SERIA : ZESZYTY DLA ELEKTRYKÓW NR

11
Andrzej Hoty

PODSTAWY PROJEKTOWANIA
ELEKTROENERGETYCZNYCH
LINII NAPOWIETRZNYCH
MECHANIKA PRZEWODÓW
 SERIA : ZESZYTY DLA ELEKTRYKÓ W - NR 11

• E-NEWSLETTER
Aktualności ze ś wiata
elektroenergetyki
i
i elektrotechniki , wywiady ,
\ nowo ści , informacje
o targach
FACEBOOK i

Profil gromadzący r
Andrzej Hoiy
sympatyk ó w
ELEKTRO.INFO

• WYDANIA
SPECJALNE
NIEZB DNIK ELEKTRYKA,
KOMPENDIUM ELEKTRYKA,
seria wydawnictw tematycznych
zwi ązanych z elektroenergetyk ą

!
PODSTAWY PROJEKTOWANIA
ELEKTROENERGETYCZNYCH LINII
ij
NAPOWIETRZNYCH
KSI ĄŻ KI MECHANIKA PRZEWODÓW
Literatura fachowa I

WWW #. “
AMoiNazóaoM-OMfUH
** jfcnnxvz
..

Portal z dost ępem

do wiarygodnych publikacji

CZASOPISMO
Profesjonalnie przygotowany magazyn
na temat elektroenergetyki i elektrotechniki
dla projektant ó w instalacji elektrycznych

W Ł ASNE SERIE
WYDAWNICZE
Vademecum elektro.info
Zeszyty dla elektryk ó w
•
Poradnik projektanta elektryka
Recenzenci :
Piotr Wasiucionek, Julian Wiatr SPIS TREŚCI

Kierownik projektu
Micha ł Grodzki Od Autora 5

Podziękowania 6

Korekta 1. Wprowadzenie 7
Anna Kuziemska
2. Podstawowe pojęcia 8
2.1. Elementy linii napowietrznej 9

3. Siły działające na przewód 12

3.1. Zjawiska fizyczne wewnątrz przewodó w 15

4. Konstrukcje przewodów 21
4.1. Własności mechaniczne przewodó w 24
4.1.1. Wielko ś ci mechaniczne charakteryzujące przewody 27

5. Krzywa łańcuchowa 32
5.1. Rysowanie krzywej ł ańcuchowej (rozwi ązanie graficzne) 33
5.2. Uogólnienie metody graficznej 37
Wszelkie prawa zastrzeżone 5.3. Wyprowadzenie wzoru na zwis (spos ó b pierwszy) 38
© Copyright by Grupa MEDIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialności ą S. K .A. 5.4 . Wp ływ rozci ągania przewodu 39
5.5. Przęs ło poziome 42
5.6. R ó wnanie krzywej ł ańcuchowej przęs ł a poziomego . . . . 43
ISBN 978-83-64094-31 -6 5.7. Przęs ł o pochył e 47
5.8. Analiza dok ładności obliczeń 50

6. R ównania stanów 52
Wydawca i rozpowszechnianie
6.1. R ó wnanie stan ó w dla przęs ła poziomego 52
Grupa MEDIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialności ą S . K . A .
6.2. Ró wnanie stanó w dla przęsł a pochy ł ego 53
04-112 Warszawa, ul. Karczewska 18 6.3 . R ó wnanie stanów dla nier ó wnomiernego obci ążenia. 53
6.4. Rozwi ązywanie r ównania stanó w 56
Sprzedaż: ksi ęgarnia wysy łkowa 6.5. Napr ężenie przęs ł a montażowego 58
www.ksiegarniatechniczna.com.pl 6.6 . Maksymalna d ł ugo ść przęs ła 59
6.7. Analiza powstawania napr ężeń w przewodzie 61
6.8. Uog ólnienie wzoru na napr ężenie 63
Sk ład i ł amanie 6.9. Parametry graniczne 66
6.10. Wp ł yw podatności konstrukcji wsporczej 68
Studio Graficzne Grupy MEDIUM
6.11. Tabele zwisó w i naci ągó w 76

