Πιθανό ν ή ταν το 1971 ό ταν έκανα επίσκεψη τον Γουίλλιαμ Μπά ροουζ στο

Λονδίνο και ό πως έφευγα μου είπε : « Τζεν, η δουλειά σου είναι να δείξεις το
κύ κλωμα ελέγχου » και τό τε είπαμε «πώ ς το κά νουμε αυτό ?» και μου απά ντησε
« Αυτό είναι που έχεις να κά νεις » . Σκέφτηκα « Ω , ωραία , μά λιστα , έχω να
παρουσιά σω το κύ κλωμα ελέγχου , σ’ ευχαριστώ Γουίλλιαμ ».
Η εύ κολη φρά ση είναι :  ‘’ Οι ανά γκες του ελέγχου είναι εθισμένες στον έλεγχο . ‘’
Κι έτσι υπά ρχουν εταιρείες, υπά ρχουν πολιτικοί, υπά ρχουν δογματικές ψευδο-
θρησκείες και ό λοι αυτοί είναι εθισμένοι στον έλεγχο για το δικό τους ό φελος .
Είναι σαν ο ίδιος ο έλεγχος να γίνεται μια κινού μενη εικό να (ύ παρξη ) του
εαυτού του .
Κανένας στην πραγματικό τητα δεν ελέγχει τον έλεγχο τον ίδιο . Ο έλεγχος απλά
συνεχίζει να υπά ρχει και πά ντα λειτουργεί μέσω του φό βου . Ο φό βος είναι
πά ντα ο τρό πος με τον οποίο λειτουργεί . Ο φό βος του διαφορετικού , ο φό βος
του ‘’ κά τι ά λλο ‘’ , ο φό βος του κά τι κά ποιος ά λλος πιστεύ ει κι εσύ δεν
πιστεύ εις . Κι αυτό ς ο φό βος χρησιμοποιείται για εκφοβισμό και για να
επιτεθού ν και να πληγώ σουν κό σμο κι ακριβώ ς εκεί είναι η καρδιά του ό λου
προβλή ματος .
Πώ ς το αλλά ζω ?
Πρώ τα απ’ ό λα πρέπει να σχεδιά σεις τον εαυτό σου και πρέπει να αποφασίσεις
ό τι είσαι προετοιμασμένος να θυσιά σεις τα πά ντα αν είναι απαραίτητο, για να
μείνεις αληθινό ς στον εαυτό σου .
Κι εγώ έχασα τα πά ντα μέσα σ’ ένα βρά δυ εξαιτίας της Αγγλική ς κυβέρνησης το
1991 , δύ ο σπίτια , μια δισκογραφική εταιρεία, εκδό σεις βιβλίων , ό λα μέσα σε
μια νύ χτα τίποτα . Αλλά το ά ξιζε . Δεν μετανοιώ νω που τα έχασα ό λα καθό λου,
γιατί δεν υπά ρχει ά λλος τρό πος να ζή σεις , εκτό ς του να προσπαθείς να είσαι
αληθινό ς σ’ αυτά που νοιώ θεις εδώ μέσα (δείχνει το στή θος) .
Αυτή τη στιγμή , η αίσθηση που έχω είναι ,ό τι ο μό νος τρό πος να πολεμή σεις τον
έλεγχο , είναι οι κοινό τητες , μικρές μονά δες απο κοινό τητες , ά νθρωποι που
συμφωνού ν μεταξύ τους αρκετά ως προς το πως να ζή σουν , που
αλληλοϋ ποστηρίζονται , που μοιρά ζονται τις πηγές τους ,που διαδίδουν τις ιδέες
τους μέσα απο δίαφορες διοργανώ σεις ή μέσα απο το γρά ψιμο ή μέσα απο
οποιοδή ποτε μέσο μπορού ν να βρουν και να στή σουν μικρές αυτό νομες μονά δες,
που θα είναι αφοσιωμένες στο διαφορετικό τρό πο ζωή ς, ό που αυτό ς είναι να
μοιρά ζεσαι, γενναιοδωρία , το ν’ αγαπά ς, συμπό νοια και καλοσύ νη και ό λα αυτά
τα πρά γματα που καταστρά φηκαν απο τον καπιταλισμό και τον απολυταρχισμό
. Οπό τε , κά πως έκεί πρέπει να δουλέψει , σε μικρές μονά δες θέτοντας
παραδείγματα και λέγοντας ό τι δεν είσαι υποχρεωμένος να ζεις μέσα στο φό βο ,
δεν πρέι να είσαι φοβισμένος ό λη την ώ ρα ξέρεις, ναι μπορεί να σε πειρά ξουν ,
μπορεί να πληγωθείς αλλά πρέπει να υπερασπίσεις αυτό που πιστεύ εις . Και
είμαστε σ’ ένα δύ σκολο σημείο , υπά ρχει τό ση πολλή ά ρνηση, ο πλανή της
αποσυντίθεται γύ ρω μας κι εμείς απλά το κοιτά με έτσι . Το συζητά με συχνά
ό ταν ταξιδεύ ουμε , πως αν κοιτά ξεις έναν οργανισμό , ακό μη και μια αμοιβά δα
που είναι ένας απλό ς οργανισμό ς ,ά μα καταστραφεί , τραυματιστεί , θα
χρησιμοποιή σει ό λες τις πηγές που έχει για να θεραπεύ σει τον εαυτό της . Άμα
συρρικνώ νεται απο έλλειψη τροφή ς , θα εναποθέσει ό ,τι θρεπτικό συστατικό
έχει σ’ εκείνο το σημείο , για να μείνει ζωντανό .
