Lionel Messi

Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Lionel Messi
Ilustracja
Lionel Messi podczas MŚ 2018
Pełne imię i nazwisko Lionel Andrés Messi Cuccittini
Data i miejsce urodzenia 24 czerwca 1987
Rosario
Wzrost 169 cm[1]
Pozycja napastnik, pomocnik
Informacje klubowe
Klub Paris Saint-Germain
Numer w klubie 30
Kariera juniorska
Lata Klub
1992–1994 Grandoli
1994–2000 Newell’s Old Boys
2001–2003 FC Barcelona
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2003–2004 FC Barcelona C 10 (5)
2004–2005 FC Barcelona B 22 (6)
2004–2021 FC Barcelona 520 (474)
2021– Paris Saint-Germain 9 (1)
W sumie: 561 (486)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2005 Argentyna U-20 16 (11)
2008 Argentyna U-23 5 (2)
2005– Argentyna 158 (80)
W sumie: 179 (93)
Aktualne na: 7 grudnia 2021.
Aktualne na: 17 listopada 2021.
Faksymile
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
srebro Brazylia 2014
Copa América
złoto Brazylia 2021
srebro Wenezuela 2007
srebro Chile 2015
srebro Stany Zjednoczone 2016
brąz Brazylia 2019
Letnie igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2008
Mistrzostwa Świata U-20
złoto Holandia 2005
Mistrzostwa Ameryki Południowej U-20
brąz Kolumbia 2005
Odznaczenia
Medal Zasługi dla Sportu (Boliwia) Krzyż św. Jerzego
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Lionel Messi, Leo Messi, właśc. Lionel Andrés Messi Cuccittini (wym. [ljoˈnel an
ˈdɾes ˈmesi kut.tʃitˈtini]; ur. 24 czerwca 1987 w Rosario) – argentyński piłkarz
występujący na pozycji napastnika lub ofensywnego pomocnika we francuskim klubie
Paris Saint-Germain oraz reprezentacji Argentyny, której jest kapitanem. Zawodnik z
największą liczbą strzelonych goli i występów w historii FC Barcelony[2][3] i
reprezentacji Argentyny[4][5], złoty medalista Igrzysk Olimpijskich 2008[6],
dziesięciokrotny Mistrz Hiszpanii[7] i czterokrotny zwycięzca Ligi Mistrzów z FC
Barceloną[8], siedmiokrotny zdobywca Złotej Piłki[9]. Najlepszy piłkarz 25-lecia
1994-2019 według magazynu FourFourTwo[10], najlepszy piłkarz i najlepszy
rozgrywający dekady 2011-2020 wg IFFHS[11][12]. Strzelec największej liczby goli w
ciągu jednego roku kalendarzowego (91) oraz w sezonie (73) w historii piłki
nożnej[13], a także strzelec największej liczby goli dla jednego klubu piłkarskiego
w historii[14], dwukrotny Piłkarz Roku w Europie według UEFA[15].

Zwycięzca, najlepszy piłkarz i król strzelców Copa América 2021[16][17][18],

finalista i najlepszy piłkarz Mistrzostw Świata 2014[19], trzykrotny finalista Copa
América z 2007, 2015, i 2016[20][21][22], zwycięzca i król strzelców Młodzieżowych
Mistrzostw Świata 2005[23], a także najmłodszy Argentyńczyk, który zagrał na
Mistrzostwach Świata[24].

Spis treści
1 Dzieciństwo
2 Kariera klubowa
2.1 FC Barcelona
2.1.1 Sezon 2005/2006
2.1.2 Sezon 2006/2007
2.1.3 Sezon 2007/2008
2.1.4 Sezon 2008/2009
2.1.5 Sezon 2009/2010
2.1.6 Sezon 2010/2011
2.1.7 Sezon 2011/2012
2.1.8 Sezon 2012/2013
2.1.9 Sezon 2013/2014
2.1.10 Sezon 2014/2015
2.1.11 Sezon 2015/2016
2.1.12 Sezon 2016/2017
2.1.13 Sezon 2017/2018
2.1.14 Sezon 2018/2019
2.1.15 Sezon 2019/2020
2.1.16 Sezon 2020/2021
2.2 Paris Saint-Germain
3 Kariera reprezentacyjna
3.1 Mistrzostwa Świata 2006
3.2 Copa América 2007
3.3 Igrzyska Olimpijskie 2008
3.4 Mistrzostwa Świata 2010
3.5 Copa América 2011
3.6 Mistrzostwa Świata 2014
3.7 Copa América 2015
3.8 Copa América 2016
3.9 Mistrzostwa Świata 2018
3.10 Copa América 2019
3.11 Copa América 2021
4 Statystyki
4.1 Klubowe
4.2 Reprezentacyjne
4.3 Gole w reprezentacji
5 Sukcesy
5.1 FC Barcelona
5.2 Reprezentacyjne
5.3 Indywidualne
5.4 Rekordy
5.5 Odznaczenia
6 Życie prywatne
7 Inne
8 Uwagi
9 Przypisy
10 Linki zewnętrzne
Dzieciństwo
Lionel Messi urodził się 24 czerwca 1987 w Rosario, w prowincji Santa Fe, jako
dziecko Jorge Horácio Messiego, pracownika huty oraz Celii Maríi (z domu
Cuccittini), pracującej na pół etatu sprzątaczki[25][26][27]. Rodzina piłkarza ze
strony ojca pochodzi z włoskiego miasta Ankona, skąd jeden z przodków, Angelo
Messi, wyemigrował w 1883 do Argentyny. Piłkarz ma starsze rodzeństwo: braci
Rodrigo i Matíasa oraz siostrę Marię Sol. Mając pięć lat, Messi zaczął grać w piłkę
w lokalnym zespole Grandoli, który to prowadził jego ojciec Jorge[28][29]. W 1995
trafił do Newell’s Old Boys, klubu mającego siedzibę w Rosario, rodzinnym mieście
piłkarza[28].

