearing siya." Dahilan nito. "Kung gusto niyo ay maghintay nalang
kayo sa lobby hanggang matapos ang hearing, hindi talaga pwedeng umakyat. Sinusunod
ko lang ang bilin sa'kin." Malumanay na paliwanag nito.
"Maghintay? Maghihintay na naman tapos ano walang dadating? Aasa kami na meron
kaming hinihintay pero masasayang lang lahat ng oras at eport namin na walang
napala sa huli. Kuu, alam na alam ko na ang ganyang galawan, paghihintayin tapos
kami namang mga tangang babae ay maghihintay pero kapag nabigo sa huli iiyak dahil
nasaktan. Wag ako kuya, wag ako. Sawa na akong maghintay." Mahabang litanya ni
Edith habang siya ay nakatulala dito gan'on din ang kausap nila.
"Anong connect ng mga sinabi mo?" Naguguluhan niyang bulong dito.
"Ambot sa imo." Sagot nito. Napakamot siya sa pisngi at pinagmasdan nalang ito
na masamang masama ang tingin sa guard.
"Hindi talaga pwede." Anito.
"Aba't sina--" Aangal pa sana ito pero natigilan sila ng may lumapit na lalaki
sa harap nila.
"What is happening here?" Tanong nito, tumingin ito kay Edith at sa kanya bago
bumaling sa guard.
"Ahm. Nagpupumilit po kasi silang pumasok sir." Magalang na sabi ni manong
guard.
"Inutusan po kasi kami na dalhan ng lunch si Kuya Fourth." Sagot niya rin sabay
angat ng bitbit. Tumango tango ang lalaki at tuluyang pumirmi kay Edith ang tingin.
Tumaas ang kilay nito samantalang pansin niya ang pag-ismid ng kasama at umirap.
"How about you?" Tanong nito kay Edith.
"Don't inglish me." Pagtataray nito.

Habang siya ay hindi napigilang pasadahan ng tingin ang

bagong dating. Nakasuot ito ng formal gray suit pero walang necktie sa leeg,
nakapamulsa at seryoso ang mga matang walang emosyon. Para lang itong nakatingin sa
pader.
Napakunot ang noo niya ng napagtantong may kamukha ito. Sandali pa siyang
tumitig dito at napangiti ng maalala kung sino ang kamukha ng lalaki. Ang
magkakapatid na Castillion.
"Wag mo 'kong tignan ng ganyan Boltahe ka." Asik ni Edith na pumutol sa
pagtitig niya sa lalaki. Walang nagbago sa hitsura nito lalo sa emosyon kahit na
umangat ang sulok ng labi.
"Babe." Nanlaki ang mga mata niya sa salitang lumabas sa bibig nito habang
hindi pa rin nahihiwalay ang tingin sa kasama niya.
"Che! Wag mo akong ma'babe. Tatamaan ka sa'kin." Ipinakita pa nito ang kamao at
umaktong susuntukin ito. "Kahit Castillion ka diri ako mangingiming sapakin ka."
Hindi natinag ang lalaking tumango sa kanya. "You can go inside, I just borrow
this lady here." Anito at wala siyang nagawa ng hilahin nito palayo si Edith
samantalang siya ay nakatulala lang at walang naintindihan sa pangyayari.
Magkakilala ba sila? Naitanong niya sa sarili.
Nakangiti siyang humarap sa guard na napapakamot nalang sa ulo.
"Sige, pwede ka ng pumasok pero hindi ka pwedeng magtagal." Paalala nito na
mabilis niyang tinanguan.
Nagsimula siyang tahakin ang ikalawang palapag ng gusali kung saan itinuro ng
guard kung saan naroroon ang mismong hearing. Ngiting ngiti siya habang abala sa
pagmamasid sa paligid hanggang sa makarating sa pakay.
Sinalubong siya ng dalawang guard ngunit hindi siya nahirapang pumasok, hindi
ito tulad ng naunang tagabantay. Pagkatapos niyang sabihin na pinapunta siya ni
Atty. Castillion ay agad siyang pinapasok.
"Order in the court! Order in the court." Dinig niya ang walang tigil na
pagpalo ng judge sa mesang nauupuan nito ng makapasok siya.
Maingay ang buong silid na nadatnan niya at tila nagkakagulo. Ipinalibot niya
ang tingin at nakahinga ng maluwag ng matanaw niya ang pakay.
Si Atty. Fourth Castillion. Seryosong seryoso itong nakatango sa gilid habang
nakalagay ang mga kamay sa bewang. Nakatingin lamang ito sa lalaking nagwawala na
hinuha niya ay ang nasasakdal. Walang emosyon ang lalaki tulad ng nakagawian nitong
expression ng gwapong mukha. Nakakatakot ang dating nito kahit pa sabihing medyo
wala na sa ayos ang suot nitong necktie.
He's a monsters in the court afterall. At para sa kanya ay bagay na bagay dito
ang ganoong titulo. A fucking handsome monster in his own world.
"Order in the court." Muling tugon ng judge.
Bakit walang nakikinig?
Napatingin si Demone sa hawak niyang lunch box na para sa binata at muling
ibinalik ang tingin sa harapan. Tila walang nakakapansin sa kanya dahil lahat ay
abala sa kaganapan.
Hindi naman siguro siya magagalit kung ibibigay ka 'to? Hindi niya maiwasang
tanong sa sarili.
"Para naman sa mabuti." Bulong niya pa habang nakangiti.
Humakbang siya patungo sa harapan at ng walang makapansin ay lakas loob siyang
humarap sa judge at iniabot dito ang dala.
"Ito na po ang order niyo, mukhang gutom na gutom na po kayo kaya sa inyo ko na
muna ibibigay 'to." Magalang niyang tugon.
Natigilan ito at tumingin sa kanya na para bang siya na ang pinakatangang tao
sa mundo. Biglang tumahimik ang paligid kaya hindi niya maiwasang lingunin ang
lahat. At doon niya napansing lahat ng tao sa silid ay nakatutok ang tingin sa
kanya.

"Fried chicken with vegetable salad and rice." Imporma niya

sa judge. "Kanina pa po kasi kayo order ng order pero walang nakikinig kaya ako
nalang ang lumapit." Paliwanag niya, maingat niyang inilapag sa harap nito ang
dalang pagkain at ngumiti.
Walang ni isa ang gumalaw habang siya ay hindi pa rin umaalis sa kinatatayuan.
Nanlaki ang mga mata niya ng may bigla nalang na humila sa kanyang pulso at
hinaklit siya.
"Ouch." Daing niya, akmang sisigaw na siya ng mapagsino ang humihila sa kanya.
Sinalubong siya ng galit na galit na ekspresyon na mukha ni Fourth. Para itong
tigreng gustong gustong lumapa ng karne. Mahigpit na mahigpit ang pagkakahawak ng
kaliwang kamay nito sa pulsuhan niya. Pakiramdam niya anumang oras ay mababali ang
kanyang braso dahil sa walang pag-iingat na paghawak nito.
Nakarating sila sa isang C.R na walang katao tao. Pabalibag nitong isinara ang
pinto at mas lalong humigpit ang hawak sa kanya, ramdam na ramdam ni Demone ang
pagbaon ng mga daliri nito doon. Gusto niyang magreklamo at dumaing ngunit hindi
niya magawa dahil sa sobrang takot sa binata.
"You are so stupid bitch!" Puno ng diing tugon nito. Dinig niya ang pagkiskis
ng ngipin nito at kung paano magtiim ang mga bagang dahil sa pagpipigil ng emosyon.
Hindi ito kumukurap na nakatitig sa kanya. Puno ng galit at pagkamuhi ang
lumalabas sa mga mata nito, samantalang siya ay gusto ng umiyak dahil sa intensidad
sa paraan ng pagtingin ng binata.
"Fuck you." Asik nito ng hindi na mapigilan ang galit. Marahas nitong binitawan
ang pulso niya dahilan para bumagsak siya sa sahig. Doon lamang niya namalayan ang
panginginig ng kanyang mga tuhod at panghihina ng mga kalamnan.
Napayuko ang dalaga dahil hindi niya alam kung bakit bigla bigla na lamang
itong nagagalit sa kanya. Dahil ba ibinigay ko sa judge ang lunch na para sa kanya?
Hinuha niya.
"I-I'm sorry." Tanging nasabi niya na hindi siya sigurado kung narinig nito
dahil sa sobrang hina ng kanyang boses. Nanginginig pa rin siya pero wala itong
paki sa bagay na iyon.
"Putangina! Ikaw pa ang may ganang umiyak? What a low bitch!" Sarkastikong
tugon nito. "Stop acting like a victim here, lady. And don't you fucking dare to
show your face infront of me, again. You're a disgrace, did you even know that? I
bet not, 'cause if you do you don't act as stupid as you are right now." Parang
matatalim na kutsilyo na ang mga salita nito na tumarak aa kanyang puso.
"Kung wala kang magawa sa buhay mo umuwi ka sa inyo. This is not a play ground,
act as your age."
Gusto niyang magsalita at ipagtanggol ang sarili pero sa kalagayan niya ngayon
ay hindi niya iyon magawa. Nais na lamang niyang lumayo dito at tumakbo palabas
habang umiiyak.
Nakita niya ang pagtalikod nito at paghakbang patungo sa pinto ngunit tumigil
ito ng mabuksan iyon at muli siyang nilingon.
"You dream of being a lawyer? Tsk. Just forget about it dahil mas magiging
kahiyahiya ka." Iyon lang at tuluyan na siya nitong iniwan habang siya ay umiiyak
at nanghihina.
Napatitig siya sa nilabasan nitong pinto at malungkot na napangiti. Ganito pala
kasakit ang napagsalitaan ng gan'on? Ngayon niya lang iyon naramdaman dahil simula
ng mamulat siya sa mundo kailanman ay wala pang nanghiya sa kanya. Lahat ng tao sa
paligid niya ay ginagalang siya at minamahal. She's an apple of the eye for
everyone.
Ipinagmamalaki siya at hindi kinakahiya. But for Fourth, she's a disgrace?
Mapait siyang napangiti bago punasan ang mga luha.
"Wala naman akong ginawang mali." Pagkausap niya sa sarili at muling binalikan
ang pangyayari kanina. Masyado iyong naging mabilis kaya hindi niya alam ang nagawa
niyang pagkakamali.
"Ibinigay ko nga pala ang lunch niya kay judge." Napailing siya at napahawak sa
sink para alalayan ang sarili na tumayo. "Dapat kasi hindi ko nalang pinansin ang
pag-order niya e. May malapit naman sigurong Jollibee dito." Aniya.
Tinitigan niya ang sarili sa salamin at napapalatak siya ng may maalala. "Ee,
bakit nakalimutan kong maghubad? Bilin pa naman ni Ate Mimi 'yon ide sana nawala
ang galit sa'kin ni Kuya Fourth." Pinagpag niya ang suot na bisteda at inayos ang
sarili.
Humugot siya ng malalim na buntong hininga at ilang minuto pa ang kanyang
itinagal sa loob bago siya nagpasyang lumabas.
"Hindi na ako pwedeng bumalik sa loob dahil baka magalit siya lalo." Bilin niya
sa sarili.
Imbas na bumalik sa loob ay nagpasya siyang tahakin ang daan palabas ng gusali.
Panay ang panglinga niya sa paligid upang hanapin ang kinaroroonan ni Edith. Hindi
niya natandaan ang tinahak na direksyon kanina upang makauwi kaya wala siyang ibang
pagpipilian kundi ang hintayin ito.
"Manong nakita mo po ba 'yong kasama ko kanina?" Tanong niya sa guard na siyang
abala pa rin sa pagbabantay.
"Iyong parang rapper?" Napapakamot sa batok na balik tanong nito. "N'ong umalis
sila kanina ni Sir Volt ay hindi na bumalik."
"Volt? Tao na po ba ngayon ang boltahe ng kuryente?" Napahawak siya sa dibdib
sa sobrang pagkabigla.
"Hindi po, Volt Castillion. Iyon ang pangalan ni Sir." Anito.
"Ah, sige po una na ako pero if ever po na bumalik paki sabi nasa labas lang
ako.".
Nang tumango ito ay tuluyan na siyang lumabas. Bagsak ang balikat niya dahil
hindi siya mapalagay sa kaalamang nagalit na naman sa kanya si Fourth dahil sa
nagawa niyang kasalanan.
Masakit ang mga salitang nasabi nito kanina sa kanya pero naisip niyang nasabi
lamang iyon ng binata dahil sa sobrang galit. Gan'on naman talaga ang emosyon ng
tao, hindi napipigilan dahil kusang nararamdaman.
Isa pa kasalanan ko rin naman talaga dahil ibinigay ko sa iba ang pagkain niya.
Siguro gutom na gutom na talaga siya.
Nakayuko siyang umupo sa isang bench na nakita niya ilang hakbang ang layo mula
sa trial court. Hindi na niya alam kung ilang ulit na siyang napabuntong hininga
dahil sa pag-iisip.
"Paano kaya ako magsosorry?" Tanong niya ulit sa sarili.
Hinawakan niya ang laylayan ng kanyang suot na damit ng muling pumasok sa isip
niya ang payo ni Mimi.
Madali lang naman ang maghubad.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Chapter 6

LAHAT ng frustration at galit ni Fourth kay Demone ay

ibinuhos niya sa pakikipagtalik sa babaeng nakita niya sa bar kanina matapos ang
nakakapagod niyang trabaho buong araw.
"Oh, babe." Ungol ng babae ng walang pag-iingat niyang hinalikan ang lantad
nitong leeg at mga balikat.
Mabilis ang bawat galaw nilang dalawa na tila may mahalagang bagay na
hinahabol. Halos manginig ang kamay ng kanaig habang abala sa pagtanggal ng mga
butones ng kanyang polo.
Pinisil niya ang mayayaman nitong mga dibdib na sinagot ng dalaga ng malanding
ungol. Sarap na sarap ito sa bawat haplos niya sa masisilang bahagi ng napakasexy
nitong katawan. Samantalang si Fourth ay walang pag-iingat sa mga galaw tulad ng
kung paano siya makipagtalik sa kahit na sinong babaeng gustong tamalon sa kama
kasama siya.
This is his way of fucking. Harsh and brute. Hindi niya kayang maging mabagal
sa ganitong bagay, he hates gentleness when it comes to sex dahil para sa kanya ay
wala iyong excitement.
Pain and pleasure is his definition about sex. The more na masasaktan ang
katalik ay mas ginaganahan ang libido na umangkin ng babaeng handang handang
bumukaka para mapaligaya siya.
"Damn, Atty. You're so good. Ahh." Ungol ng babae ng bumaba ang kanyang
kaliwang kamay sa gitnang parte ng mga hita nito at dinama ang basang basa nitong
pagkababae na halatang sabik sa kanyang naghuhumigting na sandata.
Bumaba ang kanyang mga labi sa tayong tayo nitong mga dibdib at ang kanyang
kanang kamay na walang habas sa pagpisil doon ay pinalitan niya ng basa niyang labi
at sumipsip doon. He suck her tits like a hungry baby. Left and right. Licked.
Sucked. Humahaplos, dumadama na parang wala ng bukas.
"Ohh, ahh, this is heaven." She moaned.
"Argh." He groaned while sucking her good.
Walang pag-iingat niyang pinunit ang saplot nito na hindi rin nakatulong na
itago ang masisilang parte ng katawan ng babae dahil sa sobrang ikli na tila
kinulang sa tela. Iyon agad ang nakaagaw ng pansin niya kanin ang pumasok sa bar
kaya wala siyang pagdadalawang isip ng yayain siya nitong lumabas doon.
She wants fun and he wants it too. Kaya nandito ngayon sila sa ibabaw ng kama.
"Ohh, Atty. Fuck me right now, I want you so bad." Pagmamakaawa nito pero
sinagot niya lamang iyon ng ngisi.
Ipinasok niya ang dalawang daliri sa pagkakababae nito na halos ikabaliw ng
babae. Hindi na mawari kung saan ito ibabaling habang patuloy sa pag-ungol dahil sa
kakaibang sarap na hatid ng kanyang mahahaba at malalaking daliri na naglalabas
masok sa madulas nitong butas.
She's wet and ready for him pero hindi pa iyon gustong pasukin ng binata. Hindi
niya maipaliwanag ang bagay na iyon dahil kahit init na init na siya sa pagdama sa
babae ay hindi pa rin niya magawang pagbigyan ang sarili.
Tila may pumipigil sa kanya ngunit hindi niya maipaliwanag kung ano lalo't
nilulukob pa rin siya ng galit dahil sa nangyari sa korte kanina.
"Ahh. Ahh. Ahh." Panay ang ungol ng kanaig lalo ng mas pagbutihin niya ang
paglabas masok ng kanyang mga daliri. "Dagdagan mo pa ng isa, please." Pagmamakaawa
nito.
Napangisi ang binata bago pagmasdan ang babaeng binabalot ng sensasyon at init
sa katawan. Bahagyang nakanganga ito habang mariing nakapikit ang mga mata. Sarap
na sarap kaya pinagbigyan niya ito, naging tatlo ang daliring kanyang ipinasok na
ikinahiyaw ng babae.
"Want that?" Tanong niya at mas naging marahas ang pagpasok ng mga daliri.
"Ohh, yes, yes." Hiyaw nito.
Bumaba ang mga labi ni Fourth mula sa pagsipsip sa magkabilang utong nito
pababa sa puson hanggang sa pagkababae.
"Ahh, shit ang sarap." Mariing kumapit ang kamay ng babae sa kanyang buhok at
mas lalong ipinagduldulan sa kanyang mukha ang hiwa nito. "Fuck me, ohh, fuck me."

Nanunudyong pinasayad niya ang kanyang perpektong ngipin sa

kl-toris nito na nagpasigaw sa kanaig. Gamit ang pinatigas na dila ay tinusok tusok
niya ang naglalawa nitong ari kasabay ng paglabas masok ng kanyang mahahabang
daliri.
Mas lalong kumalat ang nakakapasong init sa buong silid. Naghahalo ang kanilang
mga pawis. Wala ng saplot sa katawan ang babae na nabukaka ang mahahabang hita sa
gitna ng kama samantalang ang binata ay nakabukas pa lamang ang polo, nakalaylay
ang necktie at may suot pang pantalon at nasa ayos pa ang pangbabang kasuotan.
Mas lalong ibinuka ng babae ang hita at walang inhibisyon itong ipinatong sa
mga balikat ng binata upang mas lalong mapalapit sa kanyang pagkababae.
"Oh, gosh I'm cumming." Tila nito ngunit hindi iyon pinakinggan ni Fourth.
Ipinagpatuloy niya ang pagdila sa harap nito at ang pagtrabaho ng kanyang mga
daliri.
Napasabunot ang babae sa sariling buhok at ilang minuto lang ay nanginig na ang
mga hita nito kasabay ng pagsirit ng mga katas mula sa kanyang hinaharap.
"Ohh, ang sarap." Ungol nito.
Agad na lumayo si Fourth at nagmamadaling binuksan ang kanyang zipper dahilan
para lumaya at tumambad ang malaki, mahaba at galit na galit niyang pagkalalaki.
Kinuha niya ang condom sa likod ng kanyang bulsa at ekspertong isinuot doon.
Napangisi siya ng manlaki ang mga mata ng kanaig at bago pa ito makapagsalita
at marahas niyang ipinasok ang kanyang sandata sa bukana nito. Sabay silang
napaungol dahil sa pag-iisa ng kanilang mga ari.
"You are so huge." Manghang tugon ng babae na hindi niya sinagot dahil naging
abala siya sa walang humpay na pag-ulos.
Umaangat ang pang-upo nito dahil sa lakas ng kanyang pag-ulos. Nakita niya ang
pagdaan ng sakit sa mulha nito dahil sa paraan ng kanyang pagpasok. Hindi na birhen
ang katalik ngunit hindi na siya nagtaka kung bakit kahit maluwag na ito ay
nasasaktan pa rin sa kanyang pagpasok. Damn, he's huge as fuck kaya kahit sinong
pasukin niya ay masasaktan.
"Ahh." He groaned. Hinaklit niya ang mahabang buhok ng babae at isinubo sa
kanyang bibig ang dibdib nito.
"Ahh, ahh, ohh." Walang ibang salitang lumalabas na salita sa bibig nito kundi
ang nasasarapang ungol.
Mariin niyang hinawakan ang magkabilang hita nito habang abala pa rin ang mga
labi sa dibdib bago umulos ng umulos na tila magigiba na ang kama.
"Fuck." He cursed.
Binitawan niya ito at ilang segundo lang ay agad niyang nabago ang kanilang
posisyon. Pinatuwad niya ito habang hindi pa rin inilalayo ang paglalaki sa bukana
nito. Nanatiling magkahinang ang mga kaselanan nila ng muli siyang marahas na
umulos.
"Ohh, it's painful." Ungol nito na lamang ang nasasarapan kaysa ang nasasaktan.
"But it's so hot." Anito.
Hindi siya tumugon sa sinabi nito. Mas pinag-igi niya ang ginagawa hanggang sa
maramdaman niyang nagiging masikip na ang pagkababae nito indikasyon na malapit ng
labasan.
Naglikot ang kanyang dalawang daliri patungo sa basa nitong hiwa at ng malagyan
iyon ng katas ay isinubo niya iyon sa daliri ng babae.
"Suck it." Utos niya, hindi siya binigo ng dalaga dahil walang angal iyong
isinubo at tinikman ang sarili.
Isinubsob niya ang mukha niya sa kama at mas lalong nilakasan ang pagbayo.
Nilabasan ang dalaga ngunit hindi siya tumigil ni hindi niua binagalan ang pag-
ulos. Ilang sandali pa ay ramdam na niya ang bagay na namumuo sa kanyang puson.
Mariin siyang pumikit upang damhin ang paglabas ng katas niya ngunit nagilan
siya ng tumabad sa kanyang isipan ang hubad na katawan ni Demone na nakahiga sa
mismong kama niya. Walang ni isang saplot at tila sanggol na bagong luwal. Lantad
na lantad ang makikinis nitong mga hita, ang mayayamang mga dibdib at ang puting
puti nitong pagkababae na sumasayad mismo sa kanyang personal pillow.

'Fuck! Fuck! Fuck!

Patuloy ang pagmumura sa kanyang isip at hindi niya namalayang nakalimutan na
niyang lalabasan na siya. Natigil sa pag-ulos ang binata at nagtagis ang mga
bagang.
Malinaw ma malinaw sa kanyang imahinasyon ang inosenteng mukha ng dalaga na
nakangiti at suot suot ang damit niya na nagmistulang bisteda dahil sa laki.
"Why did you stop?" Rinig niya ang iritasyon sa boses ng kanaig.
Naramdaman niya ang paghawak nito sa kanyang necktie.
Necktie? Muling lumarawan sa kanya ang napakalapit na mukha ni Demone habang
inaayos nito ang kanyang necktie.
Marahas niyang idinilat ang mga mata at doon niya nakita ang kanaig. Hindi si
Demone.
Walang emosyon niya iyong tinitigan at tinapik ang kamay nitong nakahawak pa
rin sa kanyang kurbata. Nagulat ito lalo ng hugutin niya ang pagkalalaki at walang
imik niya iyong tinalikuran.
"Where are you going? Hindi ka pa nilalabasan." Pahabol nito ng maglakad siya
papasok sa banyo ng hotel suite kung saan sila nagcheck in para ilabas ang libog na
nararamdaman.
Pero hindi ako nilabasan. Asik niya sa sarili.
Kuyom ang mga kamao na nagtuloy tuloy siya at pabalibag na isinara ang pinto.
Napahilamos siya sa kanyang mukha ng humarap sa salamin. Matigas ang kanyang
eksprisyon at walang maipakitang emosyon ang mga mata.
"Damn you, damn you!" Napasigaw siya sa sobrang frustration at sinuntok ang
salamin sa kanyang harapan.
Nabasag iyon sa lakas ng impact ng kanyang kamaong tumama doon pero wala siyang
pakialam kahit pa dumudugo na iyon.
Muli siyang pumikit ngunit agad ring napadilat dahil tila multo na hindi
matahimik sa pagpaparamdam ang imahi ng dalaga sa kanyang isipan.
Dam you, woman.
Humugot siya ng malalim na buntong hininga bago ayusin ang sarili. Tila
tinangay ng hangin ang init na nararamdaman ng kanyang katawan kani-kanina lang
habang nagpapaligaya ng babae. Nawalan na siya ng gana.
"Iiwan mo ako dito?" Iyon ang ibinungad sa kanya ng babae pagkalabas niya ng
banyo na nakaayos na. Samantalang ito ay tanging kumot lamang ang itinapi sa
katawan.
Hindi siya sumagot dahil alam niyang hindi niya obligasyon na magpaliwanag
dito. They just hang out to fuck each other, no more no less.
"Fuck you." Sigaw nito ng talikuran niya para lisanin ang lugar.
Nagkibit balikat na lamang siya at hindi na ito pinansin pa. Ilang babae na ba
ang nagalit sa kanya dahil palagi niyang iniiwan pagkatapos niyang magparaos? Hindi
na niya mabilang ngunit ito ang unang pagkakataon na hindi niya nagawang labasan
kahit na init na init na ang kanyang katawan.
Agad niyang pinasibad ang sasakyan ng makarating siya sa parking lot. Nagmaneho
siya na hindi alam ang patutunguhan hanggang sa matagpuan niya ang sarili sa harap
ng art school na pinasukan niya noong nasa bente pa lamang ang kanyang edad.
Tinanaw niya ang mataas na gate ng paaralan. Madilim na ang paligid dahil na
rin sa paglalim ng gabi pero tila umaga dahil sa linaw ng mga alaalang naiwan niya
dito dala ang kalahati ng kanyang pagkatao.
"I miss you." May pait siyang nalalasahan sa paraan ng pagbigkas niya ng mga
salitang iyon.
Wala pa ring nagbago sa sakit na dulot ng mga alaalang iyon sa kanyang sistema.
Parang kahapon lang.
Naputol ang kanyang pagtanaw sa paaralan ng marinig niya ang katok sa bintana
ng kanyang sasakyan. Binuksan niya iyon at nakita niya ang security guard na may
hawak na flashlight.
"Sabi ko na nga ba at dadalaw kayo, Sir." Bakas ang tuwa sa boses ng guwardya
ng makita siya.
"Alam niyo namang hindi ko siya matitiis Mang Gardo." Sagot niya.
Matagal na niyang kilala si Mang Gardo dahil ito rin ang bantay dito noong nag-
aaral pa siya. Matanda na ito ngunit hindi magawang umalis sa trabaho dahil ito
lamang ang bumubuhay sa pamilya.
"Hindi po ba kayo papasok?" Tanong nito.
Umiling siya. "No need, hindi rin ako magtatagal." Aniya.
"Kahapon po ginanap ang ikalabing dalawang taon ng paaralan at marami pong
nagpunta." Imporma nito.
"Dumating ba sila?"
Nagtagis ang kanyang mga bagang at naikuyom ang mga kamay na nakahawak sa
monobela ng umiling ang matanda.
"Siguro'y hindi na talaga sila babalik, araw araw akong nagbabantay pero ni
aninu nila ay hindi ko na nakita simula noon." May lungkot sa mga mata nito na alam
niyang simpatya para sa kanya. Nag-iwas siya ng tingin dahil ayaw nyang kaawaan
siya ng kahit sino.
I don't need it. I'm okay, I'm alwaya okay.
"Paki balitaan nalang ako."
Mabilis naman itong tumango. "Sige Sir, nasa akin naman po ang numero niyo."
Sandali pa silang nagkamustahan bago niya tuluyang lisanin ang lugar na mabigat
pa rin ang loob tulad noon.
Nakarating siya sa kanyang condo unit at nagtuloy tuloy sa bar counter para
lunurin ang sarili sa alak. Iyon ang palagi niyang gawain kapag hindi na niya
kayang pigilan ang emosyon. He's a cold man with a broken heart.
"Mahahanap ko rin ang hustisya para sa'yo, my love." Bulong niya habang
nakatitig sa malaking potrait na nakasabit sa gilid ng counter.
Bawat parte ng lugar na pag-aari niya ay may nakapalibot na painting, nandoon
ang masayang ngiti ng babaeng minamahal. Kahit siya lumingon ay nakikita niya ito
na siyang nagpapasaya sa kanya kahit papaano.
I love you so much.

___
Namiss ko kayo guys. :) Ako ba namiss niyo rin?
Please vote and comment for Fourth. #CBSFourthCastillion

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 7

NGITING ngiti si Demone habang tinitingnan ang nighties na binili nila ni Edith
bago sila umuwi kanina galing sa trial court.
"Sigurado ka bang gagamitin mo 'yan?" Tanong nito na ilang ulit na niyang
narinig simula kanina.
"Why not? Ikaw nga ang nag-advice di ba?" Balik tanong niya.
"Kanina ng pauwi na tayo iyon ang adbice ko kung gusto mong mawala ang galit
sa'yo ni Ser Pourt pero diri ko man alam na tototohanin mo." Napapakamot pa ito sa
ulo. "Bakit nga pala gusto mong mawala ang galit sa'yo ni Ser?" Tinaasan siya nito
ng kilay.
Nasa maids quarter sila kung saan sila magkasamang natutulog. Nagpresinta ang
mag-asawa na doon sila sa guest dahil hindi na raw sila iba sa mga ito pero
pinagpilitan nila na sa maids quarter na sila manatili bilang totoong katulong at
hindi kapamilya o kaibigan ng mga ito.
Paano nga ba naman niya matututunan ang totoong kalakaran sa buhay kung
palaging may special treatment na matatanggap? Useless lang pala kung gan'on ang
mga pagaod niya.
"Ayaw ko kasing may nagagalit sa'kin, mabigat sa kalooban." Napanguso siya at
muling itinaas ang nighties, kulay itim iyon na kung ididikit sa mala porselana
niyang kutis ay talagang lalantad ang ganda ng kanyang katawan na nasa tamang hubog
at parte.
Tumango tango si Edith. "Tama naman 'yong adbice ni Ma'am Mimi dahil totoong
nawawala ang galit ng mga lalaki kapag nakakakita ng hubad na katawan ng babae.
Pero dapat may eppect para nakakapaglaway." Humagikhik ito na parang may ideyang
pumasok sa isipan.
"So, what should I do?" Tanong niya dahil wala siyang alam sa dapat na gawin.
"Don't inglish me." Saway nito kaya nakagat niya ang pang-ibabang labi para
tumahimik.
"Kung basta ka lang maghuhubad baka sapakin ka pa ni Ser." Napahawak ito sa ulo
habang siya ay nakasunod lang ang tingin dito at naghihintay ng sagot. "Mas maganda
kung sasayaw ka bago maghubad." Anito.
"Sasayaw? But I don't know how to dance." Aniya.
"Don't inglish me, nga." Saway ulit nito kaya napahagikhik siya. "Tsk. Kapag
nag-inglish ka hindi na kita tutulungan."
Nanlaki ang mga mata niya. "But--" sinamaan siya nito ng tingin. "Ahm. Sige
sige tagalog nalang."
"Bery good." Pumalakpak ito at mabilis siyang hinila patayo. Nagpatinaanod siya
sa gustong gawin nito.
Ngumiti ito at taas noong humarap sa kanya. "Tuturuan kita kung paano sumayaw
na nakapagpapatigas."
"Ha? Napapagkatigas?" Kunot noo niyang tanong na tinawanan nito ng malakas.
"Nakakapagpatigas, basta basta sundin mo lang ang gagawin ko." Anito. Hinila
nito ang isang stool na nasa gilid ng kanilang higaan at inilagay sa kanilang
harapan. Samantalang siya ay nakasunod lang sa bawat galaw nito.
"Ang tawag sa ituturo ko sa'yo ay nakakapagpatigas dance." Tumango siya. Ti-nap
nito ang upuan bago siya balingan. "Kunwari dito nakaupo si Ser Pourth, tatayo ka
sa harapan tapos kapag nagsimula na ang kantang ihahanda mo ay igagalaw mo ang pwet
mo ng ganito." Iginiling nito ang pwet habang nakahawak sa stool, siya naman ay
ginagaya iyon para hindi niya makaligtaan.
"Pagkatapos ay humawak ka sa beywang mo pataas sa buhok at igalaw galaw mo para
maging sekse ka." Sabay silang sumasayaw at tinuturuan siya ni Edith ng tamang step
para maging sexy daw siya.
Tuwang tuwa naman si Demone dahil ito ang unang beses na sumayaw siya at naaliw
siyang gawin iyon.
"Tama, tama. Ang galing mo." Napapalakpak ang kaibigan habang sumusunod siya sa
turo nito.

Panay lamang ang practice nila sa dapat niyang gawin para

mawala ang galit ni Fourth sa kanya. Hanggang sa hindi nila namalayang gabi na pala
at kailangan na nilang maghanda para sa hapunan.
Wala ang mag-asawa ngunit kailangan nilang pagsilbihan si Maine dahil sa kanila
iyon ibinilin ng mag-asawang ngayon ay nasa Cebu.
"Siguradong mawawala ang galit sa'yo ni Ser Pourth, kuu baka habulin ka pa
n'on." Nakangising sabi ni Edith habang abala na sila sa paglalapag ng mga
kubyertos sa hapag.
Natigilan si Demone. "Hahabulin niya ako? Eh, mabagal akong tumakbo." Bakas ang
pangamba sa boses niya. Iniisip palang niyang hahabulin siya ng binata ay parang
nilulukob na siya ng takot.
Paano kung habulin niya ako? Suntukin? Sampalin?
"Wag kang mag-alala, kapag lumapit siya sa'yo lumayo ka tapos wag lang
magpapahawak sa kanya." Payo nito. Napalunok siya bago napipilitang tumango.
"Paano kung hawakan niya ako?"
"Ahm, umiwas ka. Alam mo kasi tayong mga babae dapat nagpapahawak lang tayo sa
lalaki  kapag asawa na natin sila." Anito.
"Asawa? Bakit ikaw hinawakan ka ni Kuya Volt kanina, mag-asawa ba kayo?" Takang
tanong niya na ikinatigil ng kaibigan. Nakangiwi itong humarap sa kanya.
"Wag mo ng pansinin iyon, basta dapat magpapahawak ka lang kay Ser Pourth kapag
mag-asawa na kayo." Seryosong payo nito. Napangiti siya at tumango.
"Aye, aye, magpapahawak ako kapag mag-asawa na kami-- ay paano 'yan ayaw ni
daddy na mag-asawa ako." Agad niyang pagbawi ng maalala ang bilin ng ama.
Kasunod ng mga kubyertos ay inihain na rin nila ang mga pagkain dahil alam
nilang ilang sandali nalang ay bababa na si Maine mula sa kwarto nito.
"Kung gan'on ay mas lalong dapat hindi ka magpahawak kay Ser Pourth dahil
mapupunta ka sa masama kapag nagpahawak ka."
Kinilabutan siya sa mga sinabi nito kaya itinanim niya sa isip na hinding hindi
siya magpapahawak kay Fourth. Gusto niyang mawala ang galit nito sa kanya pero
hindi siya magpapahawak dahil baka mapunta siya sa masama.
Ayaw pa naman ni Daddy na maging masama ako.
"Ay, gud ebning Ma'am Maine." Napabaling rin siya sa bukana ng dinning room ng
marinig niya ang pagbati ni Edith, doon nakita niya ang seryosong mukha ng alaga
nila na nagtuloy tuloy sa hapag.
"Good evening Ma'am." Bati niya rin ngunit tanging tango lamang ang isinagot
nito at umupo sa nakalaang upuan para dito.
Tumayo sila sa gilid at pinanood ang paraan ng pagkain nito. Hindi ito
nagsasalita at patuloy lamang sa pagsubo ng mga nakahain sa hapag. Alam nilang
hindi ito nagyayayang kumain kaya naiintindihan nila, sa simula palang ay
pinaalalahanan na siya ng mga magulang nito na kakaiba talaga ang ugali ng anak
kaya sila nalang ang dapat na umunawa.
Hanggang sa matapos kumain ang dalagita ay tahimik lamang ang buong hapag.
Kahit ang mga kubyertos na gamit nito ay hindi lumilikha ng tunog sa pagiging
perpekto ng bawat galaw. Prim and proper.
"Gusto niyo po ng dessert?" Tanong niya ng matapos itong kumain.
Bumaling ang tingin nito sa kanya at sinalubong siya ng malamig nitong mga
mata. Akala niya ay may sasabihin ito dahil sa uri ng tingin ngunit tuluyan lamang
itong tumayo at umalis sa dinning.
"Wag mo nalang pansinin dahil gan'on naman talaga 'yang si Ma'am Maine, minsan
nakakatakot pero hindi naman talaga." Dinig niyang tugon ni Edith.
"Hindi naman ako natatakot, mukha naman siyang mabait." Aniya.

HINDI maipaliwanag ni Demone ang labis labis na kabang

nararamdaman habang inihahanda nila ni Edith ang mga gagawin. Todo suporta ito sa
kanya gan'on din si Mimi na nagawa pang tumawag kanina para palakasin ang kanyang
loob. Ito rin ang nagbigay sa kanya ng combination ng password ng condo unit ng
binata kasama na ang address.
"Sa oras na bumukas ang pinto ay simulan mo na agad ang pagsayaw at dapat ipley
mo muna ang kanta bilang bakrawnd mo." Paalala sa kanya ng kaibigan na siyang
nagkokonekta ng kanta sa dvd'ng kaharap ng kama ni Fourth.
Tumango siya at napakagat labi ng makita ang suot na nighties. Halos wala na
siyang itagong maselang parte ng katawan dahil sa tila sinulid na desinyo nito. See
through at talagang madaling maaninag ang kanyang balat dahil sa pagiging puti.
Pinaresan niya iyon ng five inches red stilleto tulad ng payo ni Edith at Mimi.
Taas na taas rin ang pagkakapusod ng kanyang mahabang buhok na ang ibang hibla ay
nahuhulog patungo sa kanyang pisngi at tenga. May nakakaakit na manipis na make up
na inilagay sa kanyang mala anghel na mukha.
 Kahit sinong makakakita sa kanyang lalaki ay magkukumahog pag-alayan niya
lamang ng pansin. At siguradong pipila ang mga adan maikama lamang ang tulad niyang
eba na may nakakalasong ganda.
"Paano kung mas lalo siyang magalit?" Nag-aalalang tanong niya at pabagsak na
umupo sa kama.
"Thrust me mawawala ang galit n'on, thrust me. Tiwala lang." Pagpapalakas nito
sa loob niya.
Napangiti siya. "Ang ganda talaga ng accent mo." Puri niya na ikinahagikhik ng
huli.
"Kuu, sige na magready ka na at baba na ako. Diha lang ako sa baba hulton ta
ka." Anito.
Tumayo siya at sumampa sa kama at dahil hindi mawala ang kabang hindi niya alam
kung saan nagmumula ay tumalon talon siya sa ibabaw n'on habang napapatili dahil sa
tuwa.
"Naku, bumaba ka na diyan dahil aalis na ako, papatayin ko ang ilaw dahil
siguradong pauwi na 'yon dahil tapos na ang trabaho niya." Natatarantang tumakbo
paalis ang kanyang  kaibigan at bago niya pa man ito mapigilan ay agad ng nakaalis.
"Oh emm geeee!" Tili niya dahil ramdam na ramdam niya ang pamamawis ng kanyang
mga palad kahit na napakalamig naman ng silid dahil sa aircon.
Nagmamadali siyang tumakbo papunta sa banyo at agad na isinuot ang robe na
nakita niya roon. Maninigas siya sa lamig kapag nagtagal siya sa nighties na suot.
"Sana maging effective, ayaw pa naman niyang pinapakialaman ang gamit niya."
Bulong niya habang papalabas ng banyo. Ngunit natigilan siya sa muling paghakbang
ng makarinig ng mga yabag mula sa labas ng silid.
Hala, nandito na siya. Bulong niya at napakagat sa daliri ng wala sa oras.
Humugot siya ng malalim na hininga habang pinapakinggan ang papalapit na yabag.
Hanggang sa makita niya ang paggalaw ng doorknob. Mabilis niyang pinatay ang ilaw
at sinumulang i-play ang kantang napili nila ni Edith.
Popsie
Ahh ahh
Popsie
Ahh ahh
Ang tipo kong guy sa aking buhay
Masarap magmasahe, bigay na bigay
Banayad humagod ang kanyang kamay
At kung pumisil, wala pang aray
Mula sa noo hanggang sa paa
Sa kanyang masahe, maiinlab ka
Sa sobrang sarap, patirik ang aking mata (meow)
Tuluyang bumukas ang pinto at iniluwa n'on ang binatang pakay niya. Kitang kita
niya ang pagdaan ng gulat sa mga mata nito sa tulong ng mga scented candles na
ikinalat nila sa buong silid.

Sinimulan niya ang paggalaw ng kanyang balakang habang

inaalala ang mga steps na itinuro ng kaibigan at magdamag nilang inisayo. Humawak
siya sa tali ng robe at dahan dahan iyong hinubad dahilan para tumambad ang kanyang
suot na nighties.
'Wag d'yan ('wag d'yan)
May kiliti ako d'yan, 'wag d'yan
Popsie, relax ka lang (relax, meow)
May kiliti ako d'yan (ay ay ay)
'Wag d'yan ('wag d'yan)
May kiliti ako d'yan, 'wag d'yan
Popsie, relax ka lang (relax, meow)
May kiliti ako d'yan (ay ay ay)
Mas lalong nadagdagan ang kanyang kaba ng makita ang pagtatagis ng mga bagang
nito. Hindi iyon ang inaasahan niyang reaksyon dahil ang sabi ng mga kaibigan ay
mawawala ang galit nito sa kanya pero taliwas sa tuwa ang eksprisyon nito ngayon.
Hindi niya ba nagustuhan?  Pero sa kabila ng mga agam agam ay ipinagpatuloy
niya ang ginagawa. Desidedo siyang pawiin ang galit ng binata sa kanya.
Hi hi hi hi hi hi hi
Ho ho ho ho ho ho ho
Kiliti, kiliti
Ahh ahh
Pinaglandas niya ang mga daliri patungo sa strap ng suot at dahan dahan iyong
ibinababa hanggang sa tumambad na ang kanyang mayayamang dibdib. Wala sa sariling
nakagat niya ang namumulang mga labi ng makita ang mas lalong pagdilim ng gwapong
mukha ni Fourth.
Lalo na't macho, bigay na ako
Buo ang loob, malaki ang braso
Bukol ng muscle, laging mabango
Baka ang puso ko'y maging sa iyo
'Wag d'yan ('wag d'yan)
May kiliti ako d'yan, 'wag d'yan
Popsie, relax ka lang (relax, meow)
May kiliti ako d'yan (ay ay ay)
'Wag d'yan ('wag d'yan)
May kiliti ako d'yan, 'wag d'yan
Popsie, relax ka lang (relax, meow)
May kiliti ako d'yan (ay ay ay)
Akmang tuluyan niyang huhubarin ang nakatakip na tila sa gitnang bahagi ng
katawan ng makarinig siya ng mga tinig.
"Bro? Anong klaseng music 'yon?"
"Kwatro, ang ingay naman sa kwarto mo."
Nanlaki ang mga mata niya ng mapagtantong mga tinig iyon ng mga kapatid ng
binata, papalapit ang mga ito. Hindi siya nakagalaw sa kinatatayuan hanggang sa
marinig niya ang marahas na pagpalibag ng pinto pasara at sa isang iglap naikulong
siya sa mga bisig ni Fourth.
"Bro, anong nangyayari?" Tinig ni Fifth, kumatok ito.
Ramdam na ramdam niya ang intensidad sa mamuscle na mga brasong nakayakap sa
kanya at ang matigas na dibdib na tumatakip sa kanyang katawan. Galit na galit na
naman ito at ramdam na ramdam niya iyon.
"Don't you fucking dare open the door." Dumagundong ang malakas at galit nitong
sigaw ng akmang may magbubukas sa pinto.
"Damn, anong problema Fourth?" May pag-aalala sa tinig ni Second.
"Shit! Walang papasok, get out! Lahat kayo umalis dito sa condo ko." Punong
puno pa rin ng galit ang tinig nito.
Mas lalong humihigit ang pagkakayakap nito sa kanya na tila doon binubuhos
lahat ng sakit sa ulo. Samantalang siya ay nakasubsob ang mukha sa malapad nitong
dibdib at hindi makagalaw.
"Akala ko ba mag-iinuman tayo---"
"Fuck! Fuck! Umalis na muna kayo, just fucking leave. Now!" Madiing utos nito
at tila alam ng mga kapatid na ano mang oras ay sasabog na ito sa galit kapag
nagpumilit sila kaya kahit naguguluhan ay nagsialisan ang mga ito.
'Wag d'yan, may kilit ako d'yan
(Meow)
Doon natapos ang kanta kasabay ng pagsasalubong ng mga mata nila ni Fourth ng
tumingala siya. Ang mga mata nito ay bumubuga ng galit samantalang siya ay
nanginginig sa takot.
May kasalanan na naman ako. Naiiyak niyang tugon sa sarili.
_____
Hahaha. Wag dyan may kiliti ako dyan. :) Ay, ay, ay.
Si Fourth kaya saan ang kiliti?
Please vote and comment guys.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 8

TAHIMIK ang buong paligid. Walang sigaw. Walang paglalabas

ng galit. Walang masasakit na salita na siyang inaasahan niya na magmumula kay
Fourth. Tahimik na tahimik lamang ito ngunit ramdam na ramdam niya ang tensyon sa
pagitan nilang dalawa.
Galit na naman ito, actually ay alam niyang mas nadagdagan pa ang galit nito sa
kanya. Puro nalang kapalpakan ang nagagawa niya kapag nasa harapan nito.
"I'm sorry." Kabadong tugon niya pero wala itong naging sagot.
Tinitimbang niya ang atmosphere na nakapagitna sa kanilang dalawa. Gustong
gusto niyang mas kausapin pa ang binata pero ramdam niyang hindi maganda ang
gan'ong ideya lalo at mukhang sagad na ang pasensya nito para intindihin siya.
Kanina matapos umalis ng magkakapatid na hindi na muling tinangkang pumasok sa
kwarto ni Fourth ay nagtitimping hinila siya nito sa closet at padarang na kumuha
ng malaking t-shirt na pag-aari nito at ipinasuot sa kanya.
Nang masigurong maayos na ang kanyang suot ay hinila naman siya nito pababa
hanggang sa makarating sila sa parking lot. At ngayon ay binabaybay na nila ang
daan pauwi sa bahay ng mga amo niya.
Dahil sa kabang namamayani sa kanyang kalooban ay nakalimutan niya ang kaibigan
na nagsabing hihintayin siyang matapos na gawin ang kanyang plano para mapatawad ng
binata.
"G-Gusto ko lang na mawala ang galit mo sa'kin." Nag-aalangan man ay sinubukan
niya pa ring magpaliwanag. "Sorry kung nagalit na naman kita." Aniya ngunit hindi
pa rin kumibo ang binata.
Halos mamuti na ang kamao nito sa diin ng pagkakahawak sa monobela dahilan para
mas lalong salakayin ng kaba si Demone. Dinig na dinig niya rin ang pagkikiskisan
ng mga ngipin nito habang nagtatagis ang mga bagang.
"I-I'm sorry---"
"Shut up! Just fucking shut up!" Dumagundong ang sigaw nito sa bawat sulok ng
sasakyan kung saan sila lulan.
Napaigtad siya dahil sa sobrang gulat sa biglaang pagtaas ng boses nito. Ngunit
sa kabila n'on ay may saya siyang naramdaman dahil sa wakas ay nagsalita ito. Mas
nanaisin niya pang sigawan, murahin at pagsalitaan ng masasakit na mga salita kaysa
ang maging tahimik ito at walang kibo gayong alam niyang galit ito.
Ayaw niyang kimkimin nito ang kahit na anong emosyon na nararamdaman nito dahil
sa huli ay bibigat lamang ang kalooban ng binata na siyang ayaw niyang mangyari.
Hindi ko alam kung bakit pero gusto kong makita ang iba't ibang emosyon na
maaaring ipakita ng kanyang gwapong mukha. Gusto kong hindi niya pigilan ang kahit
anong nararamdaman.
Gusto niyang maging bukas ito sa pagpapayahag ng nararamdaman ng kalooban dahil
alam niyang sa likod ng matigas at malamig nitong expression ay nagtatago ang
malungkot at nasasaktang Fourth Castillion.
"I-I'm sorry." Ulit niya.
"I don't need your sorry, just get out of my life then we're done." Madiing
tugon nito.
Naguguluhan siyang tumingin dito. "Bakit kuya nasa buhay mo ba ako?"
Nagsalubong lalo ang dati ng salubong nitong makakapal na mga kilay na tila
hindi nagustuhan ang naging tanong niya. Akala niya ay may sasabihin ito ngunit
walang namang lumabas na salita sa mga labi nitong bahagyang nakaawang.
Naging tahimik at tensyonado pa rin ang naging buong biyahe nila hanggang sa
makarating sa harap ng gate destinasyon nila. Hindi na siya nagpumilit na kausapin
ito dahil alam niyang mas lalo lamang madadagdagan ang sama ng loob nito.
Akmang lalabas na siya ng sasakyan ng marinig niya ang baritono nitong tinig.
"Next time don't waste your time stripping in front of me. It won't work."
Anito, nabitin sa ere ang akmang pagbukas niya ng pinto ngunit hindi siya humarap
sa binata.
 "Wag mong sayangin ang oras mo sa'kin dahil wala kang
mapapala, kapag ipinagpatuloy mo ang mga ginagawa mo hindi ko maipapangakong hindi
kita masasaktan ng pisikal." Malamig ang boses nito na nagdulot sa kanya ng
kakaibang pakiramdam.
"Playing innocent won't change the fact you're a slut, bitch and whore in my
eyes. I hate innocents so stop acting like one if you don't want me to loathe you."
Parang may mga karayom na isa isang tumutusok sa puso niya ng marinig ang mga
salitang iyon. "Now, get out and I hope this will be the last time you showed up
infront of me."
Natahimik ang dalaga na tila natulos sa kinauupuan dahil sa mga narinig. Ngayon
lamang niya narinig ang gan'ong mga salita at hindi niya ikakaila ang paninikip ng
dibdib dahil sa kirot na nararamdaman. Pinilit niya ang mga labi na magbigay ng
isang ngiti bago dahang dahang tumango bilang pagsang-ayon sa gusto ng binata.
"A-Ahm. Opo." Sagot niya, nanginginig ang mga kamay na tuluyan niyang binuksan
ang pintuan ng kotse at walang lingon na pumasok sa kabahayan ng mag-asawang
Castillion.
NAHAHAPONG napasandal siya sa pintuan ng makapasok sa maids quarter. Hindi niya
maipaliwanag kung bakit napakabigat ng loob niya, parang bukal na agad na sumungaw
sa kanyang mga mata ang mga luhang hindi niya namalayang umaagos sa kanyang pisngi.
Sapo ang kanyang dibdib habang putuloy sa pagdagsa ng mga masasakit na mga
salitang sinabi sa kanya ni Fourth. Kahit ayaw niyang isipin ay kusang naaalala
niya ang mga sinabi nito.
Dahil ba 'yon sa ginawa ko? I am really a slut? Bitch? Whore?
"I don't know, gusto ko lang naman na mawala ang galit niya sa'kin." Bulong
niya sa sarili.
Hindi niya alam kung ilang minuto o oras ang iginugol niya sa pag-iyak hanggang
sa naramdaman niyang may yumakap sa kanya. Napaangat siya ng tingin at bumungad sa
kanya ang naaawang mukha ni Edith.
"Sige, iiyak mo lang." Bulong niya. "Surry, diri ko aram na gan'on ang
mangyayari." Anito.
Tumango tango siya at gumante ng yakap sa kaibigan. Sandaling panahon pa lamang
simula ng magkakilala sila pero komportable na siya sa presensya nito. Itinuturing
na niya itong kaibigan, kaibigang ni minsan ay hindi siya nagkaroon.
"I am really a slut?" Naitanong niya.
"Ha? Sinabi niya ba 'yon?" Ramdam na ramdam ang galit sa boses nito ng
magtanong.
Hindi siya umimik.
"Pesting yawa naman pala iyang si Ser Pourth, bakit tinawag ka niyang slot?
Anong akala niya sa'yo palaging may space at available?" Sigaw nito na ikinangiwi
niya.
Parang automatic na tumigil ang kanyang mga luha dahil sa mga sinabi nito.
Napangiti siya at mas lalong hinigpitan ang pagkakayakap dito.
"Maraming salamat." Aniya.
"Sus, wala iyon basta kapag tinawag ka niya ulit na slot sabihin mo sa'kin at
sasapakin ko siya ng walang tigil."
"May iba pa bang paraan para hindi na siya magalit sa'kin?" Tanong niya
makalipas ang ilang minutong katahimikan na pumailanlang sa pagitan nilang dalawa.
Umirap ito. "Bakit ba gustong gusto mong mawala ang galit niya sa'yo? May gusto
ka ba kay Ser Pourth?"
Napaawang ang mga labi niya at nanlaki ang mga mata dahil sa huling naging
tanong nito.
"N-No, no, no I don't like him." Tutol niya na may kasamang pagkumpas ng mga
kamay. "Hindi lang talaga ako sanay na may taong galit sa'kin."
"Alam mo Dem, diri tanan nga tawo ay magiging kasundo mo kaya hayaan mo na kung
ayaw niya sa'yo, lit hem bi."
 Napasimangot siya at hindi na muling nagsalita pa. Tinuyo
niya ang mga luha at malakas na napabuntong hininga bago tumulala sa kawalan.

"KAHIT NAMAN hindi ka na sumama ay ayos lang, baka masama ang pakiramdam mo."
May pag-aalalang tugon sa kanya ni Edith.
Patungo ito ngayon sa wet market at nagpupumilit siyang sumama dahil gusto
niyang makita ang lugar na iyon. Hindi pa siya nakakatuntong sa kahit anong
palengke at hindi niya palalampasin ang ganitong mga pagkakataon.
Maaga siyang nagising kahit na hindi maganda ang kanyang pakiramdam dahil nais
niya talagang sumama.
"Please, pretty please. Gusto kong makita ang kung anong hutsira nga ba ng wet
market." Pagmamakaawa niya at sadyang pinapungay ang mga mata at inginuso ang mga
labi.
"Kuu, sige na nga kung hindi ka lang maganda nunka namang maawa ako." Tatawa
tawang sabi nito.
Napapalakpak siya at napatalon sa tuwa. Nagmamadali siyang mag-ayos dahil sa
excitement na nararamdaman. Ilang sandali lang ay nakaayos na siya at tinatahak na
nila ang daan patungong palengke.
"Gustong gusto ng pamilya Castillion na palaging sa wet market mamili dahil
lahat ng tinda doon ay fresh pa at hindi gaanong kamahalan." Pagkukwento ni Edith
habang nasa taxi sila.
"I like their family, malaki tapos mukhang ang saya saya nila." Hindi niya
mapigilang usal.
Aliw na aliw si Demone sa pagtanaw sa mga kabahayan at mga gusaling nadadaanan
ng sasakyan. Maingay na maingay ang paligid na siyang gustong gusto niya. She hate
silence. She hate to he alone. At naiiwasan niya iyon kapag nakikipagsalamuha sa
mga tao.
"Hindi rin naman lahat masaya."
Naagaw nito ang atensyon niya. "What do you mean?"
"Hindi naman lahat ng nasa pamilya Castillion ay masaya, tulad nalang ni Ser
Pourth."
Tuluyan ng nawala ang atensyon niya sa pagtanaw sa paligid at buong buo niya
iyong itinuon sa kaibigan upang hindi mapalagpas ang mga sasabihin nito tungkol sa
binata.
"Alam kong napansin mo na siya ang pinakatahimik sa kanilang magkakapatid.
Misteryoso si Ser Pourth at mukhang istrikto pero madalas ko siyang makitang
umiiyak." Naging malungkot ang mukha nito. "Sabi ng lahat ay gan'on na talaga siya
pero alam naman talaga ng buong pamilya na hindi siya gan'on, yawa, actuwali palagi
naman talaga siyang seryoso pero may emosyon naman ang mga mata 'di tulad ngayon na
parang yelo."
"What do you mean?"
"I men, alam ng pamilya na malungkot siya pero gusto lang niyang sarilihin."
Hindi niya alam ngunit sa kaalamang lungkot ang nasa likod ng pagiging yelo ni
Fourth ay bumigat ang kanyang damdamin. Hindi niya gusto ang ideyang malungkot ito.
Lumapit pa ito sa kanya at bumulong sa kanyang tenga. "Hindi ako sigurado pero
basi sa chismis na narinig ko, nagkagan'on daw si Ser Fourth dahil sa pirst lab
niya."
"First love?" Manghang tanong niya.
Tumango ang kaibigan. "Oo, at alam mo ba na kapag daw nagmahal ang isang
Castillion ay isang beses lang, ibig sabihin kun sin-o an una nga gin higugma siya
na hanggang huli "
Hindi siya nakatugon dahil sa ideyang nalaman.
"At ito pa, kaya daw naging abogado si Ser Pourth ay dahil din sa pirst lab
niya. Ang totoo niya kasing pangarap ay maging sikat na pintor pero inisantabi niya
iyon para sa babaeng mahal niya." Dinig niya ang paghagikhik nito. "Alam mo bang
maraming naiinggit sa mga babaeng mamahalin ng isa sa magkakapatid at iba pang
Castillion dahil mas minamahal nila iyon higit pa sa buhay nila."
 Kilig na kilig ito at patuloy sa pagkukwento samantalang si Demone ay tahimik
lang sa hindi niya maipaliwanag na dahilan.
Bakit masakit sa dibdib? Tanong niya sa sarili at sinapo ang didbib.
"Nandito na tayo." Doon lamang siya natauhan dahil sa masiglang tinig ni Edith
at bumaba na ng taxi. "Ito po ang bayad manong, sige po batsi na kami." Anito.
Nanlaki ang mga mata ng dalaga ng makita ang sinasabing wet market. Maraming
mga tao na paroon at parito, may sumisigaw at naglalako ng mga paninda, may mga
mamimili na nag-aagaw sa mga paninda, naghahalo ang malangsang amoy ng isda at
halimuyak ng mga sariwang gulay.
Basa ang sahig at may mangilan ngilan pang bahagi na maputik. Nagsisiksikan ang
mga tao pero sa kabila n'on ay kapansin pansin mga sariwa nga ang mga paninda,
patunay doon ang mga nagsisidatingang truck at nagbababa ng mga buhay bang isda at
mga berdeng mga gulay at sangkap sa pagluto.
"Kaya tinawag na wit markit ay dahil sa basa, at dry markit naman kapag tuyo."
Paliwanag ni Edith.
Agad niyang hinila ang kaibigan at walang inhibisyong nagtatakbo papasok sa
dagsa ng mga mamimili. Ang suot na sapatos ay nadadaan sa putik ngunit balewala
lamang iyon sa kanya ang mahalaga ay nawala ang bigat sa kanyang kalooban na kanina
ay lumulukob sa kanyang damdamin.
"Ang dami nating kailangang bilin kaya baka matagalan tayo." Bakas ang
pagkabahala sa tinig ni Edith habang bitbit nila ang mga sangkap na kanilang
nabili.
"Ahm, what if maghiwalay muna tayo ng way at hatiin ang mga bibilhin." She
suggested.
"Nadali mo." Kinuha nito ang listahan at hinati iyon sa dalawa. Ang isang
bahagi ay ibinigay sa kanya na agad niya namang tinanggap. "Ito ang mga bibilhin
mo, sigurado ka bang marunong ka?"
Mabilis siyang tumango. "I can handle this konti lang naman para matuto rin ako
on how to buy here." Idinipa niya ang mga braso na tila inilalahad ang buong lugar.
Hindi mawala wala ang malapad at masayang ngiti sa maganda niyang mukha.
"Ok, ok basta kapag tapos ka na hintayin mo ako sa labas at kapag ako ang nauna
ikaw naman ang hihintayin ko doon."
"Copy." Aniya.
Ilang ulit pa siyang tinanong ng kaibigan kung kaya niyang mag-isa at walang
pag-aalinlangan niya iyon sinagot ng oo, bago sila tuluyang maghiwalay ng landas.
Pakanta kanta siyang naglakad patungo sa area kung nasaan ang mga isda dahil
iyon ang nangunguna sa listahan na hawak niya.
Lets have fun, Demone.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 9

NATATARANTA si Edith habang palinga linga sa paligid. Hindi

niya alam kung sisigaw siya o iiyak dahil ilang oras na ang lumipas, tapos na
siyang mamili at lahat lahat pero wala pa rin si Demone. Ilang oras na siyang
nakatayo sa labas ng palenke ngunit ni aninu ng kaibigan ay hindi niya nakita.
"Pesteng yawa ka naman kasi Edith, hindi marunong sa ganitong lugar an imong
sangkay." Kastigo niya sa sarili. Mas lalong nagdagan ang kaba niya dahil sa
isiping iyon. Sa bawat paglipas ng minuto at oras ay para siyang aatakihin sa puso
dahil sa sobrang kaba.
"Ahm, kuya may nakita ho ba kayong babaeng maputi. Mas matangkad po sa'kin,
maganda ang katawan, sixy ho tapos parang Amerikana sa tangos ng ilong. Nakasuot ng
maong shurt at kulay puting t'shert." Paglalarawan niya ng lapitan ang isang
kargador na siyang padaan sa kanyang pwesto. "Nakaputing sapatos rin tapos mataas
na nakabusod ang mahabang buhok, may nakita ho ba kayo?"
Napakamot sa ulo si manong kargador at nahihiyang ngumiti sa kanya. "Naku,
ineng nakita ko 'yon kanina dahil kapansin pansin talaga ang ganda ng batang iyon
kaso hindi ko na namalayan kung saan nagpunta." Napakamot na naman ito sa ulo.
"Pero pinagkukumpulan siya ng mga kalalakihan kanina ng huli kong makita."
"Yawa, bakit niyo po pinabayaan nakita niyong pinapalibutan ng mga lalaki tapos
wala kayong ginawa. Kuu, kapag may nangyaring masama sa kanya kakalbuhin ko kayo."
Litanya niya at muling nagsimulang halughugin ang buong lugar para hanapin si
Demone.
"Nasaan ka na ba?" Mariin siyang napapakagat labi dahil sa sobrang kaba. Muli
siyang pumasok sa loob ng maingay at magulong palengke dahil nagbabakasakaling
hindi pa tapos mamili ang kaibigan na siyang malabong mangyari.
Ilang oras ulit ang lumipas at lampas na sa pananghalian, ang mga pinamiling
gulay ay nalalanta na ngunit hindi niya pa rin mahagilap kung nasaan ang dalaga.
Mahigpit siyang napakapit sa celophane at basket na hawak. Napabuntong hininga
siya habang patuloy pa rin sa paglinga linga sa paligid.
"Pakisagot naman." Gigil niyang tugon habang hawak ang cellphone at tinatawagan
ang numero ni Volt. "Demonyo 'tong boltahe na 'to kung kailan kailangan ko siya
syaka hindi napakinabangan." Sermon niya, kanina niya pa naisip na tawagan kahit
isa sa mga Castillion pero hindi niya agad ginawa dahil sa pagbabakasakaling
mahanap niya si Demone pero ngayong wala na siyang pagpipilian at nawawalan na ng
pag-asa ay kakapalan na lamang niya ang mukha.
Ngunit tila hindi nakikiayon sa kanya ang tadhana dahil halos lahat ng
magpipinsan at magkakapatid ay natawagan na niya ngunit walang sumasagot, kung
hindi panay lamang ang ring ay out of reach naman.
Muli niyang inulit ang pagtawag sa kahit na sinong nasa contacts niya na
maaaring tumulong sa paghahanap at hindi niya napigilan ang pagkawala ng malalim na
buntong hininga ng sa wakas ay may sumagot na sa isa sa mga tinawagan niya.
"This is Alford Herrera from Castillion Firm, how may I help you." Tugon sa
kabilang linya.
Napatingin ulit si Edith sa kanyang mumurahing cellphone at doon niya nakitang
numero ni Fourth ang nasa linya. Napangiwi siya dahil sa hiya pero kailangan niya
ng tulong kaya isasantabi niya muna ang hiya sa pang-iistorbo.
"Pwedeng ho kay Ser Pourth?" Aniya.
"Sino ho sila? Atty. Castillion is busy right now. Sorry, please try to call
later." Sagot sa kabila na hinuha niya ay sekretarya ng abogado.
"Paki sabi si Edith ito 'yong katulong nila---"
Hindi pa man tapos ang sasabihin niya ay agad na nitong pinutol. "Pasensya na
pero busy ngayon si Atty. At bilin niyang wala iistorbo sa kanya."
Nagngitngit siya dahil sa kaartihan nito kaya hindi niya napigilan ang bulyawan
ito. "Uunahin mo pa ang hindi pag-istorbo sa kanya kaysa sa buhay ng kaibigan ko?
Wala akong ibang mahingan ng tulong ngayon kundi siya lang. Pesteng yawa ka, kapag
napahamak ang kaibigan ko mapapatay kita. Animal is you, ayaw gud pagpakita ha akon
kundi lalaslasin ko imong buhay!"

Sandaling katahimikan ang namayani bago magsalita ang nasa

kabilang linya. "Ipapasa ko ang tawag sa kanya, pasensya na." Sabi nito.
Nagngingitngit pa rin siya sa galit, dinig niya ang pagtunog ng aparato sa
kabilang linya indikasyon ng pagpasa ng tawag.
Peste, ang daming arte!
"What is it, ya?" Baritonong tanong ng nasa kabilang linya. Napangiwi si Edith
ng magsitayuan ang mga balahibo niya dahil sa lamig ng boses ng kausap.
"Ahm, Ser Pourth pasensya na po sa aba wala na po kasi akong mahingan ng tulong
ngayon." Panimula niya at tinatantya kung ano ang mga salitang sasabihin.
"Spill it." Bakas ang kawalang interes nito kaya mas lalo siyang napangiwi.
Nawala ang tapang niya bigla.
"Nawawala po kasi si Demone simula pa kaninang umaga at hanggang ngayon ay
hindi ko pa rin siya nakikita. Nandito po ako ngayon sa wit markit at ang sabi po
ng napagtanungan ko kanina ay ang huling kita sa kanya ay maraming kalalakihana ng
nakapalibot sa kanya." Walang hingang tugon niya pero ilang sandali na ang lumipas
ay wala siyang nakuhang sagot kaya tinignan niya ang screen ng kanyang cellphone.
"Yawa, bakit pinatay?" Gigil niyang pinindot pindot ang aparatong hawak. "Kun
diri ko la ikaw amo matagal na kitang gin uturan bunay."
Nawawalan na siya ng pag-asa dahil wala ng ibang sumagot ng kanyang tawag.
Laylay ang balikat na muli siyang naglibot sa paligid pero wala talagang Demone na
nagpakita.
"Saan ka ba kasi nagpunta?" Pagkausap niya sa sarili. Naiiyak siyang napaupo sa
sementadong upuan malapit sa bukana ng palengke at tulalang napatitig sa mga
pinamili. "Sana kasi hindi nalang ako pumayag na maghiwalay kami."
"Where is she?"
Tila siya napasong biglang napatayo ng marinig ang pamilyar na nagyeyelong
boses. Hindi niya napigilan ang panlalaki ng mga mata ng mabungaran ang seryosong
mukha ni Fourth.
Nakablack suit ito at abogadong abogado ng dating ngunit nakaapak sa mapunik sa
palengke.
Napalunok siya sa sobrang kaba. Ngayon niya lang nakausap ng ganito ang amo at
talagang hindi maganda ang pakiramdam niya dahil sa takot. Baka bigla nalang siya
nitong sakalin.
"H-Hindi ko po talaga makita, surry ho." Napayuko siya.
"Bakit mo isinama dito? Alam mo namang maraming tao at hindi 'yon sanay."
Biglang tumaas ang boses nito na ikinaigtad niya. Nakakatakot itong magalit,
nagtatagis ang mga bagang at mas lalong nagdilim ang mga mata.
"Surry ho." Walang ibang sagot niya.
"Damn, tawagan mo si Tarinio." Anito at iniwan siya sa kanyang kinatatayuan.
Habol niya ng tanaw ang binata na pumasok sa loob ng palengke at nakipagsiksikan sa
dagsa ng mga tao.

NAG-AALALA. Iyon ang nararamdaman ni Fourth sa mga oras na ito. Kanina ng

tumawag ang katulong nilang si Edith na siyang pansamantalang katulong ng mag-asawa
upang umalalay kay Demone ay bigla nalang niyang naibaba ang telepono at agad na
tinungo ang palengkeng palaging binibilihan ng mga pagkain ng kanilang pamilya.
Ipinagpasalamat niya ng mga sandaling iyon na malapit lamang iyon sa kanyang
firm. Pakiramdam niya ay sasabog siya sa paglukob ng pag-aalala ng malamang
nawawalan si Demone.
Mas delikado ang lugar dahil maraming mga tambay at mga kalalakihang sa hitsura
palang ay hindi na katiwa tiwala.
Where are you woman?
Hindi niya alintana ang mga taong nakakasalubong o nakakabunggo habang abala
ang mga mata sa pagmamasid sa paligid. Kung nandito ang dalaga ay alam niyang
makikita niya agad ito dahil bukod sa matangkad ito ay agaw pansin rin ang
napakaganda nitong mukha.

Ipinilig niya ang ulo dahil sa naisip at minabuti na lamang

na kunin ang cellphone at tawagan ang mga kapatid, ngunit walang sumasagot kaya
mag-isa niyang sinuyod ang buong lugar.
"Damn, I hate you more." Bulong niya.
Akmang ibabalik na niya ang  cellphone sa bulsa ng makita niya ang larawang
naroon. Napatiim bagang siya bago lumapit sa isang tindera.
"Did you see her?-- I mean, nakita niyo ba ang babaeng 'to?" Ipinakita niya
dito ang larawan.
Kunot noo naman iyong tinignan ng tindera bago tumitig sa kanya. "Oo iho,
bumili siya ng isda sa'kin kaninang umaga."
"Ngayon ba nakita niyo?"
Umiling ito. "Hindi e, pero ang dinig ko'y bibili raw ng pintura. Nagtanong
siya dito kung may tinda kaming mga gamit sa pangguhit pero wala kami n'on kaya
umalis rin siya, kasintahan mo ba iyan iho?"
 Natigilan siya sa naging tanong nito bago umiling at nagtanong sa iba pero iisa
ang sagot. Nakita ng mga ito ang dalaga ngunit kanina pa iyon ng umaga at malapit
ng sumapit ang hapon.
Napahilamos siya sa sariling mukha dahil sa frustration. Pagkalabas sa palengke
ay sinalubong siya ni Tarinio kasama si Edith.
"Did you found her?" Bungad niya.
"Not yet." Tugon ng kanyang pinsan bago malalaki ang hakbang na nagtungo sa
sasakyan niya, sumunod siya dito. "Just wait a minute may inutusan na ako para
hanapin siya." Anito. "Sinabi ni Yaya Edith ang information tungkol sa kanya kaya
madali nalang 'yon. Don't worry."
I'm not worried. Kumbinse niya sa sarili.
Tumango siya at humarap sa katulong. "Umuwi ka na ya, kami na ang bahala." Utos
niya. Alanganin itong tumungo pero sa huli ay sumunod rin.
Napayukyok siya sa monobela ng kanyang sasakyan at tiim bagang na niluwagan ang
necktie. Damn, kahit kailan talaga ay puro sakit ng ulo ang ibinibigay sa kanya ng
dalaga.
"Gotcha!" Mabilis siyang napabaling sa pinsang nasa passenger seat at abala sa
pagtipa sa dala nitong laptop.
Muli siyang sinalakay ng kaba ng mawala ang ngisi na kanina ay napakalawak sa
mga labi nito. Kunot noo itong muling nagtipa.
"Bakit napunta siya sa Cavite?" Tanong nito.
"What happened?" Naalarma siya.
"Kanina ang report sa'kin ay nakita daw ito sa mall malapit dito pero ngayon ay
nasa Cavite na. Ilang oras ang biyahe papunta doon, paano siya napadpad doon?"
Humigpit ang pagkakahawak niya sa monobela. "Stop asking." He gritted his
teeth. Binuhay niya ang makina ng sasakyan at agad na tinahak ang daan sa address
na sinabi ni Tarinio.
Ilang oras ang iginugol nila upang makapunta sa Cavite. Madilim na dahil sa
pagsisimula ng gabi dahilan para mas lalong hindi siya mapakali. Para siyang
sasabog na hindi niya maintindihan dahil sa pag-aalala sa dalaga.
Alam niyang wala itong kaalam alam dito at alam niya ring may pagkatanga ito
kaya hindi malabong malapit sa kapahamakan.
"Ito na ba 'yon, sigurado ka?" Ihinimpil niya ang sasakyan sa medyo liblib na
parte ng Cavite.
"I'm sure, delikado sa lugar na 'to." Anito at sabay silang bumaba.
Mangilan ngilan na ilaw na lamang ang nakikita nila dahil mas malaki ang
talahiban na parte ng lugar kaysa mga kabahayan.
"Doon ka, dito ako." Naghiwalay sila ng daan upang mapadali ang paghahanap.
Where did you go woman? Bakit nandito ka sa lugar na 'to?
Hindi niya alam kung dapat ba siyang mag-isip ng masama o mag-alala sa dalaga.
Iba ibang ideya ang pumasok sa isip niya pero sa kabila n'on ay iisa lamang ang
desidido siya, ang mahanap ito kahit na anong mangyari.
Nakarating siya sa halos pinakadulong parte ng talahiban pero wala siyang
nakitang tao, wala siyang nakita Demone.
"Shit! Shit!" Paulit ulit niyang mura at napapasabunot sa sariling buhok.
Akmang aalis na ang binata sa kinatatayuan ng makarinig siya ng hagulhol.
Awtomatiko ang pagsalakay ng nakakabinging tibok ng puso niya dahil sa pamilyar na
tinig ng umiiyak.
"Demone! Demone!" Sigaw niya.
Tinakbo niya ang pinanggagalingan ng tinig at parang gulaman na nanlambot ang
kanyang mga tuhod ng mabungaran ang babaeng walang saplot na tila sanggol na yakap
yakap ang sarili, nakahiga sa talahiban at humahagulhol.
"D-Demone." Sambit niya sa pangalan ng dalaga.
Naikuyom niya ang kamao ng makita ang kalagayan nito. Lumingon sa kanya si
Demone at ang puno ng takot nitong luhaang mga mata ay nagkaraan ng kislap ng pag-
asa.
Tinakbo niya ang distansya nila at agad itong ikinulong sa kanyang mga bisig.
"Sshh, I'm here. Don't cry, don't cry." Alo niya ngunit mas lalo lamang lumakas ang
hagulhol nito na parang mga masong bumabayo sa kanyang dibdib dahil sa kirot.
 Mas lalong humigpit ang pagkakayakap niya ng gumalaw ito habang umiiyak pa rin.
Niyuko niya ang mukha nito, nagkasalubong ang kanilang mga tingin. Ang mga mata
nitong luhaan habang siya ay puno ng pag-aalala ang mga mata.
Nanginginig ang mga kamay na hinaplos niya ang makinis nitong pisngi upang
punasan ang mga luha. Patuloy pa rin ito sa pag-iyak.
"Sshh, stop crying. Nandito na ako." Bulong niya at masuyong dinampian ng halik
ang noo nito.
"Para sa'yo." Natigilan siya ng makita ang nilahad nito sa kanya.
Doon niya lang namalayan na may yakap yakap itong art materials, iba't ibang
uri ng lapis at paint art.
"H-Hindi ko 'yan ibinigay sa kanila kahit anong gawin nila sa'kin kasi gift ko
'to para sa'yo. So that you won't mad at me anymore." Humagulhol na naman ito.
Hindi niya namalayan ang pagpatak ng kanyang luha. Iniharang niya ang kanyang
katawan upang maitago ang kahubdan nito. Tumingala siya upang pawiin ang bikig sa
kanyang lalamunan at muling pagbabadya ng kanyang mga luha.
"W-Why are you doing this, Demone? Why are you doing this to me?"
Why you keep bothering my broken heart? I hate you for being like this.
Because I am bothered.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 10

"WHAT----"
"I said stop asking anything." Pagpuputol niya sa sanay tanong ni Tarinio ng
magkita sila sa tapat ng sasakyan nito.
Nasa bisig niya pa rin ang dalaga suot ang coat na kanyang hinubad upang
maitago ang katawan nito. Karga niya si Demone habang ito ay nakasiksik ang katawan
sa katawan niya. Tulog na tulog na ito dahil sa pagod sa sobrang pag-iyak.
"Ikaw ang magdrive." Utos niya sa pinsan na agad na tumalima. Ipinagpasalamat
niyang hindi na ito nagtanong ng kahit ano tulad ng utos niya.
Pumasok siya sa backseat na hindi binibitawan ang dalaga sa takot na magising
ito at muling bumalik sa pag-iyak.
"Sleep tight." Bulong niya dito habang hinahaplos ang magandang mukha nito na
namumula dahil sa pagluha.
"Sa condo tayo, Tari." Aniya.
"Copy."
Naging tahimik ang buong biyahe samantalang siya ay nakatitig lamang kay
Demone. Hindi pa rin  nawawala ang takot sa kanyang kalooban at panginginig ng mga
kamay. Naikuyom niya ang kamao at mariing ipinikit ang mga mata.
"You okay?" Tanong ni Tarinio.
Dumilat siya at nakita niya ang pag-aalala sa mukha nito habang palipat lipat
ang tingin sa kanilang dalawa ng dalaga.
"I'm fine." Aniya.
No you're not fine, and you will never be. Kontra ng kanyang isipan.
Mariin niyang naihawak ang malayang kamao sa art materials na bigay sa kanya ng
dalaga. Mas lalong lumalala ang panginginig ng kanyang mga kamay at buong katawan.
Nagsisimula na ring mamawis ang kanyang noo at bumibigat na rin ang paghinga.
Hindi niya magawang idilat ang mga mata dahil sa unti unting paglukob sa kanya
ng matinding takot.
"Kwatro, ayos ka lang ba talaga? Inaataki ka na naman ng--"
"Just fucking drive Tari, hurry up and don't mind me." Asik niya na siyang
pumutol sa sasabihin ng kaibigan.
Pilit niyang isinandig sa kanyang dibdib ang dalaga bago isinandal ang
sumasakit na ulo sa noo nito. Amoy na amoy niya ang mabango nitong buhok at pilit
niyang ibinabaling doon ang atensyon upang maibsan ang takot sa dibdib.
"We're here." Anunsyo ni Tarinio makalipas ang hindi niya mawari kung ilang
oras.
Kahit hirap ay pinilit niya pa ring dalhin ang art materials at tila wala iyong
balak na bitawan kailan man tulad ng kung paano niya hawakan ngayon ang maliit na
katawan ng dalaga.
"Ako na ang bubuhat sa kanya." Mabilis na presenta ng kanyang pinsan at akmang
kukunin nito ang dalaga sa kanyang mga bisig.
Ngunit agad niya itong iniiwas. "No, I can carry here." Aniya.
"But--"
Hindi na niya hinintay ang apila nito at nagsimulang humakbang papasok sa
kanyang condo. Nanlalabo ang kanyang mga mata at nanginginig ang binti ngunit tuloy
lamang siya sa pagbuhat dito.
"Ako na ang magdadala nito." Tugon ni Tarinio at hinawakan ang art materials na
nasa kanyang kamay. Ngunit tulad kanina ng magpresinta itong buhatin si Demone ay
walang pagdadalawang isip niyang tinanggihan.
Hindi na ito nagpumilit pa at minabuting sumunod na lamang sa kanya.
Maingat niyang ihiniga ang dalaga sa malambot na kama ng sa wakas ay marating
nila ang kanyang silid.
Tumango siya sa pinsan. "You can go now, I will take care of here." Aniya.
"Hindi ako pwedeng umalis. Tsk. Alam kong kapag hindi mo napakalma ang sarili
mo ay hindi magiging maayos ang lahat. What if you hurt here?" Seryosong pahayag
nito na ikinatigil niya.

Muli niyang ibinalik ang tingin sa dalagang mahimbing na

natutulog. Ilang minuto ang lumipas na nakatitig lamang siya sa maamo nitong mukha.
"I won't hurt here." He said. "I know I can't hurt her."  Puno ng
kasiguraduhang tugon niya.
Bakas ang pag-aalinlangan sa mukha ng pinsan ngunit tumango pa rin ito at
tinapik ang kanyang balikat.
"I trust you." And he left.
Balot na balot ng katahimikan ang buong silid habang siya ay pilit pa ring
pinapakalma ang sarili. Ang namumuong pawis sa noo ay kanyang pinunasan bago tumayo
at kumuha ng sariling damit sa kanyang closet.
Pagkabalik sa kama ay maingat niyang binihisan ang dalaga. Dahil sa laki ng
damit ay tila iyon naging bestida para dito, isinunod niya ang pagsuot dito ng
kanyang boxer short.
Nang makuntente sa lagay nito ay binalot niya ito ng makapal na kumot. Naupo
siya gilid nito at natulala sa regalong bigay mismo ng dalaga, nakapatong iyon sa
bed side table at nasa maayos pa ring balot.
I can't understand. He said to himself.
"W-Wag niyo po akong sasaktan." Natigilan siya sa akmang pag-iwan dito ng
marinig niya ang takot nitong boses, nagsimula itong manginig at umiyak.
Agad niya itong dinaluhan at ang balak niyang pag-alo dito ay nauwi sa yakap
nang mahigpit siya nitong kabigin sa leeg at nagsumiksik sa kanyang katawan.
"I won't hurt you." Bulong niya.
Umiiyak pa rin ito kaya nanatili na lamang siya sa tabi ng dalaga. Sinimulan
niyang haplusin ang buhok nito upang pakalmahin. Kasabay n'on ay ang paghum niya ng
kanta.
Gumalaw ang dalaga at bahagya siyang natigilan ng magkasalubong ang kanilang
mga tingin, gising na ito at ang namumungay na mga mata ay nakatutok sa kanya.
"F-Fourth." Namamaos na bulong nito at mas lalong naging masagana ang pagdaloy
ng mga luha. Bakas sa mukha nito na hindi makapaniwala sa presensya niya.
"Yes, its me." Aniya. Tumango ito, isinandig ang mukha sa kanyang leeg. "Sorry
na, wag ka ng magalit sa'kin. Ang sakit sakit kasi sa dibdib kapag may taong ayaw
sa akin. I know I can't please anyone pero ang bigat kasi sa loob. Please, please."
Pagmamaawa nito.
Nakatitig lamang siya dito.
"I buy you a gift na kaya friends na tayo, I will be a good girl at hindi na
ako magiging makulit." Sabi pa nito ng hindi siya magsalita.
"Bakit gustong gusto mo na patawarin kita?" Tanong niya.
Sumimangot ito. "I want us to be friends, ayoko ng may kaaway."
"Okay."
"Okay? So you are not mad at me na? Friends na tayo?" Sunod sunod na tanong ng
dalaga.
Dahan dahan siyang tumango. "Yeah, but in one condition."
"Game, what is it?" Agad na naging masigla ang hitsura nito at napaupo dahil sa
tuwa.
Tinitigan niya ang mukha nito na parang tinatantya ang maaari nitong maging
reaksyon.
"Can tell me what happened?" Sa huli ay tanong niya.
Bahagyang natigilan ang dalaga ngunit nakangiti pa rin. "Kanina?" She ask.
Fourth nodded. "Bakit napunta ka sa lugar na 'yon?"
Ngumuso ito. "Namimili kasi kami ni Ate Edith sa wet market kanina, it is
called wet market kasi nga basa siya tapos madumi ang ibang parts niya."
"Then?"
"Tapos naisip kita." Mas lalong lumapad ang ngiti nito sa mga labi na siyang
ikinakunot ng noo niya. "Galit ka sa'kin kaya I think na kapag binigyan kita ng
gift ay maging bati na tayo, nagtanong ako kay Ateng tindera kung meron silang art
materials pero wala daw silang tinda na gan'on."

"Bakit art materials ang naisip mong iregalo sa'kin?" Hindi

niya napigilang itanong.
May kislap ng saya ang dumaan sa mga mata nito at nakipagtitigan sa kanya. "I
love arts so ng naisip kita iyon agad ang pumasok sa isip ko. My daddy said kasi,
if you really want to give a gift to a person then give him/her your love."
Humagikhik ito. "I love arts so that i gave you an art materials which is related
on it."
Tango lamang ang kanyang isinagot na ipinagkibit balikat ng dalaga.
"Nagpunta ako sa pinakamalapit na mall na itinuro ni Ateng tindera, then I was
happy kasi nakabili ako. Paglabas ko pumara ako ng taxi tapos sinabi kong dalhin
niya ako sa pinuntahan ko kanina." Napapakamot ito sa ulo at panay ang kagat sa
ibabang labi kapag may pagkakataon na humihinto sa pagkukwento.
"And?"
"Hindi niya naman ako dinala doon kundi sa maraming mga damo, ang layo nga ng
biyahe namin e. Tapos natakot ako kasi hinihingi niya ang dala kong mga pagkain na
binili ko sa wet market at 'yong art materials. Pinilit niya ako kaya umiyak ako sa
takot tapos ibinigay ko sa kanila ang foods, tapos may dumating na mga kasama niya
at hiningi nila ang art materials pero hindi ko talaga ibinigay."
"Tinutukan nila ako ng kutsilyo at pinahubad, pumayag akong maghubad basta wag
lang nilang kunin ang give ko para sa'yo." Sinubukan nitong punasan ang mga luhang
nalalaglag ngunit baliwala lamang iyon dahil sa may panibago na namang umaagos.
Naikuyom niya ang mga kamao dahil sa tanawin. "D-Did--Did they raped you?"
Halos hindi iyon lumabas sa kanyang bibig.
Umiling ang dalaga habang parang batang panay ang punas ng mga luha. Tila siya
nabunutan ng tinik sa lalamunan at bahagyang gumaan ang kanyang pakiramdam dahil sa
katotohanang hindi ito pinagsamantalahan.
"Then why are you crying?"
"I am scared but at the same time happy kasi never nilang nakuha ang gift ko
para sa'yo, para sa'yo 'yon e. At may kasama 'yong love." Anito. "Kahit wala akong
damit at kinuha nila 'yong foods it's okay lang basta ang importante may gift ako
sa'yo at bati na tayo."
Halos mabuwal siya sa kinauupuan ng dambain siya nito ng yakap. "I'm crying
kasi baka mas lalo kang magalit sa'kin kapag wala akong gift para sa'yo, mas takot
ako dahil galit ka sa'kin kaysa ang kuhanan ng foods at damit."
Tumikhim siya at inihiwalay ito sa kanyang katawan. "Naaalala mo pa ba ang mga
mukha nila?"
Bahagya itong napaisip bago tumango. "Yup, bakit?"
"Can you describe them para maipahuli ko at mapagbayaran nila ang ginawa nila
sa'yo." Seryosong seryoso ang kanyang mukha at tila papatay ng kahit na sinong
humarang sa kanyang daraanan.
Kahit natatakot ay umiling si Demone at yumuko. "Ayokong mahuli sila."
"But---"
"I know naman that they are just gipit kaya ginawa nila iyon. I understand
them, kawawa naman sila kung huhulihin mo."
"Pero hindi tama ang ginawa nila sa'yo." Hindi paawat na tugon niya.
Alam na alam ng dalaga na kayang kaya niyang hanapin at ipakulong habang buhay
ang mga taong may gawa niyon. Ano pa't isa siya sa pinakasikat na abogado sa bansa
kung hindi niya maibibigay ang katarungan para dito.
"I'm okay na kaya wag mo ng palakihin ang gulo, please, please?" Nakanguso ito
habang paulit ulit na kinukurap ang mga mahahabang pilik mata at nakatingin sa
kanya.
Napabuntong hininga na lamang siya at kahit hindi sang-ayon at tumango pa rin
siya.
I will hunt them, whether you like it or not. Tugon niya sa sarili.
Muli itong sumandal sa kanya at ilang sandali lang ay dinig na niya ang
paghilik nito. Napatitig siya sa palad na humahaplos sa buhok ng dalaga at malalim
siyang napabuntong hininga ng makitang kumalma na iyon at naging normal ng muli ang
kanyang paghinga.

KINABUKASAN. Napapakamot sa pisngi na nagising si Demone. Umikot ikot siya sa

ibabaw ng kama at napatili ng bigla siyang mahulog.
"Aww." Daing niya at napahawak sa pwetan na siyang unang tumama sa sahig.
"Tsk."
Nanlaki ang kanyang mga mata ng makarinig ng tinig at agad na bumaling sa
pinanggalingan nito. Sa ibabaw ng kama. Nandoon nakahiga ang lalaking hindi niya
akalaing makikita niya.
Si Attorney Fourth Castillion, lying on the bed comportably. Nakasuot ito ng
puting sando at ang ibabang parte ng katawan ay nababalutan ng kumot. Ang mga braso
nito ay nakataas at siyang ginawang unan dahilan upang mas lalong madepena at
makita ang magandang hubog nito.
Napakurap siya ng ilang ulit at nang masigurong hindi lamang siya namamalikmata
ay nahihiya siyang napakamot sa ulo.
"G-Good morning Kuya Fourth." Bati niya habang ito ay titig na titig sa kanya.
Kumunot ang noo nito ngunit tumango pa rin.
"Ahm. A-Anong ginagawa mo rito?" She stupidly asked.
Nagsalubong naman ang mga kilay nito. "This is my condo, lady."
Ipinalibot niya ang tingin sa kabuuan ng silid na kanilang kinaroroonan.
Napangiwi siya ng makitang hindi nga iyon ang maids quarter na kanyang tinutulugan
sa bahay ng kanyang mga amo.
"Ah." Nasabi niya ng maalala ang nangyari. "S-Sorry nga pala sa nangyari
kagabi." Aniya.
"Just clean up." Sa halip ay utos nito at naupo. "Ihahatid na kita."
Mabilis ang kanyang pagpayag."Pero bati na tayo, okay?"
"Yeah."
Napahagikhik siya at kahit nananakit ang balakang ay nagawa niyang magtatatalon
sa kama dahil sa tuwa.
"We're friends na." Tili niya habang napapapalakpak.
Wala siyang inhibisyon sa pagpapakita ng kasiyahan kahit na ang kanyang buhok
ay gulong gulo at ang damit na suot ay wala sa ayos.
"Stop it." Saway ng binata pero hindi niya ito nagawang pakinggan.
"We're friends na." Tili niyang muli.
"Tsk. Kapag hindi ka tumigil magagalit ulit ako sa'yo." Seryosong pahayag nito.
Dahil doon ay natigilan siya ngunit namali ang kanyang pagtapak sa higaan,
natapilok ang kanyang kaliwang paa dahilan para mawalan siya ng balanse at bumagsak
sa ibabaw ng binata.
"Ouch!" Daing niya.
"I told you." Bakas ang lamig sa tinig nito kaya lumingon siya.
Dahil sa kanyang ginawa ay hindi sinasadyang nagkasalubong ang kanilang mga
labi. Lingid sa kanyang kaalaman na ilang pulgada lamang ang layo ng kanilang mga
mukha ng siya ay bumagsak sa ibabaw nito.
Napasinghap siya at napaawang ang mga labi dahil sa sobrang gulat sa mabilis na
pangyayari.
Bakit ang lambot? Nagtataka niyang tanong sa sarili.
Akmang lalayo siya dahil sa takot na magalit na naman ito pero hindi natuloy
ang kanyang balak ng kabigin nito ang kanyang batok at diinan ang paglalapat ng
kanilang mga labi. Dahil sa pag-awang ng bibig ay naging malaya itong ipasok ang
dila at galugarin ang loob niyon.
Hindi maampat ang kakaibang tibok ng kanyang puso at pag-iinit ng kanyang
katawan. Para iyong sasabog ano mang oras.
Pareho silang hinihingal ng sa wakas ay pakawalan siya nito. "Brush your teeth
ang pangit ng lasa." Tugon nito bago siya iwan.
"Waaaaaaaah!" Tili niya.
Bakit niya nilasahan?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 11

"WE'RE going to mall." Tugon ng binata ng lulan na sila ng

sasakyan nito.
Tango lamang ang kanyang isinagot. Nakapagtatakang hindi manlang siya nabakasan
ng tuwa sa sinabi nito gayong gustong gusto niyang magpunta sa mall at sa kahit
anong lugar na maraming mga tao.
Talaga bang pangit ang lasa?  Nakanguso niyang tanong sa sarili habang abala sa
pagtingin sa salamin na nasa harapan. Dahilan kaya hindi niya gaanong napagtuonan
ng pansin ang mga sinasabi ng binata.
Ngumanga si Demone at sinilip ang loob na parte ng kanyang bibig at ilang ulit
na huminga.
"Hindi naman mabaho." Aniya at abala pa rin sa pinaggagagawa.
"Aaah." Mas lalo niyang nilakihan ang pagnganga. "Wala naman akong bulok na
ngipin." Bulong niya.
Paulit ulit siyang huminga sa kanyang palad at mas lalong napapasimangot kapag
wala siyang naaamoy na kakaiba.
"What are you doing?"
Napalingon siya sa binata na abala sa pagmamaneho. Humahaba ang kanyang nguso
na nagsalita. "Hindi naman mabaho ang hininga ko kaya bakit nasabi mong pangit ang
lasa ng teeth ko? Wala namang bulok e." Yamot niya sagot.
"Tsk. Stupid." Hindi niya iyon pinansin.
"Three times naman akong nagbabrush ng teeth e." Aniya. Wala siyang ibang bukam
bibig kundi ang mga ngipin at pati hininga.
"Seriously?"
"Tingnan mo nga ulit." Bigla niyang inilapit ang mukha sa mukha nito, nagulat
ang binata kaya hindi sinasadyang naapakan niya ang preno.
Ilang ulit itong nagmura ng muntik na siyang mapasubsob sa dashboard lalo at
hindi siya nakapagsuot ng seat bulit. Mabuti na lamang at naging maagap ito sa
pagsalo sa kanya gamit ang sariling katawan.
"Gusto mo bang mabangga tayo?" Asik nito kaya napakurap kurap siya dahil na rin
sa gulat.
"Hindi naman kasi pangit ang lasa ng teeth ko e." Apila niya. "Especially na
nagtoothbrush na ako." Ngumanga siya at hiningahan ito sa mukha na ilang dangkal
lang ang layo sa kanya. "See? Mabango diba? So bakit magiging pangit ang lasa."
Nagsalubong lamang ang makakapal nitong mga kilay ngunit hindi nagsalita.
Iniayos nito ang kanyang pagkakaupo at ito na mismo at nagkabit sa kanya ng seat
belt.
Napasimangot siya. "Hindi naman pa---"
"Mababangga na tayo at lahat 'yan pa rin ang iniisip mo." Seryoso nitong tugon
bago nagsimulang paandarin muli ang sasakyan. "Don't do that again."
Humalukipkip siya at hindi na kumibo pa. Hindi niya gusto na pangit ang lasa ng
kanyang mga ngipin dahil ang ibig sabihin n'on para sa kanya ay mabaho ang kanyang
hininga at hindi mabuti ang taong bad breath.
Ilang minuto ang naging katahimikan sa pagitan nilang dalawa ng marinig niya
ang pagbuntong hininga ng binata. Syaka nito inihimpil ang sasakyan sa gilid ng
daan.
"Come here." Utos nito.
Nagtataka siyang napatingin dito na nakadipa ang mga braso. Nalilito man ay
inilapit niya ang katawan. Hindi kumukurap na pinagmasdan niya lamang ang gagawin
nito.
Napapitlag siya ng sa isang iglap ay nasa batok na niya ang isang kamay nito at
ang isa pa ay pumulupot sa maliit nyang bewang.
"Let me taste it again." Anito.
"Ang ano?"
"Let me taste your lips." Hindi pa man siya nakakasagot ay nasa bibig na niya
ang mga labi nito.
"Open it." Bulong nito sa pagitan ng paglalapat ng kanilang mga labi, ramdam
niya ang hangin na ibinubuga nito at nakakakiliti iyon. Sinunod niya ang sinabi
nito, dahan dahan niyang ibinuka ang mga labi at agad niyang naramdaman ang
pagpasok ng dila nito.

Napakapit siya sa maskuladong braso ng binata at mariing

napapikit habang ito ay bahagyang gumagalaw ang mga labi. Hindi niya alam kung
gaano katagal na magkahinang ang kanilang mga labi ngunit kapos ang kanilang mga
hininga ng pakawalan siya nito.
"It's sweet." Anito ng humiwalay sa kanya.
Dahan dahan siyang nagmulat ng mga mata at tumambad sa kanyang paningin ang
mukha ng pinakagwapong nilalang na nakilala niya.
Seryosong seryoso itong sinalubong ang kanyang mga tingin, ramdam na ramdam
niya pa rin ang hangin na tumatama sa kanyang mga labi dahil sa hininga nito.
Ilang ulit na napalunok ang dalaga kasabay ng walang ampat na pagwawala ng
kanyang puso. Halos mabingi siya sa lakas ng tibok nito habang nakatitig sa
perpektong mukha ng kaharap.
"Ee, naduduling ako." Aniya at bahagya itong itinulak palayo ng sa gayon ay
maibsan ang kabang nararadaman.
"Masarap." Sabi nito.
"Ha?"
Nagkibit balikat ito at muling binuhay ang ignisyon ng sasakyan. "Hindi na
pangit ang lasa." Bumaling ito sa kanya. "Masarap na."
"Really?" Tuwang tuwang tanong niya ng makuha ang ibig nitong sabihin, na
sinagot naman nito ng simpleng tango. "Sa'yo rin masarap e." She said.
Bahagyang umawang ang labi nito dahil sa huling sinabi niya. Akala ng dalaga ay
may sasabihin ito ngunit muling itinikom ng binata ang namumulang mga labi at hindi
na kumibo pa.

"OH MY GOSH!" Tili niya at masayang napakapit sa braso ni Fouth. "Anong gagawin
natin dito?"
Halos mabali na ang kanyang leeg dahil sa pagkakatingala nito habang aliw na
aliw na nakatingin sa malaking gusali ng isang sikat na mall.
"I will buy you some clothe." Sagot nito at bahagyang pinasadahan ng tingin ang
suot niya.
Ang pag-aari nitong puting long sleeve na umabot hanggang sa kalahati ng
kanyang hita at nakapaloob doon ang boxer short nitong natabunan na ng damit dahil
sa ikli.
"But I have my clothes na, binilhan na ako ni Kuya Fifth at nina Ate Mimi at
Kuya First. Nakakahiram din naman ako ng damit kay Edith e. You don't have to buy
anything for me ang importante friends na tayo." Tugon niya at masayang kumapit sa
kamay ni Fourth.
"Tsk. Mag-aalala sila kapag nakitang ganyan ang suot mo." Bahagya nitong inayos
ang butones ng kanyang damit dahil hindi maayos na nakakabit at kita na ang
kalahati ng kanyang dibdib. "Behave or else I will get mad."
Mabilis siyang tumango at ikinurap kurap ang mga mata. "Yes, Attorney." Sabay
hagikhik.
Dala ng excitement ay walang pakandungan niyang hinila ang binata papasok sa
naturang establisyimento. Malaking malaki ang kanyang pagkakangiti dahil sa galak
at tuwa, maraming mga tao na siyang may kanya kanyang pinagkakaabahalan.
Napatalon siya sa tuwa ng mapadaan sila sa isang kilalang fast food chain at
doon nakita niyang may pulang mascot na sumasayaw. Malaki ang pwet nito at may
puting kapa na nasa ulo. Malalaki ang mga bilugang mata at matambok ang mga pisngi.
So cute.
Bumitaw siya sa pagkakahawak sa binata at balak man siya nitong pigilan ay agad
na siyang nakihalubilo sa mga kabataang natutuwa rin sa panonood ng mascot.
Pumapalakpak na sumabay siya sa pagsayaw. Iniindak niya ang balakang at pwetan
habang panay ang hagikhik, itinaas niya ang mga braso at walang inhibisyon na
sumayaw ng sumayaw.
Walang pakialam kahit na pinagtitinginan na siya ng mga tao. Ang lahat ay
nakangiti sa kanya na mabilis naman niyang sinusuklian ng magandang ngiti.

