JU DRUGA SREDNJA ŠKOLA

VELIKA KLADUŠA

MATURSKI RAD
TEMA: MJERE BEZBJEDNOSTI

UČENIK: MENTOR:
Dizdarević Alira IV PPT Mirela Miljković, prof.

Velika Kladuša, April 2021.

Sadržaj
1. Mjera bezbjednosti..........................................................................................................................4
1.1. Lične i stvarne mjere bezbjednosti..........................................................................................4
2. Podjela mjera bezbjednosti.............................................................................................................5
3. Pravna priroda mjera bezbjednosti...............................................................................................6
4. Mjere bezbjednosti u krivičnom pravu Bosne i Hercegovine.......................................................7
5. Obavezno psihijatrijsko liječenje...................................................................................................8
6. Obavezno liječenje od zavisnosti..................................................................................................10
7. Zabrana vršenja poziva, djelatnosti ili dužnosti..........................................................................11
8. Zabrana upravljanja motornim vozilom.....................................................................................12
9. Oduzimanje predmeta...................................................................................................................13
10. Zabrana približavanja i komunikacije sa određenim licem.....................................................14
11. Obavezan psihosocijalni tretman...............................................................................................15
12. Udaljavanje iz zajedničkog domaćinstva...................................................................................16
13. Zaključak.....................................................................................................................................17
14. Literatura.....................................................................................................................................18
UVOD

Krivično pravo je sistem zakonskih pravnih propisa kojima se utvrđuju uslovi za

primjenu kazni i drugih krivičnih sankcija prema učiniocima krivičnih djela, a u cilju zaštite
društvenog i ekonomskog uređenja određene države.
Mjere bezbjednosti su u našem krivičnom pravu posebne vrste krivičnih sankcija. One
se primjenjuju samo prema učiniocima krivičnih djela. Mjere bezbjednosti služe kao sredstvo
zaštite društva od kriminaliteta. Sud ih izriče učiniocu krivičnog djela zbog njegovog
opasnog stanja, u slučajevima i pod uslovima predviđenim u zakonu.
Kao samostalne krivične sankcije, javljaju se u krivičnom zakonodavstvu početkom
XX vjeka. Njihovo prihvatanje vezuje se za učenje sociološke škole, čiji su predstavnici
predlagali da se kazna izostavi iz sistema krivičnih sankcija, a da se umjesto nje, kao jedina
krivičnopravna mjera uvede mjera socijalne zaštite. Krivično djelo, prema učenju socijološke
škole, je samo simpton za procjenu opasnosti učinoca.
Danas, mjere bezbjednosti, kao posebne krivične sankcije, uglavnom poznaju sva
savremena krivična zakonodavstva. Dok se za kaznu kao cilj postavlja odmazda, moralna
opomena i generalna prevencija kroz zastrašivanje, mjerama bezbjednosti se kao cilj
postavljalo liječenje i popravljanje učinioca krivčnog djela.
U dualističkom sistemu, kao dopuna kaznama, koriste se mjere bezbjednosti, tj.
zabrane i oduzimanjima određenih prava i ovlašćenja, kojima se obezbjeđuje zaštita društva
od kriminaliteta.
U nastavku ću vam objasniti mjere bezbjednosti, njene podijele i obrazložiti uz
primjere.
1. Mjera bezbjednosti

