Prvi osvrt vezan je za etiku alteriteta, dakle drugi se stavlja u centar pažnje.

Nisam više ja taj

koji je u centru. Levinas tako polazište u svojoj etici ima u drugom, a ne u JA. Važno je
napomenuti da on prvenstvo i prednost daje etici nad ontologijom. U etici vidi prvu filozofiju.
Drugog ne smijemo promatrati kao alter ego. “Drugi u svojoj drugosti nije svodljiv na istost.”
On stoji nasuprot “ja”, nasuprot mene. “Odnos prema drugom je odnos prema tajni.” To znači
se drugi ne može definirati do kraja. Odnos ja-drugi je asimetričan, nema svojstvo istosti.
Način prisutnosti drugog je Lice. Postavlja se pitanje, možemo li imati interes za drugog
čovjeka kad nam je on neshvatljiv? Drugim riječima, drugi nam se pojavljuje kao stranac
koji posjeduje tuđost, a ta tuđost drugog njegova je neshvatljivost. Oslić se osvrće na
Levinasovu etiku Drugog, koja je bila otkriće za razliku od Platona, Aristotela i Kanta.
Njegova filozofija nalikuje na kršćansku filozofiju. “Drugi se razvija i raste u slobodi, ali i u
jednom komunikacijskom ja-ti odnosu.”(M. Buber) Vrednuje se vrijednost Drugog kojeg se
treba gledati kao da je dan na dar.