7. Analiza wpł ywu długości sąsiednich przęseł na słup przelotowy 80

Warszawa 2014, wydanie I 7.1. Przypadek jednakowo długich przęse ł 80
7.2. Przypadek przęse ł o r óżnej d ł ugo ś ci 81
Pod patronatem miesi ęcznika 7.3. Wp ływ sadzi na naprężenia w przęs łach o r óżnej długości 82
7.4. Przypadek ogólny 82
 7.5. Praktyczne sprawdzenie teorii - „spinaczowy” model przęs ł a 84
7.6 . Analiza wp ł ywu postawienia dodatkowego s łupa na rozk ład si ł w s łupach skrajnych 88
7.7. Analiza zak łóceniowych warunk ó w pracy 94
7.8 . Moment skrętny 94

8. Zagrożenia 96
8.1. Zagrożenie spowodowane przez sadź 96
8.2. Zagrożenie spowodowane dział aniem si ł skupionych 101
8.2.1. Wyprowadzenie zależności mi ędzy si łą skupioną a ugi ęciem przewodu ... 103 Od Autora
8.2. 2. Określenie maksymalnej wytrzymał o ś ci przewodu 106
Projektowanie elektroenergetycznych linii napowietrznych wymaga wielodyscyplinarnej wie-
9. Drgania przewodów 114 dzy, obejmującej zagadnienia czysto elektryczne, ale też zagadnienia z zakresu mechaniki . Na
9.1. Rezonans w ł asny i drgania eolskie 114 ogół projektantami linii energetycznych są elektrycy, posiadający dużą wiedzę o zagadnieniach
9.2. Zasada dział ania tłumika Stockbridge'a 117 elektrycznych , ale mniejszą z zakresu mechaniki . Dlatego tej tematyce poś wi ęcona została niniej-
9.3. Zasada działania tłumika spiralnego 122 sza ksi ążka. Jej zawartość daje podstawową wiedzę techniczną z zakresu mechaniki przewodów
10. Konstrukcje wsporcze - słupy
i sł upów, a tak że omawia szczegółowo niekt óre problemy zwi ązane z budową i rozbudową linii
124
napowietrznych.
10.1. Dział anie si ł na konstrukcję wsporczą 124 Zgodnie z Prawem budowlanym (DzU z 2000 r., nr 106, poz. 1126) „ obiekt budowlany nale-
10.1.1. Ugi ęcie słupa 130
ży projektować, budować, użytkować i utrzymywać zgodnie z przepisami , w tym techniczno-bu-
10.2. Dział anie si ł pionowych 133
dowlanymi , obowi ązującymi Polskimi Normami oraz zasadami wiedzy technicznej ”. Następnie
10.3. Schemat statyczny s łupa podczas wyboczenia
Ustawa o normalizacji (DzU z 2002 r., nr 169, poz. 1386) z 12 września 2002 r., zniosła obowi ązek
141
10.3.1 . Wp ływ początkowego ugi ęcia s ł upa 144
10.4. Przyk ł ady uszkodzeń s łup ó w 145
stosowania norm, dając projektantom wi ększą swobodę tworzenia, ale przeniosła na nich pełną
10.5. Wyboczenia w s łupie rozkracznym 148
odpowiedzialność za wykonany projekt. Znajomość norm można uznać za element wiedzy tech-
10.6. Konstrukcje zespolone 153 nicznej, wi ęc projektanci zawsze będą si ę nimi posługiwać, choć by ze względu na to, że są one
10.7. Si ły i momenty przekrojowe działające na s łup 159 sankcjonowane przez firmy energetyczne i odniesienie si ę do nich w projekcie zawsze stanowi „że-