Kao što smo rekli mjere bezbjednosti su u našem krivičnom pravu posebne vrste
krivičnih sankcija.
Mjera bezbjednosti se može izreći samo onda kada sud u konkretnom slučaju utvrdi
da postoji opasnost da će učinilac ponovo izvršiti krivično djelo zbog određenog stanja
njegove ličnosti, duševnog oboljenja, ovisnosti ili nekih drugih okolnosti, a koje mogu na
njega djelovati kao kriminogeni faktor.
U suštini, mjere bezbjednosti predstavljaju krivične sankcije koje se sastoje u
ograničavanju ili oduzimanju određenih prava i sloboda učiniocu krivičnog djela, što znači da
se u osnovi postojanja ovih mjera nalazi zaštita društva od kriminaliteta, kao i liječenje
izvršilaca krivičnih djela koji su opasni za određeno društvo. Međutim, zaštita društva od
kriminaliteta nije primaran cilj mjera bezbjednosti.
Svrha mjera bezbjednosti se sastoji u otklanjanju stanja ili uslova koji mogu uticati da
učinilac ubuduće vrši krivična djela. Trajanje mjera bezbjednosti vezuje se za prestanak
razloga zbog kojih su izrečene, s tim da je zakonodavac odredio maksimalno vrijeme
njihovog trajanja.
Polazeći od pravnog dobra koje se pogađa mjerama bezbjednosti, ove mjere se mogu
podijeliti na:
 lične ili personalne i
 stvarne ili realne.

1.1. Lične i stvarne mjere bezbjednosti

Lične su one u kojima se počinilac lišava ili ograničava u nekim njegovim slobodama
ili pravima (npr. obavezno psihijatrisko liječenje).
Stvarne mjere su one koje se odnose na neka imovinska prava (npr. oduzimanje
predmeta).
Neke mjere bezbjednosti pogađaju istovremeno i lična i stvarna prava učinioca
krivičnog djela (npr. mjera bezbjednosti zabrana vršenja poziva, djelatnosti ili dužnosti može
biti i ličnog i stvarnog karaktera).

4
2. Podjela mjera bezbjednosti

Mjere bezbjednosti se još mogu podijeliti na:

 preventivne
 vaspitne ili kurativne i
 eliminatorne.
Preventivne mjere su one mjere kod kojih se učiniocu ograničavaju neka prava sa ciljem
da se onemogući da ponovo izvrši krivično djelo.
Vaspitne ili kurativne mjere bezbjednosti one se primjenjuju na dva načina, prvi u
zdravstvenim ustanovama, primjenom odgovarajućih tretmana ili na drugi način, primjenom
odgovarajućih tretmana učinioca krivičnog djela koji se nalazi na slobodi uz odgovarajući
nadzor.
Kod eliminatornih mjera bezbjednosti učinilac krivičnog djela se izoluje iz društvene
zajednice i na takav način se sprečava da ponovo vrši krivična djela.
Mjere bezbjednosti se djele i na:
 vremenski određene i
 vremenski neodređene.
Vremenski određene su one mjere bezbjednosti koje su vremenski već određene u
momentu njihovog izricanja od strane suda (npr. zabrana upravljanja motornim vozilom).
Vremenski neodređene mjere bezbjednosti su one kod kojih se u trenutku njihovog
izricanja ne zna koliko će trajati (npr. mjera psihijatriskog liječenja traje dok ne prestanu
razlozi zbog kojih je izrečena, s tim da ne može trajati duže od same krivične sankcije uz koju
je izrečena).

5
3. Pravna priroda mjera bezbjednosti

Određene kategorije počinioca krivičnog djela, prilikom izvršenja krivičnih djela,

ispoljavaju izvjesno stanje koje se ne sreće kod drugih počinioca krivičnih djela, a takvo
stanje se naziva opasno stanje.
Opasno stanje se uglavnom sreće kod dvije kategorije učinilaca krivičnih djela. U
prvu kategoriju spadaju neuračunljiva i smanjeno uračunljiva lica, dok u drugu kategoriju
spadaju krivici iz navike i povratnici, a mogu se ovoj kategoriji dodati još učinioci koji vrše
krivična djela pod uticajem alkohola i droga.
Također, postoji i neke druge grupe počinioca krivičnih djela, koje ispoljavaju opasno
stanje (npr. krivična djela protiv bezbjednosti saobraćaja).
Po svojoj sadržini mjere bezbjednosti predstavljaju ograničavanje ili oduzimanje
određenih prava i sloboda učiniocu krivičnog djela. Na primjer, kod učinica krivičnog djela
koji ispoljava opasno stanje sama kazna nije u stanju da zaštiti društvo od kriminaliteta, pa se
prema ovakvim licima preduzimaju posebne krivične sankcije koje se sastoje u prvom redu u
liječenju i popravljanju ovakvih učinilaca.
Nad licima kod kojih je prije izvršenja krivičnih djela utvrđeno postojanje tzv.
opsanog stanja, ne može se primjeniti mjera bezbjednosti, jer se ona može primjeniti tek
poslije izvršenja krivičnih djela.
Dakle, mjere bezbjednosti imaju za cilj liječenje i popravljanje počinioca krivičnog
djela, te se ovim mjerama želi postići zaštita društva od kriminaliteta i sprečavanje učinioca
da ponovo izvrši krivično djelo, čime se postiže specijalna prevencija.