Και τ’ ανθρώ πινα είδη , προτιμά με τον ό ρο ‘’ ανθρωπιστικά ‘’ , τα ‘’ανθρωπιστικά
‘’ είδη είναι ένας οργανισμό ς , ό λοι εμείς είμαστε απλώ ς ένας οργανισμό ς κι εμείς
είμαστε κά τι σαν τα μικρά του κύ τταρα . Και ποιό ς είναι ο καλύ τερος τρό πος για
αυτό ν τον οργανισμό να επιβιώ σει ? Μή πως ό τι ό ταν κά τι είναι κατεστραμμένο
να χρησιμοποιού με ό λα μας τα μέσα για να το θεραπεύ σουμε ? Και αν δεν έχει
αρκετά διατροφικά στοιχεία να μοιραζό μαστε ό τι τροφή έχουμε εμείς για να το
θεραπεύ σουμε ; Κι αν ό λοι λειτουργού σαμε έτσι μ΄αυτό το μοτίβο δεν θα είχαμε
ανά γκη απο στρατού ς , και διαμά χες και δό γμα ...εναλλακτικά πολιτικά
συστή ματα . Θα διατηρού σαμε τους εαυτού ς μας υγιείς σαν είδη .
Κά τι που είναι διαφορετικό , κά τι που είναι κά τι ‘’ά λλο’’, κά τι που δεν
αναγνωρίζεις , κά ποιος που πιστεύ ει κά τι διαφορετικό , κά ποιος που φορά ει
κά τι διαφορετικό , κά ποιος που φορά ει γυαλιά , κά ποιος που δεν φορά ει γυαλιά ,
κά ποιος που δεν φορά ει παπού τσια , κά ποιος που δεν ... οτιδή ποτε ! Δεν έχει
σημασία τί είναι , αρκεί να μπορού ν να πουν : ‘’Κοίτα αυτού ς ! Είναι
διαφορετικοί . ‘’
Αυτό συμβαίνει τώ ρα στις Ηνωμένες Πολιτείες . Πριν δυο χρό νια κανείς δεν
συζητού σε το θέμα ποιό ς χρησιμοποιεί την τουαλέτα, σωστα ; Κανέναν δεν τον
ένοιαζε αν οι τρανς ά νθρωποι πηγαίνουν στην τουαλέτα . Πριν λίγες εβδομμά δες
λοιπό ν , ή μασταν στο Τενεσί και κά θε βενζινά δικο που σταματού σαμε για να
βά λουμε βενζίνη στο αμά ξι ( κά ναμε ένα ανιχνευτικό ταξίδι ) , είχε μια
χειρό γραφη ταμπέλα στις γυναικείες τουαλέτες που έλεγε : « Μό νο αληθινές
γυναίκες » , συνή θως γραμμένες ανορθό γραφα και συνή θως δεν το προφέραν
ού τε σωστά , και σκέφτεσαι, σοβαρά ; Το υποβαθμίσαν σε αυτό ; Οπό τε , ο
κό σμος ανησυχεί με ποιό ν είναι στο μπά νιο και ό χι ποιό ς ανατινά ζει ποιό ν ,
ποιό ς κλέβει τα χρή ματα απο ό λους , ποιό ς καταστρέφει τον πλανή τη , ποιό ς
διαρρέει πετρέλαιο ... το υποβά θμισαν σε μια τουαλέτα ;