1

GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
1
 spis treœci
GALAKTYCZNY KURIER 3

wstêpniak NEUROSHIMA:
Recenzje
Neuroshima Reloaded cz. I
Nowe potęgi Południa cz. 3
10
15
6

Czołem!
Szaman 19
Dwudziesty trzeci Gwiezdny
Pirat sponsorowany jest przez Cthulhushima 21
literkę C jak Cthulhu. Gwoż-
dziem programu są teksty Wojt- MONASTYR: Walka w Monastyrze cz. 3 24
ka Doraczyńskiego poświęco- Wilk 33
ne Afryce z początku XX wieku
- znakomity setting właśnie do WARHAMMER: Pamiętniki 36
Zewu Cthulhu. Jakby tego było ZEW CTHULHU: Kraj złota i diamentów 42
mało, prezentujemy obszerną
recenzję niemieckiej kampanii IInkututhelo 58
ZC oraz projekt ekipy Crossro- FELIETONY: Rozważania o Dark Fantasy 74
ads, czyli mix Mitów i Neuro-
shimy. SPR OST
SPROST OWANIA:
OSTO 78
Z przyjemnością prezentu-
emy również dwa opowiada-
nia - „Wilka” do Monastyru i
„Pamiętniki” do Warhammera.
Jeśli pomysł przypadnie Wam E-Pirat jest magazynem darmowym.
do gustu, w każdym kolejnym Tworzymy go, bo to nasza pasja.
numerze równiez pojawi się co
najmniej jedno opowiadanko. Jeœli pismo zapewni³o Wam kilka mi³ych chwil, jeœli chcecie uho-
Jak zwykle sporo mięska znaj- norowaæ powstanie kolejnego numeru, jeœli chcecie roztoczyæ
dziecie w dziale Neuroshimy ze nad E-Piratem pewnego rodzaju mecenat, wrzuæcie nam symbo-
świetną „NS reloaded” na po- licznego „pi¹taka” na specjalnie w tym celu utworzone konto.
czątek. Zapraszam do lektury!
Zachęcam też do komento- Wystarczy wejœæ na serwis
wania zawartości numeru na www.allpay.pl
forum Pirata (forum.portalpubli- wybraæ zak³adkê Zap³aæ, a nastêpnie wpisaæ
shing.eu). Wasze komentarze to ID Pirata, czyli 15364
ważny bodziec do działania dla i wybraæ kwotê, jak¹ nam przekazujecie.
redakcji i autorów tekstów - nie
skąpcie ich! Serwis AllPay obs³uguje wszystkie konta, karty kredytowe, jest
³atwy i wygodny w obs³udze.
Multidej To ledwo trzy klikniêcia.
Redakcja: 44-100 Gliwice, ul. Œw. Urbana 15 Dziêkujemy!
tel. / fax (032) 334-85-38
E-mail: portal@wydawnictwoportal.pl
WWW: www.wydawnictwoportal.pl
Redaktor Naczelny: Ignacy Trzewiczek
Wspó³pracuj¹: Rafa³ Szyma, Micha³ Oracz,
serwis Polter, Tomasz Z. Majkowski, Tomasz Dziêkujemy za wrzutki pi¹taków na
Barañski, Piotr Orliñski, Mateusz Zaród, Mateusz
Kosiñski, £ukasz Zabdyr oraz korespondent nasze konto!
specjalny Dziadek Mróz
Wszystkim, którzy zdecydowali siê
Materia³y zawarte w czasopiœmie mog¹ byæ w ca³oœci lub
fragmentach kopiowane, fotokopiowane, publikowane czy
przelaæ nam kilka skromnych z³otych
reprodukowane na ka¿dym z noœników informacji bez
pisemnej zgody wydawcy, ale mi³o by by³o poinformowaæ o
serdecznie dziêkujemy za poparcie
ich Ÿródle. Pirata!
Redakcja nie zwraca materia³ów niezamówionych oraz
zastrzega sobie prawo do redagowania i skracania
tekstów.
Redakcja nie odpowiada za treϾ reklam. Wszelkie znaki
firmowe i towarowe oraz zdjêcia s¹ zastrze¿one przez ich
w³aœcicieli i zosta³y u¿yte wy³¹cznie w celach informacyjnych.
ISSN 1898-2700
Nak³ad: publikacja internetowa
Copyright Wydawnictwo PORTAL, Gliwice 2008

2 GWIEZDNY PIRAT

Kolejny Quentin
Nagrody, jakich jesz-
cze nie było
Oto startuje dziesiąta, jubi-
leuszowa edycja prestiżowego
konkursu na scenariusz do gry
fabularnej Quentin
Quentin. Jeśli chce-
cie się sprawdzić, pokazać swo-
je umiejętności i podzielić nimi
z czytelnikami, powinniście wy-
słać swój tekst do 23 marca
2008
2008. Oficjalne ogłoszenie wy-
ników odbędzie się 3 maja
2008 w Krakowie na konwen-
cie ConStar
ConStar.
Organizatorzy zadbali o ma-
terialną stronę konkursu, co
skutkowało pozyskaniem hoj-
nych sponsorów. W odpowie-
dzi już siedem firm zadeklaro-
wało swoje wsparcie dla tej ini-
cjatywy, a łączna wartość na-
gród, które otrzyma zwycięzca,
przekroczyła 1000 złotych.
Co ciekawe, zwycięski sce-
nariusz, ukaże się na łamach
wszystkich serwisów patronują-
cych: Nowej Gildii, Paradoksu,
Poltergeista, Valkirii i Wrót Wy-
obraźni, oraz zostanie wydany
w ekskluzywnym pliku PDF. Nie
pozostaje nic innego, jak zaka-
sać rękawy i do piór!
Gaaalakta!
Dodatki i hity.
Początek roku w Galakcie
stoi pod znakiem dodatków.
Najpierw ukazało się rozszerze-
nie do Osadników z Catanu,
dające możliwość grania w 5-
ciu i 6-ciu graczy, a na przeło-
mie lutego i marca ma ukazać
się podobny dodatek do Fila-
rów Ziemi, zawierający dodat-
kowo 6 dodatkowych kart, któ-
re swego czasu pojawiły się w
magazynie Spielbox. Aby pod-
grzać atmosferę, wydawnictwo
zapowiedziało jeden z hitów
tego roku - Grę o tron. (A Game
of Thrones).
Jest to wspaniała gra plan-
szowa, której fabuła została
oparta na bestsellerowej serii
„Pieśń Lodu i Ognia” autorstwa
George R.R. Martina. Autorem
gry jest Christian T. Petersen.
Więcej szczegółów dotyczących
tej gry już wkrótce.
Wiedźmin
doceniony
Polak potrafi
Zespół CD Projekt RED z ra-
dością informuje, że ich debiu-
tancka produkcja, gra Wiedź-
min, w ciągu pierwszych trzech
miesięcy sprzedaży znalazła
ponad 600.000 nabywców na
całym świecie! Sukces handlo-
wy gry Wiedźmin ułatwiło wy-
jątkowo ciepłe przyjęcie przez
media i graczy na całym świe-
cie. Przyjęcie to ilustruje 48 na-
gród i wyróżnień, jakie gra otrzy-
mała na całym świecie, w tym
tak prestiżowe jak „Best PC RPG
wieści - galaktyczny kurier
postaci grających
na terytorium Mo-
locha
- logiczną grę
planszową - na-
rzędzie dla MG i
graczy do przeła-
mywania kodów i
zabezpieczeń
- mapy taktyczne
- pocztówkę z Mia-
sta Maszyn
- gazetę ze świa-
ta Neuroshimy
- dużo handoutów
- niespodziankę
„Moloch: Uciecz-
ka z Miasta Ma-
szyn” to kampania
uniezwykla i limi-
towana. Pudełko zostanie
Moloch: wydane w wąskim nakła-
dzie 500 egzemplarzy i
Ucieczka z mia- nigdy nie będzie dodru-
sta maszyn kowane. To unikalny
przedmiot, perełka kolek-
Puedłko pełne NS cji, przygotowana dla
najwierniejszych graczy w
Ruszyła przedsprzedaż Neuroshimę.
Kampanię „Moloch:
pierwszego Boxa do Neu-
Ucieczka z Miasta Ma-
roshimy! „Moloch: Uciecz-
ka z Miasta Maszyn” jest szyn” możecie zamówić w
unikalną kampanią, któ- przedsprzedaży, wpłaca-
rej akcja rozpoczyna sie jąc na konto wydawnic-
w Seattle, mieście zajętym twa Portal kwotę 79,00 zło-
przez Molocha. W tej wie- tych.
lowątkowej kampanii
bohaterowie graczy mają Konto wydawnictwa
za zadaniu uciec z tery- Portal:
torium wroga, wydrzeć się 4510600076 0000330000315775
z rąk Bestii i przedostać
W tytule przelewu napisz-
na południe. Tam, gdzie
można żyć normalnie. cie hasło: „Moloch” i ad-
Po drodze na BG cze- res przesyłki.
ka wiele zwrotów akcji,
Kampania powstała w
intryg i niebezpieczeństw!
oparciu o tekst „Poszuki-
Przede wszystkim kampa-
nia odkrywa część tajem- wacze Zaginionej Amery-
nic Molocha! ki” Andrzeja „Karczma-
rza” Benczka zakwalifiko-
Pudełko z kampanią wany w 2007 roku do fi-
„Moloch: Ucieczka z Mia- nału konkursu na najlep-
szy scenariusz do gry fa-
sta Maszyn” zawiera:
bularnej „Quentin”. Jak
- epicką kampanię na kil-
kanaście sesji gry widzicie, warto spróbo-
- podręcznik gracza dla wać swoich sił.
3
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
3
galaktyczny kurier -
2007” wg serwisu IGN.com, „PC
RPG of the Year 2007” wg Ga-
mespy.com , „Editors’ Choice
Award” amerykańskiego maga-
zynu PC Gamer oraz „Readers’
Choice Winner - Best RPG” ser-
wisu Gamespot.
Warto zaznaczyć, że przy po-
wstawaniu Wiedźmina maczali
swoi palce wybitni RPGowcy-
Marcin „Blaszak” Blacha (jakby
ktoś nie wiedział - współautor
Neuroshimy) i Artur „Garnek”
Ganszyniec (jakby ktoś nie wie-
dział- autor Wolsunga).
Ciągle pędzi!
Trzecie wydanie
Wyścigu
Pierwszy dodatek do Neuro-
shimy znów trafił do sprzedaży.
To już trzecie wydanie tego su-
plementu! Posiadacze poprzed-
nich mogą wziąć do ręki nową
wersję i pobawić się w „znajdź
dziesięć różnic”.
Hospiterror
Powrót Nowej Fali?
Gdyński sklep GameOX wy-
dał mini grę o intrygującej nazwie
– Hopsiterror.. Za 28 czarno- bia-
łych stron i dwie kostki szóstki pła-
cimy jedyne 19 złotych. Całość
przypomina gry Nowej Fali. Gra-
cze wcielają się w planujących
ucieczkę pacjentów zakładu psy-
chiatrycznego. Gra klimatem ma
nawiązywać do groteski znanej z
dzieł Witkacego. Niestety Hospi-
terror spotyka się głównie z nie-
przychylnymi recenzjami.
Się kuje
Nowe systemy RPG
Z różnych stron płyną wieści o
mających mieć swą premierę w
tym roku systemach RPG.Jednym
z nich jest RPO, innym - wcale nie
ostatnim! - prezentowana na na-
stępnych stronach Klanarchia.
Obyśmy doczekali w 2008-mym
wysypu polskich erpegów!
4 GWIEZDNY PIRAT
wieści
Wiochmen Moloch
powraca! w Stanach!
Nowe, ładniejszy, ucy- Amerykańska edycja
wilizowany Hexa
Wydawnictwa Portal i Z-Man
Antologia 2
Wiochmen Reiser powraca w
nowej szacie! Nowa odsłona gry
Games ogłosiły, że to drugie wyda Dwanaście Krzyży
w 2008 roku Neuroshimę Hex!
zachwyca przede wszystkim do- Umowa to efekt rozmów rozpo-
brym wydaniem, nowymi karta- czętych jeszcze na październiko- Początek wiosny przyniesie
mi, zasadami i dodawaną do wych targach w Essen. Z-Man drugą książkę beletrystyczną Por-
każdego egzemplarza klimatycz- Games to firma o ugruntowanej talu. Po neuroshimowym „Czer-
ną niespodzianką - wiochmeń- pozycji na rynku gier - jest wy- wonym oku” ukaże się kolejny
skim beretem. Teraz można wo- dawcą m.in. świetnego „Duell in owoc konkursów na opowiada-
zić dzieciaki nawet w sześć osób! the Dark” i szeregu innych gier, nie - antologia opowiadań Dark
Niestety z gry znikły uwielbiane zarówno planszowych, jak i RPG. Fantasy „Dwanaście Krzyży”. Za-
przez wszystkich wykałaczki. I w ten oto sposób Ameryka- mieszczone w niej opowiadania
nie sami sobie sprowadzają na łaczy to, że wszystkie za miejsce
głowę Molocha. akcji mają monastyrowe Domi-
nium. W przeciągu kilkunastu dni
Moloch w Polsce? ogłoszony zostanie spis treści,
objętość oraz cena książki.
Polski Hex
Póki co niełatwo jednak do- Nowy
wy,, le
Nowy pszy
lepszy...
pszy...
stać Hexa w Polsce. Kolejne par- Zmiany w Galaktycz-
tie gier rozsyłane są do sklepów,
nie pokrywając jednak zapotrze- nym Kurierze
bowania. Portal zapowiedział, że
spory dodruk gry, który trafi do
Od następnego numeru Ga-
szerokiej dystrybucji, gotowy bę-
Kuźnia Gier w sojuszu z Wolf laktyczny Kurier w nowej i -
dzie na wiosnę.
Fangiem wydaje w iście ekspre- mamy nadzieję - ciekawszej for-
Jednocześnie trwają prace mule. Wyleci to, co wyczytać
sowym tempie kolejne gry-
Wiedźmin, Mustang, Wypas, Tain nad dodatkiem. Autorem strony możecie w sieci, a pojawią się
to dotychczasowe produkcje. graficznej będzie, podobnie jak w materiały, których nie znajdzie-
wersji podstawowej, Jakub Ja- cie nigdzie indziej. Stay tuned!
Wszystkie przygotowane są do
błoński. Dodatek zawierać będzie
sprzedaży także zagranicą - ich Galaktycznego kuriera
dwie nowe armie oraz reguły za-
edycje są wielojęzykowe, a ele-
gospodarowujące przestrzeń redagują:
menty najczęśćiej niezależne ję-
wokół pola, w którym toczy się Meteusz „Kosa” Kosiński
zykowo.
normalna rozgrywka na planszy. i Multidej
3 PYTANIA DO...
Prezentujemy króciutką rozmowę z Arturem „Artutem” Machlowskim,
współautorze Dzikich Pól i koordynatorem serwisu Valkiria.
Kosa: Witaj, doszły nas słuchy, że projektujesz nową grą RPGie, może zgodziłbyś się powiedzieć kilka słów
Kosa
o twoim projekcie?
Artut
Artut: Tworzę genialnego eRPeGa, który będzie hitem na polskim rynku. To całkowicie autorski projekt
i mam go zamiar wydać drukiem jeszcze w tym roku. Będzie tani i... zajebisty :) Jak trafi do sprzedaży to
wszyscy będą mnie kochać i każdy będzie chciał mnie przyjąć do znajomych na nasza-klasa.pl
K : A jak wygląda sytuacja z Dzikimi Polami? Czy Max Pro nie zapomniało o tym systemie?
A: Już jakiś czas temu skończył się 800 egzemplarzowy nakład, obecnie drukuje się kolejne 800 sztuk.
Dodruk ma poprawioną okładkę, zawiera erratę i kilka dodatkowych stron ze zbiorem najważniejszych
tabelek. Prawdopodobnie w późniejszym terminie ukaże się wersja De Lux. A dodatki powoli będą się
pojawiać, wciąż siedzę nad pierwszym, który ma być vademecum graczy. Rozwinięcie Typów Szlachec-
kich, porady dla Graczy itp.
K : Czy to prawda, że piszesz powieść utrzymaną w klimatach Polski sarmackiej, którą planuje wydać
Fabryka Słów?
A: Nie potwierdzam i nie zaprzeczam ;-).
 wieści - galaktyczny kurier

KONKURS NNAA NEUROSHIMO

NEUROSHIMO WE OPO
OSHIMOWE WIAD
OPOWIADANIE
WIADANIE
Oficjalnie,
Oficjalnie, wszem i w wobec
obec ogłaszamy kkonkur
onkurs
onkur s na opo-
wiadanie NS. Zachęcamy wszystkich do wzięcia udzia-
łu. Bo nagr oda jest nie
nagroda bylajeka. Przedsta
nieb wiamy re
Przedstawiamy gu-
regu-
lamin k konkur
onkursu
onkur nagrody
su i nagr zwycięzców.. Wszysc
ody dla zwycięzców Wszyscy
y
zainteresowni
zaintereso klawia
wni - do klawiatur!
wia tur!

Regulamin konkursu na opowiadanie Neuroshimy

1.Organizatorem konkursu jest Wydawnictwo Portal
2.Konkurs trwa od 26 lutego do 30 czerwca
3.Prace należy nadsyłać na adres portal@wydawnictwoportal.pl z dopiskiem KON-
KURS NA OPOWIADANIE - NEUROSHIMA
4.Opowiadania powinny spełniać następujące warunki:
- Opowiadania muszą być osadzone w uniwersum Neuroshimy RPG.
- Opowiadanie powinno zawierać od 20 do 120 tysięcy znaków.
- Nadesłane opowiadanie nie może być nigdzie wcześniej publikowane.
- Praca powinna być zapisana w formacie .doc. .txt, .rtf, .pdf.

Autorzy prac powinni w nadsyłanych opowiadaniach zamieścić swoje dane, takie

jak:

- imię i nazwisko,
- ewentualnie pseudonim,
- adres email,
- adres do korespondencji,
- zgodę na ewentualną publikację danych

Wysyłając pracę autor wyraża zgodę na powyższy regulamin, a także na ewentu-

alną publikację jego pracy.

Nagrody
Z nadesłanych prac zostaną wybrane dwie prace, zwycięska a także wyróżniona.
Nagrody dla autorów prac są następujące:

1. Zwycięskie opowiadanie zostanie opublikowane w drugim tomie antologii opo-

wiadań postapokaliptycznych. Autor pracy otrzyma wynagrodzenie pieniężne („wier-
szówkę”) za opublikowane opowiadania a także nagrody rzeczowe.

2.Praca autora wyróżnionego zostanie również opublikowana w drugim tomie an-

tologi opowiadań neuroshimowych „Czerwone Oko”. Autor wyróżnionej pracy rów-
nież otrzyma wynagrodzenie pieniężne („wierszówkę”).

Wszelkie dodatkowe informacje będziemy Wam podawać na bieżąco. Zapraszamy

wszystkich do udziału w konkursie!

5
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
5
galaktyczny kurier - recenzje
R E C E N Z J A
Wywiad Pirata
nią nie czekał. A teraz? A teraz wreszcie jest.
Dodatek rozpoczyna rozdział stylizowany
na autentyczną rozprawę o szczuroludziach,
gromadzącą zarówno legendy o nich, jak i
relacje, opinie, wreszcie badania anatomicz-
ne. Znakomicie wprowadza w tematykę,
prezentując spojrzenie mieszkańców Impe-
rium (i nie tylko) na problem. Dalej następu-
ją rozdziały poświęcone już samym skave-
nom - ich historii, społeczeństwu, zamieszki-
wanym przez nie Pod-Imperium oraz roz-
maitych sposobach prowadzenia wojny. Od-
powiadają one na pytania o pojawiające
się dotąd bez głębszego wyjaśnienia ele-
menty takie jak szarzy prorocy, siewcy zara-
zy, klany, na szczuroograch i tajemniczej tech-
nologii kończąc. Ostatnie rozdziały traktują
już o skavenach w grze - czy to od strony
graczy, którzy mogą nimi grać, czy mistrza gry,
który otrzymuje garść porad kreślących przed
nim wizję wykorzystania ich w kampanii.
Dodatek zamyka prosta, przyjemna przygód-
ka ze skavenami w tle i zestaw przydatnych
charakterystyk.
Dzieci Rogatego Szczura Tyle o zawartości. Pytanie, czy dodatek
Wydawca
Wydawca: Copernicus Corp. jest naprawdę przydatny i do czego może
System
System: Warhammer posłużyć na sesjach. „Dzieci...” wykorzystać
Objętość
Objętość: 148 stron można na trzy sposoby. Pierwszy z nich to
Cena
Cena: 69 złotych zaczerpnięcie z nich jedynie szeregu szcze-
gółów nadających kolorów szczuroludziom,
Książka poświęcona skavenom to speł- bez zmiany sposobu ich występowania w
nienie marzeń niejednego fana Warham- kampanii. Mistrz gry może po prostu nieco
mera, to wszak jedna z najciekawszych i bardziej zróżnicować te skaveny, z którymi
najbardziej charakterystycznych ras Stare- jego bohaterowie miewają do czynienia,
go Świata. Trudno znaleźć kogoś, kto na dorzucić im trochę nowego sprzętu i zdolno-
P R E Z E N T A C J A
Ilekroć czytam te słowa, prze-
chodzą mnie dreszcze, zupełnie
jakbym słuchał niezwykłego
utworu muzycznego. Podobnej
duchowej rozkoszy doświadczam
również podczas wizualizacji po-
jedynku Gandalfa z Balrogiem w
ekranizacji Petera Jacksona. W
dziełach popkultury szczególnie
preferuję sceny objawienia Ciem-
ności – groza wtedy odsłania swój
majestat, a cienie się wydłużają.
Dostaję wypieków, gdy w
„Gwiezdnych Wojnach” w kadrze
pojawia się Darth Vader, gdy we
„Władcy...” nadlatują Nazgule, w
infantylnym „Harrym Potterze”
przybywają Dementorzy, a w ni-
skobudżetowym horrorze nadcho-
Klanarchia dzą krwiożercze potwory, by po-
Mroczna baśń dla dorosłych żreć jednego z bohaterów. Tę dzie-
cięcą fascynację przelałem na
- Nie przejdziesz - powiedział. Or- Klanarchię.
kowie zastygli bez ruchu, zapadła
głucha cisza. - Jam jest sługa Ta- Mroczna baśń dla dorosłych łą-
jemnego Ognia, władam płomie- czy barwne fantasy z brutalno-
niem Anora. Nie przejdziesz. Czar- ścią horroru. Urok magii i niby-
ny ogień na nic ci się nie przyda, landii z szaleństwem, erotyzmem,
płomieniu z Udunu. Wracaj w cień! krwią i przemocą. Nieskrępowa-
Nie przejdziesz! ny potencjał wizualny i tematycz-
- J. R. R. Tolkien, Władca Pierścieni, ny fantasy z treścią i formą hor-
przeł. M. Skibniewska
6 GWIEZDNY PIRAT
ści - słowem, potraktować książkę jako łat-
kę do bestiariusza. Można też pójść dalej i
dostosować swoją wizję świata do kształtu
Starego Świata, jaki proponują autorzy do-
datku. Świata, w którym akcenty są nieco
inaczej rozłożone niż dotychczas: „Pod sto-
pami nieświadomych mieszkańców niemal
każdego naziemnego miasta mieści się leże
skavenów. (...) Skaveńskie miasta mają zwy-
kle dwukrotnie więcej mieszkańców niż ich
bliźniacze ludzkie miasta na powierzchni”
(ss. 59-60). To jest już inny świat, proszący się
o własną, osobną kampanię z wszechobec-
nymi szczurami w roli głównego adwersa-
rza bohaterów graczy. Jest wreszcie trzeci
sposób - można potraktować „Dzieci...” jako
podręcznik do stworzenia bohaterów-ska-
venów i rozgrywać przygody szczurzego sta-
da. Nie da się ukryć, że zabawa w skaveń-
skie stado to świetny sposób, by odetchnąć
od klasycznego sposobu eksploracji świata
Warhammera. Jakiej opcji by nie wybrać,
podręcznik służy pomocą, będąc obszer-
nym i wyczerpującym kompendium wie-
dzy o skavenach.
Gracze, szykujcie punkty przeznaczenia.
Nadchodzą szczuroludzie!
Rafał Szyma
roru, przeznaczoną dla dorosłe-
go odbiorcy. Jest to gatunek
bardzo niszowy, gdyż nie każdy
lubi fantasy, nie każdy lubi hor-
ror. A tymczasem Klanarchia, o
której chciałem wam opowie-
dzieć, łączy to w jedno. Szaleń-
stwo i biznesowy strzał w sto-
pę? Bynajmniej, jak sądzę! Świa-
tów fantasy w literaturze, filmie
i grach komputerowych mamy
na pęczki, horror generalnie już
dawno pokryły pajęczyny i na
okrągło eksploatuje się te same
motywy i pomysły nadając im
tylko ładniejszą oprawę. Jestem
przekonany, że mroczna baśń
dla dorosłych jest krokiem ob-
jawiającym ogromny potencjał,
tak samo jak niegdyś „Obcy”
Ridleya Scotta, który ukazał, że
horror można połączyć z scien-
ce fiction ze znakomitymi rezul-
tatami. Osoby, które szukają ba-
śniowości pozbawionej infantyl-
nych naleciałości, w jakie okra-
sili ją współcześni producenci fil-
mów i gier, mogą odnaleźć ją
właśnie w połączeniu z horro-
rem, jednym z „cięższych” ga-
tunków „nie dla dzieci”.
 recenzje - galaktyczny kurier
P R E Z E N T A C J A

Miejscem akcji Klanarchii jest do współczesności. rej zamieszkuje Cesarz, mie-

nibylandia, wariacja naszej A gdzie horror? Zdecydowali- niący się tyranem żywych i
rzeczywistości. Świat po wiel- śmy się na uwypuklenie cech upiorów. Uciekajcie, gdy poja-
kiej wojnie, od której zakoń- cywilizacji okultystycznej, zrytu- wią służące mu Cienie, okrut-
czenia minęło nie kilkadziesiąt, a l i z o w a n e j , p r z e s i ą k n i ę t e j ni pożeracze dusz lub Ebioni-
ale tysiące lat. W przeciwień- m r o c z n ą m i s t y k ą , t o c z ą c e j ci, mistrzowie okultyzmów, po-
stwie do popularnych gatun- wieczną walkę z Ciemnością. trafiący kroczyć Pomrokiem ni-
ków postapokalipsy, nikt nie Świat jest przesiąknięty mrocz- czym wyklęci i duchy. Pomyśl-
pamięta wojny i nikt nie wie, na magią. Technikę ukradli cie trzy razy, zanim zaatakuje-
jak wyglądał świat przed nią. okultyści, którzy konstruują dzi- cie rezydenta Dominatu, komi-
Wyobraźcie sobie, jak może waczne artefakty. Kult przodków sarza wojskowego z bronią o
wyglądać nasz świat za kilka- pozwala kontaktować się z du- ostrzach z czarnego żelaza,
set lat, potem rozpętajcie tam chami zmarłych. Członkowie n a z n a c z o n y c h s y m b o l a m i
piekło, zniszczcie go i zakop- Zakonu Rytualistów ukrywają czarnej Spirali. Czy ustaniecie
cie na kilka tysięcy lat. A na przeciw skargera
gdy wichry i ruchy tekto- Klanarchia, mroczna baśń dla owładniętego żądzą mor-
niczne odsłonią zgliszcza, du, którzy dawniej był
spojrzycie na obnażone dorosłych, to nowa polska gra człowiekiem lecz na sku-
kikuty właśnie oczyma RPG, która ukaże się w Polsce tek bezwzględnej hodow-
b o h a t e r ó w K l a n a r c h i i . w 2008 roku nakładem wy- li i ingerencji biomantycz-
Mieszkańcy świata po- nych przeistoczył się w
strzegają ruiny dawnej cy- dawnictwa Copernicus Corpo- potwora z sercem wy-
wilizacji tak, jak człowiek ration. Więcej na oficjalnej rwanym demonowi i do-
średniowiecza odnosił się stronie systemu: szytymi szponami strzy-
do pozostałości po ludach gonia?
Sumeru i Akadu lub sta- http://klanarchia.pl
rożytnym Babilonie. Ruiny S ą t e ż i n n e e l e m e n t y,
starożytnych osad zamieszku- twarze za ceremonialnymi ma- cała masa, które nie sposób
ją watahy wilkołaków i stwo- skami w obawie, że upiory doj- tutaj wymienić. Dopasowane
rów Ciemności, sylwetki smo- rzą ich prawdziwe oblicze. Zwy- do baśniowości świata, mają
ków majaczą na szczycie szkie- kli ludzie, decydenci i przyjacie- za zadanie wspierać nastrój
letów drapaczy chmur, a frag- le, skuszeni słodkim głosem su- mrocznej baśni dla dorosłych,
me nt y st a re g o u r z ą d z e n ia kubów, w wielkim sekrecie zdra- być pożywką dla budowania
współcześni noszą jako relikt dzili wolne klany i w zamian za opowieści, a także stanowić
zamierzchłych dni. Obok zaś mroczne dary pokłonili się po- niewyczerpaną bazę dla klu-
narodził się nowy świat – mie- tędze Otchłani. czowego motywu horroru w
cza i magii, podobny do tego Klanarchii. Sceny objawienia
jaki znamy z kart powieści fan- Macie już dosyć? Nie? No to po- Ciemności. Ale o niej może
tasy. Podobny. słyszcie wiatr niosący krzyki opowiem wam innym razem.
umarłych, ujrzyjcie demony kro-
Przede wszystkim Klanarchia czące pośród żywych, koszmar- Mroczna baśń dla dorosłych
jest baśniowa – brak samocho- ne razydy, przywołane przez nie- jaką jest Klanarchia to coś in-
dów, komputerów, a nawet bro- godziwość ludzką. Wejdźcie w nego niż egzystencjonalne
ni palnej. Typowe rekwizyty ba- progi nawiedzonego domu, któ- rozterki wampirów Anny Rice,
śni: fantazyjny miecz, w które- rego ściany nasiąkają krwią czy opowieści niesamowite o
go ostrzu zamieszkuje duch straceńców a ich kości pozwa- duchach. To goblińska brzydo-
przodka, potworny wierzcho- lają rozrastać się budowli o ta potworów, niebezpieczeń-
wiec o szablozębnej paszczy, nowe kondygnacje. Wejdźcie w stwo zmysłowych kusicielek
wężowe mistyczne tatuaże jako dzikie bory, ściany kalekich Ciemności i trudne decyzje
symbol przynależności klano- drzew ze splecionymi konarami, przez które czujesz, jakbyś stą-
wej, ceremonie ku czci przod- może nawet dostrzeżecie jak pał krawędzią przepaści. I nie
ków, wyalienowane społeczno- pośród czarnych traw skradają masz pewności, czy głosząc
ści, dzika nieujarzmiona natu- się twory nekrodruidyzmu, go- słowa Tradycji, echo niesie
ra. Z drugiej strony nie udaje- lemy animowane duszami ży- głosy tobie podobnych, czy
my średniowiecza, a elementy wych i mocą natury. szydercze szepty pożeraczy
takie jak skórzane płaszcze ko- dusz, czekające aż poślizgniesz
misarzy ebionickiech, zapalnicz- Jeszcze wam mało?! Zadrżyjcie się i spadniesz w objęcia Ot-
ki na olej, papierosy, czy brak n a w i d o k m o nu m e n t a l nyc h chłani.
mowy stylizowanej na sienkie- miast Dominatu Ebionitów i naj-
wiczowskie „mości karczma- w y ż s z e j b u d o w l i o c a l a ł e g o Michał ”Furiath” Markowski
rzu”, dają wyraźne nawiązanie świata Wieży Dzwonów, w któ-

7
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
7
galaktyczny kurier - recenzje
R E C E N Z J A

adaptację do systemu - oraz którzy spędzają ją poza fron-

scenariusze przygód z wojną tem (rodzin, robotników, itp.)
w tle. Nie sposób przecenić – także szereg materiałów
wartości tego dodatku, zarów- bezpośrednio związanych z
no jako osobnego settingu, tworzeniem bohaterów.
jak i jako podbudowy pod Znajdziemy zatem aktualiza-
postacie grające normalnie w cję karty bohatera, w tym
„przepisowych” latach 20-tych. nowe umiejętności przydat-
Pierwsze rozdziały – „Liczby, ne w grze w owym czasie.
daty, fakty – tło historyczne” i Jest tu także szereg profesji
„Bohaterowie na wojnie” – żołnierskich – jeśli dobrze li-
stanowią wprowadzenie w czę, osiemnaście - by wymie-
realia pierwszej wojny świato- nić tylko zwyczajnego piechu-
wej. Z obu strażnik tajemnic i ra, obsługę karabinu maszy-
gracze dowiedzieć się mogą nowego, artylerzystów czy
wszystkiego, co potrzeba do jednostki takie jak saperów
Niemandsland. w miarę wiarygodnego skon- obsługujących miotacz min
Grabenkrieg & struowania i odegrania przy- czy ognia. Zastępują one
Heimatfront gody. Pierwszy rozdział w spo- standardową profesję żoł-
sób bardziej ogólny przedsta- nierza z podręcznika podsta-
Wydawca
Wydawca: Pegasus Press
wia otoczkę historyczną – dro- wowego i umożliwiają stwo-
System
System: Zew Cthulhu
gę do wojny, jej wybuch, sytu- rzenie różnorodnych postaci
Język
Język: niemiecki
ację na frontach zachodnim i o niby tej samej profesji.
Objętość
Objętość: 260 stron
wschodnim, odmiany – mor- Otrzymujemy również cały
Cena
Cena: 29,95 euro
ską i powietrzną, wojnę w ko- zestaw narzędzi, którymi
loniach i wreszcie koniec woj- mordowali się nasi przodko-
Jednym z trzech głównych
ny. Na pierwszy rzut oka może wie – od opisu broni po opis
okresów, w których najczę-
to wydawać się przydługim pojazdów. Nie mogło zabrak-
ściej rozgrywa się kampanie
wykładem – jednak odrobina nąć podstawowych faktów
Zewu Cthulhu, są lata dwu-
zacięcia historycznego w zu- potrzebnych do rozgrywania
dzieste XX wieku, a więc
pełności wystarczy, by prze- przygód w armii – struktury
okres tuż po pierwszym z
brnąć przez to bez krztyny znu- stopni wojskowych (niemiec-
największych kataklizmów
dzenia. Tym bardziej, że obok kiej, angielskiej i francuskiej)
ufundowanych przez ludzi w
ciągłego tekstu znajdziemy wraz z modyfikatorami cech,
ubiegłym stuleciu. Każdy z
również „umilacze” – cytaty z jakie one wnoszą, takich da-
bohaterów graczy ma za
autentycznych listów pisanych nych jak na przykład wiek po-
sobą pierwszą wojnę świa-
przez żołnierzy do swych ro- borowych czy opis budowy
tową, która to w mniejszym
dzin, teksty wojskowych piose- okopu. Sporo miejsca po-
lub większym (a czasem de-
nek, mapy i pocztówki. święcono także problema-
cydującym) stopniu ich
„Bohaterowie na wojnie” tycznym sytuacjom, z którymi
ukształtowała. Dotychczas
przynoszą – obok kolejnej por- spotkać się mogą grający, a
brakowało dodatku, który
cji danych historycznych, tym więc na przykład kwestii po-
pozwoliłby to wykorzystać
razem skupiających się raczej staci kobiecych na zdomino-
podczas kreacji bohatera i
na życiu codziennym ludzi, któ- wanej przez mężczyzn wojnie
samych sesji.
rych losy pogmatwała wojna; lub – odwrotnie – postaci
Lukę tę wypełnia niemiec-
zarówno żołnierzy, jak i tych, męskich na tyłach w sytuacji,
ka produkcja „Niemand-
gdy poborowi po-
sland. Grabenkrieg &
„Niemandsland” to pierwszy niemiecki dodatek do ZC, z winni wykrwawiać
Heimatfront” - książ- jakim się zetknąłem. Jeśli na jego podstawie można wnio-
się w okopach. Jed-
ka poświęcona w skować o poziomie tamtejszych produkcji w ogóle, nie
ną z najbardziej uni-
całości Zewowi mogę się doczekać kolejnych suplementów z tego kra-
wersalnych pomo-
Cthulhu w latach ju. Tym bardziej, że Zew Cthulhu w Niemczech - inaczej
niż w Polsce - cieszy się sporą popularnością wyrażają- cy jest tabelka
1914-1918. Zawiera cą się m.in. w sporej liczbie pojawiających się produkcji
określająca naj-
ona przede wszyst- (jak zapewniał mnie sprzedawca w wiedeńskim sklepie
ważniejsze przeży-
kim nowy setting - z grami - więcej wydaje się do systemu w niemieckim
cia wojenne posta-
opis realiów oraz ich Pegasus Press niż anglojęzycznym Chaosium Inc.).

8 GWIEZDNY PIRAT

R E C E N Z J A
ci grających już w latach dwu-
dziestych wraz z odpowied-
nimi modyfikatorami.
Jednak przeszło połowa
podręcznika to scenariusze
przygód, które łączy czas ak-
cji. Pierwsza z nich, „Schwa-
rzer Sand”, rozgrywa się w
niemieckiej Afryce, druga,
„Ein Sommenachtsalp-
traum”, w okopach pod
Sommą, trzecia wreszcie,
„Wir fahren nach Engeland”,
pod koniec wojny, w Ham-
burgu.
Omawiając zawartość i
sposób konstrukcji przygód,
skupmy się na drugiej z nich.
Jej bohaterami są świeżo
upieczeni oficerowie, którzy
trafiają do okopów z misją
wyjaśnienia niespotykanie
dużych strat i dezercji, których
doznają oddziały niedaleko.
Przygoda zawiera chyba
wszystkie charakterystyczne
dla Zewu Cthulhu elementy,
takie jak tajne stowarzysze-
nie, wiekowe rękopisy, zakład
psychiatryczny, mroczny rytu-
ał i, oczywiście, istoty z mitów.
Wszystko to jednak podane
jest w sosie pierwszej wojny
światowej - mistrzowi gry po-
zostawiono rozłożenie ak-
centów. Może bardziej sku-
pić się na losach bohaterów
jako żołnierzy, czyniąc z opo-
wieści militarny horror, w któ-
rym koszmar wojny przera-
dza się wraz z biegiem przy-
Fot. z wikipedia.org
recenzje
gody w koszmar nadprzyro-
dzony. Może też uczynić tę
otoczkę jedynie dodatkiem,
scenerią dla zupełnie klasycz-
nej przygody ZC.
Na uwagę zasługują załą-
czone do scenariuszy pomo-
ce - od listów i mapek, po sty-
lizowane na średniowieczne
fragmenty ksiąg. Wszystko to
starannie dopracowane i zna-
komicie wspierające klimat
sesji, choć polski strażnik ta-
jemnic będzie miał nieco za-
chodu ze sporządzeniem ich
polskojęzycznych kopii.
Sam podręcznik prezentuje się
świetnie. Niemal zupełnie po-
zbawiony jest współczesnych
grafik (z wyjątkiem planów,
szkiców i pomocy do przygód)
– zdecydowana ich większość
to przedruki zdjęć, a także
map, plakatów i druków z epo-
ki. Bohaterowie niezależni –
zarówno postacie historyczne,
jak i stworzone na potrzeby
gry – także przedstawieni są
na zdjęciach. Szata graficzna
to mocna strona książki.
Należy postawić pytanie, czy
dodatek - choć sam w sobie
stoi na wysokim poziomie -
jest do wykorzystania przez
polskiego strażnika tajemnic.
W końcu traktuje o pierwszej
wojnie światowej z perspekty-
wy niemieckiej i to Niemcy są
jego głównymi odbiorcami.
Zapewniam jednak, że, jeśli
tylko język dodatku nie stano-
- galaktyczny kurier
wi przeszkody, nic nie traci na
przydatności w rękach pol-
skiego odbiorcy. Większość
informacji z podręcznika jest
ogólnych i traktuje o wojnie
w ogóle, pozwalając odtwo-
rzyć realia którejkolwiek ze
stron. Co więcej - zawiłości
historii sprawiają, że łatwo
też tak zaaranżować sytu-
ację, by bohaterowie byli
Polakami służącymi w wojsku
Rzeszy. Wszak przez cały nie-
mal czas trwania pierwszej
wojny światowej znaczna
część terytorium Polski znaj-
dowała się w granicach Rze-
szy, a zamieszkująca ją lud-
ność w wieku poborowym
wcielana była - jako obywa-
tele tego kraju - w szeregi
armii.
Gdyby podsumować
„Niemandsland” w pięciu sło-
wach, należałoby rzec: pięk-
ny, rzetelny, ciekawy, inspiru-
jący dodatek. Z pewnością
zapewnia długie godziny
cthulhowego grania. Rzecz
godna polecenia.
Rafał Szyma
9
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
9
 gwiezdny pirat - neuroshima
neuroshima
Obserwuję NS od samego
początku. Przemierzałem ten
sam szlak, co tysiące grają-
cych. W pewnym momencie
wysiadłem, ale nie spuszczam
z oczu trasy. W ostatnich tygo-
dniach doszedłem do wnio-
sku, iż mogę dolać trochę pa-
liwa i oleju, dzięki czemu dla
tych z was, którzy podróżują już
jakiś czas być może czas roz-
stania jeszcze nie nadejdzie, a
lekko zatarty silnik nie odmó-
wi posłuszeństwa. Dostajecie
w swoje ręce tekst, który ma
uczynić waszą NS wciąż żywą,
zarazem inną niż ta, do której
jesteście przyzwyczajeni.
Wsiądź, sprawdź kontrolki, od-
pal i oceń.

MIEJSCE, KTÓRE ZNAM

OD ZAWSZE
Dungal

Pierwsze pytanie – które

umiejętności najczęściej ole-
wacie, traktując je jako kom-
pletnie nieprzydatne? Wybierz
£UKASZ „DECKARD” LENARD kilka. Będziesz zapewne musiał
zerknąć do podręcznika – w
końcu po co pamiętać o
czymś, co jest nieprzydatne?

Neuroshima
Czy przypadkiem nie znajdą
się tam Geografia, Historia,
Znajomość Terenu, albo choć
dwie z nich?
Utarło się, iż Wiedza Ogól-
na to nieprzydatny stek bzdur

Reloaded cz. 1
podany w postaci wielkich i
opasłych tomiszczy. „Te, fizyk, ilu
widzisz mutantów z północy? A
z południa? Razem ilu? A po-
wiedz nam o tej krzywej ba-
talistycznej, czy jak jej tam?” –
klasyka, która nikomu nie jest
N euroshima powoli zmierza w stronę kolejnej rocznicy obec
ności na rynku. Niestrudzenie prze do przodu, pomimo
oskrzydlającej konkurencji, zmian w grach fabularnych i ofen-
przydatna na sesji. Podobnie
jest ze Znajomością Terenu –
sywy gier planszowych. Podróż ta na razie wydaje się być po- postać może i by coś wiedzia-
tencjalnie nieprzerwana. Dopóki wciąż wyczerpywane są na- ła, ale przecież w pogotowiu
kłady, dopóty będą pojawiać się kolejne dodatki i wraz z nimi czeka MG z uwagą, iż teren w
system będzie żył. sumie się zmienił, że ruchome
Nietrudno jednak spostrzec, iż nie wszyscy wytrzymują trudy piaski, że może jednak mapa
drogi. Tak jak dla jednych NS będzie perpetum mobile, tak dla się myli, a tak w ogóle to wy-
innych to tylko pewien etap, jakaś część historii zapisanej karta- ruszacie na Zachodnie Wy-
mi postaci, echem toczących się kości i zakurzonymi ilustracja- brzeże i nic ci po tej umiejęt-
mi maszyn Molocha. Finał może nadejść wolniej lub szybciej, ności, graczu.
ale jeżeli jest ci pisany – nadejdzie na pewno. Słodkie.

10 GWIEZDNY PIRAT

A teraz przeładowujemy. Ile
lat żyją postaci – kilkanaście?
Dwadzieścia kilka? Trzy dychy
z okładem? Pamiętają jeszcze
Stany sprzed Wojny? W takim
razie, o ile nie dotknął ich Al-
zheimer (co raczej może być
trudne w młodym wieku), ja-
kim cudem z ich pamięcią
występują takie problemy?
Gdzie wychowywali się przez
te naście/dziesiąt lat? Do wczo-
raj dosyć dobrze znali własny
region, a z dzisiejszym poran-
kiem nastąpiła transformacja
świata i już nic nie jest takie,
jak przedtem?
Z pewnością niektórzy z was
mają teraz ochotę rzucić kilka
uwag w stylu „ale przecież co
kogo interesuje Napoleon
albo Rzym? Jesteśmy w Sta-
nach, tu i teraz”. A właśnie – w
Stanach, nieważne czy Zasra-
nych, czy Zjednoczonych. Trze-
ba coś uściślić – jeżeli postać
ma lat kilkadziesiąt i pamięta
kraj sprzed wojny, pamięta
również, o czym mówiło się w
szkołach i na uniwerku. Nie o
Rzymie, nie o Napoleonie. Na
pierwszy ogień szły lokalna hi-
storia i klasówki z wiedzy o
okręgu i stanie. Rok założenia,
ważne miejsca bitew, stolica
stanu, największe okręgi prze-
mysłowe, a nawet takie drob-
nostki, jak kopalnie złota albo
lokalne bazy wojskowe, gdzie
brat odsłużył swoje. Jeżeli po-
stać jest młodsza, a nauczał ją
ktoś inny, to z jakiej przyczyny
miała być uczona o zupełnie
nieprzydatnych rzeczach? Na-
uczyciele to nie głupcy, żadna
osada nie pozwoli jajogłowe-
mu wykładać wierszy, chyba
że bierze akurat udział w kon-
kursie „Miasta które nie prze-
trwają zimy”. Liczy się wiedza
aktualna – geografia ze zna-
jomością sieci dróg, linii kole-
jowych, osad, położenia su-
rowców; historia – prawa miej-
skie, skarbnice, muzea z eks-
ponatami i gamblami. Jeżeli
trafi się człowiek z dyplomem
zarządzania, to być może osa-
neuroshima
neuroshima - gwiezdny pirat
da ma w garści listę stacji pa- wobec gracza, którego postać
liw i podziemnych zbiorników ma 6 w Znajomości Terenu
Shella. Tak, to wiedza a nie oraz 15 w Percepcji plus życio-
praktyka – ale raczej ciężko rys z połową życia w tych gó-
zmienić miastu swoje położe- rach to chyba lekka przesada.
nie na kontynencie, a nawet Jak to „odmienny kierunek”?
Moloch nie potrafi przemiesz- Góry się przekształciły? Halo, to
czać zasobów surowców mi- Apallachy nie Nordia, jakim
neralnych na drugą stronę cudem po pół roku zniknął
Gór Skalistych. Postać z Wiedzą szlak?
Ogólną i wybraną Geografią
oraz Historią staje się kopalnią Jak to działa?
informacji, które przydadzą Docieramy do sedna –
się każdej drużynie, tak jak „Miejsce, które znam od za-
przydatna jest ona każdej wsze” to zagranie, w którym
osadzie. MG oddaje opis okolicy gra-
To jednak dopiero począ- czowi prowadzącemu postać
tek - najcięższa próba dopie- z umiejętnościami Wiedza
ro przed nami. Ktoś z graczy Ogólna: (Geografia, Historia)
stworzył postać z Wiedzą lub Znajomością terenu. Opis
Ogólną albo Znajomością Te- oczywiście nie bierze się z po-
renu. Zaczynacie grać. W pew- wietrza, na dodatek wiedza z
nym momencie MG oświad- atlasów i dokumentów to nie
cza, iż postać gracza wie coś, to samo, co osobiste przeczoł-
trzeba wykonać test, gracz rzu- ganie się przez kawał terenu.
ca i MG deklamuje „OK, Zacznijmy od jednego – testu
orientujesz się, iż niedaleko na otwartego znanego z NS 1.5.
północy powinna znajdować Gdy w jego wyniku otrzyma-
się stacja kolejowa”. No zaraz, cie już poziomy trudności, z któ-
chwila – skoro wiedzę posia- rym postać da sobie radę,
da postać gracza, jakim cu- przychodzi pora na filar opi-
dem to MG wkłada słowa w su, czyli Podstawowe Wiado-
jej usta? Spróbujmy jeszcze raz
– drużyna
p r z e m i e r z a Łatwy – oczywista lokalizacja; może być to
okolice Fede- duży dworzec kolejowy, ogromny hipermar-
racji, nadciąga ket, most przerzucony nad rzeką, duża knaj-
zima, fajnie pa – słowem wszystko, o czym powinni wie-
byłoby przebić dzieć lokalni mieszkańcy oraz sąsiedzi.
się na
W s c h o d n i e Problematyczny – rafineria stanowa, warsz-
Wybrzeże a tat samochodowy, szpital, spichlerze albo ma-
nie zdychać w gazyny, pola minowe – czyli lokacje cenne,
górach. Druży- ale jeszcze znane dobrze poinformowanym.
nowy zwia-
dowca trudnił Bardzo Trudny – siedziba gangu, lokalne sta-
się przepro- nowisko Posterunku, schron przeciwatomowy,
w a d z a n i e m rejon prawdopodobnie nawiedzany przez
k a r a w a n maszyny – informacje o nich są na wagę zło-
przez Apalla- ta, więc zazwyczaj wykorzystuje się je w roli
chy, MG prosi asów.
o test, po czym
wypala „Przełęcz okazuje się mości. Poniższa tabelka to tyl-
jednak inna, niż myślałeś. Pro- ko przykład – opracujcie swo-
wadzi w zupełnie odmiennym je własne warianty.
kierunku. Siarczysty mróz za- Oczywiście nic nie stoi na
czyna dobierać się wam do przeszkodzie, aby gracz wpro-
kości” Stary, taki komunikat wadził więcej, niż jedną loka-
11
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
11
gwiezdny pirat - neuroshima
neuroshima
cję – załóżcie, iż może rozbić kopce i inne ślady, choć co rym obszarze (zarówno stan,
jedną na dwie o poziomie będzie za to odpowiedzialne jak i region kraju), ale będą to
Podstawowych Wiadomości o – mutki, zwierz czy maszynka, informacje suche niczym po-
dwa stopnie niższym albo trzy to już zostaje w gestii MG. deszwa buta – skrzyżowanie
o trzy stopnie niższe. Może tak- Za każdy stopień różnicy dróg, kopalnia uranu, nizina,
że po prostu wprowadzić lo- pomiędzy maksymalnym po- rzeka, katastrofa w fabryce,
kację o niższej wartości. ziomem trudności, jaki postać największy napad na bank,
może zdać a katastrofa w bazie lotniczej –
kosztem Podsta- wystarczająco wiele, aby jako
Przykład: Owen rozłożył mapę na masce wowej Wiado- tako zlokalizować miejsce, ale
samochodu i przywołał towarzyszy. Jego mości gracz może bez detali w mniejszej skali.
Spryt to 14, Wiedza Ogólna (m.in. Geogra- dodać dwa Znajomość Terenu to inna baj-
fia) na poziomie 2. Gracz wyrzuca 5, 9 i 15, Szczegóły doty- ka – obejmuje mniejszy obszar
odrzuca 15, zaś 9 obniża do 7. Różnica mię- czące okolicy. Pil- (powiedzmy, że wielkości daw-
dzy Sprytem (14) a najgorszym z pozosta- nujcie się, aby nie nego stanu), ale posiadacz tej
łych wyników (7) to 7 punktów. Owen ma przedobrzyć – wiedzy po prostu był w tych
w kieszeni Trudny test – Gracz zastanawia szczegół nie po- miejscach i widział je na wła-
się chwilę i decyduje na jedną Podstawo- winien zbyt kon- sne oczy. Nie musi wiedzieć, iż
wą Wiadomość – przy wschodniej odno- trastować z Pod- wydobywano tam gaz ziem-
dze drogi leży stare lotnisko, głównie kilka stawową Wiado- ny, ale pamięta kilka wież,
hangarów i lichy pas startowy. Być może mością. Dobrym wielkie rury, smród i ciała zwie-
będzie się dało tam znaleźć jakieś graty przykładem nad- rząt.
na barter. użycia jest wyku- Jak często można stosować
pienie Łatwej wia- powyższy manewr? Przyjmijmy,
Gracz mógł jednak zdecy- domości o supermarkecie i iż gracz może z niego skorzy-
dować się na więcej wiado- dołożenie supertajnej bazy stać raz na sesję w wypadku,
mości – mając zdany Trudny Molocha w jej piwnicach. In- gdy jego postać posiada
test może opisać dwie Prze- formacja powinna być także choćby jeden punkt w odpo-
ciętne lokacje albo trzy Łatwe. oparta o odpowiednie umie- wiedniej umiejętności. Z chwi-
Zazwyczaj będzie się to świet- jętności, które posiada postać. lą osiągnięcia czterech punk-
nie sprawdzało podczas wizyt tów gracz
w miasteczkach, poszukiwań może w ciągu
Przykład: Załóżmy, iż Owen mając ten Trudny
lokali i noclegów, ale zbyt wie- sesji użyć tego
test w kieszeni zdecydował się na jedną wia-
lu gambli lub doświadczenia manewru
domość Problematyczną – zostaje mu jeden
na tym nie zbijecie. dwa razy, z
stopień do wykorzystania, aby dobić do pozio-
Zanim jednak z rozkoszą chwilą osią-
mu Trudnego. Gracz decyduje się dodać dwa
opiszecie wszystko w okolicy, gnięcia ośmiu
Szczegóły do owego lotniska. Pierwszy z nich to
warto wspomnieć, iż gracz – trzy razy itd.
otaczające lotnisko wzgórza, które umożliwią
może także dodać Szczegóły Zgodnie z za-
obserwację rejonu i zarazem osłaniają przed
związane z daną lokacją. sadą, iż za każ-
dostrzeżeniem. Drugi detal to news o odwie-
Może to być wszystko, od in- de pełne 4
dzającym to miejsce hummerze z oznaczenia-
formacji, iż od północy jest ona punkty docho-
mi Nowego Jorku, który pochodzi od zaprzy-
otoczona polem minowym, dzi jedna moż-
jaźnionego zwiadowcy. Co goście ze stolicy
poprzez fakt, iż jest ona za- liwość. Nie-
mogą tam robić – to już działka MG; gracze
mieszkana przez Szczury, aż udane próby
znają już drogę, jeżeli chcą się dowiedzieć. (Jak
po detale, jak to, że co parę także liczą się
łatwo dostrzec Szczegóły zostały oparte o Geo-
tygodni zjeżdżają się tam na do limitu.
grafię oraz Spryt – czyli posiadane przez Owe-
huczną imprezę gangerzy. Naj- Strasz-
na atrybut i umiejętność).
ważniejsze jest to, że dodane ne? Raczej nie
informacje są prawdziwe, – cała esencja
choć mogą być w pewien spo- tej sztuczki po-
sób zmodyfikowane przez MG W czym tkwi różnica między lega na przerzuceniu części
– powinny jednak zachować Wiedzą Ogólną a Znajomo- obowiązków na graczy. W koń-
swoją esencję. W końcu jeżeli ścią Terenu? Już odpowiadam cu tak czy owak zadawaliby
zwiadowca żyjący tutaj od 20 – w obszarze na którym po- masę pytań i tracili czas na
lat mówi, że od paru miesięcy stać ma pojęcie o otoczeniu planowanie „a co, jeżeli to lub
coś ryje pod fabryką, to rze- oraz intensywności informacji. tamto”. Teraz zamiast pytać
czywiście w jej środku znajdą Wiedza oferuje dane o spo- sami decydują, co też ważne-