6
4. Mjere bezbjednosti u krivičnom pravu Bosne i Hercegovine

U našem krivičnom pravu sistem mjera bezbjednosti formirao se kroz razvoj našeg
krivičnog zakonodavstva i u skladu sa ciljevima i potrebama suzbijanja kriminaliteta na
različitim stepenima našeg društvenog razvoja. Kazna ima dominantnu ulogu u dualističkom
sistemu krivičnih sankcija, a koji je prihvaćen u našem krivičnom zakonodavstvu, dok mjere
bezbjednosti predstavljaju dopunske krivične sankcije, što znači da se njima pojačava
preventivni učinak kazne.
Razlog njihovog uvođenja je u otklanjanju opasnog stanja počinioca, pošto se samo
izriču prema počiniocu krvičnog djela. Kod kazne je svrha kažnjavanja generalna i specijalna
prevencija, dok mjere bezbjednosti imaju samo jednu svrhu, a to je specijalna prevencija.
U Bosni i Hercegovini je reformom krivičnog zakonodavstva iz 2003. godine došlo do
značajnih izmjena u sistemu mjera bezbjednosti koje se posebno odnose na mjere
bezbjednosti medicinskog karaktera.
Svrha mjera bezbjednosti je da se otklone stanja ili uslovi koji mogu biti od uticaja da
učinilac i ubuduće vrši krivična djela, što znači da se mjerama bezbjednosti, u prvom redu,
ostvaruju ciljevi individualne prevencije. Također, mjere bezbjednosti imaju za cilj
otklanjanje svih drugih uslova koji su potpomagali nastupanje opasnog stanja.
Prema tome, postupak primjene mjera bezbjednosti okrenut je budućnosti počinioca,
odnosno da počinioc ubuduće ne vrši krivična djela. Njima se teži postizanju takvog stanja u
kome učinilac neće više vršiti krivična djela.
U našem zakonodavstvu postoji čitav niz mjera bezbjednosti, što znači da treba
izborom najadekvatnije mjere bezbjednosti, postići cilj da se otklone stanja vezana za ličnost
počinioca ili određeni uslovi koji mogu negativno uticati na počinioca krivičnog djela.
Učiniocu krivičnog djela mogu se izreći sledeće mjere bezbjednosti:
 obavezno psihijatrisko liječenje
 obavezno liječenje od zavisnosti
 zabrana vršenja poziva, djelatnosti ili dužnosti
 zabrana upravljanja motornim vozilom
 oduzimanje predmeta
 zabrana približavanja i komunikacije sa određenim licem
 obavezan psihosocijalni tretman,
 udaljavanje iz zajedničkog domaćinstva.

7
5. Obavezno psihijatrijsko liječenje

Obavezno psihijatrijsko liječenje i čuvanje u zdravstvenoj ustanovi spada u mjere