"Wait lang." Aniya sa mascot na nakikipagsabayan sa kanyang

sayaw. Nilingon niya ang pinanggalingan nila ng binata at nakita niya itong
prenteng nakatayo doon habang deritso ang tingin sa kanya.
Nasa loob ng bulsa ng itim nitong slacks ang magkabilang kamay at seryosong
nagmamasid.
"Attorney." Pagtawag niya, patakbo siyang lumapit dito at naglalambing na
humawak sa kamay. "Lets dance." Aya niya.
"No." Agad namang tanggi nito.
Napanguso siya. "Sige na lets dance, ang ganda ganda kaya ng sayaw nila."
Pamimilit niya pero iling lamang ang sagot nito.
Ang pagnguso ay nauwi ng tuluyan sa pagkakasimangot. "Please, pretty please
sayaw na tayo." Ungot niya.
"No."
"Sige na Attorney, titikman ko mamaya ang mouth mo." Alok niya.
"No."
"Ihahug kita." Agad niyang iniyakap ang mga braso sa maskulado nitong katawan.
"No."
"Sige na---"
"No."
Bumagsak ang kanyang balikat dahil sa walang pagbabago nitong sagot. Naiiyak na
napatingin siya sa mga kabataan at mascot na masayang nagsasayaw. Napabuntong
hininga siya habang nakayuko at ilang sandali pa ay pilit niyang iningiti ang mga
labi bago muling humarap sa binata.
"Lets go na, bili na tayo ng clothes ko tapos uwi na tayo." Aya niya syaka
naunang humakbang para humanap ng pinakamalapit na botique.
 Nagtingin tingin siya sa paligid at pilit na nilibang ang sarili sa pamamagitan
ng pagmamasid sa mga taong abala. Ngayon lamang siya nakapunta sa lugar na maraming
tao kaya't kahit naging mabigat ang kanyang loob ay panandalian lamang dahil agad
rin iyong napawi, para sa kanya ay nakagagaan ng damdamin ang makakita ng mga taong
masasaya.
"Kuya Fourth tara---" natigilan siya sa sanay pag-aya sa binata papasok sa
botique na una niyang nakita dahil hindi niya ito nakita sa kanyang likuran. Kaya
nagpalinga linga siya sa paligid habang nilulukob ng pangamba.
"Nasaan na siya?" Tanong niya sa sarili.
Malalaki ang naging paghakbang niya pabalik sa daan na kanyang tinahak kanina.
Hindi niya mapigilan ang pagmamasid sa paligid sa kaisipang nasa tabi tabi lamang
ang binata at baka may binibili lamang ito.
Habang papalapit ay nabubuhay na naman ang galak sa kanyang kalooban dahil
dinig na dinig na naman niya ang masayang kanta na nagmumula sa fast food chain
kung nasaan siya kanina.
Nagyayaya ang Ngiti
Di na nga mapakali
Halika na, tara na
Doon na nga ang punta
Labas lahat ng ngipin
Sumasayaw sa tuwa
Ganyan ang feeling kapag bida ang saya
Napapalakpak siyang nakipagsiksikan sa mga taong abala sa panonood.
"Papa!" Tili ng isang bakla kaya napangiwi siya dahil malapit iyon sa kanyang
pwesto.
"Akin ka nalang!" Tili pa ng isa.
Ang kanina'y ngiti niya ay napalitan ng panlalaki ng mga mata dahil sa gulat.
Sino bang hindi magugulat kung ang kilalang si Attorney Fourth Castillion ay
sumasayaw kasabay ng mascot ni Jollibee?
Seryoso ang mukha nito na nakabaling sa mga manonood na tila may hinahanap.

Dito tayo, dito tayo crispylicious ang tawa

Sa Jollibee na tayo, juicylicious sa saya
Sa Jollibee na tayo wala ng iba
Sa Jollibee bida ang saya
(Bida ang Saya)
Patuloy ito sa pagkending ng balakang, nasa magkabilang bewang ang mga kamay
habang ang gwapong mukha ay seryosong seryoso, salubong ang mga kilay at kunot ang
noo.
Napahagikhik siya ng makabawi sa pagkabigla dahil sa pagmamasid sa galaw ng
binata. Nakapasexy nito kahit na hindi bagay sa masatang tugtog ang tabas ng
nakasimangot na mukha.
Mas lalong nagtilian ang mga tao ng gumiling ang mga ito. Samantalang siya ay
mariing kagat ang mga labi upang pigilan na kumawala ang halakhak.
"So yummy!" Tili ng mga grupo ng mga bakla.
Tuluyang napahagalpak ng tawa si Demone ng sa wakas ay mapatingin ang binata sa
kanyang pwesto at nagkasalubong ang kanilang mga tingin. Napangiwi ito na nauwi sa
pagnguso habang sumasayaw.
"Attorney!" Sigaw niya habang patuloy sa pagtawag.

Dito Lahat ay Idol

Dito Lahat Bida
Pinagsamang saya't sarap
Sige na, sayaw na
Labas Lahat ng ngipin sumasayaw sa tuwa
Ganyan ang feeling kapag bida ang saya
Mas lalong sumama ang timpla ng mukha nito pero gwapong gwapo pa rin. Hindi
kaduda dudang tinitilian ng kahit na sino. Napakaperpekto nito at hinding hindi
niya aakalaing sasayaw ito ng gan'on.
 For Pete's sake, he's Attorney Fourth Castillion. The most famous and
multimillionaire bachelor from the Castillion Clan.

Dito tayo, dito tayo crispylicious ang tawa

Sa Jollibee na tayo juicylicious sa saya
Sa Jollibee na tayo wala ng iba
Sa Jollibee bida ang saya
(Bida ang saya)

Natatawang humakbang siya papalapit dito habang ginagaya ang pag-indak ng

balakang na siyang ginagawa ng mga sumasayaw. Ngiting ngiti siyang lumapit sa
binata.
"Hi Attorney." Nang-aasar na bati niya.
Hindi maikakaila ang sobrang sayang lumulukob sa kanyang dibdib kasabay ng
kakaibang tibok ng kanyang puso na halos nakasanayan na niya sa tuwing malapit sa
binata.
"You will pay for this." Aroganteng sagot nito bago siya hapitin sa bewang at
sumabay sa pagsayaw.
"Ha? Hindi na nga ako nagpumilit n'ong sinabi mong ayaw mo e." Aniya habang
pilit na sumisimangot ngunit hindi niya talaga magawang itago ang ngiti sa mga labi
kaya mas lalong sumama ang tingin nito sa kanya.
"Tsk. How can I resist your smile and childishness?" Bulong nito. Ang mukha ng
binata ay halos nakasubsob na sa kanyang batok, nasa likod niya pa rin ito.
"Hala, wala naman akong ginawa e."
"Exactly, wala ka pang ginagawa pero hindi na kita matiis." Puno ng diing tugon
nito na tila napakalaking kasalanan ng mga salitang sinabi nito.
"Hindi mo ako matiis? Hindi ako naniniwala. Hmp, galit ka nga palagi sa'kin."
"I'm not mad."
"Weh?" Nilingon niya ito at napakurap kurap na naman siya ng magkalapit ang
kanilang mga mukha.
"I'm just irritated, well, you will pay for this." Masungit na tumaas ang kilay
nito.
"Wala akong pambayad." Angal niya dahil totoo namang wala siyang kahit ni
singkong duling na maibabayad dito. "Isa pa hindi ko naman kasalanan kung bakit
sumayaw ka e. Ikaw naman may gusto nito."
"Shut up." Saway nito. "Just hug me. Kiss me, that is more than enough. Bayad
ka na." Dahan dahang umangat ang sulok ng labi nito pero hindi na niya iyon 
naabutan pa dahil sa sobrang bilis.
Did he really smile for me?

Please drop your reaction guys, gusto kong malaman ang say niya about sa daloy
ng kwento. :)
Thanks.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 12

"YOU should eat."

"Ayaw."
"Just eat, lady."
"Ayaw nga." Ungot niya at inirapan ang binatang kaharap.
 Abalang abala siya sa pagtingin sa burger at fries na nasa kanyang harapan.
Halos ilang minuto na siyang nakatunganga habang paulit ulit na lumulunok. Kahit
gutom na gutom ay ayaw niyang galawin ang pagkain dahil nanghihinayang siya sa
maayos na pagkakapatong nito sa mesa. Ngayon lamang niya naranasan ang ganitong
pagkakataon kaya sinusulit niya ang pagtitig sa pagkain. Pakiramdam niya mawawala
ang kanyang kasiyahan kapag kinain iyon.
"Ngayon nga lang ako nakakita nito kaya ayaw kong kainin." Napapangusong tugon
niya at muling umirap sa binata na masama na ang tingin sa kanya.
Alam niyang malapit ng maputol ang pisa ng pasensya nito pero hindi siya
natatakot dahil ayaw niya talagang kumain kahit kumakalam na ang kanyang sikmura.
Narinig niya ang pagbuntong hininga nito at ang bahagyang paghilot sa sentido.
"Fine." Pagkuay tugon ng binata ng makitang wala talaga siyang balak na makinig
dito. "Ibibili kita ng marami kapag kinain mo 'yan. You should eat your breakfast
'coz it's already nine o'clock."
Nagningning ang mga mata niya dahil sa sinabi nito ngunit muli rin siyang
napasimangot. "Pero ayokong kainin 'to kasi ito ang unang pagkain na ibinili mo
sa'kin. This is your gift for me and I want to treasure it kasi nga galing sa'yo."
Ngumiti siya.
"So childish." Napapailing na tugon nito at inilapit sa kanya ang spaghetti'ng
para dito. "Just eat and I will buy another gift for you. Anything you want."
"Really?" Napapalakpak siya.
"Yeah, kapag naubos mo lahat ibibili kita kahit anong gusto mo."
"Anything?" Paninigurado niya na sinagot naman nito ng tango.
"Anything."
"I want you." Walang kurap na sambit niya habang nilalaro ang pagkain na nasa
harap.
"What?" Bakas ang pagkabigla sa gwapo nitong mukha.
"Kakainin ko itong lahat, you said you give me anything I want. Then, I want
you so meaning ibibigay mo sa'kin ang sarili mo?"
Napatikhim ito at nakipagtitigan sa kanya. "You sure? You want me?"
"Yup, I really want you." Mas lalong lumapad ang ngiti sa kanyang mga labi.
"You're crazy for saying that."
"Eh, ano bang masama doon. I want you to be my friend wala kasi akong friend na
masasabi kong akin talaga. Hindi naman kasi ako sanay na may nagbibigay sa'kin ng
kahit ano." Bumakas ang lungkot sa kanyang inosenteng mga mata.
"I don't want you to be my friend." Seryosong tugon ng binata, ramdam niya ang
pagdaan ng kirot sa kanyang kalooban ngunit agad niya iyong tinakpan ng masuyong
ngiti.
"I know, tulad ng sabi ni daddy ko hindi lahat ng taong makikita ko ay
magugustuhan ako. Hindi lahat ay magiging kaibigan ko kahit na gustuhin ko, I can't
please anyone to like me pero ikaw gustong gusto kitang maging kaibigan. But
unfortunately ayaw mo." Sinimulan niyang kainin ang spaghetti na hindi tumitingin
sa binata.
Hindi niya alam kung ilang minuto ang katahimikang pumagitna sa kanilang dalawa
at binasag iyon ng tikhim nito. Napaangat siya ng tingin sa binata. Nakita niyang
titig na titig ito sa kanya kaya napilitan siyang ngumiti.
"I'm yours." He said.
"What?" Naguguluhang tanong niya.
"I don't want you to my friend but.."

"But?"
Muli itong napatikhim. "I'm yours."
Nanlaki ang mga mata niya ng maintindihan ang gustong ipakahulugan nito.
"Seryoso?"
"Do I look like I'm kidding?" Tumaas ang kilay nito kaya napabungisngis siya.
"Nope, wala ng bawian ha?" Dahil sa tuwa ay dinamba niya ito ng yakap. "Waaa,
my friend na ako. May friend na ako." Paulit ulit niyang sabi.
 "Tsk. I am not your friend." Apila nito at inalis ang pagkakapulupot ng mga
braso niya sa balikat nito at ibinalik siya sa pagkakaupo sa kanyang pwesto.
"Always remember that I don't want you to be my friend, itatak mo 'yan sa isip mo."
At pinitik ang kanyang noo.
Napanguso siya pero kahit ilang ulit pa nitong sabihin na ayaw nitong maging
magkaibigan sila ay hindi nawala ang tuwa sa kalooban niya. Masayang masaya siya
dahil may isang taong masasabi niyang kanya.
"Yes Attorney." Aniya sabay saludo. Mas lalo siyang napabungisngis ng makita
niya ang bahagyang pag-angat ng sulok ng labi nito na tila nagpipigil ng ngiti.
"Stop giggling, just finish your food." Anito.
"Yes Attorney." Aniya. Ganado siyang bumalik sa pagkain kahit naroon pa rin ang
panghihinayang niya sa mga ito.

TUWANG TUWA si Demone na humawak sa braso ng binata habang panay ang libot nila
sa loob ng mall. Wala siyang magustuhang damit kaya hanggang ngayon ay panay pa rin
ang hanap nila.
Seryoso lamang ang kanyang kasama, ni hindi ito ngumiti kahit  saglit habang
siya ay halos mapunit ang bibig dahil sa kakangiti sa kahit na sinong makasalubong
nila.
"Stop doing that."
"Eh?" Tiningala niya ito.
"Smiling. Stop smiling." Utos nito habang ang magkabilang kamay ay nasa bulsa
ng khaki short na suot nito.
"Bakit naman bawal akong ngumiti?" Napakamot siya sa tungki ng kanyang ilong.
"You look like an idiot." Kinurot nito ang ilong niya kaya napangiwi siyang
tinampal ang kamay nito.
"Hindi naman masama ang magsmile, friendly gesture iyon 'no. Hindi naman kasi
ako katulad mo na parang tree na nakatayo lang at walang emotion."
"You don't need to let them see what you feel just to please them, they'll
taken you for granted." He reasoned out.
"Hindi ko naman ipinapakita sa kanila." Nanggigigil niyang kinurot ang braso
nito at parang batang iwinawagayway iyon.
"Smiling is a way on telling them that you are happy and that is being
vulnerable. They can easily break you." Sandali silang nagkatitigan at kitang kita
niya ang seryoso nitong mga mata na nawalan na naman ng emosyon.
"Hmp, ano ba talagang ipinaglalaban mo? Parang ngiti lang naman 'yon ang dami
mo pang sinabi."
"And you smiling is also a way of showing them how beautiful and innocent you
are. Damn, you're so sexy so stop doing that, 'kay?" Tugon nito na hindi pinansin
ang litanya niya.
Ramdam niya ang pag-iinit ng kanyang magkabilang pisngi at pagtayo ng kanyang
mga balahibo sa batok dahil sa paraan ng pagkakatitig nito sa kanya. Hindi rin
nagpahuli sa pagwawala ang puso niya habang pinagsasawa ang mga mata sa napakagwapo
nitong mukha.
He's emotionless yet so gorgeous.
"Baby is that you?" Natigilan sila pareho at napakurapkurap ng may bigla nalang
humarang sa kanilang daan at dumamba ng yakap sa binata. Dahil doon ay napabitaw
siya sa pagkakahawak sa maskulado nitong braso. "I miss you." Malandi ang boses
nito kaya hindi niya mapigilang pagmasdan ang anyo ng walang pasubaling babae.
 Nakasuot ito ng itim na dress na abot hanggang tuhod ngunit
ang dibdib ay kulang nalang lumuwa ang ipangalandakan sa lahat. Mataas ito ng kunti
sa kanya dahil sa kulay pilak na stiletto na suot nito.
Muling bumalik ang kanyang tingin sa dibdib nito dahil iyon ang kapansin
pansin. Wala sa sariling napatingin siya sa kanyang hinaharap.
Bakit mas malaki ang akin?
"Who are you?" Doon lamang siya napatingin sa binata dahil sa lamig ng boses
nito ng magsalita.
"It's me Evon, your girlfriend." Masayang sagot ng babae na mas lalong
pinalandi ang boses at pasimpleng ikinikiskis ang dibdib sa braso ni Fourth.
Nanlaki ang mga mata niya dahil sa sinabi nito. Girlfriend siya ni Kuya Fourth?
Hindi ba ako ang girlfriend niya? 
Nagpabalik balik ang tingin niya sa dalawa.
"Alam mo bang nagtatampo ako sa'yo kasi hindi mo na ako binalikan at tinawagan?
I really miss you and ofcourse your big buddy." Napasinghap siya ng walang pag-
aalinlangan nitong sinapo ang hinaharap ng binata. Nang-aakit ang mga titig nito.
"I miss you inside me having a wild and rough sex, baby."
Naiiskandalo siyang napatingin sa paligid at laking pasalamat niya dahil
mukhang walang nakakapansin sa kanila.
"I don't have--"
"Di ba ako ang girlfriend mo?" Hindi niya mapigilang sabat na pumutol sa
sasabihin ng binata.
Sabay na napatingin ang dalawa sa kanya na mukhang nakalimutan na ng tuluyan
ang presensya niya. Tumingin siya sa binata na tila walang pakialam sa nangyayari
at ibinalik iyon sa babae bago namaywang sa harap ng mga ito.
"What are you talking about?" Tumaas ang kilay ng babaeng nagngangalang Evon at
humalukipkip. "I am his girlfriend, bitch."
Agad siyang nakaramdam ng inis dahil sa sinabi nito. Itinuro niya kamay nitong
nakapatong pa rin sa hinaharap ng binata. "Take it off." Aniya.  "I. Am. His.
Girlfriend. And. He. Is. Mine." Puno ng diin niyang tugon. Ayaw na ayaw niya sa
lahat ay inaagaw ang sa kanya.
"What--"
"He is mine, at hindi mo siya maaagaw sa'kin dahil akin siya." Aniya at
humalukipkip rin habang bahagyang inililiyad ang dibdib. Mas malaki akin, akala mo.
Sa isipan niya.
"Is it true?" Halos umusok ang ilong na tanong nito sa binata. Sa wakas ay
inalis na nito ang malikot na kamay.
Napasimangot siya ng makitang umiling ang binata habang kagat ang ibabang labi.
Napangisi ang babae at nagmamayabang na tumingin sa kanya. "See? Nag-aasume
kang girlfriend were in fact ako ang tunay na girlfriend. Well, I used to it marami
talagang nagkakadarapa sa boyfriend k--"
"She's not my girlfriend but she owns me." Sabat ni Fourth at bumaling sa
kanya. "Lets go." Nagsimula itong maglakad palayo.
Napahagikhik siya at inirapan ang babaeng natulala. "See? He's mine so back
off." Taas noo siyang sumunod kay Fourth na medyo malayo na sa kanya dahil sa laki
ng mga hakbang nito. Iniwan nila pareho ang babaeng tulala at siguradong uusok ang
ilong sa galit.
"Wait..." sigaw niya. Biglang tumigil sa paglalakad ang binata dahilan para
sumubsob siya sa likod nito. "Ouch." Sapo niya ang noo na humarap dito. "Ang bad
mo, napahiya ako kasi sabi mo hindi mo ako girlfriend."
"I'm just telling the truth. You are not my girlfriend." Walang abog na sagot
nito at bahagya pang ginulo ang kanyang buhok.
"Girlfriend mo kaya ako." Pagpupumilit niya.

Tumaas ang kilay ni Fourth kaya mas lalo siyang

napasimangot. "Did you even know what is the meaning of being my girlfriend?"
Mabilis siyang tumango. "Yup, kaibigang babae. Di ba sabi mo akin ka? So
meaning kaibigan mo na ako, I am your girlfriend." Pagmamalaki niya.
Bahagya siyang napaatras ng humakbang ito papalapit sa kanya, halos maduling
siya dahil sa sobrang pagkakalapit ng kanilang mga mukha. "Wrong." Ngumisi ito at
kitang kita niya ang paglitaw ng mapuputi nitong mga ngipin at amoy niya ang
mabango nitong hininga. "Being my girlfriend means having you in my bed, fucking
you senselessly, burying my cock roughly in your wet core while fucking you hard
and deep. Being my girlfriend means fucking you like there's no tomorrow."
Ilang ulit siyang napalunok habang nanlalaki ang mga mata dahil sa bulgar
nitong mga salita. Pinagpapawisan siya dahil naglalaro sa kanyang imahinasyon ang
bawat salitang sinasabi nito. Nakaramdam siya ng takot at wala sa sariling
napatingin sa hinaharap nito. Ayaw na niyang alamin kung gaano kalaki ang nakatago
sa loob ng suot nito.
"So now, do you want to be my girlfriend?" He asked, amused with her reaction.
"Ahm. Ahm." Hindi niya mahanap ang tamang salita na dapat isagot dito kaya
pilit siyang ngumiti na nauwi sa ngiwi. "T-Tara bili na tayo ng mga damit."
Naiilang niyang pag-iiba sa usapan at tumakbo papasok sa botique na malapit sa
kanilang kinatatayuan.
Nilibang niya ang sarili sa paghahanap ng mga damit kahit pa ang totoo ay hindi
niya gusto ang mga presyo sa store na iyon. Mabilis niyang pinulot ang isang
t'shirt ng makitang papalapit na sa kanya ang binata.
"I thought you want to be my girlfriend." May panunukso sa boses nito pero
hindi niya nilingon.
"Wala akong naririnig. Wala akong naririnig." She said repeatedly.
"Payag na akong maging girlfriend ka." Bulong pa nito na ikinaigtad niya,
yumapos ang mga kamay nito sa kanyang bewang mula sa kanyang likuran. "Pwede na
namang pagtyagaan ang katawan mo." Humaplos iyon patungo sa kanyang tiyan kaya
napaungot siya lalo at tumatama sa kanyang batok ang hininga nito.
"Waa, hindi na nga e. Ayoko ng maging girlfriend mo." Aniya habang
nagpupumiglas.
"Why?" Nakangising tanong nito habang mahigpit na nakayakap sa bewang niya
dahil sa pagpupumiglas niya upang makawala dito.
"Eh, ayokong mabury ang cock mo sa wet core ko." Aniya. Napapatili siya dahil
sa hiya. "Sabi mo, 'Being my girlfriend means having you in my bed, fucking you
senselessly, burying my cock roughly in your wet core while fucking you hard and
deep. Being my girlfriend means fucking you like there's no tomorrow.' Ayoko n'on
kasi naman nakakatakot." Talagang ginaya niya ang baritono nitong boses.
Natulos siya sa kinatatayuan ng sumubsob ito sa kanyang leeg at kita niya ang
pagtaas baba ng balikat nito na tila nagpipigil ng tawa. Tumatama sa kanyang balat
ang malambot nitong labi dahil sa paggalaw nito.
"Anong nakakatawa doon? Nakakatakot kaya." Aniya nang hindi pa rin ito
humihiwalay sa kanya.
"You're so cute." Bulong nito. Ilang sandali pa ay tumigil na ito sa pagpipigil
ng tawa, wala naman kasing boses na lumalabas sa bibig nito at nakatago ang mukha
sa kanyang leeg.
"Waaa!" Napatili siya dahil sa kiliti ng kagat kagatin nito ang leeg niya at
sinamahan ng basa nitong dila. Nag-iinit ang magkabila niyang pisngi dahil sa
ginagawa nito.
"Ang bango mo." Anito.
"Bitaw na nga, bili na tayo ng damit para makauwi na tayo dahil may work pa
kami ni Ate Edith."
Sa wakas ay inilayo nito ang mukha sa kanya ngunit hindi  tinanggal ang
pagkakayapos sa kanyang katawan. "Right, sasama ako sa fitting room."
Agad niya itong naitulak. "Ayoko nga."
Tumaas na naman ang kilay nito at seryoso ng muli. "Lets go." Hinablot nito ang
hawak niyang damit at hinapit siya sa bewang bago siya igiya sa fitting room.
"Bakit gusto mong sumama?" Naghihilahan silang dalawa sa labas dahil nahihiya
siya. Noong una naman ay hindi siya makaramdam ng hiya kahit maghubad sa harapan
nito dahil sanay siyang iba ang nagbibihis sa kanya ngunit ngayon ay may kakaibang
init siyang nararamdaman sa katawan at natatakot siyang pati ito ay mapaso sa init
niya.
"I will help you." Rason nito.
"Eh, kaya ko na nga."
"No, I will help you."
"Ayaw nga---Waaaa!" Napatili na naman siya ng buhatin siya nito papasok sa
loob.

Sorry for the very slow update. Nabusy po kasi ako sa school, sunod sunod na
activities pagkatapos ng midterm. So here it is, don't worry dahil medyo makakapag-
UD ako ng madalas ngayon.
Thank you for reading. Xoxo. ;)

Sinong pinakamalandi sa Castillion Brothers?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 13

Happy reading everyone ;)

"MOMMY! Can we stay a little bit longer?" Inosenteng tanong ng batang paslit.
Abalang abala ito sa paglalaro sa labas ng magarang sasakyan na pag-aari ng pamilya
nito.
"Sure baby, may hinihintay ka ba?" Tanong ng nakangiting ginang na bakas ang
tuwa habang nakamasid sa kanyang anak.
"Si Mr. Handsome po ay may ibibigay na drawing sa akin. Napakaganda po mommy."
Tuwang tuwa namang kwento nito na sinamahan pa ng bahagyang pag-aksyon. Humagikhik
pa ito habang baka dipa ang maliliit na mga braso sa harap ng ina.
"Who's Mr. Handsome, baby? Didn't I tell avoid talking to strangers?"
"He's not a stranger mom, I don't know his name but he's kind." Aniya.
"Okay, okay as you say so but we can't wait longer than a few minutes baby,
we're going to airport later." Anang ginang at bahagyang inayos ang nagulong buhok
ng anak.
"But mom Mr. Handsome is not here yet, I want his drawing." Ungot nito at
sumimangot.
"I will buy you another one."
"But I want his work, I want his work." She chanted.
"You want his drawing than seeing daddy in the airport?" Natahimik siya at
napatitig sa ina. Lalong humaba ang kanyang pagkakanguso.
"Hmp, I want daddy more." Padabog siyang tumalikod at akmang bubuksan na ang
pinto ng sasakyan para pumasok ay nakarinig sila ng sunod sunod na mga putok.
"MOMMY!" Tili niya dahil sa sobrang gulat at takot, bakas na bakas ang
panginginig ng buong katawan ng paslit nang umiiyak itong tumakbo papalapit sa ina
at yumakap ng mahigpit. "M-Mom, I'm scared." Umiiyak na tugon niya.
Ramdam niya ang pagyakap ng kanyang ina ng mahigpit sa kanya. Patuloy siya sa
pag-iyak dahil ngayon lamang siya nakarinig ng nakakatakot na putok na hindi
tumitigil.
"Don't be scared baby. Mommy will protect you, just go inside the car and lock
the door." Nakatago sila sa likod ng sasakyan at alam niyang sinisigurado ng
kanyang ina na hindi sya matatamaan. Napapatili at napapasigaw siya dahil sa mga
balang tumatama sa kanilang sasakyan. Sunod sunod iyon at walang tigil. "Look at me
baby." Kahit natatakot ay tiningala niya ang ginang na sa kabila ng lahat ay
nakangiti pa rin ng masuyo sa kanya. Hinaplos nito ang kanyang mukha. "Whatever
happens don't look outside, okay? Call your dad and tell him that we are trap then
close your eyes, cover your ears and don't cry. Be strong okay?" Hindi siya
nakasagot dahil ang mga luha ay patuloy sa pagdagsa.
Natatakot siya. Kinakabahan para sa kaligtasan nilang mag-ina. Alam niya ang
ganitong senaryo dahil madalas niyang makita ang ama na nanonood ng action movies
at alam niyang kapag tinamaan ng bala ay maaaring mamatay. Sa isiping 'yon ay
umiling siya sa ina.
"How about your mom?"
Pinunasan nito ang luha niya. "Don't worry about me, I can handle my self."
Pinakatitigan niya ang ina na ngayon ay titig na titig rin sa kanya. Nag-
aalangan siyang tumango. "Just promise me to be safe mom, promise me."
Niyakap siya niya ng mahigpit at hinalikan sa noo. "Just go inside." Sa halip
ay sagot nito.
Nang buksan ng kanyang ina ang sasakyan ay mabilis siyang pumasok sa loob at
nilock ang pinto tulad ng bilin nito. Napatingin siya sa bag na nasa passenger's
seat at kahit hindi mapakali ay hinalungkat niya iyon at hinanap ang cellphone ng
ina. Tatawagan niya ang kanyang daddy upang humingi nga tulong. Hindi man niya
maintindihan kung bakit nasa ganito silang sitwasyon ay kailangan niyang sundin ang
mga bilin ng ina.

Sa batang isip ay marami ng tanong sa kanyang isipan ngunit

pilit niya iyong isinasantabi. Mabilis niyang hinanap ang  numero ng ama ngunit
bago niya pa iyon makita ay hindi niya mapigilang tumingin sa labas at nagimbal
siya sa nakita.
Nabitawan niya ang aparatong hawak ng makita ang pagbaon ng bala sa dibdib ng
ina. Ang suot nitong bestidang puti ay agad na nagmantya ng likidong pula. Nanlaki
ang kanyang mga mata at natulos sa kinauupuan, ilang ulit siyang napakurap at
sinubukang ibuka ang bibig upang magsalita ngunit wala siya narinig.
SA KABILANG banda abala ang isang binata sa paghahanap ng pakay niya sa parking
lot habang dala dala ang painting na talagang sinikap niyang matapos upang maibigay
sa mala anghel na batang humingi nito sa kanya.
"Where are you little kitten?" Bulong niya sa sarili habang patuloy sa paglinga
linga sa paligid.
Sandali siyang huminto at tinitigan ang likha. Napangiti siya ng makitang buhay
na buhay ang magandang mukha ng bata doon habang may masayang ngiti sa mga labi.
Pati ang kislap ng mga mata at maayos na pagkakasuklay ng mahaba nitong buhok ay
kuhang kuha niya. Kahit titigan niya lamang iyon ay tila personal na nakikita na
niya ang kagandahan nito.
"MOMMY!" Naagaw ang atensyon niya ng malakas na sigaw. Agad na binundol ng kaba
ang kanyang didbib ng makilala ang familiar  a tinig.
Kasunod ng malakas na sigaw ay ang walang ampat na putok ng baril. Sinalakay
siya ng matinding takot ngunit sa kabila n'on ay pinili niyang hanapin ang
pinagmumulan ng putukan. Tinakbo niya ang mahabang hallway ng parking lot hanggang
sa makarating siya sa dulo. Papalapit ng papalapit siya sa pinanggagalingan ng
ingay basi na rin sa paglakas nito sa kanyang pandinig.
Isang mukha ng batang babae ang nakaukit sa kanyang isipan habang tinatahak ang
daan.
Napatda siya ng makita ang dalawang itim na van na may mga sakay na mga
armadong lalaki na siyang salarin sa walang ampat na putok ng mga de kalibreng
baril. Sinundan niya ang target ng mga ito at doon niya nakita ang isang magarang
sasakyan na butas butas na dahil sa tama ng bala. Ngunit hindi iyon ang umagaw sa
kanyang atensyon kundi ang isang ginang na natamaan ng bala sa dibdib.
Hindi siya nakagalaw sa kinatatayuan lalo ng kitang kita niya ang pagkalat ng
dugo nito. Hindi doon natapos ang lahat dahil muli itong tinamaan ng bala sa
magkabilang hita. Napaluhod ito at kitang kita niyang nabitawan nito ang baril na
hawak na sigurado siyang pandepensa sa sarili.
Tuluyan itong padapang bumagsak sa sahig ng muling tamaan ng bala ngunit ngayon
ay sa tyan iyon bumaon. Nabitawan niya ang painting na hawak habang nakatingin sa
mga kaganapan, hindi niya alam ang gagawin, blanko ang kanyang isipan dahil sa
sobrang pagkabigla.
Tuluyang nanginig at nanlamig ang kanyang buong katawan ng magkasalubong ang
kanilang mga tingin. Masuyo iyong ngumiti sa kanya at hirap na ibinuka ang bibig na
sumusuka na ng dugo.
Save her, please.
Iyon ang nabasa niyang mensahing gusto nitong sabihin. Nakatayo siya hindi
kalayuan sa kinalalagyan ng sasakyan nito kaya malinaw na malinaw sa kanya ang
bawat detalye ng mga pangyayari.
"MOM!"
Tila siya binuhusan ng malamig na tubig at nagtayuan ang mga balahibo niya sa
batok ng makita ang batang babaeng sumigaw mula sa loob ng sasakyan at lumabas iyon
doon. Malakas ang iyak nito na dinaluhan ang ina ngunit bago pa ito mapigilan ay
bigla iyong bumagsak sa ibabaw ng ginang na naliligo sa sariling dugo.
"NO!" Malakas niyang sigaw ng makita ang pagbaon ng mga bala sa likod ng batang
paslit. Naliligo sa sariling dugo ang mag-ina habang wala pa ring tigil ang mga
putok.
"NO!" HUMAHANGOS napabangon si Fourth mula sa kanyang pagkakatulog.
Mabilis niyang inalis ang makapal na kumot na nakabalot sa kanyang katawan at
kinapa ang isang bagay na nasa bed side table na siyang natatanging magpapakalma sa
kanya.

"I-I'm sorry." Bulong niya gamit ang nanginginig na boses,

basang basa siya ng pawis at hilam ng luha ang mga mata. "Forgive me for not saving
you, love. Forgive me." Masuyo niyang hinaplos ang larawan na nasa picture frame na
hawak niya.
Mahigpit niya iyong niyakap at mariing sinapo ang kanyang bibig upang hindi
kumawala ang hagulhol mula sa pagpipigil ng iyak.
Malinaw na malinaw pa rin sa kanya ang lahat na sa sobrang linaw ay tila
kahapon lang nangyari. Ang pagkawala nito na mismong mga mata niya ang nakakita,
ang tuluyang pagkawala ng masayang kislap sa mga mata nito at masayang mga ngiti sa
maliit na labi.
Mga alaalang patuloy na pumapatay sa kanya. Patuloy na nagpapaalala ng lahat ng
sakit at pagkabigo. Hinding hindi na niya maibabalik pa ang lahat kaya ang tanging
magagawa nalang niya ngayon ay mahalin ito ng tunay at nag-iisa.
Ilang minuto niyang hinayaang ilabas ang mga luha habang yakap ang frame.
Malakas ang tibok ng kanyang puso at ang kakaibang pakiramdam ay nandoon pa rin
tulad ng una niya itong nakita ten years ago.
Nang kumalma ay malamunay siyang ngumiti at humalik sa larawang nandoon.
"Amo-te, Amor. Amo-te. Always remember that." Pagkausap niya dito.
Kung bibigyan lang siya ng pagkakataon na makausap ito kahit isang oras lang,
sasabihin niya lahat lahat dito. Kung gaano niya ito minahal kahit sa unang
pagkakataon na makita niya ito, na mahal na mahal niya ito hanggang sa puntong
hindi na niya namamalayan na dito na umiikot ang mundo niya kahit wala na ito. Para
sa kanya ay buhay pa rin ito kahit na mata niya mismo ang nakakita ng agawan ito ng
karapatang huminga. Buhay ito para sa kanya dahil sa mga alaalang hindi niya
magawang burahin sa kanyang memorya.
Nakakatawang isipin na ang tulad niya ay nagmahal ng bata na halos ay ituturing
na siyang kuya o mas malala ay tatay. But he can't help it, he fell deeply. Hard
and fast. No age limit. He just love her, clear and simple.
Naputol lamang ang kanyang pagtitig sa larawan ng marinig niya ang pagtunog ng
kanyang cellphone. Mabigat man ang pakiramdam ay sinagot niya pa rin iyon ng
makitang ang kuya First niya ang tumatawag.
"ANONG ginawa niyo sa loob ng fitting room?" Interesadong tanong ni Edith sa
kanya.
"Syempre nagbihis ako para tingnan kung bagay sa'kin 'yong dress." Simpleng
sagot niya.
 Madaling araw palang ay gising na sila upang makapaghanda ng agahan dahil sa
napaagang pag-uwi ng mag-asawa. At simula pa kagabi ay kinukulit na siya ni Edith
na ikwento ang lahat ng nangyari sa kanya. Panay pa ang iyak at hingi nito sa kanya
ng tawad dahil kung hindi daw ito pumayag na maghiwalay sila ay hindi siya
mapapahawak. Sinabi niyang ayos lang iyon dahil wala namang nangyaring masama sa
kanya at wala namang may gusto sa nangyari.
"Hindi ka niya hinalikan? O di kaya ay niromansa?" Tumaas ang kilay nito.
Mabilis siyang umiling. "Hindi 'no, noong magbibihis na kasi ako dapat ay may
tumawag sa kanya from his law firm kaya lumabas din agad siya." Napasimango siya.
"Pumayag siyang maging friends kami pero minsan sinasabi niyang hindi niya ako
gustong maging kaibigan. Ang gulo niya, siguro nga napipilitan lang siya para
tumigil ako sa pangungulit ko sa kanya. Hindi ko nga alam kung seryoso siya e."
Maktol niya habang naglalapag ng mga kubyertos sa dinning table.
Napapalakpak si Edith. "Ang sluw mo naman, syempre ayaw ka niyang maging
kaibigan kasi gusto niyang higit pa doon." Anito.
Kunot noong napabaling siya sa kaibigan. "What do you mean?
"Malay mo ayaw ka niyang maging kaibigan dahil gusto niyang maging gurlfrend
ka."
Nanlaki ang kanyang mga mata at nagsitayuan ang mga balahibo sa batok bago
sunod sunod na umiling. Naalala niya ang sinabi ng binata, na ang pagiging
girlfriend nito ay ikakama na parang wala ng bukas. Natatakot siya sa posibilidad
na iyon kaya ayaw niyang maging girlfriend nito.

"H-Hindi naman gan'on." Aniya.

Tumango tango naman ang kaibigan at bumalik sa ginagawa. Nagsasalin ito ng
tubig sa mga baso. "Sinunod mo ba ang bilin ko sa'yo?" Pagkuay tanong nito.
"Anong bilin?"
"Na wag na wag kang magpapahawak kay Ser Fourth, will, nurmal lang 'yong
binuhat ka niya noong iniligtas ka pero maliban doon hinawakan ka pa ba niya?"
Tumitig ito sa kanyang mga mata kaya pasimple niyang yumuko at nagdahilan na nag-
aayos ng mga table napkin.
Kahit na ikweninto niya dito ang nangyari simula ng mawala siya sa wet market
ay hindi niya isinali doon ang mga parteng nagkakalapit sila ng katawan ng binata.
Ayaw niya kasing madisappoint ito kapag nalaman nitong hindi niya nasunod ang bilin
nito.
Kakausapin ko nalang mamaya si Ser Fourth. Bilin niya sa sarili.
"H-Hindi naman ako nagpahawak sa kanya, alam mo naman na nakakatakot siya e."
Aniya
"Bery gud, wag na wag kang magpapahawak sa kanya kung hindi naman imirgincy.
Wag kang magpapayakap, magpapahalik at magpaparomansa dahil masasaktan ka sa
bandang huli." Seryosong payo nito. "Kilala ko si Ser Fourth dahil matagal na akong
nagtatrabaho sa kanila at alam kong masasaktan ka kapag nagpumilit kang mapalapit
sa kanya."
"Pero bakit kung ayaw mong mapalapit sa kanya, bakit tinutungan mo akong umisip
ng paraan para mawala ang galit niya sa'kin?" Naguguluhang tanong niya. Lumapit sa
kanya ang kaibigan at hinawakan ang kanyang mga kamay.
"Dem, kaibigan na ang turing ko sa'yo kahit na sandali palang na panahon tayong
magkakakilala kaya sinusuportahan kita pero hindi pa rin ako nakakalimot na payuhan
ka."
Napangiti siya at mabilis itong niyakap. "Thank you." Bulong niya.
Hinaplos nito ang kanyang buhok habang nakayakap sa kanya. "Wilcam.'
"Bakit ka napatawag ng madaling araw?" Nagkatinginan sila pareho ng marinig ang
familiar na boses ng lalaking kanina ay laman ng kanilang usapan.
Mabilis nilang tinapos ang mga trabaho ng marinig ang papalapit na mga yabag at
tinig. Pagkatapos  ay tumayo sila sa gilid upang mabati ang mga ito.
Ilang sandali pa ay magkasabay na pumasok sina First at Fourth. Yumuko sila at
bumati sa mga ito.
 "Magandang umaga po." Sabay nilang tugon. Tango lamang ang isinagot ng mga ito.
Ni hindi manlang bumaling ng tingin sa kanya ang binata. Seryoso at malamig ang
ekspresyon ng mukha nito na tinungo ang isang upuan. Balot man ng kawalan ng
emosyon ay hindi niya mapigilan na punahin sa kanyang isipan ang pagbabago doon.
Malamig nga iyon pero para sa kanya ay wala ito sa sarili. Tila ito balisa at
malalim na malalim ang inisip.
"Napaaga ang uwi namin from Cebu dahil nakatanggap kami ng imbetasyon sa isang
charity event na gaganapin sa Singapore at gustong pumunta doon ng asawa ko."
Panimulang tugon ng among lalaki.
Natigil sandali ang mga ito sa pag-uusap dahil sa pagpasok ng babaeng ama.
Kinukusot kusot pa nito ang mga mata na tila bata.
"Wife." Agad na tumayo si First Castillion upang salubungin ang asawa. Bakas
ang labis na pagmamahal sa mga mata niyo ng humalik ito sa labi. "Good morning,
hindi na kita ginising dahil alam kong pagod ka. You okay now?"
Nangunyapit naman ang mga braso ni Mimi sa batok ng asawa habang papikit pikit
ang mga mata. Napangiti si Demone dahil natutuwa siya sa nagaganap sa harapan nila.
Masayang masaya siya para sa dalawa.
"I'm sleepy." Sagot nito at isinubsob ang mukha sa dibdib ng asawa.
"Bakit bumaba ka agad?" Hinaplos nito ang gulo gulong buhok ng misis.
"Wala ka na sa tabi ko e. I can't sleep na." Ungot nito. Pumailanlang ang
masayang tawa ni First Castillion bago parang bagong kasal na binuhat ang asawa.
Ang asawa lang talaga nito ang nakakapagpangiti dahil kahit mabait ito sa kanila ay
hindi naman ito ngumingiti kapag nakakasalamuha sila. "Later, 'bro patutulugin ko
lang 'to. You know my bratty wife is a my queen, so she comes first before
anything." Anito at lumabas ng dinning bitbit ang asawa.
"Nakakainggit." Dinig niyang bulong ni Edith kaya napangiti siya ngunit  agad
rin iyong nabura ng mabaling ang kanyang tingin sa binatang hanggang ngayon ay wala
pa ring imik.
Nakatitig lamang ito sa kubyertos na nasa hapag. Ni hindi nito binati ang asawa
ng kapatid na ngayon lang nila nakitang nangyari dahil alam na alam nila kung gaano
kalapit ang babae sa mga kapatid ng asawa. Talagang malalim ang iniisip ng binata
dahil tila ito lunod sa sariling mundo.
Gusto man niya itong lapitan para kumustahin ay hindi niya magawa dahil hindi
niya alam ang sasabihin dito.
"Good morning." Sabay silang napaigtad ni Edith dahil sa biglaang pagsasalita,
napabaling sila sa bukana ng silid at doon nakita nila si Maine nakakapasok lang.
Para silang namulto pagkarinig sa boses nito dahil nabibilang palang sa
kanilang mga daliri ang mga pagkakataon na nagsalita ito.
"Nakakatakot ang boses niya, mas malamig pa sa bangkay." Bulong ng kaibigan na
agad niyang siniko para pigilan sa pagsasalita.
Muli niyang ibinalik ang tingin sa dalagita, nakatuon ang tingin nito sa tito
niya kaya alam niyang ito ang binati nito. Lumapit iyon sa hapag at humawak sa
balikat ng binata dahilan para mapukaw ito sa malalim na pag-iisip.
"You okay?" Tanong ni Maine, tila kaedad lamang nito ang kausap.
"I'm tired." Simpleng sagot ni Fourth.
"I have a canvas, do you want to see it?" Anito.
"You know me will, young lady. You know me will." Seryosong tugon ng binata at
tumayo na, ni hindi ito gumalaw ni isang piraso ng tinapay. Umakbay ito sa
pamangkin at sabay na lumabas sa silid.
May lungkot siyang nadama sa kalooban ng hindi manlang siya nito binalingan ni
isang sulyap. Siguro nga'y hindi ito aware na nandodoon siya kasabay pa na tila
wala ito sa mood.
"Hays, diri ko gud man maintindihan ini nga mayayaman. Masamok!" Wika ni Edith.
Pilit siyang ngumiti at minabuting magtungo muna sa kanilang silid upang
makapagpahinga.
SECRETS! MORE SECRETS! Hahaha happy reading guys. Kung may mga katanungan kayo
sa story just drop a comment para masagot ko paunti unti.
By the way, thank you for reading. :)
-Kuyajen
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 14

Hi to Laira Nilo for apprecaiting my works. Salamat sa feedbacks na nakakaoverwhelm

at nakakaspeechless. Haha sana hindi ka magsawa sa pagsupport sa works ko.
I hope to see you in person. :)
NAKAPANGALUMBABA si Demone habang naglalaro sa isipan niya ang ginawang
pagsisinungaling sa kaibigang si Edith. Hindi siya mapalagay dahil iyon na siguro
ang unang pagkakataon na nagsinungaling siya, nasanay kasi siyang lahat ay sinasabi
niya na walang bahid ng pagsisinungaling.
Nakokonsensya siya ngayon at gusto niyang umisip ng paraan para mawala ang
pakiramdam na iyon.
"Sabihin ko kaya kay Kuya Fourth na panagutan ako?" Tanong niya sa sarili.
Mabilis din siyang umiling at humugot ng malalim na buntong hininga. "Hays, nayakap
na niya ako at nahalikan kahit hindi niya pa ako asawa kaya dapat ay panagutan niya
ako." Kombinse niya sa sarili.
"Pero ayoko rin namang panagutan niya ako kasi magiging girlfriend niya ako.
Kapag girlfriend niya pa naman ay nisesex niya at lalo naman kung maging asawa baka
kainin na niya ako." Napasimangot siya at ginulo ang buhok na wala sa pagkakaayos
ang pagtali.
Hindi alintana ng dalaga kahit nag-iisa lamang siya sa kanilang silid ng
kaibigan at nagmumukha na siyang baliw sa pagkausap sa sarili.
"But on the second thought masarap kasi ang lips niya at kapag naging
girlfriend niya ako pwede ko ng tikman 'yon araw araw." Napatili siya at nasapo ang
magkabilang pisngi dahil sa mga pinagsasasabi. Ramdam na ramdam niya ang pag-iinit
ng kanyang mga pisngi at ang kiliting naglalaro sa kanyang tiyan. Tila may mga
insekto doong nagliliparan.
"Kapag pinanagutan na niya ako dahil sa paghawak niya sa'kin then hindi na ako
magsisinungaling sa kahit na kanino." Sumungaw ang malapad na ngiti sa kanyang mga
labi dahil sa ideyang nasa isip. "Right, right, kakausapin ko siya at sasabihin
kong panagutan niya ako." Napapalakpak pa siya at nagtatatalon sa kutson na higaan.
Nang magsawa ay muli siyang bumalik sa pagkakaupo. Akmang kukunin niya ang unan
na nasa kanyang gilid nang marinig niya ang pagtunog ng kanyang cellphone.
Napanguso siya at kinuha iyon sa ilalim ng unan, isa lang naman ang taong nasa
contacts niya at may alam ng numero ng kanyang cellphone. Ang kanyang ama.
Ilang sandali niya munang pinakatitigan ang aparato bago niya tuluyang sagutin.
"Olá, Papai." Hello, daddy. Bungad niya.
Narinig niya ang mahinang pagtawa nito sa kabilang linya. "Olá, filha minha.
Como vace está." Hello, my daughter. How are you?
"Estou bem, Papai. Náo se precupe comigo estou em boa máo." I'm fine, daddy.
Don't worry about me I'm in good hand. Hindi niya mapigilan ang masayang ngiti
dahil sa pag-aalala sa kanya ng ama.
"Bom, estou preocupadu com voce." Good, I'm worried about you. Anito. "Are you
enjoying your stay there?"
Mabilis siyang tumango kahit na wala ito sa kanyang harapan. "Yes, Papai. I'm
enjoying my stay here, I meet many peoples already and they're all good to me
especially the Castillion's." Tuwang tuwang kwento niya sa ama. "Thank you so much
for letting me stay here, I love Philippines so much Papai and I hope you can visit
me here some other time. You will enjoy too for sure."
"I will, I will." Narinig niya ang masaya nitong tawa. "Always take care of
yourself Denia Monette San Carlos- Gonçalvez and I'll be okay."
Natigilan siya nang marinig niya ang kanyang buong pangalan. "Why mention my
whole name, Papai? It's creepy." Napangiwi pa siya. Her father burst on laughter.
"I just miss calling you by your whole name Denia Monette." Pang-aasar pa nito.
 "Papai, it's Demone." She corrected.

"But you are Denia Monette San Carlos- Gonçalvez, my

daughter." Kantiyaw pa nito.
"But seriously Papai, why did you call?"
Hindi niya napigilan ang pagsalakay ng matinding kaba ng matahimik ang kanyang
ama sa kabilang linya. Ang kaninang malutong nitong mga tawa ay nawala at napalitan
iyon ng seryosong tikhim.
"As much as I want you to enjoy your life there anytime you want I can't let
you." Panimula nito.
"Why?" Agad siyang nakaramdam ng pangamba.
"You already know the answer. Nalaman nilang pinayagan kitang muling umapak sa
Pilipinas at ngayon ay hinahanap ka na nila." Naikuyom niya ang mga kamao dahil sa
kaba, nagsalita na ng tagalog ang kanyang ama at kapag gan'ong sitwasyon ay alam
niyang pati ito ay nangangamba sa kaligtasan niya. "I know you want a happy and
peaceful life and I'm sorry my daughter even if I want too I can't give you that.
Our lives is a mess and we should accept it whether we like it or not." Anito.
Hindi niya namalayan ang pagpatak ng kanyang mga luha. Mabilis niya iyong
pinunasan at tumikhim upang hindi mahalata ng ama. "I understand Papai, kailan niyo
po gustong umuwi ako dyan?"
"As soon as possible, mas safe ka kung nandito ka sa ating bansa. I can protect
you here."
"I know Papai, I know." Muli niyang pinunasan ang mga luha at huminga ng
malalim. "Aayusin ko lang po ang mga gamit ko dito tapos magpapaalam ako na babalik
na ako dyan."
"Okay, I'll wait you here. Be careful." Huling bilin nito bago sila
nagkapaalaman.
Tulalang naibaba ni Demone ang aparato. Sobra siyang nalulungkot dahil hindi pa
man niya nagagawa ang mga plano ay agad na siyang babalik sa kanila. Sa lugar kung
saan siya nakakulong at walang ibang makasalamuha maliban sa ama at sangkatutak na
mga katulong. Alam niyang para iyon sa kanyang kaligtasan ngunit aminado siyang
hindi siya masaya sa ganoong buhay.
"You are not an ordinary girl, you are more than that and when the right time
comes you will understand everythiny, in a right time my Denia Monette."
Naalala niya ang huling mga katagang sinabi sa kanya ng kanyang ama bago siya
nito payagang umapak sa Pilipinas. Hindi niya iyon maintindihan noon ngunit ng may
magtangka sa kanyang buhay noong nasa Canada siya ay doon unti unting nagkaroon ng
mga tanong ang kanyang isipan.
"I'm not an ordinary girl. Kaya kailangan kong intindihin si Papai, I am his
only daughter and I am his only family." Muli siyang napabuntong hininga. "I need
to go home even if I don't want to."
Upang pansamantalang makalimot sa problema ay napagpasyahan niyang lumabas sa
silid at muling bumalik sa hapag dahil hindi pa tapos ang kanilang trabaho 
"Kuya I'm busy marami akong hawak na kaso kaya hindi kita mapagbibigyan ang
gusto mo." Natigilan siya sa akmang paghakbang  nang marinig ang pamilyar na boses
ni Fourth. Siguro'y bumalik ang mag-anak sa hapag.
"Isang linggo lang naman 'bro." Sagot ng Kuya nito.
"Kuya I have a work."
"Hindi mo naman mapapabayaan ang trabaho mo, gusto ko lang na dito ka uuwi
tuwing gabi para may kasama sila."
"Tsk. Malayo sa firm itong bahay niyo." Apila pa nito.
Samantalang siya ay nagpatuloy sa pagpasok sa dinning na siyang ikinatigil ng
mga ito. Nalipat ang atensyon ng lahat dahil sa pagpasok niya, kahit ang kaibigang
si Edith ay natigil sa akmang paglalagay ng juice sa baso ni Maine.
"Here you are Demone." Nakangiting salubong sa kanya ni Mimi. "Kanina ka pa
namin gustong ayaing kumain kaso sabi ni Ate Edith ay masama ang pakiramdam mo,
ayos ka na ba?"
 Napangiti siya dahil sa pag-aalala sa boses nito. "Ayos
lang po ako."
"Okay, come here." Inakay siya nito papaupo kaya wala siyang nagawa.
Pinasadahan niya ng tingin ang mga taong nasa hapag lalo na ang dalawang amo.
Gusto niyang ngayon na magpaalam pero hindi siya magkaroon ng lakas ng loob.
Ibinalng niya ang tingin kay Fourth na ngayon ay abala na sa pagkain. Ilang sandali
niyang pinakatitigan ito at tila naramdaman iyon ng binata dahil nag-angat ito ng
tingin sa kanya.
Mas lalong lumapad ang pagkakangiti niya ng makita ang itim na itim nitong mga
mata at gwapong gwapo nitong mukha. Seryosong seryoso habang nakikipagtitigan sa
kanya.
"What?" Pagkuay tanong nito.
I will miss you. Sagot ng kanyang isipan.
"N-Nothing." Bagkus ay sagot niya. Bago pa siya malunog sa malalim nitong mga
tingin ay ibinalik na niya ang tingin sa mga amo. "Ma'am, sir may gusto sana akong
sabihin."
"Drop the formality Demone, what is it?" Balik tanong ni First.
"Ahm--" napabuntong hininga siya bago dahan dahang umiling. "Ahm. Sa pagbalik
niyo nalang po galing Singapore."
"You sure?" Paniniguro nito.
"Opo."
Natapos ang kanilang umagahan na hindi manlang siya muling tinapunan ng tingin
ni Fourth o kinausap manlang. Kung tanungin niya man ito ay tanging tango ang
sagot. Nakikita niyang may pinagdadaanan ito pero magaling magtago ng nararamdaman
ang binata, itinatago nito iyon sa likod ng seryoso at malamig na mga mata.
"Bakit hindi mo ako pinapansin?" Nakangiting tanong niya ng sa wakas ay makita
niya itong nag-iisa sa harden, nakaupo at walang emosyong nakatitig sa kawalan.
Hindi ito sumagot kaya siya mismo ang lumapit at umupo sa harapan nito. "May
problema ba?"
"Don't mind me." Sa wakas ay sagot nito.
"Bakit hindi mo ako pinapansin?" Aniya.
Tumaas ang kilay nito. "Bakit kailangan ba kitang pansinin kahit saan tayo
magkita?" Bakas ang sarkastimo sa boses nito.
Napanguso siya. "Syempre kasi magkaibigan tayo."
Umiling ito at malamig na pinukol siya ng tingin. "Stop pestering me, wala ako
sa mood ngayon. Kung mangungulit ka bumalik ka na sa loob."
Hindi agad siya nakakibo dahil sa pagguhit ng kirot sa kanyang dibdib sa
pasimpleng pagtataboy nito sa kanya. "I'm going home." Nasambit niya.
Kunot noo itong bumaling sa kanya. "Home? Tsk. Ano na namang laman niyang isip
mo? Nandito ka na."
"I mean I'm going home, my real home in Canada." Aniya, hindi niya nga alam
kung bakit pa siya nagpapaalam dito basta lumabas nalang sa kanyang bibig ang mga
salitang 'yon.
Ang kunot nitong noo ay unti unting napalitan ng seryosong expression. "When?"
"As soon as possible." Maagap niyang sagot. "My Papai called, and he wants me
to go home."
"Okay."
Bumagsak ang balikat niya dahil sa pagkadismaya sa naging sagot nito. Akala
niya aalma ito kahit manlang konti pero nagkamali siya, tila wala itong pakialam
kahit saan siya magpunta. Siguro nga ay wala siyang halaga dito at naging mabait
lang ito sa kanyang noong mga nagdaang araw dahil sa sinapit niya at pagiging
makulit na rin.
"Hindi mo manlang ba ako pipigilan?" Maktol niya.
"Why would I?"
"Magkaibigan kaya tayo."
"Are we?"
 Hindi niya napigilan ang sarili na hampasin ito sa braso dahil sa sobrang inis.
"Sabi mo friends na tayo, you're a liar. You hug me na nga tapos nahalikan mo na
ako kaya dapat hindi nalang tayo friends e. Dapat girlfriend mo na ako o hindi kaya
ay asawa dahil kailangan mo kong panagutan. You touched me, you touched me."
"You're being childish again." Asik nito.
"Ikaw nga diyan ang childish e. One minute magiging mabait ka tapos sasabihin
mong friends tayo tapos another minute cold ka na naman tapos sasabihin mo hindi
tayo magkaibigan. Sinong childish satin ngayon?" Hinampas na naman niya ito sa
braso.
Napaatras siya ng bigla itong tumayo at nagtatagis ang bagang na humarap sa
kanya. Ang seryoso at maiitim nitong mga mata ay mas lalong dumilim. Dikit na dikit
din ang mga labi nito dahil sa pagtitimpi.
"Stop it, papatulan kita. I'm warning you." Anito.
Nanlaki ang mga mata niya dahil sa sinabi nito. "Papatulan mo ako? Anong
pagpatol naman? Susuntukin mo ako? Sisipain?" Inis na inis na talaga siya dito kaya
hindi niya mapigilan ang sarili na sagutin ang binata.
"I said stop!" Pero hindi siya nakinig.
"I hate you, I hate you ang bad mo. Ang bad mo. I hate you---"
Naputol ang mga sigaw niya dito nang bigla nalang nitong kabigin ang batok niya
at sinabisab ng halik ang kanyang mga labi. Madidiin ang bawat dampi nito at gigil
na gigil na pinagkakakagat ang mga labi nito.
"Kung pwede lang kitang pagbuhatan ng kamay ginawa ko na pero dahil hindi ko
magagawa 'yon patatahimikin nalang kita sa paraang alam ko." Sabi nito habang
patuloy pa rin sa pagkagat sa kanya.
"Hmmm." Nagpumiglas siya pero mas lalo lang nitong hinapit ang bewang niy at
idiniin sa matigas nitong katawan.
"I'm not in the mood but you're testing my patience, lady." Muli niyang
naramdaman ang pagkagat nito sa ibaba niyang labi dahilan para mapangiwi siya.
Wala siyang sakit na naramdaman ngunit dumagsa ang kakaibang kiliti sa sistema
niya dahil sa panunudyo nito sa nakaawang niyang mga labi. Tila siya dinadaluyan ng
bolta boltaheng kuryente sa katawan.
"I warned you, didn't I?" Pinilit niyang tumango habang ang mga kamay ay
nakadiin sa dibdib nito.
"I-I can't breath." Bulong niya sa pagitan ng kanilang mga labi.
Nakahinga siya ng maluwag nang sa wakas ay pakawalan siya nito ngunit ang
kanilang katawan ay magkadikit na magkadikit pa rin. Damang dama niya ang init na
isinisingaw ng makisig nitong katawan.
"Stop pestering me." Sabi nito bago siya tuluyang bitawan at tinalikuran.
Naglakad ito papasok ng kabahayan na hindi na siya muling binalingan pa ng tingin.
I don't understand you.
Pasensya na kung natagalan ang update. I'm very busy po kasi. :)
#NapakalandiniFourthCastillion
-Kuyajen

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 15

Happy reading :)
BAKAS ang labis na iritasyon sa mukha ni Fourth habang papasok sa hospital ng
kapatid na si Seven. Hindi niya magawang ngitian ang bawat nakakasalubong.
Kagagaling niya lamang sa bahay ng kanyang nakakatandang kapatid na si First at
nagkaroon sila ng konting sagutan dahil sa hindi niya pagpayag na siya ang maging
bantay sa bahay nito kapag lumipad ang mag-asawa patungong Singapore.
Ayos lang sana sa kanya kung hindi marami ang kanyang trabaho at isa pa ay may
kalayuan ang bahay ng mga ito sa law firm niya. He can't sacrifice his work just to
take care of the house were in fact it doesn't need his presence because of the
tight security of the village.
"You look like a grumpy old man." Natatawang tugon ng kanyang bunsong kapatid
nang pabagsak siyang maupo sa couch na meron ang opisina nito ng makarating siya
doon.
Hindi niya ito kinibo. "How are you?"
"Fine." Anas niya.
"But you look like you're not."
"Tsk. Don't talk to me." Asik niya habang kunot na kunot pa rin ang noo.
"So upset, why?" Mahinahong tanong nito na agad niyang sinagot ng iling. Alam
niyang hindi ito titigil sa kakatanong hanggat hindi siya sumasagot ng matino.
"Come on, you can tell me everything, anything." Hinubad nito ang suot na lab gown
at naupo sa kaharap niyang couch.
Mariin niyang itinikom ang bibig ngunit napabuntong hininga pa rin siya.
"Napapadalas ang mabilis na pagbabago ng mood ko." May pagsuko sa kanyang tinig.
"What makes you upset?"
"Nightmares."
"Again? Gaano kadalas?"
"Everytime I slept and most of the time I have a trouble on sleeping." Hindi pa
rin nawawala ang kanyang iritasyon habang nakaharap sa bunsong kapatid na nakamasid
lamang sa bawat galaw niya.
"You are aware that you have a bipolar disorder, right?"
"Damn, yes I know." Maagap niyang sagot at pinukol ng masamang tingin ang
bunso.
"Since when?" Hindi nito pinansin ang nakamamatay niyang tingin. Ngumiti lamang
ito.
"Tsk. Since I woke up in the hospital after that incident."
"What incident?"
Nakipagsukan siya ng tingin dito ngunit hindi natinag ang kapatid. "Gusto mong
isalaysay ko pa? Alam mo na hindi ba?"
"What incident?" Pag-uulit nito.
Kumuyom ang kanyang kamao at nauwi sa galit ang kanina'y iritasyon lamang.
"Incident happened ten years ago in the Inspiration's parking lot. The time when
she died infront of me!" He gritted his teeth.
"Who died?" Tanong pa nito.
"She died."
"Who died?"
"This is bullshit!" Hindi niya napigilan ang pag-alpas ng kanyang emosyon kaya
nasuntok niya ang center table na pumapagitna sa kanilang dalawa. "Just change your
question, I can't answer that."
"We are having our session now." Matigas ang bawat bigkas nito ng mga salita at
hindi manlang natinag sa kinauupuan. "You are aware that you have a bipolar
disorder?" Ulit nito sa tanong kanina. Hindi siya umimik. "And you also know that
bipolar disorder is also known as manic-depressive illness, which is a brain
disorder that causes unusual shifts in mood, energy and activity levels?"
"I already know that, why are you asking stupid questions again?"
Nakakaunawa itong tumango. "This is your session and you should answer anything
I ask."

"Pero naitanong mo na 'yan noon at parang bumabalik na

naman tayo sa simula." Pagod siyang napasandal sa likod ng kinauupuan at inismiran
ito. Hindi niya pinansin ang bahagyang pagkirot ng kanyang kamao.
"Exactly my point, babalik na naman tayo sa simula dahil mukhang nasasayang
lang lahat ng session na pinagdaanan natin noon pa man. Bumabalik na naman ang
pagdalas ng mood swings mo and that's bad. Parang wala kang nagiging improvement,
you keep on having unusual shifts of mood na hindi mo namamalayan."
Hindi siya nakaimik dahil sa sinabi nito. Naaalala niya pa kung kailan siya
nagsimulang humingi ng tulong sa kapatid dahil sa hindi normal na biglaang
pagbabago ng kanyang mood at kasabay na rin n'on ang kanyang lakas. Minsan ay
nakangiti siya ngunit ilang segundo o minuto ay bigla siyang naiirita at
nalulungkot. Paikot ikot lamang iyon at minsan ay lumalala, dumadating sa punto na
gusto nalang niyang tapusin ang buhay.
His brother is a famous psychiatrist in the whole country and he knew that he
can trust him kaya ito ang kinuha niyang doctor para tumulong sa kanya.
"Sir?" Sandali silang natahimik ng pumasok ang sekretarya nito dala ang tray na
naglalaman ng cake at coffee. Alam na alam na nito ang gagawin kapag dumarating
siya dahil dumadalaw lamang siya sa kapatid kapag ganitong mga pagkakataon, kapag
schedule lamang ng kanyang session.
"Thank you." Sabi ng kapatid niya sa sekretarya nito.
"Welcome Doc."
Muli siya nitong hinarap ng muli silang mapagsolo. "After that incident
naagapan natin ang paglala nito and you are okay in the last nine years pero bakit
ngayon ay bumabalik na naman? You are stressing your self, yes?"
"I don't know, siguro dahil bumabalik na naman ang mga panaginip ko tapos
dumadagdag pa ang babaeng 'yon."
"Babae? Sino?"
Naiiling siyang nag-iwas ng tingin. "Nothing."
"Nothing? Don't give me that nonsense answer, kung gusto mong matulungan kita
then cooperate dahil walang patutunguhan ang mga sessions natin kung pati ikaw ay
idedeny ang mga rason kung bakit natitrigger ang isip mo." Wala na ang mapang-
unawang ngiti ng kanyang kapatid dahil ngayon ay seryosong seryoso na ngayon. "I am
not just your doctor, I'm also your brother and I am responsible to take care of
you even if you don't want to."
"From the start hindi mo na tinutulungan ang sarili mo, sinasabi mong alam ko
na lahat na nagtutulak kung bakit nagkakaganyan ka pero alam natin pareho na hindi
mo naman sinabi lahat. You just keep on telling me that 'she died infront of you'
'the inspiration where you attend your art lesson' 'the nightmares', but the truth
is you are still holding on to the past, you keep on living your fantasy about that
young girl."
"She's not just a young girl." Sigaw niya, halos marinig na ang pagkikiskisan
ng kanyang mga ngipin dahil sa pagtatagis niyon.
"Then who is she?" Panghahamon nito. "Hindi mawawala lahat ng masamang
panaginip mo kung patuloy mong sisisihin ang sarili mo sa isang bahay na alam mong
hindi ikaw ang may kasalanan."
"You are talking like you know everything but you are not."
"Enlighten me, tell me everything so that I can help you. Hindi lang ako ang
nag-aalala pati na rin sina mommy dahil sa kalagayan mo. Even they don't know
what's really happening to you napapansin nila ang pagbabago sa ugali mo."
"You can't understand." Mahinahon niyang tugon.
"I'll try harder to understand you."
Ilang ulit siyang umiling at minabuti na lamang na pakatitigan ang isang
painting na nakasabit sa dingding ng opisina nito kung saan ay kaharap niya. Puro
buntong hininga lamang nila ang maririnig sa buong silid.

Naiintindihan niya ang punto ng kapatid. Simula nang

mangyari ang lahat ng iyon sa buhay niya ay nagkaroon na siya ng sariling mundo
kung saan lahat ng tao ay lumalayo siya dahil pakiramdam niya ay walang
makakaintindi sa nararamdaman niya. Mag-isa niyang dinala ang labis na sakit at
pangungulila. Mag-isa niyang hinarap ang takot sa bawat gabing dinadalaw siya ng
masamang panaginip. Mag-isa niyang hinarap lahat.
At hanggang ngayon, kahit na masakit ay hindi niya pa kayang bitawan ang lahat.
Ayaw niyang bitawan ang masakit na alaalang iyon dahil kapag binitawan niya ay
nangangahulugang handa na siyang pakawalan ang alaala ng babaeng una niyang
minahal. And he can't.
 "Kung hindi pa magiging maayos lahat ng treatment sa'yo ay wala akong ibang
pagpipilian kundi ipaalam kina mommy ang kondisyon mo. Walang ibang makakatulong
sa'yo kundi ang pamilya na'tin kaya bago pa lumala ang lahat ay ako na ang gagawa
ng hakbang." Tumayo si Seven at naglakad patungo sa table nito.
"Kailangan mong tulungan ang sarili mo bago pa lumala." Bakas na bakas sa boses
ng kapatid niya ang labis na pag-aalala.
Sa tagal niyang kumukonsulta dito ay naging professional ito sa trabaho, hindi
nito dinadawit ang pagiging magkapatid nila ngunit ngayon ay ramdam na ramdam niya
lahat ng emosyon nito sa mga binitawang mga salita.
Kahit siya ay nangangamba sa nagiging takbo ng pag-iisip niya lalo noong muntik
na siyang makapanakit ng tao dahil sa biglaang pag-iiba ng kanyang emosyon, bigla
bigla na lamang siyang nagalit ng walang dahilan.
"Bipolar disorder is not a joke kuya, so please do yourself a favor." Tila
pagod na pagod itong naupo sa swivel chair habang niluluwagan ang kurbata,
samantalang siya ay nakatingin sa kawalan.
"I have to go." Pagkuay sabi niya makalipas ang ilang sandaling katahimikan sa
pagitan nilang dalawa.
Rinig niya ang marahas na pagbuntong hininga ng kanyang bunsong kapatid ngunit
hindi niya iyon pinagtuunan ng pansin. Natigilan siya ng makarating sa bukana ng
pintuan nang magsalita ito.
"Stop blaming yourself, it's not your fault." Anito.
Mapait siyang napangiti bago tuluyang lisanin ang lugar. He's tired blaming
himself, self pity and and regrets. Iyon ang mga bagay na nag-uudyok kaya mas
lalong lumalala ang kondisyon niya. Hindi niya man gustuhin pero wala siyang magawa
dahil kusa iyong nararamdaman ng puso't isip niya.
Siguro tama ang kapatid niya, he needs to let go and move forward. He needs to
accept the fact that she's gone and its no one's fault. It's not his fault.
Pero sana gan'on lang kadali, kaso hindi.

INISANG inom niya lamang ang isang baso ng whisky habang nakaupo sa stool na
nasa harap ng bar counter. Pagkatapos ng kanyang session sa hospital ng kapatid,
kung matatawag mang session ang naging daloy ng kanilang usapan ay dumiretso siya
doon upang libangin ang sarili.
Lunod na lunod siya sa lungkot at pakiramdam niya ay wala siyang ibang
masasandalan kundi ang sarili niya. He's having a self pity, again.
Down na down siya at wala siyang ibang lugar na maisip na makakapagtanggal ng
kanyang nararamdaman.
"Hi, handsome." Napangisi siya nang lumapit sa kanya ang babaeng alam niyang
kanina pa panay ang tingin sa kanya, mula ng dumating siya ay nakatingin na ito at
nagbibigay motibo ngunit hindi niya iyon pinansin.
"I'm not interested." Sagot niya at pinigilan ang malikot nitong kamay na
hahawak sana sa kanyang pagkalalaki. "Leave me alone."
"Mukhang may problema ka, I can give you a massage if you want. Any service."
Mapang-akit ang boses nitong hinipan ang tenga niya.

Umiling siya. "Just leave."

"I'm a good companion." Tugon pa nito. Muling naglakbay ang kamay ng babae sa
kanyang katawan, mula sa kanyang malapad na likod patungo sa kanyang dibdib.
Nakabukas ang tatlong butones ng kanyang long sleeve at kitang kita doon ang
mumunting balahibo na mas lalong nagpatingkad sa kanyang kakisigan.
Hindi siya umimik at hinayaan na lamang ito sa pagdama sa kanyang katawan kahit
sa maselang parte. Muli siyang lumagok ng alak dahil gustong gusto niya ang pait at
init na dulot nito sa kanyang lalamunan.
"I'm horny." Bulong ng babae na ngayon ay binabaklas na ang kanyang sinturon.
"Can you fuck me? Please?" Pakiusap nito.
"Fuck you." Asik niya at tinapik ang malikot nitong kamay.
 Imbes na mainis ito ay mas lalo itong ngumiti ng mapang-akit habang kagat ang
pulang pulang labi na balot ng lipstick. Namumungay ang mga mata nito na tila nang-
aakit. Nagawa pa nitong kumindat sa kanya.
"Yes, please."
Nagtatagis ang bagang na marahas niyang kinabig ang batok nito at nilamukos ng
mariing halik. Nalasahan niya ang dugo na nagmula sa labi nito pero wala siyang
pakialam, ibibigay niya ang hinihingi nito pero hindi niya maipapangakong sa
maingat na paraan.
Napaulong ito ngunit hindi siya itinulak bagkus ay ipinulupot nito ang mga
braso sa leeg niya bago ibuka ang bibig. Inipon ng binata ang mahaba nitong buhok
at walang pag-iingat niyang hinila iyon upang mapatingala ang babae at mas lalo
niyang mapaglalim ang halik.
Mariin niyang kinagat ang sugat na nitong labi habang pumipisil ang malaya
niyang kamay sa halos lantad na nitong mga didbib.
"Oh, you're so hot." Paos na tugon ng babae ng bahagang maghiwalang ang
kanilang mga labi.
Inilabas niya ang basang dila at pinaglakbay iyon pababa sa leeg nito na mas
lalong nagpahalinghing dito.
Samantalang ang kamay ng babae ay tuluyan ng nabaklas ang kanyang sinturon at
naglalaro na iyon sa kanyang pagkalalaki. Wala silang pakialam kahit na nasa
pampubliko silang lugar, kahit na nasa harap lamang nila ang bartender. Medyo may
kadiliman ang bar dahil tanging malilikot lamang na mga ilaw ang tanging nagbibigay
liwanag ngunit alam nilang may nakakita sa kanilang ginagawa. He fucking don't
care!
"Damn, I'm so fucking horny babe." Halinghing nito.
Mas lalong nagtagis ang kanyang mga bagang dahil sa ekspertong paglalaro nito
sa kanya pagkalalaki. Bumaba ang kanyang mga halik sa dibdib ng babae, ibinaba niya
ang suot nitong tube at napangisi siya ng tumambad sa kanya ang mayayaman nitong
diddib. No bra!
"Suck me please." Pakiusap nito.
Walang pagsasayang ng oras na ipinaloob niya sa kanyang bibig ang dibdib nito
at mariing kinagat ang namumula nitong utong. He suck her tits. Lick and suck. Suck
and lick. Para siyang sanggol na unhaw na unhaw sa gatas.
Halos mahulog na ang babae sa stool na kinauupuan nito dahil sa mga halinghing
at daing, dahil sa pagduduldol ng sarili nito palapit sa kanya.
"Oh, please Attorney!" Naliliyong pakiusap nito.
Attorney!
Natigilan siya dahil sa pagpasok ng isang tinig sa kanyang isipan. Tinig ng
babaeng madalas siyang tawaging 'Attorney' kapag nangungulit ito.
Hindi na siya nagtaka kung bakit kilala siya ng babaeng halos kanaig na niya
dahil bukod sa madalas siya sa lugar na iyon ay isa siya sa pinakasikat na abogado
sa bansa. Kahit saan siya magpunta ay kilala siya dahil na rin sa apelyidong
kaakibat ng kanyang pangalan.
"Attorney?" Tawag ng babae sa kanya, hindi niya namalayang tuluyan na siyang
natigil sa ginagawa.
"Stop it." May diing tugon niya.
"What?" Bakas ang iritasyon sa boses nito.
"Wag na wag mo akong tatawaging attorney."
"But---"
"Leave." Aniya at muling bumalik sa maayos na pagkakaupo. Ang kaninang init ng
katawan na nagsimulang sumiklab ay parang bulang nawala at napalitan iyon ng hindi
maipaliwanag na pakiramdam.
"Leave? Bibitinin mo ako?"
"I said leave!" Sigaw niya. Bumakas ang takot sa mukha nito ngunit nagtapang
tapangan pa rin.
Padabog itong bumaba sa kinauupuan habang inaayos ang sarili at pinukol siya ng
masamang tingin.
"Fuck you!" She shouted.
"Just fuck your ass." He said at hindi na pinansin pa ang mga mura nito sa
kanya.
Kuyom niya ang kamaong napayukyok sa counter habang naglalaro sa kanyang isipan
ang inosenteng mukha ni Demone. Ang namumungay nitong mga mata na tila nagiging
guhit hapag ngumingiti. Ang hagikhik nito na napakasarap sa pandinig.
Hindi niya alam kung bakit pero nakaramdam siya ng panibagong guilt sa sarili,
pakiramdam niya ay nagtataksil siya sa isang bagay na hindi niya maipaliwanag.
Fuck this life. And damn her for confusing me.

Drop your comment guys. Gusto kong marinig ang mga reactions niyo para mas lalo
akong ganahan sa pagsusulat.
And sorry for typos and grammatical error. :)
-Kuyajen
#AttorneyFourthCastillion
#confuseFourth

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 16

Happy reading. :)

NAGISING si Demone dahil sa malalakas na katok na nagmumula sa labas ng silid

nila. Ang maid's quarter. Napabaling siya sa alarm clock na nasa gilid ng kanyang
higaan at napakamot sa batok ng makitang alas dose na ng gabi.
"Sino kaya 'yon?" Yamot niyang tanong at tumingin kay Edith na sa kabila ng
ingay ng mga katok ay mahimbing pa ring natutulog, naghihilik pa rin ito.
Napapahikab na naglakad siya patungong pintuan at binuksan iyon. Nanlaki ang
kanyang mga mata dahil sa taong hindi niya inaasahan ni sa panaginip niya na
makikita sa ganitong oras. Nasa harap niya ito, wala sa ayos ang suot na damit at
namumungay ang mga matang nakahawak sa hamba ng pinto.
"Attorney? Anong ginagawa mo rito?" Nagtatakang tanong niya at nilingon ang
kaibigan dahil baka magising ito.
Tuluyan siyang lumabas ng silid at maingat na isinarado ang pinto. Muli niyang
hinarap ang binata na titig na titig sa kanyang mukha.
"Attorney?" Untag niya rito. Sumilay ang nakakalokong ngiti sa mga labi nito.
"Attorney? Pa-palagi mo akong tinatawag ng gan'on hindi mo ba alam na ang lakas
ng epekto n'on sa'kin?" Nagkakandautal na tanong nito sabay hawak sa kanyang
magkabilang balikat.
Muntikan na silang mabuwal nang gumewang ito mula sa pagkakatayo, mabuti na
lamang at muli nitong naitukod ang kamay sa may pintuan.
"Lasing ka?" Aniya, amoy na amoy niya ang hininga nitong nahahaluan ng alak.
"Attorney, Attorney, Attorney." Paulit ulit na sabi nito habang panay ang
dutdot ng daliri nito sa ilong niya. "Hindi mo ba alam na makikipagsex na sana
ako?" Tapos tumawa ito na parang wala sa sarili. Si Demone naman ay hindi mapigilan
na mapasinghap dahil sa sinabi nito. Automatiko ang pag-init ng kanyang magkabilang
pisngi dahil sa ginagawa nito.
Malayong malayo ang hitsura ng binata sa madalas niyang makita at nakasanayan
niyang masungit. 'Yong Fourth Castillion na presensya pa lang ay panginginigan ka
na, 'yong mga salita niyang matatalim na walang pakialam kung nakakasakit na ng
iba. Hindi niya makita iyon ngayon sa lalaking nasa harapan niya.
Lasing na lasing basi sa hindi tuwid na pagtayo at ang pagiging madaldal. Wala
sa ayos ang hitsura, parang tambay lamang ito sa kanto ngunit kahit gan'on ay hindi
nabawasan ang kagwapohan at kakisigan nito. He's still hot and sexy.
"Kasyo tin-nawag niya akong 'at-tor;ney' at bigla ka nalang pumasok sa isip ko.
'Yong libog na nararamdaman ko ay biglang nawala dahil sa'yo." Puno ng panunumbat
ang boses nito. Hindi niya alam kung matatakot ba siya o matatawa dahil habang
nanunumbat ay panay ang panunulis ng nguso nito at pagkamot sa pisngi.
"B-Bakit ako ang sinisisi mo?" Alanganin niyang tanong.
"Ka-s-syi bigla b-bigla ka nalang pumapasok sa isip ko, lagi nalang kapag may
kasex na ako." Pinisil nito ang baba niya at nakipagtitigan sa kanya kahit na wala
na sa focus ang paglikot ng mga mata nito. "Ilang linggo na akong walang sex life
dahil sa'yo, alam mo ba 'yon?"
Agad siyang umiling. "Hindi, wala naman akong kasalanan."
Napanguso ito. "Ka-s-syalanan m-mo." Ungot nito na parang bata. Doon na
tuluyang natawa si Demone, wala sa hinagap niya na makikita niya ang ganitong side
ni Attorney. Para itong paslit na hindi mapagbigyan sa laruang gustong bilhin.
Inilapit nito ang mukha sa kanya kaya mas lalo niyang naamoy ang alak na ininom
nito. "At dahil d'on kaya pumunta ako dito, tutal hindi naman ako nagkakaroon ng
ganang makipagsex dahil nga sa biglaan mong paglitaw sa isip ko kaya naisip kong
ikaw nalang." Ngumisi na naman ito habang pumipikit pikit ang mga mata. Alam ni
Demone na kung titingnan lang ngayon ang mukha niya sa salamin ay alam niyang mas
pula pa siya sa mansanas dahil sa mga salitang lumalabas sa bibig ng binata.

"Ako nalang ang?" Hindi niya maintindihan ang gusto nitong

iparating.
"I-Ikaw na-nalang ang isesex k-ko." Maagap nitong sagot na parang iyon talaga
ang pinakatamang solusyon sa ipinagmamaktol nito.
Nasamid siya sa sariling laway at ang antok na nararamdaman ay tuluyang nawala.
Halos lumuwa ang kanyang mga mata dahil sa panlalaki niyon.
Inaaya siya nitong magsex? What the hell!
"S-Sa ba-bawat oras na balak kong ma-makipagsex at inistorbo mo na naman ako ay
i-ikaw nalang ang pupuntahan ko." Tuloy tuloy ito sa pagsasalita, napakadaldal nito
at alam niyang dulot iyon ng alak na nainom niya.
Kung ganito pala ito kadaldal kapag lasing ay mas gugustuhin na lamang niyang
palagi itong lango sa alak dahil hindi siya nito nagagawang sungitan at ito pa
mismo ang lumalapit sa kanya.
"Pero bago tayo magsex may sasabihin muna ako sa'yo." Tumawa pa ito. Wala sa
sariling napangiti si Demone dahil sa nakakatuwang hitsura ng binata. "Hep, hep wag
kang ngumiti kasi nadidistract ako, ang ganda mo." Tinakpan nito ang bibig niya.
Napahagikhik siya dahil sa pinaggagagawa nito. Alam niyang wala sa sarili ang
binata at gusto niyang sulitin ang pagkakataon na 'yon.
Pilit niyang isinasantabi ang kakaibang kiliti na bumabalot sa kanyang sistema
dahil sa pagkakalapit ng kanilang mga katawan. Ang init na isinisingaw ng katawan
nito ay damang dama niya dahilan para mag-init rin siya. Pilit niya iyong
iniignora.
"Anong sasabihin mo?" Pakikisakay niya sa kalasingan nito nang sa wakas ay
tanggalin nito ang kamay na itinakip sa bibig niya.
"Pssh. Atin atin lang 'to ha?" Nasa labi nito ang hintuturo na nagsasabing wag
siyang maingay. Mas lalo siyang napangiti, hindi niya mapigilan.
"Oo, atin atin lang." Aniya.
"K-Kilala m-mo ba si Demone?" Halos hindi niya maintindihan ang sinasabi nito
dahil sa pagkautal at pagiging paos ng boses. Napatuwid siya ng tayo dahil aminin
niya man sa hindi ay na-e-excite siya sa pagbanggit nito sa kanyang pangalan. May
paru parong hatid iyon sa kanyang tiyan.
"Yong kinaiinisan mong babae?"
Mabilis ang sunod sunod nitong pagtango. "Y-Yup, pe-ero hindi naman talaga ako
totoong naiinis sa kanya, sinusungitan ko lang siya dahil gusto kong lumayo siya
sa'kin."
"Bakit gusto mo siyang lumayo sa'yo?" Curious niyang tanong, kahit siya ay
nagtataka kung bakit napakasungit nito sa kanya at palagi siyang ipinagtatabuyan.
"Kasi nga naiinis ako sa kanya."
"Akala ko ba hindi ka totoong naiinis sa kanya, ang gulo mo." Pakikisakay niya,
pinukol siya nito ng masamang tingin at pinitik ang kanyang noo.
 "Tsk. Ang daldal mo!" Sita nito habang hindi namamalayan na siya itong
napakadaldal at ang hahaba ng mga sinasabi, purong tagalog pa. Halatang lasing na
lasing dahil nawawala sa sarili. "Naiinis ako sa kanya kasi ginugulo niya ako,
kapag lumalapit siya sa'kin ay nagwawala ang puso ko at nabibingi ako sa sobrang
kaba. Tapos ang ganda ganda niya kaya hindi siya maalis sa isip ko, di ba? Sinong
hindi maiinis sa kanya kung ginagawa niya akong baliw dahil sa sobrang ganda niya."
Angal pa nito.
Mariin niyang nagakat ang ibabang labi dahil sa mga sinabi nito. Hindi niya
akalain na may ganoong epekto pala siya sa binata dahil kung sungitan siya nito ay
wagas, 'yong tipong para siyang may nakakahawak sakit.
Sandali siyang pinakatitigan nito bago ito ngumiti na ikinaliit ng mga mata
nito. Hindi naawat ni Demone ang kakaibang tambol ng kanyang puso dahil sa ngiting
ibinigay nito sa kanya. Ito ang unang beses na nginitian siya ni Fourth na umabot
hanggang mata ang saya nito. An innocent and genuine smile.

"Sex na tayo?" Untag nito at halos mapatili siya nang bigla

nitong hawakan at pisilin ang kanyang dibdib.
Akmang itutulak niya ito ng mapunta sa kanya ang buong bigat ng katawan ng
binata. Muntik na itong mawalan ng balanse dahilan para mapasubsob sa kanya.
Napangiwi siya dahil sa laki ng katawan nito.
"Attorney, layo ka baka matumba tayo." Tugon niya at inilayo ito sa kanya
ngunit para itong bata na lumingkis ang mga braso sa kanyang maliit na bewang.
Ang mukha nito ay nakasubsob na sa leeg niya. Pilit niyang iniiwasan ang
kiliting dulot nito pero tila nananadya ang binata. Kinagat nito ang lantad niyang
braso na hindi nagawang itago ng  suot niyang sando.
"Sex na tayo." Ungot pa nito.
"Parang napakadali naman ng hinihingi mo." Nasagot niya, ginagawa niya ang
lahat upang hindi sila matumba dahil sa likot nito.
"Hmm. Madali lang naman talaga, halikan mo ako." Ngumuso ito sa harapan niya at
halos maduling siya sa sobrang pagkakalapit ng kanilang mga mukha. Nakaramdam siya
ng hilo dahil sa nakakalasing na init na dulot ng katawan ni Fourth.
"Eh, wag kang maingay baka magising si Ate Edith." Saway niya.
"Lets have sex, sex, sex, sex~" pagkanta nito at patuloy sa pagtawa. Mabilis
siyang tinakpan ang bibig ng binata ngunit nagpupumiglas ito habang parang tukong
nakakapit sa kanya.
"Hindi nga pwede---" bago niya pa matapos ang pagpoprotesta ay lumapat na ang
mainit nitong labi sa labi niya. Hindi siya nakagalaw dahil sa bilis ng pangyayari,
para siyang tuod na nakatayo lamang samantalang ito ay patuloy sa paghalik sa
kanya.
Itinulak niya ito pero tulad kanina ay hindi ito natinag. Gusto niyang labanan
ang init na lumulukob sa kanyang katawan dulot ng paggalugad ng labi nito sa
kanyang bibig, pilit niyang pinapagana ang matinong parte ng kanyang utak dahil
alam niyang hindi tama ang ginagawa nito.
Isa pa'y natatakot siya sa maaring kahinatnan ng lahat. Hindi sila
magkarelasyon, hindi siya girlfriend ng binata at lalong hindi siya asawa.
Nilalabag na naman niya ang payo sa kanya ng mga kaibigan, magsisinungaling na
naman siya.
"A-Attorney, stop na baka may makakita sa'tin." Hinihingal niyang saway nang sa
wakas ay pakawalan nito ang kanyang mga labi.
"Pabayaan mo sila." Anito. Bumaba ang halik nito pabalik sa kanyang leeg at
patuloy iyon sa paglandas papunta sa dibdib niyang may saplot pa.
"Attorney, lasing ka at hindi tama itong ginagawa natin. Hindi mo naman ako
girlfriend eh, kaya hindi mo ako pwedeng i-sex." Halos maiyak na siya dahil konti
nalang ay madadarang na ang kanyang katawan, tinitiis niya lamang sinasabi ng
kanyang puso na gumante sa bawat mga haplos nito dahil may bahaging parte ng
kanyang utak na nagsasabing hindi tama at kailangan niya itong pigilan.
Ang kamay nitong nakalingkas sa kanya ay nagsisimula ng maglumikot. Dumadama at
pumipisil na iyon sa kanyang kanyang bewang habang ang isa ay humahagod sa kanyang
likod. Kahit may damit ay ramdam na ramdam niya ang panunuot ng init mula sa palad
nito patungo sa kanyang katawan.
Ang mga labi nito ay nasa pagitan na ng dalawa niyang bundok. Napapadyak si
Demone habang patuloy pa rin sa paglaban sa sensasyong hatid ng binata. Gustong
gusto na niyang mapapikit dahil sa sarap ng pakiramdam pero hindi niya magawa dahil
natatakot siya.
"Attorney nga." Ungot niya. "Bitaw na."
Tumingala ito at sinalubong ang kanyang mga tingin. Puno ng pagnanasa at init
ang mga mata ng binata at kahit hindi niya aminin ay kusang isinisigaw ng kanyang
damdamin na gusto niya ang gan'ong reaksyon nito.
Pagkuay ngumuso. "Alam mo naiinis na talaga ako sa'yo, 'yong ibang babae
gustong gusto na makipagsex sa'kin. Sila pa 'yong nagmamakaawa mahawakan ko lang
tapos ikaw, ako na nga itong lumalapit sa'yo ayaw mo pa."
Mas lalo siyang napasimangot dahil sa sinabi nito. "Iba naman kasi ako sa mga
babaeng sinasabi mo, isa pa wag mo nga akong kinukumpara sa mga babae mo."
"Tsk. Tsk. Basta naiinis ako sa'yo pero gusto ko pa rin na magsex tayo."
"Ayoko nga, hindi naman tayo mag-asawa para magsex."
Nanlaki ang maiitim nitong mga mata na sing dilim ng gabi. "Tama, magpakasal
tayo."
Napasinghap siya pero agad ring napalitan ng inis ang nararamdaman niya. "Gusto
mo akong maging asawa dahil sa sex lang?"
"Ayaw mo naman kasing magsex tayo kaya pakakasalan nalang kita kaya pwede na
tayong magmake love. Love making, baby making!" Mas lalong humigpit ang
pagkakayakap nito sa kanya at pinakatitigan ang bawat sulok ng kanyang mga mata.
Nakaramdam siya ng hiya ng mapagtantong bagong gising siya at wala sa ayos ang
kanyang buhok pati na rin ang manipis niyang pantulog. Pero huli na dahil kanina pa
nito pinagsasawa ang mga mata sa mukha niya.
"A-Anong love making? Baby making?"
"Love making kapag mahal mo ang isang taong makakasama mo sa kama at sex naman
kapag lust lang ang nararamdaman mo." Paliwanag ito habang padampi dampi ang mga
labi sa tungki ng kanyang ilong patungo sa kanyang bibig.
"Inaaya mo akong magpakasal para maglove making?" May panghahamong tanong niya,
hindi siya komportable sa daloy ng kanilang usapan ngunit gusto niyang malaman ang
saloobin nito ngayong may pagkakataon pa siya dahil wala pa ito sa katinuan.
Kapag hindi na ito lasing ay magiging masungit na naman ito sa kanya at
itataboy na naman siya na animo'y may nakakahawa siyang sakit.
"Yu-yup, l-lets g-get married."
"Bakit mahal mo ba ako?" Binundol siya ng kaba sa sarili niyang tanong at doon
niya lamang napagtanto na dapat ay hindi iyon lumabas sa kanyang bibig.
"N-No." Sagot nito.
Mariin niyang naikuyom ang mga kamao dahil sa hindi maipaliwanag na kirot na
nadama ng kanyang puso.

Guess what will happen in the next chapter?

Kapag may nakatamang sagot ipopost ko agad mamaya ang next UD.
Thank you.
-Kuyajen
#LoveoverLust

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 17

Hi everyone, I hope you guys enjoy this chapter. :) Thank

you for your comments and votes, I really appreciate it. Hahaha
 Happy reading.

MAY MGA pagkakataon talaga sa buhay ng isang tao na naguguluhan at nagkakaroon

ng iba't ibang pakiramdam sa isang araw lamang. Hindi niya maipaliwanag kung bakit
nakatayo siya ngayon sa harap ng dalaga gayong malapit ng magmadaling araw.
Nang hindi matuloy ang sanay pakikipagtalik ni Fourth sa babaeng nasa bar
kanina ay dinala siya ng kanyang mga paa sa bahay ng nakakatanda niyang kapatid.
Alam niyang lumipad na ang mga ito papuntang Singapore at hindi siya pumayag na
siya ang magbantay sa bahay ng mga ito. Pero bakit siya nandoon ngayon?
Wala siyang balak magtungo doon dahil marami pa siyang trabaho bukas, marami
siyang kasong hawak at iyon dapat ang mas pagtuunan niya ng pansin pero tila ang
puso niya ay hindi sumusunod sa desisyon ng kanyang katawan.
Marami ang kanyang nainom ngunit alam niyang hindi siya lasing. Malinaw na
malinaw pa rin sa mga mata niya kung gaano kaganda ang dalaga, ang nakanguso nitong
mga labi na natural ang pagkapula ay tila masarap na pagkain para sa kanya at kahit
simpleng pantulog lamang ang suot nito ay nag-uumapaw ang pagnanasang nararamdaman
niya para dito.
Kanina pa siya nagpipigil na sunggaban ito at dalhin sa kama upang sambahin ang
buong katawan ni Demone. Hindi nakatulong ang gulo gulo nitong buhok sa naglalaro
niyang imahinasyon kasama ito. Walang ibang bagay na naglalaro sa isip niya ngayon
kundi ang pawisang mukha nito habang kagat ang ibabang labi at walang humpay na
inuungol ang kanyang pangalan.
Gulo gulong buhok dahil sa paghawak niya doon upang sabisabin ng halik ang mga
nakakaakit na labi. Habang siya nasa ibabaw nito at bumabayo't napapaungol din. Ang
imahe nilang dalawa na nagsasalo sa iisang kama ang mas lalong nagpapaningas ng
init na nararamdaman niya.
You can't touch him Kwatro, she's different from the women you bedded with.
Saway ng matino niyang isip. Natigilan siya ng mapagtanto iyon. Pinakatitigan
niyang mabuti ang mala anghel na mukha nito at pinigilan niya ang mapalunok. Hindi
niya alam kung saan nanggagaling ang guilt na meron siya ngayon, ang tingin niya
noon dito ay isang babaeng inosente sa panlabas na anyo ngunit nasa loob ang kulo
ngunit tila nag-iiba ang ihip ng hangin dahil unti unting nawawala ang imaheng iyon
na una niyang binuo sa kanyang isip.
She's really innocent and naìve. The way she pouted her lips, the way she talk,
the way she smile, the way she batted her lashes, the way she sway her hips while
walking. Everything, everything about her screams innocence.
He hates to admit it. Akala niya lahat ng babaeng mahinhin ay nasa loob ang
kulo, na itinatago lang ang kapangitan ng ugali until he met her. Naiba ang pananaw
niya sa bagay na iyon.
May babae pa talagang totoo inside and out. And Demone is the living example.
Ang totoong dahilan sa likod ng pagkamuhi niya sa mga gan'ong uri ng mga babae
ay upang maiwasan na mapalapit sa mga ito. Isang babae lamang ang gusto niyang
maalala sa gan'ong aspeto. Defense mechanism. So childish but that's his only way
to treasure her memory, his first love.
'Love.' Bulong niya habang nakatitig sa mukha ni Demone.
"A-Ano?" Kunot noong tanong ng dalaga.
Mapait siyang ngumiti at dahan dahang itinaas ang kamay upang haplusin ang
makinis nitong pisngi.
"N-Nothing, you reminds me of someone." Paos niyang tugon habang patuloy sa
paghaplos sa pisngi nito.
"Sino?" Bakas ang kaguluhan sa mukha nito pero sinagot niya lamang ng iling.
Habang tumatagal ang pagtitig niya sa mukha nito ay mas lalong lumilinaw sa
kanya ang pagkakapareho nito sa babaeng una niyang minahal, na mahal na mahal niya
pa rin hanggang ngayon.
 Pure. Angelic. Innocent. Naìve. That's his first love.
Unang kita niya palang kay Demone ay napansin na niya iyon ngunit hindi niya
pinagtuunan ng pansin. Sadya nga sigurong mapagbiro ang tadhana dahil mas lalong
lumilinaw sa kanya ang pagkakapareho ng dalawa. Ang mga mata nito, ang kilay,
pisngi, tangos ng ilong even her lips. Especially her smile, it reminds him about
her.
"My first love." He answered.
"Si-Siguro kung binigyan pa siya ng pagkakataon na mabuhay baka naging kamukha mo
siya." Nasambit niya.
"Patay na siya?"
Tumango siya habang may pilit na ngiti sa mga labi. Muli na namang nabuhay ang
sakit sa dibdib niya dahil sa katotohanang iyon. Ang kirot ay mas lalo niyang
nadama, para iyong sugat na natanggal ang tahi at muling dumugo ng walang humpay.
"You look like her." Pilit niyang nilulunok ang bikig sa kanyang lalamunan
ngunit dala na rin siguro ng epekto ng alak ay hindi siya nagtagumpay na itago ang
emosyon.
Tuluyang pumatak ang kanyang mga luha, masagana iyong nagsilabasan sa kanyang
mga mata habang hindi inaalis ang tingin kay Demone.
"S-She died ten years ago, she died infront of me and the worst thing? Hindi ko
siya nagawang iligtas." Pagtangis niya. Wala siyang pakialam kung ano man ang
isipin nito, basta ang alam niya lang ay kailangan niyang ilabas ang nagpapabigat
sa kalooban niya dahil kung hindi baka mabaliw siya ng tuluyan.
"Ang daya daya kasi nakilala ko pa lang siya pero kinuha agad siya sa'kin.
Hindi ako binigyan ng pagkakataon na mas makilala at makasama siya, hindi ako
binigyan ng pagkakataon na iparamdam sa kanya na unang kita palang na min ay
minahal ko na agad siya ng sobra. I don't care about our age gap, ang importante ay
alam kong mahal ko siya at handa akong gawin ang lahat para sa kanya." Nanlalabo na
ang kanyang mga mata dahil sa pagdagsa ng mga luha.
Naramdaman niya ang malambot na kamay ng dalaga na masuyong humawak sa kanyang
kamay at pinunasan ang kanyang mga luha. Ngunit imbes na tumahan ay mas lalo siyang
napaiyak na nauwi sa hagulhol. 
"Nang makita ko siyang duguan dahil sa tadtad ng bala ay para akong pinatay at
unti unting nabaliw. Halos mawala ako sa sarili dahil sa mga nakita ko, parang
sasabog ang puso ko n'on dahil alam kong hindi ko na makikita ang mga ngiti niya. I
really love her but she's gone, pero buhay na buhay pa rin siya sa puso ko at kahit
kailan ay alam kong hindi siya mawawala dito." Sabay turo niya sa kanyang dibdib.
Isiniksik niya ang kanyang mukha sa leeg ni Demone nang yakapin siya ng dalaga.
Umiyak siya na parang bata dahil hindi na niya mapigilan ang emosyon. Sa bawat
paghaplos nito sa likod niya ay parang nababawasan rin ang bigat sa puso niya na
halos isang dekada niyang itinago at kinimkim.
"Sshhh, everything's gonna be alright." Bulong nito.
Ilang ulit lang siyang umiling. "Alam kong hindi, matagal na panahon ng hindi
maayos sa'kin ang lahat, simula ng mawala siya hindi ko na alam kung paano maging
masaya kaya alam kong wala ng papawi sa sakit na nararamdaman ko. Dinala na niya
ang puso ko at willing akong ibigay iyon ng paulit ulit kung para sa kanya." Aniya.
"Napakaswerte niya dahil isang tulad mo ang nagmahal sa kanya. Minsan nalang
kasi ang mga lalaking wagas kung magmahal. Hindi ka man binigyan ng pagkakataon na
ipakita kung gaano mo siya kamahal, alam kong sapat na lahat ng paghihirap mo para
maipaalam sa kanya na totoo ang nararamdaman mo." Seryosong tugon ng dalaga habang
bakas doon ang simpatya para sa kanya.
"I love her, I really love her." Paulit ulit niyang bulong. "I can't love any
other woman unless she's her."
Narinig niya ang pagbuntong hininga nito habang yakap yakap pa rin siya. "She's
lucky to have you, Attorney."

