Θανάσης Τριαρίδης

TO ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ
Μονόπρακτο κωμικό δράμα
Εσύ δεν θα ακούσεις ποτέ κανέναν
πυροβολισμό… Θα ακούσεις μια εξάτμιση που
σκάει… Κυκλοφορούνε τόσες πολλές
χαλασμένες εξατμίσεις μέσα στην πόλη…
[1. Τζέφερσον]

(Ο ηθοποιός βγαίνει στην σκηνή. Μπορεί να έχει ένα ακουστικό στο αφτί με
μικρόφωνο. Στο χέρι του έχει μια οποιαδήποτε συσκευή κινητού. Μπορεί να
είναι ντυμένος όπως θέλει.

Μιλάει πολύ γλυκά, με ύφος περίπου υποτακτικό, σχεδόν γλοιώδες.)

Καλησπέρα σας... Λέγομαι Θανάσης Τριαρίδης... (Ο ηθοποιός λέει το όνομα

και το επίθετό του.) Ναι, ναι, Θανάσης Τριαρίδης (Επαναλαμβάνει το όνομά
του.), - με ταυ και ρο, όπως το ακούσατε... Είστε ο κύριος Κένεντι... Τζον
Φιτζέραλντ, έτσι; Θαυμάσια... Θα ήθελα να σας απασχολήσω για ένα
σημαντικό ζήτημα, κύριε Κένεντι... Μάλιστα... Εξαιρετικά σημαντικό, ναι,
ναι... Λοιπόν, έχουμε την δυνατότητα να κερδίσουμε χρήματα, κύριε
Κένεντι... Λεφτά, ασφαλώς, ευρώ... Ναι, εσείς κι εγώ... Αν είμαστε μαζί για
λίγη ώρα, μπορούμε να κερδίσουμε ένα σεβαστό ποσό... Πού βρήκα το
τηλέφωνό σας; Το τηλέφωνό σας επιλέχτηκε βάση κληρώσεως από τον
τηλεφωνικό κατάλογο, κύριε Τζον Φιτζέραλντ… Όχι, σας παρακαλώ μην το
κλείνετε... Δεν είναι –

(Προφανώς ο συνομιλητής το έκλεισε. Ο Τ κάνει μια έκφραση

αποδοκιμασίας, παίρνει ανάσα - και συνεχίζει καλώντας το επόμενο νούμερο
το οποίο παίρνει από την λίστα των επαφών του.)

Καλησπέρα σας... Λέγομαι Θανάσης Τριαρίδης (Ο ηθοποιός λέει και πάλι το

όνομά του.) Τι κάνετε, πώς είστε... Θα ήθελα παρακαλώ να μιλήσω με τον
κύριο Λίνκολν... Τον κύριο Αβραάμ Λίνκολν... Εσείς; - Θαυμάσια…
Καταρχάς να σας πω πως το τηλέφωνό σας επιλέχτηκε βάση κληρώσεως…
Όχι δεν είναι διαφημιστικό, κύριε... Όπως είδατε, δεν σας πήρα με
απόκρυψη... Ξέρετε, τα διαφημιστικά είναι με απόκρυψη... Εγώ σας παίρνω
από το κινητό μου... Βλέπετε το νούμερο... Λοιπόν, μπορούμε να κερδίσουμε
λεφτά εμείς οι δύο... Αληθινά λεφτά... Ναι, βέβαια... Συμμετέχω σε ένα
πρόγραμμα που ονομάζεται The Beauty Of Life – σημαίνει Η Ομορφιά της
Ζωής... Καλά αυτό δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για εσάς... Μα γιατί; Δεν
μπορεί να μην ενδιαφέρεστε; Θα κερδίσετε χρήματα... Ωραία λεφτά... Αν δεν
τα χρειάζεστε, κάντε τα μια δωρεά... Τόσοι και τόσοι τα χρειάζονται... Δεν
πρέπει να είμαστε ανάλγητοι, κύριε Λίνκολν... Πρέπει να με ακούσετε... (Ο
συνομιλητής το κλείνει. Δίχως να αλλάξει την γλυκομίλητη φωνή του.) Της
μάνας σας το μουνί, κύριε Λίνκολν...
(Προφανώς και αυτός ο συνομιλητής το έκλεισε. Ο Τ παίρνει ανάσα - και
συνεχίζει καλώντας το επόμενο νούμερο το οποίο παίρνει από την λίστα των
επαφών του.)

Κύριος … Τόμας Τζέφερσον... Μάλιστα... Τόμας Τζέφερσον... (Ο

συνομιλητής απαντάει.) Καλησπέρα σας... Λέγομαι Τόμας Τζε– (Χτυπάει το
κεφάλι του για την γκάφα.) Με συγχωρείτε... Λέγομαι Θανάσης Τριαρίδης (Ο
ηθοποιός λέει και πάλι το όνομά του.) - και εσείς λογικά είσαστε ο κύριος
Τόμας Τζέφερσον... Μάλιστα, μάλιστα... Πώς είπατε; Τριαρίδης... Θανάσης
Τριαρίδης... (Ο ηθοποιός ξαναλέει το όνομά του. Κι έπειτα πάλι το όνομα και
το επίθετο.) Ναι, με Ταυ - όπως λέμε ... τηγάνι... Ναι, φυσικά: Θα-νά-
σης Τρι-α-ρί-δης (Επαναλαμβάνει συλλαβιστά το όνομα και το επίθετό του.)
Ναι, αυτός είμαι εγώ... (Ξαναεπαναλαμβάνει συλλαβιστά το όνομα και το
επίθετό του - αλλά τώρα είναι έξαλλος από οργή.) ΘΑ-ΝΑ-ΣΗΣ ΤΡΙ-Α-ΡΙ-
ΔΗΣ.... Ακριβώς κύριε... Όχι, δεν φωνάζω... (Ξαναγίνεται γλυκός και
γλοιώδης.) Απλώς νόμισα πως ο υπέροχος κύριος Τζέφερσον δεν ακούει...
Εφόσον ακούτε, είναι θαυμάσια όλα...

(Παίρνει ανάσα.)

Λοιπόν, αγαπητέ κύριε Τόμας, έχουμε μια χρυσή ευκαιρία εγώ και εσείς...
Μπορούμε να κερδίσουμε χρήματα... Ποιοι;... Μα εσείς κι εγώ... Εύκολα
χρήματα και αβασάνιστα... Εξαιρετικά χρήματα... Βεβαίως... Αφορολόγητα;
Ναι, αφορολόγητα, αγαπητέ κύριε Τόμας... Χρήσιμα λεφτά... Αν δεν τα
θέλετε, μπορείτε να τα κάνετε κάποια δωρεά... Υπάρχουν τόσες και τόσες
ανάγκες... Δεν σας άκουσα... Με φυσικά, έχετε κι εσείς ανάγκες... Σπουδαίες
ανάγκες... Το γνωρίζω.... Φυσικά... Φυσικά... Λοιπόν, συμμετέχω σε ένα
πρόγραμμα που ονομάζεται The Beauty Of Life... Ναι, The Beauty Of
Life... Σημαίνει Η Ομορφιά Της Ζωής... Ποιος το χρηματοδοτεί; Το
κράτος... Ναι, ναι, το κράτος... Τι ποιο κράτος; Το κράτος, κύριε Άνταμς...
Θέλετε τον φορέα του κράτους... Μάλιστα... Το Πρόγραμμα Βελτίωσης
Νοημοσύνης του Διεθνικού Επιμεριστικού Άξονα του Live Better... Ορίστε,
σας το είπα... Tι είναι αυτό; Το Live Βetter, κύριε Τόμας, είναι ένα διεθνές
πρόγραμμα... Ο βασικός βραχίονας του Τέταρτου Προγράμματος
Ανάπτυξης… Τι είναι το Τέταρτο Πρόγραμμα Ανάπτυξης; (Με προοδευτικό
εκνευρισμό.) Είναι αυτό που ζούμε, κύριε Τόμας... Για την ακρίβεια, αυτό
που μας ζεί... Χωρίς το Τέταρτο Πρόγραμμα Ανάπτυξης, πάπαλα κύριε
Τόμας... Το ότι παίρνετε τον μισθό σας ή την σύνταξή σας –ή ό,τι παίρνετε
τέλος πάντων…- οφείλεται στο Τέταρτο Πρόγραμμα Ανάπτυξης... Εν πάση
περιπτώσει, κύριε Τόμας, δεν μπορώ να σας εξηγήσω τώρα τι είναι το Live
Better... Δεν έχω τον χρόνο... Ανοίξτε το Ίντερνετ να μάθετε... Εγώ σας
πήρα τηλέφωνο, για να κερδίσουμε λίγα χρήματα... Να βγει ένα μεροκάματο
- και για εσάς και για μένα... Δεν σας πήρα για να κάνουμε σεμινάριο
επιμόρφωσης... Ναι, χρήματα... (Ξαναγίνεται γλοιώδης.) Εξαιρετικά
χρήματα... Βεβαίως αφορολόγητα... Το είπαμε αυτό... Είναι σημαντικό να
ξέρεις τι καταλήγει στην τσέπη σου κι τι όχι...

(Κοιτάζει το ρολόι και παίρνει βιαστικά ανάσα.)

Λοιπόν, κύριε Τόμας, το πρότζεκτ είναι απλό – σας το λέω σύντομα διότι
υπάρχει μια πίεση χρόνου... Εσείς θα πείτε μονάχα δυο λέξεις... Τσάκαπίκο
μπίρμπιλίκο... Ναι, ναι, αυτό που ίσως το λέγατε μικρός... Τσάκαπίκο
μπίρμπιλίκο... Μονάχα δυο λέξεις... Κι εγώ με το πιστόλι που κρατάω θα
πυροβολήσω έναν σκύλο στο κεφάλι... Ναι, ένα ζωντανό σκύλο... Τι;
Αδέσποτο... Από τον δρόμο... Τι σας νοιάζει; Θα πάρετε αμοιβή εκατό
ευρώ... Ένα κατοσταρικάκι... Δεν είναι λίγα εκατό Ευρώ... Άλλος δουλεύει
χαμάλης μια βδομάδα για να πάρει εκατό ευρώ... Και εσείς θα τα πάρετε σε
δύο δευτερόλεπτα... Προφέροντας οχτώ συλλαβές... Τσάκαπικό,
μπιρμπιλίκο... Αυτό και τέλος.... Εκατό ευρώ στον λογαριασμό σας... Μπαμ
μπαμ... Κι αμέσως θα ανοίξετε το ίντερνετ και θα παραγγείλετε από το
σούπερ μάρκετ ψώνια... Τα ψώνια της εβδομάδας, ας πούμε... Ο σκύλος; Τι
σας νοιάζει; Εγώ θα τον πυροβολήσω... Εσείς ούτε που θα ακούσετε τον
πυροβολισμό... Μπορεί να πείτε στον εαυτό σας πως δεν υπάρχει
πυροβολισμός, πως δεν υπάρχει σκύλος... Πείτε πως είμαι πλακατζής και
κάνω πλάκα... Χραπ, θα μπει μονομιάς στον λογαριασμό σας το κατοστάρι...
Έτσι κι αλλιώς δεν έχουνε πολλή ζωή οι αδέσποτοι σκύλοι... Κατά μέσο όρο
καταφέρνουν να επιβιώσουν στους δρόμους για τρεις μήνες... Υπάρχουν
μελέτες για αυτό.... Κι επιπλέον, μπορεί να είναι ένας σκύλος που έχει κάποια
βαριά αρρώστια... Αυτό είναι... Εσείς σκεφτείτε πως είναι ένας σκύλος με
καρκίνο... Πως πονά και υποφέρει... Και πως με τον πυροβολισμό τον
λυτρώνετε από έναν θάνατο με φριχτούς πόνους... Του κάνετε ευθανασία...
Είναι πράξη μέγιστου ανθρωπισμού η ευθανασία... Κοντολογίς, κύριε Τόμας,
μ' έναν σμπάρο δυο τρυγόνια: και σούπερ ανθρωπιστής βγαίνετε και το
εξαιρετικό κατοσταρικάκι θα το βάλετε στην τσέπη...

