Professional Documents
Culture Documents
آشنایی با علوم ادبی
آشنایی با علوم ادبی
بیت:
به هر خط شعر ،یک بیت می گویند.
مصراع:
هر بیت از دو قسمت تشکیل شده است که هر قسمت آن یک مصراع نام دارد.
قافیه:
به کلماتی که در پایان مصراع ها به صورت هماهنگ می آیند و در حرف یا حروف آخر
مشترکند،قافیه می گویند .کلمه های هم قافیه شعر را خوش آهنگ و دلنشین می کند.
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم روزها فکرمن این است وهمه شب سخنم
به دهان بر گرفت و زود پرید زاغکی،قالب پنیری دید
خدا را در دل خود جوی ،یک چند به من آهسته مادر گفت فرزند
ردیف:
کلمه یا کلماتی که بعد از قافیه می آیند و عینا تکرار می شوند،یعنی معنی و نوشتار آن
یکسان است.
همدم گل نمی شود یاد سمن نمی کند سرو چمان من چرا میل چمن نمی کند
چمن و سمن :قافیه /نمی کند :ردیف
کز آن آتشت ،بهره جز دود نیست مگوی آن سخن کاندر آن سود نیست
سود و دود :قافیه /نیست :ردیف
مثنوی:
در تمام مصراع های مثنوی قافیه وجود دارد.اما هر بیت آن دارای قافیه مستقل است.
یعنی مصراع های هر بیت با بیت بعدی هم قافیه نیستند.
از آنجایی که در قالب مثنوی ،قافیه های هر بیت مستقل هستند برای سرودن داستان های
بلند دچار مشکل نمی شویم .بنابراین مثنوی بهترین قالب برای سرودن داستان های بلند
است.
شاهنامه ی فردوسی ،پنج گنج نظامی(لیلی و مجنون ،خسرو و شیرین ،)...متنوی مولوی،
بوستان سعدی از مثنوی های معروف فارسی است.
چگونگی قرار گرفتن قافیه های مثنوی :
×------------------- ×-------------------
@------------------- @-----------------
&-------------------- &-----------------