"No, I am the one who's lucky because she's my first love.

And I know she's my last and true love, that is the Castillion's way of loving a
woman. First until last even in death."
Mariin niyang ipinikit ang mga mata habang inaalala ang magandang mukha ng
babaeng mahal niya. Tulad ng inaasahan kapag naaalala niya ito, bumibilis ang
pagtibok ng kanyang puso at buhay na buhay ang kanyang dugo. Kumakalma siya habang
binabalot ng saya ang sistema niya.
Love, I love you.

HINDI MAIALIS ni Demone ang kanyang mga mata sa pagkakatitig sa natutulog na

binata. Matapos nitong umiyak at maglabas ng nararamdaman ay nakatulog ito habang
nakayakap pa rin sa kanya, dahil na rin siguro sa alak na nainom at pagod.
Ramdam na ramdam niya pa rin ang walang humpay na kirot na nasa kalooban niya
habang inaalala ang naging pagtangis nito. Kung paano nito sabihin kung gaano nito
kamahal ang babaeng iniyakan nito kani-kanina lang. Ramdam niya rin ang sakit at
pangungulila sa mga salita nito. Hindi niya alam na may lalaki pa pala sa panahon
ngayon na wagas kung magmahal.
Love at first sight pero talagang lumalim kahit sa sandaling panahon lamang.
Hindi niya maiwasan ang makaramdam ng inggit sa babaeng mahal nito. Nasa binata na
ang lahat at walang mag-aakala na baliw na baliw ito sa iisang babae, babaeng una
lamang nitong nasilayan ngunit minahal ng todo todo.
"Bakit gusto kong hilingin na sana ako nalang siya?" Tugon niya habang
hinahaplos ang buhok nito. Nakahiga ang binata sa couch na nasa sala kung saan
pinaghirapan niyang madala ito doon. Habang nakaunan ito sa kanyang mga hita. Hindi
niya magawang pagsawaan na titigan ang mukha nito dahil bukod sa napakagwapo ay
napakaamo niyan.
"Bakit ako nasasaktan dahil sa nalaman kong may mahal ka na? Bakit kumikirot
ang puso ko sa kaalamang hindi ka na magmamahal ulit?" Kanina pa naglalaro ang mga
tanong na iyon sa kanyang isip. Naguguluhan siya dahil doon, ngayon lamang siya
nakaramdam ng ganito at tanging ang binata lamang ang may kakayahan na magparamdam
sa kanya ng gan'on.
Alam niyang may first love ito na dahilan ng pagiging mailap sa tao basi na rin
sa mga naikwento sa kanya ng kaibigan ngunit mas masakit pala na nanggaling na
mismo dito kung gaano nito kamahal iyo, at hanggang ngayon ay siya pa rin.
I know she's my last and true love, that is the Castillion's way of loving a
woman. First until last even in death.
Alam niya ang bagay na iyon dahil minsan na iyong nabanggi ni Edit noong
nagchichismisan sila. Naiinggit siya sa babaeng mahal nito dahil alam niyang totoo
ang sinabi ng binata. Alam na alam iyon ng halos lahat ng nakakakilala sa angkan ng
mga Castillion, miminsan lang sila magmahal at ang babaeng unang makakabihag sa
puso ng isa sa mga ito ay siyang huling mamahalin at gagawing reyna ng kanilang
buhay.
"Ang swerte niya dahil kahit wala na siya pag-aari ka pa rin niya." Malungkot
siyang napangiti, gumalaw ang binata at mahigpit itong yumakap sa kanyang bewang
habang nakasubsob ang mukha sa kanyang tiyan.
"Love, don't leave me please. I love you." Tugon nito kaya akala niya ay
nagising ito ngunit nang silipin niya ang mukha ng binata ay nakapilit pa rin ito
at bahagyang humihilik.
Nandoon na naman ang hindi maipaliwanag na kirot sa puso niya dahil kahit sa
panaginip ay alam niyang ang babae ang laman niyon. Siguro'y mula sa pagtulog
hanggang paggising ay ito lamang ang laman ng isip nito.
Nakita niya ang muling pagpatak ng mga luha nito kahit natutulog. "I'm in pain
my love, please don't l-leave." Pagmamakaawa nito at tuluyang napahagulhol.
Hindi napigilan ni Demone na mapaluha rin dahil sa kalagayan nito. Mahinang
mahina at malayong malayo sa nakasanayan niyang katauhan ng binata.
 "I-I won't leave you, I'm always here." Sagot niya dito kahit alam niyang hindi
para sa kanya ang lumalabas sa bibig nito. Para sa babaeng mahal nito at hindi siya
'yon.
Pinunasan niya ang mga luha nito at niyakap. "I'm here, I won't leave." Pag-
uulit niya. Dinig niya pa rin ang hikbi nito hanggang sa lumipas ang sandali at
tuluyan ng naging payapa ang expression ng mukha nito.
Mariin niyang nakagat ang ibabang labi ng magpatuloy sa pagpatak ang kanyang
mga luha. Tila nasa didbib niya rin ang sakit na nararamdaman nito ngunit alam
niyang ni kalahati ay hindi natumbasan ang sakit na naranasan ni Fourth, kung pwede
lang niyang akuin ang mga iyon ay hindi siya magdadalawang isip na saluhin iyon.
Mas gusto niya ang Fourth na masungit kay umiiyak, mas gusto niya ang Fourth na
hindi kumikibo kaysa marami itong sabihin ngunit humihiwa sa puso nito ang mga
salitang lumalabas sa bibig. Mas gusto niya ang Fourth na walang impluwensya ng
alak na malakas sa paningin ng iba kaysa sa Fourth na nasa harap niya ngayon na
durog na durog at nalulunod sa sakit at pagkabigo.
"I-I won't leave." She whispered.
Hanggang sa makatulugan na niya ang pag-iyak tulad ng binata.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 18

Sorry for the late update. :)

NAGISING SI DEMONE dahil sa masusuyong haplos na naramdaman niya sa kanyang
pisngi. Dahan dahan niyang iminulat ang mga mata at kumunot ang kanyang una ng
tumambad sa kanyang harapan ang seryosong mukha ni Attorney. Disoriented siya kung
bakit nasa harap niya ito ngayon ngunit agad rin siyang napaayos ng upo ng unti
unting maalala angg nangyari kagabi.
Ang naging pag-iyak nito hanggang sa makatulog.
Pilit siyang ngumiti habang ito ay titig na titig sa mukha niya. "G-Good
morning." Aniya.
"Come on, join me for breakfast." Yakag nito.
Hindi agad siya nakahuma sa paanyaya nito. Sandali siyang tumitig dito, seryoso
ang mukha ngunit kitang kita niyang maaliwalas iyon kumpara sa dati nitong emosyon.
"Kung gusto mo lang naman." Anito bago tuwid na tumayo, ang suot nito ay siya
ang suot pa rin nito kagabi ngunit hindi iyon nakabawas sa lakas ng dating ng
binata.
Nagmamadali siyang tumayo at pasimpleng sinusuklay ang gulo gulong buhok. "Oo
naman, tara." At nagsimula siyang humakbang papuntang dinning. Sumunod sa kanya ang
binata at nagkasabay sila sa pagpasok.
Nakahanda na sa hapag ang umagahan, sunny side up egg, sinangag na kanin,
bacon, hotdog, toasted bread at juice pati na ang umuusok pang kape. Nakaramdam
agad siya ng gutom at pagkatakam dahil sa mga nakahain.
Tahimik silang nagsimula ng agahan. Hindi niya alam kung dapat niya bang
banggitin ang nangyari kagabi o pabayaan nalang. Sa huli ay hindi na niya sinubukan
pang banggitin iyon dahil baka ayaw ng binata at magalit na naman ito sa kanya.
Napanguso siya.
"You did not like the food?" Bahagya siyang napaigtad dahil sa baritono nitong
boses na bumasagsa katahimikang pumapagitna sa kanila.
"I like it! Ang yummy nga e." Masiglang sagot niya.
"So bakit bigla bigla ka nalang ngumunguso?"
Napangiwi naman siya. "Pouty lang talaga ang lips ko 'no. Isa pa normal na
sa'kin ang gan'ong expression, basta nalang nangyayari ng hindi ko namamalayan."
Tumango ito bago humigop ng mainit na kapeng nasa harapan. "Yong kagabe---"
agad siyang napaangat ng tingin dito dahil sa sinabi nito. "Thank you."
Naramdaman niya ang pag-iinit ng magkabilang pisngi dahil sa sinabi nito.
Nagwawala na naman ang kanyang puso na hindi maawat sa kalandian kapag kaharap niya
ang abogado.
"Wala lang 'yon, friend kaya tayo kaya malamang kapag may problema ka ako ang
pupuntahan mo."
"I was drunk and I'm sorry for what I did." Hindi siya makapaniwalang humihingi
ito ng tawad sa malumanay ma boses pero hindi na niya iyon papansinin ang
importante ay masaya siya ngayon.
"Ayos lang naman talaga 'yon e. Hindi mo kailangang magsorry at magpasalamat."
"I need to, I was raping you in my mind. Imagining how you moan while you're
under me on my bed. Naked."
Halos maibuga niya ang diyos na nasa bibig niya dahil sa mga sinabi nito,
timing na umiinom siya ng sumagot ito ng gan'on.
"A-Anong sabi mo? A-Akala ko nagsosorry ka kasi pinutol mo ang mahimbing kong
pagkakatulog. Midnight na kaya ng dumating ka." Kanda utal niyang sagot habang
aligaga na pinupunasan ang bibig.
Nagkibit balikat lamang ito at muling bumalik sa pagkain. Hindi niya mapigilang
mapatitig na naman dito, ewan niya ba pero kapag malapit ito sa kanya ay bigla
bigla nalang  siyang natutulala at napapatitig sa gwapo nitong mukha.
At dahil sa ginawa ay naalala niya ang ihinihingi nito ng tawad kanina,
naiimagine nito na ginagahasa siya sa ibabaw ng kama nito habang walang saplot sa
katawan. Imbes na magalit at mabatos dahil sa inamin nito, hindi niya alam kung
bakit nakaramdam siya ng excitement.

"What?" Kunot noong tanong nito ng mapansin ang pagtitig

niya.
Umiling siya. "Wala lang, hindi ko lang mapigilang isipin kung ano ang hitsura
ko kapag nirape mo ako sa ibabaw ng kama mo." Wala sa sariling sagot niya.
Napatili siya nang muntik siyang mabuwal mula sa kinauupuan dahil sa isang
iglap ay nasa harap na niya ang binata. Hinala siya nito patayo at walang salitang
nilamukos ng halik ang kanyang mga labi.
Hindi niya napaghandaan ang pagkakataon na iyon kaya hindi niya alam ang
gagawin. Nakagat niya ang labi ng binata dahil sa pagkataranta sa sensasyong agad
na sumakop sa kanyang katawan. Tila may kung anong binuhay ang halik na iyon sa
parte ng kanyang pagkatao na matagal ng natutulog.
Dinig niya ang pag-ungol nito dahil sa ginawa niyang pagkagat sa mga labi.
Agresibo at mapagmarka ang bawat galaw ng basa nitong mga labi, parang kinikiliti
ang kalamnan niya dahil sa ginagawa nito.
Naramdaman niya ang dila nitong paulit uliy na nanunudyo sa nakasara niyang
bibig. Hindi niya alam ngunit kusang umawang ang kanyang mga labi at binigyan ito
ng pagkakataon na pasukin ang bibig niya. Naglulumikot ang dila nito at naging
mapaghanap.
"Oh." Ungol niya ng sipsipin ng binata ang kanyang dila. Sarap na sarap siya sa
sensasyong hatid ng mga halik nito. Para siyang nalalasing gayong ang mapait na
kapeng inimon nito ang nalalasahan niya.
Namalayan nalamang ni Demone na ikinakawit na niya ang kanyang maliliit na mga
braso sa batok nito at dahan dahang sumasabay sa bawat hagod ng labi ng binata.
"Hmm." Halinghing niya, yumakap ang matipunong mga braso nito sa bewang niya at
naglulumikot na bahagya iyong dumadama at pumipisil doon.
Hapong hapo ang kanyang paghinga ng sa wakas ay pakawalan nito ang kanyang mga
labi. Halos maubusan siya ng hangin.
"A-Attorney." Ungol niya, bumaba ang halik ng binata papunta sa kanyang leeg
habang ang isa nitong kamay ay malayang nakapasok sa kanyang suot na pantulog.
Napaliyad siya ng maabot nito ang dalawang bundok na nasa kanyang harapan.
"Oh." He moaned. Walang paghihirap na pinangko siya ng binata paupo sa hapag na
kanina ay pinagsasaluhan nila. Hinawi nito ang mga napakapatong doon.
Nawala na sa isip ni Demone ang mga bagay bagay sa paligid dahil kusang
sumusunod ang kanyang isip sa galaw ng kanyang katawan. Dinig niya ang pagkabasag
ng mga pinggan at baso pati na rin ang pagkalansing ng mga kubyertos pero pareho
silang walang pakialam.
Para siyang mababaliw sa ginagawang pagdama ng binata. Napasabunot siya sa
buhok nito nang bumalik sa kanyang mga labi ang halik ni Fourth. Damang dama niya
ang init ng malaya nitong palad na nasa mga hita na niya ngayon, dahil sa nipis ng
kasuotan ay ramdam niya ang init ng katawan nito.
"Ano bang ingay 'yon? Nakakaistorbo ng tulog." Nanlalaki ang mga matang
napadilat siya dahil narinig niya ang inis na boses ng kaibigan na halatang
nagising sa mahimbing na pagkakatulog.
"A-Attorney, may paparating." Pilit niyang itinutulak ang mukha nito papalayo
sa dibdib niya dahil pababa na doon ang labi ng binata.
Umungol lang ito at hindi pinansin ang sinabi niya habang siya ay habol ang
paghinga kasabay ng matinding kaba sa kaalamang anumang oras ay maaaring makita ng
kaibigan ang ginagawa nila. Siguradong kurot sa singit ang aabutin niya dahil
sinuway na naman niya ang payo nito na wag na wag magpapahawak sa abogado.
"O-Oh--" mariin niyang kinagat ang mga labi para pigilan ang pag-ungol ng
maramdaman ang basang bibig ng binata na sumisipsip na sa kanyang suso. Para itong
sanggol na takam na takam sa gatas ng ina. "A-Attorney nandyan na si Ate Edith."
Sinubukan niya itong itulak dahil naririnig niya na na malapit na ang kaibigan.

"Ay pusang gala!" Dinig niyang tili ni Edith, nasa dinning

na rin ito ngunit mas naging maagap ang katawan ni Fourthh dahil bago pa man makita
ng kaibigan ang milagrong ginagawa nila ay agad na siyang niyakap ng binata at
itinago sa malaki nitong katawan. Hindi mahirap para dito na takpan ang kanyang
katawan dahil bukod sa napakatanggad ay hindi basta basta ang maskulado nitong
katawan.
"Nandito po pala kayo sir." Sambit ng kanyang kaibigan, hindi niya alam ang
reaction nito dahil nakasubsob ang kanyang mukha sa dibdib ng binata. Sa kabila ng
kalagayan nila ay hindi niya mapigilang mapangiti ng maamoy ang natural nitong
bango. Kahit ang lasa ng labi nito ay hindi na tulad kagabi na pait ng alak ang
malalasahan. Minty at lasang toothpaste na ginamit nito.
"Yeah, can you please clean this mess?" Mababa ang tinig na tanong nito na ang
tinutukoy ay ang kalat ng pagkain dahil hinawi nito iyon kanina.
"Y-Yes Sir." Bakas sa boses nito na hindi komportable sa kausap.
Sino ba naman kasi ang magiging komportable kung maaabutan silang nasa gan'ong
sitwasyon lalo pa't ang nakakaintimidate na kapatid ng amo nila ang may kagagawan.
"Ako nalang dahil tayo naman ang nagkalat e." Bulong niya dito dahil nakakahiya
sa kaibigan niya.
Umiling ang binata. "I'll take you to my room." Imbes ay sagot nito. Mahigpit
siyang napakapit sa leeg nito ng pangkuin siya, sinigurado talaga nito na walang
kahit anong balat ang makikita sa katawan niya basi sa pagkakayakap nito.
Kagat labing sumiksik siya sa kili kili nito upang silipin si Edith, napangiwi
siya ng magkasalubong ang mga tingin nila. Salubong ang makakapal na kilay ng
kaibigan at nakahalukipkip ito.
She mouthed 'sorry' to her pero irap lamang ang sagot nito.
"Ibaba mo na ako." Sabi niya ng paakyat na ito ng hagdan, hindi niya alam na
tototohanin nito ang sinabi kanina na dadalhin siya sa kwarto nito, sa guest room.
"No, paliliguan muna kita. Ang baho mo na." Seryosong sagot nito.
Nanggigigil na kinagat niya ito sa tenga upang itago ang kiliting nararamdaman.

'COOK A LUNCH for me and bring it to my office, honey.'  Hindi niya mapigilan
ang kinikilig na ngiti habang paulit ulit na binabasa ang natanggap na minsahe
galing kay Fourth. Kasama sa mensahe nito ang address ng firm.
Pagkatapos nilang maligo kanina na talagang pagligo lang ang nangyari ay umalis
din ito agad para pumasok sa firm nito. Pero bago iyon ay kinuha ang number niya.
Ayaw niya sanang ibigay dahil personal number niya iyon at ang cellphone ay bigay
pa ng ama ngunit hindi niya magawang tanggihan ang binata.
May napakahalaga daw itong kliyente ngayon at kailangang siya ang humarap dito
ng personal.
Agad agad naman siyang nagpatulong na magluto sa kaibigan na tila imbestigador
na tinadtad siya ng mga tanong na ni isa ay wala siyang matinong nasagot. Kaya bago
siya umalis ay kinurot siya nito at sinabing mamayang gabi ay wala na siyang kawala
sa mga pang-uusisang gagawin nito.
Humugot muna siya ng malalim na hininga habang nakatingala sa building ng firm
ni Fourth.
Eh, tinawag niya akong honey. Tili niya sa isipan.
Kanina pa siya nakarating ngunit pansamantala muna niyang pinahupa ang kabog ng
diddib bago humakabang papalapit sa guard.
"Ano pong maitutulong ko ma'am?" Nakangiting tanong nito.
"Ahm, pinapunta po ako ni Attorney Castillion." Magalang niyang sagot.
"Kayo po ba si Miss Demone?"
Tumango siya. "Opo."
"Ibinilin nga po niyang darating kayo at ako na rin po ang maghahatid sa inyo
sa mismong opisina niya." Anito.
"Thank you po." Masayang sagot niya.
Inalalayan siya nitong makapasok sa loob ng gusali patungong elevator. Hindi
niya mapigilan ang pagtataka dahil wala siyang makita ni isang babae sa paligid,
kahit ang nasa front desk ay dalawang lalaki. Nagpalinga linga siya at nakompirma
talagang puro mga nakaformal attire na mga lalaki ang makikita sa paligid dala ang
mga attached case.
"Puro po talaga mga lalaki ang nagtatrabaho dito." Napabaling siya kay Kuyang
Guard dahil sa sinabi nito, siguro'y napansin sa expression ng mukha niya ang
pagtataka. "Bali kayo po ang unang babaeng pumasok dito maliban sa mga kliyente."
Hindi niya alam ang sasabihin kaya tumango na lamang siya. Gan'on ba kailap ang
binata sa mga babae para gawin iyon? Masyado pala talaga nitong pinapahalagahan ang
puwang ng babaeng mahal nito para hindi maalis sa puso ng binata.
Agad niyang iwinaglit ang kirot sa dibdib dahil sa mga iniisip.
"Ang saya ko nga po ng magbilin siya sa'kin na may babaeng darating dito para
daw magdala ng lunch niya kaya dapat daw papasukin ko agad. Unang beses po kasi
iyon kaya naging masaya ako dahil sa wakas ay mukhang may iba na siyang
pagkakaabalahan maliban sa pagiging tutok sa trabaho." Muli siyang tumingin sa
gwardya, bakas nga ang saya sa kislap ng mga mata nito. Medyo may katandaan na ito
at mukhang kilalang kilala na si Fourth. "Aba'y napakaganda mo kaya hindi
nakapagtatakang ikaw ang girlfriend niya."
"Opo, kaibigan niya nga po ako." Sagot niya.
Mas lalo itong napangiti. "Alagaan mo ang binatang iyon ha? Marami na iyong
pinagdaanan kaya kailangan niya ng mag-aalaga sa kanya para kahit papaano'y maibsan
ang bigat na dinadala niya." Payo pa nito at siya namang pagbukas ng elevator,
hindi na ito lumabas pa at ngumiti lamang sa kanya. "Iyan ang office niya." Sabay
turo sa pintong nasa harap niya mismo. "Mauuna na ako sa baba at kailangan ko ng
bumalik sa trabaho." Anito.
"Maraming salamat po."
"Walang anuman iha."
May sumalubong sa kanya na isang lalaki na siguro'y secretary ni Fourth at ito
na ang nagbukas ng pinto para sa kanya.
Agad na nagbago ang kanyang emosyon dahil sa bumungad sa kanya.
 Guess what will happen next? Drop your comments :)
-Kuyajen

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 19

Keep safe mga Pambujanon. Lets pray to God.

ABALA SI FOURTH sa pakikipag-usap sa kanyang kliyente ng marinig niya ang

pagbukas ng pintuan ng kanyang opisina.
"Sorry for the interruption sir, Miss Demone is here." Tugon ng kanyang
sekretarya.
"Let her in." Aniya.
Ilang sandali lang ay nakita na niya ang dalaga. Nakasuot ito ng dress na kulay
itim at flat shoes na bumagay sa ganda nito. Tumaas ang sulok ng kanyang mga labi
ng makita ang bitbit nitong paper bag na alam niyang ulam ang laman.
Ngunit agad ring napakunot ang kanyang noo ng makita ang pagbabago ng
ekspresyon ng mukha nito. Ang masayang ngiti ay biglang nabura at napalitan ito ng
lamig. Ang mga mata nito ay tila nagyeyelo sa lamig ng emosyong ipinapakita habang
ang mga tingin ay nasa kliyente niya pa rin.
Napadako ang kanyang tingin sa kliyente na si Mr. Alvarez na siyang kunot ang
noo habang nasa dalaga ang atensyon. Hindi nakaligtas sa kanya ang mula para
hanggang mukhang pagsuri nito kay Demone. Nagtagis ang kanyang bagang ng tumigil
iyon sa dibdib ng dalaga na bahagyang nakikita ang cleavage dahil sa suot na
bestida.
"Honey." Agaw niya sa atensyon ng dalaga bago tumayo para salubungin ito.
Napakurap kurap ito ng ilang ulit bago nakangiting bumaling sa kanya pero ang
mga mata nito ay taliwas ang emosyon. Ang ngiti nito ay hindi tulad ng mga ngiti
nito simula ng dumating ito sa buhay niya. Hindi iyon ang Demone na nakilala niya,
walang bakas ngg kainosentihan at pagiging isip bata ngunit hindi niya iyon gaanong
pinagtuonan ng pansin.
"Dinala ko na ang lunch mo, pasensya na kung naabala ko ang meeting niyo."
Malambing na sabi nito.
Hindi niya ito sinagot sahalip ay hinubad niya ang suot na coat at ipinasuot
dito. Nang masigurong balot na ang katawan nito ay kinuha niya sa kamay ni Demone
ang hawak na paper bag bago ito akbayan.
"It's okay."
"Baka naman pwede mo akong ipakilala diyan sa magandang babaeng kadarating
lang." Pabirong tugon ni Mr. Alvarez.
Mas lalong nagtagis ang kanyang bagang dahil sa klase ng tingin na ibinibigay
nito sa dalaga ngunit pinigilan niya ang bugso ng galit. Hindi mabuti sa kanya ang
matrigger ng galit dahil wala siyang sinasanto kapag hinayaan niya ang pag-alpas ng
emosyon. He is a bipolar person at it's not a simple disorder. Pwede siyang
makapatay kapag sobra sobra ang galit niya.
"She's my girlfriend." Sagot niya bago hinalikan ang noo ni Demone.
Tumingala ito sa kanya at napangiti siya ng makitang wala na ang lamig sa mga
mata nito at totoo na ulit ang mga ngiti. Siguro'y namalikmata lamang siya dahil sa
inis niya sa kanyang kliyente.
"Payag ka ng maging girlfriend ako?" She asked with sparkling eyes.
"Yup." Simpleng sagot niya. Muli siyang humarap sa kliyente. "We can have a
break now Mr. Alvarez, just meet me after two hours." Pormal niyang sabi, afteall
ay malaking kliyente niya pa rin ito.
"Enough the fomality Fourth para namang hindi tayo naging magkaklase sa law
school." Anito, yes, tama ito. Kaklase niya ang lalaki sa law school pero hindi
sila naging malapit na magkaibigan, casual lang at ngayon ay isa na rin itong ganap
na abogado pero kinukuha siya nito dahil sa utos ng ama. The Senior Alvarez, ang
vice president ng Pilipinas.
May kinakaharap na malaking kaso ang mga ito ngayon at makakasira iyon sa
magiging kampanya nito para sa pagtakbo bilang Presente kung hindi malilinis ang
pangalan nito. A political termite.
"You know I can't drop the formality Mr. Alvarez, work is work no friends nor
colleagues."
Siya naman ang napangisi ng magtagis ang mga bagang nito. Alam niyang
napipilitan lang itong pakiusapan siya dahil sa kagustuhan ng ama nito na siya ang
kuning abogado sa kinakaharap na kaso. Well, he can understand him, sino ba naman
ang matutuwa kung isa siyang abogado tapos hindi ginusto ng sariling ama na ito ang
humawak sa kaso ng sariling pamilya. Ipinamumukha na walang tiwala sa anak.

"What is your name Ms.?" Baling nito kay Demone at hindi na

sinagot ang sinabi niya at muling bumalik ang mapang-asar na ngisi.
Tumingala sa kanya ang dalaga na tila humihingi ng permiso. Ibinaba niya ang
ulo upang madampian ito ng halik sa mga labi. "Don't mind him." Aniya.
"You can go now Mr. Alvarez. Iyon ay kung interisado pa rin kayo sa serbisyo
ko." Tugon niya at tuluyan na itong tinalikuran habang nakaakbay pa rin sa dalaga.
Iginiya niya si Demone sa couch na kaharap ng office table niya at inilapag sa
center table ang paper bag.
Dinig niya ang papalabas na yabag ng kliyente pero hindi na niya iyon pinansin
pa. Bastos mang tawagin ngunit hindi niya na matagalan ang ugali nito, kanina pa
siya nagtitimpi habang nag-uusap sila kung tatanggapin niya ang kaso o hindi,
nakaya niya pero ibang usapan na kapag dinamay na nito sa usapan ang dalaga.
"Bakit mukhang hindi kayo okay?" Tanong nito habang sinisimulang ilabas ang
kanyang pananghalian.
"Who?"
"Si Mr. Alvarez."
"Tsk. Hindi niya kasi matanggap na mas magaling ako sa kanya." Sagot niya
habang nilalaro ang dulo ng buhok ni Demone.
"Attorney din siya?"
"Yup, at galit siya sa'kin dahil ako ang gustong kunin ng ama niya para sa kaso
nila at hindi siya."
Tumango tango ito. "Alam ko naman kasi na mas magaling ka naman talaga sa kanya
at mas gwapong gwapo pa." Napahagikhik pa ito kaya napangiti siya. She's cute.
"I know."
"Anong kaso naman ang kinakaharap nila?" Tanong pa nito.
"I don't know, hindi ko pa nababasa pero ang alam ko matagal na iyong kaso at
pinapabuksan ulit ngayon ng kabilang panig." Hindi siya madaldal na tayo pero hindi
niya alam kung bakit kapag ito ang kaharap ang daming salitang lumalabas sa kanyang
bibig. Siguro dahil gusto niya ring marinig ang boses nito kaya bawat tanong ay
sinasagot niya para humaba pa ang kanilang usapan.
"Pwede ba 'yon?"
"Yes, it is possible we will just have a reinvestigation to reopen the case,
for legal possiblities."
"Okay. Wag mong inistress ang sarili mo sa trabaho baka magkasakit ka niyan."
Tugon nito at inilabas ang untensils na galing din mismo sa dala nito.
"It's okay alam ko naman na nandyan ka para alagaan ako kapag may sakit." Aniya
at nanggigigil na kinagat ang pisngi nito. Napanguso ang dalaga kaya agad niyang
dinampian mabilis na halik ang mga labi nito.
"Hindi pa rin okay 'yon para sa'kin dapat alagaan mo ang sarili mo kahit na
alam mong pwede kitang alagaan---ayy." Napapalakpak ito ng tila may maalala.
"Sinabi mo nga palang girlfriend mo ako kanina, totoo ba 'yon?" Nangingislap sa
tuwa ang mga mata nitong nakatingin sa kanya habang magkadaop ang mga palad.
 "Pumapayag ka ng maging girlfriend ako? Is it real? Ha? Ha? Totoo ba 'yon?"
Pangungulit pa nito habang hinihila ang sleeve ng damit niya.
Ngumiti lamang siya para asarin ito. "I am your girlfriend now?" Kulit pa nito.
Kinuha niya ang kutsara't tinidor at nagsimula ng kumain, hindi niya pinansin
ang mga tanong nito. Kita niya ang mas lalong pagsimangot ni Demone pero nagkunwari
siyang walang alam.
"I hate you." Inis na bulong nito bago padabog na tumayo at naupo sa swivel
chair na kanyang iniwan kanina.
Nagpaikot ikot ito sa upuan habang nakadipa ang dalawang kamay. Nahawa siya sa
masayang ngiti nito, tila wala itong problema at kahit na ano mang iniisip.
Carefree and happy.

Hanggang sa matapos ang kanyang pagkain ay wala silang

imikan ngunit komportableng komportable siya sa atmosphere na pumapagitna sa
kanila. Napakagaan kahit pa nakasimangot ang dalaga.

"INGAT PO SA PAG-UWI, Sir." Tugon ni Mang Edward na siyang pinakamatagal ng

guwardya sa kanyang firm, ito ang pinaunang tagabantay ang kinuha niya simula ng
itayo niya ang gusaling pag-aari niya. Malaki ang tiwala niya sa matanda at
kaibigan na rin ang turing niya rito.
Tumango siya dito. "Did you see Demone?" Tanong niya.
"Kaaalis lang po Sir, mukhang nakasimangot nga si Ma'am ng lumabas."
Nakangiting sagot ng matanda.
Napangisi siya. "Napikon siguro." Aniya.
"Mukhang biniro niyo Sir."
Tuluyan siyang natawa lalo ng maalala ang cute na cute na pagwalk out ng dalaga
kanina ng matapos siyang kumain at sinabi niyang ang pangit ng niluto nito. Agad
niya itong sinundan ngunit hindi na niya naabutan.
"I have to go Kuya Edward." Aniya.
"Ingat po sir."
Agad niyang pinuntahan ang sasakyan na nasa parking lot upang sandaling umuwi
sa bahay ng kuya at alamin kung nakauwi na si Demone. Nang makasakay ay inilabas
niya ang cellphone upang tawagan ito.
Nagsimula siyang paandarin ang sasakyan habang tinatawagan ito. Napakunot ang
noo ni Fourth nang panay lamang ang ring sa kabilang linya ngunit walang sumusagot.
Ilang ulit niyang sinubukan ngunit operator lamang ang sumasagot kapag lumilipas
ang mga sandali.
"Napikon nga." Bulong niya.
Iniliko niya ang sasakyan para sandaling dumaan sa malapit na starbucks ngunit
bigla siyang napapreno ng makitang lumabas ang dalaga sa isang covenient store at
kasunod nito si Mr. Alvarez.
Napahigpit ang hawak niya sa steering wheel dahil sa tanawin. Hinawakan ng
lalaki  ang braso ng dalaga bago ito igiya papasok sa sasakyan nito. Dinig ang
pagkikiskisan ng kanyang mga ngipin dahil sa pagtiim ng mga bagang, halos magkulay
puti na ang kamao niya dahil sa mas lalong paghigpit ng hawak sa monobela.
Muli niyang pinaandar ang sariling sasakyan ng umusad ang kotse ng lalaki
habang kasama nito si Demone. Sinundan niya iyon habang patuloy sa pagngingitngit
ang kalooban.
"Sakit ka talaga sa ulo, babae ka." Inis niyang sabi, pati pagkurap ay ayaw
niyang gawin at baka bigla nalang mawala ang mga ito.
Halos kalahating oras ang ginigulgol niya sa pagsunod sa mga ito hanggang sa
tumigil ang sasakyan nito sa gate ng village kung nasaan ang bahay ng kapatid.
Siguradong hindi ito papapasukin dahil wala itong access sa loob kaya hinintay
niyang makababa ang dalaga.
Hindi nga siya nagkamali dahil ilang sandali lang ay lumabas na si Demone at
may dala itong cellophane, siguro'y bigay ng kliyente niya.
Pinaharurot niya ang sasakyan dahil sa galit at mabilis na prumeno ng nasa
tapat na siya ng mga ito. Halatang nagulat ang dalaga sa biglaan niyang pagdating
samantalang si Mr. Alvarez ay mapang-asar na nakangisi. Alam niyang alam nito na
nakasunod siya sa dalawa at talagang nananadya dahil mabilis itong humalik sa
pisngi ng dalaga bago tuluyang umalis ng lugar.
"Sakay." Puno ng diin niyang tugon kay Demone pero inirapan lamang siya nito
bago lumapit sa mga guard para magpabukas ng gate.
"Sasakay ka o gusto mong bumaba pa ako at ako mismo ang kumaladkad sa'yo?"
Kulang nalang ay mag-isang linya ang kanyang mga kilay. Iritang irita siya at kapag
hindi niya iyon napigilan ay aalpas na naman ang galit niya na ayaw na ayaw niyang
mangyari lalo at kasama niya ang dalaga. Ayaw niyang takutin ito.
"Ayoko nga, malapit nalang naman ang bahay ni Sir First kaya maglalakad nalang
ako." Rason nito bago humarap sa guard. "Pakibukas po ng gate kuya."
"Sige buksan mo para mawalan ka ng trabaho." Singit niya ng bumaling sa kanya
ang guard.
"Ang sama mo pati si Kuyang guard dinadamay mo." Asik ng dalaga.
Ngumisi siya. "Sumakay ka na, wag mong sagarin ang pasensya ko dahil hindi mo
gugustuhin kapag ako ang nagalit."
"Edi magalit ka." Pagmamatigas nito.
"Isa." Bilang niya.
"Dalawa, tatlo, apat--"
Dahil sa katigasan ng ulo nito ay napilitan siyang bumaba at buhatin ito na
parang sako ng bigas. "Sinasagad mo ang pasensya ko, babae ka." 
Nagtititili ito at nagpumiglas pero mas malakas siya kaya hindi ito nakawala sa
pagkakahawak niya.
"I hate you! I hate you!" Sigaw nito pero hindi niya pinansin.
Ipinasok niya ito sa kanyang sasakyan at kinabitan ng seatbelt. "Subukan mong
tumakas makikita mo ang hinahanap mo." Banta niya. Napangisi siya ng hindi na ito
nagpumilit pa at humalukipkip nalang habang panay ang irap sa kanya.
Bumalik siya sa sasakyan at muling nagmaneho, binuksan nama agad ng guard ang
gate kaya naging madali ang kanilang pagpasok.
Nang makarating sa tapat ng bahay ng kapatid ay agad na bumaba si Demone at
padabog na isinarado ang pinto ng kanyang sasakyan.
"Bakit kasama mo si Alvarez?" Tanong niya habang nakasunod dito.
"Wala kang pakialam."
"May pakialam ako kaya sagutin mo ang tanong ko."
"Sino ka ba para magdemand sa'kin ng maayos na sagot?" Tumaas ang boses nito at
kitang kita niya sa mata nito na talagang galit ito sa kanya, pwes siya rin galit
dahil sa pagsama nito sa lalaking 'yon.
"Just answer my damn question!"
"Sumakay lang naman ako sa kotse niya ano bang problema d'on."
"Anong problema d'on? Malaki, hindi mo kilala 'yong tao pero kung makasakay ka
sa kotse niya ay parang magkaibigan kayo at hinayaan mong halikan ka niya. Damn,
hindi ko alam kung anong gagawin ko sa katigasan ng ulo mo."
"Ano namang masama sa halik na 'yon atleast siya gusto akong maging kaibigan bago
ako halikan sa pisngi." Kumikibot ang mga labi nito dahil sa inis, ngayon niya
lamang ito nakitang totoong galit pero hindi niya alam kung bakit sa kabila ng
pagtatalo nila ay natoturn on siya sa reaksyon nito.
"Ikaw nga hindi lang pisngi ko ang hinalikan mo pati na labi ko tapos katawan
ko, ang likot likot pa ng kamay mo pero ayaw mo akong maging kaibigan. Ako ang
hindi na alam kung anong gagawin sa'yo!" Sigaw nito.
"Wag mong ibinabalik sa'kin ang sisi, ikaw itong may mali."
"Ano bang mali sa ginawa ko ha?" Napapakamot ito sa kilay dahil sa inis at
namewang sa kanyang harapan. Nasa bukana pa lang sila ng pinto ng buhay pero
nagsisigawan na.
"Lahat mali dahil putan--na nagseselos ako! Narinig mo? I'm jealous because you
are letting that bastard touch and kiss you! Dapat ako lang ang gumagawa n'on!"
Sigaw niya pabalik, napamaang ang dalaga at hindi nakasagot. Kahit siya ay hindi
niya alam kung saan niya hinugot ang mga salitang iyon pero kusang lumabas iyon sa
kanyang bibig.
Damn! He's fucking jealous.
"Gusto mong maging girlfriend kita diba? Then, fine, you're my girlfriend now
so that I can have a right to demand for an explanation." Matalim ang mga matang
pinukol niya ito ng tingin. "Kapag inulit mo pa 'to baka makapatay ako, always
remember that, woman." Aniya bago galit na tinalikuran ito at bumalik sa kanyang
sasakyan.
Naiwang tulala ang dalaga.

Sa bawat series po may mga pasilip sa bawat partner pero hindi ko po ipenattern
ang time and year doon, it only serves as pasilip. Tulad po ng scene sa Second
Series na nagalit si Fourth kay Demone, mapapansin niyong hindi pa mag-asawa n'on
sina Segundo at Anton samantalang dito sa kwento ay mag-asawa na sila at
nagsisimula pa lang love story ng mga bida.
Wag niyo nalang pong pansinin iyon dahil hindi ko po ibinasi taon ang kaganapan
na 'yon. Just go with the flow of this present story para hindi kayo maguluhan.
That's all thank you. :)
I will relly appreciate if you drop more comments and reactions.
-Kuyajen

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 20

Hi everyone. :) Medyo sinisipag lang akong mag-update. Gusto ko kasing matapos ang
kwento ni Fourth before this year end. Kung kaya lang naman.
Happy reading.

NAPAPANGIWI si Demone habang tinatanggap ang mga kurot ng kaibigan. Narinig

pala nito ang sigawan nila ni Fourth at tulad ng sabi nito kanina ay hindi na nga
siya nakatakas pa sa mga tanong nito.
Marami itong mga tanong kaya sa huli ay wala siyang ibang nagawa kundi ang
ikwento ang lahat lahat ng mga nangyari, maliban nalang sa halikang naganap kanina
sa hapag kainan.
"Hindi ba't sinabi ko sa'yong wag na wag kang naglalalapit kay Ser Fourth? My
guudniss Dem, ang tigas ng ulo mo." Tila nagmamakaawang tugon nito.
Napasimangot siya. "Hindi ko kasi mapigilan, isa pa hindi ko talaga siya
matiis."
"Gan'on talaga dahil bago ka palang sa emosyong nararamdaman mo, ni diri mo
ngani aram kung ano ang tawag sa fiilengs mo ngayon. Kapag taglandi talaga taglandi
hindi na natin madalas magamit ang mga isip na'tin. Gan'on talaga 'yon pero
hangga't maaari ay hindi dapat na'tin hayaang masunod ang puso kaysa sa utak.
"Alam mo ba na kaya nasa tuktok ang utak kasi dapat ito ang mas unang
pinapairal, kailangan muna na'ting timbangin ang mga bagay bagay. Ayos lang naman
'yong halik halik na 'yan dahil part op aging 'yan pero 'yong pasuso aba'y ibang
usapan na 'yan. Hindi ka baboy para pagsawaan ang mga suso mo hanggang sa
lumaylay." Litanya nito habang seryosong seryoso na nakatingin sa kanyang mga mata.
Nasa maid's quarter silang dalawa at natutuwa siya dahil nagmamalasakit sa
kanya ang kanyang kaibigan. Kunti nalang ngayon ang taong ituturing kang parang
kapamilya at magmamalasakit para mailayo ka sa bagay na alam nilang hindi
makakabuti sa'yo. At maswerte siya dahil nakahanap siya ng tulad ni Edith na
itinuring siyang tunay na kaibigan kahit sandali pa lamang silang nagkakilala.
"Pasensya na dahil hindi ko magawang sundin ang mga advices mo. Pinipigilan ko
naman talaga pero hindi sumusunod ang puso ko sa sinasabi ng isip ko e." Napayuko
siya dahil talagang nahihiya siya dito, tila binabalewala niya lamang ang mga payo
nito dahil hindi niya magawang sundin.
"Nurmal lamang iyon, kasi kapag puso ang nagdidikta nagkakandaletse letse
talaga ang buhay ng isang tao." Hinawakan nito ang magkabila niyang kamay at
pinisil iyon. "Pero kapag dumating ang panahon na masaktan ka lagi mong tatandaan
na nandito lang ako at palaging handang damayan ka, maging tagapakinig ng mga
problema mo."
Nangilid ang mga luha sa kanyang mga mata dahil sa pagkaantig niya sa mga
salitang sinabi nito. Talagang may malasakit ito sa kanya.
"Maraming salamat talaga sa'yo."
"Parte ng pagmamahal ang masaktan kaya kapag hindi mo na kaya ang sakit ay
tawagan mo lang ako at sasamahan kita." Hindi siya sanay na seryoso ang mukha nito
pero mas hindi siya sanay sa mga salitang lumalabas sa bibig ng kaibigan. May lalim
at hugot iyon.
"Minsan hindi ko rin maintindihan ang nararamdaman ko." Napanguso siya.
"Malakas palagi ang tibok ng puso ko kapag malapit siya, tapos gustong gusto kong
nakikita siya sa lahat ng oras. Kinakapos ako ng hininga kapag nakikita ko siya."
Tila batang sumbong niya. "I don't want this feeling but I can't help it. Gustong
gusto kong pigilan dahil naguguluhan ako at the same time nakakatakot pero in the
end of the day hinahanap hanap ko pa rin siya." Hindi niya napigilan ang tuluyang
paglandas ng mga luha dahil sa mga salitang sinasabi tungkol sa nararamdaman sa
binata.
"Natatakot ako na baka kapag hindi mawala ang nararamdaman kong ito ay atakihin
ako sa puso. Iyon nga ang malaki kong problema dahil parang lalabas ang puso ko sa
ribcage kapag malapit siya, e panay na ang lapit niya sa'kin ngayon kaya baka
mawala sa'kin ang puso ko." Napahikbi niya.

Nakita niya ang masuyong ngiti sa mga labi ni Edith at

dahan dahan nitong hinaplos ang kanyang buhok. "Kahit naman anong gawin mo ay
inosente ka pa rin, kita mo ngayon akala mo litiral na matatanggal ang puso mo."
Hindi niya maintindihan ang gusto nitong iparating. "Talagang mawawala sa'yo ang
puso mo pero hindi sa gan'ong paraan."
"What do you mean?" Panay ang punas niya sa kanyang mga luha habang naghihintay
sa sagot nito.
"Inlab ka." May kislap ng lungkot at pag-intindi ang mga mata nito samantalang
siya ay natigilan. "Yong parang may nagtatakbuhang kabayo sa dibdib mo dahil sa
malakas na tibok? 'Yong pagkapos ng hininga mo kahit na hindi ka naman tumakbo o
nagpagod basta nandyan siya? 'Yong gustong gusto mo siyang makita? At 'yong
natatakot ka pero hindi mo pa rin mapigilang hanap hanapin siya? Sign iyon na mahal
mo na siya pero hindi mo lang maamin sa sarili mo kasi bago 'yong pakiramdam na
'yon." Paliwanag nito.
Wala sa sariling napahawak siya sa kanyang dibdib kong saan damang dama niya
ang tibok ng kanyang puso.
I am inlove with him?
Dahil sa tanong na iyon ay mas lalong nagwala ang hindi maipaliwanag na kabog
ng kanyang dibdib, malayong malayo sa normal nitong tibok.
"Wag kang matakot dahil nurmal na naman sa tao ang magmahal. Lahat naman tayo
nagmamahal ng isang tao na higit pa sa kaibigan o kapamilya." Sabi pa nito.
Kitang kita niya ang lungkot sa mga mata ng kaibigan, hindi niya alam kung para
iyon sa kanya o sa sarili nito dahil sa kakaibang kislap. Nasasaktan. "Ikaw ba
nainlove na?"
Mapait itong napangiti at nag-iwas ng tingin. "Masyadong malaki ang agwat ng
mundong kinatatayuan namin kaya kahit sabihing mahal ko siya hindi kami pwede."
Tango lamang ang isinagot niya at hindi na muling nagsalita pa dahil ramdam
niyang ayaw ng kaibigan na ikwento ang kung ano mang nasa likod ng emosyong
pinapakita ng mga mata nito. Siguro'y hindi pa ito handa.
Sabay silang napahugot ng malalim na buntong hininga, nagkatinginan sila at
sabay na natawa.
Idinipa nito ang mga braso na tila nag-aanyaya ng yakap na mabilis naman niyang
sinunod. Niyakap niya ito ng mahigpit.
"Ngayon alam mo na kung bakit ayaw ka niyang maging girlfriend."
Napasinghot siya. "Hindi pa rin e."
Malakas itong natawa. "Minsan kasi iba ang pakahulugan mo sa mga salita, para
sa'yo ang gurpend ay kaibigang babae pero sa kanya ay kasintahan, iyong cupol ba.
Ayaw niyang pasukin mo ang isang sitwasyon na hindi mo alam ang tunay na
kahulugan."
Napatango tango siya ng maintindihan ang sinasabi nito. Nag-init ang kanyang
mga pisngi dahil naaalala niya ang mga pangungulit niya sa binata na payagan siyang
maging girlfriend nito na 'yon pala ay iba ang kahulugan para dito. Nakakahiya.
"Pero bakit sinabi niyang payag na siyang maging girlfriend ako?"
"Sinagad mo kasi ang pasenya niya." Natatawang sagot ng kaibigan.
Nanlaki ang kanyang mga mata at napahiwalay ng yakap dito. "Ibig sabihin couple
na kami?" Hindi makapaniwalang tanong niya na sinagot nito ng tango.
Napatili siya habang pulang pula ang mga pisngi samantalang ang kaibigan ang
tawa ng tawa.
"Hindi ko alam kung paano maging girlfriend."
"Hindi mo naman kailangang malaman ang mahalaga maging totoo ka sa sarili mo at
sa nararamdaman mo." Payo pa nito. "Pero wag na wag mong kakalimutan ang limitasyon
mo, 'yong pagpapahalaga sa sarili bilang isang babae. Wag mong hayaang maging
mababa ka dahil sa nararamdaman mo, mahalin mo rin ang sarili mo dahil kung hindi
mauubos ka." Muli niya itong nayakap ng mahigpit.

"Hindi naman kasi talaga mali ang magmahal pero hindi rin
makakabuti ang sobra sobra kaya ikaw maging wais ka, wag puro si hart ang sundin
kasi kahit na ang sinasabi ng puso ang makakapagpasaya sa isang tao ang isip pa rin
ang makakapagsabi sa kung ano ang tama at nararapat." She stated.
Tumatagos sa kanyang kalooban ang bawat salita ng kaibigan. Ngayon lamang niya
nakita ang ganitong side nito, malayo sa pagiging mapagbiro at palatawa. Siguro
nga'y bawat isa, bawat tao ay may itinatagong kakaibang side na hindi kilala ng
lahat. May isa pang pagkatao maliban sa nakikita ng karamihan.
"Tatandaan ko lahat ng mga sinabi mo." Aniya.
Malaking bagay sa kanya ang mga payo nito tulad ng kung gaano kalaki ang
pagmamalakasit nito sa kanya.

"OLA PAPAI." Seryoso ang tinig na bungad niya ng sa wakas ay sagutin nito ang
kanyang tawag.
Naiyos niya ang higaang nakalaan para sa kanya habang nakaipit sa pagitan ng
braso at tenga ang kanyang cellphone upang makausap ang ama.
May gusto siyang sabihin dito at hindi na niya kayang patagalin pa iyon kaya
siya na mismo ang tumawag dito.
"Que surpresa sua minha linda filha." What a surprise call from you my
beautiful daughter. Bakas ang pinaghalong tuwa at pagtataka sa boses nito dahil sa
biglaan niyang pagtawag.
"Isso ê pai urgente." This is urgent dad. She replied. Seryoso ang tabas ng
kanyang mukha, malamig ang emosyong mababanaag sa mga mata habang mahigpit ang
pagkakahawak sa cellphone. Pabagsak siyang naupo sa kutson.
"O que ê tudo sobre esse tempo." What is it all about this time? Naging seryoso
rin ang tinig nito. Kilalang kilala niya ang kanyang ama at kilalang kilala rin
siya nito bilang nag-iisang anak.
"Eu preciso do Pexus aqui." I need Pexus here.
Pexus is her father's trusted person. Simula ng maging tauhan ito ng ama ay ito
na rin ang naging personal bodyguard niya noong nasa puder pa siya ng ama. He is
ten years older than her that' why she treat him like her real brother.
"Pelo que?" What for? Tanong pa ng ama, sa tono ng pananalita nito ay tila
hindi sang-ayon sa gusto niya. As she says, he knows her too well and her
capability to do anything she want.
"Alguma coisa importante." Something important.
"Quão importante? Why so sudden, my daughter? Is there any problem?" How
important? Sunod sunod na tanong nito.
Umiling siya na tila nakikita siya nito. "Custou a vida e a morte." It cost
life and death. Nagtatagis ang mga bagang na tugon niya. Kuyom ang kamao ng dalaga.
Nag-iisa lamang siya sa silid dahil nagpaalam ang kaibigan na magpapahangin muna sa
labas kaya nagkaroon siya ng pagkakataon nakausapin ng ganito ang ama.
"Whatever it is please don't do it." May pagmamakaawa sa boses nito pero tila
siya bato na hindi pinakinggan ang pagkabahala ng ama.
"You know me dad." Aniya.
"Exactly my point, I really really know you so I also know what you are capable
of." Nagmamakaawa pa rin ito. "Please, whatever your plan is just forget it."
Masamang masama ang tingin niya sa pader na kaharap at mas lalong nagngitngit
ang kanyang kalooban. "Forget? I fucking can't."
Natahimik ang nasa kabilang linya. "Just send Pexus here." Aniya bago tuluyang
tapusin ang tawag.

HINDI pa lumilipas ang halos kalahating minuto ay muling tumunog ang aparatong
hawak.
Pexus Calling...
Agad niya iyong sinagot, wala pa ring pagbabago sa kanyang emosyon. Hindi pa
rin humuhupa ang galit na nasa dibdib, malamig pa rin ang kanyang emosyon na hindi
niya magawang pigilan.
"Ola Senhora." Hello, Madame. Bungad ng lalaki. "I heard from Mestre that you
want me there?" Malalim ang baritono nitong tinig na tulad niya ay tila nagyeyelo
sa lamig, kung iba ay magsisitaasan ang mga balahibo kapag narinig ang boses nito.
Tumango siya. "Eu tenho uma tarefa para você." I have an assignment for you.
Katumbas ng lamig ng boses nito ang sa kanya.
"O que é isso, Senhora?" What is it Madame? He asked.
"Encontrar qualquer informasão sobre o Senior Alvarez." Find any information
about Mr. Alvarez.
"Mas Senhora--" But Madame--. Tulad ng inaasahan na niya ay pareho ang reaksyon
nito sa reaksyon ng kanyang ama. Tututolan siya.
"Faça o que eu digo Pexus, sem mais pergustas." Just do what I say Pexus, no
more questions. Anas niya. "I don't need your opinion."
Sandali itong natahimik bago muling sumagot.
"Mas quando o Mestre descobrir sobre isso, ele vai ficar com naisa de mim." But
when Master found out about this, he will be mad at me.
"He knew except the target involved in my plan."
"Paano kung malaman niya?" Yes, he can speak tagalog. Pexus Mendrez is a pure
Filipino but he was born in Brazil, grow and live a life there until now.
"Se você disses a ele, ele pode descobrir." If you tell him, then he will find
out.
Tulad ng ama kanina ay hindi na ito nakaapila pa sa kagustuhan niya. Wala itong
nagawa kundi ang sundin siya, sinabi nito na bukas na bukas din ay lilipad ito
papuntang Pilipinas at gagawin ang mga utos niya, personally.
Walang problema sa lahat ng kakailanganin nito dahil sagot iyon ng kanyang ama.
Matapos ang pakikipag-usap ay nahiga siya sa kutson at tumitig sa kisema. Pilit
niyang pinapahupa ang emosyon ngunit tila mahihirapan siya, ilang taon niyang
kinimkim ang galit at ngayo'y may pagkakataon siya ay hindi hindi niya iyon
palalagpasin.
Magbabayad ang dapat na magbayad.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 21

Happy reading :)
'MOMMY!' Halos mabingi ang batang babae dahil sa napakalakas na sigaw na
sumabay sa malalakas na putukan ng baril papunta sa gawi ng kanilang sasakyan.
Ang pagkatulala ng bata sa nakitang pagbaon ng bala sa katawan ng ina ay
biglang nadagdagan ng labis na takot dahil sa pagsigaw ng kanyang kapatid.
'DETHINIA!' Sigaw ng kanyang isipan ngunit hindi nakisama ang kanyang tinig.
Walang lumabas na boses sa kanyang bibig kahit na gustong gusto niyang pigilan
ang kapatid dahil baka ito naman ang mapahamak.
Mas lalong nanginig ang kanyang katawan habang patuloy sa tahimik na pagtangis,
kahit nais niyang humagulhol ay walang ingay na lumalabas sa kanyang bibig.
Sobra sobra ang mga pangyayaring kanyang nasasaksihan para sa bata niyang edad.
Hindi makatarungan ang karahasan na nangyayari sa kanyang harapan.
"MOMMY!" Muling sigaw ng kanyang kapatid, alam niyang takot rin ito.
Tahimik lamang itong natutulog kanina sa likod ng sasakyan dahil napagod sa
biyahe ng magtungo sa Inspiration, ang art school ng kanyang Tita na siyang
kagustuhan niya. Iyon ang dahilan kung bakit mag-isa siyang pumasok sa paaralan at
naiwan ang mga ito sa parking lot dahil binabantayan ng ina ang kanyang kapatid.
'Please Demone don't go out!" Ang pagbulong na lamang sa kanyang isipan ang
tangi niyang nagawa samantalang ang kapatid ay tumatangis na mabilis na nakalabas
ng sasakyan bago niya pa mapigilan.
'No! No! Please help them!'
Halos mawalan siya ng ulirat ng walang magawang pinanood ang sya ring pagtama
ng bala sa maliit na katawan ng kapatid. Tuluyan siyang natulos at hindi na
nakagalaw sa kinasasadlakan.
Ilang bala ang bumaon sa katawan ng kapatid hanggang sa tuluyan itong bumagsak
sa ibabaw ng kanyang inang wala na ring buhay. Patuloy ang putukan at walang sino
man ang sumaklulo sa kanila.
Tila siya bingi at walang buhay na nakatingin lamang sa dugong dumanak na
nagmula sa dalawang taong pinakamahalaga sa kanyang buhay, ang dalawang taong
pinakamamahal niya.
Ang kanyang ina at ang kanyang kakambal.
'N-No'
Nanlaki ang kanyang mga mata ng makaramdam ng kirot at pagbaon ng mainit na
bagay sa kanyang dibdib. Niyuko niya iyon at nakita niya ang pagkalat ng dugo sa
sariling damit bagp tuluyang mawalan ng malay.
 HUMAHANGOS NA napabangon si Demone mula sa kanyang pagkakatulog dahil sa
masamang panaginip na muling dumalaw sa kanya. Napahagulhol siya ng iyak habang
patuloy sa pagdagsa sa kanyang isipan ang naging kaganapan sa kanyang panaginip.
No, it's not a dream. Alaala iyon mula sa naging nakaraan ng kanilang pamilya.
Ang pinakamasaklap na pinagdaanan ng kanilang pamilya.
"Dem, ayos ka lang?" Naramdaman niya ang masuyong paghaplos sa kanyang likod,
mas lalong napalakas ang kanyang pag-iyak.
Si Edith iyon na nagising dahil siguro sa kanyang ingay. Magkatapat lamang ang
kutso na kinahihigaan nila kaya madali itong maaabala kapag lumikha siya ng ingay.
Ilang ulit siyang umiling at hindi nagsalita. Niyakap niya ang mga tuhod at
nagsumiksik sa sariling katawan. Parang pinagpipiraso ang kanyang puso dahil sa
sakit habang inaalala ang mukha ng kakambal at kanyang ina. Duguan at walang mga
buhay na nakahandusay sa malamig at maduming sahig ng parking lot.
"Sandali lang ikukuha kita ng tubig." Sambit ng kaibigan. Narinig niya ang pag-
alis nito.
Tahimik lamang siyang umiiyak tulad ng kung gaano siya katahimik noong
tinatadtad ng bala ang kanilang sasakyan.

Pilit niyang inaalis ang mga imaheng namamayani sa isipan

pero hindi niya magawa dahil tila kahapon lamang iyon nangyari. Malinaw na malinaw
at buhay na buhay.
Ilang sandali lang ay agad na nakabalik si Edith at inabutan siya ng isang
basong tubig. Umiling lamang siya.
"Uminom ka muna ng tubig para mabawasan ang bigat ng loob mo." Anito pero hindi
niya pinansin, sa huli ay inilapag nito ang hawak na baso ng tubig at yumakap sa
kanya.
"Pwede mong sabihin sa'kin kung anong napanaginipan mo, makikinig ako." Muli
nitong hinaplos ang likod niya. "Narinig kitang umuungol at sumisigaw kanina kaya
nagising ako."
Patuloy lamang siya sa pag-iyak habang yakap yakap ang sarili.
"Nandito lang ako, tutulungan kita." Sabi pa nito.
Pero noon walang tumulong sa'min kung kailan kailangang kailangan namin ng
tulong para mabuhay. Walang sinuman ang dumating.
"Nandito lang ako." Mahigpit siya nitong niyakap.
"W-Walang tumulong sa'min noon. Wala." Nanginginig niyang bulong ng sa wakas ay
mahanap niya ang kanyang tinig.
Hindi niya mapigilang isipin na paano kaya kung may dumating at tinulungan
sila, siguro hanggang ngayon ay buhay pa rin ang kanyang ina at kapatid hanggang
ngayon. Naglalaro sana sila ng kakambal niya ng mga barbie na madalas bilhin sa
kanya ng kanyang ama kapag namimiss niya ang kapatid.
"Wala na sila, wala na." Pagtangis niya. "N-Namatay sila dahil wala akong
nagawa, naging tahimik lang ako. Hindi ko sila tinulungan, dapat--dapat sinalag ko
ang bala para hindi sila tamaan. Dapat may ginawa ako, dapat hindi ko sinunod ang
sinabi ni mommy na wag lalabas ng sasakyan kahit anong mangyari at sana pinigilan
ko ang kakambal ko na wag lumabas ng sasakyan." Napahagulhol ulit siya at napayakap
ng mahigpit sa kaibigan.
Patuloy siya sa pagbulong ng mga dapat niyang ginawa at paninisi sa sarili
habang si Edith ay tahimik lamang na nakikinig at umaalo sa kanya.
"Kung hindi dahil sa'kin hindi sana sila namatay, sana ako nalang ang kinuha.
Sana ako nalang ang pinaulanan nila ng bala." Paulit ulit niyang bulong.
Hanggang sa muli niyang makatulugan ang pag-iyak ay patuloy pa rin siya sa
paninisi sa sarili habang nakakulong pa rin sa yakap ng kaibigan.
Nang masiguro ni Edith na nakabalik na ito sa mahimbing na pagkakatulog ay
dahan dahan niyang inayos ang pagkakahiga nito. Pinunasan niya ang mga takas na
luha sa mga mata nito, kahit na natutulog ay umiiyak pa rin.
Naaawa siya sa kaibigan dahil mukhang may malalim itong pinagdadaanan. Gustuhin
niya mang tumulong ay hindi niya magawa dahil wala siyang alam sa totoong kwento
nito. Ang tangi niya lang magagawa ay bantayan ito at manatili sa tabi ng dalaga.
"S-Sana ako nalang ang nawala." Usal nito sa gitna ng pagtulog.

PINUNASAN NIYA ang pisngi na hilam na naman sa luha habang hinahaplos ng

kanyang mga daliri ang dalawang pangalan na nakaukit sa lapida. Walang katao tao sa
paligid dahil isang pribadong property ng kanyang ama ang pinaglibingan ng kanyang
ina't kapatid.
Ngayon lamang siya nakadalaw sa puntod ng mga ito simula ng mangyari ang lahat.
Isa ito sa mga bagay na dahilan kung bakit nagpumilit siyang tumuntong ng Pilipinas
kahit ayaw ng ama. Matagal na niyang gustong makita ang libingan ng mga ito ngunit
ngayon lamang siya nagkaroon ng pagkakataon.
"K-Kumusta na kayo?" Ilang ulit siyang tumikhim at lumunok upang tanggalin ang
bikig sa kanyang lalamunan dahil sa pagdagsa ng emosyon. "I'm really sorry dahil
ngayon lang ako nakadalaw. I love you both." Pilit siyang ngumiti sa pangalan ng
kapatid.

Dethinia Monique San Carlos-Gonçalvez.

"Alam kong magtatampo ka na naman sa'kin kasi malungkot ako, ayaw na ayaw mo ng
gan'on di ba? Pero hindi ko kasi talaga magawang maging masaya ng totoo." May
nalaglag ba butil ng kanyang luha na agad naman niyang tinuyo.
Nang magising kaninang umaga ay agad siyang nagbihis at mabilis na bumiyahe
para puntahan ang puntod ng mga ito, ni hindi niya nagawang magpaalam sa kaibigan.
Sunod niyang tinitigan ay ang pangalan ng ina.
Dorethy San Carlos-Gonçalvez.
"Y-You know mom, kahit na malungkot ako may natagpuan akong isang lalaking
mahal ko na ngayon. Gwapo siya kahit na masungit. Hindi ko namalayan na may kakaiba
na pala akong naramdaman, bago po kasi ako sa ganitong bagay. Alam niya naman na
kayo lang naman nina Daddy at Den ang mahal na mahal ko pero kakaiba po ito e, may
malakas na heartbeat at pagkapos ng hininga." Mariin niyang kinagat ang pang-
ibabang labi upang pigilan ang panginginig nito.
Noong bata pa siya lahat ng bagay na nagpapasaya o nagpapalungkot sa kanya ay
ikinukwento niya sa ina at miss na miss na niyang gawin iyon.
Kaya ngayon nagkukwento siya dito na tila nasa tabi niya lamang ito.
"H-Hindi na ako bata kasi nakakaramdam na ako ng ganito pero don't worry ako pa
rin itong baby girl mo at ikaw naman din ako pa rin ang cute na cute mong bunso---"
hindi na niya naituloy pa ang mga sasabihin dahil tuluyan ng bumigay ang kanyang
kalooban. Hindi niya kayang patatagin ang loob habang nakatingin sa puntod ng mga
ito, parang dinudurog ng paulit ulit ang puso dahil sa tanawin.
Kuyom ang mga kamaong hinayaan niyang mahiga ang sarili sa damuhan na katabi
lamang ng dalawang lapida. Patuloy ang kanyang pag-iyak, lahat ng mga oras, araw,
buwan at taon na naging malakas siya ay ngayon niya ibunhos at inilabas ang totoong
pangungulila at pighati para sa mga mahal sa buhay na kahit kailan ay hindi na niya
makikita.
Walang wala ang mga hagulhol niya sa tuwing napapanaginipan niya ang nangyari
noon, gabi gabi, sa iyak na ibinubuhos niya ngayon.
Halos kapusin na siya ng hininga nang idipa niya ang mga braso upang yakapin
ang malamig na marmol na nasa harap.
"I-I love you mom, I love you Den. I miss you, I miss you." She chanted.
Mariin niyang ipinikit ang mga mata at hinayaang mamilisbis ang mga luha sa
gilid ng kanyang mata. Ang sinag ng araw na tumatama sa kanyang mukha ay hindi niya
alintana, ang pagtusok ng mga damo sa kanyang manipis na damit at ang lamig ng
simoy ng hangin.
Hindi pa tuluyang sumisikat ang araw ng umalis siya sa bahay ng amo kaya ngayon
niya pa lamang naramdaman ang init nito.
"I love you both." Aniya.
"And they love you too." Napadilat ang kanyang mga mata dahil sa pamilyar na
tinig.
Nakasalubong niya ang seryoso at malamig na mga mata ni Pexus. Nakalahad sa
harap niya ang hawak nitong panyo. Nag-iwas siya ng tingin, hindi niya namalayan
ang pagdating nito dahil sa pagiging magulo ng kanyang isipan sa dami ng mga
iniisip.
"Don't worry I never saw you crying." Sambit pa nito. "Senhora, você--"
"Enough for Portuguese, you can speak tagalog or english dahil nandito tayo sa
Pilipinas." Pagputol niya.
Inabot niya ang panyo nito at itinuyo iyon sa kanyang mga luha, may umaalpas
pa rin ngunit napipigilan na niya iyon. Ayaw niyang makita siya nito sa ganitong
sitwasyon. She was never been in this state, she's strong and independent woman and
she's ashamed of being a cry baby infront of other people. And Pexus knows it.
Tinulungan niya ang sarili na maupo habang tahimik lamang ang lalaki, tila
lamang ito robot na matikas na nakatayo ilang hakbang mula sa kanya.
"You're too early to be here." Aniya matapos pakalmahin ang sarili, muli niyang
hinaplos ang lapida bago mapagpasyahan na tumayo.
"Becuase I know you need me here, Senhora." Sagot nito na sumunod sa kaniya ng
humakbang na siya palabas ng pribadong lugar.
"You should start to work on my order. Wala na tayong sapat na oras para
tumunganga, 'til Papai to give me a month for staying here."
"It's to dangerous for you to stay here in the Philippines, baka malaman nila
kung sino ka."
"I don't fucking care!" Asik niya.
"Ofcourse we care, Mestre cares for you at hindi siya magiging masaya kapag
napahamak ka o nasaktan ni dulo ng daliri mo." Apila nito.
"Kaya ko ang sarili ko."
"I know, pero ngayong pinabuksan na ulit ang kaso mas lalo kang manganganib."
Natigil siya sa paghakbang at kunot noong bumaling dito. "Paano mo nalamang
pinabuksan ko ulit ang kaso?"
"Ako ang kanang kamay ng daddy mo at alam na'tin pareho na hindi ka niya basta
basta palalabasin ng bahay kung na hindi niya siguro ang kaligtasan mo, may
nakabantay sa'yo kahit saan ka magpunta kaya lahat ng galaw mo alam niya."
Sinalubong nito ang kanyang tingin. "Kahit 'yong tungkol kay Attorney Fourth
Castillion at ang namamagitan sa inyo."
Napairap siya dahil sa sinabi nito bago nagpatuloy sa paglalakad.
"At alam mong delikado pumunta ka pa dito ng nag-iisa, what if may nakakilala
sa'yo? Paano kung napahamak ka?" He said.
"Tsk. You're talkative for a man." Sarkastikong tugon niya.
"And lastly, alam mo rin na ipinagbabawal ng daddy mo na muling pabuksan ang
kaso pero ginawa mo pa rin."
Hindi na siya muling sumagot pa dahil kung magpapatuloy ang kanilang usapan
baka hindi naman niya mapigilan ang sariling damdamin. Masyado siyang sensetive sa
usaping ito.
"Where are you going?" Tanong nito nang sumakay siya sa nakaparadang sasakyan
sa labas ng libingan na siguradong pagmamay-ari nito. Ngumisi siya ng makitang
naiwan nito ang susi.
"I need to breath a fresh air for a while, masyado ng nagiging masakit ang
kwento ng buhay ko kaya magpapahinga muna ako kahit sandali lang." Sinimulan niyang
buhayin makina ng sasakyan.
Tumaas ang kilay nito. "And where you can find it?"
Nagkibit balikat siya. "Sa law firm ni Attorney Fourth Castillion, sa kanya
mismo." Sagot niya bago tuluyang pasibadin ang kotse at iniwan itong nakatanaw na
lamang sa kanya.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 22

NAGTATAGIS ANG mga bagang ni Demone habang nakatanaw sa

binatang ngiting ngiti habang may kausap na babae sa labas ng law firm nito. Ang
balak niyang pasurpresang pagdalaw dito ay hindi natuloy dahil saktong nabungaran
niya ang iksenang ito ngayon. Nagngingitngit siya sa inis dahil sa selos na
lumulukob sa kanya.
Hindi siya sanay sa ganoong pakiramdam kaya mas pinili niyang manatili na
lamang sa loob ng kanyang sasakyan dahil baka makagawa siya ng bagay na
pagsisisihan niya sa bandang huli.
Mas lalong humigpit ang pagkakakapit niya sa monobela ng sasakyan dahil sa
paghalik ng babae sa pisngi ng kanyang nobyo. Kumaway pa ito na tinanguan ng binata
bago sumakay sa sariling sasakyan. Sandaling nanatili sa pagtayo ang abogado
hanggang sa makaalis ang babae. Nang masiguro niyang nakapasok na ito sa loob ay
agad niyang pinausad ang sasakyan para sundan ang babae.
Hindi siya mapapanatag kapag hindi niya ito nakausap ng masinsinan. Umiiral na
naman ang pagiging brat niya, ayaw na ayaw niyang may ibang humahawak sa pag-aari
niya.
He's mine kahit may mahal siyang  iba. Bulong ng kanyang isipan.
"Gotcha!" Nakangising tugon niya ng makita ang sasakyang gustong sundan.
Mas binilisan niya ang pagmamaneho at napapasipol pa siya ng tuluyang makatapat
ito. Nakita niya sa malapitan ang babae, maganda ito at pormal ba pormal ang suot
tulad ng palaging ayos ni Fourth. Kung hindi siya nagkakamali ay abogada ito dahil
sa ayos.
"Gusto niya pala ang mga gurang." Napasimangot siya, kung itatabi kasi sa kanya
ang babae ay talagang tila isa siyang bata. Bata pa naman siya pero mukhang neneng
kumpara dito.
Mas binilisan niya ang takbo ng sasakyan hanggang sa tuluyan niyang maharang
ang daraanan nito. Hindi niya alintana ang pagbunggo nito sa sasakyan ni Pexus bago
makapreno. Wala siyang pakialam kahit na masira ang sasakyan dahil mas marami ang
kayang niyang bilhin.
Kalmado siyang lumabas ng sasakyan habang ang babae ay salubong ang mga kilay
at padabog na isinarado ang pinto ng sasakyan ng makababa ito.
"What the hell is your problem?" Asik nito. Galit na galit ito pero hindi
manlang siya pinangatugan ng tuhod.
Nagkibit balikat siya. "What the hell is your problem?" Panggagaya niya sa
boses nito na parang naipit na lata. Gusto niyang bumunghalit ng tao.
Paano niya natagalan na makipag-usap sa babaeng 'to?
"Are you insulting me? Sino ka ba?" Pikon na pikon na ito kaya tuluyan siyang
napabunghalit ng tawa pero biglang sumeryoso ng maalala kung bakit nagsayang siya
ng oras na habulin ito.
"Ayokong lumapit ka ulit kay Fourth." Panimula niya.
Tumaas ang kilay nito. "Attorney Fourth Castillion? At bakit ko naman gagawin
'yon?"
"Kasi kapag hindi mo ginawa mapipilitan akong baonan ng bala 'yang bungo mo."
Nakangiti niyang sagot habang nilalaro sa mga daliri ang susi.
"Kaanu-ano ka ba niya? And you stoop this low, how stupid you are. Siguro isa
ka sa mga babaeng nagkakandarapa sa kanya. Bitch! Ibababa mo ang sarili mo para sa
isang lalaki lang? Isa ka ba sa mga naikama niya at naghahabol dahil akala mo may
aasahan ka?" Puno ng panunuya ang bawat mga salitang binibitawan nito kaya
napangisi siya.
"Alam mo ba na ang huling taong pinagsalitaan ako ng ganyan ay nakabaon na
ngayon sa hukay? Pinagpepyestahan na ng mga uod ang katawan at matagal ng wala sa
mundong ibabaw?" Humakbang siya papalapit dito. "At para sabihin ko sa'yo hindi ako
nagpapakababa at hindi ako isa sa mga babaeng naikama niya, baka ikaw."
Napapalakpak siya ng makitang natigilan ito.
"See? Sa reaction mo palang masasabi kong
mga sinabi mo sa'kin kanina." Mas lalo siyang
ito at siya ay simpleng rubber shoes lang ang
konti dito. "Isa ka ba sa mga naikama niya at
ka?" Balik niya sa kanina'y tanong nito.
sarili mo pala ang tinutukoy mo sa
lumapit dito dahil kahit nakaheels
suot ay mas matangkad pa rin siya ng
naghahabol dahil akala mo may aasahan

"I-I'm not." Nauutal na sagot nito.

Tumango siya. "Okay." Tinalikuran na niya ito. "Kapag nakita kong lumapit ka
ulit sa kanya sisiguraduhin kong masisira lahat ng pinaghirapan mo, guguho ang
tronong kinatatayuan mo."
"Bakit mo ba ginagawa 'to?"
Natigil siya sa paglalakad. "Because he's mine."
Hindi na niya pinagtuunan ng pansin ang huling sinabi nito. Sapat na ang
pagbabanta niya dito pero kung susuway ito ay gagawin niya ang alam niyang tama
para matigil ito sa paglapit kay Fourth. Desperado man ang naging aksiyon niya pero
ginagawa niya lang iyon sa takot na makuha ng iba ang binata.
Pinaharurot niya pabalik sa law firm ang sasakyan ngunit hindi pa man siya
nakakarating doon ay muli siyang tumigil dahil sa pagtabi ng motor sa kotseng gamit
niya. Nang huminto siya ay huminto rin ito at tinanggal ng may-ari ang suot na
helmet. Si Pexus.
Seryoso itong bumaling sa kanya ng ibaba niya ang salamin ng sasakyan.
"What?" Asik niya dito.
"Nakakasawa bang magpanggap na inosente? Nagsasawa ka na bang ipakita sa lahat
na mabait ka kahit ang totoo ay hindi naman?"
Naitirik niya ang mga mata. "Ano bang gusto mong sabihin?"
"Aren't you tired deceiving everyone surrounds you?" Mas naging malamig ang
boses nito ngunit sa malayo nakatingin. "Saan patungo ang plano mo?"
"At kailan ka pa nagsalita ng ganyan sa'kin? Kailan ba lumambot ang puso mo
para pagsabihan ako ng ganyan? You know why I am doing this shit! Hindi mo alam
kung gaano kahirap na magpanggap na mabait at inosente sa harap ng lahat kahit ang
totoo ay isa kang mamamatay tao at ang tanging gusto mo ay maghigante sa mga taong
pumatay sa kapatid at nanay mo." Hindi niya napigilan ang pagtaas ng boses. "Akala
mo ba gustong gusto kong umapak sa bansa kung saan nagsimula ang bangungot ng buhay
ko? Akala mo ba gan'on kadali sa'kin na sikmurain lahat ng mga alalang naging rason
kung bakit miserable ang buhay ko hanggang ngayon?"
"Mestre won't be happy seeing you like this, inalagaan ka niya at itinuring na
reyna. Lahat ng gusto mo ibinibigay niya tapos ipapahamak mo lang ang sarili mo?"
"No, hindi niya ako inalagaan dahil gusto niya lang. Inalagaan niya ako at
itinuring na reyna, ibinigay lahat ng gusto ko dahil natatakot siyang sumbatan ko
siya sa lahat. Natatakot siyang ipamukha ko sa kanya na siya ang may kasalanan kaya
naambush kami nina mommy. Siya ang may kasalanan kung bakit namatay si Den at si
mommy, this is all his fault kasi puro pagpapayaman niya lang ang inaatupag niya.
Kinalimutan na niyang may pamilya siyang kailangan ng pagtatanggol at presensya
niya." Sunod sunod ang naging pagbagsak ng mga luha niya
Bakit nga ba sila humantong sa ganitong usapan? Bakit ba bigla bigla nalang
nitong pinapaalala sa kanya ang lahat ng pait ng nakaraan niya? That's Pexus,
anyway.
"Sino ba ang makulit na nagyaya na pumunta sa Inspiration ng araw na 'yon?"
Sarkastikong tanong nito, natigilan siya dahil sa tanong nito.
Mas lalo siyang napahikbi.
"Pinilit mo ang Mestre na payagan kang pumunta dito, pinilit mo siyang sumang-
ayon sa plano mo na magpanggap na kasambahay ng mga Castillion dahil gusto mong
alamin kung sino ang nagpapatay sa mommy at kapatid mo." Bumaling ito sa kanya. May
mga pagkakataon talagang bigla bigla nalang itong nagsasalita ng mahahaba na
ikasasakit ng kanyang damdamin, maliban sa kanyang ama ito ang taong may lakas ng
loob na pagsalitaan siya ng mga bagay na konektado sa nakaraan niya. Alam nito ang
lahat lahat sa buhay niya pati ang kahinaan niya.
"Lahat nasa plano mo pero anong koneksyon ng nakita ko kanina? Anong koneksyon
ng abogadang hinarang mo sa mga plano mo kung bakit nandito ka sa Pilipinas?"

That's it, pinaalala nito sa kanya ang lahat para lamang

maitanong ang bagay na iyon. May kakayahan itong manipulahin ang damdamin niya
dahil alam niyang ang ina at kapatid ang kahinaan niya.
"Wake up, Senhora. Falling in love with Attorney Fourth Castillion is not in
your plan." Inabutan siya nito ng panyo. Padabog niya iyong hinawi ngunit hindi ito
nagpatinag, ito na mismo ang nagpunas ng kanyang mga luha. "Wag mong sayangin lahat
ng pinaghirapan mo para lang sa pag-ibig, Senhora."
Hindi na siya nakaimik dahil alam niyang lahat ng mga sinabi nito ay tama. Wala
sa plano niya ang mabaliw sa isang lalaki habang hinahanap ang hustisya ng ina't
kambal niya.
Nang umapak siya sa Pilipinas ang makapaghigante ang tanging nasa isip niya.
Pumasok siya sa buhay ng mga Castillion at nagpanggap upang simulan ang plano.
Atty. Fourth Castillion is well-known lawyer. At ito ang unang pumasok sa isip
niya na kukunin ng kalaban kapag muli niyang pinabuksan ang kaso. At hindi siya
nagkamali dahil noong nakaraan ay nakita niya ang anak ng matandang Alvarez na
pinaghihinalaan nilang amo ng mga armadong nag-ambush sa kanila. Gustong kunin nito
ang binatang abogado para maipanalo ang kaso.
Ito ang pinakamalakas na kaaway ng kanyang ama sa negosyo noong mga panahong
iyon at matindi rin ang pagkagusto nito sa kanyang ina na hindi nito nakuha kahit
anong pilit nito.
Pinakalma niya ang sarili habang pinag-iisipan ang mga salitang  sinabi ni
Pexus kani-kanina lamang. Hindi nga naman tama ang ginawa niyang pagharang sa babae
kanina dahil sa kagustuhan niyang lumayo ito kay Fourth. Nagmukha siyang desperada
at paano kung magsumbong ito sa binata? Baka paghinalaan nito ang pagkatao niya.
Naiuntog niya ang ulo sa salamin ng sasakyan. "Stupid! Stupid! Stupid!"
"Yes you are." Nakangising tugon ni Pexus ng makita ang ginagawa niya. Sinamaan
niya ito ng tingin. "Why not composed yourself and clean your mess?" Anito.
"Tsk. Palagi mo nalang pinapasakit ang kalooban ko." Asik niya.
"Na-uh. I'm here to knock your head everytime you forgot your mission why
you're in this country. No more wasting of time, Senhora, we need to finish your
plan as soon as possible." Ibinalik nito ang helmet sa ulo at walang lingon na
iniwan na lamang siya basta.
Inayos niya ang sarili at ilang minuto rin ang pinalipas bago niya lisanin ang
lugar. Hindi na niya nagawang tumuloy sa law firm dahil nahihiya siya sa sariling
reyalisasyon.
I am not allowed to love him.
Hindi niya na pinagtuunan ng pansin ang bigat ng kanyang nararamdaman.
Kailangan niyang gawin kong ano ang plano niya, marami na siyang naisakripisyo para
sa hustisyang hinahanap niya kaya hindi dapat iyon masayang dahil lang sa unti unti
niyang pagkahulog sa binatang abogado.
Natagpuan na lamang niya ang sarili na nakatanaw sa art school na dati ay
gustong gusto niyang puntahan ngunit dahil sa nangyari ay kusa niyang kinamuhian
ang lugar. Medyo may kalayuan sa gate niya ipinarada ang dalang sasakyan. Maraming
pumapasok doon at tila sikat na sikat na iyon, nasa pangangalaga pa rin iyon ng
kanyang tita pero hindi na ito ang personal na nagtuturo doon.
Marami na palang nagbago mula ng maambush sila pero ang alaala para sa kanya ay
parang kahapon lang nangyari. Malinaw na malinaw pa rin sa kanya kung paano bumaon
ang mga bala sa katawan ng ina at kakambal. Ang pagdanak ng dugo at ang walang
ampat na ingay dulot ng putok ng iba't ibang kalidad ng baril.
Mariin niyang ipinikit ang mga mata upang pigilan ang pangingilid ng mga luha.
Minsan nakakapagod rin na panay nalang ang iyak pero kahit anong pagod niya hindi
pa rin nagsasawa sa pagdasa ang mga alaala sa kanyang isipan.
Nakalimutan na niya't lahat lahat ang tungkol sa kabataan niya dahil natrauma
siya sa nangyari pero sa lahat ng alaalang tumatak sa kanya mula pagkabata ay ang
masalimuot pang parte ng kanyang buhay ang natira. Ang galing talagang magparusa ng
tadhana.
"Ma'am? Ma'am, gumising na po kayo gabing gabi na po." Naalimpungatan siya
dahil sa sunod sunod na katok sa kanyang sasakya.
Kinusot niya ang mga mata dahil hindi niya namalayang nakatulog pala siya sa
labis na sama ng loob habang nakatanaw sa art school. Ang Inspiration.
Ibinaba niya ang salamin ng sasakyan. "Ho?"
Bumungad sa kanya ang isang matandang security guard. Nakangiti ito habang may
dalang flashlight.
"Gabi na po ma'am at napansin ko pong kanina pa kayo nandito, may hinihintay po
ba kayo? Lahat po kasi nagsiuwian na." Magalang nitong tugon.
Sandaling napakurap kurap si Demone at napakamot sa pisngi bago pilit na
ngumiti sa matandang bantay.
"Ahm. N-No napadaan lang ako at inantok kaya sandali ko munang itinigil ang
kotse." Aniya.
Nagpalinga linga siya sa paligid at hindi nga ito nagkakamali. Madilim na ang
buong lugar at wala ng katao tao, palalim na rin ang gabi.
"Gan'on po ba? Mas mabuti po kung uuwi na kayo ngayon, delikado po kaso ang
lugar na ito lalo't nag-iisa kayo at babae."
"Paanong delikado, manong?" Curious niyang tanong.
Umiling ito. "Wag niyo na pong pasinin ang sinabi ko ma'am, umuwi na po kayo at
gabi na."
Nakita niyang wala itong balak na sagutin ang tanong niya kaya napilitan siyang
magpaalam at magpasalamat sa paggising nito sa kanya.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 23

Happy new year everyone. Have a great day meeting 2019.

🎆🎆🍸🍻

MINSAN sa buhay ng isang tao may mga desisyon tayong ginagawa dahil sa
masidhing emosyong ating naramdaman. Tulad ng galit at poot dahil sa mga taong
ipinagkait sa'tin ang kaligayahang minsan nating natamasa.
Pilit ang ngiti sa mga labi ni Demone habang naglalakad papasok ng malinis na
bakuran ng mga amo. Kahit papaano ay guminhawa ang kanyang pakiramdam dahil
nabigyan siya ng pagkakataon na ipakita ang tunay na pagkatao kahit na isang araw
lamang. Nakakapagod rin ang magpanggap na ayos lang kahit ang totoo ay araw araw
siyang dinadalaw ng masamang bangungot ng kanyang buhay. Nakakapagod rin ipakitang
masaya ka kahit ang totoo ay nawawawasak ka. Nakakapagod magpanggap na mabuti kang
tao kahit sa isipan mo ay nais mong pumatay dahil sa nag-uumapaw na galit.
She was never been an innocent tulad ng pagkakakilala sa kanya ng mga taong
nakasama niya mula ng tumungtong siya sa Pilipinas. She was never been an naive
woman dahil pinalaki siyang dapat alam ang lahat dahil sa paghahanap ng hustisya.
Pinalaki siyang hindi takot sa pagdanak ng dugo, pinalaki siyang normal lamang ang
pagpatay lalo kung makasalanang mga tao ang pinag-uusapan. Pinalaki siyang kayang
ipagtanggol ang sarili lalaki man o babae ang kalaban.
She's the opposite person on who she is today, sa harap ng marami, sa harap ng
hindi nakakakilala sa kanya.
"Where have you been, hon?" Napaigtad siya dahil sa malamig na boses na
sumalubong sa kanya ng pumasok siya sa kabahayan.
 Sandali siyang natigilan dahil hindi niya inaasahang nandito si Fourth. Nakaupo
ito sa couch habang kaharap ang mga papeles, suot ang reading glasses nito na
lalong nagpatingkad sa pagiging gwapo ng mukha. Hindi ito nakaharap sa kanya dahil
abala sa ginagawa. He's wearing a black sando and blue pajama.
"Ahm, naglibot libot ako e." Napapakamot sa pisnging sagot niya, napangiwi siya
sa sariling palusot.
But despite of everything one thing is for true, isang bagay ang totoo sa lahat
ng kasinungalingan niya 'yon ay ang kanyang nararamdaman para sa binata. She loves
him. May mga bagay nga siguro sa buhay natin na hindi natin makokontrol, dadating
at dadating kahit wala sa planong ating inaasahan.
Kaya niyang dayain ang lahat sa paligid niya pero hindi ang kusang pagkabaliw
ng puso niya kapag si Fourth ang usapan.
Minsan nakakakonsensya, isang bagay na ito rin ang nagturo sa kanya. Noon ay
wala siyang alam sa salitang konsensya ngunit ang pagmamahal niya para rito ay
tinuruan siya ng hindi niya namamalayan. Nakokonsensya siya sa pagpapanggap na
ginagawa pero para iyon sa hustisyang matagal na nilang inaasam ng ama. At walang
makakapagpabago n'on.
"Naglibot-libot at inabot ka ng diyes oras ng gabi?" Sarkastiko ang tinig nito
na ngayon ay nakatingin na sa kanya.
Napanguso siya dahil para itong tatay kung magtanong. "Naligaw ako." Aniya,
halos karaniwan na rin ang paglabas ng mga palusot sa bibig niya tanda na sanay na
sanay siyang nanlilinlang ng mga tao.
Nakita niya ang pagtaas ng kilay nito na halatang hindi naniniwala. Ano pang
aasahan mo Demone? Abogado 'yang kaharap mo kaya hindi basta basta maniniwala sa
lame mong palusot.
Padabog siyang umupo sa single couch na kaharap nito, nakasunod ang tingin nito
sa kanya.
"Atleast ako ginabing umuwi kasi naligaw hindi katulad ng iba diyan na hindi
manlang tumawag sa'kin dahil busy sa pakikipaglandian sa unano niyang babae." Hindi
niya napigilan ang paglabas ng inis dahil naalala niya ang nakita niya sa law firm
nito kanina.
Natauhan siya sa mga sinabi ni Pexus kanina pero gan'on talaga siguro ang
pusong nagmamahal hindi mo namamalayang nagpapakababa ka na at nagpapakadesperado.

"What are you saying?" Mas lalong kumunot ang noo nito.
Inirapan niya ito habang nakasimangot at imbes na sumagot ay minabuti na lamang
niyang tumayo para magpunta sa kanyang silid.
"Hey, hey halika nga dito." Bago pa siya tuluyang makaalis ay nahila na nito
ang kamay niya at bumagsak siya sa kandungan nito.
Awtomatiko ang pag-iinit ng magkabila niyang pisngi pero hindi niya iyon
ipinahalata. Hindi pa rin siya sanay na ganito ang binata, mas nasanay siyang
masungit ito. Noon ngang palaging lukot ang mukha at tila allergic sa presensya
niya ay nagawa niyang mahulog ngayon pa kayang may ipinapakita na naman itong ibang
pagkatao, baka malunod na siya at hindi na makabangon pa.
"Bakit ikaw pa itong galit ngayon? Ipapaalala ko lang na hindi tama ang umuwi
ng ganitong oras lalo at babae ka, baka mapahamak ka sa labas tanga ka pa naman."
Ngumisi ito dahil napaingos siya sa huli nitong sinabi. Inayos nito ang hibla ng
mga buhok na tumatabing sa kanyang mukha at inilagay iyon sa likod ng kanyang
tenga. "Saan ka galing? Wag mong ibahin ang usapan." Hinalikan siya nito sa
sentido, napapikit siya at napangiti ng gumaan ang kanyang kalooban dahil sa ginawa
nito.
Nag-iwas siya ng tingin. "P-Pumunta ako sa firm mo kanina."
"What? Bakit hindi kita nakita?" Muli na naman siya nitong hinalikan ngunit sa
noo naman ngayon.
"Paano mo ako makikita busy ka kaya sa pakikipaglandian sa unano na 'yon."
"Sinong unano? At hindi tamang nanlalait ka ng kapwa."
"Ewan, basta 'yong babae sa labas ng firm mo kanina ngiting ngiti ka pa habang
nakikipag-usap d'on pero kapag ako ang kausap mo you're so grumpy and irritated.
Palagi pang salubong ang kilay mo like inaabangan mong magkamali ako para
pagalitan." Nagpumilit siyang bumaba sa kandungan nito dahil totoong naiinis na
siya ngayon dito. Pero mas hinapit siya ng binata at hinigpitan ang pagkakayapos sa
kanyang bewang.
"Si Sandra ba ang tinutukoy mo? Tsk. Nag-usap lang kami tungkol sa kasong
ipinahawak ko sa kanya, isa siya sa mga abogado ng firm ko. Don't be jealous okay?
I maybe smiling while talking to her but that's because of work. Magselos ka kung
nakita mo akong nakikipaghalikan." He explained.
Sinalubong niya ang nakakapaso nitong tingin. "Why are you explaining? And you
talk so long hindi ka na tamad magsalita." Puna niya.
Ngumiti ito at pagod na napasandal sa couch. He shrugged. "I don't know, hindi
ako ang tipo ng tao na nagpapaliwanag but I'd rather talk too much than seeing your
grumpy face because of jealousy. I want you to always smile for me." Dumampi ang
labi nito sa tungki ng kanyang ilong. Napangiti siya.
Sige lang, unahin ang kalandian Demone para mawala lahat ng pinaghirapan mo.
Hindi niya pinansin ang sinabi ng isip. Kahit ngayon lang ayaw niyang
magpanggap sa harap ng binata.
"Girlfriend mo na talaga ako?" Tanong niya bago iniyakap ang mga braso sa leeg
nito. She felt secured and contented. Napakagaan ng kanyang pakiramdam ngayong nasa
loob siya ng mga bisig nito.
"Yeah, ang kulit mo e." Sinimulan nitong haplusin ang kanyang buhok.
"Napipilitan ka lang?"
"Nope, I want to try it. Having a girlfriend and being committed. Hindi ko pa
nararanasan 'yon since then, so I want to give it a try." Sandali itong natigil sa
pagsasalita. "You know I have my past but I like you so maybe that's enough reason
to settle my feelings for you." Sinsero niyang tugon. Tiningala niya ito at
nagkasalubong ang kanilang mga tingin, may lungkot pa rin sa mga mata ng binata
pero hindi na siya maghahangad ng ano pa man. Makukuntento na siya sa kayang ibigay
nito ngayon, maybe she can also help him to move on.

"Is it okay for you?"

Agad siyang tumango. "Hindi na ako maghahangad ng higit pa d'on. That's enough
for me, sobra na 'yon actually. I can't believe that you like me." She giggled.
Napangiti rin ang binata. "Not bad, I have a baby at the same time girlfriend."
Tumawa ito.
"I'm not a baby, anymore." Ungot niya.
"You are, for me." Halatang nang-aasar ito. Napangisi siya dahil sa ideyang
pumasok sa kanyang isipan.
"Ahm. Attorney?" Kinagat niya ang ibabang labi at pasimpleng iginalaw ang pang-
upo na nasa harapan nito. Pinigil niya ang hagikhik ng maramdamang natigilan ito at
may unti unting nabubuhay sa kanyang inuupuan.
"Hmm?" He answered.
"Gusto mo gawa na tayo ng baby, para hindi mo na ako baby?" She asked
innocently. "Magsex na tayo, di ba nga noong nalasing ka inaya mo akong magsex kasi
nasisira ko ang sex life mo dahil palagi akong gumagulo sa isip mo kapag nag-
aattempt kang makipagsex?" Hindi niya mapigilang kiligin sa isiping 'yon, nakapasok
na siya sa sistema ng binata kaya panatag na siya kahit sumugal siya sa isang
relasyon na siya lang ang nagmamahal. Tuturuan ko nalang.
"Stay still, woman." Hinawakan nito ang balakang niya ng akmang gagalaw na
naman siya. "Hindi mo alam ang sinasabi mo. Tsk."
Tuluyan na siyang napahagikhik dahil sa boses nitong nila gustong gusto ang
ginagawa niya pero nagpipigil ito.
"See? I'm not a baby anymore I can make you alive down there." Buong
pagmamalaki niyang tugon kaya sinamaan siya nito.
"You're naughty, but still my baby." Ngumisi ito at bahagya siyang inangat para
sa hita nito maupo at hindi sa hinaharap nito.
 Nagsumiksik siya sa braso nito habang may masayang ngiti sa mga labi.
"Bee?" Pagtawag niya dito.
"What did you say?"
Muli niyang inangat ang tingin dito. "You're calling me honey so I will call
you bee, like honeybee." Napapalakpak siya dahil sa tuwa.
"That's corny but sweet." Komento nito bago nag-iwas ng tingin. Napakurap kurap
siya dahil baka namamalikmata lang siyang namula ang magkabila nitong pisngi.
Madali lamang iyong makita dahil maliwanag ang buong sala at makinis na makinis ang
mukha nito.
Napatili siya at hinawakan ang mukha nito gamit ang dalawang kamay, pilit
niyang pinapatingin ang binata sa kanya pero sumubsob ito sa leeg niya para itago
ang mukha. "You are blushing, bee, bee. Nagbablush ang bee ko." Sinundot sundot
niya ang bewang nito.
"Fuck it, so gay." Mura nito kaya tuluyan siyang napatawa ng malakas.
"Bee? Bee, bee, bee." Tudyo niya dahil hindi pa rin ito nag-aangat ng tingin sa
kanya.

HALOS MADUROG ang monobela dahil sa higpit ng kanyang pagkakahawak. Umuusbong

na naman ang kanyang galit at hindi niya iyon mapigilan. Tanaw na tanaw niya ang
anak ng matandang Alvarez. Ang kausap ni Fourth noong dumalaw siya sa opisina nito.
Kagabi matapos nilang mag-usap ni Fourth ay ihinatid siya nito sa maids room
para matulog na. At saktong pagkahiga niya ay tumunog ang kanyang cellphone at doon
nga nakita niyang nagtext ito at gusto makipagkita sa kanya.
Kinuha nito ang number niya noong araw na ihatid siya nito. Simula iyon ng
plano niya para makalapit sa lalaki, gusto niyang ito mismo ang maglalapit sa kanya
kung nasaan ang lungga ng ama nito. Kung hindi madadala sa batas pwes ilalagay niya
ang batas sa kanyang mga kamay tulad ng ginawa ng mga ito noon.
Nang masigurong kaya na niyang dalhin ang galit ay tuluyan na siyang lumabas ng
sasakyan, sasakyan pa rin iyon ni Pexus. Ngumiti siya, ngiting mahabang napahon
niyang ininsayo para mamaster niya sa harap ng mga kalaban.