12 GWIEZDNY PIRAT

go wiedzą o regionie, dzięki
czemu nie będziecie tracić
czasu na niepewność, a zara-
zem gracze chętniej ruszą w
teren, o którym mają niezłe
pojęcie.
Po raz pierwszy gracze do-
stają także bodziec do pozy-
skiwania informacji, które po-
zwolą na poszerzanie wiedzy
o kolejnych obszarach. Nagle
okazuje się, iż wypłata w po-
staci trzech roczników The
New York Timesa jest równie
cenna, co woda i paliwo. Klu-
czem jest jednak pomysło-
wość i nie pójście na łatwiznę.
Stany to kawał świata, ba – to
cały świat. Gdzie chcielibyście
się udać, co zbadać, komu
przeciwstawić – te pytania
powinny wam przyświecać w
czasie gry.
Pamiętajcie, iż opisując nud-
ne i sztampowe miejsca, gdzie
nic nie grozi waszym posta-
ciom sami gwarantujecie so-
bie sesję pełną ziewnięć i mil-
czenia. Przeginając z wyzwa-
niem w łatwy sposób zaś po-
zbędziecie się postaci – nic nie
zyskacie, niczego nie podszko-
licie, będzie was czekał płacz i
zgrzytanie zębów. Wybierzcie
coś pomiędzy – miejsce, któ-
re was zainteresuje, może być
świetną lokacją i tematem
sesji albo wydarzenia. Ale za-
razem i takie, gdzie będziecie
mogli działać zarówno wy, jak
i MG. On też musi uczestniczyć
w sesji – ma własne plany, pro-
wadzi BNów, którzy chcą coś
zdziałać na tym wielkim placu
gry. Wybierając wyzwanie,
umożliwiacie mu działanie, a
skoro on bierze udział w grze,
doświadczenie i gamble na-
bijają wasze postaci oraz wy
sami. Ryzyko i rozwaga w do-
brych proporcjach to obopól-
na korzyść dla waszych sesji.
Tekst
pochodzi
z serwisu
Polter.pl
neuroshima
neuroshima - gwiezdny pirat
FAQ 4 YOU, CZYLI WIĘCEJ wie identyczny zasób wiadomo-
ZASAD I PORAD ści, chociaż obszar realnego wy-
korzystania tej umiejętności jest
Warto omówić kilka proble- większy.
mów, jakie mogą pojawić się Gdy zatem zajdzie potrzeba
wraz ze stosowaniem tej za- testu, biorą w nim udział wszy-
grywki. Przede wszystkim – co scy zainteresowani , lecz tylko
w sytuacji, gdy w drużynie gracz z najlepszym wynikiem
znajdzie się kilka postaci z od-może wprowadzić Podstawowe
powiednimi umiejętnościami? Wiadomości (oraz Szczegóły,
Czy mogą one wspierać się w lecz tutaj nie ma już wyłączno-
opisywaniu otoczenia? Czy se- ści). Gracz, który uzyskał drugi
sja nie przekształci się w grę wynik, może dodać maksymal-
rodem z Sim City, gdzie graczy nie dwa Szczegóły po tym, gdy
bardziej zainteresuje to, co gracz zwycięzca testu dokończy
będą budować swoimi opisa- własny opis. Szczegóły dokłada-
mi, niż scenariusz? Jak funkcjo-ne przez drugiego gracza
nują cechy i sztuczki, czy nie mogą mieć taką wartość, jak
będzie z nimi żadnych proble- uzyskany przez niego wynik te-
mów? I wreszcie najważniejsze stu otwartego – to jest haczyk,
– co w sytuacji, gdy sesja opar-który będzie zachęcał do testo-
ta jest na przygotowanym wania więcej niż jedną osobę.
uprzednio scenariuszu opar- Nie możemy przecież założyć, iż
tym o lokację? druga osoba mająca wiedzę o
Pierwsza sprawa – wspomi- tym samym miejscu nie odna-
nałem powyżej o potrzebie lazła w nim jakichś ciekawostek
tworzenia lokacji, i atutów.
które zaistnieją na
sesji i które będą dla Przykład: Drużyna zatrzymała się na poro-
niej czymś istotnym, śniętym kikutami dawno spalonych drzew
nie byle błahą deko- wzniesieniu. Poniżej rozciąga się gęsta
racją. Charakter mgła, gdzieś zaś wśród dolin jest cel pod-
umiejętności ściśle róży – odcięty konwój sił Federacji. Trzy po-
zakreśla granice ich staci w drużynie posiadają odpowiednie
wykorzystania – Zna- umiejętności – Jastrząb niegdyś przewoził
jomość Terenu bę- tędy listy do innego plemienia, ojciec Chri-
dzie dotyczyła okre- stiny przekazał jej całą wiedzę o bagnach,
ślonej okolicy, co za Pieszczoch McLane rozbił się tutaj kiedyś
tym idzie w sytuacji, skradzioną motolotnią. Kości zostają rzuco-
gdy jakimś cudem ne; pozytywne wyniki uzyskują Christina (Bar-
postaci graczy będą dzo Trudny w garści) oraz Jastrząb (Proble-
znały ten sam rejon. matyczny). Graczka prowadząca Christinę
Nie oznacza to wca- wprowadza jedyną drogę biegnącą tuż
le, iż każdy wykona pod powierzchnią wody i błota. Droga jest
test i każdy opisze w zasadzie niewidoczna, można ją jednak
coś innego. Byłoby co przebyć z mapą i kijkami (Bardzo Trudna do
najmniej zabawne, zdobycia Podstawowa Wiadomość). To bę-
gdyby postać z naj- dzie co prawda powolna podróż, ale lep-
pełniejszą wiedzą sze to, niż tydzień objazdu albo utonięcie w
„zapomniała” o bagnie. Krzysiek prowadzący Jastrzębia
czymś tak istotnym postanawia dodać smaczku wyprawie –
jak baza ciężarówek dodaje dwa szczegóły (oba na poziomie
albo umocniona Problematycznym): leżącą wśród konarów
bocznica kolejowa. Z drzew chatę, w której niegdyś mieszkali
Wiedzą Ogólną naukowcy, a później została porzucona (do-
sprawa wygląda bre miejsce na bazę wypadową!) oraz opo-
podobnie – książki wieść o jednym z tych dużych aligatorów,
przekazują właści- który podobno mieszka w tych wodach.
13
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
13
gwiezdny pirat - neuroshima
neuroshima
Jak wiele testów może wy- będzie się dobrze zastanowić, raj było tu inaczej (Hibernatus)
konać taka drużyna? Podsta- zanim wykorzysta się ten ma- i Przed wojną wszystko było
wą jest limit nałożony na każ- newr. Jednocześnie cały wasz lepsze (Salt Lake City), które
dego gracza, który uzależnia wkład zostanie włożony w se- nie korelują z ideą testów
ilość od posiadania i poziomu sję, a nie w zapędy urbani- otwartych. W przypadku
właściwych umiejętności. W styczne. Druga sprawa – Wczoraj było u inaczej uzna-
sytuacji, gdy jeden z graczy współpraca, czyli więcej rów- my, iż postać posiada Historię
zaproponuje wykonanie testu, na się lepiej. Wyższy poziom i Geografię dotyczące dane-
pozostali mogą tak przyłączyć umiejętności to potencjalnie go regionu na takim poziomie,
się, jak i zrezygnować upatru- lepsze wyniki testów, czyli do- iż automatycznie osiąga Łatwy
jąc innych okazji. W sytuacji, kładniejsza wiedza o obszarze. poziom trudności (chociażby
gdy postaci są niezbyt do- I wreszcie trzy – więcej testu- nie posiadała żadnej wartości
świadczone, nie jest to jeszcze jących to szansa na uzyskanie w tych umiejętnościach). Tak,
problemem, lecz gdy umiejęt- wyższego wyniku przez które- Wallmart nadal powinien tam
ności zaczną wbijać na po- goś z graczy, zaś im lepszy stać.
ziom 4 i wyżej, sytuacja może wynik drugiego gracza, tym W przypadku Przed wojną
stać się kłopotliwa. Aby mu za- więcej naprawdę cennych wszystko było lepsze uznajemy
pobiec, wprowadzimy nastę- szczegółów. natomiast, iż powołując się na
pującą zasadę: tę cechę w czasie testu Histo-
W czasie jednej sesji w ra- Cechy i sztuczki rii lub Geografii, gracz może
mach drużyny może być wy- Cechy i sztuczki, które zna- osiągnąć najbliższy poziom
konanych maksymalnie tyle cie z podręcznika NS w zasa- trudności, do którego brakuje
testów, ile wynosi liczebność dzie działają tak, jak powinny. mu paru punktów.
drużyny (samych graczy). Bez zmian funkcjonu-
ją Skupienie Przykład: Stan, kaznodzieja z okolic Salt
Przykład: Wracamy do Jastrzębia, Speca, Duchy Lake szuka miejsca, do którego mógł-
Christine i McLane«a. Ich trzyosobo- przemówiły Sza- by udać się z eskortowanymi rannymi.
wy team wraz z wynajętym mecha- mana, Amen Nabyte dawniej wykształcenie (Historia)
nikiem (BN) zatrzymał się w odszu- Kaznodziei i teraz się może przydać – Stan sięga pa-
kanej chacie badaczy. Znajomość Fart z pocho- mięcią do czasów sprzed wojny, szuka-
Terenu Jastrzębia wynosi 4 (czyli dzenia Las Ve- jąc wspomnień o szeroko rozgłaszanych
może wykonać max. dwa testy), Wie- gas. Wczoraj sukcesach medycznych lekarzy z tej czę-
dza Ogólna (geografia) Christine to (cecha gange- ści kraju. Uzyskuje w teście otwartym 9
3 (jeden test), Znajomość Terenu rów Dark Vi- sukcesów, co gwarantuje mu Bardzo
McLane«a to 2 (jeden test) – w su- sions) powodu- Trudny poziom informacji, ale gracz nie
mie mogliby wykonać cztery testy, je, iż w momen- odpuszcza – korzysta ze sztuczki Przed
dosyć sporo. Ponieważ jednak posta- cie, gdy postać wojną wszystko było lepsze i dzięki temu
ci prowadzone przez graczy są trzy osiągnie dany dobija do najbliższego kolejnego po-
(mechanik jest BNem), to tyle właśnie poziom trudno- ziomu, czyli Cholernie Trudnego. „Pry-
testów może być wykonanych w cza- ści w teście watna klinika imienia C.S. Howarda w
sie sesji. Oczywiście nadal w mocy otwartym, może Lerner Falls koło Denver! Pierwsze za-
pozostaje maksymalna liczba te- w p r o w a d z a ć biegi wszczepienia protez oczu. Z pew-
stów, jakie mogą wykonać poszcze- elementy oto- nością tam znajdę medykamenty dla
gólne postaci. Christina może zapo- czenia warte rannych i, być może, opiekę”.
mnieć o braniu udziału we wszyst- dwa poziomy
kich trzech testach. więcej. Oznacza to, iż je- Kwestia lokacji MG
żeli postać osiągnęła Nadszedł czas na ostatnią
Zadacie pytanie: po co za- poziom Trudny, gracz może kwestię, czyli relacje między
tem podwyższać umiejętności, wprowadzać opis warty po- „Miejscem, które znam” a pro-
skoro wystarczy, iż będzie to ziomu Cholernie Trudnego! wadzeniem scenariuszy z przy-
robiła jedna osoba albo też Zapomnij natomiast o stoso- gotowanymi lokacjami. Spra-
każda z postaci będzie miała waniu cechy Czas Patriotów wa jest delikatna, dotyczy tak
nędzną, ale wystarczającą „je- (Nowy Jork), cechy Dziura w graczy jak i prowadzącego.
dynkę”? Przemawiają za tym całym (cecha gangerów z Przede wszystkim warto za-
trzy rzeczy. Rozgrywka w NS to Kompanii 8 Mili) i sztuczki To uważyć, iż manewr z wprowa-
nie konkurs na najlepiej zabu- się robi tak. dzaniem nowych lokacji służy
dowaną okolicę w Stanach – Kłopot powstaje w przy- przede wszystkim jako narzę-
limit użyć oznacza, iż trzeba padku takich cech, jak Wczo- dzie wspomagające. Gracze

14 GWIEZDNY PIRAT

powinni go używać w sytuacji,
gdy to po ich stronie stoi ini-
cjatywa, lecz nic nie przeszka-
dza w tym, aby służył jako do-
datkowy as w rękawie. MG
ma przygotowaną i narzuco-
ną przez scenariusz lokację,
ale nie oznacza to, iż nie ma
tutaj miejsca na inwencję gra-
czy. Nie ma potrzeby wznosze-
nia lasu budowli dookoła miej-
sca akcji, ale wprowadzenie
paru komponujących się kloc-
ków nie zrujnuje gry, może za
to uczynić ją ciekawszą. Pod-
kreślam po raz kolejny – to, co
wprowadzicie jako gracze do
świata, powinno i musi stwo-
rzyć całość z istniejącymi już w
grze elementami. Jeżeli coś
wydaje się nieodpowiednie,
naiwne albo głupie – wywal-
neuroshima
neuroshima
cie to i wprowadźcie coś lep-
szego. Baza Molocha w środku
wioski lepianek? Siedziba „Pie-
kielnych Aniołów” w bazie Po-
sterunku? Bez jaj. Dalsza część
sesji będzie się przecież toczyć
wokół i w tych miejscach. Pomy-
sły, które nie mają zaczepienia
w waszej sesji albo są po pro-
stu nijakie, powinniście z miej-
sca zawetować i dostosować
do potrzeb waszej gry. Przygo-
da toczy się na pustyniach Ari-
zony, a jeden z graczy wprowa-
dza piękne jeziora i panienki na
leżaczkach dookoła? Jaki wkład
ma takie miejsce w przygodę?
Jakie emocjonujące chwile
mogą się z nim wiązać?
Mówiąc krotko – jeżeli coś
wydaje się wam nie na miejscu,
jest zbyt abstrakcyjne albo po
- gwiezdny pirat
prostu nie neuroshimowe i
na bakier z konwencją, od
razu rozprawcie się z tym
problemem. Sugestia wobec
gracza tworzącego lokację
potrafi zdziałać cuda (PDki za
pomysłowość i wkład w se-
sję!), jeżeli jednak impas trwa
– ostatnie słowo ma MG, któ-
ry w razie uporu gracza po-
winien przekazać pałeczkę
innemu graczowi biorącemu
udział w teście lub w osta-
teczności orzec o porażce.
Lecz pamiętaj Mistrzu – tylko
wtedy, gdy sugestie grają-
cych nic nie pomogą. Zapo-
mnij o negowaniu każdej lo-
kacji albo zrezygnuj z nowe-
go podejścia i wróć na stary
szlak. W końcu wszyscy mamy
wybór - bezołowiową lub nie.

PIOTR ORLIÑSKI

Nowe potęgi
Południa
Część trzecia
Yuhime

N a północy Zasranych Stanów Ameryki dzieje się wiele – Nowy Jork prowadzi swoją krucjatę
przeciwko Tornado, ruszyła kolej, w Detroit szaleje zaraza. Ale w porównaniu z tym, co można
zaobserwować na południu, to w okolicach Wielkich Jezior i Appalachów jest spokojnie jak u mamy.
Nic dziwnego skoro mieszkają tam zwyczajne mięczaki, którzy nie dorastają do pięt twardzielom z
Południowej Hegemonii i okolic. Tutaj życie jest naprawdę ciężkie, zwłaszcza teraz, kiedy zarówno z
północy, jak i południa napierają maszyny tatusia Molocha, a do tego pełno wszędzie ludzi z
Posterunku (niektórzy podejrzewają nawet, że Wędrowne Miasto przeniosło się gdzieś w okolice
Neodżungli i tam zamierza pozostać przez jakiś czas, dopóki nie zdobędzie więcej informacji na
temat Smarta). Wszyscy tutaj wymachują bronią i są ostatnio strasznie nerwowi.

15
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
15
gwiezdny pirat - neuroshima
neuroshima
Może trochę przesadziłem z locha, Narco-Juniors usamo- nym atutem jest młodzieńcza
tymi wszystkimi, bo nie można dzielnili się i rozpoczęli działa- fantazja i brawura, która popy-
zapominać o różnego rodzaju nia na własną rękę. Gang osią- cha ich do tego, o czym żaden
gangach, którzy wszystko i gnął już wówczas znaczną li- inny gang nawet nie śmiałby
wszystkich mają centralnie w czebność i wciąż się rozrastał. pomyśleć. Głównym polem
dupie i dalej robią to, co robili Wstępowali do niego głównie działania gangu jest handel
do tej pory, czyli jeżdżą na swo- młodzi zwabieni łatwą kasą i bronią i narkotykami, a także
ich motorach, napadają na nie- tym, że zawsze mogli liczyć na wprowadzanie ich nowych od-
ostrożnych podróżnych, piją i ochronę ze strony innych człon- mian, o czym opowiem za
ćpają, jakby tylko to się liczyło ków gangu. Wszystko to spra- chwilę. Większość towaru jakim
w życiu. Prawdziwymi mistrza- wiało, że gang cieszył się złą dysponują Narco-Juniors, jest
mi zaś w tym rzemiośle są mło- sławą, a jego członków uwa- przeznaczona na rynek Las
dzi narwańcy z zachodniego żano za bandę szaleńców, któ- Vegas, chociaż ostatnio krążą
wybrzeża, którzy określają się rzy nie wahali się przed najbar- słuchy, że również ludzie z Po-
jako Narco-Juniors. dziej zwariowanymi akcjami, łudniowej Hegemonii zaanga-
których żaden inny gang o wy- żowali się w handel z młodo-
Narco-Juniors ższej średniej wieku nigdy by cianym gangiem.
Kiedyś, w dawnych, dobrych się nie podjął. Jednak Narco-Juniors to nie
czasach, kiedy życie może nie Obecnie Narco-Juniors dzia- zwykli handlarze, ani tym bar-
było prostsze, ale przynajmniej łają na podobnej zasadzie, dziej zadymiarze, którym w gło-
dłuższe, ludzie w Stanach rów- chociaż nieco zmieniły się oko- wie jedynie zabawa i szaleń-
nież mieli swoje problemy. liczności. Już nie ma władz stwa młodości. Pewnie, że to
Zwłaszcza tutaj na południu, centralnych ani żadnych służb chyba najbardziej rozrywkowy
gdzie znaczna część społe- porządkowych, które próbo- gang, jeśli nie w całych Sta-
czeństwa mówiła po hiszpań- wałyby przeszkadzać gangste- nach, to przynajmniej tutaj na
sku i wyglądała jak banda po- rom. Młodzi gangerzy są sa- południu, ale znają oni swoje
kurczów zza południowej gra- modzielni i z każdym dniem, z możliwości i jeśli tylko wymaga-
nicy. Od tamtej pory niewiele każdą przeprowadzoną akcją ją tego okoliczności, potrafią
się zmieniło, a jeśli już, to raczej rosną w potęgę, z którą już te- zachowywać się poważnie i tak
na gorsze. Wszędzie tutaj peł- raz większość bossów z połu- też chcą być odbierani.
no było handlarzy narkotykami dnia musi się liczyć. Ich głów-
i bronią, toczących ze sobą nie-
ustanne wojny karteli i zorga- Nar co-J
Narco-J uniors i Wędr
co-Juniors Wędro owne Miasto
nizowanych grup przestęp- To, że Narco-Juniors nawiązali współpracę z banditos z Hegemonii, nie
czych. Większość z nich przesta- powinno dziwić, chociaż mówi się o tym raczej jeszcze nieśmiało i na
pewno nie otwarcie. Ale jeszcze większą tajemnicą, o której mówi się już
ła istnieć wraz z dużą częścią tylko wśród zaufanych ludzi, jest to, że Narco-Juniors nawiązali kontakty z
ludzkości, ale niektóre pozosta- Posterunkiem. Nie wiadomo do końca, kto zainicjował współpracę, ale
ły. Inne zaś, jak właśnie Narco- znany jest powód takiego posunięcia. Wszyscy doskonale wiedzą skąd
Juniors odrodzili się na nowo, Narco-Juniors biorą niemal nieskończone zapasy broni, nawet tej najnow-
szej, a czasem nawet takiej, o jakiej nikt do tej pory nie słyszał oraz amu-
po upadku. nicję i narkotyki (głównie bojowe i wspomagające). Źródłem bogactwa
Narco-Juniors są kontynuato- gangu jest sam Moloch. Wiadomo nie od dzisiaj, że Narco-Juniors orga-
rami tradycji jednego z więk- nizują rajdy wzdłuż zachodniego wybrzeża na północ i docierają do sa-
szych i chyba najgroźniejszych mego Molocha. Tam robią wielkie zamieszanie, wielu z nich ginie, wielu
zostaje porwanych, ale ci którzy przeżyją wracają na południe do Tijuany
gangów, jakie działały na za- łodziami motorowymi i małymi, ale szybkimi stateczkami, po brzegi wy-
chodnim wybrzeżu Stanów w pełnionymi sprzętem wyprodukowanym przez samą Bestię.
korytarzu Tijuana – San Diego. Szychy z Posterunku, które mają teraz wiele roboty na południu, dostrze-
W dawnych dniach, Narco-Ju- gły w tym swoją szansę. Same nie mogą sobie pozwolić na takie szafo-
wanie ludzkim życiem. Dla nich każdy wyszkolony z wielkim trudem żoł-
niors stanowili zbrojne ramię nierz jest na wagę złota, ale jednocześnie kusi ich wiedza jaką mogą
kartelu narkotykowego z Tiju- posiąść analizując konstrukcje Molocha. Wiadomo, że aby skutecznie
ana. Była to grupa bezwzględ- walczyć, trzeba najpierw poznać przeciwnika, a tylko w ten sposób mogą
nych, młodocianych zabójców, tego dokonać. Dodatkowo wiadomo, że sprzęt wyprodukowany w fabry-
kach Bestii jest doskonałej jakości w przeciwieństwie do tego, którym czę-
a raczej egzekutorów, którzy na sto dysponują walczący z nim ludzie.
zlecenie kartelu wykonywali Narco-Juniors doskonale zdają sobie z tego sprawę i wykorzystują to.
wyroki śmierci – podkładali Ich liczebność, pomimo dotkliwych strat podczas każdej takiej wyprawy,
bomby, rozstrzeliwali, a nawet wciąż jest wysoka, a nawet rośnie. Wraz ze wzrostem liczebności gangu
rosną jego potrzeby i konieczność nawiązywania współpracy z najróżniej-
dochodziło do ćwiartowania szymi organizacjami. Gdyby jednak przyszło komuś do głowy otwarcie
ofiar. Na kilka lat przed wybu- zapytać o to, czy Posterunek współpracuje z Narco-Juniors, pewnie został-
chem wojny i powstaniem Mo- by wyśmiany, a co bardziej prawdopodobne, dostałby kulkę w głowę.

16 GWIEZDNY PIRAT

Przywódcy
Narco-Juniors nie mają jed-
nego przywódcy, który dzierżył-
by władzę absolutną, wydawał
polecenia i narzucał swoje po-
mysły i wizję innym. To bardzo
anarchiczna grupa, ale nie do
końca. Gangiem kieruje kilku
osób – młodych, ambitnych i
najbardziej brutalnych. To sady-
ści i niemal wiecznie naćpani
wariaci, którzy stają na czele
każdej wyprawy na tereny
Molocha. Z tego też powodu
rotacja pośród grupy rządzą-
cej jest znaczna i niemal po
każdej wyprawie na północ
zmienia się skład osobowy.
Od początków gangu tylko
dwie osoby wciąż pozostają
przy życiu, ale jedna z nich nie
bierze już czynnego udziału w
akcjach Narco-Juniors. To Vi-
cente Fox, ponad czterdziesto-
letni mężczyzna, raczej niskie-
go wzrostu, ale potężnej budo-
wy ciała. Ciała pokrytego siat-
ką okropnych blizn i nie do koń-
ca zagojonych ran, które naj-
lepiej świadczą o burzliwej
przeszłości gangera. Teraz jest
tylko legendą przykutą do wóz-
ka inwalidzkiego, ale wciąż
wzbudza respekt i wszyscy
członkowie gangu zwracają się
do niego z szacunkiem, kiedy
tylko mają jakieś problemy czy
spory do rozstrzygnięcia. Vicen-
te posiada wiedzę wynikającą
z przeżytych lat i wszystkiego, co
do tej pory widział i czego do-
świadczył. Wiedzy i doświad-
czenia brakuje natomiast więk-
szości pozostałych przywódców
gangu; są jeszcze zbyt młodzi i
niedoświadczeni, a życie jakie
prowadzą nie wróży aby ten
stan rzeczy miał się zmienić.
Dlatego też, siedzący w Tiju-
anie Vicente Fox może być
spokojny o swoją przyszłość i
pozycję w strukturach gangu.
Drugą osobą, która pamię-
ta początki działalności Narco-
Juniors, jest Catharina Osiel Car-
denas. Kobieta jest zaledwie
kilka lat młodsza od Foxa, na-
dal pozostaje niezwykle atrak-
neuroshima
neuroshima
cyjną brunetką o ognistym
temperamencie i nieustannej
chęci do zabawy w czym nie
ustępuje (a czasem nawet
przewyższa) młodszemu poko-
leniu Narco-Juniors. Zajmuje
jedną z czołowych pozycji w
strukturach gangu i cieszy się
zasłużonym szacunkiem. Wciąż
bierze czynny udział w wypra-
wach organizowanych przez
Narco-Juniors, może nie za-
wsze w tych na terytorium Mo-
locha, ale kiedy gangerzy ru-
szają gdzieś na wschód w stro-
nę Vegas, albo na inne tereny,
wówczas ona jest pośród nich.
Catharina ma długie (napraw-
dę długie) czarne włosy i ciem-
ne, błyszczące oczy. Jest chyba
jedyną osobą w całym gangu,
która nigdy nie używała i na-
dal nie używa narkotyków. Han-
dluje nimi, sprowadza, a nie-
którzy mówią, że nawet produ-
kuje, ale nigdy nie zażywała.
Może dlatego zachowała do-
skonałą kondycję, choć i jej nie
oszczędził los. Cathrina cierpi
na szaleństwo bostońskie i nie-
stety zbyt często zapomina o
regularnym zażywaniu leków.
Krótko mówiąc, Catharina jest
zdrowo stuknięta, bardzo wy-
buchowa i łatwo ją zirytować,
a wtedy lepiej być w zupełnie
innym miejscu (najlepiej na dru-
gim krańcu kontynentu). Kiedy
kobieta odstawia na jakiś czas
leki, dostaje się wszystkim bez
wyjątku, chociaż oczywiście
wrogowie mają najgorzej, ale
- gwiezdny pirat
los najbliższych współpracow-
ników przywódczyni również
jest nie do pozazdroszczenia.
Pozostali przywódcy, którzy
pełnią tę funkcję jedynie cza-
sowo, nie są w żaden sposób
wybierani. Po prostu, kiedy nad-
chodzi czas kolejnej wyprawy,
kolejnego rajdu, zwykle na cze-
le gangu (a przynajmniej jego
części) staje ten, kto wpadł na
pomysł i skrzyknął ludzi. Wyda-
je się to trochę dziwne dla ob-
serwatora z zewnątrz, który nie
poznał jeszcze wszystkich zwy-
czajów panujących w gangu,
ale sprawdza się i jak do tej
pory nikt jeszcze nie narzekał
na niesprawiedliwość i uzurpo-
wanie sobie władzy – wręcz
przeciwnie. Często zdarza się,
że nie mam nikogo, kto chciał-
by stanąć na czele jednej z
grup dokonujących rajdu na
tereny Molocha z tej prostej
przyczyny, że jest to wypad wła-
śnie na tereny Blaszaka, a to
nigdy nie jest bezpieczne. Jest
to jedną z podstawowych przy-
czyn, dla których narkotyki są
tak popularne wśród członków
tego gangu; pozwalają wyzbyć
się wszelkich lęków i sprawia-
ją, że zażywający je czują się
niezwyciężeni i zdolni przeno-
sić całe góry (głównie złomu).
Skarbiec Molocha
Można by zaryzykować
stwierdzenie, że gdyby nie Mo-
loch, to Narco-Juniors pewnie
nigdy nie doszliby do takiej po-
17
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
17
gwiezdny pirat - neuroshima
neuroshima
zycji, jaką mają teraz. To dzię-
ki niemu i jego wynalazkom
wciąż utrzymują się na po-
wierzchni, a nawet zaczynają
się wybijać ponad zwykłe gan-
gi motocyklowe, których jedy-
ną ambicją jest rozbijanie sie-
bie i innych po autostradach.
Narco-Juniors są niczym paso-
żyt na zdrowej tkance Blasza-
ka – nie dają nic w zmian, a
sami biorą ile tylko się da, co
zwykle wyznaczone jest po-
jemnością ładowni ich łodzi i
stateczków.
Nie wiadomo, kto pierwszy
wpadł na pomysł, aby zdoby-
wać wszelkie niezbędne ga-
dżety na terenach zajętych
przez zbuntowane maszyny.
Faktem jest jednak, że (choć
zajęcie niesie ze sobą śmier-
telne ryzyko) jest to cholernie
dochodowy interes. Wszędzie
wciąż pełno chętnych na nową
broń, a zwłaszcza amunicję,
która zabija, a nie eksploduje
w lufie zanim jeszcze z niej wy-
leci. A powszechnie wiadomo,
że Moloch jest najdoskonal-
szym inżynierem współcze-
snych czasów i nie ogranicza
się do drobnych ilości, ale pro-
dukuje masowo (więcej nawet
niż produkowano dla armii
Chin, kiedy te jeszcze istniały).
Wyprawy na tereny Molo-
cha, czyli północne stany, któ-
re zupełnie już zniknęły pod
warstwą stali, hałdami z wyro-
bisk i całym tym złomem, któ-
ry pracuje w niezliczonych fa-
brykach, są zwykle organizo-
wane kilka razy w roku (były
tylko cztery przypadki kilkuna-
stu wypraw w ciągu dwunastu
miesięcy). Wynika to przede
wszystkim z tego, że Tijuanę
dzieli jednak kawałek drogi od
Molocha. Poza tym wymaga-
nia, jakie stają przed członka-
mi gangu zanim wyruszą na
północ, są bardzo wysokie.
Trzeba przygotować odpo-
wiednią ilość łodzi, które nie
mogą być ani zbyt małe (w
końcu gdzieś trzeba załado-
wać zdobyty towar), ani też
18 GWIEZDNY PIRAT
zbyt wolne (w końcu Moloch sobach walki z intruzami. Lu-
nie lubi być okradany, zwłasz- dzie tacy zawsze są chętnie
cza, że czasami łupem pada- widziani tam, gdzie szykuje się
ją rzeczy, które znajdują się jakaś potyczka z siłami Molo-
jeszcze w fazie prototypów i cha, gdzie trzeba kogoś, kto
mają być niespodzianką dla pokierowałby obroną oblężo-
ludzi walczących z Bestią, a nego przez maszyny miastecz-
spieprzać w łódce wiosłowej ka, czy stanąłby na czele ja-
nikomu się nie uśmiecha). Do kiegoś „prywatnego” rajdu
tego wszystkiego dochodzą (zdarza się to jednak niezwy-
jeszcze zapasy żywności i pit- kle rzadko, gdyż Narco-Juniors
nej wody w ilościach, które za- niezbyt chętnie narażają się
pewnią znośną podróż w obie na niepotrzebne i niepewne
strony – to nie jest jakaś wy- wyprawy, a jeśli już, to cenią
prawa samobójcza, jak to ro- swoje usługi naprawdę wyso-
bią ci nawiedzeni paladyni, ko).
którzy ruszają na Molocha po
to, aby zginąć.
Wszystkie te lata wypraw Twierdza Tijuana
na tereny zajęte przez Bestię Główna siedziba Narco-Ju-
zaowocowały nie tylko sprzę- niors znajduje się w Tijuanie.
tem i wzrostem reputacji gan- Miasto niewiele się zmieniło
gu, ale również (a może od wybuchu wojny i buntu ma-
przede wszystkim) doświad- szyn, bo też po prawdzie ni-
czeniem. Gangerzy, którzy od- gdy nie wyglądało ono spe-
byli kilka, czasem nawet kilka- cjalnie dobrze, oczywiście w
naście (jeśli mieli szczęście) porównaniu do innych miast
rajdów po gamble, są praw- na zachodnim wybrzeżu. Je-
dziwą skarbnicą wiedzy o dyną zauważalną zmianą jest
Molochu i wszelkich jego masywna budowla, którą
sztuczkach, słabościach i spo- gangerzy nazywają Twierdzą,
Tankowiec
Wszyscy o nim słyszeli, ale tylko nieliczni mieli okazję zobaczyć go na
własne oczy. Tankowiec jest dumą Narco-Juniors i ich pływającym schro-
nem. Pływa gdzieś pomiędzy Tijuaną a ruinami San Francisco w takiej
odległości od brzegu, że jest zupełnie niewidoczny, nawet dla kogoś z
lunetą stojącego na brzegu. Jeszcze nie było przypadku, żeby tankowiec
zbliżył się do wybrzeża tak. Zawsze jest gdzieś tam, za horyzontem, bez-
pieczny przed wścibskimi spojrzeniami.
Przyczyna tego stanu rzeczy jest prosta – Tankowiec to pływający skar-
biec Narco-Juniors. Gangerzy trzymają tam swoje najcenniejsze gamble,
a także zakonserwowaną żywność i zapasy na ciężkie dni (nikt nie wie
kiedy takie nadejdą, ale lepiej być przygotowanym). Jeszcze nie zdarzy-
ło się, żeby gangerzy sięgnęli po zgromadzone tutaj zapasy, ale wolą
być gotowi, gdyby taka konieczność się pojawiła.
Na pokładzie jednostki przebywają głównie spece od napraw i konser-
wacji sprzętu, a także trochę ludzi przeszkolonych do walki (chociaż wśród
Narco-Juniors nie ma chyba osoby, która nie potrafiłaby strzelać, lub po
prostu sklepać komuś maskę). Tankowiec jest na chodzie i wszystko na
nim pracuje bez zarzutu, bez względu czy chodzi o napęd, elektronikę,
czy broń. Większość części, które posłużyły do uruchomienia na nowo
tego kolosa oraz utrzymania go na chodzie, została wykradziona Molo-
chowi bezpośrednio z jego fabryk lub po prostu wymontowana z poko-
nanych w walce maszyn.
W najbliższej okolicy Tankowca, jak również nieco dalej od niego, krą-
żą nieustannie mniejsze i szybsze jednostki pływające, których zadaniem
jest pilnowanie, czy do statku nie zbliża się jakiś nieproszony gość. A za
takiego uważa się nie tylko obcych, ale również jednostki Narco-Juniors,
które nie są uwzględnione w planie wizyt i nie powinny się znaleźć w
pobliżu Tankowca. „Ochroniarze” statku zwykle puszczają serię ostrze-
gawczą z ckm-ów, a później rakietę, torpedę lub inny mocniejszy argu-
ment i po prostu pozbywają się delikwenta.

a która jest kwaterą główną
gangu.
Twierdza powstała na tere-
nie dawnej Wieży Aqua Ca-
liente stojącej przy jednej z
głównych arterii miasta. Teraz
budynek nie przypomina
tego sprzed wojny i mimo, że
nie został ani uszkodzony wy-
buchającymi bombami, ani in-
nym kataklizmem, to w więk-
szości został zdewastowany
przez rabunki i zamieszki, ja-
kich doświadczyła Tijuana w
ciągu kilku pierwszych miesię-
cy po powstaniu Molocha.
Górne piętra przypominają
raczej szkielet jakiegoś gigan-
ta, lub masywne rusztowania.
Wszystko jest tam wypalone,
neuroshima
neuroshima
pełno potłuczonego szkła i
gruzu. W jako takim stanie są
niższe piętra, tak mniej więcej
do czternastego, gdzie znaj-
dują się kwatery gangu, jego
magazyny i warsztaty. Również
w całkiem przyzwoitym stanie
jest podziemny, kilkupoziomo-
wy parking, gdzie gangerzy
trzymają sprzęt jeżdżący.
Cały budynek otoczony jest
pustym placem. W promieniu
mniej więcej stu metrów nie
ma dosłownie nic. Stojące tu-
taj kiedyś budynki zostały
zrównanie z ziemią, a z gruzu
pobudowano mury i zapory
otaczające Wieżę. Nic nie jest
w stanie przedostać się w po-
bliże budowli niezauważone,
- gwiezdny pirat
nawet nocą – teren oświetla-
ją halogeny znacznej mocy. W
środku znajduje się mnóstwo
stanowisk ckm-ów, nawet jeśli
większość z nich pozostaje nie-
widoczna, to lepiej jest zało-
żyć, że tam są i celują w każ-
dego kto zbliża się do Twier-
dzy.
Innym, należącym do gan-
gu, silnie chronionym miej-
scem jest port (a raczej jego
pozostałości), gdzie stoi zacu-
mowany cały pływający sprzęt
gangerów. To stąd wyruszają
oni zapolować na skarby Mo-
locha.

RAFA£ SZYMA

Szaman Edwin Siedziba

Edwin to jeden z szamanów - gości,
którzy dla jednych są zwykłymi świra-
mi, dla innych mają coś z kapłana, jesz-
cze innym wyświadczają usługi me-
dyczne. Mieszka poza miastem, ale nie-
trudno do niego trafić – wystarczy iść
wzdłuż nasypu kolejowego. Po jakiejś
godzinie trafi się na starą wieżę ciśnień
i parę ruder wokół niej. Właśnie na tej
stacyjce rozłożył się Edwin.
Studnia, chata zawiadowcy, dwie szo-
py – wszystko to stare, drewniane, łata-
ne blachą i plastikiem. Na pierwszy rzut
oka wygląda na opuszczone. Niewiele
lepiej ma się ceglana wieża ze zbior-
nikiem na wodę na szczycie. Cała ob-
tłuczona, o sczerniałych ścianach noszą-
cych ślady kiepskich grafitti. Szyby w
wąskich oknach pokryte są pyłem, a
tam, gdzie ich brakuje, zastąpione
śmieciem. Drzwi do wieży, niskie i po
wielokroć zabijane dechami, zamknię-
te są na wielką, pordzewiałą, ale – wi-
Yuhime

dać – często odkręcaną śrubę.

19
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
19
gwiezdny pirat - neuroshima
neuroshima
Szaman
Sam Edwin sprawia raczej
niepozorne wrażenie. Trudno
określić, ile dokładnie ma lat
– może mieć ich równie do-
brze dwadzieścia albo i trzy-
dzieści pięć. Chudzielec o po-
ciągłej twarzy, wystających ko-
ściach policzkowych, wyłupia-
stych oczach i długawych, po-
zlepianych włosach z pewno-
ścią nie jest playboyem. Do
tego czarny, powyciągany
sweter z rękawami co naj-
mniej o dłoń za długimi i luź-
ne, sztruksowe spodnie: Edwin
wygląda jak zwyczajny menel.
A jednak to szaman i to je-
den z tych, z którymi lepiej nie
zadzierać. Wystarczy powie-
dzieć, jaka jest jego działka. Bo
to dość znane, że szamani,
zwłaszcza ci od czerwonoskó-
rych, wybierają sobie jakiegoś
zwierzaka, z którym wiąże ich
jakaś mniej lub bardziej nad-
przyrodzona moc. Z Edwinem
nie jest inaczej, tyle że jego
pupilkami nie są sympatyczne
futrzaki, tylko pająki. A dokład-
niej cała chmara wijących sie-
ci, mniejszych i większych, wło-
chatych szkarad.
Utrzymują go miejscowi – w
zamian za żywność i od czasu
do czasu jakiś niezbędny gam-
bel liczyć mogą na pomoc
medyczną, zwłaszcza w przy-
padku ukąszeń i zatruć. A że
okolica roi się od żmij, owa-
dów i innych trucicieli, Edwin
ma dość okazji, by zapraco-
wać sobie na wynagrodzenie.
Pająki
Na całej stacji pełno jest pa-
jąków, ale prawdziwe zatrzę-
sienie znajdziesz dopiero w
wieży. To prawdziwe piekło
arachnofobów – ściany, scho-
dy i sterty śmieci pokryte są
warstwami pajęczyny, jej nici
oklejają przejścia i zwisają gir-
landami z sufitu. Ruchome,
ciemne plamy, ledwo widocz-
ne w półmroku, to skupiska
pająków – ruszają się, czatu-
ją, falują niczym kotara.
20 GWIEZDNY PIRAT
Najdorodniejszymi okazami tanie zaklęć. Nie, Edwin zaprosi
Edwinowej kolekcji są trekuny „pacjenta” – i tylko jego – do
zamieszkujące okoliczne ska- wieży i zaprowadzi na odpo-
ły. Olbrzymie pajęczaki nieczę- wiednie piętro. Tam położy go
sto schodzą do doliny, trzyma- na podłodze, skrępuje pasa-
jąc się raczej swych rozpadlin. mi i zacznie zgarniać na nie-
Jednak w razie potrzeby bez go pająki. Te będą się na nie-
wahania śpieszą na pomoc go wspinać, pełznąć z miejsca
szamanowi. na miejsce, oplatać siecią,
wreszcie kąsać. Czy to zwyczaj-
Edwin w grze na metoda leczenia, czy spe-
Za radą miejscowych bo- cjalny zestaw atrakcji dla na-
haterowie mogą trafić do molnych przybyszów – trudno
Edwina, gdy któryś z nich zo- dociec. W każdym razie, jeśli
stał ukąszony i stoi na granicy tylko Edwin tego będzie chciał,
śmierci. Stanie się tak zwłasz- jad pająków oczyści organizm
cza wtedy, gdy bohaterowie bohatera z trawiącej go truci-
sprawiają wrażenie osobni- zny.
ków przynajmniej odrobinę Co nie znaczy, że bohater
godnych zaufania. Jednak całkowicie powróci do zdro-
samo trafienie do niego to wia. Takie „pajęcze kąpiele”
najmniejszy problem. Kłopo- zostawiają często trwały ślad
tem będzie przekonanie go na psychice pacjentów. Ci, któ-
do pomocy. Edwin bowiem nie rzy nie zdadzą Trudnego testu
pamięta, co to współczucie. Niezłomności, na zawsze za-
Gorzej jeszcze – niespecjalnie chowują w pamięci przeraża-
przemawia do niego także jące wspomnienia pająków
motywacja zysku – to człowiek cisnących się do oczu, uszu,
na swoim miejscu, któremu nosa, pętających człowieka.
kompletnie niepotrzebne są Arachnofobia murowana.
nowe, inne od tych, które już Są tacy, którym terapia za-
ma, gamble. Średnim pomy- pewniła nie tylko śmiertelnie
słem będzie też sięgnięcie po lęk przed pająkami. Niektórzy
groźby czy przemoc. Nie war- zarzekają się, że w czasie „ką-
to zadzierać z kimś, którego w pieli” do ucha wślizgnęły się
niepojęty sposób słuchają nie pająki i zagnieździły w głowie.
tylko roje pająków, ale także Ilekroć wokół zalegała cisza,
trekuny z pobliskich grot. zaczynały szeptać złym, skrze-
Gdy już uda się przekonać kliwym głosem... Mówiły o tym,
go do pomocy, zatrutego bo- jakie grzechy mają na sumie-
hatera czeka wstrząsająca ku- niu otaczający ludzie, o ich sła-
racja. Edwin nie używa wyna- bościach, upadkach i podło-
lazków przedwojennej medy- ściach i zbrodniach. I o tym, że
cyny, ani nawet szamańskiego trzeba z nimi zrobić porządek,
czary-mary rozumianego jako bo ludzie są brudem. Że trze-
tańce przy ognisku i mamro- ba zacząć sprzątać...
Szaman Edwin
Profesja: Szaman
Współczynniki: Budowa 9; Zręczność 11; Spryt 10; Percepcja 13; Charak-
ter 12
Choroba: Anemia
Umiejętności: Tropienie +2, Nasłuchiwanie +3, Czujność +2, Ukrywanie
się +2, Znajomość terenu +1, Zastraszanie +2, Perswazja +2, Opieka nad
zwierzętami +5, Odporność na ból +4, Niezłomność +2, Pierwsza pomoc
+2, Leczenie chorób +2, Leczenie ran +1;
Cec
Cechhy i Sztuczki: Towarzysz (pająki), Totem, Bierz go!,
Ekwipunek: nóż harcerski i przybornik z narzędziami wędkarskimi, lekar-
stwo (zapas wystarczający na około miesiąc), zapas żywności na jakiś
tydzień, zestaw maści, medykamentów i trucizn
 neuroshima
neuroshima - gwiezdny pirat
Głównym problemem
osób kładących podwaliny
pod setting Cthulhushimy było
przegapienie bardzo istotne-
go, acz smutnego faktu, że
mało kto pamięta system Zew
Cthulhu, a jeszcze mniej ma
wiedzę o mitologii tego tytułu.
W ruchu fanowskim gier RPG
pozostała garstka ludzi w peł-
ni pojmujących to, o czym
chcieliśmy tak swobodnie
opowiadać. I właśnie dlatego
powstał artykuł, w którym
chciałbym przybliżyć czytelni-
kom projekt Cthulhushima.

Początek
Gdy Mateusz „Matti” Zaród
wypowiedział na piątej edycji
Tornado po raz pierwszy sło-
wo „Cthulhushima”, wszyscy
wiedzieliśmy, co należy zrobić.
Havock

Zaraz po zakończeniu kon-

wentu rozpoczęliśmy pisanie.
Z początkiem ostrożnie w te-
macie na forum, stopniowo
przelewając wizje na papier i

MICHA£ „KUGLARZ” DZIDT tworząc pierwsze artykuły. Po-

woli, acz konsekwentnie im-
plementowaliśmy w spusto-
szone uniwersum Neuroshimy

Cthulhushima Mity Cthulhu. Starożytne rasy

budziły się ponownie do życia,
aby jeszcze raz stoczyć walkę
o planetę Ziemia. Lecz tym
razem nie człowiek ma być ich
wrogiem lecz Moloch i Neo-

Kilka słów o projekcie dżungla – istoty całkowicie

odmienne, choć swoją świa-
domością przypominające
najmroczniejszych bogów
Cthulhushima to projekt settingu łączącego
wszelkich znanych panteonów.
sobie nalepsze cechy Neuroshimy i Zewu Mistyka na powrót wkroczyła
Cthulhu. Tekst ten przedstawia genezę i głów- pewnym krokiem w nieogra-
ne założenia pomysłu. niczone empiryczną doktryną
zgliszcza ludzkiej cywilizacji.
Swymi mackami sięgnęła w
ludzkie umysły i zasiała w nich
trwogę oraz zwątpienie.