(Δυσανασχετεί- με ένταση.)

Τι; Κοιτάτε, κύριε Τζέφερσον, δυστυχώς δεν έχω χρόνο... Δεν σας το
είπα από την αρχή, αλλά αυτό το πρότζεκτ έχει χρονικό όριο... Πρέπει
να πείτε το τσάκαπικο μπίρμπιλίκο μέσα σε ακριβώς έξι λεπτά από την
αφετηρία του τηλεφωνήματός ... Σε τριακόσια εξήντα δευτερόλεπτα... (Με
εκνευρισμό.) Ναι, κύριε Τζέφερσον... Έξι λεπτά είναι τριακόσια εξήντα
δευτερόλεπτα... Και τώρα είμαστε στα διακόσια ενενήντα δύο... Έχουμε μόνο
εξήντα οχτώ δευτερόλεπτα... Εξήντα δύο τώρα... Και ο χρόνος κυλάει
αμείλικτος... Γιατί να υπάρχει χρονικός περιορισμός; (Πάλι με εκνευρισμό.)
Γιατί έτσι είναι το Πρόγραμμα The Beauty Of Life, κύριε... Κάτι θα
σκέφτηκαν και θα τον έβαλαν… Πώς να σας το πω; Γουστάρει να έχει
χρονικό περιορισμό και έχει... Θα κάνουμε εμείς κουμάντο στο
Πρόγραμμα;...

(Σηκώνει το τηλέφωνο στον αέρα - σαν να θέλει το πετάξει κάτω. Την

τελευταία στιγμή.)

Όχι, κύριε Τζεφερσον, δεν εκνευρίζομαι... Απλώς ο χρόνος τρέχει... Ναι,

καταλαβαίνω - αλλά... Τι; Δεν γινόταν να μην σας το πω πως θα πυροβολήσω
τον σκύλο, κύριε Τζέφερσον... Είναι ο όρος του The Beauty Of Life...
(Ανασαίνει με απόγνωση.) Δηλαδή εσείς θέλατε να το σκοτώσουμε το
ζωντανό αλλά να μην σας το πούμε... Και να τσεπώσετε το κατοστάρι, δίχως
να ξέρετε τίποτε.... Ωραίος είστε, κύριε Τόμας... Έχετε πλάκα... Και
προφανώς έχετε και πολλά λεφτά... Δεν σας νοιάζει το ταπεινό κατοστάρι...
Αλλά θα μπορούσατε να το δώσετε σε ένα ίδρυμα το κατοστάρι... Να
σκεφτόμαστε και τους άλλους λίγο...

(Παίρνει ανάσα.)

Λοιπόν. κύριε Τζέφερσον... Έχουμε δεκαεννιά δευτερόλεπτα… Και τώρα

δεκαοχτώ... Τσάκαπίκο μπίρμπιλίκο – και το πήρατε... Τι θα πει «δεν είναι
ηθικό», κύριε Τζέφερσον; Από πού την βρήκατε την ηθική τέτοια ώρα...Αν
αγαπούσατε τους αδέσποτους σκύλους, θα τους παίρνατε σπίτι σας... Ελάτε,
κύριε Τόμας... Τρώμε την ώρα μας μαζί σας... Που μας βγήκατε ηθικός,
γαμώ τα ξύλα μου... Έξι δευτερόλεπτα μας μείνανε.... Πείτε το γαμώτο...
Τσάκαπίκο μπίρμπιλίκο... Πολύ σας παρακαλώ, πείτε το…

(Ακούγεται ένας έντονος ήχος – σαν συναγερμός. Η τηλεφωνική σύνδεση

διακόπτεται.

Ο Τ ξεσπάει έξαλλος χτυπώντας το ακουστικό στο τραπέζι.)

ΓΑ-ΜΙΕ-ΣΤΕ, ΚΥ-ΡΙΕ ΤΟ-ΜΑΣ... ΓΑ-ΜΙΕ-ΣΤΕ, ΚΥ-ΡΙΕ ΤΟ-ΜΑΣ...

ΓΑ-ΜΙΕ-ΣΤΕ…
[2. Ουάσιγκτον]

(Κάθεται ξέπνοα στην καρέκλα του και αηδιασμένος πληκτρολογεί. Ξαφνικά

ανασκουμπώνεται – προφανώς διότι του απάντησε ο επόμενος άνθρωπος.

Μιλά και πάλι με την γλοιώδη ευγενική φωνή του.

Ο συνομιλητής του δείχνει να έχει πρόβλημα ακοής και ο αφηγητής

αναγκάζεται να φωνάζει..)

Καλησπέρα σας… Λέγομαι Θανάσης Τριαρίδης… Θα ήθελα να μιλήσω με

τον κύριο Τζορτζ Ουάσιγκτον… Είστε ο ίδιος ο κύριος Τζορτζ Ουάσιγκτον;
Μεγάλη μου τιμή που σας γνωρίζω, κύριε Τζορτζ… Πώς λέγομαι; Σας το
είπα, Τριαρίδης – με Ταυ όπως λέμε τηγάνι… (Φωνάζοντας περισσότερο.)
Τρι-α-ρί-δης…. Ναι, ακριβώς – με ταυ όπως
τηγάνι… Ναι, ναι… Τριαρίδης… Όχι Κριαρίδης…
(Φωνάζοντας σε έξαλλη κατάσταση.) ΤΡΙ-Α-ΡΙ-ΔΗΣ…
(Κατεβάζοντας πάλι τον τόνο.) Εν πάση περιπτώσει, δεν έχει και τόση
σημασία… Αν θέλετε πείτε και Κριαρίδης, δεν είναι το θέμα μας αυτό…
Λοιπόν, το τηλέφωνό σας επιλέχτηκε τυχαία από τον κατάλογο, κύριε
Τζορτζ… Ν α ι , ν α ι , (Φωνάζοντας – ενώ χειρονομεί με δυσφορία προς το
κοινό.) Τυ χ α ί α , λ έ ω , τ υ χ α ί α σ α ς π α ί ρ ν ω … Ναι, βεβαίως θα
σας πω αμέσως… Παίρνω εκ μέρους του διεθνούς προγράμματος The
Beauty Of Life που είναι επιμεριστικός βραχίονας του Lιve Better που είναι
μέρος του Τέταρτου Προγράμματος Ανάπτυξης… Δεν ακούτε… Ν α ς σ α ς
το ξαναπώ… Σας παίρνω … εκ μερους … ενός
Προγράμματος… (Φωνάζοντας.) Εκ μέρους του
κ ρ ά τ ο υ ς , τ η ς κ υ β έ ρ ν η σ η ς … Όχι, όχι, σας ενδιαφέρει… Απλώς
ακόμη δεν το ξέρετε… Αλλά θα κερδίσετε λεφτά… Γρήγορα, άκοπα,
αβασάνιστα… Γλυκά λεφτά, κύριε Τζορτζ… Θα σας πω… Ναι, τώρα θα σας
πω… Εσείς θα πείτε τσακαπίκο-μπιρμπιλίκο και εγώ θα πυροβολήσω έναν
ετοιμοθάνατο σκύλο στο κεφάλι… Με ακούτε; (Φωνάζοντας.) Ε κ α τ ό
ευρώ θα πάρετε για αυτές τις δύο λέξεις…
Τσακαπίκο-μπιρμπιλίκο και χραπ, περάστηκαν στο
λογαριασμό σας…

(Προς το κοινό, συνωμοτικά.)

Έχουμε πέσει σε εντελώς κουφό…

(Ενώ μιλάει κάνει πολύ έντονες χειρονομίες δυσφορίας προς το κοινό.

Κάτι ακούει από το μικρόφωνό του.)

Τ ι ε ί π α τ ε ; Όχι εσείς… Ό χ ι ε σ ε ί ς … Εσείς δεν θα κάνατε τίποτε…

Απλώς θα πείτε «τσάκαπίκο μπίρμπιλίκο»… Ν α ι , μ ό ν ο θ α π ε ί τ ε …
Κι εγώ θα πυροβολήσω… Πώς; Τι πώς; Με πιστόλι – πώς αλλιώς; Μπάμ,
μπαμ… (Φωνάζει.) Μ Π Α Μ – Μ Π Α Μ … Π ι - σ τ ό - λ ι … Θ α
πυροβολήσω με πιστόλι… Όπως κάνουν στις
τ α ι ν ί ε ς , σ τ η ν τ η λ ε ό ρ α σ η … Κ α τ α λ ά β α τ ε ; Όχι, δεν φωνάζω,
κύριε Ουάσιγκτον.… Τι; Θα πυροβολήσω έναν
ε τ ο ι μ ο θ ά ν α τ ο σ κ ύ λ ο … Ν α ι , ν α ι , ε τ ο ι μ ο θ ά ν α τ ο … Τι;
Τι θα πει «από πού ξέρω πως είναι ετοιμοθάνατος;…» Όλοι οι σκύλοι είναι
ετοιμοθάνατοι… Όλα τα ζωντανά πλάσματα είναι ετοιμοθάνατα… Αφού
κάποτε θα πεθάνουν – άρα…

(Κάνει με το χέρι του την κίνηση του αυνανισμού.)

Αλλά, τέτοια ώρα τέτοια λόγια, κύριε Τζορτζ… Ακούστε μονάχα αυτό…
Ε κ α τ ό Ε υ ρ ώ … Τ ο α κ ο ύ σ α τ ε ; Μ π ρ ά β ο σ α ς … Τόσα θα
πάρετε με δυο λεξούλες… Τους πυροβολισμούς αφήστε τους στην άκρη…
Πείτε πως δεν τους ακούσατε… Που έτσι κι αλλιώς δεν θα τους ακούσετε…

(Ακούει κάτι με έκπληξη.)

Τι; Δεν σας ενδιαφέρουν τα λεφτά… Μπορείτε να

τ α κ ά ν ε τ ε μ ι α δ ω ρ ε ά … Ν α ι , δ ω ρ ε ά … Να τα στείλετε σε ένα
παιδί της Αφρικής… Με εκατό ευρώ μπορείτε να καλύψετε το φαγητό του
για δύο μήνες… Μην σας πω και τρεις… Π ρ έ π ε ι ν α σ κ ε φ τ ό μ α σ τ ε
τα παιδιά της Αφρικής, κύριε Τζορτζ… Τι; Δεν
μπορείτε να μην σκέφτεστε τα παιδιά της
Α φ ρ ι κ ή ς … Όταν τα παίρνατε για σκλάβους στις φυτείες, ήταν καλά; Και
τώρα τους γράφετε στα παπαράκια σας – ε, δεν γίνεται έτσι… Τ ι ; Ό χ ι ,
ό χ ι , κ ύ ρ ι ε Τ ζ ο ρ τ ζ μ ο υ – δ ε ν σ α ς έ β ρ ι σ α … (Προς το
κοινό.) Ο κουφάλας – αυτό το άκουσε… Όλα τα ακούει και μας δουλεύει ψιλό
γαζί… (Πάλι προς το τηλέφωνο.) Τ ι ; Ό χ ι , ό χ ι , κ ύ ρ ι ε Τ ζ ό ρ τ ζ
– δεν ακούσατε καλά… Δεν σας είπα «στα
παπαράκια σας»... Είπα στα «τεφτεράκια σας»…
Εννοοούσα ότι τους γράφατε στα … ληξιαρχεία που
έχουν τεφτεράκια για να γράφεις τα ονόματα…
Όχι, κύριε Τζορτζ, δεν είπα «παπαράκια», είπα
« τ ε φ τ ε ρ ά κ ι α » … Όχι, όχι… Εξάλλου δεν έχουν παπαράκια στα
ληξιαρχεία – τεφτεράκια έχουν… Τ ι ; Δ ε ν σ α ς α κ ο ύ ω κ α λ ά ,
κύριε Τζορτζ μου… Δεν έχετε καμία σχέση με τον
Α μ ε ρ ι κ ά ν ο Π ρ ό ε δ ρ ο Τ ζ ο ρ τ ζ Ο υ ά σ ι ν γ κ τ ο ν ; … Τι μου
λέτε; Κι εγώ νόμισα πως ήσασταν ο ίδιος… Τ ι ; Δεν
χρησιμοποιήσατε σκλάβους εσείς; Δεν έχω
κανέναν λόγο να αμφιβάλω για αυτό που μου λέτε…
Ναι, προφανώς ξέρω πως είναι μια απλή
συνωνυμία… Αλλά αυτή η απλή συνωνυμία που
έχετε δεν είναι το όνομα «Τριαρίδης» – είναι το
όνομα Τζορτζ Ουάσιγκτον… Βαρύ όνομα – έχει
γίνει και πόλη… Και επιπλέον βλέπετε την φάτσα
του παντού… Ακόμη και στο χαρτονόμισμα του
ενός δολαρίου… Δεν νομίζετε πως κάτι σημαίνει
αυτό; Ναι, ναι, αυτή η συνωνυμία Να σας πω εγώ τι
σημαίνει… Αν δεν σας άρεσε το όνομα θα το
αλλάζατε… Πώς να το αλλάξετε; Στο δικαστήριο,
κύριε Τζορτζ… Κάνεις μια αίτηση, γίνεται μια δίκη
στην εκουσία μονομελούς και το αλλάζεις… Χράπ,
χράπ…

(Ξεφυσάει.)