"Good day ma'am." Salubong sa kanya ng waiter ng nakapasok

siya sa restaurant na napili ni Alvarez. "Any reservation?"
"Yes please, Clint Alvarez." Tugon niya kahit ang totoo ay halos isuka na niya
ng pangalan ng demonyong lalaki na anak ni satanas.
"This way ma'am." Iginiya siya nito kung nasaan ang binata.
Nakikita na niya ang likod nito, nasa sulok na parte ito ng lugar. Humigpit ang
pagkakahawak niya sa pouch na dala dahil sa pagpitik ng kanyang sintedo sa
pagpipigil ng galit. Suot niya ay isang backless dress na hanggang kalahating hita
niya lamang, lantad ang mabubuti niyang legs dahilan para pagtinginan siya ng mga
tao. Pinaresan niya iyon ng six inches heels kaya tila siya model sa taas.
Mukhang naramdaman nito ang presensya niya dahil lumingon ito at nang makita
siya ay agad na napangiti. Lantaran ang paghagod ng mga mata nito sa katawan niya,
at tulad ng una nilang pagkikita ay bumakas ang pagnanasa sa kislap ng mga mata
nito. Alam niyang gustong gusto nitong makuha ang katawan niya.
Napangisi siya, gagamitin niya ang kalibugan nito para mapalapit sa lalaki at
magkaroon siya ng kakayahan na manipulahin ito.
Like father like son, hindi naman mamumunga nga santol ang puno ng mangga.
"You look stunning." Salubong nito, ayos na ayos ang lalaki at may hitsura rin
naman.
Ipinaghila siya nito ng upuan at halos mapigtas ang kanyang pasensya ng
maramdaman ang kamay nito na nasa lantad niyang likod, isang daliri nalang ay
mapupunta na iyon sa pang-upo niya.
She smiled sweetly. "Thank you."
"For the most beautiful woman." Kumindat pa ito.
I want to puke.
Agad na naghain ang mga waiter, mga aligaga ang mga ito at halatang kalkulado
ang mga galaw dahil siguro'y ayaw magkamali at makatikim ng bangis ng kaharap.
"Nag-order na ako, if you don't mind." Anito. Tumango siya habang hindi pa rin
nabubura ang praktisadong ngiti.
"It's okay." Aniya. Iba't ibang putahe ang nakalatag sa kanilang harapan at
mukhang masasarap lahat pero wala siyang balak kumain ni butil niyon. Kahit ang
baso ng juice ay pasimple niya lamang na hinahawakan.
This is his territory, and there's no safety in enemies ground. Aniya sa
isipan.
"Salamat at pumayag ka imbitasyon ko." Pinigilan niya ang mapairap ng
asikasuhin siya nito, nilagyan nito ng pagkain ang kanyang plato.
"Wala namang masama sa imbitasyon mo and I'm free so no worries." Nilaro laro
niya ang tinidor.
"Hindi ba magagalit si Attorney Castillion?" Bakas ang panunuya sa boses nito
ng banggitin ang abogado.
Samantalang siya ay natigilan nang mabanggit ang kasintahan. Hindi nito alam
kung nasaan siya at kung ano ang ginagawa niya, kung sino ang kasama habang ito ay
abala sa trabaho dahil sa dami ng kasong hawak.
I'm so sorry Bee.
"Friendly date lang naman." Kunwari'y natigilan siya at nanlalaki ang mga
matang tumingin sa kaharap. "Or more than that?"
Mas lalong lumawaka ng ngiti nito. "Ngayon mo lang narealize?" Humalakhak ito
bago nagpunas ng bibig. "Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. I like you." Hinawakan
nito ang kanyang kamay na nasa mesa at bahagyang pinisil. "Unang kita ko palang
sa'yo sa firm ay nagkagusto agad ako."
Hindi niya binawi ang kamay. "You know I have a boyfriend." Direkta niyang
tugon.
Tumawa lang ito. "Well, hindi pa kayo kasal and even if you are married to him
aagawin pa rin kita, that's how much I like you." Determinadong sagot nito,
hinaplos nito ang kanyang mga daliri. "Ni wala ka pang singsing so for sure hindi
pa siya nagpopropose sa'yo, kung may balak man." Hindi siya nagsalita.
"Mayaman din naman ang pamilya namin kaya maibibigay ko lahat ng gusto ko, and
I know dad will like you as his daughter." Naging seryoso ang mukha nito habang
siya ay mas natutuwa sa pagiging interesado nito sa kanya lalo't nabanggit nito ang
ama.
"Paano mo nasabing magugustuhan ako ng ama mo? Bilang anak nga lang ba?"
Inosente niyang tanong.
Dumaan ang pangamba sa mga mata nito. Hindi pa dumadating sa kanya ang resulta
ng utos niya kay Pexus pero hindi lingid sa kaalaman niyang takot ang binata sa
ama. Tila ito robot na sunod sunuran sa matandang Alvarez.
"N-No, he will like you as a daughter of course." He stuttered.
Nangalumbaba siya at sinalubong ang mga tingin nito. "Pero hindi ba't may kaso
ngayon ang daddy mo? So he's a bad man. What if magalit siya dahil ako ang
nagustuhan mo tapos mapahamak ako?"
Tila ito naalarma. "I won't let that to happen, isa pa matatapos na rin ang
kaso ni dad maybe kapag tinanggap na ni Attorney Castillion ang kaso ay ibibigay na
rin niya ang mga ebidensya."
"Ebidensya? So totoo ang paratang sa kanya?" He did not even deny na masama ang
kanyang ama. A bad man indeed.
Ilang ulit itong umiling. "No he's not, well, wala namang magpapatunay na
masama ang isang tao kung walang ebidensya."
"Pero sabi mo may ebidensya, ayoko sa lahat ay 'yong nadadawit ako sa gulo
dahil mahina ang loob ko sa gan'ong mga bagay." Yumuko siya upang ipakita dito kung
gaano siya kafragile. Oh, you're so great my dear self.
Hindi siya umiwas ng lumapit ito sa kanya at yakapin siya na tila inaalo.
Naging alerto siya sa pagdaiti ng kamay nito sa hubad niyang likod, kung
magkakamali ito ay tuluyan niyang pakakawalan ang galit. But fortunately, walang
kapangahasan na ginawa ang kamay nito.
"Babayaran ng malaking halaga si Attorney Castillion para idispatya iyon, hindi
kasi siya tumatanggap ng kaso hangga't hindi niya alam ang tunay na estado ng panig
niya, guilty or not gusto nitong alam niya para mapag-aralan kung paano aataki."
Paliwanag nito. "Don't be scared, you will be safe as long as I'm with you."
"Paano si Fourth?"
"Break up with him and come with me." Matatag ang bawat pagkakabigkas nito ng
mga salita.
Tuluyan siyang napairap. Asshole!
For sure hindi tatanggapin ni Fourth ang kaso, he's always foe the right at
kahit gaano kalaki ang bayad ay hindi siya nasusuhulan ng pera.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 24

Malapit na, 2019 is coming. Sana maging masaya tayong lahat

sa darating na bagong taon, don't let the negativity reign your new year. Always be
posivite 'cause positivity keeps the wrinkles away. Para palaging fresh and
healthy, be happy.
What's your new year's resolution?

LAKING PASALAMAT NI Demone  ng sa wakas ay humiwalay sa kanya ang binata.

Nagpatuloy sila sa pagkain habang panay ang kwento ng binata, panay lamang ang
kanyang tango na tila nakikinig ngunit ang totoo ay abala siya sa pagtingin sa
labas.
Maganda ang ambience ng lugar lalo at glass wall iyon at kita ang mga tao sa
labas na abalang abala sa kanya kanyang ginagawa. Napabaling siya sa entrance ng
resto ng bumukas iyon, ngunit agad rin siyang nag-iwas ng tingin ng matanaw ang
bunsong anak ng mga Castillion.
Si Seven Castillion. All smile ito at halos lahat ng tao ay mapatingin dito
dahil sa friendly awra ng binata. Simpling white t'shirt at maong jeans lamang ang
suot nito pero hatak ang atensyon ng lahat.
"Are you, okay?" Tanong ni Clint.
Tumango siya bago pasimpleng niyuko ang pagkain na hindi niya pa nagagalaw, at
wala siyang balak. "Yup, I'm okay."
"You don't want the food? Magpapahanda ako ng bago, what do you want?"
Pilit na pilit na ang kanyang ngiti dahil hindi na niya matagalan ang
pagpipigil na umalpas ang totoong emosyon habang kasama ito. Wala na siyang
mapapala dito ngayong araw dahil sapat na ang impormasyong nakuha niya dito kanina
pero hindi niya alam kung paano aalis sa kinaluluguran ngayon.
Awtomatiko ang pag-angat ng kanyang mukha ng makarinig siya ng tikhim sa
kanilang harapan. Naikuyom ang mga kamao ng magkasalubong ang tingin nila ni Seven,
nakangiti ito at nakakahalinang tingnan pero sa kabila n'on ay bakas sa mga mata
nito ang pagiging misteryoso.
"Excuse me, can I talk to you for a while?" Sabi nito sa kanya.
Napakurap kurap siya habang lihim na kinakalma ang nararamdaman. Hindi niya
alam kung may alam na ito sa relasyon niya sa kuya nitong si Fourth pero hindi niya
pa rin mapigilan ang kaba dahil baka kasama nito ang kapatid. Hindi niya gustong
makita siya ng binata kasama si Clint dahil hindi naging maganda ang pag-uusap nila
noong huli siyang ihatid ng binata at hinalikan siya sa pisngi. Naalala niya pa ang
matinding galit sa mga mata nito noon.
Bumaling siya kay Clint. "Excuse me." Aniya na sinagot naman nito ng tango.
Kahit papaano ay nagpapasalamat siya na dumating si Seven dahil matatakasan na
niya si Clint. Kaya niyang pakisamahan ang binatang Castillion na nagiging totoo
siya sa sarili kaysa kay Clint na ano mang oras ay gusto niyang tapusin ang buhay.
 "Bakit?" Iyon agad ang lumabas sa kanyang bibig ng makaupo sila sa bakanteng
pwesto limang table mula sa kinaroroonan ni Clint. Inalalayan siyang makaupo ni
Seven na inaasahan na niya dahil balita niya ay napakabait nito.
Ngumiti ito sa kanya at bumaling ang tingin sa lalaking kasama niya kanina,
tumayo ito at sandaling lumabas dahil may kausap sa cellphone.
Binundol na naman siya ng kaba. "It's not what you think--" hindi na niya
natapos ang sasabihin dahil sa pag-iling nito habang hindi mawala wala ang magaang
ngiti.
"You don't need to explain, I won't judge. Hindi ako basta basta nanghuhusga ng
tao na hindi ko alam ang buong kwento." Malumanay ang tinig nito. "I heard about
you and kuya Fourth. Actually, siya mismo ang nagsabi sa'kin ng tungkol sa inyo, he
was excited and giddy. Alam mo ba na iyon ang mga sign na nakita namin dati sa mga
kuya namin noong nakilala nila ang mga babaeng naging asawa nila ngayon?"

Napangiti siya.
Hindi niya alam kung ano ang punto nito ngunit matyaga siyang nakinig dahil
tungkol iyon sa lalaking mahal niya. She's maybe a deceiver and a bad person but
she loves Fourth more than anyone else next to her dad.
Sandali silang natahimik ng dumating ang waiter at maglapag ng kape.
"Pupuntahan sana kita sa bahay ni Kuya First kaso nakita kita dito kaya pumasok
na ako, mas mabuting wala si Kuya Fourth." Tumingin ito sa kanyang mga mata."Hindi
ko alam kung bakit kasama mo si Attorney Alvarez pero sana hindi iyon maging
dahilan para masaktan ang kuya. I know what you are doing but it's not my business
and I everyone of us has a reason why we act in any way. I am a psychiatrist and I
am not one if I don't master everything about it, so yeah maybe I can't read a
person's mind but I can read one's action.
Matanda na si Kuya Fourth kaya alam kong tama ang babaeng pinili niya para
pumasok sa isang relasyon. I am telling you this not as his doctor but as his
brother. Please don't hurt him in any way, his though but deep inside he's also
fragile."  Lumamlam ang mga mata nito habang sinasabi ang mga iyon tungkol sa
kapatid.
"I don't understand your point, really but I promise I wont hurt him. Mahal ko
siya tulad ng kung gaano ka nagmamalasakit sa kanya at hindi ako gagawa ng mga
bagay na ikasasakit niya dahil para ko na ring sinaktan ang sarili ko." Hindi siya
sanay sa ganoong mga salita dahil ito ang unang pagkakataon na umibig siya pero
madali lang sa kanya ang sabihin lahat ng iyon dahil iyon mismo ang sinasabi ng
kanyang puso.
"I'm really glad to hear that. Mapapanatag ako, and another thing please be
patient, kung may mga bagay man siyang magawa sa'yo sana intindihin mo siya. Kung
masaktan ka man niya lagi mong tatandaan na hindi niya iyon sinasadya. I have no
right to speak as if I am his but I don't want him to get hurt kaya kahit ang mga
bagay na siya lang ang may karapatan ay pinangungunahan ko siya."
Nakaramdam siya ng pangamba dahil sa mga salitang sinasabi nito. Hindi siya
natatakot kung maaari man siyang saktan ni Fourth ang ipinapangamba niya ay
kapakanan nito.
"Why are telling this?"
Bumuntong hininga siya. "Para maging handa ka sa mga posibilidad, kuya has
bipolar disorder." Napatulala siya dito. "Akala ng lahat ay simple lamang iyon but
it's not, ang pagbabago bago ng mood ng isang tao sa parehong oras ay hindi maganda
dahil kapag nangibabaw ang emosyon ay nagiging irrational ang pag-iisip. Ayokong
gumawa ka ng bagay na ikasasakit niya dahil kapag natrigger ang galit niya ay
maaari siyang makapanakit ng tao, walang makakapigil sa kanya at kung masasaktan
naman siya at malulungkot baka tuluyang bumigay ang mentality niya.
See? Hindi siya malakas tulad ng akala ng iba, mahina ang kuya at
ipinagkakatiwala ko siya sa'yo. This is his first time entering a relationship at
alam kong hindi magiging madali para sa kanya ang mga emosyong maaaring iparamdam
sa kanya." Bumalik ang masayang ngiti nito bago iangat ang tasa ng kape at
kalmadong humigop doon.
Samantalang siya ay hindi nakapagsalita dahil sa mga sinabi nito. Ayaw man niya
pero nag-aalala siya para sa kasintahan. Sa pisikal nitong anyo ay hindi masasabing
may pinagdadaanan itong gan'on, napatitig siya sa kapatid nito at lihim siyang
humanga sa pagmamahal nito para sa kapatid. Bakas na bakas sa mga salita nito ang
pag-aalala.
"Ayaw na niyang magpagamot dahil hindi naman daw siya gumagaling, so the less I
can do right now is to secured that he's in the good hand." Makahulugan itong
tumingin sa kanya.
Tumango siya. "I will take care of him, salamat dahil pinagkatiwala mo sa'kin
ang isang bagay na tungkol sa kanya." Aniya.
Nagkatitigan sila at parehong natawa bago ito tuluyang tumayo at gan'on rin ang
ginawa niya. "Nice meeting you again, by the way." Natatawang sabi nito bago siya
yakapin. "Welcome to the family." Anito.

Hindi niya napigilan ang malawak na pagngiti dahil sa

sinabi nito. Napakaganda sa pakiramdam na tanggap siya nito para sa kapatid nito,
maliit mang bagay pero masayang masaya siya dahil doon.
"Maraming salamat." Bulong niya bago gumanti ng yakap dito.

GABI NA NGA MAKARATING sila sa harap ng village kung saan ang bahay ng kanyang
mga amo. Pagkatapos nilang mag-usap ni Seven ay nagpaalam rin itong babalik na sa
hospital habang sila ni Clint ay sandali pang nag-usap bago siya magpasyang umuwi.
Ayaw niyang ihatid siya nito ngunit nagpumilit ang binata.
Laking pasalamat niya ng makababa sa sasakyan nito. Bahagya niyang ibinaba ang
suot na damit dahil halos umakyat na ito sa puno ng kanyang hita.
"Sigurado ka bang hindi na kita ihahatid sa loob?" Pangungulit pa nito.
"I'm fine." Akmang lalapit na siya sa guard upang pabuksan ang gate ng
maramdaman niyang hinawakan siya nito sa braso. Hindi niya namalayang nakababa na
ito ng sasakyan.
"Ahm. Pwede pa ba tayong magkita ulit?" Tila nahihiya itong tumingin sa kanya.
Kulang nalang ay itikwas niya ang mga kilay ngunit pinigilan niya ang sarili.
Lihim niyang inalis ang kamay nitong nakahawak sa kanyang braso. Hindi niya gustong
dumadaiti ang balat ng kalaban sa balat niya. Baka maghalo ang balat sa tinalupan
kapag hindi siya napagpigil.
"Busy na kasi ako sa mga susunod na araw, maybe next time I'll text you if I'm
available." Pasimple niyang pagtanggi sa paanyaya nito. Hindi pa naman umuusad ang
kaso kaya siguro'y hindi pa gan'on kadami ang impormasyong kanyang makukuha dito.
Muli siyang tumalikod rito upang pumasok na sa village ngunit hindi niya
inaasahan ang biglang pagkabig nito sa kanya at ang paghalik sa kanyang mga labi.
Nanalaki ang kanyang mga mata dahil sa kapangahasan nito at gusto niyang tuluyang
tapusin ang buhay nito ngunit bago niya pa iyon magawa ay may humila na sa binata
at bumagsak ito sa sahig.
Napasinghap siya ng makita ang tila sasabog sa galit na mukha ni Fourth.
Nagtatagis ang mga bagang nito at kahit siya ay nakaramdam ng kilabot sa galit na
ibinubuga ng pagkatao nito.
"F*ck you!" Dumagundong ang galit na galit nitong boses na bumasag sa
katahimikan ng gabi.
Pinagsasapak nito ang mukha ni Clint, ang mga kamao ay napapahiran na ng dugo
at tila balak nitong patayin ang lalaki. Hindi niya alam ang gagawin lalo't nabigla
rin siya sa mga nangyari.
"Papatayin kita!" Para itong halimaw na nakawala sa kulungan at hayok na hayok
na kumitil ng buhay. Halos hindi na niya makilala ang mukha ni Clint dahil sa
dugong bumabalot sa basag na nitong mukha.
"Fourth, tama na. Tama na." Tila siya natauhan, hindi niya namalayan ang pag-
agos ng kanyang mga luha dahil sa pangmabang baka mapatay nito ang lalaki. At hindi
niya gusto iyon dahil baka ito ang mapahamak.
Niyakap niya ang likod nito na patuloy sa pagsipa at pagsuntok sa nakahandusay
na katawan ng pobreng lalaki.
"Tama na, please. Tama na." Paulit ulit niyang tugon. Mas hinigpit niya ang
pagkakayakap dito upang tumigil ito pero tila nasagad niya ang galit nito dahil
wala itong pinalinggan. Ang hiling niya lang na sana'y hindi nito napatay si Clint.
"Hindi pa tayo tapos!" Sigaw nito, hindi na gumagalaw ang lalaki ng hilahin
siya ni Fourth papasok sa village. Walang umawat na mga gwardiya dahil kahit ang
mga ito ay takot na salubungin ang labis na galit ng binata.
Mariin niyang kinagat ang kanyang mga labi upang pigilan ang pag-iyak.
Natatakot siya hindi para sa sarili kundi para sa kasintahan, mukhang walang
magpapakalma dito at natatakot siya sa pwedeng gawin nito sa sarili dahil sa
paglukob ng sariling emosyon.

Patuloy ito sa paghila sa kanya at halos madapa na siya

dahil sa pagmamadali nito. Tila wala itong nakikilala, sobrang sakit na ng kanyang
brasong hila hila nito pero hindi niya ginustong dumaing o magsalita. Gusto niyang
hayaang ilabas nito ang lahat ng galit na meron ito at sa huli ay susuyuin niya
para kumalma.
Pabalibag ang pagbukas nito ng gate ng bahay, ng pinto at walang tigil sa
pagkaladkad sa kanya.
"Anong---" agad niyang inilingan si Edith ng lumabas ito mula sa kusina at
akmang lalapit ito sa kanya.
Hilam ng mga luha ang kanyang mga mata at laking pasalamat niya ng hindi nga
ito lumapit.
Hanggang sa makarating sila sa kwarto nito ay hindi lumuwag ang pagkakahawak sa
kanya ng binata. Nag-aapoy pa rin sa galit ang mga mata nito ng tumitig sa kanya.
Walang bakas ng ibang emosyon at rekognasyon sa mga mata ngbkasintahan na lalo
niyang ikinaiyak.
"Ito ang gusto mo hindi ba!?" Sigaw nito at umecho iyon sa buong silid.
Ihinagis siya nito sa ibabaw ng kama. Tumama ang kanyang ulo sa headboard niyan at
tahimik niyang ininda ang labis na sakit na dulot niyon.
"Nagsusuot ka ng ganyang damit dahil gusto mo 'yong binabastos ka! Gusto mo
'yong may lalaking gagawa niyo sa'yo!" Kinubabawan siya nito at walang pag-iingat
na pinaghiwalay ang kanyang mga hita. "Ganito ka kalandi hindi ba!? Naghahanap ka
ng ibang kakamot sa kati mo dahil abala ako sa trabaho!? Puta ka! You are nothing
but a slut!"
Tila mga patalim na gumuhit sa kanyang puso ang masasakit nitong mga salita,
walang wala ang pagtama ng kanyang ulo sa headboard ng kama o ang mahigpit nitong
hawak kanina sa kanyang braso. Sobrang sakit ng mga salita nito lalo at galing iyon
sa lalaking mahal na mahal niya.
Pero naiintindihan niya kung bakit nito nasasabi iyon, dahil sa matinding
galit. Kailangan niyang intindihin ang kalagayan nito dahil iyon ang ipinangako
niya sa kapatid nito at iyon ang gusto gawin ng puso niya. Tanggap niya kung sino
at ano ito kaya hindi siya dadaing kahit tila nawalan na ito ng respeto sa kanya.
Kasalanan niya rin naman dahil hindi siya nag-ingat, hindi niya inisip ang
sitwasyon na maaaring makita ng binata, hindi niya inisip na magseselos ito na
maaaring magtrigger sa galit na nararamdamab nito.
"Wala kang pinagkaiba sa mga putang naikama ko, maghahanap at maghahanap ng
ibang lalaki dahil hindi kontento sa isa." Walang ampat ang kanyang mga luha lalo
ng marahas nitong hubarin ang damit niya.
Lumantad ang malulusog niyang dibdib at tanging kakarampot na tila na lamang
ang tumatakip sa kanyang kaselanan. Sugat na rin ang kanyang mga labi dahil sa
pagkagat doon upang pigilan ang dumaing sa sakit.
 Parang hayop itong hayok na hayok sa laman ng pisilin nito ang kanyang didbib.
Marahas. Masakit. Halos hindi na niya makilala ang lalaking minahal, malayong
malayo iyon sa Fourth na kayakap niya kagabi. Malayong malayo.
I love you. I love you. I love you. I love you. I love you.
Paulit ulit niyang bulong. Mariin niyang pinikit ang mga mata ng puwesto ito sa
gitna ng kanyang mga hita. Patuloy sa pagmumura ang kasintahan habang siya ay
tinatanggap lahat ng parusa nito.
Ramdam niya ang mga halik at kagat nito sa iba't ibang parte ng kanyang
katawan. Sa kanyang dibdib pati sa kanyang lantad na mga hita.
"I hate you! I hate you!" Sigaw nito at literal na nabasag ang kanyang puso ng
marinig ang paggaralgal ng tinig ng binata.
Umiiyak ito, at iyon na ang pinakamasakit na bagay na naranasan niya lalo at
siya ang dahilan kung bakit ito nasasaktan ngayon. Kung bakit naging ganito ngayon
ang pagkatao nito.
"I hate you... I hate you." Hanggang sa humina ang boses nito. Naramdaman niya
ang pagsubsob nito sa kanyang leeg at tila sanggol na humagulhol.
Iminulat niya ang mga mata at nakita niyang hilam na hilam ng mga luha ang
mukha nito. Mariin na nakapikit ang binata, kuyom ang mga kamao na nasa gilid ng
hubad niyang mga katawan at taas baba ang mga balikat dahil sa paghagulhol.
Iyon na ata ang pinakamasakit na tanawing nakita niya simula ng mawala ang
ina't kapatid. Parang pinagpipira-piraso ang kanyang puso.
"I hate you.." he chanted.
Iniyakap niya ang mga nanghihinang braso sa katawan nito at masuyong hinaplos
halpos ang likod ng kasintahan. Patuloy siya sa pag-iyak gan'on rin ito pero hindi
niya ipinarinig sa binata, ayaw niyang madagdagan ang guilt na meron ito dahil sa
nagawa.
"Ssshhh, I love you bee. I love you." Tugon niya sa mga sinabi nito. Basag din
ang kanyang boses pero mas nag-aalala siya para dito.
Ang hikbi nito ang namayani sa buong silid habang siya ay patuloy sa pag-alo
dito. Hindi niya kayang tagalan ang pag-iyak nito dahil sumisikip ang kanyang puso
sa bigat dahil nasaktan niya ito.
"I love you, bee. Nandito lang ako, nandito lang ako." Bulong niya at magaang
hinalikan ang noo nito.
Mas lalo itong nagsumiksik sa kanyang leeg. "I-I'm sorry, I'm sorry." Pagkuay
bulong nito makalipas ang ilang minuto nitong pagtangis.
Napakalalim na nga siguro ng kanyang pagmamahal para dito dahil kahit na hindi
na tama ang nagawa nito ay kaya niya itong patawarin. Sapat na ang labis na guilt
na nasa boses nito para mawala ang tampo niya, sapat na iyon para mawala ang sakit
na dulot ng mga salita nito kanina.
"It's okay, naiintindihan ko. I'm sorry dahil nakita mo 'yong kanina, hindi na
mauulit. Promise, don't cry I will always forgive you." Nilambingan niya ang boses
para mawala ang galit nito.
Hinalikan niya ang tungki ng ilong nito habang masuyo ang paghaplos sa buhok ng
binata. Naghalo na ang pawis at luha nito pero mabango pa rin, napangiti siya dahil
doon.
"Patawarin mo ako, I'm sorry." Ulit nito.
"Forgiven, I love you. Stop crying na." Alo niya pa rin, niyakap siya nito ng
mahigpit habang ang buong bigat nito ay nasa kanya pa rin. Hindi niya alintana ang
lamig na nanunuot sa hubad niyang katawan.
Alam na niya ngayon ang tinutukoy ni Seven at nahihiya siya rito pati na rin sa
sarili dahil hindi niya napanghawakan ang pangako dito. Pero hindi pa naman huli
ang lahat, gagawin niya itong aral para mapaghandaan ang susunod pang mga araw na
mahal niya ang binata.
Tanggap niya kung ano ito tulad ng pagtanggap niya sa nararamdaman para dito
kahit sa sandaling panahon pa lamang niya nakilala ang binata.
Gan'on nga siguro ang pag-ibig, hindi sa tagal ng pagkakakilala ang magiging
dahil ng paglalim ng nararamdaman.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 25

Mukhang sinisipag si author. Kaya sana makatanggap naman

ako ng mga reactions diyan, ang tahimik ng mga readers ko. Paramdam naman kayo
ngayong  bagong taon. Welcome 2019. 😍😍

KAPAG NAGMAHAL ka hindi lang puro saya ang handa kang maranasan. Dapat handa ka
rin sa posibilidad na masaktan, mabigo at lumuha. Dahil ang pag-ibig hindi
pinapatatag ng saya kundi ng mga pagsubok na handa niyong lagpasan ng magkasama.
It's not about the happiness you'd been together but the love that bond you to stay
each other's side. At iyon ang nararamdaman niya ngayon para kay Fourth.
Hindi panandaliang pagmamahal na mang-iiwan kapag nakita ang pangit na side ng
kasintahan. It's not love if you can't accept the worst side of your partner.
Simpleng atraksyon lamang iyon na nauuwi sa hiwalayan. And she don't want that kind
of relationship.
"Does it hurt?" May pagsuyong tanong ni Fourth sa kanya. Hinahaplos haplos nito
ang kanyang braso na ngayon ay may pasa na, doon mahigpit siyang hinawakan kanina
ng binata.
Nakangiti siyang umiling at hinalikan ang hubad nitong didbib. Nang kumalma ito
kanina ay puno ng pagsisisi na paulit ulit itong humingi ng tawad na agad niya rin
namang pinatawad. Sapat na 'yong guilt nito para lumambot ang kanyang puso.
"Nope." She answered popping the 'p'. "Mawawala din naman 'yan maya-maya. Ikaw
kumusta pakiramdam mo? Your mood?" Tiningala niya ito at matamis na nginitian.
Binihisan siya nito kanina kaya ang t'shirt nito ang suot niya ngayon,
samantalang ito ay nakaboxer shorts lamang. Nakahinga siya sa ibabaw nito habang
mahigpit ang pagkakayakap sa kanya ng kasintahan.
"I'm okay, sorry dahil hindi ko talaga nacontrol ang emotion ko. It anger me
seeing you kissed by another guy." Malungkot nitong tugon.
"Hindi ko rin inaasahan na gagawin niya 'yon, nabigla ako kaya hindi agad ako
nakaiwas. I'm sorry kasi ako ang nagtrigger ng galit kaya nasaktan ka." Hinalikan
niya ang baba nito, lumamlam ang tingin sa kanya ng binata. Puno iyon ng pagsuyo
dahilan para magwala na naman ang puso niya.
Ilang sandali itong nakatitig sa kanya habang panay lamang ang haplos sa
kanyang buhok at nasugatang labi. "How did you do that?"
"Do what?"
"Yong mas inaalala mo ako kaysa sa mga nagawa ko sa'yo, hindi kita nirespeto sa
paraan ng pagsasalita at marahas kong pagdala sa'yo dito. Inaasahan kong magagalit
ka, kamumuhian mo ako at iiwan. How can you be so selfless?"
"Hindi ako selfless, I'm a selfish daughter. I'm a selfish person, hindi ako
mabuting tao kaya hindi ko rin alam kung bakit ganito ako kalambot pagdating sa'yo.
Maybe because my love for you is too much to handle kaya sa sobrang pag-uumapaw ay
nagagawa kitang patawarin kahit alam kong mali. Isa pa iyon ang isinisigaw ng puso
ko, na patawarin at intindihin ka. Hindi ako nakaramdam ng pagkamuhi o nag-isip na
iwan ka dahil habang ginagawa mo sa'kin 'yong kanina, ang sabi ng isip ko mas
mamahalin ko itong taong 'to dahil kailangan niya ako, mas mamahalin ko ang taong
'to dahil kahit gaano siya katapang sa panlabas na anyo ay napakahina ng kalooban
niya."
Napangiti siya ng bumakas ang paghanga sa mga mata nito, kumikislap iyon habang
nakaabang sa lahat ng mga sasabihin niya. "Bakit parang ang matured ng kausap ko?"
Nakangiting tanong nito.
She shrugged. "Matured naman talaga ako, ikaw lang naman ang nagsasabing
hindi."
Nanggigigil na hinalikan siya nito sa ilong. "Alam mo bang nalulunod ako dahil
sa ipinaparamdam mo sa'kin ngayon? The feeling is too much, parang napakahalaga
kong tao."
Bilang ganti ay pinupog niya ito nga halik sa buong mukha. "Just stay still and
I will do the rest, I will love you fully. Hindi ako matatakot na sumugal kahit na
alam kong gusto mo lang ako at may mahal kang iba. This is my first time taking
risk using my heart so why not give it whole to you then when you break it, oo
masasaktan ako pero hihilom rin naman siguro ang sugat. It's your loss kasi
mawawala na ako sa'yo habang buhay.

Gusto kong sabihin sa'yo na isa ka sa pinakamahalang bagay

na nangyari sa buhay ko. Darating ang mga araw na mas makikilala mo ang tunay na
ako o makikita mo ang worst side ko pero lagi mong tatandaan na nandito ka palagi."
Itinapat niya ang kamay nito sa dibdib niya kung saan banda ang puso. "Lagi kang
nandito. Kung dumating ang time na pakiramdam mo hindi mo na ako kilala tandaan mo
nalagi kang nandito, hinding hindi ka mawawala kahit na ano mang mangyari. You're
always be my Bee." Humagikhik siya ng mag-iwas ito ng tingin, nagsimulang mamula
ang magkabila nitong pisngi. Natutuwa siya sa epekto niya rito, she felt giddy and
excited.
Kinurot niya ang magkabilang pisngi nito at mahigpit na niyakap. Napakaganda sa
pakiramdam na napakapayapa ng paligid habang magkayakap sila sa isa't isa, naging
tahimik ang lahat pero pareho silang may mga ngiti sa labi. Masarap sa pakiramdam,
tila nag-uusap ang kanilang mga puso sa sarili nitong paraan.
Naramdaman niya ang paghaplos nito sa kanyang hita, naghatid iyon ng kakaibang
kiliti sa kanyang sistema pero hindi siya natinag sa pagkakahiga sa ibabaw nito.
"Natakot ka ba kanina?" Pagkuay tanong nito. Nilalaro laro ni Fourth ang dulo
ng kanyang buhok habang ang isang kamay ay abala sa paglalakbay sa katawan niya.
Umiling siya. "Mas natakot ako na baka hindi mo kayanin ang galit at sarili mo
ang masaktan mo."
"I'm really sorry, next time hindi na ako lalapit sa'yo kapag galit ako. I will
control ng emotion."
"Don't, ayos lang kahit ipakita mo sa'kin ang galit mo o kahit na ano pa mang
emosyon ang maramdaman mo sabihin mo lang ang pwede kong gawin para pawiin 'yon."
Gagap niya sa sinabi nito.
Nang tumingala siya upang tignan ang mukha nito ay sinalubong siya ng mga labi
ng binata. Napangiti siya habang magkalapat ang kanilang mga labi at banayad ang
ibinibigay nitong halik. Puno ng pagsuyo at pagpapahalaga.
Nang matapos ang halik sa labi ay naglakbay naman iyon sa kanyang noo, sa
magkabilang mata, sa magkabilang pisngi, sa baba at muling bumalik sa kanyang mga
labi.
"My heart beats for you." Nakangiting tugon nito, parang hinihigop ang kanyang
kaluluwa sa paraan ng pagtingin nito. Halo halong emosyon ang ipinapakita ng mga
mata nito.
Napakurap kurap siya kasabay ng pagwawala ng kanyang puso. Hindi niya alam pero
napakalaki ng impact ng mga sinabi nito sa kanya.
My heart beats for you.
"My heart is yours." Sagot niya.
Ipinikit niya ang mga mata at hinayaang dalawin ng antok habang nasa bisig ng
binata. Ninanamnam ang init ng mga yakap nito.
Hindi na siya maghahangad ng mas higit pa sa kaya nitong iparamdam sa ngayon
dahil kusa siyang nagmamahal at kahit nais niya na may kapalit iyon ay hindi niya
kayang pilitin ang binata. Mas mabuti ng mulat siya kung ano ang tunay na
nararamdaman nito sa kanya kaysa paniwalain ang sarili na mahal siya nito kahit
hindi naman.
"My heart beats for you." Pag-uulit nito bago tuluyang bumigay ang talukap ng
kanyang mga mata.

"GOOD MORNING Attorney." Bati sa kanya ng guard ng makapasok siya sa firm.

Tango lamang ang naisagot ni Fourth dahil abala siya sa pakikipag-usap sa
cellphone.
"Kumain ka sa tamang oras 'wag naman puro trabaho nalang dahil baka magkasakit
ka. Bee, nakikinig ka ba?"
Hindi niya mapigilan ang pagsilay ng masayang ngiti habang pinapakinggan ang
boses ng kasintahan. Pinagtitinginan siya ng mga tao kaya bahagya niyang iniyuko
ang ulo upang itago ang pamumula ng mga pisngi.
Bee? Heck that endearment, nakakabading.
"Bee?"
"Yes hon, I know that already you repeated that maybe ten times or so I lost
counts." Natatawang sagot niya.

Halos magdadalawang linggo na simula ng mangyari ang eksina

nilang nasaktan niya ito at laking pasalamat niya na hindi siya iniwan ng
kasintahan. Inintindi siya nito sa abot makakaya nito.
"Eh Bee, mukhang hindi mo naman seniseryoso ang mga sinasabi ko e." Ungot nito,
dinig niya sa tinig ng dalaga ang inis kaya mas natawa siya.
Damn, she's cute and I want to kiss her right now.
And speaking of...
"Anyway, where's my kiss? Hindi mo ako binigyan kanina dahil tulog ka pa ng
umalis ako." Aniya.
Nakagat niya ang mga labi ng makapasok sa elevator dahil lahat ng mga tao ay
nakatingin sa kanya na nanlalaki ang mga mata. Hindi niya iyon pinansin.
Inayos niya ang pagkakahawak sa attached case na dala at napatingin siya sa
wrist watch. Malaki pa ang oras niya para sa meeting sa isang kliyente.
Tsk. Sana hinintay ko nalang na magising siya bago ako pumasok. Bulong niya sa
sarili.
"Yan kasi nagmamadaling pumasok hindi manlang ako hinintay na magising. Hmp,
siguro sabik kang makita 'yong unano mong abogado ano?" Para itong asawang nagger.
Tuluyan siyang napahalakhak ng malakas dahil sa tono nito. Hindi niya alam kung
nagkaroon siya ng pangalawang nanay dito o kasintahan ba talaga. Well, basta masaya
siya kahit lumalabas ang pagkanagger nito.
Tumikhim siya dahil sa tingin ng mga nakasakay sa elevator. "She's not unano,
she's just small. At hindi ako sabik na makita siya kailangan ko lang maging maaga
dahil ngayon ang meeting ko with Senior Alvarez."
Sandaling natahimik ang kausap sa kabilang linya. "Hindi kaya saktan ka niya
dahil sa nagawa mo kay Clint? Are you going to be okay there? Kailangan mo ako?"
Agad na bumakas ang pag-aalala sa boses nito.
Ilang ulit siyang napalunok ng naramdaman ang hindi normal na pagtibok ng
kanyang puso dahil sa isiping nag-aalala ito sa kanya. Palagi nalang siya ang
inuuna nito, ang kapakanan niya at hindi mapigilan ng puso niya na maging masaya
dahil sa pagpapahalaga nito sa tulad niya.
"I'm fine hon, luckily hindi sila nagsampa ng kaso sa nagawa ko but oh well,
kahit magsampa sila ayos lang hindi ko pinagsisisihan ang lahat ng 'yon because
you're the one who's involved in this matter." Naging seryoso bigla ang kanyang
tinig dahil naalala niya na naman ang mukha ni Clint Alvarez. Kapag nagkita muli
sila ay baka mapatay niya na ito ng tuluyan. "And I won't allow any man to kiss or
touch you. You are mine, always remember that."
"Eh, hindi ako kinikilig ha, hindi talaga." Anito.
Natawa na naman siya dah dinig na dinig niya ang hagikhik nito.
Nagbigay daan ang mga empleyado ng bumukas ang elevator sa floor niya. Lumabas
siya habang patuloy pa rin sa pakikipag-usap sa kasintahan.
"May girlfriend na si Attorney Castillion?"
"I think so, nakikita mo ba 'yong glow ng mga mata niya at 'yong ngiti habang
nakikipag-usap?"
"And take note the 'hon' grabe ang swerte ni ate girl."
"Ang hot niya pala kapag nakangiti at masalita."
 Iyon ang mga narinig niya sa mga tao bago tuluyang makalabas ng elevator.
"You still there?" Tanong niya sa dalaga dahil hindi na ito nagsalita.
"Bakit may mga boses ng mga babae at sinong pinag-uusapan nilang babae mo? Are
you with someone?"
Tinanguan niya ang sekretarya ng pagbuksan siya nito ng pinto ng opisina.
"Silly, mga empleyado 'yon. Pinag-uusapan nilang ang swerte daw ng babaeng kausap
ko ngayon dahil ang hot at gwapo ko. I'm alone here in my office." Napangiti siya.
"Marunong ka palang magyabang? Bee, hot rin kaya ako 'no isa pa maganda rin
ako." Angil nito sa kabilang linya.
"I know, I know. And I always bragged what's mine especially if it's you
honey." Naupo siya sa swivel chair habang niluluwagan ang kurbata.
"Ang landi mo po." Tili nito, hindi na mawala wala ang ngiti sa kanyang mga
labi at ang biglaang pagtawa dahil sa kausap.
Kahit simpleng bagay lamang ang ginagawa nila ngayon ay napakagaan ng
pakiramdam niya. Nag-uumapaw ang sayang mayroon ngayon sa puso niya. Ngayon niya
lamang naramdaman ang hindi maipaliwanag na saya, ngayon lamang siya sumaya na
hindi pinilit at walang halong pagpapanggap.
"Okay, I will hang up na. I love you." Nahigit niya ang hininga dahil sa huling
mga sinabi nito.
Kahit paulit ulit iyong sinasabi ng kasintahan ay parang palagi iyong bombang
bigla nalang sumasabog sa puso niya at nagbibigay ng ligaya. Napakalakas ng epekto
niyon sa kanya.
"My heart beats for you, always honey."
Nang mawalan ito sa kabilang linya ay kontento siyang napabuntong hininga at
napangiti. Napabaling ang tingin niya sa nag-iisang picture frame na nasa table
niya, kinuha niya iyon at pinakatitigan ang magandang batang nandoon. Simula ng
maipatayo niya ang firm na iyon ay nakalagay na doon ang tanging alaalang naiwan sa
kanya ng babaeng unan niyang minahal.
"You will always be my first love, love. But maybe this is the right time to
let you go, I already found her. I already found my happiness in her." Bulong niya
bago tuluyang itaob ang frame.
May kung anong humaplos sa kanyang puso at napatitig sa kawalan. Ilang sandali
pa ay muli niyang kinuha ang cellphone at hinanap ang pangalan ng kasintahan.
To: Honey <3
Lets have a date? Susunduin kita, I will finish my meeting to Senior Alvarez
then will go on a date. Tatanggapin ko na ang kaso, please wish me a goodluck hon.
Matapos niya iyong mai-send ay siya namang pagkatok ng kanyany secretary at
nagsabing dumating na si Senior Alvarez.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 26

Sit  back  and relax. &#x1F602;&#x1F602; Hindi ko kayo 

paiiyakin  sa  kwento  ni  Kuwatro. Chill  chill  lang  tayo. &#x1F60D;&#x1F60D;
Happy  reading.
HINDI MAPALAGAY si Demone habang paulit ulit na binabasa ang text sa kanya ni
Fourth. Kalahating oras na ang lumipas ay hindi pa rin siya mapakali, ni hindi niya
magawang mag-ayos para sa date nila ng kasintahan. Ni hindi niya magawang kiligin
sa pagiging sweet at malambing nito. Her day was ruined when he said that he will
accept the case of Senior Alvarez. Wala pang naitatalong kaso ang binata, lahat ng
hawakan nito ay walang kahirap hirap na naipapanalo kaya sinimulan na siyang
kabahan dahil doon.
"Hindi naman siguro niya tatanggapin talaga, ang prinsipyo niya ay hindi
tumanggap ng kasong pumapanig sa taong nagkasala. And Senior Alvarez is a
murederer! Pinapatay niya ang kapatid at mommy ko! May mga anumalya siyang ginagawa
habang nakaluklok sa pwesto." Hindi niya mapigilang mapasabunot sa kanyang buhok
dahil sa frustration.
Nawala lamang siya sa pag-iisip ng bagay na iyon ng mag-ingay ang kanyang
cellphone. Kinuha niya iyon mula sa ibabaw ng unan at agad na sinagot ng makita ang
pangalan ni Pexus sa ID caller nito.
"What is it? Fourth will going to accept the case of Alvarez." Bungad niya.
"I know, and I have here the information you asked me about the Alvarez." As
usual ay malamig pa rin ang boses nito ngunit hindi niya na iyon pinagtuonan ng
pansin. "Ang ganitong mga bagay ay hindi dapat pinag-uusapan sa cellphone. So let's
meet."
Napahilamos siya sa mukha. "Hindi ako pwedeng basta umalis lang, susunduin ako
ni Fourth---"
Agad nitong pinutol ang mga sasabihin niya. "Composed your self Demone, mas
mahalaga na ngayon sa'yo ang abogadong iyon kaysa sa hustisyang matagal mo ng
gustong makamit?"
Natahimik siya dahil sa naging tanong nito. Ilang ulit siyang lumunok at hindi
na muling binanggit ang pangalan ng kasintahan. Hindi niya mapigilang makaramdam ng
konsensya para sa ina't kapatid dahil nakakalimutan niya ng tunay na pakay kung
bakit siya umapak sa Pilipinas dahil sa pagmamahal na mayroon siya para kay Fourth.
Loving him is not my plan.
Napabuntong hininga na lamang siya. "Okay, let's meet." Pagsuko niya dahil
kahit ayaw niyang aminin sa sarili ay talagang napapabayaan na niya ng misyon dahil
sa nararamdaman niya kay Fourth.
"Okay, I'll send you the address." Iyon lamang at ibinaba na nito ang tawag.
Agad siyang kumilos ng mailapag ang cellphone. Inayos niya ang sarili, dahil sa
pagmamadali ay hindi niya na nagawang maglagay ng kahit anong kulorete sa mukhang.
Tanging sky blue polo shirt at maong pants ang suot niya na pinarisan ng flat doll
shoes.
Pinulot niya ang cellphone ng tuluyang maging handa sa pag-alis.
"Saan ka pupunta?" tanong ng kaibigan niyang si Edith. Abala ito sa pagliligpit
ng mga pinagkainan ni Maine.
"Ahm, may bibilhin lang ako." Nakangiti niyang sagot.
"Hindi ka ba magpapasama? Baka mawala ka." Bakas ang pag-aalala sa tinig nito
kaya mas lalo siyang napangiti. Gustong gusto niya kapag may taong alam niyang
totoong nag-aalala sa kanya dahil pakiramdam niya ay may rason siya para magpatuloy
pa rin sa buhay dahil may taong masasaktan kapag mapahamak siya.
"Sandali lang naman ako e. And promise mag-iingat ako."
Tumango ito kahit halata pa rin ang pag-aalala. "Lagi mong buksan ang GPS ng
cellphone mo ha? Para inkiss na mawala ka madali kang mahahanap ni Ser Pourth."
Tanging tango na lamang ang isinagot niya.

Kailangan niyang magmadali dahil baka agad siyang sunduin

ng kasintahan. Hindi niya mapigilang mapangiti ng maalala ang gwapo nitong mukha.
Kahit gaano pa kabigat ang pinagdadaanan niya maalala niya lang ito ay agad na
lumalakas ang loob niya, iyon siguro ang dahilan kung bakit madalas niyang
makalimutan ang pakay niya.
Ilang sandali lang ay nasa coffee shop na siya kung saan ang address na
ibinigay ni Pexus, lihim siyang nagpasalamat dahil malapit lamang iyon sa bahay ng
kanyang mga amo. Madali siyang makakauwi kung sakaling tumawag na si Fourth upang
sunduin siya.
"Welcome to Clara's Café, ma'am." bati ng babaeng nasa counter nang makapasok
siya.
"Thank you."
Natanaw na niya ng kinaroroonan ni Pexus kaya hindi na siya nagsayang ng oras
at agad itong nilapitan. Seryoso ang mukha, walang emosyon ng mga mata at walang
bakas ng kainosentehan ng mukhang ihinarap niya dito.
"Here's the document." Agad nitong iniabot sa kanya ang brown envelop na nasa
mesa ng makaupo siya.
 Alam nitong kapag tungkol sa kaso ng ina't kapatid niya ang usapan ay ayaw niya
ng paligoy ligoy. Inabot niya ang ibinigay nito at binuksan.
"Tulad ng mga bagay na alam na natin noon pa, Senior Claro Alvarez is a very
powerful man, lying a bed of money because of his illegal activities. Illegal
gambling, illegal logging, human trafficking, child labor, distribution of illegal
drugs. Name it, well, he's illegal himself. Lahat ng yaman nila ay galing sa masama
at hindi siya magawang mahuli dahil walang ebidensya at sa lakas na rin ng kapit sa
itaas. You know, Philippine politics. He's friend with the President, anyway.
At kung ano ang puno ay sya ring bunga, Clint Alvarez. A famous bachelor lawyer
na sumusunod sa record na meron si Fourth Castillion. If Attorney Castillion is not
in his position right now then Clint Alvarez will be the most powerful lawyer in
this country." Hindi mapigilang tumaas ng kanyang kilay dahil sa panunuya nito ng
banggitin ang pangalan ni Kwatro.
Nagsasalita lamang si Pexus ng mahaba kapag ganitong mga sitwasyon at palagi
iyong may pagnunuya sa kanya pero ngayon lang siya nakadama ng inis sa lahat ng mga
parinig nito, dahil kasama doon ng binatang Castillion.
"Drop the sarcasm." Iritang tugon niya na hindi nito pinansin, nagpatuloy sa
pagsasalita ang kausap.
"As I was saying, kung ano ang puno ay siya ring bunga dahil alam ng binatang
Alvarez ang lahat ng anumalya ng ama, in fact tumutulong pa siya sa pagtatakip ng
mga kasalanan nito. And in relation to the case happened ten years ago tama pa rin
ang source na'tin. Senior Alvarez was the mastermind of the ambush, siya ang
pinakamalaking kalaban ng ama mo sa lahat bagay kaya gusto niyang makagante. May
mga witness tayo at footage na magtuturong nagbayad siya ng mga tao para ipapatay
kayo. At ang mga death threats na ipinadala niya noon sa ama mo ay nasa bolt mo pa
rin." Paliwanag nito.
Samantalang siya ay kuyom ang mga kamao habang hawak ang mga papel na laman ng
envelop, mga ebidensya iyon na nagsasabing si Senior Alvarez nga nagpaambush sa
kanila noon.
"And this statement?" Tanong niya ng makita ang sinumpaang salita ng isa sa mga
witness nila. Isa sa mga taong inupahan ni Alvarez para ipapatay sila.
"Hanggang ngayon ay handa pa ring humarap sa korte ng taong 'yan kaya walang
problema. His still in jail right now pero mas marami akong taong pinabantay para
makarating siya sa hearing. At ang iba ay nasa safe house pa rin, lahat ng
preparation na gusto mo ay ginawa ko na." Anito.
Napatango tango si Demone habang nakatingin sa salaysay.
This is it mom, Den. Matagal ko ng pinaghandaan 'to at hindi ako papayag na
hindi magbayad ang nagkasala. Buhay ang kinuha nila kaya unti-unti ko silang
papatayin sa hirap.

"Bakit hindi nalang natin ipapatay si Alvarez? You can do

it in snap, why bother to reopen the case when we can pull a trigger to his head
without wasting time and money?"
Nag-angat siya ng tingin kay Pexus. Nakakatakot ang ngising bumakas sa kanyang
mga labi.
"Hindi ako tutulad sa kanila, malayo na ang narating ko para sa hinahangad kong
hutisya. Since I woke up in the hospital after the incident ihinanda ko na ang
sarili ko para sa bagay na ito at ayokong sayangin lahat ng pagtitimpi at pagtitiis
ko. I want them to die little by little. Gusto kong iparamdam sa kanila ang sakit
na ibinigay nila sa'kin, gusto kong pagsisihan nilang nabuhay pa sila sa mundong
ito. Gusto kong naisin nalang nilang mamatay dahil sa sakit." Nagtatagis ang bagang
na sagot niya.
"As you say so, pero paano kung matalo tayo sa kaso? Remember, Attorney
Castillion never lose a case." Matiim ang pagkakatitig nito sa kanya na tila
inaarok kung ano ang laman ng kanyang isipan. Hindi na siya nagtaka kung bakit alam
nitong si Fourth ang hahawak ng kaso ng mga Alvarez, he's good in investigating.
Lahat ng impormasyong gusto nitong makuha ay nakukuha nito. He's a pro.
 She shrugged her shoulder. "I trust him, lahat ng kasong hinahawakan niya ay
malinis. Ni minsan hindi siya pumanig sa masama. He's my man so I trust him."
"Kailan ka pa nagtiwala sa iba? That's too early to trust him."
"Wala sa oras ang pagkakaroon ng tiwala sa tao."
"Iyan ba ang itinuro sa'yo sa halos isang dekada mong pagtetraining para
matutong itago ang emosyon, protektahan ang sarili at kumilatis ng tao?"
Sinalubong niya ang malamig nitong tingin. Inilagay niya ang palad sa ibabaw ng
dibdib kung nasaan ang puso. "It says, I trust him." Ngumiti siya. "Doon ko nga
narealize e, na baliwala pala ang pag-iinsayo ko para kontrolin ang sariling
emosyon dahil kahit gaano katagal o kahit buong buhay mong sanayin na maging
malamig ang puso mo at palibutan iyon ng yelo kapag ito tumibok wala kang magagawa.
Hindi pala ito natuturuan." Nag-was ito ng tingin. "I love him and I trust him."
Napangisi siya nang hindi na ito nagkomento pa.
Nang makontento sa impormasyong nalaman ay agad na siyang tumayo para umalis.
Napatingin siya sa cellphone at nakahinga ng maluwag ng walang matanggap na text o
tawag mula sa boyfriend, ibig sabihin ay hindi pa siya susunduin. May oras pa siya
para mag-ayos.
"I have to go."
Tumango ito at humigop ng kape. "You can call me anytime, Senhora." Hindi na
niya pinansin ang huling sinabi nito dahil iyon naman ang madalas na sabihin ng
binata.
"OMG! DEMONE!" Napasinghap si Demone dahil sa matinis na sigaw na sumalubong sa
kanya nang makapasok siya sa bahay ng amo. May biglang dumamba sa kanya ng yakap.
"I miss you."
Napangiti rin siya ng makilala ang yumakap sa kanya. Si Mimi. "Umuwi na pala
kayo." Excited siyang napayakap din dito.
"Yup, yup, yup." She giggle, humiwalay ito ng yakap at hinila siya papuntang
sala. Naabutan nila doon si Edith na nakaupo sa sopa at ang asawa nitong si First
na papalapit sa kanila.
"Baby, stop running." Tugon nito habang seryoso ang mukha ngunit bakas ng labis
na pag-aalala na makikita sa mata.
"Wag ka ngang humarang sa daan namin. And stop talking naiirita ako sa boses
mo." Saway naman ni Mimi dito at hinila na naman ang kamay niya.
Hindi na nga umimik ang asawa nito ngunit hindi naman magkandatuto sa pagsunod
kay Mimi upang maalalayan sa likod. Napahagikhik siya dahil kilig, sa kabila ng
pagiging seryoso at hindi pala imik ay nakatago sa katauhan nito ng pagiging mabuti
at mapagmahal na asawa. Ramdam na ramdam ang labis na pagmamahal nito para kay
Mimi.
"May pasalubong ko sa inyo, charan." Iminuwestra nito ang sandamakmak na mga
regalong nagkalat sa sala.
"Waaa, bakit ang dami?" Hindi niya mapigilan ang mapatili dahil sa tuwa.
"Para sa inyo 'yan ni Ate Edith, and after nito kwentohan mo ko tungkol sa inyo
ni Kuya Fourth ha?" Humagikhik ito na parang bata. "Ang huling kwento mo sa'kin is
'yong pang-aakit mo sa kanya na hindi naging successful pero kinikilig pa rin ako."
Wala itong humpay sa kakadaldal habang pareho sila ni Edith na tuwang tuwang
nakikinig dito.
Panay ang tawanan nila habang patuloy ito sa pagkukwento kung ano ang mga
nangyari sa kanila sa kanila sa Singapore. Hindi naman mawala ang saya sa kanilang
tatlo lalo at hindi nila ramdam na iba sila dito. Tila sila kapamilya nito kahit
mga katulong lamang sila.
"Nagtagal ng kami doon e, mas matagal kaysa sa original plan kase itong si
First ko ayaw pang umuwi, palaging nakakapit sa'kin ayaw humiwalay." Kumikislap sa
labis na ligaya ang mga mata nito na may halong pagmamahal ng banggitin ang
pangalan ng asawa. "Minsan nga naisip ko na hiwalayan nalang kasi---"
"Wife!" May diing tawag ni First sa asawa, masama ang tingin nito kay Mimi.
Nagkatinginan sila ni Edith at natawa sa mag-asawa. Imbes na matakot ay
nanlilisik ang mga matang bumaling ito kay First.
"Ano!? Ginagamitan mo na ako ng ganyang tono?" Pairap na tugon nito at padabog
na inagaw ang kamay na kanina pa nilalaro ng lalaki.
 Mabilis na lumambot ang seryosong mukha ni First ng makita ang reaksyon ni
Mimi. "Baby, ayoko lang naman kasi na nagbibiro ka ng ganyan. Ibiro mo nalang lahat
wag lang ang banggitin ang pakikipaghiwalay. I know you are just joking but it's
hurting me." Nag-iwas ito ng tingin.
Tumingin sa kanila si Mimi at kumindat bago kumapit sa leeg ng asawa at pinupog
ito ng halik sa mukha. Hindi ito nahiya kahit na nasa harap sila ng mga ito at isa
iyon sa gusto niya sa relasyon ng dalawa. Hindi nahihiya ang mga ito na ipakita
kung gaano kamahal ang isa't isa kahit pa sa harap ng ibang tao.
"Eh, pikon na naman ang First ko. Matanda na kasi kaya madali ng mapikon pero
mahal na mahal ko pa rin. Hindi ko ito ipagpapalit sa kahit na sinong matanda 'no."
Tugon ni Mimi habang humahalik sa labi ng asawa. "My old man, my old man." She
chanted.
Kumunot ang noo ni First pero gumanti pa rin ng halik. "I'm not old."
"Old ka na kaya, eight years to nine years ang tanda mo sa'kin kaya old ka na."
Kantyaw pa nito. Napatili ito ng biglang buhatin ng asawa at dinala paakyat sa
kwarto ng mga ito.
"This old man can make you scream all night, baby." Dinig pa nilang sabi ni
First bago tuluyang makaayat ang mga ito.
"Nakakainggit sila, sana lahat may lablayp." Sambit ni Edith, nang balingan
niya ito ay nagpupunas ng luha.
"Hala, ayos ka lang?" Tarantang tanong niya.
"WALANG POREBER!" Sigaw nito bago magmartya papuntang kusina, hindi pinansin
ang tanong niya.
Natawa siya sa inasta nito pero natigilan ng maalala si Fourth. Napatingin siya
sa orasan at doon niya napagtantong hapon n pala pero hindi ito nagparamdam sa
kanya. Mabilis siyang tumayo dala ang envelop na ipinagpapasalamat niyang hindi
napansin ng mga kaibigan, kung napansin man ay hindi na siya inusisa.
Sinubukan niyang tawagan ang cellphone nito pero panay lang ang ring.
"Nasaan na kaya 'yon?" tanong niya habang patuloy sa pagdial ng numero. Itinago
niya ang mga papel na dala.
Ilang ulit pa niyang tinawagan ngunit operator nalang ang sumasagot. Nagsimula
na siyang kabahan dahil sa hindi nito pagpaparamdam, ni hindi niya namalayan ang
oras.
Sabi niya susunduin niya ako para magdate, nasaan na kaya siya. Sana walang
nangyaring masama sa kanya.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 27

PALAKAD LAKAD si Demone, halos magkaroon na ng marka ang

sahig na inaapakan niya dahil sa pagbabalik balik. Hindi siya mapalagay dahil
hanggang ngayong malalim na ang gabi ay wala pa rin si Fourth. Wala ring silbi ang
cellphone dahil hindi nito sinasagot ang mg tawag at text niya. Hindi niya magawang
kumain ng hapunan dahil sa labis na pag-aalala at takot para sa kasintahan.
Ngayon lamang siya kinabahan ng ganito dahil sa pag-iisip kung napa'no na ito.
Nasapo niya ang noo at napabuntong hininga. "Nasaan ka na ba? Wag mo naman
akong pag-alalahin ng ganito." Bulong niya, bumaling siya sa kaibigan na ngayon ay
mahimbing ng natutulog.
Dahan dahan siyang naglakad palabas ng kanilang quarter, balak niyang puntahan
ang firm ng binata kahit na napakalalim n ng gabi. Wala siyang contact sa opisina
nito lalo sa sekretarya kaya wala siyang choice kundi puntahan ito.
Akmang bubuksan na niya ang front door nang makarinig siya ng ugong ng
sasakyan. Nagmamadali siyang lumabas at hindi na inabalang maghanap ng sapin sa
paa, tumakbo siya patungo sa garahe kung saan ang ingay.
Bahagyang nabawasan ang kabang nasa dibdib ng makita ang paghinto ng sasakyan
ng kasintahan. Malalaki ang hakbang na lumapit siya ngunit natigilan ng bumukas ang
pinto ng driver's seat at lumabas ang babaeng may mahabang buhok, nakasuot ng sando
na halos lumabas ang cleavage, pekpek short na inilantad ng makinis at mahahabang
mga binti. Nakakiller heels din ito na kulay pula.
Nanatili siyang nakatayo malapit dito at hindi niya napigilan ang kirot na
bumalatay sa kanyang puso sa isiping ito ang kasama ni Fourth buong gabi habang
siya ay walang humpay sa pag-aalala para dito.
"Tangina ka bayaw, pabigat ka talaga." tugon nito na may malutong na mura.
"Inday dyosa 'yang bibig mo." Sayaw ng boses lalaki, doon niya nakita ang
pagbukas ng backseat at nakita ang pagbaba ng isang lalaking malaki ng
pangangatawan.
Third Castillion. Aniya sa sarili.
Kilala niya ito dahil kapatid ito ni Fourth, at lahat ng Castillion Brothers ay
kilala niya. Tulad ng kasintahan ay malaki ang pangangatawan ni Third Castillion,
tipo ng ada. na lilingonin at luluhuran ng mga eba.
Nakita niya ng malinaw ang mukha ng babae at lihim na kinastigo ang sarili ng
makilalang si Gail Park-Castillion pala iyon, ang asawa ni Third.
Mas inuuna mo kasi ang selos! Asik niya sa sarili.
"Aba'y bakit mukhang galit ka?" Asik nito sa asawa. Habang siya ay tuluyan ng
lumapit sa mga ito upang itanong kung nasaan ang kanyang boyfriend.
"Inday dyosa naman masama ang magmura." Maamo ang boses ni Third habang
bumababa ng sasakyan.
"Alam ko pero 'wag mo akong sigawan baka gusto mong hindi kita patulugin sa
tabi ko buong linggo." Mataray na sagot ni Gail.
Napapakamot na tumango ang lalaki. "Hindi na po mauulit commander." At sumaludo
pa ito.
"Tsk. Sige na iaakyat na natin 'tong si bayaw." Sabi nito at lumapit sa asawa.
"Wag, wag mong hahawakan ako ng bahala." pigil ni Third.
"Tutulong ako para maiakyat siya."
"No, no, no magseselos ako. Isa pa kaya ko na 'to." Apila nito.
Tila may sariling mundo ang dalawa dahil hindi manlang naramdaman ng paglapit
niya.
"L-Love? L-Love?" Mabilis siyang napatingin sa loob ng sasakyan ng marinig ang
familiar na boses ni Fourth, mabilis na kumabog ang kanyang dibdib nang makita
itong nakahiga sa backseat at panay ang baling ng ulo.

"Kanina ka pa 'love' ng 'love' e, tara na--oh, Demone

nandito ka pala." Napabaling sa kanya si Third habang inaalalayan na nito ang
kapatid na tila lasing na lasing.
"Ahm, tulungan ko na po kayo." Hindi na niya hinintay ang sagot nito dahil
pumunta agad siya sa tabi ng boyfriend at tumulong sa pag-alalay.
"Gabi na bakit gising ka pa?" Tanong nito.
"Hinihintay ko po talaga siya." Sagot niya at maagap na humawak sa bewang ni
Fourth ng akmang matutumba ito.
"L-Love, I miss you." Paulit ulit na bulong ng binata.
Ito lamang ang gumagawa ng ingay habang sila ay tahimik lamang. Mariin niyang
nakagat ng kanyang mga labi habang pinapakinggan ang bulong nito, lasing na lasing
si Fourth at hindi niya alam kung bakit nasasaktan siya sa binabanggit nito.
Love? Siguro dahil alam niyang iyon ang endearment nito para sa babaeng unang
minahal nito at sinyales iyon na ito ang nasa isip ng binata. Honey ang tawag nito
sa kanya at iyon ng mas masakit dahil kahit lunod sa ispiritu ng alak ay hindi pa
rin sa kanya ang binata.
Tanggap niyang hindi pa siya nito kayang mahalin ng buo pero hindi niya
mapigilan ang reaksyon ng sariling puso. Nasasaktan siya kahit alam niyang may
kahati pa rin siya sa puso nito. Nasasaktan pa rin siya kahit alam niyang unang
naging parte ng buhay ng binata ang first love nito. Nasasaktan siya dahil alam
niyang malalim ang marka niyon sa puso ni Fourth.
Maingat nilang inilapag si Fourth sa kama ng makarating sa ginagamit nitong
kwarto.
"Ikaw na muna ang bahala sa kanya, ayos lang ba?" Baling sa kanya ni Third.
"Antok na antok na kasi ang asawa ko kaya kailangan na naming umuwi." Tukoy nito sa
asawang napapahikab na.
"Opo, don't worry I'll take care of him." Maagap niyang pagpayag.
"Salamat Dem, inaantok na kasi talaga ako." Nakangiting tugon ni Gail.
"Ayos lang, kaya ko na po."
"O, sige una na kami ha?" Tinapik ni Third ang balikat niya na sinuklian niya
ng tango at ngiti.
"Bye, Dem." Si Gail.
"Bye po, goodnight."
Napahinga siya ng malalim ng tuluyang makaalis ang mag-asawa. Muli niyang
binalingan ang binatang hindi mapakali sa pagkakahiga sa kami. Nilapitan niya ito
at tinanggal ang suot na sapatos at medyas nito.
Sa kabila ng kirot na nararamdaman ngayon ay hindi niya pa rin mapigilan ng
pag-aalala para dito, alam niyang may problema ito dahil nagpakalasing na naman.
Noong huling maglasing ito ay tungkol sa first love nito. Hays, sana kasi ako
nalang ang nauna.
"Bakit ang sakit?" Umupo siya sa gilid ng kama at hinaplos ang mg buhok nitong
tumatabing sa noo.  Pawisan ang mukha nito pero gwapong gwapo pa rin. "Sana ako
nalang siya." Natawa siya sa kadesperadahan.
"L-Love, ang sakit. Ang sakit sakit." Sambit ng binata habang pabaling baling
ang ulo. Parang inaararo ang puso niya sa sakit nang makita ang pamumuo ng mga luha
nito.
Umiiyak ka na naman ng dahil sa kanya.
"I-I'm in pain, ayoko-o na ng sakit love. Ayoko ng masaktan." Anito.
Akin ka nalang, hindi kita sasaktan. Aalisin ko ang sakit.
"I-I love you, I love you please, please." Kasabay ng paghikbi nito habang
nakapikit ay siya ring pagtulo ng kanyang mga luha.
Please love me too.
Pinakinggan niya ang hikbi nito kahit na nagdudulot iyon ng mahapding sugat sa
kanyang puso. Nasasaktan siya, parang noong isang linggo lang ay masayang masaya
sila, napakalambing nito sa kanya at ayaw humiwalay. Palagi silang nakangiti at
nagtatawanan na siyang kabaliktaran sa nararamdaman niya ngayon.

Pareho silang umiiyak, siya para kay Fourth at ito naman

para sa babaeng unang minahal nito.
Hinaplos niya ang mukha nito na bakas ang sakit at paghihirap. Tinuyo niya ang
mga luha nito at natigilan ng makitang nakatitig na ang mga mata nito sa kanya.
Pinilit niya ang ngumiti kahit patuloy sa pag-agos ang kanyang mga luha.
"L-Love?" Bumakas ang saya sa mata nito samantalang siya ay mas lalong nadurog.
"Y-You're here, a-ang sakit sakit akala ko hindi ko kakayanin but I know you love
me so I'm holding on it." Iniangat nito ang palad at hinaplos ang kanyang pisngi,
namumungay ang mga mata nito na tila siya ang pinakamahalagang babae sa buhay nito.
Nasasaktan siya dahil alam niyang hindi siya ang nakikita nito ngayon kundi ang
babaeng mahal na mahal nito. Alam niyang dala ng pagkalasing ay inaakala nitong
siya ang first love nito kaya sinasabi ng binata ang mga iyon.
"Hindi ko kakayanin kapag nawala ka sa'kin, mawawasak ako ng tuluyan, love. Wag
mo akong iiwan, please, please." He begged.
Tumango siya kahit alam niyang hindi para sa kanya ng mensaheng iyon. Hinding
hindi siya aalis sa tabi nito hanggat kailangan siya ng kasintahan, aalis lamang
siya kung ito na mismo ang magsasabi. Gan'on niya ito kamahal, hand niyang
tanggapin lahat ng sakit para dito.
"I won't leave you, dito lang ako sa tabi mo." Aniya sa basag na boses.
"Nasasaktan ako ngayon pero kung ang kapalit ng lahat ay ang maging pag-aari
ka, mamahalin pa rin kita. Masakit pero alam kong mawawala rin 'to pero hindi ang
pagmamahal ko sa'yo. Wala ng ibang babae ang darating sa buhay ko kung hindi ikaw
lang." Napahagulhol ito habang hindi kumukurap na nakatingin sa kanyang mukha,
mariin na pumikit ang binata habang ang kamay ay hinahaplos pa rin ang bawat parte
ng kanyang mukha na tila kinakabisa.
"Sana bigyan mo ako ng pagkakataon na iparamdam sa'yo kung gaano kita kamahal.
Lahat handa kong kayanin para sa'yo, love. I really miss you, bumalik ka na."
Yumakap ito sa kanya ng napakahigpit. "Please erase the pain, it's too much."
Pagmamakaawa nito. "Alisin mo ang sakit kasi nadudurog na naman ako."
Paano ko aalisin ng sakit na nararamdaman mo kung ang sakit na nandito sa puso
ko ngayon ay sobra sobra at parang hindi ko na rin kaya. Gusto niyang isatinig
ngunit ayaw na niyang dumagdag pa sa pasanin nito.
Kung siguro'y para sa kanya ang mga sinabi nito baka maluha siya dahil sa
sobrang saya dahil sa bawat pagbigkas nito ng salita ay puno ng pagmamahal.
Hinalikan niya ang buhok nito habang sabay silang umiiyak.
"I love you so much even if it hurts my whole being." Huling bulong nito bago
sila parehong lunurin ng antok.
NAGISING SI DEMONE dahil sa masusuyong haplos sa kanyang pisngi. Inaantok pa
siya at namimigat pa rin ang kanyang mga mata kaya ayaw niyang dumilat.
"Ee, Ate Edith mayaya na antok pa 'ko." Aniya sabay takip ng unan sa ulo.
Naramdaman niyang may humalik sa balikat niya lalo't sando lamang ang kanyang
suot. Umakyat iyon hanggang sa leeg niya kaya nanlalaki ang mga matang napadilat
siya.
Napasinghap siya ng sumalubong sa kanyang ang nakangiting mukha ni Fourth. Doon
niya lamang naalala ang mga nangyari kagabi. Napakurap kurap siya habang
pinagmamasdan ang kislap ng mga mata nito na tila hindi nagmula sa pag-iyak.
Nandoon pa rin ang kirot sa kanyang damdamin ngunit sinarili niya na lamang
iyon. Wala siyang karapatang magreklamo dahil alam niya ang lugar niya sa puso
nito.
"Waaa!" Napatili siya ng bigla siya nitong daganan, nakahiga pa rin siya sa
kama nito.
"Bakit nakasimangot ka?" Tanong nito.
Mas lalong humaba ang nguso niya ng maalala ang paglalasing nito kagabi at
hindi pagsundo sa kanya para sa date.
"Bakit nagpakalasing ka kagabi? Ayos lang naman na uminom pero dapat hindi
'yong sobra dahil paano kung napahamak ka? Paano kung may nanakit sa'yo?" Tugon
niya.
Hindi niya alam kung tama ang pagbasa niya sa emosyong dumaan sa mga mata nito.
Sakit at lungkot pero agad na napalitan ng ngisi. "My nagger girlfriend."
"Tsk. Hindi ako nagger nag-aalala lang naman ako sa'yo, isipin mong kapag hindi
ka nagparamdam buong maghapon ay may mag-aalala sa'yo. You're not answering my
calls nd texts kaya para na akong baliw kakaisip ng paraan para malaman kung ayos
ka lang." Hindi niya napigilang ilabas ang hinanakit sa ginawa nitong pagpapaalala.
Hinalikan siya nito sa labi ng mabilis. "Sorry na po, kaya nga ginigising kita
kasi ngayon natin itutuloy ang date natin. This whole day is our first official
date."
"Really?" Agad na napuno ng saya ang kanyang pusong may kirot pa rin.
Madalas nakakabaliw ang pag-ibig dahil sa iba't ibang pakiramdam na pinapadama
nito sa'yo. 'Yong ipinagsasabay ang sakit at saya, 'yong sa simpleng pagsuyo ay
sasaya ka at the same time sa simpleng salita ay mawawasak ka rin. Love is like a
roller coaster ride, paikot ikot at minsan hindi mo alam ang end point.
Nakangiti itong tumango habang titig na titig sa mukha niya. Bigla siyang
nahiya dahil napagtanto niyang hindi pa siya nakakapaghilamos at toothbrush manlang
samantalang ito ay mabangong mabango na at halatang bagong ligo dahil sa basang
buhok.
"How can you do that?" Tanong nito.
Nagtataka naman siyang sinalubong ang tingin ng kasintahan. "Do what?"
"Making my heart beats for you even you are not doing anything, just simply
staring at your beautiful face makes my heart go wild and crazy." He seriously
answered.
Napahagikhik siyang habang pilit na pinipigilan ang pamumula ng mukha na sa
huli ay hindi niya nagawa.
"And it is really possible..." masuyo siya nitong hinalikan sa noo.
"Ang alin?"
"Falling inlove with you countlessly." Madamdaming sagot nito na hindi niya
alam kung bakit nagpaluha sa kanya.
Guess what will happen next? &#x1F602;&#x1F60D;

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 28

Iba po ang 'first love' sa unang niligawan. First love means the first person who
teaches you what love is, at ang unang panliligaw ay hindi pwedeng iconsidered agad
na first love. Love is far different to courtship. Kasi may nanliligaw naman na
hindi niya mahal ang isang tao.
So in this case, walang pa ring nagpapatunay na may bumali sa paniniwala ng mga
Castillion na 'kung sino ang unang minahal ay siya na ang pikahuli.' Gets?
&#x1F604;&#x1F604;
May nabasa po kasi ako sa mga comment na parang pinopoint out na bali na ang
paniniwalang iyon dahil daw ang unang niligawan ni Third ay si Natalie so hindi na
si Gail ang first love, hindi po gan'on 'yon. &#x1F60D;&#x1F60D;
She's still the first love because she's the first woman who teaches Tres to
fall in love. She's the first woman who made Tres felt what love is.
P.s Please read the third series and kindly understand the whole story.
&#x1F60A;&#x1F602;
-Kuyajen
Hi to @AlyssaLelis. Happy reading. &#x1F60D;&#x1F60D;
"KAYO NA?" Nanlalaki ang mga mata ni Mimi habang nagtatanong, para itong batang
nangingislap ang mga mata sa galak.
Magkakaharap silang lahat sa hapag kainan upang mag-agahan, hindi pumayag ang
mag-asawa na hindi sila sumasabay sa mga ito sa pagkain dahil hindi raw sila basta
katulong lang.
Nahihiyang nagyuko siya ng ulo dahil magkatabi nila ni Fourth habang seryoso
itong umiinom ng kape.
"Yeah." He simply replied.
Namayani ang tili ni Mimi sa buong hapag at napapalakpak pa. "I knew it, I knew
it from the start na may chemistry kayo e. Bagay na bagay kayo, may spark."
Napatingin siya kay Fourth na hindi na nagsalita. Kumunot ang kanyang noo ng
mapansing tulala ito. Hinawakan niya ang kamay ng kasintahan. "Hey, you okay?"
Doon lamang ito kumurap at nagtatakang tumingin sa kanya. "You were sayin'?"
Pinisil niya ang kamay nitong nasa ilalim ng mesa. "Tinatanong kita kung okay
ka lang, mukhang tulala ka e."
Hinalikan siya nito sa noo na mas lalong ikinainit ng kanyang pisngi. "Don't
mind me, just eat." Ipinaglagay siya nito ng pagkain sa kanyang pinggan.
"Ee, kinikilig ako sa kanila. Sabi na nga ba at magkakaroon din ng katapat
itong masungit na si Kuya Fourth e. Hindi na siya grumpy everytime kasi may
lovelife na siya." Kantyaw pa ni Mimi. "Kunwari ka pang ayaw mong bantayan ang
house namin, ang naiwan pala ang gusto mong bakuran e."
Umangat ang sulok ng labi ni Fourth dahil sa sinabi ng sister in law. "Still
talkative." Komento nito.
"Iniiba mo usapan ha, marunong ka pa lang lumandi." Humagalpak ito ng tawa.
"Baby, stop teasing them buhay nila 'yan." Sabat ng asawa nitong kanina pa
abala sa pagsubo ng gulay kay Mimi.
"Ayaw mo lang kantyawan ko si Kuya Fourth kasi alam mong pareho kayong mahilig
sa bata." Humagikhik pa siya kaya hindi napigilan ni Demone ang sumabay sa tawa
nito habang ang magkapatid ay lukot ang mga mukha. Salubong ng mga kilay at walang
kangiti-ngiti sa labi kaya mas lalong nadepena ang pagkakahawig ng mga mukha at
masasabing magkapatid ngang tunay.
"May kasama na ako sa wakas, you know what Demone pwede tayong magbuild ng team
kapag masyado ng matanda ang mga asawa na'tin. Kapag di na sila makalakad hanap
tayo ng papa." Tuwang tuwang suhestyon nito samantalang siya halos mabilaukan dahil
sa pagsasabi nitong 'asawa na'tin', ito lang naman ang may asawa pero bakit isinali
siya.

Sinasabi ba nitong magiging mag-asawa sila ni Fourth? Dahil

sa isiping 'yon ay napatingin siya sa binata, napasinghap pa siya ng makitang
nakatitig ito sa kanya. Kunot ang mga noo at seryosong seryoso ang mga mukha.
Nanaisin niya kaya akong maging asawa?
"What?" Takang tanong niya dahil sa klase ng tingin nito.
"Wag kang magpapaniwala sa mga sinasabi ng batang 'yan." Sabay turo kay Mimi na
naglalambing na sa asawa.
Pinilit niyang ngumiti dahil sa sinabi nito. Agad na nasagot ang katanungan
niya at masakit. Bakit ba kasi pumasok sa isip niya na pwede silang umabot sa
puntong magiging asawa siya ni Fourth gayong may issue pa nga ito sa nakaraan nito,
sa babaeng unang minahal.
Dapat pinipigilan niya ang emosyon dahil madalas niyang makalimutan kung saan
lugar niya sa buhay at puso nito.
"Kapag matanda na ako igagapos kita sa kama ko para hindi mo magawa ang mga
kalokohang itinituro ng kulit na 'to. My wife will be my wife until my last day in
this world, so don't be stubborn and be at my side always 'cause I will always need
you." Dugtong nito, nanlaki ang mga mata niya ang napakurap kurap dahil sa mga
sinabi nito.
Akmang bubuka pa lamang ang kanyang bibig para magsalita nang marinig nila ang
pagtunog ng doorbell kaya.
"Ako na." Nakangiting tumayo si Edith na kanina pa tahimik na kumakain.
Nagpatuloy sila sa pagkain habang lihim niyang sinasaway ang pagwawala ng
kanyang puso.  Kahit hindi pa tuluyang sinasabi ng binata ang tatlong salitang
hinihintay niya ay masaya pa rin siya dahil ipinaparamdam pa rin nitong mahalaga
siya dito.
Nalingon sila sa bukana ng dinning nang muling bumalik si Edith makalipas ang
ilang sandali, tahimik ito at hindi maipinta ang mukha.
"Good morning everyone." Naagaw ang pansin nila ng lalaking kakapasok lang
kasunod ng kanyang ibigan.
"Volt? What are you doing here?" Tanong ni First.
Nakilala niya ang lalaking nakafitted white shirt and black slacks na pinaresan
ng black shoes. Wala itong kangiti ngiti ng bumati, nakapamulsa habang tila haring
naglalakad.
Ito ang lalaking humila sa kanyang kaibigan noon nagtungo sila sa firm ng
boyfriend. Volt Castillion, first cousin ng pitong magkakapatid.
Agad na bumalik ang kanyang tingin kay Edith na tila pinagbagsakan ng langit at
lupa, tinusok tusok nito ng bacon na nasa pinggan gamit ng tinidor at panay ng
kibot ng labi.
"Can I borrow the woman right there?" Bagot nitong itinuro ang kinauupuan ni
Edith, nagtagis ang bagang ng kaibigan pero agad ring yumuko dahil bumaling rin ang
mag-asawa dito.
"Ask her." First answered.
"At aanhin mo naman ang kaibigan ko?" Taas kilay na tanong ni Mimi. Doon
sumilay ang isang simpleng ngiti sa labi ng lalaki at lumapit kay Mimi.
"Oh, hello there little girl." Akmang hahalik ito sa pisngi ng mapaatras dahil
itinulak ito palayo ni First.
"Back off." Asik nito.
Nagkibit balikat lamang si Volt bago napabaling sa kanya ng tingin. Ngumisi ito
at lumapit sa kanya.
 "Hi, beautiful." Hahalik rin sana ito sa kanya ngunit mabilis siyang umiwas at
sinamaan ito ng tingin.
"You're not my man so back off, you can't kiss me." Aniya. Nakita niya ang pag-
angat ng sulok ng labi ni Fourth.
"That's my girl." Hinaplos nito ang buhok niya habang masuyo ang mga tingin
ngunit ng bumaling sa pinsan ay malamig pa sa yelo ang naging aura nito. "Touch her
then you will never be my cousin anymore."

Naputol lamang ang tensyon na namamagitan sa dalawa ng

padabog na tumayo si Edith dahilan para mahulog ang tinidor na hawak nito. "S-
Surry, maglilinis lang po ako sa kusina." Paalam nito at walang lingon sa umalis sa
hapag.
"My minion is so grumpy." Dinig niyang bulong ng binata habang nakatingin sa
kusinang pinasukan ng kaibigan. Naiiling itong humakbang papasok doon at hindi
nagpaalam sa may-ari ng bahay.
"Wag kang maglalalapit sa lalaking 'yon kasi may soy sauce siya sa ulo."
Nakasimangot na bilin ni Mimi.
"Soy sauce?" Takang tanong niya na mabilis nitong sinagot ng tango.
"Yup, toyo. Maytoyo siya sa ulo." Nagpigil ng tawa ang asawa nito habang siya
ay nangingiti, hindi na niya tinanong kung anong meron sa dalawa dahil noon pa man
sa firm ay nahahalata na niyang may namamagitan sa mga ito. Hindi nga lang pala
kwento ang kaibigan.
"REALLY? Ako ang masusunod kung saan mo gustong magdate tayo?" Malawak ang
ngiti sa kanyang mga labi, hindi niya mapigilan ang excitement na lumulukob sa
damdamin.
Tumango ito. "Anywhere you want."
"Okay, gusto ko ng street foods saan ba ang lugar na meron n'on?"
"Will find some place." Agad siyang napatango, mas lalong lumapad ang ngiti
niya ng ayusin nito ang kanyang buhok na tila bata bago siya suotan ng seatbelt.
Binuksan niya ang radio sa sasakyan at masayang sinabayan ang mga kantang
nagpiplay doon. Magaan na magaan ng pakiramdam niya kasi hanggat maaari ay ayaw
niyang mag-isip ng mga negatibong bagay. Gusto niyang totoong maging masaya dahil
kasama niya ito, silang dalawa lang at wala ang mga problema't alalahanin.
Ilang minuto lang ay tumigil na ang sasakyan, nagpalinga linga siya sa paligid
at nagtaka ng mapagtantong nasa harap sila ng simbahan.
"Akala ko ba maghahanap tayo ng street foods?"
Tumango ito at ngumiti. "Yeah, will go anywhere after this. Magsisimba muna
tayo." Hindi na siya nakasagot ng bumaba ito. Pinagbuksan siya ng pinto at
inalalayang makababa.
Hindi niya alam kung bakit gusto niyang maiyak. Ni hindi dumaan sa isip niya
ito ang lugar na una nilang pupuntahan. Nakakahiya man pero ito ang unang beses
niyang pumasok sa simbahan simula ng mawala ang ina't kapatid niya.
Binalot siya ng galit dahil sa trahedyang iyon kaya pati ang Panginoon ay
tinalikuran na niya, hindi na niya magawang maniwala dito dahil kinukwestyon niya
kung bakit sa dami ng tao sa mundo ay ang pamilya niya pa, bakit hindi manlang sila
nito nagawang iligtas. Bakit hinayaan siya nitong maghirap.
Kaya ngayon ay kinakabahan siya dahil pakiramdam niya ay wala siyang karapatang
tumungtong sa tahanan ng Diyos dahil sa panunumbat at pagtalikod niya dito.
"Tayong lahat ay mahal Niya, ang Diyos ay mapagpatawad at mapag-intindi. Kahit
kailan ay hindi niya tinulikuran ang mga taong tumlikod sa kanya, hindi siya
nagalit sa mga taong galit na galit sa kanya, hindi niya isinara ang puso niya sa
lahat ng kanyang mga nilikha. Palaging bukas ang kanyang pinto upang tanggapin ang
kahit na sino sa kanyang tahanan, ang mga tumalikod man o nanatili, ang mga nagalit
at nagpasensya. Lahat ay mahal niya." Iyon ang mga salita ng pari na bumungad sa
kanila ng tuluyan silang makapasok.
"Matuto tayong buksan ang ating mga puso't isipan, mahalin natin ang Diyos na
siyang may likha."
 Humigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ng kasintahan habang nakatitig sa
unahang bahagi ng lugar. Nagpatuloy sila sa paglalakad hanggang mas naging malinaw
sa kanyang paningin ang mga imahe.
Nanginginig ang kanyang mga tuhod habang inaalala ang mga kasalanang nagawa,
ang walang awa niyang pagpatay ng mga taong kumakalaban sa kanya, ang malamig
niyang pakikitungo sa mga tao sa lugar na kanyang kinalakihan, ang pag-iipon ng
galit para sa mga taong pumatay sa kanyang mga mahal sa buhay, ang pagsisinungaling
at higit sa lahat ang pagpapanggap sa totoo niyang katauhan.
Hindi niya namalayang may butil ng mga luha ng naglandas sa kanyang mga mata
habang nakatingin sa harapan. Hindi niya maipaliwanag kung bakit nagiging emosyonal
siya. Hindi siya gan'on dahil pinalaki siyang salat sa emosyon at bakal ang puso.
Halos kalahati ng buhay niya ay hindi kinimkim niya ang galit sa Diyos. Nawala
ang paniniwala niya, nabura lahat ng kabutihang itinuro sa kanya ng kanyang ina.
Sorry Mom, I'm a failure daughter. Bulong niya.
Ngayon niya napagtanto na malayong malayo na siya sa taong inaruga ng kanyang
ina. Kahit siya ay hindi na kilala ang kanyang sarili. Pakiramdam niya ay siya na
ang pinakamakasalanang tao sa mundo.
Patuloy sa masaganang pagdaloy ang kanyang mga luha, 'yong pakiramdam niyang
hindi maipaliwanag. Tila siya isang batang nawala at nangulila sa matagal na
panahon na ngayon ay muling nakita ang daan pauwi. Gusto niyang itaas ang kanyang
kanang kamay upang magsign of the cross pero hindi niya magawa.
"I'm not a religious person, I seldom visit your home, God. And I'm sorry,
patawad sa lahat ng mga kasalanang magawa ko, patawad dahil may mga panahong hindi
ako naniniwala sa iyo." Dinig niya ang boses ng kanyang kasintahan. Mariin niyang
ipinikit ang mga mata habang pinapakinggan ang pagkausap nito sa Diyos.
Siguro isa iyon sa kapangyarihan Niya, ang humaplos at magbigay ng pagmamahal
sa lahat kahit hindi siya nakikita dahil ang kilalang niyang Fourth na hindi
pasalita ay kumakausap dito ngayon na puno ng sinseridad.
At mas lalo niya itong minamahal dahil sa mga katangiang unti unti niyang
nakikita dito.
"I am a sinful person, but you still give me your best creation. You still give
me what's best in this world. Hindi ko alam kung paano magpapasalamat sa'yo dahil
sa hindi ko paniniwala sa kakayahan mo simula ng labis akong masaktan noon. Akala
ko katapusan ko na pero muli mo akong binigyan ng liwanag, and now I am the
happiest man because you give me this woman, your beautiful creation beside me."
Ang tahimik niyang pagluha ay nauwi sa hagulhol dahil sa mga sinasabi nito.
Hindi niya alam na kahit napakasama niyang tao ay may isang Fourth Castillion na
nakikita siya bilang isang napakagandang likha ng Diyos.
"At sa iyo pong harapan gusto kong ipakita at iharap sa inyo kung gaano ko
kamahal ang babaeng nilikha niyo para pasayahin ako. Loving this woman is the great
thing happens in my life, and I want to be with her for the rest of my life. I want
her by my side 'til my hair become gray and my until you the time you take away my
breath."
Napadilat siya habang tila may anghel na yumayapos sa puso niya. At napaupo
siya sa marmol na sahig malapit sa altar ng makita niyang nakaluhod pala ang binata
sa kanyang harapan habang may hawak na singsing. Punong puno rin ng luha ang mga
mata nito tulad niya.
"Please marry me." Usal nito.
Nasapo niya ang mukha dahil sa mas lalong pagtagsa ng mga luha. Sobra sobra ang
sayang naramdaman niya, wala sa hinagap niya na mangyayari ito. Kagabi lamang ay
nasasaktan siya pero ngayon ay nag-uumapaw ang kanyang kasiyahan.
"Will you be my wife? Will you marry me?" Tanong ng kasintahan.
Sa kabila ng mga sakit at hindi pa maayos na mga issue sa kani kanilang mga
buhay ang makasama ito habang buhay ang siguradong sigurado na siya. Kaya naman
walang pag-aalinlangan siyang tumango at sumagot.
"I always be willing to be your wife and I will forever be by your side, my
man." Madamdaming sagot niya.
Sunod sunod ang pagpatak ng mga luha ni Fourth habang isinusuot nito ang
singsing sa daliri niya.
 "I love you, love."

Don't forget to pray before and after you sleep. &#x1F622;&#x1F604;&#x1F60D;

God will always love us no matter what.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 29

NAGING madali ang proseso ng kanilang pagpapakasal, halos

isang linggo lamang ang ginugol upang maihanda ito dahil simpleng pagdadaos lamang
iyon sa huwes. Ang pamilya lamang ng binata at kanyang kaibigang si Edith ang
naging witness ng kanilang pag-iisang dibdib.
Hindi niya alam kung tama ba ang naging desisyon niya lalo't may mga bagay pa
siyang dapat ayusin, ngunit sa kabila ng mga isiping 'yon ay nangingibabaw pa rin
ang labis na saya dahil asawa na niya ngayon ang lalaking hindi niya lubos maisip
na mamahalin niya ng sobra.
Syaka na lamang niya iisipin ang pwedeng maging resulta ng kanyang desisyon,
ang mahalaga ngayon ay nasa tabi niya ang lalaking tanging tama na nangyari sa
buhay niyang puno ng pagkakamali't kasalanan.
Syaka na niya haharapin ang ama na siguradong tutol sa kanyang ginawa. He's
father love her so much pero ibang usapan kapag sinuway niya ang mga importanteng
bilin nito. Ayaw nitong mag-asawa siya't umibig sa kahit na sinong lalaki dahil sa
huli'y masasaktan lang.
Pero handa ako sa kahit anong sakit na dulot ng pag-ibig. After all, simula
pagkabata ay nagdudusa na ako sa sakit dahil sa maagang pagkawala ng mga mahal ko
sa buhay.
Gusto ko namang sumaya. And my husband is the one who can give me the happiness
I'm craving since I don't remember.
Sa loob ng isang linggo matapos magpropose si Fourth sa kanya at bago sila
ikasal ay puro ligaya't saya lamang ang pinaramdam sa kanya nito dahilan para mas
lalo siyang mahulog dito.
"Hmm, what are you thinking? Love?" Bahagya siyang napaigtad ng maramdaman ang
mahigpit na yakap ng asawa mula sa kanyang likod.
Napangiti siya dahil sa malambing na paghalik nito sa gilid ng kanyang leeg.
"Bakit 'love' na ang tawag mo sa'kin?" hindi niya mapigilang itanong.
Simula ng yayain siya nito ng kasal ay iyon na ang tawag sa kanya ni Fourth,
ngayon lamang siya nagkaroon ng lakas ng loob na magtanong lalo't alam niyang iyon
din ang tawag ng binata sa babaeng nasa nakaraan nito.
Pinaharap siya nito habang hindi pa rin humihiwalay sa pagkakayakap sa kanya.
Masaya ang mga ngiti nito at sandali siyang kinintalan ng halik sa labi.
"Because I love you." Hayagang tugon naman nito, bumilis ang tibok ng kanyang
puso habang hindi nahihiwalay ang mga mata sa masuyo nitong mga tingin.
Ngunit tinaasan niya lamang ito ng kilay dahil ang totoo ay hindi sapat ang
naging sagot nito. Ayaw man niya ngunit may kirot siyang nararamdaman kapag
tinatawag siya nito ng gan'on dahil alam niyang gan'on rin ang tawag nito sa
babaeng nauna sa buhay nito at ayaw niya n'on. Hindi niya mapigilang makaramdam ng
inggit na ngayon niya lang naramdaman at dahil iyon sa asawa.
Hindi niya mapigilang hindi ikumpara ang sarili sa first love nito.
Napaiwas siya ng tingin.
"Hey, I know what you are thinking and you're wrong." Hinaplos nito ang mukha
niya dahilan para muli siyang mapatingin sa gwapo nitong mukha. "Napakasakit ng
naging nakaraan ko dahil nagmahal ako ng babaeng agad ring kinuha sa'kin ng Diyos
at alam mo 'yon, right?" She nodded. "I am calling her 'love' kasi gusto ko sa
bawat minuto ay maramdaman niyang mahal ko siya kahit sa paraang tatawagin ko siya.
That's how I love, gusto kong palaging ipinaparamdam kung gaano ko kamahal ang
isang tao. I loved her, yes, but you're my love now. You own my heart, and its
beats only for you. Ikaw lang. Hindi ko man siya makalimutan dahil naging parte
siya ng buhay ko, ngunit hindi na siya ang tinitibok ng puso ko." Kitang kita niya
sa mga mata nito ang labis na pagmamahal kaya hindi niya napigilan ang pagtulo ng
kanyang mga luha.
"Tinatawag kita sa endearment na 'yon hindi dahil may koneksyon iyon sa
nakaraan ko. I want to call you 'love' because I always wanted to remind you that I
love you so much. Gusto kong iparamdam sa'yo kung ano ang sinasabi ng puso ko, but
if you don't want it then, sige I will call you honey or anything you want me to
call you." Pinunasan nito ang kanyang mga luha at ilang sandali lang ay dumampi ang
mga labi nito sa mga mata niya, sa noo, sa magkabilang pisngi, sa tungki ng ilong
hanggang sa labi at tumagal ito doon.

"My heart beats for you, hon." He whispered.

Mahigpit niya itong niyakap habang pinapakinggan ang tila musikang tibok ng
kanilang mga puso kasabay ang malamig na simoy ng hangin sa gabi. Nasa terrace sila
ng kwarto ni Fourth sa mansyon ng mga Castillion para sa unang gabi nila bilang
mag-asawa. Silang dalawa lamang ang tao sa buong lugar dahil binigyan sila ng
pagkakataon na makapagsolo, suggestion iyon ng mga magulang ng lalaki na hindi nila
natanggihan.
Labis labis ang saya ng mommy nito ng malamang ikakasal sila dahil sa wakas raw
ay hindi tatandang mag-isa ang anak nitong mailap sa tao. At masaya rin siya dahil
sa mainit na pagtanggap ng pamilya Castillion.
"Alam kong may pagdududa pa rin sa'yo, and I can't blame you but please let me
show you how much I love you." Anito.
"Hindi ko lang maiwasan na mainsecure dahil alam ko kung gaano mo siya kamahal
bago ako dumating sa life mo." Napasimangot siya dahil alam niyang mababaw lamang
ang rason kung bakit siya nakakaramdam ng gan'on.
"That's all about the past and you are my present now and promise you'll gonna
be my future too." bulong nito na ikinangiti niya.
Mas lalong humigpit ang pagkakayakap sa asawa.
Asawa?
Napangiti siya dahil sa isang salitang 'yon. Ni wala sa hinagap niya na ang
misyong ibinigay niya sa sarili ay magiging daan upang matagpuan niya ng lalaking
magbibigay ng kulay sa madilim niyang buhay.
"So, can we proceed now?" Ilang sandali'y tanong nito, tiningala niya si Fourth
na may pagtataka.
"Proceed? Saan?"
Sumilay ang mapaglarong ngiti sa mga labi nito at dumaan ang init ng pagnanasa
sa mga mata. "Hmm, it's been a quite long time since I get laid." Inilapit nito ang
bibig sa puno ng kanyang tenga. "Can I make love with my wife, now?"
Kakaibang kilabot ang bumalatay sa kanyang katawan at nagtaasan ang kanyang mga
balahibo sa batok ng kagatin nito ang kanyang tenga pagkatapos ay dinilaan.
"Hihihi." Napipilitan niyang tawa dahil nakaramdam siya ng hiya. Pasimple
siyang humiwalay sa pagkakayakap dito. "Ahm, 'yong mga pinagkainan pala na'tin
kanina hindi pa nahuhugasan, wait lang." Akmang aalis siya sa harap ng asawa ng
maagap siya nitong hinapit sa bewang.
"I will do it tomorrow." Naging malikot ang mga kamay nito at paulit ulit na
humahaplos sa gilid ng kanyang bewang patungo sa impis niyang tiyan.
Napahagikhik siya dahil sa kiliting dulot niyon. "Ang ganda talaga ng wedding
ring na'tin, 'no?" Sabay pakita dito ng palasinsingan kung nasaan ang kumikinang
ang dyamanteng singsing na bigay nito noong magpalitan sila ng panunumpa bilang
mag-asawa.
Nag-uumapaw na saya ang nararamdaman niya kapag napapatitig sa singsing na
patunay na hindi lamang siya nananaginip, na totoong asawa na niya si Fourth.
"I know, alam kong maganda 'yan dahil ako ang pumili at lahat ng maganda sa
mundo ay gusto kong ibigay sa'yo. So, can we make love now? In case you forgot this
is our honeymoon."
 Matiim ang pagkakatitig sa kanya ng asawa habang namumungay ang mga mata.
Napatakip siya sa mukha dahil hindi niya alam kung paano sasabihin ditong
nahihiya siya kaya panay ang pagbibigay niya ng dahilan para hindi matuloy ang
usapang iyon.
"Eh, kasi nahihiya ako e. Kahit naman gustong gusto ko palaging nikikiss mo ako
ay kinakabahan pa rin ako sa gagawin na'tin e."
Narinig niya ang pagtawa nito. "My wife is so cute." Anito bago siya pupugin ng
halik sa leeg. Napahagikhik siya. "Don't worry honey, I'll be gentle."

Mas lalo niyang naramdaman ang pag-iinit ng kanyang mga

pisngi dahil sa pamumula.
"Kahit naman maging gentle ka e, hindi pa rin pwede." Dahan dahan niyang
tinanggal ang pagkakatakip ng mg palad sa kanyang mukha habang nakanguso.
Tinaasan siya nito ng kilay habang nakangisi.
"Eh, nakakainis ka naman e, hindi naman kasi tayo pwedeng maghoneymoon kasi
meron ako. Next time nalang." Napipilitan niyang paliwanag upang alisin ng hiya.
Tinitigan siya nito bago natatawa ng muling niyakap dahilan para mapasubsob
siya sa leeg nito. "You're so beautiful when you blush." Hinaplos nito ang kanyang
buhok. "Let me kiss all night, then."
Napangiti siya. "Okay, pero ayos lang ba talaga sa'yo ang gan'on lang? Di ba
nga sabi mo honeymoon na'tin 'to."
Humalakhak si Fourth at naramdaman niya ang masuyong paghalik nito sa kanyang
buhok. "I don't have the guts to force you, I am a monster in bed but I am tamed by
my love for you, hindi kita kayang saktan para lang mairaos ang init ng katawan na
nararamdaman ko. Natiis ko nga ang halos buwan na puro imahinasyon mo lang sapat na
iyon pa kayang ilang araw lang.
Mahal kita at hindi lang sex ang habol ko so don't mind me ayos lang naman ako,
just a kiss and cuddle will fine." Hinawakan nito ang kanyang baba, ipinagdikit ang
kanilang mga noo at ilong.
Nakangiti siyang tumingkayad at siya na mismo ang umabot ng mapupula nitong mga
labi. Naramdaman niya ang pagngiti ng asawa habang magkalapat ang kanilang mga
labi. Banayad lamang ang halik nito na tila ninanamnam ang bawat sandali.
Ramdam na ramdam niya ang pagmamahal nito, sinabayan ng malakas na tibok ng
puso ng binata.
Habang nasa gan'ong tagpo ay hindi niya mapigilang alalahanin ang una nilang
pagkikita ni Fourth, dito rin mismo sa silid nito una niyang nakita ang binata,
unang nasilayan ang gwapo nitong mukha at makisig na katawan, unang beses na
sinungitan niya ito at unang beses na may kinulit siyang tao.
Kung ito ang kasiyahang kapalit ng galit ng kanyang ama kapag nalamang
nagpakasal siya ng walang permiso nito ay hindi siya matitinag. Loving Fourth
Castillion is her strength and she can do everything just to keep him by her side.