10.8. Konstrukcje figurowe 163 lazny argument ” na jego obronę. Dlatego projektanci pos ługują si ę normami i gotowymi kataloga-
10.8.1. Słup ze spr ęż ystym odci ągiem 166 mi r óżnych firm nie zastanawiając si ę, skąd wzi ęły si ę zawarte w nich wzory i zalecenia. A powin-
10.8 . 2. Sł up rozkraczny - Aowy 169 ni to wiedzieć , aby być pewnym swojej pracy. Do tej pory w tej dziedzinie stosowane by ł y normy
10.9. Słupowe stacje transformatorowe 173 PN-E-05100-1 i SEP-E-003. Obecnie zast ępowane są normami europejskimi . Dla sieci 110 kV
obowi ązuje norma PN- EN 50341 -1 :2005 , z kolei dla sieci 15 kV - norma PN- EN 50423-1:2007,
11. Na zakończenie 178
obie normy posiadają uzupełnienia krajowe. Nowe normy jak na razie nie obejmują linii o napi ę-
12. Dodatki 179 ciu mniejszym ni ż 1 kV. By ć może, kiedy ukaże si ę ta ksi ążka, będą obowi ązywał y już inne normy.
Wybór w łaściwej normy należy do projektanta. Niezależnie od tego , jakie one będą, do ich zrozu-
Literatura 192 mienia konieczna jest odpowiednia wiedza techniczna. I t ę wiedzę pragnę Czytelnikowi przekazać.
Podstawą jej jest fizyka. Starał em si ę opisać wszelkie zjawiska fizyczne, jakie wyst ępują w liniach
napowietrznych. Chciałbym, aby z ksi ążki mogli skorzystać wszyscy zainteresowani tą tematyk ą,
niezależnie od wykształcenia i umiejętności matematycznych. Dlatego część wzor ów wyprowadzi -
łem za pomocą prostej matematyki . Niestety, niektóre zagadnienia wymagają minimalnej znajomo-
ści rachunku różniczkowego i cał ek. Czytelnicy mniej wprawni w tej dziedzinie muszą uwierzyć, ale
aby ich przekonać , zaproponowałem kilka ł atwych do powtórzenia doświadczeń. Zachęcam też
innych do ich wykonania, przede wszystkim młodszych Czytelnik ó w. Pozwalają bowiem nabrać
pewnego wyczucia inżynierskiego, które przyda si ę im w życiu zawodowym. Wyczucie to trudniej
nabyć analizując suche zapisy wzor ów matematycznych. Nie oznacza to jednak rezygnacji z teorii
i jej matematycznych rezultatów, ponieważ pozwalają one zweryfikować naszą intuicję.
Ponieważ te same wielkości fizyczne mają w wielu opracowaniach i normach r óżne oznaczenia,
aby terminologia by ła dla wszystkich jednoznaczna, do opisu zjawisk fizycznych przyjąłem ozna-
czenia z typowego podr ęcznika do fizyki . Natomiast w przypadku powo łania si ę na wzory zaczerp-
ni ęte z norm, podaję ich oryginalną postać, a wi ęc i oznaczenia wielkości fizycznych.
Choć w ksi ążce odnoszę si ę głównie do elektroenergetycznych linii napowietrznych, to z za-
wartych w niej informacji mogą korzystać projektanci napowietrznych sieci świat łowodowych i te-
letechnicznych, zresztą niektóre materiały zaczerpnąłem z katalogów dotyczących sieci ś wiatło-