Εν πάση περιπτώσει, κύριε Τζορτζ, τα πολλά λόγια

είναι φτώχια… Θα μας το πεις το τσάκαπίκο
μπίρμπιλίκο να πάρεις το κατοστάρι; Λέω… ΘΑ
ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΤΣΑΚΑΠΙΚΟ ΜΠΙΡΜΠΙΛΙΚΟ ΝΑ
ΠΑΡΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΟΣΤΑΡΙ… Πού; Στο λογαριασμό
σας κατευθείαν… Τσακ-τσακ… Τι; Πού τον
θυμήθηκες τον σκύλο, κύριε Τζορτζ; Είπαμε, δεν
θα ακούσεις τίποτε… Τι; «Κι αν τυχόν
ακούσεις»;… Ε αν τυχόν ακούσεις τον πυροβολισμό
θ α κ ά ν ε ι ς π ω ς δ ε ν τ ο ν ά κ ο υ σ ε ς … Λ έ ω : (Ουρλιάζοντας.)
ΑΝ ΤΥΧΟΝ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΤΟΝ ΠΥΡΟΒΟΛΙΣΜΟ,
ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΕΣ… Τι; Τι
θ α π ε ι « α υ τ ό δ ε ν γ ί ν ε τ α ι » ; (Εκρήγνυται.) Ρ Ε Σ Α Λ Τ Α
ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ, ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙ
Γ Ι Ν Ε Τ Α Ι Κ Α Ι Τ Ι Δ Ε Ν Γ Ι Ν Ε Τ Α Ι … (Κλείνει το τηλέφωνο
χτυπώντας το ξανά και ξανά με έξαλλη οργή στο τραπέζι.) Σ Α - Λ Τ Α
ΚΑΙ ΓΑ-ΜΗ-ΣΟΥ… Αρχίδι… Κάνεις πως δεν ακούς
για να μου φας τον χρόνο…
(Ξεφυσάει. Κάνει έναν λαρυγγισμό κουνώντας πάνω κάτι το κεφάλι του – για
να αποσυνδεθεί. Κατόπιν, μονομιάς, χωρίς καθυστέρηση, πληκτρολογεί το
επόμενο νούμερο ενώ μονολογεί.)

Τζορτζ Ουάσιγκτον και ξύσε τα αρχίδια σου με έναν γκασμά… Αλλά τι

περιμένεις από άνθρωπο που φοράει περούκα;… Άλλοι για να βγάλουνε
εκατό ευρώ δουλεύουνε χαμάληδες για μια βδομάδα… Μάθατε με τους
σκλάβους, μουνιά…
[3. Ρούσβελτ]

(Την ώρα που ο Τ λέει την λέξη «μουνιά» σηκώνει ο συνομιλήτής του το
τηλέφωνο. Αμέσως ο Τ αλλάζει βιαστικά ύφος. Γίνεται και πάλι ευγενικός και
γλοιώδης.)

Τον κύριο Φραγκλίνο Ρούσβελτ, παρακαλώ… Ο ίδιος; Καλησπέρα, αγαπητέ

κύριε Φραγκλίνε… Λέγομαι Θανάσης Τριαρίδης και ελπίζω να με ακούτε…
Με ακούτε; Δόξα τω Θεώ… Τα ακούτε όλα δηλαδή; Όλα-όλα;… Ακόμη και
το ταυ ονόματός μου… Τριαρίδης με ταυ … όπως τυροκαυτερή… Το
ακούσατε… Αυτό είναι υπέροχο… Ναι, βέβαια, θα σας πω αμέσως τι θέλω…
Θέλω το καλό σας… Ναι, το καλό σας… Ναι, έχετε δίκιο, όλοι οι άνθρωποι
λένε πως θέλουν το καλό των άλλων – αλλά κάποιοι το θέλουν στ’ αλήθεια…
Θέλω να σου δώσω εκατό ευρώ, κύριε Ρούσβελτ… Αυτό είναι σίγουρα ένα
καλό, ε;… Τι θα πει δεν ενδιαφέρεσαι; Κάτσε να ακούσεις… Μπορεί και να
ενδιαφερθείς στο τέλος… Λες δυο λέξεις και περνάνε στον λογαριασμό σου
εκατό ευρώ… Ναι, στο λογαριασμό σου, κατευθείαν… Σε αυτόν που έχεις
δηλώσει στην εφορία… Τι; Σας είπα… Λέγομαι Τριαρίδης… Από πού
παίρνω; Παίρνω τηλέφωνο εκ μέρους του κράτους… Γίνεται μια έρευνα και
τέτοια πράγματα… Στατιστική έρευνα, ακριβώς… Για όλα υπάρχουν
στατιστικές έρευνες… Όχι, δεν υπάρχει σκοπός… Τον σκοπό θα τον βρούμε
– Αν…

(Ο συνομιλητής φαίνεται πως μιλάει πάνω στον πρωταγωνιστή – προκαλώντας

του εκνευρισμό.)

Αν… Λέω αν… Αν με αφήνατε να ολοκληρώσω… (Κλείνει το ακουστικό με

το χέρι του. Προς το κοινό.) Εδώ πέσαμε σε φλύαρο… (Ανοίγει πάλι το
τηλέφωνο.) Ναι, αφήστε με – αφήστε με, σας λέω, να σας… Ναι, ναι, αν με
αφήνατε να σας πω, θα σας είχα ήδη πει… Οι στατιστικές, κύριε Φραγκλίνε,
δεν γίνονται με κάποιο σκοπό… Οι στατιστικές είναι ο σκοπός… Ας πούμε
πηγαίνεις σε ένα νηπιαγωγείο… Γεμίζεις την αυλή με μυρμήγκια και ύστερα
βγάζεις τα παιδιά έξω… Και κατόπιν μετράς: πόσα παιδιά θα αρχίσουν να
πατάνε τα μυρμήγκια για να παίξουν… Και φτιάχνεις μια στατιστική… Μετά
θα δεις τι θα την κάνεις την στατιστική…

(Είναι προφανές πως ο συνομιλητής μιλάει πάνω στα λόγια του αφηγητή.)

Μα… Αν… Ναι, κύριε… Φυσικά και ξέρω στατιστική… Κι εγώ έχω
σπουδάσει, κύριε… Έχω σπουδάσει διοίκηση… Ναι… Κοιτά- κοιτάξτε…
Μα δεν… Δεν έχω χρόνο να σας ακούσω, κύριε.. Δεν έχω… Ναι, ακούστε
με, παρακαλώ… Μονα – Μονάχα ακούστε με… Αν θέλετε – Ναι, ακούστε
με… Ας αφήσουμε, τις σπουδές, κύριε… Όλοι κάτι σπουδάσαμε… Ναι,
συγχαρητήρια… (Προς τους θεατές – κρατώντας το μικρόφωνο για να μην
ακούγεται στον συνομιλητή του.) Είναι και διδάκτορας, γαμώ το σπίτι του…
(Πάλι προς τον συνομιλητή.) Είναι σπουδαίο πράγμα να κάνει κανείς
διδακτορικό… Μπράβο σας… Ωστόσο, κύριε Φραγκλίνε, δεν έχω πολύ
χρόνο – και εκκρεμεί μια προσφορά προς το πρόσωπό σας κυριολεκτικά
συγκλονιστική… Ναι, ναι, βεβαίως… Θα πείτε δυο λέξεις και θα περαστούν
στον λογαριασμό σας εκατό ευρώ… Μπαμ-μπαμ… Ναι, θα σας πω
αμέσως… Μια φράση που ίσως λέγατε όταν ήσασταν παιδί… Τσάκαπίκο-
μπίρμπιλίκο… Ακριβώς, αυτό σημαίνει… Δεν είχα αμφιβολία πως το
ξέρατε… Αυτό θα πείτε και τελειώσαμε… Και εσείς, επειδή είστε και
διδάκτορας, θα έχετε ένα έξτρα δώρο… Ναι, ναι, είναι μπόνους
διδακτορικού, σαν να λέμε… Θα ακούσετε σε μια ιστορική ηχογράφηση τον
Ενρίκο Καρούζο… Ναι, ναι, τον τενόρο – ποιον άλλον… Οι τενόροι
τραγουδάνε τις άριες, κύριε Ρούσβελτ… Θα τον ακούσετε να τραγουδάει το
Nessun Dorma… Την ξακουστή άρια από την Τουραντώ του Τζιάκομο
Πουτσίνι… «Νέσουν Ντόρμα» σημαίνει «Κανείς δεν κοιμάται…» Μα φυσικά
και ξέρω πως την ξέρετε, κύριε Φραγκλίνε μου... Αφού είστε διδάκτορας…
Ένας διδάκτορας ξέρει τα πάντα…

(Με έκφραση αηδίας.)

Ωστόσο θα μου επιτρέψετε να σας θυμίσω την κορύφωση της άριας…

Θεωρείται η σπουδαιότερη αντρική κορύφωση άριας της ιστορίας της
Όπερας… Και η πιο δύσκολη για έναν τενόρο… Ναι, ξέρω πως την ακούγατε
από βρέφος – αλλά εγώ έχω κάνει πρόβες για να σας την πω… Δεν θα την πω
βέβαια ως τενόρος – θα την πω μονάχα για να την φέρει κάποιος στο μυαλό
του…

(Τραγουδάει με έντονη κορύφωση της άριας – κάνοντας πρώτα την μουσική

και κατόπιν λέγοντας και τα λόγια.)

Τα-ρι-ρα-ρα ρα-ρα ρα-ρα / τα-ρι-ρα-ρα ρι-ρα-ρα

ρα-ρα / Dilegua, o notte! / Tramontate, stelle! /
Tramontate, stelle! / All'alba, vincerò! /
Vincerò! Vincerò…

(Μένει σιωπηλός για λίγο σαν να ονειρεύεται την άρια.)

Όταν λέει ο Καρούζο αυτήν την νότα στο τελευταίο Vincero ραγίζουν οι
τοίχοι… Ο άνθρωπος, με το συμπάθειο, σπέρνει, κύριε Φραγκλίνε μου… Τι;
(Έκπληκτος και έξαλλος μαζί.) Ο Πα… βαρότι; Ποιος Παβαρότι, κύριε
Ρούσβελτ; Εδώ σας μιλάω για τον μεγάλο Ενρίκο Καρούζο… Κι εσείς, μου
λέτε για τον … Πα-βαρότι;

(Κάνει εισπνοές για να κρατηθεί ψύχραιμος.)