NAGISING SI Demone dahil sa ingay sa kanyang tabi. Dahil masyado siyang

inaantok ay hindi niya nagawang idilat ang kanyang mga mata.
"I will keep all the evidences, don't worry we will win the case. Maibabasura
ang kasong iyon dahil nasa atin ang alas." Dinig niya ang seryosong tinig ng kayang
asawa sa kanyang tabi.
"Tsk. Lahat ng kasong naging hawak ko ay nananalo so you don't have to worry
anything I'll do the rest to end this." Tugon pa nito na basi sa kanyang pandinig
ay may kausap ito sa cellphone.
Biglang nagising ang kanyang diwa dahil sa daloy ng mga salitang sinasabi nito
ay sigurado siyang tungkol iyon sa kasong muli niyang pinabuksan.
Sandali siyang gumalaw at nagsumiksik sa katawan ng asawa habang pikit pa rin
ang mga mata at nagpapanggap na tulog. Gusto niyang marinig kung sino ang nasa
kabilang linya at kung ano ang sinasabi nito.
Hindi naman siya nabigo ng mahigpit siyang yakapin ni Fourth at hinalikan sa
tuktok ng kanyang ulo.
"Where's the evidences Attorney? Kailangang mailagay iyon sa safe na lugar
dahil iyon lamang ang tanging laban na'tin."
"It's in a good hand Senior Alvarez, I have a volt in my secret room and no one
can steal it from me. Trust me." Sagot nito Fourth.
Gustong gusto ng dumilat ni Demone ngunit pinigilan niya ang sarili dahil
gustong gusto niyang malaman kung saan itinatago ang ebidensyang sinasabi ni Senior
Alvarez, siguradong laban iyon sa kanila.
Pero anong ebidensya iyon kung nasa panig namin ang katotohanan? Hindi niya
mapigilang itanong habang kuyom ang mga kamao.
"I'll always trust you, Attorney. Don't break it." Iyon ang huling pag-uusap na
narinig niya.
Hindi pa rin siya dumilat habang pinapakiramdaman ang paligid. Gumalaw ang
gilid ng kama kung saan nakahiga ang asawa, kumalas ito sa pagkakayakap sa kanya at
inayos ng kanyang pagkakahiga sa kama nito.
"I love you, love." He planted a kiss on her forehead.
Ilang sandali pa ay narinig niya ang pagbukas sara ng pintuan at kung hindi
siya nagkakamali ay pinto iyon patungo sa CR na nasa mismong silid.
Sa wakas ay idinilat niya ang mga mata at napatitig sa pintong pinasukan ng
asawa. Hindi mawala wala sa kanyang isipan ang mga narinig na pag-uusap.
Ang mga ebidensya. Ano ang tinutukoy ni Senior Alvarez?
Bakit nagawang tanggapin ni Fourth ang kaso at pumanig sa may kasalanan?
Nasaan ng volt nito?
Ilan lamang iyon sa mga tanong na gumugulo sa kanyang isipan at hinding hindi
siya titigil hanggat hindi iyon nahahanapan ng mga kasagutan. Hahanapin niya ang
mga ebidensyang hawak ng mga ito.

Please follow me on:

Instagram:  @ms.jencastillo
Twitter: @msjencastillo

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 30

Hi to everyone, happy reading. &#x1F60D;&#x1F60D;

Tulala lamang si Demone kaya hindi niya namalayan ang muling paglabas ni Fourth
sa banyo. Hindi mawala sa kanyang isip ang mga narinig tungkol sa usapan ng asawa't
Senior Alvarez.
"You're awake." Napakurap kurap siya at bumalik ang naglalakbay na isip ng
maramdaman ang malambot na labi ng asawa sa kanyang noo at labi. "Lets go down
stair I will cook breakfast for you." Tugon nito, hindi pa man siya nakakatayo mula
sa pagkakasadlak sa kama ng bigla siya nitong buhatin na tila bata.
Napayakap ang kanyang mga braso sa leeg nito habang ang mga braso't kamay ng
huli ay nakasalo sa kanyang pang-upo. Napangiti siya ng ito mismo ang nagpulupot ng
mga hita niya sa bewang ito.
"Bakit mo ako binubuhat kaya ko namang maglakad?" napahigikhik na tanong niya
dito.
Nakangising kumindat si Fourth habang nakatitig sa kanyang mukha. "Gusto kitang
lambingin."
Nag-init ang kanyang mga pisngi habang napupuno ng saya ang kanyang puso.
"Bakit pinapakilig mo ako?"
Tumaas ang kilay nito ngunit hindi mawala wala ang ngisi sa mapupulang labi.
"Because you're my wife? Or because I love you?" He simply shrugged his shoulder.
"You choose, hon."
"Eeh, mas mahal kaya kita." Ungot niya habang kinakawag ang mga paa.
Sumama ang tingin nito sa kanya. "No, I love you more." nasa tono nito na tila
ayaw magpatalo.
Mabilis siyang umiling. "Mas mahal kita."
Umiling din ito. "Tsk. Mas mahal kita."
"Mas mahal nga kita e." kinurot niya ang matangos nitong ilong dahil sa
panggigigil.
Umirap si Fourth. "Mas mahal na mahal nga kita."
"No, mas love na love na love kita." Para siyang batang ayaw magpatalo sa
argumento.
"Stop arguing, I love you more than anything in this world." Seryoso ang boses
ng asawa .
Nakasimangot siyang humalukipkip. "E, mas mahal kaya kita. Ganito kalaki oh."
Idinipa niya ang mg braso at ipinakita dito kung gaano kalaki ang sinasabi niya.
"Well, no one can measure my love for you, I love you with no limits and no
boundaries. So shut up because you will never win, I'm Attorney Fourth Castillion,
wife."
"And I am Denia Monette San Carlos, and I am your wife, husband. Pagsinabi kong
mas mahal kita iyon dapat ang paniwalaan mo, no buts." Taas noo niyang sabi dito at
humalukipkip.
Mas lalong sumama ang mukha nito, salubong na ang mga kilay kaya pigil ang
kanyang tawa dahil halatang malapit ng mapikon. "Tsk. Mas mahal kita period, and
it's Denia Monette San Carlos- Castillion." Pagdidiin nito sa sariling apelyido.
Tila ayaw talaga nitong magpatalo. "Whatever, bakit ba na'tin pinagtatalunan
ang bagay na 'yon."
"Dahil ayaw mong maniwala na mas mahal kita."
Nagsalubong na rin ang kanyang mga kilay. "Mas mahal nga kita, at ang liit na
bagay nakikipagtalo ka sa'kin."
Hanggang sa makarating sila sa kusina ay hindi pa rin ito nagpapatalo. Nagtaka
pa siya kung bakit umupo lang ito sa stool na malapit sa kitchen counter at
kinandong siya sa mga hita nito.
"Akala ko ba magluluto ka ng breakfast?"
"Hindi lang iyon maliit na bagay dahil ang pagmamahal ko sa'yo ang pinag-
uusapan na'tin at hindi ako magluluto hanggat hindi mo tinatanggap na mas mahal
kita." Seryosong tugon nito habang ang mukha ay nakasubob sa gitna ng kanyang
dibdib.

Sa totoo lang ay labis ang kilig na nararamdaman niya dahil

sa mga salitang lumalabas sa bibig nito. Hindi halatang may tinatagong kasweet'an
si Fourth lalo't madalas itong seryoso at salubong ang mga kilay ngunit ramdam niya
ang senseridad sa mga salitang binibitawan nito.
"Hmp, sige na nga dahil gutom na ko tanggap ko nang mas mahal mo ako." Aniya at
tuluyang sumilay ang mga ngiting pilit niyang sinusupil.
Agad itong nag-angat ng tingin sa kanya at bahagya siyang natigilan ng makita
ang napakasaya nitong ngiti at ang mabuhay na kislap ng mga mata.
"Then give me a kiss." Natawa siya ng ngumuso ito. "Sa lips." He demanded.
Mabilis niya itong hinalikan sa labi at akmang hihiwalay siya ng kagatin ng
asawa ang kanyang labi bago nito iyon sipsipin. Walang kahirap hirap nitong
naipasok ang dila upang galugarin ang kanyang bibig, nagpaubaya siya at buong
pagmamahal na tumugon sa halik nito.
Mas lalong humigpit ang pagkakapulupot ng kanyang mga braso sa leeg nito ng
magsimulang maglikot ang kamay ni Fourth. Imbes na matakot ay tila siya dinuduyan
dahil sa mapayapang pakiramdam, ang masusuyo nitong paghaplos sa kanyang bewang ay
puno ng pag-iingat na tila siya babasaging bagay na ayaw mabasag.
"I love you." Bulong nito sa puno ng kanyang tenga habang naglalakbay ang
basang labi patungo sa kanyang leeg.
"I love you too." Mariin niyang nakagat ang ibabang labi ng mas lalong bumaba
ang halik nito.
May paglalambing na dinampin nito ng maliliit na halik ang dibdib niyang
natatakpan pa rin ng damit. Ramdam na ramdam niya ang pagbukol ng kanyang
kinauupuan na nagdudulot ng kakaibang kiliti sa kaibuturan niya.
Akala niyang huhubaran siya nito o hahawakan man lang ang kanyang mga bundok
ngunit tumigil ang binata at hinalikan siya sa noo.
Napanguso siya at hindi nagawang itago ang pagkadismaya.
"Disappointed?" Natatawang tanong ni Fourth, nanggigigil na kinagat nito ang
labi niya.
Umirap siya. "Bakit ka tumigil?"
Hindi siya nakaramdam ng hiya sa pagkakataong ito, siguro dahil alam at ramdam
niyang malalim ang pagmamahal nito sa kanya kaya panatag siyang kahit anong
kahihiyan ang gawin niya ay hindi siya nito iiwan.
"Akala ko naman hahawakan mo ang boobs ko e, di ba gan'on 'yon?"
"Where did you learn that?" Nagpabalik-balik ang tingin nito sa dibdib niya at
sa kanyang mukha.
"Kay Ate Edith, sabi niya nisusoso daw 'yon para daw maging mas masarap tapos
huhubaran daw para makita ang langit."
Minsang nagkwento sa kanya ang kaibigan noong malaman nitong magpapakasal na
sila ni Fourth. Napangiti siya ng maalala ang tili at kurot nito sa kanya ng
ipakita niya ang singsing na ibinigay ng asawa sa kanya noong nagpropose ito.
"Tsk. Wag ka ng makikipag-usap d'on." Anito.
"Bakit naman? Siya na nga lang 'yong kaibigan ko e." Sinamaan niya ito ng
tingin. "Sabi nila nakakatakot ka daw kapag sex ang usapan, you are a monster in
bed sabi ni Kuya Fifth. Siya daw ang tagakuha ng mga babae mo kapag nililibog ka,
babaero ka daw pero hindi 'yon alam nina mommy, little secret niyo daw 'yon e."
"Fuck you Fifth!" Dinig niyang bulong nito.
"Tapos tinatali mo daw sa kama at nihuhubaran, pinapalo mo pa daw sa pwet at
nikakain mo ang mani." Umungot siya rito. "Gusto ko gawin rin na'tin 'yon."
Ilang sandali itong hindi makapaniwalang tumingin sa kanya habang nagtatagis
ang mga bagang. Namumula ang buong mukha nito.
"Did he really told you that?"

Tumango siya. "Yup, marami pa siyang kweninto pero

nakalimutan ko na ang iba e. So, gagawin din ba natin 'yon?"
Agad itong umiling na tila iyon ang kahuli-hulihang bagay na gagawin nito.
"No." He answered seriously. Iniangat nito ang kanyang baba dahilan para mas
lalo nilang matitigan ang bawat isa. "I won't do that to you."
May kung anong kirot siyang naramdaman dahil sa pagtanggi nito sa kanya. "You
don't love me?" Nausal niya.
"Of course I do, sa sobrang  pagmamahal ko sa'yo ay wala akong lakas ng loob na
gawin sa'yo ang mga bagay na ginawa ko sa mga babaeng naikama ko noon. It was plain
sex and you are more than that, you are pricless and too good for me to treat you
like a submissive woman. I don't have the guts to tie you in my bed and fuck you
like a whore. I want a passionate love making with you, I want to make love with
you without dirty talks, I want you to feel special and treasured.
I am a monster in bed and I won't deny it, in fact I am proud of it not until I
met you and become your husband. Ikinahihiya kong trinato ko ng gan'on ang mga
babaeng nilalabasan ko ng init ng katawan. You made me realize that men should
respect and treasure women no matter what situation they are into. That I should
sorry for treating them like a trash dahil kung gagawin iyon ng ibang lalaki sa'yo
baka makapatay ako."
Hinaplos nito ang buhok niya habang seryoso ang mga tingin samantalang siya ay
nawalan ng sasabihin.
"Sa totoo lang gustong gusto na kitang angkinin ngayon, no, noon pa man ay
gustong gusto na kitang makuha but I know it's not allowed because you are in your
period. Gusto ko ring gawin sa'yo ang nakagawian kong pakikipagtalik, that was my
biggest fantasy. You kneeling in from of me sucking my cock, penetrating your hole
in doggy style, trusting between your legs in brutal way. That's what I want, pero
ng aminin ko sa sarili ko na mahal kita biglang ayaw ko ng gawin 'yon. Dahil kung
gagawin ko 'yon sa'yo para ko na ring sinabing wala kang pinagkaiba sa mga babaeng
naghabol sa'kin and I won't like that, never I did."
"Fourth." Usal niya sa pangalan nito dahil sa paglunod sa kanya ng kasiyahan
dahil sa mga salitang sinasabi nito.
"So please don't wish about it, hindi ko ipagkakailang totoo lahat ng mga
sinabi sa'yo ni Fifth but don't wish for it, please because I can't do it."
Mahigpit siya nitong niyakap. "And don't ever think that I don't love you just
because I am not doing it to you, I love you so much and I promise I will make you
happy in bed in a different way. Every time whe make love I want it to be
passionate and worth it."
Wala siyang masabi dahil sa mga salitang lumabas sa bibig nito kaya napatango
na lamang siya at gumanti ng mas mahigpit na yakap.
"And I love you too, so much." She answered.
Nasa gan'ong posisyon lamang sila hanggang sa may maalala siya.
"Ahm, paano naman kung gustong gusto kong gawin na'tin 'yon?" Kuryusong tanong
niya.
Hindi na siya nagulat ng samaan siya nito ng tingin habang salubong ang mga
kilay. "It's a no."
"Paano kung akitin kita?"
"Still no."
"Paano kung sayawan kita ng kiliti?" Napahagikhik siya at kinindatan ito.
Kitang kita niya ang pagbalatay ng init ng pagnanas sa mga nito pero agad din iyong
naitago.
"Tsk. I will surely love that but still no." Mas madiin ang pagkakasabi nito
ngunit hindi siya nagpapatinag.
"Kung maghubad kaya ako? Dahil kasi sa mga sinabi mong fantasies mo tungkol
sa'kin hindi ko mapigilang imagine'in ang mga 'yon." Tuluyan siyang natawa ng hindi
na maipinta ang mukha nito sa pagpipigil, hindi niya alam kung dahil gusto siyang
kutusan o sa sobrang pagnanasa.
"Ang tigas ng ulo mo." Pikong kinagat siya nito sa pisngi, imbes ay
napahagalpak siya ng tawa.
"Mas matigas kaya ulo mo kanina pa ako tinutusok e." Pasimple niyang ginalaw
ang kanyang pang-upo.
He moan. "Stop it, hon." Hinawakan siya nito sa pagkabilang bewang. "You're in
period, right?"
"Hmp, gagalitin nalang kita para ihagis mo ako sa kama tapos i-sex." Bigla
siyang natigilan dahil sa pagyuko nito at pagbadya ng pagsisisi sa gwapong mukha.
"It's not sex, it's make love because we love each other." Sabi nito kaya bigla
siyang nakonsensya dahil alam niyang dahil sa sinabi niya ay muli nitong naalala
ang tagpong nasaktan siya nito dahil sa sobrang galit.
"It's not what I mean, gu---"
"It's fine." Hindi pa rin ito makatingin sa kanya.
Ang tigas kasi ng ulo mo! Kastigo niya sa sarili.
Napabuntong hininga siya at sinapo ang mukha nito upang mapatingin sa mga mata
niya. Hindi naman siya nabigo, kita sa mga mata nito ang halo-halong emosyon.
"I know I'm a crazy bastard because I am mentally ill." Parang sinuntok ang
puso niya ng makitang nangingilid ang mga luha nito.
"Of course not, you are not crazy nagkataon lang na masyadong malakas ang
emosyon mo but you're not mentally ill, bipolar person can be cured." Sinserong
tugon niya, hinalikan niya ng nariin ang noo nito.
"Alam mo ang tungkol sa sakit ko?" Bumakas ang takot sa mukha nito.
She nodded. "Sinabi sa'kin ni Seven but don't worry about it, that's one of the
thing about you that made me fell in love with you deeply." Hinalikan niya ito sa
mga labi. "Don't be scared, I'm always here and I won't leave you not unless you
want me too."
Sumubsob ito sa kanyang leeg. "Don't leave me." He begged.
"I won't, you don't need to beg for me to stay because I'm always at your
side." She whispered and gentle tap his back.
"I love you, love."
"And I love you too."
Walang perpektong tao dito sa mundo, lahat may flaws at kahinaan kaya wala
siyang karapatang husgahan kung ano ang meron sa asawa.
Simula ng tumibok ang puso niya rito ay handa na siyang tanggapin lahat ng
pagkakamali at imperfection nito. Hindi naman kasi tama na manghusga tayo ng tao
dahil sa bagay na hindi nila kayang gawing perpekto para sa iba.
At hindi rin naman tama na pilitin na'ting maging maganda sa paningin ng
karamihan para matanggap tayo ng mga ito. If they can't accept you then it's not
your lose. We are born to be who we are not to be what they want us to be.

OMG! Konting push nalang po ay matatapos na ang kwento nina Kwatro at Demone.
Thank you for reading my stories and for inspiring me.
Hope you like it. &#x1F60D;&#x1F60D;
-Kuyajen

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 31

DAHAN DAHANG bumangon si Demone mula sa maayos na

pagkakahiga sa kama. Itinukod niya ang kanyang kamay sa kanyang ulo at patagilid na
humiga upang mapagmasdang mabuti ang asawa. Napangiti siya at masuyong hinaplos ang
napakagwapo nitong mukha.
Halos mag-iisang linggo na silang magkasama sa mansyon at lahat ng oras nito ay
ibinigay sa kaniya, no works, just the two of them. Her and her husband. Ito ang
palaging nagluluto at naghuhugas kahit na pilitin niyang sabihin na kaya niya ang
simpleng mga gawain ay hindi siya nito pinagbibigyan. Ang palaging sinasabi ng
binata-- You are my queen, I want to serve and make you feel special everyday.
That's how much I love you.
Dahil doon ay mas lalo niya itong minamahal dahil ito lamang ang nag-iisang
lalaki na nagparamdam sa kanya mahalaga siya at kamahal mahal sa kabila ng lahat ng
nagawa niya sa buhay.
"I love you. Mahal na mahal kita." Madamdaming usal niya bago ito halikan sa
noo. "Deceiving you is my plan but here I am now beside you as a wife but I don't
regret it even a second, mahal na mahal kita kaya kahit anong mangyari sa kasong
hawak mo nandito ka pa rin sa puso ko." Pagkausap niya dito, mahimbing pa ring
natutulog ang binata ng mapagpasyahan niyang bumangon.
Sapat na ang isang linggo niyang pagpapasasa sa kaligayahan at ngayon ay
kailangan na niyang kumilos. Kailangan na niyang tapusin ang kasamaan ng mga
Alvarez at pagmaayos na ang lahat ay maglalakas loob siyang aminin sa asawa ang
lahat lahat, tatanggapin niya kung magagalit ito o anuman ang magiging desisyon.
Inayos niya ang kumot na nakabalot sa katawan nito bago siya tuluyang umalis sa
kama. Halos isang linggo niyang pinag-isipan ang gagawin at kahit anong kalkulasyon
niya sa mga maaaring mangyari ay iisa lamang ang pinatutunguhan ng lahat, iyon ay
kailangan niyang makuha ang mga ebidensyang nasa pag-aalaga ng asawa. Kailangan
niya iyong makuha para maipanglaban sa mga Alvarez.
Napabaling ang kanyang tingin sa bedside table. Iyon ang una niyang nilapitan
upang hanapin ang ebidensya, ang kabinet na naroon ay binuksan niya. Tumambad sa
kanya ang napakaraming papel, inisa isa niya iyong basahin sakaling matagpuan ang
hinahanap ngunit lumipas ng ilang minuto na puro lamang kontrata ang mga nababasa
niya.
Nang walang mapala ay ang pinakailalim ang binuksan niya, wala iyong ibang
laman kundi ang isang picture frame. Nakataob iyon at ang balak niyang pagkuha doon
ay agad naantala dahil sa pag-ungol ni Fourth. Napaayos siya ng tayo ng gumalaw ito
at hinintay kung magdidilat ito ng mga mata. Tulog na tumalikod sa kanya ang asawa
at niyakap ang unang ipinalit niya sa pwestong kinahihigaan niya kanina.
Napahugot siya ng buntong hininga ng hindi ito magising. Sunod niyang tiningnan
ay ang ilalim ng kama, kinapakapa niya ang ilalim niyon upang alamin kung may
sekretong lagayan doon ngunit wala. Disappointed siyang napailing bago naglakad
palapit sa study table, maraming mga folder ang patung-patong na nandoon. Sandali
niyang sinulyapan ang asawa, mahimbing pa rin ng tulog nito at nakatalikod sa gawi
niya.
Sinimulan niyang buklatin at buksan ang mga folder na nandoon, tulad kanina ay
mga kontrata iyon ng mga kasong nahawakan na ni Fourth, may mga review na nandoon
ngunit hindi siya interesado dahil hindi iyon ang hinahanap niya.
Hanggang sa matapos ang lahat ng mga papel ay wala siyang nakitang tungkol sa
kasong pinabuksan niya.
"Nasaan ba iyon?" Nawawalan ng pasensyang tanong niya sa sarili.
Madaling araw pa lamang ngunit nagsisimula na siyang pagpawisan dahil sa pagod
sa paghahanap. Lahat na siguro ng naisip niyang pwedeng pagtaguan ay hinalughog na
niya ngunit wala siyang nakita. Panay rin ang hanap niya sa volt na nabanggit ng
asawa at Senior Alvarez ng magkausap ang mga ito pero ni aninu ay wala siyang
makita lalo't hindi naman karamihan ang gamit na mayroon ang kwarto iyon.

"Nagpagod lang ako para sa wala." Gigil niyang tugon habang

nahahapong naupo sa couch, ibinagsak niya doon ang katawan at mariing ipinikit ang
mga mata. Malapit ng tumagos ang sikat ng araw sa silangan patungo sa kanilang
kwarto ng tumigil siya sa paghahanap kaya hindi nakapagtatakang pagod na pagod
siya.
"You woke up early?" Napapitag siya dahil sa tinig ng asawa. Mabilis niyang
idinilat ang mga mata upang tignan ang kamang kinahihigaan nito kanina. Nandoon ito
nakapangalumbabang nakaupo habang titig na titig sa kanya. Magkaharap lamang ang
couch na kinauupuan niya at ang kama.
Tumikhim siya bago pasimpleng nag-iwas ng tingin. "Y-Yeah."
Nagsalubong ang mga kilay nito. "Bakit pawis na pawis ka?" Hindi niya mapigilan
ang pagbundol sa kanya ng kaba sa kanyang dibdib ng tumayo ito at naglakad
papalapit sa kanya. Nakahalukipkip itong tumayo sa kanyang harapan, nadepena ang
maskulado nitong mga braso dahil sa ginawa. Taas kilay na niyuko siya ng asawa.
"Ahm. N-Nagjogging kasi ako dahil maaga akong nagising." Pagsisinungaling niya
sabay kagat ng labi.
"Bakit hindi mo ako ginising?"
Napanguso siya. "Ayoko namang putulin ang mahimbing mong tulog 'no."
"Lumabas ka na ganyan ang suot?" Halos mag-isang linya na ang mga kilay nito
kaya pasimangot siyang napatingin sa suot.
Nakasuot lamang siya ng pink na pajama at puting sando. Napangiwi siya at
alanganing napatango. Ipinapanalangin na lamang niya na hindi na ito muling
magtanong pa dahil hindi niya kayang dagdagan pa ang mga kasinungalingan niya dito.
"Paano kung may nakakita sa'yong lalaki at ganyan ang suot mo? What if someone
harass you and I am just here sleeping in our bed, no one can save you. Sometimes
you are not thinking, woman." Bakas ang iritasyon sa boses nito samantalang siya ay
hindi mapigilan ang pagtaas ng kilay dahil sa tono nito.
Ayaw man niya ngunit kusang bumangon ang iritasyon niya lalo't naiisip niyang
walang napala ang pagpapagod niya ng ilang oras para lamang hanapin ang letseng mga
ebidensyang hawak nito. Ngayon lamang siya nairita dito simula ng magsama sila sa
iisang bubong na silang dalawa lamang.
Marahas siyang napatayo at humalukipkip, nakatingala siya sa asawa dahil sa
taas nito. Ang kaninang kunot noo nito at salubong na mga kilay ay lumambot ng
makitang iritado na rin siya.
"Ginagamitan mo ako ng ganyang tono? Isa pa ano namang masama kung nagjogging
akong ganito ang suot, wala namang tao sa labas at iyang isip mo lang talaga ang OA
gumawa ng kwento." Paninindigan na niya ang pagsisinungaling na nagjogging siya
kahit hindi naman talaga siya lumabas tutal ay iyon naman ang pinagtatalunan nila
ngayon.
"I'm just telling you the possibilities." Anito ngunit ngayon ay nasa malumanay
ng boses.
"Possibilities? Tapos kung makapagsalita ka 'yong tono mo napakatanga ko talaga
dahil nagjogging akong ganito ang suot. Tsk. Nakakairita ka minsan alam mo 'yon?"
Inirapan niya ito at hinawi upang makadaan siya.
"Love." Malambing na tawag nito sa kanya ngunit imbes na maibsan ang inis ay
mas lalong kumulo ang kanyang dugo dahil sa itinawag nito sa kanya.
"Love? Fuck that fucking endearment!" Tumaas ang boses niya dahil sa sobrang
inis, pakiramdam kasi niya minsan kapag tinatawag siya ng gan'on ng binata ay may
kahati pa rin siya dito. Kahit asawa na siya nito, may papel at singsing siyang
panghahawakan ay hindi niya pa rin mapigilan ang mainsecure.
"Stop cursing." Saway nito sa mahinahon pa ring boses.
"Sinong hindi mapapamura sa putang*nang endearment na 'yan? Hindi mo ba alam na
kapag tinatawag mo ako sa salitang 'yon pakiramdam ko hindi para sa'kin 'yon,
pakiramdam ko para iyon sa babaeng una mong minahal!" Asik niya.

Natigilan ang asawa at naguguluhang napatitig sa kanya.

"Why are we talking this? Bakit napunta dito ang usapan?"
"Bakit ayaw mong pag-usapan na'tin? Ayaw mong aminin na hanggang ngayon naman
talaga ay hindi pa rin ako ang may ari ng puso mo, hindi ko pa rin buong buong pag-
aari ang puso mo dahil may parte pa rin 'yong nauna, di ba? Di ba iyon naman ang
totoo?" Naikuyom niya ang mga kamao.
"This is nonsense." Nag-igting ang mga panga nito na tila nauubusan na ng
pasensya pero hindi siya natakot.
Napakasimple lang naman ng usapan nila kanina ngunit hindi niya alam kung bakit
ngayon ay ganito ang takbo ng kanilang usapan. Siguro dahil ang totoo naman talaga
ay insecure pa rin siya sa first love nito at naikubli lamang iyon ng kanyang
damdamin noong mga nagdaang araw dahil sa sobrang kasiyahan.
"Yes, this is really nonsense pati nga siguro pagpapakasal na'tin wala ring
kwenta." Mariin niyang nakagat ng dila dahil huli na para pagsisihan ang mga nasabi
niya. Bumalatay ang sakit sa mga mata nito at ang kaninang mabangis nitong anyo ay
agad n napalitan ng labis na lungkot.
Akmang magsasalita muli siya ng lagpasan siya nito at naglakad palabas ng
silid. "Fix yourself, mamaya na tayo mag-usap kapag malamig na ang ulo mo
maghahanda lang ako ng breakfast." Anito sa mahinang boses samantalang siya ay
nakatulalang nakasunod lamang ang tingin dito.
Tumigil ito ng mabuksan ang pinto at nagsalita ng hindi lumilingon. "Sa lahat
ng nangyari sa buhay ko, ang pakasalan ka ang pinakapuno ng kwenta and it wasn't
nonsense. Ang sinasabi kong walang kwenta ay ang daloy ng usapan na'tin, bakit pa
na'tin pagtatalunan ang taong kinalimutan ko na. Naging parte man siya ng nakaraan
ko ngunit hindi ng kasalukuyan at hinaharap dahil ikaw na ang mahal ko." Tuluyan
itong lumabas habang naiwan siyang mariing ipinikit ang mga mata at nakatingala
upang pigilang ang nagbabadyang mga luha.
Sa pagpikit niya ay kasabay ang tila karayom na tumutusok sa kanyang puso dahil
hindi mawala sa kanyang isipan ang sakit na bumalatay sa mga mata ng asawa at ang
kalungkutan sa boses nito habang nagsasalita bago umalis.
You are a fucking stupid, Demone! Kastigo niya sa sarili.
Sapo ang mukha na napaupo siya sa kama habang panay ang sisi sa sariling
katangahan. Wala na talaga siyang matinong nagawa. Sinabunutan niya ang sarili
dahil sa sobrang inis.
Nang kumalma ay napapabuntong hininga siyang naglakad patungo sa banyo,
kailangan niyang asuyin ang sarili upang mapuntahan ang asawa at makahingi dito ng
tawad. Alam niyang siya ang mali dahil sa pagpapairal ng kanyang emosyong wala sa
lugar.
"Ang tanga mo." Tugon niya habang pinanlilisikan ng mga mata ang kanyang
sariling reflection sa salamin.
Naghilamos siya ng mukha at inayos ang gulo gulo niyang buhok, pagkatapos ay
nagsipilyo bago lumapit sa closet ng asawa kung saan nilagay nito ang mga damit
niya. Bagsak ang balikat na binuksan niya iyon at nagkalkal ng maaaring isuot.
Hinugot niya mula doon ang malaking t'shirt nito upang iyon na lamang ang
isuot. Napakunot ang kanyang noo ng makitang may metal na nalaglag sa sahid,
tumalsik iyon dahil sa biglaan niyang paghila sa damit. Yumuko siya at kinuha iyon,
isa iyong susi na may nakasabit na hugis pusong keychain.
"Tsk. Akala ko naman kung ano." Kinuha niya iyon at isinara niya ang closet
ngunit natigilan ng mapagtantong wala pa nga pala siyang nakuhang pang-ilalim.
"Tanga, ano bang klaseng utak meron ka." Gigil niyang iniuntog ang ulo sa closet.
Kinuha niya ang susi upang buksan ang closet pero hindi iyon mabuksan dahil ang
susing hawak ay hindi kasya sa hole nito.
Akala ko ba para dito 'yon? Bakit hindi kasya?
Nagpalinga linga siya sa paligid upang humanap ng panibagong susi at hindi
naman siya nabigo ng makita ang kumpol ng susi na nakasabit sa gilid ng closet. May
mga label iyon kaya agad niyang nahanap ang para sa bubuksan. Hindi niya mapigilan
ang pagtataka dahil ang susing napulot ay kakaiba sa kumpol ng susi na kinuha niya.
"Tatanungin ko na nga lang siya kung para saan ang susi na ito." Tukoy niya sa
asawa bago ilapag sa sink ang susi.
Akmang aabutin na niya ang maong short na nasa pinakagilid ng may masagi ang
kanyang. Tinanggal niya ang mga damit na nakaharang doon upang makita kung ano iyon
na tila tunog rin ng metal.
Naningkit ang kanyang mga nang sa wakas ay matagpuan niya iyon, tumambad sa
kanya ang isang padlock. Sinuri niya ito at habang ginagawa iyon ay naalala niya
ang unang araw na pagpasok niya sa banyong ito kung saan narinig niya ang boses
doon dati ni Fourth na parang may kausap. Ito ang gusto niyang buksa noon na hindi
niya nagawa dahil nakalock.
Hinila hila niya ito pero hindi natitinag. Napatingin siya sa susing nakita sa
mga damit, dali dali niya iyong kinuha at sinubukan kung kakasya ang susi doon.
Inalis niya ang mga damit na nasa closet bago niya tuluyang pihitin ang susi at
halos mapahiyaw siya ng magclick iyon indikasyon na nabuksan. Kinakabahan man ay
hinila niyang muli iyon at namangha siya ng mahati ang closet.
Bumungad sa kanya ang isang silid, walang kakurap kurap siyang humakbang
papasok doon habang nakanganga ang bibig. Para siyang nasa ibang dimension ng mundo
dahil sa napakagandang silid, punong puno iyon ng painting na iisa lamang ang
subject.
"Wow, ang ganda." Nausal niya.
Lumapit siya sa napakalaking portrait at hinaplos haplos iyon dahil hindi niya
mapigilan ang amazement na nararamdaman. Buhay na buhay ang pagkakapinta ng mukha
ng batang naroroon, tila siya nalulunog sa mga mata nitong parang totoo ang mga
emosyong ipinapakita, ang maliit nitong ilong, ang namumulang mga labi at pisngi,
may masaya itong ngiti na nakakahawa. Napangiti rin siya dahil sa tanawing iyon.
Napakurap kurap siya habang patuloy sa pagkaba ang kanyang dibdib. Tila
familiar sa kanya ang mukha ng bata. Natigilan lamang siya sa pagmamasid ng may
makapa siyang mga letra sa metal na frame ng portrait. Pinasingkit niya ang mga
mata upang basahin iyon.
Dethinia Monique, my love.
Tila siya binuhusan ng malamig na tubig dahil sa nabasang pangalang nakaukit
doon. Ang tambol sa kanyang dibdib ay mas lalong lumala dahil sa kaguluhang bumalot
sa kanya. Napakurap kurap siya at muling ibinalik ang kanyang tingin sa portrait at
kusang naglaglagan ang kanyang mga luha ng masagot ang tanong kung bakit familiar
sa kanya ang batang nasa portrait. Doon lamang niya napagtanto kung sino ang
naroon.
Mariin niyang nakagat ang dila ng mabasa ang pangalan at signature na nasa
gilid nito.
Attorney Fourth Castillion.
Sa taas noon ay nakasulat ang mga katagang--
I will paint my love for you,
I will give you a piece that tells my feelings for you,
I will love you deeply
I will wait for the time that we will meet again,
I will wait until destiny let us see each other again, love.
You are always be my first love,
You are always be in my heart,
You own my everything,
You are always be my true love, love.
Wait 'til we meet again
In heaven or in hell I well love you endlessly,
I love you, love.
Natutop niya ang bibig habang binabasa ang mga salitang iyon.
"Den, kapatid ko." Tangging nasambit niya.

Malapit na 'pong matapos, abangan niyo po ang aking mga pasabog.

&#x1F60D;&#x1F60D;
Dethinia or Demone?
#CBSFourthCastillionwho'sthefirstlove?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 32

HINDI MAPIGILAN NI DEMONE ang kanyang hikbi habang nag-iisa

sa madilim na kwarto. Nababalot ng kaguluhan ng kanyang sistema at lungkot.
Naguguluhan siya dahil sa mga portrait na nakita niya sa secret room ni Fourth,
hindi niya alam kung ano ang mararamdaman. Noong una niyang makita ang mga ito ay
talagang nasaktan siya dahil sa isiping ang kakambal niyang si Den ang unang
babaeng minahal ng kanyang asawa, kaparehong babae na nagiging dahilan ng
insecurities niya ngunit ng tingnan niya ang lahat ng naipinta ni Fourth ay
napagtanto niyang hindi ang kapatid niya ang naroroon.
Ni minsan ay hindi ginusto ng kakambal niya noon na magsuot ng bestida ngunit
dahil paborito niya ang magsuot n'on ay wala itong magawa kundi ang gumaya sa kanya
dahil gusto ng kanilang ina palaging pareho ang kanilang damit.
Sa matagal na panahon na lumipas ang memoryado niya pa rin ang bawat anggulong
pinagkaibahan nila ng kapatid at iyon ang naging basihan niya upang sabihing hindi
ito ang batang nasa painting. Ang kakambal ay may dalawang nunal sa braso
samantalang siya ay wala, at sa lahat ng detalyadong likha ng asawa ni isa doon ay
walang nunal. Hindi naman siguro masasabing nakaligtaan nito dahil malabong
mangyari iyon sapagkat napakadetalyado ng obra. Ultimo siguro bilang ng buhok na
tumakas mula sa pagkakatali ay bilang na bilang nito iyon.
Isa pang pinagkaiba nila, her twin sister never smile with anyone except to her
mom and hers. Magkaibang magkaiba sila sa gan'ong aspeto, kung siya ay napakadaldal
at napakakulit iyon naman ay napakatahimik at napakatino. They maybe have the same
face but it only ends in that, sa ugali at kilos ay malalaman agad kung sino ang
sino.
Sigurado siyang siya ang nasa painting ngunit bakit pangalan ng kakambal ang
nakaukit doon? At saan sila nagkita ni Fourth? May parte sa kanyang masaya dahil
malaki ang posibilidad na siya ang first love ng asawa, that's big deal for her
pero nalilito pa rin siya.
"Bakit naging ganito?" Tanong niya sa sarili habang nakasubsob ang mukha sa mga
palad at patuloy sa pag-iyak.
 Nalulungkot siya dahil halos magdadalawang linggo na simula ng magkasagutan
sila ni Fourth at hanggang ngayon ay wala pa rin silang matinong pag-uusap, para
lang siyang hangin sa asawa kahit noong lumipat sila sa bago nilang bahay na binili
nito para sa kanila. Pinapakain at pinagsisilbihan siya nito ngunit hindi kinikibo,
sinubukan niyang humingi ng tawad sa mga sinabi niya ngunit para lang siyang
nakikipag-usap sa pader dahil panay lamang ang tango nito sa kanya tapos ay hindi
na muling kikibo.
Nasasaktan siya ng sobra dahil sa nagiging takbo ng kanila pagsasama. Kung may
problema ito sa kanya dapat ay pag-usapan nila hindi iyong aasta itong parang wala
itong asawa.
Palagi itong busy sa trabaho at palaging late kung umuwi minsan pa ay hindi na
talaga ito umuuwi samantalang siya ay palaging umiiyak at nag-iisa. Naikuyom niya
ang mga kamao ng marinig ang pagbukas ng pinto ng kanilang silid, halos mag-uumaga
na at wala pa rin siyang tulog at ang magaling niyang asawa ay kauuwi lamang.
Padabog siyang humiga sa kama at nagtalukbong ng kumot habang taas baba pa rin
ang kanyang balikat dahil sa pag-iyak. Ni hindi ito nagpapaalam sa kanya kung saan
pupunta gayong kahit linggo ay ginagabi ito. Bumukas ang ilaw ngunit nananatili
siya sa ilalim ng kumot at pinapakiramdaman niya ang mga galaw nito.
Ilang sandali pa ay muling namatay ang ilaw bago lumundo ang kabilang parte ng
kama. Pinakiramdaman niya ang paghiga nito, hinihintay niya na kumibo si Fourth.
Hinihintay niya ang paliwanag nito kung bakit ito ginagabi at bakit hindi siya nito
pinapansin. Kung tungkol iyon sa naging sagutan nila noong huli ay matagal na niya
iyong pinagsisihan at ihiningi ng tawad.
Mas lalong lumakas ang kanyang paghikbi ng mataga na bumalot ang katahimikan at
ng tingnan niya ang asawa ay mahimbing na itong natutulog na nakatalikod sa kanya.
Ni hindi ito nakapagbihis ng suot nito.

"Hindi ko na talaga gusto ang pinaggagagawa mo." Naiiyak

niyang tugon dito bago galit na bumangon at malalaki ang hakbang na lumabas ng
kanilang silid.
Nagtungo siya sa pinakadulong parte ng hallway kung nasaan ang huling guest
room sa mala mansyong bahay na iyon. Pumasok siya doon at inilock iyon, tumakbo
siya papunta sa kama at niyakap ang unang naroroon bago muling nagsimula sa pag-
iyak. Mahapding mahapdi na ang kanyang mga mata, malat na ang boses at hirap na
siya kung lumunok.
Nakatulog siyang mabigat na mabigat ang kalooban at patuloy sa pagdaloy ang
kanyang mga luha.

"EAT YOUR BREAKFAST." Iyon agad ang bumungad sa kanya ng makapasok siya sa
kusina.
Namamaga ang kanyang mga mata ng magising siya pero wala siyang pakialam kahit
na makita nito para makonsesya manlang.
Abala ito sa paghahanda ng agahan niya na karaniwan nitong ginagawa ngunit ni
hindi manlang nagagawang tumingin sa kanya. Ayos na ayos na ito at halatang handa
na sa pag-alis patungo sa firm nito. Ipinaghila siya nito ng upuan at ipinaglagay
ng pagkain sa pinggan tila napakaperpektong asawa. Kung nasa iba silang sitwasyon
ay siguradong makakaramdam siya ng kilig at mapupuno ng saya ang kanyang dibdib.
Pero iba ang sitwasyon nila ngayon at sagad na sagad na ang pasensya niya. She
never felt useless even before not until he became cold and distant at hindi niya
na kayang tagalan iyon, para siyang pinapatay araw araw dahil sa inaasta nito.
Wala siyang kibo na nakamasid lamang sa mga galaw nito. Nagtagis ang kanyang
mga bagang ng tumingin ito sa wrist watch nito, sinyales iyon na aalis na ulit ito.
"Eat this, I'll go ahead." Tila nagpantig ang kanyang pandinig dahil sa sinabi
nito.
"Himala at mukhang nagpapaalam ka, naalala mo na bang may asawa ka?"
Sarkastikong tanong niya. Humalukipkip siya at taas kilay na sinalubong ang mga
tingin nito.
Tila hindi na ito ang asawa niya dahil walang emosyon ang mga mata nito, walang
suyo at paglalambing. Masakit iyon para sa kanya ngunit kakayanin niya hanggat
hindi ito mismo ang nagsasabing tapos na sila. Masyadong naging mabilis ang
kanilang pagpapakasal at kung matatapos rin iyon ng gan'on kabilis ay hindi
nakapagtataka.
"Just eat." Tugon nito.
"Ano ako aso o robot? Na lahat ng sasabihin mo ay susundin ko ng walang pag-
angal?" Asik niya. "Alam mo sagad na sagad na ang pasensya ko sa'yo, kung may
problema sabihin mo para pag-usapan na'tin hindi 'yong bigla bigla ka nalang
manlalamig at magkakaganyan. Nasasaktan ako sa pinaggagawa mo, pakiramdam ko hindi
mo ako asawa, pakiramdam ko ibinahay mo lang ako para may mauwian kang masasabi
mong pamilya, pakiramdam ko wala akong kwentang tao." Hindi niya napigilan ang pag-
alpas ng kanyang kinikimkim na emosyon samantalang ito ay seryoso lamang na
nakatitig sa kanya.
Napahalakhak siya ngunit wala iyong laman. "Nakahanap ka na ba ng ibang babaeng
mas mahal mo? Nakahanap ka na ba ng ibang babaeng magpapaligaya sa'yo sa kama?
Tutal naman wala pang nangyayari sa'tin, wala na akong regla o kahit ano pa man
'yan pero hindi mo ako magawang halikan manlang na parang nakakadiri akong tao. Ano
pang silbi ng pagiging asawa ko 'kuno' sa'yo kung itrato mo ako ay parang asong
pakainin mo lamang. Tapatin mo ako kung ano man 'yang kinimimkim mo dahil hindi ko
manghuhula." Ramdam niya ang pagdaloy ng kanyang mga luha ngunit hindi siya nag-
abalang punasan iyon dahil alam niyang magsasayang lang siya ng panahon dahil hindi
iyon basta basta maaampat.
Para siyang tanga dahil lahat ng sinasabi niya ay bumabalik sa kanya ang sakit.
Natatakot siya na baka sabihin nitong totoo lahat ng mga sinabi niya, hindi niya
kakayanin.
"Sex ba? Sex ba ang kulang? Then fuck me all you want hindi ko iyon ipagkakait
sa'yo dahil simula ng pumayag akong magpakasal sa'yo ay handa na akong ibigay sa'yo
ang buong ako. Nasasaktan na ako ng sobra sobra dahil sa mga ikinikilos mo, para
akong tanga dahil sa kaiisip kung anong nagawa ko sa'yo para magkaganyan ka."
Nasapo niya ang noo dahil sa pagkirot nito. Kagabi pa siya walang kain at kulang sa
tulog kaya mukhang magiging masama ang pakiramdam niya sabayan pa ng labis na pagod
dahil sa pag-iyak. "Pagod na pagod na ako." Usal niya na tila nagmamakaawa.

"Then give up." Parang baliwalang sabi nito.

Tila punyal na kumitil sa kanyang puso ang tatlong katagang iyon. Para siyang
pinatay habang dilat ang mga matang nakatitig sa lalaking mahal na mahal niya.
"Fuck you! Sana gan'on lang kadali 'yon pero gago ka alam mong mahal na mahal
kita kaya hindi ko kayang sumuko pero kung sasabihin mong hindi mo na ako mahal ay
gagawin ko ang sinabi mo, sabihin mong hindi mo na ako kailangan isusuko kita na
bukal sa loob ko." Seryoso niyang tugon ngunit sa kabila ng sakit ay alam niyang
hindi niya magagawa ang bagay na iyon dahil sobra niya itong mahal. Kahit sabihin
pa nitong wala na itong nararamdaman sa kanya at nagsawa na ito sa maikling panahon
nilang pagsasama ay mananatili pa rin siya sa tabi nito hanggat may marriage
contract siyang pinanghahawakan.
Nag-iwas lamang ito ng tingin at tila nagkaroon siya ng pag-asa ng mahagip ng
paningin niya ang emosyong bumalatay sa mga mata nito, takot at pangamba.
Kung gan'on ay may hawak pa rin ako sa'yo, hindi ko alam kung bakit ka
nagkakaganito pero hindi ko hahayaang mawala ka sa'kin.
Nilunok niya ang bikig sa kanyang lalamunan dahil sa labis na emosyon. "Mukhang
alam ko na ang sagot mo, sige para hindi na tayo mahirapan pareho ako na ang
susuko." Hindi siya nabigo ng mabilis itong bumaling sa kanya, seryosong seryoso
ito tulad kanina ngunit sa kasuloksulukan niyon ay kitang kita niya ang masuyong
damdamin na meron ito para sa kanya.
"What do you mean?" He asked.
Hinawakan niya ang singsing na nasa kanyang daliri at dahan dahan iyong
hinihubad. "Mukhang mabilis na naglaho ang pag-ibig na ipinangako mo sa'kin kaya
papalayain na kita, ayokong ikulong ka sa pagsasamang walang pagmamahalan. Alam
kong matagal ang proseso ng divorce pero alam kong pareho na'ting afford 'yon."
Pinakatitigan niya ang gwapo nitong mukha at lihim siyang nagdiwang ng tuluyang
ipakita sa mga mata nito ang takot. "I'm giving you up--"
"Damn! Walang maghihiwalay, isuot mo 'yang singsing. Sinong nagsabing walang
pagmamahal ang pagsasamang ito? Fuck! Alam mong mahal na mahal kita." Puno ng
frustration na tugon nito na pumutol sa kanyang pagsasalita. Tila hindi ito
mapakali at hindi alam ang gagawin sa kanya.
"Pero hindi ko ramdam." Aniya, gusto niyang matawa dahil sa simpleng mga sinabi
nito ay nawala bigla ang bigat sa kanyang kalooban pero nandoon pa rin ang tampo.
"Tsk. Kainin mo ang mga pagkaing 'yan, ubusin mo lahat dahil nangangayayat ka
na. Ayokong may ititira ka sa mga 'yan and if you need anything just give me a call
anytime." Lumapit ito sa kanya at pinaupo, natigilan pa siya ng maramdaman ng
paghalik nito sa kanyang noo at ulo na ngayon nalang nito muling ginawa.
"Wag mong isipin lahat ng mga pinagsasasabi mo kanina, we will not going to
divorce and no one will give up on this marraige." Hinalikan nito ang kanyang
sentido. "We will talk later, I'll go ahead, hon." At tuluyan na itong umalis na
parang nagmamadali.
Hindi niya alam kung ano ang tinatago nito sa kanya pero alam niyang meron
itong lihim. Sa kabila ng pagtatampo at bigat ng kalooban ay nagawa niya pa ring
ngumiti at maganang kumain dahil kahit papaano ay alam niyang mahal siya ng asawa
at takot itong mawala siya. Sapat na iyon sa ngayon para sa kanya.
Inubos niya lahat ng nasa hapag na ihinanda ng asawa tulad ng bilin nito.
Pagkatapos mag-agahan ay tumakbo siya patungo sa kanilang silid upang hanapin ang
kanyang cellphone.
Malawak ang pagkakangiting idinial niya ang numero ng kaibigang si Edith dahil
gusto niyang magpatulong sa isang bagay na gusto niyang gawin asawa. Sisiguraduhin
niyang bago matapos ang araw na ito ay hinding hindi na siya hihiwalayan ng kanyang
asawa. Babaliwin niya ito hanggang sa puntong kahit pagsulyap sa ibang babae ay
hindi na nito magagawa pa. Tanging siya lang.
"Hillu?" Mas lalo siyang napangiti ng sumagot ang nasa kabilang linya.
"Ako 'to si Demone."
"Waa! Kumusta na ang pagiging Misis Castillion, natikman mo na ba ang langit?"
Humagikhik ito sa kabilang linya.
"Langit?" Kunot noong tanong niya.
"Oo, iyon bang nasa pagitan ng mga hita ng mister mo." Tumawa ito ng malakas
samantalang siya ay nag-init ang magkabilang pisngi ng maintindihan ng gusto nitong
sabihin.
Nakagat niya ang pang-ibabang labi. "Ahm, 'yon nga ang dahilan kung bakit ako
tumawag e."
"Du yuu min wala pang nangyari sa inyo?" Manghang tanong nito. "Himala at hindi
agad kinain ni Ser Pourth ang mani mo." Napatili siya dahil sa mga sinabi nito.
"Punta ka dito dali, ibibigay ko sa'yo ang address namin." Bago ito makasagot
ay agad na niyang ibinababa ang tawag at napahagikhik dahil sa ideyang pumapasok sa
kanyang isipan.

#CBSFourtCastillionSecret
Konting konti nalang. &#x1F60D;&#x1F60D;

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 33
 Happy reading. &#x1F60D;&#x1F60D;

NAGMAMADALING LUMABAS si Demone ng marinig niya ang paulit ulit na pag-iingay

ng doorbell. Sigurado siyang ang kaibigan na iyon. Mas lalong lumawak ang kanya
ngiti ng makumpirmang tama ang naging hinala. Ang mukha ng kaibigan ang bumungad ng
buksan niya ang pinto.
"Waa! Namiss kita." Tili niya sabay yakap dito, mabilis naman itong gumanti ng
yakap ngunit nagtaka siya ng mapansing tila hindi maganda ang mood nito. "O, bakit
nakasimangot ka?"
Napabuntong hininga ito kaya napabaling siya sa likod ni Edith ng pairap itong
tumingin doon. And there's the reason why her friend is grumpy, the great Volt
Castillion is arrogantly standing behind her with a poker face and bored look while
hands on his pocket.
"May kasama ka pala, tara pasok kayo." Demone politely said.
"Tsk. Hindi ko siya kasama dahil ang sarili niya lang ang nagpumilit na pumunta
dito." Nagmartya ang kaibigan papasok habang ang pinsan ng asawa ay tumango lamang
sa kanya bago sumunod sa huli.
Nagtataka man siya sa relasyon na meron ang dalawa ay hindi na siya nagtanong
at hihintayin nalang kung kailan balak ng kaibigan na mag-open up sa kanya.
Nangingiti siyang sumunod sa mga ito papasok.
"Tumayo ka nga! Kung nagpunta ka dito para lang matulog umuwi ka nalang sa
bahay mo." Iyon ang nabungaran niyang sabi ng kaibigan, bakas na bakas talaga ang
pagkairita nito na ngayon niya lamang nakita. Madalas ay puro kalokohan ang
lumalabas sa bibig nito kaya hindi siya sanay na seryoso ito.
"You're so noisy." Simpleng sagot ni Volt.
"Kung ayaw mo ng maingay bakit sunod ka ng sunod?" Itinulak ni Edith ang ulo ng
binata ng akmang hihiga ito sa mga hita ng kaibigan. Nas couch ang dalawa.
Samantalang siya ay nakamasid lamang, mukhang kailangan ng dalawa ng konting oras
para magkapag-usap.
"I'm not following you." Sagot naman ng isa na kalmado lamang na tuluyang
nahiga sa hita ni Edith.
Hindi maburabura ang ngiti sa mga labi ni Demone dahil sa tuwa para sa dalawa.
"Kung gan'on bakit ka nandito?" Pagtataray pa nito at walang pag-iingat na
biglang tumayo dahilan para mahulog si Volt at tumama ang ulo sa sahig.
"Fuck!" Malutong na mura nito na masamang masama ang tingin sa kaibigan.
Hindi nagpatinag si Edith, malalaki ang hakbang nito na lumapit sa kanya.
"Tara punta tayo sa kwarto mo para hindi na makasunod ang depungas na 'yan."
Iritang irita na talaga ito kaya agad siyang tumalima.
Mabilis silang nakarating sa kwarto nila ng asawa at nagmamadaling kinandado ni
Edith ang pinto bago malakas na mapabuntong hininga. Salubong na salubong pa rin
ang kilay nito na padabog na umupo sa kama.
"Ano bang meron sa inyo ni Kuya Volt?" Hindi niya mapigilang tanong.
"Wala." Puno ng diing tugon nito. "Board lang siya sa lyp niya kaya nanggugulo
at ang tarantado ako pa ang napiling tagalibang." Kuyom ang mga kamay nito kaya
hindi na siya nagtanong pa.
Binalot sila ng sandaling katahimikan dahil hinintay niyang kumalma ito, at
nang mangyari iyon ay nakangiti na itong humarap sa kanya.
"Pasensya na inis na inis lang talaga ako sa depungas na 'yon, wala na sigurong
matirang birgin kaya ako ang gustong tuhugin." Humanga ito muli na tila pinipilit
na kumalma. "Wag na nga nating pag-usapan, bakit mo nga pala ako pinapunta dito sa
napakagara niyong bahay na parang isang barangay ang titira sa sobrang laki?"
Napahagikhik siya dahil sa bilis nitong magsalita. "E, nagpapatulong ulit sana
ako sa'yo."
 "Tulong? Anong klasing tulong? Baka mapahamak tayo diyan. Aba 'neng, magaling
na abogado ang asawa mo baka matokhang tayo at maiselda."

Inirapan niya ito habang napapanguso. "Hindi naman tayo

mapapahamak, gusto ko lang akitin siya para magsex na kami."
"ANO? Totoong hindi pa kayo nagsix?" Nanlalaki ang mga matang tanong nito at
napatayo, sinipat ang buo niyang katawan at halatang di makapaniwala.
Dahan dahan siyang umiling habang nanghahaba pa rin ang nguso. "Hindi ko nga
alam kung bakit hindi siya nagbibigay ng motibo na gusto niyang may mangyari sa'min
e." Nandoon na naman ang familiar na kirot sa kanyang puso dahil sa isiping wala
siyang dating sa asawa.
Hanggat hindi sila nakakapag-usap ay hindi niya mapigulan ang pangambang nasa
kalooban. Simula ng matapos ang kasal at honeymoon nila kung matatawag nga ba iyong
gan'on ay halos nawala na sa ayos ang pagsasama nila kaya walang makakasisi sa
kanya para makaramdam ng gan'ong bagay.
"Baka naman mukhang kagubatan 'yang iyo kaya natatakot siyang bulatlitin baka
may ahas na tumuklaw sa kanya." Sabi nito bago malakas na tumawa.
"Ewan ko sa'yo, palagi kaya akong nakashave tapos sinisigurado kong palaging
mabango para anytime nakaready ako." Apila niya dahil iyon naman ang totoo, palagi
niyang nililinis bawat parte ng katawan bago lumapit sa asawa dahil baka nga ay may
mangyari sa kania at gusto niyang handa siya. Ngunit sa kasamaang palad halos
magkansugat na ang mg singit niya kakahilod ay wala pa rin. Nganga pa rin siya.
"Baka naman may ibang babae?" Tanong nito na ikinatigil niya. "Pero ni minsan
walang Castillion na nambabae kapag may asawa na, bahag na mga buntot nila kapag
usapang misis kaya malabong mambabae si Ser Pourth dahil hindi iyon magpapakasal
kung hindi sukdulan ang pagmamahal sa'yo. Gan'on ang lahi nila."
Tila tumaba ang kanya puso at may kung anong nagpapanatag doon ng marinig ang
sinabi ng kaibigan. Totoo palang malakas ang paniniwala ng pamilya Castillion sa
pagiging loyal at faithful kapag nakatagpo na ng babaeng mamahalin.
"Wala naman akong ibang maisip na dahilan kung bakit ayaw niyang magsex kami."
Nanghihina siyang napaupo sa kama kung saan naupo kanina ang kaibigan.
"Kaya pinapunta mo ako dito para tulungan kang akitin ang asawa mo upang may
mangyari sa inyo?" Agad siyang tumango dahil iyon naman talag ang gusto niyang
mangyari, gusto niyang maglaway si Fourth sa kanya at sunggaban siya. "Hmm, anong
pang-aakit naman?" Napapahawak pa ito sa baba.
"Kaya nga pinapunta kita dito dahil alam kong ikaw ang expert sa bagay na 'yon
e."
Sandali siya nitong tinitigan bago ngumisi. "Ang dali lang niyang problema mo
'no, dahil alam na'ting mahal na mahal ka naman ng asawa mo kaya madali mo itong
maaakit. Maghubad ka mamaya bago matulog, walang saplot na humiga ka sa kama at wag
na wag kang magkukumot." Pumalakpak pa ito na tila tuwang tuwa sa sariling ideya.
"Dapat nakapatay ang ilaw para pagbukas niya- tada! Surprise!" Hindi siya
mapigilang mapangiti habang iniimagine ang pwedeng maganap mamaya kapag sinunod
niya ang sinabi ng kaibigan. "Hindi naman pwedeng sumayaw ka ulit ng kiliti dahil
baka batukan ka lang ng asawa mo." Sabay silang napahagalpak ng tawa ng maalala ang
ginaw niya noong pagsayaw na mas lalong kinagalit ng lalaki.
Ngunit ngayong naiisip niya iyon ay hindi niya mapigilang matawa dahil sa
kalokohan nila. Wala sa hinagap niya noon na halos magmakaawa siya para sa atensyon
ng isang tao dahil madalas niyang walang pakialam, ang mahalaga lang sa kanya ay
ang plano but not until she met Fourth Castillion. Nagbago lahat ng prinsipyo niya
sa buhay ng hindi niya namamalayan.
Humagikhik siya. "Gagawin ko 'yan."
Akala niya ay magtutuloy tuloy ang tuwang nararamdaman ngunit nagkamali siya.
Nawalan ng saysay ang ginawang paghahanda, an linisin ang katawan at pabanguhin ang
sarili dahil hindi umuwi ang asawa. Sinunod niya ang payo ng kaibigan pero wala
siyang napala.
 Halos madaling araw na siyang nakatulog kakahintay dito
pero hanggang sa nag-umaga ay hindi ito nagpakita sa kanya. Ang pangako nitong mag-
uusap sila pagkauwi nito ay hindi nangyari. Umiyak siya buong magdamag pero tila
walang silbi iyon dahil sumasakit pa rin ang kanyang kalooban.
"Don't fucking tell me na nakalimutan mong ngayon ang unang hearing ng kaso?"
Doon lamang bumalik ang kanyang diwa ng marinig ang madiing boses ni Pexus.
Napabuntong hininga siya dahil ang totoo ay talagang nakalimutan niyang ngayon
ang unang araw ng pagharap nila sa korte. At alam niyang nandoon ang asawa.
Siguro talagang pinagtuunan niya ng panahon ang kaso para maipanalo. But that
fucking Alvarez is a murderer! Bakit niya tinanggap ang kaso?
"I don't know what to think anymore. Nakakapagod." Nasambit niya.
"What the hell is happening to you? Matagal mong pinaghandaan ang bagay na 'to
pero nakalimutan mo?" Hindi makapaniwala ang expression ng mukha nito.
Kahit siya ay hindi makapaniwalang nakalimutan niya ang araw na ito dahil
masyadong ukopado ng asawa ang isip at puso niya. Kung hindi pa siya sinundo ni
Pexus ay hindi niya maaalalang ngayon ang hearing.
Pagod siyang napasandal sa upuan, nasa sasakyan na sila ngayon ng binata para
pumunta sa korte. Ipinikit niya ang mga mata dahil sa pinaghalong antok at pagod.
Maraming gumugulo sa kanyang isipan, ang tungkol sa mga paintings na pag-aari ni
Fourth, ang pagiging malamig nito sa kanya, ang paghaharap nila sa korte at kung
bakit hindi ito umuwi pero pagod na pagod na ang buong sistema niya at ang tanging
gusto niya lang ngayon ay magpahinga.
"Naghihintay na ang abogado na'tin sa korte dala ang mga ibinilin mo. Get
yourself together, Dem. This is not you." Anito bago tuluyang paandarin ang
sasakyan samantalang siya ay hindi na nagawang ibuka ang bibig para magsalita.
"Almost half of your existence you live preparing all of this for justice and
don't waste it just because you are in love." Sabi pa nito.
Hindi niya alam kung anong gagawin kapag nagkaharap sila ng asawa sa korte
mamaya. Hindi nito alam na siya ang nagpabukas ng kaso dahil kung alam man nito
sigurado siyang kakausapin siya ng asawa o kaya naman ay hindi nito tatanggapin ang
kaso. For fuck sake, she's his wife!
"You are a strong woman, Dem. You're strong and you don't know how to love."
Sabi ni Pexus ng makarating sila sa harap ng pagdadausan ng kaso. Ito rin ang trial
court na pinuntahan nila noon ni Edith para dalhan ng pananghalian ang abogado.
Nag-iwas siya ng tingin dito ng may kumawalang luha sa kanyang mga mata, agad
niya iyong pinunasan. "I'm not strong as you think I am, damn, I'm fucking in love
and I don't know how to focus because he's not even talking to me. It kills the
hell out of me." Hindi niya mapigilan ang hinanakit sa boses. Padabog siyang bumaba
ng sasakyan na agad niya ring pinagsisihan dahil kasabay din n'on ang pagbukas ng
driver's seat ng kotseng katabi kung saan nagpark si Pexus at lumabas doon ang
kanyang asawa.
"F-Fourth." Nausal niya. Napabaling ito sa kanya at tila siya binuhusan ng
malamig na tubig ng makita niya ang walang emosyong mukha nito. Ni walang gulat na
bumakas sa mukha nito ng makita siya na tila inaasahan na nitong magkikita sila sa
lugar na iyon.
Pinasadahan siya nito mula ulo hanggang paa pero hindi pa rin mababakasan ng
emosyon. Tila hindi niya na ito kilala dahil sa expression nito.
Akmang lalapitan niya ang asawa nang may pumigil sa braso niya. Nalingunan niya
si Pexus na malamig ang titig sa kanya, umiling ito kaya natigilan siya. Hindi niya
namalayan ang pagbaba nito sa sasakyan. Muling bumalik ang tingin niya sa asawa at
nahuli niya itong nakatingin sa kamay ni Pexus na nasa braso niya pa rin, tumiim
ang bagang nito.
"Get your self together, Dem." Muling paalala ni Pexus ng akmang hahakbang siya
papalapit kay Fourth.
Naiiling itong nilagpasan sila na parang hindi siya nakita. Parang piniga ang
puso niya dahil sa kilos nito.
"Fourth, Fourth, let's talk." Tawag  niya rito at kumalas sa hawak ni Pexus
pero hindi ito lumingon hanggang sa makapasok sa gusali.
"He's your enemy's attorney right now, keep that in mind." Si Pexus.
Galit niya itong nilingon. Kuyom ang kanyang mga kamao. "He's my husband."
Madiin niyang wika.
"But he choose to defend your enemies. And base on his reaction alam niyang
ikaw ang kalaban sa kasong ito."
Para iyong kutsilyong tumarak sa kanyang puso dahil alam niyang totoo. But no,
Kwatro loves her at iyon ang panghahawakan niya. Hanggat hindi ito ang mismong
nagsasabi na hindi na siya nito mahal ay kakapit siya.
"He's my husband." Pag-uulit niya.
"Pero hindi ngayon, he's your enemy this time." Kontra niya.
"No, He. Is. My. Husband." Sigaw niya at kahit gustuhin niyang umiyak ay hindi
niya ginawa dahi hindi iyon ang tamang oras na pairalin niya ng emosyon. Kailangan
niyang makausap ang asawa at itanong dito ang mga bagay na ito lamang ang
makakasagot.
Pilit niyang itinatago ang emosyong gusto umalpas at nang magtagumpay ay taas
noo siyang pumasok sa gusaling pinasukan ng asawa.
And the paintings? Alam kong ako ang nandoon at hindi ang kakambal ko kaya
sigurado akong malaki ang parte ko sa buhay niya. I am Fourth Castillion's first
love and I will do everything to be his last and true love.
Hindi niya alam kung bakit pangalan ni Dethinia ang nandoon sa portrait at iyon
ang aalamin niya. Aalamin niya lahat at hindi siya papayag na mawala ang asawa
dahil ito ang humawak sa kaso ng kalaban.
She will have him, by hook or by crook!

#CBSFourthCastillionTheCase

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 34

Happy reading. &#x1F602;&#x1F602;

MABIGAT ANG loob ni Demone habang nakaupo sa harapan katabi ng kanyang abogado.
Nakahanda na ang lahat para sa idadaos na paglilitis ngunit siya ay lumilipad pa
rin ang isipan. Hindi maihiwalay ang tingin niya sa asawang nakaupo sa kabilang
parte. Kampante at seryoso lamang itong nakahalukipkip at diretso ang tingin sa
unahan. Ni hindi siya nito magawang balingan ni segundo lamang.
Hindi niya ito nagawang kausapin kanina tulad ng plano niya dahil hindi siya
nito binigyan ng pagkakataon at palagi itong nasa tabi ni Senior Alvarez kasama ang
mga bodyguard nito.
Napatiim bagang siya ng mahagip ng tingin si Clint, ngumiti ito sa kanya na
tila ba magkaibigan sila. Alam niyang napagtanto na nito ngayon na ginamit niya
lamang ito para kumuha ng konting impormasyon tungkol sa plano ng mga ito sa kaso.
At wala siyang pakialam kung ano ang iniisip nito sa kanya.
"Everything is settled, make sure that we'll win this case Attorney. Kailangan
na naming bumalik ng Brazil as soon as possible so that we need to finish this case
as early as we can." Dinig niyang tugon ni Pexus sa kanilang abogado, katabi niya
lamang ito ngunit hindi niya pinagtutuonan ng pansin.
Nagsalubong ang kanyang mga kilay ng magkatinginan sila ni Senior Alvarez,
ngayon lamang niya nakita sa personal ang matanda dahil kahit nasa mundo ito ng
politika ay mailap ito sa mga tao. Palagi itong napaliligiran ng sandamakmak na
bodyguard.
Kahit na may katandaan na ay bakas pa rin dito ang pagiging matikas at sigurado
siyang magandang lalaki ito noong kabataan nito. He's like the old version of
Clint, afterall he's his father. Wearing his formal black suit ang glasses, his
aura screams intimidation and power.
Tumaas ang kanyang mga kilay ng ngumiti ito sa kanya. Ngiting walang halong
pang-aasar o kahit na anong dapat ibigay sa kalaban. He was smiling at her
genuinely. Samantalang siya ay puno ng poot ang kalooban, dumagdag sa galit niya
ang katotohanang nasa panig nito ang kanyang asawa.
O, asawa nga ba akong maituturing? Pagkatapos ba ng kasong ito ay magiging mag-
asawa pa rin kami? Paano ko siya pakikitunguhan kapag natalo kami at paano niya ako
pakikisamahan kapag sila ang natalo?
Mapait siyang napangiti dahil napagtanto niyang wala siyang ideya. Sa tanong
buhay niya ngayon lamang siya nawalan ng kaalaman sa mga dapat mangyari at dapat
niyang gawin. She's always been good at reading people's mind and manipulating them
pero ngayon tila siya tutang nawawala at hindi alam kung saan pupunta.
Everything is settled! Iyon ang matagal na niyang pinaghandaan mula pagkabata
ng magising siya sa hospital matapos ang aksindente. Plinano niya lahat ng
mangyayari sa buhay niya para makuha ang hustisya, gusto niyang gamitin ang
pangalawang buhay na mayroon siya para sa pagkawala ng ina't kapatid. Nag-aral siya
ng mabuti kung paano bumaril, pumatay at maging masama para kung sakaling
makakaharap niya ang mga kalaban ay makakaya niya ang mga ito.
Naalala niya ang sinabi ng ama noon. "You can not kill the evil if you are not
one of them, you can not get the justice you wanted if you would not be a criminal
as they are!"
Hindi niya matatalo ang demonyong nagpapatay sa mga mahal sa buhay kung hindi
siya magiging demonyo tulad ng mga ito. Mata sa mata, ngipin sa ngipn. That's why
she became what she is right now, an evil woman with an innocent face.
Nang masiguro niyang handa na siya ay sinimulan niya ang plano, nagpanggap
siyang gusto niyang maging katulong ng mga Castillion dahil nalaman niyang isa sa
mga ito ay isang napakagaling na abogado na wala pang naipapatalong kaso. And that
is Fourth Castillion. And his mother is her father's close friend kaya hindi siya
nahirapang makapasok sa buhay ng mga ito.
First, ang plano niya ay si Fourth ang kukunin niyang abogado para sa kaso pero
hindi umayon sa kanya ang pagkakataon, mailap ang lalaki at hindi basta basta
pwedeng malapitan. Kaya pinilit niyang mapalapit dito kahit na dumaan siya sa butas
ng karayom.

Everything is under her control not until she fell in love.

Doon nagsimulang magkandaletse letse ang lahat ng umusbong ang nararamdaman niya
kay Fourth. Nawala siya sa focus at hindi na malaman ang gagawin, balak niya itong
pigilan na wag tanggapin ang kaso pero hindi niya nagawa. Natakot siya. Anong
sasabihin niya dito?
Na plinano niya ang lahat? Alam niyang magagalit ito at iyon ang gusto niyang
iwasan. Masyado niyang inisip ang mararamdaman nito kaysa ang plano niya sa buhay.
Hindi pa siya handang ipaalam dito ang tunay niyang pagkatao, wala pa siyang lakas
ng loob na sabihin ditong hindi naman talaga siya inosente at walang alam sa mundo
tulad ng pagkakakilala nito sa kanya.
She's a murderer! And he's an attorney! Wow! So perfect, really a perfect
combination.
Narinig niya ang pagtikhim ni Pexus kaya napilitan siyang bumaling dito.
Mabilis niyang pinunas ang luhang hindi niya namalayang tumulo pala dahil sa pag-
iisip ng mga bagay bagay.
"Mestre is on his way, Senhora." Pormal na tugon nito habang seryosong
nakatitig sa kanya.
Natigilan siya ngunit hindi ipinahalata ang kabang umusbong sa kanyang dibdib.
Mabilis siyang bumaling sa kinaroroonan ng asawa, hindi pa rin ito bumabaling sa
kanya. Humugot siya ng malalim na buntong hininga bago tumayo.
Hindi niya inaasahan ang balitang darating ang kanyang ama dahil ang usapan
nila ay hindi ito makikialam sa kung ano man ang plano niya. Matagal ng hindi
umaapak ng Pilipinas ang kanyang ama dahil isinumpa nito ang sariling bansa kaya
nabigla siya sa sinabi ni Pexus.
Taas noo siyang humarap sa binata. "I will fix myself." Aniya.
"Make it quick Senhora, the hearing will start any minute now." Anito, tango
lamang ang kanyang isinagot.
Mabilis niyang hinanap ang pinakamalapit na restroom upang ayusin ang sarili.
Hindi siya pwede makita ng ama na tila pinagbagsakan siya ng langit at lupa.
Kailangan niyang magpanggap na walang nagbago, na siya pa rin ang dating anak nito
mula ng umalis ng Brazil at nagpanggap na mula sa Canada.
Magpanggap? Nakakasawa rin pala. Mapait siyang napangiti habang pinagmamasdan
ang repleksyon ng sarili sa salamin.
Kitang kita ang eyebags niya at hindi iyon nagawang itago ng concealer na
inilagay niya kanina, namumula rin ang kanyang ilong dahil sa pag-iyak. Walang
kabuhay buhay ang kanyang mukha.
This is not me!
"Ang hot pa rin talaga ni Attorney Castillion, my gosh. Ang cool niyang sumagot
kanina habang sinasabing, 'We'll surely win this case.' Nakakawet." Tila nagpantig
ang kanyang tenga ng marinig ang usapan ng tatlong babaeng nagsipasukan. Nasa tabi
na niya ang mga ito at abala sa paglalagay ng mga lipstick.
Narinig niya ngang sinabi iyon ng kanyang asawa sa press kanina. Isa iyon sa
dahilan kung bakit nawalan siya ng pagkakataon na lapitan ito dahil sa pagdumog ng
media. Sikat na sikat nga talaga ito sa larangang pinasok at patunay ang
nagkukumahog na mga tagaulat na gusto itong mainterview. Halos mapuno ang entrance
kanina ng korte dahil sa dami ng tao, nahirapan rin silang pumasok. At ngayon ay
may piling mga media ang magiging saksi ng paglilitis lalo't isang politician si
Senior Alvarez.
"Pero napansin niyo ba kanina 'yong daliri niya? Girls, may singsing na e, wala
naman 'yon dati." Sabi pa ng isa, mukha namang mataas ang pinag-aralan ng mga ito
basa sa formal corporate attire na mga suot kaya hindi niya mapigilang mapairap sa
pagiging chismosa ng mga ito.
"Kasal na siya? Napakalabong mangyari n'on, we know his record too well. He's
not into commitment dahil ayaw niyang matulad sa mga kapatid." Sagot pa ng isa na
napakakapal ng pulang lipstick.
"Malay naman na'tin kung nagkaroon siya ng secret wedding."
Yup, and I am his wife. Kating kati siyang sabihin ang mga katagang iyon ngunit
nagpigil siya dahil alam niyang hindi ito ang tamang oras para sa gan'ong bagay.

"Ang swerte naman ng babaeng magiging asawa niya kung

gan'on."
Minadali na lamang niya ang pag-aayos sa sarili upang makaalis na. Mas may
mahalaga pa siyang kailangang gawin kaysa ang makinig sa mga chismosang walang
magawa sa buhay.
"He's very yummy you know." Malanding napahagikhik ang isa. "Nagsex kami sa car
niya last year and until now malinaw pa rin sa'kin ang bawat detalye ng mga
nangyari sa'min."
That's it! Hindi niya na talaga masikmura ang mga naririnig, kuyom ang kamaong
madarag niyang ibinalik sa kanyang pouch ang lipstick bago taas kilay na humarap sa
mga ito. Malamig niya itong tiningnan isa isa samantalang ang mg ito ay nakatingin
na rin sa kanya.
"Stop your fantasies, bitches." She said and leave them dumfounded.
"SENHORA, MESTRE is here." Mabilis siyang napatayo at bumaling sa bukana ng
court room kung saan nakatingin si Pexus.
Lahat ng tingin ay napabaling doon, malamig ang bukas ng kanyang mukha na
sinalubong ang tingin ng ama na pinagkakaguluhan ng mga reporter ngunit hindi
magawang makalapit ng mga ito dahil sa presensya ng mga bodyguard ng ama.
Taas noo at deritso ang tingin na tinahak niya ang daan papalapit dito. Hindi
nakapagtatakang pinagkakaguluhan ito ng mga tao dahil bukod sa pagiging
makapangyarihan nito ay isa itong former vice president ng Pilipinas. Nirerespeto
at tinitingala pa rin ito.
"Good morning, Mestre." Master. Bati niya dito at magaling na yumukod. Kapag
nasa harap ng maraming tao ay hindi niya ito dapat galingin bilang ama kundi bilang
superior.
Tango lamang ang isinagot nito bago inilibot ang tingin sa paligid. Walang
humpay ng pagkislap ng mga camera dahil sa hindi paawat na mga reporters.
Ilang sandali na lamang ay magsisimula na ang paglilitis. Natuon ang tingin ng
kanyang ama kay Senior Alvarez, ramdam ang matinding tensyon dahil sa tinginan ng
mga ito.
Seryoso ang tingin ng Senior samantalang ang kanyang ama ay nakangisi ng
mapang-asar. Tila nadama ng lahat ang namumuong madilim na aura sa buong silid kaya
lahat ay natahimik. Walang gumagalaw, kahit siya ay nakatitig lamang sa asawang
titig na titig rin sa kanya. Hanggang ngayon ay hindi niya pa rin makita ang
emosyon nito.
"Magsisimula na ang session." Lahat sila ay napabaling sa harapan ng makarinig
ng tikhim matapos ng sinabi ni Pexus.
The bailiff, a law officer who makes sure that the decisions of a court are
obeyed, who also deals with tasks such as keeping control in court, enter and
gestured her hand for everyone to back to their seats.
Doon lamang muling gumalaw ang mga tao at naputol ang tensyon sa pagitan ng
dalawang Senior. Nakasunod lamang siya sa kanyang ama habang ito ay patungo sa
unahan, yumukod ang kanilang abogado para magbigay galang dito.
After a while the baillif announces. "All rise. The Court of ________ is now in
session, the Honorable Judge
Fernando Amando presiding." Everyone remains standing until the judge enters and
seated in his right spot.
Nananatili silang nakatayo tulad ng sinabi ng bailiff at habang nasa gan'ong
posisyon ay hindi niya mapigilang mapabaling kay Fourth na nakatingin sa kanyang
ama, gusto niyang malaman ang laman ng isip nito ngayon pero bigo siya.
You're so near yet still so far. Aniya sa isipan dahil iyon ang nararamdaman
niya ngayon.
Muli siyang bumaling sa unahan. The judge asks the bailiff to call the day's
calendar and she answered.
Tumango ang judge bago bumaling sa dalawang abogadong nasa harapan. "Are both
party ready to begin the trial?" The judge then asks.
When they answered yes the session started.
Habang nagsisimula ay lumilipad ang kanyang isipan sa kung saan dahil sa pag-
iisip sa relasyon na meron sila ngayon ng asawa. Naiiyak na naman siya ngunit pilit
niyang pinipigilan, kung ano man ang magiging resulta ng kasong ito ay alam niyang
hindi niya kaya ang magiging pagbabago nito.
Napatingin siya sa kanilang abogado nang tumayo ito sa harapan kasama si Fourth
upang manumpa.
Calm down, Dem. Tugon niya sa kanyang sarili dahil sa hindi maipaliwanag na
kabang umuusbong sa kanyang dibdib. Hindi niya alam kung para sa kanya iyon.
"The Mestre won't be happy seeing you like this." Naiwas siya ng tingin dahil
sa bulong ni Pexus sa kanyang tabi. "Try harder to hide your emotions, Senhora." He
added.
"Please give as thirty minutes to present our documents and evidences, your
Honor, and we will assure you that this case will end as of this day." Ang
baritonong boses na iyon ni Fourth ang bumasag sa katahimikan ng korte.
"That's impossible Mr. Castillion." Anang judge. Tumango ang kanyang asawa at
natigilan siya ng magtama ang kanilang mga mata at sa unang pagkakataon mula ng
matapos ang kanilang honeymoon ay ngumiti ito sa kanya. Ngiting totoo pero hindi
niya maintindihan kung bakit hindi siya napanatag dahil mas lalo lamang siyang
kinabahan.
"Nothing is impossible." Bumaling muli ito sa judge. "Give me thirty minutes."
Hindi niya alam kung bakit humihingi ito ng gan'ong kaikling oras at tila
siguradong sigurado ito.
"Proceed." Tugon ng judge makalipas ng ilang sandali, walang ni isang kumalma
kahit ang abogado nila ay bumalik sa pagkakaupo.
"Dethinia Monique San Carlos- Gonçalvez, Denia Monette San Carlos- Gonçalvez
and Dorethy Wart San Carlos- Gonçalvez." Panimula nito at tila nawasak ang buong
pagkatao niya dahil sa mga salitang sunod nitong binitawan.
Malamig itong bumaling sa kanyang ama bago sumilay ang nakakatakot na ngisi sa
mga labi ng asawa. "Or should I say, Dethinia Monique San Carlos- Alvarez, Denia
Monette San Carlos- Alvarez and Dorethy Alvarez, the twin daughter and wife of
Senior Claro Alvarez." At may inilabas itong mga dokumento.

Boom! Guess what will happen next? &#x1F602;&#x1F602;

I want to know your thoughts, please drop a comment.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 35

Sorry for the very late update I'm really busy po kasi
talaga sa school works. &#x1F602;&#x1F602; Pinaghahandaan po na'tin ang ending.
&#x1F60D;&#x1F60D;
Keep on dropping comments dahil gusto kong malaman ang nasa isip niyo.
By the way, thank you so much for reading. Para po sa inyo 'to, masayang masaya
po ako dahil naaappreciate niyo ang gawa ko.
And thank you so much for the great and inspiring message jmtonic. This chapter
is for you too.
Happy reading. &#x1F602;&#x1F602;
"Or should I say, Dethinia Monique San Carlos- Alvarez, Denia Monette San
Carlos- Alvarez and Dorethy Alvarez, the twin daughter and wife of Senior Claro
Alvarez." At may inilabas itong mga dokumento.
Nanlaki ang kanyang mga mata dahil sa huling mga sinabi ni Kwatro.
The twin daughter and wife of Senior Claro Alvarez.
Para siyang binuhusan ng malamig na tubig ng umabot sa kanila ang ibang kopya
ng dokumentong ibinigay nito.
It's a livebirth cetificate sealed by the Philippine Statistics Authority.
At nakatala doon ang kanyang pangalan, nang kanyang kapatid at nang kanyang
ina. Nandoon ang mga pangalan nila ngunit iba ang apelyido, not Gonçalvez but an
Alvarez. Napakurap kurap siya dahil sa panlalabo ng mga mata, nanginginig rin ang
kanyang mga kamay dahil hindi siya makapaniwala sa nakakabaliw na katotohanang
iyon, kung iyon nga ba talaga ang totoo.
Hindi niya alintana ang mga singhap at iba't ibang komento ng mga taong nasa
loob ng silid na iyon. Naikuyom niya ang kamao dahilan para malukot ang mga papel
dahil sa sari-saring emosyon meron ngayon ang puso niya.
Gusto niyang tumakbo at lumayo dahil tila hindi niya kakayaning tanggapin ang
kung ano pang susunod na mga salitang lalabas sa kung sino man ang may alam ng
lahat pero hindi siya makagalaw sa kinauupuan. Namamanhid siya.
"More than a decade, eleven years or twelve years ago in Inspiration, a famous
art school may naganap na ambush sa mismong parking lot. Sinalakay ng mga armadong
lalaki ang isang sasakyang nasa pinakadulong bahagi nito kung saan nakasakay ang
mag-iina, Mrs. Alvarez and her twin daughter. At exactly 5:53 in the afternoon,
tuesday nangyari ang krimen and Mrs. Alvarez died together with her daughter Denia
Monette Alvarez." Sa bawat pagbanggit nito ng mga pangyayari ay siyang pagplay ng
video at mga litrato sa gilid ng session hall kung nasaan ang projector.
Ang panginginig ng mga kalamnan niya ay mas lalong lumala, parang sasabog ang
utak niya kakaisip kung ano ang nangyayari.
Mrs. Alvarez died together with her daughter Denia Monette Alvarez.
 Iyon ang mga salitang umaalingawngaw sa kanyang isipan dahil sa nakakabaliw na
rebelasyong pinakikinggan.
Pero ako si Demone, bakit sinasabing ako ang namatay?
Kahit pagkurap ay hindi niya magawa dahil sa kaguluhan ng isipan, nakatulala
lamang siya sa mga larawang nakikita. Parang pinipiga at pinagpipiraso ang kanyang
puso sa brutal na paraan.
Bumalik lahat ng alaala niya sa art school na iyon, ang pamamaril at kung paano
wala siyang nagawa para iligtas ang ina't kapatid.
"But sadly, ipinagpalit ni Mr. Gonçalvez ang identity ng kambal upang mahirapan
si Senior Claro at ipalabas sa lahat na patay na ang anak nito. No one knows that
he has a twin daughter dahil noong kapangankan pa lamang ni Mrs. Alvarez ay
kinidnap na ito ng mga tauhan ni Mr. Gonçalvez sa ilalim ng kanyang pag-uutos."
Panibagong mga larawan ang nagflash at nandoon ang dalawang taong masayang masayang
nakangiti habang hawak ang may kalakihang tiyan ng babae.

Si Dorethy na nakahiga sa hospital bed na masayang

hinihimas ang tiyan at si Senior Claro na nakahawak rin doon at nakadampi ang mga
labi sa tiyan ng ginang. Naparaming larawan na magkasama ang dalawa kahit ang
wedding pictures ng dalawa noong nasa kabataan pa ang ito ay naroon. At iyon ang
dumagdag sa pagkawasak ng kanyang pagkatao. Hindi niya namalayan ang panlalabo ng
mga mata dahil sa luhang hindi mapigilan.
Tahimik ang lahat o sa kanyang palagay lamang iyon dahil sa pamimingi niya dala
ng halo halong emosyon na unti unting pumapatay sa kanya. Namamanhid siya na siyang
ikinakatakot niya.
Tila baha ang pag-agos ng mga alaala niya noong bata pa siya na siyang
pinagsawalang bahala niya noon. Ang madalas na pag-aaway ng kanyang mommy at ng
lalaking kinilala niyang ama, si Mr. Gonçalvez. Ang sigawan at pagtatalo ng mga ito
noon tungkol sa isang bagay na hindi niya alam, ang kakaibang atensyon na
ibinibigay ng kanyang ina sa kanilang kambal kahit nasa loob lamang sila ng
mansyon. Ang matinding pagtutol ng ama sa tuwing nais ng ina na bumalik sa
Pilipinas. Akala niya noon normal lamang ang mga iyon pero ngayon hindi na niya
alam, hindi na niya alam kung ano ang paniniwalaan sa pagkatao't buhay niyang balot
ng kasinungalingan.
"Ang araw na nangyari ang ambush ay siyang araw din na pinayagang umapak ni Mr.
Gonçalvez si Mrs. Alvarez sa Pilipinas dahil sa pananakot ng huli na magpapakamatay
ito kapag hindi pinayagan. Nalaman ng Senior na nakabalik na ang asawa't mga anak
kaya nais niyang bawiin ang mga ito lalo't ng mga panahong iyon ay nasa airport pa
si Mr. Gonçalvez, iyon ang araw na nakita niyang pagkakataon para bawiin ang
pamilya ngunit tinambangan sila ng malapit na sila sa art school na siya ring
ginawa sa sasakyan ng mag-iina." Nagflash ang video ng pamamaril sa dalawang
magkaibang lugar.
"Nang malaman ni Mr. Gonçalvez ang plano ni Senior Claro ay ipinag-utos nito na
tapusin na lamang ang buhay ng mag-iina, that makes him the mastermind of that
incident. He's ruthless and evil, naging gahaman dahil sa kapangyarihan. Hindi nito
matanggap na pinababa siya sa pwesto bilang vice president ng bansa at pinalitan ng
Senior but Mr. Alvarez decline the opportunity dahil sa nangyari sa pamilya at
nitong mga nakaraang taon lamang umupo sa pwesto. They're rival in all aspect, in
business, politics, connections, power and even in Mrs. Alvarez' heart."
Lutang na lutang ang kanyang isipan at ayaw tanggapin ng kanyang sistema ang
katotohanang nakahain. Kung kanina ay duda siya sa mga pinagsasabi ng asawa ngayon
ay kumbinsido na siya kahit ayaw niya, sapat na sapat na ang nga ebidensyang nasa
kanilang harapan. Nilulukob siya ng kalituhan, maraming katanungan na may
pangingibabaw na poot. Galit na galit siya sa mundo.
Gusto niyang magwala dahil unti unting lumilinaw sa kanya ang lahat. Ngayon ay
hindi niya na kilala pati ang sarili niya, kung sino ba talaga siya at kung anong
uri siya ng tao.
"Ipinagpalit niya ang pangalan ng kambal upang maitago si Dethinia sa madla,
that's what Mr. Gonçalvez did. Hindi pa kasama doon ang mga anomalyang pinamumunuan
niya upang mas lalong yumaman at maging makapangyarihan." Tumuon ang seryosong mata
ni Fourth kay Mr. Gonçalvez na hanggang ngayon ay nasa tabi niya at walang kagalaw
galaw. Wala itong imik at malamig lamang ang tingin sa mga dokumentong nakalatag.
Kumikislap ang mga lente ng camera na dala ng mga reporters kasabay din ng
hindi maampat niyang mga luha. Parang pinipilas ang kanyang pagkatao habang lakas
loob na bumaling sa lalaking itinuring niyang ama mula ng magkamalay siya sa mundo.
Napakasakit sa kanya na ang amang inidolo at hinangaan niya ay ang taong sumira
sa buhay na dapat ay meron siya. Pinipiga ang puso niya dahil ang amang kanyang
minahal ng sobra dahil sa mga sakripisyo nito ay siyang dahilan kung bakit siya
naging malungkot buong buhay niya, kung bakit namuhay siyang may galit sa taong
totoong pamilya niya. Dahil sa ginawa nito ay nawalan siya ng ina't kapatid.

Hindi niya matanggap ang katotohanang ito ang puno't dulo

ng lahat, na ang pag-aalaga't pagmamahal na ipinapakita nito noon sa kanya ay balot
ng pagkukunwari't kademonyohan.
Nagkasalubong ang kanilang mga mata ng bumaling ito sa kanya dahilan para mas
lalong sumikip ang kanyang dibdib dahil nakikita niya ang pagpula ng mga mata nito
at bakas doon ang labis na pagsisisi. Mapait siyang napangiti dahil wala siyang
makapang awa ni gatuldok lamang, purong galit at pagkamuhi.
"B-Bakit?" Tanging lumabas sa kanyang bibig sa kabila ng napakaraming tanong at
panunumbat na gusto niyang ibato dito.
Nagpatuloy sa pagsisiwalat si Fourth ng mga kasamaang nagawa ni Mr. Gonçalvez,
hindi na niya maintindihan ang nangyayari sa paligid dahil sa mga nakakabaliw na
bagay na umuukupa sa kanyang isipan.
"A-Anak." Naituon ang atensyon niya dahil sa pagtawag ni Senior Alvarez,
nakatayo na ito habang nakaalalay sa likod si Clint na puno rin ng lungkot ang mga
mata.
Kuyom ang mga kamao niya, pula ang nakikita niya dahil sa sobrang galit sa
lahat. Gusto niyang pumatay, gusto niyang tapusin na lahat ng ito. Ayaw man niyang
magtanim ng galit ngunit hindi niya makontrol ang kanyang nararamdaman. Walang
sinoman ang matutuwa kapag nalaman ang gan'ong uri ng katotohanan.
Namuhay siyang paghihigante ang naghahari sa kanyang pagkatao ngunit sa isang
iglap ay bumaliktad ang lahat.
"My daughter." Tugon ni Mr. Gonçalvez, noon masayang masaya siya kapag
tinatawag siya nito ng gan'on ngunit ngayon ay pait at galit ang namamayani sa
kanyang kalooban.
"I-I am not your d-daughter." Halos pumiyok siya habang sinasabi iyon dahil
tila may mga patalim na sumasaksak sa kanyang puso.
"You are." Anito at tuluyang umagos ang mga luha nito na mas lalong nagpaguho
sa kanya.
"I.AM.NOT.YOUR.DAUGHTER!" Galit na galit niyang tugon, dahil sa bilis ng
kanyang galaw ay walang nakapigil sa kanya ng hugutin niya ang baril na nakasukbit
sa bewang ng pulis na malapit sa kanilang kinaroroonan.
Nanlalabo ang kanyang mga mata at nagtatagis ang mga bagang na itinutok niya sa
kinilalang ama ang baril.
"I hate you! I hate you! I hate you!" Nanginginig sa galit na sigaw niya.
Hindi niya alintana ang pagkakagulo ng mga tao ng sabay ring magtutukan ng
baril ang mga bodyguard ng magkabilang panig. Wala na siya sa tamang pag-iisip
dahil ang tanging gusto niya lamang ngayon ay makakita ng dumadanak na dugo, dugo
ng taong dahilan ng kanyang pagdurusa sa napakahabang panahon.
Hindi madali ang magtanim ng galit sa kalooban dahil hanggat may galit na
nananahan sa puso ng isang tao ay hindi nito magagawang maging masaya ng totoo. Ang
taong may galit sa kalooban ay siyang palaging talo.
"Kung 'yan ang gusto mo bilang kabayaran sa mga nagawa ko, then shoot me. Kill
me, I will be a willing victim." Tugon nito.
Walang pagdadalawang isip na kinalabit niya ang gatilyo at tila siya demonyong
hayok sa kaligayahan ng makitang bumaon sa tagiliran nito ang bala ng baril.
"I will kill you!" Sigaw niya at itinuon sa ulo nito ang umuusok na nguso ng
gatilyo. Akmang kakalabitin niyang muli ang baril ng biglang may yumakap sa kanyang
mula sa likod.
"Calm down, you're not like him. You're not a murderer." Bulong nito at ramdam
niya ang hininga nito sa puno ng kanyang tenga. Ang kanyang asawa.
Natigilan siya.
"Please, calm down, wife." Ani ng asawa.
Napakurap kurap siya ngunit imbes na matuwa sa sinabi nito ay sakit ang dulot
niyon.
"I-I'm not your wife." She said.
"Wife." Tawag nito ngunit buong lakas siyang nagpumiglas habang patuloy sa
pamimilisbis ang kanyang mga luha.
"I'm not your wife." Tila siya napasong umatras sa sariling asawa.
Mas lalo lamang nadadagdagan ang kanyang paghihirap dahil sa presensya nito.
Mas lalo lamang nadadagdagan ang sakit sa kanyang puso kapag nakikita ang mukha
nito.
I am not your wife, I am Dethinia not Demone. Ang asawa niya ay si Demone at
hindi ako, I am not his wife anymore and I will never be.
Napasapo siya sa dibdib dahil sa paninikip niyon. Hindi niya malaman kung ano
ang dapat na unahin, kung ano ang dapat mas isipin. Sasabog na ang kanyang puso't
isipan.
Hindi ko na kaya. Bulong niya habang umiiling ng subukan ni Fourth na lumapit
sa kanya.
Ilang hakbang ang kanyang ginawa bago tuluyang tumalikod sa mga ito at tumakbo
palabas. Iyon lamang ang alam niyang pansamantalang solusyon upang maibalik sa tama
ang pag-iisip. Kung ngayon niya mismo haharapin ang lahat alam niyang di niya
kakayanin, ikakabaliw niya.
Gusto niyang pansamantalang talikuran ang lahat upang linawin ang isipan.
"Demone!" Tawag ng kung sino mula sa court room ngunit hindi niya iyon
pinansin, nagpatuloy siya sa pagtakbo palabas sa kabila ng pagdumog sa kanya ng mga
reporters.
Walang ampat ang kanyang mga luha at hindi na rin niya makilala ang sariling
boses dahil sa sobrang pag-iyak.
Hanggang sa makalabas siya ng gusali ay patuloy siya sa pagtakbo. Huminto
lamang siya ng maramdaman niya ang pangangapos ng hininga, sapo ang dibdib at
hinihingal na napatukod sa tuhod habang nakayuko.
"Ang sakit." Nausal niya.
Naglalaro pa rin sa kanyang isipan ang kaalamang ama niya si Senior Alvarez at
hindi si Mr. Gonçalvez na nagbigay ng malaking sugat sa kanyang pagkatao. Ngunit
ang tuluyang nlwumasak sa kanya ay ang katotohanang hindi siya asawa ni Fourth
Castillion.
Pinakasalan niya ito at pumirma siya ng marriage contract bilang Demone at
hindi Dethinia, walang bisa iyon sa kanya dahil baliktarin man ang mundo hindi ang
pangalan niya ang nandoon kundi ng kanyang kakambal.
Wala ng mas sasakit pa sa kaalamang walang bisa ang kasal niya sa lalaking
pinakamamahal niya.
And this is Mr. Gonçalvez' fault.
Nilukob na naman ng galit ang kanyang kalooban, nagsisisigaw siya hanggang sa
mapaos siya dahil sa sobrang kalituhan. Napakaraming tanong ngayon sa isip niya
ngunit hindi ba siya handang alamin ang kasagutan. Tama ang mga nangyari sa araw na
ito, ayaw na niyang dagdagan pa.
I can't take the pain anymore.
Nang hindi magawang pakalmahin ang damdamin, namalayan na lamang niya ang
sarili na nasa rooftop ng pinakamataas na gusaling kalapit ng trial court. Nakaapak
ang kanyang mga paa sa pinakadulong bahagi nito, nililipad ng hangin ang kanyang
buhok pati na rin ang kanyang kasuotan habang pumapatak ang mga luha.
I need to end this.
 What's next? &#x1F602;&#x1F602;
#CBSFourthCastillionDethinia

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 36

Happy reading. &#x1F618;

"SA TINGIN mo ba ang pagtalon diyan ang solusyon sa lahat ng kinakaharap mo

ngayon?" Napalingon siya dahil sa baritonong tinig na iyon. "Sa tingin mo kapag
tumalon ka diyan masasagot lahat ng tanong na gumugulo sa isipan mo? Hahayaan mo
bang mawala ka na hindi buo ang pagkatao mo dahil sa mga lihim na matagal na
itinago?"
"Hindi mo ba gustong tanungin ang asawa mo kung ano nga ba talaga ang dapat
mong malaman? I'm sure he will tell you anything, this is the perfect timing. Mr.
Gonçalvez arrested after you run away, hindi siya pumalag dahil aminado siya sa mga
nagawa niya. Sasayangin mo ba ang pagkakataon na kilalanin ang tunay mong pagkatao
at kung saan ka nabibilang?" Napatitig lamang siya kay Volt Castillion na prenteng
nakasandal sa pader na kinatutungtungan niya. He's calm and relax while hands are
on his pocket.
Dahil sa sobrang okupado ng kanyang isipan ay hindi niya namalayang may ibang
tao sa lugar.
"Hindi mo ba naisip na naging mahirap din para sa asawa mo na itago ang lahat
lalo't isa rin siya sa nawasak nang dahil sa pagkawala mo noon?" Tumingin ito sa
kanya bago iniangat ang kamay na tila gusto siyang pahawakin doon para bumaba.
"What do you mean?"
He shrugged. "Ask him." Napakunot ang kanyang noo. "Maraming mga tao sa mundo
na lumalaban para mabuhay, lumalaban sa malulubhang sakit, naghihirap sa kapansanan
at walang makain at nasisilungan pero pinipiling mabuhay dahil gusto nilang maging
masaya tapos ikaw sasayangin mo lamang iyon dahil sa mga nalaman mo?" Hindi niya
nagawang sumagot, gusto niyang ibuka ang mga bibig at ipagtanggol ang sarili ngunit
kusa iyong tumitikom dahil sa kawalan ng sasabihin. Dahil alam niyang tama ito.
"You are not the one who's suffering because of this shit, your husband too."
Dahan dahan siyang umiling habang may butil pa rin ng mga luhang namimilisbis
sa makinis na pisngi. "He's not my husband anymore." Puno ng pait niyang tugon.
"Communication. Iyon ang isa sa pinakamahalagang bagay na meron dapat ang isang
relasyon upang manatiling buo at nagkakaintindihan ang dalawang taong nagmamahalan.
Jumping into conclusion without even knowing the fact can ruin a relationship,
overthinking too. Don't complicate things because it already is. Talk to him, ask
him everything hindi 'yong bigla ka nalang aalis dahil lang sa nasasaktan o
nagagalit ka." Anito at hindi siya nakapalag ng hilahin siya nito at ibaba. Nang
umapak ang mga paa niya sa semento ay napatingala siya dahil sa taas nito.
"My Ed won't be glad seeing you like this. Kaibigan ang turing niya sa'yo."
Anito.
My Ed. She assumed na si Edith ang tinutukoy nito dahil kahit hindi sabihin ng
dalawa ay may kakaiba sa kilos ng mga ito kapag magkasama.
"Madaling sabihin para sa'yo ang mga bagay na 'yan dahil wala ka sa sitwasyon
ko. You don't know anything."
 Sumilay ang ngisi sa mga labi nito. "Believe me, I know everything.
Everything." Nagsitaasan ang kanyang mga balahibo dahil sa lamig ng pagkakasabi
nito.
Pilit niyang pinupunasan ang mga luha habang kaharap ito ngunit hindi iyon
maampat, natigil lamang iyon ng abutan siya nito ng panyo. Napatitig siya doon.
"Isipin mong mas maraming tao sa mundo na mas malala pa ang problema sa kung
anong meron ka ngayon, hindi lang ikaw ang may kinakaharap na pagsubok. Pilit
nilang kinakaya kaya sana kayanin mo rin." Seryoso pa rin ang tabas ng gwapo nitong
mukha.
"You talked too much." Puna niya.
Tumango ito na tila iyon ang pinakaobvious na ugali nito. "I'm talkative."
Muli siyang napaangat ng tingin dito dahil sa sinabi nito, baka nabingi lamang
siya dahil kung hindi siya namamali sa pagkakatanda ay napakaikli nitong magsalita
at palaging tipid ang mga sagot sa kahit anong mga tanong.

