Professional Documents
Culture Documents
Unang Digmaang Pandaigdig
Unang Digmaang Pandaigdig
Isang siglo na ang nakalipas, iniwan ng milyun-milyong kabataang lalaki ang seguridad
ng kanilang tahanan at sumuong sa digmaan. Umalis silang puno ng pag-asa dahil sa pag-ibig sa
bayan. “Masaya ako at tuwang-tuwa sa inaasahan kong magandang kinabukasan,” ang isinulat
ng isang sundalong Amerikano noong 1914.Ngunit di-nagtagal, ang kanilang pananabik ay
nauwi sa kabiguan. Walang sinumang nakaisip na ang
napakaraming sundalo ay maiipit sa pakikipagdigma sa
Belgium at Pransiya. Tinawag ito noon ng mga tao na
Malaking Digmaan. Ngayon, tinatawag itong unang
digmaang pandaigdig. Ang unang digmaang pandaigdig ay
malaki nga kung pag-uusapan ang dami ng pinsala. Ayon sa
ilang pagtantiya, 10 milyon ang namatay at 20 milyon ang
nasugatan. Resulta rin ito ng malalaking pagkakamali. Hindi
napahinto ng mga estadista sa Europa ang tensiyon sa
pagitan ng mga bansa na lumala at naging pandaigdig na
Unang Digmaang Pandaigdig digmaan. Marahil higit sa lahat, ang Malaking Digmaan ay
nag-iwan ng permanenteng pilat sa daigdig. Binago nito ang daigdig sa paraang nakaaapekto pa
rin sa atin sa ngayon.
Sumiklab ang unang digmaang pandaigdig dahil sa maling kalkulasyon. Walang ideya
ang mga lider sa Europa na ang kanilang ginagawang mga desisyon ay magbubunga ng
pandaigdig na kasakunaan noong mapayapang tag-araw ng 1914, ayon sa akdang The Fall of the
Dynasties—The Collapse of the Old Order 1905-1922. Sa loob
lamang ng ilang linggo, ang pataksil na pagpatay sa artsiduke ng
Austria ay nagsadlak sa lahat ng makapangyarihang bansa sa
Europa sa isang digmaan na hindi nila gusto. Sa pamamagitan
lamang ng isang bala, nagkaroon ng isang di- inaasahang
pangyayari dahil na rin kay Gavrilo Princip, isang Serbian, na
miyembro ng Blank Hands (Serbian Secret Society) noong June
28, 1914 sa Sarajevo, Bosnia habang naglalakbay si Franz
Ferdinand kasama ang kaniyang asawa na si Sophie Von Chotek.
At dahil dito, nagdeklara ang kaharian ng Austria- Unggaryo ng
digmaan sa pagitan ng dalawang bansa. Bunga nitong lahat,
nagkaroon ng dalawang alysansa, ang Central Powers at ang
Ang Pamilya ni Franz
Allied Powers o Allies. Ang pangunahing mga bansang kasapi ng
Ferdinand
Central Powers ay ang Germany at Austria- Unggaryo. Samantala,
sa Allies naman ay ang France, England at Russia. Ang mga lider
na gumawa ng kapaha-pahamak na mga desisyong humantong sa digmaan ay walang kaide-
ideya sa mga magiging resulta nito. Pero di-nagtagal, natanto ng mga sundalong nakikipagbaka
ang realidad ng digmaan. Natuklasan nilang binigo sila ng kanilang mga estadista, nilinlang sila
ng kanilang mga klero, at dinaya sila ng kanilang mga heneral. Binigo sila ng kanilang mga
estadista, nilinlang sila ng kanilang mga klero, at dinaya sila ng kanilang mga heneral.
Ang mga estadista ay nangako na bubuksan ng digmaan ang daan para sa isang bago at
mas mabuting daigdig. Ayon naman sa chancellor ng Germany, kanilang ipinaglaban ng tama
ang kanilang bunga ng industriya, kinabukasan at ang pamana ng mahalagang nakaraan.