Τι; Ναι, σας ακούω… Απλώς πείτε το λίγο γρήγορα… Έχετε κάνει και
σπουδές μουσικής; Δεν αμφέβαλα… Βεβαίως, στο ωδείο… Ήσασταν και
στην χορωδία… Το πλάτος της νότας που πιάνει ο Παβαρότι… Ναι,
κοιτάξτε κύριε … Φραγκλίνε… Ναι, δεν αμφιβάλω πως τα σπουδάσατε…
Ναι, αλλά… Κοιτά- κοιτάξτε… Ναι, εγώ όμως βιάζομαι… Ναι… Μου το
είπατε για το πλάτος της νότας του Παβαρότι… Ναι, αλλά… Ωστόσο… Μα
σας ακούω, κύριε, δεν κάνω και τίποτε άλλο… Ναι, όμως –

(Εκρήγνυται και κλείνει το τηλέφωνο. Ουρλιάζει.)

ΡΕ ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ ΠΟΥ ΘΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΣΩ, ΓΑΜΩ

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ… (Παίρνει ανάσες για να ηρεμήσει ενώ βάζει τα δάχτυλά
του στην άκρη των ματιών του, σαν άσκηση χαλάρωσης.) Μάθατε να θέλετε
και να μιλήσετε… Πουτανάκια… Ο άλλος ψοφολογάει κι εσείς εκεί – να
μιλήσετε… Να μας πείτε τι σπουδάσατε…

(Μονολογεί, ενώ παίρνει το επόμενο νούμερο.)

Το πλάτος της νότας του Παβαρότι –και ξύσε τ’ αρχίδια σου με ένα
δρεπάνι…
[4. Τρούμαν]

(Ο συνομιλητής του σηκώνει το τηλέφωνο. Αμέσως μεταβάλει τον τόνο του σε

μια γλοιώδη ευγενική φωνή.)

Εμπρός; Ο κύριος Χάρι Τρούμαν; Καλησπέρα σας… Επιτέλους, μιλούμε,

κύριε Χάρι… Λέγομαι Τριαρίδης, Θανάσης Τριαρίδης – και σας παίρνω εκ
μέρους του κράτους… Ναι, ναι, εκ μέρους του κράτους έτσι γενικά – μην σας
σκοτίζω τώρα με ασήμαντες λεπτομέρειες… Είναι μόνον χαμένος χρόνος…
Ποια υπηρεσία, ποιο πρόγραμμα, ποιο πρωτόκολλο δεοντολογίας – τα
χρειάζεστε όλα αυτά; Μάλιστα, τα χρειάζεστε…. Καλώ από την Υπηρεσία
Υποστήριξης Έρευνας για την Κοινωνική Ενδυνάμωση, Πρόγραμμα «Ζωή
Εν Μέσω Της Ζωής», Πρωτόκολλο Δεοντολογίας 060845… Ορίστε, σας το
είπα… Τι καταλάβατε;, Πόση σημασία έχει για εσάς η Υπηρεσία Κοινωνικής
Ενδυνάμωσης; Αντίθετα από που θα σας πω εγώ έχει μεγάλη σημασία… Λέτε
δυο λέξεις και περνούνε στον λογαριασμό σας 100 Ευρώ… Στον λογαριασμό
που έχετε δηλωμένο στην Εφορία, κύριε Τρούμαν… Ακριβώς… Τι είπατε; Τι
υπάρχει από πίσω; Κοιτάξτε, αγαπητέ Χάρι… Θα πείτε τις δύο λέξεις και
αυτό ήταν… Τίποτε δεν υπάρχει από πίσω… Ποιες λέξεις; Οι λέξεις είναι
απλές: «Τσάκαπικό, μπίρμπιλίκο»… Τις λέγατε και μικρός, έτσι δεν είναι; Ε,
τις λέτε και τώρα και αυτό ήταν: Τα λεφτά πέρασαν… Και επιπλέον ακούτε
και ένα ανεπανάληπτο ντοκουμέντο… Ναι, ναι, έξτρα, χωρίς χρέωση – είναι
ένα μπόνους για εσάς που σας κατάλαβα πως είστε καλλιεργημένος…
(Κουνάει το χέρι πάνω κάτω προς το κοινό – μιμούμενος την κίνηση του
αυνανισμού.) Θα ακούσετε την άρια Nessun Dorma από την όπερα
Τουραντό του Πουτσίνι ηχογραφημένη από τον θρύλο Ενρίκο Καρούζο… Η
ηχογράφηση αυτή δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη – θα την ακούσετε πρώτος
εσείς… Ναι, βέβαια, όπερα είναι… Άρια από όπερα, για την ακρίβεια… Η
κορυφαία άρια της ιστορίας της όπερας… Ο πρωταγωνιστής ετοιμάζεται για
την μεγάλη δοκιμασία με τα αινίγματα… και την νύχτα της παραμονής
τραγουδάει Nessun Dorma… «Κανείς δεν κοιμάται…» Και ο μεγάλος
Καρούζο τραγουδά… Έζησε στις αρχές του εικοστού αιώνα… Οι
ηχογραφήσεις ήταν πολύ πρωτόγονες τότε… Αλλά, κύριε Χάρι, η τεχνολογία
έχει κάνει άλματα… Και έτσι μπορούμε να ακούσουμε δίχως παράσιτα τον
ιερό Καρούζο…

(Τραγουδάει με ένταση την κορύφωση της άριας – κάνοντας πρώτα την

μουσική και κατόπιν λέγοντας και τα λόγια. Αυτή την φορά χειρονομεί – με
πάθος θεατρικό, σαν να είναι μεγάλος τενόρος.)
Τα-ρι-ρα-ρα ρα-ρα ρα-ρα / τα-ρι-ρα-ρα ρι-ρα-ρα
ρα-ρα / Dilegua, o notte! / Tramontate, stelle! /
Tramontate, stelle! / All'alba, vincerò! /
Vincerò! Vincerò…

(Στο τελευταίο “Vincero” γονατίζει σηκώνοντας τα χέρια ψηλά. Μένει

σιωπηλός για λίγο σαν να ονειρεύεται την άρια.

Κατόπιν σαν να ξυπνάει από το όνειρό του.)

Αυτός ήμουν εγώ – δεν ήταν ο Καρούζο… Α, σας ευχαριστώ, πολύ αλλά εγώ
δεν είμαι καν τενόρος… Σας το λέω μόνο ενδεικτικά… Ο Καρούζο θα σας
πάρει το μυαλό… Ειδικά εσάς που είστε τόσο καλλιεργημένος… Λέτε
«τσάκαπίκο μπιρμπιλίκο» και εκτός από το κατοστάρι μια έκρηξη σπάνιας
τέχνης γεμίζει τα αυτιά σας…

(Προφανώς ο συνομιλητής του λέει τις δύο λέξεις.)

Αχ, κύριε Χάρι, μην βιάζεσαι, κύριε Χάρι… Ξέρεις, τίποτε στην ζωή δεν σου
δίνεται χωρίς τίμημα… Θα σας πω αμέσως τι εννοώ… Πριν πείτε το
«τσάκαπίκο μπίρμπιλίκο» πρέπει να ξέρετε κάτι – και να το πείτε ξέροντάς
το… Για να υπάρχει και ένα τίμημα… Ναι, ναι, ένα τίμημα – για όλα υπάρχει
ένα τίμημα… Εσείς οι καλλιεργημένοι άνθρωποι το ξέρετε καλά αυτό…
Ακούτε λοιπόν: Μόλις εσείς πείτε «τσακαπίκο, μπιρμπιλίκο», εγώ θα
πυροβολήσω έναν ετοιμοθάνατο σκύλο… Ναι, αδέσποτος σκύλος είναι…
Από το δρόμο… Οι μελέτες λένε πως θα πεθάνει σε λίγες εβδομάδες με
φριχτούς πόνους… Θα τον χτυπήσει ένα αμάξι και θα τυραννιστεί
τουλάχιστον για 72 ώρες… Με φριχτούς πόνους – μην το ξεχνάτε αυτό…
Ενώ εγώ θα τον λυτρώσω… Τσακαπίκο, μπιρμπιλίκο, μπαμ…

(Σταματάει λίγο. Κάτι του λέει ο συνομιλητής του.)

Τι είπατε; “Δεν σας αρέσει να σκοτώνουμε ζωντανά πλάσματα”; Καλά τώρα

μιλάμε σοβαρά; Καλλιεργημένος άνθρωπος είστε – πώς σας ήρθε αυτό; Τι
είπατε; Καθήστε, κύριε Τρούμαν γιατί θα μας τρελάνετε… Στην φύση τα ζώα
τρώνε τα άλλα ζώα… Οι άνθρωποι υπάρχουν ως άνθρωποι επειδή στάθηκαν
στα δυο τους πόδια – το ξέρετε ελπίζω αυτό… Μήπως ξέρετε τι έκαναν με τα
δυο πόδια που βρέθηκαν στον αέρα… Τα έκαναν χέρια, κύριε Χάρι… Τα
έκαναν χέρια και έφτιαξαν εργαλεία… Για την ακρίβεια, έφτιαξαν όπλα και
άρχισαν να σκοτώνουν… Έτσι δημιουργήθηκε ο ανθρώπινος πολιτισμός…
(Κάτι ακούει από τον συνομιλητή του και δυσανασχετεί.)

Τι είπατε; «Δεν είναι φυσικό να πυροβολούμε έναν σκύλο με ένα πιστόλι…»

Κοιτάξτε τώρα, κύριε Τρούμαν, με όλον το σεβασμό, με βλέπετε, μιλάω
ήρεμα, είναι παράξενο να μου λέτε εσείς πως κάτι δεν είναι φυσικό… Ειδικά
εσείς… Τέλος πάντων, ακούτε, κύριε Χάρι: Ό,τι υπάρχει γύρω μας είναι
φυσικό… Και τα αυτοκίνητα και τα τηλέφωνα και τα πιστόλια… Και το multi-
blender που κάνουμε φρουτοχυμούς… Ελπίζω να με καταλαβαίνετε… Όχι,
όχι… Αυτό ακριβώς σας λέω: Είναι απολύτως φυσικό φτιάχνουμε πιστόλια και
να πυροβολούμε… Και σκύλους και ανθρώπους και ό,τι θέλουμε… Ναι, ναι,
κοιτάξτε, μπορεί να έχετε αντιρρήσεις, αλλά οι αντιρρήσεις σας είναι λίγο της
πούτσας… Όχι, όχι δεν σας βρίζω, κύριε Χάρι – σας μιλάω όπως θα μιλούσα
στον αδελφό μου… Κοιτάξτε – θα σας το εξηγήσω αλλιώς τι είναι φυσικό και
τι δεν είναι… Νομίζω πως έχετε δει εγκάρσια τομή του ανθρώπινου
εγκεφάλου… Την είχε και το βιβλίο της βιολογίας στο σχολείο… Πολύ
ωραία, την θυμάστε… Αφού είστε καλλιεργημένος, δεν γίνεται να μην την
θυμάστε… Δίπλα, λοιπόν, στο κεφάλι του ανθρώπου με την εγκάρσια τομή
είχε και μια εγκάρσια τομή του εγκεφάλου του σκύλου… Και παραδίπλα μια
εγκάρσια τομή του εγκεφάλου της κότας… Δεν το θυμάστε; Δεν πειράζει…
Λοιπόν, ο εγκέφαλος της κότας είναι σαν ένα μπιζέλι… Πολύ μικρός… Αν
δεν με πιστεύετε, ψάξτε το στο ίντερνετ… Και ο εγκέφαλος του σκύλου σαν
ένα καρύδι… Επίσης πολύ μικρός… Για θυμηθείτε τώρα στην εγκάρσια τομή
πόσος είναι ο εγκέφαλος του ανθρώπου… Τεράστιος… Σαν ένα πεπόνι…
Δεν χωρά αμφιβολία για αυτό: οι άνθρωποι έχουμε έναν τεράστιο εγκέφαλο…
Ε, αυτόν τον τεράστιο εγκέφαλο του ανθρώπου, αυτό το τρομερό πεπόνι, του
τον έδωσε η φύση – δεν του τον δώσαμε εγώ κι εσείς… Κι αυτός ο τεράστιος
εγκέφαλος μπορεί να φτιάχνει και multi-blender και πιστόλια και ατομικές
βόμβες… Άρα, για να το κάνουμε ακόμη πιο νιανιά: τα multi και τα πιστόλια
και οι ατομικές βόμβες και κάθε τι που φτιάχνει ο τεράστιος εγκέφαλος του
ανθρώπου είναι πράγματα απολύτως φυσικά… Φυσικότατα… Με
καταλαβαίνετε; Είστε τόσο καλλιεργημένος, δεν μπορεί να μην με
καταλαβαίνετε…

(Σιγά σιγά εκνευρίζεται.)