_
wodowych. Mam nadzieję, że ksi ążka poszerzy wiedzę techniczną i będzie przydatna w dalszym
życiu zawodowym Czytelnik ó w. Życzę tego wszystkim czytającym.

^ A r\ o nr\ -< A A : i i .
 Podziękowania
Na zakończenie chciałbym podzi ękować osobom , kt óre bezpośrednio lub pośrednio, same
o tym nie wiedząc, przyczyni ły si ę do powstania tej ksi ąż ki . Podzi ękowania te należą si ę przede
wszystkim mojej ż onie Krysi za wyrozumiałość, kiedy byłem nieobecny mentalnie w domu. Mo-
im córkom Asi i Eli za wsparcie duchowe , gdy straci łem ochotę na dalsze pisanie. Moim kolegom
z pracy w Rejonie Dystrybucji Zakopane, z którymi prowadzi łem burzliwe , ale bardzo inspirujące
dyskusje na te tematy. Właśnie chęć prostego wyjaśnienia poruszanych w tych dyskusjach zagad-
nień zainspirowała mnie do napisania tej monografii .
Andrzej Hoły
1. Wprowadzenie
Jednym z elementó w procesu budowlanego jest opracowanie dokumentacji projektowej zwy-
czajowo zwanej projektem. Projekt jest dokumentem prezentującym my śl i wol ę projektanta, kt óry
opierając si ę na własnej wiedzy technicznej i obowi ązujących w czasie projektowania przepisach ,
proponuje taki kształt przysz ł ej budowli , by spełniała wymagania określone w specyfikacji przed-
projektowej lub w programie funkcjonalno-użytkowym, w sposób gwarantujący bezpieczeństwo
i niezawodność jej użytkowania. Stąd na projektancie ci ąży ogromna odpowiedzialność za wyko-
nany projekt, zar ówno moralna, jak i prawna. W przypadku każdej katastrofy budowlanej bada
si ę , czy projekt by ł wykonany zgodnie z aktualną wiedzą techniczną, czy budowla została wyko-
nana zgodnie z uzgodnionym projektem oraz, czy w trakcie eksploatacji wykonywano wymagane
badania i czynności eksploatacyjne. Wi ęc dokumentacja projektowa wraz z dziennikiem budo-
wy i książką obiektu budowlanego są niczym „czarna skrzynka” w samolocie. Pozwalają ustali ć
przyczyn ę katastrofy i w efekcie dać przysz ł ym konstruktorom wskaz ó wk ę, czego nie wolno robi ć.
Projekt stanowi tutaj podstawowy dokument do oceny przyczyn katastrofy, dlatego ważne jest , by
zawarto w nim wszystkie niezb ędne informacje , poczynając od specyfikacji przedprojektowej, po-
przez obliczenia uzasadniające poprawność koncepcji , a na doborze urządzeń skończywszy.
Sam projekt powinien spełniać cztery wymagania: formalnoprawne, techniczne, jakościowe
i ekonomiczne. Wymagania formalnoprawne wynikają z przepisów Prawa budowlanego, Prawa
energetycznego i zwi ązanych z bezpieczeństwem , doborem przewodów itd. Do warunk ó w formal-
noprawnych należą r ó wnież warunki techniczne wydawane przez firmy energetyczne. Wymagania
techniczne wynikają z ograniczeń, jakie mają materiał y użyte do budowy linii , i z innego rodzaju
obostrzeń, jakie narzuca technologia. S ą to ograniczenia natury elektrycznej i mechanicznej. Ogra-
niczenia natury elektrycznej zwi ązane są z maksymalną obci ążalnoś ci ą prądową przewodów,
spadkami napi ęcia, zwarciami i wymaganiami ochrony przeciwporażeniowej. Ograniczenia natury
mechanicznej zwi ązane są z mechaniczną wytrzymałości ą materiałów, mechanik ą słupó w, przewo-
dó w, osprzętu i gruntu. Wymagania zwi ązane z jakości ą dotyczą wszelkich aspektów wp ł ywu za-
stosowanych do budowy elementó w na niezawodność projektowanej sieci . Natomiast wymagania
ekonomiczne dotyczą ograniczeń koszt ów budowy i koszt ów użytkowania sieci w przyszłości . Sa-
ma forma projektu budowlanego sprecyzowana została w Rozporządzeniu Ministra Transportu, Bu-
downictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego
(DzU 2012.462) .
W publikacji omówiono jedynie aspekty techniczne, a w zasadzie mechaniczne budowa-
nych linii napowietrznych.
 Podstawowe pojęcia

.
F SF,max
lub
oQ < R
gdzie:
F0 - obliczeniowa si ła obci ążająca,
Fmax - maksymalna si ła nośności obiektu (słupa) deklarowana przez producenta,
G - napr ęż enie wynikające z obci ąż enia obliczeniowego,
2. Podstawowe pojęcia 0

R - wytrzymałość obliczeniowa materiału (dopuszczalne napr ężenie w przewodach) .

