’t is een zwaar bestaan voor ons

’t is een zwaar bestaan voor ons

Nooit een grapje
Steeds een klap
Nooit een kusje
Steeds een trap!
’t Is een zwaar bestaan!

Leef je zonder pa en moe

Nou, dan moet je hier naartoe!
Onze dekens
Nooit van wol!
Onze magen
Nooit eens vol!
’t Is een zwaar bestaan!

En je leven dat is hier toch geen leven.

Alles koud, alles donker om je heen.
Je gaat door, ook al heb je opgegeven
Bent samen maar je voelt je toch alleen.

Zonder pa om je achter te verschuilen.

Zonder zus die je aait over je haar.
Zonder ma die je troost als je moet huilen.
Dus we janken volle emmers bij mekaar!
Oh!

Lege-magen-dag!
Vodden-dragen-dag!
Natte-kouwe-dag!
Bont-en-blauwe-dag!

Komt de Kerstman hier dit jaar?

Wie is dat? Vergeet het maar!
Nee, voor jou geen happy end.
Omdat jij een weeskind bent.

Prrr. Jullie schrobben deze vloer net zolang

tot 'ie glimt als het dak van het Empire state!

Ruk de haren uit d’r kin.

Prik d’r stiekem met een pin.
Mik wat pillen in d’r gin.
Ik hou van u, Miss Hannigan.

’t Is een zwaar bestaan voor ons

’t Is een zwaar bestaan voor ons!
Want je krijgt geen happy end
Als je maar een weeskind bent
’t Is een zwaar bestaan.
’t Is een zwaar bestaan.
’t Is-een-zwaar-be-staan!