Όχι, κύριε Χάρι, δεν έχει «αλλά»… Ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι
μεγάλος σαν ένα πεπόνι δίχως «αλλά»… Ναι, δεν θέλω να ακούσω τις
διαφωνίες σας… Μα πού με βλέπετε να εκνευρίζομαι; Μιλάω πάρα πολύ
ήρεμα… Απλώς δεν ενδιαφέρουν κανέναν οι διαφωνίες σας… Να σας το πω
και έτσι: Και οι Ιάπωνες στη Χιροσίμα είχανε διαφωνίες αλλά ύστερα … πώς
να το πω; … ύστερα σταμάτησαν να διαφωνούν… Τι είπατε; Ναι, το ξέρω,
κύριε Τρούμαν, πως είναι συνωνυμία… Φυσικά και το ξέρω… Αλλά να σας
πω κάτι; Κι εσείς ξέρατε πως ο συνονόματός σας έριξε την βόμβα στους
Ιάπωνες… Και μια χαρά είστε με αυτό… Τι; «Διαφωνείτε με την βόμβα πέρα
για πέρα…»; Κοιτάξτε, κύριε Τρούμαν – γιατί εσείς θα μας τρελάνετε… Άμα
διαφωνούσατε τόσο «πέρα για πέρα» με την ατομική βόμβα, θα αλλάζατε το
όνομά σας… Πανεύκολο είναι να αλλάξει κανείς το όνομά του… Πατ κιουτ…
Πάτε στο δικαστήριο και το αλλάζετε… Θα το κάνατε Μαχάτμα Γκάντι…
Αλλά όχι, δεν το αλλάξατε… Άρα… Άρα, κύριε Τρούμαν μου, συμφωνείτε
σαν τρελός με την ατομική βόμβα… Και τώρα μου κόπτεστε για την
ετοιμοθάνατο σκύλο που πρέπει να πυροβολήσω… Που έχετε γεμίσει το
σπίτι σας ποντικοπαγίδες… «Δεν συναινείτε με την βία της πράξης»; Τι λες,
μωρέ, κωλόγερε, που μου θυμήθηκες τώρα και την βία της πράξης, γαμώ το
σπίτι σου… Όταν βάζεις το τυρί στην φάκα και πάει το ζώο το καψερό να φάει
και του λιώνεις το κεφάλι με το έλασμα, τότε δεν έχουμε την βία της πράξης;
Αρχίδι… Τι; Σε βρίζω; (Ξεσπάει φωνάζοντας.) Ν α ι , σ ε β ρ ί ζ ω ,
μωρέ κουράδα – που ήσουν εντάξει με την βόμβα
στους Ιάπωνες και σε έπιασε ο πόνος με τους
αδέσποτους σκύλους… Άντε και γαμήσου,
π α λ ι ο μ α λ ά κ α … Σ τ ό κ ε … (Κλείνει το τηλέφωνο με ένταση.)

(Μονολογεί, ενώ ψάχνει το επόμενο νούμερο.) Ήθελες να ακούσεις και τον

Καρούζο, πουστράκι… «Διαφωνείς πέρα για πέρα…» Μουνί της λάσπης…
(Ενώ πληκτρολογεί.) Μουνί της λάσπης και του βούρκου…
[5. Κλίντον]

(Ξαφνικά αλλάζει ύφος καθώς ο συνομιλητής του του απαντάει. Με

προσποιητή οικειότητα και θετική ενέργεια.)

Εμπρός… Κύριε Μπιλ, εσύ είσαι; Επιτέλους σε βρίσκω, κύριε Μπιλ…

Επιτέλους… Με σκάσανε μέχρι να φτάσω σε σένα… (Ακούει κάτι από τον
συνομιλητή του που του κόβει την οικεία διάθεση.) Τι … τι είπατε; Να
συστηθώ; (Κάπως ζεματισμένος.) Μάλιστα να συστηθώ – αν και από εσάς,
κύριε Μπιλ, περίμενα μια μεγαλύτερη οικειότητα… Τέλος πάντων, λέγομαι
Θανάσης Τριαρίδης –με Ταυ, όπως «τρυπανοκατσάβιδο»– και θα ήθελα να
μιλήσω με τον κύριο Μπιλ Κλίντον… Α, χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω,
κύριε Κλίντον, έστω και τηλεφωνικά… Τι είπατε; Βεβαίως, με συγχωρείτε, θα
σας το πω αμέσως… Σας παίρνω από το Γραφείο του Πρωθυπουργού… Ναι,
του δικού μας Πρωθυπουργού, κύριε Μπιλ… Είμαι επιφορτισμένος να κάνω
μια έρευνα κοινωνικών τάσεων… Τι είπατε; Μα φυσικά και κάνει και έρευνες
το Γραφείο του Πρωθυπουργού… Ναι, ενδιαφέρουν τον ίδιο τον
Πρωθυπουργού προσωπικά… Τι είπατε; Μα γιατί σας κάνει εντύπωση;
Έχετε την αίσθηση πως ο Πρωθυπουργός μας είναι κανένας μαλάκας που
κάνει μόνο διαγγέλματα; Ο Πρωθυπουργός, κύριε, οφείλει να ξέρει τα πάντα,
να μελετάει τα πάντα… Αν δεν μελετούσε τις κοινωνικές τάσεις, δεν θα
γινόταν πρωθυπουργός… Θα έκοβε γύρο στα σουβλατζίδικα…

(Ξεροβήχει.)

Εν πάση περιπτώσει, κύριε Κλίντον, για να είμαι και official, όπως σας
αρέσει, ο χρόνος μάς πιέζει… Σας πήρα τηλέφωνο διότι κριθήκατε «κρίσιμο
αντιπροσωπευτικό δείγμα πολίτη» – άρα η περίπτωσή σας μας ενδιαφέρει τα
μέγιστα… Δεν ξέρω γιατί, κύριε Κλίντον – αλλά κριθήκατε… Δεν είμαι σε
θέση να σας απαντήσω κάτι που δεν ξέρω… Προφανώς κρίθηκε πως
εκφράζετε μια ιδιαίτερη χορδή του κοινού αισθήματος… Όχι, δεν γνωρίζω
ποια χορδή… Δεν είναι η δουλειά μου να γνωρίζω… Το concept, λοιπόν,
είναι το ακόλουθο… Εσείς θα πείτε δυο λέξεις και εγώ θα πυροβολήσω έναν
σκύλο στο κεφάλι… Τι; Δεν ξέρω το γιατί, κύριε Κλίντον… Αυτό είναι το
concept… Δεν είναι η δουλειά μου να ξέρω το γιατί… Οι λέξεις είναι
«τσακαπίκο μπιρμπιλίκο»… Ακριβώς έτσι… Μόλις τις ξαναπείτε, εγώ θα
πυροβολήσω τον σκύλο με πιστόλι Μπερέτα Τόμκατ… Θα πυροβολήσω εξ
επαφής στο κεφάλι – το ζώο θα πεθάνει ακαριαία… Ο σκύλος είναι αδέσποτος
αρσενικός… Στον λογαριασμό σας θα περάσουν εκατό ευρώ αποζημίωση
μόλις πείτε τις λέξεις «τσάκαπίκο-μπίρμπιλίκο»… Επιπλέον, αμέσως μετά τον
πυροβολισμό, θα ακούσετε την άρια Nessun Dorma από την όπερα
Τουραντό του Πουτσίνι, τραγουδημένη από τον Ενρίκο Καρούζο… Αν έχετε
απορίες, μπορείτε να με ρωτήσετε…

(Κάτι του λέει ο συνομιλητής του.)

Ναι, Τριαρίδης, το είπαμε… Με Ταυ – όπως τραμουντάνα… Ναι, ναι,

σημειώστε το… Τρι-α-ρί-δης… Φυσικά και μπορείτε να αρνηθείτε… Απλώς
αν αρνηθείτε, δεν θα περάσουν στον λογαριασμό σας τα εκατό ευρώ… Τι;
Δεν ξέρω, τι να σας πω… Πιθανώς να μην έχει λογική… Πάντως εγώ ξέρω
πως τα εκατό ευρώ προϋποθέτουν το «τσάκαπίκο μπίρμπιλίκο» και τον
πυροβολισμό… Να κάνετε μια επιστολή διαμαρτυρίας… Ή και μια
καταγγελία, άμα θέλετε…

(Και πάλι κάτι ακούει – και αλλάζει ύφος. Γίνεται πιο ζεστός, πιο εγκάρδιος.)

Τι είπατε; «Το βλέπετε θετικά…» Αυτό ομολογώ πως είναι μια πολύ
ευχάριστη εξέλιξη... Διότι, εδώ που τα λέμε, κύριε Μπιλ, με είχατε ξενερώσει
με εκείνο το «συστηθείτε, παρακαλώ…» που μου είπατε στην αρχή… Λες και
δίνουμε εξετάσεις στην αεροπορία… Εν πάση περιπτώσει, φαίνεστε που είστε
άνθρωπος λογικός… Και φίλος της τέχνης… Είναι προφανές ότι το κάνετε
για να ακούσετε την εκτέλεση του μεγάλου Καρούζο… Τι; Δεν τον ξέρετε;
Μάλιστα… Είναι πολύ σπουδαίος τενόρος – ο σπουδαιότερος όλων των
εποχών… Αλλά να σας πω κάτι… Εκτιμώ πολύ την ειλικρίνειά σας…
Επιτέλους ένας άνθρωπος που παραδέχεται πως το κάνει για τα λεφτά…
Ξέρετε, κύριε Μπιλ, όλοι το παίζουν υπεράνω και υποτιμούν το κατοστάρι…
Που για ένα κατοστάρι ο άλλος πεθαίνει στην Αφρική… Με συγχωρείτε;
(Κάπως αδειασμένος.) Α, δεν το κάνετε ούτε για τα χρήματα… Μάλιστα…
Σας τιμά αυτό… Μπράβο σας… (Με απορία και υπόκωφη ένταση.) Μα τότε
θα μου πείτε γιατί το κάνετε, κύριε Μπιλ; Όσο να πεις δεν είναι και το πιο
ευχάριστο πράγμα ο πυροβολισμός ενός ζώου…(Με έκφραση αηδίας. Ενώ το
λέει χτυπάει το μέτωπό του.) «Το κάνετε … για να στηρίξετε τον
πρωθυπουργό…» ΟΚ… (Συνεχίζει αηδιασμένος.) Κι αυτό σας τιμά, κύριε
Μπιλ… Οι πολίτες οφείλουν να στηρίζουν τον Πρωθυπουργό… Γιατί μια
χώρα που δεν στηρίζει τον Πρωθυπουργό της, είναι, με το συμπάθειο, σκατά
χώρα, κύριε Μπιλ…

(Πάλι ακούει μια φράση που κάπως τον αιφνιδιάζει.)

Τι είπατε; «Πού βρίσκομαι;» Εννοείτε πού βρίσκομαι τώρα; Μα στο Γραφείο

του Πρωθυπουργού, κύριε Μπιλ… Βεβαίως… Όλα πρέπει να γίνονται εδώ
πέρα… Είδα και τον Πρωθυπουργό πριν από λίγο… Πέρασε και μου είπε:
«Θανάση, έχω προαίσθημα πως σήμερα θα πάμε πολύ καλά…» Όσο να πεις
έχει ένα ένστικτο ο Πρωθυπουργός… Αν δεν είχε ένστικτο δεν θα ήταν
Πρωθυπουργός – θα ήταν ταμίας στο σούπερ μάρκετ…

(Και πάλι ακούει μια φράση που κάπως τον αιφνιδιάζει.)