P oczątek był banalny. Dla wszystkich ludzi, którzy tworzyli kon

cepcję crossoveru Cthluhushima nie było wątpliwości, ani
niepotrzebnych pytań. Wszyscy czuliśmy dokładnie to samo, a
Pytania
Gdy 5 września 2020 roku na
nasze wizje projektu były zgodne. Neuroshima i Mity Cthulhu świat spadła nuklearna, che-
pasowały do siebie idealnie. Wszystko było proste, ale tylko do miczna i biologiczna pożoga,
czasu publikacji pierwszych materiałów i ich odbioru przez czy- gwiazdy wreszcie były w po-
telników kompletnie nieświadomych idei całego zamysłu... rządku? Czy ten, który nie jest
To był początek kłopotów. umarły choć spoczywa wieka-

21
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
21
 gwiezdny pirat - neuroshima
neuroshima
mi, przebudził się i począł po-
żerać świat? Jak wielkie jest
prawdopodobieństwo, że
zgładzono starożytnego boga
Hypnosa, a jego dusza rozsy-
pała się na miliardy kawałków
i podróżuje po Ziemi jako Tor-
nado? Pytań jest bardzo wie-
le, a każda odpowiedź rodzi
kolejne zagadki. Jednak dla
wprawnego Badacza Tajem-
nic ta układanka może zacząć
z czasem tworzyć logiczną, acz
przerażającą całość. Czyż Mi-
Go – tajemnicze istoty z Yug-
goth nie były zaangażowane
w eksperymenty technologicz-
ne? Czyż to nie ta rasa była by
w stanie stworzyć tak pokręt-
ny i dziwny algorytm, który rzą-
dzi działaniami mechanicznej
Bestii? Idąc dalej tropem po-
wiązań Mitów z wydarzenia-
mi kończącymi panowanie
ludzkiej cywilizacji, możemy
dojść do wniosku, że Neo-
dżungla jest manifestacją
Mrocznej Matki – Shub-Niggu-
rath. Zapewne i inni Wielcy
Przedwieczni rzucili swe moce
i niewolnicze rasy do wojny o
ten odległy świat.
Havock
22 GWIEZDNY PIRAT
Zagłada
Jak by nie drążyć powiązań
pomiędzy mitologią Cthulhu a
wydarzeniami ze storylinii
Neuroshimy, pozostaje zasad-
nicze pytanie - dlaczego? Od-
powiedź zapewne była by
bardzo trywialna i prosta lecz
nikt nie chce jej zdradzić, bo i
po co? Czy niedobitki ludzko-
ści zasługują na wyjaśnienia?
Czy nie po to na świat zesłano
Armagedon, aby zakończyć
zadawanie pytań przez wścib-
ską rasę, która przekroczyła
wszelkie granice, jakie wyzna-
czyli Wielcy Przedwieczni? Fakt
pozostaje jeden: ktoś lub coś
nie życzy sobie, aby ludzkość
przetrwała w jakiejkolwiek for-
mie.
Przeciwko niej wystawiono
ponownie mistyczne moce i
rasy. Istoty z Głębin znów od-
zyskały swoje miejsca kultu na
wybrzeżach i ponownie krzy-
żują się z ludzką rasą. Wężowi
Ludzie wskrzeszają kult swego
boga Yiga, manipulując przy
tym ostatnimi ludzkimi organi-
zacjami, które były by w sta-
nie rozpocząć odbudowę
Tekst pochodzi z serwisu:
świata. Mi-Go, hybrydyzując
swoją i ludzką technologię,
tworzą przerażające machiny
i cyborgi. Mroczne Młode wraz
z postępem Neodżungli po-
chłaniają coraz większe poła-
cie Ziemi w imię ofiary dla
swej Matki - Shub-Niggurath.
Starożytne artefakty znów od-
zyskują swą moc po wiekach
bytowania w cieniu racjonali-
zmu. Fragmenty Necronomi-
conu nadal krążą wśród kulty-
stów i nie pozwalają zapo-
mnieć o magii. Entropia zebra-
ła obfite żniwo wśród ludzko-
ści i działa na korzyść niena-
zwanych wrogów. Człowiek
znów zaczął się bać...
Jak w to grać? Jak to prowa-
dzić?
Ci z was, którzy zapoznali się
z materiałami publikowanymi
przez serwis Crossroads, za-
pewne zauważyli, że nie za-
proponowano żadnej nowej
mechaniki, czy też modyfika-
cji tych istniejących w obu sys-
temach. Co prawda trwają
prace nad zasadami do silni-
ka Neuroshimy dotyczącymi
poczytalności lecz nawet bez
nich rozgrywka nie traci na
walorach horroru.
Zasadniczo można grać na
dowolnej mechanice zawiera-
jącej zasady dla współczesne-
go świata między innymi Neu-
roshima 1.5, Cthulhu Now,
F.A.T.E, czy GURPS. Zaś twórcy
projektu związani z Crossroads
będą pracowali na pierwszej
z wymienionych.
Jednak nie cyferki i tabelki
są najistotniejsze w pracy nad
crossoverem. Priorytetem na-
dal jest spójna hybryda obu
 neuroshima
neuroshima - gwiezdny pirat
uniwersów, bez naciąganych
faktów i zbytecznych udziw-
nień. Autorzy Cthulhushimy w
każdym kolejnym tekście
będą chcieli zawężać płasz-
czyzny, na których egzystują te
fantastyczne światy. Mianow-
nik pozostaje ten sam – wal-
ka o przetrwanie kruchej isto-
ty ludzkiej w obliczu potęg, któ-
rych nie jest w stanie pojąć.
Postacie Graczy – Badacze
Tajemnic, stoją przed starożyt-
nym wyborem. Zaspokoić cie-
kawość, nawet za cenę życia,
czy przeżyć w nieświadomo-
ści jeszcze kilka lat? Ryzykanc-
two jest wpisane w naturę
ludzką, jesteśmy niespokojny-
mi duchami, które płacą czę-

sto okrutną cenę za wiedzę,
do której nie powinny mieć
dostępu. I o tym właśnie są
opowieści świata Cthulhushi-
my.
Przyszłość
Zapewne wielu powątpie-
wa w determinację autorów
w konsekwentnym budowaniu
settingu Cthulhushimy. Czy
mogą oni w jakikolwiek spo-
sób zapewnić, że nie zawieszą
projektu? Oczywiście, że nie,
lecz fakt stałych i regularnych
publikacji w serwisie Crossro-
ads mówi sam za siebie. Próż-
no szukać tam aktualizacji bez
co najmniej jednego tekstu do
Cthulhushimy. Świetne opowia-
dania budują nie tylko klimat,
ale przyoblekają projekt w cia-
ło - nowe miejsca, fakty, orga-
nizacje, czy kulty. Coraz częściej
czytelnicy zauważają pewne
zależności i powiązania po-
między snutymi opowieściami.
Setting jest na tyle ciekawy i
fascynujący, że organizatorzy
konwentu postapokaliptyczne-
go Tornado, zdecydowali się
na wykorzystanie tej konwen-
cji podczas tegorocznej, czte-
rodniowej gry terenowej.
Czy Cthulhushima to szansa
dla Zewu Cthulhu na przetrwa-
nie na polskim rynku gier RPG?
Havock
Czy takie inicjatywy jasno
wskazują, że jednak są ludzie,
którzy próbują zachować od
zapomnienia gry, na których
wychowało się całe pokolenie
„erpegowców”? A może to
jednak ostatnie agonalne
spazmy tytułu, który nie prze-
trwał brutalnej walki na wol-
nym rynku? Na to pytanie od-
powiedzieć jest równie trudno,
co na wszelkie zagadki Cthul-
hushimy. Jednak miejmy na-
dzieje, że żywotność dziewięć-
dziesięcioletniej mitologii
przetrwa jeszcze trochę i po-
zwoli bawić się w ten specy-
ficzny horror kolejnym fanom
gier RPG.
Co sądzicie o pomy-
śle? Chcielibyście
przeczytać więcej o
mackach w postapo-
kaliptrycznym świe-
cie? Jeśli tak - pisz-
cie na adres por-
t a l @ w y d aw n i c t wo -
portal.pl. Jeśli nie - też
piszcie, tyle że z wy-
razami oburzenia :)

23
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
23
gwiezdny pirat - monastyr
Dungal
PIOTR SMOLAÑSKI
Walka w Monastyrze III
5. Jak broni zbroja, jak zabija miecz sześcio-
ręczn
ręcznyy, czyli o wyposażeniu bite wnym i oso-
wnym
bitewn
bistym.
Wyjadacze erpegowi dziwią się pewnie, dla-
czego nie było dotąd słowa o zbroi. Częścią er-
pegowego rytuału jest przecież wybieranie so-
bie osłon, pieczołowite sprawdzanie w tabelkach
wartości wyparowań, konfigurowanie swojego
bohatera tak, żeby był jak najbardziej wytrzy-
mały, żeby mógł jak najwięcej wziąć na klatę,
ciułanie z sesji na sesję grosza do grosza, aby
kupić sobie wymarzoną płytę. Dlaczego nic o
tych świecących zabawkach nie wspomniałem?
Bo w walkach poza polem bitwy one po pro-
stu nie występują. Nie - żadnej litości, to jest ekwi-
punek bitewny i występuje tylko na polu bitwy.
Kto miał na sobie zwykłą kolczugę z aketonem,
ten wie jak ciężka i nieporęczna jest ta cholera.
Sama idea chodzenia z tym na co dzień, łaże-
nia w kolczudze do sklepu, siedzenia w niej w
karczmie, wystawiania się w niej na południo-
we słońce - a wszystko to z własnej nieprzymu-
24 GWIEZDNY PIRAT
Trzecia i ostatnia
część tekstu
o walce
w Monastyrze,
w wersji
directors cut,
bez cięć,
skrótów i zmian!
szonej woli... jak by ci to powiedzieć... to trochę
jakby ktoś zaproponował ci chodzenie przez rok
z przywiązaną łańcuchem do każdej kostki me-
trową, stalową rurą, wlokącą się za tobą przy
każdym kroku.
A już ktoś, kto będzie ucztował, spał, chodził
na spacery w zbroi płytowe,j to zwykły psychol -
regularny psychol. Ile razy w życiu widziałeś
wchodzącego do kawiarni żołnierza z pełnym
ekwipunkiem bojowym, z ciężkim karabinem
maszynowym w rękach, z wielkimi pudłami
amunicji w plecaku, z obciążonymi ekwipunkiem
ładownicami, w hełmie i kompletnym kombine-
zonie przeciwchemicznym, słowem - z całym
ponad dwudziestokilogramowym ekwipunkiem
bitewnym? Odpowiem - zero.
Nigdy. I nigdy nie zobaczysz. To nie znaczy, że
ten ekwipunek jest o kant dupy roztrzaść - zna-
czy to, że ma on zastosowanie i bywa niezbęd-
ny, ale na polu bitwy. Podobnie jest z broniami.
Ktoś wchodzący do sklepu z mieczem oburęcz-
nym na plecach jest łatwo porównywalny z ku-
pującym pięć kilo kartofli gościem, który na ple-
cy ma zarzucony granatnik przeciwpancerny

RPG-7. Podobnie próba używania takiego mie-
cza poza polem bitwy, w jakiejś walce w mie-
ście przypomina próbę użycia RPG-7 w czasie
bójki na dyskotece. Nie da się - po prostu. Nie
po to ta broń została stworzona, nie takie jest
jej przeznaczenie, nie do tego się nadaje. Nikt o
zdrowych zmysłach nie powie, że izraelski czołg
Merkava Mk. IV to badziewie. Ale użyteczność
tego czołgu w szkolnej bójce na korytarzu wy-
nosi 0.
Ekwipunek bojowy dzieli się na używany na
polu bitwy i używany cywilnie, do samoobrony.
Poniższe omówienie broni i zbroi w żadnym ra-
zie nie jest kompletnym. Mowa tu tylko o naj-
bardziej popularnych rodzajach ekwipunku.
a) ekwipunek osobisty
osobisty..
- kamień
To nie jest żart. Zwykły, dopasowany do dłoni
kamień potrafi być diablo skuteczną bronią.
Nasuwa się dość oczywiste rąbnięcie kogoś
kamieniem w potylicę, ale nie tylko o tym mowa.
Najbardziej zielony nowicjusz może pokonać
(mając za sobą sporo miejsca do ucieczki, jeże-
li się nie uda) najbardziej doświadczonego mi-
strza szermierki, po prostu ciskając kamieniem
w jego twarz. Po zaliczeniu bliskiego kontaktu
twarzy z dobrym, rzecznym otoczakiem nikt nie
będzie w stanie walczyć. Najczęściej takie tra-
fienie człowieka po prostu położy. Jeżeli jesteś
w rozpaczliwej sytuacji, straciłeś broń, nie masz
pod ręką innej, albo z jakiegoś powodu na broń
cię nie stać - weź sobie do kieszeni ze trzy ka-
mienie. Jeżeli nie uda się skutecznie trafić jakimś
przeciwnika (to nie jest wcale łatwe i lepiej to
robić z większego dystansu), zawsze można dać
nogę
- pała
Cokolwiek - wyrwana noga od krzesła czy stołu,
sztacheta (z gwoździem, żeby się po plecach
nie ślizgała), pałka ochroniarza czy strażnika
miejskiego. Jest niezwykle intuicyjna w użyciu i
fantastycznie skuteczna wobec nieuzbrojonego
człowieka. Zabić nie zabije (chyba, że ofiara ma
naprawdę dużego pecha), ale może połamać
monastyr - gwiezdny pirat
dłonie, przedramiona, spowodować pęknięcia
czaszki. Cios pałą w głowę wyłączy z walki każ-
dego. W rękę czy w bark - większość. Pewnie,
szlachecki bohater gracza może nie mieć - poza
bójkami karczemnymi - okazji zapoznania się z
nią po stronie użytkownika, ale do zapoznania
się z nią po stronie odbiorcy może ich mieć aż
nadto.
- siekiera do drewna
Dość lekka, z ogromną siłą uderzenia. Spotyka-
na najczęściej w rękach chłopa czy drwala, a
więc osoby mającej ogromną wprawę w jej
używaniu. Jeżeli użyta zostanie z zaskoczenia,
raczej rozstrzyga walkę. Nie ma generalnie cze-
goś takiego jak lekka rana od siekiery.
Siekierą można rzucić - szanse, że trafi ostrzem
są tak nikłe, że pomijalne, ale tak naprawdę
mało istotne jest, czym trafi - i tak siłą bezwładu
obróci się jeszcze i walnie częścią stalową. Czy
jest to ostrze, czy obuch - i tak jest w stanie strza-
skać żebra. Zdesperowany cham z siekierą po-
trafi być diablo niebezpieczny i lepiej rozprawić
się z nim szybko, bardzo szybko, zanim sam zde-
cyduje się zaatakować.
- oburęczny cep do zboża.
To jest broń grozy, nie broń użytkowa. Większo-
ści ludzi na sam widok tego diabelstwa zmięk-
ną nogi. Potrafi samą siłą ciosu zebranego na
wielką tarczę, przewrócić na ziemię i złamać
rękę. Jego miażdżąca siła jest straszliwa. Ale jako
broń jest diabelnie nieporęczny, powolny, nada-
je się tylko do jednego typu ataku, przy którym
użytkownik strasznie się odsłania. Mało groźny,
jeśli nie użyty z zaskoczenia.
- widły
Nasze współczesne widły ze stalowymi zębami
są straszliwą bronią; spotykane w Dominium
dość krótkie, drewniane widły znacznie mniej. Są
bardzo łatwe w użyciu, bardzo szybkie, nietrud-
no nimi trafić, mają duży zasięg. Trzeba niestety
sporej siły, żeby ich drewniane szpice w kogoś
wbić, dobrze chroni przed nimi zwykła skórznia.
Ale z broni, które szlachcic może napotkać w
czasie pacyfkowania wsi lub ucieczki przed roz-

Podczas prac nad Monastyrem, jak pewnie podczas prac nad każdą grą fabularną na świecie, stworzyliśmy
dalece więcej materiału, zarówno grafik jak i tekstu, niż ostatecznie zmieściło się w podręczniku. I jak zawsze w
takich przypadkach, takie materiały pojawiają się później w różnych dodatkach, suplementach, w materiałach
publikowanych jako specjalne pakiety na stronach www i wszelkich możliwych directors cut.
Tu, w przypadku powyższego tekstu mamy do czynienia z sytuacją absolutnie unikalną - materiałem, który
Nurglitch napisał na potrzeby rozdziału o walce. Materiałem, którego powstało bite dwanaście stron, a do
podręcznika trafiło ich około czterech, może pięciu. Reszta nie zmieściła się. Nie weszła. Nie wcisnęliśmy jej.
Kiedy dziś przeglądam te pliki, kiedy widzę jak cięliśmy Nurglitcha, by skrócić jego materiał, by zmieścić go
w podręczniku do Mon widzę jak niewdzięczną mieliśmy robotę, jak trudnych musieliśmy dokonywać wyborów.
Dziś druga część cyklu artykułów o walce - przed Wami cały materiał Nurglitcha, taki jakim go dostaliśmy,
takim, jaki go Piotr stworzył. Wyśmienity, wspaniały, niepocięty. Monastyr, directors cut. Życzę Wam wspaniałej
lektury.
Ignacy Trzewiczek

25
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
25
gwiezdny pirat - monastyr
wścieczonym ojcem wiejskiej piękności, wyróż-
nia je ogromna kłopotliwość poradzenia sobie
z kimś, kto ich używa. Można to łatwo przypłacić
poważnymi obrażeniami.
- włócznia
Nigdy nie spotykana w mieście, czasem w rę-
kach myśliwych na wsi. Mowa tu o niej, bo nasi
bohaterowie mogą się znaleźć po jej mniej
bezpiecznym końcu, jeżeli napatoczą się na kra-
snoluda. Krasnolud jako niezwykły kurdupel nie
może przeciw innym rasom używać większości
ludzkich cywilnych broni - mieczy, noży, rapierów,
szpad, więc często spotka się go z bronią bi-
tewną - włócznią, która świetnie kompensuje
jego niski wzrost. Włócznia jest bronią straszną.
Ma olbrzymi zasięg, niesamowicie lekko i łatwo
się nią manipuluje, jest lekka, zadaje bardzo sil-
ne pchnięcia, okucia zabezpieczają ją przed
odrąbaniem ostrza - zresztą spróbuj kto takiej
sztuki, kiedy to ostrze próbuje wleźć w bebechy.
Włócznia - jeżeli walka odbywa się w przestron-
nym miejscu, albo w korytarzu, ale nie w ścisku -
jest niezwykle groźną bronią, nikomu nie pole-
cam lekceważenia jej. Spokojnie i bez komplek-
sów może stawać przeciw rapierowi.
- miecz jednoręczny
Waży między 0.8, 0.9kg a 1.5, 1.6kg (półtorakilo-
gramowy miecz to cholernie ciężki miecz). Daw-
niej świetna broń. Jest bardzo intuicyjna w uży-
ciu, łatwo się jej uczy, zadaje bardzo poważne
obrażenia. Miecz używany pieszo będzie naj-
częściej raczej bronią kolną niż rąbiącą, z klingą
przypominającą obrysem trójkąt, ale wydłużo-
ny tak, żeby i ciąć dało się nim łatwo. Niestety -
ta mająca piękne tradycje broń jest już przesta-
rzała. Przystosowana bardziej do pola bitwy -
do znajdowania szczelin w zbroi albo roztrza-
skiwania hełmów - niż do samoobrony jest po-
wolniejsza i ma mniejszy zasięg niż rapier. Wal-
ka między mieczem a rapierem ustawia szer-
mierza z mieczem na bardzo niekorzystnej po-
zycji.
Miecz zobaczycie tylko przy pasach szlachty i
to bardziej jako oznakę przywiązania do historii
(np. broń rodowa) niż jako narzędzie użytkowe.
Spotyka się miecze wydłużone, lekkie, z osłoną
palca przełożonego za jelec (jelec to poprzecz-
na osłona dłoni, między rękojeścią a klingą), o
których ciężko właściwie powiedzieć, czy są jesz-
cze mieczami, czy rapierami - to groźna broń,
dobrze radząca sobie z rapierem, chociaż jej
dość duża siła cięcia jest tu raczej zawadą, niż
pożytkiem.
- długie miecze (longsword, bastard, inne)
Nie ma co się rozwodzić. Dłuższa, trochę cięższa
26 GWIEZDNY PIRAT
wersja miecza jednoręczego, przystosowana do
chwytu oburącz. W zastosowaniach cywilnych
wyłącznie jako broń pojedynkowa.
- ciężki miecz oburęczny (hispadon)
Potrafi mieć nawet 1.8m długości, ważyć cza-
sem i 5 kg. Za ricassem (tępą i szerszą częścią
klingi tuż za jelcem, a w kierunku sztychu) często
mają stalowe wąsy, osłaniające dłoń przy chwy-
cie za owo ricasso. Samo ricasso najczęściej
owinięte jest skórą, aby pozwolić na łatwiejszy
chwyt. Ta broń sama w sobie nie ma zastoso-
wania cywilnego, ale szlachta upodobała ją
sobie jako broń pojedynkową - rozwinęła się
cała sztuka walki pojedynkowej tym mieczem.
Poza polem bitwy występuje wyłącznie w poje-
dynku. Czasem występuje w wersji flamberg -
miecza z falistym ostrzem.
- cut and thrust sword
Krótki i dość szeroki miecz jednoręczny, przysto-
sowany do brutalnej i szybkiej walki na bliskim
dystansie. W walce jeden na jeden w przestron-
nym miejscu z powodu swojego krótkiego za-
sięgu nie ma wielkich szans z rapierem, czy szpa-
dą, ale w ciasnym korytarzu, w tłumie czy przy
nagłym wywiązaniu się walki między blisko sto-
jącymi osobami znacząco nad rapierem góru-
je. Dość popularna miejska broń cywilna, mistrzo-
wie poświęcają mu w swoich traktatach dużo
miejsca.
Uwaga: o wszystkich mieczach da się powie-
dzieć jedną rzecz, o której wiedza jest mało
powszechna. Mieczem nigdy - NIGDY!!! - nie za-
stawia się przed ciosem przeciwnika, nadsta-
wiając ostrze! Mieczem generalnie nie wykonu-
je się statycznych zasłon (takie coś można przy-
płacić poważnym uszkodzeniem ręki i utratą
broni), nie bierze się cięcia przeciwnika na wła-
sny miecz, nie używa się go jako bloku na dro-
dze broni przeciwnika. To powszechne w filmach
hollywoodzkich i niestety w grupach rycerskich
idących metodą samouka, ale miecza tak uży-
wać nie wolno!
Obrona polega na zbiciach, zejściach z linii
ciosu, wiązaniu własną bronią broni przeciwni-
ka, odsuwania własnym mieczem miecza wro-
ga na bok. Jeżeli przyjmuje się na swój miecz
cios przeciwnika, robi się to zawsze na własny
płaz, nie na ostrze (tak - to nie grozi złamaniem
miecza, natomiast wzięcie ciosu na ostrze to
dość dobry sposób na jego zniszczenie), wyko-
rzystując jego energię dla napędzenia własne-
go ruchu. Taka szermierka to w żadnym razie
nie jest prymitywna i durna rąbanina, jaką moż-
na zobaczyć na rycerskich pokazach - trzeba
do tego dużych umiejętności i finezji. Tyczy się to
tak samo mieczy krótkich, jak i bardzo długich,

pojedynkowych. Powtórzę - nigdy, przenigdy, ni-
gdy w życiu nie przyjmuje się ciosu przeciwnika
na własne ostrze. Zastaw statycznych NIE używa
się w ogóle!!!
- rapier obłękowy
Zdecydowanie najpopularniejsza broń cywilna.
Najczęściej dość lekki (około 1.1-1.2kg), długi,
smukły, wyspecjalizowany w pchnięciu. Charak-
terystyczny jest jego kosz - stalowe łuki wiją się
wokół jelca i rękojeści, chroniąc przełożone przez
jelec palce (najczęściej przekłada się jeden
palec, co daje świetną kontrolę nad ruchem
broni) i samą dłoń. Z powodu popularności tej
broni spotyka się ją w najróżniejszych rodzajach
i odmianach - kowale prześcigają się w rajdzie
ozdabiania i udziwniania nad rapierami, gdzie
każdy jeden przekrój klingi ma być (co opowia-
da się słuchającemu z rozszerzonymi oczami
kupcowi) właśnie tym jedynym i ostatecznym,
który zapewnia miażdżącą przewagę nad in-
nymi.
Spotyka się rapiery przedziwne - złożone po-
dwójnie, czyli po wyjęcia z pochwy stające się
dwoma osobnymi bardzo delikatnymi rapiera-
mi, rapiery z kalendarzami (rapier dla ekono-
ma z kalendarzem zasiewów wygrawerowa-
nym w klindze), nawet z zegarkami mechanicz-
nymi w głowicy. Feeria kształtów, rodzajów, od-
mian i pododmian jest olbrzymia, w tym wszyst-
kim często zatraca się użytkowy charakter bro-
ni, na rynek dostają się obok broni groźnej i uży-
tecznej również popaprane eksperymenty, nie
nadające się absolutnie do niczego. W roli bro-
ni pojedynkowej najlepiej wydaje się sprawdzać
długi i smukły rapier kolny, prawie niezdolny do
cięcia, lekki, szybki, z prostym i użytkowym ko-
szem. W roli broni do samoobrony w mieście
krótszy, z cięższą klingą, zdolną do rąbnięcia
(przeważnie rapiera w mieście używają straszni
partacze, którzy w chwili paniki po prostu rąbią
nim na odlew). Co ciekawe - do tej miejskiej sa-
moobrony najczęściej bardzo kiepsko się na-
daje. Rapier, aby pokazać swoją straszliwą efek-
tywność, potrzebuje przestrzeni i człowieka, któ-
ry wie, co z nim zrobić. W ciasnych korytarzykach
czy pośród tłumu, w karczemnej utarczce rapier
jest zwyczajnie bezużyteczny, ustępując ogrom-
nie nożowi.
Rapier istnieje już tak długo i jest tak popular-
ny, że wyodrębniły się typy narodowe. Niemcy
mają tendencję do używania prostych i ele-
ganckich rapierów, bez przesadnych zdobień,
bardzo lubią czarno oksydowane kosze ozda-
biane srebrem. Same kosze są przeważnie ele-
ganckie w swej prostocie, rzadko używające
więcej niż trzech obłęków dla ochrony dłoni.
Same klingi są najczęściej kolne, czasem z prze-
monastyr - gwiezdny pirat
krojem przypominającym szpadę, smukłe i dość
długie, nadające się do użytku na szerokich i
przestronnych ulicach niemieckich miast kupiec-
kich. Rapiery francuskie są lżejsze i krótsze, z tro-
chę szerszymi klingami, z często niezwykle wy-
szukanymi i utrudniającymi używanie koszami,
generalnie jednak lepiej nadają się do użycia
w ciasnych i zatłoczonych zaułkach francuskich
miast. Rapier holenderski jest dość dziwny - kil-
ka lat temu pojawiła się tam moda na zastępo-
wanie obłęków jedną wygiętą stalową płytką,
co upodabnia ich rękojeść do rękojeści lewaka.
Dobrze chroni to dłoń przed cięciem, znacznie
gorzej przed pchnięciem i uniemożliwia sztucz-
kę dostępną i tak raczej zaawansowanym, czyli
związanie koszem klingi przeciwnika i złamanie
jej nagłym obrotem dłoni. Rapier włoski jest naj-
częściej smukły i leciutki, często trudny do od-
różnienia od szpady. Osłona dłoni jest lekka, skła-
dająca się najczęściej tylko z dwóch obłęków.
Włosi często montują na koszu jedną lub dwie
perforowane tarczki - osłaniają one dłoń przed
pchnięciem z przodu, ich perforacja odciąża je
i umożliwia zachowanie niskiej masy broni. To
broń przeznaczona do walki szybkiej i decydu-
jącej, rozstrzygania starcia w jednym, dwóch
ruchach.
Rapier w rękach człowieka, który wie, co się z
nim robi i mającego wokół siebie wystarczająco
dużo miejsca, jest bronią straszliwą. Niesamowicie
szybki, zadający makabryczne rany, mający w wy-
padzie (tym, co robią szermierze sportowi - noga
zakroczna, czyli tylnia, całkowicie wyprostowana,
wykroczna zgięta w kolanie pod kątem bliskim 90
stopni, obie stopy płasko na ziemi, wykroczna pro-
sto, zakroczna pod kątem 90 stopni na zewnątrz
od niej, rapier w wyprostowanej ręce) zasięg
dwóch a czasem i trzech metrów. Doświadczony
szermierz potrafi z zaskoczenia zakłuć niedoświad-
czonego, zanim ten w ogóle zorientuje się, że jest
już w zasięgu rażenia rapiera.
Jest to generalnie broń do pchania, przed
pchnięciem broni się zbiciem, albo odległością.
Walka odbywa się najczęściej po okręgu, z szer-
mierzami obchodzącymi się wzajemnie, scho-
dzącymi z trasy pchnięć, próbującymi pchnąć z
boku. Bronie stykają się z sobą przy próbach wią-
zania, zbicia broni przeciwnika z linii pchnięcia,
otwarcia sobie własnej, bardzo częsta jest obro-
na odległością - ucieczka przed pchnięciem i
przeciwtempo - wyczekanie pchnięcia przeciw-
nika, bardzo precyzyjne odejście, tak żeby
pchnięcie niemal doszło broniącego się tak szer-
mierza, po czym zadanie własnego, kiedy prze-
ciwnik zbiera się po swoim pchnięciu/ciosie.
Szczególnie przeciw broniom siecznym, jak
miecz czy szabla, przeciwtempo jest morderczą
taktyką.
27
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
27
gwiezdny pirat - monastyr
- rapier koszowy
Podany jako osobna broń dlatego, że był to
pierwszy rapier, jaki w ogóle się pojawił w Do-
minium. Wymyślili go Hiszpanie. Na początku był
smukłym mieczem, któremu ktoś dodał półkulę
chroniącą dłoń. Potem broń ta poszła w specja-
lizację pojedynkową aż do chwili, gdy w Hiszpa-
nii pojawiły się rapiery pojedynkowe mające i
1.8m długości i do niczego poza pojedynkiem
się nie nadające.
Kosz składa się właśnie z półsfery zachodzą-
cej na dłoń i świetnie chroniącej ją i przed pchnię-
ciem i przed cięciem, czasem - rzadko - poje-
dynczego obłęku, chroniącego dłoń trochę po-
dobnie jak jest to rozwiązane w szabli. Hiszpa-
nie nie odeszli daleko od miecza i ich rapiery
(obłękowe właściwie tam nie występują - uwa-
żane są za fikuśną broń dla bab i dzieci, nie dla
mężczyzn) są dość długie i diabelnie ciężkie -
trzeba mieć nie lada krzepę, żeby się czymś ta-
kim posługiwać.
Pociąga to za sobą ich dość sporą skutecz-
ność na polu bitwy i mierną w walce pojedyn-
czej, choć trzeba zaznaczyć, że spotkanie z do-
brym (olbrzymia rzadkość) hiszpańskim szermie-
rzem, mającym wyrobioną i wprawioną do ta-
kiej krowy rękę, może być prawdziwym szokiem.
Klingi hiszpańskich rapierów są proste, przysto-
sowane do pchnięcia i rąbania, podobne do
mieczowych, choć smuklejsze od nich. Kosze
bywają bogato grawerowane, pokryte płasko-
rzeźbami, czasem są ażurowane, przypomina-
jące zaokrągloną pajęczą nić.
- lewak
Lewak to wyspecjalizowany sztylet, przeznaczo-
ny do użycia w połączeniu z rapierem. Trzyma
się go w drugiej ręce, najczęściej ma bardzo
solidną klingę, przeznaczoną do przyjęcia ciosu
rapiera lub krótkiego miecza. Często jego klin-
ga jest powycinana jak grzebień, wycięcia te
mają za zadanie uwięzić i unieruchomić klingę
przeciwnika. Część ma prosty jelec z małą osło-
ną dłoni, ale coraz bardziej upowszechnia się
hiszpański lewak z wielkim stalowym łukiem,
osłaniającym całą dłoń. Jelec lewaka hiszpań-
skiego jest najczęściej niezwykle długi, czasem
tak długi, jak jego klinga, ułatwiając wychwyce-
nie i związanie broni przeciwnika. Lewak nie jest
często spotykany, głównie z powodu jego nie-
poręczności, choć coraz częściej pojawiają się
lekkie lewaki (nawet ze sprężynowo rozkłada-
nymi skośnymi ostrzami, mającymi wiązać broń
przeciwnika) nie tak przydatne w walce jak wiel-
kie i specjalizowane lewaki hiszpańskie, ale i tak
stanowiące ogromną pomoc dla szermierza, a
przy tym poręczne w noszeniu.
Trzeba dodać, że lewak jest naprawdę
28 GWIEZDNY PIRAT
ogromnym atutem w walce i ktoś, kto staje z
samą bronią kolną naprzeciw kogoś z bronią
kolną i lewakiem, najlepiej zrobi po prostu bio-
rąc nogi za pas. W zwarciu jego niezwykła ła-
twość i intuicyjność użycia, bardzo krótka droga
pchnięcia i związana z tym trudność obrony daje
krwawe rezultaty. Walki z użyciem rapierów i le-
waków niemal zawsze kończą się trupem.
- płaszcz/peleryna
Raczej nie ciężki, przeciwdeszczowy płaszcz, ale
dość lekki, do kolan, albo coraz bardziej popu-
larna półpeleryna zarzucana na jedno ramię.
Trzyma się ją jedną ręką, w drugą wziąwszy ra-
pier, i używa jak sieci - zarzucając na broń prze-
ciwnika, wiążąc ją i jego rękę, można próbo-
wać oślepić przeciwnika przez zarzucenie mu
jej na twarz. W rękach doświadczonego szer-
mierza równie groźna jak lewak, Mistrzowie
poświęcają jej w traktatach bardzo wiele miej-
sca. Jest tym groźniejsza, że mało kto zna i do-
cenia jej znaczenie w walce. Czasem pojawiają
się udziwnienia, jak ołowiane kulki przywiązane
do jej krawędzi u dołu, ale takie fanaberie ra-
czej przeszkadzają niż ułatwiają walkę.
- szpada
Szpada jest tworem lenistwa i mody. Rapier,
mimo że dość lekki, dalej jest nieporęczny, dalej
obija udo, telepie się niemiło (zwłaszcza dla ko-
goś nienawykłego) przy chodzeniu, fatalnie się
z nim siada, jeszcze gorzej obłapia dziewki. Od-
ciążano go więc i odciążano aż (we Francji)
powstała szpada. Trzeba zaznaczyć, że granica
między szpadą a rapierem potrafi być bardzo
płynna.
Szpada przeznaczona jest wyłącznie do
pchnięcia, ma jeszcze bardziej giętką klingę niż
rapier, jest straszliwie szybka, bardzo lekka (oko-
lice 0.5kg, choć potrafi być jeszcze lżejsza). Osło-
na dłoni to najczęściej prosta okrągła tarczka,
zagięta w stronę rękojeści, pod którą znajduje
się mały podwójny obłęk, ułatwiający przełoże-
nie palców przez jelec. Sam jelec prawie nie
wychodzi poza tarczkę. Ale zdarzają się i szpa-
dy z pełnym koszem rapierowym.
Klinga szpady ma najczęściej przekrój w
kształcie litery Y o krótkich ramionach, gdzie
nóżka owego Y jest skierowana na zewnątrz, w
tę samą stronę, co wierzch dłoni szermierza. Jest
to broń w bliskiej walce przeraźliwie szybka i nie-
bezpieczna, przy tym bardzo wygodna w no-
szeniu - prawie się jej przy pasie nie czuje. Wpraw-
dzie w otwartym terenie nie ma wielkich szans
w starciu z rapierem, ale za to jaka wygodna!
Ten trend ewolucji doprowadził do wykształ-
cenia się szpady dworskiej, noszonej również
przez niektórych kupców - bardzo krótkiej, fili-

granowej i ozdobnej, takie małe żądełko kiep-
sko spełniające zadania broni. Szpady używa się
samodzielnie, bez lewaka, czasem (ale nieczę-
sto) z peleryną. Główną zaletą tej broni jest jej
straszliwa szybkość, a zarówno lewak jak i pele-
ryna jako znacznie powolniejsze potrafią raczej
zmniejszyć szanse w walce, niż je poprawić.
Walka szpadą powoli wykształca własny styl -
coraz częściej szermierze stają do siebie bo-
kiem, poruszając się specyficznymi kroczkami po
jednej linii. We Francji i częściowo we Włoszech
szpada stała się już popularną bronią pojedyn-
kową.
- halabarda
Halabarda jest bronią bitewną. Pojawia się cza-
sem w bójkach w rękach strażnika miejskiego,
który co prędzej ją odrzuci i wyciągnie krótki
miecz, albo drewnianą pałę.
- szabla
Szabla występuje w wielu odmianach, najchęt-
niej używana przez Polaków, Węgrów, Ukraiń-
ców, Rosjan i Tatarów i właściwie nieznana w
głównej części Dominium. Jest najczęściej dość
lekka - w okolicach 1.2-1.3kg, sięgając rzadko
1.7-1.8kg.
Jest to broń niesamowicie zdradliwa i wred-
na, umożliwiająca zadawanie paskudnych cięć
o niezwykle krótkiej drodze do celu, co utrudnia
ich wychwytywanie i obronę przeciw nim. Dla
kogoś nieobeznanego z nią szabla jest po pro-
stu nieprzewidywalna - nigdy nie wie się, co z
którego ruchu wynika i kiedy ma się mieć na
baczności. Niestety - dla szablisty - szabla jako
broń zagięta i sieczna ma drastycznie niższy za-
sięg zarówno od rapiera jak i od szpady i w
walce jeden na jednego, kiedy wokół jest wy-
starczająco dużo miejsca na manewry rapierem
czy szpadą nie daje swojemu posiadaczowi
wielkich szans. Rekompensuje to znacznie więk-
szą przydatnością w zwarciu, w dzikiej rąbani-
nie, do której rapier po prostu się nie nadaje.
- nóż
Jest to ultymatywna broń do walki w mieście.
Do tej chwili nikt niczego lepszego nie wymyślił -
walki te odbywają się najczęściej w zwarciu i w
tłoku i długie bronie po prostu się do nich nie
nadają. Nóż nadaje się zarówno do pchania
(niektóre do cięcia), jak i do rzucania. Mistrzo-
wie poświęcają mu w swoich traktatach szer-
mierczych niemal tyle samo miejsca, co rapie-
rowi. Powtórzę - nie można mieć w mieście lep-
szej broni niż nóż. Nie spotkacie w mieście strasz-
niejszego i bardziej morderczego przeciwnika
niż doświadczony nożownik. Tradycja walki no-
żowniczej sięga w Hiszpanii setek lat, obejmuje
monastyr - gwiezdny pirat
tam również szlachtę (szlachta innych nacji pa-
trzy na to raczej ze wstrętem, uważając nóż za
broń żebraków i oprychów), a hiszpańscy no-
żownicy, zwłaszcza ci pracujący dla Camorry są
absolutnie najlepsi. W walce miejskiej właśnie
ta tradycja rekompensuje hiszpańskim szlachci-
com ich przekleństwo, czyli wielki, ciężki i niepo-
ręczny rapier. Zejdź z drogi Hiszpanowi z nożem,
jasne?
- skórzany kaftan, puklerz
Kaftan z grubej parzonej skóry potrafi zatrzymać
- a przynajmniej osłabić - pchnięcie lekkiego
noża, dobrze radzi sobie ze wszelkimi pałami,
łańcuchami, butelkami, kamieniami i tak dalej.
Puklerz to mała tarczka, trzymana w dłoni i uży-
wana do zbijania ciosów przeciwnika. I jedno i
drugie jest na tyle nieporęczne, że spotyka się
je niemal wyłącznie u wielkich, łysych facetów,
zatrudnianych w karczmach, tawernach czy za-
mtuzach w celu niegrzecznego wypraszania nie-
proszonych gości.
b) ekwipunek bitewny
- kapalin
Kapalin to w tej chwili najpopularniejszy hełm
piechoty pomocniczej, łuczników i kuszników.
Bazuje na prostym pomyśle zrobienia kapelu-
sza, tyle, że ze stali. Bywa prostym stalowym ka-
peluszem z szerokim rondem, miewa też osło-
ny boku i tyłu głowy, a nawet opuszczaną wizu-
rę. Jest bardzo przyzwoitym kompromisem mię-
dzy osłoną a dobrym polem widzenia i lekko-
ścią. Kiedyś używany również przez muszkiete-
rów, obecnie pojawia się w pierwszej linii wła-
ściwie wyłącznie w czasie walk z niższymi rasa-
mi lub dzikusami nie znającymi broni palnej.
- morion
Bardzo popularny hełm pikinierski, czasem uży-
wają go hiszpańscy muszkieterowie. Ma czółen-
kowaty kształt, jego wyróżniającą cechą jest
wysoki stalowy grzebień na głowie. Świetnie chro-
ni przed wszelkimi cięciami z góry.
- burgeonet
Hełm wymyślony pierwotnie przez Francuzów,
ale rozpropagowany przez niemieckich land-
sknechtów. Nie ma osłony twarzy (czasem poja-
wia się nosal, czyli pręt idący wzdłuż linii nosa i
osłaniający ją przed poziomym cięciem, lub dwa
- trzy pręty chroniące twarz), ma stalowy grze-
bień, osłania boki głowy i kark, jego charakte-
rystycznym elementem jest duży stalowy daszek
nad twarzą. W lekko przerobionej wersji bardzo
popularny wśród kawalerzystów.
29
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
29
gwiezdny pirat - monastyr
- szyszak
Spiczasty półokrągły hełm, chroniący górną
część głowy, czasem z nosalem, doczepiana jest
do niego kolczuga, spływająca na ramiona i
kark. Dzięki swojemu kształtowi doskonale chro-
ni przed cięciami z góry. W użyciu właściwie wy-
łącznie w kawalerii Polaków, Węgrów, Ukraiń-
ców, Turków i Rosjan, oraz w piechocie krasno-
ludów.
- hełm garnczkowy
Przypomina nałożone na głowę wiadro z po-
ziomym wycięciem na oczy. Antyk sprzed trzystu
lat, przeżytek, na obecnym polu bitwy całkowi-
cie bezużyteczny. Spotykany wyłącznie u Karyj-
czyków.
- inne hełmy
Piechota - jeżeli w ogóle - używa najczęściej
małych hełmów, jak najmniej ograniczających
widoczność, kawaleria hełmów całkowicie osła-
niających głowę i kark i zostawiających odkrytą
twarz - hełmów z wizurą już się praktycznie nie
spotyka.
- aketon
Aketon (przeszywanica) to bardzo gruby piko-
waniec. Istnieją też takie spodnie, ale najczęściej
będzie to kaftan z osobno dowiązywanymi rę-
kawami, składający się z kilkunastu-kilkudziesię-
ciu warstw materiału lub mniejszej ich ilości, ale
wypychanej szmatkami, czy innym amortyzato-
rem, przeszywanego w pasy albo w kwadraty.
Aketon jest gruby, dosyć sztywny, ale na tyle ela-
styczny, żeby dobrze rozprowadzić energię cio-
su. Bardzo przyzwoicie chroni przed cięciami i
uderzeniami bronią obuchową, także przed sła-
bymi łukami lub łukami używającymi prymityw-
nych strzał. Wprawdzie w gorący dzień nosze-
nie aketonu to prawdziwe piekło, ale general-
nie w bitwie daje całkiem przyzwoitą swobodę
ruchów. Często używany jest przez łuczników,
kuszników, pomocniczą piechotę lub pikinierów
z tylnych szeregów jako jedyna zbroja.
- kolczuga
Rodzaj zbroi, który wyszedł już właściwie z uży-
cia w większości Dominium - spotyka się go jed-
nak u pogańskich ras, a także u Polaków, Wę-
grów, Ukraińców, Turków, Rosjan.
Istnieją najróżniejsze sploty i techniki tworzenia
kolczug, kolczugi bywają gęstsze i rzadsze. Sama
kolczuga to siatka ze stalowych kółek. Każde
kółko zamknięte jest małym nitem, wbitym w
jego rozklepaną część. Sama kolczuga - ważne!
- nie chroni przed niczym. Osłoną staje się do-
piero w połączeniu z aketonem - jest na niego
zakładana. Taki rodzaj zbroi bardzo skutecznie
30 GWIEZDNY PIRAT
zatrzymuje cięcia, zwłaszcza lekką bronią, tro-
chę osłabia pchnięcia, potrafi dać sobie radę
również z toporami. Jej skuteczność przeciw sil-
nym łukom, kuszom, czy broni palnej jest bliska
zeru.
- półpancerz pikinierski
Zakładany na lżejszą wersję aketonu, składa się
ze stalowego napierśnika, folgowych (półokrą-
głe płyty nachodzące jedna na drugą, trochę
jak w ogonie raka) stalowych płyt, chroniących
uda, często stalowej, graniastej osłony gardła,
do tego dochodzi otwarty (bez osłony twarzy)
hełm. Używany przez pikinierów.
- pełna zbroja płytowa piechot
Folgowe osłony nóg i ramion, stalowy kirys (osło-
na korpusu), żelazne rękawice, chroniący całą
głowę hełm, często z prętami osłaniającymi
twarz - wśród landsknechtów niezwykle popu-
larny jest tu burgeonet. W takie zbroje zakuci są
w bogatszych armiach pikinierzy w trzech pierw-
szych szeregach batalii pikinierskiej (patrz - pika),
mający przyjąć na siebie pierwszy impet ude-
rzenia przeciwnika. Używają ich również dop-
pelsoldnerzy - zakuci w stal żołnierze z halabar-
dami i olbrzymimi mieczami, mający za zada-
nie reagować na wszelkie wtargnięcia piecho-
ty lub kawalerii przeciwnika w obręb własnej
batalii pikinierskiej. Ich zbroje czynią ich niezwy-
kle odpornymi na broń jazdy w czasie gdy wiel-
kie miecze i halabardy pozwalają bardzo sku-
tecznie ją zwalczać.
- półpancerz kawaleryjski
Składa się najczęściej z napierśnika, napleczni-
ka, osłony ud, dobrze osłaniającego głowę heł-
mu. Często lewa ręka, używana do powodowa-
nia koniem, jest osłonięta wielką i ciężką stalo-
wą rękawicą, niemal całkowicie uodparniającą
ją na ciosy bronią białą. Napierśnik potrafi być
bardzo ciężki, sięgając z przodu 5 i 6 mm stali -
czyli często czterokrotność dawnej zbroi rycer-
skiej. Dopiero taka warstwa stali daje szansę
zatrzymania kuli z broni palnej. Oczywiście strza-
ła nawet z bardzo ciężkiego łuku nie ma szans
na spenetrowanie takiego kirysu. Napierśnik ma
najczęściej pośrodku kryzę - nie jest zaokrąglo-
ny, ale rozchodzi się ostro na lewo i na prawo
co ma spowodować ześliźnięcie się kuli, a jeżeli
to się nie uda, dać jej więcej stali do przebicia.
Charakterystyczną cechą współczesnych kirysów
kawalerii jest wgłębienie w okolicy serca - te-
stuje się je strzelając do nich z kilku kroków z
pistoletu. To dość uniwersalna zbroja, spotyka-
na zarówno u jazdy szarżującej na broń białą,
jak i walczącej ogniowo.

- pancerz kirasjera
Kirasjer to ciężkozbrojny kawalerzysta. Zakuty jest
w pełną zbroję płytową, hełm odsłaniający tyl-
ko twarz, jego kirys również może zatrzymać kulę
wystrzeloną z arkebuza.
- tarcza
Okrągła, ze stalową osłoną znajdującej się pod
nią dłoni pod spodem. Często noszona na ple-
cach, zapewnia przyzwoitą ochronę przed strza-
łami z łuku i znikomą przed bronią palną. Nieźle
chroni przed bronią białą. Spotykana u Polaków,
Węgrów, Ukraińców, Turków, Rosjan, a także dzi-
kusów i niższych ras. W Dominium tarcze gene-
ralnie wyszły z użytku. Wielkie i ciężkie tarcze w
kształcie, jaki zobaczyć możecie na herbach,
spotykane są tylko u Karyjczyków. Na współcze-
snym polu bitwy praktycznie bezużyteczne.
- miecz kawaleryjski
Broń główna kawalerii. Często ma kosz obłęko-
wy zbliżony do rapierowego (nigdy kosz hiszpań-
ski!), ciężką klingę, służy do rąbania i pchania.
Potężna, ciężka broń.
- miecz bastardowy
Broń główna kawalerii. Miecz z przedłużonym
chwytem, umożliwiającym ujęcie go oburącz i
przywalenie z całej siły w czyjąś zbroję.
- miecz piechoty
Broń boczna piechoty. Najczęściej krótki, prze-
znaczony do rąbania w ścisku, używany dopie-
ro po utracie piki, bądź halabardy, lub przy młóc-
ce po całkowitym wymieszaniu szyków.
- koncerz (Panzerstecher, Tuck)
Broń główna jazdy. Przypomina miecz, ale jego
klinga ma kształt litery Y o ramionach równej
długości i z równymi kątami rozwarcia. Używa-
ny do pchnięcia jest potężną bronią przeciw-
pancerną, dającą sobie radę nawet z grubymi
kirysami.
- szabla
Opisana już w dziale broni osobistej, na polu
bitwy jest fantastycznie skuteczną bronią głów-
ną jazdy, oraz główną i boczną piechoty nie
walczącej z pikinierami. W zwarciu, w bliskim
kontakcie szabla jest bronią doskonałą, bodaj
najlepszą, jaką można włożyć w ręce kawale-
rzystów, w takim zwarciu też ma miażdżącą prze-
wagę nad rapierami i krótkimi mieczami uży-
wanymi przez większość państw Dominium.
Świetna broń bitewna.
- pałasz
Broń główna jazdy, czasem boczna piechoty.
Dość nowa broń na polu bitwy, ani popularna,
monastyr - gwiezdny pirat
ani niepopularna - wszyscy dopiero się jej przy-
patrują. Coś między mieczem kawaleryjskim a
szablą - jednosieczny zagięty miecz, ale prak-
tycznie bez jelca, za to z pełną koszową osłoną
dłoni - przypomina ona rozciągniętą kulę, z wy-
cięciem w które wkłada się dłoń i zapewnia jej
doskonałą osłonę. Bardzo dobra broń w zwar-
ciu.
- rapier
Broń boczna piechoty - głównie strzelców, rza-
dziej pikinierów. Załapała się na broń boczną z
powodu swojej popularności wśród mieszczań-
stwa i szlachty, oraz biorącego się stąd założe-
nia, że mieszczanie werbowani do armii będą
już jako tako z nią otrzaskani. Do swojej roli jako
broni bitewnej nie nadaje się zupełnie. W rąba-
ninie przy której używa się broni bocznej wszyst-
kie zalety rapiera nie liczą się w ogóle - tu nie
ma miejsca na fechtunek ani na wykorzystywa-
nie zasięgu. Zupełne nieporozumienie, ale uży-
wany w armiach jako broń boczna po prostu z
powodu swojej popularności i ilości rapierów na
rynku.
- hispadon (wielki miecz oburęczny)
Broń główna piechoty. Opisany już w sekcji bro-
ni osobistej - nie różni się wiele od tam opisanej
broni pojedynkowej. Oczywiście drastycznie różni
się przeznaczeniem. W rękach doppelsoldne-
rów jest potężną bronią, używaną do zwalcza-
nia opancerzonej jazdy. Ujęty za ricasso, w sze-
rokim chwycie staje się ciężką stalową włócznią
o ogromnej sile przebicia. Trzymany oburącz za
rękojeść i używany do zadawania potężnych
ciosów z góry może po prostu złamać kawale-
rzystę, nawet jeżeli jego zbroja wytrzyma takie
uderzenie.
- topór bojowy
Dawniej broń główna piechoty i jazdy, obecnie
praktycznie niespotykany na polu bitwy, wypar-
ty w piechocie przez halabardy, u jazdy przez
nadziaki. Ma potężną siłę przebicia, nie nadaje
się do obrony. Relikt, zabytek, spotykany wyłącz-
nie u Karyjczyków i dzikusów.
- wielkie topory
Dawniej broń główna piechoty. Ciężki topór na
długim trzonku, służący do zwalczania kawalerii
i ciężko opancerzonej piechoty. W Dominium
całkowicie wyparty przez halabardę. Relikt, za-
bytek, niemal nie występuje na polu bitwy. Uży-
wają go właściwie wyłącznie Karyjczycy.
- berdysz
Broń boczna piechoty - strzelców. Przypomina
topór z długim trzonkiem, który ma podpórkę
31
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
31
gwiezdny pirat - monastyr
dla arkebuza, lub muszkietu. Używany przez
strzelców jako forkiet (podpórka pod długą
broń palną), a przy szarży jako broń do walki
wręcz. Wprowadzili to Polacy, którzy wymyślili też
taktykę podejścia do wrogich strzelców, odda-
nia jednej salwy i kiedy tamci biorą się za walkę
ogniową, zastosowania szokowej szarży z uży-
ciem berdyszy i zwinięcie się „z miejsca zbrod-
ni”, zanim nieruchawe batalie pikinierów nadej-
dą swoim z pomocą. Ta taktyka znalazła wielu
admiratorów i berdysze pojawiły się w armiach
innych państw Dominium.
- świńskie pióro
Broń boczna piechoty - strzelców. Forkiet (pod-
pórka pod broń palną w kształcie litery Y z bar-
dzo wydłużoną nóżką), którego jedno ramię jest
wydłużone w pionie i zakończone wielkim
ostrzem. Używane, kiedy strzelcy nieszczęściem
dostaną się w walkę wręcz. Pomysłowi Hiszpa-
nie dodali do tego kłody z wywierconymi otwo-
rami na Świńskie Pióra - zatykając je w te kłody
piechota strzelecka potrafi błyskawicznie zmon-
tować zapory (nazywane Hiszpańskimi Kozłami)
świetnie chroniące ją przed kawalerią.
- halabarda
Broń piechoty, łącząca w sobie topór, włócznię i
młot bojowy. Wielkie drzewce z osadzonym
ostrzem topora, przeciwwagą - młotkiem z kol-
cem, lub hakiem, oraz przedłużającym trzonek
ostrzem, zapożyczonym z włóczni. Fantastyczna
broń do zwalczania jazdy. Haki i ostrza pozwa-
lają zaczepić kawalerzystę i ściągnąć go z ko-
nia, ostrze topora pozwala rozrąbać jego zbro-
ję, halabarda może być też użyta jako ciężka
włócznia, czy też krótka pika, z ogromną siłą
penetracji. Straszliwa broń.
- nadziak (młot bojowy)
Broń główna i boczna jazdy, bardzo rzadko - przy
przedłużonej rękojeści - używana przez piecho-
tę. Ciężki młotek i ostry kolec dają straszliwą siłę
penetracji. To krótkozasięgowa broń przezna-
czona do rozbijania ciężkich zbroi w zwarciu.
Makabra - nie ma zbroi, przez którą dobrze za-
dany cios nadziakiem się nie przebije. Wynala-
zek Polaków, błyskawicznie rozpowszechnił się
w Dominium. Broń boczna bardzo wielu kawa-
lerzystów, używających jako broń główną mie-
czy kawaleryjskich.
- kopia
Broń główna jazdy. Wielkie drzewce z osadzo-
nym ostrzem. Ciężka kula po drugiej stronie ma
na celu zrównoważenie broni i ułatwienie szar-
ży. Od czasu coraz bardziej masowego używa-
32 GWIEZDNY PIRAT
nia bandoletów przez jazdę broń ta właściwie
zanikła w państwach Dominium, jest jednak
wciąż używana przez Polaków i to z wielkimi suk-
cesami. Używana również przez ciężką rycerską
jazdę elfów.
- pika
Broń główna piechoty. Drzewce z grotem w
kształcie długiego liścia liczy najczęściej 4.5m, ale
czasem sięga i 6m. Ostrze ma długie stalowe
wąsy, wyciągające się wzdłuż drzewca, unie-
możliwiające jego odrąbanie. Poprzeczna pod-
pórka, skopiowana z włóczni łowieckich unie-
możliwia wejście piki zbyt daleko w cel i pozwa-
la ją wyciągnąć z ciała przeciwnika. Ultymatyw-
na broń piechoty, wprowadzona na pola bitwy
po raz pierwszy przez Hiszpanów i szybko sko-
piowana przez Niemców, a później przez wszyst-
kie państwa, którym zależy na przetrwaniu. Uży-
wana w liczących kilka tysięcy żołnierzy bataliach
pikinierskich (jedna strona może wystawić do
wielkich i ważnych bitew nawet sześć-siedem
takich batalii) Taka batalia piechoty przypomi-
na gigantycznego jeża, który porusza się powoli
w kierunku swojego celu, aby w odległości stu
metrów od niego przejść w ciężki bieg i przy-
spieszając coraz bardziej skompresowaną
masą ludzi, stali i pik uderzyć w swój cel. Takie
uderzenie ma straszliwą siłę niszczenia, nie wy-
trzyma go nic i nikt poza bardzo zdyscyplinowa-
ną batalią pikinierską.
Pika umożliwia walkę - i udział w pierwszym
ciosie - trzem czasem czterem pierwszym sze-
regom żołnierzy. Te szeregi są najlepiej opan-
cerzone, wśród nich też są największe - napraw-
dę zastraszające - straty przy starciu dwóch ba-
talii. Pośrodku batalii znajdują się żołnierze z wiel-
kimi mieczami (u landsknechtów nazywani dop-
pelsoldnerami z powodu podwójnego żołdu,
jaki pobierają) i halabardami, zwalczający wro-
gą jazdę lub piechotę, której udałoby się uczy-
nić wyłom w jej zewnętrznej ścianie.
Batalia pikinierska charakteryzuje się olbrzy-
mią odpornością na ataki jazdy - do jej rozła-
mania trzeba tak naprawdę świetnie skoordy-
nowanego ataku piechoty, strzelców i jazdy.
Pierwsze szeregi charakteryzują się przyzwoitą
odpornością na ogień arkebuzów, chociaż ba-
talia nie wytrzymuje takiego ostrzału długo. Trze-
ba jednak pamiętać, że to jest formacja agre-
sywna, uderzeniowa, nie defensywna. Na polu
bitwy wspierana ogniem piechoty strzeleckiej i
artylerii oraz szarżami konnicy batalia pikinier-
ska ma na celu nie długą walkę, ale rozjecha-
nie przeciwnika, wdeptanie go w ziemię, całko-
wite zniszczenie i rozbicie. To straszliwa siła nisz-
cząca.