W wieku 11 lat zdiagnozowano u niego karłowatość przysadkową. Występujące w

argentyńskiej Primera División River Plate zainteresowało się jego pozyskaniem,
jednak klubu nie było stać na leczenie, którego miesięczne koszty wynosiły 900
dolarów[27]. Ojciec piłkarza skontaktował się ze skautami hiszpańskiej Barcelony,
którzy po obserwacji gry Messiego zgodzili się opłacać koszty kuracji[29][30][28].
Dyrektor sportowy klubu Carles Rexach zaproponował Messiemu kontrakt na serwetce,
ponieważ nie miał przy sobie innego papieru[30][27]. Piłkarz wraz z ojcem
przeprowadził się do Hiszpanii i zaczął występować w młodzieżowych drużynach
klubu[28][30].

Kariera klubowa
FC Barcelona
„Nigdy nie zapomnę tego, że to on rozpoczął moją karierę. Nie bał się na mnie
postawić, mimo iż miałem szesnaście, czy siedemnaście lat.”

Messi o Franku Rijkaardzie[31]

W latach 2000–2003 Messi występował w zespołach Infantil B oraz Cadete B i A (w tym
ostatnim zdobył 37 bramek w 30 meczach). W sezonie 2003/2004 pobił rekord
występując w aż pięciu drużynach[32]. Rozegrał jedno spotkanie w Juvenil B. Zdobył
w nim bramkę i otrzymał szansę gry w Juvenil A. Strzelił tam 21 goli w 14 meczach i
29 listopada 2003 zadebiutował w meczu Tercera División w Barcelonie C. 6 marca
2004 rozegrał pierwsze spotkanie w Segunda División B w barwach zespołu B. Przez
cały sezon grał w obydwu tych drużynach (kolejno osiem meczów, pięć goli i pięć
spotkań bez żadnej bramki)[33]. Jeszcze wcześniej, bo 16 listopada 2003 roku, w
wieku 16 lat i 145 dni, Messi zadebiutował w pierwszej drużynie Barcelony w
towarzyskim meczu z FC Porto[34][35].

16 października 2004 Messi wystąpił po raz pierwszy w Primera División, w wygranym

1:0 derbowym spotkaniu z Espanyolem[36]. W czasie występu miał 17 lat i 114 dni,
stając się trzecim najmłodszym piłkarzem w historii klubu oraz najmłodszym, który
zadebiutował w Primera División (we wrześniu 2007 roku rekord został pobity przez
Bojana Krkicia)[34]. 1 maja 2005 w meczu z Albacete Balompié Messi zdobył swojego
pierwszego gola w lidze, co uczyniło go najmłodszym strzelcem ligowej bramki dla
klubu (17 lat i 311 dni). W 2007 osiągnięcie to ponownie poprawił Bojan Krkić[37]
[38]. W tamtym sezonie Messi grał także w zespole B, dla którego zdobył 6 bramek w
17 ligowych spotkaniach.

Sezon 2005/2006
16 września, po raz drugi w ciągu trzech miesięcy, klub postanowił zmienić warunki
kontraktu piłkarza – Argentyńczyk zaczął być opłacany jak pełnoprawny członek
pierwszego zespołu, a samą umowę przedłużono do czerwca 2014[28]. 26 września Messi
uzyskał hiszpańskie obywatelstwo[39], dzięki czemu mógł grać w Primera División.
Zawodnik nie mógł wcześniej zagrać w lidze, gdyż Barcelona miała wyczerpany limit
posiadania w drużynie zawodników spoza Unii Europejskiej. Pierwszym spotkaniem Ligi
Mistrzów rozegranym na Camp Nou, w którym wziął udział, był pojedynek z Udinese
Calcio[34]. Messi wchodząc na boisko otrzymał od fanów owacje, a w czasie meczu
imponował spokojem oraz udaną współpracą z Ronaldinho[40].

Messi zdobył sześć bramek w siedemnastu ligowych występach, zaś w sześciu

rozegranych meczach w Lidze Mistrzów strzelił jednego gola. 7 marca 2006 w meczu z
Chelsea doznał naderwania mięśnia w prawym udzie, przez co nie mógł grać do końca
sezonu[41]. Barcelona zakończyła rozgrywki zwyciężając w Primera División oraz w
Lidze Mistrzów[42][43].

Sezon 2006/2007

Messi w meczu z Rangers w 2007 roku

Messi w sezonie 2006/07 był podstawowym zawodnikiem Barcelony, zdobywając 14 bramek
w 26 ligowych spotkaniach[44]. 12 listopada w spotkaniu z Realem Saragossa
Argentyńczyk doznał kontuzji kości śródstopia, która wyeliminowała go z gry na trzy
miesiące[45]. 11 marca odegrał kluczową rolę w El Clásico, zdobywając hat-tricka,
dzięki czemu grająca z jednym zawodnikiem mniej Barcelona zremisowała z Realem 3:3.
Ostatnią bramkę Argentyńczyk zdobył w doliczonym czasie gry[46]. Messi stał się tym
samym pierwszym piłkarzem od czasu Ivána Zamorano oraz pierwszym zawodnikiem
Barcelony od czasu Romário, któremu udało się zdobyć trzy bramki w El Clásico. Jest
również najmłodszym piłkarzem, który zdobył bramkę w tych spotkaniach. Im bliżej
było końca sezonu, tym Messi uzyskiwał więcej trafień – 11 z 14 ligowych goli
zdobył w ostatnich 13 spotkaniach[47].

Messi na krótko przed zdobyciem gola w meczu z Getafe

Messi starał się udowodnić, że porównania do Maradony nie były przesadzone,
zdobywając na przestrzeni jednego sezonu bramki podobne do najsłynniejszych trafień
byłego napastnika[48]. 18 kwietnia 2007 strzelił dwie bramki w półfinałowym meczu
Copa del Rey przeciwko Getafe CF, zaś jeden z goli przypominał bramkę Maradony w
ćwierćfinałowym meczu Mistrzostw Świata 1986 przeciwko Anglii[49]. Dziennikarze
sportowi wnikliwie doszukiwali się podobieństwa do gola Maradony, a hiszpańska
prasa nazwała Messiego „Messidona”[50]. Przebiegł ten sam dystans co Maradona (62
metry), minął tę samą liczbę przeciwników (sześciu, w tym bramkarza), oddał strzał
z podobnej pozycji i celebrując bramkę również podbiegł do bocznej chorągiewki
boiska[48]. Na pomeczowej konferencji, kolega z drużyny, Deco, powiedział: „Nie ma
takiego drugiego jak Leo”[51]. W meczu z RCD Espanyol zdobył bramkę podobną do tej
strzelonej przez Maradonę w spotkaniu z Anglią. Messi wyskoczył do piłki i za
pomocą ręki przerzucił piłkę nad interweniującym bramkarzem, Carlosem Kamenim[52].
Mimo powtórek zagrania i protestów piłkarzy Espanyolu, gol został uznany.