bezbjednosti medicinskog karaktera. Ova mjera može se primjeniti prema počiniocu koji je
krivično djelo učinio u stanju bitno smanjene uračunljivosti, ili učiniocu koji je u stanju
neuračunljivosti učinio protivpravno djelo predviđeno u zakonu kao krivično djelo.
Da bi se izrekla ova mjera potrebno je da su ispunjeni i sledeći zakonom predviđeni
uslovi:
 kod učinioca krivičnog djela treba u vrijeme izvršenja krivičnog djela postojati stanje
neuračunljivosti ili bitno smanjene uračunljivosti
 učinilac mora biti opasan po okolinu i
 da je radi odklanjanja ove opasnosti potrebno liječenje učinioca.
a) Za izricanje ove mjere potrebno je da kod učinioca krivičnog djela treba u vrijeme
izvršenja krivičnog djela da postoji stanje neuračunljivosti ili bitno smanjene uračunljivosti,
te da je za odklanjanje te opasnosti potrebno njegovo liječenje i čuvanje u zdravstvenoj
ustanovi.
Sud mora u krivičnom postupku utvrditi da je sposobnost učinioca u vrijeme izvršenja
krivčnog djela da shvati značaj svog djela ili da upravlja svojim postupcima bila bitno
smanjena usljed duševnog oboljenja, privremene duševne poremećenosti ili zaostalog
duševnog razvoja. Kao osnov za obavezno psihijatrisko liječenje kod učinioca kod kog je
nastupilo bitno smanjene uračunljivosti nakon izvršenja krivičnog djela, takvo psihičko stanje
nije osnov za primjenu ove mjere bezbjednosti.
Dakle, da bi se primjenila ova mjera bezbjednosti, učinilac mora da ima onu smanjenu
uračunljivost koja za posljedicu ima opasnost učinioca, da ukoliko se ne podvrgne liječenju
mogao bi ponovo učiniti krivično djelo.
Ukoliko je prestala potreba za daljim liječenjem i čuvanjem u zdravstvenoj ustanovi,
sud donosi takvu odluku, s tim da sud može donijeti i odluku da se njegovo liječenje nastavi
na slobodi, ako za to postoji potreba. Ova mjera se izriče uz kaznu ili samostalno.

8
 b) Učinilac mora biti opasan po okolinu, tj. mora postojati opasnost od ponovnog
izvršenja krivičnog djela, što se procjenjuje s obzirom na težinu izvršenog krivičnog djela i
stepen duševne poremećenosti učinioca. Pod tim se po pravilu podrazumjeva vjerovatnoća da
će, s obzirom na svoje duševno stanje, i dalje vršiti krivična djela. Postojanje ove opasnosti se
mora utvrđivati u svakom konkretnom slučaju.
Ovu mjeru bezbjednosti zakonodavac je ograničio na postojanje mogućnosti da učinilac
izvrši isto ili teže krivično djelo, ali se isključuje mogućnost njene primjene na slučajeve u
kojima postoji opasnost od ponovnog izvršenja lakšeg krivičnog djela. Da bi se ova mjera
primjenila mora da postoji visok stepen vjerovatnoće da će učinilac ponovo vršiti ista ili teža
krivična djela. Ta opasnost mora postojati u trenutku donošenja presude.

c) Kao posljednji uslov za primjenu ove mjere je, otklanjanje opasnog stanja kod
učinioca, odnosno potrebno je liječenje učinioca u odgovarajućoj zdravstvenoj ustanovi. Da
bi došlo do primjene ove mjere bezbjednosti potrebno je da sud stekne uvjerenje da je
potrebno liječenje kako bi se opasno stanje učinioca otklonilo.
Po svojoj prirodi ovaj uslov je takav da njegovo postojanje može utvrditi samo sud na
osnovu stručnog mišljenja ljekara.

9
6. Obavezno liječenje od zavisnosti

Bezbjednosnu mjeru obaveznog liječenja od zavisnosti sud će izreći učinitelju koji je