Pierwsze elektroenergetyczne linie napowietrzne powstały ponad sto lat temu. Wraz z nimi na- Sprawdzenie stanu granicznego używalności polega na sprawdzeniu , czy pod wp ł ywem si ł
rodzi ła si ę nowa dziedzina techniki mająca w łasną terminologi ę, normy i przepisy zar ó wno budo- charakterystycznych , obliczone odkształcenie konstrukcji (np. ugi ęcie s łupa) nie przekroczy war-
wy, jak i eksploatacji tych urządzeń. Na początku, dla usystematyzowania wiedzy, zaczniemy od toś ci dopuszczalnych przez producenta lub wartości uznanych za graniczne przez odpowiednie
przypomnienia podstawowych pojęć z tej dziedziny techniki . normy. Sprowadza si ę to do oceny warunku:
Elektroenergetyczna linia napowietrzna - to urządzenie służące do przesyłania energii elek-
trycznej, sk ładające si ę z przewodów i konstrukcji wsporczych. Poszczególne elementy linii napo- d0 < dmax
wietrznej łączone są za pomoc ą zawiesi i osprzętu.
gdzie:
Przewody linii napowietrznej - to elementy służące do przekazywania (przesy łu) energii elek-
d0 - obliczeniowe odkształ cenie konstrukcji ,
trycznej.
Konstrukcja wsporcza - to element, na którym zawieszone są przewody, są to słupy, ale mo- dmax - odkształcenie maksymalne niezagrażające konstrukcji .
gą to być inne konstrukcje budowlane, np. wież owa stacja transformatorowa.
2.1. Elementy linii napowietrznej
Przęsfo - to część linii zawarta pomi ędzy dwoma sąsiednimi konstrukcjami wsporczymi .
Rozpiętość przęsła - to pozioma odległość pomi ędzy sąsiednimi konstrukcjami wspor- Głównymi elementami linii napowietrznych są przewody . Przewody mogą by ć tradycyjne go-
czymi . łe lub izolowane , a nawet mogą mieć konstrukcję przypominającą wielo żyłowe kable energetycz-
Spad - to różnica wysokości zawieszenia przewodó w. ne. Przewody zawieszone są na konstrukcjach wsporczych, popularnie zwanych słupami. Słu-
Zwis - to odległość pionowa pomi ędzy przewodem a lini ą prostą łączącą punkty zawieszenia py dzieli si ę na kaskadowe , zaliczają si ę do nich słupy: przelotowe (P) , narożne (N), oraz słupy
przewodów, tzw. ci ęciwą, liczona w środku rozpi ętości przęs ła. mocne, w sk ład których wchodzą słupy: krańcowe (K) , odporowe (O ), tzw. przeciwkaskadowe.
Ponadto słupy mogą by ć rozgałęźne (R ) i skrzyżowańiowe (S) . Każdy z nich pe łni inną funkcję
si ła naci ągu F0 mechaniczną. Mogą też istnieć s łupy pełni ące kilka funkcji jednocześnie. Poni ższy rysunek wyja-
PRZĘSŁO
d0 śnia zasady ich klasyfikacji .
A
ci ęciwa przęs ła K
odgałęzienia
konstrukcja wsporcza
(stup) -" A
" spad
tor głó wny
o\
zwis p
F przew ód > 1 sekcja
do P a2
... V V NS 3 sekcja
c3
a1
A
P
naprężenie a0 odległość przewodu R P / a2
cr1 RPK O
odkształcenie od ziemi a1 P
konstrukcji CT1 K
wsporczej V
2
CT CT2

d0 K ON
a1
1 sekcja
ziemia
1 sekcja 2 sekcja
<r >
Rysunek 2.1. Rysunek 2.2. Sekcyjna budowa linii napowietrznych

Zgodnie z Prawem budowlanym linie elektroenergetyczne są konstrukcjami budowlanymi i win-
no si ę je projektować metodą stanó w granicznych nośności i używalności. Stan graniczny to
umowny stan konstrukcji , którego przekroczenie grozi uszkodzeniem konstrukcji . Sprawdzenie
stanu granicznego nośności polega na sprawdzeniu, czy si ł y o wartoś ci obliczeniowej, działa-
jące na konstrukcję, nie przekroczą nośno ści konstrukcji . Sprowadza si ę to do sprawdzenia wa-
runk ó w:
S łupy krańcowe (K) , stawia si ę na początku i końcu linii (lub odgałęzień) , są one mechanicz-
nie mocne, na nich zatrzymują si ę bowiem si ły naci ągu przewod ów. S łupy przelotowe (P) są me-
chanicznie sł abe, służą tylko do podtrzymania przewod ów. Wytrzymują jedynie si ł y parcia wiatru
działające na nie same i na przewody. W przypadku zerwania przewodó w, słupy te łatwo ulegają
uszkodzeniu, co może doprowadzi ć do uszkadzania po kolei każdego z nich. Zjawisko to nazy-
wane było kaskadowym zniszczeniem sieci , a w nowych normach nazwane zostało katastrof ą
postępującą . Aby do tego nie dopuści ć , przewody na nich zamocowane, w momencie zerwania
powinny si ę przesunąć lub wy ślizgnąć z uchwytu mocującego. Nowa norma PN -EN 50341- 1 : 2005
 Podstawy projektowania elektroenergetycznych linii napowietrznych Podstawowe pojęcia