Sezon 2007/2008
W rozegranym 22 września spotkaniu z Sevillą dwukrotnie wpisał się na listę
strzelców[53]. Kilka dni wcześniej strzelił gola w wygranym 3:0 meczu Ligi Mistrzów
z Olympique Lyon[54], z kolei 26 września zdobył dwie bramki w zwycięskiej potyczce
(4:1) z Realem Zaragoza[55]. 27 lutego, przeciwko Valencii, Argentyńczyk rozegrał
swój setny oficjalny mecz w barwach klubu[56].

Messi został nominowany do nagrody FIFPro w kategorii Napastnik[57]. W internetowym

sondażu hiszpańskiej gazety „Marca” został wybrany najlepszym piłkarzem na świecie,
uzyskując 77 procent wszystkich głosów[58]. Zdaniem felietonistów katalońskich
gazet „El Mundo Deportivo” i „Sport” oraz byłego niemieckiego piłkarza, Franza
Beckenbauera, Messi powinien otrzymać Złotą Piłkę[59]. Wiele piłkarskich
osobistości, takich jak Ronaldinho, Samuel Eto’o, Frank Rijkaard, Bernd Schuster,
Raúl, Gianluca Zambrotta, Francesco Totti, Alfredo Di Stéfano, Diego Maradona oraz
Pelé przyznało, że uważają Messiego za jednego z najlepszych obecnie piłkarzy
świata[60][61].
Wskutek kontuzji kości śródstopia odniesionej 4 marca w meczu Ligi Mistrzów z
Celtikiem Glasgow, Argentyńczyk pauzował przez sześć tygodni. Piłkarz po raz
czwarty w ciągu trzech sezonów doznał tego samego urazu[62].

Sezon 2008/2009

Messi w meczu z UD Almería

Po odejściu z klubu Ronaldinho, Messi przejął po nim numer „10” na koszulce[63]. 1
października 2008 w meczu Ligi Mistrzów z Szachtarem Donieck, Argentyńczyk zmienił
na boisku Thierry’ego Henry’ego i po siedmiu minutach zdołał dwukrotnie wpisać się
na listę strzelców, dzięki czemu Barcelona, przegrywająca 0:1, zdołała ostatecznie
zwyciężyć 2:1[64]. Następna ligowa potyczka przeciwko Atlético Madryt określana
była mianem „przyjacielskiej rywalizacji” pomiędzy Messim i jego przyjacielem,
Sergio Agüero[65]. Messi zdobył w tym meczu gola z rzutu wolnego oraz asystował
przy jednej z bramek, a Barcelona wygrała spotkanie 6:1[66]. Kolejny dobry występ
zaliczył w meczu z Sevillą, zdobywając dwie bramki – jedną z woleja z odległości 23
metrów, a przy kolejnej ominął bramkarza i oddał strzał z ostrego kąta boiska[67].
13 grudnia w El Clásico Barcelona zwyciężyła 2:0, a Messi zdobył drugiego gola dla
zespołu[68]. Argentyńczyk został wybrany drugim piłkarzem świata podczas gali FIFA,
gromadząc 678 punktów[69].

W meczu z Atlético Madryt, Messi zdobył swojego pierwszego hat-tricka w 2009, a

Barcelona wygrała spotkanie 3:1[70]. Niespełna miesiąc później po wejściu na zmianę
w potyczce z Racingiem Santander, przy stanie 1:0 dla Racingu, zdobył dwie bramki,
zapewniając swojej drużynie zwycięstwo. Strzelony przez niego drugi gol w tym meczu
był zarazem 5000 bramką Barcelony w historii jej ligowych występów[71]. W 28
kolejce rozgrywek ligowych, piłkarz zdobył swojego 30 gola w sezonie (we wszystkich
rozgrywkach), przyczyniając się do wygranej 6:0 nad Málagą[72]. 8 kwietnia 2009
uzyskał dwa trafienia w spotkaniu Ligi Mistrzów z Bayernem Monachium[73]. Dziesięć
dni później, zdobywając 20 gola w sezonie, Messi zapewnił drużynie zwycięstwo w
meczu z Getafe, dzięki czemu Barcelona utrzymała sześć punktów przewagi nad drugim
w tabeli Realem Madryt[74].

Michael Carrick (z tyłu) obserwuje strzał Messiego – finał Ligi Mistrzów 2009.
Pieczętując dominację klubu w sezonie, Messi dwukrotnie wpisał się na listę
strzelców w zwycięskiej 6:2 potyczce z Realem Madryt rozegranej na Santiago
Bernabéu[75]; była to najwyższa porażka madryckiego klubu od 1930 r.[76] Po
zdobyciu tych bramek, Messi podbiegł do kibiców i przed kamerami zdjął koszulkę,
pokazując podkoszulek z napisem Síndrome X Fràgil (Zespół łamliwego chromosomu X),
by wesprzeć dzieci cierpiące na tę dolegliwość[77]. 13 maja po raz pierwszy
zwyciężył w rozgrywkach o Puchar Króla, zdobywając bramkę i asystując przy
kolejnych dwóch, prowadząc zespół do wygranej 4:1 przeciwko Athletic Bilbao[78]. 27
maja w finale Ligi Mistrzów Barcelona wygrała z Manchesterem United 2:0, a Messi
strzałem głową w 70. minucie spotkania zdobył drugą bramkę[79]. Z dziewięcioma
trafieniami został królem strzelców rozgrywek[79]. Barcelona sezon zakończyła
triumfując w Copa del Rey, Primera División i Lidze Mistrzów[80], stając się tym
samym pierwszym hiszpańskim klubem w historii, któremu udało się zdobyć potrójną
koronę[81].