Τι είπατε; «Πού θα τιναχτεί το αίμα;… Ε και τι σας νοιάζει πού θα τιναχτεί το

αίμα, κύριε Μπιλ;… Στο σπίτι σας θα τιναχτεί; Εδώ θα τιναχτεί… Άντε να
σας πω… Θα τιναχτεί … στο τραπέζι και στο πάτωμα και … στον τοίχο…
Ναι, φυσικά, «το αίμα είναι πάντοτε αίμα» – αλλά, κύριε Μπιλ, εδώ έχουμε
καθαρίστριες… Και άμα έχεις καθαρίστριες, το αίμα … δεν είναι πάντοτε
αίμα… Πως να το πω, δεν υπάρχει πια, δεν στεναχωρεί κανέναν… Τι είπατε;
Φυσικά και το ξέρω, κοτζάμ πρωθυπουργός δεν θα έχει καθαρίστριες;
(Επαναλαμβάνοντας και πάλι αυτό που ακούει.) «Η πράξη του πυροβολισμού
κρύβει … ανείπωτη βία… Είναι … απάνθρωπη…» Μάλιστα, κύριε Μπιλ…
Και τι προτείνετε; Ναι, πείτε μας, αφού δεν σας αρέσει ο πυροβολισμός, τι
προτείνετε… (Πάλι επαναλαμβάνει αυτά που ακούει.) «Ένα χάπι, μια
ένεση…» «Κάτι πιο … ανθρώπινο, τέλος πάντων…» Μάλιστα… Για να
καταλάβω, κύριε Μπιλ… Προτείνετε να σκοτώνουμε τα αδέσποτα ζώα με ένα
χάπι ή με μια ένεση… Το πρόβλημα σας είναι ο πυροβολισμός… Ναι, ναι, το
κατάλαβα – δεν σας πηγαίνει… Αντίθετα το να σκοτώνεις με χάπι ή με ένεση
σας πηγαίνει περισσότερο… Τι να σας πω… Θα το μεταφέρω στον
Πρωθυπουργό… Αν και εδώ που τα λέμε, το έχει σκεφτεί από τα πριν ο
Πρωθυπουργός και αποφάσισε τον πυροβολισμό… Ίσως το ζώο να
τυραννιέται περισσότερο από το χάπι ή την ένεση… Κάτι θα ξέρει ο
Πρωθυπουργός επί του θέματος – δεν νομίζετε; Για αυτό τον έχουμε για
Πρωθυπουργό… Ειδάλλως θα τον είχαμε για επισκευαστή ασανσέρ… Τι
είπατε; «Θα μπορούσε να είχε γίνει στείρωση…» Μάλιστα… Η στείρωση
έπρεπε να είχε γίνει από πριν… Τώρα ο αδέσποτος σκύλος έχει γεννηθεί…
Τριγυρνάει στους δρόμους, γαβγίζει, χέζει, κατουράει, υποφέρει… Άρα με
τον πυροβολισμό διορθώνουμε την αλλοτινή μας αβελτηρία… Κατά κάποιο
τρόπο, κάνουμε μια ετεροχρονισμένη στείρωση…

(Και πάλι κάτι ακούει που τον εκνευρίζει.)

«Αυτό δεν σας πείθει στο εκατό τοις εκατό;…» Δεν πειράζει διόλου, κύριε
Μπιλ… Πείθει τον Πρωθυπουργό… Αυτός πρέπει να πεισθεί στο εκατό τοις
εκατό… Το αν θα πεισθείτε εσείς και σε τι ποσοστό θα πεισθείτε, με το
συμπάθιο που σας το λέω έτσι ωμά, δεν έχει και πάρα πολύ μεγάλη
σημασία… Εξάλλου, κύριε Μπιλ, εσύ δεν θα ακούσεις ποτέ κανέναν
πυροβολισμό… Θα ακούσεις μια εξάτμιση που σκάει… Κυκλοφορούν τόσες
πολλές χαλασμένες εξατμίσεις μέσα στην πόλη…

(Και πάλι κάτι ακούει που τον εκνευρίζει.)

Τι είπατε; Δεν ζείτε στην πόλη;… Και πού ζείτε;… Στην εξοχή… Ε και στην
εξοχή υπάρχουν ήχοι που μοιάζουν με πυροβολισμό… Ας πούμε πως κλάνει
μια αλεπού… Η κλανιά της αλεπούς είναι ίδια με πυροβολισμό… Τι; «Δεν
νομίζετε πως ισχύει αυτό…» Εγώ ξέρετε τι νομίζω, κύριε Μπιλ… Πως
ξέρετε τι κάνω και μου πουλάτε τρέλα για να μου φάτε τον χρόνο… (Χωρίς να
υψώσει τον τόνο της φωνής.) Αλλά να σας πω ένα νέο: Η μανούλα σας
γαμιέται μέρα νύχτα… Από πίσω κι από μπρος… Σαράντα εκατοστά ψωλές
χωνεύει - και εσύ κρατάς την λεκάνη με τα νερά, αρχίδι… (Τον κλείνει.)

(Παίρνει βαθιά ανάσα και πληκτρολογεί το επόμενο νούμερο – ενώ

μονολογεί.)

Μπασταρδάκι… Που μένεις και στην εξοχή, γαμώ το σπίτι σου…

[6. Ομπάμα]

(Το τηλέφωνο απαντάει – ο Τ ανασκουμπώνεται.)

Καλησπέρα σας… Λέγομαι Θανάσης Τριαρίδης – Τριαρίδης με Ταυ, όπως

λέμε τραπεζομάντηλο… Σας παίρνω από το Θέατρο της Πυρκαγιάς… (Λέει
το όνομα του θεάτρου.) Θα ήθελα να μιλήσω με τον κύριο Μπαράκ Χουσεΐν
Ομπάμα… Σεις είστε;… Α χαίρομαι πολύ… Είναι μεγάλη υπόθεση να μιλάς
με κάποιον που μπορεί να καταλάβει τι του γίνεται… Ναι; Μην βιάζεστε…
Θα σας πω τι σας ήθελα… Θα σας πω… Ξέρω πως με το όνομα που έχετε θα
σας έχουν ταράξει στην φάρσα – αλλά εγώ δεν είμαι φαρσέρ… Αντιθέτως
είμαι κάποιος που έχει την ανάγκη σας…

(Σαν να προσπαθεί να τον ακούσει.)

Ναι, ναι, θα σας πω… Εγώ που λέτε είμαι ηθοποιός και παίζω στο θέατρο…
Πώς; Σας είπα, Θανάσης Τριαρίδης – είμαι στο Θέατρο της Πυρκαγιάς…
Ψαξ’ τε το στο Ίντερνετ... Ναι, ναι, αυτή την στιγμή παίζω… Απέναντι μου
είναι οι θεατές… Ναι, ακριβώς – οι θεατές της σημερινή παράστασης… Τι
είπατε; Όχι, ακούνε μόνο εμένα – εσάς δεν σας ακούνε… Δεν είναι ηθικά
σωστό… Απαγορεύεται από την δεοντολογία… Σας πήρα τηλέφωνο διότι
έχετε το όνομα που έχετε… Να σας εξηγήσω… Κάθε βράδυ βάζω ένα
κόντεξτ στην παράσταση… Σήμερα είπαμε να πάρουμε στο τηλέφωνο
ανθρώπους που έχουν το ίδιο όνομα και επίθετο με Αμερικάνους
Προέδρους… Ναι, ναι… Ξέρουμε πως είναι συνωνυμίες όλα αυτά… Αλλά οι
θεατές τρελαίνονται για τις συνωνυμίες… Ναι, τους πήραμε… Και τον κύριο
Ουάσιγκτον και τον κύριο Λίνκολν και τον κύριο Φραγκλίνο Ρούζβελτ… Τι;
Όχι, τον Ντουάιτ Αϊζενχάουερ δεν τον πήραμε… Είναι…, πώς να σας το πω,
παρωχημένος… Κατά κάποιο τρόπο, μια παλιατζούρα… Η νεότερη γενιά
δεν μπορεί να συνδεθεί με τον κύριο Αϊζενχάουερ… Έτσι φτάσαμε και σε
εσάς… Και μάλιστα σε εσάς έδωσα και το δεκαπεντάλεπτο ασφαλείας… Θα
σας το πω πιο μετά τι σημαίνει αυτό… Τι; Όχι τον κύριο Τραμπ, δεν τον
πήραμε… Θα καταλάβετε το γιατί… Θα ήταν πολύ εύκολο…

(Ξεροβήχει.)

Και τώρα ακούστε πώς έχει το πράγμα: Στο χέρι μου έχω ένα πιστόλι…Και
απέναντί μου είναι ένας σκύλος… Ναι, σκύλος, ζωντανός… Πού είναι; Σε ένα
κλουβί είναι… Σας είπα, ακριβώς απέναντί μου… Και έχω όλα κι όλα
δεκαπέντε λεπτά να μου πείτε «τσάκαπίκο μπίρμπιλίκο»… Αν περάσουν
δίχως να το πείτε, το τηλέφωνό σας θα κλείσει… Ναι, δεκαπέντε λεπτά από
την ώρα που το σηκώσατε… Τώρα μου μένουν δώδεκα και τριάντα έξι
δευτερόλεπτα… Ναι, ναι, «τσάκαπίκο μπίρμπιλίκο»… Βεβαίως και το λέγαμε
μικροί... Σημαίνει στην γλώσσα των παιδιών «κατοχυρώθηκε» ή κάτι
παρόμοιο… Αυτό πρέπει να μου πείτε… Τσάκαπίκο μπίρμπιλίκο… Και
μόλις το πείτε εσείς, εγώ θα πυροβολήσω τον σκύλο… Ναι, με το πιστόλι…
Στο κεφάλι για να πεθάνει σίγουρα…

(Σταματάει, ακούει και κατόπιν κάνει μια γκριμάτσα.)

Τι θα πει «γιατί να πυροβολήσω το ζώο»; Γιατί πρέπει να το πυροβολήσω,

κύριε Μπαράκ… Γιατί έτσι είναι οι κανόνες… Και για να πυροβολήσω πρέπει
μέσα μια ώρα κάποιος να μου πει το τσάκαπίκο μπίρμπιλίκο… Να μου δώσει
την συγκατάθεσή του, κατά κάποιον τρόπο… Πρέπει να τον πείσω να μου το
πει… Ειδάλλως δεν μπορώ να πυροβολήσω… Κι αν περάσει μια ώρα, δίχως
να βρω αυτόν που θα μου το πει, τότε… (Κομπιάζει λίγο.) …τότε πρέπει να
πυροβολήσω τον εαυτό μου… Ναι, ακριβώς… Στο κεφάλι μου, κύριε
Μπαράκ… Φυσικά και θα πεθάνω, κύριε… Ξέρετε εσείς κάποιον να
πυροβολεί στο κεφάλι του και να μένει ζωντανός; Μπαμ και κάτω…Όπως
στην ταινία Ελαφοκυνηγός… Δεν μπορεί να μην την έχετε δει…

(Ξεροβήχει.)

Εν πάση περιπτώσει, κύριε Μπαράκ Χουσεΐν, αυτοί είναι οι κανόνες του

θεάτρου… Φυσικά, και θα πυροβολήσω… Ξέρετε στο θέατρο, πρέπει να
δώσεις στον θεατή αυτό που του έχεις υποσχεθεί… Ειδάλλως τον εξαπατάς…
Εδώ του έχουμε υποσχεθεί έναν πυροβολισμό μέσα σε μια ώρα… Ή ο
σκύλος ή εγώ… Ο θάνατός σου, η ζωή μου

(Πάλι ακούει με δυσφορία κάτι που του λέει ο συνομιλητής του.)