"You're not." Apila niya.

He then, shrugged again. "Remember, don't overthink, know how to ask and to
listen. Naiintindihan kong nilulukob ka ng sari-saring emosyon ngayon kaya ganyan
ka pero alam mo na ang pinakamabisang paraan para pansamantalang matakasan ang
problema ay ang matulog?" Tinapik nito ang balikat niya na tila malapit sila sa
isa't isa. "For now, take some rest. Sleep. Pagkagising mo syaka mo ulit isipin ang
lahat at kung ano ang mas tamang gawin para sa'yo. As they say, wag kang
magdedesisyon kapag masaya ka at magsasalita kapag galit ka." Tumango ito sa
kanyang bago tumalikod. "Take a break Dethinia, my cousin won't be happy if he knew
this." At tuluyan itong umalis.
Dethinia? Natulos siya sa kinatatayuan dahil sa itinawag nito sa kanya.
Alam na niya ang kanyang pagkatao ngunit hindi pa rin siya sanay na gamitin ang
pangalang iyon. Mula ng mangyari ang insedente noon sa art school at nagising siya
ay ang pangalang Demone na ang itinawag sa kanya ng kinilalang ama.
Naalala niya pa noon ang pagtutol dito at pagsasabing hindi iyon ang kanyang
pangalan ngunit ang tugon ng ama-amahan ay iyon daw ang kanyang pangalan.
"From now on, you are Denia Monette San Carlos-Gonçalvez. Because of the
accident your memory forget everything that's why you keep on claiming yourself as
your twin because that was in your mind before you lost your sanity. You are
Demone, always remember that." Naalala niya pa noon sabihin nito ang mga katagang
iyon, kadarating lamang nila noon sa Brazil. Nang araw na payagan ng doctor na
mailabas siya ng hospital ay agad silang umalis ng Pilipinas at sa Brazil na siya
tuluyang nagpagaling dahil sa naging tama niya sa dibdib.
Hindi na siya nag-abalang halungkatin ang buong pagkatao niya dahil sa murang
edad ay mabilis siyang napaniwala ng ama sa kung ano mang sabihin nito at totoong
may parte ng kabataan niya na nakalimutan niya dahil sa trauma dulot ng nangyari.
Tila may libo-libong karayom na naman ang tumutusok sa kanyang dibdib nang
maalala ang pagsisinungaling ng kinilalang ama.
Tulad ng payo ni Volt, umuwi siya sa bahay nila ng asawa at pinilit niya ang
sarili na makapagpahinga kahit na napakaraming bagay ang gumugulo sa kanyang
isipan. Gusto niyang masagot agad ang lahat ng iyon ngunit mas mabuti kung
ipapahinga niya muna ang puso't isip, masyadong maraming nangyari sa kanya ngayong
araw kaya kailangan niyang magpahinga.
Tama siya Volt, hindi lamang siya ang may pasanin sa mundo at ang iba ay mas
mabigat pa sa kung ano ang nararanasan niya kaya hindi dapat siya panghinaan ng
loob. Hindi solusyon ang pagpapakamatay sa kahit anong problema ang dumating sa
buhay ng tao.
Ipinikit niya ang mga mata ng nasa ibabaw na siya ng kama. Ipinagdaop niya ang
mga kamay at taimtim na nagdasal.
Lord, alam ko pong ibinigay niyo sa'kin ang ganitong pasanin dahil alam niyo
pong kaya ko. Humihingi po ako ng tawad sa pag-iisip at pagtatangka kong tapusin
ang buhay ko na taliwas sa iyong plano't kagustuhan para sa'kin. Nawa'y hindi po
kayo magsawang gabayan ako at bigyan ng malinis na kaisipan sa dapat kong gawin
para malutas ito.
Maraming salamat po sa lahat, Panginoon ko.
Then she slept.

BAHAGYANG napaungol si Dethinia dahil sa mga mumunting halik na dumadampi sa

kanyang leeg at balikat. Pagod na pagod ang kanyang katawan dahil sa pag-iyak at
kahit ayaw ay napilitan siyang dumilat dahil sa malikot na kamay na humahaplos sa
kanyang hita.
"I'm really sorry wife, I'm sorry for keeping a secrets from you." Anang paos
at baritonong tinig. Bakas ang pagod doon at kahit hindi niya tignan ay alam niyang
ang kanyang asawa iyon.

Nakatalikod siya sa gawi nito. Muli niyang naramdaman ang

halik nito sa kanyang batok. Tinapik niya ang malikot nitong kamay na nasa mga hita
niya, hindi na siya nagtaka ng mapatingin sa kanyang damit. Hindi na iyon ang
kasuotan na gamit niya nang magtungo sa korte, simpleng short at spaghetti strap na
pang-itaas na madalas niyang gamiting pantulog. Sanay na siyang ito ang nagpapalit
sa kanya ng damit kapag hindi niya kaya.
"Wife." Tawag nito pero hindi siya nagsalita at gumalaw. Napatingin siya sa
sliding door na patungo sa veranda ng kanilang kwarto at nakita niyang madilim na,
maraming mga bituin sa kalangitan na iniilawan ng buwan na siya ring nagsisilbing
liwanag nila dahil patay lahat ng mga ilaw sa kanilang silid.
"Please talk to me, I will explain everything just please talk to me. I know
this is my fault but please talk, kahit sigawan mo ako at magalit ka sa'kin wag
lang ganito." Puno ng pagmamakaawa ang boses nito, naikuyom niya ang mga kamao nang
pumulupot ang mga braso nito sa kanyang bewang at isinubsob ang mukha sa pagitan ng
kanyang leeg at balikat.
Ang mood niya ay hindi na tulad ng kanina, medyo kalmado at malinaw na ang
kanyang pag-iisip ngunit hindi pa rin mawala ang pagtatampo niya dito.
She didn't talked, nananatili siyang tahimik.
Ilang sandali pa ay narinig niya ang muling pagsasalita nito.
"Before our wedding, noong inaya kitang magdate ngunit hindi ako sumipot? At umuwi
akong lasing? Iyon din ang araw na sinabi kong tatanggapin ko na ang kaso ni Senior
Alvarez, nangyari nga ang meeting namin ng araw na iyon and he presented all the
evidences he had have, personally.  Sinabi kong nakabasi sa ebidensya niya ang
magiging desisyon ko kung tatanggapin ko ba talaga ang kaso o hindi. Then I saw the
evidences." Narinig niya ang pagkabasag ng boses nito dahil sa huling mga sinabi.
At muling nabuhay ang kirot sa kanyang dibdib dahil sa pag-iyak nito.
Mas lalong humigpit ang pagkakayakap nito sa kanya na tila ayaw siyang
pakawalan. "Akala ko mababaliw ako noong makita ko ang lahat ng iyon, the pictures
and videos para akong paulit ulit na pinapatay dahil sa iisang mukhang nakikita ko
doon. 'Yong nangyari decades ago ay mas naging sariwa sa'kin, parang bumalik lang
ako sa kahapon at ang pinakamasakit sa'kin ay 'yong katotohanang ang batang babaeng
minahal at minamahal ko ay nasa tabi ko na pala. It pains me, nagagalit ako sa
sarili ko kapag naaalala ko ang mga masasakit na salitang nasabi ko sa'yo, 'yong
sakit na nakikita ko sa mga mata mo kapag ikinukwento ko ang first love ko at ang
mga luhang iniiyak mo dahil sa'kin."
"Galit na galit ako sa sarili ko dahil wala akong kaalam alam, na hindi ko
natupad ang pangako ko sa'yo na hinding hindi kita sasaktan. Na ipaparanas ko sa'yo
ang mga bagay na ipinagkait sa'kin dahil agad kang nawala, akala ko wala ka na."
Ang tahimik nitong pag-iyak kanina ay nauwi sa hagulhol, hindi niya namalayang pati
siya ay umiiyak na rin.
 "Yong takot ko noong malaman ko ang katotohanan mula kay Senior Alvarez, hindi
ko alam ang gagawin ko. Para akong pinatay sa ikalawang pagkakataon, kung alam ko
lang ang lahat ng iyon sana simula palang inalagaan na kitang at iningatan. Kung
alam ko lang na buhay ka sana pinahanap kita sa kahit saang parte ng mundo. I will
do it, I will do everything to have you in my arms forever, wife. I will do
everything." Ramdam niyang basa na ang kanyang balikat dahil sa walang nitong pag-
iyak. Ito na ata ang pinakamasakit na pag-iyak nito na narinig niya.
Hindi siya nagsalita, kinagat niya ang ibabang labi upang pigilin ang hagulhol.
Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ng asawa.
"Nang pabuksan muli ang kaso akala ng Senior na si Mr. Gonçalvez ang may gawa
ngunit nagbago iyon ng sabihin dito ni Clint na ikaw ang may gawa n'on. Your
brother knew about you, alam nitong may kambal itong kapatid, noong makita ka nito
sa firm ko ay doon nagsimula ang plano nila dahil nakilala ka niya agad na siyang
hindi ko nagawa kaya ang sunod na kumausap at humarap sa'kin ay ang Senior mismo."
Nang malaman ko ang buong katotohanan ay hindi ako nagdalawang isip na
tanggapin ang kaso. Hindi kita nagawang iligtas noon pati at mga mahal mo sa buhay
pero naisip kong siguro hindi pa huli ang lahat para iligtas ka sa kasinungalingang
ipinaniwala sa'yo ni Mr. Gonçalvez."
Nang hindi niya ito matiis ay lakas loob siyang humarap sa asawa. Mas lalong
nawasak ang kalooban niya ng makita ang masagana nitong pagluha, puno ng takot ang
mga mata at tila nagmamakaawa. Muli siya nitong niyakap ng mahigpit. Sinapo niya
ang mukha nito at pinunasan ang mga luha.
"P-Please wife, I-I'm sorry. Don't leave me, don't leave me." Paulit ulit
nitong bulong.
Nilunok niya ang bikig sa lalamunan at kahit may konting takot ay nagawa niya
pa ring magtanong.
"Kaya ba inaya mo akong magpakasal dahil nalaman mong ako ang first love mo at
hindi dahil mahal mo talaga ako sa kung sino ako?" Hindi niya naiwasan ang pait sa
boses.
Agad itong umiling. "N-No, kahit hindi ko nalaman ang katotohanan ay yayayain
pa rin kitang magpakasal dahil mahal na kita. Gusto ko lang mas lalong palalimin
ang relasyon na'tin ngunit napaaga dahil sa ibinigay na kondisyon ni Senior
Alvarez." Wala siyang mabanaag na kasinungalingan sa mga mata nito, purong
katotohanan at katapatan ang naroon.
"Anong kondisyon?"
Masuyo nitong hinaplos ang kanyang pisngi at pinunasan ang kanyang mga luha,
dinampian siya nito ng mariin na halik sa noo bago sumagot. "Simula ng sabihin ni
Clint ang tungkol sa'yo kay Senior ay inalam agad nila ang lahat, kung saan ka
nakatira at kung anong nangyayari sa araw araw mong buhay. You're father is a
filthy rich man kaya walang imposible sa kanya at pati ang relasyon na'tin ay
nalaman niya. Sinabi niyang kapag tinanggap ko ang kaso at naipanalo ay ibibigay
niya ang basbas niya para sa ating dalawa at kapag naitalo ko iyon ay ilalayo ka
niya sa'kin."
Nahihiya itong ngumiti. "Natakot ako na baka ilayo ka niya sa'kin, though I am
confident na maipapanalo ko ang kaso pero baka magbago ang isip niya kaya inaya na
agad kitang pakasalan ako para wala na siyang magawa. Kahit walang kondisyon ay
desidedo akong tanggapin ang kaso para sa'yo at para magbayad ang tunay na may
sala."
Kahit papaano'y naging malinaw sa kanya ang lahat. Dahil sa mga sinabi nito ay
unti unting nababawasan ang tampo niya rito. Sa sobrang pagmamahal niya sa asawa ay
hindi niya magawang magalit dito, siguro oo ngunit agad rin iyong napapawi kapag
nakikita ang mukha nitong nagmamakaawa.
He's the mighty attorney pero nagagawa nitong yumuko't magmakaawa para sa
kanya. Hindi rin ito nahihiyang umiyak para lang humingi ng tawad sa kanya.
"I love you wife, I really love you so much. Sa sobrang pagmamahal ko sa'yo
nagawa mo akong paibigin sa ikalawang pagkataon." He whispered before claimed her
lips for a passionate kiss.
Hindi na siya nagprotesta at buong pusong tinugon ang puno ng pagmamahal na
halik nito.
 Communication is very much important for a relationship. Dahil kung hinayaan
niya ang galit at padalus-dalos na desisyon ay buong buhay niyang pagsisisihan ang
pagpapalagpas sa pagkakataon na maging masaya ng tuluyan.

Okay, medyo hindi ako busy kaya may update. Anyway, thank you for reading.
&#x1F618;&#x1F618;
#CBSFourthCastillionCommunication

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 37

Enjoy reading. &#x1F618;

TAHIMIK LAMANG SI DETHINIA habang abala ang kanyang asawa sa paghahanda ng

kanilang agahan. Pagkatapos ng kanilang pag-uusap kagabi ay agad itong nakatulog
dahil sa pagod, mahigpit ang pagkakayakap nito sa kanya at kahit anong pagkalas
niya sa mga braso nitong nasa bewang niya ay hindi niya magawa kaya ang resulta ay
umaga na ng makawala siya dito, sapilitan pa iyon.
Napakurap kurap siya nang buhatin siya nito at ito ang umupo sa kinauupuan niya
kanina at siya ay nasa kandungan nito. Hindi niya namalayang tapos na ito sa
ginagawa nito.
Humalik ang asawa sa kanyang balikat. "Are you okay?" Bakas ang pag-aalala sa
boses nito.
Simpleng tango lamang ang sagot niya.
"You're so quite, alam kong may gumugulo pa rin sa isip mo ngayon at hindi
sapat ang mga paliwanag ko kagabi but you can ask me anything, wife. Anything."
Hinaplos nito ang kanyang buhok at muli siyang hinalikan sa balikat.
Sandali siyang tumitig sa asawa bago malalim na humugot ng hininga. Hindi niya
alam kung tama bang itanong niya iyon ngunit kung hindi niya gagawin ay hindi
matitigil ang kaguluhan sa kanyang isipan.
"Ahm, I am really your wife?" May pag-aalinlangan niyang tanong. "I mean,
nagpakasal tayo na Demone ang pangalan na nasa marriage contract na pinirmahan
na'tin and I am Dethinia." Aniya.
Sinusubukan niyang unti unting tanggapin ang katotohanan na siya si Dethinia at
hindi si Demone na kinasanayan niya. Kailangan niyang tanggapin kahit ayaw niya
dahil iyon ang realidad.
"Ofcourse, you're my wife." Walang pag-aalinlangan nitong sagot. Matiim lamang
siyang tumitig sa gwapo nitong mukha dahil kahit gan'on ang sagot nito ay hindi pa
rin siya panatag.
Napakapit siya sa leeg ni Fourth ng pangkuin siya nito at dalhin sa kanilang
silid.
"Pwede mo akong ibaba." Suhestyon niya ng lumapit sila sa vault nito at tanging
isang kamay lamang ang ginamit sa pagbukas dahil ang isang kamay ay buhat siya.
"No, I'm fine, mas panatag ako kapag hawak kita." Seryoso nitong binuksan ang
vault at may envelop na kinuha doon.
Napairap siya. "Tsk. Hindi ako tatakas."
Kibit balikat lamang ang sinagot nito. Halos itirik na niya ang mga mata ng
umupo ito sa gilid ng kama at muli siyang ipinaupo sa kandungan nito. To remind
herself, tanging boxer short lang ang suot ng asawa at wala itong pang-itaas. Nag-
iinit ang kanyang pisngi ngunit hindi niya iyon ipinapahalata dahil hindi ito ang
tamang oras para inahin ang bagay na iyon.
Napatingin siya sa envelop ng buksan iyon ni Fourth at ibigay sa kanya ang
lamang papel nito. Agad na nanlaki ang kanyang mga mata ng makitang marriage
contract nila iyon at ang totoong pangalan niya ang nakalagay at hindi pangalan ng
kanyang kambal.
"H-How?" Hindi makapaniwalang tanong niya habang nakatitig pa rin sa papel na
patunay na mag-asawa nga talaga silang dalawa. Sigurado siyang hindi iyon ang
pinirmahan niya noong ikasal sila dahil nabasa niya talaga ang pangalang nakalagay
doon.
"You're husband is a genius." Pagmamayabang nito. "Inaasahan ko na talagang ang
first page lang ang babasahin mo sa kung anong ipapapirma sa'yo, tatlong copy ang
pinirmahan mo remember?" Tumango siya. "At tanging ang first page lang n'on ang
pangalan ng kambal mo then the rest is your real name." Puno ng pagmamahal nitong
hinaplos ang kanyang pisngi at ang kaninang malambing nitong mga tingin ay nahaluan
ng lungkot.
"I'm sorry again, I'm really really sorry. The weeks after our honeymoon,
naging cold ako sa'yo dahil iyon ang utos ng daddy mo, ni Senior. Ayaw niyang agad
mong malaman ang katotohanan na hindi pa nasa ayos ang lahat ng plano dahil ayaw
niyang masayang ang lahat ng pinaghirapan namin na hindi makukulong si Mr.
Gonçalvez. Kung alam mo lang na miss na miss kita sa mga araw na tinitiis kita."
Mahigpit na naman itong yumakap sa kanya at ramdam niya ng pangungulila nito.

"I love you so much." Bulong pa nito bago siya halikan sa

noo.
Hindi niya mapigilan ang pagsimangot. "You love me pero hindi mo magawang
makipagmake love sa'kin." Bakas ang iritasyon sa boses niya at hindi siya nahihiya
sa bagay na iyon dahil asawa niya naman ito.
Sinong matutuwa kong ang asawa mo ay hindi manlang magawang makipagsiping sa'yo
kahit na kasal na kayo at wala ng hadlang pa. Kahit babae siya ay naiinis siya
dahil gusto niyang maranasan ang bagay na iyon sa unang pagkakataon pero
ipinagkakait nito.
Ito naman ang napahugot ng malalim na hininga na tila may napakabigat na
pasanin. "Baby, kung ako ang tatanungin kahit noong hindi pa tayo kasal baka may
nangyari na sa'tin sa sobrang pagmamahal ko sa'yo. Tinititigan pa lang kita
nagwawala na ang alaga ko lalo pa kaya kapag nagkakalapit tayo." Mariin niyang
nakagat ang pang-ibabang labi ng maramdaman ang pagkalalaki nitong bumubukol sa
kanyang pang-upo.
"So bakit hindi na'tin gawin?"
He groaned. "That was tempting pero may usapan kami ng Senior, gagawin lang
na'tin ang bagay na iyon kapag pinakasalan na kita sa simbahan. We can make love
anytime but no, I respect your father. Nangako akong ihaharap muna kita sa altar
bago na'tin gawin ang bagay na iyon. Gusto kong kunin ang loob niya para hayaan
niya akong tawagin ko siyang Daddy and not Senior, too formal for a father in law."
Seryosong sagot nito na nagkasya nalang sa pahaplos haplos ng kanyang lantad na mga
hita.
"Pwede naman na'ting suwayin ang gusto niya---"
"Nope, gagawin ko ang ipinangako ko sa kanya. I will respect him as I respected
you. Mahalaga sa'kin ang basbas ng pamilya mo." Anito.
Hindi niya napigilan ang sayang pumupuno sa kanyang puso dahil sa mga sinabi
nito.
"Bakit gusto mong tawagin siyang daddy? Kahit nga ako hindi pa ready sa bagay
na iyan." Aniya.
"Isa na tayo ngayon so your father is my father too and my family is yours too.
And about you accepting him as your father, don't pressure yourself wife. One step
at a time."
Tumango tango siya at hindi niya napigilang panggigilan ang namumula nitong mga
labi. Miss na miss na niya ang ganitong quality time nila kaya hindi niya itinago
ng pananabik. Malalim ang halik na ibinigay niya sa asawa na mabilis nitong tinugon
ng kaparehong intensidad na ibinibigay niya.
 Napahagikhik siya ng habulin nito ng kanyang labi ng humiwalay siya. Kumunot
ang noo nito ng takpan niya ang bibig gamit ang mga kamay.
"Bawal na magkiss kasi hindi pa tayo kasal sa simbahan." Inginuso niya pa ang
mga labi ng tanggalin ang pagkakatakip doon upang magsalita, mas lalong lumapad ang
kanyang pagkakangiti ng makitang nakasunod doon ang tingin ng asawa. Nagtataas baba
pa ang adams apple nito.
He groaned as protest. "Just, just a kiss wife, please?" Sabi nito habang kunot
pa rin ang noo.
Umiling siya. "Ikaw nga iniwasan mo ako pagkatapos na'ting ikasal kahit gusto
kitang i-kiss. Hmp." Gusto gusto niyang humagalpak ng tawa dahil salubong na
salubong na ang mga kilay nito.
"I have my reasons."
"And I have too." Humalukipkip siya at sumandig sa hubad nitong dibdib.
"Bakit siguradong sigurado silang ako ang anak ng Senior?" She asked.
"Nagconduct sila ng DNA test gamit ang buhok na nakuha sa'yo ni Clint ng ayain
ka nitong magkita kayo at ang tasang ininuman mo. And as they expected it, the
result was positive." Paliwanag ng asawa, ngayon ay hinahaplos naman nito ang tiyan
niya.
"So they planned it? Akala ko sila ang pinaglalaruan ko, ako pala itong mukhang
tanga."
"Your father is a powerful man, he has his own empire kaya kaya niyang gawin
kahit ano."

Umiling siya dahil hindi siya kumbinsido sa sinabi nitong

kayang gawin ng tunay niyang ama ang lahat. "Kung kaya niyang gawin ang lahat ide
sana nailigtas niya kami sa kamay ni dadd-- Mr. Gonçalvez." Mapait siyang napangiti
dahil kahit anong galit niya sa ama-amahan ay hindi niya agad maalis ang
nakasanayang pagtawag dito.
"Kahit gaano kalakas ang isang tao at kahit gaano kamakapangyarihan ay may
sariling kahinaan and your mother and his twin daughter are his weaknesses, kayo ng
kambal mo. Hindi basta bastang kalaban si Mr. Gonçalvez dahil tuso ito, walang
nagawa ang Senior para iligtas kayo dahil hawak kayo ni Mr. Gonçalvez. He even
installed a micro chip bomb sa katawan niyong tatlo para sa oras na kunin kayo ng
daddy mo ay isang pindot lang ay sabog kayo. Kung ako ang nasa kalagayan niya mas
pipiliin kong maging duwag kaysa ang mapahamak ka."
Gulat siyang napatitig dito dahil sa mga sinabi nito at nakita niya ang galit
sa mga mata ng asawa ang pagtatagis ng mga bagang nito. Sa kabila ng gulat sa mga
nalaman ay nagawa niya pa ring masuyong haplusin ang mukha ng asawa upang kumalma
ito, ayaw niyang muling matrigger ang mood nito dahil baka mapahamak ito dahil sa
sobrang emosyon.
"Are you okay?" Tanong niya ng kumurap kurap ito at tumitig sa kanya na may
takot sa mga mata.
"C-Calm me please." Pagsusumamo nito.
Napangiti siya ng magsumiksik ito sa gitna ng kanyang dibdib na parang isang
batang paslit. Kahit papaano'y nasasanay na siya sa bigla biglaang pagbabago ng
mood nito, hindi naman siya natatakot dahil alam niyang may kakayahan siyang
pakalmahin ito.
Napapikit na lamang siya ng maramdaman ang kamay nito na nilalaro ang dibdib
niya, pinipisil pisil iyon ng asawa tapos ay masuyong hahaplusin. Napangiti siya
dahil alam niyang hirap na hirap ito sa pagpipigil ngunit may isang salita ito
dahil gustong tuparin ang ipinangako sa tunay niyang ama.
"Ahm, about the micro chips bomb sinabing mong in-installed sila sa katawan
namin?" She asked.
"Yes, iyon ang sabi ng daddy mo."
"Then, nanganganib ngayon ang buhay ko?" Walang bakas ng takot ang kanyang
pagtatanong ngunit ang kanyang kalooban ay nangangamba.
"No, tinanggal na iyon sa katawan mo noong maospital ka dahil tinamaan ka ng
bala noong naganap ang ambush." Doon lamang siya nakahinga ng maluwag.
"Matagal ng natanggal pero bakit hindi pa rin ako kinuha ng mga Alvarez?" Ewan
niya pero kahit alam na niyang iyon ang tunay niyang pamilya mas gusto niya pa ring
papaniwalain ang sarili na panaginip lang ang lahat ng ito. Para wala ng gulo.
"Hawak pa rin ni Mr. Gonçalvez ang buhay mo and he can't take the risk dahil
alam niyang kapag gumalaw siya hindi magdadalawang isip ang kinilala mong ama na
patayin ka."
Natahimik siya, ngayon alam na niya ang rason kung bakit hindi siya nagawang
palabasin ng ama amahan sa mansyon nito dahil sadyang itinatago siya nito. Walang
ibang nakakapasok sa kanilang bahay kundi si Pexus lamang at ang mga katulong.
Kahit ang pag-iinsayong ginawa niya noon ay sa loob ng teritoryo nito at nitong mga
nagdaang taon lamang siya binigyan ng trabaho na labas sa premises ng pamamahala
nito.
Ang mga simpleng bagay na wala lang sa kanya noon ay mga daan pala upang
malaman niya ang tunay na pagkatao at wala siyang kamuwang muwang sa bagay na iyon.
Ang akala niya noong masaganang buhay ay puno pala ng lihim at misteryo.
"May tanong ka pa ba?" Pukaw ng asawa sa pag-iisip.
"Bakit nga pala ako ang naging first love mo? Saan mo ako unang nakita? Hindi
ko matandaan na nagkita na tayo noon." Curious niyang tanong dahil napansin niya sa
nga impormasyong sinabi nito ay tila napakalaking bagay lahat ng iyon, kahit ang
reaksyon nito noong nalaman nito ang katotohanan.
Agad na ngumiti si Fourth at nagniningning ang mga mata nitong tumingin sa
kanya na tila may naalalang magandang karanasan. "Remember sa Inspiration?"
Tumango siya. "Yeah, naalala ko ang art school na iyon dahil doon kami last na
nagpunta nina mommy." May lungkot sa kanyang tinig.
"Are you sure gusto mong malaman? It can trigger you memories about your
painful past." May pag-aalala naman sa boses nito na muli siyang pinangko.
"Let's eat breakfast first, I'm sure hindi ka kumain kagabi." Hinalikan siya
nito sa noo bago ito naglakad patungo sa dinning kung saan nito hinanda ang agahan
nila.
Nakapulupot pa rin ang mga braso nito sa kanya ng umupo sila habang kandong pa
rin siya nito. Akmang kukunin na niya ang kutsara't pinggan para magsimulang kumain
ng pigilan siya nito.
"Let me." Nilagyan nito ng sinangag ang pinggan at ulam. Iniumang nito ang
kutsarang may pagkain sa kanyang bibig. "Simula sa araw na ito pagsisilbihan kita
sa lahat ng paraan na kaya ko. I will not make you cry anymore, babawi ako sa mga
naging pagkukulang ko sa'yo bilang asawa. I'll treat you as my Queen, my captain,
my commancer, my boss and my world, wife." Kinintalan siya nito ng mabilis at
magaang halik sa labi bago muli siyang sinubuan.
Sa kabila ng mga pagsubok na kinakaharap niya ay nagawa pa rin niyang maging
masaya dahil alam niyang may isang Fourth Castillion na tanggap ang pagkatao niyang
puno ng kasinungalingan.
Ang asawa lamang ang tanging totoo na nangyari sa kanyang buhay.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 38

I'm back!
Sorry for the very very late update. HIATUS po ako the past months kasi naging
busy po talaga sa school. Pasensya na sa matagal na pagpapahintay sa update. Don't
worry tatapusin ko po ang mga stories ko.
Thank you for waiting and still holding on to this story.
Malipayon nga pagbasa. &#x1F618;&#x1F618;
"And after that day nagising ako sa hospital, may tama ako dahil sa ligaw na
bala sa naganap na ambush. I don't know what happened next, hindi ko alam kung sino
ang nagdala sa'kin sa hospital at paano ako nabuhay." Patuloy sa pagkukwento ang
kanyang asawa sa huli niyang katanungan kanina.
Napapakagat siya sa ibabang labi upang pigilan ang labas na galak at kilig
habang sinasalaysay nito kung gaano siya nito kamahal. Siya na siguro ang
pinakamasayang babae sa buong mundo. Nalaman niyang simula ng mawala siya ay sa
pagpipinta ibinubuhos ni Fourth ang pagkamiss sa kanya. At isa iyon sa mas lalong
nagpapalakas ng pagtibok ng kanyang puso, nakita niya ang mga painting na sinasabi 
ito at hindi niya iyon mabilang sa sobrang dami kung kaya't ibig sabihin ay palagi
siyang nasa isipan ng binata at palagi itong na nangungulila sa kanya.
Hindi pa rin siya lubos makapaniwala kung gaano siya nito kamahal at hindi ito
natatakot na ipakita iyon sa kanya. Minahal siya nito sa napakahabang panahon kahit
alam nitong patay na siya, at ang mas lalong nakakahanga ay hindi manlang umabot ng
isang araw na nagkakilala sila pero minahal siya nito ng sobra. An unconditional
love indeed.
"Then, nalaman kong si Senior--your dad-- ang nagdala sa'kin. He told me about
it, naabutan daw nila akong duguan sa parking lot at hindi siya nagdalawang isip na
iligtas ako. Aside from being the father of my beloved, he's also my hero kaya
labis na labis ang respeto ko sa kanya." Ngumiti ito dahilan para lumitaw ang
mapuputi nitong mga ngipin na mas lalong nagpatingkad sa angking kagwapuhan ng
kanyang asawa. Nawawala ang mata nito dahil sumasabay sa mapupulang labi kapag
ngumingiti.
"You love me that much?" Hindi na rin niya naitago ang masayang ngiti.
"Very, very much." Malambing nitong hinaplos ang mahaba niyang buhok, kanina pa
nito sinusuklay iyon matapos patuyuin. Kahit sinasabi niyang kaya na niya ang
sarili niya ay ayaw pa rin nitong paawat lagi nitong rason ay gusto siya nitong
paglingkuran. Sa huli hindi na siya umangal dahil ang totoo ay nakakataba ng puso
ang pagpupursige nitong ipakita ang pagbawi sa mga nagawa nito, kahit na para sa
kanya ay hindi iyon malaking bagay.
Isa sa pangaran nga mga babae sa mundo ay ang makahanap ng lalaking magmamahal
sa kanila ng totoo, lalaking may respeto, lalaking marunong umintindi sa
napakagulong mood ng mga kababaihan, lalaking ikaw lamang ang babae sa buhay at
wala ng iba. At ramdam niyang napakaswerte niya sapagkat isa siya sa mga babaeng
nakatagpo ng lalaking pangarap magkaroon ng karamihan. Ramdam na ramdam niyang
napakaswerte niya sapagkat siya ang minahal ng isang Fourth Castillion.
Akmang hahalikan siya ng asawa ng pareho silang matigilan dahil sa pag-iingay
ng kanilang doorbell. Napapailing itong napabuntong hininga bago mabilis na halikan
ang kanyang mga labi, pinangko siya ng asawa habanh siya ay panay lamang ang yakap
dito.
"Stay here." Nakangiting bilin nito nang makarating sila sa sala, hinalikan
nito ang kanya noo bago tunguhin ang pinto para pagbuksan ang kung sino mang nasa
labas.
"Senior." Dinig niyang tugon ng asawa na umagaw sa kanyang atensyon.
Mabilis siyang napalingon sa direksyon ng asawa at nagtagis ang bagang niya ng
makita kung sino ang hindi nila inaasahan bisita.

"Wife." Naiilang ang ngiti ng asawa na lumapit sa kanya.

"Your dad and brother." Anito.
Nang makarating sa kanyang harapan ang mga bisita ay walang pag-aalinlangan
niyang iniigkas ang kamao at binigyan ng malakas na suntok si Clint.
"What the hell!" Nanlalaki ang mga matang tugon ng binata habang sapo ang
nasaktang panga.
Napangiwi ang Senior samantalang ang kanyang asawa ay napailing.
"Yes, what the fucking hell!" Nakangising tugon niya.
"Bakit mo ko sinuntok?" Iritang tanong ni Clint.
"Para 'yan sa pagpapamukha sa'king tanga noong pumayag kang makipagdate sa'kin,
at ito." Muli niya itong sinuntok na ikinaatras ng kapatid. "Para sa paghalik
sa'kin kahit alam mong magkapatid tayo." Hindi man siya sanay na banggiting may
kapatid siya ay tila may sayang umusbong sa kanyang kalooban dahil doon.
 "Woah, come down sis." Natatawa itong nagtaas ng dalawang kamay. "Ginawa ko
lang iyon dahil nakita ko ang mga alagad ni Mr. Gonçalvez na nagmamasid, kailangan
kong sumakay sa laro nila na wala akong kaalam alam tungkol sa'yo dahil kung
magpapadalos dalos ako masisira ang plano ni dad." Sabay baling nito sa ama na
kanina niya pa ramdam ang pagtitig sa kanya.
Nag-iwas siya ng tingin ng makita ang pangungulila sa mga mata nito. Aminado
siyang hindi niya pa kayang tanggapin ang lahat, ang mga kaharap ngayon ay
itinuring niyang kaaway sa napakahabang panahon, nagtanim siya ng galit tapo isang
iglap ay malalaman niyang ito ang tunay niyang pamilya. Nakakatawa dahil hindi niya
alam kung paano pakikitunguhan ang mga ito.
"Have a seat." Ani ng kanyang asawa, hinawakan nito ang kanyang kamay at
pinisil bago bumulong. "I just get some drink." Bago pa man niya ito mapigilan ay
mabilis na itong nagtungo sa kusina.
Wala siyang nagawa kundi ang bumalik sa pagkakaupo at kaharap na niya ngayon
ang dalawa. Nabalot ng nakakabinging katahimikan ang lahat at halos pati paghinga
nila ay dinig na dinig na.
"Ahem." Nagkasalubong ang kanilang tingin ng ama ng sabay silang tumikhim.
"Ayeeeiii." Tugon ni Clint bago ito humagalpak ng tawa, awtomatiko ang pagtaas
ng kanyang kilay dahil sa tila batang reaksyon nito.
"May nakakatawa?" Pagtataray niya.
"Wala, masama bang maging masaya?" Nakangisi pa rin ito.
"Oo, lalo kung wala namang dahilan." Aniya.
"Ang daming dahilan para maging masaya ako." Bigla na lamang naging seryoso ang
mukha nito at matiim na tumingin sa kanyang mga mata. "Masayang masaya ako dahil sa
wakas nailigtas ka na namin, sa loob ng napakatagal na panahon ay nakita ka na rin
namin. Masaya ako kasi ligtas ka at hindi tuluyang napahamak sa kamay ng mga
kalaban."
"I know, naninibago ka. Mahirap mag-adjust at tanggapin ang lahat ng
katotohanan but we will do our best to gain your trust. I'm your brother, and you
can lean on me anything lil' sis." Anito.
Ramdam niya ang hirap ng paglunok dahil sa sensiridad ng mga salitang binitawan
nito. Walang wala ang pagiging maloko nito noong una silang magkita sa office ng
asawa, noong magkaroon sila ng pagkakataon para magdate at noong halikan siya nito
na ikinagalit noong ni Fourth. Seryosong seryoso ito at nakikita niya dito ang
imahe ng pagiging mabuting tao at anak.
"A-Anak." Tila may dumaang malamig na hangin sa kanyang paligid dahilan para
magsitayuan ang mga palahibo sa kanyang katawan ng marinig ang tila nagmamakaawang
tinig ng ama.
Away niyang tumingin dito dahil tila hindi niya kakayanin ang labis na lungkot
sa mga mata nito ngunit tila kawalan iyon ng respeto kung hindi siya babaling dito
gayong siya ang kausap nito.

Matatag ang loob na tumingin siya sa mga mata ng matanda,

hindi nga siya nagkamali sa labis labis na lungkot na bumabakas sa mukha nito.
"P-Pasensya na kayo kung hindi ko kayo mapakiharapan ng maayos, lumaki akong
kaaway ang turing sa inyo kaya hindi niyo rin ako masisisi kung bakit ganito ako
makitungo. Ayokong lumabas na wala akong respeto ngunit hindi ko rin kayang
umustang ayos ang lahat kahit alam ko sa sarili kong hindi." Aniya, parang may
asidong dahan dahan ibinubuhos sa kanyang puso habang nasasaksihan ang emosyon ng
ama. Siguro nga'y patunay ito na ang dugo nito ang nananalaytay sa kanya dahil
masyados siyang nahahabag sa kalungkutan nito o kung ano pang nararamdaman.
"Hindi naging madali sa'kin ang mga karanasan ko sa buhay habang lumalaki akong
iba ang kinilala kong pagkatao at nagpalaki sa'king ama. Puno ng galit ang pagkatao
ko at ngayon ay wala pa ako sa tamang emosyon para magdesisyon, sana ay
maintindihan niyo 'yon." Hanggat maaari ay sinisikap niyang maging malumanay at
maingat sa kanyang mga salita upang hindi na dagdagan pa ang pasakit dito.
Tumuko ito habang paulit ulit ang pagtango. "Naiintindihan ko, iha. Siguro
nga'y labis ang pangungulila ko sa'yo kaya kahit alam kong hindi pa maayos ang
lahat ay gusto na agad kitang makita." Anito.
Hindi siya nag-abalang magpilit ng ngiti dahil ayaw niyang maging mapagkunwari
sa harap ng mga ito. Sawang sawa na siyang magpanggap kaya napagdesisyonan niyang
magpakatotoo sa lahat at sisimulan niya iyon sa mga taong nakapaligid sa kanya.
"Wag kayong mag-alala unti unti ko ng tinatanggap ang lahat, ngunit hindi
madali dahil parang bombang sumabog sa harapan ko ang buong katotohanan. Kung ang
makita ako ang gusto niyo ay hindi ko iyon ipagkakait, you can see me anytime you
want pero hindi ko maipapangakong mapakikitunguhan ko kayo sa paraang gusto niyo."
"Naiintindihan namin." Sabat ni Clint samantalang ang kanilang ama ay tumitig
na lamang sa kanya na tila kinakabisa ang kanyang mukha.
"Kamukhang kamukha mo ang iyong ina." Pagkuay tugon nito na may malungkot na
ngiti sa mga labi. Nakakapanghina na pagmasdan ang emosyong meron ito, masyado na
itong matanda para sa magpasan ng mga problema. "Pwede ba kitang mayakap?"
Natigilan siya ng makita ang pagpatak ng mga luha nito ng itanong ang bagay na
iyon.
Mariin niyang nakagat ang kanyang mga labi upang pigilan ang pangingilid ng
kanyang mga luha. Masyasong maraming problema ang dumating sa kaniya nitong mga
nakaraan at tila napakababaw na ng kanyang mga luha.
"Dad, pabayaan muna natin siyang mag-adjust----"
"No, it's okay." Putol niya sa sasabihin ni Clint. "Yakap lang naman." Aniya ng
hindi matiis ang ama.
Bumakas ang saya sa mukha ng Senior at mabilis itong inalalayan ng anak na
lalaki ng tumayo ito para tawirin ang kanilang distansya.
Mahigpit siya nitong niyakap na tila ayaw na siyang pakawalan pa. Samantalang
siya ay nananatiling nakaupo at hindi alam ang tamang gawin.
"Anak ko." Bulong nito kasabay ng pagkabasag ng tinig. Nagsimulang magtaas baba
ang balikat nito habang mahigpit pa rin ang pagkakayakap sa kanya.
"Anak ko." Paulit ulit na tugon nito. Mas lalong lumakas ang paghikbi ng
matanda dahilan para hindi niya rin mamalayan ang pag-agos ng sariling mga luha.
"Nandito na si daddy, hindi na kita iiwan. Wala ng sino man ang makakapanakit
sa'yo." Tugon pa nito bago muling lukubin ng hikbi nito ang buong paligid. Kahit
ang kapatid niyang si Clint ay pulang pula na rin ang mga mata dahil sa pagluha.

"MASAMA BA akong anak?" Hindi niya mapigilang itanong habang nakatanaw sa

malayo.
Kanina pa nakaalis ang kanyang ama at kapatid matapos ang naganap na pag-uusap
at iyakan ngunit hanggang ngayon ay nandoon pa rin ang bigat sa kanyang kalooban.
Naramdaman niya ang mas lalong paghigpit ng yakap ng kanyang asawa mula sa
kanyang likuran.
"Hindi ka masamang anak, normal lang na reaksyon ng tao ang reaksyon mo. Ang
mahalaga ay sinisikap mong tanggapin ang lahat kahit na mahirap." Tugon nito sabay
halik sa kanyang buhok. "Wag mong madaliin ang mga bagay bagay lalo kung nasasaktan
ka lang."
"Pero nasasaktan ko rin sila." Humarap siya sa asawa at ipinulupot ang mga
braso sa bewang nito. "Hindi ko pa kayang tanggapin pero hindi ko rin kayang
tagalan na makitang nasasaktan sila ng dahil sa'kin."
Masuyong dumampi ang halik nito sa kanyang noo bago dumapo iyon sa kanyang mga
labi. "Mas magandang harapin ang mga problemang nagwasak sa'yo kapag buo ka na."
"Pero wasak pa rin ako hanggang ngayon." Nag-iwas siya ng tingin ng magsimula
na namang manubig ang kanyang mga mata.
Sinapo ni Fourth ang kanyang mukha at ngumiti. "Sa dami ng nangyari kahit ako
masasabi kong nawasak ako pero hanggat kasama kita kakayanin ko." Pinunasan nito
ang luhang muling tumakas sa kanyang mga mata. "Sabay na'ting bubuohin ang ating
mga sarili, sabay na'ting haharapin ang lahat ng mga bagay na sumira sa'tin mula sa
simula."
Mahigpit siyang napayakap sa asawa dahil sa mga katagang sinabi nito. Isinubsob
niya ang mukha sa dibdib nito, kasabay ng mabilis na pagtibok ng kanyang puso ay
siya ring pagtibok ng puso nito na dinig na dinig niya.
"I love you." Aniya.
"I love you too, so much." He replied.
"Sabay na'ting bubuohin ang mga sarili na'tin."
Mas lalong humigpit ang yakap nito sa kanya, mahigpit pa kaysa sa pagkakayapos
niya.
"Sabay tayong babangon at sabay na'ting haharapin ang lahat." Anito.
Kasabay ng pagpatak ng mga luha niya ay ang pagsilay ng masayang ngiti sa
kanyang mga labi dahil mayroon siyang isang Fourth Castillion sa buhay niya.
Mayroon siyang asawa na gagawin ang lahat ng makakaya mapasaya lamang siya, asawang
dadamayan siya at hindi huhusgahan ang nakaraang meron siya.

Kung may mga katanungan please kindly drop it to the comment section para
masagot.
Malapit na po tayong matapos. Yehey!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 39

Sorry for the late update. Hahaha nabusy na naman ang lola
niyo. &#x1F602;&#x1F602;
Anyway, enjoy reading.

NAGTATAGIS ang mga bagang ni Demone- este Dethinia, ang kanyang asawa habang
walang humpay ang pagkalabit nito ng gatilyo. Tila ito halibaw sa galing kung
umasinta, ni wala sa hinuha niyang makikita niya ang ganitong side ng asawa.
Puno ng pawis ang maganda't makinis na mukha habang seryosong seryoso na hindi
inaalis ang paningin sa target. Hindi niya mapigilan na mas lalong humanga sa
angking kagandahan nito. Sa kabila ng mga nalaman niya sa katauhan nito at dating
mga gawi ay hindi iyon nakabawas sa pagmamahal na meron siya para dito, bagkus ay
mas lalong lumalim ang kanyang nararamdaman.
Napakahot at sexy nito sa kanyang paningin habang mahigpit ang hawak sa baril
at ni walang gear na isinuot. Ramdam niya ang galit nito sa mundo, hindi niya ito
masisisi kung bakit gan'on ang nararamdaman nito kung kaya't hindi niya hinahayaang
mag-isa ito. Gusto niyang iparamdam ng asawa na lagi siyang nasa tabi nito sa kahit
anong laban nito sa buhay.
For better or for worst. And even death will never do us part. Aniya sa isipan.
Nakangiti siyang hinugot ang panyo sa kanyang bulsa ng bumaling sa kanya ang
asawa matapos nitong ilapag ang hawak na baril. Napakamulsa siyang lumapit dito at
nang akmang kukunin nito ang hawak niyang panyo ay mabili niya itong hinalikan at
siya na mismo ang nagpunas ng pawis nito.
"Are you tired?" Labis ang lambing na tanong niya.
Napanguso ito at nag-iwas ng tingin bago umiling. "Gusto kong makausap si M-Mr.
Gonçalvez." Bakas ang ilang sa boses nito ng banggitin ang pangalan ng kinilalang
ama.
Ramdam niyang nahihirapan pa rin nitong tanggapin ang lahat kaya hindi niya
magawang  tutulan ang mga bagay na alam niyang gusto nitong gawin para tulungang
mapawi ang galit sa sarili kalooban.
"Nasa hospital pa rin siya ngayon nagpapagaling." Aniya.
Bumakas ang pag-aalala sa mga mata nito ngunit agad rin iyong napawi at
napalitan ng galit. Kahit gaano kasama ang katauhang natuklasan niya dito at sa mga
naging kwento nito tungkol sa nakaraan ay alam niyang may mabuting puso't kalooban
ang asawa.
Nasa isang shooting range sila ngayon dahil ginusto nitong maglibang upang
sandaling mailabas ang nararamdaman. Nang sabihin nitong sa ganitong lugar nito
gustong pumunta ay nag-alinlangan siya ngunit sa huli ay wala pa rin siyang nagawa
dahil iyon ang gusto ng mahal niya.
Boss lang ako sa korte pero alipin ako pagdating sa asawa ko. Hindi niya
mapigilang mapangiti dahil sa tugon ng isipan.
"Gusto ko siyang makausap." Anito.
Agad niyang tinapos ang pagpupunas sa pawis nito bago hubarin ang coat na suot
at ipatong iyon sa balikat ng asawa. Siniguro niyang balot ang katawan nito.
Tanging leggings at sports bra ang suot nito dahilan para rentahan niya ang buong
range na iyon upang walang ibang makakita sa katawan nito. Makakamatay siya kapag
nagkataon.
"Let's go home first, after lunch ipapaschedule ko ang pagpunta na'tin sa
hospital. Mas lalong pinahigpit ng Senior ang pagbabantay doon upang hindi
makatakas si Gonçalvez." Aniya habang inaalalayan ito sa paglalakad, magkasiklop
ang kanilang mga kamay habang sabay na naglalakad papalabas ng nasabing lugar.
Napatigil si Dethinia dahil sa narinig. Seryoso nitong sinalubong ang kanyang
tingin. "Sabihin mo kung kailangang triplehin ang security na meron ang kapulisan
ngayon gawin nila dahil mas tuso sa salitang tuso ang matandang iyon." Muling
nagtagis ang mga bagang nito. "Yong drama niya sa korte? Purong kasinungalingan
lahat ng iyon, kilala ko siya hinding hindi siya basta susuko at hinding hindi siya
aapak sa bansang 'to para lang magpakulong at magpahuli." Pinisil nito ang kanyang
kamay bago bumalik sa paglalakad. "Mas malaki ang planong meron siya sa pagbabalik
niya kaya hindi dapat tayo maging kampante."

"Okay, padadagdagan ko na rin ang security team na kinuha

ko para batayan ka." Aniya.
"No need kaya ko ang sarili ko at kaya kitang protektahan."
Mabilis na nagkasalubong ang kanyang mga kilay. "Ako ang poprotekta sa'yo."
"Ako ang nagdala sa'yo sa sitwasyong 'to kaya kargo ko ang kaligtasan mo, kung
hindi sa'kin wara ka sanang dapat ipag-alala tungkol sa kaligtasan mo."
"Tsk. Wala akong pakialam sa kaligtasan ko, mas mahalaga sa'kin ang kaligtasan
mo. And if being with you is death, then so be it. I'm willing to die for you."
Aniya na may pinalidad sa kanyang boses bago igiya ang asawa papasok sa sasakyan.
Matapos isarado ang pinto ng passenger seat ay nilingon niya ang dalawang
kotseng nasa likod kung saan lulan ang security team na kinuha niya. Nang makitang
nasa ayos ang lahat at walang kahinahina sa paligid ay syaka lamang siya tuluyang
sumakay.
"Ako na ang magmamaneho." Salubong nit nang makaupo siya.
"Ako na, stop being stubborn wife." Aniya, akmang bubuhayin na niya ang makina
nang maramdaman niya ang mahigpit na hawak sa kanyang kamay. Kunot noong nilingon
niya ang asawa at hindi niya mapigilan ang mapalunok ng makita ang nanlilisik
nitong mga mata.
Malayong malayo ito sa babaeng nakilala niya noon sa kanyang silid, 'yong
babaeng hubad na nasa ibabaw ng kama, 'yong babaeng malambing at tila walang muwang
sa mundo. Pero ang katotohanang ito ang babaeng minahal niya ay sapat na upang
hindi siya bakasan ng pag-aalinlangan, kahit sino pa ito mamahalin niya pa rin ng
totoo.
Angelic or evil Dethinia, she's still my wife. And I still love her so much.
"Ikaw ang 'wag matigas ang ulo, ako ang magmamaneho. And that's final." Dahil
sa boses na ginamit nito at walang siyang nagawa kundi ang pumayag.
Naiiling siyang humalik sa noo ng asawa matapos makipagpalit ng pwesto.
Nangingiti na lamang siya.
"Opo, kamahalan."
 Tango lamang ang isinagot nito bago paharurutin ang sasakyan.

ILANG kalye pa lamang ang nalalampasan nila nang maramdaman niya ang mas lalong
pagbilis ng pagpapatakbo nito.
"Calm down, baby. Wala naman tayong hinahabol." Hindi niya mapigilang tugon
dahil nangangamba siyang baka maaksidente sila at mapahamak ito.
"Wala nga tayong hinahabol pero may humahabol sa'tin." Walang emosyong tugon
nito.
Agad siyang napalingon sa likod dahil sa sinabi nito at doon niya lamang
napansin ang dalawang van na mabilis na nakabuntot sa kanila. Hindi niya mapigilan
na balutin ng pag-aalala para sa asawa nang hindi na niya makita ang security team
na kanina'y nakasunod lamang sa kanila.
"Sigurado akong mga tauhan 'yan ni Gonçalvez." Kalmadong tugon nito habang wala
pa ring mababakas na emosyon sa buong mukha.
"What are you doing?" Tanong niya nang mabagalan nito ang pagmamaneho.
"Hindi ako sanay na tumatalilis ng takbo kapag may kalaban, mas gusto kong
hinaharap sila."
"Tsk. Don't you dare." Aniya, naiiling siyang tumingin sa likod at nang
makitang malapit na sa kanila ang dalawang van ay napilitan siya hugutin ang mga
baril na nasa ilalim ng backseat.
Napairap siya nang makita ang kakaibang kislap ng mga mata nito ng makita ang
mga baril na ngayon ay hawak na niya. Sa mga mata palang nito nababasa na niyang
hindi ito takot pumatay o mamatay. Well, hindi rin naman siya takot pumatay pero
ang masaktan kahit hibla ng buhok ng asawa niya ay ibang usapan na.

"Just drive, ako na ang bahala." Aniya na sinagot lamang

nito ng kibit balikat. "I love you so much, baby."
Ikinasa niya ang dalawang baril na hawak bago nagnakaw ng halik sa labi ng
asawa.
"Pampalakas." Sabay kindat niya.
Mas lalo siyang napangiti ng sa wakas ay bumakas ang emosyon sa mukha nito at
sinundan iyon ng tawa na tila musika sa kanyang pandinig.
"Kapag talaga nakapaghoneymoon na tayo lagot ka sa'kin. Ihi lang pahinga
na'tin." Sabay silang natawa dahil sa sinabi niya.
"Game ako diyan pero bago mo 'yan isipin patumbahin mo muna sila bago pa tayo
ang mapatumba." Anito.
"Dadaan muna sila sa hot at sexy kong katawan bago ka nila masaktan."
Nagsimulang magtagis ang kanyang bagang nang maramdaman niya ang pagtama ng mga
bala sa kanyang sasakyan. Hindi siya nababahala dahil bullet proof iyon, simula ng
malaman niya ang panganib na meron sa buhay ng asawa lahat ng sasakyan na gagamitin
niya kapag kasama ito ay hindi tinatablan ng bala. Wala lang sa kanyang ang milyon
milyong gastos kung kaligtasan naman nito ang nakataya.
Maliksi niyang iniangat ang katawan upang makalipat sa backseat. Mabilis niyang
binuksan ang bintana at gumanti ng putok. Napapangisi na lamang siya kapag
nasasapol sa noo ang kalaban.
Lihim siyang nagpapasalamat sa kanyang ama na pinilit silang magkakapatid na
sumailalim sa iba't ibang training para protektahan ang mga sarili. Nang mapahamak
ang kanyang kapatid na si Second ay hindi nakampante ang kanilang mga magulang kung
kahit kumuha ng mga dalubhasa sa self defense upang sanayin sila.
Dahil sa labis labis na yaman na taglay ng kanilang angkan at kanya kanyang
yaman ng bawat isa sa kanila ay kailangan nila ng proteksyon. Hindi maiiwasan ang
mga masasamang tao na nais silang mawala sa mundo.
"Nasaan na ba ang security team na'tin?" Naitanong niya.
Dinig niya ang sarkastikong tawa ng asawa. "Nagawa mo pa talagang hanapin, pera
lang naman ang habol ng mga iyon kaya kahit mga lampa ibinubuwis ang mga buhay."
Anito.
"Kunsabagay."
Mas lalong ang takbo ng kanilang sasakyan at kasabay din n'on ang pagdikit sa
kanilang ng isang van. Agad niyang kinalabit ang gatilyo upang asintahin ang mga
kalaban, una niyang natamaan ang driver kung kaya't gumiwang ang sasakyan ng mga
ito. Sinunod niya ang dalawang gulong, lumikha ng malakas na sagitsit ang tuloy
tuloy na paggiwang ng van.
"Mabuti nalang at walang masyadong tao dito." Aniya. Medyo liblib na ang lugar
kung nasaan sila kaya't kampante siyang walang mapapahamak na mga sibilyan.
"Ihinto mo baby." Tugon niya ng tuluyang bumunggo ang unang van sa poste.
Mabilis siyang tumalon palabas pagkahinto ng sasakyan. "Wag kang lalabas."
Patuloy sa pagpapaputok ng baril ang kasunod na van ngunit hindi siya
nagpatinag, inilabas niya ang tatlong granada na nakuha niya sa ilalim ng upuan at
walang pag-aalinlangan na ihinagis sa papalapit na van. Alam niya sa sarili kaya
niyang tapusin ang mga ito gamit ang mga baril ngunit gusto niyang makasiguro na
hindi masasaktan ang asawa.
Ilang segundo lamang nang makarinig sila ng magkasunod na pagsabog. Tyaka
lamang siya lumabas mula sa pagkakakubli sa nakabukas na pinto ng sasakyan.
"Boring."
Tinaasan niya ng kilay si Den, hindi na siya nagulat na nasa labas na ito at
kampanteng nakaupo sa hood ng kotse na tila walang nangyari. Sa taglay na katangian
ng asawa nangunguna na doon ang pagiging matigas ng ulo nito.
"Gusto ko lang makasiguro." Aniya, ibinalik niya ang mga baril na ginamit kung
saan iyon nakatago kanina bago siya humakbang papalapit dito at ipinangko ito
pababa upang muling ipasok sa loob ng sasakyan.
"Sana mas pinatagal mo pa, at bakit ka gumamit ng mga granada pwede namang
baril lang." Bagot na tugon nito.
"Baby, wala tayo sa pelikula na pinapatagal ang barilin kung pwede namang
pasabugin nalang." Natatawang sagot niya. "At mas uunahin ko ang kaligtasan mo
kaysa sa boredom."
Lihim niyang ikinatuwa ng hindi na ito umapila nang paupuin niya ito sa
passenger's seat at siya ang pumuwesto sa driver's seat. Siniguro niya muna ang
pagsuot dito ng seatbelt bago buhayin ang makina ng sasakyan.
"Pexus." Napatingin siya sa asawa dahil sa binanggit nitong pangalan makalipas
ang ilang minutong pananahimik.
"What?"
"Nakasunod siya sa'tin."
Lumingon siya sa tinitingnan nito at nakita niya nga si Pexus na nakasakay sa
motor at nakabuntot sa kanila. Kilala niya ang lalaki dahil simula ng makita niya
ito sa labas ng trial court ay kumulo na agad ang dugo niya dito, basi sa
impormasyon ibinigay sa kanya ni Senior Alvarez ito raw ang kanang kamay ni
Gonçalvez at labis na pinagkakatiwalaan.
At ito rin daw ang kasakasama ng kanyang asawa simula ng imulat ito sa
karahasan. Iyon ang labis na ikinaiinit ng dugo niya, ramdam niyang may gusto ang
binata sa kanyang asawa. Well, sino ba ang hindi magkakagusto sa kanyang
napakagandang asawa?
Mga kapatid ko lang siguro.
Akmang ihihinto niya ang sasakyan upang harapin ito ngunit pinigilan siya ng
asawa.
"Hayaan mo siyang sumunod."
Napahigpit ang pagkakahawak niya sa monobela dahil sa sinabi nito. "Pero kanang
kamay siya ni Gonçalvez---"
"Kailangan na'ting malaman ang mga plano ng matandang 'yon para alam na'tin ang
sunod na gagawin." Sagot nito.
"At sinasabi mo bang ang hayop na 'yan ang makakapagbigay sa'tin ng
impormasyon?" Gigil niyang turan at mas lalong binilisan ang pagmamaneho.
"May makukuha tayo sa kanya." Puno ng kasiguraduhang sagot ni Den.
"Tsk." Nag-iwas siya ng tingin sa asawa dahil nagsisimula na ang pag-usbong ng
pagtatampo sa kanyang kalooban at hindi niya gugustuhin mauwi iyon sa galit.
Kailangan niyang kontrolin ang sariling emosyon dahil ayaw niyang masaktan ito.
"Baby." Tawag nito ngunit hindi siya kumibo. Lumapit sa kanya ang asawa at
madiing hinalikan ang kanyang mga labi. "Wag ka ng magselos baby, alam mo namang
mahal na mahal kita e."
"Tsk." Mas lalo siyang napasimangot dahil sa reaksyon ng kanyang katawan sa
simpleng paghalik nito.
Masyado kang marupok, Kwatro! Singhal niya sa sarili.
"Love na love ko 'yang baby ko e." Lambing nito. Mariin niyang kinagat ang
kanyang dila upang pigilan ang pagsilay ng malaking ngiti sa mga labi.
Gan'on lang kababaw ang tampo niya dito. Ngunit sa kabila n'on ay inis na inis
pa rin siya kay Pexus lalo't hindi ito tumigil sa pagsunod sa kanila hanggang sa
labas ng kanilang bahay.
Nang pagbuksan niya ang asawa ay agad niyang ipinulupot ang mga braso sa bewang
nito at matatalim na tingin ang ipinukol niya sa binatang kabababa rin lang sa
motor nito.
Tsk. Mas gwapo naman ako!

Please do click the star button and drop your comments. Thank you.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 40

Enjoy reading. &#x1F60D;&#x1F60D;

Malapit na tayong matapos. Hahaha kailangan na na'ting maglet go.
Salubong ang mga kilay ni Fourth ng tuluyang makababa sa sasakyan. Nakapulupot
ang mga braso sa maliit na bewang ng asawa na tila hindi papaagaw sa kahit na
sinomang magtangka. Matatalim ang mga tingin na ipinukol niya kay Pexus ng
nakangisi itong bumaba sa motor na gamit.
"Hindi ako kalaban." Natatawang ngisi nito habang nakataas ang dalawang kamay
na tila sumusuko. Hindi nagpating si Kwatro, nananatili ang kanyang mapanuring
tingin sa binata. "See? Wala akong kahit anong dalang armas." Tugon pa nito bago
buksan ang suot na leather jacket at ipakita sa mag-asawang wala itong kargada.
"Anong kailangan mo?" Hindi niya mapigilang tanong.
Mas lalo itong ngumisi syaka itinuon ang tingin sa kanyang asawa dahilan para
mas lalong humigpit ang pagkakayapos niya dito.
"Gusto ka niyang makausap." Anito.
"Sino?" Singit niya.
Naiiling na tumingin sa kanya si Pexus. "My Mestre." Then, he shrugged.
"Pupunta kami doon mamaya." Aniya. "Makakaalis ka na."
Muli itong tumingin sa kanya asawa at hindi niya gustong may ibang lalaking
tumitingin sa kanyang pag-aari. Nagtatagis ang bagang na sinipat niya ito mula ulo
hanggang paa. Siguro'y naramdaman iyon ng misis dahil marahan nitong hinaplos ang
kanyang brasong nasa bewang nito bago siya tingalain.
"Calm down." She whispered, at gan'on lamang kadali para kumalma siya. Habang
nakatingin siya sa malalambing nitong mga mata ay nanghihina ang kanyang kalooban.
Hindi niya napigilang masuyo itong halikan na agad namang tinugon ng asawa.
"Pupunta kami doon mamaya kasama ang asawa ko kaya makakaalis ka na." Anito
bago maglakad papasok ng kabahayan na agad niyang sinundan. Ni hindi na nila
hinintay pa ang kung ano mang maaaring sabihin ng binata.
 "Tsk. Panira ng araw." Bulong niya pero agad ring winaksi ang panibughong
nararamdaman ng maabutan ang asawa sa bukana ng kanilang malaking bahay.
Naglalambing na yumakap siya dito. "Baby, ipinalipat ko na nga pala ang mga
paintings ko."
Umawang ang bibig nito habang nanlalaki ang mga mata. "Really? 'Yong paintings
na nasa secret room mo sa mansyon niyo?" She gigled.
"Yup, naisip kong dalhin dito sa bahay na'tin tutal ipininta ko naman ang lahat
ng iyon para sa'yo." Masuyo niyang hinaplos ang mamula mula nitong pisngi at
mabilis na hinalikan sa mga labi.
"My gosh! Thank you baby." Mahigpit itong yumakap sa kanya habang nangingislap
ang mga mata. "Can I see it?"
"Ofcourse." Aniya at inakay ito patungo sa pangalawang palapag ng kanilang
bahay. Patalon talon itong naglalakad at kitang kita sa magandang mukha ang
excitement.
Dahil sa reaksyon ng asawa ay hindi mapigilan ng kanyang kalooban ang labis na
saya habang nakikita itong masaya.
"Dito ko ipinalagay para malapit lang sa kwarto na'tin." Aniya nang nasa tapat
na sila ng silid katabi ng kwarto nilang mag-asawa.

"Wow!" She clasped her hand when she saw the decorated room
full of paintings. Mas lalong lumaki ang awang bibig nito bago tumakbo papalapit sa
mga paintings at tila nangangarap na humaplos doon.
"Parang unang beses mong nakita e." Natatawang tugon niya bago sumandal sa
hamba ng pinto. Nakahalukipkip at pinagmamasdan ang babaeng mahal niya.
"Sa sobrang ganda kasi parang sa pantasya lang makikita, buhay na buhay at
napakaganda." Bawat daanan nito ay masuyong hinahaplos ng mga daliri, sandaling
matutulala at masayang ngingiti.
"Gan'on mo ako kamahal? Ipininta mo ako na tila matagal na tayong magkakilala,
kuhang kuha mo kung ano ang mukha ko noong bata pa ako." Anito habang nakatanaw sa
pinakamalaking painting na siyang pinakasentro ng silid.
Kahit hindi ito nakatingin sa kanya ay masaya siyang tumango. "Walang ano mang
bagay o salita ang makakasukat kung gaano kita kamahal. Kahit sarili ko hindi alam
kung paano nagsimula basta nagising nalang akong mahal na mahal na kita. Love is
mysterious and magical, it's not about how long we've known each other, it's not
about when we met and where I first saw you. I just love you, no questions because
I don't have any explanation how it started."
Dahan dahan siyang humakbang papalapit dito upang yakapin ito ng mahigpit
ngunit natigilan siya nang lumingon ito sa kanya at nakita niya ang ilang butil ng
luha na pumapatak mula sa mata nito.
"Baby, why are you crying?" Agad niyang tinawid ang pagitan nila.
Umiling ito. "Wala, wala 'to. Naiiyak lang ako dahil sa sobrang saya, hindi ko
kasi lubos maisip na may ganito palang pagmamahal. 'Yong sobra sobra na tipong
parang hindi na totoo." Nakangiti ito habang nagpupunas ng luha, hinawakan niya ang
kamay ng asawa at masuyo itong hinalikan. Pinunasan niya ang mga luha nito.
"Noon kasi hindi ako naniniwala sa pagmamahal, akala ko imposibleng magmahal
ang isang tao ng sobra nang walang dahilan. I don't believe in love not until I met
you, not until I found you. I don't believe in love not until you made me felt
loved." At bigla itong napahagulhol.
"Psssh! Stop crying baby. I love you, okay? Don't cry." Alo niya sa asawa.
Tumango tango ito at mahigpit na gumanti ng yakap sa kanya.
"I love you too."
Hinalikan niya ang noo nito habang sapo ang magkabilang pisngi. Nakangiti
siyang hinalikan ang namumula nitong ilong bago mulang niyakap.
"Gusto mo ipinta kita ngayon?"
Ramdam niyang natigilan ito sandali at mabilis na tumingala sa kanya. Natawa
nalamang siya ng makitang mas lalo itong napaiyak habang mabilis na tumatango.
"Stop crying baby, bahala ka magiging pangit ka sa painting ko. Sa sobrang
galing ko pa naman lahat ng detalya sa likha ko buhay na buhay." Pang-aalaska niya.
Laking tuwa niya ng mabilis itong magpunas ng mga luha at malaki ang ngiting
humarap sa kanya.
"Game."
"Ihahanda ko lamang ang mga gamit ko."
"Tulungan na kita para mabilis." At hindi nga ito nagpaawat. Natawa na lamang
siya sa reaksyon ng asawa.

"HINDI NIYA BA binawi lahat ng testimonya niya?" Walang emosyon ang mukha ni
Dethinia habang naglalakad papasok ng departamento.

Taas noo siyang naglalakad papasok habang nakasunod naman

sa kanya si Pexus.
"Nope, inamin niya lahat ng kasalanan niya mula sa simula. Kahapon nang
magpunta kayo sa hospital ng asawa mo nagkausap ba kayo?" Tanong nito.
"Tulog siya ng pumunta kami kahapon at may importanteng ginagawa ang asawa ko
kaya hindi kami nagtagal, so hindi ko siya nakausap." Aniya.
"Sa tingin ko hindi na niya babawiin ang statement niya." Napatigil siya dahil
sa kasiguraduhan na mayroon ang boses ng binata.
Nagtatagis ang bagang na nilingon niya ito at tinaasan ng kilay.
"Masyado na siyang matanda at nakikita 'kong talagang nagsisisi na siya sa
lahat ng nagawa niya."
Sarkastiko siyang napangisi. "Naririnig mo ba 'yang sarili mo? Sa lahat ng
kademonyohan na ginawa niya hindi lang sa buhay namin pati na rin sa buhay ng mga
magulang mo hindi sapat ang pagsisisi niya para matakasan lahat ng kasalanan niya.
Pati tayo ginawa niyang masama para sa sarili niyang interest."
"Ang pagiging masama na'tin ang naging dahilan para makasurvive tayo, at lahat
ng itinuro niya ang siyang kinabubuhay na'tin ngayon." Apila nito.
Mas lalong tumikwas ang pagkakataas ng kanyang kilay. "Naririnig mo ba 'yang
mga sinasabi mo? Nakakalimutan mo bang ang tatay mo na mismong kanang kamay niya
noon ay nagawa niyang ipapatay dahil lamang sa isang lihim na hawak nito. Naulila
ka ng dahil sa kanya." Bumakas ang sakit sa mga mata ng binata ngunit agad rin
iyong nawala ng mag-iwas ito ng tingin.
Napabuntong hininga na lamang siya at naiiling na nagpatuloy sa paglalakad. Sa
dami ng pinaghirapan niya at halos impyerno ay sinuong niya hindi niya basta makita
ang puwang ng pagpapatawad sa kanyang kalooban. Gusto niyang maghirap si Gonçalvez,
mas mahirap kaysa sa pinagdaanan nila.
"Yow, ikaapat na misis Castillion." Bungad sa kanya ng isang napakagandang
pulis ng makarating siya sa front desk ng nasabing lugar.
Napangiti siya ng makita si Captain Desiree Gale Park-Castillion, ang asawa ni
Third Castillion. Nakangisi itong nakatayo at nakatulangko sa desk habang panay ang
pakikipagkwentuhan sa kasamahan.
"Dito talaga kita hinintay para sigurado, ibinilin ka rin sa'kin ni bayaw dahil
alam niyang di siya makakasama sa dami niyang nabinbin na trabaho." Mabilis ang
pagbuka ng pulang pula nitong bibig kaya natawa siya. Kahit may asawa't anak na kay
dalaga pa rin ito kung titingnan.
Ang departamento nito ang pinahawak niya sa imbestegasyon dahil alam niyang
magagaling ang mga tao nila. Hindi niya hahayaang makawala pa si Gonçalvez kaya
lahat ng natitirang baho nito ay ikakalat niya.
"Maraming salamat." Aniya.
"Plastado na lahat, pigang piga na ang matanda at mukhang okay na ang lagay
kaya sa kulungan ko na itinuloy, gusto mo bang makausap?" Umakbay ito sa kanya na
tila magbarkada silang dalawa habang may sukbit na baril sa tagiliran.
Nilingon niya si Pexus at tinanguan indikasyon na gusto niya itong sumunod.
Dinala sila ni Gale sa pinakadulong bahagi ng lugar at pinapasok sa isang
interrogation room.
"Dito na kayo maghintay ipapakuha ko lang sa mga tao ko si Tanda." At agad rin
itong umalis.
Binalot ng katahimikan ang buong silid ng maiwan sila ni Pexus, walang ni isa
sa kanila ang sasalita. Hindi na siya nag-abalang magsalita pa dahil normal na sa
binata ang pananahimik nito kapag minsang nagkakasagutan sila o di kaya ay
nababanggit ang mga magulang nito.

Ilang minuto pa ay bumukas ang pintong nilabasan kanina ng

kapitan at pumasok doon ang dalawang tauhan nito dala ang matanda. Napangisi siya
ng makita ang histura nito, tila nahihirapan dahil na rin sa tama ng baril na
sariwa pa rin.
"Sa labas lang kami, 'wag kayong mag-alala harmless 'yan." Tugon ni Gale na
nakasunod sa tatlo, kumindat pa ito sa kanya bago tuluyang lumabas.
Pinaupo si Mr. Gonçalvez sa harapan nila, nakayuko ito habang nakaposas ang mga
braso.
"Bagay sa'yo 'yang kalagayan mo." Panimula niya. Nagsisimula na namang umusbong
ang galit na mayroon siya para dito. "Pero mas masaya siguro kung sa loob ng
kabaong kita makikita." Nagtatagis ang kanyang mga bagang, nakakuyom ang mga kamao
at nanlilisik ang mga mata.
Nasa likod niya lamang si Pexus, tahimik na nakikinig. Laking pasalamat na
lamang niya ang hindi nakasama ang kanyang asawa dahil ayaw niyang makita nito kung
gaano siya kasamang magalit. Ayaw niyang makita nito ang demonyong likha ng mismong
kaharap.
"Kahit siguro buhay mo ay hindi sasapat para ipambayad sa mga taong pinahirapan
at pinaglaruan mo." Hindi na niya napigilan ang pagtaas ng boses. Nagsisimula na
ring lumabas ang litid sa kanyang leeg dahil sa sobrang galit.
"P-Patawarin mo ako." Nauutal nitong tugon. Napahalakhak siya, walang buhay na
halakhak.
"Wow, just wow Mr. Gonçalvez." She clapped. "Marunong ka palang humingi ng
tawad? Putangina mo! Sana marunong ka ring maawa! Sana naawa ka sa'min!" Malakas
siyang napasuntok sa mesang nasa harapan. Hindi niya mapigilan ang pag-agos ng
kanyang mga luha dahil sa sobrang galit.
Bumabalik sa kanya lahat ng paghihirap nila, ng mga taong napasailalim ng
kasamaan ng matanda. Sa galit ay ibinalibag niya ang silyang kanina'y kinauupuan.
"Calm down, calm down!" Ramdam niya ang mahigpit na pagkakahawak ng binata sa
magkabila niyang braso ng akmang susugurin na niya ang matanda.
Imbes na maawa ay mas lalo lamang sinilaban ang kanyang galit ng marinig ang
paghikbi ni Mr. Gonçalvez. Hindi niya matanggap na ganito lamang ang reaksyon nito,
gusto niyang lumaban ito para may rason siya para tapusin ang buhay nito gamit
mismo ang kanyang mga kamay.
Wala na ni katiting na awa na mayroon siya noon para dito. Wala na siyang
pakialam kahit na ito ang tumayong ama niya noo, wala na siyang pakialam kahit ito
pa ang nag-alaga at tumuring sa kanya bilang prinsesa dahil lahat ng konting
kabutihan nito noon ay may kapalit. Lahat iyon dugo't pawis ang ibinayad niya.
"A-Alam 'kong naging masama ako sa inyong lahat at hindi ko na hihilingin na
mapatawad niyo ako gusto ko lang sabihin na pinagsisisihan ko na ang lahat ng
nagawa ko. I know, alam 'kong walang kapatawaran ang lahat at handa 'kong tanggapin
kung ano man ang gusto niyong kapalit sa lahat ng mga kasalanan ko." Anito, kahit
na hirap na hirap dahil sa labis na pag-iyak ay patuloy ito sa pagsasalita.
Nakayuko lamang ang matanda at hindi makatingin ng deritso sa kanya.
"Kahit mamatay ka hindi kita mapapatawad!" Sigaw niya, nagpumiglas siya sa
hawak ni Pexus at ng magkaroon ng pagkakataon para makawala ay tuluyan niyang
sinugod ang matanda.
Hinila niya ang kwelyo nito at walang pasubaling ibinalibag ito sa mesa.
Napaungol ang matanda dahil sa labis na sakit, nagsimula na ring tumagos ang dugo
ng sugat nito pero wala siyang pakialam.
Ang tanging nasa isip nya lamang ngayon ay ang patayin ito. Binabalot siya ng
galit at poot at alam niyang wala siyang kasing demonyo kapag binabalot ng gan'ong
emosyon.
Akmang sisipain niya ang sikmura nito nang may mahigpit na kamay ang humawak sa
magkabila niyang balikat.
"Ooops, tama na 'yan baby girl. Pinagbigyan na kitang ibalibag si tanda pero
'wag mo ng dagdagan magsasayang ka lang ng pagod. Baka magasgasan ka magagalit
sa'kin si bayaw." Kalmadong tugon ni Gale na siyang pumigil sa kanya. Seryoso itong
nakipagtitigan sa kanya, ni hindi kumurap.
"Kumalma ka, isipin mo ang asawa mo mag-aalala 'yon kapag nakitang may dugo sa
mga kamay mo." Inginuso nito ang kamay niya at napaiwas siya ng tingin ng makitang
masaganang dumadaloy ang dugo mula roon dahil sa pagsuntok niya ng mesa.
Ilang ulit siyang humugot ng malalim na hininga upang pakalmahin ang sarili
ngunit hindi niya magawa.
"Sige na ihatid mo na siya sa bahay nila, ako na bahala dito." Tugon pa nito
kay Pexus. Ang mga tauhan nito ay inalalayan ang matanda na makatayo at ilabas ng
silid. Sumunod doon ang kapitan.
"Tara na." Wika ni Pexus ilang minuto ang lumipas na tanging mabibigat na
paghinga niya lamang ang maririnig.
"Kailangan kong kumalma." Malaming ang boses na tugon niya.
"Kailangan muna na'ting linisin ang kamay mo bago ka niya makita." Anito. Tango
lamang ang isinagot niya.

Isang kabanata nalang then epilogue na. Hahaha &#x1F60D; thank you for reading.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 41

Last chapter na 'to.

Enjoy reading. &#x1F60D;
ILANG ULIT ang naging buntong hininga niya habang hinihintay ang pagparada ng
sasakyan sa kanilang destinasyon. Ayaw na ayaw niya talagang sumasabog sa galit
dahil hirap na hirap siyang pakalmahin ang sarili. Masakit sa dibdib basta
binabalot ka ng galit ngunit nahihirapan siyang magpatawad.
"We're here." Anunsyo ni Pexus.
Agad siya nitong pinagbuksan ng pinto at inalalayan pababa. Tapos na ring
linisin ang sugat niya sa kamay at tulad ng nakasanayan niya noon ay ang binata ang
naglinis niyan.
Napangiti siya ng makita ang malaking bahay, ito talaga ang lugar na lubos na
nagpapakalma sa kanya. Ngunit napawi rin ang masaya niyang ngiti nang makaramdam ng
kirot sa kabilang parte ng kanyang puso.
Hindi naman dati ganito.
Ipinilig niya ang kanyang ulo upang waksiin ang negatibong ideya na nasa
isipan.
"Tara na." Anang binata na sinagot niya ng tango. Sabay silang humakbang
papasok sa mala mansyong kabahayan. Hindi niya mapigilang pasadahan ng tingin ang
magarang bahay na kanyang naipundar gamit ang kanyang sariling dugo't pawis.
Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwalang nasa ganito na siyang
katayuan ng buhay, marangya at halos humiga na lamang sa pera. Malayo ang kanyang
naging tanang habang pinipigilan ang pagbugso ng pangungulila sa kanyang ina.
Tanging mga yakap lamang nila ang naririnig hanggang sa makarating sila sa
pangalawang palapag ng bahay at tumapat sa pinakadulong silid. Napatingin siya kay
Pexus at tumango naman ito.
"Sa baba lang ako." Anito.
"Gawin mo na lahat ng ipinag-utos ko."
"Masusunod." Iyon lamang at iniwan na siya nito sa harap ng pinto.
Ilang malalim na buntong hininga muna ang hinugot niya bago tuluyang buksan ang
silid. Isang maganda at masayang ngiti ang ihinanda niya, tulad ng nakagawian ay
napakatahimik ng kwarto na tila walang tao. Sanay na siya sa bagay na iyon. Isang
silid na puno ng mga collection ng iba't ibang laruan at kung ano ano pang gamit
ang naroroon.
Isa isa niyang pinulot ang ilang mga nagkalat sa sahig at ibinalik iyon kung
saan iyon dapat nakapwesto. Nilinis niya ang dapat na linisin bago tuluyang
nagtungo sa kama na siyang sentro ng silid.
Mas lalo siyang napangiti ng makaupo roon at mapagmasdang mabuti ang
napakagandang mukha ng isang babae. Bahagyang kumikibot ang mapupula nitong mga
labi at tila batang humihilik. Lahat ng galit na mayroon siya ay parang bulang
naglaho ng masilayan niya ang inosente nitong mukha.
Sa lahat ng nangyari sa kanyang buhay, sa lahat ng sinuong niyang kasalanan ito
ang tangi niyang pampakalma at instrumento upang takasan ang masalimuot niyang
nakaraan.
Itinaas niya ang kamay na walang benda at hinaplos ang mala anghel nitong
mukha. Inalis niya ang mga hibla ng buhok na nakatabing sa mukha nito at inilagay
iyon sa likod ng tenga. Ang mala porselana nitong kutis ay lantad ang kulay dahil
sa medyo may kadilimang silid. Sirado ang mga bintana upang hindi ito maistorbo sa
mahimbing na pagkakatulog.
Ni pagkurap ay hindi niya ginawa habang patuloy sa paghaplos sa kamay nito. Mas
lalo lamang lumawak ang ngiti na mayroon sa kanyang mga labi ng gumalaw ito at
ilang sandali lamang ay dahan dahang bumukas ang mga mata. Ilang segundo silang
nagkatitigan bago manlaki ang mga mata nito sa labis na tuwa.
"Ate!" Agad itong yumakap sa kanya. "You're here." Sabik na sabik ito. Gumanti
siya ng mahigpit na yakap at muli itong nginitian.
"How's your sleep princess?" Aniya.

Humikab ito at tila paslit na kinusot kusot ang mga mata.

"Ayos lang naman, ang tagal mong hindi bumalik nababagot na ako dito, gusto ko ng
makakita ng tao e." Anito sabay nguso.
Ang ngiti niya ay nauwi sa mahinang tawa dahil sa reaksyon nito. "Wag kang mag-
alala ayos na ang lahat."
"Talaga? Ibig sabihin pwede na akong lumabas?" Nagniningning ang mga mata nito
sa tuwa.
"Yup, mamaya pwede ka ng lumabas."
Akala niya ay magtatatalon ito sa tuwa dahil sa ibinalita niya ngunit nataranta
siya ng magsimula itong umiyak.
"Why are you crying, aren't you happy that you can leave this house and you can
go back to your old life?" Mabilis niyang pinunasan ang mga luha nito, ang ayaw
niya sa lahat ay nakikita o naririnig itong umiiyak. Nasasaktan siya ng sobra.
"I'm happy naman e. But, ibig sabihin dahil ayos na ang lahat aalis ka na ulit
at babalik na sa Brazi. Iiwan mo na naman ako." Anito.
"Hush now princess. Hindi kita iiwan okay? I won't do that, I will not. Aalis
lang ako dahil marami akong dapat ayusin, you know na isa lang ang pwedeng lumabas
sa'tin diba? Para mailayo kasa panganib. Listen to ate okay?"
"Pero sabi mo ayos na ang lahat." Nakatitig ang inosente nitong mga mata sa
kanyang mukha.
"Yes, pero alam mo namang mapanganib kapag nalaman ng mga naging kaaway noon ni
daddy na nandito ka. I am doing this for your safety, alam mo namang kaligtasan mo
palagi ang mas importante kay ate."
Hinaplos niya ang mahaba nitong buhok at hinalikan sa noo.
"Maayos na ang lahat." Bulong niya. "Makakabalik ka na sa asawa mo." Dugtong
niya, at hindi niya mapigilan ang mag-iwas ng tingin dahil sa nakakamatay na sakit
na gumuhit sa kanyang puso.
"Talaga? Pwede na akong bumalik kay Fourth ko?" Ang ningning sa mga mata nito
ay muling bumalik. Walang kislap ng pagiging marahas at matapang, purong
kainosentehan na halatang hindi naihain sa kasamaan.
Iyon ang gusto niya, ang manatili itong walang muwang at hindi nito maranasan
ang poot na mayroon sa mundong ibabaw.
"Yes Dethinia, makikita mo na ulit siya."
"Thank you ate." Dinamba siya nito ng mahigpit na yakap at syaka napapalakpak
sa tuwa.
Habang nakatitig dito ay hindi niya napigilan ang pagtakas ng butil ng luha sa
kanyang mga mata. Para lamang siyang nananalamin dahil magkaparehong magkapareho
ang lahat sa kanila. Mula sa mahahabang buhok, sa mga mata, sa matangos na ilong,
pisngi at mga labi pati na rin ang tangkad at pangangatawan. Walang sino man ang
makapagsasabing dalawang tao sila sa iisa anyo.
Bumaba ang tingin niya sa braso nito na may dalawang nunal, ang tanging bagay
na pinagkaiba nila. Hindi niya mapigilang haplusin ito habang naririnig niya ang
unti unting pagkadurog ng kanyang puso.
Ang kanyang kapatid ay napakalaki ng ngiti at kitang kita sa mga mata ang labis
na saya dahil sa sinabi niya at hindi niya kayang mawala iyon kaya't lahat ng
ikasasaya nito ay ibibigay niya kahit pa kapalit ay ikasasakito ikamamatay niya.
"May favor lang sa'yo si Ate ha?" Aniya matapos tuyuin ang mga takas na luha.
"Yes po, ano po 'yon?" Nakanguso ito.
"Di ba nakwento ko sa'yo na may mga paintings ang asawa mo?"
"Opo, ayeeeeii. Excited na akong makita 'yon." She clapped her hands.
"Kapag tinanong niya kung gusto mong lagyan ng nunal ang mga paintings niya can
you please tell him that you don't want to?" Pili ang mga salitang tanong niya.

Bumaba naman ang tingin nito sa braso niya at hinawakan ang

artificial moles na inilagay niya. Alam ng lahat na si Dethinia ay may nunal sa
braso, minsan na ring binanggit sa kanya ni Fourth ang tungkol doon at mabuti na
lamang at naging handa siya. Ipinakita niya ang artificial na nunal na ipinalagay
niya upang patunay na siya si Dethinia.
"Ang mga paintings niya ay walang nunal dahil hindi niya daw iyon napansin
noon, siguro dahil masyado ka pang bata noon." Pag-uulit niya sa sinabi noon ni
Kwartro ng ipaliwanag ito kung bakit hindi nito napansin ang nunal niya.
Hindi niya talaga mapapansin dahil ako talaga ang batang nakita nito at hindi
ang aking kakambal. Bulong ng kanyang isipan na hindi na niya pinansin.
"Sure, hindi ko palalagyan." Anito.
"At 'yong bagong painting niya pwede pakitago nalang for ate?" Pagtukoy niya sa
nilikha kahapon ng lalaking Castillion, sa sobrang galing nito sa pagpipinta ay
hindi nagtagal ay agad na natapos ang painting nito para sa kanya.
Para sa kanya? Mapait na lamang siyang napangiti.
Mabilis naman ang naging pagpayag nito. Habang pinagmamasdan ang kapatid ay
nakarinig sila ng mga katok.
"Come in." Aniya. Ilang sandali lang ay pumasok si Pexus na may dalang paper
bag.
"Nandito na ang mga damit na kakailanganin niya ngayon." Iniabot nito sa kanya
ang hawak na paper bag, agad niya naman iyong binuksa at sinuri ang damit na nasa
loob niya.
Kaparehong kapareho ng damit na suot niya ngayon. Kapag isinuot na ito ng
kapatid ay sigurado siyang wala ng makakapagsabi kung sino sa kanila ang sino.
"Wear this princess, ihahatid ka ni Pexus pauwi sa bahay ng asawa mo." Bawat
bigkas niya sa huling dalawang salitang iyon ay tila binubuhusan ng asido ang sugat
sa kanyang kalooban ngunit wala siyang ibang magagawa kundi tiisin iyon.
Ang kakambal na lamang ang mayroon siya at hindi siya papayag na pati ito ay
masaktan dahil pinili niya ang sariling kaligayahan. Noong bata ito ay ibinantog na
binawian ng buhay ngunit lingid sa kaalaman ng lahat na naisalba ito, naagapan.
Ilang taon mang nasa coma ngunit nabuhay dahil na rin sa tulong ng ama ni Pexus na
siyang kanang kamay at labis na pinagkakatiwalaan noon ni Gonçalvez na naging
matalik namang kaibigan ng kanyang ina.
Utang niya ang lahat sa ama ng binata dahil nagawa nitong maglihim sa amo para
lamang maisalba ang buhay ng inosente niyang kapatid kahit kapalit niyon ay ang
sariling buhay at buhay ng asawa. Kaya't kahit kay Pexus ay malaki ang
pagpapasalamat niya dahil ni minsan hindi siya nito iniwan sa lahat ng kanyang
laban.
"Sigurado ka na ba sa desisyon mo?" Pagbasak nito sa katahimikan, ang kanyang
kapatid ay nasa walk in closet nito para magbihis.
She nodded. "Ito ang plano sa simula palang, hinayaan ko ang kapatid ko na
pumunta dito sa Pilipinas at gawin ang gusto niya sa pag-aakala 'kong hindi siya
susundan ni Gonçalvez at nang manganib ang buhay niya dahil sa matanda ay pinili
'kong pansamantalang pumalit sa kanyang posisyon para ilayo siya sa kapahamakan.
Alam mong kaya 'kong isangkalan ang sarili ko para hindi masaktan ang kapatid
ko. At ngayong ayos na ang lahat ay ibabalik ko na siya sa asawa niya, para maging
masaya siya." Paliwanag niya habang naglalakad patungo sa bintanang natatakpan ng
makapal na kurtina. Binuksan niya iyon at nagtungo sa veranda.
Bumungad sa kanya ang pang-umagang sikat ng araw at ang payapang kapaligiran.
Kapayapaan. Iyon ang lagi niyang gustong ibigay sa kanyang kapatid, mga bagay at
pakiramdam na hindi niya kaylan man naranasan.
"Sigurado ka bang hindi iyan mahahalata ni Fourth?"
"Masyado niyang mahal si Den kaya kahit may kakaiba man siyang mapansin ay
siguradong hindi na niya iyon pagtutuonan ng atensyon. Labis labis ang pagmamahal
niya. And love can make the smartest person stupid, trust me first hand experience
'yan." Bumuga siya ng marahas na hininga bago sumundal sa railings.
"Mahal mo siya, alam ko." Anito.
Malamig siyang tumitig sa mga mata ng binata. "Mas mahal ko ang kapatid ko."
Umawang ang labi nito indikasyon na may gusto pang sabihin ngunit mas pinili na
lamang nitong tumahimik. Pareho silang nakatanaw sa malayo habang hinihintay si
Den.
"Matapos mo siyang ihatid sa bahay nila sumunod ka sa'kin sa airport." Aniya.
"Copy."
Napalingon siya nang may iabot ito sa kanya. "Ang passport mo, mas mabuting
dalhin mo na para siguradong hindi mawawala."
Tinanggap niya iyong at binasa ang pangalang nandoon. "Demone San Carlos-
Gonçalvez." Kahit kinasusuklaman niya ang apelyidong iyon ay hindi niya na nanaisin
na ipabago pa iyon dahil ang apelyidong iyon ay kapangyari ang hatid sa kanya.
Lahat nga mga ari-arian mayroon ang matanda ay siguradong mapapasakanya.
Kailangan niyang mas maging makapangyarihan dahil mas malaki ang kakayahan
niyang protektahan ang kapatid. Walang sino man ang makakapanakit dito. Money is
everthing, lahat kaya niyang bilhin ng pera.
"Ate." Sabay silang napalingon dahil sa malambing na boses na tumawag sa kanya.
Nang lumingon ay nakita niya ang malawak na ngiti ng kapatid. Suot na nito ang
damit na kapareho ng kanya at para silang pinagbiyak na bunga dahil sa hitura nila.
"Woah! Ngayon lang ako pumasok dito baka hindi ko alam kung sino sa inyo si
Demone." Biro ni Pexus na ikinahagikhik ng kanyang kapatid.
"Twinning tayo ate." Tili nito at dinamba siya ng yakap.
Sa paglipas ng napakaraming ang ugali nilang dalawa ang nagbago. Kung noon siya
ang madaldal at punong puno ng energy ngayon ay ang kapatid na niya, ang pagiging
tahimik at seryoso nito noon ang siyang ugali na niya ngayon.
"Excited na akong makita ang asawa ko. Ikikiss ko siya ng super dami."
Napapatili pa ito.
Nagkatinginan sila ni Pexus ngunit agad siyang nag-iwas dahil ayaw niyang
mabasa nito ang tunay niyang nararamdaman sa mga oras na ito.
Nasasaktan siya ng sobra sa totoo lang ngunit hindi ngayon ang oras para maging
makasarili siya. Ang kapatid niya ang tunay na nagmamay-ari kay Fourth Castillion,
ang kapatid niya ang babaeng hubad na natutulog sa kwarto nito, ang kapatid niya
ang unang nakasalo ng pamilya Castillion ng agahan. Ang kapatid niya iyon, pumasok
lamang siya sa buhay ng abogado noong nagsisimula ng manganib ang buhay ng kanyang
kakambal.
Wala siyang karapatang agawin ang pag-aari nito. At wala siyang balak
kailanman, lahat ng ikasasakit nito ay iiwasan niya at lahat ng ikaliligaya ay
ibibigay niya.
Pangalawang buhay na ito ng kambal niya at hindi niya hahayaang matapos iyon na
hindi nito naranasan lahat ng kaligayahan mayroon ang mundo. Siya ang aako sa lahat
ng sakit at hagupit ng daigdig para maging masaya ang kakambal.
Makakalimot rin ako sa sakit. Sisikapin kong bumalik sa parte ng buhay ko na
walang Attorney Fourth Castillion ang nag-eexist.

Tapos naaaaa! Epilogue na ang next  &#x1F60D;&#x1F60D;

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 42

Sana magpatuloy kayo sa pagtangkilik sa aking mga kwento.

Maraming maraming salamat sa pagbabasa.
Next na ang kwento ni Fifth, ang dakilang malanding Castillion.
Enjoy reading. &#x1F618;

BUHAY ANG KAKAMBAL niya. Iyon ang pinakamahalagang bagay na mayroon siya.
Inayos niya ang pagkakasuot ng seatbelt ng kapatid at hinaplos ang buhok nito.
Lulan na ito ng sasakyan at handa ng ihatid ni Pexus sa bahay ni Fourth.
Mapait siyang napangiti dahil sa pagsagi ng gwapong imahe ng lalaki. "Hindi na
maitutuloy ni ate ang pagpapanggap na ikaw, nasa ayos na ang lahat kaya hindi na
ako mangangamba na baka mapahamak ka. Hindi ko pa kayang magpatawad sa mga taong
nagkasala sa atin kaya sa'yo ko na iaasa 'yon. Kapag nagawa mo na silang patawarin
ay papatawarin ko rin sila."
Tumingin ito sa kanyang mga mata na may inosenteng ngiti. "Bakit palagi mong
inuuna ang kaligtasan ko?" Tanong nito.
Sandali siyang natigilan bago gumanti ng ngiti sa kapatid. "Dahil ikaw nalang
ang meron ako, nang mangyari ang ambush sa Inspiration noon ay pareho pa tayong
walang muwang sa mundo kaya wala tayong nagawa para iligtas si mommy." Ang kirot sa
kanyang dibdib ay nandoon pa rin kapag binabanggit ang tungkol sa kanyang ina.
"Akala ko noon pati ikaw ay kinuha na rin pero dahil nailigtas ka ni Tito Pit
ay nagkaroon ako ng pag-asa na magpatuloy." Pagtukoy niya sa ama ni Pexus na siyang
nagligtas sa kapatid noon halos bawian ito ng buhay sa naganap na ambush.
Halos magdedesi otso anyos na siya noon ng ipaalam sa kanya ng matalik na
kaibigan ng kanyang ina na kanyang kinilala bilang Tito Pit ang kanang kamay noon
ng matandang Gonçalvez ang tungkol sa kakambal. Sinabi nito sa kanyang buhay ang
kanyang kapatid na inakala niyang patay, sa takot ay itinago nito si Den para na
rin sa kaligtasan nilang dalawa.
"Ngayong naisakatuparan ko na ang plano na'tin ay mapapanatag na ako,
naipakulong ko na si Gonçalvez at alam na nila Mr. Alvarez ang tungkol sa anak
niya." Paliwanag niya.
May lungkot na bumakas sa mga mata ng kambal. "Bakit kailangang magtago ang isa
sa atin?"
Hinalikan niya ang noo nito. "Dahil iyon ang alam ng lahat at para protektahan
ka, para maipatanggol kita sa paraang alam ko."
"Pero paano ka?"
Umiling siya. "Maging masaya ka lang, masaya na rin ako."
"Dalawin mo ako paminsan minsan ha?" Anito. Hindi agad siya nakasagot, hindi
pwede ang gusto nito ngunit kung 'yon ang gusto ng kanyang kapatid ay sisikapin
niyang gawan ng paraan, kaya tumango siya.
"Alam 'kong aalagaan ka ng mga Alvarez kaya hindi ka na mapapahamak, nandito
lang ako palagi sa tabi mo." Alam niyang tunay nilang ama si Mr. Claro Alvarez
ngunit hindi niya pa rin magawang tanggapin iyon, sa dinami rami ng kanyang
pinagdaanan, hinubog na ng panahon at karanasan ang kanyang puso na maging matigas
at manhid sa kahit anong sakit.
Maliban sa pag-ibig.
"Thank you ate."
"Basta para sa'yo."
Matapos nitong yumakap sa kanya ng mahigpit ay agad na ring pinaandar ni Pexus
ang sasakyan. Kasabay ng pagtanaw niya sa pag-alis ng mga ito ay ang pagpatak ng
kanyang mga luha.
Lahat ng hirap ay kinakaya niya para lamang mapabuti ito. Hindi niya kayang
makitang nasasaktan ang nag-iisang pamilyang meron siya sa mundo.
Kahit ikasasakit ko!