nakazuje stosowanie koordynacji nośności , czyli stosowanie zabiegów specjalnie os łabiających chodzi obawa, że błędy montażowe będą skutkował y przesuwaniem si ę przewodó w w uchwytach
nośność elementów konstrukcji sieci , tak aby ograniczy ć obszar wystąpienia katastrofy post ępu- przelotowych. W tym wypadku zawiesza si ę przewody izolowane na uchwytach odci ągowych za-
jącej, a w przypadku niemożności jej unikni ęcia zminimalizować skutki katastrofy. S ł upy naroż- bezpieczając je przed przesuwaniem, przy czym nie rozcina si ę przewodu. Stąd trudno jest jedno-
ne (N) stawiane są na zagi ęciu (załomie) linii , jeżeli k ąt zagi ęcia jest wi ększy ni ż 5°1). Wytrzymują znacznie sklasyfikować ten rodzaj słupa. Należy tu jednak zauważy ć, że w tym wypadku na słupie
one si ł y wypadkowe pochodzące od naci ągu przewod ó w i si ł parcia wiatru, ale nie są w stanie może pojawi ć si ę stała si ła, wynikająca z r óżnych napr ężeń po obu jego stronach , wi ęc musi on
zatrzymać jednostronnego naci ągu przewodó w. Podobnie jak w przypadku słupó w przelotowych, by ć obliczany jak sł up sekcyjny, czyli co najmniej odporowy. Tu r ównież brak rozci ęcia przewodu
w momencie zerwania przewodu z jednej strony słupa, przewód powinien przesunąć si ę lub wy- nie zapewnia pełnej mechanicznej separacji sekcji . W przypadku upadku drzewa na przew ód w tej
ślizgnąć z uchwytu mocującego. Słupy odporowe ( O ) sł użą do selektywnego zatrzymania uszko- sekcji , nastąpi przeniesienie zak łó cenia na nast ępną sekcj ę. Czy zatem nadal jest to słup sekcyjny,
dzeń odcinka linii z ł ożonego ze słupów przelotowych i narożnych. Mają za zadanie przejąć w sta- a jeś li nie , to jaki ? Zapewne nowe technologie wymuszą dyskusję nad ponownym przedefilowa-
nie awaryjnym 2/3 wartoś ci si ł naci ągó w przewodów. Słupy odporowo-narożne (ON) stosuje si ę niem typów słupó w, ale teraz musimy posługiwać si ę starymi definicjami .
do selektywnego zatrzymania uszkodzeń słupów na zagi ęciu linii . S łupy krańcowe i odporowe
nazywane są też mocnymi lub sekcyjnymi. Sł upy przelotowe i narożne zlokalizowane w przę-
s łach krzyżujących si ę z innymi obiektami budowlanymi (np. drogami , liniami energetycznymi itp.)
nazywane są słupami przelotowo-skrzyżowaniowymi (PS) lub narożno- skrzyżowaniowanymi
(NS). S łup, z którego odchodzi nowy odcinek linii , nazywany jest rozgałęźnym (R ) . Może on być
dla toru głó wnego słupem przelotowym, a dla odcinka odgałęźnego s łupem krań cowym. Wów-
czas jest to słup rozgałęźno-przelotowo- krańcowy (RPK) . Linia odgałęziająca może mieć osob-
ny słup krańcowy, a połączenie z torem głó wnym może by ć luźne, praktycznie bez napr ężenia,
wtedy s łup na torze g łó wnym b ędzie rozgałęźno-przelotowy (RP) . Dodatkowo, aby na s łupach
mocnych skutecznie zatrzymać kaskadowe zniszczenie, na s łupach odporowych i odporowo-
narożnych przewody są cięte . Łączy je słaby mechanicznie zacisk prądowy. Rozwi ązanie to jest