krivično djelo počinio pod odlučujućim djelovanjem zavisnosti od alkohola, droge ili druge
vrste zavisnosti, ako postoji opasnost da će zbog te zavisnosti u budućnosti počiniti teže
kazneno djelo.
Dakle, mjera bezbjednosti obaveznog liječenja od zavisnosti je medicinske prirode a
koja se sastoji od odvikavanja učinioca od upotrebe alkohola, droga ili druge vrste zavisnosti.
Prvi i osnovni uslov kada se izriče ova mjera bezbjednosti je da se kod učinioca utvrdi
postojanje stanja zavisnosti od alkohola, droge ili drugih vrsta zavisnosti. Utvrditi takvo
stanje sigurno nije lako. Ono se procjenjuje u svakom konkretnom slučaju. Dakle, riječ je o
takvom stanju u kome učinilac osjeća permanentnu želju za upotrebu alkohola, droga ili
drugih opojnih sredstava, ali kojoj se on ne može da odupre ni svojom voljom a niti svojom
svješću, jer je toliko zavisan da ne može da kontroliše svoje ponašanje. On može biti u
normalnom stanju ali je bitno da je djelo učinjeno usljed zavisnosti.
Bitno je da postoji uzročna veza između zavisnosti i učinjenog krivičnog djela (npr.
često će alkoholičari i narkomani počiniti krivično djelo u trijeznom stanju, ili kad nisu pod
uticajem opojne droge, ali provale u apoteke, falsifikovanje recepata, razbojništva itd., čine
kako bi došli do sredstava za alkohol ili drogu).
Drugi uslov koji mora postojati da bi došlo do primjene mjere bezbjednosti je taj da
postoji opasnost da bi učinilac zbog zavisnosti od opojnih droga ili alkohola i ubuduće mogao
činiti krivična djela.
Da li će postojati opasnost od ponovnog vršenja krivičnih djela usljed ove zavisnosti,
sud utvrđuje na osnovu opšte ocjene ličnosti učinioca i izvršenog djela, pri čemu poseban
značaj ima intenzitet zavisnosti od upotrebe akohola ili opojnih droga kao i činjenica da li je
učinilac i ranije vršio krivična djela usljed zavisnosti od upotrebe alkohola ili opojnih droga.
Ova opasnost mora postojati u vrijeme donošenja presude, a ne u vrijeme izvršenja
krivičnog djela, a koja je kasnije otklonjena (zbog liječenja kojem se učinitelj podvrgnuo u
međuvremenu).
Sud može učiniocu krivičnog djela, koji se ne podvrgne liječenju u toku izvršavanja
rada za opšte dobro na slobodi kao zamjenu za kaznu zatvora, tokom vremena provjeravanja
određenog u uslovnoj osudi, odrediti izvršenje kazne zatvora.

10
7. Zabrana vršenja poziva, djelatnosti ili dužnosti

Zabranom vršenja poziva, djelatnosti ili dužnosti može biti obuhvaćeno vršenje
određenog poziva, samostalne djelatnosti ili dužnosti vezane za upravljanje, korišćenje,
raspolaganje ili čuvanje povjerene imovine. Riječ je o posebnoj mjeri bezbjednosti, koja u
sadržajnom smislu znači zabranu vršenja u određeno vrjeme, određenog poziva, samostalne
djelatnosti i određene dužnosti.
Pod pozivom se uglavnom podrazumjeva djelatnost kojom se neko lice profesionalno
bavi, odnosno ima dozvolu za bavljenje tom djelatnošću (npr. sudija, ljekar, advokat, notar,
profesor, itd.).
Pod pojmom djelatnosti podrazumijevaju se djelatnosti koje se obavljaju ličnim radom
pojedinaca, i one se obavljaju po pravilu u vidu zanata (npr. trgovina, vodoinstalaterske,
mehaničarske, ugostiteljske i druge zanatske usluge).

Treći oblik zabrane obuhvata dužnosti koje se odnose na raspolaganje, korišćenje,

upravljanje, rukovođenje ili čuvanje tuđe imovine.