Muli niyang pinunasan ang taksil na luha ngunit may sumunod

na naman, hanggang sa hindi na niya iyon napigilan pa. Mariin niyang kinagat ang
mga labi upang pigilin ang paglakas ng kanyang iyak.
Dahan dahan ang mga hakbang niya patungo sa gate ng kabahayan upang doon
humawak at lumuha ng lakas. Hindi niya alam pero napakasakit ng kanyang puso, may
kirot doon na hindi niya maipaliwanag. Mabigat at tila nakakasikip ng paghinga.
Fourth!
Mas lalong lumakas ang kanyang hagulhol nang maalala ang lalaki, ang asawa ng
kanyang kapatid.
Tandang tanda niya pa kung kailan siya pumasok sa buhay nito. Noong muntik ng
magahasa ang kanyang kapatid dahil sa pagiging walang muwang nito, nagawa niyang
patayin ang may mga gawa n'on sa kapatid ngunit hindi na niya hinayaan pang
mapalapit ito sa panganib kaya plinano niyang palitan ito sa buhay ng ikaapat na
anak ng mga Castillion, pagkakita niya palang sa abogado ay alam niyang kapahamakan
na ang dulot nito sa kanyang kapatid.
Siguro nga'y nakasulat sa tadhana ang pagtatagpo tagpo nila dahil nagkataong
ito ang abogadong gustong kunin ng mga Alvarez na siyang mortal na kaaway ng
matandang Gonçalvez na nagkataong tunay niyang ama.
Gustuhin man niyang umalis sa buhay ng abogadong Castillion noon pa man ay
hindi na niya nagawa ng magkadugtong dugtong na ang mga pangyayari. Dahil sa
koneksyon ay una niyang nalamang ang kanilang ama ay si Claro Alvarez at sa
kagustuhang pabagsakin si Gonçalvez ay hindi na niya pinalagpas ang pagkakataon.
Malakas ang pwersa at kapangyarihan ng mga Alvarez at palihim niya iyong ginamit sa
pamamagitan ng pasekretong paghahain ng mga ebidensya laban kay Gonçalvez. Tiwala
siya sa galing ni Fourth Castillion bilang abogado, alam niyang maipapanalo nito
ang kaso.
Lahat ng ebidensyang isiniwalat sa korte ay galing sa kanya ngunit walang
nakakaalam niyon maliban sa kanya at kay Pexus na siyang kasangga niya sa lahat.
Ngunit dahil sa lentek na pag-ibig na 'yan ay may mga pangyayaring naganap
dahil sa pagkakabihag niya sa pana ni kupido. Ninais niyang tapusin ang sariling
buhay noong muntik na siyang tumalon sa gusali malapit sa trial court dahil doon
niya napagtanto kung gaano niya kamahal si Fourth Castillion.
Pagmamahal na hindi ko maaaring i-tolerate dahil masasaktan ang kapatid ko.
Hindi pag-ibig ang bubuwag sa pagpoprotekta at pag-iingat na meron ako kay
Dethinia.
Makalipas ang ilang sandaling pag-iyak ay tuwid siyang tumayo at taas noong
pinunasan ang mga luha. Hindi siya dapat panghinaan ng loob dahil alam niyang
pansamantala lamang ang sakit na ito, hindi porke't bigo siya sa pag-ibig ay
titigil na rin ang mundo niya.
Kahit anong sakit ang nararanasan na'tin sa buhay ay hindi solusyon ang
pagsuko, sa bawat pagkadapa ay dapat na bumangon. Sa bawat sakit dapat mas maging
matatag.
Sa dami ng pagsubok sa buhay na naranasan niya hindi pag-ibig lang ang gigiba
sa pagiging matatag niya. Ilang beses na siyang nadapa na halos hindi na makabangon
pa ngunit dahil hindi niya ginusto ang sumuko, naririto pa rin siya ngayon. Patuloy
na lumalaban sa laro ng buhay.
Sakit lang 'to, mas marami pa akong planong dapat tuparin para sa ikabubuti ng
kapatid ko.

"KUMUSTA SI DEN?" Bungad na tanong niya kay Pexus nang makarating ito sa
airport dala ang iilang mga gamit nila.
Sandali itong tumingin sa kanya at nagkibit balikat. "She's safe but as usual
kulang nalang patayin ako ng asawa mo--" natigilan ito at napatitig sa kanya bago
muling nagsalita. "I mean, nang asawa niya. Ang sama palagi makatingin e."
"Hindi naman siguro niya nahalata ang pagpapalit na'min?" Iwas niya sa naging
tugon nito.
"Halatang hindi, agad na hinalikan si Den n'ong makita akala mo matagal na
nagkawalay. Tsk."

Ang kirot na mayroon sa kanyang kalooban ay tila binuhusan

ng kumukulong tubig ngunit hindi niya ipinahalata ang sakit sa kaalamang naghalikan
ang kanyang kapatid at ang lalaking mahal na mahal niya.
You don't have a right, Demone!
Hindi na siya muling nagsalita pa, isinuot na lamang niya ang shades na hawak
bago taas noong naglakad patungo sa arrival area. Dinig na dinig ang takong ng suot
niyang high heeled boots sa tuwing humahakbang siya habang ang kasamang binata ay
abala sa pagmamasid sa paligid.
Hindi siya nag-aalangan sa kanyang galaw dahil alam niyang walang makakakilala
sa kanya, balot na balot ang kanyang mukha at ibang iba ang kanyang pananamit sa
kanyang ayos noong nagpapanggap siya bilang kapatid.
This is the real Demone Gonçalvez.
"Sa lahat ng lugar na gustong puntahan ni Den palaging passport mo ang gamit at
ang kanya naman ay ikaw ang madalas gumamit. Ngayon mo lang siguro magagamit ang
totoong passport mo, hindi ka ba nagsasawa sa pagpapalit katauhan niyo?" Hindi niya
inaasahan ang tanong na iyon mula kay Pexus dahil simula'y sapol ay hindi ito
nagtanong sa kanya tungkol sa bagay na iyon.
Tuloy lamang siya sa paglalakad. "Mas ligtas siya sa mga kaaway na meron ang
apelyido ko kung katauhan ko ang gagamitin niya." Aniya.
Lalo na ngayon na mapupunta sa kanya ang emperyo na pag-aari ng matandang
Gonçalvez kaya gustuhin man niyang tanggapin ang pagiging Alvarez ay hindi niya
magagawa, mas importante sa kanya ang kapangyarihan na poprotekta sa kanilang
magkapatid kaysa ang tunay niyang pagkatao.
"Kung alam mong ligtas siya sa katauhan mo bakit pinaniwala mo ang mga taong
magiging pamilya na niya ngayon sa tunay niyang pangalan, bakit katauhan niya ang
ginamit mo para ipaalam kay Mr. Alvarez na buhay ang anak niya? At pinaniwala mo si
Fourth na ikaw si Dethinia? Bakit hinayaan mong pangalan niya ang ilagay sa
marriage contract kahit ang totoo ay ikaw ang pinakasalan niya at hindi ang
kakambal mo." Napahinto siya sa paglalakad hindi dahil sa dami ng tanong ng binata
kundi dahil sa tono ng pagtatanong nito na tila galit. Taas kilay siyang humarap
kay Pexus na nag-iwas naman ng tingin.
"Ikaw, bakit ang dami mong tanong ngayon? Kailangan ka pa nagbigay ng tanong
tungkol sa mga plinano at naisakatuparan kong plano?"
"Tsk. Curious lang ako."
Tumango tango siya bago muli itong talikuran at nagpatuloy sa paglalakad.
"Katauhan ng kakambal ko ang ginamit ko sa lahat ng iyon dahil gusto 'kong maging
maayos na ang lahat sa buhay niya, iyon nalang ang kulang. Pinaniwala ko si Fourth
Castillion na si Dethinia ang mahal niya at asawa niya dahil mahal siya ng kapatid
ko and in the first place nagpalit kami ng katauhan para mailigtas siya hindi para
agawin sa kanya ang lalaking mahal niya." Tugon niya kahit tila mga kutsilyo na
tumatarak sa kanyang dibdib ang mga salitang lumabas sa kanyang bibig.
"Gusto mong maitama ang katauhan ng kapatid mo pero paano ka?"
"Exactly, hindi ko magawang ayusin ang pagkatao ko kaya ang sa kapatid ko
nalang. Palaging siya ang una."
Tumahimik ang binata kaya akala niya ay hindi na ito iimik pa tulad ng pagiging
tahimik nito noon.
"Bakit palaging kapatid mo ang inuuna mo?"
"Dahil mahal ko siya at siya nalang ang pamilya ko." Sagot niya.
Hindi niya gusto ang mga nagiging tanong nito ngunit ayaw niya rin itong
pagsabihan dahil aminin niya sa hindi ang binata ang tumatayo niyang paa kapag
hinang hina na siya sa lahat ng pagsubok na hinaharap niya.
"Hindi ko alam kung masasabi kong selfless ka o selfish. Siguro nasa dalawa."
Dinig niya ang pang-uuyam sa boses nito. "Selfless ka dahil palagi mong inuuna ang
kapatid mo sa lahat ng bagay kahit umaabot sa puntong wala ng natitira sa'yo at
kahit buhay mo isasakripisyo mo para sa kanya. At selfish ka dahil hinayaan mong
bumalik pa siya kay Fourth Castillion kahit alam na'ting hindi na dapat."
Kahit ayaw niyang pansinin ang mga salita ng binata ay hindi pa rin pinalagpas
ng kanyang puso ang mga nadinig. Nasasaktan siya sa hindi niya alam na dahilan.
Siguro nga alam niya ngunit ayaw niya lamang tanggapin.
"Siya ang asawa."
"Pero ikaw ang mahal." May pinalidad sa boses nito na muli niyang ikinatigil.
Nabato siya sa kinatatayuan ngunit hindi niya ito nagawang lingunin, ayaw niya.
Hanggang sa maramdaman niya ang presensya ni Pexus sa kanyang harapan ay hindi
pa rin siya natinag sa kinatatayuan. Ipinatong nga binata ang mga kamay sa kanyang
balikat, tiningala niya ito dahilan para makita niya ang mga mata nito.
Lungkot at awa ang mababanaag doon at iyon ang mga emosyong ayaw niyang makita
sa mata ng isang tao kapag tumingin sa kanya. Hindi niya kailangan ang mga iyon.
"Alam na'tin pareho na ikaw ang batang nakita at ipininta niya sa Inspiration
at ikaw rin ang pinakasalan niya, hindi man ang pangalan mo ang nandoon sa marriage
contract pero ikaw ang pinakasalan." Seryosong tugon nito habang nakatingin sa
kanya.
"It doesn't matter ang mahalaga maging masaya ang kapatid ko." Aniya, hinawi
niya ang mga kamay nito sa kanyang braso at mabilis na naglakad palayo. Ayaw niyang
tanggapin ang katotohanang sinasabi nito dahil alam niyang mali.
"Ikaw ang unang minahal at alam mong kung sino ang unang minahal ng isang
Castillion ay siya ang panghuli dahil isang beses lang sila kung magmahal." Dinig
niya pa ring tugon nito. "Maging masaya man si Den alam na'tin pareho na
pansamantala lang 'yon dahil darating at darating ang punto na mahahalata ni Fourth
kung sino ang babaeng sa una palang ay kinilala na ng puso niya."
Hindi na niya pinagtuonan pa ng pansin ang mga salita nito kahit alam niyang
kahit sa panaginip ay hahabulin siya nga mga katagang iyon.
"Sa usaping pagmamahal mas nakakakilala ang puso kaysa ang isipan." Huling mga
salitang narinig niya sa binata bago siya makalayo.
Hindi na siya nag-abalang punasan ang mga luhang kanina pa masagana sa pag-agos
dahil pagod na pagod na siyan gawin iyon kung luluha rin naman siya sa bawat
minutong lumilipas.
Nang makasampa sa eroplano ay sandali siyang lumingon sa paligid at humugot ng
malalim na buntong hininga.
I am Demone San Carlos- Gonçalvez. I am Fourth Castillion's first love but
sadly, I'm not his true love.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Note

Thank you for reading Kjens.

(Kuyajen)
Special chapter can be read in the published printed book and ebook.
SOON.
You can add me in my facebook account for more inquiries:
Hope Castillana

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 43

Thank you for reading. Naappreciate ko po ang mga comments

niyo. Hahaha shookt kayo 'no? Gan'on talaga ang life. #BittersiKuyajen&#x1F618;

MARIING IPINIKIT NI DEMONE ang kanyang mga mata ng sa wakas ay makaupo sa pwestong
nakalaan para sa kanya. Hinubad niya ang suot na shade at hinayaang tangayin ng
katahimikan ang malalim na pag-iisip. Nakatanaw siya sa bintana ng eroplano at
nakatingin sa kawalan. Maraming tanong sa kanyang isipan ngunit pinipilit niya
iyong iwaksi at isantabi na lamang.
Mapait siyang napangiti habang pumapasok sa kanyang isipan ang mga sandaling
nabigyan siya ng pagkakataon na makasama si Fourth Castillion. Ni sa hinagap niya
ay hindi niya nakita ang sarili na iibig sa sandaling panahon lamang, nasira ang
plano niya dahil sa biglaang pag-usbong ng pag-ibig na kailanman ay hindi niya
naranasan at hindi inaasahan.
Nakakabaliw pala talaga maglaro ang tadhana. Dahil ang mga hiram na sandali ay
umukit sa kanyang mailap na puso.
"May mga pangyayari talaga sa buhay na'tin na hindi na'tin inaasahang
magpapabago sa pananaw at prinsipyo na'tin." Hindi niya pinansin ang usal ni Pexus,
ramdam niya ang pag-upo nito sa kanyang tabi.
"Hindi mo ba naisip ang mga paano at bakit sa naging desisyon mo ngayon?"
Tanong nito, gusto niyang mairita sa dami ng tanong ng kasama ngunit mas pinili na
lamang niya ang manahimik.
Ayaw niyang ipamukha nito na habang buhay niyang pagsisisihan ang desisyon niya
ngayon. Ang mas mahalaga lamang ay ang kapatid niya.
"Paano kung pagbalik na'tin sa Pinas ay may anak na sila?" Walang paawat na
tanong nito.
Pasimpleng naikuyom niya ang mga kamao dahil sa tila masong dumagan sa kanyang
dibdib. Alam niyang hindi niya kaya iyon pero wala siyang pagpipilian.
Kakayanin ko, para kay Den.
"Paano kung pagbalik na'tin dito ay masaya na sila?"
Hindi na tayo babalik, kailanman. Piping sagot niya.
"Paano kapag malaman ni Attorney Fourth ang lahat at kamuhian niya kayo ng
kapatid mo dahil tila pinaglaruan niyo siya?"
Nag-iwas lamang siya ng tingin dahil sa pangingilid ng kanyang mga luha.
Napakamesirable ng kanyang puso ngayon at sa bawat tanong na ibinabato ni Pexus ay
dumadagdag sa pagdadalamhati nito.
"Paano kapag magalit siya at bumalik sa dating pagiging babaero? Paano---"
 "Can you fucking stop it!?" Sigaw niya ng hindi na mapigilan ang sariling
emosyon. "Hindi mo na kailangang ipamukha sa'kin ang lahat ng ito, alam kong mali
pero kung ikasasaya ni Den ay kaya kong gawing tama lahat ng mali sa letseng
mundong 'to! Pag-ibig lang 'to at hindi ito ang magpapabagsak sa lahat ng
sakripisyo ko para sa kapatid ko!" Hinihingal niyang ibinagsak ang sarili sa upuan
at mulang tumingin sa labas ng bintana matapos tila bulkang sumabog.
Kagat kagat ng mariin ang kanyang mga labi habang tahimik na umaagos ang mga
luha sa kanyang mga mata.
"S-Sobrang sakit, ang sakit sakit." Malakas niyang sinuntok ang dibdib habang
ang tahimik na pag-iyak ay nauwi sa hagulhol. "Sobra sobra ang sakit pero wala
akong pagpipilian kundi tanggapin lahat."
"May pagpipilian ka." Matigas ang bawat bigkas ng binata sa mga kataga.
Marahas siyang bumaling rito at kitang kita niya ang pagiging seryoso ng mga
titig nito.
Mapait siyang napangiti. "Ang ano, ang agawin sa kapatid ko ang kaligayahang
meron siya ngayon at maging makasarili ako? Iyon ba ang pagpipiliang tinutukoy mo?"
Sarkastikong tugon niya.

"Oo kaya minsan kailangan mo ring maging makasarili at

hindi nalang puro kaligayahan ng kapatid mo ang iniisip mo. Magtira ka para sa
sarili mo." Anito na nagtatagis ang mga bagang.
"At sino ang magsasakripisyo para sa kaligayan ng kapatid ko? Sino?" Sigaw niya
na di alintana ang ibang taong nasa paligid. Wala siyang pakialam.
"Ako!" Natigalgal siya sa biglaang pagsigaw nito ngunit kalaunan ay malungkot
na napangisi. "Alam mong handa akong magsakripisyo ng kahit ano kung para kay Den."
Anito.
"Hindi ikaw ang mahal niya at alam mong sa simula palang ay kapatid lang ang
turing niya sa'yo." Aniya, ayaw niyang saktan ito ngunit hindi niya rin pwedeng
kunsintehin ang nararamdaman nito para kay Den.
Hindi na siya nagulat sa naging sagot nito dahil matagal na niyang napapansing
may nararamdaman ito para sa kanyang kakambal. Sa klase ng pagtitig at pagsulyap
nito ay alam niyang iniibig nito ang kapatid ngunit hindi niya iyon binigyang
pansin dahil alam niyang mas pipiliin nitong itago ang nararamdaman kaysa ang
layuan ni Den.
"Alam ko pero hindi ko rin maaatim na hayaan nalang na gawin ang gusto niya
kahit mali." Apila nito.
"Hindi niya alam na mali."
"Pero alam na'tin." Nakita niya ang pagkuyom ng kamao nito at paglatay ng
panibugho sa kislap ng mga mata. "Paano kung may mangyari sa kanila syaka palang
malaman ni Fourth ang totoo, hindi naging isang magaling na abogado 'yong tao kung
madali lang maloko. Darating at darating ang pagkakataon na mahahalata niyang
magkaiba kayo, 'wag mong maliitin ang pag-ibig Demone."
Hindi na siya nakasagot pa dahil sa huling mga katagang binitawan nito.
'Wag mong maliitin ang pag-ibig.
Hindi nga naman dapat maliitin dahil napatunayan niyang ito ang
napakamakapangyarihang emosyon. Kaya nitong magpalambot ng pusong bato, kaya nitong
pawiin ang kahit na anong poot o galit sa mundo, kaya nitong gawing tanga ang
matalino, kaya nitong magtiis kahit gaano kasakit at kaya nitong baliwin ang isang
tao sa hindi maipaliwanag na paraan.
"Hindi lang 'yong nararamdaman ko ang ipinaglalaban ko dito, gusto ko ring
makita kang maging masaya dahil lahat isinasakripisyo mo kay Den kaya pati sarili
mong kaligayahan kinakalimutan mo na." Asik nito ngunit nananatili siyang tahimik.
Sa tagal ng pagiging magkasama nila ngayon lamang ito nagsalita ng gan'on sa
kanya, ngayon lamang ito nangialam sa mga desisyon niya dahil noon ang madalas lang
nitong gawin ay tumango at sumang-ayon.
Ayaw niyang pakinggan ang sinasabi nito pero 'yong puso niya ay may sariling
reaksyon na salungat sa kanyang puso. Siguro dahil sanay na sanay itong palaging
isipan ang nasusunod kaya ngayon ay mas lalo siyang nahihirapan.
Muling sumagi sa kanyang isipan ang masayang imahe ng kanyang kapatid at ni
Fourth. May kirot sa kanyang dibdib ngunit mas nanaisin na niya iyon kaysa ang
makitang umiiyak ang kakambal. Kung may mali man sa kanyang desisyon ay haharapin
niya iyon sa tamang panahon ngunit ngayon hindi niya kayang agawin ang kasiyahang
meron ang kakambal.
I will let him go.

5 MONTHS LATER
ABALA SI DEMONE sa pagpirma ng mga papeles na nakatambak sa kanyang desk. Kahit
pagod na pagod ay hindi niya pa rin magawang iwan iyon dahil nakasalalay doon ang
mga deals, operations at transactions ng Gonçalvez Empire.
Nagtatagis pa rin ang kanyang bagang hanggang ngayon dahil sa palpak na
operation ng kanyang mga tauhan. Ngunit alam niyang pagsubok lamang iyon para sa
kanila, wala siyang problemang hindi nalulutas sa lalong madaling panahon.

Nasa kalagitnaan pa lamang siya ng pagbabasa ng panibagong

papeles ng makarinig ng sunod sunod at malalakas na katok. Hindi niya iyon
binigyang pansin at ilang sandali lang ay bumungad sa kanyang harapan ang
humahangos na si Pexus.
"What do you need?" Malamig ang boses na tanong niya na hindi nag-abalang
alisin ang tingin sa binabasa.
"We need to go back." He answered.
"Where?"
"Saan pa ba, sa Pilipinas." Seryoso ang tinig nito, doon lamang nag-abala si
Demone na mag-angat ng tingin.
"Why?" Nakipagtitigan siya dito gamit ang blankong expreksyon.
Napahilamos ito ng mukha at nagtatagis ang bagang dahil sa inis na mababakas sa
mukha. "Lumalala na ang pagiging pasaway ni Den, ilang ulit ko na bang sinabi ito
sa'yo pero nagbibingi bingihan ka lang."
Tumango siya, alam niya ang mga nangyayari sa kakambal. Mas imposible kung
hindi.
"You can leave now, marami pa akong ginawa." Bagkus ay sagot niya at bumalik sa
kanina'y pinagkakaabalahan.
"Palaging 'yan ang sagot mo! Kailangan ka ng kapatid mo." Halos suntukin na
nito ang mesa ngunit hindi siya natinag.
"Siguradong tatawag 'yon kapag kailangan ako." Aniya.
"Bullshit! Demone naman, nasa isang bar na naman siya ngayon kasama ang mga
kaibigan niyang alam kong walang matinong maidudulot sa kanya."
"May asawa siyang responsable sa lahat ng kalalabasan ng mga aksyon niya." Tila
may malamig na likidong umagos sa kanyang puso ngunit pinilit niya na lamang ang
sariling abalahin ang sarili.
"I know but she needs us right now." Asik nito, sanay na siya sa binata kapag
ang kakambal niya ang pinag-uusapan, lumalabas ang pagiging madaldal at maldito
nito. "Pwede bang isantabi mo muna ang mga issues na iniwan mo noon sa
Pilipinas---"
"Wala akong isyung naiwan." Pagputol niya bago pa nito maituloy ang sasabihin.
Napangisi ang binata. "So walang rason para hindi mo gustohing bumalik ng
Pilipinas." Sarkastikong aniya.
Napapahilot sa sentidong napilitan siyang tumayo, inayos niya ang gray coat na
suot at taas noong tumingin kay Pexus.
"Hindi tayo pwedeng magtagal doon dahil kailangan ako dito." Aniya bago
maglakad palabas ng opisina.
"Ihahanda ko na ang plane." Dinig niyang tugon nito at ramdam niya ang pagsunod
nito.
Hindi niya mapigilan ang humugot ng malalim na buntong hininga dahil sa
desisyong bumalik, kahit na sandaling araw lamang ang maaari niyang mailagi sa
Pinas ay alam niyang hindi madali kapag nasa iisang bansa lamang sila ng kapatid.
O ng asawa nito?
Napapailing na nilibang niya ang sarili sa pagmamasid ng mga mumunting ilaw na
tanaw na tanaw sa napakataas na palapag ng gusali ng Gonçalvez Empire. Nakakagaan
sa pakiramdam na tila mga bituin sa langit na may kanya kanyang kinang ng
pagkislap.
Naputol lamang ang kanyang konsentrasyon sa pagmamasid sa paligid dahil sa
malakas na ugong ng helicopter na papalapit. Hindi siya natinag sa kinatatayuan,
hinayaan niyang liparin ng malamig na hangin ang kanyang buhok at laylayan ng suot
na coat.
"Ipinahanda ko na ang lahat, tutuloy tayo sa airport." Tugon ni Pexus na siyang
bumaba sa helicopter at naglakad papalapit sa kanya, na sinagot naman niya ng
tango.
Hanggang sa makarating sila sa airport at makasakay sa private plane ay wala
siyang kibo. Ngunit walang katahimikan ang kanyang puso't isipan, bumabalik sa
kanya ang mga katanungan na namuo sa kanyang isipan noon bago umalis sa Pilipinas.
Alam niyang hindi siya handa sa kung ano man ang maaaring datnan niya doon pero
kailangan niyang harapin ang kasagutan sa naging desisyon niya. Hindi habang buhay
ay matatakasan niya iyon.
"Kumusta si Den?" Dinig niyang tanong ni Pexus sa kausap nito sa kabilang
linya. "Okay, take care of her papunta na kami diyan." Dugtong pa nito bago
bumaling sa kanya.
Hindi siya kumibo kahit pa gusto niyang kumustahin ang kapatid, mas pinipili na
lamang niya ang manahimik dahil minsan puso niya ang nagbibigay ng mensaheng
maaaring sabihin ng kanyang bibig at hindi iyon makakabuti para sa lahat.
"Matulog ka muna medyo mahaba ang biyahe." Tango lamang ang sagot niya.
Hindi namalayan ni Demone ang buong biyahe dahil siguro sa labis na pagod at
mga araw na kulang sa pahinga ay naging malalim ang kanyang pagtulog. Nagising na
lamang siya na nananakit ang mga mata at leeg. Dinig niya ang pagsasalita ng
kapitan ng eroplano na ilang minuto na lamang ay lalapag na ang kanilang
sinasakyan.
Napatingin siya kay Pexus na nasa kabilang upuan at napangisi siya ng makitang
tulog na tulog din ito dahil tulad niya ay madalas itong kulangin ng pahinga simula
ng bumalik sila.
Hanggang sa makarating sa destinasyon ay tahimik pa rin siya. Ang kasama ang
nag-asikaso ng lahat tulad ng sinabi nito, ni wala silang mga bagahi maliban sa
dalang laptop nito na palaging kasama kahit saan sila magpunta.
"Hays, wala pa ring nagbago." Natatawang tugon ng binata.
"Tsk. Five months ka lang nawala, kahit dekada pa wala pa ring magbabago sa
Pinas." Hindi niya napigilang tugon dahil sa nakakainis na reaction nito.
Nauna na siyang bumaba ngunit natigilan siya ng maalala kung ano ang maaaring
kahinatnan sa muling pag-apak sa Pilipinas. Hindi man niya ipakita ngunit labis
siyang nag-aalala sa kapatid at ngayon kapag ito ang usapan hindi maaaring wala ang
asawa nito.
Si Attorney Fourth Castillion.
May kung anong magaan na pakiramdam ang lumukob sa kanya ng banggitin sa isipan
ang magandang pangalan nito ngunit agad rin iyong napalitan ng sakit at kirot.
Nandito pa rin, nandito pala 'yong sakit. Di manlang nawala, mas lalo pang
lumala.
Haharapin niya kung ano man ang mangyayari sa ilang araw niyang pamamalagi dito
sa bansa. Hindi niya kakayaning magtagal.
Goodluck.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 44

Karamihan sa POV ay kay Fourth. So, mahal na mahal ko

talaga kayo kaya lahat ng wish niyo ibinibigay ko. Hahaha
Attorney Fourth Castillion Point Of View

HINDI lamang sa pag-ibig umiikot ang mundo. Iyon ang paniniwala ko noon simula ng
bata pa ako despite of seeing how much my dad loves my mom, and she is to dad. Wala
lang, siguro dahil madalas kong paniwalaan kung ano ang mga naranasan ko. I've
never been inlove, not until I met her.
Doon ako nagsimulang maniwala sa mga bagay na tinatawanan ko lamang noon. I
laughed at myself, kasi kahit sabihing madami akong alam sa mundo, well, I love
learning and exploring, ay nanibago ako sa pakiramdam ng pag-ibig. Gan'on pala ang
tinatawag nilang 'love', hindi mo basta basta maipapaliwanag. No words can
described the feeling of being inlove to someone. No formula, no computation and
explanation just simply you are deeply inlove.
That's it.
At dahil nasa akin na ang babaeng mahal na mahal ko ay wala na akong hihilingin
pa. Kaya kong gawin ang lahat para sa kanya, gan'on ang kapangyarihan ng pag-ibig
at hindi lamang babae ang naiinlove ng todo dahil kami ring mga lalaki and I am the
living proof that men can be loyal, men can be faithful, men can be honest, and men
can love only one woman.
I am a one woman man.
Dumaan ako sa phase ng buhay ko na napakababaero ko, I love having sex with
different woman. That is my safe haven. Pero nagawa kong magbago dahil sa pagdating
niya, if a man is really inlove believe me hinding hindi na 'yon gaganahang
makipagsex sa iba, if a man is really inlove hinding hindi sasagi sa isip niya ang
magloko dahil sapat na sapat na ang pagmamahal niya para sa iisang babaeng mahal
niya.
If a man is really inlove he will accept all the flaws and imperfection of the
woman he loves. And I am that kind of man.
"Bro." Hindi ako natinag mula sa pagmamasid sa magagandang ilaw na nagmumula sa
nagtataasang mga gusali sa labas.
Nananatili akong tulala at tinatangay ng laman ng isipan. Kahit gabing gabi na
ay napakaliwanag pa rin ng paligid dahil sa nagkikislapang mga ilaw na tila mga
bituin. Napakaganda sa paningin dahil nagbibigay iyon ng kapayapaan sa maingay na
syudad.
"Nandito na ang mga papeles na hinihingi mo." Doon lamang ako lumingon kay
Volt, inalis ko ang pagkakasuksok ng aking kamay sa kaliwang bulsa at niluwagan ang
aking kwelyo. Naglakad ako papalapit sa office table ko habang sumisimsim ng wine
sa kopitang nasa kanang kamay ko.
"Lahat na ba?" I asked, looking at the brown envelop at the table.
"Yes, by the way the biding in Brazil is cancelled." Seryosong tugon nito
habang nagmamasid sa paligid.
"I know." I replied.
"And you know the reason why?" He asked frowning, I just shrugged my shoulder.
"Well, I don't care about it either." Sarkastikong tugon niya at walang paalam
na tumalikod at umalis. Napapailing na lamang ako sa asta ng pinsan ko, madalas
hindi ko siya maintindihan.
Pinulot ko ang envelop na inilapag ni Volt, maraming mga lamang papeles ngunit
hindi ko muna iyon pinansin dahil mas interesado ako sa mga litratong laman niyon.
Napangiti ako ng makita ang mukha ng aking asawa, kuha iyon sa isang high end bar
na madalas naming puntahan noon ni Fifth. As the date stated ay kuha ito kagabi.
"Tsk. Kung hindi lang kita mahal." Natatawang pagkausap ko doon, napapansin ko
ang pagiging mahilig nito sa pagpunta sa mga bar nitong lumipas na tatlong araw.
 Napahilot ako sa batok ko habang kagat kagat ang ibabang
labi, siguro ay kailangan kong bumawi sa kanya. We need to unwind para mawala na
rin ang pagod at stress ko.
Right, kailangan kong tapusin lahat ng trabaho ko para sa kanya ako magfocus
this week.
Inayos ko agad ang mga gamit na nasa table at nagsimulang magreview sa mga
kasong hawak ko ngayon. Napakadami ng natambak na trabaho ngunit kailangan ko itong
tapusin sa lalong madaling panahon.
"But before that, I will call Edith." At iyon ang ginawa ko, dinial ko ang
numero niya at ilang ring lang ay agad niya itong sinagot.
"What do you need Kwatro?" Inis na bungad ng boses ni Volt, napangisi ako dahil
hindi na rin bago sa akin na siya ang madalas na sumagot kapag tumatawag ako kay
Edith, she's my wife's bestfriend.
"I want to talk to Edith." Sagot ko sa flat na tono.
"Tsk, hindi pwede sa'kin mo nalang sabihin ang kailangan mo. I'll do it just
don't come near her nor talk to her." Mas bakas na bakas na ang inis sa boses nito.
Nagsalubong ang aking mga kilay dahil sa sinabi niya but I smiled. Tsk. Jealous
bastard!
"Fine! Gusto kong magpabook ng flight to Cebu."
"Cebu? At anong gagawin mo do'n?"
"None of your business." I replied.
"Tsk. I don't care your fucking business." At bigla nitong pinatay ang tawag.
Hindi ko alam kung ano ang dapat kong reaksyon sa pagiging masungit niya.
Naging masungit ako at kahit ngayon ay may pagkakataong grumpy ako pero hindi
gan'on kalala. He's hopeless.
Anyway, I am excited to see my wife.

DEMONE POV
HINDI ko mapigilan ang pagkuyom ng aking mga kamao ng makita ang hitsura ni
Den, galing na naman ito sa isang bar at hindi na naman maituwid ang paglalakad
dahil sa labis na kalasingan.
Ikatlong araw na namin ngayon sa Pilipinas at tila kami mga buntot na palihim
na bumabantay sa bawat galaw niya. Kapag wala akong oras dahil abala ako sa
pagpapatakbo ng mga deals na pansamantala kong iniwan sa Brazil ay si Pexus ang
bumabantay sa kanya.
"Damn, she's drunk again." Bakas ang pag-aalala sa boses ni Pexus ng maihiga
niya sa kama si Den.
Agad kong inayos ang pagkakahiga ng aking kapatid, ang gulo gulo nitong buhok
ay inalis ko sa pagkakatabing sa kanyang mukha. Natuto na rin itong maglagay ng
makapal na make up, magsuot ng mga damit na halos ipangalandakan ang buong balat sa
katawan.
Noong unang araw namin dito sa bansa ay hindi muna ako nagpakita sa kanya at
tanging si Pexus lamang ang umasikaso ng lahat at nang sumunod na araw ay ako na
ang sumundo sa kanya sa bar na pinuntahan dahil matigas ang kanyang ulo.
"Ako na ang bahala dito." Tinapik ko ang balikat ni Pexus, tumingin siya sa'kin
ng ilang segundo bago bumalik ang nag-aalalang tingin sa kakambal ko.
"Sige, tawagin mo ako kapag may kailangan ka nasa baba lang ako." Aniya na
sinagot ko ng tango.
Nang magsimula itong humakbang palabas ng silid ay sinimulan kong linisan ng
katawan si Den. Panay ang ungol nito ngunit nakapikit ang mga mata.
"Ano bang nangyayari sa'yo? Pinag-aalala mo ako." Tugon ko, kumuha ako ng kumot
ang ibinalot sa kanyang halos lantad na katawan.
 Ni sa hinagap ko ay hindi sumagi sa isipan ko na makikita
siya sa ganitong punto. Hindi ko tuloy mapigilang sisihin ang kanyang asawa, noong
umalis ako ay napakasaya niya ngunit ngayon ay tila magkaiba. Hindi siya
magpapakalunod sa pag-inom kung walang mali at bakit parang walang pakialam si
Fourth?
Napahilot ako dahil sa mga tanong na namuo sa aking isipan. Alam kong hindi
siya magagawang saktan ng kanyang asawa sa kahit anong paraan.
"A-Ate?"
Napatingin ako sa kanya ng unti unting dumilat ang kanyang mga mata, namumungay
iyon dahil sa kalasingan.
"Ate is here." Sagot ko.
"Y-You are here nga, can you bring me home? Ee, baka nag-aalala na sa'kin si
Fourth e." Nauutal niyang tugon at sinubukang bumangon ngunit agad ring nasapo ang
kanyang noo at dumaing.
"Be careful." Alo ko. "Hindi ka pwedeng umuwi na ganyan ang lagay mo."
Ayokong makita siya ni Fourth na nagkakaganito.
"B-But I want to go home, hindi 'yon mapapakali kapag hindi ako umuwi."
Pagpupumilit nito.
"Fine. Magpahinga ka lang saglit then ihahatid kita." Sinubukan ko siyang
pabalikin sa pagkakahiga ngunit nagmatigas siya.
"N-No, I need to go home na." At hindi ko na siya napigilan ng tumyo siya.
"Shit!" I cursed dahil sa muntikan niyang pagbagsak sa sahig. "I told you hindi
mo kaya."
"B-But I need to go home, ayokong magalit si Fourth sa'kin e."
Napatiim bagang ako ng magsimula siyang umiyak. Damn! Ang ayaw ko sa lahat ay
'yong nakikita siyang ganito, I can't resist her.
"Hindi magagalit sa'yo si Fourth, hindi." I whispered at muli siyang sinubukang
pabalikin sa paghiga, this time ay pumayag siya.
"P-Pero ayaw niyang nakikita akong lasing, please Ate I need to go home." Ungot
nito.
Napahilot ako sa batok at nag-isip ng maaaring solusyon. Sa lagay niya ngayon
ay alam kong hindi niya kayang umuwi, ni maglakad ay hindi niya kakayanin.
"What happened?" Sabay kaming napatingin sa pinto at doon nakita kong papasok
si Pexus na ang tingin ay nasa kapatid ko.
"P-Pexus, I need to go home dahil magagalit sa'kin si Fourth kapag hindi ako
nakauwi ngayon e." Agad na sagot ni Den.
Natuon sa'kin ang tingin niya na inilingan ko. "She can't manage, kung ngayon
siya uuwi ay talagang mahahalata ng asawa niya at napakaimposibleng hindi iyon
magalit kung sa kanyang state siya uuwi."
Lumapit ito kay Den at inalalayang makaupo. "Hindi mo kayang umuwi ngayon."
Tulad ng inaasahan ko ay itinulak niya si Pexus at nagtaklob ng kumot. "Ayokong
magalit siya, ayoko." At mas lalong lumakas ang kanyang pag-iyak.
"Pero hindi mo kaya, mas papagalitan ka talaga kapag nagpumilit ka." Ani Pexus.
"AYOKONG MAGALIT SIYA!" She shouted.
Agad akong umupo sa gilid ng kamang kinahihigaan niya at niyakap siya. "Hindi
siya magagalit, Ate will make a way."
Hindi ito nagsalita ngunit patuloy pa rin sa paghikbi. Nagpumiglas ito pero
hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kanya, she's having her tantrums at sanay ako sa
ganitong mga pagkakataon.
"Magpahinga ka lang ako na ang bahala." I said. Dahil sa sinabi ko ay inalis
niya ang pagkakatakip ng kumot at tumingin sa'kin.
"Really?"
Pinunasan ko ang kanyang mga luha at tumango. "Yes, di ba kapag sinabi ni Ate
na siya na ang bahala ay nagtitiwala ka sa kanya?" Sunod sunod ang kanyang pagtango
pero napangiwi rin at sinapo ang ulo.
"Right, so take a rest then tomorrow we will bring you home."
 "Bakit bukas pa ako uuwi, baka magalit si---"
"I will do something para hindi niya malamang hindi ka umuwi then kapag ayos na
ang lagay mo bukas syaka ka na babalik sa bahay niyo." Paliwanag ko na agad niya
namang sinang-ayunan.
Ilang sandali pa itong nakipagtitigan sa'kin bago bumalik sa pagkakahiga at
ipinikit ang mga mata. Tumingin ako kay Pexus na ngayon ay seryosong nakatingin rin
sa'kin at salubong ang mga kilay.
"Anong balak mong gawin?" Tanong nito.
Kinumutan kong muli si Den bago tumayo at lumabas ng kwarto. Nandito kami sa
condominium na dati kong tinutuluyan kapag may transactions kami dito sa Pilipinas.
"Bumili ka ng damit na kapareho ng kay Den, heels and stuffs na dala niya
ngayon." Tugon ko.
"What!?" Nanlalaki ang mga matang tanong niya.
Tumango ako. "Sundin mo nalang ako."
"Don't tell me na gagawin mo ang bagay na nasa isip ko ngayon." Hindi
makapaniwala ang kanyang reaksyon. Hindi ako kumibo.
"Binabalak mong pansamantalang pumalit na naman sa kanya ngayong gabi para lang
hindi magalit ang asawa niya sa kanya?"
"Exactly." I replied, emontionless.
"Damn, do you even thinking? Mas mabuti nalang na umuwi siya na ganyan kalasing
kaysa naman isangkalan mo na naman 'yang sarili mo. Magkikita kayo ni Fourth kapag
itinuloy mo 'yang balak mo." Bakas ang matinding pagtutol nito.
Tumitig ako sa kanyang mga mata gamit ang malamig kong tingin. "Hindi pwedeng
umuwi si Den na ganyan ang lagay dahil magagalit ang asawa niya at hindi na'tin
alam kung ano ang maaari niyang sabihin kay Fourth ngayong lasing siya, paano kung
mabanggit ako?"
Dahil doon ay hindi siya nakaimik. Napangisi ako. "To remind you, palagi akong
nag-iisip at nangako ako sa kapatid kong hindi magagalit ang asawa niya sa kanya."
Napabuntong hininga si Pexus at naiiling na tumalikod. "Bahala ka basta 'wag
mong hahayaang mapahamak ang sarili mo."
"Tsk."
Hanggang sa makaalis ito ay nakatingin lamang ako sa kawalan. Gusto ko mang
bawiin ang desisyon ko ngunit wala naman akong ibang maisip na paraan para
pagtakpan si Den, mas pipiliin ko nalang na ganito kaysa ang baliin ang pangako ko
sa kanya.
Isang gabi lang naman 'to, kinaya ko noon na magpanggap na siya kaya alam kong
kaya ko rin ngayon. Isang gabi lang!
Ilang malalim na buntong hininga ang hinugot ko bago muling bumalik sa silid
para ipagpatuloy ang pag-aasikaso kay Den.

Thank you for reading.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 45.

DEMONE POV

HALOS MANLAMIG ang mga palad ko ng makababa sa labas ng bahay ng mag-asawa.

Napahugot ako ng buntong hininga dahil sa kirot na muling bumalatay sa puso ko, I
don't want to accept the fact that they are married at nakokonsensya ako dahil
pakiramdam ko niloloko ko ang kapatid ko.
 "Good evening ma'am." Agad akong ngumiti ng bumati sa'kin ang guard at dali
dali nitong binuksan ang gate. "Mabuti naman po at umuwi po kayo ngayon." Aniya na
masaya ang mga ngiti, iba ito sa security guard noong umalis ako.
"Opo Kuya."
"Pasok na po kayo dahil malamig dito sa labas."
Humakbang ako papasok at pilit na pinakalma ang aking sarili. Hindi ako 'yong
tipo ng tao na madaling kabahan ngunit sa pagkakataong ito ay binubundol ng labis
na kaba ang dibdib ko. Mas pipiliin ko pa ang makipaghabulan kay kamatayan kaysa
ang bumalik dito at makita siya pero hindi ko na dapat isipin 'yon sa ngayon dahil
nandito na ako at kailangan ko itong panindigan.
Malapit na akong makalagpas kay Kuyang guard ng muli itong magsalita.
"Ma'am Den, pinapasabi po pala ni Sir Fourth na nasa kwarto niyo raw po siya."
Pahabol niya.
Tumango ako. "Thank you po."
Kahit gabi na ay ninais ko pa rin na pagmasdan ang paligid, magsisinungaling
ako kung sasabihin kong hindi ko namiss ang lugar na iton. Nagsilbi ko rin itong
tahanan noon at may parte sa puso ko na masayang makita itong muli. Halos walang
pinagbago mula ng umalis ako.
Mas lalong lumala ang kaba ko ng tuluyan akong makapasok sa kabahayan, hindi ko
maipaliwanag ang halo halong emosyon ngunit nangingibabaw ang takot dahil hindi ko
alam ang magiging reaksyon ng sarili kong puso kapag nakita ulit siya. Kahit anong
emosyon ko sa mga negatibong emosyon ay hindi ko pa rin magawang itaboy.
Mahigpit akong napakapit sa hagdan upang sandaling humingi ng suporta,
pakiramdam ko ay aatakihin ako sa puso sa lakas ng tibok niyon.
"Kaya mo 'to Demone, para sa kakambal mo." Bulong ko.
Nang kumalma ay syaka ako naglakad paakyat, ang mga paintings at vases ay nasa
gan'ong ayos pa rin. Tila hindi ako nawala ng limang buwan dahil parehong pareho pa
rin ang ayos sa inalisan kong dekorasyon.
Natigilan ako nang makarating sa palapag dahil sa mga rose petals na nakakalat
sa sahig, tila sinadya ang pagkakaayos niyon dahil sa ganda. Nangingibabaw ang amoy
nito sa buong hallway.
Ang kanina'y malakas na tibok ng puso ko ay dumoble na tila gusto ng lumabas sa
dibdib ko. Alam kong hindi para sa akin ito ngunit hindi mapigilan ng pasaway kong
puso ang masabik kung ano ang maaaring mangyari.
Imbes na sa master's bedroom ako tumuloy tulad ng sabi ni Kuyang guard ay
sinundan ko ang direksyon ng mga petals. May nag-uudyok sa'kin na gawin 'yon at
ngayon hindi nanalo ang isipan ko kundi ang sinisigaw ng damdamin ko. Mariin kong
nakagat ang ibabang labi ko upang pigilan ang panginginig ng kamay ko, humigpit rin
ang hawak ko sa bag na dala ko.
Hanggang sa makarating sa isang pintong nakaawang ay hindi natapos ang makalat
na petals. Nagpatuloy ako at may pag-aalinlangan man ay pumasok ako sa silid at
siya namang pangingibabaw ng malamyos na musika at tunog ng kaskas ng gitara.
Ala una ng umaga na naman
Hanap pa rin ang 'yong amoy sa 'king unan
Kanina pa nakahiga sa aking kama
Pilit limutin ang ganda ng 'yong mata
Nabitawan ko ang bag na hawak nang tumuon ang paningin ko sa lalaking nakatayo
sa gitnang bahagi ng silid, nakasuot ito ng semi formal, tumutugtog ng gitara at
kumakanta. Nakatitig lamang ako sa kanyang mga mata na kumikislap dahil na rin sa
repleksyon ng mga scented candle na nagkalat sa paligid at gan'on rin sya.

Sa mga bituin nalang kaya ibubulong?

Ang mga lungkot na aking nadarama
Hihintayin na lamang ang panahon
Na paggising ko ay nariyan kana
Alas-tres na ng umaga na naman
Hinihintay na bumaba na ang buwan
Kanina pa paikot-ikot sa kama
Tulad ng pag-ibig nating dalawa
Halos mamingi ako dahil sa palakas na palakas na tibok ng puso ko habang
nakatingin sa lalaking kilalang kilala nito, lumipas ang limang buwan ngunit imbes
na mabawasan ang pagmamahal ko para sa kanya ay tila mas lalong lumala. Hindi ako
makahakbang dahil sa ganda ng kanyang boses at sa bawat pagbuka ng kanyang mga
bibig ay para akong idinuduyan.
'Yong pakiramdam na alam mong bawal pero doon mo lang nararamdaman ang tunay na
saya.
Sa mga bituin nalang kaya ibubulong?
Ang mga lungkot na aking nadarama
Hihintayin na lamang ang panahon
Na paggising ko ay nariyan kana
Sana'y landas nati'y magtagpo
At hahanapin ang tayo
Hanggang sa humakbang siya papalapit sa akin ay hindi ako natinag sa
kinatatayuan ko, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Masaya, malungkot,
nangungulila at natatakot.
Tumigil siya sa harapan ko na hindi inaalis ang pagkakatitig sa aking mga mata,
walang salitang nagpapaliwanag ng emosyon na nasa mata niya ngunit sapat na iyon
para makita ko ang purong purong pagmamahal na isinisigaw nito.
Sa mga bituin nalang kaya ibubulong?
Ang mga lungkot na aking nadarama
Hihintayin na lamang ang panahon
Na paggising ko ay nariyan kana
At babalik ka na sa'kin aking sinta...
Kasabay ng pagbigkas niya ng huling kataga ay ang pag-alpas ng labis labis na
emosyon na ikinulong ko sa kasulok sulukan ng aking puso sa mga buwan na lumipas.
Alam kong hindi ako, alam kong hindi para sa akin 'ton pero hindi ko magawang
dayain ang puso ko na manabik sa pagmamahal na masasalamin sa kanyang mga mata.
"Happy 11th Anniversary my love." Madamdaming tugon niya bago sumilay ang
masayang ngiti dahilan para hindi kayanin ng puso ko.
Lumabas ang hikbing kanina ko pa pinipigilang lumabas sa mga labi ko. Ang tanga
tanga ko siguro dahil ang saya saya sa pakiramdam na ginawa niya ang bagay na ito
kahit alam kong hindi para sa akin, kundi para kay Den.
Halata ang pagkaalarma niya ng marinig ang hikbi ko. Agad niyang binitawan ang
gitarang hawak at agad akong kinabig para sa isang mahigpit na yakap.
"Why are you crying, love?"
"Bakit ang lungkot ng kanta?" Kusang lumabas sa bibig ko. Narinig ko ang
pagtawa niya na tila paghihile sa pandinig ko.
"I don't know either, basta n'ong marinig ko 'yon kanina sa radyo ikaw agad ang
naalala ko." Natatawang tugon pa rin niya bago humiwalay ng yakap at sapuin ang
mukha ko upang punasan ang mga luha.
"Hindi naman ako nawala." Nagpakalayo layo lang ako dahil alam kong hindi ako
ang para sa'yo.
"Hindi ko rin alam, hindi ko rin maipaliwanag ang nararamdaman ko basta
masayang masaya ako na malungkot." Aniya, at nakita ko ang panandaliang pagbalatay
ng lungkot at sakit sa kanyang mga mata.
Kusang gumalaw ang kamay ko at hinaplos ang kanyang gwapong mukha, walang
nagbago sa kanya maliban sa mas lalong naging magandang lalaki. Pumikit ako para
damhin ang iba't ibang parte ng kanyang mukha na hindi ko man makita sa napakatagal
na panahon ay nakaukit sa isip at puso ko.
Hindi ako nakagalaw at halos itigil ko pati ang paghinga ko ng maramdaman ko
ang paglapat ng kanyang mga labi sa labi ko. Gusto kong humiwalay dahil mali ngunit
tila lunod na ang puso ko sa pagmamahal na meron sa kanya dahil imbes na itulak ko
siya palayo ay gumanti ako ng halik at sinabayan ang malambing at mabagal na
paggalaw ng kanyang mga labi na parang sinusulit at ninanamnam ang mga sandali.
 Kahit ngayon lang, sa harap ng mga paintings na pumupuno sa
silid na ito, kahit ngayon lang gusto kong maging makasarili.
Ikinawit ko ang aking mga braso sa kanyang batok ng palalimin niya ang halik.
Nag-uumapaw ang saya sa puso ko kahit na alam kong hindi tama ang ginagawa ko.

Fourth Castillion POV

HINDI ko napigilan ang pag-alpas ng masayang ngiti sa aking mga labi habang
nasa mga bisig ko ang babaeng mahal ko. Ngayon lamang siya tumugon ng ganito, 'yong
tipong kahit walang sabihing salita ay ramdam ko ang labis na pagmamahal niya para
sa'kin.
Wala ng mas sasaya pa sa punto ng buhay ng isang taong nagmamahal na malaman
kung gaano siya kamahal ng taong laman ng kanyang puso. Dahil sa halik na
pinagsasaluhan namin ay napatunayan kong ikakabaliw ko kapag nawala siya, hindi ko
maipaliwanag ang nararamdaman ko sa kanya. Wala pa ring pinagbago, bawat araw ay
mas lalo akong nalulunod.
Nandoon pa rin ang napakalakas na tibok ng puso ko kapag nasa malapit sa'kin
ang presensya niya. Nandoon pa rin 'yong pakiramdam na para akong lumilipad sa
alapaap kapag nayayakap siya. Nandoon pa rin 'yong napakasayang pakiramdam kapag
ipinaparamdam niyang akin siya.
"I love you." Bulong ko habang magkalapat pa rin ang aming mga labi. Hindi ako
magsasawang iparamdam sa kanya kung gaano ko siya kamahal at hindi ako magsasawa sa
paghalik sa kanya.
She's my safe haven.
Hindi mawala wala ang ngiti sa aking mga labi pagdilat ng kanyang mga mata at
tumitig sa'kin.
"Mahal din kita, mahal na mahal." She answered sincerely.
Mas lalong napuno ng saya ang puso ko dahil sa sagot at katapatang nakikita ko
sa mga mata niya.
"Ngayon ang 11th anniversary na'tin." Bulong ko at hindi ko mapigilang matawa.
"Ito rin ang araw na una tayong nagkita sa Inspiration at una kong nasilayan kung
gaano ka kaganda." Hinaplos ko ang kanyang namumulang mga mukha at naluluhang mga
mata. I hate seeing her tears.
"Napakatagal na panahon na pala kitang mahal pero 'yong pakiramdam dito sa puso
ko parang kahapon lang." Mariin kong hinalikan ko ang kanyang noo at muling niyakap
ng mahigpit. "Hindi ko alam ang gagawin ko kapag nawala ka sa'kin, hindi ko
kakayaning mawala sa'kin ang asawa ko."
"Hindi naman ako mawawala e." Aniya.
"I know, ramdam ko 'yon. Alam kong hindi mo ako sasaktan, at kahit saktan mo
ako hindi mababawasan ang pagmamahal ko para sa'yo." Hindi ko alam pero kusang
tumulo ang aking mga luha, may kung anong mabigat sa aking dibdib pero natatabunan
pa rin iyon ng labis na saya dahil hindi ako makapaniwala na sa haba ng panahong
minamahal ko siya ay nasa akin pa rin siya.
Noon, napakamiserable ng buhay ko dahil akala ko wala na siya pero muli niyang
pinaranas sa'kin ang kakaibang saya meron ang pag-ibig noong nalaman kong buhay
siya. At baliw man pakinggan para sa iba, handa akong masaktan ng paulit ulit,
handa akong mamatay kung 'yon ang dapat upang mapanatili ko siya sa tabi ko.
"I love you too." Sagot niya.
I laughed. Tumingin ako sa relo ko at malapit na palang magtwelve midnight.
"Buti nalang umabot ako."
"Kahit naman hindi ka umabot ayos lang." Pinagsiklop niya ang aming mga kamay
at tulad ng halos normal na reaksyon ng puso ko ay nagwala ito. Sa simpleng galaw
niya lang ay mas lalo akong nahuhulog, alam kong hindi na ako makakaahon.
 "No, hindi ayos sa'kin 'yon. Mahalaga sa'kin ang araw na ito, mahalaga sa'kin
ang bawat araw na may kinalaman sa'yon. At lalong mahalaga sa'kin ang bawat araw na
kasama kita." Sabay kindat sa kanya.
Unti unting sumilay ang masayang ngiti sa kanyang mga labi, mga ngiting gustong
gusto kong nakikita sa kanya.
"Seriously, hindi ko alam na ngayon ang anniversary na'tin." At mataray na
tumaas ang kanyang kilay na ikinatawa ko.
"Ako lang talaga ang nakakaalam, don't worry monthsary na'tin next month doon
ka nalang bumawi at marami pa tayong anniversary na magkasama."
Sa isiping siya ang kasama ko sa pagtanda ay hindi ko mapigilang maging masaya.
Kahit siguro matanda na kami ay hindi pa rin mapapagod ang puso kong mahalin siya.
Napakarami kong plano para sa aming dalawa at ng magiging anak na'min.
"Baka naman may iba ka pang babaeng kasamang magcelebrate ng monthsary." Ingos
niya. Hindi ko napigilang panggigilan ang kanyang mga labi, kinagat ko iyon at
ilang ulit na sinipsip.
"Ikaw lang sapat na, sobra pa. Kulang ang salitang pagmamahal para ilarawan ang
nararamdaman ko para sa'yo."
"Napapansin kong sa bawat araw mas lalo kang nagiging bolero at madaldal."
Natigilan ako dahil sa sinabi niya ngunit bigla ring natawa dahil sa reaksyon
niya.
"Mahal lang talaga kita ng sobra." Sinipat ko ang suot niya at ang mga kilay
ko naman ang nagsalubong. "Hindi ko gusto 'yang damit mo, masyadong kita ang
balat." Napatili siya ng pangkuin ko. Nakangisi akong tumitig sa magaganda niyang
mga mata.
"Ano ba naman, ibaba mo ako." Ungot niya pero mas lalo ko lamang hinigpitan ang
hawak sa kanya.
"Alam mong ayokong nagsusuot ka ng ganyan. Doon tayo sa kwarto mag-usap."
Nanlaki ang kanyang mga mata kaya kinindatan ko siya.
"B-Bakit kailangan doon pa tayo mag-uusap? Pwede naman dito, mas relaxing."
"Dahil huhubarin na'tin 'yang suot mo at ipapaalala ko sa'yong akin ka." Hindi
ko mapigilang hindi mapakagat sa labi upang pigilan ang pagtawa dahil bakas ang
takot sa nanlalaki niyang mga mata.
"Pero--" Bago pa siya makaangal ay malalaki na ang mga hakbang ko patungo sa
aming kwarto. Panay lamang ang tawa ko sa bawat pagtili niya.
I really love this woman. My woman.

Song used:
Sa Mga Bituin Na Lang Ibubulong
By JM De Guzman
Favorite ko talaga ang song na 'to kapag down na down ako at gustong gusto kong
umiyak. &#x1F618;

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 46

PEXUS POV
HINDI SA PAG-IBIG umiikot ang lahat ng bagay sa mundo, iyon ang paniniwala ko
noon lalo noong mga panahong sinubok ako ng pagkakataon. Simula bata ay naging
abala ako sa iba't ibang training dahil gusto ng aking ama na sumunod sa kanyang
yapak. Aminado akong halos lahat ng illegal na ginagawa ng samahan mula sa mga
Gonçalvez ay walang tanong kong sinusunod dahil iyon ang tungkulin ng aming
pamilya, ang paglingkuran ang mga Gonçalvez sa abot ng aming makakaya.
 I'm a bad man. Hindi ko itinatanggi 'yon, sa dami ng kasalanang nagawa ko sa
mundo kahit siguro sa empyerno ay malabo akong tanggapin.
When my parents died doon mas lalong nasira ang buhay ko, not literally but I
am broken in the inside. Para akong patay na naglalakad at kumikilos ayon sa
sinasabi ng utak ko but I am dead emotionally. Ang mawalan ng magulang ang
pinakamasakit na karanasan ko, umabot sa puntong ayoko ng magpatuloy dahil alam
kong wala ng dahilan, nag-iisa na lamang ako kaya ano pang silbi para mabuhay?
At nasagot ang tanong kong 'yon noong makilala ko ang kakambal ni Demone, si
Dethinia. Anong silbi ng buhay ko? Ang panatilihin ang kaligtasan niya at
protektahan siya. Lahat ng ikasasaya niya ay handa akong ibigay ng walang pag-
aalinlangan.
Yes, I am inlove with her. Matagal na panahon na, siya iyong naging dahilan ko
para hindi sumuko kahit alam kong hindi siya magiging akin. Kahit na gan'on, kahit
na alam kong wala akong aasahang kapalit sa pagmamahal na meron ako sa kanya hindi
ko nasabi na sarili ko na nagpapakatanga ako.
That's love, hindi lahat ng mahal mo ay kailangang mahal ka rin kasi kapag
totoong mahal mo ang isang tao kahit na walang kapalit ay tuluyan kang magmamahal.
Aaminin kong kahit na walang pag-asa ay hindi pa rin ako napapagod na hilinging
sana mapansin niya ako sa paraang gusto ko.
So corny, Pex.
Aminado akong hindi ako nagdadasal at umabot sa puntong hindi na rin ako
kumikilala sa diyos pero nabago ang pananaw ko sa bagay na iyon noong naisin na ng
puso ko na sana, sana mahalin niya rin ako dahil kasabay ng paghiling kong 'yon ay
ang panalangin ko na sana bigyan Niya ako ng himala.
At masasabi ko ngayong sa pag-ibig umiikot ang mundo, be it love for your
family, friends and intimate love. Doon nabubuhay ang tao, iyon ang nagiging rason
para manatiling lumalaban sa kahit anong hamon sa buhay.
"Hays, hindi pa naman ako bakla." Natatawang sabi ko sa sarili ko habang
nagpiprito ng itlog. Naghahanda ako ng agahan dahil anytime now ay magigising na si
Den at uuwi na si Demone.
Akmang ilalagay ko na ang prinitong itlog sa isang pinggan ngunit bigla akong
napamura dahil may biglang yumakap sa'kin mula sa likod.
"Fuck!"
Halos mabitawan ko ang hawak ko dahil sa kakaibang kabang umusbong sa dibdib
ko. Damn you Pex, calm your fucking heart.
"Pexus." Malambing na pagtawag niya sa boses ko ang bumungad sa'kin, kahit
hindi ko pa man lingonin sapat na ang reaksyon ng puso ko para malaman kung sino
iyon.
Den.
Dali dali kong tinapos ang ginagawa at humarap sa kanya, pasimple kong
tinanggal ang pagkakayakap ng kanyag mga braso mula sa aking bewang. Isa sa
pagiging malambing ang malaking pinagkaiba niya kay Demone, madalas siyang yumakap
sa'kin mula pa man noon dahil kung ituring nila ako ay para na ring kapatid.

"How was your sleep?" Tanong ko habang inaakay siya papaupo

upang paghandaan ng pagkain.
Napasimangot siya dahil matapos niyang humikab ay napasapo siya sa ulo, siguro
ay kumirot iyon dahil sa hang over. Naiiling at nangingiti akong kinuha ang gamot
na hinanda ko para sa kanya, binigyan ko siya ng isang basong tubig at hinainan ng
mainit na soup.
Hindi ko mapigilan ang masayang ngiti sa aking mga labi dahil wala ng mas
sasaya pa sa pakiramdam ng isang lalaki na paglingkuran ang babaeng mahal niya.
Kahit ito lang sapat na sa'kin, mali man dahil alam kong may asawa na siyang tao
pero wala naman akong ginagawang masama. Magiging masama lamang kung ipagpipilitan
ko ang nararamdaman ko sa kanya. But no, I respect her at lalo ang desisyon ni
Demone. She will kill if ever.
"Hindi pa ba dumadating si Ate?" Tanong niya matapos uminom ng gamot.
 Umiling ako. "Siguro on the way na 'yon ngayon."
"Okay."
"Kumain ka na bago pa lumamig, sisimulan ko lang na initin 'yong kape ni Dem."
"Mamaya na samahan mo muna akong kumain." Ungot niya at humawak sa kamay ko,
nandoon pa rin ang tila kuryenteng dumadaloy sa katawan ko sa tuwing nagkakadikit
ang aming mga balat. Ganito kalakas ang tama ko sa kanya.
Muli ko iyong pasimpleng inalis. Yes, I love her pero hindi tama ang pagdikit
dikit ko sa kanya dahil maliban sa meron na siyang asawa na napakasakit na
katotohanan para sa akin ay hindi maganda ang reaksyon ng katawan ko kapag nasa
malapit siya.
Aksidenteng napadako ang tingin ko sa kanyang dapat at ilang ulit akong
napalunok, wala iyon sa ayos at sa sobrang iksi ay halos kita na ang panloob na
suot niya lalo pa't nakaupo siya sa stool, ang hinaharap ay mapinis at kunting
galaw niya lang ay maaari iyong malilis at makita ang hindi dapat makita. Mas
lalong kailangan kong iiwas ang sarili ko.
"Hindi ko kakainin 'to." Maktol niya ulit ng akmang tatalikod na ako.
Hindi ko alam kung dinadaya lamang ako ng pandinig ko o talagang may kakaiba sa
paraan ng pagkakasabi niya. Hindi iyong tipo ng pagmamaktok na parang bata noon
kundi may halong kakaibang haplos. Tsk. Libog lang 'yan Pex.
Hahakbang na sana ulit ako para ipagpatuloy ang paggawa ng paboritong kape ni
Dem ngunit tila ako natuod sa kinatatayuan ko dahil sa pagyakap niya sa aking mga
braso, ang kanyang hinaharap ay pasimpleng ikinikiskis doon.
"Ee, gusto ko sabay tayong kumain." May landing tugon niya, this time alam kong
hindi ako dinadaya ng pandinig ko. Gan'on talaga ang paraan ng kanyang pagsasalita.
Palihim ko sanang tatanggalin ang kanyang mga kamay ngunit mas lalo iyong
humigpit at hindi ko napaghandaan ang biglaan niyang pagkabig ng aking batok,
namalayan ko na lamang ang mariing paglapat ng kanyang mga labi sa aking mga labi.
Damn!
Para akong sandaling pinaapak sa langit dahil ngayon lamang ito nangyari,
parang bang naabot ko na ang pinakamalaking pangarap ko sa buhay mula noon ngunit
nang matauhan akong mali ang ginagawa niya ay agad ko siyang ihiniwalang sa'kin sa
pamamagitan ng paghawak ko sa magkabila niyang mga braso.
"What the hell Den." Hindi ko mapigilan ang pagtatagis ng mga bagang ko dahil
sa sobrang pagpipigil ng emosyon.
"What?" Patay malisyang tanong niya at nag-iwas ng tingin.
"Bakit mo ako hinalikan? Are you out of your mind?" Mabilis ko siyang binitawan
at pinunasan ang labi ko.
"Alam ko namang nagustuhan mo ang halik ko." Nakangisi niyang tugon at ang mga
tingin ay tila nang-aakit.

Bumuka ang bibig ko upang magsalita ngunit walang mga

salitang gustong lumabas dahil sa gulat sa sinabi niya at sa paraan ng kanyang
pagkilos.
"Alam kong matagal ka ng may lihim na pagmamahal sa'kin, so bakit ka magagalit
kung hahalikan kita alam ko namang gusto gusto mo 'yon." Taas noo niyang tugon at
nakakaakit na binasa ang kanyang mga labi gamit ang kanyang dila.
Humaplos ang kanyang malambot na kamay sa dibdib ko at naglalaro doon ang
kanyang mga daliri. Mas lalong nag-igting ang aking panga dahil sa akto niya.
"Ito ba ang natututunan mo sa pagpunta punta mo sa mga bar? Ganito rin ba ang
ginagawa mo sa mga lalaking nakakahalubilo mo?" May diin ang bawat salita ko dahil
hindi ko gusto ang isiping iyon.
"Yes, gusto ko silang akitin. Nabobored na ako sa buhay ko e, kaya gusto ko
naman ng bagong experience." At tumawa pa siya, ang bawat galaw niya ay tila galaw
ng mga babaeng ginawa na nang bahay ang iba't ibang bar. Naikuyom ko ang kamao ko.
"Ano bang nangyayari sa'yo?"
Ang kamay niyang nasa dibdib ko ay pababa ng pababa at hindi ko na nagugustuhan
ang reaksyon ng katawan ko at pagkabuhay ng aking pagkalalaki. Sa inis ay nagawa ko
iyong tapikin ngunit balewala iyon sa kanya.
"Alam ba ng asawa mo ang mga pinaggagagawa mo---" naputol ang sasabihin ko
dahil sa muling paglapat ng kanyang mga labi sa labi ko ngunit ngayon ay agresibo
iyong gumagalaw. Mariin kong isinara ang aking bibig at sinubukan kong ilayo siya
sa ikatlong pagkakataon pero mahigpit na mahigpit ang pagkakakapit niya sa batok
ko.
"Damn! Den mali ito." Iritable kong tugon pero ang katawan ko ay gustong gusto
ang ginagawa niya.
"Walang mali sa pagmamahal, hayaan mong pagbigyan ang sarili mo kahit ngayon
lang." Nakakaakit niyang bulong sa tenga ko at hindi ko na kinaya, tuluyan ng
naputol ang pisi ng pagpipigil ko dahil sa pagdila at pagkagat niya doon.
Damn this feeling! Bahala na! Sanay akong gumawa ng pagkakamali ngunit binago
ko iyon noong mahalin ko siya pero kung ang gumawa ulit ng mali ang paraan para
pansamantala ko siyang makapiling ay handa akong ibigay ang lahat ng meron ako.
Para sa kanya, para sa pagmamahal ko sa kanya handa akong magkamali na hinding
hindi ko pagsisisihan.
"I love you." Bulong ko ngunit kahit walang tugon ay ayos lang sa'kin basta
nasa mga bisig ko siya ngayon. Hinapit ko ang kanyang bewang at mas lalong diniinan
ang paghalik.
"Kiss me more, please." Bulong niya na tila mga musika sa aking pandinig.
Kinagat ko ang pang-ibaba niyang labi ng sa sobrang pagkasabik at panggigigil.
Narinig ko ang malambing niyang pag-ungol na tuluyang nagpawala sa'kin sa tamang
katinuan. Mas lalong nabubuhay ang init sa aking katawan dahil sa agresibo niyang
paggante ng halik.
Nang bumuka ang kanyang bibig ay agad kong ipinasok ang aking mga dila na
parang uhaw na uhaw. Gumante siya, nakipag-ispadahan nga dila at nakipagkagatan ng
mga labi.
"Fuck!" Mura ko ng sandali maghiwalay ang aming mga labi.
Naglakbay ang aking mga kamay, mula sa bewang ay bumaba iyon patungo sa kanyang
pang-upo. Hindi ko mapigilang hindi pisilin iyon, muli siyang umungol.
"Oh, I want you." Aniya.
Mas lalo niyang inilapit ang kanyang katawan sa'kin dahilan para tuluyang
malilis ang kanyang kanyang pantaas at lumantad ang kanyang mayayamang dibdib.
Hinaplos haplos ko ang kanyang mapuputing mga hita bago pinangko, umupo ako sa
stool at paharap ko siyang ikinandong sa akin habang patuloy kami sa paghahalikan.
Hindi ko alintana ang pagkapos ng aking hinanga, parang sasabog ang dibdib ko
sa sobrang pagkabog. Wala akong takot sa kung sinoman maliban sa kanilang
magkapatid pero kapag si Den ang pinag-uusapan pangalan niya palang ay kinakabahan
na ako. Gan'on ko siya kamahal.
Naglakbay ang aking mga labi patungo sa kanyang leeg, napaliyad siya na
ikinatuwa ko. Ang aking mga kamay ay abala sa paghaplos ng kanyang lantad na
dibdib.
"Oh, ang sarap. Sige pa." Ungol niyang mula.
"Shit!" Iba't ibang mura ang lumabas sa bibig ko nang ikiskis niya ang basa
niyang hinaharap sa tayong tayo kong pagkalalaki na nasa loob ng boxer shorts na
suot ko.
Kinabig ko siyang muli at dahan dahan hinalikan ang kanyang mga labi. Ngayon ay
sinigurado kong maingat ang bawat pagdampi, gusto kong iparamdam sa kanya kung
gaano ko siya kamahal sa pamamagitan ng halik. Hinaplos ko ang kanyang likod na
puno ng pag-iingat, wala ng mas sasaya pa sa pakiramdam na meron ako ngayon. Nasa
mga bisig ko siya at kasyang kasya ang maliit niyang katawan sa kandungan ko.
Isa ito sa mga pantasya ko at ngayon ay nagkatotoo na, kahit na mali ay
nangingibabaw pa rin ang saya sa kalooban ko. Humiwalay ako sa paghalik at
pinakatitigan ang napakaganda niyang mukha, bahagya siyang nakapikit at nakaawang
ang mga labing namumula dahil sa paghalik ko.
Masuyo kong hinaplos ang kanyang buhok at hinalikan ang kanyang noo. Doon
lamang dumilat ang kanyang mga mata dahilan para magkasalubong ang aming mga
tingin. Ngumiti ako sa kanyang habang inaalis ang mga buhok na nakatabing sa
kanyang noo.
 "I love you so much." I said. Alanganing ngiti lamang ang sagot niya, hindi rin
naman ako umaasa ng kahit na anong sagot dahil alam ko kung gaano niya kamahal ang
asawa niya.
Inayos ko ang damit niya habang paharap pa rin siyang nakaupo sa kandungan ko.
Muli ko siyang dinampian ng marahang halik sa labi at mahigpit na niyakap, ayokong
pakawalan siya. Gusto kong tumigil ang oras para makasama ko pa siya na malaya
akong nasasabi ang nararamdaman ko at malaya ko iyong naipaparamdam ngunit alam
kong napakaimposible n'ong mangyari.
Hindi siya akin at hiram ko lamang ang ganitong sandali.
"Pexus?" Tawag ng isang pamilyar na boses at doon ko lamang narinig ang mga
yabag at papalapit na iyon ngayon sa dinning kung nasaan kami ni Den.
Para akong tinakasan ng dugo sa katawan, natuod lamang ako sa akong pagkakaupo
at hindi nalagalaw.
"Pexus? Where's Den? Wala siya sa kwarto niya." Dinig kong tanong ni Demone.
Shit!

Ayeeeii, drop your reactions. Hahaha malapit na tayo sa endpoint. Chududon...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 47

Sorry for the very late update. Nagcoconflict sa sched si

author kaya hindi makapag-update.
Struggle of being a student. &#x1F602;
SERYOSONG nakatitig si Fourth sa kamang kanina lamang ay kinahihigaan nila ng
kanyang asawa. May nakakalokong ngisi sa kanyang mapupulang labi at tila baliw na
panay ang himas doon habang naglalaro sa kanyang isipan ang mga naging kaganapan
kagabi.
Napapakagat labi siya lalo't mas malinaw pa sa sikat ng araw ang pulang mantsa
na nasa kobre kamang kanilang ginamit. Tila siya isang nagbibinatang kinikilig sa
katotohanang sa wakas kay nagkaroon na siya ng lakas ng loob na angkinin ang asawa.
"You're so lucky Kwatro." Naiiling na ngingisi ngising tugon niya sa sarili at
napapasipol na tumayo.
Hindi niya mapigilan ang mapakanta dahil sa sobrang sayang namamayani sa
kanyang puso. He is not a virgin, in fact, he bedded countless of women in his
bachelor, virgins or not. Pero 'yong pakiramdam niya siya na ang pinakaswerteng
lalaki sa balat ng lupa dahil siya ang pinagkalooban ng asawa ng kabirhenan nito.
Wala namang magbabago kung hindi siya ang nauna dito kung sakali man, gan'on
niya ito kamahal pero mas lalo siya nitong napasaya dahil sa kanya nito
ipinagkatiwala ang kabirhenan.
Sa sobrang tuwa ay halos hindi na niya gustuhing palitan ang kobre kama kahit
may mantsa ito ng dugo ngunit alam niyang hindi iyon maganda. Naiiling na kinuha
niya iyon at nagpasyang siya na mismo ang maglaba. Ganadong ganado siya sa kahit
anong gawain, ang lahat ng pagod na pinagdaanan sa mga lumipas na araw ay tila
parang bulang nawala dahil sa nangyari sa kanila kagabi ng asawa.
Sisipol sipol siyang namulsa habang papasok sa kanyang firm. Pinagtitinginan
siya ng mga empleyado dahil sa hindi mawalang ngiting nakaukit sa kanyang mga labi
na bilang pa lamang ang pagkakataon na nasilayan ng mga tao sa kanyang paligid.
"Good morning Attorney." Bati ng kanyang secretary.
Nakangiti siyang tumango. "Good morning." Masigla niyang tugon na unang beses
niyang ginawa. Kilala siya bilang walang emosyon at halimaw sa larangang mayroon
kaya hindi niya masisisi ang reaksyon nga mga empleyado, gulat na gulat ang mga
ito.
Pabagsak siyang umupo sa swivel chair at parang bata na pinaikot ikot iyon at
natawa rin dahil sa pinaggagagawa.
 "Hindi ko alam ang trip mo sa buhay, ako ba pinapagod mo lang?" Bungad sa kanya
ng tinig ni Volt na salubong ang mga kilay na pumasok sa kanyang opisina.
Mas lalong lumawak ang ngisi niya sa mga labi. "Good morning insan."
Mas lalong nagsalubong ang dati ng salubong na kilay ng pinsan. "What's with
the good morning? And are you really smiling?"
"I'm just happy."
"Since when?" Sarkastikong balik nito na ikinahagalpak niya ng tawa.
Napahawak siya sa baba na tila nag-iisip. "Hmm, since I marry her? But I am
happier now."
Tila naintindihan nito ang ibig niyang sabihin. May ibinato ito sa kanya na
agad niyang sinalo, natawa siya ng makitang ticket iyon papuntang Cebu tulad ng
request niya kahapon.
"Pinacancel ko na 'to diba?"
"Right." Maaskad nitong sagot. "Pinacancel mo ng late, pinacancel mo n'ong
nakuha ko na."

"Hindi ikaw ang inutusan ko, si Yaya Ed." Aniya.

"Tsk. Fuck you." Anito.
Naiiling niyang inilapag ang dalawang passport sa kanyang mesa at nakangising
tumingin sa pinsan. "Ano ba talaga kayo ni Yaya Ed?" Bakas ang pambubuska sa
kanyang tinig.
"Tao." Sarkastiko namang sagot nito.
Nanatili ang ngisi sa kanyang mga labi at wala sa sariling napatingin sa
kawalan.
"What happened, really?" Dinig niyang tanong ni Volt, tila nawala na ang
pagiging iritable nito.
"We happened." Aniya na tila nangangarap.
"And so?" Walang ganang tugon ng binata.
"And so, we will go to our final plan. Nagsasawa na rin ako sa kakahintay,
gusto ko naman 'yong hindi lang ako umaasa sa mga gusto niya, ayokong maghintay
nalang kung kelan ko mararanasan ang panandaliang saya." Seryosong aniya bago
bumaling sa pinsan.
"Akala ko ba kapag mahal mo ang isang tao hindi ka magsasawa sa paghihintay,
coming from you."
He nodded. "Kung hindi siya bumalik ng bansa, mananatili akong naghihintay.
Maybe this is God's will, at hindi ko na sasayangin ang pagkakataong 'to. Ang
desisyon ko naman ang masusunod."
"Mabuti naman, hindi dapat tayo panay sunod lang sa mga babae." Iritadong tugon
nito habang salubong ang mga kilay na panay ang pindot. "Tsk. Nakakainis na ang
babaeng 'to, ang daming utos." Bulong nito na umabot sa kanyang pandinig.
Napahalakhak siya. "Coming from you." Hindi siya nito pinansin. "Hindi daw
dapat sunod ng sunod pero siya hindi magkamayaw kung anong utos ang uunahin."
Padabog itong tumayo at tuloy tuloy na naglakad patungo sa pinto ng walang
paalam. "Just call me kung gagawin na ang plano mo." Anito bago tuluyang makalabas.
"I surely will." He whispered.
Nang mapag-isa ay nagsimula siyang magtrabaho. Ngunit ilang minuto pa lamang
ang lumipas ng tumunog ang intercom.
"Attorney, Senior Alvarez is here." Tugon ng kanyang secretary.
"Let him in." Aniya at tumayo bago naglakad patungo sa harap ng nakasaradong
pinto ng kanyang opisina upang salubungin ang bisita.
Agad siyang napangiti ng bumukas ang pinto at bumungad sa kanya ang seryosong
mukha ng Senior, dali dali siyang lumapit at nagmano. "Good morning Senior---"
"It's dad." Anito na lalo niyang ikinangiti. Nagmano siya dito.
Hindi pa rin siya makapaniwala na tanggap na siya nito sa para sa anak.
Naaalala niya pa ang mga banta at paalala nito bago siya tanggapin. Ngunit isang
araw ay nagulat na lamang siya ng ito na mismo ang lumapit sa kanya at sinabing
tatanggapin na siya nito at hindi na ito tututol sa kanila ng asawa.
 Siguro'y nakita nito kung gaano niya kamahal ang anak ng Senior. Siguro'y
napatunayan ng pagmamahal niya ang malinis na hangarin at purong pag-ibig para sa
asawa.
"It's been awhile, how are you dad?" He asked. Dahan dahan siyang umalalay dito
dahil na rin sa katandaan ay may sungkod na ito sa kabila ng pagiging matikas.
"Still kicking." He replied simply. Natawa si Fourth kahit na hindi niya alam
kung biro iyon dahil sa pagiging seryoso ng mukha ng matanda.
"Nasaan po si Clint?" Paghanap niya sa kapatid ng asawa.

Naiiling na naupo ang matanda. "Nagpaiwan sa baba, you know

him."
"Nambababae." Aniya.
Nang makaupo siya sa harap nito ay tumitig ito sa kanya at malalim na
napabuntong hininga. "Wala talaga akong aasahan sa mga anak ko."
"May problema po ba?"
"Puro problema ang ibinibigay sa'kin mapababae o lalaki. Si Clint, abogado nga
ngunit puro pambababae ang inuuna." Nag-iwas ito ng tingin. "Lalo na ang kambal ko.
Si Demone, siya ang matanda pero hindi ko alam kung bakit gan'on ang takbo ng utak.
Ni hindi niya ipinaalam sa'kin na buhay ang bunso ko, k-kung hindi dahil sa'yo
hindi ko malalaman ang lahat." Anito na tila sumasakit ang ulo.
Hindi nakasagot si Fourth dahil sa tugon ng Senior, nauwi siya sa malalim na
pag-iisip.
Ang tungkol sa kambal.
Matagal na niya itong alam, bago pa man magsimula ang trial at bago niya ayain
ng kasal si Demone. Hindi siya napakali noong mga panahong iyon kung sino ang
biglaang nagpadala ng mga ebidensya, hindi siya naging magaling na abogado para sa
wala. Kung kaya't iyon ang nag-udyok sa kanya na hanapin ang taong iyon at hindi
niya inaasahang sa paghahanap ay makakatuklas siya ng sekreto at malalaman niya ang
katotohanan tungkol sa kambal at babaeng minamahal.
Dahil sa pagmamahal niya kay Demone ay hinayaan niya ito sa mga desisyon nito
dahil naiintindihan niyang hindi madali para dito ang lahat ng mga pinagdaanan
simula pagkabata. Dahil sa pagmamahal niya dito ay nagpasya siyang maging biktima
ng laro nito.
Oo. Nakaramdam siya ng galit noong una. Noong mga panahong nilunod niya ang
sarili sa alak, nagalit siya kay Demone dahil sa pagpapanggap at paglalaro nito
ngunit sa kabila ng galit ay mas nangingibabaw pa rin sa kanya ang labis na
pagmamahal.
"Utang ko sa'yo ang lahat, wala ng ibang lalaki pa ang babagay sa panganay ng
kambal ko kundi ang tulad mong kayang gawin ang lahat." Natigilan siya ng makita
ang pagpatak ng luha sa mga mata ng matanda. Balot iyon ng lungkot at pangungulila.
"Nakikita ko ang sarili ko sa'yo, tulad ng pagmamahal na mayroon ka kay Demone
ay gan'on din ang pagmamahal na meron ako sa yumao kong asawa." Nangungusap itong
tumingin sa kanyang mga mata. "Pero 'wag ka sanang mapapagod sa kanya at 'wag mong
hayaang mawala siya sa'yo dahil sa mga pagsubok."
Walang pag-aalinlangan siyang tumango. "Tulad ng paulit ulit kong sinasabi sa
inyo handa akong gawin ang lahat para sa kanya."
"Aasahan ko 'yan, ipagkakatiwala ko sa'yo ang aking panganay." Anito.
Habang biktima siya ng mga plano ni Demone ay gumagawa rin siya ng hakbang
upang masigurong kahit anong gawin nito sa huli ay sa kanya pa rin babalik.
Hinayaan niyang bumalik ito ng Brazil, ang tanging nagawa niya lamang ay alamin
kung mabuti ang lagay nito at ilayo ito sa kapahamakan. Hindi siya nagsawa sa
paghihintay ngunit ng malamang bumalik ito ng bansa ay hindi siya nagdalawang isip
na isakatuparan ang plano.
Ikaw naman ang biktima at ako naman ang maglalaro. Nakangising tugon niya sa
sarili.
Sa simula pa lamang ng umalis ito ng bansa ay alam niyang hindi ang asawa niya
ang kasama sa bahay kundi ang kakambal nitong si Den, dahil sa tulong ng kanyang
koneksyon at pakiramdam ay alam niya ang lahat ng galaw ng asawa.
Anong silbi ng kanyang yaman kung basta basta lamang siya mapapaikot? Handa
siyang waldasin lahat ng mayroon siya mapasakanya lamang ang babaeng minamahal.
Napakatagal na panahon siyang namuhay sa lungkot kaya't hindi na niya
palalagpasin ang mga pagkakataong tadhana na mismo ang nagdidikta.
"Kung ano man ang plano mo ay sang-ayon ako." Tugon pa ng matanda na pumukaw sa
kanyang malalim na pag-iisip.
Napangiti siya at tumango.
Naputol lamang ang kanilang pag-uusap dahil sa biglang pagbukas ng pinto at
pagpasok ni Clint. Nakangisi ito at aroganteng nakapamulsa.
"Hey, people." Bati nito na inismiran ng ama. Natawa lamang si Fourth.
"Hey, 'bro." Balik bati niya. "Long time no see."
"Yeah, whatever Castillion." Pasalampak itong umupo sa kanilang harapan.
"Nadakip mo na ba ang tuso kong kapatid?"
Napahalakhak siya. "Malapit na."
"Matindi talaga ang tama ng kapatid kong 'yon, mailap masyado hindi tulad ni
Den na napaamin mo agad kung sino ang sino sa kanilang dalawa. Paano mo nga pala
nalaman na hindi si Demone ang kasama mo sa bahay?"
"Dahil dito." Sabay turo sa kanyang dibdib kung saan mararamdaman ang tibok ng
puso.
"Fuck! So corny." Kantiyaw nito.
"Umayos ka! You're an attorney and act like one, kahit konti tumulad ka naman
kay Fourth." Asik ng Senior.
"Dad, I don't to be like him. Gusto mo bang mabaliw rin ako sa babae? Yuck."
Tila diring diring tugon ng binata.
"Mas mabuti ngang may babaeng magpabaliw sa'yo para matuto kang tumino." Anang
ama.
Nakatingin lamang siya sa dalawa na tila nagsasagutan ngunit si Clint ay tatawa
tawa lamang na parang sanay na sanay na sa sermon ng ama.
"Balik tayo sa tanong ko, paano mo nga nalamang hindi si Demone ang kasama mo?"
Balik nito.
"Ramdam ko." He answered proudly. "Kapag mahal mo kasi ang isang tao
kikilalanin mo ultimo pinakamaliit na bagay sa kanya, maraming bagay ang pinagkaiba
ni Demone at Den na hindi napapansin ng iba."
"Wow."
"Sa galaw at pananalita ay magkaiba sila para sa'kin kahit na sabihin niyo na
pareho lang, my Demone is sweet but a bit cold while Den is purely sweet. At bawat
parte ng katawan ng asawa ko ay familiar sa pakiramdam ko even her----"
"Damn! To much information, fine ikaw na magaling." Biro ni Clint na ikinatawa
niya.
"And I have my connections."
"Perks of being Castillion."
"Proud of it." He shrugged.
"Can you tell me their differences?" Pagkuay tugon ng Senior. Sabay silang
napabaling dito dahil sa lungkot na mababakas sa boses nito. "Nakakalungkot lang na
ako ang ama nila pero wala akong alam sa mga hilig at ayaw nila."
"Den wanted to be a maid, gusto niyang maranasan ang buhay ng mga taong nag-
alaga sa kanyang noong mga panahong sila lamang dalawa while Demone loves art, iyon
ang unang napansin ko sa pagkakaiba nila."
"But how come na palaging kinukwento ni Den ang daddy niya noong bago pa lamang
siya sa inyo, you told as before." Singit ni Clint.
"Because of Demone, sa pamamagitan ng pagkukuwento niya tungkol kay Mr.
Gonçalvez para itago ang kataohan ng isa sa kanila dahil ang alam ng lahat even Mr.
Gonçalvez na patay na si Den. And only Demone is alive."
"Mas matalino talaga sa'kin si Demone." Naiiling na tugon ng binata.
"Legendary."
"Experiences, gan'on siya dahil sa mga karanasan niya." Aniya. "Pinaniwala siya
ni Mr. Gonçalvez na kalaban niya kayo but Demone is Demone hindi siya basta basta
nalilinlang. She knew better."
 "Mas may magaling pa pala sa'yo." Pambubuska nito.
"Well, she's my wife. She's the real boss." He said proudly.

Keep on reading.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 48

Another one. ❤
HABANG PAPASOK ng kabahayan ay pinipilit ni Den na wag ipahalata ang pagkirot
ng sakit sa kanyang ulo dahil sa hangover, hindi niya namalayang naparami ang
kanyang inom. Ngayon ay pinagsisisihan niya ang ginawa dahil sa sakit ng ulo.
Inayos niya ang suot bago taas noong naglakad papasok ng bahay nila ni Fourth.
Mapait siyang napangiti dahil sa isiping iyon, hindi siya parte ng bahay na ito
dahil alam niyang hindi siya ang totoong asawa kundi ang kanyang kapatid na si
Demone.
"Good afternoon ma'am." Bati ng guwardiya na agad niyang sinuklian ng ngiti.
"Magandang hapon din." Ganti niya.
Akmang mararating na niya ang bungad ng sala ng makarinig ng ugong ng
paparating na sasakyan. Napairap siya ng wala sa oras dahil kilala na niya kung
kaninong sasakyan iyon, kay Fourth.
Hindi rin naman kaila na alam niyang hindi siya ang mahal nito, napansin niya
ang lahat ng pagbabago dito mula ng bumalik siya matapos silang magpalit ng
katauhan ng kanyang ate. Alam niyang sa sandaling panahon na nagsama ang dalawa ay
agad na nahulog ang loob ng binata, hindi na iyon kataka taka dahil sa kabila ng
pagiging cold at seryoso ni Demone ay kaibig ibig ito.
"Bakit ngayon ka lang?" Bungad na tanong sa kanya matapos niyang marinig ang
yapak papasok sa kabahayan.
Tsk. Si Fourth.
"Anong paki mo?" Pairap niyang tanong na ikinailing nito.
Kung tutuosin ay siya ang may atraso sa binata dahil sa panlilinlang na ginawa
nilang magkapatid kaya wala siyang karapatan na tarayan ito o mainis manlang pero
hindi niya mapigilan. Naiinis siya dahil hindi siya nito nagawang mahalin tulad ng
pagmamahal nito sa kapatid.
"Hindi tama 'yang ginagawa mo, pinag-aalala mo si Dad." Tukoy nito sa tunay
niyang ama.
"Tsk." Ismid niya at humalukipkip na humarap dito. "Napabalik ko na siya,
siguro naman wala na akong atraso sa'yo." Aniya.
Kumunot ang noo ni Fourth. "Wala ka namang atraso sa'kin."
Hindi niya pinansin ang tugon nito, palagi nitong sinasabi na ayos lang ang
lahat at wala lang dito ang ginawa nilang panlilinlang dahilan para mas lalo siyang
makonsensya at mainis dahil sa kabila ng lahat ay tinatanggap pa rin nito kahit na
mali, ni hindi nito nagawang magalit kahit noong malamang hindi siya ang tunay
nitong asawa.
Ang dahilan? Ang pagmamahal nito sa kanyang kakambal.
"Nakabalik na siya, malapit na sa'yo wala ka pa rin bang gagawin para maiuwi
siya dito?" Asik niya, isa pang kinaiinisan niya ay hinahayaan lamang nito ang mga
desisyon ng kapatid ni konting pagtutol ay wala. Masyadong pinapairal ang
pagmamahal.
 "She will be home soon." He smiled sincerely. Mariin niyang nakagat ang mga
labi upang pigilan ang mabilis na pagtibok ng kaniyang puso ng masilayan ang totoo
nitong ngiti.
Hindi niya ikakailang mahal niya ito ngunit mas hindi niya maatim na siya ang
humahadlang sa magiging kaligayahan ng kapatid. Si Demone ang nagsakripisyo ng
lahat upang magtamasa siya ng karangyaan at magkaroon ng normal na buhay. Lahat ng
ikasasaya niya ay ginagawa nito kahit na wala ng matira para dito.
Ito na rin siguro ang pagkakataon para siya naman ang magbigay, siya naman ang
magsakripisyo para ang kapatid naman ang sumaya. Alam niyang mahirap sapagkat
sarili niyang nararamdaman ang kalaban niya pero kung para sa kanyang kakambal ay
pipilitin niya.

Puso nga ang pinakamahirap na kalaban sa lahat ngunit kung

pipiliin nating gamitin ang isip at hindi pairalin ang sinisigaw ng damdamin ay
maaari siyang makalimot.
Lilibangin na lamang niya ang sarili kahit nasasaktan siya sa katotohanang
hindi siya mahal nito.
"Goodluck sa'yo dahil alam na'tin pareho na hindi mo siya basta basta papayag
sa gusto mo."
"Well, hindi ko naman hihingin ang opinyon niya. I will have her by hook or by
crook, I am a Castillion afterall and I can get what I want. My ways and my rules."
Seryosong tugon nito bago siya lagpasan.
Napairap na lamang siya. Wala siyang masasabi sa ugali nito dahil ni minsan ay
hindi siya nito itinuring na iba, matapos nitong malaman na hindi siya si Demone ay
pinatira pa rin siya nito sa bahay ng mag-asawa.
Naalala niya pa noong tanungin niya ito kung bakit hindi ito nagagalit sa kanya
at hindi siya pinapalayas.
"Kapag nagalit ako sa'yo ibig sabihin ay handa rin akong salubongin ang galit
ng asawa ko. Hindi kita pwedeng pabayaan sa kabila ng lahat dahil alam kong
masasaktan ko siya and that is the least thing I want to do to her."
Iyon ang naging sagot nito. Kung kaya't may kirot man sa puso na hindi siya
mahal ng lalaking kanyang iniibig ay may parte pa rin sa kanya na masaya dahil alam
niyang nasa tama at mabuting lalaki ang kanyang kapatid.
Pasalampak siyang naupo sa sopa dahil sa pagsakit ng kanyang ulo. Napabuntong
hininga siya at mariing napapikit.
"Hi baby." Masiglang bati niya kay Fourth ng makababa ng sasakyan, ni hindi na
siya nagpaal kay Pexus na siyang naghatid sa kanya dahil sa sobrang excitement na
makita ang asawa.
Matapos ikwento sa kanya ng kanyang ate ang lahat ay masaya siyang ituturing na
asawa si Fourth, mahal na mahal niya ito.
Patalon siyang dumamba ng yakap dito at mariin itong hinalikan sa labi.
Nanggigigil siya sa tuwa ngunit agad rin natigilan dahil sa hindi nito paggante ng
halik.
Kumalas siya sa pagkakayakap dito at nahuli niyang nakakunot ang noo nito at
nakatitig sa kanyang mukha. Pinasadahan siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa
bago muling tumingin sa kanyang nakangiting mukha.
"Are you okay?" Tanong niya, pilit man ang ngiti ay hindi na niya iyon
binigyang pansin. Kumapit siya sa braso nito at hinila papasok ng kanilang bahay.
Masayang masaya siya dahil sa wakas ay mamumuhay na siya ng normal dahil wala
ng panganib, salamat sa kanyang mahal na kapatid na handang gawin ang lahat para sa
kanya.
Ngunit ang masayang buhay na akala niya ay unti unting gumuguho dahil ramdam
niya ang pagiging malamig sa kanya ni Fourth, mas malamig ang pakikitungo nito sa
kanya kaysa noong una silang magkakilala.
Sabay silang kumakain ngunit hindi sila nagkakatabi sa pagtulog dahil madalas
ay hindi ito umuuwi at kung umuwi ay nasa sarili nitong opisina nagpapalipas ng
gabi.
 Magkasabay silang kumain ngunit tahimik lamang ito, isang tanong at isang sagot
lamang. Ni hindi niya ito nakitang umuwi ng lasing at ginagampanan nito ang
pagiging mabuting asawa ngunit ramdam niya ang distansya at pagiging mailap nito sa
kanya.
Isang gabi ay hindi na siya nakatiis kaya hinintay niya itong makauwi upang
kausapan. Nasasaktan siya ngunit hindi niya alam kung paano ito susumbatan dahil sa
pagiging mabait nito. Hindi niya alam kung paranoid lamang siya at gumagawa ng
issue upang pansinin nito.
"Bakit ganito ka sa'kin? Ha? Bakit?" Malungkot niyang tanong sa basong hawak na
may lamang alak, napapasinok siya dahil sa pait ng lasa nito. Ito ang unang
pagkakataon niyang tumikim ng alak, hindi niya mapigilan ang sarili lalo't malapit
ng mag-umaga at wala pa rin si Kwatro.

"Sumusobra ka na kung alam mo lang. Huhuhu may nagawa ba

akong mali?" Hindi niya namalayan ang pagpatak ng kanyang mga luha dahil sa
lungkot, napayukyok siya sa mesa at ipinikit ang mga matang namumungay dahil sa
kalasingan.
Bago tuluyang gupuin ng antok ay narinig niya ang paparating na ugong ng
sasakyan. Tila siya nabuhayan dahil alam niyang si Fourth iyon. Dali dali siyang
tumayo at napahalakhak ng muntik na siyang matumba dahil sa pagmamadali.
"Asawa ko! Asawa ko!" Natatawang sigaw niya habang papalabas ng bar counter na
katabi lamang ng dinning area. "Nandito ako, baby." Aniya.
Naabutan niya itong papaakyat ng hagdan patungo sa kwarto nila na pinupuntahan
lamang nito kapag may kukuning gamit o magbibihis.
"Are you dunk?" Tanong nito sa seryosong tinig, kalmado ito at hindi ko
mababakasan ng galit ngunit para sa kanya'y malamig ang presensya nito.
"Yeah, yeah, yeah." Pakanta niyang sagot.
"May problema ba? You can tell me." Anito.
Napangisi siya. "Eh, h-hindi mo naman ako matutulungan sa problema ko for sure
kasi--kasi ikaw mismo nagbibigay ng problema sa'kin." May tampong tugon niya.
"I'm sorry." Agad namang sagot nito. "I will go upstair, marami akong trabaho
sa opisina kaya pagod ako."
"Kelan ka ba nawalan ng trabaho? Palagi namang 'yan ang sinasabi mo e." Sigaw
niya, hindi niya na mapigilan ang sarili dahil na rin siguro sa espirito ng alak na
nasa kanyang katawan. "Kung umasta ka parang wala kang asawa, oo nga at hindi ka
nagkukulang sa responsibilidad mo pero hindi ko ramdam na itinuring mo akong
asawa." Nagdadabog siyang tumingin dito ng masama samantalang ito ay nakatitig
lamang sa kanya na tila handang makinig sa lahat ng mga sasabihin niya.
"Asawa mo ako pero kung ituring ako parang hangin lang dito sa bahay, nandito
ako pero parang wala. Fourth, asawa mo ako kaya sana sabihin mo kung may problema
ka sa'kin."
"Wala akong problema sa'yo." Kalmadong sagot nito na nakatingin pa rin sa
kanyang mukha.
Dahil sa sagot nito ay mas lalo siyang nakaramdam ng inis. "Walang problema
pero baki ganyan ka makitungo sa'kin? Bakit, ha? Asawa mo ako pero--"
"No, you're not my wife." Malumanay na sambit nito ngunit tila iyon bombang
nagpabingi sa pandinig niya.
"W-What?"
Ang pagdasa ng kaba sa kanyang dibdib ay hindi niya mapigilan, kalmado at hindi
ito mababakasan kahit konting iristasyon manla. Pagod ang mababakas sa gwapo nitong
mukha.
"No, you're not my wife." Ulit nito. Napakurap kurap siya at tila nawala ang
kalasingan dahil sa mga salitang lumabas sa bibig nito.
"My wife is not here, she's in Brazil. I knew it, Den. Alam kong hindi ikaw si
Demone. Oo, magkakambal kayo at walang pinagkaiba sa pisikal na anyo pero kilala ko
kung sino ang sino. Kilala ko kung sino ang asawa ko, kilala nito." Sabay turo sa
dibdib nito, malungkot itong ngumiti ni hindi umabot sa mata.
 "Ilang buwan na rin ang lumipas at sa simula palang ay alam ko na kung nasaan
siya, alam ko lahat Den. Nanahimik ako sa mga lumipas na buwan dahil hinihintay
kong sa'yo mismo manggaling ang totoo, hinihintay kong ikaw mismo ang magsabi
sa'kin." Mariin itong pumikit at akala niya'y magagalit ito tulad ng Fourth
Castillion na kilala niya, na kilala ng lahat na short tempered at palaging galit.
Ngunit tumango lamang ito at ngumiti sa kanya.
"Pero mukhang wala kang balak kaya ako na ang dumidistansya dahil alam kong
mali ang magsama tayo habang ang ate mo ay nasasaktan, siya ang babaeng pinakasalan
ko. Siya ang asawa ko, at pakiramdam ko ay nagkakasala ako sa kanya kung pati sa
pagtulog ay sasamahan kita tulad ng tunay na asawa. Siya ang asawa ko." Paliwanag
nito.
Ang pagbuhos ng mga luha niya ay mas lalong dumagsa dahil hindi niya
mapangalanan ang emosyong nasa kanyang dibdib.
"Hindi ako galit, naiintindihan ko ang lahat. Ngunit 'wag mo sanang hihilingin
sa'kin na maging asawa mo kasi hindi ko magagawa 'yon." Pakiusap nito. "Hindi kita
paaalisin dito, isipin mong walang nangyari ngayon." Humakbang ito papalapit sa
kanya at ginulo ang buhok niya. "Take a rest, hindi ka sanay sa pag-inom siguradong
sasakit ang ulo mo bukas. Sleep now, Den." Hanggang sa tumalikod ito at tuluyang
makaakyat ay hindi na siya nakapagsalita. Hindi siya makahanap ng tamang salitang
isasagot dito.
Simula ng araw na iyon ay unti unti na niyang tinatanggap na hindi siya ang
mahal ni Fourth at hinding hindi siya nito magagawang mahalin.
Mariing ipinikit ni Den ang kanyang mga mata upang pigilan ang pagpatak ng
kanyang mga luha. Malinaw pa rin sa kanyang memorya ang mga salita binitawan ni
Fourth at simula ng gabing 'yon ay siya na rin mismo ang dumistansya dito upang
hindi na ito mahirapan.
Pinagbibigyan siya nito sa lahat ng gusto niya, kahit uminom siya at magwaldas
ng pera. Ang tanging hiling lang nito ay manatili siyang umuuwi upang masiguro nito
ang kaligtasan niya.
Malamang, para hindi madagdagan ang alalahanin ng kanyang kapatid.
"First love is the last and true love." Napabaling siya sa katapat na sopa
dahil sa malamig na boses na pumukaw sa kanya.
Nagsitaasan ang kanyang mga balahibo ng makasalubong ng tingin ang tila
nagyeyelong mata ni Maine. Muli itong naging abala sa pagbabasa ngunit alam niyang
para sa kanya ang sinasabi nito, medyo nakikilala na niya ito.
"Castillion's love is like a water, it may cold and become ice it is still
water when it melts. Like sun and moon, they rise and fall. Too far from each other
but still meets when eclipse come." She said.
Sa madaling salita, ano man ang pagdaanan nila. Lumamig man ang mga emosyon ay
hinding hindi mawawala ang pagmamahal ng dalawang para sa isa't isa. Aniya sa
sarili.
"Hays, ang sakit." Naiiling niyang tugon sa kawalan. Ayaw niyang makinig dito
dahil mas lalong sumasakit ang puso niya dahil bukod sa parang makata nitong
linyahan epekto na rin sa pagbabad sa libro buong araw ay alam niyang totoo ang mga
sinasabi nito.
Binalaan na siya nito noon ngunit hindi siya nakinig at ngayon alam na niya ang
tinutukoy nito noon na hindi dapat siya lumapit at makialam sa buhay ng binata
dahil siya rin ang masasaktan.
Bata pa pero napakatalino na.
"I told you from the start. I know this will happen, that's a curse in the
family. Hinding hindi magiging masaya ang magiging pangalawang babaeng iibig sa
kanila, a good curse indeed." And she smirked.

