Djegia e karburanteve

Karburantet ndahen sipas kritereve të ndryshme, siç janë gjendja e tyre e

grumbullimit në lëndë djegëse të ngurta, të lëngëta dhe të gazta. Varësisht
nga origjina, bëhet një dallim midis lëndëve djegëse natyrale, të rafinuara
ose sintetike. Karburantet mund të jenë organike, të tilla si nafta , gazi
natyror, qymyri ose inorganike, si hidrogjeni ose monoksidi i karbonit .
Varësisht nga lloji i lëshimit të energjisë, karburantet ndahen në lëndët
djegëse kimike që çlirojnë energjinë termike përmes oksidimit dhe
karburanteve elektrokimike që përdoren, për shembull, në qelizat e
karburantit për të gjeneruar energji elektrike .
Cilësia e karburantit përshkruhet nga vlera kalorifike ose vlera kalorifike .
Vlera kalorifike gjithashtu merr parasysh përdorimin e nxehtësisë së
kondensimit të ujit të përfshirë në gazin e djegies si avull (shfrytëzimi i vlerës
kalorifike ). Për karburantet absolutisht të thata që nuk përmbajnë hidrogjen
të lidhur kimikisht, vlera e tyre kalorifike dhe vlera kalorifike janë identike.
Lëndët djegëse fosile janë prodhuar kryesisht nga proceset e gjata, shpesh
miliona vjet bio dhe gjeokimike. Lëndët djegëse të ngurta u nënshtrohen një
coalification, akumulimin e karbonit në shtresa organike mbyllur nga
shtresat e tokës. Dy hapat kryesore të koalicionit janë kalimi nga materia
organike, të cilat zakonisht përbëheshin nga lloje bimore më të larta, të tilla
si drurë apo fidane, deri te thëngjilli i kaftë dhe kalimi i mëtejshëm i qymyrit
kafe në qymyr të fortë . Origjina e naftës mendohet të jetë kafshë dhe bimë
më të ulëta të detit. Të gjitha rezervat ekzistuese të karburantit quhen
burime. Këto janë të ndara në burime të dyshuara dhe të provuara. Burimet
e provuara vazhdojnë të ndahen në burime të degradueshme dhe me sa
duket jo-degradable. Nëse çmimi teknik i një burimi është i siguruar, ky
burim quhet një rezervë . Përmbajtja e energjisë e lëndëve djegëse fosile të
forta shpesh jepet në të ashtuquajturat njësi të qymyrit të rëndë