Streszczenie szczegółowe 1 przez niego okradziony.

W bitwie na czytał dalej, powstrzymując cisnące się

Węgrzech został dotkliwie ranny, gdyż do oczu łzy. W końcu Skawiński rzucił się
Pewnego razu zaginął latarnik z nie chciał bez honoru uciec z pola walki. na ziemię z płaczem wzruszenia i
Aspinwall, niedaleko Panamy. Długo nie tracił wiary w odmianę tęsknoty. Zbudziły go dopiero ptaki,
Wyszukanie nowego latarnika było losu i nieustannie zaczynał które dopominały się codziennych
obowiązkiem konsula Stanów wszystko od nowa. Szczególnie zimą resztek. Stary oddał im bezwiednie swe
Zjednoczonych rezydującego w oczekiwał jakichś wielkich zmian. Ale z całe pożywienie i znów pogrążył się w
Panamie, Izaaka Falconbridge'a. Latarnia biegiem lat tracił energię. Dopadała go lekturze. Zapadał zmierzch.
w Zatoce Moskitów, pełnej mielizn i nostalgia. Widok jaskółek, ptaków
gęstych mgieł, stanowiła jedyne podobnych do wróbli, śnieg w górach czy Pod wpływem lektury bohater
wskazanie bezpiecznej drogi dla statków jakaś nuta przywodziły mu na myśl oczami wyobraźni zobaczył rodzinną
płynących z Nowego Jorku do Panamy ojczyste strony. Dawny spokój zmienił wieś. Nagle z sennego majaku wyrwał
oraz dla ruchu miejscowego. Należało się w rezygnację. Dlatego właśnie go głos strażnika. Do Skawińskiego
więc znaleźć kogoś chętnego do posada latarnika na odosobnionym dopiero po chwili dotarło, co ten do
prowadzenia niemal pustelniczego życia skrawku ziemi jawiła mu się jako niego mówi: w nocy rozbiła się na
na skalistej wysepce. Musiał to być wielkie szczęście, odpoczynek w mieliźnie łódź, bo latarnia się nie
człowiek odpowiedzialny, który zechce jego długiej wędrówce. świeciła. Na szczęście nikt nie utonął.
kilka razy w ciągu dnia pokonywać Ale to koniec służby latarnika. Skawiński
przeszło czterysta krętych schodów na 2 pobladł - zrozumiał, że zapomniał tej
szczyt wieży, by wywieszać nocy zapalić latarnię.
różnokolorowe znaki, a nocą zapalać Płynęły tygodnie. Skawiński czuł się
światło. szczęśliwy. Latarnicy zazwyczaj bywają W parę dni później widziano niedawnego
ludźmi niemłodymi i zamkniętymi w latarnika na pokładzie statku płynącego
Z kłopotu wybawił konsula sobie. Inaczej nie mogliby wytrzymać do Nowego Jorku. Strata posady odbiła
niespodziewanie ochotnik; człowiek długo życia w takim półgrobie. On był już się na jego wyglądzie - pochylił się i
około siedemdziesięcioletni, ale stary i tak jednostajny tryb życia dawał postarzał. Znów ruszał w wędrówkę po
czerstwy, mający ruchy żołnierza, białe mu właśnie spokój. Wstawał wcześnie, świecie. Mimo to oczy błyszczały mu
włosy i spalone słońcem ciało. Sądząc z zjadał śniadanie, czyścił soczewki latarni dziwnym blaskiem. Przyciskał do
niebieskich oczu, nie należał do ludzi i godzinami wpatrywał się w dal. piersi swoją książkę, jakby się
Południa. Był Polakiem. Twierdził, że jest Obserwował płynące statki lub port w obawiał, że i ona mu zaginie.
zdrowy, silny, służąc na wielorybniku Aspinwall, a za nim podzwrotnikowy las.
poznał morze, a do tej pory tułał się po Z daleka wydawał się piękną,
świecie, bo tak układały się jego losy, ale pociągającą gęstwiną, ale Skawiński
jest już tym zmęczony, chce zaznać wiedział, ile kryło się tam
spokoju i ta posada stanowiłaby dla niebezpieczeństw. Przechadzał się po
niego prawdziwą przystań. Konsul urwisku, karmił mewy, nocą łowił ryby.
przyjął Skawińskiego na służbę. Początkowo opuszczał wyspę w
niedzielę. Ubrany w granatowy strój
Tego samego wieczora latarnia, jak strażniczy, ze swoimi krzyżami na piersi,
zwykle, oświetlała drogę podróżnikom. szedł do kościoła. Kupował także
Skawiński stał na balkonie i patrzył w hiszpańską gazetę lub pożyczał od
księżycową poświatę, rozpamiętując konsula nowojorskiego „Heralda” i
swoje dzieje. Walczył w czterech szukał w nich wiadomości z Europy,
częściach świata. Pracował w wielu jakiejś drobnej informacji z kraju.
zawodach i zawsze uczciwie, ale gdy Czasem schodził z wieży pogawędzić ze
tylko dorobił się czegoś, zaraz tracił to strażnikiem Johnsem, który każdego dnia
wbrew wszelkim przewidywaniom i przywoził mu wodę i żywność. Potem
ostrożności. Był poszukiwaczem złota w jednak przestał się pokazywać i
Australii, diamentów w Afryce, strzelcem czytywać gazety.
rządowym w Indiach Wschodnich. W
Kalifornii założył farmę, ale zgubiła go 3
susza. Handlował z dzikimi plemionami
w Brazylii, ale pewnego razu jego tratwa Aż nadeszło przebudzenie z tego półsnu,
rozbiła się na Amazonce, a on sam półczuwania. Pewnego razu, oprócz
ledwie uszedł z życiem, tułając się kilka zwykłego pakunku z żywnością,
tygodni po pełnej niebezpieczeństw Skawiński znalazł na brzegu paczkę
puszczy. Miał warsztat kowalski w zaadresowaną do niego. Rozpakował
Arkansas, ale spalił się w pożarze całego ją wielce zdziwiony i ujrzał książki, i to
miasta. W Górach Skalistych został książki polskie! Nie rozumiał, skąd mogły
pojmany przez Indian i tylko cudem się tu wziąć. Zapomniał, że kiedyś
odbili go kanadyjscy strzelcy. Pływał jako przesłał zawiązanemu w Nowym Jorku
harpunnik na wielorybniku i jako majtek polskiemu Towarzystwu połowę swej
na statku kursującym między Bahią i pensji. Drżąc, przeczytał początek jednej
Bordeaux - oba statki rozbiły się. Założył z książek, był to Pan Tadeusz A.
też wraz ze wspólnikiem fabrykę cygar w Mickiewicza. Strofy w ojczystym, a tak
Hawanie, ale, gdy leżał chory, został dawno niesłyszanym języku przełamały
jego odrętwienie. Z bijącym sercem