Sezon 2009/2010

Messi w czasie treningu

Przed rozpoczęciem sezonu, przedłużył kontrakt z klubem do 2016 r., stając się
najwyżej opłacanym zawodnikiem w lidze hiszpańskiej. Messi miał zarabiać ok. 9,5
mln euro rocznie, zaś klauzula wykupu wynosić 250 mln euro[82][83]. W rozegranym 28
sierpnia meczu o Superpuchar Europy z Szachtarem Donieck asystował przy bramce
Pedro, dającej drużynie zwycięstwo 1:0[84]. Po tym spotkaniu Josep Guardiola
powiedział, że Messi jest prawdopodobnie najlepszym piłkarzem jakiego kiedykolwiek
widział[85]. Wcześniej zdobył dwie bramki w finale Superpucharu Hiszpanii
przyczyniając się tym samym do zwycięstwa w tych rozgrywkach. Udanie rozpoczął
zmagania ligowe – strzelił gola w wygranym 2:0 meczu z Getafe, zaś w spotkaniach z
Atlético Madryt i Racingiem Santander zaliczył po dwa trafienia oraz jednej
asyście. W półfinałowym meczu Klubowych Mistrzostw Świata przeciwko Atlante FC
wszedł na boisko w 55. minucie, a dwie minuty później strzelił bramkę na 2:1. Był
to jego pierwszy kontakt z piłką w tym spotkaniu. Barcelona ostatecznie zwyciężyła
3:1[86]. W finale Klubowych Mistrzostw Świata Duma Katalonii z Messim w składzie
pokonała po dogrywce Estudiantes La Plata 2:1, a Argentyńczyk klatką piersiowa
strzelił gola dającego swojej drużynie tytuł najlepszej drużyny globu[87]. Został
również wybrany najlepszym zawodnikiem turnieju. Kilka tygodni później w meczu z
Sevillą na Camp Nou (4:0) strzelił dwie bramki, zdobywając tym samym setnego gola
dla FC Barcelony. Szczyt formy Argentyńczyka przypadł na marzec. Podczas kolejnych
czterech meczów ligowych z Malagą, Almerią, Valencią i Saragossą strzelił dziewięć
bramek. W przerwie pomiędzy nimi w rewanżu Ligi Mistrzów z VFB Stuttgart zdobył dwa
gole. Swoją wędrówkę po Złotego Buta kontynuował w następnej fazie Champions
League. Stał się bohaterem spotkania z Arsenalem, któremu strzelił cztery bramki,
niwecząc tym samym marzenia Anglików o awansie do półfinału[88]. Rozegrał również
bardzo udane zawody podczas Klasyku w Madrycie i zdobył bramkę na 1:0 dla
Barcelony[89]. W Lidze Mistrzów FC Barcelona z Messim w składzie dotarła do
półfinału, gdzie w kontrowersyjnych okolicznościach przegrała z Interem[90][91].
Messi został królem strzelców turnieju z ośmioma trafieniami na koncie (w tym
sześcioma w fazie pucharowej). Sezon 2009/10 zakończył się dla klubu z Katalonii
zwycięstwem w lidze z dorobkiem 99 punktów[92]. Messi zdołał wyrównać rekord
Brazylijczyka Ronaldo z sezonu 1996/97, któremu udało się zdobyć 34 bramki. Messi
otrzymał za to pierwszego w swojej karierze Złotego Buta[93].

Sezon 2010/2011
21 sierpnia 2010 r. Messi strzelił hat-tricka w swoim pierwszym meczu sezonu, a
Barcelona wygrała 4:0 z Sevillą w Superpucharze Hiszpanii. Sezon ligowy rozpoczął
zdobywając pierwszego gola po zaledwie trzech minutach, przeciw Racingowi
Santander. 19 września 2010 r. Messi doznał kontuzji kostki przez interwencję
obrońcy Atlético Madryt, Tomáša Ujfalusiego. Obawiano się, że Messi złamał kostkę,
która mogła wykluczyć go z gry przez co najmniej sześć miesięcy, ale po badaniach
okazało się, że Argentyńczyk doznał skręcenia wewnętrznych wiązadeł prawej kostki.
Kiedy Messi wrócił do gry, zdobył gola na 1:1 przeciwko RCD Mallorca. Potem zdobył
kolejne bramki w rozgrywkach Ligi Mistrzów przeciwko København i pomógł zespołowi
wygrać 2:0 na Camp Nou. Przeciwko Almerii zdobył swój drugi hat-trick w sezonie w
imponującym 8:0 zwycięstwie na wyjeździe. 29 listopada na Camp Nou Barcelona z
Messim w składzie pokonała odwiecznego rywala – Real Madryt – 5:0, a Argentyńczyk w
tym meczu zaliczył dwie asysty. W styczniu dostał nagrodę dla najlepszego piłkarza
2010 roku – Złotą Piłkę. Na podium plebiscytu stanęli również Xavi i Iniesta – jego
klubowi koledzy. Messi był nominowany do zdobycia Złotej Piłki czwarty rok z rzędu.
Dwa dni po otrzymaniu nagrody skompletował swojego pierwszego hat-tricka w roku i
trzeciego w sezonie, przeciwko Realowi Betis. Barcelona m.in. dzięki Leo Messiemu
dotarła do finału Pucharu Hiszpanii, w którym po dogrywce uległa 0:1 Realowi
Madryt. 11 maja 2011 FC Barcelona zdobyła swoje kolejne Mistrzostwo Hiszpanii. W
półfinale Ligi Mistrzów Messi zdobył dwa gole na Santiago Bernabéu przeciw Realowi
Madryt. Jego bramki dały awans Barcelonie (0:2 w pierwszym meczu i 1:1 w drugim).
28 maja Barcelona zdobyła Ligę Mistrzów. Jej rywalem w wygranym 3:1 finale był
Manchester United prowadzony przez sir Alexa Fergusona. Jednego z goli strzelił
Messi, który został królem strzelców rozgrywek. Argentyńczyk został również
wicekrólem strzelców La Liga.

Sezon 2011/2012

Messi wraz z kolegami świętujący zdobycie Klubowego Mistrzostwa Świata 2011.

Messi w sezonie 2011/12 podczas spotkania Copa Del Rey.