Miros³aw Chudy
L eżałem na nagrzanym słońcem igliwiu. Las
pachniał upajająco, wiatr od łąk niósł koją-
cą woń wilgotnych kwiatów. Lipiec. Przeciągną-
łem się, aż trzasnęły kości. Było mi błogo. By-
łem syty i spokojny.
Aldis wyszła przed dom z koszem wypełnio-
nym świeżym praniem. Uśmiechnąłem się do
siebie. Zaczęła rozwieszać bieliznę, frymuśne
giezła, koszule z marszczonego batystu, chust-
ki i welony, pościel… Przez myśli przebiegło mi
wspomnienie jej rozgrzanej skóry, zarys oboj-
czyka, zapach perfum na szyi...
Westchnąłem. Mam tylko wspomnienia. Ona
nigdy nie była dla mnie.
Spojrzała na skraj lasu, gdzie leżałem, ob-
serwując ją, jak co dzień. Nie mogła mnie stąd
wypatrzyć, ale czuła, że jestem. Przesłałem jej
niewidzialny pocałunek i odszedłem w głąb
puszczy.
Spotkałem ją zimą, pośród trupów, krwi i za-
pachu prochu. W śniegowym błocie zarzynali-
śmy się z kompanią Ansgaard i nasz mała wy-
cieczka wycofywała się do zamku van Aldena
pod naporem najemnych Holgera. W jednej
dłoni trzymałem rapier, skrwawiony po jelec,
drugą obejmowałem słaniającą się dziewczy-
monastyr - gwiezdny pirat
MA£GORZATA
„MORAINE”
SKOWRON
Wilk
Opowiadanie
ze świata
Monastyru
nę. Aldis van Alden, najstarszą córkę starego
barona, naszego mocodawcy. Wciąż pamię-
tam jej ciemnorude włosy rozsypane na ra-
mionach, jak płomień na śniegu, jak ogień
wystrzału.
Och, stary nie podziękował nam nawet za
odbicie jego córki z rąk kompanii. Po prawdzie,
może lepiej dla niej byłoby wtedy umrzeć. Na
pewno tak myślał jej ojciec.
Poszedłem ją odwiedzić, kiedy tylko usłyszałem,
że czuje się lepiej. Siedziała przy wykuszowym
oknie wpatrzona w zasieki z faszyny i paszcze
dział ustawione za fosą. Na uwijające się przy
nich czarne mrówki - najemników Holgera.
Obróciła ku mnie twarz. Poległem, poddałem
się od razu, moja dusza złożyła hołd lenny jej
szaremu spojrzeniu.
Ukłoniłem się nisko, zamiotłem piórami ka-
pelusza podłogę u jej stóp. Skinęła mi głową,
a w jej przejrzystych oczach mignęło moje
odbicie. Poznała mnie i nikły uśmiech rozjaśnił
jej twarz.
- To pan mnie zabrał z obozu… - szepnęła. Głos
miała jeszcze zachrypnięty po chorobie. W ni-
czym nie odejmowało jej to uroku. Wyciągnę-
ła do mnie rękę. Z trudem powstrzymałem się,
33
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
33
gwiezdny pirat - monastyr
żeby nie pocałować każdego jej palca. Zamiast
tego musnąłem tylko ustami dłoń. Wskazała mi
miejsce obok siebie, na ławie pod oknem.
- Nie wypada, pani… - zacząłem.
Nie dała mi skończyć.
- Nie jestem już baronową van Alden. Ojciec
mnie wydziedziczył i pozbawił nazwiska.
Zacisnąłem zęby. Stary skurwiel, pierdolona
jego mać.
- Nie jestem już dobra partią, splamiłam ho-
nor rodu, dając się wziąć przemocą bandzie
najemników. Żaden dobrze urodzony kawa-
ler nawet mnie nie dotknie. Jestem trędowa-
ta. Od jutra musze zarobić pracą własnych rąk
na kawałek chleba pod dachem pana baro-
na.
Mówiła to tak spokojnie, jakby nie o sobie.
We mnie się gotowało. Stary tak trząsł dupą o
własne bezpieczeństwo, że nie pozwolił nasze-
mu podjazdowi przejąć powozu, którym wra-
cała do zamku jego najstarsza córka. Więc za-
garnęli go oblegający i zrobili z dziewczyną to
samo, co każdą branką. I on śmiał za własne
tchórzostwo tak ją potraktować?!
Aldis położyła mi dłoń na ramieniu. Ode-
tchnąłem, bardzo powoli, starając się opano-
wać wściekłość.
- Nie trzeba – szepnęła – już się z tym pogodzi-
łam. – Prawie nie boli. Odejdę stąd, kiedy tylko
oblężenie się skończy.
- Nie będzie pani szorować garów ani myć
podłóg. – Warknąłem. Patrzyła na mnie tymi
pięknymi oczami, łagodna i zrezygnowana.
- Nie trzeba. – Powtórzyła. Potrząsnąłem gło-
wą.
- Trzeba. Ja tak chcę.
- Kapitanie…
Ująłem ja za rękę i pociągnąłem za sobą.
Poszła, kręcąc głową, ale nie opierając się.
Otworzyłem drzwi do mojej kwatery jednym
mocnym kopnięciem, ordynans przysypiający
na stołeczku przy kominku poderwał się na
równe nogi.
- Zbieraj rzeczy i przenoś do Camaieu. Teraz tu
mieszka pani. A ty jesteś na jej rozkazy.
Ordynans skłonił się i rzucił do roboty. Po chwili
wybiegł z naręczami ubrań i map. Zostaliśmy
sami.
- Dlaczego pan to robi? – Spytała poważnie.
Cholera, nie potrafiłem jej skłamać.
- Przy pani chciałbym być rycerzem z pieśni tru-
badurów.
Uśmiechnęła się.
- Niech tak będzie. W takim razie musi pan
uklęknąć.
Posłuchałem bez wahania. Odpięła jedna ze
wstążek u sukni i zawiązała mi na ramieniu.
34 GWIEZDNY PIRAT
Mam tę wstążkę do dziś. Spłowiały kawałek
jedwabiu zawiązany na nadgarstku towarzy-
szył mi przez wszystkie następne lata.
- Ja, Wolfgang Horn, kapitan najemnej roty pie-
szej Landsberg, w imieniu barona van Alden…
- czytałem akt łaski dla Ansgaard, której nie-
dobitki stały przede mną w karnym szeregu.
Wszyscy pójdą swoją drogą, obdarci, zmęczeni
i ranni, wycieńczeni zimowym, nieudanym ob-
lężeniem. Doczekaliśmy odsieczy od księżnej
Izabeli de Brienne i początkiem marca kom-
pania Holgera została rozbita. Ich mocodaw-
ca, hrabia de Lys, poniósł polityczną i teryto-
rialną klęskę. Nie wiem, czy kiedykolwiek pod-
niesie się z długów. To były najcięższe walki,
jakie kiedykolwiek prowadził mój oddział. I
najpiękniejsza zima moim życiu. Przez Aldis.
Mieszkałem razem Camaieu, moim dowód-
cą artylerii, jak za starych dobrych czasów.
Służyłem dwornie mojej pani, w końcu by-
łem jej rycerzem. Bawiło nas to oboje, i niepo-
miernie wkurzało starego barona. Starał się
usilnie jej nie widzieć, traktować jak powietrze,
co sprawiało, że tym bardziej rzucaliśmy mu
się w oczy. W końcu nawet zagroził, że zwolni
całą rotę, jeśli nie przestanę się z nią nosić. Od-
parłem, że czemu nie, nuda w tym zamku okrut-
na, i na pewno poradzi sobie z Ansgaard sam.
Przełknął przekleństwa i skapitulował.
W pierwszych promieniach wiosennego
słońca wychodziliśmy z zamku barona, w szy-
ku, z turkoczącymi się na końcu kolumny dzia-
łami, ze sztandarem niesionym przede mną
przez chorążego, z sakiewkami dobrze obcią-
żonymi złotem. Aldis jechała obok mnie na
zgrabnym, wiśniowym koniku, a po prawej je-
chał brodaty Camaieu. Pozdrowiliśmy panią
Izabelę, drobną blondynkę po czterdziestce
dosiadającą ogromnego karosza, by choć tro-
chę przewyższać głowy swojej świty. Odpowie-
działa ukłonem dłoni i uśmiechem. Skwaszony
baron odwrócił od nas wzrok, co księżna skwi-
towała jakimś ciętym słowem, bo jej przyboczni
parsknęli śmiechem.
Spojrzałem na moją panią. Patrzyła na dro-
gę przed nami, a w jej oczach rodził się
uśmiech.
Stanęliśmy w Hartz na długi popas. Ludzie mu-
sieli się wyszaleć, a złoto ciążące u pasa i zi-
mowa nuda musiały gdzieś znaleźć ujście. Roz-
puściliśmy Rotę, naznaczyliśmy czas ponowne-
go wymarszu i sami też ruszyliśmy w miasto.
Pamiętam smak wina na języku i zapach Al-
dis, kiedy obejmowałem ją w tańcu. Smak jej
skóry, kiedy pocałowałem jej szyję, korzystając

z cieni w zaciszu karczmy i szumu alkoholu, któ-
ry dodawał nam obojgu śmiałości. Szelest suk-
ni, zdejmowanej w pośpiechu, moje palce
wplątane w sznurówki gorsetu, oddechy prze-
rywane pocałunkami i nagły, oślepiający błysk
księżyca w oknie. Wąski sierp przecinający po-
żądanie i nadzieję na spełnienie.
Ochłonąłem w jednej chwili. Objąłem ją moc-
no, zanim się ode mnie odsunęła, smagnięta
nagłym chłodem w moich oczach.
- Nie mogę – szepnąłem – nie zrobię ci tego,
za bardzo cię kocham…
Odepchnęła mnie od siebie, zatoczyłem się,
zaskoczony jej siłą. W jej oczach była pogarda,
która przeszyła mnie jak ostrze. Wyszedłem w
noc, nie oglądając się za siebie i niczego jej
nie mówiąc. Tak było lepiej. Rano już jej nie było
i wszelkie tłumaczenia były na nic.
Odnalazłem ją kilka lat później, kiedy moje
przekleństwo nie dawało się już tak łatwo stłu-
mić. Bez niej nie było nawet o co walczyć. Zew
księżyca wołał mnie co miesiąc. Ulegałem i
znikałem pośród leśnych cieni.
Zobaczyłem ją przy fontannie w Rienne, roz-
mawiającą z jakimś modnie ubranym kawa-
lerem. Nie zauważyła mnie, więc obserwowa-
łem ją z bramy kamienicy. Po szczegółach stroju
domyśliłem się, kim teraz jest. Zapiekło, jakby
ktoś polał mi serce kwasem. Obszedłem
wszystkie najlepsze burdele w mieście, a jed-
nak w żadnym jej nie znalazłem. Trochę mnie
to pocieszyło. W końcu dowiedziałem się, że
jest kurtyzaną, pracującą na własny rachunek.
I to dość szczególną. Z nikim nigdy nie poszła
do łóżka. Płacono za jej towarzystwo, bo była
wykształcona i piękna, dokładnie w tej, a nie
innej kolejności. Sto razy odmówiła towarzy-
monastyr - gwiezdny pirat
stwa jakiemuś markizowi, bo nie stanowił dla
niej równorzędnego partnera do rozmowy.
Cała Aldis.
Dowiedziałem się, gdzie mieszka, i przycho-
dziłem tam często posiedzieć na skraju lasu i
popatrzeć na nią. W końcu musiałem zrezygno-
wać z prowadzenia Roty, coraz częściej moja
natura brała górę, rozrywając cienką warstwę
pozornego człowieczeństwa. Oddałem do-
wództwo Camaieu. Wiem, że nieźle sobie ra-
dzi.
Czasem żałuję, że wtedy, w Hartz nie zosta-
łem z nią. Ale nie potrafiłem skazać jej na to
samo przekleństwo, które skaziło moją krew.
Na powolną amnezję, na poranki z twarzą i
dłońmi unurzanymi we krwi, na zew głodu i
księżyca. Na strach, mój i jej, że kiedyś to ona
padnie moją ofiarą. Albo, że przez kroplę zmie-
szanej krwi ona stanie się taka sama jak ja.
Wciąż nie potrafię się jej wyrzec. Tyle lat mija,
moja pani jest już staruszką, mieszkającą na
obrzeżu miasta, której księża, jako jawno-
grzesznicy, odmówią nawet miejsca w poświę-
conej ziemi. Tacy sami hipokryci jak jej ojciec,
który jednym zapisem odarł ją z przyszłości i
przekreślił przeszłość.
Chronię ją. Rozszarpuję każdego, kto chce
jej zrobić krzywdę. Jestem w końcu jej ryce-
rzem i wciąż noszę na futrze jej znak. Kiedyś
przyjdę położyć kudłaty łeb na jej kolanach i
poszukać zrozumienia w jej czystych szarych
oczach. Przebaczenia za tamten wieczór w
Hartz. A potem odprowadzę ją w ostatnia pod-
róż i sam pójdę za nią, po jasnej ścieżce księ-
życa. Gdzieś, gdzie już zawsze będziemy mo-
gli być razem. Jak w pieśniach trubadurów.
35
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
35
 gwiezdny pirat - warhammer
Dungal
GRZEGORZ £AKOMY
Pamiêtniki
I
Gorączkuje. Nie przeżyje nocy. – zmęczo-
ny głos felczera zabrzmiał wyjątkowo głucho
w niewielkim namiocie głównego inżyniera
korpusu.
- Musi być coś, co można poradzić! – jęknął
Gunther Stammerfeld, hrabia Talabheim.
- Nic nie mogę poradzić. – lekarz nie miał
nawet sił, żeby się zirytować – Trucizna jest o
wiele za silna. Nawet gdyby posłano po mnie
wcześniej, nie sądzę, bym był w stanie mu
pomóc. Biedak. Powinien był wiedzieć, że
rośliny Sylvanii są równie niebezpieczne, jak
istoty, które ją zamieszkują... Miał żonę?
- Miał. A w zasadzie ona miała jego. Będę
musiał przekazać jej te wieści osobiście. Jur-
gen nie zasługiwał na nic innego.
***
- Panowie oficerowie. - zagaił Stammerfeld
- W związku z tragiczną śmiercią inżyniera Jur-
gena Schaffera, dowódcy naszej artylerii,
zmuszeni jesteśmy do podjęcia niełatwego
wyboru. Czy będziemy kontynuowali naszą
36 GWIEZDNY PIRAT
Opowieœæ ze œwiata
Warhammera
wyprawę w głąb tego przeklętego kraju, na-
rażając na niezawodny hazard siebie i
wszystkich naszych ludzi – bo chyba nikt z nas
nie ma wątpliwości, że brak wsparcia dział
wróży niezwykle trudne walki - czy też za-
wrócimy, jak psy podkuliwszy ogony, i nara-
zimy się na hańbę i niełaskę Cesarza?
Stojący w namiocie hrabiego, wokół stołu,
oficerowie korpusu ekspedycyjnego Jego
Cesarskiej Mości Karla Franza Oscar Mal-
den, dowódca regimentu halabardników,
Morten de Barge, dowodzący oddziałem
Greatswordów, przewodzący marienburskim
pikinierom Hans Venzler, baron Wilhelm von
Kristed, pierwszy pośród Rycerzy Płonącego
Słońca, baron Dieter von Greiss, sprawujący
komendę nad hufcem lekkiej jazdy, adiutant
hrabiego, młody graf Stefan de Twein i wę-
drujący z nimi kapłan Sigmara Angus Bre-
ithelm milczeli. Milczenie było ciężkie, przy-
tłaczające, zwłaszcza że wybór stojący przed
nimi był zaiste niełatwy. Gdyby zawrócili te-
raz, nigdy nie zdołaliby zmazać swojej hań-
 warhammer
by i wstydu, ale kontynuacja wyprawy z po-
zbawioną dowódcy artylerią równała się
samobójstwu. Hrabia powoli spojrzał na każ-
dego z podwładnych.
- No więc? Panie de Barge? Baronie von Kri-
sted? Panie von Greiss? Malden, Venzler? Co
panowie radzą? Nieznośną ciszę przerwał
jednak kapłan Breithelm.
- Za pozwoleniem, panie hrabio. Oczywistym
jest, że naszą wyprawę powinniśmy konty-
nuować. Ale nie bez artylerii. Należy przydzie-
lić jej nowego dowódcę.
- Kogo? – parsknął Stammerfeld – Tego
szczeniaka Bulleiva? On jeszcze ma mleko
pod nosem, a Forbeck zna się tylko na ob-
słudze dział, a nie kierowaniu ich ogniem!
- Jest jeszcze ktoś, panie hrabio. – stwierdził
von Greiss – I suponuję, że wielebny Bre-
ithelm myśli o tym samym. Graf Wolf von Sah
Rher, jeśli mogę, choć służy w mojej jeździe,
szkolił się we wszystkich arkanach sztuki do-
wodzenia, i wie, którym końcem strzela ar-
mata. Proponuję, by dać mu szansę. Daję
parol, że nie zawiedzie.
- Dobrze więc. Ręczycie własnym honorem,
baronie... Jakieś obiekcje? Panowie? – Gun-
ther Stammerfeld zajrzał w oczy każdemu ze
zgromadzonych – Dobrze. Postanowione za-
tem. De Twein, poinformujcie grafa Sah
Rhem, że objął właśnie ogólną komendę
nad artylerią całego korpusu. Przygotować
się do wymarszu, za dwie godziny ruszamy!
***
- No i masz ci życie w regimencie halabard-
ników. – Oscar Malden zaklął, poprawiając
chwyt na rękojeści miecza i spluwając do ka-
łuży pełnej brudnej wody. Niebo nad Sylva-
nią było ciemne od chmur, z których niedaw-
no spadła ulewa paskudnej, ciężkiej, jakby
wody. Nic w tej zatraconej krainie nie było
normalne. Nawet deszczowa woda. Koń nie-
spokojnie dreptał w miejscu, rozpychając na
boki tłoczących się dookoła żołnierzy.
– Masz ci życie. Mają nas. – Fakt nie ulegał
kwestii, ciężka kawaleria nieumarłych poga-
lopowała łukiem i zaszła cesarskie wojska od
flanki. Flanki, która jeszcze niedawno osła-
niana była przez pikinierów z Marienburga.
Cały regiment jednak wycięły niemal w pień
przez hordy przeklętych szkieletów, a resztki
przegrupowały się, kryjąc się z tyłu formacji
Maldena. Teraz kawaleria martwiaków miała
wolne pole, by nabrać rozpędu i wbić się w
bok czworokąta tworzonego przez halabard-
ników.
- Masz ci życie. – powtórzył po raz trzeci ka-
pitan regimentu. – W prawo zwrot!! – ryknął
- gwiezdny pirat
– Dzierż szyk! Ramię w ramię!! Przygotujcie
się!! Nikt nie jest sam, razem stoimy i razem
będziemy walczyć!! Przygotujcie się, na sztorc
halabardy!! Na sztorc, durniu! Jak pikę! Za-
przeć się, i czekać!
Konnica nieumarłych nabierała rozpędu,
szła ławą. Widok był tak imponujący, jak prze-
rażający, zwłaszcza, że w niedalekiej per-
spektywie oznaczał śmierć wielu, jeśli nie
wszystkich ludzi Maldena.
***
- Ale jaśnie panie, lont zamókł! Nijak podpa-
lić!
- Dawaj to, bałwanie! – Sah Rher wyszarpnął
żagiew z ręki spanikowanego artylerzysty.
Wyciągnął sznur trochę bardziej ponad kra-
wędź otworu, zagiął – Dajcie gorzałki.
- Gorzałki?! Ależ, panie, co wy...
- Nie dyskutuj, kurwa twoja mać, dawaj!
Jeden z obsługi sąsiedniego moździerza
zagrzebał w skrzynce leżącej obok beczek z
prochem, wyciągnął z niej bukłaczek, siłując
się z paroma innymi rzeczami, po czym po-
dał go nieszczęsnemu strzelcowi, który, drżą-
cymi rękami, przekazał naczynie Wolfowi. Ten
wyrwał korek zębami i delikatnie polał wy-
ciągnięty lont alkoholem. Obsługujący dzia-
ło patrzyli na to, nie wiedząc, co myśleć.
- Podpalać! – krzyknął Sah Rhem do pozo-
stałych załóg, po czym sam przyłożył żagiew
i odwrócił się natychmiast, kuląc się i zakry-
wając uszy.
***
Ze wzgórza nieopodal dała się słyszeć se-
ria stłumionych wybuchów, a zaraz po niej
przeszywający świst. Część z szarżujących nie-
umarłych została zmieciona razem ze szkie-
letowymi końmi. Gdy wydawało się, że już
po wszystkim, gwiżdżąc przejmująco, w śro-
dek zdruzgotanej formacji kawalerii spadła
jeszcze jedna kula, niechybnie wystrzelona
z moździerza, wybuchając po chwili pod ko-
pytami martwych koni i wyrzucając dobry
tuzin jeźdźców w powietrze.
Nagle pędzący Czarni Rycerze, zdziesiąt-
kowani celną salwą cesarskiej artylerii, prze-
stali wyglądać tak imponująco. I groźnie. Mal-
den splunął i poprawił chwyt na rękojeści
miecza.
- Naprzóóóód, ludzie, w nich bij! ŚMIEEEERĆ!!!
– poganiając konia do cwału i czując rosną-
cą wściekłość, zawsze towarzyszącą walce,
cesarski kapitan Oscar Malden nie zauwa-
żył nawet gry swoich słów.
***
37
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
37
gwiezdny pirat - warhammer
Spoglądając na pobojowisko, pełne ludz-
kich ciał i mnóstwa porozrzucanych kości,
Wolf von Sah Rher otarł rękawem spocone
czoło.
- Dajże jeszcze tej siwuchy... – skinął na tego
z obsługi artylerii, który wcześniej odnalazł
bukłak wśród innych cesarskich zapasów. Po
chwili pociągnął solidny łyk, krztusząc się tro-
chę, był to bowiem samogon przedniej do-
prawdy roboty. Przekazał naczynie właścicie-
lowi. – Dobrze, żeś miał. Uratowała nas, nie-
jako. – pochwalony żołnierz rozpromienił się
– Ale jak następnym razem znajdę, niecno-
ty, tydzień was o chlebie i wodzie...
II
Wokół panowała cisza, przerywana od
czasu do czasu stukotem kół taboru i par-
skaniem koni. Widoczność była bardzo zła.
Panująca wokół mgła zamazywała kontury
lasu, w którym wiła się droga. Wolf Sah Rher
poprawił swój czarny kapelusz która opadał
mu na oczy.
- Życie żołnierza to nie tylko piękne bitwy, ale
też niekończące się marsze o głodzie, chło-
dzie, smrodzie i bez gorzałki.
Z przodu słychać było, jak stary wiarus po-
ucza świeżego rekruta, który myślał, że ży-
wot żołnierza to tylko piękne bitwy, a nie wie-
lokilometrowe przemarsze. Cisza otaczają-
cego lasu była niewiarygodna. Żaden liść nie
drgał. Las był niczym zaklęty. Pradawna ma-
gia czekała tylko na mały ruch który obudził-
by jej niszczycielska moc.
***
Zimne oczy zwiewnej duszyczki patrzyły
wrogo na tabor .Tyle lat temu, gdy była gwał-
cona właśnie przez imperialnych żołnierzy,
wybrała swoja drogę. Przeklęła siebie, zwra-
cając się do mocy krwi, aby uczyniła ją silną
do zabicia prześladowców. Gdy ją zabili, jej
dusza przemieniła się w widmo, zgodnie z
obietnicą. Oni odjechali, ale nadeszli inni,
teraz przyjdzie czas na jej zemstę. Sylvania
jest pełna dusz czekających na zemstę. Śle-
dziła go od samego początku, gdy tylko wje-
chał do lasu. Każda chwila zbliżała do za-
sadzki. Nic nie warci ludzie, po śmierci dołą-
czą do armii jej pana, zostaną bezwolnymi
narzędziami w jego zimnych rękach.
***
Korpus powoli zmierzał do przodu. Droga,
po której podążali, coraz bardziej się zwę-
żała - miedzy jednym, a drugim brzegiem
38 GWIEZDNY PIRAT
lasu było niespełna dwa i pół metra.
W lesie dalej panowała niespotykana cisza.
Mgła podnosiła się, delikatnie odsłaniając
kontury lasu.
- Widzisz, gdy już bolą cię nogi tak, że masz
wrażenie, że zaraz upadniesz, to znak, że
oficerowie zrobią postój za jakieś pięć go-
dzin.
- A co będzie, jak upadnę i nie będę mógł
się podnieść?
- To wtedy jeden z panów oficerów przyje-
dzie, wyciągnie bat, i zacznie liczyć. Gdy po
trzech sekundach nie wstaniesz na nogi, to
bat spadnie na twoje plecy.
- Czy, czy to będzie osławiony kocur? - głos
rekruta był ściszony.
- Ależ oczywiście, że tak. Nasz korpus ma do-
bre znajomości z bracią marynarską - to oni
nauczyli używać go do budzenia opornych
do marszu...
Wolf przysłuchiwał się rozmowie jednym
uchem. Jego umysł zaprzątały inne, ważniej-
sze sprawy. Ta mgła i ten dziwny las nie po-
dobały mu się.
***
Gunther Stammerfeld jechał spokojnie na
koniu wraz z swoim dobrym przyjacielem,
baronem Wilhelmem von Kristed, na czele
jego rycerzy. Ich rozmowa dotyczyła ich mło-
dego dowódcy artylerii, grafa Sah Rheme.
-Ależ Guntherze, przecież on rzemiosła uczył
się pod samym von Stigiem! Wiesz, jakim za-
ufaniem darzył on artylerię. Sam słyszałeś,
jak chwalili go kanonierzy za jego pomysł i
stalowe nerwy. Doskonale wyczekał chwili,
aby przeważyć szalę zwycięstwa na nasza
korzyść. Gdyby nie on, wielu obecnych tu
żołnierzy straciłoby życie! Myślę, że po po-
wrocie można będzie go polecić jako kom-
petentnego i zdolnego dowódcę, który po-
winien samodzielnie dowodzić korpusem.
-Wilhelmie... Ile lat razem ze sobą podróżu-
jemy, nigdy, nigdy jeszcze nie mieliśmy tak
odmiennego zdania. Artyleria jest bronią nie-
obliczalną. Nigdy nie wiadomo, czy zadzia-
ła, jak należy, nie można na niej polegać... A
to, co ten młokos zrobił, polewając lont wód-
ką, woła o pomstę do nieba! Zgodzę się, że
jest obiecującym oficerem, ale na dowódz-
two korpusu nigdy nie zasłuży, za bardzo ufa
swoim przeczuciom, oraz artylerzystom wy-
wodzącym się z gminu. On, oficer, a woli prze-
bywać wśród ludzi bez szlacheckiego rodo-
wodu. Przecież, kto zadaje z gównem, sam
się nim sta...-
Jego głos nagle zamarł - w miejscu gdzie
była jego głowa, znajdowała się pustka. Szy-
 warhammer
ja tryskała strumieniami krwi. Las jakby na-
gle ożył. Ciszę przerwały wysokie dźwięki fel-
lbats. Strzelcy von Reba próbowali strzelać,
jednak pudłowali haniebnie. Czas spędzony
w tawernach, zamiast na ćwiczeniach, przy-
niósł efekty. Wielu z nich leżało już z oderwa-
nymi głowami. Rycerze próbowali opanować
tańczące konie, gdy, pojawiwszy się znikąd,
uderzył w nich czarny powóz. Wilhelm von
Kristed nie zdążył nawet krzyknąć, gdy upa-
dał na ziemie z olbrzymią, tryskającą krwią
dziurą w piersi.
***
- Niech ich szlag, nie mieli kiedy nas zaata-
kować!? Widzisz, młodziku, przy starym Klu-
gle nie zginiesz, teraz tylko trzymaj ta hala-
bardę silno! Mówię, kurwa, silno, a nie jak
cycki kurwy na jarmarku!
***
Zgiełk walki wyrwał Wolfa z zamyślenia.
-Przygotować działo! - Jego głos był stanow-
czy i spokojny. Artylerzyści natychmiast wyko-
nali rozkaz, ładując armatę, i ustawiając ją
na pozycji do strzału. Z tyłu konwoju pojawili
się nagle nieumarli konni. -Strzelajcie, jeśli
wam życie miłe! -Tak, pa... - Kanonier nie zdą-
żył odpowiedzieć do końca. Fellbats urwał
mu głowę jednym ruchem pazurzastej łapy.
Kawaleria zbliżała się coraz bardziej. Sah
Rheme zeskoczył z konia, dopadł działa, i już
miał odpalać lont, gdy poczuł paraliżujący
ból w piersi. Pancerz, który go chronił, został
przesieczony ostrymi jak stal pazurami. Z
zagłębienia zaczęła wypływać krew. Ostat-
kiem sił podniósł lont i przyłożył ogień. Huk
wystrzału ogłuszył go. Z tak małej odległo-
ści, skutki były dla nieumarłych katastrofal-
ne, kula zmiotła wszystkich jeźdźców na swo-
jej drodze. Ale reszta pędziła nadal. Wolf czul
zbliżająca się śmierć. Nie bał się jej, ileż to
razy stawał naprzeciw niej. Zaczął zmawiać
modlitwę do Sigmara, poprawiając chwyt
miecza. Zanim umrze, zabierze ze sobą jesz-
cze paru. Jazda była w odległości dziesięciu
metrów, gdy nagle padła komenda
-Cel... pal!
Huk wystrzałów zmieszał się z klekotem
upadających kości. To pułkownik Sharp ze-
brał resztki strzelców. Przed nich wystąpił re-
giment mieczników. Jazda uderzyła w nich i
odbiła się, po chwili zaczęła się rozpadać od
mocnych ciosów. Graf odetchnął z ulgą i pró-
bował się podnieść, jednak rana była zbyt
głęboka aby wstać; upadł bezwładnie na zie-
mie.
***
- gwiezdny pirat
- Widzisz, teraz to jak nas coś rypnie, to ino
raz...
- Czy my zginiemy?
-Będzie dobrze, synek, nie martw się. Chyba
wygrywamy...
-Trzymajżesz tę halabardę jak należy. Uwa-
żaj...
Rekrut w ostatniej chwili odparł atak gho-
ula. Jednak jego uderzenie wytraciło mu ha-
labardę z dłoni. Klugle zasłonił swym ciałem
młodzika i ciął straszliwie; ghoul rozpadł się
na dwie połowy.
-Trzymaj żesz tę halabardę mocno... Jak w
kurwę wchodzisz za mocno to wrzeszczy i dra-
pie, a jedyna wada tego jest że zarazisz się
syfilisem... A tu jak nie będziesz mocno trzy-
mał i machał, to prędzej czy późnej... Raczej
prędzej... Upierdoli ci coś łeb przy samej du-
pie.
-Odchodzą - ozległ się krzyk.
***
Zmora patrzyła z rosnącym zdenerwowa-
niem. Nie tak miał potoczyć się atak.
-Pan będzie niezadowolony.... Czas jej zemsty
się zbliża , a ten, który tu dowodzi jest po-
tomkiem tego który mnie zabił. Nadszedł czas
mojej zemsty, nareszcie..... szeptała cicho po-
czym znikła, aby zanieść wieści o klęsce
***
Wolf obudził się w lazarecie. Rana na piersi
paliła żywym ogniem. Mimo to wstał i pró-
bował wyjść.
- Ależ panie, jesteś ciężko ranny musisz leżeć.
- Muszę przygotować korpus do obronny, oni
wrócą, Jak nie dziś, to jutro, ale wrócą.
- Panie masz się położyć, ale to natychmiast!
- felczer był nieugięty. Wolf wrócił do lóżka
-Każ sprowadzić do mnie Maldena, de Bar-
ge, Venzlera oraz von Greissa. Są mi natych-
miast potrze... jego głos załamał się. Stracił
przytomność
III
Gorączka nie opuszczała ciała grafa. Cią-
gle męczyły go dreszcze i senne majaki. Fel-
czerzy kiwali tylko smutno głowami, ich umie-
jętności na nic się zdawały przeciwko grobo-
wej gorączce. Każdy oddech oznaczał to, że
dalej żyje, a jego ciało nie poddało się.
W namiocie było bardzo ciepło gdyż cały
czas starano się utrzymać temperaturę, dzięki
której miano nadzieje wyleczyć Wolfganga
Sah Rher...
***
39
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
39
gwiezdny pirat - warhammer
Ognisko płonęło smętnie, jakby miało za-
raz zgasnąć. Co chwilę ktoś dorzucał szczap-
kę, aby utrzymać ten jakże nikły płomień.
- Ech, kurwa, w tej pieprzonej krainie nawet
drewno nie płonie tak, jak powinno- zaklął
Klugle
-Ależ sierżancie to przez to, że jest mokre.
Moja mama zawsze mówiła , że trzeba pa-
lić suchym drewnem...- odezwał się młodzik
-A widzisz tu gdzieś suche drewno? - wark-
nął sierżant...
Rozmowę przy ognisku przerwały odgło-
sy opadającego kocura na czyjeś plecy.
Wszystkie głowy obróciły się w kierunku, z
którego dochodził dźwięk
- Wszyscy jesteśmy straceni! Nadchodzi lord
końca czasów - opadniecie kota na plecy-
módlmy się do Sigmara – trzask kota - mó-
dlmy się, aby zesłał swoja inkarnację... - trzask
kota.
- Jeszcze tego nam tylko brakowało, biczow-
ników. Nie dość że dowódca chory, armia w
rozsypce, to jeszcze ich nam brakowało... Ale
w sumie skoro wdepnęliśmy w gówno, to
teraz czas na karczmę i burdel! – roześmiał
się rubasznie - ilu z was było wcześniej z ko-
bietą? Czy ja dobrze słyszę, że nikt? O ja pier-
dolę, same prawiczki... Sigmarze kimś ty mnie
pokarał? Ale nie martwcie się, chłopcy, przy
starym Klugle nie zginiecie, a nawet na dziwki
pójdziecie - uśmiechnął się - A teraz, niecnoty
wy moje, pójdziecie pełnić wartę. Nie daj, Sig-
marze, abym was dorwał, jak będziecie na
niej spać. Pożyczę specjalnie kota od biczow-
ników i wygarbuję wam skóry!
***
W namiocie, który obecnie stał się namio-
tem narad, toczyła się zażarta dyskusja.
- Musimy się wycofać, nie mamy innego wyj-
ścia! - krzyczał Malden
- Jak mamy się wycofać, jak jesteśmy już tak
daleko? Przecież połowa naszych żołnierzy
jest chora - odpierał argumenty Otto de
Barge. Kurt Venzler nie odzywał się. W końcu
znudziły mu się słowne utarczki dwóch do-
wódców
- A czy, do ciężkiej cholery, nie pomyśleliście,
że jesteśmy w oblężeniu na wrogim terenie?
Czy choć raz przyszło wam na myśl, że jeste-
śmy zdani tylko na nasze siły, a nasz taktyk
leży złożony gorączką? Więc przestańcie się
kłócić, a weźcie się do roboty!
- Zgadzam się z Kurtem, nasza jazda potrze-
buje wypocząć. Ciągłe walki nadszarpnęły
siły rycerzy. Uważam, że musimy się wycofać.
Straty w większości regimentów przekroczy-
ły pięćdziesiąt procent stanu, nie jesteśmy w
40 GWIEZDNY PIRAT
stanie kontynuować kampanii - odezwał się
von Greiss
- Ależ Dieter, co na to powie Cesarz...- zasta-
nawiał się de Barge
- Cesarz zrozumie - odezwał się rozgorącz-
kowany Graf von Sah Rher - zarządzam od-
wrót, nie mamy innego wyjścia...
IV
Dwa dni odpoczynku minęły jak z bicza
strzelił, nastrój całego korpusu poprawił się.
Jednak oficerowi mieli inny, o wiele poważ-
niejszy problem. Ich dowódca dalej leżał zło-
żony chorobą, jego stan z dnia na dzień po-
garszał się. Bez głównego taktyka uporząd-
kowany odwrót mógł się zamienić w bezład-
ną, paniczną ucieczkę, znaczoną szlakiem
ofiar żołnierzy.
Jednak trzeba było ruszać, nikt nie potra-
fił przewidzieć, jak długo utrzyma się dobra
pogoda.
Graf został przeniesiony do wozu, w któ-
rym cały czas był przy nim felczer. Został wy-
dany rozkaz. Dla niedoświadczonego oka
obóz w tym momencie wyglądał chaotycz-
nie, jednak wszystko przebiegało sprawnie i
rutynowo, niczym na ćwiczeniach.
***
- No, moi mili, mam dla was radosną wieść -
na twarzy sierżanta malował się uśmiech -
Wracamy do domu A wiecie co jest w
domu?- zapytał
- Mamusia, dobre jedzenie, wygodne lóżko
i poduszka wypchana słomą- rozmarzył się
jeden z żołnierzy
- Głupiś - warknął Klugle- żołd, karczma, bur-
del... w tej o to kolejności. Widać, że już wszy-
scy przygotowani do wymarszu. Na Ramię
Broń! Równaj Szyk! Formuj kolumnę marszo-
wą! A teraz pięknie ładnie przepuścimy
wszystkie regimenty i zamkniemy szyk kolum-
ny. Zrozumiano, niecnoty?
Chwilę później korpus maszerował noga
w nogę do domu ku końcu kampanii. Żaden
z nich nie przypuszczał, że już więcej mógł
nie zobaczyć więcej domu. Karmili się wizja-
mi o spokojnym, pełnym ciepła domu, od
którego znaleźli się tak daleko.
***
Maszerowali dzień i noc, zatrzymując się
tylko na krótkie postoje, aby dać wytchnąć
zmęczonym nogom i zostawiając tych, któ-
rzy byli zbyt chorzy, by dalej iść. Powrotny szlak
był szlakiem śmierci, a drogę przemarszu
 warhammer
znaczyły ciała. Coraz częściej ten, który zo-
stawał z tyłu, już nie wracał. Tak samo działo
się z tymi, którzy oddalili się za potrzebą. Coś
ich ścigało. Tylko nikt nie wiedział co. Każdy
krok to bliżej domu, tłumaczył swojej kom-
panii sierżant Klugle, doświadczony w nie-
jednej kampani.
Nagłe do uszu dowodzących oficerów
wpadły pierwsze słowa starej żołnierskiej
pieśni. Sami doskonale ją znali i zaczęli pod
nosem cicho nucić. Coraz to nowe głosy do-
łączały się do niej, w końcu cały korpus śpie-
wał
Choć droga długa przed nami
Na końcu zawsze jakiś jest kres
Choć śpiewamy spierzchniętymi ustami
Lecz żaden w tym władców interes
Gdyż dla ich kiwnięcia palcem
Zginąć nam przyjdzie tu dziś
Klugle śpiewał z całych sił, choć wiedział
co ta pieśń oznacza. Gdy żołnierz zaczyna
śpiewać pełne smutku żołnierskie pieśni, to
znaczy że morale spada - tłumaczył mu sta-
ry sierżant jego kompanii Irvin. Zapamiętaj
to, jeśli chcesz być dobrym podoficerem.
Przypominając sobie te słowa, Klugle zwięk-
szył czujność. Obawiał się dezercji... Mimo, że
był coraz bliżej domu, w atmosferze lasu wy-
czuwał coraz większe napięcie, coś się szy-
kowało aby nie wypuścić ich z tej przeklętej
ziemi; coś szykowało się do stoczenia wal-
nej bitwy.
V wroga. Wszędzie widział padających żoł-
Przed nimi było powoli widać równiny
imperium. Otucha wstąpiła w serce żołnie-
rzy, zmęczone nogi przyspieszyły krok, zmu-
szając je do ostatniego wysiłku. Na zmę-
czonych twarzach powoli pojawiał się
uśmiech.
- Widzicie, chłopcy, mówiłem, że w końcu
wrócimy. Raz na górze, a raz w dołku. Gów-
no już było, więc zostały już tylko karczma i
burdel roześmiał się rubasznie Klugle
- W końcu damy wypocząć obol... - nie do-
kończył mówić gdy od tyłu uderzyły w nich
jednostki martwiaków. Trzymać szyk, trzy-
mać szyk! - zaczął krzyczeć - Musimy dać
czas innym na ustawienie linii...
Przyjdzie mi tu zginąć, pomyślał sierżant,
ale na pewno nie pójdę tam sam. Ude-
rzenie w klatkę piersiową pozbawiło go
tchu. Ostatkiem sił uderzył halabardą, któ-
ra następnie wypadła mu z omdlałych rąk
- gwiezdny pirat
Gorączka cały czas targała ciałem gra-
fa. Felczerzy byli bezsilni, wiedzieli, że je-
dyna nadzieją dla niego jest jak najszyb-
sze znalezienie się w Aldorfie pod okiem
najlepszych lekarzy. Nagle wóz się zatrzy-
mał, do uszu konowała dotarły odgłosy
walki i dźwięk krzyżujących się mieczy. Czuł,
że byli zgubieni. Nagle graf otworzył
oczy, tak jakby odgłosy walki zadziałały na
niego niczym najlepsze lekarstwo, zaczął
się podnosić.
- Panie, nie możesz, jesteś ciężko chory-
głos felczera był stanowczy.
- Ktoś musi dowodzić armią, aby ocalić
resztki tych, którzy wyszli z Sylvanii.
Po tych słowach graf wstał i wyszedł z
wozu. Skierował swoje kroki w kierunku
artylerii i zaczął wydawać rozkazy. W jego
bladej twarzy niebieskie oczy, które zawsze
są tak ciepłe dla żołnierzy, przybrały lodo-
waty kolor. Na jego widok w artylerzystów
wstąpiła otucha, to dzięki niemu porażki
przemieniły się w zwycięskie bitwy. Ufali mu,
tak jak i on ufał im.
Gdy tylko do nich doszedł, zaczął wyda-
wać rozkazy.
* * *
Nagle ponad tumult walki wzniósł się sta-
nowczy głos grafa.
- Cel lewo dwadzieścia...ognia
Huk armat był dla sierżanta niczym naj-
piękniejsza rapsodia. Wiedział jednak, że
przegrywają, że nawet geniusz grafa nie
pomoże przy czterokrotnej przewadze
nierzy, obrócił głowę i popatrzył w zacho-
dzące mgłą oczy pułkownika strzelców.
Głęboka rana znaczyła jego pierś. Nie było
już linii, był tylko chaos, w którym ścierali
się walczący. Z minuty na minutę tych gru-
pek było coraz mniej. Ekspedycyjny korpus
jego cesarskiej mości Krala Franza był me-
todycznie wycinany w pień. Tylko cud mógł
przeważyć szale bitwy na jego korzyść.
Nagle graf padł na ziemię, a z jego cia-
ła sterczały groty. To już koniec - Klugle
przymknął oczy.
* * *
Wtem do jego uszu dobiegło echo
okrzyku wojennego rycerzy białego wilka.
Cud nastąpił - pomyślał i stracił przytom-
ność.
41
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
41
 gwiezdny pirat - zew
Burowie. Fot. z wikipedia.org
WOJCIECH „GORATH” DORACZYÑSKI
KRAJ ZŁOTA
I DIAMENTÓW
Rzut oka na krainę
Górzyste wybrzeża Afryka
Południowej, obmywane cie-
płymi wodami dwóch oce-
anów od wieków zamieszki-
wane były przez afrykańskie
plemiona Hotentotów i Busz-
menów. Pierwszymi Europej-
czykami, którzy dotarli do Przy-
lądka Dobrej Nadziei, byli Por-
tugalczycy. Szybko zostali jed-
nak wyprzedzeni przez swoich
42 GWIEZDNY PIRAT
cthulhu
holenderskich konkurentów -
to właśnie holenderska Kom-
pania Wschodnioindyjska za-
łożyła tutaj pierwszą osadę. Był
to niewielki fort, położony nad
Zatoką Stołową w miejscu dzi-
siejszego Kapsztadu. Fort ów
był ważną bazą zaopatrzenio-
wą dla statków płynących na
Daleki Wschód, do tajemni-
czych krain złota, klejnotów i
egzotycznych przypraw.
Oto trylogia afry-
kańska Wojtka Do-
raczyńskiego - trzy
rozbudowane teksty
do Zewu Cthulhu
mające za wspólny
mianownik miejsce
i czas: Afrykę Połu-
dniową końca XIX
wieku. W tym nu-
merze prezentujemy
pierwsze dwa z
nich: opis settingu
oraz lokacji. W ko-
lejnym zaś ukaże się
scenariusz przygody.
SETTING DO
ZEWU CTHULHU:
POŁUDNIOWA AFRYKA
W ROKU 1890
Tak narodziła się pierwsza
kolonia Południowej Afryki.
Choć założona została na nie-
gościnnym, górzystym wy-
brzeżu, zaczęła powoli rosnąć
i rozwijać się. Szeregi koloni-
stów zasiedlali holenderscy
osadnicy przysyłani tu przez
władze Kompanii, a także roz-
maici uciekinierzy z Europy, w
tym wielu francuskich hugeno-
tów. Biali przybysze sukcesyw-
 zew cthulhu - gwiezdny pirat
Setting został opracowany na potrzeby systemu Zew Cthulhu 1890. Jako że gra firmy Cha-
osium toczy się w świecie wzorowanym na naszym, poniższy tekst jest adaptacją historycz-
nych realiów, wzbogaconą o informacje dotyczące Mitów. Nie oznacza to jednak, że ma być
to wierna rekonstrukcja! Autor potraktował rzeczone realia dość swobodnie (często świado-
mie je zniekształcając), do czego też zachęca prowadzącego. Autentyczne fakty i miejsca
mają służyć nie pogłębieniu wiedzy historycznej, lecz nadaniu wydarzeniom na sesji egzo-
tycznego kolorytu, wykraczającego poza powszechne stereotypowe wyobrażenia kolonial-
nej Afryki. Taki jest właśnie cel tego tekstu - dostarczenie narzędzi pozwalających wykreować
ciekawy nastrój i fabułę, nie zmuszając jednocześnie prowadzącego do zapoznawania się z
grubaśnymi opracowaniami. Dlatego też pierwsza część tekstu jest jedynie ogólnym zary-
sem, a następne to opis poszczególnych miejsc, w których mogą zostać umieszczone przygo-
dy. Ponieważ Zew Cthulhu jest systemem, w którym drużyna nierzadko podróżuje w odległe
zakątki świata, myślę że taka pomoc przyda się niejednemu Strażnikowi.
Po pewnych przeróbkach realia te można przystosować również do lat 20-tych XX wieku.

nie posuwali się w głąb Kraju
Przylądkowego, co rodziło
konflikty z rdzennymi miesz-
kańcami. Pomimo niezliczo-
nych zatargów i potyczek, Eu-
ropejscy osadnicy zdobywali
coraz to nowe ziemie. Zakła-
dali na nich rozległe, farmer-
skie gospodarstwa, a miejsco-
wą ludność sprowadzili do
statusu niewolników.
Wśród osadników, odcię-
tych od zewnętrznych wpły-
wów, szybko zatarła się pa-
mięć o ich europejskiej ojczyź-
nie, a język holenderski prze-
kształcił się w africaans. Tak
narodził się nowy naród - na-
ród Burów (lub Afrykanerów),
który jedynie Południową Afry-
kę uważał za swą ziemię oj-
czystą.
W przeciągu lat układ sił w
Europie uległ zmianie. Podczas
zawieruchy napoleońskich
wojen, Kraj Przylądkowy wpadł
w ręce Brytyjczyków. Ci zainwe-
stowali w podupadłą kolonię,
wiedząc że stanowi ona klucz
do panowania nad Indiami.
Sprowadzono brytyjskich
osadników, zbudowaną
sprawną administrację, nało-
żono - i egzekwowano - po-
datki, a wreszcie - zniesiono
niewolnictwo. Reformy te były
nie do przyjęcia dla wielu Bu-
rów, którzy przywykli do niere-
gulowanego niemal żadnym
prawem, wręcz anarchistycz-
nego sposobu życia. W tej sy-
tuacji wielu z nich postanowi-
ło porzucić miejsce zamiesz-
kania i wyruszyć w wędrówkę,
której celem były ziemie nie
podlegające brytyjskiej admi-
nistracji. Exodus ten zwany był
Wielkim Trekiem. Przedsię-
wzięcie, choć niebezpieczne,
zakończyło się sukcesem. Bur-
skim osadnikom, po stoczeniu
wielu walk z rdzennymi miesz-
kańcami, udało się zagarnąć
nowe ziemie. Na mapie poja-
wiły się nowe, suwerenne afry-
kanerskie państwa - Orania,
Transwal oraz Natal, który
szybko wpadł pod brytyjskie
panowanie.
Jednakże, oprócz Burów i
Anglików, w XIX wieku w Afry-
ce Południowej pojawił się
jeszcze jeden, najsłabszy, acz
nadal ważny gracz. Były to ludy
Bantu, rdzenni Afrykańczycy,
którzy zjawili się na tych tere-
nach przybywając z północy.
Wśród nich wyróżniało się bit-
ne plemię Zulusów. Społe-
czeństwo Zulusów stało na
dość wysokim stopniu rozwo-
ju. Stare struktury plemienne
zaczęły ustępować na rzecz
organizacji państwowej, a wła-
dzę zwierzchnią nad poszcze-
gólnymi wodzami zdobył król.
Wojska Zulusów zdołały nawet
kilkakrotnie pokonać nowo-
czesną armię brytyjską, choć
ostatecznie zostali pobici. Dziś,
czyli w latach 90-tych XIX wie-
ku, Zulusi nie stanowią więk-
szego zagrożenia dla pano-
wania Anglików czy Burów,
choć nadal władają wieloma
obszarami.
W tej, jeszcze nie opanowa-
nej przez cywilizację krainie, na
Badaczy Tajemnic czekać bę-
dzie wiele przygód i niebez-
pieczeństw. Przede wszystkim
świat dzikiej przyrody, który
zarówno stanowić będzie za-
grożenie, jak i dostarczać wielu
wrażeń czy okazji do polowa-
nia. Drużyna będzie musiała
radzić sobie w gorącym i su-
chym klimacie, nierzadko
przedzierając się przez spalo-
ny słońcem step czy piaski
pustyni Kalahari. Wiele obsza-
rów kraju oddzielonych jest
wysokimi pasmami górskimi, z
których najwyższe to pasmo
Gór Smoczych. Dzikie i niedo-
stępne tereny obfitują w zwie-
rzynę, w tym najbardziej cha-
rakterystyczne dla Afryki lwy,
słonie czy antylopy. Wyprawa,
która przedrze się w głąb nie-
znanych terytoriów może od-
naleźć kamienne ruiny, pozo-
stałości po dawnej kulturze. To
ukryte wśród wzgórz i sawan-
ny ruiny Wielkiego Zimbabwe,
tajemniczej cywilizacji, która
rozpalała wyobraźnię wielu
odkrywców i podróżników.
Pobyt wśród mieszkańców
Afryki Południowej dać może
też drużynie szansę na wyka-
zanie się sprytem i odwagą.
Między różnymi grupami lud-
ności dochodzi wciąż do tarć i
konfliktów. Napięcia między
białymi a plemionami murzyń-
skimi są wciąż powszechne. Co
więcej - powoli narasta też

43
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
43
gwiezdny pirat - zew
konflikt między Burami a bry-
tyjskimi kolonistami, a to na
skutek wydarzenia, które
zwróciło oczy całego świata
na ten zakątek kuli ziemskiej.
Otóż kilkanaście lat temu w
Afryce Południowej odkryto
bogate złoża diamentów i zło-
ta. Gorączka, która wtedy wy-
buchła spowodowała napływ
wielu górników. Za nimi przy-
były tu wielkie korporacje.
Konkurencja nie zawsze była
uczciwa, zdarzały się też kon-
flikty z miejscowymi władzami.
Na dodatek, Brytyjczycy chcąc
zapewnić sobie panowanie w
regionie snują wciąż plany za-
garnięcia dwóch niepodle-
głych burskich republik. Do-
prowadzi to wkrótce do wybu-
chu ostatniej już wojny burskiej.
Wreszcie oprócz natural-
nych niebezpieczeństw i prze-
ciwników, na Badaczy czyhać
będzie nadnaturalne zagro-
żenie zrodzone przez świat
Mitów. Afryka Południowa to
obszar gdzie za wieloma ple-
miennymi kultami kryją się
obrzędy, odprawiane na cześć
Bogów Zewnętrznych, staro-
żytne, nieludzkie rasy kryją się
w podziemnych korytarzach
marząc o przywróceniu daw-
nej chwały. Siła, spryt i broń
palna przedsiębiorczej druży-
ny nierzadko będzie niczym
wobec wrogiej, magii Mitów.
cthulhu
Główne miasta
W latach 90-tych XIX wieku,
na obszarze dzisiejszej Afryki
Południowej znajdowały się
cztery większe organizmy pań-
stwowe. Były to: Kolonia Przy-
lądkowa i Natal, stanowiące
brytyjskie posiadłości, oraz
Orania i Transwal, niezależne,
burskie republiki. Najgęściej
zaludniona była Kolonia Przy-
lądkowa, w głębi kraju nato-
miast większe skupiska ludno-
ści znaleźć można było w oko-
licach kopalń. Biała ludność
była niezwykle przemieszana,
w koloniach Królestwa Anglo-
sasi mieli przewagę liczebną
w ośrodkach miejskich, Buro-
wie zaś na prowincji. W afry-
kanerskich republikach,
oprócz osiadłych Burów prze-
bywało też mnóstwo brytyj-
skich górników i robotników.
Ta biedniejsza warstwa ludno-
ści zwana była uitlanders .
Oczywiście, najliczniejszą gru-
pą we wszystkich państwach
była ludność murzyńska.
Kapsztad zwany też przez An-
glików Cape Town, to najwięk-
sze i najstarsze miasto tego
obszaru, a zarazem stolica
Kolonii Przylądkowej. Położone
jest nad Zatoką Stołową, w
pobliżu Przylądka Dobrej Na-
dziei; stanowi wciąż jeden z
ważniejszych portów, pomimo
otwarcia kanału sueskiego,
który zmienił bieg szlaków
morskich wiodących do Indii.
Kapsztad położony jest w ma-
lowniczej okolicy, w rozległej
dolinie opadającej łagodnie
w kierunku morza. Miasto oto-
czone jest zboczami Gór Przy-
lądkowych wrzynających się
kamiennymi językami w wody
Oceanu. Klimat jest ciepły,
śródziemnomorski; często
wiejące silne wiatry rozprasza-
ją zaduch miasta. Krystaliczne
przejrzyste powietrze i bez-
chmurne niebo dopełniają ten
obraz ziemskiego raju.
Kapsztad będzie zapewne
pierwszym miejscem jakie uj-
rzą Badacze przybywając do
tej części Afryki, na pokładzie
transoceanicznego statku.
Jest to znakomite miejsce na
poczynienie przygotowań do
wyprawy w głąb lądu, nawią-
zanie ważnych kontaktów czy
wreszcie - odpoczynek.
Drużyna schodząc z pokła-
du, trafi najpierw do zatłoczo-
nej dzielnicy portowej, aby zna-
leźć się w końcu na głównej,
najdłuższej ulicy Kapsztadu,
zwanej zresztą Long Street.
Bardzo szerokie, brukowane
ulice, na których rozlega się
wciąż stukot końskich kopyt i
kół dorożek, przylegają do
fasad okazałych posiadłości.
Domy bogatszych mieszkań-

Kompania Południowoafrykańska
Kompania to jeden z najpoważniejszych graczy na terenie Afryki Południowej. Dysponuje ona nieograniczonymi
wręcz funduszami, siecią pracowników i agentów, wieloma magazynami z narzędziami i zaopatrzeniem. Jej
pomoc może okazać się często dla Badaczy bezcenna. Kompania zajmuje się wieloma interesami, przede
wszystkim inwestuje w górnictwo, skupuje skóry zwierząt i kość słoniową, sprowadza osadników na nowe tereny,
kładzie tory kolejowe itp. Na obszarze Rodezji (kolonia brytyjska na północ od Transwalu) Kompania działa w
charakterze władzy państwowej. Co więcej - dysponuje ona własną policją i własnymi siłami zbrojnymi, działa-
jącymi na terenie całej Afryki Południowej. Kompania przeznacza też duże środki na wyprawy kartograficzne,
organizowane przez Towarzystwo Geograficzne, a także archeologów badających pozostałości po tajemniczej
afrykańskiej cywilizacji. W tej ostatniej kwestii władze wywierają nacisk na zatrudnionych naukowców - zgodnie
z oficjalną teorią cywilizacja Wielkiego Zimbabwe nie mogła być tworem czarnoskórych mieszkańców tych
ziem, lecz niezidentyfikowanych przybyszów z basenu Morza Śródziemnego. Archeologowie Kompanii nie
ustają w poszukiwaniu śladów mających wspierać tę tezę.
Kompania może zaproponować Badaczom udział w jednej z takich wypraw. Bohaterowie otrzymają nie
tylko zlecenie, ale i pełne wsparcie zarówno w sprzęcie jak i wyszkolonych specjalistach. Kompania może stać
się też pracodawcą dla drużyny. Postacie graczy mogą zostać jej urzędnikami lub zaciągnąć się do sił zbroj-
nych. Otrzymywane zadania mogą być bardzo różne: wspieranie probrytyjskich sił w burskich republikach,
ochrona transportów złota i diamentów przez bandytami, poszukiwanie przestępców działających na szkodę
Kompanii, negocjacje z wodzami plemiennymi w sprawie otwarcia nowej kopalni. Możliwości jest bardzo wiele.
Z drugiej strony Kompania może stać się też przeciwnikiem drużyny, a jej agenci - podłymi schwarzcharak-
terami, starającymi się pokrzyżować plany niezależnym i dzielnym Badaczom.

