Arsen Dedić je Hrvatski pjevač srpskog porekla, kompozitor, pjesnik, aranžer, tekstopisac,

kantautor i muzičar. Ime je dobio po Arseniju III Crnojeviću. Arsen Dedić je autentičan začetnik
autorske pesme i literarne šansone. Arsen je u rodnom Šibeniku završio Gimnaziju i Srednju
muzičku školu. Nakon mature, 1957. odlazi u Zagreb kod ujaka. Na Sveučilištu u Zagrebu upisuje
pravo s namjerom stjecanja "solidnog zvanja", no ubrzo ga sve više počinje privlačiti umjetnost,
od kiparstva do slikarstva. Usporedno s prve dvije godine prava ponovno pohađa i završava
zadnja dva razreda srednje glazbene škole (iako ih je već položio u Šibeniku). Počinje pisati i
pjesme. Zbog pjesama religijskih motiva, "Gospodinu Isukrstu" i "Svetom Nikolu" je doveden pred
povjerenstvo i otpušten s Radija Zagreb gde je radio honorarno. Dedić 1959. godine upisuje
Muzičku akademiju koju je završio 1964. Svira flautu i imao je sopstveni kvartet flauta Arsena
Dedića, te nastupa kao flautist u zagrebačkim jazz sastavima. Tokom šesdesetih godina Arsen
karijeru vezuje za festivale, nižući seriju evergrin kompozicija i odnoseći nagrade sa lakoćom. Prvi
solistički koncert održao je decembra 1965. godine u beogradskom Domu sindikata. Vremenom
se povlači sa festivala i orijentiše se na snimanje ploča. Radi ploče za decu, primenjenu muziku,
komponuje na tekstove pesnika, a njegove pesme izvode Drago Mlinarec, Bijelo Dugme, Josipa
Lisac, Srebrna krila, Zdravko Čolić i mnogi drugi. Takođe, Arsen Dedić redovno piše tekstove i
komponuje za suprugu Gabi Novak koja često gostuje na njegovim pločama i nastupima. Tokom
karijere, Arsen Dedić je pisao muziku za pozorište, film i TV drame. Godine 1968. glumio je u
filmu "Višnja na Tašmajdanu“ reditelja Stoleta Jankovića. Prvu knjigu poezije Brod u boci Arsen
Dedić je objavio 1971. godine i ona je doživela brojna izdanja i impresivan tiraž od osamdeset
hiljada primeraka, što ne treba da čudi, budući da je pesma Ne daj se Ines bila prihvaćena od svih
generacija. Jedan od glavnih razloga zbog kojih je Arsen Dedić osvajao srca publike širom bivše
Jugoslavije jeste što tekstovi pesama koje je izvodio nisu bili obični tekstovi nego skoro uvek
poezija.