mechanicznym bezpiecznikiem, zapewniającym fizyczną separację odcink ó w linii . Odcinki linii za-
kończone s łupami krańcowymi i odporowymi (lub odporowo-narożnymi ) odseparowane mecha-
nicznie od siebie nazywane są sekcjami. W sekcji może być jeden lub kilka (czasami kilkanaście)
słupów przelotowych i narożnych. Ich liczba zależy od potrzeb w zakresie bezpieczeństwa linii
i decyduje o tym projektant. Napr ężenie przewodów (a) we wszystkich przęsłach jednej sekcji po-
winno być takie samo , co zapewnia r ównoważenie si ę si ł od naci ągu przewodó w w s łupach prze-
lotowych. Przewody na słupach krańcowych, odporowych i odporowo-narożnych zakotwiczone
są uchwytami odciągowymi , które mają uchwyci ć przewód uniemożliwiając jego wyś li ź ni ęcie.
Natomiast do zawieszenia przewodów na s łupach przelotowych stosuje si ę uchwyty przelotowe ,
a w przypadku narożnych - przelotowe lub przelotowo-narożne , które są tak skonstruowane, by
w normalnym stanie pracy podtrzymywały przewó d, a w stanach zak łóceniowych pozwoli ły na je-
go bezpieczne wy śli ź ni ęcie. W przypadku, gdy s łupy przelotowo- skrzyżowaniowe (PS) wyma-
gają zapewnienia wi ększego bezpieczeństwa zawieszenia przewodów (obostrzenia 2° w sieciach
wysokich napi ęć) , mocuje si ę je za pomoc ą zawieszenia przelotowo-odciągowego. Zawieszenie
to w normalnych warunkach pracy ma podtrzymać przew ó d, natomiast w stanach zak łóceniowych
zapobiec jego wyśli ź ni ęciu z uchwytu i wyczepieniu si ę w przęśle objętym obostrzeniem 2°.
Nowe technologie , to jest wprowadzenie samonośnych przewodó w izolowanych , spowodo-
wało rozmycie podanej wyżej klasycznej klasyfikacji (powstałej na bazie przewodów tradycyjnych
go ł ych) . Sieci elektroenergetyczne 15 kV budowane samonośnymi przewodami izolowanymi , np.
typu AXCES, ze względu na zagrożenie pojawienia si ę wysokiego napi ęcia nie są na s łupach moc-
nych przecinane. Oczywi ście, sam przew ó d na takim słupie zawiesza si ę za pomocą uchwytu od-
ci ągowego. Brak rozci ęcia przewodu nie daje pełnej separacji mechanicznej pomi ę dzy sekcjami .
W tym przypadku bezpieczeństwo mechaniczne sekcji zapewni ć można jedynie zabudową odpo-
wiednio mocnego sł upa. Można też zastosować odpowiednio osłabione haki mocujące uchwyty
odci ągowe. W momencie zadziałania si ł niszczących słaby hak ulegnie uszkodzeniu, co spowo-
duje upadek przewodu na ziemi ę i ochroni słup. Trzeba jednak pami ętać, że takie rozwi ązanie nie
daje pełnej mechanicznej separacji sekcji . W praktyce spotyka si ę zawieszenie przelotowo-odci ą-
gowe na sieci niskiego napi ęcia wykonanej przewodami samonośnymi typu AsXSn. Występuje
ono wtedy, gdy potrzebna jest gwarancja zachowania w łaś ciwej wysokoś ci zawieszenia przewo-
du, np. nad drogą, a sąsiednie przęsł o jest np. na zboczu góry albo jest mniejszej długości i za-

1) r)nh/P7W tr> linii na rw~\ VA /iotr

—
7n wnh ćrarlnionn i ^rtlnnin
nipl/io /in n /