44 GWIEZDNY PIRAT

ców utrzymane są w charak-
terystycznym wiktoriańskim
stylu, przystosowanym do cie-
płego, nadmorskiego klimatu.
Białe fasady przyozdobione
są kolumnadami i pilastrami.
Nierzadko posiadłość posiada
patio czy obszerny taras z
przepięknym widokiem. Spo-
ro tu zieleni - na ulicach rosną
akacje i palmy, przydomowe
ogródki pełne są egzotycz-
nych roślin. Największy park
Kapsztadu - Ogrody Kompa-
nii - jest popularnym miejscem
odpoczynku i nieformalnych
spotkań. Wieczorem ciemno-
ści rozprasza światło gazo-
wych latarni.
W Kapsztadzie odnaleźć
można siedziby większości li-
czących się w Afryce Południo-
wej kompanii, towarzystw oraz
administracji państwowej.
Członków rządu i parlamentu,
jak też wyższych urzędników
Kolonii Przylądkowej można
odnaleźć w budynkach rządo-
wych w centrum. Najokazal-
szym z nich jest, górujący nad
miastem, Zamek Dobrej Na-
dziei
dziei, zbudowany jeszcze
przez holenderskich guberna-
torów. To stara, XVII-wieczna
budowla, zbudowana na pla-
nie pięciokąta, o grubych
obronnych murach, otoczo-
nych dodatkowo ziemno-ka-
miennymi wałami. Siedzibę
ma tam brytyjski wysoki komi-
sarz i władze wojskowe. Oso-
by, które zechcą się skontak-
tować z oficjałami duchowny-
mi mogą skierować swe kroki
do jednego z najstarszych ko-
ściołów, przy Adderley Street,
gdzie odnajdą pastorów Ko-
ścioła Reformowanego. War-
to odwiedzić też jedną z licz-
nych winiarni, gdzie produko-
wane są cenione na całym
świecie trunki - szczególną sła-
wą cieszą się winnice zwane
Constance.
Najważniejszym jednak
miejscem, które prędzej czy
później odwiedzi drużyna, jest
okazała siedziba Brytyjskiej
zew cthulhu
Kompanii Południowoafry-
kańskiej
kańskiej. Jest to potężne kon-
sorcjum, które ma decydują-
cy głos w wielu sprawach na
obszarze Afryki Południowej.
Choć jest to prywatna organi-
zacja, założona i kierowana
przez Cecila Rhodesa
Rhodesa, na wie-
lu terytoriach, z upoważnienia
Korony, przejęła ona upraw-
nienia państwa. Nie ma w za-
sadzie spraw, którymi Kompa-
nia by się nie interesowała. Dla
drużyny, ważna może być oko-
liczność, iż sponsoruje ona
wiele wypraw badawczych w
głąb lądu, w tym wyprawy ar-
cheologiczne do ruin Wielkie-
go Zimbabwe. Kompania
może okazać się bardzo cen-
nym sprzymierzeńcem i spon-
sorem, a w ostateczności na-
wet - pracodawcą.
Nieodłącznym elementem
większości kampanii w Zewie
Cthulhu jest uniwersytet.
Kapsztad od kilkunastu lat
może się także i nim pochwa-
lić (wcześniej istniał tu tylko
college). Nie jest to może
uczelnia należąca do świato-
wej czołówki, niemniej dyspo-
nuje ona bogatymi zbiorami
dotyczącymi Południowej Afry-
ki, w tym kultur jej rdzennych
mieszkańców. Badacze szuka-
jący wiadomości na ten temat
z pewnością trafią do siedzi-
by miejscowego oddziału
Królewskiego Towarzystwa
Geo
Geog graficzneg
aficznego o, mieszczącej
się w głównym budynku uni-
wersytetu. Zostaną tu przyjęci
przez prezesa oddziału, Geo-
rga Whiteneya
Whiteneya. Może on się
źródłem wielu informacji do-
tyczących zarówno geografii
jak i afrykańskich kultur, w tym
wierzeń religijnych.
Drużyna najprawdopodob-
niej będzie obracać się w wy-
ższych sferach Kapsztadu. Przy-
bysze z Europy czy USA, za-
wsze są poważanymi gośćmi,
często zapraszanymi na ban-
kiety i przyjęcia. Będzie na nich
wiele okazji do nawiązania
kontaktów wśród wyższych
- gwiezdny pirat
urzędników, przedsiębiorców
czy ludzi nauki. Kapsztad może
stać się nie tylko miejscem, w
którym drużyna może poczy-
nić przygotowania do więk-
szych przedsięwzięć, ale tak-
że tłem dla jednej lub dwóch
mniejszych przygód. Dobrym
pomysłem jest rozegranie tu-
taj krótkiego scenariusza de-
tektywistycznego w stylu opo-
wiadań o Sherlocku Holmesie,
w którym przestępca jest bądź
amatorem bądź dystyngowa-
ną osobą z wyższych sfer,
rzadko używa przemocy, a
rozwiązanie zagadki następu-
je dzięki zbieraniu drobnych
śladów i łączeniu ich w całość.
Przykładowe pomysły: kra-
dzież cennej biżuterii należą-
cej do żony jednego z dyrek-
torów Kompanii przez złodzie-
ja podszywającego się pod
francuskiego arystokratę;
morderstwo jednego z bogat-
szych przedstawicieli finansje-
ry przez dalekiego krewnego,
który liczy na część spadku;
porwanie córki ministra rządu
Kolonii i próba wymuszenia
okupu (dziewczyna uciekła ze
swoim narzeczonym, burskim
farmerem, wiedząc że ojciec
nie zaakceptuje tego związku,
a teraz chce zdobyć jeszcze
jakieś pieniądze).
Pretoria jest dość młodym
miastem, stolicą młodego bur-
skiego państwa - Transwalu
Transwalu.
Do niedawna jeszcze było to
małe miasto, jedno z niewielu
stworzonych przez farmerskie
społeczeństwo. Po odkryciu
złota, napływ kapitału i robot-
ników odmienił oblicze Preto-
rii jak i całego Transwalu. Miej-
scowa ludność została zalana
falą anglojęzycznych przyby-
szów. Tym biednym robotni-
kom, zwanym uitlanders, re-
publika odmówiła praw poli-
tycznych. Stali się oni więc jej
zagorzałymi wrogami.
W przeciwieństwie do
Kapsztadu, który jest „oknem
na świat”, Pretoria to bardziej
45
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
45
gwiezdny pirat - zew cthulhu
Maarten Flipsen
Wielebny Maarten Flipsen nie jest może szczególnie znanym pastorem Kościoła Reformowanego. Nie wyróż-
nia się też głębszą wiedzą w zakresie teologii, jego pobożność jest prostą pobożnością farmera odczytującego
wprost Pismo Święte. Wielebny Flipsen jest jednak specjalistą w dziedzinie, która może zainteresować badaczy.
Poświęcił on mianowicie prawie całe swoje dorosłe życie na badanie i zwalczanie kultu Ahtu. Jest to reakcja na
traumę z dzieciństwa, gdy zobaczył co wyznawcy Ahtu zrobili jego dalekim krewnym, na farmie których przeby-
wał.
Flipsen jest oczywiście fanatycznym zwolennikiem idei „narodu wybranego” Burów, który walczy z zalewem
czarnego pogaństwa. W stosunku do kultystów nie ma najmniejszych skrupułów. Zawsze też może liczyć na
pomoc kilku młodych, dobrze uzbrojonych Burów, którzy widzą w nim przywódcę w wojnie z „krwawym bałwo-
chwalstwem”.
Ponadto posiada on także pewną wiedzę w zakresie Mitów, zna też kilka zaklęć, dzięki którym m. in. udało mu
się dwa razy doświadczyć obecności Nodensa. Wiedza, którą uzyskał nie wpłynęła w najmniejszym stopniu na
jego religijny światopogląd.
Użyj tego bohatera jako kogoś w rodzaju „protestanckiego inkwizytora”, który walczy z nieczystymi siłami, uży-
wając nieczystych chwytów. Może być on przeciwnikiem drużyny, najlepiej jednak się sprawdza w roli „niewy-
godnego sojusznika”. On i jego ludzie co rusz swoimi gwałtownymi działaniami mieszać będą szyki drużynie,
choć przecież i wielebny i Badacze dążą do tego samego celu (acz możliwe, że przy pomocy innych środków).

S 11 KON 14 BC 12 INT 14 MOC 14 ZR 13 WG 10 WYK 14 P 57 WT 13 Mo -

Umiejętności: Antropologia 20%, Historia naturalna 25%, Jeździectwo 40%, Język obcy - angielski 50%, Język
obcy - zuluski 20%, Korzystanie z bibliotek 40%, Medycyna 15%, Nawigacja 25%, Nasłuchiwanie 20%, Perswa-
zja 60%, Psychologia 15%, Spostrzegawczość 60%, Teologia 60%, Uniki 36%, Wiarygodność 70%, Wmawianie
45%, Okultyzm 40%, Mity Cthulhu 11%, Karabin 45%, Strzelba 40%.
Czary: Nawiązanie kontaktu z Nodensem, Poświęcenie ostrza.

prowincjonalne miasto, poło-
żone w głębi dzikiego kraju -
kolej dotarła tutaj dopiero w
1894 roku. Choć sprowadzeni
z Europy architekci nadali re-
prezentacyjnym budynkom
rządowym i sakralnym mod-
ną neoklasyczną i neogotyc-
ką formę, miasto nie mogło
poszczycić się specjalną uro-
dą. Teraz jego wygląd popsu-
ły dodatkowo wyrastające
masowo biedne przedmie-
ścia robotnicze, z obskurnymi
drewnianymi budynkami. Tyl-
ko główne ulice posiadają
bruk i oświetlenie, nocą przed-
mieścia toną w mroku.
Miasto nie posiada szcze-
gólnie bujnego życia towarzy-
skiego, jeżeli pominąć tanie
spelunki. Drużyna nie będzie
miała wielu okazji do niezobo-
wiązującej, towarzyskiej kon-
wersacji. Co gorsza, nieznajo-
mość holenderskiego może
się czasem boleśnie dać we
znaki, choć większość miesz-
kających tu Burów mówi po
angielsku. Z osób, które mogą
być ważne dla Badaczy naj-
istotniejsi będą członkowie
parlamentu (Volksraad) i rzą-
du, z urzędującym prezyden-
tem, Paulusem Krgerem na
czele. Nie miej przesadnych
wyobrażeń o rządzie Transwa-
lu. To niemal demokracja bez-
pośrednia ze słabo rozbudo-
waną administracją, i pospo-
litym ruszeniem zamiast armii
(choć mają mundurową poli-
cję). Tak więc uzyskanie au-
diencji u prezydenta nie bę-
dzie trudne, o ile bohaterowie
podadzą dobry powód. Ze
względu na centralną rolę,
jaką w życiu Burów odgrywa
religia, niegłupim pomysłem
jest też szukanie pomocy
wśród przedstawicieli Kościo-
ła Reformowanego. Więk-
szość budynków publicznych
stoi przy głównym placu mia-
sta, Placu Kościelnym. Znajdu-
je się tu okazały ratusz oraz
najważniejszy kościół, utrzyma-
ny w neogotyckim stylu. W Pre-
torii nie ma w zasadzie możli-
wości uzyskania informacji o
charakterze naukowym - jedy-
na publiczna biblioteka jest
naprawdę fatalnie zaopatrzo-
na.
Pretoria będzie miejscem w
którym można uzupełnić za-
pasy przed dalszą podróżą;
jest tu mnóstwo sklepów ofe-
rujących wszystko co przyda
się w dziczy - do karabinów po
manierki - oczywiście po od-
powiednio zawyżonych ce-
nach. Jeżeli drużyna współ-
pracuje z jakąś spółką górni-
cza ma na pewno ona tutaj
swoją siedzibę, podobnie jak
i Kompania. Jest to też dobre
miejsce do nawiązania kon-
taktów z angielskimi górnika-
mi. Znajomości te mogą być
bardzo pomocne, jeżeli Bada-
cze zainteresują się którąś z
kopalń. Wśród górników za-
wsze też da się zwerbować
ludzi gotowych działać poza
granicami prawa.
Jeżeli chcesz prowadzić w
tym miejscu jakaś przygodę
powinna się ona wiązać z na-
piętą sytuacją polityczną. Je-
żeli bohaterowie zdobyli za-
ufanie burskiej społeczności i
nie są angielskimi szpiegami,
mogą zostać wynajęci przez
rząd Transwalu. Ich zadaniem
może być wykrycie spisków
kiełkujących wśród uitlanders,
mających na celu wywołanie
powstania. Mogą być też od-
powiedzialni za transporty
broni, które są cały czas spro-
wadzane do Pretorii.
Dla bohaterów grających
po stronie brytyjskiej czy za-
trudnionych przez Kompanię
też znajdzie się coś do roboty.
Może być to przemyt górni-
czego dynamitu (objętego w
Transwalu państwowym mo-
nopolem), broni dla brytyjskich
spiskowców, czy nawet próba

46 GWIEZDNY PIRAT

wywołania zbrojnej rebelii i
obalenia rządu. Być może wła-
dze brytyjskie zechcą by „nie-
znani sprawcy” dokonali ban-
dyckiego napadu na pociąg
wiozący zaopatrzenie wojsko-
we dla rządu Transwalu i wy-
sadzili cały transport w powie-
trze.
Inne ośrodki miejskie
Z ważniejszych miast w Afry-
ce Południowej wymienić moż-
na jeszcze: Bloemfontein - sto-
licę Oranii, Kimberley - poło-
żone w Kolonii Przylądkowej
miasto kopalni diamentów,
Johannesburg - młode, gwał-
townie rozwijające się miasto
położone w transwalskim za-
głębiu górniczym (wydobycie
złota i węgla) oraz Durban -
port w brytyjskim Natalu. Linii
kolejowych jest bardzo nie-
wiele. Najdłuższa prowadzi z
Kapsztadu, przez Bloemfonte-
in i Johannesburg do Pretorii,
a stamtąd do portów w por-
tugalskim Mozambiku. Druga
linia kolejowa biegnie z Kapsz-
tadu do Kimberley, a dalej do
Rodezji. Trzecia łączy Durban i
Johannesburg.
Zagłębia górnicze
Prawdziwym bogactwem
tego skrawka Afryki są złoża
diamentów i złota. Największe
kopalnie diamentów znajdują
zew cthulhu
się w okolicach Kimberley, w
Kolonii Przylądkowej. Jeszcze
kilkanaście lat temu był to raj
dla drobnych wydobywców.
Złoża leżały tuż przy po-
wierzchni, cenny urobek wy-
dobywano metodą odkrywko-
wą drążąc w ziemi gigantycz-
ne zagłębienia. Z chwilą gdy
zaczęto drążyć głębokie szy-
by, potrzebny być zaczął spe-
cjalistyczny sprzęt. Działki za-
częły być przejmowane przez
wielkie spółki, aż do momen-
tu gdy na rynku został tylko je-
den gracz - De Beers Mining
Company, firma będąca wła-
snością Cecila Rhodesa.
W tym momencie Kimber-
ley to spokojne miasto, żyjące
z górnictwa. Sytuacja jest usta-
bilizowana, w niczym nie przy-
pomina dzikiej gorączki
sprzed kilkunastu lat. Drużyna
nie będzie miała tutaj wiele do
roboty, odwiedzi to miasto ra-
czej przejazdem. Jeśli pracu-
ją dla Rhodesa mogą otrzy-
mać zadania związane z
ochroną transportów dia-
mentów.
Dużo ciekawszym miejscem
jest Johannesburg. Położony
on jest wśród skalistych
wzgórz, w krainie geograficz-
nej zwanej Wiwatersrand. Kil-
ka lat temu był to prowizorycz-
ny górniczy obóz, dziś jest to
kipiące życiem, ludne miasto.
- gwiezdny pirat
Nie może się ono oczywiście
pochwalić wyszukaną zabu-
dową, większość domów to
naprędce zbudowane drew-
niane konstrukcje, albo wręcz
i chaty. Ulice toną w błocie.
Okoliczne kopalnie, choć dys-
ponują dobrym sprzętem, za-
trudniają wielu niewykwalifiko-
wanych robotników, przeważ-
nie Czarnych, płacąc im gło-
dowe stawki. Praca w kopal-
niach jest ciężka i bardzo nie-
bezpieczna. Ta nerwowa at-
mosfera kopalń udziela się
całemu miastu. Przestępczość
jest bardzo wysoka, szczegól-
nie nocne napady i włamania.
W Johannesburgu częściej li-
czy się mocna pięść niż pra-
wo i zasady moralne.
Miejsce to swoim niespo-
kojnym klimatem przypomina
trochę amerykański dziki za-
chód, daje też spore pole do
popisu dla drużyny awantur-
ników. Na rynku złota konkuru-
je mnóstwo mniejszych i więk-
szych spółek, jest tu obecne też
przedsiębiorstwo Rhodesa.
Konkurencja często bywa nie-
uczciwa, a właściciele kopalń
poszukują ludzi, którzy nie tyl-
ko chcą, ale i potrafią działać
poza prawem. Niszczenie
sprzętu górniczego, sabotaże,
kradzież ksiąg handlowych,
zastraszanie robotników kon-
kurencji - oto ciekawe zada-

George Whiteney
Gerorge Whiteney urodził się w Londynie w rodzinie właściciela niewielkiego sklepu. Od dziecka wiedział, że
jego jedyną przepustką do lepszego życia jest edukacja. Dzięki ciężkim wysiłkom udało mu się zdobyć stypen-
dium i odbyć studia w zakresie geografii (ważna dyscyplina w państwie, którego kolonie były rozrzucone po
całym globie). Po ich ukończeniu przyjął propozycję objęcia posady wykładowcy w Kapsztadzie, gdzie przeby-
wa już blisko ćwierć wieku. Miał pewne zasługi w badaniu afrykańskiego interioru, był członkiem kilkunastu
wypraw. Wtedy to właśnie zainteresował się kulturą i religią czarnych mieszkańców Afryki. Jest jednym z lep-
szych specjalistów w tej dziedzinie. Stara się też wspierać badania archeologiczne.
Whitney jest głęboko wierzącym anglikaninem i poglądy religijne spowodowały, że odrzuca on rasizm,
popularny wśród Burów, a także niektórych Brytyjczyków. Nie podoba mu się, że Towarzystwo Geograficzne
czerpie większość swoich funduszy z kasy Kompanii, gdyż krępuje to postęp niezależnych badań. Może być on
jedną z pierwszych osób, która uzna ruiny Zimbabwe za dzieło czarnego człowieka.
Ponieważ Whiteney posiada duży zasób wiedzy dotyczącej tubylczych religii, a także otarł się o Mity (nie-
omal przypłacił życiem badania nad kultem Ahtu), może być dla drużyny cenną pomocą. Choć dobiega on
pięćdziesiątki, odpowiednio dobrane argumenty mogą skłonić go do udania się na jeszcze jedną wyprawę, w
towarzystwie Badaczy.

S 11 KON 11 BC 10 INT 16 MOC 17 ZR 12 WG 13 WYK 19 P 75 WT 10 Mo -

Umiejętności: Antropologia 50%, Archeologia 20%, Astronomia 20%, Geologia 30%, Jeździectwo 35%, Język
obcy - africaans 60%, Język obcy - zuluski 40%, Kartografia 40%, Korzystanie z bibliotek 60%, Księgowość 20%,
Nawigacja 45%, Perswazja 30%, Psychologia 25%, Spostrzegawczość 40%, Uniki 24%, Wiarygodność 60%,
Okultyzm 30%, Mity Cthulhu 17%, Karabin 35%.

47
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
47
gwiezdny pirat - zew
nia dla bohaterów którzy po-
trzebują pieniędzy. Mogą też
się nająć jako ochrona, lub też
przedzierzgnąć się w łowców
nagród, szukających przestę-
pów lub ukrywających się
dłużników.
Grupa Badaczy, która, bar-
dziej tradycyjnie, będzie
przede wszystkim szukać
obecności Mitów, znajdzie też
ciekawe miejsce wśród złoto-
nośnych skał Wiwatersrandu.
Bohaterowie mogą przypad-
kiem usłyszeć o opuszczonej
kopalni w Kotlinie Białej
Mangusty
Mangusty. Historia z nią zwią-
zana jest rzadko i bardzo nie-
chętnie opowiadana, szcze-
gólnie obcym. Badacze, którzy
przekonają do siebie miejsco-
wych, mogą uzyskać następu-
jące informacje. Kopalnia
Mangusty była jedną z pierw-
szych kopalń otwartych w tym
regionie (wykorzystywała też
płytki szyb, który wiele lat temu
musiało wykonać jakieś miej-
scowe plemię), lecz szybko ją
zamknięto, jakieś dziesięć lat
temu. Właściciel nie mogąc
znaleźć odpowiedniej ilości
czarnych pracowników, spro-
wadził kilkudziesięciu hindu-
skich kulisów (nazwa dla nie-
wykwalifikowanych azjatyckich
robotników) i zagonił ich do
pracy. Ponoć warunki były nie-
zwykle prymitywne, nawet jak
na tamte czasy, poziom bez-
pieczeństwa - fatalny, a roz-
kład pracy - wręcz morderczy.
Musiało w końcu dojść do wy-
padku, dynamit wybuchł, albo
cthulhu
coś, w każdym razie zawaliło
się kilka korytarzy i część szy-
bu. Przyjechał właściciel z po-
mocnikami, pokręcili się wokół
szybu i orzekli, że nie opłaca
się przeprowadzać akcji ratun-
kowej. Załadowali na wozy
resztę sprzętu i szybko opuści-
li to miejsce. Wszyscy wiedzie-
li, że w kopalni odciętych zo-
stało wielu robotników. Zostali
skazani na straszliwą śmierć, a
ich stłumione krzyki i błagania
słychać ponoć można było
jeszcze przez wiele dni. Tere-
ny wokół kopalni Mangusty są
dziś zupełnie opuszczone, nikt
tam już nie mieszka. Od zaglą-
dających tam myśliwych moż-
na jednak usłyszeć opowieści
o mściwych duchach zmarłych
kulisów.
W opowieści jest opowie-
ści jest sporo prawdy, nikt jed-
nak nie wie, że kopalnia zosta-
ła wysadzona celowo. Pod
skałami w pobliżu szybu zosta-
ły powiem uwięzione, w wyni-
ku technologicznej usterki,
kapsuły teleportacje insektów
z Shaggai (inaczej: Shanów).
Górnicy uwolnili je przypad-
kiem - na swoją zgubę. Kilku
członków rasy z Shaggai opa-
nowało umysły robotników.
Planowali sprowadzić dla swo-
ich braci więcej ciał do zasie-
dlenia. Coś poszło nie tak i kno-
wania tych dziwne istoty zosta-
ły odkryte przez trzech hindu-
skich robotników. Wysadzili oni
szyb kopalni (jeden przy tym
zginął), a potem sabotowali
wszystkie akcje ratunkowe,
fakt, podejmowane dość nie-
mrawo. Insekty zostały znowu
uwięzione w swojej kamiennej
celi.
Kopalnia Białej Mangusty
może stać się główną osią
przygody lub kilku przygód.
Można poprowadzić w niej
klasyczny horror - pomimo klą-
twy, jakiś inwestor postanowił
ją znowu otworzyć; po pomyśl-
nych pierwszych kilku tygo-
dniach pracę kopalni zakłóca-
ją dziwne wydarzenia. Innym
sposobem jest obmyślenie
spisku Shanów zamieszkują-
cych ludzkie ciała (kilku udało
się dziesięć lat temu urato-
wać), mającego na celu uwol-
nienie pobratymców. Drużyna
będzie musiała zniweczyć te
plany - być może będzie to
jedynie wstęp do dalszej roz-
grywki z tymi świetnie zakamu-
flowanymi przeciwnikami.
Dzikie terytoria
Ośrodki miejskie i przemy-
słowe nie są w żadnym wy-
padku sercem Południowej
Afryki. Tym co stanowi o jej
charakterze i niezapomnia-
nym kolorycie jest dzika i nie-
ujarzmiona przyroda, oraz
zmagające się z nią społecz-
ności: białych Burów i czarno-
skórych, rdzennych plemion.
Drużyna z pewnością wiele
czasu spędzi wędrując przez
dzikie ostępy i wikłając się w
problemy tubylców. Poniżej jest
garść pomysłów na tło i fabu-
łę takich przygód.

Cecil Rhodes
Cecil Rhodes jest szarą eminencją całej Południowej Afryki. Ten bogacz posiada udziały w każdym ważniejszym
interesie na tym terytorium. Za pomocą De Beers Mining Company zmonopolizował wydobycie diamentów.
Jest założycielem i jednym z dyrektorów Kompanii Południowoafrykańskiej, dzięki której podbił i skolonizował
obszary na północ od Transwalu, a następnie nazwał je na swoją cześć Rodezją. To on stara się zakulisowymi
intrygami (ma spore wpływy polityczne, w latach 1890-1895 był premierem Kolonii Przylądkowej) doprowadzić
do wojny brytyjsko-burskiej, aby uzyskać bezpośrednią kontrolę nad kopalniami złota. Jest przy tym piewcą
polityki imperialnej, człowiekiem dogłębnie przekonanym o wyższości „anglosaskiej rasy” nad innymi ludami.
Rhodes jest dziś postacią kontrowersyjną, dlatego też byłby ciekawym szefem dla bohaterów. Zlecenia, które
od niego by otrzymywali nie zawsze szły by w parze z dobrze rozumianą moralnością chrześcijańską. Z drugiej
strony bezpośredni dostęp do takiej persony i praca dla niej daje duże możliwości działania, co może być
kuszące dla drużyny. Rhodes może się stać także ich przeciwnikiem, bardzo potężnym i niebezpiecznym.
Nie podaję jego współczynników, gdyż mało jest prawdopodobne, że zostanie wciągnięty w fizyczne starcie.
Gdy jest taka potrzeba, Rhodes może w krótkim czasie uzyskać pomoc specjalisty posiadającego dowolną
umiejętność na poziomie 75% lub wyżej.

48 GWIEZDNY PIRAT

Świat przyrody
Większość mieszkańców Eu-
ropy czy USA po przyjeździe
do Afryki jest wprost urzeczo-
na pięknem krain nie zniszczo-
nych działalnością człowieka,
a często nawet jeszcze dobrze
nie zbadanych. Przyroda jest
znakomitym tłem przygód
podkreślających egzotykę set-
tingu, lecz także może stano-
wić ciekawy wątek fabularny
- często bywa śmiertelnie nie-
bezpieczna, także dla do-
świadczonych Badaczy.
Choć tereny nadmorskie i
wyżyny burskich republik po-
siadają sprzyjający człowieko-
wi klimat, to na większości te-
renów Afryki Południowej
przeważa klimat zwrotnikowy
suchy. Na wielu obszarach licz-
ba opady są zbyt małe by po-
myślnie rozwijało się rolnictwo.
Najbardziej suchym obszarem
jest położona we zachodniej
części Pustynia Kalahari. Słynie
ona ze swoich piaszczystych
wydm, o charakterystycznym
pomarańczowo-czerwonym
kolorze. Pomimo ciężkich wa-
runków żyje tu sporo gatun-
ków zwierząt i roślin, jak cier-
niste krzewy czy drzewa aka-
cji. Spotkać tu można liczne,
przystosowane do pustynnych
warunków lwy. Mogą być one
szczególnie niebezpieczne
nawet dla doświadczonych
myśliwych, gdyż dzięki barwie
futra znakomicie wtapiają się
w pustynny krajobraz.
Kotlina, w której leży Kala-
hari, wznosi się w kierunku
wschodnim, by przejść w koń-
cu w Centralny Płaskowyż, któ-
ry zajmuje większość obszaru
Afryki Południowej. Ma on bar-
dziej sprzyjający klimat, więk-
szość jego obszaru pokryta
jest jednak suchymi, trawiasty-
mi stepami, zwanymi veld. Ro-
ślinność jest tu dość uboga, to
Oryginalne nazwy które zostały zamieszczone w tekście znakomicie służą
zbudowaniu nastroju podczas sesji. Nie jest ich tak wiele - używaj ich!
Veld to nazwa suchego stepu, kraal to gospodarstwo zarówno Białych
jaki Murzynów, trekbur - wędrujący burski myśliwy a Kafr to pogardliwe
określenie używane w stosunku do czarnych mieszkańców tych ziem
zew cthulhu
Współczynniki większości dzikich zwierząt zostały zamieszczone w pod-
ręczniku głównym. Jeżeli na twojej sesji pojawi się jakiś nie uwzględnio-
ny tam gatunek, użyj charakterystyk podobnych stworzeń (np. lwa gór-
skiego zamiast lamparta, wilka zamiast hieny itp.).
głównie trawy i twardolistne
krzewy rosnące na suchej i
kamienistej ziemi. Wiele ob-
szarów zajmują pasma
wzgórz. Na północ - na obsza-
rze Transwalu - stepy zaczyna-
ją przechodzić w typowe afry-
kańskie sawanny, na wscho-
dzie zaś, wraz ze wzrastającą
liczbą opadów można odna-
leźć niewielkie zalesione ob-
szary. Rosną tu także charak-
terystyczne dla Afryki baoba-
by.
Centralny Płaskowyż od-
dzielony jest od morza na po-
łudniu i wschodzie pasmami
gór. Na południu jest to pasmo
Gór Przylądkowych, u podnó-
ża których położony jest
Kapsztad. Wschodnie pasmo,
położone w Natalu, to Góry
Smocze, najwyższe w całej
Afryce Południowej. Kamieni-
ste szczyty i głębokie doliny to
typowe środowisko górskie, z
roślinnością alpejską na wy-
ższych piętrach. Góry te są
obrzeżem płaskowyżu; dalej
na wschód, w kierunku nad-
morskich nizin, teren gwałtow-
nie obniża się tworząc spadek
zwany Wielkim Urwiskiem.
Na suchych centralnych te-
renach duże znaczenie mają
rzeki, przy których koncentru-
je się życie i gospodarka czło-
wieka. Dwie główne rzeki to
Limpopo oraz Oranje (i jej
główny dopływ Vaal). Rzeki te
stanowią granice republik bur-
skich, Vaal oddziela od siebie
Oranię i Transwal. Różnica po-
ziomu wód w ciągu roku jest
bardzo wysoka. Zimą (która,
przypominam, trwa tu od
kwietnia do września - to pół-
kula południowa!), gdy opa-
dów jest bardzo niewiele,
- gwiezdny pirat
wody Oranje bardzo opada-
ją Latem jednak następuje
gwałtowny przybór; nurt niesie
wtedy dużą ilość mułu, który
nadaje wodom rzeki charak-
terystyczny kolor. Brak jest tu
jakichkolwiek mostów, aczkol-
wiek są liczne brody, łatwe do
przekroczenia zwłaszcza zimą.
Drużynie, która zapędzi się na
bezludne obszary zagrażać
będzie przede wszystkim su-
chy klimat. Gdy skończą się za-
pasy trudno na obszarze vel-
du znaleźć źródło wody pitnej.
Badacze, którzy wyruszą bez
doświadczonego przewodni-
ka, szybko mogą się przeko-
nać, jak bezlitosna jest tu przy-
roda. Liczne na tym obszarze
sępy nie mogą skarżyć się na
brak pokarmu. Zagrożeniem
mogą być też dzikie zwierzę-
ta, przede wszystkim drapież-
niki: lwy, lamparty, jaguary. Lecz
równie dobrze bohaterów
może śmiertelnie poturbować
rozjuszony nosorożec. To wła-
śnie bogactwo dzikiej zwierzy-
ny może być jednym z powo-
dów wyprawy poza granice
cywilizacji. Zapalni myśliwi zdo-
będą tu wiele trofeów. Afryka
Południowa obfituje w różne
gatunki antylop: ogromne
gnu, oryksa o charakterystycz-
nych biało-czarnych plamach
na głowie i wąskich, długich
rogach czy kudu ze skręconym
porożem. Są tu też znane
wszystkim żyrafy, krokodyle czy
hipopotamy.
Dla wielu mieszkańców po-
lowanie nie jest rekreacją,
lecz zawodem. Jeżeli bohate-
rowie będą chcieli zdobyć tro-
chę grosza, zarobią najlepiej
na sprzedaży strusich piór i
kości słoniowej. Być może tak
ukochana przez wielu graczy
strzelba na słonie znajdzie
wreszcie swoje właściwe za-
stosowanie.
49
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
49
gwiezdny pirat - zew cthulhu
Piasecznik
Lovecraft opisywał Piasecznika jako istotę o „odrażająco zdeformowanym pysku niedźwiadka koali”. Sugeruję
aby na twoich sesjach zarówno opis jak i sposób wykorzystania tej rasy bardziej pasował do konwencji horroru.
Nie opisuj ich zbyt dokładnie, niech pojawiają się tylko gdzieś na granicy pola widzenia drużyny, a później -
przepuszczają gwałtowny atak. Żaden Badacz nie przyjrzy im się dokładnie - będą wyglądać jak stwory o
ludzkich, wychudzonych kształtach i dziwnej grubej skórze. Spotkania i walka z nimi powinny przebiegać pod
ziemią, w ciasnych korytarzach. Dobrą inspiracją dla wykorzystania Piaseczników na sesji jest horror The De-
scent (Zejście).
Istoty te powinny pojawiać się raczej tylko na sesjach utrzymanych w stylistyce krwawego survival horroru. Są
one przede wszystkim wyzwaniem dla tych drużyn, które lubią walkę.
Piaseczniki z Południowej Afryki są mniejsze, lecz silniejsze i groźniejsze od tych pochodzących z Ameryki. To, że
są mięsem armatnim dla drużyny, nie znaczy, że mają być łatwe do pokonania. Swoje szanse zwiększać będą
wykonując ataki z zaskoczenia, nigdy pojedynczo, zawsze w większych grupach

S 13 KON 14 BC 13 INT 11 MOC 10 ZR 15 WT 14 Szybkość 8 Mo +1k4

Broń: Pazury 50% 1k6+1k4 (mo).
Pancerz: 3 punkty twardej skóry.
Umiejętności: Nasłuchiwanie 35%, Skakanie 50%, Skradanie się 60%, Spostrzegawczość 50%, Ukrywanie się
70%, Uniki 50%. Utrata Poczytalności: 0/1k6.

Na stepowych czy pustyn-
nych terenach oprócz sił nie-
ujarzmionej przyrody, na Ba-
daczy czekać będzie też za-
grożenie rodem z Mitów. Są to
bowiem obszary na których
żyją Piaseczniki
Piaseczniki. Choć zazwy-
czaj kryją się one przed ludź-
mi w głębokich jaskiniach,
mogą stanowić poważny pro-
blem dla, nawet nieźle uzbro-
jonej drużyny, która wkroczy na
ich teren. Choć Badacze mogą
uznać te istoty za dziwne, wy-
naturzone zwierzęta, to nawet
w martwym Piaseczniku bę-
dzie coś niepokojącego, coś
co nie pozwoli uznać go za
twór przyrody. Stworzenia te
nie będą raczej działać samo-
dzielnie, w przygodach będą
występować raczej jako słu-
dzy potężniejszych ras.
Społeczeństwo Burów
Po opuszczeniu terenów
miejskich drużyna będzie spo-
tykać przede wszystkim po-
tomków dawnych holender-
skich osadników. Badacze z
pewnością korzystać będą z
gościny jak i pomocy Burów.
Poniżej naszkicowana została
charakterystyka tej grupy spo-
łecznej.
Burowie są narodem ho-
dowców i rolników, zamieszku-
ją więc głównie tereny wiej-
skie, przede wszystkim w
Transwalu i Oranii, ale także i
w koloniach brytyjskich. Burskie
farmy są niezwykle rozległe -
ich objechanie zająć może kil-
ka dni. Burowie od zawsze byli
przekonani, że każdy dorosły
mężczyzna powinien posiadać
własne ziemie, tak rozległe by
„stojąc na progu własnego
domu nie widział dymu z ko-
mina sąsiada”. Stąd brała się
nieustanna pogoń za nowymi
ziemiami i wynikające z niej
konflikty z plemionami afry-
kańskimi. Przez lata życia z dala
od cywilizacji Burowie nauczyli
się liczyć wyłącznie na własne
siły, co skutkowało ich skrajnym
indywidualizmem, graniczą-
cym czasem z warcholstwem.
Świadczyć o tym może histo-
ria ich państw (z trudem i po-
woli organizowanych), pozba-
wionych stałej armii.
Burowie przez wiele poko-
leń odcięci byli od głównego
nurtu kultury europejskiej, o
czym świadczy ich światopo-
gląd. Jedyną książką obecną
w każdym domu była Biblia, z
której zaczerpnięta została
przede wszystkim idea „naro-
du wybranego”. Burowie
uznali się za naród miły Panu,
a otaczających ich czarnoskó-
rych - za pogańskie plemiona,
których wiecznym przezna-
czeniem jest służba u praw-
dziwych chrześcijan. O podzia-
le decydował oczywiście kolor
skóry - stąd tak powszechne i
silne przekonania rasistowskie.
Badacze, którzy wyznają na-
ukę któregoś z większych
chrześcijańskich Kościołów,
powinni protestować przeciw-
ko takiej interpretacji Pisma Św.
Najogólniej rzecz ujmując Bu-
rowie to typowa farmerska
społeczność, żyjąca na pogra-
niczu, o ustalonych i zamknię-
tych na nowinki poglądach,
surowych obyczajach i silnych
więzach rodzinnych. Rzadko
opuszczają swoje farmy, tym
bardziej, że na wielu obsza-
rach nie ma nawet kościoła,
który zazwyczaj stanowi ośro-
dek niedzielnego życia towa-
rzyskiego. Niektórzy tylko zna-
ją angielski, więc bohaterowie
nie władający językiem holen-
derskim mogą mieć proble-
my z dogadaniem się.
Centrum każdej farmy sta-
nowi gospodarstwo, nazywa-
ne kraalem. Jest to zazwyczaj
kilka dużych budynków, zbi-
tych z solidnych bali, nierzad-
ko ogrodzonych wysokim par-
kanem. Oprócz domu (często
z kamiennymi albo ceglanymi
fundamentami) gospodarza i
jego rodziny, jest tu zazwyczaj
jeden do dwóch budynków
gospodarczych, kilka zagród
dla koni i bydła, oraz barak dla
służby. Taki jest przeciętny ob-
raz; w biedniejszych regionach
kraal może ograniczać się do
dużej drewnianej chaty krytej
strzechą i jednej zagrody.
Choć niewolnictwo zostało
zniesione, sytuacja ludności o
ciemnym kolorze skóry nie jest
dużo lepsza niż kiedyś. W każ-
dym kraalu żyje od kilku do

50 GWIEZDNY PIRAT

kilkunastu takich osób, zatrud-
nionych formalnie jako robot-
nicy i służba. Są oni zazwyczaj
zdani na łaskę i niełaskę swo-
ich białych pracodawców. Ra-
sistowska pogarda dla „Ka-
frów” i bezwzględny wyzysk
sprawia, że sytuacja czarnej
służby nie różni się wiele od
rzeczywistej niewoli. W najgor-
szej sytuacji są tzw. Koloredzi -
potomkowie obu ras, połu-
dniowoafrykańscy Mulaci. Sto-
ją oni na granicy dwóch spo-
łeczeństw, nie należąc do żad-
nego z nich. Pośród nich to
najszerzej rozpowszechnia się
kult Ahtu - odrażającego Bó-
stwa Mitów, które w zamian za
ból i krew, obiecuje swoim wy-
znawcom zemstę na ciemię-
życielach.
Bohaterowie na farmach
burskich mogą przede wszyst-
kim szukać ludzi, którzy dzięki
swojej wiedzy i umiejętno-
ściom wiedzą jak radzić sobie
w dziczy. Najlepszym sposo-
bem jest wynajęcie jednego
trekbura - z młodych myśli-
wych, którzy żyją z polowań, a
nierzadko z kradzieży bydła
należącego do Kafrów. Jeżeli
drużyna zatrzyma się na ja-
kiejś farmie dłużej, może zo-
stać wplątana w sprawy żyją-
cej tam rodziny. Jest to okazja
aby wprowadzić na sesję wąt-
ki dotyczące konfliktu między
Burami, a rdzennymi plemio-
nami. Być może Kafrowie od
pewnego czasu kradną by-
dło? Burowie mogą nająć dru-
żynę do ochrony, lub nawet
zorganizować kilkudziesię-
cioosobową wyprawę odwe-
tową. A co jeśli okaże się, że
winna całego zatargu leży po
zew cthulhu
burskiej stronie? Czy drużyna
się tym przejmie? Może spró-
bują doprowadzić do polu-
bownego załatwienia sporu -
a nie będzie to łatwe. Przyczy-
na konfliktu między dwiema
społecznościami może być o
wiele poważniejsza. Kilku mło-
dych Burów mogło np. zabić
młodą zuluską dziewczynę.
Rodzina u której przebywają
bohaterowie stanie się celem
krwawej pomsty. Co zrobią Ba-
dacze? Zaangażują się w kon-
flikt czy może po prostu uciek-
ną? Są jeszcze wyznawcy Ahtu,
którzy dopuszczają się wciąż
krwawych zbrodni. Tropienie
tego kultu to materiał na nie-
jedną sesję.
Nie podaję żadnych charak-
terystyk Burów. Prowadzący
może spokojnie tworzyć Boha-
terów Niezależnych bazując
na opisanych schematach, w
razie potrzeby korzystając ze
współczynników Burskiego
partyzanta.
Zulusi
Choć w Afryce Południowej
żyje wiele murzyńskich ple-
mion, opis niniejszy obejmuje
jedynie grupę Zulusów. Są oni
najbardziej charakterystyczni.
Możesz ich umieścić w dowol-
nym, pasującym ci miejscu -
sesja Cthulhu to nie semina-
rium etnograficzne.
Zulusi są grupą należącą do
ludów Bantu, które przybyły na
te tereny z Afryki Centralnej.
Zulusi w porównaniu z rdzen-
nymi mieszkańcami Afryki Po-
łudniowej stali na wysokim po-
ziomie rozwoju społeczno-
ekonomicznego. Zaczęła u
nich ulegać rozkładowi struk-
- gwiezdny pirat
tura plemienna, zastępowana
przez więzy państwowe i wła-
dzę królewską. Najwybitniej-
szym z ich władców był Czaka
(zwany „Czarnym Napole-
onem”), który na początku XIX
wieku zjednoczył wiele ple-
mion w ogromne państwo,
które zdobyło uznanie na are-
nie międzynarodowej. Czaka
przeprowadził też reformy
wojskowe, które stały się pod-
stawą zuluskich sukcesów. Po
jego śmierci, państwo uległo
osłabieniu, ale się nie rozpa-
dło. Bitni Zulusi przez cały XIX
wiek opierali się naporowi bia-
łych, a w walkach z nimi nie-
rzadko wygrywali pomimo pry-
mitywnego uzbrojenia. Zosta-
li ostatecznie rozgromieni (nie
przyszło to jednak łatwo) przez
Brytyjczyków w roku 1879.
Zulusi żyją głównie z ho-
dowli bydła, którą zajmują się
wyłącznie mężczyźni; jest to za-
jęcie niezwykle prestiżowe,
związane z wieloma religijny-
mi obrzędami, np. spożycie
mleka z mężczyzną z innego
klanu oznacza zawarcie z nim
„braterstwa krwi”. Rolnictwo
jest natomiast domeną kobiet.
Zuluski kraal, w którym za-
mieszkuje zazwyczaj około
dwudziestu osób tworzących
pojedynczy ród, składa się z
kilku okrągłych chat, plecio-
nych z gałęzi i traw. Centralne
miejsce zajmuje chata głowy
rodu (ojca), a wokół niej
umieszczone są chaty jego
żon i dzieci oraz żonatych już
synów. Spory obszar kraalu
zajmuje zagroda dla bydła
oraz placyk, na którym odby-
wają się różnorakie ceremo-
nie. Cały kraal otoczony jest

Rasistowska postawa, którą prezentowali powszechnie biali przybysze i wynikłe z niej zbrodnie są niewątpliwie
czymś złym. Warto aby prowadzący pokazał tą niesprawiedliwość na sesji, dobrze by jednak było uniknąć
stereotypu „podły biały” i „dobry dzikus”. Przyczyny walk między tymi dwoma grupami nierzadko leżały po obu
stronach; w wielu wypadkach też żadna z nich nie mogła sonie rościć prawa do moralnej wyższości. To trudne
dylematy, które mogą zostać ciekawie rozegrane na sesji, jeżeli tylko gracze mają na to ochotę. Ich rozwinięciu
pomaga rozłożenie wątków związanych z Mitami. Ahtu jest wrogiem całej ludzkości, a jego kult jest niewątpli-
wie zbrodniczy. Wstępują jednak do niego ludzie, którzy zostali doprowadzeni do ostateczności nieludzkim
traktowaniem. Najzagorzalsi przeciwnicy tych wierzeń - wielebny Flipsen i jego pomocnicy - choć w zasadzie
mają słuszny cel, ich środki i wyznawana przez nich ideologia niejednemu mogą wydać się odstręczające.
Zamazanie czarno-białych schematów, może dać na sesji interesujące efekty.

51
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
51
gwiezdny pirat - zew cthulhu
Mhambi
Mhambi jest czarownikiem w klanie Silongo. To ważna osobistość. Szanują go wszyscy, wódz klanu zawsze
zasięga jego rad przed podjęciem ważnych decyzji. Co dziwne Mhambi jest dość młody jak na czarownika,
gdyż dobiega czterdziestki (aczkolwiek warto pamiętać że w prymitywnych warunkach czterdzieści lat to
początek wieku starczego). Pomimo tego jest on niezwykle sprytny a swoją rozległą wiedzą często zaskakiwał
pobratymców.
Mhambi ma w ręku jeden ważny atut - jest kapłanem Nath-Horthatha, jednym z jego ulubieńców. Bóstwo
zwróciło uwagę na zuluskiego czarownika, gdyż w pobliżu wioski jego klanu znajduje się miejsce w którym
granica między światem jawy a Krainą Snów jest bardzo cienka. To Wzgórze Drzemiąceg
Drzemiącego o Lw
Lwaa . Każdy kto
zaśnie na jego szczycie ma szansę znaleźć się w Celephais. Mhambi wielokrotnie odwiedzał to, położone w
Krainie Snów, miasto. Tam też nabył sporą wiedzę na temat cywilizacji białego człowieka, a także Mitów Cthul-
hu. Nath-Horthath, któremu służy wiernie obdarzył go też potężnymi czarami.
Mhambi może być potężnym sprzymierzeńcem w walce z Mitami. Nie ufa on jednak białym ludziom (bo wie
o nich dużo) i drużyna będzie musiała się sporo natrudzić, aby go do siebie przekonać. Może też nie chcieć
ingerować w sytuację w której np. Itongo został wezwany by dokonać słusznej zemsty. Aby uzyskać pomoc
Mhambi Badacze będą musieli udowodnić, że są szczerymi i lojalnymi sojusznikami plemienia. Czarownik
będzie starał się poddać ich próbom lub też zlecić niebezpieczne zadanie, które narazi bohaterów na konflikt
z Burami. Jeżeli jednak przekona się do Badaczy zaproponuje im zawarcie „braterstwa krwi”, poprzez wspólne
wypicie czary mleka. W ten sposób drużyna zyskać może wiernego sojusznika.

S 11 KON 12 BC 12 INT 15 MOC 16 ZR 12 WG 9 WYK 15 P 48 WT 12 Mo -

Umiejętności: Antropologia 10%, Biologia 20%, Historia naturalna 40%, Język obcy - angielski 45%, Język obcy
- africaans 30%, Medycyna 40%, Nasłuchiwanie 40%, Okultyzm 50%, Perswazja 40%, Pierwsza pomoc 50%,
Rzucanie 40%, Spostrzegawczość 55%, Skradanie się 25%, Tropienie 20%, Wiarygodność 55%, Wmawianie
60% Mity Cthulhu 21%.
Czary: Deformacja kończyny, Głos Ra, Mesmeryzm, Nawiązanie kontaktu z Nath-Horthathem, Ochrona ciała,
Oko światła i ciemności, Przekleństwo ciemności, Zaklęcie włóczni.
Broń: assagaja (walka wręcz) 40% 1k8; assagaja (rzucona) 40% 1k8.

solidnym parkanem z jedną
bramą. Wioski zuluskie składa-
ją się z kilku kraalów, a ich
mieszkańcy tworzą spojony
więzami pokrewieństwa klan.
Nazwy poszczególnych kla-
nów wywodzą się imienia jego
mitycznego założyciela.
Zulusi często praktykują na-
cinanie skóry w celu uzyskania
ozdobnych blizn. Pokrywają
one najczęściej twarz, rzadziej
brzuch. Innym rodzajem oka-
leczenia jest odcięcie palca w
środkowym stawie, zabieg
przeprowadzany podczas ry-
tuału inicjacji, gdy młody czło-
wiek przechodzi do grupy do-
rosłych.
Wśród Zulusów rozpo-
wszechniony jest kult przod-
ków. Duch zmarłego, zwany
itongo, jest pełnoprawnym
członkiem rodziny. Uważa się,
że zamieszkuje on kraal wraz
z żywymi. W wierzeniach wy-
stępuje postać naczelnego
bóstwa - zwanego Unkulunku-
lu - oraz pomniejsze bóstwa
przyrody: drzew, rzek, kamie-
ni. Obrzędy są sprawowane
przez wyspecjalizowanych
czarowników, choć często tak-
że i funkcja wodza klanu jest
związana z magicznymi rytu-
ałami. Podczas tych ceremo-
nii nierzadko palone są fajki,
nabite konopnymi liśćmi, któ-
re wprawiają uczestników w
pewien rodzaj ekstazy.
Na zuluskie wierzenia miały
pewien wpływ istoty z Mitów.
Choć rzadko wśród nich moż-
na spotkać wyznawcę Ahtu
czy jego kapłana, to w postać
Unkulunkulu wciela się często
Nath-Horthath. Jest on bo-
giem Celephais, miasta poło-
żonego w Krainie Snów. Ma
on wygląd czarnoskórego
człowieka, o blond włosach i
srebrnych oczach bez źrenic,
dosiadającego lwa. Niektórzy
spośród czarowników i wo-
dzów znają prawdziwą tożsa-
mość swojego głównego bó-
stwa. Nath-Horthath często
kontaktuje się z nimi, przeka-
zując wiedzę i zaklęcia. W Afry-
ce Południowej wiele jest
miejsc w których śpiący łatwo
może przedostać się do Kra-
iny Snów i to często do jej do-

Zuluski wojownik
Wojownicy mogą występować w przygodzie jako sojusznicy bądź wrogowie drużyny. Choć posługują się prymi-
tywną bronią, ich znajomość terenu, umiejętności tropienia, skradania i ukrywania bardzo wyrównują szanse.
Wojownicy nie mają zazwyczaj przy sobie zbyt wiele przedmiotów. Za strój mają jedynie przepaski biodrowe,
wielu z nich też nosi ozdobne bransolety. Często maja przy sobie fajkę i tytoń lub tabakierę. Za broń służy im
krótka włócznia, tzw. assagaja, przeznaczona zarówno do walki wręcz jaki i rzucania. Zawsze jeden wojownik
ma przy sobie kilka egzemplarzy tej broni. Niektórzy noszą też tarcze (zwłaszcza na wyprawach wojennych) oraz
długie pałki z kamiennymi lub kościanymi głowicami. Starsi wojownicy mogą posiadać umiejętność język obcy
- angielski albo africaans na 10%.

