A ÁRBORE

• Considéranse ÁRBORES
Á aqueles vexetais leñosos que
acadan unha altura igual ou superior ós 5m.
• As
A á árbores
b di
divídese
íd a súa
ú vez en 2 titipos; Anxiospermas
A i
(frondosas, madeira dura) e as Ximnospermas (coníferas,
madeiras brandas)

Estructura da árbore
Unha árbore principalmente
consta de raíces
raíces, tronco e
copa. Cada unha destas
partes teñen unha misión ou
p
función determinada.
 A ÁRBORE
• S
Segundod o di
diagrama d de Y
Young as partes
t
dunha árbore en función do volume de
madeira son:
• Raíces: tres grosores; finas con diámetros
menores de 2,5mm, medias entre 2,5-
7,5mm e grosas diámetro maior de 7,5mm.
C
Comprende d entre 10
10-20%
20% ddo V
Vt dda á
árbore.
b
• Tocón: desde onde comeza a ramificarse
as raíces ata a altura de corte,, supón
p entre
5-10% do Vtotal da árbore.
• Fuste madeirable: porción comprendida
entre o tocón e a punta ou raberón
raberón.
Comprende entre 60-65% do Vt da árbore.
• Ramas: tres grosores; finas e grosas.
Comprende entre 10-15% do Vt da árbore.
árbore
• Raberón ou punta, cando o diámetro da
árbore é menor co diámetro de aceptación
industrial Aquí en Galicia está entorno os
industrial.
7,5cm. Comprende 5% do Vt da árbore.
 A ÁRBORE
 

As raíces
• As raíces teñen como funcións máis importantes a de
fixación da árbore ó chan e a absorción da auga cos
nutrientes que leva disoltos para o mantenemento da
mesma, outras funcións son o almacenamento de
sustancias de reserva (hidratos de carbono), e sintetizan
sustancias vexetais importantes como algunhas hormonas.
 A ÁRBORE
 

O tronco
• O tronco considerase como a porción do talo que non ten
 
polas vivas e sostén a copa.
• A forma da parte aérea dunha árbore está relacionada, coa
 