Učinilac je izvršio krivično djelo zloupotrebom svog poziva, dužnosti ili djelatnosti
kada svjesno i voljno koristi svoj poziv, djelatnosti i dužnosti za izvršenje krivičnog djela, tj.
za ostvarivanje protivpravnog cilja (npr. magacioner vrši pronevjeru povjerenih stvari).
Prema tome, mora postojati uzročna veza između krivičnog djela i zloupotrebe poziva,
djelatnosti ili dužnosti.
Da bi se smatralo da postoji opasnost da bi učinilac daljim obavljanjem poziva,
djelatnosti ili dužnosti mogao učiniti novo krivično djelo zloupotrebom svog poziva,
djelatnosti i dužnosti, potrebno je da sud na osnovu ličnosti učinioca krivičnog djela i na
osnovu svih drugih okolnosti slučaja dođe do uvjerenja da bi dalje obavljanje navedenih
djelatnosti moglo na učinioca podsticajno djelovati da ponovo izvrši krivično djelo
zloupotrebom svog poziva, djelatnosti ili dužnosti.
Pošto su navedeni uslovi postavljeni kumulativno, da bi sud izrekao ovu mjeru, mora
utvrditi da, pored toga što je djelo učinjeno zloupotrebom svog poziva, djelatnosti ili
dužnosti, mora postojati opasnost da će obavljanje navedenih djelatnosti djelovat na učinioca
podsticajno u pravcu ponovnog vršenja krivičnih djela.
I kod ove mjere bezbjednosti, njeno izricanje je fakultativno. Ona se izriče samo kada
postoje uslovi za njeno izricanje, a načelno se može izreći uz svaku krivičnu sankciju.

11
8. Zabrana upravljanja motornim vozilom

Zabrana upravljanja motornim vozilom predstavlja posebnu vrstu mjere bezbjednosti

koja je predviđena samo u entitetskom krivičnom zakonodavstvu.
U savremenim uslovima razvijenog saobraćaja dolazi često do saobraćajnih nezgoda
koje su praćene velikim ljudskim žrtvama i ogromnom materijalnom štetom. Saobraćajne
nesreće se dešavaju često, a uzroci su mnogobrojni i raznovrsni. Njihovi uzroci se najčešće
nalaze u samoj ličnosti učesnika u javnom saobraćaju.
Među te uzroke mogu se navesti: nepridržavanje saobraćajnih propisa, alkoholisanost
vozača, agresivnost, bezobzirnost prilikom vožnje, neprilagođena brzina uslovima puta,
fizička ili psihička nesposobnost za vožnju, itd.
Prema tome, sigurnosnu mjeru zabrane upravljanja motornim vozilom sud će izreći
učinitelju krivičnog djela protiv bezbjednosti saobraćaja uvjek kad postoji opasnost da će,
upravljajući motornim vozilom, ugroziti sigurnost saobraćaja, što znači da se određena lica
onemogućavaju da se za određeno vrijeme pojave kao vozači motornog vozila u javnom
saobraćaju.
Dakle, zabrana upravljanjem motornim vozilo može se izreći učiniocu krivičnog djela
protiv bezbjednosti javnog saobraćaja kada postoji opasnost da će upravljajući motornim
vozilom ponovo uciniti takvo krivično dijelo.
Da bi se izrekla ova mjera potrebni su posebni uslovi za njeno izricanje, a to su:
 da je izvršeno krivično djelo protiv bezbjednosti saobraćaja, i
 da postoji opasnost da će učinilac upravljajući motornim vozilom ponovo učiniti
takvo krivično djelo.

Da bi postojao prvi uslov, potrebno je da je učinilac izvršio neko od krivičnih djela iz

grupe krivičnih djela protiv bezbjednosti javnog saobraćaja.
Da bi postojao drugi uslov, potrebno je da postoji opasno stanje učinioca, odnosno da će
učinilac upravljajući motornim vozilom ponovo izvršiti takvo krivično djelo.
Zabrana upravljanja motornim vozilom može se odnositi na određenu vrstu motornog
vozila i na određenu kategoriju tih vozila (npr. učiniocu se zabranjuje upravljanje motornim
vozilom C kategorije, ali mu je ostavljena mogućnost da upravlja motornim vozilom B
kategorije).
Zabrana upravljanja motornim vozilom može se izreći licu koje nema položen vozački
ispit. Takođe se zabrana može izreći i licu koje ima stranu dozvolu za upravljanje motrnim
vozilom.
Aktom pomilovanja ova mjera bezbjednosti se može ukinuti ili se može skratiti vrijeme
njenog trajanja.
12
9. Oduzimanje predmeta