Messi zaczął sezon od występów w Superpucharze Hiszpanii. W dwumeczu przeciwko
Realowi Madryt (5:4) strzelił trzy gole i zaliczył dwie asysty, zapewniając FC
Barcelonie zwycięstwo i zdobycie pierwszego trofeum w sezonie[94]. Lionel wraz z FC
Barceloną jako zwycięzca Ligi Mistrzów rozegrał spotkanie ze zwycięzcą Ligi
Europejskiej, portugalskim FC Porto, w ramach Superpucharu Europy[95]. W tym meczu
strzelił gola oraz asystował przy bramce Cesca Fàbregasa, który ustalił wynik na
2:0 dla Barcelony, tym samym zapewniając klubowi drugie trofeum w sezonie. W
sierpniu, w meczu Ligi Mistrzów przeciwko BATE Borysów, Messi pobił drugiego
rekordzistę w historii klubu pod względem strzelonych bramek – był nim László
Kubala ze 194 trafieniami. Przed nim pozostał tylko César Rodríguez z 232 golami w
oficjalnych meczach[95]. W kolejnym meczu Ligi Mistrzów przeciwko Viktorii Pilzno
Leo strzelił swojego dwusetnego gola w oficjalnych rozgrywkach. Podczas finału
Klubowych Mistrzostw Świata Messi strzelił dwa gole brazylijskiemu klubowi Santos
FC (4:0), zdobywając trzecie trofeum w sezonie dla FC Barcelony. Został również
wybrany najlepszym zawodnikiem tego turnieju. Zdobył również nagrodę dla
Najlepszego Piłkarza Europy[96]. Wygrał też Złotą Piłkę, stając się tym samym
czwartym zawodnikiem, który zdobył Złota Piłkę trzy razy[97]. 19 stycznia 2011 w
ligowym meczu z Valencią CF (5:1) Leo strzelił swojego dwusetnego gola w Primera
División. 7 marca w meczu z Bayernem Leverkusen (7:1) stał się zawodnikiem, który
jako pierwszy w historii Ligi Mistrzów strzelił pięć goli w jednym meczu. 20 marca
strzelając hat-tricka w meczu ligowym przeciwko Granada CF pobił klubowy rekord 232
goli ustanowiony przez Césara Rodrígueza i stał się najlepszym strzelcem w historii
FC Barcelony. 2 maja strzelając hat-tricka z Málagą pobił rekord w liczbie goli
strzelonych w sezonie. Poprzednim rekordzistą był Gerd Müller z 67 trafieniami. 5
maja w derbach Barcelony z Espanyolem Leo strzelił cztery gole. Messi zakończył
sezon z 73 golami i 28 asystami w 60 meczach[98].

Sezon 2012/2013
Sezon 2012/13 zaczął od porażki w Superpucharze Hiszpanii z Realem Madryt 4:4 (o
wygranej zdecydowała liczba bramek strzelonych na wyjeździe). Sam Messi podczas
tych finałów dwa razy wpisywał się na listę strzelców. W pierwszej kolejce Primera
División FC Barcelona zmierzyła się z Realem Sociedad. Zespół z Leo na czele wygrał
5:1, a sam Messi zaliczył dwie bramki. Ostatecznie FC Barcelona zakończyła sezon na
pierwszym miejscu z dorobkiem 100 punktów. Leo z dorobkiem 46 bramek na koncie
został królem strzelców i otrzymał Złotego Buta. W fazie grupowej Ligi Mistrzów
Barça zajęła pierwsze miejsce z dorobkiem 13 punktów. Duma Katalonii została
pokonana dopiero w półfinale przez późniejszego triumfatora rozgrywek Bayern
Monachium. Leo podczas całej edycji Ligi Mistrzów strzelił osiem bramek, co dało mu
trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców. W Pucharze Króla Leo strzelił cztery
bramki. W całym sezonie uzyskał ich 60.

Sezon 2013/2014
Sezon 2013/14 Messi po raz kolejny zaczął od dwóch występów w Superpucharze
Hiszpanii, w którym drużyna FC Barcelony zmierzyła się z Atlético Madryt. W
pierwszej kolejce La Liga Duma Katalonii ograła Levante UD 7:0, a Leo strzelił dwie
bramki i zaliczył asystę. W kolejnym spotkaniu FC Barcelona zmierzyła się z Málagą.
Spotkanie zakończyło się wygraną podopiecznych trenera Gerardo Martino 1:0, ale i
Leo tym razem nie strzelił bramki. Poprawił się za to w spotkaniu trzeciej kolejki
Primera División z Valencią CF, gdzie tych bramek uzyskał aż trzy. Barcelona
zwyciężyła nad „Nietoperzami” 3:2. Po 11 kolejkach Messi wpisywał się na listę
strzelców osiem razy. W Lidze Mistrzów podczas trzech spotkań uzyskał 6 bramek. 10
listopada podczas ligowego meczu z Betisem Messi musiał opuścić plac gry w 22.
minucie. Lekarze zdiagnozowali u niego naderwanie dwugłowego mięśnia uda. W wyniku
odnowienia się kontuzji lewej nogi, Messi nie mógł zagrać do końca 2013 roku.
Argentyńczyk do gry powrócił 8 stycznia 2014 roku, strzelając dwa gole przeciwko
Getafe w Pucharze Króla. 13 stycznia zajął drugie miejsce w plebiscycie Złotej
Piłki dla najlepszego piłkarza. 16 marca w meczu ligowym przeciwko Osasunie, 26-
latek strzelił hat-tricka, co sprawiło, że stał się najlepszym strzelcem wszech
czasów FC Barcelony z 371 bramkami na koncie (mecze towarzyskie i oficjalne).
Sezon 2014/2015
W sezonie 2014/15 Leo wraz z drużyną zdobył drugi tryplet w historii – Barcelona
została mistrzem Hiszpanii, zwyciężyła w Copa del Rey oraz Champions League[99]. W
57 występach dla klubu zawodnik strzelił 58 goli i zaliczył 31 asyst[100]. Został
królem strzelców Ligi Mistrzów (ex aequo z Neymarem i Cristiano Ronaldo)[101].

Sezon 2015/2016
W sezonie 2015/16 Leo Messi zdobył z klubem cztery trofea: Superpuchar Europy,
Klubowe Mistrzostwo Świata, Puchar Króla i mistrzostwo Hiszpanii. W 49 występach
zdobył 41 goli i zaliczył 24 asysty[102].

Sezon 2016/2017
W sezonie 2016/17 Messi zdobył z klubem Superpuchar Hiszpanii i Puchar Króla. W 52
występach zdobył 54 gole i zaliczył 20 asyst[103].