S 13 KON 14 BC 13 INT 12 MOC 9 ZR 14 WG 11 WYK 10 WT 14 P 40 Mo +1k4

Umiejętności: Historia naturalna 30%, Nasłuchiwanie 55%, Pierwsza pomoc 40%, Rzucanie 70%, Skakanie 30%,
Skradanie się 60%, Spostrzegawczość 40%, Tropienie 40%, Ukrywanie się 70%, Uniki 48%, Wspinanie się 60%.
Broń: assagaja (walka wręcz) 60% 1k8+1k4 (mo); assagaja (rzucona) 70% 1k8+1, pałka 40% 1k6+1k4 (mo).
Pancerz: Tarcza 2 punkty. Chroni jedynie przed obrażeniami zdanymi bronią białą i wręcz.

52 GWIEZDNY PIRAT

wolnego miejsca. Stąd bierze
się zainteresowanie Nath-Hor-
thatha (a także innych istot z
Mitów) tym obszarem.
Obecnie miejscowe wie-
rzenia zaczynają powoli ustę-
pować miejsca chrześcijań-
stwu i w niejednej wiosce od-
naleźć można białego misjo-
narza.
Zuluska wioska może być
tylko epizodem w dłuższej
podroży, lub stać się central-
ną osią niewielkiej przygody.
Jeżeli Badacze do niej zawi-
tają, warto by mieli przy sobie
tłumacza lub sami znali przy-
najmniej kilka podstawowych
zwrotów. Przydadzą się także
cenne przedmioty, jako po-
darki czy towary w handlu
wymiennym Oprócz stalowych
narzędzi, Zulusi cenią sobie sól
i tytoń - zwyczaj palenia tyto-
niu przejęli od białych.
Ciekawym wątkiem do ro-
zegrania jest wspominany kon-
flikt między społecznością Bu-
rów a Zulusami. Innym powo-
dem odwiedzin może być po-
szukiwanie czcicieli Ahtu. Zulu-
si mogą być świetnym źró-
dłem informacji jeżeli chodzi o
wierzenia związane z tym bó-
stwem; niektórzy spośród ich
wodzów posiadają nawet
wiedzę dotyczącą Mitów,
oczywiście ubraną w miejsco-
we wierzenia i opowieści.
Przekonanie do siebie zulu-
skiego czarownika jest ekstre-
malnie trudnym zadaniem -
nie odbędzie się to bez przy-
sług (może jakaś misja dla kla-
nu?) i darów. Taki bohater nie-
zależny może być jednak naj-
zew cthulhu
cenniejszą pomocą dla Bada-
czy, gdy ci zetkną się z istota-
mi z Mitów.
Kult Ahtu
Ze wszystkich nadnatural-
nych przeciwności, z jakimi Ba-
daczom przyjdzie się mierzyć,
to religijne zgromadzenie
może być najtrudniejsze do
zniszczenia. Jej członkowie to
w większości czarni Afrykanie
i Koloredzi, którzy zostali do-
prowadzeni na skraj szaleń-
stwa niesprawiedliwością i
upodleniem, jakiego zaznali.
Człowiek, który decyduje się
na oddanie pokłonu Ahtu, za-
myka za sobą drzwi do nor-
malnego, zwykłego życia. Bluź-
niercze bóstwo nigdy już o nim
nie zapomni.
Ahtu nie jest samodzielną
istotą, lecz jedynie awatarem
Nyarlathothepa, który używa
tej maski do realizacji swoich
własnych, tajemnych planów.
Kult Ahtu, choć obecny w Afry-
ce od wieków, nie był zbyt po-
pularny. Członkowie wolnych
plemion rzadko oddają mu
cześć, a kapłani zazwyczaj są
zmuszani do opuszczania wio-
sek. Wpływy Ahtu wzrosły wraz
z pojawieniem się europej-
skich osadników i zepchnię-
ciem miejscowej ludności do
poziomu niewolników. Wśród
uciśnionych ludzi znalazło się
wielu gorliwych wyznawców,
rekrutuje się spośród nich nie-
jeden kapłan.
Kult Ahtu otoczony jest nim-
bem grozy i tajemnicy. Jego
wyznawcy, nawet torturowani,
nie zdradzają jego tajemnic. Ci
- gwiezdny pirat
Afrykanie, którzy nie są człon-
kami organizacji, gdy dowia-
dują się czegoś przypadkiem,
zachowują milczenie z obawy
przed zemstą. Czarny wyznaw-
ca Ahtu, wśród swoich pobra-
tymców wzbudza niechęć, ale
też i strach.
Kapłani Ahtu to najczęściej
starzy mężczyźni i kobiety, ży-
jący w odosobnieniu w głu-
chej dziczy, lecz czasem też
wegetujący na marginesie ko-
lorowej społeczności burskiej
farmy. Kult nie ma żadnej zor-
ganizowanej, hierarchicznej
struktury dlatego też jego de-
finitywne zniszczenie będzie
niemal niewykonalne - w miej-
sce rozgromionej organizacji,
skupionej wokół jednego ka-
płana, pojawią się wkrótce
dwie nowe. Obrzędy ku czci
Ahtu są niezwykle krwawe, ich
uczestniczy często dokonują
samookaleczeń - batożą się
do krwi, tną skórę, odrzynają
kawałki ciała. Jeżeli drużyna
dowie się o tych praktykach
może spróbować wykorzystać
to do identyfikacji kultystów.
Nie będzie to proste, gdyż czę-
sto trudno odróżnić ślady po
religijnych samookalecze-
niach od normalnych, ozdob-
nych blizn. Zapalczywi Bada-
cze mogą przez to popaść w
nieliche kłopoty.
Wbrew pozorom obrzędy
religijne odbywają się niezwy-
kle rzadko, a główną funkcją
kultu jest organizowanie „ak-
cji odwetowych” - działa on
przede wszystkim jako terro-
rystyczny „ruch oporu”. Naj-
częstszą formą są skrytobój-

Przyzwanie/Spętanie Itongo
To niezwykle krwawe zaklęcie jest używane przez desperatów, którzy nie widzą już innej możliwości pomszczenia
swoich krzywd. Wymaga ono przeprowadzenia specjalnego obrzędu, podczas którego przyzywający odcina
sobie jedną kończynę. Czar wymaga poświęcenia 3 Punktów Magii, oraz ewentualnie kolejnych, które zwięk-
szają szansę jego powodzenia. Itongo pojawia się niemal natychmiast. Jedynym poleceniem jakie może
wydać przyzywający jest polecenie uśmiercenia jakiejś osoby lub osób. Cel nie musi być wskazany imiennie,
wystarczy nawet bardzo ogólne i mgliste określenie („mordercy mojej córki”, „wszyscy biali w pobliżu”, itp.).
Itongo rusza na łowy, które trwają aż do śmierci wszystkich wskazanych ludzi, lub też do najbliższego wschodu
słońca, gdy zaklęcie traci moc.
Czar ten może być rzucany w pojedynkę. Zazwyczaj jednak asystuje temu kapłan, który wydaje PM oraz dba,
by przyzywający, po odcięciu kończyny, nie wykrwawił się i był na tyle przytomny by wskazać cel. Jeżeli kapłan
zna ten czar, to przyzywający nie musi już go znać - zatem Itongo może zostać zawezwany przez dowolną
osobę.

53
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
53
gwiezdny pirat - zew
cze zamachy na białych far-
merów. Rzadziej kultyści urzą-
dzają krwawe najazdy na far-
my, mordując wszystkich
mieszkańców, bez względu na
kolor skóry. Podczas takich ak-
cji kapłani dość chętnie korzy-
stają z pomniejszych zaklęć;
do pomocy Ahtu odwołują się
jednak niezwykle rzadko, gdyż
znają związane z tym ryzyko.
Unikatowym zaklęciem, zwią-
zanym z tym kultem, jest przy-
zwanie jednego ze sług Nyar-
lathothepa. Nie jest znane
jego prawdziwe imię, a kulty-
ści określają go jako Itongo,
ogólną nazwą oznaczającą
przodka. Ponieważ przyzwanie
itongo wymaga krwawego
rytuału, związanego z ciężkim
okaleczeniem, do jego pomo-
cy wyznawcy odwołują się nie-
zwykle rzadko, zazwyczaj by
pomścić szczególnie okrutne
krzywdy, jak mord na bliskiej
osobie. Wszystkie działania
itongo mają na celu uśmier-
cenie osoby lub osób wskaza-
nych przez odprawiającego
rytuał. Jeżeli chcesz wykorzy-
stać tę istotę na sesji, propo-
nuję to zrobić w stylu starego
cthulhu
horroru Pumpkinhead.
Kapłani niezwykle rzadko
wzywają samego Ahtu, gdyż
obawiają się gniewu bóstwa
- ten awatar nie powinien się
więc raczej pojawić osobiście
na twoich sesjach. Przy każdej
takiej próbie istnieje 5% szans,
że rozzłoszczony Nyarlatho-
thep pojawi się w wyjątkowo
wrednej postaci i dokona
małej orgii zniszczenia.
Kult może posłużyć jako
przeciwnik Badaczy podczas
detektywistycznych sesji. Dru-
żyna będzie musiała zbadać
tajemniczą śmierć trekbura na
polowaniu albo dziwny napad
na farmę. W większości takich
wypadków odpowiedzialno-
ścią obarcza się plemiona zu-
luskie. Ewentualnie Burowie
widzą w tym bunt zatrudnio-
nych Kafrów, który nie ma ja-
kiegoś głębszego podłoża.
Jedynie niektórzy protestanc-
cy pastorzy domyślają się, ze
sprawa ma o wiele szerszy
zasięg. Tropienie kultystów
będzie niezwykle trudne - ci
mają swoich agentów wszę-
dzie i jedno nieopatrzne sło-
wo może sprowadzić na gło-
wy Badaczy zamachowców.
Zbrojna konfrontacja też bę-
dzie bardzo ciężka - szczegól-
nie groźni mogą być kapłani
mający dostęp do magii - acz-
kolwiek drużyna zawsze może
skorzystać z pomocy wojska,
policji czy nawet burskiego
pospolitego ruszenia. Walka z
wyznawcami Ahtu może być
też okazją do wprowadzenia
na sesję dylematów - choć
kultyści dopuszczają się dzikich
i okrutnych czynów (i są narzę-
dziem w rękach bluźniercze-
go bóstwa), to jednak kieruje
nimi bardzo ludzka potrzeba
ochronienia się przed nie-
sprawiedliwością.
Wielkie Zimbabwe
Oto miejsce dla drużyn, któ-
re przybyły do Afryki, aby szu-
kać przygód na nieznanym lą-
dzie, odkrywać ukryte wśród
sawann i wzgórz ślady zapo-
mnianych cywilizacji. Wielkie
Zimbabwe to położone na
Wyżynie Rodezji, w pobliżu
północnej granicy Transwalu,
wielkie kamienne ruiny. Roz-
rzucone są one na obszarze
kilkunastu kilometrów kwa-

Itongo - Byt unikalny - sługa Ahtu

Istota ta jest jednym z koszmarów Afryki, z niechęcią wspominaną prze tubylców, którzy, nie chcąc wymawiać
jego imienia, określają go ogólnym mianem „przodka”. Itongo jest mścicielem, którego zadaniem jest wymie-
rzenie kary - niezależnie od tego czy jest ona słuszna czy nie.
Itongo jest wysokim, bardzo chudym humanoidem, o długich, cienkich kończynach i ogonie. Trójpalczaste
dłonie i stopy zakończone są ostrymi pazurami. Na jego plecach, wzdłuż linii kręgosłupa, biegnie linia twar-
dych kolców. Itongo ma wydłużoną czaszkę, z płaskim, zębatym pyskiem i czerwonymi oczami. Pokryty jest
grubą skórą, o szaro-brązowym odcieniu.
Itongo najchętniej rozpoczyna swoje łowy nocą. Jego celem jest uśmiercenie ludzi, wskazanych przez osobę,
która go przyzwała, nie znaczy to jednak że się do nich ogranicza. Rzadko jednak krzywdzi Czarnych, chyba że
któryś stanie mu na drodze. Itongo powraca do swojego świata wraz ze wschodem słońca - osoba która go
przyzwała może jednak zawsze spróbować ponownie.
Człowiek, który stał się celem tej istoty ma niewielkie szanse na przeżycie, choć jest na to kilka sposobów
(kluczem jest dotrwanie do świtu). Pierwszym sposobem jest szybka ucieczka na dobrym wierzchowcu. Może się
to powieść, aczkolwiek warto zaznaczyć, że Itongo jest niezwykle szybki i ma dobrze rozwinięty węch. Drugi jest
związany z ograniczeniem, któremu podlega ta istota - nie może ona przekroczyć dużego zbiornika wodnego.
Jak ma być on duży - zostawione jest to do oceny prowadzącego, strumyk czy górski potok nie wystarczą
jednak by powstrzymać Itongo. Najlepiej byłoby uciec na drugą stronę dużej rzeki, takiej jak Oranje czy Vaal,
albo schronić się na morskim statku zacumowanym w pewnej odległości od brzegu. Trzecim sposobem wresz-
cie jest odnalezienie i uśmiercenie człowieka, który wezwał Itongo.
Jeżeli punkty Wytrzymałości tej istoty spadną do 0 lub niżej, „wtapia” się ona wtedy w ziemię. Po k10
minutach pojawia się ona z powrotem w tym samym miejscu, z odzyskanymi wszystkimi punktami WT.

S 16 KON 20 BC 24 INT 14 MOC 12 ZR 15 WT 22 Szybkość 11 Mo +1k6

Broń: Pazury 60% 1k6+1k6 (mo), Ugryzienie 30% 1k4 + 1k6 (mo)
Pancerz: 2 punkty grubej skóry. Regeneruje 1 punkt WT na rundę.
Umiejętności: Nasłuchiwanie 45%, Skakanie 40%, Skradanie się 40%, Spostrzegawczość 70%, Tropienie 85%,
Ukrywanie się 50%, Uniki 30%, Wspinanie się 65%, Zmysł węchu 85%.
Utrata Poczytalności: 1k4/1k10

54 GWIEZDNY PIRAT

dratowych, a technika ich wy-
konania w dalszym ciągu
wzbudza podziw i zdumienie.
Na zespół kamiennych zabyt-
ków składają się resztki zabu-
dowań rozrzucone po wzgó-
rzach, oraz tzw. Wielki Okrąg -
olbrzymie mury, stojące w do-
linie, które mogły chronić kie-
dyś budynki króla lub kast ka-
płańskiej. Wszystkie budowle
zostały wzniesione z kamien-
nych bloków, nie połączonych
żadną zaprawą. Cechą cha-
rakterystyczną wielkiego Zim-
babwe są stożkowe wieże,
umieszczone w linii murów,
oraz liczne posążki ptaków,
wykonane ze steatytu.
Choć są to pozostałości po
miejscowej cywilizacji, która
rozwijała się tutaj od XI do XVII
wieku, to w latach 1890-tych
na temat ich pochodzenia
krążyły inne teorie. Uważano,
że wznieśli je w czasach sta-
rożytnych przybysze z półno-
cy, Fenicjanie lub inny lud se-
micki. Cywilizację tą identyfiko-
wano z biblijnym królestwem
Ofiru. To właśnie gdzieś tutaj
znajdować się miały legendar-
ne kopalnie króla Salomona.
Jeżeli któryś z Badaczy jest
archeologiem i po przepro-
wadzeniu badań obali te teo-
rie może spotkać się z niechę-
cią lub wręcz wrogością. Nikt
prawie nie uwierzy by tak
wspaniałe i monumentalne
budowle mogły by być dzie-
łem Kafrów.
Choć Wielkie Zimbabwe
jest już zaznaczone na ma-
pach, nie znaczy to jednak że
dla Badaczy nie pozostało nic
do odkrycia. Przedstawiciele
tej cywilizacji mogli wznieść
gdzieś w południowej Rodezji
zew cthulhu
albo północnym Transwalu
budowle sakralne, których nie
widział jeszcze żaden biały
człowiek. Drużyna może być
pierwszą ekspedycją, która
odkryje te ruiny. Wśród miej-
scowych ludów budzą one
zabobonny lęk. Całkiem słusz-
nie - gdyż budowla, którą
wznieśli budowniczy Zimba-
bwe, przykryła jedynie ruiny o
wiele, wiele starsze. Ruiny zbu-
dowane z bazaltowych blo-
ków, których nie wykuła ludz-
ka ręka.
Tu właśnie się kryją pozosta-
łości pradawnej cywilizacji
Wężowej Rasy, istot które za-
mieszkiwały Ziemię przez mi-
liony lat. Podziemne, bazalto-
we korytarze ciągną się w
głąb ziemi, a w najniżej poło-
żonych komnatach wegetują
resztki, tych potężnych kiedyś
istot. W ruinach kryje się wiele
tajemnic, także interesujących
dla Badaczy. Stare kamienne
tablice zawierające potężne
zaklęcia, zapomniane artefak-
ty - wszystko to może dać bo-
haterom rozległą wiedzę na
temat Mitów, lecz także spro-
wadzić na nich szaleństwo. Pe-
netracja podziemnych ruin
może zając kilka sesji, a dru-
żyna nie powinna raczej wyjść
z nich w komplecie. Zdegene-
rowani członkowie Wężowego
Ludu są wciąż niebezpieczni, a
spotkanie z nimi łatwo może
zakończyć się śmiercią lub
utratą zmysłów. Co ważniejsze,
tajemnicami tych podziemi in-
teresują się także inne istoty z
Mitów. Szczególnie insekty z
Shaggai pragną posiąść sta-
rożytną wiedzę, która otworzy
przed nimi nowe możliwości.
Być może drużyna, badając
- gwiezdny pirat
ruiny, znajdzie się nagle w
środku starcia pomiędzy dwo-
ma potężnymi rasami.
Ruiny Wężoludzi to wyzwa-
nie dla drużyn które lubią eks-
plorację, a w Cthulhu najbar-
dziej sobie cenią odkrywanie
starożytnych tajemnic ukrytych
głęboko pod ziemią.
Wojna burska
Opisywane wcześniej kon-
flikty między Burami a Brytyj-
czykami musiały w końcu zna-
leźć swój nieszczęśliwy finał.
Wojna burska, która wybuchła
w roku 1899, pomimo począt-
kowych sukcesów wojsk Trans-
walu i Oranii, doprowadziła w
końcu do utraty niepodległo-
ści przez te republiki. Stało się
to w roku 1902. Przez te cztery
lata w Afryce Południowej to-
czyła się jedna z najbrutalniej-
szych kolonialnych wojen.
Siły od początku wydawały
się nierówne. Po jednej stronie
ogromne Imperium, a po dru-
giej - dwa maleńkie państew-
ka z pospolitym ruszeniem
zamiast armii. Burowie potra-
fili jednak wykorzystać swoje
zalety i bronić się zażarcie.
Wojska burskie stosowały no-
woczesne sposoby prowadze-
nia walki, maskując swoje oko-
py, przemieszczając się szyb-
ko z miejsca na miejsce (dzię-
ki dużej ilości wierzchowców)
czy stosując wojnę partyzanc-
ką. Brytyjczycy dysponowali sil-
ną armią, ale działająca we-
dług przestarzałych wzorów.
Żołnierze prowadzili ogień sal-
wami, nie byli szkoleni w wy-
korzystywaniu osłon tereno-
wych, przywiązywano też nad-
mierną wagę do walki na ba-
gnety. Niewielka ilość konnicy

Insekty z Shaggai starają się wykorzystać ludzkie siły i zasoby, by wydrzeć Wężowej Rasie jej tajemnice. Niejed-
na wyprawa wysłana przez Kompanię Południowoafrykańską została opanowana przez przebiegłych Shanów.
Być może drużyna dostanie za zadanie odnaleźć archeologiczną wyprawę doktora Mic heala Thomasa Gr
Micheala e-
Gre-
ena
ena, która zaginęła na rodezyjskiej sawannie. Badacze po długiej wędrowce, przedzieraniu się przez veld,
walce z wrogimi plemionami, natkną się w końcu na poszukiwaną grupę. Okazuje się, że naukowcy spokojnie
pracują nad zbadaniem dziwnych ruin, które niedawno odkryli i nie mają na razie zamiaru wracać. Być może
poproszą Badaczy o pomoc. Wkrótce okaże się, że doktor Green i jego ludzie zachowują się w wielu sytuacjach
bardzo dziwnie. Jeżeli Badacze nie zorientują się, że umysły naukowców zostały opanowane przez wrogie istoty,
to cała przygoda może mieć bardzo nieszczęśliwy finał. Szczególnie, że na Badaczy czyhać będą jeszcze ukryci
w podziemnych korytarzach Wężoludzie.

55
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
55
gwiezdny pirat - zew cthulhu
Żołnierz Imperium
Poniżej przedstawiona jest charakterystyka typowego brytyjskiego piechura. Mundur wojsk brytyjskich był w tym
okresie utrzymany już w ochronnych barwach khaki, zarzucono tradycyjne czerwone kurtki. Żołnierze byli uzbro-
jeni w karabiny Lee Metford. W partyzanckim okresie wojny, Brytyjczycy zaczęli organizować jednostki konnej
piechoty, tzw. „lotne kolumny”. Jeżeli potrzebujesz charakterystyk żołnierza takiego oddziału, zwiększ po prostu
umiejętność Jeździectwo do 50%.

S 12 KON 12 BC 14 INT 12 MOC 10 ZR 11 WG 12 WYK 13 WT 13 P 45 Mo +1k4

Umiejętności: Artyleria 10%, Biologia, Historia albo Fizyka na 25%, Historia naturalna 20%, Nawigacja 20%,
Perswazja 25%, Nasłuchiwanie 35%, Pierwsza pomoc 60%, Skradanie się 20%, Spostrzegawczość 40%, Tropie-
nie 20%, Ukrywanie się 30%, Uniki 32%, Wiarygodność 30%, Wspinanie się 40%, Karabin 50%, Karabin maszy-
nowy 30%, Pistolet 40%.
Broń: Lee Metford 50%, 2k6+4, zasięg: 120 m., strzały na rundę: 1/2, magazynek: 6, zawodność: 99, WT: 12.

i konnej piechoty sprawiała, że
wojska brytyjskie były mało
mobilne, a w głąb kraju mo-
gły posuwać się tylko wzdłuż
linii kolejowych - co bardzo uła-
twiało Burom przygotowanie
polowych umocnień i skutecz-
ną obronę.
W pierwszej fazie wojny woj-
ska republik odniosły sporo
zwycięstw, zdobyto lub okrą-
żono kilka wrogich miast. Po-
mimo wielu porażek przewa-
ga ilościowa po stronie brytyj-
skiej musiała w końcu zrobić
swoje. Z wielkim trudem woj-
ska Jej Królewskiej Mości,
przełamały linie obronne. W
roku 1900 wszystkie większe
miasta Transwalu i Oranii zo-
stały zdobyte. wbrew nadzie-
jom nie zakończyło to jednak
walk.
Wojska republik przeszły do
wojny partyzanckiej. Burskie
komanda niszczyły wrogie
punkty zaopatrzeniowe, wysa-
dzały tory, rozbijały mniejsze
oddziały. Brytyjczycy ponosili
wciąż straty. W tej sytuacji do-
wódca brytyjski lord Horatio
Kitchener zdecydował się na
rozwiązanie radykalne. Uciekł
się do taktyki „spalonej ziemi”
nakazując żołnierzom niszczyć
burskie farmy, które stanowiły
punkty zaopatrzeniowe dla
komand, a ludność cywilną
umieszczać w obozach kon-
centracyjnych. Na skutek za-
niedbań brytyjskiej admini-
stracji w obozach z głodu i
chorób zmarło kilkadziesiąt ty-
sięcy ludzi. Transwal i Orania
pokryły się też siatką brytyj-
skich posterunków, bunkrów i
zasieków, które krępowały ru-
chy burskim komandom Bru-
talne sposoby w końcu przy-
niosły efekty - partyzanci ska-
pitulowali.
Poprowadzenie kampanii
dla żołnierzy którejś ze stron
daje wiele ciekawych możli-
wości. Jeżeli bohaterowie
przebywali w Afryce Południo-
wej jakiś czas i zaskarbili so-
bie przyjaźń Burów, to mogą
zaciągnąć się do któregoś z
komand - po stronie republik
walczyło wielu europejskich
ochotników. Drużyna może
składać się też z żołnierzy Im-
perium, którzy przybyli tutaj w
służbie Królowej. Przygody
mogą obracać się wśród ty-
powych żołnierskich zadań -
krwawe bitwy, zwiad, sabotaż,
niespodziewane ataki na tyły
wroga. W późniejszej fazie
wojny, zadania drużyny będą
związane z przeżyciem na dzi-
kich obszarach i skutecznym
działaniem w warunkach par-
tyzanckiej wojny. Być może
bohaterowie będą mogli wal-
czyć w szeregach komanda
dowodzonego przez któregoś
z wielkich burskich dowódców
jak Christian Rudolf de Wet czy
Louis Botha.
Po kilku zwyczajnych przy-
godach prowadzący może
wprowadzić do kampanii wą-
tek Mitów. Być może oddział
bohaterów, przeprowadzając
daleki zwiad obudzi drzemią-
ce w Afryce nadnaturalne isto-
ty? Odcięci od głównych sił bo-
haterowie będą mogli liczyć
tylko na siebie i swoją broń -
oraz ewentualnie na pomoc
krajowców. Tajemnice Afryki
mogą też zostać wykorzysta-
ne przez którąś ze stron. Mity
kuszą ludzi, gdy gra toczy się
o wysoką stawkę. Być może
któryś z burskich lub brytyjskich
dowódców zdecyduje się się-
gnąć po tę pomoc, aby za-
pewnić sobie łatwe zwycię-
stwo. Czy drużyna zdoła mu
przeszkodzić? A może okaże
się że ten człowiek gra po ich
stronie?

Burski partyzant
Członkowie burskich komand to zwykli cywile, którzy chwycili za broń by bronić niepodległości swoich ojczyzn.
Pomimo braku przeszkolenia wojskowego, górowali nieraz nad swoimi przeciwnikami, gdyż potrzebne umiejęt-
ności zdobyli w trakcie polowań i walk z murzyńskimi plemionami. Ubrani są zazwyczaj w zwykłe, cywilne stroje,
które jednak dobrze pełnią funkcję maskującą. Na głowach noszą zazwyczaj kapelusze z szerokim rondem.
Mogą mieć dowolną broń palną, wielu z nich ma jednak do dyspozycji nowoczesny karabin Mauser - rząd
Transwalu sprowadził przed wojną wiele egzemplarzy tej broni.

S 13 KON 14 BC 13 INT 12 MOC 12 ZR 13 WG 11 WYK 11 WT 14 P 55 Mo +1k4

Umiejętności: Historia naturalna 20%, Jeździectwo 55%, Język obcy - zuluski 10%, Nawigacja 15%, Perswazja
25%, Nasłuchiwanie 45%, Pierwsza pomoc 40%, Skradanie się 35%, Spostrzegawczość 50%, Tropienie 40%,
Ukrywanie się 45%, Uniki 46%, Wspinanie się 50%, Karabin 55%, Strzelba 40%.
Broń: Mauser M1893 55%, 2k6+4, zasięg: 120 m., strzały na rundę: 1/2, magazynek: 5, zawodność: 00, WT: 12.

56 GWIEZDNY PIRAT
 zew cthulhu - gwiezdny pirat
Umiejętne wplece-
nie wątków nadnatu-
ralnych w kampanię
wojenną może dać na
sesji niezapomniane
efekty. Połączenie kli-
matów wojskowych i
Mitów Cthulhu zawsze

Mapa stworzona z u¿yciem materia³ów ze strony wikipedia.org

rodziło specyficzny kli-
mat.

Wykorzystanie settingu
Jak można zauwa-
żyć wiele stron w tym
tekście dotyczy zwy-
kłych, pozbawionych
elementów nadnatu-
ralnych wątków. Jest to
dość istotne. Dobra
kampania do Zewu
Cthulhu powinna zwie-
rać także dobrze roz-
winięte, „codzienne”
wątki. Potworki nie
mogą siedzieć pod
każdym kamieniem. Badacze wiony świat powinny wedrzeć walk i konkurencji pomiędzy
powinni się wcielić w role zwy- się Mity. Kampania w Afryce różnymi grupami. Dopiero gdy
kłych ludzi, zajmujących się Południowej powinna z po- drużyna się już tutaj zadomo-
swoimi, zwykłymi (choć nie- czątku składać się początkowo wi, powinieneś wprowadzić na
rzadko niebezpiecznymi) spra- z zupełnie zwyczajnych wąt- sesję elementy związane z
wami. Dopiero w tak przedsta- ków: eksploracji, polowań, Mitami.

Imiona burskie (męskie) Imiona zuluskie (męskie) - pisownia angielska

Andries, Bartel, Bastiaan, Christia- Bhekizitha, Bongani, Cashile, Cetshwayo, Dabulamanzi, Dumisa, Fulathe-
an, Feel, Filippus, Frerik, Frode, Ge- la, Gazini, Gwala, Hlengiwe, Kosan, Kwanele, Njabulu, Qinisela, Themba,
ert, Godfried, Gustaaf, Hendrik, Xolani
Ignaas, Jacobus, Joost, Jurgen, Ko- Imiona zuluskie (żeńskie) - pisownia angielska
enraad, Lammert, Louis, Ludger, Amahle, Ayanda, Ayize, Busisiwe, Dambudzo, Duduzile, Khetiwe, Lindiwe,
Luuk, Marten, Menno, Nicolaas, Pier, Ntombi, Sithembile, Zola
Roel, Siemen, Willem, Nazwy klanów - pisownia angielska
Imiona burskie (żeńskie) Dlamini, Mathubela, Mhaule, Nkosi, Silongo
Aleid, Annika, Carolien, Geertrje,
Gisela, Heleen, Inge, Janneke, Ka-
trien, Margriet, Marieke, Mieke,
Mirthe, Paulien, Roos, Sofie, Viona
Nazwiska Burskie
Aarens, Akkerman, Appelhof, Ba-
anders, Badeau, Brinkerhoff, Cuy-
Zulusi. Grafika pochodzi ze strony wikipedia.org

pers, Daelmans, De Groot, De Ha-

ven, De Ven, Devereux, De Witt,
Evers, Hejiman, Hoedemaeker, Holt,
Jansens, Kloet, Lucassen, Maigny,
Meeuwsen, Rietveld, Ryskamp,
Smits, Van Achthoven, Van Baarle,
Van Denend, Van der Berg, Van Le-
euwenhoek, Verhoeven, Wouters,
Zeeger,

57
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
57
 gwiezdny pirat - zew
Zulusi. Fot. z wikipedia.org
WOJCIECH „GORATH” DORACZYÑSKI
INTUKUTHELO
MIEJSCE GNIEWU BOGÓW
Wprowadzenie
Lokacja poniższa jest mate-
riałem do gry Zew Cthulhu.
Jest to opis ruin, znajdujących
się w północnej części Trans-
walu, w pobliżu granicy z Ro-
dezją, na dzikim, jeszcze do-
brze nie zbadanym terytorium.
Wiele elementów poniższego
opisu ma charakter opcjonal-
ny, ich wykorzystanie na sesji
zależeć będzie głównie od
konwencji rozgrywanej przy-
gody. Na końcu tekstu zawar-
tych jest kilka wskazówek do-
tyczących tej kwestii.
Ruiny zwane przez tubylców
„miejscem gniewu bogów”, to
pozostałości kamiennych mu-
rów i budynków wzniesionych
przez czarnych budowniczych
Wielkiego Zimbabwe. Central-
nym punktem tego miejsca
była świątynia wzniesiona na
wzgórzu. Jej zabudowania
58 GWIEZDNY PIRAT
cthulhu
przykrywają wejście do pod-
ziemnego miasta Wężowych
Ludzi, którzy kryją się głęboko
w plątaninie korytarzy. Ruiny są
zupełnie opuszczone, miejsco-
wi otaczają to miejsce zabo-
bonnym lękiem.
Ze względu na fakt, iż jest
to opis lokacji, a nie scena-
riusz, wiele elementów (szcze-
gólnie tam, gdzie w grę wcho-
dzić będzie mechanika) zosta-
nie przedstawionych dość luź-
no i pobieżnie, tak aby umoż-
liwić prowadzącemu dostoso-
wanie wyzwań do konkretnej
drużyny.
Opuszczone miasto
Ruiny sporego ongiś ośrodka
miejskiego ukryte są wśród
wzgórz i sawanny północne-
go Transwalu. Budynki te zo-
stały wzniesione w XIII wieku
n. e. Był to spory kompleks
świątynny oraz niewielkie mia-
sto będące jego bazą zaopa-
trzeniową. Osada została
opuszczona przez mieszkań-
ców kilkaset lat temu (w okre-
sie upadku Wielkiego Zimba-
bwe) z nieznanych powodów.
Miejsce nie jest to znane bia-
łemu człowiekowi, Badacze
którzy tu dotrą mogą stać się
jego odkrywcami (chyba że
uprzedzi ich dr Green).
Szczątki osady mogą być
bardzo trudne do odnalezie-
nia. W ich pobliżu nie zamiesz-
kuje żadne plemię, nie zapusz-
czają się tu też biali myśliwi.
Kamienne mury są już zniszczo-
ne. Porośnięte trawą i krzewa-
mi, wtapiają się w krajobraz
sawanny. Mimo to bystry ob-
serwator może wypatrzeć cha-
rakterystyczne zabudowania
świątynne na wzgórzu, czy też
resztki obronnej bramy. Do-

brym pomysłem jest też wypy-
tanie wojowników i wodzów
zuluskich plemion. Słyszeli oni
coś niecoś o „przeklętym
przez przodków miejscu” i zna-
ją - bardzo niedokładnie -
jego położenie. Drużyna któ-
ra cieszy się zaufaniem czar-
nych plemion, może nawet
wynająć przewodnika, który
doprowadzi ich w pobliże ruin.
W ich obręb nie wejdzie jed-
nak żaden Afrykanin - odczu-
wają oni paniczny strach
przed tym miejscem.
Choć z zabudowań stojących
w dolinie, nie zostało zbyt wie-
le, to sprawiają one wciąż
niesamowite wrażenie. Mury,
otaczające niegdyś osadę, są
w większości zburzone, choć kil-
ka fragmentów oraz okazała
brama mogą dawać pojęcie
o ich niegdysiejszej okazałości.
Z zabudowań w obrębie mu-
rów zostało bardzo niewiele,
ginące w wysokiej trawie ka-
mienne bloki wyznaczają zary-
sy ulic opustoszałego miasta.
Po lepiankach, które stanowiły
większość domów, nie pozostał
nawet ślad.
Lepiej zachowany jest kom-
pleks świątynny na wzgórzu.
Prowadzą do niego kamien-
ne schody, o charakterystycz-
nych zaokrąglonych stopniach,
umieszczone w wąskim żlebie
wrzynającym się w zbocze
wzgórza. Idąc schodami, Ba-
dacze miną trzy pasy niskich
murów wbijających się w po-
wierzchnię wzniesienia. Sama
świątynia otoczona jest wyso-
kim murem, zbudowanym na
planie foremnego pięciokąta
- Green nazwie go Wielkim
Pentagonem.
Jeżeli drużyna zechce do-
kładniej spenetrować ruiny,
nie omieszkaj podkreślić ich
imponującego charakteru.
Mury, pomimo prymitywnych
warunków, zostały postawio-
ne z ogromną precyzją. Gra-
nitowe, prostopadłościenne
bloki stanowiące ich budulec
przylegają ściśle do siebie i
zew cthulhu
nie są połączone żadną za-
prawą. Łukowato wygięte
mury, niezwykle grube i moc-
ne, wzmocnione są dodatko-
wo przez szereg bocznych
przypór. Szczyty wielu ścian
zdobione są prymitywnymi fry-
zami. Na charakterystyczny styl
składają się jeszcze zaokrą-
glone stopnie schodów i nad-
proża bram, zrobione z twar-
dego, ciemnego drewna.
Wśród pobliskich wzgórz
znajdują się też dobrze zaka-
muflowane wejścia do jaskiń
Piaseczników, które zamiesz-
kują plątaninę tuneli pod ru-
inami. Wejścia te odnaleźć
będzie niezwykle trudno, tym
bardziej, że nie ma ich w sa-
mym mieście ani kompleksie
świątynnym.
Testy i wskazówki
W wielu grach penetruje się
podziemia i wykonuje testy by
zdobywać skarby. W Cthulhu
testy wykonuje się po to, by zdo-
bywać informacje. W tej sekcji
otrzymujesz spis proponowa-
nych testów, oraz opis wskazó-
wek, które uzyskać można dzię-
ki udanym rzutom. Nie jest to
lista ściśle określona i zamknię-
ta, co pozwala elastycznie do-
stosować mechanikę do dru-
żyny i prowadzonej przygody.
Wymienione informacje druży-
- gwiezdny pirat
na może otrzymać też z innych
źródeł, np. od bohaterów nie-
zależnych. Nie wyznaczam też
ściśle modyfikatorów, dając je-
dynie ogólny opis poziomu
trudności testów. Pamiętaj też,
że o zastosowaniu modyfikato-
rów decydują działania posta-
ci i pomysłowość graczy - np.
test Archeologii może być ła-
twiejszy jeżeli Badacz korzysta
z profesjonalnego sprzętu.
W samych ruinach miasta
drużyna nie znajdzie wielu cie-
kawych rzeczy. Aby odnaleźć
większą ilość wytworów kultu-
ry materialnej bohaterowie
będą musieli wykonać udane
rzuty na umiejętność Archeolo-
gia. Pamiętaj, że jest to rów-
noznaczne z rozpoczęciem
wykopalisk (mniej lub bardziej
fachowych), co zabrać może
trochę czasu - jeden test to kil-
ka, kilkanaście godzin ciężkiej
pracy. Znaleziska mogą być
ciekawe dla uczonego, dla
Badaczy Mitów - niespecjalnie.
Składać się na nie będzie spo-
ra ilość glinianej, prymitywnie
zdobionej, ceramiki, pewną
ilość miejscowych ozdób i po-
sążków ze złota i kości słonio-
wej, żelazne elementy rozma-
itych narzędzi, gongi z brązu itp.
O szerokich kontaktach han-
dlowych osady świadczyć
będą resztki syryjskich naczyń
Rys. 1 Plan ogólny
59
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
59
gwiezdny pirat - zew
szklanych, chińskie naczynia z
celadonu, fajansowe kielichy i
korale. Badacze mogą odna-
leźć także kilka posążków nie-
znanego gatunku ptaków wy-
konanych ze steatytu, a nader
charakterystycznych dla tej
kultury. Ciekawszym odkryciem
mogą być połamane kamien-
ne tabliczki z wyrytymi prosty-
mi znakami. Doszukanie się w
kreskach i kropkach prymityw-
nego systemu numerycznego
wymagać będzie dość trud-
nego testu Archeologii lub ja-
kiejś umiejętności związanej z
matematyką (np. Astronomii,
Fizyki). Rozgryzienie tajemni-
czych symboli, dać może duże
premie do testów badania
astronomicznych oznaczeń w
Wielkim Pentagonie.
Jeżeli w twojej drużynie
brak uczonych, część powyż-
szych testów możesz zastąpić
testem Spostrzegawczości ,
oczywiście odpowiednio
utrudnionym.
Jeżeli zdecydujesz się na
wprowadzenie do przygody
Piaseczników, mogą one od-
wiedzać miasto, kryjąc się w
mrokach nocy. Odszukanie w
dzień dziwnych śladów wyma-
gać będzie trudnego testu Tro-
pienia, aczkolwiek żadne rzu-
ty (chyba, że drużyna użyje
magii) nie doprowadzą boha-
terów do jaskiń. Jeżeli Piasecz-
niki zaatakują, ludzie (w szcze-
gólności bohaterowie nieza-
leżni) nie będą mieli wielkich
szans. Te istoty świetnie wyko-
rzystują osłonę, jaką dają im
ciemności, jedyną wskazówkę
mogą dostarczyć bardzo trud-
ne testy Nasłuchiwania. Druży-
na będzie się mogła tylko bro-
nić przed niespodziewanym
atakiem, wszelkie próby zasta-
wienia zasadzki, itp., spełzną
na niczym.
W ruinach żyje ponadto
spora liczba skorpionów. Nie-
uważny Badacz może zostać
ukąszony podczas przeszuki-
wania opuszczonego miasta,
lub nawet nocą podczas snu
60 GWIEZDNY PIRAT
cthulhu
(ochronę może dawać po-
rządny namiot z moskitierą).
Jad tych skorpionów jest tro-
chę słabszy niż przeciętny, ma
Moc 8.
Ekspedycja doktora Greena
Doktor Martin Thomas Gre-
en jest szefem wyprawy ba-
dawczej, zorganizowanej
przez Królewskie Towarzystwo
Geograficzne i sponsorowa-
nej przez Kompanię. Czy i jak
użyjesz jej na sesji - zależy to
już od ciebie. Ja zakładam, że
Badacze odnajdują ekspedy-
cję w ruinach Intukuthelo (być
może poszukiwania zaginio-
nych naukowców były zahacz-
ką dla przygody). Równie do-
brze dr Green i jego ludzie
mogą być konkurencją, która
bierze wraz z drużyną udział
w wyścigu do ruin (i wcale nie
muszą być pierwsi).
Zakładam, że część człon-
ków ekspedycji jest opanowa-
na przez Shanów. Ilu ich jest i
którzy to członkowie - wybierz
sam. Równie dobrze wprowa-
dzenie na scenę Insektów z
Shaggai możesz uznać za nie-
potrzebną komplikację, jeżeli
antagonistami w przygodzie
mają być Wężoludzie.
Nie podaję dokładnego
ekwipunku członków ekspedy-
cji. Część z nich dysponuje do-
brą bronią palną (rewolwer
Webley Mark I lub karabin
Winchester M1895). Cały ekwi-
punek grupy znajduje się w ju-
kach pociągowych mułów.
Składają się na niego namio-
ty, śpiwory, zapasy żywności
(nader skąpe - uzupełniają je
regularne polowania), książki,
mapy, profesjonalne narzę-
dzia wykopaliskowe, skrzynie
na eksponaty, aparaty foto-
graficzne, szkicowniki, itp. Cie-
kawostką jest skrzynka dyna-
mitu, która może znaleźć róż-
norakie zastosowanie na se-
sji.
W obecnej chwili ekspedy-
cja składa się tylko z Białych.
Wszyscy tragarze, rekrutowa-
ni spośród miejscowej ludno-
ści, uciekli gdy tylko ludzie dr
Greena postanowili założyć
obóz w Intukuthelo.
Dr M. TT.. Green
Green
een. To znany bry-
tyjski uczony, znawca starożyt-
nych kultur, wsławiony kilkoma
odkryciami w Egipcie. Choć
należy do badaczy starszej
daty (powoli dobiega pięć-
dziesiątki) jest pełen poważa-
nia dla nowoczesnych metod
archeologii - co odróżnia go
od wielu innych ówczesnych
„naukowców”, których działal-
ność była w istocie rabowa-
niem i niszczeniem pozostało-
ści danych kultur. Choć nie jest
już w sile wieku, a włosy i gę-
stą brodę ma przyprószoną
siwizną, wciąż zachowuje do-
brą kondycję, która pozwala
mu na podejmowanie wy-
praw w głąb afrykańskiego
interioru.
Doktor Green jest pierw-
szym kandydatem na nosicie-
la Insekta z Shaggai. Jeżeli zo-
stanie opanowany przez obcy
umysł, to odrzuci swoje ba-
dawcze nawyki. Shanowie
chcą za wszelką cenę zdobyć
wiedzę i wytwory technologii
Wężowej Rasy, a przede
wszystkim - Stabilizator. Kiero-
wany przez Shana doktor Gre-
en nakaże swoim ludziom
przekopywać się przez zawał
korytarza w wieży świątynnej.
Liczył się będzie dla niego je-
dynie czas, więc nie będzie
przejmował się takimi bzdura-
mi jak dokładny opis napotka-
nych znalezisk czy ustalanie
chronologii warstw. Wzbudzi to
oczywiście przerażenie lady
Isencoth.
S 9 KON 13 BC 11 INT 15 MOC 14
ZR 10 WG 15 WYK 18 P 58 (48) WT
12 Mo -
Umiejętności
Umiejętności: Antropologia 20%,
Archeologia 65%, Fotografowanie
40%, Geologia 40%, Historia 40%,
Historia sztuki 55%, Jeździectwo
55%, Język obcy - africaans 30%,
Język obcy - starożytny egipski 30%,
Język obcy - arabski 45%, Język
obcy - starożytna greka 15%, Ko-

rzystanie z bibliotek 60%, Księgo-
wość 15%, Perswazja 45%, Psycho-
logia 15%, Spostrzegawczość 70%,
Sztuka - rysunek 70%, Targowanie
się 35%, Uniki 27%, Wiarygodność
60%.
Broń
Broń
oń: Webley Mark I 40%, 1k10+2,
zasięg: 15 m., strzały na rundę: 1,
magazynek: 6, zawodność: 00, WT:
10.
Lady Mary Isencoth
Isencoth. Kariera
uniwersytecka nie była w la-
tach 90-tych XIX wieku zazwy-
czaj otwarta dla kobiet, lecz
zdarzały się wyjątki. Jednym z
nich jest lady Isencoth, która
swoje naukowe ambicje zre-
alizowała dzięki tytułowi ary-
stokratycznemu i spadkowi po
rodzicach - aczkolwiek za
cenę zerwania kontaktów z
resztą rodziny.
Po zakończeniu studiów (dy-
plom z wyróżnieniem) lady
Isencoth brała udział w mniej-
szych wyprawach badaw-
czych i opublikowała kilka ce-
nionych artykułów. Znajomość
z dr Greenem i udział w jego
pracach ma wprowadzić ją w
szeregi etatowych pracowni-
ków którejś z brytyjskich uczelni.
Lady Isencoth ma do tego zna-
komite podstawy - jest specja-
listką dobrze obeznaną ze
najnowszymi metodami ba-
dań archeologicznych.
Pani archeolog przekroczy-
ła niedawno trzydziestkę, co,
zważywszy na to że nie jest
zamężna, obdarzyło ją łatką
„starej panny”. Do tego do-
chodzą jej radykalne poglądy
społeczne i polityczne, co spra-
wia, że nie jest mile widziana
w dobrym towarzystwie. Dr
Green lubi ją jednak i ceni za
rzetelną wiedzę i pasję. Lady
Isencoth będzie co rusz przy-
pominać Badaczom,po jakich
skarbach nauki stąpają, a je-
śli ci spróbują np. dostać się do
podziemnych korytarzy za po-
mocą dynamitu, ze wszystkich
sił postara się ich powstrzy-
mać.
Będzie ona mało wartościo-
wym nosicielem dla Shana.
Pod wpływem obcego umysłu
zew cthulhu
szybko może popaść w sza-
leństwo, przejawiające się huś-
tawką emocjonalną, przecho-
dzeniem od euforii do rozpa-
czy, wybuchami agresji itp.
S 8 KON 12 BC 9 INT 16 MOC 10
ZR 14 WG 11 WYK 20 P 46 (36) WT
11 Mo -
Umiejętności
Umiejętności: Antropologia 25%,
Archeologia 70%, Chemia 25%, Fi-
zyka 15%, Fotografowanie 60%,
Geologia 30%, Historia 30%, Jeź-
dziectwo 35%, Język obcy - africa-
ans 15%, Język obcy - starożytny
egipski 20%, Język obcy - starożyt-
na łacina 35%, Język obcy - staro-
żytna greka 20%, Korzystanie z bi-
bliotek 55%, Nasłuchiwanie 40%,
Pierwsza pomoc 50%, Spostrze-
gawczość 50%, Sztuka - rysunek
30%, Uniki 28%.
Broń
Broń: brak.
Lammert V an der A
Van art
Aart
art. Jak to
głosi przysłowie, zbrodni tego
człowieka nie da się spisać na
wołowej skórze. Ten trekbur
prawie całe swoje dorosłe ży-
cie spędził na dzikim veldzie
ze strzelbą w dłoni. Przewodził
wyprawom Burów polujących
na bandytów i sam dowodził
szajkami rabusiów. Niezliczone
ilość razy napadał wraz z to-
warzyszami na wioski Kafrów.
Z nielichych kłopotów wycho-
dził zawsze dzięki dwóm ce-
chom: niesamowitemu spryto-
wi i wyzbyciu się ludzkich uczuć.
Zawsze też przestrzegał zasad
dobrego najemnika (np. bez-
względnie dotrzymywał za-
wartych umów) co zaskarbiło
mu wielu przyjaciół i protekto-
rów.
Van der Aart wykonał też
wiele zadań zleconych mu
przez agentów Kompanii, co
sprawiło, iż został polecony
jako szef ochrony wyprawy.
Wywiązywał się ze swoich
obowiązków znakomicie, a
swoich podwładnych trzymał
żelazną ręką. Pomimo, że kil-
kakrotnie okrutnie ukarał czar-
nych tragarzy (Van der Aart
nienawidzi „śmierdzących,
podstępnych Kafrów”), dr Gre-
en ufa mu całkowicie - to do-
bry fachowiec.
- gwiezdny pirat
Van der Aart jest postaw-
nym mężczyzną w okolicach
czterdziestki. Nosi zwykłe, cy-
wilne ubranie i kapelusz z sze-
rokim rondem. Policzki pokry-
wa mu kilkudniowy zarost, a
stalowoniebieskie oczy za-
wsze czujnie obserwują oto-
czenie. W niebezpiecznej sytu-
acji nie zawaha się użyć bro-
ni, a za pasem nosi charakte-
rystyczny, szybkostrzelny pisto-
let „Broomhandle”. Trekbur ma
jeden nawyk - uwielbia żuć
tytoń (wyobraź sobie tą postać
na wzór jednego z westerno-
wych twardzieli granych przez
Eastwooda - to dobre skoja-
rzenie).
Jeżeli zostanie opanowany
przez Shana, to pogłębi to tyl-
ko psychopatyczne cechy
jego osobowości. Pod wpły-
wem obcego umysłu stanie
się bardziej milczący, nieufny i
skłonny do sadystycznych za-
chowań. Ponieważ potrafi
świetnie walczyć, jest dla In-
sektów cennym nosicielem.
S 13 KON 14 BC 14 INT 15 MOC 13
ZR 13 WG 10 WYK 11 WT 14 P 45
(40) Mo +1k4
Umiejętności
Umiejętności: Historia naturalna
30%, Jeździectwo 65%, Język obcy
- angielski 45%, Język obcy - zulu-
ski 25%, Nawigacja 30%, Nasłuchi-
wanie 65%, Pierwsza pomoc 50%,
Perswazja 40%, Psychologia 25%,
Skradanie się 40%, Spostrzegaw-
czość 70%, Tropienie 60%, Ukrywa-
nie się 45%, Uniki 46%, Wspinanie
się 50%, Karabin 65%, Strzelba 40%,
Pistolet 55%, Uderzenie pięścią 65%,
Cios głową 40%.
Broń ń: Winchester M1895 , 65%,
2k6+4, zasięg: 120 m., strzały na
rundę: 1, magazynek: 4, zawod-
ność: 99, WT: 9. Mauser „Broomhan-
dle”, 55%, 1k8, zasięg: 15 m., strza-
ły na rundę: 2(3), magazynek: 10,
zawodność: 99, WT: 8. Nóż myśliw-
ski 60%, 1k6+1k4 (mo), WT 13.
Pozostali członkowie eks-
pedycji nie zostali dokładnie
opisani. Możesz wymyślać ich
w miarę potrzeby korzystając
z poniższych charakterystyk.
Będą to albo osoby z perso-
nelu naukowego (studenci,
pracownicy uniwersytetów)
61
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
61
gwiezdny pirat - zew
mające przydzielone określo-
ne zadania badawcze (wy-
znaczone wybraną umiejętno-
ścią) albo burscy myśliwi, pod
dowództwem Van der Aarta.
Personel badawczy
S 9 KON 10 BC 10 INT 13 MOC 12
ZR 11 WG 12 WYK 15 P 50 (42) WT
12 Mo -
Umiejętności: Jedna z wymienio-
nych na 55%: Antropologia, Arche-
ologia, Biologia, Chemia, Fizyka,
Fotografowanie, Geologia, Historia
naturalna, Historia sztuki, Pierwsza
pomoc, Sztuka - rysunek, oraz Ję-
zyk obcy - africaans 10%, Korzysta-
nie z bibliotek 40%, Spostrzegaw-
czość 35%, Uniki 22%, Wiarygod-
ność 30%.
Broń (nie wszyscy): Webley Mark I
30%, 1k10+2, zasięg: 15 m., strzały
na rundę: 1, magazynek: 6, zawod-
ność: 00, WT: 10.
Myśliwi
S 12 KON 11 BC 13 INT 11 MOC 12
ZR 13 WG 9 WYK 9 WT 13 P 50 (44)
Mo +1k4
Umiejętności: Historia naturalna
30%, Jeździectwo 45%, Język obcy
- angielski 15%, Nasłuchiwanie
35%, Skradanie się 25%, Spostrze-
gawczość 50%, Tropienie 30%, Ukry-
wanie się 25%, Uniki 36%, Wspi-
nanie się 40%, Karabin 45%, Strzel-
ba 40%, Uderzenie pięścią 60%.
Broń: Winchester M1895 , 45%,
2k6+4, zasięg: 120 m., strzały na
rundę: 1, magazynek: 4, zawod-
ność: 99, WT: 9. Nóż myśliwski 50%,
1k6+1k4 (mo), WT 13.
Ludzie dr Greena mogą
stać się zarówno sprzymie-
rzeńcami (istotne, rzadkie
umiejętności) jak i przeciwni-
kami drużyny. Jeżeli zdecydu-
jesz się na zainfekowanie ich
umysłów Insektami, pamiętaj
że takie przejęcie kontroli nie
jest całkowite. Ludzie zachowu-
ją świadomość swoich działań
i wydaje im się, że są zupełnie
wolni. Shanowie sterują nimi w
niedostrzegalny sposób pod-
suwając im właściwe emocje
i wizje. Zazwyczaj rodzi to też
nieprzewidywane skutki -
umysły sterowane przez Insek-
ty pogrążają się powoli w sza-
leństwie. Oddają to zmniejszo-
ne wartości współczynnika
Poczytalność (w nawiasach).
62 GWIEZDNY PIRAT
cthulhu
Dodatkowo każdej nocy
każdy bohater (zarówno gra-
cza jak i niezależny) musi wy-
konać test Poczytalności, tra-
cąc w wyniku nieudanego rzu-
tu 1k6 PP. Choć nosiciele mogą
popadać w obłęd, dla Sha-
nów staną się bezużyteczni
dopiero w momencie gdy PP
spadną do zera.
Insekty z Shaggai chcą
przede wszystkim wydostać
wiedzę ukrytą głęboko w
podziemnych korytarzach, a
drużyna może być dla ich
planów bardzo użyteczna.
Przeto nie zaatakują Bada-
czy, lecz postarają się ich so-
bie zjednać i namówić do
wspólnej eksploracji ruin i
podziemi. Gdy finału przygo-
dy będzie się zbliżał, zosta-
wią oni drużynę na pastwę
wrogów. Sprytni Badacze
szybko powinni się zoriento-
wać że z ich „sojusznikami”
jest coś nie tak - dziwne,
obłąkane zachowanie, choć
staranne ukrywane, może
zostać dostrzeżone przez
spostrzegawczych członków
drużyny. A może ktoś odkry-
je w ekwipunku tajemnicze
wytwory obcej technologii?
Jeżeli zdecydujesz się na
wprowadzenie Insektów z
Shaggai do swojej przygody
ustal ile ich jest i które ciała
zamieszkują (aczkolwiek
mogą je zmieniać) Skorzystaj
z przeciętnych charakterystyk
z podręcznika głównego z
następującymi uzupełnienia-
mi:
Czary
Czary:
Wezwanie Azathotha oraz
dwa z następujących zaklęć:
Oczarowanie, Pozbawienie
mocy, Przynęta na ludzi,
Stworzenie mgły z Releh,
Uścisk Cthulhu. Jeżeli chcesz
bardzo wzmocnić grupę Sha-
nów możesz niektórym z nich
dać zaklęcia: Nawiązanie
kontaktu z Piasecznikiem oraz
Przynęta na Piaseczniki.
Broń i technologia: Każdy z
Shanów posiada Bat nerwo-
wy oraz Dysk komunikacyjny
(przedmioty te mogą być uży-
wane także za pośrednictwem
opętanych ludzi).
Bat nerw
nerwo owy
wy: Słabsza wersja
broni opisanej w podręczniku
głównym. Wygląda jak nie-
wielkie, owalne urządzenie,
wytwór zaawansowanej tech-
nologii. Ma zasięg 10 metrów
(nie można go wydłużyć), tra-
fienia następuje automatycz-
nie. Po trafieniu należy wyko-
nać rzut w tabeli porównaw-
czej między punktami magii
trafionego i Shana. Jeżeli cel
wygra nic się nie dzieje. Jeżeli
ofiara przegra, zwija się w
bólu i otrzymuje k6+2 obrażeń.
Bat nie może nikogo uśmier-
cić, spadek punktów Wytrzy-
małości poniżej zera oznacza
jedynie utratę przytomności.
Atak może być ponawiany w
każdej rundzie. Broni tej nie
może użyć człowiek nie opa-
nowany przez Insekta.
Dysk komunikacyjny: Nie-
wielki krążek wykonany z twar-
dego, błyszczącego metalu.
Trzymany przez rozumną isto-
tę zaczyna lekko wibrować. Za
jego pomocą można przesy-
łać telepatyczne sygnały, okre-
ślonej osobie w promieniu 100
km. Dysk działa jak nadajnik,
do odbioru sygnałów nie są
potrzebne żadne urządzenia.
Aby posługiwać się dyskiem
nie potrzebne są specjalne
umiejętności – wystarczy skon-
centrować się na osobie ad-
resata. Badacze będą mogli
się nim posługiwać, jeśli się
dowiedzą do czego on służy.
Wielki Pentagon
Po wejściu na szczyt scho-
dów i przekroczeniu trzech
bram, drużyna znajdzie się
pod murami, wielkiego świą-
tynnego kompleksu. Choć czas
i korozja nadgryzły mury tej bu-