Όχι, σας λέω αλήθεια… Τι; Μα φυσικά και γίνονται αυτά στο θέατρο…
Μάλιστα υπάρχει ένα ολόκληρο θεατρικό είδος που το κάνει αυτό… Είναι το
λεγόμενο Ντέλθι… Ναι, όπως το ακούτε Delthi… Μια συντομογραφία από
την αγγλική φράση Delimmatic Theater… Σαν να λέμε Θέατρο του
Διλήμματος… Κάνει θραύση στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια…Και στην
Αμερική και στην Ασία και παντού… Πατήστε στο Διαδίκτυο και θα το
δείτε… Χαμός γίνεται… Δικαίως, δεν είναι καθόλου βαρετό… Ακούστε πώς
είναι… Βγαίνει ένας ηθοποιός στην σκηνή κρατώντας ένα ζώο και ένα
πιστόλι… Ό,τι ζώο θέλει, αρκεί να είναι ζωντανό… Και θέτει ένα δίλημμα στο
κοινό… Ας πούμε, πρέπει να πουν μια λέξη και ο ηθοποιός να πυροβολήσει
το ζώο… Είναι κανόνας αυτό… Να το ξέρουν πριν το πουν… Και να ξέρουν
πως μόνο αν πουν την λέξη, θα πυροβοληθεί το ζώο… Ειδάλλως, αν
συμπληρωθεί μια ώρα και δεν έχει πει κανείς από το κοινό την επίμαχη λέξη,
τότε ο ηθοποιός θα είναι υποχρεωμένος πυροβολήσει το κεφάλι του… Πώς
είπατε; Ε ναι, στ’ αλήθεια θα πυροβολήσει… Το κοινό έχει βαρεθεί τα
ψεύτικα πράγματα… Τσέχωφ και ξύσε τα αρχίδια σου μ’ έναν γκασμά… Θα
πεταχτεί αίμα στην σκηνή, κύριε Μπαράκ Χουσεΐν… Ή θα πεθάνει το ζώο ή
ο ηθοποιός… Σαν τις ταυρομαχίες ένα πράγμα…

(Με ύφος κάπως συνωμοτικό.)

Οι θεωρητικοί του θεάτρου λένε πως το Ντέλθι ξεκινά από πολύ παλιά… Από
τον Άμλετ… Ξέρετε, να ζει κανείς ή να μην ζει… Έτσι λένε… Αλλά τι να σας
πω, κύριε Μπαράκ… Νομίζω πως ο Σαίξπηρ έκανε μισή δουλειά… Δεν
υπήρχαν και πιστόλια τότε…

(Κάνοντας μια γκριμάτσα, σαν να δυσκολεύεται να τον ακούσει.)

Τι είπατε; Δεν σας άκουσα καλά… Αν επιτρέπεται; Αυτό με ρωτάτε; Αχ,

κύριε Μπαράκ, είναι δυνατόν να με ρωτάτε κάτι τέτοιο; Είστε και
μορφωμένος άνθρωπος, κύριε… Πού την θυμηθήκατε αυτή την ερώτηση;
Εδώ πυροβολούμε ανθρώπους… Στα σύνορα, στους δρόμους, στις βάρκες…
Στους σκύλους θα κωλώσουμε; Έλεος… Οι φιλόζωοι; Αν θα διαμαρτυρηθούν;
Οι φιλόζωοι δεν έρχονται θέατρο, κύριε Μπαράκ… Κάθονται στο σπίτι και
φροντίζουν τα ζωάκια τους… Και στην τελική πόσοι είναι οι φιλόζωοι; Ναι,
ναι, ναι… – μην μου λέτε τους νόμους… Τους ξέρουμε μια χαρά τους
νόμους… Βεβαίως και απαγορεύεται να πυροβολούμε τους σκύλους με ένα
πιστόλι… Αλλά ξέρετε κάτι;… Χιλιάδες πράγματα απαγορεύονται – κι όμως
γίνονται μια χαρά… Και να πεθαίνουν μωρά από την πείνα – κι αυτό
απαγορεύεται… Αλλά πεθαίνουν εκατομμύρια κάθε μήνα… Και να
καταστρέφεις την Γη με την τρύπα του όζοντος – κι αυτό απαγορεύεται… Και
να σκοτώνεις με την κλιματική αλλαγή όχι ένα σκύλο – αλλά εκατομμύρια
είδη… Κι αυτό απαγορεύεται… Ο αδέσποτος σκύλος σάς μάρανε… Που
στην τελική και οι φιλόζωοι διαφωνούν με τα αδέσποτα – για αυτό τα
στειρώνουν… Ο πυροβολισμός του σκύλου, κατά ποιο τρόπο, κάτι σαν
καθυστερημένη στείρωση… Και βγάζουμε κι ένα μεροκάματο πυροβολώντας
τον σκύλο, γαμώτο τα ξύλα μου…

(Πάλι σαν να δυσκολεύεται να ακούσει.)

Η αστυνομία; Να μας κάνει τί η αστυνομία; Εμείς εδώ κάνουμε θέατρο, κύριε
Μπαράκ Χουσεΐν… Αν έρθει η αστυνομία, λέμε πώς κάνουμε θέατρο και πως
όλα τα λέγαμε στα ψέματα… Στο πλαίσιο του ρόλου… Και τον σκύλο στα
ψέματα τον σκοτώνουμε – έτσι λέμε… Και το αίμα που τινάζεται είναι ειδικό
εφέ… Και τέλος πάντων το πιστεύουν οι αστυνομικοί αυτό… Έχουν
προχωρήσει πολύ τα ειδικά εφέ… Να σας πω κάτι; Εδώ το πιστεύουν και
μερικοί από τους θεατές… Βλέπουν τον σκύλο να πεθαίνει μπροστά τους και
νομίζουν πως είναι ειδικό εφέ… Τι να πω;…

(Ακούει κάτι – και κοιτάζει το τηλέφωνο του με απορία.)

Τι; Τώρα αυτό σας νοιάζει στα σοβαρά; Εν πάση περιπτώσει – όχι, το Ντέλθι
δεν ξεκίνησε με τηλέφωνα… Ξεκίνησε με το να τίθεται το δίλημμα σε κάποιον
από τους θεατές… Αλλά ξέρετε, γινόταν λίγο σούπα – καθώς όλοι οι ηθοποιοί
είχαν έναν δικό τους στο κοινό – να πει την φράση κλειδί άμα δυσκόλευε ο
χρόνος… Κι αυτό είναι πολύ βαρετό… Καταστροφικά βαρετό… Ξέρεις από
τα πριν πως στο τέλος θα πυροβοληθεί ο σκύλος και τελειώσαμε… Το ζώο,
τέλος πάντων... Ενώ με το τηλέφωνο, αυτό είναι και λίγο κουμάρι…Πώς να
το πω, ρώσικη ρουλέτα… Μπορεί να πέσεις σε φιλόζωους και να χαθεί ο
χρόνος… Και έτσι απειληθεί η ζωή σου… Αυτό ενθουσιάζει τους θεατές…
Έχει ενδιαφέρον…

(Σαν να σκέφτεται κάτι.)

Ξέρετε, αυτό τώρα δεν πρέπει να το λέω εγώ, αλλά, τέτοια ώρα… – εγώ έχω
μια μεγάλη ιστορία στο Ντέλθι, κύριε Μπαράκ… Εσείς μπορεί να μην με
ξέρετε, αλλά εγώ είμαι πολύ μεγάλη φίρμα σε αυτό το είδος… Ο κόσμος με
λατρεύει… Ξέρετε γιατί; Γιατί το κάνω δύσκολο… Σαν να βγαίνει ο
ταυρομάχος να αντιμετωπίσει τον ταύρο με ένα μαχαίρι… Ο κόσμος
ενθουσιάζεται με αυτά… Για αυτό βάζω το τηλέφωνο… Και βάζω και τον
χρόνο των έξι λεπτών που πρέπει να πείσω τον συνομιλητή μου… Για να είναι
δύσκολο… Για να αγχωθώ και να αρχίσω να βιάζομαι – και να τρέχει ο
χρόνος ανάποδα… Και να ερεθιστεί ο θεατής… Και έβαλα έναν ακροατή
ασφαλείας – έναν μόνο που δεν θα έχει έξι λεπτά αλλά δεκαπέντε… Ώστε αν
δεν σου βγουν οι άλλοι, να έχεις ένα δεκαπεντάλεπτο να του εξηγήσεις…

(Πίνει λίγο νερό.)

Και τον σκύλο εγώ τον έβαλα στο παιχνίδι – για να το κάνω ακόμη πιο
δύσκολο… Δηλαδή: ακόμη πιο ενδιαφέρον… Αν ήταν γουρούνι, θα ήταν πιο
εύκολο… Αν ήταν ποντίκι, παιχνιδάκι… Όλοι στρέχουν να πυροβοληθεί ένα
ποντίκι… Ή και ένα γουρούνι, τέλος πάντων… Έχει γεμίσει η Αθήνα [Εδώ
αναφέρεται η πόλη που γίνεται η παράσταση.] με παραστάσεις που
πυροβολούν ποντίκια και φίδια και γουρούνια… Ευκολάκι… Και άρα: πάρα
πολύ βαρετό… Παίζουν με πέντε εισιτήρια… Ενώ ο σκύλος είναι πιο
δύσκολο… Είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου… Κι εσύ πρέπει να πείσεις
τον συνομιλητή να σου δώσει την άδεια να τον πυροβολήσεις στο κεφάλι…
Πάρα πολύ ενδιαφέρον… Το θέατρο γεμίζει…Και βλέπει το χρονόμετρο
που τρέχει με αντίστροφη μέτρηση… Τα δύο χρονόμετρα για την ακρίβεια…

(Πίνει και πάλι νερό και ξεροβήχει. Δείχνει πως έχει αγχωθεί.)

Ναι, δύο είναι τα χρονόμετρα, κύριε… Το ένα μετράει από την ώρα που
άρχισε η παράσταση – και λέει πόσος χρόνος σου μένει μέχρι το τέλος του
παιχνιδιού… Αυτό γράφει εφτά λεπτά και δέκα τρία δευτερόλεπτα… Και το
άλλο μετράει το τηλέφωνό μας… Αυτό ξεκίνησε από το δεκαπέντε μηδέν
μηδέν… Και τώρα έχει φτάσει τέσσερα και έξι…Αυτό μου μένουν: τέσσερα
λεπτά και τρία δευτερόλεπτα – δύο τώρα…

(Ακούει με μια γκριμάτσα αποδοκιμασίας.)

Ρίσκο; Φυσικά και έχει ρίσκο, κύριε Μπαράκ Χουσεΐν… Αλλά όλα στην ζωή
έχουν ρίσκο… Και όταν ανεβαίνεις στο αεροπλάνο έχει ρίσκο… Και στο
ασανσέρ ακόμη… Το ρίσκο είναι η ίδια η ζωή… Η μυστική της δύναμη… Ας
πούμε, ξέρεις, κύριε Μπαράκ, ποιο είναι το μυστικό με τις ταυρομαχίες; Ότι
κάπου-κάπου πεθαίνει και κανένας ταυρομάχος… Τον κλαίνε οι φίλοι του, το
γράφουν οι εφημερίδες, κυκλοφορούν βίντεο στο Internet, ο Λόρκα του
γράφει ένα ποίημα… Γίνεται ντόρος, σαματάς, που λέμε… Ειδάλλως είναι
βαρετό… Σαν να παίζεις Τσέχωφ… Εμείς θα ζήσουμε – και τ’ αρχίδια μας
κουνιούνται… Πόσο πληκτικά όλα αυτά…

(Παίρνει βαθιά ανάσα.)