Primjenom mjere bezbjednosti oduzimanja predmeta učiniocu se oduzimaju predmeti

koji su upotrebljeni ili su bili namjenjeni za izvršenje krivičnog djela, ili predmeti koji su
nastali izvršenjem krivičnog djela, a koji su vlasništvo učinitelja.
Oduzimanje predmeta je jedna specifična sankcija, odnosno to je jedina mjera
bezbjednosti u našem sistemu mjera bezbjdnosti koja je isključivo realnog-stvarnog
karaktera.
Njenom primjenom učiniocu se oduzimaju predmeti koji su korišćeni za izvršenje
djela (npr. razna oružja – revolveri, puške; razna oruđa – alatke, kalauz, itd.) ili su, pak, bili
namjenjeni za izvršenje tog djela, a oduzimaju se i predmeti koji su nastali izvršenejm
krivičnog djela.
Oduzimanje predmeta može biti i obavezno (npr. kod proizvodnje i prometa oružja ili
eksplozivnih materija, proizvodnja i promet opojnih droga itd.).
Za primjenu ove mjere potrebno je da su predmeti vlasništvo učinioca, s tim da se
izuzetno predmeti mogu oduzeti i ako nisu vlasništvo učinioca, ako oduzimanje predmeta
zahtjevaju interesi opšte bezbjednosti.
Dakle, tu spadaju predmeti koji su po svojoj prirodi opasni i kao takvi ugrožavaju
opću bezbjednost (npr. eksplozivni materijali, oružje, otrovi, i sl.).
Od ove mjere treba razlikovati privremeno oduzimanje predmeta kao mjeru u
krivičnom postupku.

13
10. Zabrana približavanja i komunikacije sa određenim licem

Ova mjera sastoji se u zabrani približavanja žrtvi, drugoj osobi ili grupi osoba, ili
određenom mjestu. Sud može da zabrani učiniocu krivičnog djela da se približava oštećenom
na određenoj udaljenosti. Može mu zabraniti pristup u prostor oko mjesta stanovanja ili
mjesta rada oštećenog, kao i dalje uznemiravanje oštećenog, što znači i dalju komunikaciju sa
oštećenim.
Da bi se ova mjera izrekla potrebno je da se ispune određeni uslovi:
 da je djelo izvršeno sa elementima nasilja, i
 da se opravdano može očekivati da bi približavanje ili komunikacija sa oštećenim ili
drugim licem bilo opasno po oštećenog, tj. da bi to bilo psihičko uznemiravanje
oštećenog.
Ukoliko sud izrekne ovakvu mjeru, ona može da traje dok traju razlozi zbog kojih je
izrečena, ali ne duže od tri godine. Vrijeme provedeno u zatvoru ili u ustanovi za čuvaje i
liječenje ne uračunava se u vrijeme trajanja ove mjere.
Ova mjera može se izvršiti uz izdržavanje kazne zatvora ili uz rad za opšte dobro na
slobodi ili uz uslovnu osudu.

14
11. Obavezan psihosocijalni tretman

Ova mjera se izriče učiniocu koji je učinio krivično djelo sa elementima nasilja ako
postoji opasnost da će učiniti isto ili slično djelo, a koja se utvrđuje na osnovu ranijeg života
učinioca i psihičkih karakteristika njegove ličnosti.
Da bi se primjenila ova mjera moraju se kumulativno ispuniti tri uslova:
 da je izvršeno krivično djelo sa elementima nasilja,
 da postoji opasnost da će izvršilac ponoviti takvo ili slično djelo, i
 da je radi otklanjanja te opasnosti potreban psihosocijalni tretman učinioca.
Za izricanje ove mjere potrebno je da je izvršeno krivično djelo sa elementima nasilja.
Sud treba da utvrdi da li je konkretno krivično djelo istovremeno i krivično djelo sa
elementima nasilja.
Da li postoji opasnost da će izvršilac ponoviti isto ili slično djelo sud utvrđuje na
osnovu ranijeg života učinioca i psihičkih karakteristika njegove ličnosti. Ova mjera se
izvršava u ustanovi za izvršenje kazne zatvora ili u zdravstvenoj ustanovi.
Sud ovu mjeru izriče kada utvrdi da je, radi otklanjanja opasnosti od budućeg vršenja
krivičnih djela, potreban psihosocijalni tretman izvršioca. Ova mjera može se izvršiti u
ustanovi za izvršenje kazne zatvora ili uz rad za opšte dobro na slobodi ili uz uslovnu osudu.
Njeno trajanje je ograničeno. Ona može da traje najduže do isteka izdržavanja kazne
zatvora ili izvršenja rada za opšte dobro na slobodi ili isteka vremena provjeravanja uz
uslovnu osudu.
Ako osuđeni ne nastavi psihosocijalni tretman, ili se ne podvrgne obaveznom
psihosocijalnom tretmanu, sud će donijeti odluku o izvršenju kazne zatvora, u slučajevima
uslovnog otpusta, dok traje provjeravanje ili rad za opće dobro na slobodi.

