La 

semiente, grana o pebilla ye la cadarma per aciu de la que les plantes faen la so

propagación, y que por ello denomamos plantes espermatófites (plantes con semiente). La
semiente produzse pola maduración d'un óvulu d'una gimnosperma o d'una anxosperma.
Una semiente caltién un embrión del que pue desendolcase una nueva planta baxo
condiciones afayaízes. Pero tamién caltién una fonte d'alimentu atroxáu y que ta endolcáu
nuna casulla.
L'alimentu atroxáu entama como un texíu fínu nomáu endospermu que ye provistu pola
planta proxenitora y pue ser ricu n'aceite o almidón y en proteínes. En dalgunes especies,
el embrión allúgase nel endospermu, que la pebilla usará pa la xerminación. N'otros, el
endospermu ye absorvíu pol embrión metantu que'l caberu medra dientro de la semiente
en desendolcu, y los cotiledones del embrión enllénense del alimentu atroxáu. Na maurez,
les semientes d'estes especies carecen d'endospermu. Dalgunes pebilles de plantes
comunes que nun caltienten endospermu los les fabes, guisantes, calabaces, mirasoles,
y rábanos. Les semientes de les plantes con endospermu inclúin toles coníferes, la
mayoría de los monocotiledones, les yerbes, como'l maíz y el cocu.
La casulla de la semiente desendólcase a partir de texíos, denomaos tegumentos,
qu'orixinalmente arrodien el óvulu, esta casulla na semiente maúra pue convertise nuna
cáscara fina, como nel cacahuete, o en daqué más sustancial.
La fabona tien porte rectu y argutu, con tarmos fuertes y angulosos d'hasta
1,6 metros d'altor. Amuesa fueyes alternes, paripinnadas y compuestes, con foliolos
anchos de forma oval-arrondada, color verde escuru, ensin bilortos; el foliolu terminal nun
esiste o se convierte nun bilortu rudimentariu.
Les flores presenense en recímanos de 2 a 8, axilares les cualos son fragantes y grandes,
algamando los 4 cm, con pétalos blancos enllordiaos de violeta, púrpura o negru. Son
hermafrodites, y la planta ye capaz de autopolinizarse. Hai qu'alvertir que la fertilización
cruzada natural ye escasa, salvu en presencia d'abeyes.
El frutu ye una llegume, tien una vaina allargada de llargor variable ente 10 y 30 cm y
consistencia carnosa, tienen un tabique esponxosu con una especie de pelo cardoxu o
falsu tabique ente les granes siendo éstes más o menos estrapaes. Dientro d'esta vaina
allúguense les granes puestes en ringlera. La vaina, de color verde n'estáu inmaduru,
escurezse y vuélvese pubescente al ensugase. Los granos nel interior de la mesma varien
ente 2 y 9.
Les granes son oblongas, de tamañu más o menos grande, dependiendo tamién de la
variedá, y de color verde amarellentáu que depués, al sobremadurar, vuélvese morenura.
Tamién hai variedaes de granu coritu y moráu.
El pesu d'una grana ye d'unu a dos gramos. El poder germinativo dura de 4 a 6 años. Na
grana comercial el porcentaxe mínimu de guañada ye del 90 por 100 y la pureza mínima
del 99 por 100.
El raigañu de la fabona crez en fondura hasta algamar una llongura similar al del tarmu de
la planta. Como otres fabáceas, los nódulos de la mesma tienen la propiedá
d'afitar nitróxenu nel suelu; anque hasta un 80% del mesmu ye consumíu pola mesma
planta, el 20% restante ameyora la fertilidá de la tierra, polo que'l cultivu #emplegar en
sistemes de rotación pa fortalecer suelos escosos.