Εν πάση περιπτώσει: στους άλλους, τους εξάλεπτους, λέω ό,τι μαλακία μου
κατέβει… Λέω πως παίρνω από κρατικές υπηρεσίες, τους τάζω λεφτά, τους
κλαίγομαι, τους τάζω μακροζωία… Ακόμη και ανάσταση νεκρών έχω τάξει…
Μου το κλείνουν, αρνούνται να μιλήσουν – μα δεν με νοιάζει… Ο κόσμος το
διασκεδάζει… Αλλά όσο περνάει η ώρα γίνεται δυσκολότερο… Σφίγγουν τα
γάλατα, που λέμε… Οπότε για το δεκαπεντάλεπτο, διάλεξα εσένα… Και
όπως βλέπεις δεν σου τάζω τίποτε – σου λέω όλην την αλήθεια… Γιατί εσύ θα
καταλάβεις τι γίνεται – θα το πιάσεις σε όλο του το βάθος… Και κατόπιν θα
πεις τις λέξεις για να πυροβολήσω τον σκύλο… Τσακαπίκο μπίρμπιλίκο…
Γιατί να τα πεις; Μα είναι η δουλειά σου να το πεις… Τι Μπαράκ Ομπάμα
ανθρωπιστής είσαι… Τι; Μπαράκ Χουσεΐν άσε τις μαλακίες… Φυσικά και δεν
είσαι απλή συνωνυμία… Μας τα είπαν κι άλλοι αυτά… Είσαι συνειδητή
συνωνυμία… Αν δεν γούσταρες το Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα θα πήγαινες να
το αλλάξεις… Ένα δικαστήριο είναι – και χραπ θα το άλλαζες το όνομα…
Άρα συμφωνείς με τον συνονόματο – και άρα ξέρεις πως πρέπει να προταχτεί
ο ανθρωπισμός… Μπορεί να με θεωρείς αρχίδι, αλλά στο ανθρωπιστικό
μυαλό σου μια ανθρώπινη ζωή είναι υπέρτερη από την ζωή ενός σκύλου… Ως
εκ τούτου, θα κάνεις την σωστή στάθμιση… Και πλέον στο χρονόμετρο μας
μένουν δύο λεπτά και τέσσερα δευτερόλεπτα… Οπότε, χάιντε, κύριε Ομπάμα
– γρηγόρευε που έλεγε η γιαγιά μου: Τσάκαπίκο-μπίρπιλίκο…

(Ακούει κάτι και γίνεται έξαλλος.)

Τι; (Ουρλιάζει.) Τ ι θ α π ε ι « Δ ε ν ε ί ν α ι η θ ι κ ό ν α
σταθμίζουμε ζωές…», μωρέ καριόλη; Σε ποιους τα
λες αυτά; Όταν άφηνες κάθε χρόνο της προεδρίας
σου να σφαγιάζονται ένα δισεκατομμύριο θηλαστικά
ζώα μόνο για διατροφή, στάθμιση δεν έκανες;
Ξέρεις πόσα βγαίνουν για κάθε λεπτό; 1680
θηλαστικά ζώα… Όταν έδινες άδεια να
θανατώνονται σε πειράματα άλλα είκοσι
εκατομμύρια ζώα τον χρόνο, στάθμιση δεν έκανες;
Όταν επέτρεπες να εξοντωθούν κάθε χρόνο 250
εκατομμύρια κοτόπουλα που δεν παράγουν αβγά,
στάθμιση δεν έκανες, παλιομπινέ; Στον
ετοιμοθάνατο σκύλο που είναι να σκοτώσω εγώ,
θ υ μ ή θ η κ ε ς τ η ν η θ ι κ ή ; (Χαμηλώνοντας τον τόνο.) Να, με κάνεις
και φωνάζω – και θα πάθω και κανένα έμφραγμα… Όταν σκότωνες, κύριε
Μπαράκ Χουσεΐν, 4700 Άραβες με τηλεκατευθυνόμενα drones, στάθμιση δεν
έκανες; Ε όπως την έκανες τότε, θα την κάνεις και τώρα… Μένει ένα λεπτό
και δέκα τρία δευτερόλεπτα… Μπρος, τσάκαπίκο, μπιρμπιλίκο…

(Ακούει κάτι και απαντάει βιαστικά. Είναι αγχωμένος.)

Άσε αυτό με την συνωνυμία… Στο είπα, δεν περνάει… Αν δεν σου άρεσε το
Μπαράκ Ομπάμα, θα το είχες αλλάξει… Σαν τρελός σου αρέσει… Οπότε
μην το συζητάς… Αν και τώρα καταλαβαίνω τι έχεις στο μυαλό σου… Θέλεις
να το πεις το τσάκαπίκο στα τελευταία δευτερόλεπτα, για να πάει η καρδιά
των θεατών στην κούλουρη… Και να γίνει η αποθέωση…Είσαι τελικά γατόνι,
Μπαράκ Χουσείν… Ξέρεις πώς να το κάνεις το κόλπο για να κλέβεις την
παράσταση…

(Σηκώνει το χέρι. Μιλάει βιαστικά.)

Α, ξέχασα, να σου το πω κι αυτό… Θα έχεις και σπέσιαλ μπόνους από όλο

αυτό… Μόλις πυροβολήσω τον σκύλο, αμέσως θα ακουστεί από τα μεγάφωνα
η κορύφωση από το Nessun Dorma… Είναι από την Τουραντό του Πουτσινι
– στην ιστορική εκτέλεση του Ενρίκο Καρούζο… «Εξαφανίσου νύχτα,
χαθείτε αστέρια, την αυγή θα νικήσω…» Φοβερή άρια, ανεπανάληπτη…
Aνατριαχιάζεις μόνο που την ακούς… Αν είχα χρόνο, θα σου την
τραγουδούσα μια… Αλλά τώρα έχουμε μόνο οχτώ δευτερόλεπτα – οπότε,
είναι η ώρα να κλέψουμε τις εντυπώσεις… (Με αγωνία.) Μπαράκ Χουσεΐν:
(Με έντονη αγωνιώδη έμφαση.) Τ σ ά κ α π ί κ ο μ π ί ρ μ π ι λ ί κ ο …

(Ο Τ περιμένει με αγωνία δύο δευτερόλεπτα. Κατόπιν ακούγεται ο θόρυβος

του τέλους της τηλεφωνικής συνδιάλεξης.

Ο Τ μένει σιωπηλός με το κεφάλι στα χέρια του για μερικά δευτερόλεπτα.

Μονολογεί ψιθυριστά αλλά με πολύ μεγάλη υπόγεια ένταση την λέξη
«αρχίδι».)

Αρχίδι… Αρχίδι… αρχίδι…

Κατόπιν ανασηκώνεται και κοιτάει το κοινό με νεκρό βλέμμα.

Παίρνει ένα τελευταίο νούμερο.

Ακούμε τον ήχο του τηλεφώνου –κι ύστερα κάποιον που το σηκώνει.)
[7. Άρμστρονγκ]

Γεια σας… Είστε ο κύριος Νηλ Άρμστρονγκ… Λέγομαι Τριαρίδης…

Θανάσης Τριαρίδης… Με ταυ όπως τηγάνι… Κοιτάξτε, κύριε Νηλ, έχω πολύ
λίγο χρόνο… Δυόμισι λεπτά… Εκατόν πενήντα έξι δευτερόλεπτα… Εκατόν
πενήντα τέσσερα τώρα… Κι εσείς έχετε, φαντάζομαι, δουλειές… Όχι, μην το
κλείνετε… Πολύ σας παρακαλώ, μην το κλείνετε… Έχετε να κάνετε κάτι…
Έχετε να κάνατε ένα μικρό βήμα… Ένα μικρό βηματάκι…

(Σαν να ακούει κάτι.)

Πού βρήκα το τηλέφωνό σας; Το βρήκα στον τηλεφωνικό κατάλογο…

Πάτησα «Νηλ Άρμστρονγκ» και σας βρήκα… Έψαχνα αυτό το όνομα…
Γιατί; Γιατί κάποιος συνεπώνυμός σας είπε: «Ένα μικρό βήμα για μένα, ένα
μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα.» Ναι, το ξέρω πως είναι συνωνυμία,
κύριε… Ο Νηλ Άρμστρονγκ ο αστροναύτης έχει πεθάνει… Το ξέρει όλος ο
κόσμος… Αλλά τώρα δεν έχω τον χρόνο να σας εξηγήσω… Πάντως να
ξέρετε πως δεν είναι μόνο η συνωνυμία… Άμα δεν γουστάρατε το «Νηλ
Άρμστρονγκ» θα το είχατε αλλάξει… Δικαστήριο και χραπ… Άρα το
γουστάρετε… Και να που ήρθε η ώρα κάνετε κι εσείς ένα μικρό βήμα…
Μικρό για εσάς, μεγάλο για μένα…

(Παίρνει ανάσα.)

Για την ακρίβεια έχετε να πείτε δυο λέξεις… Μόνο δυο λέξεις… Τσάκαπίκο
μπίρμπιλίκο… Το λέγαμε μικροί… Σημαίνει «κατοχυρώθηκε» ή κάτι
τέτοιο… Ναι, αυτό μόνο θα πείτε – και μάλιστα ως ανταμοιβή θα ακούσετε
την κορύφωση από την άρια Nessun Dorma του Πουτσίνι… Είναι από την
Τουραντό… Την τραγουδάει ο σπουδαίος Ενρίκο Καρούζο… Λέει και
σπουδαία λόγια – αλλά τώρα δεν έχω τον χρόνο να σας τα πω…

(Ακούει κάτι. Βιάζεται να μιλήσει.)

Ναι, ναι, τσακαπίκο, μπιρμπιλίκο… Όχι – μην το πείτε τώρα… Θα σας πω

εγώ πότε να το πείτε… Ξέρω πως έχετε δουλειές, κύριε Νηλ…Σε λίγα
δευτερόλεπτα… Θα σας πω εγώ…

(Ξεροβήχει.)
Θέλω να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για την εξυπηρέτηση…
Δεν είναι λίγο πράγμα να εξυπηρετείς έναν άγνωστό σου συνάνθρωπο…
Ξέρετε, κύριε Νηλ, κάθε μέρα γίνεται και κάτι σημαντικό… Μην σας πω
κάθε λεπτό… Ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα… Ας πούμε, σήμερα
ένας ετοιμοθάνατος σκύλος σώθηκε χάρη στην καλοσύνη κάποιων
ανθρώπων… Δεν είναι λίγο αυτό… Μπορεί να ξεκινήσει μια επανάσταση από
αυτό… Μπορεί οι άνθρωποι να μην ξαναφάνε ζώο… Να μην ξανασκοτώσουν
για να φάνε… Να μην ξανακάνουν πειράματα σε ποντίκια… Το φαντάζεστε,
κύριε Νηλ, τι βήμα για την ανθρωπότητα είναι αυτό;

(Ξεφυσάει και παίρνει στα χέρια του το πιστόλι.)

Επίσης σήμερα κάπου στον κόσμο ένας ηθοποιός θα θυσιαστεί για την τέχνη
του… Θα πεθάνει στη σκηνή… Είναι κι αυτό ένα βήμα… Όσο οι ταυρομάχοι
πεθαίνουν από τα κέρατα των ταύρων, τόσο ο κόσμος θα τρελαίνεται με τις
ταυρομαχίες… Έτσι είμαστε οι άνθρωποι…

(Φέρνει το πιστόλι στο ύψος του προσώπου του.)

Έλα, κύριε Νηλ, ετοιμάσου… Σε είκοσι δευτερόλεπτα… Και πρόσεξε: μην

ξεχαστείς και κλείσεις – να ακούσεις και τον Πουτσίνι μετά… Σπουδαία
άρια… Μας λέει πως οι άνθρωποι την αυγή νικάμε… Μεγάλη αλήθεια κι
αυτό…

(Φέρνει το πιστόλι στο στόμα του.)

Λοιπόν, κύριε Νηλ, μετράω ανάποδα… Όπως είπαμε, τσάκαπίκο

μπιρμπιλίκο… Το λες δυνατά και καθαρά στο μηδέν… Σε ευχαριστώ για
όλα…

(Με ένταση – ενώ πλησιάζει το πιστόλι στο στόμα του.)

Πάμε, λοιπόν: Έξι, πέντε, τέσσερα, τρία δύο, ένα,

Τώρα…

(Βάζει την κάνη του πιστολιού στο στόμα και πυροβολεί.

Αμέσως αρχίζει από τα μεγάφωνα η εκτέλεση από τον Nessun Dorma από
την ιστορική ηχογράφηση του Καρούζο.
 Dilegua, o notte!
Tramontate, stelle!
Tramontate, stelle!
All'alba, vincerò!
Vincerò! Vincerò!)