15
12. Udaljavanje iz zajedničkog domaćinstva

Ova mjera se može izreći učiniocu krivičnog djela nasilja prema osobi sa kojom živi u
zajedničkom domaćinstvu, ako postoji visok stepen opasnosti da bi bez preduzimanja ove
mjere učinilac mogao ponovo učiniti nasilje prema članu zajedničkog domaćinstva.
Žrtve se na ovakav način pokušavaju zaštititi od stresnih situacija preseljenjem u neku
drugu socijalnu sredinu. U prvom redu se kao žrtve ovdje pojavljuju djeca, pa je pravično i
logično da se izvršilac udalji iz zajedničkog domaćinstva ne žrtva.
Da bi sud izrekao ovu mjeru, moraju biti ispunjeni sljedeći uslovi:
 da je krivično djelo izvršeno sa elementima nasilja prema licu sa kojim učinilac živi u
zajedničkom domaćinstvu,
 da postoji visok stepen opasnosti da će učinilac ponovo izvršiti nasilje prema članu
zajedničkog domaćinstva i
 da je radi odklanjanja ove opasnosti neophodno njegovo udaljavanje iz zajedničkog
domaćinstva.
Učinilac krivičnog djela kome je izrečena ova mjera bezbjednosti, dužan je odmah po
pravosnažnosti presude da napusti stan, kuću ili neki drugi stambeni prostor koji čini
zajedničko domaćinstvo sa žrtvom.
Dakle, i ova mjera se može izreći uz kaznu zatvora, uz uslovnu osudu, uz rad za opće
dobro na slobodi i uz mjeru bezbjednosti medicinskog karaktera. U slučajevima kada učinilac
prekrši mjeru bezbjednosti (npr. u vrijeme izvršavanja rada za opće dobro na slobodi, koji mu
je izrečen kao zamjena za kaznu zatvora) sud će donijeti odluku o izvršenju kazne zatvora.
Uslovni otpust će se opozvati ako osuđeni ne postupi po mjeri bezbjednosti ili prekrši
ovu mjeru.

16
13. Zaključak

U prethodnom izlaganju objasnila sam vam sve primjere mjera bezbjednosti.

Moje mišljenje je da su ove mjere bezbjednosti jako važne za svakog pojedinca
građanina, tj. za cijelu državu.
Kroz ovo izlaganje detaljno sam objasnila mjere bezbjednosti u kritičkom pravu naše
zemlje Bosne i Hercegovine.
Mislim da kad ne bi postojalo ovih mjera, da bi se mnogo povećao kriminal u državi,
građani ne bi mogli mirno živjeti. Kriminal se opet pojavljuje iako postoje kazne i sankcije,
možemo onda zamisliti kako bi bilo da nema mjera.
Zato je dobro jer postoje mjere bezbjednosti, tj. kazne koje sprečavaju širenje
kriminala.

17
14. Literatura

https://eubd.edu.ba/02-ID/023-Mon/Krivicno%20pravo%20-%20opsti%20dio-min.pdf
https://bs.wikipedia.org/wiki/Krivi%C4%8Dno_pravo

18