dowli, sprawia ona wciąż im-
ponujące wrażenie. Zewnętrz-
ny, gruby mur sięga prawie
dziesięciu metrów, a jego
szczyt zdobiony jest rzeźbio-
nym fryzem. Centralne miejsce
zajmują szczątki obłej, wysokiej
wieży która była ongiś miej-
scem, gdzie odprawiano ce-
remonie religijne.
Wnętrze Pentagonu po-
dzielone jest niższymi murami
na sześć obszarów, między
którymi biegną szerokie, wy-
kładane, kamiennymi blokami,
alejki. Reszta powierzchni po-
kryta jest wysoką, suchą trawą.
Gdzieniegdzie dostrzec moż-
na niewysokie (około metra)
kamienne, czarne monolity,
pokryte dziwnymi symbolami.
Uważny odkrywca może od-
naleźć tu też kilka figurek pta-
ków.
Badacze od razu dostrze-
gą, że we wszystkich murach
(zarówno zewnętrznych jak i
wewnętrznych oraz wieży) jest
duża liczba niewielkich, wą-
skich otworów (okien?). Prze-
świty te ułożone są wzdłuż linii
biegnących promieniście od
środka wieży.
Centralna wieża jest już bar-
dzo zniszczona, większość ka-
mieni tworzących ściany zamy-
kające jej bryłę, leży na pod-
łodze. Rumowisko przykrywa
zupełnie, znajdujące się w sa-
mym środku budynku, owalne,
Rys. 2. Wielki Pentagon
zew cthulhu
dwumetrowe obniżenie, o
ścianach pokrytym warstwą
ciemnego, metalicznego sto-
pu (jest to metalowy walec
który skrywa dwa przejścia do
podziemnej świątyni - można
go przesunąć siłą). Z otworu
wychodzi niski korytarz, prowa-
dzący gdzieś w głąb ziemi.
Niestety, w chwili obecnej jest
on zupełnie zasypany.
Jeżeli do Intukuthelo dotar-
ła ekspedycja dr Greena, tu-
taj właśnie rozbili swój obóz.
Zarówno wśród murów Wiel-
kiego Pentagonu jak i ruin mia-
sta drużyna może odnaleźć
kilka rozkopanych stanowisk
archeologicznych. Green po-
rzucił je jednak w chwili gdy
odkrył płytki szyb w wieży, oraz
prowadzący od niego kory-
tarz. W chwili obecnej wszyscy
jego ludzie pracują nad prze-
kopaniem się przez zawał.
Sterowany przez Shanów
archeolog nie wie jednak, że
pokrywający ściany szybu
metalowy walec, może zostać
przesunięty, odkrywając inne
wejścia do podziemnego
kompleksu. Były używane pod-
czas wielkiego święta, które
odbywało się w dniu letniego
przesilenia (na półkuli połu-
dniowej będzie to 21-22 grud-
nia). Informacje na ten temat
ukryte są w tajemniczych sym-
bolach, pokrywających ka-
mienne monolity.
Testy i wska-
zówki.
Zarów-
no testy Arche-
ologii jak i Spo-
strzegawczo-
ści nie dadzą
drużynie wiele
informacji, ot
zaowocują
odnalezie-
niem kilku
zniszczonych
narzędzi czy
ozdób. Wyjąt-
kiem jest wie-
ża świątynna -
- gwiezdny pirat
tam doszukać się można za-
sypanego szybu. Jego odko-
panie nie zajmie zbyt wiele
czasu, natomiast przebicie się
przez zawalony korytarz może
być problematyczne i długo-
trwałe.
Bohater który zdecyduje się
poświęcić trochę czasu na
zbadanie symboli pokrywają-
cych rozrzucone po Wielkim
Pentagonie kamienie, może
oszczędzić drużynie sporo pra-
cy.
Symbole te (wyciosane kre-
ski i koła), to zapis astronomicz-
nych obliczeń i prymitywny
kalendarz. Opisują one wę-
drówkę Słońca, Księżyca i
gwiazd po nieboskłonie. Naj-
ważniejszym dniem w kalen-
darzu był jednak dzień letnie-
go przesilenia. Wtedy to ka-
płan o świcie i zmierzchu od-
prawiał ceremonię w „ukry-
tych pomieszczeniach” pod-
ziemnej świątyni. Owe ukryte
komnaty będzie łatwo ziden-
tyfikować - promienie słońca
wychylającego się zza wzgórz
(lub kryjącego się za wzgórza)
przedostając się przez wąskie
okna w murach Pentagonu
padały wprost na plecy kapła-
na.
Oczywiście opis ceremonii
sporządzony jest w języku i al-
fabecie budowniczych, które-
go Badacze nie mają szans
znać. W jego odcyfrowaniu
mogą pomóc krótkie zapiski
umieszczone na monolitach, a
sporządzone w dwóch wer-
sjach: w języku mieszkańców
Intukuthelo oraz w języku któ-
rejś z nacji z którą utrzymywa-
li kontakty handlowe (języki:
arabski, chiński, perski). Napi-
sy te dotyczyć będą raczej
błahych spraw („sprzedano
stu niewolników handlarzom
z północy”, „wielki król pustyń
złożył daninę ze złota”, „zza
wielkiej wody przybyli kupcy z
ładunkiem żelaza” itp.) będą
jednak kluczem do rozgryzie-
nia tajemniczego alfabetu.
63
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
63
gwiezdny pirat - zew
Poznanie podstaw tego pi-
sma wymagać będzie udane-
go testu języka, który jest pod-
stawą tłumaczenia, a następ-
nie udanego testu Antropolo-
gii. Następnie będzie można
przystąpić do oznaczenia daty
(pozycja ciał niebieskich) i opi-
su corocznej ceremonii - wy-
magać to będzie dość trudne-
go testu Astronomii (będzie
trochę łatwiejszy, jeżeli ktoś,
dzięki zapiskom na tabliczkach
znalezionych w ruinach mia-
sta, opanował symbolikę ma-
tematyczną stosowaną przez
budowniczych). Udane testy
dostarczą informacji o istnie-
niu ukrytych przejść w wieży.
Postacie mogą oczywiście ze
sobą współpracować, różne
osoby mogą wykonywać róż-
ne testu. Pamiętaj, że jeden
test to co najmniej dziesięć
godzin wytężonej pracy - ze-
branie wszystkiego w całość
może zająć i kilka dni.
Uwaga: Jeżeli w drużynie nie
ma nikogo, kto władałby któ-
rymś z wymienionych języków,
możesz pójść graczom na
rękę i uznać, że na kamieniach
są napisy w dowolnym rzad-
kim czy starożytnym języku,
znanym któremuś z Badaczy.
Zawsze można na poczekaniu
wymyślić jakiejś wytłumacze-
nie tego stanu rzeczy. Jeżeli
natomiast nikt z Badaczy nie
zna jakiegoś dawnego języka,
to mają oni pecha; czeka ich
długie kopanie. Schematyczny
diagram ukazujący tajne
przejścia to wskazówka do-
prawdy zbyt oczywista. Ta
sama uwaga dotyczy też zbio-
rów tabliczek i zwojów, które
można znaleźć w bibliotece
podziemnej świątyni.
Przesunięcie metalowego
walca znajdującego się w szy-
bie wymagało będzie odpo-
wiedniego sprzętu - pomoc-
ne będą tu haki i liny. Wyma-
gać też to będzie udanego
rzutu w tabeli porównawczej
64 GWIEZDNY PIRAT
cthulhu
przeciwko S 60
(niech liny lepiej
ciągnie kilka osób).
Walca nie da się w
żadne sposób
przebić - tajemni-
czy stop okaże się
odporny nawet na
materiały wybu-
chowe.
Do tajnych
przejść można się
dostać także prze-
kopując się z góry,
zajmie to jakieś
dwa dni. Wyjątkowo
beztroscy Badacze
mogą spróbować
dynamitu; wanda-
lizm niesłychany, ale
efekt natychmiastowy.
Natomiast przekopanie się
przez zawalony główny kory-
tarz wymagać będzie sporo
czasu. Dwunastu osobom
(maksymalna liczba mogąca
przy nim pracować) zabierze
to dziesięć dni. Każda osoba
mniej oznacza dodatkowe trzy
dni kopania. Pamiętaj że jest
to praca ciężka, w gorącym
klimacie - możesz zażądać
testów KON *2 . Nieudane
oznaczają omdlenie, osłabie-
nie organizmu, naciągnięcie
mięśnia - możesz odjąć komuś
kilka punktów wytrzymałości
albo czasowo obniżyć S, KON
lub ZR. W wykopanym tunelu
kilka razy może dojść do
mniejszych zawałów - nieuda-
ny test Uników oznaczać bę-
dzie k6 punków obrażeń.
Podziemna świątynia
Kompleks pomieszczeń roz-
ciągających się pod Wielki
Pentagonem był kiedyś świą-
tynią ludu, który wzniósł Intu-
kuthelo. Pierwotne wierzenia
tej grupy, wypaczyło jednak
oddziaływanie Wężowej Rasy.
Świątynia bowiem połączona
jest z korytarzami ich podziem-
nego miasta, a same obrzę-
dy odprawiane kiedyś w jej
tajnej części skierowane były
do bóstwa mitów - Yiga.
Rys. 3. Ukryte komnaty
Korytarze prowadzące od
szybu w wieży świątynnej pro-
wadzą do niewielkich komnat.
W każdej z nich stoi niski po-
stument zbudowany z drewna
i gliny, pokryty prostymi wzo-
rami. Na blacie postumentu
spoczywa jeden z kultowych
przedmiotów (figurka ptaka,
złota wąska tarcza i topór ze
złotym, szerokim ostrzem i ha-
kiem w miejscu obucha). Dzięki
kilku wypolerowanym kawał-
kom metalu umieszczonym w
korytarzach, na święte przed-
mioty padać będzie światło
słoneczne (jeżeli Badacze wej-
dą tam w południe któregoś
z zimowych dni - korytarz pół-
nocny, lub rankiem albo wie-
czorem w dniu przesilenia let-
niego - odpowiednio koryta-
rze południowo-zachodni i
południowo-wschodni).
W podziemnej świątyni każ-
de przejście zaopatrzone jest
w metalowe wrota (nie zazna-
czone na mapie). Wrota te są
raczej ciężką kurtyną - zamy-
kają dostęp do pomieszcze-
nia opadając w dół. Ich po-
wierzchnia pokryta jest fanta-
zyjnymi płaskorzeźbami, przy-
pominającymi niekiedy splo-
ty wijących się węży. Część
wrót może być zamknięta -
zależy to od decyzji prowa-
dzącego. Podobnie jak meta-

lowego walca w wieży, nie da
się ich uszkodzić (choć można
przekuć lub wysadzić dynami-
tem ścianę). Aby je unieść po-
trzebny jest rzut w tabeli po-
równawczej przeciw S 35. Na-
raz podnosić je mogą maksy-
malnie trzy osoby. Wyjątkowo
kiepski rzut może oznaczać
naciągnięcie mięśnia i czaso-
we obniżenie S. Siła to w za-
sadzie jedyny sposób przedo-
stania się przez metalowe kur-
tyny, gdyż nikt nie odnajdzie
żadnych wajch, przyrządów
sterowniczych itp.
Jeżeli drużyna zechce zba-
dać mechanizm sterujący i
unoszący wrota, to po rozku-
ciu ściany ujrzą kilka dźwigni i
przekładni. Niewiele jednak to
wyjaśni, gdyż nikt nie odkryje
sposobu w jaki zasilane jest to
urządzenie, jak nim sterować
itd. Mechanika podziemi po-
zostanie tajemnicą (podobne
uwagi dotyczą urządzeń ste-
rujących walcem).
Rys. 4, Podziemna œwi¹tynia
zew cthulhu
Po wkroczeniu do podziemi,
drużyna szybko odnajdzie ko-
rytarz, z którego przedostanie
się do dużej hali, stanowiącej
centrum kompleksu. Wzdłuż jej
kamiennych ścian stoją szere-
gi charakterystycznych pta-
ków ze steatytu, osadzonych
na wysokich i cienkich podsta-
wach. Z hali jest pięć wyjść
(oraz to, którym weszła tu dru-
żyna). Boczne pomieszczenia
to: Biblioteka, Więzienie, Kwa-
tery oraz Skarbiec.
Biblioteka nie przypomina
innych miejsc tego rodzaju.
Zbiory została umieszczone na
półkach wykutych w ścianach
pomieszczenia oraz w dwóch
dużych głazach stojących po-
środku. Oprócz tego jest tu
jeszcze kilka kamiennych pul-
pitów. Na podłodze walają się
stare, szklane kaganki i poła-
mane rylce.
Większość „pozycji” to nie-
wielkie kamienne tabliczki,
pokryte wyrytymi znakami pry-
mitywnego alfabetu i
symbolami matema-
tycznymi. Jest tu jednak
dużo zwojów zapisa-
nych w innych językach,
głównie w arabskim,
chińskim i perskim. Po-
dobnie jak w przypad-
ku napisów na monoli-
tach, drużyna może
odnaleźć dwujęzyczny
zwój, tutejszy „kamień z
Rosetty”, który pomoże
rozgryźć alfabet i język,
w którym sporządzono
większość zapisków. Bi-
blioteka winna być
miejscem w którym
Badacze spędzą dużo
czasu. Odnaleźć tu
można nie tylko rzad-
kie Księgi Mitów, ale
także ważne informa-
- gwiezdny pirat
Kiedyś przetrzymywano tutaj
niewolników przeznaczonych
na ofiary w krwawych cere-
moniach. Badacze raczej nie
odkryją przeznaczenia tej
komnaty, większość śladów
takich jak krew, nieczystości czy
zgniła słoma zatarł upływ cza-
su.
Kwatery to pomieszczenie
w którym przebywali kapłani
oraz ich uczniowie. Na podło-
dze wciąż leżą posłania daw-
nych mieszkańców, składają-
ce się z grubych kocy oraz
płacht cienkiego i gładkiego
materiału, który służył jako
przykrycie. Na podłodze wala-
ją się kamienne tabliczki, zwo-
je, metalowe naczynia. Odna-
leźć tu można sporo przed-
miotów sprowadzonych z Da-
lekiego Wschodu: kilka papie-
rowych parawanów, chińskie
talerze i wazy, wachlarz.
Jednakże pierwszą rzucają-
cą się w oczy rzeczą są malo-
widła pokrywające ściany
tego pomieszczenia. To prymi-
tywne obrazki, odgrywające
rolę słowa pisanego połączo-
ne z dziwnymi znakami tutej-
szego alfabetu. Przedstawiają
one historię budowy świątyni
i miasta, ceremonie państwo-
we i religijne, a także kontakty
z Wężową Rasą. Badacze
mogą wśród malowideł od-
szukać wizerunki dziwnych,
podobnych do gadów, dwu-
nożnych istot z wydłużonymi
pyskami. Są one ubrane w
dziwne, nieziemskie szaty i bi-
żuterię, wyposażone w dziw-
ne przedmioty, a także wyda-
ją się rozkazywać ludziom (są
też o wiele większe niż otacza-
jące ich sylwetki - typowe dla
sztuki starożytnej jest przedsta-
wianie ważnych person, wład-
ców, kapłanów jako wysokich

cje o dalszych czę- osób). Naścienne obrazy były

ściach kompleksu. kiedyś czymś w rodzaju świę-
Więzienie to puste tej księgi kultu, którą żmudnie
pomieszczenie. Jego poznawali akolici. Przestudio-
podłoga znajduje się wanie malowideł i napisów
trochę niżej w stosunku może dostarczyć wielu warto-
do reszty pomieszczeń. ściowych informacji.

65
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
65
gwiezdny pirat - zew
Co ważniejsze, w pokoju tym
znajdują się ukryte drzwi, pro-
wadzące do krętych schodów.
Naciśnięcie odpowiedniego
kamienia na jednej ze ścian,
spowoduje, że drzwi uchylą się.
Schody są wygodnym zej-
ściem do jaskiń Wężowej Rasy.
Skarbiec może stać się waż-
nym miejscem dla tych boha-
terów, którzy wciąż ważne są
cele materialne, a nie walka z
Mitami. Zgromadzono tutaj
wszelkie kosztowności zdoby-
te przez kult. Oprócz wspo-
mnianych już importowanych
luksusowych przedmiotów
(naczynia z zielone szkła i ce-
ladonu, fajansowe kielichy)
znajduje się tu mnóstwo wy-
robów ze złota, srebra i dro-
gocennych kamieni. Na pod-
łodze usypane są kopce z
arabskich monet, pierścieni,
oprawionych w srebro drogo-
cennych kamieni sprowadza-
nych z Egiptu, złotych talerzy, a
także wyrobów miejscowych
rzemieślników: srebrnych i zło-
tych bransolet, figurek zwierząt
i ludzi, ceremonialnych eg-
zemplarzy broni i tarcz. Całe to
bogactwo może okazać się
także cenne dla tych drużyn,
które poszukują przede
wszystkim wiedzy. Na wielu
przedmiotach (szczególnie
okazach broni) wyryto znaki i
symbole, które mogą dostar-
czyć informacji o podziemnej
świątyni oraz kontaktach z
Wężoludźmi.
W Skarbcu zastawiona jest
jednak pułapka. W podłodze
umieszczonych zostało kilka
płyt reagujących na nacisk.
Jeżeli ktoś, usuwając zbyt wie-
le zgromadzonych skarbów,
zmniejszy ciężar, który na nich
spoczywa, pułapka uruchomi
się. Wrota opadną gwałtow-
nie, odcinając rabusiów we-
wnątrz. Żelazne kolce wysuną
się z sufitu, który jednocześnie
zacznie się osuwać w dół.
Uwięzieni bohaterowie
mają około 90 sekund na ura-
towanie swojego życia. Przez
66 GWIEZDNY PIRAT
cthulhu
metalowe wrota nie da się
przebić, ani ich unieść, jedy-
nym wyjściem jest podłożenie
materiałów wybuchowych
przy ścianie i wysadzenie jej w
powietrze. Opadające ostrza
może zablokować też stalowy
nóż albo bagnet wepchnięty
w szczelinę między ścianą a
sufitem (przedmioty ze Skarb-
ca nie będą się do tego nada-
wać - są zrobione ze zbyt
miękkich materiałów).
Centralnym miejscem pod-
ziemi jest jednak okazała
świątynia, umieszczona w
przestronnym pomieszczeniu,
z sufitem w kształcie kopuły. W
jej centrum stoi wysoki, wyku-
ty w blokach piaskowca, po-
sąg człekokształtnej istoty o
spłaszczonym łbie, pysku z dłu-
gimi, jadowymi zębami oraz
łuskowatym ogonie. To Yig, oj-
ciec węży, bóstwo czczone za-
równo przez Wężową Rasę,
jak i ludzki kult Intukuthelo.
Choć drużyna podziwiać bę-
dzie tylko jego podobiznę w
kamieniu, będzie ona robiła
na każdym dziwne i niepoko-
jące wrażenie.
Podłogę świątyni przecina
wąska szczelina, w którą kie-
dyś wrzucano ludzkie ofiary.
Rozpadlina jest dość głęboka,
jednakże postać umiejąca
sprawnie wspinać się, może
zejść tędy do jaskin na niższym
poziomie.
Ostatnie niewielkie po-
mieszczenie, umiejscowione
za świątynią, jest podobne do
komnat przy wejściu do pod-
ziemnego kompleksu. Na
środku stoi niewielki postu-
ment, wykonany z drewna i
gliny, a na nim umieszczona
został niewielki model łodzi
rzecznej, z wysokim dziobem i
rufą. Model wykonany jest z
ciemnego drewna, wiele ele-
mentów jest pozłacanych. Je-
żeli zostanie on zdjęty z postu-
mentu uruchomi się pułapka.
Stalowe wrota zatrzasną się
więżąc bohatera. Na szczęście
to jedyny element pułapki -
nic innego się nie wydarzy. Dru-
żyna będzie miała sporo cza-
su na wydostanie nieszczęśni-
ka.
Wskazówki i testy
Nie potrzeba będzie żad-
nych testów aby, po przekopa-
niu się przez zawał, dostrzec
dwa ludzkie szkielety. Udany
test Historii lub Archeologii po-
zwoli ocenić, po ekwipunku
należącym do nieboszczyków
(muszkiet, strzępy ubrania,
monety), że byli to dwaj Ho-
lendrzy, którzy przywędrowali
tutaj na początku XVIII wieku.
Udany test Medycyny ujawni,
że zmarli na skutek ciężkich
obrażeń, zadanych najpraw-
dopodobniej przez jakieś
zwierzę - niektóre kości są po-
trzaskane, na innych widać śla-
dy ostrych zębów.
Jeżeli wprowadzić do przy-
gody Piaseczniki, nie będzie to
jedyny po nich ślad. Dziwne
odcisku stóp, ogryzione kości
może odnaleźć w dowolnym
punkcie podziemi każdy kto
wykona test Tropienia (albo
bardzo trudny test Spostrze-
gawczości).
Biblioteka. W tym miejscu przy-
datne będą testy stosownych
języków, Mitów Cthulhu, oraz
pomocniczo - Korzystanie z
bibliotek, Antropologia i Okul-
tyzm. Udane rzuty dostarczać
będą powoli informacji o
świątyni, religii, która tutaj tu
panowała, ceremoniach po-
święconych Yigowi, wreszcie -
kontaktach z Wężową Rasą.
Można znaleźć też wzmianki o
położonym pod świątynią
kompleksie jaskiń, w którym
przebywali Wężoludzie. Jeżeli
drużyna nie skorzystała z in-
nych źródeł informacji (malo-
widła naścienne oraz wyryte
znaki na złotych przedmiotach)
możesz być litościwy i umieścić
tutaj opisy poszczególnych
pomieszczeń w labiryncie ja-
skiń.

Wszystkie informacje pro-
wadzący powinien podawać
fragmentarycznie, często pod
postacią drobnych, niewiele
znaczących fragmentów, któ-
re połączone razem mogą
stanowić ważną informację.
Odnalezienie każdego frag-
mentu to jeden rzut, który
oznacza kilka godzin poszuki-
wań. Drużyna, która zechce się
czegoś dowiedzieć spędzi tu
trochę czasu.
Ponadto wśród kamiennych
tabliczek znaleźć można eg-
zemplarz dzieła znanego jako
„Fragmenty z G’harne”. Jest
to pełniejsza wersja od tej, któ-
rą odkrył Windrop, zawiera
więcej informacji na temat
Wężoludzi i ich afrykańskich
miast. (Utrata PP - 1k8/-2k8,
Premia do Mitów Cthulhu
+15%, wskaźnik czarów *4, 44
tygodnie studiów. Czary: jak w
oryginalnej wersji oraz: Nawią-
zanie kontaktu z Yigiem, Na-
wiązanie kontaktu z Wężowym
człowiekiem).
Wśród zwojów można zna-
leźć kilka dzieł, które mogą
zwiększyć od 1% do 3% jedną
z następujących umiejętności:
Antropologia , Archeologia ,
Okultyzm. Znaleźć też można
zwoje z czarami (wskaźnik cza-
rów *2) Pieczęć Izys, Zaklęcie
włóczni.
Skarbiec. Wypatrzenie pułap-
ki (otwory w suficie, złote
przedmiotu uszkodzone lub
przebite przez ostrza) wyma-
gać będzie trudnego testu
Spostrzegawczości. Unieszko-
dliwić mechanizm pułapki
można za pomocą testu Me-
chaniki.
Jeżeli pułapka zostanie uru-
chomiona, bohaterowie
(poza użyciem sposobów opi-
sanych w tekście) nie mają
wielkich szans. Powstrzymanie
opadającego sufitu wymaga-
łoby udanego rzutu w tabeli
porównawczej przeciw S 100.
Ostrza nie są rozłożone rów-
nomiernie, tak więc nawet nie-
zew cthulhu
wielkie postacie nie mają
możliwości uniknięcia obrażeń
przez np. właściwe umieszcze-
nie ciała. Jeżeli opadający
strop nie zostanie powstrzy-
many i ostrza dotkną podłogi,
każdy uwięziony wykonuje test
na Szczęście minus jego BC*3.
Ci którym test nie wyjdzie,
będą mieli pecha - otrzymali
ciężkie obrażenia, tracą
10+k10. Udany rzut oznacza,
że postać uchroniła głowę i
korpus przed cięższymi obra-
żeniami: otrzymuje jedynie
k6+2 obrażeń. Po chwili sufit
zacznie się podnosić, ostrza
wsuną się w otwory, a bloka-
da drzwi ustąpi. Można wy-
nieść rannych i zabitych. War-
to też rzucić na Poczytalność.
Zbadanie zawartości Skarb-
ca może dostarczyć też cieka-
wych wskazówek. Kilka eg-
zemplarzy złotego i srebrne-
go uzbrojenia wykonano z
okazji ceremonii ku czci Wężo-
wej Rasy. Wyryte na tych
przedmiotach napisy (czasem
w kilku językach) opisują po-
krótce (jedno zdanie) poszcze-
gólne komnaty w kompleksie
jaskiń. Wymienione jest też
imię Sseh’kesha.
Znajduje się tutaj też kilka
złotych płyta pokrytych dziwny-
mi liniami i symbolami mate-
matycznymi. Udany test Fizyki,
pozwoli Badaczowi stwierdzić,
że są to plany jakiegoś urzą-
dzenia (rzeczywiście jest to Sta-
bilizator) i otrzymać dodatni
modyfikator, gdy będzie on
chciał poznać lub zmienić jego
działanie.
W Kwaterach głównym za-
daniem bohaterów będzie
przestudiowanie malowideł.
Udane testy Antropologii bądź
Archeologii pozwolą poznać
nazwy pomieszczeń znajdują-
cych się w jaskiniach oraz uzy-
skać pewne wskazówki co do
ich położenia. Obrazy są jed-
nak dość niepokojące - każdy
kto zacznie się je wgłębiać,
utraci 0/k4 PP.
Przypominam, że wiado-
- gwiezdny pirat
mości powinny być podawa-
ne fragmentarycznie oraz że
studia zabierają sporo czasu.
Odkrycie tajnego przejścia
będzie możliwe tylko wtedy
gdy bohaterowie dokładnie
przeszukają pomieszczenie
(lub spędzą w nim dużo czasu
badając naścienne obrazy) i
wymagać będzie trudnego
testu Spostrzegawczości.
Szczelina. W świątyni Yiga waż-
nym miejscem jest szczelina.
Ma ona około 12 metrów głę-
bokości. Zejście po którejś ze
ścian rozpadliny pozwoli do-
stać się do sieci podziemnych
jaskiń. Wymagać to będzie
czterech testów Wspinania się
(na 12, 9, 6 i 3 metrach) albo
ewentualnie dwóch (na 12 i 6
metrach) jeżeli bohaterowie
używają liny czy innych sprzę-
tów do wspinaczki. Zgodnie z
regułami podręcznikowymi
nieudany test oznacza upadek
i k6 punktów obrażeń za każ-
de 3 metry wysokości. Jeżeli
bohaterowi powiedzie się test
Skakania, obrażenia zostaną
zredukowane o k6 punktów.
Świątynia znajduje się też na
skraju działania Stabilizatora.
Jeżeli któremuś z Badaczy
powiedzie się test Geologii,
odkryje dziwne zjawisko w tym
pomieszczeniu. Jego środek
przecina dziwna linia. Część
ścian i fragment statuy wyglą-
dają normalnie, tak jak reszta
kompleksu postawionego
prawie osiemset lat temu. Dru-
ga część jednak wygląda na
bardzo młodą, jakby nie tkną
jej ząb czasu. Linia podziału
między dwiema „sferami cza-
sowymi” przecina pojedyncze,
lite kamienne bloki - zatem
hipoteza, że część pomiesz-
czenia zbudowano niedawno
odpada. Nikt nie będzie wie-
dział jak takie zjawisko jest
możliwe.
Niepokojący posąg bóstwa
Mitów powoduje utratę 0/1 PP.
67
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
67
 gwiezdny pirat - zew
Jaskinie Wężowej Rasy
Pod wzgórzami północnego
Transwalu, przykryte ruinami
Intukuthelo, spoczywa we śnie
kamienne miasto Wężowej
Rasy. W odległych epokach
Ziemi, istoty te zbudowały im-
peria, które w końcu jednak
dotknęła zagłada. Ocalałe
niedobitki schroniły się przed
wrogami, głęboko w trzewia
ziemi. Kryją się w mroku jaskiń,
czekając na czas gdy znowu
będą mogli objąć Ziemię we
władanie.
Jedno z takich miast ukryte
jest pod Intukuthelo. Choć dru-
żyna nie będzie miała możli-
wości wkroczyć do jego cen-
trum (skończyłoby się to dla
nich bardzo źle), to będą mo-
gli spenetrować sieć jaskiń, w
których znajdują się pozosta-
łości po Wężoludziach.
Najważniejszym z nich jest
Stabilizator, który też stanie się
głównym celem Shanów. Jest
to przedziwne urządzenie,
dzięki któremu podziemne
miasto miało szansę prze-
trwać dziesiątki tysięcy lat w
głębi ziemi, niezniszczone
przez ruchy tektoniczne. Stabi-
lizator wytwarza pole w pro-
mieniu którego czas płynie
jakby wolniej, starzenie się
materii jak i organizmów ży-
wych jest spowolnione.
Aby lepiej zabezpieczyć się
Rys. 5. Krypty
68 GWIEZDNY PIRAT
cthulhu
przed intruzami, poszczególne
pomieszczenia zostały wybu-
dowane w sieci jaskiń, które
tworzą naturalny labirynt.
Orientacja w nim jest dość
trudna, choć Wężoludzie po-
ruszają się tu bez większych
problemów, drużyna może
być w kłopocie. Czekają na
nich wąskie przejścia, opada-
jące kamienie, nurkowanie w
podziemnych jeziorach. Jeże-
li nie przestudiowali przeka-
zów z podziemnej świątyni,
mogą też nigdy nie odkryć nie-
których pomieszczeń. Co gor-
sza, jaskinie te zamieszkuje
duża kolonia Piaseczników,
które na swoim terytorium
będą śmiertelnie niebez-
pieczne.
W pomieszczeniach żyje też
Sseh’kesh, mag i inżynier Wę-
żoludzi, oraz kilku jego pod-
władnych. Dbają oni o to miej-
sce (zwłaszcza o Stabilizator),
a wszelkich intruzów zechcą
szybko zlikwidować.
W jaskiniach znajduje się
pięć pomieszczeń, oddzielo-
nych od siebie plątaniną ko-
rytarzy. Są to: Krypty, Rękawi-
ca, Stabilizator, Archiwum oraz
Próg.
Krypty będą raczej na pew-
no pierwszym pomieszcze-
niem do którego wkroczy dru-
żyna - są one położone za-
równo w pobliżu ukrytych
schodów jak i
szczeliny. Kom-
nata ta jest
gr o b o w c e m
Wężowej Rasy
i jak każdy gro-
bowiec robi
niesamowite
wrażenie. W
miejscu tym
wręcz da się
odczuć ciężar
minionych wie-
ków i dostojeń-
stwo śmierci.
Pod ścianami
ustawione są
kamienne,
owalne sarko-
fagi, w których spoczywają
mumie Wężoludzi, przyozdo-
bione w dziwne, wykonane z
nieznanych ludzkiej nauce
metali, ozdoby. Na środku po-
mieszczenia stoją dwa meta-
lowe stoły, których blaty pokry-
te są dziwnymi żłobieniami i
liniami (służyły ongiś do mu-
mifikacji zwłok).
Rękawica, to niewielkie po-
mieszczenie, będące rozbu-
dowaną naturalną jaskinią. Na
samym środku stoi potężny
głaz o ściętym ,płaskim wierz-
chołku na którym spoczywa
dziwny, przypominający ręka-
wicę przedmiot. Rękawica
wygląda jakby spleciona zo-
stała z wielu, twardych, czar-
nych roślinnych włókien, które
cienkimi pędami odchodzą
od niej i wrastają w ściany
pomieszczenia. Powierzchnia
Rękawicy pulsuje rytmicznie,
jakby przedmiot oddychał.
Jest to potężne urządzenie,
które pozwala sprawować
kontrolę nad podziemnym
kompleksem, służy Wężolu-
dziom do ochrony ich siedzi-
by. Każdy, kto wdzieje Rękawi-
cę, natychmiast zorientuje się
w układzie korytarzy i jaskiń.
Będzie też mógł śledzić aktu-
alne położenie wszystkich in-
teligentnych istot (zarówno lu-
dzi jak i istot Mitów - Wężolu-
dzi, Shanów, Piaseczników, itd.)
w jaskiniach jak i w podziem-
nej świątyni. Dodatkowo Ręka-
wica jest też przyrządem ste-
rowniczym pozwalającym do-
wolnie otwierać i zamykać
metalowe drzwi w podziem-
nej świątyni, jak i walec, skry-
wający przejścia do niej. Ba-
dacz po założeniu tego urzą-
dzenia, będzie miał automa-
tyczny dostęp do tych mocy,
bez żadnych dodatkowych
wymogów.
Niestety jest mały problem.
Każda istota, poza przedsta-
wicielem Wężowej Rasy, która
założy Rękawicę, nie będzie
mogła jej zdjąć. To znaczy -
Rękawica zejdzie, odcinając

Rys. 6. Rêkawica
całe przedramię. Każda pró-
ba odcięcia pędów łączących
Rękawicę ze ścianami, uszko-
dzenia jej powierzchni, itp. za-
owocuje natychmiastowym
oderwaniem ręki. Kończyna
jest już jest stracona - zosta-
nie szybko strawiona przez
niby-roślinny organizm.
Stabilizator to serce kom-
pleksu jaskiń. Znajduje on się
w dużym pomieszczeniu wy-
pełnionym dziwnymi urządze-
niami, nie przypominającymi
żadnych ludzkich wytworów.
Sam stabilizator to ciężka (25
kg) kula, wykonana z niezna-
nego stopu metali, z wystają-
cymi, twardymi elementami,
przypominającymi zielone
szkło. Stabilizator umieszczony
jest na okrągłym cokole i po-
łączony z resztą urządzeń
znajdujących się w tym po-
mieszczeniu.
Rys. 8. Archiwum i próg
zew cthulhu
Stabilizator wy-
twarza pole,
dzięki któremu
cały kompleks
oparł się próbie
czasu. Także
żywe organizmy
znajdujące się w
zasięgu jego od-
działywania sta-
rzeją się wolniej.
Nie oznacza to
jednak spowol-
nienia upływu
czasu, czas we-
wnątrz pola pły-
nie z taką samą szybko-
ścią jak na zewnątrz. Tak-
że metabolizm istot ży-
wych nie jest spowolnio-
ny: męczą się w normalnym
tempie, w normalnym tempie
leczą rany, potrzebują okre-
ślonej ilości snu na dobę itd.
Stabilizator będzie stanowił
główny cel wyprawy Shanów.
Z drugiej strony Sseh’kesh bę-
dzie go bronił za wszelką
cenę. Usunięcie lub zniszcze-
nie Stabilizatora oznacza ko-
niec kompleksu Wężoludzi.
Archiwum to pomieszczenie
w którym zgromadzono niezli-
czoną ilość nośników danych,
używanych ongiś przez cywili-
zację Wężowej Rasy. Miejsce to
wypełnione jest wysokimi, me-
talowymi regałami, na półkach
których leżą dziwne, płaskie
urządzenia. Jest tu także trochę
kamiennych tabliczek pokry-
- gwiezdny pirat
Rys. 7. Stabilizator
tych pismem Wężoludzi. Jako
że nikt w drużynie najprawdo-
podobniej nie będzie znał tego
języka, ani sposobu na urucho-
mienie nośników technologicz-
nych, Archiwum nie dostarczy
żadnych wartościowych infor-
macji. Jednakże, stanie się ono
też celem Shanów, którzy chęt-
nie je splądrują. Jest to dobre
miejsce na zasadzkę.
Próg to niewielki pokój, znaj-
dujący się przy zamkniętych
wrotach do jaskiń, gdzie od
eonów śpią niedobitki Wężo-
wej Rasy. Ich czas jeszcze nie
nadszedł - wrota są zatrzaśnię-
te. Nie otworzy ich nikt.
Próg jest też legowiskiem
Sseh’kesha i jego podwład-
nych. Na podłodze leżą rozrzu-
cone maty, zrobio-
ne z tworzyw sztucz-
nych. Cały pokój, a
zwłaszcza stoły, za-
gracone są naj-
przeróżniejszymi
sprzętami, sporo z
nich to wytwory za-
awansowanej tech-
nologii.
W okolice Progu
nie zbliżają się Pia-
seczniki. Jest to do-
bra kryjówka, jeżeli
drużyna będzie
przed nimi uciekać.
69
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
69
gwiezdny pirat - zew
Sseh’kesh
Ten wiekowy członek Wężo-
wej Rasy był w odległych cza-
sach zdolnym uczonym i wy-
nalazcą. Gdy jego pobratym-
cy zapadli w hibernację, po-
wierzyli mu pieczę nad Stabili-
zatorem, który chronił ich pod-
ziemne budowle. Sseh’kesh
strzeże go z pełnym odda-
niem i bez wahania poświęci
za niego życie. W tej misji po-
maga mu kilku podwładnych
(od dwóch do czterech - de-
cyzja prowadzącego - przed-
stawicieli Wężoludzi o przecięt-
nych charakterystykach).
Sseh’kesh jest dość wysoki
jak na swoją rasę. Nie prze-
szkadza mu to jednak spraw-
nie poruszać się w sieci jaskiń,
które zna doskonale. Jego
oczy od długiego przebywa-
nia w zmroku, są poszarzałe,
jakby zaszły bielmem. Pomi-
mo tego Sseh’kesh ma dosko-
nały wzrok, świetnie orientuje
się w przestrzeni, pomimo
mroku podziemi. Jest bardzo
szybki. To inteligenty i przebie-
gły przeciwnik. Piaseczniki za-
mieszkujące sieć jaskiń słucha-
ją się go bezwzględnie i wy-
konają każdy jego rozkaz.
S 10 KON 14 BC 13 INT 20 MOC 17
ZR 12 Szybkość 8 WT 14 Mo -
Umiejętności
Umiejętności: Biologia 10%, Che-
mia 15%, Elektryka 50%, Fizyka 65%,
Geologia 20%, Historia naturalna
55%, Język wężowych ludzi 95%,
Język piaseczników 70%, Mity
Cthulhu 45%, Nasłuchiwanie 80%,
Okultyzm 40%, Skakanie 70%, Skra-
danie się 80%, Spostrzegawczość
60%, Tropienie 10%, Ukrycie czegoś
40%, Ukrywanie się 70%, Uniki 64%,
Wspinanie się 65%.
Broń: Ukąszenie 45%, 1k8 obrażeń
+ jad (moc 14)
Pancerz
Pancerz: 2 punkty łusek
Czary
Czary: Nawiązanie kontaktu z Pia-
secznikiem, Upodobnienie, Przeję-
cie kontroli, Stworzenie broni, We-
zwanie mocy z Nyambe, Wypędze-
nie diabła, Wywołanie szaleństwa.
Jeżeli uważasz, że dzięki Insektom
z Shaggai w twojej przygodzie jest
aż nadto istot z Mitów, które pod-
szywają się pod ludzi i nie chcesz
wprowadzać zamieszania - po-
zbaw Sseh’kesh czaru Upodobnie-
nie.
70 GWIEZDNY PIRAT
cthulhu
Ekwipunek: Mistyczna Bateria - nie-
wielki, płaski przedmiot, o metalicz-
nym połysku. Pozwala zmniejszać
koszt rzucanego czaru o 2 Punkty
Magii. Posługiwać się nią może tyl-
ko Sseh’kesh.
Utrata P
Utrata oczytalności
Poczytalności
oczytalności: 1/1k6 PP.
Podwładni Sseh’kesha posiadają
przeciętne charakterystyki członków
Wężowej Rasy, oraz znają następu-
jące czary: Przejęcie kontroli, Stwo-
rzenie broni, Wywołanie szaleństwa.
Wskazówki i testy
Nie dołączam dokładnej
mapy sieci jaskiń. Jeżeli druży-
na wkroczy do nich, masz dwa
rozwiązania. Po pierwsze: na-
rysować na kartce papieru
pięć kwadratów (opisane lo-
kacje) i połączyć je plątaniną
linii. Po drugie: skorzystać z
poniższej tabelki (możesz ją
oczywiście zmodyfikować,
żeby ją dopasować do cha-
rakteru przygody, np. zwięk-
szyć lub zmniejszyć ilość ata-
ków Piaseczników).
Przed poruszaniem się ja-
skiniami drużyna określa loka-
cję, do której chce dotrzeć.
Osiąga ją jeżeli zgromadzi 15
pkt, za pomocą rzutów w ta-
beli. Jeżeli gracze nie określą
celu podróży, to po zgroma-
dzeniu 18 pkt trafią do loso-
wej lokacji (innej niż ta skąd
wyruszyli).
Duża grupa Piaseczników
oznacza k6+3 tych istot, mała:
k4+2. Możesz zmienić te wiel-
kości w zależności od siły dru-
żyny i charakteru prowadzo-
nej przygody.
Na rzut k20 wpływają na-
stępujące modyfikatory ujem-
ne:
- drużyna nie określiła celu
podróży: -2
- drużyna porusza się biegiem
-3, ale ignoruj co drugie spo-
tkanie z Piasecznikami
- nieudany test Nawigacji (rzu-
ca jeden członek drużyny przy
określaniu docelowej lokacji)
-3
- drużyna nie wie prawie nic o
podziemiach (nie zbadali
przekazów w świątyni) -3
- oraz inne przeszkody obni-
żające zdolności drużyny, np:
ktoś oszalał, bohaterowie są
pod wpływem substancji odu-
rzających, wrogich czarów,
większość Badaczy jest ciężko
ranna, uciekali w losowym kie-
runku przez Piasecznikami,
ktoś się zgubił i trzeba go szu-
kać, itd - każda taka przeszko-
da to -1
oraz dodatnie
- udany test Nawigacji po
określeniu celu podróży: +3
- Badacze wiedzą o miejscu
do którego idą, dzięki odna-
lezionym zapiskom +1, jeśli
wiedzą, bo już tam kiedyś byli
+3
- w drużynie jest osoba, która
miała na sobie Rękawicę (i jest
na tyle przytomna aby pro-
wadzić) +4
- drużyna ma bezpośredni
kontakt (np. telepatyczny) z
osobą, która ma na sobie Rę-
kawicę i ich prowadzi +6
- oraz inne pomocne pomy-
sły na które wpadną gracze,
np: rysowanie mapy, zaznacza-
nie krzyżykami przebytej dro-
gi, kompas, obserwowanie
układu skał, tropienie śladów
Wężoludzi, itd. - każdy taki po-
mysł wart jest +1
Modyfikatory się oczywiście
kumulują.
Rzuć k20
-8 i mniej jeżeli drużyna zdobyła
już co najmniej 10 pkt: oznacza to
że się zgubili. Losowo określ loka-
cję do której trafili (mogą wrócić do
punktu wyjścia). Jeżeli nie zgroma-
dzili jeszcze 10 pkt lub nie określili
celu podróży: - 2 pkt
-7: duża grupa Piaseczników
-6: -2 pkt
-5: -1 pkt
-4: duża grupa Piaseczników
-3: -1 pkt
-2: niebezpieczeństwo
-1,0,1: -1 pkt
2: duża grupa Piaseczników
3: +1 pkt
4: niebezpieczeństwo
5: skrót
6,7: +1 pkt
8: duża grupa Piaseczników