Sezon 2017/2018
W sezonie 2017/18 Messi zdobył z klubem mistrzostwo Hiszpanii i Puchar Króla. W 54
występach zdobył 45 goli i zaliczył 20 asyst[104].

Sezon 2018/2019
W sezonie 2018/19 Messi zdobył z klubem mistrzostwo Hiszpanii i Superpuchar
Hiszpanii. W 50 występach zdobył 51 goli i zaliczył 22 asysty[105].

Sezon 2019/2020
W sezonie 2019/20 Messi dotarł z klubem do 1/4 finału Ligi Mistrzów. W 44 występach
zdobył 31 goli i zaliczył 27 asyst[106].

Sezon 2020/2021
W sezonie 2020/21 Messi zdobył z klubem Puchar Króla. W 47 występach zdobył 38 goli
i zaliczył 14 asyst[107].

Paris Saint-Germain
10 sierpnia 2021, klub poinformował, że Messi zostanie ich nowym zawodnikiem[108].

Kariera reprezentacyjna
W czerwcu 2004 zadebiutował w reprezentacji Argentyny U-20 w towarzyskim spotkaniu
z rówieśnikami z Paragwaju[109]. Rok później zwyciężył z drużyną na Młodzieżowych
Mistrzostwach Świata 2005 rozegranych w Holandii. Został królem strzelców i uznano
go za najlepszego gracza turnieju[110].

4 sierpnia 2005 selekcjoner José Pekerman powołał Messiego do pierwszej

reprezentacji. Zadebiutował w niej 17 sierpnia w spotkaniu z Węgrami; miał 18 lat i
54 dni. Został wprowadzony na boisko w 63. minucie, jednak 40 sekund później
arbiter Markus Merk pokazał mu czerwoną kartkę za uderzenie łokciem węgierskiego
obrońcy, Vilmosa Vanczáka. Decyzja sędziego wywołała kontrowersje, a Diego Maradona
stwierdził, że arbiter postąpił zbyt pochopnie[111][112]. Messi powrócił do drużyny
3 września w przegranym 0:1 meczu z Paragwajem. Przed meczem powiedział: „Dzisiaj
będzie mój prawdziwy debiut. Poprzedni mecz trwał dla mnie zbyt krótko...”[113]. Po
kolejnym spotkaniu, przeciwko Peru, Pekerman nazwał Messiego „diamentem”[114].

28 marca 2009 w spotkaniu z Wenezuelą rozegranym w ramach kwalifikacji do

Mistrzostw Świata, Messi po raz pierwszy zagrał z numerem „10” na koszulce. Mecz
ten był również debiutem Diego Maradony w roli selekcjonera reprezentacji.
Argentyna zwyciężyła 4:0, a Messi w 25. minucie otworzył wynik spotkania[115].

Mistrzostwa Świata 2006

Kontuzja odniesiona pod koniec sezonu 2005/06 narażała Messiego na absencję na
Mistrzostwach Świata 2006. Mimo to, 15 maja 2006 r. piłkarz otrzymał powołanie do
kadry na turniej. Zagrał również swój ostatni mecz w barwach Argentyny U-20, zaś
później wystąpił w towarzyskim spotkaniu z Angolą[116][117]. W pierwszym meczu
Argentyny na mistrzostwach przeciwko Wybrzeżu Kości Słoniowej, Messi wszedł na
boisko z ławki rezerwowych[118]. W następnym spotkaniu z Serbią i Czarnogórą
zastąpił w 74 minucie Maxiego Rodrigueza, stając się tym samym najmłodszym
reprezentantem Argentyny na Mistrzostwach Świata w historii. Asystował przy
trafieniu Hernana Crespo oraz zdobył ostatnią bramkę w wygranym 6:0 meczu, dzięki
czemu został najmłodszym strzelcem w turnieju oraz szóstym najmłodszym zdobywcą
gola w historii Mistrzostw Świata[119]. Wystąpił w zakończonym bezbramkowym remisem
spotkaniu z Holandią[120]. W kolejnym meczu z Meksykiem Messi pojawił się na
murawie w 84. minucie przy stanie 1:1 i zdołał trafić do siatki, uczynił to jednak
z pozycji spalonej i bramka nie została uznana[121][122], jednak drużyna zdołała w
dogrywce strzelić gola dającego awans. Ćwierćfinałowe spotkanie z Niemcami spędził
na ławce rezerwowych, a Argentyna przegrała w rzutach karnych 2:4[123].

Copa América 2007

Messi na Copa América 2007.

Messi został najmłodszym zawodnikiem powołanym na turniej. Pierwszy mecz rozegrał
29 czerwca, a jego drużyna wygrała 4:1 ze Stanami Zjednoczonymi. W tym spotkaniu
pokazał swoje zdolności jako rozgrywający. Wypracował sytuację, dzięki której
Hernán Crespo zdobył gola oraz sam kilkakrotnie oddał celne strzały na bramkę.
Został zastąpiony w 79. minucie przez Carlosa Teveza, który kilka minut później
wpisał się na listę strzelców[124].

W swoim drugim spotkaniu, przeciwko Kolumbii, wywalczył rzut karny, który

wykorzystał Crespo, doprowadzając tym samym do remisu 1:1. Miał również udział przy
drugiej bramce Argentyny, kiedy to po faulu na nim podyktowany został rzut wolny, z
którego gola zdobył Juan Román Riquelme, podwyższając prowadzenie na 3:1.
Ostatecznie mecz zakończył się zwycięstwem Argentyny 4:2, dzięki czemu zespół
awansował do ćwierćfinału turnieju[125].

W trzecim meczu z Paragwajem trener dał odpocząć Messiemu przed kolejną fazą
rozgrywek. Na boisko wszedł w 64. minucie zastępując Estebana Cambiasso. W 79.
minucie wypracował sytuację bramkową Javierowi Mascherano, którą ten
wykorzystał[126]. W ćwierćfinale Argentyna zwyciężyła z Peru 4:0, a Messi po
podaniu Riquelme zdobył jedną z bramek[127]. W półfinałowej potyczce z Meksykiem,
strzelił gola lobując bramkarza Oswaldo Sancheza, przyczyniając się do wygranej
zespołu 3:0[128]. W finale Argentyna przegrała z Brazylią 0:3[129].