Please drop a comment. Lovelots. ❤

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Chapter 49

Enjoy. &#x1F60D;

LAGPAS NA ang oras para sa hapunan ngunit hindi pa rin lumalabas ng opisina si
Fourth kaya si Den ay hindi mapakali sapagkat alam niyang hindi pa kumakain ang
kanyang bayaw.
Matapos ang kaganapan sa sala kanina ay hindi na ito muling lumapit sa kanya at
naging abala na sa trabaho nito. Madalas ay ganito ang routine nito ngunit hindi pa
rin niya mapigilan ang hindi mag-alala para sa kalusugan nito.
"I must bring him coffee." Aniya sa sarili makalipas ang ilang sandali.
Agad siyang umalis sa kinauupuan at magtimpla ng kape matapos ay nagtungo sa
opisina ni Kwatro.
"Fourth?" Tawag niya ng nasa tapat na ng pinto, no one is answering kaya
kumatok siya. "Fourth? Can I come in? I made a coffee for you." Aniya ngunit tulad
kanina ay wala siyang natanggap na sagot kung kaya'y sinubukan niyang pihitin ang
doorknob at napakunot ang noo ng mabuksan ang pinto.
"Hindi siya naglock?" Nagtatakang tanong niya sa sarili dahil ngayon lamang
nangyari na hindi naglock ng pinto ang lalaki gayong nasa loob ito.
Nagdadalawang isip man ay ginawa niya pa rin ang pumasok. Inilibot niya ang
tingin sa paligid ngunit wala siyang nakitang tao. "Nasaan 'yon?"
Naglakad siya patungo sa office table upang ilapag ang kape. Tahimik ang
paligid habang ang mga papeles ay nakatambak sa gilid ng mesa nito. Napakarami nga
niyang dapat tapusin.
Matapos ilagay ang dala ay nagpasaya siyang umalis na dahil baka kagalitan siya
nito sa panghihimasok sa pribado nitong silid. Ngunit nakakailang hakbang pa lamang
siya ay nahagip ng kanyang tingin ang dalawang ticket na nasa gitna ng mesa.
Kunot noo niyang kinuha iyon dahil nakita niya ang larawan sa isa sa mga ito.
Demone Alvarez-Castillion
Eh, hindi pala ako. Nakangiwing tugon ng isipan. Alam niyang hindi siya
gugustuhing isama ni Fourth sa kahit saang lugar na dalawa lamang sila kaya't alam
niyang para iyon sa kanyang kapatid, kahit pa siya ang gumagamit ng identity nito
ngayon. Kahit siya ay nadadaya ang paningin sa pisikal na aspeto nilang magkapatid.
"Balak nilang pumunta sa Cebu?" Napangisi siya sa naisip at dali daling kinuha
ang ticket para sa kapatid. At agad na umalis ng opisina.

"ARE YOU OKAY, Dem?" Nag-aalalang tanong ni Pexus sa kaniya ng makita siya
nitong tulala na nakaupo sa counter ng kusina.
"Yeah." Wala sa sariling sagot niya.
"Bakit parang ang lalim ng iniisip mo?" Tanong pa nito.
Hays. Hindi niya napigilan ang pagkawala ng malalim na buntong hininga dahil sa
naguguluhang isipan. Napapangiwi rin siya kapag kumikirot ang pagkababae.
"Damn!" Inis niyang tugon ng maalala lahat ng nangyari sa pagitan nila ni
Fourth. Ewan niya pero habang nasa mainit silang tagpo ay hindi siya nakaramdam ng
konsensya ngunit ngayong nasa tama na siyang pag-iisip ay nilulukob siya nito dahil
sa isiping masasaktan niya ang kapatid.
Maling mali na nagpadala siya sa dinidikta ng sariling damdamin. Hindi ko na
alam ang gagawin ko!
"Alam kong may problema ka ngayon pero hayaan mong dagdagan ko." Natatawang
tugon ni Pexus. "Tumawag si Den kanina at sinabi niyang papunta siya ngayon ng
Cebu."
"Anong problema d'on?" Aniya.
"Well, mag-isa lang siya at alam natin pareho na hindi niya pa kabisado ang mga
lugar dito sa Pinas." Tugon nito.
"What!? Bakit mag-isa lang siya, nasaan ang asawa niya?" Asik niya at tahimik
na napamura dahil sa muling pagsidhi ng kirot sa pagitan ng kanyang mga hita dahil
sa biglaang pagbaba sa counter.

"You mean asawa mo?" Pang-aasar pa ng binata.

"Tsk. At may gana ka pang mang-asar, alam mo naman palang mag-isa lang bakit
hindi mo agad sinunda? Go! Baka mapa'no na naman siya."
"At?"
"Ako na ang bahala dito, mag-isa siyang umalis ibig sabihin ay hindi ito alam
ni Fourth dahil kung alam niya ay siguradong hindi ito papayag. Kung pumayag man ay
alam kong sasamahan niya ito."
"Alam mo talaga kung gaano ka kamahal n'ong tao 'no?" Hindi pa rin ito
tumitigil sa pangangantyaw kaya sinamaan niya ito ng tingin.
"I just know him."
"SANA ALL!" Humahalakhak na sigaw nito habang tumatakbo palabas. Naiiling na
lamang siya dahil dito.

"SHE'S GOING to Cebu right now." Tugon ni Volt matapos ibaba ang cellphone.
"Bakit niya ginagawa 'to?" Kunot noong tanong ni Fourth, nakatingin siya sa
kawalan habang nakasandal sa swivel chair sa loob ng kanyang opisina. Bago siya
pumasok sa firm ay hindi niya nakita si Den kahit ipinasuyo niya sa pinsan na
alamin kung nasaan ito.
"Tsk. Simple, gusto niyang bumawi." Iritang sagot nito na tila sinasabing
napatanga niya at hindi niya alam ang sagot.
"How do you say so?"
"First, nagrerebelde siya noong mga nagdaang araw. She's into clubbing and such
na hindi naman niya gawain at alam niyang makakarating agad iyon sa kapatid niya at
sabi mo nga sinabi niya sa'yong wala na siyang atraso dahil napabalik na niya ang
ate niya.
Second, alam niyang wala lang sa'yo na umuwi siya ng lasing dahil ang
importante ay ligtas siya pero nakipagpalit siya sa kambal noong isang gabi.
And third, kinuha niya ang ticket papuntang Cebu kahit hindi kanya dahil alam
niyang magagamit niya iyon at sa paglayo niya ay mapipilitan ulit si Demone na
pumalit sa pwesto niya." Paliwanag nito. Tumango siya at natawa dahil alam niyang
hindi namamalayan ng pinsan niya na nagiging madaldal ito ngayon.
Siguro'y nakahome run kaya masaya. Gan'on ang ugali nito, nagiging madaldal
kapag masaya.
"Tinitulungan ka niyang mapalapit sa kapatid niya, talagang bumabawi siya. Ma
madali mong magagawa ang plano mo." He continued.
Hindi niya pinuna ang pagiging madaldal nito ngayon dahil nasisiyahan siya sa
mga conclusion na pinagsasabi nito, naisip niya na rin ang ideyang 'yon ngunit ayaw
niyang paniwalaan at ngayong pinsan na niya mismo ang nagsabi ay napapanatag siya.
Napangisi siya dahil sa naisip. Kung tama nga ang hula ng ugok na 'to ibig
sabihin ay ang asawa ko mamaya ang magiging kasama ko. Nagdidiwang ang kanyang loob
dahil sa ideyang iyon.
Agad siyang tumayo. "I need to go home." Aniya.
"What? Umaga palang and still working hour. Ni hindi ka pa nga nag-iisang oras
dito." Apila nito.
"Mag-oovertime nalang ako sa susunod, kailangan kong salubongin ang asawa ko."
Tuwang tuwa tugon niya at mabilis na tumakbo palabas.
"Crazy fucker!" Dinig niyang sigaw ni Volt kaya napahalakhak siya, alam niyang
para siyang baliw sa inaasta ngunit ayos lang dahil sa sayang nararamdaman.
KUNG PUTIKAN lang ang marmol na sahid na nilalakaran ni Fourth ay siguradong
malamin na ang bakas doon dahil sa hindi mabilang na pabalik balik niyang lakad.
Bakas sa kanya ang labis na kaba na parang Totoy na unang beses makakaharap ang
crush. Para siyang natataeng di makatae dahil sa pawis.
Malapit na ang oras para sa dinner ngunit ni anino ng asawa ay hindi niya pa
nakikita, siguro'y mali ang hinala nila ni Volt. Siguro nga'y wala namang ibig
sabihin ang mga ginagawa si Den para mapaglapit sila ng kakambal nito.

Muli siyang tumingin sa wrist watch na hindi na rin

mabilang kung ilang beses niyang ginawa, naiiling siya at sa bawat paglipas ng
minuto ay nawawalan ng pag-asa.
"Hays, dapat talaga ako nalang ang pumunta sa kanya." Aniya sa sarili at
nagpasyang tumigil na sa pag-asam na darating nga ito.
Nagsimula na siyang humakbang paakyat ng silid ngunit ilang baitang palang ay
narinig niya ang pagbukas ng pinto at tunog ng takong na humakbang. Nagsimulang
manlamig ang palad niya at ang kabang pansamantalang nawala ay biglang dumagsa.
"I'm home." Tugon ng bagong dating. Ang malamyos nitong boses na tila umaawit
na anghel sa kanyang pandinig ay humaplos sa kanyang puso.
Nagwawala ang kanyang puso dahil sa tuwa, kinikilala ang tunay nitong may ari.
Dahan dahan siyang lumingon dito at naikuyom ang kamao upang pigilin ang emosyon
dahil sa pagtatama ng kanilang mga mata na para siyang hinihipnotismo.
"Yes, you're home." Makahulugan niyang tugon sa kabila ng tila bikig sa kanyang
lalamunan.
Ilang minuto ang lumipas ni isa ay walang nagtangka sa kanilang gumalaw, kapwa
nagpapakiramdaman at kinikilala ang tibok ng puso ng isa't isa.
Tumikhim si Kwatro ng matauhan, kailangan niyang sumabay sa laro ng asawa upang
mapadali ang plano niya. Sisiguraduhin niyang hindi na ito aalis sa kanyang tabi
kahit kailan.
"Bakit ngayon ka lang baby?" At doon sumilay ang matamis na ngiti sa kanyang
mga labi, anim na buwang wala ito sa kanyang piling ngunit natural pa rin sa kanya
ang tawagin ito sa ganoong endearment. Kilala ito ng buo niyang pagkatao.
Humakbang siya papalapit dito at ikinulong ito sa kanyang mga bisig, ramdam
niyang natigilan ito ngunit ilang sandali pa'y gumante rin ito ng yakap na lalo
niyang ikinatuwa.
"Kanina pa kita hinihintay para sabay tayong kumain." Matagal na kitang
hinihintay para tuluyan tayong maging masaya.
Pinakatitigan nito ang kanyang mukha ng maghiwalay sila sa pagkakayakap ng
isa't isa. Hinaplos nito ang kanyang mukha at nakita niya ang bakas ng pangungulila
sa mga mata nito ngunit agad rin iyong itinago at ngumiti sa kanya.
Ramdam niya ang pagmamahal nito kahit sa simpleng paghaplos lamang nito sa
kanyang mukha.
"Sorry, gutom ka na ba?"
Tumango siya at napanguso.
"Tara kain na tayo." Aya nito pero hindi siya natinag.
"Tara na." Muling tugon nito ng mapansing hindi siya natinag sa kinatatayuan.
Umiling lamang siya.
"Akala ko ba gutom ka na, lets eat na."
Napanguso lamang siya at hindi nakinig. Nakita niya ang pagngiti nito.
Napakaganda talaga ng asawa ko. Aniya sa isipan at hindi niya mapigilan ang
mapalunok ng mapatingin sa namumula nitong mga labi.
"Lets eat na, baby ko. Hmm?" Malambing nitong tugon.
Mabilis niya itong siniil ng halik sa labi at ngingisi ngising iginiya ito
patungo sa dinning. Iyon lang naman ang hinihintay ko.
HABANG nasa hapag ay hindi pa rin mawala wala ang ngiti ni Fourth, panay ang
tingin niya sa asawa at sa tuwing magkakasalubong sila ng tingin ay magngingitian.
Tahimik lamang sila ngunit ang katahimikang iyon ay naghahatid sa kanya ng ginhawa.
"Naibalita ko nga pala kay Dad na may nangyari na sa'tin." Pagkuay simula niya
ng usapan. Nakita niyang nanlaki ang mga mata nito at muntikan ng masamid sa
paghigop ng sabaw.
"What the! D-Dad? Sino?" Hindi makapaniwalang tanong nito.
"Your dad, diba nga kasi may usapan kami na hindi dapat kita kunin hanggat
hindi tayo kinakasal sa simbahan at hanggat hindi niya tayo tanggap." Masaya niyang
kwento habang ito ay gulat na gulat pa rin, inaasahan na niya ang reaksyon nito. At
hindi totoong ikwenento niya sa ama ang tungkol sa kanila, parte ito ng kanyang
laro para manatili ito sa kanya.
"Tanggap ka na niya?"
Ilang ulit siyang tumango. "Yup, nagcelebrate nga tayo n'on, you forgot?"
Mabilis itong umiling. "N-No, akala ko namali lang ako ng dinig." Anito.
"Akala ko nga magagalit e, pero tuwang tuwa pa siya. Well, tanggap na niya ako
at may nangyari na sa'tin kaya tunay na kitang asawa. I'm sorry, hindi ko natupad
ang promise ko sa'yo na kukunin kita kapag kasal na tayo sa simbahan." Napabuntong
hininga siya. "Is just that, I can't help it."
"N-No problem, it's okay tutal ay mag-asawa naman tayo at normal iyon."
Kandautal nitong tugon samantalang siya ay nagbubunyi ang kalooban dahil sa
pamumula ng asawa.
"At dahil d'on ay excited sila na magkaapo, even mom and dad. Masayang masaya
sila na magdadagdagan na naman ang pamilya." Aniya habang ito ay tila hindi alam
ang sasabihin.
"A-Apo?"
Tumango siya at tumingin sa impis nitong tiyan. "In fact, naghahanda na ang
daddy mo sa magiging kasal na'tin sa susunod na buwan. Siya na daw ang magsisimula
ng preparation pambawi niya raw sa'tin, gusto nilang ikasal tayo sa simbahan bago
pa lumaki ang tiyan mo." Sa bawat bigkas ng mga salita ay tila siya nangangarap,
iyon naman talaga ang pangarap niya para sa kanilang dalawa ni Demone.
Magandang asawa. Kasal. Mga anak. At buong pamilya.
"T-Teka lang, bakit parang wala akong alam? At anong kasal? A-Apo?" Hindi
magkamayaw nitong tanong.
Kumunot ang kanyang noo. "Bakit parang wala kang alam? What do you mean? Iyon
ang plano na'tin diba? Panay na nga ang kulit mo sa'kin e, isang buwan palang noong
lumipat tayo hanggang ngayon diba pinag-uusapan na natin ang tungkol sa lahat ng
ito?" Aniya.
Nakita niyang napalunok ito.
Ilang sandali itong napatitig sa kanya bago tumango. "O-Oo nga p-pala."
Mas lalo siyang napangiti dahil sa sagot nito. Sisiguraduhin niyang magaganap
lahat ng sinabi niya sa lalong madaling panahon.
Ipinaglagay niya ito ng pagkain sa pinggan nito habang patuloy sa
pagpapaliwanag.
"Pupunta nga pala tayo bukas sa bahay, gusto ni mommy na kayo daw ang mag-usap
sa gusto mong gawin sa kasal at si daddy na raw ang bahala sa mga tao." Dagdag niya
pa.
Natigil siya sa paglagay ng gulay sa pinggan nito ng hindi ito umimik. Tulala
ito at tila nalunod sa malalim na pag-iisip.
"Baby?" Tawag niya.
Napakurap kurap ito at wala sa sariling bumaling sa kanya. "Y-Yeah, sure.
Ofcourse." Tarantang sagot nito.
Lihim siyang napangisi. Hindi niya ito madala sa pakiusapan kaya kukunin niya
ito sa paraang alam niya.
Castillion's way.
Kasal? Anak? Isipin pa lamang niya ay tila na siya nasa langit.

Sinasagad sagad ko na ang pag-update kasi ngayon lang ako may oras. Hahaha
Final exam is waving at me. &#x1F44B;
Sa may mga exams dyan, mag-aral ng mabuti and always pray para pumasa. You will
pass! Aja!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 50

Keep safe Pambujanon. &#x1F607;

HINDI ALAM NI DEMONE kung ano ang gagawing hakbang upang pigilan si Fourth sa mga
plano nito. Wala pa ang kanyang kapatid at sa minalas malas ay hindi niya macontact
si Pexus upang kulitin itong iuwi si Den sa lalong madaling panahon.
Walang paalam ang kanyang kapatid kaya't hindi niya rin alam kung kelan nito
balak na umuwi. Alam niyang totoo ang plano ni Kwatro dahil iyon din ang madalis
nitong bukambibig kahit noong siya pa ang kasama nito.
Sakabila ng pangamba ay hindi niya maiwasan ang makadama ng lungkot dahil kahit
pala noong umalis na siya ay iyon pa rin ang plano nito kasama ang kapatid,
nakakatawa man pero may konting parte sa kanya na umaasang malalaman nito ang
pinagkaiba niya sa kakambal. Kahit iyon manlang ay ayos na sa kanya.
Hays, pero dahil wala so patuloy pa rin ang lahat tutal ay ako ang may gusto
nito. Aniya sa sarili.
"Lets go inside, wife." Hindi niya napigilan ang pagbuntong hininga ng akayin
siya ni Fourth sa bukana ng mansyon ng mga Castillion. Kabababa niya lamang ng
sasakyan at nakatayo siya habang pinagmamasdan ang magara at malaking bakuran ng
mga iton.
Nanliliit siya dahil sa tanang buhay niyang pagkukunwari ay ngayon lamang siya
nakaramdam na tila sobra na ang kanyang pagsisinungaling, nakokonsensya siya dahil
marami ng taong nadadamay sa ginawa niyang pagkukunwari.
"Are you okay? Bakit parang nanlalamig ka?" Bakas ang pag-aalala sa boses ni
Fourth, simula kahapon ng dumating siya sa bahay nito ay hindi na ito humiwalay sa
kanya. Lahat ng galaw niya ay kasama ito, ni hindi siya makaramdam ng iritasyon
dahil sa pag-aasta nitong tuko kundi purong kaba.
Humigpit ang pagkakahawak niya sa kamay nitong nakaalalay sa kanyang bewang.
"Ayos lang ako."
"Parang wala ka ngayon sa mood noong nakaraang linggo noong pumunta tayo dito
para kumustahin sina Mommy ay nagtatatakbo ka pa papasok dahil sa excitement, are
you sick baby? How are you feeling?" Tumigil ito sa paglalakad at humarap sa kanya,
kitang kita niya sa mga mata nito ang pag-aalala.
Pinilit ni Demone na lakihan ang kanyang ngiti at pasiglahin ang mukha. "Oo
naman, medyo pagod lang siguro."
"Are you sure?" Malambing nitong sinapo ang kanyang noo at leeg. "Hindi ka
naman mainit." Anito.
"Don't mind me, tara na nga." Yakag niya at siya na mismo ang naunang pumasok
sa kabahayan.
Pagdating sa magarbong sala ng mansyon ay agad niyang naagaw ang atensyon ng
mga tao doon. Napalunok siya ng makita ang buong pamilya na abala sa iba't ibang
mga magazines na nagkalat sa center table at sahig.
"She's here!" Dinig niyang tili ni Gale at tumakbo ito papalapit sa kanya.
Ngiting ngiting ngiti itong humawak sa braso niya. "Mabuti naman at nandito ka na,
kanina pa namin pinagtatalunan kung anong gown ang babagay sa'yo. Hindi kami
magkasundo dahil may kanya kanyang taste."
Wala siyang nagawa ng hilahin siya nito papunta sa mga taong naroon at agad
siyang pinalibutan ng mga ito. May kanya kanyang mga suggestion sa maaaring babagay
sa kanyang gown.
Halos malula siya sa dami ng larawan na ipinapakita sa kanya na desinyo pa ng
mga sikat na mga fashion designer. Wala siyang masabi dahil lahat ay magaganda isa
pa'y hindi naman talaga siya ang ikakasal kundi ang kanyang kapatid.
Hindi niya nga rin alam sa sarili kung bakit sumama siya kay Fourth papunta
dito, wala siyang choice dahil ang kapag ay hindi pa rin niya makausap.
"I think bagay sa'yo sleeveless para mas maipakita mo ang shape ng dibdib mo,
kahit revealing konti classy pa rin naman." Tugon ni Mimi na may itinirong desinyo
sa kanya.

Maganda. Aniya sa isipan.

"Duh, siguradong hindi papayag si Kwatro na ipangalandakan ang pag-aari niya
kaya mas maganda 'tong longsleeve." Apila ni Gale.
"Para naman siyang lusyang niyan, konting pabalat naman." Tatawa tawang singit
ni Singko. "Ito babygirl, mas bagay sa'yo tube gown medyo kita nga lang ang
cleavage." Tango lamang ang naisagot niya.
"Ang pangit naman niyang taste mo kuya, itinutulad mo naman siya sa mga babae
mo e." Ani Seven, ngumiti ito sa kanya. "Mabuti pa ay hayaan na'ting siya na ang
pumili."
"Pero maganda talaga kasi---"
"Hindi ka talaga papatalo e." Pagpuputol ni Sais sa sasabihin ni Gale dahil
ipinagpipilitan talaga nito ang gustong design.
"Lahat naman kayo ayaw patalo akala niyo naman kayo ang magsusuot." Tatawa
tawang sabi ni Segundo kaya napatingin siya sa pwesto nito, nakahinga ito sa couch
at ginawang unan ang mga hita ng asawa na tila walang paki sa paligid. Certified,
Antonia.
Kitang kita niya ang saya sa mukha ng bawat isa na parte ng pamilya, bukod sa
napakayaman ng mga ito ay puno ng pagmamahal ang bawat mag-asawa. Ang pamilyang ito
ang nagpapatunay na hindi uso ang hiwalayan. Talagang pinagbuklod at itinadhana ng
Diyos.
Habang ako itinadhanang pamalit kapag wala ang kapatid ko.
"Hay naku kayong mga bata kayo kapag talaga nagsasama sama kayo tinatalo niyo
ang palingke sa sobrang iingay niyo." Saway ng mommy nila na kalalabas lamang ng
kusina. Agad na lumawak ang ngiti nito ng mapadako ang tingin sa kanya. "Nandito na
pala kayo iha." Lumapit siya dito upang magmano.
"Opo, pasensya na po at ngayon lang ulit kami nakadalaw." Aniya.
"It's okay alam naman naming busy kayo sa paggawa ng magiging apo ko e." Tudyo
nito na ikinatawa ng lahat. Hindi niya napigilan ang pamumula ng mukha lalo ng
mapatingin kay Kwatro ay matamis itong ngumiti sa kanya at kumindat.
"Oh, siya halina kayo sa dinning para makapaglunch na tayo." Muli itong humarap
sa kanya. "Papunta na rin ang daddy at kuya mo para mapag-usapan namin ang tungkol
sa kasal niyo sa simbahan."
Bubuka pa lamang ang kanyang bibig upang tumutol ay nagsitakbuhan na ang mga
tao sa sala papunta sa dinning na tila mga bata. Gan'on din ang ginang ay bumalik
sa hapag, pati ang asawa ay nakisali sa pagtakbo ng mga kapatid nito.
Napahilot siya sa kanyang batok dahil sa sobrang stress, hindi niya alam ang
gagawin at sasabihin sa mga ito. Dumagdag pa sa kanyang isipin ang pagdating ng
kanyang ama at kapatid na lalaki.
Masama man sa paningin ng iba ay hindi pa siyang handang harapin ang lahat ng
ito. Ngunit kailangan niyang umastang si Den, na araw araw na nakakasama ng mga
ito.
Dapat kong isipin na hindi ako nawala ng anim na buwan. Hays, you can do this
Demone. You can do this! Pagpapalakas niya ng loob sa sarili.
Ilang beses siyang humugot ng malalim na hininga bago humakbang para sumunod sa
mga ito pero natigilan siya dahil sa tinig na nagsalita sa kanyang likuran.
"You're back." Ang lamig ng boses nito at tila nanuot sa kanyang kalamnan.
Walang buhay ngunit puno ng misteryo.
Dahan dahan siyang lumingon upang harapin ito, iisang tao lamang ang may tila
yelo sa Atlantika ang tinig sa pamilyang ito. Si Maine.

At hindi nga siya nagkamali, nakasandal ito sa likod ng

kabinet na maraming figurine na nakadisplay. Hawak hawak ang libro at nagbabasa,
hindi niya nga lang siguro kung talagang nagbabasa ito.
"Anong sabi mo?" Tanong niya.
Hindi ito nag-angat ng tingin. "Welcome back."
Natulos siya sa kinatatayuan, hindi niya alam pero sinalakay siya ng matinding
kaba. Tila may laman ang binibitawan nitong mga salita.
"Long time no see." Dugtong pa nito.
"O-Oo nga e." Lihim siyang napamura dahil sa pagkautal.
 Wala siyang kinakatakutang kahit ano dahil sanay siya sa lahat ng panganib o
kahit na anong pagsubok ngunit mula ng umibig siya kay Fourth ay unti unting
nagbago ang kanyang pananaw. Oo nga't gan'on pa rin siya, walang sinasanto sa
trabaho at organisasyon ngunit ibang usapan kapag sangkot ang pamilya nito.
Ayaw niyang masira ang imahe niya sa pamilya ng lalaking iniibig, gusto niyang
manatiling mabuti kaya't ikinakatakot niya ang mabuking.
Damn you Demone! Compose yourself.
"Hanggang kailan ka dito?" Tanong ulit nito. "Kapag hindi na nagrerebelde ang
kapatid mo?"
Para siyang binuhusan ng malamig na tubig dahil sa huling tanong nito. Kung
kanina ay nagdadalawang isip siya kung may alam ito ngayon ay kompirmado niyang
totoong may laman ang mga sinasabi nito.
Mariin siyang pumikit, pwede siyang magdeny at pwede niyang iligtas ang
pagpapanggap pero alam niyang malalim ang pagkatao ng batang kaharap at hindi nito
ugali ang makialam kung walang malakas na armas.
"Paano mo nalaman?" Imbes ay iyon ang lumabas na tanong sa kanyang bibig.
Napagpasyahan niyang hindi na ikaila kahit manlang isang tao sa pamilya
Castillion ay masabihan niya kung sino ang totoong siya at hindi na magsinungaling
pa.
"May dalawang klase ng taong tahimik, una, 'yong nasasaktan ng palihim at ang
pangalawa ay 'yong nananakit ng palihim." Nag-angat ito ng tingin mula sa librong
binabasa. "Si Kuya Kwatro nakapabilang sa taong tahimik dahil nasasaktan ng palihim
at ako sa pangalawa, nananakit ng palihim." Tumitig ito sa kanya. "Ikaw alin ka sa
dalawa?"
Kumunot ang kanyang noo dahil sa tanong nito. Hindi siya sumagot kundi
nakipagtitigan lamang dito.
"Hanggang kailan mo sasaktan ang lalaking walang ibang ginawa kundi ang mahalin
ka? Hanggang kailan mo hahayaang manahimik siya dahil nasasaktan na siya ng sobra?"
Ang malamig nitong titig ay sandaling nahaluan ng lungkot ngunit agad ring naglaho.
"I know everything, and that was the stupidiest secret I've known. Kasi kapag
may alam ka pwede ka ring madamay sa sakit lalo kung sobra sobra na, siya ang
pinakamalapit na tao sa'kin sa buong pamilya at alam ko lahat ng sakit na
pinagdadaanan niya dahil minahal ka niya." Kalmado ang malamig nitong boses ngunit
para iyong patalim na isa isang tumutusok sa puso niya.
"Matagal akong nanahimik dahil ang ayoko sa lahat ay ang pagsasalita ng mahaba
dahil alam kong walang iintindi sa mga sinasabi ko at magsasayang lang ako ng oras.
But, this? This is too much, I don't care! Ngayon lang ako mag-aaksaya ng oras para
kumausap ng tao dahil alam kong hindi lahat ng tao ay makakaintindi sa pananahimik
ng nasa paligid nila."
Nagsimulang pumatak ang kanyang mga luha dahil sa pagkuyom ng kamao ng batang
kaharap. Batang bata pa ito ngunit ramdam niya ang emosyong pinanggagalingan nito.
Ang matapang at walang emosyong mga mata nito ay unti unti na ring nababahiran ng
luha na mas lalong nagpagimbal sa kanyang damdamin.
"Bakit kailangang saktan mo sa siya ng sobra sobra? Hindi pa ba sapat 'yong
pagluluksa niya noon sa pag-aakalang patay ka na? 'Yong bitbit niya 'yong konsensya
araw araw dahil hindi ka niya nailigtas?" Nagtiim ang bagang nito at ramdam niya
ang galit.
"I-I'm sorry." Tanging tugon niya dahil nasasaktan siya, hindi niya alam na
pati pala ikaw ay naaapektuhan sa mga nangyayari.
"Ayos na sana kung hindi ka nakipagpalit ng katauhan sa kapatid mo noong
muntikan itong magahasa, hindi sana nasasaktan ang uncle ko. Sana prinotektahan mo
ang kakambal mo sa ibang paraan, dahil alam nating hindi iibig si Uncle sa kanya.
Sigurado ako doon." May panunumbat sa tinig nito.
Hindi niya alam na ganito pala kasakit na marinig ang hinaang at pagkikimkim ng
taong tahimik, paano pa kaya kung si Fourth na mismo ang manumbat tungkol sa
pananakit niya rito.
Hindi ko kakayanin.
"Wala akong alam." Ilang ulit niyang iling.
"Alam mo, alam mong nakakasakit ka pero wala kang pakialam basta magawa mo lang
ang gusto mo. Hindi mo alam kung gaano kasakit sa'kin bawat pagkakataon na nakikita
siyang umiiyak dahil sa'yo, sa bawat pagsasabi kong may ipapakita akong pinta ay
katumbas ng mga pagkukwento niya sa'kin kung bakit siya nasasaktan." Pahina ng
pahina ang boses nito habang ang mga mata ay napupuno ng luha.
Ngayon lamang niya nakitang nasa ganito itong kalagayan at ikinakahiya niya ang
kanyang sarili dahil siya ang nagdulot niyon sa kamusmusan nito.
"Hindi lahat ng tao ay magagawa mong linlangin, marami kayong pinagkaiba ng
kakambal mo at madali iyong malalaman kung pakikiramdaman kayo ng maigi." Sumilay
ang ngisi sa mga labi nito habang siya ay nanlalabo ang mga mata dahil hindi niya
alam kung paano ipagtatanggol ang sarili, ni wala siyang karapatang gawin iyon.
"Nakipagpalit ka ng katauhan sa kapatid mo noong muntik na siyang mapahamak,
right? At umalis ka six months ago na parang walang nangyari. Simula ng dumating ka
sa buhay ni Uncle ay alam kong ikaw 'yon dahil madalas magkaiba ang kwento at asta
mo sa ginagawa ng kapatid mo."
"Alam ko lahat dahil sa'kin niya lahat sinasabi ultimo katangahan niya para
sa'yo, una akong naghinala noong regaluhan mo siya ng art materials at sabihing
gustong gusto mo ang art. Tsk. Hindi iyon ang kwento ng kapatid mo, dahil siya
gusto niyang maging katulong bago maging abogado. At nasundan 'yon ng maraming
paghihinala pero tinaggal lahat ni Uncle dahil sa pagmamahal niya sa'yo."
Matapos ang mga sinabi nito ay ilang sandaling katahimikan ang bumalot sa
pagitan nilang dalawa. Pigil pigil niya ang paghagulhol upang hindi marinig ng mga
taong nasa hapag ang kanilang pinag-uusapan.
"Kung akala mo magaling ka na dahil sa mga ginawa mo pwes mali ka, akala mo
lang nagtagumpay ka pero tandaan mong pinili niyang maging biktima sa laro mo."
Naiiling na itiniklop nito ang librong hawak bago humakbang papalapit sa kanya.
"Hinding hindi kita matatanggap sa pamilyang ito hanggat nasasaktan siya ng
dahil sa'yo." Huling mga katagang binitawan nito bago siya lagpasan at magtungo sa
kung saan.
Tahimik na humihikbing napaupo si Demone sa sahig dahil sa pagbigay ng
nanginginig niyang mga tuhod. Wala siyang ideya na sa batang musmos manggagaling
ang mga salitang iyon.
Alam niyang ito ang pinakamalapit na tao sa buhay ni Fourth ngunit hindi niya
alam na gan'on kalalim ang sakit na idinulot niya rito. Ang galit sa mga mata nito
at talim ng mga salita ay hinding hindi niya makakalimutan.
"Tsk. Tsk. Tsk. Nagiging madaldal talaga ang batang iyon kapag galit." Mariin
niyang ipinikit ang mga mata habang nakayuko.
Nag-angat lamang siya ng tingin dahil sa pares ng sapatos na tumapat sa kanya.
Pinunasan niya ang mga luha upang maging malinaw sa kanyang piningin kung sino ito.
Volt Castillion.
Thank you for reading.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 51

Northern Samar has no electricity because of the damages left by typhoon Tisoy, so,
I can't update everyday.
Thank you for your consideration.&#x1F49B;
"HERE." Tugon ni Volt habang iniaabot ang mineral water kay Demone na kanina pa
tulala at walang imik. Nang hindi nito tanggapin ang iniabot ng binata ay ito na
mismo ang naglagay ng bote ng tubig sa kanyang kamay.
Naupo ito isang dipa ang layo sa kanya sa upuang kahoy sa park na malapit sa
mansyon ng mga Castillion, doon siya dinala nito matapos ang pagsaksi nito sa mga
rebelasyon ni Maine.
Kalmado nitong ipinagcross ang mga hita at sumandal sa upuan samantalang siya
ay hindi alam kung dapat nga ba siyang magsalita o manahimik na lamang.
 Malalim siyang napabuntong hininga dahil sa mga problemang tumatakbo sa kanyang
isipan.
"Wala naman talagang problema, ikaw lang ang gumagawa n'on." Pagbasag nito sa
katahimikan makalipas ang ilang sandali.
Nagsalubong ang kanyang mga kilay at bumaling dito. "Hindi mo alam kung ano ang
mga pinagdaanan namin ng kapatid ko kaya ang bagay na simple para sa inyo ay
napakahirap sa'kin." Aniya bago muling tumingin sa malayo.
"Sabihin na na'ting iniisip mo ang kaligayan ng kapatid mo pero sigurado ka
bang sasaya talaga siya? Hindi mo kontrolado ang nararamdaman ni Kwatro sa kung
sino ang babaeng mamahalin niya at alam na'tin pareho na hindi ang kapatid mo ang
mahal niya." Anito.
"Magagawa niyang mahalin ang kapatid ko kung hindi niya alam na magkakambal
kami." Apila niya.
"Kung! But unfortunately alam niya." Ngumisi ito ng magpatingin siya sa gawi
nito.
Hindi na siya nagulat kung talagang alam nga ni Kwatro ang tungkol sa kanya at
kanyang kakambal dahil kung si Maine nga na napakabata pa ay may alam paano pa
kayang ang uncle nitong sa sobrang talino ay tanyag na abogado.
At alam niyang gayon din ang kausap, alam nito ang sekreto nilang magkapatid
basi sa paraan ng pagbibigay ng punto sa kanilang usapan. Pero ang tanong niya ay
paano nalaman ng mga ito?
Hindi siya kombinsido sa mga sinabi ni Maine kanina na ang pinagkaiba nila ng
kapatid ang basihan ng mga ito kaya nalaman ang katotohanan. Kilala niya s Fourth
at bilang abogado alam niyang hindi ito maniniwala sa haka haka lamang o opinyon,
siguradong may ebidensya ito kaya nalamang buhay ang kakambal niya.
"As I told you before I know everything." Tumango siya dahil sa sinabi nito,
naalala niya noong muntik na siyang tumalon noon sa gusaling kaharap ng firm habang
sinasalaysay ni Fourth ang katotohanan sa pagkatao niya. Alam na niya ang tungkol
doon ngunit ng isalaysay ito ng lalaking mahal ay tila siya ibinalik sa nakaraan
dahil sa sakit.
"Ako ang nagsabi ng totoo kay Kwatro." Iyon ang nakaagaw ng kanyang atensyon.
Itinuon niya dito ang atensyon. "I don't have the right to be a meddlesome in your
lives, personal lives. Pero bilang pinsan hindi ko gustong makitang gawing tanga si
Kwatro at hayaang mamuhay sa kasinungalin. Hindi biro ang pag-aasawa at maling mali
na ipapaniwala mo sa kanya na ikaw ang kapatid mo. Ayokong umabot sa punto na hindi
na niya kayanin ang lahat." Seryosong tugon nito, ito naman ngayon ang nakatingin
sa kawalan.
Naikuyom niya ang kamao dahil sa katotohanang lumalabas sa bibig nito. Sa
pangalawang pagkakataon ngayong araw ay nawalan siya ng sasabihin.
"May sakit siya at hindi ko gugustohing mabaliw siya kapag sa huli niya malaman
ang lahat."
Ang bigat ng bawat salita nito ay tila may babala. "Paano mo nalaman? Na hindi
ako ang kasama niya sa mga nakaraang buwan?" Sa wakas ay naitanong niya ang
katanungang gumugulo sa kanyang isipan.

"Hindi mo siguro ako kilala sa laki ng organisasyong

pinamumunuon mo pero ako kilalang kilala kita, isa ako sa libo libo niyong mga
tauhan." Muling bumalik ang ngisi nito samantalang siya ay hindi nagawang itago ang
pagkagulat.
"What the hell!" Naibulong niya.
"Yeah, fucking hell! I am into underground transactions before and we already
met in Brazil bago dito sa Pilipinas. At dahil sa curiousity kung bakit ang isang
pinuno ng napakalaking organisasyon ay napadpad dito sa bansa kaya nagsagawa ako ng
secret investigation then boom! Nalaman ko ang hindi ko akalain, alam mo naman ang
mga ugali na'tin hindi tayo basta basta personal na pupunta sa isang lugar kung
wala tayong importanteng gagawin and that's why I started following you." He even
winked at her.
 "Fuck you!" Hindi niya mapigilang asik.
"Fuck you too." Humalakhak ito. "You are not my boss anymore."
Tiim bagang siyang tumitig dito pilit hinahalukay sa isipan niya kung nakita na
niya ito sa Brazil ngunit kahit anong pilit ay wala. Sa dami ng tauhan niya ay
hindi na niya kilala kung sino ang sino.
You should be careful next time Demone, baka hindi lang ito ang kabagsakan mo
kapag hindi mo kinilala ang mga taong pumapasok sa organisasyon mo.
Hindi niya pinigilan ang binata ng tumayo ito. "Well, tapos na ang papel ko sa
kwento niyo. Sinabi ko sa'yo ang tungkol dito para iparating na tama na ang
paglalaro, harapin mo kung ano ang totoo dahil kahit anong pilit mo masasaktan at
masasaktan ang kapatid mo." Walang lingon nitong tugon at naglakad paalis ngunit
muling tumigil at nagsalita.
"Hindi mo kayang patayin si Kwatro pero ako kaya kong patayin ang kapatid mo,
you know what I mean." Anito bago tuluyang lumayo.
Naikuyom niya ang kanyang kamao at nagtagis ang kanyang bagang dahil sa banta
nito ngunit ilang sandali lamang ay nauwi rin iyon sa buntong hininga.
Alam niya ang pinupunto nito ngunit hindi niya pa rin kayang gawin ang gusto ng
lahat. Gusto niyang kausapin ang kapatid ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin
itong paramdam kahit na si Pexus. Tila pinagkakaisahan siya ng lahat, kahit naman
sino'y alam niyang walang papanig sa kanya kapag nalaman ang kanyang mga desisyon.
Tumayo siya at tahimik na naglakad pabalik sa mansyon ng mga Castillion,
siguro'y nag-aalala na ngayon si Kwatro- kumunot ang kanyang noo ng mapalapit sa
malaking bahay dahil sa pagkakagulo ng mga guards sa labas na tila mga aligaga at
may hinahanap.
Pati si Fourth ay nakita niyang panay ang takbo habang napapahilamos ng mukha
dahil sa frustration at bakas na bakas doon ang labis na takot.
Malalaki ang hakbang na ginawa niya patungo sa gate upang alamin ang nangyari
dahil pati siya ay nakaramdam ng kaba.
Akmang magtatanong siya sa pinakamalapit na guard na nakatalikod mula sa
kanyang kinatatayuan nang magkasalubong ang kanilang tingin ni Fourth. Nanlaki ang
mga mata nito at agad na tinakbo ang pagitan nilang dalawa.
"W-Wife." Nanginginig ang boses na agad siyang niyakap nito ng mahigpit. "D-
Don't leave me." Bulong nito at narinig niya ang paghikbi nito.
Nanlaki ang mga mata ni Demone dahil hindi niya alam ang nangyayari, sinubukan
niyang kumalas sa mahigpit nitong pagkakayakap ngunit hindi ito nagpatinag bagkus
ay mas lalo siyang kinulong sa mga bisig nito.
"Wag mo akong iwan, wag kang maniniwala sa kanila." Paulit ulit nitong bulong.
Narinig niya ang mga yabag na nagtatakbuhan at ilang sandali lang ay nakita
niyang papalapit ang buong pamilya nito kasama ang kanyang ama at kapatid na si
Clint. Bakas ang pag-aalala sa mukha ng lahat, natigilan ang mga ito ng makita ang
kalagayan nila.

Nagkasalubong ang kanilang mga tingin ni Maine at nakita

niya ang pagkuyom ng mga kamao nito habang si Volt ay naiiling na naglakad papasok
ng kabahayan.
"D-Don't leave me, please don't. Hindi ko na kakayanin." Iyon ang huling mga
salitang narinig niya kay Fourth bago bumigay ang buong lakas nito sa kanya dahil
nawalan ng malay.
Hindi niya naitago ang labis na pag-aalala dahil sa inasta nito. Mahigpit niya
itong niyakap at naluluhang tumingin sa mga tao.
"Tulungan niyo ko!" Sigaw niya at pilit hiyuyugyog ang walang malay.
"My goodness, anak." Naiiyak na sambit ng ina nito.
"Kami na bahala sa kanya." Seryosong tugon ni First na mabilis niyang sinagot
ng tango.
Nagtulong tulong ang mga magkakapatid at buong ingat na binuhat si Fourth
papasok ng mansyon. Agad nagsitakbuhan ang mga magulang nito upang sumunod.
"Sumunod ka, kailangan ka niya." Napapitlag siya dahil sa kamay na humawak sa
kanyang braso. Nalingunan niya si Seven na abala sa cellphone nito at tila may
kausap sa kabilang linya. Tinanguan siya nito bago nilagpasan upang pumasok.
"Magwawala siya kapag nagising na wala ka." Hindi niya mapigilang taasan ng
kilay si Clint na nakapamulsa at nakangisi sa kanya. "Tama na ang pagfefeeling
maganda kapatid bago mahuli ang lahat." Humalakhak ito at inakbayan siya, akmang
magpupumiglas siya ng hilahin siya nito pasunod sa lahat.
Hindi na rin siya nagpumilit na makawala dahil kahit pagbawalan siyang sumunod
ay gagawin niya ang lahat para alamin kung anong lagay ni Fourth. Nandoon pa rin
ang kaba sa kanyang dibdib, hindi niya alam ngunit tila pinagkakaisahan siya ng
mundo. Pilit siyang binibigyan ng dahilan upang maging makasarili.
"Napatunayan na na'ting maganda ang lahi na'tin kaya 'wag ka ng magfeeling
dyosa, narinig mo kapatid? Kawawa naman si Attorney, sa tinagal tagal kong
naghahanap ng kahinaan niyan para talunin sa korte ikaw lang pala ang kailangan
ko." Daldal ni Clint habang hatak hatak pa rin siya.
"Tsk. Hindi ka pa rin nagbabago." Ingos niya. Hindi sila malapit ngunit sa mga
lumipas na buwan ay hindi naman nawala sa kanyang isipan na kailangan niyang
tanggaping may pamilya sila ng kanyang kapatid na si Den. Alam niyang kailangan
niyang magpatawad ngunit hindi pa ngayon.
"Kapag hindi ka na GGSS magbabago na ako." Kantyaw nito.
"Tanginamo!" Asar na tugon niya.
"Tangamamo!" Sagot nito at sinabunutan siya bago tumakbo palayo sa kanya.
Fuck! Wala akong kapatid na siraulo.

"KUMUSTA ANG KUYA mo, bunso?" Hindi mapalagay ang ina ng mga ito habang hawak
hawak ang kamay ng walang malay na si Fourth, iyon ang naabutan niyang tagpo sa
silid nito.
Bigla siyang tinamaan ng hiya dahil pakiramdam niya ay kasalanan niya ang
lahat. Kaya't pinili na lamang niyang manatili sa labas ng silid, sa bukana ng
pinto habang pinagmamasdan ang pagchecheck ni Seven sa kuya nito.
"Calm down mom, hindi makakatulong kung iiyak ka." Alo ni Segundo sa inang.
"Hindi ako kakalma hanggat hindi ako nakakasigurong maayos ang kapatid mo, sa
dami ng hirap at sakit na nilihim niya sa'tin noon na pinili niyang sarilihin ay
alam kong hindi maayos ang lagay niya. Diyos ko, ang anak ko." Hysterical na tugon
ng ina.
"Kuya is fine, mom. Natrigger lang ang emotion niya kanina ng makitang umiyak
si Maine but he is fine. Kailangan niya lang magpahinga at inumin ang gamot niya."
Malumanay na paliwanag ni Seven.
"Where's Demone?" Naalerto siya dahil sa pagbanggit ng ginang sa pangalan
niya.
"I'm here mom." Aniya. Agad itong lumapit sa kanya na may nangungusap na mga
tingin.
"Ikaw ang agad na hinanap niya kanina ng makitang umiyak si Maine, hindi ko
alam ang nangyayari sa inyong mag-asawa but please don't leave him, iha. Hmm?
Please take care of my son, ngayon lang siya nagbreakdown ng ganyan and it's not
healthy for him. He needs to be mentally and emotionally stable, and I know you can
help him. He loves you more than anyone else, you are his cure. I know that as a
mother, so please." Pakiusap nito at hindi niya napigilan ang pagpatak ng kanyang
luha ng makitang masaga ang pagdaloy ng mga likido sa mata nito.
Isa itong ina at hindi niya pa man nararanasan ang maging katulad nito ay alam
niya ang sakit na nararamdaman ng isang ina habang nakikitang nasasaktan ang anak
nito. Gan'on rin ang pagkadesperadang naramdaman niya noong si Den ay nasa bingit
ng kamatayan. Na halos tawagin niya ang lahat ng Santong makakapagpagaan ng
kalagayan ng kapatid.
Mariin siyang pumikit at niyakap ito. "I will take care of him, I promise mom."
Nang sambitin niya ang mga katagang 'yon ay tila may isang tinik na unti unting
tinatanggal sa kanyang dibdib dahilan para gumaan ang kanyang pakiramdam.
Unti unti niyang nararamdaman ang paglaya ng puso niyang ilang buwan niyang
tiniis ang nais. Ilang buwan niyang hindi pinakinggan ang sigaw sa kabila ng
pagsalungat sa kanyang isipan.
"I will take care of him." Bulong niya.
"I know you will, ramdam kong mahal na mahal mo ang anak ko. Magtitiwala ako sa
pagmamahal mo sa kanya." Anito.
Napangiti siya dahil sa sinabi nito dahil sa mabilis na pagtibok ng kanyang
puso na tila sumasang-ayon.
From now on, I will take care of him and I won't leave his side as a wife.
"W-Wife." Garalgal ang boses na pagtawag sa kanya ng pamilyar na boses. Si
Kwatro.
"I'm here." Sagot niya.

Tatapusin ko na 'to. Hahaha naaawa na ako sa kanila e. Tapusin na na'tin ang

kanilang paghihirap.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 52

NGITING ngiti si Demone at ang kanyang sarili ay hindi niya

alam kung bakit napakagaan ng kanyang pakiramdam ngayon sa kabila ng pagtatago ng
kapatid.
Halos mag-iisang buwan na syang walang balita dito simula ng umalis ito
patungong Cebu gan'on din si Pexus na hindi na nagawang tumawag sa kanya. Nag-
aalala siya kay Den pero alam niyang hindi ito papabayaan ng binata.
Mag-iisang buwan na rin simula ng nangyaring breakdown ni Fourth, nang magising
ito ay siya agad ang hinanap at halos hindi na ito umalis sa kanyang tabi simula ng
araw na iyon.
At halos mag-iisang buwan na rin simula ng mangako siyang aalagaan ito at
pinagsilbihan ito bilang isang tunay na asawa. Hindi pa rin nila napag-uusapan ang
tungkol sa katotohanang alam nito dahil sa tuwing sinusubukan niyang buksan ang
usapan tungkol doon ay iba ang isasagot nito at ililihis ang paksa.
Magaan ang pakiramdam at masayang masaya siyang nagdidilig ng mga halaman
malapit sa gate ng kanilang bahay. Hindi siya gaanong nahirapang mag-adjust dahil
walang pinagbago ang buong lugar.
Minsan ay hindi niya mapigilang makonsensya at gusto niyang humingi ng tawad sa
kapatid dahil sa mga pangyayaring hindi niya nacontrol dahil na rin sa pag-usbong
ng kanyang pag-ibig kay Fourth.
Napatigil si Demone sa pagdidilig dahil sa ugong ng paparating na sasakyan.
"Umalis na naman siguro siya ng maaga sa trabaho." Naiiling ngunit natatawa niyang
tugon.
Lately kasi ay madalas umuwi ng maaga si Fourth at ang trabaho nito sa opisina
ay dinadala na lamang sa bahay upang doon gawin dahil ayaw raw nitong malayo sa
kanya. Kung maaari nga siya nitong isama pati sa korte siguro'y talagang gagawin
nito.
"Magandang umaga ho Senior." Dinig niyang bati ng guard.
Hindi na niya itinuloy ang paglalakad palabas dahil sa narinig. Hindi ito ang
unang pagkakataon na dumalaw ang kanyang ama't kapatid sa loob ng halos isang buwan
niyang pamamalagi dito ngunit ito ang unang pagkakataon na nag-iisa siya at wala
ang asawa.
Ilang sandali pa ay naririnig na niya ang malakas na tawa ng kapatid,
papalapit. Naiiling na lamang siya dahil sa tawa palang nito ay nagtataka na siya
kung bakit ito naging abogado, masyadong nakakaiskandalo.
"Wazzup ganda." Bati nito at umakbay sa kanya.
Sinamaan niya ito ng tingin dahil naiirita siya sa ngisi nito. Casual lamang
ang pakikitungo niya rito pati sa ama ngunit naaapprecaite niya ang effort ng mga
ito na nais mapalapit sa kanya.
"Wala si Kwatro." Niya.
"Sinadya talaga naming wala dito ang asawa mo dahil gusto ka naming masolo,
aba'y dinaig pa n'on ang tuko kapag magkasama kayo. Tsk. Tsk. Tsk."
Pinatay niya ang gripo at itinabi ang hose na ginamit sa pagdidilig bago siya
naglakad papasok sa kabahayan. Tumango siya ng makita ang ama na nakaupo sa couch,
ngumiti ito at gumanti din ng tango.
Tumuloy siya sa kusina upang magtimpla ng pwedeng mainom ng mga bisita at
gumawa na rin siya ng sandwich.
"Kaya siguro hindi ako magawang patawarin ng kapatid mo dahil sa'yo, katakwil
takwil ka." Dinig niyang tugon ng kanyang ama sa kapatid habang papabalik siya sa
sala.
"Ako na naman nakita mo e, hindi tayo pinapatawad kasi ang seryoso mo. Para
kang hindi humihingi ng tawad niyan e. Dapat kasi lakihan mo ngiti mo 'yong hindi
lalabas na plastic." Nakasimangot na sagot naman ni Clint na parang kaibigan lang
ang kausap.
Hindi niya alam kung sino ang may sapak sa dalawa dahil parang aso't pusa kung
magbangayan at walang pinipiling lugar. Hindi niya namalayang napapangiti na siya
dahil sa takbo ng usapan ng dalawa.

"Sana patawarin na tayo, namimiss na ako ng mga babies ko

sa bar halos isang buwan na akong hindi nakakaunwind. Sabi ko naman kasi sa'yo kaya
mo na 'to mag-isa e." Anito, nakapatong ang mga paa nito sa center table habang ang
ama ay kunot noong nakahalukipkip at matalim ang tingin dito.
"Magkatulo ka sanang animal kang bata ka." Asik ng matanda.
Napahagikhik siya dahil sa sagot nito. Napatingin ang dalawa sa kanya at tila
nakakita ng multo dahil sabay na nanlaki ang mga mata. Nagpatuloy siya sa
paglalakad at inilapag ang dalang tray sa mesa.
"Mag-ama ba talaga kayo? Para kayong magkaibigang hindi tanggap ang isa't isa."
Natatawang komento niya. "Magmeryenda muna kayo."
Umupo siya sa bakanteng couch at humarap sa mga ito. Nasa kanya pa rin ang
tingin ng mga ito at tila hindi makapaniwala.
"Nakangiti ka?" They asked in unison.
Tumango siya at tumawa. Hindi niya rin alam kung bakit siya tumatawa, sobrang
gaan lang talaga ng kanyang pakiramdam. Hindi niya masisisi ang mga ito kung bakit
tila nakakita ng maligno dahil sa pagtawa niya.
Ito ang unang beses na nakitungo siya sa mga ito na magaan ang pakiramdam at
hindi salubong ang mga kilay. Madalas ay ang asawa ang kausap ng mga ito at siya'y
magsasalita lang kapag tinatanong. Isang tanong isang sagot.
"Ang ganda mo para kapag masaya ka." Ngiting tugon ni Clint. "Kapatid nga kita
at hindi nakapagtatakang parang asong ulol kung habulin ka ni Kwatro."
"Mas ulol ka kaysa kay Kwatro." Sabat ng ama. Tumingin ito sa kanya at ngumiti.
Kita niya ang panunubig ng mga mata nito. "Anak." Sambit nito at bigla na lamang
napahagulhol.
"Dala ng katandaan." Kantyaw ni Clint ngunit hindi rin naitago ang pangingilid
ng luha sa mga nito.
Nabura ang kanyang ngiti at kumirot ang kanyang dibdib dahil sa tanawin na nasa
kanyang harapan. Ilang beses na niyang nakitang umiyak ito sa kanyang harapan dahil
sa paghingi ng tawad ngunit ngayon lamang siya naapektuhan ng ganito. Parang
pinipiga ang puso niya dahil sa mga luhang dumadaloy sa mukha nito.
"I'm sorry." Nasambit niya. Napatingin ang mga ito sa kanya. Napabuntong
hininga siya at muling ibinalik ang mga ngiti sa labi. "I'm sorry kasi naging
matigas ako, patawad dahil nagtanim ako ng galit sa inyo na hindi naman dapat.
Siguro naghanap lang ako ng sisisihin sa kamalasang naranasan namin noon ni Den."
Panimula niya, tulad ng inaasahan ay hindi niya nabakasan ng kalituhan at kaguluhan
ang mga mukha ng ama't kapatid ng banggitin niya ang pangalan ng kakambal.
 Inaasahan na niyang may alam ang mga ito tungkol sa katauhan nila dahil
napansin niyang sobrang magkalapit na ang kanyang ama at kanyang asawa gan'on din
si Clint. Kung titingnan ay mas close pa nga ito sa dalawa kaysa sa kanyang tunay
na anak. Kaya hindi malabong sabihin nito ang katotohanan.
Ilang ulit na umiling ang Senior. "No, no. Dapat naman talaga akong sisihin
dahil naging pabaya akong ama." Umiiyak na tugon nito.
"Siguro nangyari ang lahat dahil iyon talaga ang dapat para na rin matuto kami,
ako at si Den. Kung hindi rin dahil doon ay hindi ko makikilala si Fourth at hindi
ako magiging ako kung sino ako ngayon. Narealize kong totoo ngang lahat ng bagay sa
mundo ay may dahilan kung bakit nangyayari magaan man o mabigat." Napatingin siya
sa kapatid. "Patawarin niyo ako kasi mas pinili kong sundin ang alam kong tama para
sa'ming dalawa, nasanay akong ang kakambal ko ang kinukuhanan ko ng lakas at
nakabasi sa kanyang kaligtasan at kaligayahan ang mga nagiging desisyon ko sa
buhay.
Pasensya na dahil naging makasarili ako sa mga naging desisyon, pero kung
uulitin ang mga pangyayari ay iyon at iyon pa rin ang gagawin ko. Hindi ako
magdadalawang isip na isakripisyo ang kaligayahan ko para sa ikasasaya ni Den. Siya
lang ang meron ako sa mga panahong hindi ko kaya kaya sana'y maintindihan niyo."

"Anak ko, patawad. Patawad." Paulit ulit na bulong ng

Senior.
Umiling siya at tumitig sa luhaang mga mata ng ama. "Ako po ang dapat na
humingi ng tawad dahil sa pagiging matigas ko. Pinatatag ako ng mga naging
paghihirap namin noon, nabuhay ako sa mundong kahinaan ang magkaroon ng emosyon at
ang pagiging mahina ay tanda ng pagkatalo sa masalumuot kong mundo.
Salamat at hindi kayo napagod na hanapin ako, o sino man saamin ni Den.
Malaking bagay na iyon sa akin." Mariin niyang kinagat ang mga labi dahil sa
pinipigil na emosyon.
Tumayo siya at lumapit sa Senior, sinapo niya ang mukha nito at pinunasan ang
mga luha bago ibinalik ang ngiti sa mga mata.
"Matagal ko na kayong pinag-aralang patawarin dahil pagod na rin akong mabuhay
na puno ng galit." Tumingin siya sa kanyang kapatid. "Naging mahirap pero sa
paglipas ng panahon ay unti unti ko na ring natutunan, gusto kong ang panahon ang
kusang magparamdam sa'kin ng kapatawaran at ngayong wala na ako ni konting tampo ay
pinapatawad ko na kayo."
Dahil sa mga katagang binitawan ay mahigpit siya niyakap ng ama at mas lalong
lumakas ang paghagulhol nito. Dahil sa yakap nito ay tila lahat ng tinik sa kanyang
dibdib na matagal na niyang inalagaan ay naglaho na parang bula.
Ngayon napatunayan niyang kapatawaran ang susi upang makamit ang tunay na
kaligayahan. Mahirap ang magpatawad lalo kung halos buong buhay mo ay naranasan mo
ang hindi maampat ba hirap na pumuno ng poot at galit sa sistema mo. Ngunit kung
hahayaan mong ang oras at panahon ang magdikta upang hilumin ang sakit at sugat na
dulot ng nakaraan ay matututo kang magpatawad.
"Maraming salamat anak, maraming salamat." Bakas ang labis na tuwa sa tinig ng
ama.
"Ako nga po ang dapat na magpasalamat dahil hindi kayo sumuko sa'kin." Aniya at
gumanti ng yakap dito.
"Anak ko." Hinalikan nito ang kanyang noo.
"Tanginamo talaga ganda ikaw lang palagi ang nakakapagpaiyak sa'kin." Dinig
niyang tugon ni Clint at ilang sandali pa ay sumalo na ito sa kanilang yakapan,
ikinulong sila nito sa braso nito para sa mahigpit na niyakap.
Ang pagpapatawad ay hindi lamang para sa kaginhawaan ng taong nagkasala sa iyo
kundi para na rin sa kapayapaan ng iyong sarili. Dahil kung magtatanim ka ng galit
ay nagpapatunay lamang na nagtagumpay ang mga taong gustong sumira sa iyo na siraan
ka.
If you can't love your enemy atleast forgive them for your own peace of mind.
"Babawi ako sa lahat ng pagkukulang ko, pangako hinding hindi ko na hahayaang
mapahamak kayo ng kapatid mo." Bulong sa kanya ng ama.
Tumango siya at mariing pumikit, gusto niyang namnamin ang kapayapaan ng
kanyang kalooban. Sa dami ng kanyang mga naranasan ay ngayon lamang niya masasabing
totoong malaya na siya sa galit at poot.
Hindi nabibili ng pera at nakokontrol ng kapangyarihan ang pagkakaroon ng
kapayapaan sa isip at damdamin kaya ngayong dama na niya iyon ay ayaw na niyang
umalis.
"Akong bahala kay Den, kakausapin ko." Ani Clint na humiwalay na sa kanila at
nagpupunas na ng luha. Ilang ulit itong suminghot at napailing iling na ikinangiti
niya.
Napakaisip bata.
"Ehem." Naagaw ang atensyon niya dahil sa pamilyar na boses.
Nakita niyang nakatuon si Clint sa may pintuan kaya nilingon niya ito at nakita
niya ang asawa na nakatayo sa bukana ng pintuan. Nakasimangot ito at hindi maipinta
ang mukha, nais niya sanang agawin ang atensyon ni Kwatro ng mapansin niyang hindi
ito nakatingin sa kanya kundi sa braso ng amang nakayakap pa rin sa kanya.
"Damn! Pati ba naman si daddy pagseselosan." Natatawang kantyaw ng kapatid.
Malalaki ang hakbang na lumapit sa kanila ito at ng nasa harap na ng kanyang
ama ay mas lalong sumimangot na parang bata. "Dad ako naman, asawa ko 'yan."
Naiiling na tumawa ang Senior. "Ofcourse, ofcourse she's all yours." Anito.
Taas kilay na tumingin siya rito. "Bakit ang aga mo na namang umuwi?"
Napapakamot sa batok na nag-iwas ito ng tingin. "Ahm, inaantok ako e."
"Tsk. Nasanay kang palaging umuuwi ng maaga, pinabayaan mo na ang trabaho mo."
Aniya bago tumayo ngunit hindi niya inaasahan ang biglang pagkahilo. Nasapo niya
ang noo habang mariing nakapikit.
"WIFE!"
"ANAK!"
"TANGINA!"
Sigawan nalang ng mga taong nasa kanyang paligid ang kanyang narinig bago
tuluyang mawalan ng malay.
Samantalang si Kwatro ay halos takasan ng dugo sa buong katawan ng makita ang
nangyari sa asawa. Naging blangko ang kanyang utak dahil sa pagkabigla, hindi niya
alam ang gagawin lalo't napuno ng hindi magagandang imahe ang kanyang isipan.
"Shit! Buhatin mo, kukunin ko ang kotse!" Sigaw ni Clint bago kumaripas ng
takbo papalabas. "BUKSAN NIYO ANG GATE!" Sigaw nito na umabot sa loob ng kabahayan.
Sa sobrang pagkataranta ay hindi na alam ni Kwatro kung paano sila nakarating
sa hospital. Namalayan na lamang niya ang sarili na nakaupo sa waiting area kung
saan sila pinahintay ng mga nurse na tumulak ng stretcher na kinahihigaan ni Demone
ng maisugod nila ito.
Tulala siya at nanginginig ang mga kamay dahil sa takot, hindi mawala sa
kanyang isipan ang namumutla at matamlay na mukha ng asawa bago ito mawalan ng
malay.
"Magiging ayos din siya." Dinig niyang tugon ng biyanan at hinagod nito ang
kanyang likod upang kumalta.
Naikuyom niya ang mga kamao. "P-Paano kung matulad siya kay Mimi? Paano kung
may sakit siya na hindi lang sinabi sa'tin? Paano kung---" Napasabunot siya sa
kanyang buhok at hindi napigilan ang mga luha.
Takot siya sa hospital dahil sa mga karanasang natamo nila noon ng pamilya kaya
labis na labis ang takot niya ngayong nandito ang asawa. Sari saring negatibong
ideya ang naglalaro sa kanyang isipan na mas lalong nagpapahina sa kanyang loob.
"Wag kang mag-isip ng kahit na ano, magiging maayos din siya siguro'y napagod
lang." Ani Clint ngunit ramdam niya rin ang takot nito gan'on din ang ama na
tahimik lang sa kanyang tabi.
Sana. Sana ayos lang siya dahil hindi ko kakayanin. Aniya sa isipan.
Mariin niyang ipinikit ang mga mata at isinandal ang ulo sa pader habang
pinapakalma ang sarili. Malakas na malakas ang pintig ng kanyang puso dahil sa
takot. Hindi siya mapakali.
"Ang kasama ng pasyente?" Agad siyang napatayo ng makita ang doctor na nagcheck
sa asawa, lumabasa ito sa pinagdalhan kay Demone.
 "Ako ang asawa." Aniya at inilang hakbang ang kinatatayuan nito. "How is she?"
Napapalunok na tanong niya.
Ngumiti ito at tumingin sa kanya. "She's fine now but I suggest you to relay
her to an ob-gyne for proper check up." Anito.
Nanlaki ang kanyang mga mata dahil sa narinig. "O-Ob-gyne?"
"Yes, your wife is pregnant. Congratulations." Anito.
Tila siya nabato sa kinatatayuan at halos sumabog ang kanyang dibdib dahil sa
sobrang lakas ng pintig nito. Ang panginginig ng kanyang kalamnan dahil sa takot ay
unti unting nawala kasabay ng pagkawala ng kanyang malay.

Nastress na talaga ako ng sobra sa pag-update ng chapter na 'to. Dalawang beses

akong nagtype ng 2k+ words at dalawang beses nadelete.
Goodness, kaya ini-update ko na bago pa ako mastress ng tuluyan.
May kasunod pa 'to mamaya pakirefresh nalang. Hahaha

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 53

This is it. ❤
"IMBES na palakasin ka siya pa 'yong hinimatay. Tsk. Naku naman mabuti nalang
talaga nandoon kami kung wala lagot na." Naiiling na daldal ni Clint habang
nagmamaneho.
Samantalang si Demone ay hindi matigil tigil sa pagtawa ng nalaman ang naging
reaksyon ng asawa matapos nitong malamang buntis siya. Ang totoo ay nabigla rin
siya ng magising at ibalita sa kanyang nagdadalang tao siya. Hindi niya inaasahan
ang pagdating ng blessing sa kanila.
She's one month pregnant. Hindi niya mapigilan ang pag-init ng kanyang pisngi
kapag naaalala ang unang gabi nila. Napailing iling siya habang hinahaplos ang
impis na tiyan.
"Siguro naman wala na tayong rason para ipagpaliban ang wedding." Tugon ni
Fourth na kanina pa hindi mahiwalay sa kanya simula ng pareho silang magising sa
hospital.
Hindi nito pinapansin ang mga pang-aasar ni Clint samantalang ang kanilang ay
pangiti ngiti lamang sa tabi nito ngunit makikita sa mata nito ang labis na saya.
Napatingin siya sa asawa dahil sa sinabi nito, kanina pa ito tahimik at malalim
ang iniisip. "Wag mong sabihing ipagpapaliban na naman na'tin. Wala na namang
problema at ayokong isilang mo ang anak na'tin na hindi tayo kasal." Seryosong
tugon nito.
Napatingin siya sa mga kasama nila na parehong nag-iwas ng tingin at bumaling
sa ibang direksyon. Napabuntong hininga si Demone dahil alam niyang kailangan na
niyang harapin ang asawa. "May dapat pa tayong pag-usapan bago tayo magpakasal,
hindi biro ang kasal Kwatro."
"Bakit sino bang nagsabing nagbibiruan tayo? Walang nagbibiruan sa relasyon
na'tin." Anito at halatang desidido na sa gustong gawin.
Walang kaso sa kanya ang magiging kasal nila sa simbahan, actually ay noong
isang linggo pa handa ang lahat para doon dahil nga sa pagmamadali ni Fourth na
maikasal sila ngunit pilit siyang nakikiusap dito na ipagpaliban muna kahit ilang
linggo lamang. Gusto niyang hintayin ang pagbabalik ng kapatid niya at makausap
ito.
"Sa bahay tayo mag-usap, mamaya pagdating na'tin." Mahinahon niyang tugon at
hinawakan ang kamay nito.
"Dito tayo mag-usap 'yong makikita nila para masaksihan nila ang pagtanggi mo
sa'kin." Nag-iwas ito ng tingin at bumaling sa daan ngunit hindi nakaligtas sa
kanya ang pagbabadya ng mga luha nito.
Mariin niyang kinagat ang mga labi at naisin man niyang magsalita ay nahihiya
siya dito. Alam niyang napakarami na nitong naging sakripisyo sa kanilang relasyon
samantalang siya ay puro sakit at sama ng loob ang ibinibigay dito. Tama nga si
Maine at Volt sa mga sinabi ng mga ito, hindi man niya gustong saktan at ang
kapatid niya ay may masasaktan at masasaktan talaga sa mga desisyon niya.
"We're here." Basag ng kanyang kapatid sa katahimikan.
Akmang hahawakan niya si Fourth upang kausapin ito ng mauna itong lumabas at
tuloy tuloy na pumasok sa kabahayan. Ni hindi ito lumingon o bumati sa mga bantay,
kita niya rin ang pagkuyom ng mga kamao nito.
"Sundan mo anak, mag-usap kayo ng mabuti. Ang mga ganyang bagay sa pagitan ng
mag-asawa ay dapat hindi pinapatagal at pinag-uusapan ng mabuti." Payo ng kanyang
ama.
"Wag na kasi mag-inarte, kami na bahala kay kambal." Ani Clint na umalalay sa
kanya sa paglabas ng sasakyan.
"Hindi ako nag-iinarte gusto ko lang makausap ni Den bago ako sumagot sa
kanya." Apila niya.

"Kung talagang walang magbabago sa desisyon mo kapag

nakausap mo si kambal ide kausapin mo na ang asawa mo at pumayag ka na sa kasal.
Mabuti nga ikaw pinapakasalan, hinahabulhabol ng lalaking mahal mo, napakaswerte mo
na sa lagay na 'yon. Uso ang mga gagong lalaki ngayon at mga babaeng nasasaktan at
hindi pinapagalagahan ng mga taong akala nila mahal sila samantalang ikaw napunta
ka sa matinong lalak nagagawa mo pang mag-inarte." Daldal ng kapatid.
"Tsk. Ang dami mong sinabi, mas madaldal ka pa sa'kin." Aniya.
"Sinasabi ko lang na dapat magpasalamat ka sa kung anong meron ka kasi marami
ngayong babaeng halos ibigay na ang lahat pero hindi pa rin nagiging sapat, iniiwan
at binabalewala pa rin at mabuti nga hindi ka naging isa sa kanila."
"Alam ko naman 'yon, alam ko." Hanggang sa makapasok sila sa kabahayan ay
walang tigil sa paglitanya ang kanyang kapatid. Napakadaldal nito kaya ngayon
masasabi niyang bagay nga dito ang pagiging abogado, sa part na 'yon.
"Kausapin mo anak at kami ay uuwi muna para magkasolo kayo ng asawa mo." Sambit
ng ama na todo alalay rin sa kanya.
"Sige po, mag-iingat ho kayo sa pag-uwi."
Ihinatid siya ng mga ito sa kanyang silid bago tuluyang nangagsipaalam.
Nang mapag-isa ay ilang ulit siyang humugot ng lakas ng loob bago pumasok sa
silid nila ng asawa, hindi niya ito nakita sa baba kaya ramdam niyang nasa loob
ito. Dahan dahan niyang binuksan ang pinto at natigilan ng matanaw niya ang nga
maletang nasa ibabaw ng kanilang kami. Dali dali siyang lumapit sa mga roon at
tinignan ang mga laman, mga damit ni Fourth at ilan pang mga gamit.
Napatingin siya sa walk in closet nang lumabas ito doon dala dala ang mga suits
na ginagamit sa pagpasok nito sa trabaho. Nakasunod lamang ang kanyang tanaw ng
ipagsiksikan nito iyon sa isa pang maleta. Ni hindi ito tumingin sa kanya at tila
siya wala doon kung mag-impake ito.
Napalunok siya dahil sa kaba. Umusbong ang takot sa kanyang dibdib ng makita
ang seryoso nitong mukha na desidido sa pag-alis. "S-Saan ka pupunta? Bakit ka nag-
iimpake?" Lakas loob niyang tanong.
"Aalis." Walang buhay nitong sagot na hindi manla tumingin sa kanya.
"Bakit ka aalis?"
Nagtangis ang mga bagang nito at kuyom ang mga kamaong nakahawak sa suits.
"Dahil hindi ko na kayang tagalan ang ganitong sitwasyon, patuloy ka sa pagtanggi
sa kasal na inaalok ko. Sagot mo nalang ang kulang para ikasal tayo pero
napakahirap sa'yo 'yon, ayokong makisama sa'yo na hindi tayo kasal sa simbahan."
Anito.
Lumapit siya dito at hinawakan ang kamao nito. Hinaplos niya iyon upang kumalma
ito. "Pag-usapan na'tin 'to."
"No need, pag-uusapan na'tin kung paano ka tatanggi? Ipapamukha mo sa'kin na
ayaw mong magpakasal? Tao rin naman ako Demone, nasasaktan ako. Sa bawat
pagdadalawang isip mo kapag tinatanong kita tungkol sa kasal na'tin nadudurog ako.
Dinudurog mo ako nga paulit ulit." Anito at bigla nalang napaupo sa kama at
humagulhol ng iyak.
Samantalang siya ay yumakap sa likod nito dahil nasasaktan siya, nasasaktan
siyang makita itong nasa ganitong sitwasyon. "I'm sorry."
"I promised to your mom that I will protect you, na mamahalin kita hanggang sa
dulo pero ikaw mismo ang tumatanggi, ikaw mismo ang nagtutulak sa'kin palayo. Hindi
mo iniisip na nasasaktan ako." Pinagsusuntok nito ang kama at halos magwala ito.

"Si Den, paano si Den?" Umiiyak na tanong ni Demone. "Paano

ang kapatid ko? Masasaktan siya."
Nag-aalab ang mga matang tumingin sa kanya ang asawa. Hindi siya nakaramdam ng
takot dahil alam niyang kahit gaano ito kagalit ay hinding hindi siya nito
magagawang saktan.
"Masasaktan? Masasaktan 'yong kapatid mo kaya ayaw mong pumayag na magpakasal
sa'kin?" Hindi siya nakaimik sa tanong nito, yumuko siya habang humihikbi. "Tapos
ano?Ipapakiusap mo ba na siya nalang ang ayain kong magpakasal? Na siya nalang ang
mahalin ko? Ha? 'Yon na naman ba ang gusto mo? Ang paglaruan ako para hindi
masaktan ang kapatid mo?"
Hindi niya magawang tumingin dito dahil alam niyang nakakahiya ang mga naging
desisyon niya. Wala siyang maiharap na mukha dito dahil nahihiya siya sa
katotohanang wala siyang ibang maisukli sa purong pagmamahal nito sa kanya kundi
sakit, palaging sakit nalang ang dulot niya sa asawa.
"Paano naman ako Demone? Paano naman ang pagmamahal ko sa'yo? Hanggang kailan
mo ipagpipilitan ang kapatid mo kahit alam mong ikaw ang mahal ko?" Nagmamakaawa
itong lumuhod sa kanyang harapan na hindi niya inaasahan.
Natutop niya ang bibig dahil sa ginawa nito. Ang kaninang nag-aalab na mga mata
ay napuno ng labis na sakit at takot. Tumitig sa kanya ang luhaang mga mata nito.
"Gusto mong ang kapatid mo ang pakasalan ko? Gusto mong siya ang mahalin ko?
Sige, sige gagawin ko ulit. Pipilitin kong matutunan siyang mahalin kung 'yon ang
ikakasaya mo, gan'on kita kamahal kayang kaya kong tiisin ang lahat pero kung iyon
ang ipapakiusap mo pinapatay mo ako sa hindi mabilang na pagkakataon." Yumakap ito
sa kanyang tuhod at tila batang sumiksik doon habang humihikbi. "Kung 'yon ang
hihilingin mo mamamatay ako, mamamatay ako sa sakit."
Iniangat niya ang mukha nito at mahigpit na niyakap. Parang pinipiga ang puso
niya, napakasakit. Sobrang sakit. Ramdam niya kung gaano kalalim ang sugat na
nagawa niya dito dahil sa mga maling desisyon niya. Kitang kita niya kung ano ang
masakit na resulta ng mga desisyong akala niya ay tama.
"I'm sorry, I'm sorry, I'm sorry." Paulit ulit niyang tugon dahil wala siyang
ibang masabi para makabawi, purong paghingi ng tawad ang gusto niya at wala siyang
karapatan mangatwiran.
"Patawarin mo ako, patawarin mo ako." Aniya.
Ang mahigpit niyang yakap ay ginantihan nito ng mas mahigpit pang yakap. "Baby,
please kausapin mo si mommy na wag na wag iiwan si daddy." Tugon nito sa kanyang
tiyan na mas lalo niyang ikinaluha.
Hinalikan niya ang noo ng asawa habang patuloy sila sa pag-iyak. Hindi maampat
ang sakit na nararamdaman niya para dito, paano pa kaya ang sakit na dinadala nito
sa bawat mali niyang desisyon.
Nag-angat ito ng tingin sa kanya at nagkasalubong ang kanilang mga tingin. Wala
itong sinabi ngunit sapat na ang lungkot na isinisigaw ng mga mata nito para
maramdaman niya ang sakit nito. Inilapit niya ang mukha dito at hinalikan ito ng
banayad sa mga labi.
"Wag mo akong iiwan." Aniya. "Babawi ako sa lahat ng pagkakamali ko, babawi ako
basta't wag mo kaming iiwan." Pakiusap niya. Nandoon na naman ang takot na
nabubuhay sa loob niya sa isiping iiwan siya nito.
Narealize niyang hindi dapat abusuhin ang pagmamahal ng isang tao dahil lamang
sa alam mong mahal na mahal ka nito dahil tao lang tayo, at ang tao ay napapagod
kahit gaano ka pa kamahal nito. Dapat pahalagahan ang pagmamahal na ibinibigay sa
iyo at hindi dapat i-take for granted, dapat na'ting pahalagahan ang taong
nagmamahal at mahal na'tin bago pa man mahuli ang lahat.
Sabi nga, hindi napapagod ang puso sa pagmamahal pero napapagod ang isip ng tao
sa sakit at pambabalewala. Madalas sa pag-ibig ang puso ang sinusunod at
pinapakinggan ngunit nasasaktan ng sobra at minsan naman ay isip upang malaman ang
dapat na gawin hindi man para sa sarili kundi sa mga taong nakapaligid pero sa huli
nasasaktan pa rin.
Sa totoo lang, kapag nagmahal tayo hindi na'tin kayang pagsabayin ang dalawa
dahil may pagkakataon na hindi magkasundo ang isip at puso lalo sa usaping
pagmamahal, ika nga 'you can't be in love and wise at the same time.'
Dahil kapag nagmahal ka kahit ikaw ang pinakamatalinong tao na nabubuhay sa
mundo ay magiging tanga ka sa pag-ibig. Kaya hindi rin dapat manghusga sa desisyong
nagagawa ng tao kapag nagmamahal dahil minsan ang tama sa iba ay mali para sa taong
umiibig at ang mali ay minsan tama sa kanilang paningin.
"Alam kong sobra sobra na ang sakit na naibigay ko sa'yo pero sana hindi pa ako
huli para bumawi. Gusto kong itama ang mga pagkakamali ko. Gusto kong ipakita sa'yo
ang pagmamahal ko na matagal kong itinago, gusto kitang mahalin ng malaya." Tugon
niya habang nagpupunas ng mga luha ngunit patuloy iyon sa pag-agos dahil sa
pananahimik ng kausap.
"Bigyan mo ako ng pangalawang pagkakataon, this time ako naman ang magmamahal
sa'yo." Aniya bago tuluyang napahikbi.
"Hindi mo kailangang gawin 'to dahil naaawa ka sa'kin, ayokong mahalin mo ako
dahil ganito ako kapatay na patay sa'yo. Ayokong mahalin mo ako dahil nagiguilty ka
sa lahat ng sakit na ipinaramdam mo sa'kin." Anito. Tumayo ito bago inayos ang
sarili, pilit itong ngumiti ng magkasalubong ang kanilang mga tingin bago bumalik
sa pag-aayos nga maleta.
"Pero mahal kita."
"Hindi mo kailangang sabihin sa'kin 'yan para pagaanin ang loob ko."
"Hindi mo na ba ako mahal?" Hindi niya napigilang tanong, natigilan ito bago
muling nag-ayos.
"Mahal, mahal na mahal kita Demone alam mo 'yan pero minsan kailangan rin
na'ting tiisin ang nararamdaman na'tin lalo kung wala ng patutunguhan." Isinirado
nito ang maleta. "Sarili ko naman siguro ngayon."
"Paano ako? Paano ang anak na'tin? Buntis ako baka nakakalimutan mo."
Napapadyak siya dahil sa sobrang inis.
"Hindi ako tatakbo, papanagutan ko ang anak na'tin. Lahat ng meron ako ay
ibibigay ko so don't worry." Anito at ibinaba na ang mga gamit.
"Hindi namin kailangan lahat ng meron ka, ikaw ang kailangan namin. Kwatro,
pag-usapan naman na'tin 'to ng maayos." Lumapit siya dito at humawak sa laylayan ng
damit nito.
"Nag-uusap naman tayo ng maayos." Simpleng sagot nito.
"Tara na magpapakasal na ako sa'yo, kahit saang simbahan. Tara na." Wala siyang
ibang masabi kundi iyon para mapigilan iton sa pag-alis.
"Don't push yourself Demone, I'll be okay don't worry." Matapos nitong ayusin
lahat ng gamit ay pinaupo siya nito sa kama. "Don't stress yourself, masama kay
baby. And about the divorce paper ipapadala ko dito bukas, wag kang mag-alala sa
lahat ng gastos ako na ang bahala sa lahat." Seryosong tugon nito samantalang siya
ay hindi makapaniwala at hindi alam ang gagawin.
Divorce paper? Talagang napagod na ito sa kanya?
Dahil sa panghihina ay hindi na niya napigilan ang paghakbang nito paalis. Nang
makarating sa pinto ay malungkot itong ngumiti sa kanya. "Just sign the papers. I'm
letting you go now, Demone."
Huling tugon nito bago tuluyang lumisan.
I'm letting you go now, Demone. Tila sirang plakang paulit ulit sa kanyang
isipan.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Epilogue

Merry Christmas and Happy New Year everyone.

Tatapusin na talaga natin 'to! Thank you for reading, sa lahat ng sumuporta sa
kwento nila Demone at Kwatro. Sa nainis sa'kin at natuwa. Hahaha maraming salamat.
Comment your reactions, usap usap naman tayo. &#x1F602;

NATULALA LAMANG si Demone sa kanilang silid mula ng iwan siya ng asawa. Hindi niya
alam ang gagawin, nanghihina siya at walang kahit anong pumapasok sa kanyang isip
kundi ang mukha ng asawa.
"Anong nangyari dito?" Doon lamang siya natinag sa kinauupuan dahil narinig
niya ang boses ng kapatid.
Nanlaki ang kanyang mga mata at naiyak nang makitang ito nga ang dumating. Dali
dali itong lumapit sa kanya at mabilis siyang niyakap. Gumanti siya dito ng
mahigpit na yakap at humagulhol sa balikat nito.
"Den, he left me. He left me." Paulit ulit niyang tugon.
"Si Fourth?" Gimbal na tanong nito na tinanguan niya.
"Pagod na daw siya dahil sa sakit na ibinibigay ko sa kanya. Den, napagod na
siya sa'kin. Napagod na siya sa pag-intindi sa'kin." Para siyang batang umiiyak
dahil talagang tila dinudurog ang puso niya sa pag-alis ng asawa. Wala sa hinagap
niya na iiwan siya nito, masyado siyang nakampante sa pagmamahal nito sa kanya.
"Abusado kasi ako e. Kasalanan ko kasi napanatag akong sobrang mahal niya ako pero
sabi niya kahit gaano daw niya ako kamahal ay napapagod na siya. Anong gagawin ko?"
Sumbong niya sa kapatid. Humiwalay ito ng yakap ay hinawakan ang kanyang mukha na
basang basa na ng luha.
"Stop crying, stop crying. Dad told me that you are pregnant makakasama kay
baby kapag umiiyak ka." Alo nito. "Sigurado namang babalik siya, alam ko kung gaano
ka niya kamahal." Inayos nito ang buhok niyang kumalat sa kanyang mukha.
Umiling siya. "Pero pagod na siya, ayaw niya na sa'kin. Oo mahal niya ako pero
pagod na siya, pagod na siya."
Muli siya nitong niyakap. "Sshhh, kapag nakapagpahinga 'yon at nakapag-isip
isip babalik din siya. Asawa ka niya at may karapatan ka."
Mas lalo siyang naiyak samantalang ang kanyang kapatid ay nahihilam na rin ng
luha ang mga mata. "Stop crying na ate, nasasaktan ako dahil ganyan ka, ngayon lang
kita nakitang umiyak at hindi ko na gugustuhin na makita kang ganito. Tama na,
kakausapin ko si Fourth. Kakausapin ko siya." Patuloy ito sa pag-alo sa kanya
samantala siya ay gustuhin mang tumahan ay masyado siyang emosyonal ngayon kaya
hindi niya mapigil ang emosyon.
"Umalis nga ako pansamantala para magkaayos kayo e, tapos ito pa ang dadatnan
ko. Ayokong nakita kang nasasaktan, sapat na 'yong mga paghihirap at sakripisyo mo
noon para sa'kin. Gusto ko namang maging masaya ka kaya wag ka ng umiyak.
Kakausapin ko si Fourth at sasabihin sa kanya na balikan ka na. Alam kong iniisip
mo na naman ako kaya umabot kayo sa ganito but please ate don't mind me. Sarili mo
naman ang isipin mo." Dinig na dinig na rin niya ang paghikbi ng kapatid, alam
niyang nasasaktan din ito ngayon.
"Ako naman ang magsasakripisyo ngayon at ayokong pahirapan niyo pa ang mga
sarili niyo dahil alam kong nagmamahalan kayo at ayokong kunin sa'yo 'yong
karapatang maging masaya, ate." Hinaplos nito ang kanyang buhok tulad ng kung paano
niya ito aluin noong mga bata pa sila kapag natatakot itong mag-isa o hindi naman
kaya kapag malungkot ito. Ngayon ito naman ang gumagawa ng mga bagay na siya ang
gumagawa noon.
"I'm sorry Den, I'm sorry mahal ko kasi siya. Mahal na mahal ko siya at ayokong
saktan ka pero nasasaktan na din kasi ako e." Pag-amin niya. Nakita niya ang
pagngiti nito at pagtango.
"I know ate, ramdam kong mahal na mahal mo talaga siya hindi naman aabot sa
ganito kung hindi and I wanted you to be happy. Follow your heart at ako na ang
bahala sa sarili ko, malaki na ako at kaya ko 'to. Ang hindi ko kaya ay makita kang
ganito." Anito at hinalikan siya sa noo.

"P-Pero--"
"No more buts, minsan hindi masama kung sarili mo naman ang iisipin mo at hindi
ibang tao."
"Pero hindi ka ibang tao kapatid kita, kakambal." Pinunasan nito ang kanyang
mga luha.
"Kambal tayo ate pero hindi na tayo mga bata na pwedeng magshare sa mga bagay
na gusto na'tin." Mas lalong lumaki ang pagkakangiti nito dahil sa pagtitig niya.
Hindi niya alam na ganito na pala ngayon mag-isip ang kanyang kapatid. Siguro'y
pinamature ito ng mga karanasan noong mga buong hindi na sila magkasama.
Hindi napansing nagiging matured na rin ito. Siguro nga ay nawala sa isip niya
na may sariling isip ang kapatid, may sariling damdamin at may sariling buhay dahil
simula pagkabata ay namuhay ito sa kung ano ang desisyon niya, sa kung ano ang
sabihin at ibilin niya. Ngayon ay napapagtanto niyang dapat nga itong maging malaya
sa anino niya, dapat walang magtago sa kanila.
"Kaya stop crying na at magpahinga ka na dahil bukas ay pupunta tayo sa OB mo
para icheck si Baby then after that magsisimba tayo dahil sa blessing na dadagdag
sa family na'tin." Matapos nitong magpunas ng mga luha ay hindi na nabura ang mga
ngiti nito at pinilit siyang alalayang humiga sa kama at magpahinga.
Samantalang siya ay nakatitig lamang sa bawat galaw ng kapatid. Napansin niya
ring pumayat ito siguro dahil sa mga buong hindi naging maayos ang lahat, may kulay
na rin ang buhok nito na nagpamatured at mas lalong nagpaganda dito.
"Wag mo akong tignan ng ganyan, alam ko ang inisip mo. Don't worry about me
okay? I'm okay, really." At humagikhik pa ito bago tumabi sa kanya ng higa at
yumakap.
Tulad noong mga bata pa sila.
"Kantahan mo ako ate." Pagkuay tugon nito makalipas ang ilang minutong
katahimikan sa kanilang pagitan.
"Kakantahan kita kung sasabihin mo sa'kin kung anong ginawa mo sa loob ng isang
buwan." Aniya at hinaplos ang buhok nito.
Tumingin ito sa kanya at muling ngumiti. "Ahm, pumunta sa Cebu naglibot libot
tapos gumastos." Tuwang tuwang kwento nito.
"At si Pexus?"
Agad itong sumimangot dahil sa pagbanggit niya sa pangalan ng binata.
"Tinakasan ko siya kasi napakakulit niya ayaw niyang humiwalay sa'kin, kahit
pupunta lang ako ng CR mag-aabang pa siya sa labas. Nakakairita!" Anito at nakita
niya ang pag-ikot ng mata nito. Napangiti siya dahil hindi pa rin nagbabago ang
expression nito kapag naiirita.
"Tulog na nga tayo." Sabi nito at muling yumakap sa kanya ng mahigpit.
Napangiti siya dahil sa pagiging malambing nito. Noon ay palagi silang
magkatabi kapag natutulog at ayaw na ayw nitong nahihiwalay sa kanya, akal niya ay
hindi na mangyayari ang ganitong tagpo sa pagitan nila ng kanyang kakambal ngayong
patanda na sila.
I love you Den, mahal na mahal ka ni Ate.

"KAHIT ano nalang talaga ang naiisip mo e." Sermon kay Fourth ng kanyang Kuya
First. Napapakamot sa ulong nag-iwas siya ng tingin at napangiwi ng madako ang
atensyon sa bagahe niyang nagkalat na sa sahig ng kanyang kwarto.
"Mabuti na 'yon dahil kung hindi madala sa santong dasalan daanin na sa santong
paspasin." Natatawang tugon ni Singco na abala sa kanyang laptop habang nakaupo sa
sopa.
"Paano kung sumama ang loob niya? Buntis ang asawa mo Kwatro baka mapa'no 'yon
sa sama ng loob." Apila ni Segundo.
Lahat silang magkakapatid pati ang pinsang sina Tarinio at Volt ay nasa kanyang
silid dahil pinatawag niya ang mga ito at sinabi dito ang pag-alis niya sa kanilang
bahay ng asawa.

"Isusumbong kita kay Mommy kapag may nangyaring masama kay

Dem." Ani Syete na may dalang baso ng tubig at nakaupo sa sahig.
"Tsk. Nakakainsulto 'yang mga pinagsasasabi niyo, sa tingin niyo ba hahayaan
kong mapahamak ang mag-ina ko? Gusto ko lang maikasal na kami sa lalong madaling
panahon dahil hindi ko na kakayaning mawala siya sa'kin at iyon ang lang naisip
kong paraan para pumayag siya. Hinding hindi ko kayang hiwalayan ang asawa ko at
alam niyo 'yan sa simula palang." Seryosong tugon niya at isa isang tumingin sa mga
kasama.
"Everything is settled." Sabat ni Volt. "Lahat ng gusto mong mangyari sa kasal
niyo ay ayos na, ang pagdala nalang ng bride sa simbahan." Anito na ikinangiti
niya.
"Pinapunta ko na si Den sa bahay niyo para siya ang magbantay sa kambal niya
hanggang bukas at siya rin ang magdadala kay Demone sa simbahan." Sabi naman ni
Sais. "Tulad ng utos mo sa'kin na hindi niya malamang kasal niyo ang pupuntahan
niya."
Napatango tango siya dahil sa tuwa, alam niyang hinding hindi siya bibiguin ng
mga pinsan at kapatid dahil nasa samahan nila na kapag ganitong usapan ay
magtutulong tulong sila upang mapasakamay ang babaeng minamahal.
"Pero sana pagkatapos nito ay maging maayos na talaga kayong dalawa, I hate
seeing you in pain bro." Madamdaming sabat ni Tres na inulan ng kantyaw ngunit
ramdam niyang masaya ang mga ito para sa kanya.
"Kapag hindi ka pa talaga pakasalan itali mo sa upuan at iharap sa altar. 'Yan
kasing mga babaeng matitigas ang ulo dinadaan minsan 'yan sa sindak para bumigay."
Si Tarinio. Abala ito sa cellphone nito at alam niyang puro trabaho ang inaatupag
nito.
Matagal tagal na rin na panahon simula ng magsama sama sila, hindi man buong
magpipinsan pero lahat silang nasa Pinas at malapit lamang ay sinisikap na
makipagkita at makapagbonding, gan'on katatag ang pamilya at samahang mayroon sila.
"Hindi ko inaasahan na ganito ang tama sa'yo ng pag-ibig." Lumapit sa kanya ang
kanyang Kuya First at umupo ng tabi sa kanyang kama at ginulo ang kanyang buhok.
"Mahalin mo ang asawa mo tulad ng pagmamahal mo kay Mommy dahil kinuha mo siya sa
kanyang pamilya para bumuo kayo ng panibago kaya dapat panindigan mo. Mahalin at
ligawan mo siya araw araw, huwag kang magbabago dahil wala sa lahi na'tin na
magaling lang sa simula. Patunayan mong worth it lahat ng sakit. Be happy bro,
always be happy with your wife." Payo nito. Minsan lamang ito magsalita ng gan'on,
dahil doon ay hindi niya maiwasang maluha na agad niya ring pinunasan.
"Wala sa lahi na'tin ang pagiging manloloko." Sigaw ni Singco kaya lahat ay
napatingin sa kanya na pare pareho nakataas ang kilay.
"Coming from you?" Kantyaw ng mga ito. "Gago 'to, talagang wala sa lahi na'tin
ang manloloko kaya nga nagtataka kami kung kalahi ka talaga namin." Ani Sais.
"Loyal 'to." Pagtatanggol niya sa sarili.
"Loyal sa sampu, tarantado." Napahalakhak ang lahat dahil sa pagkalukot ng
mukha nito habang si Fourth ay napapangisi dahil sa reaksyon ng kapatid.
Lumapit din sa kanya si Segundo at tinapik ang kanyang balikat. "Ang away at
problema ng mag-asawa ay hindi tinatakbuhan at kung maaari ay sa mismong araw ng
pag-aaway niyo agad ayusin ang problema, 'wag ng ipagpabukas at wag na wag mong
papatulugin ang asawa mo na may sama ng loob sa'yo. Don't make her question her
worth as a woman. Pahalagahan mo hanggat nabubuhay ka." Ngumiti ito sa kanya at sa
mata ng kapatid makikita niyang masaya at kontento ito sa babaeng mahal nito.
"Bakit ganyan ang mga hirit niyo hindi kami makarelate." Singit ni Singco.
 "Tsk. Ikaw maghanda ka na dahil paniguradong ikaw na ang susunod na iiyak at
magmamakaawa sa'min na tulungan ka para mapasa'yo ang babaeng mahal mo." Natatawang
sabi ni Tres. "But seriously Kwatro, bro love your wife as you love our mother and
everything will follow." Tumango ito sa kanya bago ngumisi kay Singco. "And the
next is yours." Sabay kindat sa kapatid.
"Kapag 'yan umiyak dahil sa babae hindi ko papansinin." Si Tarinio.
"Tatawanan ko pa." Si Syete.
"Sisipain ko pa kapag nagmakaawa." Kantyaw ni Volt.
"Itatakwil ko pa." Si Sais.
"MGA WALANG HIYA KAYO! ANG SASAMA NIYO SA'KIN!" Sigaw ni Singco at nagdadabog
na nagwalk out na sinundan naman nila ng malulutong na mga tawa. Alam nilang pikon
na pikon ito kapag pinagkakaisahan tungkol sa pagmamakaawa nito sa babae.
Alam nilang mangyayari at mangyayari iyon kahit anong ilap nito sa pag-ibig
dahil hindi na sila mga bata, patanda na sila ng patanda at dapat ng
mangangsiasawa.
Sa kabila ng masasayang tawanan ay hindi nawala ang kaba niya kapag sumasagi sa
kanyang isipan ang magiging kasal nila ng asawa bukas. Mangyayari na ang matagal na
niyang pinapangarap at ipinagmamalaki niyang ipangako sa harap ng altar kung gaano
katapat ang kanyang pag-ibig para sa asawa.
She's my world.
Hindi siya nahiyang magpatulong sa mga kapatid para isakatuparan ang plano.
Masakit mang makita niya ang pag-iyak ng kanyang asawa sa pagpapanggap na
kompontastyon kanina ay tiniis niya dahil gusto gusto na niyang maikasal sila sa
simbahan.
Dahil kung desisyon nito ang kanyang susundin at hindi dadaanin sa paraang alam
niya ay matagal pa bago sila ikasal dahil kung mahal siya nito ay mas mahal nito
ang kakambal at naiintindihan niya 'yon.
Gusto niyang kahit ngayon lang desisyon naman niya ang masunod, ni minsan hindi
siya napagod na hintayin ito ngunit hindi mawala ang takot niya na maagaw ito ng
iba kaya hanggat may pagkakataon ay ganap niyang itatali ito bilang asawa, sa harap
ng Diyos at maraming tao.
We will be married, by hook or by crook.

The End.

Thank you so much for supporting my stories. Sunod na po ang kay Singco.

Sa Special Chapter malalaman ang totoong ending.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Special Chapter

Thank you for reading Kjens.

(Kuyajen)
Special chapter can be read in the published printed book and ebook.
SOON.
You can add me in my facebook account for more inquiries:
Hope Castillana