9,10: +1 pkt
11: skrót
12: +1 pkt
13: +2 pkt
14,15: mała grupa Piaseczników
16: skrót
17: niebezpieczeństwo
18: +2 pkt
19: mała grupa Piaseczników
20: +2 pkt
21: skrót
22,23: +2 pkt
24: duża grupa Piaseczników
25: skrót
26: +2 pkt
27: mała grupa Piaseczników
28: niebezpieczeństwo
29: +2 pkt
30 i więcej: +3 pkt
Niebezpieczeństwo
rzuć k6
1: Zawał korytarza. Każdy testuje
Uniki. Niepowodzenie oznacza k4
punkty obrażeń od spadających
kamieni. Przejście zasypane - dru-
żyna traci 1 pkt.
2: Zawał korytarza. Każdy testuje
Uniki. Niepowodzenie oznacza k4
punkty obrażeń od spadających
kamieni.
3,4: Niestabilny korytarz. Każdy te-
stuje Szczęście minus jego BC. Nie-
udany rzut oznacza, że podłoga
zapada się. Badacz spada z k6*2
metrów. Aby wydostać się z rozpa-
dliny potrzebne są stosowne testy
wspinaczki.
5: Cmentarzysko. Drużyna natrafia
na kości ofiar Piaseczników. Rzut na
Poczytalność i utrata 0/1 PP
6: Jaskinia Piaseczników. Jeżeli Bo-
haterowie nie chcą stracić 2 pkt,
muszą się przekraść za p l e ca mi
tych istot. Każdy nieudany test Skra-
dania się oznacza, że jakiś Piasecz-
nik testuje Nasłuchiwanie. Jeżeli test
wyjdzie następuje atak dużej gru-
py tych istot.
Skrót
rzuć k6
1 Ślepy zaułek. Rzuć jeszcze raz,
ignorując wynik 1. Drużyna musi
skorzystać z wylosowanego skrótu,
gdyż inaczej straci 1 pkt.
2 Podziemne jezioro. Każdy, komu
wyjdzie test Pływania zyska 2 pkt.
Nieudany test oznacza rzut na
KON*5. Jeżeli ten test wyjdzie, bo-
hater wraca i może próbować jesz-
cze raz. Jeśli nie - wraca, ale traci
k6 pkt WT. Nie wjedzie już drugi raz
do tej wody.
3,4 Pionowy komin. Udany test Wspi-
nania się oznacza uzyskanie 2 pkt.
Nieudany - upadek z 3 + k 6
metrów (albo 2+k4 metrów, jeśli
użyto liny lub odpowiedniego
sprzętu).
zew cthulhu
5 Wąska szczelina. Przeciśnie się
tędy każdy, czyja BC wynosi 14 lub
mniej. Skrót przynosi 1 pkt.
6 Bardzo wąska szczelina. Przeci-
śnie się tędy każdy, czyja BC wyno-
si 10 lub mniej. Skrót przynosi
1 pkt.
W wąskich korytarzach cięż-
ko korzysta się z długiej broni
palnej. Atak za pomocą każ-
dej broni strzeleckiej, za wyjąt-
kiem pistoletów/rewolwerów,
następuje przy połowie ZR i
nie jest automatycznie szybszy
niż atak wręcz. Dodatkowo
osoba korzystająca z karabi-
nu lub karabinu maszynowe-
go (jeśli ktoś go tu wtacha)
strzelając korzysta tylko z po-
łowy wartości odpowiedniej
umiejętności. Jeżeli Badacze
są oddziałem żołnierzy, szyb-
ko odkryją że w wąskich przej-
ściach bagnety i karabinowe
kolby są skuteczniejsze niż kule.
Ograniczenia tyczące się ka-
rabinów można także zastoso-
wać do długich broni białych
(mieczy, włóczni, ale już nie
bagnetu osadzonego na lu-
fie).
W Krypcie, za ujrzenie zmu-
mifikowanych, nieludzkich
zwłok Badacze tracą 0/1k4 PP.
Skorzystanie z Rękawicy nie
będzie wymagać żadnych te-
stów. Trudny test Biologii, może
zdradzić Badaczom, że wkła-
danie do niej ręki może się źle
skończyć. Jeżeli drużyna po-
świeciła sporo czasu na studio-
wanie zapisków i malowideł w
świątyni, test Mitów Cthulhu
może ujawnić przeznaczenie
Rękawicy, bez konieczności jej
zakładania.
Utrata kończyny oznacza
rzut na Poczytalność: 1k6/1k12
PP.
Aby zaznajomić się ze Sta-
bilizatorem potrzebne będą
przede wszystkim testy Fizyki i
Mitów Cthulhu, okazjonalnie
Okultyzmu. Aby odkryć jego
działanie potrzebny będzie
udany test Mitów oraz Fizyki
(zamiast Fizyki może być trud-
ny test Okultyzmu). Aby zatrzy-
- gwiezdny pirat
mać pracę Stabilizatora, po-
trzebny będzie zwykły test Fi-
zyki (Sseh’kesh bez trudu uru-
chomi go znowu). Aby odłą-
czyć go od innych urządzeń
(wtedy będzie można go swo-
bodnie stąd wynieść) potrzeb-
ny będzie trudny test Fizyki.
Odłączony i pozbawiony źró-
deł zasilania Stabilizator bę-
dzie działać jeszcze przez
sześć miesięcy.
Zniszczenie tego urządze-
nia będzie trudne, ale nie nie-
możliwe. Podstawą jest dobry
pomysł. Najlepszym będzie
odwrócenie działania pola,
tak aby przyspieszało ono
upływ czasu. Wymagać to bę-
dzie testu Mitów oraz dwóch
trudnych testów Fizyki. Zmiana
charakteru pracy nastąpi
stopniowo, drużyna będzie
miała trochę czasu na uciecz-
kę. Rozregulowany Stabilizator
przyśpieszy procesy erozyjne
- całe podziemia rozpadną się
w pył, zniszczeniu ulegnie tak-
że samo urządzenie.
Wszystkie testy przy Stabili-
zatorze oznaczają kilka godzin
pracy. Badacze mogą ze sobą
współpracować, gromadząc
wspólnie udane rzuty. Testy
będą trochę łatwiejsze, jeżeli
ktoś przestudiował złote tabli-
ce, zawierające plany urzą-
dzenia, które spoczywają w
Skarbcu. Praca przy obcej ludz-
kiemu umysłowi technologii
wpływa jednak na psychikę,
oznacza utratę 1/1k4 PP.
Zniszczenie Stabilizatora siłą
to kiepski pomysł. Urządzenie
ma 10 Punktów Pancerza i
działać będzie do chwili gdy
otrzyma 30 punktów obrażeń.
Dynamit to najlepsze rozwią-
zanie. Jednakże zniszczony
Stabilizator gwałtownie eks-
ploduje - oznacza to 10k10
punktów obrażeń dla każde-
go w pomieszczeniu (promień
10 metrów). Fala uderzenio-
wa sięgnie stu metrów - odej-
mij jedną k10 za każde 10
metrów odległości od epicen-
trum. Niech drużyna założy dłu-
71
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
71
gwiezdny pirat - zew
gi lont. Wybuch może nastąpić
także podczas manipulowania
urządzeniem, przy fatalnym
rzucie na Fizykę.
Archiwum zawierać może
dowolne Księgi Mitów oraz
czary. Niestety drużyna raczej
nie ma szans na dostanie się
do tej wiedzy. Mogą oczywi-
ście wynieść coś na chybił, tra-
fił (rzut na połowę Szczęścia) i
spróbować rozgryźć to później
(magia byłaby w tym bardzo
pomocna).
Wykorzystanie lokacji
Zahaczki
Oto garść pomysłów na
wprowadzenie Intukuthelo do
twojej przygody:
Zaginiona ekspedycja. Druży-
na jest grupą badawczą lub
wręcz zbieraniną awanturni-
ków (lecz znających dobrze
Afrykę), która otrzymała zada-
nie odszukania wyprawy dr
Greena, zaginionej na pogra-
niczu Transwalu i Rodezji. Zle-
ceniodawcą może być Kom-
pania albo Towarzystwo Geo-
graficzne. Po kilku tygodniach
szukania śladów, przepytywa-
nia napotkanych trekburów i
czarnych myśliwych Badacze
docierają do Intukuthelo. Od-
nalezieni naukowcy nie będą
chcieli jednak wracać z druży-
ną, dopóki nie przebadają
dokładnie całych ruin. Bohate-
rowie chcąc, nie chcąc muszą
im pomóc - kontrakt zakładał,
że zapłatę otrzymają tylko
wtedy gdy doprowadzą eks-
pedycję z powrotem do
Kapsztadu.
Wariantem tego rozwiąza-
nia jest udział Badaczy w eks-
pedycji od samego jej po-
czątku. Mogą oni być zarów-
no jej ochroną (coś dla drużyn
składających się z rasowych
twardzieli) jak i personelem
naukowym (drużyna bardziej
klasyczna).
72 GWIEZDNY PIRAT
cthulhu
Poszukiwacze mrocznej wie-
dzy. W tym wypadku celem Ba-
daczy jest samo Intukuthelo
oraz jego tajemnice. Drużyna
będzie chciała wydobyć infor-
macje na temat Mitów w nim
ukryte, a może nawet obcą
magię czy technologię. W każ-
dym razie - cel jest jasno okre-
ślony, jest nim eksploracja ruin.
Bohaterowie mogą natknąć
się na wzmianki o nich pod-
czas badania tajemnic Afryki
Południowej (przekazy od Zu-
luskich szamanów, informacje
o historycznych wyprawach
badawczych odnalezione w
kronikach Kapsztadu, ślady
wskazujące na zainteresowa-
nie Shanów tym miejscem).
Wiedza wydobyta z Intukuthe-
lo może posłużyć w walce z
Mitami, drzemiącymi na tej
ziemi. A być może Badacze
odnaleźli wzmiankę o Intuku-
thelo w starej, zniszczonej księ-
dze i przybyli do Afryki, spe-
cjalnie po to by odwiedzić to
miejsce?
W takim wypadku ludzie dr
Greena mogą być niepożą-
daną (i złośliwą) konkurencją
dla drużyny.
Ruiny śmierci. Jest to dobry
pomysł na przygodę dla od-
działu żołnierzy walczącego w
wojnie burskiej. Po przegranej
bitwie w ruinach Intukuthelo
kryje się oddział brytyjskich
żołnierzy. Pobliskie wzgórza
patrolowane są przez burskie
komanda, omijają oni jednak
miejsce gdzie stoją ruiny (po-
noć odczuwają oni wręcz za-
bobonny strach przed tym
miejscem). Drużyna musi prze-
czekać, ukryta wśród resztek
miasta, do chwili gdy wrogo-
wie opuszczą okolicę.
Pobliska bitwa wybudziła
jednak ze snu strażników Wę-
żowej Rasy. Teraz, wiedząc, że
w ruinach przebywają intruzi,
zechcą się ich pozbyć. Każdej
nocy pod obozowisko druży-
na podkradać się będą Pia-
seczniki, by uśmiercić jednego
lub dwóch żołnierzy i zniknąć
w mroku nocy. Drużyna będzie
musiała przetrwać w trudnych
warunkach, pod silną presją
psychiczną, atakowana przez
niewidzialnego wroga. Naj-
lepszym sposobem na wyjście
z tej trudnej sytuacji, będzie
penetracja ruin i odkrycie toż-
samości tajemniczych prze-
ciwników.
Być może Badacze w ru-
inach natkną się na niedobitki
ekspedycji dr Greena. Ci, choć
przerażeni okrutnym losem,
jaki spotkał ich towarzyszy,
mogą jednak stanowić cenną
pomoc dla bohaterów, nie
posiadających raczej umiejęt-
ności akademickich.
Dobrym pomysłem jest usta-
lenie szansy procentowej na
napotkanie burskiego koman-
da, jeżeli drużyna zechce jed-
nak uciec z Intukuthelo. Szansa
ta będzie wynosić 100% i ma-
leć o 5% co każde 12 godzin.
Bohaterowie będą mogli jesz-
cze ją zmniejszyć (od 5% do
15%) za pomocą ciekawych
pomysłów na przekradnięcie
się między liniami wroga czy
udanych testów Skradania i
Ukrywania się. Niefrasobliwość
czy nieudane testy mogą na-
tomiast szanse na napotkanie
nieprzyjaciela zwiększyć. Spo-
tkanie z burskim oddziałem
oznacza w zasadzie śmierć,
ewentualnie niewolę Bohate-
rów (siły będą bardzo nierów-
ne).
Niech gracze znają szansę
procentową na przebicie się
przez patrole przeciwnika -
zwiększy to napięcie. Jeżeli ze-
chcą uciec, będą kalkulować -
ryzykować i próbować się prze-
bijać już teraz, czy też spróbo-
wać przetrwać kolejne 12 go-
dzin w ruinach, stawiając czoła
tajemniczemu przeciwnikowi.
Dobrą inspirację w tworzeniu
przygody dla żołnierzy odcię-
tych w złowieszczych ruinach,
może zapewnić film R Point.

Konwencje przygód
Lokacja ta może zostać
wykorzystana podczas pro-
wadzenia przygód w róż-
nych konwencjach. Może to
wymagać pewnych zmian i
dostosowania pewnych
elementów tekstu do wy-
branej przygody. Poniżej
podaję przykłady.
Przygodowa. Nie wchodzą-
ca w skład klasycznego, lo-
vecraftowskiego Cthulhu,
lecz dobrze sprawdzająca
się w tym systemie. Odrzu-
camy ciężki horror i skupia-
my się na efektownych
przygodach i akcji w stylu
Indiany Jonesa. Możesz
zmniejszyć ilość rzutów na
Poczytalność, a te które zo-
staną dotyczyć będą raczej
sytuacji stresowych, niż ta-
kich które mogą sprowa-
dzać szaleństwo. Efektem
obłędu czasowego będzie
szok, panika, itp. W podzie-
miach możesz zmniejszyć
liczbę testów umiejętności
akademickich (aczkolwiek
nie sprowadzaj ich do zera
- raczej uprość je) i dorzu-
cić parę pułapek. W jaski-
niach zwiększ częstotliwość
występowania groźnych sy-
tuacji, kosztem Piaseczni-
ków. Ciekawym pomysłem
(stawiającym co prawda
system na głowie) jest
przedstawienie Wężoludzi
w pozytywnym świetle, jako
starej nobliwej rasy, która
jedynie broni się przed in-
truzami. Strzegą oni tajem-
nic, które nie powinny
wpaść w ręce chciwych lu-
dzi czy diabolicznych Sha-
nów.
Możesz też z takiej przy-
gody usunąć Inskety z Shag-
gai. Przeciwnikami drużyny
będą źli... może nie naziści,
ale za to nieczuli, oziębli,
wyzbyci wszelkich ludzkich
uczuć, współczucia czy lito-
ści, przebiegli brytyjscy im-
zew cthulhu
perialiści z Cecilem Rhode-
sem na czele. Ten, jak to każ-
dy potężny Bohater Nega-
tywny, będzie chciał zdobyć
Stabilizator, by zapewnić so-
bie długowieczność, grani-
czącą z nieśmiertelnością.
Jego pomagierem będzie
dr Green - starszy, ale fizycz-
nie sprawny uczony, o apa-
rycji i charakterze Mefistofe-
lesa. Piękną i ognistą ko-
chanką doktora będzie lady
Isencoth, a człowiekiem od
brudnej roboty - Van der
Aart. Razem sprawią Bada-
czom sporo kłopotów.
Klasyczna. Czyli standardo-
we klimaty Cthulhu - horror i
balansowanie na granicy
szaleństwa. Nie musisz wpro-
wadzać wiele zmian w struk-
turze lokacji, aczkolwiek na-
leży zauważyć że testy po-
winny być dużo częstsze i
trudniejsze. Bohaterowie
zgłębiają Tajemnicę - w tym
wypadku jest to tajemnica
starych ruin - co może spro-
wadzić na nich rozliczne nie-
bezpieczeństwa. Drużyna
powinna powoli posuwać
się naprzód starannie gro-
madząc informacje (dużo
czasu przeznaczonego na
badania). Zlekceważenie ja-
kieś wskazówki, przeoczenie
jakiś śladów powinno mieć
katastrofalne skutki w przy-
szłości. Testy są częste i trud-
ne, niewiedza może być przy-
czyną porażki. Być może wie-
le tajemnic Intukuthelo pozo-
stanie nieodkrytych.
Można wprowadzić tutaj
ekspedycję dr Greena, któ-
rej członkowie wraz z upły-
wem czasu będą zachowy-
wać się coraz bardziej irra-
cjonalnie i szaleńczo. Kieru-
jący nimi Shanowie będą dą-
żyli do starcia z Wężową
Rasą. Drużyna znajdzie się w
potrzasku, w środku wojny,
nie rozumiejąc do końca mo-
tywów obu stron.
- gwiezdny pirat
Survival horror. Coś dla dru-
żyn które lubią walkę, lecz
nie chcą rezygnować z cięż-
kiego klimatu. Idealne roz-
wiązanie dla drużyny żołnie-
rzy czy trekburów. Główną
osią przygody są Piaseczniki.
Warto zwiększyć ilość spo-
tkań z nimi w tabelce jaskiń
oraz rozbudować taktykę
przez nie stosowaną (nagłe
ataki i odskoki, straszenie i
utrzymywanie drużyny w cią-
głym napięciu, nagłe ataki z
dwóch stron korytarza, spo-
wodowanie zawału, który
rozdzieli drużynę itd). Boha-
terowie najpierw będą ofia-
rami, aby potem przejść do
kontrataku (penetracja pod-
ziemnych jaskiń). Zmniejsz
ilość testów na umiejętności
akademickie (mogą je wy-
konywać bohaterowie nie-
zależni - ekspedycja Gre-
ena), zwiększ ilość pułapek/
naturalnych niebezpie-
czeństw oraz walki. Starcia
powinny być brutalne i krwa-
we, przedstawiane bardzo
naturalistycznie. Rzuty na po-
czytalność powinny być zwią-
zane nie z obłędem, ale z
bólem, stresem, upadają-
cym morale.
Shanowie (ewentualnie
Wężoludzie z c z a rem
Upodobnienie) mogą służyć
do wprowadzenia klasycz-
nego wątku w horrorach -
nastawieniu bohaterów
przeciw sobie. Gdy okaże się,
ze niektórzy towarzysze Ba-
daczy zachowują się nieco
dziwnie i sprowadzają na
wszystkich niebezpieczeń-
stwo, w drużynie może po-
wstać nerwowa, paranoicz-
na atmosfera. Być może lu-
dzie zwrócą broń przeciwko
sobie. Ucierpieć mogą na
tym także niewinni, osoby nie
opanowane przez Insekty z
Shaggai.
73
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
73
gwiezdny pirat - felieton
elietonyy
ROZWAŻANIA O DARK FANTASY
Michał „Furiath” Mar-
J akiś czas temu, przegląda
jąc polskie fora, natknąłem
się na dyskusję dotyczącą
dark fantasy. Spostrzegłem, że
temat budzi kontrowersje i
sprawia wiele problemów.
Samo jego zdefiniowanie ro-
dzi wiele nieporozumień. Zu-
pełnie jakby dyskusje dotyczy-
ły bardzo skomplikowanych
spraw teorii literatury a nie
zwykłego, dość jednoznaczne-
go i dawno już scharakteryzo-
wanego podgatunku fantasy.
Co ciekawe, starzy wyjadacze
lokalnych środowisk RPG z
pozycji mentorskiej uczą mło-
dych, czym jest dark fantasy,
posługując się jakąś zupełnie
dziwaczną, na domiar złego
błędną definicją. Pytam znajo-
mych o dark fantasy, a ci po-
dobnie - rozwodzą się o kon-
fliktach tragicznych, o poczuciu
bezradności, melancholii i
jeszcze mi wmawiają, że od-
biorca dark fantasy to nie ja-
kiś dzieciak łupiący w Dunge-
ons and Dragons, tylko wyra-
finowany intelektualista, które-
go cechuje duża wrażliwość
estetyczna. Brakuje tylko, by
pisał wiersze, malował nastro-
jowe obrazy podobne do
Beksińskiego, słuchał muzyki
gotyckiej, a piątkami popołu-
dniu grywał na saksofonie w
jazzowej spelunce dla arty-
stów.
Poza tym większość graczy za-
pomniała o jednej rzeczy w
Dark Fantasy: Zapomnieliście
o zwątpieniu, o strachu, o bez-
silności… - wypowiedź guru
forowego na forum Drachen-
fels.
Doznałem olśnienia. To jasne,
młodzież wyszukuje interesu-
jące ich informacje w pewnej
encyklopedii, którą użytkowni-
74 GWIEZDNY PIRAT
cy Internetu sami piszą dla sie-
bie. A tam hasła są tym lep-
sze, im więcej specjalistów z
danego kraju będzie tworzyć
i weryfikować ich definicje. W
Polsce otwarcie rynku na
ogromny segment SF&F na-
stąpiło bardzo niedawno. Nie-
wielu ludzi żyje z pisania fan-
tastyki bądź tworzenia zawo-
dowo gier (czy to komputero-
wych, czy innych), a publikacje
dotyczące niektórych gatun-
ków filmowych lub literackich
można policzyć na palcach
jednej ręki (spróbujcie znaleźć
książkę o podgatunkach hor-
rorów!). Nie mamy okrzepnię-
tej, wielopokoleniowej grupy
miłośników fantastyki oraz
wszelkich jej przejawów: od li-
teratury, gier komputerowych,
po RPG, gry planszowe, kar-
cianki i bitewniaki. Specjalistów
w temacie wybitnie nam bra-
kuje, dlatego drżałem, otwie-
rając polską Wikipedię i wpi-
sując hasło dark fantasy. Jak
się okazało, moje obawy nie
były bezpodstawne.
Czytam zatem ów stek bzdur i
przykład językowego kalec-
twa, który bez wątpienia na-
pisał jakiś młodociany fan
Warhammera lub Wampira.
Pokolenie Neostrady przeka-
zuje te głupstwa dalej jako
prawdę objawioną.
Definicja polska
Błędna definicja z polskiej Wi-
kipedii:
„Dark fantasy to podtyp lite-
ratury fantasy oraz gier fabu-
larnych. Głównym założeniem
dark fantasy jest wywołanie
uczucia bezradności, często
strachu i lęku wśród odbiorcy/
graczy, pogłębianego przez
rozszerzanie nieprzychylnych,
mrocznych sytuacji i pogłębia-
nie poczucia beznadziei i wła-
snej mniejszości w porówna-
niu z opisywanym światem
fantasy.
Dark fantasy jest podobne do
wszelakiego typu horrorów i
najważniejsze jego różnice
możemy dojrzeć dopiero w
grach RPG. Główni bohatero-
wie są słabi, często nie wyróż-
niający się spośród otoczenia.
Nierzadko są postawieni
przed konfliktem tragicznym
lub ironią tragiczną. Twórczość
oparta o dark fantasy wyma-
ga wyrafinowanego gustu,
gdyż z zasady najbardziej pa-
suje do melancholijnego, pe-
symistycznego światopoglądu.
Najsłynniejszymi grami dark
fantasy są Warhammer, Świat
Mroku (Wampir: Maskarada,
Wilkołak: Apokalipsa) oraz
Monastyr, a w literaturze od-
znacza się m.in. Glen Cook i
jego Czarna Kompania.
Dark fantasy wymagać powi-
nien pełnego zaangażowania
emocjonalnego odbiorcy. Jest
o wiele trudniejszy do opraco-
wania i stworzenia, gdyż musi
nie tylko straszyć, ale także
zmuszać do przemyśleń.”
Zwróćcie uwagę na fragmen-
ty: „Dark fantasy, to podtyp li-
teratury fantasy oraz gier fa-
bularnych” oraz „Najważniej-
sze jego różnice możemy doj-
rzeć dopiero w grach RPG”.
Wikipedia powinna służyć
przekazywaniu wiedzy i defi-
niowaniu haseł, a nie chwale-
niu się, że się gra w RPG. Nie
trzeba być naukowcem, by
dostrzec zwroty dowartościo-
wujące i niezwykle emocjonal-
ny stosunek autora (autorów?)
do tematu. Nawet domorosły
psycholog sprawnie tutaj
wskaże - tekst pisała osoba
młoda, gracz gier fabularnych,
miłośnik konwencji dark fanta-
sy. Przedstawiona definicja ma
niewiele wspólnego z profe-
sjonalnym podejściem, jakie
obowiązuje na stronach Wiki-
pedii („Note: Articles on Wiki-

pedia must be written from a
neutral point of view and must
be verifiable in published
third-party sources”).
„Twórczość oparta o dark fan-
tasy wymaga wyrafinowane-
go gustu gdyż z zasady naj-
bardziej pasuje do melancho-
lijnego, pesymistycznego świa-
topoglądu.” Już to zdanie pre-
destynuje autora do miana
„terminologicznego wazelinia-
rza”, który łechce miłośników
dark fantasy, wskazując na ich
wyrafinowany gust (skoro lu-
bią tę konwencję, naturalnym
jest, że spełniają wymagania!).
Równie dobrze autor mógł
ponieść poprzeczkę i dodać
niezwykłe powodzenie u płci
przeciwnej czy sukcesy w ży-
ciu zawodowym. O tak, dark
fantasy na wieki zapanowało-
by wtedy nad tym miejscem
w środku Europy!
„Dark fantasy wymagać powi-
nien pełnego zaangażowania
emocjonalnego odbiorcy” -
kolejna laurka wskazująca
nam, jak autorzy definicji an-
gażują się w odbiór „prawdzi-
wej sztuki”. Zdanie, które jak
mantra powtarzają skrajni
zwolennicy prymatu dark fan-
tasy, co by połechtać swoje
ego. Jak można napisać, że
konwencja wymagać powin-
na (co to za twór?!) emocjo-
nalnego odbiorcy. Czy mamy
to rozumieć jako wyróżnik ga-
tunku, czy prywatną radę au-
torów? Pomijając fakt, że całe
zdanie jest językowym po-
tworkiem, wynika z niego, że
człowiek, który nie jest emo-
cjonalnym odbiorcą i nie an-
gażuje się w pełni, to…? No
właśnie, co? Nie doświadczy i
nie zrozumie konwencji? Nie
będzie potrafił prowadzić se-
sji w systemie dark fantasy? A
jeśli on nie gra w gry fabular-
ne, tylko tworzy okładkę do
czasopisma, również musi się
w „pełni angażować” i być
„emocjonalnym odbiorcą”?
felieton
elietonyy
Konwencja jest przecież zbio-
rem charakterystycznych cech
gatunku. Zamiast nich otrzy-
mujemy jednak wydumane,
emocjonalne, niezweryfiko-
wane teorie.
„Głównym założeniem dark
fantasy jest wywołanie uczu-
cia bezradności, często strachu
i lęku wśród odbiorcy/graczy,
pogłębianego przez rozsze-
rzanie nieprzychylnych, mrocz-
nych sytuacji i pogłębianie po-
czucia beznadziei i własnej
mniejszości w porównaniu z
opisywanym światem fantasy”
– jest to mit, który ma swoje
korzenie w pierwszej edycji
Warhmamera, systemu dark
heroic fantasy, który zrodził
nam polską scenę RPG.
Wieloletnie eksploatowanie
WFRP, odkrywanie w nim no-
wych pokładów pomysłów i
konwencji, doprowadziło do
powstania zjawiska Jesiennej
Gawędy. Jej twórca, Ignacy
Trzewiczek, zaprezentował
własną interpretację świata:
postawił na przygnębiający
nastrój; przytłaczający szary
świat, do którego cisnął upa-
dłych bohaterów - postaci
zmęczone życiem, marzące o
spokoju, wątpiące w sens wal-
ki. W pewnym momencie bo-
haterowie stawiani byli przed
heroicznym - z ich punktu wi-
dzenia - wyzwaniem. Pozytyw-
ny odbiór Jesiennej Gawędy
sprawił, że już kilka lat później
termin dark fantasy został z nią
w Polsce utożsamiony na za-
sadzie synonimu. Wkrótce sta-
ła się też centralnym elemen-
tem Monastyru i tutaj już bez
oporów przyczepiono etykiet-
kę dark fantasy. Głosów sprze-
ciwu nie było wiele, ludzie sami
uwierzyli, że Jesienna Gawę-
da jest równoznaczna z kon-
wencją dark fantasy. Autorzy
wpisu do polskiej Wikipedii są
tego najlepszym przykładem.
A teraz ostatnia już uwaga,
obnażająca błędność definicji
- gwiezdny pirat
na poziomie podstawowym
(wykazując jej wzajemną
sprzeczność). Zestawcie zdanie
„Główni bohaterowie są słabi,
często nie wyróżniający się
spośród otoczenia” z frag-
mentem „Najsłynniejszymi gra-
mi dark fantasy są Warham-
mer, Świat Mroku (Wampir:
Maskarada, Wilkołak: Apoka-
lipsa) oraz Monastyr, a w lite-
raturze odznacza się m.in.
Glen Cook i jego Czarna Kom-
pania.”
Jak wiemy, wampiry i wilkoła-
ki są jednymi z najsłabszych
istot w Świecie Mroku (oczywi-
ście przymiotnik „słaby” nie
został sprecyzowany - czy cho-
dzi o siłę, marne zdolności, czy
słabą wolę, rozterki?). Krwiopij-
cy również zupełnie nie wyróż-
niają się spośród otoczenia, co
jest między innymi motywem
przewodnim i tytułowym
Wampira: Maskarady. Zabójcy
trolli (tudzież gigantów) w War-
hammerze również są słabi i
niewyróżniający się z otocze-
nia. Zapewne polscy miłośni-
cy dark fantasy oślepli na
chwilę, gdy kartkowali War-
hammera i trafili na ilustracje
ukazujące heroicznych boha-
terów z toporami większymi
od siebie? Czarna Kompania
- najsilniejsza armia najemna
na usługach Pani, budząca
grozę w przeciwniku, czynnie i
aktywnie angażującą się w
wydarzenia polityczne, to rów-
nież w ich mniemaniu zbiór sła-
bych i nie wyróżniających się
spośród otoczenia bohate-
rów. Autor pewnie miał na
myśli głównych bohaterów -
Goblina, Jednookiego, Kruka?
I jeszcze Konował, późniejszy
dowódca Kompani, władają-
cy Taglios jak udzielny władca,
pewnie był również niezwykle
słaby? Oczywiście, powyższe
uwagi to czysta ironia. Poda-
ne przykłady są zaprzecze-
niem wyłożonej tezy. A mento-
rzy z wysokości for jakoś nie za-
uważyli tego absurdu.
75
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
75
gwiezdny pirat - felieton
elietonyy
Definicja angielska
W krajach zachodnich kon-
takt z fantastyką ma wielo-
letnią tradycję. Sam gatunek
stanowi duży rynkowy seg-
ment popkultury. Tam potrze-
by definiowania nie rodzi
głód intelektualny, lecz rynek.
Dark fantasy zostało na za-
chodzie ubrane w ramy wy-
różników, gdy okazało się, że
trzeba wyodrębnić ten seg-
ment dla pewnej grupy od-
biorców. Stąd trafna definicja
zamieszczona w angloję-
zycznej Wikipedii. Całe mię-
so i soczystość zostały wyra-
żone jednym celnym zda-
niem:
Dark fantasy is a subgenre
that combines elements of
fantasy, including marvelous
abilities, with those of horror.
Dark fantasy stanowi połą-
czenie horroru i fantasy. Nie
zapomniano również o nad-
naturalnych zdolnościach.
Tyle! Poniżej znajdujemy roz-
winięcie:
Dark fantasy in this context
refers to stories that focus on
elements usually found in the
horror genre but which take
place in a setting more alike
sword and sorcery or high fan-
tasy.
A zatem dark fantasy jako
uwypuklenie horroru i skon-
centrowaniu się na jego mo-
tywach w settingach heroic
fantasy (np. Warhammer) jest
jak najbardziej możliwe! Do-
skonałym przykładem jest tu-
taj książka „Nie ma złota w
Górach Szarych”, która jest ni-
czym innym jak właśnie horro-
rem w realiach Starego Świa-
ta! Skąd zatem w mentalności
przeciętnego polskiego gra-
cza wykluczenie tych dwóch
pojęć?!
Jak się człek postara to i z
WFRP zrobi heroic, a z D&D
76 GWIEZDNY PIRAT
dark fantasy itd. itp. - forum gil-
diarpg.
Wydaje się, że oprócz de-
cydującego piętna Jesiennej
gawędy, mamy również inne
rozumienie dark fantasy –
brutalizm, uwypuklenie
mrocznych stron ludzkiej na-
tury, ciemnych stron naszej
historii, które tak czy inaczej
wiąże się z horrorem. Auto-
rzy anglojęzycznej definicji
zasygnalizowali to pisząc:
Dark fantasy is also used to
refer to „grittier” fantasy, con-
ducted in settings which re-
present the brutality of the
medieval period of most fan-
tasy, generally with a dash of
supernatural horror such as
(…”. Mamy tu zatem do czy-
nienia z interpretacją przy-
czynowo-skutkową, której
kurczowo trzyma się polska
scena fantastyki – wyróżnie-
nie naturalistycznych, brutal-
nych elementów średniowie-
cza (śmiertelność, choroby,
brud, nietolerancja religijna
itp.). W tym rozumieniu wyso-
ka śmiertelność bohaterów
opowieści jest konsekwencją
filtra „gritty” i z pozoru wyda-
je się, że stoi ona w opozycji
do heroicznego fantasy. Cóż
jednak, gdy pewne składo-
we czerpią z tak definiowa-
nego dark (np. tortury), a
inne z heroic (np. nadludzkie
zdolności bohaterów)?
W tym miejscu podzielę się
refleksją. Zauważyłem, że tak
baśniowość (fantasy), jak i
horror w środowisku polskich
miłośników fantastyki należą
do konwencji podłych: infan-
tylnych, niepoważnych, pre-
tensjonalnych. Z drugiej stro-
ny te gatunki, które mają
ambicje sięgnąć czegoś wy-
żej, niż zwykła rozrywka po-
pularna, naśladują rzeczywi-
stość: nawiązują do średnio-
wiecza, dbają o realizm hi-
storyczny lub stanowią ale-
gorie pewnych uniwersal-
nych problemów. Taki intu-
icyjny podział prowadzi
wprost do wartościowania –
heroic fantasy i horror jako
zabawa dla dzieci oraz po-
ważne gatunki, jakim jest
dark fantasy w ujęciu polskiej
„paradefinicji” - i preferowa-
nia konwencji „gritty” jako
najbliższej realizmowi. Gram
w dark fantasy – jestem lep-
szy od tego, kto gra w he-
roic. Bardzo wyraźnie dali
to do zrozumienia autorzy
polskiego terminu w Wiki-
pedii; w każdym zdaniu pró-
bowali nobilitować opisy-
wany gatunek. To właśnie
dlatego takie uznanie zy-
skał zabieg polegający na
wycięciu z całej definicji nie-
popularnego gatunku hor-
roru, ograniczeniu baśnio-
wości fantasy, a kultywowa-
nie „brutality of the medie-
val period”.
klimat dark fantasy, nie jakieś
heroic_zabijam_100_gobli-
nów_jednym_pierdnięciem -
kolejny cytat z jednego z ro-
dzimych forów.
Narodziła się wręcz tenden-
cja do przeciwstawiania na-
strojowego, wymagającego
dark fantasy płytkiemu, in-
fantylnemu heroic fantasy.
Dark rozumiane było tutaj
jako realizm walki (bohater
łatwo mógł zginąć). Przeciw-
stawiano mu nierealistyczne
heroic, gdzie postać stała
mimo wrażenia w jej ciało tu-
zina sztychów. Oczywiście ni-
komu nie przeszkadzało, że
ich ulubiony i niemal sztan-
darowy system dark – War-
hammer - był heroiczny aż
do bólu. Syndrom nagiego
krasnoluda (możliwość wzię-
cia obrażeń na gołe ciało,
gdyż Wytrzymałość postaci
była większa niż siła ciosu) to
tylko jeden z kilkudziesięciu
przykładów.
Jeszcze raz: dark fantasy
to połączenie fantasy z hor-

rorem z różnym naciskiem
na obie składowe. Może być
naturalistycznym ujęciem
elementów przynależnych
do konwencji grozy (np. hor-
ror często wyróżnia prze-
moc), czy też osadzeniem w
Neverlandzie fabuły typowej
dla horroru. Wywoływanie
uczucia bezradności, czy roz-
terek moralnym nigdy nie
były jego składową. Nie wy-
myślajcie nowych, własnych
definicji dla już gotowych,
sprawdzonych i od dawna
funkcjonujących wzorców! Po
co dorabiać do nich dodat-
kową filozofię?!
Diablo cześć pierwsza to peł-
ną gębą dark fantasy po-
wiązane z hack & slashem
(ach, ta demoniczna otocz-
ka!). Warhammer również,
ale nie z uwagi na polski ka-
puśniaczek, halny i silenie się
autorów na grafomańskie
opowiadania z cierpieniem
felieton
elietonyy
i dylematami w tle, ale ze
względu na elementy horro-
ru - potwory, Chaos, mrocz-
ne rytuały, a także uwzględ-
nienie motywów naturali-
stycznych (gritty) - chorób,
problemów z utrzymaniem
się, biedą, korupcją. Elric Mo-
orcocka jak najbardziej pa-
suje nam pod dark fantasy,
gdyż uwypukla motywy hor-
rorowe. Obok niego stoi de-
dekowy Ravenloft i Midnight,
a nawet serial Buffy, Postrach
Wampirów!
Na przykładzie dwóch Wiki-
pedii widzimy dwa sprzecz-
ne modele serwisów spo-
łecznościowych: rozpo-
wszechnianie błędnych in-
formacji, brak profesjonali-
zmu, ignorancję, podatność
na mity miejskie, plotki i bez-
krytyczność (wersja polska), a
z drugiej strony rzetelność,
funkcje informatywne, zwię-
złość, brak emocjonalnego
- gwiezdny pirat
stosunku do definicji (wersja
angielska).
Ufając zbiorowej inteli-
gencji ludzkiej i krytycznemu
myśleniu jestem przekonany,
że przez najbliższe kilka/kil-
kanaście lat ogon skojarzeń
z cierpieniem, rozterkami
moralnymi, trudnymi wybo-
rami i emocjonalnym zaan-
gażowaniem będzie się na-
dal ciągnął za konwencją
dark fantasty. Dyskutanci fo-
rowi będą bezkrytycznie po-
wtarzać definicję Jesiennej
Gawędy utożsamiając ja z
dark fantasty; wykazywać
wyższość erpegów w tej kon-
wencji nad systemami z za-
łożeń epickimi i heroicznymi.
Nazwy i skojarzenia mają
potężną moc.
Tekst
pochodzi
z serwisu
Polter.pl
77
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
77
gwiezdny pirat - sprosto
sprostowania
ostow
Sprostowania
Współautorem wieści w Gwiezdnym Piracie jest już od kilku numerów Mateusz „Kosa” Kosiński,
o czym notorycznie zapominamy poinformować. Pora to naprawić i... przeprosić. Kosa - wybacz!
Do numeru #22 omyłkowo nie weszły teksty rekomendowane przez redakcję serwisu Polter.pl.
Prezentujemy je w tym numerze. Współpracowników przepraszamy za nieporozumienie.
W poprzednim numerze przedstawiono nieaktualną wersję mechaniki do „Bitwy na Mokradle
Roasz”. Do jej rozegrania wystarczają zasady, które umieszczamy poniżej. Przepraszamy autora
i czytelników za pomyłkę.
kaduFATE
wersja konwentowa
Poniżej skrót FATE wg. kadu. Sys-
tem jest zaplanowany do wyko-
rzystania przy jednostrzałów-
kach. Tłumaczenie zasad wraz
z tworzeniem postaci powinno
zająć około kwadransa. Podsta-
wą tekstu była druga edycja
darmowego systemu FATE, autor-
stwa Freda Hicksa i Roba Do-
noghue.
[ramka]
Przykładowa postać:
Livalon, elficki agent Królewskiej
Cytadeli
Aspekty:
[] ryzykant
[] sekretne cięcie
[] elf
Zawody:
Fechmistrz: Dobry
Dowódca: Niezły
Dworzanin: Znośny
PuFy: 3
Ekwipunek: Niezły (rapier, od-
znaka Królewskiej Cytadeli)
[/ramka]
Podstawy:
Na bohatera składają się: za-
wody (określające jego umiejęt-
ności) i aspekty (dzięki którym
widzimy co wyróżnia go z tłu-
mu). Ponadto każda postać dys-
ponu j e e k w i p u n k i e m i p ewną
ilością Punktów FATE’a, zwanych
dalej PuFami, które to punkty
służą do poprawiania testów i
wpływania na fabułę.
FATE opiera się o opisową ska-
l ę p r z y m i o t n i ko w ą . k a d u FAT E
konwentowe używa tłumaczenia
opracowanego na forum play-
testów Przemysława «Geriona»
Kusiakiewicza. Priorytetem przy
tłumaczeniu angielskich termi-
nów była czytelna kolejność po-
szczególnych poziomów skali.
+7 Nadludzki
78 GWIEZDNY PIRAT
+6 Doskonały
+5 Wspaniały
+4 Bardzo dobry
+3 Dobry
+2 Niezły
+1 Znośny
0 Słaby
-1 Bardzo słaby
-2 Fatalny
Tworzenie postaci:
Każdy bohater wybiera trzy opi-
sujące go zawody. Jeden z nich
zn a D ob rz e [ + 3 ] , j eden N i eź l e
[+2] i jeden Znośnie [+1]. Ozna-
cza to odpowiednio 82%, 62% i
38% szansę zdania średnio
trudnego testu (podane za FUD-
GE Expanded Edition). Zawody
są podstawą do wszelkich te-
stów.
Oczywiście, jeżeli chcesz możesz
dowolnie manipulować pozio-
mem umiejętności bohaterów.
Mniej doświadczeni herosi
będą np. znać dwie profesje na
Znośnie i jedną na Nieźle. Po-
stacie przygotowane na potrze-
by B i t w y n a M o k r a d l e R o a s z
mają zróżnicowane doświad-
czenie.
N a s t ę p n i e gra c z w y b i e r a d l a
swojego bohatera trzy aspekty.
Aspekt to cecha szczególna, coś
dzięki czemu bohater odstaje
od typowego awanturnika. Są
dwa typy aspektów: pozytywne
( n p. „ S i l ny ” ) i n e ga t y w n e ( n p.
„Fajtłapa”).
Często zdarza się też, że dany
aspekt może być w różnych sy-
tuacja wywoływany negatywnie
lub pozytywnie. Np. aspektu „[]
Potwór” można pozytywnie użyć
do zastraszania lub negatywnie
do wywołania niechęci ze stro-
ny BNów.
Testy:
Testy wykonujemy czterema kost-
kami do FUDGE’a. Każda z nich
jest kością sześciościenną, któ-
ra dwie ścianki ma oznaczone
plusem, dwie minusem, a dwie
pozostałe oznaczają zero. Moż-
na to osiągnąć smarując zwy-
kłą białą szóstkę czarnym mar-
kerem (nie polecam, ściera się)
lub malując ścianki farbkami do
modeli (np. zieloną i czerwoną).
Doświadczenie sesji konwento-
wych pokazuje jednak, że zwy-
czajna metoda sczytywania
5,6 na +
4,3 na 0
2,1 na -
w zupełności wystarcza do gry.
Przykładowo:
Bohater ma odpowiedni zawód
na poziomie niezłym.
Rzut 4k6 daje: 2, 3, 5, 6.
Czyli odpowiednio: -, 0, +, +.
Minus znosi jeden plus i osta-
tecznym wynikiem testu jest:
dobrze.
Gdy MG zadecyduje, że koniecz-
ne jest wykonanie testu, pyta
graczy, czy ich bohaterowie wy-
konywali zawód, który zwiększał-
by szanse powodzenia. Np. MG
zarządza test wysportowania (sy-
tuacja: skok z dachu na dach).
P i e r w s z y gra c z d e k l a r u j e : z ł o -
d z i e j . D r u gi : wojow n i k . Po s t a ć
t r z e c i e go gra c z a m a z a w o d y
dyplomata, szuler, truciciel - ża-
den z nich nie kwalifikuje się do
testu. Gracze z odpowiednimi
p r o f e s j a m i w y ko nu j ą t e s t w
oparciu o nie. Trzeci gracz za
podstawę testu ma poziom Sła-
by [0].
Typowy test jest średnio trudny -
by go zdać gracze muszą uzy-
skać wynik co najmniej Niezły
[+2]. W wyjątkowych przypad-
kach MG może zarządzić test
łatwy [wystarczy Znośny +1] lub
trudny [Dobrze +3]. Jeżeli jednak
nie powie inaczej - dany test jest
średnio trudny.
Test przeciwstawny:
W większości przypadków mo-
żesz uznać, że jest to zwykły test,
którego stopień trudności jest

równy odpowiedniemu zawodo-
wi przeciwnika. Np. przy targo-
waniu się z Ralfem, znośnym
handlarzem test będzie łatwy.
Czasami MG może uznać, że
woli zwiększyć rozrzut wyników.
Wtedy gracz testuje swoją pro-
fesję, a MG profesję BNa.
Wykorzystanie aspektów:
Aspekt pozytywny wywołuje
gracz, w celu poprawienia wy-
niku testu. W efekcie otrzymuje
modyfikator +2 do rzutu. Aspek-
tu można użyć przed lub po
potoczeniu kości. Za zgodą MG
gra c z m o ż e t e ż u ż y ć a s p e k t u
fabularnie. Np. używając aspek-
tu Silny wywala barkiem drzwi i
wpada do wnętrza pomieszcze-
nia w chmurze pyłu i drzazg. (bez
żadnego testu).
Aspekt negatywny może wywo-
łać gracz lub MG. Daje on ana-
logicznie -2 do testu lub odpo-
wiedni efekt fabularny. Jeżeli to
gracz proponuje wykorzystanie
swojej ułomności - dostaje za
nią jednego PuFa. Jeżeli MG za-
p r o p o nu j e u ż y c i e a s p e k t u -
gracz może się zgodzić lub nie.
Je ż e l i s i ę z ga d z a - o t r z y mu j e
jednego PuFa. Jeżeli nie - musi
zap ł a c i ć j e d n e go P u F a . G ra c z
bez PuFów nie może zablokować
negatywnego użycia aspektu.
Raz użyty aspekt jest skreślany i
pozostaje nieaktywny do końca
sesji.
PuFy:
P u n k t u FAT E ’ a m o ż n a u ż y ć w
celu:
- otrzymania modyfikatora +1
do dowolnego rzutu
- fabułotworzenia. Gracz stwier-
dza jakiś fakt, który jest dla nie-
g o ko r z y s t n y f abu l a r n i e. N p.
„Uliczka w którą ucieka ten fa-
cet jest ślepa” lub „Z roztrzaska-
nych drzwi, które znajdują się za
p l e c a m i w rogi e go wo j ow n i k a
wystaje długaśny kolec”.
Każda postać startuje z trzema
PuFami. Jeżeli w drużynie wystę-
pują postacie o różnych pozio-
mach doświadczenia możesz
zarządzić, że silniejsi bohatero-
wie mają mniej PuFów, np. 2.
Va r i a :
Opis BNa możę być tak szcze-
gółowy lub tak ogólny jak tylko
zażyczy sobie MG. Nic nie stoi
n a p r z e s z ko d z i e, b y o p i s a ć
karczmarza w ten sposób:
sprosto
sprostowania
ostow
Karczmarz: Niezły
Targowanie się: Dobre
Większość BNów Bitwy na Mo-
kradle Roasz opisana jest tylko
za pomocą umiejętności istot-
nych z punktu widzenia sesji.
Jeżeli MG tego sobie życzy
może wyposażyć niektórych bo-
haterów neutralnych w sprecy-
zowane umiejętności szczegóło-
we. N p. „ S t w ó r z s o b i e p o s t a ć
normalnie, lecz dodaj jej oprócz
tego umiejętność odporność na
magię na poziomie dobrym”.
Wynik -4 w teście jest krytyczną
porażką, a +4 pełnym sukcesem.
-4 nie można przerzucić ani
zmodyfikować.
Ekwipunek, czyli magiczny ple-
cak awanturnika
Każdy gracz powinien mieć wpi-
saną na karcie cechę ekwipu-
nek. Oznacza ona zawartość
jego plecaka, torby lub sakwy.
Wiadomo - podczas podróży po
fantastycznych światach ma się
przy sobie wiele różnych rzeczy.
Gracz może zażyczyć sobie wy-
ciągnięcia z plecaka dowolne-
go przedmiotu. MG ustala wte-
dy trudność testu ekwipunku (na
podstawie z grubsza oszacowa-
nego prawdopodobieństwa po-
siadania przez postać tej szcze-
gółowej rzeczy). Jeżeli test jest
udany - ekwipunek spada o je-
den, a gracz wyciąga przedmiot
z plecaka. Jeżeli jest nieudany
- cóż, trudno, przedmiotu nie ma
plecaku, ekwipunek nie spada.
O p r ó c z m agi c z n e go p l e c a k a
bohaterowie mogą wpisać dwa
przedmioty, które noszą ze sobą
na stałe. Np. zestaw wytrychów,
topór ojca, leczniczy eliksir.
Jak widać poniżej dynamiczny
ekwipunek działa podobnie do
czarów.
M agi a :
Profesja maga działa nieco od-
miennie od pozostałych.
1] Gracz wymyśla efekt czaru.
2] MG podaje trudność.
3] Gracz wykonuje test profesji
maga.
a] test udany - efekt czaru wcho-
dzi w życie.
b] test nieudany - nie wchodzi.
4] W przypadku udanego testu
poziom umiejętności maga spa-
da o jeden. Gdy poziom ów
spadanie do Słabego - mag nie
może rzucać czarów. Jeżeli uwa-
żasz to za zasadne - mag odzy-
- gwiezdny pirat
skuje moc po nocy wypoczynku/
wypiciu magicznego eliksiru/do-
konaniu jakiegoś specjalnego
uczynku (kapłan).
Walka:
Walka to test przeciwstawny od-
powiednich profesji. Sugeruję
wykonanie test przez obie stro-
ny. Remis oznacza (wyjątkowo)
nierozstrzygnięte zwarcie.
Postacie drugoplanowych BNów
padają martwe po jednym prze-
granym teście walki. Jeżeli gracz
zadeklarował ogłuszanie - za-
mień „martwe” na „nieprzytom-
ne”.
Postacie ważniejszych BNów przy
p i e r w s z y m p r z e gra ny m t e ś c i e
otrzymują ranę i dalej wykonu-
ją wszystkie testy z karą -1. Dru-
gie przegrane zwarcie wyłączą
ich z gry, jak wyżej.
Bohaterowie mają jedną ranę
buforu. Przy pierwszym zranie-
niu - nic im się nie dzieje. Przy
d r u gi m s ą r a n n i [ - 1 ] . Tr z e c i a
rana oznacza dla nich zbliża-
jącą się śmierć. Zostają zmusze-
ni do wykonania średnio trud-
nego testu swojej umiejętności
odpowiedzialnej za walkę. Je-
żeli test jest udany - padają nie-
przytomni. Jeżeli nieudany -
martwi. Możesz pozwolić dalej
walczyć bohaterom którzy zdali
test na poziomie Dobrym, ale
kolejne zranienie oznacza dla
niech automatyczną śmierć.
Wielkie potwory mogą mieć
w i ę c e j r a n w b u f o r z e. J e ż e l i
chcesz możesz potraktować gru-
pę jako jednego wielkiego po-
twora.
W trakcie jednego zwarcia
dana postać może otrzymać je-
dynie jedną ranę, bez względu
na to z iloma przeciwnikami
przegra sporny test walki.
Rana (kara -1 do wszystkich te-
stów) znacznie obniża szanse
powodzenia wszelkich akcji bo-
hatera. Przy tak krótkiej skali ta
jedynka może decydować o ży-
ciu i śmierci
I to już wszystko. Powyższa wer-
sja zasad była kilkakrotnie te-
stowana na konwentach i
s p ra w d z a s i ę b a r d z o d o b r z e.
Stawia na szybkość i uniwersal-
ność, pozbawiona jest jednak
aspektu taktycznego, obecnego
w zasadach DnD.
79
GWIEZDNY
GWIEZDNY
PIRAT
PIRAT
79

NOWY MAGAZYN O GRACH PLANSZOWYCH: Od marca tego roku do
salonów EMPIK oraz do dobrych sklepów z grami trafi³
nowy magazyn w ca³oœci poœwiêcony grom planszowym –
Œwiat Gier Planszowych. Dlaczego powstaje? Co znaj-
dzie siê w œrodku? Do kogo jest kierowany?
- PRAWIE 30 OBSZERNYCH RECENZJI: Chcemy, by Œwiat Gier Plan-
PRAWIE
szowych by³ pomocn¹ wskazówk¹ przy wyborze gier. Na-
t³ok tytu³ów, nieustanne premiery, dziesi¹tki nowoœci i hucz-
ne zapowiedzi wydawców sprawiaj¹, ¿e wybranie odpowied-
niej dla siebie gry staje siê coraz trudniejsze. £atwo w tym
g¹szczu przegapiæ wyj¹tkowy, interesuj¹cy tytu³, szczegól-
nie, jeœli ukazuje siê on nak³adem mniej znanego wydaw-
nictwa. ŒGP to recenzje blisko trzydziestu gier plan-
szowych i karcianych, starannie wybranych, god-
nych uwagi, ciekawych, tytu³ów, które najserdeczniej
polecamy. O nieciekawych pisaæ nie bêdziemy, szkoda na
nie papieru i czasu. Poœród blisko trzydziestu tytu³ów ka¿dy
z czytelników znajdzie coœ dla siebie, nasi recenzenci wybie-
raj¹ bowiem gry ró¿norodne, reprezentuj¹ce wszystkie ga-
tunki obecne na rynku, od weso³ych, prostych party games,
po ciê¿kie, skomplikowane, bêd¹ce najzacniejszymi przed-
stawicielami gatunku german style.
- TEMAT NUMER
TEMAT U: Na ³amach Œwiata Gier Planszowych znaj-
NUMERU
dziecie tak¿e opracowania gatunków gier o wybranej tema-
tyce, jak na przyk³ad najciekawsze tytu³y, których te-
matyk¹ s¹ poci¹gi (obok powszechnie znanego zwyciêz-
cy nagrody Spiel des Jahres: Ticket to Ride, prezentujemy
wspaniale wydany, wyœmienity Railroad Tycoon, czy ciê¿ki,
przeznaczony dla zaawansowanych graczy Age of Steam),
gry zwi¹zane z ewolucj¹ (opowiemy o niezwyk³ej grze
Ursuppe, w której gracze kieruj¹ amebami, przedstawi pe-
rypetie p³azów opuszczaj¹cych morza na rzecz l¹dów w grze
Ulrand i walkê dinozaurów o przetrwanie - w weso³ej, fa-
80 GWIEZDNY PIRAT
milijnej grze Evo), artyku³ o grach wyœcigowych czy
te¿ przewodnik po Boardgame Geek.
- NAJSŁYNNIEJSI TWÓRCY GIER: Hitem pierwszego numeru Œwiata
Gier Planszowych by³ bez w¹tpienia tekst prezentuj¹cy
sylwetkê Reinera Knizii, pe³en informacji, których wy-
tropienie zajê³o autorowi artyku³u wiele godzin ciê¿kiej pra-
cy. Autor dotar³ do najró¿niejszych wywiadów z Knizi¹, dziê-
ki czemu mo¿emy poznaæ szokuj¹ce oblicze s³ynnego auto-
ra gier - dowiedzieæ siê, ¿e wstaje codziennie o czwartej
rano, ¿e ma sta³¹ grupê dwudziestu graczy od lat testuj¹-
cych jego gry, ¿e raz w tygodniu odwiedza zaprzyjaŸnione
przedszkole, w którym testuje gry tworzone dla dzieci.
- HISTORIA GIER: W ka¿dym numerze znajdziecie tak¿e intere-
suj¹ce teksty przybli¿aj¹ce historiê gier, jak np. cykl arty-
ku³ów opowiadaj¹cych o najwa¿niejszej europejskiej na-
grodzie w dziedzinie gier Spiel des Jahres czy cykl doty-
cz¹cy gier wydawanych w Polsce za czasów PRL.
- ZAGADKI I ŁAMIGŁÓWKI: W Œwiecie Gier Planszowych znajdzie-
cie ró¿nego rodzaju skomplikowane i niekonwencjonalne
mini-gry dla jednej osoby, zagadki i ³amig³ówki, przy któ-
rych w mi³y sposób spêdzicie czas.
- TAJNIKI PROJEKT
PROJEKTOWANIA GIER: Swój debiut w bran¿owej prasie
OJEKTO
ma równie¿ dzia³ zajmuj¹cy siê projektowaniem gier.
Skrupulatni obserwatorzy rynku planszówkowego przy-
bli¿¹, czym powinna charakteryzowaæ siê nowocze-
sna gra i zaprezentuj¹ na licznych przyk³adach zmiany w
mechanikach gier, jakie nastêpuj¹ w ostatnich latach. Wy-
jaœni¹, dlaczego z planszówek znikaj¹ kostki, a autorzy za-
stêpuj¹ je kartami, dlaczego stawia siê dziœ na szybk¹, mak-
symalnie godzinn¹ rozgrywkê. Planszówki od kuchni
bêd¹ ciekaw¹ lektur¹ zarówno dla osób, które w domowym
zaciszu projektuj¹ w³asne gry, jak i dla wszystkich fanów
gier, chc¹cych dok³adniej przyjrzeæ siê mechanice ulubio-
nych planszówek.
- DOŚWIADCZENI AUTORZY: Wœród autorów wspó³tworz¹cych nasz
magazyn znajduj¹ siê uznani twórcy i znawcy gier. Ju¿
w pierwszym numerze znajdziecie teksty Bruno Faidut-
tiego (Cytadela, Warrior Kings), Ignacego Trzewiczka
(Machina, Zombiaki), czy Adama Ka³u¿y (Glik, Glak).
- 80 STRON!: To tylko czêœæ atrakcji, które na Was czekaj¹.
Szukajcie kolejnych numerów Œwiata Gier Planszowych
w sieci salonów EMPIK oraz w dobrych sklepach z grami.
Przygotujcie siê na 80 stron wci¹gaj¹cej lektury. Czeka
Was pe³na wra¿eñ podró¿ po œwiecie najnowszych gier plan-
szowych.