Tumulong ang Pangulong Woodrow Wilson ng Amerika para mabuo ang isang popular na
kasabihan na ang digmaan ay tutulong upang gawing ligtas ang
daigdig para sa demokrasya. At sa Britanya naman, inisip ng mga
tao na ito ay Isang digmaan na tatapos sa digmaan, ngunit
hindi.Ang mga klero ay buong-pusong sumuporta sa
digmaan..Ang sabi naman ng iba na ang dahilan ng digmaang ito
ay ang mga tagapag- ingat ng salita ng Diyos dahil nanulsol sila
sa mga tao. Ang lubus-lubusang digmaan ay nauwi sa lubus-
lubusang pagkakapootan. Ginatungan ng mga klero ang apoy ng
pagkapoot sa halip na patayin ito. Hindi nagawa ng mga klerigo,
at karamihan sa kanila ay ayaw pumayag, na unahin ang
pananampalatayang Kristiyano bago ang bansa. Pinili ng
Woodrow Wilson karamihan ang mas madaling landas at ang Kristiyanismo ay
itinuring na kasinghalaga ng pagkamakabayan. Ang mga
sundalong Kristiyano sa lahat ng denominasyon ay hinimok na magpatayan sa ngalan ng
kanilang Tagapagligtas. Ang mga heneral ay nangako ng mabilis at madaling tagumpay, pero
hindi iyon nangyari. Di-nagtagal, ang magkalabang puwersa ay parehong talo. Naranasan ng
milyun-milyong sundalo ang inilarawan ng isang istoryador bilang marahil ang pinakamalupit at
pinakamahirap na kalagayang tiniis ng tao. Sa kabila ng matitinding pagkatalo, patuloy na
ipinadadala ng mga heneral ang kanilang mga sundalo sa mga barikada ng alambreng tinik at
inilalantad sila sa sunud-sunod na putok ng machine gun. Hindi nga kataka-taka na sumiklab ang
mga rebelyon. Lubhang naapektuhan ng Unang Digmaang Pandaigdig ang lipunan. Katulad na
lamang ng pagsira ng isip at ugali ng isang henerasyon. Dito rin naman naglaho ang mga
Imperyong German, Ottoman, Austro- Unggaryo at Russian. Ang kalunos- lunos na digmaang
iyon ay ang naging pasimula ng pinakamadugong siglo sa buong kasaysayan.
Isa sa mga salik sa pagsiklab ng digmaan ay ang Social Darwinism kung saan lumaganap
sa paniniwalang nakatakdang makipagtunggalian sa isa’t isa para sa yamn at kapangyarihan ang
mga Kanluraning bansa. Maging pagkabuo ng nasyonalismo ay naging salik din upang maging
mas maigting ang kamalayan hinggil sa tungggalian sa pagitan ng mga bansa. Ang paglaganap
ng imperyalismo ay naging sanhi ng tunggalian ng interes ng mga bansa. Ang pagpaparami ng
armas, partikular ang paligsahan ng Germany at Great Britain dito, ay nagpalala sa tensiyong
pandaigdigan bago ang pagsiklab ng digmaan.
Noong mga 1930, sinimulan ng mga pinunong militar ng Hapon ang pananakop sa mga
bahagi ng Tsina at iba pang bansang Asyano. Nasakop ng Haponang Manchuria noong 1931.
Nang malamanito ng League of Nations, umalis ang Hapon at lumawak ang imperyo sa labas ng
bansa. Ang Germany ay napasakamay ng partidong Nazis noong 1933. Ang kanilang pinuno ay
si Adolf Hitler. Sinisi niya ang mga suliranin ng Germany sa mga Jews. Sunod-sunod ang mga
pakikipag-ugnayan niya sa mgakaratig bansa, partikular ang bansang Italya na nasa ilalim ng
pamumuno ni Benito Mussolini sa ilalim ng Batas Militar.
Digmaan sa Europa
Digmaan sa Asya
Sumiklab din ang digmaan sa Pilipinas at sa Asya. Dulot ito ng pagsabog ng Pearl Harbor
sa Hawaii, sinunod ang Malaya (Malaysia at Singapore sa ngayon), mga lalawigan sa Pilipinas at
iba pa noong Disyembre 3, 1942. Inutos ni Franklin D.
Roosevelt ang pagdedeklara ng giyera sa bansang Hapon,
ngunit nagdeklara din ang Germany at Italya ng giyera laban sa
Estados Unidos. Idineklara ni Hen. McArthur bilang Open City
ang Maynila ngunit hindi ito isinunod ng Hapon at itinuloy pa
rin nila ang pag-atake.Dahil sa palala na ang kundisyon ng
Pilipinas, ang Pamahalaang Komonwelt ni Manuel L.Quezon
ay inilikas mula MalintaTunnel sa Corregidor patungosa
Franklin Roosevelt
Washington D.C., Estados Unidos at iniwan ang
pamamahalakay Jose P.Laurel at Jorge Vargas. Humirap ang kondisyon ng bansa, malakas na
umatake ang mga Hapones sa pamumuno ni Masaharu Homma, dahil dito humina ang pwersang
USAFFE at tuluyang isinuko ang Corregidor at Bataan na pinamumunuan nina Hen.King at Hen.
Wainwright.
Lumakas ang pwersang mga Hapon at nasakop lahat ng mga lugar sa Asya. Nasakop nila
ang Tsina, French Indochina, Myanmar,Malaya, Dutch East Indies, at ang Pilipinas.
Noong Oktubre 20, 1944,Bumalik si heneral Douglas MacArthur at mgakasamahan ni dating
pangulong Sergio Osmena, heneral Basilio J. Valdes, brigidyer heneral Carlos P.Romulo ng
Sandatahang Lakas ng Pilipinas at si heneral Richard H.Sutherland ng Hukbong Katihan ng
Estados Unidos ay ang dumaong ng puwersangAmerikano sa Palo, Leyte.