Messi w meczu z Brazylią podczas Igrzysk Olimpijskich 2008

Igrzyska Olimpijskie 2008
Początkowo Messi nie otrzymał zgody klubu na wyjazd na Igrzyska Olimpijskie
2008[130], jednak po odbyciu rozmowy z trenerem Josepem Guardiolą ostatecznie
dostał pozwolenie na uczestnictwo w zawodach[131]. Dołączył do kadry zespołu i
pierwszą bramkę zdobył w wygranym 2:1 meczu z Wybrzeżem Kości Słoniowej[131]. W
spotkaniu z Holandią otworzył wynik spotkania oraz asystował przy bramce Ángela Di
Maríi, dzięki czemu Argentyna zwyciężyła spotkanie po dogrywce 2:1[132]. Zagrał
również w wygranym 3:0 meczu z Brazylią[133]. W finale ponownie asystował przy
trafieniu Di Maríi, dającemu zwycięstwo 1:0 nad Nigerią[134].

Mistrzostwa Świata 2010

Messi podczas przegranego ćwierćfinału z Niemcami.

Messi wystąpił w meczu otwarcia, w którym Argentyna pokonała Nigerię 1:0.
Argentyńczyk miał wiele okazji do strzelenia bramki, jednak został zatrzymany przez
bramkarza Vincenta Enyeamę. Messi wyszedł w podstawowej jedenastce Argentyny w
kolejnym meczu mistrzostw przeciwko Korei Południowej zakończonym zwycięstwem 4:1.
Uczestniczył we wszystkich bramkowych akcjach zespołu, ponadto pomógł zdobyć hat-
trick Gonzalo Higuaínowi. W trzecim, ostatnim meczu grupowym, Argentyna wygrała 2:0
z Grecją, a Messi był kapitanem drużyny oraz został wybrany „graczem meczu”.

W pierwszym spotkaniu drugiej rundy, wygranym 3:1 z Meksykiem, Messi asystował przy
bramce Carlosa Téveza. Argentyna zakończyła występ w mistrzostwach po przegranej z
Niemcami 0:4.

Copa América 2011

Messi uczestniczył we wszystkich czterech meczach Argentyny w Copa América 2011.
Zaliczył asystę przy golu Gonzalo Higuaína w przegranym meczu ćwierćfinałowym po
rzutach karnych (w meczu 1:1) z Urugwajem. Messi trafił w serii rzutów karnych;
strzelał jako pierwszy. Dwukrotnie został wybierany zawodnikiem meczu – z Boliwią
(1:1) i Kostaryką (3:0).

Mistrzostwa Świata 2014

Messi na Mundialu 2014 grał w każdym meczu swojej kadry. Ponadto strzelał gola w
każdym meczu Argentyny w fazie grupowej (po jednej bramce w meczu z Bośnią i
Hercegowiną oraz z Iranem i dwie bramki w meczu z Nigerią). W fazie pucharowej
strzelił karnego w wygranej serii rzutów karnych w półfinałowym meczu z Holandią.
Argentyna dotarła do finału, gdzie przegrała z Niemcami 1:0 po dogrywce. Messi
został najlepszym piłkarzem turnieju oraz zajął trzecie miejsce w klasyfikacji
strzelców (razem z Neymarem i Robinem van Persiem) z czterema golami na koncie.

Copa América 2015

Na Copa América 2015 Messi zagrał w pełnym wymiarze czasowym we wszystkich meczach
swojej kadry. Strzelił jednego gola w meczu z Paragwajem i wykorzystał swoją
„jedenastkę” w serii rzutów karnych w ćwierćfinałowym meczu z Kolumbią oraz w
finałowym meczu z Chile. Argentyna przegrała ów finał po rzutach karnych 1:4 (Messi
jako jedyny ze swojej kadry trafił rzut karny).

Copa América 2016

Na Copa América 2016 Lionel Messi opuścił tylko pierwszy mecz w fazie grupowej z
Chile z powodu kontuzji. W pozostałych pojawił się na boisku. Strzelił hat-tricka w
meczu z Panamą i zdobył po jednej bramce w ćwierćfinałowym meczu z Wenezuelą i w
półfinałowym meczu z USA. W półfinale turnieju rozegranego 22 czerwca z USA stał
się samodzielnie najlepszym strzelcem w historii reprezentacji Argentyny strzelając
swoją 55. bramkę w kadrze, przez co pobił rekord Gabriela Batistuty (54 gole).
Argentyna dotarła do finału, w którym przegrała z Chile 2:4 w rzutach karnych
(regulaminowy czas meczu oraz dogrywka nie przyniosły bramek). W turnieju Messi
zdobył 5 goli. Po meczu zawodnik oświadczył, że rezygnuje z gry w reprezentacji
Argentyny[135][136]. Po tej decyzji wiele osób starało się przekonać Messiego do
powrotu, ale piłkarz nie zmieniał decyzji. Jednak po spotkaniu z nowym
selekcjonerem reprezentacji Argentyny, Edgardo Bauzą, zdecydował się wrócić do
reprezentacji[137].

Mistrzostwa Świata 2018

Na mundialu w Rosji Messi wystąpił w trzech meczach fazy grupowej z Islandią (1:1),
Chorwacją (0:3) i Nigerią, w których zdobył jednego gola. Jego drużyna awansowała
do fazy pucharowej z drugiego miejsca. W 1/8 finału Argentyna uległa Francji 3:4, a
Messi zaliczył w tym meczu dwie asysty.

Copa América 2019

W fazie grupowej Argentyna mierzyła się Kolumbią, Paragwajem i Katarem. W półfinale
drużyna przegrała z Brazylią, a w meczu o trzecie miejsce zwyciężyła 2:1 z Chile.
Messi zakończył turniej z jednym golem, zdobytym w meczu grupowym z
Paragwajem[138].