súa adaptación ás condicións nas que vive.
• O tronco ten como función soportar a copa, e transporta a
savia dende as raíces a través do sistema celular ata as
follas. O tronco é o principal suministrador de madeira.
 A ÁRBORE
A copa e as follas
• A copa consta de ramas e ramificacións con xemas,
follas flores e froitos
follas, froitos.
• O tamaño e a forma da copa poden ser moi
diferentes.
• As follas teñen a función de realizar a fotosíntese
(producen nutrientes para alimentar a árbore).
• FOTOSÍNTESE
Í
• É unha reacción que ten lugar debido a un pigmento
verde clorofila presente nos cloroplastos das follas
na cal a partires de dióxido de carbono e auga.
• A fotosintese prodúcese cando a clorofila
clorofila, absorbe a
enerxía lumínica solar para producir aqueles
nutrientes (azucres, almidón, glucosa) que fan que a
árbore creza
creza, e como consecuencia desde proceso
expulsa osíxeno a atmosfera.
 A ÁRBORE
ALIMENTACIÓN DUNHA ARBORE
• As árbores sintetizan as sustancias que necesitan para a súa
vida e crecemento.
• Para elo toman a través de innumerables aberturas
denominados estomas situados na cara inferior das follas
(envés) o dióxido de carbono do aire e a través das raíces a
auga e sustancias inorgánicas do solo.
• O dióxido de carbono e a auga convértense nas follas coa axuda
da clorofila e da luz solar como fonte de enerxía en materias
orgánicas.
• O osixeno que se desprende da transformación liberase á
atmosfera tamén a través dos estomas.
• A conversiónió dde sustancias
t i iinorgánicas
á i non estructurais
t t i
tomadas pola árbore en sustancias orgánicas estructurais
denominase
de o ase as
asimilación,
ac ó , esta
es a co
conversión
e s ó só pode ter
e lugar
uga co
con
luz, é dicir, durante o día, dito proceso denominase tamén
fotosínteses.
 A ÁRBORE
ALIMENTACIÓN Ó DUNHA ARBORE
• Co azucre e o almidón, a árbore forma outras sustancias
orgánicas
á i tales
t l como a celulosa,
l l lilignina,
i resina
i e graxas.
• Para elo necesita diferentes sustancias fundamentais que
se atopan disoltas na auga do solo solo, nos nutrientes que son
absorbidos a través das raíces, entre estas sustancias
están fundamentalmente o; nitróxeno (N), o fósforo (P),
silicio (Si), azufre (S), potasio (K), calcio (Ca), magnesio
(Mg) e ferro (Fe).
• Para a conversión destas sustancias fai falta o osixeno
como fonte de enerxía, que a árbore toma durante o día e a
noite,
it este
t proceso denominase
d i R
Respiración,
i ió
desprendendo dióxido de carbono. Dado que sen enerxía
luminosa non é posible a fotosínteses
fotosínteses, senón só a
respiración, durante a noite non se libera nada de osixeno.
 A ÁRBORE
ALIMENTACIÓN Ó DUNHA ARBORE
• A absorción de auga e das sales minerais ten lugar sobre
t d o retoñar
todo t ñ en primavera,
i principalmente
i i l t a ttravés
é d da
forza de aspiración das raíces debido a presión radicular,
despois nas follas ten lugar unha aspiración pola
evaporación (TRANSPIRACIÓN) da auga, que atrae a
auga do solo a través de células directrices da albura (polo
xilema) ata as follas.
• O transporte
p de auga
g ademais vese favorecido p polo
equilibrio de disolucións de diferente concentración de
células a células por difusión e osmoses. Contribúen
t é as forzas
tamén f d
de cohesión
h ió e capilaridade.
il id d Polo
P l líber
líb
son conducidas as sustancias estructurais asimiladas as
zonas de crecemento e as células de depósito das raíces
raíces,
tronco e ramas.
 A ÁRBORE
CRECEMENTO DA ARBORE E IDADE
O crecemento da árbore comeza nas nosas latitudes en
primavera e dura ata finais do verán ou principios do
outono. Nos meses de inverno descansa o crecemento.
Existen dous tipos
p de crecementos:
• Crecemento lonxitudinal (crecemento primario)
Comeza coa xemación dos brotes extremos do tronco, das
ramas e das ramificacións. Nos brotes atópanse zonas de
crecemento ou meristemos no cales as células divídense
continuamente e alónganse.
alónganse
• Crecemento en grosor (crecemento secundario)
Ten lugar
g no cámbium,, q que é unha capa
p cilíndrica moi fina
de células arredor do leño da árbore. Durante o período de
crecemento desenvolve tres tipos de células; células para o
seu propio engrosamento,
engrosamento células para o líber que o
circunda e células para o leño que se atopa no seu interior.
 A ÁRBORE
CRECEMENTO DA ARBORE E IDADE
• Crecemento en grosor (crecemento
secundario)
• As células do líber (capa cortical interna,
FLOEMA) forman hacía fora a corteza (capa
cortical externa)
externa), as súas partes externas
québranse durante o crecemento da árbore e
caen.
• As células hacía o interior, hacía a medula, son células de madeira
(XILEMA).
• As células de madeira están formadas en primavera constitúen a
madeira temprana, son espaciosas e de gran lumen, de paredes
finas e color claro. As que nacen ó final do verán constitúen a
madeira tardía
tardía, son red
reducidas
cidas de po
poucoco llumen,
men paredes grosas e cor
escura. Polo xeral as zonas de madeira tardía son esencialmente
máis estreitas cas de madeira temprana, ambas zonas de madeira
en conxunto t forman
f o que se denominas
d i anell anual.
l
• Polo número de aneis anuais dunha árbore sábese a súa idade.
 A ÁRBORE
CRECEMENTO DA ARBORE E IDADE
• Crecemento en grosor (crecemento secundario)
• O igual que no crecemento lonxitudinal,
lonxitudinal o crecemento en
espesor as células tamén se dividen e alargan.
• Nas rexións tropicais a madeira desenrolase doutro modo,
os aneis de crecemento aparecen irregulares e amiúdo con
zonas de crecemento pouco marcadas, por elo as madeiras
tropicais apenas teñen aneis recoñecibles ou son
i
irregulares
l a causa d
do maior
i ou menor iintervalo
t l entre
t
épocas de chuvias e secas.
• Os aneis anuais exteriores conducen a savia da árbore,,
esta parte da madeira chamase albura.
• Algúns tipos de árbores solo teñen un anel estreito de
albura en cambio outros vai dende a medula ata o
albura,
cambium.
 A ÁRBORE
CRECEMENTO DA ARBORE E IDADE
• Crecemento en grosor (crecemento secundario)
• Na maioría das árbores o aumentar a idade sofren a
mineralización da madeira interna. Os aneis anuais vellos
interiores non teñen paso de savia, e acumúlanse neles
sustancias de depósito como taninos
taninos, colorantes
colorantes, resina
resina,
cera, graxas, etc.
• Se coa mineralización do leño ten lugar tamén un
d
descoloramento
l t esa madeira
d i chamase
h tó duramen
entón d
ou corazón.
• A madeira de albura é en calidade inferior o duramen e
normalmente os fabricantes de mobles elimínana como
desperdicio.
• A albura non é demasiado resistente á putrefacción por
fungos, estas células, teñen as paredes relativamente
delgadas, son porosas e expulsan a humidade
rápidamente A albura contraese con máis facilidade co
rápidamente.
duramen que é máis denso, esta porosidade permite unha
absorción máis rápida dos tintes e dos conservantes.
 A ÁRBORE
CRECEMENTO DA ARBORE E IDADE
ESTRUCTURA MACROSCÓPICA DA MADEIRA