Copa América 2021

Na Copa América 2021 Messi zagrał w pełnym wymiarze czasowym we wszystkich meczach
swojej kadry[139]. Strzelił bramkę z rzutu wolnego w zremisowanym meczu z Chile.
Dwukrotnie trafił w meczu z Boliwią i zdobył jedną bramkę w ćwierćfinałowym meczu z
Ekwadorem. Argentyna dotarła do finału, w którym wygrała 1:0 z Brazylią po bramce
Ángela Di María[140]. Na całym turnieju Messi zdobył cztery gole i zaliczył pięć
asyst, zostając najlepszym piłkarzem Copa América i zdobywając tytuł króla
strzelców i asystentów[141][142].
33 31 18 7 7 2 13 12 3 2 3 0 – –
55 53 23
2011/2012 37 50 16 7 3 4 11 14 5 2 3 2
1 1 1 2 2 1 60 73 29
2012/2013 32 46 12 5 4 1 11 8 2 2 2 0
– – 50 60 15
2013/2014 31 28 11 6 5 3 7 8 0 2 0 0
– – 46 41 14
2014/2015 38 43 18 6 5 4 13 10 5 – – –
57 58 27
2015/2016 33 26 16 5 5 6 7 6 1 2 1 0
1 2 0 1 1 0 49 41 23
2016/2017 34 37 9 7 5 3 9 11 2 2 1 2
– – 52 54 16
2017/2018 36 34 12 6 4 4 10 6 2 2 1 0
– – 54 45 18
2018/2019 34 36 13 5 3 2 10 12 3 1 0 1
– – 50 51 19
2019/2020 33 25 21 2 2 1 8 3 3 1 1 0
– – 44 31 25
2020/2021 35 30 9 5 3 1 6 5 2 1 0 0
– – 47 38 12
Ogólnie 520 474 192 80 56 33 149 120 35 20 14 5
4 3 2 5 5 1 778 672 268
2021/2022 Paris Saint-Germain 9 1 3 0 0 0 5 5
0 – – – 14 6 3
Ogólnie w karierze 529 475 195 80 56 33 154 125 35 20
14 5 4 3 2 5 5 1 792 678 271
Reprezentacyjne
Argentyna
Rok Mecze Gole Asysty
2005 5 0 1
2006 7 2 2
2007 14 6 4
2008 8 2 2
2009 10 3 1
2010 10 2 1
2011 13 4 9
2012 9 12 1
2013 7 6 4
2014 14 8 3
2015 8 4 3
2016 11 8 6
2017 7 4 0
2018 5 4 3
2019 10 5 2
2020 4 1 0
2021 16 10 5
Ogólnie 158 80 47
Ostatnia aktualizacja: 17 listopada 2021.

Gole w reprezentacji
Lp. Data Miejsce Przeciwnik Gol Wynik Rozgrywki
1. 1 marca 2006 Bazylea, Szwajcaria Chorwacja 2 – 1 2 – 3 Mecz
towarzyski
2. 16 czerwca 2006 Gelsenkirchen, Niemcy Serbia i Czarnogóra 6 – 0 6 – 0
Mistrzostwa Świata 2006
3.
4. 5 czerwca 2007 Barcelona, Hiszpania Algieria 3 – 2
4 – 2 4 – 3 Mecz towarzyski
5. 8 lipca 2007 Barquisimeto, Wenezuela Peru 2 – 0 4 – 0 Copa América 2007
6. 11 lipca 2007 Puerto Ordaz, Wenezuela Meksyk 2 – 0 3 – 0
7. 16 października 2007 Maracaibo, Wenezuela Wenezuela 0 – 2 0 – 2
kwalifikacje do Mistrzostw Świata 2010
8. 20 listopada 2007 Bogota, Kolumbia Kolumbia 1 – 0 2 – 1
9. 4 czerwca 2008 San Diego, Stany Zjednoczone Meksyk 0 – 2 1 – 4 Mecz
towarzyski
10. 11 października 2008 Buenos Aires, Argentyna Urugwaj 1 – 0 2 – 1
kwalifikacje do Mistrzostw Świata 2010
11. 11 lutego 2009 Marsylia, Francja Francja 0 – 2 0 – 2 Mecz towarzyski
12. 28 marca 2009 Buenos Aires, Argentyna Wenezuela 1 – 0 4 – 0 kwalifikacje
do Mistrzostw Świata 2010
13. 14 listopada 2009 Madryt, Hiszpania Hiszpania 1 – 1 1 – 2 Mecz towarzyski
14. 7 września 2010 Buenos Aires, Argentyna Hiszpania 1 – 0 4 – 1
15. 17 listopada 2010 Doha, Katar Brazylia 1 – 0 1 – 0
16. 9 lutego 2011 Genewa, Szwajcaria Portugalia 2 – 1 2 – 1
17. 20 czerwca 2011 Buenos Aires, Argentyna Albania 2 – 0 4 – 0
18. 7 października 2011 Buenos Aires, Argentyna Chile 2 – 0 4 – 1
kwalifikacje do Mistrzostw Świata 2014
19. 15 listopada 2011 Barranquilla, Kolumbia Kolumbia 1 – 1 2 – 1
20.
21.
22. 29 lutego 2012 Berno, Szwajcaria Szwajcaria 1 – 0
2 – 1
3 – 1 3 – 1 Mecz towarzyski
23. 2 czerwca 2012 Buenos Aires, Argentyna Ekwador 3 – 0 4 – 0 kwalifikacje
do Mistrzostw Świata 2014
24.
25.
26. 9 czerwca 2012 East Rutherford, Stany Zjednoczone Brazylia 1 – 1
2 – 1
4 – 3 4 – 3 Mecz towarzyski
27. 15 sierpnia 2012 Frankfurt, Niemcy Niemcy 2 – 0 3 – 1
28. 7 września 2012 Córdoba, Argentyna Paragwaj 3 – 1 3 – 1 kwalifikacje
do Mistrzostw Świata 2014
29.
30. 12 października 2012 Mendoza, Argentyna Urugwaj 1 – 0
3 – 0 3 – 0
31. 16 października 2012 Santiago, Chile Chile 1 – 0 2 – 1
32. 22 marca 2013 Buenos Aires, Argentyna Wenezuela 2 – 0 3 – 0
33.
34.
35. 14 czerwca 2013 Gwatemala, Gwatemala Gwatemala 0 – 1
0 – 3
0 – 4 0 – 4 Mecz towarzyski
36.
37. 10 września 2013 Asunción, Paragwaj Paragwaj 1 – 0
4 – 1 5 – 2 kwalifikacje do Mistrzostw Świata 2014
38. 7 czerwca 2014 La Plata, Argentyna Słowenia 2 – 0 2 – 0 Mecz
towarzyski
39. 15 czerwca 2014 Rio de Janeiro, Brazylia Bośnia i Hercegowina 2 – 0
Statystyki